Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων(ΠΕΘ), διοργάνωσε την Κυριακή 10 Ιουνίου 2018 και ώρα 18:00 στην Ακαδημία Αθηνών, Επιστημονική Ημερίδα με θέμα: «Οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τα Θρησκευτικά: Νέα δεδομένα – προοπτικές». Τις εργασίες της Ημερίδας άνοιξε ο προεδρεύων της Ημερίδας Καθηγητής Παιδαγωγικής του ΑΠΘ, Ηρακλής Ρεράκης, Πρόεδρος της ΠΕΘ, ο οποίος, αφού αναφέρθηκε στο ιστορικό των νέων αποδομητικών πολυθρησκειακών Προγραμμάτων για το Μάθημα των Θρησκευτικών και στις αντιδράσεις που υπήρξαν, τόνισε ότι οι δύο ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για τα νέα ως άνω Προγράμματα δεν είναι μόνον νομικά κείμενα, αλλά κείμενα που με σοφία και επιστημονική ευθύνη εισχωρούν σε βάθος εκτός των άλλων και σε πολύ λεπτά παιδαγωγικά θέματα που αφορούν στην  πνευματική ανάπτυξη των παιδιών. Οι επισημάνσεις και οι πολύπλευρες αναλύσεις των Συμβούλων του ΣτΕ και τα νομικά τους επιχειρήματα που από την αρχή έως το τέλος θέτουν ως κέντρο του όλου σκεπτικού τους την υγιή απρόσκοπτη ορθόδοξη χριστιανική ανάπτυξη του παιδιού, καθιστούν αυτές τις αποφάσεις παιδαγωγικά αριστουργήματα που θα μείνουν στην ιστορία ως μνημεία του πνευματικού πολιτισμού της Ελλάδας.

Αθήνα, 14 Ιουνίου 2018

Αριθμ. Πρωτ.  62 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Επιστημονική Ημερίδατης Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων:

«Οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τα Θρησκευτικά:

Νέα δεδομένα – προοπτικές»

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων(ΠΕΘ), διοργάνωσε την Κυριακή 10 Ιουνίου 2018 και ώρα 18:00 στην Ακαδημία Αθηνών, Επιστημονική Ημερίδα με θέμα: «Οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τα Θρησκευτικά: Νέα δεδομένα – προοπτικές».

Τις εργασίες της Ημερίδας άνοιξε ο προεδρεύων της Ημερίδας Καθηγητής Παιδαγωγικής του ΑΠΘ, Ηρακλής Ρεράκης, Πρόεδρος της ΠΕΘ, ο οποίος, αφού αναφέρθηκε στο ιστορικό των νέων αποδομητικών πολυθρησκειακών Προγραμμάτων για το Μάθημα των Θρησκευτικών και στις αντιδράσεις που υπήρξαν, τόνισε ότι οι δύο ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για τα νέα ως άνω Προγράμματα δεν είναι μόνον νομικά κείμενα, αλλά κείμενα που με σοφία και επιστημονική ευθύνη εισχωρούν σε βάθος εκτός των άλλων και σε πολύ λεπτά παιδαγωγικά θέματα που αφορούν στην  πνευματική ανάπτυξη των παιδιών. Οι επισημάνσεις και οι πολύπλευρες αναλύσεις των Συμβούλων του ΣτΕ και τα νομικά τους επιχειρήματα που από την αρχή έως το τέλος θέτουν ως κέντρο του όλου σκεπτικού τους την υγιή απρόσκοπτη ορθόδοξη χριστιανική ανάπτυξη του παιδιού, καθιστούν αυτές τις αποφάσεις παιδαγωγικά αριστουργήματα που θα μείνουν στην ιστορία ως μνημεία του πνευματικού πολιτισμού της Ελλάδας.

Στη συνέχεια απηύθυναν χαιρετισμό ο Πανασιολογιώτος Αρχιμανδρίτης π. Σεραφείμ Ρίβιος, ως εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, ο παρευρισκόμενος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο Πανασιολογιώτος Αρχιμανδρίτης π. Σαράντης Σαράντος, ο Δικηγόρος κ. Νικόδημος Καλιντέρης, ως εκπρόσωπος των Ορθόδοξων Χριστιανικών Σωματείων των Αθηνών και ο Γενικός Γραμματέας του πολιτικού φορέα «Νέα Δεξιά» κ. Χρήστος Χρηστίδης. Επίσης, με επιστολή τους χαιρέτισαν την Ημερίδα οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Ηλείας κ. Γερμανός, Κυθήρων κ. Σεραφείμ, Γλυφάδας κ. Παύλος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αβύδων κ. Κύριλλος Κατερέλος και ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους Αρχιμανδρίτης π. Χριστοφόρος.

Κατόπιν μίλησαν κατά την σειρά που ανέγνωσαν τις εισηγήσεις τους,  ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, με θέμα: «Προβληματισμοί και πρόταση για το μάθημα των Θρησκευτικών», η Καθηγήτρια του Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, κ. Θεοδώρα Αντωνίου, με θέμα: «Η θρησκευτική ελευθερία και το μάθημα των Θρησκευτικών στη δημόσια εκπαίδευση: Συνταγματική διάσταση», ο τ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ.  Βασίλειος Νικόπουλος, με θέμα: «Ερμηνευτική προσέγγιση του άρθρου 16, παρ. 2 του Ελληνικού Συντάγματος» και ο  Σύμβουλος του Συμβουλίου της Επικρατείας επί τιμή, κ. Διονύσιος Μαρινάκης, με θέμα: «Η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών κατά τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, αφού αναφέρθηκε στο ιστορικό του θέματος, που ταλανίζει επί επταετία το μάθημα των Θρησκευτικών, τόνισε ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της περιόδου 2015-2016, μετά από  διεξοδική συζήτηση που έγινε για τα νέα Προγράμματα, τον τρόπο σύνταξής τους και τις αντιδράσεις που υπήρχαν γι αυτά, έλαβε απόφαση κατά τον μήνα Ιανουάριο 2016 σε κοινή Συνεδρίαση με τους Κοσμήτορες και τους Προέδρους των Θεολογικών Σχολών και εκπροσώπους των Θεολόγων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης(Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων κ.ά.) να προτείνει, ως λύση εξόδου από το αδιέξοδο, να γίνει διάλογος με την Πολιτεία, με βάση το Αναλυτικό Πρόγραμμα και τα διδακτικά βιβλία του 2003-2006, με σκοπό να γίνουν οι απαιτούμενες βελτιώσεις σε αυτά καθώς και προσθήκες κάποιων κεφαλαίων σε ξεχωριστές ενότητες στο τέλος των βιβλίων, που να αφορούν στις χριστιανικές ομολογίες και στις θρησκείες, λαμβάνοντας όμως υπόψη το πνευματικό επίπεδο των μαθητών και χρησιμοποιώντας ως εφαρμογή σύγχρονες παιδαγωγικές και διδακτικές μεθόδους. Ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε ότι τον Μάρτιο του 2016 η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας επικύρωσε τις Αποφάσεις της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, τονίζοντας μάλιστα με έμφαση ότι αυτή είναι και η μοναδική ομόφωνη Συνοδική απόφαση επί του θέματος και η μόνη λογική πρόταση που μπορεί να διευθετήσει οριστικά το πρόβλημα. Τόνισε, τέλος, ότι η Απόφαση αυτή είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα και τις αποφάσεις του ΣτΕ καθώς και με τις ευρωπαϊκές συμβάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Η Καθηγήτρια του Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών, κ. Θεοδώρα Αντωνίου, περιέγραψε την πολιτική που ακολουθούν στο μάθημα των Θρησκευτικών οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες και κατόπιν σημείωσε εμφαντικά ότι το Σύνταγμα της χώρα μας, όταν μιλάει για θρησκευτική συνείδηση, εννοεί την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση.

Ο τ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ.  Βασίλειος Νικόπουλος, επεσήμανε χαρακτηριστικά ότι πέρα από το προοίμιο του Συντάγματος της Ελλάδος, το οποίο αναφέρεται «Εις το όνομα της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος» και το άρθρο, 3 παρ. 1, όπου αναφέρει ότι  «επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού», στην  παρ. 3 του ιδίου άρθρου, το σημερινό Σύνταγμα της Ελλάδος αναφέρει,όχι χωρίς σημασία, ότι «το κείμενο της Αγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο». Συνέδεσε έτσι τη μέριμνα που δείχνει το Σύνταγμα για τη μη αλλοίωση του κειμένου της Αγίας Γραφής που χρησιμοποιεί η Ορθόδοξη Εκκλησία, με την ερμηνεία της ανάπτυξης της θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων ως ανάπτυξη της Ορθόδοξης συνείδησης.

Κατέληξε μάλιστα τονίζοντας ότι αν η Κυβέρνηση συνεχίσει να μην εφαρμόζει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης αυτό συνιστά βίαιη κατάλυση της Δημοκρατίας στη χώρα μας και σύμφωνα με το άρθρο 120 παρ. 4, του Συντάγματος «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Ο τελευταίος εκ των εισηγητών της Ημερίδας, ο τ. Σύμβουλος του Συμβουλίου της Επικρατείας, κ. Διονύσιος Μαρινάκης, έκανε μια πλήρη ανάλυση των αποφάσεων του ΣτΕ 926/2018 που ακυρώνει τα "νέα" Θρησκευτικά του Λυκείου και  660/2018 που ακυρώνει τα "νέα" Θρησκευτικά του Δημοτικού και Γυμνασίου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι είναι δύο ιστορικές αποφάσεις, μνημεία του νομικού μας πολιτισμού, λόγω της επιστημονικής και πλήρους τεκμηρίωσής τους, εξηγώντας παράλληλα ότι οι όποιες νέες αποφάσεις του ΣτΕ, δεν μπορούν να μην στηρίζονται υποχρεωτικά, σε όλη την προϋπάρχουσα επί του θέματος νομολογία.

Μετά το τέλος των Εισηγήσεων, σημαντικές και αξιόλογες παρεμβάσεις στην Ημερίδα έκαναν οι κάτωθι: ο τ. Πρόεδρος Εφετών κ. Απόστολος Βλάχος, ο Δρ του Συνταγματικού Δικαίου κ. Γεώργιος Κρίππας, ο Δρ. Νομικής κ. Κωνσταντίνος Χιώλος, η Ποινικολόγος κ. Μαρούπα Ειρήνη, ο καθηγητής Θεολόγος π. Βασίλειος Κοκολάκης και ο Ταμίας της ΠΕΘ Δρ. Θεολογίας κ. Λέων Μπράνγκ.

Να σημειωθεί τέλος, ότι την Ημερίδα παρακολούθησε με αδιάπτωτο ενδιαφέρον επί (5) πέντε συνεχείς ώρες, ένα μεγάλο πλήθος κόσμου που κατέκλυσε τους χώρους της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ υπήρξε και πλήθος ερωτήσεων που απαντήθηκαν από τους Εισηγητές.

Στην Ημερίδα δόθηκαν πολλά και σημαντικά μηνύματα σε πολλές κατευθύνσεις:

Πρώτον, προς τους Δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας οι οποίοι λοιδορήθηκαν αδίκως από τον Υπουργό Παιδείας και άλλα κυβερνητικά στελέχη, διότι αποφάσισαν με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους και όχι με βάση την πολιτική θέληση της Κυβέρνησης. Στην Ημερίδα, μετά από διεξοδική παρουσίαση και συζήτηση των θεμάτων της, αποδείχθηκε ότι ο νομικός κόσμος αλλά και ο κλήρος και  ο λαός υποδέχθηκαν ευμενώς και στηρίζουν τις συγκεκριμένες αποφάσεις του ΣτΕ.

Δεύτερον, προς την Κυβέρνηση, η οποία κλήθηκε να εφαρμόσει άμεσα τις αποφάσεις του ΣτΕ για τα Θρησκευτικά που βασίζονται στο Σύνταγμα, τους Νόμους, το διεθνές δίκαιο και στο ευρωπαϊκό δίκαιο, διότι σε άλλη περίπτωση τραυματίζεται το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας.

Τρίτον προς την Εκκλησία, αφού διαπιστώθηκε στις εργασίες της Ημερίδας ότι η ομόφωνη απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον Μάρτιο του 2016 για το μάθημα των Θρησκευτικών, είναι η μόνη δίκαιη, λογική και εφαρμόσιμη πρόταση προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα που ταλανίζει το μάθημα των Θρησκευτικών και τους μαθητές του ελληνικού σχολείου από μη σύννομες, αντορθόδοξες και αντιπαιδαγωγικές επιλογές.

Πηγή: Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, Ακτίνες

Στὴ βυζαντινὴ παιδεία ἡ Ἐκκλησία κατεῖχε σημαντικὸ ρόλο. Τὰ πρῶτα γράμματα τὰ μικρὰ παιδιὰ τὰ μάθαιναν σὲ σχολεῖα ποὺ διατηροῦσε ἡ Ἐκκλησία (ἀνάγνωση, γραφή, γραμματική, ψαλμούς, μουσική, ἱερὰ ἱστορία). Μετὰ τὴ βασικὴ αὐτὴ ἐκπαίδευση ἀκολουθοῦσε ἡ γενικὴ ἐγκύκλιος παιδεία, ὅπου τὰ μεγαλύτερα παιδιὰ διδάσκονταν γραμματική, ρητορική, ποιητική, ἱστορία, φιλοσοφία καὶ μαθηματικά. Ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους συγγραφεῖς διδάσκονταν Ὅμηρο, Ἡσίοδο, Πίνδαρο, κείμενα τοῦ Δημοσθένους, τοῦ Λυσίου, βασικὲς φιλοσοφικὲς ἀρχὲς τοῦ Πλάτωνος καὶ τοῦ Ἀριστοτέλους, παράλληλα μὲ κείμενα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ (Ψαλτήριο, Παροιμίαι Σολομῶντος κ.ἄ.) καὶ τοὺς Πατέρες. Ὅσοι ἐπιθυμοῦσαν ἀνώτερες σπουδὲς μποροῦσαν νὰ φοιτήσουν σὲ πανεπιστημιακὰ ἱδρύματα ποὺ διατηροῦσαν τὸ κράτος καὶ ἡ Ἐκκλησία. Οἱ αὐτοκράτορες μερίμνησαν ἰδιαιτέρως γιὰ τὶς ἀνώτερες σπουδές. Ἤδη ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο εἶχε ἱδρυθεῖ καὶ λειτουργοῦσε στὴν Κων/πολη ἀνώτερο ἐκπαιδευτήριο, τὸ ὁποῖο ἐπὶ Θεοδοσίου Β’ (425) ἀναδιοργανώθηκε καὶ ἔμελλε νὰ ἀποτελέσει κορυφαῖο ἐκπαιδευτικὸ ἵδρυμα πανεπιστημιακοῦ ἐπιπέδου, γνωστὸ ὡς Πανδιδακτήριον, μὲ συνεχῆ λειτουργία ὣς τὴν Ἅλωση τῆς Πόλεως. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι πρὶν ἀπὸ τὴν ἵδρυση τοῦ Πανδιδακτηρίου ὑπῆρχαν σὲ ἄλλες πόλεις τῆς Αὐτοκρατορίας ἀνώτερες σχολὲς φημισμένες, ὅπως οἱ σχολὲς Φιλοσοφίας καὶ Ρητορικῆς στὴν Ἀθῆνα, τὸ «Μουσεῖον» τῆς Ἀλεξάνδρειας, ἡ Νομικὴ Σχολὴ τῆς Βηρυττοῦ, ἡ Ἀντιόχεια, ὅπου δίδασκε ὁ μέγας διδάσκαλος τῆς ρητορικῆς Λιβάνιος.

Διδασκόταν στὸ Πανδιδακτήριον ἑλληνικὴ καὶ λατινικὴ ρητορική, γραμματικὴ καὶ φιλολογία, ἡ νομικὴ ἐπιστήμη καὶ ἡ φιλοσοφία (στὰ πλαίσια τῆς ὁποίας ἐντασσόταν καὶ ἡ ἰατρική, οἱ ἰατροφιλόσοφοι). Ἡ νομοθεσία προέβλεπε κτηριακὴ ὑποδομή, κρατικὴ μισθοδοσία τῶν καθηγητῶν, τίτλους καὶ προνόμια κοινωνικά. Ἡ ἐπιλογὴ τῶν καθηγητῶν γινόταν μὲ αὐστηρὰ κριτήρια ἐπιστημονικῆς γνώσης καὶ ἤθους. Μεγάλες μορφὲς σπούδασαν καὶ ἐδίδαξαν ὡς καθηγητὲς τοῦ Πανδιδακτηρίου, ὅπως ὁ Μέγας Φώτιος, ὁ Λέων ὁ Φιλόσοφος καὶ Μαθηματικὸς (9ος αἰ), ὁ Μιχαὴλ Ψελλός, ὁ μετέπειτα Πατριάρχης Ἰω. Ξιφιλίνος (11ος αἰ), ὁ Εὐστάθιος, μητροπολίτης Θεσσαλονίκης (12ος αἰ), οἱ Γεώργιος ὁ Ἀκροπολίτης καὶ Θεόδωρος Μετοχίτης, ἀμφότεροι Μεγάγοι Λογοθέτες τοῦ κράτους, ὁ Γεώργιος Σχολάριος, γιὰ νὰ ἀναφέρουμε μερικὰ ἀπὸ τὰ πιὸ γνωστὰ ὀνόματα.

Ἡ μέριμνα τῶν αὐτοκρατόρων γιὰ τὴ διαρκῆ ἀναβάθμιση τοῦ Πανδιδακτηρίου, ποὺ μὲ τὴν ἀδιάκοπη λειτουργία του ἀπὸ τὸν 4ο ὣς τὸν 15ο αἰ. ἐλάμπρυνε τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ Βυζαντίου, ὑπῆρξε συνεχής. Προστίθενται καὶ νέες ἕδρες. Τὸν 9ο αἰ. τὸ Πανδιδακτήριο μεταφέρεται στὸ ἀνάκτορο τῆς Μαγναύρας καὶ ὑπὸ τὴν ἐποπτεία τοῦ Λέοντος τοῦ Μαθηματικοῦ δίδεται νέα ὤθηση στὴ διδασκαλία τῶν μαθηματικῶν, τῆς γεωμετρίας, τῆς ἀστρονομίας. Τὸν 11ο αἰ. ἱδρύεται ἰδιαίτερη Νομικὴ Σχολὴ στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Μαγναύρας. Παράλληλα, μὲ τὴν παρότρυνση καὶ τὴν ἐνίσχυση τῶν αὐτοκρατόρων ἱδρύονται δημόσιες βιβλιοθῆκες στὶς μεγάλες πόλεις τῆς αὐτοκρατορίας. Τὸ ἐπίπεδο τῆς μόρφωσης στὸ Βυζάντιο παρέμεινε πάντοτε ὑψηλό. Ἡ φήμη τοῦ Πανδιδακτηρίου ὡς ἀνωτέρου μορφωτικοῦ ἱδρύματος ξεπερνοῦσε τὰ ὅρια τῆς αὐτοκρατορίας. Στὴν ὕστερη περίοδο τοῦ Βυζαντίου πολλοὶ Δυτικοευρωπαίοι, κυρίως Ἰταλοί, ἔρχονται στὴν Κων/πολη γιὰ νὰ συμπληρώσουν τὶς σπουδές τους, ἐνῷ πολλοὶ λόγιοι τοῦ Βυζαντίου, καθηγητὲς καὶ δάσκαλοι πανεπιστημιακοί, καταφεύγουν στὴν Δύση καὶ διδάσκουν στὶς ἀκαδημῖες τῆς Ρώμης, τῆς Φλωρεντίας, τῆς Πάδοβας, τοῦ Παρισίου. Ἔτσι, λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν Ἅλωση, τὸ Πανδιδακτήριο καθίσταται γέφυρα γνώσεως καὶ ἀνθρωπιστικῆς παιδείας μεταξὺ Δύσεως καὶ Ἀνατολῆς.

Αὐτὴ ἡ γόνιμη σύζευξη ἑλληνισμοῦ καὶ χριστιανισμοῦ ὑπῆρξε μία εὐτυχὴς συνάντηση γιὰ τὸν πολιτισμὸ ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ διαμόρφωση μίας νέας ἑλληνικότητας τῶν Μέσων Χρόνων. Οἱ Μεγάλοι Καππαδόκες Πατέρες τοῦ 4ου αἰ. εἶχαν φοιτήσει στὶς περίφημες ἐθνικὲς σχολὲς τῶν Ἀθηνῶν καὶ τὰ ἔργα τους εἶναι γεμάτα ἀπὸ παραπομπὲς σὲ κλασσικοὺς συγγραφεῖς. Μάλιστα, ὁ Μέγας Βασίλειος ἔγραψε εἰδικὴ πραγματεία γιὰ τὴν ὠφέλεια τὴν προερχόμενη ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ γραμματεία («Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο γραμμάτων», P.G. 31, 564-589).

Ἡ ἐκτίμηση τῆς παιδείας καὶ ἡ ἐνασχόληση μὲ αὐτὴν ἦταν φυσικὸ νὰ ὁδηγήσει σὲ μία τεράστια παραγωγὴ ἔργων θεολογικῶν, φιλοσοφικῶν, λογοτεχνικῶν, μὲ πηγὴ ἐμπνεύσεως τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία καὶ πρότυπο φιλολογικὸ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ γραμματεία. Μπροστὰ στὴν ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας νὰ ὑπερασπισθεῖ τὴν ὀρθὴ πίστη ἀπὸ τὶς αἱρετικὲς κακοδοξίες καὶ τὶς κατηγορίες τῶν ἐθνικῶν, ἀναπτύχθηκε μία ἐκκλησιαστικὴ γραμματεία ποὺ κάλυπτε πολλοὺς τομεῖς: ἀπολογητική, ἀντιρρητική, ἀντιαιρετική, δογματική, ἑρμηνευτικὴ τῶν Ἁγίων Γραφῶν, ὁμιλητική, κηρυγματική, ρητορική, ὑμνολογία, ποιητική, ἁγιολογική, συναξαριακή, λόγοι ἐπίσημοι, ἐγκωμιαστικοί, πανηγυρικοί, ποιμαντικὲς ἐπιστολὲς κ.ἄ.

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶχαν εὐρεῖα μόρφωση, θεολογικὴ καὶ φιλοσοφική, εὐρύτερα ἀνθρωπιστική, καὶ αὐτὸ φαίνεται τόσο ἀπὸ τὶς σπουδές τους ὅσο καὶ ἀπὸ τὰ γραφόμενά τους. Εἶναι γνωστὸν π.χ. ὅτι ὁ Μέγας Βασίλειος καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος εἶχαν φοιτήσει στὴν Ἀθῆνα, καὶ εἶχαν διδάσκαλο τὸν φημισμένο ρήτορα καὶ φιλόσοφο Λιβάνιο, καὶ παράλληλα εἶχαν γνώσεις ἰατρικῆς, ἀστρονομίας, γεωμετρίας. Στὰ κείμενά τους ὑπάρχει πλῆθος παραπομπῶν σὲ ἀρχαίους συγγραφεῖς, ἡ δομή τους θυμίζει ρητορικὰ σχήματα τῶν ρητόρων τῆς ἀρχαιότητας (ὄχι τυχαίως ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπεκλήθη ὡς «ὁ χριστιανὸς Δημοσθένης»). Ὁ Μέγας Βασίλειος «Εἰς τὴν Ἑξαήμερον» περιέχει πολλὰ στοιχεῖα ποὺ φανερώνουν βαθειὰ ἐπιστημονικὴ γνώση τῆς κοσμολογίας καὶ τῆς ἀστρονομίας. Ὁ Συνέσιος, ἐπίσκοπος Πτολεμαΐδος τῆς Κυρήνης, βαθὺς γνώστης τῆς πλατωνικῆς φιλοσοφίας, τῆς ἀριθμητικῆς καὶ τῆς γεωμετρίας, διατηροῦσε ἐπαφὴ καὶ ἀντήλλασσε ἀπόψεις μὲ τὴν ἐθνικὴ Ὑπατία, τὴ μεγάλη μαθηματικὸ τῆς Ἀλεξάνδρειας.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνὸς ἔγραψε χιλιάδες στίχους σὲ ἄπταιστη ὁμηρικὴ γλῶσσα καὶ σὲ ὁμηρικὸ δακτυλικὸ ἑξάμετρο, ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης στὰ ἔργα του φανερώνεται βαθὺς γνώστης τῆς φιλοσοφικῆς καὶ ἀνθρωπολογικῆς ὑποστάσεως τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας στὰ δογματικὰ καὶ ἑρμηνευτικά του ὑπομνήματα χρησιμοποιεῖ πλῆθος παραπομπῶν σὲ Ἕλληνες συγγραφεῖς. Μορφωμένοι καὶ λόγιοι ἱεράρχες μερίμνησαν ἰδιαιτέρως γιὰ τὴ διάσωση καὶ τὴ διάδοση τῆς ἑλληνικῆς παιδείας. Μποροῦμε νὰ ἀναφέρουμε τὸν πατριάρχη Μέγα Φώτιο, τὸν πανεπιστήμονα αὐτόν, τὸν βυζαντινὸν Ἀριστοτέλη, ὅπως τὸν ἀποκαλεῖ ὁ Krumbacher, ὁ ὀποῖος μὲ τὴ «Μυριόβιβλό» του διασώζει ἀποσπάσματα ἀπωλεσθέντων ἔργων κλασσικῶν συγγραφέων, ποὺ τὰ παρουσιάζει καὶ τὰ ἀξιολογεῖ φιλολογικά, καὶ μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὸν κάθε συγγραφέα.

Τὸ ἔργο τοῦ Φωτίου συνέχισε ὁ μαθητής του Ἀρέθας, ἐπίσκοπος Καισαρείας (9ος αἰ), ὁ ὁποῖος ὀργάνωσε εἰδικὸ ἐπιτελεῖο καὶ μὲ συνεργάτες του ἐπιδόθηκε στὴ συλλογὴ ἑλληνικῶν χειρογράφων, τὴν ἀντιγραφή τους καὶ παράλληλα τὸν ὑπομνηματισμὸ καὶ τὴν φιλολογικὴ κριτικὴ τῶν κειμένων. Κώδικες μὲ σχόλια τοῦ Ἀρέθα ἀναφερόμενα στὸ σύνολο σχεδὸν τῆς ἑλληνικῆς γραμματείας καὶ οἱ σημειώσεις του στὰ χειρόγραφα ἀποδεικνύουν τὴν εὐρεῖα κλασσικὴ παιδεία καὶ τὸ γνήσιο φιλολογικὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες συγγραφεῖς. Τὴν ἴδια ἐποχὴ (9ος αἰ) στὴν Μονὴ Στουδίου ὁ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ὀργανώνει εἰδικὸ ἐργαστήριο περισυλλογῆς καὶ ἀντιγραφῆς ἀρχαίων χειρογράφων (βιβλιοθήκη, scriptorium) καὶ τὸ ἴδιο συμβαίνει σὲ πολλὲς μονὲς (Πάτμου, Ἁγίου Ὄρους, Μετεώρων, Ἁγίας Αἰκατερίνης Σινᾶ, μονὲς ποὺ σήμερα κατέχουν τὶς μεγαλύτερες διασωθεῖσες συλλογὲς ἑλληνικῶν χειρογράφων).

Τὸν 12ο αἰ. δεσπόζει ἡ μορφὴ τοῦ ἁγίου Εὐσταθίου, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Κάτοχος σὲ βάθος τῆς κλασσικῆς παιδείας, συνεχίζει τὴ φιλολογικὴ παράδοση τῶν προκατόχων του λογίων ἱεραρχῶν. Τὰ σχόλιά του, τὰ προλεγόμενα καὶ οἱ παρεκβολές του στὰ ὁμηρικὰ ἔπη διατηροῦν τὴν ἐπιστημονική τους ἀξία ὣς τὶς μέρες μας καὶ μελετῶνται ἀπὸ τοὺς σύγχρονους φιλολόγους, ἐνῷ σημαντικὸ γιὰ φιλολογικὴ ἐπιστήμη εἶναι τὸ λεξικογραφικὸ ἔργο τοῦ Σουΐδα (10ος αἰ). Ἀλλὰ καὶ οἱ μεγάλες πόλεις διαθέτουν δημόσιες βιβλιοθῆκες.

Γεώργιος Παχυμέρης, λόγιος κληρικός, θεολόγος, φιλόσοφος, ἱστορικός καὶ μαθηματικός. 1242-131

Ἡ μεγαλύτερη καὶ πλουσιότερη ἦταν αὐτὴ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀξιόλογες ἀτομικὲς συλλογὲς χειρογράφων διέθεταν καὶ οἱ λόγιοι τῆς ἐποχῆς. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι πολλὰ ἑλληνικὰ χειρόγραφα καταστράφηκαν μὲ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλεως ἀπὸ τοὺς Σταυροφόρους (1204). Ἀλλὰ καὶ ἡ πλειοψηφία τῶν αὐτοκρατόρων τοῦ Βυζαντίου εἶχαν ἀξιόλογη παιδεία καὶ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν συνέγραψαν δικά τους ἔργα. Ὁ Θεόδωρος Β’ Λάσκαρις, αὐτοκράτωρ τῆς Νικαίας (1254-1258), συνέγραψε θεολογικὲς καὶ φιλοσοφικὲς μελέτες, ἐνῷ τὸ ἀριστούργημά του εἶναι ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ὁ Ἰωάννης ΣΤ’ Καντακουζηνὸς (1341-1355) συμμετεῖχε ἐνεργὰ στὴν ἡσυχαστικὴ ἔριδα τῆς ἐποχῆς, στὶς θεολογικὲς συζητήσεις ποὺ ἐγίνοντο, ἐνῷ συνέγραψε πραγματεία ὑπὲρ τῶν ἡσυχαστικῶν ἀπόψεων καὶ κατὰ τῆς κακοδοξίας τοῦ Βαρλαάμ, λόγους ἀντιρρητικοὺς κατὰ Ἰουδαίων καὶ Μωαμεθανῶν, Βυζαντινὴ Ἱστορία σὲ 4 βιβλία. Ἐγκατέλειψε τὸν αὐτοκρατορικὸ μανδύα γιὰ νὰ ἐνδυθεῖ τὸ μοναχικὸ ράσο. Θεωρεῖται ὁ θεολογικότερος τῶν αὐτοκρατόρων.

Ὁ Μανουὴλ Β’ Παλαιολόγος (1391-1425) συνέγραψε καὶ αὐτὸς θεολογικὲς πραγματεῖες (Περὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος) καὶ ἀντιρρητικοὺς κατὰ τοῦ μωαμεθανισμοῦ, καθὼς καὶ ὕμνους, τροπάρια, προσευχές. Βλέπουμε λοιπὸν ὅτι στὸ Βυζάντιο ἐπικρατεῖ τὸ πρότυπο τοῦ πεπαιδευμένου βασιλέως, τοῦ αὐτοκράτορος φιλοσόφου, τοῦ ἡγεμόνος ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ διοικητικά του καθήκοντα ἔχει καὶ ἄλλα ἐνδιαφέροντα κοινωνικὰ καὶ ἀνθρωπιστικά. Δίπλα στοὺς αὐτοκράτορες στέκονται ἰσότιμα στὸ πλευρό τους ἀξιόλογες αὐτοκράτειρες μὲ ἀνάλογα πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα. Ἀκόμη καὶ λίγα χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν Ἅλωση, ὑπάρχουν αὐτοκράτορες Παλαιολόγοι μὲ ἀνθρωπιστικὰ ἐνδιαφέροντα καὶ θεολογικὲς προσεγγίσεις διαλεγόμενοι μὲ τὴ δυτικὴ σκέψη καὶ τὸ Ἰσλάμ. Τὸ πρότυπο τοῦ ἡγεμόνος ἀνθρωπιστῆ, προστάτη τῶν τεχνῶν καὶ τῶν γραμμάτων, ποὺ θὰ ἐπικρατήσει στὴν Ἰταλικὴ Ἀναγέννηση μὲ τοὺς Μεδίκους, Σφόρτσα κ.ἄ., ἔχει προηγηθεῖ ἱστορικὰ κατὰ πολλοὺς αἰῶνες ἐνσαρκούμενο στοὺς βυζαντινοὺς Ρωμαίους αὐτοκράτορες καὶ μάλιστα σὲ δύσκολες ἱστορικὰ περιόδους.

Νικήτας Χωνιάτης ἤ Ἀκομινᾶτος (περ.1155-1216), ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους ἱστορικοὺς, ὄντας αὐτόπτης μάρτυρας τῆς κατάληψης τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπὸ τοὺς Σταυροφόρους στὶς 13 Ἀπριλίου 1204.

Νὰ ὑπενθυμίζουμε ἁπλῶς συγκριτικὰ ὅτι στὴ Δύση ἡγεμόνες καὶ βασιλεῖς μεγάλων κρατῶν μετὰ δυσκολίας ἤξεραν πολλὲς φορὲς γραφὴ καὶ ἀνάγνωση. Ὅταν στὴν Ἀνατολὴ ὑπῆρχαν πεπαιδευμένοι λόγιοι αὐτοκράτορες, στὴ Δύση ἐπικρατοῦσε τὸ πυκνὸ σκοτάδι, κοινωνικὸ καὶ πνευματικό, τῶν μαύρων χρόνων τοῦ Μεσαίωνα. Στὴν ἕως τώρα παρουσίαση διαφόρων τομέων τῆς βυζαντινῆς κοινωνίας, διαπιστώσαμε ὅτι αὐτὴ διακρινόταν ἀπὸ ἀξιοζήλευτικη πνευματικὴ καὶ πολιτιστικὴ ζωτικότητα καὶ δημιουργικότητα σὲ ὁλόκληρο τὸ φάσμα της. Ἀκόμη καὶ στὴν ὕστερη φάση τῆς αὐτοκρατορίας, ποὺ ἐδαφικά, οἰκονομικὰ καὶ στρατιωτικὰ ἦταν ἐξασθενημένη, ἐμφάνιζε ἀξιόλογη πνευματικὴ ἰκμάδα, μία τελευταία Παλαιολόγεια ἀναγέννηση. Μὲ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλεως (1453), ποὺ σηματοδότησε τὸν θάνατο τῆς Αὐτοκρατορίας, δὲν σήμανε ταυτόχρονα καὶ τὸ τέλος τοῦ πολιτισμοῦ της. Τὸ Πατριαρχεῖο Κων/πόλεως καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀπετέλεσαν τὸ συνεκτικὸ σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν ὑπόδουλων , ποὺ μὲ τὸ θρησκευτικό τους κῦρος καὶ τὴν πνευματική τους ἀκτινοβολία ἐξακολουθοῦν νὰ ἐπηρεάζουν τὸν ὀρθόδοξο κόσμο. Τὸ Βυζάντιο ἐξακολούθησε νὰ ὑπάρχει καὶ μετὰ τὴν Ἅλωση ὡς πολιτισμός, ὡς πίστη, ὡς τρόπος ζωῆς, ὥστε δικαίως ὁ Ρουμάνος ἱστορικὸς N. Iorga νὰ μιλάει γιὰ «τὸ Βυζάντιο μετὰ τὸ Βυζάντιο» ( Byzance apres Byzance).

Ἀλλὰ καὶ στὴ Δύση τὸ ὕστερο Βυζάντιο μετέδωσε τὴν τελευταία του πνευματικὴ ἀναλαμπή. Λόγιοι λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν Ἅλωση κατέφυγαν φυγάδες στὴ Δύση μεταφέροντας μαζί τους χειρόγραφα μὲ ἀρχαιοελληνικὰ κείμενα, ἀναζωπυρώνοντας τὸ ἐνδιαφέρον τῶν Δυτικῶν γιὰ τὴν μελέτη τῶν κλασσικῶν συγγραφέων τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιότητας στὴν σκέψη τοῦ Πλάτωνος καὶ τὴν ἐκμάθηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Λόγιοι ὅπως οἱ Μανουὴλ Χρυσολωρᾶς, Πλήθων Γεμιστός, Βησσαρίων, Δήμ. Χαλκοκονδύλης, Ἰω. Ἀργυροπουλος, Ἰανὸς Λάσκαρις, δίδαξαν σὲ Πανεπιστήμια τῆς Ρώμης, τῆς Πάδοβας, τῆς Φλωρεντίας, τοῦ Παρισίου, τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ φιλοσοφία, συνέβαλαν στὴν ἵδρυση τῆς Πλατωνικῆς Ἀκαδημίας τῆς Φλωρεντίας, συμμετεῖχαν στὴ συγκέντρωση χειρογράφων, τὴν ἀντιγραφή τους καὶ τὴν μετάφραση σὲ ἄλλες γλῶσσες.

Ἔτσι λοιπὸν οἱ λόγιοι αὐτοὶ «φυγάδες», καθὼς σκορπίσθηκαν στὶς χῶρες τῆς Δύσεως, ἔγιναν οἱ φορεῖς τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος καὶ οἱ πρόδρομοι τοῦ κοσμοπολίτικου ἰδεώδους. «Στὴν εὐρωπαϊκὴ σύνθεση τὸ Βυζάντιο, πραγματικὴ «Πρωτο Εὐρώπη», προσέφερε στὴ Δύση μὲ τὸν θάνατό του τὰ ἀνθρωπιστικὰ ἐκεῖνα στοιχεῖα ποὺ διαμόρφωσαν τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ τοῦ νεότερου κόσμου (Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Ἐκδοτικὴ Ἀθηνῶν, τομ. Ι΄, σελ. 357), βοηθῶντας τὴ Δύση νὰ ἀνακαλύψει ξανὰ τὴν πολιτιστική της ταυτότητα στὴν κληρονομιὰ τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ ἀνθρωπισμοῦ καὶ νὰ προχωρήσει στὴν Ἀναγέννηση τῶν Γραμμάτων καὶ τῶν Τεχνῶν ἀφήνοντας πίσω της τὸν σκοτεινὸ Μεσαίωνα.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Η Επιτροπή Αγώνα για την Eλληνικότητα της Μακεδονίας, καλεί τον Eλληνικό Λαό να ξεσηκωθεί για δύο από τις ανεκτίμητες Αξίες του: Τη Δημοκρατία και τη Μακεδονία. Η Κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να ολοκληρώσει το ξεπούλημα της Μακεδονίας. Τον τελευταίο λόγο έχουν οι Έλληνες πολίτες.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ

για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας

Θεσσαλονίκη, 13 Ιουνίου 2018

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Θέμα: Έναρξη ανένδοτου αγώνα για την αποτροπή του ξεπουλήματος της Μακεδονίας

Η Επιτροπή Αγώνα για την Eλληνικότητα της Μακεδονίας, καλεί τον Eλληνικό Λαό να ξεσηκωθεί για δύο από τις ανεκτίμητες Αξίες του: Τη Δημοκρατία και τη Μακεδονία.

Η Κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να ολοκληρώσει το ξεπούλημα της Μακεδονίας.

Τον τελευταίο λόγο έχουν οι Έλληνες πολίτες.

Η Μακεδονία ήταν, είναι και θα παραμείνει ελληνική. Οι Έλληνες θα ανατρέψουμε τα προδοτικά σχέδια της Κυβέρνησης. Εάν χρειαστεί θα προβούμε σε κάθε συνταγματική ενέργεια, για να ανατρέψουμε την ίδια την Κυβέρνηση.

