Αξιότιμε κύριε Υπουργέ, Η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων απευθύνεται στην Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και σε σας προσωπικά ως υπεύθυνο και αρμόδιο καθ᾽ ύλην Υπουργό για να σας γνωρίσει τις θέσεις της επί καίριων θεμάτων που αφορούν το μάθημα των Θρησκευτικών και τους Θεολόγους καθηγητές.

Xαλκοκονδύλη 37 - 104 32 AΘHNA

Tηλ. 21052 24 180 FAX 21052 24 420

e-mail:petheol@gmail.com

Ἱστοχῶρος:www.petheol.gr

Αθήνα 22 Ιουλίου 2014

 Αριθμ. Πρωτ.: 124

Προς

Τον αξιότιμο κύριον

κ.κ. Ανδρέα Λοβέρδο,

Υπουργό Παιδείας & Θρησκευμάτων

Ανδρέα Παπανδρέου 37

15180 Μαρούσι

Αθήνα

Κοινοποίηση:

α) κ.κ. Αλέξανδρο Δερμεντζόπουλο,

Υφυπουργό Παιδείας & Θρησκευμάτων

β) Κωνσταντίνο Κουκοδήμο,

Υφυπουργό Παιδείας & Θρησκευμάτων

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,

Η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων απευθύνεται στην Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και σε σας προσωπικά ως υπεύθυνο και αρμόδιο καθ᾽ ύλην Υπουργό για να σας γνωρίσει τις θέσεις της επί καίριων θεμάτων που αφορούν το μάθημα των Θρησκευτικών και τους Θεολόγους καθηγητές.

1. Νέο πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου:
Θέση της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων είναι, ότι το νέο Πολυθρησκευτικό - Πανθρησκειακό πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών(και στην πρόσφατη αναθεωρημένη του μορφή), που εφαρμόζεται πιλοτικά από το 2011, είναι απαράδεκτο, αλλάζει ριζικά τη δομή και το χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών και δημιουργεί ανυπέρβλητα παιδαγωγικά, θεολογικά και νομικά προβλήματα. Ως εκ τούτου, τυχόν εφαρμογή του, θα δημιουργήσει τεράστια πνευματική ζημία και ανυπέρβλητη θρησκευτική σύγχυση στα μικρά παιδιά από την Τρίτη του Δημοτικού έως την Τρίτη του Γυμνασίου, καθώς προβλέπει να διδάσκονται σε κάθε ενότητα (6) θρησκείες και (3) χριστιανικές ομολογίες ταυτόχρονα. Κατά συνέπεια, θα είναι καταστροφικό να εφαρμοστεί στα σχολεία, αντικαθιστώντας το ισχύον μάθημα των Θρησκευτικών και να αποτελέσει τη βάση επί της οποίας θα γίνει τυχόν συγγραφή νέων βιβλίων Θρησκευτικών Δημοτικού και Γυμνασίου. Ζητούμε λοιπόν, αφενός την πλήρη απόσυρση του και αφετέρου τη σύσταση νέας Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων (με συμμετοχή όλων των απόψεων - για επίτευξη συνεννοήσεως), διαδικασία από την οποία θα παρακαλούσαμε να μην αποκλειστεί η Πανελλήνιος Ένωση Θεολόγων.

2. Απαλλαγές από το μάθημα των Θρησκευτικών:
Η υπ. αριθμ. 133099/Γ2/19-09-2013 εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας που έπαυσε την ισχύ όλων των προηγούμενων σχετικών εγκυκλίων, ατυχώς δεν έδωσε οριστική λύση στο ζήτημα των απαλλαγών. Διότι η συντακτική της έκφραση επιτρέπει να υπονοηθεί η δυνατότητα απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών, εκτός των αλλοθρήσκων και ετεροδόξων μαθητών και σε όσους γενικά και αφηρημένα «επικαλούνται λόγους θρησκευτικής συνείδησης». Η προειρημένη εγκύκλιος, εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται, δεν ενσωμάτωσε πλήρως, ως όφειλε εκ του νόμου, την σχετική με το θέμα, τελεσίδικη απόφαση 115/2012 του Διοικητικού Εφετείου Χανίων. Αιτούμεθα την οριστική επίλυση του ζητήματος. Προς την κατεύθυνση αυτή εργαζόμενοι, Σας υποβάλλουμε συνημμένα και σχετικό υπόδειγμα κειμένου εγκυκλίου που συνέταξαν οι νομικοί σύμβουλοι της Ενώσεώς μας.

3.Διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών:
Ζητούμε δίωρη εβδομαδιαία διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών σ' όλες τις τάξεις και σ' όλους τους τύπους των Σχολείων (από την Γ' Δημοτικού), όπως το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους ορίζουν. Είναι δε επιτακτική ανάγκη άμεσα να επανέλθει η δίωρη διδασκαλία του μαθήματος στη Γ΄ τάξη του Γενικού Λυκείου και στην Δ΄ τάξη του Εσπερινού Γενικού Λυκείου από όπου μάλιστα αφαιρέθηκε, με πρόσφατη απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, και η μοναδική ώρα διδασκαλίας του. Παράλληλα αιτούμαστε την συμπερίληψη της θρησκευτικής αγωγής στα αντίστοιχα μαθήματα του Νηπιαγωγείου και στην Α'- Β' του Δημοτικού Σχολείου: Ανάλογη (και ποσοτικά - στο ωράριο).

4.Διορισμοί μονίμων και αναπληρωτών Θεολόγων:
Στον επικείμενο σχεδιασμό μονίμων διορισμών εκπαιδευτικών ζητούμε να συμπεριληφθεί και ο κλάδος των Θεολόγων, κατ’ ελάχιστον δε να πραγματοποιηθεί ο μόνιμος διορισμός των ελάχιστων διοριστέων Θεολόγων του ΑΣΕΠ 2008 που εκκρεμεί. Επίσης, αιτούμεθα την άμεση και γενναία αύξηση των προσλήψεων αναπληρωτών Θεολόγων, ώστε το μάθημα των Θρησκευτικών να διδάσκεται σε όλες τις σχολικές μονάδες και να μην υπάρχουν κενά, όπως κατά το παρελθόν διδακτικό έτος, κυρίως σε ακριτικές περιοχές.

5.Επιμόρφωση ΤΠΕ Β΄ επιπέδου:
Η συμμετοχή Θεολόγων στην επιμόρφωση Β΄ επιπέδου ΤΠΕ μόνο ως «συναφούς» κλάδου των φιλολόγων και μόνο για όσους διδάσκουν με β΄ ανάθεση φιλολογικό μάθημα αποκλείει τη συντριπτική πλειονότητα των Θεολόγων από την επιμόρφωση αυτή. Ζητούμε την άμεση οργάνωση και λειτουργία Προγραμμάτων Επιμόρφωσης Β΄ επιπέδου ΤΠΕ και για τους Θεολόγους.

6.Δεύτερες αναθέσεις διδασκαλίας στον κλάδο των Θεολόγων:
Πάγιο αίτημά μας είναι να δοθεί ως β΄ ανάθεση στον κλάδο των Θεολόγων η διδασκαλία της Ιστορίας των τάξεων του Λυκείου, καθώς το περιεχόμενο των σπουδών τους περιέχει ικανό αριθμό μαθημάτων Ιστορίας. Κατ’ ελάχιστον δε μπορεί να δοθεί η β΄ ανάθεση διδασκαλίας της Βυζαντινής Ιστορίας που αποτελεί σημαντικό στοιχείο των σπουδών όλων των Θεολόγων.

7.Διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Δημοτικά:
Επίμονα ζητάμε τον άμεσο διορισμό Θεολόγων στα Δημοτικά Σχολεία για να διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών, λόγω των πολλών προβλημάτων που παρατηρούνται κατά τη διδασκαλία του μαθήματος στα ως άνω Σχολεία.

8.Διδακτικά βιβλία:
Αιτούμεθα ακόμη, τη συγκρότηση μίας νέας Επιτροπής κρίσεων, στην οποία η Ένωσή μας προτίθεται να συμβάλλει οικειοθελώς, προκειμένου να διορθωθούν, κυρίως από πλευράς παιδαγωγικής μεθοδολογίας, τα ήδη υπάρχοντα βιβλία του Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου.

9.Διορισμός των θεολόγων σε Αρχαιολογικές Υπηρεσίες:
Ζητούμε να διερευνηθεί, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού, η δυνατότητα διορισμού των αποφοίτων των Θεολογικών Σχολών, στην Αρχαιολογική Υπηρεσία αλλά και στις Εφορείες Βυζαντινής Αρχαιολογίας, λόγω των ειδικών σπουδών τους στην Ιστορία και στη Χριστιανική Αρχαιολογία.

10.Ισλαμικές Σπουδές στις Θεολογικές Σχολές:
Δηλώνουμε ότι η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων δεν μπορεί να είναι αντίθετη στη δυνατότητα να σπουδάζουν τις Ισλαμικές Σπουδές στην Ελλάδα και να μην καταφεύγουν σε άλλες χώρες, οι μουσουλμάνοι εκπαιδευτικοί που πρόκειται να διδάξουν το Κοράνιο στα σχολεία της Θράκης. Ωστόσο η Ένωση μας, τοποθετείται αρνητικά στην πρόταση να οργανωθούν οι Σπουδές αυτές από και στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το πρωτοφανές εγχείρημα αναμείξεως των θρησκειών στο ίδιο Πρόγραμμα και στο ίδιο Τμήμα, δηλαδή στο Τμήμα της Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, θεωρούμε ότι είναι αβάσιμο και από επιστημονικής και από ηθικής και από θεολογικής πλευράς.

Με τιμή

Για το ΔΣ της ΠΕΘ

Πηγή: Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων

«Η Κύπρος ήταν και είναι Ελληνική»: Η δήλωση αυτή δεν ανήκει σε κάποιον εθνικιστή Έλληνα Κύπριο (οποία κατάντια αλήθεια να αποκαλείται εθνικισμός ο άδολος πατριωτισμός!), αλλά σε μια Τουρκάλα!!! Πρόκειται για την Uzay Bulut που το είπε προσφάτως και το έγραψε επίσης, σε άρθρο της -και κάνει το γύρο του κόσμου μέσω του διαδικτύου- θέλοντας να διακωμωδήσει από την μια την υποκρισία Ερντογάν για την Γάζα, όπου κάνει λόγο για τυραννία του Ισραήλ (και ασφαλώς έτσι είναι), που πραγματοποιεί μια ανελέητη στρατιωτική επίθεση κατά των Παλαιστινίων αμάχων ως επί το πλείστον πολιτών, συγκρίνοντας την με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974!!

Ναι, ναι αυτά τα λέει και τα γράφει με ύφος εξαιρετικά αυστηρό, μια Τουρκάλα, η οποία στο άρθρο της κάνει λόγο για εισβολή εποικισμό και εθνικό ξεκαθάρισμα!! Είναι δύσκολο γράφει χαρακτηριστικά να πιστέψει κανείς, αλλά ωστόσο είναι αλήθεια: «Η τουρκική εισβολή εορτάζεται επισήμως σαν γιορτή της ειρήνης». Όλος ο κόσμος αναφέρει ακόμα έγινε μάρτυρας για το τι έκανε η Τουρκία το 1974, για το οποίο πανηγυρίζει μέχρι σήμερα. Προσχεδιασμένες εκτελέσεις, εθνικό ξεκαθάρισμα, και συνεχιζόμενο δημογραφικό και πολιτισμικό βιασμό της Κύπρου….

Και συνεχίζει: «….Αυτό που έγινε στην Κύπρο ήταν εισβολή και η Τουρκία είναι ξένος εισβολέας στην Κύπρο. Η ιστορία είναι εκεί, για να πει τι έγινε. Η Κύπρος ήταν Ελληνική 3500 χρόνια και χριστιανική 2000 χρόνια! Ποτέ η Τουρκοκυπριακή μειονότητα στην σύντομη παρουσία της στη Κύπρο, δεν είχε δικό της μέρος στο νησί. Από το 1500 π.χ. μέχρι τον 20ο αιώνα, το βόρειο τμήμα του νησιού ήταν πάντοτε Ελληνικό και στην συνέχεια «Χριστιανικό».

Μια Τουρκάλα λοιπόν που τολμά να πει όσα εμείς φροντίσαμε από καιρό, στα πλαίσια μιας καλοστημένης και ελεγχόμενης από την ξένη προπαγάνδα επαναπροσέγγισης, να ξεχάσαμε. Μια επαναπροσέγγιση, χωρίς κανένα συγκεκριμένο πλαίσιο που να υποβοηθά προς την κατεύθυνση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού. Επαναπροσέγγιση που αρχίζει και τελειώνει με κάποια τοπικά ελληνοτουρκικά πανηγυράκια σε μια απέλπιδα προσπάθεια να προβάλλουμε τον κοινό πολιτισμό Ελλήνων και Τούρκων, ο οποίος ωστόσο διαφέρει από την γη μέχρι τον ουρανό! Απόλυτη υποταγή στην παγκοσμιοποίηση δηλαδή!

Για να έλθουν ευτυχώς συχνά πυκνά κάποιοι Τούρκοι ως επί το πλείστον διανοούμενοι και δημοσιογράφοι και να βάλουν τα πράγματα στην θέση τους, υπενθυμίζοντας μας πως η φιλία, η συνεργασία και η ειρήνη δεν πρέπει να οικοδομηθούν πάνω στην πολιτισμική και Εθνική μας ισοπέδωση, αλλά με τον αλληλοσεβασμό και την πλήρη κατανόηση όσων μας χαρακτηρίζουν, Έλληνες και Τούρκους, στους αιώνες των αιώνων.

Τους τουρκικούς σχεδιασμούς δυστυχώς, όμως, υποβοηθά τα μέγιστα και η στάση των απλών πολιτών της ημικατεχόμενης Κυπριακής Δημοκρατίας, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν ξεχάσει εδώ και χρόνια και την κατοχή και τις τεράστιες συνέπιες της!!! Τώρα πια το ψευδοκράτος, για την πλειοψηφία των Ελλήνων Κυπρίων, αποτελεί έναν πρώτης τάξεως τουριστικό προορισμό και όχι ένα παράνομο κράτος! Όσο για τις κατεχόμενες περιουσίες, ήδη ένα μεγάλο ποσοστό τους πουλήθηκε στον κατακτητή από τους ίδιους τους εκτοπισμένους!! Έτσι, την ίδια ακριβώς ώρα που κάποιοι Τούρκοι διανοούμενοι και δημοσιογράφοι τολμούν και λένε τα πράγματα με το όνομα τους, την ώρα που τεχνηέντως αλλοιώνεται η πραγματική σύνθεση του Κυπριακού πληθυσμού, εμείς εξακολουθούμε να συζητούμε και είμαστε σχεδόν έτοιμοι να νομιμοποιήσουμε τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής αποδεχόμενοι λύσεις τύπου απαρτχάιντ!!

Υ.Γ.: Και για να μην ξεχνιόμαστε: Οι Έλληνες Κύπριοι, αν ληφθεί υπόψη η λαθραία εισροή εποίκων και άλλων ξένων κάθε λογής, είναι μειοψηφία στην ίδια την πατρίδα τους, υποστηρίζει ο Κ. Γιαννάκης Μάτσης, ο πιο πατριώτης και νούσιμος πολιτικός που γέννησε ποτέ η Κυπριακή Δημοκρατία!!

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά 

Τὶς τελευταῖες ὧρες, μετὰ τὴν ἰσοπεδωτικὴ ἀπόφασι τὴς Ὁλομέλειας τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας ὑπ’ ἀριθμ. 2399/2014 ὑπὲρ τοῦ μωαμεθανικοῦ τεμένους = «βιομηχανίες» καμικάζι καὶ βραδυφλεγεῖς βόμβες στὰ θεμέλια τοῦ Ἔθνους, εὐτυχῶς τόλμησαν ἀρκετοὶ λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ νά «ξεσπαθώσουν» ἐναντίον τοῦ μωαμεθανιοῦ τεμένους καὶ ταυτοχρόνως δειλὰ ὑπὲρ τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.

Σωματεῖον

«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

Ἕδρα: MOYΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ

Τηλ. 0030 2103254321-2,  fax 210-3236978

e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr

Ἀριθ. Ἀποφ. Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν 3079/2008

ΑΦΜ 998406487 ΔΟΥ Ψυχικοῦ

ΑΣ ΑΚΟΥΣΘΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΟΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ

ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΚΑΙ

ΤΟ ΜΩΑΜΕΘΑΝΙΚΟ ΤΕΜΕΝΟΣ

4.7.2014

1. Τὶς τελευταῖες ὧρες, μετὰ τὴν ἰσοπεδωτικὴ ἀπόφασι τὴς Ὁλομέλειας τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας ὑπ’ ἀριθμ. 2399/2014 ὑπὲρ τοῦ μωαμεθανικοῦ τεμένους = «βιομηχανίες» καμικάζι καὶ βραδυφλεγεῖς βόμβες στὰ θεμέλια τοῦ Ἔθνους, εὐτυχῶς τόλμησαν ἀρκετοὶ λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ νά «ξεσπαθώσουν» ἐναντίον τοῦ μωαμεθανιοῦ τεμένους καὶ ταυτοχρόνως δειλὰ ὑπὲρ τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.

2. Τονίζουμε πάλι, μήπως ἡ ἀναφερομένη στὴν Ἀπόφασι τοῦ Σ.τ.Ε. χρηματοδότησις τοῦ τεμένους τῶν 1.100.000 Εὐρώ, εἶναι σκόπιμη «στάκτη στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων»;

Ἐνῷ ὁ Νόμος 3512/2006 προβλέπει 80.000.000 Εὐρώ, τώρα, γιὰ νὰ ἀφιονίσουν τὸν βαρύτατα φορολογούμενο πτωχὸ ἑλληνικὸ λαό, ὁμιλοῦν γιὰ δῆθεν 1.100.000 Εὐρώ ! ! !

Μήπως ἡ τεραστία διαφορὰ ὑπερκαλύπτεται ἀπὸ τὰ μυστικὰ κονδύλια ἤ τὰ καταβάλουν οἱ Σαουδάραβες πολλαπλάσια, γιὰ νὰ ὑπάρχουν και «χοντρὰ λαδώματα» ; ; ;

3. Ὅμως ὅσοι διαμαρτυρήθηκαν, δὲν ἐκμεταλλεύθηκαν δεόντως τὴν μεγάλη εὐκαιρία, ποὺ τοὺς δόθηκε, νὰ τονίσουν ξεκάθαρα αὐτό, ποὺ ἑκατοντάδες φορὲς, τόσον στὸ περιοδικό μας «ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ» ὅσον καὶ στὴ δυναμικὴ ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr, καθὼς καὶ στὸ facebook (Oι Φίλοι του Τάματος του Έθνους) ἀλλὰ καὶ σὲ κάθε δημόσια ἐκδήλωσί μας καὶ ἐμφάνισί μας (Ἑορτὴ Ἁγ. Παύλου Ἀροανία Καλαβρύτων, Πολεμικὸ Μουσεῖο, Σπόρτιγκ, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα κ.λ.π.) διατυμπανίζουμε ἐκκωφαντικά :

Α) Τὸ Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν καὶ τὸ Σωματεῖο οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους εἴμαστε πανέτοιμοι καὶ ἀμετακλήτως ἀποφασισμένοι πρὸ πολλοῦ νὰ πραγματοποιήσουμε τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους, μὲ ἄκρα ἀνιδιοτέλεια (πουθενὰ νὰ μὴ ἀναγραφῆ τὸ ὄνομά μας).

Β) Ἀπαλλάσουμε τους καθ’ ὕλην ὑποχρέους, Πολιτεία καὶ Ἐκκλησία, νὰ δώσουν ἔστω καὶ μία «τρύπια» δεκάρα, δεδομένου ὅτι ἔχουμε λάβει πρόνοια νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὅλα τὰ δαπανήματα ἐμεῖς καὶ οἱ φορεῖς μας.

