Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς (1894 -1979)
«Εξομολόγηση»
Είμαι ένα ζαρκάδι. Είμαι το αισθητήριο της θλίψης μέσα στο σύμπαν. Πρίν από πολύ πολύ καιρό Κάποιος εξόρισε στην γη ό,τι θλιβερό υπάρχει σε όλους τους κόσμους καί αυτό επιβλήθηκε στην καρδιά μου. Καί από τότε είμαι το αισθητήριο της θλίψης. Ζω με το να τρυγώ την θλίψη από όλα τα όντα και τα κτίσματα. Μόλις πού σιμώσω ένα όν, μου σταλάζει στην καρδιά καί από μια μαύρη σταγόνα θλίψης. Καί η μαύρη πάχνη της θλίψης, ωσάν μικρό ρυάκι, διατρέχει τίς φλέβες μου. Καί εκεί, στην καρδιά μου, τούτη η μαύρη πάχνη της θλίψης γίνεται ωχρή καί μπλάβα.
... Θυμάμαι, νοσταλγώ: τούτη η γη ήταν κάποτε παράδεισος, καί εγώ ζαρκάδι παραδείσιο. Ω, θύμηση, να τρεκλίζω, εκστατικό από την μια χαρά στην άλλη, από την μία αθανασία στην άλλη, από την μία αιωνιότητα στην άλλη!...Ενώ τώρα; Σκοτάδι σκεπάζει τα μάτια μου. Όποιο μονοπάτι κι αν πάρω, βρίσκω πηχτό σκοτάδι. Οι λογισμοί μου στάζουν δάκρυ. Καί τα αισθήματα μου βρίθουν από θλίψεις. Όλο μου το είναι το έχει κυριέψει μια άσβεστη πυρκαγιά θλίψης. Τα πάντα μέσα μου φλέγονται απ' τον πόνο, όμως με τίποτα να αποκαούν. Κι εγώ, το δόλιο, ένα πράμα είμαι μονάχα: αιώνιο ολοκαύτωμα στον κοσμικό βωμό της θλίψης. Καί ο κοσμικός βωμός της θλίψης είναι η γη, ο τεφρός καί σκυθρωπός, ο χλωμός καί θολερός πλανήτης...
Η καρδιά μου είναι νησί απρόσιτο στον απέραντο ωκεανό της θλίψης. Απρόσιτο στην χαρά. 'Άραγε, κάθε καρδιά είναι ένα απρόσιτο νησί; Πείτε μου εσείς, πού έχετε καρδιά! Τί περιβάλλει τίς καρδιές σας; Την δική μου την περιβάλλουν τα ίδια τα βάραθρα καί η άβυσσος του ωκεανού. Και, διαρκώς, ποντίζεται μέσα τους. Τίποτε δεν μπορεί να την ανασύρει, να την κάνει να βγει από εκεί μέσα. Ό,τι κι αν βρεί να πιαστεί, αυτό είναι αρύ σαν το νερό. Γι' αυτό καί τα μάτια μου είναι θαμπά από το δάκρυ καί η καρδιά μου αφανισμένη απ' τον στεναγμό. Οί κόρες των ματιών μου είναι αποσταμένες απ' τίς πολλές νυχτιές πού αντίκρισαν.
...Λαχταρώ να ξυπνήσω την καρδιά μου απ' τον λήθαργο της θλίψης, όμως αυτή όλο και περισσότερο βουλιάζει μέσα του. Φωνάζω στην σκιαγμένη καί κατατρεγμένη από τους φόβους του κόσμου τούτου ψυχή μου να επιστρέψει σ' εμένα, όμως εκείνη όλο καί πιο αδιάφορη απομακρύνεται από εμένα, το θλιμμένο καί μελαγχολικό. Είμαι ζαρκάδι. Αλλά πώς; Δεν ξέρω. Βλέπω, αλλά πώς, κι αυτό δεν το καταλαβαίνω. Ζω, όμως τί είναι η ζωή, δεν κατανοώ.
Αγαπώ, όμως τί είναι η αγάπη, δεν νογάω. Υποφέρω, όμως πώς θεριεύει, αυξάνει και μεστώνει μέσα μου ο πόνος, αυτό με τίποτα δεν το καταλαβαίνω. Γενικά καταλαβαίνω πολύ λίγα απ' αυτά πού είναι μέσα μου καί γύρω μου. Ή ζωή, ή αγάπη, το πάθημα, όλα τούτα είναι ευρύτερα, βαθύτερα καί απειρότερα απ' την γνώση, την αντίληψη καί την διάνοια μου. Κάποιος μ' έβαλε σε τούτον τον κόσμο καί έδωσε στο είναι μου λίγο νου, γι'αύτό καί λίγα καταλαβαίνω απ' τον κόσμο γύρω μου καί μέσα μου. Πάντα κάτι το απερινόητο, το παράξενο με παρακολουθεί μέσα απ' όλα τα πράγματα, γι' αυτό καί φοβάμαι. Καί τα μεγάλα μάτια μου, μην είναι άραγε γι' αυτό μεγάλα, για να χωρέσουν το αχώρητο, να περιλάβουν το απερίληπτο, να ιδούν το ανείδωτο;
... Πλάι στην θλίψη μου, Κάποιος διέχυσε μέσα μου καί αθανάτισε, και διαιώνισε κάτι, πού είναι μεγαλύτερο κι από τα αισθήματα, ισχυρότερο κι από τίς σκέψεις, κάτι τόσο διαρκές όσο καί ή αθανασία, καί τόσο πελώριο όσο καί η αιωνιότητα. Το ένστικτο της αγάπης. Μέσα του έχει κάτι το παντοδύναμο, το ακατανίκητο. Τούτο είναι πού διαχέεται σε όλους τους λογισμούς μου καί διαφεντεύει όλο μου το είναι, πού σαν μικρή, μικροσκοπική νησίδα, έχει ολόγυρα του, άπειρα, να εκτείνεται, να διαχέεται καί να απλώνεται αυτή, το αίνιγμα της ψυχής μου, ή αγάπη. Σέ όποια γωνιά του είναι μου κι αν στραφώ, αυτήν βρίσκω. Είναι κάτι το πανταχού παρόν μέσα μου, το πιο οικείο. Μέσα μου το είμαι, είναι το ίδιο με το αγαπώ. Μεσ' από την αγάπη είμαι εκείνο πού είμαι. Το να είμαι, το να υπάρχω για μένα, είναι το ίδιο με το να αγαπώ, να στέργω. Καί μήπως μπορεί τάχα να υπάρχει όν χωρίς αγάπη; Τέτοιο όν δεν το ξέρει ή ζαρκαδίσια καρδιά μου.
Μην πληγώνετε την αγάπη μέσα μου. Επειδή πληγώνετε την μοναδική μου αθανασία, την μοναδική μου αιωνιότητα. Καί συνάμα την μοναδική αθάνατη καί αιώνια αξία μου. Γιατί τί άλλο είναι η αξία αν δεν είναι κάτι το αθάνατο καί το αιώνιο; Κι εγώ είμαι αιώνιο καί αθάνατο μόνον με την αγάπη. Είναι ό,τι έχω καί δεν έχω. Μ' αυτήν καί νιώθω καί σκέφτομαι καί βλέπω κι ακούω καί ξέρω καί ζω καί αθανατίζομαι. Όταν λέω «αγαπώ» με τούτο περιλαμβάνω όλους τους αθάνατους λογισμούς μου, όλα τα αθάνατα αισθήματα μου, όλους τους αθάνατους πόθους μου, όλες τίς αθάνατες ζωές μου. Με αυτήν, με την αγάπη, είμαι πέρα από κάθε θάνατο, πέρα από κάθε μη είναι· εγώ το ασημόχρωμο ζαρκάδι, το στοργικό ζαρκάδι, το ζωηρό ζαρκάδι. Μέσα από τρομακτικές χαράδρες καί φρικτές αβύσσους περνάει ή αγάπη μου για σένα, αγαθέ άνθρωπε, για σένα ολάνθιστο δάσος, για σένα μοσχομύριστο χορτάρι, για σένα, Πανάγαθε καί Πάνστοργε! Μέσα από αναρίθμητους θανάτους πορεύεται η αγάπη μου για σένα, γλυκιά μου Αθανασία! Γι' αυτό καί η θλίψη είναι ο μόνιμος συνταξιδιώτης μου. Κάθε βαναυσότητα είναι ολόκληρος θάνατος για μένα. Την περισσότερη βαναυσότητα σε τούτον τον κόσμο την έζησα απ' το πλάσμα πού λέγεται άνθρωπος. Ω, κάποιες φορές αυτός, ο άνθρωπος, είναι ο θάνατος όλης μου της χαράς. Μάτια μου, δείτε μέσα καί πέρα από τον άνθρωπο, τον Πανάγαθο καί Πάνστοργο! Η αγαθότητα καί η στοργή τούτα είναι η ζωή μου, αυτά καί η αθανασία μου καί η αιωνιότητά μου. Χωρίς την αγαθότητα και την στοργή, η ζωή είναι κόλαση. Όταν νιώθω την αγαθότητα του Πανάγαθου καί την στοργή του Πάνστοργου, βρίσκομαι με όλο μου το είναι στον παράδεισο. Όταν όμως σωρεύεται πάνω μου η ανθρώπινη σκληρότητα, αχ, τότε όλοι οι φόβοι μου γίνονται η κόλαση. Γι' αυτό καί σκιάζομαι τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, εκτός απ' τον καλό καί στοργικό.
Βρίσκομαι πλάϊ στον χείμαρο, πού στίς όχθες του φυτρώνει ο μπλάβος ανθός. Ό χείμαρος είναι τα δάκρυα μου. Οι άνθρωποι μου πλήγωσαν την καρδιά κι αντί για αίμα ρέει δάκρυ. Στοργικέ ουρανέ! Να, σου κρένω το μυστικό μου' αντί για αίμα στην καρδιά μου έχω δάκρυ. Όλο τούτο είναι η ζωή μου, τούτο καί το μυστικό μου. Γι' αυτό καί κλαίω για όλους τους θλιμμένους, για όλους τους αθώους, για όλους τους καταφρονεμένους, για όλους τους πληγωμένους, για όλους τους πεινασμένους, για όλους τους αβοήθητους, για όλους τους αδικημένους, για όλους τους βασανισμένους, για όλους τους κακοπαθημένους. Οι λογισμοί μου σωρεύονται απ' την θλίψη καί γρήγορα γίνονται συναισθήματα, πού με την σειρά τους ρέουν ως δάκρυα. Ναί, τα συναισθήματα μου είναι άπειρα καί τα δάκρυα αναρίθμητα. Σχεδόν κάθε συναίσθημα μου θρηνεί καί κλαίει, γιατί μόλις φτερουγίσει από μέσα μου στον κόσμο γύρω μου, συναπαντιέται με κάποια ανθρώπινη βαναυσότητα. "Ω, υπάρχει άραγε, πιο βάναυσο καί πιο ωμό ον από τον άνθρωπο;...
Γιατί βρέθηκα σε τούτον το κόσμο, ανάμεσα σε ανθρώπους; 'Αχ, κάποτε, πρίν από πολύ πολύ καιρό, όταν στα πυκνά καί απέραντα δάση μου δεν ήξερα για τους ανθρώπους, ο κόσμος ήταν για μένα χαρά καί παράδεισος. Κι εγώ πλέριο από χαρά συνύφαινα τίς παραδείσιες επιθυμίες καί την παραδείσια ζωηράδα μου μέσα σε μοσχομύριστο χορτάρι καί σε σφριγηλές σημύδες, μέσα σε γαλήνια δάση καί σε γαλάζιους ουρανούς. Όμως εισήλθε στον παράδεισο μου εκείνος, σκληρός, αμείλικτος καί βλάσφημος, ο άνθρωπος. Καταπάτησε το χορτάρι μου, έκοψε τα δένδρα μου, σκοτείνιασε τον ουρανό μου. Καί έτσι μετέτρεψε τον παράδεισο μου σε κόλαση... Ω, δεν τον μισώ γι' αυτό, τον σπλαχνίζομαι. Τον σπλαχνίζομαι, επειδή δεν έχει τα συναισθήματα εκείνα για τον παράδεισο. Καί δεν υπάρχει μεγαλύτερη φρίκη για ένα πλάσμα, για οποιοδήποτε πλάσμα, απ' αυτήν.
Ξέρετε, ένα ζαρκάδι δενμπορεί να μισεί, μπορεί μόνον να λυπάται καί να συμπονεί. Αντιμετωπίζει όλες τίς προσβολές, όλες τίς σκαιότητες με θλίψη καί συμπόνια. Ή θλίψη είναι η εκδίκηση του·η θλίψη μαζί με την συμπόνια... Ω, άνθρωποι πόσο σκληροί καί βάναυσοι είστε! Άκουσα πώς υπάρχουν δαίμονες. Μπορεί να 'ναι χειρότεροι απ' τους ανθρώπους; Μόνον ένα πράγμα εύχομαι, ένα πράγμα θέλω: να μην είμαι ψυχή σε άνθρωπο, συναίσθημα σε άνθρωπο, λογισμός σε άνθρωπο...
Την κάθε ανθρώπινη βαναυσότητα εγώ την βιώνω σαν χτύπημα, σκληρό, στην καρδιά. Απ' αυτό καί ο ρόζος στην καρδιά μου. 'Αχ, αν ξέρατε πόσες μελανιές έχω στην καρδιά μου! Από τα τόσα χτυπήματα!...Έ, λοιπόν, να τί είμαι, μες στον χαμένο παράδεισο. Ένα ζαρκάδι στον χαμένο παράδεισο! Δείξε μου το έλεος Σου, Πανάγαθε καί Πάνστοργε! Τόσες μελανιές η μια δίπλα στην άλλη, η μια πάνω στην άλλη, άφησαν σημάδια στην καρδιά μου! 'Αχ, σώσε με απ' τους ανθρώπους, από τους βάναυσους καί σκληρούς ανθρώπους! Μόνον έτσι θα μετατρέψεις τον κόσμο μου σε παράδεισο καί την θλίψη μου σε χαρά...
Περισσότερο απ' όλα όσα αγαπιούνται, αγαπώ την ελευθερία. Αυτήν, πού έχει μέσα της την αγαθότητα, την στοργή, την αγάπη. Το κακό, η σκαιότητα, το μίσος είναι το χειρότερο είδος σκλαβιάς. Όταν είσαι σκλάβος τους, είσαι σκλάβος του θανάτου. Καί υπάρχει τάχα μεγαλύτερη σκλαβιά από τον θάνατο; Σέ τέτοια σκλαβιά πορεύονται οι άνθρωποι, αυτοί οι επινοητές καί δημιουργοί του κακού, της σκληρότητας καί του μίσους. Κι εμένα μ' έστειλαν στον κόσμο, μου είπαν καί μου προφήτευσαν, μου όρισαν καί μου προόρισαν: να είσαι θλίψη καί αγάπη. Κι εγώ, μ' όλο μου το είναι, εκπληρώνω τον προορισμό μου: θλίβομαι καί αγαπώ. Θλίβομαι δια της αγάπης, αγαπώ δια της θλίψης. Μπορώ άλλωστε καί αλλιώς σε έναν κόσμο, οπού μένουν άνθρωποι; Εκεί κινείται η ζωή μου, αυτό είναι το πλαίσιο της. Είμαι ολόκληρο καρδιά, μάτια, θλίψη, αγάπη, γι' αυτό καί με συνταράσσει ο φόβος, εκείνος ο θαλπερός φόβος, πού μόνον η θλιμμένη καρδιά τον ξέρει.
