Σύμφωνα μὲ τὸ ρεπορτὰζ στὶς 4/10/2015 στὴν ἐφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», τοῦ δημοσιογράφου κ. Ἀποστόλου Λακάσα, ποὺ ἐκθέτει τὶς ἀπόψεις τοῦ ὑπουργοῦ Παιδείας κ. Ν. Φίλη «Περὶ τοῦ νέου τρόπου διδασκαλίας στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν», ἔχω νὰ παρατηρήσω τὰ ἀκόλουθα: Ὡς βάση μελέτης τῶν ἀλλαγῶν προτείνονται τὰ προγράμματα σπουδῶν στὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ, Γυμνασίου καὶ Λυκείου, ποὺ ἐγκρίθηκαν τὸ 2010-11 καὶ ἐφαρμόσθηκαν πιλοτικὰ τὸ 2012-13 καὶ διευρύνθηκαν τὸ 2013- 14. Τὰ προγράμματα ἀναδιατάσσουν τὸ πλαίσιο τῶν Θρησκευτικῶν, ὥστε νὰ μὴ θεωρεῖται θρησκευτικὴ κατήχηση ἢ ὁμολογιακὸ μάθημα, ἀλλὰ ἕνα μάθημα μὲ μορφωτικὸ-γνωσιολογικὸ περιεχόμενο κ.λ.π.

Ἂς τὸ δοῦμε, ἂν θὰ πρέπει νὰ ἀντικατασταθεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα ἀπὸ ἕνα μάθημα Θρησκειολογίας, βάσει τοῦ ὑφισταμένου ἑλληνικοῦ Συντάγματος καθὼς καὶ τοῦ «Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος», ποὺ ἐπέχει θέση Συντάγματος γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ ὁ ὁποῖος πολὺ δύσκολα ἀναθεωρεῖται. Κατὰ τὸ ἄρθρο 3 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος, «ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ». Σύμφωνα μὲ τὸν «Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας» Ν. 590/1977, ποὺ ψηφίστηκε ὁμόφωνα ἀπὸ τὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, στὸ ἄρθρο 2 λέγει: «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συνεργάζεται μετὰ τῆς Πολιτείας, προκειμένου περὶ θεμάτων κοινοῦ ἐνδιαφέροντος, ὡς τὰ τῆς χριστιανικῆς ἀγωγῆς τῆς νεότητας». Ἂς προσέξουμε τὴ λέξη «συνεργάζομαι» βλ. Λεξικὸ τῆς Νέας Ἑλληνικῆς Γλώσσας Γ. Μπαμπινιώτη: συνεργάζομαι:
1.ἐργάζομαι μαζὶ (μὲ κάποιον) σὲ ἰσότιμη βάση γιὰ τὴν ἐπίτευξη κοινοῦ στόχου.
Ἂς λάβει κανεὶς ὑπ’ ὄψιν του ὅτι ὁ Ν. 590/1977 εἶναι αὐξημένης νομικῆς ἰσχῦος. Εἰς δὲ τὸ ἄρθρο 9, παρ.1, ε τοῦ ἰδίου νόμου 590/1977 ἀναφέρεται: «Ἡ ΔΙΣ (Διαρκής Ἱερὰ Σύνοδος) παρακολουθεῖ τὸ δογματικὸ περιεχόμενο τῶν διὰ τὰ σχολεῖα τῆς Στοιχειώδους καὶ Μέσης Ἐκπαίδευσης προοριζόμενων διδακτικῶν βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν».
Σύμφωνα δὲ μὲ τὸ ἄρθρο 10, παρ. 1, στ τοῦ ἀνωτέρω νόμου, συνιστᾶται ἐπιτροπὴ μὲ γνωμοδοτικὴ ἁρμοδιότητα ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ.
Τέλος, οἱ ἀνωτέρω νομοθετικὲς ρυθμίσεις διασφαλίζονται συνταγματικὰ καὶ ἀπὸ τὸ ἄρθρο 16 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος ποὺ λέγει: «Ἡ Παιδεία ἀποτελεῖ βασικὴ ἀποστολὴ τοῦ κράτους, ποὺ ἔχει σκοπὸ τὴν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς θρησκευτικῆς συνείδησης».
Ὅταν ὁ συνταγματικὸς νομοθέτης ὁμιλεῖ περὶ «θρησκευτικῆς συνείδησης», ὁμιλεῖ (προφανῶς) γιὰ τὴ συνείδηση, ποὺ διαμορφώνεται ἀπὸ τὴν ἐπικρατοῦσα θρησκεία κατὰ τὸ ἄρθρο 3 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος. Συνεπῶς τὸ ἄρθρο 2, τὸ ἄρθρο 9 παρ. 1, ε καὶ τὸ ἄρθρο 10, παρ. 1, στ τοῦ Ν. 590/1977 συμπορεύονται ἀπόλυτα ἀπὸ τὰ προμνημονευθέντα συνταγματικὰ ἄρθρα καὶ ὡς ἐκ τούτου κάθε νομοθετικὴ προσθήκη, ποὺ ἀντικαθιστᾶ τὴν ἔννοια τῆς θρησκείας μὲ τὴν ἔννοια τῆς θρησκειολογίας ἢ κάτι ἄλλο εὐθέως προσκρούει πρὸς τὸ Σύνταγμα καὶ θὰ ἔχουμε Εὐθεῖα συνταγματικὴ ἐκτροπή.
Ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία σὲ ἐφαρμογὴ τοῦ ἄρθρου 9 παρ. 1, ε καὶ τοῦ ἄρθρου 2 τοῦ Ν. 590/77, θὰ πρέπει γιὰ κάθε βιβλίο θρησκευτικοῦ περιεχομένου, ποὺ ὑποβάλλεται γιὰ ἔγκριση στὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο, νὰ ζητεῖται εὐθέως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, πρὶν ἐγκριθοῦν καὶ τυπωθοῦν γιὰ τὰ σχολεῖα τὰ βιβλία, νὰ ὑπάρχει ἡ ὑπεύθυνη γνωμοδότηση τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ ἐπιτροπή, ποὺ θὰ συγκροτήσει σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθ. 10 παρ. 1, στ τοῦ Ν. 590/1977.
Γιὰ βιβλία, ποὺ δὲν ἐγκρίνονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, σὲ καμία περίπτωση δὲν μποροῦν νὰ κυκλοφορήσουν στὴν ἐκπαίδευση.
Ὁ ὑπουργὸς Ν. Φίλης ἂς μὴ «πονοκεφαλᾶ», θρησκειολογία ΔΕΝ δύναται νὰ εἰσαχθεῖ στὰ σχολεῖα, διότι ὑπάρχει μεγάλο συνταγματικὸ καὶ νομικὸ «δέσιμο» γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ διαταραχθεῖ.
Ἀντιλαμβανόμεθα ὅλοι ὅτι ἂν γίνει αὐτό, θὰ ἐπακολουθήσει «πολιτικὸς σεισμὸς» μὲ κυβερνητικὲς ἐξελίξεις. Τὸν συμβουλεύω, ἂς μὴ πάει νὰ «διαταράξει τὰ εὐαίσθητα ἀρχικὰ δεδομένα».

Πηγή: (Ορθόδοξος Τύπος, 23/10/2015), Θρησκευτικά

Στο μέτωπο, σ' όλη τη γραμμή, από τη γαλανή θάλασσα του Ιονίου μέχρι ψηλά τις παγωμένες Πρέσπες, ο Ελληνικός στρατός άρχιζε να βλέπει παντού το ίδιο όραμα: Έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να προβαδίζει ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από παλιά, του την είχαν τραγουδήσει όταν ήταν μωρό κι ονειρευόταν στην κούνια. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στην δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η υπέρμαχος Στρατηγός.

Γράμμα από τη Μόροβα

Ο Τάσος Ρηγόπουλος, στρατευμένος στην Αλβανία το 1940, έστειλε από το μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον αδελφό του.

«Αδελφέ μου Νίκο.

Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Η φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράψω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό που έζησα, που το είδα με τα μάτια μου και που φοβάμαι μήπως, ακούγοντάς το από άλλους, δεν το πιστέψεις.

Λίγες στιγμές πριν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας,  σε απόσταση καμμιά δεκαριά μέτρων μια ψηλή μαυροφόρα να στέκει ακίνητη.

- Τις ει; Μιλιά...

Ο σκοπός θυμωμένος ξαναφώναξε:

- Τις ει;

Τότε, σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: Η ΠΑΝΑΓΙΑ!

Εκείνη όρμησε εμπρός σαν να είχε φτερά αετού. Ε­μείς από πίσω της. Συνεχώς την αισθανόμασταν να μας μεταγγίζει αντρειοσύνη. Ολόκληρη εβδομάδα παλαίψαμε σκληρά, για να καταλάβουμε τα οχυρά Ιβάν-Μόροβας.

Υπογραμμίζω πως η επίθεσή μας πέτυχε τους Ιτα­λούς στην αλλαγή των μονάδων τους. Τα παλιά τμήμα­τα είχαν τραβηχθεί πίσω και τα καινούργια... κοιμόνταν! Το τι έπαθαν δεν περιγράφεται. Εκείνη ορμούσε πάντα μπροστά. Κι όταν πια νικητές ροβολούσαμε προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε η Υπέρμαχος έγινε ατμός, νέφος απαλό και χάθηκε».

Θαύμα στο Μπούμπεση

Ένα ζωντανό θαύμα της Παναγίας έζησαν στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο οι στρατιώτες του 51^ου ανεξαρτήτου τάγματος, με διοικητή τον ταγματάρχη Πετράκη, στην κορυφογραμμή του Ροντένη, δεξιά της θρυλικής Κλει­σούρας.

Κάθε βράδυ, από τις 22-1-41 και έπειτα, στις 9.20 ακριβώς, το Βαρύ Ιταλικό πυροβολικό άρχιζε βολή ε­ναντίον του τάγματος Πετράκη και του δρόμου, άπ' ό­που περνούσαν τα μεταγωγικά. Πέρασαν ημέρες και το κακό συνεχιζόταν, δημιουργώντας εκνευρισμό και α­πώλειες. Τολμηροί ανιχνευτές των εμπροσθοφυλακών και αεροπόροι εξαπολύθηκαν μέχρι βαθιά στις Ιταλικές γραμμές, αλλά επέστρεψαν άπρακτοι. Δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τα Ιταλικά πυροβόλα, ίσως γιατί οι Ιτα­λοί κάθε βράδυ τα μετακινούσαν.

Ήταν όμως απόλυτη ανάγκη να εντοπισθούν οι εχ­θρικές θέσεις. Ένα βράδυ του Φεβρουαρίου ακούστη­καν πάλι οι ομοβροντίες των Ιταλικών κανονιών.

— Παναγία μου, φώναξε τότε ο ταγματάρχης εντε­λώς αυθόρμητα, βοήθησε μας! Σώσε μας άπ' αυτούς τους δαίμονες.

Αμέσως στο βάθος πρόβαλε ένα φωτεινό σύννεφο.

Σιγά-σιγά σχημάτισε κάτι σαν φωτοστέφανο. Και κάτω άπ' αυτό μερικά ασημένια συννεφάκια σχημάτισαν τη μορφή της Παναγίας, η οποία άρχισε να γέρνει προς τη γη και στάθηκε σ' ένα φαράγγι, ανάμεσα σε δύο υ­ψώματα του Μπούμπεση. Το όραμα το είδαν όλοι στο τάγμα και ρίγησαν.

— Θαύμα! βροντοφώναξε ο ταγματάρχης.

— Θαύμα! Θαύμα! επανέλαβαν ον στρατιώτες και σταυροκοπήθηκαν.

Αμέσως έφυγε ένας σύνδεσμος με σημείωμα του Πετράκη για την πυροβολαρχία τού Τζήμα. Σε δέκα λε­πτά βρόντησαν τα ελληνικά κανόνια και σε είκοσι εσίγησαν τα ιταλικά. Οι οβίδες μας είχαν πετύχει απόλυτα τον στόχο.

Ο βλάσφημος ανθυπασπιστής

Ο Χρήστος Βέργος, επιστρατευμένος στον πόλεμο της Κορέας, διηγείται:

«Ήμουν ανθυπασπιστής στο τάγμα της Κορέας. Δεν πίστευα πουθενά, παρά μόνο στη δύναμη των βαρέων όπλων που κατεύθυνα. Επί πλέον ήμουν αδιόρθωτα βλάσφημος. Όλες οι βλασφημίες μου συγκεντρώνον­ταν στην Παναγία. Όσοι με άκουγαν ανατρίχιαζαν. Οι φαντάροι μου έκαναν τον σταυρό τους, για να μην τους βρει κακό. Oι ανώτεροί μου διαρκώς με παρατηρού­σαν και με τιμωρούσαν. Ώσπου μια νύχτα έζησα ένα ολοφάνερο θαύμα.

Ξημέρωνε η 7^η Απριλίου 1951. Με τη διμοιρία μου είχα καταλάβει μια πλαγιά σε ύψωμα κοντά στον 38^ο παράλληλο. Μέχρι τα ξημερώματα έμεινα άγρυπνος στο όρυγμα μου μαζί με τον στρατιώτη Σταύρο Αδαμάκο. Όταν ρόδιζε η αυγή, οπότε δεν υπήρχε φόβος αιφνιδιασμού, αποκοιμήθηκα. Είδα τότε ένα όνειρο που με συνετάραξε:

Μία γυναίκα στα μαύρα ντυμένη, με αγνή ομορφιά και γλυκύτατη φωνή, με πλησιάζει και με ρωτά ακουμ­πώντας το χέρι στον ώμο μου:

- Θέλεις να βρίσκομαι κοντά σου Χρήστο; Ένοιωσα τότε μια βαθειά αγαλλίαση.

- Και ποια είσαι συ; τη ρώτησα.

Τότε εκείνη άλλαξε έκφραση και με παρατήρησε αυστηρά:

- Γιατί, Χρήστο, διαρκώς με βρίζεις;

- Πρώτη φορά σε βλέπω! διαμαρτυρήθηκα. Πως είναι δυνατό να βρίζω μια άγνωστή μου;

- Ναι, Χρήστο, επέμεινε εκείνη πιο αυστηρά. Με βρίζεις. Εγώ όμως είμαι πάντα κοντά σε σένα και σ' ό­λους τους στρατιώτες τού τάγματος. Γιατί δεν πηγαίνετε στο Πουσάν, ν' ανάψετε κεριά στ' αδέλφια σας που έ­χουν ταφεί εκεί;

Μ' αυτή τη φράση ξύπνησα τρομαγμένος. Ο Σταύ­ρος δίπλα μου με κοίταζε σαστισμένος.

- Κύριε ανθυπασπιστά, κάτι έχεις, μου είπε. Βογγούσες και παραμιλούσες στον ύπνο σου.

Τού διηγήθηκα το όνειρο μου και καταλήξαμε πως ήταν αποτέλεσμα κοπώσεως και συζητήσεων γύρω από τους νεκρούς τού Πουσάν.

Ενώ όμως λέγαμε αυτά. ξαναβλέπω τη γυναίκα τού ονείρου μου μπροστά μου.

— Αδαμάκο! βάζω μια φωνή. Η γυναίκα... Αυτή... Να... τη βλέπεις;

Εκείνος προσπαθούσε να με καθησυχάσει, αλλά που εγώ! Η μαυροφορεμένη γυναίκα με την αγνή ο­μορφιά και τη γλυκύτατη φωνή στάθηκε κοντά μου και μου είπε:

- Μη φοβάσαι... Μη φοβάσαι, παιδί μου. Είμαι η Παναγία. Σας προστατεύω όλους παντού και πάντοτε. Αλλά θέλω από σένα να μη με βρίσεις ούτε στις δυ­σκολότερες στιγμές της ζωής σου.

Πέφτω αμέσως ταραγμένος να φιλήσω τα πόδια της. Εκείνη όμως είχε γίνει άφαντη. Έκλαψα τότε άπ' τα βάθη της καρδιάς μου ένα κλάμα ανακουφίσεως και χαράς, εγώ που δεν είχα κλάψει ποτέ στη ζωή μου».

Ο  Ν. Ντραμουντανός διηγείταιμία θαυμαστή εμπει­ρία του από τον πόλεμο του '40:

«Ο λόχος μας πήρε διαταγή να καταλάβει ένα προ­χωρημένο ύψωμα για προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμ­πούρι μέσα στα βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, άρχι­σε να πέφτει πυκνό χιόνι. Έπεφτε αδιάκοπα δύο μερό­νυχτα κι έφτασε σε πολλά μέρη τα δύο μέτρα. Απο­κλειστήκαμε από την επιμελητεία. Καθένας είχε τροφές στο σακκίδιό του για μία ημέρα. Από την πείνα και το κρύο δεν λάβαμε πρόνοια «δια την αύριον» και τις κα­ταβροχθίσαμε.

Από κεϊ και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Τη δίψα μας τη σβήναμε με το χιόνι, αλλά η πείνα μας θέριζε. Πε­ράσαμε έτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Το ηθι­κό μας το διατηρούσαμε ακμαίο, αλλά η φύση έχει και τα όριά της. Μερικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περιμέ­ναμε όλοι «υπέρ πίστεως και πατρίδος».

Τότε μία έμπνευση τού λοχαγού μας έκανε το θαύ­μα! Έβγαλε άπ' τον κόρφο του μία χάρτινη εικόνα της Παναγίας, την έστησε στο ψήλωμα και μας κάλεσε γύ­ρω του:

— Παλληκάρια μου! είπε. Στην κρίσιμη αυτή περί­σταση ένα θαύμα μόνο μπορεί να μας σώσει. Γονατίστε, παρακαλέστε την Παναγία, τη μητέρα του Θεαν­θρώπου, να μας βοηθήσει!

Πέσαμε στα γόνατα, υψώσαμε τα χέρια, παρακαλέ­σαμε θερμά. Δεν προλάβαμε να σηκωθούμε κι ακού­σαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε και πιάσαμε τα ό­πλα. Πήραμε θέση «επί σκοπόν».

Δεν πέρασε ένα λεπτό και βλέπουμε ένα πελώριο μουλάρι να πλησιάζει κατάφορτο. Ανασκιρτήσαμε! Ζώο χωρίς οδηγό να περνά το βουνό, μ' ένα μέτρο χιόνι — το λιγώτερο — ήταν εντελώς αφύσικο. Καταλά­βαμε: Το οδηγούσε η Κυρία Θεοτόκος. Την ευχαρι­στήσαμε όλοι μαζί ψάλλοντας σιγανά, μα ολόκαρδα, το «Τη υπερμάχω» και άλλους ύμνους της. Το ζώο είχε πάνω του μία ολόκληρη επιμελητεία από τρόφιμα: κου­ραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιάκ και άλλα.

Πολλές κι απίστευτες κακουχίες πέρασα στον πόλε­μο. Αλλ' αυτή μου μένει αξέχαστη, γιατί δεν είχε διέ­ξοδο. Την έδωσε όμως η Παναγία».

Ο Δημοσθένης που δεν ήταν ιδιαίτερα θωπευτικός έναντι των Αθηναίων πολιτών, τους λέγει σε μια αποστροφή λόγου κάτι, που και για τους τωρινούς Ελληνες είναι ιδιαίτερα διδακτικό: «Νομίζετε τους προγόνους ημών αναθείναι τα τρόπαια, ουχ ίνα θαυμάζητε αυτά θεωρούντες, αλλ’ ίνα μιμήσθε τας εκείνων αρετάς». Με απλά λόγια: Να έχετε υπόψη σας ότι οι πρόγονοί μας έστησαν τα τρόπαια όχι για να τα θαυμάζετε και να τα χαζεύετε αλλά για να μιμείσθε τις πράξεις της παλικαριάς τους.

ΟΙ ΗΡΩΕΣ του ’40-’41 έχουν ακούσει -θ’ακούσουν και φέτος- εγκώμια πολλά. Για πολλούς έχουν στηθεί μνημεία λαμπρά. Αλλά πόσο είμαστε διατεθειμένοι να μιμηθούμε «τας εκείνων αρετάς»; Εκείνοι βρέθηκαν μέσα στη δίνη του μεγαλύτερου και πιο ανθρωποβόρου πολέμου της Ιστορίας. Στο πιο περίπλοκο διπλωματικό γαϊτανάκι. Πέρα από τη χρονία οικονομική αφαίμαξη λόγω του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που είχε επιβληθεί από το 1897, ήσαν αντιμέτωποι μιας δολίας πολιτικής απειλής, με αναπόφευκτη κατάληξη την πολεμική εμπλοκή.

ΠΩΣ την αντιμετώπισαν τότε, όταν την 28η Οκτωβρίου 1940 ήχησε η σάλπιγγα της Ιστορίας; Πάντως, όχι διχασμένοι, όχι με σκυμμένο το κεφάλι. Η επωδός «με το χαμόγελο στα χείλη» δεν είναι μια τραγουδιστική υπερβολή. Εχει αποτυπωθεί στη μνήμη μας, σε χιλιάδες φωτογραφίες και σε δεκάδες κινηματογραφικές ταινίες. Δεν θα υποστηρίξουμε ότι χάρη σ’εμάς οι Σύμμαχοι, Δυτικοί και Ανατολικοί, κέρδισαν τη νίκη, παρόλο που τότε, όταν χρειάζονταν το αίμα μας, το είχαν υποστηρίξει. Πολύ απλά θα υποστηρίξουμε ότι, ενώ οι πάντες στην Ευρώπη είχαν γονατίσει, η Ελλάς προσέφερε στους Δυτικούς την πρώτη νίκη. Εξουθένωσε και γελοιοποίησε τη μία Αξονική δύναμη. Ο Μουσολίνι έπαυσε πια να θεωρείται φόβητρο.

ΜΠΟΡΕΙ κάποιοι αλλοδαποί ιστορικοί, που έχουν μάλιστα τιμηθεί από δικές μας πανεπιστημιακές σχολές, να αμφισβητούν το ότι η Μάχη των Οχυρών και της Κρήτης προκάλεσε τη μοιραία επιβράδυνση των 6 εβδομάδων, μια επιβράδυνση σωστική για τη Μόσχα και το Λένινγκραντ, αλλά για να γίνουν πιστευτοί δεν αρκεί μια σοφιστική επιχειρηματολογία. Πρέπει να διαψεύσουν τον Γκουντέριαν, τον Μανστάιν, τον Κάιτελ και πάνω απ’ όλα το Χίτλερ.

ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ των έξι μηνών, που κράτησε ο πόλεμος κατά δύο αυτοκρατοριών, έγιναν πράξεις ηρωισμού πρωτοφανείς. Οι Ευρωπαίοι έχουν λόγους να τα ξεχνούν αυτά, γιατί οι περισσότεροι υπέκυψαν γελοιοποιητικά ή για λόγους υστεροβουλίας. Αλλ’ εμείς; Από πού θα πάρουμε θάρρος τούτη τη στιγμή; Οι καλύτεροι σύμμαχοί μας είναι οι νεκροί μας. Οι νεκροί μπορεί να μην είναι παρόντες, δεν είναι όμως και απόντες. Μπορεί κάτω από το σφυροκόπημα των Γερμανοβουλγάρων να γονατίσαμε, αλλά δεν προσκυνήσαμε. Σκύψαμε, χωρίς να χαμηλώσουμε το κεφάλι. Σήμερα, για να βγούμε από την κρίση, δεν αρκεί η πολιτική της ζητιανιάς, δεν αρκούν τα νέα δανεικά, που θα είναι πρόσθετα δεσμά. Χρειάζεται στην ψυχή των νέων παιδιών να «φυτέψουμε» ένα Καλπάκι, ένα Ιστίμπεη, ένα Ρούπελ, μια Κάνδανο. Ετσι θα φύγει από πάνω μας η κακομοιριά, που μας τρώει σαν αρχαία σκουριά. Ας μην ελπίζουμε από τους ξένους πολλά. Η Σοφία Βέμπο το είχε πει προφητικά:

«Εμείς που τόσο αίμα χύσαμε
θα έλθει μια στιγμή
που θα μας κάτσουν στο σκαμνί
γιατί νικήσαμε...»!

ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ότι δεν αμαρτήσαμε κατά τα τελευταία χρόνια. Οντως κάναμε πολιτική συβαριτισμού. Πρωτοφανούς σπατάλης και πολυτέλειας. Αλλά, αν οι περισσότεροι Ευρωπαίοι μάς λοιδορούν ή μας απειλούν, είναι γιατί εμείς τότε πολεμήσαμε, ενώ αυτοί δεν πολέμησαν ή -το χειρότερο- συμπολέμησαν με τους ναζί. Η πολιτική των ναζί ζει και αυτή είναι που διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία που είχε τη μεγαλύτερη αντιναζιστική παρτιζάνικη δράση. Ας είμαστε, λοιπόν, προσεκτικοί τούτη την κρίσιμη στιγμή για να μην πάθουμε το ίδιο κι εμείς.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ απότιση φόρου τιμής για τους ήρωες του ’40-’41 είναι ο εξοστρακισμός της διχόνοιας και η επάνοδος στην πολιτική μας ζωή της ομόνοιας. Παρά τις όποιες διαφορές μας...

