Στην τελετή παράδοσης – παραλαβής του Υπουργείου Εξωτερικών από τον Υπουργό Εξωτερικών Ν. Κοτζιά στον Πρωθυπουργό Α. Τσίπρα, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018, ο κ. Κοτζιάς προανήγγειλε την επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης από τα 6 στα 12 μίλια, από τους Οθωνούς ως τα Αντικύθηρα, δηλαδή μόνο στο Ιόνιο.

Όπως είπε ο κ. Κοτζιάς, αυτό είναι «σημαντική πολιτική επέκταση της κυριαρχίας της χώρας για πρώτη φορά από τότε που πήραμε τη Δωδεκάνησο». Πρόσθεσε μάλιστα ότι τα σχετικά προεδρικά διατάγματα είναι έτοιμα.

Άραγε τι σημαίνουν όλα αυτά ;

***

Σύμφωνα με τη «Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας» (άρθρα 2-7), ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ ή ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ ή ΧΩΡΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, είναι η θαλάσσια ζώνη, η οποία επεκτείνεται πέρα από την ξηρά του ηπειρωτικού εδάφους όσο και οποιουδήποτε νησιωτικού σχηματισμού (νησιών, νησίδων, βραχονησίδων και βράχων) και επί της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία.

Η Αιγιαλίτιδα ζώνη, περιλαμβάνει το βυθό και το υπέδαφος της σχετικής θαλάσσιας περιοχής καθώς και τον υπερκείμενο εναέριο χώρο.

Κανένα κράτος, έστω κι αν δεν δεσμεύεται συμβατικά από τη Δ. Σ δεν έχει δικαίωμα να ορίσει μεγαλύτερη από τα 12 ναυτικά μίλια.

Η Ελλάδα, από το 1936, με το Νόμο 360/1936, έχει καθορίσει τα χωρικά της ύδατα στα 6 ναυτικά μίλια (1ν. μ = 1852 μ. ). Με το Νομοθετικό Διάταγμα 187/1973 περί ΚΔΝΔ (άρθρο 139)επικαιροποιήθηκε ο καθορισμός των 6 ν. μ αλλά προστέθηκε και η δυνατότητα επέκτασής τους (χωρίς να προσδιορίζεται το μέγεθος του εύρους), με έκδοση Προεδρικού Διατάγματος, μετά από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου. Η δυνατότητα αυτή δεν υλοποιήθηκε καθώς δεν εκδόθηκε σχετικό Προεδρικό Διάταγμα.

Με το Νόμο 2321/1995, με τον οποίο η Ελλάδα επικύρωσε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, απέκτησε και διεθνές νομικό έρεισμα επέκτασής τους μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια (άρθρο 3 της Σύμβασης). Η προοπτική αυτή, θεωρήθηκε από τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευσή της Τουρκίας ως αιτία πολέμου (casus belli). Έτσι τα χωρικά μας ύδατα παραμένουν στα 6 ναυτικά μίλια.

Με αυτό το καθεστώς, η Ελλάδα ασκεί κυριαρχία στο 35% του Αιγαίου, η Τουρκία στο 9% ενώ το 56% είναι διεθνή ύδατα. Στην περίπτωση των 12 ν. μ , η Ελλάδα θα ασκεί κυριαρχία στο 64%, η Τουρκία στο 10%, και το 26% θα είναι διεθνή ύδατα, δηλ. η Ελλάδα σχεδόν διπλασιάζει την κυριαρχία της, ενώ η Τουρκία την αυξάνει μόνο κατά 1% .

Η Τουρκία, από το 1964, έχει επεκτείνει την Αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ν. μ στη Μαύρη Θάλασσα και στη Μεσόγειο, ενώ για λόγους σκοπιμότητας διατηρεί στο Αιγαίο τα 6 ν. μ απαιτώντας από τη Ελλάδα να παραμείνει στα 6 ν. μ επικαλούμενη την αρχή της αμοιβαιότητας.

Η Τουρκία, για πρώτη φορά το 2003, παρουσίασε τη «θεωρία των κυμαινόμενων χωρικών υδάτων». Με αυτή, φαίνεται να αποδέχεται τον καθορισμό διαφορετικού εύρους χωρικών υδάτων στον ελληνικό ηπειρωτικό χώρο και διαφορετικού στα νησιά και όχι αποκλειστικά 6 νμ, Με αυτό το τέχνασμα, σέρνει την ελληνική πλευρά σε ατέρμονες συζητήσεις οι οποίες μας στερούν το δικαίωμά μας για οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖαφού ο καθορισμός τους προϋποθέτει τον καθορισμό του εύρους των χωρικών υδάτων.

Ένας τέτοιος καθορισμός, υποκρύπτει θανάσιμους κινδύνους :

• Άλλη Ελλάδα θα έχουμε στο Ιόνιο, στο δυτικό ηπειρωτικό χώρο και... ολίγη Ελλάδα στα ελληνικά νησιά του Ανατ. Αιγαίου, τορπιλίζοντας από μόνοι μας, τη θεμελιώδη αρχή του διεθνούς δικαίου, περί του αδιαιρέτου της κυριαρχίας του κράτους.
• Αποδεχόμαστε εμμέσως, αυτό που κατά κόρον ισχυρίζεται η Τουρκία, ότι τα νησιά του Ανατ. Αιγαίου είναι προέκταση της υφαλοκρηπίδας της ηπειρωτικής Τουρκίας (Ανατολίας) και δεν έχουν δική τους. Εδώ να σημειώσουμε ότι η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, δέχεται τη νομική έννοια της υφαλοκρηπίδας και όχι τη γεωλογική και αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν την υπογράφει η Τουρκία.
• Αποδεχόμαστε το τουρκικό επιχείρημα περί «ειδικών συνθηκών» στο Αιγαίο (με τα όσα συνεπάγεται αυτό), στο οποίο η Τουρκία έχει διαφοροποιημένο μήκος χωρικών υδάτων.

***

Αν η Κυβέρνηση δεχτεί ότι δεν υπάρχει πλήρης και αδιατάρακτη ενότητα των θαλασσίων συνόρων της, από τον Έβρο μέχρι το Καστελόριζο και από τους Οθωνούς μέχρι την Κρήτη, θα διαπράξει θανάσιμο λάθος.

Αλεξανδρούπολη20 Οκτωβρίου 2018

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος ΛΣ (ε. α)

Πέντε αἰτήσεις τῆς Ἑνώσεως Ἀθέων Ἑλ­λάδος σχετικὲς μὲ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ Δημοτικά, Γυμνάσια καὶ Λύκεια συζήτησε ἡ Ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας στά τέλη τοῦ Σεπτεμβρίου.

«Μὲ τὴν ἔναρξη τῆς συζητήσεως ὁ προεδρεύων τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας κ. Ἀθανάσιος Ράντος ἀνεκοίνωσε ὅτι μὲ παρεμπίπτουσα ἀπόφαση τοῦ Ἀνωτάτου Διοικητικοῦ Δικαστηρίου ἀπερρίφθη, κατὰ πλειοψηφία, δηλαδὴ μὲ ψήφους 30 “κατὰ” ἔναντι 6 “ὑπέρ”, τὸ αἴτημα τῆς Ἑνώσεως Ἀθέων καὶ πέντε προσφευγόντων γονέων, ποὺ ζητοῦσαν νὰ ἀφαιρεθοῦν τὰ θρησκευτικὰ σύμβολα (ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας) ἀπὸ τὴ δικαστικὴ αἴθουσα, κατὰ τὴ συζήτηση τῶν συγκεκριμένων αἰτήσεων ἀκυρώσεως. Ἡ ἀπόφασις αὐτὴ θεωρεῖται σύμφωνη μὲ τὴν ὑπάρχουσα νομολογία, συνιστᾶ ὅμως μία πρώτη σημαντικὴ ἧττα τῶν ἀθέων στὴν δικαστικὴ αἴθουσα» («Ἑστία» 22-9-2018).

Σχολιάζοντας τὴν ἀπόφαση αὐτὴ γιὰ τὴν μὴ ἀφαίρεση τῆς ἱερῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας ἀπὸ τὴν αἴθουσα τοῦ Δικαστηρίου, πράγμα ποὺ ζητοῦσαν οἱ ἄθεοι, συγχαίρουμε ἐκ μέσης καρδίας τοὺς ἀξιότιμους Δικαστὲς τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τοῦ Κράτους μας καὶ ἀναφωνοῦμε μὲ ἐνθουσιασμό: «Ὑπάρχουν ἀκόμη Δικαστὲς στὴν Ἑλλάδα».

Δὲν μποροῦμε ὅμως νὰ μὴ θρηνήσουμε γιὰ τὸ αἴτημά τους αὐτό. Σᾶς ἐνοχλεῖ τὸ βλέμμα τῆς Παναγίας, ἀδελφοὶ ἄθεοι; Τὸ βλέμμα τῆς Παναγίας καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων μας εἶναι τὸ καθαρότερο καὶ εἰλικρινέστερο ἀπὸ ὅλα τὰ ἀνθρώπινα βλέμματα. Φανερώνει τὴν ἄδολη ἀγάπη τους καὶ πρὸς αὐτοὺς ἀκόμη ποὺ δὲν θέλουν νὰ τοὺς βλέπουν μπροστά τους. Οἱ Ἅγιοι μᾶς βλέπουν ὄχι γιὰ νὰ μᾶς κατακρίνουν καὶ νὰ μᾶς καταδικάσουν, ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσουν, νὰ μᾶς συμπαρασταθοῦν στὶς ὅποιες δυσ­κολίες μας· νὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ ἀναγνωρίσουμε τὰ λάθη μας, νὰ συνέλθουμε καὶ νὰ μετανοήσουμε. Γιατί ἀδικεῖτε τοὺς ἑαυτούς σας, ἀδελφοί μας ἄθεοι; Σκεφθεῖτε το καλύτερα. Ἡ Παναγία θέλει νὰ σᾶς βοηθήσει. Ἔχετε κι ἐσεῖς ὡς ἄνθρωποι ψυχικὲς ἀνάγκες· καὶ μόνο Ἐκείνη μπορεῖ νὰ σᾶς ἀναπαύσει οὐσιαστικά.

Πηγή: Ο Σωτήρ

Περίπου 1.000 παιδιά φέρεται ότι έχουν ναρκωθεί και κακοποιηθεί από διεστραμμένους στο Τέλφορντ της Βρετανίας από τη δεκαετία του 1980 – αλλά η κόλασή τους συνεχίστηκε εδώ και δεκαετίες, καθώς οι αρχές επανειλημμένα απέτυχαν να σταματήσουν ένα δίκτυο παιδεραστών στην πόλη.

Η Lucy Lowe, 16 ετών, σκοτώθηκε το 2000 μαζί με την μαμά και την αδελφή της, αφού ο δράστης έβαλε φωτιά στο σπίτι τους.

Ο αριθμός των θυμάτων που εκτιμήθηκε από εμπειρογνώμονες στην κακοποίηση παιδιών σημαίνει ότι θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερος σε κατά κεφαλή πληθυσμό απ ‘ό, τι στα σκάνδαλα που έπληξαν το Ρόχντεϊλ και το Ρόθερχαμ τα τελευταία χρόνια. Οι κοινωνικοί λειτουργοί λέγεται ότι γνώριζαν για το αδίκημα ήδη από τη δεκαετία του ’90, αλλά χρειάστηκε μια δεκαετία ώστε οι αστυνομικοί να ξεκινήσουν έρευνα.

Και υποστηρίζεται ότι τα αρχεία δείχνουν ότι το προσωπικό των συμβουλίων θεωρούσε τα παιδιά που κακοποιήθηκαν και διακινούνταν ως πόρνες παρά ως θύματα.

Η ευάλωτη Lucy Lowe ήταν 16 ετών όταν ο κακοποιός Azhar Ali Mehmood, 26 ετών, έβαλε φωτιά στο σπίτι της σκοτώνοντας την ίδια, τη μαμά της Eileen και την αδελφή της Sarah, ηλικίας 17 ετών, το 2000.

Ο δράστης που ήταν ταξιτζής την στοχοποίησε για πρώτη φορά το 1997. Η κοπέλα ήταν 14 όταν γέννησε την κόρη του.

Ο Mubarek Ali, 34 ετών, ήταν ένας από τους επτά άνδρες που φυλακίστηκαν μετά από μια αστυνομική επιχείρηση του 2013.

Είχε φυλακιστεί για τη δολοφονία της έφηβης, της μαμάς της και της αδελφής της – αλλά ποτέ δεν συνελήφθη ή κατηγορήθηκε για σεξουαλική κακοποίηση.

Ένα άλλο θύμα, το οποίο ναρκώθηκε και βιάστηκε ομαδικά, δήλωσε ότι η δολοφονία της Lucy ήταν προειδοποίηση σε άλλους που θα μπορούσαν να μιλήσουν.

Η μαθήτρια, η οποία παραμένει ανώνυμη, δήλωσε ότι εξωθήθηκε στην αυτοκτονία.

Είπε στην Βρετανική Mirror: «Φοβόμουν ότι η οικογένειά μου θα πεθάνει όπως η Λούσι – νόμιζα ότι θα ήταν ασφαλείς μόνο αν αυτοκτονούσα».

Το 2002 μια άλλη μαθήτρια – η Becky Watson, 13 ετών – σκοτώθηκε σε ένα ανεξήγητο αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην πόλη Shropshire.

Παρά την σύγκρουση που καταγράφηκε την εποχή εκείνη ως μια “φάρσα” που πήγε στραβά, αργότερα ανακαλύφθηκε ότι σύμφωνα με πληροφορίες είχε κακοποιηθεί από μια ασιατική συμμορία από την ηλικία των 11 ετών.

Η Becky Watson, 13 ετών, πέθανε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα που καταγράφηκε ως «φάρσα» που πήγε στραβά πριν αποκαλυφθεί ότι ήταν και θύμα της συμμορίας.

Ο Ahdel Ali, 27 ετών, φυλακίστηκε για κακοποίηση και εμπορία παιδιών στο Τέλφορντ.

Σε τραγικές καταχωρήσεις ημερολογίου λέγεται ότι είχε πει για το πώς αναγκαζόταν να “κοιμάται με οποιονδήποτε”.

Η μαμά της δήλωσε ότι πήγε σε αστυνομικούς αλλά ισχυρίστηκε ότι η κόρη της αντιμετωπίστηκε “σαν εγκληματίας”.

Η φίλη της Becky, η Vicky Round, είχε κακοποιηθεί από την ίδια συμμορία, η οποία την πήρε μέσω εθισμού στην κοκαΐνη όταν ήταν 12 ετών και σε ηρωίνη στα 14. Ο θάνατός της στα 20 αφορούσε τα ναρκωτικά. Η αδελφή της Emma είπε: “Η Vicky θα ήταν ακόμα εδώ αν δεν είχε κακοποιηθεί τόσο άσχημα – όμως, οι άνθρωποι που έκαναν τη ζωή της κόλαση ακόμα περπατούν στους δρόμους”.

Η Vicky Round πέθανε στα 20 αφότου εθίστηκε στο κρακ στα 12 και στην ηρωίνη στα 14 από τη συμμορία.

Μερικοί από αυτούς που τελικά οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη περιλαμβάνουν επτά άνδρες που φυλακίστηκαν το 2013 μετά από την επιχείρηση Chalice, αστυνομική έρευνα για την παιδική πορνεία στην περιοχή του Τέλφορντ.

Ο Mubarek Ali, 34 ετών, και ο αδελφός του Ahdel Ali, 27 ετών, φυλακίστηκαν για σεξουαλική κακοποίηση, σωματεμπορία και προώθηση εφήβων στην πορνεία.

Η εφημερίδα ισχυρίζεται ότι οι κοινωνικοί λειτουργοί γνώριζαν την κακοποίηση τη δεκαετία του 1990, αλλά στην αστυνομία πήρε μια δεκαετία για να ξεκινήσει έρευνα, ενώ το προσωπικό του συμβουλίου θεωρούσε τα θύματα ως «πόρνες» και οι αρχές δεν κατάφεραν να κρατήσουν λεπτομέρειες για τους κακοποιούς από τις ασιατικές κοινότητες από φόβο ”ρατσισμού”.

Υποστηρίζεται ότι τρεις άνθρωποι δολοφονήθηκαν και δύο άλλοι πέθαναν σε τραγωδίες που συνδέονταν με το σκάνδαλο, ενώ δυο πληροφοριοδότες είχαν σιγήσει.

Ένα κορίτσι, το οποίο κακοποιήθηκε αφότου το τηλέφωνο της πουλήθηκε σε παιδόφιλους, είπε στην εφημερίδα: “Μισούσα ό, τι συνέβαινε και αυτοί που με κακοποίησαν έκαναν το δέρμα μου να ανατριχιάζει, αλλά μου είπαν ότι αν έλεγα μια λέξη σε οποιονδήποτε θα ερχόντουσαν για τις μικρές αδερφές μου και θα έλεγαν στη μαμά μου ότι ήμουν πόρνη.”

“Νύχτα με νύχτα, αναγκάστηκα να έχω σεξουαλική επαφή με πολλούς άνδρες σε αηδιαστικές βόλτες και βρώμικα σπίτια.”

“Πρέπει να έπαιρνα το χάπι από μια τοπική κλινική τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, αλλά κανείς δεν ρώτησε τίποτα”.

Η έφηβη δήλωσε επίσης ότι η “χειρότερη στιγμή” ήρθε μετά τα 16α γενέθλιά της, όταν “ναρκώθηκε και βιάστηκε ομαδικά” από πέντε άνδρες, και μέρες αργότερα ο αρχηγός ήρθε στο σπίτι της και είπε ότι θα το κάψει αν το πει σε κανέναν.

Μια αστυνομική έρευνα με την ονομασία Operation Chalice εντόπισε περισσότερα από 100 πιθανά θύματα κακοποίησης μεταξύ του 2007 και του 2009.

Μια έρευνα της Sunday Mirror βρήκε στοιχεία για παιδόφιλους που στόχευαν σπίτια παιδιών στο Τέλφορντ ήδη από το 1981 και μίλησε σε θύματα που λένε ότι βιασμοί έχουν συμβεί και τους τελευταίους μήνες.

Μια έκθεση που ανατέθηκε από το τοπικό Συμβούλιο του Τέλφορντ και του Ρέκιν το 2013 παραδέχθηκε ότι από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 οι επαγγελματίες “είχαν ανησυχίες για τη φύση ορισμένων από τις υποθέσεις παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης που τους παρουσιάστηκαν”.

Αλλά κατηγόρησαν την αποτυχία να δράσουν στην ”κατανόηση και εκμάθηση εκείνης της εποχής και στις υφιστάμενες διαδικασίες”.

Πηγή: thesun.co.uk, offtherecord.net.gr

Ο Υπουργός Παιδείας συνεχίζει ανεπίσχετα τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ). Έχοντας στο παρελθόν χαρακτηρίσει, αρνητικά, δικαστικούς λειτουργούς για τις αποφάσεις τους, η εκπροσώπηση του ΥΠΕΘ στις μέρες μας δείχνει ότι ουδόλως ενδιαφέρεται να μιλήσει επί της ουσίας. Ασχολείται, μάλλον, με επικοινωνιακούς circo-βερμπαλισμούς. Τοιουτοτρόπως, το μάθημα των Θρησκευτικών γίνεται καλύπτρα ("φερεντζές"), για να κρυφτεί το τοπίο απαξίωσης όλων των μαθημάτων (επιστημονικών επιστητών), που παραπέμπουν στην ορθοτομημένη παρουσίαση της πολιτισμικής κληρονομιάς του τόπου μας.

Οι καταστάσεις και οι –τουλάχιστον περίεργες– μεθοδεύσεις που ακολουθήθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση για να φθάσουμε στην πατσαβούρα που λέγεται «Συμφωνία των Πρεσπών» μας αναγκάζουν να κάνουμε μια «τεχνοκρατική» προσέγγιση της όλης διαδικασίας.

Όπως αποκαλύφθηκε από τα πρακτικά που δημοσίευσε στα ελληνικά μεγάλη ημερήσια εφημερίδα, οι Σκοπιανοί είχαν τη χαρά να δουν τους πολιτικούς αρχηγούς όλων των κομμάτων να συνέρχονται δύο φορές και να συζητούν διεξοδικά το πλαίσιο λύσης του ονοματολογικού με την Ελλάδα, στο οποίο, ευφυώς πράττοντες, πρόσθεσαν τη «μακεδονική» γλώσσα και ταυτότητα. Ασχέτως των διαφωνιών και του αν τελικά η αντιπολίτευση επέλεξε την αποχή, σε πολιτικό επίπεδο υπήρχε ενημέρωση όλων των κομμάτων και για τις συνομιλίες και για τις θέσεις της ελληνικής πλευράς κατά τη διάρκεια των συνομιλιών.

Ας έλθουμε τώρα στην Ελλάδα.

Καμία ενημέρωση όχι στα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά ούτε και του υπουργικού συμβουλίου.

Δηλαδή, ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς συνεννοήθηκαν να προχωρήσουν στην υπογραφή αυτής της κατάπτυστης συμφωνίας, για την οποία αργά ή γρήγορα θα κληθούν να λογοδοτήσουν, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους –για να το πω κομψά– τους πάντες: κυβέρνηση, αντιπολίτευση, και φυσικά τον ελληνικό λαό, από τον οποίο πρέπει να λαμβάνουν νομιμοποίηση για τις πράξεις τους. Και εξ όσων γνωρίζουμε, δεν υπήρχε στις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ κάποια δέσμευση ότι θα λύσει το ονοματολογικό σε ένα γενικό πλαίσιο, για να το επικαλεστεί και να μας πει ότι έχει νομιμοποίηση.

Άρα, το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι τα Σκόπια έχουν κουλτούρα λειτουργίας κράτους και όχι μπανανίας, στην οποία οι αποφάσεις σε ζητήματα εθνικά λαμβάνονται από δυο-τρία άτομα, ερήμην της αντιπολίτευσης και του λαού και ποιος ξέρει κάτω από ποιες και τι είδους πιέσεις ή ανταλλάγματα των ξένων, εκείνων ντε, που έκαναν παρέλαση από τα Σκόπια, για να περάσει το «Ναι» και να παγιοποιηθεί η παγίδα που θα καταστήσει διεκδικήσιμη την πραγματική Μακεδονία και φυσικά τη Θεσσαλονίκη, που είναι και το μεγάλο ζητούμενο.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι όλα αυτά δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. Δηλαδή δεν υπάρχει αίσθηση και κουλτούρα θεσμικής λειτουργίας του κράτους, και φυσικά σεβασμού της βούλησης των πολιτών, που σε ποσοστό 70%, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις θέλει την ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Πάμε τώρα στο επόμενο θέμα, αυτό της αποστασίας βουλευτών και στα Σκόπια και στην Ελλάδα.

Την ώρα που έχουν γραφτεί άρθρα για εμπλοκή ξένων υπηρεσιών στο θέμα, οι οποίες μοιράζουν δεκάδες εκατομμύρια για να βρεθούν οι «γενναίοι βουλευτές του VMRO-DPMNE», όπως τους αποκάλεσε προχθές ο Ζάεφ, που θα ψηφίσουν υπέρ της κύρωσης της συμφωνίας, παρατηρούμε αντίστοιχες κινήσεις και στο ελληνικό πολιτικό «γήπεδο».

Ήδη δύο γυναίκες υπουργοί της κυβέρνησης, με σκληρή δεξιά ιδεολογία και οι δύο και υπέρμαχοι μέχρι προχθές της Μακεδονίας, έχουν κάνει μια στροφή 360 μοιρών –που λέει και ο πτυχιούχος του Πολυτεχνείου πρωθυπουργός μας–, και μετά άλλη μια 180 μοιρών, και δηλώνουν (ή διαρρέεται) ότι θα ψηφίσουν τη συμφωνία-νεκροθάφτη της Μακεδονίας και της σκληρής αλήθειας.

Υπάρχουν και άλλοι γυρολόγοι της πολιτικής που δηλώνουν ή διαρρέουν ότι θα το πράξουν, ενώ στελέχη της κυβέρνησης επαίρονται ότι εκείνοι που θα υπερψηφίσουν τη συμφωνία, όταν θα έλθει για κύρωση στη Βουλή, θα είναι πολύ περισσότεροι από τον απαιτούμενο αριθμό των 150 βουλευτών.

Το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας, της «μακεδονικής» γλώσσας και της εθνότητας, είναι πολύ-πολύ μεγαλύτερο από το μέγεθος των Σκοπίων, γεωγραφικό, πληθυσμιακό, οικονομικό και γεωπολιτικό.

Είναι ένα τεράστιο ζήτημα, όπως το Κυπριακό, που κι αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο από το γεωγραφικό μέγεθος του νησιού.

Για το Κυπριακό, μέχρι να φτάσουμε στην κατάσταση που είμαστε σήμερα, με άμεσο τον κίνδυνο της κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της μετατροπής των Ελλήνων σε νεοπαγές «κυπριακό έθνος», που θα οδηγήσει στην εξάλειψη του Ελληνισμού από το νησί, είχαμε τα ακόλουθα:

• Την αποστασία του 1965, για την οποία οι ΗΠΑ διέθεσαν εκατομμύρια δολάρια (γράφονται διάφορα ποσά), η οποία αποστασία προετοίμασε την επιβολή της χούντας και η οποία με τη σειρά της προετοίμασε την εισβολή και κατοχή του νησιού.
• Την απόπειρα κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την άλλη πατσαβούρα, το Σχέδιο Ανάν, τότε που για να πείσουν πολιτικούς σε Αθήνα και Λευκωσία, αλλά και τους Έλληνες της Κύπρου να το στηρίξουν, οι ΗΠΑ ξόδεψαν πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια. Σημειωτέον, οι περισσότεροι από τους φανερούς και αφανείς πρωταγωνιστές της Συμφωνίας των Πρεσπών ήταν υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Το αναφέρουμε έτσι για την ιστορία.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στις 29/11/2014, αναφερόμενος στις προσπάθειες της τότε κυβέρνησης Σαμαρά να εξασφαλίσει 180 βουλευτές, για να μην ζήσει η Ελλάδα την περιπέτεια που έζησε και συνεχίζει να ζει, είχε δηλώσει επί λέξει: «Διαδικασία εκτροπής η διαδικασία εκλογής Προέδρου, και πολιτικά ανήθικη η προσπάθεια να βρεθούν 180 βουλευτές»!

