O, από Πηλουσίου, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αντινόης κ. Παντελεήμων διδάσκων την Ελληνική γλώσσα στους Αραβόφωνες Ορθοδόξους στο Πορτ Σάιδ Αιγύπτου.

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικός. Ζει, κινείται, δρα και αναπτύσσεται μέσα στην κοινωνία, μία κοινωνία ανθρώπων. Από την αρχή της Δημιουργίας ο ίδιος ο Θεός διαπιστώνει, ότι δεν είναι καλό να είναι ο άνθρωπος μόνος του πάνω στη γη, και πλάθει την γυναίκα για να είναι βοηθός και συμπαραστάτης του. Μ’ άλλα λόγια, ο ίδιος ο Θεός δημιούργησε και στη συνέχεια ευλόγησε την κοινωνικότητα του ανθρώπου. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας έλεγαν, ότι ο άνθρωπος, που δεν ζει μ’ άλλους συνανθρώπους, ή θεός πρέπει να είναι, ή εκτός του εαυτού του.

Ο ίδιος ο Τριαδικός Θεός είναι κοινωνικός, διότι είναι Τριαδικός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Ο Θεός είναι Ένας ως προς την Ουσία Του, αλλά τριαδικός κατά τις Υποστάσεις Του. Μεταξύ των τριών Προσώπων υπάρχει απόλυτη αρμονία στις σχέσεις τους. Κανένα από τα δημιουργήματα δεν γνωρίζει εκείνα που είναι του Πατέρα παρά μόνον ο Υιός, και κανένας δεν γνωρίζει εκείνα που είναι του Υιού παρά ο Πατέρας. Το Άγιο Πνεύμα ερευνά τα βάθη της Υπόστασης του Πατέρα. Υπάρχει μία απόλυτη αρμονική κοινωνία μεταξύ των τριών Προσώπων της Μιάς Θεότητας.

Η αγάπη των τριών Προσώπων είναι αμοιβαία και εξωτερικεύεται προς όλο τον κόσμο, πολύ περισσότερο προς τον άνθρωπο. Η αγάπη είναι από τον Θεό, και καθένας που αγαπά τον συνάνθρωπό του είναι εκ του Θεού και γνωρίζει τον Θεό. Εκείνος που δεν έχει αγάπη, δεν γνωρίζει τον Θεό, διότι ο Θεός είναι αγάπη (1 Ιωάν. 4:7-8). Εκείνος που αγωνίζεται να μένει μέσα στην αγάπη προς τον συνάνθρωπό του, μετέχει της αγάπης του Θεού και ο Θεός μένει και κατασκηνώνει μέσα στη ψυχή του ανθρώπου που έχει αγάπη. Γι’ αυτό, εάν ο Θεός μας αγάπησε τόσο πολύ και εμείς οφείλομε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον (1 Ιωάν. 4:11).

Η αγάπη είναι ο συνδετικός κρίκος στις σχέσεις μας προς τους συνανθρώπους μας. Το πρόβλημα που μας προβάλλει το σημερινό Ευαγγέλιο είναι, κατά πόσον είναι η αγάπη μας σωστή, όχι από ανθρώπινης πλευράς• όχι, όπως ο περισσότερος κόσμος απαιτεί την αγάπη να είναι, αλλά, κατά το πόσο διαφέρει η αγάπη που έχομε μέσα στην καρδιά μας απ’ εκείνη την κοσμική και συνηθισμένη.

Εάν, μ’ άλλα λόγια, δεν ξεπεράσουμε τα όρια της καθημερινότητας, εάν δεν υπερβούμε τα όρια της ανθρώπινης αδυναμίας, τότε πού διαφέρει η χριστιανική μας αγάπη; Εάν αγαπάμε εκείνους, που μας αγαπούν, ποία είναι η Χάρη που λάβαμε; Πώς διακρίνεται η ενεργοποιός δύναμη του Παναγίου Πνεύματος στην εσωτερική αλλαγή του χαρακτήρα σου; Ο άνθρωπος που βαπτίζεται λαμβάνει την Χάρη του Θεού. Γίνεται νέος άνθρωπος, αναγεννάται. Εάν, όμως δεν ενεργοποιήσει την Χάρη του Θεού, να την εφαρμόσει στην καθημερινή του ζωή, τότε, μένει αδρανής. Ο άνθρωπος που δεν αγαπά όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς συμφέροντα, αποδεικνύει ότι δεν γνώρισε ακόμα τον Θεό. Οι αμαρτωλοί άνθρωποι αγαπούν αυτούς που είναι όμοιοι μ’ αυτούς. Και αυτό, τις περισσότερες φορές συμβαίνει από κάποιο συμφέρον.

Με παρόμοιο τρόπο, όταν κάμνουμε καλές πράξεις προς τους συνανθρώπους μας, δεν πρέπει να αποβλέπουμε να βοηθάμε εκείνους που πρόκειται να μας προσφέρουν κάποια υπηρεσία. Δεν πρέπει να δίνουμε δώρα, γιατί αργότερα έχομε σκοπό να ζητήσουμε κάποια εξυπηρέτηση. Δεν πρέπει να δωροδοκούμε κάποιον ανώτερό μας, γιατί αποβλέπομε να καταλάβουμε μία δημόσια θέση. Αυτά τα πράγματα δεν είναι αρεστά στο Θεό. Ο Ορθόδοξος Χριστιανός δεν κάμνει το καλό για να ικανοποιήσει κοσμικά συμφέροντα, αλλά, κάμνει το καλό για την αγάπη προς τον συνάνθρωπό του και προς τον Θεό. Βοηθά εκείνους που αδυνατούν να ανταποδώσουν το καλό, την ευεργεσία, που τους έγινε. Έχετε πλεόνασμα φαγητού, καλέσατε τους φτωχούς και χορτάσετε τους πεινασμένους. Έχετε παραπανίσια ρούχα, δώστε ντύστε τις οικογένειες που αδυνατούν να αγοράσουν.

Τι γεμίζομε τις ντουλάπες μας με τόσα πολλά ρούχα, που, στο τέλος τα κατατρώγει το σαράκι; Γιατί γεμίζομε τα τραπεζικά μας βιβλιάρια και δυσκολευόμαστε να δώσουμε μία βοήθεια σε οικογένειες που έχουν μεγάλες ανάγκες; Πολλοί σπαταλούν εκατομμύρια στο τζόγο, στα χαρτιά, στα ζάρια, στους κουλοχέρηδες και στα τόσα τυχερά παιχνίδια με την ελπίδα του γρήγορου πλούτου, και, όταν τους ζητήσεις να συμπαρασταθούν σ’ ένα καλό έργο, τότε, δεν έχουν, δυσκολεύονται, μουτρώνουν και βρίσκουν χίλιες δύο δικαιολογίες για να μη βοηθήσουν.

Εκείνος που βοηθά τον φτωχό είναι σαν να δανείζει τον Θεό. Οι πράξεις του ελεούντος στην Τελική Κρίση θα συνηγορούν γι’ αυτόν στον Δίκαιο Κριτή.

Η αγάπη μας πρέπει να είναι σαν τον ήλιο και τη βροχή. Ο Θεός ανατέλλει τον ήλιο και στέλνει τη βροχή, όχι μόνον για τους δικαίους, αλλά και για κάθε αμαρτωλό, ακόμη για εκείνους που αντιστρατεύονται στο θέλημά Του. Με παρόμοιο τρόπο ο πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός αγαπάει όχι μονάχα εκείνους που τον αγαπούν, αλλά εκείνους που είναι εχθρικοί απέναντι του. Αγαπά εκείνους που τον έβλαψαν, εκείνους που θέλουν το κακό του, εκείνους που τον κατατρέχουν και καθημερινά τον ζημιώνουν. Ο Χριστός συγχώρησε τους σταυρωτές Του, όταν βρισκόταν πάνω στον Σταυρό, την στιγμή που πόνεσε περισσότερο. Εμείς τι κάμνομε;

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός με τα σημερινά ευαγγελικά λόγια μας δίδει τον χρυσό κανόνα της ζωής. Όπως θέλομε να μας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, και εμείς πρέπει να συμπεριφερόμαστε σ’ αυτούς. Πρέπει, σαν μαθητές του Χριστού, να γίνουμε μιμητές Θεού στην αγάπη. Μόνον, όταν υπερβούμε τα όρια της ανθρώπινης φυσικής αγάπης, θα μπορέσουμε να συμμετάσχουμε στη θεία αγάπη, που δεν γνωρίζει όρια, προϋποθέσεις και συμφέροντα. Τότε και μόνον τότε, θα είμαστε παιδιά του Θεού, του Οποίου την Χάρη εύχομαι να σκεπάζει και να φωτίζει όλους μας. Αμήν.

(Λουκ. στ’ 31-36)

Όταν οι άνθρωποι έχουν παντοτινή επίγνωση της φιλανθρωπίας του Θεού προς αυτούς, θα είναι φιλάνθρωποι κι ο ένας προς τον άλλον. Δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο που να κάνει τους ανθρώπους άσπλαχνους προς τους άλλους, όσο η πεποίθηση πως κανένας δε θέλει να δώσει και στους ίδιους. Κανένας; Και πού είναι ο Θεός τότε; Δε μας αποζημιώνει κάθε μέρα και κάθε νύχτα ο Θεός με την ευσπλαχνία Του, σε αντίθεση μ’ εμάς που είμαστε άσπλαχνοι;  Δεν είναι πιο σπουδαίο για μας να μας ευεργετήσει ο Βασιλιάς στην αυλή Του με την ευσπλαχνία Του, αντί να μας ευεργετούν οι δούλοι Του; Τί μας ωφελεί αν μας ευεργετούν όλοι οι δούλοι Του, αλλά ο Βασιλιάς είναι συγκρατημένος απέναντι μας;

Οι άνθρωποι γίνονται ανελεήμονες όταν περιμένουν από τους άλλους να τους ελεήσουν, ενώ οι άλλοι περιμένουν το ίδιο απ’ αυτούς. Σ’ αυτήν τηναμοιβαία αναμονή , στο να περιμένει δηλαδή ο ένας από τον άλλον να τον ελεήσει, όλοι οι άνθρωποι, σαν ένας γενικός κανόνας, γίνονται άσπλαχνοι κι ανελεήμονες. Η ελεημοσύνη όμως δεν είναι παθητική αρετή, αλλά ενεργητική. Πώς θα γνώριζαν οι άνθρωποι τη φιλανθρωπία, αν ο Θεός δεν την είχε πρώτος ασκήσει σ’ αυτούς; Η φιλανθρωπία του Θεού απαιτεί τη φιλανθρωπία των ανθρώπων. Αν ο Θεός δεν είχε πρώτος δείξει τη φιλανθρωπία Του, ο κόσμος δε θα ήξερε τι ήταν.

Εκείνος που κατανοεί πως η φιλανθρωπία είναι ενεργητική αρετή  κι όχι παθητική, κι αρχίσει να την εφαρμόζει μ’ αυτόν τον τρόπο, σύντομα θα διαπιστώσει πως ο ουρανός κι η γη αποκαλύπτονται μπροστά του με νέα χρώματα. Σύντομα θα κατανοήσει τόσο του Θεού τη φιλανθρωπία όσο και του ανθρώπου.

Η φιλανθρωπία  είναι όπως η θραύση πέτρας με πέτρα, που πάντα παράγει σπινθήρα. Αυτός που παράγει το σπινθήρα αυτόν κι ο άλλος που τον δέχεται, νιώθουν κι οι δυο τους την παρουσία του Θεού. Τη στιγμή εκείνη νιώθουν το χέρι του Θεού να θωπεύει τις καρδιές τους. Γι’ αυτό είπε ο Κύριος: «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται » (Ματθ. ε’ 7).

Η ευσπλαχνία είναι ανώτερη από τη συμπόνια, που οι ινδουιστές θεωρούν ως τη μεγαλύτερη αρετή . Ο άνθρωπος μπορεί να νιώσει συμπόνια για έναν επαίτη, αλλά και να τον προσπεράσει. Ο φιλάνθρωπος όμως θα νιώσει συμπάθεια για τον επαίτη και θα τον βοηθήσει . Το να δείξεις φιλανθρωπία στον επαίτη δεν είναι ούτε το πιο δύσκολο ούτε το ανώτερο πράγμα στο Νόμο του Χριστού. Μεγάλο πράγμα είναι να δείξεις αγάπη στους εχθρούς σου. Η ελεημοσύνη είναι ανώτερη από τη συχώρεση των προσβολών. Η συχώρεση των προσβολών είναι το πρώτο μισό του δρόμου προς το Θεό. Η τέλεση έργων αγάπης είναι το δεύτερο μισό.

Είναι απαραίτητο να το πούμε πως η αγάπη είναι ανώτερη από την κοσμική δικαιοσύνη ; Αν δεν υπήρχε η αγάπη, όλοι οι άνθρωποι θα ήταν θύματα της κοσμικής νομικής δικαιοσύνης. Χωρίς αγάπη ο νόμος δεν μπορεί να περιφρουρήσει αυτό που ήδη υπάρχει. Η αγάπη όμως δημιουργεί καινούργια και μεγάλα έργα στον κόσμο. Ολόκληρο τον κόσμο τον δημιούργησε η αγάπη. Γι’ αυτό και είναι καλλίτερο στους ανθρώπους ν’ ασκούνται από τη παιδική τους ηλικία στη γνώση της γλυκύτητας που προσφέρει η αγάπη κι η φιλανθρωπία, παρά να μάθουν τη σκληρότητα του νόμου. Το νόμο τον μαθαίνει κανείς οποτεδήποτε. Όταν όμως η καρδιά σκληρυνθεί, είναι δύσκολο να ξαναγυρίσει και να γίνει σπλαχνική. Όταν οι άνθρωποι είναι ελεήμονες δε θ’ αμαρτήσουν ενάντια στο νόμο. Όταν όμως τηρούν το νόμο αλλά τους λείπει η φιλανθρωπία, διακινδυνεύουν να χάσουν το στεφάνι της δόξας που υποσχέθηκε ο Κύριος στους φιλάνθρωπους.

***

Το σημερινό ευαγγέλιο μιλάει για την ύψιστη μορφή αγάπης: την αγάπη για τους εχθρούς.  Ο Κύριος Ιησούς έδωσε την εντολή – όχι συμβουλή αλλά εντολή  — ν’ αγαπάμε τους εχθρούς μας. Η εντολή Του αυτή δεν είναι περιστασιακή και σποραδική, όπως είχε γίνει πριν από την έλευσή Του σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις. Η εντολή της αγάπης για τους εχθρούς μαςτοποθετείται στην ύψιστη θέση στο ευαγγέλιο.

Είπε ο Κύριος: «Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοί­ως » (Λουκ. στ’ 31). Αυτά είναι τα λόγια του σημερινού ευαγγελίου που μας εισάγουν στην αγάπη για τους εχθρούς μας. Αν δε θέλετε να γίνουν εχθροί σας οι άνθρωποι, πρώτ’ απ’ όλα φροντίστε να μη γίνετε εσείς εχθροί τους. Αν είναι αλήθεια πως κάθε άνθρωπος σ’ αυτόν τον κόσμο έχει εχθρούς, αυτό σημαίνει πως είσαι εχθρός κάποιου. Πώς τότε απαιτείς από έναν άνθρωπο να γίνει φίλος σου, αφού είσαι εχθρός του;Πρώτα λοιπόν ξερίζωσε την έχθρα από την καρδιά σου κι υστέρα να μετρήσεις τους εχθρούς σου στον κόσμο. Στο μέτρο που θα ξεριζώσεις από την καρδιά σου την πονηρή αυτή ρίζα κι αποκόψεις όλα τα κλαδάκια που πετούν απ’ αυτήν, θα βρεις και λιγότερους εχθρούς να μετρήσεις. Αν μετά θελήσεις να γίνουν φίλοι σου οι άνθρωποι, πρέπει εσύ πρώτα να πάψεις να είσαι εχθρός τους και να γίνεις φίλος τους. Όσο γίνεσαι φίλος με τους άλλους, τόσο ο αριθμός των εχθρών σου θα μειώνεται και στο τέλος θα μηδενιστεί.

Αυτό όμως δεν είναι το κύριο θέμα. Το κύριο θέμα είναι πως σ’ αυτήν την περίπτωση θα έχεις φίλο σου το Θεό . Είναι πολύ πιο σπουδαίο για τη σωτηρία σου να μην είσαι εχθρός κανενός, να μην έχεις καθόλου εχθρούς. Αν είσαι εχθρός άλλων, τόσο εσύ όσο κι οι άλλοι είστε εμπόδια στη σωτηρία σου. Όταν είσαι φίλος με τους άλλους, τότε οι εχθροί σου, έστω και ασυνείδητα, βοηθούν στη σωτηρία σου. Ας σκεφτόταν αλήθεια κάθε άνθρωπος τον αριθμό των ανθρώπων τους οποίους εχθρεύεται ο ίδιος, κι όχι εκείνους που είναι εχθροί του. Τότε το σκοτεινό πρόσωπο αυτού του κόσμου θα άστραφτε μέσα σε μια μέρα σαν τον ήλιο.

Η εντολή του Χριστού πως πρέπει να κάνουμε στους άλλους αυτό που ζητάμε κι εμείς απ’ αυτούς είναι τόσο φυσική και τόσο σαφής και καλή, που είναι να θαυμάζει και ν’ απορεί κανείς πως δεν έχει γίνει από παλιά μια καθημερινή συνήθεια στους ανθρώπους . Κανένας άνθρωπος δε θέλει να τον βλάψουν οι άλλοι. Επομένως ας μη βλάψει κι αυτός τους άλλους. Κάθε άνθρωπος θέλει να του φέρονται καλά. Επομένως ας φέρεται κι αυτός καλά στους άλλους. Κάθε άνθρωπος θέλει να του συχωρούν τις αμαρτίες του. Ας συγχωρεί κι αυτός τις αμαρτίες των άλλων. Κάθε άνθρωπος θέλει να συμπάσχουν οι άλλοι στις λύπες του και να χαίρονται στη χαρά του. Ας συμπάσχει κι αυτός με τις λύπες των άλλων κι ας χαίρεται με τις χαρές τους. Κάθε άνθρωπος θέλει ν’ ακούει καλά λόγια από τους άλλους. Θέλει να τον τιμούν, να τον ταΐζουν όταν πεινάει, να τον επισκέπτονται όταν είναι άρρωστος και να τον προστατεύουν όταν τον κυνηγούν. Ας κάνει κι αυτός τα ίδια στους άλλους.

Αυτό ισχύει τόσο για τους ανθρώπους ατομικά, όσο και για ομάδες ανθρώπων, γειτονικές φυλές, έθνη και κράτη. Αν την εντολή αυτή την υιοθετούσαν σαν κανόνα όλες οι τάξεις, τα έθνη και τα κράτη, θα έπαυε αμέσως κάθε κακία και σύγκρουση ανάμεσά τους, θα εξαλειφόταν κάθε έχθρα και πόλεμος. Αυτό είναι το φάρμακο για κάθε παρόμοια αρρώστια, δεν υπάρχει κανένα άλλο.

Και συνεχίζει ο Κύριος: «Και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι. και εάν δανείζητε παρ’ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ αμαρ­τωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα » (Λουκ. στ’ 32-34). Αυτό πάει να πει: Αν περιμένετε από τους άλλους να σας κάνουν καλό και την καλοσύνη αυτή να την ανταμείψετε και σεις με καλό, δεν κάνετε κάτι επαινετό. Περιμένει ο Θεός ανταμοιβή για τη θερμότητα του ηλίου, για να δώσει εντολή στον ήλιο να λάμψει; Ή μήπως ενεργεί από ευσπλαχνία κι αγάπη; Το ξαναλέμε πως η ευσπλαχνία είναι ενεργητική αρετή, όχι παθητική. Αυτό το έκανε σαφές ο Θεός από τότε που δημιούργησε τον κόσμο. Μέρα με τη μέρα από την αρχή του κόσμου ο Κύριος μοίραζε απλόχερα τα πλούσια τα δώρα Του σ’ όλα τα πλάσματά Του. Αν περίμενε πρώτα από τα πλάσματά Του να του ανταποδώσουν κάτι, ούτε ο κόσμος ούτε ένα μοναδικό πλάσμα δε θα υπήρχε σ’ αυτόν. Αν αγαπάμε μόνο αυτούς που μας αγαπάνε, είμαστε έμποροι και κάνουμε ανταλλαγές. Αν κάνουμε το καλό μόνο στους ευεργέτες μας, είμαστε οφειλέτες και επιστρέφουμε το χρέος μας. Η ευσπλαχνία δεν είναι κάποια αρετή που απλά αποπληρώνει τις οφειλές της, αλλά που πάντα δανείζει. Η αγάπη είναι αρετή που δανείζει συνέχεια χωρίς να ελπίζει σε επιστροφή της οφειλής. Αν δανείζουμε εκείνους που ελπίζουμε πως θα μας τα επιστρέψουν, ποία ημίν χάρις εστί; Τί καλό κάνουμε; Μεταφέρουμε τα χρήματά μας από μια κάσα σε μιαν άλλη, αφού αυτό που δανείζουμε το θεωρούμε δικό μας, όπως κι όταν ήταν στα δικά μας χέρια.

Θα ήταν παραφροσύνη να σκεφτούμε πως με τα παραπάνω λόγια ο Θεός μας διδάσκει να μην αγαπάμε εκείνους που μας αγαπάνε, να μην κάνουμε το καλό σ’ αυτούς που μας ευεργετούν . Θεός φυλάξοι! Αυτό που θέλει να πει, είναι πως αυτή είναι μια κατώτερη αρετή , που μπορούν να την ασκήσουν ακόμα κι οι αμαρτωλοί. Είναι το ελάχιστο μέτρο του καλού, που φτωχαίνει τον κόσμο αυτόν και περιορίζει τους ανθρώπους, τους κάνει στενόμυαλους. Ο Θεός θέλει ν’ αναβιβάσει τον άνθρωπο στα ανώτερα ύψη των αρετών, απ’ όπου θεωρεί κανείς όλα τ’ αγαθά του Θεού, όλους τους κόσμους Του, εκεί που η τρομοκρατημένη και περιορισμένη καρδιά του δούλου γίνεται απεριόριστη κι ελεύθερη καρδιά του υιού και κληρονόμου. Η αγάπη προς αυτούς που μας αγαπάνε είναι μόνο το πρώτο μάθημα στο απέραντο βασίλειο της αγάπης. Η ανταπόδοση του καλού σ’ αυτούς που μας αγαπάνε, είναι μόνο το στοιχειώδες σχολείο, μπροστά στη μακρά σειρά σπουδών στα καλά έργα. Ο δανεισμός σ’ εκείνους που θα ξεπληρώσουν το χρέος τους δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Είναι μόνο το πρώτο δειλό βήμαπρος το μέγιστο καλό, που δίνει χωρίς να περιμένει επιστροφή.

