«Η νέα ηλεκτρονική ταυτότητα έρχεται ως πρόδρομος μιας παγκόσμιας δικτατορίας, της οποίας όμοια δεν θα έχει ξαναδεί η ανθρωπότητα», υποστήριξε ο διδάκτωρ Ηλεκτρονικής και Τηλεπικοινωνιών του Παν/μίου Μάντσεστερ της Αγγλίας κ. Δημήτριος Χιωτακάκος, εκ των ομιλητών. Τον κώδωνα του κινδύνου για την απειλή ενός «ηλεκτρονικού φακελώματος διαρκείας, όπου θα καταγράφεται και θα αποτυπώνεται η κοινωνική συμπεριφορά του κατόχου της ταυτότητας» έκρουσε στην παρουσίαση των στοιχείων που συνθέτουν τη νέα μορφή ταυτοτήτων, ο οικονομολόγος-εκπαιδευτικός, Msc. Χρηματοοικονομικών κ. Στάθης Αδαμόπουλος, ενώ τέλος τη νομική πλευρά του θέματος ανέπτυξε στην εκδήλωση ο δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω κ. Δήμος Θανάσουλας αναφέροντας ότι έχουν κατατεθεί και εκκρεμούν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, τρεις αιτήσεις ακύρωσης της Κοινής Υπουργικής Απόφασης για τις νέες ταυτότητες, καθώς όπως καταγγέλλει «καταπατούνται πλείστα ανθρώπινα δικαιώματα».

Αναλυτικότερα, ο κ. Χιωτακάκος ανάφερε μεταξύ άλλων ότι: «Η μελλοντική εξέλιξη της κάρτας θα αποτελεί το μοναδικό «εργαλείο» πρόσβασης στα πάντα. Στην εξέλιξη αυτή, αποκορύφωμα θα αποτελεί εμφύτευμα (αντί κάρτας) στο σώμα μας, πρακτική που εφαρμόζεται ήδη στο εξωτερικό σε μικρή ακόμα κλίμακα.

Παραδίδουμε ένα υπερόπλο στη σημερινή εξουσία -που δεν εμπιστεύεται πλέον κανείς- πόσο μάλλον σε μία αυριανή εξουσία κατάχρησης.

Η Νέα Ταυτότητα, η αρχή του τέλους της ελευθερίας του ατόμου».

Αντίστοιχα, ο κ. Αδαμόπουλος αναφέρθηκε στο πώς λειτουργεί και ποιος είναι ο σκοπός της καταγραφής δεδομένων, που θα γίνεται στους κατόχους της ηλεκτρονικής ταυτότητας, αναφέροντας το παράδειγμα της Κίνας, όπου εφαρμόζεται σήμερα η κάρτα-ταυτότητα: «Κάθε φορά που χρησιμοποιείται η Κάρτα, καταγράφεται σε αρχείο, το ηλεκτρονικό ίχνος της χρήσης της.

Η καταγραφή λειτουργεί ως μηχανισμός αποτύπωσης συμπεριφοράς:

Κοινωνικής: συναναστροφών, πληρωμή σε εστιατόρια, καφετέριες, κ.ά.

Πολιτικής: Αγορά εφημερίδας / συνδρομή σε περιοδικά / Εγγραφή σε Κομματικούς Οργανισμούς / Ομάδες. Προτιμήσεων/Προσωπικών Επιλογών: καταναλωτικές συνήθειες, διατροφικές συνήθειες, σεξουαλικές κ.ά.

Καταγράφεται λοιπόν, τη στιγμή της χρήσης της Κάρτας, ο λόγος χρήσης της, σε πολλά διαφορετικά ή ένα ηλεκτρονικό αρχείο. Γίνεται ένα ηλεκτρονικό φακέλωμα διαρκείας, προς μελλοντική χρήση και αξιοποίηση. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι ο κίνδυνος είναι διπλός:

α) η ηθική των Διαχειριστών των Βάσεων Δεδομένων, οι οποίοι αναδεικνύονται σε κατόχους υπερδύναμης, που λέγεται ζωή των πολιτών

β) οι απρόσκλητοι εισβολείς».

Ο ίδιος, επίσης, ανάφερε ότι λειτουργεί και σύστημα αξιολόγησης του κατόχου της κάρτας, επισημαίνοντας τα εξής: «Η συμπεριφορά και η προτίμηση, οι καταναλωτικές συνήθειες ενός ατόμου αξιολογούνται με βάση τα είδη των προϊόντων που αγοράζει. "Κάποιος που παίζει βιντεοπαιχνίδια για δέκα ώρες την ημέρα, για παράδειγμα, θα θεωρείται αδρανής», λέει ο Li Yingyun, διευθυντής Τεχνολογίας του Sesame. "Κάποιος που αγοράζει συχνά πάνες θα θεωρείται πιθανότατα γονέας, ο οποίος είναι πιο πιθανό να έχει ένα αίσθημα ευθύνης". Έτσι, το σύστημα όχι μόνο ερευνά τη συμπεριφορά, αλλά το διαμορφώνει. «Τρομοκρατεί» τους πολίτες από τις αγορές και τις συμπεριφορές που δεν τους αρέσει η κυβέρνηση και καταλήγει: «Σε αντάλλαγμα, με μια μοναδική ταυτότητα, η κυβέρνηση θα είναι σε θέση να παρακολουθεί τις φυσικές κινήσεις κάθε πολίτη αλλά και την ψηφιακή (ηλεκτρονική) του δραστηριότητα σε καθημερινή βάση.

Το θέμα δεν είναι ότι δεν έχεις τίποτα να κρύψεις, αλλά, δεν είναι δουλειά τού καθενός να ξέρει λεπτομέρειες για τη ζωή σου. Η ιδιωτικότητα είναι θεμελιώδης ανθρώπινη ανάγκη».

Τη μία εκ των τριών αιτήσεων ακύρωσης της ΚΥΑ, για τις νέες ταυτότητες, που κατατέθηκε στο ΣτΕ υπογράφει και ο δικηγόρος κ. Θανάσουλας, ο οποίος ανάφερε πως: «απ’ ότι γνωρίζουμε, νομικό κώλυμα καθυστερεί σήμερα τον διαγωνισμό για την έκδοση των νέων ταυτοτήτων. Εμείς απ’ την άλλη αναμένουμε τη δικάσιμο της αίτησης ακύρωσης στα τέλη Ιανουαρίου 2019, η οποία κατατέθηκε από Θεσσαλούς και Αθηναίους». Στην αίτηση αναφέρεται η αντίθεση στην ΚΥΑ προς Συνταγματικές διατάξεις.

ΑΠΟΡΡΗΤΕΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ

Να σημειωθεί ότι κατά την έναρξη της εκδήλωσης, εκ μέρους των οργανωτών, και συγκεκριμένα του Συλλόγου Πολυτέκνων Λαρίσης και Περιχώρων και των συνεργαζόμενων Ορθόδοξων Χριστιανικών Σωματείων Λάρισας, χαιρετισμό απηύθυνε ο κ. Γιάννης Τσολάκης, ο οποίος ανάφερε μεταξύ άλλων: «Σύμφωνα με την υπουργική απόφαση, οι νέες ταυτότητες, που θα αντικαταστήσουν υποχρεωτικά τις παλαιού τύπου, θα έχουν δύο νέα χαρακτηριστικά: μία «Μηχανικώς Αναγνώσιμη Ζώνη», δηλαδή κάτι αντίστοιχο με εκείνη τη σκουρόχρωμη ταινία που βλέπουμε στην πίσω όψη μιας χρεωστικής τραπεζικής κάρτας, και ένα «ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης μη επαφής», δηλαδή ένα RFID chip, ένα πλινθίο ταυτοποίησης με ραδιοσυχνότητες.

Οι τεχνικές προδιαγραφές των νέων ταυτοτήτων, που ορίστηκαν με νεότερη Υπουργική Απόφαση, χαρακτηρίζονται απόρρητες, δεν δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δεν αναρτώνται στο διαδίκτυο και δεν περιέρχονται σε γνώση τρίτων εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις.

Με άλλα λόγια, είμαστε υποχρεωμένοι να ταυτοποιούμαστε με μια κάρτα για την οποία δεν δικαιούμαστε να γνωρίζουμε πώς ακριβώς λειτουργεί και τι μπορεί να κάνει.

Και εδώ εγείρονται διάφορα ζητήματα: Ποια ακριβώς στοιχεία θα περιλαμβάνει αποθηκευμένα η ταυτότητα αυτή; Με ποια δεδομένα, ή καλύτερα με ποιες Βάσεις Δεδομένων θα διασυνδέονται τα στοιχεία αυτά κατά την ηλεκτρονική ανάγνωση της ταυτότητας; Ποιοι θα έχουν πρόσβαση στα προσωπικά μας αυτά δεδομένα; Δεν υπάρχει άραγε αυξημένος κίνδυνος υποκλοπής ή και αλλοίωσης των δεδομένων αυτών;

Μήπως το όλο εγχείρημα είναι ένα μεγάλο βήμα προς την υλοποίηση του οργουελικού εφιάλτη για την πλήρη παρακολούθηση και τον έλεγχο της ιδιωτικής ζωής των πολιτών;».

Τον συντονισμό της όλης εκδήλωσης είχε ο κ. Χρίστος Παπαϊωάννου, γραμματέας του Συλλόγου Πολυτέκνων Λάρισας.

Πηγή: Ελευθερία, ID-on't renounce my freedom

Η 335 Μοίρα Διώξεως στο μέτωπο του Ελ Αλαμέιν – Ημέρες δόξας γράφονταν για την παλαιότερη Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας σαν σήμερα

Σαν σήμερα, στις 7 Οκτωβρίου 1942, 12 αεροσκάφη Hurricane της 335 Ελληνικής Βασιλικής Μοίρας Διώξεως με επικεφαλής τον Διοικητή της Επισμηναγό Ι. Κέλλα απογειώνονται για την πρώτη αποστολή αναγνώρισης στο μέτωπο του El Alamein, καλύπτοντας την 33^η Μοίρα της RAF.

Η 335 Μοίρα «Τίγρης»

Η 335 Μοίρα «Τίγρης» είναι η παλαιότερη Μοίρα της ΠΑ, αφού συγκροτήθηκε όταν η Ελλάδα ήταν υπό κατοχή από τους Γερμανούς τον Οκτώβριο του 1941 στο αεροδρόμιο Ακίρ της Παλαιστίνης, δηλαδή λίγους μήνες μετά την ολοκληρωτική κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς.

Στις 20 Αυγούστου 1941, το αρχηγείο της Βρετανικής Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF) εισηγήθηκε στο Λονδίνο τον σχηματισμό δύο ελληνικών Μοιρών Διώξεως, λαμβάνοντας την έγκριση για τη σύνθεση μίας σε πρώτη φάση.

Η συγκρότηση της 335ης ΒΕΜΔ έγινε επίσημα στις 7 Οκτωβρίου 1941, και εγκαταστάθηκε στο Ακίρ, εφοδιαζόμενη με αεροσκάφη Hawker Hurricane I, με τους πιλότους να περνούν πρόγραμμα εντατικής εκπαίδευσης στον τύπο.

Οι πρώτοι πιλότοι της Μοίρας ήταν στελέχη της Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας που είχαν σταλεί στο Ιράκ από το 1940 για να εκπαιδευτούν από τους Βρετανούς, καθώς και αρκετοί πιλότοι που κατέφυγαν στην περιοχή μετά την κατάληψη της Ελλάδας, για να συνεχίσουν τον αγώνα ως την απελευθέρωση της χώρας.

Στις 12 Φεβρουαρίου 1942, η 335 Μοίρα κρίθηκε ετοιμοπόλεμη, και ανέλαβε την πρώτη της πολεμική αποστολή (προστασία νηοπομπής).

Μέχρι τα τέλη του μήνα, είχαν πραγματοποιηθεί 81 έξοδοι, ενώ στις 23 Φεβρουαρίου γερμανικά αεροσκάφη επιτέθηκαν στο ένα από τα δύο αεροδρόμια από τα οποία επιχειρούσε, καταστρέφοντας ένα αεροπλάνο και προκαλώντας ζημιές σε ένα άλλο.

Στους επόμενους μήνες η 335 Μοίρα ήταν σε συνεχή επιφυλακή λόγω της γερμανικής επιθετικότητας στην περιοχή, με συχνούς βομβαρδισμούς, αναλαμβάνοντας αποστολές αναχαίτισης, προστασίας νηοπομπών κ.α.

Με ταHurricane επιχειρεί έως τον Δεκέμβριο του 1943, οπότε και τα αντικαθιστά με τα σύγχρονα Spitfire VB και VC.

Η Μοίρα είχε, και μετά την παραλαβή των νέων αεροσκαφών, ως κύρια αποστολή την Δίωξη.

Εκτελεί επιχειρήσεις στη Βόρεια Αφρική, στην Ιταλία, στη Γιουγκοσλαβία, στην Αλβανία και στην κατεχόμενη Ελλάδα, πιό συγκεκριμένα στην Κρήτη, στις Κυκλάδες και στα Δωδεκάνησα.

Κατά την διάρκεια της παραμονής της στην Μέση Ανατολή, επιχειρώντας από πρόχειρα αεροδρόμια, συμμετείχε σε αποστολές προστασίας νηοπομπών.

Τη ρουτίνα των αποστολών αυτών, διέκοψε ο επιτυχής βομβαρδισμός και πολυβολισμός από χαμηλό ύψος του Ιταλικού στρατηγείου της Λιβύης που πραγματοποιήθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1942 (για να εορτασθεί και η επέτειος) μετά τις επίμονες αιτήσεις και τα έντονα διαβήματα των ελληνικών πληρωμάτων προς τους Βρετανούς.

Το Σεπτέμβριο του 1944 μεταστάθμευσε στην Ιταλία και από εκεί στην Ελλάδα περί τα τέλη του Οκτωβρίου στο αεροδρόμιο Χασανίου, το σημερινό αεροδρόμιο του Ελληνικού.

Εκεί, μαζί με τις 336 ΜΔ και τη 13 ΜΕΒ (Μοίρα Ελαφρού Βομβαρδισμού), που είχαν συγκροτηθεί στην Μέση Ανατολή, αποδόθηκε στο ελληνικό κράτος από τους Βρετανούς.

Στην διάρκεια του Β΄ΠΠ η Μοίρα έχασε 18 πιλότους πραγματοποιώντας 5555 εξόδους, διάρκειας 8500 ωρών πτήσης και άλλες 12000 ώρες πτήσης για εκπαιδευτικούς σκοπούς.

Πηγή: armyvoice.gr

Ο Σεβ. Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννης ήταν προσκεκλημένος σε πρωϊνή εκπομπή του ΣΚΑΪ προκειμένου να μιλήσει για την αναθεώρηση του Συντάγματος και το τραγικό περιστατικό στην Βόρειο Ήπειρο.

Στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων αν η πρόταση του Πρωθυπουργού για την προσθήκη στο Σύνταγμα της φράσης «ουδετερόθρησκο κράτος» πλήττει την Εκκλησία ο Σεβασμιώτατος απάντησε ότι όλοι δικαιούνται να έχουν τις απόψεις τους αλλά άλλο τι αναγγέλλουν και άλλο τελικά το τι θα συμβεί και πρόσθεσε ότι εφόσον ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να τοποθετηθεί σχετικά με τις προτεινόμενες αλλαγές πολύ περισσότερο η Εκκλησία ως θεσμός που ιστορικά έχει διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο στην Πατρίδα μας.

Η συζήτηση κατευθύνθηκε έπειτα στο γεγονός ότι η Εκκλησία έχει τόση ισχύ ώστε μετά από παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος «αποκεφαλίστηκε ο κ. Φίλης από Υπουργός». Ο Σεβασμιώτατος απάντησε ότι η Εκκλησία ούτε νομοθετεί ούτε παρεμβαίνει σε τέτοια ζητήματα και ότι η απομάκρυνση του κ. Φίλη οφειλόταν σε πολιτικά παιχνίδια.

Ωστόσο, οι δημοσιογράφοι υπαινίχθηκαν ότι ο κ. Φίλης έχει ταχθεί με την μερίδα που υποστηρίζει ριζικές αλλαγές, όπως συνέβη και με το μάθημα των θρησκευτικών. Ο Σεβασμιώτατος είπε με παρρησία τότε ότι «αυτό το μάθημα των θρησκευτικών δεν έχει καμία σχέση με την ορθόδοξη παράδοση»!

Για το ζήτημα του φονευθέντος στην Βόρεια Ήπειρο, ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε την λύπη του και είπε ότι η Ελληνική Πολιτεία θα πρέπει να κάνει οτιδήποτε μπορεί για την υπόθεση και τον ελληνισμό. Τότε του ανέφεραν ότι τελευταία επιθυμία του τεθνεώτος ήταν να χτιστεί ναός στο χωριό και ο Σεβασμιώτατος σχολίασε ότι αυτό δείχνει ποια είναι η παράδοση του τόπου μας όπου Εκκλησίας και Έθνος πορεύονται μαζί.

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, Ακτίνες

Οι Εύζωνες Γιώργος και Κωνσταντίνος Αθανασόπουλος, τα δίδυμα αδέλφια, εδώ και 3 μήνες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν ένα παιδικό τους όνειρο.

Ποιο; Να φορέσουν την ιστορική στολή του Εύζωνα που συμβολίζει τους αγώνες που έδωσαν οι πρόγονοί μας για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι.

Αν και πάντα τα «ζευγάρια» των Ευζώνων επιλέγονται ώστε να υπάρχει ομοιότητα μεταξύ τους στην συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα ήταν πολύ εύκολα μιας και το μόνο που ξεχωρίζει τα δυο αδέλφια είναι ένα σημάδι που έχει ο Γιώργος στο αριστερό το φρύδι.

Το TheCaller συνάντησε και ακολούθησε τους δυο Εύζωνες μέχρι το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και με τη σειρά τους μας μίλησαν για την εμπειρία τους αυτή.

«Ήταν ένα όνειρο που είχαμε συζητήσει παλιότερα όταν οι γονείς μας, μας είχαν φέρει στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου και είδαμε για πρώτη φορά από κοντά τους Εύζωνες. Οπότε σίγουρα όταν πήραμε το φύλλο πορείας που έλεγε τα ονόματά μας η χαρά που είχαμε δεν περιγράφεται.

Και οι δυο μας δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα στην προετοιμασία. Αυτό που μας δυσκόλεψε είναι σίγουρα το ψυχολογικό κομμάτι. Ήταν μια κατάσταση που για πρώτη φορά ήρθαμε αντιμέτωποι. Είναι πολύ δύσκολο να τιθασεύσεις το σώμα σου με το μυαλό σου, όταν ειδικά δεν το έχεις ξαναδοκιμάσει.

Πως νιώθουμε που είμαστε μαζί στη σκοπιά; Σιγουριά και ασφάλεια γιατί ξέρουμε ο ένας για τον άλλο πόσο πολύ το θέλαμε και πόσο έχουμε προσπαθήσει έως τώρα.

Κάποιο ευτράπελο μέχρι στιγμής δεν μας έχει τύχει. Υπάρχει η ασφάλεια τόσο του παρατηρητή υπηρεσίας όσο και της αστυνομίας η οποία βρίσκεται στο σημείο.

Όταν φοράμε τη στολή του Εύζωνα νιώθουμε τιμή και υπερηφάνεια και σίγουρα οι γονείς μας, μας μετέδωσαν το αίσθημα της υπερηφάνειας τους για τον στόχο που πετύχαμε, γιατί όπως είπαμε ήταν κάτι που επιθυμούσαμε από μικρά παιδιά».

