Η είδηση, σήμερα, είναι ότι «άγνωστοι» άνοιξαν πυρ κατά της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα. Είναι άλλη μια εκδήλωση του βαθέος τουρκικού κράτους, που συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις καθοδηγείται από θεσμούς της επίσημης εξουσίας, και ένα μήνυμα προς την Ουάσιγκτον με ποιους έχει να κάνει.

Η πραγματική φύση της Τουρκίας είναι αυτή. Επίθεση, λεηλασία, δολοφονίες, απειλές και άλλα παρόμοια.

Το μεγαλύτερο μέρος της τουρκικής κοινωνίας δεν καταλαβαίνει τίποτε από το τι συμβαίνει στις σχέσεις της χώρας του με τις ΗΠΑ και γιατί συμβαίνει. Έχει μια τυφλή προσήλωση στο κράτος και τον ηγέτη του και συσπειρώνεται γύρω του, όταν καλείται χωρίς να αναζητά τις αιτίες της πρόσκλησης για αυτήν τη συσπείρωση.

Το έζησαν οι Έλληνες το ’22, όταν φιλήσυχοι γείτονές τους με τους οποίους διατηρούσαν καλές σχέσεις, όταν κλήθηκαν από την ηγεσία τους επιτέθηκαν με θανάσιμα αποτελέσματα. Το ξαναέζησαν οι Έλληνες το ’55 με τους βανδαλισμούς στην Κωνσταντινούπολη που εξαφάνισαν τον ελληνισμό από την Πόλη υπό τα υποκριτικά βλέμματα των Δυτικών. Όποιος παρακολουθεί την Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι αυτό το πνεύμα δεν εξέλιπε. Αντιθέτως, κυριαρχεί στη γειτονική χώρα περισσότερο, τώρα, με τον Ερντογάν, μετά και την απόπειρα πραξικοπήματος. Αυτή η βαρβαρότητα είναι διαχρονικό στοιχείο της τουρκικής κοινωνίας παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις της. Η βαθιά Τουρκία διακατέχεται από τέτοιες αντιλήψεις.

• Αυτή ήταν, και μάλιστα στα ακραία όριά της η Τουρκία με την οποία πολέμησε ο ελληνικός στρατός το ’22.
• Αυτή ήταν η Τουρκία που αναζήτησε εκδίκηση με την αντεπίθεσή της.
• Αυτή ήταν η Τουρκία το ’55 στην Πόλη και το ’74 στην Κύπρο.
• Αυτή είναι η Τουρκία με την οποία έχουμε να κάνουμε. Η Τουρκία της Εργένεκον (Ergenekon), της υπόθεσης «Βαριοπούλα», του ερντογανικού παρακράτους.
• Αυτή η Τουρκία, που συνεχίζει να υπάρχει, δεν αντιμετωπίζεται με τα γλυκανάλατα της Αθήνας.

Η μόνο δύναμη που καταλαβαίνει είναι η ισχύς του αντιπάλου της. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις.

Ένα μέρος αυτής της Τουρκίας θα το αντιληφθεί και η σύγχρονη Αμερική αν συνεχίσει να αντιπαρατίθεται μαζί της αλλά και η, πάντοτε, υποκριτική Ευρώπη. Το πιθανότερο είναι πως και οι δύο θα υποταχθούν. Με κάποια ψιμύθια θα ανακρούσουν πρύμναν.

Η Τουρκία είναι ένα πρόβλημα. Γενικότερα για τη Δύση.  

Σε όσους κάνουν τον παραλληλισμό με μερικές ελληνικές ομάδες ανάλογης συμπεριφοράς, θα έλεγα πως οι δικές μας δεν είναι ούτε καν παιδικές χαρές μπροστά στις τουρκικές. Αν συνεχιστεί το επεισόδιο Τουρκίας-ΗΠΑ θα έχουμε να δούμε πολλές ενδιαφέρουσες σκηνές του κλίματος του εξπρές του μεσονυχτίου.

Πηγή: Pontos-News

«Θέλω απλώς ο κόσμος να γνωρίζει την αλήθεια. Είχα απαχθεί, βιάστηκα και δέχθηκα επίθεση από μια ομάδα μουσουλμάνων επειδή ήθελαν να παραμείνω ήσυχη στο δημοτικό συμβούλιο της Χάγης” είπε στο βίντεο η Dille.

Η πρώην βουλευτής και νυν δημοτική σύμβουλος στη Χάγη, μέλος του αντι-μεταναστευτικού Κόμματος Ελευθερίας έδωσε τέλος στη ζωή της… λίγες ώρες μετά τη δημοσίευση ενός βίντεο στο Facebook, στο οποίο ισχυρίστηκε ότι έπεσε θύμα ομαδικού βιασμού από μουσουλμάνους στο πλαίσιο εκστρατείας εκφοβισμού.

Όπως αναφέρει το RT η Willie Dille, 53 ετών, δήλωσε ότι τελείωσε τη ζωή της την Τετάρτη, σύντομα μετά τη διαμοίραση του βίντεο, όπου ισχυρίστηκε ότι είχε απαχθεί και βιαστεί από μουσουλμανική συμμορία πριν από ένα χρόνο.

Το βίντεο καταργήθηκε λίγο μετά τη δημοσίευση του στο διαδίκτυο. 

Η Dille υπηρέτησε ως βουλευτής για το αντι-μεταναστευτικό Κόμμα Ελευθερίας από το 2010-2012 πριν επιστρέψει στην έδρα του στο δημοτικό συμβούλιο της Χάγης.

Η αυτοκτονία επιβεβαιώθηκε από την τοπική ηγέτη του Κόμματος της Ελευθερίας Karen Gerbrands, η οποία δήλωσε ότι η Dille «δεν μπορούσε πλέον να αντέξει αυτό που είχε συμβεί σε αυτήν και τις αντιδράσεις που είχε”.

Εμφανίστηκε αναστατωμένη και κοιτάζοντας γύρω νευρικά, όπως μίλησε, η Dille είπε στο βίντεο, ότι η συμμορία ζήτησε τη σιωπή της κατά τη διάρκεια των συζητήσεων των συμβουλίων και ότι είχε πρόσφατα λάβει μια απειλή θανάτου προειδοποιώντας ότι «σύντομα θα κόψουμε το λαιμό σου και θα σε αφήσουμε να αιμορραγείς μέχρι θανάτου».

«Θέλω απλώς ο κόσμος να γνωρίζει την αλήθεια. 15 Μαρτίου 2017. Είχα απαχθεί, βιάστηκα και δέχθηκα επίθεση από μια ομάδα μουσουλμάνων επειδή ήθελαν να παραμείνω ήσυχη στο δημοτικό συμβούλιο της Χάγης”, είπε στο βίντεο η Dille.

Η 15η Μαρτίου ήταν η ημέρα των κοινοβουλευτικών εκλογών. «Μετά από αυτό, δεν είπα τίποτε σε κανέναν, έκανα τα debates μου την επόμενη μέρα”.

Πρόσθεσε ότι έφυγε από την πολιτική επειδή φοβόταν ότι κάποιος θα μπορούσε να βλάψει τα παιδιά της.

«Δεν μπορώ να ζήσω με αυτό. Δεν τους αρέσουν καθόλου οι γυναίκες. Δεν με συμπαθούν καθόλου», είπε. «Γι ‘αυτό αποφάσισα να σταματήσω”.

Ένας εκπρόσωπος της αστυνομίας δήλωσε στα τοπικά ΜΜΕ το απόγευμα της Πέμπτης ότι η Dille είχε απευθυνθεί στην αστυνομία για την επίθεση αλλά δεν υπέβαλε ποτέ επίσημη καταγγελία.

«Είχαμε πολλές επαφές μαζί της, ακόμη και πρόσφατα”, δήλωσε ο εκπρόσωπος της αστυνομίας Hilde Vijverberg στην ολλανδική εφημερίδα Algemeen Dagblad.

«Μιλήσαμε για βιασμό. Της προσφέραμε βοήθειά και της είπαμε ότι χρειαζόμαστε επίσημη καταγγελία και συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία για να ξεκινήσουμε μια έρευνα. Ωστόσο, δεν υπέβαλε επίσημη καταγγελία και δε μας δόθηκαν συγκεκριμένες πληροφορίες για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε”.

Πηγή: Hellas Now, Αβέρωφ

Ένα εκπληκτικό βίντεο που «γκρεμίζει» τα κυβερνητικά αφηγήματα για την «Έξοδο της Ελλάδας από τα  Μνημόνια» απεικονίζοντας μέσα από γραφήματα, στοιχεία και αριθμούς την τραγική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, δημοσιεύουν σήμερα οι Financial Times.

Το βίντεο παραθέτει τα δραματικά στοιχεία της ανεργίας στην Ελλάδα, την εφιαλτική κατάσταση με τα κόκκινα δάνεια αλλά και το τραγικό επίπεδο στο χώρο των ακινήτων.

Οι FT στο άρθρο που συνοδεύει το βίντεο αναφέρουν ότι «Το τέλος του προγράμματος δεν σημαίνει και το τέλος των δεσμεύσεων της Ελλάδας στους διεθνείς πιστωτές», αναφέρουν οι FT. Μία από τις πιο σημαντικές είναι ότι η χώρα, σε αντάλλαγμα για τη συμφωνία στο χρέος του περασμένου Ιουνίου, θα πρέπει να διατηρεί πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022.

Αποτυχία σημαίνει ότι υπάρχει ο κίνδυνος να αποσυρθεί ένα μέρος της στήριξης. Το δημοσίευμα μεταφέρει επίσης δηλώσεις Έλληνα αξιωματούχου για αλλαγές στο μίγμα πολιτικής με «δημοσιονομικά συνετά» μέτρα τόνωσης της οικονομίας.

Η χώρα «είναι σε μια ευχάριστη θέση καθώς μπορούμε ταυτόχρονα να πετυχαίνουμε τον στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα και σταδιακά να αλλάξουμε το μίγμα της δημοσιονομικής πολιτικής σε μια πιο φιλική προς την ανάπτυξη κατεύθυνση», δηλώνει.

Μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι σύμφωνα με το ΔΝΤ το ΑΕΠ το 2023 θα είναι ακόμα 17% χαμηλότερα από τα επίπεδα του 2007.

Αντίθετα η Πορτογαλία και η Ισπανία έχουν αναπληρώσει τη χαμένη οικονομική παραγωγή. Οι τιμές των ακινήτων κατά μέσο όρο 42% κάτω σε σχέση με μια δεκαετία πριν.

Παράλληλα, ωστόσο, οι ξένες επενδύσεις, κυρίως και στα ακίνητα έχουν αυξηθεί κατά 34% από το 2014.

Την περίοδο 14-16 μπήκαν 850 εκ. ευρώ στις αγορές ακινήτων. Πρόκληση ωστόσο παραμένουν τα κόκκινα δάνεια, που είναι σχεδόν το μισό όλων των δανείων στη χώρα.

Το επίπεδό τους είναι οκταπλάσιο του επιπέδου τους προ κρίσης. Η ανεργία είναι υπερδιπλάσια σε σχέση με την εποχή πριν από την κρίση.

Αν και δημιουργήθηκαν 300.000 θέσεις εργασίας από τον Μάρτιο του 2015 πολλές είναι προσωρινής ή μερικής απασχόλησης, ενώ οι μισθοί είναι 22% κάτω σε σχέση με το 2009.

Το 2007 οι Έλληνες ήταν πιο εύποροι κατά 21% από τους Πορτογάλους, κατά 71% από τους Πολωνούς και σχεδόν με το ίδιο κατά κεφαλήν εισόδημα με τους Ισπανούς.

Σήμερα είναι σχεδόν 9% φτωχότεροι από Πορτογάλους και Πολωνούς, ενώ οι Ισπανοί είναι σχεδόν 40% πλουσιότεροι. Η Ελλάδα είναι πλέον η τέταρτη πιο φτωχή χώρα της ΕΕ μετά τις Βουλγαρία, Κροατία και Ρουμανία.

Πηγή: Lykavitos, Αβέρωφ

Με μεγάλη πλειοψηφία απέρριψε η Γερουσία το νομοσχέδιο που επρόκειτο να αποποινικοποιήσει τις εκτρώσεις στην Αργεντινή! Μετά από συζήτηση άνω των δεκαέξι ωρών με έντονη αντιπαράθεση των δύο πλευρών, εν τέλει οι Γερουσιαστές προέκριναν το σεβασμό στη ζωή του εμβρύου έναντι του «δικαιώματος» των γυναικών να δολοφονούν τα κυοφορούμενα στα μαιευτήρια!

Μπουένος Άιρες, 9 Αυγούστου 2018.

Με μεγάλη πλειοψηφία απέρριψε η Γερουσία το νομοσχέδιο που επρόκειτο να αποποινικοποιήσει τις εκτρώσεις στην Αργεντινή! Μετά από συζήτηση άνω των δεκαέξι ωρών με έντονη αντιπαράθεση των δύο πλευρών, εν τέλει οι Γερουσιαστές προέκριναν το σεβασμό στη ζωή του εμβρύου έναντι του «δικαιώματος» των γυναικών να δολοφονούν τα κυοφορούμενα στα μαιευτήρια!

Η άμβλωση στην Αργεντινή είναι παράνομη, εκτός από την περίπτωση που κινδυνεύει η ζωή ή η υγεία της μητέρας ή όταν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού σύμφωνα με νόμο που ισχύει από το 1921.

Το 2018, μετά από χρόνια άσκησης πίεσης, μέλη του Κογκρέσου από όλα τα κόμματα πρότειναν να συζητήσουν τη νομιμοποίηση και την παροχή δωρεάν αμβλώσεων στις δημόσιες κλινικές.

Το θέμα τέθηκε στο Κοινοβούλιο, το οποίο εξουσιοδοτήθηκε για την διευθέτηση του νόμου της αποποινικοποίησης των εκτρώσεων. Στις 14 Ιουνίου 2018 η Βουλή έδωσε προκαταρκτική έγκριση στο νόμο με 129 ψήφους υπέρ, 125 κατά και 1 αποχή. Η Γερουσία όμως την 9η Αυγούστου 2018, απέρριψε τον νόμο με 38 κατά και 31 υπέρ ψήφους. Το Κίνημα υπέρ της ζωής της Αργεντινής, αλλά και σε όλο τον κόσμο έλαβε το αποτέλεσμα ως μεγάλη νίκη.

Μέχρι το 2007 δεν υπήρχαν επιβεβαιωμένα αριθμητικά στοιχεία για τις πραγματοποιηθείσες εκτρώσεις στην Αργεντινή.  Παρά το ότι δεν επιτρέπονται, οι υγειονομικές αρχές τις εκτιμούν στις 500.000 ετησίως (40% όλων των εγκυμοσύνων). Περίπου 80.000 από τις γυναίκες αυτές -κατά κάποιες εκτιμήσεις- νοσηλεύονται λόγω επιπλοκών μετά την άμβλωση. Ένα τέτοιο περιστατικό κακοποιημένου κοριτσιού, που ήταν σε κατάσταση εγκυμοσύνης, χρησιμοποιήθηκε ως σημαία για να παρασυρθεί η κοινή γνώμη. Μία 14χρονη το 2015 κακοποιήθηκε βάναυσα από το φίλο της, έως θανάτου, επειδή έμεινε έγκυος. Ο φίλος της κατόπιν την έθαψε στην αυλή του σπιτιού του.

Οι φεμινιστικές οργανώσεις χρησιμοποίησαν αυτό το περιστατικό, καθώς και κάποια περιστατικά  γυναικών που πέθαναν μετά την έκτρωση, ως μοχλό πίεσης στην κυβέρνηση και την κοινή γνώμη για να διεκδικήσουν ιατρικώς «ασφαλείς» αμβλώσεις ως την 14η εβδομάδα, και μαζί με αυτές όλο το «προοδευτικό πακέτο» για την σεξουαλική κακοποίηση των γυναικών, τις διακρίσεις σε βάρος τους, το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του  φύλου, την αντισύλληψη, τη σεξουαλική «διαπαιδαγώγηση» στα σχολεία κλπ.

Η Διεθνής Αμνηστία προσπάθησε και αυτή να προκαλέσει ανησυχίες σχετικά με τον αριθμό των θανάτων από παράνομες αμβλώσεις, που υποτίθεται ότι λαμβάνουν χώρα στην Αργεντινή. Υπάρχει ένας καλός λόγος να αμφισβητηθεί αυτός ο αριθμός, δεδομένου ότι είναι περίπου το ήμισυ του συνόλου των ζώντων γεννήσεων στην χώρα.

Οι ΗΠΑ, η οποία είναι μια από τις χώρες με τις περισσότερες αμβλώσεις στον κόσμο, έχουν ποσοστά έκτρωσης μόνο το ένα τέταρτο των συνολικών γεννήσεων, θεωρείται λοιπόν κατασκευασμένη η στατιστική των εκτρώσεων στην Αργεντινή.

Ίσως είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι ένας από τους ιδρυτές του δικαιώματος στην άμβλωση στις Ηνωμένες Πολιτείες και πρώην πρόεδρος της NARAL («National Abortion Rights Action League»), Bernard Nathanson, παραδέχτηκε ότι απλά έφτιανε αριθμούς σχετικά με τον αριθμό των γυναικών που πεθαίνουν από παράνομες αμβλώσεις, προκειμένου να συγκεντρώσει τη συμπάθεια της κοινής γνώμης στην ατζέντα των δικαιωμάτων στην έκτρωση.

Στην Αργεντινή εξάλλου, υπάρχουν πολλές ΜΚΟ που παρέχουν στις γυναίκες «εξυπηρέτηση» για  πρόσβαση σε φάρμακα που μπορούν να διακόψουν την εγκυμοσύνη, καθώς και γιατροί που διενεργούν φανερά (και παράνομα βέβαια) αμβλώσεις. Δραστηριοποιούνται επίσης ακτιβιστές της Planned Parenthood International και της Amnesty International, οι οποίοι επιχειρούν ως νέου τύπου αποικιοκράτες να αλλοιώσουν τα ήθη και τις αξίες της κοινωνίας της χώρας αυτής.

Η Διεθνής Αμνηστία έκανε μια ολοσέλιδη διαφήμιση στην εφημερίδα «The New York Times» για την υποστήριξη της αλλαγής της νομοθεσίας, δηλώνοντας με νόημα ότι «ο κόσμος παρακολουθεί». Επίσης άφησε να εννοηθεί πως η απόφαση ήταν δάκτυλος της καθολικής εκκλησίας, κάτι το οποίο δεν ήταν αληθινό, διότι πάρα τις αντιδράσεις των καθολικών πριν από οκτώ χρόνια η Αργεντινή νομιμοποίησε το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Η κοινωνία της Αργεντινής όμως είναι μιά παραδοσιακή κοινωνία. Σέβεται την οικογένεια, τη ζωή και είναι σε μεγάλο βαθμό θρησκευόμενη. Ο πάπας Φραγκίσκος κατάγεται από εκεί, και δεν δίστασε να παρομοιάσει προ ημερών, τις εκτρώσεις με την ευγονική των Ναζί.

Οι άρρενες γερουσιαστές ψήφισαν κατά πλειοψηφία υπέρ της ζωής, από τις γυναίκες δε γερουσιαστές, ψήφισαν οι μισές υπέρ (14) και οι άλλες μισές (14) κατά της ζωής του εμβρύου.

Η απόφαση αυτή έτυχε θερμής υποδοχής ανά την υφήλιο καθώς κερδίθηκε μιά ακόμη σκληρή μάχη με αποτέλεσμα τη σωτηρία εκατομμυρίων παιδιών που θα σκοτώνονταν εξαιτίας ασυνείδητων γονέων και ιατρών.

Παρά το ότι η εξέλιξη αυτή είναι πολύ ελπιδοφόρα δεν επιτρέπει τον εφησυχασμό. Είναι δεδομένο ότι το κίνημα υπέρ των αμβλώσεων υποστηρίζεται, δυστυχώς, από φορείς με Διεθνείς διασυνδέσεις, καθώς και από πάρα πολλά ανάλογα κινήματα της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής. Μάλιστα, δηλώνει τώρα ότι θα επανέλθει δριμύτερο από τον ερχόμενο Μάρτιο που αρχίζει η νέα νομοθετική περίοδος στη χώρα.

Αυτή η προσπάθεια νομιμοποίησης των αμβλώσεων ήταν η 5η για την Αργεντινή από το 2005 που ιδρύθηκε το συγκεκριμένο κίνημα, ενώ η οριακή πλειοψηφικά που έλαβε το Κίνημα υπέρ της ζωής στο Κοινοβούλιο αυτή τη φορά, του δίνει ελπίδες για επιτυχία την επόμενη φορά.

Χρειάζεται λοιπόν να συνεχιστεί ο αγώνας. Και να είναι αφενός πνευματικός, αλλά συνοδευόμενος από οργανωμένη διαφώτιση μέσα στην κοινωνία της Αργεντινής και σε όποια άλλη κοινωνία. Ένας αγώνας σε συνεχή βάση, προκειμένου να σωθούν οι οικογένειες και τα παιδιά τους από το σωματικό και τον πνευματικό θάνατο.

Πηγές:

https://en.wikipedia.org/wiki/Abortion_in_Argentina

http://catholicherald.co.uk/commentandblogs/2018/08/10/a-fairer-media-and-powerful-pro-life-women-how-argentina-succeeded-where-ireland-failed/#.W2-4CJxtXWM.email

http://time.com/5363764/argentina-abortion-vote-progress/?utm_source=time.com&utm_medium=email&utm_campaign=social-button-sharing

Πηγή: Αφήστε με να ζήσω!

Ρώμη, 10 Αυγούστου-RIA Novosti.Ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών και αναπληρωτής πρωθυπουργός Ματέο Salvini, διέταξε την επιστροφή στα  επίσημα ερωτηματολόγια του  Υπουργείου στον παραδοσιακό τύπο του “Πατέρα” και της  "Μητέρας" αντί αυτών που τα αντικατέστησαν πρόσφατα  “γονέας  1” και  “γονέας 2”.

© RIA Novosti / Alessandro Rota

Ρώμη, 10 Αυγούστου-RIA Novosti. Ο Ιταλός υπουργός Εσωτερικών και αναπληρωτής πρωθυπουργός Ματέο Salvini, διέταξε την επιστροφή στα  επίσημα ερωτηματολόγια του  Υπουργείου στον παραδοσιακό τύπο του “Πατέρα” και της  "Μητέρας" αντί αυτών που τα αντικατέστησαν πρόσφατα  “γονέας  1” και  “γονέας 2”.

Ο επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών είπε γι ' αυτό σε μια συνέντευξη στην ιταλική Καθολική διαδικτυακή έκδοση  La Nuova Bussola Quotidiana.

"Την περασμένη εβδομάδα μου ανέφεραν ότι στα ερωτηματολόγια που διατίθενται στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εσωτερικών, τα  οποία πρέπει να ολοκληρωθούν  για να αποκτήσουν  μια ηλεκτρονική ταυτότητα, υπήρχε το " γονέας 1 "και" γονέας 2 ". Εγώ αμέσως  έδωσα εντολή να επαναφέρουν  τους ορισμούς της "Μητέρας" και του  "Πατέρα". Αυτό είναι ένα μικρό βήμα, ένα μικρό μήνυμα, αλλά θα κάνω τα πάντα στη δύναμη του Υπουργού Εσωτερικών και αυτό που προβλέπεται από το Σύνταγμα "-είπε ο Salvini.

Ο Υπουργός τόνισε ότι θα χρησιμοποιήσει όλες τις εξουσίες του για την προστασία της "φυσικής οικογένειας που βασίζεται στην Ένωση μεταξύ άνδρα και γυναίκας".

Οι ορισμοί «γονέας 1» και «γονέας 2» εμφανίστηκαν στα Ιταλικά επίσημα έγγραφα αφότου καταχωρίθηκαν τα παιδιά των ομοφυλοφιλικών ζευγαριών στα  Απέννινα.

Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, η  δήμαρχος του Τορίνο, Κιάρα Appendino, ενέγραψε  επίσημα ένα παιδί του οποίου οι γονείς ήταν  δύο μητέρες σύμφωνα με τα  έγγραφα. Η υπόθεση αυτή ήταν η πρώτη στην ιστορία της Ιταλίας, στο παρελθόν οι τοπικές αρχές κατέγραφαν  τα υιοθετημένα  ή βιολογικά παιδιά των ομοφυλόφιλων ζευγαριών μόνο με απόφαση του Δικαστηρίου.

Επιπλέον, στην δημοτική υπηρεσία του Τορίνο, ταυτόχρονα, καταγράφηκαν στον πληθυσμό άλλα τρία παιδιά που γεννήθηκαν στο εξωτερικό. Ήταν δύο δίδυμα, των οποίων οι γονείς ήταν δύο άντρες, και ένα παιδί που εμφανίστηκε σε ένα ζευγάρι λεσβιών.

Τον Ιούλιο του 2014, το δικαστήριο ανηλίκων της Ρώμης για πρώτη φορά στην ιστορία της Ιταλίας επέτρεψε σε έναν από τους συζύγους στο γάμο δύο λεσβιών να υιοθετήσουν τη βιολογική κόρη του άλλου εταίρου. Έγραψαν το γάμο τους έξω από τη χώρα και πήραν  μαζί τους το  κορίτσι πέντε ετών.

Στην Ιταλία, σε αντίθεση με πολλές χώρες της ΕΕ, οι γάμοι του ιδίου φύλου δεν επιτρέπονται από το νόμο. Τον Ιούλιο του 2015, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποφάνθηκε ότι οι Ιταλικές αρχές πρέπει να αναγνωρίζουν τους γάμους μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φύλου. Το έγγραφο σημειώνει ότι η αστική Ένωση θα ήταν ο «καταλληλότερος» τρόπος να αναγνωριστεί η σχέση των ομοφυλοφιλικών ζευγαριών. Τον Ιανουάριο του 2017, το ιταλικό Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο αναγνώρισε πρώτα τη νομιμότητα του γάμου του ιδίου φύλου, που συνήφθη επισήμως από τους Ιταλούς στο εξωτερικό.

Πηγή: ria.ru, Το Κουτσαβάκι, Ακτίνες

Ερευνητές εντόπισαν ένα ακόμη σοβαρό κενό ασφαλείας στους επεξεργαστές της Intel, το οποίο θα μπορούσαν να εκμεταλλευθούν χάκερ για να υποκλέψουν ευαίσθητες πληροφορίες. Το νέο κενό με την ονομασία Foreshadow είναι το τρίτο μετά τα Spectre και Meltdown, που είχαν ανακαλυφθεί φέτος τον Ιανουάριο.

Η Intel κυκλοφόρησε ήδη ένα «μπάλωμα» που περιορίζει το πρόβλημα, το οποίο αφορά «τσιπάκια» κατασκευασμένα μετά το 2015, σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερς.

Η αμερικανική εταιρεία πάντως καθησύχασε, ανακοινώνοντας αφενός ότι δεν γνωρίζει αναφορές για πραγματική κυβερνο-παραβίαση στους επεξεργαστές της και αφετέρου ότι τα μελλοντικά τσιπ της θα είναι έτσι κατασκευασμένα, ώστε να μην είναι ευάλωτα στο Foreshadow.

Η ανακάλυψη του νέου κενού ασφαλείας έγινε από ομάδα συνεργαζόμενων ερευνητών από το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβέν στο Βέλγιο, το Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας στην Αυστραλία και του Μίσιγκαν στις ΗΠΑ.

Αφότου οι ερευνητές ανίχνευσαν το Foreshadow και ενημέρωσαν εμπιστευτικά την Intel, η εταιρεία ανακάλυψε μόνη της άλλα δύο κενά ασφαλείας, σχετικά μικρότερης σημασίας.

Αυτή τη φορά, το πρόβλημα έγινε γνωστό δημοσίως, αφότου η Intel είχε μάθει για το Foreshadow και είχε στο μεταξύ χρόνο να δημιουργήσει μία ενημέρωση ασφαλείας για την προσωρινή -έστω και μερική- αντιμετώπιση του κενού, εωσότου δώσει την οριστική λύση με τη νέα γενιά υπολογιστών της που βρίσκεται υπό ανάπτυξη.

Αυτό είχε επιτρέψει στις μεγάλες εταιρείες που προσφέρουν υπηρεσίες στο υπολογιστικό «νέφος» (Amazon, Microsoft, Google κ.α.) να εφαρμόσουν έγκαιρα το «μπάλωμα» στους υπολογιστές-εξυπηρετητές τους (servers). Δεν απέτρεψε όμως την πτώση της μετοχής της Intel στο αμερικανικό χρηματιστήριο, μόλις έγινε γνωστό -έστω και ετεροχρονισμένα- το νέο πρόβλημα με το Foreshadow.

Από την άλλη, η ανταγωνίστρια εταιρεία κατασκευής επεξεργαστών AMD ανακοίνωσε ότι τα δικά της προϊόντα δεν επηρεάζονται από το νέο κενό ασφαλείας. Οι ειδικοί κυβερνοασφάλειας επανέλαβαν την τυπική συμβουλή ότι οι μεμονωμένοι χρήστες πρέπει να «κατεβάζουν» και να εγκαθιστούν στους υπολογιστές τους όποιες ενημερώσεις ασφαλείας είναι διαθέσιμες για το λειτουργικό σύστημά τους.

Πηγή: defence-point.gr

Η ένταση σιγοέβραζε επί μήνες μεταξύ της Ουάσινγκτον και της Άγκυρας για τη συνεχιζόμενη φυλάκιση του Αμερικανού ποιμένα στην Τουρκία, σχετικά με την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 εναντίον του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Τις τελευταίες εβδομάδες, η ένταση κορυφώθηκε, προκαλώντας αμερικανικές κυρώσεις και δασμούς που έριξαν την οικονομία της Τουρκίας σε κρίση. Ενώ οι επιπτώσεις έγιναν γνωστές σε όλο τον κόσμο, εγείρονται πέντε ερωτήματα σχετικά με την κρίση και τις πιθανές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία.

Πώς φτάσαμε ως εδώ;

Ο Πρόεδρος Donald Trump ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι θα διπλασιάσει τους δασμούς των Η.Π.Α. στον τουρκικό χάλυβα και το αλουμίνιο, ανησυχώντας τις διεθνείς αγορές και τροφοδοτώντας το φόβο μιας πιθανής κατάρρευσης της τουρκικής λίρας. Ωστόσο, η οικονομική κρίση της Τουρκίας σωβεί εδώ και καιρό. Για το μεγαλύτερο μέρος της θητείας του, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει επωφεληθεί από τα αξιοζήλευτα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης, τα οποία τροφοδοτούνται από ξένες επενδύσεις και από την οικοδομική έκρηξη. Αλλά η άνοδος των παγκόσμιων επιτοκίων, σε συνδυασμό με το ψύχος του επενδυτικού ενδιαφέροντος σε αναδυόμενες αγορές όπως η Τουρκία, απειλούν να σταματήσουν τις καλές εποχές. Ένα μεγάλο μέρος του χρέους της Τουρκίας είναι σε αμερικανικά δολάρια, καθιστώντας ακόμη πιο δαπανηρή την πληρωμή με μια αποδυναμωμένη τουρκική λίρα. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους διεθνείς επενδυτές, σύμφωνα με τον Aaron Stein, ανώτερο σύμβουλο στο Ατλαντικό Συμβούλιο, ήταν η απόφαση του Ερντογάν να διορίσει τον γαμπρό του ως υπουργό Οικονομικών. Το αδιαμφισβήτητο μήνυμα, σύμφωνα με τον Stein, ήταν ότι "δεν θα αυξήσουμε τα επιτόκια για να αποτρέψουμε μια κατάρρευση του νομίσματος".

Πώς απάντησε η παγκόσμια οικονομία;

Οι δασμοί των ΗΠΑ και η απότομη πτώση της τουρκικής λίρας έχουν τρομάξει τους επενδυτές σε αναδυόμενες αγορές σε όλο τον κόσμο, όπως στην Αργεντινή και την Νότια Αφρική, οι οποίες είναι επίσης πιθανό να δουν το κόστος δανεισμού τους να αυξάνεται. Η ινδική ρούπια έφτασε σε ιστορικό χαμηλό έναντι του δολαρίου και άλλες χώρες ανησυχούν για τα δικά τους νομίσματα. "Δράσεις που αυξάνουν αυτές τις εντάσεις κινδυνεύουν να μεταδώσουν τις σημερινές οικονομικές προκλήσεις σε άλλες αναδυόμενες αγορές, σε ευρωπαϊκές τράπεζες και, τελικά, στην αμερικανική οικονομία", δήλωσε ο Myron Brilliant, εκτελεστικός αντιπρόεδρος και επικεφαλής διεθνών υποθέσεων για το Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, σε μια δήλωση του την Τρίτη. "Επί μήνες, το Εμπορικό Επιμελητήριο των Η.Π.Α. προειδοποιούσε ότι η αποξένωση των συμμάχων μας σε έναν εμπορικό πόλεμο tit-for-tat θα βλάψει την οικονομία των Η.Π.Α. και θα υπονομεύσει την αμερικανική παγκόσμια ηγεσία", δήλωσε. Ωστόσο, η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Heather Nauert, ανέφερε ότι η ευθύνη βαραίνει την Τουρκία. "Οι οικονομικές δυσκολίες δεν ξεκίνησαν όταν θεσπίσαμε αυτές τις κυρώσεις", δήλωσε σε δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου την Τρίτη. Ο Eswar Prasad, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο Cornell, δήλωσε ότι η τουρκική κρίση μπορεί να ενθαρρύνει τους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ που δεν βλέπουν πλέον τις Ηνωμένες Πολιτείες ως αξιόπιστο και αξιόπιστο εταίρο σε θέματα εμπορίου, να στραφούν προς άλλες χώρες, όπως η Κίνα και η Ρωσία για να προστατευθούν από τις οικονομικές πιέσεις των ΗΠΑ.

