Το βιβλίο της Άμπυ Τζόνσον (Abby Johnson), με τίτλο: «Οι Τοίχοι μιλούν: Τέως υπάλληλοι κλινικών εκτρώσεων διηγούνται τις ιστορίες τους», συγκεντρώνει μαρτυρίες από «πρώτο χέρι», από υπαλλήλους που εργάζονταν σε κλινικές εκτρώσεων. Οι ιστορίες ποικίλλουν στη θεματολογία τους, αλλά κάθε μία από αυτές είναι μία ανάμνηση από υπαλλήλους των εκτρώσεων, που δεν μπόρεσε να τις αποχωριστεί ακόμα και όταν έφυγε.

Μία από αυτές τις ιστορίες, έχει τίτλο: «Τακτικοί Ταξιδιώτες» ( σ.μ. λογοπαίγνιο από τις λέξεις Frequent Flyers, που εννοούν τους ταξιδιώτες που χρησιμοποιούν σε τακτική βάση αεροπλάνα για τις μετακινήσεις τους και επιβραβεύονται από τις αεροπορικές εταιρείες με διάφορα προνόμια) αναφέρεται σε μια νεαρή γυναίκα που είχε στο ιστορικό της εννέα (9) εκτρώσεις.

Ο αφηγητής παραμένει ανώνυμος, διευκρινίζει πως οι γυναίκες που κατέφθαναν στην κλινική περισσότερες από μία φορές, έχοντας στο ιστορικό τους  πολλαπλές εκτρώσεις, είχαν λάβει από το προσωπικό το προσωνύμιο «Τακτικοί Ταξιδιώτες». Παρά το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι σε εγκαταστάσεις  που πραγματοποιούνταν εκτρώσεις, ήταν προσηλωμένοι στην προώθηση και την διάπραξη των εκτρώσεων, κάποιοι από αυτούς είχαν επικριτικά αισθήματα έναντι αυτών των «Τακτικών Ταξιδιωτών».

Η υπάλληλος της κλινικής εκτρώσεων, αναφέρει:

Όταν η Άντζι περπατούσε διαμέσου των χώρων της κλινικής για την ένατη επέμβαση (έκτρωση), ακόμη και όσοι υπάλληλοι λάμβαναν τον μισθό τους ακριβώς από αυτές τις εκτρώσεις, κουνούσαν το κεφάλι τους, με απορία και έλεγαν: «Αλήθεια; Σοβαρά;»...

Παρά το γεγονός ότι ήταν ενάντια στην προσωπική μου ιδεολογία, επιθυμούσα η Άντζι να επιδείξει έστω ένα δείγμα μεταμέλειας. Δεν περίμενα τέτοιου είδους συμπεριφορά από τις αναρίθμητες γυναίκες που είχαν να παρουσιάσουν δύο, τρεις ή ακόμη και τέσσερις εκτρώσεις. Αλλά εννέα; Αυτό θα δικαιολογούσε τουλάχιστον μια ελαφρά υποψία μετάνοιας ή έστω μια μικρή γεύση από παλαιομοδίτικη ντροπή...

Η Άντζι δεν έδειξε κανένα ίχνος ενοχής ή οποιουδήποτε είδους δυσαρέσκειας, όταν ήρθε στην κλινική εκτρώσεων. Γελούσε κατά τη διάρκεια της πρώτης έκτρωσής της, καθώς επίσης και κατά τη διάρκεια κάθε επόμενης έκτρωσης. Δεν διέφερε στο παραμικρό όταν έφθασε για την ένατη έκτρωση. Η δε υπάλληλος της εκτρωτικής κλινικής περιέγραψε τη συμπεριφορά της λεπτομερώς:

«Έμοιαζε να θεωρεί τις επισκέψεις της στην κλινική μας, ως μια ευκαιρία να παρουσιάσει ένα “απροετοίμαστο” θεατρικό έργο, μια κωμωδία. “Δεν μπορείτε απλώς να φωτοτυπήσετε την καρτέλα μου κι εγώ απλώς να προσθέσω τις ημερομηνίες;”, πρότεινε αστειευόμενη. Όταν επιτέλους ολοκληρώθηκε η σύνταξη των διαδικαστικών εγγράφων, η Άντζι δοκίμαζε να αστειευτεί με τα κορίτσια που υπήρχαν στο θάλαμο αναμονής. Τις διαβεβαίωνε ότι «δεν είναι τίποτε σπουδαίο. Το έχω ξανακάνει άλλες οκτώ φορές, και δεν έχω καθόλου μετανιώσει»

Αν και δεν μπορούσα να παρέμβω, η ελαφρότητα της Άντζι μου προκαλούσε μεγάλη αποστροφή. Δεν έδειξε καμία ενοχή ή μεταμέλεια οποιουδήποτε είδους.

Στη διάρκεια των ετών, είχα παρηγορήσει και είχα κρατήσει τα τρεμάμενα χέρια πολλών γυναικών που πλησίαζαν το χειρουργικό τραπέζι με φόβο. Κάποιες έκλαιγαν και γράπωναν το χέρι μου τόσο έντονα, έως του σημείου να πονάω. Άλλες κρατούσαν στο στέρνο τους τη Βίβλο και με το στόμα τους έλεγαν δυνατά προσευχές ζητώντας συγχώρεση, πριν ακόμη ο γυναικολόγος που θα έκανε την έκτρωση, αρχίσει το έργο του και ενώ τα μωρά τους ήταν ακόμη ασφαλή στη μήτρα τους. Πολλές φορές γυναίκες ανέβαιναν στο χειρουργικό τραπέζι, παραμένοντας ακίνητες, χωρίς καμία ανταπόκριση κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Ψυχικά, ήταν εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά. Και από την άλλη πλευρά ήταν η Άντζι.  H Άντζι ούτε καν προσπάθησε ποτέ να δώσει μια εξήγηση. Όταν προσπαθούσαμε να συζητήσουμε μαζί της ζητήματα ελέγχου των γεννήσεων (σ.μ. αντισύλληψης – οικογενειακού προγραμματισμού, πνευματικός απόγονος της «επιστήμης» της ευγονικής), με την απόπειρα να καθορίσουμε ένα ραντεβού για μια πιο συστηματική ανάπτυξη του ζητήματος, τότε απλώς θα χαμογελούσε και αρνιόταν ευγενικά με μια απλή κίνηση του χεριού της.

Η Άντζι χρησιμοποιούσε την έκτρωση, ως «αντισύλληψη», μη ενδιαφερόμενη να μάθει για κάποια άλλη μέθοδο. Ίσως θα κατέληγε να κάνει άλλες εννέα εκτρώσεις, αλλά τότε κάτι συνέβη.

Οπωσδήποτε η Άντζι είχε υπόψη της τη ρητορική υπέρ των εκτρώσεων. Με βεβαιότητα φαίνεται πως είχε ακούσει ότι η έκτρωση, απλώς αφαιρεί μια μικρή μπάλα από κύτταρα, ένα κομμάτι ιστού ή μια μη ολοκληρωμένη μάζα. Αλλά μετά την ένατη έκτρωση, ήταν περίεργη και επιθυμούσε να δει με τα ίδια της τα μάτια αυτό τον «ιστό». Ζήτησε από τον υπάλληλο που συμμετείχε στην έκτρωση να της δείξει τα υπόλοιπα, που είχαν προκύψει από την έκτρωση, και αυτός συμμορφώθηκε. Στις 13 εβδομάδες το μωρό της ήταν πλήρως διαμορφωμένο.

Προηγήθηκε μια συζήτηση για το πώς θα παρουσιάζαμε τα κομμάτια. Ήταν μήπως καλύτερο να τα αραδιάσουμε όλα μαζί σε έναν άμορφο σωρό, ούτως ώστε κανένα από αυτά να μην είναι αναγνωρίσιμο ή μήπως όφειλα να τα παραθέσω με σειρά και τάξη, όπως πράττουμε συνήθως, ώστε να βεβαιωθούμε ότι κανένα από τα κομμάτια του μωρού δεν λείπει (σ.μ. να καθίσταται σίγουρο ότι έχει καθαριστεί η μήτρα και να αποφευχθούν επιπλοκές και μολύνσεις). Δεν υπήρχε κανένα πρωτόκολλο σε ένα τέτοιο συμβάν, για το λόγο αυτό κατέληξα να «συναρμολογήσω» τα κομμάτια ένα – ένα μαζί.

Η αντίδραση της Άντζι δεν ήταν αυτή που ανέμενε ο υπάλληλος της κλινικής.

«Ευχαριστώ» είπε, με το χαμόγελο – σήμα κατατεθέν να εξακολουθεί να καλύπτει το πρόσωπό της. Όταν τα μάτια της ταξίδεψαν στο περιεχόμενο του τραπεζιού, αυτή αιφνιδιάστηκε απότομα και για πρώτη φορά από όταν είχε φθάσει στην κλινική, η Άντζι ήταν πλήρως  σιωπηλή. Λίγες στιγμές αργότερα ολόκληρο το σώμα της άρχισε αν τρέμει και τα λεία καφετιά χέρια της ανατρίχιασαν.

Όταν άπλωσε το χέρι της για να ακουμπήσει το νεκρό σώμα, προσπάθησα να τραβήξω το δίσκο με τα υπολείμματα μακριά. Αλλά μου άρπαξε τον καρπό και με σταμάτησε. Είμαστε αμφότερες σιωπηλές για λίγες στιγμές, ενώ αυτή εξακολουθούσε να κοιτάζει με απορία το περιεχόμενο του δίσκου. Οπισθοχώρησα ένα βήμα και η Άντζι έπεσε μπροστά, στα γόνατά της, κρατώντας ακόμη με τα δάκτυλά της τον καρπό μου . Οι άλλες συνάδελφοι στο δωμάτιο της ανάνηψης άρχισαν να αντιλαμβάνονται τι σύμβαίνει, και ο βαθμός δυσφορίας μου άρχισε να ανεβαίνει εκθετικά.

Αντιλαμβανόμενη το λάθος της η υπάλληλος, προσπάθησε επανειλημμένως να απομακρύνει το δίσκο με τα ματωμένα ανθρώπινα μέλη. Αλλά η Άντζι κρατούσε σφιχτά τα υπολείμματα του παιδιού της, μη επιτρέποντας στην υπάλληλο της κλινικής να τα απομακρύνει από τα χέρια της.

Συμπληρώνει δε ο υπάλληλος:

Παρέμεινε ακίνητη, παγωμένη στο πάτωμα της κλινικής. «Αυτό είναι ένα μωρό», αναφώνησε, με τη φωνή της μόλις να διακρίνεται. «Αυτό ΗΤΑΝ το ΔΙΚΟ ΜΟΥ μωρό», πρόσθεσε. Η ένταση της φωνής της αυξανόταν σταθερά, όπως ένας χείμαρρος λέξεων που ξεχυνόταν από το στόμα της, λέξεις που έκαναν κάθε υπάλληλο να μην αισθάνεται καθόλου άνετα. «Τι έκανα; Τι έκανα;» επαναλάμβανε διαρκώς, ξανά και ξανά και αναλύθηκε σε κλάματα. Κάποια από τα κορίτσια στην αίθουσα ανάνηψης άρχισαν να κλαίνε μαζί της. Άλλες κάλυψαν το πρόσωπό τους με τα χέρια τους ή έκρυψαν τα κεφάλια τους πίσω από τα κρεββάτια.

Εν τέλει οι υπάλληλοι της κλινικής  κατάφεραν να αποσπάσουν το δίσκο από την Άντζι. Τότε πραγματικά ξέσπασε με υστερία. Κάποιοι προσπάθησαν να την ηρεμήσουν. Ματαίως όμως.

Οι συνάδελφοί μου έσπευσαν στο πλευρό μου, προσπαθώντας να ηρεμήσουν την Άντζι. Έπειτα από μερικά λεπτά, ήταν πλέον προφανές ότι δεν επρόκειτο να ηρεμήσει. Ούτε καν μπορούσαμε να τη σηκώσουμε από το πάτωμα. Αφού το συζητήσαμε επί τόπου, αποφασίσαμε να τη σύρουμε μέχρι το μπάνιο, με την ελπίδα ότι τουλάχιστον η βαριά πόρτα θα περιόριζε τον θρήνο της, έως ότου αποφασίσουμε πώς έπρεπε να πράξουμε.

Η Άντζι κουνούσε σπασμωδικά τα χέρια και τα πόδια της και οι κραυγές της ήταν ασταμάτητες, καθώς την τραβούσαμε στο διάδρομο προς το  χωλ. Χωρίς αμφιβολία υπήρξαμε ένα περίεργο θέαμα για τις υπόλοιπες κοπέλες που βρίσκονταν στο θάλαμο ανάνηψης. Τελικά καταφέραμε να περιορίσουμε την πανικόβλητη Άντζι στο μπάνιο και κλείσαμε την πόρτα. Πρότεινα να την συνεφέρουμε, ρίχνοντας κρύο νερό στο πρόσωπό της, μήπως και καταφέρει και ανασυγκροτήσει τη σκέψη της και τα συναισθήματά της. Ο θρήνος της, ήταν πλέον αισθητά πιο υποτονικός, εξακολουθούσε όμως να είναι εύκολα αντιληπτός, αφού δεν μπορούσε να κρυφθεί τελείως από την κλειστή πόρτα.

