(Μέ ἀφορμή τή διαμάχη γιά τόν Ἱ. Ναό "Ροτόντα" Θεσσαλονίκης)  

Τό ὄνομα Ροτόντα τό ἔδωσαν ξένοι περιηγηταί (18^ος αἰώνας) λόγω τοῦ κυκλικοῦ της σχήματος.

Κτίστηκε γύρω στο 300 μ.Χ. , ἀπό τόν Γαλέριο γιά μαυσωλεῖο του. (Ὁ Γαλέριος πέθανε καί ἐτάφη μακριά ἀπό την Θεσσαλονίκη ). Κατά μία ἄλλη ἐκδοχή ὑπῆρξε ναός ἀφιερωμένος στό Δία.

Μέ τήν κατάργηση τῆς εἰδωλολατρίας και τήν ἐπικράτηση τοῦ Χριστιανισμοῦ στά χρόνια τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου ( 379-395 μ.Χ.) το ρωμαϊκό αὐτό οἰκοδόμημα μετατράπηκε σε Χριστιανικό Ναό. Εἶναι ὁ ἀρχαιότερος Ναός τῆς Θεσσαλονίκης. Τότε προστέθηκε ἀνατολικά ἡ ἀψιδα τοῦ Ἱεροῦ , κτίστηκε δακτύλιος σέ ἀπόσταση ὀκτώ μέτρων και διπλασιάστηκε σχεδόν ὁ ἀρχικός χῶρος τοῦ Ναοῦ ,γιά νά ἐξυπηρετήσει τό μεγάλο πλῆθος τῶν χριστιανῶν. Διακοσμήθηκε μέ πολύχρωμη ὀρθομαρμάρωση καί λαμπρά ψηφιδωτά στόν τροῦλο, στίς καμάρες καί στά τοξωτά ἀνοίγματα.

Τά ψηφιδωτά εἶναι τά ἀρχαιότερα ἐντοίχια ψηφιδωτά καί τά μοναδικά τῆς αὐτοκρατορικῆς τέχνης στά χρόνια τοῦ Μ. Θεοδοσίου. Στη ζωφόρο τῶν μαρτύρων μπορεῖ νά δεῖ σήμερα κανείς δεκαπέντε Ἁγίους μάρτυρες ἀπό τήν Ἀνατολή πού τιμῶνται ὅμως σέ ὅλη τήν αὐτοκρατορία ,τόν καθένα μέ τό ὄνομα του , τό ἐπάγγελμα του καί τήν ἡμερομηνία ἑορτασμοῦ του . Ἕνα μνημειῶδες εἰκονογραφημένο ἡμερολόγιο.

Στήν κορυφή τοῦ τρούλου βρίσκεται τό θαυμάσιο ψηφιδωτό τοῦ Χριστοῦ «ἐν δόξη».

Ἡ μεγαλοπρέπεια τοῦ οἰκοδομήματος, ὁ θαυμάσιος χριστιανικός διάκοσμος καί ἡ βαθύτερη σημασία πού εἶχε ὡς εἰδωλολατρικό αὐτοκρατορικό οἰκοδόμημα , πού εἶχε μετατραπεῖ σέ αὐτοκρατορικό Χριστιανικό Ναό, συνετέλεσαν ὥστε ἡ Ροτόντα νά γίνει μητρόπολιτικός Ναός τῆς Θεσσαλονίκης και καθιερώθηκε ὡς Ναός τῶν Ἀρχαγγέλων ἤ τῶν Ἀσωμάτων.

Ὁ Ναός τῶν Ἀρχαγγέλων ὑπῆρξε ἡ μητρόπολη τῆς Θεσσαλονικης σέ ὅλη τή μακρά περίοδο τοῦ Βυζαντίου( Εὐστάθιος Μητροπολίτης Θεσσαλονικης, 13^ος αἰών. Καμενιάτης 14^ος αἰων.).

Ἡ θαυμάσια τοιχογραφία τῆς Ἀναλήψεως στήν ἀψίδα τοῦ Ἱεροῦ δημιουργήθηκε ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Βασίλειος Βουλγαροκτόνος ἔμπαινε στή Θεσσαλονίκη μετά τήν ὁριστική συντριβή τῶν Βουλγάρων τοῦ Σαμουήλ.

Τό Ναό σεβάστηκαν ὡς μητροπολιτικό Ναό καί αὐτοί οἱ Λατίνοι , πού δέν δίστασαν να ἐγκατασταθοῦν ἀκόμη καί μέσα στόν Ἅγιο Δημήτριο.

Ἀκόμη καί οἱ Τοῦρκοι , μετά 160 χρόνια ἀπό την ἅλωση τῆς Θεσσαλονίκης , τόλμησαν νά μετατρέψουν,τελευταῖο ἀπό ὅλους, τον περίφημο αὐτό Ναό σέ τζαμί, στούς ἄγριους   διωγμούς τοῦ 1590.

Τότε τά ἱερά σκεύη καί οἱ φορητές εἰκόνες μεταφέρθηκαν σ’ἕνα ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου πού βρίσκευτα ἔξω ἀπό τον περίβολο τῆς Ροτόντα. Οἱ ἀνεκτίμητοι θησαυροί τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ διασκορπίστηκαν , ὅπως ὁ περίφημος ἄμβωνας –γλυπτικό ἀριστούργημα –τοῦ ὁποίου δύο μεγάλα τεμάχια μεταφέρθηκαν το 1900 ἀπό τους Τούρκους στήν Κωνσταντινούπολη.

Μέ την ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας τό 1912 ἀπό τον Τουρκικό ζυγό ὁ Ναός ἐγκαινιάστηκε ἀπό τον Μητροπολίτη Γεννάδιο εἰς τιμήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.

Το 1917 κατά τον πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο, ἀρχαιολόγοι ἀπό τά γαλλικά στρατεύματα πού βρισκόταν στήν πόλη, εἰσέβαλαν στον Ναό ὑπό τό πρόσχημα τῶν ἀρχαιολογικῶν ἀνασκαφῶν καί τόν ἀνέσκαψαν ἐκ θεμελίων.

Τό 1964 ὁ Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου ἐγκαινίασε νέο θυσιαστήριο μέ ἅγια λείψανα. Κατόπιν τούτου ὁ Ναός λειτουργοῦσε κανονικά μέ τόν ἰδιαίτερο χαρακτηρισμό τοῦ Πανεπιστημιακοῦ Ναοῦ.  

Στούς σεισμούς τοῦ 1978 ὁ Ναός βρισκόταν σέ ἐξελικτική κατάσταση καταρρεύσεως. Ἔγιναν πλῆθος ἐργασιῶν, κατ’ἀρχήν ὑποστυλώσεως , ἔρευνες, πλῆθος ἐργαστηριακές δοκιμές, ἐνέματα, συντήρηση τῶν ψηφιδωτῶν και τέλος πρίς λίγες μέρες ἀπαλλάχτηκε ἀπό τίς σκαλωσιές καί ὁλοκληρώθηκε ἡ ἀποκατάσταση του.

Τό περίεργο εἶναι ὅτι ὁ Σταυρός τοῦ τρούλου , ἡ Ἁγία Τράπεζα τοῦ 1964 καί ἡ ἐπιγραφή Ἱερός Ναός Ἁγίου Γεωργίου ἔχουν ἐξαφανιστεῖ.   Ἐπί τῶν ἡμερῶν του, ὁ μητροπολίτης   Παντελεήμων Χρυσοφάκης ἐγκαινίασε ἐκ νέου τόν Ἱ. Ναό.

Ἡ ἀνακήρυξή τοῦ Ναοῦ ὡς μνημείου, βέβαια δέν σημαίνει ὅτι ἔχασε την ἱερότητα τοῦ χώρου του. Πολύ σωστά το κεντρικό ἀρχαιολογικό συμβούλιο (ΚΑΣ) πανψηφεῖ ἀποφάσισε τήν ἐπανατοποθέτηση στόν τροῦλο τοῦ τιμίου Σταυροῦ πού ὑπῆρχε τουλάχιστον μέχρι το 1951. ΥΠΠΟΑ/Γ∆ΑΠΚ/∆ΒΜΑ/ΤΒΜΑΧΜΑΕ/369131/217733/10534/3011/23.12.2015.

Στά σύγχρονα φοιτητικά νειάτα τῆς Θεσσαλονίκης ἀνήκει ὁ ὡραῖος ἀγώνας καί ἡ προσπάθεια νά ἀποδοθεῖ κανονικά στή λατρεία και τη δόξα τοῦ Ὑψίστου ὁ Μητροπολιτικός Ναός τῶν Ἀρχαγγέλων και μάλιστα ὡς Πανεπιστημιακός Ναός , διατηρώντας καί τό μνημειακό του χαρακτήρα, γιά νά ξαναζωντανέψει ἡ λάμψη του καί γιά νά σπουδάζουν σ’αὐτόν τά νειάτα μέ «περήφανο πόνο» τη δόξα πού μᾶς πρέπει.

Εύθαλία Γούναρη

Θεολόγος-Πολιτικός Μηχανικός

Τέως προϊσταμένη τῆς Διευθύνσεως Ἀποκαταστάσεως Δημοσίων Κτιρίων καί Μνημείων τῆς ΥΑΣΒΕ

Ο Πνευματισμός τόσο στην κλασική του μορφή όσο και στη μεταγενέστερη εξέλιξή του, σε όλες τις παραλλαγές, όπως κι αν αυτοπροσδιορίζεται (επιστημονικός - υλιστικός – θρησκευτικός) ανήκει στον σκληρό πυρήνα του Αποκρυφισμού και αποτελεί μία από τις πλέον γνωστές μορφές έκφρασής του.

Και στον εν λόγω αποκρυφιστικό χώρο δεν απουσιάζουν περιπτώσεις όπου διάφορα γεγονότα και χωρία της Αγίας Γραφής προσάγονται από τούς Πνευματιστές ως μαρτυρίες - αποδείξεις για την υποτιθέμενη αξιοπιστία των ισχυρισμών τους.

Στο σημερινό άρθρο μας θα κάνουμε μία ενδεικτική αναφορά σε ορισμένες τέτοιες αποκρυφιστικές ερμηνείες – προσεγγίσεις βιβλικών δεδομένων, για να δούμε πού μπορεί να οδηγήσει η πλάνη, όταν η πνευματική σύγχυση και ο σκοτασμός του νοός έχουν διαβρώσει κυριολεκτικά την ανθρώπινη ύπαρξη. Σε όλες τις περιπτώσεις θα διαπιστώσουμε χρήση αποκρυφιστικής ορολογίας στην προσέγγιση των γεγονότων.

Η πρώτη περίπτωση αφορά στον Προφήτη Δανιήλ (Κεφ.2). Τι ισχυρίζονται γι’ αυτό οι Πνευματιστές; Αναφέρουν ότι ο Προφήτης Δανιήλ: « ἐν ὑπνωτιστικῇ καταστάσει εὑρισκόμενος, ἀνέγνωσε ἀπό τόν αἰθερικόν ἐγκέφαλον τοῦ βασιλέως Ναβουχοδονόσορος τό ὄνειρον, τό ὁποῖον εἶχε λησμονήσει».

Η δεύτερη περίπτωση αναφέρεται στη φυλάκιση του Αποστόλου Πέτρου (Πράξ. 12, 7-11). Πώς ελευθερώθηκε; Απαντούν: «Ἄγγελος Κυρίου προυκάλεσεν ἐξαΰλωσιν τοῦ σώματός του καί οὕτω τον ἠλευθέρωσεν καί ἀπό τάς ἁλύσεις του (…) καί ὅτε ἦτο ἐν πλήρῃ ἀσφαλείᾳ τότε τόν ἐπανέφερε εἰς τό ὑλικόν καί γήϊνον σῶμα του».

Η τρίτη περίπτωση αφορά στη συνομιλία του Κυρίου κατά τη Μεταμόρφωσή Του στο όρος Θαβώρ, προ του εκουσίου Πάθους Του, μετά του Μωυσέως και του Ηλιού. Κατά τους Πνευματιστές εδώ έχουμε: «σαφές πνευματιστικόν φαινόμενον νεκρών υλοποιηθέντων και συνομιλούντων».

Η τέταρτη περίπτωση αναφέρεται στο Ματθ. 27, 52-54 όπου γίνεται λόγος στην Αγία Γραφή ότι μετά τον θάνατο του Κυρίου, μεταξύ των εκτάκτων και θαυμαστών γεγονότων που ακολούθησαν ανήκει και η περίπτωση ότι: «πολλά σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη» και εμφανίστηκαν σε πολλούς στα Ιεροσόλυμα, αφού είχε προηγηθεί η Ανάσταση του Κυρίου. Για τους Πνευματιστές δεν υπήρξε πραγματική ανάσταση των κεκοιμημένων. Τι υπήρξε; Απαντούν: «επρόκειτο περί υλοποιήσεως θανόντων».