Τι διακυβεύεται για την Ουάσινγκτον;

Κάποιοι αναλυτές πιστεύουν ότι η επιθετική προσέγγιση του Τράμπ απέναντι στην Τουρκία, σύμμαχο του ΝΑΤΟ, θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ. Η αεροπορική βάση του Incirlik στη νότια Τουρκία αποτελεί τη βάση της εκστρατείας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εναντίον του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και τη Συρία και φιλοξενεί επίσης ένα απόθεμα των πυρηνικών βομβών B61 των ΗΠΑ, ένα πυρηνικό αποτρεπτικό όπλο για την Ευρώπη. Ο στρατός της Τουρκίας και ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA) που υποστηρίζεται από την Τουρκία, συμμετέχουν επίσης σε επιχειρήσεις στη βορειοδυτική Συρία κοντά στην επαρχία Idlib. Το Πεντάγωνο ανακοίνωσε πρόσφατα ότι οι Η.Π.Α. και η Τουρκία θα αρχίσουν σύντομα να πραγματοποιούν κοινές περιπολίες στη βόρεια Συρία κοντά στην πόλη του Manbij. Οι τελευταίες εντάσεις θα μπορούσαν να θέσουν υπό αμφισβήτηση ορισμένες από αυτές τις επιχειρήσεις. Πέρα από τη Συρία, η γεωγραφική θέση της Τουρκίας στη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ παρέχει στη συμμαχία μοναδικό μοχλό πίεσης της Ρωσίας. "Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ουάσιγκτον είναι ότι η γεωγραφική θέση της Τουρκίας είναι ανεκτίμητη", δήλωσε ο Loren Thompson, αναλυτής του Ινστιτούτου του Lexington. Η απόφαση του Trump να αναστείλει την παράδοση 100 μαχητικών αεροσκαφών F-35 στην Τουρκία είναι ένα ακόμα χτύπημα στην Άγκυρα, αλλά θα μπορούσε επίσης να περιπλέξει τα θέματα στην περιοχή για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ποια είναι η στρατηγική της Τουρκίας;

Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία έχει πλησιάσει περισσότερο το Ιράν και τη Ρωσία, δύο από τους στρατηγικούς αντιπάλους των Ηνωμένων Πολιτειών. Έχει συνεργαστεί και με τις δύο χώρες στη στρατηγική της για τη Συρία και κινήθηκε για την απόκτηση του συστήματος πυραυλικής άμυνας S-400 από τη Μόσχα. Ο Πρόεδρος Ερντογάν προειδοποίησε σε άρθρο του στους New York Times, που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή, ότι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες της Τουρκίας, η Τουρκία ίσως πρέπει να "αρχίσει να αναζητά νέους φίλους και συμμάχους." Ορισμένοι παρατηρητές το θεώρησαν ως μπλόφα, σε μία προσπάθεια να στραφεί η μία μεγάλη δύναμη εναντίον της άλλης. Όμως άλλοι πιστεύουν ότι ήταν αναπόφευκτο η Άγκυρα να συγκρουστεί με τη Δύση. Ο Aykan Erdemir, πρώην μέλος του τουρκικού κοινοβουλίου και τώρα μέλος του Ιδρύματος για την Προάσπιση των Δημοκρατιών, δήλωσε ότι η διαμάχη ξεκίνησε βάθυνε μετά τη φυλάκιση του Αμερικανού ποιμένα. "Ο Ερντογάν έχει στρέψει την Τουρκία μακριά από την ατλαντική συμμαχία και προς το Ιράν εδώ και λίγο καιρό και ήταν απλώς θέμα χρόνου η Τουρκία να βρεθεί σε κρίση με τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ", δήλωσε. Ο Erdemir υποστήριξε ότι η αυξανόμενη αποξένωση του Ερντογάν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν συνέπεια της «αυξανόμενης εδραίωσης της εξουσίας του στην Τουρκία». Ωστόσο, ο Stein του Ατλαντικού Συμβουλίου, δήλωσε ότι για την Τουρκία διακυβεύονται πολλά για να εγκαταλείψει τη θέση της στο ΝΑΤΟ. "Η Τουρκία δεν θέλει να εγκαταλείψει τη συμμαχία", είπε.

Μπορούν Τράμπ και Ερντογάν να επανορθώσουν;

Η κρίση φέρνει αντιμέτωπους δύο πολιτικούς ηγέτες με υπερμεγέθης εγωισμό και τάση κλιμάκωσης, ακόμη και σχετικά μικρών εχθροπραξιών. Ο Τράμπ επεδίωξε να εκμεταλλευτεί τις οικονομικές δυσκολίες της Τουρκίας, για να εξασφαλίσει την απελευθέρωση του ευαγγελιστή ποιμένα, Andrew Craig Brunson, ο οποίος κατηγορείται ότι βοήθησε τους αντιπάλους του Ερντογάν στην απόπειρα πραξικοπήματος του 2016. Ο Λευκός Οίκος ισχυρίζεται ότι ο Μπράνσον είναι θύμα μιας εκστρατείας πολιτικών επιθέσεων κατα "δικαίων και άδικων". Ο Trump φερόταν να έχει επιτύχει μία συμφωνία τον περασμένο μήνα με τον Ερντογάν για την απελευθέρωση του Brunson, ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση από το Ισραήλ μιας Τουρκάλας που κατηγορείται ότι παρέχει κεφάλαια στη Χαμάς. Η γυναίκα αυτή, ονόματι Ebru Ozakan, απελευθερώθηκε στις 16 Ιουλίου. Όμως ο Brunson παρέμεινε σε κατ 'οίκον περιορισμό. Στις 8 Αυγούστου, οι συνομιλίες μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας στην Ουάσινγκτον διεκόπησαν, αφότου η τουρκική αντιπροσωπεία ζήτησε την εξαίρεση μιας τουρκικής τράπεζας που συμπεριλαμβάνονταν στις κυρώσεις. Δύο μέρες αργότερα, ο Trump tweeταρε ότι θα διπλασιάσει τους δασμούς σε χάλυβα και αλουμινίο, προβλέποντας ότι η τουρκική λίρα θα διολισθήσει "γρήγορα προς τα κάτω, έναντι του πολύ ισχυρού δολαρίου μας!" Αμερικανοί και Τούρκοι αξιωματούχοι συνέχισαν να συναντώνται, προσπαθώντας να τερματίσουν την κρίση. Όμως, η Nauert, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι δεν υπήρχαν νέα για τον Brunson από την Τρίτη. "Πρόοδος θα είναι να δούμε τον [Πάστορα] Μπράνσον σε αεροπλάνο, που θα επιστρέφει στις Ηνωμένες Πολιτείες", είπε. "Ελπίζουμε αυτό να γίνει πολύ σύντομα. Από καιρό έχουμε πει ότι έχει ήδη καθυστερήσει πολύ."

Πηγή: Foreign Policy, Μαύρο κουτί, Ινφογνώμων Πολιτικά

Η βλάσφημη αναφορά του ανίερου κορανίου την Υπεραγία Θεοτόκο, λυπεί κάθε Χριστιανό. Επειδή «Ου μεν το γε της αληθείας φρόνημα δει σιωπάν, αλλά μάλιστα τούτο και μεγαληγορείν πρέπει», όπως αναφέρει o Άγιος Αθανάσιος, ας πούμε έστω και αυτά τα λίγα λόγια ως αντίδωρο προς την Παναγία μας. Στις μέρες μας δυστυχώς η δαιμωνιώδης πλάνη του ανίερου κορανίου κουβαλά την αρειανική μάνητα και μάλιστα στην χειρίστη της μορφή. Ιδού τι λέει για τον Χριστό το και την Παναγία μας το ανίερο κοράνι, κεφ. Ε, στιχ. 75 «Βλασφημούν όποιοι λένε ότι ‘’Ο Θεός είναι ο Χριστός ο γιός της Μαριάμ’’ ». «Τις επί τοιαύτας βλασφημίας ουκ εξίσταται;» ερωτά ο Άγιος Αθανάσιος.

ΒΛΑΣΦΗΜΕΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΑΝΙΕΡΟΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ

Του Β. Χαραλάμπους, Θεολόγου

Η βλάσφημη αναφορά του ανίερου κορανίου στην Υπεραγία Θεοτόκο, λυπεί κάθε Χριστιανό. Επειδή «ου μεν το γε της αληθείας φρόνημα δει σιωπάν, αλλά μάλιστα τούτο και μεγαληγορείν πρέπει», όπως αναφέρει ο Άγιος Αθανάσιος, ας πούμε έστω και αυτά τα λίγα λόγια ως αντίδωρο προς την Παναγία μας.

Στις μέρες μας δυστυχώς η δαιμωνιώδης πλάνη του ανίερου κορανίου κουβαλά την αρειανική μάνητα και μάλιστα στην χειρίστη της μορφή. Ιδού τι λέει για τον Χριστό και την Παναγία μας το ανίερο κοράνι, κεφ. Ε, στιχ. 75:

«Βλασφημούν όποιοι λένε ότι "Ο Θεός είναι ο Χριστός ο γιός της Μαριάμ".»

«Τις επί τοιαύτας βλασφημίας ουκ εξίσταται;» ερωτά ο Άγιος Αθανάσιος.

Ως Νέα Ιερουσαλήμ, Κεχαριτωμένη, Αγνή Παρθένος, αναφέρεται η Θεοτόκος στην Πασχάλιο Ακολουθία. Εις δε την Ακολουθία της Κυριακής του Θωμά, το ποίημα του Ιωσήφ Μοναχού εξαίρει την Θεοτόκον ως εξής:

«Σε την φαεινήν λαμπάδα και Μητέρα του Θεού.»

Εις την Εσπερινή Ακολουθία της εορτής της Συνάξεως της Θεοτόκου ψάλλομε:

«Ο τεχθείς εκ Παρθένου Θεός, ελέησον ημάς.»

Το βλάσφημο κοράνι, κεφ. Δ, στιχ. 171 γράφει:

«Ο Χριστός Ιησούς, ο γυιός της Μαριάμ, δεν είναι περισσότερο από Απόστολος του Θεού.»

«Τις επί τοιαύτας βλασφημίας ουκ εξίσταται;» ερωτά ο Άγιος Αθανάσιος.

Εις την Κυριακή των Μυροφόρων, σε ποίημα του Ανδρέου Κρήτης, ψάλλομε:

«Την υπερφυώς σαρκί, συλλαβούσαν εν γαστρί, τον εκ Πατρός αχρόνως προεκλάμψαντα Λόγον, εν ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνομεν πιστοί.»

Εις την Εσπερινή Ακολουθία της εορτής της Συνάξεως της Θεοτόκου ψάλλομε:

«Ο σαρκωθείς εκ Πνεύματος Αγίου, και εκ της αειπαρθένου Μαρίας ενανθρωπίσας.»

Το ανίερο κοράνι, κεφ. Ε, στιχ. 75 γράφει:

«Βλασφημούν όποιοι λένε ότι "Ο Θεός είναι ο Χριστός ο γιός της Μαριάμ".»

«Τις επί τοιαύτας βλασφημίας ουκ εξίσταται;» ερωτά ο Άγιος Αθανάσιος.

Την Κυριακή του τυφλού σε ποίημα Ιωσήφ Θεσσαλονίκης ψάλλομε:

«ως τεκούσαν ασπόρως τον εαυτής ποιητήν· διο σε, Θεοτόκε μεγαλύνομεν.»

Εις τον Πασχάλιον κανόνα ψάλομε:

«Θεόν ον εκύησας σαρκί.»

Εις την Εσπερινή Ακολουθία της εορτής της Συνάξεως της Θεοτόκου ψάλλομε:

«Ο τεχθείς εκ Παρθένου Θεός, ελέησον ημάς.»

Άλλη πάλι πλάνη στο κοράνι (κεφ. ΙΘ, στιχ. 88-92) αναφέρει:

«Και είπαν "Ο Φιλάνθρωπος (Θεός) επήρε (γέννησε) ένα γιο! Πραγματικά προσφέρατε κάτι το τερατώδες! Λίγο έλειψε κι οι ουρανοί ήταν έτοιμοι να εκραγούν, η γη να χωριστεί στα δύο και τα βουνά να πέσουν κάτω σε ερείπια. Κι αυτό γιατί είχαν επικαλεστεί ένα γιο για τον Φιλάνθρωπο (Θεό). Και δεν μπορεί να διευκρινιστεί πως η (μεγαλειότητα) του Φιλάνθρωπου (Θεού) ήταν δυνατό να πάρει (να γεννήσει) ένα γιο!" »

«Τις επί τοιαύτας βλασφημίας ουκ εξίσταται;» ερωτά ο Άγιος Αθανάσιος.

Εις την Εορτήν της Ζωοδόχου Πηγής στα Προσόμοια του Εσπερινού ψάλλομε:

«Ξένα και παράδοξα των ουρανών ο Δεσπότης επί σοι τετέλεκεν κατ’ αρχάς, Πανάμωμε.»

Εις την Εσπερινή Ακολουθία της εορτής της Συνάξεως της Θεοτόκου, εις τα Στιχηρά Ιδιόμελα το ποίημα Ιωάννου Μοναχού αναφέρει:

«Παράδοξον Μυστήριον, οικονομείται σήμερον. Καινοτομούνται φύσεις, και Θεός άνθρωπος γίνεται.»

Λύπη μεγάλη αισθάνεται ο Ορθόδοξος Χριστιανός γι’ αυτό που γράφει το κοράνι (κεφ. Ε, στιχ. 119):

«Και πρόσεξε, όταν ο Θεός είπε: Ω! Ιησού, γιέ της Μαριάμ! Μήπως είπες στους ανθρώπους: "Λατρεύετε εμένα και την μητέρα μου σαν Θεούς", μειώνοντας έτσι το Θεό;»

«Τις επί τοιαύτας βλασφημίας ουκ εξίσταται;» ερωτά ο Άγιος Αθανάσιος.

Λέγει χαρακτηριστικά ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας (Κατά Αρειανών Α΄):

«Ει δε αγνοούντες ούτω χειμάζονται και τοιαύτα βαττολογούσι, μαθέτωσαν από των Γραφών, ότι και ο τας αιρέσεις επινοήσας διάβολος δια την ιδίαν της κακίας δυσωδίαν κιχράται τας λέξεις των Γραφών, ίνα αυτάς έχων επικάλυμμα, τον ίδιον ιόν επισπείρας, απατήση τους ακεραίους.»

Αντίδωρο στην Παναγία μας ας είναι η απόσυρση της συνέντευξης που μας λύπησε, που είναι αναρτημένη σε ιστοσελίδα Ιεράς Μητροπόλεως στην Κύπρο, στην οποία υποδεικνύεται η μελέτη και από τους Έλληνες της Κύπρου του ανίερου κορανίου, με την καταληκτική παρατήρηση-υπόδειξη:

«Πολύ σπουδαία πράγματα αυτά αλλά δεν τα ξέρουν…»

Κάποιοι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας δώρισαν και δωρίζουν ανίερα κοράνια. Aς πάψουν το ατόπημα τούτο, ως αντίδωρο στην Παναγία μας.

Οι Ιεράρχες που το ανίερο και βλάσφημο κοράνι, ιερό το καλούν, ας πάψουν να το καλούν τοιουτοτρόπως, και τούτη η ενέργειά τους ας λογισθεί ως αντίδωρο στην Παναγία μας.

* Τα εντός εισαγωγικών κορανικά εδάφια είναι παρμένα από το κοράνι των εκδόσεων Λάτση.

Πηγή: Ακτίνες

Χωρίς να έχουν επουλωθεί ακόμη οι πληγές της περσινής μεγάλης φωτιάς στην περιοχή του Καλάμου Αττικής, η Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού, για μία ακόμη χρονιά, επλήγη βαρέως και δοκιμάστηκε δεινώς από την φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου.

Κηφισιά, 14η Αυγούστου 2018

Χωρίς να έχουν επουλωθεί ακόμη οι πληγές της περσινής μεγάλης φωτιάς στην περιοχή του Καλάμου Αττικής, η Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού, για μία ακόμη χρονιά, επλήγη βαρέως και δοκιμάστηκε δεινώς από την φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου.

με επίκεντρο τις περιοχές Μάτι, Νέο Βουτζά, Προβάλινθος, Ζούγκλα και Αμπελούπολη Αγίας Μαρίνας, που ανήκουν στην δικαιοδοσία της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Μία ανείπωτη τραγωδία, μία βιβλική και οικολογική καταστροφή συντελέστηκε στις περιοχές αυτές.

Από την μανία της πύρινης λαίλαπας δεν διέφυγαν το Λύρειο Παιδικό Ίδρυμα ούτε η Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο Μάτι Αττικής. Καταστράφηκε ολοσχερώς το κτήριο φιλοξενίας 20 ηλικιωμένων απόρων γυναικών. Κάηκαν δύο σπίτια φιλοξενίας παιδιών του Ιδρύματος, αποθήκες και βοηθητικοί χώροι και όλα τα οχήματα του Ιδρύματος. Το κτήριο του κέντρου γραφείων του Ιδρύματος και της Ιεράς Μονής με όλο το εξοπλισμό τους καθώς και όλο το αρχείο. Ελαιώνας 1500 δέντρων και δύο αμπελώνες καθώς και ο περιβάλλον χώρος του Ιδρύματος και της Ιεράς Μονής. Ολόκληρη η Δομή του Λυρείου και οι μοναχές φιλοξενούνται, μετά από ευγενική χορηγία του ιδιοκτήτη, στο ξενοδοχείο MARATHON Νέας Μάκρης. Τα παιδιά φιλοξενούνται σε κατασκηνώσεις, μέχρι την εγκατάστασή τους στο Ζάνειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας Εκάλης, κατόπιν συνεργασίας του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος και του Σεβ. Μητροπολίτη μας.

Κανένας Ιερός Ναός ή Παρεκκλήσιο δεν υπέστησαν ζημιά, παρά το γεγονός ότι ο περιβάλλον χώρος τους κατακάηκε.

Από την πρώτη στιγμή κινητοποιήθηκε όλος ο μηχανισμός της εθελοντικής διακονίας της Μητροπόλεως, με μέριμνα και καθοδήγηση του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Κυρίλλου. Εθελοντές διαφόρων ενοριών της Μητροπόλεως, με επίκεντρο τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μάτι Αττικής, σε συνεργασία με τους εθελοντές της ενορίας, με επικεφαλής τον Εφημέριο, βρέθηκαν κοντά στους πληγέντες ενορίτες τους.

Την επόμενη ημέρα της πυρκαγιάς επισκέφθηκε τις πληγείσες περιοχές κλιμάκιο εθελοντών και Κληρικών συνοδευόμενο από τον Σεβ. Μητροπολίτη μας και διένειμε είδη πρώτης ανάγκης, φάρμακα, νερό, τρόφιμα, κλινοσκεπάσματα, ρούχα, είδη προσωπικής φροντίδας και καθαριότητας για μια πρώτη ανακούφιση των πληγέντων.

Μετά από μία καταγραφή των ιδιοκτησιών που υπέστησαν ζημιές στην περιοχή, ο Σεβασμιώτατος με ομάδα εθελοντών επισκέφθηκε, την Πέμπτη 26 Ιουλίου 2018, τις κατασκηνώσεις στο Μάτι, όπου φιλοξενούνται 200 πυρόπληκτες οικογένειες, που έχασαν την πρώτη τους κατοικία. Είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει μαζί τους και να ενημερωθεί για τις γενικότερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν μέχρι σήμερα. Διένειμε, επίσης, μία πρώτη οικονομική ενίσχυση στις οικογένειες που συνάντησε ύψους 10.000,00€. Ακόμη, τους παραδόθηκαν είδη ρουχισμού ύψους 3.000,00€. Τους νοσηλευομένους με εγκαύματα ασθενείς στα Νοσοκομεία Κ.Α.Τ. και Σισμανόγλειο επισκέφθηκε κλιμάκιο Κληρικών και λαϊκών συνεργατών της ποιμαντικής διακονίας ασθενών της Μητροπόλεώς μας, τους ευχήθηκε ταχεία ανάρρωση, τους ενίσχυσε πνευματικά και τους χορήγησε βοήθημα για την κάλυψη των αναγκών τους συνολικού ύψους 5.000,00€.

Όλα τα μέχρι σήμερα προσφερθέντα είδη (είδη ρουχισμού, τρόφιμα, νερά, φάρμακα, είδη καθαριότητας κ.ά.) στην Μητρόπολή μας, από Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος, του Εξωτερικού, την Εκκλησία της Κρήτης και της Κύπρου, από εταιρείες, οργανώσεις και ιδιώτες, τα οποία ανέρχονται περίπου σε δύο τόνους, καθώς και χρηματικά βοηθήματα ύψους 25.000,00€ προωθήθηκαν στο κέντρο διανομής βοήθειας προς τους πυροπλήκτους, που στεγάζεται στην ενορία της Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Μάτι Αττικής. Επίσης, έχει δρομολογηθεί και βρίσκεται στο τελικό στάδιο η συνεργασία της Μητροπόλεώς μας με επιχειρηματικούς Ομίλους για την πλήρη αποκατάσταση 20 οικογενειών χαμηλού εισοδήματος, που έχασαν την πρώτη κατοικία τους.

Η μεγάλη ανθρωπιστική βοήθεια και προσφορά που συνεχίζει να καταφθάνει στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο της Μητροπόλεώς μας για τους πυροπαθείς αδελφούς μας στο Μάτι αποδεικνύει την ευαισθησία, το ενδιαφέρον και την αλληλεγγύη που δείχνουν οι συνάνθρωποί μας για αυτούς που έχουν ανάγκη.

Η Μητρόπολή μας επιθυμεί να ευχαριστήσει όλους εκείνους τους επώνυμους και ανώνυμους, οι οποίοι ήρθαν αρωγοί από την πρώτη στιγμή στην μεγάλη προσπάθειά μας για την ανακούφιση των πυροπαθών αδελφών μας, η οποία συνεχίζεται και θα συνεχιστεί μέχρι την επανεγκατάσταση όλων των πυροπλήκτων στα σπίτια τους.

Εν όψει δε, της μεγάλης Θεομητορικής εορτής, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κατά την οποία πανηγυρίζει και η πληγείσα περιοχή στο Μάτι, ευχόμαστε η Κυρία Θεοτόκος να περισκέπει και να φρουρεί την Πατρίδα μας, και να αποτελέσει παραμυθία και στήριγμα στους εμπερίστατους πυρόπληκτους αδελφούς μας, επουλώνοντας τις πληγές που άφησε η φονική λαίλαπα της πυρκαϊάς.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Πηγή: Θρησκευτικά

Είναι πιο αξιολύπητοι οι αμαρτωλοί που δεν αξιώνονται να υποβληθούν σε τέτοιες πρόσκαιρες δοκιμασίες. Εκείνοι όμως που είναι πραγματικά ταλαίπωροι και αξιολύπητοι είναι αυτοί που, ενώ είναι στιγματισμένοι από κάθε είδους αμαρτία, όχι μόνο δεν αφήνουν να φανεί κανένα σημάδι που θα αποκάλυπτε την κατοχή τους από τον διάβολο, αλλά και δεν υποφέρουν από καμιά δοκιμασία άξια των πράξεών τους. Αυτό συμβαίνει γιατί εκείνοι είναι ανάξιοι για να δεχθούν αυτό το ταχύτατο και αποτελεσματικό φάρμακο,

Ο ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ. ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΣΕΡΗΝΟ.

Είναι πιο αξιολύπητοι οι αμαρτωλοί που δεν αξιώνονται να υποβληθούν σε τέτοιες πρόσκαιρες δοκιμασίες.

Εκείνοι όμως που είναι πραγματικά ταλαίπωροι και αξιολύπητοι είναι αυτοί που, ενώ είναι στιγματισμένοι από κάθε είδους αμαρτία, όχι μόνο δεν αφήνουν να φανεί κανένα σημάδι που θα αποκάλυπτε την κατοχή τους από τον διάβολο, αλλά και δεν υποφέρουν από καμιά δοκιμασία άξια των πράξεών τους. Αυτό συμβαίνει γιατί εκείνοι είναι ανάξιοι για να δεχθούν αυτό το ταχύτατο και αποτελεσματικό φάρμακο, που προσφέρεται σ’ αυτή τη ζωή. Αυτοί, ανάλογα με «τη σκληρότητα και την αμετανοησία της καρδιάς τους», οι οποίες δεν καθαρίζονται με τις τιμωρίες της παρούσας ζωής, «μαζεύουν κατά του εαυτού τους θησαυρούς οργής, που θα εξαπολυθούν εναντίον τους κατά την ημέρα εκείνη, κατά την οποία θα ξεσπάσει η Θεία οργή και θα αποκαλυφθεί η δίκαιη κρίση του Θεού» (Ρωμ. 2, 5). Ημέρα κατά την οποία, «το σκουλήκι που θα τους κατατρώει δεν θα έχει τέλος και η φωτιά που θα τους κατακαίει δεν θα σβήσει ποτέ» (Ησ. 66, 24).

Αλλά και ο Προφήτης που προβληματίσθηκε από το γεγονός ότι οι Άγιοι δοκιμάζονται από συμφορές και θλίψεις, ενώ οι αμαρτωλοί, αντίθετα, βαδίζουν μέχρι το τέλος της ζωής τους χωρίς να δοκιμάσουν το μαστίγιο της ταπείνωσης -και μάλιστα πολλές φορές ζουν μέσα στην αφθονία όλων των αγαθών και απολαμβάνουν τιμές και δόξες- κραυγάζει με έντονο τρόπο, χωρίς να μπορεί πλέον να συγκρατήσει την απορία του: «Σε μένα όμως παραλίγο να σαλευθούν τα πόδια μου, παραλίγο τα βήματα της ζωής μου να φύγουν από το δρόμο τού Κυρίου. Γιατί καταλήφθηκα από ζήλεια κατά των παρανόμων, επειδή έβλεπα την ευημερία των αμαρτωλών ανθρώπων. Γιατί έβλεπα ότι δεν υπάρχει μεγάλη αγωνία και πολλή κακοπάθεια κατά το θάνατό τους και ότι δεν κρατάει πολύ η θλίψη που τυχόν τους μαστίζει κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Αυτοί δεν κοπιάζουν, όπως οι άλλοι άνθρωποι, και δεν ταλαιπωρούνται ούτε υποφέρουν όπως οι άλλοι» (Ψαλμ. 72, 2-5). Γι’ αυτό και αυτοί οι άνθρωποι θα τιμωρηθούν στην αιωνιότητα μαζί με τους δαίμονες. Γιατί αυτοί αποδείχθηκαν ανάξιοι να λάβουν από αυτή τη ζωή το μερίδιο και τη μεταχείριση των υιών του Θεού, αφού δεν χτυπήθηκαν από καμιά θλίψη, όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι.

Κι ο προφήτης Ιερεμίας, επίσης, ρωτάει με απορία τον Θεό σχετικά με το θέμα της καλοτυχίας των ασεβών και ταυτόχρονα ο ίδιος ομολογεί ότι δεν αμφιβάλλει καθόλου για τη δικαιοσύνη Του: «Κύριε,» λέει, «εσύ είσαι δίκαιος, πώς μπορώ να διαμαρτυρηθώ εναντίον σου;» (Ιερ. 12, 1). Δεν κρατιέται ωστόσο να μην αναζητήσει την αιτία μιας τέτοιας ανισότητας και προσθέτει: «Όμως θα σου θέσω μερικά ερωτήματα: Γιατί οι ασεβείς στη ζωή τους είναι επιτυχημένοι; Γιατί ευτυχούν όλοι εκείνοι που παραβαίνουν συνεχώς τον νόμο σου; Τους φύτεψες κι αυτοί έριξαν βαθιές ρίζες. Γέννησαν παιδιά και απέκτησαν απογόνους. Είσαι κοντά στο στόμα τους και εκπληρώνεις το αίτημά τους, είσαι όμως μακριά από τις επιθυμίες της καρδιάς τους» (Ιερ. 12, 1-2). Ο Κύριος όμως, με τα λόγια τού ίδιου Προφήτη, θρηνεί για την καταστροφή των αμαρτωλών. Φροντίζει γι’ αυτούς και τους στέλνει παιδαγωγούς, γιατρούς και δασκάλους. Τους προκαλεί, κατά κάποιο τρόπο, να θρηνήσουν μαζί Του και τους λέει: «Η Βαβυλώνα έπεσε ξαφνικά και συντρίφθηκε. Θρηνήστε την βάλτε ρητίνη σαν βάλσαμο θεραπευτικό στην πληγή της, μήπως και θεραπευθεί» (Ιερ. 28, 8). Και να, ποια είναι η απελπισμένη απάντηση των Αγγέλων, στους οποίους δόθηκε η εκτέλεση του έργου της σωτηρίας των ανθρώπων ή μάλλον η απάντηση του Προφήτη, που στάλθηκε ως μηνυτής του Θεού, αλλά και αυτή των πνευματικών ανθρώπων και διδασκάλων, οι οποίοι βλέπουν τη σκλήρυνση και την αμετανόητη καρδιά αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων: «Προσπαθήσαμε» λένε, «να δώσουμε φάρμακα στη Βαβυλώνα, αλλά δεν θεραπεύθηκε. Ας την εγκαταλείψουμε λοιπόν και ο καθένας ας επιστρέψει στη χώρα του, γιατί οι αμαρτίες της πλήθυναν τόσο πολύ, που έφθασαν μέχρι τον ουρανό, έφθασαν μέχρι τα άστρα» (Ιερ. 28, 9).

Ο Κύριος επίσης το ίδιο εννοεί, όταν απευθύνεται, με το στόμα του Προφήτη Ησαΐα, προς την Ιερουσαλήμ και της λέει: «Από τα πόδια μέχρι το κεφάλι δεν υπάρχει υγιές μέρος. Δεν υπάρχει σε ένα μέρος πληγή ανοιχτή και σε άλλο μώλωπας ή σε άλλο πληγή με φλεγμονή. Αλλά όλο το σώμα είναι μια ολόκληρη πληγή. Δεν είναι δυνατόν να βάλει κανείς πάνω σ’ αυτό ούτε κατάπλασμα, ούτε λάδι, ούτε επιδέσμους» (Ησ. 1, 6).

Πηγή: (Ἀπό τό βιβλίο, «Ὁ Ἀββᾶς Κασσιανός, Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου» τ. α΄, Ἐκδ. «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ», Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα), Άπαντα Ορθοδοξίας, Η άλλη όψη

Οπαδοί του Σατανά γιόρτασαν σε διαδήλωση στο Αρκάνσας τα αποκαλυπτήρια ενός χάλκινου αγάλματος που απεικονίζει ένα φτερωτό πλάσμα με κεφάλι τράγου ονομαζόμενο ως Baphomet.

Αναλυτικότερα, η οργάνωση του Ναού λατρείας του Σατανά διοργάνωσε τη γιορτή των αποκαλυπτηρίων έξω από το κυβερνητικό κτίριο του Άρκανσας Little Rock  για να διαμαρτυρηθούν για ένα μνημείο των Δέκα Εντολών που βρίσκεται ήδη εκεί.

Αν και το εντυπωσιακό, 2,5 μέτρα ψηλό άγαλμα, θα εκτεθεί μόνο προσωρινά, οι Σατανιστές ισχυρίστηκαν ότι θα έπρεπε να τους επιτραπεί να αφήσουν μόνιμα τη φιγούρα της φτερωτής κατσίκας εκεί, σύμφωνα με τα δικαιώματα της ελευθερίας της θρησκείας που περιγράφονται στο αμερικανικό σύνταγμα.

Ο συνιδρυτής του ναού του Σατανά και ένας από τους διοργανωτές της διαδήλωσης, Ίβι Φόρεστερ,δήλωσε ότι αν επιθυμούν να υπάρχει στην περιοχή ένα θρησκευτικό άγαλμα, τότε πρέπει να δεχθούν και την ύπαρξη αγαλμάτων των υπολοίπων θρησκειών. Διαφορετικά, να μην υπάρχει καθόλου.

Η επίδειξη του αγάλματος έφερε μια εκ νέου αντίθετη διαμαρτυρία από χριστιανούς ακτιβιστές, ενώ ως προσβλητική χαρακτήρισε τη σατανική εικόνα ένας κορυφαίος Ρεπουμπλικανός πολιτικός της πολιτείας

Ο Ναός του Σατανά είχε στείλει και επιστολή στους γερουσιαστές του Αρκάνσας για μόνιμη θέση στο Little Rock, αλλά δεν έλαβε απάντηση.

Να σημειωθεί ότι το μνημείο των Δέκα Εντολών τοποθετήθηκε για πρώτη φορά πέρυσι μετά την έγκριση ενός νομοσχεδίου του Ρεπουμπλικανικού γερουσιαστή Τζέισον Ράπερτ.

Μάλιστα, σε λιγότερο από 24 ώρες μετά την τοποθέτησή του, ένας άνθρωπος οδήγησε το αυτοκίνητό του στο μνημείο, σπάζοντας το σε κομμάτια. Αποκαταστάθηκε στις αρχές του 2018, περιφρουρούμενο από φράγματα και σκυροδέματα.

Πηγή: Associated Press, Huffington Post

Ἂν ἐρωτηθεῖ ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος στὸν δρόμο, γιὰ ποιὸ λόγο πιστεύει ὅτι γίνονται οἱ πόλεμοι σήμερα, θὰ ἀπαντήσει σίγουρα: «γιὰ τὰ συμφέροντα». Σὲ ὅλες τὶς δυτικὲς δημοκρατίες, οἱ πολῖτες ὄχι μόνο ἀκοῦν γιὰ τὸ ἐθνικὸ συμφέρον, ἀλλὰ καὶ γνωρίζουν ὅτι ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τοῦ κράτους τους αὐτὸν τὸν σκοπὸ ἔχει. Τὴν προώθηση τῶν συμφερόντων τοῦ κράτους τους μὲ τοὺς οικονομικότερους τρόπους. Ἀλλὰ τὶ εἶναι αὐτὸ τὸ ἐθνικὸ συμφέρον; Ποιός τὸ καθορίζει; Πῶς τὸ μαθαίνουν οἱ πολῖτες; Πῶς τὸ ὑπερασπίζεται ἕνα κράτος; Σὲ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα θὰ προσπαθήσει ἐντὸς συγκεκριμένων ὁρίων, νὰ ἀπαντήσει τὸ παρὸν ἄρθρο.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ἂν ἐρωτηθεῖ ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος στὸν δρόμο, γιὰ ποιὸ λόγο πιστεύει ὅτι γίνονται οἱ πόλεμοι σήμερα, θὰ ἀπαντήσει σίγουρα: «γιὰ τὰ συμφέροντα». Σὲ ὅλες τὶς δυτικὲς δημοκρατίες, οἱ πολῖτες ὄχι μόνο ἀκοῦν γιὰ τὸ ἐθνικὸ συμφέρον, ἀλλὰ καὶ γνωρίζουν ὅτι ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τοῦ κράτους τους αὐτὸν τὸν σκοπὸ ἔχει. Τὴν προώθηση τῶν συμφερόντων τοῦ κράτους τους μὲ τοὺς οικονομικότερους τρόπους. Ἀλλὰ τὶ εἶναι αὐτὸ τὸ ἐθνικὸ συμφέρον; Ποιός τὸ καθορίζει; Πῶς τὸ μαθαίνουν οἱ πολῖτες; Πῶς τὸ ὑπερασπίζεται ἕνα κράτος; Σὲ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα θὰ προσπαθήσει ἐντὸς συγκεκριμένων ὁρίων, νὰ ἀπαντήσει τὸ παρὸν ἄρθρο.

Στὴν ἀρχὴ τοῦ ἄρθρου θὰ ὁριστεῖ τὶ εἶναι τὸ ἐθνικὸ συμφέρον, στὴ συνέχεια θὰ ἀναφερθοῦν οἱ βασικὲς διακρίσεις συμφερόντων, θὰ ἐξεταστεῖ πῶς ἕνα κράτος ὑπερασπίζεται τὰ συμφέροντά του, θὰ ἀναφερθεῖ ἐν συντομίᾳ τὸ ἑλληνικὸ ἐθνικὸ συμφέρον καὶ τὸ ἄρθρο θὰ κλείσει μὲ ἕναν ἐπίλογο.

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Πρῶτος ὅλων, ὁ Θουκυδίδης καταγράφει τὴν βαρύτητα τοῦ συμφέροντος στὴν πρόκληση ἑνὸς πολέμου, στὴν ἐτυμηγορία τῶν Ἀθηναίων στὴν Ἀπέλλα τῆς Σπάρτης πρὸ τῆς ἐνάρξεως τοῦ Πελοποννησιακοῦ Πολέμου. Λένε οἱ Ἀθηναῖοι: «Ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ πράγματα ἀναγκαστήκαμε νὰ ἀναπτύξουμε τὴν ἡγεμονία μας στὸ σημεῖο ποὺ βρίσκεται σήμερα, στὴν ἀρχὴ κυρίως ἀπὸ φόβο, ἔπειτα καὶ γιὰ τὴν τιμὴ καὶ ἀργότερα καὶ γιὰ τὸ συμφέρον μας» [1].