Ποιοί είναι εκείνοι που εδώ αποκαλεί αμαρτωλούς ο Θεός;  Πρώτα είναι οι ειδωλολάτρες , στους οποίους δεν έχει αποκαλυφθεί η πληρότητα του μυστηρίου της αλήθειας και της αγάπης του Θεού. Είναι αμαρτωλοί επειδή αποστράφηκαν την πρωταρχική αλήθεια και την αγάπη Του. Επειδή στη θέση του Θεού έχουν προσλάβει ως νομοθέτη αυτόν τον κόσμο, που τους διδάσκει πως πρέπει ν’ ανταποδίδουν αγάπη μόνο σ’ αυτούς που τους αγαπάνε, να ευεργετούν μόνο εκείνους από τους οποίους δέχονται το καλό. Το μέγα μυστήριο της αλήθειας και της αγάπης του Θεού αποκαλύπτεται μέσω του Κυρίου Ιησού Χριστού, τώρα μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ενάργεια και λαμπρότητα απ’ ότι στην αρχή της δημιουργίας. Αρχικά αποκαλύφθηκε μέσω του Ιουδαϊκού λαού. Απ’ αυτούς, αν κι όχι μόνο γι’ αυτούς, αλλά για όλους τους λαούς της γης.

Όπως ο Θεός προετοίμασε τους Ιουδαίους χιλιάδες χρόνια για να κατανοήσουν και να δεχτούν την πλήρη αποκάλυψη του μυστηρίου , με το Νόμο και τους προφήτες Του, έτσι κι ο Κύριος χρησιμοποιεί εδώ τη λέξη «αμαρτωλοί» για άλλους λαούς, που έχουν βυθιστεί στην ειδωλολατρεία. Με την λέξη «αμαρτωλοί» όμως και μάλιστα μεγαλύτεροι αμαρτωλοί από τους ειδωλολάτρες, εννοεί κι όλους εκείνους στους οποίους αποκαλύφθηκε το μέγα μυστήριο της αλήθειας και της αγάπης αλλά δεν έμειναν πιστοί σ’ αυτό, παρά ξαναγύρισαν στο κατώτερο επίπεδο του αγαθού, «ώσπερ κύων επιστρέψας επί το ίδιον εξέραμα» (Β’ Πέτρ. β’ 22). Κι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ανάμεσά μας, χριστιανοί κατ’ όνομα, που με τα έργα τους φανερώνονται οι πιο πρωτόγονοι ειδωλολάτρες.

Τί όφελος έχουμε αν αγαπάμε αυτούς που μας αγαπούν και κάνουμε το καλό σ’ εκείνους που μας ευεργετούν; Δεν επιστρέφουμε στη θέση του αυτό που λάβαμε; Την ανταπόδοσή μας την λάβαμε. Έπαινος αξίζει στα έργα που, σε μικρή κλίμακα, μοιάζουν στα έργα της αγάπης του Θεού .

«Πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός εστιν επί τους αχαρίστους και πονηρούς, γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί » (Λουκ. στ’ 35-36). Αυτά είναι τα ύψη στα οποία θέλει ο Θεός να εξυψώσει τους ανθρώπους. Αυτή ήταν μια διδαχή ανήκουστη πριν από την έλευσή Του. Αυτό είναι το ύψος της αξίας του ανθρώπου, που ούτε κι ο μεγαλύτερος σοφός στην ιστορία του κόσμου δεν είχε ονειρευτεί ως τότε. Κι αυτή είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, που αλλοιώνει την καρδιά του ανθρώπου και την μετατρέπει σε ποταμό δακρύων.

Αγαπάτε τους εχθρούς υμών . Δε λέει « μην ανταποδίδετε κακό στο κακό». Αυτό δεν είναι σπουδαίο πράγμα. Αυτό είναι απλά ανοχή. Ούτε και λέει «αγαπάτε εκείνους που σας αγαπούν».

Αυτή είναι μόνο παθητική αγάπη.  Ο Χριστός λέει αγαπάτε τους εχθρούς υμών. Όχι απλά να τους ανέχεστε, όχι να είστε παθητικοί, αλλά να τους αγαπάτε. Το ξαναλέμε και πάλι, πως η αγάπη είναι ενεργητική αρετή.

Η αγάπη για τους εχθρούς δεν είναι αφύσικη;  Η αντίρρηση αυτή προβάλλεται πολύ έντονα από τους μη χριστιανούς . Δε βλέπουμε πως πουθενά στη φύση δεν υπάρχει παράδειγμα αγάπης για τους εχθρούς, παρά μόνο αγάπης για τους φίλους; Αυτή είναι λοιπόν αιτία αμφισβήτησης. Τι έχουμε ν’ απαντήσουμε σ’ αυτό;

Πρώτ’ απ’ όλα η πίστη μας αναγνωρίζει  δύο φύσεις: μία άφθαρτη, φωτεινή και άτρεπτη στο κακό από την αμαρτία, σαν κι αυτήν που είχε ο Αδάμ στον παράδεισο· κι άλλη μια διεστραμμένη, σκοτεινή κι επιρρεπή στο κακό και την αμαρτία, σαν κι αυτήν που αντιμετωπίζουμε διαρκώς σ’ αυτόν τον κόσμο.

Στον κύκλο της πρώτης φύσης, η αγάπη για τους εχθρούς είναι απόλυτα φυσική . Στη φύση αυτή η αγάπη είναι σαν τον αέρα που ανασαίνουν όλα τα πλάσματα και ζουν. Αυτή είναι η αληθινή φύση που δημιούργησε ο Θεός. Απ’ αυτήν η θεϊκή αγάπη λάμπει στη φύση μας όπως οι ακτίνες του ήλιου μέσα από τα σύννεφα. Οτιδήποτε στη γη έχει αληθινή αγάπη, προέρχεται από την αγάπη αυτή.

Στον κύκλο της δεύτερης, της επίγειας φύσης, η αγάπη για τους εχθρούς είναι σπάνια και θα μπορούσε να θεωρηθεί αφύσικη . Δεν είναι πραγματικά αφύσικη . Σε σχέση με την επίγεια φύση μας είναι στην ουσία υπερφυσική ή, καλύτερα, προ-φυσική, καθώς η αγάπη φτάνει στην αμαρτωλή φύση μας από την πρωταρχική, αναμάρτητη κι αθάνατη φύση που προϋπήρχε της δικής μας.

Η αγάπη για τους εχθρούς είναι τόσο σπάνια  ώστε θα μπορούσε να κληθεί αφύσικη, λένε άλλοι αντιρρησίες. Αν τα πράγματα είναι έτσι, τότε και το μαργαριτάρι είναι αφύσικο, όπως και το διαμάντι κι ο χρυσός. Αυτά είναι όλα σπάνια αντικείμενα. Ποιός όμως μπορεί να τα ονομάσει αφύσικα; Όπως υπάρχουν φυτά που ευδοκιμούν μόνο σε μία περιοχή, έτσι γίνεται και με το σπάνιο αυτό φυτό, τη σπάνια αυτή αγάπη. Φυτρώνει κι αναπτύσσεται μόνο στην Εκκλησία του Χριστού. Για να πειστεί κάποιος από τα πολυάριθμα παραδείγματα του φυτού αυτού και του κάλλους του, πρέπει να διαβάσει τους βίους των αποστόλων του Χριστού, των πατέρων και των ομολογητών της χριστιανικής πίστης, των μαρτύρων της μεγάλης αλήθειας κι αγάπης του Χριστού.

Μια τρίτη ομάδα αντιρρησιών  ισχυρίζεται πως αν δεν είναι αδύνατη, η αγάπη αυτή είναι τουλάχιστο εξαιρετικά δύσκολη. Είναι αλήθεια πως δεν είναι εύκολη, κυρίως για εκείνον που διδάσκεται την αγάπη μακριά από το Θεό, από τον οποίο ενισχύεται και τροφοδοτείται η αγάπη αυτή. Πώς όμως δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε αυτούς που αγαπάει ο Θεός; Ο Θεός δεν αγαπά περισσότερο εμάς απ’ όσο αγαπά τους εχθρούς μας και μάλιστα όταν είμαστε εχθροί άλλων. Ποιός από μας μπορεί να ισχυριστεί πως δεν υπάρχει κανένας στον κόσμο που να τον αποκαλεί εχθρό του; Αν ο ήλιος του Θεού ζέσταινε κι η βροχή έπεφτε μόνο σ’ εκείνους που κανένας δεν τους λογάριαζε εχθρούς του, δύσκολα θά ‘φτανε κάποια ακτίνα στη γη ή θά ‘πεφτε κάποια σταγόνα βροχής στο χώμα. Ο άνθρωπος φορτώνεται από μόνος του μεγάλο φορτίο έχθρας. Η αμαρτία δημιουργεί φόβο στον άνθρωπο. Κι ο φόβος αυτός με τη σειρά του τον κάνει να υποπτεύεται εχθρούς σ’ όλα τα πλάσματα γύρω του. Ο Θεός όμως είναι αναμάρτητος κι άφοβος κι επομένως δεν υποπτεύεται κανέναν, αλλά τους αγαπά όλους. Μας αγαπά τόσο πολύ ώστε, όταν μας κυκλώνουν εχθροί χωρίς να φταίμε σε τίποτα, πρέπει να πιστεύουμε πως αυτό γίνεται σε γνώση Του και για το καλό μας.

Ας είμαστε δίκαιοι. Ας ομολογήσουμε πως οι εχθροί μας μάς βοηθούν πολύ στην πνευματική μας πορεία . Αν δεν υπήρχε έχθρα στους ανθρώπους, πάρα πολλοί από εκείνους που ευαρέστησαν στο Θεό δε θα είχαν γίνει φίλοι Του. Ακόμα κι η έχθρα του σατανά μπορεί να βοηθήσει εκείνους που είναι ζηλωτές των ιερών πραγμάτων του Θεού και της ψυχικής τους σωτηρίας. Ποιός ήταν περισσότερο ζηλωτής των ιερών του Θεού πραγμάτων ή είχε μεγαλύτερη αγάπη για το Χριστό από τον απόστολο Παύλο; Ο ίδιος απόστολος όμως λέει πως επέτρεψε ο Θεός στο διάβολο να τον πειράξει, όταν του αποκαλύφθηκαν πολλά μυστήρια: «Και τη υπερβολή των αποκαλύψεων ίνα μη υπεραίρομαι, εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί, άγγελος σατάν, ίνα με κολαφίζη ίνα μη υπεραίρομαι» (Β’ Κορ. ιβ’ 7).

Όταν ο διάβολος ο ίδιος χωρίς να το θέλει βο­ηθάει τον άνθρωπο, πώς δεν μπορούν οι άνθρωποι να βοηθούν το συνάνθρωπό τους, που είναι οπωσδήποτε λιγότερο εχθρός από τους δαίμονες; Θα τολμούσε να πει κανείς πως οι φίλοι του ανθρώπου ζημιώνουν περισσότερο την ψυχή του από τους εχθρούς του . Ο ίδιος ο Κύριος είπε πως «εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» (Ματθ. ι’ 36). Εκείνοι που ζουν κάτω από την ίδια στέγη μαζί μας, που ενδιαφέρονται πολύ για τις σωματικές ανάγκες και τις ανέσεις μας, συχνά γίνονται εχθροί της σωτηρίας μας. Η αγάπη κι η φροντίδα τους δε στοχεύει στην ψυχή αλλά στο σώμα μας. Πόσοι γονείς δεν έχουν κάνει ανυπολόγιστη ζημιά στις ψυχές των γιων τους κι αδέρφια στ’ αδέρφια τους, καθώς και σύζυγοι στους συζύγους τους; Κι όλ’ αυτά από αγάπη!

Η πραγματικότητα αυτή που διαπιστώνεται καθημερινά είναι μια ακόμα αιτία για να μας κάνει να μη δοθούμε ολοκληρωτικά στην αγάπη προς τους συγγενείς και τους φίλους μας, ούτε και να μειώσουμε την αγάπη προς τους εχθρούς μας. Είναι ανάγκη να το ξαναπούμε, πως συχνά, πολύ συχνά, οι εχθροί μας είναι στην ουσία πραγματικοί φίλοι; Οι τρόποι που χρησιμοποιούν για να μας αναστατώσουν, μας βοηθούν . Οι τρόποι με τους οποίους μας απορρίπτουν, υπηρετούν τη σωτηρία μας. Οι τρόποι με τους οποίους πιέζουν την εξωτερική, τη φυσική ζωή μας, μας ωθεί ν’ αποσυρθούμε μέσα μας, στον εαυτό μας, να βρούμε την ψυχή μας και να ζητήσουμε από το Θεό να τους σώσει. Οι εχθροί μας είναι πραγματικά εκείνοι που μας σώζουν από την καταστροφή που μας ετοιμάζουν αθέλητα οι οικείοι μας, που φροντίζουν το σώμα μας σε βάρος της ψυχής μας και χαλαρώνουν το χαρακτήρα μας.

Αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες , λέει ο Κύριος. Αγαθοποιείτε, κάνετε το καλό σ’ όλους τους ανθρώπους αδιάκριτα, είτε σας αγαπούν είτε όχι. Ακολουθήστε το παράδειγμα του Θεού που τους ευεργετεί όλους, είτε φανερά είτε κρυφά. Αν η ευεργεσία σας δε θεραπεύει το μίσος του εχθρού σας, πολύ λιγότερο θα το θεραπεύσει η έχθρα σας. Γι’ αυτό κάνετε το καλό ακόμα και σε κείνους που ούτε το ζητούν ούτε το περιμένουν από σας . Δανείζετε όλους εκείνους που σας ζητούν. Δανείζετε όμως σα να δίνετε, σα να επιστρέφετε κάτι που ανήκει σε άλλον, όχι κάτι δικό σας. Λέει ο όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός: «Ελεήμων άνθρωπος είναι εκείνος που δίνει, χαρά στους άλλους μ’ αυτά που ο ίδιος έλαβε από το Θεό: ψωμί, φαγητό, εξουσία, ένα λόγο προσευχής· που λογαριάζει τον εαυτό του οφειλέτη, αφού έλαβε παραπάνω απ’ όσα χρειάζεται. Μέσω του αδελφού του είναι σα να του ζητάει ο Θεός και γίνεται έτσι οφειλέτης του».

Αν ο εχθρός δε δεχτεί την ευεργεσία σου, δε σ’ εμποδίζει μ’ αυτό από το να συνεχίσεις να του δίνεις. Ο Κύριος είπε, «προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς » (Ματθ. ε’ 44). Κάνε και συ λοιπόν προσευχή για τους εχθρούς σου, ευεργέτησέ τους. Αν ο εχθρός σου δε δεχτεί κάποιο είδος καλοσύνης ή εξυπηρέτησης από μέρους σου, ο Θεός θα δεχτεί την προσευχή που θα κάνεις γι’ αυτόν. Ο Θεός θα μαλακώσει την καρδιά του και θ’ αλλάξει τη διάθεσή του για σένα. Δεν είναι τόσο δύσκολο στο Θεό να κάνει έναν εχθρό φίλο, όσο φαίνεται στους ανθρώπους. Αυτό είναι ίσως αδύνατο στους ανθρώπους, μα δυνατό στο Θεό. Εκείνος που ξανακάνει την παγωμένη γη εύφορη κοιλάδα, όπου αναπτύσσονται πανέμορφα λουλούδια, μπορεί να λιώσει και τον πάγο της έχθρας της ανθρώπινης καρδιάς και να κάνει να ευδοκιμήσουν σ’ αυτήν τα ευωδιαστά λουλούδια της φιλίας.

Βέβαια, το σπουδαιότερο πράγμα δεν είναι να γυρίσει ο εχθρός σου και να γίνει φίλος σου χάρη στην καλοσύνη σου, αλλά να μη χάσει την ψυχή του λόγω του μίσους του για σένα . Περισσότερο πρέπει να προσεύχεται κανείς γι’ αυτό το τελευταίο, παρά για το πρώτο. Για τη δική σου σωτηρία δεν παίζει κανένα ρόλο αν σ’ αυτή τη ζωή έχεις περισσότερους φίλους ή εχθρούς. Παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο όμως το να μην είσαι εχθρός κανενός, αλλά να είσαι φίλος με όλους με την καρδιά σου, με τις προσευχές και τις σκέψεις σου.

Αν το κάνεις αυτό, η ανταπόδοσή  σου θα είναι μεγάλη. Από ποιόν; Σε κάποιο βαθμό ίσως από τους ανθρώπους, κυρίως όμως από το Θεό. Τί είδους ανταπόδοσή θα έχεις; «Έσεσθε υιοί του Υψίστου», θ’ αξιωθείτε ν’ αποκαλέσετε το Θεό «Πατέρα», «και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρύπτω, αποδώσει σοι εν τω φανερώ» (Ματθ. στ’ 6). Αν δε γίνει σήμερα αυτό, θα γίνει αύριο. Αν όχι αύριο, τότε στο τέλος του κόσμου, ενώπιον αγγέλων και ανθρώπων. Ποιά μεγαλύτερη ανταπόδοση θα μπορούσαμε να περιμένουμε από το να κληθούμε παιδιά του Υψίστου, να ονομάζουμε τον Ύψιστο Πατέρα μας;

Προσέξτε. Ο ένας και μοναδικός Υιός του Υψί­στου είναι ο Κύριος Ιησούς. Έως τώρα μόνο Αυτός ονόμαζε το Θεό Πατέρα Του. Και τώρα την ίδια τιμή υποσχέθηκε ο Θεός σ’ εμάς, τους αμαρτωλούς και παραστρατημένους . Τί σημαίνει η τιμή αυτή για μας; Πώς θα είμαστε μαζί Του στην αιωνιότητα (βλ. Ιωάν. ιδ’ 3), κοντά στη δική Του δόξα, όπου βασιλεύει χαρά χωρίς τέλος. Σημαίνει πως η αγάπη του Θεού Πατέρα θα είναι πάντα μαζί μας. Ακόμα κι όταν διερχόμαστε όλες τις δοκιμασίες και τις δυσκολίες σ’ αυτή τη ζωή, όλα θ’ αντιστραφούν και θα καταλήξουν στο καλό μας. Σημαίνει πως όταν πεθάνουμε δε θα παραμείνουμε στον τάφο, αλλά θ’ αναστηθούμε, όπως Εκείνος αναστήθηκε εκ νεκρών. Σημαίνει πως σ’ αυτή τη γη τοποθετηθήκαμε προσωρινά. Στο σπίτι του ουράνιου Πατέρα μας όμως μας περιμένει κάλλος αθάνατο, τιμή και δόξα.

Θα μπορούσαμε ν’ απαριθμήσουμε όλα τ’ αγαθά που περιμένουν έναν ορφανό αν τον υιοθετήσει κάποιος επίγειος βασιλιάς; Είναι αρκετό να πούμε πως το ορφανό αυτό το υιοθέτησε ένας βασιλιάς κι όλοι θα καταλάβουν πόσα αγαθά θ’ απολαύσει το ορφανό αυτό. Η δική μας υιοθεσία δεν έγινε από ανθρώπους αλλ’ από το Θεό, αφού θα γίνουμε υιοί του Υψίστου, του Οποίου Υιός είναι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς. Θα γίνουμε υιοί του αθάνατου Βασιλιά, του Βασιλιά των βασιλιάδων. Μας υιοθετεί ο Θεός όχι για χάρη μας, αλλά για χάρη του Μονογενούς Του Υιού,  όπως λέει ο απόστολος: «Πάντες γαρ υιοί Θεού εστε διά της πίστεως εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ. γ’ 26). Ο Χριστός μας υποδέχεται σαν αδελφούς Του. Ο Θεός Πατέρας επομένως μας δέχεται σαν υιούς Του.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει περίπτωση να μας αξίζει να λεγόμαστε «υιοί του ζώντος Θεού». Είναι αστείο και να σκεφτούμε ακόμα πως θα μπορούσαμε με οποιοδήποτε έργο μας, ακόμα κι αν ασκούσαμε τη μεγαλύτερη αγάπη για τον εχθρό μας, ν’ αξίζαμε ν’ ανταμειφθούμε με αυτό που υποσχέθηκε ο Κύριος Ιησούς στους πιστούς δούλους Του.  Αν δίναμε όλα τα υπάρχοντά μας στους φτωχούς, αν νηστεύαμε όλες τις μέρες της ζωής μας κι αν στεκόμασταν στην προσευχή σαν αναμμένες λαμπάδες ως το τέλος του χρόνου· αν χωρίζαμε πνευματικά το πνεύμα από το σώμα μας, σα νά ‘ταν ψυχρή πέτρα κι αν η ψυχή μας ήταν απαθής προς τον υλικό κόσμο· αν αφήναμε τον εαυτό μας να τον φτύνουν και να τον ποδοπατούν όλοι οι άνθρωποι ή ακόμα κι αν παραδινόμασταν τροφή στα πεινασμένα θηρία·ακόμα κι αν τα κάναμε όλ’ αυτά, δε θα ήταν παρά μια απειροελάχιστη τιμή για όλα τ’ αγαθά, τη δόξα και την ανέκφραστη ευφροσύνη που συνοδεύουν την υιοθεσία του Θεού. Δεν υπάρχει ευσπλαχνία στη γη ούτε αγάπη στο θνητό άνθρωπο που θα μπορούσε να τον αξιώσει να γίνει «υιός Θεού», αθάνατος πολίτης της ουράνιας Βασιλείας. Η αγάπη του Χριστού όμως αναπληρώνει αυτό που δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Ας μην ισχυριστεί κανένας μας πως μπορεί με τη δική του αγάπη να σωθεί, με τη δική του αξία ν’ ανοίξει τις πύλες του παραδείσου για να μπει μέσα.

