Ο Ποντιακός Ελληνισμός αποτέλεσε μια συμπαγής και αυτοτελής νησίδα χριστιανισμού και Ελληνικού πολιτισμού στην βορειανατολική Μικρά Ασία. Το νήμα της Ιστορίας του ξεκινά λίγα χρόνια μετά την  άλωση της Κωνσταντινούπολης και φτάνει ως το 1922. Από το 1914 ως το 1921 οι Οθωμανικές κρατικές αρχές αποφάσισαν και εκτέλεσαν ένα εθνοκτονικό σχέδιο που είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη καταστροφή των χριστιανικών κοινοτήτων και των περιουσιών τους, όπως και τον θάνατο περίπου 350.000 ανθρώπων. Το τελευταίο στάδιο της γενοκτονικής αυτής διαδικασίας ξεκίνησε το 1918 με την διοικητική κατάρρευση της Αυτοκρατορίας και είχε ως δράστες τους Τοπάλ Οσμάν αρχηγό των Τούρκων ατάκτων τότε στην περιοχή του Πόντου και τον Μουσταφά Κεμάλ (μετέπειτα απεκληθέντος Ατατούρκ) που είχε σταλθεί στον Πόντο στις 19 Μαίου του 1919 από την σουλτανική Κυβέρνηση ως επιθεωρητής του Τουρκικού στρατού.

Τα πειστήρια για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου τα έχει συλλέξει με επιμονή και μεθοδικότητα ο διαπρεπής καθηγητής Ιστορίας στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Κωνσταντίνος Φωτιάδης στο μνημειώδες πολύτομο έργο του "Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου". Στο έργο αυτό περιλαμβάνονται πολλές αναφορές από τους προξένους της Γερμανίας, της Ρωσίας, της Αγγλίας αλλά και πολλών άλλων χωρών που περιγράφουν με 

τα μελανότερα χρώματα τα βάσανα και τις δολοφονίες των Ελλήνων την οκταετία αυτή. Εδώ θα παραθέσουμε ένα απόσπασμα από την έκθεση-καταγγελία του Δζεμάλ Νουζχέτ, νομικού συμβούλου του φρουραρχείου Κωνσταντινούπολης και προέδρου σχετικής εξεταστικής επιτροπής της Κυβέρνησης του Σουλτάνου για τα βίαια γεγονότα εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου.

"Ο Μουσταφά Κεμάλ τας μέχρι τούδε επιτυχίας του τας όφειλε εις τας ληστρικάς σημμορίας. Κατά τας πρώτας περιόδους, δια να αντιστή εις την κυβέρνησιν Φερίντ πασά και τας δυνάμεις της Ελληνικής κατοχής, παρέσχε μεγάλα δικαιώματα εις τους προσερχομένους εις τας ληστρικάς του οργανώσεις, αι οποίαι, μάλιστα και τη εγκρίσει του Μ. Κεμάλ, εθεώρουν ως νόμιμο κτήμα των την περιουσίαν και την ζωήν των κατοίκων της 

Ανατολής. Ο Μ. Κεμάλ εχειροκρότει τα διαπραττόμενα υπ΄ αυτών κακουργήματα, δια τιμητικών δε προς τους αρχηγούς των επιστολών, επανηλειμμένως τους έδιδε πλήρη ελευθερία δράσεως, κατά βούλησιν. Ο λαός της Ανατολής διατελών υπό την τρομοκρατίαν ταύτην άνευ αντιλογής εξετέλει κάθε διαταγήν των, ήτο δε υποχρεωμένος όπως έχει πάντοτε εις την διάθεσιν των το ότι έχει και δεν έχει....

Η κυβέρνησις της Αγκύρας είχεν αποφασίσει όπως κατά πρώτον σφαγιασθούν και εξοντωθούν οι Έλληνες "Ρωμιοί" των περιφερειών Αδά-Παζάρ και Κάνδρας, και έπειτα του Πόντου. Ανέθεσε εις τον Γκιαβούρ Αλή την πυρπόλυσιν του Ελληνικού Ορτακιοϊ "πλησίον της Γκέιβε" και σφαγή των κατοίκων. Ο Γκιαβούρ Αλή με τετρακοσίους, εκ των οπαδών του, φθάσας εκεί περικύκλωσε το Ορτάκιοϊ, εν πολιορκία δε ευρισκομένω εισελθών εντός της ανθηροτάτης ταύτης ελληνικής κωμοπόλεως διέταξε την γενικήν σφαγήν. Αφού κατέσφαξαν τους κατοίκους και απεγύμνωσαν την κωμόπολιν την παρέδωσαν εις τας φλόγας. Όσοι εκ των κατοίκων ηδυνήθησαν να γλυτώσουν από την λόγχην και μάχαιραν περισυλλεγέντες εντός της εκκλησίας εκάησαν εντός αυτής. Η τραγωδία αυτή διήρκεσε δύο ημέρας. Το Ορτάκιοι με τα 12 εργοστάσια και με τα ωραία 

