Ο Νίκος Καπετανίδης γεννήθηκε το 1889 στη Ριζούντα του Πόντου και σπούδασε στο περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας¹, 

«Έναν μαύρον ημέραν εκούιξεν εις απες σο σπέλ’: Οι μανάδες ντο έχ’νε μικρά μωρά να εβγαίνε οξιοκά ασο σπέλ’». Μία μάνα διηγείται ότι μια μαύρη μέρα ένας φώναξε όσες είχαν μικρά παιδιά να βγουν έξω από τη σπηλιά…

Τεκμήριο των σφαγών των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί το τηλεγράφημα της Επιτροπείας Ποντίων που απευθύνεται προς τον Ελεύθεριο Βενιζέλο, από τον οποίον ζητεί προσωπική παρέμβαση «παρ' ισχυροίς Συμμάχοις προς κατάπαυσιν εξολοθρευτικού έργου Τούρκων και σωτηρίαν απειλουμένου υπό εξοντώσεως Ποντικού Ελληνισμού».

Στις 30 Ιανουαρίου 1923 υπογράφηκε στη Λοζάνη το πρώτο μέρος της ομώνυμης Συνθήκης η οποία αποτέλεσε την κατάληξη της μεγαλύτερης καταστροφής που υπέστη η Ελλάδα.

Σοφία Παπαδοπούλου-Σταμπουλίδη: Ο Τοπάλ Οσμάν με τους τσέτες του, αφού σκόρπισε τον όλεθρο στο Χατζήμπεη, έφθασε και περικύκλωσε το χωριό Χερίζ Νταγ, λίγο πριν από το σούρουπο της 21ης Ιουνίου 1921.

«Η μια αδικία, η παλιά, γεννά άλλη, καινούργια μες στο σπίτι, όταν έλθη η ωρισμένη ημέρα να γεννήση∙ γεννά τον δαίμονα τον άμαχο, τον απολέμητο, το θράσος το ανίερο της μαύρης Άτης, που μοιάζει με τους γονείς της».

Πρόκειται για ένα ονομαστικό ευρετήριο, αρκετά μεγάλο σε έκταση, που καταρτίστηκε από το υπουργείο Γεωργίας και την Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων, και δημοσιεύτηκε το 1928.

Δρ. Ιωάννης Σ. Παπαφλωράτος, νομικός, διεθνολόγος, διδάκτορας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διδάσκων σε Στρατιωτικές Σχολές

Η δραματική περίπτωση  της Ποντιοπούλας Παρθένας, που χάθηκε στους διωγμούς το 1920 και βρέθηκε ως  Αϊσέ, μετά από 60 χρόνια!

Η γενοκτονία των Αρμενίων και η υποκρισία των Τούρκων… 109 χρόνια από την επέτειο… 24 Απριλίου 1915!

Λέγεται πως ο ίδιος ο Χίτλερ κάποτε ισχυρίστηκε ότι ο κόσμος θα ξεχνούσε την γενοκτονία των Εβραίων γιατί “Ποιός θυμάται τη γενοκτονία των Αρμενίων;” Ο άνθρωπος που αιματοκύλησε την Ευρώπη είχε για μια ακόμη φορά άδικο. Η ιστορία τον διέψευσε. Οι Εβραίοι δεν ξέχασαν την γενοκτονία και φυσικά δεν την ξέχασε ο Αρμενικός λαός. Οι Αρμένιοι είτε ζουν στο Ερεβάν, είτε ζουν στο Ηράκλειο, την Γαλλία ή την Αμερική θεωρούν την 24η-25η Απριλίου του 1915 ως την αρχής μίας  θλιβερής επετείου. Τότε που οι Νεότουρκοι στην Πόλη μάζεψαν τους πρώτους Αρμένιους και τους κατέσφαξαν.  Ήταν η αρχή ενός μαζικού προγκρόμ που για τα επόμενα χρόνια στοίχισε τη ζωή σε 1,5-2 εκατομμύρια ψυχές. Ήταν μια προσπάθεια ξεκληρίσματος των Αρμενίων που για τους Τούρκους ήταν ακόμη ένα κόκκινο πανί, όπως ήταν οι Έλληνες του Πόντου, οι Κούρδοι.