Τότε η Άντζι άρχισε να εκλιπαρεί τους υπαλλήλους να της επιτρέψουν να πάρει μαζί της, στο σπίτι της, το κομματιασμένο μωρό της. Δεν ήθελε να αποχωριστεί το παιδί της, παρά το γεγονός ότι ήταν πλέον νεκρό. Παρακαλούσε τους υπαλλήλους να ενδώσουν, αφήνοντάς την να πάρει μαζί της το μωρό. Αυτοί όμως αρνήθηκαν. Εξακολούθησε να θρηνεί με λυγμούς στο μπάνιο, αναστατώνοντας τη λειτουργία ολόκληρης της εγκατάστασης της κλινικής.

Οι υπάλληλοι που εργάζονταν στις εκτρώσεις, εντόπισαν στα έγγραφα του ιατρικού της φακέλου, ποιο ήταν το τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης, στο οποίο έπρεπε να απευθυνθούν σε περίπτωση επιπλοκής της εγχείρησης που έθετε σε κίνδυνο τη ζωή της. Κάλεσαν τον τηλεφωνικό αριθμό, στον οποίο απάντησε ο τότε σύντροφός της, το αγόρι της. Ήρθε στην κλινική και χρειάστηκε 45 ολόκληρα λεπτά να πείσει την Άντζι να βγει από το μπάνιο. Αμφότεροι αναχώρησαν από την κλινικ, μέσα σε δάκρυα.

Η Άντζι δεν επέστρεψε στην κλινική ποτέ ξανά. Η μάρτυρας της ιστορίας αυτής δεν γνωρίζει τι απέγινε η κοπέλα. Ασφαλώς η πορεία που διαγραφόταν μπροστά της, μετά τη συνειδητοποίηση της ευθύνης για τον θάνατο 9 δικών της παιδιών, θα είναι γεμάτη αγωνία. Μπορούμε μόνο να ελπίσουμε ότι θα καταφέρει να θεραπευτεί από τα ψυχικά της τραύματα.

Στο εξής, η κλινική εκτρώσεων έθεσε κανονισμό που τηρείται απαρέγκλιτα, ποτέ να μην επιδεικνύονται τα εκτρωθέντα σώματα των εμβρύων στις γυναίκες. Στο κάτω-κάτω της γραφής, μία παρόμοια σκηνή όπως αυτή της Άντζι, θα περιόριζε τη δραστηριότητα της κλινικής και θα επηρέαζε αρνητικά τα κέρδη της. Περισσότερες γυναίκες θα αντιλαμβάνονταν την ανάπτυξη των εμβρύων, και θα επέρχετο πτώση στον αριθμό των εκτρώσεων. Με σκοπό να επιτύχουν την απρόσκοπτη λειτουργία, σε εντατικούς και επικερδείς ρυθμούς, η κλινική απαγόρευσε σε κάθε γυναίκα τη δυνατότητα να δει με τα μάτια της τα νεκρά σωματάκια, των εκτρωθέντων μωρών.

Λίγο καιρό αργότερα, η υπάλληλος που είχε παρουσιάσει στην Άντζι το νεκρό βρέφος της, εγκατέλειψε την επιχείρηση. Δεν εξήγησε τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, αλλά είναι βέβαιο ότι η ιστορία της Άντζι και η συναισθηματικής της αγωνία την επηρέασαν σοβαρά.

Πόσες άραγε γυναίκες καταφεύγουν σε κλινικές εκτρώσεων, χωρίς να γνωρίζουν πόσο ανεπτυγμένα είναι τα παιδιά τους; Πόσοι αποφασίζουν να διαπράξουν περισσότερες από μία εκτρώσεις, χωρίς να έχουν καμία απολύτως ιδέα για το πώς θανατώνονται τα μωρά τους, κόβοντάς τα κομμάτι-κομμάτι και στη συνέχεια πετιούνται στα σκουπίδια ή πωλούνται σε ειδικές εταιρείες;

Άπαντες οι υπάλληλοι της συγκεκριμένης κλινικής αντιλήφθηκαν εκείνη την ημέρα ότι η Αλήθεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των εκτρώσεων. Τους υπενθύμισαν ότι είναι ζωτικής σημασίας για την κλινική να αποκρύπτονται τα γεγονότα από της ευαίσθητες και εύθραυστες γυναίκες, εφόσον το κέρδος απαιτεί να πειστούν και να «αγοράσουν» τις υπηρεσίες της έκτρωσης.

Ήταν ο μόνος τρόπος για να συνεχίσουν να κερδίζουν χρήματα.

Πηγή: (Abby Johnson The Walls Are Talking: Former Abortion Clinic Workers Tell Their Stories (San Francisco, CA: Ignatius Press, 2016) 71-77), Live Action, Αφήστε με να ζήσω!

Η ανάπτυξη του μωρού ανά εβδομάδα

1η Ημέρα

3η Εβδομάδα

4η Εβδομάδα

5η Εβδομάδα

6η Εβδομάδα

7η Εβδομάδα

8η Εβδομάδα

9η Εβδομάδα

10η Εβδομάδα

11η Εβδομάδα

12η Εβδομάδα

13η Εβδομάδα

14η Εβδομάδα

15η Εβδομάδα

16η Εβδομάδα

17η Εβδομάδα

18η Εβδομάδα

19η Εβδομάδα

20η Εβδομάδα

21η Εβδομάδα

22η Εβδομάδα

23η Εβδομάδα

24η Εβδομάδα

26η Εβδομάδα

28η Εβδομάδα

32η Εβδομάδα

34η Εβδομάδα

36η Εβδομάδα

44η Εβδομάδα

100η Εβδομάδα

Η ανθρώπινη ζωή αρχίζει με τη γονιμοποίηση.

 Πηγή: Live Action, Αφήστε με να ζήσω!

2 Οκτωβρίου 2018

Η Γερουσιαστής Κόνι Λέβυα, που εισηγήθηκε το σχετικό νομοσχέδιο, δήλωσε πως παρά την άρνηση (βέτο) του Κυβερνήτη Μπράουν, σκοπεύει να επανεισαγάγει τη νομοθετική πρόταση, κατά τη διάρκεια των εργασιών της επόμενης νομοθετικής περιόδου. Ειδικότερα δήλωσε ότι «αυτό το εξαιρετικής σπουδαιότητας νομοσχέδιο θα εξασφάλιζε την πρόσβαση σε φαρμακευτικές υπηρεσίες έκτρωσης εντός των εγκαταστάσεων του δημόσιου πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στους φοιτητές που αναζητούν τρόπο να τερματίσουν την εγκυμοσύνη τους. Είμαι αισιόδοξη ότι η επερχόμενη νομοθετική περίοδος και ο Κυβερνήτης μας θα συμφωνήσουν ότι το δικαίωμα της επιλογής δεν είναι απλώς ένα σύνθημα, αλλά ακριβώς μία δέσμευση να βελτιώσουμε όντως την πρόσβαση στην έκτρωση για τους φοιτητές σε όλη την Καλιφόρνια».

30 Σεπτεμβρίου 2018

Σε μία απρόσμενη εξέλιξη των γεγονότων, ο Κυβερνήτης της Καλιφόρνια, Τζέρυ Μπράουν, πολιτικός του Δημοκρατικού Κόμματος των Η.Π.Α., υπέρμαχος των εκτρώσεων, έθεσε βέτο σε ένα νομοσχέδιο, το οποίο θα υποχρέωνε και τα 34 δημόσια πανεπιστήμια της Πολιτείας του, να καταστήσουν τα εκτρωτικά χάπια διαθέσιμα εντός των πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων.

Δύο ομάδες δραστηριοποιούμενες υπέρ των εκτρώσεων είχαν διαθέσει 20 εκατομμύρια δολάρια για την υλοποίηση ενός επικίνδυνου προγράμματος απ’ άκρου εις άκρον της Καλιφόρνια. Καμία άλλη Πολιτεία σε όλο το αμερικανικό έθνος δεν διαθέτει τέτοιο νόμο.

Αντίγραφο της απόφασης του Κυβερνήτη Μπράουν, να θέσει βέτο στο νομοσχέδιο

Το νομοσχέδιο, με αριθμό SB320, ήταν μια επικίνδυνη ενέργεια από τους υπερμάχους των εκτρώσεων, να υποβάλλουν τις γυναίκες που φοιτούν σε κολλέγια σε κρυφές (μη αντιληπτές) εκτρώσεις, οι οποίες πολύ συχνά παρουσιάζουν επιπλοκές , θέτοντάς τες σε άμεσο ιατρικό κίνδυνο. Φοιτήτριες θα υποβάλλονταν σε (φαρμακευτικές) εκτρώσεις εντός των κοιτώνων τους και θα κατέληγαν να «γεννήσουν» τα εξαιρετικά πρόωρα βρέφη τους, νεκρά, στις κοινόχρηστες τουαλέτες, που μοιράζονται με πολλούς άλλους ανθρώπους. Αυτού του είδους τα εκτρωτικά χάπια ορισμένες φορές προκαλούν ακατάσχετη αιμορραγία, μολύνσεις και άλλες επικίνδυνες παράπλευρες επιπτώσεις.

Επιπροσθέτως, το υπ’ αριθμόν SB320 νομοσχέδιο δεν επέβαλε στα δημόσια πανεπιστήμια να ενημερώνουν τις γυναίκες της δυνατότητας επιλογής της αναστροφής της άμβλωσης, σε περίπτωση που μετανοήσουν για την αρχική επιλογή τους να προχωρήσουν σε έκτρωση, και  άν  επιθυμήσουν να σταματήσουν την φαρμακευτική έκτρωση, όσο το μωρό τους είναι ακόμη στη ζωή.

Η ιστοσελίδα Live Action επί μακρόν ενημέρωσε τους πολίτες για τον τρόπο με τον οποίο μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τον Κυβερνήτη Μπράουν, ζητώντας του να θέσει βέτο στο νομοσχέδιο. Το βέτο ήταν απαραίτητο για πολλούς λόγους μεταξύ των οποίων και οι εξής:

Οι πολιτικοί της Καλιφόρνια και οι υποστηρικτές τους (σ.μ. χρηματοδότες των πολιτικών) από την βιομηχανία των εκτρώσεων, ψεύδονται προς τους φοιτητές, λέγοντάς τους ότι η έκτρωση με τη χρήση φαρμακευτικών ουσιών, είναι απλώς μια κατάσταση ανάλογη προς μία έντονη έμμηνη ρύση με την οποία απλώς απομακρύνεται από τον οργανισμό της, μία άμορφη μάζα ασχημάτιστων κυττάρων.

Το εκτρωτικό χάπι μπορεί να χρησιμοποιηθεί έως την 10^η εβδομάδα κύησης, δηλαδή σε χρόνο που ήδη το μωρό έχει μια καρδιά που χτυπάει και έχουν σχηματιστεί χέρια και πόδια. Το πρώτο χάπι που χρησιμοποιείται, λέγεται μιφεπριστόνη και διακόπτει την παροχή οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών στο μωρό, μέσω της κυκλοφορίας, αφήνοντάς το να πεθάνει εντός μίας ή δύο ημερών. Το δεύτερο χάπι που λαμβάνεται ακολούθως θέτει σε ενέργεια τη διαδικασία αποβολής του νεκρού μωρού από το σώμα της μητέρας του, με μιά διαδικασία που προσομοιάζει σε τοκετό.

Πολλές νεαρές γυναίκες θα καταλήξουν να γεννούν στο μπάνιο των κοινόχρηστων κοιτώνων, αποβάλλοντας τα νεκρά παιδιά τους, συχνότατα μέσα σε φρικτούς πόνους, συνεχίζοντας να αιμορραγούν για πολλές ακόμη ημέρες, χωρίς καμία άμεση ιατρική επίβλεψη.

Από το έτος 2000, όταν η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων ενέκρινε την κυκλοφορία του χαπιού, τουλάχιστον 22 γυναίκες πέθαναν μετά τη λήψη του, ενώ πάρα πολλές άλλες αντιμετώπισαν σοβαρότατες επιπλοκές, μεταξύ των οποίων καταγράφηκαν σχεδόν 600 περιπτώσεις που βίωσαν τόσο σοβαρή απώλεια αίματος, που χρειάστηκαν μετάγγιση αίματος.

Οι υπέρμαχοι των εκτρώσεων επιθυμούν να μετατρέψουν τα ιατρεία των πανεπιστημίων της Καλιφόρνια σε κέντρα εκτρώσεων. Αυτό το οποίο επιχειρούν είναι η ευρύτερη αποδοχή και ηθική νομιμοποίηση των εκτρώσεων από τους φοιτητές αλλά και την κοινωνία εν γένει, κάνοντας ευκολότερη για τους ανθρώπους την προσέγγιση ότι η θανάτωση από μια γυναίκα του παιδιού της είναι ΟΚ, είναι - γιατί όχι- ακόμη και ΚΑΛΗ!

Στη δημόσια δήλωσή του κατά την οποία ανακοίνωσε το βέτο του, ο Κυβερνήτης Μπράουν  αποκάλεσε το επίμαχο νομοσχέδιο “μή απαραίτητο.”

Πηγή: liveaction.org, Αφήστε με να ζήσω!

Οποιαδήποτε παρέμβαση του ανθρώπου στη δημιουργία του Θεού και στους νόμους που ο Θεός έχει θέσει, τελικά αποβαίνει εις βάρος του ανθρώπου. Αυτό το βιώνουμε καθημερινά με τα καταστροφικά αποτελέσματα του βιασμού της φύσεως.

