Σχόλιο Τ.Ι.: Είναι θλιβερό πόσο επιπόλαια και κατευθυνόμενη είναι η ανθρώπινη κρίση. Ο κατά κόσμον απόλυτα αναγνωρισμένος και προβεβλημένος ζωγράφος Π.Πικάσσο υπήρξε άτομο με έντονα παθολογική προσωπικότητα. Χαρακτήρας ασταθής συναισθηματικά, ανάλγητος απέναντι στις γυναίκες που τον ενέπνευσαν στην τέχνη και τη ζωή του, καθώς και απέναντι στα ίδια του τα παιδιά.Χρησιμοποίησε τις αδύναμες  αυτές  στερημένες και βασανισμένες υπάρξεις προκειμένου να ικανοποιήσει την καλλιτεχνική (και όχι μόνο) ορμή του, δεν δίστασε όμως κατόπιν να τις περιφρονήσει μαζί με τα δύστυχα παιδιά που ο ίδιος δημιούργησε. Αμετανόητος  και άθεος έφυγε από τη ζωή αφού συνδέθηκε χαλαρά με πολλές από αυτές, και είναι θλιβερή διαπίστωση να δεί κανείς το πώς το  lobby των εκτρώσεων που "υποτίθεται"μάχεται για τα δικαιώματα της γυναίκας και την απελευθέρωσή της,υποστήριξε μετά θάνατον έναν άνθρωπο που κατά κανόνα με την συμπεριφορά του τις προσέβαλλε και τις χρησιμοποίησε όσο κανείς για να αναδειχθεί.

Το πορτρέτο “Girl in a Chemise” (Κορίτσι με κομπινεζόν) του Pablo Picasso του 1905, για την Γκαλερί Tate αποτυπώνει μια τρομακτική εικόνα. "Αυτό το σκελετωμένο κορίτσι προέρχεται από τους ανθρώπους του περιθωρίου της κοινωνίας που επέλεγε ο Picasso", διαβάζουμε. «Μια μελαγχολική διάθεση μεταφέρεται με πέπλα βαφής ... αυτό το πορφυρό ροζ βρίσκεται στα μάγουλα ορισμένων φρέσκων κοριτσιών που βρίσκονται κοντά στο θάνατο». Αλλά το έργο, που θεωρείται από τους ειδικούς της τέχνης ότι σηματοδοτεί το τέλος της Μπλε Περιόδου του Πικάσο, αφηγείται μια ακόμα σκοτεινή ιστορία.

Ο Πικάσο θεωρείται ευρέως ως ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες του περασμένου αιώνα, με τα έργα του να σηματοδοτούν την μετάβαση από την παραδοσιακή ζωγραφική στο κυβισμό και το σουρεαλισμό. Μεγάλο μέρος της δουλειάς του τείνει προς την πορνογραφία - ισχυριζόταν κάποτε ότι το σεξ και η τέχνη ήταν σχεδόν το ίδιο πράγμα - και η λυσσασμένη όρεξη του Πικάσο για τις γυναίκες είναι θρυλική. Ήταν σαδιστής και προκαλούσε πόνο στις γυναίκες - "φρέσκα κορίτσια κοντά στο θάνατο" - ήταν το πρότυπο του Πικάσο με τις πολλαπλές του συζύγους, τις ερωμένες του και τις γυναίκες που ζωγράφιζε. Τις αντιμετώπιζε σαν αντικείμενα για ζωγραφική και για απόλαυση – κάποτε χτύπησε μια γυναίκα τόσο άσχημα που έχασε τις αισθήσεις της και κρατούσε ένα αναμμένο κερί στο πρόσωπο μιας άλλης.

Ο Πικάσο φερόταν στις γυναίκες σαν αναλώσιμα υλικά με τέτοια συχνότητα ώστε υπάρχουν μυστηριώδεις γυναίκες που εμφανίζονται στα έργα του που δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για αυτές. Μία από αυτές τις γυναίκες είναι η Madeleine – οι ιστορικοί δεν έχουν ιδέα ποιο είναι το επώνυμό της - την οποία ο Picasso αποθανάτισε στους πίνακες Madeleine, Summer 1904 και σε πολλά άλλα έργα. Είναι επίσης πιθανότατα το μελαγχολικό, το θανάσιμα-ροζ κορίτσι στο Girl in a Chemise - και όπως παραδέχτηκε ο Πικάσο χρόνια αργότερα, είχε μόλις κάνει έκτρωση. Εκείνη δεν ήθελε - ο Πικάσο έπρεπε να την πιέσει να κάνει έκτρωση στο παιδί που είχε συλλάβει μαζί του. Δεκαετίες αργότερα, το 1968, πολύ καιρό μετά που για την Madeleine δεν είχε ακουστεί τίποτε ξανά, ο Πικάσο αστειεύτηκε γι’ αυτό το περιστατικό. "Μπορείτε να φανταστείτε να έχω ένα γιο 64 ετών;" είπε γελώντας.

Ακριβώς τη στιγμή που η Madeleine θα είχε γεννήσει - παρόλο που ο Πικάσο εκείνη την εποχή την εγκατέλειψε για ένα άλλο μοντέλο - άρχισε να δημιουργεί εικόνες μητέρων και παιδιών, με πολλούς να υποθέτουν ότι το νεκρό παιδί που δεν γνώρισε ποτέ ήταν ακόμα μέσα στη συνείδησή του. Δεν γνωρίζουμε πώς η Madeleine αισθάνθηκε για την έκτρωση που την ανάγκασε να κάνει ο Πικάσο ή αν λυπήθηκε μετά, όταν βρέθηκε μόνη της προδομένη και με επώδυνες αναμνήσεις. Δεν γνωρίζουμε καν αν η Madeleine είδε ποτέ το έργο του Πικάσο Maternity (Μητρότητα), που βγήκε περίπου στο χρόνο που θα είχε το παιδί της, δείχνοντας ένα μωρό να το σφίγγει σφιχτά η μητέρα του.

Η έκτρωση συχνά χρησιμοποιήθηκε από καλλιτέχνες και συγγραφείς για να σβηστεί κάθε έλεγχος για τις ευθύνες τους και οι απουσίες των αγνοουμένων παιδιών συχνά προκαλούν το έργο εκείνων που προκάλεσαν τον θάνατό τους με έκτρωση. Ο Πικάσο, μια μνημειακή πολιτισμική επιρροή που ριζοσπαστικοποίησε τον κόσμο της τέχνης και έγινε θρύλος στην εποχή του, ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Η βία του εναντίον των γυναικών έδωσε τη θέση της σε βία εναντίον τουλάχιστον ενός από τα δικά του παιδιά.

Υπάρχει ένα παράξενο περιστατικό που συνδέεται με την ιστορία της άμβλωσης του Picasso. Το 1998, ένα πλήθος φεμινιστριών και ακτιβιστών υπέρ των αμβλώσεων συγκεντρώθηκε σε μια γκαλερί στο Beverly Hills για να γιορτάσουν την 25η επέτειο της υπόθεσης Roe κατά Wade του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ που νομιμοποίησε την έκτρωση και στις πενήντα αμερικάνικες πολιτείες. Η γκαλερί παρουσίαζε επίσης έκθεση 35 πινάκων του Πικάσο που παρουσίαζε ο (εβραϊκής καταγωγής) παραγωγός ταινιών και ο έμπορος τέχνης Arne Glimcher, που φωτογραφιζόταν χαμογελαστός δίπλα στην (εβραϊκής καταγωγής) «μητέρα» του φεμινισμού Gloria Steinem, (και πράκτορα της CIA!). Ο Πικάσο ίσως ήταν κατά καιρούς ένας δυσάρεστος χαρακτήρας, παραδέχτηκε η Steinem όταν ρωτήθηκε για τον καλλιτέχνη. «Αλλά, τι θα ένιωθε ο Πικάσο σχετικά με την υποστήριξη της αναπαραγωγικής ελευθερίας (αμβλώσεων) ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα;» ρώτησε ένας δημοσιογράφος.

"Ο Πικάσο νοιαζόταν για την αδικία", δήλωσε η Steinem στο κοινό που είχε συγκεντρωθεί για να «γιορτάσει» τις εκτρώσεις "και μου αρέσει να σκέφτομαι τώρα ότι η αίσθησή του αυτή της αδικίας θα συμπεριλάμβανε αυτό το σκοπό. Γι 'αυτό το απόγευμα καλωσορίζουμε τον Πικάσο ως φεμινιστή στην συγκέντρωσή μας».

Και όντως, αυτός ο σαδιστής, που χτυπούσε τις γυναίκες και υποστήριζε τις εκτρώσεις, που δημιούργησε την καριέρα του στις πλάτες των γυναικών που τις πέταγε όταν τελείωνε μαζί τους, μεταφέρθηκε μεταθανάτια στις τάξεις των φεμινιστριών μαχητριών υπέρ των εκτρώσεων.

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Το μέλλον είναι εδώ και είναι πολύ πιο δυστοπικό απ΄ όσο το φαντάστηκε ο Τζορτζ Οργουελ. 

Και να μη ξεχνάμε ότι σε λίγο καιρό θα έρθουν και οι ταυτότητες με τα βιομετρικά δεδομένα.

Σχόλιο in.gr: Πριν λίγες ημέρες έγινε γνωστό ότι το διεθνές αεροδρόμιο του Ορλάντο, στη Φλόριντα των ΗΠΑ, θα είναι ο πρώτος αερολιμένας στον κόσμο που θα χρησιμοποιήσει την αναγνώριση προσώπου σε όλους τους επιβάτες, συγκρίνοντας το πρόσωπό τους με φωτογραφίες θεωρήσεων ή διαβατηρίων που βρίσκονται ήδη σε βάσεις δεδομένων του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας.

Υπολογίζεται ότι το σύστημα θα είναι πλήρως λειτουργικό μέχρι το τέλος του έτους.

Το σύστημα έχει ήδη δοκιμαστεί για τον έλεγχο επιβατών σε διεθνείς πτήσεις σε 13 αεροδρόμια των ΗΠΑ, ανάμεσα στα οποία του Μαϊάμι, της Νέας Υόρκης, του Σαν Ντιέγκο, του Χιούστον, της Ουάσινγκτον, του Λας Βέγκας και του Σικάγο.

Το πρόγραμμα λειτουργεί χρησιμοποιώντας μικρές και εύκολες στην εγκατάσταση κάμερες. Η διαδικασία αναγνώρισης διαρκεί λιγότερο από 2 δευτερόλεπτα και είναι 99% ακριβής.

Όπως ήταν αναμενόμενο υπήρξαν έντονες αντιδράσεις κυρίως από οργανώσεις που προασπίζονται την την προστασία της ιδιωτικής ζωής.

Η υπηρεσία που έχει αναλάβει να «τρέξει» το πρόγραμμα δήλωσε ότι έχει δεσμευτεί «για τις υποχρεώσεις της για την προστασία της ιδιωτικής ζωής» και ότι «έχει λάβει μέτρα για την προστασία της ιδιωτικής ζωής όλων των ταξιδιωτών».

Κάπου τις έχουμε ξανακούσει αυτές τις δεσμεύσεις.

Ακούσαμε για παράδειγμα πριν λίγο καιρό τον ιδρυτή του Facebook Μαρκ Ζάκερμπεργκ να μας διαβεβαιώνει ότι δεν κινδυνεύουν τα προσωπικά μας δεδομένα και ύστερα από λίγο μάθαμε ότι τα δεδομένα αυτά είτε είχαν πωληθεί από το Facebook προς τρίτους, είτε είχαν υποκλαπεί.

Την ίδια στιγμή οι ηλεκτρονικές συσκευές που κουβαλάμε επάνω μας – και πολλοί από εμάς φαίνεται ότι δεν μπορούν να ξεκολλήσουν τα μάτια τους από αυτές -λειτουργούν σαν πομποί πληροφοριών: από το που ακριβώς βρισκόμαστε, μέχρι το τι μηνύματα ανταλλάσσουμε και με ποιον ή με ποιους επικοινωνούμε τηλεφωνικά ή τι ψάχνουμε στις μηχανές αναζήτησης στο Διαδίκτυο.

Και να μη ξεχνάμε ότι σε λίγο καιρό θα έρθουν και οι ταυτότητες με τα βιομετρικά δεδομένα.

Με λίγα λόγια ένα αόρατο πλέγμα παρακολούθησης λειτουργεί τριγύρω μας 24 ώρες το 24ωρο, καταγράφοντας από τα πιο μύχια μυστικά της προσωπικής μας ζωής, μέχρι το τελευταίο πάτημα πλήκτρου σε ένα πληκτρολόγιο ή το παραμικρό άγγιγμα μιας οθόνης αφής.

Καθώς η τεχνολογία θα γίνεται όλο και πιο διεισδυτική η παρακολούθηση και η καταγραφή της καθημερινότητάς μας θα εξαπλώνεται όλο και περισσότερο, μέχρι που τίποτα, κανείς και καμία ανθρώπινη δραστηριότητα δεν θα μπορεί να ξεφύγει από το άγρυπνο μάτι του Μεγάλου Αδελφού.

Είναι αυτό το μέλλον που οραματιστήκαμε; Η πρόκειται για ένα όραμα που οδεύει να γίνει εφιάλτης; 

Πηγή: in.gr, ID-on't renounce my freedom

Έστω και αν σπούδασα Ιστορία και Αρχαιολογία (στο ΕΚΠΑ), δεν μπόρεσα να βρω απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, σχετικά με το παρελθόν. Πολλά γεγονότα μού φαίνονταν ακατανόητα, παράλογα. Η ευρωπαϊκή ιστορία είναι γενικά παράλογη, έστω και αν ο ορθολογισμός είναι δημιούργημα των Ευρωπαίων. Γιατί οι Ευρωπαίοι, από τον 18ο αιώνα και έπειτα, επαναστάτησαν εναντίον του Χριστού, της Θρησκείας, του Θεού; Γιατί η Ελλάδα, που πολέμησε και στους Δύο Παγκόσμιους Πολέμους στο πλευρό των νικητών, με την λήξη των πολέμων βγήκε κατεστραμμένη, αντί για νικήτρια; Γιατί σε όλα τα ψυχαγωγικά μέσα προβάλλεται η αστρολογία (ωροσκόπια, πρόβλεψη του μέλλοντος), ενώ η επιστήμη έχει αποδείξει ότι τα άστρα δεν επηρεάζουν την ζωή μας; Τις απαντήσεις δεν τις βρήκα στο Πανεπιστήμιο, αλλά τουλάχιστον κάποιοι φιλότιμοι καθηγητές με δίδαξαν να ψάχνω. Να σκάβω, μέχρι να βρω την αλήθεια. Και την βρήκα σε μια απλή φράση, ενός σύγχρονου αγίου της Εκκλησίας μας, του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου: «Οἱ Σιωνιστὲς δουλεύουν τώρα, ξέρεις πόσα χρόνια; Καὶ 250!». Αυτό ειπώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οπότε 1990 -250= 1740! Τι να έγινε άραγε γύρω στο 1740; Τότε ήταν που οι καμπαλιστές Εβραίοι (Σιωνιστές), έχοντας διεισδύσει μαζικά στις μασονικές στοές, τις είχαν μετατρέψει σε ναούς της καμπαλιστικής θρησκείας, η οποία μέχρι τότε ήταν «άστεγη»! Ταυτόχρονα απέκτησαν ένα οργανωμένο δίκτυο πρακτόρων και στρατιωτών, που εργάζονται μέχρι σήμερα για την ισοπέδωση του Χριστιανισμού στην Ευρώπη και την αντικατάστασή του με την Καμπάλα.

Περιεχόμενα

1. Πρόλογος
2. Τι είναι ο Σιωνισμός
3. Δόγματα της Καμπάλα
4. Η δηλητηρίαση της ευρωπαϊκής σκέψης
5. Η κατάκτηση της Βρεταννίας
6. Ντεϊσμός και Διαφωτισμός
7. Μασονία, το πεζικό του Σιωνισμού
8. Ροδόσταυροι, οι δυνάμεις καταδρομών του Σιωνισμού
9. Ιλλουμινάτοι, οι πεφωτισμένοι πρόδρομοι του κομμουνισμού
10. Τραπεζίτες, οι νέοι βασιλιάδες της Ευρώπης
11. Γαλλική επανάσταση, ο πρώτος σιωνιστικός θρίαμβος
12. Η εξάπλωση των Ρότσιλντ
13. Ελληνική επανάσταση και εθνικισμός
14. Ιλλουμινάτοι και εργατικό κίνημα
15. Καρλ Μαρξ, ο μέγας καμπαλιστής
16. Η ήττα της Αριστεράς από τον Μαρξισμό
17. Χρυσή Αυγή, Ερμητισμός και αρχαιολάτρες
18. Η κατασκευή της Γερμανίας
19. Ο πιο ειλικρινής μασόνος
20. Σιωνιστές εναντίον Εβραίων
21. Η κατάργηση των δύο φύλων
22. Επίλογος
23. Παράρτημα
24. Βιβλιογραφία

1. Πρόλογος

Έστω και αν σπούδασα Ιστορία και Αρχαιολογία (στο ΕΚΠΑ), δεν μπόρεσα να βρω απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, σχετικά με το παρελθόν. Πολλά γεγονότα μού φαίνονταν ακατανόητα, παράλογα. Η ευρωπαϊκή ιστορία είναι γενικά παράλογη, έστω και αν ο ορθολογισμός είναι δημιούργημα των Ευρωπαίων .

Γιατί οι Ευρωπαίοι, από τον 18ο αιώνα και έπειτα, επαναστάτησαν εναντίον του Χριστού, της Θρησκείας, του Θεού;

Γιατί η Ελλάδα, που πολέμησε και στους Δύο Παγκόσμιους Πολέμους στο πλευρό των νικητών, με την λήξη των πολέμων βγήκε κατεστραμμένη, αντί για νικήτρια;

Γιατί σε όλα τα ψυχαγωγικά μέσα προβάλλεται η αστρολογία (ωροσκόπια, πρόβλεψη του μέλλοντος), ενώ η επιστήμη έχει αποδείξει ότι τα άστρα δεν επηρεάζουν την ζωή μας;

Τις απαντήσεις δεν τις βρήκα στο Πανεπιστήμιο, αλλά τουλάχιστον κάποιοι φιλότιμοι καθηγητές με δίδαξαν να ψάχνω. Να σκάβω, μέχρι να βρω την αλήθεια. Και την βρήκα σε μια απλή φράση, ενός σύγχρονου αγίου της Εκκλησίας μας, του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου:

«Οἱ Σιωνιστὲς δουλεύουν τώρα, ξέρεις πόσα χρόνια; Καὶ 250!»

Αυτό ειπώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οπότε 1990 -250= 1740! Τι να έγινε άραγε γύρω στο 1740;

Τότε ήταν που οι καμπαλιστές Εβραίοι (Σιωνιστές), έχοντας διεισδύσει μαζικά στις μασονικές στοές, τις είχαν μετατρέψει σε ναούς της καμπαλιστικής θρησκείας, η οποία μέχρι τότε ήταν «άστεγη»! Ταυτόχρονα απέκτησαν ένα οργανωμένο δίκτυο πρακτόρων και στρατιωτών, που εργάζονται μέχρι σήμερα για την ισοπέδωση του Χριστιανισμού στην Ευρώπη και την αντικατάστασή του με την Καμπάλα.

2. Τί είναι ο Σιωνισμός;

Σιωνισμός είναι μυστική θρησκευτική οργάνωση που επιδιώκει την δημιουργία μιας παγκόσμιας και αιώνιας αυτοκρατορίας, με επίκεντρο την Ιερουσαλήμ (ή Σιών, όπως αλλιώς λέγεται).

Η θρησκεία των Σιωνιστών είναι η Καμπάλα (ή Καμπαλάχ, קַבָּלָה στα εβραϊκά), ο εβραϊκός αποκρυφισμός (σατανισμός). Τα ιερά βιβλία του Σιωνισμού είναι το Σέφερ Γιετσιράχ (Sefer Yetzirah) και το Ζοχάρ (Zohar), αλλά έχουν χρησιμοποιήσει και αρκετές φράσεις από την Παλαιά Διαθήκη, αφού πρώτα την παραποιούν φρικτά.

Η δράση του Σιωνισμού ξεκινά επίσημα στις αρχές του 18ου αιώνα και επικεφαλής τέθηκε η οικογένεια των Ασκεναζί Εβραίων της Φρανκφούρτης Ρότσιλντ (Rothschild) . Σημειωτέον, καμπαλιστές και Σιωνιστές δεν είναι όλοι οι Εβραίοι, αλλά μια συγκεκριμένη ομάδα. Υπάρχουν Εβραίοι που αντιτίθενται στον Σιωνισμό, μέχρι σήμερα .

Τα έργα και ο τελικός σκοπός των Σιωνιστών έχουν προφητευθεί από τον προφήτη Δανιήλ (στην Παλαιά Διαθήκη), στο βιβλίο της Αποκαλύψεως (Καινή Διαθήκη) και τα τελευταία χρόνια από τον Όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη (1924-1994).

3. Δόγματα της Καμπάλα

Το εβραϊκό έθνος είχε γνωρίσει τον αποκρυφισμό των πολυθεϊστών της Ανατολής, των Αιγυπτίων, των Χαναναίων και των Βαβυλωνίων, οι οποίοι με την σειρά τους είχαν διαδεχθεί τους αρχαίους Σουμερίους. Όλη η πορεία τους στην Παλαιά Διαθήκη είναι μια ταραχώδης σχέση ανάμεσα στον αληθινό Θεό (Γιαχβέ) και τους δαιμονικούς θεούς του πολυθεϊσμού, σαν την γυναίκα που άλλοτε είναι πιστή στον σύζυγο και άλλοτε μοιχεύει.

Τον αποκρυφισμό απέφευγαν να τον καταγράψουν, ήταν κυρίως μυστική προφορική παράδοση, εντελώς αντιφατική και παράλογη. Πιο έγκυρη πηγή είναι η μελέτη στην Καμπάλα του Γκέρσομ Σόλεμ (Gerschom Scholem), που συνδέει την Καμπάλα με τον γνωστικισμό και άλλα παραθρησκευτικά κινήματα της ρωμαϊκής εποχής. Καταγράφηκε επίσημα στο βιβλίο Ζοχάρ (13ος αι.μ.Χ.), ενώ τον 16ο αιώνα εμφανίζεται μια νέα Καμπάλα, με συγγραφέα τον Ισαάκ Λούρια. Η Καμπάλα βρίσκεται σε πλήρη σύγκρουση με τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, τα οποία ερμηνεύει με παράλογο τρόπο .

Βασικά καμπαλιστικά δόγματα είναι τα εξής παρανοϊκά:

i. Τα πάντα είναι θεός (πανθεϊσμός, λατρεία της φύσης), όπως και ο άνθρωπος, που είναι θεός από μόνος του!

ii. Η μελέτη και άσκηση της Καμπάλα υπόσχεται ότι θα οδηγήσει τον άνθρωπο στην τέλεια γνώση, να ανακαλύψει τον θεό που κρύβει μέσα του.

iii. Θεός και Δημιουργία είναι διεσπασμένα, ο θεός (Κετέρ) έχει 10 ιδιότητες, τα σεφιρότ, είναι άνδρας και γυναίκα μαζί(!), αλλά διασπάστηκε σε ανδρική και θηλυκή θεότητα, όπως και ο πρώτος άνθρωπος, ο Adam Kadmon, που ήταν ανδρόγυνος, που παρασύρεται από πτώση σε πτώση.

iv. Στο Σύμπαν συνυπάρχουν δύο θεοί, ο καλός Εωσφόρος (Lucifer) και ο κακός Αδονάι (των Χριστιανών). O Eωσφόρος φέρνει την γνώση στον άνθρωπο, ο Αδονάι την τυραννία, το κακό στον κόσμο, που πηγάζει από την Εκκλησία. Οι οπαδοί του Εωσφόρου (ιλλουμινάτοι, μασόνοι) θα παλέψουν μέχρι να νικήσουν τους πιστούς του Αδονάι.

v. Στο τέλος θα έρθει ο καμπαλιστικός μεσσίας, θα αποκαταστήσει τα συντρίμμια της καταστροφής, θα λυτρώσει το ανθρώπινο γένος και το ίδιο το σύμπαν από τον Αδονάι, δίνοντας τέλος στον δυισμό, την πάλη καλού και κακού.

vi. Η σημερινή γη και ο άνθρωπος θεωρούνται ξεπεσμός, δημιούργημα του κακού Αδονάι, που πρέπει να καταστραφούν.

vii. Ο αληθινός θεός δεν έχει σχέση με τον κόσμο και την ζωή του, αλλά με τον ανώτερο, υπερφυσικό κόσμο.

viii. Η λύτρωση (tikkun) έρχεται μέσα από την μετενσάρκωση (gilgul), όχι από την μετάνοια και από κάποιον σωτήρα.

ix. Τα άστρα είναι θεοί, που επηρεάζουν τους θνητούς ανθρώπους, και υπάρχουν και εξωγήινες μορφές ζωής.

x. Οι άλλοι λαοί, οι goyim, είναι κατώτερα πλάσματα, ανθρωπόμορφα ζώα, που πρέπει να είναι δούλοι στους καμπαλιστές Εβραίους.

xi. Καμία θρησκεία δεν λέει μόνη της την αλήθεια, όλες πηγάζουν από την Καμπάλα και καταλήγουν σε αυτήν (πανθρησκεία).

xii. Με την γνώση θα έρθει η νέα εποχή, η μεσσιανική εποχή, που θα είναι σταθερή και αιώνια. Θα προηγηθεί, όμως, η πάλη καλού και κακού.

Στην παρανοϊκή σκέψη των Σιωνιστών, το κακό είναι η θρησκεία της Ευρώπης, ο Χριστιανισμός, που οδηγεί στην δυστυχία τον άνθρωπο. Οι Σιωνιστές έχουν ιερό καθήκον να συντρίψουν τον Αδονάι, τον Θεό του Χριστιανισμού, αλλά και τα κατώτερα πλάσματα, τους Χριστιανούς. Θα επικρατήσει ο Εωσφόρος, που θα βασιλεύσει πάνω στα συντρίμμια του παρελθόντος. Αν επιζήσουν goyim, αυτοί θα προσκυνούν αιώνια τον καμπαλιστικό μεσσία στην Ιερουσαλήμ.

Όλη αυτή η θρησκευτική παράνοια είναι η φλόγα που καίει μέσα στις καρδιές των καμπαλιστών Εβραίων, εδώ και αιώνες. Αυτή θα εμπνεύσει τους Ρότσιλντ, τον Μαρξ, τον Φρόυντ, τους μασόνους, τους ιλλουμινάτους. Στην συνείδησή τους είναι μαχητές στον στρατό του Εωσφόρου, το έργο τους είναι ιερό, είναι θρησκευτικό καθήκον να επιβάλουν τη Καμπάλα σε όλη την υφήλιο, αλλά κυρίως στην Ευρώπη του Αδονάι.

Αυτός ο κόσμος είναι ένα σκουπίδι, ένα κουρέλι του αρχικού τέλειου κόσμου. Σκοτώνοντας Χριστιανούς ή καταστρέφοντας τις χώρες τους, τις συνειδήσεις τους, τους θεσμούς τους, καθαρίζεις τον κόσμο από κάποια σκουπίδια, βοηθάς τον μεσσία στο τελικό του έργο! Δεν είναι ιερό και άγιο και θεάρεστο το έργο των καμπαλιστών;

4. Η δηλητηρίαση της ευρωπαϊκής σκέψης

Η κυριαρχία των Σιωνιστών στην Ευρώπη δεν οφείλεται μόνο στην οργανωμένη και μεθοδική δράση τους, αλλά και στο ότι οι Ευρωπαίοι γοητεύτηκαν από την εβραϊκή Καμπάλα και γενικότερα από τον αποκρυφισμό. Το κακό ξεκίνησε στην Φλωρεντία το 1462 με τον παπικό (Ρωμαιοκαθολικό) κληρικό Μαρσίλιο Φιτσίνο (Ficino), ο οποίος άρχισε να μελετά και να διδάσκει αποκρυφιστικά κείμενα, λέγοντας ότι η μαγεία ήταν αρχαία επιστημονική γνώση . Ακολουθώντας τον Φιτσίνο, ο μαθητής του, ο Τζοβάννι Μιράντολα (Giovanni Pico della Mirandola), συνδύασε την μελέτη της Καμπάλα με τον Ερμητισμό (αρχαία αιγυπτιακή μαγεία).

Από τότε ξεκινά η λεγόμενη Ιταλική Αναγέννηση, η οποία στην πραγματικότητα ήταν η εντατική ενασχόληση με την Καμπάλα. Kαμπαλιστικά κείμενα μεταφράστηκαν επίσημα το 1517 από τον Γερμανό φιλόλογο Καπνίωνα (Johann Reuchlin) με τον τίτλο «De Arte Cabbalistica». Aπό τότε, οι περισσότεροι διάσημοι διανοούμενοι και επιστήμονες της Ευρώπης μελέτησαν την Καμπάλα, από τον Νεύτωνα και τον Παράκελσο μέχρι τον Λάιμπνιτς, τον Λοκ και τον Ρουσσώ.

Η Καμπάλα δηλητηρίασε τον χώρο της ευρωπαϊκής διανόησης και διαμόρφωσε τον μηχανισμό σκέψης των επιστημόνων, ενώ παράλληλα άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για την κατοπινή κυριαρχία των καμπαλιστών-Σιωνιστών στους δύο τελευταίους αιώνες.

5. Η κατάκτηση της Βρεταννίας

Ο βασιλιάς της Αγγλίας Edward Ι με διάταγμα το 1290 έδιωξε όλους τους Εβραίους, που κατοικούσαν στο τότε βασίλειο της Αγγλίας. Αυτό κράτησε μέχρι το 1657, όταν μια ομάδα Εβραίων ζήτησε από τον Oliver Cromwell να τους επιτρέψει να επανέλθουν στην Αγγλία, με αντάλλαγμα να φέρουν χρήμα και επενδύσεις, την περίφημη οικονομική ανάπτυξη!

Εντω μεταξύ, η καμπαλιστική θρησκεία είχε προ πολλού διεισδύσει στην Αγγλία, μέσω άλλων καμπαλιστών Ευρωπαίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πνευματικής παρακμής της αγγλικής ηγεσίας ήταν ότι η διάσημη βασίλισσα Ελισάβετ Α' είχε προσωπικό σύμβουλο τον φανατικό καμπαλιστή και αστρολόγο John Dee .

Η μεγάλη επιτυχία των Εβραίων στα αγγλικά εδάφη ήταν ότι πέτυχαν (προφανώς με κάποιο οικονομικό αντάλλαγμα) να τους επιτραπεί η είσοδος και στις αγγλικές μασονικές στοές, από την εποχή του βασιλιά Γεωργίου Α' (1717), ενώ μέχρι τότε επιτρεπόταν μόνο σε Βρεταννούς. Αυτή ήταν η αρχή της κατάκτησης της Μεγάλης Βρεταννίας από τους Σιωνιστές, κάτι που ήταν ολέθριο τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Κύπρο, καθώς από τότε η βρεταννική πολιτική εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Σιωνιστών.

Οι, κατά τα άλλα σύμμαχοι και εταίροι μας, Άγγλοι έπαιξαν ολέθριο ρόλο στην ιστορία των Ελλήνων, ήδη από την εποχή της επανάστασης του 1821 (δολοφονία του Καποδίστρια), όχι λόγω του απλού αγγλικού λαού, όπου υπήρχαν και πολλοί φιλέλληνες, αλλά λόγω του ότι η βρεταννική ηγεσία ελεγχόταν από τους καμπαλιστές Εβραίους.

6. Ντεϊσμός και Διαφωτισμός

Ο ορθολογισμός είναι δημιούργημα του ελληνισμού. Πατέρας του ορθολογισμού είναι ο Αριστοτέλης, ο οποίος τον 4ο αι.π.Χ. θεμελίωσε τις αρχές και τα δεδομένα της λογικής. Οι Έλληνες σοφοί στην αρχαιότητα επαναστάτησαν πνευματικά ενάντια στην αρχαία ελληνική θρησκεία, αλλά ποτέ δεν αμφισβήτησαν την ύπαρξη του Θεού ή το ότι ο Θεός επεμβαίνει στην ανθρώπινη ιστορία. Απλά, αναζήτησαν αλλού την αλήθεια και όχι στο Δωδεκάθεο.