Ἑρμηνεύοντας τὴν δήλωση τῶν Ἀθηναίων καταλαβαίνουμε, ὅτι, ἐπειδὴ οἱ πόροι ἀπὸ τὴν Δηλιακὴ Συμμαχία συνέβαλαν στὴν εὐημερία τῶν Ἀθηνῶν, οἱ Ἀθηναῖοι εἶχαν οἰκονομικὸ συμφέρον νὰ διατηροῦν τὴν συμμαχία.

Τὸ ἐθνικὸ συμφέρον εἶναι μιὰ σύνθετη ἔννοια καὶ περιλαμβάνει τὶς ἀξίες ποὺ ἕνα κράτος ἐκτιμᾶ καὶ προωθεῖ. Ἡ ἔννοια αὐτὴ περιλαμβάνει συνήθως τοὺς ἑξῆς σκοποὺς:

• Τὴν φυσικὴ ἀσφάλεια τοῦ κράτους, μὲ τὴν ἔννοια τόσο τῆς ἀσφαλείας τῶν πολιτῶν του, ὅσο καὶ τῆς ἐδαφικῆς του ἀκεραιότητας.
• Τὴν οἰκονομική του εὐημερία.
• Τὴν πολιτική του ἀνεξαρτησία καὶ τὴν ἐξασφάλιση τῆς κυριαρχία του ἐντὸς τῶν συνόρων του. [2]

Ἐπίσης τὸ ἐθνικὸ συμφέρον ἐκφράζει τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς φιλοδοξίες ποὺ ἔχει ἕνα κράτος σὲ σχέση μὲ ἄλλα κυρίαρχα κράτη μὲ τὰ ὁποῖα ἀλληλεπιδρᾶ στὸν διεθνῆ του περίγυρο. [3] Τὸ ἐθνικὸ συμφέρον εἶναι τὸ θεμέλιο ἐπάνω στὸ ὁποῖο ἀναπτύσσεται ἡ Ἐθνικὴ Στρατηγικὴ γιὰ τὴν Ἐξωτερικὴ Πολιτική.

Τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα ἑνὸς κράτους τὰ ὁρίζει ἡ πολιτική του ἡγεσία, ἡ ὁποία θεωρεῖται δεδομένο, ὅτι εἶναι ἱκανὴ νὰ ἐκτιμήσει τὸ διεθνὲς περιβάλλον προκειμένου νὰ ἐντοπίσει τόσο εὐκαιρίες γιὰ τὴν προώθηση τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων, ὅσο καὶ ἀπειλὲς κατ’ αὐτῶν.

ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ

Συνήθως τὰ συμφέροντα κατατάσσονται σὲ δύο μεγάλες κατηγορίες: τὰ ζωτικὰ καὶ τὰ δευτερεύοντα.[4] Τὰ ζωτικὰ συμφέροντα εἶναι αὐτὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐξαρτᾶται ἡ ἐπιβίωση τοῦ κράτους, δηλαδὴ ἡ ἐδαφική του ἀκεραιότητα, ἡ κυριαρχία καὶ ἡ ἀνεξαρτησία του. Αὐτὰ δὲν τίθενται ὑπὸ διαπραγμάτευση, ὅταν δὲν τίθενται σὲ κίνδυνο, ἕνα ὀρθολογικὸ κράτος δὲν διστάζει νὰ προσφύγει σὲ πόλεμο. Τὰ δευτερεύοντα δὲν ἐγκυμονοῦν κίνδυνο γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ κράτους, εἶναι πιὸ περιορισμένα καὶ λιγότερο σημαντικά. Γιὰ τὴν προώθηση ἢ τὴν ὑπεράσπισή τους, συνήθως δὲν ἀπαιτεῖται ἡ χρήση τῆς στρατιωτικῆς ἰσχύος. Πρακτικὰ ἡ προώθηση τῆς οἰκονομικῆς συνεργασίας τῶν χωρῶν τῆς Βαλκανικῆς, δὲν εἶναι τῆς ἴδιας σημασίας γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ὅσο ἡ μὴ ἀλλαγὴ τοῦ καθεστῶτος στὸ Αἰγαῖο. Δὲν ἀποκλείεται ἕνα θέμα ποὺ θεωρεῖται ζωτικὸ γιὰ ἕνα κράτος, νὰ θεωρεῖται ὡς δευτερεῦον γιὰ ἕνα ἄλλο. Ἔτσι ὁ πόλεμος στὸ Ἰρὰκ τὸ 2003, ἐνῷ γιὰ τὶς Η.Π.Α. ἦταν ζωτικὸ συμφέρον, γιὰ τὶς δυνάμεις μιᾶς τρίτης χώρας ποὺ ἀνῆκε στὴ δυτικὴ συμμαχία καὶ συμμετεῖχε στὸν πόλεμο, δὲν ἦταν.

ΠΩΣ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

Τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα προωθοῦνται μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Ἐθνικῆς Στρατηγικῆς γιὰ τὴν Ἐξωτερικὴ Πολιτικὴ ποὺ δὲν εἶναι παρὰ ἕνα σχέδιο, γιὰ τὴν συντονισμένη χρήση ὅλων ἐργαλείων ποὺ διαθέτει ἡ κρατικὴ μηχανή. Τὰ κυριότερα ἐξ αὐτῶν τῶν ἐργαλείων εἶναι: «εἶναι ἡ οἰκονομία, ἡ διπλωματία, ὁ πολιτισμός, οἱ κυβερνοδυνατότητες καὶ ἡ στρατιωτικὴ ἰσχύς».

Ὅταν ἕνα κράτος ἔχει τὴν ἀπαραίτητη ἰσχὺ ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς εἰρήνης, συνήθως προωθεῖ τὰ συμφέροντά του μὲ τὴ χρήση τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ καὶ τῆς συνάψεως συμμαχιῶν. Ἡ ἰσχὺς δημιουργεῖ κῦρος καὶ τὸ κῦρος εἶναι τὸ καθημερινὸ νόμισμα στὴν ἀρένα τῶν διεθνῶν σχέσεων. Ἔτσι ἀποφεύγεται καὶ ἡ προσφυγὴ στὴ βία. Ἐὰν ὅμως τὸ κῦρος δὲν ἐπαρκέσει καὶ διακυβεύονται ζωτικὰ συμφέροντα, ἕνα κράτος πρέπει νὰ ἔχει τὴν ἀπαραίτητη πολιτικὴ βούληση γιὰ χρήση τῆς σκληρῆς τοῦ ἰσχύος προκειμένου νὰ τὰ ὑπερασπιστεῖ. Σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις, ἡ ὁμοψυχία τοῦ πολιτικοῦ συστήματος καὶ ἡ ἀποφασιστικότητα τῶν πολιτῶν ποὺ καλοῦνται νὰ πληρώσουν τὸ τίμημα, παίζουν πολὺ μεγάλο ρόλο στὶς ἐνέργειες ποὺ τελικῶς θὰ κάνει ἕνα ἀντίπαλο κράτος σὲ μιὰ κρίση.

Πῶς ὅμως οἱ πολῖτες ἑνὸς κράτους μαθαίνουν ποιὸ εἶναι τὸ ἐθνικό τους συμφέρον; Μαθαίνουν μέσῳ τῆς παιδείας. Τὸ κράτος ποὺ παρέχει τὴ δημόσια παιδεία, καθορίζει καὶ τὸ περιεχόμενό της. Λογικὰ κανένα κράτος δέχεται οἱ μελλοντικοί του πολῖτες νὰ διδάσκονται στὰ σχολεῖα του θεωρίες ποὺ ὑπονομεύουν τὰ θεμέλια καὶ τὶς ἀρχὲς στὶς ὁποῖες στηρίζεται. [5] Ἔτσι εἶναι κεφαλαιώδους σημασίας γιὰ τὴ συνέχεια ἑνὸς κράτους, ἡ συγκρότηση τῶν δασκάλων καὶ καθηγητῶν ὅλων τῶν βαθμίδων καί, τὸ περιεχόμενο τῶν σχολικῶν ἐγχειριδίων. Βεβαίως δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε ὅτι καὶ τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως παίζουν πλέον πολὺ σημαντικὸ ρόλο στὴ διαμόρφωση τῆς κοινῆς γνώμης. Καὶ συνεπῶς ὁ τρόπος ποὺ παρουσιάζουν ἢ δὲν παρουσιάζουν σημαντικὰ γεγονότα ποὺ ἅπτονται τῆς ἐθνικῆς ἀσφαλείας, ἔχει ἄμεσο ἀντίκτυπο στὴν κοινὴ γνώμη.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ

Δυστυχῶς ἡ χώρα μας δὲν περιβάλλεται ἀπὸ χῶρες μὲ εὐρωπαϊκὴ νοοτροπία. Ἡ τουρκικὴ ἀπειλὴ εἶναι ὁρατὴ διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ, ἐνῷ καὶ χῶρες στὰ βόρεια σύνορά μας ἐκφράζουν τὸν ἀλυτρωτισμό τους μὲ πολλοὺς τρόπους. Μάλιστα πρόσφατα, στὶς 14 Νοεμβρίου τοῦ 2016, δύο ὑπάλληλοι τοῦ ΥΠΕΞ τῆς Ἀλβανίας συνελήφθησαν στὴν Κακαβιὰ ἔχοντας στὶς ἀποσκευές τους βιβλία γεωγραφίας μὲ χάρτες τῆς μεγάλης Ἀλβανίας, προκειμένου νὰ μοιραστοῦν σὲ σχολεῖα στὰ ὁποῖα φοιτοῦν Ἀλβανοὶ μαθητές. Τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα καταγράφονται στὴν Ἐθνικὴ Στρατηγικὴ Ἀσφαλείας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μιὰ συμπεφωνημένη καταγραφὴ μειζόνων θεμάτων, ἡ ἐπίτευξη τῶν ὁποίων προωθεῖ τὸ ἐθνικὸ συμφέρον. Τὸ ἔγγραφο αὐτὸ δεσμεύει ὅλες τὶς πολιτικὲς δυνάμεις ἑνὸς ὀρθολογικοῦ κράτους, ὁριοθετώντας μιὰ γραμμὴ πέραν τῆς ὁποίας καμμία πολιτικὴ δύναμη δύναται νὰ συμφωνήσει. Πρακτικά, μεῖζον ἑλληνικὸ συμφέρον εἶναι ἡ διατήρηση τοῦ status quo στὸ Αἰγαῖο, ἡ τήρηση δηλαδὴ τοῦ καθεστῶτος τῶν νησιῶν, ὅπως ὁρίστηκε στὶς Συνθῆκες τῆς Λωζάνης τοῦ 1923 καὶ τῶν Παρισίων τοῦ 1947. Ἀκόμα καὶ μιὰ βραχονησίδα νὰ χαθεῖ γιὰ τὴ χώρα μας στὸ Αἰγαῖο, τίθεται ἐν ἀμφιβόλῳ ὅλη ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάνης. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ πρωθυπουργὸς τῆς γείτονος, μιλᾶ ἀνοικτὰ πλέον γιὰ τὴν ἀνάγκη ἀναθεωρήσεώς της. Ἡ καρδιὰ τῆς Ἑλλάδος κτυπᾶ στὸ Αἰγαῖο. Ὁ ἔλεγχός του εἶναι μείζονος σημασίας γιὰ τὴ χώρα. Χωρὶς τὸν ἔλεγχο τοῦ Αἰγαίου, περιορίζεται σημαντικὰ ἡ γεωστρατηγικὴ ἀξία τῆς χώρας ὡς ἐδάφους. Συνεπῶς ἡ Ἑλλάδα πρέπει νὰ ἔχει πάντοτε τὴν ἀπαραίτητη ἰσχύ, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ ἐξασφαλίζει τὰ κυριαρχικὰ τῆς δικαιώματα στὸ Αἰγαῖο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ἡ ὕπαρξη Ἐθνικῆς Στρατηγικῆς Ἀσφαλείας ὁδηγεῖ στὴν μεθοδευμένη προώθηση τῶν συμφερόντων ἑνὸς ὀρθολογικοῦ κράτους. Στὴν ὑπεράσπιση τῶν συμφερόντων δὲν συμμετέχουν μόνο οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις. Ἡ μετάδοση τῶν συμφερόντων τοῦ κράτους στοὺς μελλοντικούς του πολῖτες μέσῳ τῆς παιδείας, τοὺς κάνει νὰ μποροῦν νὰ ἀντέξουν τὶς θυσίες ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν προώθησή τους. Ὑλικὲς θυσίες μέσῳ τῶν φόρων γιὰ τὴν λειτουργία τῶν διαφόρων τομέων τοῦ κράτους ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ καὶ πραγματικὲς θυσίες ποὺ θὰ χρειαστεῖ νὰ κάνουν ἐὰν τὸ κράτος προσφύγει σὲ πόλεμο. Ἡ ἱστορία μας εἶναι γεμάτη θυσίες ἡρώων ποὺ ἔπεσαν στὸν βωμὸ τοῦ καθήκοντος γιὰ τὴν προάσπιση τῶν συμφερόντων τοῦ ἔθνους. Ἀρκεῖ οἱ πολῖτες νὰ τὰ ἔχουν ἐνστερνιστεῖ, ἡ δὲ ἡγεσία νὰ ἐμπνέει τὴν θυσία, ὅταν χρειαστεῖ.

ΠΗΓΕΣ

Θουκυδίδης, Ἅπαντα, Τόμος 1, Ἱστοριῶν Α, Ἐκδόσεις Κάκτος, 1992.

Terry Deibel, Foreign Affairs Strategy, ‘’Logic for American Statecraft’’, Cambridge, 2010.

Donald Nuechterlein, ‘’United States National Interests in the 1980s’’, Kentaky University Press, 1985.

Hans Morgenthau, ‘’Another Great Debate: The National Interest of the USA’’, The American Political Science Review, Vol 46, Νο 2.

Edward Carr, ‘ἨΧῆ Εἰκοσαετὴς Κρίση 1919 1939’’, Ἐκδόσεις Ποιότητα, 2011.

1. Θουκυδίδης, Ἅπαντα, Τόμος 1, Ιστοριών Α:75, Εκδόσεις «Κάκτος», 1992.

2. Terry Deibel, Foreign Affairs Strategy, ‘’Logic for American Statecraft’’, Cambridge, 2010, Σελ 128-130.

3. Donald Nuechterlein, ‘’United States National Interests in the 1980s’’, Kentaky University Press, 1985, Σελ 7.

4. Hans Morgenthau, ‘’Another Great Debate: The National Interest of the USA’’, The American Political Science Review, Vol 46, Νο 2, Σελ 943.

5. Edward Carr, «Ἡ Εικοσαετής Κρίση 1919 1939», ἐκδόσεις «Ποιότητα», 2011, Σελ 182.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Γέννησε τον Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός ανάμεσα μας, κατά την προφητεία του Ησαΐα. Έτσι είναι σωστό να καλούμε την Παρθένο Μαρία, Θεοτόκο. Είναι δε παρθένος διότι κατ' υπέρβαση των νόμων της φύσεως συνέλαβε υπερφυσικώς ενώ ήταν παρθένος. Παρέμεινε παρθένος κατά τον τόκο αλλά και μετά από αυτόν. Οι διάφοροι αιρετικοί που λέγουν περί παιδιών διδάσκουν λανθασμένα. Αυτό το θέμα περί παιδιών θα το δούμε σε επόμενη ανάρτηση. Οι αιρετικοί μας μέμφουν ότι την ονομάζουμε Παναγία. Αυτό που τους λέμε είναι ότι εμείς την συγκρίνουμε με τους Αγίους και όχι με τον Κύριο.

Αναίρεσις αιρετικών διδασκαλιών περί του προσώπου της Παναγίας

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη  

Αγαπητοί μου αδελφοί θα πούμε ορισμένα για την Θεοτόκο λόγο του ότι οι διάφοροι αιρετικοί έχουν διαστρεβλωμένη διδασκαλία. Άλλοι την εξυψώνουν υπερβολικά όπως οι Παπικοί και άλλοι την υποτιμούν υπερβολικά όπως οι Προτεσταντες και δεν αναγνωρίζουν καμία τιμή προς την Θεοτόκο.

Θεοτόκος, έτσι ονομάζουμε οι Ορθόδοξοι την μητέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού διότι ετεκε Θεό, με αυτό καταδεικνύουμε ότι γέννησε Θεό.

Η Παρθένος Μαρία γεννά τον κατά φύση Θεό.

Ήταν Θεός και έγινε άνθρωπος έτσι όταν γεννά τον Κύριο γίνεται Θεοτόκος. Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί Α Τιμ. 3,16.

Γέννησε τον Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός ανάμεσα μας, κατά την προφητεία του Ησαΐα. Έτσι είναι σωστό να καλούμε την Παρθένο Μαρία, Θεοτόκο.

Είναι δε παρθένος διότι κατ' υπέρβαση των νόμων της φύσεως συνέλαβε υπερφυσικώς ενώ ήταν παρθένος. Παρέμεινε παρθένος κατά τον τόκο αλλά και μετά από αυτόν. Οι διάφοροι αιρετικοί που λέγουν περί παιδιών διδάσκουν λανθασμένα. Αυτό το θέμα περί παιδιών θα το δούμε σε επόμενη ανάρτηση.

Οι αιρετικοί μας μέμφουν ότι την ονομάζουμε Παναγία.

Αυτό που τους λέμε είναι ότι εμείς την συγκρίνουμε με τους Αγίους και όχι με τον Κύριο.

Είναι υπεράνω των Αγίων και όχι του Κυρίου. Συγκρινόμενη με Αγίους είναι Παναγία.

Οι Ορθόδοξοι λέμε ότι δεν είναι φύση Παναγία όπως ειναι Πανάγιος ο Κύριος.

Ενώ όμως λέμε Παναγία σε σχέση με κτίσματα, δυστυχώς ορισμένοι αιρετικοί παρότι το γνωρίζουν υποκριτικά το ξεχνούν ώστε μετά να μας κατηγορήσουν.

Σε ορισμένους μάλιστα πρόκειται περί διπλής υποκρισίας, διότι και γνωρίζουν ότι την λέμε σε σχέση με Αγίους Παναγία αλλά και η Γραφή ονομάζει έως και άψυχα αντικείμενα άγια αγίων.

Αδελφοί μου, ο Σατάν έχει ορισμένους δαίμονες ακολούθους του οι όποιοι έχουν αποστολή να βάζουν στο μυαλό και να διδάσκουν διάφορες κακοδοξίες.

Όπως ο κυνηγός στήνει πολλές παγίδες έτσι και ο Σατάν και τα δαιμόνια του έχουν διάφορες παγίδες. Ορισμένες διδασκαλίες του έχουν Χριστιανικότερο προσωπείο από τις άλλες.

Όταν πλανήσουν έναν σε κάποιο χρονικό διάστημα ο ταλαίπωρος πλανημένος γίνεται φερέφωνο του Σατάν.

Μέσα στο μυαλό των δυστυχών αυτών αδελφών μας ο Σατάν υποβάλει ιδέες αλλά και διδασκαλίες που ανθρώπινος νους δεν θα μπορούσε να σκεφτεί.

Ορισμένες φορές δε, εκτός από την υποβολή εμφανίζεται για να τις διδάξει κιόλας, όχι βέβαια με το πραγματικό του πρόσωπο. Εάν όμως εξεταστούν όλες αυτές οι διδασκαλίες είναι φανερό από πού προέρχονται και μόνο με την ενέργεια του πονηρού παραμένουν άνθρωποι σε αυτές.

Στις διαβολικές διδασκαλίες τους τα πονηρά πνεύματα προσπαθούν να πλήξουν και την Παναγία διότι έτσι πλήττουν τον ίδιο τον Κύριο. Όταν ακούν Παναγία οι αιρετικοί δυσανασχετούν, μας κατηγορούν ότι μόνος Άγιος είναι ο Κύριος.

Η Γραφή όμως ονομάζει το άψυχο βουνό που μεταμορφώθηκε ο Κύριος άγιο, εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Κύριος· λῦσον τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου. ὁ γὰρ τόπος ἐν ᾧ ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστίν. Β' Πέτρου 1,18.

Ο ίδιος ο Κύριος λέγει στον Μωυσή, εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Κύριος· λῦσον τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου ὁ γὰρ τόπος ἐν ᾧ ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστίν. Η άψυχη γη αγιάζεται με την παρουσία του Θεού και γίνεται αγία.

Η γη είναι μεν αγία αλλά η Θεοτόκος που έφερε 9 μήνες μέσα στα σπλάχνα της τον Κύριο είναι η αδελφή Μαρία, η πιστή μαθήτρια και τα λοιπά που ακούμε ανάλογα με το σε ποια αίρεση ψιθυρίζει ο διάβολος. Αυτή που εξέλεξε ο Θεός ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες για τους αιρετικούς είναι φαίνεται υποκάτω ακόμη και των αψύχων ορέων και χωμάτων.

Στην μετάφραση Βάμβα, που τόσο αγαπούν ορισμένοι, ονομάζονται αγιότατα διάφορα αντικείμενα πχ "και θέλεις αγιάσθαι αυτά δια να είναι αγιώτατα" για σκεύη "είναι αγιώτατον" πχ για το ψωμί προσφοράς.

Να ξέρεις σε ποιον λέγει το Δανιήλ 9,24 ἅγιον ἁγίων, αποκαλεί έτσι τον Κύριο, να μην λες τίποτα όταν μετά ονομάζονται αντικείμενα άγια αγίων Εξ. 30,36 40,9 ή όπως στο Ιεζ.48,12 που ονομάζονται έτσι χωράφια, καὶ ἔσται αὐτοῖς ἡ ἀπαρχὴ δεδομένη ἐκ τῶν ἀπαρχῶν τῆς γῆς, ἅγιον ἁγίων ἀπὸ τῶν ὁρίων τῶν Λευιτῶν, αλλά όταν ακούς Παναγία για την γυναίκα που είχε στην κοιλία της τον Κύριο, που μεγάλωσε τον Κύριο, τότε να εξανίστασαι.

Η τύφλωσις σε όλο της το μεγαλείο.

Αυτή την υπό του διαβόλου πνευματική διδασκαλία και τύφλωση την βλέπουμε και στην ερμηνεία στον στίχο Λουκάς 11,28. Ας τον δούμε:

«Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.»

Το «μενοῦνγε» σημαίνει βεβαιωτατα, είναι βεβαιωτικό. Εμείς δεν θα ασχοληθούμε γραμματικώς με την λέξη ή με τα χειρόγραφα αλλά θα δούμε κάτι άλλο.

Οι αιρετικοί διδάσκαλοι παίζουν με τις λέξεις, προσπαθούν να πουν ότι η λέξη είναι «μενοῦν» ή ερμηνεύουν το «μενοῦνγε» ως μάλλον, δηλαδή λένε γενικά την θέση ότι είναι μακάριοι οι τηρητές του λόγου του Θεού παρά η Παναγία, λένε δεν έχει καμία σημασία που τον γέννησε η Παναγία, μας λέει εδώ ο Χριστός.

Αυτό είναι αντιφατικό εάν το δεχτούμε, καταργείται από μόνο του.

Ντροπή μας να μην μπορούμε να εννοήσουμε τα γλυκά και παρηγορητικά λόγια του Κυρίου.

Έχουμε το εγκώμιο της Θεοτόκου με πράξεις, πράγμα που καταλαβαίνει η γυναίκα και μακαρίζει, μεγαλοφώνος μάλιστα, και οι αιρετικοί τάχα μελετητές της Γραφής που δεν καταλαβαίνουν ότι απλοί ακροατές, ζητούν να γίνει με λόγια ότι με τα εργα και λένε γιατί ο Χριστός απάντησε έτσι. Ο Κύριος δείχνει και εδώ και σε όλη την Γραφή ότι σε τίποτα δεν θα ωφελούσε την Παναγία απλά να τον γεννήσει εάν δεν είχε και κάθε άλλη αρετή και ταυτόχρονα ενθαρρύνει εμάς. Μήπως άραγε ο Θεός εξαιρεί την Παναγία από τον μακαρισμό; Έχουμε αντιδιαστολή εδώ μεταξύ Παναγίας και ακουόντων τον λόγο του Θεού; Πώς είναι δυνατόν να είναι μακάριοι αυτοί που ακούν τον λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν και η Παναγία όχι; Μήπως η Παναγία δεν τηρούσε τους λόγους του Θεού αλλά εξελέγη εξ όλων των γυναικών για να τον γεννήσει έτσι στην τύχη; Μήπως και μετά δεν διατηρούσε τους λόγους του Κυρίου και υιού της στην καρδιά της;

«ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς.»

Ποτέ δεν υπήρξε άνθρωπος στην Γη που να είναι σε τόσο μεγάλο βαθμό φορεύς του Αγίου Πνεύματος όσο η Παναγία. Όλα τα λόγια των αιρετικών κατ' αυτής πέφτουν στο κενό. Ο διαβάλλων ως συνήθως ψιθυρίζει στο αυτί των αιρετικών διδασκάλων ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λέει το χωρίο. Θέλει να παρασύρει στην έπαρση, όχι μόνο ἔσομαι ὅμοιος, αλλά και υπεράνω.

Στους ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά βάζει να αρνηθούν τον Θεό Πατήρ μέσω της αρνήσεως του Θεού Υιού, σε άλλους σπείρει την έπαρση ώστε να γίνουν όμοιοι με αυτόν και έτσι και αυτοί να αρνηθούν τον Θεό.

Ο Κύριος ποτέ δεν ήθελε οπαδούς να τον λένε με τα χείλη Κύριο, αλλά στην πράξη ήθελε πιστούς. Ποτέ δεν δίδαξε μηχανικά σωσμένους επειδή αυτοί τον ομολόγησαν και έκαναν ένα βήμα μπροστά και από τότε και στο εξής μπορούν να το ρίξουν στον πνευματικό ύπνο. Αυτοί που επιλέγει ο Κύριος για δικούς του, επιλέγονται επειδή τηρούν την ορθή διδασκαλία και υπακούν τον λόγο του, έτσι γίνονται φορείς του Αγίου Πνεύματος.

Γιατί επελέγη η Παναγία;

Για την καθαρότητα της.

Η γυναίκα αντιλαμβάνεται την τιμή που έχει γίνει στην Παναγία και την μακαρίζει πράγμα που δεν κάνουν οι αιρετικοί.

Αυτό το τελευταίο δεν είναι πρωτοφανές, δηλαδή άλλοι να αντιλαμβάνονται ορθώς τα λεγόμενα χωρίς να έχουν ολόκληρη Γραφή στην διάθεση τους αλλά μόνο μια φράση του Χριστού, ενώ διάφοροι τυφλωμένοι πνευματικά αλλά κατά τα άλλα μελετητές για χρόνια της Γραφής να μην μπορούν να εννοήσουν.  Η γυναίκα αντιλαμβάνεται την μεγίστη τιμή και μακαρίζει την Παναγία, οι ακροατές αντιλαμβάνονται, και ορισμένοι φεύγουν εξ αυτού, ότι πραγματικά θα είναι σώμα και αίμα αυτό που λέει ο Ιησούς ότι θα φάνε, και λοιπά. Ο Χριστός απαντά στην γυναίκα και της λέγει βεβαιώτατα και είναι μακάρια όχι μόνο γιατί με γέννησε αλλά διότι τηρούσε και υπάκουε τον λόγο μου και τα λέγει αυτά δείχνοντας της κάτι, πηγαίνοντας τον νου της γυναίκας και όλων μάς σε κάτι άλλο από την σαρκική συγγένεια.

Δείχνει θα λέγαμε την μεγαλύτερη συγγένεια. Αυτή η συγγένεια είναι η πνευματική. Μήπως άραγε η Παναγία δεν την είχε και αυτή και μάλιστα στον μέγιστο βαθμό;

Εάν θέλουμε να πούμε ότι τα λόγια του Κυρίου λένε κάτι για την Παναγία αυτό είναι ότι δεν είναι μακάρια μόνο γιατί τον γέννησε αλλά γιατί υπάκουε και τηρούσε τον λόγο Του και ότι ο Κύριος λέγει σε εμάς να προσπαθήσουμε να την μιμηθούμε.

«ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν.»

Στην περίπτωση της Παναγίας όχι μόνο μονήν παρ' αυτήν εποίησε αλλά και ενσάρκωθηκε από αυτή. Θα μπορούσε να επαναλάβει ο Κύριος αυτό που ο αρχάγγελος απεστάλη να πει, δηλαδή ότι είναι ευλογημένη εν γυναιξί και κεχαριτωμένη, ότι αυτή εξελέγη εξ όλων των γυναικών. Όμως ομιλεί έτσι όχι επειδή δεν τιμά την Θεοτόκο, αυτή εξάλλου ήταν η υπ' αυτού η εκλεγμένη εκ πασών τών γενεών, αλλά μιλά έτσι επειδή προτρέπει και ενθαρρύνει εμάς παρά την αμαρτωλότητά μας.

Τι γλυκά αυτά τα λόγια της απαντήσεως του Κυρίου. Τι λόγια αγάπης.  Τι παρηγοριά και τι δύναμη μας προσφέρουν. Και όμως μερικοί αντί να συγκινηθούν μπροστά στα λόγια του Κυρίου που αντί να πει «Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη» μας λέγει «θάρσει τέκνον», διαστρεβλώνουν και ερμηνεύουν ότι αυτά τα λόγια δήθεν υποτιμούν την Παναγία. Αυτά τα λόγια απευθύνονται σε εμάς, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι υποβιβάζουν την Παναγία διότι αυτή κατείχε και την σαρκική συγγένεια αλλά και την πνευματική συγγένεια στον μέγιστο βαθμό. Είναι η ευλογημένη εν γυναιξί του Λουκά 1,28, η γυναίκα του Γέννεσης 3,15. Ειναι η δεύτερη, η πνευματική Εύα, η οποία ανύψωσε στα ουράνια το ανθρώπινο γένος, είναι η αντίθετη της πρώτης Εύας η οποία έριξε το ανθρώπινο γένος. Είναι η πνευματική Εύα που γεννά τον νέο Αδάμ ο οποίος φέρνει την ζωή και κατατροπώνει τον θάνατο. Αυτό που δεν κατόρθωσε η πρώτη Εύα το κατορθώνει η Παναγία.

Εάν δεν είχε τηρήσει τους λόγους του Κύριου πως θα ήταν δυνατό αυτό; Διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼς βούλεται, προφανώς για τους αιρετικούς θα έπρεπε να λέει διαιροῦν ἰδία ἑκάστῳ καθὼς έτυχε.

Πως εκλέχθη ο μέγιστος των προφητών Ηλίας στο αξίωμα; Μήπως άραγε ήταν τυχερός σε κάποια ουράνια κλήρωση; Φυσικά και όχι.

Η Θεοτόκος εξελέγη για την καθαρότητα της, εξελέγη και αυτό είναι τετελεσμένο γεγονός, δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει άλλη που να φέρει τον Κύριο.

Χρειάζεται άραγε επιβεβαίωση ότι ο Θεός εκλέγει τον άξιο;

Τα λόγια του Κυρίου όχι μόνο δεν υποβιβάζουν την Θεοτόκο αλλά την εξυψώνουν, προτρέπουν δε τον πιστό, τον παρηγορούν, τον ενθαρρύνουν.

Αντί οι αιρετικοί να εννοήσουν και να πουν ότι εδώ ο Κύριος δίδει κουράγιο και προτροπή στους αμαρτωλούς, στους στα βάθη ευρισκόμενους πνευματικώς, λένε ότι υποβιβάζει αυτήν που έφτασε στα μέγιστα πνευματικά ύψη. Πλήρες αναποδογύρισμα. Την ίδια σημασία βλέπουμε και όταν ομιλεί ο Ιησούς στο χωρίο Ματθαίος 12 47,50:

«εἶπε δέ τις αὐτῷ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἑστήκασιν ἔξω ζητοῦντές σε ἰδεῖν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ λέγοντι αὐτῷ· τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου καὶ τίνες εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου; καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔφη· ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου· ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφός καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν.»

Και πάλι εάν εδώ θέλουμε να πούμε ότι τα λόγια του Χριστού λένε κάτι για την Παναγία αυτό είναι ότι την προβάλλουν ως πρότυπο και καλούν τον πιστό να την μιμηθεί, να προσπαθήσει να φτάσει στην καθαρότητα στην αγνότητα στην ταπείνωση και σε κάθε άλλη αρετή και χάρη που έφτασε η κεχαριτωμένη. Και σε αυτό το χωρίο ο Κύριος δεν περιφρονεί την σαρκική συγγένεια με την Παναγία όπως το θέλουν οι αιρετικοί. Αυτό να το υποστηρίξει κανείς είναι παιδαριώδες, ο Κύριος προσπαθεί να τονίσει και να καταδείξει κάτι άλλο στον πιστό και όχι να υποβιβάσει την σχέση του με την μητέρα του. Εξάλλου πως μπορεί να ειπωθεί ότι ο Κύριος περιφρονεί την μητέρα του;

Είπαμε πριν για τον μέγιστο των προφητών Ηλία. Θα έδινε ποτέ ο Θεός προορατικό η προφητικό χάρισμα σε έναν οποιοδήποτε; Σε έναν αιρετικό, σε έναν βυθισμένο στα πάθη, σε έναν εγωιστή, σε έναν αμετανόητο αμαρτωλό; Βεβαίως και όχι. Στην εποχή μας γνωρίσαμε θεοφόρους γέροντες που είχαν διάφορα χαρίσματα, ανάμεσα και το προφητικό. Ας σημειώσουν οι αναγνώστες ότι οι προφήτες πάντα στην αληθινή πιστή βρίσκονται, εκεί έχουν συνέχεια. Από όταν απέρριψαν τον Κύριο Ιησού Χριστό ούτε ένα προφήτη δεν έβγαλαν οι Ισραηλίτες.

Αυτά τα άνωθεν χαρίσματα ο Θεός δεν τα έδωσε στην τύχη και στον οποιοδήποτε. Πρέπει για να δοθούν να κρατά την ορθή διδασκαλία και να τηρεί "έως κεραίας" τους λόγους του Θεού ο πιστός. Όσο μεγαλύτερο το δοχείο τόσο μεγαλύτερη η χάρις. Ας αναρωτηθούν οι αιρετικοί τι δοχείο χάριτος ήταν η Παναγία.

Όπως δεν δίνει επί παραδείγματος χάριν ο Κύριος το προορατικό ή το θαυματουργικό χάρισμα στον οποιοδήποτε αιρετικό, πόσο μάλλον τώρα η Παναγία να επελέγη έτσι τυχαία ώστε να γέννηση τον Θεό και όχι επειδή ήταν καθαρή και τηρούσε τα λόγια του και έτσι να λένε ότι ο Χριστός δήθεν έχει από την μια την Παναγία και από την άλλη υψηλότερα αυτούς που ακούν τα λόγια του.

Η διαβολική υποβολή σε όλο της το μεγαλείο, μακάρια η κοιλία που σε βάσταζε, μάλλον μακάριος είναι αυτός που ακούει τον λόγο του Θεού, μακάριος είσαι εσύ, εσύ που σώθηκες και δεν είσαι ώσπερ των λοιπών, εσύ που τηρείς τον λόγο του Κυρίου (Λουκ. 17,10), που σε βάζω να γλωσσολαλείς, που είσαι πάνω από την Παναγία, που σε βάζω να προφητεύεις κάθε τρεις και λίγο την αρπαγή και με αυτήν λες "εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι".

«οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ' ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει. ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν.»

Ο εκ γενετής τυφλός φιμώνει τους Αρχιερείς με τις απαντήσεις του. Γίνεται θεολόγος, γκρεμίζει τις συκοφαντίες κατά του Κυρίου: «ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν».  Δεν αντέχουν αυτά που τους λέει. Τον διώχνουν.