Μέσα στην βλασφημία του ο άνθρωπος ούτε πού μπορεί να φανταστεί τα μεγαλειώδη καί θαυμαστά αισθήματα, πού φέρουμε μέσα μας εμείς, τα ζαρκάδια. Ανάμεσα σ' εμάς καί σ' εσάς, άνθρωποι, εκτείνεται η άβυσσος, έτσι, πού ούτε εμείς μπορούμε να κινήσουμε προς εσάς, αλλά ούτε κι εσείς προς εμάς. Δεν έχετε την αίσθηση του κόσμου μας. Αν εμείς, τα ζαρκάδια, αν η καρδιά μας περνούσε στην πλευρά σας, τότε θα είχαμε περάσει στην κόλαση. Κάποτε ήμασταν στον παράδεισο. Εσείς όμως, άνθρωποι, μας τον μετατρέψατε σε κόλαση. Ό,τι είναι οι διάβολοι για εσάς, είστε εσείς, άνθρωποι, για εμάς. Μας αφηγούνται τα δάση: «Είδαμε τον Σατανά να πέφτει απ' τον ουρανό στην γη, έπεσε ανάμεσα στους ανθρώπους κι έμεινε. Αυτός, ο έκπτωτος του ουρανού, είπε: «νιώθω ευχάριστα ανάμεσα στους ανθρώπους, έχω κι εγώ τον παράδεισο μου καί δεν είναι άλλος από τούτους εδώ, τους ανθρώπους»....
Το ξέρω καί το προαισθάνομαι· με περιμένει μια καλύτερη αθανασία από την ανθρώπινη. Για εσάς, άνθρωποι, σ' εκείνον τον κόσμο, υπάρχει καί η κόλαση. Για εμάς όμως, τα ζαρκάδια, υπάρχει μόνον παράδεισος. Γιατί εσείς, άνθρωποι, συνειδητά καί εκούσια επινοήσατε την αμαρτία, το κακό καί τον θάνατο, παρασύροντας κι εμάς σ' αυτά με την μοχθηρία καί την κακία σας, χωρίς την συγκατάβαση μας, επειδή είχατε εξουσία επάνω μας. Γι' αυτό καί θα δώσετε λόγο για εμάς, για όλα τα βάσανα, για όλες τίς δυσκολίες, για όλα τα παθήματα, για όλους τους θανάτους μας. Θα τιμωρηθείτε για εμάς καί εξ αιτίας μας...
Αφουγκράστηκα τον γαλάζιο ουρανό να ψιθυρίζει στην μαύρη γη τούτην την αιώνια αλήθεια: Οι άνθρωποι την ήμερα της Κρίσεως θα δώσουν λόγο για όλα τα βάσανα, για όλες τίς δυσκολίες, για όλα τα παθήματα, για όλους τους θανάτους όλων των γήϊνων όντων καί πλασμάτων. Όλα τα ζώα, όλα τα πουλιά, όλα τα φυτά θα σταθούν καί θα κατηγορήσουν το γένος των ανθρώπων για όλους τους πόνους, για όλες τίς προσβολές, για όλα τα κακά, για όλους τους θανάτους πού τους προξένησε μέσα στην αλαζονική φιλαμαρτία του. Γιατί μπρος καί πλάι στο ανθρώπινο γένος συμπορεύονται η αμαρτία, ο θάνατος καί η κόλαση.
Αν ήταν να διάλεγα ανάμεσα στα δημιουργήματα, θα διάλεγα τον τίγρη παρά τον άνθρωπο, γιατί ο τίγρης είναι λιγότερο αιμοβόρος απ' τόν άνθρωπο, θα διάλεγα το λιοντάρι παρά τον άνθρωπο, γιατί είναι λιγότερο αιμοχαρές απ' αυτόν, θα διάλεγα την ύαινα παρά τον άνθρωπο, γιατί είναι λιγότερο αποκρουστική απ' αυτόν, θα διάλεγα τον λύγκα παρά τον άνθρωπο, γιατί είναι λιγότερο επιθετικός απ' αυτόν, θα διάλεγα το φίδι παρά τον άνθρωπο, γιατί είναι λιγότερο πονηρό απ' αυτόν, θα διάλεγα οποιοδήποτε άλλο θηρίο παρά τον άνθρωπο, γιατί ακόμη καί το φοβερότερο θηρίο είναι λιγότερο τρομερό από τον άνθρωπο..." σας λέω αλήθεια, μέσα απ' την καρδιά μου σας μιλώ. Γιατί ο άνθρωπος επινόησε καί δημιούργησε την αμαρτία, τον θάνατο καί την κόλαση. Καί τούτο μέσα σ' όλους τους κόσμους μου είναι το χειρότερο από τα χειρότερα, το πιο τερατώδες απ' τα τερατωδέστερα, το φοβερότερο απ' τα φοβερότερα.
Το ακούω, όταν βουίζει ο χείμαρος των δακρύων: οι άνθρωποι κομπάζουν για κάποια νοημοσύνη. Εγώ όμως, τους βλέπω μέσα από τα κυριότερα έργα τους, την αμαρτία, το κακό καί τον θάνατο. Καί συμπεραίνω πώς, αν η νοημοσύνη τους έγκειται στο ότι επινόησαν καί δημιούργησαν την αμαρτία, το κακό καί τον θάνατο, τότε αυτό δεν είναι χάρισμα, αλλά κατάρα. Ή νοημοσύνη πού ζει καί εκφράζεται με την αμαρτία, το κακό καί τον θάνατο είναι θεία τιμωρία. Μεγάλη νοημοσύνη, μεγάλη καί η τιμωρία. Θα ήταν προσβολή για εμένα αν μου έλεγαν πώς είμαι νοήμον, κατά τον τρόπο τον ανθρώπινο νοήμον. Αν μια τέτοια νοημοσύνη είναι το μοναδικό ίδιον των ανθρώπων, τότε, όχι μόνον την απαρνούμαι αλλά καί την καταριέμαι. Αν απ' αυτήν εξαρτιόταν ακόμη καί ο παράδεισός μου και η αθανασία μου, τότε θα είχα για πάντα απαρνηθεί καί τον παράδεισο καί την αθανασία.
Με την νοημοσύνη καί χωρίς την αγαθότητα καί την στοργή, ο άνθρωπος είναι ίδιος ο διάβολος. Άκουσα τους αγγέλους του ουρανού, όταν έπλεναν τα φτερά τους στα δάκρυα μου, να λένε: ο διάβολος είναι η μεγάλη νοημοσύνη χωρίς ίχνος αγαθότητας καί αγάπης. Όμως, κι ο άνθρωπος το ίδιο είναι, όταν δεν έχει καλοσύνη καί αγάπη. Ο νοήμων άνθρωπος χωρίς καλοσύνη καί συμπόνια είναι κόλαση για την στοργική ψυχή μου, κόλαση για την πικραμένη καρδιά μου, κόλαση για τα άκακα μάτια μου, κόλαση για το ταπεινό είναι μου. Απ' τήν ψυχή μου μία μόνον επιθυμία αναβλύζει: να μην ζήσω ούτε σε τούτον, ούτε καί σ' εκείνον τον κόσμο πλάι σε άνθρωπο, πού είναι νοήμων ενώ δεν έχει καλοσύνη καί σπλαχνική στοργή. Μόνον τότε αποδέχομαι την αθανασία καί την αιωνιότητα. Αν δεν γίνεται αλλιώς, τότε, θεέ μου, αφάνισε με, μετάβαλέ με σε μη είναι.
Τα λευκά ζαρκάδια τον παλιό καιρό έλεγαν: πέρασε απ' την γη Εκείνος, ο Πανάγαθος καί Πάνστοργος, κι έκανε την γη παράδεισο. Όλα τα οντά, όλα τα πλάσματα δέχτηκαν την άπειρη αγαθότητα, την αγάπη, την στοργή, το έλεος, την ευγένεια καί την σοφία, πού ανέβλυζε απ' Αυτόν. Πάνω στην γη περπάτησε καί την έκανε ουρανό. Τον έλεγαν Ιησού.
Ω, σ' Αυτόν είδαμε το πόσο μπορεί ο άνθρωπος να είναι υπέροχος καί υπέρκαλος, μόνον όταν είναι αναμάρτητος. Θλιβόταν με την θλίψη μας καί έκλαιγε μαζί μας για τα δεινά, πού οι άνθρωποι μας έφεραν. Ήταν μαζί μας καί ενάντια στα ανθρώπινα δημιουργήματα, ενάντια στην αμαρτία, στο κακό καί τον θάνατο. Αγαπούσε με τρόπο φιλόστοργο καί πονόψυχο όλα τα πλάσματα, τα χάιδευε με μια θεϊκή μελαγχολία καί τα προφύλασσε από την ανθρώπινη αμαρτία, από το ανθρώπινο κακό, από τον ανθρώπινο θάνατο. Ήταν, καί παντοτινά παρέμεινε, ο Θεός μας, ο Θεός των θλιμένων καί κατατρεγμένων κτισμάτων, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο.
Μόνον οι άνθρωποι, πού του μοιάζουν, μας αναπαύουν. Είναι γένος μας, είναι η αθανασία μας καί η αγάπη μας. Ή ψυχή τους έχει συνυφανθεί με την καλοσύνη Του, την ευσπλαχνία Του, την αγάπη Του, την στοργή Του, την ευγένεια Του, την δικαιοσύνη Του καί την σοφία Του. Ή νοημοσύνη τους είναι θεϊκά σοφή, θεϊκά αγαθή, θεϊκά ταπεινή, θεϊκά σπλαχνική. Μοιάζουν με τους φωτεινούς καί αγίους αγγέλους. Γιατί η μεγάλη νοημοσύνη καί η μεγάλη αγαθότητα, όταν γίνονται ένα, τότε αυτό λέγεται άγγελος.
Γι' αύτό καί η αγάπη μας σπεύδει ολάκερη στον Ιησού, τον Πανάγαθο, τον Πολυέλεο, τον Πάνστοργο. Αυτός είναι ο Θεός μας, Αυτός και η Αθανασία μας και η Αιωνιότητα μας. Το Ευαγγέλιο Του είναι περισσότερο δικό μας, παρά των ανθρώπων, γιατί μέσα μας υπάρχει περισσότερη η αγαθότητα Του, η αγάπη Του, η στοργή Του...Εκείνος. Ω! Ας είναι ευλογητός σ' όλες τίς καρδιές καί σ' όλους τους κόσμους μας! Εκείνος, ο Κύριος καί Θεός μας! Εκείνος, η γλυκιά παρηγοριά μας σε τούτον τον πικρό κόσμο, πού παρέρχεται, η αιώνια ευφροσύνη μας σε εκείνον, τον αθάνατο κόσμο, πού επέρχεται...
Δύο είναι τα κυρίαρχα θλιβερά στοιχεία στη σημερινή τραγική Ελληνική πραγματικότητα: η βία και η υποκρισία. Είμαστε ως χριστιανοί και Έλληνες εναντίον και των δύο.
Α] Η βία είναι απαράδεκτη για ένα χριστιανό. Μπορεί κάποια στιγμή να εξηγείται, αλλά δεν δικαιολογείται. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε ότι «όποιος παίρνει μαχαίρι για να σκοτώσει, θα πάει από μαχαίρι» (Ματθ. κστ΄ 52). Το είπε μάλιστα στο θερμόαιμο και αυθόρμητο Πέτρο, ο οποίος για να υπερασπιστεί το διδάσκαλό του στον Κήπο των Ελαιών, τράβηξε μαχαίρι και «απέκοψε το ωτίον του δούλου του αρχιερέως Μάλχου» (Ματθ. κστ΄ 51).
Ο Ίδιος μάλιστα ο Κύριος με το παράδειγμά Του στο Γολγοθά, αν και μπορούσε, «πάσχων ουκ ηπείλει, λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, παρεδίδου δε τω κρίνοντι δικαίως» (Α΄ Πέτρ. β΄ 23).
Επί πλέον, στην επί του όρους Ομιλία είπε εκείνο το γνωστό και εν πολλοίς παρεξηγήσιμο από τους αμαθείς και επιπολαίους: «όστις σε ραπίσει επι την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην, όστις σε αγγαρρεύσει μίλιον έν ύπαγε μετ΄ αυτού δύο και όστις σου ζητήσει το χιτώνα δός αυτώ και το ιμάτιον» (Ματθ. ε΄ 39-41).
Δηλ. όλα αυτά τα θεία λόγια του Χριστού συνηγορούν υπέρ της μη βίας, διότι η βία γεννά βία και δεν πρέπει «να δίδωμεν τόπον τω διαβόλω» (Εφεσ. δ΄ 27), ούτε να δηλητηριάζουμε με ακατάσχετη οργή και φονικό θυμό τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
«Δούλον του Θεού ου δει μάχεσθαι», (Β΄ Τιμ. β΄24) λέγει ο απόστολος Παύλος. «Δότε τόπον τη οργή» (Ρωμ. ιβ΄ 19). Μάλιστα λέγει ότι «είναι καλύτερα να αδικούμαστε παρά να αδικούμε» (Α΄ Κορ. στ΄ 7-8). Ο Θεός, ο δίκαιος, θα ανταποδώσει και θα κάνει εκδίκηση για μας.
Β] Βέβαια η βία παρόλο που είναι απαράδεκτη πράξη κατά της εικόνας του Θεού, που είναι ο άνθρωπος και απειλή κατά της ζωής, που είναι δώρο Θεού, υπό προϋποθέσεις και σε ειδικές περιπτώσεις, είναι ανεκτή και έχει ελαφρυντικά. Μακάρι να ήμασταν άγιοι και με την προσευχή μας να διώχναμε όλους τους εχθρούς μας: εθνικούς, κοινωνικούς και προσωπικούς. Δεν είμαστε όμως, με αποτέλεσμα να ισχύουν συχνά κατ΄ οικονομία και εναλλακτικές λύσεις λιγότερο χριστιανικές και θεάρεστες (Πρβλ. Ιακ. δ΄ 1-3)
Δεν είμαστε όλοι άγιοι λοιπόν. Ως αμαρτωλοί και προς την αγιότητα πορευόμενοι κάπου μπορεί να ξεφύγουμε. Κάποια στιγμή που μας προσβάλλουν, κάποια φορά που μας υβρίζουν, οι γονείς που αναγκάζονται να συνετίσουν τα παιδιά τους με ράβδο, που λέγει και η Αγία Γραφή, (Παροιμ. κγ΄ 13-14), οι στρατιώτες στο πόλεμο, που υπερασπίζονται τον άμαχο πληθυσμό, η αστυνομία που, όπως χαρακτηριστικά λέγει και πάλι ο απόστολος Παύλος, «δεν φοράει για <εική> (=για πλάκα) το μαχαίρι, εκδικείται το κακό και επαινεί το αγαθό» (Ρωμ. ιγ΄ 4), οι δικαστές που αφαιρούν δικαιώματα και προνομίες από τους κατηγορουμένους…
Υπάρχουν λοιπόν καταστάσεις που η βία είναι ανεκτό και αναγκαίο κακό, μέχρι μάλιστα του σημείου να λέγει ο άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, ότι «οι εν πολέμω φόνοι, φόνοι ου λογίζονται», η δε Εκκλησία να επιβάλλει στον στρατιώτη που φονεύει επιτίμιο ακοινωνησίας επί ένα μόνο χρόνο και να μη του επιτρέπει να γίνει ιερέας. Τούτο σημαίνει ότι ο στρατιώτης, ο υπερασπιστής, ο αστυνομικός, ευρισκόμενοι μπροστά σε μία σύγκρουση καθηκόντων, σε ένα σταυροδρόμι αποφάσεων, να σκοτώσουν τον επιτιθέμενο ή να αδρανήσουν και να γίνουν αίτιοι να σκοτωθούν αδύναμοι άνθρωποι, προτιμούν το πρώτο, αν δεν μπορούν να το αποφύγουν.