Τώρα, λοιπόν, με τις αποστασίες βουλευτών για να πουν «Ναι», κόντρα στη συνείδησή τους, τι είναι η διαδικασία; Ηθική;

Και να μην ξεχνάμε, όπως η Κύπρος την γλίτωσε παρά τρίχα στο Κραν Μοντανά, λόγω του ότι ο Ερντογάν δεν ήταν τόσο «ευλύγιστος» όπως οι δικοί μας –κατά Χάρβαρντ– «άσοι» της διαπραγμάτευσης, έτσι την γλίτωσε και η Μακεδονία, λόγω της επιμονής των Σλάβων των Σκοπίων να επιμένουν να τα θέλουν όλα, σε κάτι που δεν είναι.

Ως πότε όμως θα μας «προστατεύουν» οι άλλοι από επικείμενες εθνικές καταστροφές;

____
*Παράφραση από το έργο του νομπελίστα θεατρικού συγγραφέα Ντάριο Φο Η μαριχουάνα της μαμάς είναι πιο γλυκιά.

Πηγή: Pontos-News

Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα στη ζωή της Εκκλησίας ήταν και είναι η διάκριση μεταξύ γνησίας και νόθης πνευματικότητος. Μελετώντας τα αγιογραφικά κείμενα και τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων μας διαπιστώνουμε ότι στη ζωή της Εκκλησίας, ήδη από τα πρώτα βήματά της, από την εποχή των αποστολικών χρόνων, εμφανίστηκε παράλληλα με την γνήσια πνευματικότητα, που είναι προϊόν και καρπός του αγίου Πνεύματος και μία άλλη «πνευματικότητα», νόθη και κίβδηλη, που εμπνέεται από το σατανά, με σκοπό την παραπλάνηση των πιστών. Όπως μας πληροφορούν οι Πράξεις και οι παύλειες Επιστολές, οι νεοφώτιστοι μετά το βάπτισμά τους ελάμβαναν υπερφυσικά χαρίσματα, έτσι ώστε να γίνεται αισθητή η παρουσία του αγίου Πνεύματος στα μέλη της Εκκλησίας, αλλά και στους εκτός αυτής. Ένα από αυτά τα υπερφυσικά χαρίσματα ήταν και το λεγόμενο χάρισμα της «διακρίσεως των πνευμάτων», για το οποίο κάνει λόγο ο απόστολος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του: «άλλω δε ενεργήματα δυνάμεων, άλλω δε προφητεία, άλλω δε διακρίσεις πνευμάτων, ετέρω δε γένη γλωσσών, άλλω δε ερμηνεία γλωσσών», (12,10).

Την Τετάρτη 18 Οκτωβρίου, στις 19.00, πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του 4ου Γυμνασίου Γιαννιτσών Ημερίδα για το Μάθημα των Θρησκευτικών με ομιλητές τον κ. Ηρακλή Ρεράκη, καθηγητή Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Πρόεδρο τής Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ) και τον κ. Ιωάννη Κουρεμπελέ, καθηγητή Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., Αντιπρόεδρο της ΠΕΘ.
Συντονιστής της Ημερίδας ήταν ο Πρωτοπρεσβύτερος Ελευθέριος Χαραλαμπίδης, Δρ. Θεολογίας, Υπεύθυνος Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από την Ι. Μητρόπολη Εδέσσης, την Πανελλήνιο Ένωση Θεολόγων, τους Συλλόγους γονέων και κηδεμόνων του 4ου Γυμνασίου και του 8ου Δημοτικού Σχολείου Γιαννιτσών, την Ιστορική και Λαογραφική Εταιρία Γιαννιτσών «ο Φίλιππος» και τους Συλλόγους Πολυτέκνων και Τριτέκνων Γιαννιτσών.

Κατά την έναρξη της Ημερίδας ο Πρόεδρος της Ι.Λ.Ε.Γ. «ο Φίλιππος» κ. Κωνσταντίνος Κάμτσης απηύθυνε χαιρετισμό. Στην συνέχεια ο π. Ελευθέριος Χαραλαμπίδης μετέφερε της ευχές του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, καθώς και την επιθυμία του να καταργηθούν τα Νέα Προγράμματα και Βιβλία Θρησκευτικών και να χρησιμοποιηθούν άλλα, σύμφωνα με την Ορθόδοξη διδασκαλία και Παράδοση που είναι και η παράδοση των ορθοδόξων μαθητών στους οποίους απευθύνονται.
Στη συνέχεια έκανε μια σύντομη εισαγωγή στο θέμα παρουσιάζοντας σημεία από την επιστολή που είχε αποστείλει στις 22 Σεπτεμβρίου 2015 ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος προς τον Πρωθυπουργό και τους Προέδρους των Κοινοβουλευτικών Ομάδων, με αφορμή τα νέα Προγράμματα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών στα Δημοτικά, τα Γυμνάσια και τα Λύκεια. Μεταξύ άλλων, στην εν λόγω επιστολή, ο Μακαριώτατος έγραφε: «Μετά τα ανωτέρω προκύπτει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών όντως δεν μετατράπηκε σε ''θρησκειολογία'', διότι και η ''θρησκειολογία'' είναι κλάδος της Θεολογικής επιστήμης. Απλώς το μάθημα καταργήθηκε και πρόκειται πλέον για ένα μη θεολογικό μάθημα...». Παρουσίασε επίσης ενδεικτικά αποσπάσματα από την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (660/2018), που ακυρώνει, ως αντισυνταγματική, την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας για την εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών. Ένας από τους λόγους που επικαλείται το Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) είναι ότι «φαλκιδεύεται ο επιβεβλημένος από τη συνταγματική αυτή διάταξη [άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος] σκοπός, η ανάπτυξη δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως των μαθητών που ανήκουν στην επικρατούσα θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού».

Κατόπιν έλαβε τον λόγο ο κ. Ηρακλής Ρεράκης, ο οποίος ανέπτυξε διεξοδικά την προαναφερθείσα απόφαση του ΣτΕ, το οποίο δέχθηκε τα επιχειρήματα όσων προσέβαλαν την υπουργική απόφαση για την εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών και τα ακύρωσε. Παρουσίασε επίσης το ιστορικό των νέων Προγραμμάτων από το έτος 2011 και εξής καθώς και τις μετά την ακύρωσή τους από το ΣτΕ εξελίξεις, όπως είναι η άρνηση του Υπουργείου Παιδείας να εφαρμόσει τις αποφάσεις του ΣτΕ, ενώ ήταν, ως διοικητική αρχή υποχρεωμένο να υπακούσει και να προσαρμοστεί σε αυτές. Αντ’ αυτού το Υπουργείο, βάζοντας νέο αριθμό ΦΕΚ και την υπογραφή του νέου Υπουργού στα ακυρωμένα από το ΣτΕ προγράμματα τα έθεσε εκ νέου σε ισχύ για το σχολικό έτος 2018-2019. Ο Πρόεδρος της ΠΕΘ τόνισε ότι κάποιοι γονείς έχουν στείλει εξώδικη επιστολή στην ΠΕΘ προειδοποιώντας ότι θα ασκήσουν μηνύσεις σε όσους συμβάλλουν στη διδασκαλία αυτών των Προγραμμάτων στα παιδιά τους με βάση το ΣτΕ, το οποίο αποφάνθηκε ότι μέσω αυτών ασκείται θρησκευτικός αποπροσανατολισμός, σύγχυση και θρησκευτικός προσηλυτισμός σε βάρος των παιδιών τους. Επισήμανε ακόμη ότι η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας το μόνο που ενέκρινε, σχετικά με το θέμα των Θρησκευτικών, ήταν η συνέχιση του διαλόγου με το Υπουργείο Παιδείας για τη διδακτέα ύλη, και ότι αποτελεί ψευδή και διαστρεβλωμένη πληροφόρηση αυτό που λέγεται από το Υπουργείο και ορισμένους κληρικούς ή λαϊκούς ότι  η Εκκλησία ενέκρινε τα νέα Προγράμματα και τα Βιβλία των Θρησκευτικών. Στο πλαίσιο αυτό, μάλιστα, αναγνώστηκε πρόσφατο Δελτίο Τύπου της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, στο οποίο αναφέρεται ότι η Διαρκής Σύνοδος υπέδειξε στην Τριμελή Επιτροπή της Συνόδου που διεξάγει τον διάλογο με το Υπουργείο Παιδείας, να λαμβάνει υπόψη στο διάλογο με την πολιτεία τις κρίσεις και τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ.

Ακολούθησε η εισήγηση του καθηγητή της Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας κ. Ιωάννη Κουρεμπελέ, ο οποίος, μετά από μια σύντομη εισαγωγή και ενδεικτικά παραδείγματα από τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ, ανέλυσε θεολογικά συγκεκριμένη διδακτική ενότητα βιβλίου του Δημοτικού, όπου η ταυτότητα του Χριστού και η ιδιότητα της Θεοτόκου παρουσιάζονται με τρόπο που μπορεί να οδηγήσει τους μικρούς μαθητές σε σύγχυση, όσον αφορά την κατανόηση του χριστολογικού δόγματος της Εκκλησίας. Φάνηκε, έτσι, μέσα από ένα ενδεικτικό παράδειγμα, ότι στους φακέλους του Μαθήματος χρησιμοποιείται με αδόκιμο τρόπο η θεολογική ορολογία. Καταδείχθηκε, δηλαδή, εν προκειμένω ότι παραγκωνίζεται η ορθόδοξη έκθεση της Θεοτοκολογίας  και προκρίνεται στο εν λόγω θέμα η μη ορθόδοξη θεολογική άποψη του Κορανίου για τον Χριστό και την Θεοτόκο. Εκ των πραγμάτων διαφάνηκε ότι δι᾿ αυτής της μεθοδολογίας ασκείται σύγχυση στον μαθητή και παρέχεται μη έγκυρη γνώση σχετικά με την ορθόδοξη παράδοση και την πνευματική της σημασία.

Μετά τις εισηγήσεις ακολούθησε εκτενής συζήτηση και κατάθεση προτάσεων από το ακροατήριο.

Την ημερίδα παρακολούθησαν οι Ιεροκήρυκες της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης και Αρχιμ. Χρυσόστομος Πλίσκας, ο Αρχιερατικός Επίτροπος Γιαννιτσών Πρωτοπρ. Ιωάννης Σπυρίδης, κληρικοί της πόλεως και της περιοχής, εκπρόσωποι του Δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου Πέλλας, εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, γονείς κ.ά.

Πηγή: Ιστογράφος

Οι ομαδικοί εξισλαμισμοί στην Ήπειρο και Αλβανία.
Μετατροπή εκκλησιών σε τζαμιά. Περίτμησι Ηπειρωτών.
Τουρκοχριστιανοί και μισότουρκοι «Γραικομάνοι.»

Ο εξισλαμισμός στην Ήπειρο άρχισε επί σουλτάνου Μουράτ Β’, εξηπλώθη δε επικινδύνως μετά την ήττα του Σκεντέρμπεη, οπότε οι μεγάλοι κτηματίες ηναγκάσθησαν να εξισλαμισθούν για να διατηρήσουν τα τιμάριά τους, αξιωθέντες τού τίτλου «μπέηδες» κατά κληρονομιά. «Τούτους κάτω από ψυχολογικό εξαναγκασμό εμιμήθησαν και οι πτωχοί κολλήγοι».

Τη σκληρότερη τυραννία όμως υπέστη η Ήπειρος, κατά τον Ν. Πατσέλη, μετά τον θάνατο τού Σκεντέρμπεη, «διότι εφ’ όσον χρόνον εμάχετο ούτος προς το Οθωμανικόν Κράτος, η Ήπειρος συνεμμάχει μαζύ του. Διά τούτο μετά τον θάνατόν του, οι Οθωμανοί την μετεχειρίσθησαν απανθρώπως, αναγκάσαντες τον πληθυσμών εις εξισλαμισμόν.Ο ισλαμισμός των Χριστιανών, ιδίως εις την καλουμένην σήμερον Β. Ήπειρον, έκαμε τας μεγαλυτέρας προόδους, όταν ο Γ. Καστριώτης, ηρνήθη την πίστι του εις τον Σουλτάνο και την μουσουλμανικήν θρησκείαν».

«Η διπλή αυτή αποστασία, προσθέτει εξ άλλου ο Καντεμίρ, ηρέθησεν τόσον τον Αμουράτ, ώστε ούτος μετέτρεψεν όλας τας χριστιανικάς εκκλησίας της χώρας των Αρβανιτών και ίνα κάμη όσα ηδύνατο εξιλαστήρια θύματα προς ικανοποίησιν τού Μωάμεθ, διέταξε επί ποινή θανάτου να περιτμηθούν όλοι οι Ηπειρώται. Η μέθοδος αύτη, τονίζει, είχεν αναριθμήτους νεοφωτίστους. Ολόκληρος δε ή χώρα εις ολίγον διάστημα εμυήθη εις την μωαμεθανικήν πίστιν. Εξαίρεσιν απετέλεσαν εις τον προσηλυτισμόν εκείνον οι καθολικοί Αλβανοί (Μιρδίται) και το τμήμα το οποίον επεκτείνεται από την Οχρίδα προς Βορράν έως την Χειμάρραν προς Νότον, το οποίον διετήρησεν την ελληνικότητά του, κατά μέγα μέρος δε και την γλώσσαν, παρά την επίμονη αντίδρασι των αλβανικών φυλών».

Ομαδικοί εξισλαμισμοί στην Ήπειρο παρουσιάζονται και μετά το 1640 και εδεκάτισαν τον ελληνικόν πληθυσμών πού μέχρι τότε πλεόναζε απόλυτα έναντι των Αλβανών και Τούρκων με αναλογία ένα προς δέκα. Ο ΕΤΟΝ ανεβίβαζε τούς Έλληνας στα 4/5 τού πληθυσμού, οι δε Πουκεβίλ και Λήκ στα 9)10. Την αναλογία αυτή δε δέχεται και ο Αραβαντινός (Χρονογ. Α’ σελ. η’), που αντλεί τις πληροφορίες του από τον Κουβαρά. Αυτός είναι ο λόγος διά τον οποίον οι Τούρκοι της Ηπείρου θεωρούνται «Ρωμηογυρισμένοι ή Ρωμηογυρίσματα». Κατά τον Πουκεβίλ μάλιστα «Οι Μωαμεθανοί της Ηπείρου είναι Έλληνες περιτετμημένοι».

«Μικρόν μετά την άλωσιν, γράφει ο Κων. Παπαρρηγόπουλος, το πλήθος εξισλαμισθέντων Χριστιανών ήτο τοσούτον, ώστε η διδασκαλία τού νέου θρησκεύματος δεν επρόφθανε να γίνη εις τούς νεοφωτίστους, ώστε ήρχιζαν να μη τηρώνται αυστηρώς αι διατάξεις αυτού. Ο δε Μωάμεθ Β’ ηναγκάσθη (1474) —δηλ. δέκα χρόνια μετά την κατάρρευση Σκεντέρμπεη — να επιβάλη δι’ αυτοκρατορικού ορισμού την αυστηράν τήρησιν των διατάξεων».

Κατά το χρονικό των Τσαραπλανών, γραμμένο το 1848 «και σαν επάρθηκε η πόλις η βασιλεύουσα εις τούς χρόνους 1453, τότε αγρίεψαν οι Τούρκοι κατεπάνω τα των Χριστιανών και έστειλαν ορισμούς και εχαλούσαν τας εκκλησίας και τα κάστρα και έγιναν μεγάλες ταραχές και κλαυθμός ανεκδιήγητος, έως δύο χρόνους έστειλαν παρηγορίαν σε τούτα τα μέρη και έτσι ησύχασαν και εκάθησαν ο καθένας εις τον τόπον του, όστις θέλει ας στοχασθή τα επάνω Φραστανά, Διπαλίτσα, Αβαρίτσανη, Λαχανόκαστρον και ολούθε, οπού ωσάν έφυγαν δεν ματαγύρισαν οπίσω, ηύρεν ο καθένας τόπον όπου τού άρεσε και έμειναν».

Τα λεγόμενα όπως τού χρονικού τούτου, πιστεύομε πώς δεν έχουν καμιά απολύτως σχέσι με την άλωσι της Κων/πόλεως, αλλά εναρμονίζονται απολύτως με τα γραφόμενα τού Καντεμίρ (Βλ. ανωτ.), ο οποίος φαίνεται να είναι πλησιέστερος προς την πραγματικότητα και ανάγονται στα μετά την κατάρρευση Σκεντέρμπεη. Γιατί η κατάκτηση της Ηπείρου — Αλβανίας ήταν ολοκληρωμένη 23 ολόκληρα χρόνια προ της Αλώσεως, με την κατάληψη των Ιωαννίνων το 1430, και συμπίπτει με την επανάστασι Καστριώτη μετά την αποτυχία της οποίας εδραιωμένος πια ο Μωαμεθανισμός εκακουργούσε αχαλίνωτος. Εξ άλλου προκειμένου περί εξισλαμισμών των νεωτέρων χρόνων, ο μητροπολίτης Βελεγράδων Αλεξούδης, γράφει: Περί το 1735—1840, φαίνεται πώς το πλείστον μέρος των κατοίκων Αυλώνος, Βερατίου και των περιχώρων «αποταξάμενον τη Ιερά χριστιανική τού ανατολικού δόγματος θρησκεία. . . ».

Ο δε Γ. Δημητρίου (ανωτ.) μάς πληροφορεί ειδικώτερα: «Όλη η επαρχία της Χειμάρρας, ως επί το πλείστον από τη μεριά της θάλασσας απέναντι της Κερκύρας, κατοικείται από τούς λεγομένους Τουρκοχριστιανούς ή μισοτούρκους και μισοχριστιανούς. Πιο μέσα δε προς την ενδοχώρα υπάρχουν άλλες μεγαλύτερες πόλεις, όπως η Νίβιτσα, Λυκορώσια, Αγ. Βασίλειος κλπ. πού κατοικούν Χριστιανοί ή Έλληνες».

Ο Ιωάν. Λαμπρίδης τέλος, λέγει τα εξής: «Η κατά τα έτη 1785—1740 αλλαγή της πατρώας θρησκείας παρά τού πλείστου μέρους της Αυλώνος και Μπερατίου εν τω τμήματι Μουζακιάς μάλιστα συνετέλεσε τα μέγιστα προς περιστολήν τού χριστιανικού στοιχείου ενθάδε ιδίως. Επιγραφαί δε ελληνικαί επί λίθων πολλαχού μετηνεγμένων και εντειχισμένων και ελληνικά νομίσματα, μαρτυρούν την αρχαίαν λαμπρότητα της περιοχής ταύτης».

«Οι εγκυρότεροι ιστορικοί και γεωγράφοι της Ηπείρου, τονίζει επιγραμματικά ο Ν. Πατσέλης (ανωτ.), επί μακρά έτη εις τα Ιωάννινα πρόξενοι, όπως ο ΕΤΟΝ (1780—1798), ο Πουκεβίλ (1806—1819) και Ληκ (1805—1822), όλοι ομολογούν, ότι από την ιστορία, τα ήθη, την γλώσσαν και τον εθνικόν χαρακτήρα, φαίνεται, ότι οι Μωαμεθανοί και Τουρκαλβανοί της Ηπείρου, αρχικώς ήσαν Έλληνες οι οποίοι εξώμοσαν...

»Από τον Αμβρακικόν όθεν κόλπον μέχρι και πέραν τού Σκούμπι ποταμού, Έλληνες είναι από αρχαιοτάτων χρόνων αυτόχθονες και γηγενείς και όχι άποικοι ούτε ξένοι παρεπίδημοι. Εις την Ήπειρον δεν έχομεν «Γραικομανίαν», όπως μερικοί αργυρώνητοι και ανιστόρητοι επαναλαμβάνουν, αλλά βαθέως ερριζωμένην γνησίαν ελληνικήν ψυχήν, την οποίαν ουδείς εισβολεύς δύναται να σβύση, όπως απέδειξεν η ανδρεία αντίστασις του πληθυσμού εις τον απαίσιον εισβολέα της 28- 10- 1940 και έδωσεν αφορμήν εις την επαρχίαν αυτήν να γράψη μιαν από τας ενδοξωτέρας σελίδας της».

Πηγή: (Από το βιβλίο, «Ηπειρώτες και Αλβανοί –Η προσφορά της Ηπείρου προς το έθνος», εκδόσεις Ιδρύματος Βορειοηπειρωτικών Ερευνών, Ιωάννινα 1976.), e-istoria, Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Σχόλιο Τ.Ι.: Στο άρθρο δεν υπάρχει ίχνος εμπάθειας ή εχθρότητας σε κάποια τάξη ανθρώπων, απεναντίαν όλοι οι άνθρωποι έχουν ίση αξία και υπόληψη. Αναπαράγεται από επιστημονικό ενδιαφέρον, για το δίκαιο και την κοινωνική ισότητα.

Άνθρωποι- βιτρίνες και παιδιά – σύμβολα: Κανένας νόμος για τα θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου

Οι straight αποτελούν το 92,5 του παγκόσμιου πληθυσμού της γης.

Η ιατρική άποψη για την ομοφυλοφιλία είναι ότι η κατάσταση αυτή αφορά και σχετίζεται με ελαττωματικά γονίδια ωστόσο η ευρύτερη αποδοχή την οποία και απολαμβάνουν οι ομοφυλόφιλοι συνδέεται με μια διαφορετική φιλοσοφική-κοινωνική προσέγγιση που συνεχώς αυξάνεται.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι η νέα τάξη πραγμάτων έχει την συνεχώς αυξανόμενη τάση να κατοχυρώνει θεσπίζοντας νόμους την κοινότητα των ομοφυλόφιλων ενώ καταπατούνται ή δεν λαμβάνονται υπόψη θεμελιώδη δικαιώματα – τα οποία αποκτήθηκαν ανά τους αιώνες κ ύστερα από πολλούς αγώνες- της πλειοψηφίας των ανθρώπων, των straight.

Στον κόσμο των πέντε Ηπείρων κ ειδικά στην Ευρώπη και στην Αμερική οι θεσμοί εξελίσσονται και υπάρχει η γενική πεποίθηση ότι όλοι έχουμε δικαιώματα στον έρωτα, στην αγάπη, στο γάμο, στην οικογένεια. Και πράγματι έτσι θα πρέπει να είναι.

-Γιατί όμως οι ομοφυλόφιλοι από την στιγμή που έχουν ένα καλά οργανωμένο θεσμικό πλαίσιο καταπατούν δικαιώματα των straight?

-Γιατί στις περισσότερες Δυτικές κοινωνίες δεν υπάρχει ούτε καν ως σκέψη η δημιουργία θεσμικού πλαισίου που να επισύρει ποινές ως προς τη σεξουαλική εξαπάτηση;

-Γιατί οι ομοφυλόφιλοι «χρησιμοποιούν» ανθρώπους και εν αγνοία αυτών των ανθρώπων συνάπτουν μαζί τους γάμους και δημιουργούν οικογένειες; Ποιος τους δίνει αυτό το δικαίωμα;

Στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, κι ενώ η πλειοψηφία του πληθυσμού τάσσεται υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων , είναι υπέρ του γάμου μεταξύ ομόφυλων, ακόμα και υπέρ της απόκτησης παιδιών, μια μεγάλη μερίδα των ομοφυλόφιλων αρνούνται το να γνωρίζει η κοινωνία τις πραγματικές σεξουαλικές τους προτιμήσεις και χρησιμοποιούν αθώες γυναίκες και παιδιά προκειμένου να στηρίξουν το κοινωνικό προφίλ του δήθεν φυσιολογικού, εξαπατώντας για το ποιοί πραγματικά είναι.

Τα αποτελέσματα είναι οδυνηρά:

-Στην Ελλάδα:

Στην περίπτωση των σεξουαλικά εξαπατημένων ανδρών… ειδικά αν έχουν αποκτήσει παιδιά…την ανατροφή τους αναλαμβάνει η μητέρα λεσβία… με τη φίλη της! Το πόσο υγιές είναι αυτό το δήθεν «οικογενειακό σχήμα», το έχουν απαντήσει ήδη τα λεγόμενα παιδιά του ουράνιου τόξου, που μεγάλωσαν με ομόφυλους γονείς! Οπότε τα σχόλια τα δικά μας περιττεύουν.

Στην περίπτωση των σεξουαλικά εξαπατημένων γυναικών, οι μητέρες παίρνουν τα παιδιά τους και φεύγουν. Ωσάν φυγάδες! Επιστρέφουν συνήθως στις επαρχιακές πόλεις όπου γεννήθηκαν προκειμένου να ζήσουν ήρεμα προσφέροντας στα παιδιά τους μια οικογένεια, αυτή του παππού και της γιαγιάς καθώς και υγιή οικογενειακά πρότυπα. Όσες από τις γυναίκες αντέχουν και ξεπερνούν το σοκ που επιφέρει η αποκάλυψη της σεξουαλικής ταυτότητας του άντρα τους. Γιατί υπάρχουν και οι άλλες: Γυναίκες που δεν μπόρεσαν να αντέξουν το ισχυρό σοκ και έπαθαν προβλήματα υγείας: εγκεφαλικά, καρδιακά προβλήματα, εγκλεισμός σε ψυχιατρικές κλινικές.

Ένα υψηλό ποσοστό από την πρώτη κατηγορία των γυναικών: Αυτών που κατάφεραν να είναι υγιείς, υφίσταται απειλές από τους ομοφυλόφιλους συζύγους ότι θα καταφέρουν να τις «βγάλουν» τρελές και ότι υποστηρίζουν ανυπόστατες θεωρίες, κι άρα πρέπει να εγκλειστούν σε ψυχιατρικές κλινικές ή στην καλύτερη των περιπτώσεων τις οδηγούν σε κάποιον ψυχίατρο όπου ο σύζυγος ορκίζεται ότι είναι straight, η γυναίκα ορκίζεται ότι ο σύζυγος είναι ομοφυλόφιλος, κι επειδή πολλές φορές η αλήθεια είναι λιγότερο πιστευτή από το ψέμα χορηγείται στην γυναίκα φαρμακευτική αγωγή.

