Αν κάποια εκκλησιά είχε λόγους να συμβολίζει τον κόσμο αυτή ήταν η Αγία Σοφία. Συνδέονταν με το παλάτι του αρχηγού του Βυζαντινού κράτους.

Η ημερομηνία γέννησης του Δεσποτάτου του Μυστρά είναι το έτος 1259. Τότε ο στρατός του σεβαστοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγου νίκησε στην Πελαγονία τους Φράγκους και αιχμαλώτισε τον πρίγκιπα της Αχαΐας. Σε αντάλλαγμα της ελευθερίας του, αυτός, παραχώρησε τα κάστρα του Μυστρά, της Μονεμβασιάς και της Μαΐνης.

Η βυζαντινή ιστορία είναι μεγάλη και ανεξάντλητη. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να συμβαίνει κάτι διαφορετικό αφού από τη μεταφορά της πρωτεύουσας του ρωμαϊκού κράτους στην Κωνσταντινούπολη ως την άλωση της Πόλης από τους Τούρκους μεσολάβησαν περισσότερα από 1.100 χρόνια.

Το 312 μ.Χ. η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία συγκλονιζόταν από την σύγκρουση του Κωνσταντίνου (κατοπινού Μεγάλου) με τον Μαξέντιο. Ο Κωνσταντίνος αν και διέθετε μικρότερες του αντιπάλου του δυνάμεις είχε αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων και είχε εισβάλει στην Ιταλία. Ο Κωνσταντίνος πήρε το Μιλάνο αλλά αδυνατούσε να κινηθεί προς τη Ρώμη καθώς στη Βερόνα στάθμευε μεγάλη αντίπαλη δύναμη υπό τον καλύτερο στρατηγό του Μαξεντίου τον Ρουρίκιο Πομπιανό.

Το 1254 ο μεγάλος αυτοκράτορας Ιωάννης Γ΄ Βατάτζης πέθανε, αφήνοντας την Αυτοκρατορία της Νίκαιας πανίσχυρη. Ο Ιωάννης είχε κατορθώσει όχι μόνο να αποκρούσει τις εναντίον του επιθέσεις των Λατίνων, αλλά και να απελευθερώσει πολλά εδάφη στη Θράκη και τη Μακεδονία. Παράλληλα είχε αντιμετωπίσει τον τουρκικό και τον βουλγαρικό κίνδυνο.

Το 588 μ.Χ. δεν ήταν μια ευχάριστη χρονιά για τις τύχες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Λανθασμένα μέτρα του αυτοκράτορα Μαυρίκιου είχαν οδηγήσει τον στρατό της Μικράς Ασίας σε στάση ενώ ο νεοδιορισθείς στρατηγός Πρίσκος είχε τραπεί σε φυγή για να γλιτώσει πριν καλά-καλά αναλάβει.

Η πόλη έπεσε. Αυτή η κραυγή θ' αντηχεί όσο υπάρχει ο κόσμος. Αν έπειτα από αιώνες ξαναγεννηθώ, αυτές οι λέξεις θα γεμίζουν τα μάτια μου τρόμο και οι τρίχες των μαλλιών μου θα σηκώνονται. (1)

Ο Ιωάννης Ιουστινιάνης άφησε το βλέμμα του να πλανηθεί στην γεμάτη άταφα πτώματα, πεδιάδα του Λύκου. Σε λίγη ώρα θα ξημέρωνε. Η Πόλη των πόλεων, θα ζούσε άλλη μια ημέρα σκληρής πολιορκίας. Ο καιρός δεν ήταν πολύ κρύος, είχε όμως μια υγρασία που τρυπούσε τα κόκαλα.

Παίρνοντας αφορμή από την εκδήλωση που συνδιοργανώθηκε στο Κάστρο του Διδυμοτείχου, από τον Ιστορικό και πολιτιστικό σύλλογο Διδυμοτείχου «Καστροπολίτες Γνώση και Δράση», την Ενωμένη Ρωμηοσύνη, την Κίνηση Αλληλεγγύης Πολιτών Αλεξανδρούπολης, την Εφημερίδα Αντιφωνιτής και την Αχελώος Τηλεόραση με θέμα: Ιωάννης Καποδίστριας ¨Η ζωή, οι αγώνες και το εγκώμιο του πρώτου Εθνικού Κυβερνήτη της Ελλάδας¨, άδραξα την ευκαιρία κάνοντας έναν χαιρετισμό, να αναφερθώ στα κοινά σημεία δύο μεγάλων ηγετών της Ρωμηοσύνης. Ο ένας εξ αυτών ήταν φυσικά ο Ιωάννης Καποδίστριας, το τιμώμενο πρόσωπο της εκδήλωσης. Ο δεύτερος ήταν ο ¨οικοδεσπότης¨ της βραδιάς, ο εκ Διδυμοτείχου καταγόμενος, Αυτοκράτορας της Ρωμανίας και Άγιος της Εκκλησίας μας Ιωάννη Γ΄ Δούκας Βατάτζης.

Ο Φλάβιος Φωκάς υπήρξε μια ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου με την αρνητική έννοια. Υπήρξε χαμηλόβαθμος αξιωματικός του στρατού που στασίασε κατά του αυτοκράτορα Μαυρίκιου, τον οποίο κατακρεούργησε μαζί με όλη του την οικογένεια φτάνοντας να γίνει αυτοκράτορας. Από εκεί και μετά άρχισε το καταστροφικό για το κράτος έργο του που ευτυχώς δεν κράτησε πολύ.