Ένα αφιέρωμα στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο

Η μάχη στο Καλταβουτούρο της Σικελίας είναι μια από τις λιγότερο γνωστές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αλλά και από τις πλέον καταστροφικές για τους Άραβες αντιπάλους της.

Τό ἔτος 529 μ.Χ. ὁ Ἰουστινιανός, μέ εἰδική διάταξη ἀπαγόρευσε τήν διδασκαλία μαθημάτων ἀπό “ἐθνικούς” διδα­σκά­­­λους.

Ο Μαυρίκιος Τιβέριος γεννήθηκε στην Αραβησσό της Καππαδοκίας το 539 και ήταν γιός του Έλληνα συγκλητικού Παύλου.

Το 1185 οι γνωστοί άρπαγες Νορμανδοί της Σικελίας που εποφθαλμιούσαν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία επιτέθηκαν, κατέλαβαν και λεηλάτησαν την Θεσσαλονίκη. Με ορμητήριο τη δεύτερη πόλη της Αυτοκρατορίας θα μπορούσαν άνετα να απειλήσουν την πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη.

Μετά τον θάνατο του Μιχαήλ Παλαιολόγου και την ανάρρηση στον θρόνο του γιου του, Ανδρόνικου Β’ η αυτοκρατορία μπήκε πλέον στην οριστική πορεία προς το τέλος της.

Το 533 μ.Χ. ο Ιουστινιανός ανέθεσε στον στρατηγό Βελισάριο την κατάκτηση του ληστρικού κράτους των Γερμανών Βανδάλων στη Βόρεια Αφρική. Για τον σκοπό αυτό του διέθεσε μόλις 5.000 ιππείς εκ των οποίων οι 1.500 ήταν επίλεκτοι βουκελάριοι, υπό τον Ιωάννη Τρωγλίτη.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ Ο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ! Αυτά που δεν σου είπαν για την Άλωση της Πόλης! «Μας έδωσε την …»

Οι δυστυχείς Ρωμαίοι, αφού άκουσαν τα λόγια του αυτοκράτορα, έσφιξαν την καρδιά τους, αγκα­λιάστηκαν και έκλαιγαν όλοι μαζί. Κανένας δεν έφερνε πια στη μνήμη του τα αγαπημένα του παιδιά, τη γυναίκα και την περιουσία του, αλλά ήθε­λαν όλοι να πεθάνουν για τη σωτηρία της πατρίδας τους. Ύστερα γύρισαν στις θέσεις τους για να φυλάξουν τα τείχη της πόλης. Ο αυτοκράτορας πήγε αμέσως στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας, προσευχήθηκε με δάκρυα στα μάτια και κοινώνη­σε των αχράντων μυστηρίων. Το ίδιο έκαναν και πολλοί άλλοι εκείνη τη νύχτα. Έπειτα γύρισε στα ανάκτορα και ζήτησε συγγνώμη από όλους. Ποιος μπορεί να περιγράψει αυτήν τη στιγμή τους θρή­νους και τους οδυρμούς που ακούστηκαν τότε στο παλάτι; Κανένας άνθρωπος δε θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος, ακόμα κι αν ήταν από ξύλο ή από πέτρα.

Ἀπὸ τὸ Χρονικὸν τοῦ Μεγάλου Λογοθέτου Γεωργίου Σφραντζῆ ἢ Φραντζῆ, Ἐκδοθὲν ἐν Κερκύρᾳ ἔτει 1477