Πηγή: Τι λες τώρα;

Ανήμερα 28^ης Οκτωβρίου, μιας επετείου που είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τη ματωμένη ελληνική γη της Βορείου Ηπείρου, ένας νέος Έλληνας εκτελείται από τις αλβανικές δυνάμεις ασφαλείας, υπό συνθήκες απόλυτης βαναυσότητας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα κίνητρα της εκτελέσεως του Κωνσταντίνου Κατσίφα ήταν εθνοτικά.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ανήμερα 28^ης Οκτωβρίου, μιας επετείου που είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τη ματωμένη ελληνική γη της Βορείου Ηπείρου, ένας νέος Έλληνας εκτελείται από τις αλβανικές δυνάμεις ασφαλείας, υπό συνθήκες απόλυτης βαναυσότητας.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα κίνητρα της εκτελέσεως του Κωνσταντίνου Κατσίφα ήταν εθνοτικά.

Αιτία η στοχοποίησή του για τις θέσεις του πάνω στο Βορειοηπειρωτικό, αφορμή ο σημαιοστολισμός στους Βουλιαράτες για την εθνική επέτειο.

Για μια ακόμη φορά καταδεικνύεται ότι ο ανθελληνισμός συνιστά ιδεολογία στην Αλβανία. Η ελληνική κυβέρνηση έχει χρέος να προβεί στις δέουσες ενέργειες, που απορρέουν από το δημοκρατικό μας πολίτευμα:

• για την πλήρη διαλεύκανση της υποθέσεως,
• για τη νομική υποστήριξη της οικογένειας του νεκρού,
• για τη γνωστοποίηση των πραγματικών περιστατικών της υποθέσεως στις ευρωπαϊκές δομές, ως σοβαρότατη εκτροπή από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, του οποίου μέλος επιδιώκει να καταστεί η Αλβανία και εν τέλει για την ουσιαστική προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας.

Οι διεθνείς σχέσεις διέπονται από την αρχή της αμοιβαιότητας. Φθάνει πια η γαλαντόμος συμπεριφορά προς την Αλβανία, χωρίς κανένα εθνικό αντίκρυσμα!

Το Κ.Δ.Σ της ΣΦΕΒΑ

Πηγή: Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (Σ.Φ.Ε.Β.Α.)

Πολάκης: «Να τσακιστούν να φύγουν, γιατί αλλιώς θα τους πετάξουν με τις κλοτσιές»

Τον Απρίλιο του 1989, θα γινόταν η ομιλία του Μητροπολίτη Σεβαστιανού με τίτλο «Βόρειος ‘Ηπειρος: ένα άλλο απαρτχάιντ» στο αμφιθέατρο της Ιατρικής (Αθηνών) στο Γουδί.

Μεγάλα επεισόδια ξέσπασαν στην περιοχή του «Πανεπιστημιακού Ασύλου» . Διακόσιοι πενήντα Κνίτες, αριστεριστές, μέλη της «Οργάνωσης Σοσιαλιστική Επανάσταση» (ΟΣΕ) απαγόρευσαν την εκδήλωση εφόσον δεν ήταν συμβατή με τις δικές τους ιδεοληψίες.

Με κλόμπς, κράνη και λοστούς επιτέθηκαν ενάντια στους 1.000 περίπου φοιτητές που είχαν πάει να παρακολουθήσουν την εκδήλωση. Τα συνθήματα των «δημοκρατικών» νοσταλγών των gulag ήταν:

«Θάνατος στους εθνικιστές»

«Τα αλβανικά σύνορα θα φτάσουν στη Λαμία»,

«Σεβαστιανέ φασίστα»

Όλα όσα έγιναν εκείνη τη φοβερή μέρα αποτελούν μνημείο για το πως διαμορφώθηκε η μεταπολιτευτική Ελλάδα. Με πλαστή απόφαση του Συλλόγου φοιτητών της σχολής έκοψαν το ρεύμα από το αμφιθέατρο σε μια πρώτη προσπάθεια ματαίωσης της εκδήλωσης.

Όταν η εκδήλωση άρχισε με τη βοήθεια γεννήτριας, οι ομάδες κρούσης των άρχισαν να εκσφενδονίζουν πέτρες και τούβλα προς τα τζάμια του αμφιθεάτρου, τα οποία τραυμάτισαν στο κεφάλι αρκετούς από τους παρευρισκόμενους στην ομιλία. Την ίδια στιγμή άρχισε έφοδος στο κτίριο με αποτέλεσμα δύο σοβαρά τραυματισμένους και 18 ελαφρά.

Τελικά, με την παρέμβαση των πρυτανικών αρχών διεκόπη η ομιλία του Σεβαστιανου ενώ η αστυνομία δεν παρενέβη λόγω του «Πανεπιστημιακού Ασύλου». Στη συνέχεια η κνίτικη μειοψηφία του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών της Ιατρικής συνέταξε κατάπτυστο ψήφισμα, στο οποίο οι Βορειοηπειρώτες αποκαλούνταν «φασίστες» που δεν είχαν δικαίωμα να μπαίνουν στο πανεπιστήμιο και να κάνουν εκδηλώσεις.

Πρωταγωνιστής των τότε επεισοδίων ο σημερινός αναπληρωτής υπουργός υγείας Παύλος Πολάκης, τότε μέλλος του Δ.Σ. του συλλόγου Φοιτητών της Ιατρικής και της Πανσπουδαστικής, συνοδευόμενος απο αρματωμένους ΚΝΙΤΕΣ και Αναρχικούς.

Ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914, δημοσιεύει το τεύχος της εφημερίδας Βορειοηπειρωτικό Βήμα που αναφερόταν στα γεγονότα του 1989 και σχολιάζει:

Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης που αναφερόμενος πρόσφατα σε δημοσιογράφο, από τον οποίο “ενοχλήθηκε” λόγω του περιεχομένου της ερώτησής του, δήλωσε ότι “Έπρεπε να σηκωθώ επάνω και να πάει τρία μέτρα κάτω από τη γη”!

Αν και πέρασαν τουλάχιστον δύο δεκαετίες από τότε που ήταν φοιτητο-πατέρας, οι χοτζικές συνήθειες δεν ξεχάστηκαν.

Πηγή: Himara, Αβέρωφ

Ὁ γιατρός Παντελής Πάπιστας, μέλος τοῦ Πανελλήνιου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγώνα, ἦταν ἀπό τούς πρώτους ἀνθρώπους πού βρέθηκαν κοντά στόν νεκρό Κωνσταντῖνο Κατσίφα στούς Βουλιαράτες.

Ὅπως τόνισε μιλώντας στό κεντρικό δελτίο εἰδήσεων τοῦ ΑΝΤ1 μέ τόν Νίκο Χατζηνικολάου, βρέθηκε ὅσο τό δυνατόν πιό κοντά γιατί δέν εἶχε ἐξουσιοδότηση νά πλησιάσει τή σορό. Παρατήρησε ὅτι ἔφερε δύο τραύματα ἀπό σφαῖρες ἕνα στόν θώρακα κι ἕνα στό μέτωπο.

Ὅσον ἀφορᾶ στά συμπεράσματα γιά τόν τρόπο πού σκοτώθηκε ὁ νεαρός εἶπε "πυροβολήθηκε στήν ἀρχή γιατί ἐκεῖ ὑπάρχει μεγάλη ποσότητα αἵματος. Τό παιδί ζωντανό ἀκόμη σύρθηκε στή βουνοπλαγιά, γιά 70-80 μέτρα ὑπάρχει....

διάσπαρτο αἷμα, πού δείχνει ὅτι ζοῦσε. Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα πῶς βρέθηκε νεκρό μόνο εἰκασίες μποροῦμε νά κάνουμε".

Ὡστόσο συμμερίζεται τήν εἰκασία ὅτι ὁ πυροβολισμός στό μέτωπο εἶναι μεταγενέστερος καί ἐκτελέστηκε: "Ἀπό τή στιγμή πού ἦταν βαριά τραυματισμένος καί συρόταν καί τά ἴδια τά ἀλβανικά ΜΜΕ μετέδωσαν ὅτι κάτι τοῦ εἶπαν καί φώναξε 'ζήτω ἡ Ἑλλάς, ζήτω ὁ Ἑλληνισμός', μετά ἀπό αὐτό κατά πάσα πιθανότητα ὑπῆρξε τό μοιραῖο τέλος" τόνισε ὁ γιατρός.

Πηγή: Ρωμαίικο Οδοιπορικό, Αβέρωφ

Ὅπως μεταδόθηκε ὁ Κωνσταντῖνος Κατσίφας, ἔπεσε νεκρὸς ἀπὸ τὰ πυρὰ τῶν εἰδικῶν δυνάμεων τῆς ἀλβανικῆς ἀστυνομίας. Οἱ συνθῆκες τοῦ θανάτου του εἶναι πρὸς στιγμήν, ἀδιευκρίνιστες. Παραμένει αἴνιγμα τὸ γιατί τὰ ἀλβανικὰ ΜΜΕ «ἀποκαλύπτουν» τὸ ὅτι ὁ Κατσίφας φώναξε λίγο πρὶν σκοτωθεῖ, «Ζήτω ἡ Ἑλλάδα», «Ζήτω ὁ ἑλληνισμός». Τὴν ἴδια ὥρα ἄλλες πηγὲς ἀναφέρουν πὼς ὁ Κατσίφας, ποὺ κρυβόταν στὴ δεξαμενὴ τοῦ νεροῦ τοῦ χωριοῦ Βουλιαράτες, εἶχε ἤδη παραδοθεῖ πρὶν ἐκτελεστεῖ.

Τὸ πανοῦργο φίδι, δὲν σταματάει ποτὲ νὰ μᾶς πειράζῃ μὲ τὶς πανουργίες καὶ τὶς ἀπάτες του, ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὲς τὶς ἀρετές, ποὺ ἀποκτήσαμε, γιὰ νὰ μᾶς γίνωνται αὐτὲς αἰτίες φθορᾶς καὶ κακίας· ἐπειδή, συναρεσκόμενοι σὲ αὐτὲς καὶ στὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό, φτάνουμε νὰ ὑψηλοφρονοῦμε, καὶ ὑψηλοφρονοῦντες πέφτουμε (φεῦ!) μετὰ ἀπὸ αὐτὰ στὴν κακία καὶ στὸ λάκκο τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς κενοδοξίας. Ὁπότε, γιὰ νὰ φυλαχθῇς, ἀδελφέ, ἀπὸ αὐτὸ τὸν κίνδυνο, συμμάζεψε ὅλο τὸ νοῦ σου στὴν καρδιά σου καὶ πολέμα πάντα αὐτὸ τὸν δαίμονα, σὰν νὰ κάθεσαι, σὲ μιὰ πλατιὰ καὶ εὐρύχωρη πολεμήστρα, στὴν ἀληθινὴ καὶ πολὺ βαθιὰ γνῶσι τῆς μηδαμινότητας τοῦ ἑαυτοῦ σου· σκεπτόμενος, πὼς ἀληθινὰ δὲν εἶσαι τίποτα ἄλλο, παρὰ τὸ μηδέν, καὶ πὼς δὲν μπορεῖς νὰ κάνῃς τίποτα, καὶ πὼς δὲν ἔχεις τίποτε ἄλλο, παρὰ ταλαιπωρίες, ἀρρώστιες, κακίες καὶ ἐλαττώματα, καὶ πὼς δὲν σοῦ ταιριάζει τίποτα ἄλλο, παρὰ αἰώνια καταδίκη. Καὶ ἀφοῦ βεβαιωθῇς σὲ αὐτὴ τὴν ἀλήθεια, μὴν ἀφήσῃς ποτὲ τὸ νοῦ σου νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὰ ἐξωτερικὰ πράγματα τοῦ κόσμου, οὔτε κἂν ἀπὸ ἕνα παραμικρὸ λογισμὸ ἢ γεγονὸς ποὺ θὰ σοῦ τύχη, ἔχοντας βέβαιο καὶ σίγουρο, ὅτι ὅλα τὰ ἐξωτερικὰ πράγματά σου εἶναι τόσο ἐχθρικά, ποὺ ἂν εἶχες παραδοθῆ στὰ χέρια τους, θὰ ἤσουν σίγουρα νεκρὸς ἢ πληγωμένος.

Καὶ γιὰ νὰ γυμνάζεσαι καλὰ καὶ νὰ κρατᾷς καλὰ τὴν ἀνωτέρω πολεμήστρα τῆς ἀληθινῆς γνώσεως τῆς μηδαμηνότητάς σου, χρησιοποίησε αὐτὸ τὸν κανόνα: Ὅσες φορὲς φέρεις τὸ νοῦ σου στὴ σκέψι τοῦ ἑαυτοῦ σου καὶ τῶν ἔργων σου, νὰ ὑπολογίζῃς πάντα μὲ ἐκεῖνο, ποὺ εἶναι δικό σου καὶ ὄχι μὲ ἐκεῖνο ποὺ εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς χάριτός του· καὶ ἔπειτα, πίστευε τὸν ἑαυτό σου τέτοιο, ὅ,τι εἴδους τὸν βρίσκεις πὼς εἶναι μὲ τὴν δική σου δύναμι, γιὰ παράδειγμα· ἂν σκεφθῇς τὸν χρόνο, ποὺ ἦταν πρὶν νὰ δημιουργηθεῖς ἐσύ, θὰ δῇς ὅτι σὲ ὅλη ἐκείνη τὴν ἄβυσσο τῆς αἰωνιότητας ἤσουν ἕνα καθαρὸ μηδέν, οὔτε μποροῦσες νὰ κάνεις τίποτα, γιὰ νὰ λάβης τὴν ὕπαρξι· πάλι στὸν καιρὸ ποὺ ἔχεις τὴν ὕπαρξι, γιὰ μόνο τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ἀφίνοντας σὲ αὐτὸν τὸ δικό του _{(τὸ ὁποῖο εἶναι ἡ διαρκῆς πρόνοια, μὲ τὴν ὁποία κάθε ὥρα σὲ φυλάει)}, τί ἄλλο εἶσαι, παρὰ ἕνα μηδέν; Γιατὶ δὲν μένει καμμία ἀμφιβολία, ὅτι στὸ πρῶτο σου μηδὲν _{(ἀπὸ τὸ ὁποῖο σὲ τράβηξε μὲ τὸ παντοδύναμό του χέρι ὁ Θεός)}, θὰ μποροῦσες νὰ γυρίσεις αὐτοστιγμεί, ἂν αὐτὸς σὲ ἀφήσῃ γιὰ μία μόνη στιγμή.

Εἶναι λοιπὸν φανερό, ὅτι μένοντας σὲ αὐτὴ τὴ φυσικὴ ὕπαρξι, μὲ τὴν δική σου δύναμι, δὲν μπορεῖς ποτὲ νὰ ὑπολογίσῃς τὸν ἑαυτὸ γιὰ κάτι ἢ νὰ θέλης νὰ σὲ ὑπολογίζουν οἱ ἄλλοι.

Ἔπειτα, ἂν σταθῇς καλὰ στὸ «εὖ εἶναι» τῆς χάριτος, πρέπει νὰ σκεφθῇς καλὰ πὼς ἂν ἡ δική σου φύσις γυμνωθῆ ἀπὸ τὴν θεία βοήθεια καὶ τὴν χάρι, ποιό καλὸ καὶ ἀξιόμισθο μπορεῖ ποτὲ νὰ κάνῃ αὐτὴ μόνη της; Βέβαια, τίποτα. Ὥστε μπορεῖς καὶ σὺ νὰ λὲς μὲ τὸν Παῦλο «δὲν ἐκοπίασα ἐγὼ ἀλλὰ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι μαζί μου» (Α´ Κορ. 15,10). Ἔπειτα, σκεπτόμενος ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ τὰ πολλά σου περασμένα λάθη, καὶ ἐπιπλέον σὲ αὐτὰ τὰ ἄλλα πάρα πολλὰ κακὰ ποὺ θὰ ἔκανες, ἂν ὁ Θεὸς δὲν σὲ ἐμπόδιζε μὲ τὸ σπλαγχνικό του χέρι, θὰ βρῇς ὅτι οἱ παρανομίες σου μὲ τὸν πολλαπλασιασμό, ὄχι μόνο τῶν ἡμερῶν καὶ τῶν χρόνων, στοὺς ὁποίους ἔγιναν, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τῶν κακῶν σου πράξεων καὶ τῶν συνηθειῶν καὶ παθῶν σου (γιατὶ ἡ μία κακία καλεῖ καὶ παρασύρει στὸν ἑαυτό της τὴν ἄλλη), οἱ παρανομίες σου, λέω, μποροῦν νὰ φθάσουν σὲ ἕνα ἀριθμὸ σχεδὸν ἀμέτρητο καὶ σὺ θὰ γινόσουν ἕνας ἄλλος καταχθόνιος ἑωσφόρος.

Ὁπότε, ἂν δὲν θέλῃς νὰ εἶσαι ἅρπαγας καὶ κλέφτης τῆς ἀγαθότητας καὶ τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ· ἐπειδὴ ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ἔδωσε ὁ Θεὸς καὶ στὰ κτίσματά του, τὴν δόξα ὅμως τὴν κράτησε αὐτός, γιὰ νὰ δοξάζεται μόνος ὡς Δημιουργὸς ὅλων, γι᾿ αὐτὸ λέει, «τὴν δόξα μου δὲν θὰ τὴν δώσω σὲ ἄλλον» (Ἡσ. 42,8), ἀλλὰ θὰ μένῃς πάντα μὲ τὸν Κύριό σου καὶ νὰ δοξάζῃς αὐτὸν μόνο, ὅπως εἶναι δίκαιο, σὲ κάθε σου πρᾶξι ἀγαθή, ὡς ἀρχὴ καὶ μέση καὶ τέλος ὅλων τῶν ἀγαθῶν, πρέπει νὰ πιστεύῃς ὅτι ἐσὺ εἶσαι ὁ κατώτερος καὶ ὁ χειρότερος ὅλων τῶν ἀνθρώπων ⁽¹⁾.

Καὶ γνώριζε καλά, ὅτι αὐτὴ ἡ κρίσις ποὺ κάνεις γιὰ τὸν ἑαυτό σου, δὲν ἔχει καθόλου ὑπερβολή, γιὰ νὰ ἔχῃς ἀφορμὴ καὶ ἀπὸ αὐτὸ νὰ ὑπερηφανεύεσαι· ἀλλὰ εἶναι δίκαια καὶ ἀληθινή, καὶ στὴ συνέχεια, αἰτία ταπεινώσεως, τὸ πὼς εἶσαι δηλαδὴ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους χειρότερος. Ἐὰν ὅμως καὶ σὺ νομίζεις πὼς γνωρίζοντας τὴν πονηριά σου, ξεπερνᾷς κατὰ αὐτὸ κάποιον ἄλλο, ποὺ φαντάζεται κάποιος κάτι γιὰ τὸν ἑαυτό του· γνώριζε ὅτι ὑστερεῖσαι καὶ σὺ πολὺ καὶ γίνεσαι χειρότερος ἀπὸ αὐτόν, ἂν καὶ θέλῃς νὰ σὲ ὑπολογίζουν οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ νομίζεσαι ἀπὸ αὐτοὺς ὡς τέτοιος (ὡς ἄνθρωπος ποὺ μποροῦν νὰ ὑπολογίζουν), ὁ ὁποῖος γνωρίζεις ὅτι δὲν εἶσαι στὴν πραγματικότητα.