Ως άμεση αντίδραση στο χθεσινό κατάπτυστο διάγγελμα του Πρωθυπουργού και εν όψει της υπογραφής συμφωνίας εντός του Σαββατοκύριακου στις Πρέσπες, η Επιτροπή Αγώνα, αποφάσισε τη διοργάνωση δύο εκδηλώσεων διαμαρτυρίας.

Αθήνα, Πλατεία Συντάγματος

Καλούνται όλοι οι Έλληνες πολίτες να συμμετάσχουν στην μαραθώνια διαδήλωση, στην πλατεία Συντάγματος, η οποία ξεκινά από την Παρασκευή στις 10:00 π.μ. και θα σηματοδοτήσει την έναρξη του ανένδοτου αγώνα για την πτώση της Κυβέρνησης με κυριότερη απαίτηση τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Το απόγευμα του Σαββάτου στις 20:00 θα παραστεί και θα μιλήσει εμβληματική προσωπικότητα που έχει πρωτοστατήσει στον αγώνα για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Φλώρινα, Χωριό Λαιμός (Πρέσπες)

Καλούνται οι κάτοικοι του Νομού Φλώρινας, των όμορων Νομών αλλά και όλης της Μακεδονίας, να βρίσκονται σε αγωνιστική ετοιμότητα προκειμένου να διαδηλώσουν κατά της υπογραφής συμφωνίας από τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδας και των Σκοπίων. Ως τόπος συγκέντρωσης ορίζεται η κεντρική πλατεία του χωριού Λαιμός.

Η ημέρα και η ώρα της συγκέντρωσης θα ανακοινωθούν όταν οριστικοποιηθεί η συνάντηση των δύο πρωθυπουργών.

Θα εκδοθεί έγκαιρα σχετική ανακοίνωση από την Επιτροπή Αγώνα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Η Επιτροπή Αγώνα για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

macedoniarally@gmail.com | facebook.com/macedoniarally | twitter.com/MacedoniaRally

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ότι εξοβελίζονται συστηματικά από το Υπουργείο Παιδείας όλα τα δομικά πνευματικά υλικά που έκτισαν σταδιακά τις απαραίτητες θεμελιακές αρετές και αξίες για να μπορεί να διατηρηθεί ο πολιτισμός, η γλώσσα, η πίστη και η ιστορία του ελληνικού λαού, δηλαδή οι ρίζες της ελληνορθόδοξης ταυτότητας και κληρονομιάς.

Το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, πριν λίγα χρόνια, αφαίρεσε από τον τίτλο του τον συμβολικό όρο «Εθνικής» και έγινε Υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων.

Τον περασμένο Φεβρουάριο, επίσης, μετέτρεψε το άρθρο του Οργανισμού του, που αναφέρεται στον σκοπό του Υπουργείου Παιδείας και, ενώ μέχρι τώρα είχε οριστεί, ως σκοπός του Υπουργείου, «η ανάπτυξη της Εθνικής και Θρησκευτικής συνείδησης», από τώρα και μετά ο σκοπός του Υπουργείου κολοβώθηκε και έμεινε μόνον «η ανάπτυξη της Εθνικής συνείδησης», αφού αφαιρέθηκε ο όρος «Θρησκευτικής».

Το 2016 το ίδιο Υπουργείο ενέκρινε και επέβαλε νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα Σπουδών και Βιβλία στα Θρησκευτικά Δημοτικού –Γυμνασίου –Λυκείου, χωρίς να λάβει υπόψη τις έγκυρες και νομικά κατοχυρωμένες διαμαρτυρίες και θέσεις της Εκκλησίας, της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων και τόσων άλλων Φορέων, που αποδείκνυαν τη θεολογική και παιδαγωγική ακαταλληλότητα των παραμορφωμένων αυτών Θρησκευτικών.

Ωστόσο, πριν λίγες μέρες, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), μετά από σχετικές προσφυγές, με δύο αριστουργηματικές Αποφάσεις του ακύρωσε τα Προγράμματα αυτά, διότι έκρινε ότι με το περιεχόμενό τους «δεν υπηρετείται ο συνταγματικός σκοπός, η ανάπτυξη δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως, αλλά επιχειρείται ο κλονισμός ή και η μεταβολή αυτής»

Επεσήμανε μάλιστα ότι «σχολική διδασκαλία, που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη μεταβολή ή την αλλοίωση της θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών, όπως αυτή διαμορφώνεται στο πλαίσιο της οικογενείας, θα συνιστούσε μορφή ομαδικού προσηλυτισμού ιδιαιτέρως σοβαρή, ως επέμβαση στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών, που δεν διαθέτουν την κριτική αντίληψη και ωριμότητα των ενηλίκων, κατά παράβαση των παρ. 1 και 2 του άρθρου 13 του Συντάγματος».

Το ΣτΕ, μάλιστα, στις αποφάσεις του έκανε σαφές ότι «η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως επιτελείται κυρίως με τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών, το οποίο για να υπηρετεί τον εν λόγω σκοπό, πρέπει να διδάσκεται επί ικανό αριθμό ωρών διδασκαλίας εβδομαδιαίως και να περιλαμβάνει οπωσδήποτε, με σαφήνεια και πληρότητα, τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, χωρίς να καλλιεργεί αμφιβολίες ως προς τα εν λόγω στοιχεία που συγκροτούν την ορθόδοξη χριστιανική πίστη, ούτε να προκαλεί σύγχυση με τη διδασκαλία άλλων δογμάτων και θρησκειών».

Επίσης, αποφάσισε ότι η διδασκαλία των πολυθρησκειακών θρησκευτικών «δεν είναι ικανή να αναπτύξει, ήτοι να εμπεδώσει και να ενισχύσει, όπως επιβάλλεται από την διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 16 του Συντάγματος, την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση των μαθητών, διότι η διδασκαλία αυτή α) είναι ελλιπής κατά περιεχόμενο, β) δεν είναι αυτοτελής, αμιγής και διακριτή σε σχέση με την διδασκαλία στοιχείων αναφερομένων σε άλλα δόγματα ή θρησκείες, με αποτέλεσμα να προκαλείται σύγχυση στους μαθητές ως προς το περιεχόμενο της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας, και γ) δεν είναι επαρκής από την άποψη του χρόνου που διατίθεται για αυτήν».

Παρά ταύτα, το Υπουργείο Παιδείας διακήρυξε ότι δεν θα υπακούσει στις αποφάσεις του ΣτΕ και ότι θα συνεχίσει να εφαρμόζει τα ακυρωμένα από το ΣτΕ πολυθρησκειακά Προγράμματα που αποδομούν την ορθόδοξη θεολογική και πολιτισμική παράδοση και συνέχεια της χώρας αλλά και την υπαρξιακή δομή των ορθόδοξων μαθητών.

Η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, με αυτήν την απέχθεια που επιδεικνύει έναντι της οικείας ορθόδοξης παραδόσεως των μαθητών/τριών, αντιτίθεται στην εκπαιδευτική ιστορία και στο διαχρονικό πολιτισμικό τοπίο της Ελλάδος. Διότι η πνευματική δομή της χώρας δεν κτίζεται τώρα εξ αρχής. Έχει ήδη κτιστεί από πολύ σημαντικές προσωπικότητες της ιστορίας μας. Ο Καποδίστριας έλεγε: «Η βελτίωση της κοινής Πατρίδας της Ελλάδας εξαρτάται εκ του έργου της καλής εκπαιδεύσεως των τέκνων της…, καλής υπό την ηθικήν και χριστιανικήν έννοιαν, καλής επίσης και υπό την φιλολογικήν και γλωσσικήν έννοιαν». Αισθανόταν ότι υπηρετεί ταπεινά το «θυσιαστήριον της Πατρίδος».

Την ιστορική και πνευματική σύνδεση της Ελλάδας με την ορθοδοξία, την οποία η σημερινή πολιτική ηγεσία περιφρονεί, την σεβόταν ο Καποδίστριας, θέτοντας τις βασικές της αρχές. Η πρώτη ήταν η διαφύλαξη της πίστεως και της ζωής της Ορθόδοξης Εκκλησίας, διότι: «Οι Έλληνες ... ηνωμένοι δια της εις Χριστόν και εις την Αγίαν του Εκκλησίαν σταθεράς πίστεώς των ... υποστάντες την οθωμανικήν δυναστείαν, υπό μόνην την σκέπην της Εκκλησίας των διεσώθησαν. Άμα δε τώ ανεγερθήναι εις σώμα Έθνους, οι αυτών αντιπρόσωποι ανεκήρυξαν την Ελληνικήν θρησκείαν, θρησκείαν της επικρατείας... και η δεύτερη η διάσωση της ταυτότητας του Έθνους».

Η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου, μέσω της πολυθρησκείας που επιβάλλει, σχεδιάζει να πετύχει ένα ουδετερόθρησκο σχολείο και κράτος, Η θέση του Καποδίστρια ήταν ότι «Αποτελεί θεία τιμή το να αναθρέψει κάποιος Ελληνόπαιδες, με τις γνώσεις της ιεράς μας θρησκείας».

Ο Θ. Κολοκοτρώνης, επίσης, είπε μεταξύ άλλων σε νέους στις 8 Οκτωβρίου 1833 στην Πνύκα: «Αφού ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό Του και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό, τι ημπορούσαν , διά να αλλάξει ο λαός την πίστη του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος τον Σταυρό του έκαμε. Παιδιά μου! Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να τη στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστες και έπειτα υπέρ Πατρίδος».

Ολοι σχεδόν οι κυβερνήτες της Ελλάδας σεβάστηκαν την Ορθοδοξία και το ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών. Η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δεν θέλει να στηρίξει την ορθόδοξη παιδεία, διότι το σχέδιό του είναι να μην διατηρήσει την ορθόδοξη χριστιανική του ταυτότητα ούτε ο λαός συλλογικά ούτε ο καθένας νέος προσωπικά.

Ωστόσο, στην Ευρώπη και αλλαχού, ο Χριστιανισμός ως κομμάτι της ιστορικά διαμορφωμένης Εθνικής ταυτότητας, και τα χριστιανικά σύμβολα, ως αναπόσπαστα μέρη της εθνικής ιδιοπροσωπίας, διατηρούνται και γίνονται σεβαστά, από σύγχρονους προοδευμένους και δημοκρατικούς λαούς . Το μάθημα των Θρησκευτικών στη συντριπτική πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών είναι χριστιανικό. Σε κανένα λαό δεν θεωρείται η πίστη «κώλυμα» για την κοινωνική πρόοδο.

Αυτό που συμβαίνει στην Πατρίδα μας, με αυτήν την ιδεοληπτική ηγεσία που έχει το Υπουργείο Παιδείας, να ξεριζώνεται η πίστη του λαού, αποτελεί διεθνή πρωτοτυπία. Όλες οι χώρες που προοδεύουν σέβονται την ταυτότητά τους. Δεν προσπαθούν να την… αποδομήσουν και να την εξαφανίσουν.

Η ηγεσία του ελληνικού Υπουργείου Παιδείας, υποτιμώντας και αγνοώντας το Σύνταγμα και τους νόμους, το διεθνές δίκαιο των γονέων, τη θρησκευτική συνείδηση των μαθητών/τριών και το θρησκευτικό και πολιτισμικό τοπίο της Ελλάδας διώκει και απωθεί την ορθόδοξη πίστη του λαού και των παιδιών μας, επιβάλλοντας αντί μιας πίστεως ένα μείγμα πίστεων, αντί του ενός Θεού, πολλούς Θεούς, αντί της χριστιανικής θρησκευτικής ταυτότητας, μια πολλαπλή θρησκευτική ταυτότητα.

Τα σχεδιασμένα μαθησιακά αποτελέσματα που επιδιώκει να πετύχει, μέσα από αυτήν τη δίωξη των ορθοδόξων μαθητών/τριών, είναι η θρησκευτική σύγχυση, ο θρησκευτικός συγκρητισμός και ο μηδενισμός. Όμως, μάλλον, λογαριάζουν χωρίς τον Ξενοδόχο και Ξενοδόχος είναι ο Ιησούς Χριστός και ο ορθόδοξος Ελληνικός λαός!

Η συμφωνία Τσίπρα- Ζάεφ, εκτός από ένα πολιτικάντικο παιχνίδι χωρίς ίχνος πατριωτικής ευαισθησίας από ελληνικής πλευράς, νομιμοποιεί κάθε σκοπιανό αλυτρωτισμό και κάθε μελλοντική διεκδίκηση είτε περιουσιακή, είτε εμπορική, είτε εδαφική! Γκριζάρει, με μια λέξη, και τα βόρεια σύνορα της χώρας! Και ανοίγει τον ασκό ενός εμπορικού πολέμου.

Συγκεκριμένα:

1. Οι συγκρούσεις μεταξύ των κρατών σε διεθνές επίπεδο έχουν συνήθως την αιτία τους στο εμπόριο. Σε οικονομικές διαφορές. Σε αμφισβήτηση χρήσης προϊόντων ή trade marks. Ονομασιών προϊόντων και προελεύσεων. Μιλάμε για συγκρούσεις στην πράξη και όχι στη θεωρία, όπως η διένεξη Ελλάδας – Σκοπίων, που δεν έφτασε ποτέ σε σύγκρουση.

Η συμφωνία του κ Τσίπρα και του κ Κοτζιά δεν προνοεί τίποτε για τη συγκεκριμένη περίπτωση! Σαν το όνομα να είναι ένα στοιχείο του αέρα, που δεν περιλαμβάνει ανθρώπους, προϊόντα, οικονομικές αξίες, παραγωγικό έδαφος και επιχειρήσεις! Έτσι κι αλλιώς, γι αυτούς τους δύο δεν περιλαμβάνει ούτε Ιστορία!

Δευτερευόντως προβλέπει η συμφωνία τη σύσταση ομιχλώδους επιτροπής, που θα ασχοληθεί με το θέμα! Θυμίζουμε ότι Κίνα- Ιαπωνία, ΗΠΑ- Καναδάς, Νορβηγία- Βρετανία, Γαλλία- Ισπανία, Ρωσία- Ιαπωνία ( για να πούμε μόνο τα του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου) έχουν φτάσει επανειλημμένα σε σημείο ένοπλης σύγκρουσης για διαφιλονικούμενες παραγωγικές περιοχές και αμφισβητούμενα προϊόντα και ονομασίες. Θέματα αδιάφορα για τους δύο φωστήρες της διαπραγμάτευσης.

2. Η αναγνώριση μακεδονικής ταυτότητας, άλλης από της ονομασίας των Σκοπίων, είναι μια κολοσσιαία παραχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης, χωρίς ορατό λόγο! Αν το κράτος λέγεται Βόρεια Μακεδονία, οι κάτοικοι λέγονται Βορειομακεδόνες. Τίποτε περισσότερο. Επειδή, αν το κράτος δεν θέλουμε να λέγεται Μακεδονία, το στηρίζουμε στο ότι το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας είναι εδώ και επομένως κανείς δεν μπορεί να σφετερίζεται το όλον ενώ έχει το έλασσον.

Αυτή η απαίτηση λέει ότι δεν μπορούν οι βορειομακεδόνες να λέγονται σκέτο Μακεδόνες, γιατί Μακεδόνες λέγονται όσοι κατοικούν στην ελληνική Μακεδονία. Αν οι βορειομακεδόνες αναγνωρίζονται ως Μακεδόνες, πώς αναγνωρίζει η ελληνική κυβέρνηση τους Έλληνες Μακεδόνες; Με τη συμφωνία που υπέγραψε δεν τους αναγνωρίζει! Δεν τους υπολογίζει. Δεν υπάρχουν!

Το μόνο που κάνει είναι να διαχωρίζει τους σλαβομακεδόνες από τους αρχαίους. Και εκεί ακριβώς ανοίγει παράθυρο αλυτρωτικών διεκδικήσεων από τα Σκόπια.

3. Με την αναγνώριση μακεδονικής ταυτότητας η κυβέρνηση των Αθηνών αναγνώρισε την ουσία της πολιτικής των εθνικιστών σκοπιανών, που είναι ο Μακεδονισμός. Δηλαδή, η θεωρία που λέει ότι η οθωμανική Μακεδονία είναι χωρισμένη σε Ελλάδα, Βουλγαρία και «Μακεδονία» και οι Μακεδόνες κάτοικοί της σε Ελλάδα και Βουλγαρία, που είτε ζουν εκεί είτε είναι εξόριστοι από κει, πρέπει να απελευθερωθούν και να ξαναενωθεί η χώρα. Ως Μια ενιαία Μακεδονία.

Η συμφωνία Τσίπρα- Κοτζιά άνοιξε αυτή την κερκόπορτα για την Ελλάδα κανονικά!

Η ονομασία Βόρεια Μακεδονία είναι μακράν ατυχέστατη και επικίνδυνη. Γιατί, σύμφωνα με τον μακεδονισμό, υπαρχει Νότια που πρέπει να απελευθερωθεί και καταληφθεί.

4. Τσίπρας- Κοτζιάς είχαν έναν μόνο δρόμο να ακολουθήσουν, που φωτογράφιζε επακριβώς τα Σκόπια και δεν άφηνε κανένα σημείο παρεξήγησης. Το όνομα Σλαβομακεδονία. Αυτό που είναι οι γείτονες. Με σλαβομακεδονική ταυτότητα και εθνότητα και σλαβομακεδονική γλώσσα και προϊόντα. Τελεία και παύλα. Ούτε παρενθέσεις, ούτε συμπληρώματα, ούτε αρχαία κληρονομιά, ούτε Ιστορία, ούτε διεκδικήσεις. Ξεκάθαρη αλήθεια. Στη γραμμή Γκλιγκόροφ.

Και ενώ τα Σκόπια ήταν και είναι με την πλάτη στον τοίχο, θέλοντας να μπούν στην ΕΕ για να λαδώσει το αντεράκι τους και στο ΝΑΤΟ για να αποκτήσουν μεγάλο προστάτη, η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν πίεσε για τη Σλαβομακεδονία, αλλά αντιθέτως επιχειρηματολογούσε σαν συνήγορος των Σκοπίων, ότι τάχα οι Αλβανοί θα αντιδρούσαν γιατί δεν είναι Σλάβοι! ΘΑ αντιδρούσαν!

Τη γελοιότητα του επιχειρήματος αυτού φανερώνει η απλή ερώτηση: Τους αντιπροσωπεύει τώρα που είναι… Μακεδόνες; Το ύποπτο είναι ότι το επιχείρημα δεν το έχουμε ακούσει από τους Αλβανούς των Σκοπίων! Το ακούμε εδώ και χρόνια από τους συριζαίους. Υπουργούς και στελέχη!

5. Και το ακόμα πιο ύποπτο είναι ότι ο διαπραγματευτής Κοτζιάς δεν πίεσε καν προς αυτή την κατεύθυνση με την επιμονή που έδιναν όλα τα επιχειρήματα υπέρ αυτής της λύσης. Παρ όλο που είχε μπροστά του την ομολογία του Ζάεφ ότι δεν μπορεί το κράτος του να μονοπωλεί το όνομα Μακεδονία και ότι η κυρίαρχη ταυτότητα των κατοίκων του είναι Σλάβοι!

Και εδώ αιωρείται το ερώτημα: Γιατί ο κ Κοτζιάς παραχώρησε με τόση ευκολία Μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα στα Σκόπια; Γιατί συμφώνησε σε ένα όνομα που διατηρεί τον μακεδονίτικο αλυτρωτισμό; Τον κ Τσίπρα δεν τον αναφέρουμε. Έτσι κι αλλιώς έχει μεσάνυχτα για το θέμα.

6. Την πιο πειστική απόδειξη ότι η κυβέρνηση έχει δώσει στα Σκόπια ευελιξία να χρησιμοποιούν όνομα και ταυτότητα ( light erga omnes ) την έδωσε χτες ο σκοπιανός κυβερνητικός εκπρόσωπος, που διέψευδε το ελληνικό … θριαμβευτικό non paper, και λέει σαφώς ότι:

«η βάση της συμφωνίας είναι το πώς η Ελλάδα ερμηνεύει και κατανοεί τον όρο Μακεδονία. Και αποδέχθηκαν το πώς εμείς κατανοούμε και ερμηνεύουμε τον όρο Μακεδονία. Μία σαφής διάκριση γίνεται ανάμεσα στο τι σημαίνει Μακεδονία για εκείνους και τι είναι αποδεκτό σε εμάς και τι σημαίνει για εμάς Μακεδονία και είναι αποδεκτό για εκείνους». Και συμπλήρωσε:

«Διατηρούμε το δικαίωμα να αποκαλούμε τους εαυτούς μας Μακεδόνες», ενώ συμπλήρωσε ότι η συμφωνία «διατηρεί τη μακεδονική ταυτότητα και τη μακεδονική γλώσσα».

7. Επιπλέον: Τα Σκόπια, που κατά τα άλλα εγκαταλείπουν τις αλυτρωτικές και κλεψίτυπες θέσεις τους για την ελληνική ιστορία, διατηρούν τον Ήλιο της Βεργίνας για σημαία, αφού κανείς από τους Έλληνες διαπραγματευτές δεν τους ζήτησε να τον αλλάξουν. Το είπαν άλλωστε και οι ίδιοι.

Διατηρούν, παράλληλα και όλα τα σύμβολα και τα κιτς αγάλματα που γεμίζουν την πρωτεύουσα με λογχοφόρους και σαρισοφόρους Μακεδόνες (αρχαίους), ως μνημεία, λέει της κοινής κληρονομιάς της Μακεδονίας!

8. Χτες το βράδυ ο Πρόεδρος των Σκοπίων δήλωσε ότι δεν πρόκειται να υπογράψει συμφωνία που αλλάζει το όνομα της χώρας. Ευτυχώς, υπάρχουν και χειρότεροι σε ακρότητα τύποι από αυτούς που έχουμε εδώ για κυβερνήτες. Οι οποίοι προσπαθούν να ευνοήσουν τους σλαβομακεδόνες στη γραμμή Βλαντά, Ζαχαριάδη, Δημητρόφ, Σιάντου, Ιωαννίδη. Στην οποία άλλωστε πιστεύουν και το διαλαλούσαν.

Είναι ίσως η πρώτη φορά, που ο υπερεθνικισμός του VMRO θα ωφελήσει την Ελλάδα. Και είναι ντροπή για τη χώρα να τη σώσουν οι εχθροί της από τις ακρότητες (για να μη χρησιμοποιήσουμε πιο βαριά λέξη) των δικών της κυβερνητών. Εκεί καταντήσαμε.

Πηγή: Liberal.gr

Οι Μακεδόνες ανά την Υφήλιο με αγωνία παρακολουθούμε τις τελευταίες εξελίξεις και τις απαράδεκτες κινήσεις στο ονοματολογικό των Σκοπίων. Βλέπουμε μια κυβέρνηση που προχωρά παράλογα ακάθεκτη να επιλύσει ένα φοβερά επιζήμιο για την ακεραιότητα της χώρας και την διαιώνιση του έθνους. Επιπλέον αγνόησε την βούληση του ελληνικού λαού έναντι της σύνθετης ονομασίας που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία στο ονοματολογικό για την γείτονα χώρα, που εκφράστηκε στα δυο μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, στα συλλαλητήρια της διασποράς και τα συλλαλητήρια της 6ης Ιουνίου σε 24 πόλεις της Ελλάδας. Αμέσως μετά το συλλαλητήριο των Αθηνών, στις 4 Φεβρουαρίου 2018, εκπρόσωποι των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου σας παραδώσαμε το ψήφισμα του ελληνικού λαού, ο οποίος είναι και ο δικός σας εντολέας.

Προς: Πρόεδρο της Δημοκρατίας κύριο Παυλόπουλο

ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ  ΥΦΗΛΙΟΥ

12 Ιουνίου 2018

Προς: Πρόεδρο της Δημοκρατίας κύριο Παυλόπουλο

Εξοχότατε κ. Πρόεδρε,

Οι Μακεδόνες ανά την Υφήλιο με αγωνία παρακολουθούμε τις τελευταίες εξελίξεις και τις απαράδεκτες κινήσεις στο ονοματολογικό των Σκοπίων. Βλέπουμε μια κυβέρνηση που προχωρά παράλογα ακάθεκτη να επιλύσει ένα φοβερά επιζήμιο για την ακεραιότητα της χώρας και την διαιώνιση του έθνους  

Επιπλέον αγνόησε την βούληση του ελληνικού λαού έναντι της σύνθετης ονομασίας που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία στο ονοματολογικό για την γείτονα χώρα, που εκφράστηκε στα δυο μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, στα συλλαλητήρια της διασποράς και τα συλλαλητήρια της 6ης Ιουνίου σε 24 πόλεις της Ελλάδας. Αμέσως μετά το συλλαλητήριο των Αθηνών, στις 4 Φεβρουαρίου 2018, εκπρόσωποι των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου σας παραδώσαμε το ψήφισμα του ελληνικού λαού, ο οποίος είναι και ο δικός σας εντολέας.

Ο πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, κ. Βασίλειος Νικόπουλος σε επιστολή του προς εσάς, μεταξύ άλλων πρόσθεσε: Η Ελληνική Κυβέρνηση φαίνεται πως συμφωνεί με την λύση αυτή του προβλήματος. Αυτό εάν παρ’ ελπίδα συμβεί θα είναι ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ η οποία μπορεί να μην εμπίπτει στη νομοτυπική μορφή του γνωστού εγκλήματος που προβλέπει ο ποινικός κώδικας πλην όμως εμπίπτει εξ ολοκλήρου στην Εθνική και Ηθική υπόσταση της επαίσχυντης και αξιοκατάκριτης αυτής Εθνικοπροδοτικής πράξης. Ο μόνος που θα μπορούσε να αποτρέψει το επερχόμενο αυτό Εθνικό κακό είστε εσείς Εξοχότατε κε Πρόεδρε. Ο δε πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου τελειώνει την επιστολή του ως εξής: Ζητήστε να γίνει δημοψήφισμα για το τεράστιο αυτό και κρισιμότατο εθνικό ζήτημα και αν η Κυβέρνηση αρνηθεί, ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ κε Πρόεδρε. Θα προσφέρετε έτσι την μεγαλύτερη υπηρεσία στο Έθνος και την Πατρίδα. Φανείτε αντάξιος των Μεγάλων Ανδρών του Γένους μας και του πρώτου κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια και τέλος ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.

Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις ανά την υφήλιο σας ζητούν να πράξετε αυτό που σας λεει ο πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο κ. Βασίλειος Νικόπουλος.

Με εκτίμηση,

ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ

Παμμακεδονική Ένωση ΗΠΑ

Πρόεδρος: Δημήτρης Φιλιππίδης

Παμμακεδονική Ένωση Μελβούρνης-Βικτώριας

Πρόεδρος Ανδρέας Μπαλλής

Παμμακεδονική Ένωση Νέας Νότιας Ουαλίας

Πρόεδρος : Νικόλαος Φασσούλας

Παμμακεδονική Ένωση  Καναδά

Πρόεδρος:  Χρήστος Καράτζιος

Παμμακεδονική Ένωση Νοτίου Αυστραλίας (Αδελαϊδα Αυστραλίας)

Πρόεδρος:  Ευάγγελος Τσιάπαρης

Παμμακεδονική Ένωση Δυτικής Αυστραλίας (Πέρθ Αυστραλίας)

Πρόεδρος:  Άφκος Παύλος  OAM

Παμμακεδονική Ένωση Νότιας Αυστραλίας

Πρόεδρος: Δημήτριος Παπαγιάννης

Παμμακεδονική Ένωση Κουησλάνδης

Πρόεδρος: Γεώργιος Κοσμίδης

Παμμακεδονική Ένωση Αφρικής

Πρόεδρος:  Αμύντας Παπαθανασίου

Παμμακεδονική Ομοσπονδία Καναδά

Πρόεδρος: Γεώργιος Παπαδάκης

Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων των Μακεδόνων (Ελλάδα)

Πρόεδρος: Γεώργιος Τάτσιος

Συντονίστρια:

Νίνα Γκατζούλη ninagatz@comcast.net Τηλ: 001-603-742-0466

Κοινοποίηση: Μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου

                    Μεσα Μαζικής Ενημέρωσης

Πηγή: International Hellenic Association (USA), Ακτίνες

Σχόλιο Τ.Ι.: Καιρό τώρα, διαφημίζεται και καλλιεργείται (ταινίες Χόλλυγουντ, παγκόσμια και τοπικά συνέδρια, ακτιβιστικές εκστρατείες διαφόρων ΜΚΟ, κ.λ.π.) με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό, η ιδέα πως η ανθρώπινη ζωή απειλείται άμεσα και ολοκληρωτικά από την ανεξέλεγκτη οικολογική ρύπανση που οδηγεί σε ολοκληρωτική καταστροφή. Έτσι, ένα κατά τα άλλα υπαρκτό και σοβαρό πρόβλημα, γίνεται δούρειος ίππος και μοχλός πίεσης προς τις ανυποψίαστες μάζες για να αποδεχτούν άνευ όρων τις επιταγές της Νέας Εποχής. Η “κραυγή της μητέρας Γης” απαιτεί να ενωθούν όλες οι θρησκείες του κόσμου τούτου, όλες οι εξουσίες του κόσμου τούτου, και όλες οι οικονομίες του κόσμου τούτου, για να μπορέσουμε οι άνθρωποι να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την κατάσταση και να σώσουμε το κοινό μας σπίτι.

Αυτό το μήνυμα πρόβαλλε και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίος με δηλώσεις του, όταν ο τυφώνας Χάρβεϊ έπληξε τις νότιες περιοχές των ΗΠΑ:

«Η συνεχιζόμενη καταστροφή από τον τυφώνα Χάρβεϊ στην περιοχή των ακτών του Κόλπου του Τέξας και ιδιαίτερα στο Χιούστον, την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι μια δραματική υπενθύμιση της τρομακτικής δύναμης της φύσης. Όλοι καλούμαστε να συμμετάσχουμε στη διάσωση και διαφύλαξη του κόσμου μας, ενασχολούμενοι με το νευραλγικό ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, και με το πώς επηρεάζει τον Πλανήτη μας.»

Σε κοινό τους μήνυμα, την 1η Σεπτεμβρίου 2017, με τίτλο «Παγκόσμια Ημέρα Προσευχών για την προστασία της Δημιουργίας», ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ο Πάπας Ρώμης, απευθύνοντας επείγουσα έκκληση στους πολιτικούς ιθύνοντες, επισήμαναν τα ακόλουθα:

«Απευθύνομεν επείγουσαν έκκλησιν προς τους υπευθύνους εις την κοινωνίαν, την οικονομίαν, την πολιτικήν και τον πολιτισμόν, να ακούσουν την κραυγήν της Γης και να ασχοληθούν με τας ανάγκας των ενδεών και των περιθωριοποιημένων αλλά πρωτίστως να ανταποκριθούν εις το αίτημα εκατομμυρίων ανθρώπων και να προαγάγουν την παγκόσμιον συναίνεσιν διά την αποκατάστασιν της πληγωμένης δημιουργίας.» (βλέπε εδώ)

Στις 13 Νοεμβρίου 2017, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως έστειλε μήνυμα στην 23η Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή:

«Κατά το τελευταίον έτος το Οικουμενικό Πατριαρχείο έκανε εν προκειμένω εντονότερη τη συμμετοχή του και την επιρροή του στους θρησκευτικούς, επιστημονικούς και πολιτικούς κύκλους. Σας καλούμε, λοιπόν, ταπεινά - ειδικά όλες τις θρησκευτικές κοινότητες και τους ηγέτες τους, που μπορούν να κάνουν πολλά πείθοντας κυβερνήσεις και επιχειρήσεις - ποτέ να μην εφησυχάσετε αλλά να ενισχύσετε και να εντείνετε τις προσπάθειές σας. Είναι απαράδεκτο να οπισθοχωρήσουμε καθ' οιονδήποτε τρόπο. Επίσης, είναι αδικαιολόγητο πλέον να κάνουμε βήμα σημειωτόν. Καλούμαστε όλοι να προχωρήσουμε στη δέσμευσή μας στην ιερότητα των ελαχίστων εκ των αδελφών μας, καθώς επίσης και στη μοναδικότητα και του τελευταίου κόκκου άμμου σε αυτόν τον Πλανήτη που ονομάζουμε σπίτι μας.»

Από τη θεολογία της “…τρομακτικής δύναμης της φύσης”, πηγάζει η ανάγκη για “…διαφύλαξη του κόσμου μας, ενασχολούμενοι με το νευραλγικό ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, και με το πώς επηρεάζει τον Πλανήτη μας…”

Από την ανάγκη να ακουστεί “… η κραυγή… της Γης”, πηγάζει η ανάγκη να προαχθεί η παγκόσμια θρησκετική ένωση με σκοπό να επιτευχθεί παγκόσμιος “συναίνεσις”, για να μπορέσει ο άνθρωπος να εκπληρώσει τον προορισμό του που (σύμφωνα με τις διδασκαλίες του κ. κ. Βαρθολομαίου) είναι η αποκατάστασις “της πληγωμένης δημιουργίας”!

Αυτό με τη σειρά του δικαιολογεί τις ακάματες προσπάθειες των εφορμούντων από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που κατάφερε “εν προκειμένω” να κάνει “… εντονότερη τη συμμετοχή του και την επιρροή του στους θρησκευτικούς, επιστημονικούς και πολιτικούς κύκλους”, στην προσπάθειά του να προασπίσει την “… μοναδικότητα και του τελευταίου κόκκου άμμου σε αυτόν τον Πλανήτη που ονομάζουμε σπίτι μας”.

Οι παραπάνω δηλώσεις είναι ενδεικτικές του πως αντιλαμβάνεται ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως την αποστολή του ως Ιεράρχου της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Για να λάβει σάρκα και οστά η ρήση του Steven Rockefeller ότι: «Πρέπει να βάλουμε μέσα και μία θρησκευτική πεποίθηση, την οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε τους ανθρώπους να πιστέψουν πως ό,τι κάνουμε είναι για το δικό τους το καλό.» (βλέπε παρακάτω άρθρο)

Οικολογικό κίνημα

Ένα αδιαμφισβήτητο παράδειγμα της κοινής πορείας και συμπόρευσης του οικουμενισμού με την παγκοσμιοποίηση

Σχόλιο Συντάκτη: Το ντοκιμαντέρ που θα παρακολουθήσετε έρχεται σε δύο μέρη. Το πρώτο, με τίτλο «ΠΩΣ Η ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ » το παρουσίασα πριν λίγους μήνες. Το δεύτερο μέρος του ντοκιμαντέρ που παρουσιάζω εδώ με τίτλο «ΓΙΑΤΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ», χωρίζεται σε τρία μέρη. Πρώτο: Η άνοδος της ευγονικής. Δεύτερο: Οι πετρελαιολιγάρχες υπέρ της κλιματικής αλλαγής. Τρίτο: Η τεχνοκρατική ατζέντα. Το δεύτερο μέρος παρουσιάζεται εδώ απομαγνητοφωνημένο, με μία μικρή παρέμβαση στη μετάφραση.

* * *

Του James Corbett από το The Corbett Report  

ΟΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΛΙΓΑΡΧΕΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΉΣ

Maurice Strong:«Με όλα τα στοιχεία που έχουμε συλλέξει κατά την προετοιμασία μας για τη Διάσκεψη της Στοκχόλμης, συμπεριλαμβανομένων των απόψεων πολλών κορυφαίων επιστημόνων του κόσμου, είμαι πεπεισμένος ότι οι προφήτες της καταστροφής πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν. Με άλλα λόγια, η Αποκάλυψη είναι μία πιθανότητα. Είμαι το ίδιο πεπεισμένος ότι η Αποκάλυψη είναι ανατρέψιμη.»

Πηγή: Maurice Strong Interview (BBC 1972)

Στα χαρτιά θα ήταν σχεδόν αδύνατο να βρεις έναν πιο απίθανο υποψήφιο για ‘νονό’ του μοντέρνου περιβαλλοντικού κινήματος από τον Maurice Strong. Παράτησε το Γυμνάσιο και προέρχεται από μια φτωχή οικογένεια της αγροτικής περιοχής στην Manitoba που χτυπήθηκε δυνατά από την οικονομική κρίση. Η ραγδαία άνοδος του Στρονγκ στα υψηλά κλιμάκια του πλούτου και της πολιτικής επιρροής είναι αξιοσημείωτη. Μόνο ο αριθμός των περιβαλλοντικών οργανισμών που ίδρυσε, συνέδρια που προήδρευσε, καμπάνιες που διηύθυνε και βραβεία που έλαβε κατά την διάρκεια της καριέρας του είναι ακόμη πιο αξιοσημείωτος: Διοργανωτής της Περιβαλλοντικής Διάσκεψης της Στοκχόλμης, ιδρυτικός διευθυντής του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών, γενικός γραμματέας της Διάσκεψης Κορυφής του Ρίο, ιδρυτής του Earth Council και του κινήματος Earth Charter, πρόεδρος του World Resources Institute, επίτροπος της Παγκόσμιας Επιτροπής για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη [World Commission on Environment and Development] και μέλος των διοικητικών συμβουλίων μίας χαοτικής σειράς οργανώσεων, από το International Institute for Sustainable Developemnt, μέχρι το Stockholm Environment Institute, έως το African-American Institute.

Αλλά ίσως το πιο αξιοπρόσεκτο σημείο με τον Στρονγκ, αυτήν την «πανταχού παρούσα» φιγούρα του περιβαλλοντικού κινήματος του 20ου αιώνα, ήταν το παρελθόν του. Ένας εκατομμυριούχος, συνδεδεμένος με τους Ροκφέλλερς από το κοίτασμα πετρελαίου της Alberta, που μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ περιβαλλοντικών εκστρατειών και την διαχείριση μεγάλων εταιρειών πετρελαίου.

Για να καταλάβουμε πως συνέβη αυτό, πρέπει να εξετάσουμε την ιστορία ανάδυσης του περιβαλλοντικού κινήματος. Στην μετα-πολεμική εποχή, η επιθυμία για τον έλεγχο του πληθυσμού φόρεσε μία καινούρια μάσκα: την προστασία του κόσμου από την εξάντληση των πόρων, την μόλυνση και την οικολογική καταστροφή . Και όπως πάντα, η οικογένεια Ροκφέλλερ ήταν εκεί για να παρέχει χρηματοδότηση και οργανωτική υποστήριξη έτσι ώστε να κατευθύνει αυτό το αναπτυσσόμενο κίνημα προς τους δικούς της σκοπούς.

Raymond Burr:«Ο Πρόεδρος Νίξον και το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ίδρυσαν την Commission on Population Growth and the American Future (Επιτροπή για την Αύξηση του Πληθυσμού και το Αμερικανικό Μέλλον). O πρόεδρος αυτής της ξεχωριστής επιτροπής είναι ο John D. Rockefeller ο τρίτος.»

John D. Rockefeller ΙΙΙ:«Υπάρχει μια εντολή ευρείας κλίμακας. Κανείς δεν είχε παρόμοια εντολή με τέτοιον χαρακτήρα πριν, και απλά από αυτήν προέκυψε η ερώτηση για την ποιότητα της ζωής ως το εμφανές θέμα κλειδί.»