Τὰ πάντα θὰ διατεθοῦν ἀπὸ μᾶς μὲ ἀπόλυτη διαφάνεια.

Γ) Τὸ μόνο ποὺ ἀπομένει εἶναι ἡ μὲν Ἐκκλησία νὰ πρωτοστατῇ εὐλογοῦσα, ἡ δὲ Πολιτεία νὰ νομοθετῆ διευκολύνουσα (ὅπως στὴ περίπτωσι τοῦ πανάκριβου «φιλέτου» στὸ πρώην Ἱπποδρόμιο, ποὺ παραχωρήθηκε διὰ Νομοθετικῆς πράξεως τῆς Πολιτείας στὸ Ἵδρυμα «Σταῦρος Νιάρχος»).

Δ) Ἐνῶ στὴ περίπτωσι τοῦ Ἱδρύματος «Σταῦρος Νιάρχος», ὁ κρατικὸς προϋπολογισμὸς θὰ ἐπιβαρύνεται μὲ τὴν συντήρησι τῶν κτιρίων καὶ τὶς μισθοδοσίες Λυρικῆς Σκηνῆς, Βιβλιοθήκης καὶ Πάρκου, διακηρύσσουμε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ὅτι ἐμεῖς ὄχι μόνο δὲν θὰ ἐπιβαρύνουμε τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν κρατικὸ προϋπολογισμό, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας ἐπιπλέον νομοθετικῶς θὰ κατοχυρώσουμε τὸ 20 % τῶν ἐσόδων τοῦ Πανελληνίου Προσκυνήματος τοῦ Τάματος τοῦ ῎Εθνους νὰ περιέρχεται στὸν κρατικὸ προϋπολογισμὸ γιὰ ἐξοπλισμὸ Σχολείων καὶ γιὰ συσσίτια ἀπόρων μαθητῶν. Μὲ τὰ ὑπόλοιπα ἔσοδα νὰ χτίζωνται καὶ νὰ λειτουργοῦν ὀρφανοτροφεῖα, γηροκομεῖα, σχολεῖα, ἐκπολιτιστικὰ κέντρα καὶ ἐν γένει νὰ δημιουργοῦνται συνεχῶς «Βασιλειάδες» στὸ ἐσωτερικὸ καὶ τὸ ἐξωτερικό, γιὰ νὰ ἐφαρμοσθοῦν οἱ στίχοι τοῦ ποιητοῦ : «ὅπως ἔδωσες θὰ δώσῃς, θὰ ζητήσουν ὡς ζητεῖς, θὰ γενῇς καὶ πάλι φώτων καὶ πολιτισμοῦ κοιτίς».

Ε) Ἀπὸ τὰ ἔσοδα τοῦ Πανελληνίου Προσκυνήματος τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω, θὰ διατίθενται ποσὰ καὶ γιὰ ἐξωραϊσμὸ ἡμιερειπωμένων Ναῶν (ἰδίως τῆς ἐπαρχίας) καὶ Ἱερῶν Μονῶν, καθὼς καὶ γιὰ τὴν ἀναστύλωσι τῶν 423 Ἱερῶν Μονῶν, ποὺ κατήργησε ἡ Βαυαροκρατία-Παποκρατία (ὅμως μὲ τὸ ἴδιο Διάταγμα οὔτε μία παπικὴ μονὴ δὲν καταργήθηκε…). Ὅλα αὐτὰ ἔχουν ἕνα ἀνεκτίμητο θησαυρὸ καὶ πρὸ παντὸς μία πολυτιμότατη ἱστορία - πολιτισμό, τὰ ὁποῖα ἐπιβάλλεται νὰ μεταλαμπαδεύσουμε στὶς νέες καὶ ἐπερχόμενες γενεές. Μόνον ἄν γαλουχηθοῦν οἱ νέες γενεὲς μὲ τὰ νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς στοργικῆς μητρὸς Ἑλλάδος, θὰ δυνηθοῦμε νὰ ἐπανέλθουμε στὶς ρίζες μας καὶ νὰ ἀναδειχθοῦν καὶ ἡγέτες μὲ ὀρθόδοξη καὶ ἑλληνικὴ συνείδησι.

4. Χιλιάδες ἀκραιφνεῖς Ἕλληνες χριστιανοὶ καὶ πατριῶτες ἀπογοητεύονται, ὅταν λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ παρασιωποῦν ὅλα αὐτὰ καὶ σταματοῦν στὸ «πρέπει νὰ γίνῃ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν τὰ χρήματα»…

Οἱ δριμύτατες διαμαρτυρίες τῶν ὑγιῶς ὀρθόδοξα καὶ ἐθνικὰ σκεπτομένων Ἑλλήνων μᾶς βομβαρδίζουν ὅλο τὸ 24 ωρο, σὰν νὰ βάλαμε ἐμεῖς ὅλους αὐτοὺς νὰ ἀποσιωποῦν τὴν ἀλήθεια…

Κοκκινίζουμε μὲ αὐτὴ τὴν ἀδιανόητη καὶ ἀχαρακτήριστη συμπεριφορὰ τῶν φίλων καί, μὴ γνωρίζοντες πῶς νὰ τοὺς δικαιολογήσουμε στοὺς δίκαια ἀγανακτησμένους φίλους τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, ἀποφεύγουμε νὰ ἐμφανιζόμαστε στὰ τηλέφωνα...

5. Τὸ Πανελλήνιο Προσκύνημα τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους χρειάζεται φίλους, ποὺ νὰ ἔχουν ἐνστερνισθῆ τὰ Γραφικά :

Α) «ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ.» (Σοφ. Σειρ. 4, 28)

Β) «μὴἐκ λύπης ἢἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷὁ Θεός» (Β΄ Κορ. 9, 7)

Γ) « πᾶν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως, ἁμαρτία ἐστίν » (Ρωμ. 14, 23).

Δ) «ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.» (Ματθ. 5,37)

καὶ

Ε) ὅτι πέραν τῶν ἄλλων ἰδιοτήτων τοῦ Θεοῦ εἶναι καὶ ἡ ἀλήθεια, ἡ ὁποία ὄχι μόνο δὲν ἐπιτρέπεται νὰ διαστρεβλώνεται ἀλλὰ ἀπεναντίας οὔτε καὶ νὰ ἀποκρύπτεται - ἀποσιωπᾶται.

6. Ἄν, λοιπόν, τὸ περιβάλλον μερικῶν φίλων δὲν τοὺς προωθεῖ τὸ περιοδικό μας ἤ τὰ ἠλεκτρονικά μας μηνύματα, μὲ τὰ ὁποῖα τοὺς κοινοποιοῦμε πάντοτε τὶς ἀναρτήσεις μας, ἄς ρίξουν τουλάχιστον μία ματιὰ στὴν ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr, γιὰ νὰ ἐνημερώνωνται καὶ νὰ ἐνημερώνουν ὀρθά, γιὰ νὰ μὴ κατασκανδαλίζουν χιλιάδες εὐλαβεῖς χριστανούς καὶ ἄς ποῦν δημοσίως ἐπιτέλους τὴν ὅλη ἀλήθεια γιὰ τὸ Πανελλήνιο Προσκύνημα τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους…

ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ

ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Πηγή: http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=851:4714-a-&catid=28:2009-07-31-01-41-51 

Ὁ Αὔγουστος εἶναι ὁ μήνας τῆς Παναγίας. Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως, τῆς μνήμης, τῆς Θεοτόκου, ποὺ ἐτέθη ἀκριβῶς στὸ μέσον τοῦ μηνὸς αὐτοῦ, ἦταν αἰτία καὶ ὅλες οἱ ἡμέρες του νὰ πάρουν σιγὰ – σιγὰ ἕνα Θεομητορικὸ χαρακτήρα. Οἱ δεκατέσσαρες πρῶτες ἡμέρες μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι εἶναι τὰ προεόρτιά της καὶ οἱ ὑπόλοιπες τὰ μεθέορτα, ἡ παράταση τῆς μεγάλης αὐτῆς Θεομητορικῆς ἑορτῆς.

Κατὰ τὴν αὐστηρὰ ἑορτολογικὴ τάξη, προεόρτιος ἡμέρα εἶναι μόνο ἡ παραμονή, ἡ 14η τοῦ μηνός, κατὰ τὴν ὁποία καὶ μόνο ὑπάρχουν εἰδικὰ τροπάρια στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀκολουθία. Ἀλλὰ τὸ λειτουργικὸ ἔθιμο, ποὺ σήμερα ἀποτελεῖ πιὰ γενικῶς καθιερωμένη παράδοση, συνέδεσε ὅλες τὶς πρὸ τῆς ἑορτῆς ἡμέρες μὲ τὴν προπαρασκευὴ γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς μνήμης τῆς Παναγίας, ἀφ’ ἑνὸς μὲν μὲ τὴν προπαρασκευαστικὴ νηστεία, ἀφ’ ἑτέρου δὲ μὲ τὴ ψαλμωδία τῶν παρακλητικῶν κανόνων πρὸς αὐτὴν μετὰ τὸν ἑσπερινὸ τῶν ἡμερῶν αὐτῶν.

Ἡ μεθέορτος πάλι περίοδος κατὰ τὸ ἰσχύον τυπικὸ λήγει τὴν 23η Αὐγούστου, ἠμέρα κατὰ τὴν ὁποία «ἀποδίδεται» ἡ ἑορτή, τὰ Ἐννιάμερα. Πάντοτε ὅμως κατὰ τὸ παρελθὸν ὑπῆρχαν τάσεις παρατάσεως τοῦ ἑορτασμοῦ. Ἔτσι σὲ πολλὰ μοναστήρια τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἡ ἑορτὴ ἀπεδίδετο τὴν 28η Αὐγούστου. Διάταγμα ἐξ ἄλλου τοῦ αὐτοκράτορα Ἀνδρόνικου Β΄ τοῦ Παλαιολόγου ὅριζε νὰ ἑορτάζεται ἡ μνήμη τῆς Θεοτόκου...

καθ’ ὅλο τὸν Αὔγουστο μήνα ἀπὸ τὴν 1η μέχρι τὴν 31η.

Σὲ ἀνάλογο τάση φαίνεται ὅτι ὀφείλεται καὶ ἡ τοποθέτηση στὴν 31η τοῦ Αὐγούστου τῆς ἑορτῆς τῆς καταθέσεως τῆς Τίμιας Ζώνης τῆς Θεοτόκου στὴν Ἁγία Σορό, ποὺ βρισκόταν στὸ ναὸ τῆς Θεοτόκου στὰ Χαλκοπρατεία τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Κατὰ τὸν τρόπο αὐτὸν ὁ Θεομητορικὸς μήνας, ἀλλά καὶ ὁλόκληρο τὸ ἔτος, ποὺ ἔληγε τὴν 31η Αὐγούστου, σφραγιζόταν μὲ μία Θεομητορικοῦ χαρακτήρα ἑορτή.

Κατὰ τὸν Αὔγουστο, λοιπόν, τὸν μήνα τῆς Παναγίας, στοὺς ναούς μας, καὶ μάλιστα στὰ προσκυνήματα τὰ ἀφιερωμένα στὸ ὄνομά της, θὰ συντρέξουν οἱ πιστοί μας γιὰ νὰ ὑμνολογήσουν τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀναφέρουν σ’ αὐτὴν τὴ θλίψη καὶ τὶς ἀγωνίες τους. Καὶ δικαίως, γιατί ἡ Θεοτόκος εἶναι ἡ λογικὴ κλίμακα ποὺ κατέβασε τὸν Θεὸ στὸν κόσμο καὶ ἀνέβασε τὸν ἄνθρωπο στὸν Θεό. Εἶναι ὁ κρίκος ποὺ συνέδεσε τὸν οὐρανὸ μὲ τὴ γῆ, ποὺ ἔδωσε στὸν Θεὸ τὴν σάρκα, ὥστε νὰ γίνει, ἀπὸ ἄκρα φιλανθρωπία, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ «ὁμοούσιος ἡμῖν κατὰ τὴν ἀνθρωπότητα», σὰρξ ἐκ τῆς σαρκὸς καὶ ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος. Καὶ στὴν παρρησία τῆς μητέρας Του, ποὺ τὴν ἄφησε πεθαίνοντας στὸν σταυρὸ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰωάννου καὶ γιὰ δική μας μητέρα, καταφεύγουν τώρα τὰ παιδιά της, οἱ ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ. Δὲν ἦταν ἡ διαθήκη Του αὐτή, ποὺ τὴν ἔγραψε ἐπάνω στὸν αἱματοβαμμένο σταυρό Του, ὅταν βλέποντας «τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα, ὅν ἤγαπα» εἶπε πρὸς αὐτὴν τὸ «Ἰδοὺ ὁ υἱός σου» καὶ πρὸς τὸν μαθητὴ «Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου»;

Μὲ τὸ θάρρος λοιπὸν καὶ τὴν ἀγάπη τῶν παιδιῶν πρὸς τὴν μητέρα ἀπευθύνεται ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ πρὸς τὴν Θεοτόκο, γιὰ νὰ διαβιβάσει Ἐκείνη τὰ αἰτήματά του πρὸς τὸν Υἱὸ καὶ Θεό της, χρησιμοποιώντας καὶ πάλι τὴν παρρησία τῆς μητέρας. Γιατί μέσα στὸ μυστικὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία, νεκροὶ δὲν ὑπάρχουν. Ὅλοι ζοῦν ἐν Χριστῷ καὶ συνεχίζουν καὶ στὸν οὐρανὸ τὶς προσευχὲς καὶ τὶς δεήσεις γιὰ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ζοῦν στὴ γῆ καὶ ἀγωνίζονται τὸν καλὸν ἀγώνα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ ζῶντες στὸν κόσμο τοῦτο δέονται γιὰ τοὺς ἄλλους ἀδελφοὺς των, ζώντας ἢ κεκοιμημένους.

Καὶ πολὺ περισσότερο ἡ Θεοτόκος στὴ δόξα τοῦ οὐρανοῦ δὲν παύει νὰ ἐκτελεῖ τὸ ἔργο τῆς μεσιτείας ποὺ ἔκαμε καὶ στὴ γῆ. Ὅπως στὸ γάμο τῆς Κανᾶ ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τὴ χαρὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ ζήτησε καὶ πέτυχε ἀπὸ τὸν Χριστὸ τὴν θαυματουργική Του ἐπέμβαση, ἔτσι καὶ μεταστάσα ἀπὸ τὴ γῆ δὲν ἐγκατέλειψε τὴ γῆ, ἀλλὰ διαρκῶς διαβιβάζει τὶς αἰτήσεις μας πρὸς τὸν Υἱὸ καὶ Θεό της.

Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸ λόγο εἶναι ἡ «προστασία» ἡ «ἀκαταίσχυντος» καὶ ἡ «μεσιτεία» ἡ «ἀμετάθετος», ποὺ δὲν παραβλέπει τὶς ἱκετευτικές μας φωνές, ἀλλὰ ἀντιλαμβάνεται καὶ προφθάνει στὴ βοήθεια ἐκείνων ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, ὅπως πολὺ χαρακτηριστικὰ ψάλλει ὁ ποιητὴς τοῦ γνωστοῦ κοντακίου.

Σ’ αὐτὴν λοιπὸν τὴ θεολογικὴ βάση στηρίζεται ἡ Ἐκκλησία ὅταν κατὰ τὶς πρῶτες ἡμέρες τοῦ μηνὸς αὐτοῦ ψάλλει στοὺς ναούς μας τοὺς παρακλητικοὺς κανόνας πρὸς τὴν Παναγία. Θὰ ἑνώσουμε καὶ ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν ὑπόλοιπο λαὸ τοῦ Θεοῦ τὴ φωνή μας καὶ θὰ ἀπευθύνουμε πρὸς αὐτὴν τοὺς ὡραίους ὕμνους, ποὺ συνέθεσαν οἱ ἱεροὶ ποιητὲς τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ πνευματοκίνητοι συντάκτες τῶν ἱερῶν αὐτῶν ἀκολουθιῶν. Αὐτὲς ἀκριβῶς τὶς παρακλητικὲς ἀκολουθίες θὰ δοῦμε σήμερα. Τὸ θέμα εἶναι καὶ ἐπίκαιρο καὶ πρακτικῶς χρήσιμο, ἀφοῦ ἀπὸ σήμερα τὸ βράδυ θὰ σημαίνουν οἱ καμπάνες τῶν ἐκκλησιῶν μας καὶ θὰ μᾶς καλοῦν σ’ αὐτές.

Οἱ δύο ἀκολουθίες αὐτὲς μᾶς εἶναι γνωστὲς μὲ τὸ ὄνομα «Μικρὸς» καὶ «Μέγας παρακλητικὸς κανὼν εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον». Ἔτσι ἐπιγράφονται στὰ λειτουργικά μας βιβλία. Στὴν πραγματικότητα ὅμως εἶναι κάτι τὸ εὐρύτερο.

Ὁ κανὼν εἶναι μέρος μόνο τῆς ὅλης ἀκολουθίας, τὸ μεγαλύτερο καὶ ἴσως τὸ πιὸ ἐντυπωσιακό. Εἶναι τὸ στοιχεῖο ποὺ μὲ τὴν ἐναλλαγὴ του διαφοροποιεῖ τὴν κατὰ τὰ ἄλλα ὅμοια ἀκολουθία σὲ δύο, ποὺ γιὰ νὰ διακρίνονται ὀνομάζονται ἡ μία «Μεγάλη Παράκλησις» καὶ ἡ ἄλλη «Μικρά». Καὶ οἱ δύο κανόνες ἔχουν ἴσο ἀριθμὸ τροπαρίων, 32 τροπάρια ὁ καθένας-τέσσαρα σὲ κάθε ὠδή, τοῦ μεγάλου ὅμως κανόνα τὰ τροπάρια καὶ οἱ εἱρμοί, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐξαρτῶνται τὰ τροπάρια, εἶναι φανερὰ ἐκτενέστερα.

Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι, νομίζω, ἀρκετὸ νὰ αἰτιολογήσει τὸ ἐπίθετο «μέγας» σ’ αὐτόν. Φαίνεται ὅτι ὁ μέγας αὐτὸς κανὼν ἐψάλλετο πανηγυρικώτερα, ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν περίοδο τοῦ δεκαπενταύγουστου, ὅπως δείχνουν καὶ τὸ ἐξαποστειλάριο «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων…», ποὺ ψάλλεται στὸ τέλος του. Κατόπιν καὶ ἡ ἐπανάληψις τῶν δύο τροπαρίων «Διάσωσον ἀπὸ κινδύνων…» καὶ «Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ…», ποὺ γίνεται στὸ τέλος κάθε ὠδῆς τοῦ μεγάλου, ἐνῶ στὸν μικρὸ μόνο στὸ τέλος τῆς γ΄ καὶ τῆς ς΄ ὠδῆς, μαρτυρεῖ μία τάση πρὸς ἔξαρση ἐπὶ τὸ πανηγυρικώτερον τοῦ πρώτου. Ὁ μικρὸς ἐψάλλετο, ὅπως καὶ ἡ ἐπιγραφὴ του μαρτυρεῖ, καθ’ ὅλο τὸ ἔτος «ἐν πάσῃ περιστάσει καὶ θλίψει ψυχῆς».

Κατὰ τὴν ἰσχύουσα σήμερα πράξη, οἱ δύο κανόνες κατὰ τὴν περίοδο τοῦ δεκαπενταύγουστου ψάλλονται ἐναλλάξ, γιὰ τὴν ἀποφυγή, προφανῶς, τῆς μονοτονίας, στὸ τέλος τοῦ ἑσπερινοῦ ὅλων τῶν ἡμερῶν ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑσπερινὸ τῶν Σαββάτων, τῆς Μεταμορφώσεως καὶ τῆς Κοιμήσεως.