Οι συστηματικές και επιμελώς προετοιμασμένες σφαγές και εκτοπίσεις των Αρμενίων από την τουρκική κυβέρνηση μεταξύ του 1915 και του 1923 με σκοπό την εξόντωση της αρμενικής φυλής, συνθέτουν την Γενοκτονία των Αρμενίων.

Εκ των πραγμάτων η λέξη «Γενοκτονία» στις μέρες μας συνειρμικά επικεντρώνει τη σκέψη μας στα δύο τραγικά γεγονότα του αιώνα μας, τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 από τους Νεότουρκους και τη Γενοκτονία των Εβραίων και των σλαβικών λαών το 1940-44 από τους Γερμανούς. Στον αιώνα μας διαπράχθηκαν εγκλήματα Γενοκτονίας εις βάρος και άλλων λαών, που συνειδητά η Τουρκία  προσπάθησε και προσπαθεί να υποβαθμίσει. Μέχρι και σήμερα η Τουρκία δεν θέλει να ακούσει τίποτα περί Γενοκτονίας. Η οποία επιμένει ότι η σφαγή των εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων δεν ήταν τίποτα άλλο από το αποτέλεσμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου! Πόλεμος λοιπόν  το ολοκαύτωμα του αρμενικού λαού, πόλεμος ο αφανισμός της κουρδικής εθνότητας ,η διχοτόμηση της Κύπρου, αλλά και του ελληνισμού του Πόντου; Η μόνη αλήθεια στα λεγόμενα των Τούρκων είναι ότι ο όρος «γενοκτονία» όταν συνέβησαν τα περιστατικά του 1915 και εντεύθεν δεν υπήρχε στη διεθνή διπλωματία. Η γενοκτονία ως όρος εισήχθη μετά την δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όταν δικάστηκαν οι ναζί.

Το μεγάλο έγκλημα…

Η γενοκτονία των Αρμενίων υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του αιώνα. Πρόκειται για την πρώτη συστηματική διαδικασία εθνοκάθαρσης που εφάρμοσε η Τουρκία, η χώρα που βαρύνεται ίσως με τα μεγαλύτερα εγκλήματα εθνικού ξεκαθαρίσματος. Την ίδια εγκληματική τακτική εφάρμοσε σε βάρος των Ποντίων και των άλλων Ελλήνων της Μικράς Ασίας, των Κούρδων και των Ελλήνων της Κύπρου. Οι Τούρκοι αντιμετώπισαν την επιθυμία των Αρμενίων για ελευθερία, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα με μια πρωτοφανή αγριότητα. Ο διωγμός και σφαγές των Αρμενίων για μια εικοσαετία, από το 1896 μέχρι το 1916, δημιούργησε το αρμενικό ολοκαύτωμα και κατέστησε την Τουρκία διαχρονικά υπόλογο ενώπιον της διεθνούς κοινωνίας και της παγκόσμιας ιστορίας. Η Τουρκική διπλωματία έχει επικεντρώσει την προσπάθεια της στον εξωραϊσμό της Τουρκικής ιστορίας και στην απάλειψη ή την άμβλυνση των εντυπώσεων από τη γενοκτονία των Αρμενίων και τα άλλα διεθνή εγκλήματα της Τουρκίας.

Κατά τη διάρκεια του A΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Νεότουρκοι, φοβούμενοι ότι και οι Αρμένιοι όπως και οι άλλοι λαοί στα Βαλκάνια θα επιδιώξουν ν΄ αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, αποφάσισαν να εξορίσουν τον αρμενικό πληθυσμό από τα ρωσο-τουρκικά σύνορα.