Η εντολή της αγάπης για τον πλησίον επομένως, όσο μεγάλη και δύσκολη κι αν μας φαίνεται, είναι μόλις ένα μικρό νόμισμα  που ζητάει ο Θεός από μας για να μας φέρει πιο κοντά Του στην υπέροχη και πανένδοξη βασιλεία Του. Δε μας ζητάει να τηρήσουμε την εντολή αυτή για να κερδίσουμε με την αξία μας τη Βασιλεία και την υιοθεσία Του, αλλά μόνο να επιθυμήσουμε πάνω απ’ όλα τη Βασιλεία και την υιοθεσία Του. Από μας ζητάει μόνο να πιστεύουμε τα λόγια Του και να υπακούμε τον Κύριο Ιησού.

Από ποιά άποψη ο Αδάμ ήταν άξιος για τον Παράδεισο; Από καμία. Ο Παράδεισος του δόθηκε από την αγάπη του Θεού. Τί έκανε τον Αδάμ να παραμείνει στον Παράδεισο ως την πτώση του; Η υπακοή του στο Θεό, μόνο η υπακοή του . Όταν όμως ο ίδιος κι η σύζυγός του άρχισαν ν’ αμφισβητούν την εντολή του Θεού, και μόνο η αμφισβήτηση αυτή παραβίασε την εντολή κι έπεσε στη θανάσιμη αμαρτία της παρακοής.

***

Στη Νέα Κτίση ο Κύριος Ιησούς ζητάει από μας το ίδιο πράγμα που ζήτησε από τον Αδάμ και την Εύα στον Παράδεισο: πίστη και υπακοή . Πίστη πως κάθε εντολή που μας έδωσε, είναι για τη σωτηρία μας· απροϋπόθετη υπακοή σε κάθε μία από τις εντολές Του . Μας έδωσε όλες τις εντολές, μαζί κι αυτήν για ν’ αγαπάμε τους εχθρούς μας, για νά ‘χουμε πίστη στα λόγια Του και υπακοή. Αν κάποια από τις εντολές Του δεν ήταν καλή και δεν υπηρετούσε τη σωτηρία μας, δε θα μας την έδινε. Εκείνος ήξερε πολύ καλύτερα αν η εντολή αυτή ήταν φυσική ή αφύσικη, δυνατή ή αδύνατη. Το πιο σπουδαίο πράγμα για μας είναι πως ο Θεός μας έδωσε την εντολή αυτή κι εμείς, αν θέλουμε το καλό μας, πρέπει να την τηρήσουμε. Όπως ο άρρωστος παίρνει το φάρμακο από το χέρι του γιατρού με πίστη και κάνει υπακοή, είτε το φάρμακο είναι γλυκό είτε πικρό, έτσι κι εμείς, αδύναμοι από την αμαρτία και με σκοτισμένο νου, πρέπει να τηρούμε με πίστη κι υπακοή όλες τις εντολές που μας έδωσε ο καλός Ιατρός των ψυχών μας και Κύριος της ζωής μας, Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος.

Σ’ Εκείνον πρέπει δόξα και αίνος, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

(Απόσπασμα από το βιβλίο «ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ Β’ – ΟΜΙΛΙΕΣ Ε’ Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς», Επιμέλεια – Μετάφραση: Πέτρος Μπότσης, Αθήνα 2013)

Πηγή: Θησαυρός Γνώσεων και Ευσέβειας

Επί τη ενάρξη του νέου δικαστικού έτους και παρουσία Ανωτάτων Δικαστικών και Εισαγγελικών αρχών τέλεσε σήμερα Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014 την Ακολουθία του Αγιασμού ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.Σεραφείμ. Χαιρετίζοντας ο Σεβασμιώτατος τους παρισταμένους ανέφερε ότι «στην ευχή που αναγνώσαμε περιγράφεται σαφώς το λειτούργημά σας, το χρέος σας αλλά και το μεγαλείο της υπάρξεώς σας, διότι έχετε την μοναδική και ανεπανάληπτη δυνατότητα  να εξομοιωθείτε προς τον δικαιοκρίτη Θεό… να απονέμετε το δίκαιο».

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Γραφείο Τύπου

Μητροπολίτης Πειραιώς:  Ο Θεός έχει εγχαράξει το δίκαιο στην καρδιά όλων μας.

Επί τη ενάρξη του νέου δικαστικού έτους και παρουσία Ανωτάτων Δικαστικών και Εισαγγελικών αρχών τέλεσε σήμερα Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014 την Ακολουθία του Αγιασμού ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.Σεραφείμ.

Χαιρετίζοντας ο Σεβασμιώτατος τους παρισταμένους ανέφερε ότι «στην ευχή που αναγνώσαμε περιγράφεται σαφώς το λειτούργημά σας, το χρέος σας αλλά και το μεγαλείο της υπάρξεώς σας, διότι έχετε την μοναδική και ανεπανάληπτη δυνατότητα  να εξομοιωθείτε προς τον δικαιοκρίτη Θεό… να απονέμετε το δίκαιο».

Κάνοντας αναφορά στην Επιτροπή Ηθικής της Γερμανίας η οποία εισηγείται την αποποινικοποίηση της αιμομιξίας, αλλά και στην Ελληνική Βουλή «η οποία προσφάτως θεσμοθέτησε την ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας», υπογράμμισε πως «είναι τρομακτικά επείγον για εσάς που είστε οι λειτουργοί της Θέμιδος, αλλά και οι μάρτυρες του ανθρωπίνου προσώπου στην ανθρώπινη ιστορία, πάντοτε αυτή την αρχή της υπερασπίσεως του φυσικού δικαίου, του δικαίου που ο Θεός έχει εγχαράξει στην καρδιά όλων μας, να την υπερασπίζεστε ’’παντί σθένη’’», συμπληρώνοντας πως «ο Θεός της Αγάπης, της δικαιοσύνης και των οικτιρμών θα ανταμείψει αυτή τη θυσία και την προσφορά σας και θα εγγράψει τα ονόματά σας ‘’εν βίβλω ζωής’’».

Τέλος ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε σε όλους «καλή δικαστική χρονιά και να ευοδωθεί ο πόθος όλων των Πειραιωτών να δούμε το δικαστικό Μέγαρο στην αρμόζουσα θέση που πρέπει για να αισθάνεστε και εσείς ότι το έργο και ο κόπος σας πιάνει τόπο και ο κόσμος, η πολιτεία  το αναγνωρίζουν με όλη τη δύναμη της υπάρξεώς τους».

«Να υπερασπίζεται ο Θεός την προσφορά και την εργασία σας. Είστε η καταφυγή και η ελπίδα του λαού μας», κατέληξε.

Στην συνέχεια ο Πρόεδρος Εφετών Πειραιά κ. Μιλτιάδης Χατζηγεωργίου, ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο και ευχήθηκε σε όλους καλή δύναμη, καλή δικαστική χρονιά αλλά και «σωματική και πνευματική αντοχή για όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο καθένας».

Από την πλευρά του ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών κ.Ευάγγελος Ζαχαρής, απευθυνόμενος προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς τον ευχαρίστησε «για την Ευλογία και την Προσευχή», τονίζοντας πως «η επίκληση και η παρουσία του Θεού είναι απαραίτητη, προκειμένου να μπορέσουμε όλοι εμείς να φέρουμε εις πέρας το δύσκολο έργο μας, αφού επωμιζόμαστε τις ανάγκες, τις δυσκολίες, τις αγωνίες του Ελληνικού λαού».

Σημείωσε πως το δικαστικό σώμα έχει αποδείξει ότι ξέρει και μπορεί να βρίσκεται πάντα στο πλευρό του Ελληνικού λαού ο οποίος «την πάσαν ελπίδα του εναποθέτει πρωτίστως στο Θεό, την Παναγία και μετέπειτα στην Ελληνική δικαιοσύνη».

Ολοκληρώνοντας, απευθυνόμενος προς τους συναδέλφους του και τους δικαστικούς υπαλλήλους ευχήθηκε «να έχουμε συνεχή την παρουσία του Θεού στην ψυχή, στις αποφάσεις και τις ενέργειές μας και να έχουμε όλοι μία καλή και Ευλογημένη Χρονιά».

Τέλος ο Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς κ.Γιώργος Σταματογιάννης, αναφέρθηκε στην ανάγκη ασφάλειας που θα πρέπει να αισθάνονται οι πολίτες εισερχόμενοι στο δικαστικό Μέγαρο σημειώνοντας πως «στους δύσκολους αυτούς καιρούς που ζούμε όλοι, η δικαιοσύνη είναι ανάχωμα σε αυτή την κατάσταση».

Ο Διευθυντής του Ιδιαιτέρου Γραφείου Σεβασμιωτάτου,
 Γραφείου Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων

Δημήτριος Αλφιέρης

Πηγή: Ακτίνες

Ἡ Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ δικάζοντας τήν ἀπό 27/11/2011 αἴτησή μας γιά τήν ἀκύρωση τῆς ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. ΕΥΔΕΚ/οικ/760/7.11.2011 κοινῆς Ὑπουργικῆς Ἀποφάσεως τῶν Ὑπουργῶν Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων, Πολιτισμοῦ καί Ἀθλητισμοῦ καί Ἀνάπτυξης, Ἀνταγωνιστικότητας, Ὑποδομῶν, Μεταφορῶν καί Δικτύων, μέ τήν ὁποία προβλέπεται «ἡ χρηματοδότηση τῶν πάσης φύσεως δαπανῶν γιά τήν ὑλοποίηση τοῦ ἔργου τῆς μετασκευῆς τοῦ πρώην Κεντρικοῦ Συνεργείου Αὐτοκινήτων Ναυτικοῦ (Κ.Σ.Α.Ν.) σέ χρήση τεμένους...» ἐρρειδομένης ἐπί τοῦ Νόμου 3512/2006 «Ἰσλαμικό Τέμενος καί ἄλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 264/2006) ἀπέρριψε κατά πλειοψηφία τήν αἴτησή μας ἐκδίδοντας τήν ὑπ’ ἀριθμ. 2399/2014 Ἀπόφασή της. 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com

Πειραιεύς, 1 Ὀκτωβρίου 2014

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΣτΕ καί ΙΣΛΑΜ  

Ἡ Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ δικάζοντας τήν ἀπό 27/11/2011 αἴτησή μας γιά τήν ἀκύρωση τῆς ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. ΕΥΔΕΚ/οικ/760/7.11.2011 κοινῆς Ὑπουργικῆς Ἀποφάσεως τῶν Ὑπουργῶν Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων, Πολιτισμοῦ καί Ἀθλητισμοῦ καί Ἀνάπτυξης, Ἀνταγωνιστικότητας, Ὑποδομῶν, Μεταφορῶν καί Δικτύων, μέ τήν ὁποία προβλέπεται «ἡ χρηματοδότηση τῶν πάσης φύσεως δαπανῶν γιά τήν ὑλοποίηση τοῦ ἔργου τῆς μετασκευῆς τοῦ πρώην Κεντρικοῦ Συνεργείου Αὐτοκινήτων Ναυτικοῦ (Κ.Σ.Α.Ν.) σέ χρήση τεμένους...» ἐρρειδομένης ἐπί τοῦ Νόμου 3512/2006 «Ἰσλαμικό Τέμενος καί ἄλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 264/2006) ἀπέρριψε κατά πλειοψηφία τήν αἴτησή μας ἐκδίδοντας τήν ὑπ’ ἀριθμ. 2399/2014 Ἀπόφασή της. 

Ἐπειδή ὅπως θυμόσοφα λέει ὁ λαός μας καί οἱ κρίνοντες κρίνονται θά σχολιάσουμε τήν ἐκδοθεῖσα Ἀπόφαση τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ ἀποδεικνύοντας ὅτι ἐξεδόθη κατά πρόδηλη παράβαση τῶν διατάξεων τοῦ Συντάγματος τό ὁποῖο θεσμικά ὀφείλει νά ὑπερασπίζεται.
Εἰδικώτερα ἀπέρριψε τόν λόγο ἀκυρώσεως ὅτι ἡ ἀνωτέρω Ὑπουργική Ἀπόφαση ἦταν ἀκυρωτέα διότι ἡ ἐγκατάσταση τοῦ Ἰσλαμικοῦ τεμένους στό Βοτανικό ἐν ὄψει τῶν ἐπιπτώσεων πού θά ἔχει ἡ λειτουργία του (συγκέντρωση μεγάλου ἀριθμοῦ Μουσουλμάνων γιά προσευχή, ἠχητικές ὀχλήσεις, προβλήματα κυκλοφορίας) στήν καθημερινή ζωή τῶν περιοίκων, στό φυσικό πολιτιστικό καί ἀνθρωπογενές περιβάλλον καί στήν αἰσθητική τῆς πόλεως, ἀφ’ ἑνός προσβάλλει τό δικαίωμα τῆς ἐλεύθερης ἀνάπτυξης τῶν κατοίκων καί τήν ἀρχή τῆς ἀναλογικότητας, ἀφ’ ἑτέρου δέ στερεῖται τῆς ἀπαιτουμένης κατά τά ἄρθρα 24 καί 26 τοῦ Συντάγματος καί τήν Νομολογία τοῦ Δικαστηρίου τῆς ΕΕ αἰτιολογίας, ἐφ’ ὅσον δέν προκύπτει ἡ ὕπαρξη ἐξαιρετικῶν λόγων πού νά διακιολογοῦν τήν συγκεκριμένη χωροθέτηση ἀπ’ εὐθείας μέ διάταξη Νόμου καί δέν ἔχει προηγηθεῖ σχετική περιβαλλοντική ἐκτίμηση καί δέν ἔχουν ἐρευνηθεῖ ἐναλλακτικές λύσεις ὀλιγώτερο ἐπεχθεῖς γιά τό περιβάλλον. Ἀπέρριψε τόν ἀνωτέρω λόγο ἀκυρώσεως χωρίς, κατά τή γνώμη μας, ἐπαρκῆ αἰτιολογία διότι ἡ χωροθέτηση ὁποιουδήποτε ἔργου ὡς ἀτομική ρύθμιση χωροταξικοῦ καί πολεοδομικοῦ σχεδιασμοῦ, τελεῖ κατά τό ἄρθρο 24 τοῦ Συντάγματος ὑπό συγκεκριμένες οὐσιαστικές καί διαδικαστικές προϋποθέσεις (Ὁλομ. ΣτΕ 1970/2012, 3059/2009), ὅταν δέ, κατ’ ἐξαίρεση καίτοι ἀποτελεῖ ἀτομική ρύθμιση, ἐπιχειρεῖται ἀπό τήν Νομοθετική ἐξουσία πρέπει, ἐν ὄψει καί τῶν ἄρθρων 26 καί 4 τοῦ Συντάγματος: 

α. Νά αἰτολογεῖται ἀπό τήν ἄποψη τῆς συνδρομῆς τῶν ἐξαιρετικῶν πρός τοῦτο λόγων, οἱ ὁποῖοι πρέπει νά προκύπτουν ἀπό τίς προπαρασκευαστικές ἐργασίες τοῦ Νόμου καί ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι μέ τίς ρυθμίσεις αὐτές δέν θίγονται ἀτομικά δικαιώματα καί δέν παραβιάζονται ἄλλες συνταγματικές διατάξεις ἤ ἀρχές καθώς καί σχετικοί ὁρισμοί τοῦ κοινοτικοῦ δικαίου καί  

β. Νά γίνεται κατόπιν ἐκτιμήσεως εἰδικῆς ἐπιστημονικῆς μελέτης (Ὁλομ. 1970/2012, 123/2007, 415/2011). Στήν προκειμένη περίπτωση ἡ προσβληθεῖσα πράξη ἀφορᾶ σύμφωνα μέ τήν παρ. 5 τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Ν. 3512/2006 στήν προβλεπομένη ἀπό τήν παρ. 2 τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ Κρατική χρηματοδότηση τῆς κατασκευῆς τοῦ Ἰσλαμικοῦ τεμένους, πρόκριμα ὅμως καί πρϋπόθεση τῆς νομιμοτητός της εἶναι ἡ ἐπιλογή τοῦ συγκεκριμένου χώρου στόν ὁποῖο θά κατασκευαστεῖ τό τέμενος (χωροθέτηση) καί ἡ ἐν εὐρεία ἐννοία νομιμότητα τῆς ἐπιλογῆς αὐτῆς. Εἰδικώτερα δέ ἡ συνταγματικότητα τῆς σχετικῆς ἀτομικῆς ρυθμίσεως τοῦ Νόμου, δέν ὑφίσταται γιά τήν ἐν λόγῳ χωροθέτηση, διότι ἡ ἀναφερομένη στήν αἰτιολογική ἔκθεση τοῦ Νόμου 4014/2011 ἀπόφαση ἀπό 26/9/2011 τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Ὁργανισμοῦ Ἀθήνας, ἔχει ὡς μόνο ἀντικείμενο τήν συμπλήρωση τῶν ἐπιτρεπομένων χρήσεων τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τοῦ Ἐλαιώνα καί δέν στηρίζεται σέ καμμιά ἀναλυτική μελέτη ἀλλά σέ ἁπλή εἰσήγηση τῆς προϊσταμένης τοῦ ἐν λόγῳ Ὀργανισμοῦ.
Ἀπέρριψε ἐπίσης ἡ Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ, χωρίς ἐπαρκῆ αἰτιολογία τόν βάσιμο λόγο ἀκυρώσεως τῆς κοινῆς Ὑπουργικῆς Ἀποφάσεως ὅτι οἱ διατάξεις τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Ν.  3512/2006 (Ἰσλαμικό Τέμενος) ὅπως ἔχουν ἀντικατασταθεῖ ἀπό τίς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 29 παρ. 5 στοιχεῖο ii τοῦ ν. 4014/2011 ἀντίκεινται στίς ἀρχές τῆς διακρίσεως τῶν ἐξουσιῶν καί τῆς ἰσότητος (ἀρ. 26 καί 4 τοῦ Συντάγματος) κατά τό μέρος πού μέ αὐτές θεσπίζονται ἀτομικές ρυθμίσεις χωρίς ἡ ἐπιλογή τῆς νομοθετικῆς ὁδοῦ νά αἰτιολογεῖται εἰδικῶς οὔτε καθ’ ἑαυτήν οὔτε ἐν σχέσει πρός τή μή τήρηση τῶν διαδικασιῶν πού προβλέπονται ἀπό τήν σύμφωνη μέ τό Σύνταγμα Νομοθεσία περί ἱδρύσεως καί λειτουργίας λατρευτικῶν χώρων (ἄρθρ. 1 τοῦ ἀναγκ. Ν. 1363/1938 ὅπως τροποποιήθηκε μέ τό ἄρθρ. 1 τοῦ ἀναγκ. Ν. 1672/1939, ΦΕΚ Α΄ 123) ἐνῶ ὅπως συνάγεται ἀπό τόν συνδυασμό τῶν διατάξεων 4 παρ. 1, 20 παρ.1 καί 26 τοῦ Συντάγματος δέν ἀποκλείεται μέν, κατ’ ἀπόκλιση ἀπό τήν συνήθη διοικητική διαδικασία, πού προβλέπεται ἀπό τήν κειμένη νομοθεσία, θέσπιση μέ τυπικό νόμο ἀτομικῶν ρυθμίσεων, ὑπό τήν προϋπόθεση ὅμως  ὅτι μέ τίς ρυθμίσεις αὐτές δέν παραβιάζονται ἄλλες συνταγματικές διατάξεις ἤ ἀρχές. Ὁ Ν. 3612/2006 (Ἰσλαμικό Τέμενος) μέ τό ἄρθρο 3 ὅπως ἀντικαταστάθηκε ἀπό τίς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 29 παρ. 5 στοιχεῖο ii τοῦ ν. 4014/2011 προβλέπει τήν ἐγκατάσταση τοῦ Ἰσλαμικοῦ Τεμένους σέ κτῆμα τοῦ Ἑλληνικοῦ δημοσίου, τήν κρατική χρηματοδότηση τῆς μελέτης γιά τήν ἐγκατάστασή του καί τῆς κατασκευῆς του καί τήν δωρεάν ἐπ’ ἀόριστο παραχώρηση ἀπό τό Δημόσιο τῆς χρήσεως τοῦ ἐν λόγῳ Τεμένους στό ΝΠΙΔ τοῦ Ν. 3512/2006, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἁπλῶς τό φορέα διοικήσης καί διαχειρίσης δηλ. τό νομικό «περίβλημα» τοῦ Τεμένους. Γιά καμμία ὅμως ἀπό τίς παραπάνω ἀτομικές ρυθμίσεις δέν συντρέχουν οἱ προϋποθέσεις τῶν ἄρθρων 20 παρ. 1, 26, 28 καί 4 τοῦ Συντάγματος διότι α. οὔτε γιά τήν λειτουργία τοῦ συγκεκριμένου Τεμένους, οὔτε γιά τήν χωροθέτησή του, οὔτε γιά τήν δωρεάν παραχώρηση δημόσιας ἐκτάσεως γιά τήν ἀνέγερσή του, οὔτε γιά τήν κρατική χρηματοδότηση τῆς κατασκευῆς του, προκύπτει ἀπό τίς προπαρασκευαστικές ἐργασίες τοῦ Ν. 3512/2006 ἤ τοῦ Ν. 4014/2011 ἡ συνδρομή ἐξαιρετικῶν περιστάσεων πού νά δικαιολογοῦν τήν θέσπιση τῶν ἀνωτέρω ἀτομικῶν ρυθμίσεων μέ νόμο, ἀντιθέτως γιά τίς ἐν λόγῳ ρυθμίσεις δέν συντρέχει λόγος δημοσίου ἐθνικοῦ ἤ γενιότερου κοινωνικοῦ συμφέροντος, ἀφοῦ μέ αὐτές ἐξυπηρετεῖται ἀποκλειστικά τό συμφέρον συγκεκριμένης ὁμάδας (θρησκευτικῆς κοινότητας, ἡ ὁποία κατά τά κοινῶς γνωστά δέν ἀπαρτίζεται κατά πλειοψηφία ἀπό Ἕλληνες πολίτες) καί β. μέ τίς ἀνωτέρω ρυθμίσεις παραβιάζονται τό ἀρ. 24 παρ. 1 καί 2 τοῦ Συντάγματος διότι ἡ χωροθέτηση τοῦ Τεμένους ἔγινε χωρίς νά προηγηθεῖ εἰδική ἐπιστημονική μελέτη γιά τίς περιβαντολλογικές του ἐπιπτώσεις (Ὁλομ. ΣτΕ 3500/2009) καί γ. τό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος τόσον αὐτοτελῶς ὅσο καί μέ τήν ἀρχή τῆς ἰσότητος ἀρ. 4 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος, ἀφοῦ ἡ διάταξη πού καθιερώνει τό κανονικό δικαίωμα τῆς ἀνεμπόδιστης ὑπό τῆν προστασία τῶν Νόμων λατρείας, ἐκλαμβάνεται ἐσφαλμένως ἀπό τό Ν. 3512/2006 (Ἰσλαμικό Τέμενος) ὡς δημιουργοῦσα γιά τήν Πολιτεία δῆθεν ὑποχρέωση κατασκευῆς καί λειτουργίας μέ κρατική χρηματοδότηση λατρευτικοῦ χώρου σέ συγκεκριμένη θρησκευτική κοινότητα (Μουσουλμάνους), μή ἀνήκουσα στήν κατά τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος ἐπικρατοῦσα θρησκεία. 