Πηγή: (RealNews, 25/10/2015), enikos.gr, Ακτίνες

Πόσοι άραγε από τους ανθρώπους σκέπτονται σοβαρά τον λόγο της υπάρξεως και παρουσίας μας στην ζωή και πόσοι από όσους ισχυρίζονται ότι δέχονται την Χριστιανική Πίστη έχουν συνειδητοποιήσει ότι η καλλιέργεια της πνευματικής ζωής προϋποθέτει την νέκρωση κάθε μορφής κακού που φύεται μέσα στον ψυχικό μας κόσμο;

Με άλλα λόγια έχουμε ενστερνιστεί ότι η μεταμόρφωσις της εσωτερικής ζωής του ανθρώπου, που εκδηλώνεται ως αγία συμπεριφορά, είναι ένας καθημερινός σταυρός που πρέπει να λιτανεύουμε από τα μικρότερα έως και τα μεγαλύτερα; Αυτό ακριβώς κηρύσσει ο Απ. Παύλος όταν γράφει “Χριστώ συνεσταύρωμαι· ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός”. Και ναι μεν η στάση αυτή ζωής, που βιώνεται με την ελεύθερη επιλογή και αποδοχή του ανθρώπου, δεν είναι εύκολη υπόθεση, είναι όμως δυνατή δια της Χάριτος, όπως βλέπουμε στο Αποστολικό κήρυγμα, αλλά και στη ζωή των Αγίων.

Αλλά, γιατί μας φαίνεται δύσκολη η ζωή του Χριστιανού;  Μας φαίνεται δύσκολη, διότι ο κατώτερος εαυτός μας, δηλαδή τα πάθη μας και οι αδυναμίες μας, γίνονται ο κύριος και ο εξουσιαστής της θελήσεώς μας, με τη δική μας πάντοτε προαίρεση και επιλογή. Εσωτερικός λοιπόν και αδυσώπητος είναι ο πόλεμος που δεχόμεθα σε πολλές των περιπτώσεων και ως την τελευταία μας πνοή.

Αλλά, μήπως συμβαίνει ο πιστός να βρίσκει κάποια συνδρομή από το περιβάλλον του στον Ιερό του αγώνα; Μήπως ο κόσμος τείνει χείρα βοηθείας σε αυτόν που θηριομαχεί με τον ίδιο του τον εαυτό;

Μα ο κόσμος “κείται εν τω πονηρώ” και εις σύνολον, αντί να βοηθήσει, δημιουργεί πειρασμούς και καταβαραθρώνει την ψυχή, τόσο με τους προκλητικούς πειρασμούς, όσο και με τα ποικίλα σκάνδαλα που τροφοδοτούν το υπάρχον κακό της ψυχής.  Έτσι, ο πιστός που θέλει να εφαρμόσει το θέλημα του Θεού αισθάνεται συχνά περικυκλωμένος από τούς πειρασμούς του κόσμου και εγκλωβισμένος στην ίδια του την αδυναμία ώστε να επαναλαμβάνει το υπαρξιακό και δραματικό ερώτημα του Θείου Παύλου: “Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος! Τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;”.

Αλλ΄ εάν σταματήσουμε εδώ, ήδη την νίκη την έκλεψε ο εχθρός, αφού θέλει να παρουσιάζει ότι τα πάντα δήθεν συμμαχούν και εργάζονται για το ζοφερόν βασίλειον του Άδου. Όχι, ευλογημένοι αδελφοί. Χίλιες και άπειρες φορές όχι. Και τούτο διότι υπάρχει μέσον παντοδύναμον, διά του οποίου το αδύνατον γίνεται δυνατόν και οι παγίδες θραύονται ως ο ιστός της αράχνης, αρκεί ο πιστός να το θελήσει  και με ζήλο  να αποδυθεί τον ιερό αγώνα της μετανοίας για να ενδυθεί την στολή της Χάριτος.

Ο ίδιος ο Απόστολος με την θυελλώδη και αυτεξούσια αγάπη του προς τον Ιησού, που έτρεφε σε όλη του τη ζωή, μας δείχνει τον ελπιδοφόρο και σωτήριο δρόμο: “Ευχαριστώ τω Θεώ δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών”.

Και μόνο η φράσις αυτή φώτισε τα σκότη και ευωδίασε την ατμόσφαιρα, αφού ο νικητής του Θανάτου, του διαβόλου και της αμαρτίας ευρίσκεται  περισσότερο απ' όσο μπορούμε να φανταστούμε κοντά μας, ώστε αφού Του πούμε το Ναι, να μας χαρίσει, μετά από τον δικό μας απαραίτητο αιματηρό αγώνα, τη νίκη. Διότι, επιτέλους, γιατί ήλθε ο Χριστός στον κόσμο; Γιατί έδωσε το Αίμα Του πάνω στον Σταυρό; Γιατί απέθανε ο Υιός του Θεού; Μα ακριβώς για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Να τον ελευθερώσει από τις παγίδες του εχθρού και να του χαρίσει την ζωήν την αθάνατον. Και επειδή ο διάβολος γνωρίζει την δυνατότητα αυτή του ανθρώπου, την οποία του δίδει ο Χριστός δια της πίστεως εις Αυτόν και δια της συμμετοχής του στη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, προσπαθεί με παντοίους τρόπους να περάσει τον φόβο της δήθεν παντοδυναμίας του και μέσω του προπετάσματος του καπνού των ηδονών να καλύψει το θανάσιμο τραύμα που έλαβε δια του Τιμίου Σταυρού.

Ναι. Η δύναμις του Χριστού μας, του Κυρίου και Θεού μας, είναι ακατανίκητη. Ενώπιον της Θεϊκής αυτής δυνάμεως το σαρκικό φρόνημα νεκρώνεται και ο εκπεσών άγγελος εξαφανίζεται. Όσοι δε έζησαν την ζωή της Χάριτος και πολέμησαν σε όλες του τις εκφάνσεις το κακό σε σημείο απίστευτο, δηλαδή οι Άγιοι, μας διακηρύσσουν με τον αγιασμένο τους λόγο ότι όχι μόνο δεν είναι ακατόρθωτη η πνευματική ζωή, αλλά ότι, εάν θέλει το τέκνον της Εκκλησίας, δύναται να πορευθεί “εκ δυνάμεως εις δύναμιν” και να φθάσει σε αυτά τα δυσθεώρητα ύψη του αγιασμού, δηλ. του φωτισμού και της θεώσεως.

Και φυσικά δεν πρέπει να λησμονούμε και τα πλούσια πνευματικά μέσα με τα οποία τονώνεται πνευματικώς ο αγωνιζόμενος, ώστε πάντοτε να παρουσιάζεται με νέες δυνάμεις για τον αγώνα κατά των παθών του και του κακού. Τα άχραντα Μυστήρια δηλαδή, που τελούνται μόνο στον χώρο της Εκκλησίας μας, στις λατρευτικές γενικώτερα συνάξεις, και τον αυθεντικό Εκκλησιαστικό τρόπο ζωής, μακριά από τις αλλοιώσεις και τους νεοεποχήτικους νεωτερισμούς, που ως μανιτάρια του διαβόλου φυτρώνουν ακόμα και στα ενδότερα προσβάλλοντας και αυτές τις πλέον υψηλές κορυφές.
Είναι εκείνο που τονίζουν όλοι οι άγιοι, όταν αναφέρονται στην θέληση του Χριστιανού. Ότι “για τον πιστό δεν υπάρχει το δεν μπορώ, αλλά το δεν θέλω”. Θέλω = και μπορώ μόνο εν Χριστώ Ιησού και μόνο δια της Χάριτός Του.

Ας κλείσει όμως το θέμα περί της αγωνιστικής ζωής του πιστού ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, που έζησε και κατά μοναδικό τρόπο εκήρυξε τον αγώνα και την χαράν του Πνεύματος, την αγιαστική.
“Η μεγαλυτέρα καθημερινή μου δυστυχία είναι οι αμαρτίες μου, οι οποίες πληγώνουν και κατατρώγουν την καρδίαν μου. Εναντίον όμως αυτής της δυστυχίας υπάρχει ο καθημερινός μέγιστος ελευθερωτής και Σωτήρ, ο Ιησούς Χριστός. Πτωχοί αμαρτωλοί! Μάθετε και γνωρίσετε τον Σωτήρα τούτον, καθώς και εγώ τον γνωρίζω, από την Χάριν και τα δωρήματά Του”! Και καταλήγει: “Η ψυχή μου είναι στον Θεό, όπως το ψάρι μέσα στο νερό ή το πουλάκι στον αέρα. Ο Θεός την περιβάλλει από παντού, διαρκώς. Ζη εν Αυτώ, κινείται εν Αυτώ, αναπαύεται εν Αυτώ, βρίσκει ελευθερία εν Αυτώ”!
Εμείς δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι άλλο, παρά την ολοκάρδια ευχή.: Καλόν αγώνα εν Χριστώ Ιησού, που προοιωνίζει την ευλογημένη νίκη. Αμήν.

Πηγή: Θρησκευτικά

Με την ηγεμονική εμφάνιση του Καρλομάγνου και την αυτοανακήρυξή του σε βασιλιά της Ιταλίας στα 774, οι Χριστιανικοί λαοί της δυτικής Ευρώπης (τα σημερινά κράτη της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Ιταλίας) υποδουλώνονται οριστικά στους Φραγκοτεύτονες επιδρομείς.

Δυόμισι αιώνες μετά, στα 1046, το σπαθί των απογόνων του Καρλομάγνου απομακρύνει βιαίως τον νόμιμο Ορθόδοξο Λατίνο προκαθήμενο του πατριαρχείου της Ρώμης και εγκαθιστά στον θρόνο, εντελώς αντικανονικά, τον πρώτο πάπα της Φραγκοσύνης.

Μέχρι τότε, οι αρχιεπίσκοποι της Ρώμης αντιστέκονταν στις αιρετικές δοξασίες των Φράγκων κατακτητών και διατηρούσαν ακέραιο το εκκλησιαστικό φρόνημα της Ρωμαιοσύνης. Μέχρι τότε, Ανατολή και Δύση ήταν εκκλησιαστικώς ομόδοξες και η αποστολική διαδοχή παρέμενε σε ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία διασφαλισμένη.

Από τότε όμως και μετά, επεκράτησε στην Δύση η παναίρεση του Φράγκικου παποκαισαρισμού, καθεστώς απόλυτης δουλείας για όλους τους Χριστιανούς του θρόνου της Ρώμης.

Πρώτη και μοναδική απόπειρα απελευθέρωσης των υπόδουλων Ρωμαίων της Φραγκίας από τα δεσμά της φραγκικής φεουδαρχίας -η οποία εκπροσωπούσε μονάχα το 1,5% του συνολικού πληθυσμού- υπήρξε στα 1789 η Γαλλική Επανάσταση.(*) Δυστυχώς, όμως, με το πραξικόπημα του Ναπολέοντα θάφτηκε η Ρωμαίϊκη επανάσταση και επανήλθε στην εξουσία η φράγκικη τάξη – η εντελώς ξένη στην συνείδηση των υπόδουλων δυτικών Ρωμαίων- η οποία και ηγεμονεύει μέχρι και σήμερα.

Λένε μερικοί, ότι η Γαλλική Επανάσταση και η Ελληνική Επανάσταση του ’21 συγγενεύουν. Ναι, όντως συγγενεύουν, αλλά σε ποιο σημείο: Στο γεγονός ότι και στις δυο περιπτώσεις επαναστατούν Ρωμαίοι εναντίον των κατακτητών τους. Στην Δύση εναντίον των Φράγκων και στην Ανατολή εναντίον των Οθωμανών.

Και οι μεν Έλληνες Ρωμηοί κατόρθωσαν τότε και ελευθερώθηκαν από τους Τούρκους, ενώ οι Ρωμαίοι της Δύσης συνέχισαν να είναι σκλαβωμένοι στους Φράγκους κατακτητές. Στους Φράγκους, οι οποίοι κατάφεραν στην συνέχεια να αλλοιώσουν εντελώς το Χριστιανικό φρόνημα των Ρωμαίων της Λατινικής παράδοσης της Δύσης και να επιβάλουν στις κτήσεις τους, τις δικές τους κακοδοξίες.

Η ειρωνεία είναι, ότι εμείς οι Έλληνες, ενώ γλυτώσαμε τότε από τους Τούρκους –τους οποίους, όπως λέει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, τους είχε βάλει ο Θεός να μας φυλάνε από τους κρυφοδαγκανιάρηδες τους Φράγκους- τώρα, στα χρόνια τα δικά μας, κάνουμε το παν, ώστε να πέσουμε χωρίς αντίσταση στις οικονομικές, γεωπολιτικές, πολιτισμικές, πνευματικές και δογματικές παγίδες που μας στήνουν, λες και είμαστε τυφλοί.

Τι έχουνε να μας προσφέρουν σε επίπεδο πολιτισμού, δηλαδή σε Τρόπο Ζωής, οι απόγονοι του Βολταίρου, του Νίτσε, του Χίτλερ και του Μουσολίνι; Τι άλλο από την αθεΐα τους, το μένος τους το άσβεστο εναντίον της Ορθοδοξίας μας, τα φεουδαρχικά τους ιδεώδη και τον λαομίσητο παγκοσμίως φασισμό;

Η δική μας, η πατροπαράδοτη, η δοκιμασμένη και ανθρωποσώτειρα πολιτισμική πρόταση του Ομήρου, του Αριστοτέλη, του πατρο Κοσμά, του Μακρυγιάννη και του Αγιασμένου γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτη, τι έχει να ζηλέψει από την ’’γυαλάδα’’ των ’’κατορθωμάτων’’ της Φραγκοσύνης, των παιδιών του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού;

Μήπως την ’’φιλανθρωπία’’ των οπλικών συστημάτων των πολεμικών τους βιομηχανιών ή μήπως την απερίγραπτη και ανεξάντλητη απανθρωπία των οικονομικών τους εκβιασμών;

Ο πολιός πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός προλογίζοντας την τελευταία έκδοση του βιβλίου, του αγίου Αθανασίου του Παρίου, ’’Απολογία Χριστιανική’’, μεταξύ των άλλων γράφει: ’’Μετακαρλομάγνεια Ευρώπη και Ρωμηοσύνη δεν είναι δυνατόν να συνυπάρξουν’’.(*)

Η αλήθεια είναι ότι, με τα αδιέξοδα και τα δεινά που περνάμε, χάνουμε σιγά-σιγά την εμπιστοσύνη μας στους ’’εταίρους’’ μας από την Φραγκία και προβληματιζόμαστε όλο και περισσότερο για τις μέχρι τούδε επιλογές μας.

Γι’ αυτό και μεγάλη μερίδα, σήμερα, του Ελληνικού λαού προσδοκά με αγωνία τον Ηγέτη εκείνον, ο οποίος θα πει επιτέλους το ΟΧΙ το ΑΛΗΘΙΝΟ και ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΟ σε κάθε τι, που υπονομεύει την πνευματική μας υπόσταση, τραυματίζει το εκκλησιολογικό μας φρόνημα, αλλοιώνει την συλλογική μας πολιτισμική ταυτότητα και απειλεί την ασφάλεια και ακεραιότητα της Πατρίδας μας.

Είμαστε όμως έτοιμοι, ως Λαός, για να υποδεχθούμε και να υποστηρίξουμε με σοβαρότητα τον Φωτισμένο εκείνον Ρωμηό, που θα σαλπίσει αυτό το ΜΕΓΑ ΟΧΙ στα ’’χαρακώματα’’ της καρδιάς μας, στα σχολεία μας, στις ενορίες και στις οικογένειές μας;

Μένει να το αποδείξουμε. Και εάν δεν είμαστε, στο χέρι μας είναι να ετοιμαστούμε και μάλιστα το γρηγορότερο δυνατόν.

Πώς; Γυρίζοντας προς τα πίσω και μιμούμενοι τα κατορθώματα των Αγίων και Ηρώων μας, κρατώντας ταυτόχρονα σφιχτά και με αποφασιστικότητα το κομποσκοίνι ’’παρά πόδας’’…

26/10/2015                                                        Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

_______________________________________________________

(*) ’’ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ’’, έργο του αγίου Αθανασίου του Παρίου.

Προλεγόμενα: π. Γεώργιος Μεταλληνός. Εκδόσεις ΓΡΗΓΟΡΗ, 2015.

Αντί προλόγου

Η Παναγία, στην πατρίδα μας, την Ορθόδοξη Ελλάδα, δεν έχει μόνο το δικό Της Περιβόλι, το Άγιο Όρος, αλλά και το δικό Της πέλαγος, το Αιγαίο. Αυτό, που κατά τον Οδυσσέα Ελύτη, τον ποιητή του Αιγαίου, «Η Παναγιά… κρατούσε στην ποδιά της…».

Οι χριστιανοί, σ’ όλο το Αιγαίο, από τη Σαμοθράκη με την ‘’Παναγία Κρημνιώτισσα’’, μέχρι το Καστελλόριζο με την ‘’Παναγία του Κάστρου’’, την τιμούν και την προσκυνούν καθώς αδιαλείπτως τους προστατεύει. Την αισθάνονται τόσο οικεία που στις εκατοντάδες διάσπαρτες περίλαμπρες εκκλησίες, μοναστήρια και ταπεινά ξωκλήσια, της έδωσαν τα δικά τους, ξεχωριστά προσωνύμια.

Αυτή πρεσβεύει εις τον Υιόν της υπέρ ημών.

«Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου σώσον ημάς».

Γενικά για τα σύνορα

Τα σύνορα, είναι ένα μεταπτωτικό-αναγκαίο φαινόμενο, για την ύπαρξη των εθνών, γι αυτό και τα όρισε ο ίδιος ο Θεός. (Πραξ. Ιζ, 26)

Με αυτά καθορίζονται τα όρια μέσα στα οποία αφενός το άτομο υπόκειται στην κρατική εξουσία και αφετέρου το κράτος ασκεί την κυριαρχία του έχοντας αξίωση στο απαραβίαστο αυτών.

Το καλοκαίρι του 1975, στην πρωτεύουσα της Φινλανδίας, το Ελσίνκι, ηγέτες από 35 χώρες (περιλαμβανομένων Ελλάδας και Τουρκίας), υπογράφουν την περίφημη ‘’Τελική Πράξη’’, στο πλαίσιο της

Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΔΑΣΕ). Το κείμενο της ‘’Τελικής Πράξης του Ελσίνκι’’ περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, τις βασικές αρχές που διέπουν τις σχέσεις των χωρών και διασφαλίζουν την εθνική κυριαρχία, το απαραβίαστο των συνόρων, την αποφυγή βίας και την ειρηνική επίλυση των διαφορών κ.α

Το Ελληνικό Σύνταγμα (άρθρο 27), ορίζει ότι καμία μεταβολή δεν μπορεί να γίνει στα όρια (σύνορα) της Επικράτειας, χωρίς νόμο που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών. Επίσης, το ίδιο άρθρο ορίζει ότι δεν είναι δεκτή στην Ελληνική Επικράτεια ξένη στρατιωτική δύναμη ούτε μπορεί να διαμένει σ' αυτή ή να περάσει μέσα από αυτή, χωρίς νόμο που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.

Τα σημερινά σύνορα της Ελλάδος, χερσαία, θαλάσσια και εναέρια, άρχισαν να διαμορφώνονται με την Επανάσταση του 1821, κλείνοντας ουσιαστικά με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και με την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου το 1947. Καθορίστηκαν και επιβλήθηκαν μέσα από το Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Συνθήκες και Πρωτόκολλα.
 

Θαλάσσια σύνορα της Ελλάδος

Για την Ελλάδα, τα θαλάσσια σύνορα, έχουν ιδιαίτερη σημασία αφού :

(ι) Έχουν πολυπλοκότητα, καθώς από τη «Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 - United Nations Convention on the Law of the Sea – UNCLOS 1982» την οποία η Ελλάδα επικύρωσε τον Ιούνιο του 1995, ενώ η Τουρκία μέχρι σήμερα δεν την έχει επικυρώσει, προβλέπονται τέσσερις ζώνες (Αιγιαλίτιδα Ζώνη, Συνορεύουσα Ζώνη, Υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη - ΑΟΖ).
(ιι) Διαθέτει το μεγαλύτερο μήκος ακτών (18.400 χλμ) στην Ε.Ε σε σύνολο ηπειρωτικού και νησιωτικού αναπτύγματός, με 9.835 νησιά (228 κατοικημένα), νησίδες και βραχονησίδες.
(ιιι) Η Τουρκία, επί πενήντα χρόνια δημιουργεί προβλήματα στο Αιγαίο που συνοψίζονται σε τρεις θεματικές ενότητες: Εθνικής κυριαρχίας (καθορισμός εύρους χωρικών υδάτων), Οικονομικής εκμετάλλευσης (καθορισμός Α.Ο.Ζ) και Έρευνας-διάσωσης (αμφισβήτηση FIR - Flight Information Region Αθηνών).

Τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας από το 1936, με το Νόμο 360/1936, έχουν καθοριστεί στα 6 ναυτικά μίλια (1ν.μ = 1852 μ.). Με το Νομοθετικό Διάταγμα 187/1973 (άρθρο 139) επαναλήφτηκε ο καθορισμός των 6 ν.μ αλλά προστέθηκε και η δυνατότητα επέκτασής τους, με έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, μετά από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου. Η δυνατότητα αυτή δεν αξιοποιήθηκε. Με το Νόμο 2321/1995, με τον οποίο η Ελλάδα επικύρωσε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, απέκτησε και διεθνές νομικό έρεισμα επέκτασής τους μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια (άρθρο 3 της Σύμβασης). Η προοπτική αυτή, θεωρήθηκε από τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας ως αιτία πολέμου (casus belli).Έτσι τα χωρικά μας ύδατα παραμένουν στα 6 ναυτικά μίλια.

Με το καθεστώς αυτό, η Ελλάδα ασκεί πλήρη κυριαρχία στο 35% του Αιγαίου, η Τουρκία στο 9% ενώ το 56% είναι διεθνή ύδατα. Στην περίπτωση των 12 ν.μ , η Ελλάδα θα ασκούσε κυριαρχία στο 64%, η Τουρκία στο 10%, και το 26% θα ήσαν διεθνή ύδατα.

Σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, χωρικά ύδατα έχουν οι ηπειρώτικες ακτές, και όλα τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, ανεξάρτητα αν κατοικούνται ή όχι (άρθρα 3 και 121 της Σύμβασης). Στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου όπου η απόσταση από τις Μικρασιατικές ακτές είναι μικρότερη των 6 νμ ισχύει η “μέση γραμμή”(άρθρο 15 της Σύμβασης).

Ενέργειες της Τουρκίας για τη διχοτόμηση του Αιγαίου
 
Τα σχέδια της Τουρκίας για το Αιγαίο, εξωτερικεύτηκαν πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1965, στη συνεδρίαση της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, όπου ο εκπρόσωπός της, παρουσίασε χάρτη με το Αιγαίο χωρισμένο στα δυο. Οι Τούρκοι ζητούσαν να αναλάβει η Άγκυρα την ευθύνη της αεράμυνας του ανατολικού τμήματος.

Το Νοέμβριο του 1973, στην εφημερίδα κυβερνήσεως της Τουρκίας δημοσιεύεται χάρτης του ΒΑ Αιγαίου όπου περιοχές των τουρκικών χωρικών υδάτων αλλά και διεθνών, παραχωρούντο στην ΤΡΑΟ για διενέργεια πετρελαϊκών ερευνών.

Το Μάιο του 1974, απειλεί έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου με το υδρογραφικό «Τσανταρλί».

Τον Ιούλιο του 1976, συνεχίζει το ίδιο παιχνίδι στο Αιγαίο με το ερευνητικό «Χόρα» δημιουργώντας την πρώτη ελληνοτουρκική κρίση στο Αιγαίο.

Τον Αύγουστο του 1974, η Άγκυρα εκδίδει τη ΝΟΤΑΜ 714, και επεκτείνει αυθαίρετα τα όρια ευθύνης του δικού της FIR (Flight Information Region) προς τα δυτικά, μέχρι το μέσο του Αιγαίου, μέσα στο χώρο ευθύνης του FIR Αθηνών.

Το 1977, υπογράφεται το «Πρωτόκολλο της Βέρνης» μεταξύ Καραμανλή και Ντεμιρέλ, που προβλέπει αμοιβαία αποχή Ελλάδας και Τουρκίας από έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου πέρα από τα 6 μίλια των χωρικών τους υδάτων.