Raymond Burr:«Αλλά το κυρίως εύρημα ήταν πως κάποιου είδους σταθεροποίηση είναι ξεκάθαρα επιθυμητή για την χώρα.»

John D. Rockefeller ΙΙΙ:«Ναι, είπαμε ότι είναι αντιληπτό, ότι ο πληθυσμός δεν μπορεί να συνεχίσει να μεγαλώνει επ’ αόριστον. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Και είπαμε από αυτά που βρήκαμε ότι νοιώθουμε ότι τώρα το κράτος πρέπει να καλωσορίσει και να σχεδιάσει για έναν σταθεροποιημένο πληθυσμό. Το όλο ερώτημα για την μόλυνση, το περιβάλλον και τον πληθυσμό, ήρθαν στο προσκήνιο με καταπληκτικά γρήγορο ρυθμό και ο Πρόεδρος Νίξον τον Ιούλιο του 1969 έκαμε μία δήλωση στο Κογκρέσο αποκλειστικά γι’ αυτήν την ερώτηση και θα ήθελα απλά να διαβάσω δύο προτάσεις από αυτήν την δήλωση καθότι πιστεύω πως είναι αντιπροσωπευτικές των ανησυχιών του όσον αφορά αυτό το θέμα και το πόσο σημαντικό το θεωρεί για εδώ και για όλον τον κόσμο. Είπε:

- Μια από τις πιο σοβαρές προκλήσεις του ανθρώπινου πεπρωμένου στο τελευταίο τρίτο αυτού του αιώνα, θα είναι η αύξηση του πληθυσμού. Το άν η απάντηση του ανθρώπου σε αυτήν την πρόκληση θα είναι υπόθεση υπερηφάνειας ή απογοήτευσης το έτος 2000, θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από το τί κάνουμε σήμερα.»

Πηγή: Survival Of Spaceship Earth (1972)

Αυτοί που συνδέθηκαν με τους Ροκφέλλερς στην διαμόρφωση του διεθνούς περιβαλλοντικού κινήματος, ήταν οι εταίροι πετρελαιολιγάρχες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανικής βασιλικής οικογένειας πίσω από την BP και της Ολλανδικής βασιλικής οικογένειας πίσω από την Royal Dutch Shell. Και αυτός που διευκόλυνε αυτήν την μετάβαση από την ευγονική, στον έλεγχο του πληθυσμού, στον περιβαλλοντισμό, ήταν ο Τζούλιαν Χάξλυ (Julian Huxley), αδελφός του συγγραφέα του «Θαυμαστός καινούριος κόσμος», του Άλντους Χάξλεϋ και εγγονός του «μπουλντόγκ του Δαρβίνου», του T.H. Huxley.

[Σχόλιο Συντάκτη: η ευγονική ήταν η πρώτη προσπάθεια που αποσκοπούσε στον έλεγχο του πληθυσμού, όπως περιγράφεται στην αρχή αυτού του βίντεο, αλλά την ματαίωσαν όταν αυτή συνδέθηκε με τον Χίτλερ αφού διαπίστωσαν ότι δεν θα είχε επιτυχία.]

O Τζούλιαν Χάξλυ ήταν ένας αφοσιωμένος ευγονιστής που προήδρευε στην British Eugenics Society (Βρετανική Ευγονική Κοινωνία) από το 1959 εως το 1962. Αλλά, όπως και οι άλλοι ευγονιστές της μετα-πολεμικής περιόδου, καταλάβαινε την ανάγκη να επιδιώξει την πλέον δυσφημισμένη δουλειά της ευγονικής κάτω από διαφορετική αμφίεση. Ο ιδρυτικός διευθυντής της ΟΥΝΕΣΚΟ Χάξλυ, έγραψε στο ιδρυτικό έγγραφο του οργανισμού σχετικά με την ανάγκη να βρεθούν τρόποι για να γίνει ξανά ο σκοπός της ευγονικής πολιτικά εφικτός:

«Αυτήν την στιγμή είναι αναμενόμενο ότι η έμμεση επίδραση στον πολιτισμό είναι δυσγονική αντί για ευγονική και σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι το νεκρό βάρος της γενετικής ηλιθιότητας, της σωματικής αδυναμίας, της νοητικής αστάθειας και της φιλασθένειας που ήδη υπάρχει στο είδος, θα αποδειχθεί πραγματικό βάρος για να επιτευχθεί αληθινή πρόοδος. Συνεπώς, παρότι αληθεύει το ότι οποιαδήποτε ριζική ευγονική πολιτική θα είναι για πολλά χρόνια ανέφικτη πολιτικά και ψυχολογικά, θα είναι σημαντικό για την ΟΥΝΕΣΚΟ να φροντίσει ότι το ευγονικό πρόβλημα θα εξεταστεί με απόλυτη προσοχή και ότι η κοινή γνώμη θα ενημερωθεί για τα ζητήματα που διακυβεύονται, έτσι ώστε αυτό που τώρα είναι αδιανόητο να γίνει τουλάχιστον νοητό.»

Ο Χάξλυ βρήκε την τέλεια βιτρίνα για την επαναφορά αυτών των αδιανόητων ιδεών το 1948, όταν χρησιμοποίησε την ΟΥΝΕΣΚΟ ως εφαλτήριο για να ιδρύσει την International Union for the Conservation of Nature (Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης – IUCN), και μετά ξανά το 1961, όταν χρησιμοποίησε αυτήν την οργάνωση ως αφετηρία για να δημιουργήσει το World Wildlife Fund (Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση – WWF). Μαζί με τον Χάξλυ συνιδρυτές του ταμείου δεν ήταν μόνο ο πρίγκιπας Bernhard της Ολλανδίας, ιδρυτής της ομάδας Μπίλντερμπεργκ και πρώην υπάλληλος του Ομίλου I.G. Farben και ο πρίγκιπας Phillip της Αγγλίας, αλλά και ο Godfrey A. Rockefeller , της δυναστείας των Ροκφέλλερ. Μαζί ορκίστηκαν να:

«... δαμάσουν την κοινή γνώμη και να εκπαιδεύσουν τον κόσμο σχετικά με την αναγκαιότητα της διατήρησης του περιβάλλοντος.»

Η μακροχρόνια «εκπαίδευση» σχετικά με την καταπόνηση που προκαλεί ο αυξανόμενος ανθρώπινος πολιτισμός στους πόρους της γης, πληρωμένη από τους ίδιους τους πετρελαιολιγάρχες που τον περασμένο αιώνα μονοπώλησαν έναν από τους πιο κρίσιμους πόρους του κόσμου, οδήγησε αναπόφευκτα σε ένα προβλέψιμο αποτέλεσμα:

Hugh Downs: «Τώρα, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, ένα διεθνές κίνημα βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι άνθρωποι των κρατών και τα κράτη του κόσμου ενώνονται μαζί να βρουν τις απαντήσεις. Αυτό το κτήριο και οι εκπρόσωποι του κόσμου κρατάνε την λύση. Είδαμε τι έχουμε κάνει για να φέρουμε την καταστροφή στη γη μας. Δεν είναι η ώρα τώρα να γιατρέψουμε την αρρώστια που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε;»

Πηγή: Survival Of Spaceship Earth (1972)

Ναι, η «θεραπεία» για την «αρρώστια» του ανθρωπίνου είδους, σύμφωνα με την πληρωμένη προπαγάνδα των Ροκφέλλερ που παρουσίαζε τον John D. Rockefeller ΙΙΙ ως ειδικό σχολιαστή, μπορεί να βρεθεί στα Ηνωμένα Έθνη, την έδρα των οποίων είχε τόσο γενναιόδωρα δωρήσει η ίδια η οικογένεια Ροκφέλλερ. Και το πρώτο βήμα προς την ανακάλυψη αυτής της «θεραπείας» ήταν να διοργανώσουν την Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον του Ανθρώπου στην Στοκχόλμη το 1972, την πρώτη παγκοσμίως διεθνή περιβαλλοντική διάσκεψη.

Αφηγητής:«Για 11 ημέρες τον Ιούνιο του 1972, η Στοκχόλμη έγινε ένας μαγνήτης για όλους όσους ανησυχούν για το περιβάλλον. 1200 επίσημοι εκπρόσωποι από 113 κράτη ήταν στην Στοκχόλμη για την πρώτη Διεθνή Διάσκεψη για το Περιβάλλον του Ανθρώπου. Η συνάντηση προτάθηκε πρώτα στα Ηνωμένα Έθνη από την Σουηδία και εγκρίθηκε από την Γενική Συνέλευση το 1968, ελκύοντας την παγκόσμια προσοχή.

Μόλις μέσα σε 4 χρόνια, το ζήτημα του ανθρώπινου περιβάλλοντος πήγε από τις πίσω σελίδες των εφημερίδων στις επικεφαλίδες της πρώτης σελίδας.»

Πηγή: 1972 United Nations Conference on the Human Environment (Part 1)

Και ποιός είναι καλύτερος να επιβλέψει την Διάσκεψη και να θέσει τις θεσμικές βάσεις γι’ αυτό το αναπτυσσόμενο και υποστηριζόμενο από τους πετραιλεολιγάρχες κίνημα από έναν επιδέξιο άνθρωπο του πετρελαίου;

Maurice Strong: «Μόνο και μόνο το γεγονός ότι το συνέδριο άρχισε με την συμμετοχή 113 χωρών και με πολύ υψηλόβαθμους αντιπροσώπους από αυτές τις χώρες, αυτό από μόνο του είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα μπροστά, διότι αυτό έδειξε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την πραγματική ανησυχία της πλειοψηφίας των χωρών του κόσμου.»

Πηγή: 1972 United Nations Conference on the Human Environment (Part 1)

Σε όλη του τη ζωή, ο Μορίς Στρονγκ είχε την περίεργη ικανότητα να βρίσκεται στο σωστό μέρος την κατάλληλη ώρα, για να γνωρίσει το κατάλληλο άτομο και να ανέβει την σκάλα της επιτυχίας. Έχοντας γεννηθεί στο Oak Lake της Manitoba το 1929, και επιβιώνοντας τη Μεγάλη Ύφεση, ο φιλόδοξος νεαρός Στρονγκ παράτησε το σχολείο στην ηλικία των 14 ετών και κατευθύνθηκε βόρεια για να βρει εργασία. Φτάνοντας στο Chesterfield Inlet, o Στρονγκ βρήκε δουλειά ως πωλητής γουνών στην Hudson’s Bay Company κι εκεί γνώρισε τον «Άγριο» Bill Richardson, έναν πετρελαιοθήρα του οποίου η γυναίκα, η Mary McColl, καταγόταν από την οικογένεια πίσω από την McColl Frontenac Products, μία από της μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες του Καναδά.

Elaine Dewar:«Οπότε ο κ. Στρονγκ μπαίνει στον ‘λαμπερό’ κόσμο μέσω ενός τύπου που λεγότανε «Άγριος» Bill Richardson, που ήταν κάτι σαν πετρελαιοθήρας και σώγαμπρος σε μια οικογένεια πετρελαίου που ονομαζότανε McColl, των οποίων η εταιρεία λεγότανε McColl Frontenac, μια μεγάλη εταιρεία εισαγωγής πετρελαίου από την Μέση Ανατολή. Την εταιρεία την είχε αγοράσει εδώ και καιρό η Texaco Company μέσω μίας χρηματιστηριακής εταιρείας που λεγότανε Nesbitt Thomson. Ο κ. Στρονγκ μυήθηκε στον κόσμο του πετρελαίου και στον κόσμο των πόρων από πολύ νεαρή ηλικία και ξεχώρισε ως ένα πολύ έξυπνο παιδί. Tον πήρε υπό την προστασία του ένας άντρας με το όνομα Paul Martin Senior που ήταν υπουργός και του οποίου ο υιός θα γινότανε πρωθυπουργός του Καναδά, και τον μύησε στον χώρο του πετρελαίου μέσω ανθρώπων που ήταν στην κορυφή, συμπεριλαμβανομένου και του Ντέιβιντ Ροκφέλλερ.»

Μέσω της οικογένειας Richardson ο Στρονγκ έκανε μία σειρά απίθανων γνωριμιών. Πρώτα γνωρίστηκε με τον ταμία των τότε ολοκαίνουριων Ηνωμένων Εθνών, τον Noah Monod. Περιέργως ο Monod, όχι μόνο εξασφάλισε μία δουλειά για τον Στρονγκ ως υφιστάμενο υπεύθυνο ασφαλείας στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, επέτρεψε στον νεαρό από την φάρμα στην Manitoba να ζήσει μαζί του στη Νέα Υόρκη. Και όσο ήταν εκεί, ο Monod σύστησε τον Στρονγκ στην πιο σημαντική γνωριμία της ζωής του, τον Ντέιβιντ Ροκφέλλερ. Από εκείνη τη στιγμή, ο Στρονγκ ήταν ένας ‘φτιαγμένος’ άνθρωπος. Και από εκείνη τη στιγμή, όπου πήγαινε ο Στρονγκ, ο Ροκφέλλερ και οι συνεργάτες του βρίσκονταν κάπου εκεί στο παρασκήνιο.

Ο Jack Gallagher ήταν ένας βετεράνος της Standard Oil που έδωσε στον Στρονγκ την μεγάλη του ευκαιρία στο κοίτασμα πετρελαίου της Alberta όταν παραιτήθηκε από υπεύθυνος ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για να επιστρέψει στον Καναδά. Και όταν ο Μορίς Στρονγκ αποφάσισε να παραιτηθεί από εκείνη τη δουλειά, να πουλήσει το σπίτι του και να ταξιδέψει στην Αφρική, συντηρούσε τον εαυτό του δουλεύοντας στην εταιρεία CalTex του Ροκφέλλερ στο Ναϊρόμπι.

Όταν παραιτήθηκε και από αυτή τη δουλειά το 1954 και ξεκίνησε τη δική του εταιρεία πίσω στον Καναδά, προσέλαβε τον Henry Brunie που ήταν στενός φίλος του συνεργάτη του Ροκφέλλερ, του John J. McCloy, για να διευθύνει την εταιρεία, και διόρισε και δύο εκπροσώπους της Standard Oil από το New Jersey στο συμβούλιο.  Πριν τα 30 του, διαχειριζόταν την δική του εταιρεία και ήταν ήδη εκατομμυριούχος.

Όπως έκανε σε όλη του τη ζωή, ο Μορίς Στρονγκ αξιοποίησε στο έπακρο αυτές τις γνωριμίες και τις ευκαιρίες. Αφού επιλέχθηκε να διοργανώσει την περιβαλλοντική διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών στην Στοκχόλμη, διορίστηκε διαχειριστής του Ιδρύματος Ροκφέλλερ (Rockefeller Foundation), που μετά χρηματοδότησε το γραφείο του για την διάσκεψη της Στοκχόλμης και εφοδίασε την ομάδα του με την συνεργάτιδα του Ιδρύματος Carnegie την Barbara Ward, και τον οικολόγο των Ροκφέλλερ τον Rene Dugos. O Στρονγκ τους ανέθεσε να γράψουν το «Only One Earth», ένα καθοριστικό κείμενο στον χώρο της αειφόρου ανάπτυξης που λιβανίζεται έντονα από τους παγκοσμιοποιητές ως το κείμενο κλειδί για την προώθηση της παγκόσμιας διαχείρισης των πόρων.

Η Διάσκεψη του 1972 στη Στοκχόλμη ακόμη χαιρετίζεται ως μια στιγμή ορόσημο στην ιστορία του σύγχρονου περιβαλλοντικού κινήματος, που οδήγησε όχι μόνο στα πρώτα κυβερνητικά περιβαλλοντικά σχέδια δράσης στην Ευρώπη, αλλά και στην δημιουργία μιας ολοκαίνουριας γραφειοκρατίας στα Ηνωμένα Έθνη, το United Nations Environment Program -UNEP [Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών]. Φυσικά, τα Ηνωμένα Έθνη διόρισαν τον Μορίς Στρονγκ ως τον πρώτο γενικό διευθυντή της UNEP . Λίγο αργότερα ο Στρονγκ συνέχισε την διπλή του ζωή επιστρέφοντας πίσω στα πετρέλαια.

Ο Ανατολικός Καναδάς χτυπήθηκε πολύ άσχημα από το εμπάργκο του OPEC με αποτέλεσμα ο τότε πρωθυπουργός Pierre Trudeau να δημιουργήσει την PetroCanada, την δημόσια εταιρεία πετρελαίου του Καναδά. Και ποιόν έβαλε ως πρώτο πρόεδρο της εταιρείας; Κανέναν άλλον εκτός από αυτόν τον «σταυροφόρο περιβαλλοντολόγο» του Ροκφέλλερ, τον Μορίς Στρονγκ.

Αφήνοντας αυτή τη θέση το 1978, ο Στρονγκ συνέχισε με μια σειρά απίστευτων κυβερνητικών, ιδιωτικών και διεθνών διορισμών: από πρόεδρος του Canada Developement Investement Corporation, σε πρόεδρος του AZL Resources Incorporated, στην ηγεσία του προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για την ανακούφιση της πείνας στην Αφρική.

Το 1987 ο Στρονγκ βοήθησε στην διοργάνωση μιας άλλης περιβαλλοντικής διάσκεψης, λιγότερο γνωστή αλλά όχι λιγότερο αξιοσημείωτη από τη διάσκεψη της Στοκχόλμης, με το όνομα 4th World Wilderness Congress . Η συνάντηση έγινε στο Ντένβερ του Κολοράντο και συγκέντρωσε μαζί τους Στρονγκ, Ντέιβιντ Ροκφέλλερ, Edmond de Rothschild (Έντμοντ ντε Ροθστσάιλντ), τον τότε υπουργό οικονομικών James Bakerκαι ένα σμήνος άλλων πετρελαιολιγαρχών, τραπεζιτών, «παιχτών» της Ουάσινγκτον και παγκοσμιοποιητών, υποτίθεται για να μιλήσουν για το περιβάλλον. Αυτό όμως που πραγματικά συζήτησαν ήταν πολύ πιο απίστευτο.

David Lang:«Προτείνω λοιπόν αυτό να μην προωθηθεί μέσω δημοκρατικών διαδικασιών. Θα χρειαστεί πολύς χρόνος και θα απορροφηθούν πολλά χρήματα για να εκπαιδευτούν οι αναλώσιμοι, δυστυχώς, που κατοικούν στη γη. Πρέπει να αναλάβουμε ένα σχεδόν ελιτίστικο πρόγραμμα για να δούμε πέρα από τις πρησμένες κοιλιές μας, και να κοιτάξουμε το μέλλον σε χρονικά πλαίσια και αποτελέσματα που δεν γίνονται εύκολα κατανοητά ή δεν μπορούν, με διανοητική ειλικρίνεια, να μειωθούν σε ένα είδος απλοϊκού ορισμού.»

Πηγή: UN UNCED Earth Summit 1992 by George Hunt

Αυτά ήταν τα λόγια του David Lang, ενός τραπεζίτη από το Μοντρεάλ που μίλησε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης. Και για τον Λανγκ, τους Ροκφέλλερς, τους Ροθστσάιλντς και τους άλλους τραπεζίτες και πετρελαιολιγάρχες που είχαν μαζευτεί στην συνάντηση, ο γενικός πληθυσμός είναι, «αναλώσιμος, που δυστυχώς κατοικεί στη γη» . Αυτή η ειλικρινής παραδοχή, που συλλαμβάνει τέλεια τις ευγονικές ιδέες στην καρδιά του χρηματοδοτούμενου από τους ίδιους τους πετρελαιολιγάρχες παγκόσμιου κινήματος διατήρησης του περιβάλλοντος, μαγνητοφωνήθηκε από τον George Hunt, έναν επιχειρηματία από το Μπούλντερ του Κολοράντο, ο οποίος, ως ανήσυχος πολίτης, είχε προθυμοποιηθεί να βοηθήσει εθελοντικά τη συνεδρίαση και επέστρεψε πίσω τρομαγμένος από αυτά που παρακολούθησε εκεί. Δημοσίευσε τις μαγνητοφωνήσεις του στις αρχές της δεκαετίας του ’90 για να προειδοποιήσει το κοινό σχετικά με αυτήν την ομάδα και τους τελικούς σκοπούς της.

Οι μαγνητοφωνήσεις του Χαντ απαθανάτισαν την στιγμή που ο Μορίς Στρονγκ παρουσίασε τον βαρόνο Edmond de Rothschild. Ο εξάδελφος του πατέρα του Edmond de Rothschild , είχε πουλήσει τα κοιτάσματα πετρελαίου των Ροθστσάιλντ στο  Αζερμπαϊτζάν στην Royal Dutch Shell, το 1991. Ο Μορίς Στρονγκ τον παρουσίασε ως μπροστάρη του περιβαλλοντικού κινήματος και ιδρυτή της ιδέας «conservation banking».

Maurice Strong: «Μια από τις πιο σημαντικές πρωτοβουλίες που παρουσιάζεται εδώ για την εκτίμησή σας, είναι αυτή για το τραπεζικό πρόγραμμα διατήρησης – «conservation banking program». Όπως αναφέραμε και το πρωί, έχουμε ως πρόεδρο, ευτυχώς, το πρόσωπο που είναι πράγματι ο εμπνευστής αυτής της πολύ σημαντικής ιδέας. Ήταν/είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του International Wilderness Foundation το οποίο χρηματοδότησε αυτήν την συνάντηση. Ήταν στην πρώτη από αυτές τις συνεδριάσεις. Συνεπώς η  στροφή του στη σχέση μεταξύ διατήρησης [του περιβάλλοντος] και οικονομικής ανάπτυξης είναι πρωτοποριακή. Δεν υπάρχει καλύτερο πρόσωπο που να ενσαρκώνει καλύτερα στη ζωή του αυτήν την θετική σύνθεση μεταξύ της διατήρησης του περιβάλλοντος από την μία και τα οικονομικά από την άλλη και είμαι πολύ χαρούμενος που έχω αυτήν την ευκαιρία να σας συστήσω τον Edmond de Rothschild.»

Edmond de Rothschild:«Σε ευχαριστώ πολύ Μορίς για όλα αυτά που είπες και θα ήθελα να ζητήσω από το κοινό να μην πάρει και πολύ τοις μετρητοίς όλα όσα είπε για μένα.»

Πηγή: UN UNCED Earth Summit 1992 by George Hunt

Η συνάντηση πέτυχε κάποιους σημαντικούς στόχους για τους περελαιολιγάρχες. Οδήγησε στην δημιουργία των «περιοχών άγριας φύσης» , τεράστιων εκτάσεων δασικού εδάφους από τις οποίες το κοινό θα μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να αποκλειστεί. Αυτές οι περιοχές θα οριοθετηθούν και θα τεθούν υπό την επίβλεψη τουIUCN (International Union for Conservation of Nature), το ίδιο σώμα το οποίο ο πρόεδρος της Βρετανικής Ευγονικής Κοινωνίας (British Eugenics Society) Τζούλιαν Χάξλυ χρησιμοποίησε ως εφαλτήριο για να δημιουργήσει το Wildlife Fund (Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση).

Ένας άλλος σημαντικός στόχος της συνεδρίασης ήταν η πρόταση του Ροθστσάιλντ για την δημιουργία της αποκαλούμενης «World Conservation Bank» (Παγκόσμια Τράπεζα Διατήρησης), που θα λειτουργούσε σε υπερεθνικό επίπεδο και θα συντόνιζε τα οικονομικά προγράμματα ανάπτυξης στον κόσμο.

Edmond de Rothschild:«Οι συναντήσεις τώρα σχετικά με την ιδέα για ένα διεθνές τραπεζικό πρόγραμμα διατήρησης περιλαμβάνουν όλους του τομείς της ανθρώπινης κοινωνίας· κυβερνητικές και διακυβερνητικές υπηρεσίες, δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες, μεγάλα φιλανθρωπικά ιδρύματα καθώς επίσης και απλούς ανθρώπους παγκοσμίως. Σκεπτόμενοι μπροστά ως προς το πώς θα προσεγγίσουμε το ευρύ κοινό σε κάθε εταιρικό οργανισμό στον κόσμο να βάλει στην άκρη, ελπίζουμε αφορολόγητα, ένα μέρος των κερδών τους για να χρηματοδοτήσουν την οικολογική και περιβαλλοντική μας προστασία.

Κυρίες και κύριοι κάθε χώρα έχει τα προβλήματά της, τους ιθαγενείς της ανθρώπους και την άγρια ζωή της, αυτή η Διεθνής Τράπεζα Διατήρησης, δεν πρέπει να γνωρίζει ούτε σύνορα, ούτε όρια.»

Πηγή: UN UNCED Earth Summit 1992 by George Hunt

Αυτή η Διεθνής Τράπεζα Διατήρησης (World Conservation Bank) προωθήθηκε και τελικά πραγματοποιήθηκε στην επόμενη μεγάλη διάσκεψη του Μορίς Στρονγκ που στεφάνωσε την απίθανη καριέρα του ως «σταυροφόρο του περιβάλλοντος», και η οποία ακόμη παραμένει ως μία στιγμή ορόσημο του περιβαλλοντικού κινήματος: Η Διάσκεψη Κορυφής της Γης στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1992.

Αφηγήτρια: «Τον Ιούνιο του 1992, ο κόσμος συναντήθηκε στο Ρίο για να συζητήσει την μοίρα του πλανήτη γη. Σε αυτήν την διάσκεψη κορυφής, την μεγαλύτερη και πρώτη διάσκεψη κορυφής για την γη που έχει γίνει έως τώρα, αντιπρόσωποι από 166 χώρες, 130 αρχηγοί κρατών και 15 χιλιάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις συγκεντρώθηκαν μαζί, με την ελπίδα ότι θα λάβουν συγκεκριμένες συμφωνίες οι οποίες θα εξισορροπήσουν την περιβαλλοντική διατήρηση και τις οικονομικές ανάγκες.»

Πηγή: 1992 – UN Earth Summit – Rio de Janeiro – In Our Hands (Part 1)

George H. W. Bush:«Και την ευγνωμοσύνη μου στον γενικό γραμματέα Μορίς Στρονγκ για την ακούραστη δουλειά του στην πραγματοποίηση αυτής της διάσκεψης για την γη. Αυτή είναι πραγματικά μία ιστορική συγκέντρωση. Υπάρχουν αυτοί που λένε ότι η οικονομική ανάπτυξη και η προστασία του περιβάλλοντος δεν μπορεί να είναι συμβατές.»

John Major:«Ο κόσμος είναι ο κήπος μας και πρέπει μαζί να τον καλλιεργήσουμε. Αυτήν την εβδομάδα κάναμε μία αρχή στο Ρίο. Πέρα από το Ρίο, πρέπει να συνεχίσουμε και να την εφαρμόσουμε.»

Maurice Strong:«Δεν μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι εκτός εάν οι συμφωνίες που έγιναν εδώ συνοδευτούν και από πραγματική δέσμευση για ουσιαστική αλλαγή -όντως αλλαγή για το ανθρώπινο είδος- κατά την άποψή μου εξοχότατοι. Oδεύουμε σε μία στιγμή στον 21ο αιώνα όπου η κατάσταση του είδους μας μπορεί να φτάσει στον τελικό της σταθμό.»

Πηγή: Brazil – Rio Earth Summit (B)

Το 4th World Wilderness Congress, όσο χρήσιμο κι αν ήταν για την προώθηση της ατζέντας του Μορίς Στρονγκ και των πετρελαιολιγαρχών, έθεσε μόνο τις βάσεις για τη Διάσκεψη Κορυφής της Γης στο Ρίο.

Στη Διάσκεψη Κορυφής για τη Γη ο Έντμοντ Ροθστσάιλντ πήρε την τράπεζά του, την «World Conservation Bank». ‘Ντουμπλαρισμένη’ με το όνομα «Global Environment Facility» και λανσαρισμένη από την ίδια τη διάσκεψη, αποτελεί τον χρηματοδοτικό μηχανισμό 5 διαφορετικών συνεδρίων των Ηνωμένων Εθνών και παρέχει χρηματοδότηση δισεκατομμυρίων δολαρίων σε περιβαλλοντικά και αναπτυξιακά προγράμματα σε όλον τον κόσμο. Στους 18 «εταίρους υλοποίησης» της τράπεζας περιλαμβάνονται:

Α) Food and Agricultural Organization (Διεθνής Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας ) – χρηματοδοτείται από τους Ροκφέλλερ.

Β) International Union for the Conservation of Nature (Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης ) – ιδρύθηκε από τον Χάξλυ.

Γ) United Nations Environment Programme (Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών ) – δημιουργήθηκε από τον Μορίς Στρονγκ.

Δ) World Wildlife Fund (Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση ) – ιδρύθηκε από τους πρίγκηπα Bernhard, πρίγκηπα Philip και Godfrey Rockefeller.

Μιά από τις ειδικότητες της «Global Environment Facility» είναι οι ανταλλαγές «φύση για χρέος» «debt for nature swaps »όπου προσφέρεται ανακούφιση χρέους στις χώρες του Τρίτου Κόσμου με αντάλλαγμα την διάθεση της γης τους για περιβαλλοντικά αναπτυξιακά προγράμματα. Τα προγράμματα συνοδεύονται με κόστος συναλλαγής έως και 5%, το οποίο πληρώνεται στους εργολάβους που διαχειρίζονται και διευθύνουν τις επενδύσεις και όχι στους ντόπιους, οι οποίοι, όπως οι αβορίγινες του νησιού Palawan, πετιούνται έξω από την γη τους και κυριολεκτικά σβήνονται από τον χάρτη.

Η Διάσκεψη Κορυφής ανέδειξε επίσης την Σύμβαση-πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος (United Nations Framework Convention on Climate Change – UNFCCC), το σώμα στο οποίο η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (Intergovernmental Panel on Climate Change -IPCC) παραδίδει τις εκθέσεις της. Αν και θεωρούνται γενικώς ουδέτερα, μη κυβερνητικά σώματα τα οποία βασίζονται μόνο στην επιστήμη και στις αποδείξεις, το UNFCCC και το IPCC είναι αλυσοδεμένα στους όρους που έχει ορίσει για αυτά ο Στρονγκ, να συνάγουν μόνο ένα συμπέρασμα: ότι η ανθρωπότητα φταίει για την κλιματική αλλαγή.

Dr. Tim Ball: «Όταν δημιούργησαν την Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος ο Μορίς Στρονγκ, για τον οποίο θα πρέπει να μιλήσουμε πολύ, έγραψε τους όρους και ο πρώτος όρος ήταν ο ορισμός της κλιματικής αλλαγής και τον περιόρισε αυτόν, σκοπίμως, μόνο στους ανθρώπινους παράγοντες της κλιματικής αλλαγής. Φυσικά αυτό εξαφάνισε όλους τους φυσικούς παράγοντες και την φυσική μεταβλητότητα, γι’ αυτό και δεν τους βλέπεις να κοιτάνε σε πράγματα όπως τον ήλιο και ένα σωρό άλλα ζητήματα. Έπειτα το περιόρισε ακόμη περισσότερο με έναν άλλον όρο. Έστησε 3 ομάδες εργασίας. Υπήρχε η Τεχνική Ομάδα εργασίας 1, η οποία έγραφε την επιστημονική έκθεση και αυτοί ήταν 600 από τους δυόμιση χιλιάδες ανθρώπους. Οι άλλοι 1.900 βρίσκονταν στις Ομάδες Εργασίας 2 και 3. Αυτοί ήταν ασήμαντοι διότι έπρεπε να δεχτούν τα ευρήματα της πρώτης ομάδας τα οποία ήδη περιορίζονταν από τους όρους. Όποια κι αν ήταν τα αποτελέσματα, οι ομάδες 2 και 3 έλεγαν, "εν τάξει, μας λέτε ότι θα έχουμε υπερθέρμανση, το δεχόμαστε ως γεγονός και τώρα κοιτάμε τις επιπτώσεις που θα έχει αυτό". Εδώ είναι που ακούς όλες αυτές τις ιστορίες ότι οι πάγοι θα λιώσουν, ότι η στάθμη της θάλασσας θα ανέβει κ.τ.λ.»

Άρα στην πραγματικότητα η πλειοψηφία των ερευνητών, οι 1900 επιστήμονες, δέχονται δίχως αντιρρήσεις τα ευρήματα της πρώτης ομάδας. Τώρα ο Στρονγκ το περιόρισε ακόμη περισσότερο επειδή ήρθαν και είπαν, "Κοίταξε, αυτή η έκθεση δεν είναι να χρησιμοποιηθεί για πολιτική", αλλά τότε έστησαν την σύνοψη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής την απόλυτη αντίφαση. Η σύνοψη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής γράφεται από μία εντελώς διαφορετική ομάδα και γράφουν ανεξάρτητα από την επιστημονική έκθεση. Η επιστημονική έκθεση έχει τελειώσει και έχει πάει στην άκρη. Η σύνοψη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής γράφεται και δίνεται στα ΜΜΕ, αλλά οι κανόνες -οι όροι τους οποίους έχει βάλει ο Στρονγκ- λένε ότι η σύνοψη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής πάει πίσω στους ανθρώπους που έχουν φτιάξει την επιστημονική έκθεση και τους λέει, φροντίστε η επιστημονική σας έκθεση να συμφωνεί με αυτά που έχουμε βάλει στην σύνοψη.»

Πηγή: The IPCC Exposed

Ένα άλλο προϊόν της Διάσκεψης για την Γη στο Ρίο ήταν η Χάρτα της Γης ένα οιονεί θρησκευτικό έγγραφο το οποίο ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ που βοήθησε τον Μορίς Στρονγκ στο προσχέδιο του κειμένου, περιέγραψε ως την αντικατάσταση των Δέκα Εντολών και ότι επεδίωκε να οδηγήσει σε μια εποχή λατρείας της γης και παγκόσμιας υπευθυνότητας.

Διακηρύττοντας ότι «δομικές αλλαγές χρειάζονται στις αξίες μας, στους θεσμούς μας και στον τρόπο ζωής», το έγγραφο έπειτα παροτρύνει ότι θα πρέπει να δημιουργήσουμε έναν κόσμο «κοινής ευθύνης» στην «κοινότητα της γης» και καταλήγει:

«Για να χτίσουμε μία παγκόσμια βιώσιμη κοινότητα, τα κράτη του κόσμου πρέπει να ανανεώσουν την δέσμευσή τους στα Ηνωμένα Έθνη, να πραγματοποιήσουν τις υποχρεώσεις τους σύμφωνα με τις υπάρχουσες διεθνείς συμφωνίες και να υποστηρίξουν την εφαρμογή των αρχών της Χάρτας της Γης με ένα διεθνές νομικά δεσμευτικό όργανο για το περιβάλλον και την ανάπτυξη.»

Patrick Wood: «Η Χάρτα της Γης ήταν ένα από τα υποπροϊόντα της πρώτης Διάσκεψης Κορυφής για τη Γη. Δημοσίευσα την Χάρτα της Γης στο βιβλίο μου Technocracy Rising: The Trojan Horse of Global Transformation [Η Άνοδος της Τεχνοκρατίας: Ο Δούρειος Ίππος της Παγκόσμιας Μεταμόρφωσης], έτσι ώστε να μπορούν να δουν οι άνθρωποι με τα ίδια τους τα μάτια αυτά που λέει. Ήταν ένα έγγραφο που έμοιαζε με μία σύμβαση με τον κόσμο. Ήταν ένα πολύ θρησκευτικό, ανθρωπιστικό έγγραφο το οποίο προσπαθούσε να ενώσει τον κόσμο σε μία ενιαία αντίληψη παγκοσμιοποίησης. Ήταν ένα πολύ προσδιορισμένο έγγραφο το οποίο υπογράφηκε -η ιστορία πάει πολύ πριν από αυτό- αλλά τελικά το υπέγραψαν σχεδόν όλα τα κράτη των Ηνωμένων Εθνών και ο βασικός συγγραφεύς της Χάρτας της Γης ήταν ο Steven Rockefeller. Οι Ροκφέλλερς κατάλαβαν λοιπόν νωρίς, ότι όχι, δεν είναι μόνο το οικονομικό σύστημα, και δεν είναι απαραιτήτως μόνο το πολιτικό σύστημα ελέγχου. Πρέπει να βάλουμε μέσα και μία θρησκευτική πεποίθηση, την οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε τους ανθρώπους να πιστέψουν πως ό,τι κάνουμε είναι για το δικό τους το καλό .»

Τα επίσημα κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου:
Μήνυμα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Παράγραφος 8)

Αυτό για το οποίο δούλευαν οι πετρελαιολιγάρχες για δεκαετίες και αυτό που κατάφεραν στο Ρίο το 1992 ήταν η ολοκλήρωση της μεταμόρφωσης της φιλοσοφίας της ευγονικής. Από την συζήτηση περί «στειρώσεως» των «διανοητικά καθυστερημένων», σε μια δημοφιλή κατανόηση της ανθρωπότητας ως ένα καρκίνωμα που πρέπει να αφαιρεθεί για να επιβιώσει η γη . Τώρα το καθήκον ήταν «να μειώσουμε τα αποτυπώματα του άνθρακα» , και να μειώσουμε τον πληθυσμό για την «σωτηρία του πλανήτη» . Αλλά τυλιγμένο και με αυτό το καινούριο λεξιλόγιο και πλασαρισμένο με μια μοντέρνα, διάχυτη και καλά χρηματοδοτούμενη διαφημιστική καμπάνια, το τελικό αποτέλεσμα ακουγόταν απίστευτα το ίδιο με την ευγονική των παλιών καιρών.

Tucker Carlson:«Μια καινούρια έρευνα του πανεπιστημίου Lund στη Σουηδία λέει ότι ο μόνος καλύτερος τρόπος να μειώσετε το ανθρακικό σας αποτύπωμα, εάν το θέλετε, είναι απλά να αρνηθείτε την αναπαραγωγή . Η διαγραφή κάποιων ανθρώπων από την ύπαρξη, λένε, εξοικονομεί πολύ περισσότερο άνθρακα από, δεν ξέρω, το να είσαι χορτοφάγος, να πηγαίνεις στη δουλειά με το ποδήλατο, να μην επιβιβάζεσαι σε ένα αεροπλάνο.»

Πηγή: ‘Stop Having Kids’ – Tucker Carlson Tonight

Jennifer Ludden: «Υπάρχει μία καινούρια έρευνα η οποία λέει ότι εάν μειώσουμε την παγκόσμια γεννητικότητα σε μισό παιδί ανά γυναίκα -ότι μάλλον θα μπορούσες να το κάνεις αυτό- θα έφτανε πολύ μακριά, θα μπορούσες να μειώσεις ένα μεγάλο κομμάτι, περίπου το 1/4 με 1/5 όλων τον εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα που χρειάζεται για να αποφύγουμε αυτό το κρίσιμο σημείο.»

Πηγή: NPR Asks: Should We Have Less Kids Due To Global Warming?

Bill Nye: «Άρα, πρέπει να έχουμε πολιτικές που τιμωρούν τους ανθρώπους που κάνουν παραπάνω παιδιά στον αναπτυγμένο κόσμο;»

Προσκεκλημένος:«Πιστεύω ότι τουλάχιστον θα πρέπει να το σκεφτούμε.»

