Αλήθεια, πόση δύναμη έχει η θερμή προσευχή, τα γόνατα και κλάματα, όταν βγαίνουν μέσα από την καρδιά μας! Όταν ο άνθρωπος πιστεύει, τότε ανοίγουν όλες οι πόρτες του Θεού.
Πόση μεγάλη είναι η Αγάπη του Χριστού. Σε όλους κάνει θαύματα. Ακόμη και σε αυτούς που δεν είναι βαπτισμένοι. Αρκεί να καταφύγουν αποκλειστικά σε Αυτόν. Ασφαλώς και μετά να τον ακολουθήσουν με αφοσίωση και διαρκή πίστη. Αυτό συμβαίνει σήμερα σε κάποιους ευσεβείς μουσουλμάνους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και πηγαίνουν στο Χριστό, στην Παναγία, στον άγιο Γεώργιο. Έχουν γίνει πολλά τέτοια θαύματα. Ο Χριστός σε μια τέτοια περίπτωση στο Πακιστάν ζήτησε μετά από το θαύμα, να βαπτιστεί ο άνθρωπος και να κηρύξει το όνομά του.
Πόσο μεγάλη είναι η δύναμη του Χριστού. Η παντοδυναμία Του και η Πανσοφία Του. Η Παναγάπη Του και η Παντογνωσία του. Κάνει καλά από μακριά. Όλα τα μπορεί ο Κύριος. Είναι Θεός αληθινός. “Πάντα δυνατά τω Θεώ, αδυνατεί δε Αυτώ ουδέν”. Κι αν δεν δούμε εξωτερικό αισθητό θαύμα, θα έχουμε στην καρδιά μας τη χάρη Του και θα γίνει η αλλαγή μας το μέγιστο θαύμα.
Ο Χριστός έχει όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και “σε Αυτόν κατοικεί παν το πλήρωμα της Θεότητος σωματικώς”. Έχει το προφητικό χάρισμα, το βασιλικό και το Αρχιερατικό. Μαζί με αυτά έχει το ιαματικό, το προορατικό και το διορατικό. Μετά την Πεντηκοστή όλα αυτά τα κληρονομούν και οι πιστοί. Τα τρία πρώτα με το βάπτισμα και τη Γενική Ιεροσύνη. Τα άλλα κατά το βαθμό τη Πίστεως και αγιότητας
Ύστερα από κάθε θαύμα ζητείται η ευγνωμοσύνη. Δεν είναι συμφέρον για την ψυχική μας σωτηρία να κάνουμε τάματα, να γίνονται θαύματα και μετά να αποστατούμε, να φεύγουμε και να ξεχνάμε τα πάντα. Ζητείται συνέχεια και συνέπεια μετά το θαύμα στην προσωπική μας ζωή και διαρκής ακολουθία του Ιησού.
Μεγάλα τα της Πίστεως κατορθώματα. Εμείς όσο μπορούμε να σπρώχνουμε τον κόσμο προς τον Χριστό. Αυτός είναι ο μοναδικός Σωτήρας και Λυτρωτής.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε χρειαζόμαστε όλοι τον Χριστό. Πρέπει να βοηθήσουμε και τους συνανθρώπους μας να ξεπεράσουν τα αρνητικά συναισθήματα και τα επιγενόμενα των συνθηκών, μέσα στις οποίες ζούμε.
Το γνωρίζουμε εδώ και χρόνια πως στην Τουρκία υπάρχει τεράστιο ζήτημα θρησκευτικής συνείδησης, ότι στην Τουρκία υπάρχει τεράστια θρησκευτική καταπίεση από ένα απολυταρχικό ισλαμικό-εθνικιστικό κατεστημένο, ότι στην Τουρκία αναπτύσσετε ραγδαία ο ισλαμικός φανατισμός που εκφράζεται ακόμα και με το αιματοβαμμένο ισλαμικό χαλιφάτο των Τζιχαντιστών. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται πως κάτω από την επιφάνεια στην γειτονική χώρα υπάρχει και λειτούργει ένα κρυφό θρησκευτικό υπόστρωμα που βρίσκει διάφορους τρόπους να εκδηλωθεί με κρυπτοχριστιανικό περιεχόμενο και με τον πόθο της επιστροφής, έστω και με πλάγιο τρόπο, στην πατρογονική χριστιανική θρησκεία που είχε «ανθήσει» επί αιώνες στην Μικρά Ασία.
Σύμφωνα με μια συγκλονιστική έρευνα-άρθρο της τουρκικής εβδομαδιαίας επιθεώρησης, Aksiyon, στην γειτονική μουσουλμανική Τουρκία υπάρχουν τουλάχιστον περί τα 35.000 σπίτια μέσα στα οποία λειτουργούν κατά διαστήματα κρυφά χριστιανικές εκκλησίες. Μέσα σε αυτά τα «σπίτια-εκκλησίες» είναι άγνωστο αν τελούνται μυστήρια και αν υπάρχει η δυνατότητα να παραβρίσκονται χειροτονημένοι ιερείς, ενώ η έρευνα κάνει λόγο για δραστηριότητα χριστιανικών αποστολών δυτικής προέλευσης. Είναι γνωστό πως τις τελευταίες δυο δεκαετίες στην Τουρκία έχει αναπτυχτεί με απροσδόκητο τρόπο ένα ευρύ δίκτυο θρησκευτικών απόστολων κυρίως αμερικανικής και γερμανικής προέλευσης, ενώ έχουν μοιραστεί, σύμφωνα πάντα με τα τουρκικά δημοσιεύματα, περί τα 8 εκατομμύρια, İncil, δηλαδή ευαγγέλια, σε όλη την έκταση της Τουρκίας με ιδιαίτερη αποδοχή στην εσωτερική Ανατολία όπου και, εδώ είναι το παράδοξο, το ισλαμικό θρησκευτικό συναίσθημα είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο. Το ενδιαφέρον όμως στοιχείο αυτών των αποκαλύψεων για την ραγδαία εξάπλωση των χριστιανικών αποστολών στην εσωτερική Τουρκία, είναι πως, όπως τονίζουν τα ίδια τα τουρκικά δημοσιεύματα και ιδιαίτερα η τουρκική εβδομαδιαία επιθεώρηση Aksiyon, που έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με εκτενή ρεπορτάζ με το θέμα, ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων που προσελκύονται από τις χριστιανικές αυτές αποστολές για να πάρουν το ευαγγέλιο και να το διαβάσουν, είναι απόγονοι γηγενών χριστιανών που εξισλαμίστηκαν κυρίως στις αρχές του εικοστού αιώνα με τα τότε τραγικά γεγονότα και την γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής. Αυτές οι συγχυσμένες θρησκευτικές συνειδήσεις έχοντας κάπου βαθειά στο υποσυνείδητο του την μνήμη της χριστιανικής τους καταγωγής και ζώντας σε ένα ασφυκτικά ισλαμικό περιβάλλον, βρίσκουν «διέξοδο» σε αυτές τις δυτικές χριστιανικές αποστολές και καταφεύγουν εκεί με την ελπίδα να βρουν την χαμένη θρησκευτική τους συνείδηση.
Φυσικά και το θέμα αυτό είναι ταμπού στην Τουρκία, ενώ είναι γνωστές ακόμα και οι επιθέσεις από τους φανατικούς μουσουλμάνους με ανθρώπινα θύματα. Παρ’ όλα αυτά όμως κάποια τουρκικά ΜΜΕ όπως η τουρκική επιθεώρηση Aksiyon το τολμούν, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν, να φέρουν το ζήτημα στην δημοσιότητα. Μάλιστα γίνονται και συγκεκριμένες αποκαλύψεις για τις έρευνες που έχουν γίνει και έχουν ανακαλύψει πως χιλιάδες σπίτια στην Τουρκία λειτουργούν σαν κρυφές εκκλησίες. Το ζήτημα έχει πάρει ιδιαίτερη έκταση στον Πόντο, σε μια περιοχή όπου μαρτύρησε το ελληνορθόδοξο χριστιανικό στοιχείο με χιλιάδες θύματα ενώ μετά την ανταλλαγή, όπως έχουν γράψει και πολλοί Τούρκοι μελετητές, πολλοί χριστιανοί παρέμειναν στις εστίες τους υποκρινόμενοι ότι έχουν εξισλαμιστεί. Άλλωστε ο Πόντος είχε γίνει γνωστός για τους επί αιώνες κρυπτοχριστιανούς, (όπως η περιοχή της Κρώμνης), που ζούσαν και λάτρευαν τον Ιησού Χριστό κάτω από μια μουσουλμανική πλαστή επικάλυψη. (Ortodoks Misyonerlik Faaliyetler: 1980'li yıllardan itibaren Doğu Karadeniz Bölgesi'nde suni bir Ortodoks ayrımcılığı yaratma çabası içerisindeler). Από πρακτορείο ειδήσεων ANKA.
Έτσι για παράδειγμα η τουρκική επιθεώρηση αναφέρει πως στην πόλη Akçaabat, (εννοείται πως αυτό που κάνουμε για να μην δημιουργήσουμε πρόβλημα, είναι μόνο να αναφέρουμε το τουρκικό δημοσίευμα), της περιοχής Τραπεζούντας, στην İnönü Caddesi, μέσα σε διαμέρισμα όπου κατοικούσε ο Mahmut Kandar, δόθηκε εντολή από τις δυνάμεις ασφαλείας να κλείσει αμέσως την εκκλησία που λειτουργούσε μέσα στο διαμέρισμα του. Όπως αναφέρεται, στο διαμέρισμα αυτό συγκεντρώνονταν κάποιοι από την περιοχή και τελούσαν χριστιανική λατρεία κάτι που έγινε αντιληπτό από τις δυνάμεις ασφαλείας οι οποίες και επενέβηκαν για να σταματήσουν αυτή την λειτουργία. Στο διαμέρισμα αυτό υπήρχε ένας μεγάλος σταυρός, ενώ οι πιστοί που συγκεντρώνονταν ήταν ανωτέρου μορφωτικού επιπέδου δηλαδή σπουδαστές πανεπιστημίου. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά το διαμέρισμα ονομάζονταν «Kilise Ev», δηλαδή το «Σπίτι-Εκκλησία». Το τουρκικό δημοσίευμα αναφέρει και άλλες περιπτώσεις τις οποίες σκόπιμα δεν αναφέρουμε για ευνόητους λόγους, παρά του ότι προβάλλονται από το ίδιο το τουρκικό δημοσίευμα.
Η Τουρκία σήμερα προβάλλετε σαν μια καθαρά μουσουλμανική και μάλιστα σουνιτκού δόγματος χώρα. Το πρόβλημα όμως των κρυπτοχριστιανών υπήρχε πάντα επί οθωμανικής αυτοκρατορίας και όπως αποκαλύπτεται κατά καιρούς με εντυπωσιακό τρόπο, υπάρχει και ίσως είναι εντονότερο σήμερα. Οι άνθρωποι αυτοί ζητούν με διάφορους τρόπους, συχνά απεγνώσμενα και με μεγάλη αγωνία, να εκδηλώσουν ελεύθερα την καταπιεσμένη θρησκευτική τους πίστη.
Δυστυχώς από την δική μας πλευρά δεν υπήρξε μέχρι σήμερα κανένα επίσημο ενδιαφέρων για ένα κόσμο που στην συντριπτική του πλειοψηφία προέρχεται από τους «χαμένους» χριστιανούς της Μικράς Ασίας.
Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
Μετά τις εκτελέσεις στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου και στο χωριό Σούβαρδο, οι Γερμανοί στις 9 Δεκεμβρίου έφτασαν στο γειτονικό χωριό Βραχνί. Είχαν μαζί τους 3 άνδρες αιχμαλώτους, το φαρμακοποιό Δημητρίου από τη Βυσωκά τον οποίο βρήκαν στο Σούβαρδο όπου είχε προσπαθήσει να κρυφτεί, τον νεαρό Παύλο Σωτηρακόπουλο από την Κερπινή και τον Ηλία Κατσανιώτη από τους Ρογούς, τους οποίους είχαν πάρει μαζί τους για οδηγούς...
Μόλις οι κάτοικοι που βρίσκονταν στο χωριό αντιλήφθηκαν την παρουσία των Γερμανών έτρεξαν σε διάφορες κατευθύνσεις, σε σπηλιές και απόκρημνα μέρη για να κρυφτούν. Η ομάδα των Γερμανών στρατοπέδευσε στο χωριό και ο διοικητής τους εγκαταστάθηκε σε ένα σπίτι δίπλα από την εκκλησία.
Μερικοί στρατιώτες άνοιξαν την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων και προσπάθησαν να κλείσουν σε αυτήν ένα κοπάδι των προβάτων που είχαν φέρει μαζί τους και όσα ακόμη βρήκαν στο χωριό.Συνέλαβαν το Νικόλαο Σιορώκο, το γιο του Αντώνη ηλικίας 23 ετών, το φύλακα Α. Τσιρώνη και μαζί με τους άλλους τρεις, που είχαν μαζί τους, τους έκλεισαν σε ένα καλύβι κοντά στο σχολείο. Πριν βραδιάσει άφησαν ελεύθερο τον Ηλία Κατσανιώτη, ο οποίος βρέθηκε δολοφονημένος μετά από δυο-τρεις μέρες στο χωριό Σούβαρδο.
Οι Γερμανοί αφού έσφαξαν τα ζώα από το κοπάδι που έφεραν μαζί τους και ορισμένα που βρήκαν στο χωριό, πέρασαν τη νύχτα πίνοντας και διασκεδάζοντας.Το πρωϊ της 10ης Δεκεμβρίου πήραν από το καλύβι τους άνδρες, τους οδήγησαν στη θέση Ρούγα, 30 περίπου μέτρα από το δρομάκι Ρούγας-Ζαγορίτσας, σε ένα ανηφορικό χωράφι και τους εκτέλεσαν.
Έκαψαν στη συνέχεια το χωριό. Μόνο πέντε-έξι σπίτια και μερικά φουρναριά έμειναν όρθια!
Η φάλαγγα των γερμανών έφυγε από το χωριό αφήνοντας πίσω της πέντε νεκρούς, πυρπολημένα σπίτια και τα τομάρια των ζώων που έσφαξαν το προηγούμενο βράδυ.Οι κάτοικοι που κρύβονταν στις σπηλιές επέστρεψαν τρομαγμένοι στο χωριό. Με τα χέρια και με ξύλα έσκαψαν και έθαψαν πρόχειρα σε ένα ομαδικό τάφο τους νεκρούς Βραχνιώτες στο χώρο δυτικά της εκκλησίας των Αγίων Θεοδώρων που καιγόταν ακόμα. Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν την ταφή των άλλων δύο, καθώς έφτασε η νύχτα και από το φόβο απομακρύνθηκαν για να κρυφτούν στο βουνό.Την επομένη έθαψαν σε έναν κοινό τάφο τους άλλους δύο νεκρούς και τοποθέτησαν πρόχειρα στα μνήματα ξύλινους σταυρούς.
Οι Γερμανοί επέστρεψαν στα ερειπωμένα Καλάβρυτα την Μεγάλη Παρασκευή του 1944. Λεηλάτησαν και φόρτωσαν ότι βρήκαν. Κινήθηκαν στην περιοχή του Ξερόκαμπου του Χελμού εκτελώντας όσους έβρισκαν στο δρόμο τους.Τον Ιούλιο του 1944 οι Γερμανοί επέστρεψαν στο Βραχνί και σκότωσαν το γέρο Όλυμπο από τα Σουδενά σε ένα βράχο κάτω από τον Αη-Γιώργη και το Γεώργιο Μαγγίνα κοντά στις καλύβες στον Ξερόκαμπο.