Οι αρμόδιες αρχές των κρατών αδιαφορούν για την κατηγορία αυτή των ανδρών και γυναικών που χρησιμοποιούνται ως βιτρίνες, καθώς και των παιδιών που χρησιμοποιούνται σαν σύμβολα της νίκης υπέρ της πλειοψηφίας του κόσμου τούτου που είναι οι straight, και δεν τους αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα. Ωσάν να είναι οι ίδιοι και τα παιδιά τους μια περίλυπη μειονότητα η οποία θα πρέπει να μείνει στην αφάνεια προκειμένου να μην διαταράξουν την κοινωνική οργάνωση κι ευταξία. Ωσάν το κράτος να θέλει να κλείσει τα στόματα ανθρώπων που λειτούργησαν στηριζόμενοι στις ηθικές αρχές και αγάπησαν το θεσμό της οικογένειας.

Στην Ελλάδα οι περισσότεροι δικηγόροι αντιμετωπίζουν με συνεχώς αυξανόμενη τάση τέτοιου είδους ιστορίες.

Κανένας δεν μιλάει… Τα στόματα μένουν κλειστά…

Πρώτον, γιατί η ομοφυλοφιλία είναι πολύ δύσκολο ως υπόθεση να αποκαλυφθεί και κυρίως να αποδειχθεί και,

Δεύτερον, αν αποκαλυφθεί, το ποιο πιθανό είναι άνδρες κ γυναίκες – θύματα, ενός αόρατου και άνισου γι αυτές πολέμου, να ξοδέψουν τεράστια χρηματικά ποσά χωρίς ποτέ να βρουν το δίκιο τους, γιατί: Η αποκάλυψη της σεξουαλικής ταυτότητας θεωρείται ποινικά κολάσιμη πράξη.

Στην περίπτωση δε που οι άνθρωποι αυτοί αποκαλύψουν τις σεξουαλικές προτιμήσεις των ομοφυλόφιλων αντρών/γυναικών τους τότε το πιο πιθανό είναι να κατηγορηθούν για παραβίαση προσωπικών δεδομένων το οποίο θεωρείται ποινικό αδίκημα και οδηγεί στη φυλακή!

Το θεσμικό πλαίσιο των Δυτικών κρατών αδιαφορεί για ένα φαινόμενο που υπάρχει, δυναμώνει, αυξάνεται, και θέτει στο περιθώριο ευυπόληπτους και ειλικρινείς ανθρώπους και τους οδηγεί στα ψυχιατρεία, στις φυλακές, στο περιθώριο…σαν να μην υπάρχουν ούτε αυτοί ούτε και τα παιδιά τους.

Θα πρέπει να υπάρξει ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και αλλαγή του θεσμικού πλαισίου έτσι ώστε από τη στιγμή που καλύπτονται βασικά δικαιώματα των ομοφυλόφιλων να καλύπτονται και δικαιώματα των straight ανθρώπων οι οποίοι είναι θύματα μιας αρρωστημένης κατάστασης, αυτής της ανάγκης κάποιων λόγω των ιδιαιτεροτήτων τους να χειραγωγούν ανθρώπινες ψυχές και να τις χρησιμοποιούν σαν να είναι αντικείμενα.

Επιβάλλονται νόμοι περί σεξουαλικής εξαπάτησης τώρα περισσότερο από ποτέ.

Το ερευνητικό έργο κωλύεται από πολιτικές παρεμβάσεις και η όποια έρευνα που πραγματοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο δεν διαφωτίζει με τρόπο σίγουρο τον τρόπο σκέψης των ομοφυλόφιλων καθώς εγείρονται θέματα προσωπικών δικαιωμάτων και δεδομένων.

Η σεξουαλική προτίμηση όμως όταν αυτή συνοδεύεται από σύνδρομα άρνησης ή απόκρυψης της ταυτότητας καθιστούν το άτομο άκρως καταπιεσμένο και τελικά ψυχολογικά άρρωστο που εκθέτει με τις επιλογές του αθώους συνανθρώπους σε έναν κυκεώνα δυσάρεστων καταστάσεων.

(Κι ενώ ακόμα και με ένα απλό εγκεφαλογράφημα αποδεικνύεται η διαφορετικότητα στις δομές των εγκεφάλων των ετεροφυλόφιλων και των ομοφυλόφιλων και άρα μπορεί να αποδειχθεί η σεξουαλική ταυτότητα κάποιου, κανένας νομοθέτης μέχρι σήμερα δεν έχει σκεφτεί να βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπους ανά τον κόσμο που εξαπατούνται σεξουαλικά).

Με ποιόν τρόπο μια γυναίκα που χρησιμοποιήθηκε ως βιτρίνα ή ως ένα χάπι «placebo» για έναν γκέι… θα αποδείξει ότι ο σύζυγός της, την έχει εξαπατήσει σεξουαλικά και της έχει αποκρύψει την πραγματική σεξουαλική του ταυτότητα;

1. Ψάχνοντας το κινητό του; Αυτό συνιστά παραβίαση προσωπικών δεδομένων.
2. Ψάχνοντας τον υπολογιστή του ή ενδεχομένως τον κοινό υπολογιστή του σπιτιού; Και αυτό θα την οδηγήσει σε παραβίαση προσωπικών δεδομένων,

Να σημειωθεί δε ότι υπάρχει και η περίπτωση όπου οι ίδιοι οι gay αναγκάζονται λόγω ψυχολογικών πιέσεων να αποκαλύψουν τη σεξουαλική τους ταυτότητα στο/στη σύζυγο. Στο μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των περιπτώσεων, κυρίως οι άντρες gay, στη συνέχεια, δεν παραδέχονται την αποκάλυψη που οι ίδιοι έκαναν, και απειλούν τις γυναίκες τους ότι θα τις κλείσουν σε ψυχιατρικά ιδρύματα… Το σενάριο αυτό, εφαρμόζεται από τους gay πολύ συχνά… Κι αυτό αποδεικνύεται από μαρτυρίες γυναικών που εξαπατήθηκαν σεξουαλικά και μοιράζονται την προσωπική τους μαρτυρία χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα και μέσα από την ανωνυμία που μπορεί να μας προσφέρει το διαδίκτυο.

Οι άνθρωποι –βιτρίνες όμως, ακόμα κι αν έχουν συλλέξει στοιχεία για τη σεξουαλική ταυτότητα του/της συζύγου τους και ακόμα κι αν αυτά συλλέχτηκαν με νόμιμο τρόπο (πράγμα ακατόρθωτο)… δεν θα δικαιωθεί ποτέ σύμφωνα με το υπάρχον ποινικό δίκαιο.

Η αποκάλυψη της σεξουαλικής ταυτότητας αποτελεί ποινικό αδίκημα!

Οι straight τότε έχουν 2 επιλογές: Ή να ζήσουν με τον/τη σύζυγο του/της αποσιωπώντας το γεγονός, ή να πάρουν διαζύγιο λέγοντας ψέματα στο δικαστήριο… αφού δεν αναγνωρίζεται ο όρος σεξουαλική εξαπάτηση…. Κι ενώ οι ίδιοι είναι αδικημένοι να μην αναγνωριστεί αυτή η αδικία που έζησαν… ποτέ.

Ο τρίτος δρόμος είναι και ο πιο περίπλοκος… να πουν την αλήθεια και να οδηγηθούν σε πολυεπίπεδες απώλειες… Για παράδειγμα στην Ελλάδα η αποκάλυψη της σεξουαλικής ταυτότητας επισύρει σοβαρές ποινές…

Πρέπει να ενωθούν οι φωνές των θυμάτων και να τοποθετηθούν υπεύθυνα απέναντι σε αυτή την αδικία.

Όλοι έχουν δικαίωμα στην αγάπη και στον έρωτα. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να στερεί από το συνάνθρωπο του να ζήσει μια φυσιολογική οικογενειακή ζωή, μια ζωή χωρίς κρυψίνοιες και χωρίς μισές αλήθειες, χωρίς πληγωμένα παιδιά που ψάχνουν το γιατί… και που στη συνέχεια της ζωής τους τα περιμένει μια όχι και τόσο ευχάριστη αποκάλυψη για τον έναν από τους δύο γονείς του.

Ανα την ιστορία δεν γνωρίζω ποτέ straight άνθρωπος να έχει δηλώσει ψεύτικη σεξουαλική ταυτότητα σε gay και να έχει κάνει σχέση μαζί του, να έχει παντρευτεί, ή και να έχει κάνει παιδιά μαζί του!

-Τελικά θέλουν οι gay να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους straight; Κι αν ισχύει αυτό… Γιατί οι ίδιοι δεν σέβονται τα δικαιώματα των straight;

-Θέλουν να έχουν παραπάνω δικαιώματα διότι θεωρούν ότι μια ανώτερη δύναμη, η φύση ή οι καταστάσεις της ζωής τους, τους αδίκησαν;

-Θέλουν να πολλαπλασιαστούν επί εκατό; Ψάχνουν για οπαδούς ενός φαινομένου που ναι μεν είναι φυσικό, με την έννοια ότι υπάρχει στη φύση, που όμως δεν είναι το φυσιολογικό;

Το σίγουρο είναι ότι ακόμα και αυτοί που αρνήθηκαν τη φύση τους ή την απέκρυψαν κάποια στιγμή αναγκάστηκαν να αποδεχτούν αυτό που πραγματικά είναι.. Φταίνε οι straight γι’ αυτό που είναι; Πρέπει να απολογηθούν οι straight για τους σεξουαλικούς τους πειραματισμούς και τα κρυφά τους πάθη;

Τελικά αρκούνται οι ομοφυλόφιλοι στο να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους straight;… ή στόχος τους είναι να καταπατήσουν τα δικαιώματα των ετεροφυλόφιλων παίρνοντας έτσι ένα είδος εκδίκησης για τη στάση της παγκόσμιας κοινότητας για τον τρόπο που τους αντιμετώπισε στο παρελθόν;

Πηγή: offtherecord.net

Από το Φεβρουάριο του 2006 υπάρχει η 384 Μοίρα Έρευνας-Διάσωσης (ΜΕΔ) «Φαέθων» με έδρα την 112 Πτέρυγα Μάχης στην Αεροπορική Βάση Ελευσίνας. Τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε πολέμου η μοίρα έχει αποστολή την έρευνα και διάσωση με εναέρια μέσα όπου αυτό απαιτείται, 365 ημέρες το χρόνο και 24 ώρες την ημέρα.

Ως δευτερεύουσας προτεραιότητας αποστολές έχει την παροχή εφοδίων σε απομονωμένες περιοχές, μεταφορές προσωπικού και υψηλών προσώπων καθώς και αεροδιακομιδές ασθενών και τραυματιών. Παρότι έχει μικρή ιστορία ήδη έχει συμμετάσχει σε αρκετές αποστολές, ασκήσεις και επιχειρήσεις στο εξωτερικό όπως επίσης και σε ανθρωπιστικές αποστολές όπως για παράδειγμα στο Μαυροβούνιο το Φεβρουάριο του 2012 και στη Βόρειο Αλβανία το Δεκέμβριο του 2010.

Στη 384 ΜΕΔ «Φαέθων» ανήκουν 12 τελευταίας τεχνολογίας ελικόπτερα (Ε/Π) παντός καιρού AS-332C1 Super Puma με δίχρωμη παραλλαγή μπλε/γκρι. Στην επόμενη φωτογραφία φαίνεται ένα από αυτά με τα διακριτικά «Hellenic Air Force» (Ελληνική Πολεμική Αεροπορία) και SAR (Search and Rescue – Έρευνα και Διάσωση) καθώς και το εθνόσημο της ΠΑ.

Το έμβλημα της μοίρας σήμερα απεικονίζει το κεφάλι ενός πούμα, σύμβολο της δύναμης και μαχητικότητας με πολύ γρήγορη ταχύτητα αλλά και τον τύπο Ε/Π (δηλαδή τα Super Puma) που χρησιμοποιεί η 384 ΜΕΔ. Επίσης, πάνω δεξιά βλέπουμε τους τρεις γαλανόλευκους ομόκεντρους κύκλους, το εθνόσημο της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ).

Παρακάτω βλέπετε τα αντίστοιχα σήματα (κανονικό και χαμηλής ορατότητας) που φέρει κάθε στέλεχος της μοίρας πάνω από τη δεξιά τσέπη στήθους.

Αξίζει βέβαια να αναφέρουμε ότι τα δύο πρώτα χρόνια μετά τη δημιουργία της η 384 ΜΕΔ είχε ένα έμβλημα με περισσότερους συμβολισμούς. Βλέπουμε παρακάτω το παλιό σήμα της 384 ΜΕΔ με το χάρτη της Ελλάδας όπου στη Βόρεια Ήπειρο υπάρχει το εθνόσημο της ΠΑ με ακτίνες που θυμίζουν τον Ήλιο της Βεργίνας. Δύο Ε/Π Super Puma που πετάνε πάνω από το Αιγαίο Πέλαγος, περιοχή όπου η μοίρα έχει εκτελέσει πολλές αποστολές. Βορειοανατολικά νέφη με δύο κεραυνούς, σύμβολο της παντός καιρού αποστολής της μοίρας. Στη Δυτική Κρήτη ο Αιγίοχος Δίας που κοιτάει προς την Ανατολή, σύμβολο της ετοιμότητας της μοίρας ενάντια σε κάθε εχθρική κίνηση και τέλος μαίανδροι που περικλείουν το σήμα.

Βέβαια οι χειριστές Ε/Π αλλά και τα στελέχη της 384 ΜΕΔ φέρουν και άλλα διακριτικά. Στη συνέχεια βλέπετε το διακριτικό που φέρουν οι χειριστές Ε/Π Super Puma Έρευνας και Διάσωσης (Search and Rescue – SAR) στο δεξιό ώμο.

Ωστόσο χειριστές που έχουν ξεπεράσει τις 1000 ώρες πτήσεις σε Ε/Π Super Puma Έρευνας και Διάσωσης είναι πιθανό να φέρουν το παρακάτω (έγχρωμο ή χαμηλής ορατότητας ανάλογα με τη στολή).

Πιο σπάνια βλέπουμε χειριστές με το διακριτικό Ε/Π τύπου Super Puma για αποστολές έρευνας και διάσωσης μάχης (ή στα Αγγλικά Combat Search and Rescue – CSAR). Αντίστοιχα με τα παραπάνω ανάλογα με τις ώρες πτήσης μπορεί να είναι οποιοδήποτε από τα ακόλουθα.

Πέρα από τους χειριστές Ε/Π, κάθε αποστολή της 384 ΜΕΔ δε θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χωρίς την ομάδα διάσωσης. Το διακριτικό αυτό παρουσιάζει ένα διασώστη κατά την εκτέλεση διάσωσης στη θάλασσα από Ε/Π Super Puma. Αριστερά φαίνεται το Ελληνικό διακριτικό που γράφει «384 Μοίρα Έρευνας Διάσωσης» και χωρισμένο με την Ελληνική σημαία συνεχίζει με «Super Puma Rescue Team» (Ομάδα Διάσωσης Super Puma). Αντίστοιχα, δεξιά είναι το διεθνές διακριτικό στα Αγγλικά γράφοντας «384 SAR» και στο κάτω μέρος «The Art of Saving Lives», δηλαδή «Η Τέχνη του να Σώζεις Ζωές».

Πηγή: onalert.gr

Η επιζήσασα μιας Πακιστανικής συμμορίας στο Ρόθερχαμ της Αγγλίας είπε ότι ανέφερε τον βιασμό της όταν ήταν 13 ετών, αλλά οι αρχές δεν έκαναν τίποτα και της είπαν να μην αναφέρει την εθνικότητα των δραστών.

Το θύμα του βιασμού, η Έμα Τζάκσον, ​​δήλωσε στην Κέιτι Χόπκινς για το ραδιόφωνο LBC την Κυριακή: “Ανέφερα την κακοποίηση μου πριν από 14 χρόνια. Πήγα στις αρχές, οι γονείς μου πήγαν. Κάθισα και έδωσα βίντεο συνεντεύξεις με την αστυνομία, ήμουν πρόθυμη να συνεργαστώ μαζί τους”.

“Ποτέ δεν κοίταξα τους δράστες για το τι φυλή ή θρησκεία ήταν. Είδα απλώς ποιοί ήταν και τι είχαν κάνει”.

“Αλλά μόλις είπα τα ονόματα, με έκαναν να αισθάνομαι σαν να ήμουν ρατσίστρια και ήμουν εγώ αυτή που είχε το πρόβλημα”.

“Ήξερα ότι δεν ήμουν ρατσίστρια, αλλά αυτό χρησιμοποιήθηκε ως ένας τρόπος να με σωπάσουν”.

“Μου είπαν συγκεκριμένα να μην σχολιάσω την εθνικότητα των δραστών”, δήλωσε η Έμμα, προσθέτοντας ότι της είπαν “πολλές φορές” από την αστυνομία και τους κοινωνικούς λειτουργούς να μην αναφέρει τη φυλή.

Η Έμα περιέγραψε πώς από μια όμορφη ήσυχη οικογένεια πήγε να κάνει παρέα με την Πακιστανική συμμορία στο Ρόθερχαμ. Είπε ότι άρχισε σαν κάτι συναρπαστικό, αλλά το κύκλωμα σύντομα άρχισε να την εκμεταλλεύεται και την εκβίαζε όταν απειλούσε να τους αναφέρει.

Και όταν τα ανέφερε, απογοητεύθηκε από τις αρχές.

Τελικά, οι γονείς της την μετακίνησαν έξω απ’ τη χώρα.

Η Έμα Τζάκσον είχε ξαναμιλήσει για τον βιασμό της και το τι συνέβη και παλιότερα στην Independent το 2010 καθώς και στην Daily Mail το 2014. 

Το εξώφυλλο της Daily Mirror όταν ξέσπασε το σκάνδαλο του Ρόθερχαμ: Τρομερή προδοσία 1.400 παιδιών.

Το σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στο Ρόθερχαμ είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο προστασίας παιδιών στην ιστορία της Βρετανίας, όταν οι αστυνομικές και κοινωνικές υπηρεσίες δεν κατάφεραν να προστατεύσουν μέχρι και 1400 παιδιά από αρπακτικές συμμορίες μουσουλμάνων ανδρών υπό το φόβο ότι θα χαρακτηριστούν ρατσιστές, κάτι που οδήγησε σε μια τεράστια κάλυψη των βιασμών.

Πηγή: offtherecord.net.gr

Η πρόσφατη αύξηση εισόδων παράνομων μεταναστών στα νησιά του Αιγαίου και στον Έβρο, τα συνεχή επεισόδια στον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας, οι εικόνες μεταναστών που καταλαμβάνουν τις εθνικές οδούς και την πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη είναι απλώς οι τρέχουσες σκηνές από ένα φαινόμενο μεγάλης κλίμακας το οποίο θα μας απασχολήσει έντονα τις επόμενες δεκαετίες.

Ζούμε σε μια ιστορική φάση ενταντικοποίησης των εξελίξεων που συνθέτουν τη παγκοσμιοποίηση. Μέρος της παγκοσμιοποίησης είναι και οι μεταναστευτικές ροές.

Μια ματιά στα δημογραφικά δεδομένα πολλών αφροασιατικών χωρών, αρκεί για να μας δείξει ότι οι μεταναστευτικές ροές από τις χώρες αυτές προς την Ευρώπη θα είναι μαζικές και μακροχρόνιες. Δεν είναι όμως μόνο τα φαινόμενα δημογραφικής υπερχείλισης που θα προκαλέσουν τις παραπάνω εξελίξεις. Σε αυτό θα συντείνουν και άλλοι παράγοντες, όπως η πολιτική αστάθεια των παραπάνω χωρών, οι επεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων, αλλά και η κλιματική αλλαγή. 

Στις επόμενες δεκαετίες επομένως η Ευρώπη θα δεχτεί μεταναστευτικές εισροές μεγάλης κλίμακας και διάρκειας. Αντίστοιχα, τα ευρωπαϊκά κράτη θα τεθούν αντιμέτωπα με πρωτόγνωρες προκλήσεις, οι οποίες θα εκτείνονται από το πολύ θεμελιώδες ζήτημα της υπεράσπισης ή του επαναπροσδιορισμού της ταυτότητάς τους έως τις αναπόφευκτες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές τριβές που εξ αιτίας αυτών των εξελίξεων θα αναπτυχθούν. 

Στην κατάσταση αυτή η Ελλάδα κατέχει μια ελάχιστα επίζηλη θέση: με τη δυνατότητα άσκησης δημογραφικής και μεταναστευτικής πολιτικής διπλά υπονομευμένη, τόσο από την οικονομική της αδυναμία όσο και από την ιδεολογική σύγχυση που μόνιμα την διακατέχει, η Ελλάδα διαθέτει το αρνητικό προνόμιο να είναι γεωγραφικά η πλέον εκτεθειμένη χώρα της Ευρώπης στα μεταναστευτικά ρεύματα που ήδη καταφθάνουν από την Ασία και την Αφρική. Επίσης η Ελλάδα έχει την «ατυχία» να συνορεύει με την Τουρκία, η οποία για περισσότερο από μια δεκαετία έχει λειτουργήσει ως το εφαλτήριο της παράνομης μετανάστευσης από την Ασία και την Αφρική προς την Ευρώπη.

«Υβριδικός πόλεμος»

Σε αυτή τη φάση η Τουρκία αξιοποιεί εντατικά τις μεταναστευτικές ροές απέναντι στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, επιδιώκοντας να αποκομίσει πολιτικά και οικονομικά οφέλη. Ειδικότερα, απέναντι στην Ελλάδα, δεν σταματά να προωθεί μεγάλους αριθμούς παράνομων μεταναστών, οι οποίοι αρχικά εγκαθίστανται στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και στη συνέχεια διαχέονται στην ενδοχώρα. Με τον τρόπο αυτό η Τουρκία υλοποιεί έναν de facto εποικισμό της Ελλάδας με πληθυσμούς με τους οποίους έχει θρησκευτική και πολιτισμική συνάφεια. Δημιουργεί έτσι ένα πολιτιστικό και πολιτικό προγεφύρωμα, το οποίο στο μέλλον θα της επιτρέψει να έχει μια σειρά επιλογών και χειρισμών στο εσωτερικό της Ελλάδας, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται τότε. Με απλά λόγια η Τουρκία υλοποιεί αυτό που έλεγε από τη δεκαετία του 1980 ο Τοργκούτ Οζάλ: ότι στο μέλλον η Τουρκία δεν θα χρειαστεί ένα κλασικό πόλεμο για να καθυποτάξει πολιτικά την Ελλάδα. Αρκούν οι πληθυσμιακές εξελίξεις οι οποίες σταδιακά θα δημιουργήσουν μια νέα πραγματικότητα. 

Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες εκδηλώνουν μια αδικαιολόγητη αδράνεια, η οποία στην περίπτωση της σημερινής κυβέρνησης μετασχηματίζεται σε πλήρη δεκτικότητα. Είναι μια δεκτικότητα που προκύπτει από ιδεοληπτικές προσεγγίσεις, αλλά και από ιδιοτελείς πολιτικούς υπολογισμούς, όπως ότι στο μέλλον οι μετανάστες θα μπορούσαν να «αξιοποιηθούν εκλογικά» μετά την «ελλληνοποίησή» τους. Πρόκειται για μια επικίνδυνη στρατηγική μυωπία, η οποία δεν αντιλαμβάνεται που οδηγούν όλες αυτές οι διεργασίες, ειδικά αν συνδυαστούν με την εν εξελίξει δημογραφική συρρίκνωση και γήρανση του ελληνικού πληθυσμού.

Το μεταναστευτικό καταλύτης εξελίξεων στην Ευρώπη

Στην Ευρώπη οι εξελίξεις γύρω από το μεταναστευτικό κινούνται πιο δυναμικά απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ (Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία), εκμπέμπεται ένα σαφές μήνυμα εθνικού αυτοπροσδιορισμού, το οποίο δια στόματος πολιτικών όπως ο Βίκτωρ Ορμπάν έρχεται σε σύγκρουση με την πολιτική που προκρίνει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Ανάλογα μηνύματα εκπέμπονται και από χώρες όπως η Ιταλία, η Αυστρία, η Γαλλία, αλλά και χώρες οι οποίες είναι παραδοσιακά υπέρ την πολιτικής των ανοικτών συνόρων όπως η Σουηδία. Ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία, η κ. Μέρκελ συναντά πλέον αντιδράσεις στη μεταναστευτική της πολιτική, οι οποίες αποκτούν πολιτικό μέγεθος μέσω της ανόδου του αντιμεταναστευτικού και ευρωσκεπτικιστικού κόμματος AfD. 

Με φόντο λοιπόν το μεταναστευτικό, δημιουργείται ένα νέο πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη: οι ευρωσκεπτικιστικές και εθνικολαϊκές πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες εκφράζουν κοινωνικές τάσεις και ομάδες που σχετίζονται με το Brexit και την εκλογή Τραμπ, βρίσκουν μέσω του μεταναστευτικού το στοιχείο που τους δίνει εκλογική δυναμική. Πρόκειται για ένα φαινόμενο το οποίο δεν θα είναι προσωρινό, διότι και το αίτιο που θα το υποδαυλίζει δεν θα είναι επίσης προσωρινό. Υπό τη έννοια αυτή, οι επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές ανοίγουν την αυλαία σε μια νέα πολιτική περίοδο, κατά την οποία η σύγκρουση για την Ευρώπη θα διεξαχθεί μεταξύ των δύο πτερύγων της δεξιάς: της εθνολαϊκής δεξιάς και της φιλελεύθερης ευρωφεντεραλιστικής δεξιάς. Πρόκειται για μια εξόχως ενδιαφέρουσα εξέλιξη, η οποία θα αναδείξει νέες πολιτικές δυνάμεις, αλλάζοντας τους πολιτικούς συσχετισμούς, τόσο στην Ευρώπη, όσο (πιθανότατα) και στην Ελλάδα.

Παρακολουθήστε ένα απόσπασμα ομιλίας του Α. Λαυρέντζου στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας για τον μεταναστευτικό εποικισμό που επιβάλλει η Τουρκία στην Ελλάδα.

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Σύμπτωμα καθολικῆς ἀποστασίας; Ἀπόδειξη ὅτι πλέον διανύουμε τοὺς ἔσχατους καιρούς, στοὺς ὁποίους ἡ αὐτοκρατορία τοῦ κακοῦ θὰ ἀποκτήσει πρωτοφανὴ ἐξουσία; Καὶ μάλιστα ἐξουσία ὄχι μόνο σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀλλὰ καὶ στὸ ἴδιο τὸ ἅγιο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Ἔτσι φαίνεται.

