Με γραπτή δήλωση του Αλβανού υφυπουργού Εσωτερικών, Σάντερ Λέσι, η Αλβανική κυβέρνηση κήρυξε 52 Έλληνες που βρέθηκαν στην κηδεία του Κωνσταντίνου Κατσίφα στο χωριό Βουλιαράτες, ανεπιθύμητους για τη χώρα.

Η ανακοίνωση του Αλβανικού υπουργείου Εσωτερικών δεν τους κατονομάζει ωστόσο τους καταλογίζει οργανωμένες ενέργειες σε βάρος της Αλβανίας αλλά και δηλώσεις ενάντια στη συνταγματική τάξη, την εθνική ασφάλεια αλλά και τη δημόσια ειρήνη.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΥΠΕΣ της Αλβανίας έχει ως εξής:

«Το ΥΠΕΣ της Αλβανικής Δημοκρατίας, εκπληρώνοντας τις  συνταγματικές  και νομικές του αρμοδιότητες και τα όσα ορίζουν  οι κανόνες των διεθνών σχέσεων, βάσει του  άρθρου 9, του Νόμου  108/2013 'Περί αλλοδαπών', τροποποιημένου, με σκοπό να υπερασπίσει  τα σημαντικά κρατικά συμφέροντα που έχουν σχέση με την εθνική ασφάλεια, να διατηρήσει άθικτες τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, συγκεκριμένα τις φιλικές σχέσεις με την Ελλάδα, δεσμευόμενο  να προστατεύσει και διασφαλίσει από κάθε άποψη τα δικαιώματα της Ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία  και την πολύτιμη, ιστορικά αρμονική παρουσία της Μειονότητας αυτής στους κόλπους της αλβανικής κοινωνίας, έχοντας επίγνωση της  ιστορίας  των σχέσεων καλής γειτονίας και του  κοινού μέλλοντος Αλβανών και Ελλήνων ως έθνη με  σημαντική ταυτότητα και ευθύνη  στην οικογένεια των ευρωπαϊκών εθνών, θεωρώντας ως απαράδεκτη την πρόκληση, τόσο χυδαία όσο και επικίνδυνη, που έγινε εχθές στο αλβανικό κράτος και στους πολίτες του αδιακρίτως, από ορισμένες ομάδες και άτομα που ήρθαν από την Ελλάδα, οι οπαίοι  έκαναν κατάχρηση  του σεβασμού μας και των παραδοσιακών   αλβανικών  κανόνων  υποδοχής σε περίπτωση πένθους και μετέτρεψαν  ένα νεκρώσιμο τελετουργικό   που πρέπει να ενώνει, σε απαράδεκτη εκδήλωση εξτρεμισμού,

Αποφάσισε:

Να κηρύξει ανεπιθύμητα πρόσωπα στην Αλβανία, 52 άτομα ελληνικής ιθαγένειας, για οργανωμένη δράση  σε βάρος της κυριαρχίας της Αλβανικής Δημοκρατίας καθώς και για προκλητικές εκδηλώσεις και δηλώσεις κατά της συνταγματικής τάξης, της εθνικής ασφάλειας και της δημόσιας ηρεμίας της χώρας. Αυτοί και άλλοι, για τους οποίους οι δυνάμεις μας ασφαλείας  κάνουν την ανάλυση  των χθεσινών εξτρεμιστικών εκδηλώσεών τους στους Βουλιαράτες, δεν θα επιτραπούν να εισέλθουν στη χώρα μας  για την χρονική περίοδο που προβλέπει ο νόμος. Κανείς δεν πρέπει να θεωρήσει την σωφροσύνη μας ως  αδυναμία και κανείς αλλοδαπός δεν μπορεί να παραβιάσει, χωρίς να υποστεί τις συνέπειες,  το νόμο, τις παραδόσεις και τη φιλοξενία αυτής της χώρας.

Πηγή: Καθημερινή

«Θεμέλιον ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστι Ἰησοῦς Χριστὸς» (Α΄ Κορ. γ΄11). «ἐποικοδομηθέντες τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν». «Τῷ θεμελίῳ», λέγει, “τῶν Ἀποστόλων” καὶ οὐχὶ τοῦ Πέτρου, καθὼς παραφρονεῖ ἡ Παπικὴ Ἐκκλησία. Ἐὰν ὁ Κλήμης Ρώμης εἶναι διάδοχος τοῦ Πέτρου, διότι ἐχειροτονήθη ἀπὸ τὸν Πέτρο, τότε ὅσοι ἐπίσκοποι χειροτονήθησαν ἀπὸ τὸν Πέτρο εἶναι διάδοχοί του, καὶ ὄχι μόνο ὁ Κλήμης. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἐχειροτόνησε τὸν Πάπα Κλήμεντα ἐπίσκοπο Ρώμης μόνο, καὶ ὄχι τῆς οἰκουμένης ὅλης. Ἐὰν ὁ θάνατος τοῦ Πέτρου ἔδωσε τέτοιο προνόμιο στὸν Πάπα νὰ εἶναι κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μονάρχης ἐπάνω σὲ ὅλους τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ εἰς τὰς Συνόδους, πολὺ περισσότερον πρέπει νὰ ἔχει αὐτὰ τὰ προνόμια ὁ Ἱεροσολύμων διὰ τὸν θάνατον τοῦ Χριστοῦ.

Λέγοντας ὁ Πάπας πὼς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἐξώρισε ἀπὸ τὴν δυτικὴ Ἐκκλησία τὸν Δεσπότη πάντων Χριστόν, καὶ ἔτσι ἔμεινε ἡ δυτικὴ Ἐκκλησία χήρα ἀπὸ τὸν Χριστό.

Ὅταν οἱ υἱοὶ τοῦ Ζεβεδαίου ζήτησαν ἀπὸ τὸν Χριστὸ πρωτοκαθεδρία, νὰ καθήσουν ὁ ἕνας δεξιά του καὶ ὁ ἄλλος ἀριστερά του (Μάρκ.ι´35-38), ὁ Κύριος δὲν τοὺς εἶπε ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀδύνατον, διότι τὴν πρωτοκαθεδρία τὴν ἔχω δώσει στὸν Πέτρο, ἀλλά, ὅτι «ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται διάκονος ὑμῶν, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι πρῶτος, ἔστω πάντων δοῦλος».

Ὅταν οἱ ἀπόστολοι κατὰ τὸν μυστικὸν Δεῖπνον ἔπεσαν σὲ φιλονικία, διὰ τὰ πρωτεῖα, ὁ Κύριος δὲν τοὺς εἶπε πὼς ὁ Πέτρος εἶναι ὁ μεγαλύτερος, ἐπειδὴ αὐτὸν ἀφήνω ἐπίτροπον εἰς τὸ ποίμνιον, αὐτὸς εἶναι ἡ κεφαλὴ ὅλων σας. (Λουκ. κβ’ 24-26). Ἀλλὰ τοὺς εἶπε ὅτι “οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτῶν, καὶ οἱ ἐξουσιάζοντες αὐτῶν εὐεργέται καλοῦνται, ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως, ἀλλ᾽ ὁ μείζων ἐν ὑμῖν γενέσθω ὡς ὁ νεώτερος καὶ ὁ ἀνακείμενος ὡς ὁ διακονῶν”.

Ἔφερε καὶ παράδειγμα ὁ Κύριος τοὺς Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι ζητοῦσαν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νὰ λέγονται Ραββί, ὅμως ἐσεῖς, οἱ δικοί μου μαθηταὶ μὴν πέσετε στὸ πάθος αὐτό, μὴ ζητεῖτε τὸ πρωτεῖον αὐτό, ὑμεῖς μὴ κληθῆτε καθηγηταί, «εἷς γάρ ἐστιν ὁ καθηγητὴς Χριστός, καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ἐπὶ τῆς γῆς. Εἷς ἐστιν ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὑμεῖς δὲ πάντες ἀδελφοὶ ἐστέ».

Οἱ  Ἀπόστολοι ἔπεμψαν τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰωάννην στὴν Σαμάρεια, ὅταν ἄκουσαν πὼς ἐδέχθη τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἐὰν ὁ Πέτρος ἦταν κεφαλὴ καὶ ἄρχων πάντων, πῶς πέμπεται ἀπὸ τοὺς ἄλλους; πράγμα ποὺ δὲν τὸ δέχεται οὔτε ἡ συνήθεια οὔτε τὸ δίκαιον;

Εἶναι λοιπὸν φανερὸ ὅτι τοῦτοι οἱ καπνοὶ τῆς φιλοδοξίας, καὶ πρωτοκαθεδρίας δὲν ἐχώρησαν μέσα εἰς τὰς θεοφόρους κεφαλὰς τῶν Ἀποστόλων, ἀλλ᾽ ὅλοι ἦταν ὁμοταγεῖς, ἀδελφοὶ κατὰ τὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίοu, ἐπίσης διδάσκαλοι πάσης τῆς οἰκουμένης. Ὄχι διῃρημένως ὁ ἕνας στὴ Ρώμη, ὁ ἄλλος ἀλλαχοῦ, ἀλλὰ πανταχοῦ καθ᾽ ἕνας τὴν αὐτὴ ἐξουσία εἶχε καὶ τὸ αὐτὸ Ἀποστολικὸ προνόμιο.

Ἔτσι ὁ Πάπας διὰ νὰ στήση τὴν κεφαλήν του, ὄχι μόνον συκοφαντεῖ τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλὰ καταφρονεῖ καὶ τὸν μακάριο Πέτρο σμικρύνοντάς του τὸ Ἀποστολικόν του προνόμιο, ἐπειδὴ ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἦταν χειροτονημένος διδάσκαλος πάσης της οἰκουμένης καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ Ἀπόστολοι, αὐτὸς τὸν περικλείει εἰς τὴν Ρώμην. Ἐὰν ὁ Πέτρος ἦταν κεφαλὴ καὶ ἀρχή, πῶς ὁ Παῦλος ὁ ὁποῖος δὲν ἦταν ἀπὸ τοὺς δώδεκα ἀντεστάθη κατὰ πρόσωπον εἰς τὸν Πέτρον; Πῶς τὸν ἐλέγχει καθὼς ὁ ἴδιος γράφει στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολήν του; «ὅτε ἦλθε Πέτρος εἰς Ἀντιόχειαν κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ ἀντέστην» (Γαλατ. β΄11).

Ἐὰν ὁ Πέτρος ἦταν πρῶτος πῶς εἰς τὴν Ἀποστολικὴν Σύνοδον δὲν ἀποφασίζει ὁ Πέτρος ὡς κεφαλὴ πάντων, ἀλλὰ ὁ Ἰάκωβος; (Πράξ. ιε΄10-28). Οἱ Ἀπόστολοι ἦσαν οἰκουμενικοὶ διδάσκαλοι, καὶ ἰσότιμοι πάντες, καὶ οὐδένας εἶχε διωρισμένον θρόνον. Οἱ Ἀπόστολοι χειροτονοῦσαν παντοῦ Ἀρχιερεῖς, καὶ ἔδιδαν εἰς αὐτοὺς τέσσαρα χαρίσματα: πρῶτον τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, δεύτερον τὴν Ἱερωσύνην, τρίτον τὴν χειροτονίαν, τέταρτον τὴν ἐξουσίαν τοῦ δεσμεῖν καὶ λύειν. Καὶ αὐτὰ μερικῶς, καὶ ὄχι οἰκουμενικῶς, ἀλλὰ καθένας εἰς τὴν ἐπαρχίαν του ἐκήρυττε τὸ Εὐαγγέλιο, ἐνεργοῦσε τὰ τῆς Ἱερωσύνης, ἔπραττε τὰ τῆς χειροτονίας, ἐτέλει τὰ τοῦ δεσμεῖν καὶ λύειν. Ἔξω ἀπὸ τὴν ἐπαρχίαν του οὐδείς. Ἐπειδὴ αὐτὸ ἦταν ἀποστολικὸ χάρισμα. Οἱ Ἀπόστολοι, Ἀρχιερεῖς χειροτονοῦσαν καὶ ὄχι Ἀποστόλους. Οὐδεὶς τῶν χειροτονηθέντων ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους ἔγινε διάδοχος καὶ τοῦ ἀποστολικοῦ ἀξιώματος.

Δόγμα τῶν Παπικῶν εἶναι «τὸ μὴ πιστεύειν εἰς τὸν Πάπαν, ταυτὸν ἐστὶ τὸ μὴ πιστεύειν εἰς τὸν Χριστόν», ὡσὰν νὰ ἦταν ὁ Πάπας καὶ ὁ Χριστὸς ἓν κατὰ τὴν οὐσίαν, δηλαδὴ θεοποιεῖ τὸν ἑαυτόν του.

Ὁ Πάπας εἶναι κτίσμα, καὶ ἐπειδὴ ζητεῖ προνόμιον ὁπού τὸ ἔχει μόνος ὁ Θεός, τὸ νὰ πιστεύουν εἰς αὐτὸν τὰ κτίσματα, εἶναι ἱερόσυλος, καὶ παντάπασι τυφλός, ὅταν θέλει νὰ εἶναι ἀνώτερος τῶν Συνόδων; ὅταν φαντάζεται πὼς εἶναι ἀναμάρτητος; τί ἄλλο ὅταν διδάσκει πὼς εἶναι μονάρχης τῶν Ἐκκλησιῶν; παρὰ τὸ ὅτι εἶναι Θεός; καὶ διὰ τοῦτο μὲ ἀναίσχυντον καὶ ἄθεον ἀπόφασιν θέλει νὰ προσκυνῆται καὶ νὰ πιστεύεται ὡς Θεός; Τοῦτο τί ἄλλο εἶναι παρὰ φαντασία ἀθεΐας, τύφλωσις νοὸς εἰδωλολάτρου;

Ὁ 35ος Ἀποστολικὸς κανὼν βοᾶ : «Εἴ τις Ἐπίσκοπος τολμήσειε χειροτονίαν ποιῆσαι ἐν ταῖς μὴ ὑποκειμέναις αὐτῷ χώραις καὶ πόλεσι, παρὰ γνώμην τῶν κατεχόντων αὐτάς, καθαιρείσθω, ὅ τε χειροτονήσας καὶ χειροτονηθείς».

Ἐὰν ἦταν ὁ Ρώμης πρῶτος, πὼς αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Κλήμης ἔγραφε τὸν Ἀποστολικὸ κανόνα ποὺ λέει: «Τοὺς Ἐπισκόπους ἑκάστου ἔθνους, εἰδέναι χρὴ τὸν ἐν αὐτοῖς πρῶτον, καὶ ἡγεῖσθαι αὐτὸν ὡς κεφαλήν, καὶ μηδέν τι πράττειν ἄνευ τῆς ἐκείνου γνώμης. Ἐκεῖνα δὲ πράττειν ἕκαστον, ὅσα τῇ αὐτοῦ παροικίᾳ ἐπιβάλλει καὶ ταῖς ὑπ᾽ αὐτὴν χώραις. Ἀλλὰ μηδὲ ἐκεῖνος ἄνευ τῆς πάντων γνώμης ποείτω τι. Οὕτω γὰρ ὁμόνοια ἔσται, καὶ δοξασθήσεται ὁ Θεός». Ἀλλ᾽ ἡ φιλαρχία τοῦ Πάπα καὶ τοῦτον τὸν κανόνα καθὼς καὶ ἄλλους πολλοὺς καταπάτησε (9ον τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου). Ὁ Πάπας ἀπὸ κενὴ φιλοδοξία, διὰ νὰ στήσῃ τὴν μοναρχικὴ ἐξουσία, ἰδιοποιῆται τὰ Ἀποστολικὰ χαρίσματα. Ἡ φιλοδοξία τοῦ Πάπα τὸν ἔφερε σὲ τέτοιο σημεῖο νὰ λέῃ ὅτι «τὸ μὴ πιστεύειν εἰς τὸν Πάπα, ταυτὸν ἔστι τὸ μὴ πιστεύειν εἰς τὸν Χριστόν, ὡσὰν νὰ ἦταν ὁ Πάπας καὶ ὁ Χριστὸς ἓν κατὰ τὴν οὐσίαν”. Θεοποιεῖ τὸν ἑαυτό του. Αὐτὸς ὁ ὑπερβολικὸς τύφος τοῦ Πάπα, αὐτὴ ἡ μοναρχομανία του ἐγέννησε τόσας αἱρέσεις. Ποῦ ἡ χρυσὴ παραγγελία ποὺ μᾶς ἄφησε ὁ Κύριος, «μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν»; Ποῦ ὁ μακαρισμὸς «μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι», δηλαδὴ οἱ ταπεινοὶ ; Ποῦ τόσα καὶ τόσα παραδείγματα χρυσὰ καὶ λαμπρά τῆς ταπεινοφροσύνης ;

 Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἄρνησις τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, μίμησις τοῦ διαβόλου, διότι οἱ ἀποστατικὲς δυνάμεις, καθὼς ἔλεγε ἡ μακαρία Συγκλητική, τὶς ἄλλες ἀρετὲς δύνανται κατά τινα τρόπον, νὰ μιμηθοῦν, τὴν δὲ ταπεινοφροσύνη οὐδέποτε. Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι γεννήτρια τροφὸς πασῶν των ἀρετῶν, μίμησις τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Ἡ παπικὴ ‘’ἐκκλησία’’ εἶναι νόθος ὀργανισμός. Σὲ ἕναν θνητὸν καὶ ἁμαρτωλὸν ἄνθρωπον συγκεντρώθηκε ἡ ἀπόλυτη ἐξουσία καὶ τὸ ἀλάθητο. Ἡ παπικὴ ‘’ἐκκλησία’’ δὲν εἶναι Χριστοκεντρικὴ ἀλλὰ Παποκεντρική. Ὁ Πάπας ὑπέκυψε στὸν τρίτο καὶ τελευταῖο πειρασμὸ τοῦ Κυρίου στὴν ἔρημο.

Πηγή: (Ἁγ. Νεκταρίου: «Μελέτη ἱστορικὴ περὶ τῶν αἰτιῶν τοῦ σχίσματος», ἐκδ. Ν. Παναγοπούλου, τόμ. Α’., Ἀθῆναι)

Σχόλιο Τ.Ι.: Τα τεύχη του Περιοδικού Φως Εθνών, του Συλλόγου Ορθοδόξου Ιεραποστολής "Ο Πρωτόκλητος", ψηφιοποιήθηκαν και δημοσιεύονται με την έγκριση - άδειά του. Επισημαίνεται στους αναγνώστες ότι ο ιστορικός αυτός Σύλλογος, σήκωσε και σηκώνει το μέγιστο βάρος της υποστήριξης και συντήρησης του Ορθοδόξου Ιεραποστολικού Κλιμακίου, στην Κανάγκα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κογκό (πρώην Ζαΐρ), από ιδρύσεώς του.

Το περιοδικό ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή Pdf

Την όλη προσπάθεια πλουσίως ευλόγησε εξ αρχής ο Άγιος Τριαδικός Θεός, προστατεύει η Αειπάρθενος Θεοτόκος η Πορταΐτισσα (1), με τις μεσιτείες του πρώτου σύγχρονου ιεραποστόλου π. Χρυσοστόμου Παπασαραντόπουλου, του διαδόχου του π. Χαρίτωνος Πνευματικάκη (μέλους της Αδελφότητος Θεολόγων Ο Σωτήρ) και της μακαριστής αδελφής νοσοκόμου Όλγας Παπασαράντου (2), των οποίων τα άγια σώματα αναπαύονται παραπλεύρως του Ιερού Ναού του Αγίου Ανδρέου. Συνεχιστής αυτών διετέλεσε ο μακαριστός Μητροπολίτης Πενταπόλεως π. Ιγνάτιος Μανδελίδης (3).

Στο ιεραποστολικό κλιμάκιο διακόνησαν από το 1981 και εντεύθεν αφιερωμένες αδελφές νοσοκόμες και δασκάλες - καθηγήτριες, τις οποίες συνέδραμε και ο Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως "Ο Μέγας Βασίλειος".

Ευχή όλων μας να συνεχίσουν να χτυπούν οι καμπάνες της Ορθοδοξίας στην Κανάγκα, στο Κασάι, στο Κογκό και σε όλη την Αφρική. Να εκβάλει ο Κύριος εργάτες στον Αμπελώνα του, ότι η χώρα λευκή εστί προς θερισμό. Αμήν.

Στοιχεία επικοινωνίας:

Α. Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολής "Ο Πρωτόκλητος", Μιαούλη 68 Πάτρα, τηλ. 2610 329.737 Τ.Κ. 26222.

Επιταγές και εμβάσματα μπορούν να αποστέλλονται στην ως άνω διεύθυνση του Συλλόγου ή να κατατίθενται στους λογαριασμούς:

1) υπ' αριθ. 226/296169-58 της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος IBAN: GR8901102260000022629616958  BIC: EΤHNGRAA

2) υπ' αριθ. 6319-010127-902 της Τράπεζας Πειραιώς- ΑΤΕ Βank IBAN: GR0701713190006319010127902  BIC: PIRBGRAA

3) υπ' αριθ.  619-002101-006374 της ALPHA Bank IBAN: GR5201406190619002101006374  BIC: CRBAGRAAXXX

Β. Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως "Ο Μέγας Βασίλειος", Μαυρομιχάλη 32, Τ.Κ. 106 80, Αθήνα, τηλ. 2103614135.