Όμως η αλαζονική παρέμβαση του ανθρώπου, μέσω της «επιστήμης», στην ίδια τη σύσταση του ανθρώπινου γονιδιώματος, καθίσταται ύβρις ενώπιον του Δημιουργού και ενάντια στην ηθική.

Η νέα «τεχνολογία» της γενετικής «Three parent baby» (μωρό από τρεις γονείς), που με υπερηφάνεια διαφημίζεται από τα ΜΜΕ, αλλά και από γνωστό Μαιευτήριο, το οποίο έχει λάβει «άδεια» από την «Εθνική Αρχή Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής» να προβεί στην έρευνα και στη συνέχεια στην προκλινική και κλινική εφαρμογή της γενετικής παρέμβασης σε έμβρυα, ώστε να έχουν γεννητικό υλικό από τρεις (3) γονείς (!), υπερβαίνει κάθε όριο προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ηθικής. Και όλα αυτά γίνονται ασφαλώς για το «καλό» του ανθρώπου, προκειμένου να γεννηθούν υγιή παιδιά! Με τί όμως κόστος;

 
Η «τεχνική» αυτή έχει δύο εφαρμογές. Στην πρώτη, αφαιρείται το προβληματικό μιτοχονδριακό DNA του ωαρίου της μητέρας και εμφυτεύεται το μιτοχόνδριο από το ωάριο υγιούς δότριας και αυτό γονιμοποιείται από το σπέρμα του πατέρα, με τη διαδικασία της εξωσωματικής. Στη δεύτερη, γονιμοποιούνται δύο ωάρια με το σπέρμα του πατέρα, ένα από της μητέρας και ένα της δότριας, και το γενετικό υλικό του πρώτου μεταφέρεται στο δεύτερο, αφού σε αυτό έχουν μείνει μόνο τα μιτοχόνδρια! («Κατασκευάζονται» δηλ. δύο έμβρυα για να εμφυτευθεί τελικά το ένα, και αυτό «αλλοιωμένο» γενετικά, ενώ το άλλο προφανώς καταστρέφεται!).

Αυτές, όμως, οι παρεμβάσεις γίνονται όλες στα εμψυχωμένα έμβρυα που γονιμοποιούνται στο εργαστήριο, στα πλαίσια της εξωσωματικής (in vitro) και μάλιστα, σε κάποια από αυτά, στα κρινόμενα από τους γενετιστές-εμβρυολόγους ότι είναι τα πιο «δυνατά» και με περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν, ενώ τα υπόλοιπα, οι υπόλοιπες ζωές στην αρχή τους, είτε καταψύχονται  είτε καταστρέφονται! Κι έτσι «θεραπεύονται» ελάχιστα έμβρυα, ενώ ταυτόχρονα καταστρέφονται  χιλιάδες άλλα.

Προκειμένου, λοιπόν, να γεννηθούν «υγιή» κάποια παιδιά παρεμβαίνουν στο γεννητικό τους κώδικα, στην ουσία δηλαδή του σωματικής τους υπόστασης, και τους αφαιρούν και τους προσθέτουν γεννητικό υλικό όχι από δυο γονείς, αλλά και από τρίτο πρόσωπο (γυναίκας). Ο ισχυρισμός ότι μεταφέρουν μόνο μιτοχονδριακό DNA από το ωάριο της δότριας και όχι πυρηνικό DNA, που παραμένει από τους δύο γονείς του, δεν αμνηστεύει το γεγονός ότι η όλη διαδικασία γίνεται στο ψυχρό εργαστήριο και όχι σε όλα τα γονιμοποιημένα έμβρυα, αλλά σε αυτό ή αυτά που επιλέγει ο εμβρυολόγος...

Και τα προβλήματα, ηθικά, πνευματικά, ψυχολογικά, νομικά κλπ.; Ποιος ασχολείται τώρα με αυτά! Και εάν ασχολούμαστε,... εύκολα με κάποια συνέδρια, κάποιο νόμο ή με κάποια ευρύτερη ερμηνεία ενός υπάρχοντος νόμου, ξεπερνάμε τα όποια βιο-ηθικά διλήμματα για το «καλό» πάντα του ανθρώπου!

Πηγή: Αφήστε με να ζήσω!

Σήμερα (7 Αυγούστου 2018) αποκαλύφθηκε ότι η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, συνεβλήθη με την εταιρεία A.B.R. (Advanced Bioscience Resources – Πόροι Προηγμένης Βιοτεχνολογίας), η οποία έχει ως αντικείμενο δραστηριότητας την προμήθεια εμβρυϊκών ιστών. Αυτό αποκαλύφθηκε από το κανάλι ενημέρωσης CNS News την 25η Ιουλίου 2018, και σύμφωνα με πηγές του καναλιού, έγινε προκειμένου να προμηθευτεί από αυτή “φρέσκα” εμβρυϊκά τεμάχια (ανθρωπίνου σώματος), για τη διεξαγωγή πειραμάτων, που περιλαμβάνουν μεταμόσχευση κυττάρων ανθρώπινου εμβρυικού ιστού σε εξανθρωποποιημένα ποντίκια έτσι ώστε αυτά να έχουν πλέον ένα “λειτουργικώς ανθρώπινο ανοσολογικό σύστημα.”

Η εταιρεία αυτή (ABR) προσφάτως είχε συμπεριληφθεί σε έρευνα του F.B.I. (Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών), για ποινικά αδικήματα σχετιζόμενα με την παράνομη διακίνηση μελών ανθρωπίνου σώματος (εμβρύων), με σκοπό το κέρδος.

Και προκειμένου να απόκτησει “φρέσκους” ανθρωπίνους ιστούς και να δημιουργήσει χιμαιρικούς οργανισμούς[1], με ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, ο F.D.A. επέλεξε την A.B.R., διότι όπως υποστηρίζεται “είναι η μόνη εταιρεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ικανή να προμηθεύσει ιστό κατάλληλο για έρευνα που αφορά ανθρωποποιημένα ποντίκια. (ΗΜ,Humanized mice)

Καμία άλλη εταιρεία ή οργανισμός δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσει τη συγκεκριμένη ανάγκη. Ο ανθρώπινος ιστός λαμβάνεται από μωρά τα οποία εκτρώνονται σε επιλεγμένου τύπου αμβλώσεις, όπως σημειώνεται από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαντ, και σύμφωνα με το CNS News. Ως εκ τούτου, προσθέτει το κανάλι “παρέχοντας ένα συμβόλαιο με σκοπό την απόκτηση ανθρώπινου εμβρυϊκού ιστού, για να χρησιμοποιηθεί στη δημιουργία ποντικών με ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα, το F.D.A. χρησιμοποιεί χρήματα προερχόμενα από ομοσπονδιακούς φόρους, και δημιουργεί απαίτηση για ανθρώπινα μέλη, τα οποία θα λαμβάνονται από μωρά που σκοτώθηκαν με έκτρωση”.

Σύμφωνα με την ίδια την Α.Β.R., αυτά τα όργανα των εκτρωμάτων παραλαμβάνονται αμέσως μετά την άμβλωση, από τεχνικούς που αναμένουν στον ίδιο χώρο, προκειμένου να περισυλλέξουν τους επίμαχους ανθρώπινους ιστούς. Η εταιρεία A.B.R. είναι γνωστή για τη συνεργασία με πολλές από τις εγκαταστάσεις της Plannet Parenthood[2] στις Ηνωμένες Πολιτείες για την συλλογή μελών εμβρύων που κατέληξαν από έκτρωση.

Υπενθυμίζεται ότι το έτος 2015, το Κέντρο για την Ιατρική Πρόοδο (Center for Medical Progress) έβγαλε στον αέρα αρκετά βίντεο ( που τράβηξε από κάμερες κρυφής καταγραφής) , εκθέτοντας την Plannet Parenthood, και εν γένει την Βιομηχανία των Εκτρώσεων, για τη συμμετοχή τους στην πώληση μερών σώματος εμβρύων. Με την κάμερά του, το Center for Medical Progress κατέγραψε την Perrin Larton (Περίν Λάρτον), επικεφαλής της A.B.R. στον τομέα υπηρεσιών προμήθειας ανθρωπίνων μελών, να δηλώνει σε βίντεο ότι η A.B.R. ΔΕΝ λαμβάνει τη συγκατάθεση των ασθενών-μητέρων, αλλά κάνει όλη την “συγκομιδή” (sic) των ανθρωπίνων οργάνων μόνη της”.

Στο βίντεο που ακολουθεί, ακούγεται να ομολογεί ότι:

“Δεν εμπλεκόμαστε σε κανένα σημείο στο κλινικό μέρος. Η κλινική αναλαμβάνει όλο το ζήτημα της συγκατάθεσης. Το μόνο πράγμα που κάνουμε είναι μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας (σ.μ. εννοεί της έκτρωσης), να πάρουμε δείγμα αίματος από την μητέρα που κάνει την “δωρεά” (sic) για ορολογικό έλεγχο. Σε αυτό εξαντλείται όλη η επαφή μας με την ασθενή... Συνήθως στεκόμαστε ακριβώς έξω από την πόρτα... και είμαστε στο χώρο του εργαστηρίου..., στη συνέχεια παίρνουμε τον ιστό, ο ιατρός επιβεβαιώνει ότι έχει ολοκληρωθεί ο τερματισμός... (σ.μ. της ζωής του εμβρύου), και ακριβώς μετά λαμβάνουμε τον ιστό...” (βλ. Βίντεο στο 16:10)

Εκ μέρους της A.B.R., η Larton, είπε στους ερευνητές του Center for Medical Progress, ότι έχουν τη δυνατότητα (και τα προτιμούν ως ποιοτικότερα-καθαρότερα) να λαμβάνουν τα όργανα εμβρύων, που έχουν φθάσει ως τις 22 εβδομάδες κύησης, επειδή οι ιατροί που πραγματοποιούν εκτρώσεις δεν χρησιμοποιούν ως τότε εμβυοκτόνες ουσίες (ώστε να προγηθεί της έκτρωσης η ενδομήτρια θανάτωση του εμβρύου) , αλλά τις χρησιμοποιούν συνήθως μετά από αυτό το σημείο της κύησης, εννοώντας δηλαδή ότι υπάρχει και πιθανότητα το παιδί να γεννηθεί ζωντανό την 22 εβδομάδα, Η Larton επίσης αποκάλυψε ότι μπορούν να δρομολογήσουν τον ανθρώπινο ιστό εκτός των εγκατάσεων έκτρωσης, μέσα σε περίπου πέντε (5) λεπτά.

Ακολουθεί ο σχετικός διάλογος:

Αγοραστής: “Πόσο χρόνο από τη διακοπή της κυκλοφορίας” (θανάτωση)

A.B.R.: “Μέχρι τη στιγμή που θα σας στείλουμε τον ιστό;”

Αγοραστής: “Ναι”

A.B.R.: “Άμεσα, όπως είπα, είμαστε μέσα στο εργαστήριο, ώστε το βγάζουμε έξω (εννοεί από το σώμα του μωρού), εντός πέντε λεπτών, εμείς έχουμε τα μέσα μας (εννοεί για την συντήρηση και μεταφορά) και είναι έτοιμο να φύγει έξω. Ναι!”

(βλ. Βίντεο στο 20:09)

Το CMP επίσης αποκαλύπτει ότι οι εγκαταστάσεις εκτρώσεων, λαμβάνουν έως και 100 δολάρια, για κάθε δείγμα ιστού, απλώς για την λήψη της “συγκατάθεσης” του ασθενούς. Παρόλα αυτά, ακόμα και αυτή η διαδικασία τελεί υπό αμφιβολία, καθώς το CNS News αναφέρει:

“Το F.D.A. δεν απάντησε στην ερώτηση: “Οι μητέρες που συμφωνούν να δωρήσουν τους ιστούς των αγέννητων μωρών τους, για την έρευνα του F.D.A., ενημερώνονται ότι ο ιστός που αφαιρείται από τον εκτρωθέν μωρό τους θα μεταμοσχευθεί σε ένα ποντίκι;”

Το F.D.A. ισχυρίζεται ότι οι ερευνητές του θα αποκτούν τους εμβρυϊκούς ιστούς από μία μη Κερδοσκοπική Οργάνωση, η οποία έχει παράσχει διαβεβαιώσεις οτι βρίσκεται σε πλήρη συμμόρφωση με τις νόμιμες προϋποθέσεις και σχετικές διατάξεις που αφορούν την επιστημονική έρευνα που εμπλέκει ανθρώπινους ιστούς εμβρύων. Παρά ταύτα η A.B.R., η οποία επιλέχθηκε από τον F.D.A. ως οργανισμός παροχής ιστού, βρίσκεται υπό έρευνα από το F.B.I για την τέλεση ποινικών αδικημάτων.

Και αυτό γίνεται για έναν πολύ σοβαρό λόγο.

