Α´. Μικρή εἰσαγωγή
Ἀκοῦμε καί λέμε, παιδιά, τήφράση: Ὁ Χριστός ὁ Λυτρωτής μας!... Μᾶς λύτρωσε!... Τί σημαίνει ὅμως Λυτρωτής; Λύτρωση; Τό σκεφθήκαμε;...
Γίνεται, βέβαια, ἀπό τή λέξη λύτρο καί λύτρα, πού θά πεῖ: πληρώνω μεγάλα ποσά, γιά νά ἐξαγοράσω καί ἀπελευθερώσω κάποιον ἀπό ληστές, καταδίκη, θάνατο! Λυτρωτής, λοιπόν, ἐκεῖνος πού πληρώνει καί ἐξαγοράζει. Λύτρωση, ἡ ἀπελευθέρωση! ῾Η σωτηρία! Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί λέμε Λυτρωτή μας τόν Χριστό. Γιατί; (...)
—Δέν μᾶς ἐξαγόρασε ἁπλῶς ἀπό κάποια πρόσκαιρη αἰχμαλωσία! Ἀλλά ἀπό τήν αἰώνια σκλαβιά τῆς ἁμαρτίας, τοῦ Διαβόλου καί τοῦ θανάτου! Ἀσύγκριτη ἐξαγορά! Καί τί ἔδωσε γιά λύτρα; (...)
—Τί ἔδωσε! Τό ἀτίμητο ἀνάμεσα στά πιό πολύτιμα! Πιό πολύτιμο καί ἀκριβό δέν ὑπάρχει! Τό θεϊκό πανάγιο Αἷμα Του!... Ἐπάνω στόν Σταυρό τοῦ Γολγοθᾶ!... Δέν ὑπῆρχε ἀπ᾿ αὐτό πιό φριχτό μαρτύριο πόνου, ντροπῆς κι αἰσχύνης! Ξύλο κατάρας τό ἔλεγαν καί «ἐπικατάρατον» ἐκεῖνον πού σταύρωναν!...
Β´. Ἀφήγηση
Βρισκόμαστε στίς τελευταῖες μέρες τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Κυρίου μας.
Ἐκεῖνες τίς μέρες οἱ ᾿Ιουδαῖοι γιόρταζαν τήν πιό μεγάλη γιορτή τους, τό ἑβραϊκό Πάσχα...
Τό πασχαλινό δεῖπνο μέ τούς Μαθητές Του ἔχει τελειώσει. ῏Ηταν τό τελευταῖο δεῖπνο μαζί τους! Τό «Δεῖπνο τό Μυστικό»! Καί τώρα μαζί μέ τούς ἕντεκα στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ!
῎Ω! οἱ ὧρες τοῦ Κυρίου στή Γεθσημανῆ. Πόσο μαρτυρικές εἶναι! Εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ φριχτοῦ Πάθους!... Πιό κεῖ Τόν παραστέκουν οἱ τρεῖς Μαθητές. Πέτρος, ᾿Ιάκωβος καί ᾿Ιωάννης. Τούς ἔχει ζητήσει νά ἀγρυπνήσουν μαζί Του. Πέφτει στά γόνατα. Τό θεῖο του πρόσωπο ἀκουμπᾶ στό χῶμα! Μπροστά Του βλέπει τόν φριχτό Σταυρό! Εἶναι φορτωμένος τίς ἁμαρτίες ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀπό τόν Ἀδάμ μέχρι τόν τελευταῖο πού θά γεννηθεῖ στή γῆ! Καί πῶς νά τίς σηκώσει ὅλες ἐπάνω Του ὁ καθαρότατος καί ἀναμάρτητος!
—Πάτερ, ἄν εἶναι δυνατόν, ἄς περάσει ἀπό μένα τοῦτο τό ποτήρι (τοῦ Πάθους)! ῞Ομως, νά μή γίνει αὐτό πού θέλω ἐγώ! Ἀλλ᾿ αὐτό πού θέλεις Σύ, Πάτερ! Σηκώθηκε.
Καί νά! Ἀπό μακριά ἡ ὀχλοβοή καί τ᾿ ἀναμμένα δαδιά! ῎Ερχονται νά Τόν συλλάβουν μέ μαχαίρια καί ξύλα! Μπροστά ὁ ᾿Ιούδας, ὁ ὁποῖος μέ προδοτικό φίλημα παραδίδει τόν Διδάσκαλό του...
Τρεῖς δίκες ἄδικες καί παράνομες ἀκολούθησαν. Στόν Ἄννα, στόν Καϊάφα, στόν Πιλάτο! Ὁ Κύριος εἶναι μόνος στά χέρια τῶν βασανιστῶν Του. Οἱ Μαθητές σκόρπισαν φοβισμένοι!...
Ὁ Κύριος τώρα ἔχει ὁδηγηθεῖ στόν Πιλάτο. Πῶς κατάφεραν οἱ Ἀρχιερεῖς νά φανατίσουν καί νά συγκεντρώσουν τόσο πλῆθος μπροστά στό «Πραιτώριο» (Διοικητήριο)! Μανιασμένα ξεφωνίζουν:
—«Σταυρωθήτω»! Εἶναι Ἐπαναστάτης! Λέει ὅτι εἶναι Βασιλέας! Ἐμποδίζει νά πληρώνουμε φόρους στόν Καίσαρα...
Ὁ Πιλάτος, ὅμως, θαυμάζει τόν Κύριο γιά τίς ἀπαντήσεις Του. Δέν βρίσκει σ᾿ Αὐτόν αἰτία καταδίκης. Διακρίνει ὅτι ἀπό φθόνο θέλουν νά Τόν θανατώσουν. Σύμφωνα μέ ἔθιμο, μποροῦσε νά τούς ἐλευθερώσει τό Πάσχα ἕναν κατάδικο, ὅποιον ἤθελαν. Τούς ρωτᾶ:
—Ποιόν θέλετε νά σᾶς ἀφήσω ἐλεύθερο; Τόν Βαραββᾶ (πού τόν ἤξεραν ὅτι ἦταν μεγάλος κακοῦργος) ἤ «᾿Ιησοῦν τόν λεγόμενον Χριστόν»;
Ποιός θά τό πίστευε!;
—«Βαραββᾶν, Βαραββᾶν»! ξεφωνίζουν τά πλήθη!
—Καί τόν Χριστό;
—«Σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν»!...
Καί τότε τούς ἀπέλυσε τόν κακοῦργο Βαραββᾶ καί τούς παρέδωσε τόν Εὐεργέτη τους νά Τόν σταυρώσουν, ὅπως ἤθελαν!...
Τώρα Τόν φτύνουν στό πρόσωπο! Τοῦ παίρνουν τό καλάμι καί Τόν κτυποῦν στό κεφάλι. Γονατίζουν μπροστά Του καί Τόν κοροϊδεύουν:
—«Χαῖρε ὁ βασιλεύς τῶν ᾿Ιουδαίων»!
Κι ἀφοῦ ξέβρασαν ἐπάνω Του ὅλη τήν ἀσέβεια καί βαρβαρότητά τους,Τοῦ φόρτωσαν τόν ὀγκώδη καί βαρύ σταυρό, γιά νά τόν ἀνεβάσει στόν Γολγοθᾶ! Ὀδυνηρή πορεία! Ὁ σταυρός ὑπερβολικά βαρύς γιά τό καταπληγωμένο, εὐαίσθητο σῶμα τοῦ Κυρίου μας. Ἐπιδεινώνει τίς πληγές Του! Ἐκεῖνος σκυφτός τόν ἀνεβάζει! Πορεία ἐξευτελιστική! Τά γόνατά Του λυγίζουν. Οἱ δυνάμεις Του σβήνουν!... Οἱ στρατιῶτες φοβοῦνται μήν πεθάνει στόν δρόμο!... Κανείς δέν πλησίαζε νά βοηθήσει. (Ὁ σταυρός ἐθεωρεῖτο μολυσμένος). ῞Ωσπου, νά ὁ Σίμων ὁ Κυρηναῖος! Τόν ἀγγαρεύουν. ῎Ω, τί τιμή στόν Σίμωνα ν᾿ ἀνακουφίσει τόν Κύριο σηκώνοντας τόν βαρύ σταυρό Του!