Στο σημείο της εκτέλεσης απέναντι από την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων υπάρχει σήμερα το Μνημείο των εκτελεσθέντων του Βραχνιού για να θυμίζει τα τραγικά γεγονότα της 10ηςΔεκεμβρίου 1943.
Πηγή: Αβέρωφ
Ο "τυφώνας" έρχεται, έφθασε, κατέφθασε !
Κι΄ εμείς κοιμώμαστε πάνω στόν καναπέ μας περιμένοντας πάντα, κάποιους άλλους νά μάς σώσουν...
«….Πάνε πολλά χρόνια τώρα, πού είχα δεί στην τηλεόραση μιά ωραία Αμερικάνικη ταινία.
Ή ταινία έδειχνε τίς διαφορετικές αντιδράσεις τριών οικογενειών στό άκουσμα από τό ραδιόφωνο ενός εκτάκτου δελτίου ειδήσεων ότι επέρχεται ένας καταστρεπτικός τυφώνας καί ότι πρέπει νά εγκαταλείψουν οί κάτοικοι αμέσως τά σπίτια τους !
Άλλοι άκουσαν τήν είδηση καί εγκατέλειψαν τά σπίτια τους, άλλοι, δεν τής έδωσαν τήν πρέπουσα σημασία καί τακτοποιούσαν τίς υποθέσεις τους, καί άλλοι τήν αγνόησαν εντελώς στο « άσε τους να λένε…
Τελικά, ήρθε ό τυφώνας καί ισοπέδωσε τά πάντα….
Αυτή την ταινία με αυτή την αληθινή ιστορία μού θύμισε ο πρόλογος ενός μικρού βιβλίου τού κ. Μάριου Ν. Δομουχτσή άπό τίς εκδόσεις τής Άδελφότητος «Σωτήρ», με τίτλο :
«Σέ ποιόν θεό νά πιστέψω;».
Στόν πρόλογο λοιπόν γράφονται τά έξής:
«Ή εποχή μας μέ τους επισφαλείς διεθνείς συσχετισμούς, τίς αλλοπρόσαλλες ισορροπίες, τίς οικονομικές κρίσεις καί ανακατατάξεις, τήν εναγώνια αναζήτηση νέων πηγών ενέργειας, καί πολύ περισσότερο μέ τίς μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών πού έχουν διαφορετικές θρησκευτικές τάσεις, προμηνύει κοσμογονικές αλλαγές.
Οί θρησκευτικές ανακατατάξεις μάλιστα, καί ιδιαίτερα στή γηραιά ήπειρο, είναι μεγάλες, καί οί εξελίξεις πού θά ακολουθήσουν φαίνεται ότι θά είναι ραγδαίες.
Τό πρόβλημα αποκτά επικίνδυνες διαστάσεις όταν υπολογίσει κανείς τήν υπογεννητικότητα τών χριστιανικών πληθυσμών, αλλά και τήν πολυγαμία και πολυτεκνία των Μουσουλμάνων πού μεταναστεύουν ασταμάτητα προς τίς αναπτυγμένες χώρες.
Παράλληλα στην Ευρώπη σήμερα αμέτρητοι ναοί τών παπικών καί τών προτεσταντών αδειάζουν σταδιακά,πουλιούνται καί γίνονται τζαμιά.
Σύμφωνα μέ επίσημες στατιστικές, μέχρι τό 2050 στην Αγγλία 4.000 ναοί θά γίνουν τζαμιά, ό Μουσουλμανισμός θά γίνει πρώτη σέ πληθυσμό θρησκεία, ό Ινδουισμός δεύτερη καί θά ακολουθούν τά χριστιανικά δόγματα.
Σύμφωνα μέ άλλες στατιστικές σέ 50 χρόνια ο Μουσουλμανισμός θά είναι η πρώτη δύναμη σέ όλη τήν Ευρώπη.
Ποια όμως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα;
Από πλευράς δημογραφικής έχουμε 100.000 γεννήσεις περίπου τόν χρόνο από τις οποίες οι 36.000 περίπου είναιγεννήσεις μεταναστών.
Ταυτόχρονα οί εκτρώσεις καί τά διαζύγια αυξάνονται διαρκώς. Τήν ίδια στιγμή γεννιούνται ετησίως 1.600.000 Τούρκοι, 250.000 Αλβανοί καί 259.000 Βούλγαροι.
Στά σημερινά Ελληνικά σχολεία της Αττικής οί Έλληνες μαθητές συναναστρέφονται καθημερινά μέ αλλόδοξουςμετανάστες πού σταδιακά σέ ορισμένα σχολεία έχουν γίνει ήδη πλειοψηφία.
Ταυτόχρονα οί σημερινοί 'Έλληνες μαθητές γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για την ιστορία τους καί γιά τήν πίστη τους.
Είναι Θρησκευτικά ακατήχητοι, αλειτούργητοι, αδιάφοροι.
Τό μάθημα των Θρησκευτικών τείνει νά μετατραπεί σ' ένα άνοστο καί ανούσιο μάθημα θρησκειολογίας. Οί σχολικοί εκκλησιασμοί υποβαθμίζονται καί τά νέα παιδιά ζουν σ' ένα χώρο «μηδενικής αγωγής» όπου ουσιαστικά δεν γνωρίζουν τήν ιστορία τους καί τήν πίστη τους, δέν μαθαίνουν γιατί ζούνε καί πού πηγαίνουν…
Αγωγή χωρίς ιδανικά, εορτές χωρίς ουσία, προσευχή παρωδία, εκκλησιασμός γιά τούς ελάχιστους, θρησκευτικά χωρίς πίστη ...».Έχουμε λοιπόν ενα έκτακτο δελτίο ειδήσεων ότι ό τυφώνας έρχεται !
Καί εμείς τώρα, τί κάνουμε;
Όλοι μας, λαός καί πάσης φύσεως εξουσία, μόνον γιά τό ευρώ καί την δραχμή ενδιαφερόμαστε. Όλες οί ομιλίες στή Βουλή, γύρω από οικονομικά προβλήματα περιστρέφονται.
Καμία ομιλία, καμιά σκέψη, καμιά συζήτηση γιά πνευματικά θέματα.
Αυτή είναι ή πραγματικότητα, όσο σκληρή καί άν είναι. Κάτι όμως πρέπει νά γίνει. Κάτι πρέπει νά κάνουμε καί να μή λιποψυχήσουμε περιμένοντας νά πεθάνουμε έτσι.
Πρέπει ή Ελλάδα νά ζήσει.
Καί άν ζήσει, ή πεθάνει αυτό εξαρτάται από όλους μας και από τόν καθένα χωριστά.
Αφού οί άρχοντές μας, πολιτικοί καί εκκλησιαστικοί, δέν φαίνονται νά ενδιαφέρονται γιά τήν πνευματική καί ψυχική κατάσταση των Ελλήνων, αλλά ενδιαφέρονται μόνον γιά τά ευρώ ( για τα οικόπεδα και την περιουσία τους ), άς αναλάβει υπεύθυνα κάθε οικογένεια τήν Ελληνοχριστιανική αγωγή των μελών της.
Άς μή τό θεωρήσουμε αυτό ώς κάτι τό ξένο από εμάς.
Κυρίως όσοι γονείς έχουν παιδιά, πρέπει νά γίνουν οί κατηχητές τών παιδιών τους γιά τά Χριστιανικά καί Ελληνικά ιδανικά.
Τό σχολείο, όχι μόνον δέν βοηθάει στην ηθική διαπαιδαγώγηση τών παιδιών μας, όπως γινόταν κάποτε, αλλά, τώρα, κυριολεκτικά τά γκρεμίζει από κάθε έννοια ηθικού νόμου.
Τό « Έκτακτο Δελτίο Ειδήσεων» μάς είπε γιά τά δεινά πού επέρχονται.
Από εμάς τώρα εξαρτάται, πώς θά αντιδράσουμε…
Π.Ι.Μ.
Πάντοτε ὁ λόγος τῶν ἁγίων γερόντων τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἀκουμπάει βαθιά μέσα στήν ψυχή μας καί μᾶς καλεῖ σέ ἐγρήγορση καί πνευματικό ἀγῶνα. Μᾶς βοηθάει ἐπίσης νά δοῦμε καί νά συναισθανθοῦμε τήν κατάστασή μας καί ταυτόχρονα νά ποθήσουμε τήν θεραπεία μας.
Ἀπό τίς διδαχές τοῦ γέροντα Θαδδαίου τῆς Βιτόβνιτσα.
Πάντοτε ὁ λόγος τῶν ἁγίων γερόντων τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἀκουμπάει βαθιά μέσα στήν ψυχή μας καί μᾶς καλεῖ σέ ἐγρήγορση καί πνευματικό ἀγῶνα. Μᾶς βοηθάει ἐπίσης νά δοῦμε καί νά συναισθανθοῦμε τήν κατάστασή μας καί ταυτόχρονα νά ποθήσουμε τήν θεραπεία μας.
«Ἡ ζωή μας ἐξαρτᾶται ἀπό τό εἶδος τῶν λογισμῶν πού καλλιεργοῦμε. Ἄν οἱ λογισμοί μας εἶναι εἰρηνικοί καί ἤρεμοι, ἄν ἔχουν πραότητα καί καλοσύνη, τότε ἔτσι εἶναι καί ἡ ζωή μας. Ἄν ἡ προσοχή μας εἶναι στραμμένη στίς συνθῆκες τοῦ βίου μας, τότε μᾶς καταπίνει μιά δίνη λογισμῶν, καί δεν μποροῦμε νά ἔχουμε οὔτε εἰρήνη οὔτε γαλήνη». «Καθετί, καλό ἤ κακό, προέρχεται ἀπό τούς λογισμούς μας. Οἱ λογισμοί μας γίνονται πραγματικότητα … Μέ τούς λογισμούς μας ἐπηρεάζουμε τά
μέγιστα τούς ἄλλους. Μπορεῖ νά εἴμαστε πολύ καλοί ἤ πολύ κακοί, ἀνάλογα μέ τό εἶδος τῶν λογισμῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν πού καλλιεργοῦμε». «Ἄν οἱ λογισμοί μας εἶναι ἀγαθοί, εἰρηνικοί καί ἥσυχοι, στραμμένοι ὁλότελα πρός τό ἀγαθό, τότε ἐπηρεάζουμε τόν ἑαυτό μας καί ἀκτινοβολοῦμε εἰρήνη τριγύρω μας – στήν οἰκογένειά μας, σ’ ὁλόκληρη τή χώρα μας, παντοῦ … Ὅταν ὅμως καλλιεργοῦμε ἀρνητικούς λογισμούς, τό κακό εἶναι μεγάλο.
Ὅταν ὑπάρχει κακό μέσα μας, τό ἀκτινοβολοῦμε στήν οἰκογένειά μας καί
ὅπου ἀλλοῦ πηγαίνουμε. Βλέπετε λοιπόν ὅτι μποροῦμε νά εἴμαστε πολύ καλοί ἤ πολύ κακοί. Ἄν ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, εἶναι σίγουρα καλύτερο νά ἐπιλέγουμε τό καλό! Οἱ καταστροφικοί λογισμοί καταστρέφουν τήν ἐσωτερική ἠρεμία καί πλέον δεν ἔχουμε μέσα μας εἰρήνη».
«Τό σημεῖο ἐκκίνησής μας εἶναι πάντοτε ἐσφαλμένο. Ἀντί νά ξεκινοῦμε μέ τόν ἑαυτό μας, ἐμεῖς θέλουμε πάντοτε νά ἀλλάξουμε πρῶτα τούς ἄλλους καί τελευταίους ἐμᾶς. Ἄν ὁ καθένας ξεκινοῦσε πρῶτα μέ τόν ἑαυτό του, θά εἴχαμε παντοῦ τριγύρω εἰρήνη! Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει ὅτι κανείς δέν μπορεῖ νά βλάψει τόν ἄνθρωπο ἐκεῖνο πού δέν βλάπτει τόν ἑαυτό του, οὔτε καί ὁ ἴδιος ὁ διάβολος. Βλέπετε; Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ ἀρχιτέκτονες, οἱ μοναδικοί ἀρχιτέκτονες τοῦ μέλλοντός μας». «… Οἱ λογισμοί μας εἶναι κακοί καί γι’ αὐτό δέν ἀποκομίζουμε καλή καρποφορία. Πρέπει νά ἀλλάξουμε. Καθένας μας πρέπει να ἀλλάξει, ἀλλά εἶναι κρῖμα πού δέν ἔχουμε παραδείγματα νά μᾶς καθοδηγήσουν, οὔτε στίς οἰκογένειές μας οὔτε στήν κοινωνία μας». «Βλέπετε συνεπῶς πῶς ἔχουν τά πράγματα. Ὅταν καλλιεργοῦμε κακές σκέψεις, γινόμαστε κακοί. Ἴσως ἐμεῖς νά νομίζουμε ὅτι εἴμαστε καλοί, ἀλλά τό κακό εἶναι ἐντός μας. Δέν ἔχουμε τήν δύναμη νά τοῦ ἀντισταθοῦμε. Καί γνωρίζουμε ὡς χριστιανοί ὅτι δέν πρέπει κἄν νά σκεφτόμαστε τό κακό, πόσο μᾶλλον νά τό διαπράττουμε».
«Ἐμεῖς ὠστόσο, ἔχουμε θεία δύναμη, θεία ζωή καί θεία ἐνέργεια. Τήν ἡμέρα τῆς τελικῆς κρίσεως θά ἐρωτηθοῦμε γιά τό τί εἴδους χρήση κάναμε αὐτῆς τῆς θείας δύναμης, τῆς ζωῆς καί τῆς ἐνέργειας, πού μᾶς δόθηκαν: συμβάλλαμε στήν ἁρμονία τοῦ σύμπαντος ἤ σπείραμε δυσαρμονία;» «… Ὁ Κύριος εἶναι πανταχοῦ Παρών καί τίποτα δέν συμβαίνει δίχως τό θέλημά Του ἤ τήν παραχώρησή Του, εἴτε σ’ αὐτή τή ζωή εἴτε στήν αἰωνιότητα. Ὅταν ἀποδεχόμαστε αὐτή τήν ἰδέα, καθετί καθίσταται εὐκολότερο. Ἄν ὁ Θεός μᾶς ἐπέτρεπε νά κάνουμε τά πάντα μέ τόν τρόπο πού ἐμεῖς ἐπιθυμοῦμε καί ὅποτε τό ἐπιθυμοῦμε, τότε αὐτό θά ὁδηγοῦσε μέ βεβαιότητα στήν καταστροφή. Οὔτε νά φανταστεῖ δέν μπορεῖ κανείς τό
χάος πού θά προέκυπτε. Ὁ Θεός μᾶς ὑπενθυμίζει μέ διάφορους τρόπους τήν παρουσία Του. Ἐμεῖς ὡστόσο, τή λησμονοῦμε σύντομα, εἰδικά ὅταν τά
πράγματα πηγαίνουν καλά γιά μᾶς. Λησμονοῦμε ὅτι εἴμαστε ἐδῶ γιά μικρό μονάχα χρονικό διάστημα, καί νομίζουμε ὅτι θά εἴμαστε γιά πάντα· ὅταν ὅμως μᾶς βρίσκουν ἀναποδιές, κλαῖμε, «Ἔλεος, Κύριε!», ἀναφωνοῦμε. Γι’ αὐτό καί πρέπει νά προσπαθήσουμε σκληρά νά ἀλλάξουμε τόν χαρακτήρα μας πρός τό καλύτερο».