Το Live Action News, σημείωσε σε προηγούμενο άρθρο[3] ότι, έγγραφα που παραδόθηκαν στο Αμερικανικό Κογκρέσο, αποδεικνύουν ότι η A.B.R. πλήρωσε 240 δολάρια στην Planned Parenthood της περιφέρειας Νοτιοδυτικού Ειρηνικού, για τέσσερα (4) έμβρυα, και στη συνέχεια επανήλθε και χρέωσε επιπλέον 6.825 δολάρια για είκοσι (20) δείγματα, από τα συγκεκριμένα εκτρώματα. Τουλάχιστον ένα από τα έμβρυα που σκοτώθηκαν ήταν 20 εβδομάδων (σ.μ. 5 μηνών κυοφορίας). Όπως πάλι η Live Action News, ανέφερε πρόσφατα[4], η A.B.R. δεν είναι σε καμία περίπτωση η μόνη εταιρεία που διερευνάται από το F.B.I. Και άλλες Υπηρεσίες ερευνώνται για παρόμοιες παράνομες πρακτικές:    

“Νωρίτερα αυτόν τον χρόνο, ο Grassley έγραψε στον Γενικό Εισαγγελέα Jeff Sessions και στον James Comey (Διευθυντής του F.B.I. τη δεδομένη σττιμή), ζητώντας απαντήσεις για ερωτήματα που ήταν ακόμη σε εκκρεμότητα. Έκανε μιά λίστα στην οποία συμπεριλαμβάνονταν διάφορα παραρτήματα της Planned Parenthood όπως Planned Parenthood Federation of America, Planned Parenthood Mar Monte, Planned Parenthood Los Angeles, Planned Parenthood Northern California, Planned Parenthood of the Pacific Southwest, Stem Express, LLC, και η Advanced Bioscience Resources, Inc., and Novogenix Laboratories, LLC, και τόνισε ότι η λίστα βασίζεται σε πληροφόρηση, η οποία περιλαμβάνεται σε σχετικά Έγγραφα της Επιτροπής (Majority Staff Report to the Committee”

To CNS News σημειώνει ότι το House Select Investigative Panel on Infant Lives, το οποίο και κατήγειλλε την A.B.R. για πιθανή διάπραξη ποινικών αδικημάτων, κατέγραψε στα έγγραφά του ότι η A.B.R. “περισυνέλεξε εμβρυικό ιστό από δύο συνεργαζόμενες με τηνPlanned Parenthood κλινικές, καθώς επίσης και από άλλες επτά ανεξάρτητες, μεταξύ των ετών 2005 και 2016.

Συνοψίζοντας, ανθρώπινες υπάρξεις σκοτώνονται από την Planned Parenthood και τους ομόφρονές της, προκειμένου το F.D.A, να είναι σε θέση να πραγματοποιήσει την “έρευνά” του με σκοπό να “βοηθήσει τους ανθρώπους”, χρησιμοποιώντας μια εταιρεία (ABR) που ερευνάται για διάπραξη ποινικών αδικημάτων. Όχι μόνο η Planned Parenthood λαμβάνει χρήματα φορολογουμένων για να προβεί σε αυτές τις πράξεις, αλλά επιπλέον και ο F.D.A. χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση (δηλαδή τους φορολογουμένους). Το CNS News γράφει: Το οικονομικό έτος 2018, ο N.I.H, ( Νational Institutes of Health) o οποίoς είναι μια ξεχωριστή Υπηρεσία από την F.D.A. αλλά επίσης μέρος του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας, εκτιμά ότι θα ξοδέψει 103 εκατομμύρια δολάρια στην έρευνα ανθρωπίνου εμβρυϊκού ιστού. Το οικονομικό έτος 2017, ξόδεψε 98 εκατομμύρια δολάρια[5].

Η Πρόεδρος της Live Action, κα Lila Rose, δήλωσε σήμερα[6] (07/08/2018):

Η αγορά από τον F.D.A. εμβρυϊκού ιστού από εκτρωθέντα μωρά είναι ανήθικη και τρομακτική, παραβιάζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και εμπλέκει τον αμερικανό πολίτη – φορολογούμενο, στο φρικτό εμπόριο τμημάτων ανθρωπίνων σωμάτων. Εγκαθιστώντας μιά επίσημη συνεργασία-συμβόλαιο για την απόκτηση ανθρωπίνου εμβρυϊκού ιστού, ο F.D.A. χρησιμοποιεί αμερικανικούς φόρους, για να πληρώσει για ανθρώπινα μέλη, τα οποία μπορούν να αποκτηθούν μόνο από εκτρωθέντα μωρά. Αυτά τα παιδιά δικαιούνταν φροντίδα και προστασία, αλλά αντιθέτως αποστερήθηκαν βιαίως από τα βασικά τους δικαιώματα και τώρα πωλούνται κομματιασμένα.

Η εταιρεία με την οποία η F.D.A. συνεργάζεται στις πράξεις αυτές, δηλαδή η A.B.R., βρίσκεται υπό ομοσπονδιακή έρευνα, για εγκληματική σύμπραξη με την Planned Parenthood, στην πώληση οργάνων εκτρωθέντων μωρών, με σκοπό το κέρδος. Καλούμε την F.D.A. να διακόψει το συμβόλαιο με την A.B.R. άμεσα,και επίσης να διακόψει τα πειράματα με τα σώματα των παιδιών που δολοφονήθηκαν με εκτρώσεις.

Πηγή: LiveAction.org

Επιπλέον (ενδεικτική ) πηγή για τους χιμαιρικούς οργανισμούς και την σχετική έρευνα:

https://amp.livescience.com/56309-human-animal-chimeras.html

7 Αυγούστου 2018

---------------------------------------------------

[1] Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Χίμαιρα ήταν ένα τέρας που εξέπνεε φωτιά, με σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού, και ουρά φιδιού ή κατά άλλες πηγές ήταν τρικέφαλος, αποτελούμενη από κεφαλή λέοντα, κατσίκας και δράκοντα. Oι χιμαιρικοί οργανισμοί περιέχουν γενετικό υλικό από δύο διαφορετικά είδη οργανισμών.

[2] H Plannet Parenthood είναι η μεγαλύτερη εταιρεία παροχής “υπηρεσιών” έκτρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, με εγκαταστάσεις σε όλη την επικράτειας της χώρας, τεράστιους τζίρους και μεγάλη πολιτική επιρροή.

[3] https://www.liveaction.org/news/congressional-report-aborted-baby-with-down-syndrome-has-brain-sold-for-325/

[4] https://www.liveaction.org/news/breaking-fbi-investigate-planned-parenthood-baby-parts-trafficking/

[5] https://report.nih.gov/categorical_spending.aspx

[6] https://www.liveaction.org/live-action-condemns-fda-acquiring-aborted-baby-parts-to-create-mice-with-human-immune-systems/

Πηγή: Αφήστε με να ζήσω!

Ο γάμος, όπως γνωρίζουμε, είναι κοινωνία αγάπης. Ο Δημιουργός Τριαδικός Θεός έγινε συγχρόνως και ο πρώτος νυμφαγωγός, αφού προσέφερε την Εύα στον Αδάμ. Σ' αυτούς εμπιστεύθηκε τη δύναμη και τη δυνατότητα, μέσω της οποίας θα προέρχεται πλέον η ζωή.

Σ’ αυτή τη σύζευξη θα υπάρχει στο εξής η δυνατότητα να ασκήσει ο άνθρωπος τη ζωή ως αγάπη και την αγάπη ως ζωή.¹

Μέσα στον χώρο του γάμου έχουμε την ανθρώπινη αύξηση και τε-λείωση στην αγαπητική θυσία και αντιθυσία των συζύγων. Και οι δύο πρέπει να κατανοούν πλήρως την τιμή που τους έκαμε ο Δημιουργός τους, να μπορούν δηλαδή, να δημιουργούν, με τη χάρη και την ευλογία Tου, νέες ανθρώπινες υπάρξεις.²

Όμως, ο σημερινός κυρίως άνθρωπος διάγει τον βίο του μέσα στον χώρο του μηδενισμού και του ατομισμού. Στην υλόφρονα, ευ-δαιμονιστική και ηδονιστική εποχή μας κυριαρχεί παντελής άγνοια του προσώπου και ως εκ τούτου των αγαπητικών διαπροσωπικών σχέσεων. Ως αποτέλεσμα αυτής της καταστάσεως τα παιδιά για πολλούς από τους γονείς θεωρούνται όχι απλώς βάρος, αλλά πραγματική συμφορά. Για τον λόγο αυτό καταβάλλεται προσπάθεια από πολλά ζευγάρια, αφήνοντας κατά μέρος κάθε μητρικό ή πατρικό αίσθημα, να απαλλαγούν από την τεκνογονία.

Προς τούτο προβαίνουν στην αθέμιτη άμβλωση - έκτρωση, λη-σμονώντας και παραμερίζοντας την πραγματικότητα ότι εντός των σπλάχνων της μητέρας υπάρχει το παιδί της, το οποίο είναι κι αυτό τέλειος άνθρωπος από τη στιγμή της συλλήψεώς του.³ Η Πατερική Ορθόδοξη παράδοση διακηρύσσει: «Έμψυχος ο άνθρωπος έμψυχον σπέρμα έχων».⁴

Έτσι, όταν μιλάμε για αγαπητική κοινωνία στο γάμο, καρπός της οποίας είναι η τεκνογονία, δεν είναι δυνατόν να μιλάμε ταυτοχρόνως και για φόνο - άμβλωση. Κι αυτό γιατί αγάπη και θυσία δεν συμβι-βάζονται με το μίσος και το φόνο. Ο διάσημος καθηγητής της μαιευ-τικής αείμνηστος κ. Λούρος είχε χαρακτηρίσει εγκληματική πράξη την άμβλωση, η οποία έρχεται σε άμεση αντίθεση με τον Όρκο του Ιπποκράτη: «Ο ευσυνείδητος ιατρός οφείλει να απέχει
της τοιαύτης εγκληματικής πράξεως και ουδέποτε να λησμονεί το του Ιπποκράτους ‘ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω. Αγνώς δε και οσίως διατηρήσω βίον τον εμόν και τέχνην την εμήν’».⁵

Εξάλλου, η γενετική θεωρία υποστηρίζει ότι η ζωή ξεκινά ακριβώς με τη δημιουργία ενός ξεχωριστού γενετικά ατόμου. Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κατά τη σύλληψη, συνεπώς η γονιμοποίηση θεωρείται ως το ξεκίνημα μιας νέας ζωής.⁶ Η άποψη αυτή στηρίζεται και από σύγχρονα πορίσματα της ιατρικής επιστήμης. Στο Πανελλήνιο Ιατρικό συνέδριο του 2014 ορίσθηκε ότι «η έναρξη της ζωής του ανθρώπου συμπίπτει με την στιγμή της γονιμοποίησης», ενώ το 2012 στο Β' Ιατρικό Συνέδριο του Μονακό δύο χιλιάδες (2000) ειδικοί γυναικολόγοι μαιευτήρες πιστοποίησαν ότι «πραγματική γέννηση είναι η σύλληψη».

Πρέπει, ακόμη, να γνωρίζουμε ότι και από επιστημονικής πλευράς η διακοπή της ζωής του εμβρύου, σε όποια φάση και σε όποια ηλικία κι αν γίνει, έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή ανθρωπίνης υπάρ- ξεως. Για το λόγο αυτό η Ψυχολογία αποφαίνεται: Η άμβλωση δεν είναι μία απλή εγχείρηση, αλλά ένα σοβαρότατο γεγονός, επειδή έχει απόλυτη σχέση όχι μόνο με το σώμα της μητέρας, αλλά και με το βάθος της καρδιάς της, τα άδυτα της ψυχής της, καθώς και του συζύγου της.⁷

Σύγχρονες μελέτες⁸ αποδεικνύουν ότι τα πιο σταθερά ψυχιατρικά ευρήματα μετά από μία άμβλωση είναι η ενοχή, η κατάθλιψη και τα μακάβρια όνειρα. Φθάνει καμιά φορά η μητέρα και σε σοβαρής μορφής κατάθλιψη.⁹ Δεν πρέπει να λησμονούμε και τις κρίσεις συνειδήσεως που περνούν οι γονείς σε κάποια στιγμή της ζωής τους και ας έχουν περάσει πολλά χρόνια από την άμβλωση.