Σήμερα ο βλέπων τυφλός θα έλεγε στους τυφλούς βλέποντες, «εκ του αιώνος ουκ ηκούσθη», ποτέ δεν ακούστηκε γυναίκα, να γεννήσει τον Θεό, «ει μη ην ουτη υπεράνω αγίων και κεχαριτωμένη», εάν αυτή δεν ήταν υπεράνω όλων σε αρετή, «ουκ ηδυνατο εκλεχθηναι του γεννήσαι Θεον», δεν θα μπορούσε να εκλεχτεί ώστε να γεννήσει τον Θεό. Αυτή εξέλεξε ως μοναδική μεταξύ όλων των γυναικών ο Θεός ώστε να γίνει μητέρα του. Και ενώ όλα αυτά είναι πασιφανή οι αιρετικοί προσπαθούν να υποτιμήσουν την Παναγία.

Η Παναγία δεν ήταν αειμακάριστη, υπερευλογημενη, κεχαριτωμένη και δεδοξασμένη από τον Θεό επειδή μόνο θα κυοφορούσε τον Κύριο αλλά και διότι ήταν υπάκουη και τηρούσε τον λόγο Του. «Πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ, λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ». Δεν υπάρχουν μηχανικά σωσμένοι ή μηχανικά εκλεγμένοι. Ήταν ταπεινή η Παναγία, είχε το ταπεινό φρόνημα, αντιθέτως με πολλούς που έχουν ένα υπερφίαλο και αυθαίρετο ύφος….

Είπαμε τώρα κάποιους τίτλους της Παναγίας. Ας τους δούμε καλύτερα από την Γραφή:

«Κεχαριτωμένη, Ευλογημένη εν γυναιξι» Λουκάς 1,28.

«Αειμακάριστη» δηλαδή μακαριστή από όλες τις γενεές Λουκάς 1,48.

«Δοξασμένη» από τον Θεό Λουκάς 1,49. «Εποιησε μοι μεγαλεία» σημαίνει ότι ο Θεός την στόλισε με δόξα, την εξέλεξε μέσα από όλες τις γυναίκες, δηλαδή είναι δεδοξασμένη από τον Θεό.

Αλήθεια πως οι διάφοροι αιρετικοί μιλάνε για την Θεοτόκο; Λένε ότι η λέξις Παναγία δεν υπάρχει στην Γραφή, αυτό όμως να το πει κανείς είναι τύφλωση και υποκρισία. Όταν το όρος ονομάζεται άγιο τότε η γυναίκα που έφερε τον Κύριο 9 μήνες πως πρέπει να ονομαστεί;

«Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.» Απεστάλη υπό του Θεού. Μήπως λέει η Γραφή ότι ο αρχάγγελος Γαβριήλ πήγε στην Παναγία να εκφέρει την γνώμη του; Φυσικά και όχι. Πήγε να μεταφέρει επακριβώς τα λόγια του Κυρίου. Αυτά δεν ήταν αδελφή Μαρία ή πιστή μαθήτρια αλλά Κεχαριτωμένη, Ευλογημένη εν γυναιξί. Την λένε οι αιρετικοί κεχαριτωμένη; Την λένε αειμακάριστη; Την λένε ευλογημένη εν γυναιξί (Εβραϊσμός σημαίνει ευλογημένη υπεράνω όλων των γυναικών);

Μήπως και αυτά τάχα δεν υπάρχουν στην Γραφή;

«Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί». Όλες οι γενεές πλην των αρνουμένων αιρετικών.

Το ότι είναι υπέρ αγίων το κατάλαβαν οι Χριστιανοί της πρώτης Εκκλησίας και για αυτό και η ονομασία Παναγία δεν είναι τωρινή αλλά είναι αρχαιότατη.

Είναι σωστό αλλά και απαραίτητο να αποδίδουμε μέγα σεβασμό στην Παναγία και όχι να την αποκαλούμε αδελφή Μαρία, πιστή μαθήτρια. Αυτά είναι μεγίστη αυθάδεια και ασέβεια. Με ποιο πνευματικό ανάστημα άραγε θα μπορέσουμε να πούμε αδελφή Μαρία; Η έπαρση όμως που ο Σατάν σπείρει δεν έχει κανένα πρόβλημα.

Ας δούμε ένα παράδειγμα με άγια πρόσωπα στην Γραφή.

Ο απόστολος Παύλος όταν ομιλεί για τον Αβραάμ δεν λέει ο αδελφός Αβραάμ αλλά με σεβασμό τον αποκαλεί πατέρα Αβραάμ. Και ο Ιάκωβος στην επιστολή του το ίδιο, τον αποκαλεί πατέρα Αβραάμ.

«Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα.»

Οι αιρετικοί μας μέμφουν όχι μόνο ότι λέμε Παναγία αλλά και ότι λέμε "πάτερ". Άραγε μετά την "αδελφή Μαρία" θα έχουμε εισαγωγή και του "ἑταῖρε (φίλε) Παύλε"; «Ο μαθητής ων ηγαπα ο Ιησούς», ο μαθητής που αγαπούσε ο Κύριος θέλει, δις μάλιστα, να δώσει τιμητική προσκύνηση στον άγγελο. Όλοι φυσικά γνωρίζουμε σε ποια πνευματικά ύψη πρέπει να φτάσεις ώστε να είσαι αγαπημένος του Κυρίου ή για να κληθείς "φίλος Θεοῦ" για να θυμηθούμε τον Αβραάμ που αναφέραμε πριν. Και ενώ ο ηγαπημένος του Κυρίου Ιωάννης αποδίδει τιμή και τιμητική προσκύνηση σε έναν άγγελο μερικοί μιλούν για την αδελφή τους την Μαρία. Είναι να θλίβεται κανείς...

Προχωρώντας θα δούμε τώρα και κάποια άλλα που λένε οι αιρετικοί εναντίων των Ορθοδόξων. Μας κατηγορούν ότι έχουμε ύμνους, ότι λέμε «Θεοτόκε σώσον ημάς», λέμε και «σε μεσίτρια έχω», ότι την λέμε «μόνη καταφυγή και βοήθεια» και λοιπά.

Μας λένε οι αιρετικοί δεν είναι καταφυγή ο Χριστός; Δεν σώζει ο Χριστός;

Απαντούμε βεβαίως και είναι καταφυγή και σώζει ο Χριστός διότι είναι ο απόλυτος μεσίτης και Σωτήρ αλλά υπάρχουν και οι σχετικοί μεσίτες οι όποιοι είναι ανάμεσα ανθρώπων και Χριστού και επειδή έχουν την παρρησία προς τον Κύριο μπορούν να μας βοηθήσουν.  Οι εν τω ουρανώ είναι βοηθοί μας προσεύχονται για εμάς, ενδιαφέρονται για εμάς, δεν είναι αδρανείς ούτε κοιμούνται και φυσικά αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η σωτηρία μας. «Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἦλθε καὶ ἐστάθη ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου ἔχων λιβανωτὸν χρυσοῦν, καὶ ἐδόθη αὐτῷ θυμιάματα πολλά, ἵνα δώσῃ ταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων πάντων ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσοῦν τὸ ἐνώπιον τοῦ θρόνου».  Οι προσευχές των Αγίων των εν τω ουρανώ έχουν περιεχόμενο που αφορά την σωτηρία μας. Όταν λέμε Θεοτόκε σώσων ημάς δεν λέμε ότι η Παναγία είναι ο Θεός και θα μας σώσει, αλλά την παρακαλούμε να πρεσβεύσει στον Σωτήρα Χριστό.

«Θεοτόκε Παρθένε, Χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ, εὐλογημένη, σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.»

Στο Σωτήρα λοιπόν που έτεκε πρεσβεύει υπέρ ημών, αυτός θα μας σώσει. Η Γραφή πριν από αυτό έχει το: «καὶ ἐπλήσθη πνεύματος ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ», και τι λέει αγαπητοί μου το Άγιο Πνεύμα; Λέγει ευλογημένη την Παναγία και ευλογημένο τον Κύριο. Ας το προσέξουμε αυτό διότι μας διδάσκει πολλά.

Μέσα στα εγκώμια της Θεοτόκου υπό του Αγίου Πνεύματος αναφέρεται η ίδια λέξις για την Παναγία και για τον Κύριο. Ας μην κάνουν λοιπόν κάποιοι πως δεν καταλαβαίνουν ώστε να μας κατηγορούν.

Λέγει ο Παυλος: «εἴ πως παραζηλώσω μου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰς ἐξ αὐτῶν.» Ρωμ. 11,14.

Αλλού λέγει, «ἔπεχε σε αυτῷ καὶ τῇ διδασκαλίᾳ, ἐπίμενε αὐτοῖς· τοῦτο γὰρ ποιῶν καὶ σεαυτὸν σώσεις καὶ τοὺς ἀκούοντάς σου.».

Μεταφράζουμε:

«Τιμόθεε να επαγρυπνείς και να έχεις την ορθή διδασκαλία και θα σώσεις και τον εαυτόν σου και εκείνους που θα σε ακούσουν.»

«οὓς δὲ ἐν φόβῳ σῴζετε, ἐκ τοῦ πυρὸς ἁρπάζοντες, μισοῦντες καὶ τὸν ἀπὸ τῆς σαρκὸς ἐσπιλωμένον χιτῶνα.»

Δηλαδή, «άλλους με φόβο και σύνεση μήπως και σεις βλαφτείτε από το κακό τους παράδειγμα αγωνιστείτε να τους σώζετε, αρπάζοντες αυτούς από την φωτιά των θανασίμων κινδύνων της αμαρτίας».

«Γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν.»

Δηλαδή, «ας γνωρίζει εκείνος που θα επαναφέρει έναν αμαρτωλό από τον δρόμο της πλάνης στην αλήθεια ότι θα σώσει μια ψυχή από τον αιώνιο θάνατο».

Αλλά μήπως ο πιστός σώζει την ψυχή από τον αιώνιο θάνατο και όχι ο Κύριος; Ο Παύλος σώζει, ο Τιμόθεος σώζει, και όλοι γενικώς οι πιστοί, σωτήρες. Μήπως ο μόνος σωτήρ και ο μόνος μεσίτης καταργήθηκε; Φυσικά και όχι. Όλοι αυτοί είναι σωτήρες με την σχετική έννοια. Όλοι βοηθούν ώστε να οδηγηθούμε στον μοναδικό σωτήρα τον Χριστό. Έτσι όταν λέμε «Θεοτόκε σώσων ημάς, πρέσβευε υπέρ ημών» και λοιπά τα λέμε με αυτήν την σχετική έννοια που είδαμε. Η Παναγία είναι η μητέρα μας και μετά την επίγεια ζωή της είναι τώρα στον ουρανό και μας βοηθεί. Και επειδή έχει μεγάλη παρρησία στον Κύριο κατά το «πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη», δηλαδή «η δέηση του δικαίου έχει φοβερά αποτελέσματα», εμείς την παρακαλούμε να μας βοηθήσει.

Οι Ορθόδοξοι παρακαλούμε την Θεοτόκο να μας βοηθήσει διότι και αυτή όπως και όλοι οι Άγιοι είναι όργανα Χριστού και μας βοηθούν ώστε να οδηγηθούμε σε αυτόν. Λέγει η Γραφή «μνήμη δικαίων μετ᾿ ἐγκωμίων», δηλαδή «η ανάμνηση των δίκαιων συνοδεύεται πάντοτε από επαίνους και εγκώμια».

«Αἰνέσωμεν δὴ ἄνδρας ἐνδόξους καὶ τοὺς πατέρας ἡμῶν τῇ γενέσει.»

Δηλαδή, «ας αινέσουμε τώρα τους ενδόξους άνδρες», πριν 3 στίχους είχε πει «δοξάζοντες Κύριον ὑψώσατε, καθόσον ἂν δύνησθε», δηλαδή, «δοξολογήσετε και ανυψώστε τον Κύριο όσο μπορείτε». Εμείς αναπέμπουμε εγκώμια και αίνους προς τους αγίους και προς την Θεοτόκο μεγαλύνοντας και προβάλλοντας τους συνάμα ως παράδειγμα προς μίμηση. Το να την τιμούμε, το να την προσκυνούμε τιμητικώς αλλά και να ψάλλουμε προς αυτήν εγκώμια δεν είναι αντιγραφικό όπως οι αιρετικοί θέλουν να το παρουσιάσουν.

Επί παραδείγματι στην Αποκάλυψη 3,7-12 βλέπουμε την τιμητική προσκύνηση προς αγίους ανθρώπους. Ενώ έχει γραφεί ότι μόνο στον Κύριο ανήκει η προσκύνηση εδώ ο ίδιος ο Κύριος υπόσχεται ότι θα εξαναγκάσει τους εχθρούς του επισκόπου Φιλαδελφείας να τον προσκυνήσουν. Πάλι στην αποκάλυψη ο Ιωάννης όπως είπαμε πριν και ενώ του είχε ήδη πει από ταπείνωση ο άγγελος μια φορά να μην τον προσκυνήσει, ο Ιωάννης για δεύτερη φορά πάει να τον προσκυνήσει και ο άγγελος τον εμποδίζει ξανά, είναι η τιμητική προσκύνηση.

Ψάλλουμε λοιπόν προς την Θεοτόκο και της πλέκουμε το εγκώμιο και όταν το κάνουμε αυτό δεν κάνουμε τίποτα άλλο από αυτό που κάνει ο ίδιος Κύριος όταν επί παραδείγματι πλέκει το εγκώμιο του Βαπτιστού και λέγει «οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ». Όπως η Ελισάβετ πλέκει το εγκώμιο της Παναγίας, όπως ο Παύλος πλέκει το εγκώμιο των πιστών ανδρών και γυναικών στο Εβραίους 11, 4 έως 38.

Ας δούμε τώρα την λέξη «γύναι». Όσοι προσπαθούν να πουν ότι είναι υποτιμητική διδάσκουν λανθασμένα.  Η λέξις «γύναι» είχε την σημασία, κυρία. Εάν θέλουμε να δούμε λέξη που είναι υποτιμητική θα πρέπει να πάμε στο Β Τιμοθ γ,6. Εκεί θα δούμε την λέξη, «γυναικάριο».

«ἐκ τούτων γάρ εἰσιν οἱ ἐνδύνοντες εἰς τὰς οἰκίας καὶ αἰχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις.»

Όταν ο Χριστός επαινεί και λέγει «ω γύναι μεγάλη σου η πίστις» προφανώς δεν μιλούσε υποτιμητικά. Το ίδιο και όταν ο άγγελος ρωτά «γύναι γιατί κλαίς;». Αυτό το «γύναι» το βλέπουμε στο περιστατικό του γάμου της Κανά. Άλλη μια περικοπή με λόγια του Ιησού που διαστρεβλώνουν οι αιρετικοί:

«Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι; οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου.»

Εδώ ο διαβάλλων και πονηρός υποβολέας θέλει να υπαγορεύει ότι το χωρίο έχει την αντίθετη από την ορθή ερμηνεία και διδάσκει τους αιρετικούς να φτάνουν ακόμη και να πουν ότι ταπεινώνει την μητέρα του με αυτό. Είναι όμως δυνατόν ο Ιησούς να επιτιμά την μητέρα του αλλά μετά να κάνει ότι του ζητεί; Λέγει ο Κύριος ότι δεν ήλθε η ώρα μου ακόμη, αλλά εδώ βλέπουμε να κάνει το πρώτο του θαύμα για χάρη της Παναγίας. Αυτό είναι υπέρ της Παναγίας. Φαίνεται η μεγάλη μεσιτική δύναμη της την οποία ζητούμε όπως αναφέραμε πριν. Ο αναμάρτητος, ο αθώος που σταυρώθηκε υπέρ των ενόχων είχε την άκρα ταπείνωση, η μητέρα του είχε και αυτή την ταπείνωση. Η Παναγία λοιπόν είχε εκτός των άλλων αρετών και την αρετή που ο Θεός αγαπάει περισσότερο, την ταπείνωση, την αρετή που αντιστρατεύεται περισσότερο ο Διάβολος. Στολισμένη με όλες τις αρετές και την ταπείνωση, «ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ», η Παναγία ποτέ δεν θα μπορούσε να αυθαδιάσει στον Κύριο.

Όμως βλέπουμε ότι αμέσως μετά τα λόγια του Ιησού λέγει «ἡ μήτηρ αὐτοῦ τοῖς διακόνοις· ὅ,τι ἂν λέγῃ ὑμῖν, ποιήσατε». Εαν υπήρχε έκφραση η έννοια στα λόγια του Ιησού επιτιμητική ή γενικώς αρνητική όπως ερμηνεύουν οι αιρετικοί και οχι ενθαρρυντική ποιος ο σκοπός να πει αμέσως η Παναγία «οτι σας πει να το κάνετε»; Αν ο Χριστός αρνούνταν, επιτιμούσε ή ταπείνωνε την μητέρα του αφενός αυτά τα λόγια μετέπειτα θα ήταν αυθάδεια και αφετέρου δεν θα επιτελούσε θαύμα. Οποιοδήποτε σημείο ζητήθηκε προς διαστροφή της διδασκαλίας και του προσώπου του Κυρίου δεν πραγματοποιήθηκε. Κάποιοι από τους Φαρισαίους πονηρώς σκεπτόμενοι ζητούν με αυθάδεια θαύμα από τον Κύριο, «ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰμὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου».

Αλήθεια αγαπητοί μου, τι θα έλεγε ένας που δεν είχε διαβάσει ποτέ του την Γραφή αλλά του λέγαμε μόνο αυτό το περιστατικό του γάμου και μετά τις δήθεν προφητείες των αιρετικών και τα λόγια τους για το άτομο του περιστατικού;  Ότι ο ένας προσπαθεί μανιωδώς να κατεβάσει με το ζόρι τον Κύριο κάθε τρεις και λίγο, ενώ άλλος με μια μόνο πρόταση, φαίνεται, να αλλάζει το πρόγραμμα ενός ολόκληρου Θεού.  Και ενώ γίνεται αυτό ο ένας δεν έχει σε καμία υπόληψη τον άλλο που αναφέρεται στο περιστατικό του γάμου, τον βάζει σε σειρές να περιμένει τον Κύριο, ναι αυτόν που φαίνεται ότι του άλλαξε το πρόγραμμα με μια πρόταση, και σίγουρα από μέσα του θα θεωρεί τον εαυτό του πλησιέστερα του Κυρίου και από πάνω!! Μη χειρότερα....

Για αυτό ακριβώς και ψάλλουμε «άλαλα τα χείλη των ασεβών». Αυτό είναι κάτι άλλο που μας κατηγορούν οι αιρετικοί.  Εμείς δεν λέμε να μείνουν άλαλα τα χείλη όσων δεν προσκυνούν την Παναγία, ο Κύριος είπε όστις θέλει να τον ακολουθήσει.

Αυτό είναι από τον Ψαλμό 30,19 «ἄλαλα γενηθήτω τὰ χείλη τὰ δόλια τὰ λαλοῦντα κατὰ τοῦ δικαίου ἀνομίαν ἐν ὑπερηφανίᾳ καὶ ἐξουδενώσει». Αναφέρεται στο περιστατικό στο οποίο ο Αχιτόφελ συκοφαντεί υβρίζει και θέλει να σκοτώσει τον Δαυίδ και αυτός παρακαλεί τον Θεό να σταματήσει το ασεβές στόμα του Αχιτόφελ που τον κατασυκοφαντεί.

Έτσι και εδώ η εικόνα θα είναι αιτία για τους υβριστές ώστε να εξωτερικεύσουν την κακία τους, να στραφούν εναντίον και να προσβάλουν την Κυρία Θεοτόκο, η ύβρις θα εκφραστεί μέσω της εικόνος ώστε να ανέβει εις το πρωτότυπον, έτσι ο υμνωδός όπως και ο Δαυίδ ομιλεί ειδικά για αυτούς τους υβριστές και λέγει αφού δεν δέχονται την Παναγία ας σωπάσουν, ας μην βλασφημούν και κακοδοξούν περί της Παναγίας. Τον Δαυίδ δεν τον ενδιέφερε να τον προσκυνήσει ως βασιλιά ο Αχιτόφελ με το ζόρι ειδάλλως να μείνει άλαλος, αλλά να μην τον συκοφαντεί.

«Οἵτινες οὐ προσεκύνησαν τὸ θηρίον οὔτε τὴν εἰκόνα αὐτοῦ.»

Αυτοί που δεν προσκύνησαν ούτε το θηρίο, ούτε την εικόνα του. Ο «ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος» μιμείται σε όλα τον Χριστό αλλά αντίθετα. Όπως έχει ο Κύριος αυτούς που διδάσκουν την ορθή διδασκαλία έτσι έχει και αυτός ορισμένα από τα πονηρά δαιμόνια και κηρύττουν ψευδείς διδασκαλίες. Το θηρίο στήνει και αυτό εικόνα κατά τα πρότυπα της Εκκλησίας του Κυρίου ώστε να προσκυνηθεί ως θεός.

Όπως ο Κύριος έκανε αντικείμενα να θαυματουργούν, επί παραδείγματι ράβδος Μωυσέως, ράβδος Ααρών, χάλκινος όφις, μηλωτή Ηλιού, ένδυμα Χριστού, μαντίλι Παύλου και λοιπά, έτσι κάνει το θηρίο να θαυματουργεί η εικόνα του. Ξανά βλασφήμως το κάνει. Όπως θα έχει και σατανικό ιερατείο έτσι και κατά τα πρότυπα των θαυματουργών εικόνων της Εκκλησίας του Κυρίου φτιάχνει εικόνα. Εδώ δεν έχουμε γενικώς αποστροφή του Κυρίου προς τις εικόνες αλλά ειδικώς προς την εικόνα θηρίου.

Ο Κύριος δεν αποστρέφεται τις εικόνες που εξυπηρετούν την λατρεία, ειδάλλως ο Ναός της Ιερουσαλήμ ή η κιβωτός δεν θα είχαν παραστάσεις. Αποστρέφεται συγκεκριμένα την διαβολική εικόνα που έχει στηθεί από τον αντικείμενο κατά τα πρότυπα της αληθινής Εκκλησίας Του και αυτό είναι φανερό στην Γραφή:

«Προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου», Ψαλμ 5,8.

«εἰσελευσόμεθα εἰς τὰ σκηνώματα αὐτοῦ, προσκυνήσομεν εἰς τὸν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ.», Ψαλμ 131,7.

Προσκύνηση αγίων τόπων η οποία γίνεται δεκτή. «Άραγε ου εστησαν οχι οι πόδες, αλλά υπέρ νουν, ολόκληρος ο Κύριος έστη», να μην προσκύνησωμεν;

Εξάλλου ο Κύριος φρόντισε να αποστομώσει τους αιρετικούς όταν η σκιά του Πέτρου θαυματουργεί, «ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν.», Πραξ 5,15. Τι είναι η σκιά αγαπητοί μου; Ούτε καν ένα αντικείμενο δεν είναι από τα τόσα που ο Θεός έχει επιτρέψει να θαυματουργούν. Είναι ένας τύπος εικόνος η σκιά. Είναι μια εικόνα του Πέτρου που σχηματίζεται όταν το φως πέφτει επάνω του και που έχει την μορφή του πρωτοτύπου. Ο Κύριος θεωρεί ότι εκτός από την προσκύνηση του ιδίου του θηρίου, όταν αποδοθεί προσκύνηση στην εικόνα του, τότε αυτή πηγαίνει στο θηρίο και έτσι αμείβει όσους δεν προσκύνησαν την εικόνα του ή τιμωρεί όσους το έκαναν.

Αυτός που προσκυνά την εικόνα ή υβρίζει την εικόνα, υβρίζει ή προσκυνά το εικονιζόμενο πρόσωπο. Έτσι ο Ψαλμωδός λέγει ότι εφόσον δεν δέχονται την ορθή διδασκαλία ας μην επιβαρύνουν την θέση τους, ας μην προχωρήσουν ώστε να αναπέμψουν ύβρεις και συκοφαντίες εναντίον της Θεοτόκου που δια της εικόνος θα ανέβουν εις το πρωτότυπο.

Πηγή: Ακτίνες

Μακροχρόνια εἶναι ἡ ἐπιμονὴ τῶν ἐρευνητῶν τῆς προϊστορικῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, ξένων καὶ Ἑλλήνων, εὐτυχῶς στοὺς τελευταίους ὑπάρχουν ἐξαιρέσεις, νὰ ἰσχυρίζoνται τὴν προέλευση ἀπὸ τὴν ἀνύπαρκτη ἰνδοευρωπαϊκὴ καὶ ἄλλες ξένες, ἀνύπαρκτες ἐπίσης, γλῶσσες, ἀκόμη καὶ στὴν ἑλληνιστικὴ περίοδο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Ὁ Ἄγγλος ἑλληνιστὴς π.χ. καθηγητὴς τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας ἀποφαίνεται μὲ βεβαιότητα: «Τὴ δεύτερη χιλιετηρίδα π.Χ. ὁ πρωτοελληνικὸς λαὸς μπῆκε στὴ λεκάνη τοῦ Αἰγαίου, καὶ σιγά σιγὰ ἡ γλῶσσα του ἐξαπλώθηκε ἀνάμεσα στοὺς Πελασγούς, στοὺς Κᾶρες καὶ στοὺς ἄλλους λαοὺς ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ.

Ἡ Στήλη τῆς Rachid, πέτρινη πλάκα ἀπὸ γρανοδιορίτη, ἀπὸ τὸν ναὸ τοῦ Πτολεμαίου Ε΄ τοῦ Ἐπιφανοῦς, 2ος αἰ. π.Χ. μὲ ἐγχάρακτη ἐπιγραφὴ σὲ δύο γλῶσσες αἰγυπτιακὴ καὶ ἑλληνικὴ καὶ τρία συστήματα γραφῆς, ἱερογλυφικά, δημώδη αἰγυπτιακή, ἑλληνική. Τὸ ἑλληνικό μέρος τῆς στήλης ἀρχίζει ὡς ἐξῆς: « Βασιλεύοντος τοῦ νέου καὶ παραλαβόντος τὴν βασιλείαν παρὰ τοῦ πατρός…».

Μακροχρόνια εἶναι ἡ ἐπιμονὴ τῶν ἐρευνητῶν τῆς προϊστορικῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, ξένων καὶ Ἑλλήνων, εὐτυχῶς στοὺς τελευταίους ὑπάρχουν ἐξαιρέσεις, νὰ ἰσχυρίζoνται τὴν προέλευση ἀπὸ τὴν ἀνύπαρκτη ἰνδοευρωπαϊκὴ καὶ ἄλλες ξένες, ἀνύπαρκτες ἐπίσης, γλῶσσες, ἀκόμη καὶ στὴν ἑλληνιστικὴ περίοδο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Ὁ Ἄγγλος ἑλληνιστὴς π.χ. καθηγητὴς τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας ἀποφαίνεται μὲ βεβαιότητα: «Τὴ δεύτερη χιλιετηρίδα π.Χ. ὁ πρωτοελληνικὸς λαὸς μπῆκε στὴ λεκάνη τοῦ Αἰγαίου, καὶ σιγά σιγὰ ἡ γλῶσσα του ἐξαπλώθηκε ἀνάμεσα στοὺς Πελασγούς, στοὺς Κᾶρες καὶ στοὺς ἄλλους λαοὺς ποὺ βρίσκονταν ἐκεῖ. Ὁ Ἡρόδοτος χαρακτηρίζει τοὺς Ἀθηναίους σὰν ἐξελληνισμένους Πελασγούς, δηλαδὴ τῶν προγόνων τους ἡ γλῶσσα ἦταν τὰ πελασγικά», καὶ ὁ ἴδιος ἱστορεῖ πώς «οἱ Ἕλληνες ἱδρυτὲς  τῆς Μιλήτου δὲν ἔφεραν μαζί τους δικές τους γυναῖκες, ἀλλὰ παντρεύτηκαν γυναῖκες τῆς Καρίας. Ἔτσι, ἡ ἀρχαιοελληνικὴ γλῶσσα διαμορφώθηκε σὲ στενὴ ἐπαφὴ μὲ ἄλλες γλῶσσες, ποὺ μᾶς εἶναι ἄγνωστες [ὑπογραμμίζω ἐγώ]. Σ’ αὐτὴν τὴν περίοδο πρέπει [!] νὰ ὀφείλεται ἡ ἁπλοποίηση τοῦ φωνητικοῦ συστήματος τῆς ἰνδοευρωπαϊκῆς κοινῆς [ὑπογραμμίζω ἐγώ], δηλαδὴ τῶν φωνηέντων, τῶν συμφώνων καὶ τοῦ μελωδικοῦ τονισμοῦ» (1) καὶ συνεχίζει: «Στὴν πρωτοελληνικὴ ἐποχὴ τὸ ἰνδοευρωπαϊκὸ ἡμιφωνῆεν διαφοροποιήθηκε […].

Ἡ ἁπλοποίηση τῶν ἰνδοευρωπαϊκῶν συμφώνων εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ χαθοῦν στὰ τέλη τῶν λέξεων τὰ σύμφωνα» (2). Δύο χρόνια ἀργότερα, τὸ 1964, στὸ βιβλίο του μὲ τίτλο «Ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα Ἀρχαία καὶ Νέα» συνεχίζοντας τὰ «ἐπιχειρήματά του» πάνω σὲ «βεβαιότητες», ὅπως εἴδαμε, πού, ὡστόσο, τοῦ εἶναι ἄγνωστες, ὅπως λέει, καὶ πάνω σὲ δεοντολογίες ὑψηλῆς ἐπιστημονικῆς σαφήνειας, ποὺ καὶ αὐτὲς ἀνήκουν στὴ σφαῖρα τῆς δεοντολογίας, ἀφοῦ ὁ κ. Καθηγητὴς ἐπικαλεῖται τὸ «πρέπει νά», γιὰ νὰ θεμελιώσει πάνω σ’ αὐτὸ τὸ ὑποκειμενικὸ πρέπει τὰ παραμύθια του γιὰ τὸ «ἰνδοευρωπαϊκὸ ἡμιφωνῆεν»(!!), ὅπως ἐπίσης εἴδαμε πιὸ πάνω. Τώρα στὸ νέο του πόνημα ἀνενδοίαστα ἀποφαίνεται: «τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο κατάγεται ἀπὸ τὸ φοινικικό» (σελ. 65) καὶ «Οἱ Φοίνικες ἐφεῦραν τὸ πρῶτο φθογγογραφικὸ ἀλφάβητο» (σελ. 66). Δίνει μάλιστα καὶ τὴ γαργαλιστικὴ ἐξήγηση γιὰ τὸ καυτὸ θέμα τῆς ἔλλειψης φωνηέντων στὶς σημιτικὲς γλῶσσες, γράφοντας ὅτι «ὁ ἀναγνώστης τὰ συμπληρώνει εὔκολα τὰ φωνήεντα ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα» (σελ. 66), καὶ ἡ πρόθεσή του νὰ μᾶς κανοναρχεῖ μὲ τὸ φοινικικὸ ἀλφάβητο δὲν ἔχει τέλος· γράφει: «Στὸν δέκατο ἔνατο π.Χ. αἰῶνα οἱ Ἴωνες τῆς Μικρασίας δανείστηκαν ἀπὸ τοὺς Φοίνικες θαλασσοπόρους τὸ ἀλφάβητο καὶ τὸ τελειοποίησαν» (σελ. 66). Θὰ κλείσω ἐδῶ τὸν παραληρηματικὸ λόγο τοῦ Ἄγγλου παραμυθιογράφου.

Τὸ 1851 ὁ Σκαρλᾶτος Δ. Βυζάντιος (1798 – 1878), σπουδαῖος κλασσικὸς φιλόλογος καὶ κυρίως λεξικογράφος, σημείωνε τὰ ἄφθονα λάθη στὰ λεξικὰ τῆς Ἑλληνικῆς τῶν Εὐρωπαίων λεξικογράφων, ὅπως π.χ. αὐτὰ ἀπαντοῦν ἀκόμη καὶ στὸ περίφημο λεξικὸ τοῦ Ἑρρίκου Στεφάνου, τὸν «Θησαυρό», παρατηρῶντας ὅτι στὸ δικό του Λεξικό (3) δὲν θὰ παραδεχθεῖ ἀβασάνιστα, οὔτε θὰ διστάσει, νὰ ἀπορρίψει πολλὰ ἐσφαλμένα καὶ παρατράγουδα τῶν ξένων σπουδαίων λεξικογράφων μὲ κύριο ἐφόδιό του τὴν πατρῴα φωνή, ποὺ ὁ Ἕλληνας ἀπὸ ἔνστικτο ἀκόμη ἀναγνωρίζει, ἐνῷ ὁ ξένος, παρὰ τὸν πλοῦτο τῶν Ἑλληνικῶν χειρογράφων ποὺ κατέχει, στερεῖται τῆς δυνατότητας νὰ ἀντιλαμβάνεται τὸ κίβδηλον ἢ ἀκίβδηλον τῶν ἀρχαίων φωνῶν, καὶ φέρνει μεταξὺ πολλῶν ἄλλων τὸ ἀκόλουθο παράδειγμα: «Ὁ θεῖος Χρυσόστομος λέγει (Ὁμιλ. Δ΄ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, τόμ. Δ΄, 624, 25): Μὴ κορακιστὶ φθέγγεσθαι, ὡς ἀνόητοι, καθάπερ τὰ παιδία» καὶ διερωτᾶται ὁ Βυζάντιος: «ποιὸς ἀπὸ μᾶς δὲν καταλαβαίνει ἀμέσως ὅτι τὸ κορακιστὶ ἐδῶ δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ τὰ κοινῶς σὲ μᾶς γνωστὰ κορακιστικά»; Ἀλλὰ ὁ πολὺς Seager, ἀγνοῶν τὴ σημερινὴ τῶν Ἑλλήνων γλῶσσα, ἀρκέσθηκε νὰ τὸ μεταφράσει lingua corvina [= γλῶσσα τοῦ κόρακα] καὶ τίποτα ἄλλο. Τὶ κατάλαβε ὁ σοφὸς μὲ τὴ μετάφρασή του αὐτὴ, μόνο αὐτὸς τὸ γνωρίζει (4). Βέβαια, συνεχίζει ὁ Σκαρλᾶτος Βυζάντιος, πολλὰ λάθη θὰ εἶχαν ἀποφύγει οἱ σοφοὶ Εὐρωπαῖοι, ἂν σπούδαζαν κατὰ βάθος καὶ ὄχι ὡς πάρεργο τὴ σημερινὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἢ καλύτερα, ἂν ἀνέθεταν τὴ διόρθωση ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Ἑλληνικῶν συγγραμμάτων, καὶ κατ’ ἐξοχὴν τῶν Βυζαντινῶν, σὲ Ἕλληνες (5). Καὶ ἐξηγεῖ ὅτι παραθέτει στὸ Λεξικό του τόσες παραναγνώσεις τῶν ξένων, γιὰ νὰ ἀποδείξει τὴν ἀναντίρρητη ἀλήθεια ὅτι «περὶ φωνῆς προκειμένου Ἑλληνικῆς, ἀσυγκρίτως ἁρμοδιώτεροι κριταὶ εἴμεθα ἡμεῖς οἱ πατροπαραδότως λαλοῦντες τὴν φωνὴν τῶν Ἑλλήνων, κἂν ὑποτεθῶμεν (πρὸς παρηγορίαν τοῦ Φαλμεράϋερ) οὐχὶ γνήσιοι ἀπόγονοι ἐκείνων» (6).