Ἀπερρίφθη ὡσαύτως ὁ βάσιμος λόγος ἀκυρώσεως ὅτι ἐνῶ ἡ ἀνέγερση καί λειτουργία λατρευτικοῦ χώρου ὁποιουδήποτε δόγματος καί θρησκείας, πλήν τῆς ἐπικρατούσης κατ’ ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος χωρεῖ σύμφωνα μέ τήν σχετική πάγια Νομοθεσία (ἄρθρ. 1 τοῦ ἀναγκ. Ν. 1363/1938 ὅπως τροποποιήθηκε μέ τό ἄρθρ. 1 τοῦ ἀναγκ. Ν. 1672/1939, ΦΕΚ Α΄ 123) κατόπιν διοικητικῆς ἀδείας, ἡ ὁποία χορηγεῖται κατόπιν αἰτήσεως τῶν μελῶν τῆς οἰκείας θρησκευτικῆς κοινότητος τά ὁποία καί ἀναλαμβάνουν τήν σχετική δαπάνη. Ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἰδικῶς γιά τήν θρησκευτική κοινότητα τῶν Μουσουλμάνων τῆς Ἀττικῆς, παρακάμπτοντας τήν ὡς ἄνω πάγιας γενικῆς ἐφαρμογῆς διαδικασία, προβαίνει στήν ἵδρυση τοῦ συγκεκριμένου Τεμένους καί τοῦ διοικοῦντος αὐτό ΝΠΙΔ μέ νόμο, ἀναλαμβάνοντας μάλιστα ἡ ἴδια καί τήν δαπάνη κατασκευῆς καί λειτουργίας του μέ προφανές ἀποτέλεσμα οἱ ἐνέργειες αὐτές νά συνιστοῦν προνομιακή μεταχείριση τῆς Μουσουλμανικῆς θρησκευτικῆς κοινότητος πού ἀντίκειται σαφῶς καί προδήλως στά ἄρθρα 13 παρ. 2 καί 4 τοῦ Συντάγματος. 

Τό ἀτομικό δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας πού κατοχυρώνεται μέ τό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος περιλαμβάνει τήν ἐλευθερία τῆς συνειδήσεως (παρ. 1) καί τήν ἐλευθερία τῆς ἐκδηλώσεως τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων μέ ρητή ἀναφορά στήν ἀνεμπόδιστη ἄσκηση τῆς λατρείας κάθε γνωστῆς θρησκείας (παρ. 2). Ἀπό τήν τελευταία εἰδικότερη ἔκφανση τοῦ ἐν λόγῳ ἀτομικοῦ δικαιώματος ἀπορρέει γιά τό κράτος κατά τήν ρητή διατύπωση τῆς παρ. 2 ἡ ὑποχρέωση ἀφ’ ἑνός μέν, νά μήν παρακωλύει τήν ἄσκηση τῆς λατρείας, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά τήν προστατεύει μέ Νόμους (βλ. ἄρθρα 200 καί 374α ΠΚ). Περαιτέρω ἀπό τά ἄρθρα 13 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος καί 9 παρ. 1 τῆς ΕΣΔΑ πού κατοχυρώνουν τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως κατοχυρώνεται καί ἡ ἀρχή τῆς θρησκευτικῆς ἰσότητος, ἐνῶ ἀπό τίς διατάξεις τῶν ἄρθρων 13 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος καί 9 παρ. 2 τῆς ΕΣΔΑ συνάγεται ἡ ὑποχρέωση τοῦ Κράτους στό πλαίσιο τοῦ συμφύτου σέ μιά δημοκρατική Πολιτεία θρησκευτικοῦ πλουραλισμοῦ νά τηρεῖ οὐδέτερη καί ἀμερόληπτη στάση ἔναντι ὅλων τῶν θρησκευτικῶν κοινοτήτων (ΕΔΔΑ Hassan et Tchaouch κατά Βουλγαρίας, 26/10/2000 σκ.60,62, Eglise metropolitaine de Bessarabie κατά Μολδαβίας, 13/12/2001, σκ.113, Mirolubovs κατά Λεττονίας, 15/9/2009 σκ.80). Ἐξάλλου ἀντίκειται στήν καθιερωμένη ἀπό τό Σύνταγμα ἀρχή τῆς ἰσότητος, (ἄρθρο 4) σέ συνδυασμό πρός τίς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 13, ἡ βάση θρησκευτικοῦ ἀποκλειστικῶς κριτηρίου προνομιακή μεταχείριση ὑπέρ ὁρισμένων πολιτῶν (Ὁλομ. ΣτΕ 1016/1963), πολύ δέ περισσότερο ὑπέρ ἀλλοδαπῶν. Περαιτέρω σύμφωνα μέ τίς διατάξεις πού προαναφέρθηκαν ἡ ἀνέγερση ἤ λειτουργία Ναοῦ, οἱουδήποτε δόγματος ἤ θρησκείας πλήν τῆς ἐπικρατούσης κατ’ ἄρθρον 3 τοῦ Συντάγματος, χωρεῖ κατόπιν ἀδείας τῆς Διοικήσεως πού χορηγεῖται κατόπιν αἰτήσεως τῶν μελῶν τῆς οἰκείας θρησκευτικῆς κοινότητος καί εἶναι σύμφωνος μέ τό ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος (Ὁλομ. ΣτΕ 4202/2012) καί ἀπό αὐτές προκύπτει ὅτι ἡ Πολιτεία μετά τήν ἔκδοση τῆς ἀνωτέρω ἀδείας καί ἐνδεχομένως τῆς σχετικῆς οἰκοδομικῆς ἀδείας δέν ὑποχρεοῦται νά προβεῖ σέ οἱαδήποτε ἄλλη ἐνέργεια π.χ χρηματοδότηση πρός ἐκτέλεση τῶν ἀδειῶν αὐτῶν, ἡ ὁποία ἐκτέλεση ἀπόκειται στά μέλη τῆς θρησκευτικῆς κοινότητος πού ὑπέβαλαν τά σχετικά αἰτήματα.  

Περαιτέρω, στὴν αἰτιολογικὴ ἔκθεση τοῦ ν. 3512/2006 (Ἰσλαμικό Τέμενος) ἀναφέρονται τὰ ἑξῆς: «δὲν εἶχε ὑποβληθεῖ ἕως σήμερα ἀπὸ τὶς ἴδιες τὶς μουσουλμανικὲς κοινότητες, ἐπίσημο αἴτημα πρὸς τὸ Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων ... γιὰ τὴ χορήγηση σχετικῶν ἀδειῶν ... Κατόπιν αὐτῶν ἡ Κυβέρνηση ἀναλαμβάνει τὴν πρωτοβουλία νὰ δημιουργήσει ἕνα τέμενος στὴν Ἀθήνα, ἀντιμετωπίζοντας ἔτσι τὴ χρόνια ἀνάγκη τῶν μουσουλμάνων νὰ ἔχουν ἕναν ἐπίσημο, σύγχρονο καὶ ἀξιοπρεπῆ χῶρο λατρείας». Ἐξ ἄλλου, ὅπως ἀνέφερε ἡ Ὑπουργὸς Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων στὴ Βουλὴ κατὰ τὴν ψήφιση τοῦ ἐν λόγω νόμου (πρακτικὰ Βουλῆς 7.11.2006, σέλ. 895), τὸ περιεχόμενο αὐτοῦ «δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὶς ἐξωτερικὲς σχέσεις τῆς χώρας» καὶ «δὲν ἀποτελεῖ ὑποδομὴ ποὺ θὰ γίνει μετὰ ἀπὸ διαπραγματεύσεις ἢ συζητήσεις μὲ ἄλλες χῶρες. Ἀποτελεῖ ὑποχρέωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους πρὸς μουσουλμάνους ποὺ κατοικοῦν στὴν Ἑλλάδα, ἀνεξαρτήτως ἂν ἔχουν ἢ δὲν ἔχουν τὴν ἑλληνικὴ ὑπηκοότητα». Περαιτέρω δέ, ὁ Ἀναπληρωτὴς Ὑπουργὸς Περιβάλλοντος ἀνέφερε ὅτι «στὴν Ἀττικὴ λειτουργοῦν 120 παράνομα τζαμιὰ» (πρακτικὰ Βουλῆς 6.9.2011, σέλ.16303 ). Τέλος, στὸ ἀπὸ 24.9.2012 ἔγγραφυ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, Δία Βίου Μάθησης καὶ Θρησκευμάτων πρὸς τὸ ΣτΕ ἀναφέρεται ὅτι, στὸ παρελθὸν δὲν ἔχει χρηματοδοτηθεῖ ἀπὸ τὸ κράτος ἡ κατασκευὴ χώρων λατρείας ἄλλων θρησκειῶν ἢ δογμάτων. Ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω στοιχεῖα συνάγεται α) ὅτι οἱ μουσουλμάνοι τῆς Ἀττικῆς δὲν ἔχουν ἐμποδισθεῖ στὴν ἄσκηση τῶν θρησκευτικῶν τους καθηκόντων, ἀλλά, ἀντιθέτως, καλύπτουν τὶς θρησκευτικές τους ἀνάγκες μὲ τὴν ἀνοχὴ ἀπὸ τὴν Πολιτεία τῆς λειτουργίας 120 χώρων λατρείας, οἱ ὁποῖοι, καίτοι στεροῦνται τῆς κατὰ τὸ ἄρθρο 1 τοῦ ἄν. ν.1363/1938 ἀδείας, δὲν ἔχουν, παρὰ τὴν σχετικὴ ὑποχρέωση τῆς Διοικήσεως, σφραγισθεῖ καὶ β) ὅτι δὲν ἔχει προβληθεῖ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ θρησκευτικὴ κοινότητα τῶν μουσουλμάνων τῆς Ἀττικῆς, μὲ τὴν ὑποβολὴ σχετικῆς αἰτήσεως, ἡ ἀνάγκη καλύψεως τῶν θρησκευτικῶν τους ἀναγκῶν (προφανῶς λόγω τῆς ὡς ἄνω λειτουργίας τῶν 120 χώρων λατρείας). Ἐν ὄψει τῶν πραγματικῶν τούτων δεδομένων ποὺ προκύπτουν εὐθέως ἀπὸ τὶς προπαρασκευαστικὲς ἐργασίες θεσπίσεως τῶν ἐπίμαχων διατάξεων, δὲν στοιχειοθετεῖται κἄν, ὡς πρὸς τὴν πραγματική του βάση, ὁ λόγος τὸν ὁποῖο ἐπικαλεῖται ὁ νομοθέτης (ἡ ἀνάγκη δηλαδὴ καλύψεως τῶν θρησκευτικῶν ἀναγκῶν) γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν παρέμβασή του πρὸς θέσπιση τῶν ἐν λόγω ἀτομικῶν ρυθμίσεων (κεντρικὸ σημεῖο τῶν ὁποίων, κατὰ τὰ ἐκτεθέντα  , δὲν εἶναι ἡ σύσταση νομικοῦ προσώπου ἰδιωτικοῦ δικαίου, ἀλλὰ ἡ κατασκευὴ καὶ λειτουργία ἰσλαμικοῦ τεμένους). Ἡ ὕπαρξη δὲ μεγάλου ἀριθμοῦ μουσουλμάνων στὴν Ἀττικὴ- ἡ ὁποία δὲν ἀμφισβητεῖται - ἢ ἡ ἀπουσία συνολικῆς καὶ ἑνιαίας ἔκφρασης τῆς μουσουλμανικῆς κοινότητος δὲν συγκροτοῦν, ἐν ὄψει τῶν ἀνωτέρω πραγματικῶν δεδομένων (τῆς λειτουργίας 120 χώρων λατρείας καὶ τῆς μὴ ὑποβολῆς σχετικῶν αἰτημάτων), τὴν, κατὰ τὴν ὡς ἄνω εἰσηγητικὴ ἔκθεση, ὕπαρξη ἀνάγκης καλύψεως τῶν θρησκευτικῶν ἀναγκῶν τῶν μουσουλμάνων, τὴν ὁποία, ἄλλωστε, ὁ ἴδιος ὁ νομοθέτης δὲν χαρακτηρίζει ὡς λόγο δημοσίου συμφέροντος. Ἁπλῶς, στὶς ἐπίμαχες ρυθμίσεις προβαίνει ὁ νομοθέτης μὲ τὴν, ἐσφαλμένη, ἐν ὄψει τοῦ ἐκτεθέντος περιεχομένου τοῦ ἄρθρου 13 παράγραφος 2 τοῦ Συντάγματος, ἀντίληψη ὅτι στὶς ὑποχρεώσεις τῆς Πολιτείας περιλαμβάνεται καὶ ἡ ἵδρυση, κατασκευή, ὀργάνωση, λειτουργία καὶ χρηματοδότηση λατρευτικῶν χώρων (ἀκόμη καὶ θρησκείας ἄλλης, ἐκτός τῆς, κατὰ τὸ Σύνταγμα, ἐπικρατούσης). Τέλος, ἡ κατασκευὴ τοῦ συγκεκριμένου Τεμένους δὲν ἀποτελεῖ, κατὰ τὰ ἐκτεθέντα, ζήτημα συνδεόμενο μὲ τὶς διεθνεῖς σχέσεις τῆς χώρας. Ἑπομένως προκύπτει ὅτι μὲ τὶς διατάξεις τῶν ἄρθρων 1-4 τοῦ ν. 3512/2006 (ὅπως ἰσχύουν), χωρὶς νὰ ὑπηρετεῖται κανένας δημόσιος σκοπός, εἰσάγεται ἕνα σύνολο ἀλληλεξαρτώμενων ἀτομικῶν ρυθμίσεων εἰδικῶν (ὡς ἀφορωσῶν στὴν κατασκευὴ καὶ λειτουργία τοῦ συγκεκριμένου λατρευτικοῦ χώρου), ἐξαιρετικῶν (ἐφ' ὅσον χωροῦν κατὰ παρέκκλιση τῆς ὑφισταμένης παγίας σχετικῆς νομοθεσίας) καὶ εὐνοϊκῶν -κυρίως καθ' ὅ μέρος προβλέπουν τὴ δωρεὰν παραχώρηση ἐπ' ἀόριστον κρατικῆς περιουσίας καὶ τὴν κρατικὴ χρηματοδότηση τῆς κατασκευῆς καὶ λειτουργίας τοῦ Τεμένους- γιὰ συγκεκριμένη κατηγορία προσώπων (μάλιστα δέ, κατὰ πλειοψηφία, ὄχι Ἑλλήνων πολιτῶν), μὲ μόνο κοινὸ χαρακτηριστικὸ τὴν ἔνταξή τους σὲ συγκεκριμένη θρησκεία (ποὺ δὲν εἶναι, πάντως, ἡ κατὰ τὸ Σύνταγμα ἐπικρατοῦσα). Πρόκειται, συνεπῶς, γιὰ μία ἀδικαιολογήτως εὐνοϊκὴ (προνομιακὴ) μεταχείριση ὑπὲρ τῆς ὡς ἄνω κατηγορίας προσώπων μὲ ἀποκλειστικὸ κριτήριο τὶς θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Οἱ διατάξεις, ἑπομένως, αὐτές, κατ' ἐξοχὴν δὲ ἡ πρόβλεψη περὶ κρατικῆς χρηματοδοτήσεως τῆς κατασκευῆς τοῦ ἐν λόγω Τεμένους (στὴν ὁποία, εἰδικότερα, ἀναφέρεται ἡ προσβαλλόμενη πράξη) ὑπὸ συνθῆκες, μάλιστα, δυσμενέστατης δημοσιονομικῆς συγκυρίας, παραβιάζουν τὶς προεκτεθεῖσες ἀρχὲς τῆς θρησκευτικῆς ἰσότητος καὶ οὐδετερότητος τοῦ Κράτους ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὰ ἄρθρα 13 καὶ 4 τοῦ Συντάγματος καὶ 9 τῆς ΕΣΔΑ.

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω πού κονιορτοποιοῦν τήν Ἀπόφαση τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ ἡ Ἑλληνική Πολιτεία, θά προχωρήσει ἀπρόσκοπτα στήν ἀνέγερση τοῦ Μουσουλμανικοῦ Τεμένους ὅταν ἡ γειτονική Τουρκία πρό ὀλίγων ἡμερῶν μετέτρεψε τὀν 9ο κατά σειρά ἱστορικό Ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας Ἠρακλείας (Ἐρεσλί) τοῦ Δ. Πόντου σέ τέμενος μέ τήν ὀνομασία Ὀρχάν Τζαμί πού θά ξαναλειτουργήση μέ πανηγυρικό τρόπο στήν μουσουλμανική ἑορτή τοῦ Κουρμπάν Μπαϊράμ.

Ὁ πολύ ἀξιόλογος διανοητής καί σχολιαστής Τάκης Θεοδωρόπουλος στήν «Καθημερινή» τῆς Κυριακῆς 28/9/2014 ἔγραψε γιά τούς 50.000 μαχητές τοῦ χαλιφάτου στό Ἰράκ καί τή Συρία: «Εἶναι ἐναντίον τῆς Δημοκρατίας, εἶναι ἐναντίον τῆς ἐκκοσμικευμένης γνώσης καί σκέψης, ἄρα ἐναντίον τῆς ἐλευθερίας τῆς σκέψης, εἶναι ἐναντίον τοῦ Διαφωτισμοῦ, ἐναντίον τῶν ἀρχαίων ἀγαλμάτων. Εἶναι μέ δύο λόγια ἐναντίον τοῦ πολιτισμοῦ μας». Τό θέμα ὅμως πού ἀποσιωπᾶται ἀπό ὅλους, εἶναι ὅτι τήν εὐθύνη γιά τά φρικώδη καί τρομακτικά ἐγκλήματα τοῦ ἱεροῦ πολέμου (!) Τζιχάντ δέν τήν ἔχουν ἀσφαλῶς τά ἀξιοθρήνητα θύματα καί θῦτες ἐν ταὐτῷ τοῦ Χαλιφάτου ἤ «Ἀποκεφαλιστάν» ἀλλά ἡ ψευδής καί ἀσύμβατη μέ κάθε ἔννοια δημοκρατίας, ἐλευθερίας, ἀνεξιθρησκείας καί ἀληθείας, θρησκεία τοῦ Κορανίου, ἡ ὁποία στό Κεφ. 47 παραγρ. 4 ἐντέλλεται !!! «ὅταν συναντᾶτε τούς ἀπίστους φονεύετε καί κατασφάζετε, συγκρατοῦντες στερεά τά δεσμά τοῦ αἱχμαλώτου (Κορ. κεφ. 47,4), στό δέ Κεφ. 8, παραγρ. 68 διακηρύσσει «Κανείς ἀπό τούς προφῆτες δέν μπόρεσε νά ἀποκτήση στή γῆ ὀπαδούς χωρίς σφαγές» καί στό Κεφ. 8 παραγρ. 40 συνεχίζει τίς ἐντολές τοῦ θανάτου «πολεμεῖτε αὐτούς μέχρις ὅτου δέν θά ὑπάρχει πλέον πειρασμός, μέχρις ὅτου δέν θά ὑπάρχει ἄλλη θρησκεία παρά τοῦ μόνου Θεοῦ» καί ὁλοκληρώνει τό τελετουργικό τῶν στυγνῶν δολοφονιῶν καί τόν «ἐξαγιασμό» !!! τους μέ τήν διαβεβαίωση στό Κεφ. 8 παραγρ. 17 «Δέν φονεύετε ἐσεῖς αὐτούς ἀλλά ὁ Θεός. Ὅταν ἀκοντίζεις δέν εἶσαι ἐσύ πού ἀκοντίζεις, εἶναι αὐτός ὁ Θεός γιά νά δοκιμάσει τούς πιστούς διά λαμπρᾶς δοκιμασίας. Ὁ Κύριος ἀκούει καί γνωρίζει τά πάντα» καί στό Κεφ. 9 στιχ. 29 «Πολεμεῖται ἐναντίον τοῦ μή πιστεύοντος τόν Θεό, οὔτε στήν ἐσχάτη ἡμέρα καί μή θεωροῦντος ἀθέμιτο ὅ,τι ὁ Θεός καί ὁ ἀπόστολος Αὐτοῦ ἀπηγόρευσαν, πολεμεῖτε δέ ἐπίσης ἐναντίον τῶν Ἑβραίων καί τῶν Χριστιανῶν οἱ ὁποίοι δέν πιστεύουν τήν πίστη τῆς ἀληθείας».