Λοιπόν, ἂν θέλῃς ἡ γνῶσις τῆς πονηριᾶς σου καὶ τῆς μηδαμηνότητάς σου νὰ κρατᾷ μακριὰ τοὺς ἐχθρούς σου καὶ νὰ σὲ κάνῃ ἀγαπητὸ στὸ Θεό, εἶναι ἀνάγκη, ὄχι μόνο νὰ περιφρονῇς τὸν ἑαυτό σου ὡς ἀνάξιο, καὶ στὴ συνέχεια ἄξιο ὅλων τῶν κακῶν, ἀλλὰ καὶ νὰ θέλεις νὰ εἶσαι καταφρονημένος καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀποστρεφόμενος τὶς τιμές, χαιρόμενος στὶς κατηγορίες καὶ κάνοντας ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ οἱ ἄλλοι ποὺ ἔχουν κοσμικὸ φρόνιμα περιφρονοῦν. Αὐτῶν τὴ γνώμη καὶ τὰ λόγια μὴ δεχθῇς καθόλου ⁽²⁾, οὔτε νὰ ἐγκαταλείψης αὐτὴ τὴν ἁγία πρᾶξι της περιφρονήσεως τοῦ ἑαυτοῦ σου, γιὰ νὰ γίνεται αὐτὸ ἀπὸ σένα, γι᾿ αὐτὸν καὶ μόνο τὸν σκοπὸ τῆς ταπεινώσεώς σου καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἀρέσῃς στοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ σὲ ἔχουν σὲ ὑπόληψι.

Ἐὰν δὲ καὶ τύχει καμιὰ φορά, νὰ σὲ ἀγαποῦν πολὺ καὶ νὰ σὲ ἐπαινοῦν ἄλλοι γιὰ κάποιο καλὸ ποὺ σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, στάσου καλὰ μαζεμένος μέσα στὸν ἑαυτό σου καὶ μὴ μετακινηθῇς καθόλου ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ γνῶσι τῆς μηδαμηνότητάς σου, ποὺ λέχθηκε παραπάνω, ἀλλὰ στρέψου πρῶτα στὸν Θεό, λέγοντας πρὸς αὐτὸν μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά· «Ἂς μὴ γίνει ποτέ, Κύριέ μου, νὰ γίνω κλέφτης τῆς δικῆς σου τιμῆς καὶ χάριτος· σὲ σένα πρέπει αἶνος, τιμὴ καὶ δόξα· σὲ μένα ντροπή». «Σὲ σένα, Κύριε, ἡ δικαιοσύνη καὶ σὲ μένα ἡ ντροπὴ τοῦ προσώπου σου» (Δαν. 9,7)· «ὄχι σὲ μᾶς Κύριε, ὄχι σὲ μᾶς, ἀλλὰ δόξασε τὸ ὄνομά σου» (Ψαλμ. 113,9). «Ἡ δόξα δική σου καὶ ἐγὼ δικός σου δοῦλος» (Ἔσδρ. 4,29).

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ γύρισε πρὸς αὐτὸν ποὺ σὲ ἐπαινεῖ, μιλώντας ἔτσι μέσα σου μὲ τὸν λογισμό σου· ἀπὸ ποῦ αὐτὸς μὲ ἔχει γιὰ καλόν, ἀφοῦ δὲν εἶναι ἄλλος καλὸς καὶ ἀγαθὸς παρὰ μόνος ὁ Θεός μου; «οὐδεὶς ἀγαθός, εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός» (Ματθ. 19,17). Γιατὶ, κάνοντας ἔτσι καὶ ἀποδίδοντας στὸ Θεὸ τὸ δικό του, θὰ κρατήσῃς μακριὰ τοὺς ἐχθροὺς καὶ θὰ γίνῃς ἄξιος νὰ δεχθῇς μεγαλύτερα χαρίσματα καὶ εὐεργεσίες ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἡ ἐνθύμησις τῶν καλῶν ἔργων καὶ ἀρετῶν ποὺ κάνεις σὲ παρακινοῦν στὴν ὑπερηφάνεια, ἀμέσως σκέψου, πὼς τὰ ἔργα αὐτὰ εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι δικά σου ⁽³⁾ καὶ σὰν νὰ μιλᾷς μὲ αὐτά, πές:

«Ἐγὼ δὲν γνωρίζω πῶς φανερωθήκατε καὶ ᾔρθατε στὸ νοῦ μου! Γιατὶ, ἐγὼ δὲν εἶμαι ἡ ἀρχή σας, ἀλλὰ ὁ ἀγαθὸς Θεὸς καὶ ἡ χάρις του· ἐκεῖνος σᾶς δημιούργησε, σᾶς ἔθρεψε καὶ σᾶς διαφύλαξε, λοιπὸν αὐτὸν μόνον θέλω νὰ γνωρίζω γιὰ ἀληθινὸ καὶ ἀρχικὸ πατέρα καὶ αἴτιο, αὐτὸν νὰ εὐχαριστῶ καὶ σὲ αὐτὸν νὰ ἀποδίδω κάθε ἔπαινο».

Ἔπειτα, σκέψου, πὼς ὅλα τὰ ἔργα ποὺ ἔκανες, δὲν ἔφτασαν τὴν ἀναλογία καὶ τὴ συμμετρία στὸ φῶς καὶ στὴ χάρη ποὺ σοῦ παραδόθηκε, γιὰ νὰ γνωρίσῃς καὶ νὰ τὰ κάνῃς, ἀλλὰ πὼς εἶναι πολὺ ἀτελῆ καὶ πολὺ μακριὰ ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ καθαρὸ σκοπὸ καὶ τὴν πρέπουσα ἐπιμέλεια, μὲ τὴν ὁποία ἔπρεπε νὰ τὰ κάνῃς. Ὁπότε, ἂν σκεφθῇς καλά, περισσότερο πρέπει νὰ ντρέπεσαι ἀπὸ τὶς ἀρετές σου, παρὰ νὰ σοῦ ἀρέσουν αὐτὲς μάταια καὶ νὰ ὑπερηφανέυεσαι γιὰ αὐτές. Γιατὶ εἶναι ἀληθινό, ὅτι οἱ φυσικὲς ἀρετὲς τοῦ Θεοῦ, τὶς ὁποῖες πρέπει νὰ μιμούμαστε, αὐτὲς ἀπὸ μόνες τους εἶναι καθαρὲς καὶ πολὺ τέλειες, μολύνονται κατὰ κάποιο τρόπο καὶ μειώνονται ἀπὸ τὶς ἀτέλειες καὶ ἐλλείψεις τῆς δικῆς μας μιμήσεως ⁽⁴⁾.

Ἀκόμη, σύγκρινε τὰ ἔργα σου μὲ ἐκεῖνα τῶν ἁγίων καὶ ἀληθινῶν φίλων καὶ δούλων τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ γνωρίσῃς, ὅτι τὰ μεγαλύτερα καὶ καλύτερα ἔργα τὰ δικά σου, εἶναι πολὺ τιποτένια καὶ πολὺ μικρῆς ἢ καθόλου τιμῆς, ἂν τὰ συγκρίνῃς πάλι μὲ ἐκεῖνα τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔκανε γιὰ σένα στὰ Μυστήρια τῆς ζωῆς καὶ τοῦ Σταυροῦ του _{(τὰ ὁποῖα νὰ ὑπολογίσῃς ὄχι σὰν ἔργα Θεοῦ, ἀλλὰ καθ᾿ ἑαυτὰ μόνον ὡς ἔργα ἀνθρώπου)} καὶ ἂν σκεφθῇς τὴν καθαρότητα τῆς ἀγάπης του, τὴν ἀναμαρτησία, μὲ τὴν ὁποία τὰ ἔκανε, θὰ γνωρίσῃς ὅτι ὅλα σου τὰ ἔργα καὶ οἱ ἀρετές, εἶναι σχεδὸν ἁμαρτίες καὶ ἀκαθαρσίες. Γιατὶ γράφτηκε· «ὅλη ἡ δικαιοσύνη μας εἶναι σὰν βρώμικο ροῦχο» (Ἡσ. 64,6)· ἢ πολὺ περισσότερο, χειρότερες ἀπὸ τὸ τίποτα.

Τελευταῖα, ἂν ἐξυψώσῃς τὸν νοῦ σου στὴ θεότητα καὶ στὴν ἄπειρη μεγαλειότητα τοῦ Θεοῦ σου, «ἔμπροσθεν τοῦ ὁποίου, οὐδὲ ὁ οὐρανὸς εἶναι καθαρός», ὅπως γράφτηκε (Ἰὼβ 15,15), καὶ στὴν ὑπηρεσία καὶ λατρεία ποὺ τοῦ πρέπει, θὰ δῇς καθαρά, ὅτι ὄχι ὑπερηφάνεια καὶ ὑψηλοφροσύνη, ἀλλὰ μεγάλος τρόμος καὶ φόβος πρέπει νὰ σοῦ δημιουργηθῆ σὲ κάθε σου ἔργο, ὅσο καὶ ἂν εἶναι ἅγιο, ὅσο καὶ ἂν εἶναι πολὺ τέλειο καὶ ὅτι μόνο χρεωστᾶς νὰ πῇς μὲ ὅλη σου τὴν καρδιὰ στὸ Θεό, ἐκείνη τὴν ταπεινὴ φωνὴ τοῦ Τελώνου· «ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13).

Ἀκόμη σοῦ παραγγέλνω νὰ μὴν εἶσαι εὔκολος στὸ νὰ φανερώνῃς τὰ χαρίσματα, ποὺ σοῦ κάνει ὁ Θεός. Γιατὶ, αὐτὸ σχεδὸν πάντα, δὲν ἀρέσει στὸ Θεό, καθὼς ὁ ἴδιος μᾶς δίδαξε μὲ τὴν παρακάτω ἱστορία.

Φανερώθηκε μιὰ φορὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς σὰν εἶδος βρέφους, σὲ ἕνα εὐλαβῆ καὶ ἐνάρετο, καὶ ἐκεῖνος γνωρίζοντας πὼς ἦταν ὁ Κύριος, τὸν παρεκάλεσε μὲ ἁπλότητα νὰ τοῦ πῇ τὸν ἀγγελικὸ ἀσπασμό, καθὼς συνηθίζεται νὰ λέγεται ἀπὸ ὅλους, δηλαδὴ τό, Θεοτόκε Παρθένε· ἄρχισε τὸ πανάγιο ἐκεῖνο βρέφος νὰ λέγῃ μὲ προθυμία· «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί». Καὶ ἐδῶ στάθηκε, καὶ δὲν θέλησε μὲ τὰ ὑπόλοιπα λόγια νὰ ἐπαινέσῃ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ πῇ: «Καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου». Ἐπειδὴ ὅμως ἐκεῖνος τὸν παρακαλοῦσε νὰ πῇ καὶ τὸν παρακάτω στίχο καὶ τὰ ὑπόλοιπα, αὐτὸ ἐξαφανίσθηκε, ἀφίνοντας τὸν δοῦλο του σὲ μεγάλη χαρά. Καὶ μὲ τὸ δικό του παράδειγμα, φανέρωσε σὲ αὐτὸν αὐτὴ τὴν οὐράνια διδασκαλία, δηλαδή, τὸ νὰ μὴν ἐπαινῇ ποτὲ κανεὶς τὸν ἑαυτό του καὶ τὶς χάρες ποὺ ἔχει. Λοιπόν, μάθε καὶ σὺ νὰ ταπεινώνεσαι καὶ νὰ μὴν ἐπαινῆσαι μόνος σου, γνωρίζοντας τὸν ἑαυτό σου καὶ ὅλα τὰ ἔργα σου, πὼς εἶναι ἕνα τίποτα. «Ἂς σὲ ἐγκωμιάζῃ ὁ γείτονας, καὶ ὄχι τὸ δικό σου στόμα, ξένος καὶ ὄχι τὰ δικά σου χείλη» (Παροιμ. 27, 2).

Αὐτὸ εἶναι τὸ θεμέλιο ὅλων τῶν ἀρετών ^(5)· ὁ Θεὸς μᾶς δημιούργησε ἀπὸ τὸ μηδὲν καὶ τώρα ποὺ εἴμαστε ὄντα ἐξ αἰτίας του, θέλει νὰ θεμελιώσῃ ὅλη τὴν πνευματικὴ οἰκοδομὴ πάνω σὲ αὐτή μας τὴ γνῶσι, ὅτι δηλαδή, ἀπὸ μόνοι ἂς εἴμαστε ἕνα μηδὲν καὶ ὅσο περισσότερο ἐμβαθύνουμε σὲ αὐτήν, τόσο περισσότερο θὰ μεγαλώσῃ ἡ οἰκοδομή· καὶ ὅσο περισσότερο χῶμα βγάζουμε ἀπὸ αὐτὸ τὸ βάθος, δηλαδή, ὅσο, περισσότερο γνωρίζουμε τὰ ἐλαττώματα καὶ τὶς ἀθλιότητές μας, τόσο καὶ ὁ θεϊκὸς ἀρχιτέκτονας θὰ βάλῃ πλέον στερεὲς πέτρες, γιὰ νὰ αὐξήσῃ τὴν πνευματικὴ αὐτὴ οἰκοδομή. Καὶ μὴ νομίζῃς, παιδί μου, ὅτι μπορεῖς νὰ ἐμβαθύνῃς κάποτε σὲ αὐτὴ τὴν γνῶσι, ὅσο φτάνει. Γιατὶ αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο· μάλιστα, κάνε στὸν ἑαυτό σου αὐτὸ τὸν λογαριασμό, ὅτι ἂν καὶ ἦταν δυνατὸν νὰ παραδοθῆ σὲ κανένα δημιούργημα τέτοιο πρᾶγμα, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ βρεθῆ ἄλλο πιὸ βαθὺ βάθος νὰ ἐρευνήσῃ, παρὰ ἡ δική σου μηδαμηνότητα.

Ἀπὸ αὐτὴ τὴν γνῶσι καλὰ βαλμένη στὴ πρᾶξι, μποροῦμε νὰ ἔχουμε κάθε καλό· καὶ χωρὶς αὐτὴν εἴμαστε σχεδὸν τίποτα, ἀκόμη καὶ ἂν θέλαμε νὰ κάνουμε τὰ ἔργα ὅλων τῶν ἁγίων καὶ νὰ εἴμαστε ἀπασχολημένοι πάντα μὲ τὸν Θεό· ὢ μακάρια γνῶσι, ποὺ μᾶς κάνεις εὐτυχισμένους στὴ γῆ καὶ δοξασμένους στὸν οὐρανό! ὢ φῶς ποὺ βγαίνεις ἀπὸ τὸ σκοτάδι καὶ κάνεις λαμπρὲς καὶ καθαρὲς τὶς ψυχές! ὢ χαρὰ ποὺ δὲν ἀναγνωρίζεσαι πὼς λάπεις ἀνάμεσα στὶς ἀκαθασίες μας! ὢ μηδέν, τὸ ὁποῖο σὰν γνωρισθῇς, μᾶς κάνεις κυρίους τοῦ σύμπαντος! Δὲν μπορῶ νὰ χορτάσω ποτέ, μιλώντας σου σχετικὰ μὲ αὐτό, ἀγαπητέ. Ἂν θέλῃς νὰ ἐπαινέσῃς τὸν Θεό, κατηγόρησε τὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ ἐπιθυμῇς νὰ κατηγορῆσαι ἀπὸ τοὺς ἄλλους· ταπεινώσου σὲ ὅλους καὶ κάτω ἀπὸ ὅλους, ἂν θέλῃς νὰ ὑψώσῃς τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἑαυτό σου σ᾿ αὐτόν. Ἂν ἐπιθυμῇς νὰ τὸν βρῇς, μὴν ὑψώνεσαι, γιατὶ αὐτὸς φεύγει· ταπεινώνου καὶ ταπεινώσου ὅσο μπορεῖς· καὶ αὐτὸς θὰ ἔλθη νὰ σὲ βρῇ καὶ νὰ σὲ ἀγκαλιάση· καὶ τόσο θέλει νὰ σὲ δεχθῆ καὶ ἑνωθῆ σφικτὰ μαζί σου μὲ ἀγάπη, καὶ τόσο πλέον ἀγαπητά, ὅσο περισσότερο ἐσὺ ταπεινώνεσαι στὰ μάτια του καὶ ὅσο θέλεις νὰ ταπεινώνεσαι καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ ὅλοι νὰ σὲ ἀποστρέφωνται, σὰν ἕνα πρᾶγμα συγχαμερό.

Λοιπόν, γιὰ τὴν τόση χάρι, ποὺ σοῦ κάνει, ἀδελφέ, ὁ Θεός, ὁ τόσο λυπημένος ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες σου, γιὰ νὰ σὲ ἑνώσῃ μὲ τὸν ἑαυτό του, κάνε καὶ σὺ αὐτό, τὸ νὰ νομίζῃς δηλαδὴ τὸν ἑαυτό σου ἀνάξιο καὶ χειρότερο ἀπὸ ὅλους καὶ μὴ παραλείπῃς συνεχῶς, νὰ εὐχαριστῇς καὶ νὰ εἶσαι χρεώστης ἐκείνων, ποὺ γίνονται ἀφορμὴ νὰ ταπεινώνεσαι· δηλαδὴ σὲ ἐκείνους ποὺ σὲ περιφρόνησαν ἢ καὶ σὲ περιφρονοῦν συνέχεια. Καὶ ἂν ἄθελά σου καὶ μὲ κακὴ ὄρεξι τῆς καρδιᾶς σου, ὑποφέρεις τὶς περιφρονήσεις τους, ὅμως ἀγωνίσου ὅσο μπορεῖς, νὰ μὴ δείχνῃς κανένα ἐξωτερικὸ σημάδι ὅτι σοῦ κακοφαίνονται.

Καὶ ἂν μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς σκέψεις καὶ λογαριασμούς, ποὺ εἶναι πολὺ ἀληθινές, ἡ πανουργία τοῦ διαβόλου καὶ ἡ ἀγνωσία καὶ κακὴ κλίσι ἡ δική μας, θὰ μποροῦσαν νὰ ἤθελαν ὑπερισχύσῃ σὲ μᾶς, μὲ τρόπο ποὺ οἱ λογισμοὶ τῆς ὑψηλοφροσύνης νὰ μὴ λείπουν ἀπὸ τὸ νὰ μᾶς ἐνοχλοῦν καὶ νὰ πληγώνουν τὴν καρδιά μας, ἀκόμη καὶ τότε εἶναι καιρὸς κατάλληλος, τόσο περισσότερο νὰ ταπεινωνώμαστε καὶ νὰ περιφρονοῦμε καὶ νὰ μισοῦμε τὸν ἑαυτό μας, ὅσο ἀπὸ τὴν δοκιμὴ βλέπομε, πὼς πολεμοῦμε, ναί, καὶ ἀγωνιζόαστε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις, γιὰ νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ αὐτό· δὲν μποροῦμε ὅμως νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὴν τυραννία του, ἐπειδὴ καὶ πάσχουμε ἀπὸ τὶς ἐνοχλήσεις τῆς ὑπερηφάνειας, ἡ ὁποία ἔχει τὴν ρίζα καὶ ἀρχὴ στὴν μάταιη καὶ καταραμένη ὑπόληψι τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ ἔτσι θὰ βγάλη ἀπὸ τὸ πικρὸ φαρμάκι μέλι, ὑγεία ἀπὸ τὶς πληγὲς καὶ ταπείνωσι ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ὑπερηφάνεια.