Η θεωρία ότι ο Θεός δεν επεμβαίνει στην ζωή των ανθρώπων εμφανίζεται για πρώτη φορά στους λεγόμενους Γάλλους διαφωτιστές, οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και μετά τον παράτησε, δεν ασχολήθηκε ξανά μαζί του! Αυτή η θεωρία ονομάζεται ντεϊσμός και με βάση τους ντεϊστές όλες οι θρησκείες είναι μάταιες και ψεύτικες . Στην θέση της θρησκείας έβαλαν την λογική, λάτρεψαν την λογική, σαν να ήταν θεά, και στην θέση του Θεού έβαλαν την Φύση.

Αυτή η θεωρία, βέβαια, ήταν εμπνευσμένη από τις καμπαλιστικές δοξασίες και πίσω από τους περίφημους φιλοσόφους του γαλλικού Διαφωτισμού (του 18ου αιώνα) κρυβόταν κατά κανόνα η δράση των Σιωνιστών, οι οποίοι ενίσχυαν και χρηματικά την εξάπλωση του ντεϊσμού. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο κορυφαίος Γάλλος Διαφωτιστής, ο Βολταίρος, που χλεύαζε τα πάντα, αλλά συμπαθούσε την μασονία και στο τέλος της ζωής του (1778) έγινε επίσημα μασόνος, στην περίφημη γαλλική στοά Neuf Sœurs.

Οι διάφοροι απατεώνες ιστορικοί ισχυρίζονται ότι αυτή η πνευματική εξέγερση των Διαφωτιστών ενάντια στον Θεό ήταν αποτέλεσμα της πνευματικής τυραννίας, που είχε ζήσει η Ευρώπη από τον Παπισμό. Αυτό δεν ισχύει, καθώς οι Ευρωπαίοι είχαν ήδη επαναστατήσει ενάντια στον Πάπα, στις αρχές του 16ου αιώνα, με το κίνημα των Προτεσταντών. Μέχρι και τον 17ο αιώνα οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι, είτε Παπικοί είτε Προτεστάντες, ήταν σε πλάνη, είχαν παρασυρθεί από τον αποκρυφισμό (καμπάλα-ερμητισμό), αλλά ποτέ δεν αμφέβαλαν για την ύπαρξη και την πρόνοια του Θεού, όπως αντίστοιχα είχαν κάνει οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί.

Επιπλέον, έστω και αν ήταν αιρετικοί και πλανημένοι, σέβονταν και εκτιμούσαν το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Η αντιθρησκευτική μανία και το μίσος απέναντι και στον ίδιο τον Χριστό, που εμφανίζεται από τον γαλλικό Διαφωτισμό και έπειτα, ήταν δημιούργημα των καμπαλιστών Εβραίων, που δυστυχώς θριάμβευσε στην Ευρώπη, κυρίως μέσω της μασονίας. Και με τον ερχομό του 19ου αιώνα, δημιούργησαν και το κίνημα της αθεΐας, που ολοκλήρωσε το έργο των ντεϊστών.

Το δόγμα του ντεϊσμού-αθεϊσμού κυριάρχησε και στα Πανεπιστήμια, όπου επιβλήθηκε με την μορφή μιας αληθινής δικτατορίας: όποιος τολμήσει να ομολογήσει ότι πιστεύει ότι ο Θεός επεμβαίνει στην ανθρώπινη ιστορία και στον υλικό κόσμο, θεωρείται «εχθρός» της επιστήμης και της λογικής, ανόητος, σκοταδιστής κλπ. Ευτυχώς που οι Σιωνιστές δεν έχουν επιβάλει ακόμη και Ιερά Εξέταση στις σχολές, ώστε όποιος φοιτητής αρνηθεί τον επιστημονικό ντεϊσμό, να ρίχνεται στην πυρά!

7. Μασονία, το πεζικό του Σιωνισμού

Το 1717 ιδρύεται η Μεγάλη Τεκτονική Στοά του Λονδίνου, στην οποία επιτράπηκε, όπως προαναφέραμε, να γίνουν μέλη και Εβραίοι, από το 1724 και έπειτα. Κάπως έτσι διείσδυσαν μαζικά στις Τεκτονικές (ή Μασονικές) Στοές και οι καμπαλιστές Εβραίοι, οι οποίοι μέσα σε λίγα χρόνια μετέτρεψαν τις μασονικές στοές σε ναούς της καμπαλιστικής θρησκείας. Μόνο που το πέτυχαν εν αγνοία των απλών μασόνων, καθώς οι πρώτοι βαθμοί της μασονικής ιεραρχίας δεν ήξεραν τί συμβαίνει στους ανώτερους βαθμούς, από τον 18ο μέχρι τον κορυφαίο, τον 33ο βαθμό.

Η καμπαλιστική πλέον μασονία επεκτάθηκε σύντομα στην Γαλλία, στην Γερμανία και αργότερα στην υπόδουλη Ελλάδα, στην Κέρκυρα το 1781 και στην Ζάκυνθο το 1793. Οι μασόνοι τελικά μετατράπηκαν σε στρατιώτες του Σιωνισμού. Το συμβούλιο των καμπαλιστών Εβραίων (οι στρατηγοί) αποφάσιζε, έδινε τις εντολές στους αρχηγούς των μασονικών στοών (συνταγματάρχες) και αυτοί διέταζαν τους χαμηλόβαθμους μασόνους (στρατιώτες).

Στο πέρασμα του χρόνου οι μασονικές στοές επεκτάθηκαν τόσο πολύ, που κατάφεραν να ελέγξουν κάθε πτυχή της κοινωνίας. Ανώτεροι στρατιωτικοί, δικαστικοί, καθηγητές Πανεπιστημίων, αλλά προπάντων πολιτικοί, έπρεπε να γίνουν μασόνοι, για να έχουν ελπίδα να φτάσουν σε κάποια υψηλή διοικητική θέση. Ή αν δεν γίνονταν μασόνοι, έπρεπε να εκτελούν τις εντολές των μασόνων, για να μην κινδυνεύσουν.

8. Ροδόσταυροι, οι δυνάμεις καταδρομών του Σιωνισμού

Οι Σιωνιστές, αφού κατάφεραν να δημιουργήσουν τον τακτικό τους στρατό, τους μασόνους, προχώρησαν και στην σύσταση ειδικών ομάδων, οι οποίες θα αναλάμβαναν ειδικές αποστολές, που λόγω του βαθμού δυσκολίας θα έπρεπε να εκτελεστούν από άτομα με ιδιαίτερο ζήλο και ικανότητες, αντίστοιχα με τον ρόλο που έχουν στον στρατό ξηράς οι ειδικές δυνάμεις καταδρομών. Για αυτόν τον λόγο χρησιμοποίησαν τις ροδοσταυρικές αδελφότητες, που προϋπήρχαν στην Ευρώπη.

Οι Ροδόσταυροι ήταν μια παράξενη ομάδα ανθρώπων, που προσπάθησαν να συνδυάσουν χριστιανισμό και μαγεία, κάτι που ασφαλώς είναι ασυμβίβαστο. Ασχολήθηκαν φανατικά με τον ερμητισμό, την αρχαία αιγυπτιακή μαγεία, την οποία υποτίθεται ότι δίδαξε ο Τρισμέγιστος Ερμής, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με την αρχαία Ελλάδα, αλλά είναι ο αιγυπτιακός θεός Θωθ (Thoth).

Tα ερμητικά κείμενα έφτασαν στα χέρια των Ευρωπαίων μέσω του πρώτου Έλληνα καμπαλιστή, του Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού , τον 15ο αι.μ.Χ. Το 1614 δημοσιεύονται επίσημα αυτά τα κείμενα στο Kassel της Γερμανίας, από την ροδοσταυρική αδελφότητα που υπήρχε εκεί, με τον τίτλο Fama Fraternitatis (Φήμη της Αδελφότητος).

Προέκταση της ερμητικής μαγείας είναι και η αλχημεία, ο οποία προσπαθεί να συνδυάσει μαγεία και επιστήμη. Παράλληλα, πολλοί ροδόσταυροι μελετούσαν και την Καμπάλα, εκτός από την αλχημεία, με αποτέλεσμα να συνδεθούν άμεσα με τους καμπαλιστές Εβραίους.

Από το 1766 και έπειτα αρχίζει η επίσημη ένωση ροδόσταυρων και μασόνων, δηλαδή οι ροδόσταυροι άρχισαν να γίνονται μαζικά και μασόνοι, και αντίστοιχα πολλοί μασόνοι εισήλθαν σε ροδοσταυρικές αδελφότητες. Ωστόσο, στους ροδόσταυρους ανατέθηκε το μεγαλειώδες έργο να αγωνιστούν να επαναφέρουν στην Ευρώπη την λατρεία των αρχαίων θεών, σε βάρος του Χριστιανισμού , να αναβιώσουν τον ξεχασμένο πολυθεϊσμό. Και αυτό θα γινόταν, πάντα με την καθοδήγηση των Σιωνιστών, από το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής (The Hermetic Order of Golden Dawn)!

9. Ιλλουμινάτοι, οι πεφωτισμένοι πρόδρομοι του κομμουνισμού

Οι Σιωνιστές βρήκαν στην Ευρώπη τόσο τις μασονικές στοές, όσο και τις ροδοσταυρικές αδελφότητες, διείσδυσαν και στους δύο χώρους και κατάφεραν με μαεστρία να τους ελέγξουν πλήρως, μετατρέποντας μασόνους και ροδόσταυρους σε ακούσιους μαχητές του Σιωνισμού.

Η μόνη ομάδα, που δημιουργήθηκε απ' ευθείας από τους Σιωνιστές, χωρίς να προϋπάρχει στην Ευρώπη, ήταν το τάγμα των ιλλουμινάτων (illuminati), δηλαδή των (πε)φωτισμένων, που ιδρύθηκε στην Βαυαρία την 1η Μαΐου του 1776, με επικεφαλής τον Βάισχαουπτ (Adam Weishaupt).

Επιφανειακά. οι ιλλουμινάτοι ήταν μια κλειστή λέσχη μορφωμένων διανοουμένων, που επιδίωκαν να αλλάξουν προς το καλύτερο την Ευρώπη. Η ηγεσία τους, βέβαια, ήταν φανατικοί καμπαλιστές, που διψούσαν να εφαρμόσουν στην Ευρώπη το σιωνιστικό όνειρο: να συντρίψουν τον Χριστιανισμό, να διαλύσουν τα παραδοσιακά ευρωπαϊκά κράτη και να υποτάξουν τους πάντες και τα πάντα σε μια πανίσχυρη ηγεσία Σιωνιστών, η οποία δεν θα επιτρέπει στους Ευρωπαίους ούτε να σκέφτονται.

Ασφαλώς, προς τα έξω οι ιλλουμινάτοι, όπως και οι μασόνοι, κήρυτταν ακριβώς τα αντίθετα: δίψα για δημοκρατία, για ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα, δικαιοσύνη! Να επαναστατήσουμε για όλα αυτά τα υπέροχα ιδανικά!

Κάπως έτσι οι Σιωνιστές άρχισαν να ξεσηκώνουν τους ταλαίπωρους Ευρωπαίους, οι οποίοι ακόμη και σήμερα δεν καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά ήταν το δόλωμα, για να ξεκινήσει η επανάσταση εναντίον του Χριστιανισμού και των κρατικών θεσμών, που υπήρχαν στην Ευρώπη μέχρι τον 18ο αιώνα.

Όσο και να προσπαθούσαν, όμως, οι Σιωνιστές να κρατήσουν μυστικούς τους αληθινούς στόχους που έθεταν, τελικά αποκαλύφθηκαν τον Ιούλιο του 1785, όταν ένας ιλλουμινάτος αγγελιαφόρος χτυπήθηκε από έναν κεραυνό και τα απόρρητα έγγραφά τους περιήλθαν στα χέρια της Βαυαρικής αστυνομίας.

Η κυβέρνηση της Βαυαρίας έπειτα κήρυξε διωγμό στους ιλλουμινάτους, οι περισσότεροι από τους οποίους κατέφυγαν στην Αγγλία και την Γαλλία, προετοιμάζοντας το έδαφος για την Γαλλική επανάσταση και την εμφάνιση του Κομμουνισμού.

10. Τραπεζίτες, οι νέοι βασιλιάδες της Ευρώπης

Σε όλη την διάρκεια του 18ου αιώνα, οι Σιωνιστές δούλευαν με θαυμαστή πονηρία και επιδεξιότητα, προκειμένου να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε να ισοπεδώσουν τα πάντα στην Ευρώπη. Είχαν αποκτήσει αξιόλογα και μαχητικά στελέχη σχεδόν σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, κυρίως με την εξάπλωση των (καμπαλιστικών πλέον) μασονικών στοών. Ένα μόνο τούς έλειπε, το χρήμα!
Και αυτό το βρήκαν στην ίδια περιοχή, που κάποτε εμφανίστηκαν οι ροδόσταυροι, κοντά στο Kassel της Γερμανίας, όπου γεννήθηκε ο αρχιστράτηγος του Σιωνισμού, ο μεγάλος χαγάνος, ο γερμανόφωνος Ασκεναζί Ρότσιλντ (Mayer Amschel Rothschild, 1744 – 1812), ιδρυτής μιας πανίσχυρης οικονομικά οικογένειας τραπεζιτών και επιχειρηματιών.

Ο Ρότσιλντ χρησιμοποίησε την δύναμη του χρήματος, όχι απλά για να ελέγξει ανθρώπους, αλλά κράτη και κυβερνήσεις, μέσω των τραπεζικών δανείων. Κατάλαβε ότι δανείζοντας υψηλότοκα και μακροχρόνια δάνεια σε κυβερνήσεις, όχι σε απλούς ιδιώτες μόνο, αποκτάς αργά ή γρήγορα τον έλεγχο ολόκληρων λαών!

Γεννημένος στην Φρανκφούρτη (Frankfurt am Main), την εποχή που η Γερμανία ήταν χωρισμένη σε κρατίδια ή και μεγαλύτερα κράτη, όπως η Πρωσία, κατάφερε να διεισδύσει στην αυλή του τοπικού ηγεμόνα Φρειδερίκου ΙΙ (Landgrave of Hesse – Kassel) και να γίνει το «δεξί του χέρι» στα οικονομικά. Ο γιος και διάδοχος του Φρειδερίκου, Wilhem I, όχι μόνο διατήρησε δίπλα του τον Ρότσιλντ, αλλά και τον διόρισε ως υπουργό οικονομικών (Hoffaktor) του κρατιδίου της Έσσης (Hesse) το 1769, δηλαδή έβαλε τον λύκο να του φυλάξει τα πρόβατα!

Ο Ρότσιλντ, έχοντας στα χέρια του την τεράστια περιουσία του νεαρού πρίγκιπα, κατάφερε σε λίγα χρόνια να ιδρύσει τράπεζες σε διάφορες πόλεις στην Ευρώπη (στέλνοντας τους τέσσερις γιους του σε αντίστοιχες πόλεις), με σκοπό να πάρει στα χέρια του όχι μόνο τον οικονομικό έλεγχο των αντίστοιχων χωρών, αλλά και να εκδίδουν οι τράπεζές του το νόμισμα της κάθε χώρας, αντί για την εκάστοτε κυβέρνηση, κάτι που συμβαίνει μέχρι σήμερα και για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τις ΗΠΑ!

Οι Ρότσιλντ, όμως, με τους καμπαλιστές συνεργάτες τους, πέτυχαν και κάτι ακόμη, πιο ανατρεπτικό. Άλλαξαν την οικονομική δομή ολόκληρης της Ευρώπης, η οποία από το μεσαιωνικό φεουδαλικό σύστημα πέρασε στο τοκογλυφικό/τραπεζικό. Η οικονομική ισχύς πέρασε στους τραπεζίτες, οι οποίοι έγιναν πλέον πιο ισχυροί από τους κυβερνήτες (βασιλιάδες, πρωθυπουργούς, προέδρους κλπ). Αλλά οι κυρίαρχοι τραπεζίτες ήταν οι Σιωνιστές, οπότε μπορεί να γκρεμίστηκαν τα παλιά αυταρχικά καθεστώτα, αλλά στην θέση τους δεν μπήκε η ελευθερία και η δικαιοσύνη, αλλά ένας νέος πανίσχυρος δικτάτορας, το σιωνιστικό τραπεζικό σύστημα.

11. Γαλλική επανάσταση, ο πρώτος σιωνιστικός θρίαμβος

Η εκκολαπτόμενη αυτοκρατορία είχε πλέον τα πάντα. Χρήμα, αρχιστράτηγο, επιτελείο, στρατιώτες. Ήταν θέμα χρόνου να αρχίσει ο πόλεμος, η εκστρατεία να κατακτήσουν την Ευρώπη. Και ο πόλεμος αρχίζει το 1789, με πρώτο θύμα τον ταλαιπωρημένο γαλλικό λαό. Ηγέτης της Γαλλικής επανάστασης ήταν η ομάδα των Ιακωβίνων, οι οποίοι ανατρέπουν το αυταρχικό βασιλικό καθεστώς της Γαλλίας.

Σχεδόν όλοι οι κορυφαίοι Γάλλοι επαναστάτες ήταν μασόνοι, αλλά δεν είχαν όλοι την ίδια γνώμη, για το ποιο πρέπει να είναι το μέλλον της Γαλλίας. Τελικά, η Συνέλευση του επαναστατημένου λαού χωρίστηκε το 1792 σε δύο βασικές παρατάξεις, στους μετριοπαθείς Δεξιούς (Girondins) και στους σκληροπυρηνικούς Αριστερούς (Montagnards) ή Ιακωβίνους. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε στην Ευρώπη το γνωστό πολιτικό διπολικό σύστημα της Δεξιάς και της Αριστεράς.

Μέσα στα μέλη, ωστόσο, και των δύο παρατάξεων υπήρχαν πράκτορες των Σιωνιστών (κυρίως ιλλουμινάτοι, όπως ο κόμης Μιραμπώ), ώστε όποια παράταξη και να νικούσε, τον έλεγχο θα τον είχαν οι Σιωνιστές! Αυτό φάνηκε όταν ο ίδιος ο Ροβεσπιέρος, η ηγετική μορφή της επανάστασης, αντιλήφθηκε ότι κάποιοι άλλοι ελέγχουν τα πράγματα και τόλμησε να το εξωτερικεύσει. Ξαφνικά, από αρχηγός κηρύχθηκε εχθρός της επανάστασης και εκτελέστηκε!

Ανάμεσα στους Γάλλους τελικά χύθηκε άφθονο αίμα, τόσο στο Παρίσι, όσο και σε άλλες περιοχές, όπως η Βανδέα. Ακόμη και αδελφοί μασόνοι σφάζονταν μεταξύ τους, με τους Ρότσιλντ και την παρέα τους να πανηγυρίζουν. Ο γαλλικός λαός ήταν στα χέρια των καμπαλιστών, χωρίς να καταλαβαίνει κανείς ποιος τελικά κινούσε τα νήματα της επανάστασης.

Αυτό θα είναι στο εξής το μέλλον της Ευρώπης. Επαναστάσεις, διχασμός σε δεξιούς και αριστερούς, αιματοχυσίες, καταστροφές και διωγμός του Χριστιανισμού. Και όλα αυτά δήθεν για την δημοκρατία και την ελευθερία.

12. Η εξάπλωση των Ρότσιλντ

O αρχιστράτηγος των Σιωνιστών Ρότσιλντ, μόλις εδραιώθηκε οικονομικά, έστειλε τους τέσσερις γιους του σε ισάριθμες ευρωπαϊκές πόλεις, ώστε να ιδρύσουν και εκεί τράπεζες, για να υποδουλώσουν οικονομικά τις αντίστοιχες χώρες και να ελέγχουν άμεσα τις πολιτικές εξελίξεις.

Ο Νέιθαν (Nathan Mayer Rothschild) πήγε στο Λονδίνο και το 1815, μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλώ, κατάφερε να γίνει ο ισχυρότερος τραπεζίτης της Αγγλίας. Από τότε, η Μεγάλη Βρεταννία έγινε υποχείριο των Σιωνιστών.

Ο Σολομών (Salomon Mayer von Rothschild) ίδρυσε στην Βιέννη την τράπεζά του το 1820 και έγινε προσωπικός φίλος με τον γνωστό μας, από τον ανθελληνισμό του, καγκελάριο Μέττερνιχ.

Ο Καρλ (Kalman Mayer Rothschild) εγκαταστάθηκε στην Νάπολη το 1821. Εκτός από τράπεζα, εκεί οργάνωσε τους Ιταλούς μασόνους, που ονομάζονταν καρμπονάροι (carbonari, ανθρακωρύχοι) και τέθηκε επικεφαλής της μυστικής εταιρείας που είχαν συστήσει, της «Αρχαίας Αγοράς» (Alta Vendita), που αποσκοπούσε στο να ανατρέψει τα πολιτικά καθεστώτα της Ιταλίας και να συστήσει ένα ενιαίο ιταλικό κράτος (που, ως συνήθως, θα ελεγχόταν από τους Ρότσιλντ!).

Καρμπονάρος ήταν και ο σπουδαίος Ζακυνθινός ποιητής Ανδρέας Κάλβος, που ύμνησε και αυτός την ελευθερία, με την γνωστή φράση:

«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.»

Ο Ιάκωβος (James Mayer de Rothschild) ίδρυσε την τράπεζα των Ρότσιλντ στο Παρίσι, από όπου έλεγχε αδιάκοπα τις πολιτικές εξελίξεις στην Γαλλία. Ο γιος του Ιακώβου, ο Alphonse Rothschild, θα γίνει αντίστοιχα ο ισχυρότερος τραπεζίτης της Γαλλίας και θα αναμειχθεί στον γαλλο-πρωσσικό πόλεμο του 1870.

Ο πέμπτος γιος, ο Άμσελ, (Amschel Mayer von Rothschild) παρέμεινε στην Φραγκφούρτη και διαδέχθηκε τον πατέρα του στην τοπική τράπεζα.

Κάπως έτσι, οι Ρότσιλντ κυριάρχησαν οικονομικά στην Ευρώπη. Δύο χώρες απέμεναν να κατακτηθούν, το νεοσύστατο κράτος των ΗΠΑ και η τσαρική Ρωσία. Και οι δύο χώρες αποδείχθηκαν σκληρά καρύδια, αλλά οι μαχητικοί Σιωνιστές τα κατάφεραν!

Η παραδοσιακή Ευρώπη κατέρρεε μέσα στον 19ο αιώνα και η ανερχόμενη δύναμη πλέον ήταν οι σιωνιστές τραπεζίτες, με τους συνεργάτες και τους πράκτορές τους. Υποκινούσαν επαναστάσεις, υπονόμευαν τις αυτοκρατορίες, επηρέαζαν τον χώρο της επιστήμης, καλλιεργούσαν τον εθνικισμό και υποδούλωναν τους πάντες, μέσω της τοκογλυφίας.

13. Ελληνική επανάσταση και εθνικισμός

Την ευτυχία των Σιωνιστών, που υπέτασσαν την μία χώρα μετά την άλλη, διέκοψε ξαφνικά η ελληνική επανάσταση του 1821. Το τελευταίο, που ήθελαν να δουν, ήταν να αναβιώσει η κάποτε πανίσχυρη Ρωμαίικη αυτοκρατορία (Βυζάντιο) στην ανατολική Μεσόγειο. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι Σιωνιστές δούλεψαν και πάλι σοφά, χρησιμοποιώντας την δαιμονική τους ευστροφία. Τί έκαναν; Έσπειραν το ζιζάνιο του εθνικισμού στα Βαλκάνια !

Σε όλη την περίοδο της τουρκοκρατίας, οι ορθόδοξοι πληθυσμοί των Βαλκανίων ένιωθαν Ρωμιοί, πολίτες της παλαιάς Ρωμανίας (Βυζάντιο), που κατακτήθηκε από τους Τούρκους, ανεξάρτητα αν μιλούσαν αλβανικά, ελληνικά, βουλγαρικά κλπ.

Οι Έλληνες, βέβαια, αγωνίζονταν ήδη από τον 16ο να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό, αλλά λόγω της διχόνοιας και της ασυνεννοησίας που αιώνια μας χαρακτηρίζει, δεν πετυχαίναμε το ποθούμενο! Ενώ οι Σιωνιστές είχαν πλήρη σύμπνοια και συνεργασία μεταξύ τους, γι’ αυτό και πέτυχαν περισσότερα.

Ήταν ολέθριο για τα Βαλκάνια το ότι παρασύρθηκαν οι λαοί από τους πράκτορες των Σιωνιστών και άρχισαν οι Βούλγαροι να αναπτύσσουν ξεχωριστή εθνικ(ιστικ)ή συνείδηση, οι Σέρβοι το ίδιο και στο τέλος οι Αλβανοί, κάτι που οι Σιωνιστές καλλιεργούν μέχρι σήμερα. Τις τελευταίες δεκαετίες, μάλιστα, οι ικανοί στο να κατασκευάζουν κράτη Σιωνιστές έφτιαξαν και το… "Μακεδονικό έθνος και κράτος" (των Σκοπίων), ένα θλιβερό συνονθύλευμα Σλαύων, Βουλγάρων, Τσιγγάνων, Αλβανών, που ξαφνικά συγκρότησαν το έθνος των Ψευδομακεδόνων.

Όσο για την ίδια την Ελλάδα, είχαν έτοιμη την λύση. Βρήκαν διεφθαρμένους Έλληνες την εποχή της επανάστασης, τους πλήρωσαν και έπλασαν το Αγγλικό κόμμα, που δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά πράκτορες των Ρότσιλντ. Μας φόρτωσαν το ελεεινό δάνειο της επανάστασης, δολοφόνησαν τον Καποδίστρια και μας υπέταξαν στην σφαίρα επιρροής της σιωνιστικής Βρεταννίας για έναν αιώνα .

Αλλά, το χειρότερο πάντων, είναι ότι οι Σιωνιστές φρόντισαν για το αδύναμο βασίλειο της Ελλάδας, να αποκοπεί από το αληθινό παρελθόν του. Να ξεχάσει τις ρωμαίικες ρίζες του, να διασπάσει την συνειδητή σχέση του ελληνικού λαού με την Ορθόδοξη Εκκλησία και να διαμορφωθεί η μανία με τον 5ο αι.π.Χ.

Ελλάδα ήταν μόνο η Αθήνα του Περικλή και μετά ο Κολοκοτρώνης και το 1821! Τον Μέγα Αλέξανδρο τον θυμηθήκαμε το 1990, το Βυζάντιο το μισήσαμε μέχρι θανάτου και το χλευάζουμε μέχρι σήμερα, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδος από το 1841 μέχρι σήμερα δεν είναι ελληνική, αλλά έχει για μεγαλομέτοχο (ποιον άλλο;) τον κύριο Ρότσιλντ…

Ασφαλώς, για όλη αυτήν την άθλια πορεία μέχρι την σημερινή μνημονιακή Ελλάδα, δεν φταίνε μόνο οι Ρότσιλντ. Φταίμε και εμείς, που ως Έλληνες, κλήρος και λαός, προδώσαμε την Ελλάδα, αρνηθήκαμε τον Χριστό και λατρέψαμε τον χρυσό .

14. Ιλλουμινάτοι και εργατικό κίνημα

Οι συγκλονιστικές αλλαγές που συνέβαιναν στην Ευρώπη τον 19ο αιώνα ανέδειξαν έναν ακόμη ισχυρό παράγοντα, που θα μπορούσε να αλλάξει προς το καλύτερο την Ευρώπη, το εργατικό κίνημα. Παράλληλα, εμφανίστηκαν διανοούμενοι που, διαβλέποντας το αδιέξοδο που έφερνε το απάνθρωπο τραπεζικό σύστημα, άρχισαν να επαναστατούν, όχι σε εθνικό, αλλά σε κοινωνικό επίπεδο, ώστε να ανατρέψουν την προκλητική οικονομική ανισότητα, ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές τάξεις. Ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός είχαν γεννηθεί πια στην Ευρώπη.

Η πρόκληση ήταν μεγάλη για τους Σιωνιστές. Οι εργάτες ξυπνούσαν στην Ευρώπη και άρχιζαν να οργανώνονται. Βέβαια, οι Ρότσιλντ και οι εκλεκτοί συνεργάτες τους είχαν οργανωθεί νωρίτερα και ήταν έτοιμοι να αιχμαλωτίσουν αυτήν την ανερχόμενη δύναμη στην Ευρώπη, η οποία συνδέθηκε και με τον πολιτικό χώρο της Αριστεράς.

Τί έγινε τελικά; Όπως προαναφέραμε, οι ιλλουμινάτοι είχαν καταφύγει και στην Αγγλία, κυνηγημένοι από τους Βαυαρούς. Εκεί ίδρυσαν την Ένωση ή Σύνδεσμο των Δικαίων (League of Just, Bund der Gerechten). H Ένωση αυτή επρόκειτο να συνδεθεί με δύο πρόσωπα που επηρέασαν βαθύτατα την νεότερη ιστορία, τον Μαρξ και τον Ένγκελς, οι οποίοι είχαν ιδρύσει το 1846 στις Βρυξέλες την Κομμουνιστική Επιτροπή (Communist Corresponding Committee).

Ο Μαρξ (Karl Marx) και ο Ένγκελς (Friedrich Engels) ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους (ιλλουμινάτους) Δικαίους του Λονδίνου το 1847, δημιουργώντας την Κομμουνιστική Ένωση (Communist League), ενώ το 1848 δημοσίευσαν το περίφημο Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο κομμουνισμός εξελίσσεται τόσο σαν θεωρητικό-φιλοσοφικό κίνημα, όσο και σαν πολιτική-κοινωνική δράση.

Καθώς μιλούσε για υπέροχα ιδανικά και ελπίδες, τη λύτρωση των φτωχών (προλετάριοι) από την καταπίεση, την κατάργηση της οικονομικής ανισότητας, την επικράτηση της δικαιοσύνης στην κοινωνία (ιδέες σχεδόν αυτούσιες μέσα από την Καινή Διαθήκη), επόμενο ήταν να αγγίξει τις καρδιές πολλών ανθρώπων, και μάλιστα ανθρώπων με ιδανικά και με αγωνιστική διάθεση. Πού να ήξεραν, βέβαια, αυτοί οι άνθρωποι που έγιναν κομμουνιστές, ότι από πίσω κρυβόταν ο …σύντροφος Ρότσιλντ!

Μία από τις μεγαλύτερες απάτες, στην ιστορία της Ευρώπης, είχε ήδη ξεκινήσει να οικοδομείται. Ανέλαβε την πνευματική καθοδήγηση του εργατικού κόσμου, του ποιμνίου των προλετάριων, ο πατέρας του Καπιταλισμού, ο Ρότσιλντ! Όχι απ’ ευθείας, αλλά μέσω του ομόθρησκου συνεργάτη του, του Μαρξ, ο οποίος ανέλαβε το τιτάνιο έργο να γίνει πνευματικός πατέρας «των κολασμένων της γης», ώστε να μετατρέψει τις ελπίδες και την ζωή τους σε κόλαση.

15. Καρλ Μαρξ, ο μέγας καμπαλιστής

Ο Καρλ Μαρξ (1818-1883) ήταν Ασκεναζί Εβραίος της Γερμανίας, όπως και ο Ρότσιλντ. Ο παππούς του ήταν Ραββίνος, δηλαδή δάσκαλος του φρικτού Ταλμούδ και βαθύς γνώστης της Καμπάλα, ενδεχομένως της λουριανικής Καμπάλα, που είχε εξαπλωθεί δυναμικά στην Ευρώπη από τον 17ο αιώνα.

Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και, προκειμένου να έχει προοπτική προόδου, αποφάσισε να βαπτισθεί Λουθηρανός, κάτι που έκαναν αρκετοί Εβραίοι της Ευρώπης, για να αποφεύγουν τους διωγμούς, όπως οι Μαρράνος της Ισπανίας.

Η καμπαλιστική θρησκεία, βέβαια, δεν έσβηνε μέσα στα σπίτια των καμπαλιστών Εβραίων, κάτι που φαίνεται και στην οικογένεια Μαρξ. Ο Καρλ Μαρξ ήταν άνθρωπος με εξαιρετικά χαρίσματα, καθώς και με φιλοσοφική και ποιητική διάθεση. Σε νεαρή ηλικία έγραψε ποιήματα, που αναδεικνύουν άνθρωπο ποτισμένο με τις θεμελιώδεις καμπαλιστικές ιδέες: μίσος για τον Θεό (Αδονάι τον αποκαλούν οι καμπαλιστές), πίστη ότι ο άνθρωπος είναι από μόνος του θεός, λαχτάρα να μετατρέψει τα πάντα σε κόλαση (ιδίως στο ανατριχιαστικό του ποίημα Oulanem).