Αὐτή εἶναι ἡ «θεολογική» βάση τοῦ Ἰσλάμ πού δέν διακρίνεται σέ ριζοσπαστικό καί σέ δῆθεν μετριοπαθές. Μιᾶς ἀνθρωποπαθοῦς θρησκείας πού ἑδράζεται στό τρομακτικό ἰδεολόγημα ὅτι δῆθεν ἔνθεος εἶσαι ἐάν σφάζεις, βιάζεις, λεηλατεῖς καί ἐπιβάλλεσαι στό συνάνθρωπό σου. Βέβαια ὁ ψευδοθεός Ἀλάχ δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ψευδοθεό τοῦ ἀραβικοῦ πολυθεϊστικοῦ καί εἰδωλολατρικοῦ συστήματος καί ἑπομένως ὡς δαιμόνιο ἀρέσκεται στίς ἀνθρωποθυσίες καί τό αἷμα, ὁ δέ δῆθεν Προφήτης ἐνυμφεύθη ὡς ἕβδομη γυναίκα του τήν σύζυγο τοῦ υἱοῦ του Ζαΐντ καί ὡς ἔνατη τήν ἑπταετῆ κορασίδα Ἀϊσά. Τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι πόσο ἀνόητοι μπορεῖ νά εἶναι οἱ ὑπεύθυνοι τῶν πολιτειῶν τῆς Δύσεως, ὥστε νά παραβλέπουν τά ἀνωτέρω καί νά δηλώνουν παγκόσμια σάν τόν Ἀμερικανό Πρόεδρο ὅτι δῆθεν «ὑποτιμήσαμε» τό θέμα. Ὅσον ἀφορᾶ γιά τούς ἐν Ἑλλάδι κρατοῦντας πολλαπλασιάζεται ἡ εὐθύνη τους γιατί σέ αὐτήν τήν αἱματοπότιστη χώρα τό Γένος μάτωσε καί τά ἱερά σφάγια τῆς πίστεως καί τῆς ἐλευθερίας μας πότισαν μέ τό αἷμα τους, σπιθαμή πρός σπιθαμή, αὐτή τήν μαρτυρική γῆ, γιά νά μήν ἀποτελοῦμε σήμερα τό ὑπόλοιπο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: Ιερόν Ησυχαστήριον Παντοκράτορος

Ο επιχειρηματίας κ. Ιωάννης Αναγνωστόπουλος, προσφέρει όλη την περιουσία του, που ξεπερνά τα 15 εκατ. ευρώ, για την εκπλήρωση του «Τάματος του Έθνους». Το μουσουλμανικό τέμενος χτίζεται με χρήματα του Δημοσίου! Ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος παρευρέθηκε στο «Σπόρτινγκ» κατά την εκδήλωση που έγινε για το «Τάμα του Έθνους». Ο κ. Νικόλαος είναι ανάμεσα στους μητροπολίτες που υποστηρίζουν ενθέρμως την ανέγερση του ναού του Σωτήρος Χριστού.

- Η υπόσχεση του Γέρου του Μοριά και η απόφαση της Εθνοσυνέλευσης

- Πώς η Δικτατορία μάζεψε χρήματα για το «Τάμα» που… εξαφανίστηκαν!

- Η νέα πρωτοβουλία του ζεύγους Ιωάννη και Αικατερίνης Αναγνωστόπουλου και το τεράστιο φιλανθρωπικό του έργο!

- Η δραστηριότητα του σωματείου «Οι φίλοι του Τάματος του Έθνους»

Ο επιχειρηματίας κ. Ιωάννης Αναγνωστόπουλος, προσφέρει όλη την περιουσία του, που ξεπερνά τα 15 εκατ. ευρώ, για την εκπλήρωση του «Τάματος του Έθνους». Το μουσουλμανικό τέμενος χτίζεται με χρήματα του Δημοσίου!

Ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος παρευρέθηκε στο «Σπόρτινγκ» κατά την εκδήλωση που έγινε για το «Τάμα του Έθνους». Ο κ. Νικόλαος είναι ανάμεσα στους μητροπολίτες που υποστηρίζουν ενθέρμως την ανέγερση του ναού του Σωτήρος Χριστού.

Ενώ η Κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στην ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους, στο Βοτανικό, σε οικόπεδο του Ναυτικού και με χρήματα του Ελληνικού Δημοσίου, την ίδια στιγμή κωλυσιεργεί και ουσιαστικά δυσκολεύει την ανέγερση χριστιανικού ναού, το λεγόμενο «Τάμα του Έθνους» σε ομάδα χριστιανών που θα τον χτίσουν με δικά τους χρήματα και δωρεές των πιστών!!! Η τραγική αυτή αντινομία, που κινείται στα όρια του τραγελαφικού, συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα του Αντώνη Σαμαρά και του Ιερώνυμου! Μάλιστα!

Πιστεύω, ότι λίγο πολύ, όλοι θα έχετε ακούσει για το «Τάμα του Έθνους». Ήταν μια υπόσχεση του Γέρου του Μοριά, του ήρωα Θόδωρου Κολοκοτρώνη και όλων των αγωνιστών του 1821, που έγινε καθολικό πιστεύω και όραμα όλων των Ελλήνων εκείνης της εποχής.

Έτσι στις 31.7.1829 στο Άργος η Δ’ των Ελλήνων Εθνική Συνέλευση ομοφώνως εξέδωσε το Η’ Ψήφισμά της, το οποίο τελικώς υπέγραψε και ο ανεπανάληπτος Εθνάρχης – Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, και όπου μεταξύ των άλλων διακηρύσσεται:

«…(Άρθρον) Α. Όταν η τοπική περιφέρεια της Ελλάδος και η καθέδρα της Κυβερνήσεώς της κατασταθώσι οριστικώς και οι οικονομικοί πόροι του κράτους επιτρέψωσι, θέλει ανεγερθή κατά διαταγήν της Κυβερνήσεως εις την καθέδραν αυτής Ναός επ’ ονόματι του Σωτήρος τιμώμενος…».

Το Η’ Ψήφισμα, αυτή η ιερά παρακαταθήκη των Εθνομαρτύρων προγόνων μας, κατέστη επίσημη υποχρέωση των μεταγενεστέρων γενεών και δια των Βασιλικών Διαταγμάτων 1834 και 1838.

Όταν ήρθε η δικτατορία (1967 – 74) έγινε μια προσπάθεια, ώστε να υλοποιηθεί η εθνική αυτή υπόσχεση και έτσι αποφασίστηκε, η ανέγερση του ναού. Για τον σκοπό αυτό εκδόθηκαν κοινές διυπουργικές αποφάσεις Δ3477/4115 από 4.5.1970 ΦΕΚΔ105/19.5.70, Δ227/1972 & Δ5085/5817/31.8.72 (έτσι η όλη έκταση έχει καταχωρισθή στη Κτηματική Υπηρεσία Δημοσίου με το ΒΚ1685 ωσάν δημόσιο κτήμα) σύμφωνα με τις οποίες έγιναν απαλλοτριώσεις και οι όλες εκτάσεις του Αττικού Άλσους καθίστανται δημόσιες κρατικές εκτάσεις για κοινή χρήση και απαγορεύεται η χρήση για κατοικίες.

Οι διατάξεις του άρθρου 35 του υπ’ αριθ. 320/18.10.1969 Νομοθετικού Διατάγματος έγιναν: «Περί ιδρύσεως Ειδικού Ταμείου Ανεγέρσεως Ιερού Ναού του Σωτήρος». Η εν λόγω έκταση ορίζεται σε 594.504 τ.μ. και κηρύχθηκε απαλλοτριωτέα «υπέρ του Ειδικού Ταμείου της ανεγέρσεως του Ιερού Ναού του Σωτήρος και δαπάναις τούτου». Δια του ΦΕΚ Δ 227/9.9.1972 απαλλοτριώθηκαν εισέτι 114.402,84 τ.μ. «υπέρ του Ειδικού Ταμείου της ανεγέρσεως του Ιερού Ναού του Σωτήρος και δαπάναις τούτου».

Ταυτόχρονα προκηρύχθηκε αρχιτεκτονικός διαγωνισμός και ανοίχτηκε ειδικός λογαριασμός για δωρεές και προσφορές των χριστιανών! Όμως, όπως γίνεται πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις ο λαός και οι απλοί χριστιανοί δωρητές εξαπατήθηκαν. Τα τεράστια χρηματικά ποσά που συγκεντρώθηκαν τότε φαγωθήκανε από διάφορους «αετονύχηδες» και λαμόγια χωρίς να δοθεί καμία απολύτως εξήγηση πού πήγαν τόσα χρήματα! Τότε, αορίστως και ανεπισήμως διέρρευσε η πληροφορία, ότι διατέθηκαν για να αγοραστούν πολεμικές φρεγάτες! Επισήμως, όμως, καμία εξήγηση! Η περίπτωση αυτή μας θυμίζει ένα άλλο ταμείο, που έγινε πριν από λίγα χρόνια για τους φτωχούς, λόγω των πυρκαγιών, με πρόεδρο τον Πέτρο Μολυβιάτη, το οποίο συγκέντρωσε μεν δωρεές, αλλά κανείς ποτέ δεν έμαθε πού πήγαν τα λεφτά. Όπως δεν έμαθε κανείς πού πήγε το 1.000.000 που κατέθεσε (αν το κατέθεσε) ο Γιώργος Καρατζαφέρης!

Ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός έδωσε πολλά σχέδια για την ανέγερση του «Τάματος», βραβεύθηκαν δύο – τρεις μελέτες και παραμένει άγνωστο πού βρίσκονται οι μελέτες που κατατέθηκαν. Εκείνο που έκανε τότε εντύπωση στους ιθύνοντες της Πολιτείας και της Εκκλησίας ήταν η αρχιτεκτονική μελέτη της αρχιτέκτονος Λυδίας Παπαδοπούλου η οποία εκτός από την πληρότητα της μελέτης, διέφερε εντελώς από τις άλλες, σε δύο σημεία: α) Δημιουργούσε νέο ρυθμό ναού (στους άλλους ως τώρα υπάρχοντες: Βασιλικής, σταυροειδούς μετά τρούλου κλπ.). και όλα τα αρχιτεκτονικά και οικοδομικά στοιχεία συμβόλιζαν ιστορικά γεγονότα και δογματικές αλήθειες!

Τα χρόνια πέρασαν και το θέμα ξεχάστηκε, ώσπου ήρθε το σωματείο «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» που ίδρυσε το αξιοθαύμαστο χριστιανικό ζεύγος Ιωάννη και Αικατερίνης Αναγνωστοπούλου, μαζί με άλλους διακεκριμένους και πιστούς συμπολίτες μας, για να υλοποιήσουν την υπόσχεση, χωρίς να ζητήσουν από το Κράτος ή την Εκκλησία χρήματα, γιατί τα βάζουν από την τσέπη τους!

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά που είναι έργα φωτός και χάρης του Θεού, τόσο το Κράτος του Σαμαρά όσο και η Εκκλησία του Ιερώνυμου σφυρίζουν αδιάφορα, τρέχοντας να χτίσουν το μουσουλμανικό τέμενος και να περιθάλψουν τους αλλοδαπούς, την στιγμή που αφήνουν να πεθαίνουν από την πείνα και τις ασθένειες Έλληνες πολίτες! Τέτοιος ρατσισμός!

Αναφέρουμε και την παράμετρο αυτή γιατί πολλοί διαδίδουν ειρωνικά ότι σε στιγμές κρίσης είναι σπατάλη μια τέτοια δαπάνη! Θυμίζουμε, λοιπόν, ότι ο ναός του Σωτήρος στη Μόσχα χτίστηκε αμέσως μετά την κατάρρευση του καθεστώτος σε μεγαλύτερη οικονομική κρίση από τη δική μας και ότι το ζεύγος Αναγνωστοπούλου και προσωπικώς και δια των σωματείων, που ίδρυσε, πραγματοποιεί ένα τεράστιο φιλανθρωπικό έργο, που τηρουμένων των αναλογιών, ξεπερνά την Αρχιεπισκοπή και τον Δήμο!!!

Να σκεφθεί κανείς ότι πλην των άλλων φιλανθρωπιών μοίρασε και πάνω από 70.000 τόνους ανθρωπιστική βοήθεια σ’ όλη την Ελλάδα! (Φάρμακα, τρόφιμα, ρούχα κλπ.).

 Όμως, όπως γίνεται κάθε φορά στην Ελλάδα, παρόμοιες προσπάθειες, που δεν συνδέονται με ιδιοτέλειες και συμφέροντα, μένουν στο περιθώριο και ενίοτε δέχονται ειρωνικές και συκοφαντικές επιθέσεις, προκειμένου να κάμψουν το φρόνημα και τη διάθεση προσφοράς προς τον πλησίον και το Έθνος!

Το ζεύγος Αναγνωστοπούλου, όμως, δοκιμασμένο για πολλά – πολλά χρόνια από τις δοκιμασίες της ζωής δεν πτοείται και προχωρά δυναμικά στην επίτευξη των στόχων του, έτσι, ώστε, το 2021 να είναι έτοιμος ο ναός του Σωτήρος και να εκπληρωθεί το «Τάμα» που έδωσε το Έθνος για την ελευθερία του!

Κοντά του βρίσκονται χιλιάδες λαού, εθελοντές, δωρητές φίλοι και δημόσιοι παράγοντες, που αναγνωρίζουν το έργο και την προσφορά του κ. Αναγνωστόπουλου, όπως και πολλοί Επίσκοποι, μοναχοί, συγγραφείς, εκπαιδευτικοί, άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης.

Ας ελπίσουμε, τόσο η Αρχιεπισκοπή όσο και η Κυβέρνηση δια των αρμοδίων υπουργών της, να άρουν όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια και να προχωρήσει η ανέγερση του ναού του Σωτήρος, τουλάχιστον πριν υψωθεί ο μιναρές του τεμένους στο Βοτανικό! Τουλάχιστον για λόγους ισοπολιτείας…

Ο ναός του Σωτήρος, για το «Τάμα του Έθνους», σύμφωνα με την αρχιτεκτονική μελέτη της αρχιτέκτονος Λυδίας Παπαδοπούλου και των συνεργατών της, αποτελούσε, τότε που υποβλήθηκε, την σύγχρονη πρόταση για νέο ρυθμό στους ήδη υπάρχοντες, στηριγμένη στην Ορθόδοξη Θεολογία και στην χριστιανική πολιτιστική παράδοση. Το κυρίως μέρος του ναού στηρίζεται σε ένα υπερυψωμένο τρίγωνο που συμβολίζει τον Τριαδικό Θεό. Ο κυρίως ναός είναι κυκλικός χωρίς να έχει κανένα εμπόδιο εσωτερικά (κολώνες, γωνίες, κόχες, κλπ.) και συμβολίζει την οικουμενικότητα του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας. Ο τρούλος καλύπτει όλον τον ναό και δίνει εσωτερικά την αίσθηση ότι περικλείει το σύμπαν! Στη κορυφή του και στη θέση του Παντοκράτορα ξεκινάει ένας υψηλός πυργίσκος ο οποίος καταλήγει σ’ έναν σταυρό που φαίνεται απ’ όλα τα σημεία της Αττικής, ως σύμβολο Σταύρωσης Ανάστασης και Νίκης. Στο κέντρο του ναού υπάρχει στο δάπεδο ένα στρογγυλό άνοιγμα με γυαλί, για να φαίνονται οι κατακόμβες του ναού με τα ιερά σκηνώματα και τα οστά των αγίων. Στην περιφέρεια του κυκλικού ναού υπάρχει περιστύλιο με διπλές κολώνες στηριζόμενες σε τριγωνικές βάσεις ενώ στα αετώματα του ναού βρίσκονται περιφερειακά 150 μικροί τρούλοι που θυμίζουν τα χρόνια από την επανάσταση του 1821. Αν υιοθετηθεί αυτή η μελέτη σήμερα, οι τρούλοι μπορεί να γίνουν 200 αφού το 2021 συμπληρώνονται 200 χρόνια από την απελευθέρωση. Τελείως διαφορετική είναι η πρόταση του σωματείου για το «Τάμα» που επέλεξε έναν κλασικό ναό χωρίς τίποτε το ιδιαίτερο και ο οποίος κατά την γνώμη μας δεν θα «δέσει» αισθητικά με το αττικό τοπίο λόγω του όγκου και του σχήματός του, αλλά και δεν θα συμβολίζει τίποτε από τον σκοπό για τον οποίον ανεγείρεται. Είναι απλώς, ένας ακόμη ναός!

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ» 29 Σεπτεμβρίου 2014, Φωτεινή Γραμμή , Ακτίνες 

Το θέμα της καταργήσεως της αργίας κατά την ημέρα της Κυριακής επανήλθε στην επικαιρότητα! Το άθεο πλέον Ελληνικό Κράτος με Νόμο που ψηφίσθηκε από την Βουλή των Ελλήνων κατήργησε της αργία της Κυριακής και διέταξε τους καταστηματάρχες να τηρούν ανοικτά τα καταστήματά τους κατά την ημέρα της Κυριακής. Το μέτρον άρχισε να εφαρμόζεται «πιλοτικά», δηλ. δοκιμαστικά, σε επτά περιοχές της Χώρας.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ 11ης.09.2014 ΤΟΥ Σ.τ.Ε. ...

..ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ!

Το θέμα της καταργήσεως της αργίας κατά την ημέρα της Κυριακής επανήλθε στην επικαιρότητα! Το άθεο πλέον Ελληνικό Κράτος με Νόμο που ψηφίσθηκε από την Βουλή των Ελλήνων κατήργησε της αργία της Κυριακής και διέταξε τους καταστηματάρχες να τηρούν ανοικτά τα καταστήματά τους κατά την ημέρα της Κυριακής. Το μέτρον άρχισε να εφαρμόζεται «πιλοτικά», δηλ. δοκιμαστικά, σε επτά περιοχές της Χώρας.
Εναντίον του Νομοσχεδίου, όταν τούτο συνεζητείτο, είχαν ταχθή πολλοί παράγοντες, όχι όμως και η Μητέρα Εκκλησία!!!!!

Οι εργαζόμενοι είχαν πραγματοποιήσει διαδηλώσεις εκεί καπου στην οδό Ερμού των Αθηνών! Οι καταστηματάρχες με πολλούς τρόπους είχαν διαμαρτυρηθή δημοσίως! Οι Εμπορικοί Σύλλογοι επίσης με ψηφίσματά τους είχαν ταχθή κατά του Νομοσχεδίου! Μόνον η φωνή της Μητρός Εκκλησίας δεν είχε ακουσθή! Τελικά οι Σύλλογοι των Εμπο-ϋπαλλήλων έκαμαν προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Και εκέρδισαν!
Το Σ.τ.Ε. με απόφασή του της 11ης Σεπτεμβρίου εκήρυξε παράνομη της κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και έτσι ανεστάλη η εφαρμογή του Νόμου! Το Σ.τ.Ε αναγνωρίζει ότι η αργία της Κυριακής είναι αναγκαία για λόγους«οικογενειακής συνοχής» και «εκκλησιασμού», όπως μας πληροφορεί ηRomfea.gr, η οποία μάλιστα χαρακτηρίζει ως «βόμβα» την σχετική απόφαση (βλ. 11.09.2014).
Τώρα λοιπόν μπορούμε να νοιώσουμε ανακούφιση! Διότι όταν το πρώτον ετέθη το ζήτημα είχαμε ζητήσει την έκτακτη σύγκληση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας με μόνο θέμα το ζήτημα αυτό. Για να στηρίξουμε τη θέση μας είχαμε απευθυνθή προς όλους τους αδελφούς Μητροπολίτες με την παράκληση να συνυπογράψουν το αίτημά μας. Δυστυχώς εκ των 81 Ιεραρχών μόνον ΔΕΚΑ ΠΕΝΤΕ (15) συνυπέγραψαν το αίτημά μας! Τότε, λοιπόν, μας εκυρίευσε μια μεγάλη κατάθλιψη! Διερωτηθήκαμε: τόσοι λίγοι, λοιπόν, Ιεράρχες ενδιαφέρονται για την επικράτηση του θείου Νόμου στη ζωή των Ελλήνων; Τόσοι πολλοί Ιεράρχες αδιαφορούν για την εφαρμογή της 6ης εντολής του Θεού, εντολής που εδόθη κάποτε από τον Επουράνιο Πατέρα Θεό στον Προφήτη Μωϋσή, γραμμένη στις δύο λίθινες Πλάκες; Δεν αντιλέγω, καλό είναι το κοινωνικό έργο, τα συσσίτια π.χ. για τους ενδεείς, με το οποίο ασχολείται η εκκλησιαστική Διοίκηση, αλλά η εφαρμογή του θείου Νόμου δεν αποτελεί τήν πρωταρχική ευθύνη όλων μας, κληρικών και λαϊκών; Τόσην αδιαφορίαν επιδεικνύει η Εκκλησία στην φωνή των εργαζομένων; σκεπτόμασταν τότε! Ήλθε, λοιπόν, η Απόφαση του Σ.τ.Ε. για να αποδειχθή, ότι οι πιστοί μερικές φορές, είναι πιο πιστοί από εμέ τον Ιεράρχη, τον Μοναχό, τον εξ ορισμού αφωσιωμένο στο Χριστό και στο έργο της Εκκλησίας!

Αυτή, λοιπόν η Απόφαση είναι ένα ισχυρό χαστούκι, ένας Κόλαφος, για όλους εμάς τους Ιεράρχες με πρώτο τον υποσημειούμενο! Πρέπει να θρηνήσουμε και να ζητήσουμε δημοσίως συγγνώμην! Αλλοιώς δεν έχουμε θέση στη Διοίκηση της Εκκλησίας! Άν δέν έχουμε τό "τσαγανό" νά αρθουμε στο ύψος των περιστάσεων, τότε πρέπει όλοι μας να παραιτηθούμε, νά φύγουμε από τήν μεγάλη αυτή ευθύνη, που μας ανέθεσε ο Πανάγαθος Θεός καί να αφήσουμε την Εκκλησία στα χέρια κάποιων άλλων πιο θαρραλέων  μαχητών!