Το σύνολο σχεδόν των ιατρών της ειδικότητος του μαιευτήρος–γυναικολόγου, αλλά και άλλων ειδικοτήτων, τάσσονται εναντίον των εκτρώσεων. Ο καθηγητής της παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Υπουργός τότε των Κοινωνικών Υπηρεσιών αείμνηστος Σπύρος Δοξιάδης είχε πει: «Η διακοπή μιας κυήσεως νόμιμα ή παράνομα έχει από ψυχολογική και ιατρική πλευρά πολλάς βλαβεράς επιπτώσεις και αμέσους και απωτέρας».¹⁰

Ειδικότερα η Αγιογραφική και Πατερική παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας θεωρεί την άμβλωση - ως εμβρυοκτονία - κανονικό παράπτωμα και την εντάσσει στα αδικήματα του φόνου, γι’ αυτό και επιβάλλει αυστηρά επιτίμια. Κατά τον κανονολόγο Π. Παναγιωτάκο η πράξη της αμβλώσεως θεωρείται εκούσιος φόνος.¹¹

Ως βάση του περί αμβλώσεως Δικαίου της Εκκλησίας μας θεωρείται ο 21ος κανόνας της Συνόδου της Αγκύρας (314 μ.Χ.), ο οποίος αναφέρεται στη σύλληψη εμβρύου εκτός του μυστηρίου του γάμου (κλεψιγαμία) και κάνει μνεία «προτέρου όρου», προ- φανώς αναφερόμενος στις Διατάξεις των Αποστόλων.¹² Ωστόσο, κατά τον καθηγητή Τρωιάνο, ο κανόνας δεν αποκλείει την άμβλωση και στο χώρο του νομίμου γάμου.¹³ Το κείμενο του κανόνος έχει ως εξής: «Περί των γυναικών των εκπορνευουσών και αναιρουσών τα γεννώμενα, και σπουδαζουσών φθόρια ποιείν, ο μεν πρότερος όρος μέχρις εξόδου εκώλυσε, και τούτω συντίθεται. Φιλανθρωπότερον δε τι ευρόντες, ωρίσαμεν δεκαετή χρόνον, κατά τους βαθμούς τους ωρισμένους πληρώσαι».¹⁴

Είναι γεγονός ότι εκείνος, ο οποίος διεμόρφωσε ουσιαστικώς και τελικώς το περί εμβρυοκτονίας Δίκαιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι ο Μ. Βασίλειος, ο οποίος στο 2ο κανόνα του χαρακτηρίζει απερίφραστα την άμβλωση ως εκούσιο φόνο. Αναφέρουμε το κείμενο σε ελεύθερη απόδοση: «Εκείνη που με προμελέτη, επίτηδες, καταστρέφει το έμβρυο τιμωρείται με το επιτίμιο του φόνου, αφού για μας δεν υπάρχει διάκριση μορφοποιημένου ή μη εξεινονισμένου εμβρύου. Το επιτίμιο αφορά όχι μόνον τον θάνατο του εμβρύου, αλλά και τις μητέρες που κάνουν κακό στον εαυτό τους, καθώς πολλές φορές πεθαίνουν σ’ αυτές τις εγχειρήσεις. Σ’ αυτόν τον θάνατο προστίθεται κι άλλος φόνος, η καταστροφή του εμβρύου, σύμφωνα με την πρόθεση εκείνων που τολμούν τέτοια πράγματα. Δεν πρέπει, όμως, να διαρκεί το επιτίμιο μέχρι το τέλος της ζωής τους, αλλά να ορίζεται δεκαετής αποχή (από τη Θεία Κοινωνία) και να προσδιορίζεται η θεραπεία σύμφωνα με τον τρόπο της μετανοίας και όχι με τον χρόνο (τη διάρκεια)».

Σημαντικό στοιχείο στον κανόνα αυτό αποτελεί η διακήρυξη της μη αποδοχής της μέχρι τότε επίμαχης θεωρίας περί διακρίσεως «εκμεμορφωμένου και ανεξεικονίστου εμβρύου»,¹⁵ αφού για την Ορθόδοξο Εκκλησία δεν υφίσταται τέτοιου είδους δίλημμα, εφόσον το έμβρυο είναι ζων άνθρωπος από τη στιγμή της συλλήψεως, γι’ αυτό και καταδικάζει ως φονική πράξη την άμβλωση.
Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι, εάν προβεί σε άμβλωση η πρεσβυτέρα, εκτός του επιβαλλομένου επιτιμίου στην ίδια, ο πρεσβύτερος σύζυγός της τι-μωρείται με την ποινή της καθαιρέσεως.

Επιπροσθέτως, ο 8ος κανόνας του Μ. Βασιλείου, συνιστώντας συμπλήρωμα του ως άνω κανόνος, προσθέτει το στοιχείο της ευθύνης και των κυρώσεων για την άμβλωση τόσο στη μητέρα όσο και σε όποιον υποβοηθεί δια παντός μέσου στην εκτέλεση της επιθυμίας της δράστιδος, χαρακτηρίζοντας και τους δύο παράγοντες ως φονείς: «Και αι τοίνυν τα αμβλωθρίδια διδούσαι φάρμακα φονεύτριαι εισί και αυταί, και αι δεχόμεναι τα εμβρυοκτόνα δηλητήρια».¹⁶ Βεβαίως, σήμερα τη θέση «των διδόντων τα αμβλω-θρίδια φάρμακα» κατέχουν οι ιατροί που επιτελούν την έκτρωση.

Επιβεβαιώνοντας οι Άγιοι Πατέρες της ΣΤ' Οι-κουμενικής Συνόδου με τον 91ο κανόνα τους τα διαλαμβανόμενα περί αμβλώσεως και αμβλωθριδίων φαρμάκων του 8ου κανόνος του Μ. Βασιλείου, επανα-λαμβάνουν: «Τας τα αμβλωθρίδια διδούσας φάρμακα, και τας δεχομένας τα εμβρυοκτόνα δηλητήρια, τω του φονέως επιτιμίω καθυποβάλλομεν».¹⁷

Οι διατάξεις περί αμβλώσεως επαναλαμβάνονται και στο Κανονικόν του Ιωάννου του Νηστευτού -το οποίο κατέχει σημαντική θέση στο εκκλησιαστικό και κανονικό δίκαιο- με μειωμένο αισθητά το επιτίμιο, αλλά με προσθήκη ασκητικού -σωματικού επιτιμίου.

Εκ των όσων με συντομία αναφέραμε βεβαιώ-νεται ότι η άμβλωση αντιμετωπίζεται σοβαρώς από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι, ερμηνεύοντας την Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), μέσω της διδασκαλίας τους και των ιερών κανόνων την αποτρέπουν και την καταδικάζουν.

H άμβλωση δεν θεραπεύεται από οποιαδήποτε αιτία και αν συμβή. Ακόμη και στην ακραία περίπτω-ση κινδύνου της ζωής της μητέρας.¹⁸ Και τούτο γιατί αφ’ ενός η άμβλωση έρχεται σε άμεση και απόλυτη αντίθεση με την εντολή του Θεού «ου φονεύσεις»¹⁹ και αφ’ ετέρου το μυστήριο του γάμου, μέσω της τεκνογονίας, έχει απόλυτη σχέση με το μυστήριο της ζωής. Ο Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός τονίζει για τους συζύγους: «Δια της τεκνογονίας σώζονται· ου γαρ εστί τούτο μικρόν, το τα δοθέντα παιδία παρ’ Αυτού, ταύτα Αυτώ αναθείναι».²⁰

Είναι αδήριτος ανάγκη η επιστροφή στην προ-σωπική - κοινωνική και αγαπητική θυσιαστική ζωή, ώστε να καταργηθεί αυτόματα και ο εκ προμελέτης φόνος των εμβρύων, η άμβλωση. Αυτή, όμως, η ζωή δεν είναι δυνατόν να πραγματωθεί παρά μόνο μέσα στην κοινωνία αγάπης της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Γέν. 1, 28.

2. Βλ. περισσότερα J. Meyedorff, Marriage, An Orthodox perspective, St Vladimir’s Seminary Press, New York 2000, p. 12–16, 18–20. Στ. Παπαδοπούλου, «Ο γάμος: Μυστήριο αγάπης και μυστήριο εις Χριστόν», Πρακτικά ´ Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου (Αθήναι 2004) 31-36. Μ. Καρδαμάκη, Αγάπη και γάμος, εκδ. Ακρίτας 20014, σσ. 31-36.

3. Βλ. περισσότερα: Ν. Μητσοπούλου, Η περί του ανθρωπίνου εμβρύου ως ψυχοσωματικής υπάρξεως διδασκαλία της Εκκλησίας και η Χριστολογική θεμελίωσις αυτής, Αθήναι 1982.

4. Ἰωάννου Δαμασκηνού, Διάλεξις Σαρακηνού και Χρι-στιανού, ‘Die Schriften des Johannes von Damaskos, vol. 4’, B. Kotter, PTS 12, W. De Gruyter, Berlin 1981, 1, 41. PG 94, 1592D. Βλ. επίσης Γρηγορίου Νύσσης, Περί κατασκευής του ανθρώπου, PG 44, 236AB. Ι. Θεοδώρου, Η διδασκαλία περί ψυχής σε τέσσερα έργα του Γρηγορίου Νύσσης, Αθήνα 1998, σ. 35 κ. εξ.

5. Αγγ. Αγγελοπούλου, Η αλήθεια δια τας εκτρώσεις, Αθήναι 1980, σ. 74.

6. Βλ. σχετικά Αν. Μητσοπούλου, Η ηθική πλευρά της άμβλωσης (Διδακτ. Διατρ.), ανακτήθηκε 10.3.2016 από http://www.thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/28252#page/44/mode/2up. Επίσης Στ. Καρπαθίου, Ιστορία του ζυγωτού και εξωσωματική γονιμοποίηση, Αθήνα 2011, σ. 214.

7. Βλ. σχετικό άρθρο του Steven Ertelt στο LifeNews.com (27 Οκτωβρίου 2006), ανακτήθηκε 13.3.2016 από http://www.post-abortion-syndrome.info/britscientlet.htm.

8. Βλ. σχετικὲς δημοσιεύσεις στὸν διαδικτυακὸ τόπο

9. Bλ. Στ. Καρπαθίου, «Ψυχολογικὲς επιπτώσεις της έκτρωσης», Καθημερινή (16.1.2005), ανακτήθηκε 13.3.2016 από http://www.post-abortion-syndrome.info/epiptoseis-karpathiou.htm

10. Πρακτικά Βουλής 15-9-1978.

11. Π. Παναγιωτάκου, Το Ποινικόν Δίκαιον της Εκκλησίας, εκδ. Πουρναρά, Θεσ/νίκη 1999, σ. 538.

12. Βλ. σχετικά Κ. Κωστοπούλου, Η πολυμορφία του φόνου στους ιερούς κανόνες, Νομοκανονική Βιβλιοθήκη 32, εκδ. Επέκταση, Κατερίνη 2015, σ. 169, υποσ. 470.

13. Σπ. Τρωιάνου, Η άμβλωση κατά το Δίκαιο της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, Αθήναι 1987, σ. 24.

14. Σύνταγμα Θείων και ιερών Κανόνων, τ. 3, σ. 63.

15. Περὶ τῶν θεωριῶν σχετικὰ μὲ τὸν χρόνο μορφοποιήσεως τοῦ ἐμβρύου ἀπὸ τὴν ᾽Αρχαιότητα μέχρι τὸ Βυζάντιο βλ. Αν. Βακαλούδη, Αντισύλληψη και αμβλώσεις από την Αρχαιότητα στο Βυζάντιο, εκδ. Σταμούλη 2003, σσ. 367-386.

16. Σύνταγμα Θείων και ιερών Κανόνων, τ. 4, 114.

17. Σύνταγμα Θείων και ιερών Κανόνων, τ. 2, 518-519.

18. Βλ. Η. Tristram Engelhardt, Τα θεμέλια της βιοηθικής, Μία χριστιανική θεώρηση, εκδ. Αρμός, Αθήναι 2007, σσ. 347-348.

19. Έξ. 20, 15. Δευτ. 5, 18. Ματθ. 5, 21. 19, 18. Ρωμ. 13, 9.

20. Ιωάννου Δαμασκηνού, Εις επιστολήν προς Τιμόθεον Α´, PG 95, 1005C.

Πηγή: (ΑΧΑΪΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ Τόμος 35ος, Τεύχος 2, Οκτώβριος 2016), Αφήστε με να ζήσω!

Είστε μια  οικογένεια που αγωνίζεται υπέρ της ζωής. Είστε πολύτεκνοι, έχετε λιγότερα παιδιά ή απλά τα αγαπάτε.

Κάνετε συνειδητό πνευματικό αγώνα με την ευλογία του Πνευματικού σας. Προσεύχεστε να σταματήσουν οι αμβλώσεις. Μπορεί να μην μιλάτε για θέματα σχετικά με τη ζωή του εμβρύου συνεχώς μέσα στο σπίτι, αλλά είστε σίγουροι ότι τα παιδιά σας «το καταλαβαίνουν».

Ας δούμε όμως ένα ερώτημα που απασχολεί πολλούς γονείς:

Τα παιδιά μπορεί να φαίνεται ότι είναι πολύ σωστά τοποθετημένα τώρα που είναι μαζί σας και είναι μικρά, αλλά πώς μπορείτε να τα βοηθήσετε, ώστε να μείνουν σταθερά στις πεποιθήσεις τους όταν προκληθούν αργότερα στο περιβάλλον των πανεπιστημίων τους, μακριά από το σπίτι ή και σε χώρους με αντίθετες αντιλήψεις;

Ακριβώς όπως δεν μπορείτε να είστε σίγουροι ότι τα παιδιά σας θα παραμείνουν χριστιανοί απλώς επειδή πηγαίνουν πρόθυμα ή έστω με λίγο ζόρισμα στην Εκκλησία κάθε Κυριακή, έτσι δεν μπορείτε να είστε σίγουροι ότι τα παιδιά σας θα παραμείνουν υποστηρικτές της ζωής μόνο και μόνο επειδή «το έχουν» τώρα. Έχουμε κάνει αμέτρητες συζητήσεις με γονείς των οποίων τα παιδιά, ξαφνικά, σταμάτησαν πλέον να «το έχουν» και σταμάτησαν να υπερασπίζονται την ιερότητα της ζωής κάθε ανθρώπου. Παρόλο που οι γονείς αυτοί τα ανέθρεψαν με σωστό χριστιανικό τρόπο: εξομολογούνταν, προσεύχονταν, συμμετείχαν στα μυστήρια της Εκκλησίας και στις ακολουθίες της, ομολογούσαν για τις αξίες της ζωής στο σπίτι, θαύμαζαν την ομορφιά της Δημιουργίας, ήταν ανοικτοί στη ζωή κλπ.

Παραμέλησαν, όμως, να δώσουν στα παιδιά τους κάποιες θεμελιώδεις ικανότητες αναγκαίες για να διατηρήσουν αυτές τις αρχές στη ζωής τους. Αυτ;ew οι ικανότητες περιλαμβάνουν στοιχεία επί πραγματικών καταστάσεων στη ζωή του ανθρώπου, καθώς και απαντήσεις και επιχειρήματα γύρω από την ευθανασία, τις εκτρώσεις και άλλα σημαντικά ζητήματα σχετικά με το μυστήριο και την ιερότητα της ζωής.