Οι Σιωνιστές, στην προσπάθειά τους να ελέγξουν τα πάντα στην Ευρώπη, επιδίωξαν να αιχμαλωτίσουν και το εργατικό κίνημα. Αυτό το δύσκολο έργο το ανέθεσαν στον πιο ευφυή καμπαλιστή, που είχαν στην ομάδα τους, τον Μαρξ, που είχε και την αμέριστη συμπαράσταση της οικογένειας Ρότσιλντ.

Και ο Μαρξ κατάφερε να μετατρέψει την καμπαλιστική θρησκεία σε πολιτική ιδεολογία, που απευθυνόταν στα πλήθη των εργατών και των αγροτών της Ευρώπης, δημιουργώντας τον κομμουνισμό. Βασική διδασκαλία του Μαρξ ήταν ότι δεν υπάρχει τίποτα πνευματικό (υπερφυσικό) και ότι η θρησκεία είναι πηγή δυστυχίας για τον άνθρωπο. Καλούσε τους προλετάριους (φτωχούς) σε επανάσταση, ώστε να επιβληθεί η δικτατορία του προλεταριάτου, η οποία θα καταργήσει τα πάντα (εθνική συνείδηση, κράτη, κοινωνικές τάξεις, θρησκείες) και θα κυριαρχεί αιώνια. Συνεπώς, το προλεταριάτο θα είναι ο "Μεσσίας" και η εποχή, που θα ανατείλει μετά την επανάσταση, θα είναι η μεσσιανική εποχή, που θα είναι κυρίαρχη παγκόσμια και αιώνια!

16. Η ήττα της Αριστεράς από τον Μαρξισμό

Τα βρώμικα παιχνίδια των Ρότσιλντ και των λοιπών καμπαλιστών δεν πέρασαν απαρατήρητα από όλους. Υπήρχαν Ευρωπαίοι οξυδερκείς, που έβλεπαν τον κίνδυνο που σκέπαζε την Ευρώπη, με σκοπό να την βυθίσει στο σκοτάδι για πάντα. Και, παραδόξως, έγιναν αντιληπτά από δύο κορυφαίες μορφές της Αριστεράς, τον Γάλλο μουτουαλιστή Προυντόν (Pierre-Joseph Proudhon) και τον Ρώσο αναρχοκολλεκτιβιστή Μπακούνιν (Mikhail Alexandrovich Bakunin). Και οι δύο γνώριζαν τον Μαρξ και αντιλαμβάνονταν πολύ καλά τί συνέβαινε στα μέσα του 19ου αιώνα στην Ευρώπη.

Έβλεπαν την σιωνιστική τοκογλυφία να αλυσοδένει τα πάντα, τους Ρότσιλντ με τις τράπεζές τους να κυριαρχούν και τον Μαρξ να κόπτεται για τα δικαιώματα των αδυνάτων! Ο πρώτος, που ξέσπασε (αν και ήταν μασόνος!), ήταν ο Προυντόν. Το 1847 γράφει:

«Oι Rothschild, Crémieux, Marx, Fould, κακοί, χολερικοί, πικροί άνθρωποι, που μας μισούν»,

και θεωρούσε πως για τα οικονομικά προβλήματα υπεύθυνος ήταν ο καπιταλισμός και ειδικά οι Εβραίοι δανειστές. Ειδικά τον Μαρξ ο Προυντόν τον αποκαλούσε «μπουρζουά σοσιαλιστή», χλευάζοντας την ατέλειωτη υποκρισία του.

Την σκυτάλη, έπειτα, πήρε ο Μπακούνιν. Έχοντας καταλάβει τί σημαίνει για την Ευρώπη Μαρξ και Ρότσιλντ, έγραψε σε επιστολή του το 1871:

«Είμαι βέβαιος ότι, από την μία πλευρά, η οικογένεια Ρότσιλντ εκτιμά την αξία του Μαρξ, και από την άλλη πλευρά, ο Μαρξ αισθάνεται μια ενστικτώδη συμπάθεια και τρέφει έναν μεγάλο σεβασμό για την οικογένεια Ρότσιλντ. Αυτό ίσως φαίνεται περίεργο. Τί κοινό θα μπορούσε να υπάρχει μεταξύ του κομμουνισμού και της υψηλής διαχείρισης χρημάτων; Ω! Ο κομμουνισμός του Μαρξ ζητά ένα ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος και όπου αυτό υφίσταται, πρέπει αναπόφευκτα να υπάρχει μια κεντρική κρατική τράπεζα, και όταν αυτό υφίσταται, εκεί το παρασιτικό εβραϊκό έθνος, το οποίο κερδοσκοπεί πάνω στον μόχθο του λαού, θα βρίσκει πάντοτε τα μέσα για την ύπαρξή του.»

Όταν ο Μαρξ μιλούσε εναντίον του καπιταλισμού, στα μέσα του 19ου αιώνα, οι Ρότσιλντ είχαν ήδη ιδρύσει τράπεζες σχεδόν παντού στην Ευρώπη, ήταν οι πασίγνωστοι τοκογλύφοι καπιταλιστές. Ωστόσο, ο πολυγραφότατος Μαρξ δεν έσταξε ούτε μια σταγόνα μελάνι στα γραπτά του, για να επικρίνει τον οίκο Ρότσιλντ, τον ισχυρότερο εκπρόσωπο του αδίστακτου καπιταλισμού, που έστιβε τα θύματά του για να πολλαπλασιάσει την αμύθητη περιουσία του.

Τελικά, μετά την σύγκληση της Α’ Διεθνούς Ένωσης Εργατών, το 1864, η παράταξη του Μαρξ και των Σιωνιστών θριάμβευσε, ο Προυντόν και ο Μπακούνιν τέθηκαν στο περιθώριο και σταδιακά άρχισαν να δημιουργούνται τα διάφορα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης, τα οποία είχαν σκοπό (τί άλλο;) να υπηρετήσουν τα σχέδια των Σιωνιστών.

Έστω και αν διάφοροι Ευρωπαίοι αντιτάχθηκαν στον μαρξισμό, όπως ο κορυφαίος Ιταλός μασόνος Mazzini, τίποτα δεν μπόρεσε να εμποδίσει την εξάπλωση του καμπαλιστικού κομμουνισμού. Η ευρωπαϊκή Αριστερά έμεινε, όπως και ο τεκτονισμός, για πάντα αιχμάλωτη στον Σιωνισμό .

17. Χρυσή Αυγή, Ερμητισμός και αρχαιολάτρες

Μόλις τακτοποίησαν οι Σιωνιστές το θέμα της Αριστεράς στην Ευρώπη (με τους ιλλουμινάτους και τον κομμουνισμό), στράφηκαν και στην Δεξιά (με τους ροδόσταυρους και την Χρυσή Αυγή).

Το έργο, που ανέθεσαν στον Μαρξ για την Αριστερά (να στήσει μια παγίδα για τους Ευρωπαίους Αριστερούς), το ανέθεσαν και στον Γουέστκοτ (William Wynn Westcott) για την Δεξιά. Ο Γουέστκοτ ήταν ο αρχηγός των Ροδόσταυρων της Αγγλίας, μασόνος, καμπαλιστής, ερμητικός, αλχημιστής και αστρολόγος (πολυτάλαντος άνθρωπος!), που το 1888 ίδρυσε το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής (Hermetic Order of Golden Dawn).

Ως ερμητικός, λάτρευε την αρχαία αιγυπτιακή μαγεία και γενικότερα τον αποκρυφισμό, που είναι και ένα από τα βασικά εργαλεία των Σιωνιστών. Οι χρυσαυγίτες επεκτάθηκαν και στην Γερμανία, όπου ίδρυσαν την Εταιρεία της Θούλης (Thule), η οποία διαμόρφωσε τον Ναζισμό και τον Χίτλερ!

Η θεωρία των ροδόσταυρων και χρυσαυγιτών ήταν η εξής: πίστευαν ότι είναι απόγονοι μιας πανάρχαιας ευρωπαϊκής φυλής, η οποία είχε θεϊκό αίμα στις φλέβες της. Αυτή η φυλή αλλοιώθηκε από επιγαμίες που έγιναν με άλλες κατώτερες φυλές και με την εμφάνιση του Χριστιανισμού. Σκοπός της Χρυσής Αυγής και των... θυγατρικών της εταιρειών (όπως η Θούλη) ήταν να επαναφέρουν τις αρχαίες θρησκείες της Ευρώπης (σβήνοντας τον Χριστιανισμό) και να καθαρίσουν το αίμα στις φλέβες τους (σβήνοντας κάθε άλλη φυλή, που θεωρούσαν κατώτερη).

Όλα αυτές οι παρανοϊκές θεωρίες εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη του 20ού αιώνα, του ορθολογισμού, της γνώσης, της προόδου, με τα γνωστά επακόλουθα του Ναζισμού. Αξίζει να καταλάβουμε ότι ο Χίτλερ ήταν μάγος, σατανιστής, που πίστευε σε όλη αυτήν την τρέλα, αλλά για τους τρελούς Σιωνιστές ήταν χρήσιμο εργαλείο, για να αιματοκυλήσουν την Ευρώπη .

Οι ερμητικοί-ροδόσταυροι ήρθαν και στην Ελλάδα. Ίδρυσαν το κόμμα της Χρυσής Αυγής και διάφορες παραθρησκευτικές ομάδες, όπως Έλληνες Εθνικοί, Δωδεκαθεϊστές, Ομάδα Έψιλον, που έχουν δήθεν τον στόχο να επαναφέρουν την αρχαία ελληνική θρησκεία, εξυπηρετώντας την λαχτάρα του Σιωνισμού να συντρίψει τον Χριστιανισμό. Χώρια που τελικά ασχολούνται με την αιγυπτιακή μαγεία (ερμητισμό) περισσότερο, παρά με την αρχαία Ελλάδα.

Η θλιβερή κατάληξη όλης αυτής της υποχθόνιας δράσης των Σιωνιστών είναι να παρασύρονται οι Έλληνες από αυτές τις ομάδες, να πιστεύουν σε κάθε είδους παραμύθια (ότι οι Χριστιανοί έσφαζαν τους Έλληνες, ότι κατέστρεφαν τα αρχαία μνημεία) και να ψηφίζουν Χρυσή Αυγή, απογοητευμένοι από τις υπόλοιπες μαριονέτες της πολιτικής, με την ελπίδα ότι η εκ Σιωνισμού ορμώμενη Χρυσή Αυγή θα σώσει την Ελλάδα. Φεῦ τῆς Ἑλλάδος...

18. Η κατασκευή της Γερμανίας

Οι Σιωνιστές απολαμβάνουν να βλέπουν αιματοχυσίες, ολόκληρα έθνη να σφάζονται μεταξύ τους. Η απόλαυση αυξάνεται, όταν το αίμα που χύνεται είναι χριστιανικό! Γι' αυτό και έψαχναν σε όλο τον 19ο αιώνα τρόπους να οδηγήσουν τα ευρωπαϊκά έθνη σε φρικτούς πολέμους, τέτοιους που δεν είχε ξαναδεί ο κόσμος. Ήθελαν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για Παγκόσμιους Πολέμους, από τους οποίους θα έβγαιναν όλοι οι αντίπαλοι διαλυμένοι.

Ωστόσο, η Ευρώπη του 19ου αιώνα δεν τους βόλευε, όπως ήταν. Υπήρχαν τρεις αυτοκρατορίες, η Μεγάλη Βρεταννία, η Τσαρική Ρωσία και η Αυστροουγγαρία των Αψβούργων. Υπήρχε και η λεγόμενη Αγία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους, αλλά στην πράξη οι γερμανικές φυλές ήταν κατακερματισμένες σε κρατίδια, της Βαυαρίας, της Έσσης (όπου ζούσαν οι Ρότσιλντ), της Πρωσσίας (Borussia) και άλλα.

Καμία από τις μέχρι τότε αυτοκρατορίες δεν είχε την επιθυμία να συγκρουστεί με άλλες, ιδίως μετά τους ναπολεόντειους πολέμους. Οι μόνοι πολεμοχαρείς ήταν οι Γερμανοί της Πρωσσίας, τους οποίους και αξιοποίησαν οι Σιωνιστές.

Oι τράπεζες των Ρότσιλντ, κυρίως μέσω του συνεργάτη τους στο Βερολίνο, του Εβραίου τραπεζίτη Gerson von Bleichröder, χρηματοδοτούσαν τον καγκελάριο (πρωθυπουργό) της Πρωσσίας Οtto von Bismarck, ώστε να μπορέσει να διεξαγάγει πολέμους, που θα οδηγούσαν στην δημιουργία μιας νέας γερμανικής αυτοκρατορίας.

Πράγματι οι Πρώσσοι επιτέθηκαν στους Αυστριακούς το 1866 και στους Γάλλους το 1870, όπου οι Πρώσσοι πολιόρκησαν και το Παρίσι. Τον καιρό που οι πολιορκημένοι Γάλλοι έτρωγαν γάτες και σκύλους, για να επιβιώσουν, ο Μπίσμαρκ ήταν φιλοξενούμενος στο «Château de Ferrières», το παλάτι του Αlphonse Rothschild, ο οποίος ήταν παρών και στις διαπραγματεύσεις για την συνθήκη ειρήνης, μεταξύ Γαλλίας και Πρωσσίας. Με την λήξη του πολέμου, το 1871, δημιουργήθηκε το κράτος της Γερμανίας, το οποίο ήταν γερμανικό μόνο στο όνομα, καθώς ο πληθυσμός του ήταν μείγμα από γερμανικά φύλα, Σλαύους (Πολωνούς κυρίως), ακόμη και Ασιάτες! Οι Γερμανοί από την αρχαιότητα δεν ήταν ένα έθνος, αλλά διάφορα φύλα, που μιλούσαν παρόμοιες γερμανικές διαλέκτους. Αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα για τους Σιωνιστές, που είχαν την καταπληκτική ιδέα να ενώσουν σε ένα κράτος τα γερμανικά φύλα, ώστε να κατασκευάσουν τον μελλοντικό δολοφόνο της Ευρώπης!

Από εδώ και πέρα, με την ενιαία και πανίσχυρη Γερμανία, είχε ανοίξει ο δρόμος για να πραγματοποιηθεί ένα ακόμη σιωνιστικό όνειρο: οι Παγκόσμιοι πόλεμοι, που ισοπέδωσαν την Ευρώπη. Την κυριαρχία των Εβραίων στην Γερμανία την είχε αντιληφθεί και ο Μπακούνιν, στην γνωστή του επιστολή σχετικά με τον Μαρξ και τους Ρότσιλντ :

«Ο Μαρξ είναι Εβραίος και είναι περικυκλωμένος από ένα πλήθος μικροπρεπών, περισσότερο ή λιγότερο νοημόνων, ραδιούργων, εύστροφων, κερδοσκόπων Εβραίων, την ώρα που οι Εβραίοι βρίσκονται παντού, σαν εμπορικοί και τραπεζικοί παράγοντες, συγγραφείς, πολιτικοί, ανταποκριτές εφημερίδων όλων των αποχρώσεων. Εν συντομία (οι Εβραίοι είναι) λογοτεχνικοί μεσάζοντες, την ίδια ώρα που είναι οικονομικοί μεσάζοντες, με το ένα πόδι στην τράπεζα και το άλλο στο σοσιαλιστικό κίνημα και με τα οπίσθια τους καθισμένα στον γερμανικό τύπο. Αυτοί έχουν γραπώσει τον έλεγχο όλων των εφημερίδων, και μπορείτε να φανταστείτε τι εμετικά έντυπα είναι το αποτέλεσμα τους. Τώρα, αυτός όλος ο εβραϊκός κόσμος, ο οποίος συγκροτεί μια σέκτα εκμετάλλευσης, ένα λαό από βδέλλες, ένα αδηφάγο παράσιτο, στην οποία είναι στενά και βαθιά συνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλον, χωρίς να λογαριάζουν όχι μόνο συνοριακές, αλλά επίσης ούτε και πολιτικές διαφορές- αυτός ο Εβραϊκός κόσμος είναι στις ημέρες μας, κατά μεγάλο μέρος, στη διάθεση του Μαρξ ή του Ρότσιλντ.»

19. Ο πιο ειλικρινής μασόνος

Ίσως να αναρωτηθεί κανείς, διαβάζοντας τα παραπάνω, πώς γνωρίζουμε ότι όλα αυτά είναι αλήθεια, ιδίως όσα αναφέρουμε για την Καμπάλα και την μασονία. Η απάντηση είναι ότι υπάρχουν πολλές πηγές, που αποδεικνύουν ότι όλα αυτά είναι αληθινά στοιχεία και όχι θεωρίες συνωμοσίας.

Μία από τις πηγές είναι και ο κορυφαίος Αμερικανός μασόνος, ο Πάικ (Albert Pike), ο οποίος ήταν υψηλόβαθμος μασόνος και φανατικός, καμπαλιστής. Το 1871 δημοσίευσε το έργο του «Morals and Dogma of the Ancient and Accepted Scottish Rite of Freemasonry», που αποκάλυπτε με σαφήνεια τα δόγματα και τις θεωρίες των καμπαλιστών μασόνων. Ας δούμε κάποια αποσπάσματα:

«Η μασονία είναι η αναζήτηση του Φωτός. Αυτή η αναζήτηση μάς οδηγεί απευθείας πίσω, όπως βλέπετε, στην Καμπάλα.»,

και,

«Ναι, ο Εωσφόρος είναι θεός και, δυστυχώς, και ο Αδονάι (ο θεός των Χριστιανών) είναι θεός.»

Αυτές οι αηδιαστικές και αντιχριστιανικές θεωρίες του Πάικ αποκαλύπτουν ότι η καμπαλιστική θρησκεία δεν είναι τίποτα άλλο, παρά σατανολατρία, η οποία βασιλεύει στις μασονικές στοές και στις καρδιές των Σιωνιστών, άσχετα που συνήθως δεν το ομολογούν. Ο Πάικ είχε δημοσιεύσει και άλλα κείμενα, που φανέρωναν τα σχέδια των Σιωνιστών για την κατάργηση του Χριστιανισμού και την επιβολή της λατρείας του Εωσφόρου.

20. Σιωνιστές εναντίον Εβραίων

Η αόρατη δράση των καμπαλιστών Εβραίων, που ξεκίνησε στις αρχές του 18ου αιώνα, είχε αποδώσει καρπούς. Η Ευρώπη ήταν σε μεγάλο βαθμό ελεγχόμενη από τους Σιωνιστές στα τέλη του 19ου αιώνα, οπότε είχε έρθει η ώρα να περάσουν στην επόμενη φάση, στην δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. Εδώ είχαν καινούρια προβλήματα να αντιμετωπίσουν, αλλά οι Σιωνιστές είχαν αστείρευτη ευρηματικότητα! Το πρώτο πρόβλημα ήταν θεολογικό: με βάση την Παλαιά Διαθήκη, το κράτος του Ισραήλ θα το έφτιαχνε ο Μεσσίας, όχι οι Εβραίοι από μόνοι τους .

Οι Σιωνιστές βρήκαν αμέσως την λύση: αποφάσισαν να φτιάξουν μόνοι τους το κράτος και μετά θα έβρισκαν και ένα μεσσία να τους κυβερνήσει! Αυτή η πρόταση βρήκε αρκετούς Εβραίους, που δεν ήταν καμπαλιστές, αντίθετους και εχθρικούς. Αυτό φάνηκε έντονα μετά το πρώτο (φανερό πλέον) Σιωνιστικό συνέδριο, που οργάνωσαν οι Σιωνιστές το 1897 στην πόλη Βασιλεία της Ελβετίας.

Το δεύτερο πρόβλημα ήταν πρακτικό. Η Παλαιστίνη ήταν μια φτωχή και άνυδρη περιοχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το 1919 υπολογίζεται ότι ζούσαν στην Παλαιστίνη 60.000 Εβραίοι και 600.000 Άραβες. Ασφαλώς, οι Σιωνιστές δεν είχαν σκοπό να κατασκευάσουν το κράτος του Ισραήλ με Άραβες πολίτες! Οπότε, έπρεπε να γίνουν κοσμογονικές αλλαγές: να ιδρυθεί από το πουθενά το κράτος του Ισραήλ, να «απομακρυνθούν» εκατοντάδες χιλιάδες Άραβες (Παλαιστίνιοι) και να «μεταφερθούν» μαζικά Εβραίοι, ώστε να αποκτήσει το νέο κράτος εβραϊκό πληθυσμό.

Η ειρωνεία είναι ότι αυτό το τρελό σχέδιο δεν το ήθελαν ούτε οι Εβραίοι, όσο και αν ζούσαν σε γκέτο και αν κατά καιρούς υφίσταντο άδικες και ρατσιστικές διώξεις από τους Ευρωπαίους. Ποιος Εβραίος θα εγκατέλειπε το σπίτι του, την δουλειά του, τους φίλους του, σε όποια πόλη της Ευρώπης και αν ζούσε, και θα πήγαινε στην Παλαιστίνη, να φτιάξει από το μηδέν την ζωή του, ανάμεσα σε Τούρκους και Άραβες;

Αλλά σημασία δεν είχε τι ήθελαν οι απλοί και αθώοι Εβραίοι. Σημασία είχε τί είχαν ονειρευτεί οι εγκληματίες Σιωνιστές! Κανείς δεν έπρεπε να μπει εμπόδιο στο όραμα της παγκόσμιας αυτοκρατορίας, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Οι Εβραίοι έπρεπε να εξαναγκαστούν, να τρομοκρατηθούν, να φύγουν πανικόβλητοι για την Παλαιστίνη. Οι Άραβες της Παλαιστίνης έπρεπε να «αδειάσουν» τον χώρο, για να έρθουν οι Εβραίοι. Και οι Τούρκοι έπρεπε να παραχωρήσουν την γη της Παλαιστίνης.

Ο εκπρόσωπος των Σιωνιστών, Θεόδωρος Χερτσλ (Herzl), συνάντησε το 1901 τον Τούρκο Σουλτάνο Abdulhamid II και του φανέρωσε τα σχέδια των Σιωνιστών. Ο Σουλτάνος απέρριψε το αίτημα για παραχώρηση της Παλαιστίνης, αλλά μάλλον δεν είχε καταλάβει με ποιους είχε να κάνει! Οι Σιωνιστές οργάνωσαν αμέσως το κίνημα των Νεοτούρκων εναντίον του Σουλτάνου και τελικά διέλυσαν την Οθωμανική αυτοκρατορία, με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Έπειτα, η δαιμονική λύσσα των Σιωνιστών ξέσπασε εναντίον των ίδιων των Εβραίων. Αλλά, κατά την προσφιλή τους τακτική, δεν διέπραξαν οι ίδιοι το έγκλημα. Έβαλαν κάποιον άλλο τρελό να εκτελέσει τους Εβραίους, που δεν έλεγαν να εγκαταλείψουν την Ευρώπη, τον Χίτλερ, ο οποίος κατέστρεψε τους Εβραίους, αλλά έσωσε τον Σιωνισμό, με το γνωστό ολοκαύτωμα.

Στο τέλος, με την ίδρυση του Ισραήλ, στις 14/5/1948, άρχισε και η τελική φάση του σχεδίου, δηλαδή η «απομάκρυνση» του αραβικού πληθυσμού της Παλαιστίνης, με ένα ολοκαύτωμα, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα…

21. Η κατάργηση των δύο φύλων

Ξαφνικά, οι άνθρωποι από την δεκαετία του 1980 και έπειτα, ανακάλυψαν ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι αφύσικη, δεν είναι διαστροφή, όπως ομολογούσαν και οι ψυχίατροι στο παρελθόν, δεν είναι αμαρτία. Και πρέπει να γίνει τρόπος ζωής, πρέπει να γίνει νόμος του κράτος, πρέπει ή όλοι να γίνουμε έτσι ή να χειροκροτούμε αυτούς που είναι έτσι. Γιατί, άραγε, ο Σιωνισμός έχει «κολλήσει» τόσο πολύ με το θέμα της ομοφυλοφιλίας; Με βάση την Καμπάλα, ο θεός είναι ανδρόγυνος! Αντίστοιχα, ο πρώτος, ο αρχέγονος, ο αρχετυπικός άνθρωπος adam kadmon ήταν ανδρόγυνος . Η εμφάνιση ξεχωριστών φύλων (άνδρας – γυναίκα) ήταν αποτέλεσμα πτώσης, παρακμής. Επομένως, πρέπει να καταργηθούν τα φύλα, ώστε να ξαναγίνουμε αυθεντικοί άνθρωποι (androgynous). Η γυναίκα να είναι και άνδρας ταυτόχρονα, αλλά και ο άνδρας να είναι γυναίκα! Γι’ αυτό και το σχέδιο των Σιωνιστών εδώ και χρόνια προέβλεπε να επικρατήσει στην γυναικεία μόδα της Ευρώπης το αντρικό ντύσιμο (παντελόνι), ώστε ακούσια να αρχίσουν οι γυναίκες να αισθάνονται άνδρες! Οι άνδρες, αντίστοιχα, παρακινούνται πλέον από παντού να σέβονται τη «διαφορετικότητα» των ομοφυλοφίλων και, γιατί όχι, να την δοκιμάζουν.

Ο ξεπεσμός της Ευρώπης δεν έχει τελειωμό. Ακόμη και στην Ελλάδα διοργανώνονται gay pride, που χρηματοδοτούνται από σιωνιστικές ΜΚΟ, και οι πολιτικοί μας «ηγέτες» παίρνουν εντολή να συμμετέχουν στην πρώτη γραμμή των παρελάσεων! Και η κορύφωση του αίσχους είναι το ότι η διαστροφή γίνεται και νόμος του κράτους, όπως είδαμε και στην Ελλάδα, όπου ψηφίστηκε νομοσχέδιο για δήλωση αλλαγής φύλου σε εφήβους 15 ετών. Δεν θα αργήσει να έρθει η μέρα που οι Σιωνιστές θα επιβάλουν αυτό που λέει η θρησκεία τους: θα καταργήσουν οριστικά τα δύο φύλα και όλοι οι άνδρες θα είναι υποχρεωτικά και γυναίκες και το αντίστροφο. Και, σημειωτέον, και σε εκείνες τις άθλιες μέρες του μέλλοντος, όποιος θα τολμήσει να είναι μόνο το φυσικό του φύλο, θα είναι οπισθοδρομικός, σκοταδιστής, φασίστας, άνθρωπος του μεσαίωνα και μπορεί να υφίσταται και ποινικές κυρώσεις. Αυτό είναι το μέλλον της Ευρώπης…

22. Επίλογος

Μετά από αυτήν την ιστορική αναδρομή στην αληθινή πορεία της Ευρώπης προς τον πνευματικό γκρεμό, που λέγεται Καμπάλα, ίσως να αναρωτηθεί κανείς: εμείς, οι απλοί άνθρωποι, τι μπορούμε να κάνουμε; Η απάντηση είναι απλή. Να γνωρίσουμε την αλήθεια, αλλά και να αγαπήσουμε την αλήθεια. Και η μόνη αλήθεια είναι ο Χριστός. Αλλά δεν αρκεί να γνωρίσει κανείς τον Χριστό, γιατί και οι δαίμονες Τον γνωρίζουν, αλλά Τον μισούν! Πρέπει να αγαπήσουμε τον Χριστό, με το να εφαρμόζουμε τις εντολές Του.

Αν οι Ευρωπαίοι ήταν αληθινοί Χριστιανοί, η Ευρώπη θα ήταν ένας απέραντος παράδεισος. Αλλά δυστυχώς, προτιμήσαμε την κόλαση και τελικά μας κυβερνούν οι άνθρωποι, που λαχταρούν να μας κάνουν κόλαση την ζωή μας.

Ιδίως εμείς οι Έλληνες είμαστε οι πιο αχάριστοι από όλους. Υπήρξαμε το έθνος, που συνδέθηκε όσο κανένα άλλο με τον Χριστό και την Εκκλησία Του, και καταντήσαμε από αδιάφοροι έως και εχθρικοί προς τον Χριστό.

Τα όσα αναφέραμε σε αυτό το βιβλίο ίσως σε κάποιους να φανούν υπερβολικά ή και ρατσιστικά. Ωστόσο, ο σκοπός μας δεν είναι να εκφράσουμε μίσος, δεν μισούμε τους ανθρώπους, δεν μισούμε τους πλανημένους, τους ομοφυλόφιλους, τους πολιτικούς, ούτε καν τους Σιωνιστές. Μισούμε την αμαρτία, το ψεύδος, την κακία, όχι τους ίδιους τους ανθρώπους. Μακάρι να μετανοήσουν κάποτε και οι ίδιοι οι καμπαλιστές, να γίνουν Χριστιανοί, να μπουν στον Παράδεισο.

Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, θα πρέπει να παλέψουμε ενάντια στα παρανοϊκά τους σχέδια, να πολεμήσουμε τα κτηνώδη έργα τους. Οι Σιωνιστές δουλεύουν από το 1724 για τον Διάβολο. Καιρός να δουλέψουμε και εμείς για τον Χριστό και Εκείνος θα αναλάβει να τακτοποιήσει τον Διάβολο .

23. Παράρτημα

Κατάλογος Ευρωπαίων διανοουμένων, που υπήρξαν και αποκρυφιστές.

› Marsilio Ficino (1433-1499): Ιταλός κληρικός, νεοπλατωνιστής, αστρολόγος, μετέφρασε τo «Corpus Hermeticum».

› Ludovico Lazzarelli (1447-1500): Ιταλός ποιητής, φιλόσοφος, ερμητικός, συνδύαζε χριστιανική πίστη με ερμητική μαγεία.

› Johann Reuchlin (1455-1522): Γερμανός φιλόλογος, έγραψε το 1517 το «De Arte Cabbalistica».

› Johann Trithemius (1462-1516): Γερμανός βενεδικτίνος μοναχός, έγραψε το 1499 το «Steganographia» (βιβλίο μαγείας), δάσκαλος του Αγρίππα.

› Giovanni Pico della Mirandola (1463-1494): Ιταλός φιλόσοφος, μαθητής του Φιτσίνο, ερμητικός και καμπαλιστής.

› Agrippa Cornelius Heinrich (1486-1535): Γερμανός ιατρός, ερμητικός, καμπαλιστής, έγραψε το 1531 το «De Occulta Philosophia».

› Theophrastus Paracelsus (1494-1541): Ελβετός ιατρός, χημικός, ερμητικός, αστρολόγος.

› Johann Weyer (1515-1588): Ολλανδός ιατρός, μαθητής του Αγρίππα, δαιμονολόγος, ασχολήθηκε με την σχέση μαγείας και νευρασθένειας.

› Thomas Charnock (1516–1581): Άγγλος γεωγράφος, αλχημιστής.

› John Dee (1527 – 1608): Άγγλος μαθηματικός, αστρονόμος, ερμητικός μάγος, σύμβουλος της βασίλισσας Ελισάβετ A’.

› Valentin Weigel (1533–1588): Γερμανός φιλόσοφος, συνδύαζε θεολογία και αστρολογία.

› Tycho Brahe (1546-1601): Δανός αστρονόμος, αλχημιστής, αστρολόγος.

› Giordano Bruno (1548-1600): Ιταλός δομινικανός κληρικός, φιλόσοφος, μαθηματικός, ερμητικός, αστρολόγος, κάηκε ζωντανός από την Ιερά Εξέταση.

› Balthasar Walther (1558-1631): Γερμανός ιατρός, αλχημιστής, καμπαλιστής, δάσκαλος του Boehme.

› Heinrich Khunrath (1560-1605): Γερμανός ιατρός, ερμητικός μάγος, αλχημιστής, φίλος του Dee.

› Francis Bacon (1561-1626): Άγγλος φιλόσοφος, πολιτικός, νομικός, ροδόσταυρος, πατέρας της επιστημονικής μεθόδου.

› Michael Sendivogius (1566–1636): Πολωνός ιατρός, χημικός, αλχημιστής.

› Michael Maier (1568-1622): Γερμανός ιατρός, αλχημιστής, επηρέασε τον Νewton.

› Robert Fludd (1574-1637): Άγγλος ιατρός, μαθηματικός, καμπαλιστής, ερμητικός.

› Jakob Boehme (1575-1624): Γερμανός φιλόσοφος, έβλεπε οράματα, είχε ερμητικές και καμπαλιστικές θεωρίες, επηρέασε αρκετούς Γερμανούς φιλοσόφους, όπως τον Hegel.

› Jan Baptist van Helmont (1580-1644): Φλαμανδός χημικός, ιατρός, ερμητικός, έβλεπε οράματα.

› Athanasius Kircher (1602-1680): Γερμανός ιατρός, μαθηματικός, γεωλόγος, αιγυπτιολόγος, έγραψε το «Oedipus Aegyptiacus», ταύτιζε τον Τρισμέγιστο Ερμή με τον Μωυσή.

› Thomas Browne (1605-1682): Άγγλος ιατρός και ερμητικός.