Σημειώσεις:

1. Ιεραποστολή! Πνεύμα θυσίας - παράδειγμα αυταπάρνησης! (Η εκπληκτική ιστορία της θαυματουργικής διάσωσης του ιερ. κλιμακίου από τη βέβαιη καταστροφή με θαύμα της Παναγίας της Πορταΐτισσας)

2. Τιμή από τον «Πρωτόκλητο» στην Όλγα Παπασαράντου [19 Αυ­γού­στου 1996] την πρώτη σύγχρονη Ελληνίδα Ιεραπόστολο στην Αφρική

3. Επίσκοπος Πενταπόλεως κ.κ. Ιγνάτιος: Μια φωνή από τα βάθη της Αφρικής

4. «Αφιέρωμα στον Μακαριστό Μητροπολίτη Πενταπόλεως κυρό Ιγνάτιο»

5. Ἀρχιμανδρίτης Χαρίτωνος Μουσουνγκάϊ: Θέλω, νά κουρασθῶ γιά τό Θεό…

6. Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Πενταπόλεως κ.κ. Ιγνάτιος [9 Νοεμβρίου 2017] - Ιεραποστολή στην Κανάγκα

7. Ένα Ορθόδοξο Ελληνικό Πανεπιστήμιο στην καρδιά της Αφρικής

8. Αφρική 2007

9. Η Ορθοδοξία στο Κονγκό

10. KANANGA (trailer)

Την είχε ράψει ο Κωνσταντίνος Κατσίφας για τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία

«Κόκκινο» πανί για τις αλβανικές Αρχές η μεγάλη ελληνική σημαία, που προκάλεσε αίσθηση κατά το ύστατο χαίρε στον Κωνσταντίνο Κατσίφα, χθες το μεσημέρι στους Βουλιαράτες της Βορείου Ηπείρου. Αμέσως μετά το τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας Αλβανοί αστυνομικοί εισέβαλαν σε σπίτια ομογενών ψάχνοντας να βρουν τη σημαία-συμβολο για να την κατάσχουν ως τεκμήριο... ελληνικού αλυτρωτισμού.

Ακόμη και οι συλληφθέντες ομογενείς που κατέληξαν για περισσότερες από επτά ώρες στον Αστυνομικό Σταθμό Αργυροκαστρου χθες το απόγευμα, για... εξακρίβωση στοιχείων, ρωτήθηκαν πιεστικά από τους Αλβανούς αστυνομικούς, για το που βρίσκεται η σημαία και πως πέρασε τα σύνορα για να εμφανιστεί στην κηδεία του Κατσίφα σκεπάζοντας το φέρετρο. Η εικόνα της τεράστιας ελληνικής σημαίας ενόχλησε τα αλβανικά ΜΜΕ που κάλυψαν την τελετή.

Tη σημαία έραψε ο άτυχος ο ομογενής, που εκτελέστηκε ανήμερα της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου από τους επίλεκτους της αλβανικής αστυνομίας, για το μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για τη Μακεδονία τον περασμένο Ιανουάριο, που παραβρέθηκε μαζί με συμπατριώτες του.

Ομογενείς ζητούν την άμεση παρέμβαση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, ώστε να μην καταλήξει σε αλβανικά χέρια η σημαία - σύμβολο του Κατσίφα, που αποτελεί και εθνικό σύμβολο της μειονότητας.

Πηγή: Πρώτο Θέμα

Μία από τις ξεκάθαρες προγραμματικές δεσμεύσεις των σημερινών κυβερνώντων ήταν η κατάργηση του νόμου 4177/2013, που προέβλεπε ανοιχτά καταστήματα επί οχτώ Κυριακές του χρόνου. Μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, ο τότε υπ. Εργασίας Πάνος Σκουρλέτης δήλωνε, την άνοιξη του 2015, ότι «η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί με τις προγραμματικές της δηλώσεις για την κατάργηση του υφιστάμενου μνημονιακού πλαισίου στο αμέσως επόμενο διάστημα», και πως, «η γενικευμένη απελευθέρωση της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές καταστρατηγεί την έννοια της Κυριακής αργίας για τους εργαζόμενους».

Αντ’ αυτού, με τα άρθρα 49 και 50 του πολυνομοσχεδίου του Μάιο του 2017 (ν.4472/2017) επιτρέπεται η προαιρετική λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές σε όλο τον Δήμο της Αθήνας, σε περιοχές του Δήμου Πειραιά και της Νότιας Αττικής, καθώς και στο ιστορικό κέντρο του Δήμου Θεσσαλονίκης από τον μήνα Μάιο έως και τον μήνα Οκτώβριο. Παράλληλα, για τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας, η κυβέρνηση μετέθεσε την ευθύνη στους κατά τόπους περιφερειάρχες, δίνοντάς τους το δικαίωμα να αποφασίζουν για ανοικτά καταστήματα τις Κυριακές όλο τον χρόνο, τη στιγμή που καταργείται ο περιορισμός που υπήρχε για τα εμπορικά καταστήματα άνω των 250 τ.μ. , τα φρανσάιζ, τα πολυκαταστήματα, τα άουτλετ και τα εκπτωτικά χωριά.

Ο νόμος αυτός δεν σχετίζεται βέβαια με εξοικονόμηση δημοσιονομικών δαπανών, αλλά αποτελεί ευθεία απαίτηση των μεγάλων επιχειρήσεων και των πολυεθνικών. Αν η πείρα των οχτώ Κυριακών έδειξε ότι εξασθενίζει –έως και καταστρέφει– τους μικροεμπόρους και διαλύει το ανθρώπινο ωράριο των εργαζομένων, δε θέλει και πολλή φαντασία να καταλάβουμε τι θα γίνει με τις 32 ή τις 52 Κυριακές με ανοικτά τα καταστήματα. Σύντομα ο τζίρος θα μετατοπιστεί στα καταστήματα των πολυεθνικών, στα εμπορικά κέντρα και στα εκπτωτικά χωριά, με αποτέλεσμα την κατάργηση του υγιούς ανταγωνισμού μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων και τη μείωση του αριθμού των πρώτων προς όφελος των δεύτερων.

Με αριστερές, λοιπόν, υπογραφές, στα πλαίσια της εναρμόνισης με τις χώρες της Εσπερίας και με τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης, άλλη μια μακραίωνη συνήθεια, συνυφασμένη στενά με τον –βιασμένο, πλέον- τρόπο ζωής μας, η αργία της Κυριακής, τείνει να εξαλειφθεί. Η καθίζηση των παραγωγικών δραστηριοτήτων, με την πτώση της βιοτεχνίας-βιομηχανίας, η ταχύτατη αστικοποίηση και η σταδιακή εξολόθρευση της μικρής και μεσαίας επιχείρησης που, παραδοσιακά, αργούσε τις Κυριακές, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη άνοδο της εστίασης (όπου η κυριακάτικη εργασία είναι δεδομένη) και την τουριστικοποίηση της χώρας, έχει ήδη κάνει την Κυριακή να μοιάζει με καθημερινή. Έτσι, μετά τη φοροεπιδρομή και την πτώση της εγχώριας ζήτησης, η μικρο-ϊδιοκτησία δέχεται άλλο ένα ακόμα χτύπημα κάτω από τη μέση, με την καθιέρωση ανοικτών καταστημάτων τις Κυριακές. Ταυτόχρονα, οι εμποροϋπάλληλοι, μετά τους μισθούς-χαρτζιλίκι, θα πρέπει να αποδεχτούν την απώλεια χρόνου με την οικογένεια και τους φίλους, την αδυναμία για πολιτιστικές δραστηριότητες.

Παράλληλα, ο πολίτης-καταναλωτής εθίζεται στην αγορά των μεγάλων αλυσίδων, των πολυεθνικών πολυκαταστημάτων, στην ευκολία τού να ψωνίζει όποτε θέλει, στην παγίδα του ψωνίζω, άρα υπάρχω. Προωθείται, έτσι, ο τύπος ανθρώπου που αγοράζει προϊόντα για να νιώσει λιγότερο δυστυχισμένος. Η αποδέσμευση, από την άλλη από τον καταναλωτικό τρόπο ζωής, ταιριάζει με τις (χαμένες) Κυριακές και βρίσκεται στη διασύνδεση με τις τέχνες, τη δημιουργία, τη μεταφυσική αναζήτηση, με το μεγαλείο της παρέας. Τελευταία ευκαιρία και διέξοδος για εμάς η πίστη, η μακραίωνη πολιτιστική μας παράδοση, η επιδίωξη σύσφιξης των μεταξύ μας σχέσεων, φιλικών και συγγενικών. Εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην υλιστική Δύση και στο επεκτατικό ισλάμ, εξοντωνόμαστε πνευματικά και αποβλακωνόμαστε καταναλωτικά.

Άρα, δεν μας απομένει κάτι άλλο να κάνουμε: Την Κυριακή δεν δουλεύουμε και δεν ψωνίζουμε.

Πηγή: ardin-rixi.gr, Ακτίνες

Την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου και το Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018 στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών πραγματοποιήθηκε το 10^ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων, το οποίο εστίασε το ενδιαφέρον του στο ζήτημα της εκκοσμίκευσης του Χριστιανισμού και της επίδρασής της στην ορθόδοξη χριστιανική παιδεία.

Η επιλογή του θέματος προέκυψε ως βασικό εκκλησιαστικό, επιστημονικό, εκπαιδευτικό και κοινωνικό ερώτημα αλλά και ως πρόβλημα που δημιούργησαν οι εξελίξεις με την εισαγωγή στο ελληνικό σχολείο Προγραμμάτων Σπουδών (ΠΣ) για το Μάθημα των Θρησκευτικών(ΜτΘ) με πολυθρησκειακό χαρακτήρα, που απομακρύνει τους μαθητές του ελληνικού σχολείου και ειδικά των ορθοδόξων χριστιανών από την ορθόδοξη χριστιανική πίστη και τους εμπλέκει με την εκκοσμίκευση και τις πνευματικές της επιδράσεις.

Στο Συνέδριο διαπιστώθηκε ότι τα νέα ΠΣ αποτελούν κομμάτι μιας εκκοσμικευμένης θεολογίας και ενός αποεκκλησιαστικοποιημένου εκπαιδευτικού προσανατολισμού.

Στο Συνέδριο συμμετείχαν με εισηγήσεις τους Αρχιερείς, Ιερείς, Μοναχοί, Καθηγητές Πανεπιστημίου, Εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Οι εισηγήσεις διακρίθηκαν για την επιστημονική και θεολογική τους ακρίβεια, εγκυρότητα και αξιοπιστία.

Στο Συνέδριο εξετάστηκε, πολύπτυχα, το πρόβλημα και τα αίτια της εκκοσμίκευσης του Χριστιανισμού, η σχέση της με την παιδεία και η ανάγκη παρέμβασης τόσο της Διοικούσας Εκκλησίας όσο και όλων των αρμοδίων φορέων, προκειμένου να αντιμετωπισθεί η θρησκευτική σύγχυση και ο θρησκευτικός σχετικισμός, που προκύπτει από τα ως άνω μη χριστιανικά πλέον ΠΣ καθώς και ο κίνδυνος επικράτησης στις ψυχές των ορθοδόξων μαθητών του θρησκευτικού συγκρητισμού και του θρησκευτικού σχετικισμού.

Στο Συνέδριο, επίσης, διαπιστώθηκε ότι ανατράπηκε ο ορθόδοξος προσανατολισμός του σχολείου στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα την εκκοσμίκευση και την αλλοτρίωση. Η απάντηση, ωστόσο, είναι -και πρέπει να είναι- η επιστροφή στη γνήσια ορθόδοξη εκκλησιαστική προοπτική τόσο της πολιτικής όσο και της εκπαιδευτικής πραγματικότητας της χώρας.

Τα νέα ΠΣ του ΜτΘ στο ελληνικό σχολείο οδηγούν σε συγκρητισμό μέσω της διομολογιακής και της διαθρησκειακής δομής και του ανάλογου διδακτικού σκοπού και περιεχομένου τους, ενώ, επιπλέον, ενυπάρχουν θεολογικά λάθη, που οδηγούν, έτι περαιτέρω, σε γνωσιακή σύγχυση τους μαθητές που παρακολουθούν το ΜτΘ, ώστε να φθάνουν οι ίδιοι στο σημείο να μην αναγνωρίζουν τα Θρησκευτικά ως Θρησκευτικά. Τα δεδομένα αυτά αποδείχθηκαν και επιβεβαιώθηκαν από επιστημονικά τεκμηριωμένες κριτικές.

Στα νέα Προγράμματα παρατηρούνται μεταξύ άλλων:

α)  Ωραιοποίηση των άλλων θρησκειών έναντι του Χριστιανισμού.

β) Ταυτόχρονη παράθεση και άκριτη ανάμειξη χριστιανικών θεολογικών θέσεων με αντίστοιχες θέσεις θρησκειών, με αποτέλεσμα τη σύγχυση και τον θρησκευτικό κλονισμό των μαθητών.

γ) Απουσία βασικών δομικών και συστατικών της ορθόδοξης διδασκαλίας.

δ) Μονομέρεια ως προς τα κείμενα θεολόγων, που επιλέχθηκαν ως διδακτικό υλικό.

Η τάση της εκθεμελίωσης των ορθόδοξων δομών της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας δεν είναι τυχαία, αλλά σκόπιμη και είναι πλέον ορατό και με όσα συντελούνται και προτείνονται γύρω από το θέμα της αναθεώρησης του ελληνικού Συντάγματος ότι επιδιώκεται η θρησκευτική ανατροπή και η κοινωνική αποδόμηση, με μεθοδεύσεις που επιβουλεύονται το ελληνικό και διεθνές δίκαιο και την εκκλησιαστική ευσέβεια.

Στο Συνέδριο, ακόμη, διαφάνηκε, μέσα από τη διαχρονική εξέταση του θέματος της εκκοσμίκευσης, ότι τα προβλήματα των πολιτικών – κρατικών επεμβάσεων στα θρησκευτικά ζητήματα αντιμετωπίστηκαν διαχρονικάμε την ενεργοποίηση του συνοδικού συστήματος, την ισχυροποίηση του οργανισμού της Εκκλησίας και τη στήριξή της επί της πατερικής γραμματείας και της εφαρμογής των ιερών κανόνων.

Τονίστηκε, επίσης, η σχέση της θρησκειοποιημένης εκκοσμίκευσης με την παραχάραξη και αλλοίωση του περιεχομένου του ΜτΘ, μια αλλοίωση που, αφενός, αντίκειται στον θεολογικό λόγο της Εκκλησίας και στην ιστορία της ορθόδοξης παράδοσης και, αφετέρου, έχει ως συνέπεια τη χειραγώγηση της επιστήμης της θεολογίας, δημιουργώντας ένα προπαγανδιστικό πλαίσιο ενός θρησκευτικού παραπολιτισμού.

Τα νοθευμένα ΠΣ του ΜτΘ οδηγούν τον νέο άνθρωπο σε συσχηματισμό με τον αιώνα τούτο, δηλ. στην εκκοσμίκευση, που τον θέλει αγόμενο και φερόμενο από πρόσκαιρες σκοπιμότητες, ενώ, αντιθέτως, η ορθόδοξη παιδεία τον βοηθά να μεταμορφώνεται, και να ανακαινίζει τον νου του, ώστε να διακρίνει ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Η πορεία αυτή είναι για τον άνθρωπο ισόβια, γι΄ αυτό και κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Χριστιανό για στατικότητα και άρνηση προόδου.

Στο Συνέδριο αναδείχθηκε ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για τον άνθρωπο από την τιμή να έχει τον Χριστό μέσα του, αναζητώντας διαρκώς τη επενέργεια της χάρης Του στη ζωή του.

Όλα τα ανωτέρω επιβεβαιώθηκαν στο Συνέδριο με την παρουσίαση έγκυρων και αξιόπιστων επιστημονικών και παιδαγωγικών πορισμάτων δύο επιστημονικών ερευνών.

Σύμφωνα με τα πορίσματα της πρώτης επιστημονικής έρευνας, που αφορά στις θέσεις των εκπαιδευτικών για το ΜτΘ:

Οι εκπαιδευτικοί (Α΄θμιας και Β΄θμιας) αναιρούν τα κύρια επιχειρήματα των συντακτών του νέου Προγράμματος του μαθήματος καθώς θεωρούν ότι: α) Το ορθόδοξο ΜτΘ δεν τίθεται αρνητικά προς τον «θρησκευτικά άλλον» ούτε ενέχει κατηχητικό και προσηλυτιστικό χαρακτήρα. β) Η ταυτόχρονη διδασκαλία του Χριστιανισμού με τις γνωστές θρησκείες δημιουργεί θρησκευτική γνωσιακή σύγχυση. γ) Τα νέα ΠΣ του ΜτΘ καταργούν τον ορθόδοξο προσανατολισμό. δ) Είναι ασαφές το τι θα αποκομίσουν οι μαθητές, ως θρησκευτική γνώση, μετά την πρακτική εφαρμογή των στοιχείων του νέου ΠΣ του ΜτΘ. ε) Το ΜτΘ είναι ανάγκη να έχει ορθόδοξο χριστιανικό προσανατολισμό για τους ορθόδοξους μαθητές.

Σύμφωνα με τα πορίσματα της δεύτερης επιστημονικής έρευνας, που αφορά στις απόψεις γονέων για τον χαρακτήρα και το περιεχόμενο τουΜτΘ:

Αποδεικνύεται ότι οι γονείς αποδέχονται την αξία της ορθόδοξης παράδοσης, ως οντολογικό συστατικό του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Η στάση τους απέναντι στην ορθόδοξη πίστη και την Εκκλησία είναι θετική. Η ορθόδοξη σχολική χριστιανική αγωγή και κατ΄ επέκταση η ορθόδοξη χριστιανική πίστη, ως η πίστη της πλειονότητας του ελληνικού λαού, φαίνεται να μην έχει απολέσει την πολιτισμική και κοινωνική της αξία.

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Αγαπητοί συναγωνιστές και φίλοι,

Την απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν έπραξαν τίποτα το μεμπτό εκφράζουν οι μαθητές του Λυκείου στο Γέρακα, οι οποίοι αποβλήθηκαν από το σχολείο με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων, διότι στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου τραγούδησαν το «Μακεδονία Ξακουστή» και φώναξαν συνθήματα των ειδικών δυνάμεων.

Ενας εκ των έξι συνολικά μαθητών που αποβλήθηκαν από το 1ο ΓΕΛ, μιλώντας στο notioanatolika.gr,είπε ότι θέλησαν να παρελάσουν τραγουδώντας το συγκεκριμένο τραγούδι «χωρίς να προσβάλλουμε καμία εθνικότητα, κανένα λαό, χωρίς να εκπροσωπούμε κάποια κόμματα ή οργανώσεις.  Εκπροσωπούσαμε καθαρά τους εαυτούς μας σαν Έλληνες και μαθητές λυκείου».

«Δεν θεωρώ δικαιολογημένη την ποινή που μας επιβλήθηκε. Δεν συμφωνεί κανείς με αυτήν, ούτε οι μαθητές, ούτε ο σύλλογος γονέων, ούτε ο δήμαρχος της περιοχής» πρόσθεσε ο ίδιος μαθητής.

«Θέλαμε χρόνια να το κάνουμε αυτό μας τρέναραν όμως κάποιοι καθηγητές με εξαίρεση δύο, οι οποίοι μας παρότρυναν να το κάνουμε. Φέτος είμαστε στην τελευταία τάξη και είμαστε πιο κατασταλαγμένοι, γνωρίζουμε τί θέλουμε, ξέρουμε τα “πιστεύω” μας», συμπλήρωσε για να καταλήξει:

«Το Μακεδονικό είναι ένα μείζον ζήτημα της εποχής. Ως... πατριωτάκια μας εκφράζει και θέλαμε να πούμε τη γνώμη μας σε μια παρέλαση. Στην οποία δεν εκπροσωπούσαμε το 1ο ΓΕΛ αλλά την πατρίδα μας της Ελλάδα και τιμούσαμε τους προγόνους που έχουν κάνει ό,τι έχουν κάνει για μας».

Σύμφωνα με πληροφορίες, πριν από την παρέλαση, οι μαθητές είχαν αναφέρει στους καθηγητές τι πρόκειται να κάνουν, με αποτέλεσμα να έρθουν σε ρήξη μαζί τους.

Στο τέλος όμως αποφάσισαν να αψηφίσουν τους διδάσκοντες. Η επίσημη αιτιολογία ήταν ότι εγκατέλειψαν τον σχηματισμό της παρέλασης. Την Πέμπτη μάλιστα, κάποιοι συμμαθητές των αποβληθέντων προχώρησαν σε κατάληψη, διαμαρτυρόμενοι για την τιμωρία των νεαρών.

Πηγή: http://www.nooz.gr, Efen Press

«Παιδί μου, παλικάρι μου, έδιωξες το φόβο της μειονότητας για τα δικαιώματά της, να είσαι καλά. Καλό ταξίδι παιδί μου» ο τελευταίος αποχαιρετισμός του πατέρα του Κωνσταντίνου Κατσίφα

Ξέσπασε ο πατέρας του Κωνσταντίνου Κατσίφα στο τρισάγιο για τον γιο του μια ημέρα μετά την κηδεία του στους Βουλιαράτες.

Ο πατέρας του 35χρονου ομογενή που έχασε τη ζωή του από τα πυρά Αλβανών αστυνομικών ανήμερα 28η Οκτωβρίου μπροστά στο μνήμα του παιδιού του είπε ότι το παιδί του πέθανε από «τα ανδρείκελα της καταστολής με διαταγή από τα τέρατα της κυβέρνησης».

