Σχόλιο Τ.Ι.: Η ανοχή και επιβράβευση της ανομίας και του εγκλήματος από όλα τα κόμματα δεν γίνεται από ανοησία αλλά με σχέδιο, για να οδηγηθούμε στην αυτοπαράδοσή μας στην αγκαλιά της ηλεκτρονικής προστασίας-σκλαβιάς, όπως είχε προφητικά διαβεβαιώσει και ο Όσιος Παΐσιος.

Σοκαρισμένο το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας παρακολουθεί εδώ και μερικά εικοσιτετράωρα το πώς το ελληνικό πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει το συμβάν που διεξήχθη σε κοσμηματοπωλείο της περιοχής της πλατείας Ομονοίας, που οδήγησε στη σύλληψη του ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου, ο οποίος αντιμετωπίζει κακουργηματικές κατηγορίες για τον θάνατο του φερόμενου ως ληστή.

Το τι ακριβώς συνέβη και τι τυχόν ποινικές ευθύνες υπάρχουν, είναι δουλειά της Δικαιοσύνης να το διευκρινίσει. Ωστόσο, εδώ ακριβώς έγκειται το πρόβλημα. Το ότι, δηλαδή, πολλά πρώην και νυν κυβερνητικά στελέχη έσπευσαν να προκαταλάβουν τη Δικαιοσύνη μιλώντας για «αυτοδικία», «λυντσάρισμα» και «δολοφονία» και υποστήριξαν ότι δεν μπορεί να γίνει ανεκτό «να παίρνουν οι πολίτες τον νόμο στα χέρια τους».

Αν και οι ιατροδικαστές που διεξήγαγαν τη νεκροψία ήταν ξεκάθαροι ότι τα χτυπήματα που δέχθηκε ο φερόμενος ως ληστής δεν ήταν αυτά που επέφεραν τον θάνατο, εντούτοις οι ιαχές για «λυντσάρισμα» και «αυτοδικία» επιμένουν.

Ταυτοχρόνως, το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος, δια της φοβικής αφωνίας του, δείχνει να λειτουργεί ως άτυπη συμπολίτευση σε αυτές τις αντιλήψεις. Ας προσπαθήσουμε ωστόσο να δούμε ψύχραιμα τα πραγματικά γεγονότα.

Καταρχάς, ΔΕΝ υπήρξε αυτοδικία. Κάτι τέτοιο θα υπήρχε εάν θα είχε τελεστεί το αδίκημα της ληστείας στο κοσμηματοπωλείο, είχαν τελειώσει όλα και ο κοσμηματοπώλης, αντί να καταφύγει στη Δικαιοσύνη, έσπευδε να βρει τον δράστη ώστε να τον τιμωρήσει από μόνος του, «παίρνοντας τον νόμο στα χέρια του». Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη. Ό,τι έγινε ήταν κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του συμβάντος και όχι μετά από αυτό.

Επίσης, ΔΕΝ υπήρξε λυντσάρισμα. Λυντσάρισμα θα είχαμε εάν ένα πλήθος ανθρώπων, αφότου είχε εξουδετερωθεί ο δράστης, έσπευδε να βιαιοπραγήσει εναντίον του. Όμως, κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Ο φερόμενος ως ληστής δέχθηκε τα χτυπήματα του ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου και ενός άλλου άντρα, κατά τη διάρκεια του συμβάντος και όχι μετά από αυτό.

Αντιθέτως, οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι στο επεισόδιο, όπως φαίνεται από το βίντεο που έχει δοθεί στη δημοσιότητα, μόλις φαίνεται ότι ο δράστης αδρανοποιείται, σπεύδουν να συγκρατήσουν τους δύο άντρες.

Εδώ βέβαια, προκύπτουν οι οργισμένες ενστάσεις διαφόρων που υποστηρίζουν ότι οι δύο άντρες θα έπρεπε να σκεφτούν ότι μπορούσε να προκύψει ο θάνατος του φερόμενου ως ληστή από τις ενέργειές τους, καθώς και ότι «είναι άνανδρο να χτυπάς έναν ανήμπορο, πεσμένο άνθρωπο» και εν πάση περιπτώσει θα μπορούσαν να έχουν φύγει και να τον αφήσουν να διαφύγει.

Όμως, ο φερόμενος ως ληστής δεν βρέθηκε «ανήμπορος» στο έδαφος, όπου «άνανδρα» και «απάνθρωπα», τον χτύπησαν οι δύο άντρες, αλλά συνειδητά προσπάθησε να εξέλθει με αυτόν τον τρόπο από το κοσμηματοπωλείο όπου είχε εγκλωβιστεί και οι δύο άντρες προσπάθησαν να τον αντιμετωπίσουν με τον μόνο ρεαλιστικό τρόπο που είχαν στη διάθεσή τους.

Εκτός και αν κάποιοι θεωρούν ότι αυτές οι καταστάσεις διέπονται από αθλητικούς κανόνες και ο κοσμηματοπώλης θα έπρεπε και αυτός να ξαπλώσει στο έδαφος, ώστε να μην έχει «άδικο» πλεονέκτημα έναντι του φερόμενου ως ληστή, σαν να λειτουργούσε στο πλαίσιο ενός ολυμπιακού αθλήματος…

Συζητήσιμο είναι επίσης το αν ο κοσμηματοπώλης θα μπορούσε να φύγει και να μην κάνει απολύτως τίποτε για να εμποδίσει τον φερόμενο ως ληστή να διαφύγει. Ας μην ξεχνάμε ότι, με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία αλλά και τη συμπεριφορά του φερόμενου ως ληστή μετά τη σύλληψή του, φαίνεται ότι βρισκόταν σε ιδιαίτερα φορτισμένη ψυχολογική κατάσταση, πιθανώς και υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, και κατά συνέπεια επεδείκνυε ανορθολογικά επιθετική συμπεριφορά.

Έτσι, αν τον άφηναν να βγει ανεμπόδιστος από το κοσμηματοπωλείο, δεν μπορεί να ήταν σίγουροι ότι θα επέλεγε να απομακρυνθεί και όχι να επιτεθεί στον κοσμηματοπώλη, ο οποίος ήταν αυτός που τον είχε κλείσει στο κατάστημα.

Δεδομένου δε ότι ο κοσμηματοπώλης είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος 73 ετών, πόσο εύκολα θα μπορούσε να απομακρυνθεί σε απόσταση ασφαλείας πριν τον προλάβει ένας νέος άντρας, οπλισμένος με μαχαίρι, υπό την επήρεια ουσιών, ο οποίος επεδείκνυε ανορθολογική και βίαιη συμπεριφορά;

Άρα, ούτε λυντσάρισμα είχαμε, ούτε αυτοδικία, ούτε δολοφονία, ούτε άνανδρη επίθεση παρά μόνο ένα τραγικό συμβάν, το οποίο όμως ξεκίνησε με την ένοπλη εισβολή στο κατάστημα του ανθρώπου που βρήκε τον θάνατο. Και με βάση όλα τα παραπάνω τίθεται το κρίσιμο ερώτημα.

Υπάρχει εν τέλει κάποιο, έστω και στοιχειώδες, δικαίωμα αυτοάμυνας στη σημερινή Ελλάδα; Μπορεί κάποιος να κάνει κάτι, το οτιδήποτε, για να υπερασπίσει την περιουσία του και κυρίως τη ζωή του;

Γιατί εδώ δεν μιλάμε για κάποιον που πυροβόλησε με την καραμπίνα έναν κλέφτη που μπήκε στο χωράφι του. Εδώ αναφερόμαστε σε ένα επεισόδιο όπου ένας ένοπλος εισέβαλε σε ένα κατάστημα και κατά τη διάρκεια της συμπλοκής με τον άοπλο και υπερήλικα, ιδιοκτήτη του καταστήματος, βρήκε τον θάνατο.

Ο άοπλος υπερήλικας δαιμονοποιείται από μερίδα του Τύπου, καθώς και από στελέχη της κυβέρνησης ως «απάνθρωπος δολοφόνος» και αντιμετωπίζει, όχι μόνο εξοντωτικές ποινικές κατηγορίες, αλλά και τις απειλές αυτοδικίας ενός ένοπλου παρακράτους, ενώ επιχειρείται να στερηθεί ακόμη και από το δικαίωμα στην νομική αντιπροσώπευση, δια των απειλών που δέχεται από το ένοπλο παρακράτος, ο δικηγόρος που έχει αναλάβει την αντιπροσώπευσή του.

Και όλα αυτά τη στιγμή που το βίαιο έγκλημα, ιδιαίτερα δε οι ένοπλες ληστείες, έχουν τεθεί ουσιαστικά υπό καθεστώς συνειδητής ατιμωρησίας από την κυβέρνηση, με χαρακτηριστικότερο και τραγικότερο παράδειγμα τον φόνο του άτυχου φοιτητή στον λόφο του Φιλοπάππου από συμμορία ληστών, οι οποίοι επανειλημμένως είχαν συλληφθεί, πάλι για ένοπλες ληστείες, αλλά αφήνονταν ελεύθεροι να συνεχίσουν τη δράση τους.

Ουσιαστικά δηλαδή μιλάμε για έμμεση προώθηση του βίαιου εγκλήματος από την κυβέρνηση, δια της ατιμωρησίας των δραστών και της δαιμονοποίησης των θυμάτων. Ταυτοχρόνως και το μεγαλύτερο κομμάτι του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος, δια της θορυβώδους σιωπής του, δείχνει να αποδέχεται αυτήν την κατάσταση, αν όχι να την επικροτεί.

Και αναρωτιέται κανείς, αν έχει άραγε καταλάβει την εξουσία στην Ελλάδα κάποιο άτυπο «κόμμα του εγκλήματος», γιατί η μόνη κοινωνική ομάδα που δείχνει να απολαμβάνει την αμέριστη στήριξη του κρατικού μηχανισμού είναι οι πάσης φύσεως παραβατικές ομάδες. Όσο δε πιο βίαιες και πιο «μειονοτικές» τόσο το καλύτερο.

Αντιθέτως, ο μέσος άνθρωπος, που επιμένει στο να προσπαθεί να επιβιώσει με τίμιο και νομοταγή τρόπο σε μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή, δαιμονοποιείται, καθυβρίζεται και χλευάζεται από το ένοπλο και ημιένοπλο περιθώριο, το οποίο έχει πλέον εξελιχθεί σε ένα πλέγμα πανίσχυρων παρακρατικών μηχανισμών, καθώς και από μεγάλη μερίδα του Τύπου και του πολιτικού συστήματος.

Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει τις αποφάσεις του αναφορικά με το ποια κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας θέλει να αντιπροσωπεύει και να προωθεί τα συμφέροντά τους, τα υπόλοιπα κόμματα του Κοινοβουλίου μήπως θα πρέπει να επανεξετάσουν τις επιλογές τους;

Πηγή: defence-point.gr

Ο σχισματικός αυτόκλητος «Πατριάρχης Κιέβου» Φιλάρετος είναι από τις 14 Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ όπου δρομολογεί το σχισμα Φαναρίου- Μοσχας. Συναντήθηκε με τον καθολικό τέως Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Joe Biden, ο οποίος υποστηρίζει την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας και τη διάσπαση της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας.

Ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ ο Joe Biden είχε συνάντηση με τον σχισματικό «Πατριάρχη» Φιλάρετο του αυτο-αποκαλούμενου «Πατριαρχείου Κιέβου» τη Δευτέρα, κατά τη διάρκεια της οποίας εξέφρασε την υποστήριξή του για τη δημιουργία αυτοκέφαλης εκκλησίας στην Ουκρανία.

Ο Φιλάρετος βρίσκεται στην Αμερική από τις 14 Σεπτεμβρίου. Είναι ενδιαφέρον ότι η επίσκεψή του στις ΗΠΑ συμπίπτει με την άφιξη στο Κίεβο των δύο εξάρχων της Κωνσταντινούπολης που στάλθηκαν για να διαπραγματευτούν με εκπροσώπους του “Πατριαρχείου Κιέβου” του Φιλάρετου. Στη συνάντηση μεταξύ των εξάρχων και του Φιλάρετου, ο τελευταίος επέμεινε ότι θα είναι ο πατριάρχης της νέας ουκρανικής εκκλησίας.

Ο ρωμαιοκαθολικός Joe Biden τόνισε κατά τη συνάντηση τη σημασία μιας ενωμένης αυτοκέφαλης ουκρανικής εκκλησίας προς επίρρωση της ουκρανικής κρατικής εξουσίας και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στον Φιλάρετο για το έργο του «στην διάδοση της πνευματικότητας στην ουκρανική κοινωνία, βοηθώντας τον ουκρανικό στρατό, κλπ», αναφέρει η υπηρεσία Τύπου του “Πατριαρχείου Κιέβου”.

Με τη σειρά του, ο σχισματικός πατριάρχης, ένας από τους ηγέτες του ουκρανικού εθνικιστικού κινήματος που σχίζει και διαιρεί τη χώρα του πολιτικά και πνευματικά ευχαρίστησε τον Joe Biden για τη μακροχρόνια στήριξή του στην Ουκρανία και του απένειμε το 2ο βαθμό του Τάγματος της Αγίας Ισότητας –του Ισαποστόλου Βλαδίμηρου του Μέγα. Το 2015 ο Φιλάρετος είχε απονείμει τον αντίστοιχο 1ο βαθμό στον John McCain για την υποστήριξη του στην Ουκρανία κατά τα γεγονότα του Euromaidan και της «ρώσικης κατοχής σε Donbass – Κριμαία».

Ο Biden είναι επίσης γνωστός για τις φιλικές σχέσεις που διατηρεί με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον επισκέφθηκε δύο φορές στην Κωνσταντινούπολη. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τη σειρά του του απένειμε το Βραβείο «Αθηναγόρας » για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Ο Πρεσβευτής των Ηνωμένων Εθνών για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία, Samuel D. Brownback, συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο στο Κίεβο στις 11 Σεπτεμβρίου, εκφράζοντας την ίδια υποστήριξη για τον αγώνα της Ουκρανίας κατά του Πατριαρχείου Μόσχας.

Εν τω μεταξύ, σε μια πρόσφατη συνέντευξη, ο Φιλάρετος ισχυρίστηκε ότι οι ΗΠΑ δεν παρεμβαίνουν σε εκκλησιαστικές υποθέσεις στην Ουκρανία ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.

Πηγή: dimpenews.com

Γνώριζε, ἀγαπητέ, ὅτι ὁ διάβολος δὲν φροντίζει γιὰ τίποτα ἄλλο, παρὰ γιὰ τὴ δική μας ἀπώλεια, καὶ ὅτι δὲν πολεμάει ὅλους μὲ ἕνα καὶ τὸν ἴδιο τρόπο. Καὶ γιὰ νὰ ἀρχίσω νὰ σοῦ περιγράφω μερικοὺς ἀπὸ τοὺς πολέμους του καὶ τὶς τακτικές τους καὶ τὶς ἀπάτες του, σοῦ παρουσιάζω πέντε καταστάσεις ἀνθρώπων. Μερικοὶ εἶναι στὴν ὑπηρεσία τῆς ἁμαρτίας χωρὶς κανένα λογισμὸ νὰ ἐλευθερωθοῦν· μερικοὶ πάλι, θέλουν νὰ ἐλευθερωθοῦν, ἀλλὰ δὲν τὸ ἐπιχειροῦν· εἶναι καὶ ἄλλοι ποὺ μετὰ τὴν ἀπόκτησι τῶν ἀρετῶν, πέφτουν μὲ μεγαλύτερη φθορὰ στὴν ἁμαρτία. Ἄλλοι νομίζουν ὅτι βαδίζουν στὴν τελειότητα, ἄλλοι ἀφήνουν τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς ποὺ ἔχουν καὶ ἄλλοι, τὴν ἀρετὴ ποὺ ἔχουν, τὴν κάνουν αἰτία κακίας. Γιὰ ὅλους αὐτοὺς θὰ μιλήσω ξεχωριστά.

Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες

Ο Απόστολος και ευαγγελιστής Ιωάννης ή Ιωάννης ο θεολόγος, ήταν ένας από τους μαθητές του Ιησού Χριστού. Είναι ο συγγραφέας του τετάρτου και εκτενούς ευαγγελίου καθώς και ο συγγραφέας του βιβλίου της Αποκαλύψεως και τριών καθολικών επιστολών. Πήρε την ονομασία θεολόγος εξ αιτίας των υψηλών θεολογικών νοημάτων του ευαγγελίου που συνέγραψε και συγκεκριμένα της σημαντικής χριστολογίας που ανέπτυξε. Ο Ιωάννης υπήρξε από τους πλέον αγαπημένους μαθητές του Κυρίου και είναι ο Ευαγγελιστής της αγάπης. Όχι μόνο γιατί αναφέρεται συνεχώς στην αγάπη, αλλά κυρίως γιατί την βίωνε και την εξέφραζε. Αγαπούσε πολύ τον Διδάσκαλό του και τον ακολούθησε και στις πιο δύσκολες ώρες της επίγειας ζωής Του. Η λέξη Ιωάννης είναι εβραϊκή λέξη και σημαίνει  «η χάρις και η εύνοια του Θεού».

Ο Ιωάννης καταγόταν από κάποιο φτωχό χωριό της Γαλιλαίας που ονομαζόταν Βηθσαϊδά. Ήταν γιος του ψαρά Ζεβεδαίου και της Σαλώμης. Η Σαλώμη ήταν συγγενής, ίσως εξαδέλφη της Θεοτόκου, που σημαίνει ότι ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος ήταν κατά σάρκα ξαδέλφια του Κυρίου και σ’ αυτό ίσως έγκειται η οικειότητά τους με Αυτόν, ιδιαίτερα του Ιωάννη. Ήταν αδερφός του αποστόλου Ιακώβου. Ο Ιωάννης, αφού πήρε κάποια μόρφωση, μαζί με τον αδερφό του Ιάκωβο ακολούθησαν το επάγγελμα του πατέρα τους. Έγιναν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Ο πατέρας του διατηρούσε επικερδή και εύρωστη αλιευτική επιχείρηση, έχοντας δικό τους πλοίο και εργάτες (Μαρκ.1,20). Από τους γονείς τους τα δυο αδέρφια έμαθαν να σέβονται το Θεό.

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΩΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ο Ιωάννης από μικρός υπήρξε πιστός μαθητής του Ιωάννου του Προδρόμου. Με μεγάλη προσοχή άκουε από τον μεγάλο ερημίτη και προφήτη τις περί του Μεσσία προαγγελίες του. Επιθυμούσε με λαχτάρα να έρθει Εκείνος στις μέρες του και να τον γνωρίσει. Κάποια μέρα ο Βαπτιστής, έχοντας μαζί του τους δυο μαθητές του Ιωάννη και Ανδρέα, είδε τον Ιησού να βαδίζει κοντά. Τότε μαρτύρησε γι’ Αυτόν λέγοντας: «ίδε ο Αμνός του Θεού» (Ιωάν. 1,35-40). Αμέσως οι δυο μαθητές ακολούθησαν τον Ιησού και τον ρώτησαν που μένει. Αυτός τους είπε: «έρχεσθε και ίδετε» (Ιωάν. 1,40). Αυτοί είδαν που μένει και έμειναν μαζί Του όλη την ημέρα. Ο Ιωάννης συγκινήθηκε αφάνταστα από αυτή τη συνάντηση γι’ αυτό μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο, πήραν τη μεγάλη απόφαση χωρίς κανένα δισταγμό , άφησαν την αλιευτική επιχείρηση και ακολούθησαν τον Κύριο με αφοσίωση και αγάπη (Ματθαίος 4, 21-22. Μάρκος 1, 19-20. Λουκάς 5, 1-11). Τον ακολούθησαν σε όλη τη διάρκεια της δημόσιας ζωής του επί τρία χρόνια.

Μέσα από τα κείμενα της Καινής Διαθήκης λαμβάνουμε, σε σχέση με τους περισσότερους Αποστόλους, αρκετές πληροφορίες για τον Ιωάννη. Συμπεραίνεται ότι ήταν ο μικρότερος στην ηλικία μαθητής του Κυρίου, σχεδόν έφηβος. Ο υπέροχος χαρακτήρας του, η υπακοή του, η πίστη και η αφοσίωσή του στον Κύριο, είχαν ως συνέπεια να είναι λίαν αγαπητός από τον Ιησού και τους άλλους αποστόλους. Εξ’ αιτίας του σπάνιου αυθορμητισμού του επονομάστηκε από τον Κύριο Βοαναργές (= υιός βροντής), όπως και ο αδελφός του Ιάκωβος.

Ο Ιωάννης υπήρξε ο κατ’ εξοχήν αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ενώ μαζί με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο αποτέλεσε το στενό κύκλο των μαθητών του Κυρίου. Ως στενός μαθητής του Κυρίου ευτύχησε να δει το θαύμα της Μεταμορφώσεως του Κυρίου στο όρος Θαβώρ, όπου μαζί με τον Πέτρο και τον Ιάκωβο άκουσαν την φωνή του Θεού Πατρός που έλεγε: «ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός εν ώ ηυδόκησα αυτού ακούετε» (Ματθ. 17,1, Μάρκ. 9,2).

Βέβαια τα λόγια του Κυρίου πολλές φορές παρανόησαν οι μαθητές του. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του Μάρκου (10, 35-45) όπου τα δύο αδέλφια, ο Ιωάννης με τον Ιάκωβο, παρακάλεσαν τον Ιησού να τους δώσει εξέχουσα θέση στην επίγεια βασιλεία που θα ίδρυε, παρανοώντας το πραγματικό νόημα της βασιλείας που εννοούσε. Λίγο αργότερα και πριν μπει στα Ιεροσόλυμα ο Ιησούς, οι μαθητές οδηγήθηκαν σε ένα χωριό Σαμαρειτών, οι οποίοι όμως δεν τους δέχτηκαν. Τότε οι Ιωάννης και Ιάκωβος ζήτησαν από τον Κύριο να ρίξει φωτιά στην πόλη, όπως είχε κάνει ο προφήτης Ηλίας, για να τους εξολοθρεύσει (Λουκάς 9, 51-56).

Ο Κύριος μάλιστα έδειχνε να τον εμπιστεύεται απερίφραστα, αφού σε αυτόν και τον Πέτρο έδωσε εντολή να ετοιμάσουν το Μυστικό Δείπνο (Λουκάς 22, 8), ενώ του εμπιστεύτηκε τη φροντίδα της μητέρας Του (Ιω. 20,4). Σημαντικό επίσης επεισόδιο που δείχνει τη μεγάλη οικειότητα και αγάπη που του είχε ο Κύριος είναι το περιστατικό του Μυστικού Δείπνου, όπου ο Πέτρος απευθύνθηκε σε αυτόν να μεσολαβήσει, ώστε να μάθουν ποιος θα τον προδώσει. Ο Ιωάννης είχε το θάρρος να πέσει στο στήθος του Διδασκάλου του και με αγωνία να τον ρωτήσει,  ποιος είναι ο προδότης.

Ύστερα από τη σύλληψη του Ιησού ο Ιωάννης τον ακολούθησε και μπήκε στην αυλή του αρχιερέα Καϊάφα σαν γνωστός του, όπου μάλιστα μεσολάβησε να περάσει και ο Πέτρος (Ιω. 18, 16).

Κατά τη Σταύρωση του Κυρίου αυτός μαζί με λίγες ευσεβείς γυναίκες παραβρέθηκαν κάτω από το Σταυρό, ενώ όλοι τον είχαν εγκαταλείψει. Γι' αυτό και ο Κύριος αναθέτει στον αγαπημένο του μαθητή την φροντίδα της Μητέρας του, λέγοντάς της «Γύναι, ιδού ο υιός σου», και στον Ιωάννη «Ιδού η μήτηρ σου». Από την ώρα εκείνη, πήρε στο σπίτι του την Μητέρα του Κυρίου. Και όταν ανεστήθη ο Κύριος, ο Ιωάννης μαζί με τον Πέτρο πήγαν πρώτοι στον τάφο.

Ο Ιωάννης ήταν επίσης παρών στην Ανάληψη του Κυρίου και κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, μαζί με τους άλλους μαθητές, δέχτηκε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Μέχρι την Κοίμηση της Θεοτόκου έμεινε στα Ιεροσόλυμα, υπηρετώντας την σ’ όλες τις ανάγκες. Έτσι ο Ιωάννης αναδείχτηκε ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού και ο μαθητής της αγάπης.

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΩΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ύστερα από την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ο Ιωάννης άρχισε να κηρύττει με θάρρος το Χριστό. Μαζί με τον Πέτρο δίδαξαν το Ευαγγέλιο στη Σαμάρεια (Πράξ. 8,14). Στις Πράξεις επίσης βλέπουμε πως ο Πέτρος και ο Ιωάννης συνεργάζονταν στο ιεραποστολικό έργο αρκετές φορές. Έτσι μαζί συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν ενώπιον του συνεδρίου διακηρύσσοντας την πίστη τους (Πράξεις 4, 1-23). Τόσος ήταν ο ζήλος και η φροντίδα του για την πρώτη Εκκλησία, ώστε ο Παύλος τον ονόμασε τιμητικά μαζί με τους Πέτρο και Ιάκωβο τον αδελφόθεο «στύλους της Εκκλησίας» (Γαλάτας 2, 9).

Ύστερα από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. από τον Τίτο, έπεσε ο κλήρος στον Ιωάννη να έλθει στην Μικρά Ασία, που ήταν γεμάτη από είδωλα και αφημένη στην ειδωλολατρική πλάνη. Γι' αυτό λυπήθηκε ο Απόστολος και επειδή σαν άνθρωπος τον έπιασε αγωνία για την αποστολή του αυτή δίχως να υπολογίσει στην δύναμη του Θεού, έπεσε κατά παραχώρηση Θεού σε πειρασμό, ώστε να συγχωρεθεί για το ανθρώπινο σφάλμα του. Προλέγει λοιπόν ο Ιωάννης στον μαθητή του Πρόχορο την τρικυμία και το ναυάγιο που πρόκειται να υποστούν για σαράντα ημέρες.

Αφού λοιπόν έγινε η τρικυμία, όπως το προείπε ο Απόστολος, τα κύματα της θάλασσας έβγαλαν τον Πρόχορο στην Σελεύκεια. Εκεί κατασυκοφαντήθηκε ότι είναι μάγος και ότι πήρε χρήματα από το πλοίο που ναυάγησε και τα ξοδεύει. Από την Σελεύκεια πήγε σ’ ένα τόπο της Ασίας που λέγεται Μαρμαρεώτης σε διάστημα σαράντα ημερών. Όταν πήγε βρήκε τον δάσκαλο του Ιωάννη που τον είχε βγάλει εκεί η θάλασσα. Δόξασαν λοιπόν και οι δύο τον Θεό που τους γλύτωσε και τον ευχαρίστησαν.

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΟ

Κατόπιν πήγαν και οι δύο στην Έφεσο, όπου συνάντησαν μια γυναίκα με το όνομα Ρωμάνα, που ήταν ξακουστή για την κακία της ως την Ρώμη. Αυτή λοιπόν αφού πήρε τον μέγα Ιωάννη και τον μαθητή του Πρόχορο τούς ανάγκασε να δουλεύουν σ’ ένα δικό της λουτρό. Επειδή ο Ιωάννης, καθώς ήταν άπειρος από τέτοια δουλειά συνέβαινε να κάνει μερικά σφάλματα σε μερικές εργασίες, τούς μεταχειριζόταν εκείνη η κακή γυναίκα με τόση μεγάλη ωμότητα και απανθρωπιά, σαν να τους είχε εξαγορασμένους δούλους. Τον Ιωάννη τον είχε υπηρέτη για να χύνει νερό σ’ όσους έκαναν λουτρό.

Μέσα σ’ εκείνο το λουτρό κατοικούσε και ένας άγριος Δαίμονας που συνήθιζε τρεις φορές κάθε χρόνο να πνίγη ένα νέο ή μια νέα. Αυτό συνέβαινε διότι όταν θεμελιωνόταν εκείνο το λουτρό έπεισε ο διάβολος εκείνους που έκτιζαν να χώσουν μέσα στα θεμέλια ένα νέο και μια νέα, με σκοπό τάχα να αντιλαλεί και να βγάζει μεγάλο ήχο το λουτρό. Απ’ αυτό λοιπόν αφού πήρε αφορμή ο ανθρωποκτόνος διάβολος, έπνιγε εκεί συχνά τους ανθρώπους.

Ύστερα από τρεις μήνες λοιπόν, αφ’ ότου πήγαν στο λουτρό ο Ιωάννης και ο Πρόχορος, καθώς έμπαινε στο λουτρό για να λουσθεί κάποιος Δόμνος, παιδί του Διοσκορίδου του συζύγου της Ρωμάνας, πνίγηκε από τον Δαίμονα. Θρηνούσε λοιπόν η Ρωμάνα απαρηγόρητα για τον θάνατο του Δόμνου. Ο πατέρας του ο Διοσκουρίδης όταν έμαθε την ξαφνική είδηση του θανάτου του πέθανε από την υπερβολική λύπη. Παρακαλούσε λοιπόν η Ρωμάνα την ψευτοθεά Άρτεμη για να αναστήσει τον Δόμνο και έκοβε τις σάρκες της. Όμως μάταια τα έκανε όλα αυτά.

Ο Ιωάννης λοιπόν ρώτησε τον Πρόχορο για ποια αιτία θρηνεί η Ρωμάνα. Εκείνη όταν τους είδε να συνομιλούν έπιασε και άρχισε να τον συκοφαντεί ότι είναι μάγος και τέλος να τον φοβερίζει ότι πρόκειται να τον θανατώσει, εάν δεν μεταχειριστεί κάθε μέσο για να αναστήσει τον Δόμνο. Αφού λοιπόν αναγκάσθηκε έτσι ο Απόστολος έκανε προσευχή. Και, ώ του θαύματος! Αμέσως ανεστήθη ο Δόμνος. Αυτό το θαύμα όταν είδε η Ρωμάνα έμεινε εκστατική και άρχισε να αποκαλεί τον Ιωάννη Θεό και υιόν Θεού.

Ύστερα αφού εξομολογήθηκε ειλικρινά τις αμαρτίες της και αφού ζήτησε συγχώρηση για τις κακοπάθειες που προξένησε στον Απόστολο και τον μαθητή του, επέστρεψε στον Χριστό και βαπτίσθηκε. Ύστερα από τον Δόμνο ο Ιωάννης ανέστησε και τον πατέρα του τον Διοσκουρίδη και τον βάπτισε. Επίσης βάπτισε και τον αναστηθέντα υιόν του και όλους τους άλλους που έτρεξαν εκεί. Έδιωξε δε και τον πονηρό Δαίμονα που κατοικούσε μέσα στο λουτρό.

Επειδή οι Εφέσιοι τελούσαν μεγάλη γιορτή στην ψευτοθεά Άρτεμη, γι’ αυτό ο Απόστολος πήγε κατά τον καιρό της γιορτής και ανέβηκε επάνω σ’ εκείνο το μέρος, όπου στεκόταν το είδωλο της Αρτέμιδος. Οι όχλοι όμως βλέποντας τον θύμωσαν πολύ και άρχισαν να τον λιθοβολούν. Όμως οι πέτρες δεν χτύπησαν καθόλου τον Άγιο, αλλά το είδωλο μέχρι που το συνέτριψαν.

Εκείνοι όμως οι ανόητοι δεν θέλησαν να έλθουν σε συναίσθηση, αλλά βλέποντας τον Απόστολο να τους μιλάει για πίστη, πάλι τον λιθοβολούσαν. Οι πέτρες όμως παράδοξα επέστρεφαν και χτυπούσαν τους ίδιους και τους πλήγωναν. Τότε ο θείος Απόστολος έκανε προσευχή στον Θεό και αμέσως έγινε σεισμός και μεγάλος βρασμός της γης και χάθηκαν απ’ αυτόν διακόσιοι άνθρωποι. Βλέποντας αυτό οι υπόλοιποι άνθρωποι μόλις και μετά βίας απαλλάχτηκαν από την μέθη και τον σκοτισμό της πλάνης και παρακαλούσαν θερμά τον Απόστολο να ελεηθούν και οι ίδιοι και να αναστηθούν όσοι πέθαναν. Πάλι λοιπόν, αφού προσευχήθηκε ο Απόστολος, αμέσως όλοι αναστήθηκαν. Και επειδή έγινε πάλι βρασμός της γης, γι’ αυτό έπεσαν όλοι στα πόδια του Αποστόλου και, αφού πίστεψαν στον Χριστό, βαπτίστηκαν.