› Henry More (1614-1687): Άγγλος φιλόσοφος, έγραψε το 1653 το «Conjectura Cabbalistica».

› Franciscus Mercurius van Helmont (1614-1698): Φλαμανδός (υιός του Jan Baptist) ιατρός, κήρυκας της Καμπάλα, συνεργάτης του Κnorr, δίδαξε την Καμπάλα στον Locke και τον Leibniz.

› Elias Ashmole (1617-1692): Άγγλος πολιτικός, νομικός, μασόνος, αστρολόγος, αλχημιστής.

› Thomas Vaughan (1621-1666): Ουαλός φιλόσοφος, αλχημιστής, ροδόσταυρος, μετέφρασε στα αγγλικά το 1652 το «Fama Fraternitatis».

› Johann Friedrich Schweitzer Helvetius (1630-1709): Ολλανδός ιατρός και αλχημιστής.

› John Locke (1632-1704): Άγγλος φιλόσοφος, ιατρός, κρυφοκαμπαλιστής.

› Christian Knorr von Rosenroth (1636-1689): Γερμανός φιλόλογος, καμπαλιστής, έγραψε το «Kabbala Denudata», διέδωσε την λουριανική Καμπάλα στην Ευρώπη.

› Isaac Newton (1642-1726): Άγγλος φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος, αλχημιστής, ερμητικός.

› Gottfried Wilhelm von Leibniz (1646-1716): Γερμανός μαθηματικός, φιλόσοφος, φυσικός, φιλόλογος, καμπαλιστής, ερμητικός.

Βιβλιογραφία

Το παρόν βιβλίο αποτελεί επιτομή (με κάποιες προσθήκες) του εκτενέστερου έργου μας: «Η Σιών κατά του Σιωνισμού», Εκδόσεις Σαίτης, όπου μπορεί κανείς να βρει πληρέστερη βιβλιογραφία, για το πολύπλοκο ιστορικό φαινόμενο, που λέγεται Σιωνισμός.

Στα ελληνικά:

› D.C.Yermak: «Ο άξονας του θανάτου (Βατικανό, Μασωνία, Σιωνισμός)», Εκδόσεις Στερέωμα.

› Εντγκάρ Μορέν:«Ο νεωτερικός κόσμος και το εβραϊκό ζήτημα», Εκδόσεις του εικοστού πρώτου, Αθήνα 2007 (Η εβραϊκή ιστορία από την οπτική γωνία ενός σύγχρονου άθρησκου Γαλλοεβραίου).

› Χαράλαμπος Μηνάογλου, «Επιστροφή, συνέχεια ή καινά δαιμόνια; Ο άλλος «Ελληνισμός» του Πλήθωνα» , Πρακτικά Ε΄ Συνεδρίου Νεοελληνικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2014.

› Χαράλαμπος Μηνάογλου, «Αποκρυφισμός: Το κυρίαρχο πνεύμα του Διαφωτισμού», Πρακτικά Δ΄ Συνεδρίου για τον Ελληνικό και Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, Αθήνα 2016.

› Τάσος Αναστασόπουλος: «Μιχαήλ Μπακούνιν και Καρλ Μαρξ» (http://tassosanastassopoulos.blogspot.gr/2014/07/mikhail-aleksandrovich-bakunin-138.html)

Στα αγγλικά:

› Nesta Webster, «Secret societies and subversive movements», London 1924.

› Cherep-Spiridovich, «The secret world government or “the hidden hand”», The Anti-bolshevist Publishing Association, New York City 1926.

› Ιλλουμινάτοι: misraimmemphis.com/pdf/Istoria-Illuminati.pdf, http://www.conspiracyarchive.com/2015/09/20/10-notable-members-of-the-bavarian-illuminati/.

› A.P.Coudert, «Leibniz, Locke, Newton and the Kabbalah», https://ia601300.us.archive.org/10/items/coudert/coudert.pdf.

› Vladimir Moss, «The Jews, the Masons and the French Revolution», http://www.orthodoxchristianbooks.com/articles/336/-jews,-masons-french-revolution/.

› Vladimir Moss, «The origins of Freemasonry», http://www.orthodoxchristianbooks.com/articles/334/-origins-freemasonry/.

 
Το βιβλίο ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή.

Πηγή: Κατήχησις

Ὁ κόσμος αὐτός, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, εἶναι ἕνα πανηγύρι καί ὁ καιρός τῆς ζωῆς τοῦ κάθε ἄνθρωπου εἶναι ὁ κατάλληλος καιρός, γιά νά ἄγοραση ἀπό αὐτό τό πανηγύρι διάφορα ἐμπορεύματα καί μέ αὐτά νά κερδίση καί νά γίνη μεγάλος ἔμπορος. Ἔτσι o Κύριος, ὅταν ἔδωσε τίς δέκα μνᾶς στούς δέκα δούλους του, τούς παρήγγειλε νά ἐμπορευθοῦν, μέχρι νά ἔρθη στήν δευτέρα του παρουσία· «Πρίν φύγη κάλεσε δέκα δούλους του, τούς ἔδωσε ἀπό ἕνα χρυσό νόμισμα καί τούς εἶπε: "Ἐμπορευθῆτε μέ αὐτά, ὥσπου νa ἔλθω"» (Λουκ. 19,13).

Ἔτσι καί ὁ Γρηγόριος ὁ θεολόγος, συμφωνά μέ τά λόγια τοῦ Κυρίου, ὀνομάζει πανηγύρι αὕτη τήν ζωή καί πραγματεία τό κέρδος, ποῦ κάνει κάποιος στόν καιρό τῆς ζωῆς του.

«Νά θεωρῆς πανηγύρι τήν ζωή αὐτή,
στήν ὅποια θά διαπραγματευθῆς τό κέρδος· διότι ἀνταλλάσσεις
τά μικρά μέ τά μεγάλα καί τά προσωρινά μέ τά αἰώνια».

Ὅπως λοιπόν ἐκεῖνος ποῦ πηγαίνει στό πανηγύρι, ἐάν, περπατώντας ἐδῶ καί ἐκεῖ χάνη τόν χρόνο, στόν ὁποῖο ἔπρεπε νά ἐμπορευθῆ καί νά κερδίση στά μάταια πράγματα, ὅταν τελείωση τό πανηγύρι, γυρίζει στό σπίτι τοῦ κενός καί ἄδειος ἀπό κάθε κέρδος καί ἐμπόρευμα, ἔτσι καί ὅποιος ξοδεύει τόν καιρό τῆς ζωῆς του στά παιχνίδια καί στά θέατρα καί σέ ἄλλα τέτοια ἀνωφελῆ καί μάταια, ὅταν ἔλθη ὁ θάνατος, βρίσκεται ὁ ἄθλιος γυμνός καί πάμφτωχος ἄπο κάθε πνευματικό πλοῦτο καί ἀπό κάθε κέρδος τῶν ἀρετῶν· γι' αὐτό εἶπε πάλι ὁ προαναφερθεῖς θεολόγος

«Ἄν ὅμως περάση ὁ χρόνος, ἄλλον καιρό δέν ἔχεις».

Καί ὁ μέγας Βασίλειος· «Κανένας δέν μπορεῖ νά διαπραγματευθῆ μετά τήν διάλυσι τῆς πανηγύρεως, οὔτε νά στεφανωθῆ φεύγοντας μετά τούς ἀγῶνες, οὔτε νά δείξη κάποια ἀνδραγαθία μετά τήν λῆξι τοῦ πολέμου» (Λόγος πρός τούς πλουτοῦντας). Τότε καί αὐτός ὄχι μόνο δέν θά μετανοήση, ποῦ πέρασε στά μάταια τόν καιρό τῆς ζωῆς του, ἀλλά καί μεγάλη καταδίκη θά λάβη ἄπο τόν Θεό, διότι δέν ἐμπορεύθηκε σωστά τόν καιρό ποῦ τοῦ χάρισε, γιά νά ἀπόκτηση τό αἰώνιο κέρδος τῆς σωτηρίας του.

Πηγή: Ἅγιος Δημήτριος Κουβαρὰ

Πολλοί ανόητοι, ειδικά στις ημέρες μας, δηλώνουν πως είναι άθεοι, χωρίς καν να γνωρίζουν τι σημαίνει αθεΐα. Υπάρχουν πολλές αιτίες, που οδηγούν μερικούς ανθρώπους να δηλώνουν άθεοι, όμως μία είναι η ρίζα της αθεΐας και ένας είναι που την ανακάλυψε και την εφήρμοσε. Άθεος είναι αυτός, που πρώτα ήταν φίλος με τον Θεό και ξαφνικά έγινε αντάρτης, αποστάτης και εχθρός του Θεού.

Το πρώτο δημιούργημα του Θεού, που έκανε αυτά τα φοβερά, είναι ο Εωσφόρος διάβολος. Αυτός λοιπόν, ο πρώην αγαπητός Αρχάγγελος του Θεού, που ήτανε στον Παράδεισο, ξαφνικά ανακάλυψε την ανταρσία και έπειτα την αθεΐα, που σημαίνει υπερηφάνεια και άσπονδη έχθρα προς τον Θεό. Και ενώ πριν στον Παράδεισο υπηρετούσε και προσκυνούσε την Αγία Τριάδα, τώρα υπηρετεί και προσκυνεί τον εαυτό του! αφού αυτοανακηρύχθηκε Θεός. Αυτό σημαίνει άθεος αγαπητοί μου, το να μην πιστεύει πουθενά ο άνθρωπος, παρά μόνο στον εαυτό του και στην ύλη που τον υπηρετεί.

Έτσι λοιπόν, ας προσέξουν καλά οι σημερινοί φαντασμένοι δηλωμένοι άθεοι –που δυστυχώς, πολλοί από αυτούς έχουν την κυβέρνηση της χώρας μας- διότι αυτή η καταστροφική τρέλα, οδηγεί με σιγουριά στην αγκαλιά του διαβόλου, αφού όσοι είναι εκούσια μακριά από τον αληθινό Θεό, τους καταπίνει μετά βουλιμίας ο διάβολος. Έτσι λοιπόν, αγαπητοί μου, οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι πάνω στην γη είναι οι άθεοι. Άλλωστε, όλοι μας έχουμε φρίξει τον τελευταίο καιρό, βλέποντας τα εγκληματικά νομοσχέδια των αθέων κυβερνώντων μας, που έχουνε πλήξει κατά πολύ την ενδοξότατη Ελλάδα μας. Ώστε, καλά έλεγε ο μέγας Ρώσος λογοτέχνης Ντοστογιέφσκι:«χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται». Έτσι λοιπόν, οφείλουν να είναι τουλάχιστον ειλικρινείς όσοι δηλώνουν άθεοι, πως αρνήθηκαν την πίστη στον αληθινό Θεό και πιστεύουν στον εαυτό τους. Διότι, όταν η Αγία Τριάδα έπλασε τον άνθρωπο, του έβαλε μέσα του την πίστη να είναι έμφυτη προς τον Πλάστη του, χωρίς βέβαια να του καταργεί την ελευθερία. Εάν ο Θεός μας, δεν έδινε την ελευθερία στο πλάσμα του, τον άνθρωπο, τότε θα ήταν τύπου ρομπότ ο άνθρωπος και όχι δημιούργημα κατ’ εικόνα Θεού και ομοίωσιν. Μακριά από τον αληθινό Θεό αγαπητοί μου, δεν υπάρχει ίχνος ελευθερίας, αλλά μόνο ταραχή, ασυδοσία, αναρχία και άλλα πολλά παρόμοια, που οι σημερινοί άθεοι τα ονομάζουν «ελευθερία»! Και δυστυχώς,καυχώνται γι’ αυτήν την ελεεινή κατάσταση.

Να που η αθεΐα στις μέρες μας, αρχίζει να προβάλλεται με πολύ θράσος,ως ο τέλειος τρόπος ζωής και αν πούμε πως είναι ένα από τα σημεία των καιρών, δεν θα αστοχήσουμε, διότι παγκοσμίως προετοιμάζουν την έλευση του πρώτου αθέου και αρχηγού των αθέων. Έτσι, η Αριστερά που έχει βάση την αθεΐα, μαζί με την ομοφυλοφιλία και το Ισλάμ, είναι τρία πολύτιμα όπλα για το αντίΧριστο σύστημα εναντίον της Ορθοδοξίας, όπως σαφέστερα το έχω επισημάνει σε παλαιότερο κείμενό μου. Κάθε Μεγάλη Παρασκευή, οι άθεοι παραθέτουν τράπεζα κρεοφαγίας, εντελώς δωρεάν! Είδατε άσπονδο μίσος, προς τον Χριστό και τους πιστούς Του; Φυσικά,εκμεταλλεύονται το άκακο και το πράο των Χριστιανών και τα κάνουν αυτά, διότι δε νομίζω, πως θα τολμούσαν να κάνουν τα ίδια σε μία χώρα ισλαμική, ώστε να παραθέσουν κρέας χοιρινό, και μάλιστα, σε καιρό που έχουν νηστεία για το ραμαζάνι τους. Αν τολμήσουν και το κάνουν αυτό, πρέπει να γνωρίζουν πως δεν θα γυρίσει κανείς ζωντανός από εκεί!

Εμείς, όπως ευχόμαστε για τον εαυτό μας, να μας δίνει ο Χριστός καλή μετάνοια, έτσι το ίδιο ευχόμαστε και για τους ανοήτους αθέους, να δώσει ο Χριστός να έρθουν σε μετάνοια, ώστε να απαλλαχθούν και σωθούν, από την επάρατη εωσφορική αθεΐα. Αμήν.

Πηγή: Ακτίνες

Είναι προφανώς ασυγχώρητο λάθος να θεωρούμε ότι ο παπισμός δεν είναι αίρεση, αλλά σχίσμα, όπως τεχνηέντως πλασάρουν την άποψη οι θιασώτες της λεγομένης «Οικουμενικής Κινήσεως». Στη χειρότερη περίπτωση, θεωρούν τις δεκάδες κακοδοξίες του, ως δήθεν «διαφορετικές απόψεις», για τις οποίες δεν αποφάνθηκε Οικουμενική Σύνοδος και άρα «μπορούν να μας είναι ανεκτές», μέχρι να αποφανθεί κάποια μελλοντική Σύνοδος! Επί τη ευκαιρία, είναι ανάγκη να τονίσουμε πως ο παπισμός, αφότου αποκόπηκε από την μία και αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού, (το 1054), άρχισε, ευθύς αμέσως να διατυπώνει αυθαίρετες και καινοφανείς διδασκαλίες, οι οποίες, πολλές από αυτές, έρχονται σε σύγκρουση με την διδασκαλία της Εκκλησίας, όπως αυτή διατυπώθηκε από τους μεγάλους Πατέρες και διδασκάλους Της και επικυρώθηκε από τις Άγιες Συνόδους. Αυτή την τακτική την ανήγαγε σε νέο «δόγμα» του και την ονόμασε «συνεχή ανάπτυξη της θεολογίας»! Δεν είναι υπερβολή να το συσχετίσουμε με την εξωφρενική διδασκαλία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι πλασάρουν τις νέες κακοδοξίες τους ως «νέο ζωηρότερο φως»!

Σχόλιο Τ.Ι.: Ο Άντον Νικολάγεβιτς Σκάπλεροφ είναι Ρώσος Κοσμοναύτης (γεννήθηκε την 20η Φεβρουαρίου, 1972, στη Σεβαστούπολη της Ουκρανίας). Έχει λάβει μέρος σε 3 διαστημικές αποστολές και είναι πρώην Διοικητής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Οι σταυροί στους τρούλους των εκκλησιών μας, η ευλογία των αγίων, η χάρη της απαρασάλευτης πίστεως των μαρτύρων, η γαλήνη της προσευχής και η ανάταση που επιτυγχάνεται με την σκέψη του Χριστού μας και την επίκληση του ονόματος της Παναγίας κυριαρχούν στη Γη, την ξεπερνούν και φτάνουν μέχρι τα πέρατα του σύμπαντος.

Οι πιστοί έχουν στον νου τους την Ορθοδοξία, αλλά και τους ιερούς τόπους της Ελλάδας, ακόμα και όταν βρίσκονται στο Διάστημα! Αυτό έκανε κι ο Αντόν Σκάπλεροφ, ο 46χρονος κοσμοναύτης της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας, ο οποίος φέρει τον ανώτατο τίτλο τιμής «Ηρωας της Ρωσίας». Ο γνωστός Ρώσος ταξιδιώτης του Διαστήματος επισκέφτηκε πριν από μερικές ημέρες με την οικογένειά του τον τάφο του αγίου Παϊσίου, στο ιερό ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Η επίσκεψη έγινε κατά τη διάρκεια της παραμονής του κ. Σκάπλεροφ στην Ελλάδα, όπου ήρθε για το πρόγραμμα αποκατάστασης και ανάπαυσής του μετά το εξάμηνο διαστημικό ταξίδι του, από το οποίο επέστρεψε στις αρχές Ιουνίου.

Η Ορθοδοξία, που σκέπει το έθνος των Ελλήνων επί δύο χιλιετίες, είναι ένα πολύτιμο κομμάτι της ύπαρξής μας, το οποίο μας συνδέει με τον Θεό και μας προσφέρει νόημα ζωής και δύναμη για τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης. Τούτη, λοιπόν, η κληρονομιά, αντί να εκτιμάται από εκείνους που διαχειρίζονται την κρατική εξουσία, υποτιμάται συστηματικά, χλευάζεται, πολεμάται, αλλά, φυσικά, παραμένει αήττητη. Οσοι νομίζουν ότι μπορούν να γκρεμίσουν κάτι που θεμελίωσε ο Χριστός πλανώνται πλάνην οικτράν.

Το ζήτημα και το στοίχημα για τη χώρα δεν είναι να «χωριστεί» ο Χριστός από τους Ελληνες, αλλά να ξαναβρούμε τον δρόμο μας προς Εκείνον. Να επιστρέψουμε στον τρόπο ζωής που ορίζει ο θείος λόγος και το κράτος μας να αναδείξει την πνευματική κληρονομιά της Ορθοδοξίας στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό.

Η πίστη μας είναι το ισχυρότερο δυνατό όπλο για να νικήσουμε το σκοτάδι του μηδενισμού που μας πολιορκεί.

dimokratianews 07.07.2018  

Επέστρεψε από το Διάστημα και προσκύνησε τον άγιο Παΐσιο

Ο Αντόν Σκάπλεροφ ξεναγήθηκε στη Μονή του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης και εξέφρασε τον θαυμασμό του.

Ρεπορτάζ Μαρία Μαθιοπούλου 
dimokratianews 06.07.2018  

Τον τάφο του αγίου Παϊσίου στο ιερό ησυχαστήριο του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης επισκέφτηκε πριν από μερικές ημέρες με την οικογένειά του ο γνωστός Ρώσος κοσμοναύτης Αντόν Σκάπλεροφ, ο οποίος έφτασε στις 24 Ιουνίου στη Χαλκιδική για το πρόγραμμα αποκατάστασής του μετά την επιστροφή του από το Διάστημα.

Μάλιστα, ο 46χρονος κοσμοναύτης της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας, ο οποίος φέρει τον ανώτατο τίτλο τιμής Ηρωας της Ρωσίας, εντυπωσιάστηκε από την εξαιρετική κατάσταση του μοναστηριού και εξέφρασε τον θαυμασμό του στις μοναχές που τον ξενάγησαν. Πήρε δε μαζί του λίγο βασιλικό από εκεί, για να θυμάται την επίσκεψή του στον χώρο που κάθε χρόνο προσελκύει χιλιάδες πιστούς. Ο γυμναστής του Σκάπλεροφ, ο γηραιότερος της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας, ήταν αυτός που ενημέρωσε τον Ρώσο κοσμοναύτη για τη μονή και τον τάφο, προκαλώντας το έντονο ενδιαφέρον του. Μάλιστα, οι μοναχές υποδέχθηκαν τον υψηλό επισκέπτη εκτός ωραρίου λειτουργίας του ησυχαστηρίου και κέρασαν αυτόν και την οικογένειά του γλυκό του κουταλιού σύκο.

Στη Χαλκιδική

Ο Σκάπλεροφ επέλεξε το δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής, τη Σιθωνία, για το πρόγραμμα αποκατάστασης και ανάπαυσής του μετά το εξάμηνο διαστημικό ταξίδι του, από το οποίο επέστρεψε στις αρχές Ιουνίου. Μαζί με την οικογένειά του και ένα επιτελείο 14 ατόμων, μεταξύ των οποίων γιατροί, φυσικοθεραπευτές και άνθρωποι της ασφάλειάς του, ο κοσμοναύτης κατέλυσε στο συγκρότημα «Πόρτο Καρράς» επί 12 ημέρες και ακολούθησε πρόγραμμα που περιλάμβανε φυσικοθεραπείες, ασκήσεις, πεζοπορίες, κολύμπι, τένις και άλλες αθλητικές δραστηριότητες, αφού είχε ήδη προηγηθεί σκληρότερη αποκατάσταση στη Ρωσία.

Οπως λέει στη «δημοκρατία» ο συντονιστής του προγράμματος αποκατάστασης Ρώσων κοσμοναυτών Θανάσης Αυγερινός, η επιλογή της Χαλκιδικής δεν ήταν τυχαία. Ο Σκάπλεροφ μελέτησε διάφορες περιοχές στην Ελλάδα, όπως η Κρήτη και η Αττική, ωστόσο η επιθυμία του να επισκεφθεί το Αγιον Ορος επικράτησε. Δυστυχώς, δεν πρόλαβε να υλοποιήσει αυτήν την επιθυμία του, καθώς ο αιφνίδιος θάνατος της μητέρας του διέκοψε τη διαμονή του στη Χαλκιδική, η οποία θα ήταν κανονικά 20ήμερη.

Πάντως, πρόλαβε να επισκεφτεί άλλα μέρη και αξιοθέατα της βόρειας Ελλάδας, φεύγοντας με τις καλύτερες εντυπώσεις. Συγκεκριμένα, εκτός από τη μονή στη Σουρωτή, γνώρισε τον Ολυμπο, πήγε στο Σπήλαιο των Πετραλώνων, ενώ έκανε και τις βόλτες του στη Θεσσαλονίκη. Οσο για τη Χαλκιδική, την οποία επισκεπτόταν για πρώτη φορά, τον μάγεψε, αφού, όπως έλεγε σε φίλους του, βρήκε τον συνδυασμό της θάλασσας και της βλάστησης μαγικό.

Πηγή: Ακτίνες

Περίπου 40 σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Αγγλία έχουν απαγορεύσει στα κορίτσια να φορούν φούστες, την ώρα που ένα μήνα πριν ένα σχολείο στο Oxfordshire συνέστησε στα αγόρια του σχολείου να φορούν φούστες για να αντιμετωπίσουν τις υψηλές θερμοκρασίες.

Σύμφωνα με τους Sunday Times, τα σχολεία επιλέγουν στολές που είναι «ουδέτερες ως προς το φύλο» για να συμπεριλάβουν τους τρανσέξουαλ μαθητές, ενώ άλλα σκέφτονται απαγορεύσεις.

Το Priory School, ένα δευτεροβάθμιο σχολείο στο Lewes του Ανατολικού Sussex, απαγόρευσε τις φούστες και διέταξε τα κορίτσια να φορούν παντελόνια σε μια προσπάθεια να προσαρμοστούν στους τρανσέξουαλ μαθητές, αφότου κάποιοι μαθητές ρώτησαν γιατί θα πρέπει κορίτσια και αγόρια να φορούν διαφορετικά ρούχα.

Ο επικεφαλής δάσκαλος Tony Smith είπε τον Σεπτέμβριο: "Έχουμε έναν μικρό αλλά αυξανόμενο αριθμό τρανσέξουαλ μαθητών και συνεπώς το να υπάρχει ομοιόμορφη στολή είναι σημαντικό γι’ αυτούς".

Ωστόσο, κάποιες φεμινίστριες παραπονέθηκαν ότι η πλήρης απαγόρευση της φούστας υπέρ της «ομοιόμορφης ως προς το φύλο» στολής δεν αποτελεί απάντηση στον αυξανόμενο αριθμό των τρανσέξουαλ μαθητών, υποστηρίζοντας ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν τη δυνατότητα επιλογής.

Η φημισμένη φεμινίστρια, Αμερικάνα συγγραφέας και πρώην σύμβουλος του Μπιλ Κλίντον, Naomi Wolf, δήλωσε ότι: "Νομίζω ότι το παντελόνια για όλους είναι μια ανόητη λύση - εκτός και αν πρόκειται να προσφέρετε και την επιλογή του φούστες για όλους. Πιστεύω ότι αν προσφέρουμε στους πάντες τη δυνατότητα και για φούστες και για παντελόνια, ο καθένας μπορεί να βρει το δικό του άνετο ντύσιμο".

Το Γυμνάσιο Copleston, στο Ipswich, έβαλε τις φούστες σε μια λίστα με «απαράδεκτα αντικείμενα» παράλληλα με τα «πολύ στενά τζιν και το piercing στο πρόσωπο». Στο Ipswich, συνολικά οκτώ σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απαγορεύουν τις φούστες, πράγμα που σημαίνει ότι η πλειοψηφία των μαθητριών στην πόλη παρακολουθούν σχολεία «μόνο με παντελόνια».

Οι φούστες στο γυμνάσιο του Woodhey, στο Bury, χαρακτηρίστηκαν ως "αναξιοπρεπείς και ενοχλητικές" για το προσωπικό και τους επισκέπτες, όταν τα κορίτσια κάθονται στο πάτωμα για συναθροίσεις και σε θεατρικά μαθήματα.

Υπήρξε μια αντίδραση από κάποια σχολεία, που αγωνίζονται για να σώσουν τη φούστα. Οι μαθητές στο γυμνάσιο του Philips, Bury, έχουν συγκεντρώσει εκατοντάδες υπογραφές, ανταποκρινόμενοι στα σχέδια να υιοθετηθεί υποχρεωτικά το παντελόνι για τα αγόρια και τα κορίτσια το επόμενο έτος.

Υποστηρίζουν ότι η απαγόρευση των φούστας «σεξουαλικοποιεί» τα σώματα των παιδιών. Οι μαθήτριες ισχυρίζονται επίσης ότι αισθάνονται πιο σίγουρες με τις φούστες και ο εξαναγκασμός να φορούν παντελόνια θα μπορούσε να «βλάψει την ψυχική τους υγεία». Η αναφορά δηλώνει: «Αν κάποιος δάσκαλος πιστεύει ότι το να βλέπει το πόδι ενός παιδιού είναι κατά κάποιο τρόπο “πάρα πολύ σεξουαλικό”, τότε θα πρέπει να απολυθεί αμέσως για ακατάλληλο παράπτωμα".

Η Diane Burdaky, μητέρα μαθήτριας στο γυμνάσιο Philips, δήλωσε στο RT ότι δεν υπήρξε διαδικασία διαβούλευσης και ότι τα παιδιά «δεν θέλουν να φορούν παντελόνια όλη την ώρα».

Είπε: "Ήμουν πολύ συγκλονισμένη που δεν υπήρξε διαβούλευση με γονείς ή μαθητές. Δεν υπήρχε καμία εξήγηση για την απαγόρευση. Δεν υπήρχε λόγος. Γνωρίζω ότι τα παιδιά στο σχολείο δεν θέλουν να φορούν παντελόνια όλη την ώρα".

Από την άλλη πλευρά, ένα σχολείο στο Oxfordshire είπε στους μαθητές ότι μπορούν φορούν φούστες αν βρίσκουν τα παντελόνια πολύ ζεστά και άβολα.

Η αυξανόμενη δημοτικότητα της υιοθέτησης ενιαίων πολιτικών «ουδέτερων ως προς το φύλο στολών» έχει αυξηθεί στα σχολεία του Ηνωμένου Βασιλείου από την καθιέρωση του "νόμου για την ισότητα" το 2010. Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτού του νόμου, τα σχολεία έχουν υποχρέωση να προστατεύουν τους τρανσέξουαλ μαθητές από "διακρίσεις".

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Για δυναμικές κινητοποιήσεις ετοιμάζονται οι Ηπειρώτες του εξωτερικού

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ!

- «Κόκκινη γραμμή» η εξίσωσή της με τις ανιστόρητες απαιτήσεις της Αλβανίας για τους «Τσάμηδες»

- Ουδέποτε Ελληνική Κυβέρνηση από το 1914 μέχρι σήμερα «διέγραψε» έστω και για ιστορικούς λόγους το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας…

 • Ανησυχία και προβληματισμός διακατέχει τους απανταχού Ηπειρώτες και κυρίως τους Βορειοηπειρώτες,  για την επικείμενη συμφωνία «πακέτο» που προωθείται προς υπογραφή μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας, με την οποία θα κλείσουν- υποτίθεται- όλες οι μέχρι σήμερα διαφορές που υπάρχουν.  
«Κόκκινη γραμμή» είναι η αποδοχή εκ μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης και προσωπικά του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, του αλβανικού ισχυρισμού ότι ο όρος «Βόρειος Ήπειρος» υποκρύπτει αλυτρωτισμό και ως εκ τούτου πρέπει να καταργηθεί, ώστε με τη σειρά της η Αλβανία να αποποιηθεί την αναφορά σε «Τσαμερία» την λεγόμενη «Τσαμουριά»!

Ο κ. Κοτζιάς, όχι μόνο δεν διέψευσε τα δημοσιεύματα για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά το απέδωσε σε… ψυχώσεις εκείνων που εξακολουθούν να μιλάνε για «Βόρειο Ήπειρο»!
Δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη…
Οι τελευταίες εξελίξεις, ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία των Πρεσπών για το «Σκοπιανό», όπου η Ελληνική Κυβέρνηση των Τσίπρα- Καμμένου- Κοτζιά, παρέδωσε Μακεδονική «γλώσσα και εθνότητα» στους Σκοπιανούς, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ελπίδας ότι η συμφωνία με την Αλβανία θα έχει καλύτερο περιεχόμενο.

Η εκτίμηση αυτή έχει σημάνει πλέον συναγερμό στους  απανταχού Βορειοπειρώτες και Ηπειρώτες οι οποίοι άρχισαν να ξεσηκώνονται, προκειμένου να μην απεμποληθεί κι αυτός ο ιστορικός όρος, ο μόνος  που έχει απομείνει για να θυμίζει στις σύγχρονες γενιές την ύπαρξη του Ελληνισμού εντός της Αλβανικής Επικράτειας, αναγνωρισμένου μάλιστα με διεθνείς συνθήκες.

Ήδη οι πρώτες συζητήσεις για συντονισμό των αντιδράσεων έχουν γίνει ανάμεσα σε Βορειοηπειρώτες που ζουν σε πόλεις της Αμερικής, του Καναδά, αλλά και στη Γερμανία. Μάλιστα ο «Πρωινός Λόγος» σε καθημερινή βάση γίνεται αποδέκτης τηλεφωνημάτων και ηλεκτρονικών μηνυμάτων από ομογενείς του εξωτερικού, οι οποίοι ζητούν περισσότερες πληροφορίες και κυρίως αν επιβεβαιώνονται τα σχετικά δημοσιεύματα και αναφορές.

 Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, κινητικότητα αρχίζει να παρουσιάζεται σε Ν. Υόρκη, Βοστώνη, Φιλαδέλφεια, Σικάγο, Σεντ Λούις, Φλόριδα, Τορόντο, καθώς επίσης και σε Ηπειρωτικές αποδημικές οργανώσεις της Γερμανίας που συχνά ενδιαφέρονται για τα εθνικά και ειδικότερα για το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Παράλληλα, σε ετοιμότητα για αγωνιστικές κινητοποιήσεις καλεί όλους τους Βορειοηπειρώτες και τους Έλληνες πατριώτες, το «Κίνημα για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου».
 Στην ανακοίνωση που εξέδωσε σημειώνει ότι «η συμφωνία της Ελλάδος με τα Σκόπια δεν μας αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για την ανάλογη συμφωνία με την Αλβανία».

Κατοχυρωμένος όρος!
Η πρόθεση ή καλύτερα η προθυμία που δείχνει το δίδυμο Τσίπρα- Κοτζιά (με την ανοχή ή συμφωνία του σιωπούντος εκκωφαντικά κυβερνητικού εταίρου Π. Καμμένου)   να υπογράψει ό, τι  ζητά η Αλβανική πλευρά, είναι ανεξήγητη. Όπως τονίζουν Βορειοηπειρώτες, είναι αδιανόητο ελληνική κυβέρνηση να  θέτει τον όρο «Βόρειος Ήπειρος» στην ίδια κατηγορία με τις ανιστόρητες, ανθελληνικές και αλυτρωτικές απαιτήσεις των «Τσάμηδων».