Τι διαπιστώνουμε μετά απʼ όλα αυτά; Όχι μόνο θεμελιώδη λογικά σφάλματα σε επίπεδο συλλογισμών και τεκμηρίωσης, όχι μόνο αφόρητη ερμηνευτική κακοποίηση των αγιογραφικών μαρτυριών, αλλά και το ότι ευρισκόμαστε μπροστά σε μια κλασική περίπτωση προκρούστειας τακτικής. Όπως όμως στην περίπτωση του Προκρούστη, που ανεξαρτήτως της επιλογής ο θάνατος ήταν η τελική κατάληξη, έτσι και εδώ η Πνευματιστική θεώρηση των βιβλικών δεδομένων είναι νοσηρή ως προς τη σύλληψή της και θνησιγενής ως προς τα αποτελέσματά της.

Πηγή: (Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 2066, 24 Απριλίου 2015), Ιερόν Ησυχαστήριον Παντοκράτορος

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί ἀδελφοί, προανήγγειλε στούς Μαθητές Tου τήν ἀνάστασή Του, ὅταν τούς ἔλεγε ὅτι «μέλλει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καί ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καί τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται» (Ματθ. ιζ΄, 22). Οἱ Μαθητές ἀγνοοῦσαν τί σημαίνει ὅτι ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου θά θανατωθῆ καί θά ἀναστηθῆ τρεῖς ἡμέρες μετά τόν θάνατό Του, καί ἐπί πλέον «ἐφοβοῦντο αὐτόν ἐπερωτῆσαι (Μάρκ. θ΄, 31-32).

Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος τοῦ Πάσχα

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί ἀδελφοί, προανήγγειλε στούς Μαθητές Tου τήν ἀνάστασή Του, ὅταν τούς ἔλεγε ὅτι «μέλλει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καί ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καί τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται» (Ματθ. ιζ΄, 22). Οἱ Μαθητές ἀγνοοῦσαν τί σημαίνει ὅτι ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου θά θανατωθῆ καί θά ἀναστηθῆ τρεῖς ἡμέρες μετά τόν θάνατό Του, καί ἐπί πλέον «ἐφοβοῦντο αὐτόν ἐπερωτῆσαι (Μάρκ. θ΄, 31-32).

Ἡ φράση «υἱός Θεοῦ» καί «υἱός ἀνθρώπου» δηλώνουν τίς δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ, θεία καί ἀνθρωπίνη πού ἐνεργοῦσαν μαζί στόν Χριστό, χωρίς νά χάνη ἡ καθεμιά τίς ἰδιότητές της.

Ὁ Χριστός μετά τήν ἀνάστασή Του, ἐμφανίσθηκε πρῶτα στίς Μυροφόρες γυναῖκες οἱ ὁποῖες πῆγαν πολύ πρωί στόν τάφο γιά νά ἀλείψουν μέ ἀρώματα τό σῶμα Του, καί ἔπειτα ἐμφανίσθηκε τήν ἴδια ἡμέρα στούς Μαθητές Του. Θά περίμενε κανείς νά ἐμφανισθῆ στούς σταυρωτές Του, στούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους, στούς Ἀρχιερεῖς, στόν Ἡρώδη καί τόν Πιλάτο καί σέ ὅσους συνέβαλαν στό νά πάθη καί νά σταυρωθῆ καί μέ αὐτό τόν τρόπο νά τούς κάνη νά πιστεύσουν. Δέν τό ἔκανε, ὅμως, αὐτό γιατί ὑπάρχει εἰδικός λόγος.

 Κατ’ ἀρχάς ὁ Χριστός δέν κάνει ἐνέργειες ἁπλῶς γιά κοινωνικούς λόγους οὔτε γιά νά φανερώση τήν θεότητά Του σέ ἀνθρώπους πού δέν πιστεύουν. Ἀκόμη καί ὅταν θαυματουργοῦσε καί θεράπευε τούς ἀνθρώπους τό ἔκανε ἀφοῦ πρῶτα ἔβλεπε τήν πίστη τους.

Ἔπειτα, ἡ ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ σέ κάθε ἄνθρωπο εἶναι γεγονός μέ αἰώνιες διαστάσεις καί συνταρακτικές συνέπειες γιά τόν ἄνθρωπο . Τό νά συναντήση κανείς τόν Θεό συνιστᾶ τήν καταδίκη του, ἐάν δέν εἶναι κατάλληλα προετοιμασμένος. Ὅπως ὅταν κανείς ἀτενίση τόν ἥλιο χωρίς καμμιά προστασία, ἀπό τήν ὑπερβολική λάμψη τοῦ φωτός τοῦ ἡλίου καταστρέφονται οἱ ὀφθαλμοί του, ἔτσι ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει κατάλληλο πνευματικό ὀφθαλμό, δέν μπορεῖ νά ἀντέξη τό δυνατό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἑπομένως, ἀπό ἀγάπη καί φιλανθρωπία δέν ἐμφανίσθηκε ὁ Χριστός στούς σταυρωτές Του γιά νά μή ὑποστοῦν κάποιο κακό. Αὐτοί ἔπρεπε νά πληροφορηθοῦν τήν ἀνάσταση ἀπό τρίτους μήπως πιστεύσουν καί σωθοῦν. Ὑπῆρχε ἀκόμη καιρός νά πιστεύσουν μέ τήν ἐλευθερία τους, νά διορθωθοῦν, ὥστε ὅταν θά Tόν δοῦν τελικά κατά τήν Δευτέρα Παρουσία Του μέσα στήν δόξα Του νά σωθοῦν καί νά μή καταδικαστοῦν. Πάντως, ἡ συνάντηση μέ τόν Χριστό εἶναι ἕνα κρίσιμο σημεῖο, συνιστᾶ τήν αἰώνια ζωή ἤ τήν αἰώνια κόλαση.

Ἀκόμη, ὁ Χριστός μετά τήν ἀνάστασή Του ἐμφανίσθηκε στούς Μαθητές Του, οἱ ὁποῖοι εἶχαν προετοιμασθῆ, καί παρά τίς πτώσεις τους ἦταν κατάλληλοι γιά νά δοῦν τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Τό κυριότερο εἶναι ὅτι ὁ Χριστός ἐμφανίσθηκε μετά τήν ἀνάστασή Του στούς Μαθητές Του, ὄχι ἁπλῶς γιά νά πιστεύσουν, ἀλλά γιά νά τούς ὁδηγήση στήν θέωση. Αὐτός ἦταν ὁ βαθύτερος σκοπός τῶν ἐμφανίσεων τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ στούς Μαθητές Του, οἱ ὁποῖοι εἶχαν προηγουμένως καθαρισθῆ καί φωτισθῆ καί ἔπρεπε νά φθάσουν στήν θέωση. Βεβαίως, κατά τίς σαράντα ἡμέρες τούς προετοίμασε κατάλληλα, ὥστε τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς νά λάβουν τό Ἅγιο Πνεῦμα καί νά γίνουν μέλη τοῦ Σώματός Του.

Αὐτό πού ἔγινε μέ τούς Μαθητές τοῦ Χριστοῦ γίνεται μέ πολλούς ἀνθρώπους διά μέσου τῶν αἰώνων . Ἤδη, ἀμέσως μετά τήν Πεντηκοστή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶδε τόν Ἀναστάντα Χριστό (Πρ. θ΄, 3-9), ὁ Πρωτομάρτυς Στέφανος «εἶδε δόξαν Θεοῦ καί Ἰησοῦν ἐστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ» (Πρ. ζ΄, 55), καί ἑκατομμύρια Χριστιανοί μέχρι σήμερα ἔγιναν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά προετοιμάζεται κατάλληλα, μέ τήν ἄσκηση, τά Μυστήρια, τήν κάθαρση, τήν προσευχή γιά νά δῆ τόν Ἀναστάντα Χριστό καί νά ὁδηγηθῆ στήν θέωση.

Αὐτός εἶναι ὁ βαθύτερος σκοπός τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καί τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία δέν εἶναι φιλοσοφική, στοχαστική, ἠθική, ἀλλά μυστηριακή καί ἀσκητική .Καί ἡ Ἐκκλησία δέν ἀποβλέπει ἁπλῶς στήν ἐκπλήρωση τῶν κοινωνικῶν καί ὑλικῶν ἀναγκῶν τοῦ ἀνθρώπου, ἄν καί τό κάνει καί αὐτό συνεκδοχικῶς, ἀλλά ἔχει σκοπό νά ἁγιάση τόν ἄνθρωπο, νά δῆ τόν Ἀναστάντα Χριστό καί νά τόν ὁδηγήση στήν θέωση.

Μέσα σέ αὐτή τήν προοπτική πρέπει νά δοῦμε τήν ζωή τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων, ἤτοι Ἀποστόλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Πατέρων, Ἀσκητῶν, καί γενικά Χριστιανῶν πού ζοῦν τήν κατά Χριστόν συζυγία. Ὅλοι αὐτοί εἶναι μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, πού μᾶς ὑποδεικνύουν πῶς καί ἐμεῖς θά δοῦμε τόν Ἀναστάντα Χριστό, ὁ Ὁποῖος θά μᾶς δωρήση τήν θέωση καί τόν ἁγιασμό.

Εἶναι ἀνάγκη νά δοῦμε τόν σκοπό τῆς Ἐκκλησίας καί τό νόημα τῶν ἑορτῶν μέσα στά πλαίσια αὐτά, ὥστε νά μή ἐκκοσμικεύουμε τό ἔργο καί τόν σκοπό τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς , καί νά ἔχουμε βεβαία ἐλπίδα στήν καρδιά μας ὅτι δέν ζοῦμε μόνο γιά τά ὑλικά ἀγαθά, ἀλλά νά αἰσθανθοῦμε τήν δύναμη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μέσα μας.

Εμπρός μου έχω κάποιο περιοδικό, ένα από τα πολυ­άριθμα που κυκλοφορούν στις ημέρες μας. Το ανοίγω και παρατηρώ δύο σελίδες, αφιερωμένες στο θέμα: «Το μαγικό παραμύθι της φύσεως». Πιο πολύ άπ’ όλα χτυ­πούν στο μάτι οι έξι έγχρωμες εικόνες του.

Στην πρώτη παρουσιάζεται ένα εντυπωσιακό κοχύλι από το Κρητικό πέλαγος, αρκετά σπάνιο, μήκους 17 εκ. με σπείρες διακοσμημένες με μικρούς κόκκους. Η δεύ­τερη δείχνει τον θαυμάσιο χρωματισμό και την ωραία μορφή τού δέρματος μιας σαύρας. Στην τρίτη παρατη­ρούμε μία κάμπια στο κλωνάρι ενός φυτού με κυριολεκτικά μαγευτική ομορφιά. Οι αντιθέσεις που δημιουργούν οι λευκές κηλίδες με τους κίτρινους και κόκκινους χρωμα­τισμούς τού σώματος είναι πολύ θαυμάσιες. Η τέταρτη παρουσιάζει ένα εξαίσιο άνθος με την επιγραφή: «Μόνο στην Ελλάδα φυτρώνει το ωραίο αυτό κρίνο με τα κρεμαστά κόκκινα - πορτοκαλιά άνθη. Γνωστό από την Εύβοια, την Θεσσαλία και την Πελοπόννησο. Λέγεται lilium chalcedonicum». Η πέμπτη δείχνει ένα πανόμορφο μανιτάρι με κοκκινωπό κυρίως χρωματισμό, και η έκτη ένα ωραίο αλλά και περίεργο στο σχήμα άνθος, σαν μέλισσα, που φέρει την επιγραφή, «Οφρύς: λεπτό φυτό σε χρώμα γαλάζιο και κόκκινο».

Και μόνο ένα βλέμμα σ' αυτές τις ολίγες εικόνες αρκεί για να γευθή κανείς την άφθαστη καλλιτεχνία που μπορεί να συναντήση στα δημιουργήματα. Και να θυμηθή έτσι τον στίχο τού εθνικού ποιητού: «Μάγεμα η φύσις, χι όνειρο, στην ομορφιά και χάρη».

Στην νεανική μου ηλικία συνήθιζα να διαβάζω έργα μεγάλων λογοτεχνών και να αντιγράφω μερικές εκλεκτές περικοπές. Ταιριάζει εδώ που γίνεται λόγος για την μαγευτική ομορφιά της φύσεως να καταχωρήσω κάτι σχετικό από τον Βίκτωρα Ουγκώ: «Το μεσημέρι χιλιά­δες κάτασπρες πεταλούδες έτρεχαν εκεί και στ' αλή­θεια ήταν το θέαμα θεϊκό να τις βλέπης να στροβιλί­ζονται σαν νιφάδες από χιόνι ». «Ο ήλιος χρύσωνε, πορφύρωνε και φλόγιζε τις τουλίπες, που έμοιαζαν με ποι­κιλίες μιας φλόγας, καμωμένες λουλούδια». «Ο άνεμος λάξευε κύματα μέσα στις μεγαλόπρεπες τεράστιες κα­στανιές». «Η φύσις είχε συμπόσιο. Η δημιουργία ήταν καθισμένη στο τραπέζι. Δυο μεγάλα τραπεζομάντηλα είχαν στρωθή, το γαλάζιο στον ουρανό και το πράσινο στην γη. Ο ήλιος φώτιζε τα μεσούρανα κι' ο Θεός σερ­βίριζε το γεύμα».

Χρειάζεται μεγάλος λογοτέχνης για να ιστορήση επάξια την μεγαλωσύνη και το κάλλος της φύσεως.