Bill Nye: «Το "τουλάχιστον θα πρέπει να το σκεφτούμε" είναι σα να λες "κάντε το".»

Πηγή: Bill Nye׃ Should parents having “extra kids“ in developed countries be penalized?

Δημοσιογράφος του Fox News:«Στην αναζήτηση για την μείωση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, τα παιδιά, σύμφωνα με ορισμένους, είναι οι νέοι υπαίτιοι. Μία δεξαμενή σκέψης στο Ηνωμένο Βασίλειο λέει ότι τα πολλά παιδιά είναι αυτά που κάνουν τον πλανήτη χειρότερο . Λένε ότι οι μεγάλες οικογένειες, οτιδήποτε πάνω από 2 παιδιά βασικά, θα πρέπει να αποδοκιμάζονται ως ένα περιβαλλοντικό όχι-όχι.»

Και χωρίς καν να καταλάβει το κοινό, οι πετρελαιολιγάρχες κατάφεραν να τυλίξουν τους εαυτούς τους στη νέα σημαία και να εμφανιστούν, όχι ως οι δισεκατομμυριούχοι γόνοι της πετρελαιοβιομηχανίας που δημιούργησαν τις τεράστιες περιουσίες τους λεηλατώντας την γη και μονοπολώντας τον πλούτο της, αλλά ως οι "περιβαλλοντικοί σταυροφόροι" που θα σώσουν τον πλανήτη από τους "αναλώσιμους" που "δυστυχώς κατοικούν στη γη".»

David Rockefeller: «Η αρνητική επίπτωση της αύξησης του πληθυσμού γίνεται τρομακτικά προφανής σε όλα τα πλανητικά μας οικοσυστήματα.»

Πηγή: David Rockefeller speaks about population control

Rex Tillerson [Πρώην Γραμματέας του Κράτους των ΗΠΑ]: «Ήμασταν λοιπόν μέλη του IPCC, έχουμε συγγράψει πολλές από τις εργασίες τους, έχουμε αξιολογήσει όλες τις εργασίες τους. Έχουμε συνεπώς εμπλακεί στην κατανόηση και στην εξέλιξη της κατανόησής μας στο θέμα της κλιματικής αλλαγής επί δεκαετίες.»

Πηγή: Rex Tillerson explains his position on climate change

Αφηγητής:«Στην Saudi Aramco [Σαουδική εταιρεία πετρελ. & φυσ. αερίου] επιδιώκουμε συνεχώς να μειώσουμε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των εργασιών μας, από την πηγή πετρελαίου στον καταναλωτή, και με την υποστήριξή μας για την Κλιματική Πρωτοβουλία για το Πετρέλαιο και το Φυσικό Αέριο , η οποία πασχίζει να παίξει καταλυτικό ρόλο στην πρακτική λειτουργία μέσω της συνεργασίας στην τεχνολογία και στις καλύτερες πρακτικές.»

Πηγή: Saudi Aramco – Sustainable Production

Claudio Descalzi [Ιταλός επιχειρημ. & διευθύνων σύμβουλος της Eni -πολυεθνική πετρελαίου και φυσ. αερίου]: «Έχουμε έναν κοινό σκοπό. Ενδιαφερόμαστε για το περιβάλλον. Πιστεύουμε ότι μαζί μπορούμε να πάμε καλύτερα. Έχουμε τις ικανότητες, έχουμε την δύναμη, έχουμε τα εργαλεία να κάνουμε καλά πράγματα σε αυτόν τον τομέα.»

Amin H. Nasser [πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της πετρελαϊκής εταιρείας Saudi Aramco]: «Η τεχνολογία που θα αναπτυχθεί από αυτό το επενδυτικό ταμείο του ενός δις, θα μας θα μας βοηθήσει μακροπρόθεσμα να μειώσουμε τις εκπομπές.»

Josu Jon Imaz [μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της Repsol -βιομηχανία πετρελ. & αερίου]: «Θέλουμε να χτίσουμε ένα καινοτόμο οικοσύστημα σε αυτό το ζήτημα, δουλεύοντας μαζί.»

Patrick Pouyanné [πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της TOTAL S.A.]: «Ενώνουμε τις δυνάμεις μας, μπορούμε να φέρουμε πρακτικές και απτές λύσεις.»

Πηγή: OGCI Invests in Innovative Low-Emissions Technologies

Aκόμη και σήμερα οι μάζες, εξοργισμένες με το ολοκαύτωμα που έχει προκαλέσει η μεγάλη πετρελαιοβιομηχανία, δέχονται ευχαριστημένες να κατευθύνεται η οργή τους από τους ίδιους πετρελαιολιγάρχες που υποτίθεται ότι θέλουν να πολεμήσουν. Τους ίδιους πετρελαιολιγάρχες οι οποίοι σιωπηλά από το παρασκήνιο υποστηρίζουν και χρηματοδοτούν το περιβαλλοντικό κίνημα, ακόμη και όταν ηγούνται αυτού του κινήματος στα φανερά. Η οικογένεια Ροκφέλλερ έκανε πρωτοσέλιδα το 2016, όταν ακύρωσε όλες τις επενδύσεις πετρελαίου.

Αφηγητής: «Οι Ροκφέλλερς, κληρονόμοι μιας περιουσίας πετρελαίου που έκανε το όνομα της οικογένειας σύμβολο του αμερικανικού πλούτου, πιστεύουν ότι κάνουν τον προκάτοχό τους περήφανο φεύγοντας από τα πετρέλαια. Ο διαχειριστής επενδύσεων Stephen Heintz δήλωσε ευγενικά για τον μεγιστάνα του πετρελαίου John D. Rockefeller: Είμαστε αρκετά πεπεισμένοι ότι εάν ήταν ζωντανός σήμερα, ως ένας δαιμόνιος επαγγελματίας που βλέπει στο μέλλον, θα έφευγε από τα ορυκτά καύσιμα και θα επένδυε στην καθαρή ανανεώσιμη ενέργεια.»

Πηγή: Rockefeller heirs get out of oil | Fortune

Ο David de Rothschild είναι μια φιγούρα του περιβαλλοντικού κινήματος με φωτογένεια. Με το παρωνύμιο «Πλαστικός Ιησούς» για τα διαφημιστικά του τεχνάσματα και τις φωτογραφικές του εμφανίσεις, και μεταμφιεσμένος ως ένας ανήσυχος περιβαλλοντολόγος, ο David de Rothschild -ο γόνος της οικογένειας των δισεκατομμυριούχων τραπεζιτών που αύξησε την περιουσία της με τα πετρέλαια στο Αζερμπαϊτζάν και ακόμη επενδύει στο πετρέλαιο μέσω εταιρειών όπως η Genie Energy- τώρα περνάει τον χρόνο του κάνοντας μαθήματα στο κοινό για το πώς ο τρόπος ζωής του σκοτώνει τις πολικές αρκούδες.

David de Rothschild:«Πρέπει να αρχίσουμε να ξοδεύουμε λεφτά γρήγορα σε λύσεις που έχουμε στα χέρια μας για να βοηθήσουμε εκείνες τις χώρες που ήδη βλέπουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σήμερα, και βασικά βλέπουν τις επιπτώσεις της δικής μας κατανάλωσης.»

Πηγή: Rothschild Says Climate Change ‘Past Point of Talking’

Ο πρίγκηπας Κάρολος μιλάει ανοιχτά στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, προειδοποιώντας τους πιστούς του υπηκόους ότι εάν δεν σφίξουν τα ζωνάρια τους και δεν ζήσουν πιο ταπεινές ζωές θα προκαλέσουν το τέλος του κόσμου.

Πρίγκιπας Κάρολος:«Κυρίες και κύριοι. Η μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή είναι σίγουρα η πιο καθοριστική και ζωτική πρόκληση της εποχής μας.

Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα συμπτώματα και οφείλουμε να δράσουμε τώρα για να επαναφέρουμε την υγεία του πλανήτη πριν να είναι πολύ αργά. Αυτό φυσικά θα απαιτήσει μία άνευ προηγουμένου μεταμόρφωση, των κοινοτήτων μας, της επιστήμης, των κοινωνιών και του τρόπου ζωής μας. Όλα έχοντας ως βάση την προσπάθεια για χαμηλό άνθρακα και μία κυκλική οικονομία.»

Πηγή: Prince Charles urges action against climate change ‘before it is too late’

Οι βάσεις έχουν τεθεί γι’ αυτό που οι πετρελαιολιγάρχες αποκαλούν ‘μετα-ανθρακική’ εποχή. Δεν έχει πλέον να κάνει με το πετρέλαιο. Ποτέ δεν είχε. Έχει να κάνει με τον έλεγχο.

* * *

Απομαγνητοφώνηση / επιμέλεια Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ.

Πηγή: Αβέρωφ

Μεγάλη σκέψις καὶ παντοτεινὴ ἐξάσκησις χρειάζεται γιὰ νὰ κυβερνηθοῦν καὶ νὰ διορθωθοῦν καλὰ οἱ πέντε ἐξωτερικές μας αἰσθήσεις· δηλαδὴ ἡ ὅρασις, ἡ ἀκοή, ἡ ὄσφρησις, ἡ γεῦσις καὶ ἡ ἁφή. Γιατὶ ἡ παράλογη ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς, ποὺ εἶναι σὰν στρατηγὸς τῆς διεφθαρμένης μας φύσεως, γέρνει μὲ ὑπερβολὴ στὸ νὰ ζητάῃ πάντα τὶς εὐχαριστήσεις καὶ τὶς ἀναπαύσεις καὶ μὴ μπορώντας μόνη της νὰ τὶς ἀποκτήσῃ, μεταχειρίζεται τὶς αἰσθήσεις τοῦ σώματος σὰν στρατιῶτες καὶ ὄργανα φυσικά, γιὰ νὰ συλλαμβάνῃ τὰ ἀπ᾿ ἔξω ἀντικείμενά τους, δηλαδὴ τὰ αἰσθητὰ πράγματα, τῶν ὁποίων τὶς εὐχάριστες εἰκόνες καὶ φαντασίες ποὺ περνᾶνε παίρνοντάς της, τὶς τυπώνει στὴν ψυχή, καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ἀκολουθεῖ ἡ εὐχαρίστησις. Αὐτὴ ἐξ αἰτίας τῆς συγγένειας ποὺ ὑπάρχει μεταξὺ τῆς ψυχῆς καὶ τῆς σάρκας, μοιράζεται σὲ ὅλα ἐκεῖνα τὰ μέρη τῶν αἰσθήσεων, ποὺ χωροῦν αὐτὴ τὴν εὐχαρίστησι· καὶ ἀπὸ αὐτήν, συμβαίνει (ἀλλοίμονο) στὴ ψυχὴ ὁ ἀθάνατος θάνατος· καὶ συπληρώνεται αὐτὸ ποὺ γράφτηκε, ὅτι «ἀνέβη θάνατος διὰ τῶν θυρίδων» (Ἱερ.9,20). Δηλαδὴ μέσα ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις, τὶς ὁποῖες ἔχει σὰν παράθυρα ἡ ψυχή, γιὰ νὰ ἀπολαμβάνῃ τὰ αἰσθητά.

Βλέπεις, ἀδελφέ, τὴν μεγάλη ζημιά, ποὺ σοῦ προξενεῖται ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις; Πρόσεχε, λοιπόν, νὰ τὴν θεραπεύσῃς, δηλαδή, φρόντιζε καλῶς, νὰ μὴν ἀφήνῃς νὰ πηγαίνουν οἱ αἰσθήσεις σου ἐκεῖ, ποὺ αὐτὲς θέλουν, οὔτε νὰ τὶς μεταχειρισθῇς γιὰ μόνη τὴν ἀπόλαυσι τῶν αἰσθητῶν ἡδονῶν καὶ ὄχι γιὰ κανένα ἄλλο σκοπὸ καλὸ ἢ ὠφέλεια ἢ ἀνάγκη. Καὶ ἂν ὡς τώρα, χωρὶς νὰ τὰ γνωρίσῃς αὐτά, οἱ αἰσθήσεις σου δόθησαν ὁλοκληρωτικὰ στὶς αἰσθητὲς εὐχαριστίες, ὅμως, ἀπὸ τώρα καὶ ὕστερα, ἀγωνίσου ὅσο μπορεῖς, νὰ τὶς φέρῃς πίσω καὶ νὰ τὶς κυβερνήσῃς τόσο καλά, μὲ τρόπο πού, ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ προτύτερα ὑποδουλώνονταν ἄθλια στὶς μάταιες καὶ ψυχοφθόρες ἡδονές, νὰ ἀποκτοῦν ὕστερα ἀπὸ κάθε κτίσμα καὶ ἀντικείμενο αἰσθητό, ψυχωφελῆ νοήματα καὶ νὰ τὰ φέρουν μέσα στὴ ψυχή· μέσα ἀπὸ τὰ νοήματα αὐτὰ ἡ ψυχὴ μπορεῖ νὰ συμμαζεύται στὸν ἑαυτό της καὶ μὲ τὰ φτερὰ τῶν ἀΰλων της δυνάμεων, νὰ ἀνεβαίνῃ στὴ μελέτη καὶ δοξολογία τοῦ Θεοῦ ⁽¹⁾· αὐτὸ ὁποῖο μπορεῖς καὶ σὺ νὰ τὸ κάνῃς μὲ τὸν ἑξῆς τρόπο.

Γιὰ παράδειγμα· ὅταν βρεθῆ μπροστὰ σὲ καμμία ἐξωτερική σου αἴσθησι κανένα αἰσθητὸ ἀντικείμενο, εἴτε ὁρατό, εἴτε ἀκουστό, εἴτε ὀσφρατό, εἴτε γευστικὸ ἢ χειροπιαστό, ξεχώρισε μὲ τὸν λογισμό σου ἀπὸ τὸ ὑλικὸ πρᾶγμα ποὺ ἔχει τὸ ἄϋλο πνεῦμα, δηλαδὴ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ εἶναι σὲ αὐτό· καὶ σκέψου, ὅτι αὐτὸ ἀπὸ μόνο του, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχῃ τὸ εἶναι ἢ ἄλλο τίποτε, ἀπὸ ὅσα βρίσκονται σὲ αὐτό· ἀλλὰ ὅλο του τὸ κάθε τί εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ πνεῦμα του ἀοράτως τοῦ δίνει ἐκεῖνο τὸ εἶναι, ἐκείνη τὴν ἀγαθότητα, ἐκείνη τὴν ὡραιότητα, ἐκείνη τὴν δύναμι, ἐκείνη τὴν σοφία καὶ κάθε ἄλλο καλὸ ποὺ ἔχει μέσα του. Ὁπότε ἐδῶ ἂς χαρῆ ἡ καρδιά σου, διότι μόνον ὁ Θεός σου εἶναι ἡ αἰτία καὶ ἡ ἀρχὴ τόσων διαφόρων, τόσων μεγάλων, τόσων θαυμαστῶν στὴν ἀκρίβεια πραγμάτων καὶ ὅτι αὐτὸς μὲ ὑπεροχή, ὅλα τὰ ἐμπεριέχει στὸν ἑαυτό του· καὶ ὅτι αὐτὲς οἱ τελειότητες ὅλων τῶν αἰσθητῶν κτισμάτων, δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ ἕνας ἐλάχιστος βαθμὸς ἢ ἕνας ἴσκιος τῶν ἀπείρων αὐτοῦ θεϊκῶν θαυμασιῶν καὶ τελειοτήτων. Καὶ λοιπὸν ὅταν ἐσὺ κατὰ αὐτὸν τὸν τρόπο συνηθίσῃς νὰ βλέπῃς τὰ αἰσθητὰ κτίσματα καὶ δὲν μένῃς στὸ ἐξωτερικὸ καὶ στὸ φαινόμενο μόνον, ἀλλὰ διαπερνᾷς μὲ τὸν νοῦ σου στὴν ἐσωτερικὴ καὶ κρυφὴ αὐτὴ ὡραιότητα (γιατὶ εἰκόνες τῶν νοητῶν εἶναι τὰ αἰσθητὰ κατὰ τὸν Διονύσιο τὸν Ἀρεοπαγίτη), τότε τὴν μὲν ἐξωτερική τους ὡραιότητα, ὡς ἀσήμαντη καὶ ὑλική, θὰ τὴν καταφρονήσῃς καὶ θὰ τὴν προσπεράσης, στὴν δὲ κρυπτόμενη δύναμι καὶ ἐνέργεια τοῦ ἁγίου Πνεύματος, θὰ προσηλώσῃς τὸ νοῦ σου, δοξολογώντας τὸν Κύριο.

Ἔτσι βλέποντας τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, τὴ φωτιά, τὸν ἀέρα, τὸ νερὸ καὶ τὴν γῆ καὶ στοχαζόμενος τὴν οὐσία καὶ τὴν δύναμι καὶ τὴν ἐνέργεια ποὺ ἔχουν, μὲ μεγάλη σου εὐχαρίστησι θὰ πῇς πρὸς τὸν τέλειο Δημιουργό, ποὺ κατὰ τέτοιο τρόπο τὰ δημιούργησε· «ὦ θεία οὐσία! ὦ ἄπειρος Δύναμις καὶ ἐνέργεια ἄκρως ἐπιθυμητή, πόσο χαίρομαι καὶ εὐχαριστοῦμαι, διότι ἐσὺ εἶσαι μόνη ἡ ἀρχὴ καὶ αἰτία κάθε κτιστῆς οὐσίας τῶν ὄντων καὶ κάθε ἐνέργειας καὶ δυνάμεως»! ⁽²⁾ Ἔτσι ὅταν βλέπῃς τὰ οὐράνια καὶ φωτεινὰ σώματα, τὸν ἥλιο, τὴν σελήνη καὶ τὰ ἀστέρια καὶ σκεφθῇς ὅτι πῆραν τὸ φῶς καὶ τὴν λαμπρότητα ἀπὸ τὸν Θεό, θὰ φωνάξης· «ὦ φῶς, ὑπὲρ πᾶν φῶς, ἀπὸ τὸ ὁποῖο δημιουργήθηκε κάθε φῶς ἄϋλον καὶ ὑλικό· ὦ φῶς θαυμαστό, τὸ πρῶτο ἀντικείμενο τῆς χαρᾶς τῶν Ἀγγέλων καὶ τῆς ἀπολαύσεως τῶν ἁγίων, στοῦ ὁποίου τὴν ἀκλινῆ θεωρίαν, θαμπώνονται οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν Χερουβίμ, καὶ σὲ σύγκρισι αὐτοῦ, ὅλα τὰ αἰσθητὰ φῶτα φαίνονται σκοτάδι βαθύτατο, σὲ δοξολογῶ καὶ σὲ ὑπερυψῶ· ὦ φῶς ἀληθινό, ὅπου φωτίζεις κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο (Ἰωάν. α´)· ἀξίωσέ με νὰ σὲ δῶ νοερά, γιὰ νὰ χαρῆ μὲ τὴν τελειότητα ἡ καρδιά μου». Ἔτσι καὶ ὅταν βλέπῃς τὰ δένδρα, τὰ χόρτα καὶ ἄλλα διάφορα φυτὰ καὶ σκέφτεσαι μὲ τὸ μυαλό, πῶς ζοῦνε, τρέφονται, αὐξάνουν καὶ γεννοῦν τὰ ὅμοιά τους καὶ πῶς ἀπὸ μόνα τους δὲν ἔχουν τὴν ζωὴ καὶ τὰ ὑπόλοιπα ποὺ ἔχουν, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, ποὺ ἐσὺ δὲν βλέπεις, τὸ ὁποῖο μόνο τὰ ζωογονεῖ· ἔτσι μπορεῖς νὰ πῇς· «Νά, ἐδῶ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ζωή, ἀπὸ τὴν ὁποία, στὴν ὁποία καὶ διὰ τῆς ὁποίας ζοῦν καὶ τρέφονται καὶ αὐξάνουν τὰ πάντα, ὢ ζωντανὴ θεραπεία τῆς καρδιᾶς μου»! Παρόμοια καὶ ἀπὸ τὴν μορφὴ τῶν ἀλόγων ζῴων, θὰ ἐξυψώσῃς τὸ νοῦ σου στὸν Θεό, ποὺ δίνει σὲ αὐτὰ τὴν αἴσθησι καὶ τὴν ἀπὸ τόπου σὲ τόπο κίνησι, λέγοντας· ὢ πρῶτον κινοῦν· τὸ ὁποῖο μολονότι κινεῖς τὰ πάντα, εἶσαι ἀκίνητο στὸν ἑαυτό σου· ὤ, πόσο χαίρομαι καὶ εὐφραίνομαι στὴν ἀκινησία καὶ στερεότητά σου»!

Βλέποντας πάλι τὸν ἑαυτό σου ἢ καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ σκεπτόμενος ὅτι μόνο ἐσὺ ἔχει ὄρθιο σχῆμα καὶ εἶσαι σωστὸς καὶ λογικὸς ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ζῷα καὶ πὼς εἶσαι μία ἕνωσις καὶ ἕνας σύνδεσμος τῶν ἀΰλων καὶ ὑλικῶν κτισμάτων, παρακινήσου σὲ δοξολογία καὶ εὐχαριστία τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ σου καὶ πές: «Ὦ Τριὰς ὑπερούσιε, Πάτερ, Υἱὲ καὶ Πνεῦμα Ἅγιο, ἂς εἶσαι δεδοξασμένη στοὺς αἰῶνας. Πόσο χρεωστῶ νὰ σὲ εὐχαριστῶ πάντοτε, ὄχι μόνον διότι μὲ ἔπλασες ἀπὸ τὴν γῆ καὶ μὲ ἔκαμες βασιλέα ὅλων τῶν ἐπιγείων κτισμάτων ὄχι μόνον διότι μὲ τίμησες κατὰ τὴν φύσι μὲ τὴν δική σου εἰκόνα, μὲ νοῦν, λόγον καὶ πνεῦμα ζωοποιό του σώματος μου ⁽³⁾, ἀλλὰ καὶ διότι μοῦ ἔδωσες δύναμι νὰ γίνω προαιρετικὰ μὲ τὶς ἀρετές, καθ᾿ ὁμοίωσιν δική σου, γιὰ νὰ μπορῶ ἔτσι νὰ σὲ ἀπολαμβάνω στοὺς αἰῶνας».

Ἔρχομαι τώρα στὶς πέντε αἰσθήσεις εἰδικώτερα καὶ σοῦ λέω· ἂν θέλγεσαι, ἀδελφέ, ἀπὸ τὴν ὡραιότητα καὶ τὸ κάλλος τῶν κτισμάτων, τὴν ὁποία βλέπουν τὰ μάτια σου, χώρισε μὲ τὸν νοῦ σου ἐκεῖνο ποὺ βλέπῃς, ἀπὸ τὸ πνεῦμα ποὺ δὲν βλέπεις· καὶ σκέψου, ὅτι ὅλη ἐκείνη ἡ ὡραιότητα ποὺ φαίνεται ἀπὸ ἀπὸ ἔξω, εἶναι τοῦ μόνου ἀοράτου καὶ παγκαλεστάτου πνεύματος, ἀπὸ τὴν ὁποία λαμβάνει τὴν ἀφορμὴ ἐκείνη ἡ ἐξωτερικὴ ὡραιότητα· καὶ πὲς γεμάτος εὐχαρίστησι· «Νὰ τὰ ρυάκια τῆς ἄκτιστης πηγῆς! Νά, οἱ ρανίδες τοῦ ἀπείρου πελάγους παντὸς ἀγαθοῦ! ὤ, καὶ πόσο χαίρομαι, ὢ εἰς τὰ ἐνδότερά της καρδιᾶς μου, συλλογιζόμενος τὴν αἰώνια καὶ ἄπειρη τοῦ Κτίστου μου ὡραιότητα, ποὺ εἶναι ἀρχὴ καὶ αἰτία πάσης κτιστῆς ὡραιότητος! ὤ, πόσο γλυκαίνομαι, στοχαζόμενος τὸ ἄφραστον καὶ ἀκατανόητο καὶ ὑπέρκαλο κάλλος τοῦ Θεοῦ μου, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἔχει τὴν ἀρχὴ κάθε κάλλος».

Ὅταν ἀκούσῃς καμιὰ γλυκειὰ φωνὴ ἡ ἁρμονία ἤχων καὶ τραγουδιῶν, στρέψε τὸ νοῦ σου στὸν Θεὸ καὶ πές· «ὢ ἀρμονία τῶν ἁρμονιῶν, Κύριέ μου! πόσο εὐφραίνομαι στὶς ἄπειρές σου τελειότητες· ἐπειδὴ ὅλες μαζὶ σοῦ ἀποδίδουν ὑπερουράνια ἁρμονία· καὶ ἑνωμένες ἀκόμη μὲ τοὺς Ἀγγέλους στοὺς οὐρανοὺς καὶ μὲ ὅλα τὰ κτίσματα, δημιουργοῦν μεγάλη συμφωνία· πότε θὰ ἔλθη, Κύριέ μου, ἡ ὥρα, νὰ ἀκούσω μέσα στὰ ὦτα τῆς καρδιᾶς μου τὴν γλυκυτάτη φωνή σου νὰ μοῦ πῇς· «σοῦ δίνω τὴν δική μου εἰρήνη· τὴν εἰρήνη ἀπὸ τὰ πάθη· διότι ἡ φωνή σου εἶναι εὐχάριστη», σύμφωνα τὸ Ἆσμα (2,14).

Ἂν πάλι μυρίζῃς κανένα ἄρωμα ἢ λουλοῦδι εὐωδιαστό, πέρασε ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ εὐωδία στὴν κρυμένη μυρωδιὰ τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ πές· «Νά, οἱ εὐωδίες τοῦ πανευώδους ἐκείνου ἄνθους καὶ τοῦ ἀκένωτου ἐκείνου μύρου, τὸ ὁποῖο δόθηκε σὲ ὅλα τὰ κτίσματά του· κατὰ τὸ Ἆσμα ἐγὼ ἄνθος τῆς πεδιάδος, κρίνο τῶν κοιλάδων (2, 10)· καὶ πάλι· «τὸ ὄνομά σου μύρο ποὺ σκορπιέται» (1,2). Νά, ἡ τῆς πηγαίας εὐωδίας διάδοσις, ἡ ὁποία ἄφθονα πλημμυρίζει τὶς θεϊκές της πνοές, ἀπὸ τοὺς πάνω καὶ καθαρώτατους Ἀγγέλους, μέχρι τὰ τελευταῖα κτίσματα καὶ τὰ κάνει ὅλα νὰ εὐωδιάζουν, σύμφωνα μὲ τὸν Ἀρεοπαγίτη Διονύσιο (Ἐκκλησ. Ἱεραρ. κεφ. Δ´)· σχετικὰ μὲ τὴν ὁποία εὐωδία εἶπε ὁ Ἰσαὰκ στὸ υἱὸ τοῦ Ἰακώβ· «ἡ εὐωδία τοῦ υἱοῦ μου εἶναι σὰν τοῦ ἀγροῦ, τὴν ὁποία εὐλόγησε ὁ Κύριος» (Γέν. 27,27).

Πάλι, ὅταν τρῷς ἢ πίνῃς, σκέψου πὼς ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ δίνει σὲ ὅλα τὰ φαγητὰ νοστιμάδα καὶ μόνο μὲ αὐτὸν εὐχαριστημένος, μπορεῖς νὰ πῇς: «Νὰ χαίρεσαι ψυχή μου διότι, καθὼς ἔξω ἀπὸ τὸν Θεόν σου δὲν ὑπάρχει καμμία ἀνάπαυσις, ἔτσι ἔξω ἀπὸ αὐτόν, δὲν ὑπάρχει καὶ καμμία γλυκύτητα ἢ νοστιμάδα· ὁπότε, σὲ αὐτὸν μόνο μπορεῖς νὰ εὐχαριστιέσαι, καθὼς ὁ Δαβὶδ σὲ παρακινεῖ λέγοντας «Δοκιμάστε καὶ δεῖτε πόσο καλὸς εἶναι ὁ Κύριος» (Ψαλμ. 33, 8). Καὶ ὁ Σολομώντας σὲ πληροφορεῖ λέγοντας σχετικὰ μὲ αὐτό· «ὅτι ὁ καρπὸς του εἶναι γλυκὸς στὸ λαρύγγι μου» (Ἆσμα 2,3).

Ὅταν κινήσῃς τὰ χέρια σου, γιὰ νὰ κάνῃς κανένα ἔργο, σκέψου, πὼς ὁ Θεὸς εἶναι ἡ πρώτη αἰτία ἐκείνου τοῦ ἔργου καὶ σύ, δὲν εἶσαι ἄλλο, παρὰ ἕνα ζωντανὸ ὄργανό του· στὸν ὁποῖο σηκώνοντας τὸν λογισμό σου, πὲς ἔτσι: «Πόση εἶναι ἡ χαρὰ ποὺ δοκιμάζω μέσα στὸν ἑαυτό μου, Ὕψιστε Θεὲ τοῦ σύμπαντος! Γιατὶ ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ κάνω χωρὶς ἐσένα κανένα πρᾶγμα· πράγματι, εἶσαι ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἀρχικὸς δημιουργὸς κάθε πράγματος».

Ὅταν βλέπῃς σὲ ἄλλους ἀγαθότητα, σοφία, δικαιοσύνη καὶ ἄλλες ἀρετές, κάνοντας μὲ τὸ νοῦ σου αὐτὸν τὸν διαχωρισμό, πὲς στὸν Θεό σου· «Ὦ πλουσιώτατε θησαυρὲ τῆς ἀρετῆς, πόση εἶναι ἡ χαρά μου! διότι ἀπὸ σένα καὶ διὰ σοῦ μόνου προέρχεται κάθε καλό· καὶ διότι ὅλο τὸ καλό, κατὰ σύγκρισι τῶν θείων σου τελειοτήτων, εἶναι μηδέν· σὲ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, γι᾿ αὐτὸ καὶ γιὰ κάθε ἄλλο καλὸ ποὺ ἔκανες στὸν πλησίον μου· ἀλλὰ θυμήσου, Θεέ μου, καὶ τὴ δική μου φτώχεια καὶ τὴν μεγάλη ἀνάγκη ποὺ ἔχω γιὰ τὴν ἀρετή».

Καὶ γιὰ νὰ πῶ γενικά, ὅσες φορὲς δῇς στὰ κτίσματα κάποιο πρᾶγμα νὰ σὲ ἀρέσῃ καὶ σὲ εὐχαριστῇ, μὴ σταματήσῃς σ᾿ αὐτό, ἀλλὰ πέρασε μὲ τὸν λογισμό σου στὸ Θεὸ καὶ πές· «Ἂν Θεέ μου, τὰ κτίσματά σου εἶναι τόσο ὡραῖα, τόσο χαροποιά, τόσο ἀρεστά, πόσο ἀράγε ὡραῖος, πόσο χαροποιὸς καὶ γλυκύτατος εἶσαι ἐσὺ ὁ Κτίστης ὅλων αὐτῶν»!

Ἐὰν λοιπόν, ἀγαπητέ, ἔτσι κάνῃς, μπορεῖς νὰ ἀπολαμβάνῃς τὸν Θεὸ μέσα ἀπὸ τὶς πέντε αἰσθήσεις σου καὶ νὰ ἀνεβαίνῃς πάντα ἀπὸ τὰ κτίσματα στὸν Κτίστη, μὲ τρόπο ποὺ ἡ δημιουργία τῆς κτίσεως νὰ σοῦ γίνεται μία θεολογία καὶ ἀκόμη εὑρισκόμενος σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο τῶν αἰσθήσεων, νὰ φαντάζεσαι ἐκεῖνο τὸν νοητό. Ἐπειδὴ καὶ εἶναι ἀλήθεια, ὅλος ὁ κόσμος καὶ ὅλη ἡ φύσις, δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ ἕνας νόμος καὶ ἕνα ὄργανο κάτω ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀόρατα βρίσκεται ὁ Δημιουργὸς καὶ τεχνίτης, ἐνεργώντας καὶ δείχνοντας τὴν τέχνη του καὶ μὲ τὰ ὁρατὰ καὶ ὑλικὰ προβάλλει τὶς ἀόρατες καὶ ἀσώματες ἐνέργειες καὶ τελειότητές του ⁽⁴⁾.

 

^1. Γιὰ αὐτὸ ὁ μέγας ἐκεῖνος Αὐγουστίνος ἔλεγε, ὅτι, «ὅσα κτίσματα εὑρίσκονται εἰς τὸν κόσμον, ὁμιλοῦσι μὲ τοὺς ἐνάρετους ἄνδρας μὲ μίαν γλῶσσαν βουβὴν ἀληθινὰ καὶ σιωπηλήν, ἀλλὰ κατὰ πολλὰ ἐνεργητικήν, ἡ ὁποία εὔκολα ἀκούεται καὶ καταλαμβάνεται ἀπὸ αὐτοὺς καὶ τοὺς παρακινεῖ περισσότερον εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ ἀγάπην καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ πάντα ἐβρίσκουν ἀφορμὴν νὰ λαμβάνουν καλοὺς καὶ εὐλαβητικοὺς λογισμούς». Καὶ ὁ θεολόγος Γρηγόριος λέγει· «Ὅλα δοξάζουν τὸν Θεὸ μὲ ἀλάλητες φωνές· γιὰ ὅλα εὐχαριστεῖται ὁ Θεὸς διὰ μέσου ἐμοῦ· καὶ ἔτσι ὁ ὕμνος ἐκείνων γίνεται δικός μας, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐγὼ παίρνω τὸν ὕμνο». (Λόγος εἰς τὴν Καινὴν Κυριακήν). Ὁπότε καὶ οἱ τρεῖς παῖδες πῆραν ἀφορμὴ ἀπὸ ὅλα τὰ δημιουργήματα νὰ δοξολογήσουν τὸν Κτίστη στὸν ὕμνο τους.

^2. Σημείωσε ὅτι, κατὰ τὸν ἅγιο Μάξιμο, ἡ οὐσία τῶν ὑπαρκτῶν ἔχει εἰκόνα τοῦ Πατέρα, ἡ δύναμις τοῦ Υἱοῦ, ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε κατὰ ὅποιον τρόπο παραθέτει αὐτὸν σὰν Θεὸ ποιητή, ὄχι μόνο πὼς εἶναι ἕνας, ἀλλὰ καὶ πὼς εἶναι Τρία.

^3. Βλέπε τὸ λη´ κεφ. τῶν φυσικῶν καὶ θεολογικῶν τοῦ μεγάλου τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγορίου στὴ Φιλοκαλίας, ποὺ λέγει ἐκεῖνος ὁ θειότατος νοῦς ὅτι τὸ ζωοποιὸ Πνεῦμα τοῦ σώματος, εἶναι ἕνας ἔρωτας νοερός, ὁ ὁποῖος προέρχεται ἀπὸ τὸ νοῦ καὶ τὸ Λόγο, καὶ ὑπάρχει στὸ λόγο καὶ στὸ νοῦ καὶ σὲ αὐτὸ ὑπάρχει τὸν λόγο καὶ τὸ νοῦ· καὶ ὅτι, σύμφωνα μὲ αὐτὸ τὸ ζωοποιὸ Πνεῦμα, ἡ νοερὰ καὶ ἡ λογικὴ ψυχή, πιὸ πολὺ ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους εἶναι, σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ ἐκεῖνοι δὲν ἔχουν τέτοιο εἴδους ζωοποιὸ Πνεῦμα, διότι δὲν ἔχουν τὸ σῶμα τὸ ὁποῖο νὰ δίνῃ ζωή.

^4. Γι᾿ αὐτό, ἀπὸ μὲν τὸ ἕνα μέρος ὁ Σολομώντας εἶπε· «ἀπὸ τὸ μέγεθος καὶ τὴν ὀμορφιὰ τῶν δημιουργημάτων, παίρνουμε τὴν ἀνάλογη ἰδέα γιὰ τὴν δημιουργία τους» (Σοφ. 13,5)· ἀπὸ δὲ τὸ ἄλλο ὁ μακάριος Παῦλος· «Μολονότι εἶναι ἀόρατες καὶ ἡ αἰώνια δύναμις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ θεϊκή του ἰδιότητα, μποροῦσαν νὰ τὶς ἰδοῦν μέσα στὴν δημιουργία, ἀπὸ τότε ποὺ ἔγινε ὁ κόσμος» (Ρωμ. 1,20). Προσθέτουμε καὶ αὐτὸ ἐδῶ ὅτι γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ δημιουργήθηκαν, ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος, ὅλα τὰ Δημιουργήματα, μὲ λόγο καὶ μὲ σοφία, ἀπὸ δὲ τὸ ἄλλο, οἱ ἄνθρωποι πλουτίσθηκαν μὲ δύναμι λογική, μελετώντας τοὺς λόγους τῶν δημιουργημάτων, ὥστε ἀπὸ τὴ λογικὴ αὐτὴ δύναμι νὰ ἀνεβαίνουν στὴ γνῶσι καὶ μελέτη τοῦ προαιώνιου καὶ ἐνυπόστατου λόγου, ἀπὸ τὸν Ὁποῖο τὰ πάντα ἔγιναν. «Πάντα γάρ φησι, δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν, ὃ γέγονεν» (Ἰωάν. 1,3). Ἐπειδὴ ἀπὸ τὶς αἰτίες γνωρίζουμε τὰ ἀποτελέσματα, καὶ ἀπὸ τὰ ἐπακόλουθα, τί προηγήθηκε· ὥστε φθάνει μόνο κάποιος νὰ γνωρίζει νὰ σκέφτεται σωστὰ καὶ ἀμέσως, μέσα στὴν Δημιουργία βρίσκει τὴν πίστι καὶ ἀπὸ τὰ Κτίσματα καί τοὺς μελετώμενους λόγους τῶν κτισμάτων, ἀντιλαμβάνεται καὶ πιστεύει χωρὶς ἀμφιβολία ὅτι ὑπάρχει Θεός.

Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες

Oυδέποτε πολιτικοί τόσο σπιθαμιαίου αναστήματος, σαν τον πρώην καταληψία της Γκράβας που παριστάνει τον πρωθυπουργό, σε τόσο λίγο χρόνο κακούργησαν τόσο πολύ σε βάρος του Έθνους.

Οι συριζαίοι φασίστες της «πολιτικής ορθότητας» και του εθνομηδενισμού θύουν και απολύουν άνευ ουσιαστικής αντιδράσεως και αντιστάσεως. Έχουν καταληφθεί από αμόκ καταστροφής των πνευματικών στηριγμάτων του Έθνους.

Οι Εφιάλτες και οι Πηλιογούσηδες της συμμορίας του Τσίπρα πρόδωσαν σήμερα και τη Μακεδονία μας.

Ήδη η αδέκαστη Ιστορία τους έχει αναγράψει με μελανά γράμματα στις δέλτους της.

Απομένει και η αντίδραση του κυρίαρχου, κατά το Σύνταγμα, ελληνικού λαού.

Ας ελπίσουμε ότι η πλειοψηφία του τελευταίου θα αναλάβη, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, τις ευθύνες της.

Υ.Γ. Αλγεινή εντύπωση προκαλεί η στάση του «συγκυβερνήτη» και εμπόρου της εθνικοφροσύνης Καμμένου που αντί να αποσύρει την εμπιστοσύνη του κόμματός του αρκέστηκε απλώς στη δήλωση πως δεν θα ψηφίσει την προδοτική συμφωνία! Είναι το ίδιο συνυπεύθυνος με τον πρωθυπουργό της αισχύνης και της ήττας!