Θυμίζουν μάλιστα ότι για την αυτονομία της «Βορείου Ηπείρου», έχουν υπογραφεί διεθνείς συμφωνίες, τις οποίες αν και έχει συνυπογράψει η Αλβανία δεν τις τήρησε.  Με την πάροδο του χρόνου οι Ελληνικές απαιτήσεις για την εφαρμογή των διεθνών συνθηκών ατόνησαν,  ποτέ όμως ελληνική κυβέρνηση  δεν είχε διανοηθεί- έστω και σε τυπικό επίπεδο-  να παραγνωρίσει το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914 που καθόριζε την αυτονομία ως κρατικής οντότητας της Βόρειας Ηπείρου.
 Για πρώτη φορά από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ελληνική κυβέρνηση θέτει σε ίδια μοίρα με την Βόρεια Ήπειρο τις ανιστόρητες διεκδικήσεις διαφόρων αλβανικών κυβερνήσεων σε μία περιοχή της Ηπείρου, στη Θεσπρωτία.

Μη συγκρίσιμο ζήτημα…
Η διαφορά «Βορείου Ηπείρου» με το «Τσάμικο» είναι τεράστια και μη συγκρίσιμη,  ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο: Στην Αλβανία υπάρχει αναγνωρισμένη Εθνική Ελληνική Μειονότητα που είναι η μεγαλύτερη της χώρας, έστω και αν ένας πολύ μεγάλο τμήμα μελών της έχει μεταναστεύσει στην Ελλάδα. Αυτό το τμήμα εξακολουθεί να είναι Αλβανοί πολίτες, να διατηρεί την επαφή με τα σπίτια και τις περιουσίες του και ανά πάσα στιγμή μπορεί να επιστρέψει στη γενέθλια γη του.  
Στη διάρκεια των 100 και πλέον χρόνων από την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, που παραχώρησε αυτονομία στη Βόρειο Ήπειρο, η Ελληνική Μειονότητα έχει υποστεί ανηλέητους διωγμούς, που έφτασαν μέχρι τις ημέρες μας, με πρόσφατα παραδείγματα την αρπαγή των περιουσιών της.

Διαφορετική είναι η ιστορία με τους «Τσάμηδες», που έχουν εκδιωχθεί το 1945 από τη Θεσπρωτία, λόγω της συνεργασίας τους  με τις δυνάμεις κατοχής και των εγκλημάτων που διέπραξαν εναντίον του ελληνικού πληθυσμού. Κατέφυγαν στην Αλβανία με τις οικογένειές τους για να μην αντιμετωπίσουν την ελληνική Δικαιοσύνη και μετά το 1990, όταν έπεσε το καθεστώς Χότζα- Αλία, έχουν οργανωθεί και διεκδικούν  περιουσίες.

Τα τελευταία χρόνια, ειδικότερα με την άνοδο στην εξουσία του Έντι Ράμα, το «Τσάμικο» έχει αναχθεί σε κεντρικό ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής της Αλβανίας, το θέτουν σε κάθε συνάντηση, άσχετα αν και πάλι ο μοιραίος, όπως όλα δείχνουν για τα εθνικά μας θέματα, υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, δήλωσε ότι δεν του τέθηκε ποτέ τέτοιο θέμα.

Περί «Μεγάλης Αλβανίας»…
Όπως Βορειοηπειρώτες, επισημαίνουν, ενώ η Ελλάδα, που θα είχε κάθε λόγο να επικαλείται τη συμφωνία για τη Βόρειο Ήπειρο και να απαιτεί τήρηση τουλάχιστον των διεθνών συμφωνιών για το σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε όλο τους το εύρος, κρατά χαμηλούς τόνους, η Αλβανία από «αμυνόμενη»,  έγινε τελικά «επιτιθέμενη», Πότε οι Τσάμηδες, πότε οι πολιτικοί της όπως ο Ράμα, αλλά και ο προκάτοχός του Σαλί Μπερίσα δεν χάνουν ευκαιρία να μιλάνε για Μεγάλη Αλβανία, στα δε σχολικά βιβλία υπάρχουν  εκτενείς αναφορές για «αλβανικά εδάφη» που φτάνουν μέχρι την Πρέβεζα και την Καστοριά (!), για «γενοκτονία των Τσάμηδων» και άλλα παρόμοια. Τους τελευταίους μήνες έχουν συνεδριάσει τουλάχιστον δύο φορές οι μεικτές επιτροπές, αλλά δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος. Τελικά από ό,τι φαίνεται αντί να πειστούν και να πιεστούν οι Αλβανοί για εξάλειψη αυτών των ανιστόρητων αναφορών, θα … υποχωρήσει και πάλι η Ελλάδα για να εξαλείψει τον όρο Βόρειος Ήπειρος!

Τα άλλα σημεία της συμφωνίας
Ο κ. Κοτζιάς έχει δηλώσει ότι με την «άρση του εμπολέμου», θα απελευθερωθούν περιουσίες Αλβανών πολιτών που είχαν «παγώσει» και είχαν τεθεί  σε καθεστώς μεσεγγύησης από το ελληνικό κράτος από το 1940, και οι οποίες βρίσκονται κυρίως στα Γιάννενα, στη Θεσσαλονίκη και σε περιοχές της Θεσσαλίας. Απέκλεισε το ενδεχόμενο αυτές να αφορούν τους «Τσάμηδες», αλλά ποιος μπορεί όμως να τον εμπιστευτεί με τις εξελίξεις που σημειώνονται και τις αποκλίσεις που φαίνεται να υπάρχουν μεταξύ λόγων και πράξεων;

Θαλάσσιες ζώνες
Η Κυβέρνηση Τσίπρα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, θα κάνει υποχώρηση σε σχέση με τη συμφωνία που είχε συναφθεί επί Κυβερνήσεων Κ. Καραμανλή- Σ. Μπερίσα και στο θέμα των θαλάσσιων ζωνών. Συγκεκριμένα μια θαλάσσια έκταση που αποδιδόταν στην Ελλάδα να αποδοθεί με τη νέα συμφωνία στην Αλβανία, υποκύπτοντας στην άρνηση του Αλβανού πρωθυπουργού Ράμα.

Πηγή: Πρωινός Λόγος

Τά τελευταία ἔτη, ὡς γνωστόν, ἐκτός τῶν μυρίων ἄλλων κακῶν, μόνιμη θέση στήν κοινωνική ζωή τῆς Ἑλλάδος καί στήν καθημερινότητα τῆς ἐγχώριας εἰδησεογραφίας ἔχει καταλάβει μία ἀναρχική ὁμάδα, αὐτοαποκαλουμένη «Ρουβίκωνας». Ἡ ἰδεολογία τῶν μελῶν τῆς ἀπηχεῖ σέ γενικές γραμμές αὐτή τοῦ λεγομένου ἀντιεξουσιαστικοῦ χώρου. Καί τί δέν κάνει ἡ ἀναρχική αὐτή ὁμάδα! Εἰσβάλλει σέ δημόσιες ὑπηρεσίες, ἰδιωτικές ἑταιρεῖες, συμβολαιογραφικά γραφεῖα, πρεσβεῖες ξένων χωρῶν στήν Ἀθήνα, ἐνῶ προσέτι διαπράττει καί ἄλλες ἐγκληματικές ἐνέργειες, ὅπως τήν ἐπίθεση κατά τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας!

Ἀλλ’ ἐμεῖς, ἀγαπητοί ἀναγνῶστες, δέν πρόκειται νά σᾶς ἀπασχολήσουμε μέ τά γνωστά, ἄλλωστε, ἀπό τά Δελτία Εἰδήσεων κατορθώματα τῆς συγκεκριμένης αὐτῆς ἀναρχικῆς ὁμάδος. Πρόθεσή μας, σήμερα, εἶναι ν’ ἀσχοληθοῦμε μέ μία ἄλλη ἐξ ἴσου ἀναρχική καί ἐπικίνδυνη ὁμάδα, αὐτή τῶν οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι δροῦν μέσα στόν ἐκκλησιαστικό μας χῶρο. Ναί! Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ὁ «Ρουβίκωνας» ἐν δράσει κατά τῆς Ὀρθοδοξίας. Θέλετε ἀποδείξεις;

Τά μέλη τοῦ Ρουβίκωνα, ὅπου εἰσβάλλουν, κρατοῦν σφυριά, ρόπαλα καί βαριοποῦλες, σπᾶνε τζάμια καί πόρτες, πετοῦν ὑπολογιστές στό πάτωμα, ποδοπατοῦν ὅσα ἔγγραφα βρίσκουν, πετοῦν μπογιές στούς τοίχους τῶν κτηρίων, πετοῦν φέιγ βολάν ἔξω ἀπό τίς οἰκίες ξένων πρεσβευτῶν, ἐκτοξεύουν ἀπειλές καί δίδουν ἐξηγήσεις γιά τά κίνητρα τῶν ἐπιθέσεών τους σέ ἰστοσελίδες τοῦ ἀντιεξουσιαστικοῦ χώρου.

Ἄς ἐπιστρέψωμε, ὅμως, στούς οἰκουμενιστές καί... ἄς ἴδωμεν πόσο αὐτοί ὁμοιάζουν μέ τά μέλη τοῦ Ρουβίκωνα.

Καί αὐτοί εἶναι ἀναρχικοί. Οἱ αἱρετικοί λόγοι καί τά ἔργα τούς ἀποδεικνύουν ὅτι ἀρέσκονται στήν ἀναρχία, τήν ἀταξία, τήν παρανομία καί τήν ἐπικράτηση τοῦ χάους μέσα στήν Ἐκκλησία!

Συκοφαντοῦν, τρομοκρατοῦν, ἀπειλοῦν, διώκουν καί τιμωροῦν ἀντιφρονοῦντες κληρικούς, μοναχούς καί ἁπλούς πιστούς.

Συνεργάζονται μέ ἐχθρούς της Πίστεως γιά τήν κατάργηση τοῦ κράτους τοῦ Θεοῦ καί τήν κατάλυση τοῦ Πολιτεύματός του, τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἀντιτίθενται στίς διαχρονικές καί αἰώνιες πνευματικές ἀξίες καί ἐξουσίες, τίς ὁποῖες ὤρισε ὁ Θεός.

Καταφρονοῦν τήν Ἁγία Γραφή, τίς θεόπνευστες ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τούς θείους καί ἱερούς Κανόνες, τούς θεοφόρους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἀλάνθαστη συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας.

Μία μόνο ἐξουσία ἀναγνωρίζουν καί ὑπερτονίζουν, τήν ἀρχιερατική, καί καλοῦν τούς πάντες νά ὑποτάσσωνται σ’ αὐτή.

Ὁρμητήριο τῶν κουκουλοφόρων ἀναρχικῶν (ἴσως καί τοῦ Ρουβίκωνα) εἶναι πολλές φορές τά ΑΕΙ, ὅπως τό Πολυτεχνεῖο. Ὁρμητήριο τῶν οἰκουμενιστῶν, μέ ἀναμφισβήτητο «πρωτεῖο», εἶναι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.

Ὁ Ρουβίκωνας, ὅπου εἰσβάλλει, προκαλεῖ μεγάλες ὑλικές ζημίες καί φθορές. Ὁ Οἰκουμενισμός, ὅμως, κάνει κάτι ἀπείρως χειρότερο: φθείρει, ζημιώνει καί σκανδαλίζει ἀθάνατες ψυχές, ὑπέρ τῶν ὁποίων σταυρώθηκε ὁ Χριστός.

Καί μόνον αὐτό;

Κλείνει, ἐπίσης, τήν θύρα τοῦ παραδείσου ἔμπροσθεν πολλῶν καλοπροαιρέτων ἀλλοδόξων, λέγοντας σ’ αὐτούς ὅτι ὅλες οἱ πίστεις καί θρησκεῖες ἀποτελοῦν ἀσφαλεῖς ὁδούς σωτηρίας! Ἀκυρώνουν, δηλαδή, τό κοσμοσωτήριο ἔργο τοῦ Χριστοῦ καί ἀρνοῦνται τήν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὡς μαινόμενοι ταῦροι ἐν ὑαλοπωλείω συμπεριφέρονται τά μέλη τοῦ Ρουβίκωνα, ὅπου εἰσβάλλουν. Κοιτάξετε πώς ἄφησαν καί οἱ Οἰκουμενιστές τήν Ἐκκλησία μετά τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης καί κλαύσετε καί θρηνήσετε τό βομβαρδισμένο πνευματικῶς τοπίο.

Ἡ εὔθραυστη καί πολύτιμη κρυστάλλινη Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια, ὡς αὐθεντικό πνευματικό κρύσταλλο Swarovski, πού σεβάσθηκαν καί μᾶς παρέδωσαν ἀκεραία καί ἀνόθευτη οἱ αἰῶνες, ἔγινε τώρα ὡς made in China συνθετικό κρύσταλλο μαϊμού! Τήν λάμψη, πού εἶχε ἄλλοτε, ἀντικατέστησε μία ἀντιαισθητική θαμπάδα, πού προδίδει τή νοθεία, τήν ὁποία ὑπέστη στά χέρια τῶν οἰκουμενιστῶν. Τό πολύτιμο ἐκκλησιολογικό βάζο, πού στόλιζε τό σαλόνι τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔχασε τήν ἀκεραιότητά του, ἐνῶ οἱ βάνδαλοι ἀρχιερεῖς, πού τό ἔρριψαν καί ἔσπασαν, προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν ὅτι αὐτό ἦταν πάντοτε πολλά κομμάτια, ὅσα εἶναι καί τώρα στό πάτωμα μετά τό πρόσφατο σπάσιμό του! Τά δέ μυρίπνοα ἄνθη (Δόγματα, Κανόνες καί ἁγιοπνευματικά χαρίσματα), πού περιεῖχε τό κρυστάλλινο βάζο, ποδοπατημένα καί τσακισμένα, μαρτυροῦν καί αὐτά τίς καταστροφικές διαθέσεις τῶν ἱεροσύλων καί ἀναμένουν τήν μελλοντική ἀποκατάστασή τους ἀπό κάποια ἄλλα ἅγια ἀρχιερατικά χέρια, πού θά τά περισυλλέξουν ἀπό τό πάτωμα καί θά τά τοποθετήσουν πάλι στό πνευματικό ἀνθοδοχεῖο τῆς Ὀρθοδοξίας.

Δυστυχῶς, μετά τό Κολυμπάρι, ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι αὐτή πού γνωρίζαμε καί πιστεύαμε, ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι αὐτή, πού ἵδρυσε μέ τό αἷμα τοῦ ὁ Χριστός, ἀλλά ἕνα ἐμπνευσμένο ἀπό τόν Διάβολο καί κατασκευασμένο ἀπό ἐπίγεια ὄργανά του τερατῶδες ἐκκλησιαστικό μόρφωμα, ἀποκύημα τῆς πρό τῆς ἐμφανίσεως τοῦ «ἀνόμου» (Ἀντιχρίστου) προφητευμένης μεγάλης ἀποστασίας τῶν ἐσχάτων καιρῶν. Ἡ μετακολυμπάρια ὀρθοδοξία εἶναι ὀρθοδοξία μαϊμού. Καί ἐμεῖς ὀρθοδοξία μαϊμού δέν χρειαζόμεθα, διότι αὐτή δέν προσφέρει λύτρωση καί σωτηρία. Τουναντίον, αὐτή ἔχει ἀνάγκη μετανοίας, διορθώσεων καί σωτηρίας. Τήν χαρίζουμε, ἑπομένως, στούς οἰκουμενιστές. Νά τήν χαίρονται! Εἶναι ὅλη δική τους, μέ κατωχυρωμένα καί τά πνευματικά δικαιώματά τους καί ἀναγνωρισμένο πανορθοδόξως δίπλωμα εὑρεσιτεχνίας. Ἀντ’ αὐτῆς ἐμεῖς θά κρατήσουμε τήν αὐθεντική καί ἐπώνυμη Ὀρθοδοξία, τήν πατροπαράδοτη, τήν Ὀρθοδοξία τῆς Ι. Παραδόσεως, τήν μία, μοναδική Ἐκκλησία καί παρθένο νύμφη τοῦ Χριστοῦ, ὄχι τήν μοιχαλίδα τῶν ἀναριθμήτων ἐραστῶν, πού προσπαθοῦν οἱ οἰκουμενιστές ἐπιμόνως νά δώσουν στόν Χριστό.

Ὁ ἤλοις προσηλωθεῖς Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ κεφαλή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Γιά τούς Ὀρθοδόξους ἐπί 20 αἰῶνες ἡ μία καί ἁγία Ἐκκλησία εἶχε μία καί παναγία κεφαλή, τόν Χριστό. Τώρα, ὅμως, πού οἱ οἰκουμενιστές ἀνεκάλυψαν ὅτι καί ὅλες οἱ αἱρετικές ὁμάδες ἀποτελοῦν ἐκκλησίες τοῦ Χριστοῦ, γεννᾶται ἡ ἀπορία: μετά τήν ἀποκοπή τῶν μονοφυσιτῶν ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τό 451, τῶν παπικῶν μέ τό σχίσμα τοῦ 1054 καί τόν κατακερματισμό τῶν διαμαρτυρομένων σέ ἑκατοντάδες (κατ’ ἄλλους χιλιάδες) ὁμολογίες, ὁ Χριστός παρέμεινε νά εἶναι κεφαλή, ἐκτός της μίας (Ὀρθοδόξου) Ἐκκλησίας, καί ὅλων τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων ποῦ προέκυψαν ἀνά τούς αἰῶνες;

Ἡ Γραφή ὁμιλεῖ γιά μία κεφαλή (Ἔφ. 5:23) καί ἕνα σῶμα (Ἔφ. 4:4), κατά τήν κοινή δέ λογική σέ κάθε σῶμα ἀντιστοιχεῖ μία μόνο κεφαλή καί σέ κάθε κεφαλή ἕνα μόνο σῶμα. Ὁ Χριστός, ὅμως, τῶν οἰκουμενιστῶν, πού εἶναι διαφορετικός ἀπό τόν Χριστό τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι κεφαλή συνδεδεμένη μέ πολλά σώματα – «ἐκκλησίες»! Ἰδού, γιατί ὡμιλήσαμε γιά «τερατῶδες ἐκκλησιαστικό μόρφωμα» προηγουμένως.

Σέ παλαιότερο ἄρθρο μᾶς εἴχαμε ἐπισημάνει μία ἄλλη βλασφημία, στήν ὁποία ὁδηγεῖ ἡ σχιζοφρενική συλλογιστική του Οἰκουμενισμοῦ, στήν ἕνωση τοῦ ἑνός Νυμφίου μετά πολλῶν νυμφών (πολυγαμία τοῦ Χριστοῦ!).

Ὅσο μελετᾶ κανείς τά παραληρήματα τῶν οἰκουμενιστῶν τόσο περισσότερο πείθεται ὅτι δέν πρόκειται περί μίας παναιρέσεως μόνο, ἀλλά περί παμβλασφημίας κατά τοῦ παμβασιλέως Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Μή δῶτε τό ἅγιον τοῖς κυσίν, μηδέ βάλητε τούς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτούς ἐν τοῖς ποσίν αὐτῶν», προειδοποίησε ὁ Χριστός (Μάτθ. 7:6).

Οἱ οἰκουμενιστές, ὅμως, τά ἔλαβαν κάποτε στίς Θεολογικές Σχολές καί στήν Ἐκκλησία καί ἐμεῖς τώρα κοιτάζουμε μέ πολύ πόνο καί συνοχή καρδίας τά ἅγια καί τούς πολύτιμους μαργαρίτες καταπατημένους ἀπό τόν ἐκκλησιαστικό Ρουβίκωνα. Μετά δέ τήν καταστροφική εἰσβολή τους στό Κολυμπάρι, ἀντί μπογιές, οἱ ρασοφοροῦντες αὐτοί ἀναρχικοί ἔρριψαν στάχτη στά μάτια τῶν ἀκατηχήτων καί ἀφελῶν, ὀνομάζοντας τό σφυρί «καταλλαγή», τήν βαριοπούλα «ἀγάπη», τήν ποδοπάτηση τῶν Ι. Κανόνων καί τήν ἐκπαραθύρωση τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Πατέρων «βήματα πρός τήν πορεία πρός τήν ἑνότητα, πρός τήν ὁποίαν μόνον τό Ἅγιο Πνεῦμα δύναται νά μᾶς ὁδηγήση, ἐκείνην τῆς κοινωνίας ἐν νομίμω ποικιλία», τήν προδοσία δέ καί ἀρχιερατική ἀποστασία «αὐθεντικήν μαρτυρίαν τῆς πίστεως εἰς τόν Θεάνθρωπον Χριστόν»!!!

Πηγή: Ὀρθόδοξος Τύπος, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Το 1254 ο μεγάλος αυτοκράτορας Ιωάννης Γ΄ Βατάτζης πέθανε, αφήνοντας την Αυτοκρατορία της Νίκαιας πανίσχυρη. Ο Ιωάννης είχε κατορθώσει όχι μόνο να αποκρούσει τις εναντίον του επιθέσεις των Λατίνων, αλλά και να απελευθερώσει πολλά εδάφη στη Θράκη και τη Μακεδονία. Παράλληλα είχε αντιμετωπίσει τον τουρκικό και τον βουλγαρικό κίνδυνο.

Ο γιος και διάδοχός του όμως έμελε να βρεθεί στην ανάγκη να αντιμετωπίσει, εκ νέου την επεκτατικότητα των Βουλγάρων.

Ο Ιωάννης Βατάτζης είχε νικήσει τους Βούλγαρους και τους είχε επιβάλει τους όρους του, επισφραγίζοντας την συμφωνία με τον γάμο του γιού του Θεόδωρου με την κόρη του Βούλγαρου τσάρου Ιωάννη Ασάν, Ελένη. Μετά τον θάνατο του Ιωάννη Ασάν τον βουλγαρικό θρόνο κατέλαβε ο γιος του Μιχαήλ Ασάν, αδελφός της αυτοκράτειρας Ελένης.

Αυτός δεν ενόχλησε την Αυτοκρατορία μέχρι τη στιγμή που ο Ιωάννης Βατάτζης πέθανε. Τότε θεώρησε κατάλληλη την στιγμή για να ανακτήσει όλα τα εδάφη που το βουλγαρικό βασίλειο είχε απολέσει από τον Ιωάννης Βατάτζη. Ο Βούλγαρος βασιλιάς υπολόγιζε ότι ο διάδοχος του Βατάτζη Θεόδωρος Β’ θα χρειαζόταν αρκετό χρόνο μέχρι να εδραιωθεί στον θρόνο του.

Εκμεταλλεύτηκε επίσης το γεγονός ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν σοβαρές αυτοκρατορικές δυνάμεις στη Μακεδονία και τη Θράκη, με εξαίρεση τις ολιγάριθμες φρουρές στις διάφορες πόλεις. Τέλος, υπολόγιζε στον παράγοντα του αιφνιδιασμού, αφού οι σχέσεις των δύο κρατών, εκείνη την εποχή, ήταν ικανοποιητικές και υπήρχαν συγγενικοί δεσμοί μεταξύ των δύο βασιλικών οίκων και άρα οι Βυζαντινοί δεν ανέμεναν βουλγαρική επίθεση.

Ο Βούλγαρος βασιλιάς πάντως δεν επιτέθηκε αμέσως. Περίμενε να έρθει ο χειμώνας για να επιτεθεί, ώστε να μην είναι εύκολος ο ανεφοδιασμός με τρόφιμα των διαφόρων φρουρών – τον χειμώνα δεν μπορούσε να τραφεί ο στρατός εκ των ενόντων – αλλά και να μην είναι δυνατή άμεση βυζαντινή αντίδραση. Αυτό τουλάχιστον νόμιζε.

Βουλγαρική εισβολή

Ο Μιχαήλ Ασάν συγκέντρωσε τις δυνάμεις του βόρεια του ποταμού Έβρου, ο οποίος αποτελούσε το σύνορο των δύο κρατών, τον Δεκέμβριο του 1254 και εισέβαλε στα αυτοκρατορικά εδάφη, στις αρχές Ιανουαρίου του 1255. Οι Βούλγαροι κινήθηκαν, κυριολεκτικά, με ρυθμούς κεραυνοβόλου πολέμου, παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες και κυρίευσαν ταχύτατα πολλές πόλεις, χωριά και οικισμούς, σχεδόν χωρίς αντίσταση.

Οι περισσότερες αυτοκρατορικές φρουρές παρέδιδαν τις πόλεις που κρατούσαν με τη συμφωνία να αφεθούν να φύγουν ελεύθερα, αφού γνώριζαν ότι χωρίς τρόφιμα δεν ήταν δε θέση να αντέξουν για καιρό. Αρκετές άλλωστε πόλεις και χωριά κατοικούνταν και από Βούλγαρους και οι βυζαντινές φρουρές δεν μπορούσαν να πολεμήσουν και με εξωτερικό και με εσωτερικό εχθρό.

Στα χέρια του Μιχαήλ Ασάν έπεσαν τότε η Στενήμαχος – σημερινό Ασάνοβγκραντ, ελληνική πόλη της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ρωμυλίας – τα φρούρια Περιστίτζα, Κρυτζιμός (σημερινή Κρισίμ, 20 χλμ. νοτιοδυτικά της Φιλιππούπολης) και Τζέπαινα (στη βορειοδυτική Ροδόπη) και όλη η περιοχή μέχρι την λίμνη Αχρίδα, με εξαίρεση την μικρή πόλη Μνειάκο, την μόνη που απέμενε υπό βυζαντινό έλεγχο. Οι Βούλγαροι κατέλαβαν και άλλες μικρότερες πόλεις και φρούρια όπως τα Ούστρα, το Περπεράκιον και τη Κρυβού, φτάνοντας μέχρι έξω από την Ανδριανούπολη.

Μετά τις επιτυχίες αυτές ο Μιχαήλ Ασάν άρχισε την προσπάθεια εδραίωσης της βουλγαρικής κυριαρχίας στις περιοχές που κατέλαβε. Τοποθέτησε ισχυρές φρουρές στις πόλεις και τα φρούρια και τις εφοδίασε με όπλα και τρόφιμα – που είχε συγκεντρώσει – ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την βυζαντινή αντεπίθεση – την οποία υπολόγιζε για την άνοιξη του 1255. Υπολόγιζε όμως χωρίς τον το θάρρος και το πείσμα του Θεόδωρου.

Η μάχη του Κλειδίου

Ακόμα σοβαρότερη όμως απειλή αποτέλεσε για τον Θεόδωρο η βουλγαρική επιχείρηση αντιπερισπασμού, στην περιοχή της Τζουμαγιάς, κατά της μικρής οχυρωμένης πόλης Μελένικο. Εναντίον της πόλης βάδισαν σημαντικές βουλγαρικές δυνάμεις, υπό τον στρατηγό Ντράγκαν (Δραγωτάς κατά τον Γ. Ακροπολίτη – πιθανότατα σερβικής καταγωγής).

Επικεφαλής της μικρής βυζαντινής φρουράς ήταν ο Ιωάννης Νεστόγγος και ο Ιωάννης Άγγελος. Οι Βούλγαροι επιτέθηκαν επανειλημμένα κατά της μικρής πόλης, αλλά αποκρούστηκαν με σοβαρές απώλειες. Ο αυτοκράτορας Θεόδωρος, όταν πληροφορήθηκε την βουλγαρική επίθεση στο Μελένικο αποφάσισε να δράσει αμέσως. Συγκέντρωσε τον στρατό του και, αφήνοντας πίσω τα μεταγωγικά, βάδισε, μέσα στην καρδιά του χειμώνα, σε 12 μέρες, στις Σέρρες.

Οι ιππείς είχαν φορτώσει στα άλογά τους τα εφόδια και τα τρόφιμα για όλο τον στρατό. Αφού ξεκούρασε, για μια μέρα, τον στρατό του στις Σέρρες, ο αυτοκράτορας βάδισε προς τη στενωπό του Ρούπελ (βυζαντινό Ρουπέλιο). Οι Βούλγαροι φυσικά είχαν φράξει τη στενωπό με τείχος και είχαν τοποθετήσει εκεί πολυάριθμη φρουρά πεζών, την οποία υποστήριζαν και λίγοι ιππείς.

Ο αυτοκράτορας, όταν έφτασε στη στενωπό, η οποία στο στενότερό τμήμα της είχε πλάτος τριών μέτρων περίπου – λόγω και της κοίτης του ποταμού Στρυμόνα – κατάλαβε ότι μια κατά μέτωπο επίθεση μόνο άσκοπη φθορά θα επέφερε στις δυνάμεις του και τίποτε άλλο. Για αυτό αποφάσισε να ακολουθήσει το παράδειγμα του Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου και του στρατηγού του, Νικηφόρου Ουρανού, κατά την περίφημη μάχη του Κλειδίου, το 1014. Η διαφορά ήταν ότι η μάχη του Κλειδίου δόθηκε τον Ιούλιο, ενώ τώρα ήταν Φεβρουάριος και το χιόνι είχε πάχος κοντά στο ένα μέτρο!

Ο Θεόδωρος δεν ήταν από αυτούς που απογοητεύονται εύκολα όμως. Αμέσως κατάλαβε ότι έπρεπε να υπερκεράσει τη βουλγαρική τοποθεσία και οι πλέον κατάλληλοι άνδρες για την αποστολή αυτή ήταν οι ψιλοί του, οι ελαφρά οπλισμένοι πεζοί του, δηλαδή.

Έτσι, ενώ ο ίδιος με το ιππικό και το βαρύ πεζικό τάχθηκε ενώπιον του βουλγαρικού οχυρώματος και άρχισε να παρενοχλεί τους Βουλγάρους με βολές τόξων και μικροεπιθέσεις, το ελαφρύ πεζικό, ως λοκατζήδες της εποχής, σκαρφάλωνε τις δασωμένες πλαγιές του όρους Άγκιστρου, εκεί όπου αργότερα θα κατασκευάζονταν το οχυρό Ρούπελ.

Όταν οι ελαφροί πεζοί έφτασαν στις κατάλληλες θέσεις δόθηκε το σύνθημα και ο Βυζαντινός Στρατός εξόρμησε κατά των Βουλγάρων. Οι τελευταίοι, βλέποντας ενώπιον τους, τους Βυζαντινούς, ετοιμάστηκαν να τους αντιμετωπίσουν, μάλλον ευχαριστημένοι από την «ανοησία» των αντιπάλων τους να τους επιτεθούν κατά μέτωπο. Ξαφνικά όμως βέλη και ακόντια άρχισαν αν τους πλήττουν στο αριστερό τους πλευρό. Έντρομοι τότε, διαπίστωσαν ότι είχαν υπερκερασθεί και τράπηκαν μαζικά σε φυγή. Οι ιππείς τους πρόλαβαν να διαφύγουν. Το πεζικό τους όμως εξουδετερώθηκε, στο σύνολό του.

Οι Βούλγαροι ιππείς που διέφυγαν ενώθηκαν με σώμα του Βουλγαρικού Στρατού, το οποίο διοικούσε ο Δραγωτάς, ο οποίος στάλθηκε εκεί για να σταματήσει τη βυζαντινή προέλαση και το οποίο στάθμευε βορειότερα, μεταδίδοντας και σε αυτό τον πανικό.

Οι Βούλγαροι τράπηκαν σε φυγή και μέσα στην ασέληνη νύκτα πολλοί σκοτώθηκαν πέφτοντας σε κρημνούς ή ποδοπατημένοι από τους πανικόβλητους συμπολεμιστές τους. Έτσι πέθανε και ο Δραγωτάς, ο οποίος έπεσε από το άλογό του και ποδοπατήθηκε από τα άλογα των συμπολεμιστών του. Πέθανε, με φριχτούς πόνους, τρεις μέρες αργότερα.

Μετά τη νίκη του ο Θεόδωρος κινήθηκε προς το Μελένικο αναγκάζοντας τους Βούλγαρους πολιορκητές να τραπούν, με τη σειράς τους, σε φυγή. Κατόπιν αυτού ο αυτοκράτορας επέστρεψε αρχικά στη Θεσσαλονίκη και κατόπιν κινήθηκε προς τα Βοδενά (την σημερινή Έδεσσα).

Εκεί όμως ο Θεόδωρος αρρώστησε και παρέμεινε, υποχρεωτικά, για μερικές ημέρες. Όταν ανάρρωσε κινήθηκε προς την πόλη Πρίλαπο, την οποία κατέστησε βάση επιχειρήσεων στη δυτική Μακεδονία. Όταν έφτασαν και οι πολιορκητικές του μηχανές, ο αυτοκράτορας βάδισε με τον στρατό του προς το Βελεσό (σημερινό Βέλες του κρατιδίου των Σκοπίων, πρώην Τίτο Βέλες).