Στην πραγματικότητα, ολόκληρος ο αρμενικός πληθυσμός της Ανατολίας ως τα σύνορα της Συρίας, εξορίστηκε το 1915-1916. Σύμφωνα με διάφορες πηγές, ο συνολικός αριθμός των Αρμενίων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ανερχόταν σε 1,5 με 2 εκατομμύρια ψυχές. Μετά την εξόντωση των προυχόντων στην Κωνσταντινούπολη και την ομαδική εξόντωση των αρμενίων στρατιωτών είχαν στρατευτεί στον οθωμανικό στρατό, οι διωγμοί οδήγησαν σε μεγάλης κλίμακας σφαγές. Η γενοκτονία αυτή οδήγησε στο θάνατο το σαράντα με πενήντα τοις εκατό του αρμενικού πληθυσμού.

Η γενοκτονία του 1915 ξερρίζωσε τους Αρμενίους από τη Μικρά Ασία και κυρίως από τις έξι επαρχίες όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι περισσότεροι. Μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923) μόνο μερικές δεκάδες χιλιάδες Αρμενίων είχαν απομείνει στην Τουρκία, συγκεντρωμένοι κυρίως στην Κωνσταντινούπολη. Είναι φανερό πως η κατάσταση των περισσότερων Αρμενίων στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν δραματική. Πολλοί ζούσαν σε πρόχειρα παραπλήγματα λίγο πιο έξω απ’ το Χαλέπι, τη Δαμασκό, τη Βηρυτό, την Αθήνα (σημειωτέον ότι η Ελλάδα δέχτηκε επίσης το 1,2 εκατομμύριο Ελλήνων που απελάθησαν από τη Μικρά Ασία κι ανταλλάχθηκαν με 650.000 μουσουλμάνους που απελάθηκαν στην Τουρκία), τη Φιλιππούπολη, τη Σόφια και την Κύπρο. Παρά ταύτα, με τον καιρό, όχι μόνο ενσωματώθηκαν στον πληθυσμό των χωρών αυτών, αλλά και διακρίθηκαν και διέπρεψαν

Για όσους Αρμενίους κατέφυγαν σε ήδη ανεπτυγμένες χώρες οι συνθήκες ήταν επισφαλείς, όπως είναι πάντα για όλους όσους καταφεύγουν σε μια χώρα τη γλώσσα της οποίας δε γνωρίζουν και δε διαθέτουν κεφάλαια, παρά μόνο τα δυο τους χέρια.

Ο αριθμός των θυμάτων καθώς και ο τρόπος εκτέλεσής τους έμεινε μοναδικός στη σύγχρονη ιστορία, κάνοντας έτσι την 24η Απριλίου του έτους 1915 διεθνώς γνωστή ως ημέρα της πρώτης γενοκτονίας του 20ού αιώνα, η οποία διαπράχθηκε από την Τουρκία και είχε 1.500.000 και πλέον θύματα, Αρμένιους όλων των ηλικιών, ενώ περίπου μισό εκατομμύριο άστεγοι διέφυγαν στα εδάφη που σήμερα αποτελούν τη Δημοκρατία της Αρμενίας, σε περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Ευρώπης και της Αμερικής.

Η Τουρκία, εντούτοις, παρά τα συντριπτικά στοιχεία που τεκμηριώνουν την Γενοκτονία των Αρμενίων, επιμένει στην αδιάλλακτη θέση της πλήρους άρνησης της ιστορικής αλήθειας. Και κάθε φορά που μία χώρα έρχεται είτε επίσημα είτε ανεπίσημα να αναγνωρίσει την Γενοκτονία η Τουρκία αντιδρά και απειλεί θεούς και δαίμονες.

 ΠΗΓΕΣ:

* ΠΑΤΡΙΣ

* Ιστοσελίδα για την γενοκτονία των Αρμενίων, http://www.theforgotten.org/noflash.html

* Ιστορία των Αρμενίων

* Διαρκές δικαστήριο των λαών, Το έγκλημα της σιωπής. Η γενοκτονία των Αρμενίων,

* Διεθνής Αμνηστία, Έκθεση του1992.

* Εταιρεία για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, Μειονότητες στην Ελλάδα.

* Helsinki Watch

* Κεντρική επιτροπή για την υπεράσπιση του αρμενικού ζητήματος, Ιστορική περίληψη πάνω στο αρμενικό ζήτημα και Η αρμενική γενοκτονία.

* Cretalive.gr

Πηγή: Cretalive