Πηγή: Αβέρωφ

(Τὸ παρακάτω ἄρθρο δημοσιεύτηκε πρὶν ἀπὸ τρία χρόνια ἀκριβῶς. Πιστεύουμε πὼς τὸ μήνυμά του ἔχει κάποια διαχρονικότητα καὶ τὸ ἐπαναδημοσιεύουμε).

Δὲν εἶναι “pride parade” (παρέλαση ὑπερηφάνειας). Εἶναι μᾶλλον δημόσια δήλωση καὶ ἐπισφράγιση τῆς ἤδη ἐπιτελούμενης αὐτοκαταστροφῆς τους. Ναί. Παράλληλα εἶναι καὶ ἔμμεση, ἀπεγνωσμένη αἴτηση ἀκρόασης ἀλλὰ καὶ βοήθειας. Χρειάζονται βοήθεια οἱ ψυχές. Ποιὸς νὰ τοὺς βοηθήσει ὅμως, ὅταν ἔχουν κλειστά τα αὐτιὰ τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς τους; Τὸ γνωρίζουν πολὺ καλὰ οἱ «αὐτόχειρες» καὶ δὲν εἶναι δύσκολο νὰ τὸ ὁμολογήσουν, ἂν τοὺς προσεγγίσει κάποιος καὶ συζητήσει εἰλικρινὰ μαζί τους. Εἶναι ἕνας τρόπος ὁριστικῆς δήλωσης «αὐτοκτονίας» ψυχικῆς καὶ κατὰ δεύτερο λόγο σωματικῆς. Εἶναι ἀπόλυτα ἐγωιστικὴ ἐνέργεια.

Εἶναι δὲ καὶ πράξη πρόκλησης καὶ μωρίας. Διότι μοιάζει μ΄ αὐτὸ ποὺ κάνουν τὰ μικρὰ παιδιά, ὅταν θυμώνουν ἀπὸ τὸν ἔλεγχο ποὺ τοὺς γίνεται. Χτυπᾶνε τὸ κεφάλι τους στὸν τοῖχο, πέφτουν κάτω καὶ λερώνονται, γκρεμίζουν, κάνουν ὅ,τι μποροῦν, γιὰ νὰ τρομάξουν τοὺς γονεῖς, γιὰ νὰ τοὺς κάνουν νὰ τὰ προσέξουν. Ἡ διαφορὰ ἐδῶ ὅμως εἶναι πὼς ξέρουν οἱ πάσχοντες ὅτι δὲν ὁδηγεῖ πουθενὰ αὐτὸ ποὺ κάνουν. Ξέρουν ἐπίσης ὅτι ὑπάρχει δρόμος ἐπιστροφῆς, ἀσχέτως σὲ ποιὰ κατάσταση βρίσκεται ὁ καθένας καὶ δὲν τὸν θέλουν, διότι...
τοὺς ἔχει δεμένους γερὰ ὁ ἐγωισμός τους.

Γιατί ὅμως νὰ συμβαίνει αὐτό; Κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο (Ρωμ.α΄,25-27), ὁ ἄνθρωπος ἐκπίπτει σ΄ αὐτὴν τὴν κατάσταση, ἀφοῦ πρῶτα ἐγκαταλείψει τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Καὶ σχολιάζει ὁ Θεοδώρητος: «Εἶναι ταιριαστὴ ἡ παρανομία μὲ τὴ δυσσέβεια (τὴν ἀλλοίωση τῆς ἀλήθειας). Διότι, ὅπως ἀντικατέστησαν τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ ψέμα, ἔτσι μετέβαλαν τὴν νόμιμη ἐπιθυμία τῆς σαρκικῆς ἀπόλαυσης σὲ παράνομη».

Εἶναι δύσκολο νὰ πιστέψει κανεὶς πὼς μπορεῖ νὰ γίνει εὔκολα ἡ μετάβαση στὸ παρὰ φύση. Εἶναι ἄλλο πράγμα ἡ ὑπερβολή, ὅταν γίνεται ὡς τάση κορεσμοῦ κάποιας φυσικῆς ἀνάγκης-διεργασίας, ἐνστικτωδῶς, χωρὶς ἐγκράτεια, καὶ ἄλλο, ὅταν περνάει στὸ παρὰ φύση. Λειτουργεῖ ὁ ἄνθρωπος ἔξω ἀπὸ τὴ φύση του, ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀξιοπρέπεια. Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ αὐτοταπεινώνεται, νὰ παραδίνεται ὡς ἄθυρμα στὶς ἁμαρτωλὲς καὶ ἐξουθενωτικὲς ἐπιθυμίες τὶς δικές του καὶ τοῦ ἑτέρου καὶ νὰ καθίσταται ἀντικείμενο δυστυχές, ἐλαυνόμενο ἀπὸ τὰ πάθη ἐντεῦθεν κακείθεν. Νὰ πάσχει ἀπὸ ἀπώλεια τῆς αὐτοσυνειδησίας καὶ νὰ περιφέρεται ὡς ζωντανὸ πτῶμα. Θὰ διαφυλάξει, θὰ περιφρουρήσει αὐτὸ τὸ κάτι, ποὺ τὸν ξεχωρίζει ὡς ἰδιαίτερο πλάσμα καὶ πρόσωπο, ποὺ τοῦ δίνει οὐσιαστικὴ χαρὰ νὰ γεύεται τὰ τόσα θαυμάσια τῆς ζωῆς. Οὐσιαστικά το παρὰ φύση εἶναι αὐτὸ ποὺ δὲν εἶναι φυτεμένο στὸν ἄνθρωπο γιὰ τὴν φυσικὴ καὶ φυσιολογικὴ ζωή.

Θέλουν νὰ πάρουν καὶ ρεβὰνς ἀπὸ κάπου, ἀπὸ κάποιον. O καθένας τοὺς ἔχει τὸ λόγο του. Ἔτσι βρέθηκαν μὲ τὸν ἴδιο πόνο, μὲ τὴν ἴδια «βαριὰ ἀρρώστια» καὶ εἶπαν νὰ ἀλληλοπαρηγορηθοῦν στὸν κοινὸ πόνο καὶ στὴν ἀπόγνωσή τους καὶ νὰ φωνάξουν. Ἴσως νὰ μὴν ἔχουν συνειδητοποιημένο τὸ στόχο. Δὲν ἔχει σημασία αὐτό. Εἶναι ἀδύνατο νὰ μὴν ἔχουν βιώσει κάποιο δυνατὸ χτύπημα, κάποια δυνατὴ ἐμπειρία στὴ ζωή τους, ποὺ τοὺς κλόνισε, τοὺς ταρακούνησε, τοὺς «χάλασε». Ἀποστερήθηκαν τουλάχιστον τὴν ἀναγκαία φυσικὴ ἀγάπη κι αὐτὸ ἦταν καθοριστικὸ στὴ συνέχεια, ὥστε νὰ ἐξοκείλουν καὶ νὰ ὁδηγηθοῦν στὴ συγκεκριμένη στάση ζωῆς, ἀναζητώντας τὴν πλήρωση τοῦ κενοῦ μὲ κίβδηλα ὑποκατάστατα. Κι ἂν ἦταν εὐαίσθητες ψυχές, χωρὶς θεμέλια ἠθικά, πνευματικὰ καὶ δὲν βρῆκαν στήριγμα, κατανόηση, ἀγάπη, συναντίληψη, (συμπαράσταση), ὁδηγήθηκαν σ΄ αὐτὴν τὴν αὐτοκαταστροφικὴ συμπεριφορά. Διότι, τελικὰ ναί, ἀποδέκτης αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς εἶναι ὁ ἐαυτός τους. Εἶναι ἡ αὐτοκαταστροφή. Πρῶτα ὁ θάνατος τῆς ψυχῆς, καθιστώντας μαρτυρικὴ τὴ ζωή, ἄσχετα ἂν τὸ πιστεύουν ἢ ὄχι καὶ κατὰ δεύτερο λόγο καὶ τοῦ σώματος μὲ τὶς ὅποιες συνέπειες.

Γι΄ αὐτὸ χρειάζεται προσέγγιση ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ, στὴν κάθε ψυχή, ὅπου εἶναι δυνατόν. Ἡ χριστιανικὴ ἀντιμετώπιση μᾶς ἐνδιαφέρει, ὄχι οἱ γενικότητες. Ὁ χριστιανὸς δὲν ἀντιπαθεῖ τὸν ἄρρωστο ἀλλὰ τὴν ἀρρώστια. Αὐτὸ εἶναι ξεκάθαρος κανόνας. Ἔτσι θέλουμε νὰ τοὺς βλέπουμε, νὰ τοὺς προσεγγίζουμε καὶ νὰ τοὺς τὰ λέμε. Ὅποιος ἔχει συγγενῆ, γνωστό, φίλο, ἃς τὸν πλησιάσει. Ἔχουν μεγάλη ἀνάγκη. Δὲν μπορεῖ νὰ μὴν πνίγονται ἀπὸ τὸ ἀδιέξοδο ποὺ τοὺς ἔχει περιζώσει. Τουλάχιστον ὅσοι συμβαίνει νὰ εἶναι θύματα αὐτῆς τῆς ἐνορχηστρωμένης παγκόσμιας καταστροφικῆς κίνησης.

Χρειάζονται θεραπεία. Ἂν καὶ ὅσοι τὴ δέχονται. Ἂν ἔχει σκληρύνει ἡ καρδιὰ τόσο πολὺ ἢ ἡ συνήθεια τοῦ πάθους ἔχει κατακυριεύσει τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα, τότε εἶναι δύσκολά τα πράγματα. Συμβαίνει ὁ ἄνθρωπος νὰ εἶναι ἄρρωστος καὶ νὰ μὴ θέλει νὰ τὸ παραδεχτεῖ. Ἐπιπλέον νὰ καυχιέται γιὰ τὴν ἀρρώστιά του. Γὶ΄ αὐτοὺς γράφει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος: «Εἶναι φοβερὸ νὰ κάνει κάποιος αἰσχρὰ πράγματα. Ὅταν τὰ κάνει καὶ αἰσθάνεται ντροπὴ γὶ΄ αὐτά, τότε μειώνεται στὸ μισὸ ἡ αἰσχρότητά τους. Ὅταν ὅμως τὰ κάνει καὶ καυχιέται, τότε φτάνει στὴ βαριὰ κατάσταση τῆς ἀναισθησίας».(Ι. Χρυσόστομος, Φιλιπ.γ, 19. Ὑπόμνημα Τρεμπέλα).

Πάντως στὴν κατάσταση ποὺ εἶναι οἱ συνάνθρωποί μας, πιθανότερο εἶναι νὰ ταπεινωθοῦν καὶ νὰ συνέλθουν μὲ ἕνα λόγο ἀλήθειας, παρὰ μὲ τὴν ἀποπομπὴ καὶ τὴν ἀπαξίωση. Δὲν αἰσθάνονται τὴν ντροπὴ ποὺ νομίζουμε, διότι ἤδη τὴν ἔχουν χάσει. Καὶ τὸ ξέρουν καλὰ πὼς δὲν ἔχουν νὰ χάσουν τίποτα, ἀφοῦ ἤδη ἔχουν χαμένα τὰ πάντα.

Ἔτσι εἶχε καταντήσει ὁ κόσμος τὴν ἐποχὴ τοῦ Νῶε. Στὴ Γένεση (κεφ. στ, 3): «Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς΄ οὐ μὴ καταμείνη τὸ πνεῦμα μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰώνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας…», ὁ ἅγιος Χρυσόστομος σχολιάζει: «Πνεῦμα ἐδῶ ὀνόμασε τὴν προνοητική του δύναμη, προαναγγέλλοντας τὴν καταστροφή τους, ἐπειδὴ κατάντησαν αὐτοὶ νὰ εἶναι σάρκες, δηλαδή, νὰ καταδαπανοῦν τὸν ἑαυτό τους σὲ σαρκικὰ πράγματα, σὰν νὰ ἔχουν μόνο σάρκα καὶ ἀπέμειναν χωρὶς ψυχή».

Ζοῦν χωρὶς ψυχή!!! Δὲν εἶναι μαρτύριο αὐτό;

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Ἡ Νέα Τάξη, ἡ λεγόμενη Παγκοσμιοποίηση, τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐντείνει τὶς προσπάθειές της, ὥστε νὰ μὴν ἀφήσει τίποτα ὄρθιο στὴν Ἑλληνορθόδοξη Ἑλλάδα. Μηχανεύεται τὰ πάντα καὶ ἔχει δυστυχῶς συμπαραστάτες ντόπιους, ἑλληνόφωνους ἀξιωματούχους ποὺ αὐτοαποκαλοῦνται μεταμοντέρνοι, ὀπαδοὶ τῆς ὕστερης Νεωτερικότητας, τῆς πολιτισμικότητας καὶ τοῦ διεθνισμοῦ καὶ χλευάζουν κάθε ἑλληνορθόδοξη παραδοσιακὴ ἐθνικὴ ἀξία. Στὸ στόχαστρο ἔχουν μπεῖ ἡ Ὀρθοδοξία, τὸ Ἔθνος, τὸ σχολεῖο καὶ ἡ οἰκογένεια. Δηλαδή, ἡ μεθόδευσή τους τείνει νὰ ἀνατρέψει ἐκ βάθρων τὸν ἐκκλησιαστικό, ἐθνικό, ἐκπαιδευτικὸ καὶ οἰκογενειακὸ ἱστὸ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ὥστε τὸ ἑπόμενο βῆμα νὰ εἶναι, ὅπως πιστεύουν καὶ ἐπιδιώκουν, ἡ καταβαράθρωση ὅλων τῶν θεσμῶν καὶ τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν καὶ κατὰ συνέπεια ἡ διάλυση τῆς ἀπαραίτητης συνοχῆς τοῦ κράτους, ἀφοῦ θὰ τὸ ἔχουν στερήσει ἀπὸ τὶς ζωογόνες ρίζες του, μεταξὺ τῶν ὁποίων τὸ ζωντανότερο κύτταρο ποὺ εἶναι ἡ οἰκογένεια καὶ ποὺ ἀποτελεῖ τομέα ἰδιαίτερα καθαγιασμένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἡ θεμελίωσή της στηρίζεται στὸ ἱερὸ μυστήριο τοῦ γάμου.

Φωτογραφία τῆς Nelly, ἑλληνικὴ ὕπαιθρος

Ἡ Νέα Τάξη, ἡ λεγόμενη Παγκοσμιοποίηση, τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐντείνει τὶς προσπάθειές της, ὥστε νὰ μὴν ἀφήσει τίποτα ὄρθιο στὴν Ἑλληνορθόδοξη Ἑλλάδα. Μηχανεύεται τὰ πάντα καὶ ἔχει δυστυχῶς συμπαραστάτες ντόπιους, ἑλληνόφωνους ἀξιωματούχους ποὺ αὐτοαποκαλοῦνται μεταμοντέρνοι, ὀπαδοὶ τῆς ὕστερης Νεωτερικότητας, τῆς πολιτισμικότητας καὶ τοῦ διεθνισμοῦ καὶ χλευάζουν κάθε ἑλληνορθόδοξη παραδοσιακὴ ἐθνικὴ ἀξία. Στὸ στόχαστρο ἔχουν μπεῖ ἡ Ὀρθοδοξία, τὸ Ἔθνος, τὸ σχολεῖο καὶ ἡ οἰκογένεια. Δηλαδή, ἡ μεθόδευσή τους τείνει νὰ ἀνατρέψει ἐκ βάθρων τὸν ἐκκλησιαστικό, ἐθνικό, ἐκπαιδευτικὸ καὶ οἰκογενειακὸ ἱστὸ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ὥστε τὸ ἑπόμενο βῆμα νὰ εἶναι, ὅπως πιστεύουν καὶ ἐπιδιώκουν, ἡ καταβαράθρωση ὅλων τῶν θεσμῶν καὶ τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν καὶ κατὰ συνέπεια ἡ διάλυση τῆς ἀπαραίτητης συνοχῆς τοῦ κράτους, ἀφοῦ θὰ τὸ ἔχουν στερήσει ἀπὸ τὶς ζωογόνες ρίζες του, μεταξὺ τῶν ὁποίων τὸ ζωντανότερο κύτταρο ποὺ εἶναι ἡ οἰκογένεια καὶ ποὺ ἀποτελεῖ τομέα ἰδιαίτερα καθαγιασμένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἡ θεμελίωσή της στηρίζεται στὸ ἱερὸ μυστήριο τοῦ γάμου.

Αὐτόν, λοιπόν, τὸν ἱερὸ πολιτειακὸ θεσμὸ ἐπιχειρεῖ νὰ ἐξολοθρεύσει ἡ Νέα Τάξη, γιατί ἡ ἱερότητά του στέκεται, μοναδικὸ ἴσως, ἐμπόδιο στὰ καταχθόνια σχέδιά της μετὰ τὴν εὐχερῆ διείσδυσή της στὰ σχολεῖα καὶ σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς ἐκπαίδευσης, τὶς ὁποῖες καὶ ἔχει ἁλώσει. Δὲν περνᾶ ἁπλὰ μία δοκιμασία σήμερα ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογένειας, ὅπως συνηθίζουν νὰ γράφουν, στὰ πλαίσια μίας γενικότερης δοκιμασίας θεσμῶν. Δὲν εἶναι ἁπλὰ ἕνας θεσμὸς ἡ οἰκογένεια, ἀλλὰ ἡ ρίζα τῆς κοινωνίας, ὁ πρωταρχικὸς πυρῆνας της. Γνωρίζουν οἱ κακόβουλοι ὅτι, ἅμα σαπίσει ἡ ρίζα, θὰ σαπίσει καὶ ὁ καρπός, καὶ καρπὸς τῆς οἰκογένειας εἶναι τὰ παιδιὰ ὡς νίκη πάνω στὸ θάνατο. Κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, χριστιανικὸ σπίτι ἴσον ἐκκλησία καὶ μέσα σ΄ αὐτὸ οἱ γονεῖς ἀνατρέφουν τὰ παιδιὰ μὲ τὴν κρυφὴ ἐλπίδα νὰ τὰ μετατρέψουν σὲ ἀγγέλους. Στὸν χῶρο τῆς πατρικῆς ἑστίας μὲ τὴν ἕνωση τῶν δύο προσώπων καὶ τὴν παρουσία τῶν παιδιῶν καλλιεργεῖται ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἀγωγὴ ποὺ στηρίζεται στὰ ἑλληνορθόδοξα ἤθη καὶ ἔθιμα, μὲ κύρια χαρακτηριστικὰ τὴν πατροπαράδοτη σεμνότητα, τὴν ἀνθρωπιά, τὴν καλωσύνη, τὴν ἀξιοπρέπεια, τὴν εὐγένεια. Αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά, ὅμως, γνωρίσματα τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας ἡ Νέα Τάξη, μὲ τὶς ἐπιταγές της, θέλει νὰ τὰ καταστρέψει, ὥστε ἀλλοιώνοντας τὸν ἱστὸ τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ κράτους, ν΄ ἀφήσει ἕρμαια στὶς διαθέσεις της τὴ μάννα, ποὺ εἶναι ἡ ψυχὴ τῆς οἰκογένειας, τὸν πατέρα, σκέπη καὶ προστασία της καὶ κυρίως τὰ παιδιά.

Τὸ διαβρωτικό της ἔργο τὸ ξεκινάει ἀπὸ τὴ γυναίκα ποὺ θέλει ὁλοκληρωτικὰ καὶ ὕπουλα τὸν ἠθικὸ ἐξολοθρεμό της καὶ τὸ πετυχαίνει μὲ τὴν προπαγάνδα μέσα ἀπὸ δῆθεν καινοτομίες καὶ ἐκσυγχρονισμούς, διαβρώνοντας ἔτσι τὴν ἔννοια τῆς μητέρας καὶ τὸ ὑπέρτατο μεγαλεῖο της, ὅπως τὸ ἔχουν ὑμνήσει πολλοὶ Ἕλληνες λογοτέχνες. Πρὶν προχωρήσω, ἂς ἀκούσουμε ἕνα ποιητὴ γιὰ νὰ ξαναθυμηθοῦμε τί σημαίνει Ἑλληνίδα μάννα. Ἀπὸ τὸν Βερίτη τὸ ποίημα:

ΜΑΝΝΑ ΓΛΥΚΥΤΑΤΗ

Ἀφιερωμένο στὴ Χριστιανὴ Μητέρα

Θέ μου, νὰ κάμω σὲ Σένα θερμὴ προσευχὴ γιὰ τὴ Μάννα! Θέ μου, ἡ ἀγάπη Σου ἂς εἶν΄ πιὸ βαθειά, πιὸ γλυκειὰ γιὰ τὴ Μάννα! Μέσα της κάμε ν΄ ἁπλώνεται πάντα ἡ δική Σου γαλήνη, καὶ στὶς πληγὲς τῆς καρδιᾶς της ἡ χάρη Σου βάλσαμο ἂς γίνει! Μάννα γλυκύτατη, Μάννα οὐρανόσταλτη, ἀτίμητη Μάννα! δὲ σὲ θαμπώνουν ἀπάτες ἐσένα κι ὀνείρατα πλάνα. Πάνω στὸ χρέος ἀκοίμητη ἐσύ, νύχταμέρα σκυμμένη, τ΄ ἄπειρο ἀκοῦς μὲς στὸ χάος μία-μία τὶς στιγμὲς νὰ σημαίνει. Τόσο ἡ ψυχή σου εἶν΄ ἁπλή, ποὺ μιλᾶ μὲ τ΄ ἀμίλητα πλάσματα, κι οὔτε γελιέσαι ποτὲ μ΄ ὅσα φτιάνει τὸ ψέμα φαντάσματα. Πάνω ἀπ΄ τὸ λίκνο μᾶς σκύβοντας, ἄγγελε ὤ, τὴ χαρά σου! τὰ μεταξένια σου ἁπλώνεις φτερά, τὰ μεγάλα φτερά σου. Ώ, τὸ γλυκό, τρυφερό σου, μαννούλα, κι ὁλοθερμὸ φίλημα, στοῦ βρεφικοῦ μας ὀνείρου τ’ ἀθῶο κι ἁπλὸ παραμίλημα! Ὤ, πῶς πονᾶς ὅταν βλέπεις ἐμᾶς στὸ κρεββάτι τοῦ πόνου, καὶ στοὺς δικούς μας κινδύνους, καλή, πόσα φίδια σὲ ζώνουν! Πόσες φορές σοῦ τρυπᾶμε, φτωχή, τὴν  καρδιὰ μὲ μαχαίρι, καὶ πόσες ἄλλες σηκώσαμε ἀπάνω σου βέβηλο χέρι! Πόσες φορὲς σ΄ ἀνεβάσαμε ἀπάνω σὲ ξύλον ὀδύνης, δίχως ἐσὺ καὶ μία λέξη πικρὴ παραπόνου ν΄ ἀφήνης! Κι ὤ, πόσες ἄλλες φορὲς στοῦ φριχτοῦ Γολγοθᾶ μας τὰ σκότη μόνη σου κλαῖς, σ΄ ἕνα θρῆνο βουβό, τὴ χαμένη μας νιότη! Ὅλα μας τὰ ’μαθες Μάννα γλυκύτατη, ἀτίμητη Μάννα, καὶ μὲ τῆς Πίστης μας τ΄ ἅγιό μας ἔθρεψες κι ἄφθαρτο μάννα. Ἕνα κομμάτι χρυσάφι μας ἔκρυψες μέσα βαθιά μας, νὰ μπουμπουκιάσουν οἱ ἀνθοὶ λαχταρᾶς τοῦ καλοῦ στὴν καρδιά μας. Μάννα! Ποῦ βρῆκες τὴν τόση στοργή, τὴν ἀγάπη τὴν τόση; Μὲσ΄ τὴν ψυχή σου ἀπ΄ τὸ χέρι τοῦ Πλάστη μας ἔχει φυτρώσει!

Ἅγιοι Δαυὶδ Κομνηνὸς καὶ τὰ τέκνα του, Βασίλειος, Γεώργιος καὶ Μανουὴλ μαζὶ μὲ τὸν ἀνιψιὸ καὶ διάδοχο τοῦ θρόνου του, Ἀλέξιο.

Ἀφοῦ αὐτὰ εἶναι τὰ χαρακτηριστικά της ἑλληνορθόδοξης μάννας, ἡ ἀλώβητη ὕπαρξή της ἀνατρέπει τοὺς ὑποχθόνιους στόχους τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς Νέας Τάξης, τῆς παγκόσμιας κυβέρνησης καὶ γι΄ αὐτὸ μπαίνουν σὲ ἐνέργεια οἱ θεμελιακοὶ μηχανισμοὶ ἀποπροσανατολισμοῦ καὶ διάβρωσης ἀπὸ εἰδικευμένους ἰδεολογικοὺς μηχανισμούς, εἰσαγόμενους καὶ υἱοθετούμενους ἀπὸ τὴν κρατικὴ ἐξουσία. Χαράσσονται λοιπὸν στὸν λαὸ ἰδεολογικὰ μηνύματα ποὺ ὁδηγοῦν σὲ πλήρη μετάλλαξη, σμιλεύονται νέα ἰδεολογικὰ πρότυπα μὲ στόχο τὴν ἐξάλειψη τῆς οἰκογενειακῆς μνήμης. Μετασχηματίζονται οἱ ἐθνικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἀξίες καὶ κατασκευάζονται νέοι σημασιολογικοὶ κώδικες ἀνατροπῆς τῶν παραδοσιακῶν ἐθνικῶν κωδίκων μὲ σημεῖα ἀναφορᾶς, ὄχι τοὺς δεσμοὺς αἵματος τῆς οἰκογένειας καὶ τῶν Ἁγίων της Πίστεως, ἀλλὰ τὰ ἐξατομικευμένα ἐξαμβλωματικὰ πρότυπα.

Συνέπεια ὅλων αὐτῶν τῶν φθοροποιῶν ἐνεργειῶν ἡ ξενομανία, ὁ δῆθεν μοντερνισμός, ἡ ἀδιαφορία καὶ τὸ μίσος γιὰ κάθε ἑλληνικὸ μὲ καλλιέργεια τῆς κακότητας καὶ τῆς καχυποψίας γιὰ κάθε τι ντόπιο. Ἀκολουθεῖ τὸ γκρέμισμα κάθε προγεφυρώματος ἀπέναντι στοὺς ἐχθρούς της Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος. Πράκτορες τῆς στρατευμένης ἀθεΐας, μὲ καταχθόνια καὶ ἐπιδέξια τεχνάσματα, στήνουν ἕνα πολυσύνθετο ἱστὸ ἀράχνης γιὰ νὰ μπλέξουν στὰ νήματά της τὸν ἀντιστεκόμενο ἀκόμη στὰ ἀνθελληνικά τους σχέδια τὸν Ὀρθόδοξο λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀφανισμὸς τῆς οἰκογένειας ἐξυπηρετεῖ τὰ σχέδια ἐκμηδένισης τῆς Θρησκείας καὶ τῆς Πατρίδας. Ὅλα αὐτὰ κρύβονται κάτω ἀπὸ σοβαροφανεῖς παγκόσμιους ὀργανισμούς. Ἔτσι, σήμερα ἡ Ἑλληνίδα γυναῖκα, εὐτυχῶς σὲ μικρὸ ἀριθμὸ ἀκόμη, παρουσιάζει εἰκόνα θλιβερή. Ἔχει ἐκτροχιαστεῖ μὲ τὴν πορνοκρατία τῶν μέσων μαζικῆς ἐπικοινωνίας.

Ἡ Ἑλληνίδα μητέρα εἶναι μητέρα ἡρώων καὶ Ἁγίων. Εἶναι βέβαιο ὅτι σύντομα θὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὶς ἐπιρροὲς τῶν κυκλωμάτων τῆς ρυπαρότητας καὶ θὰ ξαναφορέσει τὸν ἐσωτερικό της στολισμό, ποὺ μόνο αὐτὴ γνωρίζει νὰ θεωρεῖ ὡς ἀληθινό της καλλωπισμὸ καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ ψυχικός. Θὰ βγεῖ ἀπὸ τὴν παγίδα ποὺ τὴν ἔρριξαν ἄνομα ἑλληνικὰ καὶ ξένα συμφέροντα, ποὺ προπαγανδίζουν τὸν πανσεξουαλισμό, τὸν πολιτικὸ γάμο, τὶς ἐκτρώσεις, τὴν κατάργηση τοῦ ὀρθόδοξου γάμου καὶ καλλιεργοῦν τὴν κενοδοξία, τὴ φιλαρέσκεια, τὸν αἰσθησιασμό, τὴν ἀποχαλίνωση. Θὰ ξαναβρεῖ, εἶναι βέβαιο, τὴ σεμνότητα, τὴν κοσμιότητα, τὸ αἴσθημα τῆς ντροπῆς, τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ θὰ ἀποβάλλει τὸ σάβανο ποὺ τύλιξαν τὴν ψυχή της δολιοφθορεῖς τῶν ἑλληνορθόδοξων θεμελίων. Θὰ ἀντιδράσει στὸ καινούργιο παιδομάζωμα ἀπὸ τοὺς σύγχρονους διαφθορεῖς τῶν κρατῶν, τοὺς κράχτες τῆς ἀπιστίας ποὺ θέλουν νὰ μεταμορφώσουν τὰ παιδιὰ μὲ τὰ ὕπουλα ἐκπαιδευτικά τους  σχέδια, σὲ μητραλοῖες καὶ πατραλοῖες.

Τὸ εὐγενέστερο ἔθνος τοῦ κόσμου κινδυνεύει σήμερα καὶ ἀπὸ τὸν τάφο του ὁ φλογερὸς ἱεράρχης τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ ποτὲ Φλωρίνης Αὐγουστίνος, βροντοφωνάζει: «Τὸ ξαναλέω, πετάξτε ἀπὸ τὰ χέρια σας τὰ βιβλία τῆς ἀπιστίας, τὰ βιβλία τῶν ἰεχωβάδων καὶ τῶν ἄλλων αἱρετικῶν. Πετάξτε καὶ τὶς ἐφημερίδες τῆς ἀτίμου πλουτοκρατίας, ποὺ πλουτίζουν καὶ θησαυρίζουν καὶ κάνανε τεράστια συγκροτήματα, καὶ ὑβρίζουν καὶ αὐτές, μὲ τοὺς ἐλεεινοὺς συντάκτες τους, τὴ Θρησκεία, τὴν Πατρίδα, καὶ ὅλα τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ τῆς πίστεώς μας. Μὴ δίνεις φράγκο γι΄ αὐτές. Σὲ ρωτῶ: Ἂν αὔριο μία ἀπ΄ αὐτὲς τὶς ἐφημερίδες τῶν Ἀθηνῶν ὑβρίσει τὴ μάννα σου, θὰ δώσεις λεφτὰ γιὰ νὰ τὴν ἀγοράσῃς; Ὄχι, γιατί εἶσαι παιδὶ ποὺ ἀγαπᾶς τὴ μάννα σου. Αὐτὲς τὶς πατσαβοῦρες, ποὺ βρίζουν τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία μας, μὴ δίνεις φράγκο γιὰ νὰ τὶς ἀγοράσεις. Ἂν εἴχαμε χριστιανικὸ λαό, ἂν ὑπῆρχε Ἐκκλησία ζωντανή, ἐμεῖς μπορούσαμε νὰ κλείσουμε τὶς ἐφημερίδες τῆς διαφθορᾶς καὶ νὰ τοὺς διδάξουμε, ὅτι ἐδῶ εἶναι Ἑλλάδα, εἶναι Ὀρθοδοξία, ὅτι ἐδῶ βρίσκεται ὁ Θεός.

Μὴ παίρνεις ἐφημερίδες πορνικές, ποὺ διαφθείρουν καὶ καταστρέφουν κάθε ὅσιο καὶ ἱερό. Ἀπευθύνομαι ἰδιαίτερα σ΄ ἐσᾶς τοὺς γονεῖς ποὺ τρέμετε γιὰ τὰ παιδιά σας καὶ πρέπει νὰ τρέμετε. Ὤ, ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, κατεβῆτε κάτω στὴ γῆ, μὲ τὰ λευκά σας φτερά, γιὰ νὰ προστατέψετε τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ κανένας ἄλλος δὲν τὰ προστατεύει. Κανεὶς δὲν προστατεύει τὴ νεότητά μας, οὔτε οἱ παπάδες, οὔτε οἱ δάσκαλοι, οὔτε ἡ ἀστυνομία, οὔτε ὁ εἰσαγγελέας. Ὤ, ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, προστατέψτε τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, ποὺ εἶναι ἄξια καλύτερου μέλλοντος καὶ ἄξια κάθε προστασίας. Ἐσᾶς τοὺς γονεῖς, σᾶς παρακαλῶ, ἐν ὀνόματι τῆς ἁγίας μας πίστεως, νὰ εἶστε κέρβεροι στὰ παιδιά σας. Μὴν ἀκούσετε ἐμένα τὸν ἱερομόναχο, ἀκοῦστε τὸν ἀπόστολο Παῦλο ποὺ σᾶς λέει: «πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει»».

Ἡ «πολιτισμένη» ὅμως καὶ ὑποκριτικὴ Εὐρώπη ἀσχολήθηκε καὶ αὐτὴ μὲ φαρισαϊκὸ τρόπο μὲ τὸ θέμα τῆς οἰκογένειας καὶ μὲ προεξάρχοντα τὸν πρώην Πρωθυπουργὸ τῆς Ἀγγλίας, Tony Blair καὶ τὰ σχέδιά του γιὰ τὸν «τρίτο δρόμο ὡς μία νέα πολιτικὴ γιὰ τὸ νέο αἰῶνα» μᾶς πληροφορεῖ καὶ γιὰ λογαριασμό μας, χωρὶς νὰ μᾶς ρωτήσει ὅτι σήμερα ἡ ἀξία τῆς πολυπολιτισμικῆς καὶ πολυεθνικῆς κοινωνίας χαίρουν γενικῆς ὑποστήριξης καὶ ὅτι οἱ γονεῖς ἔχουν εὐθύνη γιὰ τὴν ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν τους, ἀλλὰ ὡστόσο ἀναφέρεται σὲ παγκόσμια ἀγορὰ καὶ πλανητικὴ κουλτούρα (ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, δὲν ξέρω γιὰ τοὺς Ἄγγλους, γνωρίζουμε πολὺ καλὰ τὶς συνέπειες καὶ τῆς παγκόσμιας ἀγορᾶς καὶ τῆς πλανητικῆς κουλτούρας καὶ τὰ δύο εἶναι ὀλετῆρες τοῦ τόπου μας). Κάνει λόγο ὁ πρώην Ἄγγλος Πρωθυπουργὸς γιὰ παγκοσμιοποιημένο κόσμο καὶ ἀναγνωρίζει ὅτι οἱ συνθῆκες ποὺ ἐκτρέφουν τὸ ἔγκλημα εἶναι ἡ διάλυση τῆς οἰκογένειας, ὅτι οἱ γονεῖς θὰ ἀναλαμβάνουν τὴν εὐθύνη γιὰ τὴ συμπεριφορὰ τῶν παιδιῶν τους καὶ τέλος προχωρεῖ, μὲ ἀσύστολο τρόπο, χωρὶς οὔτε κἄν νὰ ὑπαινίσσεται τὴν εὐθύνη τῆς ἐξαγώγιμης ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους Εὐρωπαίους κατευθυνόμενης διαφθορᾶς, κυρίως στὴν Ἑλλάδα λέγοντας: «Ἡ ὑποστήριξη τῆς οἰκογένειας. »Ἡ οἰκογενειακὴ ζωὴ δέχεται σοβαρὲς πιέσεις. Τὸ ποσοστὸ διαζυγίων ἔχει αὐξηθεῖ. Περισσότερα παιδιὰ μεγαλώνουν μέσα στὴ φτώχεια. Ἡ βία μέσα στὸ σπίτι ἔχει γίνει χειρότερη ἢ τουλάχιστον πιὸ ἐμφανής. Μία νέα προσέγγιση πρέπει νὰ βασίζεται στὴν κατανόηση τόσο τῶν στοιχείων ποὺ εἶναι σταθερὰ ὅσο καὶ ἐκείνων ποὺ ἀλλάζουν. »Ἡ οἰκογένεια ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι ἡ πιὸ σημαντικὴ μονάδα τῆς κοινωνίας. Ἡ μεγάλη πλειονότητα τῶν παιδιῶν συνεχίζει νὰ ἀνατρέφεται στὸ πλαίσιο τῆς οἰκογένειας. Ἡ μεγάλη πλειονότητα τῶν παιδιῶν συνεχίζει νὰ θέλει νὰ ζεῖ μέσα σὲ μία οἰκογένεια, ποὺ προσφέρει ὑποστήριξη, ἐκπαίδευση καὶ ἠθικὴ προετοιμασία ἔτσι ὅπως κανεὶς ἄλλος θεσμὸς δὲν μπορεῖ νὰ παρέχει.