«… Οἱ ἥσυχοι καί εὐγενεῖς λογισμοί, οἱ γεμᾶτοι ἀγάπη καί συγχώρηση, ἀποτελοῦν τό δρόμο πρός τήν εἰρήνη καί τήν ἡσυχία. Γιατί ἄραγε ὁ Κύριος
ἐντέλλεται νά ἀγαπᾶμε τούς ἐχθρούς μας καί νά προσευχόμαστε γι’ αὐτούς; Ὄχι γιά δικό τους καλό, ἀλλά γιά δικό μας! Διότι ὅσο κρατᾶμε μνησικακία σέ κάποιον καί κρατᾶμε μέσα μας τήν προσβολή του, δέν πρόκειται νά ἔχουμε εἰρήνη». «Ἄν ἡ κεφαλή μιᾶς οἰκογένειας εἶναι ἐπιβαρημένη μέ μέριμνες καί σκοτοῦρες γιά τό μέλλον τῆς οἰκογένειας, δέν πρόκειται νά εἰρηνεύσει ποτέ. Ὅλα τά μέλη τῆς οἰκογένειας θά νιώθουν τήν ἀνησυχία του. Θά γνωρίζουν ὅτι κάτι πηγαίνει στραβά, ἀλλά δέν θά ξέρουν τί ἀκριβῶς. Τότε μπορεῖ κανείς νά δεῖ πόσο ἐπηρεάζουν οἱ λογισμοί μας τούς ἄλλους. Καί συμβαίνουν καί παρεξηγήσεις μέσα στήν οἰκογένεια ἐξαιτίας τῶν λογισμῶν μας». «… Λαχταρᾶμε τόν Θεό στήν καρδιά μας, ἀλλά Τοῦ ἐναντιωνόμαστε μέ τούς λογισμούς μας. Ἡ ἐναντίωσή μας δέν μπορεῖ νά βλάψει τόν Θεό, διότι εἶναι Παντοδύναμος, ἀλλά σίγουρα μπορεῖ νά βλάψει ἐμᾶς. Οἱ λογισμοί, οἱ διαθέσεις καί οἱ ἐπιθυμίες μας ἀνοίγουν δρόμο στή ζωή μας. Οἱ λογισμοί μας καθρεφτίζουν ὁλόκληρη τή ζωή μας. Ἄν οἱ λογισμοί μας εἶναι ἥσυχοι, εἰρηνικοί καί γεμάτοι ἀγάπη, ἀγαθοσύνη καί ἁγνότητα, τότε θά ἔχουμε εἰρήνη, διότι οἱ εἰρηνικοί λογισμοί καθιστοῦν ἐφικτή τήν ὕπαρξη τῆς ἐσωτερικῆς εἰρήνης, πού ἀκτινοβολεῖ ἀπό μέσα μας. Ἄν ὅμως ἐκτρέφουμε
ἀρνητικούς λογισμούς, τότε ἡ ἐσωτερική μας εἰρήνη θρυμματίζεται». «Λογισμοί ἐμφυτεύονται στόν νοῦ μας κάθε ὥρα καί στιγμή, ἀπ’ ὅλες τίς πλευρές καί τίς κατευθύνσεις. Ἄν μπορούσαμε νά δοῦμε τίς ἀκτῖνες τῶν λογισμῶν, θά βλέπαμε ἕνα πραγματικό δίχτυ λογισμῶν. Ὁ καθένας μας ἔχει ἕνα «δέκτη» στό μυαλό του, ἕνα δέκτη πολύ πιό ἀκριβῆ καί περίπλοκο ἀπό τόν ἀντίστοιχο ραδιοφωνικό ἤ τηλεοπτικό. Πόσο ὑπέροχο εἶναι τό ἀνθρώπινο μυαλό! Δυστυχῶς δέν τό ἐκτιμοῦμε αὐτό. Δέν γνωρίζουμε πῶς νά ἑνώσουμε τόν ἑαυτό μας μέ τήν πηγή τῆς Ζωῆς καί νά νιώσουμε χαρά. Ὁ ἀντίδικος σπέρνει διαρκῶς σπόρους στόν νοῦ μας. Στόν ἅγιο Ἀντώνιο ἐπετράπη νά δεῖ τούς ἱστούς τῶν λογισμῶν γύρω του, κι ὅταν τούς εἶδε, ἀναφώνησε: «Κύριε, ποιός μπορεῖ νά σωθεῖ;» Καί ἄκουσε μιά φωνή νά τοῦ λέει: «Μόνον οἱ πραεῖς καί ταπεινοί τῇ καρδίᾳ» Τά κακά πνεύματα δέν μποροῦν νά προσβάλλουν ὅσους ἔχουν πραότητα καί ταπείνωση στήν καρδιά τους, διότι εἶναι ἑνωμένοι μέ τήν εἰρήνη καί τή σιωπή. Δεν ἔχουν ἀρνητικούς λογισμούς. … Ἔτσι πρέπει νά ζήσουμε – ἐλέγχοντας τούς λογισμούς μας. Δεν εἶναι καλό νά κλωθογυρίζουμε κάθε λογισμό πού μᾶς ἔρχεται κατά νοῦ, γιατί θά χάσουμε τήν εἰρήνη μας. Ἄν μάθουμε νά ἀρνούμαστε τέτοιες ὑποβολές, θά εἴμαστε ἐν εἰρήνῃ. Δέν θά φαντασιωνόμαστε οὔτε θά πλάθουμε εἰκόνες στό μυαλό μας…».
«Πιστεύουμε συχνά ὅτι τό κακό βρίσκεται «κάπου ἐκεῖ ἔξω». Ἄν ὅμως δέν ὑπῆρχε ἤδη τό κακό πού φωλιάζει μέσα μας, τό κακό «ἐκεῖ ἔξω» δέν θά εἶχε τή δύναμη νά μᾶς ἀγγίξει. Τό κακό εἶναι μέσα μας. Δέν εἶναι ὅμως αὐτό τό κακό πού εὐθύνεται. Ἐμεῖς εὐθυνόμαστε πού τό ἀφήνουμε νά διεισδύει στήν καρδιά μας καί πού διαταράσσουμε τήν εἰρήνη μας. Εἶναι σάν νά μᾶς ἀπειλεῖ κάποιος ἤ νά προσπαθεῖ νά μᾶς πείσει νά κάνουμε κάτι κακό. Ἄς κάνει ὅ,τι θέλει – δικό του εἶναι τό θέλημα. Ἄς κάνει αὐτός τή δουλειά του κι ἐμεῖς τή δική μας, πού εἶναι νά διατηρήσουμε τήν ἐσώτερή μας εἰρήνη». Τά λόγια τοῦ ἁγίου Γέροντος Θαδδαίου μιλοῦν ἀπευθείας μέσα στήν καρδιά μας καί μᾶς φέρνουν ἀντιμέτωπους μέ τόν ἴδιο μας τόν ἑαυτό. Ἔχουμε συνηθίσει ἤ ἀρεσκόμαστε στό νά καλλιεργοῦμε στό μυαλό μας κακούς λογισμούς γιά τούς ἄλλους καί λογισμούς αὐτοδικαίωσης γιά τόν ἑαυτό μας. Τό κακό φωλιάζει μέσα μας, ἐμεῖς ὅμως τό ἐντοπίζουμε μέ μεγάλη εὐκολία ἔξω ἀπό ἐμᾶς. Ἄν δέν ἀναγνωρίσουμε τήν κακία πού ὑπάρχει μέσα μας, μέ τήν ὁποία μάλιστα ταὐτιζόμαστε μέ μεγάλη ἄνεση καί εὐχαρίστηση, ἄν δέν δυσαρεστηθοῦμε ἀπό τόν ἑαυτό μας καί δέν ξεκινήσουμε ἕναν ἀγῶνα ἐναντίωσής μας στούς κακούς – ἀρνητικούς λογισμούς πού μᾶς κατακλύζουν, οὔτε ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ θά ἔρθει στήν ψυχή μας, οὔτε ὁ ἴδιος ὁ Θεός δέν θά μπορέσει νά μᾶς βοηθήσει. Γιατί ἐμεῖς εἴμαστε οἱ μόνοι ὑπεύθυνοι γιά τούς λογισμούς πού καλλιεργοῦμε, καί γι’ αὐτό θα δώσουμε λόγο γι’ αὐτούς, ἐάν δέν μετανοήσουμε καί δέν τούς ἐξομολογηθοῦμε.
Κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι εἴμαστε ὅ,τι τρῶμε. Μελετῶντας τόν γέροντα Θαδδαῖο διαπιστώνουμε ὅτι εἴμαστε ὅ,τι σκεπτόμαστε.
π. Πασχάλης Γρίβας
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Νόµο τοῦ κράτους ἀποτελεῖ πλέον τό πολυσυζητηµένο «ἀντιρατσιστικό νοµοσχέδιο», µετά τήν ψήφισή του στίς 9 Σεπτεµβρίου 2014 ἀπό τό τµῆµα διακοπῆς τῶν ἐργασιῶν τῆς Βουλῆς. Ὁ “ἀντιρατσιστικός” νόµος ἔχει ἐπισήµως τίτλο καί ἀριθµό, εἶναι ὁ ν. 4285/2014 ὑπό τόν τίτλο «Τροποποίηση τοῦ ν. 927/1979 καί προσαρµογή του στήν ἀπόφαση-πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ τῆς 28ης Νοεµβρίου 2008 γιά τήν καταπολέµηση ὁρισµένων µορφῶν καί ἐκδηλώσεων ρατσισµοῦ καί ξενοφοβίας µέσῳ τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου καί ἄλλες διατάξεις» (Φ.Ε.Κ. Ἅ΄ 191/10.09.2014).
Οἱ πολῖτες κινδυνεύουν νά καταστοῦν εὐάλωτα θύµατα τῆς αὐταρχικῆς ἄσκησης τῆς ποινικῆς ἐξουσίας ἐκ µέρους τῆς Πολιτείας!
ΜΕ ΤΟΝ «ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟ» ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ Ο ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΣ ΛΙΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ!
Νόµο τοῦ κράτους ἀποτελεῖ πλέον τό πολυσυζητηµένο «ἀντιρατσιστικό νοµοσχέδιο», µετά τήν ψήφισή του στίς 9 Σεπτεµβρίου 2014 ἀπό τό τµῆµα διακοπῆς τῶν ἐργασιῶν τῆς Βουλῆς. Ὁ “ἀντιρατσιστικός” νόµος ἔχει ἐπισήµως τίτλο καί ἀριθµό, εἶναι ὁ ν. 4285/2014 ὑπό τόν τίτλο «Τροποποίηση τοῦ ν. 927/1979 καί προσαρµογή του στήν ἀπόφαση-πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ τῆς 28ης Νοεµβρίου 2008 γιά τήν καταπολέµηση ὁρισµένων µορφῶν καί ἐκδηλώσεων ρατσισµοῦ καί ξενοφοβίας µέσῳ τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου καί ἄλλες διατάξεις» (Φ.Ε.Κ. Ἅ΄ 191/10.09.2014).
Στερεῖται ὅµως ὑποβάθρου, ἀφοῦ στήν οὐσία καταστρατηγεῖ τό Σύνταγµα. Τήν ἀντισυνταγµατικότητά του θά ἐπιχειρήσω νά καταδείξω στή συνέχεια ἔχοντας ὡς ὁδηγό τό ἴδιο τό Σύνταγµα, ἀλλά καί τό πόρισµα τῆς Κεντρικῆς Νοµοπαρασκευαστικῆς Ἐπιτροπῆς ( στό ἑξῆς ΚΕΝΕ), ἡ ὁποία σηµείωσε ὅτι τό “ἀντιρατσιστικό” νοµοσχέδιο περιέχει ἀρκετές συνταγµατικά µή ἀνεκτές προτάσεις καί ἀοριστίες! Ἡ ἀντισυνταγµατικότητα ἐντοπίζεται, σέ πρώτη τοὐλάχιστον ἀνάγνωση, στήν καταστρατήγηση τῆς κατοχυρωµένης στό ἀρ. 7 τοῦ Συντάγµατος «ἀρχῆς τῆς νοµιµότητας», τῆς κατοχυρωµένης στό ἀρ. 14 ἐλευθερίας τῆς ἔκφρασης καί τῆς κατοχυρωµένης στό ἀρ. 16 ἐλευθερίας τῆς ἐπιστηµονικῆς ἔρευνας.
Τό παρόν ἄρθρο µου περιορίζεται στήν ἀνάπτυξη τοῦ τρόπου θέσπισης καί τῶν ρυθµίσεων τοῦ “ἀντιρατσιστικού” νόµου σέ σχέση µέ τήν «ἀρχή τῆς νοµιµότητας». Τήν (µᾶλλον ἀνύπαρκτη!) σχέση του µέ τήν ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης καί τήν ἐλευθερία τῆς ἐπιστηµονικῆς ἔρευνας ἐπιφυλάσσοµαι νά ἀναλύσω, πρῶτα ὁ Θεός, σέ ἑπόµενο ἄρθρο.
Ὁ σχετικός προβληµατισµός ξεκινᾶ λοιπόν ἀπό τή διάταξη τῆς παρ. 1 τοῦ ἄρθρου 7 τοῦ Συντάγµατος, ὅπου προβλέπονται τά ἑξῆς: «Ἔγκληµα δέν ὑπάρχει, οὔτε ποινή ἐπιβάλλεται χωρίς νόµο πού νά ἰσχύει πρίν ἀπό τήν τέλεση τῆς πράξης καί νά ὁρίζει τά στοιχεῖα της. Ποτέ δέν ἐπιβάλλεται ποινή βαρύτερη ἀπό ἐκείνη πού προβλέπεται κατά τήν τέλεση τῆς πράξης». Μέ τή διάταξη αὐτή κατοχυρώνεται συνταγµατικά ἡ ἀρχή τῆς νοµιµότητας τῶν ἐγκληµάτων καί τῶν ποινῶν, ἡ ὁποία συνιστᾶ ἀκρογωνιαῖο λίθο τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου. Κατοχυρωµένη εἶναι ἐπίσης ἡ ἀρχή αὐτή καί στήν Εὐρωπαϊκή Σύµβαση τῶν Δικαιωµάτων τοῦ Ἀνθρώπου, ἀλλά καί στό Διεθνές Σύµφωνο γιά τά Ἀτοµικά καί Πολιτικά Δικαιώµατα.
Κεντρικός ἄξονας ὅλων αὐτῶν τῶν διατάξεων εἶναι, ὅπως φαίνεται καί ἀπό τήν ἀνωτέρω συνταγµατική πρόβλεψη, ἡ τέλεση πράξεως. Συµπεριφορά πού δέν ἔχει µετουσιωθεῖ σέ πράξη ἀπαγορεύεται νά στοιχειοθετήσει ἔγκληµα καί νά ἐπισύρει ποινή. Τό Ποινικό Δίκαιο δέν τιµωρεῖ τόν πολίτη γιά τίς σκέψεις, τά συναισθήµατα ἤ τό φρόνηµά του, ἀλλά µόνο γιά τίς πράξεις του. Τό ἄρθρο 1 τοῦ “ἀντιρατσιστικοῦ” νόµου τιµωρεῖ τή «δηµόσια ὑποκίνηση βίας ἤ µίσους». Ὄχι δηλαδή τό µῖσος αὐτό καθ’ ἑαυτό (σέ µία τέτοια περίπτωση ἡ διάταξη θά ἦταν ἀνυπόφορα ἀντισυνταγµατική), ἀλλά κάθε πράξη δηµόσιας ὑποκίνησης, πρόκλησης διέγερσης ἤ προτροπῆς σέ (ἄλλες) πράξεις ἤ ἐνέργειες πού µποροῦν νά προκαλέσουν διακρίσεις, µῖσος ἤ βία.