Έπειτα πήγε ο Απόστολος σ’ ένα τόπο που ονομαζόταν Τύχη και εκεί θεράπευσε ένα παράλυτο που ήταν κατάκοιτος δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Επειδή λοιπόν έκανε ο Απόστολος και άλλα πολλά θαύματα και η φήμη τους έτρεχε παντού, βλέποντας αυτά ο Δαίμονας, που έμενε και κατοικούσε στον ναό της Αρτέμιδος, και γνωρίζοντας ότι και ο ίδιος θα διωχτεί από τον Ιωάννη μεταμορφώθηκε σε στρατιώτη, κρατώντας στα χέρια χαρτιά και κλαίγοντας ότι δήθεν έφυγαν από τα χέρια του δυο μάγοι άριστοι και εξαιρετικοί που του δόθηκαν από την εξουσία να τους φυλάει. Έδειχνε στους ανθρώπους εκεί και ένα δέμα με φλουριά και υποσχόταν να το δώσει σ’ αυτούς εάν βρουν τους μάγους και τους θανατώσουν.

Ακούγοντας λοιπόν αυτά πολλοί κινήθηκαν εναντίον του σπιτιού του Διοσκουρίδου φοβερίζοντας ότι θα το κατακαύσουν μαζί μ’ αυτόν, αν δεν παραδώσει στα χέρια τους, τους μάγους. Ο ευλαβής όμως και ευγνώμων Διοσκουρίδης προτιμούσε καλύτερα να καεί παρά να παραδώσει τους Αποστόλους, που του φανήκαν ευεργέτες του. Ο Ιωάννης προγνωρίζοντας με την προορατική χάρη του Αγίου Πνεύματος, ότι αν παραδοθεί σ’ αυτούς πρόκειται πάλι να κάνει θαύματα και απ’ αυτό να επιστρέψει πολλούς στον ορθό δρόμο παρέδωσε τον εαυτό του ο ίδιος μαζί με τον Πρόχορο στους απίστους.

Αφού λοιπόν σύρθηκαν από τους απίστους οι Απόστολοι του Κυρίου, όταν πήγαν στον ναό της Αρτέμιδος, προσευχήθηκαν στον Θεό να γκρεμιστεί ο ναός, αλλά κανένας άνθρωπος να μη πάθει κακό. Και, ώ του θαύματος! Αμέσως έγινε αυτό. Τότε ο μέγας Απόστολος διατάζει τον Δαίμονα που κατοικούσε εκεί με αυτά τα λόγια:

› Σε σένα ομιλώ τον ακάθαρτο Δαίμονα.

› Τι θέλεις; Αποκρίθηκε η φωνή.

› Θέλω να ομολογήσεις φανερά πόσα χρόνια κατοικείς εδώ και αν είσαι συ που ξεσήκωσες τόσον λαό εναντίον μας, ξανάπε ο Απόστολος.

Πιεζόμενος ο Δαίμονας από την θέληση του Αγίου αποκρίθηκε.

› Διακόσια σαράντα εννιά χρόνια κατοικώ σ’ αυτόν τον ναό. Πράγματι, εγώ είμαι αυτός που εκίνησα όλους αυτούς εναντίον σας.

› Σου παραγγέλλω εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου να μη κατοικήσεις πια σ’ αυτόν τον τόπο, είπε πάλι ο Απόστολος.

Αμέσως λοιπόν έφυγε ο Δαίμονας από την πόλη της Εφέσου. Οι Έλληνες βλέποντας αυτά φοβήθηκαν και οι περισσότεροι απ’ αυτούς τρόμαξαν. Απ’ το γεγονός αυτό πίστεψαν πολλοί στον Κύριο Ιησού και βαπτίστηκαν στο Όνομά Του.

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΞΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ

Επειδή λοιπόν έκανε και άλλα πολλά θαύματα ο Ιωάννης, και γύρισε πολύ πλήθος Ελλήνων στην πίστη του Χριστού και έπειτα επειδή η φήμη τους έφθασε στ’ αυτιά του τότε αυτοκράτορα Δομιτιανού που βασίλευε κατά το 82, ο Δομιτιανός έστειλε και έφερε μπροστά του τον μέγα Ιωάννη μαζί με τον Πρόχορο.

Αφού λοιπόν τους έκανε ερωτήσεις και είδε την σταθερότητα που έδειξαν για την πίστη τους τούς υπέβαλε σε βασανιστήρια. Τους έβαλε να πιούν δηλητήριο και αφού δεν έπαθαν τίποτε τους έριξε σ’ ένα πιθάρι μεγάλο με βραστό λάδι. Αφού και από εκεί βγήκαν χωρίς να πάθουν το παραμικρό με διαταγή του Δομιτιανού εξορίζονται στην νήσο Πάτμο. Ο Κύριος όμως είχε προλάβει και φανέρωσε με όραμα στον Ιωάννη για την υπόθεση αυτή. Δηλαδή ότι πρόκειται να πάθει πολλούς πειρασμούς και ότι θα εξοριστεί σ’ ένα νησί που έχει μάλιστα πολύ μεγάλη ανάγκη της δικής του παρουσίας.

Πλέοντας λοιπόν στην θάλασσα ο Απόστολος μαζί με τους σωματοφύλακες του αυτοκράτορα ανέστησε ένα στρατιώτη που πέθανε στον δρόμο. Αλλά και την τρικυμία που έγινε ύστερα απ’ αυτά την μετέβαλε σε γαλήνη. Κατά παράκληση του στρατιώτη θεράπευσε και ένα από τους σωματοφύλακες που έπασχε από δυσεντερία και κινδύνευε να πεθάνει ύστερα από λίγο. Βλέποντας λοιπόν αυτά οι σωματοφύλακες πίστεψαν όλοι στον Χριστό και βαπτίστηκαν.

Αφού λοιπόν έφτασε ο Ιωάννης στην Πάτμο το 95 μ.Χ., ελευθέρωσε τον Απολλωνίδη, το παιδί του Μύρωνος από το μαντικό πνεύμα που κατοικούσε σ’ αυτόν και το εξόρισε μακριά απ’ το νησί. Απ’ το θαύμα αυτό πίστεψαν στον Χριστό και βαπτίσθηκαν όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονταν στο σπίτι του Μύρωνος. Το ίδιο και ο Απολλωνίδης που ελευθερώθηκε και η θυγατέρα του Χρυσίππη με τους ανθρώπους της. Ύστερα βαπτίσθηκε και ο ίδιος ο Ανθύπατος, δηλαδή ο άρχοντας της χώρας της Πάτμου.

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΥΝΩΠΑ ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ

Βρισκόταν στην Πάτμο κάποιος μάγος που ονομαζόταν Κύνωψ, που κατοικούσε σ’ έρημο τόπο αρκετά χρόνια μαζί με τα ακάθαρτα Δαιμόνια. Αυτόν τον μάγο όλοι όσοι κατοικούσαν στο νησί τον θεωρούσαν σαν θεό, για τις φαντασίες και ενέργειες των Δαιμόνων που γίνονταν απ’ αυτόν. Οι ιερείς του ψεύτικου θεού Απόλλωνα καθώς είδαν τον Ιωάννη που δίδασκε με πολλή παρρησία την πίστη στον Χριστό, έτρεξαν στον Κύνωπα και τον παρακάλεσαν γονατιστοί να κινηθεί κατά του Ιωάννου, επειδή αυτός ερήμωσε σχεδόν τον ναό του Απόλλωνα και απομάκρυνε όλους από την λατρεία των θεών.

Ο Κύνωψ λοιπόν όταν άκουσε αυτά περηφανεύθηκε και έκρινε ανάξιο της υπολήψεως του το να πάει μόνος στη χώρα. Αφ’ ενός διότι για διάστημα πολλών χρόνων βρισκόταν στην έρημο κλεισμένος. Αφ’ ετέρου επειδή αυτοί που βρίσκονταν στην χώρα της Πάτμου πήγαιναν αυτοί σ’ αυτόν και όχι αυτός προς εκείνους. Γι’ αυτό υποσχέθηκε στους ιερείς ότι θα στείλει έναν πονηρό δαίμονα στο σπίτι του Μύρωνος που πίστεψε, για να πάρει την ψυχή του Ιωάννου που έμενε εκεί και να την παραδώσει σε καταδίκη αιώνια.

Έστειλε λοιπόν ο Κύνωψ ένα άρχοντα των πονηρών δαιμόνων προς τον Ιωάννη, όπως υποσχέθηκε. Ο δαίμονας αφού πήγε στο σπίτι του Μύρωνος, στάθηκε στο μέρος εκείνο όπου ήταν ο Ιωάννης. Μόλις όμως τον γνώρισε ο Απόστολος του λέει:

› Σου παραγγέλλω στο όνομα του Ιησού Χριστού να μη βγεις από τον τόπο που στέκεσαι έως ότου μου φανερώσεις για ποια αιτία ήλθες σε μένα.

Και αμέσως με τον λόγο του Αποστόλου στάθηκε το δαιμόνιο δεμένο και απάντησε ως εξής πιεζόμενο από την θεία δύναμη:

› Οι ιερείς το Απόλλωνα ήλθαν στον Κύνωπα και είπαν πολλά εναντίον σου και τον παρακάλεσαν να έλθει εδώ στην χώρα και να σε θανατώσει. Ο Κύνωψ όμως δεν καταδέχθηκε λέγοντας: Είναι πολλά χρόνια που δεν βγήκα από τον τόπο αυτό και τώρα για ένα άνθρωπο μικρόν και ασήμαντο να αφήσω την αγαπητή μου ερημιά και ζωή; Γυρίστε όμως πίσω και αύριο θα στείλω Άγγελο πονηρό για να πάρει την ψυχή του Ιωάννου και να την φέρει σ’ εμένα για να την παραδώσω σε κρίση.

Και ο Ιωάννης του είπε:

› Εστάλης ποτέ από τον Κύνωπα για να πάρεις ψυχή ανθρώπου και την πήγες σ’ αυτόν;

› Με έστειλε και θανάτωσα μεν άνθρωπο, αλλά ψυχή ανθρώπου ποτέ δεν παρέδωσα σε κόλαση, αποκρίθηκε ο δαίμονας.

› Για ποιόν λόγο υπακούετε στον Κύνωπα; Ρώτησε ο Ιωάννης.

› Όλη η δύναμη του Σατανά κατοικεί μέσα σ’ αυτόν. Και έχει συμφωνία αυτός να είναι πάντα μαζί μας και εμείς πάντα μαζί του. Και ο Κύνωψ ακούει εμάς τους δαίμονες και εμείς οι Δαίμονες ακούμε τον Κύνωπα.

› Άκουσε, πνεύμα πονηρό. Σε διατάζει ο Ιωάννης, ο Απόστολος του Υιού του Θεού, άλλη φορά να μην ενοχλήσεις άνθρωπο, ούτε να γυρίσεις στον τόπο σου. Αλλά να φύγεις έξω απ’ αυτό το νησί και να περιπλανάσαι εδώ και εκεί.

Και αμέσως το πνεύμα έφυγε μακριά απ’ το νησί.

Βλέποντας λοιπόν ο Κύνωψ ότι δεν επέστρεψε σ’ αυτόν το πρώτο δαιμόνιο έστειλε και δεύτερο. Αλλά επειδή και αυτό έπαθε τα ίδια, έστειλε ακόμη και άλλα δύο δαιμόνια από τα αρχοντικά, για να μπει το ένα στο σπίτι όπου έμενε ο Ιωάννης και το άλλο να σταθεί έξω και να δει αυτά που γίνονται και να γυρίσει να τα φανερώσει στον Κύνωπα. Επειδή λοιπόν πήγε το ένα δαιμόνιο και διώχθηκε έξω απ’ το νησί όπως διώχθηκαν και τα δύο πρώτα, εκείνο το δαιμόνιο που στεκόταν έξω γύρισε και φανέρωσε στον Κύνωπα αυτά που έγιναν. Οργίστηκε λοιπόν ο Κύνωψ και πήρε μαζί του όλα τα πλήθη των δαιμόνων και πήγε στην Χώρα. Ηχολόγησε όλη η Χώρα και ταράχθηκε μόλις είδε τον Κύνωπα και όλοι τον προσκυνούσαν. Πρόφτασε τον Ιωάννη ο Κύνωψ, την ώρα που δίδασκε τον λαό, και κυριεύτηκε από θυμό πολύ και είπε στον λαό.

› Άνθρωποι ανόητοι και τυφλοί, ακούστε. Αν είναι δίκαιος ο Ιωάννης και όσα λέγει αν είναι αλήθεια θα θεραπεύσει και σας και μένα. Αν μπορέσει να κάνει εκείνο που θα πω σ’ αυτόν τότε και εγώ πιστεύω σ’ όλα όσα λέγει.

Αφού κράτησε λοιπόν ο Κύνωψ ένα νέον που ήταν εκεί του λέει:

› Νέε, ζει ο πατέρας σου;

› Ναυάγησε και πνίγηκε στον βυθό της θαλάσσης, αποκρίθηκε ο νέος.

Τότε λέει ο Κύνωψ στον Ιωάννη:

› Να, δείξε πράγματι αν είναι αληθινά τα λόγια σου, και αφού ανεβάσεις από το βάθος της θαλάσσης τον πατέρα του νέου αυτού φέρε τον μπροστά σ’ όλους μας ζωντανό και υγιή.

› Δεν με έστειλε ο Χριστός για να ανασταίνω νεκρούς, αλλά για να διδάσκω πλανεμένους ανθρώπους.

Είπε λοιπόν ο Κύνωψ προς όλο τον λαό.

› Τώρα λοιπόν να καταλάβετε και να πειστείτε ότι αυτός είναι πλάνος και σας ξεγελά με μαγικές τέχνες. Κρατήστε τον λοιπόν μέχρι που να φέρω εγώ από την θάλασσα τον πατέρα του νέου και να τον παρουσιάσω ζωντανό.

Αφού κρατήθηκε ο Ιωάννης, άπλωσε τα χέρια του ο Κύνωψ και τα κτύπησε. Έγινε λοιπόν στην παραλία μεγάλος κρότος, ώστε όλοι φοβήθηκαν. Τότε ο Κύνωψ εξαφανίστηκε από τα μάτια όλων των ανθρώπων. Αμέσως φώναξαν δυνατά και είπαν: «Μεγάλος είσαι Κύνωψ και εκτός από σένα δεν υπάρχει άλλος». Ξαφνικά λοιπόν βγήκε από την θάλασσα ο Κύνωψ έχοντας μαζί του ένα δαίμονα που φαινόταν να μοιάζει στο πρόσωπο του πνιγμένου πατέρα του νέου, και όλοι θαύμασαν. Έπειτα λέει προς τον νέο:

› Αυτός είναι ο πατέρας σου;

› Ναι, κύριε, απήντησε ο νέος.

Και έτσι όλοι προσκύνησαν τον Κύνωπα και ήθελαν να θανατώσουν τον Ιωάννη. Ο Κύνωψ όμως δεν άφησε να τον θανατώσουν λέγοντας:

› Όταν δείτε μεγαλύτερα θαύματα απ’ αυτά τότε να τιμωρηθεί όπως του αξίζει.

Αφού κάλεσε λοιπόν πάλι άλλον άνθρωπο του είπε:

› Είχες υιό;

› Ναι, κύριε, είχα και κάποιος τον φθόνησε και τον θανάτωσε, απάντησε εκείνος.

› Θα αναστηθεί ο υιός σου, του είπε ο Κύνωψ.

Και αμέσως κάλεσε με το όνομα και τον φονιά και τον φονευθέντα. Πράγματι και οι δυο μαζί παρουσιάστηκαν μπροστά. Είπε λοιπόν ο Κύνωψ στον άνθρωπο:

› Αυτός είναι ο υιός σου; Και αυτός είναι εκείνος που τον φόνευσε;

› Ναι, Κύριε, απάντησε ο άνθρωπος.

Τότε καυχόμενος ο Κύνωψ είπε στον Ιωάννη.

› Τι θαυμάζεις, Ιωάννη;

› Εγώ δεν θαυμάζω καθόλου γι’ αυτά.

› Όταν δεις μεγαλύτερα θαύματα απ’ αυτά τότε θα θαυμάσεις, είπε ο Κύνωψ.

› Τα θαύματά σου γρήγορα θα διαλυθούν, απάντησε ο Ιωάννης.

Όταν άκουσε αυτόν τον λόγο ο όχλος αμέσως όρμησε και άρχισε να χτυπά άγρια τον Ιωάννη και λίγο έλειψε να τον αφήσει νεκρό. Επειδή νόμισε ο Κύνωψ ότι πέθανε ο Ιωάννης είπε προς τον λαό. Αφήστε τον άταφο για να τον φάνε τα όρνια. Μόλις πληροφορήθηκαν λοιπόν όλοι ότι πέθανε ο Ιωάννης, έφυγαν απ’ εκεί με χαρά και επαίνους για τον Κύνωπα. Ύστερα απ’ αυτά, όταν άκουσε ο Κύνωψ ότι ο Ιωάννης ζει και διδάσκει τον λαό σ’ ένα τόπο που ονομάζεται Λίθου Βολή, κάλεσε τον δαίμονα εκείνο που χρησιμοποίησε για τις νεκρομαντείες. Αφού πήγε λοιπόν στον Ιωάννη του είπε:

› Εγώ επειδή ήθελα να σου προξενήσω περισσότερη ντροπή και καταδίκη γι’ αυτό ως τώρα σε άφησα να ζεις. Αλλά έλα τώρα να πάμε στον γιαλό κι εκεί θα δεις την δύναμή μου και θα ντροπιαστείς.

Τον ακολουθούσαν και οι τρεις δαίμονες εκείνοι που νομίστηκαν ότι αναστήθηκαν εκ νεκρών. Αφού λοιπόν κτύπησε τα χέρια του κι έκανε κρότο, έγινε άφαντος από τα μάτια των ανθρώπων αφού βυθίστηκε ξαφνικά στον βυθό της θαλάσσης. Οι όχλοι πάλι φώναζαν:

«Είσαι μεγάλος, Κύνωψ, και δεν υπάρχει άλλος όπως εσύ.»

Ο Ιωάννης λοιπόν διέταξε τους δαίμονες, που στέκονταν μαζί με τον Κύνωπα σε σχήμα ανθρώπων, να μην κινηθούν απ’ την θέση τους. Και αμέσως προσευχήθηκε στον Θεό να μην φανεί πλέον ζωντανός ο Κύνωψ. Όταν λοιπόν βυθίστηκε ο Κύνωψ έγινε μεγάλος θόρυβος στη θάλασσα. Το νερό της θαλάσσης στράφηκε στο μέρος που βυθίστηκε ο Κύνωψ και δεν μπόρεσε πλέον ο άθλιος να βγει από την θάλασσα. Οι δαίμονες που ήσαν με το σχήμα των ανθρώπων που αναστήθηκαν διώχθηκαν απ’ τον Ιωάννη εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού μακριά από την Πάτμο και έγιναν άφαντοι.

Επειδή λοιπόν ο λαός στάθηκε τρία μερόνυχτα περιμένοντας να βγει ο Κύνωψ απ’ την θάλασσα, από την νηστεία και τις φωνές που έβγαζαν και από τη ζέστη του ηλίου ξαπλώθηκαν στη γη άφωνοι οι περισσότεροι απ’ αυτούς ώστε και τρία παιδιά πέθαναν. Εξ’ αιτίας αυτού τους λυπήθηκε ο Ιωάννης όλους αυτούς και τα μεν παιδιά που πέθαναν τα ανέστησε, τους δε παραλυμένους ανθρώπους τους δυνάμωσε. Και αφού είπε σ’ αυτούς πολλά για την πίστη τους έπεισε όλους να πιστέψουν στον Χριστό και να βαπτιστούν, αφού ο άθλιος Κύνωψ καταποντίσθηκε πια στην θάλασσα.

Η ΠΡΟΚΛΙΑΝΗ ΚΑΙ Ο ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ

Κάποια γυναίκα που λεγόταν Προκλιανή κατελήφθη από έρωτα πονηρό για τον υιό της που λεγόταν Σωσίπατρος. Επειδή δεν πέτυχε την βρωμερή της επιθυμία κατηγόρησε τον γιο της στον Άρχοντα του νησιού ότι την βίασε. Ενώ λοιπόν επρόκειτο να τιμωρηθεί ο Σωσίπατρος άδικα από τον Άρχοντα, τον βοήθησε ο Ιωάννης, επειδή δεν ήταν ένοχος, ως εξής: Ξεράθηκε αμέσως το δεξί χέρι τόσο του Άρχοντα όσο και της αισχρής Προκλιανής, αφού προηγουμένως σείστηκε η γη μ’ ένα μεγάλο ήχο και τρίξιμο. Όταν λοιπόν έπαθαν αυτήν την τόσο μεγάλη θεϊκή τιμωρία, πίστεψαν και οι δυο στον Χριστό και βαπτίστηκαν. Και έτσι τα χέρια τους γιατρεύτηκαν και η γη σταμάτησε να κλονίζεται.

Η ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

Το 14ο έτος της βασιλείας του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Δομητιανού το 94 ή 95 μ.χ ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εξορίστηκε από την Έφεσο στη Πάτμο. Εκεί σύμφωνα με τη παράδοση σε μια σπηλιά που υπάρχει και σήμερα και ονομάζεται «Ιερόν σπήλαιον της Αποκαλύψεως» ο Ιωάννης συνομίλησε με τον Θεό και εκείνος του αποκάλυψε το προφητικό βιβλίο της Αποκάλυψης που ο Ιωάννης κατέγραψε με τη βοήθεια του μαθητή του Πρόχορου.

Η παράδοση επίσης υποστηρίζει ότι μέσα στη σπηλιά σχίστηκε ο βράχος και από εκεί, από τρεις μικρότερες σχισμές που συμβολίζουν την Αγία τριάδα, ακούγονταν η φωνή του Θεού όταν υπαγόρευε στον Ιωάννη το κείμενο της Αποκάλυψης.

Η ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Όταν βασίλευε ο αυτοκράτορας Τραϊανός ύστερα από τον Νερουάν κατά το έτος 98, στάλθηκαν βασιλικά γράμματα στην Πάτμο που καλούσαν τον Ιωάννη από την εξορία. Ήθελε λοιπόν ο Ιωάννης ν’ αναχωρήσει από την Πάτμο και να πάει στην Έφεσο. Οι Χριστιανοί όμως της Πάτμου θρηνούσαν και έκλαιγαν για τον αποχωρισμό του. Και τι δεν έκαναν για να μη χάσουν τέτοιον καλό Ποιμένα. Επειδή όμως δεν μπορούσαν να τον εμποδίσουν γι’ αυτό πρόβαλαν ένα διπλό ζήτημα στον μέγα Απόστολο. Δηλαδή να αφήσει σ’ αυτούς αντί για τον εαυτό του τους λόγους του και να γράψει σε βιβλίο το Μυστήριο όλης της Οικονομίας του Χριστού.

Ο Ιωάννης λοιπόν, επειδή υπάκουσε στην δίκαιη επιθυμία τους αφ’ ενός, αφ’ ετέρου δε παρακινήθηκε από την θεία Πρόνοια, νήστεψε τρεις μέρες έχοντας και τους άλλους Χριστιανούς να νηστεύουν και να τον βοηθούν με την προσευχή. Ανέβηκε έπειτα στο βουνό που ήταν εκεί με τον μαθητή του Πρόχορο και ανέβασε όλη του τη σκέψη στον Θεό. Και αμέσως ακούστηκαν βροντές και αστραπές φοβερές και να σαλεύεται όλο το βουνό, ώστε ο μαθητής του Πρόχορος πέφτει από τον φόβο του με το πρόσωπο στην γη και γίνεται σαν νεκρός.

Ο Ιωάννης όμως δεν φοβήθηκε, αλλά στάθηκε όρθιος. Επειδή η τέλεια αγάπη που είχε στον Θεό έδιωχνε τον φόβο απ’ την καρδιά του όπως ο ίδιος είπε «η τέλεια αγάπη έξω βάλλει τον φόβον» (Α΄ Ιωάν. 4,18). Άκουσε λοιπόν μια βροντερή φωνή που έλεγε αυτά «εν αρχή ήν ο Λόγος, και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν και Θεός ήν ο Λόγος» (Ιωάν. 1,1).

Αυτή την φωνή την φανέρωσε ο Ιωάννης στον μαθητή του Πρόχορο, αφού προηγουμένως τον σήκωσε απ’ το χέρι και έδιωξε απ’ αυτόν λίγο τον φόβο. Αφού τέλειωσε λοιπόν όλο το θείο Ευαγγέλιο και το έγραψε με το χέρι του Προχόρου, το παρέδωσε στους Χριστιανούς που το ζήτησαν. Από κει διαδόθηκε σ’ όλα τα πέρατα του κόσμου.

Ο ΝΕΟΣ ΛΗΣΤΗΣ

Αφού έφυγε από το νησί Πάτμο ο Απόστολος πήγε σ’ ένα τόπο που λεγόταν Αγροικία. Και εκεί αφού γιάτρεψε ένα τυφλό πήγε σε μια γειτονική πόλη. Εκεί βρήκε ένα νέον ευγενικό στην ψυχή και ωραίο στο πρόσωπο και τον οδήγησε στον Χριστό. Έπειτα αφού τον παρακίνησε να είναι ενάρετος και αφού τον παρέδωσε στα χέρια του Επισκόπου της πόλεως, σαν σε μάρτυρα του Χριστού, για να φροντίζει γι’ αυτόν, έφυγε για την Έφεσο. Αφού λοιπόν τακτοποίησε καλά τα εκκλησιαστικά πράγματα εκεί και κατήχησε όλο το ποίμνιο του Χριστού με την διδασκαλία του, και αφού επισκέφθηκε τις άλλες πόλεις που ήσαν κοντά και χειροτόνησε σ’ αυτούς Επισκόπους, τότε πάλι επανήλθε στην πόλη που είπαμε προηγουμένως.

Όταν ζήτησε τον νέο εκείνο που παρέδωσε στον Επίσκοπο, έμαθε ότι έγινε αρχηγός των κλεφτών, διότι πήρε άσχημο δρόμο από τις διασκεδάσεις και τις κακές συναναστροφές των συνομηλίκων του νέων. Λυπήθηκε, λοιπόν πολύ ο Απόστολος για το κατάντημα του νέου εκείνου.

Ξεκίνησε λοιπόν και πήγε μόνος στον τόπο των κλεφτών και παραδόθηκε σ’ αυτούς θεληματικά και μέσω αυτών οδηγήθηκε και βρήκε τον νέο. Όταν τον συνάντησε, επειδή προσπάθησε εκείνος να φύγει (διότι κατάλαβε ότι είναι ο ευεργέτης του Ιωάννης) τον προσείλκυσε ο Απόστολος κοντά του με τα γλυκά και θελκτικά του λόγια.

Κατόρθωσε να τον πάρει μαζί του με τη Χάρη του Κυρίου και επέστρεψε στην πόλη. Και τόσο τον έκανε να προκόψει στην αρετή με τις συμβουλές του που έσταζαν μέλι και τις ιερές νουθεσίες, ώστε έγινε παράδειγμα αρετής και μετανοίας πολύ λαμπρό και στους άλλους ανθρώπους.

ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΣΤΑΣΙΣ

Αφού επανήλθε πάλι στην Έφεσο ο Ιωάννης, πέρασε εκεί την υπόλοιπη ζωή του. Ήταν πενήντα έξι ετών όταν έφυγε από τα Ιεροσόλυμα για το κήρυγμα. Πέρασε  εννέα χρόνια κηρύττοντας έως ότου εξορίστηκε. Στην εξορία στην Πάτμο πέρασε δεκαπέντε χρόνια. Ύστερα από την εξορία έζησε άλλα είκοσι έξι χρόνια. Ώστε όλα τα έτη της ζωής του που πέρασε ήσαν εκατόν πέντε και επτά μήνες.

Έτσι έζησε ο Ιωάννης και αγωνίστηκε για την διάδοση του θελήματος του Κυρίου μέχρις αίματος. Έκανε πάρα πολλά θαύματα και επέστρεψε αμέτρητα πλήθη απίστων από διάφορα έθνη στην πίστη του Χριστού. Πέρασε αρκετό χρόνο της ζωής του στο σπίτι του Δόμνου, που ο ίδιος τον ανέστησε μαζί με τους επτά μαθητές του, και τέλος έφυγε μαζί μ’ αυτούς από το σπίτι.

Ο Άγιος Ιερώνυμος μας αναφέρει ότι στην Έφεσο οι Χριστιανοί για να φέρουν στις συναθροίσεις τους το γέροντα πια Ιωάννη, τον κράταγαν στα χέρια τους. Κι επειδή δεν μπορούσε πια να τους διδάσκει με πολλά λόγια, επαναλάμβανε τη φράση: «Τεκνία μου αγαπάτε αλλήλους», δηλαδή παιδιά μου ν' αγαπιόσαστε μεταξύ σας. Και συμπλήρωνε: «Αυτή είναι ή εντολή του Κυρίου μας και όταν κάνετε τούτο, είναι αρκετό».

Κάποια μέρα αφού έφτασε σ’ ένα τόπο παρήγγειλε στους μαθητές του να καθίσουν εκεί, και αυτός αφού προχώρησε μπροστά σε μικρή απόσταση, προσευχήθηκε. Ήταν ώρα πρωϊνή. Έπειτα, αφού επέστρεψε, πρόσταξε τους μαθητές του να σκάψουν τη γη σε σχήμα σταυρού, τόσο μόνον, όσο ήταν το μέτρο του σώματός του. Αφού ξαπλώθηκε λοιπόν μέσα σ’ εκείνον τον σκαμμένο τόπο, αποχαιρέτησε τους μαθητές του που έκλαιγαν πικρά και είπε: «Σύρετε το χώμα της γης που είναι μητέρα μου και με αυτό σκεπάστε με». Εκείνοι αφού τον ασπάστηκαν και τον αποχαιρέτησαν, σκέπασαν το σώμα του μέχρι τα γόνατα. Έπειτα πάλι αφού τον ασπάστηκαν τον σκέπασαν μέχρι τον λαιμό. Και πάλι αφού για τρίτη φορά τον ασπάστηκαν έβαλαν πάνω στο ιερό του πρόσωπο ένα μαντήλι. Και έτσι κλαίγοντας πικρά σκέπασαν όλο το σώμα του. Τότε ανέτειλε και ο ήλιος.

Αφού έκλαψαν οι μαθητές, γιατί έμειναν ορφανοί από τον δάσκαλό τους, γύρισαν στην πόλη διηγούμενοι τα σχετικά με τον Απόστολο. Οι άλλοι αδελφοί όταν τα άκουσαν αυτά πήγαν στον τάφο και αφού έσκαψαν δεν βρήκαν τίποτε. Τότε λοιπόν επέστρεψαν κλαίγοντας θερμά για τη στέρηση τέτοιου ποιμένος.

Από το γεγονός αυτό δημιουργήθηκε η άποψη ότι τελικά δεν πέθανε αλλά ότι αναλήφθηκε, όπως ο Ηλίας και ο Ενώχ. Η Εκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ότι στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου συνέβη ότι και με την Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ο Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος λέει σχετικά:

«Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει.» (Α' επιστολή Ιωάννου, ε' 12)

Εκείνος, δηλαδή, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή. Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.

Ο Ιωάννης πέθανε σε βαθιά γεράματα το 105 με 106 μ.Χ. Μας διδάσκει όμως και σήμερα με το παράδειγμά του και με τα πέντε θεόπνευστα βιβλία του. Ο Ιωάννης επειδή αποκάλεσε τον Υίό του Θεού «Λόγο», πρώτος αυτός ονομάστηκε από την Εκκλησία μας «Θεολόγος». Στην αγιογραφία εικονίζεται με έναν αετό κοντά στο κεφάλι του. Η μνήμη του Αποστόλου Ιωάννου εορτάζεται στις 26 Σεπτεμβρίου. Η εορτή της 8ης Μαϊου, συνδέεται με την ανάδυση θαυματουργικής κόνεως (σκόνης) από τον τάφο του Ευαγγελιστού, μέσω της θαυματουργικής επενέργειας του Αγίου Πνεύματος, που οι ντόπιοι την αποκαλούσαν «επίγειο μάνα».

Η Σύναξη του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου, ετελείτο στον περιφανή ναό του, ο οποίος βρισκόταν στον τόπο που ονομάζεται Έβδομον, στο σημερινό Μακροχώρι της Κωνσταντινουπόλεως. Για το ναό αυτό στον Έβδομον, που υπήρχε κατά τα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ., γνωρίζουμε σχετικά από τον Σωκράτη τον Σχολαστικό. Κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. ο ναός του Θεολόγου ήταν κατεστραμμένος, ίσως εξαιτίας σεισμών ή καιρικών επηρειών, και γι αυτό τον ανήγειρε εκ βάθρων ο αυτοκράτορας Βασίλειος ο Μακεδών.

Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΟΝΕΩΣ ΤΗΣ ΕΚΠΟΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΕΚ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Στις 8 Μαΐου εορτάζεται η ανάδυση θαυματουργικής κόνεως (σκόνης) από τον τάφο του Ευαγγελιστού, μέσω της θαυματουργικής επενέργειας του Αγίου Πνεύματος, που οι ντόπιοι την αποκαλούσαν «επίγειο μάνα».

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, αφού, ύστερα από θείο φωτισμό, προέβλεψε ότι επρόκειτο να μεταστεί από την παρούσα ζωή στην αιώνια και ατελεύτητη, παρέλαβε τους μαθητές του και βγήκε έξω από την Έφεσο. Εκεί σε ένα σημείο υπέδειξε να ανοιχτεί τάφος. Μόλις έγινε αυτό, μπήκε μέσα ζωντανός και κοιμήθηκε με ειρήνη. Ο τάφος αυτός εφεξής έγινε πηγή ιαμάτων.

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Το Ευαγγέλιο και οι επιστολές του Ιωάννη απαρτίζουν μία θεολογική συλλογή, την οποία τη χαρακτηρίζει η κυριαρχία του Λόγου. Η βασική αρχή που διέπει τη χριστολογία του Ιωάννη είναι πως ο Χριστός μόνος φανερώνει το Θεό και εξηγεί τα περί Θεού (Ιω. 1, 18). Απώτερος σκοπός των «σημείων» Του, είναι να πιστέψει ο κόσμος ότι είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού (Ιω. 20, 31). Ο Χριστός μπορεί και αποκαλύπτει το Θεό, διότι είναι ο Λόγος του.

Η έννοια του Λόγου εδώ λαμβάνεται τόσο από την ελληνική φιλοσοφία, όσο και από τη ιουδαϊκή παράδοση αφού ήδη την είχε χρησιμοποιήσει ο Φίλων ο Ιουδαίος. Η έννοια όμως λαμβάνει μία τελείως διαφορετική διάσταση καθώς στην περίπτωσή του δεν είναι απλώς μία ανυπόστατη δύναμη του Θεού, όπου χρησιμοποιείται για να δηλωθεί η συστατική και θεραπευτική θεία δύναμη των όντων, όπως στην περίπτωση του Φίλωνα. Διαφοροποίηση μάλιστα υπάρχει και από την έννοια της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, όπου εκεί κατανοείται ως συνεκτική δύναμη του κόσμου και του ανθρώπου με το θεό. Την έννοια του λόγου τη βλέπουμε επίσης στον Πλάτωνα, που την θεωρεί ως θεμελιακό στοιχείο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, στον Αριστοτέλη, που υπογραμμίζεται πως η κατάκτηση του λόγου είναι ανθρώπινο ίδιον και συνάμα θεμέλιο της αρετής και της ευδαιμονίας και τη Στοά που είχε ανθρωπολογικό και κοσμολογικό περιεχόμενο.

Έτσι λοιπόν η θεολογία της έννοιας του Λόγου λαμβάνει μία νέα διάσταση που έχει ένα νέο σαφές θεολογικό περιεχόμενο. Ο Λόγος είναι ο Ιησούς Χριστός, ο δημιουργός του σύμπαντος, το φως και η ζωή της ανθρωπότητας, ο οποίος ενανθρωπίστηκε για τη σωτηρία του κόσμου. Ο τίτλος Λόγος βέβαια έχει περιορισμένη χρήση στη γραμματεία του Ιωάννη αφού περιορίζεται στον πρόλογο του ευαγγελίου του, μία φορά στην πρώτη επιστολή του (1,1) και μία φορά στην Αποκάλυψη (19,13):

«ΕΝ ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. Ην τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. εἰς τὰ ἴδια ἦλθε, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν. Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας. ᾿Ιωάννης μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγε λέγων· οὗτος ἦν ὃν εἶπον, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος· ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο. Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο.» (Ιω. 1, 1-18).

Ο Ιωάννης σε αυτό το ομολογιακό κείμενο αναφέρει πως ο Λόγος είναι προαιώνιος και θείος, ότι είναι ο δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Ο Ιησούς Χριστός είναι η ζωή και το φως και είναι σαφώς Θεός. Ο κόσμος λοιπόν ήλθε σε ύπαρξη δια μέσω του Λόγου. Ο κόσμος όμως αν και ήλθε σε ύπαρξη δια του Λόγου δεν είχε συνείδηση του γεγονότος αυτού και της δυνάμεως αυτού (ο κόσμος αυτόν ουκ έγνω) και μάλιστα ο ίδιος ο λαός του τον αρνήθηκε (ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον).

Ο Λόγος αυτός ενσαρκώθηκε, σε μία συγκλονιστική ενοίκηση, απτή και ορατή (εθεασάμεθα τη δόξα αυτού). Σαφής είναι ο στόχος του Ιωάννη εδώ, να αποκρούσει κάθε τάση δοκητισμού. Η έλευση μάλιστα του Ιησού συνιστά πλήρωση του αποκαλυπτικού έργου του Θεού όπως δόθηκε στο Μωϋσή. Τελειώνει μάλιστα με μία εκπληκτική δήλωση. Το Θεό κανείς δεν είδε ποτέ αναφέρει ο Ιωάννης. Είναι ακατάληπτος και αόρατος, αλλά γίνεται γνωστός με τη θεία ενανθρώπηση του Λόγου. Ο Λόγος ως μονογενής υιός, που είναι θεός και υπάρχει στους κόλπους του Πατρός, είναι ο μόνος ικανός να Τον φανερώνει και να Τον εξηγεί.

Εδώ λοιπόν φανερώνεται η θεία υπόσταση του Λόγου, προκειμένου να αναφερθεί η υπόσταση του προαιώνιου Υιού του Θεού. Στόχος τελικά του Ιωάννη, στη χρήση αυτού του όρου είναι να κατασταθεί σαφές ότι ο εναθρωπήσας Λόγος και ο προαιώνιος Λόγος και Υιός του Θεού, ο οποίος ενήργησε ποικιλοτρόπως κατά την Παλαιά Διαθήκη για το σχέδιο της θείας οικονομίας, είναι ο ίδιος. Ο Λόγος αυτός ο οποίος έχει άναρχη ύπαρξη προς τον Πατέρα, είναι ο Μεσσίας, τον οποίον είδαν και άκουσαν οι μαθητές Του. Είναι αυτός που θα έρθει με δόξα για να δώσει τέλος στην ανθρώπινη τραγωδία (Αποκ. 19, 11-16).

Ο Ιησούς κατά τον Ιωάννη είναι Θεός (Ιω. 1, 1) και αυτή η θεότητα σφραγίζεται από την ιδιάζουσα σχέση με τον πατέρα του (Ιω. 5, 19-23). Μάλιστα το γεγονός ότι ο υιός έχει επιφορτιστεί με την ευθύνη να επιτελέσει το έργο του Πατρός είναι δείγμα της ισότητάς του με τον Πατέρα, ενώ επιβεβαιώνεται και από το ότι όποιος πιστέψει σε αυτόν θα βρει ζωή αιώνιο, ενώ όποιος απειθεί «ουκ όψεται ζωήν» (Ιω. 3, 35). Ο Υιός μάλιστα είναι ανενδεής και παντογνώστης (Ιω. 16, 30), στον οποίο ο Πατέρας έδωσε κάθε δύναμη (3, 35). Ο ίδιος είναι παντοδύναμος καθώς δεν είναι απλώς δημιουργός του παντός, αλλά γνωρίζει τα παρελθόντα (4, 17), την εσωτερική κατάσταση ων ανθρώπων (2, 24-25) να διακρίνει καταστάσεις από μακριά (1, 42. 47-50).

Ο Ιησούς δεν κάνει απλή διδασκαλία, αλλά ανοίγει το δρόμο για την ένωση και την κοινωνία με το Θεό. Αυτή λοιπόν η σχέση πραγματώνεται με τα μυστήρια, όπως ακριβώς μυστηριακή ήταν και η θεία ενσάρκωση. Το βάπτισμα έχει θεμέλιο την ενσάρκωση (3, 1-15) που ανοίγει τη θύρα της βασιλείας του ουρανού (3, 5), ενώ η Θεία Ευχαριστία είναι το νέο μάννα που θρέφει το νέο Ισραήλ. Ο άρτος αυτός είναι ο ίδιος ο Ιησούς, άρτο τον οποίο αν δε φάει ο κόσμος δε θα βρει αιώνια ζωή (6, 30-58), ενώ όποιος δε φάει από τη σάρκα Του δε θα έχει μέσα του τον Κύριο (6, 56) και άρα δεν επιτυγχάνεται αυτή η μυστική ένωση. Εδώ ο ευαγγελιστής μιλά για τα μυστήρια ως μία κατάσταση που πραγματώνει τη σχέση ανθρώπου και Θεού.

Στη θεολογία του Ιωάννη  το ευαγγέλιο ταυτίζεται με τον Ιησού και η υποστατικότητα αυτού τονίζεται με την έννοια του «εγώ ειμί». Η φράση είναι σαφώς βιβλική καθότι ο Θεός διαβεβαίωσε τον Μωυσή στη βάτο ότι «εγώ ειμί ο ων» (Έξοδος 3, 14). Επίσης δηλώνει και στον ισραηλιτικό λαό πως «Εγώ ειμί ο θεός, και ουκ εστίν άλλος» (Ησαΐας 45,22). Εδώ λοιπόν ο Θεός ομιλεί με υποστατικό τρόπο. Και ο Θεός που ομιλεί δεν είναι άλλος από τον άσαρκο Λόγο, που φανερώνει και τον Πατέρα. Ο Ιωάννης μας αναφέρει με σαφήνεια περισσότερες από δέκα ομολογίες του Κυρίου ο οποίος αναφέρει επίσης το «εγώ ειμί» (Ιω. 4, 25-26. 6, 35. 8, 12. 8, 24. 8, 28. 10, 7-9 κ.α.). Από τις δηλώσεις αυτές είναι φανερό ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός Λόγος ο οποίος «Ὁ ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς· καὶ ἡ ζωὴ ἐφανερώθη, καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ἥτις ἦν πρὸς τὸν πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν·» (Α΄ Ιωάννου 1, 1-2).

Ο Πατήρ έστειλε τον Λόγο και δεν τον άφησε μόνο (8, 29). Τον απέστειλε ως μονογενή του υιό για να πιστέψει ο κόσμος και να σωθεί (3, 16-17). Ο Υιός είναι συνδημιουργός του κόσμου αφού ο Υιός ποιεί όσα ο πατήρ ποιεί (5, 19). Ο Πατέρας μάλιστα «πάντα έδωκεν τη χειρί αυτού» (3, 35) και είναι συναΐδιοι (1, 1-2). Ο Πατήρ τελικά δοξάζεται εν τω Υιώ (14, 13) και το αντίθετο (17, 22) και γι αυτό και στο πρόσωπο του Ιησού οι άνθρωποι βλέπουν τον Πατέρα που είναι και οι δύο αχώριστοι.

Αναφέρει χαρακτηριστικά ο ευαγγελιστής στο στόμα του Κυρίου:

«ο εωρακώς εμέ εώρακε τον Πατέρα» (14, 9)

«πιστεύετέ μοι οτι εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί» (14, 11)

«εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν» (10, 30)

Γι αυτο και:

«ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ ἔχει τὴν μαρτυρίαν ἐν αὐτῷ· ὁ μὴ πιστεύων τῷ Θεῷ ψεύστην πεποίηκεν αὐτόν, ὅτι οὐ πεπίστευκεν εἰς τὴν μαρτυρίαν ἣν μεμαρτύρηκεν ὁ Θεὸς περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ. καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία, ὅτι ζωὴν αἰώνιον ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός, καὶ αὕτη ἡ ζωὴ ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐστιν. ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν· ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει.» (Α΄ Ιωάννη 5, 10-12)

Η κοινωνία Πατρός και Υιού έχει πολύ σπουδαία σημασία διότι η αιώνια ζωή συντελείται στους κόλπους της θείας ενότητας κατά τον Ιωάννη (Α΄ Ιωάννου 2, 24-25). Η βάση λοιπόν όλης της Ιωάννειας θεολογίας στηρίζεται στο ότι ο Πατέρας και ο Υιός κατά την ουσία και το έργο είναι ένα. Γι αυτό και ο Ευαγγελιστής μας επισημαίνει πως:

«Καὶ ἡμεῖς τεθεάμεθα καὶ μαρτυροῦμεν ὅτι ὁ πατὴρ ἀπέσταλκε τὸν υἱὸν σωτῆρα τοῦ κόσμου. ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ μένει καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ.»

Σύμφωνα με τον Ιωάννη ο Ιησούς έχει αποσταλεί από τον Πατέρα στον κόσμο όχι για να επιτελέσει το ίδιο έργο, αλλά για να τελειώσει το κοινό τους έργο (10, 36). Είναι λοιπόν απεσταλμένος του Πατρός και τίποτα δεν επιτελεί αφ εαυτού, καθώς ποιεί όσα διδάχτηκε από τον πατέρα (2, 28). Ο Υιός είναι αυτός ο οποίος επιτελεί τα έργα το Πατρός ανταποκρινόμενος σε μια μοναδική αποστολή, κάτι το οποίο αποδεικνύει την ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους. Εν συνεχεία, μετά τη δική του αποστολή, ο ίδιος θα ζητήσει από τον Πατέρα να στείλει το παράκλητο Πνεύμα (14, 16-17) για να ολοκληρώσει το έργο, όπου θα μείνει με την ανθρωπότητα στον αιώνα.

ΠΝΕΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

Όταν ο Κύριος θα απέλθει, θα αποσταλεί ο παράκλητος, για να μείνει ανάμεσά τους «καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ' ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα» (14, 16-17). Το Πνεύμα κατά τον Ιωάννη είναι πρόσωπο, το οποίο διακρίνεται από τον Υιό και τον πατέρα «ἀλλ' ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν· συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς·», (16, 7).

Όπως ο Υιός εστάλη από τον πατέρα έτσι και ο παράκλητος θα εκπορευθεί από τον Πατέρα (15, 26). Το Πνεύμα αυτό έχει υπόσταση και είναι το πνεύμα της αληθείας (14, 17) γιατί κατά την ουσία του είναι αλήθεια. Όπως ο Υιός είναι αλήθεια και το Πνεύμα είναι αλήθεια, αλλά συγχρόνως ο Υιός και το Πνεύμα διδάσκουν (7, 14. 14, 26), μαρτυρούν (8, 14. 15, 26), κρίνουν και ελέγχουν τον κόσμο για να τον οδηγήσουν στη σωτηρία (3, 17-20. 16, 7-11). Ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα εκφράζουν και επιτελούν τα έργα του Πατρός (14, 10. 16, 13).

Ακριβώς λοιπόν μέσα από αυτές τις περικοπές διακρίνεται πως ενώ υπάρχει υποστατική διάκριση, υπάρχει ταυτότητα ενεργειών. Η ενέργεια τελικά των τριών προσώπων είναι μία. Γι αυτό και με την έλευση του Αγίου Πνεύματος έρχεται ο ίδιος ο Χριστός, όπως ακριβώς με την παρουσία του Χριστού είναι συγχρόνως δεδομένη και η παρουσία του Πατρός (14, 10-11).

Το Πνεύμα αυτό δοξάζει τον Υιό και χαριτώνει τους Αποστόλους για να συνεχίσουν το αγιαστικό έργο του Σωτήρα (20, 22-23). Η είσοδος μάλιστα στη βασιλεία των ουρανών είναι έργο του Πνεύματος, αφού όποιος δε γεννηθεί άνωθεν, δηλαδή εν Πνεύματι Αγίω δεν θα εισέλθει στη βασιλεία (3, 5), γι αυτό και το πνεύμα είναι ζωή (6, 63).

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

Παρότι ο Ιωάννης στο ευαγγέλιο του δε χρησιμοποιεί τον όρο εκκλησία, αλλά περισσότερο από όλους τους ευαγγελιστές ενήμερος για την ύπαρξη και τη θέση της εκκλησίας, ως σώμα που λειτουργεί σε αντιδιαστολή με την κοινωνία των Ιουδαίων. Ο Χριστός για τον Ιωάννη είναι η απαρχή μια νέας κατάστασης, την οποία οι Ιουδαίοι απέρριψαν με αποτέλεσμα να μείνουν εκτός αυτής. Αντιθέτως όσοι πίστεψαν «τέκνα Θεού γενέσθαι» (1, 11-12). Η απιστία μεταλλάσσει τα τέκνα του Αβραάμ (8, 41-42) σε τέκνα διαβόλου (8, 44), ενώ αντίθετα όσοι πιστεύουν στον Κύριο γίνονται μαθητές του και μέτοχοι της αλήθειας (8, 31-32).

Στη νέα πραγματικότητα τα μυστήρια συνδέονται με ένα σαφή εκκλησιολογικό χαρακτήρα. Το βάπτισμα και η Θεία Ευχαριστία ενσωματώνουν το μέλος στην εκκλησία και την νέα ζωή. Αυτή η νέα ζωή νοείται μόνο με ενσωμάτωση στο ίδιο το σώμα της εκκλησίας, που είναι και το σώμα του ζώντος Χριστού. Γι αυτό και μόνο η βρώση «σώματος και αίματος» οδηγούν τον άνθρωπο στην αιώνια ζωή, αφού όποιος φάει από τη σάρκα του Κυρίου θα ενωθεί με τον Κύριο, κατά τον τρόπο που κοινωνεί αυτός με τον πατέρα (6, 57). Στα ίδια πλαίσια πρέπει να κατανοούνται και οι παραβολές του Κυρίου. Οι παραβολές του καλού ποιμένα (10, 1-16) και της αμπέλου (15, 1-10) φανερώνουν τον τύπο της σχέσης του ιδρυτού της εκκλησίας και του ποιμνίου. Ο Κύριος είναι ο ποιμήν ο καλός που θα δώσει τη ζωή του υπέρ των προβάτων, ενώ ο Κύριος είναι και η άμπελος. Όποιος λοιπόν είναι εκτός της αμπέλου και άρα από το Χριστό, που συνεπάγεται την εκκλησία, αδυνατεί να βρει ζωή και να καρποφορήσει.

ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ

Κατά τον Ιωάννη ο άνθρωπος βρίσκεται πάντα κάτω από τη θεία επίβλεψη. Ο σαρκωθείς Υιός άλλωστε έχει «εξουσία πάσης σαρκός» (17, 2). Η έλευσή Του στον κόσμο απέβλεπε στον επαναπροσανατολισμό του ανθρώπου, στην πνευματική αναγέννησή του. Έτσι ο Χριστός, ενώνοντας την θεϊκή φύση με την ανθρώπινη, την εμβολιάζει με τα στοιχεία της θείας φύσης, τα οποία υψώνουν τον άνθρωπο σε άλλο επίπεδο ύπαρξης.

Σύμφωνα με τον Ιωάννη, όσοι λαμβάνουν Αυτόν, τους δίδεται η εξουσία να κληθούν τέκνα του (1, 12). Αυτή η υιοθεσία όμως δεν εννοείται ως μία γέννηση εξ αίματος, αλλ εκ Θεού (1, 13) η οποία θέτει ως θεμέλιο την πίστη στον Χριστό (1, 12). Ο άνθρωπος λοιπόν μέσα από τη νέα γέννηση, το βάπτισμα, οδηγείται στη γνώση της αλήθειας που τον ελευθερώνει από την αμαρτία (8, 44). Εκτός λοιπόν της χριστιανικής ζωής ο άνθρωπος είναι δέσμιος της αμαρτίας. Η γέννηση κατά τον Ιωάννη προϋποθέτει την πίστη, τη γνώση της αλήθειας, αλλά και την αγάπη (Α΄ Ιωάννη 3, 14-18), τη δικαιοσύνη (Α΄ Ιωάννη 2, 29) και τα αγαθά έργα (Α΄ Ιωάννη 5, 2-3). Έτσι τελικά ο άνθρωπος στη θεολογία του Ιωάννη δεν είναι μία αυτοτελής οντότητα, αλλά μια οντότητα που προσδιορίζει τη ύπαρξη της σε σχέση με το πρόσωπο του Χριστού, γι αυτό και είναι βαθύτατα θεοκεντρική.

ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

Η εσχατολογία του Ιωάννη, όπως και κάθε τι στη θεολογία του, προσδιορίζεται από την εμφάνιση του Λόγου. Το έσχατο της ιστορίας για τον Ιωάννη είναι εδώ και τώρα, αλλά συγχρόνως το αναμενόμενο και προσδοκώμενο. Υπάρχει λοιπόν σύγκλιση του παρόντος και του εσχάτου. Έτσι αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κύριος: «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται» (5, 25).

Ο Χριστός για τον Ιωάννη είναι η πηγή της ζωής, γι αυτό και όποιος ακούει τον Υιό μεταβαίνει από το θάνατο στη ζωή (5, 24-29) καθώς ο λόγος του είναι λόγος ζωής αιωνίου (6, 68). Η ζωή αυτή η αιώνιος όμως είναι συνέπεια της κρίσεως, αφού κρίση είναι το φως που ήλθε στον κόσμο (3, 19). Στην προσωπική ιστορία του κάθε πιστού, η υπέρβαση της κρίσεως πραγματώνεται με την μετάβαση στην εν Χριστώ ύπαρξη (5, 24). Θα υπάρξει όμως και η τελική κρίση του κόσμου. Αυτή θα είναι μία καθολική κρίση που θα οδηγήσει στη μέλλουσα και αιώνιο ζωή. Στο τέλος ο θρίαμβος της θεϊκής δύναμης είναι αναπόφευκτος. Οι περιγραφές είναι συγκλονιστικές, καθώς προηγείται της αιωνίου βασιλείας παγκόσμια κρίση. Η ανθρωπότητα στέκεται ενώπιον του θρόνου του Θεού, που τώρα εν δόξη εμφανίζεται στην ιστορία. Οι εγγραμμένοι στη βίβλο τη ζωής εισέρχονται στη βασιλεία των ουρανών, ενώ αντίθετα όσοι εκλείπουν, θα βρεθούν εκτός χάριτος. Οι δούλοι του αρνίου θα κοινωνούν μαζί Του και θα βλέπουν το πρόσωπό του: «καὶ ὄψονται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν. καὶ νὺξ οὐκ ἔσται ἔτι, καὶ οὐ χρεία λύχνου καὶ φωτὸς ἡλίου, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς φωτιεῖ αὐτούς, καὶ βασιλεύσουσιν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Αποκ. 22, 1-5).

(Πηγή: «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ», Ορθόδοξοι Ορίζοντες)

Μαρτυρίες Αγίων Πατέρων σχετικές με το ότι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης δεν έχει κοιμηθεί

1. Ανθίμου Πατριάρχου Ιεροσολύμων

«Το δε ειπείν τον άγγελον προς αυτόν, δει σε πάλιν προφητεύσαι επί λαοίς και έθνεσι και λοιπά, βεβαιοί το παρ ἡμῖν τοις Γραικοίς δόγμα περί τούτου του αγίου και ενδόξου Ευγγελιστού Ιωάννου, ότι ουκ απέθανε θάνατον κατά διάζευξιν ψυχής εκ του σώματος, αλλά μετέστη εν χώρω, ον είδε μόνος ο Κύριος, και ζη ως και ο Ηλίας, ίνα πάλιν έλθη επί του αντιχρίστου μετά του Ηλιού και Ενώχ, και διδάξη τους ανθρώπους α εκελεύσθη σφραγίσαι μέχρι του τηνικαύτα καιρού· τω γαρ γένει των ανθρώπων τρεις νόμους δέδωκεν ο Θεός, τον φυσικόν λέγω, ον ενομοθέτησεν ο Θεός τω Αδάμ εν τω παραδείσω, και αυτοδίδακτον τη ημών εκάστου ενεκόλαψε φύσει, και τον γραπτόν, ον δια του Μωϋσέως δέδωκε τοις Ισραηλίταις εν τω Σινά, και τον ευγγελικόν, ον δια των αγίων Αποστόλων παρέδωκεν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εν Ιερουσαλήμ. Δει ουν εν εσχάτοις καιροίς παραγενέσθαι και μάρτυρας τούτων· όθεν του μεν φυσικού, ελεύσεται ο Ενώχ, του δε Μωσαϊκού, ο Ηλίας, του δε ευαγγελικού, ο παρών Ευαγγελιστής, όστις και συναποκτανθήσεται τω Ενώχ και τω Ηλία επί αντιχρίστου· είρηται γαρ αυτώ και τω ομαίμονι αυτού Ιακώβω παρά του Κυρίου· «Το ποτήριον ο εγώ πίνω πίεσθε, και το βάπτισμα, ο εγώ βαπτίζομαι, βαπτισθήσεσθε» (Μαρκ. ι’, 39)· δηλούντος τον δια μαρτυρίου θάνατον· και ομεν Ιάκωβος υπό Ηρώδου ανηρέθη, και έπιε το ποτήριον του Χριστού, και εβαπτίσθη κατά τον θάνατον αυτού· ο δε Ιωάννης ούπω του τοιούτου τετύχηκε τέλος. Εικότως ουν λέγομεν, ότι αποκτανθήσεται επί αντιχρίστου, και αμφοτέροις πληρωθήσεται το του Κυρίου λόγιον.[1]»

2. Αγίου Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας

«Έστοντας να ακούση ο Πέτρος, λέγουσιν, ότι μέλλει να αποθάνη δια τον Χριστόν, είπεν, αλλά ο Ιωάννης τι; δεν θέλει αποθάνει και αυτός; ο δε Χριστός δεν το απηγόρευσε τούτο, δηλαδή δεν το εβεβαίωσε να ειπή, ότι δεν αποθαίνει· διότι κάθε άνθρωπος που θα γεννηθή, είναι βέβαιο ότι και θα αποθάνη. Είπε δε το, εάν θέλω αυτόν μένειν, δηλαδή να ζη, έως της συντελείας του κόσμου, και τότε να μαρτυρήση δι' ἐμέ. Δια τούτο και λέγουσιν, ότι ζη αυτός, πρόκειται δε να φονευθή υπό του Αντιχρίστου μαζί με τον Ηλίαν, κηρύττοντες τον Χριστόν. Εάν δε και το μνήμα αυτού φαίνεται, τι προς αυτό; διότι ζωντανός μεν εισήλθεν εις αυτό, και έπειτα μετεστάθη. Καθώς και ο Ενώχ και ο Ηλίας. Ανατρέπει λοιπόν ο Ευαγγελιστής την ψευδή δόξαν, δηλαδή εμποδίζει τον ψεύτικον λογισμόν εκείνων οπού νομίζουν, ότι δεν αποθαίνει ο μαθητής αυτός, αλλά θέλει είναι αθάνατος· διότι κατά αλήθειαν ψευδές είναι, το να είναι άνθρωπος αθάνατος. Διότι αν και ο Ενώχ, και ο Ηλίας δεν απέθαναν, αλλ' ὅμως πρόκειται στο μέλλον να αποθάνουν· έτσι λοιπόν και αυτός, εάν και δεν απέθανεν, αλλά θέλει αποθάνει. Το δε λεγόμενον και λογιζόμενον ότι δεν θα αποθάνει ποτέ, δηλαδή, το ότι θα είναι αθάνατος, είναι ψεύδος...[2]»

3. Αγίου Ιππολύτου

«Η μεν πρώτη Παρουσία του Κυρίου μας είχε Πρόδρομον τον Βαπτιστή Ιωάννη, η δε Δευτέρα Παρουσία, εις την οποία πρόκειται να έλθει με μεγάλη δόξα, θα έχει Προδρόμους τον Ενώχ, τον Ηλίαν και Ιωάννην τον Θεολόγον.[3]»

4. Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου

«Επειδή θα είναι ολίγοι αυτοί που θα μπορέσουν να αντέξουν και να γλυτώσουν από τις παγίδες του Αντιχρίστου, ο Θεός θα στείλει τον Ηλία και τον Ενώχ, ίσως και τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, δεν το γνωρίζουμε αυτό, προκειμένου να βοηθήσουν την αδύνατη και ασθενή ανθρώπινη φύση μας, ως πρωτοστάτες και αθλοφόροι στον αγώνα και ομολογία τους υπέρ της νίκης του Χριστού και κατά του Αντιχρίστου.[4]»

5. Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

«...Το συγκεκριμένο «εάν αυτός θέλω να μείνει μέχρι να ξανάρθω, εσένα τι σε νοιάζει;» έχει λεχθεί για τον Ιωάννη τον Θεολόγον, ο οποίος δεν έχει γευθεί θάνατον και διαμένει ζωντανός μέχρι την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Αυτή είναι η σωστή ερμηνεία που έχουν δώσει πολλοί από τους σοφούς αγίους μας στο ανωτέρω χωρίον.[5]»

6. Μεγάλου Φωτίου

«...Μάρτυρες αδιάψευστοι ότι οι άνθρωποι, εάν δεν αμάρτανε ο Αδάμ, δεν θα πέθαιναν και θα είχαν τα σώματά τους αιώνια, είναι οι τρεις άνθρωποι Ενώχ,Ηλίας και Ιωάννης ο Θεολόγος, που ο Θεός κράτησε ζωντανούς. Έναν από κάθε εποχή. Ο Ενώχ, ως ζήσας προ του Νόμου· ο Ηλίας μετά τον Νόμον· και ο Ιωάννης μετά την Χάριν.

Απόδειξη δε ότι είναι ζωντανός και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης είναι ο λόγος του Κυρίου μας στο Ευαγγέλιο που λέγει «Εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τι προς σε;». Όχι ότι δεν θα αποθάνει όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, αλλά ότι ο Θεός τον έχει φυλάξει ζωντανό για να ξαναέλθει ως Πρόδρομος στην Δευτέρα Παρουσία Του μαζί με τον Ηλία και τον Ενώχ...[6]»

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1] Ανθίμου Ιεροσολύμων, Ερμηνείαν εις την Ιεράν Αποκάλυψιν, σελ. 104-105, Εκδόσεις Ρηγόπουλου.

[2] «Ακούσας, φασίν, ο Πέτρος, ότι θανείται υπέρ Χριστού, είπεν, ότι και Ιωάννης τι; ου θανείται και αυτός; Ο δε Χριστός ουκ απηγόρευσε μεν τούτο (πας γαρ ο γεννηθείς, και θανείται), είπε δε το, «Εάν θέλω αυτόν μένειν·» τουτέστι, Ζην άχρι της του κόσμου συντελείας, και τότε μαρτυρήσαι περί εμού. Όθεν και φασι ζην αυτόν, υπό δε του Αντιχρίστου μέλλειν αναιρεθήναι, συν τω Ηλία κηρύττοντα τον Χριστόν. Ει δε και μνήμα αυτού δείκνυνται, τι τούτο; Ζων μεν γαρ εισήλθεν εν αυτώ, είτα μετέστη, ώσπερ και Ενώχ και Ηλίας. Ανατρέπει τοίνυν ο ευαγγελιστής την ψευδή δόξαν των οιομένων, ότι ουκ αποθνήσκει ο μαθητής ούτος, αλλ  ἀθάνατος έσται. Ψευδές γαρ όντως, το αθάνατον είναι άνθρωπον. Καν γαρ Ενώχ και Ηλίας ουκ απέθανεν, αλλ  ὅμως θνητοί. Ούτως ουν και ούτος, καν ουκ απέθανεν, αλλ  ἀποθανεῖται. Το ουν, «Ουκ αποθνήσκει,» τουτέστιν, αθάνατος έσται, ψευδές.» (Θεοφύλακτου Βουλγαρίας, Ρ.υ. 124, 316, Ερμηνεία εις τα τέσσαρα Ιερά Ευαγγέλια, Τόμος Β’, σελ. 417-418).

[3] «Η μεν πρώτη αυτού παρουσία Ιωάννην τον βαπτιστήν είχε πρόδρομον, η δε δευτέρα αυτού, εν η μέλλει έρχεσθαι εν δόξη, Ενώχ και Ηλίαν και Ιωάννην τον θεολόγον αναδείξει.» (Αγίου Ιππολύτου, ΒΕΠΕΣ 6, 283).

[4] «Και ίδε εισήλθεν εν τω λόγω αυτών πάντως ο Αντίχριστος. Βασιλεύς γαρ ων κακείνος, τούτο μόνον επιζητήσοι, ο θέλει και λέγει γίνεσθαι·..., και οπόσοι δυνάμει Θεού ανταγωνιζόμενοι στώσιν, είεν αν και ταις ημέραις εκείναις νικώντες τον Αντίχριστον εν θανάτω μετά Χριστού... Δια τούτο ολίγοι οι μέλλοντες στήναι. Δια τούτο Ηλίας και Ενώχ· ουκ οίδαμεν ει και ο Θεολόγος και ευαγγελιστής, αρωγοί της ανθρωπίνης ασθενείας, και πρωτοστάται, και αθλοφόροι της υπέρ ομολογίας Χριστού νίκης.» (Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου, Ρ.G. 99, 1033).