Το Μάρτιο του 1987, με το ίδιο σκάφος – μετονομασμένο σε «Σισμίκ» προκαλεί τη δεύτερη ελληνοτουρκική κρίση.

Το 1991, πριν από την επίσκεψη του Μπους σε Αθήνα και Άγκυρα, ο αρχηγός του τουρκικού στόλου ναύαρχος Ιλφάν Τινάζ αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο, ισχυριζόμενος δημοσίως ότι βραχονησίδες του Αιγαίου δεν είναι ελληνικό έδαφος.

Το 1996, οι Τούρκοι, αρχίζοντας από τις πέραν πάσης αμφισβητήσεως Ελληνικές βραχο - νησίδες Ίμια, δημιουργούν την τρίτη ελληνοτουρκική κρίση και συγχρόνως τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών», γκριζάροντας το μισό Αιγαίο.

Την ίδια χρονιά εκδίδεται για τις ανάγκες της Δημόσιας εκπαίδευσης το βιβλίο τουρκικής ιστορίας «Τα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο - Ege Denizinde Turk Haklari» του Μεχμέτ Σακά. Στη σελίδα 19 γράφει: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή».

Το Μάιο του 1999, ο Τούρκος πρόεδρος δηλώνει ότι «Στο Αιγαίο υπάρχουν 150 ακατοίκητοι βράχοι και σχηματισμοί που δεν αναφέρονται σε ποιον ανήκουν» .

Το Σεπτέμβριο του 1999, στη Σύνοδο υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στο Τορόντο, η Τουρκία μεθοδεύοντας τη διχοτόμηση του Αιγαίου, πέτυχε να συζητηθούν «τεχνικά θέματα», δηλαδή η δημιουργία δυο Νατοϊκών υπο-στρατηγείων στη Λάρισα και τη Σμύρνη .

Το Δεκέμβριο του 2001, στην εφημερίδα κυβερνήσεως της Τουρκίας δημοσιεύεται χάρτης του Αιγαίου όπου το τμήμα ανατολικά του 25ου μεσημβρινού θεωρείται ως περιοχή εθνικής ευθύνης της για θέματα έρευνας- διάσωσης.

Το 2001, κυκλοφορεί το βιβλίο «Στρατηγικό Βάθος - Strategic Derinlik» του Αχμέτ Νταβούτογλου με πλήρη αμφισβήτηση των δικαιωμάτων της Ελλάδος στο Αιγαίο.

Το 2004, από τους καθηγητές Sertac Baseren και Ali Kouroumahmout του Πανεπιστήμιου της Άγκυρας (έδρα Διεθνών Σχέσεων) εκπονείται μελέτη με τίτλο «Οι γκρίζες περιοχές στο Αιγαίο, τα ξεχασμένα τουρκικά νησιά».

Το Φεβρουάριο του 2005, το τουρκικό περιοδικό AKSIYON, αναφέρει ονομαστικά 150 νησιά του Αιγαίου τα οποία διεκδικεί η Τουρκία, κάνοντας την πρόβλεψη ότι σε περίπτωση προσφυγής, το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο της Χάγης θα δικαιώσει την Τουρκία έχοντας ως δεδικασμένο σχετική απόφαση του (Απρίλιος 2001) σε διένεξη για βραχονησίδες μεταξύ Υεμένης και Ερυθραίας.

Τον Ιούνιο του 2005, στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας, εγκρίνεται το λεγόμενο «έγγραφο πολιτικής ασφαλείας» σύμφωνα με το οποίο 150 βραχονησίδες του Αιγαίου χαρακτηρίζονται «ως απροσδιόριστης κυριότητας».

Τον Απρίλιο του 2006, στην ιστοσελίδα της πρεσβείας της Τουρκιάς στην Ουάσιγκτον, αναρτάται χάρτης μέρους του Αιγαίου όπου οι βραχονησίδες Ίμια με την τουρκική ονομασία Kardak, βρίσκονται εντός της τουρκικής επικράτειας.

Τον Ιούλιο του 2007, στην ιστοσελίδα του τουρκικού Γενικού Επιτελείου παρουσιάζεται μια «μελέτη» του καθηγητή Sertac Baseren με τίτλο «Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ανατ. Μεσόγειο, τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της πιθανής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στην περιοχή της Τουρκίας».

Τον Ιανουάριο του 2008 (24-1-2008), στο τηλεοπτικό δίκτυο EYRONEWS προβάλλονται δυο χάρτες του Αιγαίου, ένας με διχοτομημένο το Αιγαίο και άλλος που παρουσιάζει τις νησίδες Ίμια ελληνικές αλλά τα νησιά Ρόδο Σάμο και Λέσβο τουρκικά.

Τον Ιανουάριο του 2008, στην τουρκική εφημερίδα ΑΚSΑΜ (28-1-2008), δημοσιεύεται χάρτης του Αιγαίου με «απροσδιόριστα», σημειούμενα με κίτρινο χρώμα, χωρικά ύδατα.

Τον Οκτώβριο του 2009, η λέξη ΑΙΓΑΙΟ εξαφανίστηκε από τους τίτλους των Υπουργείων της Ελληνικής Κυβέρνησης. Επανεμφανίστηκε την περίοδο 2012-1014 και εξαφανίστηκε και πάλι από τον Ιανουάριο του 2015.

Το 2010, το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού εκδίδει ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία καταργείται ο διετής πανελλήνιος εορτασμός της Ναυτικής Εβδομάδας, λόγω των δημοσιονομικών συνθηκών, της σημαντικής μείωσης του λειτουργικού σκέλους του Π/Υ ΓΕΝ και της περιστολής των κρατικών δαπανών. Ουσιαστικά με αυτή την ενέργεια αποξενώνουν τον Έλληνα από την επαφή του με τη θάλασσα (το Αιγαίο).

Το 2010, ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας και επικεφαλής των διαπραγματεύσεων Τουρκίας – Ε.Ε, Εγκεµέν Μπαγίς, σε αλλεπάλληλες συνεντεύξεις του (ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 17-10-2010, ΤΑ ΝΕΑ 18-11-2010 και ΣΗΜΕΡΙΝΗ 12-12-2010) προτείνει ανοικτά τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.

Το Μάρτιο του 2012, στην πόλη Μούγλα (στο κτηματολόγιο της οποίας κατά τους Τούρκους είναι εγγεγραμμένες οι βραχονησίδες Ίμια), αναγέρθηκαν αγάλματα του Ηρόδοτου και του Ιπποκράτη, στα πλαίσια των «έργων των θεματικών πάρκων» του Δήμου Μούγλας. Στην τελετή των αποκαλυπτηρίων ο Δήμαρχος Osman Gürün, υπογράμμισε ότι με τα αγάλματα, αναδεικνύουν τους ανθρώπους του Αιγαίου που από την αρχαιότητα έδειξαν στον κόσμο τις οικουμενικές αξίες.

Από 24 έως 27 Μαΐου 2012, πραγματοποιήθηκε στο Σεφερίχισαρ της Τουρκίας, η «Συγκέντρωση Μόνιμης Ειρήνης στο Αιγαίο» με τη συμμέτοχη από ελληνικής πλευράς των περιφερειαρχών Βορείου και Νοτίου Αιγαίου, πλήθος δημάρχων, αντιδημάρχων και άλλων παραγόντων. Από τουρκικής πλευράς, πλήθος δημάρχων, πανεπιστημιακών, βουλευτών και άλλων. Όλοι μαζί σφυρηλάτησαν την ειρήνη στο Αιγαίο.

Τον Οκτώβριο του 2012, ο τούρκος ΥΠΕΞ κ. Νταβούτογλου, στη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Βουλής, προκαλεί με τη δήλωση : «Εμείς πάντοτε επιθυμούμε το Αιγαίο ως θάλασσα φιλίας και συνεργασίας να είναι πάντοτε ελεύθερο» ή σε διαφορετική μετάφραση : «Επιθυμούμε το Αιγαίο, ως μία θάλασσα ειρήνης και φιλίας, να είναι ανοικτό σε κάθε είδους συνεργασία».

Το 2013, σύμφωνα με στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, διαπράττονται στο Αιγαίο 401 παραβιάσεις των Εθνικών Χωρικών μας Υδάτων από το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό και την Τουρκική Ακτοφυλακή, έναντι 90 παραβιάσεων το 2009.

Τέλος Αυγούστου 2015, εκπρόσωπος του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών αναφέρεται σε  «μη ύπαρξη οριοθετημένων θαλασσίων συνόρων μεταξύ της Ελλάδας και Τουρκίας».
 

Ελληνικά λάθη για το Αιγαίο

Τη διετία 1994-1995, με πρωτοβουλία του τότε υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, Μανώλη Μπεντενιώτη, ξεκίνησε ένα διυπουργικό πρόγραμμα από τα Υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Αιγαίου για την επιδότηση και την ενθάρρυνση του εποικισμού ακατοίκητων νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο. Το πρόγραμμα, προέβλεπε μικρές παρεμβάσεις (ένα εκκλησάκι, έναν ιστό σημαίας, μια δεξαμενή υδάτων και ένα μικρό λιμανάκι), με ταυτόχρονη στήριξη της χλωρίδας και της πανίδας. Το πρόγραμμα διεκόπη αιφνιδιαστικά και οριστικά με την ανάληψη της Κυβέρνησης Σημίτη, τον Ιανουάριο του 1996.

Τον Απρίλιο του 1999, στη Σύνοδο υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, με την επικύρωση της νέας δομής του ΝΑΤΟ καταργούνται τα εθνικά όρια ευθύνης των κρατών - μελών και καθιερώνεται ο ενιαίος αμυντικός χώρος στα όρια της συμμαχίας. Στα πλαίσια αυτά, το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους, με το Προεδρικό Διάταγμα 242/99, η φύλαξη των θαλασσίων συνόρων περνά από το Πολεμικό Ναυτικό στο Λιμενικό Σώμα.

Στις 8 Ιουλίου 1997 στη Μαδρίτη, στα πλαίσια της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, υπογράφεται η «Συμφωνία της Μαδρίτης», μεταξύ Σημίτη και Ντεμιρέλ. Ένα κείμενο με έξι κύρια σημεία. Το αναφερόμενο στο Αιγαίο αναφέρει επί λέξει: «Σεβασμός στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους». Εδώ, για πρώτη φορά, η ελληνική πλευρά αποδέχεται ‘’ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της Τουρκίας’’ στο Αιγαίο.

Το Μάρτιο του 2005, η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη υποδέχθηκε τον εκλεγέντα Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, μιλώντας περί «αποδοχής μειωμένης εθνικής κυριαρχίας στα πλαίσια της διασφάλισης της ειρηνικής συνύπαρξης στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον»!

Στις 18 Αυγούστου 2011, ο Γιώργος Νταλάρας με αφορμή την επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη για συναυλία, σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα Hurriyet, ερωτηθείς για το ζήτημα του Αιγαίου, είπε : «Οι άνθρωποι γεννιούνται για να ζήσουν μαζί. Ζούμε δίπλα-δίπλα χιλιάδες χρόνια. Αν πετάξουμε λίγο πιο ψηλά, δεν θα δούμε τις γραμμές στο χάρτη. Οι χάρτες τυπώνονται και τα σύνορα τα καθορίζουν οι μαθηματικοί και οι τοπογράφοι. Ο Θεός δεν έχει τοπογραφείο. Για το Αιγαίο άλλοι λένε πως ανήκει στους Τούρκους, άλλοι στους Έλληνες, στην πραγματικότητα όμως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια».

Δυο μέρες μετά, στην εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ» (αριθ. φύλλου 11187/20-8-2011 σελ.19) δημοσιεύεται άρθρο του δικηγόρου Νάσου Θεοδωρίδη με τίτλο ‘’Η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου ως η μόνη θετική προοπτική για την Ειρήνη’’. Μεταξύ άλλων αναφέρει: «Με μια ματιά στον χάρτη μπορεί κανείς να καταλάβει ότι μια μονόπλευρη και ολοκληρωτική ηγεμονία δηλαδή της ελληνικής άρχουσας τάξης στο Αιγαίο δεν στηρίζεται σε κανένα δίκαιο. Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Αυτό είναι δεδομένο, λογικό και αναπόφευκτο. Το Αιγαίο δεν είναι ελληνική λίμνη, αλλά μια διεθνής θάλασσα που απλώς τυχαίνει να περιλαμβάνει έναν μεγάλο αριθμό ελληνικών νησιών, χωρίς αυτό να δίνει κάποιο ιδιαίτερο προνόμιο στην ελληνική πλευρά να κυριαρχεί εξ ορισμού».

Το Μάιο του 2014, με Απόφαση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΦΕΚ 1307 Β/22-5-2014), για θέματα απαγόρευσης αλιείας, διαιρείται το Αιγαίο με βάση στον 25ο Μεσημβρινό, ανατολικά και δυτικά, όταν η Γενική Επιτροπή Αλιείας για τη Μεσόγειο (ΓΕΑΜ), General Fisheries Commission for the Mediterranean (GFCM), Περιφερειακή Οργάνωση Διαχείρισης της Αλιείας του Διεθνούς Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, (FAO - Food and Agriculture Organization), θεωρεί όλο το Αιγαίο ενιαίο με τον κωδικό 22.

Υπόψη ότι ο 25ος Μεσημβρινός είναι αυτός που διέρχεται από το μέσον του Αιγαίου. Ξεκινά από τις εκβολές του Νέστου ποταμού, κοντά στην Ξάνθη, διέρχεται δυτικά της Λήμνου, περνά από το Στενό του Καφηρέα (Εύβοια), διασχίζει την Τήνο και καταλήγει δυτικά του Ηρακλείου στην Κρήτη.

Στις 27 Ιουνίου 2014, ο Σταύρος Θεοδωράκης στο ιδρυτικό συνέδριο του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, μεταξύ άλλων είπε: ..Να δημιουργηθούν ισχυρές και πραγματικά ανεξάρτητες Αρχές. Αποκέντρωση έτσι ώστε να αποφασίζουν οι δήμοι και οι περιφέρειες από τους φόρους μέχρι τα σκουπίδια. Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια και στα παιδιά μας…

Το Σεπτέμβριο του 2015, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο πλαίσιο της 80ης ΔΕΘ, o Έλληνας πρωθυπουργός αναφερόμενος στις ο μεταναστευτικές ροές στο Αιγαίο, είπε: «Ποια σύνορα ; Έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε ; »

Οι πρόσφατες θέσεις των Ευρωπαίων-εταίρων μας για το Αιγαίο

Με αφορμή το ‘’προσφυγικό’’, το Αιγαίο είναι και πάλι στην επικαιρότητα.

Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, θέτει στην Ευρωβουλή ως δεδομένο ότι θα υπάρξουν κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο ώστε να εποπτεύονται τα θαλάσσια σύνορα!!!

Ο εκπρόσωπος της Καγκελαρίας, σε δηλώσεις του, αναφέρεται στην ανάγκη ύπαρξης «συντεταγμένης» κατάστασης στο Αιγαίο για την αντιμετώπιση του προσφυγικού. Απώτερος σκοπός είναι να περιοριστεί η ροή των προσφύγων που φθάνουν στην Ευρώπη, με κίνδυνο τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο να καταλήξουν «παράπλευρη απώλεια».

Το προσχέδιο της πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εξυπηρετώντας τα ύποπτα παιχνίδια των Γερμανών στο Αιγαίο αναφέρει: «Η Τουρκία σκοπεύει να ενισχύσει την αναχαιτιστική δυνατότητα της τουρκικής Ακτοφυλακής, κυρίως αναβαθμίζοντας τον εξοπλισμό επιτήρησης, αυξάνοντας τις περιπολίες και τη δυνατότητα έρευνας και διάσωσης και ενισχύοντας τη συνεργασία με την Ελληνική Ακτοφυλακή».

Βεβαίως, η ελληνική κυβέρνηση, με ανακοίνωση του ΥΠΕΞ στις 13 Οκτωβρίου 2015, απέρριψε την πρόταση για κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο αλλά, η Τουρκία καραδοκεί.

***  

Το συμπέρασμα είναι ότι οι Τούρκοι επί μισό αιώνα επιζητούν, με πάμπολλους τρόπους, τη διχοτόμηση του Αιγαίου. Όμως, δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις όπου εμείς οι ίδιοι, με τις πράξεις και τις παραλήψεις μας, τους το επιτρέπουμε.
Εδώ, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Γιατί έτσι, στους μεν Τούρκους δίνουμε το δικαίωμα να αποθρασύνονται, στους δε άλλους και μάλιστα τους εταίρους μας, να πιστεύουν ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Αλεξανδρούπολη Οκτώβριος 2015

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

Ο Ιωάννης είναι ο μόνος Ευαγγελιστής, ο οποίος περιλαμβάνει το περιστατικό της συναντήσεως του Ιησού με τους Έλληνες αμέσως μετά τη θριαμβευτική του είσοδο στην Ιερουσαλήμ :  ῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων, ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. Οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν, λέγοντες· Κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν.

Ἔρχεται Φίλιππος, καὶ λέγει τῷ ᾿Ανδρέᾳ, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ ᾿Ιησοῦ. Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα, ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να τονισθεί είναι ότι, αντίθετα με την άποψη μερικών ερευνητών, ο Ελληνισμός συνδέεται στενά με την όλη προοπτική του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου. Υπάρχει πρώτα σ’ αυτό μια χαρακτηριστική έμφαση στον οικουμενικό χαρακτήρα και στην αποστολή του Ιησού Χριστού, μια διεύρυνση του ορίζοντος της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός σε παγκόσμια κλίμακα.

Ο Χριστός, τονίζεται, ήλθε στον κόσμο για να φωτίση «πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον» ∙ είναι «ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», ο οποίος θα ελκύση «πάντας» κοντά του, ώστε να «σωθῇ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ». Η προφητεία του αρχιερέως ότι ο Ιησούς «ἔμελλεν ἀποθνήσκειν … οὐχ ὑπέρ τοῦ ἔθνους μόνον (δηλαδή των Ιουδαίων), ἀλλ ‘ ἵνα καί τά τέκνα τοῦ Θεοῦ τά διασκορπισμένα συναγάγῃ εἰς ἕν», σε συνδυασμό με τη φράση του Ιησού «καί ἄλλα πρόβατα ἔχω , ἅ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης» μαρτυρεί συνειδητή προσπάθεια του Ιωάννη να διευρύνη τον ορίζοντα του Χριστιανισμού ώστε να περιλάβη και τους λεγόμενους  εθνικούς.

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι  οι ομοεθνείς του  Εβραίοι εναντιώθηκαν στον Ιησού, εκείνος απευθύνεται στους Έλληνες. Αυτό που πρέπει επίσης να αξιολογηθεί είναι ότι οι Έλληνες  ζητούν τη μεσολάβηση του Φιλίππου και του Ανδρέα  που έχουν ελληνικά ονόματα.

Στην συγκεκριμένη αναφορά ο Ιωάννης δεν μεταφέρει τι διημείφθη μεταξύ του Ιησού και των Ελλήνων αλλά μόνο την αντίδραση και το σχόλιο του Ιησού, όταν του ανακοινώνεται ότι θέλουν να τον συναντήσουν οι Έλληνες. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Χριστός σε κανένα άλλο σημείο δεν λέει, με την ευκαιρία της συνάντησης του με κάποιους ανθρώπους, ότι ήλθε η ώρα για να δοξασθεί, παρά μόνο όταν ζητούν να τον γνωρίσουν οι Έλληνες.

«Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει.»

Δηλαδή ο Ιησούς σχολιάζοντας το αίτημα των Ελλήνων να Τον ιδούν, προέβλεψε όχι μόνο τη ευρύτατη διάδοση του κηρύγματός τους αλλά και την προυπόθεση για τη σωτηρία τους.

«Ἐὰν ἐμοὶ διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ Πατήρ. Ο Ιησούς ξεκαθαρίζει ότι όσοι τον ακολουθούν, ανεξάρτητα της εθνικότητας τους, θα τιμηθούν από το Πατέρα Θεό».

Στο Ευαγγέλιο του ο Ιωάννης μιλά με επαινετικά λόγια για τους Έλληνες. Για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του έζησε όχι μόνο στην έρημη Πάτμο, όπου έγραψε την Αποκάλυψη αλλά και στην ελληνικότατη Έφεσο την πατρίδα του Ηράκλειτου και εκεί ήρθε σε επαφή  με το ελληνικό πνεύμα,

Έπειτα υπάρχουν σαφείς αναφορές του Ευαγγελίου στους Έλληνες. Στο στίχο 7, 35 οι Ιουδαίοι εμφανίζονται να προλέγουν ασυνείδητα ότι ο Χριστός θα κηρυχθή στους Έλληνες: «ποῦ οὗτος μέλλει πορεύεσθαι ὅτι ἡμεῖς οὐχ εὑρίσκομεν αὐτόν ; μή εἰς τήν διασποράν τῶν Ἑλλήνων μέλλει πορεύεσθαι καί διδάσκειν τούς Ἕλληνας ;».

Και κάτι περισσότερο: ο Ιωάννης εμφανίζει τη δημόσια δράση του Ιησού στην ολοκλήρωσή της τη στιγμή ακριβώς που Έλληνες ζητούν να τον δουν (12, 20). Την επαφή με τους Έλληνες θεωρεί ο Ιησούς ως την «ώρα», δηλαδή τον προκαθορισμένο από το σχέδιο του Θεού «καιρό», που θα «δοξασθῇ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου» με την επάνοδό του στη δόξα του Θεού δια μέσου του σταυρού και της αναστάσεως. Η φράση αυτή του τετάρτου ευαγγελίου υπενθυμίζει όσα ισχύουν και για τον Παύλο: η προσχώρηση των Ελλήνων στον Χριστιανισμό ήταν το πιο εντυπωσιακό ιστορικό γεγονός του αρχικού Χριστιανισμού στα μάτια των ιδίων των πρώτων αποστόλων.

Το ευαγγέλιο του Ιωάννου, γραμμένο σε μια εποχή που η Εκκλησία αποτελούνταν βασικά από Έλληνες, εκφράζει και αυτό τη συνείδηση, πως η ιστορική πορεία του Χριστιανισμού ήταν δεμένη πια με τον Ελληνισμό.

Πηγή: Βυζαντινών Ιστορικά, Αβέρωφ

Η θεολογία της πολυπολιτισμικότητας και η προώθηση της θρησκειολογίας στο μάθημα των θρησκευτικών είναι όχι μόνο εντός των τειχών της Εκκλησίας, αλλά και εντός του Συνοδικού Μεγάρου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Στην Ιεραρχία του περασμένου Οκτωβρίου και στην ομιλία – χαιρετισμό του προς τους αρχιερείς – μέλη Της ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος είπε μεταξύ των άλλων:
«Οι φίλοι μας οι εδώ και οι Ευρωπαίοι, εκμεταλλευόμενοι τη δεινή μας οικονομική κατάσταση δεν θα παραλείψουν αλλά αντιθέτως θα επιδιώξουν με κάθε τρόπο την αλλοίωση τη ελληνικής κοινωνίας μας αρχίζοντας από τη σχολική μας εκπαίδευση. Το τραγικό είναι ότι οι εχθροί μας δεν είναι πλέον πέρα και μακριά, είναι εντός των τειχών μας. Το βλέπουμε, το οσφραινόμαστε». (Σημ. Η υπογράμμιση του υπογράφοντος).

Ο Αρχιεπίσκοπος έχει δίκιο. Ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου, διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού «Θεολογία», το οποίο εκδίδεται από την Ιερά Σύνοδο της Ελλάδος ανά τρίμηνο, έχει καθαρές και απόλυτες απόψεις για την αλλαγή του χαρακτήρα του Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜΘ). Στο τεύχος αριθμός 93 (Ιανουάριος – Μάρτιος 2005) του περιοδικού «Σύναξη» (Σελ. 51) γράφει, μεταξύ των άλλων:

«Είναι όντως ανάγκη, λοιπόν, το ΜΘ να αλλάξει φυσιογνωμία και χαρακτήρα. Είναι ανάγκη η θεολογία της πολυπολιτισμικότητας, όχι απλώς να το αγγίξει, αλλά να το διαπεράσει, ώστε αυτό το ίδιο να γίνει πρωτοπόρο στη διαπολιτισμική αγωγή, κομίζοντας μιαν άλλη μαρτυρία για την αλήθεια και ποιότητα της ζωής του ανθρώπου και του κόσμου. Είναι ανάγκη να αναπλαισιωθεί ο θεολογικός και παιδαγωγικός του χαρακτήρας σε νέες βάσεις και αρχές». (Σημ. Η υπογράμμιση του υπογράφοντος)

Στο ίδιο κείμενο ο κ. Γιαγκάζογλου συγκεκριμενοποιεί τις σκέψεις του και προτείνει μεταξύ των άλλων το ΜΘ:
- Να παραμερίσει τον  κατηχητικό, ομολογιακό και απολογητικό του προσανατολισμό.
- Να περιέχει θρησκειολογικά στοιχεία με νηφάλια γνώση και δίχως ψυχροπολεμική αντιπαράθεση, και
- Να χρησιμοποιηθεί η μεθοδολογία της διαθεματικότητας, σε σχέση με τα άλλα μαθήματα του σχολείου και της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στο πλαίσιο της πολυπολιτισμικότητας και πολυθρησκευτικότητας.

