Λέγω σοι πράγμα, και μη διστάσης τούτον, μηδέ τοις λοιποίς μου λόγοις καταφρόνησης, ως ελαχίστου, διότι αληθείς οι παραδεδωκότες μοί είσιν. Ότι αλήθειαν λέγω σοι και εν τούτοις τοις λόγοις μου και εν άπασιν.

Ἦρθα καὶ πάλιν, ἐγὼ, ὁ γέρων ἐπίσκοπος κοντά σας καὶ ὡς δοῦλος καὶ ἐντεταλμένος τοῦ Κυρίου, μικρὸς καὶ ἀσήμαντος, ἀπευθύνω μίαν νέαν πρόσκλησιν, πρὸς ὅλους ὑμᾶς, πρὸς μικροὺς καὶ μεγάλους, εἰς οἱονδήποτε χῶρο καὶ τόπο εὐρίσκεσθε, είτε ἐντὸς είτε ἐκτὸς τοῦ ναοῦ.

Λέγω σοι πράγμα, και μη διστάσης τούτον, μηδέ τοις λοιποίς μου λόγοις καταφρόνησης, ως ελαχίστου, διότι αληθείς οι παραδεδωκότες μοί είσιν. Ότι αλήθειαν λέγω σοι και εν τούτοις τοις λόγοις μου και εν άπασιν.

Τι αμαρτία έπραξες και σε βρήκε αυτή η ατυχία πάνω απ’ όλες τις δυστυχίες; Να διακόψεις τη σχέση σου με την πηγή της ζωής και Τον Δωροδότη του λογικού; Να απαρνηθείς Εκείνον, του οποίου το αιώνιο Ον είναι πιο οφθαλμοφανές από το δικό μας εφήμερο ον και με του οποίου την ύπαρξη μόνο μπορεί να επιβεβαιωθεί και η δική μας ύπαρξη;

Άνθρωπος πολυμέριμνος, πράος και ησύχιος γενέσθαι ου δύναται. Διότι αι αναγκαίαι αιτίαι των πραγμάτων, εν αις ταλειπωρεί, αναγκάζουσιν αυτόν κινείσθαι εν αυταίς και ασχολείσθαι εις αυτά άκοντα και μη βουλόμενον, και διασκορπίζουσι την γαλήνην αύτου και ησυχίαν.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Γιατί οι ασεβείς και οι άδικοι ζούνε καλύτερα;

Δεν είπε, «αφαίρεσες τις θλίψεις», ούτε «έδιωξες τους πειρασμούς», άλλα τα άφησες να υπάρχουν και «με παρηγόρησες».

Άκουσον, αγαπητέ, εάν θέλης, ίνα μη γένωνται τα έργα σου μάταια και αι ημέραι σου αργαί και στερούμεναι του κέρδους του ελπιζομένου τοις διακριτικοίς εν τη ησυχία.

Η κενοδοξία είναι πάθος πολύμορφο και πολύ λεπτό και δεν το εννοεί γρήγορα ούτε εκείνος που πειράζεται από αυτό. Επειδή οι προσβολές των άλλων παθών είναι πιο φανερές και ευκολότερα καταπολεμούνται, καθώς η ψυχή αναγνωρίζει τον εχθρό και με την αντίρρηση στις προσβολές του και την προσευχή, αμέσως τον ανατρέπει.

Τρείς εισί τάξεις, εν αις προκύπτει ο άνθρωπος. Η τάξις των αρχαρίων, και η μέση, και η των τελείων. Και ο μεν εν τη πρώτη τάξει ων, ει και το φρόνημα αυτόν είς το αγαθόν ρέπει, αλλ’ ούν η κίνησις της διανοίας αυτού εν τοις πάθεσιν εστίν.