Εκτός και αν τα παιδιά μας αναπτύξουν ισχυρή προσωπική συνείδηση ότι η κοινωνία και εκείνα ατομικά έχουν καθήκον να προστατεύουν κάθε ανθρώπινο ον και μάλιστα έχουν τη γνώση και το δυναμισμό για να υποστηρίξουν αυτές τις πεποιθήσεις. Διαφορετικά κινδυνεύουν να πιστέψουν τα ψέματα που προωθούνται από την κουλτούρα του θανάτου, που πιεστικά προβάλλεται στις μέρες μας.

Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε να σας δώσουμε μερικούς πρακτικούς  τρόπους με τους οποίους μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά σας να υποστηρίξουν τη ζωή του αγέννητου παιδιού και όταν βγουν να ζήσουν μόνα τους στον κόσμο.

Βοηθήστε τα παιδιά σας να οργανώσουν τη σκέψη τους

Το υποστηρίζουμε αυτό με επίμονο τρόπο. Η εκπαίδευση υπέρ της ζωής πρέπει να είναι συνεχής, σκόπιμη και να γίνεται με προοπτική στο μέλλον. Παρόλο που τα παιδιά θα μάθουν πολλά για το πώς να ζήσουν το Ευαγγέλιο στη πράξη μέσω του παραδείγματός σας, δεν μπορείτε να είστε σίγουροι ότι θα είναι σε θέση να υπερασπιστούν τις πεποιθήσεις τους όταν αμφισβητούνται από τους συνομηλίκους τους ή ακόμα και από άλλους ενήλικες. Για να στείλετε τα παιδιά σας έξω στον κόσμο και να πολεμήσουν την κουλτούρα του θανάτου, θα τα οπλίσετε πρώτα με την αλήθεια.

Όταν τα παιδιά σας είναι μικρά, επικεντρωθείτε στην οικοδόμηση δυνατού χαρακτήρα και την άσκηση των  αρετών. Βοηθήστε τα να καταλάβουν την ομορφιά κάθε ανθρώπινου όντος και να μην τη συσχετίζουν με τα κοσμικά στοιχεία την υγείας, της σωματικής ωραιότητας, του υλικού πλούτου ή της ευφυΐας. Διδάξτε τα να βλέπουν στον κάθε άνθρωπο μια εικόνα του Θεού. Να αγαπούν και να συνεργάζονται χωρίς γκρίνιες και προϋποθέσεις. Διδάξτε τα να αποδέχονται και να εκτιμούν την εικόνα του Θεού με τις ατέλειές της και να της προσδίδουν αξία και ομορφιά απλά και μόνο γιατί έχουν κοινό Πατέρα και ο Χριστός μας σταυρώθηκε για να δώσει τον Παράδεισο και σε εκείνα τα πλάσματά Του.

Βάλτε στα δωμάτιά τους εικόνες της Παναγίας μας, καθώς και Αγίων κοριτσιών και νέων που μαρτύρησαν για να μην προδώσουν την αφοσίωσή τους στο Χριστό και την αγνότητά τους, ώστε να υπάρχουν στα παιδιά παραδείγματα αγνών νέων και μαρτύρων. Για παράδειγμα, μιλήστε τους για τον Πάγκαλο Ιωσήφ, την Αγ. Αικατερίνη, την Αγ. Ελένη τη Σινωπίτισσα, τις γυναίκες του Σουλίου,  κλπ. Διαβάστε τους πολλές ανάλογες ιστορίες για να εξοικειωθούν με τη ζωή της αγνότητας της εγκράτειας, αλλά και το αγωνιστικό φρόνημα.

Μιλήστε τους με απλά λόγια, χωρίς να τα τρομάζετε, για το μαρτύριο, αλλά επικεντρώνοντας κυρίως στην ομορφιά, τη χαρά και τη δύναμη που έπαιρναν οι αγωνιστές από την επικοινωνία τους με το Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους.

Δημιουργείστε φιλίες με παιδιά πολύτεκνων οικογενειών, ή μονογονεϊκών ή αγάμων μητέρων ή και παιδάκια από οικογένειες με προβλήματα οικονομικά, υγείας κλπ, αρκεί βέβαια να υπάρχει πνευματικός αγώνας και πίστη, χωρίς μεμψιμοιρία στις οικογένειες αυτές. Με το τρόπο αυτό θα σπάσει η ψεύτικη εικόνα της οικογενειακής ευτυχίας, όπως προβάλλεται από τα ΜΜΕ, μέσα στην οποία δεν έχουν χώρο τα πολλά ή ενδεχομένως και τα ασθενή παιδιά, τίποτα παραπάνω από την κοσμική κατασκευασμένη ευτυχία.

Συνδέστε τα από μικρά με τον Πνευματικό και τη χάρη των μυστηρίων της Εκκλησίας. Θα είναι η μεγάλη τους παρηγοριά, όταν τα προβλήματα της ζωής θα φαίνονται ανυπέρβλητα.

Δεν συνιστούμε να μιλάτε για άμβλωση με πολύ μικρά παιδιά. Εάν τα μικρότερα παιδιά σας έχουν ερωτήσεις, απλοποιείστε τις απαντήσεις σας με νηφάλιο τρόπο.

Επιδιώξτε να γίνεται οικογενειακή προσευχή, βάλτε στα αιτήματά σας δύσκολες περιπτώσεις για να μάθουν τα παιδιά να απευθύνονται και να εμπιστεύονται το Θεό. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα σαρκικά αμαρτήματα, την έκτρωση, τη φρίκη της νοοτροπίας του θανάτου χωρίς προσευχή. Το σημαντικότερο μάθημα για τη ζωή που χρειάζονται τα παιδιά  είναι ότι η προσευχή έχει τη δύναμη να μεταμορφώσει τις καρδιές και τις ψυχές ώστε να αγαπήσουν το Χριστό, ξεκινώντας από τις δικές μας καρδιές και ψυχές. Τότε όλα βρίσκουν τη λύση τους.

Όταν τα παιδιά σας γίνουν έφηβοι, επεκτείνεται τα επιχειρήματά σας, προσθέτοντας επιπλέον αυτά για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού κάθε ανθρώπου και πάλι χωρίς προϋποθέσεις. Τώρα σε αυτή την ηλικία γίνονται περισσότερο κατανοητές αφηρημένες  έννοιες, όπως η αυτοθυσία, η ενότητα, η ειλικρίνεια, η εντιμότητα, η υπομονή, η εμπιστοσύνη, η αγάπη, το μυστήριο και το θαύμα, η πίστη και ο Θεός, και η ψυχολογία του εφήβου μπορεί να τις εμπεδώσει όταν συνδυαστούν με αντίστοιχα παραδείγματα από τη ζωή. Σπουδαίο ρόλο παίζουν  αντίστοιχων θεμάτων ιστορίες από συναξάρια, συναφή μαθήματα κατηχητικού, η επικοινωνία μέσα στην οικογένεια, η υποστήριξη από κατάλληλη νεανική παρέα με αντίστοιχες τοποθετήσεις.

Οι ακτιβιστές υπέρ των εκτρώσεων θέλουν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι η έκτρωση δεν είναι άσπρο και μαύρο, αλλά ότι υπάρχουν μερικές γκρίζες περιοχές. Στην πραγματική ζωή, η  χριστιανική ηθική μπορεί να φαίνεται πιο δύσκολη στην εφαρμογή σε ορισμένες περιστάσεις. Οι ακτιβιστές εκμεταλλεύονται τέτοιες περιστάσεις βιασμού, αιμομιξίας, σοβαρών νοσημάτων της μητέρας και του εμβρύου, κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες κλπ., προκειμένου να υποστηρίξουν τις απόψεις τους.

Η εκτρώσεις βέβαια δεν επιτρέπονται ούτε και σε αυτές, τις αποκαλούμενες γκρίζες περιπτώσεις, οι οποίες εξάλλου είναι και ο σπανιότερος λόγος για τον οποίο πραγματοποιούνται. Ο νέος άνθρωπος που δημιουργείται δεν μπορεί να είναι το εξιλαστήριο θύμα μιας ατυχούς συγκυρίας, ούτε η αξία του να υπολογίζεται με βάση το ιατρικό του ιστορικό.

 Γι' αυτό είναι σημαντικό μέσα στην οικογένειά σας να μιλάτε τακτικά για πράγματα όπως η άμβλωση και η ευθανασία. Μην αρκεστείτε στο να πείτε στα παιδιά σας ότι η έκτρωση είναι λάθος επειδή είναι δολοφονία. Χρησιμοποιήστε ειδήσεις ή γνωστές περιπτώσεις ή υποθετικά σενάρια για να ξεκινήσει μια συζήτηση και στη συνέχεια εξηγήσετε πως η ζωή ενός ατόμου (μητέρας ή εμβρύου) δεν είναι πιο πολύτιμη από την άλλη.

Επιδιώξτε συζητήσεις και επικοινωνία με άλλες οικογένειες που έχουν έφηβους και μιλήστε για τις αμβλώσεις, για την ευθανασία,  για την υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Οργανώστε μια παρουσίαση και συζήτηση για το ποιά είναι τα πραγματικά συμφέροντα που εξυπηρετούνται πίσω από τα όμορφα λόγια των υποστηρικτών των εκτρώσεων και των δικαιωμάτων των γυναικών πάνω στο σώμα τους.

Χρησιμοποιήστε γεγονότα του περιβάλλοντός σας και επιχειρήματα για να ελέγξετε τις γνώσεις του παιδιού σας σχετικά με τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή και να το βοηθήσετε να αποκτήσει επιχειρηματολογία και αυτοπεποίθηση, αν κληθεί να υπερασπιστεί δημόσια τη ζωή ενός ανθρώπου. Χρησιμοποιείστε και τρέχουσες ιστορίες από ιστοτόπους ειδήσεων αυτού του περιεχομένου, όπως το (afistemenaziso.gr), LifeSiteNews.com, το LifeNews.com ή το LiveActionNews.org, προκειμένου να μιλήσετε για μια μεγάλη ποικιλία  τέτοιων θεμάτων.

Μιλήστε τους  για το μετεκτρωτικό σύνδρομο. Βοηθήστε τα να καταλάβουν ότι στην καρδιά σχεδόν κάθε ιστορίας άμβλωσης βρίσκεται ο συναισθηματικός πόνος, η απαξίωση της γυναίκας, το αίσθημα εγκατάλειψης από το σύντροφό της, οι τύψεις και η οδυνηρή ανάμνηση της πράξης.

Διδάξτε τα πού να καταφεύγουν για βοήθεια, αν τα ίδια ή φίλοι τους βρεθούν σε ανάλογες καταστάσεις και έχουν ανάγκη υποστήριξης. Μιλήστε τους για την αγάπη του Θεού, του Πνευματικού, τη δική σας. Για τη δύναμη του μυστηρίου της εξομολόγησης, τη μετάνοια, τη δυνατότητά τους να κάνουν νέα αρχή όταν το θελήσουν και υπό τις δυσκολότερες προϋποθέσεις.

Χωρίς να επικροτείτε τις προγαμιαίες σχέσεις, τους πολλαπλούς συντρόφους ή την εγκυμοσύνη εκτός γάμου, δώστε στα παιδιά σας να καταλάβουν πως θα τα υποστηρίξετε σε κάθε περίπτωση που θα βρεθούν σε ανάλογη δυσκολία προκειμένου να ζήσει το παιδί τους.

Τέτοιου τύπου επιλογές της ζωής μπορεί να  είναι δύσκολες, αλλά πρέπει να επικεντρωθούμε στην εφαρμογή του νόμου του Θεού, καθώς και στον τελικό μας προορισμό. Για τη μέρα που τα  παιδιά μας θα πρέπει να αντιμετωπίσουν προκλήσεις από τον έξω κόσμο, εναπόκειται σε εμάς να τα βοηθήσουμε να προετοιμαστούν, ώστε να μην χάσουν την πίστη τους ή τις πεποιθήσεις τους ενάντια στις αντιξοότητες.

Εκπαιδεύστε ηγέτες, όχι οπαδούς

Πρέπει να διδάξετε στα παιδιά σας να είναι ηγέτες, όχι οπαδοί. Να είναι άνθρωποι που θα εφαρμόζουν τα ίδια αυτά που πιστεύουν και θα μάχονται για την αλήθεια, όχι  υποταγμένοι και πρόθυμοι να τη θυσιάσουν για χάρη της αποδοχής τους από την παρέα ή τους καθηγητές τους.

Ας διδαχθούν από εσάς πώς να κρατήσουν τις πεποιθήσεις τους ενάντια στις αντιξοότητες και τις εξωτερικές προκλήσεις. Να καταλάβουν ότι το να υπερασπιστούν την πίστη τους είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του χριστιανικού μας αγώνα για την κάθε μέρα.