Τό δέ ἄρθρο 2 παρ. 1 τοῦ νόµου τιµωρεῖ τή δηµόσια ἐπιδοκιµασία ἤ κακόβουλη ἄρνηση ἐγκληµάτων γενοκτονιῶν, ἐγκληµάτων πολέµου, ἐγκληµάτων κατά τῆς ἀνθρωπότητας, τοῦ Ὁλοκαυτώµατος καί τῶν ἐγκληµάτων τοῦ ναζισµοῦ «ὅταν ἡ συµπεριφορά αὐτή ἐκδηλώνεται κατά τρόπο πού µπορεῖ νά ὑποκινήσει βία ἤ µῖσος (…). Σχετικά µέ τή νοµοθετική αὐτή ρύθµιση παρατηρεῖ ἡ ΚΕΝΕ: «Θά πρέπει νά ἐξηγηθεῖ στήν αἰτιολογική ἔκθεση µέ ποιό τρόπο ἡ κακόβουλη ἄρνηση ἑνός ἀπό τά ἐγκλήµατα αὐτά µπορεῖ νά διεγείρει σέ βιαιοπραγίες ἤ µῖσος κατά τῶν ὁµάδων πού προσδιορίζονται µέ τόν γενετήσιο προσανατολισµό ἤ τήν ταὐτότητα τοῦ φύλου. Διαφορετικά προτείνεται ἡ διαγραφή τῶν ὁµάδων αὐτῶν ἀπό τή συγκεκριµένη διάταξη». Ἡ αἰτιολογική ἔκθεση κάνει λόγο γιά πράξεις πρόσφορες νά ὁδηγήσουν στή θυµατοποίηση ὁµάδων ἤ προσώπων, χωρίς καµία ἄλλη ἐξήγηση.
Περαιτέρω, ἀπό τήν ἀρχή τῆς νοµιµότητας ἀπορρέουν µερικότερες ἀρχές, ἀπό τίς ὁποῖες θά µᾶς ἀπασχολήσουν ἐδῶ µόνο δύο, ἡ ἀρχή «κανένα ἔγκληµα, καµία ποινή χωρίς γραπτό νόµο» καί ἡ ἀρχή «κανένα ἔγκληµα, καµία ποινή χωρίς ὁρισµένο νόµο».
A΄ Ἡ ἀρχή «Κανένα ἔγκληµα, καµία ποινή, χωρίς γραπτό νόµο» καί ἡ ἀπόφαση-πλαίσιο τῆς Ε.Ε.
Μιλῶντας γιά «γραπτό νόµο» ἐννοοῦµε καταρχήν τόν τυπικό νόµο, δηλαδή τό νόµο πού ψηφίζεται σύµφωνα µέ τήν προβλεπόµενη στό Σύνταγµα διαδικασία ἀπό τή Βουλή καί µάλιστα κατά κανόνα ἀπό τήν Ὁλοµέλεια τῆς Βουλῆς. Μπορεῖ ὁ Ποινικός Νόµος νά θεσπίζεται καί ἀπό τό ἁρµόδιο διοικητικό ὄργανο, κατά ρητή ἐξουσιοδότηση τυπικοῦ νόµου. Ἀπαιτῶντας τό Σύνταγµα νά προέρχεται ὁ Ποινικός Νόµος ἄµεσα ἤ ἔµµεσα ἀπό τή Βουλή διασφαλίζει τή δηµοκρατική θεµελίωση τῆς ποινικῆς ἐξουσίας τῆς Πολιτείας: ἡ ποινή, ὡς τό δραστικότερο µέσο κρατικοῦ καταναγκασµοῦ, πρέπει νά βασίζεται σέ ἀπόφαση τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Λαοῦ. Σέ ὁρισµένες περιπτώσεις ὅµως, ὅπως συµβαίνει µέ τόν “ἀντιρατσιστικό” νόµο, ἡ ποινή βασίζεται σέ ἀπόφαση-πλαίσιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὁπότε τίθεται ζήτηµα δηµοκρατικῆς θεµελίωσής της. Γιά νά γίνει κατανοητό τό πρόβληµα χρήσιµο θά ἦταν στό σηµεῖο αὐτό νά δοῦµε συνοπτικά τί εἶναι ἡ ἀπόφαση-πλαίσιο.
Πρόκειται γιά πράξη τοῦ Συµβουλίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης πού υἱοθετεῖται στόν τοµέα τῆς «ἀστυνοµικῆς καί δικαστικῆς συνεργασίας σέ ποινικές ὑποθέσεις» καί ἔχει ὡς στόχο τήν προσέγγιση τῶν νοµοθετικῶν διατάξεων τῶν κρατῶν-µελῶν. Ἐφόσον ἡ ἀπόφαση-πλαίσιο λαµβάνεται ἀπό τό Συµβούλιο παρουσιάζει τό λεγόµενο δηµοκρατικό ἔλλειµµα, διότι συνιστᾶ ἔκφραση τῶν ὑπουργῶν τῶν κρατῶν-µελῶν καί ὄχι τῶν ἄµεσα ἐκλεγµένων ἐκπροσώπων τῶν Εὐρωπαίων πολιτῶν. Τό δηµοκρατικό αὐτό ἔλλειµµα ἀναπληρώνεται ὡς ἑξῆς: ἡ ἀπόφαση δέν ἔχει ἄµεσο ἀποτέλεσµα, δέν ἀποτελεῖ δηλαδή ἄµεσα µέ τήν ἔκδοσή της µέρος τοῦ ἐθνικοῦ δικαίου τῶν κρατῶν µελῶν, ἀλλά τά νοµοθετικά ὄργανα τῶν τελευταίων ὑποχρεοῦνται νά ψηφίσουν νόµο γιά τήν ἐπίτευξη τῶν σκοπῶν πού αὐτή θέτει. Ὁ Ποινικός Νόµος, δηλαδή, πού στηρίζεται σέ ἀπόφαση-πλαίσιο στήν οὐσία ἐπιβάλλεται ἀπό τήν ἐκτελεστική ἐξουσία καί µόνο ἔµµεσα θεµελιώνεται δηµοκρατικά. Στήν περίπτωση δέ τοῦ “ἀντιρατσιστικοῦ” νόµου καί αὐτή ἀκόµα ἡ ἔµµεση δηµοκρατική θεµελίωση εἶναι σαθρή.
Στήν ὀνοµαστική ψηφοφορία πού διενεργήθηκε γιά τά τρία πρῶτα καί κυριότερα ἄρθρα του τά δύο πρῶτα ψηφίστηκαν ἀπό πενῆντα ὀκτώ βουλευτές, ἐνῷ τό τρίτο ἀπό ἑξῆντα. Στό σηµεῖο αὐτό θά πρέπει νά σηµειώσουµε ὅτι τό τµῆµα διακοπῶν τῆς Βουλῆς ἀποτελεῖται ἀπό ἑκατό βουλευτές. Τό δέ ἄρθρο 70 τοῦ Συντάγµατος ὁρίζει στήν παράγραφο 5 ὅτι «Γιά νά λάβουν ἀπόφαση τό κατά τό ἄρθρο 71 Τµῆµα (διακοπῆς τῶν ἐργασιῶν τῆς Βουλῆς) καί οἱ διαρκεῖς κοινοβουλευτικές ἐπιτροπές, ὅταν ἀσκοῦν νοµοθετικό ἔργο (…), ἀπαιτεῖται πλειοψηφία πού δέ µπορεῖ νά εἶναι µικρότερη ἀπό τά δύο πέµπτα τοῦ ἀριθµοῦ τῶν µελῶν τους». Ἀπό τά ἀνωτέρω γίνεται εὔκολα κατανοητό τό γιατί ὁ “ἀντιρατσιστικός” νόµος εἰσήχθη πρός ψήφιση στό Τµῆµα διακοπῆς τῶν ἐργασιῶν τῆς Βουλῆς: ὥστε νά εἶναι τυπικά σύµφωνος µέ τό Σύνταγµα καί νά δεσµεύει τούς Ἕλληνες πολῖτες –ἀπειλῶντας τους µέ ποινές ὕψους ἕως πέντε ἐτῶν- ἐνῷ ψηφίστηκε µόλις ἀπό τό ἕνα πέµπτο τῶν ἐκπροσώπων τους!
Οἱ πολιτικοί µας ὑποστηρίζουν, ὅτι εἶναι ὑποχρεωτική καί ἀναπόφευκτη ἡ δέσµευση αὐτή τῶν πολιτῶν ἀπό τόν ἐν λόγῳ νόµο, διότι ἡ Ἑλλάδα δεσµεύεται ἀπό τίς ἀποφάσεις-πλαίσιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Αὐτή εἶναι ἡ µισή ἀλήθεια. Οἱ ἀποφάσεις-πλαίσιο δεσµεύουν µέν τά κράτη-µέλη, ἀλλά µόνο ὡς πρός τό ἐπιδιωκόµενο µέ αὐτές ἀποτέλεσµα. Ἀφήνουν στήν ἁρµοδιότητα τῶν ἐθνικῶν ἀρχῶν τήν ἐπιλογή τοῦ τύπου καί τῶν µέσων ἐπίτευξής του. Δέν ἦταν ὑποχρεωµένη ἡ Ἑλλάδα νά υἱοθετήσει αὐτούσια τήν ἀπόφαση-πλαίσιο «γιά τήν καταπολέµηση ὁρισµένων µορφῶν ρατσισµοῦ καί ξενοφοβίας» (µιά ἁπλῆ ἀντιπαραβολή τοῦ κειµένου τοῦ νόµου πρός τό κείµενο τῆς ἀπόφασης ἀρκεῖ γιά νά διαπιστωθεῖ ὅτι τό πρῶτο συνιστᾶ κατά βάση ἀντιγραφή τοῦ δεύτερου). Μποροῦσε ὁ Ἕλληνας νοµοθέτης νά θεωρήσει ὅτι τό ὑπάρχον νοµοθετικό πλαίσιο ἐπαρκεῖ γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ στόχου τῆς ἀπόφασης-πλαίσιο καί νά προβεῖ µόνο σέ συµπληρώσεις του.
Τοῦτο τονίζει ἡ ΚΕΝΕ στίς παρατηρήσεις τῆς ἐπί τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νοµοσχεδίου: «Ἡ Ἐπιτροπή ἔχει τή γνώµη ὅτι τό ὑπάρχον νοµικό πλαίσιο µέ ἐπάρκεια ἀντιµετωπίζει τά περισσότερα ἀπό τά θέµατα τοῦ ὑπό ἐπεξεργασία σχεδίου νόµου. Εἰδικότερα σέ ἐπίπεδο ἐθνικοῦ δικαίου ὁ κοινός ποινικός νοµοθέτης µέ σειρά ποινικῶν διατάξεων, εἴτε αὐτοτελῶς, εἴτε µέ προσθῆκες σέ ἄλλους νόµους ἀντιµετώπισε τά ἐν λόγῳ θέµατα». Παραθέτει στή συνέχεια τίς διατάξεις αὐτές καί καταλήγει: «Ἑποµένως, ἡ νέα ἐπέµβαση τοῦ νοµοθέτη στόν τοµέα τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου θά µποροῦσε νά περιοριστεῖ στήν κάλυψη ἐνδεχοµένων κενῶν τοῦ ὑφισταµένου νοµικοῦ πλαισίου (…). Ἡ ἐπέµβαση αὐτή νοµοτεχνικά ὀρθότερο εἶναι νά γίνει µέ ἀντίστοιχες τροποποιήσεις ἤ προσθῆκες στό ν. 927/1979 καί αὐτό γιατί, σύµφωνα µέ βασική ἀρχή τῆς καλῆς νοµοθέτησης, κάθε νοµοθετική ρύθµιση, ἀνεξάρτητα ἄν εἶναι ἀκέραιη ἤ ἀποσπασµατική, προορίζεται νά ἐνταχθεῖ στό ὑπάρχον νοµικό σύστηµα».
Σέ κάποιες µάλιστα περιπτώσεις ὁ ἀντιρατσιστικός νόµος παρέχει µεγαλύτερη «προστασία» ἀπό αὐτήν πού ἀξιώνεται µέ τήν ἀπόφαση-πλαίσιο. Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση συνιστᾶ τό πεδίο ἐφαρµογῆς τοῦ νόµου, τά ἐγκλήµατα δηλαδή πού ἐµπίπτουν στίς ρυθµίσεις του. Ἡ ἀπόφαση ὁρίζει (ἀρ. 1 παρ.1) ὅτι: «Κάθε κράτος µέλος λαµβάνει τά ἀναγκαῖα µέτρα ὥστε νά ἐξασφαλίσει ὅτι τιµωροῦνται οἱ ἀκόλουθες ἐκ προθέσεως τελούµενες πράξεις: α) ἡ δηµόσια ὑποκίνηση βίας ἤ µίσους πού στρέφεται κατά ὁµάδας προσώπων ἤ µέλους ὁµάδας, πού προσδιορίζεται βάσει τῆς φυλῆς, τοῦ χρώµατος, τῆς θρησκείας, τῶν γενεαλογικῶν καταβολῶν ἤ τῆς ἐθνικῆς ἤ ἐθνοτικῆς καταγωγῆς». Δέν ἀποκλείει τή δυνατότητα κάθε κράτους µέλους νά ἐπεκτείνει τήν ἐφαρµογή τῆς διάταξής της αὐτῆς καί σέ ὁµάδες πού προσδιορίζονται βάσει ἄλλων κριτηρίων. Ὁ Ἕλληνας νοµοθέτης, κάνοντας χρήση τῆς δυνατότητας αὐτῆς ἐπεκτείνει τό πεδίο ἐφαρµογῆς τοῦ παραπάνω ἄρθρου σέ ἐγκλήµατα πού ἀπευθύνονται εἰς βάρος προσώπων ἤ ὁµάδων πού προσδιορίζονται βάσει τοῦ σεξουαλικοῦ προσανατολισµοῦ, τῆς ταυτότητας φύλου ἤ τῆς ἀναπηρίας! Η ΚΕΝΕ χαρακτηρίζει τήν ἐχθρική συµπεριφορά σέ βάρος τῶν ὁµάδων αὐτῶν ὡς «ἕνα εἶδος κοινωνικοῦ ρατσισµοῦ».