Ὡστόσο σήμερα ἡ προσήλωση, καὶ ἐκ μέρους Ἑλλήνων λεξικογράφων, σὲ κάθε ξένη θεωρία γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὅπως τὸ κατασκεύασμα τῆς Ἰνδοευρωπαϊκῆς καὶ τῆς προέλευσης, δῆθεν ἀπ’ αὐτὴν τὴν ἀνύπαρκτη γλῶσσα, τῆς Ἑλληνικῆς, ὁδηγεῖ στὴν ὑποτίμηση τοῦ γεγονότος ὅτι π.χ. οἱ Ρωμαῖοι δανείστηκαν τὸ ἀλφάβητό τους κατ’ εὐθεῖαν πρὶν ἀπὸ τὸ 700 π.Χ. ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο (7). Ἡ σαθρὴ ἰνδοευρωπαϊκὴ θεωρία χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ γλωσσολογία χωρὶς τεκμηρίωση, κυρίως σὲ λεξικὰ ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἐτυμολογία, ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ σύγχρονα δημοσιεύματα, ποὺ ἀνατρέπουν μὲ ἰσχυρὴ πολεμικὴ τὴν παραπληροφόρηση (8). Ὁ καθηγητὴς Β. Φίλιας γράφει: «Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι ἡ γλῶσσα τῶν γλωσσῶν – ἐκείνη ποὺ ὄχι μόνο ἐπέδρασε ἀποφασιστικὰ στὴν μορφοποίηση ὅλων τῶν γλωσσῶν τοῦ δυτικοῦ κόσμου» (9), προσθέτοντας ὅτι «ἐμεῖς ἀρνούμαστε παντελῶς νὰ ἀποδεχθοῦμε αὐτὴν τὴ σαθρὴ ἰνδοευρωπαϊκὴ θεωρία» (10). Ἡ ἐπιμονὴ τῶν ὑπονομευτῶν παντὸς ἑλληνικοῦ δημιουργήματος χάλκευσε καὶ μία ἄλλη θεωρία, ἐκτὸς τῆς ἰνδοευρωπαϊκῆς, γιὰ τὴν προέλευση τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς, δηλαδὴ τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου.

Ἡ καινοφανὴς θεωρία εἶναι ἡ φοινικική, σημιτικὴ προέλευση τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς μὲ τὸ παραμύθι μαρτυρία, τοῦ Ἡροδότου (ν, 58) ὅτι ὁ Κάδμος (Σημίτης) πρῶτος ἔφερε τὰ φοινίκεια γράμματα, ὅταν ἦρθε μαζὶ μὲ Φοίνικες περὶ τὸ 1550 π.Χ. στὴ Θῆβα, δηλαδὴ κατὰ τοὺς ὑστεροελλαδικοὺς χρόνους (1550 – 1100 π.Χ.). «Ἀλλὰ ποιὰ γράμματα», ἀναρωτιέται ὁ Ἀκαδημαϊκὸς καὶ Ἀρχαιολόγος Γεώργιος Μυλωνᾶς (11), «ἔφερε στὴ Θῆβα ὁ Κάδμος»; δίνοντας ἀπάντηση ὁ ἴδιος, σχεδὸν ἀναιρετική, στὶς περὶ φοινικικῆς προέλευσης τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου ἀπόψεις τοῦ ἀρχαιολόγου Σπ. Μαρινάτου (12). Ἀναφέρει ὁ Μυλωνᾶς σὲ ἀνακοίνωσή του στὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν: «Δυνάμεθα μετὰ μεγίστης πιθανότητος νὰ συμπεράνωμεν ὅτι τὰ ὑπὸ τοῦ Κάδμου εἰσαχθέντα εἰς τὰς Θήβας γράμματα δὲν ἦσαν φοινικικά. Ἡ γραφὴ τῶν ὑστεροελλαδικῶν χρόνων ἦτο συλλαβικὴ καὶ δὲν εἶχε σχέσιν πρὸς τὴν σημιτικήν»(13). Ἡ παράδοση γιὰ τὰ Κάδμεια, ἢ φοινικικὰ λεγόμενα, γράμματα δὲν γίνεται ἀποδεκτὴ οὔτε ἀπὸ τοὺς γεωγράφους, τοὺς πραγματευθέντες τὴν Βοιωτίαν (14). Παρατηρεῖ ἀκόμη ὁ Μυλωνᾶς ὅτι ἡ ἀρχὴ τῆς ἑλλαδικῆς γραμμικῆς γραφῆς Β΄ τίθεται περὶ τὸ 1450 π.Χ. Ἀλλὰ καὶ ἡ ὑπὸ τοῦ Κάδμου εἰσαγωγὴ τῆς γραφῆς τίθεται περὶ τὰ 1450 – 1400 π.Χ. Ἡ χρονολογικὴ αὐτὴ συγκυρία εἶναι ἀξιοσημείωτη, γράφει, καὶ ἀφοῦ ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ φοινικικοῦ ἀλφαβήτου κατὰ τοὺς χρόνους ἐκείνους ἀποδεικνύεται ἀδύνατη, ἡ μόνη ἐναπομένουσα ὑπόθεση εἶναι ὅτι ὁ Κάδμος ἔφερε στὴ Θῆβα τὴν ἑλλαδικὴ γραφὴ καὶ προσθέτει ὅτι ὁ Ἡρόδοτος ἐπισκίασε τὶς ἄλλες γνῶμες τῶν ἀρχαίων, ἀλλὰ τὰ ἀναφερόμενα ἀπ’ αὐτὸν δὲν ἀποτελοῦν τὴ μόνη καὶ ἀρχαιότερη μαρτυρία τῆς ἀρχαιότητας καὶ ὑπάρχουν πολλὲς γνῶμες κατὰ πολὺ διάφορες τῶν φοινικικῶν παρατηρήσεων τοῦ Ἡροδότου (15).

Τὰ φοινίκεια γράμματα, ἐξηγεῖ ὁ Μυλωνᾶς, ἦταν αὐτὰ ποὺ εἶχαν γραφτεῖ μὲ ἐρυθρὸ χρῶμα. Τὸ ἐπίθετο φοινίκεια σήμαινε γραπτὰ καὶ ὀνομάσθηκαν ἀπὸ τὸ χρῶμα τους καὶ ὄχι γιατὶ τὰ ἔφεραν Φοίνικες στὴν Ἑλλάδα (16). Ἀλλὰ καὶ ὁ ἀρχαιολόγος Ἀντ. Κεραμόπουλος, ποὺ ἔκανε ἀνασκαφὲς στὴν Καδμεία (Θῆβα) γράφει ὅτι, «ἄν θυμηθοῦμε ὅτι ἀπὸ τὶς  ἀνασκαφὲς στὴ Θῆβα ἀποκαλύφθηκαν μνημεῖα μυκηναϊκὰ ὅμοια μὲ τῶν ἄλλων ἑλληνικῶν τόπων καὶ ὅτι δὲν ἔχουν κανένα χαρακτῆρα ξένο καὶ μάλιστα φοινικικό, θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε σφόδρα δύσπιστοι στὸ μῦθο τῆς φοινικῆς καταγωγῆς τοῦ Κάδμου» (17). Ὁρισμένοι λοιπὸν Γλωσσολόγοι καὶ Ἀρχαιολόγοι κατασκεύασαν μιὰ θέση σχετικὰ μὲ τὴν προέλευση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ μὲ τεκμήρια τελείως ἐπιφανειακὰ καὶ παραπλανητικὰ μᾶς μιλοῦν γιὰ «ἀποδείξεις», ποὺ δὲν εἶναι παρὰ ἐπινοημένες ἐνδείξεις καὶ φανταστικὲς συλλήψεις τῶν ἰδίων, ὅπως ἀποδεικνύουν ἄλλοι καταξιωμένοι ὁμότεχνοι συνάδελφοί τους. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τῶν πολλαπλῶν ἀμφισβητήσεων ὁδήγησε ἐρευνητὲς ἄλλων ἐπιστημονικῶν πεδίων, πέραν τῶν φιλολογικῶν, νὰ ἀναζητήσουν τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸ σημαντικότερο θέμα παγκοσμίως ποὺ εἶναι ἡ ἐφεύρεση τοῦ γραπτοῦ λόγου, πέραν τοῦ προφορικοῦ, τοῦ κάθε λαοῦ.

Τὰ ἐπιστημονικὰ δεδομένα, ποὺ θὰ παρουσιάσω συνοπτικὰ ἐδῶ, ἀνοίγουν νέες προοπτικὲς ἱστορικὲς καὶ πολιτιστικὲς στὸ ζήτημα τοῦ πρώτου ἐφευρέτη λαοῦ, ποὺ ὅπως ἀποδεικνύεται μὲ βάσιμα τεκμήρια εἶναι ὁ ἑλληνικὸς καὶ ἡ δημιουργία ἀπ’ αὐτὸν τῆς γραφῆς καὶ τοῦ ἀλφαβήτου, ποὺ τροφοδότησε στὴ συνέχεια ὄχι μόνο τὴν ἑλληνική ἀλλὰ καὶ τὴν παγκόσμια σκέψη λαῶν, ποὺ ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔγραφαν, οἱ λαοὶ αὐτοὶ ἦταν ἀνύπαρκτοι, ὅπως Γάλλοι, Ἰταλοί, Γερμανοί κ.ἄ. Τὸ πνεῦμα ὅμως τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους ἀντανακλᾶται στὴ γλῶσσα του ἀπὸ τοὺς προϊστορικοὺς χρόνους μέχρι σήμερα σὲ μία συνεχῆ διαχρονικὴ πορεία, ἐκφραζόμενο στὴν ἴδια πατρίδα συνεχῶς καὶ μὲ συνεχῆ παρουσία στὸ προσκήνιο τῆς ἱστορίας, ἐνῷ οἱ  λεγόμενοι πρωτοδημιουργοὶ τῆς παγκόσμιας γλώσσας εἴτε εἶναι ἀνύπαρκτοι, εἴτε ἔσβησαν νωρὶς, χωρὶς νὰ ἀφήσουν ἴχνη τῆς «μεγαλοφυοῦς» συλλήψεώς των τῆς γραφῆς, ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ διάφοροι Γλωσσολόγοι καὶ Ἀρχαιολόγοι.

Ἕνας νέος ἐπιστήμονας σήμερα, ὁ Νευροψυχολόγος – Νευρογλωσσολόγος Χρυσόστομος Ἐμμ. Καρπαθίου, ἔγραψε δύο πρωτοποριακὰ βιβλία γιὰ τὴν προέλευση τῆς γλώσσας. Τὸ ἕνα ἀναφέρεται στὸν ΛΟΓΟ (18), ὅπου ἡ ἀναδρομὴ στὴν ἱστορία καὶ ἡ ἀποκωδικοποίηση τοῦ ἑλληνικοῦ μύθου, ὅπως γράφει, «δείχνει, ὅλως παραδόξως, ταύτιση μὲ τὴ σημερινὴ ἐπιστημονικὴ πραγματικότητα». Ὅλες οἱ σκέψεις τοῦ συγγραφέα πάνω στὸν Λόγο στηρίζονται στὶς «σημερινὲς ἀπόψεις τῆς ἐπιστήμης τῆς παθολογίας καὶ φυσιολογίας τοῦ λόγου, πολὺ στενὰ δεμένες μεταξύ τους, τόσο στενά, ὅσο τὸ « ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ »(19).

Τὸ δεύτερο βιβλίο, ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει ἐδῶ ἰδιαίτερα, ἀναφέρεται στὴν ἐξελικτικὴ πορεία τοῦ ἐγκεφάλου καὶ πραγματεύεται, μὲ πρωτόγνωρα ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα, τὴ δημιουργία τῆς πρώτης γλώσσας καὶ τοῦ πρώτου ἀλφαβήτου (20). Ἐπειδὴ ἡ μελέτη αὐτὴ εἶναι πολὺ διαφωτιστικὴ γιὰ ὅλους, ἀλλὰ κυρίως τοὺς γλωσσολόγους καὶ ἀρχαιολόγους σχετικοὺς ἐρευνητὲς τοῦ θέματος, ἐπειδὴ δὲν κινεῖται σὲ ὑποθετικὸ ἔδαφος ἡ προσπάθεια τῆς ἀνάπλασης τῶν σταθμῶν ποὺ πέρασε τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο, ἀφοῦ κλονίζει μὲ τὸ βιβλίο του τὴ θέση ὁρισμένων ἐκ τῶν γλωσσολόγων, ἀρχαιολόγων ἐρευνητῶν καὶ τὶς ἀστήρικτες ὑποθέσεις τους καὶ ἐπειδὴ διαψεύδει αὐτὲς τὶς φανταστικὲς ὑποθέσεις, ὅπως π.χ. τοῦ Μανόλη Ἀνδρόνικου, ἐκτὸς τῶν ἄλλων τῶν ὁποίων ἤδη ἔχουμε δεῖ σ’ αὐτὴν τὴ σύντομη ἐπισκόπηση ποὺ ἔκανα τοῦ γλωσσικοῦ θέματος τὶς ἀπόψεις, ὁ ὁποῖος μᾶς πληροφόρησε ὅτι «ἡ σύγχρονη ἔρευνα ἐπιβεβαίωσε ὅτι πρότυπο τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου ὑπῆρξε τὸ φοινικικὸ ἢ ὀρθότερα τὸ βόρειο σημιτικὸ ἀλφάβητο – ἡ ἔρευνα κινεῖται σὲ χῶρο ἀπολύτως ἀσφαλῆ καὶ ὑπάρχει ὁμοφωνία τῶν ἐρευνητῶν»(21) θὰ παραθέσω τὰ σπουδαιότερά της.

Πρὶν προχωρήσω, νὰ ὑπογραμμίσω ὅτι καὶ ὁ ἀρχαιολόγος Ἀνδρόνικος κινεῖται στὸ θέμα τῆς προέλευσης τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας σὲ ἐπιχειρήματα τοῦ τύπου «ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ σημιτικοῦ ἀλφαβήτου στὴν Ἑλλάδα χρονολογεῖται ὅπως φαίνεται» (22) ἢ «ἔτσι πρέπει νὰ φαντασθοῦμε τὸ ἀρχικὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο…» (23) ἢ «τὸ ἑπόμενο βῆμα πρέπει νὰ ἦταν ὑποθέτουμε» (24). Σωστά, λοιπόν, ἔγραψε ὁ ἀρχαιολόγος Σπ. Μαρινᾶτος ὅτι πρέπει νὰ εἴμαστε πολὺ φειδωλοὶ στὴ διατύπωση ἀξιωμάτων γύρω ἀπὸ τὰ ζητήματα τῆς γραφῆς, γιατὶ εἴδαμε ὅτι «κεφαλαιώδη ἀξιώματα τῆς ἐπιστήμης καταπίπτουν ἀποτόμως καὶ ἀντιθέτως στηρίζονται νέαι ὑποθέσεις,  τὰς ὁποίας πρὸ ὀλίγου οὐδεὶς ἐτόλμα νὰ προβάλη»(25). Τόλμησε, λοιπόν, ὁ Καρπαθίου, μετὰ ἀπὸ ἔρευνα τῆς δημιουργίας τοῦ λόγου καὶ τῶν ἡμισφαιρίων τοῦ ἐγκεφάλου, νὰ γράψει ὅτι «ὁ Λόγος ἐκτὸς φύσεως ὑπάρχων γίνεται ἀνθρώπινος, ἐκτὸς ἀνθρώπου ὑπάρχων, εἰκόνα λαμβάνοντας τοῦ κτίσματος, κτίστης ὑπάρχων… Συγκαταβαίνων πρὸς τὸ ἀνθρώπινον… συνεργάζεται ἐντὸς τοῦ ἀνθρώπου, διὰ τοῦ ἐγκεφάλου»(26), καὶ ὅτι οἱ ἀπόψεις περὶ φοινικικοῦ ἀλφαβήτου «ἀπὸ τῆς πλευρᾶς τῆς βιολογίας ἢ γενικώτερα τῆς λειτουργικότητας τοῦ ἐγκεφάλου, δηλαδὴ τῆς Νευροψυχολογίας – Νευρογλωσσολογίας εἶναι ἀναληθεῖς, δὲν εὐσταθοῦν»(27), τονίζοντας τέλος, μετὰ ἀπὸ ἐμβριθῆ ἔρευνα, ὅτι «Παγκόσμια μητρικὴ γλῶσσα εἶναι ἡ μοναδικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα»(28). Ὁ ἴδιος ἀνατρέπει, μὲ ἰσχυρὰ καὶ πειστικὰ ἐπιχειρήματα, τὸ γαλλικὸ βιβλίο ποὺ ἐξέδωσε τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ τῆς Γαλλίας τὸ 1982, γιὰ τὴ «Γέννηση τῆς Γραφῆς» (Naissance de l’ écriture) καὶ ὅπου παρέχονται ἐκεῖ φανταστικοὶ χρονολογικοὶ πίνακες γιὰ τὴν προέλευση τῆς γραφῆς. Ὁ Καρπαθίου ἀπορρίπτει τὶς σχετικὲς ἀπόψεις καὶ θέσεις μὲ βάση τὴν ἐγκεφαλικὴ λειτουργικότητα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὶς βιολογικὲς συνθῆκες ποὺ ἐπέδρασαν στὴ γλῶσσα, στὸν λόγο, σὰν σύνολο ἐγκεφαλικῶν ἀνωτέρων λειτουργιῶν ἀπὸ τὴν πανάρχαια ἐποχὴ μέχρι σήμερα»(29). Συμπεράσματα τοῦ ἰδίου συγγραφέως εἶναι: – Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι σίγουρα ἡ μητέρα τῶν σημερινῶν γλωσσῶν. – Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι ἡ μοναδικὴ ὁλοκληρωμένη καὶ ἀνεξάρτητη ἀνθρώπινη γλῶσσα, χωρὶς νὰ ἀναζητᾶ ἐρείσματα σὲ ἄλλες γλῶσσες. – Οἱ Ἕλληνες χρησιμοποίησαν νωρίτερα ἀπὸ τοὺς ἄλλους λαοὺς ἐκείνης τῆς ἐποχῆς τὸ ἀριστερὸ ἐγκεφαλικὸ ἡμισφαίριο (ποὺ εἶναι τῆς μάθησης τοῦ λόγου) καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ ὑπάρχουν ἀκόμη, ἐνῷ ἀντίθετα ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι λαοὶ ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ἔχουν ἐξαφανισθεῖ (30).

Σημειώσεις

1. George Thomson, «Ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα Ἀρχαία καὶ Νέα», στὸ George Thomson, Διαλέξεις γιὰ τὸν ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ πολιτισμό, τ. Α΄, Ἀθήνα 1962, σελ. 53

2. G. Thomson, ὅ.π., σελ. 54

3. Σκαρλᾶτος Δ. Βυζάντιος, Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, τόμ. Α΄, Ἀθήνα 1852

4. Σκαρλᾶτος Δ. Βυζάντιος,, ὅ.π., σελ. γ΄- δ΄

5. Σκαρλᾶτος Δ. Βυζάντιος, ὅ.π., σελ. δ΄

6. Σκαρλᾶτος Δ. Βυζάντιος, ὅ.π., σελ. δ΄

7. Ν. Κονομῆς, Ἀπὸ τὴν Ἱστορία τῆς Λατινικῆς Γλώσσας ἔκδ. Σύλλογος πρὸς Διάδοσιν Ὠφελίμων Βιβλίων, Ἀθήνα 20125 , σελ. 21

8. Βλ. Β.Φίλια – Γ. Πρινιανάκη, Τὰ ἡμαρτημένα τοῦ Λεξικοῦ Μπαμπινιώτη, ἐκδόσεις Παπαζήσης, Ἀθήνα 2010, σς. 1-765. Βλ. κυρίως τὸν Πρόλογο τοῦ καθηγητῆ Β. Φίλια καὶ τὸ κεφάλαιο: Τὰ Ἰνδοευρωπαϊκά.

9. Β.Φίλια – Γ. Πρινιανάκη, ὅ, π. 25

10. Β.Φίλια – Γ. Πρινιανάκη, ὅ, π. 48

11. Γ. Μυλωνᾶς, Τὰ Φοινίκεια Γράμματα τοῦ Κάδμου στό: Πραγματεῖαι τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, τόμ. 23, ἀριθμ. 5 (1959) 1-33

12. Σπ. Μαρινᾶτος, Καδμήια Γράμματα, στό: Ἐπετ. Φιλοσοφικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν 6 (1955 – 56) 531 – 541

13. Γ. Μυλωνᾶς, ὅ.π., σσ. 1 καὶ σημ. 2, 24, 8 ,2

14. Γ. Μυλωνᾶς, ὅ.π., σελ. 24

15. Γ. Μυλωνᾶς, ὅ.π., σελ. 24 – 25

16. Γ. Μυλωνᾶς, ὅ.π., σελ. 29 και 26

17. Ἀντ. Κεραμόπουλος, Θηβαϊκά, Δελτίον 3 (1917) 63. Γ. Μυλωνᾶς, σελ. 4 και 5

18. Χ. Ἐμμ. Καρπαθίου, Πρῶτο δοκίμιο στὸν ΛΟΓΟ, Ἐκδόσεις Ι. Καραμέτος, Ἀθήνα 2008

19. Χ. Ἐμμ. Καρπαθίου, Πρῶτο δοκίμιο στὸν ΛΟΓΟ, ὅπ.π., σσ. 9-10

20. Χ. Ἐμμ. Καρπαθίου, Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἐγκεφάλου καὶ τὸ Ἀλφάβητο, Ἐκδοτικὸς ὅμιλος «Ἴων», Ἐκδόσεις «Ἕλλην», Ἀθήνα 1995

21. Μ. Ἀνδρόνικος, Ἡ Ἑλληνικὴ Γραφὴ στὸ ΙΕΕ τ. Β΄, σ. 196

22. Μ. Ἀνδρόνικος, ὅ.π., σ. 196

23. Μ. Ἀνδρόνικος, ὅ.π., σ. 197

24. Μ. Ἀνδρόνικος, ὅ.π., σ. 197, 198

25. Σπ. Μαρινᾶτος, ὅ.π., σ. 531

26. Χ. Καρπαθίου, Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἐγκεφάλου καὶ τὸ Ἀλφάβητο, ὅ.π, σελ. 22, 24

27. Χ. Καρπαθίου, Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἐγκεφάλου καὶ τὸ Ἀλφάβητο, σελ. 41

28. Χ. Καρπαθίου, Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἐγκεφάλου καὶ τὸ Ἀλφάβητο, σελ. 41, βλ. καὶ σσ. 39- 40

29. Χ. Καρπαθίου, Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἐγκεφάλου καὶ τὸ Ἀλφάβητο, σελ. 19, 20 καὶ 13 – 15

30. Χ. Καρπαθίου, Ἡ ἐξέλιξη τοῦ Ἐγκεφάλου καὶ τὸ Ἀλφάβητο, σελ. 7,8,12

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ερντογάν: Ο Τσίπρας μου είπε ότι θα καταργηθεί ο διορισμός του μουφτή στη Δ. Θράκη

Στο θέμα της εκλογής μουφτή στη Δυτική Θράκη αναφέρθηκε σε δηλώσεις ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ως ένα από τα ζητήματα που συζήτησε με τον Ελληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα κατά τη συνάντησή τους στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ. 

Συγκεκριμένα, ο Τούρκος πρόεδρος υποστήριξε ότι ο κ. Τσίπρας προχώρησε σε διαφοροποίηση της έως σήμερα πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων στο θέμα του μουφτή στη Δυτική Θράκη. 

«Συζητήσαμε και το θέμα της Δυτικής Θράκης… Αν θέλει ο Θεός θα γίνει το θέμα του  εκλεγμένου Μουφτή (σ.σ. μέχρι τώρα διορίζεται), Ο Αλέξης Τσίπρας, μας λέει, ότι θα περάσουμε σε νέο σύστημα, θα καταργήσουμε τον διορισμό του Μουφτή. Ας πούμε πως στο θέμα αυτό άναψε ‘’πράσινο φως’’, όμως δεν μπορούμε να πούμε πως τελείωσε η δουλειά», είπε χαρακτηριστικά σε Τούρκους δημοσιογράφους.

Σημειώνεται δε, ότι ο θρησκευτικός ηγέτης των μουσουλμάνων της Θράκης ορίζεται από το υπουργείο Παιδείας, και δεν εκλέγεται. Ως γνωστόν ο κ. Ερντογάν είχε ζητήσει δημοσίως κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα να αλλάξει ο τρόπος ανάδειξης μουφτή, ώστε αντί να διορίζεται από το ελληνικό κράτος, να εκλέγεται. 

Υπενθυμίζεται ότι αμέσως μετά την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στη χώρα μας, ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου, εμφανίστηκε να ζητεί ουσιαστικά, την έναρξη συζητήσεων με τη μουσουλμανική μειονότητα για το θέμα της εκλογής των Μουφτήδων. 

«Θα πρέπει να αρχίσει μια πολλή σοβαρή συζήτηση, με την ίδια τη μειονότητα ως προς το θέμα της ορθολογικοποίησης της εκλογής μουφτήδων. Το σοβαρό ζήτημα που πρέπει να συζητηθεί και νομίζω πρέπει να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα που υπάρχει για συζητήσεις, είναι ο προσδιορισμός του εκλεκτορικού σώματος». Στο πλαίσιο αυτό σημειώνει: «Τον Πατριάρχη δεν τον εκλέγει η ρωμαίικη κοινότητα στην πόλη, δεν τον εκλέγουν καν ιερείς, τον εκλέγουν τα μέλη της Ιεράς Συνόδου. Άρα υπάρχει πάντα στην εκλογή των θρησκευτικών ηγετών, ένα ειδικό εκλεκτορικό σώμα», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στο Κανάλι της Βουλής ο υπουργός Παιδείας. 

Πάντως, ο κ. Τσίπρας σε δηλώσεις του σε δημοσιογράφους μετά τη συνάντηση της Πέμπτης δεν έκανε αναφορά στο θέμα του μουφτή.

Τι είχε πει ο Ερντογάν για το θέμα του μουφτή

Υπενθυμίζεται ότι, κατά την διάρκεια της κοινής με τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα συνέντευξης Τύπου στο μέγαρο Μαξίμου, ο Τούρκος πρόεδρος είχε δηλώσει τα εξής: 

«Υπάρχει, επίσης, το θέμα της Μουφτείας. Ο αρχιμουφτής βλέπουμε ότι είναι ένας διορισμένος δημόσιος υπάλληλος. Η Συνθήκη της Λωζάνης προβλέπει ότι ο επικεφαλής Μουφτής πρέπει να εκλέγεται. Στην Τουρκία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης εκλέγεται από την Ιερά Σύνοδο. Και η Ιερά Σύνοδος πρέπει να έχει συγκεκριμένο αριθμό μελών για να μπορεί να εκλέξει τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Και όταν υπήρξε μείωση του αριθμού των μελών της Ιεράς Συνόδου, έστειλα μήνυμα προς τον Πατριάρχη και του είπα «υποδείξτε μου ονόματα ιερωμένων, στους οποίους θα δώσουμε την τουρκική ιθαγένεια, ούτως ώστε να αποτελέσουν μέλη της Ιεράς Συνόδου». Από επτά που ήταν, ύστερα από τις υποδείξεις του Οικουμενικού Πατριάρχη, η Ιερά Σύνοδος έχει τώρα 17 μέλη, δηλαδή μπορεί να εκλέξει νέο Πατριάρχη. 

Πριν από όλα, στη Δυτική Θράκη, στο ζήτημα του αρχιμουφτή, του αν είναι εκλεγμένος ή διορισμένος. Κατά τη γνώμη μου συνιστά μια σοβαρή πληγή και πιστεύω ότι ο αξιότιμος Πρωθυπουργός θα μεριμνήσει για την επίλυση και τη διευθέτηση του συγκεκριμένου ζητήματος. Βεβαίως αυτό είναι σαφές ότι αποτελεί ένα εσωτερικό θέμα της χώρας, δεν διαφωνούμε. Αλλά αν μας δίνεται η άδεια, προφανώς και μπορούμε να διατυπώσουμε την παράκλησή μας. Διότι εμείς εμπιστευόμαστε τη γείτονα χώρα και γι΄ αυτό δείχνουμε το ενδιαφέρον μας για το εσωτερικό της Δίκαιο».

Για τους Ελληνες στρατιωτικούς 

Οι δύο ηγέτες μίλησαν ακόμα τόσο για τους δύο Ελληνες στρατιωτικούς, που κρατούνται στις φυλακές της Αδριανούπολης εδώ και τέσσερις μήνες, όσο και για τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς που παραμένουν στη χώρα μας. 

Μιλώντας σε Τούρκους δημοσιογράφους που τον ακολούθησαν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ ο Ερντογάν φέρεται να δήλωσε τα εξής:  «Συμφωνήσαμε με τον κ. Τσίπρα να κανονιστούν τα θέματα αυτά (σ.σ. των 8 και των 2). Να κάνουμε προσπάθεια με καλή πρόθεση».

Πηγή: Καθημερινή, Ινφογνώμων Πολιτικά

Σε πρόσφατη έρευνα Βρετανών επιστημόνων από το Ινστιτούτο Francis Crick του Λονδίνου, επιστήμονες κατόρθωσαν να μετατρέψουν το αρσενικό φύλο ενός ποντικιού σε θηλυκό, διαγράφοντας την περιοχή του DNA που έδινε πρωτεΐνη για ανάπτυξη ανδρικών οργάνων. Το ενδιαφέρον όμως της είδησης, στο οποίο δεν δόθηκε σημασία από τη μεταφορά της στα ΜΜΕ, είναι ότι η περίπτωση εμφάνισης θηλυκών γεννητικών οργάνων σε αρσενικό ον χαρακτηρίστηκε ως «διαταραχή φύλου» και όχι ως «μία από τις πολλές ποικιλίες που μπορεί να έχει το φύλο», όπως χαρακτηρίζεται από διάφορους ακτιβιστές του ομοφυλοφιλικού κινήματος.

Υπάρχει βέβαια μια διαμάχη για τη χρήση του όρου, του οποίου το ομοφυλοφιλικό κίνημα θέλει να επιβάλει την κατάργηση όχι με επιστημονικά αλλά με κοινωνικά επιχειρήματα. Ο όρος όμως είναι υπαρκτός στην επιστήμη και χρησιμοποιείται ευρέως (βλ. σχετικά: https://en.wikipedia.org/wiki/Disorders_of_sex_development).

Θυμίζουμε ότι πριν μερικούς μήνες στην Ελλάδα έγινε μέγα θέμα με τη χρήση του όρου «διαταραχή ταυτότητας φύλου» σε επιστημονική ημερίδα του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» (η οποία βέβαια αφορούσε θέματα ταυτότητας φύλου και όχι ανάπτυξης χαρακτηριστικών, βλ. σχετικά: https://www.tideon.org/index.php/2012-01-20-15-27-29/2012-02-28-20-52-17/11790-2017-12-25-22-14-16). Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι επιστήμονες κατόρθωσαν να κάνουν το ζώο θηλυκό και σε εμφάνιση και στα γεννητικά του όργανα, διαγράφοντας την περιοχή «ενισχυτή 13» του DNA, η οποία έδινε πρωτεΐνη για ανάπτυξη ανδρικών οργάνων. Θα μπορούσε να γίνει και το αντίστροφο, αν δεν διαγραφόταν η περιοχή, αλλά ενισχυόταν η συγκεκριμένη πρωτεΐνη.

Ενδιαφέρον θα ήταν να δούμε πώς αντιμετωπίζουν οι υπέρμαχοι της «φυσιολογικότητας» αυτών των περιπτώσεων (όπως οι περιπτώσεις ερμαφροδιτισμού στα intersex άτομα) τέτοιου είδους επεμβάσεις, που λύνουν το πρόβλημα εν τη γενέσει του, καθώς το επιχείρημα που χρησιμοποιείται είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί έτσι γεννήθηκαν και υποφέρουν από το κοινωνικό στίγμα και επομένως θα πρέπει η κοινωνία να αποδεχθεί τη διαφορετικότητά τους και να θεωρεί απολύτως φυσιολογικό να έχει κάποιος άνθρωπος γεννητικά όργανα διαφορετικά του βιολογικού του φύλου. Ασχέτως του αντιφατικού χαρακτήρα του επιχειρήματος (από τη μια λέγεται ότι οι άνθρωποι αυτοί υποφέρουν και από την άλλη ότι πρόκειται για κάτι φυσιολογικό), οι υπέρμαχοι της φυσιολογικότητας θα πρέπει να μας πουν εάν θεωρούν θεμιτές τέτοιες επεμβάσεις σε ανθρώπους, ώστε να μη βασανίζονται και οι ίδιοι και να μην υποφέρουν από το κοινωνικό στίγμα. Μάλλον όχι, γιατί πρόθεσή τους του κινήματός τους δεν είναι να δώσει μια λύση στο πρόβλημα αυτών των ανθρώπων, αλλά να διαδώσουν την κατάστασή τους ως φυσιολογική (παρά το ότι η επιστήμη τη χαρακτηρίζει ως «διαταραχή φύλου») και να πολλαπλασιάσουν τα άτομα αυτά στις τάξεις τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κάθε προσπάθεια αναστροφής των καταστάσεων αυτών χαρακτηρίζεται ως «θεραπεία μεταστροφής», με στόχο τη νομοθετική της απαγόρευση και έχουμε φτάσει στο σημείο να απειλείται με φυλάκιση για παράβαση του αντιρατσιστικού νόμου όποιος τολμήσει να θεωρεί μη φυσιολογικές τέτοιες καταστάσεις, ακόμα και όποιος επιστήμονας παρέχει σχετικές συμβουλευτικές υπηρεσίες στα άτομα αυτά (βλ. σχετικά: https://www.tideon.org/index.php/2012-01-20-15-27-29/2012-02-28-20-52-17/12944-lgbt-356356).

Ξένη πηγή: https://www.theguardian.com/science/2018/jun/14/sex-change-mice-research-could-help-humans-say-scientists

Ελληνική αναφορά: http://www.iefimerida.gr/news/423940/epistimoniki-ereyna-rihnei-fos-stis-diatarahes-fyloy

Πηγή: Profamily news, Αβέρωφ

«Ναι, βεβαίως έχει. Όποιος αρνείται την προσωπική συμμετοχή της παρθένου Μαρίας στο έργο της σωτηρίας μας, όποιος δεν αποδίδει την ανάλογη τιμή στη Θεοτόκο, αυτός δεν κινείται στο χώρο της νέας ρίζας του Χριστού και της νέας δημιουργίας, αλλά μένει στην εποχή της πτώσης και της φθοράς και συνδέεται μόνο με τη ρίζα του παλαιού Αδάμ, που είναι η ρίζα της αμαρτίας. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο ο Χριστός είναι σαν να μην εγεννήθη.

Η Παναγία σε σχέση με τη σωτηρία της ψυχής μας,την Ορθή Πίστη και τις Αιρέσεις
Διδακτικές και ωφέλιμες διηγήσεις

Επιμέλεια: πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου  

Η τιμή της Θεοτόκου έχει ουσιαστική σχέση με την υπόθεση της σωτηρίας μας; Στο ερώτημα αυτό ο μακαριστός π.Αντώνιος Αλεβιζόπουλος γράφει:

«Ναι, βεβαίως έχει. Όποιος αρνείται την προσωπική συμμετοχή της παρθένου Μαρίας στο έργο της σωτηρίας μας, όποιος δεν αποδίδει την ανάλογη τιμή στη Θεοτόκο, αυτός δεν κινείται στο χώρο της νέας ρίζας του Χριστού και της νέας δημιουργίας, αλλά μένει στην εποχή της πτώσης και της φθοράς και συνδέεται μόνο με τη ρίζα του παλαιού Αδάμ, που είναι η ρίζα της αμαρτίας. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο ο Χριστός είναι σαν να μην εγεννήθη.