Μπορείτε να εμπνεύσετε τα παιδιά σας, ώστε να γίνουν ηγέτες, ξεκινώντας από το δικό σας σπίτι. Ζητώντας τους να αναλάβουν πρωτοβουλίες και δείχνοντάς τους εμπιστοσύνη.  Ξεκινήστε ενθαρρύνοντάς τα με μικρές εργασίες, που μπορούν εύκολα να ολοκληρώσουν, και αργότερα μετακινήσετε τις απαιτήσεις σας προς μεγαλύτερα έργα. Επαινέστε τα παιδιά σας – ειδικά εκείνα που είναι εκ φύσεως εσωστρεφή – όταν παίρνουν πρωτοβουλίες χωρίς την προτροπή σας. Υπενθυμίστε στα πιο ανεξάρτητα παιδιά σας ότι ένας αληθινός ηγέτης είναι καταρχήν υπηρέτης σε όλους. Χρησιμοποιήστε το παράδειγμα των Αγίων, που ήταν ταπεινοί μεν και δεν διεκδικούσαν για τον εαυτό τους, αλλά όταν προκαλούνταν δεν φοβούνταν να μιλήσουν και να υπερασπιστούν την αλήθεια.

Θα έχετε τότε την ευλογία να χαρείτε τα παιδιά σας  ακριβώς όπως τα θέλει ο Θεός.

Πηγή: https://www.all.org/raising-pro-life-kids/ (Προσαρμογή: «Αφήστε με να ζήσω!»), Αφήστε με να ζήσω!

Ο Οκτώβριος έχει διεθνώς καθιερωθεί ως ο μήνας Ευαισθητοποίησης για το Σύνδρομο Down. Κατά τη διάρκεια του Οκτωβρίου γιορτάζουν οι συνάνθρωποί μας με σύνδρομο Down και ενημερωνόμαστε όλοι για τις ικανότητες και τα επιτεύγματά τους. Δεν πρόκειται για τον εορτασμό των αναπηριών, αλλά για τον εορτασμό των ικανοτήτων τους. Έχουν το δικαίωμα να μιλήσουν για το πώς είναι να έχει κάποιος σύνδρομο Down και να μάθουμε την πραγματική ιστορία των ανθρώπων αυτών.

Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας συντάχθηκε από συνεργάτη μας ιατρό το παρακάτω άρθρο.

«Αφήστε με να ζήσω!»

Μιά από τις παθήσεις για τις οποίες γίνεται συχνότερα έκτρωση στις μέρες μας είναι το σύνδρομο Down ή τρισωμία 21.

Τα παιδιά με σύνδρομο Down απορρίπτονται ως ανεπιθύμητα σε όλες τις εγκαταστάσεις της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (εξωσωματικής), οδηγούνται δε συχνά σε έκτρωση όταν διαπιστωθεί η κατάσταση αυτή κατά τη διάρκεια της κύησης.

Ας δούμε όμως από επιστημονικής πλευράς το τί ακριβώς σημαίνει σύνδρομο Down ή τρισωμία 21.

Το σύνδρομο Down παρουσιάζεται όταν ένα μωρό έχει ένα ολόκληρο ή μέρος επιπλέον του χρωμοσώματος 21. Αυτό το πρόσθετο γενετικό υλικό αλλάζει την πορεία της ανάπτυξής του και προκαλεί τα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με το σύνδρομο Down.

Υπάρχουν τρεις τύποι συνδρόμου Down: 1) η τρισωμία 21 (nondisjunction), που αντιπροσωπεύει το 95% των περιπτώσεων, 2) η μετατόπιση, που αντιπροσωπεύει περίπου το 4%, και 3) ο μωσαϊκισμός, ο οποίος είναι περίπου το 1% των περιπτώσεων.

Το σύνδρομο Down είναι η συχνότερα εμφανιζόμενη χρωμοσωμική διαταραχή. Περίπου 1 στα 700 μωρά στις Ηνωμένες Πολιτείες γεννιέται με σύνδρομο Down - περίπου 6.000 κάθε χρόνο.

Εμφανίζεται σε άτομα όλων των φυλών και οικονομικών επιπέδων

Η συχνότητα εμφάνισης των παιδιών με σύνδρομο Down αυξάνεται με την ηλικία της μητέρας. Ωστόσο, λόγω του υψηλότερου ποσοστού γονιμότητας στις νεότερες γυναίκες, το 80% των παιδιών με σύνδρομο Down γεννιούνται σε γυναίκες κάτω των 35 ετών

Τα άτομα με σύνδρομο Down έχουν αυξημένο κίνδυνο για ορισμένες παθολογικές καταστάσεις, όπως συγγενή καρδιακές ανωμαλίες, αναπνευστικά προβλήματα και προβλήματα ακοής, ν. Alzheimer, λευχαιμία παιδικής ηλικίας και παθήσεις θυρεοειδούς. Πολλές από αυτές τις παθήσεις είναι πλέον θεραπεύσιμες, έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι με σύνδρομο Down μπορούν τώρα πλέον να ζήσουν μια ζωή φυσιολογική.

Μερικά από τα κοινά φυσικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου Down είναι: ο ελαττωμένος μυϊκός τόνος, το χαμηλό ανάστημα, η κλίση προς τα πάνω στα μάτια και μια ενιαία βαθιά πτυχή στο κέντρο της παλάμης. Κάθε άτομο με σύνδρομο Down είναι ένα μοναδικό άτομο και μπορεί να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά σε διαφορετικούς βαθμούς ή και καθόλου.

Το προσδόκιμο ζωής για τα άτομα με σύνδρομο Down έχει αυξηθεί θεματικά τις τελευταίες δεκαετίες – από 25 ετών το 1983 σε 60 ετών σήμερα.

Τα άτομα με σύνδρομο Down παρακολουθούν το σχολείο, εργάζονται, συμμετέχουν σε αποφάσεις που τους επηρεάζουν, έχουν προσωπικές σχέσεις, ψηφίζουν και συμβάλλουν στην κοινωνία με πολλούς και υπέροχους τρόπους.

Όλοι οι άνθρωποι με σύνδρομο Down εμφανίζουν έκπτωση γνωστικών λειτουργιών, αλλά το αποτέλεσμα είναι συνήθως από ήπιο έως μέτριο και δεν αποτελεί εμπόδιο στο να εκδηλωθούν τα πολλά πλεονεκτήματα και τα ταλέντα που διαθέτει το κάθε άτομο.

Τα ποιοτικά εκπαιδευτικά προγράμματα, το ενθαρρυντικό περιβάλλον στο σπίτι, η καλή υγειονομική περίθαλψη και η σωστή υποστήριξη από την οικογένεια, τους φίλους και την κοινότητα, επιτρέπουν στα άτομα με σύνδρομο Down να ζήσουν μιά εκπληκτική και παραγωγική ζωή.

Πολλοί γονείς δεν ακολούθησαν την φωνή του πανικού, της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και ευδαιμονισμού και κράτησαν τα παιδιά τους παρά το ότι προγνώριζαν την κατάστασή τους.

Αυτοί οι γονείς οι οποίοι αποδέχθηκαν ταπεινά και με απλότητα το παιδί τους ως δώρο του Θεού, είχαν την ευκαιρία να ζήσουν άπειρες ευλογίες και χαρές στην οικογένειά τους. Το παιδί υπήρξε γι’ αυτούς πηγή ανεξάντλητων δωρεών.

Οι σχέσεις μέσα στο ζευγάρι συσφίγχθηκαν μέσα από τον κοινό αγώνα τους για το παιδί, αυξήθηκε η εμπιστοσύνη τους στην πρόνοια του Θεού, γνώρισαν μέσα από αυτή τη δοκιμασία βαθύτερα τις πραγματικές αξίες της ζωής.

Η σχέση τους με το Θεό–Πατέρα και την Ορθόδοξη Εκκλησία μας έγινε ουσιαστική και ζωντανή, δέχθηκαν βοήθεια από τον Πνευματικό τους αλλά και εκείνοι όταν ωρίμασαν πνευματικά μπόρεσαν να δώσουν βοήθεια σε άλλους γονείς που αντιμετώπισαν ανάλογα διλλήματα και καταστάσεις.

Για τα υπόλοιπα παιδιά τους το παιδί με τρισωμία 21 ήταν ο αγαπημένος τους αδελφούλης, κοντά στον οποίο βρήκαν κατανόηση, διάθεση για παιγνίδι, ανιδιοτέλεια, ανυστεροβουλία, απλότητα και αγάπη.

Διδάχθηκαν κοντά σε αυτόν να διακονούν, να δέχονται τις μικροσυγκρούσεις χωρίς να συνερίζονται, να βρίσκουν τη ζεστασιά στις ανθρώπινες σχέσεις όχι μέσα από την κατά κόσμον τελειότητα, αλλά μέσα από την χωρίς προϋποθέσεις αγάπη στις δωρεές του Θεού.

Είδαν στη πράξη, πως η πραγματική αξία στον άνθρωπο δεν βρίσκεται στην κατά κόσμον σοφία ή στην υγεία ή στην επάρκεια των υλικών αγαθών, αλλά την αξία τη δίνει η ζωντανή σχέση με το Θεό και η πλήρης και ταπεινή αποδοχή του Θελήματός Του, η οποία συνοδεύεται με θαυματουργικό τρόπο από την συμπλήρωση όλων των ανωτέρω.

Είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε πρόσφατα με έναν εκλεκτό επιστήμονα, ιατρό-εμβρυολόγο, με τον οποίο συνεργαστήκαμε σε μιά ημερίδα μας, ο οποίος με πολύ ωραίο τρόπο μάς διηγήθηκε την προσωπική του εμπειρία, από όπου φαίνεται το πώς έρχεται η ευλογία του Θεού στην οικογένεια που ο Θεός παραχωρεί να γεννηθεί ένα τέτοιο παιδί.

Σύμφωνα λοιπόν με την ομολογία του ιατρού, η πλειοψηφία των ζευγαριών που διαγνώσθηκε το έμβρυό τους με τρισωμία 21, σύνδρομο Down δηλαδή, και αυτοί το αποδέχθηκαν και δεν το σκότωσαν, είχαν μια ευλογημένη ζωή και κάποιοι, μάλιστα, έκαναν ως εκ θαύματος και άλλο ή άλλα παιδιά φυσιολογικά. Ενώ οι περισσότεροι απ΄ όσους τα καταστρέψανε, περιφρονώντας το δώρο του Θεού ως ατελές, σύντομα οδηγήθηκαν στο διαζύγιο, καταστρέφοντας την οικογένειά τους.

Τελικά είναι αυτή η ταπεινή υπακοή στο θέλημα του Θεού και η άνευ όρων αποδοχή της ζωής, που μόνο Αυτό χαρίζει, που εξασφαλίζει σε όλη την οικογένεια και στο ευλογημένο παιδάκι την αιώνια θέση τους μέσα στην αγκαλιά του Θεού.

Πηγή: Αφήστε με να ζήσω!

Όταν η Amy και ο James Fornshell, από το προάστιο της Μινεάπολις, Πλίμουθ, Μινεσότα, μάθαιναν το Μάρτιο του 2011 ότι περίμεναν δίδυμα, ήταν ενθουσιασμένοι. Φαντάστηκαν τη ζωή με διπλές πάνες, διπλά ταΐσματα, και διπλά τα χαρούμενα λογάκια των μωρών. Αλλά η χαρά τους έφυγε όταν ένα υπερηχογράφημα αποκάλυψε το αδιανόητο: Τα μωρά μοιράζονταν την ίδια καρδιά.

«Πώς μπορώ να κυοφορώ τα μωρά, γνωρίζοντας ότι θα πεθάνουν στη μήτρα ή λίγο μετά τη γέννηση;», αναρωτιόταν η Amy εκείνη την ημέρα, κλαίγοντας στην αγκαλιά του James. Ωστόσο, με θαυμαστό θάρρος και αγώνα, το έκαναν. Αυτό ήταν το ταξίδι της ψυχής τους μέσα από την κοιλάδα του επικείμενου θανάτου - και  έγινε για τα 53 λεπτά της ζωής που θα αγαπούν παντοτινά.

Όλα ήταν φυσιολογικά κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης της Amy στο γυναικολόγο, στις επτά εβδομάδες κύησης και η ίδια και ο James ήσαν πρόθυμοι να καλωσορίσουν το τέταρτο παιδί στην οικογένειά τους, έχοντας ήδη τρία κορίτσια. «Λόγω της προχωρημένης ηλικίας μου (εγκυμοσύνη μετά την ηλικία των 35 ετών), επέστρεψα στις εννέα εβδομάδες για να έχω κάποιο συχνότερο έλεγχο», εξήγησε η Amy, που ήταν τότε 39 ετών. Ένα νέο υπερηχογράφημα στο γραφείο του γιατρού αποκάλυψε ότι ήταν πιθανό να έφερε δίδυμα ενώ ένα επιπλέον υπερηχογράφημα πιο λεπτομερές- πρώτου επιπέδου - είχε προγραμματιστεί για την επόμενη Δευτέρα, προκειμένου να επιβεβαιώσει το εύρημα.

Η Amy πέρασε το Σαββατοκύριακο ερευνώντας το θέμα των διδύμων στο Διαδίκτυο. Επειδή εμφανίστηκαν τόσο κοντά στο υπερηχογράφημα, φοβόταν ότι τα δίδυμα θα μπορούσαν να είναι μονοαμνιοτικά (να μοιράζονται τον ίδιο αμνιακό σάκο), οπότε θα χρειαζόταν στενή παρακολούθηση, λόγω του υψηλού κινδύνου συμπίεσης ή δημιουργίας κόμβου στους ομφάλιους λώρους. Αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να προετοιμάσει την Amy, μια οικονομική  διευθύντρια, ή τον James, έναν 39χρονο διευθυντή τεχνολογίας και πληροφοριών ανθρωπίνων πόρων, για το τι θα επακολουθούσε.