του σπίτια είχε πλέον καταντήσει σωρός ερειπίων. Εκ των κατοίκων οι ενενήκοντα τοις εκατόν κατεσφάγησαν και εκάησαν, ελάχιστοι δυνηθέντες να διαφύγουν, δια να σώσουν την ζωήν των, κατέφυγον εις τα όρη.

...Ο εν τη περιφερεία Νικαίας και Καρά-Μουρσάλ αρχισυμμορίτης Ταγιστανλί τζεμάλ, με την υπ΄αυτόν συμμορίαν, ονομαζομένην τάγμα Γκιόλ Μπαιράκ εκ των Ελληνικών χωριών Νικαίας τα: Παμουτζάκ, Κιζ Ντερμπέντ, Κολατζίκ και άλλα χωριά τα παρέδωσε εις το πυρ, αφού δε τα απεγύμνωσε, διέταξε γενικήν των κατοίκων σφαγήν. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά εσφάζοντο κατά τον αγριότερον τρόπον. Άλλοι απεκλείοντο εντός των εκκλησιών και μετ΄αυτών εκαίοντο και άλλοι εθάπτοντο ζώντες, δεν ηδυνήθη να σωθεί ουδείς εξ αυτών.

....Η Άγκυρα κατά αυτόν τον τρόπον κατέκαυσε και με γενικάς σφαγάς εξόντωσε τον χριστιανικόν πληθυσμόν των δυτικών παραλίων του Ευξείνου Πόντου και της Προποντίδος, και κατέσχε όλην την κινητήν περιουσίαν αυτών. Και αι πλέον τραγικαί εν τη παγκοσμίω ιστορία εποχαί ωχριώσιν προ των φρικωδεστάτων και ανηκούστων μεθόδων εξοντώσεως, 

τας οποίας μετεχειρίζετο προς εξαφάνισιν των χριστιανών..."

Πηγή: Δικαιόπολις

Η προσπάθεια ανάδειξης της δολοφονίας των γυναικών και των παιδιών κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας που υπέστη ο Ελληνικός λαός, αποτελεί μέρος του αγώνα για τη διεθνοποίηση και αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος εναντίον των προγόνων μας. Είναι μία ακόμη ψηφίδα που μπαίνει για την αποκατάσταση και την ολοκλήρωση του μεγάλου ψηφιδωτού που καταστράφηκε από την φασιστική- ρατσιστική ομάδα των Νεότουρκων και των Κεμαλικών. Είναι μία ακόμη ιστορική πράξη έναντι των θυμάτων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος και ειδικότερα των γυναικών και των παιδιών, είναι ένα χρέος έναντι της ιερής και μεγάλης υπόθεσης της Γενοκτονίας, είναι μία νίκη της αλήθειας, της μη λήθης, έναντι του φασισμού, του ρατσισμού, της προπαγάνδας και της άρνησης. 

Υ.Γ. Στον αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, της Γυναικοκτονίας και Παιδοκτονίας έχουμε μαζί μας πολλούς συναγωνιστές από όλον τον κόσμο. Με συγκινεί όμως ιδιαιτέρως η συμβολή του εκδότη και συγγραφέα Ραγκίπ Ζαράκολου και του  συγγραφέα Σαίτ Τσετίνογλου,  με τους οποίους έχουμε μιλήσει για το ζήτημα στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχουμε  γράψει βιβλίο για τη Γενοκτονία στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που ο Σαίτ Τσετίνογλου ο οποίος με προσκάλεσε στο ιστορικής σημασίας συνέδριο που έγινε στην Άγκυρα για το ζήτημα της Γενοκτονίας, θα μιλήσει την 19η Μαΐου στη Θεσσαλονίκη. Είναι μία εξαιρετική στιγμή με τεράστιο συμβολισμό και ουσία για όλους μας.

Tραγική ήταν και η τύχη των σταυροπηγιακών μονών του Πόντου. Aπό το καταστροφικό μίσος των Nεοτούρκων και τον τυφλό ισλαμικό φανατισμό δεν γλίτωσαν ούτε τα μοναστήρια του, τα οποία επί αιώνες είχαν σεβαστεί οι σουλτάνοι και οι κατά τόπους ντερεμπέηδες και πασάδες, παραχωρώντας, κατά διαστήματα, σε πολλά από αυτά υλικά αλλά και θρησκευτικά προνόμια.

Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά

Tραγική ήταν και η τύχη των σταυροπηγιακών μονών του Πόντου. Aπό το καταστροφικό μίσος των Nεοτούρκων και τον τυφλό ισλαμικό φανατισμό δεν γλίτωσαν ούτε τα μοναστήρια του, τα οποία επί αιώνες είχαν σεβαστεί οι σουλτάνοι και οι κατά τόπους ντερεμπέηδες και πασάδες, παραχωρώντας, κατά διαστήματα, σε πολλά από αυτά υλικά αλλά και θρησκευτικά προνόμια.

«Άμα τη προελάσει των Pώσσων η ιερά Σταυροπηγιακή Mονή του αγίου Γεωργίου του Περιστεριώτα περιήλθεν αμέσως εις την κατοχήν αυτών και εσώθη. Δεινή όμως υπήρξεν η τύχη της Σταυροπηγιακής μονής Σουμελά. Tη 19η Aπριλίου 1916 οι πατέρες της ιεράς ταύτης μονής λεηλατηθέντες και απειληθέντες επανειλημμένως διά θανάτου εκ μέρους των Tούρκων εγκατέλιπον νύκτωρ την Mονήν και διελθόντες την πολεμικήν ζώνην διεσώθησαν εις την Λειβεράν, ευρισκομένην υπό την ρωσσικήν κατοχήν.

»Tραγικήν όντως περιπέτειαν υπέστη η Σταυροπηγιακή Mονή Bαζελώνος. Tη 22 Aπριλίου 1916, ο Tούρκος ταγματάρχης του σταθμού "Kαλογέρ-χανί", κειμένου απέναντι και εις ωριαίαν απόστασιν από της εν λόγω Mονής, περιέζωσε ταύτην δι’ αποσπάσματος εξ 20 χωροφυλάκων και 8 στρατιωτών διατάξας τους ενοίκους –και τοιούτοι ήσαν πλην των πατέρων της Mονής, 650 πρόσφυγες ομογενείς των περιοίκων, έτεροι 130 εκ Tραπεζούντος και 29 Aρμένιοι– όπως εντός τεσσάρων ωρών εγκαταλείψωσι την Mονήν και αναχωρήσωσιν εις το εσωτερικόν της περιφερείας Aργυρουπόλεως. Πρεσβεία τότε μοναχών εμφανισθείσα προ του ταγματάρχου παρέστησε την καταστροφήν, ήτις θα επήρχετο διά της εκκενώσεως της Mονής και εξητήσατο την ανάκλησιν της δοθείσης διαταγής, επικαλεσθείσα συγχρόνως και το δυνάμει φιρμανίων, απαραβίαστον της Mονής.

»O ταγματάρχης έμεινεν αμετάπειστος και διέταξεν, ίνα δι’ ενός επί πλέον ανταρτικού σώματος ενισχυθή η πολιορκούσα την Mονήν δύναμις, μετά της εντολής ίνα εν ανάγκη εκκενώσωσιν αυτήν διά της βίας. Tην νύκτα, κατόπιν μακράς συσκέψεως, πέντε μοναχοί και 300 περίπου εκ των εκεί χριστιανών κατώρθωσαν, διαφυγόντες την προσοχήν της φρουράς, να καταφύγωσι και κρυβώσιν εις το περί την Mονήν δάσος.

»Tην επομένην πρωίαν οι εναπομείναντες εν τη μονή απήχθησαν εις την περιφέρειαν Aρδάσης (Xαλδίας), υποστάντες καθ’ οδόν όσας κακώσεις και ταλαιπωρίας. Eυθύς δε μετά την έξωσιν αυτών, στίφη Tούρκων στρατιωτών, συμμοριτών, χωρικών και γυναικοπαίδων, επιδραμόντα ήρξαντο να λεηλατώσι την μονήν. Άπασα η κινητή περιουσία αυτής αφηρέθη· το θησαυροφυλάκιον απεγυμνώθη καθ’ ολοκληρίαν· το αρχειοφυλάκιον απετεφρώθη μεθ’ όλων των εν αυτώ κειμηλίων: Xρυσοβούλων, κωδίκων, χειρογράφων, ευαγγελίων και λοιπών βιβλίων· ο ναός εσυλήθη· αι βιβλιοθήκαι διηρπάγησαν και τέλος το παν εν τη Mονή κατεστράφη.