Αυτά δεν τα γράφει και δεν τα υποστηρίζει  ένας απλός θεολόγος της γνωστής ομάδας του «Καιρού», ούτε ένας από τους συμβούλους του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων. Τα γράφει και τα υποστηρίζει ο διευθυντής του εγκυρότερου επιστημονικού περιοδικού της Εκκλησίας της Ελλάδος. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τη βαρύτητα και το κύρος που έχει η συγκεκριμένη θέση να σημειωθεί ότι επί δεκαετίες την κατείχε ο διακεκριμένος διεθνώς καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ευάγγελος Θεοδώρου, υπήρχε δε η παράδοση στο συγκεκριμένο περιοδικό διευθυντές να είναι πάντα πανεπιστημιακοί καθηγητές της Θεολογικής Σχολής.

Σημειώνεται ότι η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων δίδει ένα σκληρό αγώνα  επί των ακόλουθων σημείων:
1. Το νέο πολυθρησκειακό πιλοτικό πρόγραμμα, με τον αντιχριστιανικό του χαρακτήρα και το αντιεπιστημονικό και αντιπαιδαγωγικό του περιεχόμενο στοχεύει αποδεδειγμένα στη διάβρωση και αλλοίωση της ορθοδόξου πίστεως της νεότητας.
2. Δεν είναι αντίθετη με τη διδασκαλία των θρησκειών, αλλά βάζει ως προϋπόθεση αυτή να είναι μια μεθοδική εξέταση και έρευνα κάθε θρησκείας ξεχωριστά και όχι όλων μαζί στην κάθε ώρα διδασκαλίας, με τη μορφή θρησκευτικού συγκρητισμού.
3. Είναι αντιεπιστημονική και αντιθεολογική η μείξη των θρησκειών με τον Χριστιανισμό, που οδηγεί στο να καταλύονται οι ταυτότητες, οι ιδιαιτερότητες και οι διαφορές τους.
4. Με τα νέα πολυθρησκειακά προγράμματα επιχειρείται να εισαχθεί ο θρησκευτικός συγκρητισμός, με στοιχεία από διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις, αναμεμιγμένα με τρόπο αφελή και θεολογικά απαράδεκτο.

Ο κ. Γιαγκάζογλου και οι άλλοι θεολόγοι της ομάδας «Καιρός» έχουν εμμονές στην ιδεολογία τους, που τους οδηγούν στο να έχουν καταστεί απόλυτοι και πολύ επίμονοι στο να τις επιβάλουν. Ο Αρχιεπίσκοπος, που η συγκεκριμένη ομάδα τον είχε και τον έχει περιστοιχίσει, φαίνεται ότι θα δυσκολευθεί πολύ να τους πείσει να παραδεχθούν ότι σκέπτονται λανθασμένα και να αποδεχθούν τις απόψεις, τις δικές του και της Εκκλησίας.

Πηγή: Θρησκευτικά

Πηγή: Αναβάσεις

Ἀναρωτῶνται πολλοί, τί θά συνέβαινε, ἄν στήν Βουλή, γέμιζαν μόνο τά ἕδρανα βουλευτῶν ὡς πρός τά ὁποῖα ἐξεφράσθη πράγματι τό ἐκλογικό σῶμα, καί  ἔμεναν κενά τά ἕδρανα που ἀντιστοιχοῦν στίς λευκές ψήφους, στήν ἀποχή, στίς ψήφους πρός τά κόμματα πούἔλαβαν κάτω ἀπό 3% καί στά λοιπά ἀχρησιμοποίητα ὑπόλοιπα ψήφων.   

Τό θέμα δέν εἶναι μόνο ὑποθετικό. Συμβάλλει ἡ μελέτη του στήν κρίση περί τοῦ πρακτέου νομικῶς,  ἐν ὄψει τῶν εἰδικώτερων στρεβλώσεων πού παρατηροῦνται στήν λειτουργία τοῦ κοινοβουλευτικοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, καί πού ὅταν ξεπερνοῦν ἕνα ὁρισμένο σημεῖο χρειάζεται νομική διόρθωση τῆς ὅλης στρεβλώσεως, οὕτως  ὥστε νά μήν προκύψουν μόνιμες δεσμεύσεις κυριαρχικῶν δικαιωμάτων καί καταστάσεις ἀνεπανόρθωτης βλάβης στό ἐθνικό καί κοινωνικό συμφέρον.  Λοιπόν, ἔχουμε καί λέμε:

Α)  Μόνο ἡ ἀποχή ἀνήλθε στό 100-56,7= 43,3%.

Β)  Ἄν προσθέσουμε σε αὐτήν τήν ἀποχή,  τά λευκά ψηφοδέλτια (τό ἤμισυ τῶν λευκῶν καί ἄκυρων  [ που συναθροίζονται, ὅλως παραπλανητικῶς, στά ἐπίσημα ἀποτελέσματα - βλ.  http://ekloges.ypes.gr/current/v/public/#{%22cls%22:%22main%22,%22params%22:{}}%20%20],  ήτοι 2,42%:2= 1,21%,

ἔχουμε ἄθροισμα ἀποχῆς καί λευκῶν ψήφων 44,51%.

Γ)  Σε αὐτούς τούς ἐκλογεῖς πού δέν ἐκπροσωποῦνται, ὅμως, πρέπει νά προσθέσουμε ὡς μή ἐκπροσωπουμένως πράγματι, και τούς ἐκλογεῖς πού ψήφισαν κόμματα πού δέν ὑπερέβησαν τό 3% τῶν ψήφων ἐπί τοῦ συνόλου τῶν ψηφισάντων (ήτοι ἐπί τοῦ 56,7% τοῦ ὅλου ἐκλογικοῦ σώματος) καί πού ἀνέρχονται σύμφωνα μέ τά ἐπίσημα ἀποτελέσματα, σέ  6,94%   (ἐπί τοῦ 56,7% τοῦ έκλογικοῦ σώματος πού ἐψήφισε). Αὐτό τό 6,94% ἀναγόμενο στό 100% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, ἀντιστοιχεῖ σέ  3,93 % αὐτοῦ.

Συνεπῶς, ἀφίνοντας κατά μέρος τά λοιπά ἀχρησιμοποίητα  ὑπόλοιπα ψήφων, κατά ρεαλιστική ἐκτίμηση, 44,51% +3,93%= 48,47 % τῶν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΕΩΝ ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝΤΑΙ  ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΒΟΥΛΗ. 

Συνεπῶς, ἀπό τίς 300 ἕδρες, θά ἔπρεπε -  ἄν εἴχαμε πραγματικό ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ -  νά ὑπάρχουν στά ἕδρανα τῆς Βουλῆς μόνο 300Χ51,53%=155 βουλευτές τό πολύ!  Καί θά ἔπρεπε νά βλέπουμε ἄδεια τά ἔδρανα 145 βουλευτῶν!

Ἡ πράγματική δύναμη τῶν κομμάτων θά διαμορφωνόταν στά 155:250  αὐτῆς πού φέρεται ὅτι ἔχουν σήμερα (250, διότι  στό στάδιο αὐτό τοῦ συλλογισμοῦ μας ἐξαιροῦμε τούς  50 βουλευτές-" μπόνους"  τοῦ πρώτου κόματος).  Ὀπότε, ἡ δύναμη τῶν κομμάτων θα διαμορφωνόταν ὡς ἑξῆς: 

ΣΥΡΙΖΑ ἀντί  (145-50=)95, μόνο (95Χ155:250)= 59 βουλευτές

ΝΔ  ἀντί 75, μόνο  (75Χ155:250=) 47 βουλευτές ,

Χρυσῆ Αὐγή ἀντί 18,  μόνο (18Χ155:250=) 11 βουλευτές,

ΠΑΣΟΚ  ἀντί 17 , μόνο  (17Χ155:250=) 11 βουλευτές,

ΚΚΕ ἀντί 15,  μόνο (15Χ 155:250=) 9 βουλευτές,

 ΠΟΤΑΜΙ  ἀντί 11,  μόνο (11Χ155:250=) 7 βουλευτές,

ΑΝΕΛ ἀντί 10, μόνο (10Χ155:250=) 6 βουλευτές ,

καί   Ἕν. Κεντρώων ἀντί 9,  μόνο (9Χ 155:250=) 5 βουλευτές.

ΣΥΝΟΛΟ, 155 βουλευτές.

 Ὁ ἀριθμός τους θά ἄλλαζε γιά κάθε κόμμα, ἀλλά ὄχι συνολικά, ἄν ἀπό τούς 155 ἔπαιρνε μπόνους τό σχετικῶς πρῶτο κόμμα (ὁ ΣΥΡΙΖΑ) γιά νά σχηματίσει Κυβέρνηση...59+50 =109 βουλευτῶν.  Ὁπότε, οἱ 50 αὐτοί βουλευτές θά ἀφαιροῦνταν ἀπό τά λοιπά κόμματα. Τοῦτο δέ, θά γινόταν καθ'ὑπόθεσιν περίπου ἀναλογικῶς, ἤτοι μέ ἀφαίρεση τόσων ἑδρῶν τους, ὅσων δίδει ὁ λόγος 50:155=0,322).

Συνεπῶς, Χρ. Αυγή και ΚΚΕ θά εἶχαν μαζί εἴτε (11+9=) 20 βουλευτές, εἴτε, ἄν τούς ἔπαιρνε ὁ ΣΥΡΙΖΑ μερικούς γιά τό μπόνους του,  14 βουλευτές , ἐπί τῶν συνολικά...155!

 Ὁπότε,  γιά να ψηφισθῆ νόμος μέ 151 ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΨΗΦΟΥΣ, ΔΙΟΤΙ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ Η ΕΚΧΩΡΕΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ, ἤ μέ ἄλλες εἰδικές πλειοψηφίες γιά ἄλλους λόγους,  δέν θά ἔφτανε οὔτε ἡ σύμπλευση ΟΛΩΝ τῶν βουλευτῶν τῶν μνημονιακῶν κομμάτων...

Αὐτά βέβαια, ἄν εἴχαμε ὄχι μόνο δημοκρατικές ἐκλογές ἀλλά καί δημοκρατική ἀπεικόνιση τοῦ πραγματικοῦ ἀποτελέσματος τῶν ἐκλογῶν μέσα  στήν Βουλή.

Κι ἄν ἐμεῖς πρός στιγμή ξεχάσουμε ὅτι δέν ἐπιτρεπόταν κατά τό Σύνταγμα  νά ἔχουμε τόσο πρόωρες  ἐκλογές λόγῳ παραιτήσεως πρωθυπουργοῦ καί 'Υπουργῶν πού ἔχαιραν τυπικῶς τῆς ἐμπιστοσύνης  τῆς Βουλῆς - καί πού ἐάν ἔθεταν θέμα ἐμπιστοσύνης εἶναι ἀπολύτως βέβαιον ὅτι καί  πάλι θά ἔχαιραν, οὐσιαστικῶς καί τυπικῶς, τῆς ἐμπιστοσύνης της Βουλῆς – μᾶς τό θυμίζουν, προβάλλοντας λυσσαλέα ἀντίσταση στήν αὐθαιρεσία τῶν ἑρμηνειῶν τοῦ Συντάγματος,  τά πραγματικά ἀποτελέσματα τῶν ἐκλογῶν.

Αὐτά, δέν ἔδωσαν πραγματική Κυβερνητική πλειοψηφία , ἀλλά εἰκονική (σέ πραγματικές ψήφους,  22,5%-24,5% τῶν ψήφων ἐπί τοῦ ὅλου ἐκλογικοῦ σὠματος) , οὔτε νόμιμη Βουλή 300 βουλευτῶν, ἀλλά νομικῶς πραγματική  Βουλή 155 βουλευτικῶν ἑδρῶν,  τήν ὁποία μέ ἑρμηνευτικές ἀλχημεῖες τοῦ Συντάγματος καί τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου, στελεχώνουν 300 ἄτομα ὡς (μᾶλλον: ὡσάν) ἐκλεγέντες βουλευτές.

Συνεπῶς,  ἐκ τῶν ἀνωτέρω ἐξάγεται τό συμπέρασμα, ὅτι νόμοι πλειοψηφίας 151 βουλευτῶν δέν μποροῦν νά ψηφισθοῦν ἀπό τήν παροῦσα Βουλή, παρά μόνο ἐφ' ὅσον  συναινοῦν καί οἱ  16 ἀπό τούς 20 συνολικά, ἤ οἱ 10 ἀπό τούς 14 συνολικά, βουλευτές  τῶν κομμάτων Χρ. Αὐγῆς καί ΚΚΕ. Ἀντίστοιχα καί προκειμένου γιά ἄλλες εἰδικές πλειοψηφίες γιά ἄλλους λόγους.

Καί τοῦτο, διότι πρέπει νά γίνεται ἀναγωγή τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ψηφισάντων θετικῶς τέτοιους νόμους βουλευτῶν,  στήν συνταγματικά πραγματική ἀντιπροσωπευτική δύναμη τῆς βουλευτικῆς ψήφου τους,  δηλαδή μέ πολλαπλασιασμό τοῦ ἀριθμοῦ τους ἐπί  155:300. Π.χ.,  μία πλειοψηφία 165 ψηφισάντων εἶναι πράγματι,νομικῶς, κατά συνταγματική ἀκριβολογία, 165Χ155:300=85 ψῆφοι μόνον.

Κυβερνᾶται μία χώρα καί μέ σχετικές πλειοψηφίες  στήν Βουλή, πραγματικές ἤ κατά ὀρθή νομική ἀναγωγή.  Δέν χάλασε ὁ κόσμος...Μνημόνια δέν μποροῦν νά ψηφίζονται νόμιμα καί πολλοί ἀπό τούς ἐφαρμοστικούς τους νόμους, ἀφοῦ περιλαμβάνουν ἄμεσα ἤ ἔμμεσα ἐκχωρήσεις κυριαρχικῶν δικαιωμάτων.

Σέ μία τόσο μεγάλη στρέβλωση θεσμῶν καί διαδικασιῶν τῆς δημοκρατίας μας, ὅπως ἡ σημερινή, ἄν δέν θέλουμε νά χαθοῦμε τελείως, πολιτικῶς, στό χάος καί ἄλλων ὁμοίων στεβλώσεων, καί θέλουμε νά σεβασθοῦμε ἔστω καί λίγο, οὐσιαστικῶς,  τό Σύνταγμά μας, πρέπει νά γίνῃ σεβαστή  ἡ πραγματική ἀντιπροσωπευτικότητα τῶν βουλευτικῶν ψήφων. Τοῦτο ἔχει ὡς λογικό ἐπακόλουθο, ὅτι  πρέπει νά λαμβάνεται ὑπ' ὄψη ἀπό ὅλους ὅτι:

 Χρειάζεται σέ κάθε περίπτωση εὕρεση τῆς πραγματικῆς ἀντιιπροσωπευτικότητας τῶν βουλευτικῶν ψήφων, μέ πολλαπλασιασμό τοῦ ἀριθμοῦ τους ὑπέρ τῆς μιᾶς ἤ τῆς ἄλλης ἀπόψεως ἐπί τόν λογικῶς προκύψαντα ὡς ἄνω συντελεστή τοῦ 155:300. Οὕτως ὤστε νά μήν φαλκιδεύεται τελείως ἠ ἐθνική ἀντιπροσώπευση, προκειμένου γιά τυχόν περαιτέρω ἀπομείωση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καί γενικά γιά ἀποφάσεις πού ἀπαιτοῦν κατά  τό γράμμα τοῦ Συντάγματος ἤ καί τοῦ Κανονισμοῦ τῆς Βουλῆς εἰδικές πλειοψηφίες 9π.χ. στίς Κοινοβουλευτικές Ἐπιτροπές) ἤ 151 ἤ παραπάνω βουλευτές στήν Ὁλομέλεια – βουλευτές, ἐκλεγμένους ὅμως, ἐννοεῖ τό Σύνταγμα, ὅπως παλαιά, δηλαδή μέ τήρηση τῆς ὑποχρεωτικότητας τῆς ψήφου σέ ποσοστό 95% περίπου καί μέ ὁριακή ἀποχή, πού ὅμως ὅντως παλαιότερα σήμαινε ἐμπιστοσύνη στήν κρίση καί ἐπιλογή  τῶν ἄλλων ψηφοφόρων , πρᾶγμα πού δέν συμβαίνει καθόλου πλέον σήμερα.  

Παλαιότερα, ὑπῆρχε μία δημοκρατικῶς ἀνεκτή στρέβλωση τοῦ πολιτικοῦ πεδίου, λόγῳ χαμένης ψήφου, μικρῆς ἀποχῆς, λίγων λευκῶν, ὅλα μαζί τῆς τάξεως τοῦ 5%-15% τό πολύ. Ὄχι τῆς τάξεως τοῦ 48,47 %!

Οἱ  ἐντός τοῦ στρεβλωμένου πολιτικοῦ πεδίου ζῶντες καί κινούμενοι πολιτικοί, ζαλιζόμενοι ἀπό τόν ἐπίσης στρεβλό χωροχρόνο πού διέπει τίς κινήσεις τῶν παικτῶν ἐν μέσῳ τέτοιας κρίσεως, φυσικά ἀδυνατοῦν νά ἀντιληφθοῦν πλήρως τήν στρέβλωση τῆς δημοκρατίας, ἤ καί, ἄν τήν ἀντιλαμβάνονται,  τούς φαίνεται ἐλάσσοντος σημασίας σέ σχέση μέ τά ἐπείγοντα ἐκκρεμῆ προβλήματα.Ἔχουν δέ τήν φυσική τάση νά  παραβλέπουν τήν στρέβλωση αὐτήν , κινούμενοι μέ τίς γνωστές τεκμαρτές ἀλήθειες, ὅτι ἀφοῦ ἐξελέγη ἡ Βουλή μέ 300 βουλευτές, ἔχουν πλήρη τήν ἀντιπροσωπευτική ἐξουσία τῆς Βουλῆς ὅλοι μαζί, καί πλήρη τήν ἀντιπροσωπευτική ἐξουσία τοῦ βουλευτοῦ ἕνας ἕκαστος βουλευτής.

 Ὡστόσο, ἡ νομική-συνταγματική ( καί ἡ μεσοπρόθεσμη οὐσιαστική πολιτική) πραγματικότητα τούς διαψεύδει τεκμμηριωμένα, διότι  μέ τούς ἀνωτέρω λογικούς συσχετισμούς δεδομένων, προκύπτει τόσον  τό ὅτι ὑπάρχει στρέβλωση τῆς δημοκρατίας πού ἀγγίζει τά ὅρια τῆς  ὑπάρξεώς της ἤ μή (τῆς δημοκρατίας), ὅσον καί  τό  πῶς πρέπει νά διορθωθῆ νομικῶς ἡ στρέβλωση, καί μάλιστα μέ ἀδιαμφισβήτητη νομική ἀκρίβεια: Πολλαπλασιάσθε ἐπί 155:300 γιά νά δεῖτε πόσοι εἶναι, στήν οὐσιαστική νομική πραγματικότητα, οἱ ψῆφοι τῆς πλειοψηφίας στήν Βουλή.   

Σέ μία χώρα, πού θέλει νά εἶναι ὑγιής πολιτικῶς, παράγουν πολιτική μέ κύριο γνώμονα τό κοινό συμφέρον,  ὅλα τά ἀποφασίζοντα ὄργανα τοῦ κράτους καί τοῦ ἰδιωτικοῦ καί κονωνικοῦ τομέως,  στόν τομέα τῆς εὐθύνης τους, καί ὄχι μόνο ἡ Κυβέρνηση. Ὅλα αὐτά τά ὑπεύθυνα πρόσωπα,  ὅταν χρειάζεται νά κρίνουν κάτι νομικῶς, ἤ νά ζυγίσουν πολιτικά ἤ οἰκονομικά ἤ ἰδεολογικά-πολιτισμικά  τίς ἀποφάσεις τους,  πρέπει νά πολλαπλασιάζουν ἐπί 155:300 γιά νά βλέπουν πόσοι εἶναι, στήν οὐσιαστική νομική πραγματικότητα, οἱ ψῆφοι τῆς πλειοψηφίας στήν σημερινή Βουλή.  Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα, ὁ νόμος θά εἶναι νόμος, ἀλλά, κατά ὀρθή νομική άναγωγή,  νόμος μιᾶς σχετικῆς πλειοψηφίας, καί ὄχι μιᾶς εἰδικῆς πλειοψηφίας ἤ τῶν 151 βουλευτῶν. Μέ συνέπεια,  οὐκ ὀλίγες ἀντισυνταγματικότητες στά καίρια θέματα.  Ζήτημα τῶν δικαστηρίων βέβαια.

Ἡ τρύπα τοῦ 48,47 % στήν στρεβλωμένη ἀντιπροσώπευση, ἀποτελεῖ κίνδυνο γιά τήν δημοκρατία καί περαιτέρω γιά τό ἐθνικό καί κοινωνικό συμφέρον, κίνδυνο ὁ ὁποῖος  εἶναι δυνατόν καί πρέπει νά ἀντιμετωπισθῆ μέ τήν ὀρθή νομική ἀναγωγή τῶν ψήφων τῆς πλειοψηφίας στήν Βουλή, ὥστε νά μήν προκύψουν μόνιμες δεσμεύσεις κυριαρχικῶν δικαιωμάτων καί καταστάσεις ἀνεπανόρθωτης βλάβης στό ἐθνικό καί κοινωνικό συμφέρον.  

Σέ καιρούς καί ἐποχές κρίσης ἰδιαίτερα κάνουν τήν ἐμφάνισή τους διάφοροι σωτῆρες, πού προφητεύουν γιά τό μέλλον τῶν ἐθνῶν καί τῶν ἀνθρώπων. Πρόκειται γιά πρόσωπα πού ἀρέσκονται στήν κινδυνολογία μέσω τῆς ὁποίας ὁδηγοῦν στήν παραπληροφόρηση. Ἐνῶ ὅμως ἐκεῖνοι ἔχουν διάφορα ὀφέλη καί δροῦν μέ τόν τρόπο αὐτό «ἐξ ἐπαγγέλματος», τό πρόβλημα ἐστιάζεται κυρίως στήν ἔλλειψη γνώσης καί κατήχησης τῶν ἀνθρώπων, πού ἔχει σάν συνέπεια τήν πορεία τους σέ περίεργες ἀτραπούς καί ἀδιέξοδα. Τό φαινόμενο δέν εἶναι ἄγνωστο, ἀφοῦ θυμίζει τούς ψευδοπροφῆτες καί τούς λαοπλάνους στήν Ἁγία Γραφή (Ἰεζ.13,3 ). Καί τότε καί τώρα ἡ ἴδια τακτική ἀπό τούς μέν καί τούς δέ. Οἱ μέν διδάσκουν ἀπό καθέδρας μέ λεπτομέρειες γιά «τά μέλλοντα συμβαίνειν» καί ἀπό τήν ἄλλη ὁρισμένοι ἄνθρωποι ἀφομιώνουν χωρίς κριτική σκέψη τά «προφητευμένα». Ὁ παραλογισμός δηλαδή σέ ὅλο του τό μεγαλεῖο.

Ἀπό τά πολλά, δύο εἶναι τά θέματα πού ξεχωρίζουμε: Ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου καί τά σχετικά μέ τόν δαιμονισμό. Ὡς πρός τό πρῶτο μερικοί, δυστυχῶς καί ρασοφόροι, δίνουν ἀκριβές ἔτος ἀκόμα καί ἐποχή κατά τήν ὁποία θά καταστραφεῖ ὁ κόσμος. Στηρίζουν μάλιστα τά λεγόμενά τους παρερμηνεύοντας χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἤ καί ἐξωβιβλικά κείμενα. Αὐθαιρετοῦν ἑρμηνευτικά ἀπαξιώνοντας τίς ἑρμηνευτικές προσεγγίσεις τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανιζόμενοι ὡς νέοι μεσσίες. Οἱ ἄνθρωποι πού τούς ἀκολουθοῦν πειθήνια κάνουν ἐπιδρομές στά σούπερ μάρκετ προκειμένου νά....
εἶναι ἔτοιμοι ὥστε νά ζήσουν πιό πολλές μέρες ἀπό τούς ἄλλους. Εἶναι νά ἀπορεῖς καί νά θλίβεσαι ὅταν βλέπεις μέ πόση δίψα παρακαλουθοῦν τούς σωτῆρες τους! Σέ αὐτές τίς παθογένειες, πού σέ μικρό καί μεγαλύτερο βαθμό ὑπάρχουν πάντοτε, ἔχει ἀπαντήσει  μέ σαφήνεια ἀπό παλιά ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Β´θεσ.3,10). Τά ζοφερά αὐτά φαινόμενα εἶναι μᾶλλον σημεῖα τῶν καιρῶν, ὅπου ὁ τυχοδιωκτισμός καί ἡ πλάνη ἀποζητοῦν δογματική ἀναγνώριση. Δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι κάπου ἐκεῖ ἔχει χαθεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη στό Θεό.