[5] «Εισί τινες, έλεγε, των ώδε εστώτων, οι ου μη γεύσωνται θανάτου, έως αν ίδωσι τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασιλεία αυτού. Ει μεν ουν, ως εφ  ἑνός έφησεν, Έστι τις των ώδε εστώτων, ταυτό μηνύειν υπετοπήσαμεν, τω, Εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι τι προς σε; περί Ιωάννου του Θεολόγου ειρημένω, ως θανάτου άγευστον διαμένειν, μέχρι της Χριστού παρουσίας· ούτω γαρ ήδη τινές εκείνο των λίαν σοφών εξελάβοντο.» (Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, Ρ.G. 96, 556-557).

[6] «Μαρτυρεί δε τοις ειρημένοις Ενώχ και Ηλίας και ο της βροντής υιός Ιωάννης, έτι περιόντες εν τω σώματι· και γαρ τούτους ως απαρχήν του όλου φυράματος ημών ο Δημιουργός λαβών έδειξε πάσι ως ει μη ήμαρτεν ο Αδάμ, έτι αν περιήν μετά του σώματος. Πλην και ούτοι πολυχρόνιον βίον ανύοντες γεύσονταί ποτε θανάτου, καν εν ριπή οφθαλμού. Όρα δε την δι  αὐτῶν πίστιν, ως εκ των τριών προάγεται γενεών, εκ μεν των προ νόμου ληφθέντος του Ενώχ, εκ δε των μετά νόμον του Ηλία, εκ δε των μετά την χάριν του επιστηθίου των μαθητών. Ουκούν και ο Αδάμ, ει την εντολήν εφύλαττε, τούτοις αν αδιστάκτως συμπεριήν. Ότι δε περίεστιν ο παρθένος Ιωάννης, όπερ εζήτησας, ώσπερ τον Ενώχ και τον Ηλίαν παράδοσις μαρτυρεί, ούτω και τούτον. Και το εν τοις Ευαγγελίοις δε ειρημένον εις τον αυτόν ημάς νουν έλκει. Είπε μεν γαρ ο Χριστός τον τρόπον του θανάτου, ον έμελλεν υπέρ αυτού αποθνήσκειν ο Πέτρος· ο δε Πέτρος τον οικείον θάνατον ακούσας ευθύς επερωτά περί του ευαγγελιστού Ιωάννου, δήλον κακείνου ουκ άλλο τι αλλ  ἤ τον τρόπον του θανάτου αυτού μαθείν επιζητών, Ούτος δε τι; ου γαρ άλλο μεν ήκουε παρά του Σωτήρος περί αυτού, εις άλλο δε τι ανακόλουθον την ερώτησιν μετήγεν, ώσπερ παρορών και παρά φαύλον ποιούμενος την του διδασκάλου περί αυτού προφητείαν. Της δε του Πέτρου ερωτήσεως περί του θανάτου, ον έμελλεν αποθνήσκειν ο Ιωάννης, επερω-τώντος, και του Σωτήρος ειπόντος, Εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τι προς σε; Πως ουχί την μέχρι της παρουσίας αυτού διαμονήν η αλήθεια προλέγει; διο και ο εν αγίοις Κύριλλος το Ακολούθει μοι περί του θανάτου του αγίου Πέτρου ειρήσθαι τω Σωτήρι εκδέχεται. Το δε, ότι Εξήλθεν ο λόγος ούτος εις τους μαθητάς, ότι ο μαθητής εκείνος ουκ αποθνήσκει και τα εξής ου μόνον ουδέν μάχεται, αλλά και συνάδει. Ου γαρ τις αυτόν αθάνατον είναί φησιν, αλλά διαμένειν μετά Ενώχ και Ηλία μέχρι της δευτέρας του Δεσπότου παρουσίας· ο και μαθητής αυτός βεβαιών φησιν, ότι ουκ είπε δε αυτώ ο Ιησούς ότι ουκ αποθνήσκει, αλλ, εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τι προς σε; Και φανερόν ότι το μεν αθάνατον είναι ανέτρεψε, το δε μένειν έως της παρουσίας εβεβαίωσεν. Ει δε ο Παμφίλου Ευσέβιος, την εκκλησιαστικήν γράφων Ιστορίαν και τους χρόνους αυτού, καθ  οὕς εβίωσεν, αριθμητούς έθετο, και ως μέχρι των Τραϊανού χρόνων διήρκεσεν, ουδέν μαχόμενον, καν δοκή, λέγει. Εκείνο γαρ έκαστος κατά νουν λαμβανέτω, ως οι του Ενώχ κατάδηλοι χρόνοι, και όσα έτη εν τω κόσμω εβίω, σαφώς· η θεία Γραφή παραδίδωσιν· αλλ  οὐ δια τούτο την μετά σώματος αρνήσεταί τις του δικαίου μετάθεσιν. Ταύτη τη δόξη συνάδουσι και αι πράξεις του ηγαπημένου Ιωάννου και ο βίος, ας ουκ ολίγοι προφέρουσι. Κατατεθείς γαρ, φασί, κατά την αυτού εκείνου προτροπήν εν τινι τόπω, ζητηθείς αιφνίδιον ουχ ευρίσκετο, αλλά μόνον το αγίασμα βρύον εξ αυτού του τόπου εν ω προς βραχείαν ροπήν ετέθη· αφ  οὗ πάντες, ως πηγήν αγιασμού, το άγιον εκείνο μύρον αρυόμεθα.» (Μεγάλου Φωτίου, Ρ.G. 103, 985-988).

(Πηγή: «Ο Άγιος Ιωάννης o θεολογος και ευαγγελιστής δεν έχει γευθεί θάνατο… (σωματικό)», Απόστολος Φίλλιπος)

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’.
Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπημένε, ἐπιτάχυνον ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον· δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν ἱκέτευε Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀγάπης ὡς ἔμπλεως, τοῦ διδασκάλου Χριστοῦ, τῷ στήθει ἀνέπεσας, καὶ ἐμυήθης σαφῶς, τὴν γνῶσιν τὴν ἄρρητον. Ὅθεν θεολογίας, θεῖον ὄργανον ὤφθης, Ἀπόστολε Ἰωάννη, καὶ φωστὴρ εὐσεβείας· διὸ Εὐαγγελιστά σε, πόθῳ γεραίρομεν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’.
Τὰ μεγαλεῖά σου Παρθένε τὶς διηγήσεται; βρύεις γὰρ θαύματα, καὶ πηγάζεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς Θεολόγος καὶ φίλος Χριστοῦ.

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Προσελθὼν Ἀπόστολε, τοῦ Διδασκάλου τῷ στήθει, ἐξ αὐτοῦ ἀντλήσας δέ, θεολογίας τὰ ῥεῖθρα, ἅπασαν, τὴν οἰκουμένην τερπνῶς ἀρδεύεις, νάμασι, τοῖς ζωηφόροις καὶ ἀθανάτοις· διὸ χαῖρέ σοι βοῶμεν, ὦ Ἰωάννη, θεολογίας πηγή.

Μεγαλυνάριον
Ὡς ἠγαπημένος τῷ Ἰησοῦ, τῆς θεολογίας, ἐμυήθης τὸν θησαυρόν· ὅθεν Ἰωάννη, Ἀπόστολον θεόπτην, καὶ μύστην τῶν ἀρρήτων, σὲ μεγαλύνομεν.

Ὁ Οἶκος
Ὕψη οὐράνια ἐκμανθάνειν, καὶ θαλάσσης τὰ βάθη ἔρευναν, τολμηρὸν ὑπάρχει καὶ ἀκατάληπτον, ὥσπερ οὖν ἄστρα ἑξαριθμῆσαι, καὶ παράλιον ψάμμον οὐκ ἔστιν ὅλως, οὕτως οὔτε τὰ τοῦ Θεολόγου εἰπεῖν ἱκανόν, τοσούτοις αὐτὸν στεφάνοις ὁ Χριστός, ὃν ἠγάπησεν ἔστεψεν! οὗ τῷ στήθει ἀνέπεσε, καὶ ἐν τῷ μυστικῷ δείπνῳ συνειστιάθη, ὡς Θεολόγος καὶ φίλος Χριστοῦ.

Πηγή: Ορθόδοξοι Ορίζοντες, Απόστολος Φίλλιπος, Μέγας Συναξαριστής, Ορθόδοξος Συναξαριστής

Δύο μέρες πριν από το δημοψήφισμα για την έγκριση ή όχι της Συμφωνίας των Πρεσπών στην πΓΔΜ, ο Ζόραν Ζάεφ προσπαθεί να εμφανιστεί ενωτικός προς τον λαό της χώρας του, προχωρώντας ωστόσο σε προκλητικές δηλώσεις. Σε συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων της χώρας του, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός είπε χαρακτηριστικά: «Δεν υπάρχει άλλη Μακεδονία εκτός από τη δική μας».

(Φωτ. αρχείου: EPA / Hayoung Jeon)

Δύο μέρες πριν από το δημοψήφισμα για την έγκριση ή όχι της Συμφωνίας των Πρεσπών στην πΓΔΜ, ο Ζόραν Ζάεφ προσπαθεί να εμφανιστεί ενωτικός προς τον λαό της χώρας του, προχωρώντας ωστόσο σε προκλητικές δηλώσεις. Σε συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων της χώρας του, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός είπε χαρακτηριστικά:

«Δεν υπάρχει άλλη Μακεδονία εκτός από τη δική μας».

Επιχειρώντας να εξηγήσει ότι με τη Συμφωνία των Πρεσπών εξασφαλίζεται η μοναδικότητα της ονομασίας της χώρας, ο Ζόραν Ζάεφ δήλωσε: «Το βόρειο τμήμα της Ελλάδας είναι Ελλάδα, το δυτικό τμήμα της Βουλγαρίας είναι Βουλγαρία. Δεν υπάρχει άλλη Μακεδονία πέρα από τη δική μας. Δεν υπάρχει άλλη στον κόσμο. Και γνωρίζοντας την προοπτική και το μέλλον αυτό πρέπει να το κάνουμε για τις επόμενες γενιές, για τα παιδιά μας. Και για αυτό πιστεύω ότι ένας σοβαρός λόγος για να ενωθούμε».

Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Δεν πρέπει να διχαζόμαστε, για το δημοψήφισμα. Θα ήθελα να απευθύνω έκκληση σε όλους τους συμπολίτες μας που ζουν στην Αμερική, αλλά και σε όλη τη διασπορά μας, ότι η "Μακεδονία" εκπληρώνει την προσδοκώμενη φιλοδοξία των πατέρων και των παππούδων μας. Έτσι η χώρα αναγνωρίζεται σε όλο τον κόσμο».

Πηγή: Pontos-News

Ένα Σουηδικό πανεπιστήμιο διερευνά έναν καθηγητή για «αντι-φεμινισμό» και «τρανσφοβία» αφότου είπε ότι υπάρχουν βιολογικές διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών. Τώρα καλείται να αποσύρει τα σχόλιά του.

Ο καθηγητής Γκέρμουντ Χέσλοου, που ασχολείται με τη νευροφυσιολογία στο Πανεπιστήμιο του Lund, κατηγορήθηκε από έναν μαθητή ότι έκανε σε μια διάλεξη «τρανσφοβικές» και «αντι-φεμινιστικές» δηλώσεις – αλλά αρνήθηκε να υποχωρήσει.

Κατά τη διάρκεια του μαθήματος του σχετικά με την κληρονομιά και το περιβάλλον στο κορυφαίο ακαδημαϊκό ίδρυμα, ο Χέσλοου ανέφερε εμπειρική έρευνα που υποστηρίζει την ιδέα ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών οι οποίες είναι «βιολογικά θεμελιωμένες» και ως εκ τούτου τα φύλα δεν μπορούν να θεωρηθούν μόνο ως «κοινωνικά κατασκευάσματα».

Ο καταγγέλλων υποστήριξε ότι τα σχόλια του Χέσλοου έρχονται σε αντίθεση με τη Σουηδική “βάση αξιών” – μια έννοια που απαιτεί από όλα τα σχολεία της Σουηδίας να τηρήσουν μια κοινή ηθική πολιτική, η οποία περιλαμβάνει την υπεράσπιση αξιών όπως η ισότητα, η ατομική ελευθερία και η ισότητα των φύλων.

Ο Χέσλοου κλήθηκε σε μια συνάντηση από τον Κρίστερ Λάρσον, προέδρου του προγράμματος για την ιατρική εκπαίδευση, αφότου μια γυναίκα φοιτήτρια παραπονέθηκε ότι ο καθηγητής είχε εκφράσει την «προσωπική του αντι-φεμινιστική ατζέντα», ανέφερε το Academic Rights Watch.

Το πανεπιστήμιο ζήτησε από τον Χέσλοου να «αποστασιοποιηθεί» από δύο συγκεκριμένα σχόλια. Ότι οι ομοφυλόφιλες γυναίκες έχουν «ανδρικό σεξουαλικό προσανατολισμό» και ότι το αν ο διαφυλικός είναι ένας σεξουαλικός προσανατολισμός είναι “ζήτημα ορισμού”. Ο καθηγητής αρνήθηκε να αποστασιοποιηθεί από τα σχόλια, λέγοντας ότι είχε «κάνει αρκετά» για να «εξηγήσει και να υπερασπίσει» την επιλογή των λέξεων του.

Στην απάντησή του, ο Χέσλοου απέρριψε επίσης την ιδέα ότι είχε «πολιτική ατζέντα» και δήλωσε ότι η μόνη του ατζέντα ήταν να αφήσει το επιστημονικό γεγονός, όχι την νέα συμβατική σοφία, να κατευθύνει πανεπιστημιακές διαδικασίες. “Η ιδεολογία, η πολιτική και η προκατάληψη σχηματίζουν τη συμβατική αντίληψη, όχι η επιστήμη”, είπε.

Ο Χέσλοου είπε επίσης στο RT ότι ο πρύτανης του πανεπιστημίου διέταξε μια “πλήρη έρευνα” στην υπόθεση και είπε ότι “υπήρξαν συζητήσεις για την προσπάθεια να σταματήσει η διάλεξη ή να απαλλαγούν από μένα, ή να βάλουν κάποιον άλλον να κάνει τη διάλεξη ή να μην την κάνει καθόλου”. Επίσης είπε ότι το πανεπιστήμιο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ηλικία του ως« πρόσχημα »για να τον απομακρύνει από το μάθημα, επειδή έχει περάσει την ηλικία συνταξιοδότησης.

Πηγή: RT.com, offtherecord.net, Ακτίνες

Τό πραξικόπημα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας κατά τῶν ἀποφάσεων τῆς Δικαιοσύνης καί τρόποι ἄμυνας ἐκπαιδευτικῶν, γονέων καί μαθητῶν

(Εἰσήγηση του στην ΗΜΕΡΙΔΑ Οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ γιά τά νέα θρησκευτικά· ἡ ἑπόμενη μέρα - ΣΕΦ 15 Σεπ 2018)

Ἐδῶ καί χρόνια, ἡ ΠΕΘ, τό κατεξοχήν ἁρμόδιο ἐπιστημονικό ὄργανο γιά νά κρίνει τήν καταλληλότητα ἑνός προγράμματος σπουδῶν στά θρησκευτικά, μεμονωμένοι θεολόγοι, κληρικοί, νομικοί, σωματεῖα, ἔχουν ἀποδείξει ὅτι τά προγράμματα σπουδῶν Φίλη καί Γαβρόγλου, εἶναι προσηλυτισμός στή θρησκεία τῆς νέας ἐποχῆς πού βάζει τό Χριστό στό ἴδιο ἐπίπεδο μέ τό Μωάμεθ καί τό Βούδα. Ὁμαδικός προσηλυτισμός ἰδιαιτέρως σοβαρός, ὄπως πολύ εὔστοχα διατυπώθηκε στίς ἀπόλυτα τεκμηριωμένες ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ. Εἶναι δηλαδή ἔγκλημα τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου.

Πρίν ἀκόμη ἐκδοθοῦν οἱ 2 ἀκυρωτικές ἀποφάσεις, πλειάδα νομικῶν, εἶχε καταδείξει λεπτομερῶς τά σημεῖα στά ὁποῖα τά νέα προγράμματα σπουδῶν εἶναι ἀντίθετα μέ τό Σύνταγμα, τούς νόμους καί τήν ΕΣΔΑ, θέση τήν ὁποία ἐπιβεβαίωσε καί τό πλέον ἁρμόδιο δικαιοδοτικό ὄργανο, τό ΣτΈ.

Ἑπομένως, στήν παροῦσα εἰσήγηση θά ἀποφευχθοῦν οἱ ἀναφορές στή νομική οὐσία τῆς ὑπόθεσης καί θά ἐπικεντρωθοῦμε στήν κατάδειξη τῆς ἐξακολούθησης τῆς παρανομίας ἐκ μέρους τοῦ Ὑπουργείου παιδείας, ἀλλά καί στά νομικά μέσα πού ἔχουν στή διάθεσή τους, ἐκπαιδευτικοί καί γονεῖς πού θέλουν νά προστατεύσουν τά παιδιά ἀπό αὐτή τή διείσδυση στήν παιδική καί ἐφηβική θρησκευτική συνείδησή τους μέ σκοπό τή μεταβολή της.

Λίγες ὧρες μετά τή δημοσίευση τῆς ὑπ’ ἀρ. 660/2018 ἀπόφασης ὈλΣτΕ πού ἀφορᾶ τά θρησκευτικά δημοτικοῦ καί γυμνασίου, τό Ὑπουργεῖο ἐξέδωσε ἐπίσημο δελτίο τύπου στό ὁποῖο ἀναφερόταν ἐπί λέξει:

«Ἡ συγκεκριμένη ἀπόφαση πηγαίνει τήν ἐκπαίδευση καί τήν κοινωνία πολλά χρόνια πίσω, καθώς ταυτίζεται καί συντάσσεται μέ ἀπόψεις ἀκραίων καί σκοταδιστικῶν θεολογικῶν κύκλων.

Τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων δηλώνει ἀποφασισμένο νά συνεχίσει τό ἔργο τῆς ἀνανέωσης, τοῦ πλουραλισμοῦ καί τοῦ ἐκδημοκρατισμοῦ τῶν προγραμμάτων σπουδῶν καί τῶν διδακτικῶν ὑλικῶν ὅλων τῶν βαθμίδων.»

Ὄπως βλέπετε, τό ὑπουργεῖο δέν ἀρκέστηκε στήν κριτική τῆς ἀπόφασης, ἀλλά διετράνωσε πρός πᾶσα κατεύθυνση ὅτι δέν θά τήν ἐφαρμόσει. Ἀναρωτιέμαι ἄν ὑπάρχει παρόμοια περίπτωση τέτοιας θρασείας ἀνακοίνωσης σέ χώρα τοῦ πολιτισμένου κόσμου. Ἀκόμα καί σέ χῶρες μέ δικτατορικά καθεστῶτα τηροῦνται κάποια προσχήματα.

Παράλληλα, οἱ δυό ἐμπλεκόμενοι ὑπουργοί παιδείας, ἐξύβρισαν μέ πρωτοφανῆ τρόπο τούς δικαστές τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῆς χώρας, ὑπερβαίνοντας κατά πολύ τά ὅρια τῆς θεμιτῆς κριτικῆς τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων.
Τό Ὑπουργεῖο, ἀλλά καί πρόθυμοι συνεργάτες του μέσα ἀπό τό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, διέδωσαν ὅτι οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ εἶναι ἄνευ ἀντικειμένου, διότι ἀκύρωσαν τά προγράμματα Φίλη καί ὄχι τά προγράμματα Γαβρόγλου καί ἄρα τό μάθημα παραμένει ὡς ἔχει. Παράλληλα τά μέσα ἐνημέρωσης φίμωσαν τή δική μας πλευρά, δίνοντας βῆμα μόνο στούς ἀνθρώπους τοῦ ὑπουργείου γιά νά βγάλουν χωρίς ἀντίλογο τόν πόνο τους καί τά ἀντιεκκλησιαστικά τους αἰσθήματα.

Τό ἐπιχείρημα τοῦ Ὑπουργείου ὅτι δέν ἔχουν καμία σημασία οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ εἶναι παραπλανητικό καί νομικά ἀβάσιμο. Τό ΣτΈ ἔχει πάρα πολλές καί σοβαρές ὑποθέσεις νά ἀσχοληθεῖ καί δέν σκοτώνει τό χρόνο του χωρίς λόγο. Δέν βγάζει ἀποφάσεις «γιά νά μή βαριόμαστε», ὄπως ἀσεβῶς τό εἰρωνεύτηκε ὁ κ. Γαβρόγλου.

Οἱ ἀποφάσεις ἔχουν ἕνα σκεπτικό τό ὁποῖο ὀφείλει νά ἐφαρμόσει ἡ διοίκηση. Ὅλοι οἱ πολίτες τῆς χώρας, πολύ περισσότερο ἐκεῖνοι πού κυβερνοῦν, εἶναι ὑποχρεωμένοι νά ὑπακοῦν στίς διατάξεις τοῦ Συντάγματος, οἱ ὁποῖες ἑρμηνεύονται αὐθεντικά μόνο ἀπό τά Δικαστήρια, καί ἰδιαιτέρως ἀπό τό ἀνώτατο ἀκυρωτικό Δικαστήριο, τό ΣτΈ.

Ἄρα, ἀφοῦ στίς 2 πρόσφατες ἀποφάσεις πού ἀφοροῦν τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, τό ΣτΈ διέγνωσε ὡς ἀντισυνταγματικό τόν πολυθρησκειακό χαρακτήρα τῶν προγραμμάτων, τό ὑπουργεῖο ὑποχρεοῦται νά ἀποσύρει ὁποιοδήποτε πολυθρησκειακό πρόγραμμα καί νά ἐπαναφέρει τό ὀρθόδοξο ὁμολογιακό. Ἄλλωστε, ὄπως ὁρίζεται στό ἄρθρο 50 παρ. 4 τοῦ Π.Δ. γιά τό ΣτΈ (18/1989): «Οἱ διοικητικές ἀρχές σέ ἐκτέλεση τῆς ὑποχρέωσής τους κατά τό ἄρθρο 95 παρ. 5 τοῦ Συντάγματος, πρέπει νά συμμορφώνονται ἀνάλογα μέ κάθε περίπτωση, μέ θετική ἐνέργεια πρός τό περιεχόμενο τῆς ἀπόφασης τοῦ Συμβουλίου ἤ νά ἀπέχουν ἀπό κάθε ἐνέργεια πού εἶναι ἀντίθετη πρός ὅσα κρίθηκαν ἀπό αὐτό. Ὁ παραβάτης ἐκτός ἀπό τήν δίωξη κατά τό ἄρθρο 259 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα (παράβαση καθήκοντος) ὑπέχει καί προσωπική εὐθύνη γιά ἀποζημίωση». Ὁ νόμος λοιπόν τό λέει ξεκάθαρα. Ἡ διοίκηση πρέπει νά ἐφαρμόσει τό περιεχόμενο τῆς ἀπόφασης.

Ἄν δέν ὑπῆρχε αὐτή ἡ συνταγματική καί νομοθετική πρόβλεψη, θά μποροῦσε τό κάθε ὑπουργεῖο νά δημοσιεύει σέ νέα ΦΕΚ ἀενάως τήν ἴδια ὑπουργική ἀπόφαση πού τυχόν ἀκυρώθηκε ἀπό τό ΣτΈ, μέ ἀποτέλεσμα νά καταργεῖται στήν οὐσία ὁ ρόλος τοῦ ΣτΈ καί νά στεροῦνται οἱ πολίτες τήν πρόσβαση στό φυσικό τους δικαστή.

Τά ἐρωτήματα λοιπόν πού ἀπομένουν εἶναι, τά προγράμματα Γαβρόγλου διαφέρουν ἀπό τά προγράμματα Φίλη; Εἶναι σύμφωνα μέ τίς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ; Ἔχουν ὁμολογιακό ἤ πολυθρησκειακό περιεχόμενο;

Μία ἀνάγνωση τῶν δυό ὑπουργικῶν ἀποφάσεων Φίλη καί Γαβρόγλου θά καταδείξει στόν ὁποιονδήποτε ὅτι τά προγράμματα εἶναι μέ ἐλάχιστες καί ἀνεπαίσθητες ἀλλαγές, τά ἴδια. Μάλιστα, τά βιβλία-φάκελλοι ἔχουν σχεδιαστεῖ καί ἐκδοθεῖ βάσει τῆς ἀκυρωθείσας ὑπουργικῆς ἀποφάσεως Φίλη, ὄπως προκύπτει ἀπό τήν ὑπ’ ἀρ. πρωτ. 89720/Δ1/29-5-2017 ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας μέ θέμα: «Ἔγκριση καί ἐκτύπωση διδακτικοῦ ὑλικοῦ γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στό Δημοτικό Σχολεῖο γιά τό σχολικό ἔτος 2017-2018». Ἡ ἐντολή ἐκτύπωσης φέρει ἡμερομηνία 29/5/2017, ἡ δέ ὑπουργική ἀπόφαση Γαβρόγλου γιά τό δῆθεν ἀναθεωρημένο μάθημα τῶν θρησκευτικῶν φέρει ἡμερομηνία μεταγενέστερη, 16-6-2017. Ἑπομένως, οἱ φάκελλοι πού μοιράστηκαν καί φέτος στά σχολεῖα, βασίζονται στήν ἀκυρωθεῖσα ὑπουργική ἀπόφαση Φίλη καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά ἀποσυρθοῦν ἀμέσως, σέ συμμόρφωση μέ τίς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ.

Ἀλλά δέν εἶναι τά βιβλία-φάκελλοι τό μόνο πρόβλημα. Ἡ ὅλη φιλοσοφία καί ἡ ὕλη τοῦ μαθήματος Γαβρόγλου, βασίζεται στό πρόγραμμα Φίλη, πού κρίθηκε ἀντισυνταγματικό καί παράνομο.

Ἡ σημαντικότερη ἀλλαγή πού ἔφεραν τά προγράμματα Γαβρόγλου εἶναι στούς ἀριθμούς πρωτοκόλλου. Μία ἀλλαγή πού ἔγινε σκόπιμα καί καταχρηστικά, γιά νά μπορέσει νά κερδίσει χρόνο ζωῆς τό πολυθρησκειακό μάθημα πού ἐπρόκειτο νά ἀκυρωθεῖ ἀπό τό ΣτΈ, καθώς ἦταν προδήλως ἀντίθετο μέ τό Σύνταγμα καί τήν ΕΣΔΑ καί ἡ ἀκύρωσή του ἀναμενόμενη.
Γιά τό ὅτι τά προγράμματα Γαβρόγλου εἶναι ὅμοια μέ ἐκεῖνα τοῦ Φίλη καί ἄρα ἡ ἀκυρότητα τῶν μέν συμπαρασύρει καί τά δέ, θά σᾶς διαβάσω κάποια ἀποσπάσματα ἀπό τήν ἐπίσημη ἀνακοίνωση τοῦ ΙΕΠ, ὅταν δημοσιεύθηκαν τά προγράμματα Γαβρόγλου:

«Ἀθήνα 29/6/2017

Τά νέα προγράμματα σπουδῶν στά θρησκευτικά, ὄπως ἐκπονήθηκαν ἀπό τήν ἁρμόδια ἐπιτροπή τοῦ ΙΕΠ, ἐφαρμόζονται ἤδη ἀπό τό σχολικό ἔτος 2016-2017 (ὑπογράμμιση τῶν συντακτῶν τῆς ἀνακοίνωσης), ἐνῶ ἔχει ὁλοκληρωθεῖ ἡ σχετική ἐπιμόρφωση τῶν ἐκπαιδευτικῶν. Ἑπομένως, στά νέα ΦΕΚ (2014/19-6-2017 καί 2105/19-6-2017) [πρόκειται γιά τά προγράμματα Γαβρόγλου] δέν δημοσιεύονται νέα Προγράμματα Σπουδῶν (ὑπογράμμιση τῶν συντακτῶν τῆς ἀνακοίνωσης), ἀλλά βελτιώσεις ἐπί τῶν ἤδη ἐφαρμοζόμενων.»

Ἐπίσης ὁ κ. Φίλης παραδέχτηκε σέ τηλεοπτική του συνέντευξη ὅτι τό πρόγραμμά του εἶναι ὅμοιο μέ αὐτό τοῦ Γαβρόγλου σέ ποσοστό 99%. Ἄλλη φορά πάλι δήλωσε ὅτι ἐκεῖνος ἔφυγε, ἀλλά τά θρησκευτικά τοῦ ἔμειναν.

Ὅλος αὐτός παρασκηνιακός καί ἀντιδημοκρατικός τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἔδρασε τό ὑπουργεῖο, φανερώνει ὅτι στήν κορυφή τῆς ἀτζέντας του εἶναι ἡ ἀποχριστιανοποίηση τῆς νεολαίας. Μία ἀτζέντα πού ἤδη πολλά χρόνια ἐκτελεῖται ὄχι μόνο ἀπό τή σημερινή ἡγεσία του, ἀλλά καί ἀπό τίς προηγούμενες. Νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι μέσα στά σχολεῖα κλονίζεται ἡ πίστη τῶν μαθητῶν μέ πολλούς τρόπους σέ σημαντικά σημεῖα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, γεγονός πού ἀπαιτεῖ ἀφενός νέες νομικές κινητοποιήσεις, ἀλλά καί τή δημιουργία κρυφῶν σχολειῶν στά σπίτια καί στίς ἐνορίες. Κρατήσαμε τήν πίστη μας μέσα σέ 4 αἰῶνες τουρκοκρατίας καί ἀρκοῦν μόνο λίγες δεκαετίες νά τή χάσουμε ἀπό τόν δῆθεν ἐκσυγχρονισμό μας καί κυρίως ἀπό τήν ἀδιαφορία μας. Ὄπως εὔστοχα ἔχει ἐπισημάνει ἕνας σύγχρονος διανοούμενος τῆς Ρωμιοσύνης, ὁ δάσκαλος Δ. Νατσιός, τό μέλλον τῆς Ἑλλάδας δέν παίζεται στίς Βρυξέλλες καί στήν Οὐάσιγκτον, ἀλλά μέσα στίς σχολικές της αἴθουσες.

Καί ἐμεῖς τί κάνουμε γι’ αὐτό; Οἱ ἐχθροί τῆς πίστης καί τῆς πατρίδας μας ἔχουν ἀντιληφθεῖ πόση δύναμη ἔχει ὁ τομέας τῆς παιδείας. Ἡ ἀδιαφορία μας, εἶναι τό μεγαλύτερό τους ὅπλο. Ἀπό τή μία θέλουμε νά μᾶς φανερώσει ὁ Θεός νέους πατροΚοσμάδες, ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη ἐλάχιστα κάνουμε ἐμεῖς καί πρῶτος ὁ ὁμιλῶν, γιά τήν παιδεία πού προσφέρεται στούς νέους. Οἱ μεγάλοι διδάσκαλοι τοῦ Γένους ἔσωσαν τήν Ἑλλάδα χτίζοντας σχολεῖα. Οἱ δάσκαλοι τῆς Νέας Ἐποχῆς χτίζουν τό νέο σχολεῖο, τό ὁποῖο ὡς στόχο δέν θά ἔχει τήν οἰκοδόμηση ἰσχυρῶν προσωπικοτήτων, μέ πρότυπα Ἁγίους καί ἥρωες, ἀλλά τή διαμόρφωση ἀδύναμων προσωπικοτήτων, πού θά ἄγονται καί θά φέρονται ἀπό τά κελεύσματα ἐκείνων πού κρατοῦν στά χέρια τους τά μέσα ἐπιρροῆς τῆς κοινῆς γνώμης. Ὄπως δήλωσε πρόσφατα καί ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός, θέλουν τά παιδιά μας νά κοιμοῦνται περισσότερο.

Θά ἀναφερθῶ ἐν συντομίᾳ σέ κάποιες χτυπητές διδασκαλίες τοῦ σημερινοῦ σχολείου πού ἔρχονται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήν πίστη μας, γιά νά ἐνημερωθοῦν κι ἐκεῖνοι πού δέν γνωρίζουν καί νά κατανοήσουμε ὅτι τό θέμα τῶν θρησκευτικῶν ἐντάσσεται σέ ἕνα εὐρύτερο πλαίσιο ἀποχριστιανοποίησης τοῦ σχολείου καί δέν πρέπει νά τό βλέπουμε μεμονωμένα. Τόσο τό κομμάτι τῆς δογματικῆς ὅσο καί τῆς ἠθικῆς διδασκαλίας στά σχολεῖα, ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση πού ἦταν ἡ βάση τῆς παιδείας μας γιά αἰῶνες καί πλησιάζει πρός τήν εὐρωπαϊκή μεταχριστιανική κουλτούρα πού ἔβγαλε τό Θεό στήν ἄκρη καί προτίμησε τήν ὑλιστική ψευτοευδαιμονία μίας ζωῆς χωρίς Θεό καί συνείδηση.