Από το εσωτερικό της Μονής Βαζελώνος

»Mετά την συμπλήρωσιν της λεηλασίας οι επιδρομείς μετέβαλον την Mονήν εις τόπον σφαγής, ακολασίας και αγριοτήτων. Συλλαμβάνοντες εις τα δάση ωδήγουν εις την Mονήν γυναίκας και παρθένους, τας οποίας βιάζοντες κτηνωδώς πρότερον απεκεφάλιζον έπειτα· προς τούτοις και πολλούς άνδρας εφόνευσαν.

»Eπίσης αιχμάλωτοι ωδηγήθησαν και αι καλογραίαι του παρά την Mονήν Bαζελώνος γυναικείου μοναστηρίου, ευρούσαι οικτρόν και λυπηρόν τέλος εν τη αιχμαλωσία.

»“Φρίττει ο νους του ανθρώπου”, έγραψεν ο μητροπολίτης Pοδοπόλεως Kύριλλος, δια τας διαπραχθείσας φρικαλεότητας και τον αριθμόν των θυμάτων, ανερχομένων εις 487 ψυχάς, αίτινες εύρον οικτρόν θάνατον εν τοις όρεσι, τοις σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης, όπου εκρύβησαν ίνα αποφύγωσι την δολοφόνον μάχαιραν των σφαγέων. Mεταξύ των δολοφονηθέντων τούτων θυμάτων κατατάσσονται άλλαι 14 νεάνιδες κόραι, αίτινες φεύγουσαι τον βαρύν πέλεκυν του δημίου, κατέφυγον, ως εις άσυλον θρησκευτικόν, εις την διαληφθείσαν ιεράν μονήν του Bαζελώνος, οπόθεν οι τύραννοι ούτοι, αφού απήγαγον τους φιλησύχους πατέρας της Mονής αιχμαλώτους, προέβησαν ούτοι εις κορεσμόν των σωματικών αυτών ηδονών, βία ατιμάσαντες τας παρθένους ταύτας, ων τελευταίον αφού απέκοψαν τους μαστούς και τας κεφαλάς, αφήκαν τα πτώματα και απήλθον».

Οι μονές που ανέκαθεν υπήρξαν άσυλο των καταδιωγμένων χριστιανών υφίστανται απερίγραπτες επιθέσεις εκ μέρους των Τούρκων τσετέδων, οι οποίοι όχι μόνο τις λεηλατούν και τις καταστρέφουν αλλά προβαίνουν, μέσα στους ιερούς χώρους, σε κτηνωδίες και απάνθρωπες βιαιοπραγίες, τις οποίες καταγράφει λεπτομερώς, με αίσθημα οδύνης, ο ηγούμενος της ιεράς μονής Bαζελώνος Πανάρετος: «Tην νύκτα λοιπόν της 22ας προς την 23ην Aπριλίου 1916, πάντες οι εν τη Mονή Πατέρες, πλην του Hγουμένου Γερβασίου και του Iερομονάχου Nικοδήμου και περί τους 300 εκ των εν τη Mονή λαϊκών χριστιανών, χαλασθέντες διά σχοινίου εξ αποκέντρου μέρους του τείχους της Mονής –η θύρα και αι πλευραί εφρουρούντο– εισήλθον και εκρύβησαν εις το περί αυτήν δάσος…

»Eις καταδίωξιν των καταφυγόντων εις τα δάση ετέθησαν πολυπληθείς συμμορίαι τσετέδων, αίτινες δι’ ανηκούστων ωμοτήτων άμα και αισχροτήτων εφόνευσαν όσους συνέλαβον. Eκ τούτων, αι περί την Mονήν Bαζελώνος δρώσαι υπό τας διαταγάς του εκ Θέρσης Eγιούπ-Zατέ Πιρ αγά ανεδείχθησαν αι αγριώτεραι και χαμερπέστεραι. Kατά τον τρίμηνον χρόνον τής εν τη περιφερεία εκείνη δράσεώς των, έσφαξαν εις τα δάση 531 Έλληνας, και 11 ιερείς, κατά τον απανθρωπότερον τρόπον.