Ὡστόσο, ἡ οἰκογένεια ἔχει ἀλλάξει. Σήμερα οἱ περισσότερες γυναῖκες θέλουν νὰ ἐργάζονται καὶ αὐτὸ σημαίνει νέες προκλήσεις γιὰ τὴν ἰσορροπία ἀνάμεσα στὴν ἐργασία καὶ τὴν οἰκογένεια. Ἐπιπλέον, ὑπάρχουν καὶ περισσότερα μονογονεϊκὰ νοικοκυριά. »Αὐτὲς οἱ ἀλλαγὲς ἔχουν προσθέσει νέες πιέσεις στοὺς γονεῖς. Ἐν τούτοις, οἱ κυβερνήσεις πολλὲς φορὲς ἔχουν προσφέρει λιγότερη, ἀντὶ γιὰ περισσότερη, στήριξη στὶς οἰκογένειες. »Χρειάζεται μία νέα προσέγγιση, ἡ ὁποία νὰ πηγαίνει πέρα ἀπὸ τὴν παλιὰ διαμάχη ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς ποὺ ἁπλῶς δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν οἰκογένεια καὶ ἐκείνους ποὺ θέλουν νὰ γυρίσουν  τὸ ρολόι πίσω, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ οἱ γυναῖκες δὲν εἶχαν βγεῖ ἀκόμα στὴν ἀγορὰ ἐργασίας. »Ὅταν κάποιος ὑπογραμμίζει – ὅπως κι ἐγώ, λέει ὁ Blair – τὴ σημαντικότητα τῆς οἰκογένειας, δὲν σημαίνει ὅτι πιστεύει πὼς μποροῦμε νὰ ἀναπλάσουμε μία νοσταλγικὴ ἐκδοχὴ τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, ὅπως αὐτὴ ποὺ ὑπῆρχε κατὰ τὴ δεκαετία τοῦ 1950. Κάτι τέτοιο θὰ ἦταν τόσο ἐξωπραγματικὸ καὶ ἀνόητο ὅσο κι ἂν ὑποστηρίζαμε τὴν ἐπιστροφὴ στὴν ἐποχὴ ποὺ τὰ ἐργοστάσια ἔκαιγαν κάρβουνο. Ἡ παραδοσιακὴ δομὴ τῆς οἰκογένειας–πλήρης ἀπασχόληση τοῦ ἄνδρα στὴν ἐργασία, πλήρης ἀπασχόληση τῆς γυναίκας στὰ οἰκιακὰ–δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιβιώσει τοῦ αἰτήματος γιὰ ἰσότητα ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν». Οἱ λοιποὶ Εὐρωπαῖοι ὁμοϊδεάτες τοῦ Blair, ὅπως καὶ ὁ ἴδιος, μᾶς μιλοῦν γιὰ τὴν ἀνάγκη «μετασχηματισμοῦ» τοῦ ρόλου τῶν γυναικῶν γεγονὸς ποὺ θέτει σὲ ἀμφισβήτηση μορφὲς κοινωνικῆς ὀργάνωσης ποὺ ἴσχυαν γιὰ αἰῶνες, προτείνοντας νέες ἐπιλογὲς ζωῆς καὶ προτύπων καινοτομικῶν, ὅπως οἱ «ἐκτὸς γάμου ἐναλλακτικὲς μορφὲς συμβίωσης», μὲ ἀποδέσμευση ἀπὸ τὰ πρότυπα ζωῆς τὰ παλιὰ καὶ τὶς καθιερωμένες παλιὲς δομές, ὅπου τὸ αἴτημα τῆς αὐτονομίας καὶ τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ, αὐτὸ τὸ τελευταῖο εἶναι τὸ νέο φροῦτο τῆς ἁμαρτωλῆς Εὐρώπης, θὰ ἐπιβάλλεται στὶς παραδοσιακὲς καὶ ὀργανωτικὰ προκαθορισμένες μορφὲς ζωῆς, ὅπως τῆς οἰκογένειας καὶ τοῦ κράτους. Οἱ πολῖτες θὰ ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ «χειροτεχνήσουν» οἱ ἴδιοι τὴν πορεία τοῦ βιογραφικοῦ τους κύκλου. Αὐτὰ προβάλλει ὁ ἀσύστολος εὐρωπαϊκὸς ἀθεϊσμός, μὲ τὸν ἀσύδοτο εὐδαιμονισμὸ καὶ ἡδονισμὸ καὶ τὴν ἡγεμονία τῆς τεχνολογίας καὶ τεχνοκρατίας, ἀρρώστια γιὰ τὴν ὁποία γράφει ὁ Ζιζιούλας ὅτι θὰ γίνει θανατηφόρα καὶ ὅτι τὰ συμπτώματα τῆς ἐγκληματικότητας, τῶν ναρκωτικῶν κ.λπ., δίνουν τὴν ἐντύπωση ἐπιθανάτιου ρόγχου. Σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ἀποτρόπαια, ἂς ἀντιτάξουμε ἐμεῖς δείγματα ἀπὸ τοὺς δικούς μας ἀνεκτίμητους καὶ εὐτυχῶς ἀδαπάνητους ἀκόμη θησαυρούς:

ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ

Δημοτικὸ

Τ΄ ἄσπρα πουλῆσαν τὸ Χριστό, τ΄ ἄσπρα πουλοῦν κι ἐσένα (τὴν Πάργα δηλαδὴ) πάρτε μαννάδες τὰ παιδιά, παπάδες τοὺς ἁγίους! Ἄστε, λεβέντες, τ΄ ἅρματα, ἀφῆστε τὸ ντουφέκι, σκάφτε, πλατιά, σκάφτε βαθιά, ὅλα σας τὰ κιβούρια, καὶ τ΄ ἀντρειωμένα κόκκαλα ξεθάψτε τοῦ γονιοῦ σας. Τούρκους δὲν ἐπροσκύνησαν, Τοῦρκοι μὴν τὰ πατήσουν. Τὰ πολυτιμότερα γιὰ μᾶς δὲν εἶναι ὁ πολυδιαφημισμένος χρυσὸς καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, ἀλλὰ τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν γονέων.

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ

Γεωργίου Στρατήγη

Σύ, τῆς καρδιᾶς κρυφὸ μαργαριτάρι, καὶ τῆς ζωῆς σεμνὸ προσκυνητάρι, ὅπου ἔχτισεν ὁ ἄνθρωπος στὴ γῆ, ὅταν σ΄ αὐτὴ τὴν ἔρμη ἤθελε πλάση, ἀντὶ γιὰ τὴν Ἐδὲμ ὅπου εἶχε χάσει, τὴ θεϊκὴ νὰ μαλακώσει ὀργή. Ἄπαρτο κάστρο ποὺ ποτὲ δὲ μπαίνει καὶ πάντα ἀπὸ τὴ θύρα σου ἔξω μένει ἔχθρα, κακία καὶ προδοσιὰ κρυφή· ποὺ αἰώνια τῆς ἀγάπης τὴ λαμπάδα κρατεῖ ἀναμμένην ἄγρυπνη τριάδα, Πατέρας καὶ Μητέρα κι Ἀδελφοί. Ὤ, σπίτι μας καλὸ καὶ τιμημένο χίλιες φορὲς ἂς εἶσαι εὐλογημένο, καὶ τοῦ Θεοῦ μας πάντοτε ἡ ματιὰ τ΄ ἀδέλφια μου νὰ ραίνει μ΄ εὐλογία, καὶ νὰ μυρώνει ἀδιάκοπα μὲ ὑγεία τὰ τίμια τῶν γονιῶν μου γηρατειά. Σὺ μέ ’μαθες τὸν Πλάστη νὰ πιστεύω, καὶ τὴ γλυκειὰ Πατρίδα νὰ λατρεύω, ἐσὺ καὶ τὴ Φιλία νὰ λαχταρῶ. Πόσες φορὲς μὲς στῆς καρδιᾶς τὰ βάθη, σὰν ἔνιωσα τοῦ κόσμου τ΄ ἄγρια πάθη, ποὺ τρικυμίες μᾶς φέρνουν τῆς ζωῆς, σὰν ἔμπαινα μὲσ΄ στὴν καλή σου θύρα μὲ γιάτρευες ἀμέσως μὲ τὰ μύρα μίας τρισευλογημένης σου πνοῆς! Καὶ τ΄ ἄψυχά σου ἀκόμα μὲ γνωρίζουν, κι ἀγάπης λόγια γύρω ψιθυρίζουν, τραπέζι, εἰκονοστάσι, καὶ σκαμνί· χαμόγελό μου δείχνει κάθε εἰκόνα, τὴν ἀγκαλιά μου ἀνοίγει ἡ πολυθρόνα, ποὺ κάθονται οἱ γονεῖς μου οἱ σεμνοί. Χαῖρε, ὤ, χαῖρε σπίτι τιμημένο, χίλιες φορὲς ἂς εἶναι εὐλογημένο, καὶ τοῦ Θεοῦ μας πάντοτε ἡ ματιὰ τ΄ ἀδέρφια μου νὰ ραίνει μ΄ εὐλογία, καὶ νὰ μυρώνει ἀδιάκοπα μὲ ὑγεία τὰ τίμια τῶν γονιῶν μου γηρατειά! Αὐτὸ τὸ σπίτι θέλει νὰ ξεθεμελιώσει ἡ Νέα Τάξη.

ΟΝΕΙΡΟ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥ

Ζαχαρία Παπαντωνίου

Ἀπόψε ἦρθαν στὸν ὕπνο μου καὶ στάθηκαν κοντά μου ἡ μάννα καὶ τ΄ ἀδέρφια μου μὲ πρόσωπα χλωμὰ τοῦ χωρισμοῦ μας τὸ φιλὶ ἀκόμα εἶχαν στὸ στόμα κι ἦταν σὰν εἰκονίσματα φτωχὰ βυζαντινά. Στὴν πόρτα σὰν ἐπρόβαλαν καὶ μ΄ εἶδαν πλαγιασμένο στὸ στρῶμα ποὺ δὲν στρώνανε, ἂς ράγισε ἡ καρδιά, λόγο δὲ μπόρεσαν νὰ ποῦν, ὀϊμέ! Καὶ μὲ τὰ μάτια τὸ πὼς ἐξενιτεύτηκα μὲ μάλλωσαν πικρά. Ἂς ἀποφασίσουμε σήμερα νὰ σταματήσουμε τὸ καινούργιο παιδομάζωμα ποὺ ἀφαιρεῖ ἀπὸ τὰ κράτη τὰ πολυτιμότερα μυαλά, μὲ τοὺς διεθνεῖς διαγωνισμοὺς τῶν πολυεθνικῶν ἀπ΄ ὅπου οἱ ἄριστοι κάθε χώρας μεταφέρονται σὲ τεχνητοὺς παραδείσους, ἐκτὸς πάντα ἀπὸ τὴν πατρίδα τους.

ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

Σωτήρης Σκίπης

Γιατί μὲς τὰ γυρίσματα τῶν κύκλων ὅ,τι κι ἂν ἔρθει, ὅ,τι κι ἂν βρέξει, ὅ,τι κι ἂν γίνει, σὰν τὸ πανὶ ἂν μαζεύεσαι γιὰ λίγο ἁπλώνεσαι καὶ πάλι, ὤ, Ρωμηοσύνη.

Καὶ θὰ κλείσω μὲ μία προσευχὴ γιὰ ὅλους μας, μὲ λόγια του Βερίτη:

ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΘΛΙΜΜΕΝΩΝ

Ὤ, Δέσποινά μας Παναγιὰ γλυκειὰ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ, σὺ ποὺ σκορπίζεις εὐλογία μὲσ΄ στὴν ψυχὴ κάθε πιστοῦ. Ὅλοι γονατιστοὶ μπροστά σου, φτωχοὶ καὶ χῆρες κι ὀρφανά, σὲ προσκυνοῦνε ταπεινὰ ζητῶντας τὴ βοήθειά σου. Δέσποινα δέξου τὴν προσευχή μας, τὴν προσευχή μας τὴ θερμή, ποὺ βγαίνει μὲσ΄ ἀπ΄ τὴν ψυχή μας σ΄ αὐτὴ τὴν ἱερὴ στιγμή. Γλυκειὰ μητέρα τῶν θλιμμένων, καὶ στήριγμα τῶν χριστιανῶν, δὸς στὶς ψυχὲς τῶν πονεμένων λίγη δροσιὰ τῶν οὐρανῶν. Ὅλους Ἐσὺ προστάτεψέ μας, γέρους καὶ νέους καὶ παιδιά, καὶ πάντα πλούσια χάριζέ μας, ἐλπίδα καὶ παρηγοριά.

Μεγαλόπολη, 18 Μαΐου 2013.

Ἡμερίδα τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης γιὰ τὴν Οἰκογένεια.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Εμείς οι γηγενείς αυτόχθονες ΑΛΗΘΙΝΟΙΜακεδόνες αναγκαζόμαστε να προσφύγουμε στη Δικαιοσύνη για να ζητήσουμε προστασία από την ανιστόρητη και μελλοντικά επισφαλή παράδοση του ονόματός μας στο γειτονικό κράτος των σλαβο-αλβανών. Ντρεπόμαστε που ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας κ.Νικόλαος Κοτζιάς, όντας διορισμένος να διαπραγματευτεί ένα όνομα για τους γείτονες, που θα ήταν προς το εθνικό συμφέρον, επέδειξε ασέβεια στους αγώνες των προγόνων μας, που εργάσθηκαν σκληρά για τη διατήρηση της Ελληνικότητας της Μακεδονίας και έθεσε σε κίνδυνο την Ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Είμαστε εξοργισμένοι που ο κ.Κοτζιάς «χάρισε» το όνομά μας ως επικεφαλής μιας μειοδοτικής διαπραγματευτικής πολιτικής. Αισθανόμαστε προδομένοι για την επίσημη τοποθέτησή του ότι είναι αδιανόητο να υπάρχει όνομα χωρίς τον όρο «Μακεδονία», αναφερόμενος στο κράτος των Σκοπίων. Ο Υπουργός Εξωτερικών κ.Κοτζιάς κατέλυσε κάθε έννοια Δημοκρατίας, καθώς αρνήθηκε να συζητήσει με τους ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ Μακεδόνες για το μείζον αυτό θέμα, ενώ συναντιόταν συχνότατα με τους ΨΕΥΔΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ των Σκοπίων. Αδιαφόρησε για τη βούληση των εκατομμυρίων πραγματικών Ελλήνων που συμμετείχαν μαζικά στα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Αδιαφόρησε για τα ψηφίσματα των Δημοτικών Συμβουλίων της συντριπτικής πλειοψηφίας των Δήμων της Μακεδονίας και πολλών άλλων Δήμων της χώρας, καθώς και για το αποτέλεσμα των δημόσιων διαβουλεύσεων που έγιναν στις μεγάλες πόλεις της Μακεδονίας, που ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ την ξεκάθαρη λαϊκή βούληση. Αδιαφόρησε για τα ψηφίσματα Ομοσπονδιών, Ενώσεων, Συλλόγων, αλλά και για την επίσημη θέση του Αγίου Όρους και της Εκκλησίας της Ελλάδος για μη χρήση το όρου «Μακεδονία» από τους γείτονες. Ήδη έχει διαπράξει ηθικά και εθνικά το αδίκημα της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, δημιουργώντας προηγούμενο με την παραδοχή ύπαρξης «Μακεδόνων» πλην ημών των Ελλήνων, το οποίο ήδη επικαλούνται οι γείτονες για να στηρίξουν τον περιγέλαστο «μακεδονισμό» τους. Δυστυχώς με τους χειρισμούς του ο κ.Κοτζιάς εξυπηρέτησε τα συμφέροντα της ακροδεξιάς των Σκοπίων που επιθυμεί διακαώς την εγκαθίδρυση δήθεν «Μακεδονικού» έθνους και κάνει τα πάντα για να ικανοποιήσει τα «ιμπεριαλιστικά» σχέδια του ΝΑΤΟ (για ένταξη των Σκοπίων) για τα οποία η κυβέρνηση ήταν αντίθετη προεκλογικά και ιδεολογικά. Προσκομίσαμε ΟΛΑ τα στοιχεία που αποδεικνύουν τα παραπάνω στην Δικαιοσύνη και αναμένουμε να μας προστατεύσει (έστω και την τελευταία στιγμή) από την ολοκλήρωση της εθνικής μειοδοσίας.

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της μήνυσης

Η μήνυση ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή

Πηγή: Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων

Παρακάτω παρατίθεται μια λίστα από 40 παραθέματα από εμπειρογνώμονες ιατρούς και εγχειρίδια που αποδεικνύουν ότι η ζωή ξεκινά με τη σύλληψη/γονιμοποίηση.

1. «Ο κύκλος ζωής των θηλαστικών ξεκινά όταν ένα σπερματοζωάριο εισέρχεται σε ένα ωάριο.»

Okada, κ.ά., «A role for the elongator complex in zygotic paternal genome demethylation», περιοδικό NATURE, Ιαν. 28, 2010, σελίδες 463-554.

2. «Γονιμοποίηση είναι η διαδικασία κατά την οποία αρσενικοί και θηλυκοί γαμέτες με απλοϊδικό αριθμό χρωμοσωμάτων, (σπερματοζωάριο και ωάριο) ενώνονται για να δημιουργηθεί ένας γενετικά ξεχωριστός άνθρωπος.»

Signorelli, κ.ά., «Kinases, phosphatases and proteases during sperm capacitation», CELL TISSUE RES. 349(3), Μαρ. 20, 2012, σελίδα 765.

3. «Ο ωαγωγός , ή αλλιώς σάλπιγγα, είναι η ανατομική περιοχή όπου ξεκινά την πορεία της κάθε νέα ζωή στα θηλαστικά. Μετά από ένα μακρύ ταξίδι το σπερματοζωάριο συναντά το ωάριο στην περιοχή της σάλπιγγας που ονομάζεται λήκυθος (ή αυλός του ωαγωγού), όπου και λαμβάνει χώρα η γονιμοποίηση.»

Coy, κ.ά., «Roles of the oviduct in mammalian fertilization», REPRODUCTION, 144(6), Οκτ. 1, 2012, σελίδα 649.

4. «Γονιμοποίηση – η συνένωση γαμετών για να δημιουργηθεί ένας νέος οργανισμός – είναι το αποκoρύφωμα ενός πλήθους από εξαιρετικά πολύπλοκες στη ρύθμισή τους κυτταρικές διαδικασίες.»

Marcello, κ.ά., «Fertilization», ADV. EXP. BIOL. 757:321 (2013). Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (National Institutes of Health), Medline Plus Merriam-Webster Medical Dictionary, 2013.

5. «Ο ορισμός που γίνεται αποδεκτός από την ίδια τη Δημόσια διοίκηση συνηγορεί στο γεγονός ότι η ζωή αρχίζει με τη γονιμοποίηση. Σύμφωνα με τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (National Institutes of Health), “γονιμοποίηση” είναι η διαδικασία συνένωσης δύο γαμετών (ήτοι, ενός ωαρίου με ένα σπερματοζωάριο) “μέσω της οποίας καθορίζεται ο αριθμός των σωματικών χρωμοσωμάτων και ξεκινά η ανάπτυξη ενός νέου ατόμου”.»

Steven Ertelt, «Undisputed Scientific Fact: Human Life Begins at Conception, or Fertilization», 18/11/2013, LifeNews.com.

6. «Η ανθρώπινη ζωή εκκινεί με τη γονιμοποίηση, τη διαδικασία κατά την οποία ένας αρσενικός γαμέτης, ή σπερματοζωάριο, ενώνεται με ένα θηλυκό γαμέτη, ή ωάριο, για να σχηματίσουν ένα μεμονωμένο κύτταρο που ονομάζεται ζυγωτό. Αυτό το εξαιρετικά εξειδικευμένο, πολυδύναμο κύτταρο σηματοδότησε κάποτε το ξεκίνημα καθενός από εμάς ως μοναδικού ατόμου.» «Το ζυγωτό είναι η αρχή ενός νέου ανθρωπίνου όντος (δηλαδή ενός εμβρύου).»

Keith L. Moore, «The Developing Human: Clinically Oriented Embryology», 7η έκδοση, 2003, Φιλαδέλφεια, PA: W. B. Saunders Company, σελίδα 16, 2.

Preborn child at 12 weeks

7. «Στο κλάσμα εκείνο του δευτερολέπτου που τα χρωμοσώματα σχηματίζουν ζεύγη, καθορίζεται το φύλο του νέου παιδιού, προσδιορίζονται τα κληρονομικά χαρακτηριστικά που λαμβάνει από κάθε γονέα και μια νέα ζωή έχει ήδη δημιουργηθεί.»

Kaluger G., και Kaluger M., «Human Development: The Span of Life», 1974, The C.V. Mosby Co., Σεντ Λούις, Μισούρι, σελίδες 28-29.

8. «Ένα εγχειρίδιο εμβρυολογίας περιγράφει το πως ο τοκετός είναι απλά και μόνο ένα από τα στιγμιότυπα κατά την ανάπτυξη ενός μωρού και όχι η αρχή της ύπαρξής του:

“Θα πρέπει πάντα να υπενθυμίζεται το γεγονός ότι πολλά όργανα δεν είναι ακόμη πλήρως ανεπτυγμένα κατά τον τελευταίο μήνα της κυήσεως, και ο τοκετός θα πρέπει να γίνεται αντιληπτός ως ένα από τα πολλά γεγονότα κατά τη διάρκεια της αναπτυξιακής διαδικασίας.”»

F. Beck, «Human Embryology», 1985, Blackwell Scientific Publications, σελίδα vi.

9. «Είναι η διείσδυση του σπερματοζωαρίου στο ωάριο και η επακόλουθη ανάμειξη του υλικού του πυρήνα που το κάθε κύτταρο συνεισφέρει στην ένωση αυτή, η οποία στοιχειοθετεί την έναρξη της ζωής ενός νέου ανθρώπου.»

Clark Edward and Corliss Patten, «Human Embryology», McGraw – Hill Inc., σελίδα 30.

10. «Μολονότι είναι σύνηθες να διαιρείται η ανθρώπινη ανάπτυξη σε δύο περιόδους, την προ και την μετά την γέννηση, είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό ότι ο τοκετός είναι απλώς και μόνο ένα επεισόδειο κατά την ολοκλήρωση του ανθρώπου, το οποίο τροποποιεί το περιβάλλον της συνεχιζόμενης ανάπτυξής του.»

Moore και Persaud, «The Developing Human: Clinically Oriented Embryology», 5η έκδοση, 1993, Φιλαδέλφεια, PA: W. B. Saunders Company, σελίδα 1.

11. «Το μωρό σας ξεκίνησε ως ένα γονιμοποιημένο ωάριο… Κατά τις έξι πρώτες εβδομάδες, το μωρό ονομάζεται έμβρυο.»

«Prenatal Care», US Department Of Health And Human Services (Διεύθυνση Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών Η.Π.Α.), Maternal and Child Health Division (Τμήμα Μητρικής και Παιδικής Υγείας), 1990.

12. «Ο Landrum B. Shettles, M.D., PhD, ήταν ο πρώτος επιστήμονας που κατάφερε να ολοκληρώσει μια τεχνητή (εξωσωματική) γονιμοποίηση:

“Το ζυγωτό είναι ανθρώπινη ζωή… υπάρχει ένα τεκμηριωμένο γεγονός που κανείς δε μπορεί να αρνηθεί· τα ανθρώπινα όντα έχουν ως αφετηρία τους τη σύλληψη.”

“Η λέξη ζυγωτό είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη προσφάτως συλληφθείσα ζωή, μετά την επιτυχή συνάντηση του ωαρίου με το σπερματοζωάριο αλλά πριν τα κύτταρα του εμβρύου εισέλθουν στα στάδια της διαίρεσης.”»

Από Landrum B. Shettles, «Rites of Life: The Scientific Evidence for Life before Birth», 1983, Γκραντ Ράπιντς, Μίτσιγκαν, MI: Zondervan Publishing House, σελίδα 40.

13. Το ιατρικό εγχειρίδιο «Before We Are Born – Essentials of Embryology and Birth Defects» («Πριν τη γέννησή μας: Τα βασικά της Εμβρυολογίας και οι Γενετικές ανωμαλίες») αναφέρει: “Το ζυγωτό και το πρώιμο έμβρυο είναι ζωντανοί ανθρώπινοι οργανισμοί.”

Keith L. Moore & Persaud T. V. N., «Before We Are Born – Essentials of Embryology and Birth Defects», 5η έκδοση, 1998, Φιλαδέλφεια, PA: W. B. Saunders Company, σελίδα 500.

14. «Έτσι ένα νέο κύτταρο σχηματίζεται από την ένωση ενός αρσενικού με ένα θηλυκό γαμέτη [σπερματοζωάριο και ωάριο]. Αυτό το κύτταρο, το οποίο είναι κοινώς γνωστό ως ζυγωτό, περιλαμβάνει ένα νέο συνδυασμό γενετικού υλικού που δίνει ως αποτέλεσμα έναν άνθρωπο διαφορετικό και από τους δύο γονείς αλλά και από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο.»

Sally B Olds, κ.ά., «Obstetric Nursing», 1980, Menlo Park, Καλιφόρνια, Addison – Wesley, σελίδα 136.

15. «Ο όρος σύλληψη αναφέρεται στην ένωση των απλοειδών πυρηνικών στοιχείων των γαμετών, του αρσενικού και του θηλυκού, πριν από την από κοινού δημιουργία , από την οποία και αρχίζει η ανάπτυξη μιας νέας ζώσας ύπαρξης. To ζυγωτό που σχηματίζεται κατά τη διαδικασία αυτή, αποτελεί την εκκίνηση μιας νέας ζωής.»

Greenhill J. P., και, Freidman E. A., «Biological Principles and Modern Practice of Obstetrics», 1974, Φιλαδέλφεια, PA: W. B. Saunders Company, σελίδες 17 και 23.

16. «Η ανάπτυξη αρχίζει με τη γονιμοποίηση, τη διαδικασία κατά την οποία ο αρσενικός γαμέτης, το σπερματοζωάριο, και ο θηλυκός γαμέτης, το ωάριο, ενώνονται για να δημιουργηθεί το ζυγωτό.»

Sadler T. W., «Langman’s Medical Embryology», 10η έκδοση, 2006, Φιλαδέλφεια, PA: Lippincott, Williams & Wilkins, σελίδα 11.

17. «[Το ζυγωτό], που σχηματίζεται από την ένωση ενός ωαρίου με ένα σπερματοζωάριο, αποτελεί την αρχή μιας νέας ανθρώπινης ύπαρξης.»

Keith L. Moore, «Before We Are Born: Essentials of Embryology», 7η έκδοση, 2008, Φιλαδέλφεια, PA: Saunders, σελίδα 2.

18. «Μολονότι η ζωή είναι μια συνεχιζόμενη διαδικασία, η γονιμοποίηση… είναι ένα κρίσιμο ορόσημο μιας και, κάτω από συνηθισμένες συνθήκες, δημιουργείται ένας νέος, γενετικά ξεχωριστός ανθρώπινος οργανισμός όταν τα χρωμοσώματα του αρσενικού και του θηλυκού απλοειδούς γενετικού κυττάρου αναμιχθούν μέσα στο ωάριο.»

Ronan O’Rahilly και Fabiola Miller, «Human Embryology and Teratology», 3η έκδοση, 2001, Νέα Υόρκη, Wiley-Liss, σελίδα 8.

19. «[Όλοι] οι οργανισμοί, ανεξάρτητα του πόσο μεγάλοι και περίπλοκοι μπορεί να γίνουν όταν ενηλικιωθούν, ξεκινούν τη ζωή τους ως ένα μοναδικό κύτταρο. Αυτή είναι η αλήθεια για τον άνθρωπο για παράδειγμα, που ξεκινά τη ζωή του ως ένα γονιμοποιημένο ωάριο.»

Dr. Morris Krieger, «The Human Reproductive System», 1969, Sterling Pub. Co, σελίδα 88.

20. «Το πρώτο κύτταρο της νέας και μοναδικής ανθρώπινης ζωής, ξεκινά την ύπαρξή του τη χρονική στιγμή της σύλληψης (γονιμοποίηση) όταν ένα ζωντανό σπερματοζωάριο από τον πατέρα ενώνεται με το ένα ζωντανό ωάριο από τη μητέρα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η ανθρώπινη ζωή περνά από τη μια γενιά στην επόμενη. Δεδομένου του κατάλληλου περιβάλλοντος και της κατάλληλης γενετικής σύνθεσης, το μοναδικό (γονιμοποιημένο) κύτταρο ακολούθως δίνει τη θέση του στα τρισεκατομμύρια των εξειδικευμένων και αναβαθμισμένων κυττάρων, που συνθέτουν τις δομές και επιτελούν τις λειτουργίες κάθε ξεχωριστού ανθρώπινου σώματος.

Κάθε ανθρώπινο ον που είναι ζωντανό σήμερα, αλλά και κάθε ανθρώπινο όν που υπήρξε ποτέ, όσο αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί επιστημονικά, ξεκίνησε τη ξεχωριστή του ύπαρξη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, δηλαδή, ως ένα κύτταρο. Εάν πεθάνει αυτό το αρχικό κύτταρο, ή κάθε επακόλουθος σχηματισμός κυττάρων του, ο άνθρωπος πεθαίνει, παύοντας να υπάρχει ως ζωντανός οργανισμός σε υλική μορφή. Δεν υπάρχουν γνωστές εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα, στο πεδίο της ανθρώπινης Βιολογίας.»

James Bopp, επιμελητής έκδοσης, «Human Life and Health Care Ethics», τόμος 2, 1985, Frederick, MD: University Publications of America.

21. «Κατά τη συγχώνευσή τους, οι αρσενικοί και θηλυκοί γαμέτες παράγουν ένα γονιμοποιημένο μεμονωμένο κύτταρο, το ζυγωτό, που αποτελεί την εκκίνηση μιας νέας ανθρώπινης ζωής.»

Rand McNally, «Atlas of the Body», 1980, Νέα Υόρκη, Rand McNally and Company, σελίδες 139 και 144.

22. «[Το ζυγωτό] προκύπτει από την ένωση ενός ωαρίου με ένα σπερματοζωάριο. Το ζυγωτό είναι η αρχή μιας νέας ανθρώπινης ύπαρξης. Η ανθρώπινη ανάπτυξη ξεκινά με τη γονιμοποίηση, μια διαδικασία κατά τη διάρκεια της οποίας ένας αρσενικός γαμέτης, ή σπερματοζωάριο… ενώνεται με ένα θηλυκό γαμέτη, ή ωάριο… για να δημιουργηθεί ένα μοναδικό κύτταρο που ονομάζεται ζυγωτό. Αυτό το άκρως εξειδικευμένο, πολυδύναμο κύτταρο, χαρακτηρίζει την αφετηρία κάθε ενός από εμάς ως μοναδικής ανθρώπινης ύπαρξης.»

Keith L. Moore, PhD, & Persaud T. V. N., MD, «The Developing Human: Clinically Oriented Embryology», 6η έκδοση, 1998, Φιλαδέλφεια, PA: W. B. Saunders Company, σελίδες 2-18.

23. «… είναι επιστημονικά ορθό να πούμε ότι η ανθρώπινη ζωή ξεκινά με τη σύλληψη.»

Dr. Micheline Matthews-Roth, Harvard Medical School, αναφερόμενο από Public Affairs Council (Συμβούλιο Δημοσίων Υποθέσεων).

24. «… Η σύλληψη παρέχει ζωή και σε καθιστά μοναδικό στον κόσμο. Εκτός άν έχεις πανομοιότυπο δίδυμο αδελφό, πρακτικά δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο, κατά τη φυσική ροή των γεγονότων, ότι θα μπορούσε να υπάρξει ποτέ ένας “άλλος εαυτός σου” – ούτε καν στην περίπτωση που η ανθρωπότητα θα διαρκούσε για δισεκατομμύρια χρόνια ακόμη.»

Shettles Landrum, MD, Rorvik David, «Rites of Life: The Scientific Evidence for Life Before Birth», 1983, Γκραντ Ράπιντς, Μίτσιγκαν, MI: Zondervan Publishing House, σελίδα 36.

25. Από το Newsweek, Νοέμβριος 12, 1973: «Η ανθρώπινη ζωή ξεκινά όταν το ωάριο γονιμοποιείται και η νέα συνδυασμένη κυτταρική μάζα αρχίζει να διαιρείται.»

Dr. Jasper Williams, πρώην πρόεδρος της Εθνικής Ιατρικής Ένωσης (Former President of the National Medical Association), σελίδα 74.

26. «Ο σχηματισμός, η ωρίμανση, και η συνάντηση ενός αρσενικού και ενός θηλυκού γεννητικού κυττάρου, είναι τα προπαρασκευαστικά γεγονότα της τελικής ένωσής τους σε ένα σύνθετο κύτταρο, δηλαδή του ζυγωτού, γεγονός το οποίο αναμφίβολα σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας ανθρώπινης ύπαρξης. Η διείσδυση του σπερματοζωαρίου στο ωάριο, η συνένωση, και η ανάμειξη του γενετικού υλικού τους, συνιστούν τη διαδικασία της γονιμοποίησης.»

Leslie Brainerd Arey, «Developmental Anatomy», 7η έκδοση, 1974, Φιλαδέλφεια, PA: Saunders, σελίδα 55.

27. «Από βιολογικής απόψεως, η ανθρώπινη ανάπτυξη ξεκινά με τη γονιμοποίηση.»

«The Biology of Prenatal Development», National Geographic, 2006, βίντεο.

28. «Τα δύο κύτταρα γίνονται ένα σταδιακά και με κομψότητα. Πρόκειται για τη στιγμή της σύλληψης, όπου δημιουργείται μια μοναδική συλλογή γενετικού υλικού, ένα ανθρώπινο “ίχνος” που ποτέ δεν προϋπήρξε και που ποτέ δεν πρόκειται να επαναληφθεί.»

«In the Womb», National Geographic, 2005, βίντεο για την προγεννητική ανάπτυξη.

29. «… Ως εκ τούτου, το ζυγωτό φέρει μια νέα διάταξη γονιδίων στα χρωμοσώματά του που ποτέ δεν έχει αναπαραχθεί σε κανένα άλλο άνθρωπο. Η γενετική σύσταση του απογόνου που προορίζεται να αναπτυχθεί από το γονιμοποιημένο ωάριο είναι εντελώς διαφορετική από τη γενετική σύσταση οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου στην υφήλιο.»

De Coursey R.M., «The Human Organism», 4η έκδοση, 1974, McGraw Hill Inc., Toronto, σελίδα 584.

30. «Ο επιστημονικός κλάδος που ασχολείται με την ανάπτυξη του ανθρώπου πριν τον τοκετό ονομάζεται εμβρυολογία. Πρόκειται για την ιστορία των θαυμάτων που περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ένα μεμονωμένο μικροσκοπικό κύτταρο μεταμορφώνεται σε ένα περίπλοκο ζωντανό ανθρώπινο οργανισμό. Γενετικά το ζυγωτό είναι ολοκληρωμένο κύτταρο. Απεικονίζει έναν νέο μονοκύτταρο άνθρωπο.»

Thibodeau G.A., και, Anthony C.P., «Structure and Function of the Body», 8η έκδοση, 1988, St. Louis: Times Mirror/Mosby College Publishers, σελίδες 409-419.

31. «Η ανάπτυξη ενός νέου ανθρώπινου οργανισμού ξεκινά όταν το σπερματοζωάριο ενός ανδρός διαπερνά την κυτταρική μεμβράνη ενός ωαρίου μιας γυναικός… Η λάχνες θα γίνουν ο πλακούντας, ο οποίος θα θρέψει το αναπτυσσόμενο παιδί για τους επόμενους οκτώμισι μήνες.»

Scarr S., Weinberg R.A., και, Levine A., «Understanding Development», 1986, Harcourt Brace Jovanovich Inc., σελίδες 86.

32. «Κάθε άνθρωπος ξεκινά τη ζωή του με το συγκερασμό δύο κυττάρων, ενός θηλυκού ωαρίου και ενός πολύ μικρότερου ανδρικού σπερματοζωαρίου. Αυτή η μικροσκοπική μονάδα, όχι μεγαλύτερη από μια τελεία πάνω σε αυτή τη σελίδα, περιέχει όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται για να καταστεί δυνατή η εξέλιξή του στην πολύπλοκη… δομή του ανθρώπινου σώματος. Η μητέρα το μόνο που υποχρεούται να κάνει είναι να του παρέχει τροφή και ασφάλεια.»

Clark J., επιμελητής έκδοσης, «The Nervous System: Circuits of Communication in the Human Body», 1985, Torstar Books Inc., Toronto, σελίδα 99.

33. «Το ζυγωτό (το μεμονωμένο γονιμοποιημένο ωάριο) αντιπροσωπεύει την έναρξη της κύησης και τη δημιουργία μιας νέας ζωής.»

Turner J. S., και Helms D. B., «Lifespan Developmental», 2η έκδοση, 1983, CBS College Publishing, Holt Rhinehart, Winston, σελίδα 53.

34. «Το σύνολο σχεδόν των ανωτέρων θηλαστικών ξεκινούν τη ζωή τους από ένα μεμονωμένο κύτταρο, το γονιμοποιημένο ωάριο (ζυγωτό)… Η χρονική στιγμή της γονιμοποίησης αποτελεί το σημείο εκκίνησης στον κύκλο της ζωής, ή οντογένεσης του ατόμου.»

Carlson Bruce M., «Patten’s Foundations of Embryology», 6η έκδοση, 1996, Νέα Υόρκη, McGraw-Hill, σελίδα 3.

35. «Έμβρυο: Το αναπτυσσόμενος άτομο κατά την περίοδο μεταξύ της ένωσης των αναπαραγωγικών κυττάρων και την ολοκλήρωση της ανάπτυξης των οργάνων του όταν καταστεί ανεξάρτητος οργανισμός… Κατά τη στιγμή που το σπερματοζωάριο του ανδρός συναντά το ωάριο της γυναικός και η ένωση καταλήγει σε ένα γονιμοποιημένο ωάριο (ζυγωτό), μια νέα ζωή έχει μόλις αρχίσει… Ο όρος έμβρυο καλύπτει πλήρως τα πολλαπλά στάδια της πρώιμης ανάπτυξης από τη σύλληψη μέχρι την ένατη, ή τη δέκατη εβδομάδα από την αρχή της ζωής.»

Considine Douglas, επιμελητής έκδοσης, «Van Nostrand’s Scientific Encyclopedia», 5η έκδοση, 1976, Νέα Υόρκη, Van Nostrand Reinhold Company, σελίδα 943.

36. «… αλλά η αληθινή ιστορία δεν ξεκινά με τον τοκετό. Το βρέφος έχει προυπάρξει για μήνες – αρχικά σηματοδοτώντας την παρουσία του με μικρά εξωτερικά σημεία, και στη συνέχεια ως ένα ξένο πλασματάκι το οποίο μεγαλώνει και βαθμηδόν επηρεάζει τις ζωές όσων βρίσκονται τριγύρω του…»

Lennart Nilsson, «A Child is Born», πλήρως αναθεωρημένη έκδοση, 1986, Dell Publishing Co., Νέα Υόρκη.

37. «Μέσα στο κλάσμα δευτερολέπτου, όταν τα χρωμοσώματα σχηματίζουν ζεύγη [κατά τη σύλληψη], θα προσδιοριστεί το φύλο του νέου παιδιού, θα καθοριστούν τα κληρονομικά χαρακτηριστικά που λαμβάνονται από έκαστο γονέα, και μια νέα ζωή θα έχει ξεκινήσει.»

Kaluger G., και Kaluger M., «Human Development: The Span of Life», 1974, St. Louis: Times Mirror/Mosby College Publishers, σελίδες 28-29.

38. «Η ανάπτυξη ενός ανθρώπινου όντος ξεκινά με τη γονιμοποίηση, διαδικασία κατά την οποία δύο εξαιρετικά εξειδικευμένα κύτταρα, το σπερματοζωάριο του ανδρός και το ωάριο της γυναικός, ενώνονται για να δημιουργήσουν ένα νέο οργανισμό, το ζυγωτό.»

Langman Jan., «Medical Embryology», 3η έκδοση, 1975, Βαλτιμόρη: Williams and Wilkins, σελίδα 3.

39. «Είναι η διείσδυση του σπερματοζωαρίου στο ωάριο και η επακόλουθη μίξη του υλικού των πυρήνων τους , η οποία στοιχειοθετεί την αποπεράτωση της διαδικασίας γονιμοποίησης και σηματοδοτεί την εκκίνηση της ζωής ενός νέου ανθρώπου.»

Bradley M. Patten, «Human Embryology», 3η έκδοση, 1968, Νέα Υόρκη, McGraw Hill, σελίδα 43.

40. «Η γονιμοποίηση είναι ένα κρίσιμο ορόσημο μιας και, κάτω από κοινές συνθήκες, δημιουργείται ένας νέος, γενετικά ξεχωριστός, ανθρώπινος οργανισμός… Η γονιμοποίηση είναι ο προάγγελος των γεγονότων που ξεκινούν όταν ένα σπερματοζωάριο έρχεται σε επαφή με ένα ωάριο… To ζυγωτό… είναι ένα μονοκύτταρο έμβρυο…»

Ronan R. O’Rahilly, και Fabiola Muller, «Human Embryology & Teratology», 1996, Νέα Υόρκη, Wiley-Liss, σελίδες 5-55.