^1. Πόσο πολὺ ὠφέλιμο πρᾶγμα εἶναι τὸ νὰ ἔχῃ κανεὶς τὸν ἑαυτό του χειρότερο καὶ κατώτερο ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, τὸ μαρτυροῦν οἱ ἅγιοι· ὁ θεῖος Χρυσόστομος λέγει· «Δὲν ὑπάρχει στὸν Θεὸ τίποτε τόσο ἀγαπητό, ὅσο τὸ νὰ θεωρῇ κάποιος τὸν ἑαυτό του ὡς τὸν χειρότερο ἀπ᾿ ὅλους». Ὁ μέγας ἀνάμεσα στοὺς Πατέρες Βαρσανούφιος εἶπε· «ᾶν πράγματι θέλῃς νὰ σωθῇς, ἄκουσε τί νὰ κάνῃς ἔμπρακτα· σήκωσε τὰ πόδια σου ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ὕψωσε τὸ νοῦ σου στὸν Θεό. Καὶ ἡ μελέτη σου ἂς εἶναι ἐκεῖ μέρα καὶ νύκτα· καὶ μὲ ὅση δύναμι ἔχεις καταφρόνησε τὸν ἑαυτό σου· πιστεύοντας ὅτι βλέπεις τὸν ἑαυτό σου κάτω ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους· αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ὁδός· ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὴν δὲν ὑπάρχει ἄλλη γιὰ ἐκεῖνον ποὺ θέλει νὰ σωθῆ μὲ τὴν δύναμι τοῦ Χριστοῦ· ἂς τρέχῃ ἐκεῖνος ποὺ θέλει γιὰ νὰ προλάβη· τὸν ἐξορκίζω στὸ ὄνομα τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ ποὺ θέλει νὰ χαρίσῃ τὴν αἰώνια ζωὴ σὲ ὅποιον ἐπιθυμεῖ». Ὁ θεῖος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης, προσθέτει, ὅτι πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν ἑαυτό μας χειρότερο καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ κτίσματα καὶ ἐλεεινότερο ἀπὸ τοὺς ἰδίους δαίμονες, διότι λέγει. «Ὑπάρχουν δυὸ εἴδη ταπεινώσεως, ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες. Τὸ ἕνα εἶναι νὰ θεωρῇ κανεὶς τὸν ἑαυτό του κάτω ἀπὸ ὅλους καὶ νὰ ἀναφέρῃ τὰ κατορθώματά του στὸν Θεό· τὸ πρῶτο εἶναι ἡ ἀρχή, τὸ δεύτερο τὸ τέλος». Καὶ αὐτὴ ἡ ταπείνωσις πετυχαίνεται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὴν ἐπιζητοῦν ὅταν ἐν γνώσει τους σκέπτωνται αὐτὰ τὰ τρία γιὰ τὸν ἑαυτό τους· ὅτι εἶναι οἱ πιὸ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ ὅλους· καὶ τὸ ὅτι εἶναι οἱ πιὸ αἰσχροὶ ἀπὸ ὅλα τὰ κτίσματα, ἐπειδὴ βρίσκονται στὴν παρὰ φύσι κατάστασι· καὶ ὅτι εἶναι πιὸ ἐλεεινοὶ καὶ ἀπὸ τοὺς δαίμονες, ἐπειδὴ ὑπηρετοῦν τοὺς δαίμονες». (Φιλοκαλία, κεφ. ριε´).

^2. Σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία αὐτή, λέγει καὶ ὁ μέγας ἐκεῖνος ἔγκλειστος καὶ προφητικώτατος Βαρσανούφιος τὰ ἑξῆς: «Τὸ νὰ εἶσαι ἀμέριμνος ἀπὸ κάθε πρᾶγμα σὲ κάνει νὰ πλησιάσης στὴν πόλι, καὶ τὸ νὰ μὴ σὲ ὑπολογίζουν οἱ ἄνθρωποι, σὲ κάνει νὰ κατοικήσῃς στὴν πόλι· καὶ τὸ νὰ πεθάνης γιὰ κάθε ἄνθρωπο, σὲ κάνει νὰ κληρονομήσῃς τὴν πόλι καὶ τοὺς θησαυρούς της. Ἂν θέλῃς νὰ σωθῇς, κράτα τὸ ἀψήφιστο, δηλαδὴ τὸ νὰ μὴ σὲ ὑπολογίζουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ τρέχε πρὸς τὸν σκοπό σου». Τὸ ἀψήφιστο, κατὰ τὸν ὅσιο Ἰωάννη, τὸν μαθητὴ τοῦ Βαρσανουφίου, εἶναι τὸ νὰ μὴν ἐξισώσῃς τὸν ἑαυτό σου μὲ ἄλλον καὶ νὰ τὸν συγκρίνῃς μὲ κάποιον ἄλλον. Οὔτε νὰ πῇς καὶ γιὰ κανένα καλὸ ἔργο ὅτι κι ἐγὼ αὐτὸ τὸ ἔκανα. (πάλι ἐδῶ ὁ ἅγιος ἐννοεῖ ἢ τὴν καρδιά, ἢ τὴν ἀπάθεια ἢ τὴ θεϊκὴ γνῶσι).

^3. Καὶ ἀκολούθως συλλογίσου αὐτὸν τὸν ἀληθέστατο καὶ βεβαιώτατο στοχασμό, δηλαδὴ ὅσες περισσότερες ἀρετὲς κατορθώσεις καὶ ὅσα περισσότερα χαρίσματα λάβεις, τόσο περισσότερο εὐεργετεῖσαι ἀπὸ τὸν Θεό· καὶ ὅσο περισσότερο εὐεργετεῖσαι, τόσο καὶ περισσότερο χρέος ἔχεις πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τόσο περισσότερο ὑπόχρεως γίνεσαι· ἔτσι ἀπὸ τὸν στοχασμὸ αὐτὸν ὄχι μόνο δὲν θὰ ὑπερηφανευθῇς γιὰ τὶς ἀρετὲς καὶ τὰ χαρίσματά σου, ἀλλὰ θὰ ἀγωνισθῇς καὶ νὰ κατεβῆς στὸ βάθος τῆς ταπεινώσεως μὴ ἔχοντας κάτι τὸ ἀντάξιο γιὰ νὰ εὐχαριστήσῃς τὸν Θεὸ γιὰ τὰ θεϊκά του χαρίσματα.

^4. Χωριστὰ ἀπὸ αὐτὸ ὅλες οἱ ἀρετές, μὲ τὸ νὰ εἶναι φυσικὲς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καὶ δωρεὲς καὶ χάριτες τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἀκολούθως εἶναι ἄναρχες καὶ ἀτέλειωτες κατὰ τὸν ἅγιο Μάξιμο, ἄπειρες δὲ κατὰ τὸ μέγεθος καὶ ἀναρίθμητες κατὰ τὸ πλῆθος, ὡς λέγει ὁ μέγας Βασίλειος. Πῶς λοιπὸν μπορεῖ κάποιος νὰ ὑψηλοφρονήσῃ, ὅτι ἀπέκτησε ἀρετές, ἀφοῦ μάθη πὼς καὶ οἱ ἀρετές, οὔτε ἀρχὴ ἔχουν, οὔτε τέλος, οὔτε ἀριθμό; καὶ πὼς μάλιστα δὲν θὰ κατεβῇ στὸ βάθος τῆς ταπεινώσεως, συλλογιζόμενος πὼς ὅσες ἀρετὲς κι ἂν κατώρθωσε, πάλι οὔτε στὴν ἀρχὴ ἀκόμη τῶν ἀρετῶν δὲν ἔφθασε; ἀλλὰ δέχθηκε ἀπὸ αὐτὲς τόσο μόνο, ὅσο εἶναι μία σταλαγματιὰ ἀπὸ ἄπειρο πέλαγος· ἢ πὼς δὲν θὰ παρακινηθῆ καὶ αὐτὸς πάντοτε νὰ λέγῃ ἐκείνη τὴν εὐχὴ τοῦ μεγάλου Ἀρσενίου, ποὺ λέγει· «Ὁ Θεός μου, μὴ μὲ ἐγκαταλείψης· δὲν ἔκανα κανένα ἀγαθὸ ἐνώπιόν σου, ἀλλὰ ἐξ αἰτίας τῆς εὐσπλαγχνίας σου, βοήθησέ με νὰ κάνω ἀρχή».

^5. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος θέλοντας νὰ οἰκοδομήσῃ τὴν θαυμαστὴ οἰκοδομὴ τῶν μακαρισμῶν, πρῶτο θεμέλιο αὐτῶν ἔβαλε τὴν πτωχεία τοῦ πνεύματος, δηλαδὴ τὴν ταπείνωσι, λέγοντας· «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5,3)

Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες

Ὅταν στὶς ἀρχὲς τοῦ 1991 γκρεμίστηκαν τὰ ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα στὴν Ἀλβανία, καὶ ἄρχισε δειλὰ – δειλὰ νὰ φυσάῃ ἄνεμος ἐλευθερίας, ὕστερα ἀπὸ τὴν ὀλέθρια λαίλαπα τοῦ κομμουνισμοῦ, ὁ κόσμος ἀνάσανε μὲ ἀνακούφιση. Ὅλοι πίστευαν, ὅτι τὸ τελευταῖο ἔγκλημα τῶν Ἀλβανῶν, ἡ δολοφονία τῶν 4 Ἑλλήνων παλληκαριῶν στὸ Ἀλύκο στὶς 12 Δεκεμβρίου 1990 θὰ ἀποτελοῦσε πλέον παρελθόν, μαζὶ μὲ τὴν κομμουνιστικὴ δικτατορία τῶν Χότζα – Ἀλία.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 30ῇ Ὀκτωβρίου 2018

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ,
ἔκανε τὶς ἀκόλουθες Δηλώσεις :

«Ὅταν στὶς ἀρχὲς τοῦ 1991 γκρεμίστηκαν τὰ ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα στὴν Ἀλβανία, καὶ ἄρχισε δειλὰ – δειλὰ νὰ φυσάῃ ἄνεμος ἐλευθερίας, ὕστερα ἀπὸ τὴν ὀλέθρια λαίλαπα τοῦ κομμουνισμοῦ, ὁ κόσμος ἀνάσανε μὲ ἀνακούφιση. Ὅλοι πίστευαν, ὅτι τὸ τελευταῖο ἔγκλημα τῶν Ἀλβανῶν, ἡ δολοφονία τῶν 4 Ἑλλήνων παλληκαριῶν στὸ Ἀλύκο στὶς 12 Δεκεμβρίου 1990 θὰ ἀποτελοῦσε πλέον παρελθόν, μαζὶ μὲ τὴν κομμουνιστικὴ δικτατορία τῶν Χότζα – Ἀλία.

Ὅμως, γρήγορα ἡ αἰσιοδοξία παραχώρησε τὴν θέση της στὴν νέα ἀλβανικὴ τρομοκρατία καὶ τὸ ἔγκλημα, σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἔτσι, τὸν Αὔγουστο τοῦ 2010 δολοφονεῖται ἕνα παλληκάρι ἀπὸ τὴν Χειμάρρα, ὁ Ἀριστοτέλης Γκούμας. Τὸ “ἔγκλημά” του ; Μιλοῦσε Ἑλληνικά ! Καὶ τώρα, στὶς 28 Ὀκτωβρίου 2018, ἔρχεται ἡ δολοφονία τοῦ λεβέντη Κωνσταντίνου Κατσίφα,ἀπὸ τὸ Βουλιαράτι τοῦ Ἀργυροκάστρου, ἐπειδὴ ὕψωσε τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία – μεγάλων διαστάσεων – στὸ στρατιωτικὸ κοιμητήριο τοῦ χωριοῦ του, ὅπου εἶναι θαμένοι ἑκατὸ περίπου ἥρωες τοῦ Ἔπους τοῦ 1940.

Τὸ γενναῖο Ἑλληνόπουλο, προτοῦ ἐκτελεστῆ, φώναξε – ὅπως μετέδωσαν τὰ ἀλβανικὰ μέσα ἐνημερώσεως – “Ζήτω ἡ Ἑλλάς – Ζήτω ὁ Ἑλληνισμός”. Κι’ ὕστερα, ἀφοῦ σύρθηκε βάναυσα 60 -70 μέτρα πάνω στὸ χῶμα καὶ στὶς πέτρες, τοῦ δόθηκε ἡ χαριστικὴ βολή. Αὐτὸ τὸ διεπίστωσε καὶ τὸ ἔχει καταγγείλει γιατρός, μέλος τοῦ Πανελληνίου Συλλόγου Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγώνα, ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ ἄλλους νέους τῆς ΣΦΕΒΑ εἶχαν ἐπισκεφθῆ τὴν περιοχή, γιὰ νὰ γιορτάσουν, μαζὶ μὲ τοὺς Βορειοηπειρῶτες τὴν ἐθνικὴ ἑορτὴ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940.

Τώρα, οἱ Ἀλβανοὶ θὰ προβάλλουν συνεχῶς χίλιες δυὸ δικαιολογίες, γιὰ νὰ καλύψουν τὸ ἔγκλημά τους. Ὅμως, ὅ,τι κι’ ἄν κάνουν δὲν μποροῦν νὰ κρύψουν τὸ μῖσος τους γιὰ τὸν Βορειοηπειρωτικὸ Ἑλληνισμό, τὸν ὁποῖον ἐπιδιώκουν νὰ τὸν σβήσουν ἀπὸ τὶς πατρογονικές τους ἑστίες.

Καλοῦμε τὴν Ἑλληνικὴ Πολιτεία καὶ τὶς ἁρμόδιες Ἀρχὲς νὰ ἐπιμείνουν στὴν διαλεύκανση τοῦστυγεροῦ ἐγκλήματος. Προκειμένου δὲ νὰ σταματήσῃ ὁ κατατρεγμὸς τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀπὸ τοὺς ἀδίστακτους Ἀλβανούς, ἀπευθυνόμαστε σὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες καὶ τοὺς καλοῦμε νὰ συνειδητοποιήσουν, ὅτι ἡ μοναδικὴ λύση γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὴν βάρβαρη γειτονικὴ χώρα εἶναι μία :

Αὐτὸ ἐτόνιζε ὁ μεγάλος καὶ ἅγιος Προκάτοχός μου, ἀείμνηστος Μητροπολίτης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, αὐτὸ τονίζω καὶ ἐγὼ ὁ ταπεινὸς διάδοχός του. Ἄς τὸ ἀκούσουν ὅλοι. Ἄν, ὅ μὴ γένοιτο, δὲν γίνῃ αὐτό, “οὐκ ἔσται παῦλα τῶν δεινῶν”. Πάντως, ἐμεῖς δὲν ἔχουμε σκοπό, μὲ κανένα τρόπο, νὰ γίνουμε νεκροθάφτες τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τελεία καὶ παῦλα”.

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως).

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Δ. Π. & Κονίτσης – Τομέας Νεότητας

Η αδυναμία των Τούρκων να εμποδίσουν την επικείμενη γεώτρηση της ExxonMobil στο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ, τους ωθεί στην καλλιέργεια έντασης σ’ όλο το τόξο Αιγαίο-Καστελόριζο-Κύπρος. Οι πολεμικές ιαχές που ακούσαμε τις προηγούμενες ημέρες και από τον ίδιο τον Ερντογάν με αφορμή υποτιθέμενη παρενόχληση του ερευνητικού σκάφους «Μπαρμπαρός» από ελληνική φρεγάτα εντάσσονται σ’ αυτό το πλαίσιο. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι έντονες αντιδράσεις της Άγκυρας με αφορμή την εξαγγελία για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια στην περιοχή του Ιονίου.

Η Τουρκία έχει δεσμεύσει για σεισμικές έρευνες περιοχές, οι οποίες εισέρχονται και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ και στην κυπριακή ΑΟΖ. Αυτός είναι και ο λόγος που ελληνική φρεγάτα παρακολουθεί τη δραστηριότητα του «Μπαρμπαρός». Το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται είναι μέχρι που μπορεί να φθάσει ο Ερντογάν. Το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο δεν προσφέρεται, δεδομένου ότι η Άγκυρα επιδιώκει να εμποδίσει την επέκταση στο Αιγαίο. Και προς το παρόν, τέτοιου είδους επέκταση δεν είναι στο πρόγραμμα.

Αυτό που κυρίως απασχολεί το ελληνικό Γενικό Επιτελείο είναι μήπως η Άγκυρα προχωρήσει σε οριζόντια κλιμάκωση, μήπως, δηλαδή, η αιχμή της αντίδρασής της εκδηλωθεί στην περιοχή του Καστελόριζου. Το έδαφος, άλλωστε, είναι στρωμένο. Η Άγκυρα ισχυρίζεται εδώ και πολλά χρόνια ότι τα ελληνικά νησιά έχουν μόνο χωρικά ύδατα έξι μιλίων. Αμφισβητεί εμπράκτως ότι έχουν δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, παρότι η σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει ρητά ότι κατοικημένα νησιά έχουν τέτοιο δικαίωμα.

Στο πλαίσιο αυτό, οι Τούρκοι έχουν εδώ και χρόνια προσδιορίσει θαλάσσια οικόπεδα νοτίως, νοτιοανατολικά και νοτιοδυτικά της Αττάλειας και έχουν παραχωρήσει δικαιώματα στην κρατική εταιρεία τους ΤΡΑΟ για σεισμικές έρευνες σ’ αυτά. Όπως προανέφερα, περιοχές αυτών των οικοπέδων ανήκουν –με βάση τον κανόνα της μέσης γραμμής– τόσο στην ελληνική υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ όσο και στην κυπριακή ΑΟΖ.

Προσπάθεια αποκοπής του Καστελόριζου

Εκτός αυτού, επιχειρούν να αποκόψουν το σύμπλεγμα του Καστελόριζου από την αλυσίδα των ελληνικών νησιών του Αιγαίου. Κατά τη διάρκεια των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών, μάλιστα, η Άγκυρα είχε ζητήσει το Καστελόριζο να εξαιρεθεί από τις διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, με το επιχείρημα ότι είναι στη Μεσόγειο κι όχι στο Αιγαίο.

Επιδίωξη των Τούρκων είναι να παρουσιάσουν το εν λόγω νησιωτικό σύμπλεγμα σαν απομονωμένες ελληνικές νησίδες, οι οποίες βρίσκονται κάτω από την τουρκική ακτογραμμή και ως εκ τούτου δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Ή τουλάχιστον να εξουδετερώσει όσο το δυνατόν περισσότερο την επήρεια του συμπλέγματος του Καστελόριζου στην οριοθέτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, εάν και όποτε αυτό το ζήτημα φθάσει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Όταν τον Μάρτιο του 2011 ο Νταβούτογλου είχε επισκεφθεί την Ελλάδα, είχε φροντίσει να προβεί στην εξής σημαντική δήλωση: «Το Καστελόριζο βρίσκεται στη Μεσόγειο. Σ’ ό,τι αφορά το νησί του Καστελόριζου, η Τουρκία έχει βάσιμες νομικές και πολιτικές θέσεις σε συμφωνία με το Διεθνές Δίκαιο και τη νομολογία των διεθνών δικαστηρίων, συμπεριλαμβανομένης και της Χάγης. Και γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα και η Τουρκία διαφωνούν σχετικά με τις θαλάσσιες ζώνες στην Ανατολική Μεσόγειο».

Μία δήλωση του 2008

Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε τη δήλωση του τότε Τούρκου αρχηγού ΓΕΝ ναύαρχου Μετίν Ατάτς στις 19 Οκτωβρίου 2008: «Εκτιμώ ότι η Ανατολική Μεσόγειος θα καταστεί εστία προστριβών και συγκρούσεων λόγω της πετρελαϊκής σπουδαιότητας που θα αποκτήσει προσεχώς. Εξαιτίας των πετρελαίων που διαθέτει, θα μετατραπεί σ’ έναν δεύτερο Αραβικό Κόλπο. Η Τουρκία πρέπει να επαγρυπνεί και να αντιδράσει».