«Τι ήθελες να κάνεις παιδί μου; Μια αναπαράσταση στη μνήμη των 13.000 αμούστακων παιδιών αυτό ήθελες να κάνεις παιδί μου. Αλλά τα ανδρείκελα, τα γαϊδούρια, της αστυνομίας σε προκάλεσαν και εσύ τα έριχνες στη γή και όχι κατά πάνω αλλά προκαλώντας έφυγες να αντιλαλησουν τα βουνά από τον ήχο του όπλου σου. Προς τιμήν των ηρώων μας που πολεμούσαν τον φασισμό».

«Αιωνία σου η μνήμη παιδί μου, που δεν βαστούσες τον φόβο στην κοιλιά όπως ορισμένοι που έχουμε το λαγό μέσα μας» συνέχισε εμφανώς συγκινημένος ο πατέρας του Κωνσταντίνου Κατσίφα.

«Παιδί μου, παλικάρι μου, έδιωξες το φόβο της μειονότητας για τα δικαιώματά της, να είσαι καλά. Καλό ταξίδι παιδί μου» ήταν ο τελευταίος αποχαιρετισμός του πατέρα του 35χρονου ομογενή.

Πηγή: Πρώτο Θέμα

Σχόλιο Τ.Ι.: Όταν ο αριθμός των εκτρώσεων παγκοσμίως βρίσκεται στα ύψη, άμεσο επακόλουθο είναι να βιώνουμε το φαινόμενο της υπογεννητικότητας.

Σχεδόν οι μισές χώρες του πλανήτη αντιμετωπίζουν ελλείψεις ιατρικού και νοσοκομειακού προσωπικού. Η γεννητικότητα στον κόσμο εμφανίζει σταδιακή μείωση μετά το 1950. 

Τέσσερις μόνο παράγοντες κινδύνου (υπέρταση, κάπνισμα, σάκχαρο, παχυσαρκία) ευθύνονται για τους μισούς θανάτους διεθνώς το 2017. Το μέσο προσδόκιμο ζωής διεθνώς αυξήθηκε εντυπωσιακά κατά περίπου 22 χρόνια μεταξύ 1950-2017.

Αυτές είναι οι τέσσερις κυριότερες διαπιστώσεις της νέας μεγάλης διεθνούς επιστημονικής μελέτης «Global Burden Disease», που κάθε χρόνο αξιολογεί την κατάσταση της υγείας στον κόσμο και η οποία παρουσιάσθηκε σε επτά επιμέρους δημοσιεύσεις στο ιατρικό περιοδικό "The Lancet", με επικεφαλής τον καθηγητή Κρίστοφερ Μάρεϊ, διευθυντή του Ινστιτούτου Μέτρησης και Αξιολόγησης της Υγείας του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ.

Μείωση της γεννητικότητας παγκοσμίως από το 1950

Η παγκόσμια γεννητικότητα, σύμφωνα με τον «συντελεστή ολικής γεννητικότητας», ο οποίος δείχνει τον μέσο αριθμό παιδιών που μια γυναίκα θα κάνει στη διάρκεια της ζωής της, εμφανίζει μείωση μετά το 1950. Το 2017, 91 χώρες είχαν συντελεστή γεννητικότητας μικρότερο του δύο, πράγμα που σημαίνει ότι το μέγεθος του πληθυσμού τους είναι αδύνατο να διατηρηθεί. Μεταξύ 2010-2017 33 χώρες είχαν μειούμενο πληθυσμό, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ρουμανία, η Πολωνία, η Γεωργία, η Ιαπωνία και η Κούβα.

Αρνητική παγκόσμια πρωταθλήτρια υπήρξε πέρυσι η Κύπρος, με γέννηση κατά μέσο όρο μόνο ενός παιδιού από κάθε γυναίκα, ενώ στην Ελλάδα ο συντελεστής γεννητικότητας είναι 1,4 παιδιά ανά γυναίκα. Από την άλλη, σε 104 χώρες η γεννητικότητα αυξάνει διαχρονικά, όπως και ο πληθυσμός τους, με πρωταθλητή γεννήσεων την αφρικανική χώρα του Νίγηρα, όπου μια γυναίκα κάνει κατά μέσο όρο επτά παιδιά. Ακολουθούν το Τσαντ (6,7), η Σομαλία (6,1), το Μάλι (έξι) και το Αφγανιστάν (έξι).

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το ελάχιστο όριο για μια χώρα, ώστε να είναι εφικτή η επαρκής παροχή υπηρεσιών υγείας στον πληθυσμό, είναι να υπάρχουν τουλάχιστον 30 γιατροί, 100 νοσοκόμοι και πέντε φαρμακοποιοί για κάθε 10.000 κατοίκους. Το 2017 μόνο 41 χώρες ξεπερνούσαν αυτό το όριο στο ιατρικό προσωπικό και μόνο 28 χώρες στο νοσοκομειακό προσωπικό.

Οι μισές χώρες αντιμετωπίζουν έλλειψη γιατρών

Σχεδόν οι μισές χώρες (92 από τις 195 ή το 47,2%) έχουν λιγότερους από δέκα γιατρούς ανά 10.000 κατοίκους, ενώ το 46,2% (90 χώρες) έχουν λιγότερους από 30 νοσοκόμους από 10.000 κατοίκους. Με «μηδέν» βαθμολογείται το Μπενίν στην υποσαχάρια Αφρική (όπου είναι καλύτερα να μην αρρωστήσει κανείς…). Από την άλλη, 15 χώρες παίρνουν «άριστα» όσον αφορά τη στελέχωσή τους με ιατρικό και νοσοκομειακό προσωπικό: Νορβηγία, Σουηδία, Ελβετία, Φινλανδία, Ισλανδία, Δανία, Βέλγιο, Νέα Ζηλανδία, Γερμανία, Αυστρία, Βερμούδα, Τσεχία, Κούβα, Ανδόρα και Σλοβακία.

Η έκθεση επισημαίνει, επίσης, ότι οι θάνατοι από πολεμικές συγκρούσεις και τρομοκρατικές επιθέσεις αυξήθηκαν σημαντικά κατά 118% μέσα στη δεκαετία 2007-2017, ενώ επιδεινώθηκε η επιδημία εξάρτησης από τα οπιοειδή, με τουλάχιστον τέσσερα εκατομμύρια νέα περιστατικά και περίπου 110.000 θανάτους πέρυσι (αύξηση 75% από το 2007).

Το 51,5% όλων των θανάτων του 2017 παγκοσμίως (28,8 εκατομμύρια θάνατοι από τους 55,9 εκατ. συνολικά) προκλήθηκαν από μόνο τέσσερις παράγοντες κινδύνου που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με τις κατάλληλες αλλαγές στον τρόπο ζωής. Συγκεκριμένα 10,4 εκατομμύρια θάνατοι σχετίζονταν με την υψηλή αρτηριακή πίεση (υπέρταση), 7,1 εκατομμύρια με το κάπνισμα, 6,5 εκατομμύρια με το υψηλό σάκχαρο (διαβήτη) και 4,7 εκατομμύρια με τον μεγάλο δείκτη μάζας σώματος (παχυσαρκία).

Οι μη μεταδοτικές ασθένειες ήσαν η αιτία των περισσότερων θανάτων το 2017 (41,1 εκατομμύρια ή το 73,4% του συνόλου), με το ποσοστό τους να εμφανίζει αύξηση σχεδόν 23% μεταξύ 2007-2017. Οι περισσότεροι θάνατοι ήσαν καρδιαγγειακής αιτιολογίας (17,8 εκατομμύρια) και ακολουθούσαν οι καρκίνοι (9,6 εκατομμύρια) και οι χρόνιες αναπνευστικές νόσοι (3,9 εκατομμύρια). ΟΙ άνδρες είναι πιθανότερο να πεθάνουν από αυτές τις αιτίες από ό,τι οι γυναίκες.

Άνοδος στα ποσοστά παχυσαρκίας και διαβήτη -Προσδόκιμο ζωής παγκοσμίως

Τα ποσοστά παχυσαρκίας και διαβήτη τύπου 2 εμφανίζουν ανοδική τάση σε όλες σχεδόν τις χώρες, ενώ οι τρεις κυριότερες αιτίες κινητικών προβλημάτων και αναπηρίας το 2017 ήσαν οι πόνοι στη μέση, οι πονοκέφαλοι και οι διαταραχές της κατάθλιψης. Τα ποσοστά αυτοκτονιών μεταξύ των ανδρών (13,8 ανά 100.000 άτομα) ξεπερνούν κατά πολύ αυτά των γυναικών (τέσσερις αυτοκτονίες ανά 100.000).

Επίσης μεταξύ 1990-2017 υπήρξε αύξηση 71% στις διαταραχές λόγω χρήσης ναρκωτικών, 115% στα περιστατικά Αλτσχάιμερ και άλλων μορφών άνοιας, 117% στα περιστατικά διαβήτη, 80% στα περιστατικά απώλεια ακοής λόγω ηλικίας, 75% στα περιστατικά οσφυαλγίας (πόνων στη μέση) και 53% στα περιστατικά διαγνωσμένων διαταραχών κατάθλιψης.

Όσον αφορά το μέσο προσδόκιμο ζωής παγκοσμίως, μεταξύ του 1950 και του 2017 αυξήθηκε από τα 48,1 στα 70,5 έτη στους άνδρες και από τα 52,9 στα 75,6 έτη στις γυναίκες. Οι γυναίκες ζουν περισσότερο από τους άνδρες σχεδόν παντού στον κόσμο (στις 180 από τις 195 χώρες), από 1,4 χρόνια (Αλγερία) έως 11,9 χρόνια (Ουκρανία), αλλά συνήθως ζουν περισσότερα χρόνια κακής υγείας από ό,τι οι άνδρες στην τρίτη ηλικία. Το μεγαλύτερο προσδόκιμο υγιούς ζωής έχουν η Σιγκαπούρη (74,2 έτη), η Ιαπωνία (73,1) και η Ισπανία (72,1), ενώ το μικρότερο η Κεντρο-Αφρικανική Δημοκρατία (44,8 έτη).

Στην Ελλάδα το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση είναι 83,6 έτη για τις γυναίκες και 78,4 έτη για τους άνδρες (διαφορά 5,2 έτη). Στην ηλικία των 60 ετών μια Ελληνίδα έχει προσδόκιμο άλλων 25,7 ετών ζωής, ενώ ένας άνδρας άλλα 22,1 έτη (διαφορά 3,6 έτη).

Ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξήθηκε κατά 197%, δηλαδή σχεδόν τριπλασιάσθηκε, από 2,6 δισεκατομμύρια το 1950 σε 7,6 δισεκατομμύρια το 2017. Η μέση ετήσια αύξηση του πληθυσμού μεταξύ 2007-2017 ήταν 87,2 εκατομμύρια, έναντι αύξησης 81,5 εκατομμυρίων μεταξύ 1997-2007.

Το 1950 οι ανεπτυγμένες χώρες υψηλού εισοδήματος αποτελούσαν το 24% του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά το 2017 μόνο το 14%. Οι χώρες με τον μεγαλύτερο πληθυσμό πέρυσι ήσαν η Κίνα (1,41 δισεκατομμύρια), η Ινδία (1,38 δισεκατομμύρια) και οι ΗΠΑ (324,84 εκατομμύρια).

Πηγή: iefimerida.gr

Το αντιχριστιανικό μένος, όχι μόνο δεν λέει να καταλαγιάσει στη χώρα μας, αλλά μάλλον γιγαντώνεται συνεχώς. Από τη μια μεριά οι χριστιανομάχοι πολιτικοί και από την άλλη οι επίσης χριστιανομάχοι δημοσιογράφοι, βάλθηκαν να οδηγήσουν την πατρίδα μας σε μια άθρησκη κοινωνία, στην οποία η Εκκλησία θα είναι περιθωριοποιημένη και ανίσχυρη να επιτελέσει το σωστικό της έργο, ενώ η πίστη στο Θεό θα αποτελεί όνειδος. Η τιτάνια προσπάθειά τους εστιάζεται πρωτίστως στο να στερήσουν τους νέους μας την δυνατότητα να διδάσκονται τις αλήθειες της πίστεώς μας, ώστε να καθίστανται ζωντανά και δυναμικά μέλη της Εκκλησίας. Για να επιτύχουν το στόχο τους, επεδίωξαν, (και εν πολλοίς το πέτυχαν), να μεταβάλλουν το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία,

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 8η Νοεμβρίου 2018

ΟΤΑΝ Ο ΤΥΦΛΟΣ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

Το αντιχριστιανικό μένος, όχι μόνο δεν λέει να καταλαγιάσει στη χώρα μας, αλλά μάλλον γιγαντώνεται συνεχώς. Από τη μια μεριά οι χριστιανομάχοι πολιτικοί και από την άλλη οι επίσης χριστιανομάχοι δημοσιογράφοι, βάλθηκαν να οδηγήσουν την πατρίδα μας σε μια άθρησκη κοινωνία, στην οποία η Εκκλησία θα είναι περιθωριοποιημένη και ανίσχυρη να επιτελέσει το σωστικό της έργο, ενώ η πίστη στο Θεό θα αποτελεί όνειδος. Η τιτάνια προσπάθειά τους εστιάζεται πρωτίστως στο να στερήσουν τους νέους μας την δυνατότητα να διδάσκονται τις αλήθειες της πίστεώς μας, ώστε να καθίστανται ζωντανά και δυναμικά μέλη της Εκκλησίας. Για να επιτύχουν το στόχο τους, επεδίωξαν, (και εν πολλοίς το πέτυχαν), να μεταβάλλουν το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία, από ομολογιακό, από μάθημα συστηματικής διδασκαλίας των βασικών και θεμελιωδών αρχών της Ορθοδόξου πίστεως, της ζωής και της λατρείας της Εκκλησίας μας, σε πολυθρησκειακό, αποκρύπτοντας τις ψευδείς και προκλητικές δοξασίες των ψευδοθρησκειών, όπως λόγου χάριν ότι ο Ινδουϊσμός έχει 350.000.000 θεότητες, ή ότι ο ψευδοπροφήτης του Ισλάμ είχε 9 συζύγους και πλήθος παλλακίδων. Τα νέα προγράμματα σπουδών, δέσμια της νεοεποχίτικης πολυθρησκειακής ιδεολογίας, συνεξετάζουν τον Χριστιανισμό με έξι άλλες θρησκείες, «ως ποικιλία θρησκευτικών προσανατολισμών» και ως «θρησκευτικό φαινόμενο στην ποικιλομορφία του». Χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την πνευματική ανωριμότητα των μαθητών, προκαλούν τελικά σ’ αυτούς σύγχυση και αποπροσανατολισμό, διότι δεν ενδιαφέρονται να δώσουν απάντηση στο θεμελιώδες ερώτημα, ποιος τελικά είναι ο αληθινός Θεός μέσα σ’ αυτό το ανάμικτο πάνθεο των θρησκειών, αφού η κάθε θρησκεία που παρουσιάζουν έχει τον δικό της Θεό. Και επί πλέον συσκοτίζουν σκόπιμα και πονηρά την θεμελιώδη αλήθεια της πίστεώς μας, ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός Θεάνθρωπος και Σωτήρας του κόσμου. Κατά περίπτωση είτε την αποσιωπούν, είτε την διαστρέφουν, εμφανίζοντας τον Χριστό ως ένα μεγάλο διδάσκαλο, ισάξιο με τους άλλους μεγάλους ιδρυτές θρησκειών, είτε τέλος τονίζουν δευτερεύουσες έννοιες, για να αποσιωπήσουν εκείνες που παραπέμπουν στην μοναδικότητα της εν Χριστώ σωτηρίας.

Εν πάσει περιπτώσει είναι γνωστή η πολύπαθη πορεία του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία τα τελευταία χρόνια και για το θέμα αυτό έχουν αναφερθεί με εκτενείς αναλύσεις άλλοι, αρμοδιότεροι και καταλληλότεροι από μας. Εμείς, στα πλαίσια της παρούσης ανακοινώσεως μας, θα αρκεστούμε να σχολιάσουμε με πολλή συντομία ένα σχετικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (φ.22-10-2018), με τίτλο: «Περιμένοντας την απόφαση του Σ.τ.Ε.», με συντάκτη τον κ. Πέτρο Παπαγεωργίου. Η σύνταξή του έγινε εν αναμονή της αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας, στο οποίο είχαν προσφύγει εκ νέου, μετά την ακύρωση των αποφάσεων του πρώην υπουργού κ. Φίλη, γονείς, σωματεία και μαζί τους ο σεπτός ποιμενάρχης μας κ. Σεραφείμ, για την ακύρωση των σχετικών υπουργικών αποφάσεων, οι οποίες καθιέρωσαν τα νέα μεταλλαγμένα προγράμματα σπουδών, για τα οποία έγινε λόγος προηγουμένως. Η προσφυγή έγινε με το αίτημα να ακυρωθούν τα νέα προγράμματα, όχι μόνον λόγω της αντισυνταγματικότητός των, αλλά και λόγω της άνισης μεταχείρισης των Ορθοδόξων πιστών, σε σχέση με τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες στη Ελλάδα, όπως των μουσουλμάνων, ρωμαιοκαθολικών και Ισραηλιτών Ελλήνων πολιτών, που έχουν την ευχέρεια, βάσει των νόμων 4235/2014, άρθρο 68 και 4386/2016, άρθρο 55, να επιλέγουν τα θρησκευτικά τους εγχειρίδια για την ομολογιακή διδασκαλία τους στα σχολεία, τακτική που αντίκειται στην Αρχή της Ισότητας, κατά το άρθρο 4, παρ.1 του Συντάγματος.

Στο άρθρο του ο συντάκτης, αντί να παραθέσει με αντικειμενικότητα το ζήτημα και να εκφράσει τον σεβασμό του προς τα εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως Ορθόδοξοι χριστιανοί, πληρώνουν φόρους προκειμένου η πολιτεία να εκπληρώσει την εκπαιδευτική της αποστολή και ως εκ τούτου έχουν την απαίτηση να διδάσκονται τα παιδιά τους κατά κύριο λόγο τις βασικές διδασκαλίες της Ορθοδόξου πίστεως, επέλεξε να απομειώσει, με πραγματικά απίστευτη σφοδρότητα, το μάθημα των θρησκευτικών και να το παρουσιάσει ως αίτιο «πνευματικής αποπλάνησης ανηλίκων» και κατ’ επέκταση ως «έγκλημα που πρέπει να διώκεται»! Και ούτε λίγο ούτε πολύ, με τον τρόπο που εκφράζεται, είναι σαν να καλεί τις εισαγγελικές και δικαστικές αρχές, να σύρουν στα δικαστήρια τους καθηγητές θεολόγους, με την κατηγορία του εγκλήματος της αποπλανήσεως ανηλίκων!

Γράφει: «Το μάθημα των θρησκευτικών δεν είναι μάθημα. Μάθημα λέγεται η διδασκαλία ενός γνωστικού αντικειμένου. Δηλαδή διδάσκεται η γνώση του, η αντικειμενική περιγραφή του. Αμερόληπτα και χωρίς πρόθεση σύστασης Πίστης σε ατεκμηρίωτα στοιχεία του αντικειμένου. Όταν όμως συμβαίνει το δεύτερο, όταν η διδασκαλία δεν παρέχει ούτε ίχνος αντικειμενικής γνώσης, αλλά επιδιώκει να εμφυσήσει στα παιδιά αναπόδεικτη δογματική Πίστη σε φυσικώς αδύνατους ισχυρισμούς, τότε δεν είναι μάθημα, είναι προπαγάνδα, είναι κατήχηση, είναι προσηλυτισμός… Αντικειμενικό είναι, όταν περιγράφεις έναν μύθο, να λες ότι είναι μεν μύθος αλλά ωφελούμαστε από κάποια αξιόλογα ίσως στοιχεία του και διδάγματά του. Κατήχηση και αποπλάνηση είναι να ισχυρίζεσαι ότι το μυθικό αφήγημα είναι εμπράγματο συμβάν του φυσικού κόσμου»! Η περιγραφή του βίου, των θαυμάτων, του πάθους και της αναστάσεως του Κυρίου μας δεν είναι μια αντικειμενική περιγραφή ιστορικών γεγονότων, όπως αυτά κατέγραψαν οι ευαγγελιστές και επιβεβαίωσε η αποστολική μας παράδοση και η παγκόσμια ιστορία; Πως μπορεί να ισχυριστεί ότι οι διηγήσεις των ευαγγελιστών για το πρόσωπο του Χριστού και το έργο του αποτελούν αναπόδεικτες ιστορίες, καθ’ όν χρόνον επιβεβαιώνονται ακόμη και από μη χριστιανούς ιστορικούς όπως ο Πλίνιος και ο Ιώσηπος; Εφ’ όσον λοιπόν τα θαύματα και προ παντός η ανάσταση του Κυρίου μας αποτελούν αναντίρρητα ιστορικά γεγονότα, τότε πιο μπορεί να είναι το συμπέρασμα στο οποίο αναπόδραστα θα καταλήξει κάθε απροκατάληπτος άνθρωπος, που αγαπά την αλήθεια, σχετικά με το πρόσωπο του Χριστού; Ας μας απαντήσει ο συντάκτης: Η ανάσταση του Κυρίου μας είναι έργο ανθρωπίνης, ή θείας δυνάμεως; Αφού λοιπόν είναι έργο θείας δυνάμεως, δεν αποτελεί η ανάσταση ένα ισχυρό, ατράνταχτο και αναντίρρητο ιστορικό τεκμήριο, που αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας την Θεότητα του Κυρίου μας; Πως λοιπόν ισχυρίζεται ο συντάκτης ότι η πίστη στο πρόσωπο του Κυρίου μας είναι μια «αναπόδεικτη δογματική πίστη σε φυσικώς αδύνατους ισχυρισμούς»; Και κατ’επέκταση, πως μπορεί να ισχυριστεί ότι το μάθημα των θρησκευτικών «είναι προπαγάνδα, είναι κατήχηση, είναι προσηλυτισμός»; Σε ποιους ήδη Ορθοδόξους μαθητάς; Γιατί σ’ αυτούς απευθύνεται.