Ὅμως τά πράγματα δέν μένουν μέχρι ἐκεῖ, δηλαδή σέ γεγονότα τοῦ μέλλοντος, ἀλλά δυσκολεύουν τίς «εἰκόνες τοῦ Θεοῦ» στόν καθημερινό τους βίο. Πῶς; Βάζοντας τήν ἰδέα ὅτι κάποιος ἔχει κάτι ἤ τού ἔχουν κάνει κάτι πού δέν τό καταλαβαῖνει καί γιά τό ὁποῖο εὐθύνεται ὁ «ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου». Ἀκόμα καί «θρησκευτικοί» γονεῖς παρασυρόμενοι ψάχνουν μέ ἀγωνία ποιός ἔκανε τό κακό στό παιδί τους. Εἶναι βέβαιο ὅτι γεμίζουν τά παιδιά τους μέ ἀνασφάλεια καί φοβίες, πού δυστυχῶς θά τά στιγματίσουν. Γιά ὅσους προσεγγίζουν ἔτσι τά πράγματα κάποιοι ἄλλοι εἶναι οἱ ἐχθροί τους, πού πάντοτε ἔχουν καί τήν εὐθύνη γιά τήν ἀποτυχία, τήν ἀνεργία καί ὅτι ὁτιδήποτε κακό. Εἶναι οἱ ἴδιοι πού ποτέ δέν βρίσκουν λάθη στόν  ἐαυτό τους ἀλλά γιά ὅλα εὐθύνονται οἱ ἄλλοι καί κυρίως ὁ διάβολος πού τούς χρησιμοποιεῖ ὡς ὄργανά του. Τό χειρότερο ὅμως πού συντελεῖται σέ τέτοιες καταστάσεις εἶναι ἡ μαρτυρική καθημερινότητα τῶν ἀνθρώπων πού ζοῦν στό ψέμα θεωρώντάς το ὡς ἀλήθεια. Καί κάτι ἀκόμα Εἶναι τραγικό νά στερεῖς στόν ἄνθρωπο πού ποθεῖ τήν θεοκοινωνία τήν χαρά νά τόν ψάξει, νά τόν συναντήσει καί νά τόν ἀγκαλιάσει γεμίζοντάς τον μέ ψευδομεσσίες πού καθορίζουν τήν ζωή του. Εἶναι τραγικό νά τοῦ στερεῖς τήν ἀναπνοή ἀπό τήν πνοή πού ὁ Ἴδιος ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε ὅταν τόν δημιούργησε «καλά λίαν».  Εἶναι ἄδικο νά στερεῖς τήν δυνατότητα νά ζήσει τήν ἀλήθεια τήν ὁποία μέ τόση καθαρότητα ἔζησαν καί ζοῦν οἱ ἅγιοι.

Ἀπό τήν ἄλλη, ἡ γνήσια καί ἀληθινή προφητεία δέν ἔλειψε οὔτε θά λείψει ἀπό τόν κόσμο. Ὑπῆρχαν καί ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού τήν ὑπηρετοῦν μέ πιστότητα, μέ σύνεση καί θυσιαστικότητα. Αὐτά τά πρόσωπα μιλοῦν ὅταν πρέπει καί σιγοῦν ὅταν πρέπει.  Δέν θέλουν νά ἐντυπωσιάσουν ἀλλά νά ὁδηγήσουν στόν Χριστό. Ἔχουν πραγματικό χάρισμα, γιατί ζοῦν μαρτυρικά τό χάρισμά τους αὐτό. Δέν εἶναι μαρτυρικό χάρισμα τό νά μπορεῖς νά βλέπεις τό θάνατο τοῦ ἀνθρώπου πού συνομιλεῖς καί νά τό ἀντέχεις; Τά χαρίσματα γιά τούς χαρισματούχους εἶναι ἕνα συνεχές μαρτύριο καί μιά συνεχής μαρτυρία. Ταυτόχρονα ὅμως εἶναι καί σημάδι πού ἀποδεικνύει ὅτι  ἐπιλέχθηκαν ἀπό τό Θεό γιά τό ξεχωριστό αὐτό ἔργο μέσα στήν Ἐκκλησία καί τόν κόσμο. Θά ὑπάρχουν ὅσο ὑπάρχει ὁ Θεός!

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Ἕνα τραγούδι τοῦ Κατηχητικοῦ εὔστοχα λέγει:

«Τοῦτο τὸ σπίτι τὸ μικρὸ ποὺ βλέπετε, διαβάτες,

μὲ τὰ ἀνοιχτὰ παράθυρα καὶ τὰ ζωηρὰ λουλούδια,

δὲν εἶναι μόνο σπίτι, εἶναι καὶ σπιτικό.

Τοῦτο τὸ σπίτι τὸ μικρὸ ποὺ βλέπετε, διαβάτες,

ἔχει μαννούλα τρυφερή, πατέρα στοργικό.

Ἔχει παιδιὰ ποὺ ἔθρεψε ἀπὸ μικρὰ ἡ ἀγάπη

μέσα σ’ αὐτὸ τὸ σπίτι ποὺ ‘ναι καὶ σπιτικό.

Τοῦτο τὸ σπίτι τὸ μικρὸ ποὺ βλέπετε, διαβάτες,

ἔχει γωνιὰ γιὰ τὴ γιαγιά, γωνιὰ γιὰ τὸν παππού.

Ἔχει ἱστορίες γιὰ παιδιά, εὐχὲς νὰ τὸ στηρίζουν,

νὰ ‘ναι ὄχι μόνο σπίτι, ἀλλὰ καὶ σπιτικό.

Χρόνια τώρα τὸ φτιάχνουνε ἡ πίστη κι ἡ ἀγάπη.

Χρόνια τώρα προσεύχεται γονατιστὴ ἡ ἐλπίδα,

νὰ ‘ναι ὄχι μόνο σπίτι, ἀλλὰ καὶ σπιτικό.»

Ἡ ὡραιότερη ἀνθρώπινη φωλιὰ εἶναι ὁ πανάρχαιος καὶ ἱερὸς θεσμὸς τῆς οἰκογενείας. Φωλιὰ στὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ξεκουράζεται, ἀναπτύσσεται καὶ δημιουργεῖ. Ξεκίνημα τῆς οἰκογένειας καὶ ρίζα της εἶναι ὁ θεσμὸς τοῦ γάμου. Μυστήριο θεοσύστατο καὶ μέγα.

Ἡ οἰκογένεια εἶναι ἀπὸ τὰ ὡραιότερα κύτταρα τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου. Εἶναι κύτταρο δημιουργίας καὶ διαιωνίσεως τῆς ζωῆς. Ἡ ἀτμόσφαιρα τῆς οἰκογενείας εἶναι ἡ φυσικὴ ὀξυγονοῦχος ἀτμόσφαιρα κάθε φυσιολογικοῦ ἀνθρώπου. Ἐντός της οἱ πνευματικοὶ πνεύμονες ἀναπνέουν καθαρὰ καὶ ἡ ζωὴ κυλᾶ ὄμορφα.

Τὸ ξέφρενο πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας ὅμως ἔχει δυσμενῶς ἐπηρεάσει καὶ τὸν ὡραῖο καὶ πανανθρώπινο θεσμὸ τῆς οἰκογενείας. Οἱ ἰδέες, οἱ αὐτόχρημα ἐγκληματικὲς γιὰ τὴν ἀνθρώπινη εὐτυχία, περὶ ἐλευθέρων διαβιώσεων καὶ περὶ πρωΐμων καὶ ἀνωρίμων χειραφετήσεων τῶν παιδιῶν ἀπὸ κάθε πατρικὴ καὶ μητρικὴ κηδεμονία ἔχουν κτυπήσει ἀνελέητα τὸν θεσμὸ τῆς οἰκογενείας σὲ ἄλλους λαούς, χωρὶς νὰ λείπουν καὶ περιπτώσεις ἐπιδράσεώς τους στὴ ἄλλοτε «συντηρητική» καὶ μονιασμένη οἰκογένεια.

Πολλὲς ἀπὸ τὶς ἰδέες τῶν ἡμερῶν μας δὲν προάγουν, δυστυχῶς, τὸν ἀνθρώπινο βίο, δὲν τὸν ἀναπτύσσουν, δὲν τὸν ἀνορθώνουν, ἀλλὰ μᾶλλον τὸν ὑπονομεύουν, τὸν ὑποσκάπτουν καὶ πάμπολλες φορὲς τὸν κατακρημνίζουν.

Ὅπως ὁ ἀνθρώπινος βίος, ποὺ μοιάζει μ’ ἕνα οἰκοδόμημα, ἔχει ἀνάγκη γερῆς θεμελιώσεως, γιὰ νὰ ἀντέχει στὶς καταιγίδες τῆς ζωῆς, ἔτσι ἡ οἰκογένεια, ποὺ εἶναι καὶ αὐτὴ ἕνα ἀνθρώπινο οἰκοδόμημα, ἔχει ἀνάγκη γερῶν θεμελίων γιὰ νὰ διατηρεῖται ἀρραγὴς καὶ ἀτράνταχτη πάνω στὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς.

Ἡ οἰκογένεια στὸν δικό μας ἑλληνορθόδοξο χῶρο δὲν εἶναι ἁπλὴ συμβίωση, ἀναγκαία καὶ χρήσιμη. Ὑπερβαίνει κατὰ πολὺ τὰ κοινὰ μέτρα ποὺ ἰσχύουν γιὰ τοὺς λαούς. Ἡ δική μας οἰκογένεια εἶναι «ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων». Στηριγμένη πάντοτε στὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ διὰ τῶν εὐχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀποτελεῖ «μυστήριον μέγα» καὶ τροφοδοτεῖ, ζωογονεῖ τὸ Ἔθνος μας διαχρονικῶς στὴν πορεία του.

Ἡ παραδοσιακὴ ἑλληνορθόδοξη οἰκογένεια ἐνέπνευσε ποιητές, ζωγράφους, πεζογράφους, οἱ ὁποῖοι διεζωγράφισαν τὸ ἰδανικό της κάλλος.

Ἡ ἑλληνορθόδοξη οἰκογένεια στήνεται πάντοτε μὲ τὴν εὐχὴ τῶν γονέων καὶ τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας μας, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἁγία. Δὲν ἀνοίγεται σπιτικὸ μὲ τυχάρπαστους ἀνθρώπους, μὲ ἐπιπόλαιες ἐπιλογὲς πεζοδρομιακές. Σκέψη,  σύνεση,  προσευχὴ καὶ ἱεροπρέπεια συνοδεύουν κάθε κίνηση τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἐμπλέκονται στὴ διαδικασία αὐτή.

Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς εὐδοκεῖ, γι’ αὐτὸ καὶ εὐλογεῖ καὶ χαμογελᾶ στὸ νέο σπιτικό. Ὁ δὲ γάμος ἀποτελεῖ καὶ ὡς Μυστήριο καὶ ὡς παραδοσιακὴ τελετὴ μὲ τὰ σεμνὰ ἤθη καὶ ἔθιμά του, σταθμὸ σημαντικὸ καὶ γιὰ τὴν κοινωνικὴ ὁμάδα (γειτονιά, χωριό) ἐν μέσῳ τῆς ὁποίας συντελεῖται. Ὅλοι δραστηριοποιοῦνται, μικροὶ — μεγάλοι, μὲ τὶς εὐχές, τὶς ἐπισκέψεις, τὰ δῶρα, τὰ νοικοκυρέματά τους, μὲ τὴν ἐκδήλωση τῆς εἰλικρινοῦς χαρᾶς τους νὰ συμμετάσχουν στὸ γενονὸς τῆς οἰκοδομῆς μιᾶς νέας κατ’ οἶκον Ἐκκλησίας. 

Στὴν παραδοσιακὴ ἑλληνορθόδοξη οἰκογένεια συνυπάρχουν κατὰ κανόνα τρεῖς γενεὲς ἀνθρώπων ὑπὸ τὴν αὐτὴν στέγην, ἁρμονικά, προγραμματισμένα, εὐλογημένα: ὁ παπποῦς καὶ ἡ γιαγιά, ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα, τὰ παιδιά. Ποῦ λόγος γιὰ «χάσμα γενεῶν»! Κι αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ θαυμαστὸ ἐπίτευγμα τῆς οἰκογενείας, ὅτι συναρμόζει τόσο διαφορετικὲς ἡλικίες, χωρὶς νὰ συγχέονται οἱ διακριτοὶ ρόλοι κάθε μέλους.

Ἡ  πολυμελὴς σύνθεση τῆς παραδοσιακῆς οἰκογενείας πολὺ συχνὰ δίνει ἀφορμὲς πανηγυριοῦ στὴν οἰκογένεια. Τὸ καθημερινὸ κοινὸ τραπέζι μὲ τὴν προσευχή του, οἱ ὀνομαστικὲς ἑορτὲς τόσων προσώπων τοῦ σπιτιοῦ, οἱ σχολικὲς ἐπιτυχίες τῶν παιδιῶν, οἱ τιμητικὲς διακρίσεις τους κι ἡ πρόοδός τους, ἡ ἰδιαίτερη παρουσία τους στὶς ἐθνικὲς ἑορτές, ἡ οἰκογενειακή, ἡ ἐπαγγελματικὴ ἀποκατάσταση τῶν παιδιῶν καὶ τόσα ἄλλα δημιουργοῦν εὐλογημένα βιώματα βαθιὰ κι ἀνεξίτηλα στὴν ψυχὴ ὅλων τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας. Τὰ πρόσωπα δένονται μεταξὺ τοὺς μὲ δεσμοὺς ἁγίους καὶ ἀλληλοστηρίζονται. Ὁ σεβασμός, ἡ τιμή, ἡ ὑπακοή, ἡ φιλαδελφία, εἶναι ὅ,τι φυσικότερο νὰ ζοῦν τὰ πρόσωπα αὐτά.

Πολὺ συχνὰ τὰ παιδιὰ τῶν οἰκογενειῶν αὐτῶν ἀναδεικνύονται καὶ στὰ γράμματα, στὶς ἐπιστῆμες ἢ σὲ ἄλλες νευραλγικὲς κοινωνικὲς θέσεις.

Κι ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα νὰ ἀνοίξουν τὸ δικό τους εὐλογημένο σπιτικό, μὲ τὴν εὐχὴ τῶν γονέων καὶ τῆς Ἐκκλησίας, συνεχίζουν τὴν ἁγία οἰκογενειακὴ παράδοση, ποὺ ἔζησαν στὸ πατρικό τους σπίτι.

Τέτοιας μορφῆς οἰκογένειες ἔθρεψαν διαχρονικὰ τὸ Ἔθνος μας καὶ τὸ ἀνέδειξαν πολλὲς φορὲς ρυθμιστὴ τῶν διεθνῶν πραγμάτων. Πολλοὶ ἥρωες καὶ μάρτυρες τῆς Πατρίδος μας ἀνδρώθηκαν σὲ τέτοια οἰκογενειακὰ φυτώρια. Καὶ πόσοι ἅγιοι ὀφείλουν τὸν εὐλαβῆ προσανατολισμό τους ἀκριβῶς σ’ αὐτὸ τὸ παραδοσιακὸ οἰκογενειακὸ πλαίσιο. Αὐτὲς οἱ οἰκογένειες ἐνέπνευσαν ἰδανικὰ στὰ παιδιά τους κι ἀνεδείχθησαν ἥρωες, γνωστοὶ ἡ ἄγνωστοι, σὲ κρίσιμες ἐθνικὲς περιστάσεις. Πόσοι Νεομάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας, νεαρῆς ἡλικίας, ἀναθρεμμένοι ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου μέσα στὸ ἅγιο σπιτικό τους, κατέπληξαν ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους μὲ τὸν μαρτυρικό τους θάνατο! Ἔχει νὰ δείξει ἡ ἱστορία μας πολλὰ καὶ ποικίλα παραδείγματα.

 Ἀλλὰ καὶ Ἐθνικοὶ εὐεργέτες ἀνεδείχθησαν πολλοὶ μέσα ἀπὸ τὶς παραδοσιακὲς οἰκογένειες, ποὺ κατέθεσαν ἀνιδιοτελῶς τὴν προσφορά τους γιὰ τὸ καλό τοῦ Ἔθνους μας. Ὄχι μόνο ὅμως στὸν δημόσιο βίο, ἀλλὰ καὶ στὴ διακριτικὴ συντήρηση καὶ μεταβίβαση τῆς ἐθνικῆς, πολιτιστικῆς καὶ θρησκευτικῆς μας κληρονομιᾶς συνετέλεσε τὰ μέγιστα ἡ οἰκογένεια, ὅπως τὴν ξέρουμε. Ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά, ἀπὸ οἰκογένεια σὲ οἰκογένεια παραδίδονται ἱερὲς συνήθειες καὶ συνεχίζονται.

Σήμερα πληθώρα παιδιῶν ἀγνοεῖ τὰ ἁπλούστατα περὶ αὐτῶν τῶν θεμάτων. Κανεὶς στὸ σπίτι δὲν τὰ ξέρει καὶ δὲν τὰ λέει. Ποιὸς θὰ ἀναλάβει τὸν ρόλο τοῦ ἁγίου παδαιγωγοῦ; Ποιὸς θὰ μορφώσει τὴν ἑλληνικὴ νεολαία ποὺ παραπαίει τὸ λιγότερο στὴν ἄγνοια; Ὁ ρόλος τοῦ σημερινοῦ σχολείου, δυστυχῶς, κατήντησε ἐν πολλοῖς ἀρνητικός.

Μόνον ἡ Ἐκκλησία μας ἀπέμεινε ἐλπίδα τοῦ Ἔθνους μας. Ἂς συστρατευθοῦμε κι ἐμεῖς στὸν ἀγώνα της συνειδητά, γιὰ νὰ ἀναστήσουμε, ὅπου εἶναι δυνατόν, τὸ ἀρχαῖον κάλλος τῆς παραδοσιακῆς οἰκογενείας ποὺ διέσωσε τὸ πολύπαθο Ἔθνος μας, ὅσο κι ἂν μᾶς ἀντιστρατεύεται ὁ πειρασμικὸς λογισμὸς «δὲν γίνεται τίποτε! Ὅλα διαλύθηκαν. Μάταιος κόπος, χαμένος χρόνος». Ἂς μὴν ἐνδώσουμε σ’ αὐτόν. Μποροῦμε νὰ κάνουμε ἀρκετά, τὰ ὁποῖα, εὐλογημένα ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, θὰ ἀποδώσουν μακροπρόθεσμα καρπούς.

Ἡ συστράτευσή μας, λοιπόν, στὸν ἀγώνα τῆς σωτηρίας τοῦ Ἔθνους μας δὲν εἶναι πολυτέλεια ἢ προαιρετικὴ καλὴ πράξη.

Ἡ ζοφερὴ κατάσταση πολλῶν οἰκογενειῶν τῆς πατρίδος μας ἄς μᾶς στρέψει σὲ ἔντονη προσευχὴ ἐκ βαθέων πρὸς τὸν Κύριον, ὥστε νὰ εὐδοκήσει νὰ ἀναστήσει στὰ σπλάγχνα τοῦ Ἔθνους μας ἐθνικὴ ἱστορία. Ἡ Ἐκκλησία μας εὔχεται ἀμέσως μετὰ τὸν καθαγιασμὸ τῶν Τιμίων Δώρων: «Τὰς συζυγίας τῶν πιστῶν ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ διατήρησον, τὰ νήπια ἔκθρεψον, τὴν νεότητα παιδαγώγησον, τὸ γῆρας περικράτησον». Αὐτὸ τὸ αἴτημα μὲ πίστη καὶ ταπείνωση νὰ τὸ θέτουμε κι ἐμεῖς συχνὰ στὸν Θεὸ Πατέρα. Ὁ ἱερὸς πολυμέτωπος ἀγώνας, στὸν ὁποῖον ἔχει ἐπιδοθεῖ ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγκαλιάζει τὴν οἰκογένεια μὲ ὅλες τὶς ἀνάγκες της, πνευματικὲς καὶ ὑλικές.

Βασικὸ ἐφόδιο στὴν ὅλη οἰκογενειακὴ ζωὴ εἶναι ἡ σταθερὴ ἀπόφαση τῶν συζύγων νὰ ζήσουν ὁπωσδήποτε μονιασμένοι, μὲ ἁρμονία καὶ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη εἶναι τὸ μέγιστο φάρμακο τῆς ζωῆς. Ἡ ἀγάπη, ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «πάντα στέγει καὶ πάντα ὑπομένει». Συζυγία ἁρμονικὴ χωρὶς ἀγάπη εἶναι ἀδύνατη. Ἡ ἀγάπη κάνει τὰ ἀδύνατα δυνατά. Ἡ ἀγάπη κάνει τὴ γῆ παράδεισο καὶ ἐξασφαλίζει τὴν εἰρηνική, γαλήνια καὶ ἁρμονικὴ οἰκογενεικὴ ἀτμόσφαιρα. 

Πηγή: (ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Ζ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΙΟΥΛ.-ΣΕΠ. 2011), Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας & Θρησκευμάτων κ. Νίκος Φίλης με γραπτή απάντησή του (Αρ. πρ. 163689/Φ1/160358εισ./15-10-2015), σε σχετική επερώτηση στη Βουλή που είχε υποβάλει ο βουλευτής των ΑΝΕΛ κ. Νίκος Νικολόπουλος (Αρ. πρ. 45/8-10-2015), αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: "Για ιστορικούς λόγους το μάθημα των θρησκευτικών στη χώρα μας έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Αυτό, συνιστά έναν αναχρονισμό που τον αντιλαμβάνονται και φωτισμένοι ιεράρχες και θεολόγοι. Είναι αναγκαία η αναμόρφωση των Θρησκευτικών ώστε να γίνει μάθημα θρησκειολογίας, γνώσης των θρησκειών με την ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της ορθοδοξίας στη χώρα μας".

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

Χαλκοκονδύλη 37,  10432 Αθήνα
Τηλ.: 2105224180
Φαξ:   2105224420
Email: petheol@gmail.com
Ιστοχώρος: www.petheol.gr   

Αθήνα, 20 Οκτωβρίου 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

H Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) για τις δηλώσεις

του Υπουργού Παιδείας στη Βουλή,

σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών

Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας & Θρησκευμάτων κ. Νίκος Φίλης με γραπτή απάντησή του (Αρ. πρ. 163689/Φ1/160358εισ./15-10-2015), σε σχετική επερώτηση στη Βουλή που είχε υποβάλει ο βουλευτής των ΑΝΕΛ κ. Νίκος Νικολόπουλος (Αρ. πρ. 45/8-10-2015), αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: "Για ιστορικούς λόγους το μάθημα των θρησκευτικών στη χώρα μας έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Αυτό, συνιστά έναν αναχρονισμό που τον αντιλαμβάνονται και φωτισμένοι ιεράρχες και θεολόγοι. Είναι αναγκαία η αναμόρφωση των Θρησκευτικών ώστε να γίνει μάθημα θρησκειολογίας, γνώσης των θρησκειών με την ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της ορθοδοξίας στη χώρα μας".

Με αφορμή την παραπάνω απάντηση του κ. Υπουργού, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων οφείλει να δηλώσει τα εξής:

1. Ο Υπουργός Παιδείας και στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, κατά την επίσκεψη του στην Αρχιεπισκοπή (29/9/2015) και στην αντιπροσωπεία του ΔΣ της ΠΕΘ που τον επισκέφθηκε στο γραφείο του στο Υπουργείο Παιδείας (9/10/2015), δεσμεύτηκε, υπογραμμίζοντας με έμφαση, ότι δεν θα προβεί σε μονομερείς νομοθετικές ρυθμίσεις, όσον αφορά  στα θέματα που απασχολούν τον κλάδο των Θεολόγων και το μάθημα των Θρησκευτικών και ότι θα προηγηθεί γόνιμος διάλογος με την Εκκλησία και την Πανελλήνια Ένωση των Θεολόγων. Η παραπάνω όμως γραπτή δήλωση του κ. Υπουργού στην απάντησή του στον ερωτώντα βουλευτή κ. Νίκο Νικολόπουλο, τείνει να προκαταλάβει το αποτέλεσμα του υπεσχημένου διαλόγου και στην ουσία να τον καταστήσει ως ένα προσχηματικό τέχνασμα για την επιβολή τετελεσμένων και προαποφασισμένων.