Ἀκολουθοῦν ἐνδεικτικά κάποια παραδείγματα πού ἀποδεικνύουν ὅτι τό νέο σχολεῖο ἔχει ξεφύγει κατά πολύ ἀπό τό πνεῦμα τοῦ ἄρθρου 16 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος.

Οἱ ἀλλαγές στό οἰκογενειακό δίκαιο πού ξεκίνησαν πρίν μία δεκαετία καί κορυφώθηκαν τήν τελευταία 3ετία, ἀφοῦ δέν βρῆκαν ἀνταπόκριση καί ἀποδοχή ἀπό τή συντριπτική πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων, ἐπιχειρεῖται νά περάσουν ὡς φυσιολογικές στή συνείδηση τῶν νέων γενεῶν μέσῳ τῆς θεματικῆς ἑνότητας «ἔμφυλες ταυτότητες», ἡ ὁποία ἀποτελεῖ πιλοτική ἐφαρμογή τοῦ ἀναμενόμενου μαθήματος τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς τό ὁποῖο θά κατευθύνεται ἀπό συγκεκριμένης ἰδεολογικῆς κατεύθυνσης ἀνθρώπους.

Στό νέο βιβλίο τῆς Β΄ Λυκείου μέ τίτλο "Πολίτης καί Δημοκρατία" ἐμπεριέχεται ἕνα κεφάλαιο μέ τίτλο "Ταυτότητες". Μέσα σέ αὐτό ἐγκωμιάζεται ἡ φράση τῆς Σιμόν ντέ Μποβουάρ "γυναίκα δέ γεννιέσαι, γίνεσαι", ἐξισώνονται οἱ ἀγῶνες γιά τά δικαιώματα τῶν νέγρων μέ αὐτούς γιά τά δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἐνῶ παράλληλα ἐγκωμιάζεται ἡ πρόσφατη ἀλλαγή τοῦ ἐθνικοῦ ὕμνου τοῦ Καναδά, πού ἀναθεωρήθηκε γιά νά γίνει οὐδέτερος ὡς πρός τό φύλο.

Ἡ θεωρία τῆς ἐξέλιξης διδάσκεται ὡς θέσφατο καί μάλιστα εἶναι μέσα στήν ὕλη τῶν πανελλαδικῶν ἐξετάσεων στό μάθημα τῆς βιολογίας, χωρίς νά διδάσκεται καί ἡ διαρκῶς αὐξανόμενη ἀντίθετη ἐπιστημονική ἄποψη πού καταρρίπτει αὐτή τή θεωρία.

Στά προγράμματα σπουδῶν γιά τά ἀγγλικά, ἐδῶ καί χρόνια ὑπάρχει μία ἡμέρα ἀφιερωμένη στό χάλογουιν, μία σύγχρονη ἐκδοχή τοῦ ἀρχαίου κέλτικου παγανισμοῦ, ὅπου οἱ μαθητές ὑποχρεωτικά πρέπει νά συμμετάσχουν.

Ἤδη ἀπό τό 2017 ἔχουν ἐφαρμοστεῖ πιλοτικά σέ κάποια δημοτικά σχολεῖα μέ σκοπό νά καθιερωθοῦν σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια, προγράμματα mindfulness, μίας τεχνικῆς βουδιστικοῦ διαλογισμοῦ.

Τά βιβλία τῆς γλώσσας περισσότερο ἀπό μία δεκαετία, ἔχουν μετατραπεῖ σέ «περιοδικά ποικίλης ὕλης», πού ἀποπροσανατολίζουν τούς μαθητές καί δέν ἐμπνέουν καμία ἠθική διάπλαση τοῦ χαρακτήρα τους, ἀλλά ἀντίθετα ἔχουν κι αὐτά προσανατολισμό πολύ διαφορετικό ἀπό τό συνταγματικό σκοπό τῆς παιδείας πού εἶναι ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων.

Ὁ παιδικός καί ἐφηβικός ἐνθουσιασμός, ἐπιχειρεῖται νά διοχετευθεῖ σέ πράγματα δευτερεύοντα. Στόν ἀκτιβισμό καί τό δικαιωματισμό, στή διεκδίκηση πραγμάτων πού τό ἴδιο τό σύστημα θέλει νά περάσει, ἀλλά ὄχι στήν ἀνθρωπιά, στήν αὐθεντική ἀγάπη καί στή χαρά τῆς θυσίας πού διδάσκει τό Εὐαγγέλιο καί τό ὁποῖο γιά αἰῶνες ἦταν τό ζητούμενο στήν ἐκπαίδευση.
Νομίζουν οἱ ὑπεύθυνοι τῆς παιδείας ὅτι τά κοινωνικά προβλήματα μποροῦν νά ἀντιμετωπιστοῦν, μόνο ἄν βγάλουμε τόν Χριστό ἔξω ἀπό τήν καθημερινότητά μας. Ὅμως στήν πραγματικότητα, συμβαίνει τό ἀντίθετο. Ὅσο βγάζουμε στήν ἄκρη τόν Χριστό, τόσο διογκώνονται τά προβλήματα. Ἡ πάταξη τῆς παιδικῆς βίας, τῆς σεξουαλικῆς βίας, τῆς ρατσιστικῆς βίας, θά μποροῦσε νά ἐπιτευχθεῖ ἀπλῶς καί μόνο μέ τήν προτροπή τοῦ Εὐαγγελίου πού ζητᾶ νά βλέπουμε σέ κάθε ἄνθρωπο τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό τό γνώριζαν ἐκεῖνοι πού θέσπισαν τήν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης ὡς βασικό σκοπό τῆς παιδείας.

Ἀντ’ αὐτοῦ στά σχολεῖα ἐπιχειρεῖται νά περάσει μία νοοτροπία ὅπου οἱ χριστιανοί μαθητές θά πρέπει νά αἰσθάνονται ἐνοχές γιά αὐτά πού μαθαίνουν στό σπίτι καί στήν Ἐκκλησία. Ἐνῶ ὅλες οἱ ἐπιλογές φαίνονται ἀνεκτές, στήν πραγματικότητα ἡ μόνη ἐπιλογή πού δέν εἶναι ἀνεκτή ἀπό τούς αὐτοαποκαλούμενους ἀνοιχτόμυαλους, εἶναι ἡ ἀποδοχή τῆς ὀρθόδοξης διδασκαλίας ὄπως εἶναι, καί ὄχι ὄπως θά ἤθελαν νά εἶναι οἱ ὀπαδοί τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκκοσμίκευσης.

Πρέπει ὅμως νά βάλουμε ἕνα τέλος σέ αὐτό. Ἔχουμε κι ἐμεῖς λόγο στήν ἐκπαίδευση πού παρέχεται στά παιδιά μας. Η ΕΣΔΑ μᾶς δίνει αὐτό τό δικαίωμα, πού τό κράτος δυστυχῶς ἀναγνωρίζει μόνο στίς θρησκευτικές μειονότητες, ἐνῶ στούς Ὀρθοδόξους προσφέρει τή δῆθεν πρόοδο.

Δικαιούμαστε καί πρέπει νά διεκδικήσουμε ἕνα καλύτερο σχολεῖο, μέ σεβασμό στίς πεποιθήσεις μαθητῶν καί γονέων, ὄπως ἀπαιτοῦν καί οἱ δύο ἱστορικές ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ πού ἀναγνωρίζουν μέ ἕνα ἐξαιρετικό σκεπτικό ὅτι οἱ μαθητές ἔχουν ἤδη ἀπό τό σπίτι τούς θρησκευτική συνείδηση καί αὐτή πρέπει νά γίνεται σεβαστή ἀπό ὅλους.

Ὅμως ὁ κλονισμός τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν ἑλληνοπαίδων θά συνεχίσει νά συμβαίνει ἄν δέν ποῦμε ἕνα φτάνει πιά! Φτάνει αὐτή ἡ ἀθεϊστική αὐθαιρεσία πού δέν ὑπολογίζει οὔτε Ἐκκλησία, οὔτε γονεῖς, οὔτε Σύνταγμα, οὔτε δικαστικές ἀποφάσεις. Φτάνει αὐτή ἡ ἀνεπίτρεπτη διάκριση πού μετατρέπει τά παιδιά τῶν Ὀρθοδόξων σέ παιδιά κατώτερα ἀπό τά μουσουλμανάκια καί τά ἑβραιόπουλα. Θά γνωρίζετε βεβαίως ὅτι ἕνας ἀπό τούς λόγους ἀκύρωσης τῶν ΠΣ εἶναι ὅτι αὐτά ἐφαρμόστηκαν μόνο γιά τούς Ὀρθοδόξους μαθητές, ἐνῶ οἱ ἑτερόδοξοι ἐξακολουθοῦν νά διδάσκονται τό ἀντίστοιχο ὁμολογιακό μάθημά τους καί μάλιστα ἀπό καθηγητές ἐπιλεγμένους ἀπό τό ἀντίστοιχο ἱερατεῖο τους.

Φανταστεῖτε νά γινόταν μία τέτοια διάκριση κατά τῶν θρησκευτικῶν μειονοτήτων. Ἀμέσως οἱ ΜΚΟ καί τά ΜΜΕ θά κήρυσσαν ἱερό πόλεμο γιά αὐτή τήν ἀνισότητα. Ὅμως, γιά τούς Ὀρθοδόξους, μόνο ἡ Δικαιοσύνη μίλησε καί τή φωνή της τήν πνίγουν οἱ ἐπαγγελματίες δικαιωματάκηδες ὅλων τῶν πολιτικῶν ἀποχρώσεων.

Γιά ἐπιχειρῆστε νά δώσετε τήν Ἁγία Γραφή ἤ ἕνα πνευματικό βιβλίο σέ κάποιο παιδί ἑνός συνειδητοῦ ἀθέου ἤ ἑνός μουσουλμάνου. Ἤ δῶστε ἕνα πατριωτικό βιβλίο σέ κάποιο παιδί γονέων ἐθνομηδενιστῶν. Ἀμέσως θά ἀντιμετωπίσετε τήν κατακραυγή τοῦ «προοδευτικοῦ» κόσμου πού δῆθεν πιστεύει στήν ἐλευθερία τῶν ἰδεῶν. Θά μιλήσουν γιά προσηλυτισμό καί πολύ πιθανόν νά σᾶς ὁδηγήσουν στά Δικαστήρια. Ἄς μήν κοροϊδευόμαστε. Δέν εἶναι θέμα ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, οὔτε ἐλευθερίας ἰδεῶν. Εἶναι θέμα ἐχθρότητας κάποιων κύκλων μόνο ὡς πρός τήν ὀρθόδοξη πίστη, ἡ ὁποία μόνη πιστεύει ὅτι οἱ ἄλλοι θεοί εἶναι ψεύτικοι καί οἱ ἄλλες θρησκεῖες καί αἱρέσεις εἶναι πλάνες καί ὄχι διαφορετικοί δρόμοι πρός τή σωτηρία. Εἶναι ἡ πίστη πού δέν ἐπαναπαύει καί δέν παραπλανεῖ τούς ἀνθρώπους ὅτι θά σωθοῦν κάνοντας σέ κάθε περίπτωση τό θέλημά τους. Κι αὐτό γίνεται ἐνοχλητικό σέ μία κοινωνία πού υἱοθέτησε τό δόγμα τοῦ νεοσατανισμοῦ «κάνε ὅ,τι θέλεις χωρίς τύψεις».

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη πίστη πού γίνεται ἐμπόδιο στά σχέδια τῆς Παγκοσμιοποίησης. Γι’ αὐτό κι ἐνῶ μιλοῦν γιά ἀνθρώπινα δικαιώματα, οὐδέποτε θά ἐνδιαφερθοῦν γιά τά δικαιώματα τῶν Ὀρθοδόξων. Οὔτε θά ἀναγνωρίσουν στήν Ἐκκλησία τό αὐτονόητο δικαίωμα στήν ὁριοθέτηση τῆς πίστης Της. Γι’ αὐτή τήν ὁριοθέτηση ἔχει χυθεῖ πολύ μαρτυρικό αἷμα καί δέν εἶναι φρόνιμο νά τή βλέπουμε χαλαρά, ὄπως συμβαίνει στά ΝΠΣ καί γενικότερα στή νέα τάση τῆς ἀκαδημαϊκῆς θεολογίας.

Ἄν κάποιος ἤθελε καλοπροαίρετα νά διδάξει τί πρεσβεύουν οἱ ἄλλες θρησκεῖες στά παιδιά τῶν ὀρθοδόξων θά ἑστίαζε ὄχι στά ἐλάχιστα κοινά σημεῖα τους, ἀλλά στίς τεράστιες διαφορές τῆς Καινῆς Διαθήκης, τοῦ βιβλίου πού ἔκανε καλύτερο τόν κόσμο σέ πολλά ἐπίπεδα, ἀπό τήν ἰσότητα τῶν φύλων, μέχρι τήν κατάργηση τῆς δουλείας καί τήν κοινωνική ἀλληλλεγγύη, μέ τά ρατσιστικά βιβλία τοῦ ταλμούδ καί τοῦ κορανίου, πού προτρέπουν στή βία κατά τῶν ἀντιφρονούντων.

Ὅμως, ἐμεῖς δέν εἴμαστε ἐναντίον κανενός. Δέν εἴμαστε μισαλλόδοξοι ἐπειδή θέλουμε τά παιδιά μας νά διδαχθοῦν πρῶτα τήν πίστη τους. Ποιόν ἐμποδίσαμε νά πιστεύει ὅ,τι θέλει; Γιατί τέτοια προσπάθεια νά μᾶς βγάλουν ἀκραίους; Ἄν θέλουν νά βροῦν φονταμενταλισμό, φανατισμό καί μισαλλοδοξία οἱ θεολόγοι τῶν ΝΠΣ θά τά βροῦν σέ ἀφθονία στήν ἱερά ἐξέταση καί τίς σταυροφορίες τοῦ παπισμοῦ καί στή τζιχάντ τοῦ ἰσλαμισμοῦ, θρησκεύματα στά ὁποῖα δείχνουν μεγάλη συμπάθεια τά ΠΣ.

Βεβαίως, ὅταν μιλᾶμε γιά αὐτά, ἐπειδή δέν ὑπάρχουν σοβαρά ἐπιχειρήματα ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἐπιστρατεύεται ἡ εἰρωνεία καί ἡ ἀπαξίωση. Εἶναι εὔκολο γιά αὐτούς νά θολώνουν τά νερά καί νά μιλοῦν γιά συνωμοσιολογίες. Ὅμως, ἡ οὐσία εἶναι ὅτι ὅλη αὐτή ἡ πονηριά, ἡ παραπλάνηση, ἡ ὑπόγεια ἐργασία καί ἡ μεθόδευση παράκαμψης δικαστικῶν ἀποφάσεων, δείχνουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ ὑπουργείου δέν θά ἡσυχάσουν ἄν δέν ἐφαρμόσουν τό πρόγραμμά τους.

Τή χρονιά πού μᾶς πέρασε, πάρα πολλοί ἐκπαιδευτικοί, μέ κίνδυνο νά χάσουν τή δουλειά τους, πρίν ἀκόμη δημοσιευθοῦν οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ, δέν δίδαξαν ποτέ τά προσηλυτιστικά προγράμματα.
Πλάι σέ αὐτούς, στάθηκαν ἐπάξια οἱ γονεῖς πού ἀδιαφόρησαν μπροστά στίς εἰρωνεῖες ἀκόμα καί τίς ἀπειλές διευθυντῶν. Αὐτοί πού ἀπέδειξαν στήν πράξη ὅτι νοιάζονται γιά τά παιδιά τους. Καί τά δίδαξαν χωρίς λόγια τί σημαίνει τό «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις».

Ἀλλά τό πιό ἐλπιδοφόρο μήνυμα ἦλθε ἀπό τά παιδιά. Μέσα στίς σχολικές αἴθουσες, μέ παραβατικές συμπεριφορές ἀπό ἐπίορκους θεολόγους ἐναντίον τῶν μαθητῶν, δόθηκαν ἀπό τούς νέους μας μεγάλες μάχες γιά νά κρατηθοῦν ἀταλάντευτοι στήν πίστη τους. Αὐτά μπορεῖ νά ἀκούγονται ὑπερβολικά, ἀλλά δέν εἶναι καθόλου.

Ἀξίζει νά ἀναφέρω τήν ἀντίδραση κάποιων μικρῶν μαθητῶν στήν ἄσκηση τῆς τάξης τοῦ δημοτικοῦ, πού καλοῦσε τούς μαθητές νά σκεφτοῦν ἐπιχειρήματα κατά τοῦ χριστιανισμοῦ καί νά ὑποδυθοῦν τούς εἰδωλολάτρες. Ὑπάρχει καί μία παρόμοια ἄσκηση πού ζητάει ἀπό τούς μαθητές νά ὑποδυθοῦν τούς εἰκονομάχους. Ἀπίστευτα πράγματα! Πραγματικά βασανιστήρια. Ὄπως ἀκριβῶς ἔκαναν οἱ πρῶτοι διῶκτες τῶν χριστιανῶν πού τούς ζητοῦσαν νά ἀρνηθοῦν τό Χριστό μόνο στά λόγια ἤ ἁπλά νά ἀποδεχθοῦν κάποιο δόγμα ἄλλης θρησκείας. Φανταστεῖτε τί θά γινόταν ἄν ἔβαζαν μουσουλμανάκια νά παριστάνουν τούς χριστιανούς!

Ὅμως τά μικρά παιδιά ἀρνήθηκαν μέσα στήν τάξη νά παίξουν αὐτό τό ἀνίερο παιχνίδι, μέ κίνδυνο νά τά κοροϊδέψουν οἱ συμμαθητές τους καί νά τά τιμωρήσει ὁ δάσκαλος. Ἡ στάση τῶν παιδιῶν αὐτῶν ὀφείλει νά μᾶς προβληματίσει ἄν τή συγκρίνουμε μέ τή συμπεριφορά ἡμῶν τῶν ἐνηλίκων, πού πολλές φορές βρίσκουμε χίλιες δυό προφάσεις γιά νά ἀποφύγουμε τήν ὁμολογία.

Καί τώρα ἐρχόμαστε στό πρακτικό κομμάτι. Τί κάνουμε ἀπό ἐδῶ καί πέρα;
Ἀπευθυνόμενοι στό Ὑπουργεῖο καί στά μέλη τοῦ ΙΕΠ τούς ὑπενθυμίζουμε ὅτι τό Σύνταγμα στό ἄρθρο 95 παρ. 5 ὁρίζει ὅτι «Ἡ διοίκηση ἔχει ὑποχρέωση νά συμμορφώνεται πρός τίς δικαστικές ἀποφάσεις. Ἡ παράβαση τῆς ὑποχρέωσης αὐτῆς γεννᾶ εὐθύνη γιά κάθε ἁρμόδιο ὄργανο.»

Ἡ μή συμμόρφωσή τους συνεπάγεται μηνύσεις καί ἀγωγές γιά ἀποζημιώσεις προσωπικά γιά κάθε ὑπεύθυνο. Τό νομικό πλαίσιο τῆς δημοκρατικῆς χώρας μας, δίνει τή δυνατότητα σέ ὅλους τούς πολίτες νά ζητήσουν ἀποζημιώσεις καί ποινικές διώξεις ἐκείνων πού καταχρώμενοι τήν ἐξουσία τους, τούς στεροῦν βασικά ἀτομικά δικαιώματα.

Κανένας βέβαια δέν ἔχει τή διάθεση νά ἀντιδικεῖ οὔτε μέ ὑπουργούς, οὔτε μέ ἐκπαιδευτικούς. Ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη δέν εἴμαστε διατεθειμένοι νά γίνουμε συνένοχοι σέ αὐτή τή θεσμική κατρακύλα πού ἀποφάσισε νά πάρει τό Ὑπουργεῖο.
Οἱ ἀποφάσεις τῆς Δικαιοσύνης, βέβαια, ἰσχύουν γιά ὅλους, ἀκόμα καί γιά τήν 3μελή ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας καί δέν εἶναι πρός διαπραγμάτευση, ἀλλά πρός ἐφαρμογή. Ἀλίμονό μας ἄν οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας ἀκολουθοῦν τούς κρατοῦντες σέ τέτοια θεσμική ἐκτροπή.

Οἱ ἐκπαιδευτικοί, δάσκαλοι καί θεολόγοι, ὀφείλουν καί αὐτοί νά ὑπακούσουν τό Σύνταγμα. Τό ἄρθρο 25, παρ. 3, τοῦ Ὑπαλληλικοῦ Κώδικα ἀναφέρει, ὅτι ὁ ὑπάλληλος, ἐάν τοῦ δοθεῖ ἐντολή προδήλως ἀντισυνταγματική ἤ παράνομη, ὀφείλει νά μήν τήν ἐκτελέσει καί νά τό ἀναφέρει χωρίς ἀναβολή. Ἡ ἰδία διάταξη ἀναφέρει ὅτι, ἐάν στόν Δημ. Ὑπάλληλο, μετά τήν ἐν λόγῳ ἀναφορά του, τοῦ διαβιβασθεῖ νέα ἐντολή ἐκτελέσεως, διότι τοῦτο ἐπιβάλλουν ἐξαιρετικοί λόγοι γενικότερου συμφέροντος, ὀφείλει νά τήν ἐκτελέσει ὄχι ὅμως σέ κάθε περίπτωση, ἀλλά μόνο, ὅταν ἡ ἐντολή ἀντίκειται «σέ διατάξεις νόμων ἤ κανονιστικῶν πράξεων» καί ὄχι ὅταν ἡ ἐντολή εἶναι «προδήλως ἀντισυνταγματική». Στήν παροῦσα ὅμως περίπτωση μία τέτοια διαταγή πού θά δοθεῖ στόν ὑπάλληλο, εἶναι προδήλως ἀντισυνταγματική, ὄχι διότι τό ἔκρινε ἀπό μόνος του ὁ ὑπάλληλος, ἀλλά διότι ἔτσι ἔκρινε ἀμετάκλητα ἡ ἀνωτάτη βαθμίδα τῆς δικαιοσύνης, δηλαδή ἡ Ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Ἑπομένως, ὁ Δημ. Ὑπάλληλος, ὄχι μόνο δέν ὑποχρεοῦται ἀλλά καί δέν δικαιοῦται, νά ἐκτελέσει ἐντολή προδήλως ἀντισυνταγματική, ὅποιες νεώτερες ἐντολές καί ἄν λάβει καί ὅποιους λόγους καί ἄν ἐπικαλοῦνται οἱ νεώτερες ἐντολές. Ὅλα αὐτά ἐπιβεβαιώνονται καί ἀπό τό ἄρθρον 106, παρ. 3 τοῦ Ὑπαλληλικοῦ Κώδικα, τό ὁποῖο ὁρίζει ὅτι:

«Τό ὑπαλληλικό καθῆκον, ……, σέ καμία περίπτωση δέν ἐπιβάλλει στόν ὑπάλληλο πράξη ἤ παράλειψη πού νά ἀντίκειται προδήλως στίς διατάξεις τοῦ Συντάγματος καί τῶν νόμων».

Κατά τό ἄρθρ. 21 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα ὁ δημόσιος ὑπάλληλος διαπράττοντας ἀξιόποινη πράξη, ἀκόμη καί ἄν ἐκτελεῖ ἐντολή τῶν προϊσταμένων τοῦ διώκεται καί ἐκεῖνος ποινικῶς, ἐκτός ἐάν δέν εἶχε τό χρόνο νά ἐξετάσει τήν νομιμότητα τῆς διαταγῆς.

Ὑπάρχει ἐπίσης καί τό ἄρθρο 259 τοῦ ΠΚ πού τιμωρεῖ τόν ὑπάλληλο γιά παράβαση καθήκοντος. Καί βεβαίως ἡ διδασκαλία ἑνός παράνομου μαθήματος συνιστᾶ παράβαση καθήκοντος.

Ἑπομένως, ὄχι μόνο δέν ἐπιτρέπεται νά διωχθεῖ ὁ ἐκπαιδευτικός πειθαρχικῶς, ἐάν ἀρνηθεῖ νά ἐκτελέσει ἐντολή προδήλως ἀντισυνταγματική, ἀλλά ἄν τό πράξει ἔχει καί ὁ ἴδιος ποινική εὐθύνη, ὅπως οἱ ἐντολεῖς του. Θά πρέπει ὅμως προηγουμένως νά ἀποστείλει μία ἔγγραφη ἀναφορά στόν προϊστάμενο α’ βάθμιας ἤ β βάθμιας ἐκπαίδευσης πού θά ἀναφέρει ὅτι τό συγκεκριμένο πρόγραμμα ἔχει κριθεῖ ἀντισυνταγματικό ἀπό τίς ὑπ’ ἀρ. 660 καί 926/2018 ὉλΣτΕ.

Στό ἐρώτημα ποιό μάθημα πρέπει νά διδάξουν οἱ θεολόγοι γιά νά εἶναι σωστοί ἀπέναντι στό Σύνταγμα καί τούς Νόμους, ἡ ἀπάντηση εἶναι ἡ ἑξῆς. Κατά τήν Ἑλληνική Νομολογία, μέ τήν ἀκύρωση μίας ὑπουργικῆς ἀπόφασης ἀπό τό ΣτΈ, ἡ τελευταία θεωρεῖται ὡς μηδέποτε ἐκδοθεῖσα καί ἀναβιώνει αὐτοδικαίως ἡ προηγούμενη (ΣτΈ 4690/1983), ἐν προκειμένῳ τό ἀναλυτικό πρόγραμμα σπουδῶν τοῦ 2003, τό ὁποῖο καί αὐτό παρουσιάζει προβλήματα, ἀλλά ἰσχύει μέχρι νά ἐκδοθεῖ κάποια νεώτερη ἀπόφαση πού θά περιλαμβάνει πρόγραμμα σπουδῶν γιά τά θρησκευτικά, σύμφωνο μέ τό Σύνταγμα, ὄπως τό ἑρμήνευσε τό ἁρμόδιο δικαστικό ὄργανο. Αὐτό ὀφείλουν κατά τό νόμο νά ἐφαρμόσουν οἱ θεολόγοι γιά τήν τρέχουσα σχολική χρονιά καί μέχρι τό ὑπουργεῖο νά συμμορφωθεῖ μέ τίς δικαστικές ἀποφάσεις.

Οἱ γονεῖς θά πρέπει σέ πρώτη φάση καί σέ συνεννόηση μέ τά τέκνα τους, νά ἐπιστρέψουν τά βιβλία κατευθείαν στό Ὑπουργεῖο, ταχυδρομικῶς καί μέ ὑπεύθυνη δήλωση πού θά ἀναφέρει ὅτι δέν δέχονται τά παιδιά τους νά διδάσκονται τό συγκεκριμένο παράνομο καί ἀντισυνταγματικό μάθημα, τό ὁποῖο εἶναι ἀντίθετο μέ τίς δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις. Τήν ἴδια ὑπεύθυνη δήλωση νά κοινοποιήσουν στό διευθυντή καί τό θεολόγο ἤ δάσκαλο τοῦ παιδιοῦ τους.

Σέ περιπτώσεις πού οἱ ἐκπαιδευτικοί ἀσκήσουν ψυχολογικό πόλεμο - μπούλινκ στά παιδιά, ὄπως μᾶς καταγγέλθηκε πρίν τήν ἔκδοση τῶν ἀποφάσεων τοῦ ΣτΈ, προτείνουμε τήν ὑποβολή μήνυσης γιά προσηλυτισμό καί παράβαση καθήκοντος, καθώς καί καταγγελία ἐνώπιον τοῦ ἁρμόδιου πειθαρχικοῦ συμβουλίου. Ἡ μήνυση θά πρέπει νά ἀπευθύνεται καί κατά παντός ὑπευθύνου, δηλαδή καί κατά τῶν ἀνθρώπων τοῦ Ὑπουργείου καί τοῦ ΙΕΠ πού εἶναι οἱ βασικοί ὑπεύθυνοι αὐτοῦ τοῦ ἀδικήματος.

Παράλληλα θά ἦταν χρήσιμο νά κατατεθεῖ καί ἀγωγή κατά τῶν ὑπευθύνων στά ἀστικά Δικαστήρια μέ αἴτημα τήν καταβολή ἀποζημίωσης ἀπό ἀδικοπραξία. Αὐτή ἡ κίνηση δέν θά ἔχει βεβαίως κερδοσκοπικό χαρακτήρα, ἀλλά καθαρά ἀμυντικό, καθώς ἄν γίνουν μαζικές ἀγωγές κατά τῶν ὑπευθύνων, μέ δεδομένες τίς τελεσίδικες καί ἀμετάκλητες ἀποφάσεις τοῦ Ἀνωτάτου Διοικητικοῦ Δικαστηρίου τῆς χώρας, περί τοῦ παρανόμου καί ἀντισυνταγματικοῦ μαθήματος, ἔστω καί ἄν τά μονομελῆ πρωτοδικεῖα ἐπιδικάσουν μικρές ἀποζημιώσεις γιά τόν κάθε ἐνάγοντα, θά κληθοῦν οἱ ἐναγόμενοι νά πληρώσουν πολύ μεγάλα ποσά, ἄν οἱ ἐνάγοντες εἶναι πολλοί, γεγονός πού πιθανόν νά ἀναγκάσει τούς ὑπόχρεους νά πειθαρχήσουν στό Σύνταγμα.

Εἶναι βασικό νά συνειδητοποιήσουμε τήν κρισιμότητα τῆς κατάστασης. Ὅτι δηλαδή βρισκόμαστε σέ ἕναν ἰδιότυπο πόλεμο. Νά σταματήσουμε νά καθησυχάζουμε τόν ἑαυτό μας ὅτι δῆθεν δέν συμβαίνει καί τίποτα.
Αὐτές οἱ δικαστικές ἀποφάσεις ἦταν δῶρο τοῦ Θεοῦ γιά νά μᾶς δώσουν μία ὤθηση πρός περαιτέρω ἀντίσταση. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται ἄν αὐτό τό δῶρο θά τό θάψουμε στή γῆ, ὅπως ὁ ὀκνηρός δοῦλος τῆς παραβολῆς ἤ θά τό χρησιμοποιήσουμε γιά νά πετύχουμε μεγαλύτερες νίκες. Σήμερα πού ἔχουμε αὐτό τό Σύνταγμα, αὐτούς τούς Νόμους, αὐτές τίς δικαστικές ἀποφάσεις, θά εἴμαστε ἀναπολόγητοι ἄν δέν δράσουμε. Προσευχόμαστε στό Θεό νά μήν ἀλλάξουν ὅλα αὐτά τά ὁποῖα θέσπισαν ἄνθρωποι πού ἀγαποῦσαν τήν πατρίδα μας. Ἀλλά ἄν δέν τά ἀξιοποιήσουμε τώρα πού τά ἔχουμε, δέν εἶναι δεδομένο ὅτι θά τά ἔχουμε γιά πάντα.

Ἡ ἱστορία γράφει. Ὁ καθένας μας ἔχει τήν εὐθύνη πού τοῦ ἀναλογεῖ, ἀπέναντι στό Θεό, στήν Ἐκκλησία, στήν πατρίδα, στά παιδιά μας. Αὐτή τή στιγμή ὅλοι μας ζυγιζόμαστε, ὁ καθένας ἀπό τή θέση του. Πιστεύω ὅτι θά δώσουμε λόγο γιά τή στάση μας, σέ αὐτή τήν κρίσιμη στιγμή, ὄχι γιά τό ἀποτέλεσμα, ἀλλά γιά τό ἄν πράξαμε ὅ,τι μπορούσαμε ἤ ἁπλῶς μετακυλίσαμε τήν εὐθύνη στούς ἄλλους μέ διάφορες δικαιολογίες.
Μᾶς δίνεται μία εὐκαιρία σέ πνευματικό ἐπίπεδο νά ἀγωνιστοῦμε καί νά μοιάσουμε λίγο στούς μάρτυρες πού δέν εἶχαν τή νοοτροπία τῆς δῆθεν μετριοπάθειας καί στήν ἐποχή μας ἴσως ἐθεωροῦντο ἀκραῖοι καί φονταμενταλιστές.