Πέραν αυτών, από πότε η επιστημονική γνώση περιορίστηκε μόνο στην «αντικειμενική περιγραφή» φυσικών φαινομένων; Για να φτάσει κάποιος στην αντικειμενική περιγραφή, δεν πέρασε αναγκαστικά από το στάδιο της υπόθεσης; Επίσης πως θα αξιολογήσει τα λεγόμενα «αξιώματα» και «θεωρήματα», όπως για παράδειγμα το πυθαγόρειο θεώρημα, τα οποία είναι αδύνατον να αποδειχθούν αντικειμενικά; Μήπως πρέπει να παύσουν να διδάσκονται, αφού δεν μπορούν να αποδειχθούν; Πότε μελετήθηκαν με απόλυτη πληρότητα τα μυστήρια του μικρόκοσμου και μακρόκοσμου, ώστε να μπορούμε να κάνουμε πλήρη και «αντικειμενική περιγραφή» τους; Δεν είναι γεγονός ότι συνεχώς ανακαλύπτονται καινούργια δεδομένα και διατυπώνονται νέες θεωρίες, που ανατρέπουν τις παλαιότερες, καθώς αλματωδώς εξελίσσεται η επιστήμη και η τεχνολογία; Για παράδειγμα, ποιος αληθινός επιστήμονας πιστεύει σήμερα στη θεωρία της εξελίξεως; Μπορεί να ισχυριστεί ο συντάκτης, ότι τότε που η επιστήμη μας δίδασκε τις παλαιότερες θεωρίες, (που σήμερα πλέον έχουν ανατραπεί από νεωτέρες), μας δίδασκε μύθους, και μας κατηχούσε με αναπόδεικτες θεωρίες;

Αλλά μήπως τα ίδια δεν ισχύουν και στις λεγόμενες ανθρωπιστικές επιστήμες; Πότε ο άνθρωπος μπόρεσε να περιγράψει πλήρως και αντικειμενικώς τα ψυχικά φαινόμενα; Όπως οι ίδιοι οι ψυχολόγοι, ψυχίατροι και ψυχαναλυτές ομολογούν, τα ψυχικά φαινόμενα χαρακτηρίζονται από πολλούς και απροσδιόριστους παράγοντες, έτσι ώστε να υπάρχουν πολλές αντικρουόμενες θεωρίες και ερμηνείες για το ίδιο ψυχικό φαινόμενο.

Στη συνέχεια αναφέρει: «Επιδιώκεται να τα πιστέψουν τα παιδιά όλα αυτά και να επηρεάζεται η ζωή τους από την πίστη σε αυτά. Καθιστούν την πίστη τρόπο σκέψης για την παραπέρα ζωή τους». Η επιδίωξη αυτή η οποία θεωρείται από τον συντάκτη απαράδεκτη, αποτελεί απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των γονέων των μαθητών, να μορφώνονται τα παιδιά τους με τις αρχές και τις αξίες της Ορθοδόξου πίστεως, να εμπνέονται από αυτές και να πιστεύουν σ’ αυτές, όπως προβλέπει και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, (Ε.Σ.Δ.Α.). Επίσης η επιδίωξη αυτή αποτελεί κύριο εκπαιδευτικό στόχο όλων των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων στην Ελλάδα. Γιατί λοιπόν θα πρέπει οι άλλες θρησκευτικές κοινότητες να έχουν την δυνατότητα να επιτυγχάνουν αυτόν τον στόχο και μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία να την στερείται; Για ποιο λόγο θα πρέπει να αγνοηθεί η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των γονέων των μαθητών; Που είναι ο σεβασμός προς τις βασικές και θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατίας; Που είναι ο σεβασμός της θέλησης της πλειοψηφίας; Αλλά μήπως η αγωγή των παιδιών σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα, τα χρηστά ήθη, τους νόμους του ελληνικού κράτους και την ομαλή ανάπτυξη της κοινωνικής ζωής; Όχι μόνο δεν έρχεται σε αντίθεση, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Η Εκκλησία, όπως αποδεικνύει η επί 20 αιώνες ιστορική πορεία της, διαπλάθει και αναδεικνύει πολίτες με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στην πολιτεία, πολίτες με ευθύτητα, τιμιότητα και ειλικρίνεια προς τα άλλα μέλη της κοινωνίας, με αγάπη και πνεύμα αυτοθυσίας προς τον πλησίον, με αγάπη προς την πατρίδα και με ηρωικό φρόνημα.

Παρά κάτω γράφει: «Το μάθημα των θρησκευτικών μαθαίνει στα παιδιά ότι στον κόσμο μας υφίστανται στ’ αλήθεια υπερφυσικές οντότητες και επιρροές. Αυτό είναι ψεύδος που έρχεται σε εμφανώς κατάφορη αντίφαση με τη διδασκαλία των επιστημονικών μαθημάτων, που μαθαίνει στα παιδιά μας στο σχολείο πώς αληθινά είναι και πώς λειτουργεί ο κόσμος». Πιο επιστημονικό μάθημα απέδειξε ότι δεν «υφίστανται» υπερφυσικές οντότητες, και ότι δεν υπάρχει Θεός; Η ύπαρξη του Θεού δεν μπορεί να εκφρασθεί με μαθηματικούς όρους. Δεν είναι γνώσις η οποία αποκτάται με το πείραμα, ή με άλλες επιστημονικές μεθόδους. Και προ παντός δεν είναι διανοητικό λειτούργημα, ή ανθρώπινη ανακάλυψη. Είναι εμπειρία, αποκάλυψη Θεού στους ανθρώπους εκείνους που έχουν καθαρή καρδιά και αγαπούν την αλήθεια. Όλοι σχεδόν οι μεγάλοι επιστήμονες παραδέχονται και ομολογούν, ότι η χριστιανική πίστη δεν έρχεται σε αντίθεση με τις φυσικές επιστήμες. Ενδεικτικά παραθέτουμε την ομολογία ενός εξ’ αυτών: Ο Henri Lecomte, μεγάλος Γάλλος βοτανολόγος και μέλος της Παρισινής Ακαδημίας των Επιστημών, όταν ρωτήθηκε εάν η θρησκεία συμβιβάζεται με την επιστημονική έρευνα απάντησε: «Ο ανταγωνισμός μεταξύ επιστήμης και θρησκείας υπάρχει μόνον εις το πνεύμα εκείνων που επιμόνως το θέλουν. Εις την πραγματικότητα η επιστήμη και η θρησκεία εξελίσσονται με τα ίδιά των μέσα, εις εδάφη τα οποία είναι ουσιωδώς διάφορα. Το να θέλει κανείς να αντιτάσσει την μίαν κατά της άλλης, αποδεικνύει απλώς ότι τας παραγνωρίζει», («Η Γαλλική Ακαδημία των Επιστημών περί σχέσεως Θρησκείας και Επιστήμης», μτφρ. Κ. Μεταλληνού, Αθήναι 1932, σελ. 83).

Παρά κάτω γράφει: «Πραγματικό μάθημα» θα είναι όταν «περιγράφει το θρησκευτικό φαινόμενο και την τεράστια και σημαντική ιστορία του "από τα έξω", αντικειμενικά, ως γνώση, όχι ως πίστη. Και έτσι μπορεί να είναι υποχρεωτικό μάθημα. Γνώση». Για πιο λόγο θα πρέπει το μάθημα των θρησκευτικών να περιορίσει την αποστολή του στην μετάδοση απλών γνώσεων και να παρεμποδίζει τους μαθητές να περάσουν από την γνώση στην πίστη; Η Ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου και δεν εξαναγκάζει κανέναν να περάσει διά της βίας από την απλή γνώση στην πίστη. Το μάθημα των θρησκευτικών, (όπως αυτό ήταν διαμορφωμένο στα παλαιότερα προγράμματα σπουδών), προσφέρει μεν τις αλήθειες της Ορθοδόξου πίστεώς μας, ωστόσο όμως δεν εξαναγκάζει τον μαθητή, αλλά τον αφήνει ελεύθερο να κρίνει από μόνος του, αν θα παραμείνει στο επίπεδο της απλής γνώσεως, ή θα κάνει ένα βήμα πιο πέρα και θα περάσει από τη γνώση στην πίστη, για να γίνει ζωντανό και συνειδητό μέλος της Εκκλησίας.

Δεν θα πρέπει επίσης να αγνοείται το γεγονός ότι το γνωστικό αντικείμενο του μαθήματος των θρησκευτικών έχει μια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τα γνωστικά αντικείμενα των άλλων επιστημών. Ενώ δηλαδή τα γνωστικά αντικείμενα όλων των επιστημών εκτείνονται στο πεδίο του κτιστού κόσμου, στην περίπτωση του μαθήματος των θρησκευτικών το γνωστικό αντικείμενο είναι το υπέρτατο Ον. Είναι ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος από αρχαιοτάτων χρόνων, από την εποχή της δημιουργίας του ανθρώπου, επί χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα, υπήρξε αντικείμενο δέους, λατρείας, αγάπης και αφοσιώσεως. Η αγαπητική στροφή του ανθρώπου προς το θείον είναι έμφυτη μέσα στο άνθρωπο, έχει τις ρίζες της και τα θεμέλιά της στα ενδότερα βάθη της ανθρωπίνης υπάρξεως. Επομένως το μάθημα των θρησκευτικών οφείλει να λάβει σοβαρά υπ’ όψη της αυτή την έμφυτη αγαπητική στροφή των παιδιών προς το θείον και κατ’ ακολουθία την θέληση πολλών εξ’ αυτών να περάσουν από τη γνώση στην πίστη, να αγαπήσουν μ’ άλλα λόγια τον Χριστό ως αληθινό Θεό και να ενταχθούν στη ζωή της Εκκλησίας.

Πάντως είναι άξιο πολλής προσοχής το γεγονός, ότι ο συντάκτης δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το μάθημα των θρησκευτικών και το πέρασμα των μαθητών από την γνώση στην πίστη των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων, για τις οποίες δεν κάνει ούτε καν νύξη. Αν ήταν αμερόληπτος ερευνητής του θέματος, δεν θα έπρεπε να αναφερθεί οπωσδήποτε και σ’ αυτές; Σίγουρα. Πως συμβαίνει για παράδειγμα να μην ενδιαφέρεται, αλλά να προσπερνά αδιάφορα το γεγονός, ότι εξ’ αιτίας της διδασκαλίας του Ισλάμ στα σχολεία των μουσουλμάνων, σήμερα πολλοί εξ’ αυτών καταντούν τζιχαντιστές και εξτρεμιστές, που σκορπούν γύρω τους τον θάνατο σε χιλιάδες αθώα θύματα; Τι έχει να πει για την φοβερή αυτή κοινωνική πληγή που μαστίζει σήμερα την ανθρωπότητα, η οποία βέβαια είναι καρπός της διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών του Ισλάμ; Έχει τη δύναμη και την τόλμη να κάνει μια απλή σύγκριση της περί Τζιχάντ διδασκαλίας του Κορανίου με την «Επί του Όρους Ομιλία» του Κυρίου και την περί αγάπης διδασκαλία του αποστόλου Παύλου; (βλ. Α΄ Κορ. κεφ. 13).

Τέλος, δίκην μεγάλου ιεροδικαστή, προσπαθεί να προκαταλάβει τους δικαστές του ανωτάτου δικαστηρίου της χώρας μας, αποφαινόμενος ότι «Εάν το Σ.τ.Ε. κρίνει ότι για τους αποδεχόμενους το περιεχόμενο του ισχύοντος μαθήματος ως αληθινό ή επιθυμητό δεν υπάρχει παραβίαση των άρθρων 13 και 16 του Συντάγματος, αλλά ότι υπάρχει για όσους το θεωρούν ψευδές ή θρησκευτικά ανεπιθύμητο, τότε γι’ αυτούς οφείλει να νομολογήσει προαιρετικότητα συμμετοχής τους στο μάθημα μέσω υπεύθυνης δήλωσης αποχής, λόγω παραβίασης γι’ αυτούς των άρθρων 13 και 16 του Συντάγματος σε συνδυασμό με τον Κανονισμό Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, βάσει του οποίου δεν οφείλεις να δηλώσεις τι είσαι ή τι δεν είσαι». Στ’ αλήθεια δεν γνωρίζει ότι οι γονείς των μαθητών, οι οποίοι δεν αποδέχονται το μάθημα των θρησκευτικών, έχουν τη δυνατότητα να απαλλαγούν τα παιδιά τους από τη διδασκαλία του; Αν δεν το γνωρίζει είναι δικαιολογημένος, εάν το γνωρίζει, γιατί το αναφέρει; Εκπλησσόμαστε πραγματικά!

Περαίνοντας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την λύπη μας και την απογοήτευσή μας για την γενική κατάπτωση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Εν προκειμένω ο συντάκτης, αντί να παρουσιάσει σφαιρικά το πρόβλημα και να κάμει αντικειμενική εκτίμηση, σεβόμενος την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, χτυπά ανηλεώς και μονόπλευρα την Ορθόδοξη πίστη, γενόμενος, ηθελημένα ή αθέλητα, όργανο και φερέφωνο της νεοεποχίτικης ιδεολογίας, που θέλει το μάθημα των θρησκευτικών εργαλείο για την προώθηση της πολυπολιτισμικότητος, του θρησκευτικού συγκρητισμού και της Πανθρησκείας. Προσευχόμαστε ο Θεός να φωτίσει τον κατά τα άλλα συμπαθέστατο κ. Π. Παπαγεωργίου, ώστε να παραμερίσει τους παραμορφωτικούς φακούς της στείρας αντιχριστιανικής προπαγάνδας, ώστε να ασκεί με αντικειμενικότητα το υψηλό λειτούργημα της δημοσιογραφίας και να οδηγηθεί σε μετάνοια για τις άδικες για την ορθόδοξη πίστη μας θέσεις του.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Στη γη των Βουλιαράτων αναπαύεται ο 35χρονος ομογενής - Χιλιάδες έδωσαν το παρών στην κηδεία του - Συγκλονίζουν ο θρήνος και η αξιοπρέπεια των γονιών του - To συγκλονιστικό μοιρολόι: «Σήκω Κωστάκη γιε μου...» - Συμβολικός αποκλεισμός του δρόμου Αργυροκάστρου - Κακαβιάς

Τον Κωνσταντίνο Κατσίφα αποχαιρέτησε ο ελληνισμός της Βόρειας Ηπείρου. Δώδεκα μέρες μετά τη δολοφονία του που έγινε ανήμερα της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου ο 35χρονος ομογενής αναπαύτηκε στη γη των Βουλιαράτων: Στο χωριό που γεννήθηκε, ανδρώθηκε, έφυγε και επέστρεψε για να ποτίσει τελικά με το αίμα του.

Χιλιάδες άνθρωποι συνέρρευσαν από όλα τα χωριά της Βόρειας Ηπείρου και από πολλές περιοχές της Ελλάδας για το ύστατο χαίρε στον Κωνσταντίνο Κατσίφα. Βρέθηκαν εκεί, κρατώντας ελληνικές σημαίες, συμμετέχοντας στον θρήνο και το πένθος της οικογένειας. Αλλοτε κλαίγοντας γοερά, κι άλλοτε ψάλλοντας τον Εθνικό Υμνο και τραγουδώντας μοιρολόγια -ακολουθώντας τη φωνή του Ηπειρώτη τραγουδιστή Σάββα Σιάτρα  περπάτησαν στη νεκρική πομπή στο νεκροταφείο των Βουλιαράτων.

Η τεράστια σημαία που είχε φτιάξει ο 35χρονος ομογενής για τα συλλαλητήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για τη Μακεδονία είχε απλωθεί πάνω από τον τάφο του.

Κορυφαίοι της τραγωδίας η μάνα και ο πατέρας του. Στα όρια της κατάρρευσης και οι δύο από τα όσα ζουν τις τελευταίες δώδεκα ημέρες - από το θάνατο του παιδιού τους και τον εμπαιγμό που ακολούθησε μέχρι να παραλάβουν τη σορό του- αλλά με αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια στάθηκαν μπροστά από τα άλλα τους παιδιά και θρήνησαν στον τάφο του Κωνσταντίνου, που άφησε πίσω του ένα κοριτσάκι.
Μετά την κηδεία εκατοντάδες ομογενείς απέκλεισαν συμβολικά, επί περίπου είκοσι λεπτά, το δρόμο Αργυροκάστρου - Κακαβιάς.

Ο Σάββας Σιάτρας με το συγκλονιστικό μοιρολόι «Σήκω Κωστάκη γιε μου....»

Πηγή: Πρώτο Θέμα

Το παρακάτω κείμενο και η φωτογραφία είναι παρμένα από το blogspot της Maria Lucia που είναι διευθύντρια της ARIGATOU Γενεύης και γραμματέας του διαθρησκειακού συμβουλίου! «Hola, Αύγουστος – Οκτώβριος, ήταν πολυάσχολοι μήνες με συνέδρια, στρατηγική ανάπτυξη , σεμινάρια, προσλήψεις, διοικητικό έργο και αξιολόγηση του τι έχει γίνει. Τον Σεπτέμβριο διοργανώσαμε στην Αθήνα το πρώτο Σεμινάριο Βασικής Κατάρτισης για το Πρόγραμμα Μαθαίνοντας Να ζούμε Μαζί. Ο κύριος στόχος αυτού του σεμιναρίου ήταν να εισαχθεί το πρόγραμμα στα σχολεία μέσω της εκπαίδευσης

H ARIGATOU ΣΤΟ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ.

Workshop on the Learning to Live Together Programme in Athens-September 2013

Το παρακάτω κείμενο και η φωτογραφία είναι παρμένα από το blogspot της Maria Lucia που είναι διευθύντρια της ARIGATOU Γενεύης και γραμματέας του διαθρησκειακού συμβουλίου!

«Hola,

Αύγουστος – Οκτώβριος, ήταν πολυάσχολοι μήνες με συνέδρια, στρατηγική ανάπτυξη , σεμινάρια, προσλήψεις, διοικητικό έργο και αξιολόγηση του τι έχει γίνει. Τον Σεπτέμβριο διοργανώσαμε στην Αθήνα το πρώτο Σεμινάριο Βασικής Κατάρτισης για το Πρόγραμμα Μαθαίνοντας Να ζούμε Μαζί. Ο κύριος στόχος αυτού του σεμιναρίου ήταν να εισαχθεί το πρόγραμμα στα σχολεία μέσω της εκπαίδευσης δασκάλων πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και γυμνασίου που θα υλοποιηθούν ως μέρος των μαθημάτων θρησκευτικών, φυσικών, πολιτικών και γενικής εκπαίδευσης στα διαφορετικά εκπαιδευτικά περιβάλλοντά τους. Το σεμινάριο οργανώθηκε σε συνεργασία με το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την ηγεσία του Δρ. Άγγελου Βαλλιανάτου, Εθνικού Συμβούλου (και μέλους[1] της ARIGATOU) για τα Θρησκευτικά Μαθήματα του Υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας. Είχαμε 24 συμμετέχοντες, οι οποίοι για τέσσερις ημέρες συμμετείχαν σε αρκετές συζητήσεις για την ηθική, την πνευματικότητα και τη διαθρησκειακή, διαπολιτισμική μάθηση και συμμετείχαν ενεργά σε πρακτικές δραστηριότητες χρησιμοποιώντας τη μαθησιακή προσέγγιση και μεθοδολογίες του προγράμματος Learning to Live Together. Έχει δοθεί άφθονος χώρος για βιωματική μάθηση και προβληματισμό, ώστε να επιτρέπεται στους εκπαιδευτικούς να αναπτύξουν δεξιότητες διευκόλυνσης που θα χρησιμοποιηθούν στις αίθουσες διδασκαλίας τους. Ήταν ένα δύσκολο και εν τούτοις πολύ σημαντικό σεμινάριο, όπου οι δάσκαλοι αντανακλούσαν τη δική τους αντίληψη της πνευματικότητας και του τι σημαίνει στην καθημερινότητά τους, στην κοινωνία τους και στο επάγγελμά τους. Υπήρξαν πολλές συζητήσεις σχετικά με το σκοπό της σιωπής και πώς να ασκείται σιωπή(;) στη ζωή μας και αν είναι κάτι εγγενές σε ορισμένες κοινωνίες ή μπορεί να εφαρμοστεί παντού. Στο τέλος του σεμιναρίου, οι συμμετέχοντες δεσμεύτηκαν να προσαρμόσουν το πρόγραμμα στις δραστηριότητες των νηπιαγωγείων, να προωθήσουν τη διαθρησκειακή κατανόηση και σεβασμό στα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και να το χρησιμοποιήσουν στη φυσική αγωγή και στα μαθήματα δημοτικών σχολείων ».

Τα στοιχεία αρύστηκα από το blogspot της Μaria Lucia: http://marialuciauribe.blogspot.com/2013/09/workshop-on-learning-to-live   together.html

Η ίδια αυτοσυστήνεται[2] ως εξής: «Το όνομά μου είναι η Maria Lucia Uribe Torres, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι με αποκαλούν Malu. Κατάγομαι από την Κολομβία. Αυτή τη στιγμή συνεργάζομαι με την Arigatou International στη Γενεύη.