Διότι πῶς ἀλλιῶς θὰ ἐξηγηθεῖ τὸ ὅτι ἡ ­Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἔφθα­σε στὸ σημεῖο, ἀνατρέποντας αἰώνιους νόμους, νὰ ἐπιτρέψει στοὺς κληρικοὺς νὰ ἔρχονται σὲ δεύτερο γάμο, ἂν συμβεῖ νὰ πεθάνει ἢ νὰ τοὺς ἐγκαταλείψει ἡ πρεσβυτέρα τους; Οἱ Ἱεροὶ Κανόνες εἶναι στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀπόλυτοι: Γιὰ κανέναν λόγο δὲν γίνεται δεκτὸς δεύτερος γάμος κληρικῶν. Οὔτε θάνατος οὔτε διαζύγιο ἀποτελοῦν λόγο γιὰ τέτοιο γάμο (Κανόνες ΙΖ΄ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ΙΒ΄ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, Γ΄ καὶ ΣΤ΄ τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ Ἐκκλησία σὲ τούτους τοὺς καιροὺς τῆς μεγάλης ἐκτροπῆς ἔκανε πολλὲς ὑποχωρήσεις στὸ θέμα τοῦ γάμου τῶν μελῶν της, ἐνῶ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου νομοθετεῖ τὸ ἀδιάλυτο τοῦ γάμου «παρεκτὸς λόγου πορνείας» (Ματθ. ε΄ 32).

Ὅμως, παρὰ τὶς τόσες ὑποχωρήσεις, κράτησε ἕναν χῶρο ἱερὸ καὶ ἀπαράβατο: τὸν ἅγιο χῶρο τῆς ἱερωσύνης, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν καρδιὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπαγορεύ­ον­τας τὸν δεύτερο γάμο τῶν κληρικῶν, φανέρωνε ἔμπρακτα δύο πράγματα: τὴν ἱερό­τητα τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης, καὶ τὴν ἱερότητα καὶ τὸ ἀδιάλυτο τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου. Τώρα καὶ τὰ δύο αὐτὰ Μυστήρια βεβηλώνονται, ὑποβιβάζονται.

Ὅταν ὁ φιλανθρωπότατος Χριστός μας δίδασκε γι᾿ αὐτὴν τὴν ἱερότητα καὶ τὸ ἀδιάλυτο τοῦ γάμου, οἱ σκληροκάρδιοι Ἑβραῖοι Τοῦ εἶπαν ὅτι ὁ Μωυσῆς εἶχε ἐπιτρέψει τὸ διαζύγιο – «βιβλίον ἀποστασίου» τὸ ὀνόμαζαν τότε: «Μωσῆς ἐνετείλατο βιβλίον ἀποστασίου δοῦναι καὶ ἀπολῦσαι». Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου ἦταν καταλυτική: «Πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν», ἐξαιτίας τῆς σκληροκαρδίας σας τὸ ἐπέτρεψε αὐτὸ ὁ Μωυσῆς, τοὺς εἶπε, «ἀπ᾿ ἀρχῆς δὲ οὐ γέγονεν οὕτω» (Ματθ. ιθ΄ 7-8).

Σὲ τέτοια σκληροκαρδία ἔχουμε φθάσει, τόσο πολὺ ἔχουν πετρώσει σὲ τούτους τοὺς ἔσχατους καιροὺς οἱ καρδιές μας, ὥστε ἀκόμη καὶ λόγῳ διαζυγίου νὰ ἐπιτραπεῖ δεύτερος γάμος κληρικῶν; «Βιβλίον ἀποστασίου» σὲ καιροὺς ἀποστασίας;

Ἀλλὰ αὐτὸ συνιστᾶ βίαιη ἀνατροπὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Μὲ ποιὸ ὅμως δικαίωμα; Ἀπὸ πότε μιὰ τοπικὴ Σύνοδος ἀπέκτησε τὴν ἐξουσία νὰ ἀνατρέπει ἀποφάσεις Οἰ­κουμενικῶν Συνόδων;

Ἁποδεχόμενη δεύτερο γάμο κληρικῶν, οὐσιαστικὰ ἡ Ἐκκλησία ἐπιβεβαιώνει τὴν πνευματικὴ ὑποβάθμιση τοῦ κλήρου στοὺς καιρούς μας.

Ἡ εἴδηση, ὅπως δημοσιεύθηκε καὶ δὲν διαψεύσθηκε, μᾶς πληροφορεῖ ἐπιπλέον ὅτι αὐτὸς ὁ ἀπαράδεκτος γάμος θὰ ἱερουργεῖ­ται μὲ «μία ἁπλὴ προσευχὴ καὶ σὲ πολὺ στενὸ οἰκογενειακὸ κύκλο». Ἄρα δὲν θὰ εἶναι γάμος; Δὲν θὰ γίνεται μυστήριο; Καὶ γιατί δὲν θὰ ἱερολογεῖται; Τότε τί θὰ εἶναι ὅλο αὐτό; Νομιμοποίηση πορνείας;

Ἀναμφιβόλως τὸ πρόβλημα εἶναι ὑ­παρ­κτὸ καὶ ἐπώδυνο. Πάντοτε, σ᾿ ὅλους τοὺς αἰῶνες, ἦταν ἐπώδυνο γιὰ τὸν ἱερέα. Ἡ δια­φορὰ εἶναι ὅτι σὲ παλαιότερους χρόνους πρόβλημα κυρίως δημιουργοῦσε ὁ θάνατος τῆς πρεσβυτέρας, σπανιότατη δὲ ἦταν ἡ περίπτωση τῆς ἐγκαταλείψεως τοῦ ἱερέα ἀπὸ αὐτήν. Σήμερα δυστυχῶς, λόγῳ τῆς γενικότερης καταπτώσεως, αὐτὸ τὸ δεύτερο συμβαίνει πολὺ συχνότερα. Ἔτσι παρουσιάζεται ὡς πράξη «φιλανθρωπίας» καὶ κατανοήσεως ἡ παράνομη αὐτὴ νομοθέτηση.

Ποιὰ εἶναι ἡ λύση στὸ ὑπαρκτὸ αὐτὸ πρόβλημα ποὺ περιγράψαμε;

Ἐκείνη ποὺ νομοθέτησαν οἱ φιλανθρωπό­τεροι πάντων ἅγιοι Πατέρες καὶ ἡ ὁποία ἰσχύει γιὰ ὅλους, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς: Ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ, ποὺ ἐπέτρεψε μέσα στὴν πανσοφία καὶ τὴν ἄπειρη ἀγάπη του ὁ Κύριος τῶν πάντων, καὶ ἡ εὐλογημένη ἀνηφορικὴ πο­ρεία τοῦ ἀγωνιζόμενου μαζὶ μὲ τὸ δοκιμαζόμενο ποίμνιό του ἱερέα πρὸς τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Πηγή: Ο Σωτήρ

Ὅταν ὁ ἐχθρὸς δὲν μπορῇ νὰ νικήσῃ οὔτε αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἐξαρτηθῆ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, οὔτε αὐτοὺς ποὺ ζητᾶνε νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ αὐτήν, ὅπως παραπάνω εἴπαμε, τότε τρέχει ὁ πονηρὸς στοὺς ἐνάρετους καὶ πολεμάει σὰν πανοῦργος νὰ τοὺς κάνῃ νὰ λησμονήσουν τοὺς ἐχθρούς, ποὺ εἶναι κοντά τους καὶ ἔμπρακτα τοὺς πολεμοῦν καὶ τοὺς βλάπτουν, νὰ ἐπιθυμοῦν ὅμως καὶ νὰ φαντάζωνται πάνω ἀπὸ τὴν δύναμί τους τὰ ὑψηλὰ καὶ μεγάλα ⁽¹⁾ καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν κατάλληλο καιρὸ νὰ ἔχουν ἀποφασιστικοὺς σκοπούς, γιὰ νὰ φθάσουν στὴν τελειότητα. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὸ νὰ μὴ φροντίζουν αὐτοὶ γιὰ τὶς πληγές, μὲ τὶς ὁποῖες εἶναι πληγωμένοι, ἀλλά, νομίζοντας αὐτὲς τὶς ἐπιθυμίες καὶ ἀποφάσεις τῆς τελειότητας σὰν νὰ ἦταν ἔργα καὶ πράγματα, ὑπερηφανεύονται μὲ διαφόρους τρόπους. Ὁπότε, μὴ θέλοντας νὰ ὑποφέρουν στὴν πρᾶξι κάτι τὸ ἀντίθετο, οὔτε τὸ παραμικρὸ ἐμπόδιο ἢ ἕνα μικρὸ λόγο, χάνουν μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸν καιρό τους σὲ μεγάλες μελέτες ἀποφάσεων, ἀποφασίζοντας δηλαδὴ μὲ τὸ νοῦ τους, νὰ ὑποφέρουν μεγάλες δοκιμασίες γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπειδή, ὅταν παίρνουν τὶς φαντασμένες αὐτὲς ἀποφάσεις, δὲν αἰσθάνονται καμμία θλῖψι καὶ ἀντίθεσι στὸ σῶμα τους, γι᾿ αὐτὸ νομίζουν οἱ ταλαίπωροι ὅτι βρίσκονται στὸ ὕψος ἐκείνων τῶν ἐναρέτων, ποὺ ὑποφέρουν μεγάλες δοκιμασίες ἔμπρακτα. Καὶ δὲν γνωρίζουν, πὼς ἄλλα εἶναι τὰ λόγια καὶ οἱ ἀποφάσεις καὶ ἄλλα εἶναι τὰ ἔργα καὶ ἡ πραγματικότητα.

Λοιπόν, ἂν θέλῃς νὰ ἀποφύγης, ἀδελφέ, αὐτὴ τὴν ἀπάτη, ἀποφάσισε νὰ πολεμᾷς μὲ τοὺς ἐχθρούς, ποὺ σὲ πολεμοῦν πραγματικὰ καὶ ἀπὸ κοντὰ καὶ ἔτσι θὰ γνωρίσῃς φανερά, ἂν οἱ ἀποφάσεις ποὺ παίρνεις, εἶναι ἀληθινὲς ἢ ψεύτικες· δυνατὲς ἢ ἀδύνατες· καὶ ἔτσι θὰ βαδίσῃς στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν τελειότητα, μέσα ἀπὸ τὸν δοκιμασμένο ἀσφαλῆ καὶ βασιλικὸ δρόμο.

Ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν ἐκείνων, ποὺ δὲν σὲ ἐνοχλοῦν πρὸς τὸ παρόν, δὲν σὲ συμβουλεύω νὰ κάνῃς πόλεμο, πάρα μόνο ὅταν πιθανὰ ἀντιληφθῇς ὅτι μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου θὰ σὲ πολεμήσουν. Γιατὶ μὲ τὴν πρόγνωσι καὶ τὴν προμελέτη μπορεῖς νὰ προετοιμασθῇς μὲ γενναῖες ἀποφάσεις γιὰ νὰ ἀντισταθῇς· καὶ ὅταν ἔρθουν, μένουν ἄπρακτοι, ἀφοῦ σὲ βρίσκουν προετοιμασμένο. Γι᾿ αὐτὸ μὴ νομίσῃς ποτὲ ὅτι οἱ ἀποφάσεις σου πὼς νὰ ἔγιναν καὶ ἔργα καὶ πράξεις κι ἂν ἀκόμη ἐξασκήθηκες στὶς ἀρετὲς γιὰ λίγο χρόνο μὲ τοὺς κατάλληλους τρόπους· ἀλλὰ σὲ αὐτὰ ἂς εἶσαι ταπεινὸς καὶ νὰ φοβᾶσαι τὸν ἑαυτό σου καὶ τὴν ἀδυναμία σου· καὶ ἐλπίζοντας στὸ Θεό, τρέξε σὲ αὐτὸν μὲ συχνὲς δεήσεις γιὰ νὰ σὲ δυναμώνῃ καὶ νὰ σὲ φυλάη ἀπὸ τοὺς κινδύνους καὶ μάλιστα ἀπὸ κάθε μικρὴ ὑπόληψι καὶ ἐλπίδα τοῦ ἑαυτοῦ σου. Γιατὶ ἂν ἐσὺ εἶσαι κατὰ αὐτὸ τὸν τρόπο ταπεινὸς στὸν ἑαυτό σου, πιθανὸν νὰ μὴν εἶσαι ἐλεύθερος τελείως ἀπὸ κάποια μικρὰ ἐλαττώματα _{(στὰ ὁποῖα σὲ ἀφήνει ὁ Θεὸς καμιὰ φορὰ γιὰ νὰ σὲ κάνῃ νὰ γνωρίσῃς τὴν ἀδυναμία τοῦ ἑαυτοῦ σου καὶ γιὰ νὰ φυλάξη σὲ σένα κάποιο καλὸ ποὺ ἔχεις)}, παρόλα αὐτά, σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἐπιθυμῇς καὶ νὰ παίρνῃς μεγάλες ἀποφάσεις, γιὰ νὰ ἀνέβης σὲ ψηλότερο βαθμὸ τελειότητας.

^1. Γνώριζε, λοιπόν, ἀγαπητέ, ὅτι ἀπὸ ἕξι μέρη μας πολεμοῦν οἳ δαίμονες, ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες καὶ μάλιστα ὁ ἅγιος Μελέτιος ὁ Ὁμολογητής· ἀπὸ πάνω καὶ κάτω, ἀπὸ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ καὶ ἀπὸ ἐμπρὸς καὶ ἀπὸ πίσω. Καὶ ἀπὸ ἐπάνω εἶναι οἱ ὑπερβολὲς ποὺ εἶναι πάνω ἀπὸ τὴν δύναμί μας ποὺ κάνομε γιὰ τὴν ἀρετή· ἀπὸ κάτω οἱ ἐλλείψεις ποὺ ἔχομε στὴν ἴδια ἀρετὴ ἀπὸ τὴν ἀμέλειά μας· _{(γι᾿ αὐτὸ εἶπαν οἱ Πατέρες ὅτι τὰ ἄκρα εἶναι τῶν δαιμόνων)}· καὶ δεξιὰ λέγονται, ὅταν οἱ δαίμονες μὲ δεξιὰ αἰτία καὶ πρόφασι τοῦ καλοῦ, μᾶς ρίχνουν στὸ κακό· ἀριστερά, ὅταν ἀπὸ φανερὴ αἰτία τοῦ κακοῦ, μᾶς κάνουν νὰ ἁμαρτάνωμε. Καὶ ἀπὸ μπροστά, ὅταν οἱ δαίμονες μᾶς πολεμοῦν μὲ τοὺς λογισμοὺς καὶ ἐνθυμήσεις τῶν πραγμάτων ποὺ πρόκειται νὰ ἔλθουν ἀπὸ πίσω, ὅταν μᾶς πολεμοῦν μὲ τὶς ἐνθυμήσεις καὶ προλήψεις τῶν περασμένων πραγμάτων. Καὶ γενικά, ὅλοι οἱ πονηροὶ λογισμοὶ προσβάλλουν τὴν ψυχὴ ἐσωτερικὰ ἢ ἐξωτερικά· καὶ ἐσωτερικὰ τὴν προσβάλλουν ἢ μὲ ἰδέα καὶ εἰκόνα ποὺ τυπώνεται θεωρητικὰ στὴν φαντασία, ἢ μὲ τὸν ἐνδιάθετο λόγο τῆς καρδιᾶς ποὺ τυπώνεται οὐσιαστικὰ στὴν ἴδια τὴν φαντασία. Ἐξωτερικὰ τὴν προσβάλλουν διὰ μέσου τῶν αἰσθητῶν ἀντικειμένων τῶν πέντε αἰσθήσεων, δηλαδὴ μὲ τὰ ὁρατὰ πράγματα, τὰ ἀκουστά, τὰ ὀσφρητά, τὰ ἁπτὰ καὶ τὰ γευστικά· _{(σχετικὰ μὲ αὐτὰ βλέπε στὸ κγ´ κεφάλαιο: Πῶς πρέπει νὰ διορθώνουμε τὶς αἰσθήσεις μας)}. Τὰ αἴτια τῶν ἐσωτερικῶν καὶ ἐξωτερικῶν κινουμένων λογισμῶν εἶναι τρία· πρῶτα οἱ δαίμονες, δεύτερον τὰ πάθη, δηλαδὴ οἱ πληγὲς ποὺ δεχθήκαμε στὴν καρδιά μας μὲ τὴν ἔξι προαιρετικά, ἢ μισώντας κάποιο πρᾶγμα, ἢ ἀγαπώντας αὐτὸ μὲ ἐμπάθεια· καὶ τέλος ἡ διεφθαρμένη κατάστασις τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.

Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες

Η «Κ» δημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από τα πρακτικά των δύο συσκέψεων των πολιτικών αρχηγών της ΠΓΔΜ στις 27 Ιανουαρίου 2018 και 19 Μαΐου 2018, σε δύο συγκυρίες κρίσιμες με αντικείμενο τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα για το ονοματολογικό. Η πρώτη σύσκεψη πραγματοποιήθηκε σε λιγότερο από δύο εβδομάδες από την κανονική έναρξη της διαδικασίας υπό τον ειδικό απεσταλμένο του γ.γ. του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς. Η δεύτερη όταν υπήρχε ήδη στο τραπέζι το όνομα «Μακεδονία του Ιλιντεν». Εξ όσων προκύπτουν από την ανάγνωση των πρακτικών –μικρό μέρος των οποίων δημοσιεύθηκε και στη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, στις 19 Μαΐου– πολλά στοιχεία της τελικής συμφωνίας των Πρεσπών ήταν ήδη συμφωνημένα, με εξαίρεση, βεβαίως, το όνομα. Προκύπτει ότι τον Ιανουάριο η ΠΓΔΜ δεν συζητούσε συνταγματική αναθεώρηση, ενώ και το εύρος χρήσης (έναντι όλων) ήταν συζητήσιμο. Και τα δύο έχουν, βεβαίως, παραχωρηθεί τον Μάιο, παραμονή της ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων. Η Ελλάδα, ήδη από τον πρώτο γύρο είχε συμφωνήσει στην παραχώρηση της ταυτότητας, με τη γλώσσα να ακολουθεί λίγο αργότερα.

Τα πρακτικά περιλαμβάνουν και ορισμένες λεπτομέρειες που υποδηλώνουν τις προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα. Τον Ιανουάριο, ο κ. Τσίπρας εμφανιζόταν να θέλει να έχει κλείσει τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ ταχέως και να πάει σε εκλογές με κύριο επιχείρημα το τέλος του μνημονίου. Τον Μάιο αυτή η αφήγηση απουσιάζει. Οπως, επίσης, διαφορετική είναι η αντιμετώπιση της Ν.Δ. Η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον Ιανουάριο περιγράφεται ως ενδεχομένως θετική, ενώ τον Ιούνιο οι ηγέτες της ΠΓΔΜ εμφανίζονται βέβαιοι ότι συμφωνία με κυβέρνηση Ν.Δ. δεν μπορεί να υπάρξει. Και στις δύο συσκέψεις, το χάσμα ανάμεσα στην κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ και στον πρόεδρο Γκιόργκι Ιβάνοφ είναι ορατό. Ο ΥΠΕΞ Νίκολα Ντιμιτρόφ γνωρίζει και την παραμικρή λεπτομέρεια των συνομιλιών και είναι ιδιαίτερα επίμονος στο ζήτημα του ταχύτερου δυνατού χρόνου επικύρωσης.

Παρότι οι συζητήσεις αυτές λαμβάνουν χώρα μήνες πριν από το δημοψήφισμα της 30ής Σεπτεμβρίου, η ανησυχία είναι έκδηλη. Μάλιστα, προκύπτει ότι οι Αλβανοί ηγέτες της ΠΓΔΜ δεν θα είχαν πρόβλημα με την παράκαμψη του συγκεκριμένου βήματος. Επίσης, γίνεται σαφής αναφορά για κίνδυνο παρέμβασης της Ρωσίας στην περιοχή, με σκοπό να μην υπάρξει συμφωνία.

«Ευνοϊκή συγκυρία γιατί στην εξουσία είναι η Αριστερά»

Πρακτικά συνάντησης ενημέρωσης για το ζήτημα του ονόματος, που διοργάνωσε το υπουργείο Εξωτερικών στα Σκόπια, στις 27 Ιανουαρίου 2018.

Στις 27.1, ημέρα Σάββατο, το υπουργείο Εξωτερικών διοργάνωσε συνάντηση ενημέρωσης για το όνομα στη λέσχη των αντιπροσώπων. Παρόντες ήταν ο πρόεδρος της ΠΓΔΜ, Γκιόργκι Ιβάνοφ, ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρόφ, η υπουργός Αμυνας Ραντμίλα Σεκέρινσκα, ο πρόεδρος του VMRO-DPMNE Χρίστιαν Μίτσκοσκι, συνοδευόμενος από τα στελέχη του κόμματος, Αλεξάνταρ Νικολόφσκι και Βλάντο Μισαϊλόφσκι, καθώς και ο επικεφαλής του DUI Αλί Αχμέτι, και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπουγιάρ Οσμάνι. Ο υπουργός Εξωτερικών Ντιμιτρόφ έδωσε σε όλους ένα αντίτυπο των εγγράφων του μεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς στα αγγλικά και τα σλαβομακεδόνικα σε έναν κλειστό φάκελο. Στόχος της συνάντησης ήταν η αναζήτηση εθνικής συναίνεσης και η εξεύρεση μιας κοινής στρατηγικής.

Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ.

Ζ. Ζάεφ: Χρειαζόμαστε μία λύση, αλλά όχι με κάθε τίμημα. Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση συμφωνούν ότι για κάθε λύση απαιτείται ένα δημοψήφισμα. Θα έπρεπε όλοι μαζί, με τον πρόεδρο Ιβάνοφ και τα κόμματα, να ενώσουμε τη σοφία μας για μια αποτελεσματική λύση. Το ερώτημα χρονολογείται από το 1995. Οι συναντήσεις με τον Τσίπρα και τον Κοτζιά θα έπρεπε να διευκολύνουν τη διαδικασία.

Ν. Ντιμιτρόφ: Εχετε δύο έγγραφα μπροστά σας: την πρωτότυπη πρόταση Νίμιτς στα αγγλικά και μια ανεπίσημη στα σλαβομακεδόνικα. Η πρώτη συνάντηση με τον Νίμιτς στις Βρυξέλλες ήταν προπαρασκευαστική. Στη δεύτερη συνάντηση στη Νέα Υόρκη μας έδωσε ο Νίμιτς το πλαίσιο. Το πλαίσιο αφήνει περιθώρια ελιγμών, σε αντίθεση με μια πιο άκαμπτη πρόταση, που θα μπορούσε μόνο είτε να απορριφθεί είτε να γίνει αποδεκτή. Στη Νέα Υόρκη ούτε ο Νίμιτς ούτε οι Ελληνες ανέφεραν την αλλαγή συντάγματος. Η Ελλάδα αντέδρασε έντονα στο πλαίσιο Νίμιτς. Αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί ως τακτικισμός από την ελληνική πλευρά. Απαιτούν οι Ελληνες το όνομα να αποτελείται από μία λέξη (Βορεια-μακεδονία) ή να γράφεται με διαχωριστική γραμμή (Βόρεια-Μακεδονία). Το άρθρο 5 του σχεδίου περί μεταφρασιμότητας του ονόματος δεν τους άρεσε. Θέλουν το όνομα να είναι ίδιο σε όλες τις γλώσσες, όπως και στα σλαβομακεδόνικα. Θέλουν ένα μεγάλο εύρος χρήσης. Εκαναν λόγο για αλυτρωτισμό. Ο Νίμιτς θέλει να επισκεφθεί την περιοχή και τις δύο πρωτεύουσες. Κατ’ αρχάς η Ελλάδα χρησιμοποιεί από το 2007, μετά την αναγνώριση από τις ΗΠΑ, την ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική προοπτική μας ως εφαλτήριο. Ο χρόνος μετράει υπέρ της. Δεύτερον, οι Ελληνες παρουσίασαν το Βουκουρέστι ως νίκη. Αυτό μας βοήθησε στη Χάγη. Μετά το Βουκουρέστι είχαμε εκλογές και το ερώτημα παρέμεινε ανοιχτό. Το 2011 σημειώθηκε μια προσπάθεια εκ μέρους του τότε αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζορτ Μπάιντεν, αλλά όχι εναρμονισμένη με τη διαδικασία Νίμιτς.

Σήμερα η βούληση είναι μεγάλη. Κυριαρχεί μια αίσθηση κοινής ευθύνης. Βοηθάει επίσης ότι δεν πρόκειται να προβάλει βέτο η Βουλγαρία. Οι Ευρωπαίοι γραφειοκράτες θέλουν μία επιτυχία. Θα υπάρξουν μεγάλες προσπάθειες σε υψηλό επίπεδο.

Μπορούμε μόνο εικασίες να κάνουμε κατά πόσον υπάρχει στην Ελλάδα ένα σχέδιο (όπως οι υποστηριζόμενες από την Εκκλησία διαδηλώσεις) και σε ποιο βαθμό χάνουν τον έλεγχο. Μέσω των πιέσεων για τις ψήφους του Καμμένου, ασκείται πίεση και στην κυβέρνηση Τσίπρα. Ο Καμμένος βρίσκεται ακριβώς στο 3%, γεγονός που σημαίνει ότι δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει το εκλογικό όριο. Τον Αύγουστο τελειώνει το οικονομικό πρόγραμμα. Αν θεωρηθεί επιτυχημένο, ο Τσίπρας θα πάει σε πρόωρες εκλογές. Θα είναι οι τελευταίες στις οποίες ο νικητής κερδίζει επιπλέον 50 έδρες. Είναι σημαντικό στις διαπραγματεύσεις, πώς θα σταθούμε, ακόμη και αν δεν υπάρξει λύση. Είναι σημαντικό πώς θα παίξουμε τα χαρτιά μας. Δεν θέλουμε να φανούμε στα μάτια τρίτων χωρών μη εποικοδομητικοί. Πώς θα είναι η Ελλάδα μετά τις εκλογές; Στην εξουσία θα είναι η Νέα Δημοκρατία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος έχει σπουδάσει στη Δύση. Πρέπει να βιαστούμε. Οσο τσακωνόμαστε τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα για τους Ελληνες. Είναι εύκολο για εκείνους, να μας μπλοκάρουν, όταν τους παρέχουμε επιχειρήματα. Το δικό μας βασικό επιχείρημα είναι η σταθεροποίηση των Βαλκανίων. Η προσφυγική κρίση έδειξε πού μπορεί να οδηγηθεί η κατάσταση, όταν γινόμαστε πρόβλημα για την Ε.Ε. Ουδείς στην ΠΓΔΜ θέλει να λύσει το πρόβλημα. Αλλά η μη λύση είναι πρόβλημα.