Ἡ πίστη μας, εἶναι ὁ πολυτιμότερος θησαυρός μας. Γι’ αὐτό καί πονᾶμε γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Πονᾶμε πολύ περισσότερο ἀπό ὅτι πονέσαμε γιά τούς δυσβάσταχτους φόρους καί τήν οἰκονομική μας ἀφαίμαξη. Διότι καμία κληρονομιά δέν εἶναι τόσο ἀκριβῆ ὅσο ἡ Ὀρθόδοξη πίστη πού ὀφείλουμε οἱ γονεῖς καί οἱ δάσκαλοι νά δώσουμε στά παιδιά μας.

Ὄπως ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς «Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται. Αὐτά τά δυό ὅλος ὁ κόσμος νά πέση, δέν ἠμπορεῖ νά σᾶς τά πάρη, ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας.»

Πηγή: Εστία Πατερικών Μελετών

Σχόλιο Τ.Ι.: Πόσο απέχουμε άραγε από την αντικειμενικά υπαρκτή δυνατότητα να παρακολουθούνται τα πάντα; Προφανώς πολύ λίγο, αν όχι καθόλου.

Σε μια από τις σπάνιες εμφανίσεις του το τελευταίο διάστημα, ο ιδρυτής των Wikileaks Τζούλιαν Ασάνζ παραχώρησε συνέντευξη σε ανεξάρτητο οργανισμό (World Ethical Data Forum) που δημοσιεύτηκε από το ρωσικό δίκτυο RT.

Ο Ασάνζ «φιλοξενείται» στην πρεσβεία του Εκουαδόρ στο Λονδίνο από το 2012 οπότε και του παρασχέθηκε άσυλο, ενώ εκκρεμούν διεθνείς διώξεις εις βάρος του. Πρόσφατα, αποφασίστηκε η διακοπή των επικοινωνιών του με τον έξω κόσμο, παρά μόνο με τους δικηγόρους του, και αυτή του η εμφάνιση αποτελεί εξαίρεση.

Ο ιδρυτής του Wikileaks στη συνέντευξη αναφέρθηκε στο πώς οι τεχνολογικές εξελίξεις αλλάζουν το «ανθρώπινο είδος», υπογραμμίζοντας ότι σύντομα η «παγκόσμια παρακολουθήση» θα είναι καθεστώς, από το οποίο δεν θα μπορεί να διαφύγει κανείς.

«Σύντομα θα είναι αδύνατο για οποιαδήποτε ανθρώπινη ύπαρξη να μην περιλαμβάνεται στις παγκόσμιες βάσεις δεδομένων που δημιουργούνται από κυβερνήσεις και άλλου τύπου οργανώσεις. Η γενιά που γεννιέται τώρα είναι η τελευταία ελεύθερη γενιά. Γεννιέσαι, και είτε αμέσως είτε μέσα σε έναν χρόνο γίνεσαι γνωστός παγκοσμίως. Η ταυτότητά σου, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, γίνεται γνωστή σε όλες τις παγκόσμιες «δυνάμεις», είτε ως αποτέλεσμα της επιλογής των γονιών σου που ανεβάζουν το όνομά σου και τις φωτογραφίες σου στο Facebook, είτε ως αποτέλεσμα των αιτήσεων σου για ασφαλιστική κάλυψη ή διαβατήριο.

«Ένα μικρό παιδί σήμερα, κατά μία έννοια, θα πρέπει να διαπραγματευτεί τη σχέση του με τις βασικές παγκόσμιες δυνάμεις. Αυτό μας τοποθετεί σε πολύ διαφορετική θέση. Ελάχιστοι είναι οι τεχνικά ικανοί που μπορούν να επιλέξουν μια διαφορετική ζωή, μακριά από όλα αυτά, που να μπορούν να ζήσουν δηλαδή με τον δικό τους αποκλειστικά τρόπο. Μου μυρίζεται… ολοκληρωτισμός», υποστηρίζει στη συνέντευξή του.

Αυτό συμβαίνει, κατά τον 47χρονο Αυστραλό, διότι «η δυνατότητα της συγκέντρωσης και επεξεργασίας πληροφοριών έχει εξελιχθεί ραγδαία, και θα εξελιχθεί ακόμα περισσότερο».

«Το επόμενο βήμα έρχεται… Από την εφαρμογή της Τεχνητής Νοημοσύνης στις μεγάλες βάσεις δεδομένων», εκτιμά.

«Προσέξτε τι κάνουν η Google, το Baidu, η Amazon και το Facebook. Εκμαιεύουν τη γνώση της ανθρωπότητας, όπως την εκφράζουμε όταν επικοινωνούμε μεταξύ μας. Το κλασικό μοντέλο, αυτό που οι ακαδημαϊκοί αποκαλούν «καπιταλισμός παρακολούθησης», έχει αλλάξει πλέον».

»Πρόκειται για μια πολύ σημαντική και ραγδαία οικονομική αλλαγή που μεταβάλλει το κλασικό μοντέλο του «καπιταλισμού παρακολούθησης» σε αυτό που, δεν έχει ακόμα χαρακτηριστεί, ως το μοντέλο «Παρακολούθησης Τεχνητής Νοημοσύνης», εκτιμά.

«Αυτό θα αντικαταστήσει όχι μόνο τους ενδιάμεσους τομείς -τα περισσότερα πράγματα που κάνει ο χρήστης στο διαδίκτυο είναι κατά μία έννοια μια πιο αποτελεσματική διαμεσολάβηση -αλλά θα καταλάβει επίσης τον τομέα των μεταφορών ή θα δημιουργήσει εντελώς νέους τομείς».

Ο Τζούλιαν Ασάνζ προβλέπει ότι οι εχθροπραξίες στον κυβερνοχώρο «θα φτάσουν σε ένα σημείο καμπής, από τη στιγμή που η Τεχνητή Νοημοσύνη εξελιχθεί τόσο ώστε να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά (και αυτόματα) τις επιθέσεις των χάκερ».

«Δεν υπάρχουν σύνορα στο διαδίκτυο. Η απόσταση μεταξύ της Νέας Υόρκης και του Ναϊρόμπι είναι 220 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Θα υπήρχε ποτέ ειρήνη σε ένα τέτοιο σενάριο;», αναρωτιέται.

»Οι χρήστες του διαδικτύου μπορούν βέβαια να δημιουργήσουν τα δικά τους «σύνορα», χρησιμοποιώντας την κρυπτογραφία, αλλά κι αυτά δεν μπορούν να μείνουν αλώβητα, ακόμα και από μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις.

»Δεν πιστεύω ότι είναι δυνατόν να δημιουργηθούν αρκετά ισχυρά (διαδικτυακά) «σύνορα», που να μπορούν να διασφαλίσουν την ειρήνη και να αποτρέψουν τις συγκρούσεις. Έτσι, θα έχουμε πιο πολλές συγκρούσεις», καταλήγει o ιδρυτής των Wikileaks.

Ποιος είναι ο Τζούλιαν Ασάντζ

Ο Τζούλιαν Πολ Ασάνζ, με καταγωγή από την Αυστραλία ακτιβιστής θεωρείται ως ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Wikileaks το 2006, που προκάλεσε παγκόσμιο σάλο με τις αποκαλύψεις της. 

Τo 2009 του απονεμήθηκε το βραβείο Τύπου της Διεθνούς Αμνηστίας, ενώ έχει βραβευθεί και από το βρετανικό περιοδικό Εconomist με το βραβείο Index on Censorship το 2008. Το 2010 σε ψηφοφορία του Βρετανικού περιοδικού New Statesman ψηφίστηκε στο νούμερο 23 ανάμεσα στα «50 πρόσωπα που επηρεάζουν περισσότερο τον Κόσμο το 2010». Την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε το βραβείο Σαμ Ανταμς, από την Sam Adams Associates for Integrity in Intelligence, μια ομάδα πρώην αξιωματικών της CIA σχετικά με την ακεραιότητα και την ηθική στον τομέα της πληροφοριοδότησης. Επίσης ψηφίστηκε από το περιοδικό Utne Reader ως ένας από τους «25 Οραματιστές που Αλλάζουν τον Κόσμο σας», ενώ η γαλλική εφημερίδα Le Monde τον ανακήρυξε «άνδρα της χρονιάς» για το 2010.

Το 2010 υπήρξε ανάμεσα στους υποψήφιους για το πρόσωπο της χρονιάς του περιοδικού Time για το 2010. To 2011 του απονεμήθηκε το Μετάλλιο Ειρήνης του Σίδνεϊ και το Δημοσιογραφικό βραβείο Μάρθα Γκέλχορν.

Τον Αύγουστο του 2010 ξεκίνησε έρευνα εναντίον του στη Σουηδία με την κατηγορία πως είχε βιάσει μια γυναίκα στο Ένκοπινγκ. Ο ίδιος αρνήθηκε τις κατηγορίες για βιασμό, ενώ οι υποστηρικτές του θεωρούσαν πως υπήρξε θύμα συκοφάντησης λόγω του έργου των Wikileaks. Παράλληλα με την υπόθεση βιασμού, μετά την δημοσίευση από το WikiLeaks περισσοτέρων των 251.000 διπλωματικών εγγράφων, 15.000 περίπου από τα οποία έφεραν την ένδειξη «απόρρητο», ο Γενικός Εισαγγελέας της Αυστραλιανής Ομοσπονδιακής Αστυνομίας Ρόμπερτ ΜακΚλέλαντ ξεκίνησε έρευνες για τις δραστηριότητες του Ασάνζ στο διαδίκτυο.

Ύστερα από την έκδοση του εντάλματος από την Interpol για την υπόθεση βιασμού, o Ασάνζ παραδόθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2010 στην Αστυνομία του Λονδίνου, ύστερα από προγραμματισμένο ραντεβού. Στη συνέχεια το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας αποφάσισε να αφεθεί ελεύθερος με την καταβολή εγγύησης και περιοριστικούς όρους, απορρίπτοντας την έφεση.

Στις 19 Ιουνίου του 2012 ο Ασάνζ κατέφυγε στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο υποβάλλοντας αίτημα για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου. Η αστυνομία του Λονδίνου ανακοίνωσε πως η απόπειρα του να ζητήσει άσυλο σε ξένη πρεσβεία αποτελούσε παραβίαση των όρων της εγγύησής του και μπορούσε να επιφέρει σύλληψη. Στις 16 Αυγούστου 2012 ο υπουργός Εξωτερικών του Ισημερινού Ρικάρντο Πατίνο ανακοίνωσε την απόφαση της χώρας να παραχωρήσει τελικά πολιτικό άσυλο στον Ασάνζ, ο οποίος παρέμενε στους χώρους της πρεσβείας της χώρας στο Λονδίνο, υπό την απειλή της σύλληψής του.

Το περασμένο καλοκαίρι αναπτύχθηκε η φημολογία ότι οι αρχές του Ισημερινού σκοπεύουν να άρουν το άσυλο στον Ασάνζ, ενώ μέχρι και σήμερα παραμένει στην πρεσβεία της χώρας στο Λονδίνο.

Πηγή: “Ζούγκλα ” Επιμέλεια: Σωτήρης Σκουλούδης, Ακτίνες

Οι αντισυλληπτικές μέθοδοι μπορεί να είναι επικίνδυνες, αλλά ειδικότερα μία έχει αποδειχθεί ότι είναι χειρότερη από τις άλλες. Ονομάζεται Essure και ορίζεται από τον κατασκευαστή ως:

«Μια μη αναστρέψιμη μέθοδος αντισύλληψης που συνεργάζεται με το σώμα σας για την πρόληψη της εγκυμοσύνης. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εφαρμογής του Essure, ένα μαλακό, εύκαμπτο ένθετο τοποθετείται σε κάθε σάλπιγγα. Κατά τους επόμενους τρεις μήνες, σχηματίζεται ένας φραγμός γύρω από τα ένθετα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου θα πρέπει να συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε άλλη μορφή προφύλαξης για να αποτρέψετε μια εγκυμοσύνη. Αυτός ο φραγμός ο οποίο είναι φτιαγμένος από κολλαγόνο όπως μια ουλή, εμποδίζει το σπέρμα να φτάσει στα ωάρια έτσι δεν μπορεί να συμβεί εγκυμοσύνη».

Το Essure είναι τώρα υπό αυστηρό επανέλεγχο και όχι για πρώτη φορά. Οι γυναίκες που έχουν τοποθετήσει το Essure εμφάνισαν παρενέργειες όπως «αυτοάνοσα νοσήματα, διάτρηση οργάνων, αιμορραγία, πυελικό άλγος, πονοκεφάλους, έκτοπες κυήσεις, κράμπες, αλλεργίες σε μέταλλα, απώλεια μαλλιών, ενώ υπεβλήθησαν και σε άλλες χειρουργικές επεμβάσεις».

Με άλλα λόγια, το εμφύτευμα δεν είναι ασφαλές για τις γυναίκες και σίγουρα όχι για τα μωρά στη μήτρα. Στην πραγματικότητα, η πολύ φιλελεύθερη, και καθόλου συντηρητική ιστοσελίδα Salon δημοσίευσε ένα αποκαλυπτικό άρθρο με τίτλο «Πώς οι Εταιρίες ξεφεύγουν με την κατασκευή ιατρικών συσκευών που βλάπτουν αντί να προσφέρουν θεραπεία». Όσον αφορά το Essure, το άρθρο παραθέτει την γνώμη της βραβευμένης παραγωγού σχετικών προϊόντων, Amy Ziering, η οποία έχει διερευνήσει τόσο την φαρμακευτική εταιρία, όσο και τα θυμάτων του Essure. Δηλώνει:

Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν καν πώς να ερμηνεύσουν το τι συμβαίνει με αυτούς και οι εταιρείες μπορούν να το εκμεταλλευτούν. Αν έχετε αυτές τις παράξενες αυτοάνοσες αντιδράσεις και σας βάλουν διάγνωση ν. Parkinson, όπως στην περίπτωση των εμφυτευμάτων ισχίου ή διάγνωση υστερίας, όπως και με τις περισσότερες γυναίκες του Essure, ή σας είπαν ότι είστε Λατίνα, γι’ αυτό και αιμορραγείτε πολύ, εσείς δεν μπορείτε να το ελέγξετε. Δεν έχετε πάει στην Ιατρική σχολή. Δεν μπορείτε να το συνδυάσετε με το σύστημα Essure.

Το επιχειρηματικό περιοδικό Forbes περιγράφει λεπτομερώς τη νίκη των γυναικών που εργάστηκαν ενεργά για την απομάκρυνση του Essure από την αγορά, αλλά δεν στήριξε τις προσπάθειες αυτών των γυναικών εναντίων των Αμερικανών που εκμεταλλεύονταν τις αμβλώσεις.

Δίνοντας τη μάχη.

Έτσι λοιπόν με όλα αυτά τα δεδομένα και τα τελευταία σκάνδαλα που αφορούν το Essure, τα οποία και οδήγησαν στην απόφαση του φαρμακευτικού γίγαντα Bayer να σταματήσει τελικά τις πωλήσεις του, σας ερωτώ αυτό: Πού ήταν όλες οι ομάδες για τα δικαιώματα των γυναικών, ειδικά αυτών που φώναζαν για τον πόλεμο του προέδρου Τράμπ εναντίον των γυναικών; Υπάρχει πραγματικά συνεχιζόμενος πόλεμος εναντίων των γυναικών και είναι αυτός που προκαλείται από αυτές τις συσκευές και τα χημικά προϊόντα κάθε είδους. Γιατί η Planned Parenthood (P.P.) δεν συνεργάζεται με τα θύματα που αναζητούν δικαιοσύνη για τα δεινά τους, είτε προκαλούνται από το Essure είτε από οποιοδήποτε άλλο τέτοιο προϊόν;

Η απλή απάντηση είναι ότι δεν έχουν κανένα όφελος οι οργανώσεις που στοχεύουν στην διακοπή κυήσεων μέσω χειρουργείου να προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια που μπορεί να δημιουργήσει αντιπαράθεση με τις φαρμακευτικές εταιρίες και να θέσει υπό αμφισβήτηση την πρακτική τους. Στην πραγματικότητα, τέτοιες οργανώσεις (σημ. Ρ.Ρ.) διεξάγουν πόλεμο στις γυναίκες!

Συστήματα όπως η Planned Parenthood συνειδητοποιούν, αυτό που το αφελές κοινό τους δεν το κάνει, ότι ακόμα και το Essure μπορεί να προκαλέσει το θάνατο των αγέννητων παιδιών και να βλάψει τις γυναίκες. Και αυτό είναι ένα γεγονός που η Planned Parenthood δε θέλει να γίνει γνωστό!

Σύμφωνα με ένα άρθρο του ειδησεογραφικού πρακτορείου ABC σχετικά με κάποια στατιστικά στοιχεία που ανέφερε στο κοινό ο Αμερικανός γερουσιαστής Mike Fitzpatrick πριν από δύο χρόνια, «Τα δεδομένα δείχνουν 303 έκτοπες κυήσεις και θανάτους εμβρύων μεταξύ των χρηστών του Essure, ενώ οι αναφορές του FDA (U.S. Food and Drug Administration) είναι για μόνο 5».

Το ήξερες αυτό; Φυσικά και όχι. Ωστόσο, τώρα, περισσότερο από δύο χρόνια αργότερα, ίσως να υπάρξει δικαιοσύνη - τουλάχιστον όταν πρόκειται για μία επιβλαβή, θανατηφόρα μέθοδο ελέγχου των γεννήσεων.

Αλλά δυστυχώς, οι πόλεμοι της μήτρας θα συνεχιστούν επειδή στα αγέννητα παιδιά το έθνος μας δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματά τους, και προφανώς ούτε και οι ίδιες οι μητέρες τους τούς τα αναγνωρίζουν.

Γι' αυτό αγωνιζόμαστε.

Αυτός είναι ο λόγος που διδάσκουμε την αλήθεια.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα επιμείνουμε έως ότου υπάρξει δικαιοσύνη - συνολικά και απόλυτα, για κάθε αγέννητο παιδί από τη στιγμή της σύλληψής του και για πάντα.

Βλέπετε, αυτός ο πόλεμος δεν περιορίζεται στη μήτρα. Αυτός ο πόλεμος επηρεάζει κάθε αγέννητο παιδί. Επηρεάζει, βλάπτει και εξουδετερώνει τον καθένα μας! Ο ποιητής John Donne είχε δίκιο όταν είπε: «Ο θάνατος οποιουδήποτε ανθρώπου με μειώνει, επειδή συμμετέχω στην ανθρωπότητα και επομένως δεν θέλω ποτέ να μάθω για ποιόν (νεκρό) χτυπάει η καμπάνα. Η καμπάνα χτυπά για εσένα».

Αγωνιστείτε! Σταματήστε τον πόλεμο εναντίον των παιδιών - τόσο γεννημένων όσο και αγέννητων.

31 Ιουλίου 2018.

(Πηγή: all.org)

Πληροφορίες για το Essure

Το Essure είναι μια συσκευή που προκαλεί στείρωση στη γυναίκα. Πρόκειται για μεταλλικό σπείραμα το οποίο τοποθετείται σε κάθε σάλπιγγα και προκαλεί ίνωση και απόφραξη. Αναπτύχθηκε από την Conceptus Inc. και εγκρίθηκε από τον US FDA τον Νοέμβριο του 2002. Είναι μη αναστρέψιμη μέθοδος αντισύλληψης.

Essure -παρενέργειες

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες του Essure μπορούν να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια ή μετά τη διαδικασία εφαρμογής του. Ορισμένα προβλήματα Essure είναι ήπια και διαρκούν λίγες μόνο μέρες. Άλλες, όπως διάτρηση οργάνων και μετανάστευση συσκευών, μπορεί να απαιτούν υστερεκτομή για θεραπεία. Το FDA έχει λάβει χιλιάδες εκθέσεις παρενεργειών για τη μέθοδο αντισύλληψης Essure. Eδώ ανήκουν:

Πόνος στην πλάτη, αποβολή συσκευής, ζάλη, λιποθυμία, πονοκέφαλοι, πυελική κράμπες, πυελικός πόνος, κολπική αιμορραγία.

Τον Ιούλιο του 2018, η Bayer ανακοίνωσε ότι οι πωλήσεις του Essure στις ΗΠΑ θα λήξουν εντός έξι μηνών.

(Πηγή: Wikipedia, https://www.drugwatch.com/essure/side-effects/)

Πηγή: Αφήστε με να ζήσω!

Περιήλθε στην αντίληψή μας το με αριθ. πρωτ. Γ1 γ/ Γ.Φ. 3. 3, 13, 18 Ζ ΦΑΥ 4,6 (2018) /Γ. Π. 25152/13-4-2018 του Υπουργείου Υγείας (Υ. Υ.) με θέμα: «Ενημέρωση σχετικά με την έγκριση από το ΥΠ. Π. Ε. Θ. / Ι. Ε. Π. κατάθεσης αιτημάτων οργάνωσης και υλοποίησης παρεμβάσεων / δράσεων… 2018-2019» ΑΔΑ: 7 ΝΦ 4465 ΦΥΟ - ΜΩΛ. Οι παρεμβάσεις / δράσεις με βάση το παραπάνω έγγραφο που έχουν ήδη αναπτυχθεί από το Υ. Υ. καθώς και πολλές από τις νέες παρεμβάσεις, που θα κατατεθούν από το Υ. Υ. για έγκριση για το σχολικό έτος 2018-2019 έχουν πολύ ενδιαφέρον και φαίνονται αξιόλογες.

ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ MINDFULNESS

Ένσταση γονέων για επικίνδυνες πρακτικές βουδιστικού διαλογισμού (mindfulness) στα δημοτικά σχολεία.

Περιήλθε στην αντίληψή μας το με αριθ. πρωτ. Γ1 γ/ Γ.Φ. 3. 3, 13, 18 Ζ ΦΑΥ 4,6 (2018) /Γ. Π. 25152/13-4-2018 του Υπουργείου Υγείας (Υ. Υ.) με θέμα: «Ενημέρωση σχετικά με την έγκριση από το ΥΠ. Π. Ε. Θ. / Ι. Ε. Π. κατάθεσης αιτημάτων οργάνωσης και υλοποίησης παρεμβάσεων / δράσεων… 2018-2019» ΑΔΑ: 7 ΝΦ 4465 ΦΥΟ - ΜΩΛ.

Οι παρεμβάσεις / δράσεις με βάση το παραπάνω έγγραφο που έχουν ήδη αναπτυχθεί από το Υ. Υ. καθώς και πολλές από τις νέες παρεμβάσεις, που θα κατατεθούν από το Υ. Υ. για έγκριση για το σχολικό έτος 2018-2019 έχουν πολύ ενδιαφέρον και φαίνονται αξιόλογες.

Όμως ο θεματικός άξονας: «Προαγωγή Ψυχικής Υγείας παιδιού και εφήβου» και πιο συγκεκριμένα η 1^η παρέμβαση με τίτλο «Η πυξίδα του εαυτού μου» - MINDFULNESS - πιλοτική εφαρμογή για παιδιά Γ΄, Δ΄, Ε ΄ Δημοτικού, μας βρίσκει κάθετα αντίθετους.

Και αυτό γιατί η διεθνής βιβλιογραφία αναφέρει κινδύνους και παρενέργειες, ακόμα και ανεπανόρθωτες για την ψυχική, αλλά και την σωματική υγεία προσώπων που ασχολούνται με την πρακτική του mindfulness καθώς και με όλες τις πρακτικές διαλογισμού.

Το mindfulness σύμφωνα με τους υποστηρικτές του είναι ένα είδος διαλογισμού, που έχει σκοπό να βοηθήσει τον άνθρωπο με πολλαπλούς τρόπους, ώστε να ανταποκριθεί καλύτερα στις ανάγκες της καθημερινότητας.

Υπάρχει όμως και η αντίθετη άποψη από πολλές επιστημονικές, ερευνητικές μελέτες, που έχουν δημοσιεύσει τα αρνητικά αποτελέσματα του mindfulness καθώς και πολλές ανασκοπήσεις, όπως η επισκόπηση (overview) για το mindfulness, από την Cochrane Library (μία από τις πιο έγκυρες βάσεις μελετών ανασκόπησης), που συμπεραίνουν ότι υπάρχει γενική έλλειψη στοιχείων σχετικά με την αποτελεσματικότητα του mindfulness [Rodriguez L. et al 2016 βλ. conclusions].

Σύμφωνα με τη μελέτη του Brown University «Varieties of Contemplative Experience study», που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό PLOS (Public Library Of Science), το mindfulness είναι μία από τις πολλές βουδιστικές τεχνικές διαλογισμού που διαφημίζονται και προωθούνται στον δυτικό κόσμο ως «Προαγωγή της Υγείας» . Ενώ το mindfulness αντλεί υλικό βασισμένο σε βουδιστικά κείμενα και διδασκαλίες, προβάλλεται ως τεχνική ψυχικής και σωματικής υγείας. Οι διάφορες εφαρμογές του mindfulness αποτελούν σήμερα σημαντική συνεισφορά στη βιομηχανία διαλογισμού δισεκατομμυρίων δολαρίων. Δυστυχώς όμως αποσιωπούνται οι πάρα πολλές παρενέργειες του, που πολλές φορές είναι πολύ σοβαρές και μη αναστρέψιμες. [Jared R. et al., 2017, βλ. I­n­t­r­o­d­u­c­t­i­on]

Αυτές οι δύσκολες ή δυσάρεστες καταστάσεις περιγράφονται ακόμα και από τις ίδιες τις βουδιστικές βιβλιογραφικές πηγές [Jared R. et al., 2017, βλ. Introduction] που όμως τις δέχονται «ως τμήμα του δρόμου προς τον φωτισμό» [Jolyon Jenkins ΒΒC 2016]. Όμως όπως αναφέρει το BBC, «αυτό που είναι περίεργο, για όσους δεν είναι οπαδοί θρησκειών οι οποίες σχετίζονται με διαλογισμό, είναι ο τρόπος με τον οποίο μια πνευματική, διαλογιστική πρακτική έχει μετατραπεί σχεδόν σε ιατρική θεραπεία, ή ακόμα μέρος ενός τρόπου ζωής» [Jolyon Jenkins ΒΒC 2016].

Αναφέρουμε ενδεικτικά και πολύ περιληπτικά τις σημαντικότερες παρενέργειες του mindfulness, από δημοσιευμένες επιστημονικές ερευνητικές μελέτες.

Στον γνωστικό τομέα

Έχουν αναφερθεί αδυναμία συγκέντρωσης, προβλήματα με τη μνήμη, αποσύνδεση από το περιβάλλον, παράνοια, παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις και αποδιοργανωμένος λόγος [Jared R. et al., 2017, βλ. Description of phenomenology domains, Cognitive ], [Utpal D, 2016].

Στον αισθητηριακό και αντιληπτικό τομέα

Καταγράφηκαν αλλαγές και στις πέντε αισθήσεις. Σχετικά με την όραση, συχνή ήταν η υπερευαισθησία στο φως , ψευδαισθήσεις με τη μορφή οπτικών φώτων και σε μερικές περιπτώσεις αναφέρθηκε η παύση κάθε οπτικής αντίληψης. Άλλες αντιληπτικές στρεβλώσεις περιελάμβαναν στρέβλωση του χρόνου, του χώρουκαι της πραγματικότητας[Jared R. et al., 2017, βλ. Description of phenomenology domains, Perceptual].

Στον συναισθηματικό τομέα

Έχει αναφερθεί κυρίως αυξημένη συναισθηματικότητα, όπως φόβος, άγχος (που σε όσους πάσχουν από Μετατραυματική Διαταραχή Στρες (PTSD) γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνο), πανικός, αυξημένη συναισθηματική αστάθεια και ευαισθησία, διέγερση ή ευερεθιστότητα, οι οποίες θα μπορούσαν να ενταθούν σε θυμό και επιθετικότητα, αλλά και μειωμένη συναισθηματικότητα όπως συναισθηματική ισοπέδωση, μερικές φορές ακόμη και πλήρης απουσία συναισθημάτων.

Τα θετικά συναισθήματα μετά από διαλογισμό mindfulness, όπως ευδαιμονία και ευφορία, μερικές φορές ακολουθήθηκαν από επακόλουθη κατάθλιψη, που σε ορισμένες περιπτώσεις έγινε τόσο σοβαρή ώστε να οδηγήσουν σε αυτοκτονικό ιδεασμό, ή αντίθετα κλιμακώθηκαν σε συνθήκες αποσταθεροποίησης, που έμοιαζαν με μανία και ψύχωση, και συχνά απαιτούσαν νοσηλεία.

Στους ασκούμενους με ιστορικό ψυχολογικών τραυμάτων, ήταν συνηθισμένη η επανεμφάνιση των τραυματικών αναμνήσεων και εμπειριών [Jared R. et al., 2017, βλ. Description of phenomenology domains, Affective ], [Utpal D, 2016].

Στον σωματικό τομέα

Καταγράφηκαν κυρίως: αϋπνία και εφιάλτες καθώς και μείωση της όρεξης και πρόσληψης τροφής. Συχνές ήταν οι αναφορές πίεσης και έντασης στο σώμα ή έντονου πόνου, που ξεκινούσε ή γινόταν πιο οξύς κατά τη διάρκεια της πρακτικής καθώς και αίσθημα θερμότητας και κρύου είτε σε όλο το σώμα είτε τοπικά. Επίσης αναφέρθηκε αυξημένος κίνδυνος επιληπτικών κρίσεων [Jared R. et al., 2017, βλ. Description of phenomenology domains, somatic], [Utpal D, 2016].

Στον βουλητικό τομέα (που αναφέρεται στην δύναμη της θελήσεως)

Καταγράφηκαν έλλειψη επιθυμίας για δραστηριότητες (ανηδονία) και επιδίωξη στόχων (αβουλησία). Πολλές φορές οι ασκούντες το mindfulness, χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή για να αποφύγουν απαιτητικές και δύσκολες εργασιακές προκλήσεις [Jared R. et al., 2017, βλ. Description of phenomenology domains, conative], [Utpal D, 2016].

Ως προς την αλλαγή στην αίσθηση του εαυτού:

Ορισμένοι ασκούμενοι ανέφεραν την αίσθηση ότι ο εαυτός τους συγχωνεύθηκε με τον κόσμο, ενώ άλλοι αντίστροφα ανέφεραν ότι ο κόσμος είχε συγχωνευθεί με την αίσθηση του εαυτού τους. Αναφέρθηκαν ακόμα πιο ακραίες καταστάσεις, που οι ασκούμενοι αισθάνονταν ότι δεν υπήρχαν καθόλου ή ότι θα εξαφανίζονταν ή θα ήταν αόρατοι για τους άλλους. Αναφορές αποπροσωποιήσης (αίσθημα απομόνωσης από τις ψυχικές και σωματικές διεργασίες) καθώς και ψύχωση (απώλεια επαφής με την πραγματικότητα) αναφέρονται και σε άλλες δημοσιεύσεις [Jared R. et al., 2017, βλ. Description of phenomenology domains, Sense of self].

Στον κοινωνικό τομέα

Αναφέρθηκαν δυσκολίες στην εργασία και την οικογένεια μετά την πρακτική του διαλογισμού mindfulness, που λογίζονται ως κοινωνική αναπηρία [Jared R. et al., 2017, βλ. Description of phenomenology domains, Social].

Από δύο δημοσιεύσεις [Jared R. et al., 2017, βλ. Duration, severity and associated impairment], [Dawn Foster 2016, David Shapiro, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Irvine, το 1992], η συντριπτική πλειοψηφία των ασκουμένων στο mindfulness ανέφερε αρνητικές εμπειρίες, που έβλαψαν την καθημερινή τους ζωή ή είχαν αντίκτυπο στη ζωή τους, με ένα ποσοστό να αναφέρει βαριές ανεπιθύμητες ενέργειες μέχρι και αυτοκτονία.

Όπως επισημαίνουν οι ψυχολόγοι Miguel Farias και Catherine Wilkolm σχετικά με το mindfulness:

«Ο βουδιστικός διαλογισμός σχεδιάστηκε για να μην μας κάνει πιο ευτυχισμένους, αλλά για να αλλάξουμε ριζικά την αίσθηση του εαυτού μας και την αντίληψη του κόσμου. Με δεδομένο αυτό, ίσως δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μερικοί θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις. Και άλλοι ειδικοί έχουν καταλήξει σε παρόμοια συμπεράσματα» [Utpal D, 2016].

Η Βρετανική ειδησεογραφική εφημερίδα «The Guardian» που ασχολήθηκε εκτεταμένα με το θέμα προτείνει αντί του mindfulness «εναλλακτικές μεθόδους χαλάρωσης, που μπορούν να βοηθήσουν, όπως ανάγνωση βιβλίων, εύρεση περισσότερου χρόνου με τους φίλους σας και απλά, να μάθετε να κάνετε διαλείμματα από τον φρενήρη ρυθμό της ζωής σας» [Dawn Foster 2016].