Ενώ η Amy βρισκόταν ξαπλωμένη για το υπερηχογράφημα, ο τεχνικός μετακινούσε τη κεφαλή ξανά και ξανά πάνω στη κοιλιά της. «Γιατί παίρνει τόσο πολύ;», αναρωτήθηκε η Amy, και οι φόβοι της αυξάνονταν και γίνονταν τόσο σκοτεινοί όσο σκοτεινό ήταν το δωμάτιο της εξέτασης. «Μπόρεσες να βρεις δύο σάκους;», βρήκε το θάρρος να ρωτήσει. – «Όχι», απάντησε ο τεχνικός. «Μπορείτε να επιβεβαιώσετε ότι υπάρχουν δίδυμα;», ρώτησε η Amy περαιτέρω. «Ναι, αλλά διαπίστωσα κτύπους μόνο από μία καρδιά».

Αργότερα εκείνη την ημέρα, το γραφείο του γιατρού κάλεσε την Amy για να την ενημερώσει για τα δύσκολα νέα: Είχε όντως δίδυμα και ήταν πιθανότατα ενωμένα. Για την επόμενη ημέρα παραγγέλθηκε νέο υπερηχογράφημα δευτέρου επιπέδου (πιο λεπτομερές) και ραντεβού με μαιευτήρα ειδικευμένο σε εγκυμοσύνες υψηλού κινδύνου.

Συμβουλευτική του θανάτου

Με τον Τζέιμς στο πλευρό της, η Amy, παρακολούθησε την οθόνη που τρεμόπαιζε, καθώς ο τεχνικός υπερήχων έριχνε ακόμη  πιο προσεκτικές ματιές στην ανατομία των αναπτυσσόμενων μωρών τους, ηλικίας ήδη 10 εβδομάδων. «Τα δίδυμα είναι συνδεδεμένα στο στήθος και μοιράζονται μια καρδιά, δεν μπορούν να χωριστούν και πιθανώς θα γεννηθούν νεκρά», δήλωσε ο γιατρός με άκομψο τρόπο, σχεδιάζοντας την ανατομία των μωρών στο χαρτί. «Η κατάσταση είναι ασυμβίβαστη με τη ζωή και μπορείτε να τερματίσετε την εγκυμοσύνη».

Ο Τζέιμς και η Έμυ  έμειναν έκπληκτοι. Σύμφωνα με το «Heart», ένα καρδιολογικό περιοδικό, σιαμαία δίδυμα εμφανίζονται μία φορά σε 200.000 γεννήσεις ζώντων μωρών  (R.E. Andrews, et al., «Echocardiographic Assessment of Conjoined Twins», Μάρτιος 2006). Είχαν ήδη στο ιστορικό τους μιά πρώτη αποβολή τον προηγούμενο Νοέμβριο - και τώρα, τί είναι αυτό; Τί πρέπει να κάνουν; Να τερματίσουν την εγκυμοσύνη αυτή;

«Είμαστε Χριστιανοί και δεν εγκρίνουμε την άμβλωση», είπε η Amy, μετά τη συναισθηματική και πνευματική αγωνία που ακολούθησε. Ήταν ένας πειρασμός το να σκεφτεί την άμβλωση, αλλά αμφιταλαντεύτηκε, γιατί, όπως είπε, «Αυτή ήταν μια κατάσταση όπου το αποτέλεσμα δεν θα ήταν διαφορετικό αν τερματίζαμε την εγκυμοσύνη ή πέθαναν κατά τον τοκετό».

Η Amy συναντήθηκε με τον μαιευτήρα της για να συζητήσει το ενδεχόμενο της διακοπής κύησης. Ο  γιατρός «θα έβαζε τα μωρά να κοιμηθούν πριν από την αναρρόφηση;», ρώτησε η Amy, ανησυχώντας ότι τα μωρά της θα αισθανθούν πόνο. «Όχι», της απάντησε εκείνος, «τα μωρά θα είναι ζωντανά και η καρδιά τους θα χτυπά». Τότε η Amy κατάλαβε ότι ο «τερματισμός της κύησης»  ήταν ένας ευφημισμός, γιατί επρόκειτο στην πραγματικότητα για άμβλωση.

«Στο μυαλό μου, ο τερματισμός ήταν μια ιατρική διαδικασία που αφορούσε το μωρό, όχι μια έκτρωση», δήλωσε η Amy, ευγνώμων ,γιατί είχε για να αποφασίσει μια μέρα. Αυτό ήταν κάτι που την εμπόδισε να πάρει μια γρήγορη απόφαση για έκτρωση, κάτι για το οποίο αυτή και ο James θα μετάνιωναν για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Το επόμενο υπερηχογράφημα της Amy έγινε στις 15 εβδομάδες από έναν νέο γυναικολόγο (έναν που η Amy ήλπιζε ότι θα ήταν πιο συμπονετικός). Έφερε ανάμικτα νέα. Ο James και η Amy έμαθαν ότι περίμεναν δίδυμα κορίτσια - ναι, περισσότερα κορίτσια! Δυστυχώς, παρόλο που ο καρδιακός παλμός τών μωρών ήταν ισχυρός, διαπιστώθηκαν ακόμη περισσότερες ανωμαλίες: υγρό στους εγκεφάλους τους, ομφάλιοι λώροι με δύο αιμοφόρα αγγεία αντί για τρία (με αποτέλεσμα τη μειωμένη σίτισή τους), ομφαλοκήλες (εσωτερικά όργανα της κοιλίας που προβάλλουν από τον ομφαλό) και δείκτες άλλων χρωμοσωμικών ανωμαλιών.

«Η διαγνώση δεν επιτρέπει ελπίδες για ίαση και μπορείτε να την τερματίσετε», δήλωσε ο γιατρός, σαν να ήταν η εγκυμοσύνη τους μια νόσος που έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Με αίσθηση μοναξιάς και χωρίς υποστήριξη, η Amy και ο James βυθίστηκαν σε μια προσωπική Γεθσημανή απελπισίας. «Τώρα τί, Κύριε;», ρώτησαν.

Άγγελοι ελπίδας και βοήθειας

Αλλά η Πρόνοια του Θεού δεν τους είχε εγκαταλείψει και η Amy συνάντησε έναν «άγγελο ελπίδας»: την Annette Klein, μια εκπαιδευμένη νοσηλεύτρια σε υποστήριξη εγκυμοσύνης υψηλού κινδύνου και ειδική εκπαιδεύτρια στον Άγιο Παύλο της Μινεσότα. Η Annette είχε βοηθήσει πολλούς γονείς μωρών με καταδικαστική διάγνωση και κανένας τους δεν είχε εκφράσει λύπη για τη συνέχιση της εγκυμοσύνης, έμαθε η Amy.

«Ανοιξαν οι ορίζοντές μας όταν μάθαμε ότι και άλλες οικογένειες βάδισαν σε αυτό το δύσκολο δρόμο και τον είχαν αγκαλιάσει», είπε η Amy. «Η νόσος των μωρών μας ήταν μοναδική, αλλά το ταξίδι μας δεν ήταν». Η Annette συνέστητε να διαβάσουμε κάποια σχετικά βιβλία, συμπεριλαμβανομένων των βιβλίων: «Waiting with Gabriel» και «A Gift of Time», γραμμένα από μητέρες που είχαν φέρει εις πέρας τις εγκυμοσύνες τους γνωρίζοντας πως τα μωρά τους θα πεθάνουν, καθώς και να μπούμε σε ένα υποστηρικτικό πρόγραμμα που παρέχει στήριξη στις οικογένειες πριν και μετά το θάνατο των μωρών τους.

Η Κυριακή του Πάσχα έφερε περισσότερη ελπίδα. Κατά τη διάρκεια του δείπνου με όλη την οικογένεια, η Amy  και ο James έμαθαν για τους «Περιγεννητικούς Συνεργάτες για τη Ζωή» (Prenatal Partners for Life), μια ομάδα υποστήριξης με βάση την πόλη Maple Grove, της Μινεσότα, που συνδέει τους μέλλοντες γονείς με επαγγελματίες που υποστηρίζουν τη ζωή των αγέννητων παιδιών και με άλλους γονείς που έχουν εμπειρία με παρόμοιες δυσμενείς προγεννητικές διαγνώσεις.

Μέσα σε λίγες μέρες, η Amy είχε ένα ραντεβού με γιατρό μέλος αυτού του κινήματος για τη ζωή. «Θέλουμε να κυοφορήσουμε τα κορίτσια μας όσο περισσότερο μπορούμε, μέχρι ο Θεός να τα οδηγήσει στον ουρανό», δήλωσαν στον Dr. Steve Calvin στο πρώτο ραντεβού τους, εκλαμβάνοντας την συμπαθή  υποστήριξη του, ως μια απάντηση στην προσευχή τους.

Πολύτιμος  χρόνος για την οικογένεια

Το Σαββατοκύριακο της Ημέρας της Μητέρας, η η Amy και ο James είπαν στις άλλες κόρες τους - την Lauren, 9 ετών, την Shannon, 6, και την Natalie, 3 - για τις δίδυμες αδελφές τους στην κοιλιά της μαμάς και ότι ο Θεός μπορεί να τις πάρει στον ουρανό μόλις γεννηθούν ή λίγο αργότερα και πιθανότατα δεν θα έρθουν σπίτι. Οι μεγάλες αδελφές προσεύχονταν για τις μικρές αδερφές τους και η Amy και ο James ζήτησαν από τον Θεό την ευλογία Του να κρατηθούν τα μωρά τους ζωντανά

Εν τω μεταξύ, η οικογένεια αξιοποίησε το χρόνο που είχαν με τα δίδυμα, αν και ήταν μόνο στη μήτρα της Amy. Κατά τη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου στην κατασκήνωση, η οικογένεια πήγε για κολύμπι σε ένα σωλήνα στο ποτάμι (όταν η Amy ήταν 29 εβδομάδων έγκυος και όχι πολύ κινητική!). Μια ανάμνηση, που εξακολουθεί να τρελαίνει τις μεγάλες αδελφές. «Θυμάστε πότε τα δίδυμα έκαναν μπάνιο στο σωλήνα;», ρωτούν. Κάθε βράδυ, πριν από το βραδινό ύπνο, η Amy έπαιζε ένα αγαπημένο CD, το Sleep Sound in Jesus, για τα δίδυμα, ένα CD που είχε παίξει και για τα άλλα κορίτσια της όταν ήταν μωρά.

Το καλοκαίρι η Amy και ο James συναντήθηκαν με ένα διευθυντή γραφείου κηδειών και επέλεξαν ένα τάφο στο νεκροταφείο της ενορίας τους.

Μαζί η οικογένεια επέλεξε χριστιανικά ονόματα με ιδιαίτερο νόημα για τα μωρά: Julia Marie και Isabella Grace. Julia σημαίνει «κόρη του ουρανού», και Isabella, «αφιερωμένη στο Θεό».

Τα ραντεβού  με το γιατρού ήρθαν και πήγαν. Η Amy και ο James προετοίμασαν το σχέδιο γέννησης των μωρών τους (εκφράζοντας την επιθυμία τους για ό,τι ήθελαν κατά τη γέννηση, π.χ. προνοώντας για φροντίδα και άνεση για τα δίδυμα, καθώς και ένα ιδιωτικό δωμάτιο μακριά από άλλα νεογέννητα). Η ημερομηνία 15 Σεπτεμβρίου είχε οριστεί για την γέννηση των διδύμων, ηλικίας 35 εβδομάδων, με καισαρική τομή.

«Είχαμε ένα ραντεβού στις 26 Αυγούστου για να περιηγηθούμε στο νοσοκομείο και να κρατήσουμε δωμάτιο», είπε η Amy, σφίγγοντας με τα δάκτυλα ένα κολιέ με δύο μικροσκοπικά μενταγιόν αγγέλων, «αλλά ο Κύριος είχε τα σχέδιά Του και εμείς είχαμε τα δικά μας!» Τα νερά της Amy έσπασαν στις 3.30΄ το πρωί. Τα δίδυμα γεννήθηκαν στις 6.36΄ π.μ. και ζύγιζαν περίπου έξι κιλά συνολικά.

Καθώς ο James κράτησε στην αγκαλιά τα όμορφα κορίτσια του, ένας ιερέας της κλινικής βάφτισε τη Julia Marie και την Isabella Grace. Τότε, οι περήφανες μεγάλες αδελφές, η γιαγιά και ο παππούς, οι θείες και οι θείοι και οι ξαδέλφες, καθένας τους έσκυψε και  φίλησε τα μωρά. Η οικογένεια συγκέντρωσε αποτυπώματα από τα χεράκια, αποτυπώματα από τα ποδαράκια και μπούκλες από τα παχιά μαύρα μαλλάκια τους, και έβγαλε εκατοντάδες φωτογραφίες. Δεν ήταν η ημέρα που πέθαναν τα δίδυμα, αλλά ήταν η ημέρα που άρχισαν να ζουν τα δίδυμα!

Περίπου 53 λεπτά μετά τη γέννησή τους, η μικροσκοπική καρδιά της Julia και της Isabella δέν άντεξε άλλο! Ζουν τώρα για πάντα στην αιωνιότητα και στις καρδιές της Amy και του James, που επέλεξαν να τους δώσουν τη ζωή. «Το μόνο που γνώρισαν ήταν η αγάπη», είπε η Amy. «Τί είναι πιο όμορφο από αυτό;»!

Πηγή: clmagazine.org, Αφήστε με να ζήσω!