Ζ. Ζάεφ:  Προς το τέλος της θητείας του ο Γκρούεφσκι με ενημέρωσε γι’ αυτό το ζήτημα. Για το ίδιο θέμα έχω πληροφόρηση και από τον πρέσβη Βάσκο Ναουμόφσκι.

Ν. Ντιμιτρόφ: Η πρόταση του Καμμένου είναι πως η λέξη «Μακεδονία» δεν θα πρέπει να εμπεριέχεται σε σύνθετη ονομασία. Η πρόταση του Εντουαρντ Τζόζεφ (σ.σ. από τη δεξαμενή σκέψης International Crisis Group ICG) είναι Republika Makedonija, χωρίς μετάφραση.

Ζ. Ζάεφ: Πώς θα μπορεί αυτό να ενταχθεί στο σύνταγμα;

Ν. Ντιμιτρόφ: Η υποχώρηση είναι ότι δεν απαιτείται αλλαγή του συντάγματος, αν το όνομα είναι το ίδιο στο σύνταγμα.

Δυσμενείς περιστάσεις

Ζ. Ζάεφ: Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Ελλάδα δεν θα μπορεί να πάει στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. και να ρίξει την ευθύνη στην ΠΓΔΜ. Θέλουμε να αποδείξουμε στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ ότι η ΠΓΔΜ επιθυμεί λύση του ζητήματος. Με τον καιρό οι περιστάσεις γίνονται όλο και πιο δυσμενείς για εμάς. Από την ενδιάμεση συμφωνία και μετά, το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης ήταν το όνομα. Τώρα προστίθενται γλώσσα και ταυτότητα. Νομίζω ότι πρέπει να λύσουμε το ζήτημα όσο έχουμε ακόμη την ευκαιρία. Με κάθε αναβολή η κατάσταση γίνεται όλο δυσκολότερη. Η κωλυσιεργία και η εκκρεμότητα οδήγησαν σε πολιτική κρίση στην ΠΓΔΜ. Αν δεν βρούμε τώρα λύση, θα χάσουμε δέκα χρόνια. Η προσφυγική κρίση αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για την περιοχή. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτό το ενδιαφέρον (ακολούθησε και το αντίστοιχο ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ) και να βρούμε μία λύση. Οσον αφορά στη συνάντηση με τον Τσίπρα, αυτή δεν ήταν εύκολη. Η Μογκερίνι χρησιμοποίησε το Νταβός για να κλείσει τη συνάντηση. Ο Τσίπρας παρέμεινε πιστός στα σημεία. Στόχος ήταν ένα θετικό μήνυμα, προς τους πολίτες της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας, προκειμένου να δημιουργηθεί μια καλή ατμόσφαιρα. Αυτό όμως δεν καθιστά ευκολότερη τη συγκυρία. Οι προϋποθέσεις όμως είναι ευνοϊκές, αφού στην Ελλάδα είναι η Αριστερά στην εξουσία.

Ο Τσίπρας συμφώνησε με το χρονοδιάγραμμα του Νίμιτς, αλλά διαφωνεί με τη γραφή του ονόματος στα λατινικά. Πρότεινε το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» ή «Ανω Μακεδονίας», κατά το πρότυπα του Μαυροβουνίου ή της Λευκορωσίας. Είπε ότι από αυτά που προτείνει ο Νίμιτς είναι όλα αποδεκτά, εκτός από το «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)», γιατί αυτό δεν είναι γεωγραφικός προσδιορισμός. Τόνισε επίσης ότι το erga omnes αφορά και τις χρήσεις στο εσωτερικό της χώρας. Οσον αφορά στην ταυτότητα, ο Τσίπρας είπε ότι δεν αναφέρεται στην ταυτότητα των ανθρώπων, αλλά αποτελεί περιγραφή της υπηκοότητας και της γλώσσας. Ο Τσίπρας δεν περιμένει ότι η Ν.Δ. θα είναι πλήρως συνεργάσιμη, επειδή ο Κ. Μητσοτάκης θέλει να εξασφαλίσει κέρδη στις εκλογές. Τον Δεκέμβριο του 2017 είχε στείλει ο Μητσοτάκης την ευρωβουλευτή Μαρία Σπυράκη στον πρωθυπουργό για να τον ενημερώσει για τη θέση τους. Η Ν.Δ. είναι έτοιμη να υποστηρίξει μια λύση, μόνο όμως αν συνταχθεί κι ο Καμμένος με αυτήν. 

Ο πρόεδρος της ΠΓΔΜ Γκιόργκι Ιβάνοφ.

Γκ. Ιβάνοφ: Στην ενδιάμεση συμφωνία αναφέρεται ρητά ότι η ΠΓΔΜ δεν προβάλλει εδαφικές διεκδικήσεις.

Ζ. Ζάεφ: Πρέπει να περάσει και στους πολίτες αυτό. Εχουμε το άρθρο 118, όπου αναφέρεται ότι οι διεθνείς συμφωνίες υπερισχύουν του συντάγματος. Αν δεν αλλάξει το σύνταγμα, θα πρέπει να μας δώσουν την ευκαιρία να οικοδομήσουμε μια εθνική συναίνεση, που να είναι ισχυρότερη από το σύνταγμα. Ο Τσίπρας με ρώτησε αν είμαι αποφασισμένος να φτάσω ώς το τέλος. Του απάντησα ότι η στιγμή είναι θετική, όχι όμως με κάθε κόστος. Ο Τσίπρας θέλει λύση. Αυτό όμως μπορεί να περάσει από το ελληνικό Κοινοβούλιο, μόνο αν αλλάξει το σύνταγμα. Ο Τσίπρας μίλησε για τα βασικά. Με άκουσε προσεκτικά. Του είπα, τι θα γίνει αν ανεβεί στην εξουσία πάλι το VMRO-DPMNE και ζητήσει να επιστρέψει στην αρχική του μορφή το σύνταγμα; Τι σας βοηθάει μια αλλαγή του συντάγματος; Δεν προσπαθήσαμε να καταλήξουμε σε μια κοινή θέση, αλλά να παρουσιάσουμε τις απόψεις μας. Στο τέλος προστέθηκαν και οι υπουργοί Εξωτερικών μας. Θέλω να ακούσω και τον πρόεδρο, την αντιπολίτευση και το DUI.

Γκ. Ιβάνοφ: Μου κάνει εντύπωση ότι συναντιόμαστε για πρώτη φορά χωρίς τον διαπραγματευτή Βάσκο Ναουμόφσκι. Ούτε ο πρόεδρος της βουλής Ζαφέρι είναι εδώ. Η διαδικασία είναι υπερβολικά σύνθετη. Ο Τσίπρας είναι θετικότερος από τον Παπανδρέου. Θέλει λύση. Δεν ορκίστηκε ενώπιον της Εκκλησίας, είναι πιο ελεύθερος. Τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης αποφέρουν καρπούς. Θέτοντας όμως ένα χρονοδιάγραμμα με υπερφιλόδοξους στόχους, κινδυνεύουμε να προκαλέσουμε μεγάλη απογοήτευση. Η κατάσταση στην Ελλάδα αλλάζει από ώρα σε ώρα. Η ελληνική κοινή γνώμη πιέζει τον Τσίπρα να εγκαταλείψει το χρονοδιάγραμμα του Νίμιτς. Η δική τους πρόταση κινείται στα πρότυπα της Λευκορωσίας και έτσι μας φέρνουν προ τετελεσμένων. Πρέπει να προσέχουμε γιατί οι δημόσιες δηλώσεις μας αναλύονται διεξοδικά στην Ελλάδα. Οι Ελληνες μάς προκαλούν με δημοσιογράφους, για να εκμεταλλευτούν τα επιχειρήματά μας προς όφελός τους.

Χρ. Μίτσκοσκι: Ποιος θα κάνει τις διαπραγματεύσεις, ο υπουργός Εξωτερικών ή ο Βάσκο; Ο Ζόραν Ζάεφ λέει ναι, εσείς όχι.

Ζ. Ζάεφ: Η εμπιστοσύνη (σ.σ. στον διαπραγματευτή μετά τις δηλώσεις του την προηγούμενη μέρα ότι οι προτάσεις Νίμιτς «απέχουν πολύ από μια αξιοπρεπή λύση») έχει διαρραγεί.

Γκ. Ιβάνοφ: Ο διαπραγματευτής ήταν πάντα παρών σε τέτοιες συναντήσεις, προκειμένου να εξηγεί λεπτομέρειες και να δίνει το ευρύτερο πλαίσιο.

Αλ. Νικολόφσκι: Εμαθα ότι ο Καραμανλής στο Βουκουρέστι είχε συμφωνήσει στο όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)». Ισχύει;

Ζ. Ζάεφ: Ο Τσίπρας θα δεχόταν ένα όνομα με γεωγραφικό αλλά και χρονικό προσδιορισμό. Για εμάς είναι σημαντικό να τους εξηγήσουμε ότι το σύνταγμα δεν συνιστά οριστική λύση.

Το ζήτημα της γλώσσας

Ν. Ντιμιτρόφ: Στο ζήτημα της γλώσσας, οι Ελληνες έχουν τα λιγότερα επιχειρήματα και αυτή σχετίζεται με την ταυτότητα. Δεν υπάρχει λόγος να επιμένουν ότι ο προσδιορισμός της γλώσσας θα είναι αμετάφραστος. Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι οι Ελληνες δεν θα τον μεταφράζουν, όλοι οι υπόλοιποι όμως θα το κάνουν. Είναι σημαντικό για εμάς, σε περίπτωση που μας μπλοκάρουν από την Ε.Ε. εξαιτίας της γλώσσας, να συμβεί αυτό στα μάτια της διεθνούς κοινότητας.

Γκ. Ιβάνοφ: Αν γίνουμε κάποια στιγμή μέλος της Ε.Ε., τότε θα αναγράφεται εκεί «μακεδονική γλώσσα».

Χρ. Μίτσκοσκι: Ως αντιπολίτευση είχαμε το θάρρος να έρθουμε σε αυτήν τη συνάντηση. Οσον αφορά όμως στη συνάντηση με τον Τσίπρα, θα έλεγα ότι δεν ξέρει πώς μπορεί να βοηθήσει, θέλει να βοηθήσει, αλλά δεν ξέρει πώς. Λείπει δηλαδή η βούληση. Καλύτερα να αφήσουμε να ηρεμήσει λίγο η κατάσταση. Είναι υπερβολικά αισιόδοξο να θεωρούμε ότι μπορούμε να φύγουμε από εδώ με κοινή θέση. Δύο αρχές είναι σημαντικές: καμία αλλαγή συντάγματος με στόχο την αλλαγή ονόματος και προστασία των εθνικών συμφερόντων, ειδικά της ταυτότητας.

Μπ. Οσμάνι: Δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία πέραν του 2018. Η επόμενη θα είναι σε δέκα χρόνια. Ή τώρα ή ποτέ. Πρέπει να διαλέξουμε ένα ή δύο σημεία από την πρόταση Νίμιτς στα οποία δεν θα υποχωρήσουμε. Για εμάς είναι το όνομα και το εύρος χρήσης.

Ζ. Ζάεφ: Εγώ θα προσπαθήσω να εξαντλήσω τα όρια της συναίνεσης. Οχι συνταγματική αλλαγή και ταυτότητα. Αυτές είναι οι κόκκινες γραμμές. Αν υπάρξει συναίνεση στη μακεδονική πλευρά, είναι καλύτερο από μία συνταγματική αλλαγή. Ενα δημοψήφισμα θα είναι επιτυχημένο, μόνο αν συμφωνούν όλοι.

Ν. Ντιμιτρόφ: Εμένα με προβληματίζουν οι ακραίες δημόσιες δηλώσεις στην Ελλάδα.

Ζ. Ζάεφ: Είναι σημαντικό να παραμείνουμε στις απόψεις μας.

Χρ. Μίτσκοσκι: Να καταλήξουμε σε μια κοινή θέση.

Μπ. Οσμάνι: Αν βγούμε δημοσίως και πούμε ότι είμαστε κατά της συνταγματικής αλλαγής, θα διακόψει τη διαδικασία η Ελλάδα.

Αλ. Νικολόφσκι: Αυτή η διαδικασία δεν θα ολοκληρωθεί τώρα. Θα έλεγα να εμφανιστούμε πολύ σκληρότεροι στην πρώτη φάση, για να έχουμε μια καλύτερη αφετηρία στη δεύτερη.

Χρ. Μίτσκοσκι: Είπαμε όλοι να μην υπάρξει συνταγματική αλλαγή. Αυτή η θέση είναι κοινή.

Μπ. Οσμάνι: Δεν συμφωνήσαμε σε αυτό.

Ρ. Σεκέρινσκα: Δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε σήμερα από εδώ με μια κοινή θέση.

Εξαρχής υπήρξε συμφωνία για την ταυτότητα

Δύο ημέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής Ε.Ε. – Δυτικών Βαλκανίων στη Σόφια και συγκεκριμένα το Σάββατο 19 Μαΐου, οι πολιτικοί αρχηγοί και βασικοί παράγοντες της ΠΓΔΜ συναντήθηκαν ξανά. Πρόκειται για την περίοδο κατά την οποία στο τραπέζι υπήρχε πλέον η πρόταση για τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν». Σε αυτή τη σύσκεψη συμμετείχαν ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ, ο πρόεδρος Γκιόργκι Ιβάνοφ, ο ΥΠΕΞ Νίκολα Ντιμιτρόφ, η υπουργός Αμυνας Ραντμίλα Σεκέρινσκα, ο πρόεδρος της Βουλής Ταλάτ Τζαφέρι, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Μπουγιάρ Οσμάνι, ο ηγέτης του VMRO Χρίστιαν Μίτσκοφσκι και ο αρχηγός του μεγαλύτερου αλβανικού κόμματος DUI Αλί Αχμέτι. Στη συζήτηση που ακολουθεί παρεμβάλλονται ο Αλεξάνταρ Νικολόφσκι από το VMRO, ο Αρτάν Γκρούμπι από το DUI και ο Μπόρις Ιωσηφόφσκι, συνεργάτης του κ. Ιβάνοφ.

Οι κ. Νίκος Κοτζιάς και Nίκολα Ντιμιτρόφ κατά τη συνάντησή τους, τον περασμένο Μάιο στο Σούνιο.

Η συζήτηση ξεκίνησε με τον Ντιμιτρόφ να παραπέμπει σε όσα είχαν, τότε, γίνει στο Σούνιο, κατά τη συνάντησή του με τον Ν. Κοτζιά, υπό την αιγίδα του ειδικού απεσταλμένου του γ.γ. του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς. Σύμφωνα με όσα λέει ο Ντιμιτρόφ, η Ελλάδα στο Σούνιο έκανε μια σημαντική παραχώρηση. Καθώς η κυβέρνηση είναι έτοιμη να ονομάσει τη «μακεδονική γλώσσα ως μακεδονική γλώσσα», και την υπηκοότητα ως μακεδονική/πολίτες της δημοκρατίας της Μακεδονίας του Ιλιντεν. Και ο Ντιμιτρόφ επεξηγεί: «Σε ό,τι αφορά την ταυτότητα είχαμε συμφωνήσει ήδη από τον α΄ γύρο των διαπραγματεύσεων. Ωστόσο η διαδικασία κόλλησε στους επόμενους γύρους (σ.σ. τρεις), στο εύρος χρήσης (σ.σ. ergaomnes). Δεν θα έχουν πλειο-ψηφία στο Κοινοβούλιο αν το εύρος χρήσης δεν είναι πλήρες: για τη διεθνή και την εθνική χρήση. Είχαμε δύσκολες συνομιλίες, αλλά χωρίζαμε πάντα φιλικά. Στο Σούνιο υπήρχαν δύο ημίχρονα: Το πρώτο ήταν πολύ δύσκολο. Παρών ήταν και ο Μ. Νίμιτς. Στη διάρκεια του β΄ ημιχρόνου μείναμε μόνοι μας και προσπαθήσαμε σαν συνέταιροι σε μια διαπραγμάτευση να βρούμε μια δημιουργική λύση που θα μπορούσε να λειτουργήσει και στις δύο πλευρές. Εκεί έρχεται η πρόταση για δημοκρατία του “Ιλιντεν Μακεδονία” με μετάφραση σε όλες τις γλώσσες και υπηκοότητα “Μακεδονική”. Ο Κοτζιάς είπε ότι αυτό τους αρκεί, είναι μια επαρκής διαφοροποίηση ανάμεσα στη δική τους και στη δική μας Μακεδονία».

Εν συνεχεία, ο Ντιμιτρόφ τονίζει ότι για την Ελλάδα το ζήτημα είναι το erga omnes να έχει χρήση διεθνώς, αλλά και στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ». Επίσης, προκύπτει ότι τότε είχε ήδη επιλυθεί και το ζήτημα της χρήσης των αρχικών MK και MKD από την ΠΓΔΜ. Ο κ. Ντιμιτρόφ περιγράφει τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν» ως τη δημιουργική λύση στην οποία κατέληξαν οι ειδικοί από τις δύο χώρες στο Σούνιο. Τόνισε ότι το επίθετο «Ιλιντεν» αντανακλά τον πολυεθνικό χαρακτήρα, το μανιφέστο του Κρουσόβου καλεί σε μια τέτοια συμβίωση, ενώ έκανε μια μικρή ιστορική αναδρομή λέγοντας ότι το πρώτο και το δεύτερο Ιλιντεν (1903 και 1944) ισχύουν ως θεμέλια της κρατικότητας και γι’ αυτό υπάρχει αναφορά σε αυτά στα προοίμια του συντάγματος. «Με αυτό επιτυγχάνεται μια συμβολική συμφιλίωση δεξιών και αριστερών και η ενότητα Μακεδόνων, Αλβανών, Βλάχων, Τούρκων και άλλων εθνικών ομάδων» αναφέρει, επίσης, ο Ντιμιτρόφ. Επισήμανε, ακόμη, ότι η εισαγωγή του ονόματος για τη διεθνή χρήση είναι συνδεδεμένη με τη συμμετοχή της «Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ και η εθνική χρήση με τη διαδικασία ένταξης στην Ε.Ε, στο τέλος της οποίας η «Μακεδονία» θα γίνει πλήρες μέλος.

Εν συνεχεία, ο Ντιμιτρόφ είπε στους πολιτικούς αρχηγούς ότι για όλα αυτά θα πρέπει να γίνει αλλαγή του συντάγματος. Σε ό,τι αφορά τη διεθνή χρήση, είπε ότι για τα σχετικά ντοκουμέντα (διαβατήρια κ.ά.) θα χρειαστούν μια τεχνική μεταβατική περίοδος και μια πολιτική μεταβατική περίοδος. Καθώς και εγγυήσεις ότι κατά τη διάρκεια της ενταξιακής διαδικασίας η Ελλάδα δεν θα θέσει πρόσθετους όρους. Εν συνεχεία, ο Ν. Ντιμιτρόφ είπε ότι αν δεν υπάρξει τώρα λύση, θα έρθει πάλι η Ν.Δ. στην εξουσία, υποστηρίζοντας ότι σε αυτήν «κυριαρχεί η σκληρή πτέρυγα γύρω από τον Σαμαρά. Και αυτό σημαίνει ότι οι δυνατότητες συμβιβασμού και εξεύρεσης μιας λύσης θα περιοριστούν εξαιρετικά». Επίσης, πρόσθεσε, ότι οι ευρωεκλογές είναι τον Μάιο του 2019 και οι Φεντερίκα Μογκερίνι και Γιοχάνες Χαν θέλουν μια επιτυχή ολοκλήρωση.

Υπογράμμισε ότι ο ίδιος δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτή η πρόταση όχι μόνο δεν είναι ταπεινωτική, αλλά ότι επιβεβαιώνει τη «μακεδονική» ταυτότητα. Προειδοποίησε ότι υπάρχουν δυνάμεις που θα δουλέψουν εναντίον της λύσης και ότι στο εξής το κίνητρο των Ελλήνων για ένα συμβιβασμό θα είναι μικρότερο. Και τόνισε ότι υπάρχει ασυμμετρία δυνάμεων, καθώς η Ελλάδα χρησιμοποιεί την ιδιότητά της ως μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ.

Οι συνομιλίες Τσίπρα - Ζάεφ στη Σόφια

Ο Ζόραν Ζάεφ ξεκίνησε τη δική του τοποθέτηση παραπέμποντας στις δύο συνομιλίες που είχε στη Σόφια (δύο ώρες στις 16 και μία ώρα στις 17 Μαΐου) με τον Αλέξη Τσίπρα. Σύμφωνα με τον Ζάεφ, ο Ελληνας πρωθυπουργός τού είπε ότι η λύση είναι «δίκαιη», διότι περιέχει σύνθετη ονομασία, καθαρή διάκριση ανάμεσα στην ελληνική Μακεδονία και την ΠΓΔΜ και είναι για γενική χρήση (erga omnes). Ο Ζάεφ, βέβαια, σημείωσε ότι ίσως αυτή η πρόταση δημιουργεί φόβο στους Ελληνες μπροστά σε ένα νέο αλυτρωτισμό, αλλά έχουν συνειδητοποιήσει ότι η εξέγερση του Ιλιντεν ήταν για κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες και τέτοια εξέγερση έγινε στην Ελλάδα που δεν οδήγησε σε διεκδικήσεις εις βάρος των άλλων χωρών. Πάντως δεν διευκρινίζει ποια είναι η «τέτοια εξέγερση» που έγινε στην Ελλάδα. Είπε επίσης ότι χωρίς συνταγματικές αλλαγές ο Τσίπρας δεν θα είχε πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο και αυτό θα οδηγούσε σε πρόωρες εκλογές. Και πρόσθεσε πως ο Τσίπρας από τη Ν.Δ. δεν περιμένει υποστήριξη διότι στον Βορρά της χώρας δίνει μάχη ψήφο ψήφο ενάντια στον Καμμένο.

«Ο Τσίπρας έχει καθαρό ότι είναι για εμάς πολύ δύσκολο να αλλάξουμε τη συνταγματική μας ονομασία. Αλλά αν δεν υπάρξουν συνταγματικές αλλαγές, δεν μπορεί να σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και αυτή δεν θα προέλθει από τις ψήφους του Καμμένου αλλά από το Ποτάμι. Αυτό θα οδηγούσε σε πρόωρες εκλογές. Από τη Ν.Δ. δεν περιμένει καμία υποστήριξη καθώς δίνει στον Βορρά της χώρας μάχη ψήφο ψήφο ενάντια στον Καμμένο», είναι η σχετική αποστροφή του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ. «Πιστεύω, με βάση αυτά που γνωρίζω, ότι ο Τσίπρας είναι από τους πιο αποφασισμένους να λύσουν το πρόβλημα. Και σε αυτούς συμβαίνουν δυσάρεστα πράγματα. Πιστεύω ότι και σε αυτούς έχουν αναμειχθεί ανατολικές χώρες όπως και σε εμάς, μάλιστα σε αυτούς περισσότερο απ’ ό,τι σε εμάς. Μερικούς τους συμφέρει να μην υπάρχει λύση. Μετά τη δεύτερη συνάντησή μας είμαι πεπεισμένος ότι ο Τσίπρας θέλει να λυθεί το πρόβλημα», επισήμανε. Εν συνεχεία, ο Ζάεφ είπε ότι ορισμένους τους συμφέρει να μην υπάρξει λύση. Συμφώνησε ότι αυτό μπορούσε να καταστρέψει πολιτικές καριέρες, είναι όμως έτοιμος ως ηγέτης να πάρει την ευθύνη και να οδηγήσει αυτή τη διαδικασία. Διατύπωσε ωστόσο την ανησυχία του για το μέλλον της χώρας, εάν αυτό το πρόβλημα δεν λυθεί, λόγω των γενικότερων περιφερειακών προκλήσεων στην ευρύτερη περιοχή. Επίσης, ανακοίνωσε ότι έχει συμφωνήσει με τον Τσίπρα ότι δεν θα δώσουν τίποτα στη δημοσιότητα προτού οι φορείς που λαμβάνουν αποφάσεις δώσουν το πράσινο φως.

Προτάσεις Κοτζιά - Ντιμιτρόφ

Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ απαντά, εν συνεχεία, σε ένα ερώτημα του προέδρου της χώρας, για την πρόσβασή του στις προτάσεις Κοτζιά - Ντιμιτρόφ που είχαν προηγηθεί. Ο Ζάεφ λέει ότι δεν δόθηκε αντίγραφο στον Ιβάνοφ, διότι δεν ήταν επίσημο έγγραφο (εν ολίγοις ήταν non paper). Η πρόταση συμφωνίας ήταν ένα εργαλείο διαπραγμάτευσης με σκοπό να αποκρούσει την ελληνική πρόταση και να αντιπαραθέσει κάτι σε αυτή και να επικαιροποιήσει την εκδοχή του Νίμιτς, είπε ο Ζάεφ και πρόσθεσε ότι στον Ιβάνοφ στάλθηκαν όλες οι εκθέσεις προόδου με εξαίρεση την τελευταία που δεν ήταν ακόμα έτοιμη. Επίσης, αναφέρει ότι έχει προβλήματα στο εσωτερικό του σοσιαλιστικού κόμματος και δη με τη πρώην ΥΠΕΞ Ιλίνκα Μίτρεβα.