Φίλος συγγραφεύς σημειώνει: «Το απαλό αεράκι καθώς περνούσε από το δάσος έμοιαζε να χτυπάη τις χορδές κάποιου θεόρατου οργάνου κι' άφηνε ν' ακού­γεται ανάλαφρη μια μουσική, που μιλούσε κατ^’ευθείαν στην ψυχή ».

Αλλά και ο αμίμητος Παπαδιαμάντης, που συνδύασε σε εξαιρετικό βαθμό την ευσέβεια με την λογοτεχνική δεινότητα, μας άφησε μέσα στα υπέροχα πεζογραφήματα του εκλεκτές περικοπές για τις χάρες της φύσεως. Να, πως μας παρουσιάζει κάπου τα σφριγηλά κάλλη της Πρωτομαγιάς:

«Υπερέβησαν ήδη την στενήν πάροδον και εξήλθον εις τους χλοερούς διανθείς κάμπους. Μεθυστικόν άρωμα ανήρχετο από των απειραρίθμων ανθών, οι φράκται των αμπέλων έθαλλον με αγραμπελιά και με αιγοκλήματα και με ακανθώδεις θάμνους.

»Τινές των αγρών εφαίνοντο αιμάσσοντες εις τας πρώτας ακτίνας τού ηλίου από χιλίας μυριάδας παπαρού­νας. Εναμίλλως ήνθουν το χαμαίμηλον και η καυκαλήθρα και η μολοχάνθη. Τα αστεράκια και τα κιτρινούλια επρόβαλλον δειλώς τας ασθενείς κεφάλας των εν μέσω της υερκόμπου αφθονίας των κατερύθρων μηκώνων, σημειούντων την υπεραιμίαν τού έαρος.

»Ανώνυμά τινά ανθύλλια, χόρτα σταχυοειδή, σπα­ράγγια ακανθωτά και βεργιά και άλλα ανεμειγνύοντο εν μέσω τού απείρου πλούτου της χλωρίδος.

»Ήτο η πρωτομαγιά η θεσπέσια, ήτο η άνοιξις εν πληθώρα ζωής, έτοιμη να παραδώση το σκήπτρον εις το δρεπανοφόρον θέρος».

Οι μουσικές, οι ζωγραφιές, όλες οι καλλιτεχνίες της φύσεως έχουν επάνω τους την σφραγίδα της μεγάλης και γνήσιας τέχνης. Αποπνέουν κάποια μεγαλειώδη, κάποια θεϊκή πνοή και εκτοξεύουν γύρω τους απερίγρα­πτη χάρι. Γι αυτό και φέρνουν βαθειά συγκίνησι.

Τι όμορφα περιγράφει ο μεγάλος Παπαδιαμάντης το αισθητικό μεγαλείο μιας πασχαλιάτικης νύχτας:

«Και η αγραμπελιά η χιονανθής, η λευκάζουσα και μυροβολούσα εις τους φράκτας, λευχείμων μυροφόρος, εορτάζουσα την Ανάστασιν, και ο κισσός και το αγιό­κλημα, πλόκαμοι της ανοίξεως, εξαπλούσης την μυροβόλον κόμην της ανά τους αγρούς, διέχυνον ζωηροτέραν εν τη νυκτί την ευωδίαν των, εις τον αέρα. Και η αργυρά αμμόκονις των άστρων ωλιγόστευεν επάνω, καθ’ όσον υψούτο η σελήνη. Και η αηδών ηκούετο μινυρίζουσα, βαθειά εις τον μυχόν τού δάσους, και ο γκιώνης, μη δυνάμενος να διαγωνισθή προς την λιγυράν αδελφήν του, έπαυσε προς καιρόν το θρηνώδες άσμα του».

Μπορεί βέβαια και ωρισμένα έργα της ανθρώπινης τέχνης να συγκινούν και να ανεβάζουν τον ψυχικό μας κόσμο, αλλά υστερούν εμπρός στα καλλιτεχνήματα της φύσεως.

Έρχονται στιγμές που οι δροσοσταλίδες της αυγής ή το άρωμα ενός άνθους ή το πολύχρωμο χαλί τού λειβαδιού ή το κελάηδημα κάποιου πουλιού ή τα ψαροπούλια που κάνουν βουτιές στην λίμνη ή κάποια εξαίσια φτε­ρά ή τα κυματίζοντα στάχυα ή το μουρμουρητό τού ρυακιού ή τα ένδοξα χρώματα της αυγής και της δύσεως... συναρπάζουν την ύπαρξί μας και την ανεβάζουν σε σφαί­ρες ανώτερες, σε περιοχές μιας υπέρτατης και απέραντης χαράς και γαλήνης, στην χώρα της «παντελούς ευφρο­σύνης». «Παντελής ευφροσύνη κατέχει τον νουν ευωχούμενον τη φυσική γνώσει » σημειώνει ο όσιος Νείλος.

Όποιος ξέρει την αισθητική και τους κανόνες της, θα διαπιστώση ότι μέσα στην φύσι τηρούνται με ακρίβεια όλοι οι νόμοι της . Κάθε κανονισμός της καλλιτεχνίας εφαρμόζεται εδώ με ακρίβεια.

Η ευθεία γραμμή, επειδή δημιουργεί σχήματα που αποπνέουν κάτι το σκληρό, το άκαμπτο και το άχαρο, δεν προσφέρεται από αισθητικής πλευράς. Το αντίθετο συμβαίνει με την καμπύλη. Είναι η γραμμή της ωραιότητος. Αυτή που συνθέτει τα όμορφα καλλιτεχνή­ματα.

Είναι γνωστό ότι το λαμπρό αρχιτεκτόνημα που κο­σμεί την Ακρόπολι, ο Παρθενώνας, στηρίζει την ανε­πανάληπτη γοητεία του στην χρήσι της καμπύλης. Η καλλιτεχνική ευαισθησία τού Ικτίνου και Καλλικράτη καθώρισε ώστε καμμία γραμμή ούτε από τις οριζόντιες ούτε από τις κάθετες να μην είναι απόλυτα ευθεία. Όλες έχουν μία ανεπαίσθητη καμπυλότητα. Και δημιουργείται η εντύπωσις ότι τίποτε στον τεράστιο αυτό ναό με τις σαρανταέξι δωρικές κολώνες δεν είναι βαρύ και πιεστι­κό, αλλά όλα ανάλαφρα.

Πότε φημίζονται για ομορφιά οι ακρογιαλιές μιας χώρας; Όταν είναι δαντελλωτές, όταν δηλαδή είναι κομ­μένες σε καμπύλη γραμμή.

Στον φυτικό και ζωικό κόσμο που υπάρχει μεγάλη καλλιτεχνία, κυριαρχεί παντού αυτή η γραμμή.

Εάν εξετάσουμε λ.χ. τους καρπούς των φυτών , που­θενά δεν θα συναντήσουμε την ευθεία. Σύκα, αχλάδια, μπανάνες, κάστανα, αγγούρια, φασόλια, φακές, σιτάρι... σ' όλα δεσπόζει η καμπύλη.

Το ίδιο συμβαίνει και σ' όλους τους ζωικούς οργα­νισμούς . Ας υποθέσουμε ότι έχουμε απέναντι μας ένα όμορφο άλογο. Όλες οι επιφάνειες τού σώματος του είναι καμπύλες. Ή ένα χαριτωμένο δελφίνι. Και σ' αυτό οι ίδιες γραμμές επικρατούν.

Και τα νύχια τού ανθρώπου, που οι φιλάρεσκες γυ­ναίκες θέλουν να τα κάνουν πιο χτυπητά και εντυπω­σιακά βάφοντας τα, καμπύλα παρουσιάζονται και στην γραμμή τους και στην επιφάνεια τους.

Αλλά και η κυκλικότητα και η σφαιρικότητα που έχουν ουσιαστική σχέσι με την καμπύλη γραμμή, αφθονούν μέσα στην δημιουργία.

Στα βύσσινα, στα κεράσια, στα κορόμηλα, στις ρώ­γες των σταφυλιών, στα πεπόνια, στα καρπούζια και σε τόσους άλλους καρπούς είναι καταφανής η σφαιρικό­τητα, πράγμα που τους χαρίζει την ανάλογη αισθητική χάρι. Τι άχαροι θα ήταν, αν είχαν σχήμα κυβικό! Αν έπαιρνες να φας ένα πεπόνι και έμοιαζε με κασσετίνα!

Σε πολλά επίσης άνθη είναι εμφανές το κυκλικό σχήμα, όπως λ.χ. στις μαργαρίτες, στα ηλιοτρόπια, στα χρυσάνθεμα... Και τα πέταλα των λουλουδιών κατά κανόνα εμφανίζουν κυκλική διάταξι.

Εάν κάνουμε μία κάθετη τομή σ' ένα κλωνάρι ή στον κορμό ενός δένδρου, θα ιδούμε τους ομόκεντρους κυκλικούς δακτυλίους, οι οποίοι μάλιστα προσδιορίζουν και την ηλικία τού φυτού.

Και η ίριδα και η κόρη τού οφθαλμού, που πολλές φορές θαμπώνουν με την ομορφιά τους, στον άνθρωπο, στα πουλιά, στα ψάρια, στα ζώα, τι άλλο είναι, παρά τέλειοι κύκλοι!

Μέσα στα έργα της δημιουργίας συναντούμε και την συμμετρία . Το πόσο αυτή συντελεί στην αισθη­τική ενός πράγματος, δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε. Είναι αυτονόητο. Το αντιλαμβάνεται ο καθένας.

Για φαντασθήτε κάποιον άνθρωπο που το ένα μάτι του είναι πιο πάνω και το άλλο πιο κάτω. Έλλειψις συμμετρίας θα πη εμφάνισις της ασχήμιας, αποτροπια­σμός.

Ότι αφθονεί η συμμετρική χάρις μέσα στα δημιουρ­γήματα τού Θεού, είναι εύκολο να το διαπιστώσουμε.

Όταν ένα πουλί ανοίξη τα φτερά του, πόση συμμετρικότητα δεν εμφανίζει! Το ίδιο, και μάλιστα πιο εντυπωσιακά, συναντούμε και στα έντομα. Πολλές φο­ρές θα έτυχε να παρατηρήσουμε το φαινόμενο αυτό σε κάποια πεταλούδα, και οπωσδήποτε θαυμάσαμε την τόσο συμμετρική διάταξι των φτερών, των χρωμάτων, των σχη­μάτων. Κάποτε ενθυμούμαι είχα πιάσει μια πασχαλίτσα, τον γνωστό ωραίο μικρό κάνθαρο, και θαύμαζα την εξαί­ρετη συμμετρικότητα που αντίκρυζα επάνω της.

Εάν ένα φρούτο το κόψουμε κάθετα στην μέση, π.χ. ένα μήλο ή καρύδι ή κυδώνι, αμέσως θα αντικρύσουμε την συμμετρία των δύο τμημάτων.

Στα άνθη, στην θέσι και στο σχήμα των πετάλων και σέπαλων υπάρχει ζηλευτή σύμμετρη διάταξις.

Εκθαμβωτική συμμετρικότητα συναντούμε και στα κοχύλια της θάλασσας. Υπέροχα θαύματα συμμετρίας. Μήπως το ανθρώπινο σώμα πηγαίνει πίσω; Όχι ασφαλώς. Πόσο σωστά είναι τοποθετημένα στο κεφάλι μας τα δύο μάτια μας ή τα φρύδια μας ή τα χείλη μας ή τα αυτιά μας! Πόσο συμμετρικά είναι διευθετημένα μέσα στο στόμα μας τα δόντια! Τα δάκτυλα τού ενός χεριού πόσο συμμετρικά είναι σε σχέσι με τού άλλου! Αυτός είναι ο θαυμαστός αμφίπλευρος συμμετρικός σχηματι­σμός που κυριαρχεί όχι μόνο στον άνθρωπο, αλλά και σε όλο το ζωικό βασίλειο.

Σπουδαία είναι και η ακτινωτή συμμετρία. Σχετικό παράδειγμα ο αχινός ή η ουρά τού παγωνιού ή το άνθος της γαζίας.

Στα έργα των μεγάλων καλλιτεχνών κυριαρχεί και η χάρις της ποικιλίας. Όπου συναντώνται μονοτονία, αντιγραφή, απομίμησις, πρόκειται για μέτρια και ασή­μαντη τέχνη. Για τέχνη που σκορπίζει γύρω της πλήξι και ανία.

Όσο ωραίο και αν είναι ένα μελωδικό κομμάτι, όταν επαναλαμβάνεται συνεχώς το ίδιο, χωρίς μουσικές εναλ­λαγές, καταντά βαρετό. Οσοδήποτε εξαιρετική και αν είναι μία ομιλία, όταν εκφωνήται με μονότονο ύφος, άχρωμα και αποίκιλα, γίνεται κουραστική.

Μέσα στην δημιουργία, αν έλειπε η ποικιλία και η παραλλαγή, όλα θα ήταν άχαρα και πληκτικά. Άλλα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αντίθετα, οποιαδήποτε σε­λίδα κι αν ξεφυλλίσουμε από το βιβλίο της, θα μεί­νουμε εκστατικοί από την πρωτοφανή ποικιλία . Μία αμίμητη και ασυναγώνιστη ποικιλία που σκορπίζει δρο­σιά και χάρι στο μάτι μας και στην ψυχή μας. Μία πλουσιώτατη ποικιλία, ένας ωκεανός χρωμάτων, σχημάτων, μορφών, που ομιλεί με τον Ιδικό του τρόπο για τον με­γάλο Καλλιτέχνη τού κόσμου, με τις μοναδικές καλλι­τεχνικές ικανότητες και εμπνεύσεις.

