Ο Αλέξιος Φιλανθρωπινός καταγόταν από στρατιωτική οικογένεια. Το 1294 διορίστηκε από τον Ανδρόνικο, διοικητής των δυνάμεων των συνόρων στον ποταμό Μαίανδρο. Διοικητής των λοιπών μικρασιατικών δυνάμεων ορίστηκε ο στρατηγός Λιβαδάριος.

Η μάχη του Τορβιόλ δόθηκε μεταξύ των δυνάμεων του Γεώργιου Καστριώτη και των Οθωμανών. O Γεώργιος ήταν γιός του Ιωάννη Καστριώτη. Η συζήτηση για την καταγωγή του ακόμα συνεχίζεται με τους Αλβανούς να τον θεωρούν εθνικό τους ήρωα.

Η ναυμαχία του Κορινθιακού ήταν μια από τις πολλές συγκρούσεις Βυζαντίου και Αράβων τον 9ο αιώνα μ.Χ. Δόθηκε το 873 μ.Χ. και αποτελεί μια από τις πλέον αξιομνημόνευτες νίκες του μεγάλου, αν και εν πολλοίς αγνώστου, Βυζαντινού ναυάρχου Νικήτα Ωορυφά.

Εμπνεόμενος από την πολεμική τέχνη των δύο κύριων αντιπάλων της Αυτοκρατορίας εκείνη την εποχή, των Γερμανών και των νομάδων της Ανατολής, ο εξέχων στρατηγός Βελισάριος συνέλαβε την ιδέα ευρέσεως του αντιδότου, το οποίο δεν ήταν άλλο από το ιππικό διπλού ρόλου.

Σύμφωνα με τον Αυτοκράτορα Μαυρίκιο το «Περσικόν έθνος μοχθηρόν και κρυψίνουν και δουλοπρεπές εστί… Καρτερικώς τους τε πόνους και τους υπέρ της πατρίδας πολέμους υφίστανται». Οι Σασσανίδες Πέρσες ήταν ο πλέον επίμονος και ο καλύτερα αντίπαλος του Βυζαντίου, από τον 4ο αιώνα μ.Χ. μέχρι και την κατάλυση του κράτους τους από τους Άραβες τον 7ο αιώνα.

Η ναυμαχία των Εχινάδων υπήρξε η τελευταία ναυτική νίκη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αντίπαλοι ήταν ο στόλος της Αυτοκρατορίας υπό τον Δημήτριο Λάσκαρη Λεοντάριο και του στόλου του Λατίνου δυνάστη Λευκάδας – Ζακύνθου – Κεφαλονιάς και δυτικής Ελλάδας Κάρλο Α’ Τόκο.