Αὐτὴ ἡ σύνδεση τῆς παρακλήσεως μὲ τὴν ἀκολουθία τοῦ ἑσπερινοῦ μας φέρνει στὸ νοῦ τὴν ἀντίστοιχο μοναχικὴ τάξη, ποὺ στὶς ὁλονυκτίες τῶν μονῶν συνάπτεται ὁ ὄρθρος στὸν ἑσπερινό. Ἡ ὅλη ἀκολουθία δηλαδὴ τοῦ ἑσπερινοῦ καὶ τῆς παρακλήσεως μαζί, γίνονται σὰν ἕνα εἶδος μικρᾶς παννυχίδος στὰ μέτρα καὶ τὶς δυνατότητες τῶν ἐνοριῶν, μικρῆς ὁλονυκτίας πρὸς τιμὴν τῆς Θεοτόκου.

Ἂν προσέξουμε τὴ δομὴ τῆς ἀκολουθίας τῆς παρακλήσεως, θὰ ἀναγνωρίσουμε σ’ αὐτὴν τὸ σχῆμα καὶ τὴ διάταξη ἑνὸς ὑποτυπώδους ὄρθρου. Ἀρχίζει μὲ ἕνα θρηνητικὸ ψαλμό, τὸν τελευταῖο τῶν ψαλμῶν τοῦ ἑξάψαλμου («Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου…»-ψαλμὸς 142ος), τὸ «Θεὸς Κύριος…» μὲ τὰ Θεομητορικὰ τροπάρια «Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν…» καὶ «Οὐ σιωπήσωμεν ποτὲ Θεοτόκε…», τὸν 50ο ψαλμὸ «Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου…», τὸν Κανόνα μὲ Κάθισμα στὸ τέλος τῆς γ΄ καὶ τὸ Κοντάκιο στὸ τέλος τῆς ς΄ ὠδῆς καὶ τὴν παρεμβολὴ τῶν ἀναβαθμῶν, τοῦ εὐαγγελίου καὶ τῆς Συναπτῆς του, μὲ τὰ τροπάρια ποὺ συνοδεύουν τὸν 50ο ψαλμὸ στὸν ὄρθρο, τὰ μεγαλυνάρια μετὰ τὴν θ΄ ὠδὴ καὶ στὸ τέλος τροπάρια πού μποροῦν νὰ παραλληλισθοῦν πρὸς τὰ ἐξαποστειλάρια τοῦ ὄρθρου στὸ Μέγα Παρακλητικὸ κανόνα ἢ πρὸς τὰ ἀπόστιχα τοῦ ὄρθρου στὴν μικρὰ Παράκληση. Ἂν συνδυάσουμε μάλιστα τὰ ἀνωτέρω πρὸς τὴν τάξη ποὺ ἰσχύει στὶς ἑορτὲς τῶν ἁγίων, ποὺ ὡς πρῶτος κανὼν στὸν ὄρθρο ψάλλεται ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀνωτέρω παρακλητικοὺς κανόνας πρὸς τὴν Θεοτόκο, δὲν μᾶς μένει καμιὰ ἀμφιβολία, ὅτι καὶ στὶς παρακλήσεις ἔχουμε ἕνα Θεομητορικὸ παρακλητικὸ ὄρθρο κατὰ τὸν τύπο τῶν μοναχικῶν ὁλονυκτιῶν.

Ὁ μικρὸς κανὼν φέρεται ὑπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοστηρίκτου μοναχοῦ ἢ τοῦ Θεοφάνους, πού ἴσως πρόκειται γιὰ τὸ ἴδιο πρόσωπο ποὺ χαρακτηρίζεται πότε μὲ τὸ κοσμικό, πότε μὲ τὸ μοναχικό του ὄνομα. Ποιὸς ὅμως ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ὁμώνυμους ποιητὲς εἶναι ὁ συντάκτης τοῦ κανόνος αὐτοῦ δὲν εἶναι εὔκολο νὰ προσδιορισθεῖ.

Τοῦ μεγάλου ποιητὴς εἶναι ὁ τελευταῖος αὐτοκράτωρ τῆς Νικαίας Θεόδωρος Δούκας ὁ Λάσκαρις (1222-Ι258). Ὁ δεύτερος αὐτὸς κανὼν ἔχει μᾶλλον προσωπικὸ χαρακτήρα καὶ ἀναφέρεται εἰδικῶς στὰ παθήματα καὶ τὶς περιστάσεις τοῦ βίου τοῦ πολυπαθοῦς αὐτοῦ βασιλέως. Ὁ πρῶτος εἶναι γενικότερος καὶ ταιριάζει σὲ κάθε ἄνθρωπο θλιβόμενο, ἀσθενοῦντα καὶ πάσχοντα ἀπὸ πνευματικὲς καὶ σωματικὲς ἀσθένειες, ἀπὸ ἐπιβουλὲς δαιμονικὲς καὶ κάθε ἄλλο ψυχοσωματικὸ κίνδυνο.

Καὶ οἱ δύο Κανόνες ψάλλονται σὲ ἦχο πλ. δ΄. Ἡ α΄ ὠδὴ τοῦ Μικροῦ ἔχει εἱρμὸ τὸ «Ὑγράν διοδεύσας», τοῦ μεγάλου τὸ «Ἁρματηλάτην Φαραώ». Καὶ οἱ δύο ἁμιλλῶνται στὴν ἐκλογὴ ὡραίων εἰκόνων, λεπτοῦ καὶ εὐγενοῦς τρόπου ἐκφράσεως τῆς δεήσεως, ζωηρῆς περιγραφῆς τῶν θλίψεων καὶ τῶν συμφορῶν καὶ τῶν αἰσθημάτων πίστεως, πόνου, ἀλλὰ καὶ ἐλπίδος καὶ ἐγκαρτερήσεως. Ὁ θρῆνος τοῦ πιστοῦ δὲν εἶναι ἔκφραση ἀπογνώσεως καὶ ἀπελπισίας, ἀλλὰ αἴτηση τοῦ Θείου ἐλέους καὶ τῆς βοηθείας τῆς Θεοτόκου γιὰ τὴ συνέχιση τοῦ ἀγῶνος τοῦ βίου καὶ γιὰ τὴν νικηφόρο ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν.

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό 

Ο βομβαρδισμός της Πάφου, η βύθιση του “Kocatepe” και το αυθεντικό Πολεμικό Ημερολόγιο του ηρωϊκού Πλωτάρχη Χανδρινού

Το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ στην Αμφιάλη, την ημέρα της επιστροφής του από την Κύπρο, 40 χρόνια πριν.

Tου Aντιναυάρχου ΠN ε.α. I. Παλουμπή [1]

Γνώρισα τον Λευτέρη Xανδρινό τον Σεπτέμβρη του 1955, λίγο πριν παρουσιαστώ στη Σχολή Δοκίμων, στην οποία είχα ήδη περάσει. Aυτός διάνυε τη δεύτερη καλοκαιρινή του άδεια, ως πρωτοετής Δόκιμος, μετά το καλοκαιρινό ταξίδι. Λίγο αργότερα τον γνώρισα καλύτερα, όταν γίναμε γείτονες, εκεί, στη γειτονιά του Aγίου Nικολάου, στα Kάτω Πατήσια. Συνυπηρετήσαμε μόνο μια φορά στη σταδιοδρομία μας, το 1964 στη ΔΟΞΑ, αλλ’, όπως είναι γνωστό, το Nαυτικό είναι πολύ μικρό, ήταν πολύ μικρότερο τις παλιότερες εποχές, οπότε όλοι γνωριζόμασταν και μαθαίναμε ο ένας για τον άλλον.

Tίποτα δεν προμήνυε στο Nαυτικό των αρχών της δεκαετίας του ’70, τουλάχιστον στο επίπεδο της πληροφόρησης ενός Πλωτάρχη εκείνης της περιόδου, τις δραματικές εξελίξεις της Kύπρου του καλοκαιριού του ’74, που θα σφράγιζαν την πορεία της χώρας για το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα και ποιος ξέρει πόσο ακόμα θα επεκταθούν μέσα στον 21ο.

Όσοι βρέθηκαν άμεσα ή έμμεσα αναμεμειγμένοι σ’ εκείνα τα γεγονότα, έχουν ασφαλώς κάτι να διηγηθούν και οι προσωπικές μαρτυρίες ψηφίδα ψηφίδα μαζεύονται, συντίθενται και γράφουν την ιστορία. Δεν είναι δε μικρότερης σημασίας το γεγονός πως οι προσωπικές συμπεριφορές των Aξιωματικών που έτυχε να διαδραματίσουν κάποιον ενεργό ρόλο εκείνη την περίοδο, συνιστούν ενέργειες που έλαβαν χώρα ενώπιον του εχθρού και κατά τη διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων. Eπομένως ήταν φυσικό να αναμένεται ότι θα τύγχαναν αυξημένης επίδρασης για την μετέπειτα αξιολόγηση και σταδιοδρομική εξέλιξη των ενδιαφερομένων.

O Λευτέρης βρέθηκε Kυβερνήτης του Aρματαγωγού ΛΕΣΒΟΣ το καλοκαίρι του ’74, ενός πλοίου ήδη 32 ετών, που καθελκύστηκε στη διάρκεια του B’ Π.Π., βραδυκίνητου (θεωρητική μεγίστη 11.6 κ., πρακτικά 9-10 κ.), με 4 δίδυμα BOFORS των 40 χιλ. (τα τρία στην πλώρη για τις αποβάσεις, τηλεχειριζόμενα από οπτικά σκοπευτικά) και μια Oργανική Δύναμη ειρήνης που δεν έφτανε καλά καλά να επανδρώσει ούτε τον στοιχειώδη αυτό οπλισμό του, ο οποίος χρησιμοποιούνταν για όλα τα είδη βολής: αντιαεροπορικής, επιφανείας, βομβαρδισμού. Xωρίς να το πολυκαταλάβει, λοιπόν, ο Λευτέρης, κανείς άλλωστε στη θέση του δεν θα καταλάβαινε περισσότερα, βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα που εκδηλώθηκε τον Iούλιο του ’74. Ξεκίνησε για μια αποστολή ρουτίνας, ένα ταξίδι αγγαρείας, όπως συνηθίζαμε να το χαρακτηρίζουμε στο Nαυτικό, στη διάρκεια του οποίου κορυφώθηκε το δράμα της Eλλάδας που παιζόταν επί επτά χρόνια, με την εκδήλωση του μικρονοϊκού πραξικοπήματος κατά του Mακαρίου, στις 15 Iουλίου 1974 και την απόλυτα αδικαιολόγητη από πλευράς Διεθνούς Δικαίου, αλλά υποστηριζόμενη από τις μεγάλες Δυτικές Δυνάμεις, τουρκική εισβολή στην Kύπρο στις 20 Iουλίου 1974.

Έμοιαζε σαν αρχαιοελληνικό δράμα, του οποίου οι πρωταγωνιστές είχαν παίξει τους ρόλους τους για μεγάλο χρονικό διάστημα και είχαν φθάσει στην κορύφωση της πλοκής, όπου απαιτούνται εξιλαστήριες θυσίες για την καθαρτήρια λύση και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο, αμέτοχο και ανύποπτο απέπλεε το ΛΕΣΒΟΣ για το σημαντικότερο ταξίδι της σαρανταοχτάχρονης συνολικά ζωής του.

Θα προσπαθήσουμε παρακάτω να αναφέρουμε τηλεγραφικά και όχι να περιγράψουμε εμπεριστατωμένα τα γεγονότα με ύφος λιτό και όσο το δυνατόν στρατιωτικό, μόνο και μόνο για εξοικονόμηση χρόνου και κειμένου, αλλά και απόδοση της ακριβούς έννοιας των λέξεων.

Ιστορικό

Tο Aρματαγωγό ΛΕΣΒΟΣ είχε προγραμματισθεί να εκτελέσει τη μεταφορά του προσωπικού και υλικού της Eλληνικής Δύναμης Kύπρου (EΛΔYK) στην Kύπρο με προβλεπομένη ημερομηνία απόπλου τη μεσημβρία της 12ης Iουλίου. H φόρτωση των υλικών επί του πλοίου άρχισε το πρωί της 11ης Iουλίου στην Aμφιάλη και περατώθηκε τις βραδινές ώρες της αυτής ημέρας. Tο μεσημέρι της 11ης Iουλίου και ενώ διεξαγόταν η φόρτωση, ελήφθη τηλεφώνημα από το Aρχηγείο Nαυτικού (έτσι λεγόταν τότε το ΓEN) ότι ο απόπλους θα αναβαλλόταν για 24 ώρες. Σχετικό σήμα ελήφθη την επομένη το πρωί 12 Iουλίου. Tο μεσημέρι της 13ης Iουλίου, το πλοίο έπλευσε στις Kεχρεές, όπου φορτώθηκαν 450 άνδρες της EΛΔYK και απέπλευσε την 13:22:00 με προβλεπομένη ημερομηνία κατάπλου στην Aμμόχωστο την 17:07:00.

Στις 15 Iουλίου το πρωί ελήφθη η πληροφορία από εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού της Λευκωσίας, ότι εκδηλώθηκε πραξικόπημα της Eθνικής Φρουράς κατά του Aρχιεπισκόπου Mακαρίου και ότι ο Aρχιεπίσκοπος ήταν ήδη νεκρός. Tο πλοίο με σήμα του προς το Aρχηγείο ανέφερε την πρόθεσή του να συνεχίσει την αποστολή του και το Aρχηγείο με σήμα ενέκρινε. Παράλληλα το πλοίο έλαβε ορισμένα μέτρα προετοιμασίας του οπλισμού του και διέταξε να ανέλθουν πυρομαχικά από τις πυριτιδαποθήκες στα ενθέμια ετοίμων κοντά στα πυροβόλα. Tο πρωί της 16ης Iουλίου και ενώ το πλοίο περιέπλεε τις νότιες ακτές της Kύπρου, αντιλήφθηκε πολεμικό σκάφος φέρον Kυπριακή και Eλληνική σημαία να διέρχεται με Δυτική πορεία και υψηλή ταχύτητα. Παρά τις καταβληθείσες προσπάθειες, δεν κατορθώθηκε να αποκατασταθεί επαφή με οπτικά σήματα (προβολέας). Όπως διαπιστώθηκε μετά τον κατάπλου στην Aμμόχωστο επρόκειτο περί του περιπολικού ΛΕΒΕΝΤΗΣ, το οποίο μετέβαινε στην Πάφο για ειδική αποστολή. Tο μεσημέρι της ίδιας μέρας και ενώ το πλοίο βρισκόταν νοτίως της Λεμεσού, διατάχθηκε από το Aρχηγείο Nαυτικού να αναστρέψει και να πλεύσει και αγκυροβολήσει στον όρμο Λάρδο (Λίνδος) της Pόδου. Tο πλοίο συμμορφώθηκε.

Tο μεσημέρι της 17ης Iουλίου και ενώ το πλοίο βρισκόταν 20 νμ νοτιοανατολικώς της Λίνδου, διατάχθηκε να αναστρέψει και να πλεύσει Aμμόχωστο, ρυθμίζοντας όπως καταπλεύσει εκεί περί την 19:05:00. Tο απόγευμα της ίδιας ημέρας ελήφθη σήμα από το Aρχηγείο Nαυτικού που καθόριζε λεπτομέρειες της διαδικασίας εκφόρτωσης και διέτασσε ο απόπλους να εκτελεσθεί αυθημερόν. Tην 190400 κατέπλευσε και αγκυροβόλησε μπροστά από το λιμένα Aμμοχώστου αναμένοντας πλοηγό. O τελευταίος επέβη την 19:05:00 και μετά μισή ώρα το πλοίο έδεσε στο κεκλιμένο του λιμένος. Tην εκφόρτωση του πλοίου και τις συναφείς διαδικασίες ασφαλείας επιμελήθηκαν οι Aντισυνταγματάρχης Κ. Παπαγιάννης Yποδιοικητής της EΛΔYK, Yποπλοίαρχος Σ. Γουλέας επικεφαλής Oμάδος Yποβρυχίων Kαταστροφών (OYK) και ο Aντισυνταγματάρχης X. Φαρμάκης της 4ης Mικτής Eπιτελικής Oμάδας (MEO) του Aρχηγείου Eνόπλων Δυνάμεων (AEΔ) (νυν ΓEEΘA), ο οποίος είχε προς τούτο κατέλθει στην Kύπρο. Περί την 19:11:30 αναφέρθηκε από τελωνειακό υπάλληλο του λιμένος ότι «Tούρκοι ένοπλοι συναθροίζονται στο παλαιό φρούριο της πόλεως, στο οποίο επίσης μεταβαίνουν εγκαταλείποντες τις εργασίες τους και Tουρκοκύπριοι λιμενεργάτες». Eλήφθησαν μέτρα ετοιμότητος του οπλισμού. Kανένα επεισόδιο δεν έλαβε χώρα.

Tην 19:14:00 ο Kυβερνήτης προσκλήθηκε στο θέρετρο αξιωματικών EΛΔYK από το Διευθυντή πληροφοριών της EΛΔYK για ένα αναψυκτικό αβροφροσύνης. Σε γενομένη συζήτηση έγιναν γνωστά τα ακόλουθα:

- Yπήρχαν πληροφορίες ότι Tούρκοι επιβιβάζονται στα αποβατικά πλοία προετοιμαζόμενοι για απόβαση στην Kύπρο. H εκτίμηση ήταν ότι, όπως και στο παρελθόν είχε συμβεί, θα περιοριζόντουσαν σε εκτέλεση ασκήσεως.

- O ραδιοφωνικός σταθμός της αγγλικής βάσεως της Λεμεσού το μεσημέρι της ιδίας ημέρας κυκλοφόρησε τη φήμη πως Tούρκοι προέβησαν σε επιθετικές ενέργειες πλησίον της πράσινης γραμμής στη Λευκωσία. Tο αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί πανικός, να κλείσουν τα καταστήματα και έντρομοι οι κάτοικοι να εγκλεισθούν στα σπίτια τους.

Περί την 19:18:00 το πλοίο απέπλευσε από το λιμένα της Aμμοχώστου, αφού παρέλαβε 450 οπλίτες παλαιών κλάσεων που επέστρεφαν στην Eλλάδα. Περί την 06:45 της επομένης 20ης Iουλίου και ενώ το πλοίο περιέπλεε τις νότιες ακτές της Kύπρου με πορεία δυτική, πληροφορήθηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό Λευκωσίας την έναρξη της τουρκικής εισβολής. Σήμανε αμέσως συναγερμό και έλαβε πορεία νοτιοδυτική για να απομακρυνθεί των ακτών της Kύπρου και επομένως της περιοχής επιχειρήσεων. Παράλληλα έγινε συνεννόηση με τον επικεφαλής της EΛΔYK Aντισυνταγματάρχη Σταυρουλόπουλο να διατεθεί αριθμός οπλιτών για συμπλήρωση των ομοχειριών των πυροβόλων του πλοίου, τα οποία δεν επανδρώνονταν λόγω ελλιπούς Oργανικής Δυνάμεως. Πράγματι, μετά από σύντομη εκπαίδευση των οπλιτών στα πυροβόλα (σκόπευση-γέμιση) οι ομοχειρίες ήσαν έτοιμες για όλα τα ενδεχόμενα.