Σε εκείνη τη φάση έχει ήδη γίνει σαφές ότι τον τόνο της συζήτησης επί του θέματος δίνει ο Ντιμιτρόφ, ο οποίος αναφέρεται σε τρεις πτυχές. Λέει: Πρώτον, «σε ό,τι αφορά τις μελλοντικές δυνατότητές μας, αν δεν πετύχουμε τώρα στην Ελλάδα, θα έρθει η Ν.Δ. η οποία έχει μεγάλη διαφορά στις δημοσκοπήσεις. Εκεί κυριαρχούν οι σκληρές θέσεις γύρω από τον Σαμαρά και όχι αυτές γύρω από την Μπακογιάννη. Σε αυτή την περίπτωση οι πιθανότητες για ένα συμβιβασμό και μια λύση θα μειωθούν δραματικά. Δεύτερον, στο πλαίσιο της προσοχής απέναντι στα Βαλκάνια και της ευκαιρίας μας απέναντι στην Ε.Ε., τον Μάιο του 2019 γίνονται ευρωεκλογές. [...] Το εύρος χρήσης και η ταυτότητα έχουν σχέση με το πώς θα πούμε τελικά το όνομα. Στο τελευταίο πακέτο Μπακογιάννη-Μπάιντεν η γλώσσα ήταν “μακεντόνσκι” με λατινική γραφή, χωρίς μετάφραση. Τώρα είπαμε ότι θα μπορούσαμε να δεχθούμε ένα όνομα γενικής χρήσης, αν η πρόταση ήταν “Κράτος της Μακεδονίας”, “Ανεξάρτητη Μακεδονία” ή “Κυρίαρχη Μακεδονία”. Οι Ελληνες επιμένουν να υπάρχει ένα όνομα με προσδιορισμό. Αυτό ήταν ένα πρόβλημα. Η τωρινή ελληνική παραχώρηση είναι ένα σημαντικό ζήτημα. Με μια άλλη πρόταση είναι δύσκολο να συνδυάσουμε τη δική τους απαίτηση για γενικής χρήσης ονομασία και τη δική μας για αξιοπρέπεια. Τρίτον, επειδή οι Ελληνες δεν αναγνωρίζουν τη μακεδονική γλώσσα, δεν υπάρχει καμία συμφωνία στην Ε.Ε. που να αναγνωρίζει τη μακεδονική γλώσσα. Υπήρχαν κάποια σχόλια γιατί η “μακεδονική” εκδοχή της διακήρυξης της Σόφιας ονομάστηκε έτσι. Στο ερώτημά μας προς την Ε.Ε. πήραμε την απάντηση ότι “έτσι συνηθίζεται”».

Εν συνεχεία ο Ζάεφ περιγράφει μια συνάντησή του με την ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Μαρία Σπυράκη. «Στις Βρυξέλλες είχα μια συνάντηση με μια σημαντική εκπρόσωπο της Ν.Δ., τη Μαρία Σπυράκη, η οποία μου έστειλε χαιρετισμούς από τον Μητσοτάκη. Μου είπε ότι έχει σημασία πώς θα συμπεριφερθούν οι ψηφοφόροι στη Μακεδονία (σ.σ.: ελληνική) και αυτό εξαρτάται από τον Καμμένο. Είναι ένα δύσκολο πρόβλημα». Στη συζήτηση εισήλθε μετά ο Αλί Αχμέτι, ο οποίος έλαβε, εμμέσως πλην σαφώς, αποστάσεις από την ιδέα του δημοψηφίσματος. Τόνισε ότι «αν οποιοσδήποτε που λαμβάνει αποφάσεις ρωτούσε τον κόσμο στον δρόμο, δεν θα μπορούσε να λάβει καμία απόφαση». Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και ο Ταλάτ Τζαφέρι. «Η ιδέα του δημοψηφίσματος θα πρέπει να είναι το τελικό καταφύγιο, καθώς οι πολίτες έχουν μεταφέρει την κυριαρχία τους στους ψηφισμένους εκπροσώπους τους», είπε.

Ο Ιβάνοφ έθεσε το ερώτημα γιατί η κυβέρνηση κρύβει τη συμφωνία από τον πρόεδρο. Θύμισε ότι, στην προηγούμενη συνεδρίαση (27 Ιαν. ’18), είχαν την πρόταση Νίμιτς και είχαν διατυπώσει θέσεις οι οποίες πια δεν ισχύουν. Είπε ότι είναι τελείως ανεύθυνο να ενημερώνεται για τη συμφωνία από ξένους ηγέτες και συγκεκριμένα από Βούλγαρο υπουργό. Είπε (περισσότερες της μιας φορές) ότι η κατάσταση στην Ελλάδα αλλάζει κάθε ώρα. Ενώ ως πρόεδρος δήλωσε ότι συμφωνεί με τη θέση του προκατόχου του προέδρου της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (σ.σ.: ο Μπόρις Τραϊκόφσκι, ο οποίος έλεγε ότι δεν μπορεί να προδώσει το όνομα της “Μακεδονίας”).

Τον λόγο έλαβε εν συνεχεία ο αρχηγός του VMRO Χρίστιαν Μίτσκοσκι, ο οποίος διερωτήθηκε «αν αυξήθηκε ο πληθυσμός της Βουλγαρίας και της Κροατίας με την ένταξη στην Ε.Ε.». Και απάντησε ότι, «αντιθέτως, μειώθηκε». Είπε ότι δεν πρόκειται για δίκαιη ή αξιοπρεπή λύση, αλλά έχει τη συνείδηση ότι πρέπει να ανοίξει μια συζήτηση μέσα στο κόμμα, καθώς αυτά τα ζητήματα δεν είναι στην ημερήσια διάταξη. Σε διάλογο του Μίτσκοσκι με τον Ζάεφ προκύπτει ότι το όνομα «Μακεδονία του Ιλιντεν» δεν ήταν το μοναδικό που βρισκόταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Είπε, επίσης, ότι η συμφωνία αυτή ακυρώνει την ενδιάμεση συμφωνία του 1995, τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Επίσης προκύπτει ότι οι εσωκομματικές ισορροπίες ήταν δύσκολες. «Δεν έχουμε καμία εικόνα για τη διαδικασία και δεν είμαστε μέρος της διαδικασίας. Μπορώ μόνο να σας πω, αν το έχω καταλάβει σωστά, πως πρέπει να αρχίσω μια εσωκομματική συζήτηση, γιατί το VMRO δεν είναι χορωδία», είπε ο Μίτσκοσκι, και ο Ζάεφ απάντησε: «Και εμείς δεν είμαστε χορωδία κι εγώ θα έχω εσωκομματική συζήτηση». Ο Ζάεφ καταλήγει ότι η συμφωνία θα υπογραφεί με τον Τσίπρα στις Πρέσπες.

Εντονη ανησυχία ενόψει διενέργειας του δημοψηφίσματος

Ορισμένοι από τους διαλόγους της σύσκεψης υποδηλώνουν την ανησυχία που υπήρχε ήδη τότε στην ΠΓΔΜ για την τύχη του δημοψηφίσματος.

Μίτσκοσκι (Χ.Μ.): Εάν το δημοψήφισμα γίνει το φθινόπωρο, δεν θα μας επιτρέψουν να γίνουμε μέλος το ΝΑΤΟ.

Ντιμιτρόφ (Ν.Ν.): Αμέσως μετά την κύρωση θα στείλουν ένα γράμμα στο ΝΑΤΟ και τους ζητάνε να μας στείλουν πρόσκληση.

Ζόραν Ζάεφ (Ζ.Ζ.): Ο Τσίπρας μου υποσχέθηκε «θα μιλήσω με τον Μακρόν, δεν είναι δίκαιο να μην έχετε ημερομηνία για διαπραγματεύσεις».

Χ.Μ.: Η ερώτηση του δημοψηφίσματος είναι «συμφωνείτε με μια αλλαγή του συντάγματος να αλλάξει το όνομα σε δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν;».

Ν.Ν.: Η συμφωνία έχει κυρωθεί.

Χ.Μ.: Αυτό σημαίνει ότι το δημοψήφισμα θα γίνει τον Σεπτέμβριο.

Ζ.Ζ: Θέλω να το κάνω νωρίτερα.

Χ.Μ.: Μα είναι καλοκαίρι.

Ζ.Ζ.: Εχετε δίκιο. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο δεν κάνεις δημοψήφισμα.

Χ.Μ.: Τι θα γίνει αν οι πολίτες αποφασίσουν να μην το δεχτούν; Είναι η πρόσκληση του ΝΑΤΟ άκυρη; Και θα μπλοκαριστούν οι διαπραγματεύσεις στην Ε.Ε.;

Σεκέρινσκα (Ρ.Σ.): Οι Ελληνες θα την μπλοκάρουν.

Οσμάνι (Μ.Ο.): Εχουμε ακόμη μία ανησυχία που αφορά τη διενέργεια του δημοψηφίσματος. Ποιοι είναι οι κίνδυνοι: Μπορεί να δημιουργηθεί πίεση από τη δημοσιότητα και να γίνει ζήτημα της καθημερινής πολιτικής. Αυτό μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη διαδικασία. Δεύτερον, δημοψηφίσματα τον τελευταίο καιρό γίνονται στόχος για επιχειρήσεις τρίτων παραγόντων. Το Brexit, οι εκλογές στις ΗΠΑ, όπου το αποτέλεσμα ήταν οριακό: Ενα οριακό αποτέλεσμα είναι ένας μαγνήτης για την επενέργεια δυνάμεων που δεν τους ενδιαφέρει το καλό της χώρας.

Χ.Μ.: Η θέση σας από την αρχή είναι ότι σας είναι αδιάφορο αν θα γίνει δημοψήφισμα και καλό θα ήταν να μη γίνει κανένα. Το σέβομαι. Εγώ και το VMRO αλλά και η κυβέρνηση ταχθήκαμε υπέρ ενός δημοψηφίσματος. Την ορολογία για «εξωτερικούς παράγοντες» θα την αγνοήσω και θα τη θεωρήσω ατυχή δήλωση. Δεν μπορείτε να συγκρίνετε το Brexit.

Μ.Ο.: Είπα ότι οι ξένοι φίλοι μας θεωρούν ότι τα δημοψηφίσματα γίνονται στόχος για τέτοιου είδους ενέργειες. Μιλάω για τη Ρωσία.

Χ.Μ.: Γιατί εκνευρίζεστε;

Τζαφέρι (Τ.Τ.): Ως πρόεδρος του Κοινοβουλίου πρέπει να έχω κάτι στην ατζέντα που να είναι διακριτό από τη θέληση των πολιτών. Πρέπει να τους πείσω.

Ιβάνοφ (Γ.Ι.): «Φέρτε μου την πρόταση. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η κυβέρνηση κρύβει την πρόταση από τον πρόεδρο της χώρας. Η κατάσταση στην Ελλάδα αλλάζει κάθε ώρα».

Εν συνεχεία, αρχίζει μια συζήτηση περί εγγυήσεων για ένταξη στο ΝΑΤΟ από τον Ιβάνοφ. Λέει ότι ρώτησε τον Νίμιτς περί του αν υπάρχει εγγύηση ένταξης στο ΝΑΤΟ εάν υπάρξει συμφωνία με τους Ελληνες. «Δεν υπάρχει εγγύηση», απάντησε, σύμφωνα με τον Ιβάνοφ ο ειδικός απεσταλμένος του γ.γ. του ΟΗΕ.

Γ.Ι.: «Πρέπει να φροντίσουμε να μας παράσχει η Ελλάδα εγγυήσεις. Πρέπει να υπάρξει ένας αυτοματισμός».

Ζ.Ζ.: «Και αυτοί χρειάζονται εγγυήσεις. Λένε θα γίνετε πρώτα μέλη της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ και μετά θα ακυρώσετε τα πάντα».

Γ.Ι.: «Μας θεωρούν τόσο αναξιόπιστους πως δεν θα τηρήσουμε αυτά που συμφωνήσαμε».

Ν.Ν.: «Το ότι διαρρέουν λεπτομέρειες της συμφωνίας έκανε μια μικρή ζημιά στην υπόθεση. Χρειάζεται να παρουσιάζεται με βάση την αλήθεια. Ο Βενιζέλος αναπτύσσει το αντίθετο αφήγημα. Αυτό είναι ναρκοπέδιο.

Νικολόφσκι (Α.Ν.): «Αν αποτύχει το δημοψήφισμα πώς θα ψηφίσουμε;».

Γκρούμπι (Α.Γ.): «Πρόκειται για ένα σημείο και άλλα έξι».

Ιοσιφόφσκι (Μ.Ι.) γραμματέας της Προεδρίας): «Ποια είναι τα έξι;».

Α.Γ.: «Το σύνταγμα και το εύρος χρήσης είναι ένα σημείο. Η συμφωνία θα κλείσει ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις, θα κυρωθεί από το Κοινοβούλιο και πρέπει να ψηφιστεί με μια απλή πλειοψηφία. Θα ήταν καλό να την ψηφίσει και η αντιπολίτευση. Μετά θα πάρουμε μια ημερομηνία για να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. και μια πρόσκληση για το ΝΑΤΟ και μετά θα έρθει το δημοψήφισμα. Οι Ελληνες δεν έχουν ακόμη διατυπωμένη θέση και λένε ότι αυτό εξαρτάται από το δημοψήφισμα. Αλλά ώς τότε θα έχουμε μια ημερομηνία για να γίνουμε μέλος το ΝΑΤΟ».

Τ.Τ.: «Σε ποια βήματα θα μπορούσαν να μας μπλοκάρουν;».

Χ.Μ.: «Σε όλα».

Και ακολουθεί μια συζήτηση η οποία κλείνει και τη σύσκεψη:

Ζ.Ζ.: «Εχετε επαφή με τη Ν.Δ. στο ΕΛΚ;».

Α.Ν.: «Ναι».

Ζ.Ζ.: «Δεν είστε προσκεκλημένοι στις διαπραγματεύσεις;».

Α.Ν.: Η Μπακογιάννη πρότεινε Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία.

Ρ.Σ.: Ο ομφαλός της γης.

Πηγ'ή: Καθημερινή, Ινφογνώμων Πολιτικά

Μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου 1943 η επαρχία Καλαβρύτων τελούσε υπό Ιταλική κατοχή. Οι Ιταλοί ήταν μεγάλοι κλέφτες. Πλιατσικολόγοι χειρότεροι από τους αντιπάλους τους Έλληνες αντάρτες. Άρπαζαν ό,τι εύρισκαν.

Τα κορίτσια εφοβούντο, όχι τόσο για την τιμή τους, όσο για την προίκα τους, μήπως τους την πάρουν και αυτή. Είχαν έρθει και στην Κερπινή και δεν είχαν αφήσει κότα για κότα.

Ο Μαστρογιάννης, ο σαμαράς, είχε μια γάτα και την έκρυψε διότι είχε ακούσει ότι οι Ιταλοί τις γάτες τις τρώνε. Του είπα, όταν το εδιηγείτο «κοίταξες να γλιτώσεις τη γάτα και δεν λογάριαζες μήπως σκοτώσουν εσένα!».

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1943 η Ιταλία συνθηκολόγησε, και έληξε η Ιταλική Κατοχή. Μετά από κάποιες σπασμωδικές αντιδράσεις κάποιων φανατικών Φασιστών, οι Ιταλοί παρέδωσαν τα όπλα. Έτσι έληξε η Ιταλοκρατία στα Καλάβρυτα.

Συνέχισε όμως η Ανταρτοκρατία. Οι αντάρτες τώρα είχαν υπό τον έλεγχο τους την οδό Αίγιο-Τρίπολη. Μπορούσαν να κατέβουν μέχρι την παραλία της Ακράτας και να επιτεθούν σε οδικές και σιδηροδρομικές εφοδιοπομπές των Γερμανών.

Αυτό φοβόταν και ο Κάρλ φόν Λε Σουΐρ, στρατηγός της 117 Μεραρχίας Καταδρομών, γενικός διοικητής της Πελοποννήσου. (Η 117 Μεραρχία είχε συσταθεί στη Βιέννη από τον ίδιο τον Χίτλερ, και είχε σκοπό να καταπνίξει ανταρτικές ενέργειες στα Βαλκάνια).

Γερμανός διοικητής στο Αίγιο ήταν ο ταγματάρχης Χάνς Εμπερσμπέρκερ. (Αυτός ήταν που διέταζε τις καταστροφές και τις εκτελέσεις στα Καλάβρυτα στις 13 Δεκεμβρίου.)  Είχε ενταχθεί στο Ναζιστικό Κόμμα και είχε δώσει όρκο «στο όνομα του Φύρερ (Χίτλερ)».

Σαν καλός ναζιστής απεχώρησε από την Καθολική Εκκλησία  την ημέρα των Χριστουγέννων του 1938. (Ο Ναζισμός ήταν μυστικιστική θρησκεία του Σατανά, όπως και οι Ιλουμινάτι.)

Στις 8 Οκτωβρίου 1943 ο Λέ Σουΐρ έδωσε εντολή στον Εμπερσμπέρκερ, να οργανώσει αναγνωριστική επιχείρηση στην επαρχία Καλαβρύτων. Για τον Λέ Σουΐρ «η κατατρόπωση των επαναστατικών ομάδων στην επαρχία Καλαβρύτων ήταν μια απολύτως απαραίτητη στρατιωτική αναγκαιότητα», ώστε να αποτραπεί κάθε απειλή κατά της παραλιακής οδού και της σιδηροδρομικής γραμμής Πάτρα-Κόρινθος, και της οδού Αίγιο-Τρίπολη.

Ο Εμπερσμπέρκερ διέταξε τον Λοχαγό Χανς Σόμπερ να πραγματοποιήσει αυτός την επιχείρηση με τον Λόχο του. (Ο Σόμπερ είχε υπηρετήσει στο Ρωσικό μέτωπο, όπου φαίνεται δεν ήταν και τόσο καλός, και γι’ αυτό μετατέθηκε στην Ελλλάδα όπου τα πράγματα ήταν πιο ήπια.)

Η γραπτή διαταγή του Εμπερσμπέρκερ προς τον Σόμπερ έλεγε να διερευνήσει «την κατάσταση σχετικά με τους συμμορίτες και τη στάση του πληθυσμού στην περιοχή Καλαβρύτων».

Η επιχείρηση Σόμπερ ορίστηκε για τις 16 και 17 Οκτωβρίου 1943. Αντικειμενικός σκοπός ήταν η ανίχνευση και ο έλεγχος του οδικού συστήματος. Γι’ αυτό, ο λόχος Σόμπερ δεν έφερε βαρέα όπλα. Ούτε ασύρματο δεν πήρε μαζί του, πράγμα που αποδείχθηκε μοιραίο.

Στις 16 Οκτωβρίου 1943 ώρα 5 πμ. ο λόχος Σόμπερ ξεκίνησε πορεία από Αίγιο για Καλάβρυτα μέσω των χωριών Ζευγολατιό, Νικολέϊκα, Μαμουσιά, Δουμενά και Ρωγοί. Στον Λόχο του Σόμπερ υπηρετούσε και ο δεκανέας Κόναρντ Ντένερτ (Τένερ).

Επειδή ο Ντένερτ γνώριζε Ελληνικά, του ανατέθηκε τη μέρα εκείνη να κάνει μεταφράσεις και έτσι δεν ακολούθησε τον Λόχο του και γλίτωσε. Επέστρεψε μανιώδης στους Ρωγούς στις 8 Δεκεμβρίου και διέταξε τις εκτελέσεις και την καταστροφή των Ρωγών.

Στην περιοχή Φτέρης είχε τη βάση της μια μονάδα του ΕΛΑΣ με όνομα «Ανεξάρτητο Τάγμα Καλαβρύτων». Αρχηγοί της  μονάδος αυτής ήταν ο «Νικήτας», ο «Σφακιανός», και ο «Βελιάς». Όταν αντελήφθησαν τους Γερμανούς άρχισαν να τους παρακολουθούν.

Οι 3 αρχηγοί απεφάσισαν να μη δώσουν μάχη εκεί, αλλά να  πάνε και να πιάσουν στρατηγικής σημασίας σημεία στην περιοχή Κερπινής, ώστε να εμποδίσουν τους Γερμανούς να καταλάβουν τα Καλάβρυτα.

Οι Γερμανοί υπό την διοίκηση του ανίκανου Σόμπερ βάδιζαν αμέριμνοι και ανυποψίαστοι. Μετά από 10 ώρες εξαντλητική πορεία έφτασαν στις 3 μ.μ στους Ρωγούς, ανενόχλητοι.

Οι κάτοικοι επειδή κανένας δικός τους δεν ήταν αντάρτης δεν έφυγαν – όπως συνέβη στα άλλα χωριά από όπου περνούσαν οι Γερμανοί –  και υποδέχτηκαν τους Γερμανούς φιλικά.

Οι Γερμανοί κάθισαν μια ώρα για να ξεκουραστούν, γέμισαν τα παγούρια τους με φρέσκο νερό από την πηγή, και έφαγαν σταφύλια που τους πρόσφεραν οι Ρωγίτες.

Οι αντάρτες εκμεταλλεύτηκαν την καθυστέρηση των Γερμανών στους Ρωγούς και έπιασαν θέσεις στου «Γουλά το μύλο».

Επειδή ο ήλιος πήγαινε προς τη Δύση και σε λίγο θα νύχτωνε, ο Σόμπερ διέταξε να ξεκινήσουν, με σκοπό να κάνουν αναγνώριση και στην Κερπινή. Δεν πήραν το μονοπάτι που ανεβαίνει στα «μάρμαρα», αλλά κατέβηκαν στα περβολάκια για να στρίψουν μετά και να πάρουν τον ανήφορο για το χωριό.

Εκεί άκουσαν τις καμπάνες που χτυπούσαν για Εσπερινό. Ο Αλόις Πύρινγκερ, στρατιώτης με μεγάλη πείρα και καχύποπτος, θεώρησε ότι οι καμπάνες έδιναν κωδικοποιημένα σήματα στους αντάρτες, και είπε στους άλλους: «φορέστε τα κράνη σας, θα μας επιτεθούν».

Μετά από λίγο έγινε η επίθεση. Ο Πύρινγκερ σώθηκε τελικά και ανέφερε το γεγονός. Θα είναι τραγική ειρωνεία της τύχης, αν η σύμπτωση αυτή και η παρεξήγηση του Πύρινγκερ συνέβαλλαν στην απόφαση του Εμπερσμπέρκερ να καταστρέψει τα δύο χωριά.

Η ΜΑΧΗ

Όταν ο ήλιος έγερνε στη Μακριά Ράχη, οι Γερμανοί δέχτηκαν επίθεση κατά μέτωπον και από τα πλάγια..  Ο Σόμπερ αιφνιδιάστηκε. Παρά τα καταιγιστικά πυρά που δεχόταν από τουφέκια και πολυβόλα και από τις 3 πλευρές του, κατόρθωσε να καταφύγει μαζί με τους άντρες του σε κάποιο από τα λαγκάδια και κρύφτηκε στα πλατάνια.

Όταν νύχτωσε ανέβηκε ψηλότερα προς τη θέση «Δρυμώνας» όπου παρέμεινε σε θέσει αμύνης, και πέρασε τη νύχτα της 16ης προς την 17ην Οκτωβρίου 1943.  Η ανοησία του Σόμπερ να μη πάρει ασύρματο του στοίχισε ακριβά. Τώρα δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με τη μονάδα του στο Αίγιο.

Οι αψιμαχίες συνεχίστηκαν και τη νύχτα, με Γερμανούς και αντάρτες να εναλλάσσουν θέσεις. Αυτό είχε και μια τραγική συνέπεια. Ο αντιπρόσωπος του ΕΑΜ στην Κερπινή ήθελε να στείλει ένα μήνυμα στους αντάρτες.

Διέταξε ένα παιδί 15 ετών, το παιδί του Μούστου, και του έδωσε ένα χαρτί με το μήνυμα, να το πάει νύχτα στο σημείο που υποτίθετο ότι βρισκόντουσαν οι αντάρτες. Το παιδί φοβόταν και δεν ήθελε να πάει. Ο ΕΑΜίτης του δίνει μια κλωτσιά και το παιδί κατρακύλησε στα σκαλοπάτια της πλατείας.

Το παιδί έφυγε κλαίγοντας και πήγε στο σημείο που του είπαν ότι θα εύρισκε τους αντάρτες. Αλλά εν τω μεταξύ Γερμανοί και αντάρτες είχαν αλλάξει θέσεις, και το παιδί έπεσε πάνω στους Γερμανούς.  Το τελευταίο που άκουσε ήταν μια τουφεκιά.

Ο Σόμπερ δεν τόλμησε να κατέβη στα Καλάβρυτα για να πάρει τηλέφωνο τη μονάδα του στο Αίγιο και να ζητήσει ενισχύσεις, διότι φοβόταν μήπως τα Καλάβρυτα είχαν καταληφθεί από αντάρτες.

Αποφάσισε, αφού διασπάσει τον κλοιό, να στραφεί προς βορράν και να περάσει δυτικά της Κερπινής, για  να βρει το δρόμο προς Αίγιο. Αυτό ήταν ίσως το λάθος του. Αντί να οχυρωθεί σε θέση αμύνης και να περιμένει ενισχύσεις, προτίμησε να δώσει μάχη.

Το πρωί της 17ης Οκτωβρίου 1943, πριν ξημερώσει, ξεκίνησε η προσπάθεια αυτή. Έτρεχαν όλοι καταπτοημένοι στη Μακριά Ράχη. Ο Σόμπερ απελπισμένος σταμάτησε κάποια στιγμή, έφαγε το κοτόπουλο που είχε στην καραβάνα του, πήρε το παγούρι ενός στρατιώτη και το ήπιε όλο..

Ο στρατιώτης αγανακτισμένος από την συμπεριφορά του Σόμπερ, που δεν έδινε διαταγές συντονισμού, τον έβρισε λέγοντας «κύριε Λοχαγέ, είστε γουρούνι».

(Ο Σπήλιος Γιδάς μου έλεγε ότι ένας Γερμανός στρατιώτης ονόματι Κάρολος, είχε λιποτακτήσει και είχε προσχωρήσει στους αντάρτες με τους οποίους πολέμησε τους δικούς του και σκοτώθηκε σε κάποια μάχη. Δεν γνωρίζω αν ήταν από τον λόχο Σόμπερ, ή ήταν άλλη περίπτωση).

Ακολούθησε μια ακόμη μεγάλη μάχη με οπλοπολυβόλα που αποτελείωσε τους Γερμανούς. Αργά το απόγευμα της 17ης Οκτωβρίου 1943, ο Σόμπερ κατάκοπος και χωρίς πυρομαχικά παραδόθηκε μαζί με τους άντρες του, αφού κατέστρεψαν τα όπλα τους.