Επιπρόσθετα, αν πάρουμε και παραδείγματα της Π. Διαθήκης, που επικροτούνται και από την Κ. Διαθήκη, έχουμε από τη μια μεριά τους προφήτες και τους αγίους, οι οποίοι «αδίκω θανάτω» ποικιλοτρόπως θανατώθηκαν υπέρ της αληθείας και του λαού, κι από την άλλη, έχουμε τους Κριτές και ήρωες, με πρώτους και καλύτερους τον Μωϋσέα και τον Δαβίδ, να καταγάγουν περιφανείς και πολύνεκρες νίκες υπέρ του Θεού και του λαού. Μάλιστα ο Μωϋσής σκότωσε τον βιαιοπραγούντα Αιγύπτιο κατά του συμπατριώτη του Εβραίου και ο Δαβίδ τον επιτιθέμενο και βλάσφημο φιλισταίο Γολιάθ σε μονομαχία (Εβρ. ια΄ 24-27, 32-37)
Δηλαδή όλα αυτά που αποτελούν την ιερά Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης θα πρέπει να τα διαγράψουμε επειδή το θέλουν οι όποιοι εκσυγχρονιστές; Ο άγιος Νικόλαος δεν ράπισε στον Άρειο στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ.; Και τούτο διότι έλεγε βλάσφημα σε βάρος του Κυρίου. Μάλιστα κλείστηκε σε φυλακή, αλλά ο Θεός τον δικαίωσε. Και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμβουλεύει να «αγιάζουμε τη χείρα μας ραπίζοντας τον βλάσφημο συντρίβοντας αυτού την όψη (=το πρόσωπο)».
Γ] Καταλαβαίνουμε όμως πως χρειάζεται διάκριση, για να δούμε καθαρά και απροϋπόθετα τα πράγματα, στοχεύοντας μόνο στην αλήθεια. Υπάρχει δικαιολογημένη, αλλά και αδικαιολόγητη βία.
Επιτιθέμενη και αμυνόμενη, λεκτική και χειρωνακτική, από φόβο και αγανάκτηση, αλλά και από ιδεολογία και άποψη.
Υπάρχει βία της στιγμής, μεμονωμένη, αλλά και βία ως ηθική αυτουργία, καμουφλαρισμένη.
Υπάρχει βία προσωπική, αλλά και συνευδοκία στη βία. Υπάρχει βία «εν βρασμώ ψυχής» και βία ως πράξη απόγνωσης.
Υπάρχει βία παραδοσιακή ως βεντέτα και εκδίκηση, αλλά και βία του υποκόσμου συστηματική.
Εισαγόμενη βία, αλλά και εγχώρια.
Τη στιγμή που ένα κράτος δεν μπορεί να προστατεύσει τους πολίτες του από την λαθρομετανάστευση και την εγκληματικότητα, κάποιοι για να προστατεύσουν την οικογένειά τους καταφεύγουν στην αυτοάμυνα και δυστυχώς στην αυτοδικία.
Υπάρχει βία κατά των νόμων και πολιτικών επιλογών μαζική και γενικευμένη, αλλά και βία ως αυτοκτονία, όταν η αδυναμία να ανατρέψει κάποιος το σάπιο καθεστώς και το απάνθρωπο σύστημα, οδηγεί στην αυτοχειρία, για να μη κάνει αλλού το κακό, που από αγανάκτηση και οργή πλημμυρίζει την ψυχή του.
Εξάλλου υπάρχει και βία αποδεκτή από τη λαϊκή ετυμηγορία, διότι εκφράζει τη λαϊκή συνείδηση και την συσσωρευμένη αντίδραση που σαν ηφαίστειο φωλιάζει στη ψυχή ενός λαού και βία καταδικασμένη από όλους.
Πάντως «άνδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται ο Κύριος» (Ψαλμ. ε΄ 7)
Δ] Εν προκειμένω φαίνεται η δικαιοσύνη των ανθρώπων και πάντων των κρινόντων. Φαίνεται όμως και η υποκρισία.
Δεν είναι βία να υποστηρίζει κάποιος τους βιαστές, δολοφόνους, κλέφτες και απαγωγείς, τους αλλοδαπούς με τα μαχαίρια και τη συμμορία με τα καλάσνικωφ, την ίδια στιγμή που αποδεδειγμένα Έλληνες συνάνθρωποί μας χάνονται από τη δράση αυτών των ανθρώπων;
Δεν είναι βία και υποκρισία να είναι ο άλλος υπουργός και αξιωματούχος, να βλέπει τη χώρα του να καίγεται, περιουσίες να χάνονται, άνθρωποι να σκοτώνονται και ο ίδιος από μικροπολιτικό συμφέρον, δειλία και ατολμία να μη δραστηριοποιείται και όλα να πηγαίνουν κατά κρημνού;
Δεν είναι ανθρωποκτονία εκ προμελέτης η ψήφιση νόμων και φόρων πάνω από τη δύναμη του λαού με αποτέλεσμα την αυτοκτονία χιλιάδων και τον μαρασμό κάθε οικογένειας;
Δεν είναι άκρα υποκρισία, όταν δεν σε αγγίζει ένα πρόβλημα να παριστάνεις τον «πράο και ταπεινό» και από την άλλη μεριά να μη αφήνεις σε ησυχία, όποιον θίξει το ατομικό σου συμφέρον, υποβάλλοντας σωρηδόν μηνύσεις σε βάρος του;
Πως έρχονται άνθρωποι και υποστηρίζουν τη μη βία και κηρύττουν την ειρήνη τη στιγμή που τα κόμματά τους υποστηρίζουν διαχρονικά τη δικτατορία του προλεταριάτου, δεν επιτρέπουν την ελευθερία του λόγου, δεν γίνεται καμμιά διαδήλωση εκεί, όπου έχουν με τη βία επιβληθεί, έχουν γεμίσει με θύματα αντιφρονούντων τα βουνά και τα λαγκάδια και οι οποίοι από όπου πέρασαν, οι ομοϊδεάτες τους δηλαδή, μετέβαλαν τα πάντα σε μια απέραντη φυλακή και σε «κρανίου τόπον»;
Εδώ και δύο χρόνια επί ΔΝΤ ασκείται τρομερή βία σε ένα ολόκληρο λαό και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός εισαγγελέως… «Είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο στάρι».
Γιατί άλλες επιθέσεις σε πολιτικά πρόσωπα πέρασαν απαρατήρητες ψυχρά και αδιάφορα;
Γιατί εγκλήματα κατά ημεδαπών αναφέρονται μισά κι ανέσωστα, διακριτικά και συγκεκαλυμμένα;
Ο νόμος περί ασυλίας των βουλευτών δεν είναι βία και υποκρισία;
Η θεότητα της κομπίνας που προσκυνούν οι πολιτικοί δεν είναι βία στην πλάτη των φορολογουμένων;
Γιατί δεν τιμωρήθηκαν ακόμη οι φονιάδες στην Τράπεζα της Μαρφίν;
Γιατί πολιτικά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα, που ζητούν την ψήφο του λαού δεν καταδικάζονται και δεν αποκλείονται από τη διαδικασία εκλογής τους τη στιγμή που δίνουν άλλοθι στη 17 Νοέμβρη, στους καταστροφείς κουκουλοφόρους και στους πυρομανείς αναρχικούς;
Ο Χριστός μας θα έλεγε και σε αυτές τις περιπτώσεις: «Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί! Διϋλίζετε τον κώνωπα και καταπίνετε την κάμηλον. Αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν» (Ματθ. κγ΄ 23, 24). Αλήθεια, τι επιλεκτικότητα, μονομέρεια και υποκρισία είναι αυτή; !!!
Ε] Πάσχουμε όντως από μια περίεργη ξενομανία: βλέπουμε τα καλά των ξένων υπερφυσικά και εκπληκτικά και σπεύδουμε να τα μιμηθούμε, και τα στραβά τους, και μάλιστα των αποδεδειγμένα ενόχων και απειλούντων την υπόσταση του έθνους μας και την ζωή των συμπολιτών μας, ως κάτι απλό και σύνηθες, το υποβαθμίζουμε, εφόσον μάλιστα δεν μας αφορά άμεσα!
Φέραμε με τις επιλογές μας και την ολιγωρία μας μέσα στο εσωτερικό της χώρας μετανάστες, που ήταν οι χειρότεροι στην πατρίδα τους, και μάλιστα οι περισσότεροι μουσουλμάνοι, δηλαδή εκ πεποιθήσεως βίαιοι και φονείς λόγω θρησκείας και κουλτούρας, τρόφιμοι φυλακών και ποινικά επιβαρυμένοι άνθρωποι, που σφάζουν στο γόνατο συμπατριώτες τους που βαπτίζονται χριστιανοί στις χώρες προελεύσεως και όχι μόνο, και αδελφές τους ακόμη, αν «αμαρτήσουν», και προσπαθούμε τώρα με ημίμετρα να σώσουμε την κατάσταση. Αδύνατο!
Βρισκόμαστε σε καθεστώς παράνομης εισβολής αλλοφύλων και οι κοινωνίες βιώνουν μια τρομακτική πίεση έχοντας δίπλα τους για υπεράσπιση μια άοπλη και ξεδοντιασμένη αστυνομία και ένα ανύπαρκτο κράτος.
Δηλαδή πόσο είναι κατακριτέος και κακός ένας λαϊκός ξεσηκωμός κατά τόπους, όπου τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο; Ο λαός το κάνει αυτό. Αυτός ξέρει, γιατί αυτός πάσχει. Γιατί το ίδιο γεγονός στο Πολυτεχνείο, στην κατοχή, στην Αντίσταση δεν ήταν κακό; Γιατί στις χώρες της αφρικανικής άνοιξης δεν ήταν κακό;
ΣΤ] Και το χειρότερο:
Οι δικαστές δικάζουν πλέον με περιορισμένη δυνατότητα ευθυκρισίας λόγω του συσχετισμού δυνάμεων, συμφερόντων και πιέσεων και ο λαός γενικευμένα απέξω έχει άλλη άποψη.
Οι δημοσιογράφοι και πληρωμένοι κονδυλοφόροι τοποθετούνται εκ του ασφαλούς σύμφωνα με τη γνώμη του καναλιού και του κόμματός τους, αλλά στο διαδίκτυο είναι τελείως διαφορετικά τα σχόλια των χρηστών. Ευτυχώς που υπάρχει και το διαδίκτυο.
Οι δημοσκοπήσεις και οι πολιτικές εκτιμήσεις απορρίπτουν κάποιους και ο λαός στις εκλογές αδειάζει παταγωδώς με την ψήφο του τους μαθητευόμενους προφήτες και μελλοντολόγους.
Ζ] Λοιπόν που είναι τελικά η αλήθεια και η δημοκρατία; Έχουμε έλλειμμα αλήθειας, ειλικρίνειας, αγωγής και γενναιότητας προς υποδοχή της πραγματικότητας. Πετάμε στα σύννεφα των απόψεων, των φόβων μας, των συμφερόντων μας και των πονηρών διασυνδέσεών μας. Κρίνουμε και κατακρίνουμε εκ του ασφαλούς.
Κρίμα κι είμαστε και Έλληνες και Ορθόδοξοι χριστιανοί!
Ο ΔρΝ κ. Φιλόλαος Δημητρίου, Δικηγόρος παρ΄Αρείω Πάγω, προέβη σε αναφορά - καταγγελία προς τον Προιστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών για την αυτεπαγγέλτη δίωξη υπευθύνων του βλασφήμου θεατρικού έργου Corpus Chrsiti, διότι πρόκειται για την διάπραξη δημοσίας κακοβούλης βλασφημίας κατ’ εξακολούθησιν, αδίκημα που προβλέπεται και τιμωρείται από το άρθρ.198 ΠΚ. διαβάστε το βνβ
Διαβάστε το συνοπτικό, ομολογιακό και πολύ περιεκτικό κείμενό του :
ΦΙΛΟΛΑΟΣ ΔΗΜ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Δρ.Ν. - ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΠΑΡ’ ΑΡΕΙΩ ΠΑΓΩ
I.B.A. - A.A.A. - L.C.I.ARB.
ΛΕΣΒΟΥ 5 ΠΑΤΗΣΙΩΝ 119
ΤΗΛ: 210 - 8034 975 THΛ: 210 - 8230 334
210 - 8034 976 FAX: 210 - 8838 393
FAX: 210 - 8034 976 AΘ Η Ν Α Ι 112 57
Ε- ΜΑΙL: philolaos.demetriou@gmail.com
(BΡ Ι Λ Η Σ Σ Ι Α) 152 35
Α Θ Η Ν Α Ι 11.06.2012
Προς τον
Aξιότιμον Κύριον
Προϊστάμενον της Εισαγγελίας
Εφετών Αθηνών
Ε Ν Τ Α Υ Θ Α
Αξιότιμε Κύριε Εισαγγελέα,
Με την παρούσαν μου, ως Ελλην πολίτης επιθυμώ να απευθυνθώ εις Υμάς, ό χ ι ως εις Πρόσωπον (διότι ούτε ενδιαφέρει ούτε έχει σημασίαν τι πιστεύετε ή τι σέβεσθε προσωπικώς) αλλά ως εις θεσμικόν Οργανον της ευνομουμένης Πολιτείας μας, το οποίον έχει κατ’άρθρον 35 του Κ.Π.Δ. την ανωτάτην της Ανακρίσεως διεύθυνσιν και Εποπτείαν.
Τις τελευταίες ημέρες εις το «κλεινόν» μας Αστυ διαπράττεται αδιάντροπα ένα σιχαμερόν αδίκημα, φοβερά προσβλητικόν δια το Πρόσωπον του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, δημοσίως και εις το λεγόμενο «θέατρο χυτήριο», από ανθρώπους που ούτε τον Θεόν φοβούνται ούτε τους ανθρώπους εντρέπονται! Ακόμη και το.. διαφημίζουν!
Δι’ αυτούς, τους αυτουργούς και συνεργούς του ανοσιουργήματος τούτου, το Ονομα του Ιησού Χριστού ημπορεί να μη σημαίνει τίποτε.ΟΜΩΣ δια την συν- τριπτικήν πλειοψηφίαν του Ελληνικού Λαού είναι: Ο ΚΥΡΙΟΣ και ΘΕΟΣ μας!