Με άλλα λόγια όποιος δεν αναγνωρίζει την παρθένο Μαρία ως Θεοτόκο, αυτός αρνείται την Θεανθρωπότητα του Χριστού, αυτός δεν μπορεί να ωφεληθεί από την ανάγνωση της αγίας Γραφής και από την εφαρμογή των εντολών του Χριστού. Τούτο γιατί δεν μας σώζει η αγία Γραφή, αλλά ο ίδιος ο Χριστός, τον οποίον αναγγέλλει η αγία Γραφή (πρβλ. Ιω. ε’ 39). Στον χαρακτηρισμό της Μαρίας ως Θεοτόκου συνίσταται «όλον το μυστήριον της θείας οικονομίας διότι εάν η γεννήσασα είναι Θεοτόκος, θα είναι Θεός και ο γεννηθείς εξ αυτής, όπως επίσης και άνθρωπος» (Ιω. Δαμασκ.).

Εκείνος όμως που θα αναγνωρίσει την παρθένο Μαρία Θεοτόκο και θα πιστεύσει στην Θεανθρωπότητα του Χριστού, πρέπει να αποδώσει στη Μαρία την ανάλογη τιμή και να την αναγνωρίσει μητέρα Του κατά την επιθυμία του Κυρίου (πρβλ. Ιω. ιθ’ 27). Γι’ αυτό λέμε πως η τιμή της Θεοτόκου έχει άμεση σχέση με την υπόθεση της σωτηρίας μας .

Συμπερασματικά νομίζουμε πως στο πρόσωπο της παρθένου Μαρίας ολόκληρη η ανθρωπότητα συγκατατέθηκε για τη σωτήρια επέμβαση του Θεού, προκειμένου ο άνθρωπος να επιστρέψει στην κοινωνία με τον Θεό. Έτσι η παρθένος Μαρία έγινε «όργανο» και «συνεργός» του Θεού στη σωτηρία του άνθρωπου. Με τη συγκατάθεση της την επεσκίασε το Άγιο Πνεύμα, την εξάγνισε και την κατέστησε κατάλληλο δοχείο, μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε με τη σάρκα της η ανθρώπινη φύση του Υιού και Λόγου του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε όχι θεοφόρος άνθρωπος, αλλά αληθινά Θεός με σάρκα.

Η παρθένος Μαρία δεν γέννησε βέβαια τη Θεότητα, αλλά την ανθρώπινη φύση, που όμως ανήκε στο ένα πρόσωπο του Ιησού Χριστού και γι’ αυτό το λόγο είναι «μητέρα του Κυρίου», δηλαδή αληθινή Θεοτόκος. Σ’ αυτή τη μοναδική αλήθεια στηρίζεται άλλωστε η σωτηρία του ανθρώπου και όποιος απορρίπτει την πίστη ότι η Μαρία είναι αληθινή Θεοτόκος, αρνείται την εν Χριστώ σωτηρία .

Ο Χριστός είναι η «νέα ρίζα», επειδή δεν κατάγεται από τη ρίζα του Αδάμ, εγεννήθη «άνευ σποράς», εκ παρθένου. Όμως αυτό που ο Χριστός χρησιμοποιεί, το θέλει σε αποκλειστική χρήση. Με τη γέννηση του δεν παραβιάζεται η παρθενία της μητέρας Του και εκείνη μένει παρθένος και μετά τη γέννηση, έχοντας τον Ιησού υιό μονογενή. Ο Ιωσήφ ήταν «πατέρας» του Ιησού «σύμφωνα με τον νόμο» και οι λεγόμενοι «αδελφοί» ήσαν «κατά τον νόμον» αδελφοί.

Η Εκκλησία τιμά την Μαρία ως Θεοτόκο και αειπάρθενο και διακηρύττει πως στα σπλάγχνα της Παρθένου ανακαινίσθηκε η φύση του άνθρωπου και γίναμε μέτοχοι της Θείας ζωής. Έτσι η Μαρία είναι η «γέφυρα» που ένωσε τη γη με τον ουρανό και τιμάται ανάλογα από τους πιστούς. Εκείνος που πρώτος ετίμησε την παρθένο Μαρία είναι ο ίδιος ο Θεός . Η Μαρία έγινε η «κεχαριτωμένη» και η «ευλογημένη», η «μητέρα του Κυρίου», την οποία οφείλουν να μακαρίζουν «πάσαι αι γενεαί».

Αλλά οι ορθόδοξοι χριστιανοί δεν τοποθετούν τη Θεοτόκο πάνω από την Εκκλησία αλλά μέσα σ’ αυτήν . Και η ίδια κληρονόμησε την άρρωστη φύση και ήταν γνήσιο παιδί του κόσμου, τον οποίο με τη συγκατάθεση της στο σχέδιο του Θεού εκπροσώπησε. Στα σπλάγχνα της εβλάστησε η νέα ρίζα, στην οποία και η ίδια οφείλει τη σωτηρία. Γι’ αυτό και θεωρείται «παναγία» σε σχέση με τα άλλα δημιουργήματα του Θεού και κορυφαία της Εκκλησίας.

Η αγία σάρκα του Κυρίου ήταν και σάρκα της Θεοτόκου και όλοι οι χριστιανοί που εντασσόμαστε στο σώμα του Χριστού γινόμαστε αδελφοί του Κυρίου και η παρθένος Μαρία γίνεται Μητέρα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Βλέπουμε την παρθένο Μαρία όχι ανεξάρτητα από τον Χριστό, αλλά πάντοτε σε σχέση με το πρόσωπο του Θεανθρώπου, ως «μητέρα του Κυρίου» και η τιμή που της αποδίδουμε, βρίσκεται πάντοτε σε σχέση με την υπόθεση της σωτηρίας μας «εν Χριστώ Ιησού».

Έτσι εκείνος που αρνείται αυτή την τιμή, όχι μόνο δεν ακολουθεί την προφητεία της Γραφής («μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί»), αλλά και ζει στην εποχή της πτώσης, πριν από τη γέννηση του Σωτήρα. Γιατί το μυστήριο της σωτηρίας μας εκφράζεται με τον όρο «Θεοτόκος», συμπλέκεται δηλαδή με την τιμή που απορρέει άπ’ αυτόν τον όρο και η οποία αποδίδεται στο πρόσωπο της παρθένου Μαρίας.» (ΕΦΟΔΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

Διδακτικές και ωφέλιμες διηγήσεις

Η Υπεραγία Θεοτόκος ως Μητέρα και προστάτης μας, μας βοηθάει σε όλα τα προβλήματα και δυσκολίες της ζωής μας και φυσικά ενδιαφέρεται και πρεσβεύει για την σωτηρία της ψυχής μας, για το οποίο είναι απαραίτητη η ορθή πίστη και η βιοτή με υπακοή στις εντολές του Θεού.

Οι Αιρέσεις είναι μια μάστιγα που αντιστρατεύεται τη σωτηρία μας και κατευθύνονται από τον Διάβολο και οι περισσότερες εχθρεύονται και πολεμούν την Θεοτόκο.

Η Παναγία έχει δείξει με πολλά σημεία και θαύματα, ότι αποστρέφεται τις αιρέσεις, αλλά ενδιαφέρεται για την μετάνοια και επιστροφή των αιρετικών στην Ορθή πίστη.

1) Περιστατικό σχετικά με την αίρεση του Μονοφυσιτισμού

Ένα περιστατικό στο Γεροντικό, την εποχή που ταλαιπωρούσε και αναστάτωνε την εκκλησία η αίρεση του Μονοφυσιτισμού, λέει για έναν Ασκητή που είχε πολλή αρετή και άσκηση. Του είχαν δώσει ένα βιβλίο των αιρετικών (Μονοφυσιτών), το οποίο είχε στο κελί του. Μία μέρα, καθώς προσευχόταν βλέπει την Κυρία Θεοτόκο μέσα σε ουράνια δόξα, έξω από το κελί του. Έπεσε αμέσως στα πόδια Της και την προσκύνησε και της ζήτησε να μπει στο κελί του να το ευλογήσει. Η Παναγία αποκρίθηκε: «Δεν μπορώ να μπω, διότι μέσα έχεις τον εχθρό του Υιού μου», και αμέσως χάθηκε. Τότε ο γέροντας κατάλαβε ότι το βιβλίο αυτό των αιρετικών, ήταν εχθρός του Κυρίου μας και εμπόδιζε την χάρη του Θεού και της Παναγίας να τον επισκεφτεί και αμέσως το κατέστρεψε.

2) Διηγήσεις σχετικά με τον Άγιο Γρηγόριο Νεοκαισαρείας

Προσευχόμενος ο Άγιος μία νύχτα, του παρουσιάστηκε μέσα σε θεία λάμψη η Παναγία με τον Αγ. Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και πήγαν να του διδάξουν την Ορθόδοξη ομολογία της πίστης, διότι τον καιρό εκείνο υπήρχαν πολλοί αιρετικοί και πλανούσαν πολλούς. Και τότε έγραψε ο μέγας αυτός Άγιος, την Ομολογία της Ορθοδόξου πίστεώς μας, όπως τον φώτισε η Παναγία και τον δίδαξε ο Απόστολος Ιωάννης και παρέδωσε αυτή στην Αγία του Χριστού και Καθολική Εκκλησία, όπως γράφει στο βίο του ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης. Και, έλαβε όχι μόνο αυτή την χάρη από την Θεομήτορα ο πιστός και ευγνώμων δούλος της (Αγ. Γρηγόριος), αλλά και την θαυματουργική δύναμη και εκτέλεσε πολλά θαύματα με την βοήθεια της Παντοδυνάμου Δέσποινας.

3) Θαύμα της Θεοτόκου που αναφέρεται στην «Αμαρτωλών Σωτηρία»

Ένα άλλο σπουδαίο θαύμα της Θεοτόκου που αναφέρεται στην «Αμαρτωλών Σωτηρία» είναι το εξής. Στα μέρη της Συρίας ζούσε ένας ενάρετος και Άγιος ερημίτης (ονόματι Παρθένιος), ο οποίος πήγαινε συχνά στο Όρος Σινά και προσκυνούσε την Αγία Βάτο, ενθυμούμενος το θαύμα που είχε γίνει εκεί, εις τύπον της Αειπαρθένου Μαρίας. Μία φορά λοιπόν, περνώντας από την Ερυθρά Θάλασσα, είδε στον αιγιαλό νεκρόν άγνωστο και λυπούμενος στο θέαμα αυτό, έκανε δέηση θερμοτάτη προς τον Κύριο δια πρεσβειών της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, υπέρ των νεκρών. Και, καθώς προσήυχετο, βλέπει τον νεκρό να ανίσταται και τον προσκύνησε και του είπε:

«Σε ευχαριστώ άγιε του Θεού, διότι η πολλή ευλάβεια και αγάπη που έχεις στο Θεό και την Αειπάρθενο Μητέρα του, δεν ωφελεί μόνο εσένα, αλλά και πολλοί ελυτρώθηκαν από ψυχικό θάνατο και εξόχως εγώ, ο ανάξιος.

Εγώ ήμουν στην αίρεση του ασεβεστάτου Νεστορίου (δηλ.Νεστοριανός) και όταν άκουγα να λέγεται το όνομα της Κυρίας Θεοτόκου θύμωνα και θεωρούσα μεγάλο ανόμημα να λέγεται μία γυναίκα Θεοτόκος. Κάποτε που πήγαινα στα Ιεροσόλυμα, δια θαλάσσης, στο πλοίο που ταξίδευα έτυχε ένας ευλαβής χριστιανός και όταν έμαθε ότι ήμουν Νεστοριανός, με νουθετούσε να αφήσω την αίρεση. Εγώ φιλονικούσα μαζί του και αντιδρούσα και ήρθαμε σε σύγκρουση. Παλεύοντας, πέσαμε και οι δύο στη θάλασσα και πήγαμε στο βυθό. Τότε παρουσιάστηκε μία ένδοξος και φωτοφόρος γυναίκα και πήρε τον άλλο από το χέρι και είπε:

› Επειδή είσαι φίλος μου και θυσιάστηκες για μένα, δεν σε αφήνω να πνιγείς, αλλά θα σε πάω να προσκυνήσεις τον Πανάγιο Τάφο του Υιού μου, όπως επιθυμείς και μετά τρία χρόνια θα σε πάρω στην Ουράνια Βασιλεία.

Τότε, στράφηκε και σε μένα η Δέσποινα και μου είπε:

› Πήγαινε εσύ ανόητε στην αιώνια κόλαση μαζί με τον αιρεσιάρχη Νεστόριο και όλους τους άλλους που δεν με ομολογούν σαν Θεοτόκο και αρνούνται τη Θεία σάρκωση του Υιού μου.

Μόλις έφυγε η Παναγία με τον πιστό χριστιανό, πήραν την άθλια ψυχή μου σκοτεινοί δαίμονες και την πήγαν στην κόλαση. Εκεί είδα πλήθος ψυχών που βασανιζόταν και αναθεμάτιζαν τον Νεστόριο που ήταν η αιτία της καταδίκης τους. Ξαφνικά, παρουσιάστηκε η Υπερένδοξος εκείνη Γυναίκα και μου είπε:

› Σε βγάζω από την κόλαση αυτή που είσαι, χάρις στην δέηση του δούλου μου Παρθενίου και πες του να μην κάνει πλέον δέηση για τους εχθρούς μου. Και, εσύ να κηρύξεις παντού την κόλαση που έχουν οι Νεστοριανοί.

Μόλις άκουσα αυτά τα λόγια, επέστρεψε στο σώμα το πνεύμα μου και αναστήθηκα. Σε ευχαριστώ λοιπόν, Άγιε του Θεού και σε παρακαλώ να με μυρώσεις (με το Άγιο Μύρο), διότι αρνούμαι την αίρεση του Νεστορίου και ομολογώ την Αειπάρθενο Μαρία αληθή Θεοτόκο.»

Ο Όσιος όταν άκουσε αυτά χάρηκε πολύ και με πήρε μαζί του στα Ιεροσόλυμα, όπου βρήκαμε τον άλλο διασωθέντα και πήγαμε οι τρείς μαζί στην έρημο, όπου ζήσαμε με αγώνες και άσκηση μέχρι το τέλος της ζωής μας.

4) Η Θεοτόκος βλασφημείται στα Αραβικά από γυναίκα της αίρεσης των Πεντηκοστιανών

Μία από τις πολλές αιρέσεις που πλανούν σήμερα τους ανθρώπους είναι η αίρεση των Πεντηκοστιανών, που απορρίπτουν τα μυστήρια της Εκκλησίας, την Παναγία και τους Αγίους. Ισχυρίζονται ότι έχουν το χάρισμα της γλωσσολαλιάς. Δηλαδή, ότι λαμβάνουν το Άγιο Πνεύμα και ομιλούν σε διάφορες γλώσσες.

Κάποτε πήγε σε μία σύναξη Πεντηκοστιανών ένας ευσεβής χριστιανός, να γνωρίσει από κοντά τους αιρετικούς αυτούς. Είδε λοιπόν στη σύναξη αυτή μια γυναίκα να μιλάει σε άλλη γλώσσα, που δεν καταλάβαινε. Υποτίθεται, ότι με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος έλαβε χάρισμα της γλωσσολαλιάς. Ο πιστός αυτός, με ένα κασσετοφωνάκι έγραψε αυτά που έλεγε η γυναίκα αυτή και διαπίστωσε με μεγάλη έκπληξη, ότι η γυναίκα αυτή μιλούσε στα Αραβικά και έλεγε βλασφημίες στην Παναγία. Έτσι, αποδείχτηκε ότι αντί για το Άγιο Πνεύμα που ισχυρίζονται οι Πεντηκοστιανοί ότι λαμβάνουν, τους κυριεύουν πονηρά πνεύματα. Εξάλλου, όλες οι αιρέσεις έχουν αρχηγό και εμπνευστή τον Διάβολο.

5) Η Θαυματουργική εικόνα «ΧΑΙΡΟΒΟ»

Η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Ακαθίστου («Χαίροβο»), που βρίσκεται στην Ιερά Μονή Ζωγράφου σχετίζεται με τα γεγονότα που συνέβησαν στο Αγιο Όρος με την άφιξη σ’ αυτό των απεσταλμένων του αυτοκράτορος Μιχαήλ Παλαιολόγου και του Πάπα, για να φροντίσουν για την εφαρμογή της «Ένωσης των δύο Εκκλησιών» (Ορθοδόξων και Παπικών), που αποφασίστηκε και υπογράφτηκε στην Σύνοδο του Λουγδούνου (Λυών) το 1274. Τότε Πατριάρχης ήταν ο Ιωάννης Βέκκος, ο οποίος ενώ στην αρχή ορθοδοξούσε, όσο λίγοι, στην συνέχεια άλλαξε γνώμη και έγινε υποστηρικτής της ενώσεως, πολέμιος των ανθενωτικών και ιδιαίτερα σκληρός και αμείλικτος κατά των Αγιορειτών.

Ο Μιχαήλ Παλαιόλογος, ανθρωπος φιλόδοξος και πανουργος, όταν στις 25 Ιουλιου 1261 ο στρατηγός Αλέξιος Στρατηγόπουλος κατέλαβε την Πόλη, εποφελούμενος την Απουσία των Λατίνων σε εκστρατεία στον Πόντο, ενήργησε ως εξής. Χωρίς χρονοτριβή, στέφθηκε αυτοκράτορας στην Αγία Σοφία, αφου προηγουμένως φρόντισε να τυφλώσει τον νόμιμο κληρονόμο του θρόνου Ιωάννη Λάσκαρη. Για να μπορέσει να εξευμενίσει τους Λατίνους και κυρίως τον Πάπα, που ποτέ δεν θα συγχωρούσε την τόσο εξευτελιστική απώλεια της Κων/πολης, προχώρησε σε φιλοφρονήσεις, αναγνωρίσεις πρωτείων και προνομίων, που ουσιαστικά ισοδυναμούσε με την υποταγή της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας στην Παπική δικαιοδοσία. Στην δικαιοδοσία του Μιχαήλ Παλαιολόγου θα έμενε η διοικητική αρμοδιότητα και η πολιτειακή κυριαρχία της αυτοκρατορίας. Έτσι ενήργησε όλα εκείνα τα λυπηρά και επώδυνα για ένωση που εκτεταμένα είναι γραμμένα στην Βυζαντινή και Εκκλησιαστική Ιστορία. Έτσι βρέθηκαν άνθρωποι του Μιχαήλ Η΄ του Παλαιολόγου στο Άγιο Όρος και μετά από το Πρωτάτο κατευθύνθηκαν προς «επίσκεψη» της Ιεράς Μονής Ζωγράφου.

Σε μια τοποθεσία, που απέχει αρκετή απόσταση από το μοναστήρι του Ζωγράφου και κοντά σε ένα δρόμο, που οδηγεί σ’ αυτό ασκήτευε ένας πολύ ενάρετος γέροντας, που επειδή αισθανόταν μεγάλη ψυχική ευφροσύνη από το περιεχόμενο των τροπαρίων και των Χαιρετισμών του Ακαθίστου Ύμνου, απόκτησε την συνήθεια να τον διαβάζει όρθιος μπροστά από την εικόνα της Θεοτόκου (στην οποία αναφερόμαστε) πολλές φορές το εικοσιτετράωρο. Εκείνη την μέρα και ενώ αυτός βίωνε υπερκόσμιες καταστάσεις και τα χείλη του πρόφεραν δυνατά το «Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε», άκουσε την Παναγία να του αντιφωνή από την ιερή εικόνα της.

«Χαίρε και σύ, Γέρων του Θεού. Μη φοβού, αλλά απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον τοις αδελφοίς και τω Καθηγουμένω, ότι οι εχθροί εμού τε και του Υιού μου επλησίασαν. Όστις ούν υπάρχει ασθενής τω πνεύματι εν υπομονή κρυβήτω, έως του παρελθείν τον πειρασμόν. Οι δε στεφάνων μαρτυρικών εφιέμενοι παραμενέτωσαν εν τη Μονή. Άπελθε ούν ταχέως…»

Μόλις συνήλθε ο Γέροντας από το θαυμαστό γεγονός, αφήκε το ησυχαστήριό του και έτρεξε προς το μοναστήρι για να εξαγγείλει τα δεινά που πλησιάζουν και τις οδηγίες της Θεομήτορος. Αλλά στα προπύλαια της Μονής γνώρισε και βίωσε και δεύτερο θαυμαστό γεγονός. Στην πύλη της Μονής στεκόταν και τον περίμενε η εικόνα της Παναγίας του κελλιού του, μπροστά στην οποία εδώ και χρόνια απήγγειλε τους Αρχαγγελικούς Χαιρετισμούς και από την οποία άκουσε την ίδια φωνή και εντολή. Με βαθύτατη συγκίνηση έπεσε και την προσκύνησε και αφού την πήρε στα χέρια του παρουσιάσθηκε στον ηγούμενο και στους αδελφούς, εξιστόρησε το θαύμα και γνωστοποίησε την προειδοποίηση της Θεοτόκου.

Με έντονη ανησυχία αλλά και βαθειά ευγνωμοσύνη οι Ζωγραφίτες πατέρες προσκύνησαν την ιερή και θαυματουργή εικόνα και έπραξαν ό,τι τους υπέδειξε η Παναγία. Οι ασθενέστεροι και πιο δειλοί κρύφθηκαν στα γειτονικά δύσβατα και δασώδη μέρη, είκοσιέξι όμως θαραλλέοι, με πρώτο τον ηγούμενο κλείστηκαν στον Πύργο της Μονής και ετοιμάστηκαν για μαρτυρικό θάνατο σύμφωνα με την πρόρρηση της Παναγίας.

Σε λίγο κατέφθασαν και οι ενωτικοί του αυτοκράτορα Μιχαήλ και οι παπικοί συνοδοί τους και άρχισε μεταξύ αυτών και των εγκλείστων διάλογος. Κολακευτικοί και με πολλές υποσχέσεις οι πρώτοι, για «καλά και ωφέλιμα» για την Μονή και το Όρος. Απόλυτα αρνητικοί οι έγκλειστοι και αυστηρότατοι επικριτικοί των ενωτικών προσπαθειών, απορρίπτοντας πλήρως την αποδοχή του Πάπα σαν Κεφαλή της Εκκλησίας και σαν αντιπρόσωπο του Χριστού στην γη. Η τελευταία δήλωσή των ήταν ότι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να ανοίξουν τις Πύλες και παραδώσουν την Μονή τους στην υποταγή του Πάπα και στην αιρετική βεβήλωση. Όταν τα άκουσαν αυτά οι Λατίνοι, έφρυξαν από θυμό και οργή και αφού περικύκλωσαν τον Πύργο με μεγάλες ποσότητες φρυγάνων και ξύλων τον επυρπόλησαν. Οι πατέρες προσευχόμενοι κάηκαν, πεθαίνοντας με φρικτό τρόπο. Το γεγονός αυτό συνέβη την 10η Οκτωβρίου του 1274, ημερομηνία κατά την οποία η Εκκλησία εορτάζει την μνήμη τους σαν ιερομάρτυρες. Σε κώδικα της Μονής υπάρχει κατάλογος που είναι γραμμένα τα ονόματα των ιερομαρτύρων.

Όταν μετά την συμφορά και την απομάκρυνση των κακούργων επέστρεψαν οι πατέρες που είχαν κρυφθεί, απομακρύνοντας τα αποκαΐδια από τον Πύργο και τα άγια λείψανα των μαρτύρων, βρήκαν ακέραια και άβλαπτη την Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που είχαν πάρει μαζί τους όταν κλείστηκαν στον Πύργο για βοήθεια και ενθάρρυνση στο μαρτύριό τους. Με πολλή ευλάβεια την μετέφεραν και την τοποθέτησαν στο τέμπλο του ιερού ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου υπάρχει μέχρι σήμερα. Οι Ζωγραφίτες πατέρες φροντίζουν ώστε το κανδήλι της να καίει «ακοιμήτως». Την αποκαλούν «Χαίροβο», που είναι το Αρχαγγελικό Χαίρε, στα βουλγαρικά. Χαίροβο επίσης αποκαλούν και την τοποθεσία που ησύχαζε ο άγιος εκείνος Γέροντας, που καταξιώθηκε του Θεομητορικού χαιρετισμού. Προς τιμήν της Αειπαρθένου και σε ανάμνηση του θαύματος και της εύνοιας προς την Μονή, καθιερώθηκε στις θείες λειτουργίες αντί του Κοινωνικού να διαβάζεται μπροστά από την θαυματουργή εικόνα ο Ακάθιστος Ύμνος.

6) Ἡ Παναγία σῴζει τὴν Μαίρη Σαββίδου από την Αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά

[Διήγησις Ἰωάννου Δελήμπαση, Διδασκάλου]

Ο σύζυγος της Ελληνοαμερικανίδος Μαίρης, Νικόλαος Σαββίδης εδώρισε αρκετάς χιλιάδας δολλάρια εις τα Σήμαντρα Χαλκιδικής, δι᾿ ανέγερσιν Ιερού Ναού και την επέκτασιν του Δημοτικού Σχολείου. Το 1956 γίναμε φίλοι. Διετύπωσε δε, ο σύζυγος, την επιθυμίαν να επισκεφθή το Άγιον Όρος, διότι είχε έντονον και βαθύ το θρησκευτικόν συναίσθημα.

Ήλθαμε μέχρι τα Ν. Ρόδα οικογενειακώς. Ενταύθα θα έμεναν αι οίκογενειαί μας και ημείς θα συνεχίζαμε διά το Άγιον Όρος. Μόλις φθάσαμε εις το χωριό μου τα Νέα Ρόδα, αμέσως επήγαμε εις την Εκκλησίαν διά να προσκυνήσω την Παναγίαν. Τούτο πράττω πάντοτε κατά την άφιξίν μου. Όταν ήλθε η σειρά της κ. Μαίρης να προσκυνήση και μόλις έκαμε τον σταυρόν της, έπιασε την εικόνα με τα δυό της χέρια, γονάτισε και με αναφιλητά και σε μια κάποια κατάστασιν εκστάσεως άρχισε να φωνάζη:

› Νίκο μου (τον σύζυγόν της) αυτή είναι, είναι αυτή, την γνώρισα.

Με πολύ κόπο την πήραμε μακράν του εικονίσματος και αφού ηρέμησε, μας διηγήθηκε το εξής καταπληκτικό:

Το 1935 προσεπάθησαν ειδικοί διαφωτιστές  της αιρέσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά, να την προσηλυτίσουν και κατά κάποιον τρόπο άρχισαν να την πείθουν. Το βράδυ της ημέρας που συνειδητά είχε αποφασίσει να προσχωρήσει, είδε στον ύπνο της μια φτωχική μαυροφορεμένη γυναίκα, η οποία της απέτρεψε να γίνει μάρτυς του Ιεχωβά, διότι θα έχανε την ψυχή της και με πολλά επιχειρήματα της κατέδειξε το αβάσιμο της αιρέσεως.

Τότε η κ. Μαίρη την ευχαρίστησε και ζήτησε να κάμει και αυτή κάτι για τη φτωχιά αυτή γυναίκα. Δεν θέλω τίποτε της είπε, αλλά όταν με συναντήσεις άλλη φορά, θέλω να με ντύσεις. Καί στραφείσα προς τον σύζυγό  της του είπε με παράπονο:

› Νίκο μου συνήντησα την γυναίκα που με έσωσε την ψυχή  μου, αλλά πως θα την ντύσω;

Τότε παρενέβη ο αείμνηστος ιερεύς του Ιερού Ναού Παπά Ζηνόδης και της είπε, ότι οι εικόνες ντύνονται με επαργύρωση η με επιχρύσωση. Αμέσως ο σύζυγός της ζήτησε λεπτομερώς πληροφορίας και εκείνην την στιγμήν κατέβαλε ολόκληρο το ποσό γιά την επενδυτική εργασία. Το επίχρυσο ένδυμα της εικόνος είναι αυτή η δωρεά της οικονενείας Νικολάου και Μαίρης Σαββίδου. Έκτοτε η κ. Μαίρη έγινε περισσότερο  φιλόπτωχη και γενναιόδωρη. Ήτο ένα από τα πολλά πραγματικά θαύματα της Παναγίας μας.

(Απο το βιβλίο «Η ΠΑΝΤΩΝ ΑΝΑΣΣΑ - Φανερώσεις και θαύματα της Θεοτόκου», Εκδόσεις Άθως, Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας )

Η αιρετική πατρικία

Κάποια πατρικία, πού λεγόταν Κοσμιανή (6ος αι.), ήρθε μια νύχτα να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ. Καθώς πλησίαζε, της παρουσιάσθηκε η Κυρία Θεοτόκος μαζί με άλλες γυναίκες και της είπε:

› Δεν επιτρέπεται να μπεις εδώ, γιατί δεν είσαι δική μας.

Το είπε αυτό, γιατί η Κοσμιανή άνηκε στην αίρεση του Σεβήρου. Εκείνη όμως επέμενε και παρακαλούσε να της επιτρέψει την είσοδο. Τότε η Θεοτόκος αποκρίθηκε:

› Είναι αδύνατο να μπεις εδώ μέσα, αν προηγου­μένως δεν έρθεις σε μυστηριακή κοινωνία μ’ εμάς.

Κατάλαβε τότε η πατρικία ότι η είσοδός της εμποδίζεται επειδή είναι αιρετική, και ότι αν δεν προσέλθει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν πρόκειται να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο.

Έτσι κι έκανε. Πρώτα-πρώτα εγκατέλειψε την αίρεση του Σεβήρου, κι ύστερα μετανοημένη κάλεσε τον διά­κονο και μετέλαβε τα άχραντα μυστήρια. Τότε προχώ­ρησε ανεμπόδιστα και προσκύνησε το ζωοποιό μνήμα του Σωτήρος Χριστού.

(Από το βιβλίο «Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας», Ιερά Μονή Παρακλήτου, σελ. 132-134, Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως Σωτήρος )

Η Παναγία στη ζωή της εκκλησίας και του λαού

Σεβασμιώτατε Άγιε Δέσποτα,

Σεβαστοί Πατέρες και Αγαπητοί αδελφοί,

Δοξάζω και ευχαριστώ τον Κύριόν μας και την Κυρία Θεοτόκο, που με αξίωσαν να βρίσκομαι κοντά σας, στην πνευματική αυτή εκδήλωση προς τιμήν της Παναγίας. Ευχαριστώ θερμά τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτη μας κ.κ Αμφιλόχιο και τους οργανωτές και συντελεστές της πνευματικής αυτής πανδαισίας, για την εξαιρετική τιμή που μου έκαναν, να με δεχτούν, να μιλήσω σχετικά με το Θείο και Ιερό πρόσωπο της Παναγίας μας. Νιώθω πολύ αδύναμος και ανάξιος για το έργο αυτό. Γι’ αυτό νομίζω ότι αρμόζει σε μένα, αυτό που λέγει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης στο λόγο του, στην Κοίμηση της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου:

«Σε παρακαλώ να είσαι σπλαχνική σε εμάς Παρθένε, που δέχτηκες μέσα σου τον Θεό και γέννησες την ζωή, που ασχολούμαστε τολμηρά με πράγματα που ξεπερνούν τις δυνάμεις μας και διερευνούμε το βάθος των σχετικών με σένα απόκρυφων μυστηρίων και επιχειρούμε να κατανοήσουμε τα Θεία έργα που σε συνοδεύουν σύμφωνα με τον ακατανόητο βυθό των κριμάτων του Θεού...»

Οι Πατέρες και οι Υμνωδοί της Εκκλησίας μας, έχουν γράψει αμέτρητους ύμνους και εγκωμιαστικούς λόγους για την Παναγία μας, την μητέρα του Θεού, την πηγή της σωτηρίας μας, την αιτία της των πάντων Θεώσεως. Όμως, όπως λέγει ο Άγιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, Φιλόθεος Κόκκινος, στην ομιλία του, εις την Κοίμηση της Παναγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου:

«Όλες οι ευχαριστίες και οι υμνολογίες μας στη βασίλισσα, δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα το άξιο προς την Θεοτόκο, ούτε στο ελάχιστο να αγγίξουν την δόξα της, διότι κάτι τέτοιο με πολύ δυσκολία κατορθώνουν μόνο οι Άγιοι Άγγελοι, οι λειτουργοί και αυτόπται και κοινωνοί της Θείας δόξης και λαμπρότητος. Ωστόσο, κατορθώνει να αποδώσει κατά τη δύναμή του (ο κάθε εγκωμιαστής), προς την Θεοτόκο, μόνο το κοινό χρέος του μακαρισμού, κατά την αψευδή πρόρρηση της:

› Ιδού γάρ από του νύν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί, ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός…»

Με την συναίσθηση αυτή, θα προσπαθήσω να πω λίγα λόγια, για την μεγάλη γιορτή της Παναγίας μας, της Κοίμησης και της εις ουρανούς μετάστασής της:

Ο Δεκαπενταύγουστος, είναι μία από τις λαμπρότερες περιόδους για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Είναι το δεύτερο Πάσχα, το Πάσχα του καλοκαιριού, όπως έχει καθιερωθεί δίκαια στη καρδιά του Ορθόδοξου γένους μας.

Σε ολόκληρη την Πατρίδα μας, στα νησιά, τις πόλεις, τα χωριά, στα Μοναστήρια και στα εξωκλήσια, συρρέει ο πιστός λαός να ψάλλει παρακλήσεις και ύμνους στην Παναγία, την Μεγάλη Μητέρα μας, να την ευχαριστήσει για τις πολλές ευεργεσίες της, να αποθέσει το βάρος των πολλών δυσχερειών και αμαρτιών και να ζητήσει την ίαση των νοσούντων και παρηγοριά των θλιβομένων.

Η Κοίμησης της Θεοτόκου, δεν είναι πένθιμη μέρα, αλλά χαρμόσυνος και λαμπροτάτη εορτή, διότι η Κοίμησή Της δεν ήταν θάνατος, αλλά μετάστασις στον Ουρανό κοντά στον Υιό Της. Όπως ο Κύριός μας, μετά την τριήμερο ταφή του, ανέστη και ανελήφθη στους Ουρανούς, έτσι και η Παναγία Μητέρα Του, έμεινε τρεις μέρες στον Τάφο και μετά ανέστη και ανελήφθη και κάθισε στα δεξιά Του, όπως είχε προφητεύσει ο Προφητάναξ Δαβίδ:

«Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου.»