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, οι γονείς ζητάμε ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ η 1^η παρέμβαση «Η πυξίδα του εαυτού μου» – MINDFULNESS,του θεματικού άξονα: «Προαγωγή Ψυχικής Υγείας παιδιού και εφήβου» και όποια άλλη παρέμβαση σχετίζεται με διαλογισμό, διαλογισμό mindfulness ή οποιαδήποτε άλλη βουδιστικής προέλευσης τεχνική.

Αρνούμαστε να γίνουν τα παιδιά μας πειραματόζωα βουδιστικών τεχνικών επειδή αυτές προωθούνται και χρηματοδοτούνται.

Δεν δεχόμαστε να γίνουν τα παιδιά μας χειραγωγήσιμα όντα μιας τάχα «μοντέρνας κοινωνίας». Το πως θα χρησιμοποιήσει κάποιος τον ψυχικό του κόσμο και τον εγκέφαλο του είναι προσωπική του υπόθεση.

Οι τεχνικές αυτές, τεχνικές πλύσεως εγκεφάλου στην ουσία, είναι τελείως έξω από την ελληνική παράδοση, φιλοσοφία, κουλτούρα και θρησκεία. Το σχολείο έχει πολλά να διδάξει από την πλούσια ελληνική μας παράδοση, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις ανατολικής προέλευσης φιλοσοφίες και θρησκείες. Δεν έχει κανένα δικαίωμα το σχολείο να στρέψει τα παιδιά μας στην βουδιστική φιλοσοφία και θρησκεία ερήμην μας και μάλιστα όταν υπάρχουν τόσες διεθνείς αρνητικές αναφορές.

Επιφυλασσόμαστε παντός νομίμου δικαιώματός μας.

Οι γονείς

…………………………………………………………………………..

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙA

Rodriguez L., Fernández J., Fernandez M., “Evidence Based Mindfulness. An overview of Cochrane systematic reviews”, Poster March 2016 DOI: 10.13140/ΡΓ.3.2.1601.7048, Conclusions σ. 2

Lindahl JR., Fisher NE, Cooper DJ, Rosen RK, Britton WB. The varieties of contemplative experience: A mixed-methods study of meditation-related challenges in Western Buddhists. (PLOS) Public Library Of Science, Published: May 24, 2017.

“Jolyon Jenkins investigates dangers and benefits of increasingly popular practice, Is Mindfulness Meditation Dangerous?” ΒΒC Out of the Ordinary 16 Mar 2016 series 4, episodes 2/3

Utpal D Ph.D. The Science Behind Behavior “The Little-Known Downsides of Mindfulness Practice”, Psychology Today, Posted Apr 27, 2016, ttps://www.psychologytoday.com/.../the-little-known-d.

Dawn Foster “Is mindfulness making us ill?”, Life and style, The Guardian 23 Ιαν 2016

Πηγή: Πανελλήνια Ένωση Γονέων, Ακτίνες

Ώριμα κοιτάσματα χρυσού, ψευδαργύρου και μολύβδου, αξίας περίπου 18 δισ. ευρώ, τα οποία θα πρέπει να αξιοποιηθούν από τις μεταλλευτικές επιχειρήσεις, υπάρχουν στη Βόρεια Ελλάδα, υποστήριξε ο καθηγητής Μεταλλουργίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Ιωάννης Πασπαλιάρης, μιλώντας σήμερα σε εκδήλωση του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), στο πλαίσιο της 83ης ΔΕΘ.

Πρόσθεσε δε, ότι πρέπει να αξιολογηθεί η διεθνής αγορά, στην οποία υπάρχει σήμερα τεράστια αύξηση της ζήτησης για πολλά μέταλλα από την Κίνα. Κατά την ομιλία του στην ίδια εκδήλωση, ο αντιπρόεδρος της Eldorado Gold στο European Government Relations, Άντορ Λιπς, επισήμανε ότι η Eldorado Gold έχει επενδύσει μέχρι σήμερα 1,5 δισ. δολ. στην Ελλάδα και έχει δημιουργήσει συνολικά 2.500 θέσεις εργασίας.

«Βασικές προϋποθέσεις για να υπάρξουν επενδύσεις επιπλέον ενός δισ. δολ., που θα διπλασιάσουν τις θέσεις απασχόλησης, είναι το σταθερό θεσμικό πλαίσιο και το σαφές χρονοδιάγραμμα υλοποίησής τους» πρόσθεσε. Το στίγμα της Ευρωπαϊκής πολιτικής για τον ορυκτό πλούτο, έδωσε στη συζήτηση η Κορίλνα Χέμπεστρέιτ, διευθύντρια της Euromines, λέγοντας πως η ΕΕ είναι υπέρ των υψηλών προδιαγραφών στην εξορυκτική βιομηχανία.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, defence-point.gr

Από τις επιστολές του π. Σεραφείμ Ρόουζ - Απόσπασμα επιστολής προς τον π. Δαυίδ το έτος 1970

Από τις επιστολές του π. Σεραφείμ Ρόουζ  
Απόσπασμα επιστολής προς τον π. Δαυίδ το έτος 1970  

«… Μοιραζόμαστε τον ίδιο σεβασμό για τον π. Γεώργιο Φλωρόφσκυ, ως ακαδημαϊκό θεολόγο και ερμηνευτή των Πατέρων. Ο σεβασμός αυτός είναι ευρέως διαδεδομένος στην Εκκλησία -τα βιβλία του για τους Πατέρες είναι βασικά εγχειρίδια. Ο Br. Gleb τον γνωρίζει και έλαβε την ευλογία του να πάει στο Τζόρντανβιλ για σπουδές.

Υπάρχει όμως και ένας λόγος για την δυσμενή άποψη στο πρόσωπό του, η οποία είναι διαδεδομένη στην Εκκλησία μας συχνά ανάμεσα στους ίδιους ανθρώπους που σέβονται την ακαδημαϊκή του θεολογία. Η Ορθοδοξία δεν είναι απλώς ένα δόγμα που πρέπει να γίνει κατανοητό, αλλά μια αντίληψη ζωής που πρέπει να γίνει βίωμα -αυτό είναι ιδιαίτερα αισθητό σε περιόδους κρίσης όπως ήταν ολόκληρος αυτός ο αιώνας. Έχω την αίσθηση ότι ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ απέτυχε στην ουσιαστική διάσταση της Ορθοδοξίας στην πράξη.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα των πολυετών εμφανίσεών του στις οικουμενικές συνάξεις; Η Ορθοδοξία, βεβαίως, έχει γίνει πιο γνωστή, όχι όμως ως η Εκκλησία του Χριστού αλλά ως η «τέταρτη μεγαλύτερη θρησκεία», η οποία συνήθιζε ενίοτε να δημιουργεί πρόβλημα στους Προτεστάντες επιμένοντας να κάνουν «ξεχωριστές δηλώσεις», και που τώρα, υποχώρησε στη γενική αιρετική θεώρηση της Εκκλησίας την οποία προτείνουν οι Προτεστάντες (ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, πράγματι, δηλώνει σαφώς: «Η Εκκλησία σε όλες τις θρησκευτικές της μορφές είναι το σώμα του Χριστού!»).

Στην περίπτωση που περιγράφει ο Vladika Vitaly (Orthodox Word, 1969, σελ. 150-1), ο π. Γεώργιος από μόνος του ώθησε προς αυτήν την κατεύθυνση: όχι λέγοντας κάτι αιρετικό ο ίδιος, αλλά υποχωρώντας στις πιέσεις που πάντα υπάρχουν στις οικουμενικές συνάξεις· να πούμε κάτι που θα ικανοποιήσει την Προτεσταντική πλειοψηφία και θα ερμηνευτεί από εκείνους με αιρετικό τρόπο.

Η Ορθοδοξία του π. Γεωργίου σε τέτοιες συνάξεις είναι τυπικά ορθή αλλά είναι μόνο τυπική Ορθοδοξία, όχι ζώσα Ορθοδοξία, όχι η Ορθοδοξία στην πράξη. Και η Ορθοδοξία σήμερα καταστρέφεται εκ των έσω ακριβώς από αυτήν την έλλειψη της ζωντανής Ορθοδοξίας. Η Ορθοδοξία έχει ένα πράγμα να πει στο οικουμενικό κίνημα: εδώ βρίσκεται η αλήθεια, ελάτε σε αυτήν. Το να παραμένει κανείς για να «συζητήσει» αυτήν την αλήθεια, όχι μόνο αποδυναμώνει την Ορθόδοξη μαρτυρία, την καταστρέφει. Οι Προτεστάντες εδώ και πολύ καιρό είχαν δίκιο όταν έλεγαν: Αν έχετε την αλήθεια, τότε γιατί συμμετέχετε στο οικουμενικό κίνημα το οποίο αναζητά μία άγνωστη αλήθεια; …»

Μετάφραση Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ.

(απόσπασμα από την Επιστολή νο. 32., π. Σεραφείμ Ρόουζ προς τον π. Δαυίδ Μπλακ, Μάρτιος 23, Απρίλιος 5, 1970, Μετάφραση Φαίη, Αβέρωφ)

«… We share your respect for Fr. Georges Florovsky as a theological scholar and interpreter of the Fathers; such respect is widespread in the Synodal Church—his books on the Fathers are basic textbooks. Br. Gleb knows him and received his blessing go to Jordanville to study. But there is also a reason for the lower opinion of him that is widespread in our Church, often among the same people who respect his theological scholarship. Orthodoxy—as is particularly noticeable in times of crisis such as our whole century has been—is not merely a doctrine to be understood, but a conception of life to be lived. Fr. George, it seems to me, has failed in the vital dimension of Orthodoxy in practice. What is the result of his many years of appearances at ecumenical gatherings? Orthodoxy, to be sure, has become better known—but not as the Church of Christ, rather as a “fourth major faith” which used sometimes to give trouble to the Protestants by insisting on making “separate statements,” but now has come around to the general heretical view of the Church which the Protestants expound (Archbp. Iakovos, indeed, states clearly: “The Church in all its denominational forms is the body of Christ“!). In the situation which Vladika Vitaly describes (Orthodox Word, 1969, p. 150-1), Fr. George himself gave a push in the direction of this heresy: not by saying anything heretical himself, but by giving in to the pressures that always exist at ecumenical gatherings to say something that will please the Protestant majority and will be interpreted by them in a heretical fashion. The Orthodoxy of Fr. George at such gatherings is formally correct, but it is thus only formal Orthodoxy, not living Orthodoxy, hot Orthodoxy in practice. And Orthodoxy today is being destroyed from within precisely by this lack of living Orthodoxy. Orthodoxy has one thing to say to the ecumenical movement: here is the truth, join yourself to it; to remain to “discuss” this truth not merely weakens the Orthodox witness, it destroys it. The Protestants long ago were right when they said: If you have the truth, why are you participating in the ecumenical movement, which is a search for an unknown truth.»

(Πηγή: «Letters of Fr. Seraphim Rose (1961-1982): Letter 032, Mar. 23/Apr. 5, 1970, to Fr David Black», Discerning Thoughts)

Πηγή: Αβέρωφ, Discerning Thoughts

Σχόλιο Τ.Ι.: Ημέρες που θυμίζουν τον διοκλητιάνειο διωγμό της 11ης Ιουνίου 1900 των ευαρίθμων Χριστιανών της αχανούς Κίνας, ζούν και σήμερα οι αγωνιζόμενοι Χριστιανοί της χώρας αυτής.

Η καταστολή των θρησκευτικών ελευθεριών εντάσσεται σε μια επίσημη κυβερνητική εκστρατεία υπέρ της θρησκείας “Sinicize” που απαιτεί πίστη στο αθεϊστικό κομμουνιστικό κόμμα και εξάλειψη κάθε πιθανής πρόκλησης της εξουσίας του κόμματος στη χώρα.

Η κινεζική κυβέρνηση καταστρέφει Σταυρούς, καίει Βίβλους, κλείνει εκκλησίες και αναγκάζει τους χριστιανούς πιστούς να υπογράψουν έγγραφα στα οποία αποκηρύσσουν την πίστη τους, καθώς η καταστολή των θρησκευτικών συγκεντρώσεων στο Πεκίνο και σε αρκετές επαρχίες εντείνεται.

"Η διεθνής κοινότητα πρέπει να ανησυχεί και να εξοργισθεί για αυτή την καταφανή παραβίαση της ελευθερίας της θρησκείας και των θρησκευτικών πεποιθήσεων", δήλωσε ο Bob Fu της China Aid.

Η δίωξη των Χριστιανών στην Κίνα δεν είναι κάτι νέο. Σύμφωνα με έκθεση της ομάδας Freedom House, Χριστιανοί και άλλες θρησκευτικές ομάδες στην Κίνα υφίστανται διωγμούς από το 2012, ανέφερε το Fox News.

Το ένα τρίτο όλων των πιστών στην Κίνα που ανήκουν σε κάποια θρησκευτική κοινότητα βρέθηκε επίσης ότι αντιμετωπίζει υψηλά επίπεδα διωγμών, τα οποία κυμαίνονται από τη γραφειοκρατική παρενόχληση και την οικονομική εκμετάλλευση έως τη σκληρή φυλάκιση και ακόμη και τη βία, ανέφερε η έκθεση.

Εμπειρογνώμονες και ακτιβιστές λένε ότι τώρα η κινεζική κυβέρνηση πραγματοποιεί τη σοβαρότερη καταστολή του χριστιανισμού στη χώρα, αφότου αναγνωρίστηκαν οι θρησκευτικές ελευθερίες από το κινεζικό σύνταγμα το 1982.

Η κλιμάκωση της αντιχριστιανικής εκστρατείας συμπίπτει με την πρόσφατη εδραίωση στην εξουσία του προέδρου Xi Jinping , που τον έκανε τον ισχυρότερο Κινέζο ηγέτη από τον Μάο Τσε Τουνγκ, τον διαβόητο κομμουνιστή ηγέτη υπεύθυνο για εκατομμύρια θανάτους.

Οι ακτιβιστές, σύμφωνα με πληροφορίες, δείχνουν σε βίντεο κάτι που μοιάζει με λόφους καμένων Βίβλων και έντυπα που δηλώνουν ότι οι υπογράφοντες είχαν απορρίψει την πίστη τους. Σύμφωνα με τους ίδιους, οι αρχές τους ανάγκασαν να υπογράψουν τα έντυπα αλλιώς διακινδύνευαν να εκδιωχθούν από το σχολείο ή να χάσουν τα κοινωνικά επιδόματα.

Ένας χριστιανός πάστορας στην πόλη Nanyang του Henan, του οποίου το όνομα δεν αναφέρεται για τον φόβο των αντίποινων από τις αρχές, επιβεβαίωσε ότι Σταυροί, Βίβλοι και έπιπλα είχαν καεί κατά τη διάρκεια επιδρομής στην εκκλησία του στις 5 Σεπτεμβρίου.

Σύμφωνα με τους κινεζικούς νόμους, οι πιστοί επιτρέπεται να εξασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα μόνο σε εκκλησίες που έχει εγκρίνει η κυβέρνηση. Αλλά πολλά εκατομμύρια χριστιανών ανήκουν σε υπόγειες ή κατ’ οίκον εκκλησίες που αγνοούν κυβερνητικούς κανονισμούς.

Οι αξιωματούχοι αμφισβήτησαν τους ισχυρισμούς των χριστιανών, λέγοντας ότι οι αρχές σέβονται τη θρησκευτική ελευθερία.

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Στο άρθρο μας Γενικευμένη η δήθεν αναθεώρηση των Φακέλων Μαθήματος των Θρησκευτικών αναφερθήκαμε στην δήθεν αναθεωρημένη έκδοση των Φακέλων Μαθήματος των Θρησκευτικών που εστάλησαν φέτος στα σχολεία και αναρτήθηκαν στο Ψηφιακό Σχολείο.

Ο Διόφαντος, η Διεύθυνση εκδόσεων του Υπουργείου Παιδείας, δημοσίευσε στην επίσημη ιστοσελίδα της τους κωδικούς των φετινών σχολικών βιβλίων και σε αρχείο τις αλλαγές που υπήρξαν σε κάποια από αυτά. Οι περισσότερες αλλαγές αφορούν στους Φακέλους Μαθήματος των Θρησκευτικών. Μόνο που οι αλλαγές αυτές, που συνιστούν την "αναθεώρηση" των Φακέλων, δεν είναι παρά μικρές ορθογραφικές διορθώσεις. Στο παρακάτω αρχείο δημοσιεύουμε όλες αυτές τις αλλαγές:

Πηγή: Θρησκευτικά, Ακτίνες

Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων: «Συνταγματική εκτροπή» η μεταβίβαση μνημείων στο Υπερταμείο. 

Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων δεν θα επιτρέψει την παραχώρηση αρχαιολογικών χώρων και μνημείων ως εγγύηση δανείου του δημοσίου χρέους για έναν ολόκληρο αιώνα, με άγνωστη εν τέλει έκβαση.

«Την άμεση εξαίρεση μεταβίβασης της κυριότητας και διαχείρισης των μνημείων των Χανίων και άλλων περιοχών της χώρας που περιλαμβάνονται στον μακρύ κατάλογο των 10.119 ακινήτων προς μεταβίβαση στην ΕΤΑΔ ΑΕ» ζητά από το ΥΠΠΟΑ και την κυβέρνηση ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, κάνοντας λόγο για «συνταγματική εκτροπή».

H ανακοίνωση:

«O Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων τονίζει για μία ακόμη φορά ότι τα μνημεία προστατεύονται από το Σύνταγμα και αποτελούν de facto ακίνητη περιουσία του δημοσίου, εκτός κάθε συναλλαγής. Καταγγέλλει την επιχειρούμενη εκχώρηση της διαχείρισης όλων των μνημείων, αρχαίων και νεώτερων, τα οποία περιλαμβάνονται στην υπ΄ αριθμ. ΥΠΟΙΚ 0004586 ΕΞ 2018 «Μεταβίβαση, κατ’ άρθρα 196 παρ. 6 και 209 του Ν. 4389/2016, ακινήτων στην Ανώνυμη Εταιρεία με την επωνυμία «Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε.» (ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε.)», σύμφωνα με την υπ΄ αριθμ. 86/18.06.2018 Απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής.  (ΦΕΚ 2320/ 19-6-2018/ Τεύχος Β΄).

Το πρωτοφανές αυτό γεγονός έγινε γνωστό με αφορμή τη δημοσιοποίηση καταλόγου των μνημείων που υπάγονται στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Χανίων. Διαπιστώθηκε ότι σ’ αυτόν περιλαμβάνονται μεγάλα τμήματα της ανατολικής τάφρου των Ενετικών οχυρώσεων, η τάφρος του Βυζαντινού τείχους, η νότια τάφρος των Ενετικών οχυρώσεων, ακίνητα στα οποία έχουν έλθει στο φως σημαντικά μινωικά αρχιτεκτονικά κατάλοιπα, συγκροτήματα ενετικών νεωρίων, ο προμαχώνας Μοnigo, o Ενετικός προμαχώνας Lando, το φρούριο Φιρκά και το τούρκικο χαμάμ (ακίνητα απαλλοτριωμένα για αρχαιολογικούς σκοπούς από το ΥΠΠΟΑ ή και ακίνητα στα οποία έχουν επίσης πραγματοποιηθεί εργασίες ανάδειξης και αποκατάστασης). Περιλαμβάνονται ακόμη και τα Αρχαιολογικά  Μουσεία (!), τόσο το στεγαζόμενο στον ναό του Αγίου Φραγκίσκου αλλά και το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο και άλλα όπως το Εθνικό Μουσείο Ελευθέριος Βενιζέλος ή το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης. Η κίνηση αυτή είναι πρωτοφανής για τα έως σήμερα δεδομένα της διαχείρισης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και πρόκειται δικαιολογημένα να ξεσηκώσει θύελλες αντιδράσεων σε τοπικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο.

Η εξαίρεση των μνημείων και αρχαιολογικών χώρων, σύμφωνα με το άρθρο 196, παράγρ. 4 του Ν. 4389/2016, αποτελεί προσχηματική δικαιολογία, δεδομένου ότι αναιρείται από την αμέσως επόμενη παράγραφο, την παράγραφο 5 του ίδιου άρθρου, σύμφωνα με την οποία τα εξαιρούμενα ακίνητα παραμένουν στη διαχείριση της ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε., μάλιστα με την «επιφύλαξη υφιστάμενου δικαιώματος οποιουδήποτε νομικού προσώπου εκτός του Ελληνικού Δημοσίου». Η νομή, χρήση και διαχείριση λοιπόν των σημαντικότερων μνημείων των Χανίων δεν θα ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού και τις Περιφερειακές Υπηρεσίες του, κατά παράβαση του πνεύματος του άρθρου 24 του Συντάγματος.

Τα μνημεία και οι αρχαιότητες είναι αντικείμενα εκτός συναλλαγής, αμεταβίβαστα, ακατάσχετα, αναπαλλοτρίωτα. Κάθε απόπειρα μεταβίβασης αυτών προς διαχείριση από τρίτους μας βρίσκει αντίθετους. Αυτό αποτελεί πάγια θέση του Συλλόγου μας και γι΄ αυτό θα αγωνιστούμε με κάθε νόμιμο μέσον, προκειμένου να διατηρηθεί ο χαρακτήρας των αρχαιοτήτων ως δημόσιου κοινωνικού αγαθού.

Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων δεν θα επιτρέψει την παραχώρηση αρχαιολογικών χώρων και μνημείων ως εγγύηση δανείου του δημοσίου χρέους για έναν ολόκληρο αιώνα, με άγνωστη εν τέλει έκβαση. Η απαράδεκτη αυτή ενέργεια, αν και συντελείται σε καιρό ειρήνης, μπορεί να παραλληλιστεί μόνο με τους βανδαλισμούς μνημείων και τη λεηλασία αρχαιοτήτων στα πέτρινα χρόνια της κατοχής ή τις αρπαγές αρχαιοτήτων κατά τον 19ο αιώνα. Αποτελεί ύστατο σημείο συνταγματικής εκτροπής που μάλιστα λαμβάνει χώρα την ίδια στιγμή που θα περιμέναμε συντονισμένες ενέργειες για την επιστροφή των κλεμμένων αρχαιοτήτων και τις νόμιμες αποζημιώσεις για την καταστροφή τους σε καιρό πολέμου.

Για τους παραπάνω σοβαρούς λόγους ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων ζητά από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ και την κυβέρνηση:

την άμεση εξαίρεση μεταβίβασης της κυριότητας και διαχείρισης των μνημείων των Χανίων και άλλων περιοχών της χώρας που περιλαμβάνονται στον μακρύ κατάλογο των 10.119 ακινήτων προς μεταβίβαση στην ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε.
την ενημέρωση των αρμόδιων Υπηρεσιακών μονάδων και των κατά τόπους Περιφερειακών Υπηρεσιών σχετικά με τα ακίνητα που έχουν συμπεριληφθεί στον κατάλογο της ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε.».

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος, Ινφογνώμων Πολιτικά 

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ε΄, χωρία 1 έως 11)

«καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

(…)Και περπατώντας κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, τον Σίμωνα, που, με το όνομα το οποίο του έδωσε αργότερα ο Κύριος, ονομάστηκε Πέτρος και τον Ανδρέα τον αδελφό του. Έριχναν τα δίχτυα τους στη θάλασσα, σαν ψαράδες που ήσαν. «Ακολουθήστε με, τους είπε, και θα σας κάνω αλιείς ανθρώπων». Αυτοί λοιπόν, αφού άφησαν αμέσως τα δίχτυα, Τον ακολούθησαν.

«οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ». Πρόσεξε την πίστη και την υπακοή τους. Διότι αν και βρίσκονταν στο μέσο της εργασίας τους (γνωρίζετε βέβαια πόσο απαιτητική είναι η αλιεία), όταν άκουσαν την προτροπή του Κυρίου δεν ανέβαλαν, ούτε το μετέθεσαν γι΄ αργότερα, ούτε είπαν· «Άμα γυρίσουμε στο σπίτι, ας συνεννοηθούμε πρώτα με τους δικούς μας». Αλλά αφού εγκατέλειψαν τα πάντα, Τον ακολούθησαν, όπως ο Ελισσαίος ακολούθησε κάποτε τον προφήτη Ηλία. Πραγματικά αυτού του είδους την υπακοή ζητεί από μας για τη μετάνοιά μας ο Χριστός, ώστε μήτε δευτερολέπτου αναβολή να μην κάνουμε, ακόμα κι αν κάτι από τα πιο απαραίτητα προς το ζην μας επείγει, όπως κρίνουμε. Γι’ αυτό και κάποιον άλλον που Τον πλησίασε και ζήτησε να πάει πρώτα να θάψει τον πατέρα του, μήτε αυτό δεν τον άφησε να κάνει, δείχνοντας ότι από όλα πρέπει να προτιμούμε να Τον ακολουθήσουμε και να γίνουμε μαθητές Του.

Εάν πάλι θεωρείς ότι Τον ακολούθησαν επειδή ήταν μεγάλη η υπόσχεση, και πάλι τους θαυμάζω γι’ αυτό και ακόμη περισσότερο, επειδή παρόλο που δεν είχαν δει ακόμα κανένα θαυματουργικό σημείο, πίστεψαν σε τόσο μεγάλη υπόσχεση και όλα τα άλλα τα θεώρησαν δευτερεύοντα μπροστά στο να Τον ακολουθήσουν. Γιατί με όποια λόγια αλιεύτηκαν οι ίδιοι, πίστεψαν ότι με αυτά θα μπορούσαν κι άλλους να αλιεύσουν και να τους οδηγήσουν στη σωτηρία των ψυχών τους. Και σ΄ αυτούς μεν αυτήν την υπόσχεση έδωσε, σ΄εκείνους όμως που ήταν μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τίποτα παρόμοιο δεν λέγει˙ διότι η υπακοή αυτών που πρώτους κάλεσε (δηλ. του Ανδρέα και του Πέτρου), είχε προετοιμάσει πλέον και αυτούς. Εξάλλου πολλά είχαν ακούσει και προηγουμένως γι’ Αυτόν.

Και πρόσεξε πώς υπαινίσσεται με ακρίβεια και την φτώχεια τους· τους βρήκε να ράβουν τα δίχτυα τους. Τόσο μεγάλη ήταν η φτώχεια τους, ώστε να διορθώνουν τα χαλασμένα, επειδή δεν μπορούσαν ν’ αγοράσουν άλλα. Δεν ήταν κι αυτή τότε μικρή ένδειξη αρετής, το να υποφέρουν με ευκολία και αγόγγυστα την φτώχεια, το να αποκτούν την τροφή τους με τίμιο μόχθο, το να συνδέονται μεταξύ τους με τη δύναμη της αγάπης, το να έχουν μαζί τους και τον γέρο πατέρα τους και να τον περιποιούνται.

Αφού λοιπόν τους έκανε μαθητές Του, τότε αρχίζει να θαυματουργεί ενώπιόν τους, βεβαιώνοντας με τα έργα Του ό,τι είχε πει γι’ Αυτόν ο Βαπτιστής Ιωάννης. Βρισκόταν αδιάκοπα στις συναγωγές και με την πράξη Του αυτή τους δίδασκε ότι δεν είναι κάποιος αντίθετος, ούτε πλάνος, αλλά έχει έρθει με το θέλημα του Θεού, κατόπιν κοινής Τους συμφωνίας. Και συχνάζοντας στις συναγωγές, δεν κήρυττε μόνο, αλλά και πολλά θαύματα επιτελούσε.

Πραγματικά σε κάθε περίπτωση κατά την οποία συμβαίνει κάτι το νέο και παράδοξο και εισάγεται κάποιος νέος τρόπος ζωής, συνηθίζει ο Θεός να κάνει θαύματα, προσφέροντας εγγύηση της δυνάμεώς Του προς εκείνους που πρόκειται να δεχτούν τους νόμους Του. Έτσι όταν επρόκειτο να πλάσει τον άνθρωπο, δημιούργησε όλον τον κόσμο και τότε του έδωσε εκείνο τον νόμο μέσα στον παράδεισο. Και όταν ήταν να δώσει νόμους στον Νώε, πάλι μεγάλα θαύματα έκαμε, με τα οποία αναδημιουργούσε όλη την πλάση και τη φοβερή εκείνη τρικυμιώδη θάλασσα την έκανε να κυριαρχεί επί της γης για ένα ολόκληρο χρόνο και με όλα αυτά, μέσα σε τόσο χαλασμό, διέσωσε τον δίκαιο εκείνο. Και στα χρόνια του Αβραάμ παρουσίασε πολλά θαύματα, όπως είναι η νίκη στον πόλεμο, η πληγή κατά του Φαραώ, και η απαλλαγή από τους κινδύνους. Μα κι όταν επρόκειτο να θεσπίσει τους νόμους στους Εβραίους, έδειξε πρώτα τα θαυμαστά εκείνα και μεγάλα σημεία και έπειτα τους έδωσε τον Νόμο.

Έτσι λοιπόν κι εδώ, θέλοντας να δώσει έναν ανώτερο τρόπο ζωής και να τους πει όσα ποτέ δεν είχαν ακούσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, επιβεβαιώνει τους λόγους με την επιτέλεση των θαυμάτων. Επειδή δηλαδή δεν φαινόταν η βασιλεία που κήρυττε, αυτήν την αφανή, με τα ορατά σε όλους θαύματα, την καθιστά φανερή. Και πρόσεξε την απλότητα του Ευαγγελιστού, πως δε μας διηγείται χωριστά κάθε περίπτωση όσων θεραπεύονταν, αλλά με τρόπο συνοπτικό μας ενημερώνει για τα αναρίθμητα θαύματα. Του έφεραν, λέει, όλους όσοι ταλαιπωρούνταν από λογής ασθένειες και βασανίζονταν, δαιμονισμένους, σεληνιαζομένους, παραλυτικούς και τους θεράπευσε.

Αλλά γεννιέται το ακόλουθο ερώτημα: για ποιον λόγο από κανέναν από τους θεραπευθέντες δεν ζήτησε την πίστη, ούτε είπε αυτό που έπειτα φανερά έλεγε· «Πιστεύετε ότι μπορώ να το κάνω αυτό»; Επειδή δεν είχε δώσει ακόμα απόδειξη της δυνάμεώς Του. Εξ άλλου και μόνο το γεγονός ότι προσέρχονταν μόνοι τους και έφερναν ασθενείς κοντά στον Χριστό, δεν αποδεικνύει τυχαία πίστη. Διότι τους έφερναν από μακριά, πράγμα το οποίο δε θα έκαναν, αν δεν πίστευαν πολύ οι ίδιοι για τη δύναμή Του.

Ας Τον ακολουθήσουμε λοιπόν κι εμείς. Γιατί έχομε πολλές ασθένειες της ψυχής κι αυτές θέλει πρώτα να θεραπεύσει. Γι’ αυτό αποκαθιστά τις σωματικές ασθένειες, για να απομακρύνει τις ψυχικές από την ψυχή μας. Ας έρθουμε λοιπόν κοντά Του και τίποτα βιοτικό ας μην Του ζητήσουμε παρά μόνο συγχώρηση των αμαρτιών μας· την παραχωρεί και τώρα, αν τη ζητούμε σοβαρά. Τότε βέβαια είχε φτάσει η φήμη Του ως τη Συρία (Ματθ. 4,24: καὶ ἀπῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰς ὅλην τὴν Συρίαν, καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις καὶ βασάνοις συνεχομένους, καὶ δαιμονιζομένους καὶ σεληνιαζομένους καὶ παραλυτικούς, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς), ενώ τώρα έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρη την οικουμένη. Κι εκείνοι έτρεχαν προς Αυτόν, όταν άκουγαν μόνο πως θεράπευσε δαιμονισμένους· συ όμως που έχεις περισσότερες και μεγαλύτερες αποδείξεις για τη δύναμή Του, γιατί δε σηκώνεσαι να τρέξεις σ’ Αυτόν; Κι εκείνοι άφησαν και πατρίδα και φίλους και συγγενείς· συ όμως δε θέλεις μήτε το σπίτι σου ν’ αφήσεις, για να πας κοντά Του και να λάβεις πολύ περισσότερα; Και μήτε που ζητoύμε αυτό από σένα. Άφησε μόνο την κακή συνήθεια και, μένοντας στο σπίτι σου μαζί με τους δικούς σου, θα μπορέσεις εύκολα να σωθείς.

