Στο διάστημα 938 – 967 μ.Χ. ο χειρότερος εχθρός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν ο εμίρης του Χαλεπίου, ο περίφημος Σαίφ αλ Νταουλά. Ο εμίρης είχε καταστεί φόβος και τρόμος στην περιοχή της σημερινής Συρίας, αποτολμώντας επιθέσεις και σε μεγάλο βάθος στο βυζαντινό έδαφος.

Η Άμιδα, το σημερινό Ντιγιάρμπακιρ, της σημερινής Τουρκίας, αποτελούσε, από την αρχαιότητα σημαντικό πέρασμα από την Μεσοποταμία προς τη Μικρά Ασία. Το 502 μ.Χ. ο Πέρσης (Σασσανίδης) βασιλιάς Καβάδ κήρυξε πόλεμο στη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Αφού κατέλαβε τη Θεοδοσιούπολη, ο Καβάδ, συνέχισε την πορεία του προς την Άμιδα. 

Ο Ανδρέας ήταν υπηρέτης του μεγάλου στρατηγού Βελισάριου. Ήταν σχεδόν συνομήλικος με τον Βελισάριο και μεγάλωσαν ουσιαστικά μαζί, αφού ο Ανδρέας ακολούθησε τον μετέπειτα ένδοξο στρατηγό από τα προγονικά κτήματα στη Θράκη, στο σχολείο όπου φοίτησε στην Ανδριανούπολη, κατόπιν στην Πόλη και σε όλες τις εκστρατείες του. Ο Ανδρέας υπήρξε κάτι περισσότερο από υπηρέτης του Βελισάριου.

Εμπνεόμενος από την πολεμική τέχνη των δύο κύριων αντιπάλων της Αυτοκρατορίας εκείνη την εποχή, των Γερμανών και των νομάδων της Ανατολής, ο εξέχων στρατηγός Βελισάριος συνέλαβε την ιδέα ευρέσεως του αντιδότου, το οποίο δεν ήταν άλλο από το ιππικό διπλού ρόλου.

Το Βεράτι της σημερινής Αλβανίας ανήκε για αιώνες στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ερευνητές το ταυτίζουν με την αρχαία ελληνική Αντιπάτρεια, ενώ οι Βυζαντινοί ονόμαζαν την πόλη Πουλχεριούπολις και αργότερα Βελεγράδα (λευκή πόλη).

Το 1366 η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ήταν κατ’ ευφημισμό κράτος. Οι Οθωμανοί, μετά την κατάληψη της χερσονήσου της Καλλίπολης, το 1354, εξασφάλισαν ένα σταθερό προγεφύρωμα στην Ευρώπη το οποίο μάταια οι Βυζαντινοί επιχείρησαν να ανακτήσουν.

Οι Άραβες αποτέλεσαν τη μεγαλύτερη απειλή για την ύπαρξη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας μέχρι την έλευση των Τούρκων. Μετά τις αρχικές τους επιτυχίες και την κατάκτηση της Αιγύπτου, της Παλαιστίνης και άλλων βυζαντινών εδαφών, στόχος τους ήταν η κατάκτηση της Βασιλίδας των πόλεων, της Κωνσταντινούπολης.

Οι Σικελικοί Εσπερινοί, η επανάσταση των κατοίκων της Σικελίας κατά των Γάλλων ντ’ Ανζού επικυριάρχων τους, δηλαδή, αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας ενώ υπήρχε και ελληνική εμπλοκή.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία για μεγάλο διάστημα κατείχε κτήσεις στην Ιταλία. Το 1009 ο Λομβαρδός ηγεμόνας του Μπάρι Μέλης (ή Μέλο), υποτελής έως τότε της αυτοκρατορίας, στασίασε. Οι Βυζαντινοί αντέδρασαν και το 1011 κατέλαβαν το Μπάρι.