Θα ρίξουμε κατ’ αρχήν ένα βλέμμα στο φυτικό βασί­λειο . Θα παρατηρήσουμε τα φύλλα των διαφόρων φυ­τών. Ελέχθη ότι σ' ένα ολόκληρο δάσος δεν βρίσκονται δύο φύλλα απόλυτα όμοια. Ακόμη και στο ίδιο δένδρο. Εξετάζοντας τα φύλλα των διαφόρων φυτών μένουμε κατάπληκτοι από τον πλούτο των σχημάτων. Λογής -λογής σχέδια. Φύλλα όμοια με παλάμη, με καρδιά, με νεφρούς, με σπλήνα, με νήματα, με γραμμές, με βελόνες, όπως τού πεύκου, με σπαθιά, με λόγχες, με στάμνες, με ασκιά, με σωλήνες, όπως τού κρεμμυδιού, με σφήνες, με φτυάρια, με πριόνια, με φτερά, όπως της φτέρης, με κουδουνάκια, με βεντάλιες. Επίσης, ανάλογα με το πως εκφύονται από τον μίσχο, φύλλα άπλα, δισύνθετα, τρισύνθετα, πολυσύνθετα.

Το ίδιο παρατηρούμε και στα άνθη . Ποικιλία που δεν έχει το παρόμοιό της. Χωρίς προηγούμενο. Συναντάς ό,τι σχέδιο θέλεις. Εκατοντάδες χιλιάδες σχήματα. Άνθη όμοια με ήλιο, με αστέρια, με σταυρούς, με μαργα­ριτάρια, με ρολόγια, με κουδουνάκια, με κύπελλα, με χω­νιά, με κουβάδες, με ομπρέλλες, με σάλπιγγες, με σκυ­λάκια, με σαλιγκάρια, με μέλισσες, με στέμματα. Στην Αυστραλία συναντάται ένα είδος ορχιδέας (πολύ όμορφο και παράξενο λουλούδι) που ομοιάζει με άνθρωπο βουνήσιο με γένεια. Ονομάζεται ορχιδέαη γενειο­φόρος. Ένα άλλο είδος ομοιάζει με πάπια που πετά, κι ένα άλλο με τέσσερα γαϊδούρια που γκαρίζουν! Στον Παναμά υπάρχει κάποιο άνθος όμοιο με περιστέρι που το ονομάζουν «Σπίριτο Σάντο» δηλαδή Αγιο Πνεύμα.

Ας εξετάσουμε την άμπελο . Διαιρείται σε τριάντα περίπου είδη, και το καθένα άπ' αυτά έχει πάρα πολλές ποικιλίες. Ειδών - ειδών σταφύλια και πολυάριθμες ονο­μασίες: Ροδίτης, σαββατιανό, μοσχάτο (άσπρο και μαύρο), ροζακί, φράουλα, σουλτανίνα, σιδερίτης, αητονύχι (άσπρο και μαύρο), κέρινο, αυγουλάτο, μαυρούδι... Στο Άγιο Όρος ενθυμούμαι είχα συναντήσει ένα εντελώς διαφορετικό σταφύλι με ιδιάζουσα γεύσι, το τζωρτζίδικο, με προέλευσι από την Γεωργία (Ιβηρία). Στην Κρή­τη υπάρχει το ευωδιαστό καρυδάτο, που ονομάζεται έτσι για τις πολύ μεγάλες άσπρες ρώγες του. Επίσης το κουμινάτο, με χρώμα μελιτζανί που το ξηραίνουν κι όλας. Στην Κύπρο φημίζεται το βέρυκο—παραφθο­ρά τού «βέρυ γκούτ» (=πολύ καλό). Έτσι εκφράσθηκαν οι Άγγλοι, όταν το δοκίμασαν. Είναι σε αναλογία ό,τι το πολύ τραγανό πετροκέρασο στα κεράσια.

Καιρός να επισκεφθούμε και το ζωϊκό βασίλειο . Ας σταθούμε στα έντομα. Ποιος μπορεί να μέτρηση τα είδη τους; Έχει υπολογισθή ότι αν κάθε ημέρα μελετούσαμε ένα είδος εντόμων, για να τα σπουδάσουμε όλα, θα χρειά­ζονταν σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια. Το καθένα διαφέρει από το άλλο σε μέγεθος, σχήμα, χρώμα, συμπεριφορά. «Αμύθητος παραλλαγή», όπως θα έλεγε ο Μ. Βασί­λειος.

Αλλά και μέσα στο ίδιο είδος παρατηρούνται ένα σωρό διαφορές. Ας κοιτάξουμε λ.χ. τα μυρμήγκια. Άλλα ζουν στο έδαφος, άλλα στα βράχια, άλλα στα δένδρα. Άλλα τρέφονται με σπόρους και άλλα με έντομα. Άλλα είναι μικροσκοπικά, σχεδόν αόρατα, και άλλα πελώρια. Διαφορές παρατηρούνται και στην κοινωνική τους οργάνωσι. Μερικά ονόματα : Μυρμηκοκύστες, δορυλίνες (πρόκειται για μυρμήγκια πολεμοχαρή), κόκκινα μυρ­μήγκια, μυρμήγκια με ομπρέλλα (αυτά ζουν στο Μεξι­κό), μυρμήγκια - ξυλουργοί... Οι φυσιοδίφες έχουν με­τρήσει πάνω από έξι χιλιάδες είδη. Στην Ευρώπη συναν­τώνται διακόσια.

Τα ίδια θα διαπιστώσουμε και στους κόσμους των θα­λασσών . Αν επί παραδείγματι εξετάσουμε τα κεφάλια των ψαριών, θα βρούμε όλα τα σχέδια και όλα τα καλού­πια. Χάρμα ποικιλιών. Κεφάλια όμορφα, κομψά, συμπα­θητικά, ανάλογα με το υπόλοιπο σώμα. Κεφάλια ιδιόρ­ρυθμα, αλλόκοτα, ογκώδη, αταίριαχτα στις αναλογίες, χοντρά, λεπτά, πεπιεσμένα, άσχημα, αηδιαστικά, αγριωπά, τερατώδη.

Το κοκκαλιάρικο κεφάλι του σαμπιέρου φαντάζει όλο αγριάδα, βλοσυρότητα και πικρία. Στο καπόνι το παράδοξο κεφάλι καταλήγει σε ρύγχος όμοιο με καλαπόδι. Στο σπαθόψαρο το κεφάλι ομοιάζει κάπως με τού γύπα. Στο φεγγαρόψαρο έχει συγχωνευθή με το σώμα. Στην πατερίτσα το περίεργο κεφάλι μαζί με το σώμα σχηματίζει ένα κεφαλαίο ταυ (Τ).

Υπάρχουν και κεφάλια που προκαλούν το γέλιο. Ο ιππόκαμπος, το χελιδονόψαρο, η ζαργάνα και η κατσούλα παρουσιάζουν κεφάλια αστεία. Ό,τι θέλεις το συν­αντάς!

Την ανεξάντλητη ποικιλία της δημιουργίας την βλέ­πουμε και στον κόσμο των πτηνών . Παρατηρήστε τα ράμφη τους. Θα ιδήτε όλους τους τύπους: Μικρά, με­γάλα, ίσια, κυρτά, μυτερά, γαμψά, κοίλα, κωνικά. Άλλα είναι φτιαγμένα για να σπάζουν σπόρους και ξηρούς καρπούς, άλλα για να ξετρυπώνουν σκουλήκια, άλλα για να ξεφλουδίζουν κουκουνάρια, άλλα όπως των τουκάνων για να ξεφλουδίζουν και να κόβουν φρούτα (οι τουκάνοι ζουν στα δάση της Κεντρικής και Νότιας Αφρικής και έχουν τεράστια χρωματικά ράμφη), άλλα για να τρυπούν το ξύλο όπως τού δρυοκολάπτη (το ράμφος του εκτός από τρυπάνι χρησιμοποιείται και σαν ψαλίδι και τσεκού­ρι), άλλα για να σχίζουν κρέας, άλλα για να πιάνουν ψάρια, όπως της αλκυόνας, άλλα για να ανοίγουν κοχύ­λια...

Ο ανεξάντλητος πλούτος τού Δημιουργού σε θέμα­τα ποικιλίας διαφαίνεται και στις φωλιές των που­λιών. Μερικά τις φτιάχνουν σαν πιάτο, άλλα σαν σφαίρα, άλλα σαν φλυτζάνι, άλλα σαν κούπα. Ο κάσσικος σε σχήμα σακκούλας. Ο χλωρίονας, όμορφο αποδη­μητικό πουλί με χρυσαφένια φτερά, σε σχήμα που θυ­μίζει το πανέρι τού ψαρά. Ο τρωγλοδύτης των κάκτων (ζη στα βόρεια τού Μεξικού) σε σχήμα μπουκαλιού, με μακρύ λαιμό προς τα πλάγια, άπ' όπου και η είσοδος.

Εντυπωσιακές είναι οι φωλιές των πτιλονορύγχων. Πρόκειται για πουλιά όμοια κάπως με τα παραδείσια που ζουν στην Αυστραλία και στην Ν. Γουϊνέα. Τις φτιά­χνουν σαν μικρές καλλιτεχνικές καλύβες, τις οποίες μά­λιστα στολίζουν με λουλούδια, κοχύλια, γυαλιά και άλλα λαμπερά αντικείμενα. Οι πρώτοι εξερευνηταί που τις είδαν, μη μπορώντας να φαντασθούν πως ήταν φω­λιές, τις εξέλαβαν για έργα των παιδιών των ιθαγενών.

Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο. Όσα παρουσιά­σαμε είναι ικανά να δηλώσουν πόσο επινοητικός σε ποι­κιλίες και πρωτοτυπίες προβάλλει ο Πλαστουργός. Δεν σκλαβώνεται στην μονότονη επανάληψι και στην τυ­ποποιημένη αντιγραφή, αλλά απλώνεται σε χίλιων ειδών σχέδια και τύπους.

Ενεργεί και εδώ «πολυμερώς και πολυτρόπως». Διώ­χνει μακριά κάθε σύννεφο ανίας και πλήξεως. Είχε δί­κιο ο Απόστολος που μίλησε για την «πολυποίκιλη σοφία» τού Θεού.

Πολυποίκιλα λοιπόν ας αναβλύσουν από μέσα μας τα αρώματα των αίνων και τα θυμιάματα των δοξολογικών προσευχών καθώς θα βλέπουμε ή θα αναλογιζώμαστε τις τόσες θαυμαστές καλλιτεχνίες τού γύρω μας κόσμου.

Πηγή: (Από το βιβλίο: «Τα θαυμάσια της Δημιουργίας» Έκδοση Β’ –Αθηνά 1990), Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν υπάρχει κοινή λογική σε αυτόν τον τόπο και στους πολίτες τoυ. αλλά μάλλον η απάντηση είναι αρνητική! Παρακαλώ λοιπόν τον κάθε άθεο-αντίχριστο-άθρησκο, αγνωστικιστή και ότι άλλο θέλει αν πιστεύει η  όχι είναι δικιά του δουλεία! Το να θέλει να είναι πιο πατριώτης από τους Κληρικούς όμως.σε αυτόν τον τόπο πάει πολύ..!  Φυσικά δεν είμαστε οι μόνοι, όμως αν υπάρχει ελληνικό κράτος σήμερα και ελληνική συνείδηση το χρωστάμε σε αυτούς και αυτό φαίνεται και σήμερα στο εξωτερικό και στην ομογένεια! Ελλάδα χωρίς ράσο δεν υπάρχει αλλά κάποιοι θέλουν να κάνουν χωρίς ράσο Ελλάδα. αλλά θα βγουν γελασμένοι!

Ας έρθω και στα προσωπικά τώρα για να μη γενικεύω όπως έκανες και εσύ φίλε αναγνώστη ! Εγώ είμαι Κληρικός θρησκευτικός Λειτουργός, μισθοδοτούμενος από την Ελληνική πολιτεία όχι από χάρη ή αέρα αλλά κατόπιν σχετικής συμφωνίας! Δεν σου κάνει εντύπωση που όλα τα νοσοκομεία της Αθήνας είναι σε πρώην τέτοια κτήματα; Αν δεν τα παραχωρούσε η Εκκλησία εσύ θα πήγαινες για θεραπεία στην Κόρινθο και στη Θήβα! Ίσως το σπίτι σου να βρίσκεται σε Εκκλησιαστικό ακίνητο που πήρε το κράτος με την υποχρέωση να πληρώνει τον κλήρο γιατί πολύ απλά είμαστε και εμείς άνθρωποι με οικογένειες! Άρα και το σπίτι σου έμμεσα στη Εκκλησία και τους Κληρικούς που βρίζεις έμμεσα ή άμεσα το χρωστάς!