Πηγή: liveaction.org, Αφήστε με να ζήσω!

Τα δεδομένα…

«Gay pride» ! Παρέλαση ομοφυλοφίλων στην πρωτεύουσα της Ελλάδας, με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα και διαφήμισή τους: «Pride» ! Καύχηση ! Υπερηφάνεια !

Σύμφωνα με το από 9-6-2018 Δελτίο Τύπου της Βουλής των Ελλήνων, «Αποδεχόμενη το αίτημα του “Athens Pride - Φεστιβάλ Υπερηφάνειας”, θα προβάλλει απόψε, για πρώτη φορά, το λογότυπο του φορέα σε μέρος της πρόσοψης του κτιρίου της, στη διάρκεια της εκδήλωσης - παρέλασης του Athens Pride στην πλατεία Συντάγματος. Με τη συμβολική αυτή κίνηση η Βουλή θέλει να περάσει στους πολίτες το μήνυμα του σεβασμού στη διαφορετικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Το Athens Pride διοργανώνεται για 14η χρονιά στην Αθήνα και φέτος η παρέλαση θα διεξαχθεί στην Πλατεία Συντάγματος, με κεντρικό θέμα τη θηλυκότητα και με το σύνθημα «Παρούσα».

Το λογότυπο του Gay Pride, είναι τα χρώματα του Ουράνιου τόξου, και του ελληνικού Gay Pride είναι η Ακρόπολη (Παρθενώνας) βαμμένη στα χρώματα του ουρανίου τόξου.

Χορηγοί στο φετινό Gay Pride είναι, το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, η Ευρωπαΐκή επιτροπή στην Ελλάδα, η Περιφέρεια Αττικής, ο Δήμος Αθηναίων, οι πρεσβείες της Αυστραλίας της Ολλανδίας και του Καναδά, η ΕΡΤ, το ίδρυμα Ωνάση και το ίδρυμα Μποδοσάκη.

Ο Δήμος Αθηναίων, έβαψε πολλές διαβάσεις στα χρώματα του Ουράνιου τόξου.

Ο Πρωθυπουργός στην ανάρτηση του στο Twitter αναφέρει «Η καταπολέμηση κάθε διάκρισης είναι προϋπόθεση ισονομίας και βάση για τη δημιουργία μιας κοινωνίας προόδου και ευημερίας». Η ανάρτηση του πρωθυπουργού συνοδεύεται από βίντεο στο οποίο αναφέρεται ότι η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει #παρούσα (σ.σ. ‘παρούσα’, είναι το κεντρικό σύνθημα του Athens Pride 2018). στον αγώνα για ίσα δικαιώματα, για τη δημιουργία μια κοινωνίας προόδου, μιας κοινωνίας αλληλεγγύης, μιας κοινωνίας αξιοπρέπειας

Ο υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής που βρέθηκε στην πλατεία Συντάγματος δήλωσε «Ήρθα σήμερα εδώ για να προσπαθήσω να εκφράσω κάτι το οποίο αισθάνομαι ότι δηλαδή σέβομαι την διαφορετικότητα. Δεν έχει σημασία ποια είναι η πλευρά η μία ή η άλλη, σημασία έχει ότι δεν μπορεί να είμαστε ισοπεδωμένοι, ούτε ομοιόμορφοι, η ομοιομορφία είναι θάνατος, είναι ολοκληρωτισμός, εμένα μου αρέσει η διαφορετικότητα και γι αυτό είμαι εδώ σήμερα».

Και ο προβληματισμός

Πόσοι βουλευτές συμφωνούν με την απόφαση του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων ;

Ποιά σχέση έχει η (παρθένος) Αθηνά, σύμβολο της σοφίας, που τιμήθηκε με τον Παρθενώνα, με την υπερήφανη και δημόσια διαφήμιση των δικών τους παρεκκλίσεων που έντεχνα αποκαλούν «διαφορετικότητα» ;

Στην Αγία Γραφή, έχουμε μία αναφορά στο αμάρτημα των Σοδομιτών που συγκλονίζει. Γύρω στο 600 π.Χ. ο Θεός δια του προφήτου Ιεζεκιήλ προειδοποιεί τους αμετανόητους Ιουδαίους για την τιμωρία που πρόκειται να συμβεί στην Ιερουσαλήμ εξαιτίας της αποστασίας της από το νόμο Του και της γενικής διαφθοράς της. Ονομάζει ο Κύριος τα Σόδομα αδελφή της Ιερουσαλήμ, εξαιτίας της παρόμοιας διαφθοράς, και κατονομάζει το αμάρτημα της πόλης των Σοδόμων, εξηγώντας παράλληλα γιατί την κατέστρεψε ὁ Ίδιος και ταυτόχρονα απειλώντας την Ιερουσαλήμ ότι θα έχει κι αυτή την ίδια τύχη.

Για το Θεό, το αμάρτημα των Σοδόμων δεν ήταν αυτό που εμείς εννοούμε δηλαδή το πάθος της ομοφυλοφιλίας, αλλά διαφορετικό. «Πλὴν τοῦτο τὸ ἀνόμημα Σοδόμων τῆς ἀδελφῆς σου, υπερηφανία» (Ιεζεκιήλ ιστ΄ 49). Αυτό ήταν το αμάρτημα των Σοδόμων. Η υπερηφάνεια, η καύχηση, το θράσος, η αλαζονεία ! ! ! Και εξηγεί ο Θεός: «Εμεγαλαύχουν κα εποίησαν ανόμηματα ενώπιον εμού» (στίχ. 50). Δηλαδή, ήταν αλαζόνες και καυχιόνταν, κόμπαζαν γι αυτά που έκαναν, και τις αμαρτίες τους δεν τις έκαναν κρυφά, αλλά φανερά, μπροστά μου, στο φως της ημέρας, με αυθάδεια και αναισχυντία, χωρίς συστολή και φόβο. Γι αυτό κι Εγώ, συνεχίζει στο λόγο Του ο δικαιοκρίτης Κύριος, «ἐξῆρα αὐτὰς καθὼς εἶδον» (στίχ. 50), τους αφάνισα από προσώπου γης, έτσι που τους είδα να φέρονται.

Συγκλονιστικός ο λόγος του Θεού : «Τούτο το ανόμημα Σοδόμων»: όχι αυτό που θα περιμέναμε να ακούσουμε, αλλά «ὑπερηφανία».

Λες κι έχουν γραφτεί τα λόγια αυτά του 600 π.Χ. για όσα σήμερα γίνονται σε όλο τον κόσμο, αλλά και στην χριστιανική ορθόδοξη πατρίδα μας.

Μετά από oλα αυτά που συνέβησαν στην πλατεία Συντάγματος, μήπως πρέπει να πορευτούμε μεταφορικά, στην πλατεία Κλαυθμώνος για να κλάψουμε ενώπιον του Θεού παραδεχόμενοι ότι «ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν Του» κι ότι μετανοούμε· κι επιστρέφουμε από την κενοδοξία, τη ματαιοδοξία μας, τον τύφο και την αλαζονεία μας, στον αγνότατο φόβο Του ;

Ας καταλάβουμε τη σοβαρότητα των περιστάσεων. Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Η προειδοποίηση του νόμου του Θεού είναι σαφής : Την ύβρη την ακολουθεί η συντριβή .

Αλεξανδρούπολη 10 Ιουνίου 2018

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

Αντιμέτωπο ακόμα και με το φάσμα έρευνας για παραβίαση κανονισμού της ΕΕΤΤ των ΗΠΑ περί προσωπικών δεδομένων μπορεί να βρεθεί το Facebook και ο ιδρυτής του Μαρκ Ζάκερμπεργκ, σύμφωνα με αποκάλυψη των New York Times.

Ναύαρχος του ελληνικού στόλου κατά την Επανάσταση του 1821. Ο τόπος της γέννησής του δεν είναι επακριβώς γνωστός. Ορισμένοι βιογράφοι του υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1769 στα Φύλλα της Εύβοιας, απ' όπου η οικογένεια του μετοίκησε στην Ύδρα, ενώ άλλοι στο νησί του Αργοσαρωνικού.

Το πραγματικό του επίθετο ήταν Βώκος ή Μπώκος. Για το παρωνύμιο Μιαούλης υπάρχουν δύο εκδοχές: Η μία ότι του τo κόλλησαν οι ναύτες του, όταν τους έδινε τη διαταγή «Μία ούλοι!» για να κωπηλατούν συγχρόνως. Η δεύτερη, από ένα τουρκικό μπρίκι που αγόρασε, με την ονομασία «Μιαούλ». Ο Μιαούλης ήταν σχεδόν αγράμματος, σύμφωνα με τον ιστορικό Καρλ Μέντελσον -Μπαρτόλντι, εν τούτοις υπερείχε σε ευφυΐα και ναυτική τέχνη. Είχε ανεπτυγμένη την αίσθηση του καθήκοντος μέχρι υπερβολής, που πολλές φορές έφθανε στα όρια της σκληρότητας για τους υφισταμένους του.

Από τα εφηβικά του χρόνια, ο Ανδρέας Μιαούλης ασχολήθηκε με τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Για την ακρίβεια, ήταν ένας από τους πιο ονομαστούς κουρσάρους της Ανατολικής Μεσογείου. Έκανε σεβαστή περιουσία κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, όταν έσπαγε τον ναυτικό αποκλεισμό των Άγγλων υπό τον ναύαρχο Νέλσον και ανεφοδίαζε τις ισπανικές πόλεις. Το 1816 ο Ανδρέας Μιαούλης παρέδωσε τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις στο γιο του Δημήτριο και ο ίδιος ασχολήθηκε με το εμπόριο.

Κατά την κήρυξη της Επανάστασης στην Ύδρα, στις 28 Απριλίου 1821, ο Μιαούλης υπέγραψε μαζί με άλλους πλοιοκτήτες έγγραφο, με το οποίο διέθεταν τα πλοία τους, αλλά και θα αναλάμβαναν τις δαπάνες για τις ναυτικές επιχειρήσεις του Αγώνα. Το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου αναλαμβάνει ναύαρχος του υδραϊκού στόλου και στις 28 Σεπτεμβρίου έρχεται αντιμέτωπος για πρώτη φορά με τουρκική ναυτική μοίρα στην Πύλο. Το Φεβρουάριο του 1822 καταστρέφει μία τουρκική φρεγάτα και προξενεί ζημιές σε άλλα πλοία στο λιμάνι της Πάτρας. Τον Οκτώβριο του 1823 ο Μιαούλης, επικεφαλής του ελληνικού στόλου, νικά τους Τούρκους στο Αρτεμίσιο και του Ωρεούς.

Μετά την καταστροφή των Ψαρών (20 - 22 Ιουνίου 1824), σημαντική υπήρξε η συμβολή του στην εξουδετέρωση της τουρκικής δύναμης, που είχε παραμείνει στο νησί και στην ανακατάληψή του, στις 3 Ιουλίου. Στις 29 Αυγούστου 1824, ο Μιαούλης, επικεφαλής του ενωμένου ελληνικού στόλου, καταναυμαχεί τον τουρκοαιγυπτιακό στον Γέροντα. Οι απώλειες του εχθρού ανέρχονται σε 27 πλοία, ανάμεσά τους και η επιβλητική φρεγάτα «Ασία».

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης πολιορκίας του Μεσολογγίου το 1826 τα ελληνικά πλοία υπό τις διαταγές του βοηθούν με την παροχή εφοδίων τους πολιορκουμένους. Τις παραμονές της Εξόδου, ο Μιαούλης αποτυγχάνει να διασπάσει επανειλημμένως τον αποκλεισμό της πόλης και διαμηνύει στους κατοίκους ότι δεν είναι δυνατή καμιά βοήθεια από τη θάλασσα.

Το 1827, με απόφαση της Γ' Εθνοσυνέλευσης, η αρχηγία του στόλου ανατίθεται στον Λόρδο Κόχραν και ο Μιαούλης υποβιβάζεται σε πλοίαρχο. Όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας αναλαμβάνει Κυβερνήτης της Ελλάδας, αναθέτει στο Ανδρέα Μιαούλη την αρχηγία του Στόλου του Αιγαίου. Η συνεργασία Μιαούλη - Καποδίστρια κράτησε ως τον Αύγουστο του 1829, όταν οι δύο άνδρες ήλθαν σε σύγκρουση για την πολιτική του Καποδίστρια απέναντι στους υδραίους πλοιοκτήτες, που ζητούσαν προνομιακή μεταχείριση σε αντάλλαγμα της συμβολής τους στον Αγώνα.

Ο Μιαούλης, ηγέτης πλέον της αντικαποδιστριακής παράταξης, οξύνει την κατάσταση και ο Καποδίστριας διατάσσει τον αποκλεισμό της Ύδρας από τα πλοία του εθνικού στόλου που ναυλοχούν στον Πόρο. Ο Μιαούλης μαθαίνει το σχέδιο και καταλαμβάνει τη φρεγάτα «Ελλάς». Την 1η Αυγούστου 1831 ο ρώσος ναύαρχος Ρίκορντ επιχειρεί να καταστείλει την εξέγερση και ο Μιαούλης διατάσσει την πυρπόληση των πλοίων του στόλου. Η ανατίναξη της φρεγάτας «Ελλάς» και της κορβέτας «Ύδρα» προκαλούν την πανελλήνια κατακραυγή.

Μετά την εκλογή του Όθωνα, ο Μιαούλης με τον Κίτσο Τζαβέλα και τον Δημήτριο Πλαπούτα ορίστηκαν μέλη της επιτροπής, που πήγε στο Μόναχο για να προσφέρει το στέμμα στον πρώτο βασιλιά της Ελλάδας. Επί Όθωνος, ο Μιαούλης αναλαμβάνει αρχηγός του Ναυτικού Διευθυντηρίου με τον βαθμό του ναυάρχου, ενώ το 1834 διορίζεται Σύμβουλος Επικρατείας και γενικός επιθεωρητής του Στόλου.

Ο Ανδρέας Μιαούλης πέθανε στην Αθήνα στις 11 Ιουνίου 1835. Ετάφη στον Πειραιά, στη δεξιά ακτή του λιμανιού, που ονομάστηκε Ακτή Μιαούλη. Αργότερα, έγινε ανακομιδή των οστών του σε τάφο στην είσοδο της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων.

Βιβλιογραφία

    «Ανδρέας Μιαούλης 1769 - 1835: Από την υπόδουλη ώς την ελεύθερη Ελλάδα» της Αννίτας Πρασσά και της Κωνσταντίνας Αδαμοπούλου - Παύλου. («Εστία»)
    «Ανδρέας Μιαούλης: Έπος και τραγωδία» του Δημήτρη Σταμέλου. («Εστία»)

Πηγή: Σαν Σήμερα

Μύθος 1^ος. Πρώτο μέρος.

140 χώρες την αναγνωρίζουν ως «Μακεδονία», άρα πρέπει κι εμείς αφού χάσαμε το παιχνίδι.

Αλήθεια:
Οι διμερείς αναγνωρίσεις υστερούν των διεθνών. Δεν υπάρχει ούτε μία αναγνώριση διεθνούς οργανισμού ως «Μακεδονία». Παντού είναι ως πΓΔΜ. Όταν μία χώρα που τους έχει αναγνωρίσει ως «Μακεδονία» έχει επίσημο ρόλο ως εκπρόσωπος ή προεδρεύουσα χώρα ενός διεθνού οργανισμού, τότε χρησιμοποιεί το πΓΔΜ. Αυτό κάνει ήδη το πρώτο εξάμηνο του 2018 η Βουλγαρία ως προεδρεύουσα της ΕΕ, παρόλο που ήταν η πρώτη χώρα που την αναγνώρισε ως «Μακεδονία».

Μύθος 1^ος. Δεύτερο μέρος.

140 χώρες την αναγνωρίζουν ως «Μακεδονία», άρα πρέπει κι εμείς αφού έτσι θα συνεχίσουν να την ονομάζουν.

Αλήθεια:
Οι αναγνωρίσεις ως «Μακεδονία» μέχρι σήμερα συμπεριλαμβάνουν τον όρο ότι οι αναγνωρίσεις αυτές ισχύουν έως ότου η Ελλάδα συμφωνήσει με τα Σκόπια σε νέο όνομα. Τότε, θα ισχύσει το νέο όνομα.

[Το είπε ο ίδιος ο υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στη ΕΡΤ]

Μύθος 2^ος.

Το πΓΔΜ περιλαμβάνει ήδη τον όρο Μακεδονία, άρα τους έχουμε αναγνωρίσει ήδη.

Αλήθεια:
Το πΓΔΜ είναι «πρώην» όνομα. Το πΓΔΜ αναφέρεται σε (πρώην) «Γιουγκοσλαβική» Δημοκρατία, η οποία δεν υπάρχει. Το πΓΔΜ είναι προσωρινό όνομα μέχρι να υπάρξει τελική συμφωνία. Δεν μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης.

Υστερόγραφο. Στην πιο πάνω συνέντευξη του Κοτζιά στην ΕΡΤ σε άλλο σημείο λέει ότι οι Σκοπιανοί αξιωματούχοι θεωρούν «ρατσιστικό» και ενοχλητικό το «πΓΔΜ» επειδή αναρωτιούνται «δηλαδή εμείς είμαστε πρώην, δεν υπάρχουμε; μόνο πρώην όνομα έχουμε;». Ε ναι, το πΓΔΜ είναι πρώην όνομα. Μέχρι να υπογράψει η Ελλάδα είναι πρώην όνομα.

Μύθος 3^ος.

Τους έχουμε ήδη αναγνωρίσει τον όρο Μακεδονία όταν ήταν μέρος της Γιουγκοσλαβίας.

Αλήθεια:
Δεν έχουμε κάνει αναγνώριση κράτους. Το όνομα της επαρχίας ή ομοσπονδίας, είναι εσωτερικό όνομα του κράτους. Άλλωστε, είχαμε κι εμείς όλο αυτό το διάστημα εσωτερικό όνομα περιφέρειας με το όνομα Μακεδονία. Η ισορροπία δύο εσωτερικών ονομάτων σπάει, όταν το ένα καθίσταται κράτος. Διότι όνομα κράτους σημαίνει όνομα εθνότητας και όνομα γλώσσας. Ενώ το εσωτερικό όνομα όχι. Το ζήτημα αναγνώρισης κράτους με το όνομα Μακεδονία εμφανίστηκε τον χειμώνα του 1991. Όχι νωρίτερα.

[Προσθήκη. 4 Ιουνίου 2018: Συμπληρωματική εξήγηση του «τρίτου μύθου», επειδή τις τελευταίες η μέρες, οργιάζει η χρήση του συγκεκριμένου μύθου και χρήζει εμβάθυνσης:

Ένα εσωτερικό όνομα κράτους υπόκειται στην πλήρη και απόλυτη δικαιοδοσία του κράτους.

Όταν το εσωτερικό όνομα καθίσταται όνομα καράτος, τότε αλλάζουν όλα τα δεδομένα: αποκτά διεθνές πρόσωπο, αποκτά διακριτές εξωτερικές σχέσεις, αποκτά πολιτική ισοτιμία με άλλες αντίστοιχες οντότητες (κράτη), οι εκπρόσωποί του αποκτούν ομολόγους τους στο εξωτερικό (ο πρωθυπουργός του διαθέτει ομόλογο σε άλλο κράτος, οι υπουργοί το ίδιο – δηλαδή δεν είναι μόνο για εσωτερική χρήση), γίνεται μέλος στον ΟΗΕ, με επακριβώς ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις κατά την χάρτα του ΟΗΕ και ό,τι άλλο διέπει τις διεθνείς σχέσεις γενικότερα, αποκτά δικαίωματα και υποχρεώσεις απέναντι στο διεθνές δίκαιο κλπ. Όλα αυτά δηλαδή που προηγουμένως τα διεκπεραίωνε κάποιος άλλος (η ομοσπονδιακή κυβέρνηση), τώρα τα διεκπεραιώνει η νέα αυτή πολιτική οντότητα.

Το ερώτημα αναγνώρισης ενός τέτοιου ανεξάρτητου κράτους, όπως το περιγράφω πιο πάνω, δηλαδή πολιτικώς ισοτίμου με την Ελλάδα, είναι ερώτημα κοπής 1991. Δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε τέτοιο ερώτημα. Εφόσον δεν υπήρξε πιο πριν τέτοιο ερώτημα, δεν έχει καμία σημασία τι συνέβη ως προς αυτό.

Έστω όμως ότι πράγματι είχε σημασία, τι συνέβη πιο πριν. Έστω δηλαδή ότι πράγματι η Ελλάδα αναγνώρισε το 1943 (εβρισκόμενη σε πόλεμο) ή το 1944 ή το 1949 (σε εμφύλιο) ή το 1959 (κυκλοφορεί ένα ΦΕΚ με αναφορά σε «Γιουγκοσλαβική Μακεδονία») ή όποτε άλλοτε θέλετε, την «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και έστω ότι αυτή η αναγνώριση ήταν χάρισμα του ονόματος σε ένα άλλο κράτος, άρα ότι δέσμευε την χώρα αιωνίως.

Ρωτώ: γιατί δεν τέθηκε αυτό το 1991 ή το 1992 ή το 1995; Το ξέχασαν; Τους ξέφυγε;

Γιατί μπήκε ένα κράτος στον ΟΗΕ με προσωρινό όνομα; (για πρώτη φορά στην Ιστορία)

Γιατί μπήκε ένα κράτος στον ΟΗΕ με υποχρέωση να διαπραγματευτεί το τελικό του όνομα με άλλο μέλος ; (επίσης για πρώτη φορά στην Ιστορία)

Γιατί μπήκε ένα κράτος στον ΟΗΕ και δόθηκε το _δικαίωμα_ σε ένα άλλο κράτος (την Ελλάδα) να υπογράψει ως προς το ποιο θα είναι το τελικό κοινά αποδεκτό όνομα αυτού του κράτους (επίσης, για πρώτη φορά στην Ιστορία)

Γιατί 26 χρόνια μετά την ανεξαρτησία, την είσοδο στο ΝΑΤΟ, ζητάνε πάλι από την Ελλάδα να υπογράψει και να αποδεχθεί το τελικό όνομα αυτού του κράτους;

Γιατί όλα αυτά, εάν η αναγνώριση έχει ήδη γίνει;

Επειδή απλούστατα δεν έχει γίνει. Επειδή άλλο πράμα ένα κράτος να αποφασίζει να ονομάσει κάτι για εσωτερική χρήση και τελείως άλλο πράγμα ένα κράτος να ζητήσει να χρησιμοποιήσει ένα όνομα στις εξωτερικές του σχέσεις.

Στους υπόλοιπους μύθους που ανατρέπονται, είναι σαφές ότι το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας (κατ’ εμέ) είναι το σπάσιμο της αναλογικότητας, το σπάσιμο της συμμετρίας, η ασυμμετρία χρήσης του ονόματος σε μία υποδεέστερη εσωτερική περιφέρεια (από την Ελλάδα) έναντι χρήσης του ονόματος εξωτερικά, στις διεθνείς σχέσεις μίας χώρας (από τα Σκόπια). Αυτή η ανισορροπία γεννά μία αποκλειστικότητα διεθνούς χρήσης. Αυτή η αποκλειστικότητα γεννά τα προβλήματα και τις αντιρρήσεις μας.]

Μύθος 4^ος.

Μας πιέζουν οι Αμερικάνοι. Πρέπει να υποχωρήσουμε.

Αλήθεια:
Ας δεχτούμε, χάριν συζήτησης, ότι οι Αμερικάνοι πιέζουν να ενταχθεί η χώρα στο ΝΑΤΟ. Δεν τους ενδιαφέρει τόσο το όνομα, όσο η ένταξη. Ποιος καίγεται περισσότερο να ενταχθεί από τα δύο μέρη; Η Ελλάδα ή τα Σκόπια; Προφανώς τα Σκόπια. Αυτοί που καίγονται, αυτοί υποχωρούν. Εμάς δεν μας νοιάζει. Οι Αμερικάνοι πιέζουν για λύση. Πιέζουν αυτόν που έχει ανάγκη να λάβει κάτι ως αντάλλαγμα, δηλαδή την ένταξη. Όχι αυτόν που δεν θα λάβει τίποτα.

[Επίσης, η γεωστρατηγική αξία των Σκοπίων είναι αδιευκρίνιστη. Δεδομένου ότι το Κόσσοβο είναι αμερικανικό προτεκτοράτο και εκεί υπάρχει ίσως η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στην Ευρώπη και πλήρης αμερικανικός έλεγχος, από την πλευρά της Αλβανίας, και δεδομένου ότι η Βουλγαρία είναι η πιο φιλοαμερικανική χώρα στα Βαλκάνια και δεδομένου ότι εμείς είμαστε ήδη στο ΝΑΤΟ, η γεωστρατηγική αξία των Σκοπίων για τους αμερικανούς γίνεται ελάχιστη]

Μύθος 5^ος.

Μας συμφέρει στρατηγικά να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Αντίπαλός μας ουσιαστικά είναι η Τουρκία.

Αλήθεια:
Τα Σκόπια τα έχουν προσεγγίσει οι Τούρκοι από το 1991 με διάφορους τρόπους, μέχρι και με άμεση οικονομική ενίσχυση. Είναι πασιφανές ότι εντός ΝΑΤΟ τα Σκόπια θα συνηγορούν συνεχώς υπέρ των θέσεων της Τουρκίας εναντίον μας.

Υγ. Για παράδειγμα, το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο αεροδρόμιο των Σκοπίων ήταν τουρκική δωρεά.

Μύθος 6^ος.

Η λύση του ζητήματος θα φέρει σταθερότητα στην περιοχή και στο εσωτερικό τους.

Αλήθεια:
Από πού συνάγεται αυτό το συμπέρασμα; Το κράτος των Σκοπίων είναι εγγενώς ασταθές επειδή το 30% του πληθυσμού είναι Αλβανοί. Το ΝΑΤΟ είναι στρατιωτική συμμαχία των Αμερικανών. Η Ισπανία είναι στο ΝΑΤΟ και κινδυνεύει με διάλυση στο εσωτερικό της. Το Ηνωμένο Βασίλειο διενήργησε δημοψήφισμα αποσκίρτισης της Σκωτίας, ενώ βρέθηκε για δεκαετίες σε ένα είδος ψυχρού πολέμου με την Ιρλανδία. Καμία εσωτερική ασφάλεια δεν διασφαλίζει το ΝΑΤΟ. Μόνο συμμαχία διασφαλίζει έναντι κοινών εξωτερικών εχθρών. Και ως μέλος του ΝΑΤΟ, θα μπορούσε να διαλυθεί ή να αποσταθεροποιηθεί από μόνο του.

Μύθος 7^ος.

Πρώτο μέρος.

Αν λυθεί ο αλυτρωτισμός, δεν μας ενοχλεί το όνομα.

Αλήθεια:
Το όνομα είναι το όχημα του αλυτρωτισμού. Χωρίς το όνομα, ο αλυτρωτισμός σβήνει αυτομάτως. Αντίθετα, με το όνομα παραδεδομένο, ο αλυτρωτισμός παραμένει ζωντανός.

Δεύτερο μέρος.

Αν αλλάξουν Σύνταγμα, παύει ο αλυτρωτισμός.

Αλήθεια:
Είναι αδύνατον να παύσει ο αλυτρωτισμός δια παντός με μία απόφαση κάποιας κυβέρνησης σε μία δεδομένη στιγμή. Ταυτόχρονα, η αποδοχή της παράδοσης του ονόματος Μακεδονία είναι τελεσίδικη, οριστική και αμετάκλητη. Ο αλυτρωτισμός μπορεί να επανέλθει την επόμενη ημέρα. Η αποδοχή του συμβιβασμού ποτέ.

Τρίτο μέρος.

Το Σύνταγμα έχει αλλάξει το 1995. Δεν χρειάζεται αλλαγή Συντάγματος για να παύσει ο αλυτρωτισμός.

Αλήθεια:
Διατάξεις με αναφορές σε «όλους τους Μακεδόνες» υπάρχουν ακόμη στο Σύνταγμα των Σκοπίων. Δεν αφαιρέθηκαν όλες. Το ότι κάποιοι ψελλίζουν ότι δεν χρειάζεται αλλαγή Συντάγματος, παράγεται από την αδυναμία του Κοινοβουλίου να εγκρίνει αλλαγή Συντάγματος. Όμως αυτό είναι παράλογο, διότι το όνομα του κράτους ορίζεται στο Σύνταγμα (άλλωστε συχνά το αναφέρουμε ως το «Συνταγματικό τους όνομα»), πώς λοιπόν θα αλλάξει «Συνταγματικό όνομα» η χώρα, χωρίς να αλλάξει, έστω αυτό το στοιχείο, από το Σύνταγμα;

Εκτός αυτού, η πραγματικότητα σήμερα είναι ότι δεν υπάρχει δημόσια υπηρεσία που να μην έχει αναρτημένους στους τοίχους χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας», με ελληνικά εδάφη. Επίσης, στα βιβλία Ιστορίας γράφονται τραγελαφικά πράγματα που θρέφουν γενιές εκεί. Και ασφαλώς, όλα αυτά δεν αλλάζουν σε ένα απόγευμα.

Μύθος 8^ος.

Πρώτο μέρος.

Βασικά, αναγνωρίζουν ότι είναι Σλάβοι και δεν έχουν σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες.

Αλήθεια:
Ασφαλώς υπάρχουν ορισμένοι που το ισχυρίζονται αυτό. Ο Γκεοργκιέφσκι, πρώην πρωθυπουργός των Σκοπίων, πήρε Βουλγαρική υπηκοότητα και από την Βουλγαρία γκρεμίζει τον «Μακεδονισμό» των Σκοπίων σήμερα. Δεν είναι όμως όλοι έτσι. Άλλωστε, ο σφετερισμός της Ιστορίας δεν αφορά μόνο στους Έλληνες. Ονομάζουν «Μακεδονικούς χρόνους» αυτό που διεθνώς ονομάζεται «Ελληνιστικοί χρόνοι», θεωρούν «Μακεδόνισσα», πχ την Κλεοπάτρα κλπ. Τον τόνο τον δίνουν οι άλλοι. Βλέπε αγάλματα, ονόματα, επίσημη προπαγάνδα κλπ.

Δεύτερο μέρος.

Θέλουν το όνομα Μακεδονία, όχι ως σύνδεση με την αρχαία Μακεδονία, αλλά γεωγραφικά. Άλλωστε κατοικούν στην Μακεδονία.

Αλήθεια:
Κατοικούν σε ποια Μακεδονία ακριβώς; Χρονικά δηλαδή ποια Μακεδονία; Αυτό που θεωρούν ως «Μακεδονία», και που μοιράστηκε στα τρία σημερινά κράτη της Ελλάδας, Βουλγαρίας και Σκοπίων, είναι η έκταση τριών συγκεκριμένων Βιλαετίων κατά την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η αρχαία Μακεδονία ήταν αρκετά μικρότερη σε έκταση.

Η ουσία είναι ότι το «Άνω Μακεδονία» είναι δόκιμος ιστορικός όρος, ο οποίος απαντάται από τον Ηρόδοτο στα μέσα του 5^ου π.Χ. αιώνα, δηλαδή 150 χρόνια πριν τον Μέγα Αλέξανδρο. Το «Νέα Μακεδονία» ορίζει την χώρα ως τη σύγχρονη έκδοση της αρχαίας. Τα ονόματα αυτά έχουν ιστορική και όχι γεωγραφική χροιά. Το Βόρεια Μακεδονία αυτόματα εγείρει το ερώτημα των νοτίων και της ένωσης μαζί τους.

Δεν θα επέμεναν τόσο πολύ σε τέτοια ονόματα, αν δεν εκμεταλλευόταν την ιστορική βαρύτητα της αρχαίας Μακεδονίας. Αυτό είναι σαφές.

Τρίτο μέρος.

Το Βόρεια ή Άνω ή Νέα ή «Του Βαρδάρη» – Μακεδονία, είναι «σύνθετα ονόματα με γεωγραφικό προσδιορισμό».

Αλήθεια:
Όπως ειπώθηκε παραπάνω, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το «Μακεδονία» έχει εθνική χροιά, όχι γεωγραφική. Το ότι υπάρχει γεωγραφικός όρος, όχι απλώς δεν σημαίνει ότι το Μακεδονία γίνεται γεωγραφικός όρος, αλλά αντιθέτως ενισχύει το ότι το «Μακεδονία» έχει εθνικά χαρακτηριστικά. Οι «Άνω/Βόρειοι/Νέοι Μακεδόνες» είναι Μακεδόνες στην εθνότητα. Εμπεδώνει δηλαδή και επιβραβεύει την ύπαρξη Μακεδονικού έθνους, άρα του «Μακεδονισμού» τους.

Ένα παράδειγμα, ίσως το μοναδικό, το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι προσδιορίζει το «Μακεδονία» ως γεωγραφικό όρο, είναι το «Σλαβομακεδονία». Σ’ αυτόν τον όρο, το Σλαβο- ορίζει το έθνος και το Μακεδονία- ορίζει την γεωφραφία. Και εδώ όμως, η παρανόηση είναι ανοιχτή.

Μύθος 9^ος.

Δεν απειλούμαστε στρατιωτικά από τα Σκόπια. Είναι γελοία σκέψη.

Αλήθεια:
Αφ’ ενός, ο συνδυασμός δυνάμεων και συμμαχιών στο μέλλον δεν μπορεί να προβλεφθεί, όπως αναφέρθηκε και στην δήλωση των 6 το 1992.

Αφ’ ετέρου, ας δεχθούμε ότι το επιχείρημα ευσταθεί, χάριν συζήτησης. Η πάνδημη άρνηση των Ελλήνων να αποδεχθούν τον συμβιβασμό της παράδοσης του ονόματος δεν άπτεται στρατιωτικής απειλής. Εσκεμμένη ή όχι, πρόκειται για παρανόηση. Η άρνηση των Ελλήνων έγκειται στην αίσθηση απώλειας ταυτότητας, στην αίσθηση απώλειας τμήματος της Ιστορίας.  Όταν ο Έλληνας Μακεδόνας δεν θα μπορεί να δηλώνει ότι είναι Μακεδόνας, διότι δια της κυβέρνησής του θα έχει αναγνωρίσει έναν άλλο λαό ως «Μακεδόνες», αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα.

Μύθος 10ος^.

Πρέπει να βρούμε λύση. Δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία.

Αλήθεια:
(Αυτό θυμίζει λίγο Κύπρο 2004 και Σχέδιο Ανάν, αλλά τελικά η ένταξη στην ΕΕ έγινε παρά τις Κασσάνδρες).

Ξεχνάμε ότι η χώρα αυτή έχει δύο εθνικές συνιστώσες: Σλάβους και Αλβανούς. Ας σκεφτούμε τους Αλβανούς. Μας λένε ότι δεν δέχονται το Σλαβομακεδονία επειδή δεν είναι Σλάβοι. Μάλιστα. Σάμπως είναι Μακεδόνες; Όχι βέβαια. Όσο ξένο τους είναι το Σλαβο-κάτι, τόσο ξένο τους είναι και το Κάτι-Μακεδονία. Ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο.

Το 1992 δεν είχαν ούτε έναν Αλβανό βουλευτή. Σήμερα έχουν 4 κόμματα, 2 στην κυβέρνηση, το 1 έχει δικό του αντιπρόεδρο. Τα Αλβανικά είναι πλέον επίσημη γλώσσα της χώρας. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι σε λίγα χρόνια θα επιζητήσουν ένα όνομα κράτος ουδέτερο εθνικά, δηλαδή χωρίς κανέναν από τους όρους Σλαβο- ή Μακεδονία-, το οποίο κράτος αυτό θα έχει δύο εθνικές συνιστώσες. Αυτό συμβαίνει σήμερα με το Βέλγιο, που είναι όνομα κράτους απαρτιζόμενο από δύο εθνότητες με άλλα ονόματα.

Αυτό το ενδεχόμενο, αυτομάτως υποβαθμίζει το πρόβλημα από πρόβλημα αναζήτησης ονόματος σε κράτος-εθνότητα-γλώσσα (και άρα, παρουσία σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και γενικότερα διεθνείς σχέσεις), σε πρόβλημα αναζήτησης εσωτερικού ονόματος μίας εθνικής συνιστώσας.

Αυτό μας δίνει και τον κατάλληλο χρόνο, ώστε από τότε και μετά, να συνεχίσουμε εκείνο το πνεύμα του Μακεδονικού Αγώνα που δεν σκόπευε να «απελευθερώσει την Μακεδονία» (όπως κακώς νομίζουμε), αλλά σκόπευε να θυμίσει στους κατοίκους της Μακεδονίας ότι είναι Έλληνες και να τους αφυπνίσει καταλλήλως, όποια γλώσσα κι αν μιλάνε. Εξ ου και οι «Γραικομάνοι» (κατά τους Βουλγάρους) πληθυσμοί, οι οποίοι πολέμησαν όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες χωρίς να γνωρίζουν ελληνικά. Μακροπρόθεσμος στραγητικός στόχος είναι αυτός.

Μύθος 11ος [προσθήκη 6 Ιουνίου 2018]

Αναγνωρίσαμε «μακεδονική γλώσσα» σε συνέδριο του ΟΗΕ στην Αθήνα το 1977. 

Αλήθεια:
Tο συνέδριο είχε τίτλο 1977: «United Nations Conference on the Standardization of Geographical Names».
Μετάφραση: Συνέδριο του ΟΗΕ σχετικά με τυποποίηση γεωγραφικών ονομάτων

Αντιγράφω από τη σελίδα 29 των πρακτικών του συνεδρίου:

11. Serbo-Croatian and Macedonian Cyrillic alphabets of Yugoslavia
The Conference,
Recognizing the need for elaboration of resolution 6 of the UN conference on the Standardization of Geographical Names,
Recognizing further that in Yugoslavia the romanization of the Serbo-Croatian and Macedonian Cyrillic alphabets has long been employed in official gazeteers and maps,
Recommends that the systems that are given in the annex of this resolution be adopted as the international systems for the romanization of the Serbo-Croatian and Macedonian geographical names in Yugoslavia.

Μετάφραση

Το Συνέδριο,
αναγνωρίζοντας την ανάγκη επεξεργασίας του ψηφίσματος 5 του Συνεδρίου του ΟΗΕ για την «Τυποποίηση Γεωγραφικών Ονομάτων»,
Αναγνωρίζοντας επιπλέον ότι στην Γιουγκοσλαβία ο μεταγραμματισμός στο λατινικό αλφάβητο (romanization) των Σερβο-κροατικών και Μακεδονικών Κυριλλικών αλφαβήτων
έχει χρησιμοποιηθεί σε επίσημα χαρτογραφικά λεξικά και χάρτες,
Συνιστά να υϊοθετηθεί το σύστημα που δίνεται στο Παράρτημα αυτού του ψηφίσματος για τον μεταγραμματισμό στο λατινικό αλφάβητο των Σερβο-κροάτικων και Μακεδονικών γεωγραφικών ονομάτων στην Γιουγκοσλαβία.

Αυτό το απόσπασμα θεωρείται από κυβερνητικούς κύκλους, από παχείς πρωτοσέλιδους τίτλους φιλο-κυβερνητικών εφημερίδων και από διαφόρους παπαγάλους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως «απόδειξη της αναγνώρισης μακεδονικής γλώσσας από την Ελλάδα το 1977».