Η Arigatou είναι μια διεθνής ΜΚΟ με έδρα την Ιαπωνία που εργάζεται για την υπεράσπιση και   προώθηση των δικαιωμάτων των παιδιών».
Επίσης, η Maria Lucia είναι διευθύντρια της ARIGATOU Γενεύης καιγραμματέας του διαθρησκειακού συμβουλίου στο οποίο όπως είδαμε ανωτέρω, μετέχει και ο κ. Βαλλιανάτος[3] .

«Η Ιερά Σύνοδος χαρακτηρίζει ασυμβίβαστο με την Ορθόδοξη Πίστη το Ίδρυμα Arigatou». [4]

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Πρός

τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀθηνῶν και

τάς Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

ΘΕΜΑ:« Περί τοῦ Ἱδρύματος Arigatou»

Συνοδικῇ Ἀποφάσει ληφθείσῃ ἐν τῇ Συνεδρίᾳ τῆς Διαρκούς Ἱερᾶς Συνόδου 

τῆς 18ης παρελθόντος μηνός Αὐγούστου ἐ.ἔ καί κατόπιν τοῦ ὑπ’

ἀριθμ. 387/31.5.2016 ἐγγράφου τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἰρέσεων, περί τοῦ Ἱδρύματος Arigatou, γνωρίζομεν ὑμῖν ὅτι:

Ἡ Ἐπιτροπή, μελετήσασα ἐπισταμένως τά εἰς τήν διάθεσιν αὐτῆς κείμενα τῆς ἐν λόγῳ ὀργανώσεως, καθώς καί τά σχετικά δημοσιεύματα τοῦ Τύπου, συνεκτιμῶσα δέ καί τά ἀναφερόμενα εἰς τήν διεθνῆ ἐπιστημονικήν βιβλιογραφίαν περί τοῦ Ἱδρύματος τούτου καί τῆς μητρικῆς αὐτοῦ ὀργανώσεως, διεπίστωσε τά ἀκόλουθα:

«Ἡ μητρικὴ ὀργάνωσις Μyochikai, τῆς ὁποίας θυγατρικὸν ὀργανισμὸν ἀποτελεῖ τὸ Ἵδρυμα Arigatou, ἀνήκει εἰς τὰ νέα ἰαπωνικὰ θρησκευτικὰ κινήματα βουδιστικῆς προελεύσεως, τὰ ὁποῖα ἀνεπτύχθησαν εἰς τὴν Ἰαπωνίαν τὸν 20όν αἰῶνα.

Ἡ ἱδρύτρια αὐτῆς Μiyamoto Μitsu ὑπῆρξεν ἀρχικῶς ἠγετικὸν στέλεχος ἄλλης βουδιστικῆς θρησκευτικῆς κινήσεως, τῆς Reiyukai, ἐξ ἧς ἀπεχώρησεν τὸ 1950, μετὰ ἀπὸ σκάνδαλον φοροδιαφυγῆς καὶ ἄλλων κατηγοριῶν καὶ ἵδρυσε τὴν νέαν ὀργάνωσιν Μyochikai τὸ ἴδιον ἔτος, ἡ ὁποία διδάσκει θέσεις καὶ πρακτικὰς τῆς βουδιστικὴς ἰαπωνικῆς αἱρέσεως Νichiren.

Τὸ Ἵδρυμα Arigatou ἱδρύθη ὑπὸ τοῦ Takejasu Μiyamoto τὸ ἔτος 1990 μὲ ἀφορμὴν τὰ 40 ἔτη ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ βουδιστικοῦ νέου θρησκευτικοῦ κινήματος Μyochikai, ὡς θυγατρικὸς ὀργανισμὸς του, μὲ σκοπὸν ἐνισχυτικὸν καὶ διαθρησκειακὰς δραστηριότητας, ἰδιαιτέρως μεταξὺ τῶν παιδιῶν. Τὸ ἔτος 2000 τὸ Ἵδρυμα Arigatou, ἐν συνεργασία μὲ τὴν ἰαπωνικὴν ἐπιτροπὴν τῆς UNICEF καὶ τὴν ὀργάνωσιν «Παγκόσμια Συνδιάσκεψη γιά τὴν θρησκεία καὶ τὴν εἰρήνη τῆς Ἰαπωνίας», ἵδρυσαν τὸ «Παγκόσμιο Δίκτυο Θρησκειῶν γιά τὰ παιδιά»(GNCR), μὲ σκοπὸν νά ἐνθαρρύνουν τὴν διαθρησκειακὴν ἐργασίαν καὶ βοήθειαν τῶν παιδιῶν. Εἰς τὸ πλαίσιον αὐτὸ ἐδημιουργήθη τὸ ἐκπαιδευτικὸν πρόγραμμα LTLT (Learning To Live Together – Αn Intercultural and Interfaith Programme for Ethics Education), περιέχον προγράμματα ἐντόνου θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ.

Εἰς τὰ ἔντυπα τῆς κινήσεως ἐντοπίζονται σαφῆ καὶ ἔκδηλα στοιχεῖα θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ μὲ προμετωπίδα τὴν «πνευματικότητα». Ἐπιπλέον, μαρτυρεῖται διὰ προσεκτικῶς διατυπωμένου λεξιλογίου, ἀπόπειρα διαφημίσεως καὶ διαδόσεως ἐξωχριστιανικῶν πρακτικῶν καὶ δοξασιῶν, ὅπως ὁ διαλογισμός, εἰς τὰ σχολεῖα.
( Ήταν ένα δύσκολο και εν τούτοις πολύ σημαντικό σεμινάριο, όπου οι δάσκαλοι αντανακλούσαν τη δική τους αντίληψη της πνευματικότητας και το τι σημαίνει στην καθημερινότητά τους, στην κοινωνία τους και στο επάγγελμά τους. Υπήρξαν πολλές συζητήσεις σχετικά με το σκοπό της σιωπής και πώς να ασκείται σιωπή(;) στη ζωή μας και αν είναι κάτι εγγενές σε ορισμένες κοινωνίες ή μπορεί να εφαρμοστεί παντού, όπως ως άνω επισημαίνει στο blogspot της, η ίδια η διευθύντρια της ARIGATOU ΓΕΝΕΥΗΣ MARIA LUCIA).

Εἰς τὴν ἰδίαν συνάφειαν, τὸ 2004, ὁ Takejasu Μiyamoto ἵδρυσε τὸ «Συμβούλιο Διαθρησκειακῆς Ἠθικῆς Ἐκπαίδευσης γιά Παιδιά» (Interfaith Council on Ethics Education for Children). Τὸ Συμβούλιο αὐτὸ καθιέρωσε, τὸ 2008, ἐπὶ ἐτησίας βάσεως, τὴν «Παγκόσμια Ἡμέρα Προσευχῆς καὶ Δράσης γιά τὰ παιδιά», κατὰ τὴν ὁποίαν διοργανώνονται διὰ τὰ παιδιὰ ἀπὸ κοινοῦ θρησκευτικαὶ συναντήσεις καὶ συμπροσευχαὶ διαφόρων θρησκευτικῶν κλάδων, προτείνουσαι ἕν κοινὸν κείμενον προσευχῆς μὲ ἐξαιρετικῶς νεφελῶδες καὶ προβληματικὸν περιεχόμενον, ἐξ ἐπόψεως τῆς χριστιανικῆς πίστεως.

Τοιαύτη διαθρησκειακὴ συνάντησις ἐπραγματοποιήθη εἰς τὸ Santo Domingo τὴν 19.11.2015, τῇ συμμετοχῇ Χριστιανῶν, Ἰουδαίων, Ἰνδουιστῶν, Βουδιστῶν καθὼς καὶ ὀπαδῶν παραχριστιανικῶν καὶ νεοεποχίτικων ὁμάδων.

Τὸ Ἵδρυμα Arigatou συνεργάζεται καὶ μετ’ ἄλλων ὁμάδων βουδιστικῶν ἀρχῶν, αἱ ὁποῖαι ἀσκοῦν, κατὰ δήλωσιν αὐτῶν, λατρείαν πρὸς «τὴν φύση, τὸν Βούδα, ποὺ βρίσκεται σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ πράγματα».

Δέν εἶναι ἐξ ἅλλου τυχαῖον τὸ γεγονός, ὅτι ἡ μητρικὴ ὀργάνωσις Μyochikai, εἰς τὴν ὁποίαν ἀνήκει τὸ Arigatou, ὅπως ἐπισημαίνεται καὶ εἰς τὴν εἰδικὴν ἐπιστημονικὴν βιβλιογραφίαν, εἶναι λίαν ἐνεργὴ ἀπὸ τὴν πρώτην στιγμὴν τῆς ἱδρύσεώς της εἰς θέματα εἰρήνης καὶ εἰς διαθρησκειακὰς πρακτικάς.

Εἰς τὰ ἔντυπα καὶ τοὺς διαδικτυακοὺς τόπους τῆς κινήσεως, χρησιμοποιεῖται προσεκτικὸν λεξιλόγιον διὰ τὴν διαφήμισιν ἢ καὶ τὴν ὑπαρκτὴν συνεργασίαν της, κατὰ δήλωσιν αὐτῶν, μὲ ΜΚΟ καὶ διεθνεῖς ὀργανισμοὺς εἰς τὰ πλαίσια εὐρύτερων δράσεων διαθρησκειακῶν καὶ πολιτιστικῶν πρωτοβουλιῶν, αἱ ὁποῖαι ἀξιοποιοῦνται ὑπὸ τῆς ὀργανώσεως καταλλήλως διὰ τὴν ἐπικοινωνιακὴν προβολήν της.

Εἰς τὸ πλαίσιον τῆς στοχοθεσίας καὶ τῶν δράσεων του, τὸ Ἵδρυμα Arigatou, ὅπως προκύπτει καὶ ἐκ τῶν δημοσιευμένων δραστηριοτήτων του, ἐπιδιώκει νά ὑπεισέρχεται εἰς ἐκπαιδευτικὰ προγράμματα καὶ δράσεις. Εἰς τὴν ἰδίαν συνάφειαν ἐπιδιώκεται ἡ συνεργασία καὶ μὲ Ἐκκλησιαστικοὺς Φορεῖς (ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ), εἰς οὕς προτείνει δράσεις συνεργασίας καὶ ἐκδηλώσεις διὰ θέματα εὐρύτερου ἐνδιαφέροντος, ὅπως ἡ εἰρήνη, ἡ ἐκπαίδευσις, ἡ καταπολέμησις τῶν διακρίσεων κ.ἅ (Η Arigatou είναι μια διεθνής ΜΚΟ με έδρα την Ιαπωνία που εργάζεται για την υπεράσπιση και   προώθηση των δικαιωμάτων των παιδιών, όπως είδαμε ανωτέρω στο ιστολόγιο της MARIA LUCIA) .

Ὡς ἐκ τούτου ἔχοντες ὑπ' ὄψιν ὅτι:

α) συμφώνως πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον δογματικὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, τὸ πάνσεπτον Πρόσωπον τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου καὶ ἡ διδασκαλία Του, ὡς μοναδικὰ καὶ ἀναντικατάστατα, δέν ἐπιδέχονται σύνθεσιν ἢ συμπλήρωσιν δι’ ἐξωχριστιανικῶν θρησκευτικῶν δοξασιῶν,

β) τὸ Ἵδρυμα Arigatou ἔχει ἐμφανῶς βουδιστικόν θρησκευτικὸν ὑπόβαθρον εἰς τὴν ἰαπωνικὴν ἐκδοχὴν του, καὶ

γ) καλλιεργεῖ καὶ προβάλλει ἔντονα στοιχεῖα θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, εἶναι αὐτονόητον ὅτι ἡ ἐν λόγῳ κίνησις τυγχάνει σαφῶς ἀσυμβίβαστη πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν».

Ὅθεν, συνίσταται ἡ προσοχὴ τῶν ἐκλεκτῶν λειτουργῶν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἰς τὴν Μέσην Ἐκπαίδευσιν, μὲ τὸ ὑψηλὸν αἴσθημα εὐθύνης τὸ ὁποῖον διακρίνει αὐτούς, ὅπως ἀποφεύγουν συνεργασίας μετὰ κινήσεων καὶ σωματείων, τὰ ὁποῖα σχετίζονται μὲ πρακτικὰς θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ.

Ἐντολὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Ὁ Ἀρχιγραμματεὺς

+Ὁ Μεθώνης Κλήμης

[1] https://ethicseducationforchildren.org/en/who-we-are/interfaith-council , προσπελάστηκε στις 04-11-18.

[2] http://marialuciauribe.blogspot.com/p/about-me.html, προσπελάστηκε στις 04-11-18.

[3] https://ethicseducationforchildren.org/en/who-we-are/staff, προσπελάστηκε στις 04-11-18.

[4] http://imkifissias.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2875&catid=61 , Ι.Μ.ΚΗΦΙΣΣΙΑΣ, ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ & ΩΡΩΠΟΥ, προσπελάστηκε στις 04-11-18.

Πηγή: Ακτίνες

Πηγή: Πολεμική Αεροπορία

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για τη συμφωνία Εκκλησίας - Πολιτείας και τη συνταγματική αναθεώρηση στην εκπομπή του Παναγιώτη Τζένο "Secret" στις 7 Νοεμβρίου 2018.

Πηγή: Ακτίνες

«'Aγγελον εστιν ουσία αεικίνητος, αυτεξούσιος, ασώματος, θεω λειτουργουσα, κατά χάριν εν τη φύσει το αθάνατον ειληφυία...» μας περιγράφει ο Ιερός Δαμασκηνός για την παρουσία των Αγγέλων οι οποίοι έκθαμβοι προ του Θείου Μεγαλείου υμνούν τον Θεόν «διά του τρισαγίου ύμνου» (Ησ. στ΄ 3, Λουκ β΄ 13). Οι 'Aγγελοι αποτελούν μια ιδιαίτερη τάξη πνευματικών και άυλων όντων (Ψαλμ. Πβ΄ 4, Εβρ. α΄ 14) τα οποία προσλαμβάνουν ενίοτε μορφή ανθρώπινη ανδρός (Β΄ Βασιλ. Στ΄ 17, Γενεσ. λβ΄ 25), ομιλούν με ανθρώπινη φωνή (Λουκ. κδ΄ 4, Ματθ. κη΄ 3) φέροντες ενίοτε πτέρυγες (Αποκ. Ιδ΄ 6, Ησ. Στ΄ 2).

Επίσης οι 'Aγγελοι σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοσή μας είναι «αποστελλόμενα Λειτουργικά πνεύματα» που διακονούν, δηλαδή υπηρετούν τον Θεό και τους ανθρώπους (ψαλμ. ρβ΄ 20,21). «'Yπηρετουν εις τό έργον της σωτηρίας» (Εβρ. α΄ 14), και συνεργάζονται για την πνευματική βοήθεια και σωτηρία του ανθρώπου. Καθώς είναι πνευματικά όντα εύκολα μεταβαίνουν από τόπο σε τόπο. Η δύναμη αυτών είναι μεγάλη (ψαλμ. ρβ΄ 20, β΄ Πετρ. β- 11) η θέληση δε αυτών η οποία δοκιμάσθηκε κατά την πτώση του Εωσφόρου κατέστη με την Θεία Χάρη δυνατή και ανίκητη από το κακό για τον λόγο αυτό και καλούνται άγιοι.

Οι 'Aγγελοι ως δημιουργήματα του Θεού μας (Κολοσ. α΄ 16 ) αποστέλλονται από Εκείνον για να υπηρετήσουν όλους εκείνους που μέλλουν να κληρονομήσουν την αιώνια ζωή «ουχί πάντες εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομειν σωτηρίαν» (Εβρ. α΄ 14). Επίσης ο Θεός στέλνει τους Αγγέλους για να καθοδηγήσουν και να ενισχύσουν την πίστη που πρέπει να έχει ο θνητός άνθρωπος απέναντι στον δημιουργό του ώστε να αποφεύγει επάξια κάθε διαβολική πρόκληση και σατανική απειλή.

Το αληθινό ενδιαφέρον των Αγγέλων προς τον άνθρωπο φανερώνεται με το ότι «χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεου επί ενί αμαρτωλω μετανοούντι» (Λουκ ιε' 10) και επίσης ότι «εις τά έργα της σωτηρίας επιθυμούσιν άγγελοι παρακύψαι» ( Πετρ. α΄ 12). Επομένως ο κόσμος των αγγέλων επικοινωνεί με τον άνθρωπο « διά της ευνοίας του Θεου καί διά το καλόν του ανθρώπου» γεγονός που φαίνεται σε πολλά χωρία της Αγίας Γραφής. Στην Παλαιά διαθήκη για παράδειγμα αναφέρεται στο ιστ΄ κεφάλαιο της Γέννεσης, στίχος 78, για πρώτη φορά το τάγμα των αγγέλων «ώφθη άγγελος τη 'Aγαρ», όπως επίσης και στο κεφάλαιο λβ΄ των Δευτερονομιών, στίχοι 8,9, όπου αναφέρονται από τον Μωυσή τα εξής «ότε διεμέριζεν ο 'Yψιστος έθνη ως διέσπειρεν υιούς Αδάμ έστησεν όρια εθνών κατ' αριθμόν αγγέλων Θεου». Επίσης στο βιβλίο του Ιώβ διαβάζουμε «ιδού ήλθον οι άγγελοι του Θεου παραστήναι ενώπιον του Κυρίου, και ο διάβολος ήλθε μετ' αυτών» (Ιώβ α 6 λη΄ 7) και «'Oτε εγενήθη άστρα, ήνεσάν με εν φωνή μεγάλη πάντες άγγελοί μου» (Ιώβ μ΄ 14) γεγονός που επιβεβαιώνει την ύπαρξη των Αγγέλων πρίν την δημιουργία του υλικού κόσμου.

Στην Καινή Διαθήκη ο ίδιος ο Χριστός λέει ότι «οράτε μή καταφρονήσητε, ενός των μικρών τούτων, λέγω γάρ υμίν οτι οι άγγελοι αυτών εν ουρανοίς βλέπουσι τό πρόσωπον του πατρός μου τόν εν ουρανοίς» (Ματθ. ιη΄ 10). Σε κομμάτια της Καινής Διαθήκης συναντάμε τους Αγγέλους να αποστέλλονται από τον Θεό για να εκτελέσουν και να ανακοινώσουν την Θεία Βουλή. Για παράδειγμα άγγελοι ανήγγειλαν στους ποιμένες την γέννηση του Χριστού και απεκάλυψαν επανειλημμένως στον δίκαιο Ιωσήφ τις βουλές του Θεού (Λουκ. β΄9 Ματθ. α΄20 β΄ 19). 'Aγγελοι ανήγγειλαν στις Μυροφόρες γυναίκες την Ανάσταση του Χριστού (Μαρκ. ιστ΄ 4).

Ο κόσμος των αγγέλων σύμφωνα με την εκκλησιαστική μας παράδοση διαιρείται σε τρεις ιεραρχίες και εννέα τάγματα. Τα Σεραφείμ, τα Χερουβείμ και οι Θρόνοι είναι τα τρία ανώτατα αγγελικά τάγματα τα οποία αποτελούν την πρώτη και ανώτατη Αγγελική Ιεραρχία η οποία λατρεύει και υμνολογεί τον Θεό ακατάπαυστα. Τα τρία αυτά τάγματα εκφράζουν την αγιότητα, την σοφία και την μεγαλοπρέπεια του Θεού. Την δεύτερη και μέση Αγγελική Ιεραρχία αποτελούν οι Κυριότητες οι Εξουσίες και οι Δυνάμεις. Τα τρία τάγματα της Δευτέρας Αγγελικής Ιεραρχίας παρουσιάζονται συνδεδεμένα και αχώριστα κατανοώντας την απόλυτη κυριότητα του Θεού και παρουσιάζοντας αυτή σε όλο τον Αγγελικό κόσμο εκτελώντας αμέσως και με ακρίβεια κάθε θέλημα του Αγίου Θεού. Την Τρίτη και τελευταία Αγγελική Ιεραρχία, αποτελούν οι Αρχές, οι Αρχάγγελοι και οι 'Αγγελοι . Οι Αρχές το πρώτο τάγμα της τρίτης και τελευταίας Αγγελικής Ιεραρχίας κατανοεί το αρχικόν της βουλήσεως του Θεού και ακριβώς απομιμείται αυτό. Οι Αρχάγγελοι άρχονται των Αγγέλων και κατευθύνουν αυτούς σύμφωνα με τις οδηγίες και τις κατευθύνσεις των Αρχών. Οι 'Aγγελοι το τελευταίο τάγμα της τρίτης Αγγελικής Ιεραρχίας κατανοεί και απομιμείται το πειθαρχικό της βουλήσεως του Θεού. 'Oλα τα Αγγελικά τάγματα και των τριων Αγγελικών Ιεραρχιών είναι συσχετισμένα αλληλένδετα και αχώριστα, υπηρετώντας την βουλή του Θεού με ακρίβεια, αρμονία και τάξη καθώς οι 'Αγγελοι πειθαρχούν στους Αρχαγγέλους οι Αρχάγγελοι στις Αρχές και οι Αρχές στους νόμους του Θεού. Όλη δε η Ιεραρχία κατανοεί και εκφράζει το αρχικό, ηγεμονικό και πειθαρχικό της βουλήσεως του Θεού με αποτέλεσμα να γίνεται ταγμένη στην εποπτεία και την διοίκηση του κόσμου τούτου.