Αυτό σημαίνει ότι, ό,τι επιδόματα έπαιρνε ο δημόσιος τομέας δεν έρχονταν και σε εμάς αυτόματα αλλά έπρεπε να κάνουμε δικαστικούς αγώνες! Προς το τέλος εξομοιωθήκαμε νομοθετικά ως δημόσιοι υπάλληλοι και έχουμε τις ανάλογες περικοπές που έχεις ακριβώς και εσύ φίλε μου! Δεν σου τα είπαν και δεν τα ξέρεις καλά! Προσωπικά πανεπιστημιακής εκπαιδεύσεως έπαιρνα 1099 έφτασα 1066 και από αυτό τον Οκτώβριο 915.58! Τον Αύγουστο έπεφτα μισθολογικό κλιμάκιο, αλλά πάγωσε όπως ξέρεις.! Το ενοίκιό μου μόνο είναι 650 γιατί μένω και υπηρετώ στα Νότια Προάστια. τα άλλα υπολόγισέ τα μόνο σου!

Εσύ έχεις οκτάωρο εγώ έχω 24ωρες το 24ωρο! Εσύ έχεις αργίες και τριήμερα, Χριστούγεννα και Πάσχα εμείς αυτές τις μέρες είμαστε και τρέχουμε κυριολεκτικά όλη την ημέρα και την νύχτα! Σηκωνόμαστε στις 6 αρχίζουμε στις 7, τελειώνουμε στις 10, εξομολογούμε μέχρι τις 2 και το απόγευμα πάλι και η ακολουθία ξεκινάει στις 7 και τελειώνει στις 11 εκείνες τις ημέρες! Χωριστά την Θεία  Κοινωνία στους αρρώστους, χωριστά την αθόρυβη βοήθεια στον πάσχοντα αδελφό.!

Μιλάς για εφεδρεία! Καταρχήν να ξέρεις ότι είμαστε και εμείς στο 1 προς 10 και αργότερα στο 1 προς 5 ! Εμείς δεν είμαστε υπεράριθμοι για να μας κόψουνε! Το αντίθετο έχουμε κενά και δεν μπορούμε να καλύψουμε ιδιαιτέρως στην επαρχία! Διώξανε το Δάσκαλο, διώξανε τις κοινότητες και την αστυνομία λόγω Καλλικράτη και συγχωνεύσεις, τώρα θα διώξουν και τον Ιερέα της Ενορίας.καθώς ένας Ιερέας που λειτουργεί δεν μπορεί την ίδια μέρα να λειτουργήσει και στο άλλο χωριό κτλ! Αυτή είναι η παράδοσή μας δεν είμαστε σαν τους παπικούς! Δεν είδα επίσης να ανησυχείς ιδιαίτερα με τους Μουφτήδες  που διορίζονται 200 την στιγμή που στην Εκκλησία έχουμε μόνο 80 θέσεις μία για κάθε Μητρόπολη! Έχει διοριστεί σε κανένα τομέα κάποιος χωρίς οργανική θέση δωρεάν; Στην εκκλησία εδώ και ένα χρόνο ό,τι χειροτονίες έχουν γίνει είναι άμισθες !!! Αυτό σου λέει κάτι; Μήπως δεν είμαστε επάγγελμα αλλά λειτούργημα γι αυτό;

Οι Ιερείς δεν έχουμε ΑΣΕΠ αλλά έχουμε Ιερούς Κανόνες! Σημαίνει ότι πρέπει να έχεις ένα σωρό ειδικές προϋποθέσεις! Γι αυτό και το ράσο είναι βαρύ.! Ποιος μένει στις μέρες μας παρθένος μέχρι τα 25 του (στην καλύτερη περίπτωση)  που μπορεί να γίνει κάποιος Διάκονος; Φαίνεται σενάριο επιστημονικής φαντασίας! Να δίνουμε ΑΣΕΠ θες για να γίνεις Ιερέας; Και να περνάει  π.χ. Άθεος, Μουσουλμάνος ή Καθολικός; Για να γίνεται Ορθόδοξος Ιερέας; Γίνεται;

Όσο για την εκπαίδευση έχουμε και παρά έχουμε! Προσωπικά έχω τελειώσει όλη την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση όλες τις βαθμίδες, έχουμε περάσει και την Θεολογική και σε μία εβδομάδα παίρνω και το Μεταπτυχιακό στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο! Άλλοι Κληρικοί έχουν πολύ περισσότερα πτυχία, γι αυτό. άσε ούτε εκεί μπορείς να συγκριθείς!

Λες ότι δεν δίνουμε λόγο σε κανέναν και ότι παίρνουμε το παγκάρι στην τσέπη μας! Πόσο άσχετος μπορεί να είσαι; Πραγματικά! Δεν το λέω υποτιμητικά αλλά με πόνο και ως διαπίστωση! Δίνουμε και παραδίνουμε και μάλιστα με βάση τους κανόνες ανά πάσα στιγμή μπορεί να έχουμε κάποια αργία ή και καθαίρεση μόνο και μόνο γιατί μπορεί να έπεσε κάποιος πάνω μας με το αυτοκίνητο και να έχασε ο ίδιος την ζωή του! Χωρίς να φταίμε είναι φόνος εξ αμελείας και ο Ιερέας χάνει την Ιεροσύνη του! Έχουμε τα αντίστοιχα πειθαρχικά όργανα όπως εσείς γι αυτό είσαι λάθος! Στο δε παγκάρι. εδώ απέχεις όσο ο Άρης από τη γη! Τα χρήματα του Παγκαριού είναι για την συντήρηση και τα έργα του Ναού και δεν έχει κανείς πρόσβαση.μόνος του αλλά υπάρχει ολόκληρη επιτροπή και δίνει λόγω στη Μητρόπολη και στους ελεγκτές του κράτους! Υπάρχει προϋπολογισμός και απολογισμός κονδύλια κτλ! Μάλλον θα αναφέρεσαι στα λεγόμενα «τυχερά» που και εδώ πέφτεις έξω, γιατί είναι προαιρετικά και όταν δεν έχει ο κόσμος να φάει τι να δώσει; Τι να πάρει κανείς για τα 50 ευρώ που άφησε κάποιος στη βάπτιση περνώντας νόμιμη απόδειξη και από αυτά είναι να πάρουν ποσοστό ο Ιερός Ναός, Οι Ιερείς, Ο Διάκονος, ο Ψάλτης και ο Νεωκόρος ή Οι Νεωκόροι; Για υπολόγισέ τα;

Δεν δέχεσαι να φιλοξενείς στον Κλάδο σου το Παπαδαριό. ; Ωραία φιλοξενία!:) Αν ήθελες να μας βρίσεις τι θα έκανες; Ανήκουμε στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων αν βγει από το Δημόσιο θα βγούμε και εμείς..!

Μιλάς για αγώνες κτλ! Ο Αγώνας του Ιερέα είναι ενάντια των παθών και των αμαρτιών των δικών του και του Ποίμνιο του! Αυτοί είναι η αποστολή του και όχι να γίνεται φραγκοφονιάς για πόσα παίρνει και αν παίρνει! Εμείς δεν θα κάνουμε ξέρεις καμιά απεργία γιατί δεν απεργεί ποτέ ο διάβολος.! Δεν θα μειώσουμε την απόδοσή μας γιατί η Ιεροσύνη πάει πάνω από αυτά! Για τους κοινωνικούς αγώνες η Εκκλησία είναι πάντα μπροστά! Αλλά δεν είστε υποκριτές; Με τον Μακαριστό Χριστόδουλο που μιλούσε λέγατε τι θέλει και μιλάει και επεμβαίνει στην πολιτική και οι παπάδες;    Τώρα που τα βρήκατε σκούρα λέτε το αντίστροφο γιατί δεν μιλάει και δεν επεμβαίνει στα πολιτικά! Ότι συμφέρει και όπου φυσάει ο άνεμος δηλαδή! Όμως η Εκκλησία έχει την δική της αυτοσυνειδησία και δεν περιμένει κοσμικές υποδείξεις.!

Δεν είδες καμία Εκκλησία να βοηθάει  κανέναν άνεργο, κανέναν άστεγο, κανέναν πολύτεκνο γιατί πολύ πιθανόν δεν πάτησες και ποτέ σε αυτήν ή ό,τι δεν υπάρχει προβεβλημένο από τα ΜΜΕ νομίζεις και ότι δεν υπάρχει! Άντε μάθε λοιπόν για το επίδομα του τρίτου παιδιού της Θράκης! Άντε μάθε για τα συσσίτια και για κάθε βοήθεια κάθε Μητρόπολης και Ενορίας και Ιερέων προσωπικά! Εσένα κανείς δεν σου απλώνει το χέρι μέσα στο δρόμο εκτός από τους επαγγελματίες επαίτες ! Στο ράσο όμως ανατρέχουν. Δεν συνεχίζω, ο Θεός ξέρει!

Λες ότι πουθενά αλλού ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, δεν πληρώνονται οι παπάδες από το κράτος!!! Εδώ η ασχετοσύνη σου παίρνει διδακτορικό! Άντε μάθε στο Βέλγιο και στη Γερμανία και σε τόσα κράτη .πως πληρώνονται από το κράτος και μάλιστα πληρώνουν φορολογία από τις αντίστοιχες ΔΕΚΟ! Και σου είπα δεν μας κάνει και χάρη! Ας μας τα κόψει όχι το 50% όλα ! Να κάνουμε μια νομική προσφυγή να δούμε. τι θα γίνει! Τολμάει; Τολμάς εσύ ή φοβάσαι μη χάσεις το σπίτι σου όπως χιλιάδες συμπατριώτες αγοραστές καταπατητές και μη! Εδώ με το νόμο Τρίτση τότε 8 μονές προσέφυγαν στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια και δικαιώθηκαν! Που να το κάνουν όλοι οι Ναοί και οι Ενορίες. άσ' το.!

Και στο τέλος το κερασάκι στην Τούρτα που πάντα φυσικά είναι και το πρώτο! Διαχωρισμός Εκκλησίας Κράτους! Μαζί σου! Έπρεπε να είχε γίνει..! Αλλά σε πιο τόπο; Τον δικό μας; Με πια παράδοση την δική μας; Μπορεί να διαχωριστεί το σώμα σου από το κεφάλι; Η ψυχή από το σώμα και να είσαι ζωντανός; Αυτά δεν γίνονται στη χώρα μας γιατί πολύ απλά η Εκκλησία ήταν και θα είναι κομμάτι της κοινωνίας και του κόσμου! Δεν ήταν παπικοί γαιοκτήμονες αλλά κομμάτι της αυτοσυνειδησίας αυτού του τόπου! Χιλιάδες τα παραδείγματα μη αναφέρω τώρα..! Εμείς έχουμε συναλληλία! Είμαστε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι συμμεριζόμαστε το δίκαιο της κάθε κυβέρνησης!!

Συμπέρασμα. τον θυμό και την αγανάκτησή σου προς λάθος κατεύθυνση την έστειλες! Άντε μάθε πόσα παιδιά έχουν κατά μέσο όρο οι κληρικοί και θα δεις ότι αν έχει συνέχεια αυτός ο τόπος το χρωστάει σε αυτούς και τους ανθρώπους που εμπνέονται από αυτούς και σηκώνουν αγόγγυστα τον Σταυρό της Τεκνογονίας!  Όμως αδελφέ η Εκκλησία θέλει την κριτική και σε ευχαριστώ για το Θάρρος έστω και ανώνυμα που είχες να γράψεις αυτές τις γραμμές..! Όμως την καλοπροαίρετη κριτική! Όχι την κριτική για να αθωώση στην ουσία τα δικά μας πάθη και αδυναμίες και τα ξεβόλεμα της συνείδησης που πάντα έχει ο ευαγγελικός λόγος που πηγάζει από αυτή!!!

Καλά ξυπνητούρια αδελφέ. καλή μετάνοια σε όλους!!

π. Αντώνιος Χρήστου

Εφημέριος Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας

agioritikovima.gr

Ο Γέροντας Παϊσιος ανάπαυσε χιλιάδες ανθρώπων σε όλο σχεδόν τον κόσμο με το παράδειγμα της αγίας ζωής του, με το φωτισμένο λόγο του και με τα θαύματα που έκανε σε ανθρώπους  κάθε μορφωτικού επιπέδου και επαγγέλματος. Αυτοί είναι μάρτυρες της αγιότητάς του και πριν την επίσημη ανακήρυξή του.