Φρονούμε ότι η παραπάνω δήλωση του Υπουργού δεν απηχεί πλήρως τις θέσεις του για το μάθημα των Θρησκευτικών και τον κλάδο των Θεολόγων καθηγητών και αναμένουμε την πρόσκληση του Υπουργείου Παιδείας για τη συμμετοχή μας ως ΠΕΘ, σε επίσημο διάλογο με όλους τους θεσμικούς φορείς, για να συζητηθούν τα θέματα του κλάδου μας.

2. Θεωρούμε ότι είναι προσβλητικό και υποτιμητικό για την Ορθόδοξη Εκκλησία και τον κλάδο των Θεολόγων αλλά και μέγα επιστημονικό και παιδαγωγικό ολίσθημα να κακοχαρακτηρίζεται από τον Υπουργό Παιδείας της Ελλάδας και των Ελλήνων, το ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών, ως ομολογιακό και αναχρονιστικό. Κατά τον ίδιο τρόπο θεωρούμε ότι θα ήταν επίσης μέγα ολίσθημα, αν ο κ. Υπουργός κακοχαρακτήριζε με τους ίδιους όρους είτε το θρησκευτικό μάθημα του Κορανίου, που απευθύνεται στους Μουσουλμάνους μαθητές της Θράκης είτε το ιουδαϊκό μάθημα, που απευθύνεται στους Εβραίους μαθητές της Εβραϊκής Κοινότητας.

3. Δοθείσης της ευκαιρίας, η ΠΕΘ τονίζει προς κάθε κατεύθυνση ότι θρησκειολογία σημαίνει στην ουσία κατάργηση της ορθόδοξης χριστιανικής αγωγής για τους έλληνες μαθητές. Στο πλαίσιο αυτό επισημαίνεται υπεύθυνα, θεολογικά και επιστημονικά ότι στόχος ενός τέτοιου πολυθρησκειακού μαθήματος είναι η μετατροπή των ελλήνων μαθητών, από ορθόδοξοι που είναι μέχρι σήμερα, σε άθεους ή ουδέτερους άθρησκους, γεγονός που δεν προσιδιάζει με το έργο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας και, φυσικά, θα βρει και την Ένωσή μας και πιστεύουμε και όλους σχεδόν τους έλληνες γονείς των μαθητών εκ διαμέτρου αντίθετους.

Από το Γραφείο Τύπου της ΠΕΘ

Πηγή: Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων

Πηγή: Ακτίνες

Κάνοντας την εμφάνιση του μέσω ενός ρομπότ τηλεπαρουσίας, ο Έντουαρντ Σνόουντεν μιλάει στο TED2014 για την παρακολούθηση και την ελευθερία του Διαδικτύου. Το δικαίωμα για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, εισηγείται, δεν είναι κομματικό ζήτημα, αλλά απαιτεί μια ριζική αναθεώρηση του ρόλου του Διαδικτύου στη ζωή μας - και των νόμων που το προστατεύουν. «Τα δικαιώματά σας έχουν σημασία», λέει, «επειδή ποτέ δεν ξέρετε πότε θα τα χρειαστείτε». Ο Κρις Άντερσον παίρνει τη συνέντευξη, με ειδικό προσκεκλημένο τον Τιμ Μπέρνερς-Λι.

Κρις Άντερσον: Τα δικαιώματα των πολιτών, το μέλλον του Διαδικτύου. Θα ήθελα να καλωσορίσω στη σκηνή του TED τον άνθρωπο πίσω από αυτές τις αποκαλύψεις, τον Εντ Σνόουντεν. (Χειροκρότημα) Ο Εντ είναι σε μια απομακρυσμένη τοποθεσία κάπου στη Ρωσία και ελέγχει αυτό το ρομπότ από το λάπτοπ του, έτσι μπορεί να δει ό,τι και το ρομπότ. Εντ, καλωσόρισες στη σκηνή του TED. Τελικά τι βλέπεις;

Έντουαρντ Σνόουντεν: Χα, μπορώ να τους δω όλους. Είναι καταπληκτικό. (Γέλια)

ΚΑ: Μερικές ερωτήσεις για σένα. Σε έχουν αποκαλέσει πολλά τους τελευταίους μήνες. Σε έχουν αποκαλέσει πληροφοριοδότη, προδότη, ήρωα. Με ποιες λέξεις θα περιέγραφες τον εαυτό σου;

ΕΣ: Ξέρεις, όλοι όσοι ενεπλάκησαν σε αυτή τη συζήτηση δυσκολεύονται μαζί μου και με την προσωπικότητά μου και πώς να με περιγράψουν. Αλλά όταν το σκέφτομαι, δεν είναι αυτή η ερώτηση με την οποία θα πρέπει να ασχοληθούμε. Δεν έχει καμία σημασία το ποιος είμαι εγώ. Αν είμαι το χειρότερο άτομο στον κόσμο, μπορείτε να με μισήσετε και να προχωρήσετε. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι τα ζητήματα. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι το είδος της κυβέρνησης που θέλουμε, το είδος του Διαδικτύου που θέλουμε, το είδος των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιών. Προς τα εκεί ελπίζω να κινηθεί η συζήτηση και είδαμε να αυξάνεται τελευταία. Αν έπρεπε να περιγράψω τον εαυτό μου, δεν θα χρησιμοποιούσα λέξεις όπως «ήρωας». Δεν θα χρησιμοποιούσα το «πατριώτης» ούτε το «προδότης». Θα έλεγα ότι είμαι Αμερικανός και είμαι πολίτης, όπως όλοι οι άλλοι.

ΚΑ: Για να δώσουμε ένα πλαίσιο σε αυτούς που δεν γνωρίζουν όλη την ιστορία -- (Χειροκρότημα) -- αυτό τον καιρό πέρσι, ήσουν στη Χαβάη, και δούλευες ως σύμβουλος για την εθνική υπηρεσία ασφαλείας (NSA). Ως διαχειριστής συστήματος, είχες πρόσβαση στα συστήματά τους, και άρχισες να αποκαλύπτεις ορισμένα διαβαθμισμένα έγγραφα που οδήγησαν στις αποκαλύψεις του Ιουνίου, σε μερικούς επιλεγμένους δημοσιογράφους. Τώρα, τι σε ώθησε να το κάνεις αυτό;

ΕΣ: Ξέρεις, όταν ήμουν στη Χαβάη, και τα προηγούμενα χρόνια, όταν δούλευα στην κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών είδα πολλά πράγματα που με είχαν ενοχλήσει. Κάνουμε πολλά καλά πράγματα στην κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών, πράγματα που πρέπει να γίνουν, και πράγματα που βοηθούν όλους. Αλλά υπάρχουν και πράγματα που το παρατραβάνε. Υπάρχουν πράγματα που δεν θα έπρεπε να γίνονται, και αποφάσεις που παίρνονται μυστικά χωρίς την επίγνωση του κοινού, χωρίς τη συγκατάθεση του κοινού, και χωρίς καν να γνωρίζουν οι αντιπρόσωποί μας στην κυβέρνηση γι' αυτά τα προγράμματα. Όταν άρχισα πραγματικά να παλεύω με αυτά τα θέματα, αναρωτήθηκα, πώς μπορώ να το κάνω με τον πιο υπεύθυνο τρόπο, που μεγιστοποιεί το δημόσιο όφελος ενώ ελαχιστοποιεί τα ρίσκα; Και απ' όλες τις λύσεις που μπόρεσα να σκεφτώ, από το να πάω στο Κογκρέσο, όταν δεν υπήρχαν νόμοι, δεν υπήρχαν νόμιμες προστασίες για έναν ιδιωτικό υπάλληλο, έναν συμβασιούχο των μυστικών υπηρεσιών, όπως εγώ, υπήρχε το ρίσκο να με έθαβαν μαζί με τις πληροφορίες και το κοινό να μην το μάθαινε ποτέ. Αλλά η Πρώτη Τροποποίηση του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών μας εγγυάται έναν ελεύθερο Τύπο για έναν λόγο, και αυτός είναι η δυνατότητα του αντιλόγου της αμφισβήτησης της κυβέρνησης, αλλά και η σύμπραξη με την κυβέρνηση ώστε να υπάρχει διάλογος και συζήτηση για τον τρόπο ενημέρωσης του κοινού για θέματα υψίστης σημασίας χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η εθνική ασφάλεια. Και σε συνεργασία με τους δημοσιογράφους, δίνοντας όλες τις πληροφορίες μου πίσω στον αμερικάνικο λαό, αντί να εμπιστευτώ τον εαυτό μου να πάρει αποφάσεις σχετικά με τη δημοσίευση, είχαμε μια έντονη συζήτηση με τη βαθιά επένδυση από την κυβέρνηση που νομίζω ότι απέφερε όφελος για όλους. Και τα ρίσκα με τα οποία απειληθήκαμε, τα ρίσκα που μεγαλοποιήθηκαν από την κυβέρνηση δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα. Δεν είδαμε ποτέ αποδείξεις ούτε για ένα περιστατικό συγκεκριμένης ζημίας, και λόγω αυτού, νιώθω άνετα με τις αποφάσεις που έχω πάρει.

ΚΑ: Να δείξω στο κοινό μερικά παραδείγματα από αυτά που αποκάλυψες. Αν μπορούμε να έχουμε τη διαφάνεια, και Εντ, δεν ξέρω αν μπορείς να δεις, οι διαφάνειες είναι εδώ. Αυτή είναι μια διαφάνεια από το πρόγραμμα PRISM, και ίσως μπορείς να πεις στο κοινό τι ήταν αυτό που αποκαλύφθηκε.

ΕΣ: Ο καλύτερος τρόπος να καταλάβετε το PRISM επειδή υπήρχε κάποια αντιπαράθεση, είναι να μιλήσουμε πρώτα για το τι δεν είναι το PRISM. Έχει γίνει πολλή συζήτηση στις ΗΠΑ για τα μεταδεδομένα. Είπαν ότι είναι απλώς μεταδεδομένα, είναι απλώς μεταδεδομένα, και μιλούν για μια συγκεκριμένη νομική αρχή που ονομάζεται Άρθρο 215 του Πατριωτικού Νόμου. Αυτό επιτρέπει έναν τύπο υποκλοπών χωρίς ένταλμα, μαζική παρακολούθηση των τηλεφωνικών αρχείων όλης της χώρας, τέτοια πράγματα -- σε ποιον μιλάτε, πότε τους μιλάτε, πού ταξιδέψατε. Όλα αυτά είναι γεγονότα μεταδεδομένων. Το PRISM αφορά το περιεχόμενο. Είναι ένα πρόγραμμα μέσω του οποίου θα μπορούσε η κυβέρνηση να υποχρεώσει την επιχειρηματική Αμερική, θα μπορούσε να αντικαταστήσει την επιχειρηματική Αμερική για να κάνει τις βρομοδουλειές της για την NSA. Παρόλο που μερικές από αυτές τις εταιρίες αντιστάθηκαν, παρόλο που μερικές από αυτές -- νομίζω πως η Yahoo ήταν μία από αυτές -- τους προκάλεσαν στο δικαστήριο, όλες τους έχασαν, επειδή ποτέ δεν δικάστηκαν σε ανοιχτό δικαστήριο. Δικάστηκαν από ένα μυστικό δικαστήριο. Κάτι που έχουμε δει, κάτι σχετικά με το πρόγραμμα PRISM που με απασχολεί πολύ, είναι ότι ήταν θέμα προς συζήτηση στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και είπαν ότι 15 ομοσπονδιακοί δικαστές έχουν αναθεωρήσει αυτά τα προγράμματα και αποφάσισαν ότι είναι νόμιμα, αλλά αυτό που δεν σας λένε είναι ότι αυτοί είναι μυστικοί δικαστές σε ένα μυστικό δικαστήριο που βασίζεται σε μυστικές ερμηνείες του νόμου κι έχει εξετάσει 34.000 αιτήματα για εντάλματα μέσα σε 33 χρόνια, και σε αυτά τα χρόνια έχουν απορρίψει μόνο 11 κυβερνητικά αιτήματα. Δεν θέλουμε να αποφασίζουν αυτοί οι άνθρωποι τι ρόλο θα πρέπει να έχει η επιχειρηματική Αμερική σε ένα ελεύθερο και ανοιχτό Διαδίκτυο.

ΚΑ: Τώρα, αυτή η διαφάνεια που παρουσιάζουμε εδώ δείχνει τις ημερομηνίες στις οποίες διάφορες εταιρίες τεχνολογίας, εταιρίες Διαδικτύου, εικάζεται ότι έχουν πάρει μέρος στο πρόγραμμα, και από πού ξεκίνησε η συλλογή δεδομένων από αυτές. Έχουν αρνηθεί ότι συνεργάζονται με την NSA. Πώς συνέλεξε αυτά τα δεδομένα η NSA;

ΕΣ: Σωστά. Οι διαφάνειες της ίδιας της NSA αναφέρονται σε αυτό ως άμεση πρόσβαση. Αυτό, για έναν πραγματικό αναλυτή της NSA, για κάποιον σαν και μένα που δούλευα ως αναλυτής μυστικών υπηρεσιών στοχεύοντας Κινέζους κυβερνοχάκερς, και τέτοια πράγματα, στη Χαβάη, σημαίνει ότι η προέλευση αυτών των δεδομένων προέρχεται απευθείας από τους διακομιστές τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει μία ομάδα από αντιπροσώπους εταιριών που κάθονται σαν τα φιλαράκια σε ένα μυστικό δωμάτιο με την NSA και κάνουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι για το πώς θα αποκαλύψουν αυτά τα πράγματα. Κάθε εταιρία το χειρίζεται διαφορετικά. Μερικοί είναι υπεύθυνοι. Άλλοι είναι λιγότερο υπεύθυνοι. Αλλά η ουσία είναι πως όταν μιλάμε για το πώς δίνεται αυτή η πληροφορία, έρχεται από τις ίδιες τις εταιρίες. Δεν την κλέβουν από τις γραμμές. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε ένα σημαντικό πράγμα εδώ: Αν και οι εταιρίες αντέδρασαν, αν και οι εταιρίες απαίτησαν να γίνει μέσω μιας διαδικασίας εντάλματος, να γίνει με τρόπο που να υπάρχει κάποιου είδους νομική αναθεώρηση, κάποια βάση με την οποία να δίνουν τα δεδομένα αυτών των χρηστών, είδαμε ιστορίες στην Ουάσινγκτον Ποστ πέρσι που δεν είχε γίνει τόσο καλή αναφορά όσο στην ιστορία με το PRISM που είπαν ότι η NSA παραβίασε τις εσωτερικές επικοινωνίες των κέντρων δεδομένων μεταξύ της ίδιας της Google, και της Yahoo. Έτσι ακόμα και οι εταιρίες που συνεργάζονται με έναν τουλάχιστον καταναγκαστικό αλλά ελπίζω νόμιμο τρόπο με την NSA, εκείνη όμως δεν είναι ικανοποιημένη με αυτό, και γι' αυτό, θέλουμε οι εταιρίες μας να δουλέψουν πολύ σκληρά για να διαβεβαιώσουν ότι θα αντιπροσωπεύσουν τα συμφέροντα των χρηστών καθώς και θα συνηγορήσουν για τα δικαιώματά τους. Πιστεύω ότι το περασμένο έτος, έχουμε δει τις εταιρίες που κατονομάζονται στις διαφάνειες του PRISM να κάνουν αλματώδη πρόοδο σε αυτό, και τους ενθαρρύνω να συνεχίσουν.

ΚΑ: Τι άλλο πρέπει να κάνουν;

ΕΣ: Το μεγαλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει μια Διαδικτυακή εταιρία στην Αμερική σήμερα, αυτή τη στιγμή, χωρίς να συμβουλευτεί δικηγόρους, για να προστατεύσει τα δικαιώματα των χρηστών σε όλο τον κόσμο, είναι να ενεργοποιήσει τη διαδικτυακή κρυπτογράφηση SSL σε κάθε σελίδα που επισκέπτεστε. Ο λόγος που αυτό έχει σημασία, είναι ότι σήμερα, αν πάτε να δείτε ένα αντίτυπο του «1984» στο Amazon.com, η NSA μπορεί να το δει αυτό, οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες μπορούν να το δουν αυτό, οι κινέζικες υπηρεσίες μπορούν να το δουν αυτό, οι γαλλικές υπηρεσίες, οι γερμανικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες της Ανδόρας. Όλοι μπορούν να το δουν επειδή δεν είναι κρυπτογραφημένο. Η βιβλιοθήκη του κόσμου είναι το Amazon.com, αλλά όχι μόνο δεν υποστηρίζει την κρυπτογράφηση ως προεπιλογή, δεν μπορείτε καν να την επιλέξετε όταν περιηγείστε στα βιβλία. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξουμε, όχι μόνο για το Άμαζον, δεν θέλω να τους ξεχωρίσω, αλλά είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα. Όλες οι εταιρίες πρέπει να πάνε σε προεπιλεγμένη κρυπτογραφημένη πλοήγηση για όλους τους χρήστες που δεν έχουν κάνει κάποια ενέργεια ή δεν έχουν επιλέξει από μόνοι τους κάποιες ειδικές μεθόδους. Αυτό θα αυξήσει την προστασία των προσωπικών δεδομένων και τα δικαιώματα που έχουν οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο.

ΚΑ: Εντ, έλα μαζί μου σε αυτό το σημείο της σκηνής. Θέλω να σου δείξω την επόμενη διαφάνεια. (Χειροκρότημα) Αυτό είναι ένα πρόγραμμα που ονομάζεται «Απεριόριστος Πληροφοριοδότης». Τι είναι αυτό;

ΕΣ: Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η NSA χρησιμοποιεί τις κατάλληλες ονομασίες. Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου κρυπτώνυμα της NSA. O «Απεριόριστος Πληροφοριοδότης» είναι ένα πρόγραμμα που έκρυψε η NSA από το Κογκρέσο. Το Κογκρέσο είχε ρωτήσει την NSA αν υπάρχει τρόπος να δώσουν έστω μια χονδρική εκτίμηση για το μέγεθος των αμερικανικών επικοινωνιών που υπεκλάπησαν. Είπαν όχι. Είπαν, δεν καταγράφουμε αυτά τα στατιστικά, και δεν μπορούμε να τα καταγράψουμε. Δεν μπορούμε να σας πούμε πόσες επικοινωνίες υποκλέπτουμε σε όλον τον κόσμο, επειδή αν σας το πούμε αυτό θα παραβιάσουμε το ιδιωτικό σας απόρρητο. Πραγματικά εκτιμώ την ευαισθησία τους αλλά στην πραγματικότητα, αν κοιτάξετε αυτή τη διαφάνεια, όχι μόνο έχουν τη δυνατότητα, η δυνατότητα υπάρχει ήδη. Είναι ήδη σε λειτουργία. Η NSA έχει την δική της εσωτερική μορφή δεδομένων που παρακολουθεί και τα δύο άκρα μιας επικοινωνίας, και αν αναφέρεται ότι αυτή η επικοινωνία προήλθε από την Αμερική, μπορούν να πουν στο Κογκρέσο πόσες από αυτές τις επικοινωνίες έχουν σήμερα, αυτή τη στιγμή. Αυτό που μας λέει ο Απεριόριστος Πληροφοριοδότης είναι ότι υποκλέπτονται περισσότερες επικοινωνίες στην Αμερική για τους Αμερικανούς απ' ό,τι στη Ρωσία για τους Ρώσους. Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτός θα έπρεπε να είναι ο σκοπός μιας μυστικής υπηρεσίας.

ΚΑ: Εντ, διέρρευσε μια ιστορία στην Ουάσινγκτον Ποστ, πάλι από τα δεδομένα σου. Ο τίτλος λέει, «Η NSA παρέβη κανόνες προστασίας προσωπικών δεδομένων χιλιάδες φορές το χρόνο». Μίλησέ μας γι' αυτό.

ΕΣ: Ακούσαμε επίσης από μαρτυρία του Κογκρέσου πέρσι, ήταν κάτι εκπληκτικό για κάποιον σαν κι εμένα που προήλθε από την NSA και έχει δει τα πραγματικά εσωτερικά έγγραφα, ξέρει τι περιέχουν, να βλέπει αξιωματούχους να καταθέτουν ενόρκως ότι δεν υπήρχαν καταχρήσεις, ότι δεν υπήρχαν παραβιάσεις στους κανονισμούς της NSA, όταν γνωρίζαμε ότι έρχεται αυτή η ιστορία. Αλλά αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, σχετικά με το γεγονός ότι η NSA έχει παραβιάσει τους δικούς της κανόνες, τους δικούς της νόμους χιλιάδες φορές μέσα σε ένα χρόνο, συμπεριλαμβανομένου ενός μεμονωμένου γεγονότος, ένα γεγονός από αυτά τα 2.776, που επηρέασε πάνω από 3.000 άτομα. Σε μια άλλη περίπτωση, υπέκλεψαν όλες τις κλήσεις στην Ουάσινγκτον, κατά λάθος. Το εκπληκτικό με αυτό, αυτή την αναφορά, που δεν έτυχε μεγάλης προσοχής, είναι το γεγονός ότι όχι μόνο υπήρχαν 2.776 παραβιάσεις, αλλά η πρόεδρος της Επιτροπής Πληροφοριών της Γερουσίας, Νταϊάν Φάινσταϊν, δεν την είχε δει μέχρι που επικοινώνησε μαζί της η Ουάσινγκτον Ποστ ζητώντας σχόλια για την αναφορά αυτή. Κατόπιν ζήτησε ένα αντίγραφο από την NSA και το έλαβε, αλλά δεν το είχε δει πριν από αυτό. Τι λέει αυτό για την κατάσταση της εποπτείας στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες όταν η πρόεδρος της Επιτροπής Πληροφοριών της Γερουσίας, δεν έχει ιδέα ότι παραβιάζονται κανόνες χιλιάδες φορές κάθε χρόνο;

ΚΑ: Εντ, μία απάντηση σε όλη αυτή την αντιπαράθεση, είναι αυτή: Γιατί πρέπει να νοιαστούμε για όλη αυτή την παρακολούθηση, ειλικρινά; Θέλω να πω, αν δεν έχεις κάνει κάτι κακό, δεν έχεις κάτι για να ανησυχείς. Τι είναι λάθος με αυτή την οπτική;

ΕΣ: Το πρώτο είναι ότι αποποιείσαι τα δικαιώματά σου. Λες, ξέρεις, δε νομίζω ότι θα τα χρειαστώ, θα τους έχω εμπιστοσύνη, ας τα ξεφορτωθώ, δεν έχει και τόση σημασία, θα κάνουν το σωστό. Τα δικαιώματά σας έχουν σημασία επειδή ποτέ δεν ξέρετε πότε θα τα χρειαστείτε. Πέρα από αυτό, είναι κομμάτι της πολιτιστικής μας ταυτότητας, όχι μόνο στην Αμερική, αλλά στις δυτικές κοινωνίες και σε δημοκρατικές κοινωνίες σε όλον τον κόσμο. Οι άνθρωποι θα πρέπει να μπορούν να πάρουν το τηλέφωνο και να καλέσουν την οικογένειά τους, οι άνθρωποι θα πρέπει να μπορούν να στείλουν ένα γραπτό μήνυμα στους αγαπημένους τους, οι άνθρωποι θα πρέπει να μπορούν να αγοράσουν ένα βιβλίο διαδικτυακά, θα πρέπει να μπορούν να ταξιδέψουν με το τρένο, θα πρέπει να μπορούν να αγοράσουν ένα αεροπορικό εισιτήριο χωρίς να αναρωτιούνται πώς θα φαίνονται αυτά τα γεγονότα σε έναν πράκτορα της κυβέρνησης, πιθανώς ούτε καν τη δική σας κυβέρνηση χρόνια μετά, πώς θα παρερμηνευθούν και ποιες θα νομίσουν ότι ήταν οι προθέσεις σας. Έχουμε το δικαίωμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Απαιτούμε εντάλματα βασισμένα σε βάσιμη υπόνοια ή σε κάποιου είδους εξατομικευμένη υποψία επειδή αναγνωρίζουμε ότι με το να εμπιστευόμαστε τους πάντες, οποιαδήποτε κυβερνητική αρχή, με το σύνολο των ανθρωπίνων επικοινωνιών στα κρυφά και χωρίς επίβλεψη είναι απλά πολύ μεγάλος ο πειρασμός για να αγνοηθεί.

