Αγαπημένα μου αδέλφια, με την ευκαιρία της επετείου της Γενοκτονίας του Πόντου, παρά τις μη επαρκείς καταδίκες των πολιτικών γενοκτονίας, τις πυρπολήσεις και τη λεηλασία της γης μας, θέλω να ξεκινήσω ενθυμούμενος τους αθάνατους ήρωες, τους αντάρτες με την γενναία καρδιά, οι οποίοι υπερασπίστηκαν τον λαό του Πόντου μέχρι το τελευταίο τους βόλι, την Ελένη Τσαούς, τον Βασίλειο Ανθόπουλο, τον Βασίλ Ουστά.

100 χρόνια από την 19 Μαΐου 1919, που ταυτίζεται με τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Στο Βερολίνο, εκεί που χτυπάει η καρδιά του γερμανικού κράτους, ενός από τους μεγαλύτερους οικονομικούς και πολιτικούς εταίρους της Τουρκίας, την Πέμπτη 25 και την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016, κορυφαίοι επιστήμονες από διαφορετικές περιοχές του πλανήτη ανοίγουν το θέμα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου στην έδρα του παλαιότερου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος της γερμανικής πρωτεύουσας, του Πανεπιστημίου Humboldt-Universität zu Berlin.

Ο Νόμος με τον οποίον καθιερώνεται η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο τουρκικής υπηκοότητας συγγραφέας Ταμέρ Τσιλινγκίρ βρήκε αποδείξεις για αυτό που ένιωθε πως είναι: Έλληνας του Πόντου! Ένας από τους πολλούς που έμαθε την αλήθεια ψάχνοντας απαντήσεις στα «γιατί» που δεν απαντούσαν επαρκώς οι γονείς του. «Πώς έμαθες αυτή τη γλώσσα;» ρωτούσε τον πατέρα του όταν τον άκουγε να μιλάει ρωμαίικα, και εκείνος του απαντούσε: «από τους γείτονες», αποκρύπτοντας από φόβο την αλήθεια.

Η Τουρκία σας καλωσορίζει με ένα ψυχρό γαλάζιο μάτι, φουσκωμένο φρύδι, ανάγλυφο ζυγωματικό.Το πρόσωπο του ιδρυτή της δημοκρατίας αγριοκοιτάζει δεσποτικά σε σχεδόν κάθε τοίχο γραφείου, περίπτερου και στο τερματικό του αεροδρομίου.

Εις την άκραν ενός αποκέντρου κήπου της Αγκύρας περί τα μέσα της νυκτός του Μαϊου του 1922 εκάθητο πάνοπλος ο Τοπάλ-Οσμάν, αμπαραστατούμενος υπό 10 εμπίστων και θαρραλέων οπαδών αυτού. Εταλάνισεν αυτός εαυτόν και είδεν ότι υπήρξε μηδέν. Ως εν καλειδοσκοπίω προήλασαν προ αυτού όλα τα τερατουργήματά του, αι αραί και οιμωγαί των αποθνησκόντων, τα αθώα, άπερ έχυσεν αίματα, τα δάκρυα. τα θαλερά των γονέων και συζύγων, των παίδων και αδελφών και εγνώρισεν, ότι βραχύς ήτο ο ανθρώπινος βίος και μάλιστα των κακούργων το τέλος φοβερόν και απαίσιον.

Θεωρώ σημαντική την έκφραση «Δεν ξεχνώ», γιατί σημαίνει «σέβομαι τη θυσία των προγόνων, στηλιτεύω τις ενέργειες του τυράννου, αγωνίζομαι για να μη υπάρξουν νέα θύματα».

Το ιταλικό κοινοβούλιο ενέκρινε σήμερα ένα ψήφισμα καλώντας την κυβέρνηση να «αναγνωρίσει επισήμως τη γενοκτονία των Αρμενίων και να δοθεί στο θέμα διεθνής προσοχή».