Ο Ηλίας Μηνιάτης, γράφει σχετικά στο βιβλίο του «Διδαχές», τα εξής αξιομνημόνευτα:

«Εις την Αγιωτάτην Παρθένον όλα εστάθησαν υπέρ άνθρωπον. Εις τούτο μόνον έδειξε πως ήταν φύσεως ανθρωπίνης, διότι σήμερον φαίνεται πως είναι φύσεως θνητής. Αλλά και εις τούτο εφάνησαν τα προνόμια της Θείας Χάριτος. Διότι καθώς όταν η Πανάμωμος Μαρία συνέλαβεν, η σύλληψις εστάθη άσπορος και όταν εγέννησεν, η κύησις εστάθη αδιάφθορος, έτσι όταν απέθανεν, η νέκρωσις εστάθη αθάνατος. Δεν είναι θάνατος, όχι ετούτος, ωσάν εκείνος ο τύραννος του γένους μας, ο υιός της κατάρας και πατήρ της φθοράς, όπου εις το σκοτεινό του βασίλειον κρατεί αιχμάλωτον του Αδάμ την κληρονομίαν. Αυτός είναι ή ένας γλυκύς ύπνος, με τον οποίον ηθέλησεν η Πάναγνος Δέσποινα, ωσάν να αναπαυθή ολίγον εις το πέρας της επικήρου ταύτης ζωής, δια να αρχίσει την οδόν εκείνης της ακηράτου, ή μία θαυμαστή έκστασις θείου έρωτος, εις την οποίαν, η μεν μακαριωτάτη εκείνη ψυχή, σπεύδουσα το ογληγορώτερον να φθάσει προς τον ηγαπημένον θείον Υιόν, άφησε δι΄ολίγον το ομοδίαιτον σώμα. Και τούτο ομοίως, αιρόμενον υπό χερουβικού άρματος, ηκολούθησε τον αυτόν δρόμον και ανέβη δεδοξασμένον εις τους ουρανούς. Ιδέτε τον τάφον εις το χωρίον Γεσθημανή και θέλετε τον εύρει κενόν. Διατί τάφος δεν δύναται να χωρήση την Μητέρα της ζωής, το δοχείον της σεσαρκωμένης θεότητος, του οποίου τόπος αντάξιος είναι ο θρόνος της θείας δόξης. Και επάνω εις τοιούτον θρόνον εκ δεξιών του Βασιλέως Θεού, μεταστάσα η Μήτηρ του Θεού, κάθεται ως Βασίλισσα των ουρανίων και επιγείων, υπερτέρα πάσης κτίσεως. «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών Σου.»

Βασίλισσα των επιγείων. Εις αυτήν αποδίδει τας δευτέρας μετά Θεόν λατρείας των πιστών η Εκκλησία, εις τους αχράντους αυτής πόδας ρίπτουσι τα σκήπτρα και διαδήματα, οι ευσεβείς βασιλείς. Αυτής τον υψηλόν θρόνον περικυκλώνουσι των Ορθοδόξων τα συστήματα. Και ποίος παρακαλεί υγείαν εις τας νόσους, ποίος απαλλαγήν εις τους κινδύνους, τούτος παρηγορίαν εις τας θλίψεις, εκείνος βοήθειαν εις τας συμφοράς, όλοι ζητούσιν έλεος από την πηγήν του ελέους. Και ο παρακαλών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει. Διατί ανεξάντλητον είναι το πέλαγος των χαρίτων, ακένωτος είναι η πηγή των αγαθών.»

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, στο λόγο του εις την Κοίμησιν Της Θεοτόκου λέγει:

«Η Θεομήτωρ είναι ο τόπος όλων των χαρίτων και πλήρωμα κάθε καλοκαγαθίας και εικόνα κάθε αγαθού και κάθε χρηστότητος, αφού είναι η μόνη που αξιώθηκε όλα τα χαρίσματα του Πνεύματος και μάλιστα η μόνη που έλαβε παράδοξα στα σπλάχνα της εκείνον στον οποίο βρίσκονται οι θησαυροί όλων των χαρισμάτων. Τώρα δε, με το θάνατό της, προχώρησε από εδώ προς την αθανασία και δικαία μετέστη και είναι συγκάτοικος με τον Υιόν στα υπερουράνια σκηνώματα και από εκεί επιστατεί με τις ακοίμητες προς αυτόν πρεσβείες, εξιλεώνοντας αυτόν προς όλους μας.»

Είναι τόσο πολύ πλησιέστερη από τους πλησιάζοντας το Θεό, όχι μόνο από τους ανθρώπους, αλλά και από αυτές τις αγγελικές ιεραρχίες. «Τα Σεραφείμ στέκονταν γύρω του» (Ησαϊας 6,2) και ο Δαβίδ λέγει: «παρέστη η βασίλισσα στα δεξιά σου».
Βλέπετε τη διαφορά της στάσεως; Από αυτή μπορείτε να καταλάβετε και τη διαφορά της, κατά την αξία της τάξεως. Διότι τα Σεραφείμ ήταν γύρω από το Θεό, πλησίον δε στον ίδιο μόνο η βασίλισσα και μάλιστα δεξιά του.

Ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης, στο λόγο του, εις την Κοίμησιν της Υπεραγίας Θεοτόκου λέγει:

«... Αρχή ζωής λοιπόν, είναι το σώμα της Θεοτόκου, καθώς δέχτηκε εντός του, όλο το πλήρωμα της Θεότητος, που είναι αρχή και αιτία της ζωής, το μεγάλης αξίας κειμήλιο της Παρθενίας, ο ανώτερος ουρανός, η γη που καλλιέργησε ο Θεός, η απαρχή της ανθρώπινης φύσης που θεώθηκε με τον Χριστό, το πανομοιότυπο εικόνισμα της πρώτης ωραιότητος, το κατοικητήριο των αρετών, ο θησαυρός που πάνω από κάθε λογική είναι άφθαρτος, το επίγειο παλάτιο του ουρανίου βασιλιά…»

Να δούμε τώρα πώς μας περιγράφει τα γεγονότα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο Άγιος Νικόδημος, ο Αγιορείτης, στο Μέγα Συναξαριστή:

«Όταν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός θέλησε να παραλάβει μαζί του την Μητέρα του, τότε φανέρωσε σε αυτήν, πριν τρεις ημέρες, με τον αρχάγγελο Γαβριήλ την μετάστασή Της στους Ουρανούς. Όταν το έμαθε η Παναγία, χάρηκε, διότι φλεγόταν από τον πόθο να πάει κοντά στον Υιό της. Το πρώτο πράγμα που έκανε, ήταν να πάει στο Όρος των Ελαιών, όπως συνήθιζε, να προσευχηθεί. Κατά την ανάβασή της, έγινε θαύμα παράδοξο, διότι τα δέντρα έκλιναν την κορυφή τους και σαν έμψυχα και λογικά προσκύνησαν και απέδωσαν σεβασμό και τιμή στην Κυρία και Δέσποινα του κόσμου. Αφού η Πανάχραντος προσευχήθηκε αρκετά, επέστρεψε στο σπίτι Της και αφού ετοίμασε την νεκρική κλίνη Της, κάλεσε τους συγγενείς και τους γείτονές Της και τους ανήγγειλε την πληροφορία που Της έδωσε ο αρχάγγελος, περί της μετάστασής Της.

Μόλις το έμαθαν όλοι, θρηνούσαν και με φωνές σπαραχτικές, παρακαλούσαν την Δέσποινα, να μην τους αφήσει ορφανούς. Η Θεοτόκος τους βεβαίωσε ότι και μετά την μετάστασή Της εις τους Ουρανούς, θα φυλάσσει όχι μόνο αυτούς αλλά και όλο τον κόσμο. Τότε, ακούστηκε ήχος δυνατής βροντής και συγκεντρώθηκαν πολλά νέφη, τα οποία μετέφεραν από τα πέρατα της οικουμένης, τους αποστόλους και τους έφεραν στην οικία της Παναγίας.

Μαζί με αυτούς ήρθε και ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και ο Άγιος Ιερόθεος, επίσκοπος Αθηνών και άλλοι πολλοί ιεράρχες, μεταφερόμενοι «επί των νεφελών».

Όταν έμαθαν την αιτία της συνάξεώς τους, δηλαδή την μετάσταση της Θεοτόκου, όλοι θρηνούσαν και έβρεχαν με δάκρυα τα πρόσωπά τους, λέγοντας:

«Σε, Δέσποινα βλέποντες εμείς ζώσα και διαμένουσα στον κόσμο, παρηγορούμεθα σαν να βλέπαμε τον Υιόν σου και Δεσπότη μας και Δάσκαλο. Επειδή τώρα μεταβαίνεις στα ουράνια, κοντά στον Υιόν σου και σε αποχωριζόμαστε, θρηνούμε και δακρύομεν, όπως βλέπεις.»

Τότε, η Θεοτόκος αποκρίθηκε προς αυτούς:

«Ω φίλοι και μαθηταί του Υιού μου και Θεού, μη μεταβάλλετε εις πένθος και λύπην την χαράν μου, αλλά ενταφιάσατε το σώμα μου, καθώς εγώ θέλω το προετοιμάσει επί του νεκροκρέβατου.»

Όταν δε τελείωσε τα λόγια αυτά, έφτασε και ο θεσπέσιος Απόστολος Παύλος, το σκεύος της εκλογής, ο οποίος έπεσε στα πόδια της Θεοτόκου και την προσκύνησε και την εγκωμίασε με πολλά ουράνια εγκώμια, λέγοντας:

«Χαίρε, ω Μήτερ της ζωής και του κηρύγματός μου η υπόθεσις, διότι εγώ παρόλο που δεν είδα σωματικά τον Υιόν Σου επί της γης, όμως βλέποντάς Σε, νόμιζα ότι βλέπω Εκείνον τον ίδιο».

Μετά, αφού τους αποχαιρέτησε όλους η Παναγία, σχημάτισε το Πανάχραντο σώμα Της στο νεκροκρέβατο, προσέφερε δεήσεις και ικεσίες στον Υιόν Της για την ειρήνη και σωτηρία όλου του κόσμου και παρέδωσε την ολόφωτο και πανάγια ψυχή της στα χέρια του Υιού και Θεού της.

Τότε, ο κορυφαίος των Αποστόλων Πέτρος, άρχισε να εκφωνεί στην Θεοτόκο επιτάφια εγκώμια και οι λοιποί Απόστολοι πήραν το νεκροκρέβατο, ψάλλοντας ύμνους και κρατώντας λαμπάδες, οδήγησαν το θεοδόχο σώμα της Θεομήτορος στον τάφο, στην Γεσθημανή. Ταυτόχρονα, θαύμα παράδοξο συνέβη. Ακούγονταν οι υμνωδίες των αγγέλων που γέμιζαν την ατμόσφαιρα συνοδεύοντας την νεκρική πομπή. Οι φθονεροί άρχοντες των Ιουδαίων, βλέποντας και ακούγοντας αυτά, μη υποφέροντας από τον φθόνο τους, παρακίνησαν μερικούς από τον λαό, να γκρεμίσουν στη γη το ιερό νεκροκρέβατο, με το Ιερό Σώμα της Θεοτόκου. Η Θεία Δίκη όμως πρόφτασε και τους τιμώρησε και τύφλωσε όλους αυτούς, εκ των οποίων ένας που τόλμησε να απλώσει τα χέρια του πάνω στο Σώμα της Παναγίας, του έκοψε τα χέρια η «σπάθη του αρχαγγέλου», που το συνόδευε.

Πίστεψαν τότε, με όλη την ψυχή τους και ζήτησαν συγχώρεση από την Θεοτόκο και αφού πήραν μικρό τεμάχιο από το ένδυμά Της το έβαλαν στους τυφλούς οφθαλμούς τους και θεραπεύτηκαν όλοι. Συγχρόνως θεραπεύτηκαν και από το πάθος της απιστίας.

Αφού έφτασαν στην Γεσθημανή οι Απόστολοι, ενταφίασαν το Σώμα της Θεοτόκου και παρέμειναν τρεις μέρες στον Πανάγιο Τάφο της ακούγοντας τις μελωδίες των Αγίων Αγγέλων.

Επειδή κατά Θεία οικονομία ένας από τους Αποστόλους, ο Θωμάς κατά την παράδοση, δεν παραβρέθηκε στην κηδεία της Παναγίας, μεταφέρθηκε την τρίτη μέρα με σύννεφα στην Γεσθημανή. Στους ουρανούς, ενώ μεταφερόταν στα σύννεφα, συνάντησε την Παναγία να ανεβαίνει μέσα σε Ουράνιο φως και την ρώτησε:

«Πού πηγαίνεις Παναγία;»

Και Εκείνη του απάντησε:

«Πηγαίνω στον Υιό μου» και του έδωσε την Άγια Ζώνη της.

Όταν έφτασε στη Γεσθημανή, βρήκε τους Αγίους Αποστόλους κοντά στον τάφο της Παναγίας και πληροφορήθηκε την Κοίμησή Της. Οι Άγιοι Απόστολοι αποφάσισαν λοιπόν, να ανοίξουν τον Πανάγιο Τάφο και να προσκυνήσει το Σώμα της Θεοτόκου και ο Απόστολος Θωμάς. Τότε εξεπλάγησαν όλοι, γιατί βρήκαν κενό τον τάφο. Υπήρχε μόνο η «Αγία Σινδόνη» της Παναγίας, αψευδής μαρτυρία και απόδειξη της Αναστάσεως και της εις τους ουρανούς μεταστάσεως της Θεοτόκου.

Μέχρι σήμερα, έχει μείνει ο κενός τάφος της Παναγίας Ιερό Προσκύνημα για τους πιστούς μαζί με τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου και Υιού της.»

Για τα γεγονότα της Κοιμήσεως Της Θεοτόκου, μας γράφει και ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στο βιβλίο του: «Περί Θείων ονομάτων». Στο τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου αυτού, λέγει γράφοντας προς τον Τιμόθεο:

«Κοντά σε αυτούς τους θεόληπτους ιεράρχες μας, όταν και εμείς όπως γνωρίζεις και εσύ ο ίδιος και πολλοί από τους αγίους αδελφούς μας, είχαμε συγκεντρωθεί ατενίζοντας το ζωαρχικό και θεοδόχο σώμα της Θεοτόκου. Ήταν μάλιστα παρών και ο Πέτρος, η υψηλότερη και σεβασμιότερη μορφή των θεολόγων. Έπειτα φάνηκε καλό, μετά το αντίκρισμα του θείου σώματος της Θεοτόκου, να υμνήσουν όλοι ανεξαιρέτως οι ιεράρχες, όσο μπορούσε ο καθένας, την παντοδύναμη καλοσύνη της φαινομενικής αδυναμίας της ύψιστης Θεότητας.

Όλους όμως τους θεολόγους τους ξεπερνούσε ο Ιερόθεος, ο οποίος την υμνούσε βγαίνοντας από τον εαυτό του, ολόκληρος όντας σε έκσταση με ολόψυχη συμμετοχή, προς αυτά που έψαλλε. Και από όλους που τον άκουγαν και τον έβλεπαν και είτε τον ήξεραν είτε όχι, θεωρούνταν ότι είναι θεόληπτος και θείος υμνολόγος.»

Στα θαυμαστά και υπερφυή γεγονότα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, έχουν γράψει και άλλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης, ο Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ο Άγιος Φιλόθεος Κόκκινος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Άγιος Γερμανός, ο Δαμασκηνός ο Στουδίτης, ο Ηλίας Μηνιάτης, ο Μακάριος Σκορδίλης και πολλοί άλλοι οι οποίοι με λόγους, εγκώμια και ύμνους αποδίδουν τιμή και δόξα στη Βασίλισσα του Ουρανού και της γης.

Η Παναγία στις διάφορες πτυχές της κοινωνικής-εκκλησιαστικής και προσωπικής ζωής μας

Α) Η Παναγία, ως πρέσβης και μεσίτης προς τον Θεό

Η Θεοτόκος στα δεξιά του Υιού της, πρεσβεύει ακατάπαυστα για όλο το ανθρώπινο γένος. Ακόμη και από την επίγεια ζωή της, πλάι στις πολλές αρετές της, είχε την διαρκή προσευχή. Συχνά αρεσκόταν να πηγαίνει και να προσεύχεται στον Κήπο των Ελαιών, όπου προσευχόταν και ο Υιός Της. Αλλά και στην οικία της, την Αγία Σιών, προσευχόταν πολλές ώρες με γονυκλισίες και δεήσεις για όλο τον κόσμο. Ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης, γράφει σχετικά:

«Αψευδέστατοι μάρτυρες των γονυκλησιών της Παναγίας είναι τα κοιλώματα στις πέτρες του πατώματος της οικίας της, όπου ολίγο ύπνο έδιδε στο σώμα της και τον περισσότερο χρόνο επιδιδόταν σε σωματικές ασκήσεις, γονυκλισίες και προσευχές...»

Ο Άγιος Φιλόθεος Κόκκινος, γράφει:

«... Είναι ανάγκη όμως, να ομιλήσομε και να θαυμάσουμε και σε καμία περίπτωση να μην αφήσουμε ανεξέταστα το έντονο και εύτονο και την υπερβολική μέριμνά Της, όσον αφορά την προσευχή· εννοώ βέβαια, τόσο το πρακτικό και σωματικό μέρος των προσευχών Της, όσο και το θεωρητικό μέρος τους, το νοερό και μεταρσιωμένο, το οποίο από την φύσιν του ενώνει κατά τρόπο υπερφυή τον νού με τον Θεόν, δια της θείας ελλάμψεως, όσων βέβαια προσεύχονται καθαρά. Αλλά τα κατορθώματα της σωματικής προσευχής Της, ή καλύτερα την ασυναγώνιστη επιμέλειά Της για τις προσευχές και τους σωματικούς αγώνες Της κατά την διάρκειά τους, το μαρτυρούν από το ένα μέρος οι σκληροί κόμποι που σχηματίστηκαν στα γόνατά Της, από την συνεχή κλήση και στάση στο έδαφος της ιεράς και παρθενικής σαρκός Της· από το άλλο δε, φωνάζουν κραυγαλέα αυτά τα υπερφυή και μέγιστα αθλήματά Της, οι πλάκες που ήταν στρωμένες στο σπίτι Της στην Σιών, επάνω στις οποίες συχνά έκανε τις προσευχές και γονυκλισίες Της.»

Εφόσον στην επίγεια ζωή της, έκανε τόσο αγώνα και δεήσεις, μετά την Κοίμησή Της, που βρίσκεται στα δεξιά του Υιού Της, διαρκώς πρεσβεύει για όλους τους ανθρώπους, για την συγχώρεση των αμαρτιών μας, την λύση των ποικίλων προβλημάτων μας, για την θεραπεία της ψυχής και του σώματός μας και κυρίως εξευμενίζει την δικαία οργή του Θεού για τα πολλά ανομήματα του κόσμου.

Στο ψυχωφελές βιβλίο «Αμαρτωλών Σωτηρία», του Αγαπίου μοναχού του Κρητός, αναφέρεται μια θαυμαστή οπτασία που είδε ένας πνευματικός αγιώτατος στα τέλη της ζωής του, που ο Κύριός μας ευμενίζεται επικαμπτόμενος στις ικεσίες της Μητρός Του.

Λέει λοιπόν, ότι ο ιερέας αυτός, είδε σε όραμα τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, καθεζόμενον επί Θρόνου μεγαλειότητος και εκ δεξιών αυτού η πανύμνητος Δέσποινα και πλήθος Αγγέλων. Διέταξε ο Κύριος ένα ισχυρό Άγγελο, να ηχήσει την φοβερή σάλπιγγα που κρατούσε, η οποία ήταν τόσον μεγάλη και εβγήκε από αυτής βροντώδης φωνή, οπού του φάνηκε πως έτρεμε όλος ο Κόσμος σαν φύλλο δένδρου. Σε λίγη ώρα έκανε νεύμα πάλι ο Κύριος προς τον Άγγελο, να σαλπίσει εκ δευτέρου την σάλπιγγα και υπάκουσε. Η δε πανάμωμος Μήτηρ του Ιησού γνωρίζουσα, ότι μετά τον τρίτον ήχο θα καταστρεφόταν όλος ο Κόσμος, σηκώθηκε από τον Θρόνο της, μαζί με όλους του Αγίους και προσέπεσε στους αχράντους πόδας του δικαίου Κριτού, ζητώντας Του να δώσει έλεος και διωρία καιρού στους αμαρτωλούς, να μετανοήσουν και να κλαύσουν για τις αμαρτίες τους. Ο δε Κύριος αποκρίθηκε:

«Γνωρίζεις φιλτάτη μου Μητέρα, πόσας αισχρουργίας επιτέλεσε ο αχάριστος Κόσμος, και καθεκάστην εργάζεται. Λοιπόν δεν είναι πρέπον πλέον, ούτε δίκαιον να τους ελεήσω διότι όχι μόνον οι κοσμικοί άνδρες και γυναίκες, αλλά και οι Κληρικοί, και Μοναχοί μου κεντούν τα σπλάχνα, και με ξανασταυρώνουν, διότι εμίαναν το άγιον σχήμα και την Αγγελικήν διαγωγή με τας ασελγείας τους.»

Τότε πάλιν η Δέσποινα εδέετο εκτενέστερον, λέγουσα:

«Τέκνον μου γλυκύτατον, επάκουσόν μου δια τα σπλάγχνα των οικτιρμών σου και δια τα άχραντα πάθη σου, οπού υπέμεινας δια τους αμαρτωλούς.»

Ο δε είπε:

«Γινώσκεις, ω Μήτερ μου, ότι και άλλες πολλές φορές με τας δεήσεις και ικεσίας σου ιλάρυνες την δικαίαν μου αγανάκτηση και δεν με άφησες να κάμω την πρέπουσα κρίσιν, όμως οι άνθρωποι δεν εκαλλιτέρευσαν από την προτέραν κακία και πονηρία τους, αλλά μάλλον χειρότεροι έγιναν, καταφρονούντες τον Σταυρόν και το Πάθος μου. Οι ηγεμόνες και προεστοί τυραννούν με αναισχυντίαν το λαό και μιαίνουν τους ιερούς νόμους με την ασελγή ζωή τους. Ο κοινός λαός πάλι αθετεί δια παντός, και καταφρονεί τας εντολάς μου, επιτελών τα σαρκικά του θελήματα, πορνείας, φονικά, αδικίας, και άλλα αισχρά και θανάσιμα ανομήματα.»

Τότε λέγει η Δέσποινα:

«Όλα ταύτα είναι αλήθεια γλυκύτατον Τέκνον μου, αλλά δέομαί σου, με την άπειρον ευσπλαχνίαν σου, να τους στείλης το φώς της Χάρης Σου, να γνωρίσουν την ζημία τους και να μετανοήσουν για να τύχουν αφέσεως. Ναι πολυέλλε Κύριε, επάκουσόν μου και πλήρωσον την αίτησιν ταύτην όχι γιατί τους αξίζει (είναι ανάξιοι ελέους και συγχωρήσεως ) αλλά δια την αγάπη εμού και πάντων σου των Αγίων τούτων, όπου έχυσαν δια όνομά σου το αίμα τους, και παρέδωσαν εις διαφόρους θανάτους τας σάρκας τους, και καταφρόνησαν πάσας του Κόσμου τας ηδονάς, δια να έχουν την αγάπη σου. Λοιπόν επάκουσον ελεήμων της ημετέρας δεήσεως.»

Τότε όλοι οι Άγιοι προσκύνησαν με την Παναγία, δεόμενοι του Κυρίου να κάνει έλεος. Τότε ο πανοικτίρμων Κριτής, απεκρίθη με γαληνόν πρόσωπον:

«Με νίκησες , Μήτερ μου, με την ικεσία σου και εσείς άγιοι φίλοι μου με τις πρεσβείες σας μετατρέψατε τον θυμό μου σε έλεος. Θα στείλω λοιπόν πάλι στον κόσμο δασκάλους και κήρυκες, να διδάξουν και να διορθώσουν τους αμαρτάνοντες.»

Αφού είπε αυτά ο Δεσπότης, τελείωσε το όραμα, το οποίο διηγήθηκε ο Άγιος αυτός πνευματικός σε όλους τους αδερφούς του κοινοβίου και για να επιβεβαιωθεί ότι ήταν αληθινή η οπτασία, είπε σε πολλούς από τους παριστάμενους, τα απόκρυφα αμαρτήματά τους, κατ’ ιδίαν, που τα φανέρωσε και τα αποκάλυψε ο Κύριος, να τους τα πει για να διορθωθούν. Αμέσως μετά, ο όσιος, παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού.

Από τις συγκλονιστικές αυτές αποκαλύψεις βλέπουμε το μέγεθος της φιλανθρωπίας και μακροθυμίας του Θεού, χάρις στις πρεσβείες και ικεσίες της Παναγίας και των Αγίων μας.

Β) Η Παναγία σε σχέση με τη σωτηρία της ψυχής μας, Ορθή Πίστη, Αιρέσεις

Η Υπεραγία Θεοτόκος ως Μητέρα και προστάτης μας, μας βοηθάει σε όλα τα προβλήματα και δυσκολίες της ζωής μας και φυσικά ενδιαφέρεται και πρεσβεύει για την σωτηρία της ψυχής μας, για το οποίο είναι απαραίτητη η ορθή πίστη και η βιοτή με υπακοή στις εντολές του Θεού.

Οι Αιρέσεις είναι μια μάστιγα που αντιστρατεύεται τη σωτηρία μας και κατευθύνονται από τον Διάβολο και οι περισσότερες εχθρεύονται και πολεμούν την Θεοτόκο.

Η Παναγία έχει δείξει με πολλά σημεία και θαύματα, ότι αποστρέφεται τις αιρέσεις, αλλά ενδιαφέρεται για την μετάνοια και επιστροφή των αιρετικών στην Ορθή πίστη. Ενδεικτικά θα σας αναφέρω τα ακόλουθα:

(Σχόλιο Τ.Ι.: Τα σημεία 1-4 είναι παράθεση των ιδίων σημείων που περιλαμβάνει το βιβλίο που επιμελήθηκε ο π. Δημήτριος Αθανασίου και εμφανίζονται πιο πάνω -έχουν συμπεριληφθεί αυτούσια στην ομίλια του γέροντα. Ο αναγνώστης που έχει ακολουθήσει πιστά την ανάρτηση μέχρι εδώ, μπορεί να συνεχίσει την ανάγνωση από το σημείο 5 και μετά. Τα σημεία 5 και 6 δίνουν περισσότερα παραδείγματα και περαιτέρω λεπτομέρειες για τη βοήθεια που παράσχει η Υπεραγία Θεοτόκος σε σχέση με τη σωτηρία της ψυχής μας, την Ορθή Πίστη, και τις Αιρέσεις.)

1. Διηγήσεις σχετικά με τον Άγιο Γρηγόριο Νεοκαισαρείας.

Προσευχόμενος ο Άγιος μία νύχτα, του παρουσιάστηκε μέσα σε θεία λάμψη η Παναγία με τον Αγ. Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και πήγαν να του διδάξουν την Ορθόδοξη ομολογία της πίστης, διότι τον καιρό εκείνο υπήρχαν πολλοί αιρετικοί και πλανούσαν πολλούς. Και τότε έγραψε ο μέγας αυτός Άγιος, την Ομολογία της Ορθοδόξου πίστεώς μας, όπως τον φώτισε η Παναγία και τον δίδαξε ο Απόστολος Ιωάννης και παρέδωσε αυτή στην Αγία του Χριστού και Καθολική Εκκλησία, όπως γράφει στο βίο του ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης. Και, έλαβε όχι μόνο αυτή την χάρη από την Θεομήτορα ο πιστός και ευγνώμων δούλος της (Αγ. Γρηγόριος), αλλά και την θαυματουργική δύναμη και εκτέλεσε πολλά θαύματα με την βοήθεια της Παντοδυνάμου Δέσποινας.

2 Ερημίτης Παρθένιος.

Ένα άλλο σπουδαίο θαύμα της Θεοτόκου που αναφέρεται στην «Αμαρτωλών Σωτηρία» είναι το εξής. Στα μέρη της Συρίας ζούσε ένας ενάρετος και Άγιος ερημίτης (ονόματι Παρθένιος), ο οποίος πήγαινε συχνά στο Όρος Σινά και προσκυνούσε την Αγία Βάτο, ενθυμούμενος το θαύμα που είχε γίνει εκεί, εις τύπον της Αειπαρθένου Μαρίας. Μία φορά λοιπόν, περνώντας από την Ερυθρά Θάλασσα, είδε στον αιγιαλό νεκρόν άγνωστο και λυπούμενος στο θέαμα αυτό, έκανε δέηση θερμοτάτη προς τον Κύριο δια πρεσβειών της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, υπέρ των νεκρών. Και, καθώς προσήυχετο, βλέπει τον νεκρό να ανίσταται και τον προσκύνησε και του είπε:

«Σε ευχαριστώ άγιε του Θεού, διότι η πολλή ευλάβεια και αγάπη που έχεις στο Θεό και την Αειπάρθενο Μητέρα του, δεν ωφελεί μόνο εσένα, αλλά και πολλοί ελυτρώθηκαν από ψυχικό θάνατο και εξόχως εγώ, ο ανάξιος. Εγώ ήμουν στην αίρεση του ασεβεστάτου Νεστορίου (δηλ.Νεστοριανός) και όταν άκουγα να λέγεται το όνομα της Κυρίας Θεοτόκου θύμωνα και θεωρούσα μεγάλο ανόμημα να λέγεται μία γυναίκα Θεοτόκος. Κάποτε που πήγαινα στα Ιεροσόλυμα, δια θαλάσσης, στο πλοίο που ταξίδευα έτυχε ένας ευλαβής χριστιανός και όταν έμαθε ότι ήμουν Νεστοριανός, με νουθετούσε να αφήσω την αίρεση. Εγώ φιλονικούσα μαζί του και αντιδρούσα και ήρθαμε σε σύγκρουση. Παλεύοντας, πέσαμε και οι δύο στη θάλασσα και πήγαμε στο βυθό. Τότε παρουσιάστηκε μία ένδοξος και φωτοφόρος γυναίκα και πήρε τον άλλο από το χέρι και είπε: «Επειδή είσαι φίλος μου και θυσιάστηκες για μένα, δεν σε αφήνω να πνιγείς, αλλά θα σε πάω να προσκυνήσεις τον Πανάγιο Τάφο του Υιού μου, όπως επιθυμείς και μετά τρία χρόνια θα σε πάρω στην Ουράνια Βασιλεία». Τότε, στράφηκε και σε μένα η Δέσποινα και μου είπε: «Πήγαινε εσύ ανόητε στην αιώνια κόλαση μαζί με τον αιρεσιάρχη Νεστόριο και όλους τους άλλους που δεν με ομολογούν σαν Θεοτόκο και αρνούνται τη Θεία σάρκωση του Υιού μου».

Μόλις έφυγε η Παναγία με τον πιστό χριστιανό, πήραν την άθλια ψυχή μου σκοτεινοί δαίμονες και την πήγαν στην κόλαση. Εκεί είδα πλήθος ψυχών που βασανιζόταν και αναθεμάτιζαν τον Νεστόριο που ήταν η αιτία της καταδίκης τους. Ξαφνικά, παρουσιάστηκε η Υπερένδοξος εκείνη Γυναίκα και μου είπε: «Σε βγάζω από την κόλαση αυτή που είσαι, χάρις στην δέηση του δούλου μου Παρθενίου και πες του να μην κάνει πλέον δέηση για τους εχθρούς μου. Και, εσύ να κηρύξεις παντού την κόλαση που έχουν οι Νεστοριανοί». Μόλις άκουσα αυτά τα λόγια, επέστρεψε στο σώμα το πνεύμα μου και αναστήθηκα. Σε ευχαριστώ λοιπόν, Άγιε του Θεού και σε παρακαλώ να με μυρώσεις (με το Άγιο Μύρο), διότι αρνούμαι την αίρεση του Νεστορίου και ομολογώ την Αειπάρθενο Μαρία αληθή Θεοτόκο. Ο Όσιος όταν άκουσε αυτά χάρηκε πολύ και με πήρε μαζί του στα Ιεροσόλυμα, όπου βρήκαμε τον άλλο διασωθέντα και πήγαμε οι τρείς μαζί στην έρημο, όπου ζήσαμε με αγώνες και άσκηση μέχρι το τέλος της ζωής μας.

3. Αίρεση του Μονοφυσιτισμού
Ένα περιστατικό στο Γεροντικό, την εποχή που ταλαιπωρούσε και αναστάτωνε την εκκλησία η αίρεση του Μονοφυσιτισμού, λέει για έναν Ασκητή που είχε πολλή αρετή και άσκηση. Του είχαν δώσει ένα βιβλίο των αιρετικών (Μονοφυσιτών), το οποίο είχε στο κελί του. Μία μέρα, καθώς προσευχόταν βλέπει την Κυρία Θεοτόκο μέσα σε ουράνια δόξα, έξω από το κελί του. Έπεσε αμέσως στα πόδια Της και την προσκύνησε και της ζήτησε να μπει στο κελί του να το ευλογήσει. Η Παναγία αποκρίθηκε: «Δεν μπορώ να μπω, διότι μέσα έχεις τον εχθρό του Υιού μου», και αμέσως χάθηκε. Τότε ο γέροντας κατάλαβε ότι το βιβλίο αυτό των αιρετικών, ήταν εχθρός του Κυρίου μας και εμπόδιζε την χάρη του Θεού και της Παναγίας να τον επισκεφτεί και αμέσως το κατέστρεψε.

4. Αίρεση των Πεντηκοστιανών
Μία από τις πολλές αιρέσεις που πλανούν σήμερα τους ανθρώπους είναι η αίρεση των Πεντηκοστιανών, που απορρίπτουν τα μυστήρια της Εκκλησίας, την Παναγία και τους Αγίους. Ισχυρίζονται ότι έχουν το χάρισμα της γλωσσολαλιάς. Δηλαδή, ότι λαμβάνουν το Άγιο Πνεύμα και ομιλούν σε διάφορες γλώσσες.

Κάποτε πήγε σε μία σύναξη Πεντηκοστιανών ένας ευσεβής χριστιανός, να γνωρίσει από κοντά τους αιρετικούς αυτούς. Είδε λοιπόν στη σύναξη αυτή μια γυναίκα να μιλάει σε άλλη γλώσσα, που δεν καταλάβαινε. Υποτίθεται, ότι με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος έλαβε χάρισμα της γλωσσολαλιάς. Ο πιστός αυτός, με ένα κασσετοφωνάκι έγραψε αυτά που έλεγε η γυναίκα αυτή και διαπίστωσε με μεγάλη έκπληξη, ότι η γυναίκα αυτή μιλούσε στα Αραβικά και έλεγε βλασφημίες στην Παναγία. Έτσι, αποδείχτηκε ότι αντί για το Άγιο Πνεύμα που ισχυρίζονται οι Πεντηκοστιανοί ότι λαμβάνουν, τους κυριεύουν πονηρά πνεύματα. Εξάλλου, όλες οι αιρέσεις έχουν αρχηγό και εμπνευστή τον Διάβολο.

5. Νεκραναστάσεις προς Μετάνοια

Ήταν μία γυναίκα παντρεμένη, ενάρετη και θεοσεβής. Δεν έλειπε από την εκκλησία, έκανε πολλές ελεημοσύνες, νήστευε και κατόρθωνε πολλές άλλες αρετές. Μόνο ένα σοβαρό αμάρτημα έπραξε και δεν εξομολογήθηκε από ντροπή. Πολλές φορές πήγαινε στον πνευματικό και έλεγε τα άλλα αμαρτήματα, αλλά αυτό ντρεπόταν να το πει. Ευλαβούταν πολύ την Παναγία και προσευχόταν πολλές φορές μπροστά στην εικόνα της και παρακαλούσε να της συγχωρήσει αυτό το ανόμημα. Τέλος, πέθανε χωρίς να εξομολογηθεί αυτή την αμαρτία. Καθώς όμως την έψαλαν στην Εκκλησία αναστήθηκε, ανακάθισε στο φέρετρο και είπε: «Μεγάλη η δύναμή Σου Αειμακάριστε Δέσποινα» και ζήτησε να της φέρουν τον Πνευματικό και εξομολογήθηκε το κρυφό αμάρτημά της.