Αυτή η ενέργεια έχει δύο σκοπούς
1ον. να δικαιολογήσει την αδικαιολόγητη αδράνεια της ελληνικής κυβέρνησης να θέσει θέμα ταυτότητας και γλώσσας στις διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια, και
2ον. να οδηγήσει τους δέκτες της «πληροφόρησης» στην σκέψη ότι «αφού αναγνωρίσαμε την γλώσσα το 1977, ας τους παραχωρήσουμε και το όνομα σήμερα».

Στην πραγματικότητα:

1. Το συνέδριο έχει συγκεκριμένο σκοπό την τυποποίηση γεωγραφικών ονομάτων, δηλαδή τον μεταγραμματισμό ονομάτων
2. Ουδεμία αναφορά δεν γίνεται σε «γλώσσα». Οι σχετικές αναφορές είναι
2α. στο «Αλφάβητο», στο οποίο μάλιστα υπάρχει και η λέξη «Κυριλλικό».
2β. σε «Γεωγραφικά Ονόματα», τα οποία μάλιστα είναι εντός της Γιουγκοσλαβίας.
Ουδέποτε η Ελλάδα αναγνώρισε «μακεδονική γλώσσα», ή για να είμαστε ακριβείς, αυτό δεν συνέβη στο εν λόγω συνέδριο, το οποίο είχε άλλο αντικείμενο.

Επίσης, στο συνέδριο από ελληνικής πλευράς συμμετείχε ομάδα από τη γεωγραφική υπηρεσία στρατού. Από Γιουγκοσλαβικής πλευράς υπήρχε μόνο ένα μέλος, που εκπροσωπούσε όλη τη χώρα (Colonel Miroslav Peterska). Οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από άρθρο του Γιώργου Μπαμπινιώτη, το οποίο επισυνάπτεται πιο κάτω.

Απόσπασμα από σχετικό και πρόσφατο άρθρο του Μπαμπινιώτη.

«Μια γρήγορη έστω αναδρομή στα σχετικά Πρακτικά τής Διάσκεψης δείχνει χωρίς καμιά αμφιβολία ότι στη Συνάντηση αυτή συζητήθηκε (ως συνέχεια άλλων προηγηθεισών Διασκέψεων) ως μόνο θέμα και για πολλές χώρες και γλώσσες (Κινεζική, Αραβική, Εβραϊκή, Ινδική, Ασιατικές γλώσσες κ.ά.) πώς θα μεταγραμματίζονται τα τοπωνύμιά τους με λατινικούς χαρακτήρες («romanization») βάσει ενός συστήματος μεταγραμματισμού (transliteration) των γραμμάτων τού αλφαβήτου τους που θα διευκολύνει να διαβάζονται ευρύτερα.

Η ελληνική αντιπροσωπία, απαρτιζόμενη από γλωσσολόγους, ιστορικούς, μέλη τής γεωγραφικής υπηρεσίας στρατού κ.ά., παρέστη ειδικά για το σύστημα μεταγραμματισμού τού ελληνικού αλφαβήτου, επιφυλασσόμενη να προτείνει δικό της σύστημα.

Φυσικά και δεν ετέθη ποτέ σε εκείνη τη Διάσκεψη θέμα αναγνώρισης τής ονομασίας τής γλώσσας των Σκοπίων ως Μακεδονικής. Αν επρόκειτο να τεθεί τέτοιο θέμα, άλλη θα ήταν η σύνθεση τής ελληνικής αντιπροσωπίας αλλά θα εναντιωνόμαστε και όλα τα μέλη τής αντιπροσωπίας που έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους με διάφορες ευκαιρίες. Και θα χαλούσε ο κόσμος στην Ελλάδα! Επ΄ ευκαιρία, στη Διάσκεψη δεν προσήλθαν μέλη τής Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας τής Μακεδονίας αλλά ένα μόνο μέλος (Colonel Miroslav Peterska), εκπρόσωπος τής Γιουγκοσλαβίας (Belgrade, Yugoslavia).

Αρα αυτό που αποφασίστηκε, όπως και με όλες τις άλλες γλώσσες, είναι ο απλός μεταγραμματισμός με λατινικούς χαρακτήρες τής γλώσσας των Σκοπίων και όχι η ονομασία της ως «μακεδονικής γλώσσας»!

Στη «σύσταση» περιγράφεται —όπως και για τα αλφάβητα πολλών άλλων γλωσσών— πώς θα αποδίδεται λατινικά κάθε γράμμα τού κυριλλικού αλφαβήτου που χρησιμοποιούν τα Σκόπια «for the romanization of Macedonian geographical names in Yugoslavia».

Ας σημειώσουμε εδώ ότι η ίδια η επωνυμία τής σύστασης («Serbo-Croatian and Macedonian Cyrillic alphabets of Yugoslavia») δείχνει και ποιας γλωσσικής οικογενείας γλώσσα είναι η γλώσσα των Σκοπίων (ανήκει στις σλαβικές γλώσσες), γραφόμενη όπως και οι λοιπές γλώσσες τής τότε Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, η Σερβική και η Κροατική, με το σλαβικό κυριλλικό αλφάβητο. Δεν αμφισβητούν δηλαδή ούτε καν οι ίδιοι ότι η γλώσσα τους είναι σλαβική, γι’ αυτό και γράφεται με το σλαβικό αλφάβητο όπως και οι άλλες σλαβικές γλώσσες (Σερβική, Κροατική, Βουλγαρική, Ρωσική, Πολωνική κ.ά.). Κι όμως την αποκαλούν «Μακεδονική»!

Το σκεπτικό αυτής τής αναδρομής μπορεί να αποτελέσει, νομίζω, ένα ακόμη επιχείρημα στη φαρέτρα τής ελληνικής διπλωματικής διαπραγμάτευσης ότι η βουλγαροσερβική γλώσσα των Σκοπίων ούτε αναγνωρίστηκε το 1977 ούτε και τώρα μπορεί να επισημοποιηθεί ως «μακεδονική γλώσσα». Ως μέγιστη υποχώρηση θα μπορούσε να ονομάζεται «Σλαβομακεδονική».»

Πηγές: Συνέδριο του 1977 του ΟΗΕ, τα πρακτικά του συνεδρίου με την επίμαχη αναφορά στη σελίδα 29.

Σημείωση: είναι πιθανό να προστεθούν μύθοι ή πληροφορίες με νέες εκδόσεις. Η παρούσα έκδοση γίνεται στις 21/2/2018 στις 18.30 ώρα Ελλάδος.

Πηγή: Αντίβαρο

Διαβάζοντας στό διαδίκτυο τίς παρακάτω εἰδήσεις, ἀναρωτιέμαι: Ποιός θά μποροῦσε, μέ πιστότητα καί ἀκρίβεια, νά μοῦ διδάξει τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου πάνω στήν συγκεκριμένη ἐπικαιρότητα; Καί φέρνω ἀμέσως στό νοῦ μου τόν μεγάλο διδάσκαλο τῆς οἰκουμένης, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.

Ἐάν ζοῦσε σήμερα ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, τί θά ἔλεγε ἄραγε γιά ὅλα αὐτά πού συμβαίνουν;

* Η Βουλή θα ντυθεί το Σάββατο στα χρώματα του gay pride.

* Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά σεξουαλική αγωγή των μαθητών και επιμόρφωση των καθηγητών από μέλη της ΛΟΑΤΚΙ.

* Η ΝΔ στέλνει πολυπληθή αντιπροσωπεία στο Athens Pride.

* ‘’Η συμμετοχή μας στο Athens Pride είναι, ασφαλώς, δεδομένη’’ αναφέρει, σε ανακοίνωσή του, το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ.

* Πλήθος κόσμου στη Γυμνή Ποδηλατοδρομία στη Θεσσαλονίκη.

* Θλιβερή πρωτιά κατέχει η Ελλάδα στις εκτρώσεις.

* Στην πορνεία 7.000 Ελληνίδες.

Τό νά διέλθει κανείς ὁλόκληρο τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί νά ἐντοπίσει σχετικές μέ τήν παραπάνω εἰδησεογραφία ἀναφορές του, εἶναι πολύ δύσκολο ἐγχείρημα. Ἐντούτοις, μέ τήν πολύτιμη βοήθεια τοῦ ‘’Χρυσοστομικοῦ λεξικοῦ’’ τοῦ π. Δανιήλ Ἀεράκη, ἐντοπίστηκαν μερικές, οἱ ὁποῖες καί παρατίθενται στήν συνέχεια.

1). Ἐξεμισθώσαμεν τήν σάρκα ἑαυτῶν τῷ διαβόλῳ, τῷ χαλεπῷ πορνοβοσκῷ. Νοικιάσαμε τήν σάρκα μας στόν διάβολο, σ’ αὐτόν τόν σκληρό πορνοβοσκό.

2). Τί ἐστι μολυσμός σαρκός; Μοιχεία, πορνεία, ἀσέλγεια πᾶσα.

Ποιός εἶναι ὁ μολυσμός τῆς σαρκός; Εἶναι ἡ μοιχεία, ἡ πορνεία, ἡ ἀσέλγεια.

3). Διό μᾶλλον αὐτήν κατακοσμεῖν χρή, οὐχί καταισχύνειν. ... Οὐ γάρ ἔχεις ἐξουσίαν τῆς σαρκός ἐν ταῖς πονηραῖς ἐπιθυμίαις, ἀλλ’ ἐν αἷς ἄν ὁ Θεός ἐπιτάξῃ μόνοις.

Γι’ αὐτό ἄς καταστολίζουμε τήν σάρκα μας, ὄχι νά τήν καταντροπιάζουμε. ... Δέν ἐξουσιάζεις τήν σάρκα, γιά νά τήν διαθέτεις στίς πονηρές ἐπιθυμίες, ἀλλά μόνον σέ ὅσα ὁρίζει ὁ Θεός.

4). Ὦ πάντα ἀνατρέποντες ὑμεῖς! Οἱ τοῖς μέν ἄρρεσιν ὡς θηλείας μιγνύμενοι, τάς δέ θηλείας ὡς ἄνδρας εἰς πόλεμον ἐξάγοντες. Τοῦτο ἔργον τοῦ διαβόλου, τό πάντα συγχέειν καί ἀνατρέπειν.

Ὦ σεῖς, πού ἀναποδογυρίσατε τά πάντα! Ἔρχεστε σέ μίξη μέ τούς ἄνδρες, σάν νά εἶναι γυναῖκες, καί βγάζετε τίς γυναῖκες, σάν νά εἶναι ἄνδρες, στόν πόλεμο. Αὐτό εἶναι ἔργο τοῦ διαβόλου, τό νά συγχέει καί νά διαστρέφει τά πάντα.

5). Διά τοῦτο ὀδυνῶμαι, ὅτι καί νοσῶν, οὐκ οἶδας ὅτι νοσεῖς, ἵνα καί τόν ἰατρόν ἐπιζητήσεις. Μοιχείας ἐγένου πεπληρωμένος, καί ἐρωτᾶς ποία κακία;

Γι’ αὐτό πονάω καί κλαίω γιἀ σένα, διότι κάνεις πώς δέν καταλαβαίνεις ὅτι εἶσαι ἄρρωστος, ὥστε νά τρέξεις στόν γιατρό. Εἶσαι γεμᾶτος ἀπό μοιχεία καί ρωτᾶς, τί κακό ἔχεις κάνει;

6). Ἡ μέν ἡδονή βραχεῖα, ἡ δέ ἀπό ταύτης ὀδύνη διηνεκής.

Ἐνῷ ἡ ἡδονή ἀπό τήν ἁμαρτία εἶναι ὀλιγόλεπτη, ἡ ὀδύνη πού προκαλεῖται ἀπό αὐτήν εἶναι συνεχής.

7). Καί γάρ κλόνος ἐν τῷ σώματι πολύς, καί πάσης θαλάττης κυματουμένης χαλεπώτερον οὗτος διάκειται, οὐδέποτε πρός τήν ἐπιθυμίαν ἱστάμενος, ἀλλ’ ἀεί βαλλόμενος ὑπ’ αὐτῆς, ὥσπερ οἱ δαιμονῶντες, καί συνεχῶς ὑπό τῶν πονηρῶν καταρρηγνύμενοι πνευμάτων.

Διότι πολλή σύγχυσις προκαλεῖται ἀπό τήν ὁρμή τῆς ἁμαρτίας στό σῶμα πού ἁμαρτάνει. Βρίσκεται σέ χειρότερη ἀπό τήν τρικυμισμένη θάλασσα κατάσταση, ἀφοῦ ποτέ δέν ἡσυχάζει ἀπό τήν φαύλη ἐπιθυμία. Βάλλεται συνεχῶς ἀπό αὐτήν, ὅπως οἱ δαιμονισμένοι, πού συνεχῶς κατασπαράσσονται ἀπό τά πονηρά πνεύματα.

8). Πυκτεύουσι ταῖς ἡδοναῖς (οἱ νέοι), ὡς μάρτυς θηρίοις. Παλαίουσι τοῖς λογισμοῖς, ὡς ἐκεῖνος βασσάνοις.

Οἱ νέοι πυγμαχοῦν μέ τίς ἡδονές, ὅπως ὁ μάρτυρας μέ τά θηρία. Παλεύουν μέ τούς λογισμούς, ὅπως ἐκεῖνος μέ τά βασανιστήρια.

9). Καί ἡ στολή κατεσταλμένη...Ἡ γάρ τῶν μελῶν τῶν ἔξωθεν εὐταξία εἰκών τις ἐστι τῆς ἐν τῇ ψυχῇ καταστάσεως.

Καί τό ντύσιμο νά εἶναι σεμνό. Διότι ἡ καλή ἐξωτερική ἐμφάνισις εἶναι καθρέφτης τῆς καταστάσεως πού ἐπικρατεῖ στήν ψυχή.

10). Μυρίων ἐπαίνων ἄξιος καί μακαρισμῶν καί εὐφημιῶν, ὁ μαινομένην χαλινῶν τήν φύσιν, καί ἐν αὐτῇ τοῦ χειμῶνος τῇ ἀκμῇ διασώζων τό σκάφος.

Εἶναι ἄξιος μυρίων ἐπαίνων καί μακαρισμῶν καί θαυμασμῶν ὁ νέος ἐκεῖνος, πού χαλιναγωγεῖ τήν μανιασμένη σάρκα του καί διασώζει τό σκάφος τῆς ἁγνότητάς του καί μέσα στήν φοβερή τρικυμία.

11). Μετά σωφροσύνης, μετά κοσμιότητος. Ταύτης γάρ πανταχοῦ χρεία καί δεῖ ταύτην διώκειν. Ἄλλως γάρ οὐκ ἔστιν ἰδεῖν τόν Θεόν.

Μέ σωφροσύνη καί μέ κοσμιότητα. Διότι αὐτήν παντοῦ τήν χρειαζόμαστε καί αὐτήν πρέπει νά ἐπιδιώκουμε, διότι διαφορετικά δέν θά δοῦμε τόν Θεό.

12). Ἀσελγείας ἕνεκεν καί τά λαγνότατα τῶν ἀλόγων ἀπέκρυψαν.

Λόγῳ τῆς ἀσελγείας ξεπέρασαν οἱ ἄνθρωποι καί τά αἰσχρότερα τῶν ζώων.

13). Ούκ ἀτιμωρητί ταῦτα πράττομεν, οὐδέ τοσαύτης ἀπολαύομεν ἡδονῆς, ὅσην ὑφιστάμεθα κόλασιν.

Δέν θά ξεφύγουμε τήν τιμωρία κάνοντας αἰσχρά πράγματα. Δέν ἀπολαμβάνουμε τόση ἡδονή, ὅση τιμωρία ὑφιστάμεθα.

1. 1.Ε.Π.Ε. 18,504
2. 2.Ε.Π.Ε. 19,370
3. 3.Ε.Π.Ε. 18,504
4. 4.Ε.Π.Ε. 24,121
5. 5.Ε.Π.Ε. 31,316
6. 6.Ε.Π.Ε. 18α,32
7. 7.Ε.Π.Ε. 18α,546
8. 8.Ε.Π.Ε. 37,286
9. 9.Ε.Π.Ε. 36,88-90

10. Ε.Π.Ε. 28,556

11. Ε.Π.Ε. 24,74

12. Ε.Π.Ε. 34.128

13. Ε.Π.Ε. 22,454

Ἐπιμέλεια κειμένου: Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

10.6.2018

Στη γη οι θλίψεις είναι περισσότερες από τις χαρές. Και όπως στέλνονται οι δεύτερες από το Θεό, έτσι παραχωρούνται και οι πρώτες απ’ Αυτόν. Για διάφορους λόγους. Άλλοτε για να συνέλθουμε από την πνευματική νάρκη. Άλλοτε για να κόψουμε κάποιαν αμαρτία. Άλλοτε για να καθαρθούμε με τη μετάνοια. Άλλοτε για να φανερώσουμε την αφοσίωσή μας στον Κύριο. Εμείς, πάντως, σ’ όλες τις περιπτώσεις οφείλουμε να δείχνουμε ανδρεία και υπομονή, τόσο για τη δόξα του Θεού όσο και για τη δική μας πνευματική προκοπή.

Για κάποιον από τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, παραχώρησε ο Θεός να σας βρουν κι εσάς θλίψεις. Να προσέχετε τον εαυτό σας και να μην αντιστέκεστε στο θείο θέλημα. Απεναντίας, να έχετε εμπιστοσύνη στα σοφά και αγαθά κρίματα του Κυρίου.

Υπομονή στις θλίψεις

Δεν είναι εύκολο να υπομένουμε καρτερικά και ψύχραιμα κάθε θλίψη, προπαντός όταν είναι βαρειά. Αλλά το βάρος είναι πολύ μεγάλο την ώρα της συμφοράς και για λίγο έπειτα απ’ αυτήν. Ύστερα, σιγά-σιγά, γίνεται πιο ελαφρό. Ο χρόνο, βλέπετε, είναι ο καλύτερος γιατρός. Διώχνει τον πόνο, στεγνώνει τα δάκρυα, φέρνει τη λήθη, ξαναδίνει στη ζωή τον κανονικό της ρυθμό… Έτσι θα γίνει και με τη δική σας συμφορά. Κάντε κουράγιο, και η λύπη σας θα επουλωθεί.

Στο μεταξύ, να στερεώσετε μέσα σας την πεποίθηση ότι όλα παραχωρούνται από τον Κύριο. Εκείνος για ένα μόνο πράγμα ενδιαφέρεται: τη σωτηρία μας. Και για το σκοπό αυτό μεταχειρίζεται κάθε πρόσφορο μέσο, ακόμα, κάποτε-κάποτε, και το πιο σκληρό. Ό,τι στέλνει, λοιπόν, ο Θεός να το δέχεστε σαν φάρμακο ωφέλιμο. Τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία, όλα ρυθμίζονται από τη θεία πρόνοια. Γι’ αυτό, όποτε σας βρίσκει κάποια θλίψη, να σκέφτεστε πως είναι μια επίσκεψη, μια υπόμνηση, μια ειδοποίηση του Θεού για κάποιο σφάλμα σας. Να Τον ευχαριστείτε και να διορθώνεστε.

Στους δικαίους οι θλίψεις στέλνονται ως δοκιμασίες – έτσι έγινε με τον μακάριο Ιώβ της Παλαιάς Διαθήκης. Σ’ εμάς τους αμαρτωλούς, όμως στέλνονται ως σωφρονιστικές τιμωρίες και ως ερεθίσματα για μετάνοια.

***

Σηκώνετε βαρειές θλίψεις; Λυπάμαι γι’ αυτό και σας συμπονάω. Άλλη βοήθεια δεν υπάρχει, παρά μόνο η υπομονή και η ελπίδα στο έλεος του Θεού. Όλα από το Θεό προέρχονται ή παραχωρούνται. Και για όλα πρέπει να Τον ευγνωμονούμε, όχι μόνο για τα ευχάριστα, αλλά και για τα δυσάρεστα. Γιατί κι αυτά στην ωφέλειά μας αποσκοπούν: στην κάθαρση, στην απόκτηση και στερέωση καλών έξεων, στη μνήμη και επίκληση του Κυρίου.

Μη βαρυγγωμάτε, λοιπόν. Κάντε υπομονή στις σκοτεινές ημέρες. Θα έρθουν και φωτεινές.

***

Θλίψεις, θλίψεις, θλίψεις… Η μια πίσω από την άλλη! Δεχθείτε τις με γενναιοψυχία και καρτερία. Είναι σωτήρια φάρμακα για τις αρρώστιες της ψυχής σας, σημάδι ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για σας. Ευχαριστήστε Τον! Και φροντίστε να γίνετε καλά. Μην εξουδετερώνετε τη θεραπευτική δράση αυτών των φαρμάκων με το γογγυσμό.

Πηγή: (Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», Ι. Μ. Παρακλήτου), (Πηγή ηλ. κειμένου: hristospanagia3.blogspot.gr), Η άλλη όψη

4. Τό ἐνισχυμένο ἐνδιαφέρον τοῦ Π.Σ.Ε. γιά τίς «σεξουαλικές μειονότητες» (ΛΟΑΤΚΙ - LGBTI)

Ἐνισχυμένος εἶναι καί ὁ ρόλος τῶν «σεξουαλικῶν μειονοτήτων» στή 10η Γενική Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε., πρᾶγμα πού δέν ἐξένισε ὅσους γνωρίζουν τήν διάπυρη παγκόσμια ἐπίσημη ὑποστήριξη τῶν ΗΠΑ (καί ὄχι μόνον), καί διά στόματος τοῦ Προέδρου Ὀμπάμα, στό δικαίωμα δημόσιας πανηγυρικῆς θριαμβεύσεως τῶν «ἰδιαιτεροτήτων» τῶν LGBTI (Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender/Transexual, Intersexed). Εἶναι ἄλλωστε καταφανής ἡ συμμετοχή ἤ ἡ χρηματοδότηση τῶν Ἀμερικανικῶν Πρεσβειῶν στά Gay Prides τοῦ Τέλ Ἀβίβ καί τῶν Ἀθηνῶν, καθώς καί ἡ ἀμερικανική διπλωματική ὑποστήριξη σέ ἀνάλογες διενέξεις στή Σερβία, Ρωσία, κ.ἀ.

Ἤδη πρό ἑπτά ἐτῶν στό Πόρτο Ἀλέγκρε (Φεβρ. 2006) εἶχαν ἀρχίσει νά δημοσιεύονται φωνές ἀπό διάφορες «ἐκκλησίες-μέλη» πού ζητοῦσαν τήν ὁμοιομορφία τῆς στάσεως τῶν «ἐκκλησιῶν» τοῦ Π.Σ.Ε. ἔναντι τῶν «σεξουαλικῶς διαφοροποιημένων», ὅπως ὁ Ἀρμένιος Καθολικός τῆς Κιλικίας Ἀράμ [36], ἐνῷ ἄλλοι, ὅπως ἡ Κορεάτισσα Δρ Namsoon Kang, ἀντιπρόεδρος τοῦ WOCATI [37], καί ἡ πρεσβυτεριανή Δρ Isabel Apawo Phiri ἀπό τό Μαλάουι [38], ζητοῦσαν τήν παύση τῆς ὁμοφοβίας καί τῶν διακρίσεων βάσει «σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ»· ὁ προβληματισμός αὐτός πέρασε καί στήν 20η παράγραφο τῆς ἀναφορᾶς τῆς Ἐπιτροπῆς Προγράμματος Κατευθυντηρίων (Report of the Programme Guidelines Committee) τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε καί ἐγκρίθηκε μαζί μέ ὅλη τήν ἀναφορά, ἀπό τήν ὁλομέλεια τῆς 9ης Συνελεύσεως [39]. Ὁ ὅρος “safe space” πού χρησιμοποιήθηκε τό 2006 στήν παράπανω 20η παράγραφο, ἀλλά ἐντάχθηκε καί στίς συζητήσεις στό Πουσάν, δείχνει ὅτι ἡ ἐξέλιξη τοῦ θέματος ἦταν προετοιμασμένη.

Ἡ διαφορά ἔγκειται στό ὅτι, στό μέν Πόρτο Ἀλέγκρε τό θέμα εἶχε τεθεῖ μεταξύ ἄλλων θεμάτων σέ κλειστούς κύκλους συζητήσεων, «πηγαδάκια» ὀργανωμένα ἀπό τήν 9η Συνέλευση (mutirâo βραζιλιανιστί),  διότι ἀναγνωριζόταν ἡ δυσκολία νά ἀντιμετωπισθοῦν τέτοια θέματα ἀπό τήν ὁλομέλεια τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως [40]. Στό Πουσάν ὅμως, ὑπῆρξε ὁλόκληρη ὁμάδα ἐργασίας ἀπό ἑκατόν πενῆντα πρόσωπα, συντονιζόμενη ἀπό «(παρ)ἐκκλησιαστικούς» ὀργανισμούς ὅπως τό ICCO  - Kerk in Actie τῆς Ὁλλανδίας καί τό IAM (Inclusive and Affirming Ministries) τῆς Νοτίου Ἀφρικῆς· τό δεύτερο (ἱδρ. 1995) δραστηριοποιεῖται «ὡς καταλύτης ἐντός τῶν mainstream ἐκκλησιῶν πρός πλήρη ἔνταξη τῶν ΛΟΑΤΚΙ ἀνθρώπων» [41].

Τό ἐν λόγῳ «ἐργαστήριο» (“workshop”) συνῆλθε στίς 5 Νοεμβρίου τρ.ἔ. καί δημιούργησε, κατά τόν ἱστοχῶρο τῆς Συνέλευσης στό Πουσάν, ἕναν «ἀσφαλῆ χῶρο» (“a safe space”) γιά τόν διάλογο ἐπί τῆς ἀνθρώπινης σεξουαλικότητας, ὁ ὁποῖος ἐνσωμάτωσε «ἱστορίες πόνου, ἀποκλεισμοῦ καί βίας πού ἀντιμετωπίζουν σεξουαλικές μειονότητες σέ πολλά μέρη τοῦ κόσμου». Ἀρχίζοντας μέ μιά προσευχή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Joris Vercammen τῆς Παλαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ὁλλανδίας τό «ἐργαστήρι» ἐπικαλέσθηκε περιστατικά πού «τονίζουν τήν ἀνάγκη» ἐποικοδομητικῶν συζητήσεων γιά τήν ἀνθρώπινη σεξουαλικότητα παρά τίς διαφωνίες περί τό θέμα ἐντός τῶν ἐκκλησιῶν. Μέλη τοῦ «ἐργαστηρίου» συζήτησαν γιά τό πῶς κοινότητες πίστεως μποροῦν νά γίνουν περιεκτικές σφαῖρες, ὅπου οἱ σεξουαλικές μειονότητες δύνανται ἐξ ἴσου νά μοιραστοῦν τίς ἐμπειρίες τους καί νά συνεισφέρουν πρός τή χριστιανική ἑνότητα. Παρά τίς διαφωνίες πού προβλήθηκαν, συζητήθηκε ἡ ἐπέκταση τῆς κοινῆς βάσεως στίς ἐκκλησιαστικές ἡγεσίες, οἱ ὁποῖες μπορεῖ νά διαπνέονται ἀπό διαφορετικές στάσεις ἔναντι τοῦ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ καί τῆς βιβλικῆς ἑρμηνευτικῆς ἐπί τούτου. Μέσῳ τῆς ἀφηγήσεως ἐμπειριῶν ἀπό τό τοπικό, πολιτιστικό καί προσωπικό ὑπόβαθρο, τά μέλη τοῦ ἐργαστηρίου ἀσχολήθηκαν μέ τήν ὁμοφοβία, τήν τρανσφοβία, τίς διακρίσεις, τά ἐγκλήματα μίσους καί τήν πατριαρχία (σημ.: ἐν. ἐν ἀντιθέσει πρός τόν φεμινισμό) [42].

Ἡ συντονίστρια τοῦ «ἐργαστηρίου», ἡ «πάστωρ» Judith Johanna Kotzé, τοῦ προαναφερομένου ΙΑΜ («Περιεκτικές καί Ἐπιβεβαιωτικές Ἱερωσύνες») ἀναφέρθηκε στή Δήλωση τοῦ Π.Σ.Ε. γιά τήν ἱεραποστολή «Μαζί πρός τή ζωή: Ἱεραποστολή καί εὐαγγελισμός σέ τοπία πού ἀλλάζουν» καί τό συσχέτισε μέ τό θέμα τοῦ ἐργαστηρίου, λέγοντας ὅτι πρόκειται γιά τήν «ἱεραποστολή ἀπό τό περιθώριο» (“mission from the margins”) πού μπορεῖ νά ἐμπνεύσει τήν παραδοχή ὅσων [διώξεων] ὑποφέρουν οἱ σεξουαλικές μειονότητες. Ἡ Johanna Kotzé ἐπικαλέσθηκε τό μήνυμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Desmond Tutu, ὁ ὁποῖος διήγειρε τήν «προσοχή στό θέμα τῆς ὁμοφοβικῆς βίας στή 10η Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε.»· ἡ Johanna Kotzé σημείωσε ἀκόμη· «Ὡς σεξουαλικές μειονότητες, ζοῦμε στό περιθώριο. Ἄν χρησιμοποιηθοῦμε καί εἰσακουσθοῦμε, μποροῦμε νά ἐπιδείξουμε πόσο πολλή δυναμική εἶναι θαμμένη πίσω ἀπό τόν ἀποκλεισμό· δυναμική πού μπορεῖ νά συνεισφέρει στήν ἀναζήτηση τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας, διακιοσύνης καί εἰρήνης» [43].

Ἡ εἴδηση αὐτή, τῆς ἀπό τό Π.Σ.Ε. ἐπισημοποιήσεως τῶν δικαιωμάτων καί τῆς προσπάθειας ὑπερβάσεως τῶν «καταπιέσεων» κατά τῶν ΛΟΑΤΚΙ (λεσβιακῶν, ὁμοφυλοφιλικῶν, ἀμφισεξουαλικῶν, τρανσεξουαλικῶν, queer, intersexed), πανηγυρίζεται μεταξύ ἄλλων καί ἀπό τόν ΛΟΑΤ ἱστοχῶρο “GayStarNews”, μέ τίτλο «Τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν εἰσακούει στήν ἔκκληση γιά ἀνεκτικότητα ἔναντι τῶν ΛΟΑΤΚΙ» ὑποσημειώνοντας ὅτι «Ἡ 10η Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε. στό Πουσάν τῆς Νοτίου Κορέας ἔχει κλείσει, μέ μιά ἐπίκληση γιά μή διάκριση καί γιά ἐνσωμάτωση τῶν ΛΟΑΤΚΙ» [44].

Ὁ ἱστοχῶρος GayStarNews, τονίζει ὅτι αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἀποδοχή εἶναι ἡ πρώτη ἐκ μέρους τοῦ Π.Σ.Ε.: «Ἡ παγκόσμια συνάντηση μιᾶς ἀπό τίς μεγαλύτερες στόν κόσμο ὁμαδοποιήσεις μή Καθολικῶν χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν ἔχει κλείσει μέ μιά προσευχή γιά πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, γιά τήν ἐνσωμάτωση τῶν ΛΟΑΤΚΙ» [45].

Ὁ ἱστοχῶρος, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται καί στίς θέσεις τῆς Johanna Kotzé,  ἑστιάζει ἰδιαιτέρως στήν καταληκτήρια προσευχή τοῦ π. Michael Lapsley, τοῦ Ἰνστιτούτου γιά τήν Ἴαση τῶν Μνημῶν (Institute for Healing of Memories), τοῦ Κέηπ Τάουν τῆς Νοτίου Ἀφρικῆς. Ὁ Lapsley ζήτησε συγγνώμη γιά τήν παρελθοντική ἀντιμετώπιση τῶν LOATKI ἀπό τούς Χριστιανούς καί ἐξέφρασε τήν ἐλπίδα ὅτι καί ἄλλοι χριστιανοί ἡγέτες θά κάνουν στό μέλλον τό ἴδιο. Στήν προσευχή του, ὁ Lapsley εἶπε «Σέ εὐχαριστοῦμε, Πανάγιε, πού μᾶς ὑπενθύμισες “νά ἐκτιμοῦμε τούς συνανθρώπους μας, χωρίς ἐξαίρεση, στήν πλήρη ἀξιοπρέπεια καί ἁγιότητα τῆς προσωπικότητάς τους”. Τά τελευταῖα λίγα χρόνια πολλοί ἀπό τίς κοινότητες τῶν πιστῶν μας, τό ἴδιο καί ἀπό τή δική μου [κοινότητα], ἔχουμε διασπασθεῖ γιά θέματα τῆς σεξουαλικότητας καί συγκεκριμένα σέ ἀναφορά μέ πρόσωπα πού ἀγαποῦν ἀπό τό ἴδιο φύλο, χωρίς νά ἀναφέρουμε τή γκάμμα τῶν ἄλλων σεξουαλικῶν μειονοτήτων. Μερικοί θά ποῦν ὅτι αὐτό εἶναι δευτερεῦον ἔναντι τοῦ πολέμου καί τῆς φτώχειας. Αὐτό εἶναι ἀλήθεια ἄν ἑστιάσουμε στό σέξ, καί ἄν προσποιηθοῦμε ὅτι δέν βλέπουμε τούς “ἐλέφαντες στό δωμάτιο”. Ἄν ὅμως αὐτό εἶναι ἕνα θέμα μέ ἐπίδραση σέ ἕνα μίνιμουμ τοῦ 1%, ἄν ὄχι 4 ἤ 5%, ὅσων ζοῦν στόν πλανήτη, σύμφωνα μέ τίς πιό συντηρητικές ἐκτιμήσεις, μπορεῖ στ΄ ἀλήθεια νά εἶναι δευτερεῦον; Σήμερα θέλω νά πῶ ὡς χριστιανός, ὡς ἱερέας, σέ ὅλη τήν κοινότητα τῶν ΛΟΑΤΚΙ, ὅτι εἶμαι βαθιά λυπημένος γιά τό ρόλο μας ὡς θρησκευτικῶν ἀνθρώπων, γιά τόν πόνο πού ἔχετε βιώσει διά τῶν γενεῶν. Ἔχω ἕνα ὄνειρο, ὅτι στή διάρκεια τῆς ζωῆς μου, θά ἀκούσω ὅλους τούς ἡγέτες ὅλων τῶν μεγάλων παραδόσεών μας τῆς πίστης, νά ζητοῦν τήν ἴδια συγγνώμη» [46].

Νά ὑποθέσουμε ὅτι στήν 11η Γενική Συνέλευση, σέ περίπου ἑπτά ἔτη, θά δοῦμε τέτοιες δηλώσεις νά υἱοθετοῦνται καί ἀπό τήν ὁλομέλεια, καί ὄχι μόνο ἀπό τά περιφερειακά «workshops»;

Σημειώσεις

36. ARAM I, CATHOLICOS OF CILICIA, «Report of the Moderator», στό God, in your Grace ... ; Official Report, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 118· « It means addressing issues related to bio-ethics, bio-technology, human sexuality and other areas of ethics and morality. The ecumenical debate has taught us that the church’s being and unity are intimately related to ethics. The churches can no longer ignore these issues in intra-church and inter-church relations. Through pastoral and contextual approaches a common ground must be sought. Such an engagement will greatly help the churches avoid tensions and divisions.»

37. NAMSOON KANG, « “God in Your Grace, Transform our Churches”»,  αὐτόθι, σελ. 93: «Now it is time for the churches to institutionally repent for the complicity of churches in various forms of injustice and violence, to repent for misogyny, to repent for capitalistic teaching and practice of the gospel, to repent for religious expansionism and superiority over other faiths, to repent for hierarchical clericalism, to repent for homophobia and bigotry».

38. ISABEL APAWO PHIRI, « “Called to be the One Church”: The Future of Ecumenism; A Protestant Voice», αὐτόθι, σελ. 165· «The document “Called to be the One Church” has reminded us that the Church is a communion of believers. In practice, the marginalization of people on the basis of gender, race, ethnicity, sexual orientation, age and ability undermines and challenges what we have been given by God». Ἐπίσης, τῆς ἰδίας παρά τῇ LUIS N. RIVERA-PAGǍN, «Porto Alegre 2066: A Polycentric World Christianity», αὐτόθι, σελ. 35· «If indeed we believe that God is calling us to unity we need to show it in action through recognition of ordained ministers (of all races, gender, age, ability and sexual orientation) of other churches at our holy communion table;».

39. Report of the Programme Guidelines Committee, αὐτόθι, σελ. 267· «20. Ecumenical formation also includes the role of the WCC in creating “safe spaces” for cross-cultural and cross-theological encounter so as to engage in honest encounter around issues that divide our churches and our communities, in particular, to continue the dialogue on issues such as family life and human sexuality».

40. LUIS N. RIVERA-PAGǍN, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 27ἑ. · «The mutirâo took many forms - round tables, workshops, seminars, dramatic presentations, films and dances [...] It was an opportunity for countless significant exchanges, dialogues and artistic events and created a space for the discussion of themes - the ordination of women, homosexuality, inclusive theological language - that would have proven more divisively controversial and sensitive if raised in the official assembly sessions. The reaction of most participants was very positive. Although it is difficult to evaluate all that happened as part of the mutirâo, many of the organizational difficulties of the Padares at the Harare assembly were overcome. Yet the desire to turn those reflections into significant contributions in the assembly decision-making process proved difficult».

41. https://www.facebook.com/pages/Inclusive-Affirming-Ministries-IAM/43925344419

42. Workshop in Busan addresses discrimination against sexual minorities
http://wcc2013.info/en/news-media/all-news/workshop-in-busan-addresses-discrimination-against-sexual-minorities

43. Αὐτόθι· «As sexual minorities, we live on the margins. If we are engaged and listened to, we can show how much potential is buried behind the exclusion: potential which can contribute to the search for human dignity, justice and peace».

44.  World Council of Churches Assembly hears plea for LGBTI «Τhe World Council of Churches’ 10th Assembly in Busan, South Korea, has closed with an appeal for LGBTI non-discrimination and inclusion».
http://www.gaystarnews.com/article/world-council-churches-assembly-hears-plea-lgbti-tolerance141113

45. Αὐτόθι, «The global meeting of one of the world’s largest groupings of non-Catholic Christian churches has closed with a prayer for LGBTI inclusion in a first for the World Council of Churches».

46. Αὐτόθι, « hank you, Your Holiness, for reminding us "to regard our fellow human beings, without exception, in the full dignity and holiness of their personhood. In the last few years many of our faith communities, not least my own, have torn ourselves apart over issues of sexuality and in particular in relation to same gender loving persons, not to mention the gamut of other sexual minorities. Some would say this is a sideshow in the face of war and poverty. Τhat is true if we focus on sex and blind ourselves to the elephants in the room. But if this is a matter that affects, according to the most conservative estimates a minimum of 1% if not 4 or 5% of people living on the planet, can it really be a sideshow? Today I want to say as a Christian, as a priest, to all the LGBTI community, I am deeply sorry for our part as religious people, in the pain you have experienced across the ages. I have a dream that in my lifetime, I will hear all the leaders of all our great faith traditions making the same apology».

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, Αβέρωφ