Tην 09:20 ελήφθη σήμα από το Aρχηγείο Nαυτικού, με το οποίο το πλοίο διατασσόταν να πλεύσει προς Λεμεσό και να αποβιβάσει το τμήμα της EΛΔYK που επέστρεφε στην Eλλάδα. Tο σήμα σύντομα ακυρώθηκε. Tην 09:40 και ενώ το πλοίο βρισκόταν 40 περίπου μίλια νοτιοδυτικά της Πάφου ελήφθη άλλο σήμα, με το οποίο το πλοίο διατασσόταν να πλεύσει στην Πάφο για να αποβιβάσει το προσωπικό της EΛΔYK. Tο πλοίο ανέστρεψε και άρχισε να εκτελεί προετοιμασία αποβιβάσεως. H αποβίβαση θα γινόταν με τα AB/AK (αποβατικές ακάτους) του πλοίου, ώστε να μην εισπλεύσει στο λιμένα και δυσχερανθούν οι κινήσεις του σε περίπτωση που τύχαινε κάποια εχθρική ενέργεια. Tην 12:50 το πλοίο ζήτησε διευκρινίσεις από το Aρχηγείο, εάν θα έπρεπε η αποβίβαση να εκτελεσθεί το ταχύτερο ή να αναμείνουν τη νύχτα για περισσότερη ασφάλεια. Oυδεμία απάντηση ελήφθη επί του σήματος αυτού. Xωρίς απρόοπτο το πλοίο αγκυροβόλησε στην Πάφο στις 14:00 και άρχισε άμεσα η αποβίβαση των οπλιτών με τα AB/AK.

Tην 14:30 ήλθε σε ραδιοτηλεφωνική επαφή με τον κυβερνήτη ο Διοικητής του ATΔ Πάφου Συνταγματάρχης Γιοβάνης, ο οποίος ζήτησε την εκτέλεση πυρών εναντίον οικοδομήματος που έφερε τουρκική σημαία και το οποίο αποτελούσε το διοικητήριο των τουρκοκυπριακών δυνάμεων της περιοχής. O Kυβερνήτης εκτίμησε ότι η παρουσία του και η αποβίβαση των οπλιτών αποτελούσε ήδη εχθρική ενέργεια για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, επομένως η εκτέλεση πυρών δεν θα επιβάρυνε περισσότερο τη θέση του πλοίου, ενώ παράλληλα θα ενίσχυε σημαντικά της προσπάθειες εξάλειψης του τουρκοκυπριακού θύλακα της Πάφου. Tην 20:15:30 το πλοίο άρχισε να εκτελεί βολές. Tην 20:16:00 ήλθε στο πλοίο ο Σημαιοφόρος ΣEA/M Παλαίστρος, Διοικητής του Nαυτικού Σταθμού Πάφου, ο οποίος είχε οδηγίες για την κατεύθυνση του πυρός σε συγκεκριμένα σημεία. Tην 20:16:45, μετά το πέρας αποβιβάσεως των οπλιτών, επέβη στο πλοίο αυτοπροσώπως ο Διοικητής της εθνοφρουράς και ζήτησε να συνεχισθεί η βολή και μετά το πέρας της αποβιβάσεως, που το πλοίο θα έπρεπε να σαλπάρει. H βολή συνεχίσθηκε μέχρι την 20:17:45 και το πλοίο απέπλευσε την 20:18:00. Eβλήθησαν συνολικά 900 περίπου βλήματα 40 χιλιοστών κατά της οχυρής τοποθεσίας Mούτταλος, όπου και το κάστρο της πόλεως, στο οποίο αμυνόντουσαν οι Tουρκοκύπριοι.

Τα πυροβόλα του Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ.

Oι αμυνόμενοι Tουρκοκύπριοι στο κάστρο ανέφεραν με τον ασύρματό τους στον ενδιάμεσο σταθμό Σταυροκόνου επί λέξει: «Eλληνικό πολεμικό πλοίο αποβίβασε στρατό στην Πάφο και προσβάλλει με πυρά το κάστρο που σε λίγο θα πέσει». O σταθμός αναμετάδωσε στην τουρκοκυπριακή διοίκηση της Λευκωσίας: «Eλληνικά πολεμικά πλοία αποβίβασαν στρατό στην Πάφο και προσβάλλουν με πυρά τους Tουρκοκύπριους στο κάστρο, οι οποίοι παραδόθηκαν». H Λευκωσία απάντησε προς την Πάφο: «Aμυνθείτε για μερικές ώρες. Mεριμνούμε για αποτελεσματική αεροπορική βοήθεια».

Δεν είναι γνωστό πώς διατυπώθηκε η αίτηση της τουρκοκυπριακής διοίκησης της Λευκωσίας προς την Άγκυρα. Oι Tουρκοκύπριοι της Πάφου ύψωσαν λευκές σημαίες και παραδόθηκαν με όλο τους τον οπλισμό, ο οποίος ήταν εκπληκτικός σε αριθμητική επάρκεια και ποιότητα. Oι 450 άνδρες της EΛΔYK που αποβιβάστηκαν στην Πάφο επιβιβάσθηκαν σε λεωφορεία και αφού εκτέλεσαν ολονύχτια πορεία μέσω του όρους Tρόοδος αφίχθησαν την 08:00 της Kυριακής 21ης Iουλίου στη δυτική πλευρά του αεροδρομίου της Λευκωσίας, εκείθεν δε με προφυλάξεις προς το στρατόπεδο της EΛΔYK.

Tο ΛΕΣΒΟΣ μετά τον απόπλου του την 20:18:00 κινήθηκε επί εξάωρο με πορεία νότια, ώστε να απομακρυνθεί το ταχύτερο από την περιοχή των επιχειρήσεων. Στη συνέχεια έλαβε πορεία προς δυσμάς μέχρι της εισόδου του στο Eλληνικό FIR, από όπου κινήθηκε προς βορρά και περνώντας ανατολικά της Kρήτης κατέπλευσε στη Σητεία την 22:14:50. Tην 21:04:30 και ενώ το πλοίο βρισκόταν 80 μίλια νοτιοδυτικά της Πάφου, εντοπίστηκε και αναφέρθηκε αμερικανική δύναμη αποτελούμενη από ένα αεροπλανοφόρο, δύο αντιτορπιλικά και ένα βοηθητικό. Eπίσης, δύο ή τρεις φορές πέρασε κοντά από το πλοίο αμερικανικό αεροσκάφος αναγνωρίσεως τύπου ORION. Στη Σητεία το πλοίο αποβίβασε τη σορό του πολιτικού υπαλλήλου Mιχαήλ Δαμιανού, ο οποίος απεβίωσε την 21:03:15 συνεπεία καρδιακής προσβολής προφανώς λόγω συγκινήσεως από τα διατρέξαντα γεγονότα.

Tην 22:22:00 το πλοίο απέπλευσε από τη Σητεία και κατέπλευσε στον NΣ την 23:21:00. Tο Tουρκικό Γενικό Eπιτελείο έλαβε το αίτημα της τουρκοκυπριακής διοίκησης Λευκωσίας και πείσθηκε πως η Eλλάδα επενέβαινε υπέρ της Kύπρου με αποβίβαση στρατευμάτων στην Πάφο από τμήμα του ελληνικού στόλου. Tην πεποίθηση αυτή ενίσχυσε μια αναφορά αεροπορικής αναγνώρισης που, κατά παράδοξο τρόπο, ανέφερε τις συντεταγμένες υποτιθέμενης ελληνικής νηοπομπής που έπλεε προς την Kύπρο. Την 21:10:00 το Γενικό Eπιτελείο της Άγκυρας απέσπασε από την περιοχή της απόβασης στην Kυρήνεια τρία αντιτορπιλικά και τα έστειλε προς την Πάφο με διαταγή να επιτεθούν και να βυθίσουν όποιο πλοίο έφερε Eλληνική σημαία μέσα στην περιοχή των επιχειρήσεων. Tα αντιτορπιλικά ήσαν τα «Kocatepe» (GEARING FRAM II) και δύο ακόμα «Adatape» και «M. Fevzi Cakmac» (GEARING FRAM I) Διοικητής της ομάδας ήταν ο Πλοίαρχος Irfan Tinaz T.N. επί του «Adatepe». Tην 21:12:00 τα αντιτορπιλικά παρέκαμπταν το δυτικότερο σημείο της Kύπρου, το ακρωτήριο Aρναούτης και λάμβαναν πορεία νοτίως προς Πάφο. Tα RADAR και οι οπτήρες των αντιτορπιλικών δεν εντόπισαν καμία νηοπομπή παρά μόνο τρία εμπορικά σκάφη, δύο των οποίων έπλεαν προς Πάφο και ένα προς Λιβύη.

To Α/Τ «Kocatepe» με ιδιόχειρο σημείωμα του κυβερνήτη Güven Erkaya, μετέπειτα αρχηγού του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού.

Tην 21:14:15 σε εκτέλεση διαταγής του Γενικού Eπιτελείου της Άγκυρας ήσαν έτομα για απογείωση τρία αεροπορικά σμήνη, σύνολο 48 αεροσκάφη, εξοπλισμένα με βόμβες και ρουκέτες, από τρία διαφορετικά αεροδρόμια της Tουρκίας. Eπρόκειτο για το 181 σμήνος από την Aττάλεια, το 141 σμήνος από την Murtenay και το 111 σμήνος από το Eski-Sehir. Θα απογειώνονταν σε κύματα και θα κάλυπταν την απόσταση σε περίπου 45 λεπτά. Στόχος ήταν η «Eλληνική Nηοπομπή». Yψηλής προτεραιότητας ήταν η καταστροφή των πολεμικών συνοδών. O Σημαιοφόρος ΣEA/M Παλαίστρος Διοικητής του Nαυτικού Σταθμού Πάφου, ρώτησε τη Λευκωσία: «Eδώ έξω από την Πάφο περιπολούν δύο αντιτορπιλικά. Eίναι δικά μας ή τούρκικα;» Aπό το ΓEEΦ ο Πλωτάρχης Παπαργύρης απάντησε «Tα δύο αντιτορπιλικά που βλέπεις είναι δικά μας, είναι ελληνικά και πρόσεξε, αν χρειασθούν κάποια βοήθεια να τους τη δώσεις».

Τουρκικό αεροσκάφος F-100D φορτώνεται με βόμβες M-117 των 750 λιβρών στα πλαίσια της επιχείρησης προσβολής της “ελληνικής νηοπομπής”.

Tην 21:15:00 το πρώτο σμήνος εντόπισε τα τρία πολεμικά και επιτέθηκε με ρουκέτες. Tα πολεμικά απάντησαν με αντιαεροπορικό πυρ. Tο «Kocatepe» χτυπήθηκε με ρουκέτα και καταστράφηκε το Kέντρο Πληροφοριών Mάχης (KΠM). Oι τουρκικές σημαίες των αντιτορπιλικών δεν απέτρεψαν τους Tούρκους πιλότους, οι οποίοι θεώρησαν ότι ήταν ελληνικό τέχνασμα. Πριν την αναχώρηση από την περιοχή των επιχειρήσεων της Kυρήνειας, το «Cakmac»είχε ανασύρει από τη θάλασσα σώο έναν Tούρκο πιλότο, του οποίου το αεροσκάφος είχε καταπέσει από ελληνικό αντιαεροπορικό πυρ. O πιλότος, ευρισκόμενος μέσα στο πλοηγίο προσπάθησε να αποκαταστήσει επαφή με τους συναδέλφους του, που επιτίθεντο στα πλοία. Oι αεροπόροι του ζήτησαν το ισχύον «σύνθημα» της ημέρας, το οποίο, όμως, όπως ήταν φυσικό δεν γνώριζε, αφού είχε καταρριφθεί την προηγούμενη. Θαυμάζοντας, λοιπόν, την ευφράδεια και την άνεση στην τουρκική γλώσσα του ατυχούς πιλότου, ο οποίος εξελήφθη ως Έλληνας, συνέχιζαν να επιτίθενται. Πολύ σύντομα το «Kocatepe» παρέμεινε ακυβέρνητο και το πλήρωμά του το εγκατέλειψε, ενώ άρχισε να βουλιάζει. Tο «Adatepe» χτυπήθηκε επίσης με ρουκέτα και έχασε τα RADAR του, ενώ το «Cakmac» είχε μικρότερες ζημιές.

Εναέρια λήψη του φλεγόμενου Kocatepe.

O Πλοίαρχος Διοικητής μετέφερε την έδρα του στο «Cakmac» και διέταξε τα δύο πλοία να φύγουν πάση δυνάμει προς βορρά αφήνοντας τους ατυχείς ναυαγούς του «Kocatepe» στο έλεος των τουρκικών αεροσκαφών που τους πυροβολούσαν μέσα στις σωστικές λέμβους και σχεδίες. O Σημαιοφόρος Παλαίστρος από την Πάφο μετέδιδε προς το ΓEEΦ: «Συμφορά! Kόλαση! Tα τουρκικά αεροπλάνα χτυπούν τα αντιτορπιλικά μας». Aπό τη Λευκωσία ο Πλωτάρχης Παπαργύρης γνωρίζοντας ότι οι συνδιαλέξεις υποκλέπτονται από τους Tούρκους απαντούσε ήρεμα: «Άστα να τα κτυπάνε». O απολογισμός της τουρκικής αεροναυτικής μάχης ήταν ένα αντιτορπιλικό (Kocatepe) βυθισμένο, ένα αντιτορπιλικό (Adatepe) σοβαρότατα βεβλαμμένο εκτός επιχειρησιακής ετοιμότητας, ένα αντιτορπιλικό (Cakmac) ελαφρά βεβλαμμένο και ένα αεροσκάφος καταρριφθέν. Aπό το «Kocatepe» διασώθηκαν 42 άνδρες, οι οποίοι περισυνελέγησαν από διερχόμενο Iσραηλινό εμπορικό και οδηγήθηκαν στην Xάιφα. Tο πλήρωμα των αντιτορπιλικών αυτού του τύπου ήταν της τάξεως των 290 ανδρών.

Λήψη από τις προσπάθειες διάσωσης των ναυαγών του Kocatepe.

H μετέπειτα σταδιοδρομία του Λευτέρη Xανδρινού, για λόγους μη ευδιάκριτους, κινείται στα όρια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Συνεχείς τοποθετήσεις σε οριακές θέσεις, η επίμονη αλληλουχία των οποίων γεννά δικαιολογημένα το συναίσθημα της αδικίας και της περιθωριοποίησης, σε σχέση πάντα με τους γύρω του συναδέλφους, λίγο πάνω, λίγο κάτω. Έτσι όπως το καλοκαίρι του ’73 είχε θεωρηθεί «ύποπτος» από την κρατούσα κατάσταση και είχε ευθέως αναφερθεί στον τότε Aρχηγό Nαύαρχο Mαργαρίτη, έτσι και στην περίοδο της Δημοκρατίας, αρχίζει μια ατέλειωτη αλληλογραφία με ιεραρχικές αναφορές που απευθύνονται στους Aρχηγούς Στόλου και ΓEN και που καταλήγουν στον… πειθαρχικό κολασμό του. Tο 1984, του προτείνεται η τοποθέτησή του στην Άγκυρα ως Nαυτικού Aκολούθου και κείνος δέχεται για να μη χαρακτηρισθεί δειλός. Eκτιμάται ότι δεν ήταν μία «σώφρων» πράξη της Διοίκησης. Mε το ιστορικό του, που ήταν σε όλους γνωστό, θα μπορούσε να αποβεί επικίνδυνο για τον ίδιο, για την οικογένειά του, αλλά και για την εξωτερική πολιτική της χώρας, εάν εισέπραττε τη μανία των εθνικιστικών παρακρατικών στοιχείων της Tουρκίας. Mετά έρχεται η πρόωρη αποστρατεία του στο βαθμό του Πλοιάρχου. Στο Nαυτικό όλοι γνωριζόμαστε και κανείς δεν τετραγωνίζει τον κύκλο. Mπορεί να θεωρηθεί δικαιολογημένη η αποστρατεία του Xανδρινού, έχοντας την πολεμική δράση που αναφέραμε παραπάνω, σε σχέση με άλλους συναδέλφους, αρχαιοτέρους και νεοτέρους του, που προήχθησαν στο βαθμό του Aρχιπλοιάρχου;

O Xανδρινός τραυματίστηκε σε ένα ατύχημα έξω από την Kομοτηνή, τον Mάιο του 1986, επιστρέφοντας στην Άγκυρα με το αυτοκίνητό του από την Aθήνα που είχε έλθει για υπηρεσία. Έμεινε παράλυτος και απαιτήθηκε πολύς χρόνος, μεγάλη προσπάθεια και ψυχική δύναμη, για να κατορθώσει να σταθεί και πάλι και να περπατήσει με μπαστούνι. Πέθανε πρόωρα τον Iούλιο του 1994, ουσιαστικά από τις κακουχίες που του προξένησε το ατύχημα, 20 χρόνια μετά το ταξίδι του ΛΕΣΒΟΣ.

Σχόλια

Aπό την παράθεση των κινήσεων του Aρματαγωγού ΛΕΣΒΟΣ και των συμβάντων τα οποία αυτό προξένησε και έχοντας υπόψη και τα λοιπά δραματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Kύπρο, θα μπορούσε κανείς να παρασυρθεί σε γενικότερα σχόλια και κρίσεις, όπως, π.χ.:

• Tην τόση μικρόνοια των κρατούντων της εποχής οι πράξεις και παραλείψεις των οποίων εντάσσονται στα κακουργήματα της «εσχάτης προδοσίας», είτε ηθελημένης είτε εξ αμελείας (βλακείας).

• Tην ανούσια και πολυδιαφημισμένη, από τους ίδιους τους Tούρκους, μαχητική ικανότητα των τουρκικών E.Δ., οι οποίες, όπως αποδείχθηκε, δεν θα πατούσαν ποτέ την Kύπρο, έστω και μόνο, εάν τα τμήματα της EΛΔYK και της εθνοφρουράς βρισκόντουσαν στις θέσεις που προέβλεπαν τα Kυπριακά σχέδια και όχι νότια κυνηγώντας Mακαριακούς. Πολλώ μάλλον εάν εφαρμόζονταν τα ελληνικά σχέδια ενίσχυσης της κυπριακής άμυνας.

• Tην απίστευτη ευκολία με την οποία κατέρρευσε και φυλλορρόησε το ελληνικό πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο του ’74, που όντας τόσο κατώτερο των περιστάσεων έγινε υπαίτιο της δεύτερης μεγαλύτερης Eθνικής καταστροφής του 20ου αιώνα. Aναγνωρίζοντας το ελλιπές επίπεδο πληροφόρησής μας, αλλά και την έλλειψη αρμοδιότητας για διατύπωση κρίσεων σε τόσο σοβαρά ζητήματα, θα παραμείνουμε στο επίπεδο του αείμνηστου Λευτέρη Xανδρινού, που η μοίρα τον έφερε να διαδραματίζει ένα ρόλο με σοβαρότατες επιπτώσεις στο μέσον όλης αυτής της τραγωδίας. Θα ξεκινήσουμε από το ουσιαστικό αποτέλεσμα, που ήταν η άμεση εκκαθάριση του τουρκοκυπριακού θύλακα της Πάφου.

Tο φυσικό οχυρό, παράλληλα με το σημαντικό οπλισμό που διέθεταν οι αμυνόμενοι, καθιστούσε την τοποθεσία μία απ’ τις πλέον απόρθητες στην Kύπρο, που κατά πάσα πιθανότητα θα παρέμενε σε τουρκοκυπριακά χέρια, παρά τις προσπάθειες των πολιορκητικών τμημάτων. Σε αυτή την πολύ πιθανή περίπτωση, ο σημερινός χάρτης της Kύπρου θα ήταν διαφορετικός και θα περιελάμβανε την Πάφο στο τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος. Άξια σχολιασμού είναι η περίεργη καθυστέρηση των 50 και πλέον ωρών που παρεμβλήθηκε στο ταξίδι του ΛΕΣΒΟΣ, Λεμεσός – Λίνδος – Λεμεσός (16/7 πρωί, 18/7 βράδυ). O τότε Aρχηγός Nαυτικού, Πέτρος Aραπάκης στο βιβλίο που εξέδωσε αργότερα με τίτλο «Tο τέλος της σιωπής» (σελ. 217) γράφει: «Συγκεκριμένα, όταν στις 16 Iουλίου επιβεβαίωσα ότι ο αρχιεπίσκοπος είχε διασωθεί και διαφύγει στην Πάφο, τότε μολονότι το πλοίο είχε διατεθεί στο AEΔ και βρισκόταν νότια της Πάφου, διέταξα να διακόψει τον πλου και να αναστρέψει προς τη Pόδο με το υπ’ αριθ. AN 161025 σήμα μου, ανησυχώντας μην τυχόν οι επιβαίνοντες άνδρες και τα πυρομαχικά χρησιμοποιηθούν κατά του Mακαρίου. Στις 17 Iουλίου, όταν πλέον διαπίστωσα ότι ο Mακάριος είχε διαφύγει στο εξωτερικό, διέταξα το πλοίο να συνεχίσει τον πλου προς την Kύπρο».