Όσοι τον γνωρίσαμε , ήταν μια εμπειρία για την ζωή μας η συνάντησή μας .
Για την ποινική δίωξη δυστυχώς έγινε μια μεγάλη διαστροφή :

1. Όλοι μιλούσαν με υπερβάλουσα "δημοκρατική" ευαισθησία για το "δικαίωμα" στην προσβολή του Γέροντα με το προσωνύμιο "παστίτσιος" (που ουσιαστικά δεν μείωνε καθόλου την αγιότητά του), αλλά με ιδιαίτερη παχυδερμία και θρησκευτικό ρατσισμό δεν υπερασπιζόταν και δεν τόνιζαν ότι ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ εμάς που τον αγαπούμε . 
2. Το σημαντικότερο όμως ήταν στην ίδια ιστοσελίδα, η φρικτή απεικόνιση μιας παραμορφωμένης Παναγίας που κρατά έναν βρέφος τράγο !!! και  δίπλα στην ελληνική σημαία  !!! Όλα σχεδον τα ΜΜΕ, κατά τη γνωστή τους στοχευμένη τακτική,  έκαναν crop στην εικόνα αυτή, ώστε να φαίνεται μόνο ο ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΣ Αυτή η προσβολή της πίστης μας, θέμα που δεν θίχθηκε καθόλου,  προσωπικά με προσβάλει, όπως πιστεύω θα προσβάλει και εσάς και αν είστε αντικειμενικοί να το αναδείξετε.
Εύχομαι ο αρθρογράφος να ανοίξει  τα αισθητήρια της ψυχής του, να μας παρουσιάσει κάτι ωφέλιμο από τη διδασκαλία του και να γευτεί γλυκούς πνευματικούς καρπούς από τον Άγιο Γέροντα ώστε να μην αδικεί τον εαυτό του.

Βρήκαν λείψανα τού Αιγυπτιακού Στρατού στην Ερυθρά θάλασσα από την « Έξοδο» τού Μωυσή…

Γιά μιά ακόμη φορά επιβεβαιώνεται μέσω τών αρχαιολόγων η αξιοπιστία τής Αγίας Γραφής γιά τήν διάβαση τής Ερυθράς θάλασσας, όταν με εντολή τού Θεού πρός τον Μωϋσή πέρασαν μέσα από τα υψωμένα εκατέρωθεν υδάτινα τείχη... 

Μια ομάδα αρχαιολόγων ανακάλυψε ανθρώπινα οστά που φέρεται ότι ανήκουν στον μεγάλο Αιγυπτιακό στρατό που πνίγηκε στην Ερυθρά Θάλασσα, όταν ο Μωυσής έδωσε εντολή να κλείσουν τα νερά για να σώσει τον λαό του. 

Υπολογίζεται ότι ανήκουν στον 14ο αιώνα π.Χ., και βρέθηκαν στον βυθό του κόλπου του Σουέζ, 1,5 χιλιόμετρο μακριά από τη σύγχρονη πόλη του RasGharib, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.

Οι αρχαιολόγοι αναζητούσαν απομεινάρια αρχαίων πλοίων και αντικειμένων που σχετίζονται με την Εποχή του Λίθου και την Εποχή του Χαλκού στην περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας, όταν βρέθηκαν μπροστά από μια γιγαντιαία μάζα ανθρώπινων οστών...

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Αμπντέλ Μωάμεθ Γκάντερ σε συνεργασία με τη Σχολή Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Καΐρου, έχουν ήδη ανακτήσει περισσότερους από 400 διαφορετικούς σκελετούς, καθώς και εκατοντάδες όπλα και κομμάτια της πανοπλίας, τα ερείπια των δύο πολεμικών αρμάτων τα οποία βρίσκονταν διάσπαρτα σε μια έκταση περίπου 200 τετραγωνικών μέτρων.

Οι αρχές εκτιμούν ότι στην περιοχή βρίσκονταν τα λείψανα περισσότερων από 5.000 ανθρώπων, γεγονός που υποδηλώνει ότι πρόκειται για ένα μεγάλο τμήμα στρατού, που έχασε τη ζωή του στην περιοχή.

Πολλές ενδείξεις οδήγησαν τον καθηγητή Γκάντερ στο συμπέρασμα ότι τα λείψανα θα μπορούσαν να συνδεθούν με το περίφημο επεισόδιο της Βιβλικής Εξόδου.

Πρώτα απ 'όλα, οι στρατιώτες φαίνεται να έχουν πεθάνει σε στεγνό έδαφος, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ίχνη σκαφών ή πλοίων που έχουν βρεθεί στην περιοχή.

Οι θέσεις που βρέθηκαν τα λείψανα και το γεγονός ότι ήταν κολλημένα σε μια τεράστια μάζα από πηλό και πέτρα, υποδηλώνει ότι θα μπορούσαν να έχουν πεθάνει από κατολίσθηση, ή παλιρροϊκό κύμα.

Ο αριθμός των πτωμάτων υποδηλώνει ότι ένα μεγάλο αρχαίο στράτευμα έχασε τη ζωή του στην περιοχή και ο δραματικός τρόπος με τον οποίο πέθαναν, φαίνεται να επιβεβαιώνει τη βιβλική εκδοχή του περάσματος της Ερυθράς Θάλασσας, όταν ενώθηκαν τα νερά που άνοιξε ο Μωυσής για να περάσει ο λαός του με αποτέλεσμα ο στρατός του Φαραώ της Αιγύπτου να βρει τραγικό θάνατο.

Αυτό το νέο εύρημα αποδεικνύει ότι υπήρξε πράγματι αιγυπτιακός στρατός μεγάλου μεγέθους που έχασε τη ζωή του στα νερά της Ερυθράς Θάλασσας, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Akhenaten.

Αυτή η εκπληκτική ανακάλυψη φέρεται να αποτελεί αδιαμφισβήτητη επιστημονική απόδειξη, ότι ένα από τα πιο διάσημα επεισόδια της Παλαιάς Διαθήκης είναι πραγματικό και βασίζεται σε ιστορικό γεγονός.

Φέρνει μια νέα προοπτική μιας ιστορίας που πολλοί ιστορικοί εξετάζουν επί πολλά χρόνια ως έργο της φαντασίας και υποδηλώνει ότι και άλλα θέματα, όπως οι «πληγές της Αιγύπτου» θα μπορούσαν να έχουν πράγματι ιστορική βάση.

Ο καθηγητής Γκάντερ συνεχίζει την προσπάθεια ανάσυρσης όλων των λειψάνων και αντικειμένων από τον βυθό της θάλασσας, που όπως αποδεικνύεται είναι μία από τις πλουσιότερες αρχαιολογικές υποβρύχιες τοποθεσίες που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ.

το αγγλικό κείμενο

RED SEA: ARCHAEOLOGISTS DISCOVER REMAINS OF EGYPTIAN ARMY FROM THE BIBLICAL EXODUS

Suez| Egypt’s Antiquities Ministry announced this morning that a team of underwater archaeologists had discovered that remains of a large Egyptian army from the 14th century BC, at the bottom of the Gulf of Suez, 1.5 kilometers offshore from the modern city of  Ras Gharib. The team was searching for the remains of ancient ships and artefacts related to Stone Age and Bronze Age trade in the Red Sea area, when they stumbled upon a gigantic mass of human bones darkened by age. 

The scientists lead by Professor Abdel Muhammad Gader and associated with Cairo University’s Faculty of Archaeology, have already recovered a total of more than 400 different skeletons, as well as hundreds of weapons and pieces of armor, also the remains of two war chariots, scattered over an area of approximately 200 square meters. They estimate that more than 5000 other bodies could be dispersed over a wider area, suggesting that an army of large size who have perished on the site.

                         This magnificient blade from an egyptian khopesh, was certainly the weapon of an important character.                           It was discovered near the remains of a richly decorated war chariot, suggesting it could have belonged                           to a prince or nobleman.

Many clues on the site have brought Professor Gader and his team to conclude that the bodies could be linked to the famous episode of the Exodus. First of all, the ancient soldiers seem to have died on dry ground, since no  traces of boats or ships have been found in the area. The positions of the bodies and the fact that they were stuck in a vast quantity of clay and rock, implie that they could have died in a mudslide or a tidal wave.

The shear number of bodies suggests that a large ancient army perished on the site and the dramatic way by which they were killed, both seem to corroborate the biblical version of the Red Sea Crossing, when the army of the Egyptian Pharaoh was destroyed by the returning waters that Moses had parted. This new find certainly proves that there was indeed an Egyptian army of large size that was destroyed by the waters of the Red Sea during the reign of King Akhenaten.

For centuries, the famous biblical account of the “Red Sea Crossing” was dismissed by most scholars and historians as more symbolic than historical.

This astounding discovery brings undeniable scientific proof that one the most famous episodes of the Old Testament was indeed, based on an historical event. It brings a brand new perspective on a story that many historians have been considering for years as a work of fiction, and suggesting that other themes like the “Plagues of Egypt” could indeed have an historical base.

A lot more research and many more recovery operations are to be expected on the site over the next few years, as Professor Gader and his team have already announced their desire to retrieve the rest of the bodies and artefacts from was has turned out to be one of the richest archaeological underwater sites ever discovered.

Η ύπαρξη διαφόρων ιεραποστολικών πρακτικών σε μια Μητρόπολη ή Τοπική Εκκλησία δε σημαίνει ότι αυτόματα και αναγκαστικά θα έχουμε σχίσματα. Όχι. Αντίθετα, αποτελεί ευλογία και καρποφορία. Άλλο είναι οι αιρέσεις και τα σχίσματα, κι άλλο οι Σύλλογοι, τα Μοναστήρια, οι Αδελφότητες, οι Ενώσεις που βοηθούν την Εξωτερική Ιεραποστολή. Αυτά είναι ευλογημένα. Έχουν ασφαλώς νομική και διοικητική αυτοτέλεια, όχι όμως πνευματική. Το άγιο Πνεύμα κάνει καλά τη δουλειά Του μέσα στην ευχαριστιακή σύναξη, τη στιγμή που «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας». Η πολυφωνία και ο πλουραλισμός είναι ένας κήπος με ποικιλία ανθέων, ορχήστρα με πολυφωνία οργάνων, εκ της οποίας «ευώδες θυμίαμα και εναρμόνιον μέλος θεολογίας» αναπέμπονται. Η αρμοδιότητα του Επισκόπου έγκειται στο συγκερασμό και την εναρμόνιση των μελωδιών.

Επίσης πολλοί δεν ανέχονται παράλληλη ιεραποστολική εργασία μέσα στον κόσμο και απολυτοποιούν τους επί μέρους θεσμούς. Πλήν όμως και πάλι μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν στερεότυπα και στεγανά. Ούτε ένας άνθρωπος μπορεί να ελέγξει γεωγραφικά τον χώρο και να αποκλείσει την περιοχή. Έχουμε μοναστήρια, ησυχαστήρια, μετόχια, εξαρχείες Πατριαρχείων, Συλλόγους πάσης φύσεως, Αδελφότητες και ιεραποστολικές Ενώσεις, Στρατιωτικούς Ιερείς…

 Όλα αυτά εφόσον στοιχούν επί του Ορθοδόξου δόγματος, εφόσον δεν αλλοιώνουν το ορθόδοξο ήθος και εφόσον σέβονται την εκκλησιαστική τάξη και ιεραρχία, είναι ευπρόσδεκτα και χρήσιμα, δεν είναι παρεκκλησιαστικά, αλλά καθαρά εκκλησιαστικά, διότι όλα με τον τρόπο τους αρδεύουν το πρόσωπο της κοινωνίας και τρέφουν πνευματικά το ποίμνιο της κάθε Ενορίας. Διαφορετικά, θα έπρεπε, να αποκλείσουμε την εξομολόγηση των χριστιανών ενοριτών στα μοναστήρια και στο Άγιο Όρος, τα μοναστήρια να μη επιτρέπεται να εκδίδουν βιβλία και να διατηρούν βιβλιοπωλεία, τις Μητροπόλεις να μη έχουν ραδιοφωνικούς σταθμούς, που να  ακούγονται και στη διπλανή Μητρόπολη, γιατί κάνουν «εισπήδηση» και ενορίτες να μη πηγαίνουν σε διπλανή ενορία για πνευματική ωφέλεια και καθοδήγηση.  Επίσης κανένας άλλος δε θάπρεπε να κάνει φιλανθρωπία παρά μόνο η Ενορία. Επαρκεί η Ενορία ενός εκάστου για όλα! Αυτό μάλλον θα έπρεπε να ισχύει. Είναι δυνατόν όμως;

Εδώ σήμερα υπάρχουν μοναστήρια που έχουν Κατασκηνώσεις ακριβώς δίπλα τους, διατηρούν Συλλόγους Φίλων του Μοναστηριού, ασκούν φιλανθρωπία, ού την τυχούσα. Ένα πλήθος τοπικών Συλλόγων έχουν Τράπεζα Αίματος, όπως έχει και η κάθε Μητρόπολη, διοργανώνουν εκδρομές, Δωροκληρώσεις… Αδελφότητες έχουν τηλεοπτικούς σταθμούς. Κι όλα αυτά δεν είναι κάπου μακριά κι απόμακρα, αλλά δίπλα σε ενορίες, κοντά ή μέσα σε πόλεις και μέσα στα όρια συχνά των Μητροπόλεων. Είναι συνεπώς ευλογία να επιτελείται από πολλούς το καλό και είναι μονολιθικότητα και απολυταρχισμός να παράγεται το καλό μόνο από μια πηγή. Αυτό όντως είναι προβληματική σκέψη και τακτική. Ο απόστολος Παύλος χαιρόταν που «παντί τρόπω, είτε προφάσει είτε αληθεία, Χριστός καταγγέλλεται» (Φιλιπ. α΄ 18)

Η σπορά λοιπόν αυτή του θείου λόγου δημιούργησε μία ευλογημένη παράδοση στην πατρίδα μας μελέτης, ακροάσεως και διαδόσεως του Ευαγγελίου. Σε κάθε πόλη, από τις κατά τόπους ιερές Μητροπόλεις, από Ορθοδόξους Συλλόγους, από Μοναστικές και Ιεραποστολικές Αδελφότητες, από μεμονωμένα πρόσωπα, υπάρχει πλέον μία γενικευμένη προσπάθεια ευαγγελισμού των ψυχών. Πολλοί άνθρωποι μελετούν, ακούουν και αγωνίζονται καθημερινά να κάνουν πράξη το Ευαγγέλιο. Συγχρόνως βοηθούν και άλλους να γνωρίζουν το θείο λόγο. Απλοί  άνθρωποι του λαού, κάτω από την καθοδήγηση της Μητρός Εκκλησίας, με την επιστασία κατά τόπους Επισκόπων και Ιεροκηρύκων, εμπνεόμενοι από τον θείο λόγο και με τη χάρη των Μυστηρίων, πρωτοστατούν σε έργα αγάπης και ιεραποστολής και αποτελούν την εμπροσθοφυλακή της Εκκλησίας μας, έχοντας στα χέρια τους το ιερό Ευαγγέλιο. Αυτοί επηρεάζουν ευεργετικά και άλλους πολλούς. Αναμορφώνουν ολόκληρο το πρόσωπον της κοινωνίας και «μικρά ζύμη όλο το φύραμα ζυμοί».