Στη συνέχεια, είπε:

«Εγώ, η ταλαίπωρη από ντροπή δεν εξομολογήθηκα μία αμαρτία που έκανα, για την οποία έκανα κάθε μέρα δέηση στην Κυρία Θεοτόκο να μου κάμει έλεος και να μην με κολάσει για την αμαρτία αυτή. Όταν όμως πέθανα και χωρίστηκε η άθλιά μου ψυχή από το σώμα, με άρπαξαν οι δαίμονες, σαν άγριοι λύκοι και χαίροντες, με κορόιδευαν για την ανεξομολόγητη αμαρτία μου και με οδήγησαν στην κόλαση.

Ξαφνικά, παρουσιάστηκε η Βασίλισσα των Αγγέλων, που έλαμπε περισσότερο από τον Ήλιο και με πήρε από τα χέρια των μιαρών δαιμόνων και μου είπε:

«Θα σε πάω στο δίκαιο Κριτή, να σε κρίνει η ευσπλαχνία του. Μη φοβάσαι κόρη μου, εγώ θα είμαι βοηθός σου.»

Πήγαμε στον Δεσπότη Χριστό, που καθόταν στο θρόνο της μεγαλειότητος. Με αντίκρισε όμως με θυμό και οργή και αποφάσισε για την αιώνιο κόλαση. Τότε, η Πανύμνητος Δέσποινα με πολλή ταπείνωση είπε στον Υιό της:

«Δέομαι και ικετεύω την αγαθότητά Σου, πολυεύσπλαχνε Υιέ και Θεέ μου, διά τους οικτιρμούς σου και το Πανάγιο Αίμα που έχυσες για τους αμαρτωλούς, συγχώρησε την ψυχή αυτή, διότι γνωρίζεις πόση ευλάβεια είχε σε μένα και πόσα δάκρυα έχυσε μπροστά στην εικόνα μου, πενθούσα την αμαρτία της.»

Ο δε Κύριος, αποκρίθηκε:

«Ξέρεις αγαπημένη μου Μητέρα ότι κανένας δεν μπορεί να σωθεί, χωρίς το μυστήριο της Εξομολόγησης, το οποίο αυτή καταφρόνησε και δεν είπε την αμαρτία της και τώρα δεν είναι δυνατόν να την συγχωρέσω, διότι στον Άδη, δεν υπάρχει μετάνοια.»

Η δε Δέσποινα είπε:

«Αλήθεια, Υιέ μου γλυκύτατε, κανένας δεν μπορεί να σωθεί χωρίς την εξομολόγηση, αλλά εσύ που δεσπόζεις τα πάντα, σου δέομαι, να ενθυμηθείς τις πολλές αγαθοεργίες που έκανε και την υπερβάλλουσα αγάπη και πίστη που είχε σε μένα. Και, δείξε την άπειρη ευσπλαχνία σου, να μην την κολάσεις.»

Ο δε Κύριος είπε:

«Για να μην σε λυπήσω Μητέρα μου, θα την επιστρέψω στην ζωή, να ομολογήσει την αμαρτία της και με το μυστήριο της εξομολόγησης να πάρει την συγχώρεση.»

Μόλις είπε αυτά ο Δεσπότης, αμέσως ο Άγγελος φύλακάς μου με επανέφερε στη ζωή, όπως βλέπετε, και σε λίγο θα αποθάνω πάλι. Σας παρακαλώ όλους, συγγενείς και φίλους, αφήστε τα δάκρυα και τους θρήνους, διότι με αυτά δεν μου δίνεται καμιά ωφέλεια. Μόνο λειτουργίες, όσες περισσότερες μπορείτε να μου κάνετε και ελεημοσύνες. Και εσείς να προσέχετε να μην αμαρτάνετε και όταν κάπου σφάλετε, να εξομολογήστε με ειλικρίνεια για όλα τα αμαρτήματά σας. Όταν τέλειωσε τα λόγια της αυτά, παρέδωσε το πνεύμα της στο Θεό.»

Ένα παρόμοιο περιστατικό συνέβη σε ένα ιερέα, που είχε πολύ ευλάβεια και αγάπη στην Θεοτόκο και διαρκώς όπου βρισκόταν έλεγε τους χαιρετισμούς της Παναγίας. Κάποτε όμως, από συνεργεία του διαβόλου και αμέλεια δική του, έπεσε στη μοιχεία. Γυρνώντας στο σπίτι του από τον τόπο της αμαρτίας, έλεγε κατά την συνήθειά του, τους χαιρετισμούς της Παναγίας. Περνώντας από ένα ποτάμι, παρασύρθηκε από το ρεύμα και πνίγηκε. Αμέσως οι δαίμονες πήραν την ψυχή του να την οδηγήσουν στην Κόλαση. Ξαφνικά, παρουσιάστηκε η Κυρία Θεοτόκος και πήρε την ψυχή από τα χέρια τους, οι οποίοι διαμαρτύρονταν και έλεγαν ότι είναι αδικία μεγάλη να μας πάρεις αυτή την ψυχή, που έπεσε στο βαρύτατο αμάρτημα της μοιχείας και τώρα είναι δική μας. Η Θεοτόκος τους είπε:

«Την ώρα που απέθανε, έλεγε τους χαιρετισμούς μου και για την αγάπη και ευλάβεια που είχε σε μένα θα επιστρέψει στη ζωή, να μετανοήσει και να αποφύγει την Κόλαση», όπως πράγματι και έγινε.

6. Σατανισμός - μαγεία

Ο Σατανισμός, είναι ίσως η μεγαλύτερη πτώση και πλάνη του ανθρώπου και ιδιαίτερα του χριστιανού . Δυστυχώς στις μέρες μας, υπάρχει έξαρση του Σατανισμού-Μαγείας. Χιλιάδες μάγοι, μέντιουμ, αστρολόγοι, πνευματιστές κλπ, παραπλανούν και εξαπατούν αφελείς και ολιγόπιστους και τους οδηγούν σε οικονομική και πνευματική εξαθλίωση. Με τα σατανικά έργα και βιβλία, ιδιαίτερα τα παιδικά (Χάρυ Πόττερ, θρίλερ, ροκ μουσική κλπ.) παρασύρουν στα δίκτυα της μαγείας και σατανισμού πολλούς νέους

Οι χριστιανοί δεν πρέπει να φοβούνται τις μαγείες και τους σατανιστές, που όπως θα φανεί από το παρακάτω παράδειγμα, είναι οικτρά θύματα του διαβόλου και υποφέρουν τα πάνδεινα ψυχικά και σωματικά, διότι υπογράφουν συμφωνία με το Σατανά, να τους εξουσιάζει και να τους έχει συνεργάτες του στο καταστροφικό έργο του. Και, αν δεν μετανοήσουν και ξεφύγουν από τα δίχτυα του στην παρούσα ζωή, οδηγούνται στην αιώνια κόλαση.

Αναφέρεται στην «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ», το εξής περιστατικό. Στα μέρη της Ιταλίας, ζούσε ένας πλούσιος άρχοντας, με το όνομα Κάρολος, που έκανε ζωή άσωτη με σαρκικές απολαύσεις και ηδονές και έτσι κατασπατάλησε τον πλούτο του και πτώχευσε. Μέσα στην λύπη του, σκέφτηκε να πάει σε ένα μάγο να τον βοηθήσει να πλουτίσει, με την δύναμη του διαβόλου. Πηγαίνοντας, τον συνάντησε ο σατανάς, με την μορφή στρατιώτη και του είπε:

«Εγώ είμαι αυτός που ψάχνεις και αν θέλεις να μου κάνεις ομολογία γραμμένη με το αίμα σου, ότι συντάσσεσαι με μένα και αρνείσαι την πίστη σου, θα σου δώσω όλες τις απολαύσεις του κόσμου και όσα αγαθά θέλεις.»

Εκείνος ο ταλαίπωρος μεθυσμένος από τον έρωτα της φιληδονίας, δέχτηκε και έγραψε με το αίμα του (όπως κάνουν και οι σατανιστές), τα αντίθετα του βαπτίσματος. Δηλαδή, ότι αποτάσσεται τον Χριστό και συντάσσεται με τον διάβολο. Τότε του έδωσε, όπως υποσχέθηκε πολλά υλικά αγαθά και ηδονές και τον ακολουθούσε πάντα με την μορφή του στρατιώτη και τον υπηρετούσε στα θελήματα και τις επιθυμίες του.

Μία μέρα που περνούσαν από μία εκκλησία, έστρεψε ο ταλαίπωρος τα μάτια του και είδε την εικόνα της Θεοτόκου, αισθανόμενος τα ανομήματά του και την άρνηση της πίστης του, και αναστέναξε βαριά και πόνεσε η καρδιά του. Τότε, ο δαίμονας εξαγριώθηκε και τον χτύπησε πολύ με την ράβδο και είπε:

«Πρόσεξε, μην τολμήσεις να κοιτάξεις ξανά την εικόνα της Παρθένου Μαρίας, διότι μου έχει κάνει πολλές ζημιές και πολλούς έχει πάρει από τα χέρια μου. Γι’ αυτό, αν σε ξαναδώ να στρέψεις τα μάτια σου σ’ αυτή, θα σου δώσω σκληρότατο θάνατο και θα χάσεις τις απολαύσεις που έχεις και θα πάρω την ψυχή σου στην αιώνια Κόλαση.»

Όταν άκουσε αυτά ο άθλιος, έγινε περίλυπος και πόνεσε η ψυχή του, όχι τόσο από τις πληγές του σώματος που του έκανε με τα χτυπήματα ο δαίμονας, όσο για το θάνατο της ψυχής του, που προκάλεσε με την άρνηση του Χριστού. Σκέφτηκε όμως ότι, όπως ομολόγησε ο ίδιος ο εχθρός, η Παναγία πήρε πολλούς αμαρτωλούς από τα χέρια του, έτσι ίσως και εμένα να σπλαχνισθεί η χάρης Της, σαν Μητέρα του Θεού του Παντελεήμονος.

Έτσι, μία μέρα που περνούσαν έξω από μία άλλη εκκλησία και είδε την πόρτα ανοικτή, έτρεξε και μπήκε μέσα και έπεσε στα γόνατα μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου. Χτυπούσε το στήθος του και με αναστεναγμούς και δάκρυα παρακαλούσε την Παναγία να τον δεχτεί και να του δώσει συγχώρηση. Ο εχθρός έξω από το Ναό έκανε πολλή ταραχή και σύγχυση και μετά από αρκετή ώρα φώναξε με κραυγές:

«Εγώ φεύγω, γιατί με διώχνει η δύναμη της Παρθένου Μαρίας, όμως κρατώ το χειρόγραφο που μου υπόγραψες και θα ζητήσω την ψυχή σου από το δίκαιο κριτή.»

Τότε, ο Κάρολος συνέχισε να προσεύχεται με περισσότερα δάκρυα και στεναγμούς και ζητούσε από την Μητέρα του Θεού ελεημοσύνη και άφεση. Έμεινε τρία μερόνυχτα στο ναό, προσευχόμενος με πόνο και εξομολογήθηκε όλες τις αμαρτίες του. Την Τρίτη μέρα, του παρουσιάστηκε η Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία τον ήλεγξε για την άρνηση και προδοσία την πίστης του. Ο δε Κάρολος, με ταπείνωση και δάκρυα, παρακαλούσε:

«Ω, υπερένδοξη Μητέρα του Θεού, συγχώρεσε με τον αμαρτωλό, όπως ο Υιός Σου συγχώρεσε το ληστή, την πόρνη και τον άσωτο. Ο Υιός Σου για μας τους αμαρτωλούς σταυρώθηκε και με τις πρεσβείες σου έχει σώσει αμέτρητο πλήθος αμαρτωλών. Σου δέομαι, σπλαχνίσου με Δέσποινα και μεσίτευσε στον Υιό Σου να με συγχωρέσει.»

Τότε του λέει η Παναγία:

«Επειδή μίσησες την ανομία σου και μετανόησες με όλη την καρδιά σου, σε δέχομαι και σε συγχωρώ, αλλά πρόσεξε μη φανείς αχάριστος στη μεγάλη αυτή δωρεά, αλλά να δείξεις έργα άξια μετανοίας.»

Αυτός δε, αφού ευχαρίστησε με δάκρυα ευγνωμοσύνης την Θεοτόκο, της ζήτησε να αποσπάσει από τον εχθρό το πονηρό εκείνο χειρόγραφο, με το οποίο τον φοβέριζε διαρκώς, ότι θα πάρει την ψυχή του. Πράγματι, σε λίγο βρέθηκε το χειρόγραφο στα χέρια του και άκουσε κραυγές και διαμαρτυρίες από το δαίμονα στην Παναγία, ότι τους αδίκησε και τους πήρε το χειρόγραφο αυτό.

Από τα λίγα παραδείγματα αυτά, φαίνεται η δύναμη της πρεσβείας και μεσιτείας της Θεοτόκου, στον Υιό της, για όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα για τους μετανοημένους αμαρτωλούς. Αλλά και η μεγάλη αγάπη και στοργική φροντίδα της, για όλα τα προβλήματα της ζωής μας και για την σωτηρία της ψυχής μας.

Επίλογος

Να μου επιτρέψετε αφού σας ευχαριστήσω θερμά, να κλείσω την πενιχρή ομιλία μου με την δέηση του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, από το λόγο του στην Κοίμηση της Θεοτόκου:

«Ω Παρθένε θεία και τώρα ουράνια, πώς να περιγράψω όλα σου τα προσόντα; Πώς να σε δοξάσω, το θησαυρό της δόξας; Εσένα και η μνήμη μόνο, αγιάζει αυτόν που την χρησιμοποιεί.

Μετάδωσε πλούσια λοιπόν τα χαρίσματά σου, Δέσποινα, δώσε τη λύση των δεινών μας, μετάτρεψε όλα προς το καλύτερο με τη δύναμή σου, δίδοντας τη χάρη σου για να δοξάζουμε το προαιώνιο Λόγο που σαρκώθηκε από σένα για μας, μαζί με τον άναρχο Πατέρα και το ζωοποιό Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες. Γένοιτο.»

Αμήν.

(Ομιλία που έγινε σε εκδήλωση στην Ιερά Μητρόπολη Κισσάμου και Σελίνου στη Κίσσαμο Χανίων στις 9 Αυγούστου, 2009, Ιερά Μονή Οδηγήτριας )

Πηγή: Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας , Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως Σωτήρος , Ιερά Μονή Οδηγήτριας

Σχόλιο Τ.Ι.: Ανήμερα της Παναγίας, οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί, ο Άγγελος Μητρετώδης και ο Δημήτρης Κούκλατζης, επέστρεψαν στην Ελλάδα. Άλλο ένα μεγάλο θαύμα της Μεγαλόχαρης.

Στις 14 Αυγούστου 2018, αφέθηκαν ελεύθεροιοι δύο Έλληνες στρατιωτικοί, σύμφωνα με το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu.

Μετά από 168 μέρες στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης, ο Άγγελος Μητρετώδης και ο Δημήτρης Κούκλατζης αφέθηκαν ελεύθεροι. Οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί οδηγήθηκαν εκ νέου στο δικαστήριο, στις 14 Αυγούστου, όπου κατέθεσαν για έκτη φορά αίτημα απελευθέρωσης. Αυτή τη φορά όμως, ο δικαστής απάντησε θετικά, δίνοντάς τους το «πράσινο» φως για αποχώρηση από τη φυλακή τύπου F της Αδριανούπολης, χωρίς, μάλιστα περιοριστικούς όρους.

Οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί, κρατούνταν από τις 2 Μαρτίου.

Στις 17 Ιουλίου, είχαν οδηγηθεί σιδηροδέσμιοι στο δικαστήριο, όπου άκουσαν για πέμπτη φορά τον δικαστή να τους αρνείται την απελευθέρωση, παρά το γεγονός ότι ακόμα και τώρα δεν τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες.

Στις 18 Ιουλίου ήρθη η κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην Τουρκία, γεγονός που δημιουργούσε ελπίδες για την υπόθεση των δυο Ελλήνων στρατιωτικών, καθώς, δεν μπορούσαν να κρατούνται  χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες.

Στις 15 Αυγούστου, στο αεροδρόμιο βρέθηκαν από νωρίς οι γονείς των δύο στρατιωτικών. Τους υποδέχθηκαν ο υπουργός Αμυνας Πάνος Καμμένος και ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Αμανατίδης, αλλά και ο αρχηγός ΓΕΣ Αλκιβιάδης Στεφανής.

Άγημα της στρατονομίας είχε παραταχθεί προκειμένου να αποδώσει τιμές, ενώ με το που άνοιξε η πόρτα του αεροσκάφους δύο στρατιωτικοί μπήκαν σ' αυτό και τους έδωσαν τις στολές τους. Από το αεροσκάφος ο ανθυπολοχαγός Αγγελος Μητρετώδης και ο λοχίας Μηχανικού Δημήτρης Κούκλατζης  κατέβηκαν ένστολοι, με τις φόρμες εκστρατείας και όχι με τα πολιτικά ρούχα με τα οποία είχαν επιβιβαστεί.

Οι δύο στρατιωτικοί χαιρέτισαν το παρατεταγμένο άγημα και ακολούθως παρουσιάστηκαν ενώπιον του υπουργού Άμυνας και του αρχηγού ΓΕΣ Αλκιβιάδη Στεφανή. Οι  Μητρετώδης και Κούκλατζης  αγκάλιασαν στη συνέχεια τους γονείς τους, που με δυσκολία συγκράτησαν τα δάκρυα της ανακούφισης βλέποντας ξανά, μετά από πεντέμισι μήνες, τα παιδιά τους στην Ελλάδα.

Για πολύ μεγάλη μέρα για την πατρίδα μας, παραμονή Δεκαπενταύγουστου, έκανε λόγο στις πρώτες του δηλώσεις ο υπουργός Αμυνας Πάνος Καμμένος. Όπως είπε, «θέλω να στείλω μήνυμα ενότητας. Ελπίζω ότι η απελευθέρωσή τους σ' αυτή τη σημαδιακή μέρα, θα σημάνει και μια άλλη μέρα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Καλωσορίζω τους δύο στρατιωτικούς, τους συγχαίρω γιατί κράτησαν τον όρκο τους, δεν παρέδωσαν τη σημαία και την υπηρέτησαν σ' αυτές τις συνθήκες αιχμαλωσίας και επέστρεψαν για να συνεχίσουν να υπηρετούν την πατρίδα».

Από την πλευρά του, ο Γιώργος Κατρούγκαλος είπε ότι ο πρωθυπουργός  συνεχάρη τους δύο στρατιωτικούς για τη στάση τους.  Πρόσθεσε, ότι η προσπάθεια για την απελευθέρωσή τους ήταν ενωτική «που και άλλες πολιτικές δυνάμεις συνέβαλαν» και σημείωσε ότι αυτή η  εξέλιξη δημιουργεί νέα δεδομένα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ο Αγγελος Μητρετώδης περιορίσθηκε να πει «ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους που μας στήριξαν».

Στη συνέχεια οι Μητρετώδης και Κούκλατζης επιβιβάσθηκαν σε αυτοκίνητο για να μεταβούν στο 424 στρατιωτικό νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης προκειμένου να υποβληθούν σε ιατρικές εξετάσεις ενώ ενδιαμέσως εκαναν στάση στη Λέσχη Αξιωματικών.

(Πηγή: Πρώτο Θέμα)

Η συγκλονιστική απαίτηση του Άγγελου Μητρετώδη από τη μητέρα του

Ο Έλληνας στρατιωτικός παρά την κράτησή του επί 167 μέρες στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης δεν έχασε το σθένος του και το ηθικό του ούτε λεπτό – Η μητέρα του σεβάστηκε το αίτημά του παρά την αγωνία της.

Με σθένος και δύναμη αντιμετώπισε ο Άγγελος Μητρετώδης την περίοδο που βρισκόταν κλεισμένος στις φυλακές της Αδριανούπολης.

Το ηθικό του Έλληνα στρατιωτικού που παρέμεινε 5,5 μήνες στις τουρκικές φυλακές μαζί με τον Δημήτρη Κούκλατζη δεν έσπασε ούτε για μία στιγμή.

Σύμφωνα με το thrakinea.gr, ο Μητρετώδης, δείχνοντας δύναμη ψυχής απαίτησε από τη μητέρα του να μην παρακαλέσει κανέναν και με κανέναν τρόπο για την αποφυλάκισή του, αν και γνώριζε ότι κάτι τέτοιο ενδεχόταν να του κόστιζε, στερώντας για περισσότερο χρόνο την ελευθερία του.

Η μητέρα του Άγγελου Μητρετώδη σεβάστηκε και τίμησε την επιθυμία του γιου της, επιμένοντας σε αυτή.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ένας πολιτικός της κεντρικής πολιτικής σκηνής συναντήθηκε με τις οικογένειες των δύο στρατιωτικών στην Ορεστιάδα και πρότεινε στις μητέρες τους να στείλουν επιστολή στη σύζυγο του Ερντογάν, Εμινέ, απευθυνόμενες σε αυτήν ως μάνα προς μάνα.

«Ο γιος μου μού είπε να μην παρακαλέσω κανέναν», ήταν η κάθετη απάντηση της μητέρας του Άγγελου Μητρετώδη, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο για περαιτέρω συζήτηση.

«Ευχαριστώ στους ανθρώπους που μας στήριξαν, εμάς και τις οικογένειές μας»

Χθες, ο Άγγελος Μητρετώδης βρέθηκε μετά από 5,5 μήνες φυλάκισης στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Καστοριά.

«Θέλω να πω ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στους ανθρώπους που μας στήριξαν, εμάς και τις οικογένειές μας. Χρόνια πολλά σε όλους», ήταν τα λόγια του Έλληνα στρατιωτικού.

Ο Άγγελος Μητρετώδης αποκάλυψε ότι γνώριζε το κλίμα που επικρατούσε στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της κράτησής του.

«Οι δικοί μας μας μετέφεραν πάντα το κλίμα, τη στήριξη των ανθρώπων και θέλω να τους ευχαριστήσω όλους», τόνισε.

Για «πρωτόγνωρα συναισθήματα» και μια περιπέτεια που ελπίζει να μην επαναληφθεί έκανε λόγο ο πατέρας του Άγγελου Μητρετώδη, Νίκος, που βρίσκεται και πάλι δίπλα στο παιδί του.

(Πηγή: Πρώτο Θέμα)

Σχετικά άρθρα:

1. ΑΛΥΣΙΔΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ! ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΚΥΡΙΕ τῶν δύο αἰχμαλώτων καί τοῦ φιλοχρίστου ἡμῶν Στρατοῦ !

2. 22 Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ Σωματεῖα Θεσσαλονίκης: Ἀγρυπνία γιά τήν ἀπελέυθερωσή τῶν δύο Ἑλλήνων Στρατιωτικῶν μας [Δευτέρα 28 πρός Τρίτη 29 Μαΐου 2018]

3. Έλληνες στρατιωτικοί: Ρίγη συγκίνησης - Κενά τραπέζια σε στρατόπεδα

4. ΥΠΕΡ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ (ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΑΦΙΣΑ)

5. Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς: Οι θέσεις των Ελλήνων Αξιωματικών στους Ναούς της Καστοριάς

6. Πάσχα στις φυλακές της Τουρκίας θα κάνουν Μητρετώδης και Κούκλατζης [5 Απριλίου 2018]

7. Στέλνουμε όλοι κάρτα “Καλή Ανάσταση” στους δύο Έλληνες στρατιωτικούς

8. Παρασύρθηκαν σε παγίδα οι δύο Έλληνες όμηροι

9. Ολομέλεια Δικηγορικών Συλλόγων: Ανακοίνωση για τους Έλληνες στρατιωτικούς που έχουν συλληφθεί από τις τουρκικές αρχές

10. Μητροπολίτης Πειραιώς καί Φαλήρου κ.κ. Σεραφείμ: Ανακοινωθέν σχετικό με τους απαχθέντες αξιωματικούς

Η Μητρόπολις Μεσογαίας και Λαυρεωτικής επιθυμεί πρώτον να ευχαριστήσει για την φιλότιμη ανταπόκριση και την εμπιστοσύνη όλους όσοι συνέβαλαν με ποικίλους τρόπους στην ανακούφιση των πυροπαθών της Ραφήνας και να ενημερώσει για τις ως τώρα ενέργειές της. Η Μητρόπολις Μεσογαίας και Λαυρεωτικής επιθυμεί πρώτον να ευχαριστήσει για την φιλότιμη ανταπόκριση και την εμπιστοσύνη όλους όσοι συνέβαλαν με ποικίλους τρόπους στην ανακούφιση των πυροπαθών της Ραφήνας και να ενημερώσει για τις ως τώρα ενέργειές της.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ενημέρωση για τις πυρκαγιές 13.8.2018

Η Μητρόπολις Μεσογαίας και Λαυρεωτικής επιθυμεί πρώτον να ευχαριστήσει για την φιλότιμη ανταπόκριση και την εμπιστοσύνη όλους όσοι συνέβαλαν με ποικίλους τρόπους στην ανακούφιση των πυροπαθών της Ραφήνας και να ενημερώσει για τις ως τώρα ενέργειές της.

Οι οικισμοί που επλήγησαν από την καταστροφική λαίλαπα της 23ης Ιουλίου και ανήκουν στην γεωγραφική δικαιοδοσία της Μητροπόλεώς μας είναι: η Διασταύρωση Ραφήνας, το Κόκκινο Λιμανάκι, ο Νέος Βουτζάς, ο Νέος Πόντος, η Αγ. Βαρβάρα, τα Σκουφέικα, ο Πευκώνας, η Νταού (Νοσοκομείο), το Κιούπι, το Λυκόρεμα και τα Φριγκέικα.

Το σύνολο των ιδιοκτησιών της παραπάνω περιοχής που βρέθηκαν μπροστά στην ορμή της φωτιάς ήταν 1317 (εκ των οποίων 1278 κατοικίες). Εξ αυτών οι 168 δεν υπέστησαν ζημιές, οι 554 χρήζουν επισκευών αλλά είναι κατοικήσιμες, οι 270 προκειμένου να καταστούν κατοικήσιμες απαιτούν γενναίες κατασκευαστικές παρεμβάσεις και οι 292 είναι κατεδαφιστέες. Αξίζει να σημειωθεί ότι καμία εκκλησία (Ανάληψη, Αγ. Βαρβάρα, Αγ. Νικόλαος, Παναγία Σουμελά, Άγιος Θωμάς & Αγ. Πορφύριος) και κανένα προσκυνητάρι δεν υπέστη την παραμικρή ζημιά, ούτε καν μουτζούρα, τη στιγμή κατά την οποία όλων αυτών των ναών οι περίβολοι και οι αυλές κατακάηκαν.

Από την πρώτη στιγμή, εκτός της γενικής κινητοποίησης όλου του μηχανισμού της Μητροπόλεώς μας, δραστηριοποιήθηκαν περισσότεροι από 140 εθελοντές των ενοριών της Ραφήνας με επικεφαλής τους ιερείς τους, οι οποίοι καθημερινά από το πρωί ως το βράδυ αγκάλιασαν όποιον μπόρεσαν από τους πληγέντες με όλη τους την καρδιά. Συνολικά, από την επομένη της πυρκαγιάς, τις τελευταίες είκοσι μέρες, μέσω του μηχανισμού της Μητροπόλεώς μας και σε συνεννόηση με τον Δήμο Ραφήνας, διανεμήθηκαν περίπου 4000 μερίδες πλήρους γεύματος, 6 τόνοι συσκευασμένου νερού, ικανοποιήθηκαν τα λίγα αιτήματα προσωρινής στέγασης, καλύφθηκαν όλα τα αιτήματα για προμήθεια πάσης φύσεως ιματισμού, το 80% των αιτημάτων για υποδήματα, το 70% για κλινοσκεπάσματα & σεντόνια, το 30% για σχολικά είδη, 150 ψυγειάκια (παγωνιέρες) με καθημερινή ανανέωση του πάγου, λόγω διακοπής της ηλεκτροδότησης, φάρμακα, βιβλία, είδη προσωπικής φροντίδας, υλικά καθαριότητος, εργαλεία κήπου κ.λπ. Όλα τα παραπάνω είδη προσφέρθηκαν από εταιρείες, οργανώσεις και ιδιώτες, αρκετά εξ αυτών από ενορίες και Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Κρήτης και της Κύπρου, μάλιστα δε όσον αφορά στα τρόφιμα και τα είδη ένδυσης δημιουργήθηκε υπερεπάρκεια.

Από τις οικονομικές εισφορές, που βέβαια συνεχίζονται, αγοράσθηκε και προσφέρθηκε στον Δήμο Ραφήνας ένα ηλεκτροκίνητο φορτηγάκι τύπου κλαρκ (Hyundai 18BT – 7) για εξυπηρέτηση των αναγκών του νέου Κέντρου Διανομής Τροφίμων και Υλικών και Ειδών Έκτακτης Ανάγκης του Δήμου (αξίας 15.375 €), κατόπιν δε διαδοχικών επισκέψεων συνεργατών των ενοριών της Ραφήνας και αξιολογήσεως των αναγκών, δόθηκαν βοηθήματα σε 52 οικογένειες συνολικού ύψους 69.000 € και σε περισσότερα από 120 μεμονωμένα άτομα μικροβοηθήματα ύψους 15.000 €, τα οποία και επέδωσε ιδιοχείρως ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος προς αντιμετώπιση των πρώτων τους αναγκών, μέχρις ότου λάβουν την ανακοινωθείσα ενίσχυση από το κράτος. Εντύπωση μεγάλη σε όλους έκανε αφ’ ενός μεν η προθυμία, η ανιδιοτέλεια και η ευγένεια των εθελοντών, αφ’ ετέρου δε η αξιοπρέπεια και το μεγαλείο ψυχής των απόδεκτών της όποιας βοήθειας.

Η Μητρόπολή μας κατανοώντας ότι καθώς περνάει ο χρόνος θα αναφανούν τα μεγαλύτερα προβλήματα και θέλοντας να σταθεί αρωγός σε κάθε ανάγκη που θα ανακύψει, συνεχίζει να συγκεντρώνει χρήματα για ενίσχυση των πυροπαθών αδελφών μας στους λογαριασμούς που είναι αναρτημένοι στην ιστοσελίδα μας (θερμή παράκληση να δηλώνετε το ονοματεπώνυμο και τη διεύθυνσή σας στις τράπεζες προκειμένου να σας αποσταλεί η σχετική απόδειξη), θα συνεχίσει δε να ενημερώνει καθηκόντως για τον τρόπο της αξιοποίησης της προσφοράς όλων ανεξαιρέτως.

Μητρόπολη Μεσογαίας

Ο λαός του Θεού είναι έτοιμος να εισέλθει στη γη της Επαγγελίας. Αρχηγός του τώρα, μετά τον πρόσφατο θάνατο του Μωυσή, είναι ο Ιησούς του Ναυή. Μπροστά τους κυλάει ο Ιορδάνης ποταμός. Την εποχή εκείνη ήταν αδιάβατος. «Επληρούτο καθ’ όλην την κρηπίδα αυτού». Η κοίτη του ήταν πλημμυρισμένη από άκρη σε άκρη. Με εντολή του Θεού ο Ιησούς του Ναυή έδωσε οδηγίες στον λαό για τη διάβαση. Μπροστά βάδισαν οι ιερείς σηκώνοντας στους ώμους τους την Κιβωτό της Διαθήκης, τη δόξα του Ισραήλ, όπου φυλάσσονταν οι πλάκες του Νόμου και άλλα ιερά αφιερώματα.

Όταν οι ιερείς μπήκαν στον Ιορδάνη και βράχηκαν λίγο τα πόδια τους στο νερό, στάθηκαν, κρατώντας πάντα υψωμένη την Κιβωτό. Επαναλήφθηκε τότε το θαύμα της θαυμαστής διάβασης της Ερυθράς θάλασσας. Τα ορμητικά νερά του Ιορδάνη κόπηκαν απότομα στη μέση. Αυτά που κατέβαιναν από το πάνω μέρος του ποταμού, σταμάτησαν. Ένα υδάτινο τείχος σαν ένας μακρύς εκτεταμένος πάγος απλώθηκε σε τεράστια απόσταση, όσο έβλεπε το μάτι. Έφτανε ως την πόλη Καριαθιαρίμ. Αντιθέτως, στο κάτω μέρος του ποταμού, τα κατερχόμενα νερά συνέχισαν να τρέχουν ορμητικά, ώσπου άδειασαν όλα στην αλμυρή Νεκρά θάλασσα. Ο Ιορδάνης έγινε στεριά. Ο λαός γεμάτος δέος και κατάπληξη παρακολουθούσε απέναντι ακριβώς από την Ιεριχώ.

Αφού στέγνωσε ο Ιορδάνης, οι ιερείς με την Κιβωτό προχώρησαν και στάθηκαν στο μέσον. Ο λαός πήρε τότε εντολή να διαβεί τον ποταμό. Κανένας δεν έπρεπε να πλησιάσει την Κιβωτό. Την έβλεπαν μόνο ευλαβικά από απόσταση δύο χιλιάδων πήχεων (χιλίων περίπου μέτρων). Μαζί τους έλαβαν δώδεκα μεγάλους λίθους από την κοίτη του Ιορδάνη, ένα για κάθε φυλή του Ισραήλ, και τους έστησαν στον τόπο όπου στρατοπέδευσαν, σε ανάμνηση του μεγάλου θαύματος. Αφού πέρασε όλος ο λαός, προχώρησαν τελευταίοι και οι ιερείς, εισάγοντας την Κιβωτό στη γη της Επαγγελίας. Με την έξοδό τους από τον Ιορδάνη, τα σταματημένα νερά του άρχισαν και πάλι να κυλούν κανονικά (Ιησ. Ν., κεφ. 3-4).

Την εικόνα αυτή αντιστοιχίζει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός με την Κοίμηση της Θεοτόκου. Οι Απόστολοι τότε συνάχθηκαν με θεία δύναμη, «θεαρχίω νεύματι», από τα πέρατα της οικουμένης, για να προπέμψουν στον τάφο το «πανάχραντον και ζωαρχικόν σκήνος» της, δηλαδή «το ζωοδόχον σώμα» της.

Με πρώτο τον Απόστολο Πέτρο σήκωσαν όλοι στους ώμους τους την αληθινή Κιβωτό του Θεού, όπως τότε οι ιερείς στον Ιορδάνη ύψωσαν την Κιβωτό της Διαθήκης, τον τύπο της έμψυχης Κιβωτού του Θεού (της Παναγίας). Και όπως δια μέσου του Ιορδάνη οι ιερείς εισήγαγαν την Κιβωτό στη γη της Επαγγελίας, έτσι και τώρα οι Απόστολοι, χρησιμοποιώντας τον τάφο σαν άλλον Ιορδάνη, παραπέμπουν στην αληθινή γη της Επαγγελίας, δηλαδή στην Άνω Ιερουσαλήμ, «την πάντων των πιστών Μητέρα». Και Άνω Ιερουσαλήμ βέβαια λέγεται η πόλη με τα ασάλευτα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός. Η Βασιλεία των Ουρανών (Εβρ. 11, 10).

Ο Θεός μάς τίμησε ιδιαιτέρως κάνοντας και δική μας μητέρα την έμψυχη Κιβωτό του, τη μητέρα του. Ας ατενίζουμε ευλαβικά και εμείς την πανάχραντη μορφή της, για να διαπεράσουμε υπό τη μητρική της προστασία τον πολυκύμαντο Ιορδάνη της ζωής μας και να φτάσουμε όλοι ασφαλείς στην ακύμαντη γαλήνη της Βασιλείας του Θεού.

(ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, αρ. φ. 421, Αύγ. 2018)

Α ν τ ι ύ λ η

Ι. Ναός Αγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα

Τηλ. 26820-25861/23075/6980.898.504

e–mail: antiyli.gr@gmail.com

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη