Διήγηση

῞Ενα συγκλονιστικὸ περιστατικὸ ἀναφέρεται στὰ πρῶτα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης:

῾Ο Μωϋσῆς ἐκεῖ ποὺ ἔβοσκε τὰ πρόβατά του βλέπει μπροστά του ἕνα ἐξαίσιο θέαμα. Μιὰ βάτο νὰ φλέγεται καὶ νὰ μὴ καίγεται. Τρέχει κατάπληκτος νὰ δεῖ τί συμβαίνει καὶ τότε ἀκούει μιὰ φωνὴ μέσα ἀπὸ τὴ βάτο. «Μωϋσῆ, Μωϋσῆ, στάσου ἐκεῖ· μὴν πλησιάζεις· ὁ τόπος ἐδῶ, ποὺ πατᾷς εἶναι ἱερὸς καὶ ἅγιος. Λῦσε πρῶτα τὰ ὑποδήματά σου καὶ μετὰ πλησίασε». ῏Ηταν ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ. Στὴ συνέχεια ὁ Θεὸς τοῦ δίνει τὴν ἐντολὴ νὰ ἡγηθεῖ αὐτὸς στὴν ἔξοδο τοῦ ᾿Ισραηλιτικοῦ λαοῦ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο. Τότε ὁ Μωϋσῆς ἀπηύθυνε πρὸς τὸν Θεό, ἕνα ἐρώτημα· Καλά, Κύριε, νὰ πάω, ἀλλὰ ἂν μὲ ρωτήσουν, ἂν μοῦ ποῦν οἱ ᾿Ισραηλῖτες ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ σ᾿ ἔστειλε, τί νὰ τοὺς πῶ; Πές μου τὸ ὄνομά σου, Κύριε. Καὶ τότε ὁ Θεὸς τοῦ ἀπαντᾶ. «᾿Εγὼ εἰμὶ ὁ ὤν· οὕτως ἐρεῖς τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραήλ. ῾Ο ὢν ἀπέσταλκέ με» (᾿Εξόδ. γ´ 14).

Αὐτό λοιπόν εἶναι, τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ· ὁ ὤν, δηλαδὴ ὁ ὑπάρχων.

Αὐτὸς ποὺ ὑπῆρχε πάντοτε, ὑπάρχει καὶ τώρα, ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει στὸ μέλλον. ῎Αναρχος, ἀτελεύτητος, αἰώνιος. Ούτε ἀρχὴ ἔχει, ούτε τέλος. ῾Η πίστη μας, στὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, Θεοῦ Δημιουργοῦ, δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα δόγμα τῆς θρησκείας μας, ἀλλὰ εἶναι ἡ θύρα, ποὺ μπαίνει κανεὶς στὴ χριστιανικὴ πίστη.

Στὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ Δημιουργοῦ πιστεύουν ὅλοι οἱ λαοί, ὄχι μόνο ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ἀλλὰ καὶ κάθε μυαλωμένος ἄνθρωπος. ῾Ο ἱστορικὸς τῆς ἀρχαιότητος, ὁ Πλούταρχος, ἔλεγε· Γύρισε, ὅλον τὸν κόσμο. Θὰ βρεῖς πόλεις, θὰ βρεῖς λαούς, ποὺ νὰ μὴ ἔχουν τείχη, νὰ εἶναι ἀφρούρητες, νὰ μὴ ἔχουν σχολεῖα, νὰ μὴ ἔχουν πολιτισμό, νὰ εἶναι βάρβαροι λαοί, «ἀνίερον δὲ πόλιν οὐκ ἂν εὕροις». Πόλη ὅμως καὶ λαό, ποὺ νὰ μὴν ἔχει θρησκεία, ὁποιαδήποτε θρησκεία, νὰ μὴ πιστεύει σὲ Θεό, δὲν θὰ βρεῖς πουθενά. ῎Ετσι ἔλεγε πρὶν 2.000 χρόνια. Σήμερα μάλιστα ποὺ ἡ ᾿Επιστήμη προχώρησε καὶ ἡ ἔρευνα ἐπεκτάθηκε ἀκόμη περισσότερο, ἐπιβεβαιώθηκε αὐτὴ ἡ ἀλήθεια ἱστορικὰ καὶ ἐπιστημονικά.

῞Οτι δηλαδή δέν ὑπάρχει λαός πουθενὰ πού νά μήν ἔχει θρησκεία.

Πῶς ἐξηγεῖται τὸ φαινόμενο αὐτό;

῞Ολοι οἱ Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας μας λένε, ὅτι ὅλοι οἱ λαοὶ πιστεύουν στὸν Θεό, γιατὶ εἶναι ἔμφυτο τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα στὴν ψυχὴ κάθε ἀνθρώπου. Εἶναι δηλαδὴ βαθιὰ ριζωμένο μέσα μας ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ γεννιέται ὁ κάθε ἄνθρωπος. ᾿Απὸ τότε νιώθει τὴν ἀνάγκη νὰ βρεῖ τὸν Θεό, νὰ ἐπικοινωνήσει μαζί Του. Νὰ ζητήσει τὴ βοήθειά Του στὶς χαρὲς καὶ στὶς λύπες του.

Βέβαια ὑπάρχει καὶ τὸ φαινόμενο τῶν ἀθέων, ἀνθρώπων ποὺ λένε ὅτι εἶναι ἄθεοι. Δὲν πιστεύουν σὲ τίποτε. Στὴν τύχη πιστεύουν. Στοὺς καιρούς μας μάλιστα ὄχι μόνο τέτοιοι ἄθεοι ὑπῆρξαν, ἀλλὰ καὶ καθεστῶτα ὁλόκληρα ἀνακηρύχθηκαν ἄθεα, καὶ θέλησαν νὰ ἐπιβάλουν τὴν ἀθεΐα καὶ πολέμησαν μὲ μανία τὴν πίστη στὸν Θεό.

Πῶς θὰ ἐξηγηθεῖ, θὰ πεῖτε, τὸ φαινόμενο αὐτό;

῾Υπάρχει ἀπάντηση. Καὶ ἡ ἀπάντηση αὐτή δίνεται καὶ ἀπὸ τὴν ῾Αγία Γραφή: «Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός» (Ψαλμ. ιγ´ 1). Ποιὸς ἰσχυρίζεται, ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός; Ποιὸς εἶπε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός; ῾Ο ἄφρων, δηλαδὴ ἐκεῖνος, ποὺ δὲν ἔχει σώας τὰς φρένας, ποὺ σαλεύθηκε τὸ λογικό του δηλαδή. Αλλά καὶ ἕνας φιλόσοφος, ὁ Μπάκων, ἔλεγε: «Τὸ νὰ εἶναι κανένας ἄνθρωπος ἄθεος, αὐτὸ εἶναι τρέλλα».

Καὶ γιατί θεωρεῖται τρέλλα καὶ ἀφροσύνη ἡ ἀθεΐα;

Γιατί ὅλα, ὅπου κι ἂν στρέψουμε τὸ μάτι μας δίπλα μας, δεξιά, ἀριστερά, πάνω, κάτω, ὅλα μιλοῦν γιὰ τὸ Θεό, γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Λέει ἡ ῾Αγία Γραφή: «Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα» (Ψαλμ ιη´ 2). Οἱ οὐρανοί, λέει, ποὺ τοὺς βλέπουμε πάνω μας, αὐτοὶ διηγοῦνται τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτοὶ μᾶς μιλοῦν καὶ λένε ὅτι αὐτὰ ποὺ βλέπουμε εἶναι ἔργα τῶν χειρῶν τοῦ Θεοῦ.

῍Ας ρίξουμε μιὰ ματιὰ στον οὐρανό τὴ νύχτα καὶ μάλιστα τὸ καλοκαίρι ποὺ εἶναι ξαστεριά. Τί θὰ δοῦμε; ῞Ενα πλῆθος ἄστρων ἀμέτρητο. Χιλιάδες, ἑκατομμύρια, δισεκατομμύρια εἶναι τὰ ἄστρα αὐτά. Καὶ μόνο ὁ Γαλαξίας μας, ξέρετε πόσα ἄστρα περιλαμβάνει; Διακόσια δισεκατομμύρια ἄστρα. ῎Εχει δὲ τὸ σύμπαν Γαλαξίες σὰν κι αὐτόν, λέει ἡ ᾿Επιστήμη, ἕνα τρισεκατομμύριο περίπου. ᾿Ασύλληπτος ἀριθμός. Θέλετε τώρα νὰ δοῦμε καὶ τί μέγεθος ἔχουν αὐτὰ τὰ ἄστρα; ῾Ο ἥλιος εἶναι, ἕνα ἑκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες φορὲς μεγαλύτερος ἀπὸ τὴ γῆ μας. ῾Υπάρχουν ἀκόμα καὶ ἄλλα ἄστρα, ἄλλοι ἥλιοι ἀκόμη μεγαλύτεροι ἀπὸ τὸν ἥλιο τὸ δικό μας. Κι ἐνῶ τόσο πολλὰ εἶναι τὰ ἄστρα ἔχουν μεταξύ τους τεράστιες ἀποστάσεις, ἰλιγγιώδεις ἀποστάσεις τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο.

Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἑκατομμύρια, τὰ δισεκατομμύρια τῶν ἄστρων καὶ τῶν ἥλιων, δὲν μένουν ἀκίνητα. Κινοῦνται, τρέχουν στὸ σύμπαν μέσα μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα. Γυρίζουν ἀσταμάτητα. Κι ενῶ τρέχουν καὶ γυρίζουν κι εἶναι ἑκατομμύρια, ὅμως δὲν συγκρούονται μεταξύ τους. Κινοῦνται μὲ τάξη, μὲ ἁρμονία, μὲ πειθαρχία, σὰν κάποιος νὰ τὰ κατευθύνει, νὰ τὰ διατάσσει.