Και φυσικά εν τη ημέρα της κρίσεως «αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι εν φωνή αρχαγγέλου καί εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται εξ ουρανού και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον» (Α΄Θεσσαλ. Δ΄16). Οι 'Αγγελοι θα συγκεντρώσουν τους εκλεκτούς και θα συλλέξουν «πάντα τά σκάνδαλα» και «βαλούσιν αυτούς εις τήν κάμινον» (Ματθ. ιγ΄24 κδ΄ 31).

Οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ αντιστάθηκαν στον Εωσφόρο, ο οποίος μετά την αποστασία του ονομάστηκε Διάβολος ή Σατανάς, και έπεισαν και τους άλλους Αγγέλους να παραμείνουν στην πειθαρχία και την υπακοή του Θεού λέγοντες: «Στώμεν καλώς στώμεν μετά φόβου εις τήν θέσιν καί τήν αξίαν τήν οποίαν έδωκεν εις εμάς ο Θεός και ας μή μιμηθώμεν τον αχάριστον τούτον ασεβή αποστάτην».

'Eτσι ξεχώρισαν οι καλοί από τους κακούς Αγγέλους. Και τούτο διότι οι καλοί 'Αγγελοι βοηθούν και ενισχύουν τον άνθρωπο να προσεγγίζει και να αντιλαμβάνεται τον Δημιουργό του μεταφέροντάς του το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των ταγμένων και αφοσιωμένων προς τον Θεό Αγγέλων, την αγάπη.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται ως ο 'Αγγελος του Ευαγγελισμού ο οποίος στον μεν Ζαχαρία ανήγγειλε το χαρμόσυνο μήνυμα της συλλήψεως του Ιωάννου του Βαπτιστού από την στείρα και ηλικιωμένη σύζυγό του την Ελισσάβετ ( Λουκ α΄11), στην δε Θεοτόκο Μαρία την σύλληψη του Υιού και Λόγου του Θεού (Λουκ α' 26). Ο ίδιος 'Αγγελος παρουσιάστηκε στον Ιωσήφ και του είπε ότι μπορεί να υρίσει με το «παιδίον» στην Αίγυπτο κατόπιν του θανάτου του Ηρώδου.

Από την άλλη πλευρά οι ιστορικές παρεμβάσεις και αποστολές του Αρχαγγέλου Μιχαήλ αναφέρονται σε γεγονόντα προ της Χριστιανικής χρονολογίας. Για παράδειγμα βλέπουμε τον Αρχάγγελο Μιχαήλ να εμφανίζεται στον Αβραάμ λίγο πρίν εκείνος θυσιάσει τον γιό του τον Ισαάκ. Ο ίδιος Αρχάγγελος παρουσιάζεται με το σπαθί του στον Ιησού του Ναυή παρέχοντας τις κατάλληλες οδηγίες για την πτώση της Ιεριχούς. Επίσης τον συναντάμε και σε άλλα σημεία της παλαιάς Διαθήκης όπωςστην ιστορία του Μανουέ, του Δαυίδ και του Ηλιού.

Πανηγυρίζοντας και εορτάζοντας τις παραπάνω Θείες Αποστολές και σε ανάμνηση του έργου που επιτέλεσαν, επιτελούν και θα επιτελούν μέχρι το τέλος του κόσμου τούτου για την πνευματική βοήθεια και σωτηρία του ανθρώπου η εκκλησία μας όρισε ως ημέρα μνήμης και τιμής την 8ην Νοεμβρίου κατά την οποίαν εορτάζουμε την σύναξη των Αγίων Αρχαγγέλων.

Γιατί οι άγγελοι γιορτάζουν 8 Νοεμβρίου;

Κατά τον άγιο Δημήριο του Ρωστώφ, η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει τοποθετήσει τη "σύναξη" των αγίων αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και όλων των "επουράνιων δυνάμεων" στις 8 Νοεμβρίου, για τον εξής λόγο:

Κατά το αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο, πρώτος μήνας του χρόνου ήταν ο Μάρτιος και ο Νοέμβριος ήταν ένατος (το λέει και τ' όνομά του, "ένατος" στα λατινικά). Επειδή οι άγγελοι διακρίνονται σε εννέα "τάγματα", η γιορτή τους τοποθετήθηκε τον ένατο μήνα. Επειδή εξάλλου οι άγγελοι (όπως φαίνεται π.χ. στο Ματθ. 25, 31, και σε όλη την έκταση της Αποκάλυψης) θα συνοδεύσουν τον Ιησού Χριστό κατά τη δευτέρα παρουσία Του και θα συνεργαστούν ποικιλότροπα στην υπόθεση της σωτηρίας των ανθρώπων κατά την ανατολή της αιώνιας ημέρας, της "Όγδοης Ημέρας της Δημιουργίας", η γιορτή τους τοποθετήθηκε την όγδοη ημέρα του ένατου μήνα. Τέλος, την ίδια μέρα, 8 Νοεμβρίου, γιορτάζεται και το όνομα Σταμάτης (αν και υπάρχει άγιος Σταμάτιος), σε ανάμνηση της παρέμβασης του αρχαγγέλου Μιχαήλ, που "σταμάτησε" την αποστασία των αγγέλων προς τον Εωσφόρο φωνάζοντας "στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού" (ας σταθούμε σωστά, με συστολή απέναντι στο Θεό), ερχόμενος "εν τω μέσω του ουρανού".

Η γιορτή των αγγέλων δεν είναι "μνήμη", αφού δεν υπάρχει ημέρα κοίμησης στους αγγέλους, αλλά μόνο "σύναξη", δηλ. συγκέντρωση των χριστιανών για να τους τιμήσουν. Άλλες γιορτές των αγγέλων είναι η Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στις 26 Μαρτίου (μια μέρα μετά τον Ευαγγελισμό, δηλ. την επίσκεψή του στην Παναγία), και το θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Κολοσσές της Φρυγίας (6 Σεπτεμβρίου). Επίσης η Δευτέρα κάθε εβδομάδας είναι αφιερωμένη στους αγγέλους μάλλον λόγω της δευτέρας παρουσίας. Κάθε μέρα της εβδομάδας είναι αφιερωμένη σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή γεγονότα: η Δευτέρα στους αγγέλους, η Τρίτη στον άγ. Ιωάννη τον Πρόδρομο, η Τετάρτη στην Παναγία, η Πέμπτη στους Αποστόλους & στον άγ. Νικόλαο, η Παρασκευή στο Σταυρό του Χριστού, το Σάββατο στους νεκρούς και η Κυριακή, φυσικά, στην Ανάσταση του Χριστού.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Η Εκκλησία μας, αιώνες τώρα, ζει την παρουσία των αγίων αγγέλων του Θεού σ' όλο της το μεγαλείο μέσα από τη λατρευτική -προσευχητική της εμπειρία. Ιδιαίτερα στη Θεία Λειτουργία, οι πιστοί, εικονίζοντας τα Χερουβείμ, υποδέχονται «τον Βασιλέα των όλων ...ταις αγγελικαίς αοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν».
Στο σύμβολο της Πίστεως ομολογούμε: «Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητή ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και α ο ρ ά τ ω ν...».

Πιστεύουμε δηλαδή πως ότι υπάρχει στο σύμπαν, από τον ήλιο, τα δισεκατομμύρια των γαλαξιών, τη γη ακόμα και ο αόρατος κόσμος των πνευμάτων, είναι δημιούργημα του Θεού «εκ του μηδενός».
Όπως γράφει και ο Απόστ. Παύλος: «Δι αυτού εκτίσθηκαν τα πάντα, τα υπάρχοντα εις τον ουρανόν, τα υπάρχοντα στη γη, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχές είτε εξουσίες, τα πάντα δι' αυτού θα τελειοποιηθούν και αυτός υπάρχει προ πάντων, και όλα δι' αυτού διατηρούνται στην ύπαρξη και κυβερνώνται» (Κολ. 1:16-17).

ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Στο υπέροχο βιβλίο του Ιώβ, μιλώντας ο Θεός, δηλώνει: «Όταν γεννήθηκαν τα άστρα, με ύμνησαν με αίνους και με μεγάλη φωνή, όλοι οι άγγελοί μου». (38:7)
Έτσι πρώτα δημιουργήθηκε ο πνευματικός κόσμος και ύστερα ο υλικός και τέλος ο άνθρωπος.
Από την υμνολογία: «Έθεσες των κτισμάτων σου αρχή, των αγγέλων την ασώματον ουσία, ποιητά».

ΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Δεν μας έχει αποκαλυφθεί ο τρόπος της δημιουργίας των αγγέλων. Κατά τον άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο, δημιουργήθηκαν όπως και η υπόλοιπη κτίση: Ο Θεός, λέει, «εννοεί τας αγγελικάς δυνάμεις και ουρανίους και το εννόημα έργο ην». Δηλαδή δημιουργούνται με το που συλλαμβάνει ο Θεός την ιδέα της δημιουργίας τους.

ΦΥΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Γνωρίζουμε πως είναι πλασμένοι «κατ' εικόνα Θεού» και ασώματοι. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, συνοψίζοντας τη πατερική διδασκαλία γράφει: «Ο άγγελος είναι φύση νοερή, αεικίνητη, αυτεξούσια, ασώματη. Υπηρετεί το Θεό και είναι κατά χάρη αθάνατος, αλλά τα ουσιώδη γνωρίσματα και τη σύσταση της φύσεώς του μόνο ο Κτίστης τα γνωρίζει.

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Ο άγιος Ιωάνης ο Χρυσόστομος λέει πως ο Θεός: «ανενδεής ων αεί, εποίησεν αγγέλους, αρχαγγέλους και τας άλλας των ασωμάτων ουσίας δι' αγαθότητα μόνην». Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τίποτα, όλη η δημιουργία δεν προσθέτει το παραμικρό στη μακαριότητά του, ούτε θα του αφαιρούσε τίποτε, αν δεν υπήρχε. Δημιουργήθηκαν και οι άγγελοι με κίνητρο την «εκστατική» Του αγάπη και αγαθότητα και με σκοπό να συμμερισθούν και αυτοί, ως λογικά όντα, τη μακαριότητά Του. Η μετοχή τους αυτή στη θεία μακαριότητα εκφράζεται με την αδιάκοπη θεωρία του προσώπου του Θεού. Αυτή η θέα είναι η κατεξοχή ζωή τους, αυτή και η τροφή τους.

Πρέπει να τονισθεί, πως η συμμετοχή των αγγέλων στη θεία μακαριότητα δεν είναι στατική κατάσταση, αλλά μια συνεχής ανοδική πορεία χωρίς τέλος και χωρίς ολοκληρωτική κατανόηση της δόξας του Θεού. Γιατί δεν είναι τέλειες φύσεις, αλλά οδεύουν προς την τελειότητα, μετέχοντας στις άκτιστες ενέργειες και όχι βέβαια στην άκτιστη ουσία του Θεού.

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Οι άγγελοι δεν δημιουργήθηκαν σε νηπιώδη κατάσταση, αλλά μένουν όπως κτίσθηκαν από την αρχή. Το αναλλοίωτο αυτό χαρακτηριστικό των αγγέλων αναφέρεται στη σύσταση και κατασκευή τους και όχι στη προαίρεσή τους. Γιατί ως υπάρξεις κτιστές και λογικές είναι ελεύθερες και μεταβλητές. Έτσι οι άγγελοι έχουν τη δυνατότητα να τελειοποιούνται ολοένα και περισσότερο με τη μετοχή τους στη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Από τη μετοχή αυτή απορρέει και ο αγιασμός τους. Είναι δηλαδή άγιοι όχι από τη φύση τους, αλλά από τη κοινωνία τους με το φύσει 'Aγιο Πνεύμα.

Ο αγιασμός τους αυτός είναι δώρο, και διατηρείται με προσοχή και επιμέλεια. Όσοι άγγελοι δεν ακολούθησαν τον Εωσφόρο στη πτώση του, έλαβαν το χάρισμα της τελείας ατρεψίας και ακινησίας προς το κακό. Και πότε το έλαβαν; Όταν έγινε η ενανθρώπηση του Θεού και έμαθαν έμπρακτα το δρόμο που οδηγεί στην ομοίωση του Θεού που δεν είναι η έπαρση, αλλά η ταπείνωση. Και κυρίως μετά το πάθος και την ανάσταση του Χριστού, έγιναν από «δυσκίνητοι στο κακό», «ακίνητοι όχι στη φύση, αλλά χάριτι του μόνου αγαθού». (Αγ.Ιω.Δαμασκηνός)

Η ακινησία τους αυτή στο κακό και η στερέωσή τους στην αρετή, δεν σημαίνει ότι εξαφανίζεται το αυτεξούσιό τους, αλλά ότι με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος εξαγιάζεται. Τώρα δηλαδή διαφέρουν από τους δαίμονες μόνο στην αγαθή προαίρεση, στην αγαθή βούληση και στην υπακοή τους προς το Θεό. Η γνωστική τους ικανότητα και η δύναμη των αγγέλων είναι μεγάλες και πολύ ανώτερες από όλους μαζί τους ανθρώπους, χωρίς βέβαια να αγγίζουν την παντοδυναμία του Θεού, όπου μπροστά στην παγγνωσία του Θεού, είναι μηδαμινή. Δεν προγνωρίζουν τα μέλλοντα, αν δεν τους τα αποκαλύψει ο Θεός, ούτε πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, «ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών» (Ματθ.24:36). Η περιορισμένη γνωστική δύναμη των αγγέλων, επίσης φαίνεται που δεν ήξεραν: «το αποκεκρυμμένον από των αιώνων εν τω Θεώ» σχέδιο της οικονομίας Του για την απολύτρωση του ανθρώπου (Εφ.3:9 Α' Τιμ.3:16) καθώς και «η έκπληξή» των αγγελικών ταγμάτων μπροστά στο θάνατο του Ιησού, τη μετάσταση της Θεοτόκου κ.λ.π.

Οι άγγελοι δεν έχουν φύλο, γιατί η φύση τους είναι πνευματική. Δεν έχουν ανάγκη από υλική τροφή ή ανάπαυση και δεν πεθαίνουν. Είναι αθάνατοι «κατά χάριν». (Αγ.Ιω.Δαμ.) Είναι ταχύτατοι στις κινήσεις τους αλλά όχι και «πανταχού παρόντες». Δεν περιορίζονται από τοίχους, πόρτες κλπ τοπικούς και χρονικούς περιορισμούς. Όταν είναι στον ουρανό δεν είναι στη γη και όταν είναι στη γη δεν είναι στον ουρανό.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Η τελειότητα της αγγελικής φύσεως είναι, όπως είδαμε, σχετική. Κάθε φορά που συγκρίνεται με την ανθρώπινη, τονίζεται η υπεροχή της. 'Οταν όμως αντιπαραβάλλεται με την τελειότητα του Θεού, θεωρείται μηδαμινή. Οι πατέρες χαρακτηρίζουν τους αγγέλους ομόδουλους, σύνοικους και γείτονες του ανθρώπου. Είναι και αυτοί, όπως και εμείς, μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, αλλά λόγω της διαφορετικής φύσεως και θέσεώς τους, είναι ανώτεροί μας.

Ωστόσο, η υπεροχή τους αυτή δεν είναι απόλυτη, γιατί ο άνθρωπος με την εν Χριστώ θέωσή του μπορεί να φτάσει στη μακαριότητά τους, να γίνει ομότιμος με αυτούς, ακόμα και να τους ξεπεράσει. 'Οπως η Παναγία μας που έχει ήδη ξεπεράσει σε δόξα και τιμή όλες τις ασώματες δυνάμεις. «Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ» και «ανωτέρα πάντων των ποιημάτων» και ως «έχουσα τα δευτερεία της Τριάδος» (Υμνολογία της Εκκλησίας).

Στον μέλλοντα αιώνα, οι μεγάλες διαφορές μεταξύ αγγέλων και ανθρώπων θα πάψουν να υπάρχουν. Θα υπάρχουν μόνο διαφορές μεταξύ λιγότερο και περισσότερο δοξασμένων λογικών όντων, χωρίς να έχουν σημασία οι επί μέρους διακρίσεις μεταξύ αγγελικής και ανθρωπίνης φύσεως.

ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Ο αριθμός των αγγέλων είναι απροσμέτρητος και ανυπολόγιστος. «Χίλιαι χιλιάδες ελειτούργουν αυτώ και μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αυτώ» (Δανιήλ 7:10). Στη γέννηση του Χριστού «εγένετο... πλήθος στρατιάς ουρανίου αινούντων τον Θεόν» (Λουκ. 2:13). Στη Γεσθημανή, όταν ο απόστολος Πέτρος τράβηξε το μαχαίρι του και έκοψε το αυτί του Μάλχου, ο Κύριος τον μάλωσε και είπε ότι αν δεν ήθελε να συλληφθεί θα αντιπαρέτατε: «πλείους ή δώδεκα λεγεώνας αγγέλων» (Ματθ.26:53). Στην Αποκάλυψη ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (5:11) είδε και άκουσε αγγελική χορωδία γύρω από το θρόνο του Θεού, που ο αριθμός των μελών της ήταν: «μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων».

ΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Το πλήθος των αγγέλων που αναφέραμε είναι θα λέγαμε, οργανωμένο και διακρίνεται σε διάφορα τάγματα. Κάθε τάγμα είναι επιφορτισμένο με ιδιαίτερη λειτουργική διακονία και έχει το δικό του όνομα. Τα ονόματά τους είναι κατάσπαρτα μέσα στην Αγία Γραφή. Με βάση τις αγιογραφικές μαρτυρίες, αριθμούνται σε εννέα. Ο θεολογικότατος συγγραφέας στα αρεοπαγιτικά του συγγράμματα τα ταξινομεί σε τρείς τρίχορδες ιεραρχίες: Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνοι - Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίες - Αρχές, Αρχάγγελοι, 'Αγγελοι.

Ο όσιος Νικήτας ο Στηθάτος επιβεβαιώνει και μιλά για τη πρώτη στη σειρά τριάδα που βρίσκεται πλησιέστερα στο Θεό και ιδίωμά τους είναι η πύρινη σοφία και η γνώση των ουρανίων και κύριο έργο τους ο θεοπρεπής ύμνος του «γελ». Η δεύτερη στη σειρά τριάδα, έχει ιδίωμα τη διευθέτηση των μεγάλων πραγμάτων και τις διενέργειες των θαυμάτων και κύριο έργο τους είναι ο τρισάγιος ύμνος, το «'Αγιος, άγιος, άγιος». Η τρίτη στη σειρά ιεραρχία βρίσκεται πάνω από μας και κάτω από τη δεύτερη και έχει ιδίωμα να εκτελεί θείες υπηρεσίες και κύριο έργο τους είναι ο ιερός ύμνος «Αλληλούια».

Κατά τον 'Αγιο Ιωάννη Δαμασκηνό μεταδίδουν ιεραρχικά το φωτισμό και τη γνώση το ένα στο άλλο από το ανώτερο στο κατώτερο και μετά σε μας τους ανθρώπους. Δηλαδή τις αποκαλύψεις και τα μυστήρια του Θεού τα διδάσκουν οι ανώτερες τάξεις στις κατώτερες, αλλά και πάλι σε μια ορισμένη τάξη φυλάγονται «εν σιωπή». Και μόλις επιτρέψει ο Θεός να αποκαλυφθεί κάποιο μυστήριο σε νου αγίου ανθρώπου, θα ακολουθήσει τη πορεία από τάξη σε τάξη και τέλος θα μεταδοθεί στον άνθρωπο από τη κατώτερη. Στη μέλλουσα ζωή όμως, όπως βεβαιώνει ο αββάς Ισαάκ Σύρος, θα καταργηθεί αυτή η μετάδοση, γιατί ο καθένας θα δέχεται τη χάρη και τον αγιασμό από τον ίδιο το Χριστό, σύμφωνα πάντα με τη προσωπική του αξία και το βάθος δεκτικότητος που θα έχει.

ΟΝΟΜΑΤΑ ΑΓΓΕΛΩΝ

Εκτός από την αρίθμηση και ονομασία των εννέα ταγμάτων, η αγία Γραφή μας αναφέρει και τα ονόματα μερικών αγγέλων. Ο Θεός που έδωσε ονόματα σε όλα τα άστρα, ασφαλώς έδωσε και σε όλους του αγγέλους Του. Εμείς όμως μόνο τρείς αγγέλους γνωρίζουμε ονομαστικά.

Ο πρώτος είναι ο Γαβριήλ. Το όνομά του στα εβραϊκά σημαίνει «ήρωας του Θεού». Για πρώτη φορά παρουσιάστηκε στο προφήτη Δανιήλ και του εξήγησε μερικά συμβολικά οράματα. (Δαν.8:16) και επίσης στον ίδιο προφήτη που του φανέρωσε πόσα χρόνια θα περνούσαν μέχρι τον ερχομό του Χριστού (Δαν.9:21-28). Ο Γαβριήλ παρουσιάστηκε στό Ζαχαρία και πολλές φορές στη Θεοτόκο (Λουκ.1:19,28).

Δεύτερος άγγελος γνωστός με το όνομά του είναι ο Μιχαήλ. Το όνομά του σημαίνει «τις ως ο Θεός ημών;». Αναφέρεται πολλές φορές στη Παλαιά Διαθήκη και μάλιστα σαν άρχοντας: «Μιχαήλ ο άρχων ο μέγας» (Δαν.12:1). Γι' αυτόν επίσης κάνει λόγο και ο Ιησούς του Ναυή, που τον είδε σαν «αρχιστράτηγον δυνάμεως Κυρίου» (Ι.Ναυή 5:14).