Μέχρι τώρα έχει αποφύγει ενέργεια που θα δημιουργούσε κρίση, αν και φροντίζει να υπενθυμίζει εμπράκτως τη θέση της. Πριν μερικά χρόνια το ιταλικό ερευνητικό σκάφος Explora είχε ζητήσει άδεια από την Αθήνα για να πραγματοποιήσει έρευνες σε ελληνική θαλάσσια ζώνη (νοτιοδυτικά του Καστελόριζου και κοντά στην Κάσο) με σκοπό την πόντιση καλωδίου οπτικών ινών που θα συνδέει το Ισραήλ με την Ιταλία. Η Αθήνα είχε δώσει την άδεια, αλλά τουρκική φρεγάτα είχε εκδιώξει το Explora από την περιοχή, με το επιχείρημα ότι επιχειρούσε σε τουρκική υφαλοκρηπίδα.

Ουσιαστικά, η Άγκυρα διακήρυξε με στρατιωτικού τύπου ενέργειες τη διεκδίκηση της θαλάσσιας περιοχής νότια και νοτιοανατολικά της γραμμής Καστελόριζο-Ρόδος-Κάρπαθος-Κάσος-Κρήτη. Για να προσδώσουν υπόσταση στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν τετελεσμένα, οι Τούρκοι αναπτύσσουν έντονη αεροναυτική παρουσία στην περιοχή. Θέλουν να καταστήσουν σαφές ότι έχουν θέσει υπό τον στρατιωτικό έλεγχό τους την περιοχή μεταξύ Ρόδου-Κρήτης και Κύπρου. Για τον σκοπό αυτό συχνά εκδίδουν ΝΟΤΑΜ, με την οποία δεσμεύουν περιοχές μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου για την πραγματοποίηση ασκήσεων.

Η στρατηγική σημασία του Καστελόριζου

Μια ματιά στον χάρτη αρκεί για να διαπιστωθεί η στρατηγική σημασία του συμπλέγματος το Καστελόριζου σε ενδεχόμενη μελλοντική οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο. Με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, το σύμπλεγμα του Καστελόριζου εξασφαλίζει στην Ελλάδα μια τεράστια θαλάσσια έκταση (μεταξύ Κρήτης και Κύπρου).

Στο υπέδαφος του βυθού αυτής της θαλάσσιας περιοχής βρίσκονται –σύμφωνα με αξιόπιστες εκτιμήσεις– κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Εάν ποτέ η υπόθεση της οριοθέτησης έφθανε στο Διεθνές Δικαστήριο το πιθανότερο είναι ότι αυτό δεν θα έδινε πλήρη επήρεια στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου, συνδυάζοντας τη μέση γραμμή με την αρχή της αναλογικότητας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα έδινε μία συγκριτικά με την έκταση του συμπλέγματος Καστελόριζο, Ρω και Στρογγύλη μία τεράστια θαλάσσια έκταση προς νότο.

Όπως προαναφέραμε, το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν η Άγκυρα θα επιχειρήσει σ’ αυτή τη συγκυρία να ανατρέψει τη μέχρι τώρα ασταθή ισορροπία που επικρατεί στην περιοχή. Εάν με άλλα λόγια στείλει το Μπαρμπαρός να πραγματοποιήσει σεισμικές έρευνες στην περιοχή νοτίως του Καστελόριζου. Μία τέτοια ενέργεια θα πυροδοτούσε ελληνοτουρκική κρίση, δεδομένου ότι η Αθήνα δεν μπορεί να περιορισθεί μόνο σε διπλωματική καταγγελία.

Κατάθεση συντεταγμένων

Εάν η Άγκυρα επιχειρήσει να κλιμακώσει τις προκλήσεις στην περιοχή του Καστελόριζου για να δημιουργήσει τετελεσμένο, η ελληνική πλευρά –μεταξύ των άλλων– θα αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να πράξει αυτό που είχε αποφύγει πριν μερικά χρόνια: να καταθέσει στον ΟΗΕ τις συντεταγμένες των εξωτερικών ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Δεν υπάρχει λόγος να δοθούν για το σύνολο της ελληνικής επικράτειας. Μπορεί να δοθούν οι συντεταγμένες των εξωτερικών ορίων της υφαλοκρηπίδας στο τόξο από τον Έβρο μέχρι και το Καστελόριζο. Θα διευκρινίζεται, μάλιστα, ότι αυτή δεν ισοδυναμεί με μονομερή ιδιοποίηση θαλάσσιου χώρου, αλλά καθορίζει τον θαλάσσιο χώρο που η Ελλάδα θεωρεί ότι της ανήκει με βάση την αρχή της μέσης γραμμής.

Πηγή: slpress.gr

Ο γιατρός Παντελής Πάπιστας, μέλος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που βρέθηκαν κοντά στο νεκρό ομογενή Κωνσταντίνο Κατσίφα, στους Βουλιαράτες - Όπως τόνισε, ο 35χρονος εκτελέστηκε

«Πάνω (σ.σ. στο βουνό) βρήκαμε τον τρόπο με τον οποίο εκτελέστηκε -γιατί περί εκτελέσεως πρόκειται. Αφού τραυματίστηκε βαριά, θα πρέπει να σβαρνίστηκε για 60 με 70 μέτρα πάνω στο χώμα, γιατί φαίνονται τα ίχνη από αίμα σε διάφορες πέτρες και, όπως μετέδωσαν τα αλβανικά μέσα ενημέρωσης, λίγο πριν εκτελεστεί, και φώναξε "ζήτω η Ελλάς, ζήτω ο ελληνισμός", κάπου εκεί εκτελέστηκε κιόλας. Του δόθηκε η χαριστική βολή» είπε ο γιατρός.

Τόνισε ακόμη στην αρχή των δηλώσεών του: «Να πω για τον Κωνσταντίνο ότι δεν είχε τίποτα ψυχικά, ήταν απολύτως ισορροπημένος... Το μόνο, ας το πούμε έτσι σε παρένθεση, είχε τρέλα για τα εθνικά θέματα. Συνεργαστήκαμε μαζί και στα συλλαλητήρια της Μακεδονίας και τα λοιπά. Παντού ήταν πρώτος για να τρέχει για θέματα εθνικά».

Στα βίντεο , δείτε τις δηλώσεις του γιατρού, καθώς και το σημείο που δολοφονήθηκε ο 35χρονος ομογενής.

Πηγή: Πρώτο Θέμα

Σχόλιο Τ.Ι.: Πιστός ο λόγος, και πάσης αποδοχής άξιος... αν κάνετε υπακοή στο Νόμο μου, θα φάγετε από όλα τα αγαθά της γης ή δε μη.

Στην Ελλάδα παίζουμε ακόμη την κολοκυθιά με τις συντάξεις, και αντί να πούμε την αλήθεια στην κοινωνία ότι για να πληρωθούν, πρέπει να υπάρξει παραγωγή, εμείς μαδάμε τη μαργαρίτα ως προς το αν η περικοπή τους έχει δημοσιονομικό ή διαρθρωτικό χαρακτήρα. 

Αυτό εξηγεί στο liberal.gr, ο Μιλτιάδης Νεκτάριος, ο οποίος ενόψει της σημερινής κατάθεσης στην Κομισιόν του ελληνικού προϋπολογισμού με τις ελληνικές θέσεις, μιλά για την κυβερνητική προσπάθεια παραπλάνησης, και τονίζει στο liberal.gr, ότι πρέπει να είναι πολύ αφελής κάποιος για να πιστεύει ότι σε μια χώρα με αναλογία συνταξιούχων προς εργαζόμενους 1 προς 1,4 - αντί για 1 προς 4, όπως θα έπρεπε κανονικά- είναι σε θέση το κράτος, δίχως θεαματική ανάπτυξη, να συνεχίσει να καταβάλει τις σημερινές συντάξεις.

"Δεν βγαίνει αυτή η άσκηση, πως να το κάνουμε; Είναι πιο δύσκολο και από το να προσπαθεί κάποιος να πουλήσει πάγο στους Εσκιμώους !", όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και πρώην διοικητής του ΙΚΑ, προσθέτοντας ότι αντί η κυβέρνηση να ανησυχεί κατά πόσον το ασφαλιστικό είναι πραγματικά βιώσιμο, εκείνη ανησυχεί κατά οι δανειστές μας το θεωρούν βιώσιμο, λες κι αν εκείνοι πέσουν έξω στις προβλέψεις τους, θα μας αποζημιώσουν γι' αυτό.

Εξηγεί γιατί το σημερινό μοντέλο οδηγείται μαθηματικά στη χρεοκοπία, αφού η χαμηλή μακροπρόθεσμη ανάπτυξη που προβλέπουν για την Ελλάδα οι διεθνείς οργανισμοί, μεταφράζεται σε αργή μείωση στη δημιουργία καλά αμειβόμενων θέσεων πλήρους απασχόλησης, άρα χαμηλές ασφαλιστικές εισφορές, δηλαδή έλλειψη πόρων για το Ασφαλιστικό, το οποίο ταυτόχρονα θα καλείται να καταβάλει συντάξεις, οι οποίες ως ποσοστό του ΑΕΠ παραμένουν οι υψηλότερες στην ΕΕ. 

Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη

- Το σίριαλ με τις συντάξεις συνεχίζεται, με την ηγεσία του ΔΝΤ να παραμένει σταθερή στις απόψεις της παρά τα επιχειρήματα που παρέθεσε προ ημερών ο Ευ.Τσακαλώτος στην Κρ.Λανγκάρντ και τον Π.Τόμσεν. Αν λοιπόν σας ζητούσαμε μια πρόβλεψη για την υπόθεση των συντάξεων, ποια θα ήταν αυτή ;

Οι τελευταίες εξελίξεις, όπως αποτυπώνονται και στη προ ημερών ανακοίνωση του υπ. Οικονομικών, μετά τη συνάντηση του κ. Τσακαλώτου στο Μπαλί, δείχνουν ότι το ΔΝΤ με την ιδιότητά του ως τεχνικού συμβούλου της μεταμνημονιακής εποπτείας, διατηρεί τη θέση του για περικοπή των συντάξεων. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει.

Είχε διαφανεί όταν δημοσιεύθηκε η έκθεση Fiscal Monitor του ΔΝΤ, όπου παρ' ότι το Ταμείο αναθεώρησε τις εκτιμήσεις του για τα πρωτογενή πλεονάσματα της Ελλάδος, τα οποία υπολογίζονται στο 3,5% του ΑΕΠ από φέτος έως και το 2022, όσο δηλαδή και η Κομισιόν, εντούτοις, όπως αναφέρει στις υποσημειώσεις, η εκτίμηση βασίζεται στις παραδοχές πάνω στις οποίες έχει δομηθεί η ενισχυμένη εποπτεία της Ελλάδος. Αποτυπώνει δηλαδή τη θέση του με βάση τη συμφωνία για μείωση των συντάξεων και του αφορολογήτου, και όχι με βάση το ελληνικό αίτημα για μη μείωση συντάξεων το οποίο θα "υποβάλει" επισήμως αύριο η Ελλάδα στις Βρυξέλλες, και με αστερίσκο, όπως λένε οι πληροφορίες, επιχειρώντας να πείσει ότι δεν αλλάζει η επίτευξη των στόχων για τα πλεονάσματα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Καταρχήν, όπως γνωρίζετε το ΔΝΤ δεν έχει πλέον δικαίωμα βέτο, αφού το μεταμνημονιακό πρόγραμμα είναι καθαρά ευρωπαικό, με το Ταμείο να έχει πλέον τεχνικό ρόλο. Ακόμη όμως και αν οι Γερμανοί, και κατ΄επέκταση οι Ευρωπαίοι εγκρίνουν το αίτημα για αναβολή εφαρμογής του μέτρου, κάτι που δεν θα μάθουμε πριν τις αρχές Δεκέμβρίου, εντούτοις η διαφορετική άποψη του ΔΝΤ θα συνεχίσει να δημιουργεί προβλήματα στην ελληνική κυβέρνηση. Κυρίως λόγω του γεγονότος ότι οι αγορές δίνουν βάρος στο Ταμείο. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να δημιουργήσει έντονες αναταράξεις στις αγορές.

- Τόσο καιρό πάντως συνεχίζουμε να παίζουμε με τις λέξεις. Η κυβέρνηση επιμένει ότι το μέτρο είναι δημοσιονομικό, άρα υποστηρίζει ότι δεν χρειάζεται, επειδή η οικονομία θα ξεπεράσει κατά πολύ τους στόχους των πλεονασμάτων, το Ταμείο πάλι, πιστεύει ότι είναι διαρθρωτικό...

Καταρχήν σας θυμίζω τη προ ημερών εκτίμηση του ΔΝΤ που αμφισβητεί ότι υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για τις παροχές της κυβέρνησης τα επόμενα χρόνια. Και τούτο γιατί υπολογίζει ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα θα πιάσουν οριακά τον στόχο που έχει τεθεί.

Αυτό που κάνουμε στην Ελλάδα είναι ότι μαδάμε τη μαργαρίτα ως προς το αν η περικοπή έχει δημοσιονομικό ή διαρθρωτικό χαρακτήρα. Εννοείται ότι η περικοπή είναι ένα διαρθρωτικό μέτρο. 

Σε μια χώρα με τόσο χαμηλές επενδύσεις, δηλαδή δίχως τροφοδότη της ανάπτυξης, και ταυτόχρονα με την υψηλότερη συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ΕΕ, ενδεχομένως και στον κόσμο, πρέπει να είναι πολύ αφελής κάποιος, για να πιστεύει ότι το κράτος θα μπορεί να καταβάλει συντάξεις.

Σε ποια χώρα στον πλανήτη, χωρίς ισχυρή ανάπτυξη, και με αναλογία συνταξιούχων προς εργαζόμενους 1 προς 1,4, αντί για 1 προς 4, όπως θα έπρεπε κανονικά, μπορεί να συνεχίζει το κράτος να καταβάλει συντάξεις ; 

Έχουμε τη μεγαλύτερη συνταξιοδοτική δαπάνη στην Ευρώπη, που φτάνει στο 16% του ΑΕΠ. Πρέπει να τη μειώσουμε, όχι για να ευχαριστήσουμε το ΔΝΤ αλλά για να εξοικονομήσουμε πόρους για άλλες κοινωνικές δαπάνες, δηλαδή την Υγεία, τους ανέργους, τους κοινωνικά αποκλεισμένους, για τους οποίους δαπανούμε με διαφορά τα λιγότερα απ' όλους τους άλλους Ευρωπαίους, όπως επίσης για να μειώσουμε τη φορολογική επιβάρυνση, επίσης από τις υψηλότερες στην Ευρώπη. 

Για όλους αυτούς τους λόγους η περικοπή συντάξεων είναι διαρθρωτικό μέτρο. Σας θυμίζω ότι οι ίδιοι οι υπολογισμοί της αναλογιστικής μελέτης του 2018 που κατέθεσε η κυβέρνηση, δείχνουν ότι εάν γίνουν οι περικοπές στις "προσωπικές διαφορές", καθώς και όλες οι άλλες μειώσεις δαπανών που έχει συμφωνήσει, τότε θα συμβεί μια μεγάλη μείωση στη σχέση συντάξεων /ΑΕΠ, και η σχέση αυτή θα παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα μέχρι το 2060.

- Ένα ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι πως θα χρηματοδοτηθούν οι στόχοι για πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ ως το 2022, αλλά και μετά, πολλώ δε μάλλον αν επαληθευτούν οι προβλέψεις του ΔΝΤ ότι αυτοί θα επιτευχθούν οριακά...

Τα πλεονάσματα στα οποία έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση, και για τα οποία το ΔΝΤ λέει ότι θα επιτευχθούν οριακά, δημιουργούνται κατά 50% από τις συμφωνημένες μειώσεις συντάξεων και κατά 50% από τους υπέρογκους φόρους. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της κυβέρνησης προβλέπει ετήσιες περικοπές των συντάξεων 2,9 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το 2022. Μιλάμε συνολικά για εξοικονόμηση 11,6 δισ ευρω. Από που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα ;

Ακόμη και αν οι Ευρωπαίοι δώσουν στον κ. Τσίπρα αυτό που ζητάει, επειδή έχουν μπροστά τους Ευρωεκλογές, και άλλα σοβαρότερα προβλήματα από την Ελλάδα, όπως η Ιταλία, και πάλι το πρόβλημα θα σκάσει στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης. Διότι όπως σας είπα, η μείωσή τους προβλέπεται να χρηματοδοτήσει  το 50% των πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ, για την περίοδο 2019-2022 στα οποία έχει δεσμευθεί ο ίδιος. 

- Επομένως, μπορεί να βρεθούμε κάποια στιγμή αντιμέτωποι ξανά με αυξήσεις φόρων; 

Είτε θα πρέπει να κοπούν οι συντάξεις, είτε να αυξηθούν κι άλλοι οι φόροι, θαύματα στη πραγματική οικονομία δεν γίνονται. Εκτός εάν έρθει θεαματική ανάπτυξη, που όμως δεν διαφαίνεται. Οι πολύ χαμηλές προβλέψεις του ΔΝΤ για ρυθμό ανάπτυξης μόλις 1,2% το 2023, λένε από μόνες τους πολλά. 

Τι σημαίνουν όλ' αυτά; Ότι το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα της Ελλάδας, που σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, βρίσκεται στα 25.879 δολάρια, και με αυτούς τους ρυθμούς σύντομα θα μας ξεπεράσουν χώρες όπως Ρουμανία, και Βουλγαρία, θα αναπτύσσεται με πολύ αργό ρυθμό. Χαμηλή ανάπτυξη σημαίνει με τη σειρά της, αργή μείωση στη δημιουργία καλα αμειβομένων θέσεων πλήρους απασχόλησης, άρα χαμηλές ασφαλιστικές εισφορές, δηλαδή έλλειψη πόρων για το Ασφαλιστικό, όταν αυτό καλείται ταυτόχρονα να καταβάλει συντάξεις, οι οποίες ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι οι υψηλότερες στην ΕΕ. 

Προσθέστε τώρα στα παραπάνω ότι 400-500.000 από τους πιο ποιοτικούς Ελληνες επιστήμονες έχουν φύγει στο εξωτερικό, το γεγονός ότι οι ετήσιοι θάνατοι ξεπερνούν τις ετήσιες γεννήσεις, όπως και τις προβολές για το δημογραφικό τα επόμενα χρόνια, και έχετε τη πλήρη εικόνα.

Δεν βγαίνει αυτή η άσκηση, πως να το κάνουμε ; Είναι πιο δύσκολο και από το να προσπαθεί κάποιος να πουλήσει πάγο στους Εσκιμώους...

- Συνεπώς ακόμη και αν δεν περικοπούν τον Ιανουάριο οι συντάξεις, η περικοπή τους θεωρείται μαθηματικά βέβαιη, αυτό λέτε;

Το ελληνικό σύστημα συντάξεων είναι το πιο αποτυχημένο στον κόσμο. Στην Ελλάδα παίζουμε ακόμη τη κολοκυθιά, αντί να πούμε την αλήθεια στη κοινωνία ότι για να πληρωθούν οι συντάξεις πρέπει να υπάρξει παραγωγή, και όσο αυτή δεν έρχεται, τόσο θα πλησιάζει η ημέρα που το σύστημα δεν θα μπορεί να τις καταβάλει ή θα αρχίσουμε να συζητάμε για νέες περικοπές, κ.ό.κ. 

Αλλά η κυβέρνηση αντί να ανησυχεί κατά πόσον το ασφαλιστικό είναι βιώσιμο, ανησυχεί κατά πόσο οι δανειστες μας θεωρούν ότι είναι βιώσιμο. Δηλαδή αν εκείνοι πέσουν έξω στις προβλέψεις τους, θα μας αποζημιώσουν για αυτό ; Εμείς θα πληρώσουμε με νέες περικοπές.

