– Γέροντα, συχνὰ βλέπω τὰ ἐλαττώματα τῶν ἄλλων καὶ τοὺς κρίνω.

Αλήθεια, για τους Χριστιανούς είναι ο Ιησούς Χριστός, όπως ο ίδιος βεβαιώνει: «εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. 14, 6).

Υπήρχε ένας αδελφός που ονομαζόταν Αρέθας, Φαρανίτης*, και ήταν λίγο αμελής στη μοναχική ζωή. Γύρω του, όταν επρόκειτο να πεθάνει, τον παραστέκονταν μερικοί από τους πατέρες. Βλέποντάς τον ο Γέροντας με ιλαρότητα και χαρά να εγκαταλείπει το σώμα, επειδή ήθελε να βοηθήσει πνευματικά τους αδελφούς, του λέει:

– Γέροντα, μερικοὶ θεωροῦν φαρισαϊσμὸ τὸ νὰ πηγαίνη κανεὶς στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ ὑστερῆ στὴν ἀγάπη καὶ τὴν θυσία.

Μας διηγήθηκε ο αββάς Ανδρέας ο Μεσσήνιος ότι: «Όταν ήμουν πιο νέος φύγαμε με τον Γέροντα μου από τη Ραϊθού και πήγαμε στην Παλαιστίνη και μείναμε κοντά σ’ έναν άλλο Γέροντα. Αυτός λοιπόν ο Γέροντας που μας φιλοξένησε είχε ένα νόμισμα.

Ο Κύριος απαιτεί από τους πιστούς Του να ασκήσουν κάθε δυνατή βία, να καταβάλουν κάθε κόπο, να εργάζονται έως ότου έχουν το φως, να προσεύχονται δίχως διακοπή, να απαιτούν, να ζητούν, να κρούουν, να νηστεύουν, να επιτελούν πολυάριθμα έργα ελεημοσύνης,

Ο αββάς Αναστάσιος, ο ηγούμενος [1], είδε τον αββά Ιωάννη [2] μαζί με τον Γέροντα του, τον αββά Μαρτύριο [3], να κατηφορίζουν από την αγία Κορυφή [4]. Κάλεσε λοιπόν τον αββά Μαρτύριο και τον ίδιο τον νεαρό μοναχό [5] και λέει στον Γέροντα·

Ένας από τους μεγαλύτερους θεολόγους των χρόνων μας έφυγε νωρίς την Κυριακή το πρωί, 4 Σεπτεμβρίου 2016, για τη Θριαμβεύουσα Εκκλησία από την επίγεια Στρατευομένη, την Οποία υπηρέτησε «ως καλός Στρατιώτης Ιησού Χριστού» για πολλές δεκαετίες.

«Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾽ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρῦ­ξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμέ­νους ἐν ἀφέσει, κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν» (Λουκ. 4,18-19 = Ἠσ. 61,1-2)

Ὄντως Ἡγούμενος μέγας πέπτωκεν ἐν τῇ ἡμέρα ταύτη. Ἡγούμενος καί ὄχι ἡγεμών.