Καί τώρα ἐπάνω στόν Γολγοθᾶ (κρανίου τόπος)! Τό Ἅγιο Σῶμα Του κρέμεται ἀπό τίς πληγές τῶν καρφιῶν! Ὁ πυρετός ἀνεβαίνει στά ὕψη! Κατακαίει τά σπλάχνα!... Ἐνῶ γύρω Του συνεχίζονται οἱ περιπαιγμοί καί ἡ χλεύη!... Ὁ Κύριός μας τά ὑπομένει ὅλα σιωπηλός! Δέν παραπονεῖται. Δέν διαμαρτύρεται γιά τήν ἀδικία, τήν ἀχαριστία, τήν κακότητα!... Ἀντίθετα! Προσεύχεται γιά τούς σταυρωτές Του! ῎Ω θεϊκό μεγαλεῖο!
—«Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι»!
Μέ πόση ἀγάπη δέχεται τή μετάνοια καί ὁμολογία τοῦ ἑνός ἀπό τούς δύο συσταυρωθέντες ληστές!...
—«Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου»!
—«Σήμερον μετ᾿ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ»!...
Πόσο σεβασμό, ἐνδιαφέρον καί ἀγάπη δείχνει στήν Παναγία Μητέρα Του, πού μέ δριμύτατο πόνο Τόν παραστέκει κάτω ἀπό τόν Σταυρό! Ἀναθέτει τή φροντίδα Της στόν ἀγαπημένο Του Μαθητή ᾿Ιωάννη, πού στέκει δίπλα Της. Τοῦ Τή δίνει «Μητέρα»!
—«...ἴδε ὁ υἱός σου»! «...ἰδού ἡ μήτηρ σου...»!
Ἡ ὥρα περνᾶ. Τό μαρτύριο τοῦ Χριστοῦ μας ἐπί τοῦ Σταυροῦ συνεχίζεται. Καί τότε ἀκούγεται ἡ φωνή Του:
—«Διψῶ»!
Καί Τοῦ δίνουν ξίδι καί χολή μ᾿ ἕνα σφουγγάρι! Δέν τά δέχεται. Κι ὅμως διψᾶ. Τόν καίει ὅμως κι ἄλλη δίψα. Δίψα γιά τή δική μας ἀγάπη! Γιά τή δική μας λατρεία!
Αἰσθάνεται μόνος! Μέ τήν κάθε εἴδους ἁμαρτία, τόν κάθε εἴδους πόνο, νά τά σηκώνει ἀπάνω στό πάναγνο, τό πανάγιο Σῶμα Του! Θυσιάζεται γιά ὅλους! Πληρώνει γιά ὅλους! Τό θεϊκό Του Αἷμα χύνεται γιά ὅλους καί γιά καθένα ἀπό μᾶς χωριστά! Πάσχει ὁ Θεός τῆς ἀγάπης! Μονομαχεῖ μέ τόν Διάβολο καί τόν θάνατο!
—«᾿Ηλί ᾿Ηλί, λιμᾶ σαβαχθανί;» Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μέ ἐγκατέλειψες;...
῾Η πιό βαριά στιγμή τῆς πάλης καί τοῦ μαρτυρίου Του!...
—Ἀφῆστε νά δοῦμε ἄν θά ἔλθει ὁ ᾿Ηλίας νά Τόν σώσει! εἶπαν μερικοί.