Ο Πύρινγκερ – αυτός που είχε ακούσει τις καμπάνες – κρύφτηκε μαζί με άλλους 10 σε ένα λαγκάδι. Τη νύχτα, όταν ένα σύννεφο κάλυψε το φεγγάρι, διέφυγαν αυτοί οι 11, και την άλλη μέρα το απόγευμα έφθασαν στο Αίγιο. Ένας από αυτούς είχε χάσει τα λογικά του.  Ο Πύρινγκερ συνέταξε μια αναφορά με τα όσα συνέβησαν.

Η μάχη αυτή ονομάστηκε από τους αντάρτες «μάχη» της Κερπινής. Η Γερμανοί όμως την είπαν «συμπλοκή».

Δεν είναι ακριβώς γνωστές οι εκατέρωθεν απώλειες. Θεωρείται βέβαιον ότι σκοτώθηκαν 9 Έλληνες και 4 Γερμανοί. Ο Εμπερσμπέργκερ εξεπλάγη από τον μικρό αριθμό των απωλειών του. Τον απέδωσε στις κακές επιδόσεις των ανταρτών στο σημάδι, παρόλο που η χρήση πυρομαχικών από αυτούς ήταν υψηλή.

Η διαπίστωση αυτή είναι λογική αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι στη μάχη έλαβαν μέρος αγρότες που στρατολογήθηκαν την τελευταία στιγμή με παλαιά όπλα και που η στρατιωτική τους εκπαίδευση δεν μπορούσε σε καμιά περίπτωση να συγκριθεί με εκείνη των Γερμανών. Εν τούτοις κατάφεραν να νικήσουν.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΑΧΗ

Οι 4 Γερμανοί που σκοτώθηκαν τάφηκαν στο νεκροταφείο Κερπινής. Ήρθε ένας Λόχος Γερμανικού στρατού με έναν γιατρό και έκαναν εκταφή των πτωμάτων για να γίνει νεκροψία. Διαπιστώθηκε ότι οι 4 σκοτώθηκαν στην μάχη και δεν εκτελέστηκαν ως αιχμάλωτοι.

Οι Γερμανοί έφυγαν χωρίς να χρειαστεί να ρίξουν τουφεκιά. Οι αντάρτες είχαν εξαφανιστεί. Μετά από χρόνια ήλθε αντιπροσωπεία της Γερμανίας και παρέλαβε τα οστά των νεκρών.

Ο υποδεκανέας Ολσέφσκι τραυματίστηκε βαριά στον πνεύμονα. Οι κάτοικοι τον μετέφεραν πάνω σε γάιδαρο στο σπίτι του γιατρού της Κερπινής. Ο γιατρός τον περιέθαλψε με αυτοθυσία και κάποιο κορίτσι τον έπλενε κάθε μέρα.

Ο Ολσέφσκι μεταφέρθηκε σιδηροδρομικώς σε νοσοκομείο στην Αθήνα όπου εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για τον γιατρό και την γυναίκα που τον έσωσαν.

Τρείς τραυματίες Γερμανοί μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο Καλαβρύτων, όπου τους περιποιήθηκαν ο γιατρός Π. Χάμψας και οι νοσοκόμες. Αλλά ένας άλλος γιατρός ο Α.Π., αντάρτης του ΕΛΑΣ, ήθελε να εκδικηθεί τον θάνατο κάποιου συγγενή του.

Πήγε μαζί με άλλους ΕΛΑΣίτες στο νοσοκομείο να πάρει τους 3 νοσηλευμένους. Ο Χάμψας και το προσωπικό του νοσοκομείου προσπάθησαν να τους εμποδίσουν. Ακόμη και ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ «Κολοκοτρώνης» επενέβη ώστε οι τραυματίες να παραμείνουν στο νοσοκομείο.

Μετά από έντονες συζητήσεις, υπερίσχυσαν οι ΕΛΑΣίτες και σήκωσαν με τη βία από τα κρεβάτια τους 3 νεαρούς τραυματίες οι οποίοι έβαλαν τα κλάματα διότι κατάλαβαν τι τους περίμενε.

Την άλλη μέρα οι 3 Γερμανοί βρέθηκαν νεκροί σε ένα ξεροπήγαδο. Οι Καλαβρυτινοί τότε διέπραξαν μια «ανοησία». Γενναίοι, ακόμη και απέναντι στους εχθρούς και σεβόμενοι τους νεκρούς, αντί να πετάξουν τα πτώματα μακριά και έτσι να συγκαλύψουν τη δολοφονία, τα περιμάζεψαν και τα ενταφίασαν στο νεκροταφείο.

Ο ιερέας Δημόπουλος έψαλε την νεκρώσιμη ακολουθία και συμμετείχαν όλοι οι κάτοικοι «μετά συγκινήσεως και δακρύων … και μετά αγανακτήσεως κατά των εκτελεστών του ανοσιουργήματος».

Έτσι όμως έμαθαν οι Γερμανοί στο Αίγιο τι απέγιναν οι 3 και έστειλαν γιατρό να κάνει νεκροψία. Διαπιστώθηκε ότι οι 3 δεν σκοτώθηκαν στη μάχη αλλά εκτελέστηκαν ενώ ήσαν αιχμάλωτοι. Η «εκτέλεσή» των έγινε «δι’ αμβλέως οργάνου», πιθανώς με κασμά.

Οι Γερμανοί όταν ήρθαν στις 13 Δεκεμβρίου, βρήκαν αυτούς που τίμησαν τους νεκρούς των, και τους εκτέλεσαν! Τους φταίχτες δεν τους βρήκαν. Την είχαν κοπανίσει.

Παραδόθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν 80 Γερμανοί. Μεταφέρθηκαν στα Καλάβρυτα και κλείστηκαν στο Δημοτικό Σχολείο όπου πέρασαν μια ανήσυχη νύχτα. Οι αντάρτες καθοδήγησαν παιδιά του σχολείου, να περιφέρονται γύρω από αυτό, να φωνάζουν συνθήματα και να τραγουδούν περιπαικτικά τραγούδια. (Μια ανεξακρίβωτη πληροφορία λέει ότι οι αιχμάλωτοι εξαναγκάστηκαν σε εξευτελιστική «παρέλαση» όπου τους πετούσαν ακαθαρσίες).

Επειδή οι Γερμανοί του Αιγίου άρχισαν να ψάχνουν τους αγνοουμένους, οι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στα Μαζέϊκα, όπου παρέμειναν μερικές μέρες. Η επιτήρησή τους ήταν χαλαρή.

Μόνο 7 αντάρτες τους φύλαγαν. Μερικοί αιχμάλωτοι σκέφτηκαν να δραπετεύσουν, αλλά ο Σόμπερ τους  διέταξε να μη επιχειρήσουν κάτι τέτοιο, και βάλλουν έτσι σε κίνδυνο τους άλλους. Πίστευε ότι θα αφήνονταν ελεύθεροι.

Οι κάτοικοι των Μαζεΐκων υποχρεώθηκαν να τροφοδοτούν τους Γερμανούς, παρά την πείνα που είχαν και οι ίδιοι.

Οι Μαζεΐτες φέρθηκαν καλά στους αιχμαλώτους, και τους έδιναν επί πλέον τρόφιμα. Η γυναίκα του γιατρού, Αρετή Σταυροπούλου, φρόντιζε τους αρρώστους και εκείνους που υπέφεραν.

Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις μεταξύ Γερμανών και ΕΛΑΣιτών για ανταλλαγή αιχμαλώτων, αλλά δεν κατέληξαν πουθενά. Για ένα μήνα ακόμη συνεχίστηκαν οι μάχες σε όλη σχεδόν την Πελοπόννησο.

Στις 6 Νοεμβρίου οι Γερμανοί επέδωσαν τελεσίγραφο στον ΕΛΑΣ Καλαβρύτων που έλεγε «να αφεθούν ελεύθερα τα μέλη της Γερμανικής Βέρμαχτ που είχαν αιχμαλωτιστεί», διαφορετικά θα κατέστρεφαν τις μονές Δίμιοβας και Βελανιδιάς. (Τα 2 αυτά μοναστήρια οι Γερμανοί τα θεωρούσαν «αρχηγεία του ΕΛΑΣ», πράγμα που δεν ήταν αλήθεια).

Οι ΕΛΑΣίτες δεν απάντησαν στο τελεσίγραφο. Αφού τα μοναστήρια δεν ήταν δικά τους, δεν τους ενδιέφερε αν θα καταστρεφόντουσαν. Οι Γερμανοί επειδή νόμιζαν ότι εκεί κρύβονται οι αρχηγοί του ΕΛΑΣ, επετέθησαν στα  μοναστήρια και τα κατέλαβαν.

Τα έψαξαν όλα, αλλά δεν βρήκαν αντάρτες. Βρήκαν όμως πολύτιμα σκεύη και τα λεηλάτησαν. Πήραν την εικόνα της Παναγίας που ήταν ποικιλμένη με πολύτιμες πέτρες, και πολυτελή άμφια. Πήραν και διάφορα άλλα χρήσιμα αντικείμενα, ως και ζώα. Τέλος έβαλαν μπαρούτι και τα ανατίναξαν.

Στις 7 Δεκεμβρίου αργά το απόγευμα, ενώ νύχτωνε, οι αιχμάλωτοι Γερμανοί οδηγήθηκαν στου Μάζι και στη θέση Μαγέρου, για εκτέλεση. Οι αντάρτες τους ώθησαν στην άκρη ενός μεγάλου γκρεμού, και τους πυροβολούσαν από πίσω ώστε τα πτώματά τους να πέσουν στον γκρεμό.

Ο Ροζέ Βάλτερ, Αλσατός, πυροβολήθηκε και κατρακύλησε στον γκρεμό, αλλά επέζησε.. Πρόλαβε να δει μαζί με τους αντάρτες έναν Γερμανό στρατιώτη που είχε λιποτακτήσει από τη Βέρμαχτ.  (Να ήταν ο Κάρολος που μου είπε ο Σπήλιος;).

Ο Σόμπερ τάφηκε πρόχειρα εκεί και αργότερα μεταφέρθηκαν τα οστά του στο γερμανικό νεκροταφείο στο Διόνυσσο (Ραπεντόσσα), όπου ο τάφος του βρίσκεται σήμερα. Ανάμεσα στον σκελετό του βρέθηκε το χρυσό δαχτυλίδι της γυναίκας του. Ο Σόμπερ θα πρέπει να το είχε καταπιεί για να μη του το πάρουν.

Υπήρχε η πεποίθηση ότι ο ΕΛΑΣ έκανε αυτά και άλλα τέτοια κακουργήματα, για να προκαλέσει τους ηλίθιους Γερμανούς ώστε να προβούν σε αντίποινα εις βάρος των αμάχων, και αυτοί να εξαναγκαστούν να βγουν στο βουνό.

Δεν υπήρχε μεγάλη προθυμία για προσέλευση «μαχητών». Μέρες μετά την καταστροφή των Καλαβρύτων (13-12-1943) εμφανίστηκαν στα Καλάβρυτα κάποιοι αντάρτες. Οι γυναίκες τούς επιτέθηκαν και τους είπαν «πού είσασταν όταν σκοτώνανε τους άντρες μας;»

Ένας από αυτούς τους είπε «καλά τους κάνανε».

«Οι Γερμανοί είναι ηλίθιοι». Αυτό μου το είπε ο Χάνς, ένας Γερμανός που είχα γνωρίσει πριν από χρόνια.

Πράγματι μόνον ηλίθιοι θα μπορούσαν να σκοτώσουν ανθρώπους που διάκεινται φιλικά προς αυτούς, τους φιλοξένησαν, περιέθαλψαν τους τραυματίες τους, έθαψαν με τιμές τους νεκρούς των, και εναντιώνονταν στους κακούργους.

Πριν από τις καταστροφές υπήρχαν Γερμανόφιλοι (λόγω αντίθεσης προς τους Άγγλους). Όταν είδαν και τους Γερμανούς που σκότωναν και έκαιγαν, άλλαξαν θέση και πήγαν αριστερά.

…. εγώ εκείνη τη μέρα ήμουν έμβρυο ενός μηνός.

Πηγή: Κερπινή- Καλαβρύτων, Το σπιτάκι της Μέλιας

Μια εξέλιξη των τελευταίων ημερών προκαλεί το ενδιαφέρον της εκπαιδευτικής κοινότητας της Αιτωλοακαρνανίας.Πολλοί θεολόγοι του Νομού  καλούνται από την Πταισματοδίκη σε ανάκριση  για να εξεταστούν ως μάρτυρες  για το ζήτημα της διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών.

Οι θεολόγοι καλούνται ουσιαστικά να καταθέσουν την άποψη τους για το νέο τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος καθώς η πταισματοδίκης, με εντολή Εισαγγελέα, συλλέγει υλικό στα πλαίσια  ποινικής υπόθεσης που προς το παρόν στρέφεται κατα παντός υπευθύνου .

Οι κλήσεις των Θεολόγων φέρονται να σχετίζονται με τη μήνυση που  υπέβαλλε γονέας από το Αγρίνιο κατά του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου   για τη διδασκαλία και το περιεχόμενο του βιβλίου των Θρησκευτικών, με τη σχετική δικογραφία να έχει διαβιβαστεί ήδη στη Βουλή.

Στο  Αγρίνιο ως γνωστόν είχε ξεσηκωθεί μεγάλο κύμα αντιδράσεων για τα νέα Προγράμματα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών και είχε οργανωθεί και σχετική εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν οι Σύλλογοι Γονέων πολλών σχολείων  υπό την αιγίδα της   Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας.

Οι σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων  εξέφρασαν τότε την πλήρη αντίθεσή τους προς τα εφαρμοζόμενα από εφέτος Νέα Προγράμματα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών με τη διανομή των σχετικών «Φακέλων μαθήματος» στα σχολεία της Χώρας   και ζητούσαν την άμεση απόσυρσή τους υποστηρίζοντας πως « με τον χαρακτήρα και το περιεχόμενό τους ανατρέπουν εκ βάθρων το κορυφαίο εκπαιδευτικό ιδεώδες της ανατροφής των παιδιών μας, σύμφωνα με τη διδασκαλία και τις αρχές της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης».

Διαφορετικές έρευνες επικαλούνται ΠΕΘ και Υπουργείο  

Όλα αυτά διαδραματίζονται σε μια χρονική περίοδο αντιπαράθεσης του Υπουργείου Παιδείας με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ). Τελευταία αφορμή στάθηκε η ανακοίνωση του υπουργείο Παιδείας πως το 76% των Θεολόγων αντιμετωπίζει θετικά το νέο τρόπο διδασκαλία του μαθήματος ενώ το ποσοστό αρνητικής αντιμετώπισης φθάνει το 15%.

«Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι το κύριο αίτημα σχεδόν όλων των Θεολόγων είναι η παροχή περισσότερων επιμορφωτικών σεμιναρίων ώστε να είναι σε θέση να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες ανάπτυξης εκπαιδευτικών θεμάτων και τις νέες διδακτικές δυνατότητες που παρέχουν τα νέα Προγράμματα Σπουδών στους Θεολόγους», ανέφερε το υπουργείο.

Παραπλανητικά ωστόσο  χαρακτήρισε η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ)τα στοιχεία που δημοσίευσε το υπουργείο Παιδείας . « Οι ισχυρισμοί απορρίπτονται ως μη έγκυροι, διότι η συλλογή των δεδομένων που υποστηρίζει ο κ. Υπουργός έγινε μέσω ενός μη επιστημονικά έγκυρου και αξιόπιστου ερωτηματολογίου» ανέφερε η   ΠΕΘ αντιτάσσοντας  στοιχεία δικής της διευρυμένης έρευνας, που διενεργήθηκε τον Ιούνιο του 2017 και μετά το πέρας της σχετικής επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών και αφορά ακριβώς στο θέμα της αποδοχής των νέων Προγραμμάτων Σπουδών.

« Τα δεδομένα της έρευνας αυτής  διαψεύδουν  τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο κ. Υπουργός, διότι διαπιστώνεται ότι το 71,6% δηλώνει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να έχει σαφή ορθόδοξο προσανατολισμό, με σχετική προσέγγιση των μεγάλων θρησκειών, ανάλογα με το αναπτυξιακό επίπεδο των μαθητών. Συνεπώς η μέγιστη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών του δείγματος είναι αντίθετη στα νέα Προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών, που έχουν σαφή πολυθρησκειακό προσανατολισμό», αναφέρει η ΠΕΘ.

Παράλληλα το  υπουργείο Παιδείας  χαρακτήρισε  παράνομη την ενέργεια της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων να ζητήσει από εκπαιδευτικούς να μην διδάσκουν τα αναλυτικά προγράμματα των Θρησκευτικών. Ο νέος γενικός γραμματέας του υπουργείου Ηλίας Γεωργαντάς, με αφορμή έγγραφα της Πανελλήνιας Ενωσης Θεολόγων που στάλθηκαν στα σχολεία, ζητά από τους 13 Περιφερειακούς Διευθυντές να διασφαλιστεί η απαρέγκλιτη τήρηση του προβλεπόμενου αναλυτικού προγράμματος καθώς και να διερευνηθούν τυχόν πειθαρχικές ευθύνες για τη μη τήρησή του σε μονάδες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Πηγή: AgrinioNews

Εἶναι ἀλήθεια πώς οἱ ἐντὸς τῶν τειχῶν πόλεμοι εἶναι δριμύτεροι τῶν ἐξωτερικῶν. Ἡ Ἑλλάδα πολλὲς φορὲς ἡττήθηκε σὲ πολέμους λόγω τῶν ἐσωτερικῶν φατριῶν καὶ παθῶν. Νοσήματα ἐπάρσεως, διχοστασίας καὶ φοβερῆς προδοσίας ἐπιτέλεσαν ἔργο ἀνίερο. Ὁ Ἐφιάλτης, ὁ Ἰούδας εἶναι πρόσωπα ἐπαναλαμβανόμενα στὴν ἱστορία. Ἡ διχόνοια κατατρώει τὰ σπλάχνα τοῦ γένους μας. Οἱ ἐμφύλιοι πόλεμοι, μὲ τὸ χυμένο ἀδελφοκτόνο αἷμα, ἦταν οἱ πιὸ ἰσχυροί.

Σήμερα τυφλὸς εἶναι ὅποιος δὲν βλέπει ὅτι ἔνοχοι καὶ συνένοχοι σὲ παρακμὴ παραφροσύνης συνεχίζουν τὸ χορό, τὸ τραγούδι καὶ τὸ φαγοπότι. Ἡ ἀμετανοησία εἶναι αὐτοκαταστροφικὴ ὅδευση πρὸς τὸν γκρεμό. Ἡ Ἑλλάδα ἐκπορνεύεται. Θλίψη καὶ ἡττοπάθεια κυριαρχοῦν. Ἡ ἐξυγίανση καὶ ἡ κάθαρση ὄνειρο ἀπατηλό. Συνεχίζουν νὰ εἶναι στὴν ἐξουσία φαῦλοι διεφθαρμένοι, ἀφυλάκιστοι. Τὰ ἐθνικὰ θέματα σὲ δεύτερη μοίρα. Ἠθικὴ σήψη δυστυχῶς ἐπικρατεῖ κι ἐκεῖ πού δὲν τὸ περιμένεις. Γίνονται συνεχῶς ἐκπτώσεις. Ἡ παιδεία νοσεῖ φοβερά. Ἡ ψευτοδιανόηση ἐκμεταλλεύεται λάθη. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀπὸ καιρὸ στὴν ἐντατική. Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα καθημερινὰ δολοφονεῖται. Ζόφος ἀποπροσανατολιστικὸς ἐπικρατεῖ. Ἕνας βίαιος καὶ θλιβερὸς ἐθνομηδενισμός. Ὅποιος ἐκφράζεται πατριωτικά, ἀπαξιώνεται ὡς ἀκραῖος ἐθνικιστής, φασίστας.

Ἡ βιασύνη γιὰ ἀπόκτηση πολλοῦ καὶ εὔκολου χρήματος ὁδήγησε τούς νεοέλληνες σὲ μεγάλα λάθη. Ἡ ἀνυπομονησία καὶ ἡ ἐπιπολαιότητα πληρώνονται σκληρά. Ὁ πλουτισμὸς Εὐρωπαίων τοὺς ὁδήγησε σὲ ἀκρότητες. Ἡ Εὐρώπη κατήντησε ἀποχριστιανισμένη πλήρως. Τὸ Βατικανὸ μετρᾶ θύματα μὲ ἕνα παραποιημένο εὐαγγέλιο. Κακοποιήσεις καὶ βιασμοὶ παιδιῶν ἀμέτρητοι καὶ ἀναίσχυντοι. Μὲ ἕναν νεκρὸ Θεὸ κάποιοι ἀναζητητὲς καταφεύγουν στοὺς δασκάλους τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς γιὰ μία ἐσωτερικευμένη ζωή. Περὶ τὶς δύο χιλιάδες προτεσταντικὲς παραφυάδες διεκδικοῦν ποίμνια. Ὁ ἀποχριστιανισμὸς τῆς Εὐρώπης εἶναι σοβαρὸς καὶ θὰ ἔχει ἀκόμη χειρότερες συνέπειες.

Πλημμύρισε ἡ πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωὴ ἀπὸ δῆθεν «προοδευτικούς». Σπεύδουν νὰ καταλάβουν τὴν ἐξουσία πρόσωπα πού προβάλλονται ὡς πνευματικοὶ καὶ προοδευτικοί, ἐνῶ εἶναι κύμβαλα ἀλαλάζοντα καὶ ὄχι λίγες φορὲς κραυγαλέες μετριότητες. Στὸ ὄνομα τῆς κατ’ αὐτοὺς «προόδου», ζητοῦν μὲ μεθόδους ἀριστεροῦ «ταλιμπανισμοῦ» νὰ ἀποχριστιανίσουν καὶ νὰ ἀφελληνίσουν τὸν λαό μας. Γράφουν βιβλία γιὰ νὰ μᾶς πληροφορήσουν ὅτι ὡς τώρα διδασκόμασταν στρεβλωμένα τὴν ἑλληνική μας ἱστορία. Τοὺς τύπους αὐτοὺς τοὺς ἐνδιαφέρει ἡ ἀποδόμηση κάθε τί Χριστιανικοῦ, Ὀρθόδοξου, Ἑλληνικοῦ. Καὶ ἡ ἀντικατάστασή του μὲ ὅ,τι μὴ ἑλληνικό. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ παιδιά μας, βάλθηκαν ἀπὸ τὸ δημοτικὸ νὰ τὰ κάνουν νὰ ξεχάσουν τὴν πίστη τῶν πατέρων τους καὶ νὰ γαλουχηθοῦν μὲ τὰ «προοδευτικὰ» διδάγματα τοῦ ἀντίχριστου Ἰσλάμ, τοῦ Κομφούκιου, τοῦ Κρίσνα, τοῦ Βούδα, τῶν σατανικῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν. Διότι ἔτσι θὰ κτίσουμε τὴν Ἑλλάδα, τὴν ὁποία τὰ σημερινὰ ἑλληνόπουλα, ἡ γενιὰ πού ἀνεβαίνει, δὲν πρέπει αὔριο νὰ λένε ὅτι εἶναι  Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι. Ὅσοι πονοῦμε αὐτὸ τὸν τόπο ἂς κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε σήμερα, γιὰ νὰ γλυτώσουμε ἀπὸ τὸν «προοδευτικὸ» ταλιμπανισμό. Ἂς μὴ τὸ ἀφήσουμε γιὰ αὔριο.

Αὐτὰ τὰ ὁποῖα μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια κρατήσαμε σὲ καιροὺς χαλεπούς, δηλαδὴ τὴ γλώσσα, τὴν πίστη, τὴν ἱστορία μας, τὴν παράδοσή μας, μὲ ἕνα λόγο, εἶναι κρίμα καὶ ἄδικο νὰ τὰ χάσουμε σὲ καιρὸ εἰρήνης καὶ δημοκρατίας, σὲ καιρὸ ἐλευθερίας καὶ σὲ χρόνους ἀποθέωσης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Τὸ ἀναφέραμε καὶ στὴν ἀρχή, ὅτι «τὰ κάστρα πέφτουν ἀπὸ μέσα». Δουλεύει πονηρὰ ἐντὸς τῶν τειχῶν ἡ «5η φάλαγγα». Οἱ Ἐφιάλτες τῆς ἱστορίας καὶ οἱ μειοδότες τῶν ἐθνικῶν ἀξιῶν καὶ ἰδανικῶν μας. Διότι πέραν τῶν ὅσων λέγονται περὶ ἐξωτερικῶν πιέσεων καὶ ἐξωγενῶν παραγόντων, ἂν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δὲν θέλουμε νὰ ξεπουλήσουμε τὴν ψυχή μας στὴ χωματερὴ τῆς ὑφηλίου, κανένας δὲν μᾶς ἀναγκάζει νὰ ἀλλοιώσουμε τὶς παραδόσεις μας, νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστη μας, νὰ ξεχαρβαλώσουμε τὴ γλώσσα μας καὶ νὰ παραχαράξουμε τὴν ἱστορία μας. Μόνοι μας βάζουμε τὰ δάχτυλά μας καὶ βγάζουμε τὰ μάτια μας.