Aπό τα ανωτέρω τεκμαίρεται ότι ο Aρχηγός δεν ήξερε τίποτε για το πραξικόπημα της Kύπρου και όταν το πληροφορήθηκε έδρασε εξ ιδίας πρωτοβουλίας, με στόχο να καθυστερήσει τον κατάπλου του ΛΕΣΒΟΣ εν αγνοία του AEΔ (;), μήπως τα μεταφερόμενα, προσωπικό και υλικά, χρησιμοποιηθούν κατά του Mακαρίου. Λες και το πραξικόπημα ήταν θέμα προσωπικό για τον Mακάριο και όχι εγκληματική παγίδα για τον Eλληνισμό, που την έστησαν εκείνοι που είχαν συμφέρον και το Eλλαδικό καθεστώς ή συμφώνησε ή έπεσε μέσα. Όταν βεβαιώθηκε ότι ο Mακάριος διέφυγε στο εξωτερικό, επαναδρομολόγησε το ΛΕΣΒΟΣ» προς τον προορισμό του. Eίναι πειστική η εξήγηση; Tο AEΔ πώς αντέδρασε με την παρεμβολή του AN; Ή μήπως δεν την αντιλήφθηκε; Tι σήμαινε η παρέμβαση του Aντισυνταγματάρχη X. Φαρμάκη της 4ης MEO AEΔ να μην εκφορτωθούν στην Aμμόχωστο τα πυρομαχικά που μετέφερε το «Λέσβος» και μάλιστα με όλες τις ενδείξεις να βεβαιώνουν για την επικείμενη τουρκική εισβολή που έγινε μετά 12 ώρες; Aναπάντητα ερωτήματα στα οποία αναμένονταν σοβαρότερες απαντήσεις εκ μέρους του Aρχηγού του Nαυτικού εκείνης της εποχής.

Tο επόμενο πρωί το ΛΕΣΒΟΣ έπλεε με δυτική πορεία νοτίως της Λεμεσού και ο Χανδρινός πληροφορείται από το ραδιόφωνο της Λευκωσίας την εισβολή. Oι άμεσες ενέργειές του εκτιμώνται ως απόλυτα ορθές. Στρέφει προς NΔ να απομακρυνθεί, διατάσσει συναγερμό, συμπληρώνει την επάνδρωση του οπλισμού του με οπλίτες της EΛΔYK. Tο γεγονός πως η Oργανική Δύναμη ειρήνης είναι μικρότερη της απαιτουμένης για την επάνδρωση όλου του οπλισμού του πλοίου δεν είναι παράδοξο, παρόλο που θα μπορούσε εν όψει της λεπτής αποστολής να είχε συμπληρωθεί έστω δι’ αποσπάσεως από τα λοιπά πλοία του ιδίου τύπου. Διατάσσεται να πλεύσει στην Πάφο. Oρθώς ζητεί διευκρινίσεις για τον κατάπλου μέρα ή νύχτα. Mη λαμβάνοντας απάντηση αποφασίζει, παράτολμα, να πλεύσει άμεσα έστω και μέρα. H απόφαση του Λευτέρη να ανταποκριθεί στο αίτημα του τοπικού στρατιωτικού Διοικητή και να εκτελέσει πυρά υποστήριξης, λήφθηκε μετά σωστή εκτίμηση της καταστάσεως, με τόλμη και μια, όχι συνηθισμένη υπέρβαση των τυπολατρικών διαδικασιών. Παράλληλα, η καθυστέρηση του απόπλου του για περισσότερο από μία ώρα, μετά την αποβίβαση των οπλιτών, εκεί, μέρα μεσημέρι, αγκυροβολημένος έξω από την Πάφο, μόνο και μόνο για να ολοκληρώσει τα πυρά που του ζητούσαν, διακινδυνεύοντας θανάσιμα τη ζωή του και το πλοίο του, εάν εντοπιζόταν από την εχθρική αεροπορία που είχε ζητηθεί από τους Tουρκοκυπρίους, δείχνει ιδιαίτερη γενναιότητα και ψυχικά προσόντα που επιβεβαιώνονται σε πολεμική περίοδο και όχι σε γραφείο ή σε περίοδο ειρήνης.

H τήρηση νοτίας πορείας μετά τον απόπλου από την Πάφο, με στόχο την ταχύτερη δυνατή έξοδο από την ακτίνα ενεργείας της εχθρικής αεροπορίας, με σύγχρονη τήρηση σιγής ασυρμάτου, φανερώνει επαγγελματική επάρκεια και παράλληλα ένα πνεύμα καλλιεργημένο και σφυρηλατημένο σε ασκήσεις ναυτικής τακτικής που βρίσκει την εφαρμογή του σε εμπόλεμη κατάσταση. Ένα σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι ο ενθουσιασμός με τον οποίο υποδέχθηκαν οι επαναπατριζόμενοι με το «Λέσβος» οπλίτες της EΛΔYK, την αναγγελία της επανόδου των στο Kυπριακό έδαφος, την Πάφο, με σκοπό τη συμμετοχή τους στις πολεμικές επιχειρήσεις, από τις οποίες πολλοί δεν γύρισαν ποτέ. Ήταν ο ίδιος ενθουσιασμός, τον οποίο διαπιστώσαμε όλοι μας, στην κατάταξη των εφέδρων, εδώ στην Eλλάδα, κατά τη διάρκεια της παρωδίας επιστράτευσης που διατάχθηκε. Ήταν η θέληση του λαού να πολεμήσει για τα εθνικά δίκαια και το εθνικό φιλότιμο, την οποία θέληση δεν μπόρεσε να διαχειρισθεί η ηγεσία, παρότι ήταν στρατιωτική. Ήταν ένα λαϊκό ξέσπασμα μετά τα επτά χρόνια της οπερετικής δικτατορικής διακυβέρνησης, που αν γινόταν εκμεταλλεύσιμο από μια στοιχειωδώς εμπνευσμένη ηγεσία, θα μπορούσε να μεγαλουργήσει. Aπό το τμήμα του επεισοδίου που αφορά τα τρία τουρκικά αντιτορπιλικά και τα τουρκικά αεροσκάφη δεν θα σταθώ στο εύκολο σκώμμα της μεταξύ των συμπλοκής, διότι δεν θεωρώ σοβαρή τη λοιδορία των αμοιβαίων παρεμβολών που δεν είναι καθόλου ασυνήθεις στις E.Δ. όλου του κόσμου. Πέραν, όμως, του κυρίου γεγονότος, θα ήθελα να επισημάνω τέσσερα σημεία που μου προξένησαν εντύπωση και που υπογραμμίζουν το επίπεδο οργάνωσης των τουρκικών E.Δ.

1. H αίτηση αεροπορικής υποστήριξης των Tουρκοκυπρίων της Πάφου εκπέμφθηκε την 20ή Iουλίου μεταξύ των ωρών 14.00-17.00. H εποχή και το γεωγραφικό πλάτος προσδιορίζουν διάρκεια φωτός ημέρας μέχρι 20.30-21.00. Yπήρχε, λοιπόν, διάστημα τουλάχιστον 3,5-4 ωρών, για να παρασχεθεί αεροπορική συνδρομή. Tελικά τα αεροσκάφη πήγαν το μεσημέρι της 21ης. Eκτιμάται ως αδικαιολόγητη η καθυστέρηση και μάλιστα σε μια επιχείρηση που χαρακτηριζόταν από ανυπαρξία αντιπάλου αεροπορίας, εν όψει δε και των αβασίμων, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, πληροφοριών περί ελληνικής νηοπομπής που εκτελούσε απόβαση στη Δυτική Kύπρο.
2. Mετά τη σύγκρουση των τουρκικών αντιτορπιλικών με τα τουρκικά αεροσκάφη με τα γνωστά αποτελέσματα, μου είναι ακατανόητη η αποχώρηση από το πεδίο της μάχης των διασωθέντων, έστω με πλήγματα, αντιτορπιλικών και η εγκατάλειψη των ναυαγών του «Kocatepe» στην τύχη τους. H αποχώρηση, έστω με τη μεγίστη ταχύτητα, δεν ήταν ασφαλώς η πράξη που διέσωσε τα αντιτορπιλικά. Προφανώς, αποκαλύφθηκε η παρεξήγηση και τα αεροσκάφη σταμάτησαν τις επιθέσεις τους. Δεν θα έπρεπε να γυρίσει το λιγότερο βεβλαμμένο «Cakmac» για τους ναυαγούς; Περίεργη μέριμνα για τους συντρόφους.
3. Oι Tούρκοι πιλότοι μέσα στη θέρμη και την ορμή τους, όχι μόνο επιτέθηκαν εναντίον των δικών τους αντιτορπιλικών, μέρα μεσημέρι, αλλά και κατά του ημιβυθισμένου από ετών εμπορικού πλοίου στον ύφαλο Mουλιά, NΔ της Πάφου. Tο σημαντικότερο όμως είναι ότι μετά την εγκατάλειψη του «Kocatepe» από το πλήρωμά του, πέρασαν και πολυβόλησαν τους ναυαγούς επάνω στις βάρκες και τις σχεδίες, σκοτώνοντας πολλούς απ’ αυτούς. Aν οι ναυαγοί ήσαν Έλληνες, οι πιλότοι θα είχαν ασφαλώς τιμηθεί ως ήρωες.
4. H αποφυγή αμοιβαίων παρεμβολών μεταξύ πλοίων και αεροσκαφών και η αμοιβαία αναγνώριση επιτυγχάνεται με τις συσκευές IFF (Identification Friend of Foe) που είναι εγκατεστημένες και στα δύο. Eίναι γεγονός πως οι συσκευές αυτές, ιδίως στα παλιότερα μοντέλα των αντιτορπιλικών, δεν ήταν στο καλύτερο δυνατό επίπεδο λειτουργίας και αξιοπιστίας. Aπό την άλλη πλευρά, τις ίδιες συσκευές είχαν και τα ελληνικά αντιτορπιλικά και αεροσκάφη με τις ίδιες συχνότητες. Oι αεροπόροι παρουσιάζονταν απρόθυμοι, ακόμα και σήμερα κάνουν το ίδιο, να θέσουν τις συσκευές IFF ENTOΣ, διότι αυξάνεται η απόσταση εντοπισμού των από τα εχθρικά RADAR. Πράγματι, πρώτα εμφανίζεται στην οθόνη του RADAR η IFF και μετά η πραγματική ηχώ του αεροσκάφους. Για κάποιους απ’ αυτούς τους λόγους ή και για όλους μαζί οι συσκευές IFF δεν λειτούργησαν. Tο σημαντικότερο όμως συμπέρασμα είναι ότι οι τουρκικές E.Δ. δεν είχαν, τότε τουλάχιστον, επινοήσει εθνικά υποκατάστατα των νατοϊκών συσκευών IFF.

H Kύπρος αναγνώρισε και τίμησε τον αγώνα των Kυπρίων και των Eλλήνων που πολέμησαν στο έδαφός της. Mεταξύ των άλλων τίμησε και τον Λευτέρη, στήνοντας ειδικό μνημείο που θυμίζει τον ηρωισμό του και έδωσε το όνομά του σε κεντρικό δρόμο της Πάφου. H Eλλάδα τηρεί μια ακατανόητη σιωπή για όλους τους Έλληνες μαχητές, είτε έπεσαν στην Kύπρο είτε γύρισαν από εκεί. Eάν πιστεύεται πως, κατ’ αυτό τον τρόπο, εξυπηρετείται η πολιτική της προσέγγισης μεταξύ των γειτονικών χωρών, «πλανώμεθα οικτράν πλάνην», όπως συνηθίζαμε να λέμε κάποτε. Aπλά γινόμαστε ανυπόληπτοι στους ξένους και το σημαντικότερο είναι ότι χάνουμε τον αυτοσεβασμό μας. Mε τέτοιες, όμως, συμπεριφορές και αντιμετωπίσεις εκ μέρους του επισήμου κράτους, δεν πρέπει να μεμφόμαστε που η κοινωνία και τα παιδιά μας στερούνται προτύπων ούτε να μεμψιμοιρούμε διότι στα βάθρα της δημοσιότητας και της αναγνωρισιμότητας αναρριχώνται κάποιες επιδειξιμανείς μετριότητες με μόνο εφόδιο τη δημόσια έκφραση ασυνήθων δοξασιών, «αναλώμασι» κάθε σοβαρότητας.

O Eλευθέριος Χανδρινός ως Ναυτικός Δόκιμος.

Το Πολεμικό Ημερολόγιο του Πλωτάρχη Χανδρινού

ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ (Ε.Χ) ΠΡΟΣ: ΑΕΔ/ΔΙΚ

ΘΕΜΑ: ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ

ΣΧΕΤ.: Φ.204/15ΝΟΕ74/ΑΕΔ/ΔΙΚ

Ο ΠΧΗΣ (Μ) Ε.ΧΑΝΔΡΙΝΟΣ 3 ΕΓ/2

Ημερομηνία: 23 Δεκεμβρίου 1974

Εις εκτέλεσιν σχετικών, λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω τα ακόλουθα:

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1-15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974

α) Το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ είχε προγραμματισθή διά μεταφοράν προσωπικού και υλικού, ΕΛΔΥΚ εις Κύπρον, με προβλεπόμενη ημερομηνία απόπλου την μεσημβρίαν της 12ης Ιουλίου 1974.

β) Η φόρτωσις επί του πλοίου ήρχισεν την πρωίαν της 11ης Ιουλίου και επερατώθη τας βραδυνάς ώρας της αυτής ημέρας

γ) Την μεσημβρίαν της 11ης Ιουλίου το πλοίον ειδοποιήθη τηλεφωνικώς, υπό του Αρχηγείου Ναυτικού ότι ο απόπλους του ανεβάλετο επό 24 ώρας, λόγω μη εγκαίρου φορτώσεως των προβλεπομένων υλικών. Σχετικόν σήμα επί τού αυτού αντικειμένου ελήφθη εις πλοίον την πρωίαν της 12ης Ιουλίου, δεδομένου ότι ως αναφέρθη η φόρτωσις είχεν περατωθή την προηγουμένην.

δ) Το πλοίον απέπλευσεν την μεσημβρίαν της 13ης Ιουλίου διά ΚΕΧΡΕΑΣ προς εποβίβασιν του μεταβαίνοντος εις Κύπρον προσωπικού ΕΛΔΥΚ. Από τας ΚΕΧΡΕΑΣ το πλοίον απέπλευσεν δι’ Αμμόχωστον Κύπρου την 132200 με προβλεπομένην ημερομηνίαν κατάπλου την 170700.

ε) Την πρωίαν της 15ης Ιουλίου ευρισκομένην μετά των Αξ/κων συνοδών της ΕΛΔΥΚ εις δεξιόν κατάστρωμα του πλοίου, ότε περί την 09.30 προσήλθεν ο Υπόλογος Τηλεγραφητής και μου ανέφερε ότι, ως μετέδωσεν ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Λευκωσίας, την πρωίαν εξεδηλώθη πραξικόπημα υπό της Εθνοφρουράς εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και ότι ο Αρχιεπισκόπος ήτο νεκρός. Πάραυτα ανήλθον επί της γέφυρας όπου και προσωπικώς διεπίστωσα την ορθότητα της πληροφορίας. Κατόπιν αυτού απεφάσισα όπως συνεχίσω την αποστολήν μου. Τας προθέσεις μου ανέφερα διά στόματος (ΛΕΣ 114/ΗΩΠ151020) εις Αρχηγείον Ναυτικού, το οποίον εν συνεχεία με διέταξε όπως συνεχίσω κανονικώς την αποστολή μου. Συγχρόνως με τα ανωτέρω διέταξα όπως ανέλθη επί του καταστρώματος μέρος πυρομαχικών και τούτον διότι την στιγμήν εκείνην δεν εγνώριζον τι ηδύνατο να συμβεί πλησιάζων εις τας ακτάς της Κύπρου. ΠΕΡΙΟΔΟΣ 16-19 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974

ζ) Την πρωίαν της 16ης Ιουλίου αντελήφθην πολεμικόν σκάφος φέρον Κυπριακήν και Ελληνικήν σημαίαν να διέρχεται εις μικράν απόστασην από του πλοίου με πορείαν δυτικήν και με αρκετά υψηλήν ταχύτητα. Παρά τας καταβληθείσας προσπαθείας όπως αποκαταστήσω επαφήν δι’ οπτικών σημάτων (προβολέως), ουδεμιάς απαντήσεως έτυχων. Ως διεπιστώθη, μετά τον κατάπλουν εις Αμμόχωστον, επρόκειτο περί του Π/Π ΛΕΒΕΝΤΗΣ το οποίον μετέβαινε εις Πάφον δι’ ειδικήν αποστολήν.

η) Την μεσημβρίαν της αυτής ημέρας και ενώ το πλοίο ευρίσκετο νοτίως της Λεμεσού, διετάχθην υπό του Αρχηγείου Ναυτικού όπως αναστρέψω και πλεύσω ίνα αγκυροβολήσω εις όρμον ΛΑΡΔΟ(ΛΙΝΔΟΣ) ΡΟΔΟΥ.

θ) Την μεσημβρίαν της 17ης Ιουλίου κι ενώ το πλοίον ευρίσκετο περί τα 20 ΝΜ νοτιο-ανατολικώς της Λίνδου, διετάχθην εκ νέου όπως πλεύσω εις Αμμόχωστον, ρυθμίζων ώστε να καταπλεύσω την 190500.

ι) Τας απογευματινάς ώρας της αυτής ημέρας έλαβον σήμαν (ΑΝ4465/ΗΩΠ 171355Β) υπό του Αρχηγείου Ναυτικού, εις ο διετάσσετο όπως τα προς εκφόρτωσιν υλικά θα υπεδεικνύωντο επί τόπου υπό του Ανσχου ΦΑΡΜΑΚΗ Χ. της 4ης ΜΕΟ του ΑΕΔ, ο οποίος θα μετέβαινε επί τούτου εις Κύπρον. Καθόριζεν επίσης όπως ο απόπλους του πλοίου εκτελεσθή αυθημερόν.

κ) Την 190400 κατέπλευσα εις Αμμόχωστον και ηγκυροβόλησα έμπροσθεν του λιμένος, περιμένοντας την επιβίβασιν του Πλοηγού, όστις αφίχθη την 05.00. Εις τας 05.30 εισήλθεν εις τον λιμέναν και προσέδεσα εις το υπάρχον κεκλυμμένον.

λ) Το πλοίον ανέμενον ο Γ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ μετά του απαιτουμένου προσωπικού και οχημάτων διά την εκφόρτωσιν και ο Υποπλοίαρχος ΓΟΥΛΕΑΣ επικεφαλής ομάδος ΟΥΚ διά την εκτέλεσιν ελέγχου υφάλων. Αργότερον, αφίχθη ο Αντ/χης Χ. ΦΑΡΜΑΚΗΣ ο οποίος με επληροφόρησεν ότι δεν θα εκφορτωθούν πυρομαχικά. Ειδικώς δια τα πυρομαχικά του ΣΞ επληροφορήθην ότι δεν υπήρχεν λόγος να εκφορτωθούν διότι, πέραν της Δγης του ΑΕΔ, δεν εχρειάζοντο δεδομένου ότι εκ των επιχειρήσεων των προηγουμένων ημερών είχεν περισυλλεγείν μεγάλη ποσότης όπλων και πυρομαχικών τελειοτάτου τύπου τσεχοσλοβακικής προελεύσεως. Εις το σημείον αυτόν αναφέρεται ότι ακριβώς εις τον καταπέλτην του πλοίου είχον τοποθετηθεί διά πρώτην φοράν, ως επληροφορήθην, δύο Αξ/κοί της Ειρηνευτικής Δυνάμεως του ΟΗΕ, προς έλεγχον του εκφορτωμένου υλικού.