Τόσο κατάλαβαν τό νόημα τῶν λόγων Του!
Οἱ σταυρωτές Του γύρω Του οὐρλιάζουν! Ἄν εἶσαι Υἱός τοῦ Θεοῦ, κατέβα ἀπό τόν σταυρό!... Οἱ στρατιῶτες μοιράζονται τά ἱμάτιά του! Γιά τόν ἄρραφο χιτώνα Του ρίχνουν κλῆρο!
Κι ὤ! Τί φοβερό! Ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος, τό λογικό πλάσμα, τό τιμημένο ἀπό τόν Δημιουργό Του μέ τή θεία εἰκόνα Του, Τόν σταυρώνει, ἡ φύση διαμαρτύρεται! Ὁ ἥλιος μαζεύει τίς ἀκτίνες του. Σκοτάδι γίνεται ἀπό τίς 12 τό μεσημέρι σ᾿ ὅλη τή γῆ, ὥς τίς 3 τό ἀπόγευμα! Σεισμός μέγας! Σχίζεται τό βαρύ παραπέτασμα τοῦ Ναοῦ! Ἀνοίγουν τάφοι!
Οἱ προφητεῖες γιά τό Πάθος ἔχουν πραγματοποιηθεῖ. Τό ἔργο Του γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου (κοσμοσωτήριο ἔργο) τό ἔχει τελειώσει καί τό ἔκαμε τέλειο!... ῎Εχει φθάσει ἡ κορυφαία (ἡ πιό ψηλή) στιγμή τῆς θυσίας Του! ῞Ωρα νά παραδώσει εἰς τόν Πατέρα τό πνεῦμα Του!...
—«Τετέλεσται»! φωνάζει μέ δυνατή φωνή!
Κλίνει τή θεϊκή κεφαλή καί μόνος Του παραδίδει τό πνεῦμα!... Εἶναι ὁ Νικητής! Νίκησε μιά γιά πάντα καί γιά ὅλους μας τούς τρεῖς φοβερούς ἐχθρούς τοῦ ἀνθρώπου: Τήν ἁμαρτία, τόν θάνατο καί τόν Διάβολο! Μᾶς ἔλυσε ἀπό τά τρομακτικά δεσμά τους!... Πλήρωσε λύτρο ἀτίμητο τό πανάγιο Αἷμα Του!...
Ὁ ρωμαῖος ἑκατόνταρχος καί οἱ ἄλλοι γύρω του τρομάζουν!
—«Ἀληθῶς Θεοῦ υἱός ἦν οὗτος»! ὁμολογοῦν!
Πολλοί κτυποῦν τά στήθη τους μεταμελημένοι!... Οἱ ᾿Ιουδαῖοι βιάζονταν νά κατεβά-σουν τά σώματα ἀπό τόν σταυρό, ἐπειδή ξημέρωνε τό Σάββατο τοῦ Πάσχα. Ζητοῦν ἄδεια νά σπάσουν τά σκέλη τῶν σταυρωμένων, γιά νά συντομεύσουν τόν θάνατό τους. Ὁ ᾿Ιησοῦς, ὅμως, εἶχε ἤδη πεθάνει καί δέν τοῦ ἔσπασαν τά σκέλη (γιά νά πραγματοποιηθεῖ καί αὐτή ἡ προφητεία). Μόνο ἕνας στρατιώτης, γιά νά βεβαιωθοῦν, ἐλόγχισε τή θεϊκή Του πλευρά, καί ἀμέσως ἔτρεξε «αἷμα καί ὕδωρ»! Πηγή ζωῆς, νά καθαρίζει καί νά τρέφει αἰώνια τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων!