Υπό την έννοια αυτή έχει απόλυτα δίκαιο ο αρθρογράφος του ‘Ορθοδόξου Τύπου» κ. Γ. Ζερβός, όταν γράφει: «Ισοπεδώνονται τα πάντα εις την Ορθόδοξον Ελλάδα, αλλά η Ιεραρχία ασχολείται μόνο με τα συσσίτια»! Καί συμπληρώνει: « Οι Σεβ. Μητροπολίται έχουν λησμονήσει την πνευματικήν, ποιμαντικήν και αντιαιρετικήν των αποστολήν εις το όνομα των συσσιτίων και της μη εξεγέρσεως αλλοδαπών ή και Ελλήνων»!!!!. (βλ. φ. της 12.09.2014 κύριον άρθρον».

Ας θέσω στην αγάπη σας μια υποσημείωση: Η δια Νόμου κατάργηση της αργίας της Κυριακής είναι μια ακόμη δέσμευση από εκείνες του Μνημονίου, τις οποίες άλλη Κυβέρνηση αποδέχθηκε και άλλη Κυβέρνηση προσεφέρθη να εφαρμόσει! ΑΙΣΧΟΣ, και πάλιν ΑΙΣΧΟΣ, σε όλους τους υπευθύνους, όλων των εμπλεκομένων Κυβερνήσεων! Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής, δηλ. της ημέρας του Κυρίου, δεν έχει σχέση με οικονομο-τεχνικά μέτρα! Δεν προσφέρει λύσεις στο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος! Απλώς προωθεί τις αρχές της παγκοσμιοποίησης, δηλ. της globalization, η οποία θέλει την κατάργηση των θρησκευτικών διακρίσεων και την καθιέρωση μιας παγκοσμίου θρησκείας -πανθρησκείας- στα μέτρα και στο μοτίβο του Τεκτονισμού (ή αλλοιώς της Μασσωνίας), που πιστεύει σε ένα αφηρημένο θεό, σε ανύπαρκτο δηλ. θεό, τον οποίο και ονομάζει Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος!!!!

Ας προχωρήσουμε λίγο ακόμη τους στοχασμούς μας. Η υπό της εκκλησιαστικής Δοικήσεως εφαρμοζόμενη σιγή και στο άλλο μεγάλο ζήτημα, ήτοι της ανεγέρσεως Μουσουλμανικού Τμένους στην Αθήνα, για το οποίον το Ελληνικό Δημόσιο θα δαπανήσει ΟΓΔΟΝΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρώ  (80.000.000 €), δαπάνη, που έχει ψηφισθή,  για να καταβληθή από τα Μυστικά Κονδύλια του Κράτους από την άλλοτε Υπουργό Εξωτερικών κα Ντόρα Μπακογιάννη, όπως θρυλείται!   Και στο θέμα αυτό εμείς οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος, που εφαρμόζουμε την σιωπή για να τα έχουμε καλά με την Πολιτική Ηγεσία και Διοίκηση, δεχθήκαμε και άλλο ηχηρό ράπισμα από παράγοντες του κοινωνικού χώρου. Όπως έγινε γνωστό 34 Ακαδημαϊκοί Διδάσκαλοι με διάβημά τους διαμαρτύρονται και αντιτίθενται στην κατασκευή του Μουσουλμανικού Τεμένους,  καθ’ όσον «η κατασκευή του με χρήματα του Ελληνικού Κράτους ανταμείβει την παράνομον εισβολήν αλλοεθνών, ικανοποιεί τας απαιτήσεις της Τουρκίας και των παρανόμων μεταναστών, ενώ με το αντιρατσιστικόν νομοσχέδιον φιμώνεται η ελευθερία του λόγου εις τοιαύτα θέματα. …..Με την κατάργηση της (προϋπαρχούσης) Νομοθεσίας……. το πολιτικόν σύστημα ενισχύει το Ισλάμ εις την Ελλάδα» (Βλ. Ορθόδοξον Τύπον της 12.09.2014).

Έπειτα από τα παραπάνω ντρέπομαι που είμαι Μητροπολίτης και ευρίσκομαι «εις τύπον και τόπον Χριστού», κατά την ‘Ορθόδοξον Θεολογίαν. Από τη θέση αυτή, ως ταπεινός και ανάξιος Αδελφός εν Χριστώ, απευθύνω έκκληση προς όλους τους ιερωμένους της Εκκλησίας της Ελλάδος, μικρούς και μεγάλους, επώνυμους και ανώνυμους, γενικώς πρός όλους τους Κληρικούς παντός βαθμού, και τούς Μοναχούς, μάλιστα δέ τους πατέρες του Αγίου Όρους, και τους παρακαλώ να εξέλθουμε από την ραστώνη  και να αναλάβουμε τον ιερό ρόλο μας, δηλ. ένα ιερό αγώνα για να προστατεύσουμε την αγία Ορθοδοξία μας, αντιτασσόμενοι με κάθε νόμιμο μέσο και τρόπο σε όλους όσοι την  επιβουλεύονται, μικρούς ή μεγάλους, επώνυμους ή ανώνυμους, φανερούς ή κρυφούς, οι οποίοι ευρίσκονται είτε μέσα είτε έξω από την Εκκλησία! Να πάρουμε στα χέρια μας και πάλι το λάβαρο της εξεγέρσεως με σύνθημα: «ουκ αρνησόμεθά Σε φίλη Ορθοδοξία!»

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Αίγιον, 1^η Οκτωβρίου 2014

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

1^ον  Η ΑΙΤΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ

Αριθμ. Πρωτ.  636                                            

Εν Αιγίω, Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2013

Μακαριώτατον

Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος

Κύριον κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ

Πρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Ἰω. Γενναδίου, 14

115 21 ΑΘΗΝΑΣ

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,

Τό ζήτημα τῆς διά νόμου καταργήσεως τῆς κατά Κυριακήν ἰσχυούσης ἀργίας τῶν καταστημάτων, ὡς διαφαίνεται, προωθεῖται ὁλοταχῶς πρός ρύθμισιν. Κατόπιν τούτου φρονοῦμεν, ὅτι ὑπό τάς παρούσας περιστάσεις, λαμβανομένου σοβαρῶς ὑπ’ ὄψιν καί τοῦ γεγονότος,  ὅτι ἡ ἁρμοδία Δ.Ι.Σ. δέν κατώρθωσε νά ἀποτρέψῃ τόν ἐπικρεμάμενον κίνδυνον, ἐπιβάλλεται ἡ ἄμεσος καί ἔκτακτος σύγκλησις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μέ μοναδικόν θέμα εἰς τήν Ἡμερησίαν αὑτῆς Διάταξιν τό θέμα τοῦτο.

Ὅθεν, ἐπικαλούμενοι τήν διάταξιν τοῦ ἄρθρου 6 παράγρ. 1γ τοῦ ἰσχύοντος Καταστατικοῦ Χάρτου (Ν. 590/1977), εὐλαβῶς ἐξαιτούμεθα καί παρακαλοῦμεν, ὅπως συγκαλέσητε ἐκτάκτως τήν Ι.Σ.Ι., προκειμένου νά ἐπιληφθῇ τοῦ θέματος καί νά λάβῃ τάς ἀναγκαίας ἀποφάσεις καί διά τά καθ’ ’Υμᾶς.

‘Επί δέ τούτοις διατελοῦμεν

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

2^ον  Η ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΩΣ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ

Αριθμ. Πρωτ.  636                                            

Εν Αιγίω, Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2013

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος

***************

Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ Ἀδελφέ

Κατά τήν περίοδον τοῦ θέρους, ὅτε τό κοινωνικόν σύνολον εὑρίσκεται εἰς περίοδον ραστώνης,  ὡς ἐκ τούτου δέ κινεῖται δέ  μέ χαλαρούς ρυθμούς, αἱ ἑκάστοτε Κυβερνήσεις εὑρίσκουν τήν εὐκαιρίαν νά προωθήσουν πρός τήν Βουλήν εἴτε ἀντίχριστα, εἴτε ἀντικοινωνικά νομοθετικά Διατάγματα!

Τοὺτ’ αὐτό, κατά τήν ταπεινήν μας γνώμην, συμβαίνει καί σήμερον μέ τό προωθούμενον νομοθέτημα διά τοῦ ὁποίου καταργεῖται ἡ κατἀ Κυριακήν ἀργία τῶν καταστημάτων καί ἐπιχειρήσεων.

Αἱ μέχρι σήμερον, χλιαραί καθ’ ἡμᾶς, ἀντιδράσεις τῆς ΔΙΣ , ὡς κατά τρόπον σαφῆ διαφαίνεται πλέον, δέν ἔφερον τό ποθούμενον ἀποτέλεσμα! Κατά τήν εἰδησεογραφίαν τῶν Ἐφημερίδων τῆς Κυριακῆς 7ης Ίουλίου ἐ.ἔ. τό νομοθέτημα προωθεῖται ὁλοταχῶς! Τό μόνον, ὅπερ  σήμερον συζητεῖται ὑπό τῶν ἰθυνόντων εἶναι, ἐἀν θά τεθῇ κάποιον ὅριον εἰς τό μέγεθος τῶν Καταστημάτων, δηλ. εἰς τό ἐμβαδόν των (m2). Εἰς τό προσωπικόν μας Blog γράφομεν καί τά ἑξῆς:

Καί  όμως τό ζήτημα εἶναι πολύ-πολύ σοβαρόν! Διότι: 

1. Κατ' αρχήν παραβιάζεται ευθέως ο Νόμος του Θεού, ο οποίος επιβάλλει την αργία της Κυριακής.
2.  Αφαιρείται ένα κεκτημένο δικαίωμα των εργαζομένων, δηλ. να έχουν μια μέρα της εβδομάδος δική τους,καταδική τους! 
3. Οδηγεί στην πλήρη αποδόμηση και την αποδιοργάνωση της παραδοσιακής ελληνικής οικογενείας. Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα με την υπερ-απασχόληση όλων των μελών της οικογενείας, δηλ. του Πατέρα, της Μητέρας και των παιδιών (με τα φροντιστήρια κλπ), μόνον η Κυριακή έχει απομείνει για να συναντηθούν μεταξύ τους τα μέλη της οικογενείας, μικροί και μεγάλοι, και να νοιώσουν την οικογενειακή θαλπωρή, τόσο απαραίτητη σε όλους! Ώστε λοιπόν η κατάργηση της αργίας της Κυριακής οδηγεί ολοταχώς στην διάλυση του ιερού θεσμού   της οικογενείας! Επιφέρει την χαριστική βολή!
4. Αν τελικά συμβεί αυτό, αν δηλ. διά νόμου καταργηθή η αργία της Κυριακής, ο πιστός χριστιανός θα στερηθή της δυνατότητος να εκτελεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα της Κυριακής, δηλ. να εκκλησιάζεται, να επισκεφθή ένα άρρωστο στο νοσοκομείο, να μελετάει το λόγο του Θεού, να ασχοληθή με την γυναίκα του και τα παιδιά του, δηλ. να εξανθρωπισθή, κυρίως όμως να ενωθή με τον Θεό, τόν Σωτήρα και Λυτρωτή του, τον Κύριό μας Ιησούν Χριστόν! Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής παραδίδει τον άνθρωπο ανυπεράσπιστο στην τυραννία του Διαβόλου! 
5. ............οι αρμόδιοι παράγοντες δεν σκέφθηκαν καθόλου τον επερχόμενο πνευματικό ...... κατακλυσμό, ότι δηλ. εάν καταργηθή η αργία της Κυριακής, τότε ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΟΙ! Τότε οι ναοί αναγκαστικά θα κλείνουν προεχόντως μεν από την έλλειψη εκκλησιάσματος, δευτερευόντως δε και από την απώλεια των αναγκαίων οικονομικών πόρων, αναγκαίων όχι μόνον για την άσκηση της φιλανθρωπικής των δραστηριότητος, αλλά και για την εκπλήρωση των στοιχειωδών αναγκών των, ήτοι την μισθοδοσία των ιεροψαλτών, των νεωκόρων ή τις δαπάνες για τον ηλεκτροφωτισμό, την θέρμανση του ναού κλπ. 
6. Καί μόνον από την άποψη αυτή, αν σκεπτόταν η Ιερά Σύνοδος,  θάπρεπε να βροντοφωνάξει ένα μεγάλο ΟΧΙ! και με τον τρόπο αυτό να αποτρέψει τον επαπειλούμενο κίνδυνο καταπατήσεως του θείου Νόμου,απο-ιεροποιήσεως του ανθρώπου και μετατροπής του από πνευματικο-σωματική οντότητα σε μιααμιγώς παραγωγική μηχανή, ένα παραγωγικό ζώο!
7. Επί πλέον δέον να σημειωθή, ότι το Νομοσχέδιο επιφέρει την υπονόμευση, κυριολεκτικά τη διάλυση, του θεσμού της οικογενείας!!!!!!!! Έναντι όλων αυτών η Μητέρα Εκκλησία ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ;;;; Άρα οι Πνευματικοί Πατέρες εγκαταλείπουν ανυπεράσπιστο το χριστεπώνυμο Πλήρωμα;;;;

Σεβασμιώτατε,

Παραβιάζω ἀνοικτάς πύλας, γράφων πρός Ὑμᾶς ταῦτα! Συγχωρήσατέ μοι τό θράσος! Ἡ συνέχουσα τήν ψυχήν μου ἀγωνία ὁδηγεῖ τήν πένναν μου!

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω θεωρῶ, ὅτι ἤγγικεν ἡ ὥρα διά μίαν ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς Ἱεραρχίας μέ μοναδικόν θέμα τῆς Ἡμερησίας Διατάξεως τήν σθεναράν ἀντίδρασιν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας εἰς τήν ἐπιχειρουμένην κατάργησιν τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς. Ἐάν δέν τό πράξωμεν, θά εἴμεθα ἔνοχοι ὄχι μόνον ἐνώπιον τοῦ δικαιοκρίτου Κυρίου μας, ἀλλά καί ένώπιον τῆς ἱστορίας! 

Διά νά συγκληθῇ ὅμως ἐκτάκτως ἡ ΙΣΙ,  ἀπαιτεῖται ἡ σχετική αἴτησις νά φέρῃ τήν ὑπογραφήν τοὐλάσχιστον ΕΙΚΟΣΙ ΕΠΤΑ (27) Ἀρχιερέων.

Συνημμένως Σᾶς διαβιβάζομεν ἕνα Σχέδιον Αἰτήσεως καί ἀδελφικῶς παρακαλοῦμεν, ὅπως:

Ø      Συντάξετε καί προωθήσετε Ὑμεῖς πρός τήν ΔΙΣ ἕνα παρόμοιον κείμενον,

Ø      Εὐαρεστηθῆτε καί ὑπογράψετε τό ἡμέτερον συναποστελλόμενον ἔγγραφον-αἴτησιν, καί ἀκολούθως

Ø      Ἐπιστρέψετε πρός ἡμᾶς διά τοῦ FAX (26910 21634), τό συναποστελλόμενον ἔγγραφον, ὥστε νά παρακολουθήσωμεν τόν ἀριθμόν τῶν ὑπογραψάντων Σεβ. Ἱεραρχῶν καί–ἐάν συγκεντρωθοῦν αἱ ἀπαιτούμεναι ὑπογραφαί- νά προωθήσωμεν καί ἡμεῖς ἁρμοδίως τό ζήτημα δι’ ἄλλης ὁδοῦ.

Ἐπί δέ τούτοις, κατασπαζόμενος Ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ,  διατελοῦμεν

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφος

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

3^ον Η ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΜΑΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΘΗΚΕ ΑΠΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΑΡΙΘΜΟ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΑΥΤΟ Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΙΤΗΣΙΣ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΔΙΕΒΙΒΑΣΘΗ ΑΡΜΟΔΙΩΣ!

ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΙΧΕ ΧΑΘΗ!

Μακαριώτατον

Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος

Κύριον κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ

Πρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Ἰω. Γενναδίου, 14

115 21 ΑΘΗΝΑΣ

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,

            Τό ζήτημα τῆς διά νόμου καταργήσεως τῆς κατά Κυριακήν ἰσχυούσης ἀργίας τῶν καταστημάτων, ὡς διαφαίνεται, προωθεῖται ὁλοταχῶς πρός ρύθμισιν. Κατόπιν τούτου φρονοῦμεν, ὅτι ὑπό τάς παρούσας περιστάσεις, λαμβανομένου σοβαρῶς ὑπ’ ὄψιν καί τοῦ γεγονότος,  ὅτι ἡ ἁρμοδία Δ.Ι.Σ. δέν κατώρθωσε νά ἀποτρέψῃ τόν ἐπικρεμάμενον κίνδυνον, ἐπιβάλλεται ἡ ἄμεσος καί ἔκτακτος σύγκλησις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μέ μοναδικόν θέμα εἰς τήν Ἡμερησίαν αὑτῆς Διάταξιν τό θέμα τοῦτο.

Ὅθεν, ἐπικαλούμενοι τήν διάταξιν τοῦ ἄρθρου 6 παράγρ. 1γ τοῦ ἰσχύοντος Καταστατικοῦ Χάρτου (Ν. 590/1977), εὐλαβῶς ἐξαιτούμεθα καί παρακαλοῦμεν, ὅπως συγκαλέσητε ἐκτάκτως τήν Ι.Σ.Ι., προκειμένου νά ἐπιληφθῇ τοῦ θέματος καί νά λάβῃ τάς ἀναγκαίας ἀποφάσεις καί διά τά καθ’ ’Υμᾶς.

ΟΙ ΑΙΤΟΥΝΤΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΙ

1.      Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας Ἀμβρόσιος

2.      Σερβίων καί Κοζάνης Παῦλος

3.      Γλυφάδας Παῦλος

4.      Κυθήρων Σεραφείμ

5.      Πειραιῶς Σεραφείμ

6.      Σπάρτης  Εὐστάθιος

7.      Ξάνθης Παντελεήμων

8.      Θεσσαλονίκης Άνθιμος

9.      Καρπενησίου Νικόλαος

10.   Ζακύνθου Διονύσιος

11.   Λήμνου Ιερόθεος

Πηγή: Θρησκευτικά

Σταθερή επιλογή είναι πια για τους Ελληνες ο πολιτικός γάμος, αφού οι μισοί (50%) από όσους παντρεύονται επιλέγουν τα σκαλιά του δημαρχείου έναντι της εκκλησίας. Η τάση που είχε διαφανεί από το 2012, όταν για πρώτη φορά στη χώρα μας οι πολιτικοί γάμοι ξεπέρασαν τους θρησκευτικούς, επιβεβαιώθηκε και το 2013 με... απόλυτη ισοπαλία ανάμεσα σε ιερείς και δημάρχους.

Θεαματική άνοδο (85%) καταγράφουν και τα Σύμφωνα Συμβίωσης, αν και σε απόλυτους αριθμούς βρίσκονται ακόμη στο περιθώριο των επιλογών των νέων ζευγαριών. Την ίδια στιγμή, η φυσική μεταβολή του ελληνικού πληθυσμού καταγράφει σταθερά αρνητικό πρόσημο, καθώς οι γεννήσεις μειώνονται και οι θάνατοι υπερτερούν.

Τα στοιχεία της φυσικής κίνησης πληθυσμού για το 2013, που ανακοίνωσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή, δείχνουν πως ο πολιτικός γάμος εδραιώνεται ως επιλογή στα νέα ζευγάρια.

Πέρυσι καταγράφηκε σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία ανάμεσα σε πολιτικούς (25.632) και θρησκευτικούς γάμους (25.624), ενώ το 2012 οι πολιτικοί υπερτερούσαν κατά 1.750 πράξεις. Ολοένα και περισσότερα ζευγάρια οδηγούνται στο δημαρχείο εκ πεποιθήσεως, για οικονομικούς ή άλλους λόγους.

Εντυπωσιακή αύξηση 85,03% σημείωσαν επίσης τα Σύμφωνα Συμβίωσης. Ενώ το 2012 υπεγράφησαν 314, το 2013 έφτασαν στα 581. Από το 2009 (πρώτο έτος εφαρμογής τους) έως πέρυσι έχουν υπογραφεί συνολικά 1.421 και η τάση είναι αυξητική. «Πολλά ζευγάρια καταφεύγουν στο Σύμφωνο είτε για οικονομικούς λόγους είτε επειδή βρίσκονται μπροστά σε μια εγκυμοσύνη και δεν θέλουν να γεννηθεί το παιδί εκτός γάμου», εξηγεί ο πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Συμβολαιογραφικών Συλλόγων Ελλάδος, Κωνσταντίνος Βλαχάκης.

Ο ίδιος περιγράφει πως σε ένα σημαντικό ποσοστό (20-25%) οι υπογράφοντες το Σύμφωνο δηλώνουν ως κατοικία τους την κατοικία των γονέων τους... Παρ' όλα αυτά σε απόλυτους αριθμούς, η επιλογή του Συμφώνου παραμένει ακόμη στο περιθώριο, αφού οι κοινωνικές προκαταλήψεις και οι «τρύπες» του θεσμού δεν βοηθούν τους νέους που θέλουν να παρακάμψουν τον γάμο.

Από παλιά δεν πιστεύαμε πολύ στον γάμο, εξηγούν ο Γιώργος και η Ταρσίτσα

Νομικοί χαρακτηρίζουν το ελληνικό Σύμφωνο ως ένα από τα πλέον αποδυναμωμένα της Ευρώπης, καθώς οι σύντροφοι δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τους συζύγους, ενώ έχουν αποκλειστεί και τα ομόφυλα ζευγάρια.

Αρνητικό πρόσημο
Ταυτόχρονα, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν πως η φυσική κίνηση του πληθυσμού (το ισοζύγιο γεννήσεων - θανάτων χωρίς συνυπολογισμό της μετανάστευσης) έχει αρνητικό πρόσημο την τελευταία τριετία. Πέρυσι οι θάνατοι ήταν κατά 17.660 περισσότεροι των γεννήσεων, η μεγαλύτερη αρνητική διαφορά που έχει μετρηθεί μεταπολεμικά. Την τριετία 2011- 2013 πέθαναν 38.628 περισσότεροι από όσοι γεννήθηκαν, ενώ οι γεννήσεις μειώνονται σταθερά μετά το 2008.