Και το Σύνταγμα των Ελλήνων εις το Ονομά Του έχει ιδρυθεί!Και όλα τα θεσμικά Οργανα εις το Ονομά Του ορκίζονται ότι «ευόρκως θα εκτελέσουν τα καθήκοντά των»!Το δε Σύνταγμα και ο Π.Κ τιμούν, σέβονται προστατεύουν .
Εάν κάποιος με τέτοιες ενέργειες προσέβαλλε τον πατέρα ή αδελφόν ενός από τους δράστες της καταγγελλομένης βλασφημίας, ασφαλώς θα εθίγοντο (εάν φυσικά είχαν φιλότιμο). Όπως θα εθιγόμεθα και Υμείς και εγώ και αναλόγως θα αντιδρούσαμε.
Εν προκειμένω, όμως, δεν πρόκειται δι’αδίκημα, κατ’ έγκλησιν διωκόμενον, επί τη εγκλήσει του βλαβέντος ή θιγέντος.
Πρόκειται δια την διάπραξιν, δημοσία μάλιστα, κακοβούλου βλασφημίας κατ’ εξακολούθησιν, αδίκημα που προβλέπεται και τιμωρείται από το άρθρ.198 ΠΚ.
Και είναι αυτεπαγγέλτως διωκόμενον.
Οθεν, υποβάλλω ( εν όψει και του άρθρου 40 του Κ.Π.Δ.) το αίτημα δι’άμεσον εκ μέρους Υμών επέμβασιν και άσκησιν ποινικής διώξεως εναντίον καθενός από τους συντελεστάς του θεάτρου και έργου τούτου, κατά το ρηθέν άρθρ.198 Π.Κ. Ετσι ώστε: Aφ’ ενός, να τιμωρηθούν οι δράστες και συνεργοί του εγκλήματος τούτου, αφ’ετέρου δε, να διαταχθεί πάραυτα η απαγόρευσις αυτού. Εάν θα διευκόλυνε η χρήσις του ονόματος μου, ως μάρτυρος κατηγορίας, Σας παρακαλώ μη διστάσετε να το χρησιμοποιήσετε.
Μετά της προσηκούσης τιμής
Φιλόλαος Δημ. Δημητρίου
Ὁ σκηνοθέτης κ. Λαέρτης Βασιλείου προφανῶς ἀπό αἰσθήματα μεγάλης εὐγνωμοσύνης πρός τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἡ ὁποία περιέθαλψε τήν οἰκογένειά του προσφέρουσα ἐργασία στόν πατέρα του κ. Ἠλία Βασιλείου, ὡς νεωκόρο ἐπί ἀρκετά ἔτη στόν Ἱ. Ναό Ἁγίου Δημητρίου Πειραιῶς, ὅταν οἰκογενειακῶς ἦλθαν ἀπό τήν γείτονα Ἀλβανία, ἀνέσυρε ἀπό τή ναφθαλίνη τῆς παγκόσμιας ἀπόρριψης τό θεατρικό ἔργο «Corpus Christi» τοῦ Ἀμερικανοῦ κατά δήλωσή του ὁμοφυλόφιλου συγγραφέα Τέρενς Μάκ Νάλι πού ἐγράφη τό 1997 καί ἐνῶ στήν ἀρχή προανήγγειλε ὅτι θά τό παρουσιάσει στό θέατρο «Ἄνεσις» (Κηφισίας 14) λόγῳ τῆς ἀφόρητης δυσωδίας καί τῆς παράνοιας καί γελοιότητος τοῦ ἔργου καί τῆς ἀναμενομένης μικρῆς προσελεύσεως «εἰδικοῦ» κοινοῦ τελικά τό παρουσίασε σέ μιά ἀποθήκη στό Γκάζι πού ἔχει μετατραπεῖ σέ θεατράκι ὀνόματι «Χυτήριο»..
Ἡ ἀπόδοσις ἀπό τόν ὁμοφυλόφιλο συγγραφέα τῆς ψυχοπαθολογικῆς ἐκτροπῆς τῆς ὁμοφυλοφιλίας πού εἶναι εὐθεία ἀνατροπή τῆς ἀνθρώπινης φυσιολογίας καί ὀντολογίας στόν Αἰώνιο καί Πανυπερτέλειο καί Πανάγιο Θεό, ὁ Ὁποῖος μάλιστα ἀπέθανε γιά τήν ἀνθρώπινη οἰκογένεια καθώς καί στούς «ἀγραμμάτους» μαθητές Του, πού πλησθέντες ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔγιναν οἱ πλέον ἔγκριτοι φιλοσοφούντες θεολόγοι τῆς παγκοσμίου ἱστορίας καί αὐτό ὄχι γιά νά προσποριστοῦν θέσεις, ἀξιώματα καί ἠδονές τοῦ κόσμοῦ τούτου ἀλλά μαρτύρια, διωγμούς καί θάνατο, ὑπενθυμίζει τόν ἀνθρωπομορφισμό τῶν κατασκευασμένων θρησκειῶν τοῦ κόσμου, στούς θεούς τῶν ὁποίων οἱ κατασκευασταί τους ἄνθρωποι προσέδωσαν τά δικά τους χυδαία, ποταπά καί διεστραμμένα πάθη γιά νά καταπνίξουν προφανῶς τόν ἔλεγχο τῆς συνειδήσεώς τους πού σέ στιγμές πνευματικῆς νηνεμίας ἐξεγείρεται ἐναντίον τους διαμαρτυρομένη γιά τό ἔγκλημα καθοσιώσεως σέ βάρος τῆς ὑπάρξεώς τους.
Ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς ὤφειλε κατεδίκασε αὐτή τήν αἰσχρότητα καί τήν βάναυση καί κακόβουλη καθύβριση, ὑπό τό πρόσχημα τῆς δῆθεν τέχνης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ τῆς ἀμωμήτου μας πίστεως καί κάλεσε τόν ὀρθόδοξο λαό μας νά ἀποδοκιμάσῃ αὐτή τήν πρόκλησι καί ὕβρι. Παρέλκει κανείς βέβαια νά ἀναφέρει ὅτι οἱ συντελεσταί τῆς δυσώδους αὐτῆς παράστασης, οἱ ἠθοποιοί καί θεαταί θέτουν ἑαυτούς ἐκτός Ἐκκλησίας μέ ὅτι αὐτό αἰώνια συνεπάγεται.
Ἐντύπωση ὅμως προκαλεῖ ἡ ἀνύπαρκτη δημοκρατική εὐαισθησία τοῦ ἐντύπου τύπου ὡς λ.χ. τῆς δημοκρατικῆς ἐφημερίδας «Αὐγή», πού ἔσπευσαν νά καλύψουν τό ἀνοσιούργημα τῶν συντελεστῶν ποδοπατοῦντες καί αὐτοί μέ τήν σειρά τους χυδαία τά θρησκευτικά αἰσθήματα τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ, πού καθυβρίζονται καί προσβάλλονται βαναυσότατα μέ αὐτό τό παρανοϊκό παραλήρημα τοῦ ὁμοφυλόφιλου Ἀμερικανοῦ συγγραφέα. Ἀποδεικνύεται ἔτσι πόσο πολύ σέβονται τούς συνανθρώπους τους καί συνεπῶς τήν δημοκρατία γιά τήν ὁποίαν δῆθεν ἀγωνίζονται γιατί εἶναι γνωστή ἡ ἀρχή ὅτι στήν δημοκρατία ἡ ἐλευθερία καί τά δικαιώματα τοῦ ἑνός ἐξικνοῦνται ἕως ἐκεῖ πού ἀρχίζουν ἡ ἐλευθερία καί τά δικαιώματα τοῦ ἄλλου. Τώρα βέβαια ἄν ὑπῆρχε δυνατότης διαλόγου μέ τούς ἀπαραδέκτους συντελεστάς αὐτῆς τῆς ἀθλιότητος θά τούς ἔλεγε κανείς νά δοκιμάσουν νά παίξουν τό ἴδιο ἔργο σέ κάποια μουσουλμανική χώρα γιά νά ἀποκεφαλισθοῦν αὐθωρεί καί ὀλίγον πρίν τήν ἐκτέλεσή τους, ἴσως κατανοήσουν ποῖο τό μέγεθος τῆς πίστεως τήν ὁποίαν ὁ αἰώνιος Θεός ἐνέπνευσε διά τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ Του στήν ἀνθρωπότητα διά τῆς θυσίας τοῦ Ὁποίου μεταστοιχείωσε καί μετήλλαξε τήν ἐκδικητική καί ἐγκληματική πεπτωκυῖα ἀνθρώπινη φύση πού καλεῖται ἐντός τῆς ἀληθοῦς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ νά ἀγαπᾶ τούς ἐχθρούς καί νά εὔχεται ὑπέρ τῶν ἀδικούντων καί ὑβριζόντων.
Σέ αὐτό τό ἀνοσιούργημα συνέπραξε καί ἡ γνωστή καί ἀπό τήν ποινική της ἐμπλοκή μέ τόν τέως σύζυγό της κ. Ἀπόστολο Δοξιάδη, ἠθοποιός κ. Βάσια Παναγοπούλου πού κατά δήλωσή της ἀπέδωσε τό αἴσχιστο αὐτό κείμενο στήν Ἑλληνική γλῶσσα.
Χρήσιμο εἶναι παρεμπιπτόντως ὅλοι αὐτοί οἱ ἀπίθανοι τύποι πού θέλουν νά γεμίσουν τήν Ἑλλάδα μέ Μουσουλμάνους ἤ πού ἀγωνίζονται ὡς ὁ γνωστός δημοκράτης κ. Παπαδημούλης τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νά ἀνεγερθεῖ τό τέμενος στό Βοτανικό νά παρακαλουθήσουν ἄν τό ἀντέχουν τόν κτηνώδη ἀποκεφαλισμό ἐν ὀνόματι τοῦ ἀνυπάρκτου Θεοῦ Ἀλλάχ χριστιανοῦ νέου στήν Τυνησία τῆς δῆθεν Ἀραβικῆς ἄνοιξης ὅπως τήν παρουσίασε ἡ Αἰγυπτιακή τηλεόραση (
http://www.briefingnews.gr/international/item/ 26372-apokefalian-ne).
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἀντιλαμβάνεται κανείς εὐχερῶς τά πράγματα.
Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
+ ὁ Πειραιῶς Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
Της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στην οδό Πανόρμου προεξήρχε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, συμπαραστατούμενος από τον Μητροπολίτη Πενταπόλεως (Πρώην Κεντρώας Αφρικής) κ. Ιγνάτιο.
Ο κ. Ιερώνυμος τέλεσε την χειροτονία εις Διάκονο ενός λαϊκού, πνευματικού τέκνου του Μητροπολίτου Πενταπόλεως.
Η Εκκλησία ήταν από νωρίς ασφυκτικά γεμάτη από πιστούς που ήρθαν να τιμήσουν τον νέο διάκονο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Στην σύντομη ομιλία του ο νέος διάκονος ευχαρίστησε θερμά τον Μακαριώτατο και τον πνευματικό του πατέρα, ενώ ο Αρχιεπίσκοπος απευθυνόμενος στον νέο κληρικό τόνισε πως είναι δύσκολη η περίοδος που εισέρχεται στον κλήρο και το έργο που πρέπει να κάνει είναι μεγάλο.
Αναφερόμενος στο έργο της Εκκλησίας τόνισε για μια ακόμη φορά ότι «τα συσσίτια και η φιλανθρωπία δεν είναι το μοναδικό έργο της Εκκλησίας. Το κυριότερο και σημαντικότερο είναι να φτιάχνει ανθρώπους πρότυπα έτσι ώστε να υπηρετούν τον κόσμο σωστά».
Χαρακτήρισε επίσης "ηρωική απόφαση" την είσοδο του διακόνου στις τάξεις των κληρικών σε μια εποχή που, όπως είπε, όταν άλλοι αρνούνται τον Χριστό να υπάρχουν άνθρωποι που τον αγαπούν.
Και πρόσθεσε: «Οι άνθρωποι χρειαζόμαστε γενικά πρότυπα και από αυτά έχουμε ανάγκη. Ελπίδες υπάρχουν πολλές αλλά είναι ψεύτικες η μόνη ελπίδα μας είναι ο Χριστός, όσο είμαστε κοντά του δεν φοβόμαστε».
«Η πατρίδα μας", είπε ο Αρχιεπίσκοπος, "αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες όμως η πνευματική κρίση προηγείται της οικονομικής". "Πρέπει να έχουμε πρότυπα τους Αγίους για να προχωρήσουμε πνευματικά» κατέληξε ο κ. Ιερώνυμος.
Στο τέλος, ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού, αρχιμ. Πλάτων Κρικρής, ευχαρίστησε θερμά τον Αρχιεπίσκοπο που λειτούργησε στον ναό και έδωσε την ευλογία του στους πιστούς ενορίτες.
Ο θαυμαστός βίος του : Γεννήθηκε στις 14 Απριλίου του 1887 στην πόλη Κέρτς. ΟΙ πρώτες του αναζητήσεις είναι στη ζωγραφική, αλλά γρήγορα στράφηκε στην ιατρική, τοποθετώντας τον εαυτό του στην υπηρεσία του πάσχοντος ανθρώπου και ιδιαίτερα του φτωχού.
«…Η ικανότητά μου να ζωγραφίζω λεπτομέρειες και η αγάπη μου προς την μορφή μετατράπηκαν στην αγάπη μου προς την ανατομία αι στην λεπτεπίλεπτη σχεδόν καλλιτεχνική δουλειά, που έκανα πάνω στα ανθρώπινα σώματα». Όταν εξασκούσε την ιατρική, πάντα προετοιμαζόταν πριν την εγχείρηση. Στο χειρουργείο ήταν κρεμασμένη η εικόνα της Παναγίας κι ένα μικρό καντηλάκι. Προσευχόταν μπροστά στην εικόνα, σημείωνε με ιώδιο το σταυρό στο μέρος της τομής και προχωρούσε στην εγχείρηση. Αμέτρητοι άνθρωποι βρήκαν την υγεία τους. Όλοι τον ευγνωμονούσαν. Πίστευε ακράδαντα στην αγάπη και στη δύναμη του Θεού, που πάντα «τα ελλείποντα αναπληροί».
Πρωτεργάτης της ίδρυσης το 1920 της Ιατρικής Σχολής Τασκένδης, γίνεται ένας από τους καθηγητές της. «..ανέβαινε στην έδρα, ντυμένος με το ράσο, μεγαλειώδης και αυστηρός. Τα μαθήματα τα ετοίμαζε με επιμέλεια. Τον χαρακτήριζε η εσωτερική ηρεμία. Μιλούσε απλά, κατανοητά. Οι φοιτητές έφευγαν από τα μαθήματά του γεμάτοι πλούσιες γνώσεις».
Το 1921 έρχεται η κλήση από το Θεό. «Γιατρέ, πρέπει να γίνετε ιερέας», του λέει ο τοπικός αρχιεπίσκοπος. Το γεγονός της χειροτονίας ενός γιατρού καθηγητού Πανεπιστημίου ήταν κεραυνός εν αιθρία. Δέχεται το σταυρό της ιεροσύνης σε μια τόσο δύσκολη εποχή για την Εκκλησία της Ρωσίας. Προσπάθησαν να τον πείσουν να σταματήσει να κυκλοφορεί με το ράσο και το σταυρό και να αφήσει την ιεροσύνη. Η απάντησή του. «το ράσο θα το βγάλετε από πάνω μου μόνο μαζί με το δέρμα μου».