Δὲν εἶναι μόνο, τὰ ἄστρα. Τα φυτὰ! Τριακόσιες χιλιάδες εἴδη φυτῶν ὑπάρχουν. Κοιτᾶξτε τὶς θάλασσες. Κτυπᾶνε ἀφρισμένες τὰ κύματα στὴν ξηρά. Ποιὸς τὰ συγκρατεῖ; Τὸ ἀόρατο χέρι τοῦ Θεοῦ ἔχει βάλει τοὺς νόμους Του. Μέσα στὴ θάλασσα ὑπάρχουν χιλιάδες καὶ μυριάδες ψάρια, ποικιλίες.

᾿Ελᾶτε στὰ πτηνά. Τόσες ποικιλίες τὰ πτηνά. ῎Εντομα. Οἱ μέλισσες. Μὲ πόση σοφία ἡ μέλισσα ἡ μικρὴ φτιάνει τὸ μέλι μὲ τὴν κηρήθρα! Στὰ ζῶα; Τὴν ποικιλία τῶν ζώων, ποὺ τὰ προίκισε ὁ Θεὸς μὲ ἔνστικτα καὶ προφυλάσσονται ἀπὸ τόσους κινδύνους.

Αλλά καὶ ὁ ἄνθρωπος;

Τὸ σῶμα μας. Τὰ μάτια μας μὲ τί σοφία εἶναι φτιαγμένα! Τ᾿ αὐτιά μας, ἡ μύτη μας, ἡ καρδιά μας, τὰ χέρια μας, τὰ πάντα εἶναι φτιαγμένα μὲ σοφία καὶ μὲ τέχνη. Τρώει ψωμί ὁ ἄνθρωπος καὶ τὸ ψωμὶ γίνεται αἷμα. Πῶς γίνονται αὐτὰ τὰ πράγματα; ῍Ας φτιάξει ὁ ἄνθρωπος αἷμα. Δὲν τὸ φτιάχνει. Καὶ στὴ μετάγγιση αἵματος παίρνει ἀπὸ ἄλλο ἄνθρωπο αἷμα. ῍Ας φτιάξει ἕνα λουλούδι ἁπλὸ ὁ ἄνθρωπος. Δὲν μπορεῖ. Τί νὰ ποῦμε ὕστερα γιὰ τὸ πνεῦμα του, τὴν τέχνη, τὴν ᾿Επιστήμη, ποὺ ἔχει φτιάξει ὁ ἄνθρωπος;

Καὶ τὸ ἐρώτημα εἶναι φυσικό·

Καλά, αὐτὰ τὰ πράγματα πῶς ἔγιναν;

Μερικοὶ λένε; Μόνα τους ἔγιναν. ᾿Αλλὰ αυτό, δὲν εἶναι δυνατόν. Η λογική μας λέει ότι κάθε πρᾶγμα ἔχει κάποιον, ποὺ τὸ κατασκεύασε, κάποιον τεχνίτη, κάποιον δημιουργό, κάποιον κατασκευαστή. Γίνεται τίποτε μόνο του;

῞Ολα αὐτὰ εἶναι τυχαῖα; ῎Οχι. ῞Ολα αὐτὰ εἶναι τοῦ Θεοῦ.

῍Ας μὴ ἐπηρεαζόμαστε λοιπόν ἀπὸ τὰ κηρύγματα τῶν σειρήνων. ῾Η ἀθεΐα, εἶναι τρέλλα. ῎Αλλωστε ἔδωσε ἐξετάσεις στὰ πράγματα. Δημιούργησε τὴν κόλαση, τὴ δυστυχία, τὰ βάσανα, τὴν ταλαιπωρία. Μόνο ἡ πίστη στὸ Θεὸ δημιουργεῖ ἁγίους ἀνθρώπους, κοινωνικοὺς ἀνθρώπους, ἀνθρώπους τῆς δικαιοσύνης.

῍Ας μάθουμε, ἀτενίζοντας τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν γύρω μας φύση μὲ τή λογική, ποὺ μᾶς προίκισε ὁ Θεός, νὰ ψάλλουμε καὶ ἐμεῖς· «῾Ως ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» (Ψαλμ. ργ´ 24).

ΣΥΝΘΗΜΑ

«Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα» (Ψαλμ ιη´ 2).

Πηγή: (Διασκευή από το βιβλίο του Μητρ. Σεβαστιανού, Πιστεύω)

ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
(t): + 30 210 66 32 687 (εσωτερικό 138)
(f): + 30 210 60 25 101
(e): neotita@imml.gr
Θουκυδίδου 6 & Βυζαντίου
Τ.Θ. 1, Τ.Κ. 19004, Σπάτα Αττικής
Αθήνα‚ Ελλάδα