Ο τρίτος άγγελος, που αναφέρεται με το όνομά του στη γνωστή ιστορία του Τωβίτ, είναι ο Ραφαήλ. Το όνομά του σημαίνει: «ο Κύριος ιάται» και είναι ένας από τους επτά αρχαγγέλους, που μεταφέρουν από τη γη στον ουρανό τις προσευχές των αγίων (Τωβίτ 12:15), (Αποκ. 8, 3-5).

Η εβραϊκή παράδοση αναφέρει και τέταρτον άγγελο με το όνομα Ουριήλ, ο οποίος εμφανίζεται και σε ένα όραμα του αγίου Νήφωνα για τη δευτέρα παρουσία. Η ονομασία του σημαίνει πως ο Θεός είναι φως! Γεγονός είναι πως γι' αυτόν δεν έχουμε καμία αγιογραφική τεκμηρίωση, όμως αντλούμε αρκετές σχετικές πληροφορίες από την Ιουδαϊκή και τη Χριστιανή παράδοση. Προβάλλεται ως ο Αρχάγγελος του Άδη, με ειδική μάλιστα αποστολή και λειτούργημα την επιμέλεια των ψυχών. Σε όραμα που είδε ο Άγιος Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής «της κατ' Αλεξάνδρειαν» (4ος αιώνας μ.Χ.), ο Ουριήλ ήταν «αρχηγός αγγελικής παράταξης, λευκός σαν το χιόνι, ολοφώτεινος και σαγηνευτικός» (βλ.: «Ένας ασκητής επίσκοπος», Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού, 2004). Είναι ο Αρχάγγελος που ζει τη δυστυχία των κολασμένων και με βαθιά συμπόνια σ' αυτούς, ψάλλει τον όγδοο στίχο του 81ου ψαλμού: «Ανάστα, ο Θεός, κρίνον την γην». Προσεύχεται να έλθει γρήγορα η ημέρα της Κρίσεως. Μαζί με τον Ουριήλ προσδοκούμε κι εμείς τη Δεύτερη του Χριστού Παρουσία και ικετεύουμε τον Αρχάγγελο Ραφαήλ να σταθεί ως τότε βοηθός πλάι μας, φύλακας του σώματος και της ψυχής μας, όπως κάποτε στον Τωβίτ. Το ελπίζουμε!

Στη Ρωσική Ορθοδοξία αναγνωρίζονται κι άλλοι αρχάγγελοι, που τα ονόματά τους είναι παρμένα από εξωβιβλικές πηγές, απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης και άλλα αρχαία έργα. Συγκεκριμένα αναφέρονται:

Σελαφιήλ (Sealtiel) σημαίνει "μεσίτης του Θεού" (Γ΄ Εσδράς 5:16) και θεωρείται ο αρμόδιος για την άνοδο των ανθρώπινων προσευχών στον ουρανό. Απεικονίζεται με το πρόσωπο και τα μάτια του συνεσταλμένα, κρατώντας τα χέρια του στο στήθος σε στάση προσευχής.

Ιελουδιήλ (Jegudiel) σημαίνει "δοξάζοντας το Θεό". Θεωρείται ο άγγελος που σχετίζεται με την εντιμότητα και το ήθος των επίγειων βασιλέων και αρχόντων. Απεικονίζεται να φέρει ένα χρυσό στέμμα στο δεξί του χέρι και ένα τριπλό μαστίγιο στο αριστερό.

Βαραχιήλ (Barachiel) σημαίνει «Ευλογία του Θεού». Απεικονίζεται να κρατάει ένα λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι, μπροστά στο στήθος του.

Ιερεμιήλ (Jeremiel) σημαίνει "ανάταση του Θεού". Θεωρείται ο εμπνευστής και αφυπνιστής της έγερσης ενός ανθρώπου προς τον Θεό (Γ΄ Έσδρας 4:36). [Είναι ο αρχάγγελος με τη ζυγαριά στην εικόνα].

ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Κύριο έργο των αγγέλων είναι η ακατάπαυστη δοξολογία του Θεού.
Επίσης έργο τους είναι και η διακονία στα μεγάλα γεγονότα της θείας οικονομίας, καθώς και η φροντίδα για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Το δοξολογικό έργο των αγγέλων είναι κάτι το εντελώς αυθόρμητο, που ξεπηγάζει όταν ατενίζουν εκστατικοί το άπειρο κάλλος του προσώπου του Θεού και τα μεγαλεία της δημιουργίας Του. Ο προφήτης Ησαϊας σε ένα εκπληκτικό του όραμα, είδε τον Κύριο να κάθεται πάνω σε μεγαλοπρεπή θρόνο και μέσα σε ανείπωτη δόξα, ενώ δίπλα του έστεκαν με θαυμασμό και δέος τα Σεραφείμ με τα έξι φτερά τους. Με τα δύο σκέπαζαν το πρόσωπό τους, μην αντέχοντας να αντικρύσουν κατάματα τη θεία δόξα. Με τα άλλα δύο σκέπαζαν με συστολή και σεμνότητα τα πόδια τους και τέλος με τα άλλα δύο πετούσαν ψάλλοντας όλα μαζί σε μια θεϊκή αρμονία το: «'Aγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πάσα η γη της δόξης αυτού» (Ησ.6:1-3).

Αλλά και στη νύκτα των Χριστουγέννων «εξαίφνης εγένετο... πλήθος στρατιάς ουρανίου αινούντων τον Θεόν και λεγόντων, δόξα εν υψίστοις Θεώ και επι γης ειρήνη, εν ενθρώποις ευδοκία» (Λουκά 2:13-14).
Ο απόστολος Παύλος ονομάζει τους αγγέλους «λειτουργικά πνεύματα εις διακονία αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν» (Εβρ. 1:14).

Η φροντίδα των αγγέλων για τη σωτηρία μας είναι η πιό γνωστή και ευεργετική για μας αγγελική διακονία, που αποτελεί καρπό τόσο της αγάπης και της ευγνωμοσύνης προς τον Πλάστη μας, όσο και της σφοδρής τους επιθυμίας για τη δική τους πρόοδο πρός την «ατέλεστη τελειότητα».

Γνωρίζουμε μάλιστα πως την εκτελούν με πολλή προθυμία και χαρά, από το γεγονός ότι πανηγυρίζουν στον ουρανό «επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκά 15;7,10).

Παντού βλέπουμε τους αγγέλους, είτε στις Γραφές, είτε στους βίους των αγίων μας, να επιμελούνται, να φυλάνε, να παρηγορούν, να διδάσκουν, να ενισχύουν και να αποκαλύπτουν στους δικαίους και προφήτες τα μέλλοντα.

Επίσης τους βλέπουμε να φρουρούν την Εδέμ, να τιμωρούν παιδαγωγικά τους αμαρτωλούς, να αντιμετωπίζουν τα πονηρά πνεύματα, να διαχωρίζουν τους εκλεκτούς από τους ασεβείς κατά την ημέρα της Κρίσεως και τόσα άλλα.

Ὅσιος Ἰωάννης Δαμασκηνός - Περὶ ἀγγέλων

Ο ίδιος είναι κτίστης και δημιουργός των αγγέλων, τους οποίους έφερε στην ύπαρξη από το μηδέν, και τους έκαμε σύμφωνα με τη δική του εικόνα να είναι ασώματη φύση, σαν κάποιος άνεμο ή άϋλη φωτιά, όπως το λέει ο θείος Δαβίδ: «Αυτός που κάνει τους αγγέλους ασώματα πνεύματα και τους λειτουργούς του σαν φλόγα φωτιάς» έτσι περιγράφει την ευκινησία, τη φλογερότητα, τη θερμότητα, τη διεισδυτικότητα και την ταχύτητά τους στον πόθο και τη διακονία του Θεού, καθώς και την προσήλωσή τους προς τα άνω και την απομάκρυνση από κάθε υλική φροντίδα.

Ο άγγελος, λοιπόν, είναι νοερή ουσία, αεικίνητη, αυτεξούσια, ασώματη, που διακονεί το Θεό και έλαβε κατά χάριν στη φύση της την αθανασία τη μορφή και την κατάσταση αυτής της υπάρξεως μόνον ο δημιουργός της γνωρίζει. Σε σχέση με μας είναι ασώματη και άϋλη αλλά, κάθε τι που συγκρίνεται με τον μόνο ασύγκριτο Θεό είναι παχύ και υλικό διότι, μόνο το θείο είναι όντως άϋλο και ασώματο.

Ο άγγελος, λοιπόν, είναι φύση λογική, νοερή και αυτεξούσια, μεταβλητή στην προαίρεση, δηλαδή στη θέληση διότι κάθε κτιστό είναι και μεταβλητό, ενώ μόνο το άκτιστο είναι αμετάβλητο. Κάθε λογικό επίσης είναι και αυτεξούσιο. (Ο άγγελος), λοιπόν, σαν λογική και νοερή φύση είναι αυτεξούσιος σαν κτιστή φύση είναι μεταβλητή, έχοντας τη δυνατότητα και να διατηρείται και να προοδεύει στο αγαθό αλλά και να πηγαίνει προς το χειρότερο.

(Ο άγγελος) δεν έχει τη δυνατότητα να μετανοήσει, διότι είναι και ασώματος. Αντίθετα ο άνθρωπος, εξαιτίας της αδυναμίας του σώματός του, μπορεί να μετανοήσει. Είναι αθάνατος κατά χάριν και όχι από τη φύση του διότι ό,τι έχει αρχή έχει και τέλος, σύμφωνα με τους νόμους της φύσεως. Και μόνον ο Θεός είναι αιώνιος και μάλιστα πέρα από τους αιώνες διότι ο δημιουργός του χρόνου δεν εξαρτάται από το χρόνο, αλλά τον υπερβαίνει.

(Οι άγγελοι) είναι δεύτερα νοερά φώτα, τα οποία δέχονται το φωτισμό από το πρώτο και άναρχο φως δεν έχουν γλώσσα και ακοή, αλλά μεταδίδουν μεταξύ τους τις σκέψεις και τις αποφάσεις τους χωρίς προφορικό λόγο. Ο Λόγος δημιούργησε όλους τους αγγέλους και το Άγιο Πνεύμα με τον αγιασμό του τους τελειοποίησε μετέχουν στο φωτισμό και τη χάρη αναλογικά με την αξία και το τάγμα τους.

Ο χώρος τους περιορίζει διότι όταν είναι στον ουρανό, δεν βρίσκονται στη γη κι όταν ο Θεός τους αποστέλλει στη γη, δεν παραμένουν στον ουρανό. Βέβαια, τα τείχη, οι πόρτες, οι κλειδαριές και τα λουκέτα δεν τους περιορίζουν διότι είναι ακαθόριστοι. Και λέγοντας «ακαθόριστοι», εννοώ, ότι φανερώνονται στους αξίους, στους οποίους θέλει ο Θεός να εμφανισθούν, όχι όπως πραγματικά είναι, αλλά με άλλη μορφή, ανάλογα με τη δυνατότητα που έχουν να τους δουν. Διότι, στην κυριολεξία, μόνο το άκτιστο είναι ακαθόριστο ενώ κάθε δημιούργημα έχει τα όριά του, όπως τα όρισε ο Θεός.

Έχουν τον αγιασμό από το Άγιο Πνεύμα, έξω από την ουσία τους προφητεύουν με τη θεία χάρη και δεν έχουν ανάγκη από γάμο, επειδή δεν είναι θνητοί. Επειδή είναι πνευματικά όντα, ζουν σε τόπους πνευματικούς, χωρίς να περιορίζονται όπως τα σώματα διότι δεν παίρνουν το σχήμα του σώματος σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους, ούτε έχουν τρεις διαστάσεις, αλλά παρουσιάζονται και ενεργούν πνευματικά, όπου διαταχθούν δεν μπορούν βέβαια στο ίδιο χρονικό διάστημα να βρίσκονται και να ενεργούν εδώ κι εκεί.

Δεν γνωρίζουμε εάν οι άγγελοι είναι μεταξύ τους ίσοι στην ουσία ή διαφέρουν. Το γνωρίζει μόνον ο παντογνώστης Θεός, ο οποίος τους έπλασε. Διαφέρουν, βέβαια, μεταξύ τους στο φωτισμό και τη θέση δηλαδή, ή βρίσκονται σε θέση δεκτική φωτισμού ή μετέχουν στο φωτισμό ανάλογα με τη θέση τους και φωτίζονται μεταξύ τους εξαιτίας της υπεροχής του τάγματος ή της φύσεως. Είναι φανερό ότι οι άγγελοι που υπερέχουν μεταδίδουν το φωτισμό και τη γνώση στους κατώτερους.

Είναι ικανοί και πρόθυμοι στην εκτέλεση του θελήματος του Θεού και, λόγω της ταχύτητος της φύσεώς τους, βρίσκονται αμέσως παντού, όπου τους δώσει εντολή ο Θεός. Φυλάγουν τα μέρη της γης, διοικούν έθνη και τόπους, όπου ο Δημιουργός τους έταξε, και φροντίζουν για τα ανθρώπινα και μας βοηθούν. Πάντως, είναι ανώτεροι από μας, σύμφωνα με το θέλημα και την εντολή του Θεού, και βρίσκονται πάντοτε στην υπηρεσία του Θεού.

Είναι δυσκίνητοι προς το κακό, όχι όμως ακίνητοι τώρα όμως έχουν γίνει και ακίνητοι (στο κακό), όχι εξαιτίας της φύσεώς τους, αλλά κατά χάριν και με την προσήλωσή τους στο μόνο αγαθό. Βλέπουν το Θεό όσο τους επιτρέπεται και έχουν τη θέα του σαν τροφή.

Ως ασώματοι είναι ανώτεροι από μας έχουν απαλλαγεί από κάθε πάθος του σώματος, αλλά δεν είναι απαθείς διότι μόνον ο Θεός είναι απαθής. Αλλάζουν τη μορφή τους, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου και Θεού, και έτσι φανερώνονται στους ανθρώπους και τους αποκαλύπτουν τα θεία μυστήρια. Ζουν στον ουρανό και έχουν ένα έργο, να υμνούν το Θεό και να διακονούν το θείο του θέλημα. Έτσι το λέει και ο αγιώτατος, ιερώτατος και θεολογικώτατος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης: «Όλη η θεολογία, δηλαδή η Αγία Γραφή, έχει ξεχωρίσει τις ουράνιες δυνάμεις σε εννέα τάγματα» ο θείος διδάσκαλος τις κατατάσσει αυτές σε τρία τριαδικά συστήματα.

«Πρώτη τριάδα», λέει, «είναι αυτή που είναι πάντοτε γύρω από το Θεό και είναι έτοιμη να ενωθεί μαζί του αμέσως, δηλαδή η τάξη των εξαπτέρυγων Σεραφίμ, των πολυόμματων Χερουβίμ και των αγιώτατων Θρόνων δεύτερη τριάδα είναι των Κυριοτήτων, των Δυνάμεων και των Εξουσιών και τρίτη και τελευταία τριάδα είναι των Αρχών, των Αρχαγγέλων και των Αγγέλων».

Μερικοί λένε ότι δημιουργήθηκαν πριν απ’ όλη τη δημιουργία, όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, που λέει: «(Ο Θεός) πρώτα συλλαμβάνει στο νου τις ουράνιες δυνάμεις των αγγέλων, και η σκέψη του έγινε πράξη». Άλλοι λένε ότι δημιουργήθηκαν μετά τη δημιουργία του πρώτου ουρανού. Όλοι βέβαια συμφωνούν ότι έγιναν πριν την πλάση του ανθρώπου. Εγώ συμφωνώ με το Θεολόγο Γρηγόριο. Διότι έπρεπε πρώτα να δημιουργηθούν οι νοερές ουσίες, έπειτα τα αισθητά, και στο τέλος και από τα δύο ο άνθρωπος.

Όσοι τέλος ισχυρίζονται ότι οι άγγελοι είναι οι δημιουργοί των διαφόρων υπάρξεων, αυτοί αποτελούν το στόμα του πατέρα τους, του Διαβόλου διότι οι άγγελοι είναι κτίσματα και όχι δημιουργοί. Δημιουργός, προνοητής και συντηρητής όλων είναι μόνον ο άκτιστος Θεός, ο οποίος υμνείται και δοξάζεται στο πρόσωπο του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Οι "άγγελοι" ΔΕΝ είναι πάντα άγγελοι!

Το αυξημένο ενδιαφέρον για τους αγγέλους, που παρατηρείται στις μέρες μας, δεν είναι πάντα υγιές και κρύβει κινδύνους. Ας δούμε ένα παράδειγμα:

Ένας νεαρός Ρουμάνος διάκονος, που ήρθε να μονάσει στο Άγιο Όρος το 19ο αιώνα, εξομολογούνταν στο μεγάλο όσιο Αγιορείτη γέροντα Σάββα τον Πνευματικό (1821-1908). Κάποια μέρα του λέει: «Γέροντα, σε παρακαλώ, αύριο μνημόνευσε στη λειτουργία τη μητέρα μου, που κοιμήθηκε και της κάνουν τα τριήμερα». Ο γέροντας θορυβήθηκε από αυτή την ξαφνική πληροφορία και τον ρώτησε πώς έμαθε τόσο σύντομα ότι η μητέρα του είχε κοιμηθεί στη Ρουμανία (σημειωτέον ότι δεν υπήρχαν τηλέφωνα).

«Μου το είπε ο φύλακας άγγελός μου» είπε ντροπαλά ο διάκονος. Ο γέροντας ξαφνιάστηκε. «Βλέπεις το φύλακα άγγελό σου;» ρώτησε. Ο διάκονος το παραδέχτηκε. «Πόσο καιρό;» «Κάπου δύο χρόνια. Μου παρουσιάστηκε και με συντροφεύει στην προσευχή. Λέμε μαζί τους Χαιρετισμούς, κάνουμε μετάνοιες και ανοίγουμε πνευματικές συζητήσεις». «Και γιατί, παιδί μου, τόσο καιρό, δε μου ανέφερες τίποτε;». «Μου είπε ο άγγελός μου ότι… δεν είναι απαραίτητο».

Ο γέροντας επέστησε την προσοχή στο νεαρό μαθητή του ότι ένα τέτοιο όραμα δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο πνευματικά και τον κάλεσε να υποβάλει τον επισκέπτη του σε δοκιμασία. Να του ζητήσει να πει το «Θεοτόκε Παρθένε» και να κάνει το σημείο του σταυρού. Ο νεαρός δέχτηκε. Η δοκιμασία έγινε με επιτυχία –ο επισκέπτης έκανε ό,τι του ζητήθηκε– αλλά ο γέροντας δεν πείστηκε. Μετά από δύο χρόνια επιρροή, ένας αρχάριος είναι εύκολο να υποβληθεί στην απατηλή ιδέα ότι ακούει ένα τροπάριο ή ότι βλέπει το σημείο του σταυρού. Και ζήτησε μια τελευταία δοκιμασία:

«Ο διάβολος δε μπορεί να διαβάσει μια σκέψη, αν μείνει μέσα σου κρυπτή και αψηλάφητη. Θα κάνω λοιπόν τώρα μια τέτοια σκέψη κι εσύ θα ζητήσεις από τον άγγελό σου να σου αποκαλύψει τι σκέφτηκα».

Η δοκιμασία αυτή αποκάλυψε το αληθινό πρόσωπο του «αγγέλου»: στην αρχή αρνήθηκε, κατόπιν απείλησε το θύμα του ότι με την ασέβειά του θα χάσει τη θεϊκή εύνοια και τέλος εμφανίστηκε με σκοτεινή και τρομερή μορφή και τον διαβεβαίωσε ότι «αύριο τέτοια ώρα», ενισχυμένος από μια ομάδα δαιμόνων, θα τον πάρει στην κόλαση.

Ο διάκονος έμεινε μόνος, σωστό ερείπιο. Τράπηκε σε φυγή και έτρεξε στο καλύβι του πνευματικού του. Άρπαξε το ράσο του και δεν το άφηνε, τρέμοντας όλο και περισσότερο καθώς πλησίασε η ώρα να πραγματοποιηθεί η δαιμονική απειλή. Ο γέροντας Σάββας γονάτισε και προσευχήθηκε έντονα, καλώντας τη βοήθεια του Θεού, και με τη δύναμη της προσευχής του, η επόμενη νύχτα πέρασε χωρίς συνέπειες.

Ο νεαρός Ρουμάνος παρέμεινε στον Άθωνα και σιγά σιγά ωρίμασε πνευματικά και χειροτονήθηκε και ιερέας. Όμως σε όλη του τη ζωή ενοχλούνταν από πειρασμούς, καθώς έμειναν στην ψυχή του αμυχές από τα τραύματα εκείνης της νύχτας και την επήρεια της διετούς σχέσης με τον άγγελο, που δεν ήταν άγγελος.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα). Ἦχος δ’.
Τῶν οὐρανίωv στρατιῶν Ἀρχιστράτηγοι, δυσωποῦμεv ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι, ἵvα ταῖς ὑμῶv δεήσεσι, τειχίσητε ἡμᾶς, σκέπῃ τῶν πτερύγωv, τῆς ἀΰλου ὑμῶν δόξης, φρουροῦvτες ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτεvῶς καὶ βοῶντας· Ἐκ τῶν κινδύνων λυτρώσασθε ἡμᾶς, ὡς Ταξιάρχαι τῶν ἄνω Δυνάμεων.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς ἀνάρχου Τριάδος λειτουργοὶ οἱ ἀσώματοι, τῶν ἀκαταλύπτων οἱ πρῶτοι, μυστηρίων ἐκφάντορες, σὺν Θρόνοις Χερουβεὶμ καὶ Σεραφείμ, Δυνάμεις Ἐξουσίαι καὶ Ἀρχαί, Κυριότητες Ἀρχάγγελοι οἱ λαμπροί, καὶ Ἄγγελοι ὑμνείσθωσαν. Δόξα τῷ ὑποστήσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ καταλάμποντι, δόξα τῷ ὑμνουμένῳ δι’ ὑμῶν, τρισαγίοις ᾄσμασι.