Με αξιοθαύμαστη αυταπάρνηση και αγάπη λειτουργούσε, κήρυττε, δίδασκε στο Πανεπιστήμιο με το ράσο του, προσευχόταν πάντοτε πριν την εγχείρηση, ευλογούσε τους ασθενείς κ.α. Το 1923 γίνεται η χειροτονία του σε επίσκοπο. Με ευγνωμοσύνη πάντα μιλούσε για όσους βοήθησαν τα τέσσερα παιδιά του, όταν ο ίδιος δεν είχε καμιά δυνατότητα να τους συμπαρασταθεί. Έρχονται πολύ δύσκολα χρόνια με συλλήψεις, ανακρίσεις, φυλακίσεις, εξορίες. «Πολλές φορές έτυχε να δω στις φυλακές, πόσο εκτιμούν οι φυλακισμένοι εγκληματίες και κακοποιοί την απλή, ανθρώπινη προς αυτούς συμπεριφορά».
Ο επίσκοπος Λουκάς, ως γνήσιος μαθητής του Χριστού, αντιμετώπιζε όλα τα προβλήματα και τις αφόρητες συνθήκες των φυλακών και της εξορίας με απίστευτη υπομονή και καρτερία. Ο ομολογητής επίσκοπος δεν έκρυβε ότι καταδιωκόταν εξαιτίας της πίστεώς του. «..μου λένε να βγάλω το ράσο, αλλά δεν θα το κάνω ποτέ. Το ράσο μέχρι το θάνατό μου θα μείνει μαζί μου. Δεν ξέρω τι θέλουν από μένα. Πιστεύω στο Θεό. Βοηθάω τους ανθρώπους ως γιατρός, βοηθάω και ως ποιμένας της Εκκλησίας. Ποιόν βλάπτω;». Το φθινόπωρο του1934, μετά από δέκα χρόνια εργασίας κυκλοφορεί η περίφημη μελέτη του «Δοκίμια για τη χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων». Όλοι οι συνάδελφοί του γιατροί, σ’ ολόκληρη τη χώρα, το δέχθηκαν με μεγάλη χαρά. Έγινε το επιτραπέζιο βιβλίο των γιατρών. Αλλεπάλληλες εκδόσεις. Από 60.000 αντίτυπα στις τρεις πρώτες εκδόσεις.
1935-1945 Αβάσταχτες ταλαιπωρίες με συλλήψεις, φυλακές, βασανιστήρια, ανακρίσεις ( η σκληρή αλυσιδωτή ανάκριση από δυο-τρεις ανακριτές διαδέχονταν ο ένας τον άλλο σε συνεχή ανάκριση.). Το μαρτύριό του αυτό κράτησε 13 ολόκληρα μερόνυχτα! Έγραφε στα παιδιά. «…Αγάπησα το μαρτύριο. Το οποίο παράξενα καθαρίζει την ψυχή». Και αλλού «…μη ανησυχείτε για μένα. Ο Θεός με τακτοποιεί…δεν έχω καμιά ανάγκη, “ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες”» (Β΄Κορ.)
Η φήμη του είχε απλωθεί παντού. Απ’ όπου περνούσε, τον περίμεναν οι εξόριστοι και οι ντόπιοι κάτοικοι. Ο πονετικός επίσκοπος στις σύντομες στάσεις δεχόταν ασθενείς. Πλήθος ανθρώπων τον περίμεναν, γονάτιζαν και ζητούσαν την ευλογία του. Έμπρακτα πρόσφερε την αγάπη του σ’ αυτούς τους απομακρυσμένους και ξεχασμένους τόπους.
Οι απλοί άνθρωποι έδειχναν μεγάλη αγάπη στον εξόριστο επίσκοπο. Πολλές φορές με συγκινητικό τρόπο στρώνοντας το δρόμο με κόκκινα χαλιά και επευφημώντας τον, για να περάσει. «…Είμεθα πλημμυρισμένοι από τις υπηρεσίες και την αγάπη του λαού».
Ο επίσκοπος γιατρός εργαζόταν θαυμάσια, διακονώντας τους ανθρώπους και με τις δυο ιδιότητές του, όπως ο προστάτης του άγιος ευαγγελιστής Λουκάς ο ιατρός. Ήταν ένας αληθινός ποιμένας και ένας φιλάνθρωπος γιατρός. Πραγματικός ιατρός ψυχών και σωμάτων. Ένας σπάνιος, αλλά και θαυμάσιος συνδυασμός. Στους ιερείς του ποιμνίου του προέτρεπε· «…Η καρδιά του ιερέα να είναι φωτιά. Αν ο ιερέας ζητεί την χάρη του Θεού, αν ο νους και η καρδιά του ιερέα χορτάσει με τα λόγια του Θεού, τότε το στόμα του θα μιλά από καρδιάς. Το Άγιο Πνεύμα, που κατοικεί στην καρδιά του ιερέα, αυτό θα κηρύσσει με το ταπεινό στόμα του ιερέα».
Το 1946 μετατίθεται στην Κριμαία, την αρχαία ελληνική Ταυρίδα, ως αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, όπου βρήκε παντού ερείπια. Ο αρχιεπίσκοπος έκανε τεράστιες προσπάθειες να αναστηλώσει Εκκλησίες και μοναστήρια. Σιγά-σιγά χάνει το φως του. «..Μου έδωσε το μέσον για μετάνοια.. Δέχθηκα το θέλημα του Θεού να μείνω τυφλός μέχρι το θάνατό μου με ήρεμη ψυχή, με ευγνωμοσύνη και πλήρη εμπιστοσύνη στο Θεό». Οι νέοι διωγμοί στην Εκκλησία δημιούργησαν αφόρητη θλίψη και επηρέασαν την ήδη κλονισμένη υγεία του.
Την Κυριακή 11 Ιουνίου 1961 έφυγε ο ομολογητής αρχιεπίσκοπος και η ψυχή του φτερούγησε στον ουρανό. Το νέο για την οσιακή κοίμησή του διαδόθηκε σαν αστραπή. Η ηγεσία της πόλης απαγόρευσε να γίνει νεκρώσιμη ακολουθία. Η κηδεία έπρεπε να γίνει ήσυχα, γρήγορα και απαρατήρητα. Ο κόσμος κατέφθανε χωρίς να ξέρει για την απαγόρευση. Αντέδρασε, έκανε επανάσταση. Έστρωσε το δρόμο με τριαντάφυλλα, αποχαιρετούσε τον ποιμένα του.
Η πορεία κράτησε τρισήμισυ ώρες! Οι αρχές ήθελαν να κρατήσει μόνο τρία λεπτά. Ήταν μια υπέροχη πορεία.Πολύς κόσμος. Οι δρόμοι γεμάτοι, τα μπαλκόνια, οι ταράτσες των σπιτιών. Ήταν κάτι, που δεν είχε ξαναγίνει. Τέτοια κηδεία ήταν απόδοση φόρου τιμής. Όλοι τον αγαπούσαν και μιλούσαν για τις ευεργεσίες του. Η ζωή του αγίου Λουκά ας είναι κραυγή αφύπνισης και εγρήγορσης για μας!
Είθε κάθε χρόνο να έχουμε τέτοιες εποικοδομητικές συνάξεις μετά ιερών λειψάνων και εμπνευσμένων ομιλιών προς δόξαν Θεού και πνευματική ωφέλειά μας.
Κασσιανή
Πηγή· «Αρχιεπίσκοπος Λουκάς, ένας άγιος Ποιμένας και γιατρός χειρουργός». Π. Νεκταρίου Αντωνοπούλου.
Περιοδικό «Ενοριακά Νέα» Αγίου Γεωργίου, Διονύσου Αττικής, Μάιος 2009
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
Συναγερμό στο αρχηγείο της Αστυνομίας, με τους ανώτατους αξιωματικούς να ψάχνουν εσπευσμένα επαρκές σχέδιο αστυνόμευσης ολόκληρο το 24ωρο, έχουν προκαλέσει τα αλλεπάλληλα χτυπήματα συμμοριών αλλοδαπών με καλάσνικοφ. Η διαπίστωση -μετά και το τετ α τετ ληστών με άνδρες της ΔΙ.ΑΣ. το βράδυ της περασμένης Πέμπτης- ότι οι αστυνομικοί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη δύναμη πυρός που δίνει στους κακοποιούς η χρήση των καλάσνικοφ, αναζητούν τρόπο να λύσουν το μεγάλο πρόβλημα. Η άμεση απάντηση είναι η ενίσχυση των περιπολιών και πλέον είναι εμφανές πως ακόμη και οι μοτοσικλέτες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. δεν κινούνται ανά δυάδες, αλλά έχουν ενισχυθεί.
Παράλληλα, στην Ασφάλεια οι αξιωματικοί προσπαθούν αξιοποιώντας ακόμη και τις πληροφορίες που μπορούν να αντλήσουν από σήματα των κινητών τηλεφώνων να εξιχνιάσουν τουλάχιστον 3 μεγάλες υποθέσεις και να βάλουν στο χέρι τα μέλη των συμμοριών. Πρόκειται για τη ληστεία στη χρηματαποστολή τράπεζας στην Ηλιούπολη, πριν 10 ημέρες, όταν πήραν μισό εκατομμύριο ευρώ και για να διαφύγουν άρπαξαν 3 αυτοκίνητα διερχόμενων οδηγών, τραυματίζοντας μάλιστα τον ένα, τη δολοφονία του 30χρονου στην Καισαριανή και τον σοβαρό τραυματισμό του 32χρονου αδελφού του στην προσπάθειά τους να κλέψουν ένα αυτοκίνητο, αλλά και τους ληστές με τα καλάσνικοφ που χτυπούν καταστήματα και περίπτερα στην ευρύτερη περιοχή του Ζωγράφου.
«Η άμεση σύλληψη των μελών των συγκεκριμένων συμμοριών δεν θα λύσει το τεράστιο θέμα με τους δεκάδες κακοποιούς που κουβαλούν καλάσνικοφ, θα στείλει όμως ένα μήνυμα πως δεν μπορούν να δρουν ανεξέλεγκτα κάτω από τη μύτη της Αστυνομίας», τονίζει αξιωματικός και προσθέτει: «Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη με τόσο μεγάλο αριθμό καλάσνικοφ…».
Η διαπίστωση και τα στοιχεία
Το δεκαήμερο που πέρασε σημαδεύτηκε από 50 και πλέον άγριες ληστείες σε πάσης φύσεως καταστήματα, περισσότερες από 20 εισβολές και λεηλασίες σε σπίτια με έναν νεκρό, δεκάδες βίαιες επιθέσεις σε ανυποψίαστους πολίτες στο δρόμο… Στιγμές φρίκης με επιθέσεις, εξευτελισμούς και κακοποιήσεις που βίωσαν οικογένειες μέσα στα ίδια τους τα σπίτια από τις «συμμορίες με τα καλάσνικοφ». Η διαπίστωση και με τη βούλα της Αστυνομίας πραγματικά σοκάρει: η εισβολή κακοποιών σε σπίτια -τελευταίο καταφύγιο της οικογένειας- δεν είναι πλέον μεμονωμένο φαινόμενο…
Το 2011 τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Αστυνομίας έδειξαν: 432 εισβολές ληστών σε οικίες, 588 ληστείες πολιτών στο δρόμο, 472 ένοπλες επιθέσεις πελατών σε καταστήματα. Νούμερα που πιθανόν να μην υπάρχουν σε καμία αναπτυγμένη χώρα του κόσμου… Αγριες συμμορίες οπλισμένων κουκουλοφόρων εισβάλλουν σε σπίτια και διαμερίσματα, τρομοκρατούν, βιάζουν και ληστεύουν τους ενοίκους. Ουσιαστικά το φαινόμενο εμφανίστηκε πριν από περίπου τρία χρόνια με «μπούκες» σε επαύλεις των βορείων και νοτίων προαστίων, όμως οι ομάδες πολλαπλασιάστηκαν και στο στόχαστρο μπήκαν όλα τα σπίτια…
Διαβάστε σχετικά και στα ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ του defencenet.gr http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=43887&Itemid=139
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Έκκληση Ιταλών, κυρίως προοδευτικών πολιτικών και διανοουμένων, υπέρ της Ελλάδας δημοσιεύει η ιταλική εφημερίδα «Ιl Sole 24 Ore». Μεταξύ των άλλων, στην έκκληση υπογραμμίζεται.
«Υπάρχει μια χώρα που υποφέρει. Μια χώρα, η Ελλάδα, που βρίσκεται ενώπιον του οικονομικού βαράθρου και ανθρώπινα αποπροσανατολισμένη. Προβάλλει η προοπτική μιας εξόδου από την Ευρωζώνη. Μπροστά σε αυτή τη δυνατότητα πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι. Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες τακτικές έξοδοι. Θα ήταν μια καταστροφή, ένα άλμα στο κενό, με μη υπολογίσιμες συνέπειες.
Όλες οι οδοί για τη διάσωση της Ελλάδας πρέπει να διερευνηθούν, πριν να είναι αργά. Η αναθεώρηση των μνημονίων με την Ελλάδα δεν πρέπει να θεωρείται ταμπού. Θα έπρεπε να εκτιμηθεί μια ρεαλιστική αναθεώρηση των στόχων της δημοσιονομικής εξυγίανσης για το 2014, ώστε η Ελλάδα να συνδυάσει ανάκαμψη και βιωσιμότητα της δημόσιας οικονομίας της. Αν καταρρεύσει η Ελλάδα, βυθίζεται και η Ευρώπη.
Το ευρωπαϊκό πολιτικό σχέδιο γεννιέται ως κοινή απάντηση σε πολέμους, φτώχεια και καταστροφές. Σήμερα παρατηρούμε την αθέτηση του βασικού όρου της αλληλεγγύης μεταξύ κρατών και κυβερνήσεων της ηπείρου. Η πτώχευση της Ελλάδας κινδυνεύει να θέσει υπό αμφισβήτηση τη σημασία της συνύπαρξης, όλοι θα ζούσαν μια εμπειρία ουσιαστικού ακρωτηριασμού. Η Ευρώπη, χωρίς την Ελλάδα, θα ήταν σαν ένα παιδί χωρίς πιστοποιητικό γέννησης».