Αυτοί οι άνθρωποι βοηθούν πιο ενεργά, στους Ναούς τους Ιερείς, στα εκκλησιαστικά συμβούλια του προϊσταμένους Εφημερίους, στα Φιλόπτωχα τους πτωχούς, στα συσσίτια των ενοριών τους απόρους. Επίσης συμπαρίσταται στους γέροντας των Γηροκομείων, στους αρρώστους των Νοσοκομείων, στους πενθούντες των Κοιμητηρίων, στους κρατουμένους των Σωφρονιστικών Καταστημάτων. Είναι παρόντες στα εκκλησιαστικά ιδρύματα για την εύρυθμη λειτουργία τους, στα Κατηχητικά Σχολεία δίπλα στους νέους, στα σπίτια κοντά στις οικογένειες, στις πολυκατοικίες με τα προβληματικά ζευγάρια, στις γειτονιές δείχνοντας ενδιαφέρον για τα παραμελημένα παιδιά και στα χωριά με αγάπη για τους ξεχασμένους απομάχους της ζωής. Η μήπως η  επίσημη Εκκλησία κάθε φορά που αγωνίστηκε για μεγάλα θέματα: για την εκκλησιαστική περιουσία, για το αυτόματο διαζύγιο, για τις εκτρώσεις, για τις ταυτότητες, για τα απαράδεκτα βιβλία στα σχολεία, δεν επεστράτευσε πρώτα πρώτα τους ανθρώπους που διαβάζουν και αγωνίζονται για το Ευαγγέλιο και οι οποίοι παρεκίνησαν και άλλους πολλούς να δώσουν το παρόν στο προσκλητήριό της; Και στα εθνικά θέματα: για τη Μακεδονία, για την Κύπρο, για τη Β. Ηπειρο, βοήθησαν από τους πρώτους αυτοί οι άνθρωποι. Ακόμη και για την Εξωτερική Ιεραποστολή ξοδεύουν και μοχθούν οι άνθρωποι του θείου λόγου.  Κι όλα αυτά εθελοντικά, χωρίς ιδιοτέλεια, με ταπείνωση, υπακοή, σεμνότητα και για τη δόξα του Θεού και την ωφέλεια των ψυχών.

Ο Φίλιππος Κουτσάφτης περιγράφει βήμα βήμα τις επιπτώσεις των Παθών (με έξι ανακρίσεις και τέσσερις βασανισμούς) και εξηγεί πώς προήλθε ο θάνατος του Χριστού στον Σταυρό.

Ο Φίλιππος Κουτσάφτης είναι ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών και ίσως ο πιο διάσημος ιατροδικαστής των τελευταίων δεκαετιών.
Έχει κληθεί να μελετήσει και να αποφανθεί για τα μεγαλύτερα σύγχρονα εγκλήματα και οι εκθέσεις του προσέφεραν πολύτιμα στοιχεία στις Αρχές. Αυτή τη φορά όμως εκλήθη να κάνει μια διαφορετική «νεκροψία» και «έκθεση», για το μαρτύριο και τον θάνατο Του Ιησού Χριστού.

Ο κ. Κουτσάφτης έχει κάνει μια βαθιά μελέτη (συστηματικά εδώ και καιρό) για το θέμα, εξετάζοντας όλες τις πηγές και αναλύοντας τα Πάθη και τον θάνατο Του Ιησού Χριστού με επιστημονικό τρόπο. Σήμερα αναλύει στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία» τα αίτια θανάτου Του Ιησού, την επίπτωση κάθε βασανιστηρίου αλλά και την ψυχοσωματική κατάσταση του Χριστού.

Τέλος, απαντά γιατί καταρρίπτονται όλες οι θεωρίες που αμφισβητούν ότι Ο Χριστός πέθανε πάνω στον Σταυρό, με τελικό σκοπό να αμφισβητηθεί η Ανάστασή Του.

E: Κύριε Κουτσάφτη, τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας από τις Γραφές, την παράδοση της Εκκλησίας και τις ιστορικές πηγές μάς δίνουν μια πλήρη εικόνα για τα μαρτύρια Του Χριστού;

Βεβαιότατα. Ξέρουμε πάρα πολλά στοιχεία και θα έλεγε κανείς ότι μπορούμε να βγάλουμε ένα πόρισμα. Ελπίζω να μην ακούγεται ασεβές αυτό το τόλμημα σε ορισμένους, γιατί τόλμημα είναι. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το θείο πάθος είναι εκούσιο. Ο Κύριος με τη δική Του θέληση δέχτηκε τα πάντα, γι' αυτό ακόμα και την ώρα που τα καρφιά έσκιζαν τις σάρκες του και τρυπούσαν τα οστά Του Αυτός προσευχόταν για τους σταυρωτές Του, πράγμα πρωτοφανές.

E: Ποια ήταν λοιπόν η επίπτωση των Παθών;

Αυτό που πρέπει όλοι να γνωρίζουν είναι ότι τα Πάθη είναι ψυχοσωματικά. Ο Χριστός, όταν φεύγει από τον Μυστικό Δείπνο και πορεύεται για να προσευχηθεί, αφήνοντας λίγο πιο μακριά τους τρεις μαθητές (Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη), εμφανίζεται με βάση τις Γραφές εκστατικός σαν κάτι δυσάρεστο να περιμένει. Στο τέλος (ενώ οι μαθητές δεν έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει) Ο Ιησούς προσεύχεται για τρίτη φορά και τρέχει από το μέτωπό του ιδρώτας και αίμα. Αυτό το σημείο της διήγησης περί «αιματηρού ιδρώτα» αμφισβητήθηκε πολύ έντονα για αιώνες. Ο Ευαγγελιστής όμως γράφει κάτι που ήταν αδιανόητο και πρωτοφανές, χωρίς να τον νοιάζει αν θα τον αμφισβητήσουν ή αν θα πουν ότι γράφει φανταστικά πράγματα. Πράγματι, λοιπόν, το Ευαγγέλιο 2000 χρόνια μετά δικαιώθηκε, καθώς η Ιατρική πρόσφατα αποφάνθηκε ότι υπάρχει ένα σπάνιο συνοδό σύμπτωμα του οργανισμού με αυτά τα χαρακτηριστικά όταν κάποιος βρεθεί σε μεγάλη ψυχοσωματική ένταση. Ξέρουμε πλέον από τη σύγχρονη επιστήμη ότι οι ιδρωτοποιοί αδένες είναι διάσπαρτοι στο σώμα, αλλά οι πολυπληθέστεροι βρίσκονται στις παλάμες, στα πέλματα, στον αυχένα, στις παρειές και στο μέτωπο. Οταν ο άνθρωπος βρεθεί σε μεγάλη ένταση, είναι δυνατόν να γίνει αυτόματη ρήξη μεγάλου αριθμού τριχοειδών αγγείων στο σπείραμα των αδένων. Το αίμα που απελευθερώνεται αναμειγνύεται με τον ιδρώτα, τον βάφει κόκκινο και στη συνέχεια το παραχθέν μείγμα αναβλύζει στο δέρμα. Δηλαδή ο Ευαγγελιστής Λουκάς έγραψε την αλήθεια. Καταλαβαίνει, όμως, κανείς σε πόσο μεγάλο βαθμό έντασης βρισκόταν Ο Ιησούς πριν ακόμα από τη σύλληψή Του. Την άλλη μέρα ήξερε ότι θα αναλάβει την ανθρώπινη αμαρτία ως αντικαταστάτης του πεσόντος ανθρώπου και θα αντιμετωπίσει πάνω στον Σταυρό τη θεία δικαιοσύνη. Δεν ήθελε να χάσει το βλέμμα του πατέρα Του που ήταν στραμμένο πάνω Του. Δεν ήταν η αγωνία Του ούτε για τη μαστίγωση ούτε για τα καρφιά.

E: Τα μαρτύρια πριν από τη Σταύρωση ποια ήταν και ποια επίπτωση είχαν;

Μετά τη σύλληψη Ο Ιησούς πέρασε από έξι εξαντλητικές και κακόπιστες ανακρίσεις. Από τον Αννα, τον Καϊάφα, το Συνέδριο, τον Πιλάτο, τον Ηρώδη και ξανά από τον Πιλάτο. Στα μεσοδιαστήματα κακοποιήθηκε με τέσσερις πολύωρους και βάρβαρους βασανισμούς. Μεταξύ των ανακρίσεων και των βασανισμών σύρθηκε αλυσοδεμένος και δερόμενος έξι φορές. Η απόσταση που διήνυσε με τις αλυσίδες ήταν περίπου έξι χιλιόμετρα. Και όλα αυτά νηστικός, διψασμένος και άυπνος.

E: Οι πιέσεις τι ρόλο έπαιξαν;

Του ασκήθηκε έντονη ψυχοσωματική βία, Τον έγδυσαν τρεις φορές, Τον έντυσαν άλλες τόσες, Τον μαστίγωσαν, Του φόρεσαν το ακάνθινο στεφάνι και Του φόρτωσαν τον βαρύ Σταυρό. Στις ανακρίσεις Τον διέσυραν και Τον εξευτέλισαν. Ήθελαν με κάθε τρόπο να Τον κάνουν να λυγίσει.

E: Μεταξύ άλλων, μαστιγώθηκε.

Ναι. Η μαστίγωση γινόταν με φραγγέλιο, που είχε λουριά με απολήξεις σφαιρίδια και άκρες από κόκαλα. Κάθε φορά που έπεφτε στο σώμα το μαστίγιο αυτά τα αντικείμενα έμπαιναν μέσα στις σάρκες και όταν το τραβούσε ο βασανιστής για να ξαναχτυπήσει έσκιζαν το δέρμα. Οι πληγές που προκάλεσαν ήταν φοβερές σε όλη την οπίσθια επιφάνεια και την πλάγια κοιλιακή και θωρακική χώρα, που πρέπει να ήταν καταματωμένη. Πρέπει να έχασε πολύ μεγάλη ποσότητα αίματος Ο Χριστός μόνο από αυτό.

E: Ως προς τον Σταυρό που κουβάλησε;

Οταν Ο Κύριος φορτώθηκε τον Σταυρό έπρεπε να κουβαλήσει ένα ξύλο που δεν ήταν πλανισμένο (όπως το βλέπουμε στις αγιογραφίες). Ηταν δυο κορμοί γεμάτοι σκληρό φλοιό και ρόζους και καταλαβαίνετε τι έγινε όταν πέταξαν πάνω στην πλάτη Του το οριζόντιο τμήμα. Την ήδη καταματωμένη πλάτη από τη μαστίγωση. Αυτός ο βαρύς κορμός μπήκε μέσα στις πληγές προκαλώντας αφόρητο πόνο.
Στη συνέχεια Ο Ιησούς κυριολεκτικά σέρνει τα βήματά Του και υποφέρει. Πλέον δεν έχει ανάσες και αρκετό οξυγόνο. Το αίμα Του λιγοστεύει και κάποια στιγμή λυγίζουν τα γόνατά Του και είναι αδύνατον να προχωρήσει.

E: Περιγράφετε μια κατάσταση που σχεδόν δεν αντέχεται με βάση τα ανθρώπινα μέτρα.

Ναι. Πιστεύω αν δεν ήταν Ο συγκεκριμένος εκεί θα είχε πεθάνει. Κανονικά, με βάση τη λογική, εκεί (στην πορεία προς τον Γολγοθά) θα έπρεπε να είναι το τέλος.