Ἐπίσης, ἡ ἀπόφαση στό ἀρ. 8 ἀξιώνει ἀπό τά κράτη-µέλη νά λαµβάνουν τά ἀναγκαῖα µέτρα, ὥστε νά ἐξασφαλίσουν ὅτι οἱ ἔρευνες σχετικά µέ τίς πράξεις πού ἀναφέρονται στά ἄρθρα 1 καί 2 ἤ ἡ δίωξή τους δέν ἐξαρτῶνται ἀπό ἀναφορά ἤ καταγγελία τοῦ θύµατος (αὐτή εἶναι ἡ ἔννοια τῆς αὐτεπαγγέλτως διενεργούµενης ἔρευνας ἤ δίωξης), τουλάχιστον στίς σοβαρότερες περιπτώσεις κατά τίς ὁποῖες ἡ πράξη ἔχει τελεστεῖ στήν ἐπικράτειά τους. Τό ἄρθρο 5 παρ. 1 τοῦ νόµου προβλέπει τήν αὐτεπάγγελτη δίωξη ὅλων τῶν πράξεων πού περιγράφονται σέ αὐτόν, καθώς καί τῶν ἐγκληµάτων πού τελοῦνται συνεπείᾳ αὐτῶν. Ὡς δικαιολογητικός λόγος τῆς νοµοθετικῆς αὐτῆς ἐπιλογῆς ἀναφέρεται στήν αἰτιολογική ἔκθεση τοῦ νόµου (ἀλλά καί στήν ἀπόφαση) τό ὅτι τά θύµατα «εἶναι συχνά ἰδιαιτέρως εὐάλωτα καί διστάζουν νά κινήσουν δικαστικές διαδικασίες».
β΄ Ἡ ἀρχή «Κανένα ἔγκληµα, καµία ποινή χωρίς ὁρισµένο νόµο».
Ἡ ἀρχή αὐτή ἀφορᾶ τήν περιγραφή τῶν στοιχείων τοῦ ἐγκλήµατος καί τήν πρόβλεψη τῆς ποινῆς στόν Ποινικό Νόµο καί ἀξιώνει νά εἶναι αὐτός εἰδικά, ἀναλυτικά καί µέ σαφήνεια διατυπωµένος. Τό Σύνταγµα τῆς δίνει ἰδιαίτερη ἔµφαση, ἀφοῦ ἀπαιτεῖ ρητά νά ὁρίζει ὁ νόµος τά στοιχεῖα τῆς ἐγκληµατικῆς πράξης. Δικαίως, ἀφοῦ ἡ σηµασία της εἶναι καίρια γιά δύο λόγους: πρῶτον, διότι ἐπιτρέπει στόν πολίτη νά γνωρίζει ποιά ἀκριβῶς συµπεριφορά ἀπαιτεῖ ἀπό αὐτόν ἡ πολιτεία καί νά ρυθµίσει ἀναλόγως τή δράση του. Καί δεύτερον, διότι συνιστᾶ «ἀνάχωµα» ἐναντίον τῆς αὐθαίρετης ἄσκησης τῆς ποινικῆς ἐξουσίας τῆς Πολιτείας καί ἐγγυᾶται τήν προστασία τῶν ἀτοµικῶν ἐλευθεριῶν.
Ὅπως καί παραπάνω σηµειώσαµε, ἡ ΚΕΝΕ ἐντόπισε στό κείµενο τοῦ νόµου ἀρκετές συνταγµατικά µή ἀνεκτές ἀόριστες ἔννοιες. Μία ἀπό αὐτές εἶναι ἡ ἔννοια τοῦ µίσους («παροτρύνει, προκαλεῖ ἤ διεγείρει σέ πράξεις πού µποροῦν νά προκαλέσουν διακρίσεις, µῖσος ἤ βία»), ἀλλά καί ἡ ἔννοια τῆς θρησκείας («κατά προσώπου ἤ ὁµάδας προσώπων πού προσδιορίζονται µέ βάση… τή θρησκεία»). Η ΚΕΝΕ παρατηρεῖ ὅτι «οἱ ἔννοιες αὐτές πρέπει, εἴτε µέ συγκεκριµένους χωριστούς ὁρισµούς, ἤ στό ἴδιο περιεχόµενο τῶν διατάξεων νά ἀποσαφηνισθοῦν καί νά ἐξειδικευθοῦν ἤ νά ἀντικατασταθοῦν, ὥστε νά µήν ἐλλοχεύει κάθε φορά ὁ κίνδυνος νά παρερµηνευθοῦν καί νά ἐφαρµοσθοῦν σέ περιπτώσεις πού δέν ἦταν στούς σκοπούς οὔτε τῆς Ἀπόφασης, οὔτε τοῦ ἐσωτερικοῦ νοµοθέτη».
Ἀντίστοιχα γιά τίς ἔννοιες τοῦ «σεξουαλικοῦ προσανατολισµοῦ καί τῆς «ταὐτότητας φύλου» («κατά προσώπων ἤ ὁµάδας προσώπων πού προσδιορίζονται µέ βάση…τό σεξουαλικό προσανατολισµό, τήν ταὐτότητα φύλου…») σηµειώνει ὅτι «καί στήν περίπτωση αὐτή πρέπει νά ὑπάρξει ἐξειδίκευση τῶν ἐννοιῶν αὐτῶν, τουλάχιστον στήν αἰτιολογική ἔκθεση, γιατί ὑπάρχει σοβαρό ἐνδεχόµενο καί ἄλλες ὁµάδες ἀπό ἐκεῖνες πού πιθανόν θέλει νά προστατεύσει ἡ νοµοθετική παρέµβαση ἐπικαλούµενοι τό γενετήσιο (σεξουαλικό κατά τήν αἰτιολογική ἔκθεση καί τό νόµο) προσανατολισµό τους νά ἐπιδιώξουν τήν ἐφαρµογή τῆς διάταξης. Τό ἴδιο ἰσχύει καί ὡς πρός τήν ἀποσαφήνιση τῆς ἔννοιας τῆς “ταὐτότητας τοῦ φύλου”».
Μέ ἄλλα λόγια, στίς δύο τελευταῖες αὐτές παρατηρήσεις της ἡ ΚΕΝΕ ἐπισηµαίνει τόν κίνδυνο νά ὑπάρξει κατάχρηση τοῦ νόµου λόγω τῶν ἀόριστων ἐννοιῶν πού προαναφέρθηκαν. Ἡ κατάχρηση αὐτή θά ἔχει ὡς συνέπεια νά µπλεχτοῦν στά «γρανάζια» τοῦ µηχανισµοῦ ποινικῆς καταστολῆς πρόσωπα πού δέ θά ἔχουν διαπράξει κανένα ἔγκληµα. Νά στιγµατισθοῦν ἀδίκως τά πρόσωπα αὐτά ὡς ἐγκληµατίες καί νά στερηθοῦν ἀδίκως τήν προστατευόµενη ἀπό τό ἄρθρο 5 παρ. 3 τοῦ Συντάγµατος προσωπική τους ἐλευθερία. Ὁ νοµοθέτης καµία σηµασία δέν ἔδωσε στίς ἐπισηµάνσεις τῆς ΚΕΝΕ σχετικά µέ αὐτόν τόν τόσο σοβαρό κίνδυνο. Ὥστε λοιπόν ἡ Πολιτεία νοιάζεται µόνο γιά τά “ἰδιαίτερα εὐάλωτα” θύµατα τῶν ἐκδηλώσεων ρατσισµοῦ καί ξενοφοβίας! Ἀδιαφορεῖ προκλητικά γιά τούς πολῖτες πού κινδυνεύουν νά καταστοῦν εὐάλωτα θύµατα τῆς αὐταρχικῆς ἄσκησης τῆς ποινικῆς ἐξουσίας ἐκ µέρους της! Καί ἔχει τό θράσος νά ἀναφέρεται –στήν ἴδια µάλιστα τήν αἰτιολογική ἔκθεση τοῦ “ἀντιρατσιστικοῦ” νόµου- στά δικαιώµατα τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας καί ἀξιοπρέπειας καί στό συνταγµατικά κατοχυρωµένο σεβασµό καί τήν προστασία τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου!
Ἀγγελική Εὐθ. Ζώη
Νοµικός
..
- Δηµοσιευµένη ἠλεκτρονικά σέ http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32008F0913&rid=1
- Δηµοσιευµένο ἠλεκτρονικά σέ http://to-synoro.blogspot.com/2013/05/blog-post_2708.html
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 148 Δεκέμβριος 2014
Πηγή: Αβέρωφ
Τα Ζωγράφεια Διδασκαλεία ήταν τα πρώτα εκπαιδευτήρια συστηματικής μόρφωσης Ελλήνων δασκάλων σε σχέση με το ελληνικό Γένος.
Λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης του Αργυροκάστρου, στο αλβανικό τμήμα της Ηπείρου, βρίσκεται το Κεστοράτι, η γενέτειρα του Ηπειρώτη ευεργέτη Χριστάκη Ζωγράφου, όπου σώζονται τα χτίσματα του συγκροτήματος των Ζωγράφειων Διδασκαλείων.
Ιδρύθηκαν στα 1874 από τον Ηπειρώτη ευεργέτη κι εκεί φοιτούσαν και τα δύο φύλα.
Την αρχοντιά του κτιρίου δεν μπορεί να "γονατίσουν" ούτε η γκρεμισμένη οροφή, ούτε το σανό που έχουν τοποθετήσει στον δεύτερο όροφο νεόφερτοι κτηνοτρόφοι, ούτε και η κοπριά των ζώων στον πρώτο όροφο. Ωστόσο, η λέσχη θηλέων, τα αρχοντικά του ευεργέτη, ο περικαλλής ναός και άλλα κτίρια που χτίστηκαν από τον Χριστάκη Ζωγράφο έχουν κατεδαφιστεί. Κατεστραμμένοι είναι και οι δρόμοι με τα γνωστά καλντερίμια.
Για να κατανοηθεί η σημασία των Ζωγράφειων Διδασκαλείων θα πρέπει να τονιστεί ότι παρόμοιο διδασκαλείο της Αθήνας ιδρύθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1878. Δύο χρόνια μετά, το 1880, ιδρύθηκαν τα διδασκαλεία της Τρίπολης, της Κέρκυρας και της Λάρισας. Το ιεροδιδασκαλείο Βελλάς ιδρύθηκε το 1911 και εκείνο των Ιωαννίνων το 1913.
Η λειτουργία των διδασκαλείων στο Κεστοράτι συμπίπτει χρονικά με τις προκλήσεις για την ολοκλήρωση του ελληνικού έθνους κράτους και τους κινδύνους ενσωμάτωσης σ' αυτό που διατρέχει η Ήπειρος. Η πλούσια εμπειρία των Ηπειρωτών όσον αφορά την συνεισφορά των Γραμμάτων στη Νεοελληνική Ιδεολογία και την απελευθερωτική Επανάσταση, υπαγόρευε στους Ηπειρώτες την ευρύτατη επέκταση και την ποιοτική άνοδο του σχολείου. Μοναδικός στόχος παρέμενε η ενίσχυση και προβολή του Ελληνισμού ως βασικό όπλο για να εμποδιστεί ο ακρωτηριασμός της ενιαίας Ηπείρου.
Σημειώνεται ότι το 1878, έτος του Συνεδρίου του Βερολίνου, στην Ήπειρο λειτουργούσαν 530 ελληνικά σχολεία με 20.000 μαθητές και περισσότερους από 800 δασκάλους. Δεν περιλαμβάνονται σ' αυτά το σαντζάκι της Κορυτσάς, στο οποίο υπήρχαν 70 ελληνικά σχολεία με 2000 μαθητές (σ.σ. πηγή Βακαλόπουλος Κ., 2003, Η ιστορία της Ηπείρου, Θεσσαλονίκη).
Για την άνθιση της Παιδείας στο βόρειο τμήμα της Ηπείρου, υπήρξε καθοριστική η αμέριστη συνεισφορά των μεγάλων Ηπειρωτών εθνικών ευεργετών Ζωγράφου, Σίνα, Αρσάκη, Ζάππα, Μπάγκα, Δούκα και άλλων.
Ο Χριστάκης Ζωγράφος αποφοίτησε από τη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων. Εργαζόταν στην Κωνσταντινούπολη και στο Παρίσι ως τραπεζίτης. Στήριξε ιδιαίτερα την ελληνική Παιδεία με τη χρηματοδότηση και ίδρυση σχολείων (Ζωγράφεια διδασκαλεία). Οι γενναίες δωρεές που προσέφερε σε κάθε τομέα των Γραμμάτων και των Επιστημών συνέβαλαν αποφασιστικά στη μόρφωση των υπό οθωμανικό ζυγό κυρίως ελληνικών πληθυσμών. Το Ζωγράφειο Λύκειο στην Κωνσταντινούπολη πήρε το όνομά του, λόγω του αστρονομικού ποσού που πρόσφερε για την ανέγερσή του. Από κοινού με τον άλλο συμπατριώτη του ευεργέτη, τον Κ. Ζάππα, ενίσχυσαν τον "Ηπειρωτικό Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Κωνσταντινουπόλεως" (1872), ο οποίος τελούσε χρέη "αφανούς" υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας για την εκπαίδευση στην Ήπειρο.
Το νεοκλασικό συγκρότημα των Ζωγράφειων Διδασκαλείων στο Κεστοράτι καταστράφηκε από τους Αλβανούς εθνικιστές, συνεργάτες των Γερμανών ναζιστών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το κομμουνιστικό καθεστώς επισκεύασε τη στέγη και διαρρύθμισε τους εσωτερικούς χώρους για να στεγάσει πλέον το γνωστό αλβανικό γυμνάσιο και λύκειο της περιοχής.
Σε ένα "κομμάτι", στο βορειοανατολικό τμήμα των Διδασκαλείων, εκεί που ήταν η κοινή αυλή με την εκκλησία, το κομμουνιστικό καθεστώς, αφού φρόντισε πρώτα για την κατεδάφιση του ναού, έστησε την προτομή ενός συγγενούς των Ζωγράφων, του Κότο Χότζη. Το αλβανικό κομμουνιστικό καθεστώς αναγνώρισε στο πρόσωπό του έναν από τους στυλοβάτες της Παιδείας στην αλβανική γλώσσα και τού απένειμε τον υψηλό τίτλο του "Δασκάλου του Λαού".
Εκτιμάται, ωστόσο, πως η προβολή του έγινε για να επισκιαστεί των έργο των Ζωγράφων, με δεδομένο, μάλιστα, ότι ο γιος του Χριστάκη Ζωγράφου, ο Γεώργιος, το 1914 τέλεσε και Πρόεδρος της Αυτόνομης Κυβέρνησης της Βορείου Ηπείρου, ιστορικό γεγονός το οποίο η επίσημη αλβανική ιστοριογραφία και πολιτική το ανέδειξε ως σύμβολο του ελληνικού επεκτατισμού σε βάρος των αλβανικών εδαφών.
Ο μόνος άμεσος απόγονος των φημισμένων Ζωγράφων είναι ο 93χρονος Νικόλαος Ζωγράφος. Το επώνυμό του έχει μεταλλαχθεί σε Ζωγκράφη, με μοναδικό στόχο να απομακρυνθεί, έστω και ηχητικά, από το επώνυμο της γνωστής οικογένειας.
Ο μπάρμπα-Νίκος ζει μόνος σε ένα κονάκι του αρχοντικού. Έχει τα κλειδιά του ερειπωμένου κτιρίου των Διδασκαλείων και στη μνήμη του έχει "κλείσει" όλο το μεγαλείο του συγκροτήματος.
Παρά την προχωρημένη ηλικία του, μας ξεναγεί και στα δύο μέρη του κτιρίου. Στην είσοδο των Διδασκαλείων, στον τοίχο κάτω από τις σκάλες που σε οδηγούν στο δεύτερο όροφο μας δείχνει το ελληνικό αλφάβητο, το οποίο δεν κατάφεραν να σβήσουν οι σουβάδες και μπογιές του κομμουνιστικού καθεστώτος. Σε κάθε αψίδα των παράθυρων, αν και δεν φαίνεται τίποτε, διαβάζει τα γνωμικά των αρχαίων Ελλήνων.