Έπειτα, ήδη όσοι συνταξιοδοτούνται μετά τον Μάιο του 2016, εισπράττουν ήδη χαμηλότερες συντάξεις. Αν δεν μειωθούν λοιπόν οι συντάξεις, προκύπτει μια κατάφωρη αδικία μεταξύ όσων πρόλαβαν και όλων των υπολοίπων που δεν πρόλαβαν. Μεταξύ αυτών που δουλεύουν και εισφέρουν ακόμη, και αυτών που πήραν εξιτήριο. Θεσμοθετείται η αδικία.

Πιστεύω ότι η κοινωνία είναι ώριμη για να δούμε επιτέλους τις συντάξεις από τη σκοπιά των νέων και όχι των συνταξιούχων. Όταν ένας νέος άνθρωπος συνειδητοποιήσει ότι πληρώνει πολύ λιγότερες εισφορές, ενώ τα λεφτά του θα πηγαίνουν σε ένα δικό του ατομικό λογαριασμό, και ήδη από τον πρώτο χρόνο, θα γνωρίζει πψς δίπλα στο όνομά του, αυτά θα αθροίζονται και θα αποδίδουν, τότε θα αλλάξει γνώμη για το συνταξιοδοτικό. Σήμερα δικαίως πιστεύει ότι πετάει χρήματά του σε ένα πηγάδι δίχως πάτο.

Σας θυμίζω τη πρόταση που έχουμε αναπτύξει από κοινού με τον Πλάτωνα Τήνιο και τον Γ.Συμεωνίδη στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, και η οποία δείχνει ότι με μειωμένες εισφορές κατά 30%, και με ένα συνδυασμό διανεμητικού και κεφαλαιοποιητικού συστήματος, μπορούμε να προσφέρουμε ποσοστά αναπλήρωσης κοντά στο 55%, χωρίς να απαιτείται κρατική χρηματοδότηση.

Παρ' όλα αυτά, το σίριαλ που θα παίζει στην Ελλάδα τους προσεχείς μήνες, θα είναι η περικοπή ή μη των συντάξεων. Η' όπως έχουμε πει και παλαιότερα, με την ολιγόμηνη αναβολή των περικοπών, η κυβέρνηση αποφεύγει το πολιτικό κόστος και απλά μεταθέσει το πρόβλημα στην επόμενη. 

Πρέπει απαραιτήτως μετά τις εκλογές να κάνουμε ως χώρα μια σοβαρή συζήτηση για την δομή και λειτουργία συνολικά του συστήματος συντάξεων.

Πηγή: Liberal.gr, Ινφογνώμων Πολιτικά

Ο γάμος, όπως γνωρίζουμε, είναι κοινωνία αγάπης. Ο Δημιουργός Τριαδικός Θεός έγινε συγχρόνως και ο πρώτος νυμφαγωγός, αφού προσέφερε την Εύα στον Αδάμ. Σ' αυτούς εμπιστεύθηκε τη δύναμη και τη δυνατότητα, μέσω της οποίας θα προέρχεται πλέον η ζωή.

Σ’ αυτή τη σύζευξη θα υπάρχει στο εξής η δυνατότητα να ασκήσει ο άνθρωπος τη ζωή ως αγάπη και την αγάπη ως ζωή.¹

Μέσα στον χώρο του γάμου έχουμε την ανθρώπινη αύξηση και τε-λείωση στην αγαπητική θυσία και αντιθυσία των συζύγων. Και οι δύο πρέπει να κατανοούν πλήρως την τιμή που τους έκαμε ο Δημιουργός τους, να μπορούν δηλαδή, να δημιουργούν, με τη χάρη και την ευλογία Tου, νέες ανθρώπινες υπάρξεις.²

Όμως, ο σημερινός κυρίως άνθρωπος διάγει τον βίο του μέσα στον χώρο του μηδενισμού και του ατομισμού. Στην υλόφρονα, ευ-δαιμονιστική και ηδονιστική εποχή μας κυριαρχεί παντελής άγνοια του προσώπου και ως εκ τούτου των αγαπητικών διαπροσωπικών σχέσεων. Ως αποτέλεσμα αυτής της καταστάσεως τα παιδιά για πολλούς από τους γονείς θεωρούνται όχι απλώς βάρος, αλλά πραγματική συμφορά. Για τον λόγο αυτό καταβάλλεται προσπάθεια από πολλά ζευγάρια, αφήνοντας κατά μέρος κάθε μητρικό ή πατρικό αίσθημα, να απαλλαγούν από την τεκνογονία.

Προς τούτο προβαίνουν στην αθέμιτη άμβλωση - έκτρωση, λη-σμονώντας και παραμερίζοντας την πραγματικότητα ότι εντός των σπλάχνων της μητέρας υπάρχει το παιδί της, το οποίο είναι κι αυτό τέλειος άνθρωπος από τη στιγμή της συλλήψεώς του.³ Η Πατερική Ορθόδοξη παράδοση διακηρύσσει: «Έμψυχος ο άνθρωπος έμψυχον σπέρμα έχων».⁴

Έτσι, όταν μιλάμε για αγαπητική κοινωνία στο γάμο, καρπός της οποίας είναι η τεκνογονία, δεν είναι δυνατόν να μιλάμε ταυτοχρόνως και για φόνο - άμβλωση. Κι αυτό γιατί αγάπη και θυσία δεν συμβι-βάζονται με το μίσος και το φόνο. Ο διάσημος καθηγητής της μαιευ-τικής αείμνηστος κ. Λούρος είχε χαρακτηρίσει εγκληματική πράξη την άμβλωση, η οποία έρχεται σε άμεση αντίθεση με τον Όρκο του Ιπποκράτη: «Ο ευσυνείδητος ιατρός οφείλει να απέχει
της τοιαύτης εγκληματικής πράξεως και ουδέποτε να λησμονεί το του Ιπποκράτους ‘ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω. Αγνώς δε και οσίως διατηρήσω βίον τον εμόν και τέχνην την εμήν’».⁵

Εξάλλου, η γενετική θεωρία υποστηρίζει ότι η ζωή ξεκινά ακριβώς με τη δημιουργία ενός ξεχωριστού γενετικά ατόμου. Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κατά τη σύλληψη, συνεπώς η γονιμοποίηση θεωρείται ως το ξεκίνημα μιας νέας ζωής.⁶ Η άποψη αυτή στηρίζεται και από σύγχρονα πορίσματα της ιατρικής επιστήμης. Στο Πανελλήνιο Ιατρικό συνέδριο του 2014 ορίσθηκε ότι «η έναρξη της ζωής του ανθρώπου συμπίπτει με την στιγμή της γονιμοποίησης», ενώ το 2012 στο Β' Ιατρικό Συνέδριο του Μονακό δύο χιλιάδες (2000) ειδικοί γυναικολόγοι μαιευτήρες πιστοποίησαν ότι «πραγματική γέννηση είναι η σύλληψη».

Πρέπει, ακόμη, να γνωρίζουμε ότι και από επιστημονικής πλευράς η διακοπή της ζωής του εμβρύου, σε όποια φάση και σε όποια ηλικία κι αν γίνει, έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή ανθρωπίνης υπάρ- ξεως. Για το λόγο αυτό η Ψυχολογία αποφαίνεται: Η άμβλωση δεν είναι μία απλή εγχείρηση, αλλά ένα σοβαρότατο γεγονός, επειδή έχει απόλυτη σχέση όχι μόνο με το σώμα της μητέρας, αλλά και με το βάθος της καρδιάς της, τα άδυτα της ψυχής της, καθώς και του συζύγου της.⁷

Σύγχρονες μελέτες⁸ αποδεικνύουν ότι τα πιο σταθερά ψυχιατρικά ευρήματα μετά από μία άμβλωση είναι η ενοχή, η κατάθλιψη και τα μακάβρια όνειρα. Φθάνει καμιά φορά η μητέρα και σε σοβαρής μορφής κατάθλιψη.⁹ Δεν πρέπει να λησμονούμε και τις κρίσεις συνειδήσεως που περνούν οι γονείς σε κάποια στιγμή της ζωής τους και ας έχουν περάσει πολλά χρόνια από την άμβλωση.

Το σύνολο σχεδόν των ιατρών της ειδικότητος του μαιευτήρος–γυναικολόγου, αλλά και άλλων ειδικοτήτων, τάσσονται εναντίον των εκτρώσεων. Ο καθηγητής της παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Υπουργός τότε των Κοινωνικών Υπηρεσιών αείμνηστος Σπύρος Δοξιάδης είχε πει: «Η διακοπή μιας κυήσεως νόμιμα ή παράνομα έχει από ψυχολογική και ιατρική πλευρά πολλάς βλαβεράς επιπτώσεις και αμέσους και απωτέρας».¹⁰

Ειδικότερα η Αγιογραφική και Πατερική παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας θεωρεί την άμβλωση - ως εμβρυοκτονία - κανονικό παράπτωμα και την εντάσσει στα αδικήματα του φόνου, γι’ αυτό και επιβάλλει αυστηρά επιτίμια. Κατά τον κανονολόγο Π. Παναγιωτάκο η πράξη της αμβλώσεως θεωρείται εκούσιος φόνος.¹¹

Ως βάση του περί αμβλώσεως Δικαίου της Εκκλησίας μας θεωρείται ο 21ος κανόνας της Συνόδου της Αγκύρας (314 μ.Χ.), ο οποίος αναφέρεται στη σύλληψη εμβρύου εκτός του μυστηρίου του γάμου (κλεψιγαμία) και κάνει μνεία «προτέρου όρου», προ- φανώς αναφερόμενος στις Διατάξεις των Αποστόλων.¹² Ωστόσο, κατά τον καθηγητή Τρωιάνο, ο κανόνας δεν αποκλείει την άμβλωση και στο χώρο του νομίμου γάμου.¹³ Το κείμενο του κανόνος έχει ως εξής: «Περί των γυναικών των εκπορνευουσών και αναιρουσών τα γεννώμενα, και σπουδαζουσών φθόρια ποιείν, ο μεν πρότερος όρος μέχρις εξόδου εκώλυσε, και τούτω συντίθεται. Φιλανθρωπότερον δε τι ευρόντες, ωρίσαμεν δεκαετή χρόνον, κατά τους βαθμούς τους ωρισμένους πληρώσαι».¹⁴

Είναι γεγονός ότι εκείνος, ο οποίος διεμόρφωσε ουσιαστικώς και τελικώς το περί εμβρυοκτονίας Δίκαιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι ο Μ. Βασίλειος, ο οποίος στο 2ο κανόνα του χαρακτηρίζει απερίφραστα την άμβλωση ως εκούσιο φόνο. Αναφέρουμε το κείμενο σε ελεύθερη απόδοση: «Εκείνη που με προμελέτη, επίτηδες, καταστρέφει το έμβρυο τιμωρείται με το επιτίμιο του φόνου, αφού για μας δεν υπάρχει διάκριση μορφοποιημένου ή μη εξεινονισμένου εμβρύου. Το επιτίμιο αφορά όχι μόνον τον θάνατο του εμβρύου, αλλά και τις μητέρες που κάνουν κακό στον εαυτό τους, καθώς πολλές φορές πεθαίνουν σ’ αυτές τις εγχειρήσεις. Σ’ αυτόν τον θάνατο προστίθεται κι άλλος φόνος, η καταστροφή του εμβρύου, σύμφωνα με την πρόθεση εκείνων που τολμούν τέτοια πράγματα. Δεν πρέπει, όμως, να διαρκεί το επιτίμιο μέχρι το τέλος της ζωής τους, αλλά να ορίζεται δεκαετής αποχή (από τη Θεία Κοινωνία) και να προσδιορίζεται η θεραπεία σύμφωνα με τον τρόπο της μετανοίας και όχι με τον χρόνο (τη διάρκεια)».

Σημαντικό στοιχείο στον κανόνα αυτό αποτελεί η διακήρυξη της μη αποδοχής της μέχρι τότε επίμαχης θεωρίας περί διακρίσεως «εκμεμορφωμένου και ανεξεικονίστου εμβρύου»,¹⁵ αφού για την Ορθόδοξο Εκκλησία δεν υφίσταται τέτοιου είδους δίλημμα, εφόσον το έμβρυο είναι ζων άνθρωπος από τη στιγμή της συλλήψεως, γι’ αυτό και καταδικάζει ως φονική πράξη την άμβλωση.
Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι, εάν προβεί σε άμβλωση η πρεσβυτέρα, εκτός του επιβαλλομένου επιτιμίου στην ίδια, ο πρεσβύτερος σύζυγός της τι-μωρείται με την ποινή της καθαιρέσεως.

Επιπροσθέτως, ο 8ος κανόνας του Μ. Βασιλείου, συνιστώντας συμπλήρωμα του ως άνω κανόνος, προσθέτει το στοιχείο της ευθύνης και των κυρώσεων για την άμβλωση τόσο στη μητέρα όσο και σε όποιον υποβοηθεί δια παντός μέσου στην εκτέλεση της επιθυμίας της δράστιδος, χαρακτηρίζοντας και τους δύο παράγοντες ως φονείς: «Και αι τοίνυν τα αμβλωθρίδια διδούσαι φάρμακα φονεύτριαι εισί και αυταί, και αι δεχόμεναι τα εμβρυοκτόνα δηλητήρια».¹⁶ Βεβαίως, σήμερα τη θέση «των διδόντων τα αμβλω-θρίδια φάρμακα» κατέχουν οι ιατροί που επιτελούν την έκτρωση.

Επιβεβαιώνοντας οι Άγιοι Πατέρες της ΣΤ' Οι-κουμενικής Συνόδου με τον 91ο κανόνα τους τα διαλαμβανόμενα περί αμβλώσεως και αμβλωθριδίων φαρμάκων του 8ου κανόνος του Μ. Βασιλείου, επανα-λαμβάνουν: «Τας τα αμβλωθρίδια διδούσας φάρμακα, και τας δεχομένας τα εμβρυοκτόνα δηλητήρια, τω του φονέως επιτιμίω καθυποβάλλομεν».¹⁷

Οι διατάξεις περί αμβλώσεως επαναλαμβάνονται και στο Κανονικόν του Ιωάννου του Νηστευτού -το οποίο κατέχει σημαντική θέση στο εκκλησιαστικό και κανονικό δίκαιο- με μειωμένο αισθητά το επιτίμιο, αλλά με προσθήκη ασκητικού -σωματικού επιτιμίου.

Εκ των όσων με συντομία αναφέραμε βεβαιώ-νεται ότι η άμβλωση αντιμετωπίζεται σοβαρώς από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι, ερμηνεύοντας την Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), μέσω της διδασκαλίας τους και των ιερών κανόνων την αποτρέπουν και την καταδικάζουν.

H άμβλωση δεν θεραπεύεται από οποιαδήποτε αιτία και αν συμβή. Ακόμη και στην ακραία περίπτω-ση κινδύνου της ζωής της μητέρας.¹⁸ Και τούτο γιατί αφ’ ενός η άμβλωση έρχεται σε άμεση και απόλυτη αντίθεση με την εντολή του Θεού «ου φονεύσεις»¹⁹ και αφ’ ετέρου το μυστήριο του γάμου, μέσω της τεκνογονίας, έχει απόλυτη σχέση με το μυστήριο της ζωής. Ο Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός τονίζει για τους συζύγους: «Δια της τεκνογονίας σώζονται· ου γαρ εστί τούτο μικρόν, το τα δοθέντα παιδία παρ’ Αυτού, ταύτα Αυτώ αναθείναι».²⁰

Είναι αδήριτος ανάγκη η επιστροφή στην προ-σωπική - κοινωνική και αγαπητική θυσιαστική ζωή, ώστε να καταργηθεί αυτόματα και ο εκ προμελέτης φόνος των εμβρύων, η άμβλωση. Αυτή, όμως, η ζωή δεν είναι δυνατόν να πραγματωθεί παρά μόνο μέσα στην κοινωνία αγάπης της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Γέν. 1, 28.

2. Βλ. περισσότερα J. Meyedorff, Marriage, An Orthodox perspective, St Vladimir’s Seminary Press, New York 2000, p. 12–16, 18–20. Στ. Παπαδοπούλου, «Ο γάμος: Μυστήριο αγάπης και μυστήριο εις Χριστόν», Πρακτικά ´ Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου (Αθήναι 2004) 31-36. Μ. Καρδαμάκη, Αγάπη και γάμος, εκδ. Ακρίτας 20014, σσ. 31-36.

3. Βλ. περισσότερα: Ν. Μητσοπούλου, Η περί του ανθρωπίνου εμβρύου ως ψυχοσωματικής υπάρξεως διδασκαλία της Εκκλησίας και η Χριστολογική θεμελίωσις αυτής, Αθήναι 1982.

4. Ἰωάννου Δαμασκηνού, Διάλεξις Σαρακηνού και Χρι-στιανού, ‘Die Schriften des Johannes von Damaskos, vol. 4’, B. Kotter, PTS 12, W. De Gruyter, Berlin 1981, 1, 41. PG 94, 1592D. Βλ. επίσης Γρηγορίου Νύσσης, Περί κατασκευής του ανθρώπου, PG 44, 236AB. Ι. Θεοδώρου, Η διδασκαλία περί ψυχής σε τέσσερα έργα του Γρηγορίου Νύσσης, Αθήνα 1998, σ. 35 κ. εξ.

5. Αγγ. Αγγελοπούλου, Η αλήθεια δια τας εκτρώσεις, Αθήναι 1980, σ. 74.

6. Βλ. σχετικά Αν. Μητσοπούλου, Η ηθική πλευρά της άμβλωσης (Διδακτ. Διατρ.), ανακτήθηκε 10.3.2016 από http://www.thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/28252#page/44/mode/2up. Επίσης Στ. Καρπαθίου, Ιστορία του ζυγωτού και εξωσωματική γονιμοποίηση, Αθήνα 2011, σ. 214.

7. Βλ. σχετικό άρθρο του Steven Ertelt στο LifeNews.com (27 Οκτωβρίου 2006), ανακτήθηκε 13.3.2016 από http://www.post-abortion-syndrome.info/britscientlet.htm.

8. Βλ. σχετικὲς δημοσιεύσεις στὸν διαδικτυακὸ τόπο

9. Bλ. Στ. Καρπαθίου, «Ψυχολογικὲς επιπτώσεις της έκτρωσης», Καθημερινή (16.1.2005), ανακτήθηκε 13.3.2016 από http://www.post-abortion-syndrome.info/epiptoseis-karpathiou.htm

10. Πρακτικά Βουλής 15-9-1978.

11. Π. Παναγιωτάκου, Το Ποινικόν Δίκαιον της Εκκλησίας, εκδ. Πουρναρά, Θεσ/νίκη 1999, σ. 538.

12. Βλ. σχετικά Κ. Κωστοπούλου, Η πολυμορφία του φόνου στους ιερούς κανόνες, Νομοκανονική Βιβλιοθήκη 32, εκδ. Επέκταση, Κατερίνη 2015, σ. 169, υποσ. 470.

13. Σπ. Τρωιάνου, Η άμβλωση κατά το Δίκαιο της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, Αθήναι 1987, σ. 24.

14. Σύνταγμα Θείων και ιερών Κανόνων, τ. 3, σ. 63.

15. Περὶ τῶν θεωριῶν σχετικὰ μὲ τὸν χρόνο μορφοποιήσεως τοῦ ἐμβρύου ἀπὸ τὴν ᾽Αρχαιότητα μέχρι τὸ Βυζάντιο βλ. Αν. Βακαλούδη, Αντισύλληψη και αμβλώσεις από την Αρχαιότητα στο Βυζάντιο, εκδ. Σταμούλη 2003, σσ. 367-386.