ΚΑ: Μερικοί είναι εξοργισμένοι με αυτό που έκανες. Πρόσφατα άκουσα τον Ντικ Τσένι που είπε ότι ο Τζούλιαν Ασάνζ ήταν ένα τσίμπημα από ψύλλο, ο Σνόουντεν είναι το λιοντάρι που έκοψε το κεφάλι του σκύλου με τα δόντια του. Νομίζει ότι έχεις διαπράξει μία από τις χειρότερες πράξεις προδοσίας στην αμερικανική ιστορία. Τι θα έλεγες στους ανθρώπους που το πιστεύουν αυτό;

ΕΣ: Ο Ντικ Τσένι είναι πραγματικά το κάτι άλλο. (Γέλια)(Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ. (Γέλια) Νομίζω ότι είναι εκπληκτικό, επειδή τότε που ο Τζούλιαν Ασάνζ έκανε την καλύτερη δουλειά του, ο Ντικ Τσένι έλεγε ότι θα κατέστρεφε τις κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο, οι ουρανοί θα έπιαναν φωτιά και οι θάλασσες θα έβραζαν, και τώρα λέει ότι είναι ένα τσίμπημα ψύλλου. Θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι για τέτοιου είδους παραφουσκωμένες αξιώσεις βλάβης της εθνικής ασφάλειας από τέτοιου είδους αξιωματούχους. Αλλά ας υποθέσουμε ότι αυτοί το πιστεύουν πραγματικά. Θα έλεγα ότι έχουν μια κάπως στενή αντίληψη της εθνικής ασφάλειας. Τα προνόμια των ανθρώπων όπως ο Ντικ Τσένι δεν κρατούν το κράτος ασφαλές. Το δημόσιο συμφέρον δεν είναι πάντα το ίδιο με το εθνικό συμφέρον. Πηγαίνοντας σε πόλεμο με ανθρώπους που δεν είναι εχθροί μας, σε μέρη που δεν αποτελούν απειλή, δεν μας κάνει ασφαλείς, και αυτό ισχύει είτε είναι στο Ιράκ είτε στο Διαδίκτυο. Το Διαδίκτυο δεν είναι ο εχθρός. Η οικονομία μας δεν είναι ο εχθρός. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις, οι κινέζικες επιχειρήσεις και οποιαδήποτε άλλη εταιρία εκεί έξω είναι μέρος της κοινωνίας μας. Είναι μέρος του διασυνδεδεμένου μας κόσμου. Υπάρχουν αδελφικοί δεσμοί που μας ενώνουν και αν καταστρέψουμε αυτούς τους δεσμούς υπονομεύοντας τις προδιαγραφές, την ασφάλεια, τον τρόπο συμπεριφοράς, τα κράτη και οι πολίτες σε όλον τον κόσμο περιμένουν από εμάς να τα τηρήσουμε.

ΚΑ: Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι έχεις κλέψει 1,7 εκατομμύρια αρχεία. Φαίνεται ότι μέχρι τώρα έχουν κοινοποιηθεί στους δημοσιογράφους μόνο μερικές εκατοντάδες. Θα έχουμε κι άλλες αποκαλύψεις;

ΕΣ: Σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλες αποκαλύψεις. Δε νομίζω ότι υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιες από τις πιο σημαντικές αναφορές θα γίνουν στο μέλλον.

ΚΑ: Έλα εδώ, επειδή θέλω να σε ρωτήσω γι' αυτή τη συγκεκριμένη αποκάλυψη. Έλα και ρίξε μια ματιά σε αυτό. Αυτή είναι μια ιστορία που πιστεύω ότι για πολλούς από τους πληροφορικάριους εδώ είναι το πιο σοκαριστικό πράγμα που έχουν ακούσει τους τελευταίους μήνες. Αφορά ένα πρόγραμμα που ονομάζεται «Bullrun». Μπορείς να εξηγήσεις τι είναι;

ΕΣ: Το Bullrun, και εδώ πάλι πρέπει να ευχαριστήσουμε την NSA για την ευθύτητά της, είναι ένα πρόγραμμα που έχει ονομαστεί από μια μάχη του εμφυλίου. Το βρετανικό αντίστοιχο λέγεται «Edgehill», που είναι μια μάχη του βρετανικού εμφυλίου. Ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι το ονόμασαν έτσι είναι επειδή στοχεύουν την ίδια τους την υποδομή. Είναι προγράμματα με τα οποία η NSA παραπλανά σκόπιμα τους εταιρικούς συνεργάτες. Λένε στους εταιρικούς συνεργάτες ότι αυτές είναι ασφαλείς προδιαγραφές. Λένε ότι θέλουν να δουλέψουν μαζί σας για να διασφαλίσουν τα συστήματά σας, αλλά στην πραγματικότητα, δίνουν κακές συμβουλές σε αυτές τις εταιρίες που τις κάνουν να υποβαθμίζουν την ασφάλεια των υπηρεσιών τους. Φτιάχνουν κερκόπορτες που δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί μόνο η NSA, αλλά και οποιοσδήποτε άλλος έχει χρόνο και χρήμα για να ερευνήσει και να την βρει μπορεί να την χρησιμοποιήσει για να εισέλθει στις επικοινωνίες του κόσμου. Αυτό είναι πραγματικά επικίνδυνο, επειδή αν χάσουμε την μια μοναδική προδιαγραφή, αν χάσουμε την εμπιστοσύνη σε κάτι όπως το SSL, το οποίο στοχοποιήθηκε συγκεκριμένα από το πρόγραμμα Bullrun, θα ζούμε σε έναν λιγότερο ασφαλή κόσμο γενικότερα. Δεν θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στις τράπεζές μας και δεν θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στο εμπόριο χωρίς να ανησυχούμε γι' αυτούς που παρακολουθούν αυτές τις επικοινωνίες ή τις υπονομεύουν για τους δικούς τους σκοπούς.

ΚΑ: Και οι ίδιες αυτές αποφάσεις πιθανώς να αφήνουν την Αμερική ανοιχτή σε κυβερνοεπιθέσεις από άλλες πηγές;

ΕΣ: Φυσικά. Ένα από τα προβλήματα, μια από τις επικίνδυνες κληρονομιές που έχουμε δει μετά την εποχή της 11ης Σεπτεμβρίου είναι ότι η NSA φοράει παραδοσιακά δύο καπέλα. Είναι υπεύθυνοι για τις επιθετικές επιχειρήσεις, δηλαδή το χάκινγκ, αλλά είναι υπεύθυνοι και για τις αμυντικές επιχειρήσεις και παραδοσιακά έδιναν πάντα προτεραιότητα στην άμυνα αντί της επίθεσης βασισμένοι στην αρχή ότι τα αμερικανικά μυστικά απλά αξίζουν περισσότερο. Εάν χακάρουμε μια κινεζική επιχείρηση και κλέψουμε τα μυστικά της, αν χακάρουμε ένα κυβερνητικό γραφείο στο Βερολίνο και κλέψουμε τα μυστικά του, αυτό έχει λιγότερη αξία για τον αμερικανικό λαό από το να σιγουρευτούμε ότι οι Κινέζοι δεν θα έχουν πρόσβαση στα μυστικά μας. Έτσι μειώνοντας την ασφάλεια των επικοινωνιών μας, όχι μόνο βάζουν σε κίνδυνο τον κόσμο, αλλά βάζουν την Αμερική σε ουσιαστικό κίνδυνο επειδή η πνευματική ιδιοκτησία είναι η βάση, τα θεμέλια της οικονομίας μας, και αν τα ρισκάρουμε αυτά λόγω αδύναμης ασφάλειας θα το πληρώνουμε για χρόνια.

ΚΑ: Αλλά υπολόγισαν ότι αξίζει να γίνει ως μέρος της άμυνας της Αμερικής ενάντια στην τρομοκρατία. Σίγουρα αυτό είναι ένα τίμημα που αξίζει να πληρώσουμε.

ΕΣ: Αν δείτε τα αποτελέσματα αυτών των προγραμμάτων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας θα διαπιστώσετε ότι είναι αβάσιμο, και δεν χρειάζεται να αρκεστείτε στον λόγο μου, επειδή είχαμε το πρώτο ανοιχτό δικαστήριο, το πρώτο ομοσπονδιακό δικαστήριο που το έχει αναθεωρήσει, έξω από τη ρύθμιση απορρήτου, αποκάλεσε αυτά τα προγράμματα Οργουελικά και πιθανώς αντισυνταγματικά. Το Κογκρέσο, που έχει πρόσβαση για ενημέρωση γι' αυτά τα πράγματα, και τώρα θέλει να είναι ενημερωμένο, έχει κάνει νομοσχέδια μεταρρύθμισης, και δύο ανεξάρτητα πάνελ του Λευκού Οίκου που αναθεώρησαν όλες τις διαβαθμισμένες αποδείξεις είπαν ότι αυτά τα προγράμματα δεν σταμάτησαν ποτέ ούτε μία επικείμενη τρομοκρατική επίθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι η τρομοκρατία τελικά που θέλουμε να σταματήσουμε; Έχουν κάποια αξία αυτά τα προγράμματα; Εγώ λέω όχι και οι τρεις κλάδοι της αμερικανικής κυβέρνησης λένε επίσης όχι.

ΚΑ: Πιστεύεις πως υπάρχει βαθύτερο κίνητρο γι' αυτούς εκτός από τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία;

ΕΣ: Συγγνώμη, δεν σε άκουσα, το ξαναλές;

ΚΑ: Συγγνώμη. Πιστεύεις ότι υπάρχει ένα βαθύτερο κίνητρο γι' αυτούς εκτός από τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία;

ΕΣ: Ναι. Η ουσία είναι ότι η τρομοκρατία πάντα ήταν αυτό που εμείς στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών θα ονομάζαμε προκάλυμμα ενεργειών. Η τρομοκρατία είναι κάτι που προκαλεί μια συναισθηματική αντίδραση στον κόσμο, η οποία επιτρέπει τον εξορθολογισμό εξουσιών και προγραμμάτων που οι άνθρωποι δεν θα έδιναν αλλιώς. Τα προγράμματα τύπου Bullrun και Edgehill, η NSA ζήτησε αυτές τις εξουσίες τη δεκαετία του '90. Ζήτησαν από το FBI να πάει στο Κογκρέσο και να το υποστηρίξει. Το FBI πήγε στο Κογκρέσο και το υποστήριξε. Αλλά το Κογκρέσο και ο αμερικανικός λαός είπαν όχι. Είπαν ότι δεν αξίζει το ρίσκο για την οικονομία μας. Είπαν ότι είναι πολύ μεγάλη η ζημιά στην κοινωνία για να δικαιολογήσει τα οφέλη. Αλλά αυτό που είδαμε, την εποχή μετά την 11η Σεπτεμβρίου, είναι όχι χρησιμοποίησαν τη μυστικότητα και τη δικαιολογία της τρομοκρατίας για να ξεκινήσουν μυστικά αυτά τα προγράμματα χωρίς να ρωτήσουν το Κογκρέσο, χωρίς να ρωτήσουν τον αμερικανικό λαό, και πρέπει να προστατευτούμε από μια τέτοια κυβέρνηση πίσω από κλειστές πόρτες επειδή μας κάνει λιγότερο ασφαλείς, και δεν προσφέρει αξία.

ΚΑ: Εντάξει, έλα μαζί μου μια στιγμή, επειδή έχω μια πιο προσωπική ερώτηση για σένα. Μιλώντας για τρόμο, οι περισσότεροι θα θεωρούσαν την κατάστασή σου τώρα στη Ρωσία αρκετά τρομακτική. Προφανώς άκουσες τι έγινε, πώς χειρίστηκαν τον Μπράντλι Μάνινγκ, τον Τσέλσι Μάνινγκ, όπως λέγεται τώρα, και ήταν μια ιστορία στο Buzzfeed που έλεγε ότι κάποιοι στην κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών σε θέλουν νεκρό. Πώς το αντιμετωπίζεις αυτό; Πώς αντιμετωπίζεις τον φόβο;

ΕΣ: Δεν είναι παράξενο ότι υπάρχουν κυβερνήσεις εκεί έξω που θέλουν να με δουν νεκρό. Το ξεκαθάρισα ξανά και ξανά ότι πηγαίνω για ύπνο κάθε πρωί και σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω για τον αμερικανικό λαό. Δεν θέλω να βλάψω την κυβέρνησή μου. Θέλω να βοηθήσω την κυβέρνησή μου, αλλά το γεγονός ότι είναι διατεθειμένοι να αγνοήσουν παντελώς τις διαδικασίες, είναι διατεθειμένοι να με κηρύξουν ένοχο χωρίς καν να δικαστώ, αυτά είναι τα πράγματα που πρέπει να καταπολεμήσουμε ως κοινωνία, και να πούμε ότι αυτό δεν είναι σωστό. Δεν θα έπρεπε να απειλούμε τους αντιφρονούντες. Δεν θα έπρεπε να ποινικοποιούμε τη δημοσιογραφία. Και ό,τι μπορώ να κάνω για να γίνει αυτό, χαίρομαι να το κάνω παρά τα ρίσκα.

ΚΑ: Θα ήθελα να έχω μερικά σχόλια από το κοινό εδώ, επειδή ξέρω ότι υπάρχουν πολύ διαφορετικές αντιδράσεις για τον Έντουαρντ Σνόουντεν. Ας υποθέσουμε ότι είχατε τις παρακάτω δύο επιλογές, εντάξει; Θα μπορούσατε να δείτε αυτό που έκανε ως μια ουσιαστικά απερίσκεπτη πράξη που έχει βάλει την Αμερική σε κίνδυνο ή θα μπορούσατε να τη δείτε ως μια ουσιαστικά ηρωική πράξη που θα λειτουργήσει για το μακροπρόθεσμο καλό της Αμερικής και του κόσμου; Αυτές είναι οι δύο επιλογές που θα σας δώσω. Είμαι περίεργος να δω ποιος είναι διατεθειμένος να ψηφίσει την πρώτη από αυτές, ότι ήταν μια απερίσκεπτη πράξη. Υπάρχουν μερικά σηκωμένα χέρια. Μερικά χέρια σηκώνονται. Είναι δύσκολο να σηκώσεις το χέρι σου όταν ο ίδιος είναι ακριβώς εδώ, αλλά τα βλέπω.

ΕΣ: Σας βλέπω. (Γέλια)

ΚΑ: Και ποιος πάει με τη δεύτερη επιλογή, την ουσιαστικά ηρωική πράξη;

(Χειροκρότημα)(Ευφημισμοί)

Νομίζω δικαιούμαι να πω ότι υπάρχουν πολλοί που δεν σήκωσαν χέρι και νομίζω ότι ακόμη το σκέφτονται, επειδή μου φαίνεται ότι η συζήτηση γύρω από σένα δεν διαχωρίζεται στις παραδοσιακές πολιτικές γραμμές. Δεν είναι αριστερά ή δεξιά, δεν έχει να κάνει με το αν υποστηρίζεις την κυβέρνηση, αν είσαι φιλελεύθερος ή όχι. Ένα μέρος του είναι σχεδόν ζήτημα γενεών. Είσαι μέρος μιας γενιάς που μεγάλωσε με το Διαδύκτιο και φαίνεται να προσβλήθηκες βαθιά όταν είδες να γίνεται κάτι που πιστεύεις ότι θα βλάψει το Διαδίκτυο. Περιέχει κάποια αλήθεια αυτό;

ΕΣ: Ναι. Νομίζω ότι είναι πολύ αληθινό. Δεν είναι ένα θέμα αριστεράς ή δεξιάς. Οι βασικές μας ελευθερίες, και όταν λέω «μας», δεν εννοώ μόνο τους Αμερικανούς, εννοώ τους ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, δεν είναι κομματικό το θέμα. Αυτά είναι πράγματα που τα πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι, και είναι στο χέρι μας να τους προστατεύσουμε, και γι' αυτούς που έχουν δει και έχουν απολαύσει ένα ελεύθερο και ανοιχτό Διαδίκτυο, είναι στο χέρι μας να διατηρήσουμε αυτή την ελευθερία για να την απολαύσει η επόμενη γενιά, και αν δεν αλλάξουμε τα πράγματα, αν δεν υψώσουμε το ανάστημά μας για να κάνουμε τις αλλαγές που χρειάζονται για να διατηρήσουμε το Διαδίκτυο ασφαλές, όχι μόνο για μας αλλά για όλους, θα το χάσουμε αυτό, και θα είναι μια τεράστια απώλεια, όχι μόνο για μας, αλλά για τον κόσμο.

ΚΑ: Άκουσα παρόμοια πράγματα πρόσφατα από τον ιδρυτή του παγκόσμιου ιστού, που νομίζω ότι είναι μαζί μας, ο Σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι. Τιμ, θα ήθελες να ανέβεις πάνω και να μιλήσεις. Έχουμε μικρόφωνο για τον Τιμ;

(Χειροκρότημα)

Τιμ, χαίρομαι που σε βλέπω. Έλα πάνω. Με ποια πλευρά είσαι, παρεμπιπτόντως, προδότης, ήρωας; Έχω μια θεωρία γι' αυτό, αλλά --

Τιμ Μπέρνερς-Λι: Έχω δώσει πολύ μεγαλύτερες απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση, αλλά ήρωας, αν θα έπρεπε να επιλέξω μία από τις δύο.

ΚΑ: Εντ, νομίζω ότι έχεις διαβάσει την πρόταση για την οποία μίλησε ο Σερ Τιμ σχετικά με μια νέα Μάγκνα Κάρτα για να πάρουμε πίσω το Διαδίκτυο. Βγάζει νόημα αυτό; ΕΣ: Απόλυτα. Η γενιά μου, ...εγώ μεγάλωσα όχι απλώς με το να σκέφτομαι για το Διαδίκτυο, αλλά μεγάλωσα στο Διαδίκτυο, και παρόλο που δεν περίμενα ποτέ ότι θα έχω την ευκαιρία να το υπερασπιστώ με έναν τόσο ευθύ και πρακτικό τρόπο και να το ενσωματώσω σε αυτόν τον ασυνήθιστο σχεδόν προσωποποιημένο τρόπο, νομίζω ότι έχει κάτι ποιητικό το γεγονός ότι ένας από τους γιους του Διαδικτύου έχει έρθει κοντά με το Διαδίκτυο ως αποτέλεσμα της πολιτικής τους έκφρασης. Πιστεύω ότι μια Μάγκνα Κάρτα για το Διαδίκτυο είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε. Πρέπει να κωδικοποιήσουμε τις αξίες μας όχι μόνο γραπτώς αλλά και στη δομή του Διαδικτύου, και είναι κάτι που το ελπίζω, και προσκαλώ όλους στο κοινό, όχι μόνο εδώ στο Βανκούβερ, αλλά σε όλο τον κόσμο να πάρουν μέρος.

ΚΑ: Θέλεις να ρωτήσεις τον Εντ;

ΤΜΛ: Λοιπόν, δύο ερωτήσεις, μια γενική ερώτηση --

ΚΑ: Εντ, μας ακούς ακόμη;

ΕΣ: Ναι, σας ακούω.

ΚΑ: Επέστρεψε.

ΤΜΛ: Ο κοριός στη γραμμή σου παρεμβλήθηκε για μια στιγμή. (Γέλια)

ΕΣ: Είναι λιγάκι πρόβλημα της NSA.

ΤΜΛ: Από τα 25 χρόνια, που ανατρέξαμε και σκεφτήκαμε, τι νομίζεις ότι θα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσαμε να επιτύχουμε απ' όλες τις συζητήσεις που έχουμε για το δίκτυο που θέλουμε;

ΕΣ: Όταν σκεφτόμαστε σε σχέση με το πόσο μακριά μπορούμε να πάμε, νομίζω ότι είναι μια ερώτηση που περιορίζεται μόνο από αυτό που είμαστε διατεθειμένοι να του δώσουμε. Νομίζω ότι το Διαδίκτυο που απολαύσαμε στο παρελθόν ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν, όχι ως κράτος, αλλά ως άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, και με τη συνεργασία, με τη συμμετοχή, όχι μόνο των τεχνικών κομματιών της κοινωνίας, αλλά όπως είπες, τους χρήστες, τους ανθρώπους απ' όλον τον κόσμο που συνεισφέρουν μέσω του Διαδικτύου, μέσω των κοινωνικών μέσων, που απλώς ελέγχουν τον καιρό, που βασίζονται σε αυτό κάθε μέρα ως κομμάτι της ζωής τους, να το υπερασπιστούν. Δεν θα έχουμε απλώς το Διαδίκτυο που είχαμε, αλλά ένα καλύτερο Διαδίκτυο, ένα καλύτερο σήμερα, κάτι που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να χτίσουμε ένα μέλλον που θα είναι καλύτερο, όχι απλώς καλύτερο από αυτό που ελπίζαμε αλλά απ' οτιδήποτε θα μπορούσαμε να φανταστούμε.

ΚΑ: Έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που ιδρύθηκε το TED, το 1984. Έχει γίνει πολλή συζήτηση από τότε που λίγο πολύ λέει ότι ο Τζορτζ Όργουελ έκανε λάθος. Δεν μας παρακολουθεί ο Μεγάλος Αδελφός. Εμείς, μέσω της δύναμης του διαδικτύου, και της διαφάνειας, παρακολουθούμε τον Μεγάλο Αδελφό. Οι αποκαλύψεις σου ήταν σαν ένα παλούκι στην καρδιά της κάπως αισιόδοξης άποψης, αλλά πιστεύεις ακόμη ότι υπάρχει τρόπος να γίνει κάτι γι' αυτό. Και το κάνεις.

ΕΣ: Σωστά, πρέπει να γίνει μια συζήτηση για το αν αυξήθηκαν οι δυνάμεις του Μεγάλου Αδελφού σε μεγάλο βαθμό. Ήταν ένα πρόσφατο νομικό άρθρο στο Γιέιλ που καθιέρωσε κάτι που ονομάζεται η Αρχή Μπάκστον-Σολτάνι, που είναι πως η προσδοκία μας για την ιδιωτική μας ζωή παραβιάζεται όταν οι δυνατότητες της κυβερνητικής παρακολούθησης γίνονται φθηνότερες κατά μια τάξη μεγέθους, και κάθε φορά που γίνεται αυτό, πρέπει να ξαναπροσδιορίσουμε και να ισορροπήσουμε τα δικαιώματα μας για την προστασία της ιδιωτικότητάς μας. Τώρα, αυτό δεν έχει συμβεί από τότε που οι δυνάμεις παρακολούθησης της κυβέρνησης έχουν αυξηθεί κατά μερικές τάξεις μεγέθους, και γι' αυτό έχουμε το πρόβλημα αυτό σήμερα, αλλά υπάρχει ακόμη ελπίδα, επειδή η δύναμη των ατόμων έχει αυξηθεί και αυτή με την τεχνολογία. Είμαι ζωντανή απόδειξη ότι ένα άτομο μπορεί να αντιμετωπίσει τους πιο ισχυρούς αντιπάλους και τις πιο ισχυρές μυστικές υπηρεσίες σε όλον τον κόσμο και να κερδίσει, και νομίζω ότι αυτό είναι κάτι από το οποίο πρέπει να αντλήσουμε ελπίδα, και πρέπει να χτίσουμε ώστε να το κάνουμε προσβάσιμο όχι μόνο στους ειδικούς τεχνολογίας αλλά στους κοινούς πολίτες σε όλον τον κόσμο. Η δημοσιογραφία δεν είναι έγκλημα, η επικοινωνία δεν είναι έγκλημα, και δεν θα πρέπει να μας παρακολουθούν στις καθημερινές μας δραστηριότητες.

ΚΑ: Δεν είμαι και πολύ σίγουρος πώς κάνεις χειραψία με ένα ρομπότ, αλλά φαντάζομαι, ότι αυτό είναι το χέρι. ΤΜΛ: Θα έρθει πολύ σύντομα.

ΕΣ: Χάρηκα που σε γνώρισα, και ελπίζω η συσκευή τηλεπαρουσίας μου να φαίνεται τόσο ωραία όσο και η δική σας εικόνα σε μένα.

ΚΑ: Σ' ευχαριστώ, Τιμ.