Στη συνέχεια, μας οδηγεί στα κατεδαφισμένα αρχοντικά του ευεργέτη. Μας δείχνει νοερά την υψηλή αψίδα στη μαρμάρινη είσοδο του τριώροφου κτιρίου. Στην ουσία, πάνω στους σωρούς με πέτρες και χώματα υπάρχει μια κρυψώνα σκύλου με σκουριασμένες λαμαρίνες. Μας δείχνει επίσης τον τόπο όπου υπήρχε το άλλο σπουδαίο κτίριο του συγκροτήματος, η στέγη των θηλέων. Ακριβώς πάνω στα ερείπια, κάποιος νέος κάτοικος στο Κεστοράτι έχει χτίσει, με πέτρες, ένα διόροφο σπίτι...
Ο μπάρμπα-Νίκος δεν αναφέρει το όνομά του. Τον αποκαλεί "αυτός" προκειμένου να καταδείξει ότι έχει διαπράξει "ιεροσυλία". Μας επισημαίνει δε, ότι "αυτός" έχει κλείσει το νεόκτιστο σπίτι του κι έχει μεταναστεύσει στην Ελλάδα.
Στην απέναντι γειτονιά είναι ακόμα ένας συνομήλικος του απόγονου του Ζωγράφου, ο μπάρμπα-Θωμάς. Με μια κίνηση θέλησε να μας δείξει τη νοσταλγία του για εκείνα τα χρόνια, κατεβάζοντας από τον τοίχο μια κορνίζα με αναπαράσταση του συγκροτήματος των Ζωγράφειων Διδασκαλείων, στην ακμή τους, το πρωτότυπο της οποίας βρίσκεται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη της Αθήνας...
Πηγή: Αυτόνομη
Στις επόμενες μέρες θα γίνει ελληνοτουρκικό συμβούλιο κορυφής στην Αθήνα. Το κατά πόσο αυτό είναι σκόπιμο ή χρήσιμο την ώρα που το Μπαρμπαρός «κόβει βόλτες» στην ΑΟΖ της Κύπρου είναι συζητήσιμο... Αυτό όμως που ξεπερνά κάθε όριο και είναι ενδεικτικό του πώς αντιλαμβάνονται οι Τούρκοι τις σχέσεις καλής γειτονίας, είναι το εξωφρενικό αίτημα που τέθηκε από τουρκικής πλευράς για περιοδεία του Τούρκου πρωθυπουργού στην ελληνική Θράκη μαζί με τους υπουργούς και τους υπηρεσιακούς παράγοντες που τον συνοδεύουν.
Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Νταβούτογλου μας ζήτησε να κάνει και ένα υπουργικό συμβούλιο στη Θράκη! Πρόκειται για μια ιταμή πρόκληση που σκοπό έχει να προσβάλει την Ελλάδα ως κυρίαρχο κράτος και βεβαίως να δώσει μια παράσταση κακώς εννοούμενης πατρωνίας προς τη μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής.
Θα πρέπει λοιπόν γενικά να ειπωθεί στον κ. Νταβούτογλου ότι δεν χρειάζεται να δίνει τέτοιες παραστάσεις στη Θράκη. Η Θράκη αποτελεί τμήμα της ελληνικής επικράτειας και κατοικείται από Έλληνες πολίτες. Όσον αφορά δε τη μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής, μπορεί στο παρελθόν να είχε παράπονα από την ελληνική πολιτεία, σήμερα όμως απολαμβάνει όλων των δικαιωμάτων της, όσο καμία άλλη μειονότητα στην Ευρώπη! Συγκεκριμένα:
- Για τη μειονοτική εκπαίδευση την τελευταία 20ετία και μόνο για το ελληνόφωνο σκέλος της έχει δαπανηθεί το τεράστιο ποσό των 27 εκατομμυρίων ευρώ. Παράλληλα, ενώ από τη Συνθήκη της Λωζάνης η Ελλάδα δεσμεύεται μόνο για τη λειτουργία μειονοτικών δημοτικών σχολείων (πρωτοβάθμια εκπαίδευση), με πρωτοβουλία της ελληνικής πολιτείας λειτουργούν (ήδη από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60) επί πλέον δύο μειονοτικά Γυμνάσια-Λύκεια και δύο μειονοτικά ιεροσπουδαστήρια.
- Στη Θράκη υπάρχει αναλογικά προς τον πληθυσμό διπλάσιος αριθμός τζαμιών από ό,τι στην Τουρκία!
- Οι Έλληνες μουσουλμάνοι πολίτες απολαμβάνουν πλήρως των δικαιωμάτων του «εκλέγειν» και του «εκλέγεσθαι». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μειονοτικοί βουλευτές να εκλέγονται ανελλειπώς στο ελληνικό κοινοβούλιο και μουσουλμάνοι πολίτες να εκλέγονται σε όλες τις βαθμίδες της τοπικής αυτοδιοίκησης.
- Οι Έλληνες μουσουλμάνοι πολίτες της Θράκης μπορούν να αγοράζουν και να κατέχουν ιδιοκτησίες χωρίς περιορισμούς. Να σημειωθεί μάλιστα ότι κάποιοι φροντίζουν να γίνει καταχραστική εκμετάλλευση αυτού του δικαιώματος, αφού από δεκαετίες είναι γνωστό ότι μουσουλμάνοι στη Θράκη αγοράζουν περιουσίες χριστιανών, συχνά έναντι οποιοδήποτε τιμήματος. Το φαινόμενο αυτό έχει λάβει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, με τη λειτουργία της τουρκικής τράπεζας Ziraat Bank, η οποία χρηματοδοτεί αφειδώς και με χαμηλά επιτόκια μουσουλμάνους της Θράκης για τέτοιου είδους αγορές.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι τα πολιτικά, θρησκευτικά, μορφωτικά και αστικά δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης είναι απολύτως σεβαστά στην Ελλάδα. Κάθε λοιπόν ισχυρισμός περί του αντιθέτου είναι τουλάχιστον υποκριτικός και υστερόβουλος. Και η Τουρκία είναι ίσως η τελευταία που μπορεί να μιλήσει για ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, όταν είναι γνωστό πόσο συστηματικά παραβίασε τα δικαιώματα της αναγνωρισμένης από τη Συνθήκη της Λωζάνης ελληνικής ομογένειας της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, φτάνοντας τελικά στην πλήρη εξάλειψή της. Θα υπενθυμίσουμε ενδεικτικά τα εξής:
1. Απαγόρευση άσκησης συγκριμένων επαγγελμάτων (1932) στους Έλληνες μη ανταλλάξιμους υπηκόους που έμειναν στην Τουρκία μετά την ανταλλαγή πληθυσμών.
2. Φόρος περιουσίας (varlık vergisi) που αφορούσε κυρίως τους μη μουσουλμάνους κατοίκους της Τουρκίας και ειδικά τους χριστιανούς. Μέσω αυτού οι περισσότεροι Έλληνες της Τουρκίας έχασαν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους, ενώ όσοι αδυνατούσαν να πληρώσουν οδηγήθηκαν στα τάγματα εργασίας (1942).
3. Κλείσιμο ελληνικών σχολείων και περιορισμοί στην ομιλία της ελληνικής γλώσσας. Δημεύσεις περιουσιών και απαγόρευση λειτουργίας όλων των ομογενειακών συλλόγων στην Κωνσταντινούπολη.
4. Διωγμός των Ελληνορθόξων της Κωνσταντινούπολης από στίφη «αγανακτισμένων» Τούρκων το 1955, ο οποίος κατέληξε σε πολυάριθμους φόνους, βιασμούς και προκάλεσε τεράστιες υλικές καταστροφές (Σεπτεμβριανά).
5. Αθρόες απελάσεις Ελλήνων μειονοτικών μετά το 1964 με μονομερή καταγγελία της ελληνοτουρκικής σύμβασης εγκατάστασης πληθυσμών.
6. Κατάφωρη παραβίαση του Αρ. 14 της Συνθήκης της Λωζάνης που προέβλεπε αυτονομία των νήσων Ίμβρου και Τενέδου και βίαιος εκτουρκισμός τους με σειρά μέτρων: εφαρμογή προγράμματος εποικισμού, ίδρυση ανοικτών αγροτικών φυλακών, απαλλοτριώσεις περιουσιών έναντι εξευτελιστικών αποζημιώσεων και πολλά άλλα.
7. Κλείσιμο της Σχολής της Χάλκης στη δεκαετία του ’70.
Αυτά είναι μόνο λίγα από αυτά που πρέπει να θυμόμαστε. Είναι όμως αρκετά ώστε οι Τούρκοι πολιτικοί να έχουν την απαραίτητη συστολή και να μην μας ομιλούν για δήθεν παραβιάσεις μειονοτικών δικαιωμάτων. Ας ασχοληθούν καλύτερα με τα αιτήματα των Κούρδων στην Τουρκία. Στο μεταξύ να μην χρησιμοποιούν τους Έλληνες μουσουλμάνους πολίτες της Ελλάδας για να προωθούν τους πολιτικούς τους στόχους. Και αυτό πρέπει να το σκεφτούν και οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι της Θράκης, που δεν πρέπει να δεχτούν να γίνουν υποχείριο μιας ξένης πολιτικής. Αυτό το έμαθαν και το κατάλαβαν πολύ αργά δυστυχώς οι Τουρκοκύπριοι μετά το 1974...
Λαυρέντζος Αναστάσιος
Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά
Το σωματείο «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά» και το σωματείο Αρχαιοφίλων «η Αθήνη» με προσκάλεσαν να μετάσχω ως ομιλητής σε ένα ενδιαφέρον Συνέδριο στην Κομοτηνή ( 28 -30.11.2014). Το θέμα του Συνεδρίου ήταν «Γλώσσα και Εθνική Ενότητα». Με την ευκαιρία αυτή μάθαμε πολλά και ενδιαφέροντα για τη Θράκη μας, για την εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων, για την ψυχολογική καταπίεση που ασκεί το Τουρκικό Προξενείο, για την Ιστορία, τη Λαογραφία και τη μαχητικότητα των Θρακών και επιστρέψαμε συγκρατημένα αισιόδοξοι μεν, αρκετά προβληματισμένοι δε.
Το μείζον πρόβλημα είναι η δομή της λεγομένης μειονοτικής εκπαιδεύσεως. Βάσει του Μορφωτικού Πρωτοκόλλου Ελλάδος- Τουρκίας του 1968 τα παιδιά της μειονότητος στρέφονται από την ίδια την Ελληνική Πολιτεία σε δίγλωσσα δημοτικά σχολεία, όπου τα περισσότερα μαθήματα διδάσκονται στα τουρκικά ενώ τα ελληνικά διδάσκονται υποβαθμισμένα! Σε επίπεδο Μέσης Εκπαιδεύσεως οι Μουσουλμάνοι μαθητές μπορούν να επιλέξουν το Δημόσιο ελληνικό σχολείο, στο οποίο όμως θα έχουν δυσκολίες, λόγω ελλιπούς γνώσεως της ελληνικής, ή τα μειονοτικά τουρκόφωνα σχολεία, ένα στην Κομοτηνή και ένα στην Ξάνθη. Παράλληλα τα μαθήματα θρησκευτικών (Κουράν Κουρσού) που γίνονται στα τζαμιά ασχολούνται περισσότερο με την προβολή του Κεμάλ και του τουρκικού εθνικισμού και λιγότερο με το Κοράνι.
Το πρόβλημα εντείνεται περισσότερο για τα παιδιά των Πομάκων, οι οποίοι ούτε τουρκογενείς είναι, ούτε τουρκόφωνοι, αλλά είναι Μουσουλμάνοι με δικό τους γλωσσικό ιδίωμα, παρακλάδι σλαβικών διαλέκτων. Τα παιδιά αυτά στα χωριά τους έχουν μόνο μειονοτικά σχολεία και όχι Δημοτικά ελληνικού προγράμματος. Άρα αναγκάζονται να μαθαίνουν τα τουρκικά (που δεν τα θέλουν), τα ελληνικά, τα αγγλικά ως ξένη γλώσσα, τα αραβικά λόγω Κορανίου, ενώ στο σπίτι τους μιλούν Πομακικά!
Χρειάζεται ριζική αλλαγή όσο κι αν διαμαρτυρηθούν οι φανατικοί της μειονότητος. Να απεξαρτηθούμε από το Πρωτόκολλο του 1968 και από το πρόγραμμα των καθηγητριών Δραγώνα και Φραγκουδάκη, οι οποίες συγγράφουν ειδικά βιβλία για τη μειονότητα. Να ιδρυθούν σε όλα τα χωριά των Μουσουλμάνων (τουρκοφώνων, Πομάκων και Αθιγγάνων) Δημοτικά Σχολεία με όλα τα μαθήματα στα ελληνικά ώστε οι Μουσουλμάνοι να εντάσσονται στην ελληνική κοινωνία. Στα σχολεία αυτά να υπάρχουν δάσκαλοι μειονοτικοί για να διδάξουν Θρησκευτικά και προαιρετικά λίγες ώρες τουρκικής γλώσσας. Όταν κυβερνά στην Άγκυρα ο Νταβούτογλου, ο οποίος έχει δηλώσει γραπτώς την πρόθεση για τουρκοποίηση και αυτονόμηση της Θράκης μας, δεν επιτρέπεται να αποδεχόμαστε την παροχή τουρκόγλωσσης παιδείας σε Έλληνες πολίτες.
Ένα ερώτημα, το οποίο ετέθη από τον ομιλητή του Συνεδρίου Στρατηγό ε.α Φραγκούλη Φράγκο αφορά την παρουσία τζιχαντιστών στην Ελλάδα. Ο ομιλητής την θεώρησε πολύ πιθανή. Εγώ προσωπικά είδα σε χωριά της Ξάνθης συνθήματα στα αραβικά και στα τουρκικά με τη φράση «Αλλαχού Ακμπάρ» των ισλαμιστών. Εξάλλου στη γειτονική Βουλγαρία, η ισχυρή μουσουλμανική μειονότητα παρέχει –αποδεδειγμένα- ικανό αριθμό στελεχών στους τζιχαντιστές της Μέσης Ανατολής.
Οι Χριστιανοί και οι νομοταγείς Μουσουλμάνοι της Θράκης επιθυμούν να συνυπάρξουν ειρηνικά και να δουν την περιοχή να αναπτύσσεται. Νιώθουν, όμως, ότι εμείς εδώ στην Αθήνα τούς ξεχνούμε. Πρέπει η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση και τα σχολικά βιβλία να προβάλλουν περισσότερο το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Θράκης.
Στα ενθαρρυντικά μηνύματα από την επίσκεψή μας ήταν η γνωριμία με την Πομάκα Εμινέ Μπουρουτζή, η οποία έμαθε τα ελληνικά σε ηλικία 30 ετών. Τα τρία παιδιά της επέλεξαν το ελληνικό και όχι το τουρκόγλωσσο σχολείο. Επίσης θαυμάσαμε την πρωτοβουλία της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού της Ξάνθης, η οποία έχει υιοθετήσει Ορθοδόξους Ναούς στον ορεινό όγκο των Πομακοχωρίων και τελεί εκεί συχνά εκκλησιασμούς. Πέρσυ μαζί με το Μητροπολίτη Ξάνθης Παντελεήμονα περιέφεραν το Επιτάφιο στον Εχίνο, Πομακικό κεφαλοχώρι. Μακάρι να συνεχίσουν!