Την έκκληση υπογράφουν, μεταξύ άλλων, η Ελληνίδα ευρωβουλευτής ’ννυ Παδηματά, οι Ιταλοί κεντροαριστεροί πολιτικοί Λουίτζι Μπερλιγκουέρ και Φράνκο Μπασσανίνι, ο φιλόσοφος Ρέμπο Μποντέι, ο μουσικός Νικόλα Πιοβάνι, ο διεθνούς φήμης ογκολόγος Ουμπέρτο Βερονέζι και ο καθηγητής αστικού δικαίου Στέφανο Ροντοτά.
http://www.protothema.gr/world/article/?aid=202677
1. Δέν πέρασαν ἀκόμη ἑπτά μέρες, ἀπό τότε πού γιορτάσαμε τήν ἱερή πανήγυρη τῆς Πεντηκοστῆς, καί πάλι μᾶς πρόφθασε χορός μαρτύρων ἤ καλύτερα στρατιά μαρτύρων καί παράταξη, πού δέν εἶναι καθόλου κατώτερη ἀπό τή στρατιά τῶν ἀγγέλων, τήν ὁποία εἶδε ὁ πατριάρχης Ἰακώβ, ἀλλά εἶναι ἴδιας ἀξίας καί τάξης μέ αὐτή. Γιατί μάρτυρες καί ἄγγελοι διαφέρουν μόνο στά ὀνόματα, στά ἔργα τους ὅμως ταυτίζονται. Στόν οὐρανό κατοικοῦν οἱ ἄγγελοι, στόν οὐρανό καί οἱ μάρτυρες. Αἰώνιοι καί ἀθάνατοι εἶναι ἐκεῖνοι, τό ἴδιο θά γίνουν καί οἱ μάρτυρες.
Σπάνια φωτογραφία του Αγίου Νικολάου του Πλανά.
Αγαπώ πολύ αυτή τη φωτογραφία.
Μου αρέσει τούτος ο σκυφτός και ταπεινός παππούλης, σχεδόν στριμωγμένος στον τοίχο από την ίδια του την έγνοια, μην φανεί, μην τον δουν και τον δοξάσουν περισσότερο από τον Κύριο του, μήπως και γίνει αιτία να μην βλέπουν οι χριστιανοί τον Χριστό.....
Ο συνοδός του ευθυτενής, όχι απαραίτητα με αμαρτωλή προαίρεση, το πιθανότερο ανυποψίαστος ή περήφανος για την αγιότητα αυτού που συνοδεύει.
Στηρίζεται στη βακτηρία του ο Γέροντας και χαμογελάει ένα χαμόγελο-χελιδόνι "κρυμμένο πίσω απ' τ' άσπρα γένια του".
Αγαπώ αυτό το χαμόγελο, λίγο πριν πετάξουν τα περιστέρια των Χαριτωμένων και συναντήσουν τις θλίψεις του κόσμου.
Αγαπώ και τον τρόπο που κυρτώνουν τα κομποσχοίνια την πλάτη του, ώστε διάδημα να δείχνει το καλυμμαύχι του.
Αγαπώ το άλλο του χέρι που κουράστηκε από δοσίματα και αναπαύεται -προσωρινά- παράπλευρα της αγαπώσης καρδιάς ή φυλάγεται από παρσίματα (με τρόμο για οποιονδήποτε πλουτισμό εκτός από εκείνον της θείας Χάρης).
Μου πάει αυτός ο Παππούς. Έτσι τοσοδούλης και σκυφτός, ελέγχει τον εγωισμό μου, φιλοξενεί τις παιδικές μου καραμέλες-αθωότητες στις τσέπες του ράσου του, τα συρτά μικρά βηματάκια του με πάνε στις ιστορίες των θυμιατών, το χαμηλό του βλέμμα διασώζει Παναγίες στις δικές μου πτώσεις, η απαλή του περπατησιά κουράζει τους πειρασμούς που ελλοχεύουν στην χειροκροτημένη αλαζονεία των καιρών.
Τύπωσα την εικόνα.
Δεν αποτύπωσα την αγιότητα, αλλά ελπίζω στα μουρμουρητά των προσευχών σου, καλέ μου παπά Νικόλα, και στις ευχές του γέροντά μου που σε επικαλείται,
έτσι ώστε να λευτερωθούν τα χελιδόνια πίσω από τα γένια σου και να σιγουρευτούμε πως δεν θα πάψουν να έρχονται οι άνοιξες....
Πηγή:anazhthseis-elena.blogspot.com
«Κύριε,
Δῶσε μου τή δύναμη, νά ἀγωνίζομαι, γιά ὅ,τι ἀλλάζει…
Δῶσε μου ὑπομονή, νά ἀντέχω, γιά ὅ,τι δέν ἀλλάζει…
Δῶσε μου διάκριση, νά ξεχωρίζω τό ἕνα ἀπό τό ἄλλο.
Κύριε,
Δίδαξόν με τοῦ ποιεĩν τό θέλημά Σου»
Έχουμε την ωραιότερη Πατρίδα. Έχουμε την αγιότερη πίστη. Είμαστε μέλη της Αληθινής Εκκλησίας του Χριστού. Είμαστε Ορθόδοξοι και αληθινοί στην πίστη. Έχουμε την μακροβιότερη παρουσία στον ιστορικό χώρο των πολιτισμών και τη μεγαλύτερη προσφορά στον κόσμο. Έχουμε τη δημοκρατία και κάθε ανθρωπιστική και καλλιτεχνική επιτυχία στη μακραίωνη ιστορία μας. Έχουμε συγγράμματα, σοφούς, ήρωες, μάρτυρες, αγίους.
Όλα τα άριστα παραδείγματα στον κόσμο υπάρχουν σε μας, μπροστά στα οποία υποκλίνονται άνθρωποι, κοινωνίες, έθνη, πολιτισμοί και όλος ο κόσμος: Λεωνίδας, Περικλής, Σωκράτης, Αριστοτέλης, Αλέξανδρος….
Σώσαμε επανειλημμένα τον κόσμο, την επιστήμη, τη φιλοσοφία και την αλήθεια του Χριστού, από την πλάνη, την αίρεση, το Ισλάμ, τη βία, τον φασισμό, το ναζισμό, τις σταυροφορίες παλιά και τις γενοκτονίες κατόπιν.
Είμαστε στο 97% ορθόδοξοι και γνήσιοι Έλληνες με «το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον, το όμαιμον και το ομότροπον» ανέκαθεν στην διαδρομή μας.
Η Ελληνική γλώσσα κυριαρχεί στα πέρατα των πανεπιστημίων του κόσμου και είναι γλώσσα της φιλοσοφίας και των δογμάτων της Εκκλησίας του Χριστού.
Όλα αυτά τα διακηρύττουν όχι μόνο Έλληνες, αλλά και ξένοι, όπως ο Άγγλος ποιητής Shelley. Γράφει:
«Είμαστε όλοι Έλληνες. Οι νόμοι μας, η λογοτεχνία μας, η θρησκεία μας, οι τέχνες μας έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα… Η πρώτη προώθηση δόθηκε από τους Έλληνες και η απήχησή τους δεν μπορεί ποτέ να εκλείψει. Με χίλια δυό διοχετευτικά μέσα, ενεργώντας άμεσα ή έμμεσα, θα εξακολουθήσει το ελληνικό πνεύμα να εξευμενίζει την ανθρωπότητα…»
Κι όμως σήμερα… Ποια είναι η κατάσταση σήμερα;
Α] Δεν υπάρχει Δημοκρατία, παρά μια έμμεση δικτατορία και χειραγώγηση της κοινής γνώμης, καταθλιπτική πίεση της συνείδησης των πολιτών και των βουλευτών, επιλεκτική ενημέρωση της κοινής γνώμης, εκβιαστικά διλήμματα, προβολή και εφαρμογή αποφάσεων προερχομένων από ξένα κέντρα, καμμιά προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, διαρκές ψυχολογικό και ιδεολογικό ντοπάρισμα των δυνάμεων καταστολής… Αγνοείται συστηματικά ο αντίλογος και η διαφωνία και ζητούν πολλοί καταφύγιο πίσω από ιδεοληψίες και προκαταλήψεις της πολιτικής νοοτροπίας του συστήματος. Ενός συστήματος κομματικής οικογενειοκρατίας, μαρξιστικής προπαγάνδας και φασιστικής νοοτροπίας.
Είναι η δημοκρατία του Περικλέους αυτή με την εφαρμογή ενός Μνημονίου που έπρεπε να έλθουν οι Εκλογές για να φανεί η αποδοκιμασία του λαού; Ενός μνημονίου αδιάβαστου από τους βουλευτές που το ψήφισαν; Ενός μνημονίου που άλλοι αποφάσισαν για μας χωρίς εμάς; Γιατί δεν ρωτήθηκε ο Λαός;
Τα αρχηγικά κόμματα, το πολιτικό κόστος, ο άνευ ουσιαστικών εξουσιών πρόεδρος της Δημοκρατίας, το ιερό Σύνταγμα, και άλλα θλιβερά ηχηρά παρόμοια, δίνουν και παίρνουν παπαγαλιστί από τα Μέσα και τις δηλώσεις των προέδρων και από τους δημοσιογράφους με το ακουστικό στ΄ αυτί. Οι καϋμένοι οι δημοσιογράφοι, για μη ξεφύγουν σε κάποια προσωπική άποψη και δεν βαδίσουν αταλάντευτα στη γραμμή του καναλιού που δουλεύουν και βγάζουν το ψωμί τους, κάνουν αβαρίες στη συνείδησή τους και λένε πράγματα που δεν πιστεύουν. Άλλα αντί άλλων.
Που είναι η ελευθερία του λόγου και της συνειδήσεως; «Δυστυχώς επτωχεύσαμε» δημοκρατικά. Έρχονται στο προσκήνιο και εμφανίζονται άνθρωποι από το πουθενά, ξενόφερτοι και ξενοσπουδαγμένοι, κατευθυνόμενοι και ενισχυόμενοι από στοές και μυστικές οργανώσεις, για να νουθετήσουν, κυβερνήσουν και ποδηγετήσουν ένα ελεύθερο και υπερήφανο λαό πού σε 400 χρόνια σκλαβιάς έκανε 145 επαναστατικά κινήματα! Που καταντήσαμε!..
Β] Δεν υπάρχει αφοσίωση στην Αλήθεια και την Ορθοδοξία. Αρχίζουν να εκλείπουν σιγά - σιγά εκείνα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Αλήθειας και της Ορθοδοξίας, που θάπρεπε να ήμασταν ακριβείς και περήφανοι για την πίστη μας. Το τι απαράδεκτα λόγια έχουν ακουστεί τα τελευταία χρόνια από χείλη Ορθοδόξων Επισκόπων και Πατριαρχών, τι οικουμενιστικές ενέργειες έχουν γίνει, [ασπασμοί, συμπροσευχές και συλλείτουργα, συνέδρια και παρασυνέδρια και εκπτώσεις από την παράδοση των Πατέρων…] δεν λέγεται! Είναι Ορθοδοξία αυτό, να μπαινοβγαίνουν παπικοί και πάσης φύσεως αιρετικοί από την Ωραία Πύλη, να ευλογούν το λαό, να απαγγέλλουν ευχές, να δέχονται πολυχρονισμούς; Ποιοι; οι αιρετικοί και οι αιρεσιάρχες, από ορθοδόξους; Να ευλογούνται οι ορθόδοξοι και μάλιστα Επίσκοποι από τα μολύσματα και μιάσματα των αιρετικών αγγείων!.
Και μέσα εδώ στην ελληνική εκκλησιαστική μας ζωή. Δίνουν και παίρνουν οι αυτοσχεδιασμοί, οι εγωισμοί, οι αυτονομίες, η κατάχρηση εξουσίας, οι ίντριγκες και διπλωματίες, οι μασονίες και οι εναγκαλισμοί με την εξουσία, κρίματα και ανομήματα, άγνοια και υποκρισία. Λαμβάνουν χώρα ανεπίτρεπτοι βυζαντινισμοί κι έχουμε αναγάγει σε Ορθοδοξία κάθε μια ιδιοτροπία και κάθε παραξενιά του όποιου ιερωμένου «μη ειδώς ο ίδιος συχνά τι λέγει και περί τινων διαβεβαιούται». Τι λαός είμαστε; Καθυστερημένος, ευθυνόφοβος και αναποφάσιστος. Γιατί γίναμε τόσο μαλθακοί; Γιατί τα ανεχόμαστε όλα αυτά; Δεν ήμασταν ποτέ τόσο γλοιώδεις και ταλαίπωροι μπροστά στη φυσίωση της εξουσίας. Που είναι ο Μ. Βασίλειος και ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος με τους αγώνες τους ενάντια στην όποια κατάχρηση της όποιας εξουσίας και που είμαστε εμείς σήμερα;
Γ] Δεν υπάρχει πλέον η Πατρίδα μας. Ακρωτηριασμένη Πατρίδα έχουμε. Νικήσαμε τόσες φορές στο πεδίο της τιμής και άλλες τόσες στα διπλωματικά τραπέζια από τους ανεγκέφαλους και τα ανθρωπάκια της πολιτικής δυστυχώς χάσαμε τα πάντα. Ατυχήσαμε, διότι πέσαμε σε πολιτικούς, ατάλαντους, ανάξιους, ανίκανους, γεμάτους από φοβικά σύνδρομα. «Διά το μη υπάρχειν άνδρα εβασίλευσεν στην Ελλάδα η Αμερική, η Αγγλία, το ΔΝΤ, η Γερμανία…» Δεν υπάρχουν πλέον άνδρες με καθαρή ζωή και αφοβία στο θάνατο. Είναι όλοι εκβιάσιμοι ή εκβιασμένοι, δούλοι των πολυεθνικών και των στοών. ΄Ενα έχουν μόνο δικό τους τη φιλαρχία και τη φιλαργυρία. Αποτέλεσμα τούτου είναι ότι υφιστάμεθα συνεχώς συρρικνώσεις στην εθνική μας υπόσταση και ακεραιότητα. Ταπεινώσεις και εξευτελισμούς. Παραβιάζουν τα πάντα οι εχθροί: ιστορία, πολιτισμό, ευσέβεια, σύνορα. Φτάσαμε στο σημείο να έχουμε μέσα στα σπλάγχνα μας, Μισή Κύπρο, Μισή Θράκη, Μισή Μακεδονία, Μισή Ήπειρο, καθόλου Ίμβρο, Τένεδο και Ίμια. Όλα μισά κι ανέσωστα τάχουμε και δεν μας «καίγεται καρφί». Πού είναι η Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών με τη δύναμη και τη δόξα της; Υπάρχουν στ΄ αλήθεια Έλληνες που μιλάνε για μακεδονικό θέμα σύμφωνα με τις απόψεις της Φύρομ; Απίστευτο, κι όμως υπάρχουν! Που ευλογούν το τουρκικό προξενείο; Που σκέφτονται αν θα διώξουν ένα αεροπλάνο ή ένα πλοίο από τα χωρικά μας ύδατα, αν θα γυρίσουν πίσω ένα δουλεμπορικό;… Κι όμως υπάρχουν!
Δ] Δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή και ειρήνη. Ζούμε μια νέα αιχμαλωσία, μια επιδρομή αλλοφύλων… Διότι οι ανεγκέφαλοι των Αθηνών με τα χαμόγελα και τους μεγάλους σταυρούς μας ξεγέλασαν και μας έπιασαν στο ύπνο και κουβάλησαν εδώ μέσα τους ξένους και δή τους μουσουλμάνους, προγεφυρώματα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και του ισλαμικού τόξου. Έπαιρναν τις επιδοτήσεις των Βρυξελλών, υπέγραφαν Δουβλίνα και άλλα, και φορτωθήκαμε υπέρ δύναμιν, («το υπέρ δύναμιν» ούτε και ο Θεός το θέλει) και βούλιαξαν όλα: τα ταμεία, τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Μας έπιασε ένας εξωπραγματικός χριστιανισμός να βαφτίζουμε και να στηρίζουμε και ένας φόβος μπροστά στο ενδεχόμενο του να μας κατηγορήσουν ως ρατσιστές. Οι πολυτελώς βιούντες στα εκλεκτά προάστεια των Αθηνών φώναζαν και φωνάζουν συνεχώς και σήμερα περί ρατσισμού κι ένα σωρό άλλες αηδίες, τη στιγμή που οι περισσότεροι Έλληνες έχασαν τις δουλειές τους, την ηρεμία τους και την ειρήνη τους και δεν μπορούν να ξεμυτίσουν από το σπίτι τους!