Ο Θεόδωρος έφτασε ενώπιον της πόλης και ετοιμάστηκε να την πολιορκήσει. Ωστόσο η βουλγαρική φρουρά, στη θέα των πολιορκητικών του μηχανών παρέλυσε και παραδόθηκε με συνθήκη. Περίπου 500 Βούλγαροι αφέθηκαν να φύγουν ελεύθεροι. Στη συνέχεια ο αυτοκράτορας στράφηκε ανατολικά και έφτασε στην Στρώμνιτσα (αρχαία ελληνική πόλη Αστραίον) των σημερινών Σκοπίων και από εκεί βάδισε προς το Μελένικο και επέστρεψε στις Σέρρες.

Με τον τρόπο αυτό ο Θεόδωρος απελευθέρωσε όλα σχεδόν τα εδάφη που είχαν κυριεύσει οι Βούλγαροι, με εξαίρεση την Τζέπαινα και το μικρό φρούριο Πάτμο, στη Ροδόπη – το τελευταίο κυριεύτηκε τελικά από τον στρατηγό Αλέξιο Φιλανθρωπινό.

Πηγή: defence-point.gr

Σοβαρά ερωτήματα και αμφιβολίες δημιουργούνται σε όλους τους εχέφρονες Έλληνες για το αν υπάρχει στην ουσία θέμα χωρισμού Εκκλησίας –Πολιτείας ή μήπως είναι, όπως και πολλά άλλα θέματα, δημιούργημα ιδεολογικών προκαταλήψεων που συνοδεύεται από ιστορική ημιμάθεια ή παραποίηση και σχέδιο παραγκωνισμού και ξεριζώματος της σχέσεως των Ελλήνων από τη μητέρα και τροφό Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία, διαχρονικά, αποτέλεσε σύμβολο και εμπνευστή της πνευματικής ενότητας και συνοχής του ελληνικού έθνους και λαού. 

Είναι βέβαιο ότι ο βαθύτερς στόχος του αφηγήματος για τον χωρισμό είναι η αποκοπή του ελληνικού λαού από την πνευματική του παράδοση, εκείνη που τον κράτησε όρθιο και προσηλωμένο, διά μέσου των αιώνων, στο ακατανίκητο εθνικό του φρόνημα και έτοιμο, σε κάθε περίπτωση, να αντισταθεί σε εσωτερικούς και εξωτερικούς επιβολείς των εθνικών του πνευματικών και εθνικών συνόρων. 

Είναι βέβαιο επίσης ότι μέσα από το αφήγημα του χωρισμού Εκκλησίας – Πολιτείας εξυφαίνονται και μεθοδεύονται έσωθεν και έξωθεν κατευθυνόμενα σχέδια αποσταθεροποίησης, που στοχεύουν στην πνευματική αποδυνάμωση, ορφάνια και πτώχευση του λαού μας από ό, τι του ενέπνεε και του έδινε πίστη, δύναμη, θάρρος και αισιοδοξία για να μπορεί να αντιμετωπίζει επιτυχώς τόσο τις εθνικές όσο και τις προσωπικές του δυσκολίες. 

Η Εκκλησία με ό,τι συμβολίζει ήταν πάντοτε παρούσα σε όλες τις δοκιμασίες και στήριζε και ένωνε τους Έλληνες, στις μεγάλες στιγμές της Ιστορίας, κρατώντας μέσα τους αταλάντευτα το Πνεύμα που γενούσε την ανιδιοτελή αγάπη, την αφοσίωση και την ετοιμότητα για θυσίες. Το ξενόφερτο και ξενοκίνητο αφήγημα του χωρισμού χρησιμοποιείται ως εργαλείο ιδεοληπτικό και διασπαστικό, προπαγανδίζοντας διεθνιστικούς και πολιτικοοικονομικούς στόχους που στοχεύουν στην αποδυνάμωση και στο διχασμό των Ελλήνων. 

Είναι γνωστοί οι κύκλοι, τα πρόσωπα και τα κόμματα, που με ιδιαίτερο φανατισμό υπηρετούν και προωθούν την προπαγάνδα του χωρισμού, σαν να πρόκειται για μια απελευθέρωση της Πολιτείας από την Εκκλησία ή σαν να είναι σκλαβωμένη και καταπιεσμένη η Πολιτεία από την Εκκλησία ή, ακόμη, σαν να ισχύει στην Ελλάδα ένα Παποκαισαρικό σύστημα κατεξουσιασμού από το οποίο είναι ανάγκη να απεγκλωβιστεί και να ανεξαρτοποιηθεί ο λαός μας. 

Το πιο σημαντικό, φυσικά, που σκόπιμα δεν αναφέρεται στην ενορχυστρωμένη προπαγάνδα, αλλά που συνειδητοποιεί ο ελληνικός λαός είναι ότι τα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, από την οποία υποτίθεται ότι θα απελευθερωθεί η Πολιτεία, αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία (άνω του 90%) του ελληνικού λαού και είναι ταυτόχρονα και πολίτες της Πολιτείας. Πώς μπορεί, επομένως, να γίνει χωρισμός Εκκλησίας – Πολιτείας, όταν και οι δύο αυτοί φορείς έχουν το ίδιο και το αυτό πλήρωμα; Ποιος από ποιον, συνεπώς, θα χωριστεί; Ο ίδιος λαός από τον εαυτό του; 

Δεν μπορεί λοιπόν να εξηγήσει κανείς, λογικά, πώς είναι δυνατό να ευδοκιμεί στην Ελλάδα ένας ψεύτικος μύθος ένα κατασκευασμένο αφήγημα παραπλάνησης, που θέλει την Πολιτεία να κινδυνεύει από τον εδώ και αιώνες πνευματικό της συνοδοιπόρο, την Εκκλησία, μετά μάλιστα από μια αγαστή σχέση και συνεργασία που είχαν, στο πλαίσιο του συστήματος της συναλληλίας και του αμοιβαίου σεβασμού. Πώς να χωριστούν οι δύο αυτοί φορείς, όταν έχουν σφυρηλατηθεί μεταξύ τους ακατάλυτοι οντολογικοί και ιστορικοί δεσμοί, υπηρετώντας και εκπροσωπώντας μάλιστα τον ίδιο λαό; 

Μόνο σε ιδεολογική πλάνη και σκοπιμότητα θα μπορούσε να βασιστεί μια τέτοια παράλογη και τεχνητή έχθρα, ρήξη και αντίθεση που βγάζει ως τελικό αίτημα αυτό το παράλογο, περίεργο και κατασκευασμένο διαζύγιο μεταξύ Εκκλησίας –Πολιτείας, σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη για τα θέματα του Ελληνισμού. Οι Μεγάλοι αγωνιστές και απελευθερωτές της Ελλάδος πάλεψαν και υπέρ της πίστεως και υπέρ της Πατρίδας. Έκαναν τον Σταυρό τους και πήγαιναν στα όρη, στα λαγκάδια και στις θάλασσες για να αγωνιστούν και να θυσιαστούν για την ελευθερία της Πατρίδας. 

Γι αυτό, το θέμα των σχέσεων πολιτείας και Εκκλησίας δεν προσφέρεται για προπαγάνδες και σκοπιμότητες. Το σχέδιο της εκχώρησης της Ελλάδος στους αλλότριους στόχους της διεθνοποίησης, της Παγκοσμιοποίησης και της πολιτισμικής μετάλλαξης, περιλαμβάνει, εκτός των άλλων, τη διάσπαση της εθνικής, κοινωνικής και πολιτιστικής συνοχής του ελληνικού λαού, την οποία συγκροτεί η πνευματική παρουσία και δύναμη της Εκκλησίας στη ζωή των Ελλήνων. 

Το σχέδιο που κατεργάζεται και διεκπεραιώνει ο χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας είναι το γκρέμισμα και ο χωρισμός εντός της ψυχής του λαού μας εκείνου που εκφράζεται ως ενότητα, συνοχή και ολότητα με την Ελληνορθόδοξη ταυτότητα. Ο Έλληνας, σύμφωνα με το σχέδιο, θα πρέπει να διαχωριστεί και να απεμπλακεί από τα Ορθόδοξα χριστιανικά του χαρακτηριστικά. Διότι η ενότητα και η δύναμη που εμπεριέχει η ελληνορθόδοξη ταυτότητά του αποτελεί εμπόδιο στα σχέδια διεθνοποίησης της Ελλάδος και στην σχεδιαζόμενη υποταγή και ένταξή της στην ομογενοποίηση των λαών που κατεργάζεται η νέα τάξη και Εποχή. 

Το αίτημα για συνταγματική αναθεώρηση και χωρισμό είναι παρωχημένο, περιθωριακό, ανεδαφικό και ξενοκίνητο. Εκφράζεται με φανατισμό και εμφανή ιδεοληπτική πρόθεση από μια μικρή ομάδα αυτοκαλούμενων «προοδευτικών» που προέρχονται από όλους τους χώρους της πολιτικής και συμμαχούν στην απέχθεια που αισθάνονται για το «ομόθρησκο», που ενώνει και εμπνέει την πλειονότητα του ελληνικού λαού και δεν είναι άλλο, από την ορθόδοξη εκκλησιαστική του παράδοση και πίστη, η οποία, όμως, αποτελεί ταυτόχρονα μέρος της εθνικής πολιτιστικής του ταυτότητας και καθοριστικό στοιχείο της εθνικής και κοινωνικής συνοχής. 

Στην ουσία όμως τα μέλη της Εκκλησίας δεν μπορούν να χωριστούν από την Πολιτεία τους ούτε η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας από ό,τι περιλαμβάνει και εκφράζει ο ζωντανός πολιτισμός της Ελλάδας, ο οποίος είναι πλήρως μπολιασμένος με την Ορθοδοξία. Ουσιαστικά, το Πνεύμα της Ορθοδοξίας συνυπάρχει σε μια ολότητα με το σώμα της Ελλάδας και η αποκοπή του Πνεύματος από το σώμα, θα σημάνει απλώς το θάνατο του σώματος.

Επομένως, είναι σαφές ότι η ιδέα του χωρισμού κράτους και Εκκλησίας έρχεται από άλλους πολιτισμούς και άλλα συστήματα, εκφράζουν άλλες συγκρουσιακές σχέσεις που είχαν διαμορφωθεί τότε εκεί, μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας και όχι εκείνες που αναπτύχθηκαν μέσα από μια κοινή ιστορική διαδρομή των δύο Θεσμών στην Ελλάδα, δηλαδή τις ισότιμες, παράλληλες και με διακριτικούς ρόλους σχέσεις συναλληλίας. 

Οι σχέσεις αυτές σηματοδότησαν ιστορικά την ενότητα του γένους μας που στηρίχθηκε στη διαχρονική ειρηνική και γόνιμη συμβίωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την ελληνική Πολιτεία και η οποία δεν στηρίζεται μόνον στο Σύνταγμα και στους νόμους, αλλά στην εθνική και θρησκευτική συνείδηση του ελληνικού λαού που ζυμώθηκε και διαμορφώθηκε σε ένα ενιαίο πολιτισμικό και εθνικό σύνολο μέσα στη διαδρομή του χρόνου.

Η έννοια του «χωρισμού» Εκκλησίας και Πολιτείας είναι καθαρά ξένη και δεν συμβαδίζει με τους προσανατολισμούς του ελληνικού πολιτισμού, που στην οντολογική του σύνθεση εμπεριέχει αχωρίστως και αδιαιρέτως τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. 

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος έχει τονίσει από το 2016 ότι το αίτημα του χωρισμού απηχεί «τη γνωστή φιλοσοφικοκοινωνική βιοκοσμοθεωρία του κομμουνιστικού κοσμοειδώλου, όπως γνώρισε τον χωρισμό αυτόν ο καταρρεύσας υπαρκτός σοσιαλισμός στο ανατολικό μπλοκ, που στην ουσία ήταν διωγμός της θρησκευτικής πίστεως». 

Οι υπηρετούντες αυτό το κοσμοείδωλο «ελαύνονται από αποτυχημένα αθεϊστικά ιδεολογήματα και συναντώται με τα υπόλοιπα κόμματα του νεοφιλελεύθερου χώρου, κάτω από τις ντιρεκτίβες της Νέας Εποχής και της Νέας Τάξεως. Μιλούν για χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, διάβαζε Έθνους, επικαλούμενοι δήθεν προοδευτικά συνθήματα.

Οι αντιλήψεις όμως περί χωρισμού είναι του περασμένου αιώνα, που γεννήθηκαν κάτω από μισαλλόδοξο αντιθρησκευτικό και αντικληρικαλιστικό λαϊκιστικό πνεύμα, που δεν συμβιβάζεται με τις σημερινές κοινωνικές, πολιτειακές και θρησκευτικές αντιλήψεις». Καταλήγοντας, να τονίσουμε ό, τι έχει πει και ο Μακαριώτατος, σε άλλη συνάφεια, υποστηρίζοντας την ενότητα Εκκλησίας και λαού: «Η Εκκλησία υπήρξε, είναι και θα υπάρχει μάνα του λαού μας με ό,τι αυτό σημαίνει. Η Εκκλησία δεν πρέπει να ζητήσει ποτέ τον χωρισμό από τον λαό της».

*(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ''Ορθόδοξη Αλήθεια'')

Οι χειριστές του «ΚΑΡΕ ΤΩΝ ΑΣΣΩΝ» όρθιοι από αριστερά προς τα δεξιά Ε. Π»ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, Ι.ΣΤΥΛΙΑΝΑΚΗΣ αρχηγός και Δ. ΔΑΜΑΣΚΟΣ.Στο κέντρο καθήμενος ο ΣΤ. ΦΙΡΦΙΡΙΩΝΗΣ. 

“Το καρέ των άσσων” – Οι πρώτοι Έλληνες ακροβάτες αεροπόροι και η εντυπωσιακή ιστορία της ίδρυσης του πρώτου σμήνους στην Λάρισα

Ελευσίνα 1952. Η συγκρότηση της νέας Πολεμικής μας Αεροπορίας, ύστερα από την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, η οποία άρχισε πριν ένα χρόνο, συνεχίζεται με εντατικό ρυθμό.

Ιπτάμενο και τεχνικό προσωπικό καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την αφομοίωση των νέων οπλικών συστημάτων, με τα οποία εφοδιάζεται συνέχεια η ΠΑ.

Τα πολεμικά αεριωθούμενα αεροσκάφη F-84G και τα εκπαιδευτικά Τ-33 σχίζουν ολημερίς τον Αττικό ουρανό και οι πιλότοι μας συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα βάλει τις περισσότερες σφαίρες στα πανό του Μαραθώνα και για το ποιος θα συμπληρώσει τις περισσότερες ώρες πτήσεως τον κάθε μήνα.

Ένα ηλιόλουστο πρωινό του Σεπτέμβρη του 1952, όταν το πρώτο κύμα αεροσκαφών της 337Μ Δ/Β είχε προσγειωθεί και οι χειριστές είχαν μαζευτεί στην αίθουσα ενημέρωσης για το καθιερωμένο DEBRIEFING, μπήκε στην αίθουσα κάποιος από το γραφείο επιχειρήσεων της μοίρας και μας λέει συγκινημένος:

«Σε λίγα λεπτά, το περίφημο ακροβατικό σμήνος της Αμερικανικής Αεροπορίας, οι πασίγνωστοι «SKYBLAZERS», θα προσγειωθούν στο αεροδρόμιο μας και προς το μεσημέρι θα εκτελέσουν επίδειξη, την οποία θα παρακολουθήσουν πολλοί επίσημοι κι όλο το προσωπικό της μονάδας».

Πράγματι μετά από λίγα λεπτά πέντε αεροσκάφη F-84Ε, βαμμένα με τα χρώματα της Αμερικανικής σημαίας, προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο μας. Οι διάσημοι «SKYBLAZERS» είχαν φθάσει. Από τις 10 π.μ. άρχισαν να καταφθάνουν οι επίσημοι. Υπουργοί, Πτέραρχοι, Στρατηγοί, Σμήναρχοι και μέλη ξένων στρατιωτικών αποστολών.

Στις 11:00 και τα πέντε ατσάλινα πουλιά της Αμερικανικής Αεροπορίας, απογειώνονται το ένα πίσω από το άλλο και μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα εμφανίζονται τα τέσσερα από αυτά μπροστά από τον πύργο ελέγχου, στην ταράτσα του οποίου βρίσκονται οι επίσημοι.

Είναι σε σχηματισμό BOX, το ακροπτερύγιο του ενός απέχει ελάχιστα εκατοστά από το ακροπτερύγιο του άλλου, και δίνουν την εντύπωση ότι είναι καρφωμένα σε μια σανίδα.

Κάποια στιγμή αρχίζουν να εκτελούν όλα μαζί κλειστή στροφή στα 100 πόδια, να περιστρέφονται, ν’ ανακυκλώνουν, να οριζοντιώνονται στα 50 πόδια και μετά ν’ ανεβαίνουν κάθετα στους ουρανούς, ν’ αλλάζουν σχηματισμό και πάλι να περιστρέφονται και ν’ ανακυκλώνουν.

Την ίδια στιγμή το πέμπτο αεροσκάφος περιστρέφεται μέσα στον κύκλο της ανακυκλούμενης τετράδας κι ανακυκλώνει μέσα στον κύκλο περιστροφής των άλλων. Το θέαμα είναι συγκλονιστικό.

Οι ελιγμοί των «SKYBLAZERS» είναι τέλειοι. Η ταυτόχρονη διασταύρωση των τεσσάρων αεροσκαφών σε ύψος 4-10 μέτρων σε γεμίζει δέος, σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο μικρός, τόσο ασήμαντος.

Η ψυχή των Ελλήνων αεροπόρων θεριεύει, η καρδιά τους πάλλεται, γεμίζει από συναισθήματα πρωτόγνωρα, και μια σκέψη κυριαρχεί στο μυαλό όλων:

«Γιατί αυτοί κι όχι εμείς; αφού αυτοί μπορούν, θα μπορέσουμε κι εμείς μια μέρα, πολύ κοντινή, να δείξουμε στους Έλληνες, αλλά και στους ξένους, ότι ο Έλληνας αεροπόρος, αυτός ο πρώτος πολεμιστής των ουρανών, μπορεί να είναι ίδιος, αν όχι και καλύτερος, από πάρα πολλούς».

Για πολλές μέρες μετά από τη μεγαλειώδη εκείνη επίδειξη των «SKYBLAZERS» η ψυχή όλων μας ήταν γεμάτη από τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που μας δημιουργήθηκαν τότε.

Όλες μας οι συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω στο πώς εκτελούσαν τους μετασχηματισμούς με τόση ταχύτητα και ακρίβεια, πώς εκτελούσαν τη διασταύρωση με τέτοιο συντονισμό και σε τόσο μικρό ύψος και άλλα.

Η εντατική όμως εκπαίδευση και η προετοιμασία της μοίρας για μεταστάθμευση στην πρώτη Πτέρυγα Μάχης, την 110 ΠΜ, σιγά αλλά σταθερά, μας έκαναν να κρύψουμε τα συναισθήματα μας, να καταχωνιάσουμε τις περίεργες σκέψεις μας στα κατάβαθα της ψυχής μας και ν’ αφοσιωθούμε στις απαιτήσεις του παρόντος.

Η μεταστάθμευση της πρώτης Ελληνικής πολεμικής μοίρας με αεριωθούμενα αεροσκάφη πραγματοποιήθηκε τις πρώτες ημέρες του Δεκέμβρη του 1952.

Σκληρός ο χειμώνας 1952-1953. Το κρύο αφόρητο, οι εγκαταστάσεις της μοίρας ατελείς, αν όχι απαράδεκτες.

Υπνοδωμάτια για το Ιπτάμενο και Τεχνικό προσωπικό ελλιπή. Μένουμε ανά τρεις και τέσσερις χειριστές σε κάθε μικρό δωματιάκι, χωρίς θέρμανση, χωρίς βασικές ευκολίες.

Βάζουμε πίσσα στις λαμαρινοκατασκευές των εγκαταστάσεων της μοίρας για να σταματήσουμε τα νερά της βροχής που πλημμυρίζουν το γραφείο επιχειρήσεων, την αίθουσα ενημέρωσης και την αποθήκη αεροπορικού υλικού.

Η εκπαίδευση του πολεμικού σταδίου των χειριστών της μοίρας συνεχίζεται με συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό. Πετάμε από τις επτά το πρωί ως τις δώδεκα το βράδυ.

Με το τέλος της ανοίξεως του 1953 όλοι οι χειριστές της μοίρας είναι πλήρως ετοιμοπόλεμοι. Η πρώτη Ελληνική μοίρα αεριωθουμένων αεροσκαφών F-84G, η 337 ΜΔ/Β είναι πανέτοιμη να υπερασπίσει την πατρίδα μας, αν και όπου χρειαστεί.

Η ιδέα για την δημιουργία ακροβατικού σμήνους

Τα όνειρα και τα συναισθήματα που είχε δημιουργήσει η μεγαλειώδης εκείνη επίδειξη των «SKYBLAZERS» το 1952, φαίνεται ότι δεν εγκατέλειψαν ποτέ το διοικητή της μοίρας μας, τον αείμνηστο Επισμηναγό τότε Κ. ΚΟΚΚΑ, τον αεροπόρο, τον ιδαλγό εκείνον που κάθε βράδυ, μετά τις πτήσεις, στο μπαρ της λέσχης αξιωματικών Λαρίσης, όταν ήθελε να μας προσφέρει κονιάκ κι εμείς αρνιόμαστε μας έλεγε:

«Πιείτε βρε μπάσταρδοι. Δεν ξέρετε ότι ο αεροπόρος το ένα πόδι το έχει στον τάφο και το άλλο πρέπει να το έχει στο καμπαρέ;».

Έτσι μετά το πέρας της πολεμικής εκπαίδευσης όλων των χειριστών της μοίρας, άρχισε με μισόλογα στην αρχή και καθαρά και επίμονα στη συνέχεια να τονίζει στους προϊσταμένους του την ανάγκη συγκρότησης Ελληνικού ακροβατικού σμήνους.

Δυστυχώς όμως, όχι μόνο χτυπούσε στου κουφού την πόρτα, αλλά εδέχετο και απειλές στην περίπτωση που θα προέβαινε σε οποιαδήποτε ενέργεια συγκρότησης τέτοιου σμήνους.

Ο άνθρωπος, ο αεροπόρος όμως, που άφησε ανεξίτηλα ίχνη στην ιστορία της σύγχρονης Πολεμικής μας Αεροπορίας για τη λεβεντιά και την αξιοσύνη του, πίστευε στην αξία των Ελλήνων αεροπόρων.

Ήταν παθιασμένος με την αεροπορική ιδέα, και γνωρίζοντας την αξία που θα είχε η διάδοση του αεροπορικού πνεύματος στον Ελληνικό λαό, αποφάσισε ΜΟΝΟΣ του, και εν γνώσει όλων των εις βάρος του πιθανών συνεπειών, τη συγκρότηση ακροβατικού σμήνους.

Επέλεξε με κάθε δυνατή μυστικότητα σαν τακτικά μέλη του ακροβατικού σμήνους τους τότε Υποσμηναγό Ι. ΣΤΥΛΙΑΝΑΚΗ και Ανθυποσμηναγούς Δ. ΔΑΜΑΣΚΟ και ΕΜ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟ και σαν εφεδρικό τον τότε Ανθυποσμηναγό ΣΤ. ΦΙΡΦΙΡΙΩΝΗ και μετά από λεπτομερές πρόγραμμα άρχισε την εκπαίδευση.

Η εξάσκηση γινόταν μακριά από το αεροδρόμιο της Λαρίσης κρυφά, όχι μόνο από τα μάτια των προϊσταμένων του, αλλά κι από τους άλλους χειριστές της μοίρας του.

Η απογείωση των αεροσκαφών του ακροβατικού σμήνους δεν έγινε ποτέ σαν τετράδα, αλλά είτε κατά ζεύγη είτε μεμονωμένα και η συνάντηση τους γινόταν σε απομακρυσμένες περιοχές.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, με τέτοιες προφυλάξεις, έγινε κατορθωτό το κατά πολλούς ακατόρθωτο.

Η πρώτη δημόσια εμφάνιση

Την άνοιξη του 1954 το πρώτο ακροβατικό σμήνος ήταν πανέτοιμο να εμφανιστεί στους Ελληνικούς ουρανούς και να καταπλήξει τους Έλληνες. Ν’ αποδείξει ότι οι Έλληνες αεροπόροι και θέλουν και μπορούν.

Αλλά ποιος θα έλεγε το μεγάλο ΝΑΙ; Ποιος θα ενέκρινε την επίσημη καθιέρωση, την έναρξη των επιδείξεων του πρώτου ακροβατικού σμήνους στην ιστορία της αεροπορίας μας;

Κανείς δεν αναλάμβανε την ευθύνη. Κανείς δεν πίστευε. Όλοι ήταν ΘΩΜΑΔΕΣ. Αφού λοιπόν οι προϊστάμενες αρχές δεν τολμούσαν να πουν το μεγάλο ναι, το είπε ΜΟΝΟΣ του ο σεμνός, ο υπερήφανος, ο αείμνηστος εκείνος ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ που ονομαζόταν Κ. ΚΟΚΚΑΣ.

Αρχή καλοκαιριού 1954. Ο τότε Υπουργός Π. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ έφθανε στη Λάρισα για επίσημη επίσκεψη της 110 ΠΜ.

Ο Επισμηναγός Κ. Κόκκας εισηγήθηκε στους προϊσταμένους του ένα σμήνος αεροσκαφών της 337Μ Δ/Β να εκτελέσει διελεύσεις προς τιμήν του κ. Υπουργού, μετά την προσγείωσή του.

Η εισήγηση εγκρίθηκε. Το σμήνος, με αρχηγό τον Κ. Κόκκα, απογειώνεται. Ο Υπουργός, οι Αρχηγοί ΓΕΑ και 28 ΑΤΑ και άλλοι ανώτατοι και ανώτεροι αξιωματικοί, περιμένουν να δουν το σμήνος να εκτελεί διελεύσεις κατά τα καθιερωμένα.

Σε ελάχιστο χρόνο μετά την απογείωση και σε πολύ χαμηλό ύψος, το σμήνος εμφανίζεται μπροστά στα μάτια των επισήμων σε σχηματισμό ΒΟΧ εκτελώντας μια πλήρη κλειστή στροφή 360 μοιρών.

Οι επίσημοι απορούν, ο ένας κοιτάζει τον άλλον. Είναι έτοιμοι να ρωτήσουν τι κάνει ο Κόκκας, αλλά δεν προλαβαίνουν.

Τα τέσσερα ατσάλινα πουλιά αρχίζουν να περιστρέφονται, ν’ ανακυκλώνουν, να μετασχηματίζονται, τη μια στιγμή να γλύφουν το έδαφος και την άλλη να ορμούν κατακόρυφα στο γαλάζιο ουρανό.

Όλοι μένουν εκστατικοί, γεμάτοι δέος αλλά και υπερηφάνεια. Η επίδειξη είναι τέλεια.

Οι ακροβατικοί ελιγμοί άριστοι, η συνεκτικότητα των αεροσκαφών απρόσμενη και τέλος η διασταύρωση και των τεσσάρων αεροσκαφών, που ήρθαν από τέσσερις διαφορετικές κατευθύνσεις, τόσο ταυτόχρονη, που κανένα μάτι δεν μπόρεσε να διακρίνει την ελάχιστη διαφορά χρόνου. Μετά από λίγο τα τέσσερα παλικάρια προσγειώνονται.

Οι επίσημοι κοιτάζουν τώρα επίμονα ο ένας τον άλλον. Θέλουν να ρωτήσουν, να μάθουν, αλλά κανείς δεν τολμά. Τη σιωπή σπάζει ο Υπουργός.

Στρέφεται στον Αρχηγό Αεροπορίας, τον Αντιπτέραρχο Εμ. Κελαϊδή, και όλο χαμόγελα λέει: «Μπράβο, κύριε Αρχηγέ. Η έκπληξη ήταν υπέροχη.

Είμαι υπερήφανος για τους αεροπόρους μας. Θερμά συγχαρητήρια».

Το «ΜΠΡΑΒΟ» του Υπουργού και η άψογη εμφάνιση του ακροβατικού σμήνους, ήταν η επίσημη έγκριση αναγνώρισης και αποδοχής ενός χρόνου κόπου, θυσιών και ποταμού ιδρώτα, που έχυσαν εκείνα τα λεβεντόπαιδα, που οι γεμάτοι ενθουσιασμό παριστάμενοι επίσημοι, Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Σμηνίτες βάφτισαν «ΚΑΡΕ ΤΩΝ ΑΣΣΩΝ».

Η επίδειξη αυτή, η πρώτη ενώπιον θεατών, ήταν η αρχή μιας θαυμαστής παρουσίας του «ΚΑΡΕ ΤΩΝ ΑΣΣΩΝ» για τέσσερα ακόμα χρόνια στους γαλάζιους ουρανούς της πατρίδας μας και στους γκρίζους ουρανούς της Δυτικής Ευρώπης.

Ο Ελληνικός λαός θαύμασε τους αεροπόρους του. Το αεροπορικό πνεύμα, που ήταν σχεδόν άγνωστο μέχρι τότε στην Ελλάδα, διαδόθηκε από τη μια γωνιά της στην άλλη.

Οι Ελληνικές κυβερνήσεις εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρον το «ΚΑΡΕ ΤΩΝ ΑΣΣΩΝ» κατά τις επισκέψεις στη χώρα μας υψηλών προσώπων ξένων χωρών.

Το 1958, το πρώτο ακροβατικό σμήνος, με αρχηγό πλέον τον τότε Επισμηναγό Ι. Στυλιανάκη και χειριστές τους Δ. Δαμάσκο, Εμ. Παπαδημητρόπουλο και Στ. Φιρφιριώνη, έλαβε μέρος στις αεροπορικές επιδείξεις του Βελγίου στις οποίες συμμετείχαν όλα τα ακροβατικά σμήνη των χωρών μελών του ΝΑΤΟ.

Η επίδειξη των Ελλήνων ΑΣΣΩΝ ήταν τόσο πετυχημένη, με αποτέλεσμα να καταλάβουν τη δεύτερη θέση στην ανεπίσημη βαθμολογία και να προκαλέσουν τα πιο κολακευτικά σχόλια των επισήμων και του διεθνούς τύπου.

Το περιοδικό FLIGHT έγραψε τότε: «Η ακρίβεια, η σταθερότητα και η καλλιτεχνικότητα των ελιγμών του Ελληνικού ακροβατικού σμήνους ήταν εξαιρετικές».

Το «ΚΑΡΕ ΤΩΝ ΑΣΣΩΝ», το πρώτο Ελληνικό ακροβατικό σμήνος στην ιστορία της πολεμικής μας αεροπορίας, αφού επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια έδρεψε δάφνες και συνέβαλλε τα μέγιστα στη διάδοση και ανάπτυξη του αεροπορικού πνεύματος, έπρεπε να παραδώσει τη σκυτάλη σε άλλους, οι οποίοι θα χρησιμοποιούσαν πιο σύγχρονα αεροσκάφη και οι οποίοι ήταν ήδη πανέτοιμοι.

Έτσι, τον Ιούλιο του 1958, μετά την επιστροφή του από τις επιδείξεις του Βελγίου, το «ΚΑΡΕ ΤΩΝ ΑΣΣΩΝ» έπαυσε να υπάρχει.

*Το ιστορικό αυτό δοκίμιο με τίτλο «Το ξεπέταγμα των αετών» φιλοξενείται στημν ιστοσελίδα της Πολεμικής Αεροπορίας. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες στη διμηνιαία εφημερίδα «Φωνή Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας», του «Πανελληνίου Συνδέσμου Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας», στον οποίο ο συγγραφέας διατέλεσε αντιπρόεδρος.

Το έργο αυτό αναφέρεται στην ιστορία και τη δράση των Ελληνικών Ακροβατικών Σμηνών που συγκροτήθηκαν κατά καιρούς στην Πολεμική μας αεροπορία, από το 1954 μέχρι το 1967, καθώς επίσης και στους Έλληνες Αεροπόρους που πρωταγωνίστησαν κι δόξασαν τα Ελληνικά φτερά, σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του δυτικού κόσμου.