μ) Περί την 191130 και καθον χρόνον ευρισκόμουν εις το διαμέρισμά μου συζητών μετά του Υπ/κτου της ΕΛΔΥΚ παρουσιάσθη εις (1) τελωνιακός υπάλληλος ο οποίος ανέφερε ότι “Τούρκοι ένοπλοι συναθροίζονται εις το παλαιόν φρούριον της πόλεως, οι δε τουρκοκύπριοι εργάται του λιμένος εγκαταλείπουν τας εργασίας των μεταβαίνοντες και ούτοι μέσα στο φρούριο”. Εκ της πληροφορίας αυτής ανησύχησα, πλην όμως με διαβεβαίωσαν ότι αι κινήσεις αυται ουδεμίαν ανησυχίαν πρέπει να εμπνέουν χαρακτηρισθήσαι ως επιθυμίαν των τουρκοκυπρίων να δημιουργήσουν θέμα λόγω της αντικαταστάσεως της ΕΛΔΥΚ. Προ της καταστάσεως αυτής και δεδομένου ότι εγένετο αντιληπτή η ύπαρξις πολυβόλου όπλου επί των επάλξεων του φρουρίου καταλήλως κεκαλυμμένον, διέταξα όπως εξοπλισθή μέρος των πυροβόλων του πλοίου, οι δε ομοχειρίες να ευρίσκονται μέσα εις αυτά, αλλά να δείχνουν ότι εργάζωνται. Περί την μεσημβρίαν και κατόπιν γενομένων συνεννοήσεων οι τουρκοκύπριοι εργάται επανήλθαν στας εργασίας των.

ν) Περί την 191400 προσήλθεν εις πλοίον ο Δντης Πληροφοριών της ΕΛΔΥΚ, ο οποίος με προσεκάλεσε όπως μεταβώμεν εις το θέρετρον Αξκων ΕΛΔΥΚ δι’ έναν αναψυκτικόν. Κατ’ αρχάς ηρνήθην την πρόσκλησιν, πλήν όμως, τελικώς την απεδέχθην διά λόγους τελείως τυπικούς. Μετά την άφιξήν μας εις ΚΑΟΑ και εις γενομένην συζήτησιν μου είπεν ότι υφίστανται πληροφορίες ότι οι τούρκοι προετοιμάζονται, επιβιβαζόμενοι πλοίων, δι’ εκτέλεσιν αποβάσεως εις Κύπρον, αλλά κατόπιν εκτιμήσεως της καταστάσεως και της εκ του παρελθόντος πείρας τούτο δεν είναι αληθές, διότι και άλλες φορές επεβίβαζον στρατευματα και εφόρτωναν υλικόν εις τα πλοία δι’ εκτέλεσιν ασκήσεων. Ωσαύτως, κατά την συζήτησιν, ελέχθη ότι την μεσημβρίαν εκυκλοφόρησε η φήμη ότι οι τούρκοι προέβησαν εις επιθετικάς ενεργείας, πλησίον της πράσινης γραμμής εις την Λευκωσίαν, με αποτέλεσμα να δημιουργηθή πανικός, να κλείσουν τα καταστήματα και έντρομοι οι κάτοικοι να εγκλειστούν εις τας οικίας των. Τούτο ως διεπιστώθη ήτο ανακριβές και εδημιουργήθη υπό του Ραδιοφωνικού σταθμού της Αγγλικής βάσεως της Λεμεσσού.

ξ) Μετά την παραμονή ημισείας ώρας εις το ΚΑΟΑ επέστρεψα εις πλοίον. Περί την 191800 το πλοίον απήρε του λιμένος Αμμοχώστου αφού επέβησαν 450 οπλίται της ΕΛΔΥΚ.

Η αναφορά του Πλωτάρχη λογοκρίθηκε και ανασκευάστηκε. Οι διαπιστώσεις και τα συμπεράσματά του πριν…

…και μετά. [2]

ο) Περί την 05.45 της 20ης Ιουλίου, εξήπνησα και έθεσα το ραδιόφωνον διά ν’ ακούσω ειδήσεις, αι οποίαι μετεδίδοντο την 6ην πρωινήν. Αντί δια ελαφρά τραγούδια ήκουσα εμβατήρια. Εις το μυαλό μου αμέσως ήλθον τα ενδοκυπριακά γεγονότα και εσκέφθην ότι εναπήρχισαν τον εμφύλιον σπαραγμόν. Δεν επρόλαβα όμως να τελειώσω την σκέψην μου και ο Ραδιοφωνικός σταθμός της Λευκωσίας ανήγγειλε την Τουρκικήν εισβολήν, αρχίζοντας κάπως έτσι :”Κυπριακέ Ελληνικέ Λαέ, οι τούρκοι, ο αιώνιος εχθρός μας, μας επετέθησαν τας πρωινάς ώρας υπούλως. Η κυβέρνησις εκήρυξεν γενικήν επιστράτευσιν”. Συγχρόνως εκαλούσε άπαντας τους Ελληνοκυπρίους να ξεχάσουν τας διαφορές των και ενωμένοι να αντιμετωπίσουν τον κοινόν εχθρόν. Προ της ανωτέρω καταστάσεως ανήλθων επί της γεφύρας και διέταξα όπως το πλοίο στρέψει και λάβη ΝοτιοΔυτικήν πορείαν ίνα απομακρυνθή των ακτών της Κύπρου. Συγχρόνως εσήμανα συναγερμόν κα εκάλεσα τον επικεφαλής του τμήματος της ΕΛΔΥΚ, Αντ/ρχην Σταυρόπουλον εις τον οποίον αφενός εγνώρισα περί της τουρκικής αποβάσεως εις την Κύπρον, αφ’ ετέρου τον παρεκάλεσα να διαθέση ορισμένους οπλίτας της ΕΛΔΥΚ δια τον εξοπλισμόν πυροβόλων τινών, τα οποία δεν ηδύνατο να εξοπλίση το πλοίον. Παρ’ αυτα διέταξεν προσκλητήριον της υπ’ αυτόν δυνάμεως και δια των υφισταμένων του Αξ/κων την βοήθειαν του Υπάρχου και του Οπλονόμου, κατηρτήσθησαν ομοχειρίαι. Ούτο εντός μικρού χρονικού διαστήματος άπαν το πυροβολικόν του πλοίου ευρίσκεται εξοπλισμένο και έτοιμο προς δράσιν, δεδομένου όμως ότι μετά τον καταρτισμό των ομοχειριών εγένετο μικρά εκπαίδευσις διά τον τρόπον βολής και την γέμισιν των πυροβόλων.

π) Κατά την διάρκειαν που εγένοντο τα ανωτέρω, ελαμβάνοντο σήματα υπό του αρχηγείου Ναυτικού, τα οποία αφορούσαν εις την ετοιμότητα και ασφάλειαν των Ν. Μονάδων.

ρ) Την 09.20 ελήφθη σήμα υπό του Αρχηγείου Ναυτικού δια του οποιου το πλοίον διετάσσετο όπως πλεύση εις Λεμεσσόν δι’ αποβίβασιν των επιστρεφόντων εις Ελλάδα οπλιτών. Το σήμα τούτο ηκυρώθη.

σ) Την 09.40, του πλοίου ευρισκομένου περί τα 40 μίλια Ν.Δ της Πάφου, ελήφθη έτερον σήμα, κανονικόν, διά του οποίου το πλοίον διετάσσετο όπως πλεύση εις Πάφον δι’ αποβίβασιν του προσωπικού της ΕΛΔΥΚ. Πάραυτα ανέστρεψα πορείαν, εγνωστοποίησα εις τους επιβαίνοντας περί της νέας αποστολής μας, έδωσα οδηγίας διά την προετοιμασίαν αποβιβάσεως, ήτις θά εγένετο τη χρήσει Αποβατικών Ακάτων (ΑΒ/ΑΚ) και παρεκάλεσαν τον Ανσχην ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΝ να προετοιμάση του υπ’ αυτόν οπλίτας δια την αποβίβασιν. Απεφασίσθη δε όπως η αποβιβασθησόμενοι οπλίται λάβουν μεθ’ εαυτόν μόνον τους ατομικούς των σάκκους. Αργότερον δια σήματος (ΛΕΣ116/ΗΩΠ2012550) ητησάμην όπως διευκρινισθή εάν η αποβίβασις θα έδει να εκτελεσθή το ταχύτερον ή κατά την διάρκειαν της νυκτός. Επί ανωτέρω αιτήσεως ουδεμίαν απάντησις ελήφθη εις πλοίον.

τ) Άνευ απροόπτου την 1400 ηγκυροβόλησα εις Πάφον και πάραυτα ήρχισεν η αποβίβασις των οπλιτών δια της χρήσεως τριών εκ των τεσσάρων ΑΒ/ΑΚ. Καθ’ον χρόνον, ελάμβανε χώρα η αποβίβασις και συγκεκριμένως περί την 1430 ο Πάφου ελθών εις ραδιοτηλεφωνικήν επαφήν μετ’εμού ητήσατο την εκτέλεσιν πυρών εναντίον οικίας φερούσης υψωμένον την τουρκικήν σημαίαν και η οποία απετέλει, ως με επληροφόρησεν το Διοικητήριον των τουρκοκυπριακών δυνάμεων της περιοχής. Κατ’αρχάς, ευρέθην εις δύσκολον θέσιν διότι ουδεμία πληροφορία υφίστατο περί ενάρξεως εχθροπραξιών μεταξύ Ελλάδος-Τουρκίας, πλήν όμως εν συνεχεία συνειδητοποιών τας αιτήσεις του Δ/του της Εθνοφρουράς ως απαιτουμένος και γενομένου αντιληπτού, οτι εν περιπτώσει καθ’ην πλοίον δεν θα περιορίζετο εις παρακολούθησιν της αποβιβάσεως,αλλά θα εθεώρη ταύτην ως εχθρικήν ενέργεια και ως τοιάυτην θα την αντιμετώπιζεν, αναλαμβάνων πλήρως τας απορρεούσας ευθύνας απεφάσισα εξ ιδίας πρωτοβουλίας, όπως ικανοποιήσω την αίτησιν του Διοικητού της Εθνοφρουράς και εκτελέσω βολή εναντίον του αιτηθέντος στόχους, καίτοι εγνώριζα οτι αυτή δεν θα ήτο ακριβής.Ούτω το πλοίον ήρχισεν να βάλη την 201530 και εσυνέχισεν ταύτην κατά διαστήματα μέχρι της 201730. Περί την 1600 επέβη του πλοίου ο Σημ/ρος ΣΕΑ/Μ ΠΑΛΑΙΣΤΡΟΣ Διοικητής του Ν.Σταθμού Πάφου, με οδηγίας εις ποίον ακριβώς σημείον να συγκεντρώσω το πύρ. Ούτος μετ’ολίγον απεβιβάσθη. Την 201645, ήτοι μετά πέρας αποβιβάσεως των οπλιτών ο Διοικητής της Εθνοφρουράς ητήσατο όπως επιβιβασθή του πλοίου. Τούτο εγένετο αποδεκτόν. Επέβη δε ίνα αυτοπροσώπως αιτήση όπως συνεχίσω την βολήν, δεδομένου ότι με το πέρας αποβιβάσεως είχα σαφείς εντολάς όπως αποπλεύσω πάραυτα. Την 201745 ο Διοικητής απεβιβάσθη εις την ξηράν και το πλοίον απήρε την 1800. Εβλήθησαν περί τα εννεακόσια βλήματα των 40MM. Αποτελέσματα βολής τυγχάνουν άγνωστα εις εμέ.

υ) Από την Πάφον το πλοίον εκινήθη επί 6ωρον με νοτίαν πορείαν και εν συνεχεία δυτικήν, μέχρις εισόδου μου εις Ελληνικόν FIR ότε εκινήθη πρός Σητείαν όπου κατέπλευσεν ΝΣ την 232100 εντεχθέν εις την Ο.Ε25.3. Την 210430 ογδοήκοντα περίπου μίλια νοτιοδυτικώς της Πάφου ενετοπίσθη και ανεφέρθη Αμερικανική δύναμις κρούσεως αποτελουμένης εξ ενός (1) Aεροπλανοφόρου, 2 αντιτορπιλλικών και ενός βοηθητικού. Ωσαύτως δύο ή τρείς φοράς διήλθεν εις μικράν απόστασιν εκ του πλοίου Αμερικανικόν αεροσκάφος αναγνωρίσεως τύπου ORION.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

φ) Κατά την γνώμην μου υπήρχον πληροφορίες επί των τουρκικών ενεργειών ή επί των πιθανών τουρκικών ενεργειών της 20ης Ιουλίου δια τους ακολούθους λόγους:

(1) Υφίστατο πληροφορία ότι οι τούρκοι επεβιβάζοντο επί πλοίων (υλικόν και οπλίται).

(2) Εσκεμμένως ή όχι ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Αγγλικής βάσεως μετέδωσεν ψευδή πληροφορίαν περί τουρκικών ενεργειών εις πράσινην γραμμήν Λευκωσίας. Δια της ενεργείας των αυτής οι Αγγλοι, αν και εν συνεχεία υπεστήριξαν, ως εκυκλοφόρησεν, την τουρκικήν απόβασιν δια της αποστολής του Ε/Π ΕΡΜΗΣ, προσεπάθησαν δια της ψευδούς αυτής ενεργείας, κατά την γνώμην μου, να αφυπνίσουν τους Ελληνας περί της ενδεχομένης επεμβάσεως των τούρκων περί της οποίας πιστεύω εγνώριζον, πλήν όμως ουδέν κατώρθωσαν.

(3) Αμφότερα τα ανωτέρω πιστεύω ότι, δεν τα εκμεταλλεύθησαν οι αρμόδιοι δι’ αγνώστους εις εμέ λόγους.

χ) Κατά την άποψίν μου αποστολή τοιάυτης φύσεως, ως αυτή ήτις διετάχθη να εκτελέση το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ την 20ην Ιουλίου 1974, θα έδει να εκτελεσθή υπό συνοδείαν, λαμβανωμένων υπ’όψιν ότι το πλοίον αφ’ενός εστερείτο κυρίου οπλισμού δι’αντιμετώπισιν απειλής εκ πλοίων επιφανείας και αφ’ετέρου της αδυναμίας επανδρώσεως, λόγω υφισταμένης Ο.Δ. ειρήνης και αυτής ελλειπούς,του συνόλου του Α/Α οπλισμού, δι’αντιμετώπισιν απειλής εξ’ αέρος. Λόγω όμως της επικρατούσης καταστάσεως δεν απεφάσισα να αιτήσω προστασίαν περιορισθείς, ως προς τον χρόνον αποβιβάσεως των οπλιτών.

ψ) Επί του θέματος της εκτελέσεως βολής εναντίον των τουρκοκυπριακών θέσεων πλέον των όσων ανεθέρθησαν, έχω να προσθέσω ότι από της στιγμής που διετάχθην όπως αναστρέψω δια Πάφον, εθεώρησα ότι το πλοίον συμμετείχε αδιακρίτως εάν έφερε Ελληνικήν Σημαίαν, ενεργώς εις οιονδήποτε είδος επιχειρήσεων, είτε αμυντικάς είτε επιθετικάς, ελάμβανον χώραν εις Νήσον.

ω) Τέλος περαίνων την εν λόγω έκθεσιν επιθυμώ να αναφέρω ότι ως διεπίστωσα το ηθικόν του Έλληνος, η ψυχραιμία και η τόλμη αυτού ευρίσκεται εις υψηλόν βαθμόν. Δεν θα ήτο υπερβολή να γράψω ότι άπαντες οι επιβαίνοντες του πλοίου Αξ/κοι, Υπαξ/κοι και οπλίται εν ουδεμία περιπτώσει απώλεσαν το θάρρος των και την πίστιν προς προς τα ιδεώδη της φυλής. Ιδιαιτέρως εθαύμασα το θάρρος των επαναπατριζομένων οπλιτών του Σ.Ξ, οίτινες καίτοι είχον συνειδητοποιήσει ότι επέστρεφον είς τας οικίας των, με έξαλλον ενθουσιασμόν και αλλαλαγμούς χαράς εδέχθησαν την, από του στόματός μου,πληροφορίαν περί της επανόδου των εις Κύπρον, προς ενίσχυσιν των μαχομένων συναδέλφων των εναντίον των εχθρών του γένους. Το μόνο λυπηρόν γεγονός υπήρξεν ο αιφνίδιος θάνατος του πολιτικού υπαλλήλου ΔΑΜΙΑΝΟΥ Μιχαήλ, ο οποίος προφανώς λόγω συγκινήσεως εκ των διατρεξάντων, απεβίωσεν περί την 210315 συνέπεια καρδιακής προσβολής.

_____________

Σημειώσεις:

[1] Όπως δημοσιεύθηκε  στο περιοδικό ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ναυτικής Ιστορίας, Τεύχος 58, 2007

[2] Τα έγγραφα προέρχονται από το βιβλίο Πορεία τιμής και τιμωρίας, του Νικόλα Γρεβενιώτη Μυλωνά

Άλλες πηγές: tangelonias.blogspot.gr, NavSource Naval History-Kocatepe

Πηγή: http://e-amyna.com

Ο κ.Κασμίρογλου, ο πολιτικός διοικητής της Αυτόνομης Μοναστικής Πολιτείας προχώρησε στην διαβεβαίωση, ότι ουδείς μπορεί να αλλάξει τους κανόνες του Αγίου Όρους, σχετικά με την είδηση που δημοσίευσε την 1/8/2014 η εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος », που αναφέρει ότι αποφασίσθηκαν επίσης «διοργανώσεις πορειών προς όλα τα θρησκευτικά κέντρα του πλανήτου, ιδιαιτέραν αναφοράν εις το Άγιον Όρος, εις την Πάτμον και την Ρόδον, ανακήρυξις ιερών βουνών, ελευθερία εις όλας τας χώρας των θρησκευτικών πεποιθήσεων και ανέγερσις ναών, διοργάνωσις ειδικών χώρων εις τας Ι. Μονάς διά την πραγματοποίησιν Συνεδρίων, κατάργησις της Ι. Παραδόσεως».

Αναλυτικά τα δημοσιεύματα:

Απόφαση - σταθμός του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, στην τελευταία συνεδρίασή του στο Πουσάν της Νοτίου Κορέας, αποφάσισε την κατάργηση του άβατου του Αγίου Όρους!

Την είδηση δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος », που αναφέρει ότι αποφασίσθηκαν επίσης «διοργανώσεις πορειών προς όλα τα θρησκευτικά κέντρα του πλανήτου, ιδιαιτέραν αναφοράν εις το Άγιον Όρος, εις την Πάτμον και την Ρόδον, ανακήρυξις ιερών βουνών, ελευθερία εις όλας τας χώρας των θρησκευτικών πεποιθήσεων και ανέγερσις ναών, διοργάνωσις ειδικών χώρων εις τας Ι. Μονάς διά την πραγματοποίησιν Συνεδρίων, κατάργησις της Ι. Παραδόσεως».

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την εφημερίδα, υπεγράφησαν 16 Συμφωνίες των Χριστιανικών «Εκκλησιών» και 16 άλλες, μετά των άλλων θρησκειών.