Κ.Χ. 1.12.2014
Ἀδελφοί, ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε·- ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ·- δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾿ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑ-αυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014
ΚΣΤ΄ Κυριακῆς: Ἐφεσ. ε΄ 8-19
Ἀδελφοί, ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε·- ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ·- δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾿ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑ-αυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ.
1. «Τέκνα φωτὸς»
Πυκνὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης παρασύρει τὸν κόσμο σὲ τραγικὰ ἀδιέξοδα. Κι ὁ ἄνθρωπος δὲν παύει ν’ ἀναζητᾶ φῶς κι ἐλπίδα. Γι’ αὐτὸ κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ καλεῖ τοὺς πιστοὺς χριστιανοὺς νὰ γίνουν αὐτοὶ φῶς μέσα στὴν κοινωνία. Ἐφόσον εἶστε ἑνωμένοι μὲ τὸν Κύριο, ἀκτινοβολεῖτε τὸ φῶς Του, γράφει. Κι ἐσεῖς λοιπόν, «ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε». Νὰ συμπεριφέρεστε σὰν παιδιὰ τοῦ φωτός• σὰν ἄνθρωποι ποὺ ὅλη τους ἡ ζωὴ εἶναι φῶς, καὶ λάμπουν μὲ τὴν ἀρετή τους.
Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου ἀπηχεῖ τὸν παρόμοιο λόγο τοῦ Κυρίου ποὺ εἶπε στοὺς μαθητές Του: «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. ε΄ 14). Ἐσεῖς εἶστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου, διότι ἔχετε προορισμὸ μὲ τὸ φωτεινό σας παράδειγμα καὶ μὲ τὰ λόγια σας, ποὺ μεταδίδουν τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας, νὰ φωτίζετε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονται σὲ πνευματικὸ σκοτάδι.
Ὁ πιστὸς χριστιανὸς ὅταν ζεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γίνεται τὸ ἀναμμένο λυχνάρι ποὺ ρίχνει φῶς μέσα στὴ νύχτα καὶ καθοδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο, καθέναν ὁ ὁποῖος ψάχνει νὰ βρεῖ τὸν σωστὸ δρόμο ποὺ θὰ τὸν ὁδηγήσει στὸν προορισμό του. Καὶ εἶναι αὐτὸ τὸ φῶς δριμὺς ἔλεγχος γιὰ τὸν πονηρὸ καὶ διεφθαρμένο κόσμο ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ προβάλει καὶ ἐπιβάλει τὰ σκοτεινά του ἔργα ὡς τρόπο ζωῆς παρασύροντας πολλούς.
Ἂς παρακαλοῦμε λοιπὸν τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τὴν πηγὴ τοῦ ἀληθινοῦ φωτός, νὰ πλημμυρίζει τὴ ζωή μας μὲ τὸ δικό Του φῶς, κι ἂς ἀγωνιζόμαστε νὰ ζοῦμε ἑνωμένοι μαζί Του μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του καὶ τὴ συμμετοχή μας στὰ ἅγια Μυστήρια, ὥστε νὰ γίνουμε, ὅπως γράφει ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος, «τέκνα φωτός»!
2. «Ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρὸν»
Συνεχίζοντας ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὶς συμβουλές του πρὸς τοὺς Ἐφεσίους, τοὺς συνιστᾶ νὰ συμπεριφέρονται μὲ σύνεση καὶ φρόνηση, «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι». Τοὺς προτρέπει δηλαδὴ νὰ ἀξιοποιοῦν πνευματικὰ κάθε εὐκαιρία, νὰ τὴν ἁρπάζουν ἀμέσως. Νὰ μὴν τὴ χάνουν, διότι ἐξαιτίας τοῦ κακοῦ ποὺ ἐπικρατεῖ, οἱ ἡμέρες εἶναι γεμάτες σκάνδαλα, καὶ γι’ αὐτό, ἐνῶ οἱ εὐκαιρίες γιὰ τὸ καλὸ εἶναι σπανιότερες, οἱ ἀφορμὲς γιὰ τὸ κακὸ εἶναι πολὺ περισσότερες.
Πόσο ἐπίκαιρος ἀκούγεται σήμερα αὐτὸς ὁ θεόπνευστος λόγος! Ζοῦμε πράγματι σὲ ἡμέρες ἀποκαλυπτικές: «αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι». Στὶς μέρες μας τὸ κακὸ ὄχι ἁπλῶς κυριαρχεῖ, ἀλλὰ διατυμπανίζεται ὡς καλό. Καθημερινὰ βλέπουμε ὅτι διαστρέφεται ἡ ἔννοια τοῦ καλοῦ, τοῦ ἠθικοῦ, τοῦ ἀληθινὰ ὡραίου. Ἡ βία, ἡ ἀνηθικότητα κι οἱ κάθε εἴδους ἁμαρτωλὲς ἐξαρτήσεις διαφημίζονται παντοῦ, ἀκόμη καὶ στὰ μικρότερα παιδιά.
Χρειάζεται λοιπὸν ἰδιαίτερη προσοχή. «Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν», λέγει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος. Προσέξτε! Μὴν παρασύρεστε ἀπὸ τὸ ρεῦμα τοῦ κόσμου. Μὴ σπαταλᾶτε τὸν χρόνο σας σὲ διασκεδάσεις ποὺ φθείρουν τὴν ψυχή σας. Μὴν ἀφήνετε τὸν ἑαυτὸ σας ἐκτεθειμένο νὰ βλέπει καὶ νὰ διαβάζει ὁτιδήποτε προβάλλεται. Ἀξιοποιῆστε τὸν χρόνο σας συμμετέχοντας σὲ ἔργα ἀγάπης καὶ διακονίας πρὸς τὸν συνάνθρωπο. Φροντίστε νὰ καλλιεργεῖτε τὴν ψυχή σας μὲ πνευματικὴ μελέτη καὶ προσευχή. Κάνετε τὴν αὐτοκριτική σας, ἐξομολογηθεῖτε καὶ λάβετε δυνατὲς ἀποφάσεις γιὰ πιὸ συστηματικὸ ἀγώνα στὸ ἑξῆς. Τώρα εἶναι εὐκαιρία!
3. Μὲ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικὲς
Μὲ αὐστηρότητα ὁ ἀπόστολος Παῦλος μίλησε στοὺς χριστιανοὺς γι’ αὐτὰ ποὺ πρέπει νὰ ἀποφεύγουν. Ὡστόσο δὲν μένει στὸ ἀρνητικό. Τοὺς καλεῖ νὰ γευθοῦν καὶ τὶς χαρὲς τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Λέγει: «πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ»• νὰ γεμίζετε μέσα σας μὲ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ νὰ τέρπετε τοὺς ἑαυτούς σας μὲ ψαλμοὺς καὶ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικές, τραγουδώντας καὶ ψάλλοντας μὲ τὴν καρδιά σας στὸν Κύριο.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ ψαλμωδία γαληνεύει τὸν ἄνθρωπο, καταπραΰνει τὰ πάθη, διώχνει τοὺς κακοὺς λογισμούς, δίνει ὤθηση στὴν προσευχή. Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ στὴ θεία λατρεία ὕμνους καὶ ψαλμωδίες, ἀφενὸς μὲν ὡς ἔκφραση δοξολογίας, ἀφετέρου δὲ ὡς μέσο ἀγωγῆς καὶ διδασκαλίας τῶν πιστῶν. Κι οἱ ἅγιοι Πατέρες, σύμφωνα μὲ τὸ γραφικὸ «εὐθυμεῖ τις; ψαλλέτω» (Ἰακ. ε΄ 13), μᾶς συνιστοῦν νὰ ψάλλουμε σὲ κάθε περίσταση ποὺ θέλουμε νὰ ξεκουράσουμε τὸ πνεῦμα μας ἢ νὰ τονώσουμε τὴν ψυχή μας.
Ἂς μάθουμε λοιπὸν νὰ ἀναζητοῦμε ἁγνοὺς τρόπους ψυχαγωγίας καί, τὸ κυριότερο, ἂς καθαρίζουμε τὴν καρδιά μας, γιὰ νὰ πλημμυρίζει ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διότι μόνο τότε μποροῦμε νὰ ἀπολαμβάνουμε τὸ πλήρωμα τῆς χαρᾶς.
Πηγή: Ο Σωτήρ
Σεβαστέ μας Γέροντα Παρθένιε, Ἅγιε Καθηγούμενε τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου Ἁγίου Ὄρους, σεβαστοί μου πατέρες καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, μέ ἀφορμή τήν σημερινή λαμπρή ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς καί τῆς μετακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἄς ἀναφέρωμε σήμερα στήν ἀγάπη σας κάποιες ἐγγυημένες νεώτερες, ζωντανές ὅμως, ἐμφανίσεις τοῦ Ἁγίου Νικολάου στήν Ρωσία καί ἰδιαίτερα στό Ἁγιώνυμον Ὄρος.
Αὐτό τό κάνομε γιά νά ἀποδειχθῆ περίτρανα ἡ διαχρονική σωστική δρᾶσις τοῦ τιμωμένου σήμερα Ἁγίου μας. Ἔτσι δέ καί ἐμεῖς νά ἀντλήσωμε ἀκόμη περισσότερο, δύναμι καί ἐνίσχυσι στόν διά βίου ἀγῶνα τῆς σωτηρίας μας. Διότι, ὅταν ἕνας Ἅγιος δρᾶ ἐμφανῶς, ἀκόμη καί στίς πονηρές ἡμέρες μας, ἄν καί ἔζησε «τῷ μακρυνῷ καιρῷ ἐκείνῳ», στήν πρᾶξι τόν αἰσθανόμεθα σύγχρονό μας. Αὐτή δέ ἡ πρόσφατη καί σύγχρονη δρᾶσις του μᾶς συνδέει μέ τό ἅγιο, ἔνδοξο ἁγιοτόκο παρελθόν καί μᾶς ἀποδεικνύει ὅτι Ἰησοῦς Χριστός ''χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας'' (Ἑβρ. ιγ´, 8).
Ἐπί πλέον δέ, σύμφωνα μέ τήν Γραφή καί μέ τούς ἱερούς Ἑρμηνευτάς, αὐτά τά σύγχρονα θαύματα εἶναι ἕνα θεόθεν σημάδι, ὅτι ὁ Θεός δέν ἀπέστρεψε τό ἅγιο καί δίκαιο Πρόσωπό Του ἀπό τόν ὑπόλοιπο ἁμαρτωλό λαό Του καί ὅτι, διά τοῦ Ἁγίου Του, ὁ Θεός τελικά ἐπεσκέψατο ὁλόκληρον τόν λαόν Αὐτοῦ.
Ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης - ἦτο Ρῶσος, ἐκοιμήθη τό 1938 στήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους - πώς κάποιος γνωστός του, ὁ π. Ρωμανός στήν Ρωσία, ὅταν ἦταν παιδί, ἐσώθη θαυματουργικά ἀπό τόν Ἅγιο Νικόλαο, ὅταν, προσπαθῶντας μέ ἕλκυθρο νά περάση ἕνα ποτάμι, ἔπαθε ἕνα ἀτύχημα. Ἐβυθίζετο τό ἕλκυθρο μέσα στούς...
πάγους καί τότε ἐνεφανίσθη ὁ Ἅγιος Νικόλαος καί τόν ἔσωσε.
Ἐπίσης, ὁ Ἅγιος Σιλουανός μνημονεύει κάποιον γνωστό του στήν Ρωσία, πού, ὅταν ἦταν μικρό παιδί, ἐσώθη θαυματουργικά ἀπό ἐπίθεσι κοπαδιοῦ ἀγρίων λύκων. Ὅταν εἶπε '' Ἅγιε Νικόλαε, βοήθησέ με'', τότε, ξαφνικά, οἱ λύκοι, ραπιζόμενοι ἀπό τήν θερμή προσευχή τοῦ παιδιοῦ αὐτοῦ, ἐτράπησαν εἰς φυγήν μέ τήν ἐπέμβασι τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ἐνῷ δηλαδή οἱ λύκοι ἤρχοντο κατεπάνω του, αὐτομάτως ἔκαναν μεταβολή καί ἔφυγαν ὅλοι.
Στήν Ρωσία, ἐπί ἐποχῆς Κροῦτσεφ, διαδόχου τοῦ Στάλιν, μετά τήν δεκαετία τοῦ 1950, συνέβη τό ἑξῆς: Ὅταν μία κοπέλλα, ἐπειδή δέν εἶχε ἀγόρι γιά νά χορέψη σέ ἕνα ἁμαρτωλό πάρτυ, τότε εἰρωνικά ἔπιασε στά χέρια της μία εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου θέλοντας νά χορέψη βέβηλα μαζί μέ τήν εἰκόνα, δῆθεν ὅτι χορεύει μέ κάποιον, ἐκείνην τήν στιγμή ἔμεινε σάν στήλη ἅλατος. Ἔμεινε ''μάρμαρο'' ἐπάνω ἀπό ἑκατό ἡμέρες, ὥσπου ἐνεφανίσθη ὁ πάντα πολυεύσπλαγχνος Ἅγιος Νικόλαος καί τήν ἔλυσε θαυματουργικά ἀπό αὐτόν της τόν σωτήριο, παιδαγωγικό καί ὀδυνηρό κανόνα, ὁ ὁποῖος ὅμως ἦτο γι᾽ αὐτήν πέρα γιά πέρα σωτήριος. Μάλιστα, αὐτό τό γεγονός, τόση ἐντύπωσι εἶχε κάνει τότε στήν Ρωσία, ὥστε ἔχει γυρισθῆ καί βίντεο ἀπό τούς ἰδίους τούς Ρώσους.
Ἐπίσης, συγκινητικό εἶναι ἕνα θαῦμα πού ἀναφέρει ὁ γνωστός μας Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, τό ὁποῖο συνέβη στήν Σκήτη τῶν Ἰβήρων, στόν γερο-Νικόλαο τῆς συνοδείας τῶν Μαρκιανῶν. Αὐτό ἔλαβε χώρα λίγο μετά τό 1940. Μέ ἐπέμβασι τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τό πηγάδι τοῦ Κελλιοῦ τους, ἐνῷ εἶχε ἐντελῶς στερέψει ἀπό νερό, ὅταν ἔβαλαν τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου στόν ξερό βυθό τοῦ πηγαδιοῦ, σιγά-σιγά, θαυματουργικῶς, ἄρχισε νά ἀνεβαίνη ἡ στάθμη τοῦ νεροῦ μέ ἐπιπλέουσα τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου μέχρι τό νερό νά ἔλθη ἐπάνω.
Στήν Ἱερά Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, ἐπί ἡγουμενίας παπα-Συμεών, ἀναφέρονται δύο χαρακτηριστικά θαύματα τοῦ Ἁγίου Νικολάου κατά τήν πανήγυρι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Δι᾽ αὐτῶν, φαίνεται καί ἡ ἀκράδαντη ἐμπιστοσύνη τοῦ τότε ἡγουμένου παπα-Συμεών στόν Προστάτη Ἅγιο τῆς Μονῆς.
Στό πρῶτο θαῦμα, ἐνῷ δέν εἶχαν καθόλου ψάρια γιά τήν πανήγυρι καί ὅλοι οἱ πατέρες εἶχαν ἀπογοητευθῆ, τήν τελευταία στιγμή ὁ ἅγιος ἡγούμενος τούς εἶπε: ''Νά ἔχετε ἐμπιστοσύνη στόν Ἅγιο'', λές καί εἶχαν συνεννοηθῆ. Καί ξαφνικά, στό παρά πέντε ἕνα ὁρμητικό τεράστιο κῦμα ἔφερε καί ἅπλωσε ἐκεῖ, στό μουράγιο τῆς Μονῆς, στόν ἀρσανᾶ, πολυαρίθμους φρεσκοτάτους ροφούς!