Κοντάκιον. Ἦχος β’.
Ἀρχιστράτηγοι Θεοῦ, λειτουργοῖ θείας δόξῃς, τῶν ἀνθρώπων ὁδηγοί, καὶ ἀρχηγοὶ Ἀσωμάτωv, τὸ συμφέροv ἡμῖv αἰτήσασθε, καὶ τὸ μέγα ἔλεος, ὡς τῶν Ἀσωμάτων Ἀρχιστράτηγοι.

Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ'. Τὸ προσταχθὲν.
Τῶν ἀσωμάτων τοὺς χοροὺς ἐφιέμενοι, ἀνευφημεῖν οἱ ἐπὶ γῆς μιμησώμεθα, ὡς ἐφικτὸν τούτων τὴν ἁγιότητα, νεκροῦντες πάντα τὰ μέλη τὰ τῆς σαρκός, αἰτοῦντες, ὡς ὑπερμάχους τε καὶ φρουρούς, πάσης πλάνης λυτρώσασθαι, τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ, ἡμᾶς τοὺς ἀνυμνοῦντας αὐτούς, ὅπως εὕρωμεν ἔλεος.

Ὁ Οἶκος
Ἔφης φιλάνθρωπε ἐν Γραφαῖς σου, πλήθη χαίρειν Ἀγγέλων ἐν οὐρανῷ, ἐπ' ἀνθρώπῳ ἑνὶ μετανοοῦντι, Ἀθάνατε· ὅθεν ἡμεῖς οἱ ἐν ἀνομίαις, ἀναμάρτητε, μόνε καρδιογνῶστα, σὲ δυσωπεῖν καθ' ἑκάστην τολμῶμεν ὡς εὔσπλαγχνον, οἰκτεῖραι καὶ καταπέμψαι ἀναξίοις κατάνυξιν, Δέσποτα, παρέχων ἡμῖν συγχώρησιν· ὑπὲρ πάντων γὰρ ἡμῶν πρεσβεύουσιν, οἱ τῶν Ἀσωμάτων Ἀρχιστράτηγοι.

Μεγαλυνάριον
Πρόκριτοι Δυνάμεων νοερῶν, Μιχαὴλ πρωτάρχα, καὶ λαμπρόμορφε Γαβριήλ, σὺν ταῖς οὐρανίαις, αἰτεῖτε στρατηγίαις, ἡμῖν καταπεμφθῆναι τὸ μέγα ἔλεος.

Πηγή: Ιερά Μονή Ασωμάτων – Πετράκη, Νεκρός για τον Κόσμο

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) απεφάνθη ότι η κριτική κατά του Μωάμεθ, ιδρυτή του Ισλάμ, αποτελεί υποκίνηση του μίσους και ως εκ τούτου δεν θα προστατεύεται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου. Με την πρωτοφανή του απόφαση, το δικαστήριο με έδρα το Στρασβούργο- το οποίο έχει δικαιοδοσία σε 47 ευρωπαϊκές χώρες και του οποίου οι αποφάσεις δεσμεύουν νομικά και τα 28 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης - έχει νομιμοποιήσει αποτελεσματικά έναν ισλαμικό κώδικα περί βλασφημίας για την «διατήρηση της θρησκευτικής ειρήνης» στην Ευρώπη.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) απεφάνθη ότι η κριτική κατά του Μωάμεθ, ιδρυτή του Ισλάμ, αποτελεί υποκίνηση του μίσους και ως εκ τούτου δεν θα προστατεύεται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου. Εικόνα: Αίθουσα δικαστηρίου του ΕΔΑΔ στο Στρασβούργο της Γαλλίας. (Πηγή εικόνας: Adrian Grycuk / Wikimedia Commons)

• Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - το οποίο έχει δικαιοδοσία σε 47 ευρωπαϊκές χώρες και του οποίου οι αποφάσεις δεσμεύουν νομικά και τα 28 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης - έχει νομιμοποιήσει αποτελεσματικά έναν ισλαμικό κώδικα περί βλασφημίας για την «διατήρηση της θρησκευτικής ειρήνης» στην Ευρώπη.

• Η απόφαση καθιερώνει αποτελεσματικά ένα επικίνδυνο νομικό προηγούμενο, το οποίο εξουσιοδοτεί τα ευρωπαϊκά κράτη να περιορίσουν το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, εάν μια τέτοια ομιλία θεωρείται προσβλητική για τους μουσουλμάνους και επομένως αποτελεί απειλή για τη θρησκευτική ειρήνη.

• «Με άλλα λόγια, το δικαίωμά μου να μιλάω ελεύθερα είναι λιγότερο σημαντικό από την προστασία των θρησκευτικών συναισθημάτων των άλλων». - Elisabeth Sabaditsch-Wolff.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) απεφάνθη ότι η κριτική κατά του Μωάμεθ, ιδρυτή του Ισλάμ, αποτελεί υποκίνηση του μίσους και ως εκ τούτου δεν θα προστατεύεται στα πλαίσια της ελευθερίας του λόγου.

Με την πρωτοφανή του απόφαση, το δικαστήριο με έδρα το Στρασβούργο- το οποίο έχει δικαιοδοσία σε 47 ευρωπαϊκές χώρες και του οποίου οι αποφάσεις δεσμεύουν νομικά και τα 28 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης - έχει νομιμοποιήσει αποτελεσματικά έναν ισλαμικό κώδικα περί βλασφημίας για την «διατήρηση της θρησκευτικής ειρήνης» στην Ευρώπη.

Η υπόθεση αφορά την Elisabeth Sabaditsch-Wolff, μια γυναίκα από την Αυστρία που καταδικάστηκε το 2011 για «υποτίμηση θρησκευτικών πεποιθήσεων» μετά από μια σειρά διαλέξεων σχετικά με τους κινδύνους του φονταμενταλιστικού Ισλάμ.

Τα νομικά προβλήματα της Sabaditsch-Wolff ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 2009, όταν παρουσίασε τριμερές σεμινάριο για το Ισλάμ στο Ινστιτούτο Ελευθερίας Εκπαίδευσης, μια πολιτική ακαδημία που συνδέεται με το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας - το οποίο σήμερα αποτελεί μέρος της αυστριακής κυβέρνησης. Το News, ένα εβδομαδιαίο περιοδικό που τάσσεται αριστερά, έβαλε έναν δημοσιογράφο στο ακροατήριο για να καταγράψει κρυφά τις διαλέξεις. Οι δικηγόροι για τη δημοσίευση παρέδωσαν στη συνέχεια τα αντίγραφα στο γραφείο του εισαγγελέα της Βιέννης ως απόδειξη μίσους εναντίον του Ισλάμ, σύμφωνα με το άρθρο 283 του Αυστριακού Ποινικού Κώδικα (Strafgesetzbuch, StGB).

Η προσβλητική ομιλία αφορά ένα σχόλιο της Sabaditsch-Wolff ότι ο Μωάμεθ ήταν παιδόφιλος επειδή παντρεύτηκε τη σύζυγό του Αϊσά όταν ήταν μόλις έξι ή επτά χρονών. Τα ακριβή της λόγια ήταν, «Ένας 56χρονος και ένα παιδί έξι ετών; Τι είναι αυτό, αν όχι παιδεραστία;»

Πράγματι, τα περισσότερα χαντίθ (συλλογές παραδόσεων που περιλαμβάνουν τα λόγια και τις πράξεις του Μωάμεθ) επιβεβαιώνουν πως η Αϊσά δεν είχε μπει καν στην εφηβεία όταν παντρεύτηκε τον Μωάμεθ και ήταν μόλις 9 χρονών όταν ολοκλήρωσαν τον γάμο τους. Οι πράξεις του Μωάμεθ θα ήταν σήμερα παράνομες στην Αυστρία, επομένως τα σχόλια της Sabaditsch-Wolff βασίζονται στην πραγματικότητα, αν όχι πολιτικά σωστά.

Οι επίσημες κατηγορίες εναντίον της Sabaditsch-Wolff κατατέθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2010 και η δίκη της, ενώπιον δικαστή και χωρίς ενόρκους, άρχισε τον Νοέμβριο. Στις 15 Φεβρουαρίου του 2011, η Sabaditsch-Wolff καταδικάστηκε για «υποτίμηση θρησκευτικών πεποιθήσεων μιας νομίμως αναγνωρισμένης θρησκείας,», σύμφωνα με το άρθρο 188 του Αυστριακού Ποινικού Κώδικα.

Ο δικαστής εκλογίκευσε την σεξουαλική επαφή του Μωάμεθ με την 9χρονη Αϊσά λέγοντας πως δεν μπορούσε να θεωρηθεί παιδοφιλία διότι συνέχισε τον γάμο του με την Αϊσά μέχρι τον θάνατό του. Σύμφωνα με αυτή τη σκέψη, ο Μωάμεθ δεν είχε αποκλειστική επιθυμία για ανήλικα κορίτσια· του άρεσαν και μεγαλύτερα κορίτσια καθώς η Αϊσά ήταν 18 χρονών όταν εκείνος πέθανε.

Ο δικαστής επέβαλε στη Sabaditsch-Wolff πρόστιμο ύψους 480 ευρώ (550 δολάρια) ή εναλλακτική ποινή φυλάκισης 60 ημερών. Επιπλέον, υποχρεώθηκε να καταβάλει τα έξοδα της δίκης.

Η Sabaditsch-Wolff άσκησε έφεση ενώπιον του Επαρχιακού Εφετείου στη Βιέννη (Oberlandesgericht Wien), αλλά η προσφυγή απορρίφθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2011. Η αίτηση για νέα δίκη απορρίφθηκε από το αυστριακό Ανώτατο Δικαστήριο στις 11 Δεκεμβρίου 2013.

Στη συνέχεια, η Sabaditsch-Wolff κατέθεσε την υπόθεσή της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υπερεθνικό δικαστήριο που συγκροτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Το δικαστήριο εξετάζειυποθέσεις που αφορούν παραβιάσεις των αστικών και πολιτικών δικαιωμάτων που ορίζονται στη Σύμβαση.

Βασιζόμενη στο άρθρο 10 (Ελευθερία της έκφρασης) της Σύμβασης, η Sabaditsch-Wolff παραπονέθηκε ότι τα αυστριακά δικαστήρια δεν εξέτασαν την ουσία των δηλώσεών της υπό το πρίσμα του δικαιώματός της για ελευθερία της έκφρασης.

Εάν το είχαν κάνει, υποστήριξε, δεν θα τις χαρακτήριζαν ως απλή υποκειμενική κριτική αλλά ως κρίσιμη κριτική βασισμένη σε γεγονότα. Επιπλέον, η κριτική της για το Ισλάμ έγινε στο πλαίσιο μιας αντικειμενικής και ζωντανής συζήτησης που οδήγησε σε μια δημόσια συζήτηση και δεν είχε ως στόχο τη δυσφήμιση του Μωάμεθ. Η Sabaditsch-Wolff υποστήριξε επίσης ότι οι θρησκευτικές ομάδες έπρεπε να ανεχθούν ακόμη και σοβαρές επικρίσεις.

Το ΕΔΑΔ απεφάνθη ότι τα κράτη θα δύναται να περιορίσουν τα δικαιώματα ελευθερίας λόγου που κατοχυρώνονται στο άρθρο 10 της Σύμβασης, εάν ο λόγος αυτός «ήταν πιθανό να προκαλέσει θρησκευτική μισαλλοδοξία» και «ενδέχεται να διαταράξει τη θρησκευτική ειρήνη στη χώρα τους.» Το δικαστήριο πρόσθεσε:

«Το Δικαστήριο παρατήρησε ότι τα εθνικά δικαστήρια εξηγούσαν διεξοδικά γιατί θεώρησαν ότι οι δηλώσεις της αιτούσας κρίθηκαν ικανές να προκαλέσουν δικαιολογημένη αγανάκτηση· συγκεκριμένα, δεν είχαν γίνει με αντικειμενικό τρόπο ώστε να συμβάλλουν σε μια συζήτηση δημόσιου ενδιαφέροντος (πχ. παιδικοί γάμοι), αλλά μπορούσαν να εκληφθούν μόνο με στόχο να καταδείξουν ότι ο Μωάμεθ δεν ήταν άξιος λατρείας. Συμφώνησε με τα εθνικά δικαστήρια ότι η κ. S. πρέπει να γνώριζε ότι οι δηλώσεις της βασίζονταν εν μέρει σε αναληθή γεγονότα και μπορούσαν να προκαλέσουν αγανάκτηση σε άλλους. Τα εθνικά δικαστήρια διαπίστωσαν ότι η κ. S. είχε προσωπικά χαρακτηρίσει τον Μωάμεθ ως παιδόφιλο ενώ δεν ενημέρωσε το ακροατήριό της για το ιστορικό υπόβαθρο, το οποίο συνεπώς δεν επέτρεψε να διεξαχθεί σοβαρή συζήτηση επί του θέματος. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο δεν θεώρησε σκόπιμο να απομακρυνθεί από το χαρακτηρισμό που έκαναν τα εθνικά δικαστήρια για τις επίμαχες δηλώσεις ως κριτική, ο οποίος βασίστηκε σε μια λεπτομερή ανάλυση των δηλώσεων που έγιναν.

«Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στην προκειμένη περίπτωση τα εθνικά δικαστήρια εξισορρόπησαν προσεκτικά το δικαίωμα της αιτούσας όσον αφορά την ελευθερία της έκφρασης με τα δικαιώματα άλλων για τη προστασία των θρησκευτικών τους συναισθημάτων και για την διατήρηση της θρησκευτικής ειρήνης στην αυστριακή κοινωνία.
«Το Δικαστήριο έκρινε περαιτέρω ότι ακόμη και σε μια ζωντανή συζήτηση δεν ήταν συμβατό με το άρθρο 10 της Σύμβασης να συμπεριληφθούν ενοχοποιητικές δηλώσεις στη συμπλήρωση μιας άλλως αποδεκτής έκφρασης γνώμης και να καταστούν αποδεκτές οι δηλώσεις αυτές που υπερβαίνουν τα επιτρεπόμενα όρια της ελευθερίας της έκφρασης.
«Τέλος, δεδομένου ότι η κ. S. υποχρεούταν να καταβάλει ήπιο πρόστιμο και το πρόστιμο ήταν χαμηλότερο από το θεσμοθετημένο εύρος της ποινής, η ποινική κύρωση δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως δυσανάλογη.
« Υπό τις συνθήκες αυτές και δεδομένου ότι η κ. S. έκανε διάφορες ενοχοποιητικές δηλώσεις, το Δικαστήριο έκρινε ότι τα αυστριακά δικαστήρια δεν υπερέβησαν το ευρύ περιθώριο εκτιμήσεώς τους στη συγκεκριμένη περίπτωση, όταν καταδίκαζαν την κυρία S. για δυσφήμιση θρησκευτικών δογμάτων. Συνολικά, δεν υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 10.»

Η απόφαση καθιερώνει αποτελεσματικά ένα επικίνδυνο νομικό προηγούμενο, το οποίο εξουσιοδοτεί τα ευρωπαϊκά κράτη να περιορίσουν το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου, εάν ο λόγος θεωρείται προσβλητικός για τους μουσουλμάνους και έτσι αποτελεί απειλή για τη θρησκευτική ειρήνη.

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θα είναι ευπρόσδεκτη από τον Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης, μια ομάδα 57 μουσουλμανικών χωρών που έχει μακρά πιέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλει όρια στην ελευθερία του λόγου όταν πρόκειται για κριτική στο Ισλάμ.

Ο Οργανισμός Ισλαμικής Διάσκεψης πιέζει τις δυτικές δημοκρατίες να εφαρμόσουν την Απόφαση 16/18 του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, η οποία καλεί όλες τις χώρες να καταπολεμήσουν τη «μισαλλοδοξία, τα αρνητικά στερεότυπα και τον στιγματισμό όσον αφορά... θρησκεία και πεποιθήσεις.»

Η Απόφαση 16/18, που εγκρίθηκε στην έδρα του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη στις 24 Μαρτίου 2011, θεωρείται ευρέως ως ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στις προσπάθειες του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης για την προώθηση της διεθνούς νόμιμης αντίληψης για τη δυσφήμιση του Ισλάμ.

Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, κ. Εκμελεντίν Ισάνογλου, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για την οποία είπε πως «δείχνει ότι η έλλειψη σεβασμού, οι προσβολές και οι απεχθείς εχθρότητες δεν έχουν καμία σχέση με την ελευθερία της έκφρασης ή τα ανθρώπινα δικαιώματα». Επίσης πρόσθεσε:

«Ο αγώνας κατά της ισλαμοφοβίας και οι απόψεις που εκφράζουμε εδώ και χρόνια έχουν υιοθετηθεί και διακηρυχθεί από το ΕΔΑΔ. Η απόφαση αυτή είναι ευχάριστη από όλες τις απόψεις.»

Σε δήλωση της, η Sabaditsch-Wolff επέκρινε την απόφαση, αλλά εξέφρασε την ελπίδα ότι οι ευρωπαίοι πολίτες θα ξυπνήσουν για τις επικείμενες απειλές κατά του ελεύθερου λόγου:

«Την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου, το ΕΔΑΔ αποφάνθηκε ότι η καταδίκη μου από ένα αυστριακό δικαστήριο για τη συζήτηση σχετικά με τον γάμο του Προφήτη Μωάμεθ και ενός εξάχρονου κοριτσιού, την Αϊσά, δεν παραβιάζει τα δικαιώματα μου της ελευθερίας του λόγου.

«Δεν είχα την τιμή να μου ανακοινωθεί αυτή η απόφαση. Όπως πολλοί άλλοι, έπρεπε να το διαβάσω στα μέσα ενημέρωσης.

«Το ΕΔΑΔ κατέληξε πως δεν υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 10 (ελευθερία της έκφρασης) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και πως το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης πρέπει να εξισορροπείται με βάση τα δικαιώματα άλλων για τη προστασία των θρησκευτικών τους συναισθημάτων και εξυπηρέτησε το νόμιμο στόχο της διατήρησης της θρησκευτικής ειρήνης στην Αυστρία.
«Με άλλα λόγια, το δικαίωμά μου να μιλάω ελεύθερα είναι λιγότερο σημαντικό από την προστασία των θρησκευτικών συναισθημάτων των άλλων.
«Αυτό θα πρέπει να ανησυχήσει τους συμπολίτες μου σε όλη την ήπειρο. Πρέπει να προβληματιστούμε όλοι με το γεγονός ότι τα δικαιώματα των μουσουλμάνων στην Ευρώπη που ΔΕΝ πρέπει να προσβάλλονται είναι πιο σημαντικά από τα δικά μου δικαιώματα, ως μια Ευρωπαία Χριστιανή γυναίκα, να μιλώ ελεύθερα.

«Είμαι περήφανη που εγώ έθεσα πρώτη αυτόν τον προβληματισμό.
«Είμαι επίσης αισιόδοξη. Από τότε που έκανα τα σεμινάρια μου στην Αυστρία το 2009, έχουμε φτάσει πολύ μακριά.

«Δέκα χρόνια πριν, ο τύπος με χαρακτήρισε 'μπερδεμένη κινδυνολόγο' και με σύγκριναν με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Τώρα, το Ισλάμ συζητιέται σε κάθε τομέα της ζωής και οι άνθρωποι συνειδητοποιούν τη πραγματικότητα μιας κουλτούρας που είναι τόσο αντίθετη προς τη δική μας.

«Η πολιτισμική και πολιτική απειλή που θέτει το Ισλάμ στις δυτικές κοινωνίες αναγνωρίζεται πλέον και συζητείται ευρέως. Είναι δίκαιο να πούμε ότι η ευρωπαϊκή κοινωνία, καθώς και η πολιτική σφαίρα, διανύουν έναν διαφωτισμό, καθώς είναι πιο ξύπνιες από ποτέ στην ανάγκη να υπερασπιστούμε τη δική μας ιουδαιοχριστιανική κουλτούρα.
«Πιστεύω ότι τα σεμινάρια μου το 2009 και η επακόλουθη δουλειά συνέβαλαν να ωθήσουμε προς τα πίσω μια ισλαμική κουλτούρα, η οποία είναι τόσο αντίθετη με τη δική μας. Και σημειώνουμε με ενδιαφέρον ότι μόνο μία φράση από 12 ώρες σεμιναρίων για το Ισλάμ αποτέλεσε αξιόποινη πράξη. Υποθέτω πως το υπόλοιπο περιεχόμενο έχει εγκριθεί από τους Αρχηγούς- Ιδρυτές μας.

«Είναι προφανές ότι η δημόσια εκπαίδευση και λόγος όσον αφορά το Ισλάμ μπορούν να έχουν μια θεμελιώδη και εκτεταμένη επίδραση, ακόμη και αν οι κρατικές ή υπερεθνικές μας αρχές προσπαθούν να καταπνίξουν ή να την σιωπήσουν, για να καταπραΰνουν έναν πολιτισμό τόσο ξένο για τα δικά μας δεδομένα.

«Αυτός ο αγώνας συνεχίζεται. Η φωνή μου δεν μπορεί και δεν πρόκειται να σωπάσει.»

Πηγή: gatestoneinstitute.org, Ινφογνώμων Πολιτικά