Τώρα δεν σκεφτόμαστε καθόλου το ενδεχόμενο του θρησκευτικού γάμου, τονίζει το ζευγάρι

Σύμφωνα με τον καθηγητή Δημογραφίας στο Παν. Θεσσαλίας, Βύρωνα Κοτζαμάνη, το αρνητικό αυτό ισοζύγιο οφείλεται κυρίως σε δύο παράγοντες: την περίοδο 1999-2009 σημειώθηκε αύξηση γεννήσεων λόγω μεταβολής του ημερολογίου της τεκνογονίας (αυξήθηκε δηλαδή η μέση ηλικία που οι γυναίκες έφερναν στον κόσμο τα παιδιά τους). Η αύξηση αυτή ήταν αναμενόμενο κάποια στιγμή να ανακοπεί. Η κρίση πιθανότατα ενίσχυσε την αναμενόμενη ούτως ή άλλως μείωση των γεννήσεων.

Σημειώνεται πως η μέση ηλικία της μητέρας στη γέννα ήταν 31,05 έτη το 2009, ενώ το 2013 έφτασε 31,85 έτη. Από την άλλη, η αύξηση των θανάτων οφείλεται, κατά τον κ. Κοτζαμάνη, στη γήρανση του πληθυσμού. Στην αναπόφευκτη αύξηση των θανάτων έχει συμβάλει -ελάχιστα προς το παρόν, όπως εκτιμά ο καθηγητής- και η κρίση.

«Εχουμε μπει σε μια περίοδο αρνητικών φυσικών ισοζυγίων που θα διαρκέσει. Ετσι, αν τα αρνητικά αναμενόμενα φυσικά ισοζύγια δεν ισοσκελισθούν από θετικά ισοζύγια εισόδου - εξόδου αλλοδαπών, πράγμα εξαιρετικά απίθανο, ο πληθυσμός της Ελλάδας θα μειώνεται αργά αλλά σταθερά τις επόμενες δεκαετίες», υπογραμμίζει ο κ. Κοτζαμάνης. Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρυσι στην Ελλάδα ο δείκτης γεννητικότητας ήταν 8,6 και ο δείκτης θνησιμότητας 10,2, την ώρα που στη γειτονική Τουρκία οι δείκτες ήταν 16,9 και 4,9 αντίστοιχα. Εκτός από την Τουρκία θετικό ισοζύγιο εμφάνισαν από τις ευρωμεσογειακές χώρες οι Αλβανία, ΠΓΔΜ και Ισπανία, ενώ στην ίδια μοίρα με την Ελλάδα βρίσκονται Βουλγαρία, Ιταλία, Πορτογαλία.

Ο χάρτης των στοιχείων

• Μόνο σε Ν. Αιγαίο και Κρήτη το ισοζύγιο γεννήσεων- θανάτων είναι θετικό. Στα αρνητικά ισοζύγια το ρεκόρ κατέχει η Κεντρική Μακεδονία κι ακολουθούν Πελοπόννησος, Αττική, Θεσσαλία, Αν. Μακεδονία - Θράκη κ.ά.
• Αυξήθηκε σε 3,69 το 2013 ο δείκτης βρεφικής θνησιμότητας από 2,91 το 2012.
• Τα περισσότερα Σύμφωνα Συμβίωσης υπεγράφησαν την περίοδο 2009-2013 στην Αττική.

ΓΙΩΡΓΟΣ - ΤΑΡΣΙΤΣΑ. ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ
Το επιλέξαμε γιατί θέλαμε παιδί

«Μέναμε αρκετό καιρό μαζί και υπογράψαμε σύμφωνο συμβίωσης επειδή θέλαμε να κάνουμε ένα παιδί και να μην έχουμε μπλεξίματα με τη γραφειοκρατία».

Η 30χρονη Ταρσίτσα Ντόβα από το Θεσπρωτικό Πρεβέζης και ο 36χρονος Γιώργος Γκιντίκας από τη Θεσσαλονίκη προχώρησαν σε σύμφωνο συμβίωσης πριν από δύο χρόνια.

«Από παλιά δεν πιστεύαμε πολύ στον γάμο. Στόχος μας είναι να είμαστε μαζί, χαρούμενοι και να δώσουμε τα πάντα στο παιδί μας», εξηγεί ο Γιώργος.

«Μας ενδιέφερε περισσότερο η ουσία. Θέλαμε κάτι γρήγορο και εύκολο, χωρίς πολλές φανφάρες», θα προσθέσει η Ταρσίτσα.

Και οι δύο δηλώνουν πως δεν το έχουν μετανιώσει αν και ο βίος τους δεν είναι ακριβώς... ανθόσπαρτος. «Σε διάφορες υπηρεσίες δεν ξέρουν πώς να σε αντιμετωπίσουν, δεν είναι πλήρως ενημερωμένοι. Επικρατεί αμηχανία. Είναι σαν να μην είσαι ούτε παντρεμένος ούτε και ανύπαντρος», μας λέει η 30χρονη Πρεβεζάνα.

Ζωντανή σχέση
Παρά τα εμπόδια, ο Γιώργος και η Ταρσίτσα δεν το βάζουν κάτω και δεν αλλάζουν γνώμη. «Το πιο σημαντικό είναι να μένει η σχέση ζωντανή, να υπάρχει ενδιαφέρον και από τις δυο πλευρές. Τα υπόλοιπα είναι τυπικά», παρατηρεί ο Γιώργος. Τι θα έλεγε σε όσους διστάζουν; «Αν κάποιος νιώθει ελεύθερος ως άνθρωπος και θέλει να ζήσει απλά με τον άνθρωπό του, πρέπει να κάνει αυτό το βήμα»...

ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ - ΜΑΡΙΝΑ. ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ
Ιδεολογικοί και οικονομικοί λόγοι

Η 36χρονη Μαρίνα Καλογήρου και ο 43χρονος Ειρηναίος Μυλωνάς παντρεύτηκαν το 2010 με πολιτικό γάμο. «Δεν θέλαμε να κάνουμε εξαρχής θρησκευτικό γάμο, εκ πεποιθήσεως αλλά και για οικονομικούς λόγους», περιγράφει η κ. Καλογήρου.

Αρχικά, όταν δεν είχαν ακόμη αποφασίσει αν θα προχωρήσουν κάποια στιγμή αργότερα σε θρησκευτικό γάμο, σκέφτονταν να πάνε στο Δημαρχείο μόνοι τους με δυο μάρτυρες μονάχα. «Στη συνέχεια, εφόσον αποφασίσαμε να μην προχωρήσουμε τελικά σε θρησκευτικό στο μέλλον το είπαμε και στους δικούς μας. Τώρα δεν σκεφτόμαστε καθόλου το ενδεχόμενο του θρησκευτικού γάμου. Δεν θεωρούμε πως λείπει κάτι από την σχέση μας. Ούτε φυσικά πως δεν είμαστε παντρεμένοι. Αντιθέτως. Στον πολιτικό γάμο είχαμε δίπλα μας ακριβώς όσους θέλαμε να έχουμε, δηλαδή μόνο τις οικογένειές μας και μερικούς πολύ καλούς φίλους». Ένας από τους λόγους, εξηγεί η κ. Καλογήρου, που απέρριψαν εντελώς το ενδεχόμενο ενός θρησκευτικού γάμου ήταν και τα έξοδα.

Το κόστος
«Ενας θρησκευτικός γάμος έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος από ένα πολιτικό. Άλλωστε δεν θέλαμε να υποστούμε καθόλου όλο αυτό τον πανικό που συνοδεύει συνήθως ένα θρησκευτικό γάμο. Τις προετοιμασίες δηλαδή για μπομπονιέρες, νυφικά, ποιους συγγενείς θα καλέσεις κλπ». Από το 2010 που παντρεύτηκαν αυτοί μέχρι το 2013, όταν παρευρέθηκαν σε ένα άλλο πολιτικό γάμο, πολλά είχαν αλλάξει θα μας πει η κ. Καλογήρου. «Είχε πια πολύ περισσότερο κόσμο που περίμενε να παντρευτεί με μπομπονιέρες, νυφικά κλπ»...

Πηγή: Θρησκευτικά , Εφημερίδα "Εθνος"

Ο Μητροπολίτης Κυδωνιών Γρηγόριος. Το κοσμικό του όνομα ήταν 'Αναστάσιος 'Αντωνιάδης ή Σαατσόγλου και, κατά μεταγλώττιση δική του, Ωρολογάς.

Γεννήθηκε το 1864 στη Μαγνησία της Μ. Ασίας και ήταν απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Διετέλεσε δε και καθηγητής, Ιεροκήρυκας και πρωτοσύγκελλος στις Ι. Μητροπόλεις Θεσσαλονίκης, Σερρών και Δράμας. Ως Ιεροκήρυκας ανήκει στους πρώτους πού στο κήρυγμα χρησιμοποίησαν τη δημοτική γλώσσα. Το 1902 έγινε Μητροπολίτης Στρωμνίτσης και από το 1908 έως το 1922 Μητροπολίτης Κυδωνιών με έδρα το Αϊβαλί.

Εργάστηκε με ζήλο και επιτυχία για την προάσπιση των εθνικών ελληνικών δικαίων και ιδιαίτερα συνεργάστηκε γι' αυτά με τον μητροπολίτη Δράμας Χρυσόστομο Καλαφάτη (1902-1910), τον κατόπιν εθνομάρτυρα μητροπολίτη Σμύρνης (1910-1922). Όντας πατέρας πνευματικός και προστάτης του ποιμνίου του, έσωσε πολλούς φυλακισμένους και μελλοθανάτους. Φυγάδευσε το μεγαλύτερο μέρος του ποιμνίου του σε ασφαλείς τόπους, εκτός των τουρκικών ορίων. αγωνίστηκε όχι μόνο κατά των τούρκων αλλά ιδιαίτερα εναντίον του βουλγαρικού κομιτάτου, μέλη του οποίου προσπάθησαν, πολλές φορές, να τον δολοφονήσουν (1905). Ή τουρκική κυβέρνηση, όταν πληροφορήθηκε την εθνική δράση του Γρηγορίου, ανάγκασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο να απομακρύνει τον Γρηγόριο, μεταθέτοντας τον στη νεοσύστατη μητρόπολη Κυδωνιών στις 22 Ιουνίου 1908, όπου ο Γρηγόριος συνέχισε την εθνική του δράση. Το 1918 κατηγορήθηκε από τους Τούρκους για εσχάτη προδοσία, δικάστηκε δύο φορές στο Στρατοδικείο της Σμύρνης, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε. Μετά την αποφυλάκιση του (16 'Οκτωβρίου 1918) και την κατάληψη των Κυδωνιών από τον ελληνικό στρατό (19 Μαΐου 1919), ό Γρηγόριος δεν απομακρύνθηκε από την επαρχία του, για υποθέσεις της οποίας πολλές φορές ήλθε σε αντίθεση με τον ύπατο αρμοστή στη Σμύρνη 'Αριστείδη Στεργιάδη. Μετά την αποχώρηση των ελληνικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών από τις Κυδωνιές, ο Γρηγόριος, σε σύσκεψη με τη δημογεροντία, εισηγήθηκε την αναχώρηση των κατοίκων των Κυδωνιών και τη μεταφορά τους στη Μυτιλήνη, για να αποφύγουν τη σφαγή από τους Τούρκους, αλλά δυστυχώς οι υποδείξεις του δεν έγιναν αποδεκτές. Έτσι το δράμα των κατοίκων των Κυδωνιών άρχισε στις 22 Αυγούστου 1922, όταν άτακτος τουρκικός στρατός κατέσφαξε κοντά στην κωμόπολη Φράνελι του Άδραμυττηνού Κόλπου περίπου 3.000 Έλληνες κατοίκους των Κυδωνιών.


Ό μητροπολίτης Γρηγόριος, παρά τους εξευτελισμούς πού ύφίστατο από τις τουρκικές αρχές, τις επισκεπτόταν και αγωνιζόταν να σώσει και να θρέψει το ποίμνιο του. Όταν δε στις 15 Σεπτεμβρίου πληροφορήθηκε τη σφαγή του μητροπολίτη Μοσχονησίων Αμβροσίου και των 6.000 κατοίκων τους από τους Τούρκους, ο Γρηγόριος αγωνίστηκε υπεράνθρωπα και κατόρθωσε να συγκατατεθούν οι Τούρκοι να έλθουν ελληνικά πλοία από τη Μυτιλήνη με αμερικανική σημαία και με την εγγύηση του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού και να παραλάβουν 20.000 Έλληνες από τις 35.000 πού κατοικούσαν τις Κυδωνιές. Ό Γρηγόριος αρνήθηκε να αναχωρήσει και στις 30 Σεπτεμβρίου οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν. Στη φυλακή βασανίστηκε φρικτά και στις 3 'Οκτωβρίου, μαζί με άλλους Ιερείς και προκρίτους των Κυδωνιών πού είχαν επίσης συλληφθεί θανατώθηκε. Συγκακουχούμενος ο ίδιος με εκείνους που είχαν απομείνει, οδηγήθηκε μαζί τους σε εκτόπιση. Τέλος, ενώ οι Τούρκοι είχαν σκάψει και ετοιμάσει λάκκο γι’ αυτόν, ξεψύχησε από εγκεφαλικό επεισόδιο και «ετελειώθη» ως νεομάρτυς στις 3 Οκτωβρίου του 1922.


ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΑΙΒΑΛΙΟΥ

«Ο Κυδωνίων Γρηγόριος έμεινε στην πόλη με τα γυναικόπαιδα, έκανε ό,τι του περνούσε για τη σωτηρία του ποιμνίου του, διαβήματα εκκλήσεις προς τους Τούρκους, νομίζοντας πως ακόμα το κύρος της Εκκλησίας, τα προνόμια τα σουλτανικά, είχαν σημασία. Σε λίγες μέρες άρχισαν να φτάνουν στο λιμάνι βαπόρια με αμερικανική σημαία, να παραλάβουν τα γυναικόπαιδα.

Οι Τούρκοι είπαν στην αρχή:

«Η άδεια της αναχωρήσεως ισχύει μόνο για 24 ώρες. Όσοι δεν προλάβουν να φύγουν, θα μεταφερθούν στο εσωτερικό της Ανατολής!».

Ο Δεσπότης πήγε και βρήκε τον Τούρκο φρούραρχο. Είχε πάντα το κουράγιο να μιλά αυστηρά, αν και μάντευε το τέλος που τον περίμενε. Διαμαρτυρήθηκε: πόσοι προλαβαίναν να μπαρκάρουν σε 24 ώρες με τα λίγα μέσα που υπήρχαν;… Επέστρεψε στη Μητρόπολή του κατώδυνος την ψυχήν:

«Φύγετε όλοι αμέσως! Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!».

Του είπαν να ετοιμασθή να φύγη και εκείνος. Αρνήθηκε:

«Εφόσον και ένας ακόμη εκ των πιστών του ποιμνίου μου ευρίσκεται εδώ, θα μείνω και εγώ».

Την 30 Σεπτεμβρίου του 1922 οι Τούρκοι ορίσανε ως ημέρα που θα επέτρεπαν και στους παπάδες των ένδεκα μεγάλων εκκλησιών του Αϊβαλιού να φύγουν. Ο Δεσπότης πάλι είπε:

«Εγώ είμαι υποχρεωμένος να μείνω».

Επειδή έμεναν ακόμη χριστιανοί στην πόλη. Και είχε γνωσθεί η τελευταία αγριότητα. Όταν οι Τούρκοι μάζεψαν τους άντρες από 18-45 ετών και τους σκοτώσανε έξω απ’ την πόλη, είχαν εξαιρέσει από αυτή την ομαδική στρατολογία και σφαγή τα σινάφια: τους επαγγελματίες, τους φουρναραίους, τους χτίστες, τους μαραγκoύς. Ο διευθυντής της αστυνομίας τους κάλεσε όλους να παρουσιαστoύνε. Τους πήγαν σ’ ένα λόφο λεγόμενο «Mπογιά» και τους σκότωσαν με τσεκούρια. Ένας μόνο γλύτωσε και είπε το τι έγινε.

Τέλος, πιάσαν τον Δεσπότη και τους παπάδες. Ύστερα από τέσσερις μέρες φυλακή και βασανιστήρια, τους σηκώσανε και τους οδήγησαν έξω από την πόλη... Τους γυμνώσανε, τους δέρνανε, τους βιάζανε να περπατούν ξυπόλυτοι...

Ήμουν με την προτελευταία αποστολή σκλάβων που οι Τούρκοι οδηγούσανε στο εσωτερικό της Aνατολής. Γυμνοί, πεινασμένοι, διψασμένοι, καταματωμένοι, είχαμε φτάσει στην Πέργαμο. Μας ρίξαν σε μιαν αποθήκη. Την άλλη μέρα, κατά το μεσημέρι, άνοιξε η πόρτα και μπήκε ένα νέο κοπάδι σκλάβων. Ήταν, σε αξιοθρήνητη κατάσταση, οι παπάδες του Αϊβαλιού: αλλοσούσουμοι, καταματωμένοι κι αυτοί, με ξεσκισμένα ράσα, πεινασμένοι, ξυπόλυτοι, άγριοι απ’ τη μαρτυρική πορεία. Ο Κυδωνίων Γρηγόριος, αν και είχε ξεκινήσει μαζί τους, δεν έφτασε στην Πέργαμο. Έξω απ’ το Αϊβαλί οι Τούρκοι τον ξεχωρίσανε μαζί με μερικούς άλλους απ’ το κοπάδι και τον παραδώσανε σ’ ένα απόσπασμα εκτελεστικό που είχε, εκτός απ’ τα όπλα και φτυάρια. Οι άλλοι οι παπάδες συνεχίσανε το δρόμο. Σαν πέρασε λίγη ώρα, ακούσανε πίσω τους ντουφεκιές. Το απόσπασμα ενώθηκε μαζί τους αργότερα. Ένας Τούρκος του αποσπάσματος είπε:

«Τον Δεσπότη τον θάψαμε ζωντανό. Οι ντουφεκιές ήταν για τους άλλους».

Απ’ την Πέργαμο συνεχίσαμε τη μαρτυρική πορεία προς το εσωτερικό της Ανατολής, μαζί με τους παπάδες. Έξω απ’ την Πέργαμο σκότωσαν τον γερο-ιερέα της ενορίας μας, που δεν μπορούσε να βαδίση. Τον παραδώσανε στον όχλο – στους πολίτες και στα παιδιά – που παρακολουθούσαν τη θλιβερή θεωρία. Κι ο όχλος τον σκότωσε μπρος στα μάτια μας με λιθοβολισμό.

Φτάσαμε στο Κιρκαγάτς. Εκεί, τη νύχτα οι Τούρκοι ξεχώρισαν τους παπάδες και τους πήραν δεμένους να τους πάνε στο Αξάρι. Μάθαμε αργότερα πως τους σκότωσαν όλους στο δρόμο.

Από 3.000 άνδρες που πιάσανε οι Τούρκοι στο Αϊβαλί, τον ανθό του πληθυσμού, σωθήκαμε και φτάσαμε, ύστερα από, δεινά πολλά, στην Ελλάδα είκοσι τρεις ψυχές (αριθμός 23).


Αυτή τη μαρτυρία καταθέτω για την Ορθοδοξία της Μικρασίας, πoυ έδιδε αγίους και μάρτυρες ταπεινούς και αφανείς, επειδή τους, οδηγούσε ένα μόνο: η πίστη και το χρέος». (Ηλία Βενέζη, Μικρασία χαίρε, σελ. 45

ΑΓΙΟΙ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΕΣ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Μητροπολίτης Σμύρνης,
ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ, Μητροπολίτης Μοσχονησίων,
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, Μητροπολίτης Κυδωνιών,
ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ Μητροπολίτης Ικονίου,
ΕΥΘΥΜΙΟΣ Μητροπολίτης Ζήλων.
και οι συν αυτοίς αναιρεθέντες κατά την Μικρασιατικήν καταστροφήν (+ 1922).

[Συμφώνως με την υπ' αριθμ. 2556/5-7-1993 εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου, ή εορτή αυτών των Αγίων θα τιμάται κάθε έτος την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού].

Πηγή: Αναβάσεις

Δύο βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, ο Γιάννης Μιχελάκης και η Ελενα Ράπτη, προστέθηκαν προσφάτως στις πολλές φωνές διαμαρτυρίας κατά του Προγράμματος Ισλαμικών Σπουδών, το οποίο αποφάσισε ένας αριθμός καθηγητών του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η απόφαση αυτή έχει βρει αντίθετο το άλλο τμήμα της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, δηλαδή το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, καθώς και τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμο και όλους τους κληρικούς της πόλεως. Είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα θέμα που διχάζει την τοπική κοινωνία και το οποίο θα πρέπει να επανεξετασθεί από το υπουργείο Παιδείας.

Το σκεπτικό των υποστηρικτών του προγράμματος λέγει τα εξής: Οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι συμπολίτες μας και δικαιούνται ισονομίας και ισοπολιτείας. Αρα οφείλει η Ελληνική Πολιτεία να παράσχει θεολογική κατάρτιση πανεπιστημιακού επιπέδου για τους θρησκευτικούς λειτουργούς του Ισλάμ. Ετσι, θα αποφύγουμε τη μετάβαση των νεαρών μουσουλμάνων στην Τουρκία ή σε φανατικές ισλαμικές χώρες για να σπουδάσουν. Κατανοώ τη βάση του σκεπτικού, αλλά διαφωνώ με την ένταξη του προγράμματος σε μια ορθόδοξη θεολογική σχολή.

Πριν θυμίσω τις ενστάσεις των δύο βουλευτών που προανέφερα, εκφράζω την εξής απορία: Είχαμε στη Θεσσαλονίκη επί 40 χρόνια την Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία, τη γνωστή ως ΕΠΑΘ, η οποία εκπαίδευε δασκάλους για τα σχολεία της μειονότητας. Η σχολή διέθετε καθηγητές που δίδασκαν το Ισλάμ, ώστε οι μουσουλμάνοι δάσκαλοι να διδάξουν τα Θρησκευτικά στους μουσουλμανόπαιδες της Θράκης. Η ΕΠΑΘ καταργήθηκε χωρίς δικαιολογία, αν και οι απόφοιτοί της στελέχωσαν τα σχολεία και τα τζαμιά της μειονότητας στη Θράκη.