Γ´. Επεξεργασία
Μιλήσαμε γιά τή λυτρωτική θυσία τοῦ Κυρίου μας. Τά Ἅγια Πάθη καί τή Σταύρωσή Του!... ῾Η ψυχή μας γεμίζει ἀπό εὐγνωμοσύνη! Συμπάσχει μαζί Του καί δάκρυα θερμῆς ἀγάπης τήν πλημμυρίζουν!... Γιά νά δοῦμε ὅμως:
Γιά ποιό βασικό λόγο θυσιάστηκε ὁ Κύριος καί Θεός μας; (...)
Γιά νά νικήσει τόν αἰώνιο ἐχθρό τῆς σωτηρίας μας, τόν Διάβολο.
Νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας.
Νά καταργήσει τόν θάνατο καί νά μᾶς χαρίσει τήν ἀθανασία!
Μιά μάχη τῆς θείας ἀγάπης ἐπάνω στόν Σταυρό μέ τρεῖς μεγάλες νίκες!
Στό «Σύμβολο τῆς πίστεως», ὁμολογοῦμε τόν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστό «...Σταυρωθέντα τε ὑπέρ ἡμῶν ἐπί Ποντίου Πιλάτου, καί παθόντα, καί ταφέντα» (Πού σταυρώθηκε δηλαδή, στά χρόνια πού βασίλευε στήν ᾿Ιουδαία ὁ Πόντιος Πιλάτος, ὑπέστη μαρτυρικό θάνατο καί ἐτάφη).
Τό «ὑπέρ ἡμῶν» πού λέμε στό Σύμβολο, τί σημαίνει; (...)
—Σημαίνει ὅτι σταυρώθηκε καί ἐτάφη γιά μᾶς! Δηλαδή, ἐνῶ ἔπρεπε ἐμεῖς νά θυσιαστοῦμε, θυσιάστηκε Ἐκεῖνος! Μᾶς ἔσβησε τίς ἁμαρτίες! Μᾶς χάρισε τή σωτηρία, τήν αἰώνια ζωή καί χαρά! Μᾶς ἔκανε παιδιά τοῦ οὐρανίου Πατέρα καί κληρονόμους τῆς οὐράνιας Βασιλείας Του! Αὐτή ἡ θεϊκή ἀγάπη, αὐτή ἡ σωτήρια θυσία, κάτι ἀπαιτεῖ καί ἀπό μᾶς!
Ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ στάση μας μπροστά στόν Ἐσταυρωμένο Κύριό μας;
—(...)
—Νά σταθοῦμε μέ εὐγνωμοσύνη, ἀφοσίωση καί ἀγάπη μπροστά στόν Ἐσταυρωμένο Σωτήρα μας. Νά νιώσουμε ὅτι καί γιά τόν καθένα ἀπό μᾶς ἔχυσε τό πανάγιο Αἷμα Του! Ἐκεῖ μπροστά στόν Σταυρό Του νά γονατίσουμε μέ μετάνοια γιά ὅποια πράξη ἤ σκέψη μας Τόν ἔχει λυπήσει. Μέ δάκρυα λατρείας καί ἀγάπης νά ἀσπαστοῦμε τίς θεῖες πληγές!
Τί θά Τοῦ λέγατε σάν προσευχή καί σάν ὑπόσχεση ἐκεῖ μπροστά στόν Σταυρό Του;
—(...)
—Ἄς τό διατυπώσουμε σάν προσευχή καί σάν Σύνθημα:
Σύνθημα:
«Ἰησοῦ μου, σταυρώθηκες γιά μένα! Βοήθησέ με νά κάνω κι ἐγώ γιά Σένα πάντα ὅ,τι μοῦ ζητᾶς! Ἀμήν.»
ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
(t): + 30 210 66 32 687 (εσωτερικό 138)
(f): + 30 210 60 25 101
(e): neotita@imml.gr
Θουκυδίδου 6 & Βυζαντίου
Τ.Θ. 1, Τ.Κ. 19004, Σπάτα Αττικής
Αθήνα‚ Ελλάδα