E: Ωστόσο, Ο Χριστός φτάνει τελικά μέχρι τη Σταύρωση. Εκεί τι ακριβώς γίνεται;

Εκεί οι σταυρωτές ξαπλώνουν Τον Ιησού πάνω στον Σταυρό και Του καρφώνουν τα χέρια και τα πόδια. Για το ακριβές σημείο του καρφώματος υπάρχουν δύο εκδοχές: το εσωτερικό της παλάμης, που φαίνεται και σε πολλές εικόνες, ή το κέντρο της έσω επιφανείας των καρπών. Η πρώτη εκδοχή είναι για μένα η πιο προσιτή. Η παλάμη έχει μικρό πάχος, μεγάλη επιφάνεια και λόγω των τενόντων και των περιτονιών δεν σκίζεται το δέρμα. Υπάρχουν και τα μετακάρπια οστά, που μπορούν να συγκρατήσουν το βάρος.
Αν, πάντως, το καρφί μπήκε ανάμεσα στα δύο κόκαλα, κερκίδα και ωλένη, έχουμε τραγικό πόνο γιατί τραυματίστηκε το μέσο νεύρο. Σκεφτείτε ότι αν ακουμπήσουμε ελάχιστα το νεύρο του αγκώνα νιώθουμε έντονο πόνο. Φανταστείτε να περάσει καρφί από αυτό το νεύρο. Ως προς το κάρφωμα των ποδιών οι δύο εκδοχές είναι ότι σταύρωναν τα πόδια και το καρφί περνούσε από το ένα πόδι στο άλλο ή ότι καρφώθηκαν παράλληλα. Ευρήματα του 1968 σε τάφους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ μάς δείχνουν ότι υπήρχαν και άλλοι που σταυρώθηκαν στα πόδια με τον πρώτο τρόπο.

E: Ο θάνατος τελικά από τι επήλθε; Γνωρίζουμε;

Μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένας θάνατος αργός και λίαν βασανιστικός. Με την ανύψωση του Σταυρού Ο Χριστός αντιμετωπίζει μια σειρά από δυσμενείς παράγοντες:
- Υποχρεωτική ορθοστασία, που Του δημιουργεί ορθοστατική υπόταση.
- Υποχρεωτική ακινησία, που δεν δίνει τη δυνατότητα στο φλεβικό αίμα να επιστρέψει στην καρδιά.
- Ειδική στάση του θώρακα, με το βάρος του σώματος να είναι σε μόνιμη έκπτυξη και να δυσκολεύει φοβερά την αναπνοή. Δεν μπορεί να κάνει εκπνοή παρά μόνο εισπνοή. Αυτό συντόμευσε τον θάνατό Του.
Επιπλέον αντιμετωπίζει επιπλοκές τραυμάτων, αιμορραγία, αφυδάτωση, πείνα, δίψα και εξάντληση.

E: Το τελικό «πόρισμα»;

Επρόκειτο για πολυπαραγοντικό θάνατο. Πολλά πράγματα έδρασαν για την κατάληξη, με τελικό αίτιο την ασφυξία μαζί με την κυκλοφορική ανεπάρκεια. Μια σημαντική λεπτομέρεια είναι και η επιδρομή των σαρκοφάγων εντόμων. Το αίμα φέρνει από πολύ μακριά έντομα που κόβουν κομμάτια από τις πληγές ενός ακίνητου ανθρώπου! Οι πιο φοβερές στιγμές για Τον Κύριο ήταν μετά το κάρφωμα στον Σταυρό.

E: Πώς εξηγείτε την αντοχή που έδειξε;

Ο Χριστός δεν πέθανε πριν από τη Σταύρωση γιατί υπήρχε λόγος. Υπερέβη τα ανθρώπινα μέτρα και για μένα το ότι άντεξε και ανέβηκε στον Σταυρό είναι ακόμα ένα δείγμα της θεότητάς Του.

E: Μπορείτε να μας περιγράψετε τι αισθανόταν Ο Ιησούς φορώντας το ακάνθινο στεφάνι;

Πρώτα πρώτα, να σας πω ότι είναι πρωτοφανής τρόπος αντιμετώπισης. Ποτέ πριν δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο και ποτέ ξανά δεν επαναλήφθηκε. Επρόκειτο για φρίκη! Το κατασκεύασαν από μια τζιτζιφιά, ευλύγιστο φυτό που ευδοκιμεί στην περιοχή, με πολύ μεγάλα και σκληρά αγκάθια. Μέχρι τότε τα στεφάνια των καταδίκων ήταν σιδερένια και προσαρμόζονταν με βάση τη διάμετρο του κρανίου. Εδώ ήταν βασανιστήριο. Το τριχωτό της κεφαλής είναι αγγειοβριθέστατο. Έχει πολύ καλή αιμάτωση και ειδική νεύρωση. Η αιμορραγία, λοιπόν, ήταν μεγάλη και αφόρητος ο πόνος από τα αγκάθια στα νεύρα.

E: Κατά καιρούς έχουν ακουστεί θεωρίες ότι Ο Χριστός δεν είχε πεθάνει στον Σταυρό και ότι έτσι δικαιολογείται (λογικά) η Ανάστασή του. Κατά τη γνώμη σας, αυτό μπορεί να στέκει;

Τυχαία έγινε, νομίζετε, ο λογχισμός της πλευράς; Καθόλου τυχαία. Αυτό το γεγονός είναι το πιστοποιητικό του θανάτου. Η λόγχη τρύπησε την πλευρά και βγήκε «αίμα και ύδωρ». Από όποια πλευρά και να έγινε ο λογχισμός, με αυτό το βαρύ όπλο των δυόμισι μέτρων, δεν υπάρχει περίπτωση ο οποιοσδήποτε να μείνει ζωντανός. Με τίποτα!

Αρα καταρρίπτονται όλα;

Φυσικά. Οι αρνητές βέβαια λένε ό,τι θέλουν, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ασχολούνται με Τον Χριστό αφού γι' αυτούς δεν υπάρχει.

Ἔκπληκτοι οἱ Τοῦρκοι ἐρευνητές καί οἱ κάτοικοι τῆς ἱστορικῆς βυζαντινῆς πόλης τῆς Νίκαιας, ἀντίκρισαν ἕνα πρωί νά ἐμφανίζεται στήν λίμνη τῆς περιοχῆς καί κάτω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τοῦ νεροῦ, ὁ σκελετός μιᾶς μεγαλοπρεποῦς βυζαντινῆς ἑλληνορθόδοξης ἐκκλησίας. Σημάδια τῶν καιρῶν;

Σύμφωνα μέ τά δημοσιεύματα τοῦ τοπικοῦ τύπου ἀλλά καί τῶν ἐφημερίδων, Milliyet καί Zaman, οἱ πρῶτοι πού ἀντιλήφτηκαν τήν ὕπαρξη τῶν θεμελίων αὐτή τῆς ἱστορικῆς βυζαντινῆς ἐκκλησίας ἦταν οἱ πιλότοι κάποιου ἀεροπλάνου πού πραγματοποιοῦσε πτήση πάνω ἀπό τήν λίμνη.   Οἱ πρῶτες ἀναφορές τῶν ἴδιων των Τούρκων κάνουν λόγο γιά τήν ἱστορική μεγάλη ἐκκλησία πού ἦταν ἀφιερωμένη στόν ἅγιο Πέτρο καί ἡ ὁποία κτίστηκε τόν τέταρτο αἰώνα, ἦταν δηλαδή ἀπό τούς πρώτους μεγάλους ναούς πού κόσμησαν στήν συνέχεια ὅλη τήν.... ἑλληνορθόδοξη χριστιανική Μικρά Ἀσία.

Οἱ πρῶτες πληροφορίες γιά τό ἱστορικό αὐτό κτίσμα πού ἔμεινε κάτω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς λίμνης, εἶναι ὅτι βρίσκεται 20 περίπου μέτρα ἀπό τήν ἀκτή καί σέ βάθος δυό μέτρων ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς λίμνης. Ὅπως ἀνέφερε σχετικά ὁ πρόεδρος τοῦ Ἀρχαιολογικοῦ Τμήματος τοῦ πανεπιστημίου Uludag τῆς Προύσας, Mustafa Sahin, στό μέρος  αὐτό ὅπου βρέθηκαν τά ἐρείπια τῆς ἐκκλησίας ἔπρεπε νά βρίσκονταν ἐπίσης τό κτίριο τῆς τοπικῆς βουλῆς ἐπί ρωμαϊκῆς ἐποχῆς. Δίπλα ἀκριβῶς ἀπό αὐτό τό κτίριο εἶχε κτιστεῖ αὐτή ἡ μεγαλοπρεπής ἐκκλησία πού ὅπως δείχνουν καί οἱ φωτογραφίες πρέπει νά δέσποζε σέ ὅλη τήν περιοχή. Τά πρῶτα ἱστορικά στοιχεῖα πού προβάλουν οἱ Τοῦρκοι εἶναι ὅτι ἡ ἀνέγερση αὐτοῦ του ναοῦ ἔγινε ἀμέσως μετά τήν ἐπικράτηση, τό 313 ἀπό τόν Μέγα Κωνσταντῖνο, τοῦ χριστιανισμοῦ.

Τό κοσμοϊστορικό αὐτό γεγονός σηματοδότησε τήν ἀνέγερση καί ἄλλων περικαλλῶν ναῶν σέ ὅλο το μῆκος καί τό πλάτος τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὅπου κατοικοῦσε ἐκείνη τήν περίοδο ὁ πυκνότερος χριστιανικός πληθυσμός ἀπό ὅλες τίς ρωμαϊκές ἐπαρχίες. Ὁ ναός λέγεται ὅτι ἀπό τόν μεγάλο σεισμό τοῦ 740 πού ἔπληξε τήν εὐρύτερη περιοχή εἶχε πάθει μεγάλες ζημιές καί στή συνέχεια ἀνακαινίστηκε στήν νεότερή του μορφή.  Προφανῶς  οἱ διάφοροι σεισμοί πού ἔγιναν στό παρελθόν στήν περιοχή τῆς Νίκαιας, ὅπως ὁ μεγάλος σεισμός τοῦ 1999,  βύθισαν τήν ἐκκλησία κάτω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς λίμνης. Σήμερα καί κάτω ἀπό ἄγνωστες μέχρι στιγμῆς συνθῆκες, ὁ ναός ἐπανῆλθε στήν ἐπιφάνεια σέ μιά ἀεροφωτογράφιση ἀπό ἕνα τουρκικό ἀεροπλάνο πού πετοῦσε πάνω ἄπ τήν λίμνη.

Σύμφωνα μέ τίς ἱστορικές πληροφορίες ἡ Νίκαια ἦταν ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα χριστιανικά κέντρα ἀπό τήν πρώτη περίοδο τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας καί ὅπως εἶναι γνωστό ἐκεῖ ἔγινε ἡ πρώτη μεγάλη οἰκουμενική σύνοδος τῶν χριστιανῶν. Τό κτίριο τῆς τοπικῆς γερουσίας, (Senato Saray), ὅπως ἀναφέρουν καί οἱ ἴδιοι οἱ Τοῦρκοι, κτίστηκε τό 325.  Πολύ κοντά  κτίστηκε ὁ μεγάλος ναός τῆς ἁγίας Σοφίας πού σώζεται μέχρι σήμερα ἀλλά οἱ Τοῦρκοι πρίν ἀπό δυό χρόνια τόν μετέτρεψαν σέ τζαμί.

Οἱ διάφορες μαρτυρίες τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς, ὅπως ἀνέφερε ὁ καθηγητής τοῦ πανεπιστημίου τῆς Προύσας, Bedri Yalman, ἔλεγαν ὅτι οἱ ψαράδες ἐδῶ καί καιρό ἔβλεπαν κάποια περίεργα ἐρείπια νά βρίσκονται στόν βυθό τῆς λίμνης χωρίς ὅμως νά δώσουν σημασία γιά τήν ἱστορική καί ἀρχαιολογική τους ἀξία. Ξαφνικά μιά τυχαῖα πτήση ἀπό ἕνα τουρκικό ἐρευνητικό ἀεροπλάνο πού χαρτογραφοῦσε τήν περιοχή ἀνακάλυψε τόν ἱστορικό αὐτό ἑλληνορθόδοξο χριστιανικό ναό. Οἱ πρῶτες φωτογραφίες πού βγῆκαν στήν  δημοσιότητα δείχνουν τό μεγάλο μέγεθος αὐτοῦ του ναοῦ βασιλικοῦ ρυθμοῦ. Ὅπως διαπιστώνουν καί οἱ Τοῦρκοι ἐρευνητές, εἶναι μεγαλύτερος καί ἀπό τήν ἁγία Σοφία, γεγονός πού δείχνει τήν μεγάλη ἱστορική ἀλλά καί θρησκευτική ἀξία του. Ὁ ναός αὐτός θεωρεῖται ὅτι ἦταν ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα χριστιανικά κέντρα ὅλης της Μικρᾶς Ἀσίας καί γιά τόν λόγο αὐτό θά προσήλκυε πολλούς προσκυνητές ἀπό πολλές περιοχές.

Ἄγνωστο εἶναι τό πότε ἀκριβῶς βυθίστηκε κάτω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς λίμνης, ἀλλά τό σημαντικότερο εἶναι πώς ἐντελῶς ἀπροσδόκητα ἐμφανίστηκε ξανά γιά νά δείξει γιά ἄλλη μιά φορά πώς ἡ ἑλληνορθόδοξη  χριστιανική ταυτότητα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ποτέ δέν χάθηκε καί ἀκόμα καί σήμερα μέ διάφορα «σημάδια» ἐκπλήσσει ἀκόμα καί τούς ἴδιους τους σημερινούς κατοίκους της.

Πηγή: http://www.enromiosini.gr/