Αντί να μπερδεύουμε το Ισλάμ με την Ορθοδοξία, μπορούμε να επανιδρύσουμε την ΕΠΑΘ, η οποία θα μετατραπεί από τριετούς σε τετραετούς φοιτήσεως και θα στελεχωθεί από καθηγητές όλων των ειδικοτήτων. Ετσι, θα έχουν επαρκή μόρφωση από ελληνικό ΑΕΙ οι θρησκευτικοί λειτουργοί της μειονότητος. Αυτή είναι πρακτική λύση και όχι η μετατροπή της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης σε πολυθρησκευτική, με εξομοίωση του Χριστού προς τον Μωάμεθ, με υποβάθμιση της Ορθοδοξίας -την οποία οφείλει να προβάλλει αυτή η σχολή- και με προώθηση ενός θρησκευτικού συγκρητισμού ο οποίος σιγά σιγά θα εξαπλωθεί στην κοινωνία μας.

Οι σοβαρές διαφωνίες των δύο βουλευτών εστιάζονται στα ακόλουθα σημεία: Ο Γιάννης Μιχελάκης υπογραμμίζει ότι η εισδοχή μουσουλμάνων φοιτητών σε μια ορθόδοξη θεολογική σχολή μπορεί να οδηγήσει σε εντάσεις και συγκρούσεις. Οι μουσουλμάνοι φοιτητές του Προγράμματος Ισλαμικών Σπουδών θα ζητήσουν να εξαφανισθούν ο Χριστός και οι εικόνες των αγίων μας από τη σχολή, να μην τελείται η θεία λειτουργία στο παρεκκλήσιο ή -προσθέτω εγώ- να δημιουργηθεί τζαμί για αυτούς. Ιδού εστία αναταραχής!

Η Ελενα Ράπτη επισημαίνει ότι σε όλη την Ευρώπη οι θεολογικές σχολές είναι αμιγώς χριστιανικές και δεν αναμιγνύουν το Ισλάμ με τη Χριστιανική Θεολογία. Οπου υπάρχουν τμήματα ισλαμικών σπουδών λειτουργούν εντελώς ανεξάρτητα από τις θεολογικές σχολές των χριστιανικών κοινοτήτων. Προτείνει δε να ενταχθεί το υπό συζήτησιν πρόγραμμα στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης, στην οποία ήδη λειτουργεί και έδρα Εβραϊκών Σπουδών. Δηλαδή, και οι δύο βουλευτές συμφωνούν με τον μητροπολίτη ότι δεν είναι απορριπτέο το πρόγραμμα ως ιδέα, αλλά απορριπτέα είναι η ένταξή του στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ...

Προσθέτω ότι η θεολογική παράδοση της Θεσσαλονίκης είναι σαφώς αντιρρητική προς το Ισλάμ. Οι Θεσσαλονικείς άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος και ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος της πόλεως τον ΙΔ' αιώνα, κατέγραψαν τις τρομερές δυσκολίες θεολογικού διαλόγου με το Ισλάμ. Ο δε άγιος Νικάνωρ ο Θεσσαλονικεύς, ιδρυτής της Μονής Ζάβορδας, διέσωσε γύρω στο 1500 μ.Χ. τη δυτική Μακεδονία από τον εξισλαμισμό. Αυτήν την παράδοση οφείλει να σεβασθεί το Τμήμα Θεολογίας Θεσσαλονίκης.

Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία 

Δεκατρία χρόνια μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και την έναρξη της εκστρατείας του προέδρου Μπους για την αναμόρφωση της Μέσης Ανατολής, τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η δυτική στρατιωτική επέμβαση ειδικά στο Ιράκ άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Η περιοχή όχι μόνο δεν έκανε βήματα προς τον εκδυτικισμό, όπως πίστευαν οι νεοσυντηρητικοί, αλλά και μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε μαύρη τρύπα.

Τα βίντεο με τους τελετουργικούς αποκεφαλισμούς δυτικών από τους ισλαμιστές μαχητές του Ιερού Πολέμου (τζιχαντιστές) έφεραν σε πρώτο πλάνο μία εφιαλτική πραγματικότητα που μέχρι τότε η Δύση σχεδόν έκανε πως δεν βλέπει. Και είναι ακριβώς η ανοχή των ΗΠΑ και της Ευρώπης που επέτρεψε σε μία οργάνωση να θέσει υπό τον έλεγχό της ένα μεγάλο τμήμα του Ιράκ και της Συρίας.

Το έναυσμα το έδωσε η σουνιτική ένοπλη εξέγερση εναντίον του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία. Επιδιώκοντας την ανατροπή του, η Δύση επανέλαβε το λάθος που είχε στο παρελθόν διαπράξει στο Αφγανιστάν. Για να ανατρέψει το τότε φιλοσοβιετικό καθεστώς είχε χρηματοδοτήσει, εκπαιδεύσει και εξοπλίσει τους Ταλιμπάν και τους φανατικούς ισλαμιστές μαχητές που στη συνέχεια συγκρότησαν την Αλ Κάιντα. Το φίδι που έτρεφε στον κόρφο της γύρισε και την δάγκωσε.

Για να μη φανεί ότι βοηθάει φανατικούς ισλαμιστές, η Δύση βάφτισε το κρέας ψάρι. Εμφανιζόταν να βοηθάει τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, ενώ ήταν κοινό μυστικό ότι η μεγάλη πλειονότητα των μαχητών του εντός Συρίας ήταν τζιχαντιστές, μέλη του τοπικού κλάδου της Αλ Κάιντα, της οργάνωσης Αλ Νάσρα. Με την ανοχή των ΗΠΑ, οι σουνιτικές οργανώσεις τζιχαντιστών χρηματοδοτούνταν και εξοπλίζονταν από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ και υποστηρίζονταν ποικιλοτρόπως από τη νεοοθωμανική Τουρκία. Το επιβεβαιώνουν εκθέσεις και του Στέητ Ντηπάρτμεντ και του βρετανικού Φόρεϊν Όφις.

Τα χρήματα και τα όπλα που επισήμως προορίζονταν για τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, κατά κανόνα κατέληγαν σε οργανώσεις τζιχαντιστών. Έχει δημοσιευθεί φωτογραφία (Μάιος 2013) που δείχνει τον γερουσιαστή Μακ Κέιν (πρώην υποψήφιο για την προεδρία των ΗΠΑ) να συνομιλεί με ηγετικά στελέχη του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, μεταξύ των οποίων είναι και ηγέτης του Χαλιφάτου!

Οι Αμερικανοί επιδίωξαν την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ κυρίως για να εκριζώσουν το μοναδικό ρωσικό έρεισμα στη Μεσόγειο. Οι Ισραηλινοί το επιδιώκουν για να κόψουν τον διάδρομο που συνδέει το Ιράν με τη σιιτική Χεζμπολά του Λιβάνου μέσω των σιιτών του Ιράκ και της Συρίας του Άσαντ. Πιστεύουν ότι μόνο έτσι μπορούν να αποδυναμώσουν τη Χεζμπολά, τη μόνη ένοπλη οργάνωση που κατάφερε να αναχαιτίσει τον ισραηλινό στρατό (2006). Οι νεοοθωμανοί του Ερντογάν το επιδιώκουν για να εντάξουν στη σφαίρα επιρροής τους την μετά-Άσαντ Συρία. Τέλος, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και τα άλλα εμιράτα του Κόλπου το επιδιώκουν για να δημιουργήσουν μία σουνιτική Συρία και κατ’ αυτό τον τρόπο να περιορίσουν την επιρροή της Τεχεράνης.

Παρά τις προσδοκίες όλων των παραπάνω για γρήγορη ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, αυτό αντέχει παρότι έχει χάσει τον έλεγχο μεγάλου μέρους της επικράτειας. Η Συρία είναι απίθανο να ξαναγίνει ενιαίο κράτος. Όχι μόνο λόγω των ερειπίων που έχουν συσσωρευθεί, αλλά και επειδή από τις πολεμικές συγκρούσεις έχουν προκύψει νέες οντότητες.

Μία από αυτές είναι το περιβόητο Χαλιφάτο. Ιδρυτής και ηγέτης του Χαλιφάτου είναι ο πολέμαρχος Αλ Μαγκντάντι από τη Σαμάρα του Ιράκ. Ο Αλ Μπαγκντάντι είχε συλληφθεί από τους Αμερικανούς το 2004 και έχει φυλακισθεί. Το 2010 κατάφερε να ηγηθεί του κλάδου της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, αφού τέσσερα χρόνια πριν είχε σκοτωθεί ο ιστορικός αρχηγός Αλ Ζαρκάουι.

Η οργάνωση του Αλ Μπαγκντάντι στρατεύθηκε στον πόλεμο εναντίον του καθεστώτος Άσαντ και διακρίθηκε για τις ακραίες μεθόδους της και για την προσέλκυση τζιχαντιστών από άλλες χώρες. Η ανάπτυξή της στη Συρία την έφερε σε ανταγωνισμό με το συριακό παρακλάδι της Αλ Κάιντα, την οργάνωση Αλ Νάσρα. Ο ανταγωνισμός αυτός υποχρέωσε τον διάδοχο του Μπιν Λάντεν στην ηγεσία της Αλ Κάιντα Αλ Ζαουάχρι να παρέμβει και να ζητήσει από τον Αλ Μπαγκντάντι να περιορίσει τη δράση του στο Ιράκ. Αυτός διαφώνησε, με αποτέλεσμα να αποκηρυχθεί και οι δρόμοι τους να χωρίσουν.

Σε αντίθεση με την Αλ Κάιντα, η οποία λειτουργεί ως ένα σχεδόν παγκόσμιο τρομοκρατικό δίκτυο, το Χαλιφάτο εξαρχής επιδιώκει να θέσει υπό τον έλεγχό του τις σουνιτικές περιοχές και να δημιουργήσει υβρίδια κρατικών δομών, αδιαφορώντας για τα υφιστάμενα σύνορα. Κατάφερε, μάλιστα, να καταλάβει σουνιτικές πόλεις στην κεντροβόρεια Συρία, όπως την Αλ Ράκα.

Έχοντας αποκτήσει πολεμική πείρα, σύγχρονο δυτικό οπλισμό, γρήγορα οχήματα μεταφοράς και αρκετά χρήματα η οργάνωση του Αλ Μπαγκντάντι στράφηκε και προς τις σουνιτικές περιοχές του Ιράκ. Εκμεταλλευόμενος αφενός την εχθρότητα του σουνιτικού πληθυσμού προς τη σιιτική κυβέρνηση της Βαγδάτης, αφετέρου το χαμηλό ηθικό και τη στατικότητα των ιρακινών ενόπλων δυνάμεων, το Χαλιφάτο συγκέντρωνε τις δυνάμεις του στον εκάστοτε στόχο, ώστε τα πλήγματα να είναι συντριπτικά. Έτσι, κατέλαβε τη Φαλούτζα (Ιανουάριος 2014) και άλλες πόλεις του δυτικού και κεντρικού Ιράκ, αποκομίζοντας χρήματα και σύγχρονο οπλισμό. Έτσι κατέλαβε και τη σουνιτική Μοσούλη, τη δεύτερη σε μέγεθος πόλη του Ιράκ.

Η κατάληψη της Μοσούλης ήταν ένα ποιοτικό άλμα σε πολλά επίπεδα για την οργάνωση του Αλ Μπαγκντάτι. Απέκτησε τον σύγχρονο αμερικανικό οπλισμό του ιρακινού σώματος στρατού που έδρευε στη Μοσούλη. Έβαλε στο χέρι τα αποθέματα του παραρτήματος της κεντρικής τράπεζας του Ιράκ (δηνάρια αξίας περίπου 450 εκατ δολαρίων) και έθεσε υπό τον έλεγχό του τις πετρελαιοπηγές της περιοχής. Το Χαλιφάτο απέκτησε υπόσταση και τεράστιο κύρος στους απανταχού φανατικούς ισλαμιστές. Χιλιάδες νέοι σουνίτες έσπευσαν να ενταχθούν στις γραμμές του. Η CIA υπολογίζει ότι το Χαλιφάτο διαθέτει 31.000 έμπειρους μαχητές, εκ των οποίων οι 12.000 προέρχονται από 74 χώρες.

Με τη στρατιωτική αυτή δύναμη, ο Αλ Μπαγκντάτι, που αυτοαναγορεύθηκε σε χαλίφη Ιμπραχίμ, πιέζει στρατιωτικά και το κουρδικό κρατίδιο στο βόρειο Ιράκ και την ίδια τη Βαγδάτη. Μετά την κατάληψη της Μοσούλης, το Χαλιφάτο μπορεί να αυτοχρηματοδοτείται. Μόνο από το λαθρεμπόριο πετρελαίου που διεξάγεται μέσω Τουρκίας και δευτερευόντως μέσω Λιβάνου (κατά δήλωση και του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Κέρι), υπολογίζεται ότι εισπράττει περίπου τρία εκατ. δολάρια ημερησίως. Σ’ αυτά θα πρέπει να προστεθούν τα έσοδα από τον κεφαλικό φόρο, από λύτρα και από την πώληση αρχαιοτήτων.

Στις περιοχές που ελέγχει, το Χαλιφάτο έχει επιβάλει τον ισλαμικό νόμο (σαρία) και έχει αλλάξει το πρόγραμμα εκπαίδευσης των μαθητών. Στις σουνιτικές περιοχές έχει οργανώσει ένα υβρίδιο κοινωνικού κράτους, ενώ σε περιοχές που υπάρχουν χριστιανικές, σιιτικές και κουρδικές κοινότητες ασκεί πολιτική εθνικής κάθαρσης.

Για να εδραιώσει τη φήμη του και να σπείρει τον φόβο στη δυτική κοινή γνώμη, ο Αλ Μπαγκντάτι χρησιμοποιεί και το επικοινωνιακό όπλο των τελετουργικών αποκεφαλισμών. Η πρακτική του αυτή, όμως, πιθανόν να μετατραπεί σε μπούμεραγκ. Το σοκ της δυτικής κοινής γνώμης υποχρέωσε ήδη και την Ουάσιγκτον και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να εγκαταλείψουν τη μέχρι τότε παθητική στάση τους.

Η ανοχή τους δεν προερχόταν μόνο από την απροθυμία του Ομπάμα να εμπλέξει και πάλι τις ΗΠΑ στο ναρκοπέδιο της Μέσης Ανατολής. Προκύπτει και από το γεγονός ότι δεν έχουν παραιτηθεί από την πρόθεσή τους να ανατρέψουν το καθεστώς Άσαντ και να απομονώσουν το Ιράν. Γι’ αυτό και εμμέσως ευνοούσαν την κατάρρευση των συνόρων και τη δημιουργία μίας σουνιτικής κρατικής οντότητας στην ανατολική Συρία και στο δυτικό Ιράκ. Δεν επιθυμούν, βεβαίως, την οντότητα αυτή να την ελέγχουν οι τζιχαντιντές του Αλ Μπαγκντάντι. Οι μετριοπαθείς εξόριστοι αντικαθεστωτικοί Σύροι, όμως, έχουν αμελητέα παρουσία στα πεδία των μαχών εντός της Συρίας, ενώ χωρίς επιρροή είναι και οι μετριοπαθείς σουνίτες στο Ιράκ.

Υπό την πίεση της κοινής γνώμης, η Ουάσιγκτον αναγκάσθηκε να αλλάξει προτεραιότητες και να αναζητήσει τοπικές συμμαχίες. Δεν έχει παραιτηθεί, όμως, από τον στόχο της ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ, παρότι αυτή μπορεί να ολοκληρώσει το χάος και να συμπαρασύρει τον Λίβανο. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ και αδυνατούν να επιβάλλουν μία νέα βιώσιμη τάξη πραγμάτων στη Μέση Ανατολή, αλλά και υπηρετούν αντιφατικούς στόχους. Αυτός είναι και ο λόγος που ενώ επιδιώκουν να αποδυναμώσουν το Χαλιφάτο είναι αμφίβολο εάν είναι αποφασισμένες να το εξαλείψουν.

Με το κοινό ανακοινωθέν της Τζέντα οι ΗΟΑ ουσιαστικά υποχρέωσαν τη Σαουδική Αραβία και τα εμιράτα του Κόλπου να συμμετάσχουν έστω και συμβολικά στη συμμαχία των προθύμων εναντίον του Χαλιφάτου. Εκτός αυτού, όμως, άλλαξαν τη ρητορική τους έναντι της Τεχεράνης. Επίσης, πίεσαν τον Ερντογάν να σταματήσει να υποστηρίζει εμμέσως πλην σαφώς τους τζιχαντιστές. Ο μέχρι πρότινος Αμερικανός πρεσβευτής στη Άγκυρα Ρικιαρντόνε το δήλωσε δημοσίως. Παρότι, όμως, θεωρούν την Τουρκία περισσότερο μέρος του προβλήματος παρά μέρος της λύσης, συνεχίζουν να την θεωρούν κομβικό κράτος για την πολιτική τους.

Ας σημειωθεί ότι η Άγκυρα δεν έχει χαρακτηρίσει το Χαλιφάτο τρομοκρατική οργάνωση και παρά τις πιέσεις αρνήθηκε να συμμετάσχει στη διεθνή συμμαχία εναντίον του. Η δικαιολογία της νεοοθωμανικής κυβέρνησης ήταν ότι οι τζιχαντιστές κρατούσαν 49 Τούρκους ομήρους. Όπως αποδείχθηκε, όμως, η απελευθέρωσή τους ήταν όχι μόνο εξαρχής δεδομένη, αλλά και μεθοδεύθηκε κατά τρόπο που να αποτελέσει ένα πολιτικό δώρο του Χαλιφάτου προς τον Ερντογάν.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ δυτικών, αλλά και τουρκικών ΜΜΕ, στο τουρκικό έδαφος λειτουργούν άτυπα κέντρα στρατολόγησης τζιχαντιστών (στο Χατζή Μπαϊράμ της Άγκυρας και στο Φατίχ της Πόλης), βάσεις επιμελητείας (στη συνοριακή ζώνη) και νοσοκομείο για την περίθαλψη τραυματιών τζιχαντιστών (στο Σαχίνμπεη του νομού Γκαζιαντέπ). Είναι κοινό μυστικό, άλλωστε, πως οι φανατικοί ισλαμιστές που έρχονται από το εξωτερικό για να πολεμήσουν εισέρχονται στη Συρία κατά κανόνα από την Τουρκία.

Η ποικιλότροπη τουρκική υποστήριξη δεν οφείλεται μόνο στο νεοοθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό των Ερντογάν και Νταβούτογλου. Έχει και έναν ειδικότερο στόχο: τη στρατιωτική συντριβή της κουρδικής κρατικής οντότητας στη βόρειο Συρία, η οποία ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό πολιτικά από το ΡΚΚ. Η Άγκυρα έχει ζητήσει από το Χαλιφάτο να κάνει τη βρώμικη δουλειά.

Αυτός είναι ο λόγος που οι τζιχαντιστές εδώ και ενάμιση χρόνο πολιορκούν και πραγματοποιούν συνεχείς επιθέσεις εναντίον του στρατηγικής σημασίας κουρδικού θύλακου Κομπανί. Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα, μετέφεραν τανκς και βαρύ αμερικανικό οπλισμό σ’ αυτό το μέτωπο για να κάμψουν την αντίσταση των Κούρδων. Είναι αξιοσημείωτο ότι πάνω από 150.000 άμαχοι έχουν εγκαταλείψει τα κουρδικά χωριά που έπεσαν στα χέρια των τζιχαντιστών για να γλυτώσουν το κεφάλι τους.

Οι Κούρδοι της Συρίας, αλλά και το ΡΚΚ έχει κηρύξει πανστρατιά για να αναχαιτίσει τους τζιχαντιστές. Εάν το Κομπανί πέσει στα χέρια τους, θα αποκλεισθεί και θα πέσει στα χέρια τους και ο δυτικότερος θύλακος. Αυτό σημαίνει ότι θα μείνει μόνο ο ανατολικός θύλακος του Καμισλί, ο οποίος για να επιβιώσει θα προσαρτηθεί το κουρδικό κρατίδιο του Μπαρζανί (βόρειο Ιράκ). Αυτό ακριβώς επιδιώκει η Άγκυρα. Η πρόταση δημιουργίας μίας ζώνης για τους πρόσφυγες εντός της συριακής επικράτειας έχει στόχο να διαλύσει την κουρδική οντότητα στο βόρειο Ιράκ και να θέσει υπό τον έλεγχό του τουρκικού στρατού τις παραμεθόριες κουρδικές περιοχές.

Προφανώς, οι δυτικές αεροπορικές επιθέσεις δεν μπορούν από μόνες τους να συντρίψουν το Χαλιφάτο, αλλά οπωσδήποτε το αποδυναμώνουν. Κι αυτό έχει σημασία για τις δυνάμεις που αντιμετωπίζουν τους τζιχαντιστές επί του εδάφους. Πρωτίστως για τους Κούρδους της Συρίας και του Ιράκ, αλλά και για τον στρατό του Άσαντ. Εάν, μάλιστα, ο Μπαρζανί παραδώσει και στους ομοεθνείς του της Συρίας μέρος του οπλισμού που αποφάσισε να του δώσει η Δύση, τότε ενδεχομένως η κατάσταση στο στρατιωτικό επίπεδο να αλλάξει.

Οι επιτυχίες του Αλ Μπαγκντάντι πιθανότατα να έχουν και μία άλλη παρενέργεια. Ο ηγέτης της Αλ Κάιντα βλέπει την πρωτοκαθεδρία του στη συνείδηση των απανταχού φανατικών ισλαμιστών να απειλείται. Για να μην υπερκερασθεί από το Χαλιφάτο εκτιμάται ότι θα επιχειρήσει να κερδίσει τις εντυπώσεις με τρομοκρατικές ενέργειες μεγάλης κλίμακας εναντίον στόχων στη Δύση. Η νέα γενιά τζιχαντιστών που προέρχεται από τις ΗΠΑ και από την Ευρώπη διευρύνει πολύ τις επιχειρησιακές δυνατότητες του ισλαμικού τρομοκρατικού δικτύου.

Σταύρος Λυγερός, πολιτικός αναλυτής

Εφημερίδα: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014 – http://www.protothema.gr

Πηγή: http://mignatiou.com/2014/10/pii-oplisan-to-cheri-ton-fanatikon-tis-tzichant/#more-40320