Γραμμένο από τον Ανδρέα Φραγκοπανάγο, τον αεροπόρο που για δέκα σχεδόν ολόκληρα χρόνια ήταν αρχικά βασικό στέλεχος και στη συνέχεια αρχηγός όλων σχεδόν των ακροβατικών σμηνών της Πολεμικής μας Αεροπορίας, το έργο παίρνει πολλές φορές τη μορφή αυτοβιογραφίας του συγγραφέα, χωρίς όμως αυτό να μειώνει στο ελάχιστο την ιστορική αξία του πονήματος. Το έργο αυτό αποτελεί μια ακόμα προσφορά του μεγάλου αυτού αεροπόρου στην ιδέα της Πολεμικής μας Αεροπορίας που τόσο πολύ αγάπησε και εκτίμησε, είναι δε βέβαιο ότι θα αποτελέσει πολύτιμο βοήθημα για τον ιστορικό που θα θελήσει ν’ ασχοληθεί μ’ αυτό το θέμα.

Για την έκδοση του ιστορικού δοκιμίου «Το ξεπέταγμα των αετών» συνέβαλλε, τόσο ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας, όσο και πολλοί βετεράνοι Αξιωματικοί που είχαν διατελέσει κατά καιρούς μέλη των Ελληνικών Ακροβατικών Σμηνών.

Πηγή: Army Voice.gr

Θέμα χρόνου είναι η διμερής συμφωνία Γερμανίας-Ελλάδας. Από τα τέλη Ιουλίου θα αρχίσει η επιστροφή μεταναστών στην Ελλάδα. Υπό την πολιτική πίεση που δέχεται, η Άνγκελα Μέρκελ μετατοπίζεται από την πολιτική των ανοιχτών θυρών σε μια πολύ πιο αυστηρή μεταναστευτική πολιτική, ελπίζοντας ότι έτσι θα διασώσει τον κυβερνητικό συνασπισμό.

Ούτε ένα 24ωρο μετά από την επίτευξη συμβιβαστικής λύσης στο προσφυγικό μεταξύ των τριών κομμάτων του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού, η υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Ούρσουλα Γκέρτρουντ φον ντερ Λάιεν, εκτίμησε ότι η διμερής συμφωνία με την Αθήνα για την επαναπροώθηση προσφύγων και μεταναστών θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται στα τέλη Ιουλίου.

«Με την Ελλάδα θέλουμε να πετύχουμε συμφωνία μέχρι το τέλος του μήνα. Και η Ιταλία επιθυμεί να υπάρξουν αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο στο προσφυγικό. Διότι οι Ιταλοί θέλουν, ως αντάλλαγμα, να τους βοηθήσουμε. Η αλληλεγγύη παραμένει σημαντική για όλους ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνά στη Ρώμη». Παρά τις διακηρύξεις ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, γεγονός παραμένει ότι η Ελλάδα συμφώνησε για να πάρει κάποια αντίδωρα. Αντίδωρα που κατά βάση συνδέονται με τις κομματικές-εκλογικές σκοπιμότητες του ΣΥΡΙΖΑ και όχι με τις ανάγκες της χώρας.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, από το καλοκαίρι ακόμα στην Ελλάδα θα σταλούν χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Οι δε ελληνικές αρχές καθίστανται υπεύθυνες για την επαρκή λειτουργία των υπηρεσιών ασύλου, αλλά και για το σφράγισμα των εξωτερικών συνόρων, που στην πράξη είναι αδύνατο τουλάχιστον στο Αιγαίο.

Με βάση το Eurodac

Μέσα σε επτά μόλις ημέρες μετά τον εντοπισμό τους σε γερμανικό έδαφος ή στα γερμανικά σύνορα με την Αυστρία, όλοι οι πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν ταυτοποιηθεί στο σύστημα EURODAC θα επιστρέφουν στις χώρες πρώτης υποδοχής. Όπως είναι γνωστό, το πανευρωπαϊκό σύστημα σύγκρισης των δακτυλικών αποτυπωμάτων των αιτούντων άσυλο και των παράνομων μεταναστών άνω των 14 ετών (ΕURODAC), δημιουργήθηκε το 2013. Μέχρι σήμερα μόλις το 15% των προσφύγων και μεταναστών που εντοπίζονται στη Γερμανία επιστρέφουν στις χώρες που καταγράφηκαν και η Άνγκελα Μέρκελ με τις συμφωνίες αυτές, σκοπεύει να ανεβάσει κατά πολύ το συγκεκριμένο ποσοστό.

Την ίδια στιγμή, σε δηλώσεις του του στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών τονίζει ότι «δεν αποτελεί καλή στρατηγική να επενδύει κάποιος στο ότι δεν θα υπάρξουν διμερείς συμφωνίες… Σε αυτή την περίπτωση θα ξεκινήσουν επαναπροωθήσεις στα γερμανικά σύνορα». Από την πλευρά του, ο αρχηγός των χριστιανοκοινωνιστών βουλευτών στο Κοινοβούλιο Αλεξάντερ Ντόμπριντ εκτίμησε ότι «τα γερμανικά σχέδια επαναπροώθησης αιτούντων άσυλο στις χώρες εισόδου στην ΕΕ δεν θα ωθήσουν τις αρχές των χωρών πρώτης εισόδου να διακόψουν τις καταγραφές, φοβούμενες επιστροφές χιλιάδων προσφύγων».

Εκτεταμένη αναφορά στο προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα, το οποίο μάλιστα θα μπορούσε να διαλύσει την ΕΕ, κάνει η εφημερίδα New York Times σε σχετικό δημοσίευμά της. Σε αυτό, η Ελλάδα αναφέρεται ως μία από τις τρεις χώρες που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της προσφυγικής κρίσης. «Το 2015, στο αποκορύφωμα της προσφυγικής κρίσης, η Μέρκελ προειδοποίησε ότι εάν οι ευρωπαϊκές χώρες δεν μοιράζονταν ‘δίκαια’ το βάρος, τότε ορισμένοι λαϊκιστές ηγέτες θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν το ζήτημα για να καταργήσουν την ελευθερία στην εσωτερική κυκλοφορία στην ΕΕ.

»Τρία χρόνια αργότερα, η Mέρκελ έγινε ηγέτης σαν αυτούς για τους οποίους είχε προειδοποιήσει. Για να σώσει τον κυβερνητικό συνασπισμό στο Βερολίνο πρότεινε να επιβληθούν έλεγχοι στα αυστριακά σύνορα για να εμποδίσουν τους πρόσφυγες. Οι περισσότεροι πρόσφυγες φτάνουν στην Ιταλία, την Ελλάδα ή την Ισπανία και πρέπει να παραμείνουν εκεί, ενώ περιμένουν να τους χορηγηθεί άσυλο».

Πηγή: SLpress, Αβέρωφ

Είναι προφανώς ασυγχώρητο λάθος να θεωρούμε ότι ο παπισμός δεν είναι αίρεση, αλλά σχίσμα, όπως τεχνηέντως πλασάρουν την άποψη οι θιασώτες της λεγομένης «Οικουμενικής Κινήσεως». Στη χειρότερη περίπτωση, θεωρούν τις δεκάδες κακοδοξίες του, ως δήθεν «διαφορετικές απόψεις», για τις οποίες δεν αποφάνθηκε Οικουμενική Σύνοδος και άρα «μπορούν να μας είναι ανεκτές», μέχρι να αποφανθεί κάποια μελλοντική Σύνοδος! Επί τη ευκαιρία, είναι ανάγκη να τονίσουμε πως ο παπισμός, αφότου αποκόπηκε από την μία και αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού, (το 1054), άρχισε, ευθύς αμέσως να διατυπώνει αυθαίρετες και καινοφανείς διδασκαλίες, οι οποίες, πολλές από αυτές, έρχονται σε σύγκρουση με την διδασκαλία της Εκκλησίας, όπως αυτή διατυπώθηκε από τους μεγάλους Πατέρες και διδασκάλους Της και επικυρώθηκε από τις Άγιες Συνόδους. Αυτή την τακτική την ανήγαγε σε νέο «δόγμα» του και την ονόμασε «συνεχή ανάπτυξη της θεολογίας»! Δεν είναι υπερβολή να το συσχετίσουμε με την εξωφρενική διδασκαλία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι πλασάρουν τις νέες κακοδοξίες τους ως «νέο ζωηρότερο φως»!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 9η Ιουλίου 2018 

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ» ΠΕΡΣΟΝΑΛΙΣΜΟΣ Ή ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ;

Είναι προφανώς ασυγχώρητο λάθος να θεωρούμε ότι ο παπισμός δεν είναι αίρεση, αλλά σχίσμα, όπως τεχνηέντως πλασάρουν την άποψη οι θιασώτες της λεγομένης «Οικουμενικής Κινήσεως». Στη χειρότερη περίπτωση, θεωρούν τις δεκάδες κακοδοξίες του, ως δήθεν «διαφορετικές απόψεις», για τις οποίες δεν αποφάνθηκε Οικουμενική Σύνοδος και άρα «μπορούν να μας είναι ανεκτές», μέχρι να αποφανθεί κάποια μελλοντική Σύνοδος! Επί τη ευκαιρία, είναι ανάγκη να τονίσουμε πως ο παπισμός, αφότου αποκόπηκε από την μία και αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού, (το 1054), άρχισε, ευθύς αμέσως να διατυπώνει αυθαίρετες και καινοφανείς διδασκαλίες, οι οποίες, πολλές από αυτές, έρχονται σε σύγκρουση με την διδασκαλία της Εκκλησίας, όπως αυτή διατυπώθηκε από τους μεγάλους Πατέρες και διδασκάλους Της και επικυρώθηκε από τις Άγιες Συνόδους. Αυτή την τακτική την ανήγαγε σε νέο «δόγμα» του και την ονόμασε «συνεχή ανάπτυξη της θεολογίας»! Δεν είναι υπερβολή να το συσχετίσουμε με την εξωφρενική διδασκαλία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι πλασάρουν τις νέες κακοδοξίες τους ως «νέο ζωηρότερο φως»!

Επιγραμματικά, τονίζουμε πως ο παπισμός, όπως διαμορφώθηκε μετά το «σχίσμα» του 1054, λογίστηκε από τους Πατέρες της Ανατολής ως αποκοπή από την Εκκλησία και έκπτωση από την ορθόδοξη πίστη. Μεγάλες Σύνοδοι, όπως αυτές του 879-880, 1347, 1351, 1484, 1755, 1848, κλπ, και μεγάλοι Πατέρες, όπως ο Μ. Φώτιος, ο Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Γεώργιος Σχολάριος, ο Ιωσήφ Βρυένιος, ο Μάρκος ο Ευγενικός, ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ο άγιος Νεκτάριος, ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, κ.α. έχουν αποφανθεί και αποδείξει περίτρανα ότι ο παπισμός αποτελεί έκπτωση από την Εκκλησία και την αλήθεια της. Είναι σαφέστατα αίρεση, ή μάλλον σύστημα αιρέσεων!

Δεν είναι μόνο το φιλιόκβε, η κτιστή χάρις, τα άζυμα, η ιεροκρατία, το αλάθητο και το πρωτείο του πάπα, το καθαρτήριο, οι αξιομισθίες των αγίων, η μαριολατρία, η ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης και δεκάδες άλλες πλάνες, τις οποίες ανήγαγε σε δόγματα πίστεως ο παπισμός, αλλά και άλλες δευτερευούσης σημασίας. Μια από αυτές είναι και ο περσοναλισμός ή προσωποκεντρισμός, για την οποία θα κάνουμε λόγο στην παρούσα ανακοίνωσή μας.

Αφορμή πήραμε από σχετικό δημοσίευμα στην εφημερίδα των εν Αθήναις Ρωμαιοκαθολικών «ΚΑΘΟΛΙΚΗ» (15-5-2018), άρθρο του παπικού «κληρικού» Ιωάννη Μαραγκού, με τίτλο: «ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, Χριστιανικός προσωποκεντρισμός (Περσοναλισμός)». Διαβάζοντας με προσοχή το άρθρο, διείδαμε ότι αυτό υποκρύπτει μια σοβαρή πλάνη, την οποία βεβαίως υιοθέτησε ο νεώτερος «ευρωπαϊκός ουμανισμός» και την έκανε παντιέρα του. Ποια είναι αυτή; Η αποθέωση του προσώπου, το οποίο βεβαίως κατανοείται ως άτομο, ως αυτόνομη μονάδα. Φαίνεται ότι η ρίζα του ευρωπαϊκού περσοναλισμού βρίσκεται στον παπισμό και, όπως θα αναπτύξουμε στη συνέχεια, αποτελεί την πεμπτουσία της αποθέωσης του ανθρώπου και την μήτρα της σύγχρονης αθεΐας, διότι τη θέση του Θεού πήρε ο «θεός» άνθρωπος!

Ο αρθρογράφος παπικός «κληρικός», θέλοντας να παρουσιάσει την κοινωνική διδασκαλία της «καθολικής εκκλησίας», προσπαθεί στο άρθρο του να τονίσει την ξεχωριστή θέση του ανθρώπου στη γη. Αναφέρει απόσπασμα από ραδιομήνυμα (24-12-1944) του πάπα Πίου ΧΙΙ (1939-1958), ο οποίος τόνισε:

«Ο άνθρωπος, για κανένα λόγο δεν πρέπει να λογίζεται ως αντικείμενο ή ένα παθητικό στοιχείο της κοινωνικής ζωής, είναι και πρέπει πάντα να είναι και να παραμένει, το υποκείμενο, το θεμέλιο και ο σκοπός της.»

Για να καταλάβουμε ποιος είναι αυτός ο «ανθρωπιστής», υπενθυμίζουμε ότι είναι ο πάπας, ο οποίος ανέχτηκε προκλητικά τα τέρατα του φασισμού και του ναζισμού, αν δεν τα στήριξε! Είναι γνωστή η σύναψη «του λεγόμενου “Reichskonkordat” με τη Ναζιστική Γερμανία. Η Παποσύνη του (άλλωστε) κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εξακολουθεί να είναι θέμα ιστορικής αντιπαράθεσης» (https://el.wikipedia.org). Είναι ο πάπας, ο οποίος τήρησε σιγή ιχθύος, όταν ο στενός του φίλος Μπενίτο Μουσολίνι εκστράτευσε κατά της Ελλάδος και έδωσε εντολή να μην πειραχτούν οι εν Ελλάδι παπικοί από τους ιταλικούς βομβαρδισμούς.

Είναι ο πάπας ο οποίος ανέχτηκε, αν δεν διέταξε, τη φοβερή γενοκτονία των 880.000 Ορθοδόξων Σέρβων από τους παπικούς ουνίτες Κροάτες Ουστάσι, κατά το χρονικό διάστημα 1941-1945, με τις «ευλογίες» του ψευδοαγίου του Βατικανού Καρδιναλίου Αλουισίου Στέπινατς, και ο οποίος μετά τον πόλεμο έκρυψε και έδωσε άσυλο στα σκοτεινά άδυτα του Βατικανού, στους παπικούς δολοφόνους. Πρωτίστως και προκλητικότατα έκρυψε τον επικεφαλής και αρχηγό των εξολοθρευτών φασιστών Κροατών, τον Άντε Πάβελιτς, για δύο χρόνια στο Βατικανό, κατόπιν τον έντυσε «καλόγερο», του εξέδωσε πλαστό διαβατήριο και τον έστειλε στην «καθολική» Αργεντινή, να ζήσει ανενόχλητος και πάμπλουτος!

Προφανώς ο «πατήρ» Ιωάννης Μαραγκός, όταν προσπαθεί στο άρθρο του να αποθεώσει γενικά τον άνθρωπο, δεν εξαιρεί τις περιπτώσεις ανθρώπων, οι οποίοι διαδραμάτισαν αρνητικό ρόλο στην ιστορία. Ανθρώπους, οι οποίοι ευθύνονται για ανείπωτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και την εμπόδισαν να συνειδητοποιήσει την ανάγκη να προστατευθεί ο άνθρωπος από την καταπίεση, τη βία, τους βασανισμούς, την υποδούλωση, την εκμετάλλευση, το δικαίωμα της ελευθερίας και της ζωής. Δεν κάνει λόγο για το αμαρτωλό παρελθόν και το παρόν της «καθολικής εκκλησίας» του, η οποία ευθύνεται για τις πλέον ακραίες μορφές εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Θέλει να ξεχνά τη φοβερή γενοκτονία των εκατομμυρίων ορθοδόξων δυτικών από τους βάρβαρους και ανελέητους κατακτητές Φράγκους, οι οποίοι κατάκτησαν, δια του ξίφους, την ορθόδοξη Ευρώπη, και μαζί τον σεβάσμιο θρόνο της Ρώμης (1049). Θέλει να ξεχνά τα εκατομμύρια θυμάτων της εφιαλτικής «Ιερής Εξετάσεως», τις χιλιάδες των νεκρών της «Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου», τα εκατομμύρια των θυμάτων των σταυροφοριών, τους απροσδιόριστους νεκρούς από τους «θρησκευτικούς πολέμους», τα μυριάδες εγκλήματα των παπικών ουνιτών σε όλη την Ορθόδοξη Ανατολή, τους χιλιάδες νεκρούς Ορθοδόξους Σέρβους από τα νατοϊκά στρατεύματα τη δεκαετία του 1990, κ.α. Όλοι αυτοί, τα εκατομμύρια των νεκρών, δεν ήταν άνθρωποι, οι οποίοι εξοντώθηκαν από την παπική «εκκλησία», στο όνομα του Θεού; Γιατί δεν καταδικάζει ο παπικός «κληρικός» τα διαχρονικά εγκλήματα της «εκκλησίας» του και γιατί δεν στηλιτεύει τους πρωταγωνιστές των; Για ποιο λόγο;

Είναι πασιφανές πως ο νυν πάπας κ. Φραγκίσκος, προσπαθεί να παρουσιάσει την «καθολική εκκλησία» ως «κοινωνική» και «φιλάνθρωπο», ως «μοντέρνα», ως «φιλελεύθερη», για να αποκομίσει τα οφέλη του σύγχρονου ηγέτη. Προφανώς το πνεύμα του «πατρός» Ιωάννου Μαραγκού κινείται σε αυτή την κατεύθυνση. Αλλά η «μεταρρυθμιστική» τακτική του κ. Φραγκίσκου όζει υποκρισίας, διότι δεν έχει την τόλμη, ή τη διάθεση της καταδίκης του αμαρτωλού παρελθόντος του παπισμού. Ουδέποτε ακούστηκε η παραμικρή δήλωση για στηλίτευση του εγκληματικού ενεργητικού των προκατόχων του τα τελευταία χίλια χρόνια. Ουδεμία λέξη μετάνοιας ακούστηκαν από τα χείλη του! Άρα οι όποιες «μεταρρυθμιστικές» του προσπάθειες δεν έχουν τη σφραγίδα της γνησιότητας, αλλά είναι απλά διπλωματικοί ελιγμοί.

Ο παπικός «κληρικός» και αρθρογράφος ορίζει ότι η Κοινωνική Διδασκαλία της Εκκλησίας «οικοδομείται πάνω σε τέσσερις αξίες, ακρογωνιαίους λίθους της: Αλήθεια, Δικαιοσύνη, Αγάπη – Φιλανθρωπία, Ελευθερία». Συμφωνούμε ότι πάνω σε αυτές τις αξίες στηρίζεται και δομείται η Κοινωνική Διδασκαλία της Εκκλησίας του Χριστού. Όμως διερωτήθηκε ο ίδιος αν αυτές τις αξίες τις εγκολπώθηκε και τις εφάρμοσε η δική του «εκκλησία»; Τον προκαλούμε να διερευνήσει να δει στην ιστορία της, κατά πόσον ο παπισμός σεβάστηκε την αποκεκαλυμμένη αλήθεια, την ευαγγελική δικαιοσύνη, το σεβασμό της ανθρώπινης ζωής, την ελευθερία. Πότε εφάρμοσε την ευαγγελική αγάπη προς όλους, και προς τους εναντίους της «εκκλησίας» του! Εμείς οι Ορθόδοξοι νοιώσαμε, τα τελευταία χίλια χρόνια, τι εστί «παπική αγάπη»!

Επανερχόμαστε στη νέα κακοδοξία, που πλασάρει ο παπισμός, τον περσοναλισμό, δηλαδή την προσωποκρατία. Για την Εκκλησία του Χριστού ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ως εικόνα του Θεού (Γεν.1,26), δηλαδή πρόσωπο. Στο δικό του πρόσωπο αντικατοπτρίζεται ο Θεός και όλα τα ανθρώπινα πρόσωπα. Ο άνθρωπος ως πρόσωπο διακρίνεται από την αγελαία ζωή των κτηνών, δημιουργώντας την κοινωνία των προσώπων, τα οποία είναι ισότιμα μεταξύ τους. Όμως το τραγικό γεγονός της πτώσεως και της υποδουλώσεως του ανθρώπου στην αμαρτία «αμαύρωσε» το πρόσωπο και ως επακόλουθο διέλυσε τον κοινωνικό ιστό. Η διαχρονική κακοδαιμονία του ανθρώπου και η αιτία του κοινωνικού προβλήματος είναι η παρουσία της αμαρτίας και του κακού στον κόσμο. Ο πτωτικός άνθρωπος ένοιωσε την ανάγκη να εξάρει την έννοια του ανθρώπου, τον οποία ανήγαγε σε αξία. Στην αρχαία ελληνική σκέψη τον συναντάμε ως «μέτρον πάντων χρημάτων άνθρωπος», δηλαδή ως μέτρο σύγκρισης των πάντων. Αλλά δυστυχώς ο «άνθρωπος ως μέτρον πάντων χρημάτων» ήταν ο πτωτικός άνθρωπος, ο φορέας των παθών και της κακότητας και για τούτο δεν μπόρεσε να προαχθεί η ανθρώπινη κοινωνία, η οποία απαρτίζονταν από πρόσωπα της πτώσεως. Αλλά ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, γενόμενος άνθρωπος, ο αληθινός άνθρωπος, το μοναδικό πρότυπο ανθρώπου, ο Θεάνθρωπος, προς το οποίο οφείλουμε να τείνουμε, για να αποκτήσουμε και εμείς την ανθρώπινη γνησιότητα. Ο νέος εν Χριστώ ανακαινισμένος άνθρωπος είναι ο άγιος. Και φυσικά άγιος δε μπορεί να γίνει με την κτιστή χάρη, που κηρύσσει ο παπισμός!

Όμως ο διάβολος καραδοκούσε για να εδραιώσει το δικό του δαιμονικό κράτος, το οποίο απαρτίζουν ανθρώπινα όντα, που αρνούνται να ανακαινιστούν από το Χριστό. Είναι ο «κόσμος» κατά τον απόστολο Παύλο, ο οποίος αντίκειται στο λυτρωτικό και ανακαινιστικό έργο του Χριστού. Οι αιρέσεις ακριβώς αυτό το σκοπό υπηρέτησαν και υπηρετούν. Ο παπισμός, αφότου αποκόπηκε από την Εκκλησία του Χριστού, έγινε «κόσμος», κρατική οντότητα, αναβίωση της ειδωλολατρικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Έπαψε να είναι Εκκλησία. Ο Χριστός εξοβελίστηκε στον ουρανό και τη θέση του πήρε ο «αντιπρόσωπός του στη γη» ο πάπας. Ο Θεάνθρωπος αντικαταστάθηκε από τον άνθρωπο πάπα. Ήρθε ξανά στην επιφάνεια η αρχαιοελληνική θεώρηση «μέτρον πάντων χρημάτων άνθρωπος», δηλαδή ο οιοσδήποτε άνθρωπος, ακόμα και ο πλέον αμαρτωλός. Γι αυτό και οι πράξεις του, εφόσον εξυπηρετούν την παπική «εκκλησία», όσο αμαρτωλές και αν είναι, «εξαγιάζονται» με το βασικό παπικό δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»! Τα εκατομμύρια διαχρονικά εγκλήματα του παπισμού στηρίχτηκαν «θεολογικά» πάνω σε αυτό το δαιμονικής εμπνεύσεως δόγμα! Οι διαβόητοι ιεροεξεταστές, όταν καταδίκαζαν τους «αιρετικούς» στην δια της πυράς θάνατον, είχαν τη βεβαιότητα ότι επιτελούν το πλέον θεάρεστο έργο και για τούτο έχαιραν υπέρτατης εκτιμήσεως από τους παπικούς υπηκόους του «κράτους του Θεού»! Οι περισσότεροι από αυτούς είναι «άγιοι» της παπικής «εκκλησίας»!

Δυστυχώς αυτού του είδους τον «ανθρωπισμό» πήρε και ο άθεος ευρωπαϊκός ουμανισμός, ο οποίος αποθέωσε και αποθεώνει τον εχθρό του Θεανθρώπου, τον άνθρωπο!

Όσο και αν ψάξαμε στο κείμενο του «πατρός» Ιωάννου Μαραγκού δεν μπορέσαμε να βρούμε μια έστω αναφορά ότι ο Θεάνθρωπος είναι το μέτρο σύγκρισης του ανθρώπου. Ότι ο αμαρτωλός άνθρωπος έχει βεβαίως την αξία του, αλλά βρίσκεται σε κατάσταση «αχρειώσεως», ο οποίος καλείται σε μετάνοια, για να βρει την αυθεντική θέση του στον κόσμο. Αντίθετα μάλιστα κάνει λόγο για προσωποκρατία, για περσοναλισμό, δίχως να τον συνδέει με το πρότυπο Χριστός! Ούτε λέξη για τον θεανθρωποκεντρισμό της Εκκλησίας, τον αληθινό και γνήσιο ανθρωπισμό. Τυχαίο;

Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας, θέλουμε να εκφράσουμε πραγματικά τη λύπη μας, βλέποντας τους πλανεμένους αδελφούς μας, δυτικούς χριστιανούς, να μένουν πεισματικά κολλημένοι στα πτωτικά σχήματα του κόσμου. Να μην έχουν τη διάθεση να δουν την καθάρια ευαγγελική και αγιοπατερική διδασκαλία της Εκκλησίας μας, η οποία λειτουργεί ως ζύμη στον κόσμο (Γαλ.5,9) και προσπαθεί να επαναφέρει το ανθρώπινο γένος στις αυθεντικές του διαστάσεις. Παρατηρούμε ότι οι αδελφοί μας, παγιδευμένοι στον αιρετικό παπισμό, παραμένουν αμετανόητοι σε σχήματα του παρελθόντος, τα οποία αποθεώνουν τον πτωτικό άνθρωπο.

Αντί άλλου επιλόγου παραθέτουμε τη γνώμη ενός κορυφαίου θεωμένου ανθρώπου, του νεοφανούς Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, για την κατάπτωση του ευρωπαϊκού ουμανισμού, του περσοναλισμού, και τη σχέση του με τον παπισμό:

«Όλοι οι ευρωπαϊκοί ανθρωπισμοί, από του πλέον πρωτογόνου μέχρι του πλέον λεπτού, από του φετιχιστικού μέχρι του παπικού, βασίζονται επί της πίστεως εις τον άνθρωπον, όπως είναι αυτός μέσα εις την δεδομένην ψυχοφυσικήν του εμπειρικήν κατάστασιν και ιστορικότητα. Πράγματι, όλη η ουσία του κάθε ουμανισμού είναι ο άνθρωπος = homo. Συνοψιζόμενος εις την οντολογίαν του κάθε ουμανισμός δεν είναι άλλο τι παρά χομινισμός (homo - hominis). Ο άνθρωπος είναι η ανωτάτη αξία, η παναξία. ο άνθρωπος είναι το ύψιστον κριτήριον, το παγκριτήριον: “μέτρον πάντων άνθρωπος”. Αυτό είναι, in nuce, κάθε ουμανισμός, κάθε χομινισμός. Εντεύθεν όλοι οι ουμανισμοί, όλοι οι χομινισμοί, εν τελευταία αναλύσει, είναι ειδωλολατρικής, πολυθεϊστικής προελεύσεως. Όλοι οι ευρωπαϊκοί ουμανισμοί, από τους προ της Αναγεννήσεως, της Αναγεννήσεως και περαιτέρω, οι προτεσταντικοί, φιλοσοφικοί, θρησκευτικοί, κοινωνικοί, επιστημονικοί, πολιτιστικοί και πολιτικοί, επεδίωκον εν γνώσει ή εν αγνοία και αδιακόπως επιδιώκουν, ένα πράγμα: να αντικαταστήσουν την πίστιν εις τον Θεάνθρωπον με την πίστιν εις τον άνθρωπον, να αντικαταστήσουν το Ευαγγέλιον του Θεανθρώπου με το ευαγγέλιον κατ’ άνθρωπον, την φιλοσοφίαν κατά Θεάνθρωπον με την φιλοσοφίαν κατ’ άνθρωπον, την κουλτούραν κατά Θεάνθρωπον με την κουλτούραν κατ’ άνθρωπον. με μίαν λέξιν, να αντικαταστήσουν την ζωήν κατά Θεάνθρωπον με την ζωήν κατ’ άνθρωπον. Και ταύτα συνέβαινον επί αιώνας, έως ότου τον παρελθόντα αιώνα, το 1870, εις την Α΄ Σύνοδον του Βατικανού, όλα αυτά συνεκεφαλαιώθησαν εις το δόγμα του αλαθήτου του πάπα. Έκτοτε το δόγμα αυτό απέβη το κεντρικόν δόγμα του παπισμού. Δια τούτο επί των ημερών μας εις την Β΄ Σύνοδον του Βατικανού τόσον επιμόνως και επιδεξίως συνεζητήθη και υπεστηρίχθη το απαραβίαστον και το αναλλοίωτον αυτού του δόγματος. Το δόγμα τούτο έχει κοσμοϊστορικήν σημασίαν δι’ όλην την τύχην της Ευρώπης, μάλιστα δε δια τους αποκαλυπτικούς καιρούς της, εις τους οποίους έχει ήδη εισέλθει. Δια του δόγματος αυτού όλοι οι ευρωπαϊκοί ανθρωπισμοί απέκτησαν το ιδεώδες και το είδωλόν των: ο άνθρωπος ανεκηρύχθη υπερτάτη θεότης, πανθεότης. Το ευρωπαϊκόν ουμανιστικόν πάνθεον απέκτησε τον Δία του.»

(Από το βιβλίο του Άνθρωπος και Θεάνθρωπος).

Δυστυχώς ο διαχρονικός παπισμός αποτελεί την βάση και την πηγή των διδαγμάτων του ευρωπαϊκού ουμανισμού! Εν προκειμένω: ο παπισμός «θεοποίησε» τον πάπα, ο άθεος ουμανισμός «θεοποίησε» τον άνθρωπο! Και στις δύο περιπτώσεις ο άνθρωπος αντικαθιστά το Θεό! Είναι άραγε τυχαίο, το ότι ο σύγχρονος άνθρωπος – «θεός» διεκδικεί το «δικαίωμα» να αμαρτάνει και να αντιτάσσεται στο Θεό, με τους πλέον χυδαίους και ασεβείς γνωστούς τρόπους;

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Ὅταν βλέπῃς πράγματα ὡραῖα στὴν ὄψι καὶ τίμια στὴ γῆ, σκέψου, ὅτι ὅλα εἶναι μηδαμηνά, καὶ σὰν μιὰ κοπριά, σὲ σχέσι μὲ τὴν σύγκρισι τῶν ὡραιοτήτων καὶ πλουσιοτήτων τοῦ οὐρανοῦ, τὰ ὁποῖα μετὰ τὸ θάνατο θὰ ἀπολαύσῃς ἂν καταφρονήσῃς ὅλο τὸν κόσμο· στρέφοντας ὅλη τη ματιά σου πρὸς τὸν ἥλιο, σκέψου ὅτι περισσότερο ἀπὸ αὐτὸν εἶναι φωτεινὴ καὶ ὡραία ἡ ψυχή σου, ἂν σταματᾷς στὴ χάρι τοῦ Ποιητοῦ σου· διαφορετικά, εἶναι περισσότερο σκοτεινὴ καὶ σιχαμερὴ ἀπὸ τὸ καταχθόνιο σκοτάδι. Βλέποντας μὲ τὰ μάτια σου στὸν οὐρανό, πέρασε μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς σου ψηλότερα στὸ πύρινο οὐρανό⁽¹⁾, καὶ ἐκεῖ συγκετρώσου μὲ τὸν λογισμό, σὰν νὰ σοῦ εἶναι αὐτὸς ἕτοιμος γιὰ παντοτεινὴ εὐτυχέστατη κατοικία, ἐφ᾿ ὅσον ζήσεις ἐδῶ στὴ γῆ μὲ ἀθῳότητα. Ἀκούγοντας τὰ κελαδίσματα τῶν πουλιῶν πάνω στὰ δέντρα τὴν ἐποχὴ τῆς ἀνοίξεως καὶ ἄλλα μελῳδικὰ τραγούδια, ἀνέβασε τὸ νοῦ σου σὲ ἐκεῖνα τὰ γλυκοκελαδίσματα τοῦ Παραδείσου, καὶ σκέψου πὼς ἐκεῖ ἀκούγεται ἀσταμάτητα τὸ Ἀλληλούια καὶ οἱ ἄλλες ἀγγελικὲς δοξολογίες⁽²⁾ καὶ παρακάλεσε τὸν Θεὸ νὰ σὲ ἀξιώσῃ νὰ τὸν ὑμνῇς γιὰ πάντα, μαζὶ μὲ ἐκεῖνα τὰ οὐράνια πνεύματα «Καὶ μετὰ ταῦτα ἤκουσα φωνὴν ὄχλου πολλοῦ μεγάλην ἐν τῷ οὐρανῷ, λέγοντος Ἀλληλούια» (Ἀποκ. 19,3).