(Χειροκρότημα)

Η εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς πρόσφατα ζήτησε αμνηστία για σένα. Θα καλωσόριζες την ευκαιρία να επιστρέψεις στην Αμερική;

ΕΣ: Απολύτως. Δεν υπάρχει αμφιβολία, οι αρχές που ήταν τα θεμέλια αυτού του έργου ήταν το κοινό όφελος και οι αρχές που βρίσκονται πίσω από την δημοσιογραφία στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλον τον κόσμο, και νομίζω ότι αν ο τύπος λέει τώρα, το υποστηρίζουμε αυτό, αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει, είναι ένα δυνατό επιχείρημα, αλλά όχι το τελικό επιχείρημα, και νομίζω ότι είναι κάτι που πρέπει να αποφασίσει ο λαός. Αλλά ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έχει υπονοήσει ότι θέλουν κάποιου είδους συμφωνία, ότι θέλουν να εκθέσω τους δημοσιογράφους με τους οποίους συνεργάστηκα, για να επιστρέψω, και θέλω να το ξεκαθαρίσω ότι δεν το έκανα αυτό για να είμαι ασφαλής. Το έκανα για να κάνω το σωστό, και δεν θα σταματήσω τη δουλειά μου για το κοινό καλό μόνο και μόνο για το δικό μου συμφέρον. (Χειροκρότημα)

ΚΑ: Εντωμεταξύ, με την ευγενική προσφορά του Διαδικτύου και αυτής της τεχνολογίας, είσαι εδώ, πίσω στη Βόρεια Αμερική, όχι ακριβώς στις ΗΠΑ, στον Καναδά, σε αυτή τη μορφή. Είμαι περίεργος, πώς αισθάνεσαι;

ΕΣ: Ο Καναδάς είναι πολύ πιο διαφορετικός απ' ό,τι περίμενα. Είναι πολύ πιο ζεστά. (Γέλια)

ΚΑ: Στο TED, η αποστολή μας είναι «ιδέες που αξίζει να διαδωθούν». Αν θα μπορούσες να το ενσωματώσεις σε μία μόνο ιδέα, ποια είναι η ιδέα σου που αξίζει να διαδωθεί αυτή τη στιγμή;

ΕΣ: Θα έλεγα ότι το περασμένο έτος ήταν μια υπενθύμιση ότι η δημοκρατία μπορεί να πεθάνει πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά εμείς, ως άτομα, γεννηθήκαμε πίσω από τις ίδιες κλειστές πόρτες, και δεν χρειάζεται να εγκαταλείψουμε την προστασία των προσωπικών μας δεδομένων για να έχουμε καλή κυβέρνηση. Δεν χρειάζεται να εγκαταλείψουμε την ελευθερία μας για να έχουμε ασφάλεια. Και πιστεύω πως αν συνεργαστούμε μπορούμε να έχουμε και ανοιχτή κυβέρνηση και προσωπικές ζωές, και ανυπομονώ να δουλέψω με όλους σε όλον τον κόσμο για να γίνει πραγματικότητα.

Σας ευχαριστώ πολύ.

ΚΑ: Εντ, σ' ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Πηγή: TED, ID-on't renounce my freedom

 

Tην ενοποίηση του ΑΦΜ, του ΑΜΚΑ και του αριθμού αστυνομικής ταυτότητας με στόχο την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, προωθεί ο υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Παναγιώτης Κουρουμπλής.

Όπως ανέφερε μιλώντας στον Παραπολιτικά Fm, ο στόχος αυτός είχε τεθεί από τον πρώην υπουργό Εσωτερικών Νίκο Βούτση και αφορά στον εκσυγχρονισμό του κράτους. «Πρέπει να συγκρουστούμε με το τέρας της γραφειοκρατίας» που απορροφά το 6% του ΑΕΠ, είπε ο κ. Κουρουμπλής.

Παράλληλα, προανήγγειλε τη συγκρότηση επιτροπής για τον Καλλικράτη, προκειμένου να συζητήσει το νέο θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με στόχο την καλύτερη λειτουργία του θεσμού.

Ερωτηθείς, τέλος, για τις δηλώσεις της αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας, Σίας Αναγνωστοπούλου σχετικά με το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών ο κ. Κουρουμπλής απέφυγε να τοποθετηθεί. Περιορίστηκε απλώς να πει πως η σχέση με την Εκκλησία πρέπει να μείνει σε ένα υγιές πεδίο αμοιβαίας κατανόησης.

ΚΟ: Η «πάταξη» της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος και η «πάταξη» της γραφειοκρατίας, σε συνδυασμό με την «ευκολία», εδώ και χρόνια είναι τα μόνιμα επιχειρήματα για την μετάβασή μας στην αχρήματη κοινωνία μέσα στην οποία ο καθένας μας θα είναι ένας αριθμός (αριθμοποίηση του προσώπου). Το επόμενο βήμα είναι το κάθε άτομο να «κουβαλά» αυτόν τον αριθμό στο σώμα του ("για να μην του κλέψουν την υπερ-κάρτα"). Την συνέχεια την ξέρετε. Τα πάντα προς τα εκεί βαδίζουν έστω και με αργά βήματα.

π.χ., διαβάζουμε από το 2008: «Μελλοντικά το Υπουργείο Εσωτερικών σχεδιάζει να καταργήσει όλους τους αριθμούς που έχει σήμερα ο κάθε πολίτης (ταυτότητα, διαβατήριο, ΑΦΜ, μητρώο κοινωνικής ασφάλισης) με ένα νούμερο το οποίο θα αναγράφεται στην «έξυπνη κάρτα» (‘Ελεύθερος Τύπος’, 1 Ιουνίου 2008). Διάβασε: "Εξυπνη Κάρτα", ο προθάλαμος του εμφυτεύσιμου τσιπ.

Στις 23 Ιουλίου 2009, ο τότε υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, είχε πει: «Όλοι πλέον οι Έλληνες πολίτες από το ξεκίνημα της ζωής τους θα συνοδεύονται από μια ηλεκτρονική κάρτα, που θα τους παρέχει όλες τις απαραίτητες υγειονομικές υπηρεσίες καθώς και τις ασφαλιστικές, όπως γίνεται στα υπόλοιπα πολιτισμένα κράτη της Ευρώπης».

«Η ελευθερία του ατόμου και οι επιλογές του θα ελέγχονται μέσα σε πολύ στενά περιθώρια, εξαιτίας του γεγονότος ότι κάθε άτομο θα είναι αριθμημένο από την γέννησή του και θα παρακολουθείται ως αριθμός, μέσω της εκπαιδευτικής του καριέρας, της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας του ή άλλης υπηρεσίας, των φορολογικών του εισφορών, των υγειονομικών και ιατρικών του ιστορικών και της τελικής του συνταξιοδότησης και του θανάτου του». -  Carroll Quigley, καθηγητής του Πανεπιστημίου Georgetown. Ο Quigley υπήρξε ο μέντορας του Μπιλ Κλίντον στο Πανεπιστήμιο Georgetown και το μόνο πρόσωπο στο οποίο αναφέρθηκε, κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, στις 20 Ιανουαρίου 1993.

Διάβασε: Ηλεκτρονικό φακέλωμα. Ποιος φοβάται την "πρόοδο"; (Το παράδειγμα της Βρετανίας)

Διάβασε: Η "έξυπνη κάρτα" που κάνει εμάς (τους όχι και τόσο έξυπνους) μικροεξαρτήματα της Παγκόσμιας

ΥΓ. Κάποτε κάποιοι αριστεροί και κάποιοι χριστιανοί ήταν οι μόνοι που φώναζαν. Για χάριν τη ελευθερίας του ατόμου/προσώπου και της αντίστασης στο κράτος του Μεγάλου Αδελφού. Τώρα το θέμα έχει σχεδόν ξεχαστεί. Άλλωστε, υπάρχει το «δράμα των προσφύγων» το οποίο (με την συνδρομή της τιβί) μονοπωλεί το ενδιαφέρον και των μεν και των δε (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων). Σημεία των καιρών...

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Ἡ οἰκογένεια, τό θεμελιῶδες αὐτό κύτταρο κάθε συγκροτημένης κοινωνίας, μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ σάν π η γ ή, ἡ ὁποία, ἀπό τήν πρώτη μέρα τῆς ζωῆς κάθε ἀνθρώπου, τόν ποτίζει μέ τό νερό πού ἀδιάκοπα καί ἀβίαστα ἀναβλύζει ἀπό αὐτήν. Ἄν τό νερό αὐτό εἶναι γάργαρο καί ἰαματικό, τοῦ μεταγγίζει ὅλους ἐκείνους τούς ποιοτικούς κώδικες συμπεριφορᾶς πού συγκεκριμενοποιοῦν ἕνα ἐπίπεδο Π α ι δ ε ί α ς. Τό ἀντίθετο θά συμβεῖ, ἄν τό νερό εἶναι μολυσμένο καί ἐπικίνδυνο. Διότι λέγοντας «Παιδεία» δέν ἐννοοῦμε μόνο τήν ἐκπαίδευση, τήν ὕπαρξη γνώσεων ἤ καί μιᾶς εὐρύτερης μόρφωσης. Ἐννοοῦμε, στήν οὐσία της, τό σύνολο τῶν παραμέτρων πού ὁριοθετοῦν τό πλαίσιο ὅλων τῶν ἰδανικῶν, τῶν ἀρχῶν  καί τῶν ἀ ξ ι ῶ ν, πού διέπουν τήν καθημερινή ζωή, ἀλλά καί καθορίζουν τά ὄνειρα καί τίς ἐπιδιώξεις ἑνός ἀνθρώπου, μιᾶς κοινωνίας κι ἑνός ἔθνους.

Μέσα στήν οἰκογένεια, ἀπό ἐρεθίσματα, παραστάσεις καί ἐμπειρίες τῆς καθημερινῆς ζωῆς, τό παιδί θά ἐνστερνιστεῖ αὐτές τίς ἀξίες, θά διδαχθεῖ καί θά ἀπολαύσει τήν ὀμορφιά τῆς ἀγάπης καί τῆς προσφορᾶς. Συγχρόνως, παρακολουθώντας πάντα τό ζωντανό παράδειγμα τῶν γονιῶν, θά πρέπει  καί νά συνειδητοποιήσει ὅλες τίς βασικές ἔννοιες οὐσιαστικῆς παιδείας. Ἔννοιες  ὅπως εἶναι, γιά παράδειγμα, ἡ ἐντιμότητα, ἡ εὐθύνη, τό καθῆκον, ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἀμοιβαιότητα, ἡ ὀφειλή, ὁ σεβασμός στά δικαιώματα τοῦ ἄλλου, ἡ χαρά τοῦ «μαζί», ἡ πειθαρχία, καί ἡ ἀξία τῆς προσπάθειας. Μέ τό σωστό ἐνδιαφέρον τῶν γονιῶν καί μέ τή λογική καί πάντα αἰτιολογημένη χρήση τοῦ ἐπαίνου καί τῆς παρατήρησης – «ὅπως τά ἀντιβιοτικά» – τό παιδί θά ἐνθαρρυνθεῖ νά ἀναλαμβάνει ἀπό νωρίς εὐθύνες καί ὑποχρεώσεις, χωρίς τή μονοσήμαντη προσήλωση στό «θέλω» καί «δέν θέλω». Ἔτσι θά ἐνσωματώσει στήν καθημερινή του ζωή καί τίς ἔννοιες τοῦ «πρέπει», τοῦ «εἶναι δική μου ὑποχρέωση», τοῦ

«εὐχαριστῶ».  Εἶναι ἐξαιρετικά σημαντικό, μέσα στήν οἰκογένεια, τό παιδί νά πάρει τά πρῶτα νάματα τῆς θρησκευτικῆς πίστης καί νά συνειδητοποιήσει τήν ἔννοια καί τή σημασία τῆς προσευχῆς. Γύρω ἀπό τό οἰκογενειακό τραπέζι, θά ἔχει τήν καθημερινή εὐκαιρία νά κατανοήσει τή σημασία τοῦ «Δός ἡμῖν σήμερον τό ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον». Ἔτσι θά μάθει νά εὐχαριστεῖ τόν Θεό γιά ὅσα μᾶς χαρίζει, ἀλλά θά ξέρει καί πῶς θά προσευχηθεῖ γιά νά Τοῦ ζητήσει τή βοήθειά Του στίς δύσκολες ὧρες. Μέσα στήν οἰκογένεια, ἐπίσης, θά βιώσει τά πολύτιμα στοιχεῖα τῆς θρησκευτικῆς καί πολιτιστικῆς μας παράδοσης.

Οἱ παιδοψυχολόγοι ὑποστηρίζουν πώς τά πρῶτα πέντε ἕως ἑπτά χρόνια τῆς ζωῆς εἶναι καθοριστικά γιά τή διαμόρφωση τῆς πρωσοπικότητας τοῦ ἀνθρώπου. Ἄν, λοιπόν, ἡ οἰκογένεια ἀποτύχει νά βάλει τίς βάσεις αὐτῶν τῶν ἐννοιῶν στήν τρυφερή ψυχή τοῦ παιδιοῦ, ἡ ἔλλειψη δύσκολα ἀναπληρώνεται ἀργότερα ἀπό τήν ἐκπαίδευση στό σχολεῖο.

Γιά νά γίνει, ὅμως, ἐφικτός ὁ ρόλος αὐτός τῆς οἰκογένειας εἶναι ἀνάγκη νά γνωρίζουμε ὅτι :

Α) τό σημαντικότερο δῶρο τῶν γονιῶν στά παιδιά τους εἶναι τό νά ὑπάρχει συντροφικότητα καί ὁμοφροσύνη μεταξύ τους

Β) τό μεγαλύτερο δῶρο πού μπορεῖ νά κάνει ἕνας πατέρας στά παιδιά του, εἶναι τό νά ἀγαπᾶ, νά τιμᾶ καί νά σέβεται τή μητέρα τους, καί

Γ) τό 80% τῆς εἰκόνας πού σχηματίζουν τά παιδιά γιά τόν πατέρα τους, στά πρῶτα τουλάχιστον χρόνια τῆς ζωῆς τους, προέρχεται ἀπό αὐτά πού λέει ἡ μητέρα γι’ αὐτόν. Ἀπό αὐτήν τήν εἰκόνα χτίζεται, ἀντίστοιχα, ἡ ἐκτίμηση καί ὁ σεβασμός πού θά ἔχουν τά παιδιά γιά τόν πατέρα τους.

* * *

Ἡ σύγχρονη, ὅμως, ἑλληνική οἰκογένεια φαίνεται νά περνάει σοβαρή κρίση ἀπό τό γεγονός ὅτι, ὅλο καί συχνότερα παραμένει «μισή» ἀπό διαζύγια, συμβιώσεις ἐκτός γάμου καί μονογονεϊκές οἰκογένειες, ἀπό τό ὅτι ἡ μητέρα εἶναι σχεδόν πάντα ἐργαζόμενη, τά παιδιά εἶναι λίγα καί μοναχικά, καί οἱ γονεῖς εἶναι ἀγχωμένοι προσπαθώντας νά ἱκανοποιήσουν ἐ π ι θ υ μ ί ε ς – τῶν παιδιῶν καί δικές τους – πού, μέ πολύ λ α ν θ α σ μ έ ν α  κ ρ ι τ ή ρ ι α, θεωροῦν ὡς ἀ ν ά γ κ ε ς .

Μέ προσανατολισμό κυρίως στά ὑλικά ἀγαθά, καί μέ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιά τό μυαλό καί τό σῶμα τοῦ παιδιοῦ τους – μέ φροντιστήρια, ξένες γλῶσσες, μπαλέτο, γυμναστήριο κ.ἄ. – οἱ σύγχρονοι γονεῖς, συχνά παραβλέπουν καί προσπερνοῦν τίς οὐσιαστικές ψυχικές ἀνάγκες τοῦ παιδιοῦ. Ἀνάγκες πού συνοψίζονται στό νά ὑπάρχει ποιοτικός χρόνος ἐπικοινωνίας μέ τούς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι θά δίνουν τό ζωντανό παράδειγμα τῆς συνέπειας μεταξύ λόγων καί πράξεων, μέσα σέ μιά ἤρεμη καί ζεστή οἰκογενειακή ἀτμόσφαιρα. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι, τά παιδιά νά ἀναπληρώνουν αὐτήν τήν ἀνάγκη γιά μιά οὐσιαστική ἐπικοινωνία καί γιά ἐμπέδωση τῶν ἀπαραίτητων στή ζωή τους κ α ν ό ν ω ν συμπεριφορᾶς, παρακολουθώντας ἐκμαυλιστικά προγράμματα στήν τηλεόραση ἤ ὑφιστάμενα ἐξάρτηση ἀπό ἀνεξέλεγκτες ἐπικοινωνίες μέσα ἀπό τό διαδίκτυο. Αὐτήν τήν π α ι δ ε ί α εἰσπράτουν καί εἶναι φυσικό καί ἀναπόφευκτο, στή συνέχεια, νά ἀ ν τ ι γ ρ ά φ ο υ ν  τά σαθρά πρότυπα πού τούς προσφέρονται καί τούς ἀντίστοιχους βίαιους, χυδαίους ἤ ἀνήθικους κώδικες ζωῆς, μέ τούς ὁποίους ἐξοικειώνονται πλήρως καί φτάνουν νά τούς θεωροῦν πολύ φυσικούς καί ἀποδεκτούς.

* * *

Ὁλοκληρώνοντας αὐτές τίς σκέψεις, εἶναι νομίζω σκόπιμο νά ἀπαντήσω σέ μιά ἐρώτηση πού ἀκούω συχνά στίς Σχολές Γονέων καί εἶναι σχετική μέ τό «Ποιός εἶναι ὁ ρόλος τῆς κληρονομικότητας στή διαμόρφωση τοῦ χαρακτήρα ἑνός  ἀνθρώπου». Ἡ ἀπάντηση πού δίνει ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη τῆς Γενετικῆς εἶναι ὅτι : Σχετικά μέ τίς ἰδιότητες τοῦ χαρακτήρα, ἡ κληρονομικότητα δίνει μόνο τήν π ρ ο δ ι ά θ ε σ η. Ἑπομένως, ἐξαρτᾶται ἀπό τό περιβάλλον, στό ὁποῖο θά ἀναπτυχθεῖ τό παιδί, ἄν αὐτή ἡ προδιάθεση θά ἐκδηλωθεῖ καί σέ ποιό βαθμό ἤ ἐάν θά μείνει λανθάνουσα καί σέ καταστολή. Ἀφοῦ λοιπόν τό πρῶτο στενό περιβάλλον εἶναι ἡ οἰκογένεια, αὐτή παίζει τεράστιο ρόλο στό ἄν καί κατά πόσο μιά καλή προδιάθεση θά ἐκδηλωθεῖ καί θά καλλιεργηθεῖ ἤ ἐάν μιά κακή προδιάθεση θά περιοριστεῖ καί θά ἐλεγχθεῖ.
      
Εἶναι βέβαιο ὅτι εἶναι δύσκολος, στίς μέρες μας ὁ ρόλος τοῦ γονιοῦ. Σκοπός λοιπόν αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου ἦταν νά σκεφτοῦμε μερικούς παράγοντες πού, ἴσως, βοηθήσουν ἐμᾶς τούς γονεῖς στό νά κάνουμε τήν οἰκογένειά μας μιά πηγή παιδείας γι’ αὐτά, μέ καθαρό καί ἀξιοφόρο νερό. Κι ἄς μήν ξεχνᾶμε ποτέ ὅτι, ἀπό τή στιγμή πού κάποιος γίνεται γονιός, ζεῖ, πρέπει νά ζεῖ μέ μιά συνεχῆ μυστική προσευχή μέσα του γιά τά παιδιά του, παρακαλώντας τόν Δημιουργό πού μᾶς τά ἐμπιστεύθηκε γιά νά τα ἀναθρέψουμε, νά τά προστατεύει καί νά τά φωτίζει.

Πηγή: (ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Δ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΟΚΤ.-ΔΕΚ. 2010), Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Το κόστος μιας αποτέφρωσης στη Βουλγαρία ξεκινάει από 1.900 ευρώ καταλήγει η εφημερίδα Καθημερινή.

Πηγή: Ακτίνες

Η αξιοποίηση των σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, η ασφάλεια των δικτύων μεταφοράς ενεργείας, η αντιμετώπιση ακόμη και με στρατιωτικά μέσα του ανεξέλεγκτου κύματος μεταναστών και προσφύγων από τις εμπόλεμες ζώνες (Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Κουρδικές περιοχές και Ισλαμικό Κράτος) προς την Ευρώπη και η γεωπολιτική επιρροή, αποτελούν ψηφίδες ενός δυναμικά μεταβαλλόμενου πεδίου στην γεωγραφική «γειτονιά μας».

Οι Υπουργοί Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας Ιωάννης Κασουλίδης, της Ελλάδας Νίκος Κοτζιάς και της Αιγύπτου Sameh Shoukry, σε κοινή ανακοίνωση μετά τη συνάντησή του στη Νέα Υόρκη, επισημαίνουν ότι, η ανακάλυψη σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και ειδικότερα, η ανακάλυψης του κοιτάσματος φυσικού αερίου “Zohr” στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Αιγύπτου, διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις ώστε οι τρεις χώρες να προβούν αμέσως σε διαπραγματεύσεις επί των εκκρεμών ζητημάτων σχετικά με την οριοθέτηση των παρακείμενων θαλάσσιων ζωνών τους (ανακήρυξη Ελληνικής ΑΟΖ και καθορισμού θαλασσίων συνόρων Ελλάδος, Αιγύπτου και Κύπρου). Οι τρεις υπουργοί Εξωτερικών, εξέφρασαν την ετοιμότητά τους να συμβάλουν στην αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών πτυχών της συνεχιζόμενης προσφυγικής κρίσης σε συνεργασία με όλες τις εμπλεκόμενες χώρες. Και την ανάγκη μιας oλιστικής προσέγγισης για την αντιμετώπιση των γενεσιουργών αιτιών των αιματηρών συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή (Τζιχαντιστές του ISIS), κορυφαίο διεθνές πρόβλημα, αφού απειλεί τη περιφερειακή σταθερότητα, την ασφάλεια και την ευημερία των κατοίκων των γειτονικών κρατών. Μέχρι τον Δεκέμβριο αναμένεται η κορύφωση αυτής της διπλωματικής κινητικότητας με επισκέψεις του Αιγύπτιου προέδρου Αλ Σίσυ στην Αθήνα και πρωθυπουργού Α. Τσίπρα στο Ισραήλ. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις προωθείται η στενότερη τετραμερής (Ελλάδα, Αίγυπτος, Ισραήλ και Κύπρος) συνεργασία στον ενεργειακό, διπλωματικό και στρατιωτικό τομέα, που αξιολογείται ως ιδιαίτερα σημαντική, λόγω της πολύ σοβαρής κρίσης στη Συρία και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή. Σε αυτό το ενεργειακό και γεωπολιτικό «παιχνίδι» είναι καθοριστικής σημασίας η γεωγραφική θέση της Ελλάδας. Ο ελληνικός θαλάσσιος χώρος εξασφαλίζει το αναγκαίο «στρατηγικό βάθος» σε αυτήν την άτυπη τετραμερή συνεργασία καθώς και την ασφαλή σύνδεση των ενεργειακών δικτύων με την Ευρώπη. Ωστόσο, υπάρχει και μια αρνητική πτυχή σε αυτή την αμερικανο-ελληνική προσέγγιση στον ενεργειακό τομέα.

Η ελληνορωσική συμφωνία για την κατασκευής αγωγού μεταφοράς φυσικού αέριο από την Ρωσία μέσω Ελλάδας στην Ευρώπη , που προωθούσε με επιμονή ο πρώην υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης, φαίνεται ότι ρίχνεται στις ελληνικές καλένδες από την Κυβέρνηση Α.Τσίπρα, ικανοποιώντας έτσι πάγιο αμερικανικό αίτημα, παράλληλα όμως, αυξάνεται η δυσπιστία της Ρωσικής Κυβέρνησης και του Προέδρου Βλ. Πούτιν, για την αξιοπιστία της Ελληνικής Κυβέρνησης. Η ισχυρή στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στη Συρία και οι μάλλον στενές επαφές της Ρωσίας με το Ισραήλ, θα έπρεπε να «αναλυθούν» διεξοδικότερα από την ελληνική διπλωματία. Όπως είναι γνωστό, το βασικότερο διακύβευμα στη κρίσης την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή είναι η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της περιοχή , αλλά και η ασφάλεια των αγωγών μεταφοράς ενέργειας στη Δύση. Η στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στη Συρία, δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατη, δηλαδή μόνο για να ενισχυθεί το καθεστώς Ασαντ, αλλά για να αναβαθμιστεί ο διεθνής ρόλος της ΡΩΣΙΑΣ, που σημαίνει πως η επιρροή της θα ενδυναμωθεί σε αποφασιστικό ρόλο στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή. Άρα η Κυβέρνηση Τσίπρα, θα πρέπει να μην «υπακούει» τόσο εύκολα στα κελεύσματα των αμερικανών, χωρίς να υπολογίζει και τις Στρατηγικές επιλογές της Ρωσίας.

Πηγή: OnAlert