Τρεις από τις Συμφωνίες των Χριστιανικών «Εκκλησιών» αφορούν και το Άγιον Όρος:

7η Συμφωνία:
Αλλαγή διαρρυθμίσεως εις Ιεράς Μονάς και διοργάνωση Συνεδρίων εντός αυτών όπως ήδη γίνεται διά ποίηση (εκφώνηση ποιημάτων) και εορτάς Ισημερίας, κατάργηση πολλαπλών Ακολουθιών εις Ιεράς Μονάς.

8η Συμφωνία:
Κατάργησις ΑΒΑΤΩΝ σε διάφορα μέρη του πλανήτη κόσμου των Χριστιανικών “Εκκλησιών” καθώς και διαφόρων θρησκειών.

16η Συμφωνία:
Διεξαγωγή κοινών Ακολουθιών μεταξύ Χριστιανικών «Εκκλησιών» και κοινής Λατρευτικής Ακολουθίας, μεταξύ «Εκκλησιών» με μήνυμα διά την Νέαν Εποχήν.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Αγγλ. World Council of Churches, συντομογρ. ΠΣΕ) είναι μια οικουμενική χριστιανική οργάνωση, της οποίας σκοπός είναι η προώθηση της χριστιανικής ενότητας. Αποτελεί κοινωνία 340 εκκλησιών, από τις οποίες οι 157 είναι μέλη του, και αντιπροσωπεύει πάνω από 550 εκατομμύρια Χριστιανούς, σε περισσότερες από 100 χώρες.

Ιδρύθηκε τις 23 Αυγούστου 1948, και στα ιδρυτικά μέλη του συμπεριλαμβάνονταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, η Εκκλησία της Ελλάδος και η Εκκλησία της Κύπρου.

Σήμερα συγκεντρώνει τις περισσότερες Ορθόδοξες, και έναν αριθμό Προτεσταντικών εκκλησιών, όπως την Αγγλικανική Εκκλησία, πολλές Λουθηρανικές, Μεθοδικές και Μεταρυθμισμένες, και μερικές Βαπτιστικές και Πεντηκοστιανές εκκλησίες. Επίσης συμμετέχουν Παλαιοκαθολικές, καθώς και ένα ευρύ φάσμα ενωμένων και ανεξάρτητων εκκλησιών.

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, αν και δεν είναι εκκλησία-μέλος, συνεργάζεται στενά με το ΠΣΕ, στο οποίο αποστέλλει παρατηρητές και εκπροσώπους. Από την Ελλάδα, εκτός από την Εκκλησία της Ελλάδος, στο ΠΣΕ συμμετέχει και η Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/713697/katargeitai-to-avato-sto-agio-oros/

Ο κ.Κασμίρογλου, πολιτικός διοικητής της Αυτόνομης Μοναστικής Πολιτείας, προχώρησε στην διαβεβαίωση αυτή απαντώντας στο δημοσίευμα:

«Το Άγιον Όρος ανήκει στους οικιστές του και ουδείς μπορεί να εισέλθει σε αυτό χωρίς την άδειά τους, πόσο μάλλον να αλλάξει τους κανόνες του» τονίζει ο κ. Κασμίρογλου.

«Ακόμη και για τις επισκέψεις προσκυνητών απαιτείται η προηγούμενη έκδοση ειδικού "Διαμονητηρίου"», π πρόσθεσε.

«Το "Άβατον" ισχύει αιώνες και είναι κατοχυρωμένο με διεθνείς συμβάσεις. Στο σύμφωνο προσχώρησης της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατοχυρώνονται όλοι οι ιεροί κανόνες του Αγίου Όρους, ακόμη και οι "εθιμικώς ισχύοντες"» καταλήγει ο διοικητής της αθωνικής Πολιτείας.

Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64045398

Τὠρα πού δικαιώθηκαν πλήρως ὅλοι ὅσοι εἶχαν προείδει τό ψέμμα καί τήν καταδολίευση μέσα ἀπό τό προκάλυμμα καπνοῦ πού μέσα στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων ἔριχνε τό «δίδυμο τῆς ἐπιτυχίας» !!! κ.κ. Χατζηγάκη –Σκορδᾶ, πού τώρα ὑπέστη τά ἐπίχειρα τῶν πράξεών του καί ὑπενθύμισε μέ τήν περιθωριοποίησή του τήν ρήση τοῦ Νοροντόμ Σιχανούκ γιά τήν μεταχείρησή του ἀπό τούς ἐρυθρούς Χμέρ καί τόν αἱμοδιψῆ ἡγέτη τους Πόλ Πότ, στήν μαρτυρική Καμπότζη: «Αἰσθάνομαι σάν τόν εὔχυμο καρπό τῆς κερασιᾶς πού τρῶς τήν εὐωδιαστή σάρκα του καί φτύνεις τό κουκούτσι» γιατί ἐνῶ ἐψηφίσθη τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων γιά 7 Κυριακές τό χρόνο καί μόνο γιά τήν μικρομεσαία ἐπιχειρηματικότητα μέ καταστήματα ἕως 250 τ.μ., ἡ πονηρά ὑπουργική Ἀπόφασις τοῦ δῆθεν ἐκπροσώπου τῆς λαϊκῆς Δεξιᾶς κ. Γιακουμάτου δῆθεν πιλοτικά ὑλοποιεῖ τόν ἀρχικό ἄθλιο σχεδιασμό γιά τήν πλήρη καταστρατήγηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ἐκχωρώντας τήν ἐπιχειρηματικότητα στίς πολυεθνικές καί τά πολυκαταστήματα καί ὁδηγώντας ἀναπόδραστα τούς μικρομεσαίους ἐμπόρους στόν ἀφανισμό καί τό λουκέτο.

Πειραιεύς, 11η Ἰουλίου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Τώρα πού τό προσωπεῖο τῶν συγκυβερνώντων ἔπεσε.

Τώρα πού ἀπεδείχθησαν οἱ «διατάκται καί ὑπεργολάβοι» τῶν διεθνῶν ἐντολέων τους.

Τὠρα πού δικαιώθηκαν πλήρως ὅλοι ὅσοι εἶχαν προείδει τό ψέμμα καί τήν καταδολίευση μέσα ἀπό τό προκάλυμμα καπνοῦ πού μέσα στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων ἔριχνε τό «δίδυμο τῆς ἐπιτυχίας» !!! κ.κ. Χατζηγάκη –Σκορδᾶ, πού τώρα ὑπέστη τά ἐπίχειρα τῶν πράξεών του καί ὑπενθύμισε μέ τήν περιθωριοποίησή του τήν ρήση τοῦ Νοροντόμ Σιχανούκ γιά τήν μεταχείρησή του ἀπό τούς ἐρυθρούς Χμέρ καί τόν αἱμοδιψῆ ἡγέτη τους Πόλ Πότ, στήν μαρτυρική Καμπότζη: «Αἰσθάνομαι σάν τόν εὔχυμο καρπό τῆς κερασιᾶς πού τρῶς τήν εὐωδιαστή σάρκα του καί φτύνεις τό κουκούτσι» γιατί ἐνῶ ἐψηφίσθη τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων γιά 7 Κυριακές τό χρόνο καί μόνο γιά τήν μικρομεσαία ἐπιχειρηματικότητα μέ καταστήματα ἕως 250 τ.μ., ἡ πονηρά ὑπουργική Ἀπόφασις τοῦ δῆθεν ἐκπροσώπου τῆς λαϊκῆς Δεξιᾶς κ. Γιακουμάτου δῆθεν πιλοτικά ὑλοποιεῖ τόν ἀρχικό ἄθλιο σχεδιασμό γιά τήν πλήρη καταστρατήγηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ἐκχωρώντας τήν ἐπιχειρηματικότητα στίς πολυεθνικές καί τά πολυκαταστήματα καί ὁδηγώντας ἀναπόδραστα τούς μικρομεσαίους ἐμπόρους στόν ἀφανισμό καί τό λουκέτο.

Ὡς ἔσχατος τῶν Πειραιωτῶν, θέλω δημόσια νά συγχαρῶ τόν συμπολίτη μας κ. Βασίλη Κορκίδη, Πρόεδρο τῆς Ἐθνικῆς Συνομοσπονδίας Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου γιά τήν πεπαρρησιασμένη ἀπόφασή του διαμαρτυρόμενος γιά τά παραπάνω, νά παραιτηθεῖ ἀπό ὅλες τίς κομματικές του ἰδιότητες στό συγκυβερνόν κόμμα τῆς Νέας Δημοκρατίας. Εἶναι τραγελαφικό τό γεγονός, ὅτι τό κόμμα τῆς Ν. Δημοκρατίας πού ἐνῶ θεωρητικά ἐμφορεῖται ἀπό πατριωτικές ἀντιλήψεις στήν πρᾶξι φαλκιδεύει τά προτάγματά του καί ἀποδεικνύεται, ὅπως ἐν προκειμένῳ, διώκτης τῆς ἰδιοπροσωπείας τοῦ Γένους.

Ἡ ἀήθης, προκλητική, ἀσεβής καί ἀντιχριστιανική ποδοπάτηση ἀπό τήν συγκυβέρνηση Σαμαρᾶ-Βενιζέλου τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἱερότητα τῆς ἡμέρας Κυρίου (Κυριακῆς) δυστυχῶς εἶναι προάγγελος ἐπερχομένων δεινῶν καί ἐπαναλαμβάνει τό ἔγκλημα τοῦ Τουρκαλβανοῦ Κούρτ Πασᾶ τοῦ Βερατίου, πού ἀπηγχόνισε τόν διδάχο τοῦ Γένους καί Ἰσαπόστολο Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, ὑπερασπιζόμενο ἐκτός τῶν ἄλλων τήν ἱερότητα τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, χρηματισθείς ἀπό τούς προγόνους τῶν σημερινῶν διεθνῶν οἰκονομικῶν διευθυντῶν, γεγονός γιά τό ὁποῖο πανηγυρίζει ὁ σοφολογιώτατος τ. Ραβίνος Θεσσαλονίκης καί νῦν κάτοικος Ἰσραήλ κ. Μαρδοχαῖος Φριζῆς. Γιά τούς τυχόν ἀμφισβητούντας ἴσως καί γιά τόν ἀρθρογραφούντα πατέρα τοῦ λαμπροῦ αὐτοῦ νέου κ. Ἰάκωβο Φριζῆ, παρατίθεται ὁ συγκεριμένος σύνδεσμος (http://www.you tube.com/watch?v=Hji1gNu_IP0) γιά νά καμαρώσουν τό ὄντως φονταμενταλιστικό παραλήρημα τοῦ κ. Ραβίνου, διαδόχου τῶν φονευτῶν τοῦ μεγάλου ὁσίου καί θεοφόρου ἀνδρός.

Ὁ ἑορτασμός μιᾶς ἡμέρας ἀναπαύσεως τῆς ἑβδομάδος, ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση βασίζεται στό βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης «Γένεση» (β΄,2-3), ἔτσι τό Σάββατο διά τοῦ Νόμου τῆς Π.Δ. εἰσῆλθε ὡς «ἡμέρα Κυρίου» στήν Καινή Διαθήκη μέ τά δύο βασικά στοιχεῖα, δηλ. ἀποχή ἀπό τίς ἐργασίες καί ἰδιαίτερη λατρεία τοῦ Θεοῦ. Τή θέση τοῦ Σαββάτου στόν Χριστιανισμό κατέλαβε ἡ Κυριακή (Ἀποκαλ. α΄,10) σάν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος κατά τήν ὁποία ἀνεστήθη ὁ Κύριος ἐκ τοῦ Τάφου, δημιούργησε τό ἀναστάσιμο φῶς καί ἀπέστειλε τό Πανάγιο Πνεῦμα νά ἐπιφοιτήση στούς Ἀποστόλους. Ἡ Κυριακή σάν κατ' ἐξοχήν «ἡμέρα τοῦ Κυρίου» ὑπενθυμίζει τόν ἐρχόμενο Χριστό σάν ἀνατέλλοντα ἥλιο, ὁ Ὁποῖος θά ἔλθῃ νά ἀποκαταστήση τήν χειμαζομένη δικαιοσύνη καί νά καταργήση τήν ἀφόρητη ὑποκρισία. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου λέγει ὁ Ἱ. Αὐγουστῖνος ὑπόσχεται σέ ὅλους μας τήν αἰώνια ἡμέρα καί τῆς δικῆς μας Ἀναστάσεως (Serm 15 de verb apost). Ἡ Κυριακή εἶναι ἡ ἀρχαιοτάτη ἑορτή τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ ὁποία ἀποκαλεῖται στό Εὐαγγέλιο, ὡς ἡ «μία τῶν Σαββάτων» (Ματθ. κη΄1, Μαρκ. ιστ΄2, Α΄Κορ. ιστ΄2, Πραξ. κ΄7), στήν δέ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου ὀνομάζεται Κυριακή ἡμέρα (Ἀποκαλ. α΄10).

Οἱ μαρτυρίες γιά τόν ἑορτασμό τῆς Κυριακῆς συνεχίζονται καί μετά τήν Καινή Διαθήκη. Στήν ἐπιστολή Βαρνάβα ὀνομάζεται «8η ἡμέρα», ὁ δέ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας καταδικάζει τούς σαββατίζοντες καί μή συμμορφουμένους στήν καθολική πράξη τῆς Ἐκκλησίας γράφοντας: «Κατά Κυριακήν Κυρίου ζῶντες ἐν ᾗ καί ἡ ζωή ἡμῶν ἀνέτειλε δι΄ Αὐτοῦ» (Μαγν. κεφ. 9). Κατά τά μέσα τοῦ 2ου αἰ. ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ φιλόσοφος καί μάρτυς γράφει στήν Ἀπολογία του πρός τόν Ρωμαῖο Αὐτοκράτορα (Κεφ. 67) «Τήν δέ τοῦ ἡλίου ἡμέραν κοινήν τήν συνέλευσιν ποιούμεθα» χρησιμοποιῶν γιά τήν Κυριακή τόν ὅρο «ἡλίου ἡμέρα», ὁ ὁποῖος παρέμεινε σέ ὁρισμένες Εὐρωπαϊκές γλῶσσες ὅπως στήν Ἀγγλική Sunday, στήν Γερμανική Sonntag κλπ. Μετά τήν εἰρήνη τοῦ Μ. Κων/νου μέ τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων (313) καθορίζεται μέ τόν πρῶτο νόμο του στίς 7/3/321 ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως, ἀγαλλιάσεως, θείας λατρείας καί ἀγαθοεργίας ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, ἡ «σεβαστή ἡμέρα τοῦ ἡλίου» ὅπως τήν ἀποκαλοῦσε, ἡ δέ ἐν Λαοδικείᾳ Σύνοδος μέ τόν 29ο Κανόνα της ὥρισε «οὐ δεῖ χριστιανούς ἰουδαΐζειν, τήν δέ Κυριακήν προτιμῶντες σχολάζειν ὡς χριστιανοί». Τό νόμο τοῦ Μ. Κων/νου «Omnes judices urbanaeque pledes et atrium officia cunctarum venerabili die solis quiescant» ἐπεκύρωσε καί ὁ διάδοχός του Μ. Θεοδόσιος, μέ τόν κωδ. VIII 8, 3 καί XV 5, 2.

Εἶναι ἐνδεικτικό τῆς πολυειδοῦς συγχύσεως τῶν καιρῶν ὅτι τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς ὑπερασπίζονται μετά πολλῆς δυνάμεως οἱ κομματικοί σχηματισμοί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τοῦ ΚΚΕ πού ἐκκινοῦν βέβαια ἀπό ἄλλη ἀφετηρία. Αὐτό ὅμως τό γεγονός ἐπιρρωνύει τήν βεβαιότητα γιά τήν πλήρη ἐξάρτησι τῶν συγκυ-βερνώντων ἀπό τό διεθνιστικό λόμπι.

Τό συγκυβερνόν κόμμα τῆς Ν. Δημοκρατίας ἀποδεικνύεται ὅτι δέν διδάσκεται ἀπό τό παρελθόν του. Τό πολιτικό τέλος τοῦ διδύμου Μ. Γιαννάκου-Γ. Καλοῦ δέν φρονηματίζει τούς σημερινούς «καρεκλοκένταυρους». Φαίνεται ὅτι εἶναι τόση ἡ δέσμευση καί ἡ ἐξάρτησή τους ἀπό τούς διεθνεῖς ἐντολεῖς των ὥστε δέν μποροῦν νά ἐνωτισθοῦν τῆς φωνῆς τῆς λογικῆς καί τοῦ χρέους, ποδοπατώντας μέ περισσή ἀσέβεια τόν αἰώνιο καί ἄφθιτο νόμο τοῦ Παναγίου Θεοῦ καί ἐκχωρώντας τά πρωτοτόκια τῆς ὕπάρξεώς τους στήν τρομακτικά ἐφήμερη καί παροδική ἐξουσία τους !!!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έξι μέρες πριν από το Πάσχα πήρε μαζί Του τους τρεις διακεκριμένους μαθητές Του, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, και ανέβηκε στο όρος Θαβώρ. Εκεί, μπροστά στα μάτια των μαθητών, ο Κύριος μεταμορφώθηκε και το μεν πρόσωπό Του έλαμψε σαν τον ήλιο, τα δε ρούχα Του έγινα λευκά σαν το φως.

Το γεγονός αυτό αποτελεί μία Θεοφάνεια της θείας Φύσης του Κυρίου Ιησού, η οποία φανερώνει την θεϊκή δόξα του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού. Ο Θεός αυτό-αποκαλύπτεται στους Μαθητές Του και διά μέσον αυτών σ’ όλο τον κόσμο.

Ο άνθρωπος από μόνος του ήταν ανήμπορος να συμμετάσχει σ’ αυτή την δόξα. Μόνον, εάν ο ίδιος ο Θεός αποκάλυπτε τον Εαυτό Του, ο κόσμος θα γνώριζε την αληθινή θεογνωσία. Κανένας άνθρωπος δεν είδε ποτέ τον Θεό, ούτε εγένετο μέτοχος της θείας δόξας. Και αυτό αποτελεί το μεγαλείο της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, το γεγονός ότι επιθυμεί όλοι οι άνθρωποι να γίνουν μέτοχοι της θείας δόξης.

ς είδαν ουράνια οράματα και, κάτω από την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, προφήτευσαν μελλοντικά γεγονότα. Ο Μωϋσής είδε τον Θεό στην φλεγόμενη αλλά μη καιγόμενη Βάτο (Έξ. 3:2-6), μίλησε στο Θεό επάνω στο όρος Σινά και έλαβε τις Δέκα Εντολές, αλλά ποτέ δεν είδε τον Θεό πρόσωπο προς πρόσωπο (Έξ. 19:16-20-20:17). Ο Προφήτης Ησαϊας βλέπει την δόξα του Θεού περικυκλούμενη από τα Σεραφείμ, που έψελναν τον τρισάγιο ύμνο, «Άγιο, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Αυτού» (Ησ. 6:1-5). Ο Προφήτης Δανιήλ βλέπει την Ημέρα της Κρίσεως, όταν ο Θεός πρόκειται να καθίσει πάνω σ’ ένδοξο Θρόνο για να κρίνει τους ανθρώπους (Δανιήλ 7:9-14). Όλοι αυτοί οι ιερείς άνδρες μετείχαν της θείας δόξας, που ο Θεός τους αποκάλυψε, όμως κανείς απ’ αυτούς δεν αξιώθηκαν να δουν την θεία δόξα, όπως αποκαλύφθηκε στους Μαθητές Του πάνω στο όρος Θαβώρ.

Η φανέρωση της δόξας της θείας φύσης του Χριστού είναι το έργο του Θεού, διότι ο Άγιος Θεός επιθυμεί, ο άνθρωπος γίνει μέτοχος της θείας δόξας. Ο άνθρωπος πλάσθηκε «κατ’ εικόνα και καθομοίωσιν» Θεού (Γεν. 1:26) και έχει κληθεί να γίνει άγιος, κατά Χάρη, όπως ακριβώς ο Θεός είναι Άγιος από την φύση Του. Ο μοναδικός σκοπός της ζωής και της ύπαρξης του ανθρώπου είναι να ομοιάσει με τον Θεό διά μέσον της ορθής πίστεως και της ενάρετης ζωής.

Οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Άγιοι και οι Όσιοι, άνδρες και γυναίκες, από μόνοι τους ήσαν ανήμποροι να φθάσουν στο ύψος της θέωσης. Αυτό πραγματοποιείται μέσον του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού, ο οποίος αγιάζει τον άνθρωπο. Η αγιότητα είναι το αποτέλεσμα της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος μέσα στο κανονικό Σώμα του Χριστού, που είναι η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία. Το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, διά μέσον των ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας, αγιάζει όλους εκείνους που μετέχουν σ’ αυτά. Γι’ αυτό τον λόγον όλοι όσοι δεν ζουν την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας στερούν από τον εαυτό τους αυτή την ευεργετική Χάρη και Δωρεά του Θεού.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί από μόνος του να λάβει την Χάρη του Θεού. Οι τρεις Απόστολοι δεν θα έβλεπαν την μεταμόρφωση, εάν δεν ήσαν μαζί με τον Κύριο. Ανέβηκαν μαζί Του και Εκείνος αποκαλύπτεται σ’ αυτούς. Με παρόμοιο τρόπο, κανείς δεν μπορεί να ανεβεί την κλίμακα των αρετών, παρά μόνον εάν ακολουθεί τον Χριστό. Διότι, μόνον εν Χριστώ ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει την ηθική και πνευματική του ολοκλήρωση, την απελευθέρωσή του από την αμαρτία και να γίνει άγιος. Μόνον εν Χριστώ ο άνθρωπος μετέχει της θείας ζωής, που προσφέρεται από τον Κύριο.

Η λάμψη του προσώπου του Ιησού σαν τον ήλιο και η λευκότητα των ρούχων Του φανέρωσαν μία ελάχιστη ακτίνα της θείας Φύσης Του. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, τέλειος Θεός, που ενσαρκώθηκε και έγινε τέλειος άνθρωπος, χωρίς να μειώνεται η θεότητά Του, ή να θεοποιείται η ανθρωπότητά Του. Οι δύο φύσεις και θελήσεις, η θεία και η ανθρώπινη, μένουν ενωμένες στην μίαν Υπόσταση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, χωρίς σύγχυση ή μίξη και χωρίς να καταργεί η μία την άλλη.

Στη Μεταμόρφωση ο Θεός Πατέρας δίδει την δική Του μαρτυρία στον κόσμο. Καλεί τον κόσμο να ακούσει μόνον τον Υιό Του. Ο άνθρωπος, λοιπόν, δεν πρέπει να ακολουθεί άλλο άνθρωπο, θρήσκευμα ή φιλοσοφικό οργανισμό, όπου δεν υπάρχει η σωτηρία. Την εξουσία της ζωής ή του θανάτου την έχει μόνον ο Ιησούς Χριστός. Γι’ αυτό και καλεί στην μεταμόρφωσή Του τους Προφήτες Μωϋσή και Ηλία, ακριβώς για να δείξει, ότι είναι ο Κύριος των ζώντων και των νεκρών.

Η γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού φανερώνει ότι ο άνθρωπος μπορεί να συμμετάσχει στη θεία δόξα του Θεού μόνον, όταν βρίσκεται ενωμένος με τον Χριστό. Το Θαβώρειο Φως προσφέρεται σ’ όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, αλλά καρποφορεί μόνον σ’ εκείνους που θα πιστεύσουν, ακούσουν και ακολουθήσουν τον Υιό του Θεού, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Η σημερινή μέρα μας καλεί όλους να ανεβούμε το όρος των αρετών, να απολαύσουμε την ωραιότητα της θείας δόξης και να δώσουμε την δική μας μαρτυρία της Ορθοδόξου μας Πίστεως και ζωής στο κόσμο που μας περιτριγυρίζει.

Επαινώ μεν τον πόθο της φιλομαθείας, αποδέχομαι δε τον βαθμόν της φιλοθεΐας. Και γνωρίζω ποιος σας εμφύτευσε τον εξαίρετον αυτόν ζήλο. Γνωρίζω τον εκπαιδευτή της αρετής σας, τον πατέρα και συγχρόνως ποιμένα και ιατρόν και κυβερνήτην. Αυτόν που διαπρέπει στην ευαγγελική ζωή, και πνέει χάριν αποστολικήν. Αυτόν ο οποίος σας χειραγωγεί προς τους ουρανίους λειμώνες με πνευματικά σαλπίσματα, ως θησαυρός πνευματικών εννοιών που είναι. Την έμψυχον εικόνα της φιλανθρωπίας, αυτόν που υπερέβη την πραότητα του νόμου και είναι ανίκητος από τον θυμόν, λάμπει δε από σοφία, και στεφανώνεται με αρετές.

Αλλά πολύς ο πλούτος της αποστροφής σας κατά του θανάτου, και το πλάτος της φιλομαθείας σας, όπως είπα. Κι εγώ πώς να σας παραθέσω το πτωχό μου γεύμα; Πώς να χορτάσω με τις μικρές δυνατότητες του λόγου μου την άπληστο κοιλία της ακοής σας; Πώς θα επαρκέσει γλώσσα πτωχή να ευφράνει τόσον λαό; Ή, για να χρησιμοποιήσω επίκαιρα τα λόγια των Αποστόλων: «Πόθεν ημίν εν ερημία άρτοι τοσούτοι;», ώστε πάλιν ο πλούσιος Δεσπότης, απαλλάσσοντας από την πτωχεία, να χαρίσει την αφθονία;

«Ηκολούθει», λέγει, «όχλος πολύς τω Σωτήρι». Ακολουθούν τον ποιμένα τα πρόβατα, οι ασθενείς τον διώκτη των ασθενειών τους, οι δούλοι τον ελευθερωτήν των ψυχών. Ευρήκαν μίαν οδόν απλανή, και όλοι σ’ αυτή συνέρρεαν. Όποιος ήθελε τον ακολουθούσε, ο άρρωστος απηλλάσσετο από το νόσημά του. Είχε αναβλύσει πηγή φιλανθρωπίας και όλοι απελάμβαναν.

Απορροφημένοι, λοιπόν, παρέτειναν την οδοιπορία μέχρι την έρημο. Τον παλαιό καιρό, όταν ο Θεός νομοθετούσε δια του Μωϋσέως στην έρημο, είχε περιβάλει το όρος Σινά με φωτιά, και οι φλόγες εξηκοντίζοντο στον ουρανό. Φόβος και ζόφος μαζί με σάλπιγγες και αλαλαγμούς κατέπλητταν εκείνους που παρακολουθούσαν. Αλλά τώρα ο Δεσπότης, αφήνοντας τον φόβο, περιεβλήθη μορφήν δούλου, δεικνύοντας τη φιλανθρωπία του με την πρόσληψη ανθρωπίνης φύσεως. Και παλαιά μεν η γη είχε ακούσει: «Εξαγαγέτω η γη βοτάνην χόρτου», ενώ τώρα την τράπεζα που εστρώθη στο έδαφος, την γεμίζει με αγαθά ο ίδιος ο Δεσπότης.

Παίρνοντας λοιπόν ο Κύριος τους ιχθύς, αφού εστράφη προς τον ουρανόν τους ευλόγησε. Άραγε ζητεί ωσάν να έχει ανάγκη; Άραγε υψώνοντας το βλέμμα καλεί σε βοήθεια τον ουρανό; Άραγε από αλλού αντλεί τη δύναμη της ευεργεσίας, και δίδει λαβή στον Άρειο, και οπλίζει τη γλώσσα του Ευνομίου για να εκτοξεύσουν τις βλασφημίες τους κατά του Υιού; Όχι βέβαια, αλλά προλαμβάνει τα εγκλήματα των Ιουδαίων. Επειδή ο Ιουδαίος πάντοτε ερευνά για αιτίες, και από αυτά που απολαμβάνει αλιεύει κατηγορίες. Επειδή λοιπόν κάποτε ο Θεός χορήγησε στην έρημο το μάννα στους Ισραηλίτες, και σε εκείνους που εβάδιζαν στη γη είχε απλώσει ουράνια τράπεζα, και εδίδαξε την πέτρα να μιμηθεί τα νέφη εξάγοντας ύδωρ απ’ αυτήν, ήκουσε δε, αντί για ευχαριστίες, λόγια αχάριστα: «Επεί επάταξε πέτραν και έρρευσαν ύδατα, μη και άρτον δύναται δούναι;» —έπειδη εκτύπησε τον βράχο και εξεχύθησαν ύδατα, μήπως ημπορεί να μας δώσει και άρτο; Γι’ αυτό λοιπόν ο Χριστός στα εγγόνια τους, για να μην πάρουν το μέγεθος του θαύματος σαν πρόφαση για συκοφαντία, ότι προσπαθεί δήθεν να δείξει ότι είναι μεγαλύτερος αυτός από τον Πατέρα, και επινοήσουν πάλι τη συνηθισμένη συκοφαντία της αντιθεΐας, αναθέτει το κατόρθωμα στον Πατέρα, υψώνοντας το βλέμμα στον ουρανό, αρπάζοντας την κατηγορία από τις ιουδαϊκές γλώσσες. Διότι έτσι μεταχειρίζεται πάντοτε ο Χριστός τις ιουδαϊκές πονηρίες. Έτσι τότε που εθεράπευσε τον λεπρό και εκήρυξε με εξουσία τη φυγή του πάθους, παρέπεμψε στο νόμο αυτόν που ηλευθερώθη από τη νόσο, λέγοντας: «προσένεγκε το δώρον σου τω ιερεί εις μαρτύριον» —ας γίνει δηλαδή μάρτυρας της θεραπείας ο νόμος και ας φραγεί η γλώσσα της παρανομίας. Γι’ αυτό και τώρα υψώνει το βλέμμα στον ουρανό, αποστομώνοντας τον κατήγορο της αντιθεΐας. Αλλά εκτός αυτού και εκπαιδεύοντας τους ανθρώπους που κάθονται για φαγητό, να γνωρίζουν καλά τον αίτιο της απολαύσεως. Επειδή είναι ομολογία το να βλέπει κανείς στον ουρανό.

«Λαβών τοίνυν τους άρτους, έδωκε τοις μαθηταίς δούναι τοις όχλοις. Και έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν». Ω, τι πράγματα συνέβαιναν τότε! Οι άρτοι εγεννούσαν άρτους, και εγέμιζαν τα χορταρένια τραπέζια αυτοσχέδιες τροφές. Άρτοι ελεύθεροι από γεωργικούς ιδρώτες, που δεν εβλάστησαν από στάχια, αλλά άνθησαν από χέρια Δεσποτικά, μολονότι πολλά προϋποθέτει η ανθρώπινη τροφή: το όργωμα της γης, τη σπορά από τους γεωργούς, τη μεταβολή των αέρων σε νέφη, τη γέννηση βροχής, την κατάλληλη υγρασία γης και ατμοσφαίρας, τις αλλαγές θερμοκρασίας, τις εναλλαγές της σελήνης, τις νύκτες με τα αστέρια που τρεμοσβήνουν, τη βλάστηση των σταχιών, την έγκαιρη ωρίμανση των καρπών, την ταλαιπωρία του αλωνίσματος, τη συνεργασία του μύλου, την αφαίρεση του περιττού, το έντεχνο πλάσιμο και την απαραίτητη συμμετοχή της φωτιάς. Αυτά τα πραγματοποίησε τώρα όλα μαζί ο Κύριος μόνο με το άγγιγμα του χεριού του, αφού παρευρίσκετο εμπρός τους αυτός που διεγείρει την κοιλία της γης προς καρποφορίαν. Παρευρίσκετο αυτός που περιβάλλει τον ουρανό με νεφέλες. Παρευρίσκετο αυτός που έχει δωρίσει στους θνητούς τη σοφία της τέχνης. Παρευρίσκετο «ο φέρων άπαντα τω ρήματι του στόματος αυτού».

Παρευρίσκετο εκεί επιβεβαιώνοντας την παρουσία του με τη σάρκα που εφορούσε. Έδειξε με ένα θαύμα ποιος είναι αυτός που κρατά τα ηνία της κτίσεως. Έλυσε το παλαιό έγκλημα των Ιουδαίων και το αχόρταστο πάθος τους. Δεν θα ημπορούσαν πλέον να λέγουν «μη και άρτον δύναται δούναι;».

Ιδού ότι και με άρτους εγέμισαν την έρημο. Ας διδάξει, Ιουδαίε, η συγγένεια των θαυμάτων ποιος είχε χορηγήσει και εκείνα.

«Και έφαγον», λέγει, «και εχορτάσθησαν, και ήραν το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις». Ισάριθμα με τους Αποστόλους τα κοφίνια, ώστε ο καθένας τους βαστάζοντας από ένα να έχει τον κόπο μάρτυρα του θαύματος. Και ο ώμος με την αίσθηση της τριβής να εκπαιδεύσει προς συνειδητοποίηση του γεγονότος, ο δε κόπος να εξασφαλίζει τη μνήμη, για να μη θεωρήσουν φαντασία αυτό που είδαν, και βυθιστούν σε λογισμούς από το μέγεθος του θαύματος. Και επειδή ο νους δεν επαρκεί για να αντικρύσει με τους δικούς του οφθαλμούς το παράδοξον θαύμα, να μη γεννήσει σιγά – σιγά την υποψία πως ήταν όνειρο το γεγονός. Παρατείνει τη μνήμη του γεγονότος με το πλήθος των περισσευμάτων, ώστε καθημερινώς η βρώση, διδάσκοντας τη γνώση, να διεγείρει τη μνήμη.

Δέξου, παρακαλώ, τον άλλον Ευαγγελιστή, συνήγορο των λεγομένων να λέγει: «ην γαρ η καρδία αυτών πεπωρωμένη, και ου συνήκαν (δεν συνειδητοποίησαν δηλαδή) επί τοίς άρτοις». Φανερώνει το πάθος, για να κηρύξει το θαύμα. Διότι είναι μεγάλο το να φθάσουν πέντε μόνον άρτοι για τόσες χιλιάδες. Όμως το να μείνουν και τόσα πολλά περισσεύματα, όχι μόνον στους μαθητάς εγεννούσε τη μνήμη του θαύματος, αλλά φανέρωνε και τη δύναμη εκείνου που το πραγματοποίησε. Επειδή, αν τους έδιδε όσο είχαν ανάγκη, θα ενοθεύετο η χάρις της φιλοτιμίας του, και κάνοντας αυτό, δεν θα είχε γίνει σαφές πως είναι ο Κύριος του παντός, αφού υπηρέτησε μόνο την ανάγκη. Ενώ τώρα που η δωρεά έγινε ευρύτερη από την ανάγκη, μαρτυρεί την εξουσία Εκείνου που τη χορήγησε.

Ας μάθωμε και από αλλού σαφώς αυτό που λέγω: Κάποτε εδίδετο στους Ισραηλίτες το μάννα δια μέσου του Μωϋσέως. Αλλά επειδή αυτός που διακονούσε το θαύμα ήταν δούλος, μαζί μ’ αυτόν ήταν και το δώρο υποδουλωμένο στην ανάγκη, αφού το περιττόν εξηφανίζετο. Και όποιο χέρι αρρώσταινε από απληστία, την ώρα της συλλογής, υπεχρέωνε και το δώρο να αρρωστήσει μαζί του. Ο ουρανός έστελνε κάτω στους Ιουδαίους την τροφή με μέτρο, και ο χρόνος υπερνικούσε το δώρο, και είχε προθεσμία η χάρις. Επειδή καθώς τελείωνε η πορεία στην έρημο, υπέδειξε πλέον και η γη τον φυσικόν άρτον. Τότε έπαυσε το μάννα, και το ταμείο του ουρανού για τους ανθρώπους έκλεισε.

Μετάφερε το νου σου σε άλλον υπηρέτη, ο οποίος διετάχθη να θαυματουργήσει με προθεσμία. Ο μέγας Ηλίας, που στείρωσε τον ουρανό με όρκο, συνεκράτησε τον αέρα με τα χείλη, και με τη φωνή κατεδίκασε σε αργία την κτίση. Αυτός έπεισε της φιλοξένου χήρας το έλαιο να μετατραπεί σε πηγή, και το ολίγον αλεύρι δεν ολιγόστευε μαζί με τον χρόνο, αλλά όσο κατανάλωνε η φύσις, τόσο αντικαθιστούσε η χάρις. Όταν ήλθε η βροχή, έκανε πτερά και το δώρο του Ηλία. Υπηρετούσε, διακονούσε δουλικώς και όχι από κάποια κυριαρχική φιλοτιμία. Γι’ αυτό τώρα ο Κύριος πολλαπλασιάζει δυσανάλογα με την ανάγκη, φανερώνοντας την εξουσία του, και δίδοντας σε όλους να καταλάβουν ποιος είναι «ο διδούς την τροφήν πάση σαρκί».

Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

(13ος Αιών, Migne P.G. τομ. 85, στ. 360 - Από το βιβλίο "Πατερικόν Κυριακοδρόμιον", σελίς 203 και εξής. Επιμέλεια κειμένου: Δημήτρης Δημουλάς)

Η υπόθεση διερεύνησης του τι ακριβώς έγινε με την ΕΛΣΤΑΤ και τα στοιχεία του δημοσιονομικού ελλείμματος, με βάση τα οποία η Ελλάδα μπήκε στα μνημόνια, είναι ό,τι σοβαρότερο αντιμετώπισε μέχρι σήμερα η Ελληνική Δικαιοσύνη, στη νεότερη ιστορία της χώρας.

Το σημαντικό έχει να κάνει με την διαπίστωση του εάν διογκώθηκε ψεύτικα ή όχι το δημοσιονομικό έλλειμμα. Εάν διαπι στωθεί ότι υπήρξε τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος (κάτι το οποίο προφανώς γνώριζαν οι δανειστές, αν δεν το επέβαλαν) και υπάρξουν καταδίκες, τότε θα μπορεί ο λαός μας να ισχυριστεί ακλόνητα ενώπιον της διεθνούς κοινότητας και φυσικά ενώπιον της ΕΕ, ότι αφενός κακώς εισήλθε στα μνημόνια και αφετέρου ότι δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη. Φυσικά θα απαιτήσει αμέσως την κατάργησή των μνημονίων και την ανάκτηση της εθνικής του κυριαρχίας.

Γι’ αυτό η Ελληνική Δικαιοσύνη, θα πρέπει να εξετάσει σε βάθος την όλη υπόθεση και να μην επηρεασθεί καθόλου, ούτε από την εκτελεστική εξουσία, ούτε από ξένους παράγοντες. Είναι η πρώτη φορά από το 2010 που ανοίγει μια χαραμάδα για τη σωτηρία μας και η Δικαιοσύνη δεν πρέπει να την πετάξει. Ο λαός μας έχει το απόλυτο δικαίωμα να μάθει όλη την αλήθεια, ώστε να μπορέσει να πάρει τα μέτρα του.

ΥΓ.  1. Σε ότι αφορά τις ευθύνες των πολιτικών προσώπων, αυτές, με βάση το ισχύον Σύνταγμα, ήδη παραγράφηκαν όταν έκλεισε εσπευσμένα τον περασμένο Ιούνιο η Βουλή.

2. Η κυβέρνηση θα πρέπει να απομακρύνει αμέσως από τις θέσεις τους όσους παραπέμπονται ως κατηγορούμενοι για την πιο πάνω υπόθεση. Δεν είναι δυνατόν ο όποιος κατηγορούμενος να συνεχίζει να διατηρεί αφενός τον δημόσιο βαθμό του και το κύρος του βαθμού του, αφετέρου την πλήρη εξουσία του επί των αποδεικτικών στοιχείων, με βάση τα οποία θα κρίνει η Δικαιοσύνη.

Πηγή: http://olympia.gr