Ὅταν καταλάβης ὅτι νιώθεις εὐχαρίστησι ἀπὸ τὴν ὡραιότητα τῶν δημιουργημάτων, σκέψου, ὅτι ἐκεῖ παρακάτω ἀπὸ τὴν εὐχαρίστηση, βρίσκεται κρεμασμένο τὸ ὑποχθόνιο φίδι, πολὺ προσεκτικὸ καὶ πρόθυμο νὰ σὲ σκοτώσῃ ἢ ἀκόμη καὶ νὰ σὲ πληγώσῃ καὶ πὲς ἐναντίον του· «Ἄ, κατηραμένο φίδι! πῶς κάθεσαι ἔτσι ποὺ ἔχεις στείσει παγίδα, γιὰ νὰ μὲ καταφᾶς»! καὶ ἔπειτα ἀφοῦ στραφῆς πρὸς τὸ Θεό, πές· «Εὐλογητὸς εἶσαι, Θεέ μου, ποὺ μοῦ φανέρωσες τὸ ἐχθρό μου καὶ μὲ ἐλευθέρωσες ἀπὸ τὸ λυσσασμένο του λάρυγγα καὶ τὸ ἄγγιστρο». Καὶ ἀμέσως κατάφυγε, κατάφυγε στὶς πληγὲς τοῦ ἐσταυρωμένου, συγκετρώσου σὲ αὐτές, καὶ σκέψου πόσο ὑπέφερε ὁ Κύριός μας στὴν ἁγιώτατη σάρκα του, γιὰ νὰ σὲ ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ σὲ κάνῃ νὰ μισήσῃς τὶς ἡδονὲς τῆς σάρκας.

Σοῦ θυμίζω καὶ ἄλλο ἕνα πρᾶγμα, γιὰ νὰ ἀποφύγης αὐτὴ τὴν ἐπικίνδυνη ἀπόλαυσι καὶ εὐχαρίστησι τῆς σάρκας· καὶ αὐτὸ εἶναι, τὸ νὰ βυθίζῃς καλὰ τὸ νοῦ σου στὸ νὰ συλλογίζεται μετὰ ἀπὸ τὸν θάνατο τί θὰ γίνῃ ἐκεῖνο τὸ πρόσωπο ποὺ τότε σοῦ ἄρεσε· δηλαδή, ὅτι θὰ γίνῃ σάπιο καὶ γεμάτο σκουλίκια καὶ βρωμιά· ὅταν περπατᾷς σὲ κάθε βῆμα καὶ διασκελισμὸ ποδιοῦ ποὺ κάνεις, θυμήσου πὼς κατὰ αὐτὸν τὸν τρόπο πηγαίνεις πλησιάζοντας στὸν τάφο. Βλέποντας πουλιὰ στὸν ἀέρα, ἢ νερὰ νὰ τρέχουν, σκέψου πὼς ἡ ζωή σου μὲ μεγαλύτερη ταχύτητα πετᾶ καὶ πηγαίνει στὸ τέλος της. Ὅταν ξεσηκωθοῦν ἄνεμοι δυνατοὶ τὸν χειμῶνα, ἢ ἀστράφτει καὶ βροντάει ὁ οὐρανός, τότε θυμήσου τὴ φοβερὴ μέρα τῆς Κρίσεως· καὶ κλίνοντας τὰ γόνατα, προσκύνησε τὸν Θεὸ καὶ παρακάλεσέ τον νὰ σοῦ δώσῃ χάρι καὶ χρόνο, νὰ ἑτοιμασθῇς καλά, γιὰ νὰ παρουσιασθῇς τότε μπροστὰ στὴν Ὕψιστη Μεγαλειότητα.

Ἐὰν σὲ βροῦν διάφορα γεγονότα, ἐξασκήσου κατὰ αὐτὸ τὸν τρόπο· ὅταν, παραδείγματος χάριν, εἶσαι στενοχωρημένος ἀπὸ κανένα πόνο ἢ μελαγχολία ἢ ὑποφέρῃς ἀπὸ πυρετὸ ἢ κρύωμα ἢ κάτι ἄλλο θλιβερό, ἀνέβασε τὸ νοῦ σου στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, στὸν ὁποῖο φάνηκε εὐχάριστο γιὰ τὸ καλό σου νὰ ὑποφέρῃς σ᾿ αὐτὸ τὸ μέτρο καὶ αὐτὴ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη τὴν ἀρώστεια καὶ τὴν θλῖψι, γιὰ τὴν ὁποία, χαρούμενος γιὰ τὴν ἀγάπη ποὺ σοῦ δείχνει ὁ Θεός, καὶ γιὰ τὴν ἀφορμὴ ποὺ σοῦ δίνει νὰ τὸν ὑπηρετήσῃς σὲ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ τοῦ ἀρέσουν περισσότερο, πὲς μὲ τὴν καρδιά σου· «Ἰδοὺ εἰς ἐμὲ τὸ πλήρωμα τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ μου, τὸ ὁποῖο ἀπὸ πολλὰ χρόνια ὥρισε μὲ ἀγάπη νὰ ὑποφέρω ἐγὼ αὐτὴ τὴν θλῖψι· ἂς εἶναι πάντα εὐλογημένος ὁ ἀγαθώτατός μου Δεσπότης». Καὶ πάλι, ὅταν ἔλθη στὸ νοῦ σου κανένας καλὸς λογισμός, στρέψου στὸ Θεὸ καὶ γνωρίζοντας ὅτι προῆλθε ἀπὸ αὐτόν, εὐχαρίστησέ τον.

Ὅταν κάνῃς ἀνάγνωσι, πίστεψε ὅτι βλέπεις τὸν Θεὸ κάτω ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ λόγια, καὶ δέξου τα σὰν νὰ προέρχονταν ἀπὸ τὸ θεϊκό του στόμα. Τὸν καιρὸ ποὺ βλέπεις ὅτι βασιλεύει ὁ ἥλιος καὶ ἔρχεται ἡ νύχτα, λυπήσου καὶ παρακάλεσε τὸν Θεό, νὰ μὴν πέσῃς στὸ αἰώνιο σκοτάδι. Βλέποντας τὸν σταυρό, συλλογίσου πὼς αὐτὸς εἶναι ἡ σημαία καὶ τὸ λάβαρο τῆς ἐκστρατείας καὶ τοῦ πολέμου σου, καὶ πώς, ἂν ἀπομακρυνθῇς ἀπὸ αὐτόν, θὰ παραδοθῇς στὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν ἂν ὅμως τὸν ἀκολουθήσῃς, θὰ φθάσης στὸν οὐρανὸ φορτωμένος μὲ ἔνδοξα βραβεῖα. Βλέποντας τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἀφιέρωσε τὴν καρδιά σου σ᾿ αὐτὴ ποὺ βασιλεύει στὸν Παράδεισο καὶ εὐχαρίστησέ την, γιατὶ στάθηκε πάντα ἕτοιμη στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ σου, γιατὶ γέννησε, θήλασε, ἀνέθρεψε τὸν Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου, καὶ γιατὶ δὲν λείπει στὸν ἀόρατό μας πόλεμο ἡ προστασία καὶ ἡ βοήθειά της. Οἱ εἰκόνες τῶν Ἁγίων, ἂς παραβάλλουν στὸ νοῦ σου ὅτι ἔχεις τόσους συμπαραστάτες καὶ μεσῖτες στὸν Θεὸ καὶ παρακαλοῦν γιὰ σένα· αὐτοὶ ρίχνοντας μὲ γενναιότητα τὰ κοντάρια τους καὶ ἀφοῦ περπάτησαν, σοῦ ἄνοιξαν τὸν δρόμο, μέσα ἀπὸ τὸν ὁποῖο περπατώντας, θὰ στεφανωθῇς καὶ σὺ μαζί τους σὲ μιὰ δόξα παντοτεινή.

Ὅταν δῇς τὶς Ἐκκλησίες, ἀνάμεσα στὶς ἄλλες εὐλαβεῖς σκέψεις σου, συλλογίσου ὅτι ἡ ψυχή σου εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μὲ «ἐσεῖς εἶσθε ναὸς τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ » (Β´ Κορινθ. 6,16) καὶ πρέπει νὰ τὴν διατηρῇς καθαρὴ καὶ ἁγνή. Ἀκούγοντας σὲ κάθε στιγμὴ τὸν ἀσπασμὸ τοῦ Ἀγγέλου τό, Θεοτόκε Παρθένε, κάνε αὐτὲς τὶς σκέψεις· α´) εὐχαρίστησε τὸν Θεὸ γιὰ ἐκεῖνο τὸ μήνυμα, ποὺ ἔστειλε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ καὶ στάθηκε ἡ ἀρχὴ τῆς σωτηρίας μας. β´) Χαῖρε μαζὶ μὲ τὴν Ἀειπαρθένο Μαρία γιὰ τὰ πολλὰ μεγαλεῖα της, στὰ ὁποῖα ὑψώθηκε γιὰ τὴν ἐξαίρετη τιμὴ καὶ βαθύτατη ταπείνωσί της. Καὶ γ´) προσκύνησε μαζὶ μὲ αὐτὴν τὴν εὐτυχισμένη Μητέρα καὶ μὲ τὸν Ἀρχάγγελο Γαβριὴλ τὸ θεῖο της βρέφος, ποὺ τότε ἀμέσως συνελήφθη στὴ παναγία της μήτρα· αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ ἐπαναλαμβάνῃς τρεῖς φορὲς τὴν ἡμέρα, τὸ βράδυ, τὸ πρωὶ καὶ τὸ μεσημέρι.

Τὴν δὲ Πέμπτη τὸ βράδυ, σκέψου τὴν λύπη τῆς Θεοτόκου γιὰ τὸν γεμάτο αἵματα ἱδρῶτα, ποὺ ἔτρεξε ἀπὸ τὸν ἀγαπητό της Υἱὸ μέσα στὸ Κῆπο ποὺ προσευχόταν, ὅταν πῆγαν οἱ στρατιῶτες μὲ τὸν Ἰούδα καὶ τὸν ἔπιασαν καὶ γιὰ τὴν θλῖψι ποὺ εἶχε ὁ Υἱός της ὅλη ἐκείνη τὴν νύχτα· τὸ πρωὶ τῆς Παρασκευῆς, σκέψου τὶς λῦπες καὶ τοὺς πόνους ποὺ δοκίμασε γιὰ τὴν παρουσίασι τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ της στὸν Πιλᾶτο καὶ στὸν Ἡρῴδη, γιὰ τὴν ἀπόφασι τοῦ θανάτου καὶ γιὰ τὸ σήκωμα τοῦ Σταυροῦ του· τὸ μεσημέρι, ἕως τὸ Σάββατο, σκέψου τὴν ρομφαία τῆς θλίψεως ποὺ πέρασε τὴν καρδιὰ αὐτῆς τῆς πολὺ ἄξιας Κυρίας, γιὰ τὴν σταύρωσι καὶ τὸν θάνατο τοῦ μονάκριβου παιδιοῦ της, γιὰ τὸ σκληρότατο τρύπημα τῆς λόγχης τῆς ἁγίας του πλευρᾶς καὶ γιὰ τὴν ταφή του κ.τ.λ. Καὶ μὲ συντομία, ἂς εἶσαι πάντα ξάγρυπνος καὶ προσεκτικός, στὸ νὰ κυβερνᾷς τὶς αἰσθήσεις σου, καὶ σὲ κάθε τί ποὺ τύχαινει, χαροποιὸ ἢ λυπηρό, ἀγωνίσου νὰ κινῆσαι ἢ νὰ πηγαίνεις πίσω, ὄχι ἀπὸ τὴν ἀγάπη ἢ τὸ μῖσος τῶν ἐπιγείων, ἀλλὰ ἀπὸ μόνη τὴν θέλησι τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ δέχεσαι αὐτὰ ἢ νὰ τὰ ἀποστρέφεσαι τόσο, ὅσο θέλει ὁ Θεός.

Λοιπόν, ἂς γνωρίζῃς ὅτι τοὺς παραπάνω τρόπους, ποὺ σοῦ φανέρωσα γιὰ τὴν κυβέρνησι τῶν αἰσθήσεών σου, δὲν σοῦ τοὺς ἔδωσα γιὰ νὰ ἀσχολῆσαι συνέχεια μὲ αὐτούς· ἐπειδὴ καὶ ἔχῃς ὑποχρέωσι σχεδὸν πάντα, νὰ ἔχῃς τὸ νοῦ σου μαζεμένο μέσα στὴν καρδιά σου, γιὰ νὰ στέκεσαι μαζὶ μὲ τὸν Κύριό σου, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ προσέχῃς στὸ νὰ νικᾷς τοὺς ἐχθρούς σου καὶ τὰ πάθη σου, μὲ συνεχεῖς πράξεις, τόσο μὲ τὸ νὰ ἀντιστέκεσαι σ᾿ αὐτά, ὅσο καὶ μὲ τὶς πράξεις τῶν ἀντίθετων ἀρετῶν, καθὼς σοῦ προεῖπα στὸ ιγ´ κεφάλαιο· ἀλλὰ σοῦ τοὺς ἑρμήνευσα γιὰ νὰ γνωρίζῃς νὰ κυβερνᾷς τὸν ἑαυτό σου, ὅταν τὸ καλέσῃ ἡ ἀνάγκη. Γιατὶ πολλοί, καὶ παλαιοὶ καὶ νέοι ἀσκητές, καὶ ἄλλοι μὲ παρόμοιες φαντασίες πλανήθηκαν καὶ χάθηκαν ἀπὸ τὸν διάβολο, ὁ ὁποῖος γνωρίζει καὶ συνηθίζει νὰ μετασχηματίζεται σὲ ἄγγελο φωτός, καθὼς εἶπε ὁ Παῦλος, γιὰ νὰ πλανήσῃ τὸν ἄνθρωπο· «Καὶ ὁ ἴδιος ὁ σατανᾶς μεταμφιέζεται σὲ ἄγγελο φωτός» (Β´ Κορινθ. 11,14).

Γνώριζε ἐπίσης καὶ αὐτό, ὅτι καθὼς ἀπὸ τὴν αἴσθησι γεννιέται ἡ φαντασία, ἔτσι ἀντιστρόφως καὶ ἀπὸ τὴν φαντασία γεννιέται ἡ αἴσθηση, δηλαδὴ τόσο πολὺ χοντραίνει καὶ παχαίνει ἡ φαντασία σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους, ποὺ προκαλεῖ τὶς ἴδιες ἐνέργειες καὶ ἔχει τὰ ἴδια ἀποτελέσματα, ποὺ κάνει καὶ ἡ αἴσθησις· γι᾿ αὐτὸ πολλοὶ ὑποχόνδριοι καὶ φαντασιώδεις φοβοῦνται ἀπὸ τὶς φαντασίες τους, ὅπως φοβοῦνται καὶ ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις τους· καὶ ἢ γλυκαίνονται καὶ προσπαθοῦν ἢ πονοῦν καὶ ὑποφέρουν κάποιοι καὶ πεθαίνουν μόνο καὶ μόνο ἀπὸ αὐτὰ τὰ πρόσωπα καὶ πράγματα ποὺ φαντάζονται, παρομοίως σὰν νὰ ἦταν παρόντα αἰσθητὰ καὶ πραγματικά, αὐτὰ τὰ ἴδια πρόσωπα καὶ πράγματα ποὺ φαντάζονται. Καί, λοιπόν, ποιὸς δὲν βλέπει πόσο κακὸ πρᾶγμα εἶναι ἡ φαντασία καὶ πόσο πρέπει νὰ τὴν ἀποφεύγουμε;

 

^1. Ὁ πύρινος οὐρανὸς ἔχοντας τὴν οὐσία του ἀπὸ φῶς καθαρώτατο, κατὰ τὸν ἅγιο Κάλλιστο, εἶναι, κατὰ τοὺς θεολόγους, ὁ θρόνος τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὸ «ὁ οὐρανός μοι θρόνος»· καὶ πάλι, «ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ τῷ Κυρίῳ» αὐτὸς εἶναι καὶ ἡ κατοικία ὅλων τῶν ἁγίων, τόσον Ἀγγέλων, ὅσον καὶ τῶν ἀνθρώπων· αὐτὸς εἶναι καὶ ἡ πολυπόθητη βασιλεία τῶν οὐρανῶν, σχετικὰ γιὰ τὴν ὁποία ἔλεγε ὁ μακάριος Αὐγουστῖνος, «ἂν καὶ μίαν μόνην ἡμέραν ἔμελλον νὰ ἀπολαύσω τὴν οὐράνιον βασιλείαν, πάντα τὰ τοῦ κόσμου καὶ πᾶσαν σωματικὴν καταφρονήσω ἀπόλαυσιν». Καὶ ὁ Ἱερώνυμος ἐμφανίστηκε σὲ ὄνειρο στὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο πρῶτα τὸν ἐρώτησε σχετικὰ μὲ τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἔλεγε· «Ἀδελφέ, ἡ οὐράνια μακαριότητα καὶ μὲ τὸ στόμα δὲν περιγράφεται καὶ μὲ τὸν ἀνθρώπινο νοῦ δὲν καταλαβαίνεται. Αὐτὴν καὶ οἱ Ἄγγελοι ἀπολαμβάνουν καὶ οἱ δίκαιοι συναπολαμβάνουν καὶ πίστευε ἔτσι».

^2. Τρεῖς ἐξαίσιοι ὕμνοι καὶ δοξολογίες εἶναι, μὲ τὶς ὁποῖες δοξολογοῦν τὴν Ἁγία Τριάδα οἱ ἐννιὰ τάξεις τῶν Ἀγγέλων. Καὶ τῆς μὲν πρώτης Ἱεραρχίας τῶν Θρόνων, Χερουβὶμ καὶ Σεραφίμ, εἶναι ὁ ἴδιος ὕμνος, τό, Γὲλ γὲλ τὸ ὁποῖο βγαίνει ἀπὸ τοὺς κύκλους τῶν Χερουβὶμ κατὰ τὸν Ἰεζεκιὴλ (κεφ. 1,13), δηλώνει δὲ ἀνακυλισμό, σύμφωνα μὲ τὸν Ἅγιον Διονύσιο τὸν Ἀρεοπαγίτη (Οὐράν. Ἱεραρχ. κεφ. ιε´)· τῆς δὲ δεύτερης ἱεραρχίας, τῶν Κυριοτήτων, Δυνάμεων καὶ Ἐξουσιῶν, ὁ ἴδιος ὕμνος εἶναι τό, Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος (Ἡσ. 6,3). Τῆς δὲ τρίτης τῶν Ἀρχῶν Ἀρχαγγέλων καὶ Ἀγγέλων ἴδιος ὕμνος εἶναι τό, Ἀλληλούια, κατὰ τὸν Νικήτα τὸν Στηθάτη (Φιλοκαλ. κεφ. η´ τῆς τρίτης ἐκατοντ.).

Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες

Στις 28 Ιουνίου 2018 υποβάλαμε μαζί με τις Παμμακεδονικές Ενώσεις του Εξωτερικού την αίτηση ακύρωσης στο Συμβούλιο Της Επικρατείας, ώστε να ακυρωθεί η αντισυνταγματική, Συμφωνία του Υπουργού Εξωτερικών κ.Κοτζιά, γνωστή ως συμφωνία των Πρεσπών, (από 17/6/2018) η οποία ήδη δεσμεύει και παράγει αποτελέσματα σε ΝΑΤΟ, ΕΕ αλλά και στο Εσωτερικό, σε σχολικά βιβλία, χάρτες, αρχαιολογικά ευρήματα, μνημεία, και την Ιστορία μας, σύμφωνα με τα άρθρα 2, 8 και 20 αυτής.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στις 28 Ιουνίου 2018 υποβάλαμε μαζί με τις Παμμακεδονικές Ενώσεις του Εξωτερικού την αίτηση ακύρωσης στο Συμβούλιο Της Επικρατείας, ώστε να ακυρωθεί η αντισυνταγματική, Συμφωνία του Υπουργού Εξωτερικών κ.Κοτζιά, γνωστή ως συμφωνία των Πρεσπών, (από 17/6/2018) η οποία ήδη δεσμεύει και παράγει αποτελέσματα σε ΝΑΤΟ, ΕΕ αλλά και στο Εσωτερικό, σε σχολικά βιβλία, χάρτες, αρχαιολογικά ευρήματα, μνημεία, και την Ιστορία μας, σύμφωνα με τα άρθρα 2, 8 και 20 αυτής.

Την ίδια ημέρα υποβάλαμε και αίτηση αναστολής της Συμφωνίας, και των συμπροσβαλλόμενων πράξεων, των επιστολών του Υπουργού Εξωτερικών προς ΕΕ και ΝΑΤΟ. Δηλαδή ζητήσαμε να μην παράγει συνέπειες η Συμφωνία ώσπου να δικαστεί η αίτηση ακύρωσής μας, ώστε αν ακυρωθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας, να μην υπάρχουν ήδη τετελεσμένα και βλάβη, η οποία είναι δύσκολο ή αδύνατο να διορθωθεί.

Επίσης ζητήσαμε και οι δύο αιτήσεις μας να συζητηθούν στην Ολομέλεια του Συμβουλίου Της Επικρατείας, εξαιτίας της προφανούς σπουδαιότητας των τεθέντων νομικών ζητημάτων, αλλά και της κατεπείγουσας και απόλυτης σπουδαιότητας που έχει η Συμφωνία αυτή, για την Ιστορία, τον Πολιτισμό, το ίδιο το Ελληνικό Έθνος και τελικά για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.

Σήμερα 6/7/2018 το Συμβούλιο της Επικρατείας ανταποκρινόμενο, σε νέα αίτησή μας για άμεση συζήτηση της προσωρινής διαταγής, που είχαμε υποβάλει μαζί με την αίτηση αναστολής, να σταματήσει προσωρινά η παραγωγή έννομων συνεπειών στο ΝΑΤΟ, σε χρόνο πριν την επίσημη έναρξη των διαπραγματεύσεων της εισδοχής των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ (12/7/2018), προέβη στις εξής διαδικαστικές πράξεις:

1. Έκανε δεκτό το αίτημά μας και προσδιόρισε την εκδίκαση της αίτησης ακύρωσης και της αίτησης αναστολής στην Ολομέλεια

2. Όρισε εισηγητή και βοηθό εισηγητή στην αίτηση αναστολής και στην αίτηση ακύρωσης. Και όρισε χρόνο προσκομιδής του φακέλου και των απόψεων του Υπουργού εξωτερικών στον εισηγητή τις 5 ημέρες, από την επίδοση των αιτήσεων, δηλαδή από σήμερα.

3. Τις επόμενες ημέρες, μετά από επικοινωνία μας με τον εισηγητή θα ορισθεί η ακριβής ημέρα συζήτησης της προσωρινής διαταγής, ελπίζουμε, εντός της εβδομάδας.

4. Προσδιόρισε την αίτηση ακύρωσής μας στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου αυτού στις 7/12/2018

Με σοβαρότητα και σύνεση η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων και οι Παμμακεδονικές Ενώσεις του Εξωτερικού, έχουμε συνειδητά επιλέξει, να διεκδικήσουμε την ακύρωση της παράνομης και αντισυνταγματικής συμφωνίας των Πρεσπών, από τα ελληνικά δικαστήρια, Διοικητικά και Ποινικά, διότι αντιλαμβανόμαστε την ιστορικότητα των στιγμών που διανύουμε, από τότε που ξεκίνησε αυτή, η ενάντια στην θέληση του ελληνικού λαού διαπραγμάτευση κι εφεξής. Και τελικά η ενάντια στην θέληση του ελληνικού λαού και στα συμφέροντα του ελληνικού κράτους και Έθνους Συμφωνία (σύμφωνα με την ΟΜΟΦΩΝΗ γνωμοδότηση του συνόλου των γεωστρατηγικών αναλυτών αλλά και του παγκόσμιου συνόλου των καθηγητών ιστορίας και αρχαιολογίας).

Και γιατί αντιλαμβανόμαστε, ότι οι προφανείς ακυρότητες που διατρέχουν την συμφωνία των Πρεσπών, σύμφωνα με όλους τους ομιλούντες ειδικούς σε δημόσιο βήμα, και η παράλογη και παράνομη δέσμευση της Ελλάδας σε μία καταστροφική γι’ αυτήν Συμφωνία, χωρίς να υπάρχει απόφαση Υπουργικού Συμβουλίου, χωρίς να υπάρχει απόφαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου αλλά και προεχόντως, (ακόμα κι αν υπήρχαν αυτές), ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ, εκφρασμένη ρητώς με δημοψήφισμα, στην οποία, Συμφωνία, σύσσωμος Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ, αντιτίθεται με σφοδρότητα, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΕΙ ΤΕΛΙΚΑ.

Έχουμε το βλέμμα μας στραμμένο προς την Δικαιοσύνη και περιμένουμε από αυτήν να πράξει το καθήκον της, να πράξει το αυτονόητο, να προστατεύσει τον Ελληνικό λαό και την Ελλάδα, ως οφείλει.

Γιαννιτσά 6 Ιουλίου 2018

Πηγή: Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων, Αβέρωφ

1ον) Οἰκουμενισμός σημαίνει πανθρησκεία: ‘’Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοί σωτηρίας’’(1), εἶχε δηλώσει ὁ σημερινός προκαθήμενος τοῦ Σεπτοῦ μας Πατριαρχείου.

Ὅταν ἡ Ἑλληνορθόδοξη οἰκογένεια, ὑπακούοντας στά κελεύσματα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, στήν θέση τοῦ Εὐαγγελίου τοποθετήσει τό κοράνι, στή θέση τῆς Φιλοκαλίας βάλει τό Ταλμούδ, στήν θέση τοῦ γαμπροῦ καί τῆς νύφης κληθοῦν νά καθίσουν ἄθεοι καί ἀβάπτιστοι, στή θέση τοῦ παπα-Γιώργη σταθεῖ ὁ καρδινάλιος ἤ ὁ πάστορας, τότε ποιό θά εἶναι τό περιεχόμενό της καί ποιό τό μέλλον της;

2ον) Ὁ οἰκουμενισμός εἶναι συνώνυμος μέ τήν ἐκκοσμίκευση:

Τήν ἁγνότητα τήν εἰρωνευόμαστε. Τίς προγαμιαῖες σχέσεις τίς ἀθωώνουμε. Τήν πολυτεκνία τήν περιφρονοῦμε. Τήν ἐγκράτεια τήν ποδοπατᾶμε. Στούς γάμους φερόμαστε χολυγουντιανά. Στίς βαπτίσεις μιμούμαστε προτεστάντικες και παπικές πρακτικές.

Ὅταν ἡ Ἑλληνορθόδοξη οἰκογένεια ἐκκοσμικευθεῖ, δηλαδή, πετάξει ἀπό πάνω της τό ἔνδυμα τῆς Ὀρθοδόξου Πατερικῆς ἀσκητικῆς καί τήν ἱερότητα τῶν δεσμῶν τοῦ γάμου, τότε τί θά μείνει;

3^ον) Οἰκουμενισμός σημαίνει ἀνακάτεμα ὅλων τῶν θρησκειῶν στήν ἴδια σκάφη.

Μέχρι τώρα στήν Ρωμηοσύνη, γάμος Ὀρθοδόξου μέ αἱρετικόν ἤ ἀλλόθρησκο ἀποκλειόταν ρητῶς. Γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἕνας τέτοιος γάμος, θά ἔπρεπε πρῶτα ὁ αἱρετικός ἤ ὁ ἀλλόθρησκος νά κατηχηθεῖ καί νά βαπτισθεῖ Ὀρθόδοξος.

Ἡ ταυτότητα Πίστεως τοῦ ζεύγους ἐθεωρεῖτο ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες ὡς πρωταρχική προϋπόθεση τῆς ἑνότητας καί τῆς σταθερότητας τοῦ γάμου καί κατ’ ἐπέκταση τῆς οἰκογένειας.

Νά, ὅμως, πού ἔρχεται ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ στήν σύνοδο τῆς Κρήτης καί μέ τίς ὑπογραφές δικῶν μας Πατριαρχῶν καί Ἐπισκόπων, φέρνει τά ἄνω, κάτω: Καταργεῖ τά ἰσχύοντα ἀπό αἰῶνες ἁγιοπατερικά καί ἱεροκανονικά κωλύματα τῶν μεικτῶν γάμων, ἀναγνωρίζει ὡς ἰσχύον τό βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν καί ἐπιτρἐπει, ἐντελῶς ἀπροϋπόθετα, κάθε γαμικό συνδυαμό ἀνάμεσα σέ Ὀρθοδόξους καί αἱρετικούς.

Μετά ἀπό ὅλα αὐτά, στούς μεικτούς γάμους, πού ὅλο καί πληθαίνουν, τί θά ἔχει ἀπομείνει σέ λίγο, πού νά θυμίζει τήν οἰκογένεια τῆς Ρωμηοσύνης, δηλαδή, τήν οἰκογένεια πού σώζει;

4^ον) Οἰκουμενισμός σημαίνει θεομίσητος συμβιβασμός μέ τήν φιλοδοξία καί τήν φιληδονία:

Τό ’’ὁμόδοξον’’, δηλαδή, ἡ κοινή Πίστη τῶν συζύγων, ἦταν ἡ δύναμη ἐκείνη, πού κανοναρχοῦσε θεοπρεπῶς ἐπί αἰῶνες τήν ἑνότητα καί τήν ἁρμονία τῆς παραδοσιακῆς μας οἰκογένειας.

Στό Κολυμπάρι, γιά νά ἱκανοποιηθεῖ ἡ Λατινική φιλοδοξία, τό ’’ὁμόδοξον’’ τῆς παραδοσιακῆς συζυγίας περιφρονήθηκε ὑβριστικῶς ἀπό τούς οἰκουμενιστές καί πετάχτηκε στά ἄχρηστα.

Τό χρυσάφι ἀντικαταστάθηκε τώρα μέ τά μπακίρια. Τό ‘’ὁμόδοξον’’ μᾶς φάνηκε παλιομοδίτικο. Τό ἀντικαταστήσαμε τώρα μέ τά περιβόητα ἀνθρώπινα δικαιώματα, μέ τίς ἐπιταγές τοῦ σαβουάρ βίβρ, μέ τίς ἀποφάσεις τῆς κουρελοῦς τοῦ διαβόλου (ἔτσι ἔλεγε ὁ ἀγαπημένος μας Ἅγιος Παΐσιος τό ΠΣΕ).

Μέ μία φράση, τό ὁμόδοξον, ὡς τό ἀσάλευτο θεμέλειο τῆς οἰκογενειακῆς ἑνότητας, ἀντικαταστάθηκε μέ τίς ἀπαιτήσεις τοῦ συναισθήματος καί τῆς σάρκας. Ἡ σάρκα καί τό συναίσθημα, ὅμως, σώζουν;

5^ον) Καί τό χειρότερο ὅλων: Ὁ οἰκουμενισμός, δυστυχῶς, διδάσκεται καί προωθεῖται ἀπό ἀξιωματούχους τῆς Ἐκκλησίας, γι’ αὐτό καί δέν κινεῖ ὑποψίες, ὥστε νά κρατήσει κανείς ἀποστάσεις καί νά φυλαχτεῖ. Δρᾶ ὕπουλα: Δηλαδή, χωρίς νά ἀπορρίπτει ἀνοιχτά τίς Ἀλήθειες τῆς Πίστεως, τίς νοθεύει καί τίς παραποιεῖ.

Ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: ‘’Φορεῖς σήμερα τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ εἶναι πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι, ἐπίσκοποι κ.ο.κ. ... Φιλοδοξεῖτε νά σωθεῖτε; Ἐάν ναί, πρέπει νά ἔχουμε ἐγρήγορση... Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει’’(2).

__________________________________________________

(1) http://aktines.blogspot.gr/2016/12/bulliying.html#more,

Ὀρθόδοξος Τύπος 11-9-2009,

Ἀδέσμευτος Τύπος (Μήτση) 21-9-2004.

(2) http://aktines.blogspot.com/2018/06/blog-post_772.html

7.7.2018