Στό δεύτερο τώρα θαῦμα, συνέβη τό ἑξῆς: Ἔπρεπε οἱ πατέρες τῆς Μονῆς, κατά τήν συνήθεια, νά μοιράσουν εὐλογία στούς κελλιῶτες ἀσκητές πού εἶχαν παρευρεθῆ ἐκεῖ, στό πανηγύρι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου. Ὅμως, ἐκείνη τήν χρονιά δέν εἶχαν λάδι οἱ Γρηγοριᾶτες πατέρες. Παρά ταῦτα, ὁ παπα-Συμεών τούς εἶπε: ''Θά τηρήσετε τό τυπικό. Θά δίνετε λάδι, κι ἄς μήν ἔχωμε''. Καί ἐνῷ ἄρχισαν, μέ ἀπορία, οἱ πατέρες νά μοιράζουν εὐλογία λάδι στούς προσκυνητές καί στούς κελλιῶτες ἀσκητές, ἡ στάθμη τοῦ λαδιοῦ στό πιθάρι καθόλου δέν ἐλιγόστεψε, οὔτε κατά ἕνα χιλιοστό!
Σημειωτέον, ὅτι ὁ ἡγούμενος Συμεών, πού ἐκοιμήθη τό 1905, ἦτο ἐπί ἑπτά χρόνια, σεβαστέ μου Γέροντα Παρθένιε, Ἁγιοπαυλίτης μοναχός - ἀπό τό 1852 μέχρι τό 1859. Ἐκεῖ δηλαδή, στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Παύλου, στήν οὐσία ἀνδρώθηκε καί ὡρίμασε πνευματικά. Οἱ θερμές ὅμως παρακλήσεις τῶν Γρηγοριατῶν πατέρων τόν ἔφεραν ὡς ἡγούμενο στήν Ἱεράν Μονήν Γρηγορίου. Μάλιστα, πρός αὐτό τόν ὡδήγησε, εἶχε δηλαδή τήν εὐλογία τοῦ ἰδίου τοῦ Γέροντα του, Σωφρονίου Ἁγιοπαυλίτου, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη τό 1882. Ἀναφερτέον ὅτι ὁ παπα-Συμεών τυγχάνει πνευματικός ἀνακαινιστής καί νέος κτίτωρ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου.
Ἐπίσης, ἕνα ἄλλο θαῦμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου συνέβη πάλι στήν Ἱερά Μονή Γρηγορίου, ἐπί ἡγουμενίας τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου, ὁ ὁποῖος ἦτο ὑποτακτικός τοῦ προηγουμένου παπα-Συμεών. Ὁ ἡγούμενος Ἀθανάσιος ἐκοιμήθη τό 1953.
Ἐνεφανίσθη ζωντανός ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἐμπρός στούς πατέρες Μιχαήλ καί Χρύσανθο, πού ἦσαν ὑπεύθυνοι στό ἀρτοποιεῖο τῆς Μονῆς καί ἦσαν περίλυποι διότι δέν εἶχαν σιτάρι γιά τό Μοναστήρι, καί εὐλόγησε τό λιγοστό σιτάρι πού εἶχε ἀπομείνει ἐκεῖ. Καί γιά ἕξι ὁλόκληρους μῆνες τό σιτάρι πού εὐλόγησε ὁ Ἅγιος Νικόλαος δέν ἐτελείωνε. Τόν Γέροντα Ἀθανάσιο τόν ἐπισκέφθηκε, σημειωτέον, καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἰς τόν ναό.
Τέλος, ἄς ἀναφέρωμε, ἀγαπητοί μου συμπατριῶτες ἀδελφοί, τήν ἐμφάνισι τοῦ Ἁγίου Νικολάου στόν Κεφαλονίτη προηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου Ἀρχιμανδρίτην Ἀνδρέαν. Ἐγεννήθη ἐδῶ στήν Κεφαλονιά, στήν Ἀγκώνα, τό 1904 καί ἐκοιμήθη μόλις τό 1987. Μάλιστα, ἐκοιμήθη, ὄχι φυσικά τυχαίως, τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς, πού ἑώρταζε τό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Παύλου.
Μετά τήν ἀγρυπνία, ἔγινε ἡ κηδεία του, τήν ὁποία ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι παρηκολούθησε, μέ τήν πνευματική του αἴσθησι, ὁ χαριτωμένος φίλος καί συνασκητής του Ἀρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ ἀπό τό Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας. Μάλιστα, μέ πρότασι καί μεσολάβησι τοῦ φωτισμένου Γέροντα Ἀνδρέου, ὁ Γέρων Σωφρόνιος ὑπῆρξε πνευματικός τῆς γύρω περιοχῆς καί τῆς Μονῆς Ἁγίου Παύλου, τότε.
Ὁ Γέρων Ἀνδρέας ἄφησε σέ ὅλο τό Ἁγιώνυμον Ὄρος, ἀλλά καί σέ ὅλο τό πανορθόδοξο πλήρωμα φήμη ἁγίου ἀνδρός. Ἡ ζωντανή ἐμφάνισις τῆς Παναγίας πού αὐτός εἶχε στό μετόχι τῆς Μονῆς, ἐκεῖ στόν Μονοξυλίτη - ἐντός τοῦ Ἁγίου Ὄρους -, εἶναι ἴσως ἡ πιό γνωστή, πρόσφατη, συγκινητική, διδακτική καί δημοφιλής ἐμφάνισις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Ἐκεῖ λοιπόν, στόν Μονοξυλίτη, ὅπου ὁ ναός τιμᾶται στόν Ἅγιο Νικόλαο, εἶδε μέ φυσική μορφή ἀνθρώπου τόν Ἅγιο Νικόλαο, τό 1975. Εἶδε δηλαδή ἕναν ἡλικιωμένο ἄγνωστο ἱερέα, πού τοῦ αὐτοσυστήθηκε καί τοῦ εἶπε ὅτι ἐλέγετο ''π. Νικόλαος''. Ἔτσι τοῦ εἶπε ὁ Ἅγιος. Καί ἐρώτησε τόν π. Ἀνδρέα νά τοῦ δείξη τόν δρόμο πρός τίς Καρυές. Ὅπερ καί ἐγένετο. Μετά, συνέχισε τό ἄγνωστο μέχρι τότε Γεροντάκι καί πῆρε σιγά-σιγά τόν δρόμο πρός τίς Καρυές, τήν πρωτεύουσα τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ὁ παπα-Ἀνδρέας, μόλις ἐπῆγε στό κελλί του, ἀναλογίσθηκε ἀμέσως ὅτι ὤφειλε νά εἶχε καλέσει τόν ''ξένο'' ὁδοιπόρο νά φάγη κάτι, γιά νά ἀποκτήση δυνάμεις γιά τήν μετέπειτα ὁδοιπορία του. Ὁπότε, σέ ''μηδέν'' χρόνο ἀπό τότε πού τόν ἐχαιρέτησε, ἐβγῆκε πάλιν ἀμέσως τροχάδην ἔξω γιά νά τόν καλέση γιά φαγητό. Ἀλλά ὁ αὐτοσυστηθείς ''π. Νικόλαος'' δέν ὑπῆρχε πουθενά. Εἶχε ἐξαφανισθῆ, ἐντελῶς ἀνεξήγητα!
Σημειωτέον δέ, ὅτι σέ ἐκεῖνο τό σημεῖο ὁ δρόμος πρός τίς Καρυές ἦτο ἀκάλυπτος τοὐλάχιστον γιά πορεία δέκα λεπτῶν, ὁπότε σίγουρα ἔπρεπε, ἐπειδή εἶχε ὁρατότητα, νά τόν εἶχε δῆ. Ὅμως, ὁ ἄγνωστός ἱερέας ἄφαντος ἐγένετο ἀπ᾽ αὐτοῦ. Δέν τόν εἶδε πουθενά στόν ὁρίζοντα. Ὁπότε, ὁ ἀπερίεργος παπα-Ἀνδρέας, ἄν καί δέν ἠμπόρεσε νά δώση ἐξήγησι, εἶπε ἁπλᾶ στόν ἑαυτό του: ''Κρῖμα γιά μένα πού δέν ἐπρόλαβα νά φιλέψω τόν ἄγνωστο ὁδοιπόρο''.
Ἔφαγε, ἐκοιμήθη, ἀλλά ὅταν ἐξύπνησε ἦτο ὑπερβολικά καί ἀνεξηγήτως ἀλλαγμένος. Εἶχε μία θεϊκή χαρά καί εἰρήνη, τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν, καί ὁ λογισμός του, πού τόν πολεμοῦσε μέχρι τότε μέ λύσσα, ἐάν ἔπρεπε νά πάη νά βοηθήση ὡς ἡγούμενος κάποιο ἄλλο Μοναστήρι ἤ νά παραμείνη μέχρι τέλους στήν μετάνοιά του, ἄλλαξε ἀπρόσμενα μετά τήν συνάντησι μέ τόν ἄγνωστο π. Νικόλαο καί τοῦ ἔλεγε μέσα σέ βαθειά θεϊκή εἰρήνη: ''Δέν εἶσαι τώρα γιά νέες ἄλλες ἡγουμενίες''.
Εὐθύς μετά πῆγε στήν ἐκκλησία, συγκινημένος καί χαρούμενος, διότι εἶχε τελειώσει τό προσωπικό του δρᾶμα, καί, βλέποντας τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου πού πῆγε νά τήν προσκυνήση, διαπιστώνει ἔκπληκτος ὅτι ὁ εἰκονιζόμενος Ἅγιος ἦταν ἀκριβῶς ἴδιος μέ τόν ἄγνωστο παπᾶ πού εἶχε περάσει πρίν λίγο καί μυστηριωδῶς-θαυματουργικῶς εἶχε ἀμέσως ἐξαφανισθῆ. Μετά μάλιστα, ὁ ἴδιος ἀποροῦσε καί ἔλεγε: ''Μά, νά μήν ἀνοίξη τό μυαλό μου πιό μπροστά;''!
Βλέπετε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀκόμη καί σέ ἁγίους ἀνθρώπους, ὁ Θεός, ὅποτε θέλει, ''κλειδώνει'' τόν νοῦ τους καί ὅποτε κρίνει τόν ''διανοίγει''. Κατόπιν, ὁ πνευματικός τοῦ Γέροντος Ἀνδρέα, ὁ παπα-Διονύσης, τοῦ εἶπε: ''Προφανῶς, εὐλογημένε, ἦτο ὁ Ἅγιος Νικόλαος. Ἦλθε καί σοῦ πῆρε τό μεγάλο βάρος πού εἶχες ἐπάνω σου''. Τήν ταλάντευσι δηλαδή καί τήν σύγχυσι τῶν λογισμῶν. Σημειωτέον ὅτι αὐτό τό μαρτύριο τῶν λογισμῶν τό καταλαβαίνουν μόνον ὅσοι τό ἔχουν περάσει καί στό ποσοστό πού τό ἔχουν βιώσει.
Ὅταν παρητήθη ὁ Γέρων Ἀνδρέας ἀπό ἡγούμενος, ἐξελέγη ὡς νέος ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὁ ἐδῶ παρευρισκόμενος πολυσέβαστος Γέρων Παρθένιος, πού ὅλοι μας ἔχομε τήν μεγάλη τιμή, χαρά καί εὐλογία νά τόν ἔχωμε ἀνάμεσά μας, προεξάρχοντα μάλιστα τῆς λειτουργικῆς μας συνάξεως.
Περί τοῦ Γέροντος Παρθενίου, ὁ μακαριστός ἅγιος προηγούμενος Ἀνδρέας, ἔλεγε τά ἑξῆς - καί νά μέ συγχωρήσετε Γέροντα πού θά τό ἀναφέρω: «''Μάτια μου'' - αὐτό τό ξέρετε, εἶναι κεφαλονίτικο, δέν χρειάζονται διευκρινήσεις σέ σᾶς -, ''μάτια μου'', ἔχομε νέο ἡγούμενο, κατάφορτο ἀπό τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
Γι᾽ αὐτό, πολυσέβαστε Γέροντά μου καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἐν κατακλεῖδι, νά μοῦ ἐπιτρέψετε, ἀντί περαιτέρω σχολίων στόν ἀληθινό καί περιεκτικό λόγο τοῦ Γέροντος Ἀνδρέου, νά σᾶς διαβάσω ἕνα σύντομο, ἁπλό, ἀλλά καρδιακό ποιηματάκι, ἀφιερωμένο στήν ἐδῶ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῶν Χαυδάτων, στόν Γέροντα Παρθένιο καί στήν Κεφαλονιά γενικῶς.
Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ
Τί λόγια νἄβρω γιά νά πῶ
συγκίνησι μοῦ βγαίνει
σάν λειτουργῶ μέ τόν γερο-Παρθένιο
σιωπηλά τό δάκρυ τρέχει
Ἡ Παναγιά τόν φώτισε
ἀπό μικρό παιδάκι
καί στό Ἅγιον Ὄρος τόν ὡδήγησε
στό δικό Της ἅγιο λιμανάκι
Σήμερα λάμπει ἡ ἐκκλησιά,
χαίρουν καί τά καντήλια
μέ τόν γερο-Παρθένιο λειτουργό
πλημμύρισε Χάρι θεία
Ἐτούτη ᾽δῶ τήν ἐκκλησιά
τήν ἔχτισε μέ πόνο.
Στολίδι εἶναι καί παρηγοριά
γιά τό νησί μας ὅλο
Τοῦ Γέροντα οἱ προσευχές
κι ἡ Χάρι τοῦ Ἅη Νικόλα
φυλᾶνε τήν Κεφαλονιά
καί τά Χαυδᾶτα ὅλα
Γέροντα, ὅλο τό νησί,
Ληξούρι κι Ἀργοστόλι,
σέ ἀγαπάει ἀληθινά
καί σέ καμαρώνει
Καί στό Ἅγιο Ὄρος ὁλόκληρο
σ᾽ Ἀνατολή καί Δύσι
τέτοιον ταπεινό ἡγούμενο
δέν ἔχουν συναντήσει
Καί ὁ γερο-Παΐσιος ἔλεγε
προσωπικά σέ μένα
''ἡγούμενοι ὑπάρχουν πολλοί,
Παρθένιος κανένας''
Ἁπλότητα, διάκρισι,
ταπείνωσι μεγάλη
ἕνας ἡγούμενος τρανός
σάν καλογέρι νά μιλάη
Ἐδῶ, ἐτοῦτο τό νησί
ἀνδριάντα θά σοῦ στήση
γιατί σέ σεισμούς, καταποντισμούς
μέ τό κομβοσχοίνι ἔδωσες λύσι
Ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ
μέσα ἀπό τήν ψυχή μου
καί ἕνα μόνο σοῦ ζητῶ
νἆμαι στήν προσευχή σου
Χαυδῶτες καί Χαυδώτισσες
ἔχομε εὐλογία μεγάλη
τοῦ Γέροντα τίς προσευχές
καί τ᾽ Ἅη Νικόλα τήν Χάρι
Τήν εὐχή σας, εὐχαριστῶ πάρα πολύ.
Βοήθειά μας ὁ Ἅγιος Νικόλαος.
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος
Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος
(Ὁμιλία κατά τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νικολάου Χαυδάτων Κεφαληνίας 24-5-2014)
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