16. Σύνταγμα Θείων και ιερών Κανόνων, τ. 4, 114.

17. Σύνταγμα Θείων και ιερών Κανόνων, τ. 2, 518-519.

18. Βλ. Η. Tristram Engelhardt, Τα θεμέλια της βιοηθικής, Μία χριστιανική θεώρηση, εκδ. Αρμός, Αθήναι 2007, σσ. 347-348.

19. Έξ. 20, 15. Δευτ. 5, 18. Ματθ. 5, 21. 19, 18. Ρωμ. 13, 9.

20. Ιωάννου Δαμασκηνού, Εις επιστολήν προς Τιμόθεον Α´, PG 95, 1005C.

Πηγή: (ΑΧΑΪΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ Τόμος 35ος, Τεύχος 2, Οκτώβριος 2016), Αφήστε με να ζήσω!

Σεβαστέ μας πάτερ Φώτιε, ἀγαπητοί μου συμπατριῶτες καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί. Ἡ 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 ὑπῆρξε μιά μοναδική ἱστορική στιγμή ὅχι μονάχα γιά ἐμᾶς τούς Ἔλληνες, ἀλλά καί γιά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα! Τό ΟΧΙ τοῦ Μεταξᾶ, τό ἔβαλαν οἱ παπποῦδες μας βαθειά μέσα στίς καρδιές τους καί τό μετέτρεψαν πάνω στά κακοτράχαλα βουνά τῆς Ἠπείρου σέ Νίκη!

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΟΥ ΟΧΙ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940,
ΠΟΥ ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ, ΣΗΜΕΡΑ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018, ΣΤΗΝ ΧΩΡΟΥΔΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΑΓΚΑΔΑ

Σεβαστέ μας πάτερ Φώτιε,

ἀγαπητοί μου συμπατριῶτες καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Ἡ 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 ὑπῆρξε μιά μοναδική ἱστορική στιγμή ὅχι μονάχα γιά ἐμᾶς τούς Ἔλληνες, ἀλλά καί γιά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα!

Τό ΟΧΙ τοῦ Μεταξᾶ, τό ἔβαλαν οἱ παπποῦδες μας βαθειά μέσα στίς καρδιές τους καί τό μετέτρεψαν πάνω στά κακοτράχαλα βουνά τῆς Ἠπείρου σέ Νίκη!

Τό πῆραν τά χείλη τῆς Βέμπο καί τό ἔκαναν τραγούδι.

Ἀντήχησε ὡς κρότος δυνατός ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς Πατρίδας μας καί ἀναδείχθηκε σέ Σύμβολο τῆς ἀντίστασης καί τῆς Ἐλευθερίας.

Τό ἀφουγκράστηκαν οἱ ψοφοδεεῖς καί τάχα ἰσχυροί Εὐρωπαῖοι καί νόμισαν πώς ὀνειρεύονται! Πῶς εἶναι δυνατόν, ἀναρωτήθηκαν, ἕνας τόσο μικρός λαός νά τά βάλει μέ μιά ὑπερδύναμη;

Ὁ Ἰταλός πρέσβυς καταφθάνει στήν πρωθυπουργική κατοικία στίς τρεῖς παρά τέταρτο τά ξημερώματα. Ἡ Ἰταλία μέ τελεσίγραφο ζητάει ἀπό τούς Ἕλληνες νά παραδοθοῦν. Τό ΟΧΙ τῶν Ἑλλήνων, διά στόματος τοῦ τότε πρωθυπουργοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ, μέσα σέ δυό ὧρες, βροντάει κι ἀστράφτει στό Ἀλβανικό μέτωπο.

Ὁ συνταγματάρχης Κωνσταντῖνος Δαβάκης, διοικητής τοῦ ἀποσπάσματος Πίνδου, στίς 5 τό πρωΐ, στέλνει στούς ἄνδρες του τήν ἑξῆς διαταγή: ‘’Ὁ ὕπουλος γείτονάς μας αἰφνιδιαστικά μᾶς ἐπετέθη. Ἡ Ἑλλάδα μας περιμένει ἀπό τόν καθένα μας, νά δώσουμε ἕνα καλό μάθημα στόν εἰσβολέα. Φανεῖτε Ἕλληνες καί κρατῆστε γερά τά ὅπλα μέ πίστη στόν Θεό καί τόν ἑαυτό σας. Ζήτω ἡ Ἑλλάς!’’.

Ὁ στρατηγός Κατσιμῆτρος, διοικητής τῆς ὀγδόης μεραρχίας τῆς Ἠπείρου τηλεφωνεῖ στό Γενικό Ἐπιτελεῖο καί λέει: ‘’Μπορῶ ὑπεύθυνα νά διαβεβαιώσω τόν κύριο Ἀρχηγό τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου, καί τό τονίζω ἰδιαιτέρως, ὅτι οἱ Ἰταλοί δέν θά περάσουν’’.

Τά παλληκάρια μας, πολεμῶντας γενναία πάνω στῆς Πίνδου τίς χιονισμένες κορφές, ἀφήνοντας ἄναυδους τούς ‘’λογικούς’’ καί ὀλίγιστους Εὐρωπαίους, κατάφεραν τό ἀκατόρθωτο: Ταπείνωσαν μιά παντοδύναμη τότε αὐτοκρατορία! Ἡ ἰαχή ‘’ἀέρα’’ ἔγινε ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τῶν ἰταλικῶν μεραρχιῶν. Τά ψυχρά νερά τῆς Ἀδριατικῆς λίγο ἔλειψε νά δεχθοῦν στόν πάτο τους κάθε ἀπομεινάρι ἀπό τήν περιλάλητη στρατιωτική μηχανή τοῦ ἰταλικοῦ φασισμοῦ.

Κι ἐκεῖνοι, πού τά γεράματα τούς υποχρέωσαν νά μείνουν στά μετώπισθεν, δέν ἡσυχάζουν. Ὅπως τό γεροντάκι, πού περιμένει τήν σειρά του ἀνάμεσα σέ νεώτερους, νά δώσει τό αἷμα του γιά τούς τραυματίες μας. Ὁ γιατρός τῆς αἱμοδοσίας τόν βλέπει στήν σειρά τῶν αἱμοδοτῶν καί τοῦ λέει ἐνοχλημένος:

-Ἐσύ παππούλη, τί θέλεις ἐδῶ;

-Ἦρθα κι ἐγώ, γιατρέ, νά δώσω αἷμα.

Ὁ γιατρός τόν κοιτάζει μέ ἀπορία καί συγκίνηση.

-Μή μέ βλέπεις ἔτσι, γιατρέ μου. Εἶμαι γερός, τό αἷμα μου εἶναι καθαρό καί ἀκόμα ποτές μου δέν ἀρρώστησα. Εἶχα τρεῖς γιούς. Σκοτώθηκαν καί οἱ τρεῖς ἐκεῖ πάνω. Χαλάλι τῆς Πατρίδας! Ὅμως, μοῦ εἶπαν πώς οἱ δύο πῆγαν ἀπό αἱμορραγία. Λοιπόν, εἶπα στή γυναῖκα μου, θά ‘ναι κι ἄλλοι πατεράδες, πού μπορεῖ νά χάσουν τά παλληκάρια τους, γιατί δέν θά ‘χουν οἱ γιατροί μας αἷμα νά τούς δώσουν. Νά πάω νά δώσω κι ἐγώ τό δικό μου. ‘’Ἄϊντε, πήγαινε, γέρο μου’’, μοῦ εἶπε ‘’κι ἄς εἶναι γιά τήν ψυχή τῶν παιδιῶν μας’’. Κι ἐγώ σηκώθηκα καί ἦρθα.

Αὐτός ἦταν ὁ λαός μας, πού ἔφτασε στό θαῦμα. Τό θαῦμα τοῦ Δαβίδ ἀπέναντι στόν Γολιάθ. Τό θαῦμα, πού μᾶς τό χάρισε ἡ Παναγιά μας ἡ Μεγαλόχαρη.

Ὁ Χίτλερ, βλέποντας τήν ἀποτυχία τῶν συμμάχων του Ἰταλῶν, σπεύδει καί τά βάζει ὁ ἴδιος μέ τήν λεβεντιά τῶν παππούδων μας.

Ὀλλανδία, Βέλγιο καί Γαλλία κατελήφθησαν ἀπό τά γερμανικά στρατεύματα μέσα σέ εἴκοσι μέρες. Τό Παρίσι ἔπεσε χωρίς μάχη. Ἡ Δανία παραδόθηκε αὐθημερόν. Ἡ Ἑλλάδα ἄντεξε 250 μέρες!

Τό ΟΧΙ τῶν Ἑλλήνων καθυστέρησε ἀποφασιστικά τήν ἐπίθεση τῶν Γερμανῶν ἐναντίον τῆς Ρωσίας. Ὁ Χίτλερ, μέσα στήν ρώσικη βαρυχειμωνιά, δέ μπόρεσε νά προχωρήσει. Χάρις στό Ἑλληνικό ΟΧΙ ὁ ναζισμός ἔκανε πίσω. Ἡ Εὐρώπη ἀνάσανε. Ξαναβρῆκε τήν ἐλπίδα τῆς ἐλευθερίας.

Ὁ λαός μας, ἑνωμένος καί ὑπάκουος στά κελεύσματα τῶν προγόνων μας, ὄχι μονάχα δέν πτοήθηκε μπροστά στήν ἀριθμητική καί στρατιωτική ὑπεροχή τῶν ἐχθρῶν, ἀλλά ‘’μέ τό χαμόγελο στά χείλη’’ καί μέ τό ΟΧΙ χαραγμένο μέ αἷμα στίς βουνοπλαγιές τῆς Ἠπείρου, παρέδωσε μοναδικά καί ἀνεπανάληπτα μαθήματα ἀντιστασιακοῦ φρονήματος σέ ὁλόκληρη τήν ναζιστοκρατούμενη Εὐρώπη.

Ἀδελφοί μου, τό ΟΧΙ γιά τήν φυλή μας δέν εἶναι μιά ἁπλῆ λέξη. Οὔτε εἶναι κάτι, πού λέχθηκε γιά πρώτη φορά ἀπό στόματος Ἑλλήνων στίς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1940.

Τό ΟΧΙ εἶναι ὁ ἀλάνθαστος καί σταθερός βηματοδότης τῆς ἀργόσυρτης ἱστορικῆς μας διαδρομῆς, ἐδῶ καί τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια.

Ποιός μπορεῖ νά ξεχάσει τό ΟΧΙ τῶν Θερμοπυλῶν, τῆς Σαλαμίνας καί τοῦ Μαραθῶνα;

Ποιός δικαιοῦται νά λησμονήσει τό ΟΧΙ τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου;

Ποιός τολμᾶ νά προσπεράσει ἤ νά ὑποτιμήσει τό ΟΧΙ τοῦ Μάρκου Μπότσαρη, τοῦ Ἀθανασίου Διάκου, τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, τοῦ Λάμπρου Κατσώνη, τοῦ Ἐμμανουήλ Παππᾶ, τῆς Μπουμπουλίνας, τῆς Δόμνας Βισβίζη;

Ποιός τολμᾶ νά αὐθαδιάσει περιφρονῶντας τό ΟΧΙ τοῦ Παύλου Μελᾶ, τοῦ καπετάν Ἄγρα, τοῦ καπετάν Ράμναλη, τοῦ Γερμανοῦ Καραβαγγέλη;

Ποιός δέν ἀφουγκράζεται τό ΟΧΙ τῶν παλληκαριῶν τοῦ Δαβάκη;

Ποιός ἔχει τό δικαίωμα νά ἀμφισβητήσει τό μεγαλειῶδες ΟΧΙ τοῦ θρυλικοῦ Κύπριου Προέδρου Τάσου Παπαδόπουλου;

Ἡ Ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας εἶναι μιά ἀτέλειωτη σειρά ἀπό ΟΧΙ. Καί ὄχι μονάχα ἠ Ἐθνική μας Ἱστορία, ἀλλά καί ἡ Ἑκκλησιαστική μας.

Ἀδελφοί μου, ἀπό τήν εὐλογημένη ἐκείνη ἱστορική περίοδο, πού ἡ Ὀρθοδοξία συναντήθηκε μέ τήν Ἑλληνικότητα καί ζυμώθηκαν μαζί στόν ἄρτο τῆς Ρωμηοσύνης, τό ΟΧΙ τό Ἀρχαιοελληνικό ξεπετάχτηκε ἀπό τά χαρακώματα τῶν μαχῶν γιά τήν Ἐλευθερία, καί πέρασε, μέσῳ τῶν Ἁγίων μας Πατέρων, τό ἴδιο δυνατό καί στά πεδία τῶν μαχῶν γιά τήν Πίστη. Ὅποιους Ἕλληνες Πατέρες τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς καί νά μελετήσεις, θά δεῖς ὅτι τό ΟΧΙ εἶναι τό κέντρο τῆς ζωῆς τους. Τό ΟΧΙ στήν ἁμαρτία καί στήν πλάνη. Τό εἶπαν καί μαρτύρησαν. Τό βροντοφώναξαν καί ὁ Θεός τῆς Ἀληθείας τούς ἐδόξασε.

Μήπως δέν ἀντέταξε τό ΟΧΙ ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στήν φαυλότητα τοῦ παλατιοῦ;

Μήπως δέν ἄστραψε τό ΟΧΙ τοῦ Ἁγίου Νικολάου πάνω στά μάγουλα τοῦ Ἀρείου;

Μήπως δέν εἶπε τό ΟΧΙ στούς θρόνους τούς αἱρετικούς καί ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος;

Μήπως δέν τό εἶπε τό ΟΧΙ, τό μέγα καί μοναδικό ΟΧΙ, ὁ μακάριος ἐκεῖνος ἀνήρ, ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός;

Χίλιοι διακόσιοι Νεομάρτυρες, οἱ κορυφαῖοι ἀντιστασιακοί ὅλων τῶν αἰώνων, τί ἀπάντησαν κατάμουτρα στήν τουρκική βαρβαρότητα; Δέν ἀντέταξαν ἕνα τεράστιο ΟΧΙ στήν σκλαβιά τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς;

Ἤ μήπως δέν τό βροντοφώναξε τό ΟΧΙ καί ὁ θρυλικός μας Παππουλᾶκος, ἀγωνιζόμενος νά μᾶς σώσει ἀπό τά σαγόνια τῶν ξενόφερτων προτεσταντῶν ἀντιβασιλέων καί τῶν ἰθαγενῶν συνεργατῶν τους;

Καί γιά νά ἔρθουμε στά χρόνια τά τωρινά. Μήπως δέν ἦταν ὁ ἡρωϊκός μητροπολίτης Αὐγουστίνος Καντιώτης ἐκεῖνος, πού βροντοφώναξε τό ΟΧΙ στήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί τό ξεπούλημα τῆς Μακεδονίας μας;

Ἤ μήπως δέν εἶπε τό ΟΧΙ, γιά τούς ἴδιους λόγους, καί ο ἀγαπημένος μας Ἅγιος Παΐσιος;

Ἀδέρφια μου, σεβαστέ μας πάτερ Φώτιε, καλή καί ὠφέλιμη ἡ ἀναφορά μας σέ κάποια ἱστορικά γεγονότα, πού σχετίζονται μέ τό νόημα τῆς σημερινῆς ἐπετείου, ἀλλά, θαρρῶ, πώς σέ τέτοιες ὧρες, τό καλύτερο πού ἔχουμε νά πράξουμε ὡς λαός, εἶναι νά συλλογιστοῦμε καί νά ἀναρωτηθοῦμε: Ἡ σημερινή ἐπέτειος τοῦ ΟΧΙ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, μᾶς βρίσκει ἄραγε ἀξίους ἀπογόνους ὅλων αὐτῶν τῶν Ἡρώων καί τῶν Ἁγίων;

Πόσοι ἀπό τούς σημερινούς κυβερνῆτες μας εἶναι ἕτοιμοι νά ποῦνε τό ΟΧΙ τοῦ Μεταξᾶ στίς ἀνιστόρητες ἀπαιτήσεις καί τίς ἀπειλές τῶν γειτόνων μας;

Πόσοι ἀπό τούς σημερινούς μας πολιτικούς ἡγέτες ἔχουν τήν βούληση καί τήν ἀποφασιστικότητα, νά ποῦν τό ΟΧΙ τοῦ Τάσου Παπαδόπουλου στήν παράδοση τοῦ Ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας;

Πόσοι ἀπό τούς σημερινούς πολιτικούς μας ἀξιωματούχους διαθέτουν τήν φιλοπατρία καί τό φιλότιμο, νά ποῦν τό ΟΧΙ τοῦ Πλαστῆρα στήν ἀτιμία, στίς δοσοληψίες κάτω ἀπό τό τραπέζι, στήν διαπλοκή καί στίς μίζες;

Πόσοι ἀπό τούς ἐκλεγμένους διαχειριστές τοῦ Ἐθνικοῦ μας πλούτου διαθέτουν τόν πατριωτισμό καί τήν Πίστη τοῦ Μακρυγιάννη, νά ποῦν τό ΟΧΙ στό ξεπούλημα τῆς Ἑλληνικῆς Γῆς, τῶν ἀρχαιολογικῶν μας χώρων, τῶν λιμανιῶν μας καί προπαντός αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς ἀξιοπρέπειας καί τιμῆς μας;

Πόσοι ἀπό τούς σημερινούς ἐκκλησιαστικούς μας ἀξιωματούχους διαθέτουν τήν τόλμη καί τήν άνδρεία νά ποῦν τό ΟΧΙ τοῦ Παππουλάκου στίς ἀντίχριστες ἀποφάσεις τῶν πολιτικῶν μας καί προπαντός στούς ‘’ἀρραβῶνες’’ τοῦ ἀντιχρίστου μέ τήν Ὀρθοδοξία μας;

Πόσοι ἀπό ἐμᾶς, τόν ἁπλό λαό, εἴμαστε ἕτοιμοι καί πρόθυμοι νά ποῦμε τό ΟΧΙ τῶν παππούδων μας στίς ὀρέξεις τῶν μαυραγοριτῶν δανειστῶν μας, νά ποῦμε τό ΟΧΙ στήν διάλυση τῆς Παιδείας μας, τό ΟΧΙ στήν παραχάραξη τῆς Ἱστορίας μας, τό ΟΧΙ στίς ἐκτρώσεις καί τά ναρκωτικά, τό ΟΧΙ στήν τηλεοπτική χυδαιότητα, τό ΟΧΙ στήν ἀνηθικότητα, τό ΟΧΙ στήν προδοσία τῆς Μακεδονίας μας, τό ΟΧΙ στήν κατάληψη τῆς Πατρίδας μας ἀπό ἀπίστους καί ἀλλοεθνεῖς;

Πόσοι ἄραγε ἀπό ἐμᾶς, τόν ἁπλό λαό, πού λέμε ὅτι ἐκκλησιαζόμαστε καί κοινωνοῦμε, εἴμαστε ἕτοιμοι καί ἀποφασισμένοι νά ποῦμε τό ΟΧΙ τοῦ Γέροντα Παϊσίου στίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες, νά ποῦμε τό ΟΧΙ τοῦ Γέροντα Ἰακώβου στίς συμπροσευχές καί τά συγκεκαλυμμένα συλλείτουργα, νά βροντοφωνάξουμε τό ΟΧΙ τοῦ Αὐγουστίνου Καντιώτη στήν ἐθνική ὑποδούλωση καί τήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ;

Σεβαστέ μας πάτερ Φώτιε, καλοί μου ἀδελφοί,

βαρειά καί ἀσήκωτη ἡ κληρονομιά τοῦ ΟΧΙ. Ὁ προβληματισμός ὑψώνεται ἀμείλικτος. Οἱ ἀπαντήσεις θλιβερές. Δυστυχῶς, τό μπόϊ μας τό σημερινό, ὅπως καί νά σταθεῖ ἀπέναντι στό μεγαλεῖο τοῦ ΟΧΙ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, ἀλλά καί ἀπέναντι σέ κάθε ΟΧΙ τῆς Ἐθνικῆς καί Ἐκκλησιαστικῆς μας Ἱστορίας, φαντάζει σπιθαμιαῖο. Οἱ ἐχθροί τῆς Πατρίδας μας καί τῆς Πίστεώς μας, ξένοι καί ντόπιοι, κατάφεραν, ἐν πολλοῖς, νά μᾶς ξεγελάσουν καί νά μᾶς φοβίσουν. Μέ χίλιους τρόπους προσπάθησαν νά μᾶς μικρύνουν. Νά μᾶς ἀφανίσουν. Δέν τά κατάφεραν, ὅμως.