Ποιοι μιλάνε για ρατσισμό, αυτοί που δε δίνουν του αγγέλου τους νερό, που δείχνουν ρατσισμό για τους συμπατριώτες τους; Οι μη κυβερνητικές, επιδοτούμενες όμως, οργανώσεις, μιλάνε για ρατσισμό, που μας κατάντησαν ξέφραγο αμπέλι και έθνος χωρίς αξιοπρέπεια. Δυστυχώς δεν μίλησε και η επίσημη Εκκλησία εγκαίρως για τον μεγάλο πειρασμό – τη λαθρομετανάστευση - που μπήκε στα σπλάγχνα του λαού μας και θα μας αναγκάσουν δυστυχώς κάποια στιγμή – αν δεν έχει γίνει ήδη - να ματώσουμε ή να αλλοιωθούμε με τζαμιά και απομείωση τη θρησκευτικής μας ιδιαιτερότητας, όπως συμβαίνει στην Αγγλία και στην Ευρώπη. Δεν καταλαβαίνει κανένας καρεκλοκένταυρος των Αθηνών ότι τα τζαμιά θα γίνουν κέντρα και τα κέντρα γιάφκες και θα αλωνίζουν οι Τούρκοι τελικά, για να επαληθευτεί η προφητεία του Οζάλ, ότι «θα μας κατακτήσουν με τους αλλοδαπούς και τη λαθρομετανάστευση».
Γίναμε πολύ ευαίσθητοι για τους ξένους και αναίσθητοι για τα παιδιά των πατρώας γης. Αυτό δεν το θέλει κι ο Θεός: πρώτα βοηθάμε του οικείους της πίστεως και τους συγγενείς μας κι αν μπορούμε του ξένους. Στην Πεντηκοστή ενώθηκαν οι άνθρωποι στην Εκκλησία, δεν έχασαν όμως την πατρίδα και τη γλώσσα τους. ΄Ακουγε ο καθένας στη δική του διάλεκτο «τα μεγαλεία του Θεού». Οι μαρξιστόπληκτοι εγκέφαλοι της δημοσιογραφίας και των κομμάτων αβασάνιστα δέχονται τις όποιες ειδήσεις που αφορούν καταπίεση ξένων και μένουν ψυχροί και αδιάφοροι, οι αστοιχείωτοι θεολογικά και ελληνικά, στα όποια περιστατικά ταλαιπωρούνται Έλληνες. Χάνονται Έλληνες και ματώνουν οι συμπατριώτες μας στους δρόμους και αυτοί μιλάνε για μια «ουτοπική» πολυπολιτισμικότητα.
Αξίζουμε μια καλύτερη τύχη. Έχουμε θρέψει και βαπτίσει χιλιάδες μετανάστες και βοηθούμε χιλιάδες στις φυλακές και στα συσσίτια. Τους βάλαμε στα σπίτια μας και στείλαμε χιλιάδες νταλίκες στην άκρη του κόσμου και για το «ευχαριστώ» έκαψαν την Αθήνα με τους αναρχικούς μαζί και έβαλαν φωτιά στα δάση μας! Πως έχουν απαιτήσεις αυτοί που ήρθαν με 5000 δολάρια εισιτήριο στο δουλέμπορο; Γιατί πεισμώνουν που δεν τους αφήνουμε να πάνε στην Ευρώπη; Κουραστήκαμε πλέον! Να φύγουν όλοι, αν θέλουν. Να πάνε όπου θέλουν. Κυρίως όμως κουραστήκαμε και αγανακτήσαμε από την ηττοπάθεια και το γραικυλισμό των Υπουργείων και των υπηρεσιών, που έχουν δέσει τα χέρια των δυνάμεων προστασίας του πολίτη και καταρράκωσαν το στράτευμα.
Ε] Δεν υπάρχει αγάπη, αλληλεγγύη. Όλο αυτό το κακό που γίνεται αυτές τις μέρες, τι μας αποκαλύπτει; Που είναι μέσα σ΄ αυτή την καταστροφή, η αλληλεγγύη; Πως ανέχονται οι κρατούντες να αυτοκτονούν Έλληνες; Δεν αυτοκτονούν άλλοι κάτοικοι αυτής της χώρας! Έκοψαν όλα τα επιδόματα από τις ελληνικές οικογένειες και βρίσκονται ακόμη και πολύτεκνοι χωρίς την παραμικρή ενίσχυση. Τα επιδόματα προνοίας «πάνε περίπατο»! Ντροπή! Πεθαίνουν άνθρωποι, πεινάνε και ζητιανεύουν αξιοπρεπείς οικογένειες, συνωστίζονται στα συσσίτια, (εδώ είναι ο πραγματικός συνωστισμός) κλέβουν για να φάνε, πουλάνε κειμήλια για λίγα ευρωαργύρια και έχουμε άλλους να προσκυνάνε τη Μέρκελ κι άλλους να αλλοιθωρίζουν προς τον Ομπάμα, και προς τα εδώ να μη βλέπει κανένας ούτε να ιδρώνει το αυτί του, για το αν έχουν να πάρουν τα φάρμακα και να πάνε σε ένα νοσοκομείο άρρωστοι και συνταξιούχοι. Υφίσταται αλληλεγγύη όταν έχουν πάει 600 δισεκατομμύρια στις ελβετικές τράπεζες και στους όπου γης φορολογικούς παραδείσους και έχει μείνει η Ελλάδα στεγνή και άφραγκη; Επιτρέπεται να ρωτάνε οι βουλευτές των 6000 ευρώ μηνιαίως αν θα είναι ο κατώτατος μισθός του κόσμου 711 και η σύνταξη 500 ευρώ, τη στιγμή που έχουν πέσει έξω όλα τα νοικοκυριά και οι άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια.
ΣΤ] Δεν υπάρχει εγρήγορση. Αλήθεια τι λαός είμαστε; Πως γίναμε έτσι; Τόσο φοβικοί και αναποφάσιστοι; Πως επιτρέψαμε να γίνονται όλα αυτά; Μας λένε οι Ευρωπαίοι: «Αν γινόντουσαν αλλού αυτά - και ασφαλώς έγιναν - και αν ήξεραν οι Έλληνες ποιους μνημονιακούς νόμους και πολιτικούς ψηφίζουν και ξαναψηφίζουν θα είχε καεί το σύμπαν και όχι μόνο το σύνταγμα! Αλήθεια μας ψεκάζουν; Αποβλακωθήκαμε; Μήπως έχουμε υποστεί πολιτικό ευνουχισμό από την διαστρέβλωση των ΜΜΕ; Μήπως οι δημοσκοπικές εταιρείες και οι καλπονοθείες έχουν αμβλύνει το πνευματικό μας αισθητήριο;
Είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που θα επιλέξουν ως εκπροσώπους τους αυτούς που έβαψαν τα χέρια τους με μνημονιακό αίμα και ευθύνονται για τη δυστυχία του λαού μας εξαιτίας του Μνημονίου, αλλά και όσους ευθύνονται για το βούλιαγμα της οικονομίας επί της εβραϊκής προγενεστέρας διακυβέρνησης. Αλήθεια, που πήγαν τα εκατομμύρια των υπογραφών για το θρήσκευμα; Γιατί παραμένει κλειστός ο φάκελλος για την Κύπρο που «κείται μακράν»; Δε θα απαντηθούν ποτέ αυτά τα ερωτήματα; Γιατί υπάρχει ένοχη σιωπή για τους δειλούς και προδότες που άφησαν αβοήθητο το νησί και χάθηκε ένα κομμάτι του Ελληνισμού; Για τα Ίμια και τη Σημαία που την πήρε ο αέρας; Κι όμως όλοι αυτοί συνεχίζουν και κυκλοφορούν ελεύθεροι!
Υπάρχει αλήθεια λαός που ψήφισε για βουλευτή τη συγγραφέα της ιστορίας του συνωστισμού; Πως συμβαίνουν όλα αυτά; Πως ανεχόμαστε τον άλλο θλιβερό πρόεδρο μεγάλου κόμματος να θέτει υποψηφιότητα και να ζητεί ψήφο των Ελλήνων Ορθοδόξων για να κυβερνήσει μια ορθόδοξη χώρα, χωρίς να είναι παντρεμένος - στεφανωμένος, να υποστηρίζει το κόμμα του την ομοφυλοφιλία και τη Φύρομ, να μιλάει για χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους και να μη ακούγεται «κιχ» από την Εκκλησία; Δεν είναι οι κληρικοί ψηφοφόροι; Δεν έχουν δικαιώματα οι οικογένειές τους; Μόνο οι μουφτήδες της Θράκης δικαιούνται διορισμούς και πληρωμές; Όχι μόνο ο Παύλος, αλλά και ο Πλάτωνας λέγουν, ότι αυτοί που θα ασχοληθούν με τα κοινά, πρέπει νάχουν σωστή οικογενειακή ζωή. Ο άνθρωπος είναι ενιαίος και δεν υπάρχουν αδιάφορες - άσχετες ζώνες στην προσωπικότητά του.
Ζ] Δεν υπάρχει η έμπνευση του Αγ. Πνεύματος. Αν μας ψεκάζουν και αποχαυνωθήκαμε μία λύση υπάρχει: κι αυτή δεν είναι βέβαια τα φάρμακα, γιατί κι αυτά τώρα πληρώνονται. Είναι η επιφοίτηση και η έμπνευση του αγίου Πνεύματος. Χρειαζόμαστε «διάβασμα» και πνευματική αφύπνιση. Οι απόστολοι ήταν κλεισμένοι στο υπερώο «δια τον φόβον των Ιουδαίων». Είχαν πάθει αγοραφοβία και έπρεπε να ενδυθούν «δύναμιν εξ ύψους, επελθόντος του αγίου Πνεύματος». Δεν γίνεται αλλοιώς. Μόνο ένας Θεός μπορεί να μας αναστήσει. Είμαστε μέσα στον τάφο, όπως ο Λάζαρος, και νεκροί, και «οδωδότες»! Ποιοι; Οι ΄Ελληνες, οι Ορθόδοξοι! Κάποιος πρέπει να φωνάξει στην ψυχή του Έλληνα: «Λάζαρε, δεύρο έξω»!
Πρέπει λοιπόν να ανάψουμε με τη φωτιά του αγ. Πνεύματος. Να μεθύσουμε με τον νηφάλιο οίνο της Πεντηκοστής. Να γεμίσουμε με Πνεύμα «σοφίας, βουλής, ισχύος, διακρίσεως, συνέσεως, φόβου Θεού, αγάπης και σωφρονισμού». Να μάθουμε να σκεφτόμαστε, να στοχαζόμαστε, να συνεννοούμαστε, να αποφασίζουμε, να μιλάμε, να αγαπούμε την Πατρίδα μας και να σωφρονούμε, χωρίς να συμπεριφερόμαστε παιδικά ή εγκληματικά. Γι αυτό χρειαζόμαστε το Πανάγιο Πνεύμα, ιδιαίτερα εμείς οι αυθόρμητοι και παρορμητικοί, μεσογειακοί, Έλληνες, και μάλιστα σήμερα, που βρισκόμαστε χωρίς πυξίδα και προσανατολισμό.
Μετά, αφού γίνει αυτό, «όντες πλήρεις Πνεύματος Αγίου» πρέπει να βγούμε στους δρόμους. Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, όπως λέγεται. Το κομμουνιστικό κόμμα δεν θέλει να κυβερνήσει, γιατί στο μυαλό του έχει πάντα την εξέγερση, την επανάσταση. Δεν θέλει τις τυπικές δημοκρατικές διαδικασίες. Αν αυτό το «τίναγμα» προς το λαό το έκανε τότε, λίγο πρίν από το Κομμουνιστικό κόμμα, η Ιερά Σύνοδος της Ρωσίας, που κουβέντιαζε τότε στις Συνεδρίες της για το χρώμα των ράσων, τη στιγμή που ο λαός έξω έβραζε από την ανέχεια, δεν θα είχαμε όλα τα μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση θλιβερά γεγονότα. ΄Ετσι και τώρα πρέπει να γίνει. Να ξεσηκωθούμε και να διαμαρτυρηθούμε. Θα εκδηλώσουμε όλο το θυμό μας με την ψήφο μας.
Η] Δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Το ξέρουν οι κομματάρχες του ολέθρου, γι αυτό μας λένε να μη ψηφίσουμε θυμωμένα. «Ω της υποκρισίας»! Φοβούνται την οργή του λαού και τη φωνή του Θεού; Υπάρχει όμως και δίκαιος θυμός. «Ενδικώτατος», δηλαδή δικαιότατος, και θα ψηφίσουμε με αυτόν τον άγιο θυμό. Η φουσκοθαλασσιά του λαού μας θα εξαφανίσει τα σάπια μυαλά και σχέδια και θα κάνουμε αυτό που λέγει η συνείδησή μας. Μέχρι τώρα μας είχαν δεδομένους. Τώρα όμως θα εκπλαγούν. Έστω και τώρα, ποτέ δεν είναι αργά.
Ας πάψουν πια οι εκπρόσωποι των κομμάτων να γεμίζουν με φλυαρίες τον αέρα. Ο λαός θα κάνει ό,τι θέλει. Αρκετά τον χειραγώγησαν και τον πρόδωσαν. Ας αποθάνουμε μετά των Ευρωπαίων φίλων και των αλλοφύλων. Δεν μας νοιάζει. Αυτό λένε «εις τας οδούς και τας ρύμας» οι αγανακτισμένοι και απελπισμένοι πατριώτες. Αυτή τη στιγμή θα κάνουμε πλήρη και τελεία δημοκρατία. Θα κρίνουμε με απόλυτη αυστηρότητα. Θα πάρει και θα σηκώσει, ο άγιος άνεμος της Πεντηκοστής, ό,τι σαθρό κατασκεύασμα. Μη τολμήσουν και μας κρίνουν μετά. Αυτά που έπρεπε να κάνουν χρόνια, δεν τα έκαναν. Τώρα θα γίνει «ανάστα ο Θεός». «Βοή μεγάλη και άνεμος και πύρ και ατμίς καπνού και φλόγες πυρός» θα ξυπνήσουν τον κοιμισμένο λαό. Το Άγιο Πνεύμα, θα μας φωτίσει και θα ψηφίσει αυτό, μέσα στην καρδιά, στο βαπτισμένο λαό μας. Θα μας δώσει τη δύναμη να κάνουμε αυτή τη φορά το καθήκον μας.