Λαοὶ ποὺ σέβονται τὴν ἱστορία τους, την  ἰδιοπροσωπία τους, τὴν αὐτοσυνειδησία τους, ἔχουν αὐτοεκτίμηση καὶ συναίσθηση τῆς κληρονομίας τους καὶ δὲν ἀνταλλάσσουν τὰ διαμάντια καὶ τὰ αἵματα τῶν προγόνων τους μὲ τὰ κάρβουνα καὶ τὰ ξυλοκέρατα τὴν παγκοσμιοποίησης τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Τὸ χειρότερο, βέβαια, εἶναι ἡ παραχώρηση ἐδάφους καὶ κυριαρχικῶν δικαιωμάτων μὲ τὴ συγκατάθεσή μας σὲ ἕνα ἄλλο κράτος. Αὐτὸ ὅμως δὲν ξεκινάει αὐτόματα καὶ ἄμεσα. Προηγοῦνται σταδιακὰ ἕνα σωρὸ ἄλλες πράξεις σὲ πολιτικὸ καὶ διπλωματικὸ πεδίο. Καὶ πρῶτα παραχωρεῖται τὸ ὄνομα. Μετὰ πλαστογραφεῖται ἡ ἱστορία. Ὕστερα κατασκευάζεται στὰ ἐργαστήρια τῶν πολυεθνικῶν καὶ τῶν συμφερόντων ἡ μειονότητα. Γίνονται μετακινήσεις καὶ ἐπενδύσεις. Δημιουργοῦνται τετελεσμένα καὶ προβοκάτσιες. «Καὶ ἐκεῖ ποὺ μᾶς χρωστοῦσαν, μᾶς παίρνουν καὶ τὸ βόδι». Αὐτὸ γίνεται τώρα τὰ Σκόπια καὶ θὰ ἀκολουθήσει, ἂν δὲν εἴμαστε ἄγρυπνοι,  μὲ τὴν «Τσαμουριὰ»  καὶ τὴ Θράκη. Στὸ τέλος ἔρχεται μία διάσκεψη καὶ σοὺ τὰ παίρνουν ὅλα καὶ μὲ τὸ νόμο.

«Δίνεις ὄνομα; Δίνεις ψυχή». Ἀληθινὸ πέρα ὡς πέρα. Γι’ αὐτὸ καὶ φοβερό. Αὐτὸ δυστυχῶς πάει νὰ γίνει μὲ τὴ Μακεδονία μας. Πέρα ἀπὸ κάθε ἔννοια ἱστορικῆς καὶ ἐθνολογικῆς ἐπιστήμης καὶ δεοντολογίας, ἀρχαιολογίας καὶ γλωσσολογίας, πάει νὰ γίνει ἕνα ἔγκλημα. Μία ἀνατροπὴ καὶ ἕνα ἱστορικὸ πραξικόπημα σὲ βάρος τοῦ Ἔθνους μας. Εἴμαστε πολὺ μικροὶ γιὰ νὰ κάνουμε ἕνα τόσο μεγάλο λάθος. Κι ὅμως «ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ» πάει νὰ γίνει. «Μᾶς ἁρπάζουν τὸ σπίτι, ἁρπάζει φωτιὰ τὸ σπίτι μας  κι ἐμεῖς χαμογελᾶμε». Λέγει ὁ Μανώλης Γλέζος, ζεῖ ἀκόμη καὶ αὐτός, ὅπως καὶ ὁ Θεοδωράκης, καὶ μὲ τὰ κύκνεια ἄσματά τους διορθώνουν τὰ λάθη  τοῦ παρελθόντος: «Ὁ κάθε λαὸς προσδιορίζεται ἀπὸ τὴ γλώσσα του, τὰ ἤθη του, τὶς κοινὲς παραδόσεις του, τὸν τρόπο ποὺ θρησκεύεται, τὴ θέληση γιὰ ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, τὴ βούληση τῆς πλειοψηφίας… Δὲν μποροῦν Σλάβοι καὶ Σκοπιανοὶ νὰ κατέχουν τὸ ὄνομα Μακεδονία. Νὰ βγάλουν ἀπὸ τὸ νοῦ τοὺς τὸ ὄνομα Μακεδονία» (Καθημερινή, 11/2/2018)

Λοιπόν, ποιὸς θὰ φταίει, ἂν αὔριο γίνει τὸ ὀλέθριο βῆμα; Δὲν χρειάζεται μεγάλη ἀπόσταση καὶ πολὺς χρόνος ἕνα σημερινὸ «μετέωρο βῆμα» τῆς ἐξωτερικῆς ἐθνικῆς μας διπλωματίας νὰ γίνει πάτημα σὲ μία νάρκη ἱστορικῶν συνεπειῶν μεγατόνων.

Τὸ θέμα δὲν εἶναι συναισθηματικό, γειτονικό, φιλικό, ἁπλὰ πολιτικό, συμφεροντολογικό. Εἶναι θέμα ἱστορικῆς καὶ ἠθικῆς τάξεως: Δηλαδή, «δὲν μπορεῖ κανένας νὰ μετακινήσει τὰ σύνορα – τοπικά, ἱστορικά, κυριαρχικά, φυλετικὰ – ποὺ ἔβαλαν οἱ πατέρες μας καὶ τὰ χάραξαν μὲ τὸ αἷμα τους». Κανένας. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ὑπογράψει οὐδεμία συμφωνία ἐρήμην του λαοῦ, τῆς ἱστορίας, τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας, συνολικά της ἐπιστήμης. Καμμιὰ σκοπιμότητα δὲν μᾶς ἀναγκάζει νὰ τὸ κάνουμε. Κανένας ποὺ θέλει νὰ εἶναι καὶ νὰ λέγεται Ἕλληνας, δὲν δικαιοῦται νὰ ἀποτολμήσει κάτι τέτοιο. Ἂν τὸ κάνει δὲν θὰ λέγεται εἰς τὸ ἑξῆς Ἕλληνας. Θὰ λέγεται Ἐφιάλτης.

Πηγή: Ομοθυμαδόν

Η σύνοδος του Πατριαρχείου Μόσχας στο Μινσκ αποφάσισε την πλήρη ρήξη των σχέσεων με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και ότι δεν αποδέχεται τις αποφάσεις της Συνόδου της Κωνσταντινούπολης ανακοίνωσε ο Μητροπολίτης Ιλαρίων. Πρόσθεσε ότι « οδηγήθηκε εδώ από όλη τη λογική των τελευταίων δράσεων του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ».Διακόπτει την Ευχαριστιακή κοινωνία με το Οικουμενικό.Ο επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων Μητροπολίτης Ιλαρίων  έκανε μια δήλωση κατά την ενημέρωση σχετικά με τα αποτελέσματα της συνεδρίασης της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Μόσχας στο Μινσκ. Σύμφωνα με τον TASS, ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας δήλωσε ότι η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ROC) έκρινε αδύνατη τη συνέχιση της ευχαριστιακής κοινωνίας με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.interfax κ.α.

 «Eμείς δεν θα μπορούμε να συλειτουργούμε, οι ιερείς μας δεν θα συμμετέχουν στις λειτουργίες με τους Ιεράρχες του Κων/πολεως», δήλωσε ο Ιλαρίωνας. rt

Η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αποφάνθηκε ότι είναι αδύνατον περαιτέρω ευχαριστιακή κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, δήλωσε ο Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας μετά από τη σύγκλιση της Ιεράς Συνόδου του Ρώσικου πατριαρχείου στο Μινσκ της Λευκορωσίας, την Δευτέρα.

« Η απόφαση που ελήφθη στην Ιερά Σύνοδο είναι η πλήρη ρήξη των σχέσεων με το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης », ανέφερε.

 » Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία απορρίπτει αυτές τις αποφάσεις και δεν θα τις ακολουθήσει », είπε αναφερόμενος στην τελευταία Συνοδική απόφαση του Οικουμενικού.tass

Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Μόσχας και Πασών των Ρωσιών εξέδωσε μακροσκελή ανακοίνωση όπου κάνει λόγο μεταξύ άλλων για «επιβουλή» του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην κανονιστική επικράτεια της Ρωσικής Εκκλησίας.

«Η αποδοχή διαλόγου με σχισματικούς και πρόσωπα στα οποία έχει επιβληθεί ανάθεμα από εκκλησία άλλης δικαιοδοσίας, η επιβουλή σε ξένα κανονιστικά όρια, η προσπάθεια αποποίησης δικών της ιστορικών αποφάσεων και υποχρεώσεων, όλα αυτά θέτουν το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπολεως έξω από τα όρια του κανονιστικού πεδίου και προς μεγάλη μας λύπη κάνει πλέον για εμάς αδύνατη την επαφή της ευχαριστίας με τους ιεράρχες, τους πνευματικούς και τους πιστούς…».

Τονίζεται επίσης ότι «στο εξής και μέχρι την άρση των αντικανονικών αποφάσεων που πήρε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως οι ιερείς του Πατριαρχείου Μόσχας είναι αδύνατο να συλλειτουργούν με τους κληρικούς της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και για τους πιστούς (αδύνατη) η συμμετοχή σε πράξεις λατρείας σε ναούς αυτής».

Η ανακοίνωση αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της ρωσικής εκκλησίας.Καθημερινή

Για την πνευματική εκπαραθύρωση του Βαρθολομαίου η ανακοίνωση της Ρωσικής Εκκλησίας επικαλείται τους 10 και 11 Αποστολικούς Κανόνες

καθώς και το 2 άρθρο της Τοπικής Συνόδου της Αντιόχειας με το σκεπτικό ότι ο « κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται » καθώς ο Βαρθολομαίος νομιμοποίησε αντικανονικά το σχίσμα Φιλάρετου και συμπαρασύρεται στην ίδια τύχη  »Πάντας τοὺς εἰσιόντας εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ τῶν ἱερῶν Γραφῶν ἀκούοντας, μὴ κοινωνοῦντας δὲ εὐχῆς ἅμα τῷ λαῷ, ἢ ἀποστρεφομένους τὴν ἁγίαν μετάληψιν τῆς εὐχαριστίας κατά τινα ἀταξίαν, τούτους ἀποβλήτους γίνεσθαι τῆς ἐκκλησίας, ἕως ἂν ἐξομολογησάμενοι, καὶ δείξαντες καρποὺς μετανοίας, καὶ παρακαλέσαντες, τυχεῖν δυνηθῶσι συγγνώμης· μὴ ἐξεῖναι δὲ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις, μηδὲ κατ᾽ οἴκους συνελθόντας συνεύχεσθαι τοῖς μὴ τῇ ἐκκλησίᾳ συνευχομένοις, μηδὲ ἐν ἑτέρᾳ ἐκκλησίᾳ ὑποδέχεσθαι τοὺς ἐν ἑτέρᾳ ἐκκλησίᾳ μὴ συναγομένους. Εἰ δὲ φανείῃ τις τῶν ἐπισκόπων, ἢ πρεσβυτέρων, ἢ διακόνων, ἤ τις τοῦ κανόνος τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι, ὡς ἂν συγχέοντα τὸν κανόνα τῆς ἐκκλησίας. »

Πηγή: dimpenews.com

Όταν η Amy και ο James Fornshell, από το προάστιο της Μινεάπολις, Πλίμουθ, Μινεσότα, μάθαιναν το Μάρτιο του 2011 ότι περίμεναν δίδυμα, ήταν ενθουσιασμένοι. Φαντάστηκαν τη ζωή με διπλές πάνες, διπλά ταΐσματα, και διπλά τα χαρούμενα λογάκια των μωρών. Αλλά η χαρά τους έφυγε όταν ένα υπερηχογράφημα αποκάλυψε το αδιανόητο: Τα μωρά μοιράζονταν την ίδια καρδιά.

«Πώς μπορώ να κυοφορώ τα μωρά, γνωρίζοντας ότι θα πεθάνουν στη μήτρα ή λίγο μετά τη γέννηση;», αναρωτιόταν η Amy εκείνη την ημέρα, κλαίγοντας στην αγκαλιά του James. Ωστόσο, με θαυμαστό θάρρος και αγώνα, το έκαναν. Αυτό ήταν το ταξίδι της ψυχής τους μέσα από την κοιλάδα του επικείμενου θανάτου - και  έγινε για τα 53 λεπτά της ζωής που θα αγαπούν παντοτινά.

Όλα ήταν φυσιολογικά κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης της Amy στο γυναικολόγο, στις επτά εβδομάδες κύησης και η ίδια και ο James ήσαν πρόθυμοι να καλωσορίσουν το τέταρτο παιδί στην οικογένειά τους, έχοντας ήδη τρία κορίτσια. «Λόγω της προχωρημένης ηλικίας μου (εγκυμοσύνη μετά την ηλικία των 35 ετών), επέστρεψα στις εννέα εβδομάδες για να έχω κάποιο συχνότερο έλεγχο», εξήγησε η Amy, που ήταν τότε 39 ετών. Ένα νέο υπερηχογράφημα στο γραφείο του γιατρού αποκάλυψε ότι ήταν πιθανό να έφερε δίδυμα ενώ ένα επιπλέον υπερηχογράφημα πιο λεπτομερές- πρώτου επιπέδου - είχε προγραμματιστεί για την επόμενη Δευτέρα, προκειμένου να επιβεβαιώσει το εύρημα.

Η Amy πέρασε το Σαββατοκύριακο ερευνώντας το θέμα των διδύμων στο Διαδίκτυο. Επειδή εμφανίστηκαν τόσο κοντά στο υπερηχογράφημα, φοβόταν ότι τα δίδυμα θα μπορούσαν να είναι μονοαμνιοτικά (να μοιράζονται τον ίδιο αμνιακό σάκο), οπότε θα χρειαζόταν στενή παρακολούθηση, λόγω του υψηλού κινδύνου συμπίεσης ή δημιουργίας κόμβου στους ομφάλιους λώρους. Αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να προετοιμάσει την Amy, μια οικονομική  διευθύντρια, ή τον James, έναν 39χρονο διευθυντή τεχνολογίας και πληροφοριών ανθρωπίνων πόρων, για το τι θα επακολουθούσε.

Ενώ η Amy βρισκόταν ξαπλωμένη για το υπερηχογράφημα, ο τεχνικός μετακινούσε τη κεφαλή ξανά και ξανά πάνω στη κοιλιά της. «Γιατί παίρνει τόσο πολύ;», αναρωτήθηκε η Amy, και οι φόβοι της αυξάνονταν και γίνονταν τόσο σκοτεινοί όσο σκοτεινό ήταν το δωμάτιο της εξέτασης. «Μπόρεσες να βρεις δύο σάκους;», βρήκε το θάρρος να ρωτήσει. – «Όχι», απάντησε ο τεχνικός. «Μπορείτε να επιβεβαιώσετε ότι υπάρχουν δίδυμα;», ρώτησε η Amy περαιτέρω. «Ναι, αλλά διαπίστωσα κτύπους μόνο από μία καρδιά».

Αργότερα εκείνη την ημέρα, το γραφείο του γιατρού κάλεσε την Amy για να την ενημερώσει για τα δύσκολα νέα: Είχε όντως δίδυμα και ήταν πιθανότατα ενωμένα. Για την επόμενη ημέρα παραγγέλθηκε νέο υπερηχογράφημα δευτέρου επιπέδου (πιο λεπτομερές) και ραντεβού με μαιευτήρα ειδικευμένο σε εγκυμοσύνες υψηλού κινδύνου.

Συμβουλευτική του θανάτου

Με τον Τζέιμς στο πλευρό της, η Amy, παρακολούθησε την οθόνη που τρεμόπαιζε, καθώς ο τεχνικός υπερήχων έριχνε ακόμη  πιο προσεκτικές ματιές στην ανατομία των αναπτυσσόμενων μωρών τους, ηλικίας ήδη 10 εβδομάδων. «Τα δίδυμα είναι συνδεδεμένα στο στήθος και μοιράζονται μια καρδιά, δεν μπορούν να χωριστούν και πιθανώς θα γεννηθούν νεκρά», δήλωσε ο γιατρός με άκομψο τρόπο, σχεδιάζοντας την ανατομία των μωρών στο χαρτί. «Η κατάσταση είναι ασυμβίβαστη με τη ζωή και μπορείτε να τερματίσετε την εγκυμοσύνη».

Ο Τζέιμς και η Έμυ  έμειναν έκπληκτοι. Σύμφωνα με το «Heart», ένα καρδιολογικό περιοδικό, σιαμαία δίδυμα εμφανίζονται μία φορά σε 200.000 γεννήσεις ζώντων μωρών  (R.E. Andrews, et al., «Echocardiographic Assessment of Conjoined Twins», Μάρτιος 2006). Είχαν ήδη στο ιστορικό τους μιά πρώτη αποβολή τον προηγούμενο Νοέμβριο - και τώρα, τί είναι αυτό; Τί πρέπει να κάνουν; Να τερματίσουν την εγκυμοσύνη αυτή;

«Είμαστε Χριστιανοί και δεν εγκρίνουμε την άμβλωση», είπε η Amy, μετά τη συναισθηματική και πνευματική αγωνία που ακολούθησε. Ήταν ένας πειρασμός το να σκεφτεί την άμβλωση, αλλά αμφιταλαντεύτηκε, γιατί, όπως είπε, «Αυτή ήταν μια κατάσταση όπου το αποτέλεσμα δεν θα ήταν διαφορετικό αν τερματίζαμε την εγκυμοσύνη ή πέθαναν κατά τον τοκετό».

Η Amy συναντήθηκε με τον μαιευτήρα της για να συζητήσει το ενδεχόμενο της διακοπής κύησης. Ο  γιατρός «θα έβαζε τα μωρά να κοιμηθούν πριν από την αναρρόφηση;», ρώτησε η Amy, ανησυχώντας ότι τα μωρά της θα αισθανθούν πόνο. «Όχι», της απάντησε εκείνος, «τα μωρά θα είναι ζωντανά και η καρδιά τους θα χτυπά». Τότε η Amy κατάλαβε ότι ο «τερματισμός της κύησης»  ήταν ένας ευφημισμός, γιατί επρόκειτο στην πραγματικότητα για άμβλωση.

«Στο μυαλό μου, ο τερματισμός ήταν μια ιατρική διαδικασία που αφορούσε το μωρό, όχι μια έκτρωση», δήλωσε η Amy, ευγνώμων ,γιατί είχε για να αποφασίσει μια μέρα. Αυτό ήταν κάτι που την εμπόδισε να πάρει μια γρήγορη απόφαση για έκτρωση, κάτι για το οποίο αυτή και ο James θα μετάνιωναν για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Το επόμενο υπερηχογράφημα της Amy έγινε στις 15 εβδομάδες από έναν νέο γυναικολόγο (έναν που η Amy ήλπιζε ότι θα ήταν πιο συμπονετικός). Έφερε ανάμικτα νέα. Ο James και η Amy έμαθαν ότι περίμεναν δίδυμα κορίτσια - ναι, περισσότερα κορίτσια! Δυστυχώς, παρόλο που ο καρδιακός παλμός τών μωρών ήταν ισχυρός, διαπιστώθηκαν ακόμη περισσότερες ανωμαλίες: υγρό στους εγκεφάλους τους, ομφάλιοι λώροι με δύο αιμοφόρα αγγεία αντί για τρία (με αποτέλεσμα τη μειωμένη σίτισή τους), ομφαλοκήλες (εσωτερικά όργανα της κοιλίας που προβάλλουν από τον ομφαλό) και δείκτες άλλων χρωμοσωμικών ανωμαλιών.

«Η διαγνώση δεν επιτρέπει ελπίδες για ίαση και μπορείτε να την τερματίσετε», δήλωσε ο γιατρός, σαν να ήταν η εγκυμοσύνη τους μια νόσος που έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Με αίσθηση μοναξιάς και χωρίς υποστήριξη, η Amy και ο James βυθίστηκαν σε μια προσωπική Γεθσημανή απελπισίας. «Τώρα τί, Κύριε;», ρώτησαν.

Άγγελοι ελπίδας και βοήθειας

Αλλά η Πρόνοια του Θεού δεν τους είχε εγκαταλείψει και η Amy συνάντησε έναν «άγγελο ελπίδας»: την Annette Klein, μια εκπαιδευμένη νοσηλεύτρια σε υποστήριξη εγκυμοσύνης υψηλού κινδύνου και ειδική εκπαιδεύτρια στον Άγιο Παύλο της Μινεσότα. Η Annette είχε βοηθήσει πολλούς γονείς μωρών με καταδικαστική διάγνωση και κανένας τους δεν είχε εκφράσει λύπη για τη συνέχιση της εγκυμοσύνης, έμαθε η Amy.

«Ανοιξαν οι ορίζοντές μας όταν μάθαμε ότι και άλλες οικογένειες βάδισαν σε αυτό το δύσκολο δρόμο και τον είχαν αγκαλιάσει», είπε η Amy. «Η νόσος των μωρών μας ήταν μοναδική, αλλά το ταξίδι μας δεν ήταν». Η Annette συνέστητε να διαβάσουμε κάποια σχετικά βιβλία, συμπεριλαμβανομένων των βιβλίων: «Waiting with Gabriel» και «A Gift of Time», γραμμένα από μητέρες που είχαν φέρει εις πέρας τις εγκυμοσύνες τους γνωρίζοντας πως τα μωρά τους θα πεθάνουν, καθώς και να μπούμε σε ένα υποστηρικτικό πρόγραμμα που παρέχει στήριξη στις οικογένειες πριν και μετά το θάνατο των μωρών τους.

Η Κυριακή του Πάσχα έφερε περισσότερη ελπίδα. Κατά τη διάρκεια του δείπνου με όλη την οικογένεια, η Amy  και ο James έμαθαν για τους «Περιγεννητικούς Συνεργάτες για τη Ζωή» (Prenatal Partners for Life), μια ομάδα υποστήριξης με βάση την πόλη Maple Grove, της Μινεσότα, που συνδέει τους μέλλοντες γονείς με επαγγελματίες που υποστηρίζουν τη ζωή των αγέννητων παιδιών και με άλλους γονείς που έχουν εμπειρία με παρόμοιες δυσμενείς προγεννητικές διαγνώσεις.

Μέσα σε λίγες μέρες, η Amy είχε ένα ραντεβού με γιατρό μέλος αυτού του κινήματος για τη ζωή. «Θέλουμε να κυοφορήσουμε τα κορίτσια μας όσο περισσότερο μπορούμε, μέχρι ο Θεός να τα οδηγήσει στον ουρανό», δήλωσαν στον Dr. Steve Calvin στο πρώτο ραντεβού τους, εκλαμβάνοντας την συμπαθή  υποστήριξη του, ως μια απάντηση στην προσευχή τους.

Πολύτιμος  χρόνος για την οικογένεια

Το Σαββατοκύριακο της Ημέρας της Μητέρας, η η Amy και ο James είπαν στις άλλες κόρες τους - την Lauren, 9 ετών, την Shannon, 6, και την Natalie, 3 - για τις δίδυμες αδελφές τους στην κοιλιά της μαμάς και ότι ο Θεός μπορεί να τις πάρει στον ουρανό μόλις γεννηθούν ή λίγο αργότερα και πιθανότατα δεν θα έρθουν σπίτι. Οι μεγάλες αδελφές προσεύχονταν για τις μικρές αδερφές τους και η Amy και ο James ζήτησαν από τον Θεό την ευλογία Του να κρατηθούν τα μωρά τους ζωντανά

Εν τω μεταξύ, η οικογένεια αξιοποίησε το χρόνο που είχαν με τα δίδυμα, αν και ήταν μόνο στη μήτρα της Amy. Κατά τη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου στην κατασκήνωση, η οικογένεια πήγε για κολύμπι σε ένα σωλήνα στο ποτάμι (όταν η Amy ήταν 29 εβδομάδων έγκυος και όχι πολύ κινητική!). Μια ανάμνηση, που εξακολουθεί να τρελαίνει τις μεγάλες αδελφές. «Θυμάστε πότε τα δίδυμα έκαναν μπάνιο στο σωλήνα;», ρωτούν. Κάθε βράδυ, πριν από το βραδινό ύπνο, η Amy έπαιζε ένα αγαπημένο CD, το Sleep Sound in Jesus, για τα δίδυμα, ένα CD που είχε παίξει και για τα άλλα κορίτσια της όταν ήταν μωρά.

Το καλοκαίρι η Amy και ο James συναντήθηκαν με ένα διευθυντή γραφείου κηδειών και επέλεξαν ένα τάφο στο νεκροταφείο της ενορίας τους.

Μαζί η οικογένεια επέλεξε χριστιανικά ονόματα με ιδιαίτερο νόημα για τα μωρά: Julia Marie και Isabella Grace. Julia σημαίνει «κόρη του ουρανού», και Isabella, «αφιερωμένη στο Θεό».

Τα ραντεβού  με το γιατρού ήρθαν και πήγαν. Η Amy και ο James προετοίμασαν το σχέδιο γέννησης των μωρών τους (εκφράζοντας την επιθυμία τους για ό,τι ήθελαν κατά τη γέννηση, π.χ. προνοώντας για φροντίδα και άνεση για τα δίδυμα, καθώς και ένα ιδιωτικό δωμάτιο μακριά από άλλα νεογέννητα). Η ημερομηνία 15 Σεπτεμβρίου είχε οριστεί για την γέννηση των διδύμων, ηλικίας 35 εβδομάδων, με καισαρική τομή.

«Είχαμε ένα ραντεβού στις 26 Αυγούστου για να περιηγηθούμε στο νοσοκομείο και να κρατήσουμε δωμάτιο», είπε η Amy, σφίγγοντας με τα δάκτυλα ένα κολιέ με δύο μικροσκοπικά μενταγιόν αγγέλων, «αλλά ο Κύριος είχε τα σχέδιά Του και εμείς είχαμε τα δικά μας!» Τα νερά της Amy έσπασαν στις 3.30΄ το πρωί. Τα δίδυμα γεννήθηκαν στις 6.36΄ π.μ. και ζύγιζαν περίπου έξι κιλά συνολικά.

Καθώς ο James κράτησε στην αγκαλιά τα όμορφα κορίτσια του, ένας ιερέας της κλινικής βάφτισε τη Julia Marie και την Isabella Grace. Τότε, οι περήφανες μεγάλες αδελφές, η γιαγιά και ο παππούς, οι θείες και οι θείοι και οι ξαδέλφες, καθένας τους έσκυψε και  φίλησε τα μωρά. Η οικογένεια συγκέντρωσε αποτυπώματα από τα χεράκια, αποτυπώματα από τα ποδαράκια και μπούκλες από τα παχιά μαύρα μαλλάκια τους, και έβγαλε εκατοντάδες φωτογραφίες. Δεν ήταν η ημέρα που πέθαναν τα δίδυμα, αλλά ήταν η ημέρα που άρχισαν να ζουν τα δίδυμα!

Περίπου 53 λεπτά μετά τη γέννησή τους, η μικροσκοπική καρδιά της Julia και της Isabella δέν άντεξε άλλο! Ζουν τώρα για πάντα στην αιωνιότητα και στις καρδιές της Amy και του James, που επέλεξαν να τους δώσουν τη ζωή. «Το μόνο που γνώρισαν ήταν η αγάπη», είπε η Amy. «Τί είναι πιο όμορφο από αυτό;»!

Πηγή: clmagazine.org, Αφήστε με να ζήσω!