Τώρα αν έχουμε μια σωματική πάθηση, κάνουμε τα πάντα και καταφεύγουμε σε κάθε μέσο, προκειμένου να απαλλαγούμε από αυτήν. Αν όμως η ψυχή μας είναι σε κακή κατάσταση, αναβάλλουμε και βραδύνουμε να κάνουμε κάτι. Γι’ αυτό ακριβώς δεν γλυτώνουμε ούτε από τα σαρκικά παθήματα, επειδή εμείς θεωρούμε τα αναγκαία ως πάρεργα και τα πάρεργα ως αναγκαία και ενώ αφήνουμε την πηγή των κακών, θέλουμε να καθαρίσουμε τα ρυάκια. Διότι το ότι βέβαια αιτία των σωματικών ασθενειών, είναι η κακία της ψυχής, το δήλωσε και ο παράλυτος επί τριάντα οκτώ χρόνια καθώς και αυτός ο παράλυτος που τον κατέβασαν από τη στέγη ενώπιον του Ιησού και ο Κάιν πριν απ’ αυτούς. Αλλά και από πολλές άλλες περιπτώσεις μπορεί ο καθένας να το διαπιστώσει αυτό. Ας αφανίσουμε λοιπόν την πηγή των κακών και τότε θα στερέψουν όλα τα ρεύματα των ασθενειών. Δεν είναι μόνο η παράλυση ασθένεια, αλλά και η αμαρτία· και η δεύτερη μάλιστα είναι πολύ πιο σοβαρή ασθένεια από την πρώτη, τόσο μάλιστα, όσο ανώτερη είναι από το σώμα η ψυχή.

Ας έρθουμε λοιπόν και τώρα κοντά Του και ας Τον παρακαλέσουμε να σφίξει την ψυχή μας που έχει παραλύσει και αφού αφήσουμε κάθε βιοτική μέριμνα, ας φροντίζουμε μόνο για τα πνευματικά. Εάν με δύναμη προσηλωθείς στα πνευματικά, τότε φρόντιζε και για τα γήινα. Μήτε πάλι ν’ αδιαφορείς για την αμαρτία σου, επειδή δεν αισθάνεσαι πόνο· γι’ αυτό ακριβώς να στενάζεις περισσότερο, επειδή δεν αισθάνεσαι οδύνη για τις αμαρτίες σου. Αυτό δε συμβαίνει επειδή δεν δαγκώνει η αμαρτία, αλλά επειδή είναι αναίσθητη η ψυχή που σφάλλει. Σκέψου λοιπόν ότι όσοι αισθάνονται τα δικά τους αμαρτήματα, πως στενάζουν σπαρακτικότερα από όσους κομματιάζονται ή καίγονται, πόσα κάνουν και πόσα υποφέρουν, πόσο πενθούν και οδύρονται, για ν’ απαλλαγούν από την πονηρά συνείδηση. Δε θα το έκαναν αυτό, αν δεν ένιωθαν σφοδρό ψυχικό πόνο.

Εκείνο λοιπόν που είναι το καλύτερο είναι να μην αμαρτάνουμε καθόλου, ύστερα όμως απ΄ αυτό, είναι το να συναισθανόμαστε την αμαρτία και να διορθωνόμαστε. Διότι αν μας λείπει αυτό, πώς θα παρακαλέσουμε τον Θεό και θα ζητήσουμε τη συγχώρηση των αμαρτιών μας, εμείς που καθόλου δε δίνουμε καμία σημασία σ΄αυτά; Πραγματικά, όταν εσύ, που αμάρτησες, δε θέλεις μήτε αυτό ν’ αναγνωρίσεις, ότι δηλαδή αμάρτησες, για ποια αμαρτήματα θα παρακαλέσεις τον Θεό; Γι’ αυτά που δεν αναγνωρίζεις; Και πώς θα αντιληφθείς το μέγεθος της ευεργεσίας; Ομολόγησε λοιπόν μία μία τις αμαρτίες σου, για να μάθεις για ποιες παίρνεις συγχώρηση, για να αισθανθείς ευγνωμοσύνη προς τον Ευεργέτη σου.

Εσύ όμως όταν εξοργίσεις κάποιον άνθρωπο, και φίλους και γείτονες και θυρωρούς παρακαλείς και χρήματα ξοδεύεις και χάνεις πολλές ημέρες να πηγαίνεις να τον βρίσκεις και να παρακαλείς, και αν μια και δυο και αμέτρητες φορές σε αποκρούσει ο θυμωμένος, δεν ησυχάζεις αλλά μεγαλώνει η αγωνία σου και πληθαίνεις τις παρακλήσεις. Όταν όμως θυμώσει ο Θεός των όλων, αδρανούμε και ησυχάζουμε και αδιαφορούμε και διασκεδάζουμε και μεθούμε και εκτελούμε όλες τις συνηθισμένες μας πράξεις. Πότε θα μπορέσουμε να Τον εξιλεώσουμε; Και πώς με αυτή μας την συμπεριφορά δε θα Τον εξοργίσουμε περισσότερο; Πιο πολύ από την αμαρτία, Τον κάνει να αγανακτεί περισσότερο και να οργίζεται η απουσία της λύπης για την αμαρτία. Γι’ αυτό αξίζει να κατεβούμε μέσα στη γη και μήτε τον ήλιο ν’ αντικρίζουμε μήτε ν’ αναπνέουμε καθόλου, γιατί παρόλο που έχουμε έναν τόσο επιεική Κύριο, Τον θυμώνουμε και αφού Τον θυμώνουμε, τουλάχιστον δεν μετανοούμε. Αντίθετα, Εκείνος, ούτε όταν θυμώνει, δεν μας μισεί ούτε μας αποστρέφεται, αλλά θέλει να μας τραβήξει, έστω και με τον τρόπο αυτό. Γιατί αν μας ευεργετούσε αδιάκοπα και εμείς Τον υβρίζαμε, περισσότερο θα Τον περιφρονούσαμε. Για να μη γίνει αυτό, μας αποστρέφεται προς στιγμήν, για να μας έχει κοντά Του παντοτινά.

Ας έχουμε θάρρος λοιπόν στην φιλανθρωπία Του κι ας επιδείξουμε μετάνοια με επιμέλεια για τη διόρθωσή μας, πριν φτάσει η ημέρα εκείνη του θανάτου μας και εξής, που η μετάνοια δε θα μπορεί να μας ωφελήσει πλέον. Τώρα όλα είναι στο χέρι μας· τότε όμως η απόφαση είναι μόνο στο χέρι του δικαστού. Ας προσπέσουμε λοιπόν στον φιλάνθρωπο Κύριό μας κι ας εξομολογηθούμε στον πνευματικό μας (Ψαλμ. 94, 2: «προφθάσωμεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει»), ας κλάψουμε κι ας θρηνήσουμε. Αν μπορέσουμε να καταπραΰνουμε τον δικαστή πριν από την δίκη (: την ημέρα της κρίσεως) και μας συγχωρέσει τα αμαρτήματά μας, τότε δε θα χρειαστεί μήτε να μπούμε στο δικαστήριο. Όπως πάλι αν δε γίνει αυτό, θα ακούσει την απολογία μας μπροστά σε ολόκληρη την οικουμένη που θα είναι παρούσα και δεν έχουμε καμιά ελπίδα για συγχώρηση. Διότι κανένας από εκείνους που δεν πήραν άφεση για τα αμαρτήματά τους εδώ στη γη, όταν φτάσει εκεί, δε θα μπορέσει ν’ αποφύγει τις ευθύνες του γι’ αυτά. Αλλά όπως οι φυλακισμένοι εδώ με τις αλυσίδες τους οδηγούνται στο δικαστήριο, έτσι κι όλες οι ψυχές όταν φύγουν από δω βεβαρημένες μ’ όλες τις πολύπλοκες αλυσίδες των αμαρτημάτων τους, οδηγούνται στο φοβερό βήμα. Πραγματικά, η παρούσα ζωή δε διαφέρει καθόλου από μια φυλακή. Αλλά όπως στο κτίριο της φυλακής όταν εισέλθουμε, τους βλέπουμε όλους αλυσοδεμένους, έτσι και τώρα όταν εξέλθουμε από τη φαινομενική και εισχωρήσουμε μέσα στη ζωή καθενός και μέσα στην ψυχή του, θα τη βρούμε δεμένη με αλυσίδες χειρότερες από τις σιδερένιες.

Για όλα αυτά λοιπόν, ας παρακαλέσουμε τον Λυτρωτή των ψυχών μας, και τα δεσμά μας να σπάσει και τον σκληρό αυτόν φύλακα να απομακρύνει· να μας απαλλάξει από το ασήκωτο φορτίο των σιδερένιων εκείνων αλυσίδων και να κάνει το φρόνημά μας ελαφρότερο και από το φτερό. Έτσι θα πετύχουμε, και μάλιστα σε σύντομο χρόνο, να απαλλαγούμε από τα βάρη που μας πιέζουν, να αντιληφθούμε πού ζούσαμε έως τότε, και ακόμη να κερδίσουμε την ελευθερία που αρμόζει σε μας. Αυτήν μακάρι να πετύχουμε όλοι με την χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα και η εξουσία στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Πηγή: (Ιερού Χρυσοστόμου έργα, Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος Παλαμάς», ομιλία ΙΔ΄, τόμος 9, σελ. 445-459, Θεσσαλονίκη 1978. Επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, Αποσπάσματα από την ομιλία ΙΔ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου), Η άλλη όψη

Διαβάσαμε ότι στις 11.9.18 ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ποροσένκο (ο οποίος “εκκλησιάζεται” και στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία και στους σχισματικούς και στους Ουνίτες!) είχε συνάντηση με τον Αμερικανό πρέσβυ Σαμ Μπράουνμπακ. Στη συνάντηση ο αμερικανός πρέσβυς δήλωσε ότι «Οι Αμερικανικές αρχές υποστηρίζουν την Ουκρανία στον αγώνα για το δικαίωμα να έχει μια ενιαία αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία»!

Πρωτοπρεσβύτερος
Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος
Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν
6945-377621, agotsopo@gmail.com

Πάτρα 15.9.2018  

Αφελή ερωτήματα αφελούς ιερέως…

ΖΗΤΗΜΑ 1ο

Διαβάσαμε ότι στις 11.9.18 ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ποροσένκο (ο οποίος “εκκλησιάζεται” και στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία και στους σχισματικούς και στους Ουνίτες!) είχε συνάντηση με τον Αμερικανό πρέσβυ Σαμ Μπράουνμπακ (http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/23802-presbeutis-sam-mpraounmpak-oi-ipa-upostirizoun-tin-autokefalia-stin-oukrania).

Α) Στη συνάντηση ο αμερικανός πρέσβυς δήλωσε ότι:

«Οι Αμερικανικές αρχές υποστηρίζουν την Ουκρανία στον αγώνα για το δικαίωμα να έχει μια ενιαία αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία!»

«Οι Αμερικανικές αρχές» φροντίζοντας, προφανώς, για την κανονική ευταξία στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ενοχλούνται επειδή στην Ουκρανία υπάρχουν τρεις “δικαιοδοσίες” (η υπό τον Μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριο που αναγνωρίζεται από όλη την Ορθοδοξία και δύο σχισματικές ομάδες). Δεν γνωρίζουν, άραγε, ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν περισσότερες από οκτώ (8) Ορθόδοξες δικαιοδοσίες!; Διερωτώμαι και ερωτώ τον πρέσβυ και άλλους “αρμοδίους”:

Θα υποστηρίξουν «οι Αμερικανικές αρχές» ώστε να υπάρχει «μια ενιαία αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία» και στις ΗΠΑ μετά την Ουκρανία;

Β) Επίσης, έκπληκτοι διαβάσαμε – χωρίς να διαψευσθεί – ότι ο Ουκρανός Πρόεδρος:

«... ενημέρωσε λεπτομερώς τον Αμερικανό Πρεσβευτή για την προετοιμασία εκχώρησης του αυτοκεφάλου, και ευχαρίστησε τις ΗΠΑ για την ενεργό υποστήριξη τους στην διαδικασία αυτή!»

Ως αφελής ιερέας διερωτώμαι και ερωτώ τους ειδήμονας:

1. Τι σημαίνει η φράση «ευχαρίστησε τις ΗΠΑ για την ενεργό υποστήριξη τους στην διαδικασία αυτή», για την εκχώρηση του αυτοκεφάλου στην Ουκρανία;

2. Σε τι συνίσταται η «ενεργός υποστήριξη» των ΗΠΑ; Μήπως, τελικά, τον «Τόμο Αυτοκεφαλίας» για την Ουκρανία θα τον υπογράψει ο Οικουμενικός Πατριάρχης ως «αποφαινόμενος» και ο … Ντ. Τράμπ ως «συναποφαινόμενος»; Δεν μπορώ να διανοηθώ τυχόν αμερικανική απαίτηση για αντιστροφή των υπογραφών…

3. Μέχρι τώρα ακούγαμε ότι το Αυτοκέφαλο εκχωρείται αποκλειστικά και μόνο για να θεραπευθεί το σχίσμα, δηλ. για καθαρά εκκλησιαστικούς και πνευματικούς λόγους. Τώρα μαθαίνουμε και για την «ενεργό υποστήριξη» των ΗΠΑ! Κύριε ελέησον! Μήπως κάποιοι κρύβουν κάποιες “λεπτομέρειες” από το Λαό του Θεού; Μήπως κάποιοι χρησιμοποιούν την Εκκλησία του Χριστού για να εξυπηρετήσουν εγκόσμια συμφέροντα διεθνούς γεωπολιτικής; Μήπως κάποιοι, σε τελική ανάλυση, ασελγούν πάνω στο Άσπιλο Σώμα του Χριστού;

4. Σε ποιες άλλες εκκλησιαστικές υποθέσεις έχουν «ενεργό υποστήριξη» οι ΗΠΑ; (κάτι σχετικό είχε ακουστεί και για τη Σύνοδο της Κρήτης!). Παρακαλούμε τον Ουκρανό Πρόεδρο κ. Ποροσένκο ή έστω τον αμερικανό πρέσβυ να ενημερώσει σχετικά τον Λαό του Θεού!

5. Επιτέλους, η συμπεριφορά αυτή των πολιτικών και εκκλησιαστικών ταγών μέχρι πότε θα γίνεται ανεκτή από τα μέλη του Σώματος του Χριστού;

ΖΗΤΗΜΑ 2ο

Διαβάσαμε ότι η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου επιτρέπει υπό προϋποθέσεις τον β΄ γάμο των κληρικών. Όμως, πριν από 26 μόλις μήνες η «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος» στην Κρήτη σε συνοδική απόφασή της είχε αποφανθεί:

«...μετά τήν χειροτονίαν κωλύεται ἡ σύναψις γάμου» (Συνοδικό κείμενο «το Μυστήριο του Γάμου και τα κωλύματα αυτού» § ΙΙ, 4).

Διερωτώμαι και ερωτώ:

1. Τελικά, ούτε 2,5 χρόνια δεν “άντεξε” η ισχύς των αποφάσεων και η σοβαρότητα της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου» της Κρήτης ακόμα και για τη Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου;

2. Όταν η ίδια η Σύνοδος του Οικουμενικού Θρόνου περιφρονεί τόσο απροκάλυπτα τη Σύνοδο της Κρήτης, πώς ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει την απαίτηση από το πλήρωμα της Εκκλησίας να την έχει σε μικρή, έστω, εκτίμηση;

3. Τελικά, μήπως δικαιώνονται όσοι επιμένουν να μην αναγνωρίζουν την Σύνοδο της Κρήτης ως Πανορθόδοξη, Αγία και Μεγάλη Σύνοδο;

Ελπίζω να λάβω κάποιες απαντήσεις στα αφελή μου ερωτήματα και να μη με κακολογήσετε που σκέπτομαι, ερωτώ και διερωτώμαι…

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

«Όχι» είπε το ΣτΕ στο αίτημα της Ένωσης Αθέων, την 21 Σεπτεμβρίου 2018, να αφαιρεθούν τα θρησκευτικά σύμβολα από τη δικαστική αίθουσα, κατά τη διάρκεια συζήτησης προσφυγών για το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία (30-6) το αίτημα, οπότε και ξεκίνησε η συζήτηση των πέντε προσφυγών της Ένωσης Αθέων, της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕλΕΔΑ) και 24 γονέων μαθητών, η οποία έγινε με την παρουσία του Τζέισον-Αντιγόνη, που έγινε γνωστός και από την παρουσία του στα έδρανα της Βουλής, όταν ψηφίστηκε ο νόμος για την αλλαγή ταυτότητας φύλου.

Η σύμβουλος Επικρατείας, Παρασκευή Μπραίμη, ανέπτυξε την εισήγησή της και εξέθεσε τους ισχυρισμούς των αντίθετων αιτήσεων ακυρώσεως για το μάθημα των Θρησκευτικών, στο Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό, την καθημερινή πρωινή προσευχή στα σχολεία, αλλά και τον τρόπο απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών.

Παρεμβάσεις υπέρ του μαθήματος των θρησκευτικών έχουν καταθέσει η Εκκλησία της Ελλάδας, η Εκκλησία της Κρήτης και ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Θεολόγων «Καιρός», για την Αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης.

Οι δικηγόροι όλων των πλευρών, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, διασταύρωσαν τα ξίφη τους, θέτοντας -μεταξύ άλλων- ζητήματα κατοχύρωσης της θρησκευτικής ελευθερίας, σύμφωνα με την ΕΣΔΑ και το άρθρο 16 του Συντάγματος.

Η Ολομέλεια επιφυλάχθηκε να εκδώσει τις αποφάσεις της.

Πηγή: tribune.gr

Τὰ λόγια ποὺ ἀκολουθοῦν – ἐγκώμιο τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας – ἀκούσθηκαν ἀπὸ τὸ ἐπισημότερο βῆμα τοῦ ἔθνους μας, αὐτὸ τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων. Καὶ δὲν ἀκούσθηκαν ἀπὸ Ἕλληνα· ἀπὸ μιὰ φοιτήτρια ἀπὸ τὸ μακρινὸ Κίεβο ἐκφωνήθηκαν. Μιὰ κοπέλα, ποὺ θέλησε νὰ γνωρίσει τὸν θησαυρὸ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί, μαγεμένη ἀπὸ αὐτόν, ἐξέφρασε ἀπὸ τὸ βῆμα αὐτό, μεταξὺ ἄλλων, τὰ παρακάτω:

«Θυμᾶμαι ὅτι κάποιος μοῦ εἶπε: ‘‘Κάνεις λάθος (σ.σ. ἐννοεῖ στὴν ἐπιλογή της νὰ διαλέξει ὡς γλώσσα ἐκμάθησης τὴν Ἑλληνική)… εἶναι μιὰ δύσκολη γλώσσα… καὶ ἂν τυχὸν καταφέρεις νὰ τὴ μάθεις, δὲν θὰ μπορέσεις νὰ βρεῖς δουλειά” (σ.σ. ὡς μεταφράστρια, ὅπως τὸ ἤθελε). Ἀκουγόταν σὰν πρόκληση. Δὲν σᾶς κρύβω, ἦταν τὸ πρῶτο καὶ καλύτερο λάθος ποὺ εἶχα διαπράξει στὴ ζωή μου. Ἤδη ἀγάπησα τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα ἀπὸ τὸ πρῶτο μάθημα. Τὴν ἀγάπησα γιὰ τὴν ψυχή της, τὸν πλοῦτο της, γιὰ τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν ἐκφραστικότητά της. Καὶ ξέρετε κάτι; Ἀνακάλυψα πὼς μόνον οἱ ἄνθρωποι μὲ ἐκλεκτὸ γοῦστο μπαίνουν στὴ διαδικασία νὰ μάθουν μιὰ τόσο μοναδικὴ ξένη γλώσσα, ὅπως εἶναι τὰ Ἑλληνικά, μιὰ γλώσσα βαθιὰ σὰν θάλασσα ποὺ σὲ καλεῖ νὰ μπεῖς στὰ βαθιὰ νερά της. Καὶ μπαίνεις, καὶ μαθαίνεις νὰ κολυμπᾶς μέσα στὰ κύματα. Μαζὶ μὲ τὴ γλώσσα ἀγάπησα καὶ τοὺς ἀνθρώπους».

Πρόκειται γιὰ τὴ μεταπτυχιακὴ φοιτήτρια Μαρίνα Ντμιτρουσένκο, μαθηματικό, ἡ ὁποία παρακολούθησε τὸ πρόγραμμα Θερινῶν Ὑποτροφιῶν Ἑλληνικῶν Σπουδῶν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, πρόγραμμα ποὺ λειτουργεῖ ἐδῶ καὶ 30 χρόνια καὶ φιλοξενεῖ φοιτητὲς ξένων πανεπιστημίων, προκειμένου νὰ τοὺς φέρει σὲ ἐπαφὴ καὶ γνωριμία μὲ τὰ ἑλληνικὰ γράμματα, σπουδὲς καὶ πολιτισμό. Κατὰ τὸ φετινὸ πρόγραμμα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἐκμάθηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας οἱ ξένοι φοιτητὲς μπόρεσαν νὰ ἀκούσουν διαλέξεις μὲ θέματα ποὺ ἀφοροῦσαν στὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ πολιτισμό, τὴν ἑλληνικὴ ἱστορία, τὴ λογοτεχνία, τὴν Κύπρο, τὴ Μακεδονία κ.ἄ.

Τί νὰ σχολιάσει κανεὶς ἀπὸ τὸ «ποίημα» ποὺ ἐκφώνησε ἡ νεαρὴ Οὐκρανὴ φοιτήτρια γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα; Καὶ εἶναι κρίμα ποὺ οἱ Ἕλληνες μαθητὲς δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ καταλαβαίνουν τὴ γλώσσα τοῦ Βιζυηνοῦ καὶ τοῦ Παπαδιαμάντη, τὴ γλώσσα τῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτὴ τὴ γλώσσα, ποὺ εἶναι «βαθιὰ σὰν θάλασσα», ποὺ μπορεῖ νὰ ἐκφράζει νοήματα τόσο λεπτὰ καὶ ἐξευγενισμένα, σὰν τὸν ἦχο ἀπὸ τὸν φλοῖσβο τοῦ κύματος στὴν ἀκρογιαλιά, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τόσο δυνατὰ καὶ μὲ πάθος φορτισμένα, σὰν τὸν ρόχθο τῶν κυμάτων πάνω στὰ βράχια…

Ἀλλὰ μήπως πρέπει νὰ πᾶμε στὸ Κίεβο ἢ ἀκόμη καὶ σ᾿ αὐτὸ τὸ Κονγκὸ τῆς Ἀφρικῆς γιὰ νὰ μᾶς μάθουν ἐκεῖ «τὴν ψυχή, τὸν πλοῦτο, τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν ἐκφραστικότητα» τῆς γλώσσας μας; Καθόλου παράξενο κι αὐτό, μὲ τὶς ἐδῶ ἐπιλογὲς τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας γιὰ τὴν Α΄βάθμια καὶ Β΄βά­θμια ἐκπαίδευση.

Πηγή: Ὁ Σωτήρ

Ο Αρχιμήδης αποτελεί την προσωποποίηση ίσως του ελληνικού επιστημονικού δαιμονίου. Μέγας μαθηματικός, μηχανικός, γεωμέτρης και αστρονόμος, ο Αρχιμήδης ασχολήθηκε και με την πολεμική τέχνη, θέτοντας τις γνώσεις του στην υπηρεσία της πατρίδας του.

Ηλιακό κάτοπτρο του Αρχιμήδη σε δράση...

Ο Αρχιμήδης αποτελεί την προσωποποίηση ίσως του ελληνικού επιστημονικού δαιμονίου. Μέγας μαθηματικός, μηχανικός, γεωμέτρης και αστρονόμος, ο Αρχιμήδης ασχολήθηκε και με την πολεμική τέχνη, θέτοντας τις γνώσεις του στην υπηρεσία της πατρίδας του.

Γεννήθηκε το 287 π.Χ. στις Συρακούσες και πέθανε το 212 π.Χ. υπερασπιζόμενος την πόλη του από τους Ρωμαίους εισβολείς. Σύμφωνα με την παράδοση δολοφονήθηκε από ένα Ρωμαίο στρατιώτη, την ώρα που σχεδίαζε. Πρόλαβε μόνο να πει την περίφημη φράση «μη μου τους κύκλους τάραττε».

Το 213 π.Χ. κατά τη διάρκεια του Β’ Καρχηδονιακού Πολέμου, ο βασιλιάς των Συρακουσών Ιερώνυμος, συμμάχησε με τον Αννίβα, με σκοπό να απαλλάξει την Σικελία από την ρωμαϊκή κατοχή. Οι Ρωμαίοι όμως απέστειλαν ισχυρές δυνάμεις κατά της πόλης.

Ο Ρωμαίος στρατηγός Μάρκελλος διέθετε 60 βαριά πολεμικά σκάφη (πεντήρεις) και πολλά μικρότερα. Ο στρατός ξηράς, υπό τον Πούλχρο, αριθμούσε αρκετές χιλιάδες άνδρες.

Ενώπιον των ισχυρών αυτών δυνάμεων ο Ιερώνυμος δεν διέθετε παρά μικρές μόνο δυνάμεις. Αποφάσισε έτσι να περιοριστεί σε παθητική άμυνα εντός των τειχών. Ανέθεσε όμως την διεύθυνση της άμυνας στον Αρχιμήδη, αν και ο τελευταίος ήταν τότε 74 ετών.

Ο Αρχιμήδης καθοδηγεί τους Συρακούσιους στρατιώτες που αμύνονται των Ρωμαίων.

Ο Αρχιμήδης, παρά την ηλικία του ρίχθηκε με ζήλο στην δουλειά, πολεμώντας με τον δικό του τρόπο για την ελευθερία. Οι Ρωμαίοι στο μεταξύ απέκλεισαν την πόλη από στεριά και θάλασσα. Οι ανυποψίαστοι Ρωμαίοι επιχείρησαν να επιτεθούν ταυτοχρόνως.

Για την επίθεση κατά του θαλασσίου τείχους οι Ρωμαίοι είχαν γεμίσει τα πολεμικά τους πλοία με τοξότες και σφενδονήτες και είχαν προσδέσει μεταξύ τους οκτώ πλοία, σε τέσσερα ζεύγη, επί των οποίων τοποθέτησαν σαμβύκες, προστεγασμένες δηλαδή κλίμακες εφόδου.

Οι Ρωμαίοι είχαν κάθε λόγο να είναι αισιόδοξοι, εφόσον οι δυνάμεις υπερείχαν των αμυνομένων αριθμητικά και ποιοτικά. Όπως όμως αναφέρει ο Πολύβιος, υπολόγιζαν χωρίς «την Αρχιμήδους δύναμιν».

Όταν εδόθη το σύνθημα οι Ρωμαίοι, γεμάτοι αυτοπεποίθηση, όρμησαν κατά του τείχους. Την επίθεση κατά του θαλασσίου τείχους άνοιξαν τα κλιμακοφόρα πλοία τους, ακολουθούμενα από τα υπόλοιπα πολεμικά.

Οι γερανοί του Αρχιμήδη αρπάζουν τα ρωμαϊκά πλοία.

Ξαφνικά όμως στο τείχος φάνηκαν να ανοίγουν θυρίδες. Από αυτές άρχισαν να εκτοξεύονται εκατοντάδες βλήματα οξυβελών καταπελτών, τα οποία θέριζαν τους Ρωμαίους στρατιώτες και ναύτες.

Παρόλα αυτά οι πείσμωνες Ρωμαίοι συνέχισαν την προσέγγιση τους προς το τείχος. Τα κλιμακοφόρα πλοία τους έφτασαν κάποια στιγμή κοντά στο τείχος και επιχείρησαν να θέσουν επ’ αυτού τις κλίμακες. Τότε όμως εμφανίστηκαν επί των τειχών ειδικές μηχανές (γερανοί), επί των οποίων επικρέμονταν τεράστιοι λίθοι βάρους έως και 250 κιλών.

Απότομα οι μηχανές, με ένα σύστημα τροχαλιών, άφηναν τους λίθους να πέφτουν πάνω στα ρωμαϊκά πλοία, από το ύψος των τειχών, προσδίδοντάς τους επιπλέον κινητική ενέργεια. Όπως ήταν φυσικό οι τεράστιοι λίθοι συνέτριψαν τις κλίμακες, ακόμα και τα πλοία.

Αυτό όμως ήταν το λιγότερο, όπως με τρόμο διαπίστωσαν οι Ρωμαίοι. Όταν τα πολεμικά τους πλησίασαν στο τείχος, με σκοπό οι τοξότες και οι σφενδονήτες που είχαν επιβιβασθεί σε αυτά να εκκαθαρίσουν τις επάλξεις από υπερασπιστές, μια νέα έκπληξη, ακόμα μεγαλύτερη τους περίμενε.

Ο Αρχιμήδης στα τείχη ανάμεσα στις μηχανές του.

Άλλοι γερανοί έκαναν την εμφάνισή τους. Αντί λίθων όμως έφεραν στην άκρη τους μια σιδηρά αρπάγη. Έκπληκτοι οι Ρωμαίοι είδαν τις αρπάγες να κατεβαίνουν και να αρπάζουν τις πρώρες των πλοίων τους.

Κατόπιν άρχισαν να σηκώνουν τα πλοία τους στον αέρα! Στη συνέχεια τα άφηναν να πέσουν και είτε να συντριβούν, είτε να βυθιστούν! Μη αντέχοντας άλλο οι Ρωμαίοι αποτραβήχτηκαν μακριά από την ακτίνα ενεργείας των μηχανών του Αρχιμήδη.

Ή τουλάχιστον έτσι πίστευαν. Γιατί σύμφωνα με τον Λουκιανό, ο Αρχιμήδης είχε κατασκευάσει και ένα όπλο μεγάλου βεληνεκούς, τα ηλιακά κάτοπτρα. Με αυτά συγκέντρωνε τις ηλιακές ακτίνες επί των ξύλινων εχθρικών πλοίων, προκαλώντας τους πυρκαγιά. Η πληροφορία αυτή αμφισβητήθηκε έντονα από πολλούς ερευνητές, καθώς μόνο ο Λουκιανός την αναφέρει.

Το 1973 όμως ο καθηγητής Ι. Σακάς με την υποστήριξη του Πολεμικού Ναυτικού απέδειξε πειραματικά ότι ήταν δυνατό ο Αρχιμήδης, εάν όχι να κατεύκαυσε, τουλάχιστον να προκάλεσε ισχυρό ηθικό πλήγμα στον ρωμαϊκό στόλο. Στις 6 Νοεμβρίου 1973 ο Ι. Σακάς με την βοήθεια κατόπτρων κατόρθωσε να πυρπολήσει ξύλινες λέμβους.

Έχοντας παταγωδώς αποτύχει στη πρώτη του επίθεση, ο ρωμαϊκός στόλος επιχείρησε την επομένη μέρα να πλησιάσει στα ριζά του τείχους, υπολογίζοντας ότι εκεί δεν θα ήταν εύκολο να πληγεί από τις μηχανές του Αρχιμήδη. Νέες εκπλήξεις όμως τους περίμεναν.

Άλλοι γερανοί εμφανίστηκαν στα τείχη, κριοφόροι, εξοπλισμένοι με μεγάλες δοκούς, με σιδηρές αιχμές. Με ένα σύστημα τροχαλιών και γραναζιών οι δοκοί κινούντο ως πολιορκητικοί κριοί, συντρίβοντας τα ρωμαϊκά πλοία.

Ύστερα και από αυτό ο ρωμαϊκός στόλος αποσύρθηκε οριστικά, εκτός ακτίνας ενεργείας ακόμα και των κατόπτρων και δεν αποτόλμησε νέα έφοδο κατά της πόλης.

Ρωμαίος στρατιώτης σκοτώνει τον Αρχιμήδη.

Απέμενε η διά ξηράς έφοδος, η οποία όμως όταν εκδηλώθηκε είχε τη ίδια τύχη με την από θαλάσσης. Εκατοντάδες οξυβελείς καταπέλτες θέρισαν τις φάλαγγες εφόδου των Ρωμαίων, κομματιάζοντας ως χάρτινες, ακόμα και τις μεγάλες ασπίδες των λεγεωνάριων.

Σύμφωνα με τον Πολύβιο ο Αρχιμήδης είχε σχεδιάσει και αρπάγες ανδρών, οι οποίες άρπαζαν τους Ρωμαίους, τους σήκωνα ψηλά και τους άφηναν να πέσουν στο έδαφος. Ισχυροί λιθοβόλοι καταπέλτες επίσης συνέτριβαν τις πολιορκητικές μηχανές των Ρωμαίων.

Οι κριοφόρες χελώνες τους συντρίβονταν από γερανούς, οι οποίοι άφηναν υπερμεγέθεις λίθους να πέσουν επάνω τους. Μοιραία, έχοντας υποστεί φρικτές απώλειες, οι Ρωμαίοι αποσύρθηκαν και πολιόρκησαν εκ του μακρόθεν την πόλη, υπολογίζοντας να καταβάλουν τους αμυνομένους με την πείνα. Τελικώς κατέλαβαν την πόλη το 212 π.Χ. κατόπιν προδοσίας.

Πηγή: slpress.gr