Τό ΟΧΙ τῆς σημερινῆς ἐπετείου μπορεῖ νά ἀκούγεται στίς ἡμέρες μας κάπως ἀραιά καί τρομαγμένα, ἀλλά ἀκούγεται. Καί μερικές φορές μάλιστα ἀκούγεται τόσο δυνατά, πού κάποιοι πουλημένοι τῆς πολιτικῆς καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοίκησης τρομάζουν καί ἀναρρωτιοῦνται: Μά καλά, μέ τόσο κυνηγητό, μέ τόσες ἀπειλές, μέ τόσες διώξεις, μέ τόσους χρηματισμούς, μέ τόση φτώχεια, μέ τόση παραπλάνηση, μέ τόσες ἰσοπεδώσεις στήν Παιδεία καί στήν Ἐκκλησία, πῶς εἶναι δυνατόν καί ὑπάρχουν ἀκόμα σ’ αὐτόν τόν Τόπο ἐραστές τοῦ ΟΧΙ; Πῶς εἶναι δυνατόν καί συνεχίζουν νά ὀρθώνουν ἀνάστημα μιμητές Ἡρώων καί Ἁγίων;

Εἶναι! Γιατί ἡ Ἑλλάδα μας εἶναι τό ἀγαπημένο παιδί τῆς Παναγιᾶς μας. Γιατί στήν Ἑλλάδα μας ἡ προσευχή καί ἠ μετάνοια δέν ἔλειψαν. Εἶναι ριζωμένες βαθειά. Γιατί στήν ὅποια δική μας ἀβελτηρία κράζουν δίπλα μας καί ἀπαντοῦν στόν ἐπίβουλο τά λείψανα τῶν Ἁγίων καί τῶν Ἡρώων μας.

Ζήτω ἡ ἐπέτειος τοῦ ΟΧΙ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940!

Ζήτω ἡ Πατρίδα μας ἡ Ἑλλάδα!

Ζήτω τό Γένος τῶν Ρωμηῶν!

Χωροῦδα, 28η Ὀκτωβρίου 2018 – Λόγος πανηγυρικός στήν ἐπέτειο τοῦ ΟΧΙ

Πηγή: Αβέρωφ

Αγκάθι αποτελεί για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη το καυτό ζήτημα της έκδοσης ηλεκτρονικών αστυνομικών ταυτοτήτων με προδιαγραφές ασφάλειας στα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με κύριο στόχο να αποτρέπεται η πλαστογράφησή τους. Οι διαδικασίες για την έκδοση των νέων υψηλής ποιότητας και ασφάλειας ταυτοτήτων έχουν βαλτώσει και για ακόμα μια φορά επικρατεί πλήρης σύγχυση στο αρμόδιο υπουργείο. Οι εξαγγελίες για το πότε θα αρχίσει η αντικατάσταση των παλιών ταυτοτήτων διαδέχονται η μία την άλλη, με τις ημερομηνίες να αλλάζουν συνεχώς και τον χρόνο κάθε φορά να επιμηκύνεται.

Μετά τη δημοσίευση της κοινής υπουργικής απόφασης στα τέλη του περασμένου Απριλίου που όριζε τις προδιαγραφές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων είχε γίνει γνωστό ότι η έκδοσή τους θα ξεκινούσε στις αρχές του 2019. Οπως όλα δείχνουν, το συγκεκριμένο χρονικό πλάνο φαίνεται ότι θα ανατραπεί, αφού, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν έχουν ολοκληρωθεί ούτε οι βασικές διαδικασίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έχει προκηρυχθεί καν ο διαγωνισμός για την εταιρεία η οποία θα αναλάβει το έργο και από τη στιγμή που δεν υπάρχει ξεκάθαρο χρονοδιάγραμμα, το θέμα παραμένει μετέωρο.


Μαζί και τα διαβατήρια

Πρόκειται για έργο με συνολικό προϋπολογισμό ύψους 350.000.000 ευρώ, καθώς εκτός από τις νέες ταυτότητες προβλέπεται και η έκδοση των νέων τεχνολογικά εξελιγμένων διαβατηρίων. Η σύμβαση με την εταιρεία που προμηθεύει με αναλώσιμα τη Διεύθυνση Διαβατηρίων λήγει τον Απρίλιο του 2019 και η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει σε λύση – πακέτο τόσο για τις ταυτότητες όσο και για τα διαβατήρια, με βιομετρικά χαρακτηριστικά. Σε κάθε περίπτωση, το Προσφυγικό και η απειλή της τρομοκρατίας διεθνώς θέτουν το ζήτημα ψηλά στην ατζέντα. Οι πιέσεις από το εξωτερικό είναι ασφυκτικές ώστε η κυβέρνηση να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, δεδομένου ότι η έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων υψηλών προδιαγραφών ασφάλειας αποτελεί υποχρέωση η οποία απορρέει από απόφαση της ΕΕ.
Το πόσο εκτεθειμένη είναι η Ελλάδα από τις καθυστερήσεις φαίνεται στην πρόσφατη ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που ασκεί σφοδρή κριτική. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «οι ελληνικές ταυτότητες παρέμειναν εξαιρετικά ευάλωτες σε τροποποίηση και αντικατάσταση φωτογραφίας. Δεν έχουν ενσωματωθεί συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ασφάλειας, όπως ψηφιακή φωτογραφία και βιομετρικά χαρακτηριστικά». Η έκθεση τονίζει επίσης τη δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας είχε δηλώσει στη Βουλή τον περασμένο Απρίλιο ότι «είναι θέμα ημερών και όχι εβδομάδων» η προκήρυξη για την πρόσκληση εταιρειών της ΕΕ για την έκδοση των νέων ταυτοτήτων. Οι ημέρες τελικά έγιναν βδομάδες και μήνες! Και μέχρι σήμερα δεν έχει κινηθεί η σχετική διαδικασία.


Σαν πιστωτικές κάρτες

Το μόνο που υπάρχει είναι η κοινή υπουργική απόφαση που καθορίζει τα χαρακτηριστικά και τις προδιαγραφές των νέων ταυτοτήτων. Το σχήμα τους θα μοιάζει με αυτό των πιστωτικών καρτών και συγκεκριμένα θα έχουν πλάτος 8,5 εκατοστά και ύψος 5,5 εκατοστά.

Ως προς τις τεχνικές προδιαγραφές, «η κάρτα θα ενσωματώνει τουλάχιστον εννέα πολυανθρακικά φύλλα, τα οποία συγκολλημένα με ειδικό τρόπο (συμπίεση θερμότητας) θα αποτελούν το ενιαίο υπόστρωμα του δελτίου ταυτότητας». Σημείο αιχμής θα είναι το ειδικό τσιπ το οποίο θα περιέχει μεταξύ άλλων σε ηλεκτρονική μορφή τη φωτογραφία, τα στοιχεία του κατόχου, το ύψος του και όσα απαιτούνται για υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, όπως ο δήμος εγγραφής, ο αριθμός δημοτολογίου, ο τόπος έκδοσης της ταυτότητας και – το κυριότερο – σε ψηφιακή μορφή το δαχτυλικό αποτύπωμα. Ο πολίτης θα επιβαρύνεται με 10 ευρώ (ηλεκτρονικό παράβολο) για την έκδοση της νέας ταυτότητάς του.

(Πηγή: https://www.in.gr/2018/10/18/greece/ston-aera-ekdosi-ton-ilektronikon-taytotiton/)


Βεβαίως ο ΙΝΚΑ είχει καταρρίψει τους ισχυρισμούς ότι οι Αμερικανοί πιέζουν για έκδοση Ηλεκτρονικών Ταυτοτήτων με αυτό το Δελτίο Τύπου.

(Πηγή: http://www.inka.gr/?p=1953)

Πηγή: ID-on't renounce my freedom

Σχόλιο Τ.Ι.: Την ημέρα του ΟΧΙ, την ημέρα γιορτής, την ημέρα μνήμης της συντριβής των ιταλικών και των συμμάχων τους Αλβανών στα Ελληνικότατα χώματα της Βορείου Ηπείρου, το απολυταρχικό καθεστός της Αλβανίας αποφάσισε να προσθέσει άλλον έναν Βορειοηπειρώτη Μάρτηρα στη πολύ μακρυά λίστα. Αθάνατος.

Νεκρός έπεσε ο 35χρονος Βορειοηπειρώτης Κωνσταντίνος Κατσίφας από τα πυρά των Αλβανικών δυνάμεων «RENEA» στο χωριό του, στους Βουλιαράτες του Μειονοτικού Δήμου Δρόπολης της Ελληνικής Μειονότητας στην Βόρειο Ήπειρο. Ο Κωνσταντίνος δέχθηκε δυο θανατηφόρα πυρά ένα στο κεφάλι και ένα στο στήθος.

Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες ακολουθούνται κάποια πρωτόκολλα αντιμετώπισης τέτοιου είδους γεγονότων, από ότι φαίνεται κάτι τέτοιο δεν τηρήθηκε στην συγκεκριμένη περίπτωση. Έτσι δημιουργούνται πολλά εύλογα ερωτήματα στην κοινότητα μας για τις συνθήκες για τις οποίες σκοτώθηκε ο Κωνσταντίνος Κατσίφας.

Το ιστορικό της δολοφονίας όπως το παρουσιάσαμε:

Σύμφωνα με πληροφορίες κατοίκων στο Himara.gr, στις 10πμ 35χρονος Βορειοηπειρώτης από τους Βουλιαράτες πυροβόλησε στον αέρα ενώπιον αστυνομικών προσπαθώντας να τους εμποδίσει να κατεβάσουν την ελληνική σημαία που βρισκόταν σε περίοπτη θέση στην περιοχή. Στην συνέχεια διέφυγε στην ορεινή περιοχή για να αποφύγει την σύλληψη. Οι αστυνομικές δυνάμεις του Αργυροκάστρου ζήτησαν την συνδρομή των αλβανικών ειδικών δυνάμεων "Rinea" και στις έρευνες συμμετέχει και ελικόπτερο που έσπευσε στην περιοχή από τα Τίρανα.

Οι κάτοικοι της περιοχής φοβούνται για την ζωή του νεαρού συγχωριανού τους καθώς θεωρούν πως οι Αλβανοί αναζητούν εξιλαστήριο θύμα. Αυτό δείχνει και η εμπλοκή των ειδικών δυνάμεων της χώρας.

Η προβοκάτσια των αλβανικών ΜΜΕ έκανε την δουλειά της. Κάθε χρόνο στην επέτειο του ΟΧΙ τα χωριά της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία στολίζουν τους δρόμους με την ελληνική σημαία. Το γεγονός αυτό τα αλβανικά μέσα το προβάλουν ως πρόκληση κατά της Αλβανίας με αποτέλεσμα να ξεσηκώνουν την κοινή γνώμη αλλά και την αστυνομία.

-Τα αλβανικά ΜΜΕ έδωσαν στην δημοσιότητα τα στοιχεία του Βορειοηπειρώτη και γράφουν ψευδώς πως πυροβόλησε εναντίων των αστυνομικών.

- Ισχυρές δυνάμεις των αλβανικών ειδικών δυνάμεων στην Δρόπολη. Ενώ έχουν δημοσιευθεί πολλές φωτογραφίες από αλβανικά ΜΜΕ απ' το σημείο της εμπλοκής, δεν υπάρχει καμία που να δείχνει το περιπολικό που υποτίθεται πως ο Βορειοηπειρώτης γάζωσε και έσπασε το τζάμι με σφαίρα από καλάσνικοφ. Τα μέσα δημοσίευσαν και την φωτογραφία του.

-Πυροβολισμοί ακούστηκαν πριν λίγα λεπτά στην περιοχή και στο σημείο έφθασε ασθενοφόρο

- Ο νεαρός έχει κρυφτεί στο υδραγωγείο του χωριού και υπάρχει ανταλλαγή πυροβολισμών. Δημοσιεύθηκε φωτογραφία περιπολικού που δέχθηκε σφαίρες από το καλασνικοφ .

- Οι αλβανικές ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας σκότωσαν τον Κ.Κ

(Πηγή: Himara.gr)

Με απίστευτο προκλητικό τρόπο απάντησε ο πρωθυπουργός της Αλβανίας στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και φυσικά και ο Έλληνας Πρωθυπουργός ο οποίος είναι ο νέος Υπουργός Εξωτερικών της χώρας μετά την παραίτηση του Νίκου Κοτζιά για το θάνατο του βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα.

Σύμφωνα με την ανάρτηση που έκανε στο twitter ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, χαρακτηρίζει το θανόντα Κωνσταντίνου Κατσίφα ως τρελό και εξτρεμιστή και καλεί τους Έλληνες να ευχαριστήσουν το Θεό που καμία αθώα ζωή δεν χάθηκε από την εξτρεμιστική ανοησία του Κωνσταντίνου Κατσίφα.

Ακολουθεί μεταφρασμένη η ανάρτηση του Έντι Ράμα, «Αγαπητοί γείτονες, αντί να χαρακτηρίζετε απαράδεκτη την απώλεια της ζωής ενός τρελού που πυροβόλησε κατά της αστυνομίας μας, η οποία εκτέλεσε μόνο το καθήκον της, ελάτε μαζί μας να ευχαριστήσουμε το Θεό που καμία αθώα ζωή δεν χάθηκε σήμερα από την εξτρεμιστική ανοησία».

Η ευκολία με την οποία ο Αλβανός Πρωθυπουργός υιοθετεί την άποψη ότι ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν απλά ένας τρελός εξτρεμιστής θα πρέπει να προβληματίσει την ελληνική κυβέρνηση, καθότι σε δηλώσεις του ο πρώην πρόεδρος της πολιτικής οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ Λεωνίδας Παππάς, διατύπωσε μια εντελώς διαφορετική άποψη για το περιστατικό που οδήγησε στο θάνατο του Κωνσταντίνου Κατσίφα.

Σύμφωνα με τον Λεωνίδα Παππά, ο θανόντας κάθε χρόνο αναρτούσε στην πλατεία του χωριό του μια Ελληνική σημαία καθότι οι Βουλιαράτες είναι μειονοτικό χωριό και οι κάτοικοι του έχουν το δικαίωμα, με βάση την Αλβανική νομοθεσία, να τιμούν δημόσια τα εθνικά τους σύμβολα.

Έτσι και φέτος ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ανήρτησε μια ελληνική σημαία στην πλατεία του χωριού, την οποία όμως δεν βρήκε την επόμενη ημέρα (28η Οκτωβρίου). Την ίδια ημέρα το πρωί συνάντησε κάποιους αστυνομικούς στο χωριό και υπέθεσε ότι οι Αλβανοί Αστυνομικοί είχαν αφαιρέσει τη σημαία από το σημείο, που την έβαζε όπως αναφέρθηκε κάθε χρόνο.

Κατόπιν τούτου όπως αναφέρει ο Λεωνίδας Παππάς, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας εξοργίστηκε, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ένας φραστικός διαπληκτισμός με τους Αστυνομικούς, ένας εκ των οποίων του έδειξε το όπλο του. Εκεί χάθηκε ο έλεγχος…

Σε απάντηση του Αλβανού Αστυνομικού ο Κωνσταντίνος Κατσίφας πήγε και πήρε το δικό του όπλο και πυροβόλησε για εκφοβισμό στον αέρα τρεις ή τέσσερις φορές πλήττοντας όπως αναφέρουν οι Αλβανοί ένα όχημα της Αστυνομίας, χωρίς να τραυματίσει κάποιον.

Στη συνέχεια ο Κωνσταντίνος Κατσίφας πήγε σε μια εγκαταλελειμμένη δεξαμενή πλησίον του χωριού για να κρυφτεί. Ακολούθησε η καταδίωξη του από την επίλεκτη μονάδα της Αλβανικής Αστυνομίας “Rinea” σε συνεργασία με ελικόπτερο που πέταγε πάνω από την περιοχή του χωριού.

Αναφορικά με την μάχη που ακολούθησε ο Λεωνίδας Παππάς ανέφερε ότι υπάρχουν δύο εκδοχές σύμφωνα με τα γνωστά δεδομένα. Σύμφωνα με την πρώτη η Αλβανική Αστυνομία του ζήτησε να παραδοθεί, αλλά εκείνος αρνήθηκε και παράλληλα πυροβολούσε και όταν του τελείωσαν οι σφαίρες βγήκε έξω φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάδα» και φαίνεται να επιλέγει το θάνατο. Η δεύτερη εκδοχή είναι ότι οι Αλβανοί Αστυνομικοί τον εκτέλεσαν επί τόπου και θέλοντας όμως να φανεί ως συμπλοκή πυροβολούσαν μόνοι τους για να φανεί ότι υπήρξε συμπλοκή.

Πάντως η αναφορά της Αλβανικής Αστυνομίας επισημαίνει ότι μετα τον εντοπισμό του ο Κωνσταντίνος Κατσίφας κλήθηκε να παραδοθεί, ο θανόν αρνήθηκε και άρχισε να πυροβολεί με αποτέλεσμα να δεχτεί τα πυρά των ειδικών δυνάμεων της Αλβανικής Αστυνομίας και να πέσει νεκρός. Οι δύο πλευρές σύμφωνα με τους Αλβανούς αντάλλασσαν πυρά για 30 λεπτά.

Σύμφωνα πάντα με πληροφορίες της Αλβανικής Αστυνομίας, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δέχτηκε μια σφαίρα στο κεφάλι και μία στο στήθος, από Αλβανό ελεύθερο σκοπευτή στοιχείο που προκαλεί ερωτήματα…

Από τη στιγμή που ο Κατσίφας ήταν περικυκλωμένος και δεν είχε καμία δίοδο διαφυγής, οι Αλβανοί Αστυνομικοί θα μπορούσαν απλά να περιμένουν να του τελειώσουν τα πυρομαχικά και να τον αναγκάσουν να παραδοθεί αναίμακτα. Όμως όπως φαίνεται επέλεξαν την δυναμική λύση και τον σκότωσαν με δύο σφαίρες μια στο κεφάλι και μία στο στήθος.

Μετά τον εξουδετέρωση του η Αλβανική Αστυνομία βρήκε στο σημείο όπου ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε βρει καταφύγιο ένα αυτόματο ΑΚ-47 Καλάσνικοφ, δύο γεμιστήρες, μια τσάντα με φυσίγγια και 31 χρησιμοποιημένες σφαίρες. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν διαζευγμένος και πατέρας ενός 13χρονου κοριτσιού.

(Πηγή: defence-point.gr)

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Πενταπόλεως κ. Ιγνάτιος μιλά στη ΧΦΔ για την απόλυτη ανάγκη βίωσης του Χριστού από τον κάθε πιστό.

Πηγή: Χριστιανική Φοιτητική Δράση