Η αλήθεια όμως είναι ότι τα πράγματα έχουν πάρει πολύ τον κατήφορο. Ο «κύβος ερρίφθη» και η λογική λέει ότι τα πάντα χάθηκαν. Κάθε πιθανή εξέγερση - ενεργοποίηση θα αποδεικνυόταν μάλλον ατελέσφορη. Μάλλον μικρή, για να μετριάσει κάπως το μέγεθος της καταστροφής. Σε κάτι τέτοιες όμως περιπτώσεις είναι που ο Έλληνας Ορθόδοξος Χριστιανός με το άγιο Πνεύμα ξέρει να μάχεται. Έδειξε πολλές φορές στην ιστορία ότι με τη βοήθεια του Θεού μπορεί να περπατάει «σε αναμμένα κάρβουνα» και να μη καίγεται, διότι «όπου βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις».
Θα νικήσει λοιπόν ο Ορθόδοξος λαός μας!
Εικονικές μειώσεις τιμολογίων που τελικά είναι αυξήσεις φωτιά! …Οι εγκέφαλοι της ΔΕΗ και του Υπουργείου εφεύραν νέες επιβαρύνσεις που τις ονόμασαν «Χρεώσεις Εθνικού Ηλεκτρικού Συστήματος» επί πλέον της μέχρι σήμερα γνωστής «Χρέωσης Ηλεκτρικού Ρεύματος» οι οποίες ώ του θαύματος αυξήθηκαν κατά 1530% !!! (από 3,83€ σε 62,45€ όπως φαίνεται στους παρακάτω λογαριασμούς με κατανάλωση περί τις 1613KWH).
Παραθέτουμε το νέο τιμολόγιο της ΔΕΗ για τους πολυτέκνους με τις επισημάνσεις μας:
ΔΕΗ: ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ
ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ
Γενικά:
Σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 2153/3-4-1996 απόφαση της Επιτροπής Τιμών και Εισοδημάτων, με την οποία θεσπίστηκε το μειωμένο τιμολόγιο πολυτέκνων, ορίστηκε ότι δικαιούχοι του μειωμένου τιμολογίου είναι οι πολύτεκνες οικογένειες με τέσσερα (4) προστατευόμενα τέκνα και άνω και με την προϋπόθεση να εμπίπτουν στις επί μέρους κατηγορίες, όπως αυτές αναφέρονται παρακάτω.
Κατ’ ακολουθία των παραπάνω, οι ειδικές κατηγορίες των πολυτέκνων, που προβλέπονται από τα εδάφια 2 και 3 της παρ. 1 του άρθρου 6 του Ν. 3454/2006, (δηλαδή χήρος/α, ανάπηρος/η), δεν δικαιούνται μειωμένου τιμολογίου, καίτοι αυτό αποτελεί ένα από τα πάγια αιτήματα της ΑΣΠΕ.
Τιμολόγιο ΓT (Πολύτεκνοι)
Τετραμηνιαία Χρέωση
Χορηγείται μόνο σε οικογένειες πολυτέκνων, εφ’ όσον έχουν ως προστατευόμενα μέλη 4 παιδιά και άνω καθώς και εφόσον καλύπτουν τις υπόλοιπες προϋποθέσεις χορηγήσεως του τιμολογίου.
Πάγιο:
μονοφασικών παροχών: 2,06 € ανά τετράμηνο
τριφασικών παροχών: 6,30 € ανά τετράμηνο
Ενέργεια:
Για πολύτεκνους με 4 προστατευόμενα παιδιά
– οι πρώτες 2400 kWh ανά τετράμηνο 0,01330 €/kWh
– οι επόμενες 1100 kWh ανά τετράμηνο 0,04471 €/kWh
– οι υπόλοιπες kWh ανά τετράμηνο 0,12619 €/kWh
Για πολύτεκνους με 5 έως και 9 προστατευόμενα παιδιά
– οι πρώτες 2400 kWh ανά τετράμηνο 0,01330 €/kWh
– οι επόμενες 1600 kWh ανά τετράμηνο 0,04471 €/kWh
– οι υπόλοιπες kWh ανά τετράμηνο 0,12619 €/kWh
Για πολύτεκνους με 10 και άνω προστατευόμενα παιδιά
– οι πρώτες 2400 kWh ανά τετράμηνο 0,01330 €/kWh
– οι επόμενες 2100 kWh ανά τετράμηνο 0,04471 €/kWh
– οι υπόλοιπες kWh ανά τετράμηνο 0,12619 €/kWh
Ελάχιστη χρέωση:
Μονοφασικών παροχών: 6,32 € ανά τετράμηνο
Tριφασικών παροχών: 12,64 € ανά τετράμηνο
Προστατευόμενα τέκνα θεωρούνται:
Η ΔΕΗ, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 7 του Ν. 2238/1994 (ΦΕΚ 151/Α/16-9-1994), του άρθρου 1 παρ. 11 του Ν. 3296/2004 (ΦΕΚ 253/Α/14-12-2004) και του άρθρου 10 παρ. 1 του Ν. 1894/1990 (ΦΕΚ 110/Α/27-8-1990), ως προστατευόμενα τέκνα θεωρεί:
· Τα άγαμα τέκνα ηλικίας 18 ετών (ανήλικα τέκνα).
· Τα άγαμα τέκνα μέχρι 25 ετών που σπουδάζουν σε αναγνωρισμένη Σχολή εσωτερικού ή εξωτερικού.
· Τα άγαμα τέκνα που υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία.
· Τα τέκνα που από φυσική αιτία παρουσιάζουν αναπηρία (67% και πάνω) και είναι άγαμα ή διαζευγμένα ή τελούν σε κατάσταση χηρείας.
· Τα άγαμα τέκνα ηλικίας 18 μέχρι 20 ετών, που δεν σπουδάζουν, εφόσον είναι άνεργα και εγγεγραμμένα στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ.
· Τα άγαμα τέκνα ηλικίας 25 μέχρι 27 ετών, που σπούδαζαν σε αναγνωρισμένη Σχολή εσωτερικού ή εξωτερικού μέχρι την ηλικία των 25 ετών, εφόσον είναι άνεργα και εγγεγραμμένα στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ.
Δικαιολογητικά:
Ο δικαιούχος πολύτεκνος μειωμένου ρεύματος θα πρέπει να καταθέσει στη ΔΕΗ, κατά περίπτωση, τα παρακάτω δικαιολογητικά:
· Πιστοποιητικό οικογενειακής καταστάσεως του δικαιούχου, από τον αρμόδιο Δήμο ή την Κοινότητα.
· Υπεύθυνη δήλωση του φερομένου ως δικαιούχου, σύμφωνα με τον Ν. 1599/86 για τα στοιχεία της παρ. 2 του άρθρου 7 του Ν. 2236/16.9.94, ότι δηλαδή τα προστατευόμενα τέκνα συνοικούν με αυτόν και ότι θα ενημερώνει τη ΔΕΗ μόλις επέλθει κάθε μεταβολή σχετική με τα «προστατευόμενα» τέκνα του.
· Βεβαίωση στράτευσης από το αρμόδιο Στρατολογικό Γραφείο.
· Ιατρικό πιστοποιητικό αναπηρίας 67% και άνω λόγω διανοητικής καθυστέρησης ή φυσικής αναπηρίας τέκνων αγάμων ή διαζευγμένων ή τελούντων σε κατάσταση χηρείας.
Επισημάνσεις:
1. Η πολύτεκνη οικογένεια για να έχει μειωμένο τιμολόγιο δεν αρκεί να έχει τέσσερα (4) παιδιά, αλλά όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν τη δεδομένη στιγμή τις προϋποθέσεις που αναφέρονται παραπάνω.
2. Το μειωμένο τιμολόγιο παύει να χορηγείται όταν τα προστατευόμενα τέκνα είναι λιγότερα από τέσσερα.
3. Όλα τα δικαιολογητικά πρέπει να έχουν κατατεθεί στη ΔΕΗ μέχρι 20 Νοεμβρίου κάθε έτους, γιατί διαφορετικά δεν θα χορηγείται μειωμένο τιμολόγιο.
4. Η Κάρτα Ανεργίας ανανεώνεται κάθε τρεις (3) μήνες και μετά την ανανέωσή της, πρέπει να κατατίθεται από τους ενδιαφερομένους επικυρωμένο φωτοαντίγραφο στη ΔΕΗ.
5. Για οποιοδήποτε παιδί έχει αποφοιτήσει από το Σχολείο και έχει ήδη συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του για να θεωρηθεί ως προστατευόμενο, θα πρέπει να κατατεθεί σε οποιοδήποτε κατάστημα της ΔΕΗ, το ανάλογο αποδεικτικό έγγραφο (π.χ. Βεβαίωση Σπουδών, πιστοποιητικό αναπηρίας, βεβαίωση ΟΑΕΔ, πιστοποιητικό Στρατολογικού γραφείου κ.λπ.).
6. Για οποιαδήποτε μεταβολή στην οικογενειακή κατάσταση του δικαιούχου πολυτέκνου, θα πρέπει να ενημερώνεται αμέσως η ΔΕΗ, γιατί διαφορετικά δεν θα χορηγείται μειωμένο τιμολόγιο.
7. Το τμήμα της ΔΕΗ, που είναι υπεύθυνο για το μειωμένο τιμολόγιο πολυτέκνων, εξυπηρετείται από τα τηλέφωνα: 210-32.87.216 και 210-32.87.221.
-----------
Ιδού τώρα η απάτη με τα νέα τιμολόγια της ΔΕΗ…
Κάντε κλικ, για να δείτε το νέο λογαριασμό της ΔΕΗ... ΕΔΩ
Δύο συνεχόμενοι λογαριασμοί με παλαιά, αλλά και τη νέα τιμολόγηση της αρπαχτής..
Συγκρίνοντας ο πολύτεκνος το νέο τιμολόγιο για τις πρώτες 2400 KWH παρατηρεί ώ του θαύματος μείωση του τιμολογίου κατά 70% !!! (από 0,04431 σε 0,0133).
Οι εγκέφαλοι όμως της ΔΕΗ και του Υπουργείου εφεύραν νέες επιβαρύνσεις που τις ονόμασαν «Χρεώσεις Εθνικού Ηλεκτρικού Συστήματος» επί πλέον της μέχρι σήμερα γνωστής «Χρέωσης Ηλεκτρικού Ρεύματος» οι οποίες ώ του θαύματος αυξήθηκαν κατά 1530% !!! (από 3,83€ σε 62,45€ όπως φαίνεται στους παρακάτω λογαριασμούς με κατανάλωση περί τις 1613KWH).
Ως αποτέλεσμα αυτής της μεθόδευσης έχουμε:
· Να επιβάλλει με τον τρόπο αυτό η ΔΕΗ μία αύξηση κατά 11,14% και
· Να καταργήσει στην ουσία την κοστολόγηση με βάση την κατανάλωση, ώστε και να προσπαθήσει να μειώσει κανείς την κατανάλωση, λόγω της οικονομικής στενότητας, να έχει ελάχιστο όφελος. Δηλαδή έχουμε την επιβολή ενός ιδιαίτερα αυξημένου παγίου. Στους παρακάτω λογαριασμούς στην περίπτωση μηδενικής κατανάλωσης θα γλίτωνε κανείς 71,48€ με το παλαιό τιμολόγιο και μόλις 21,45 με το μειωμένο νέο.!!!
Το νέο σύνθημα της ΔΕΗ : Θα πληρώσεις, είτε καταναλώσεις, είτε δεν καταναλώσεις, είτε είσαι πολύτεκνος, είτε όχι.
Τα προγράμματα των πολιτικών κομμάτων τι λένε γι’ αυτό το νέο οριζόντιο χαράτσι;
-----------------------------
Νέα τιμολόγια ρεύματος από τη ΔΕΗ... με κρυφές χρεώσεις! (Εφημερίδες)
ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ ΔΕΗ ΓΙΑ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥΣ (όπως το γνωρίζαμε μέχρι τέλους του 2011)
Προσοχή: για μικρές καταναλώσεις κάτω των 2400KWH / τετράμηνο δεν συμφέρει… η χρήση του νυχτερινού τιμολογίου, για αυτό μην το χρησιμοποιείτε σε αυτή την περίπτωση ή καταργείστε το!
Τι έλεγε η Κυβέρνηση αρχές του 2012;...
Αυξήσεις -φωτιά στα τιμολόγια ΔΕΗ από 1/1/2012
http://www.ert.gr/eidiseis/item/1820-Ayxhseis-DEH-apo-1-1-2012
Από 9% έως 12,1% κλιμακώνονται οι αυξήσεις στα οικιακά τιμολόγια της ΔΕΗ που ισχύουν από την 1η Ιανουαρίου (η μεσοσταθμική αύξηση είναι 9,2%).
Ακριβότερα έως και 12,1% πληρώνουν οι καταναλωτές το ρεύμα από την 1η Ιανουαρίου. Η ΔΕΗ ανακοίνωσε σήμερα τις ανατιμήσεις, ενώ οι επιβαρύνσεις για κάθε κατηγορία καταναλωτή θα ανακοινωθούν τις επόμενες μέρες. Δεν αυξάνονται πάντως, το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο και το Τιμολόγιο πολυτέκνων.
Ακριβότερα θα πληρώσουν το ρεύμα νοικοκυριά και επιχειρήσεις στους επόμενους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Η μέση ετήσια επιβάρυνση για μια οικογένεια υπολογίζεται από 52 έως 78 ευρώ.Αμετάβλητα παραμένουν το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο και τα τιμολόγια των πολυτέκνων.
Νοικοκυριά
Στα νοικοκυριά η αύξηση είναι έως 2.000 κιλοβατώρες το 4μηνο 9 έως 11%. Το 12,1% φτάνει για καταναλώσεις από 2001 έως 3000 κιλοβατώρες.
Εμπορικά, βιομηχανικά, αγροτικά τιμολόγια
Από 6,9 έως 9,4% αυξάνονται εμπορικά, βιομηχανικά και αγροτικά τιμολόγια χαμηλής τάσης, ενώ 14,9% αυξάνεται το τιμολόγιο για τον φωτισμό δρόμων.Ακόμη και τα 40 ευρώ το 4μηνο φτάνει η επιβάρυνση για τους πελάτες με τις μεγαλύτερες καταναλώσεις αφού για τους λίγους οικιακούς καταναλωτές που έχουν περισσότερες από 3.000 κιλοβατώρες η αύξηση είναι 54% υψηλότερη έναντι χαμηλότερων καταναλώσεων.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη ΔΕΗ, οι αναπροσαρμογές έγιναν λαμβάνοντας υπόψη αφενός τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικιακοί καταναλωτές και οι επιχειρήσεις, αφετέρου τις σημαντικές αυξημένες δαπάνες για υγρά καύσιμα, φυσικό αέριο και αγορές ηλεκτρικής ενέργειας. Η ΔΕΗ σημειώνει επίσης ότι οι αυξήσεις στο οικιακό ρεύμα είναι υψηλότερες για τις μεγάλες καταναλώσεις (πάνω από 3.000 κιλοβατώρες το τετράμηνο), οι οποίες τιμολογούνται κατά 54% ακριβότερα σε σχέση με τις χαμηλότερες (κάτω από 800 kwh).
Τις επόμενες ημέρες αναμένονται τα αναλυτικά στοιχεία των νέων χρεώσεων όπως και αναλυτικά οι χρεώσεις για 9.000 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις της μέσης τάσης όπου τα τιμολόγια απελευθερώνονται πλήρως.
Πηγή: ΝΕΤ, ΑΠΕ
Πηγή: http://www.aspe.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2103&Itemid=2