»Aπό της 9ης Aπριλίου μέχρι της 19ης του αυτού στρατιωτικά αποσπάσματα και ανταρτικά σώματα επανειλημμένως επετέθησαν κατά της ιεράς Mονής Σουμελά απαιτούντα ν’ ανοίξωσιν αι πύλαι και παραδοθή αυτοίς η Mονή. Mετά την επίθεσιν της 18ης Aπριλίου αποτυχούσαν πάλιν, εφόνευσαν τους αγωγιάτας της Mονής, και ηπείλησαν ότι θα μεταφέρωσι τηλεβόλα ίνα εκβιάσωσιν την είσοδον αυτής. Oι πατέρες της Mονής εγκαταλελειμμένοι και ανυπεράσπιστοι απηλπίσθησαν και απεφάσισαν να φύγωσιν. Tην νύκτα λοιπόν της 19ης Aπριλίου κρύψαντες, ως ηδυνήθησαν, τα κειμήλια της Mονής, και παραλαβόντες την ιεράν εικόνα της Θεομήτορος, ήτις κατά την παράδοσιν, είναι μία των υπό του Aποστόλου Λουκά εζωγραφισμένων εικόνων, εγκατέλειψαν την Mονήν και διήλθον διά μέσου των βαθυσκίων δασών, απαρατήρητοι υπό των εκατέρωθεν αντιμετώπων γραμμών του μετώπου και έφθασαν εις Λιβεράν κατεχομένην τότε υπό των Pώσσων, παρά τω μητροπολίτη Pοδοπόλεως.

Η Παναγία Σουμελά

»Tην επομένην επανήλθον όντως οι Tούρκοι ενισχυμένοι και ευρόντες την Mονήν κενήν, κατέλαβον αυτήν καταστήσαντες έδραν της μεθοριακής φρουράς. Παρά ταύτα η Mονή αύτη υπήρξεν ευτυχεστέρα της του Bαζελώνος, διότι ο εγκατασταθείς εν αυτή διοικητής της Φρουράς, Άραψ την εθνικότητα, δεν επέτρεψε την πλήρη λεηλασίαν αυτής. Aφηρέθησαν και εξ αυτής αι αργυραί κανδύλαι, οι τάπητες, αι σινδόναι, τα στρώματα, και εν γένει όσα ήσαν αναγκαία διά την ζωήν του στρατιώτου εν τω μετώπω, αλλά προελήφθη η πλήρης καταστροφή, και δεν επετράπη ανασκαφή ανά τα θεμέλια και τας κρύπτας ούτως ώστε διεσώθησαν άπαντα τα κρυβέντα κειμήλια. Kατά την αυτήν περίοδον, ήτις διήρκεσεν επί τρίμηνον, μέχρι της 5ης Iουλίου, ελεηλατήθησαν και κατεστράφησαν και αι δύο γυναικείαι Mοναί της Παναγίας Kρεμαστής και Aγ. Iωάννου Kουσπιδή. Tης πρώτης αι μοναχαί περιεπλανήθησαν ανά τα δάση μετά των κατοίκων των πέριξ χωρίων και είτα κατέφυγον εις την περιφέρειαν Aρδάσης, της δε δευτέρας προφθάσασαι κατέφυγον εις Λιβεράν σωθείσαι από τους Tούρκους».

Tα προσκυνήματα διατηρήθηκαν, παρά τις τραγικές συνθήκες, και μετά την οπισθοχώρηση του ρωσικού στρατού και την επακόλουθη ανακατοχή του ανατολικού Πόντου από τον οθωμανικό. Oι ιστορικές μονές μπόρεσαν για λίγα ακόμη χρόνια να προσφέρουν στους δεινοπαθούντες χριστιανικούς πληθυσμούς φιλοξενία και ασφάλεια, μα πάνω απ’ όλα ηθική στήριξη και ελπίδα για καλύτερες μέρες.

Πηγή: Pontos-News

Ἡ πρόσφατη ἀναγνώριση τῆς Γενοκτονίας τῶν προγόνων μας ἀπὸ τὴν πολιτεία τῆς Δυτικῆς Βιρτζίνια τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς πόλης τοῦ Τορόντο στὸν Καναδὰ ἀποτελεῖ μία ἀκόμη σημαντικὴ ἡμέρα γιὰ τὰ θύματα τοῦ μαζικοῦ ἐγκλήματος, τοὺς ζῶντες ἀπογόνους τους, τὰ ἑκατομμύρια Ἕλληνες καὶ τὶς Ἑλληνίδες σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ἀποτελεῖ μία σπουδαία ἡμερομηνία γιὰ τοὺς ἀνιδιοτελεῖς ἀγωνιστὲς Ἕλληνες καὶ Φιλέλληνες.

Τὸ ψήφισμα ἀποτελεῖ μία ἀκόμη ἐπιτυχία, μία ἀκόμη ἐπιβράβευση τοῦ ἔντιμου καὶ σοβαροῦ ἀγώνα, ἐπιτυχία ἡ ὁποία ἔρχεται σὲ μία δύσκολη περίοδο. Σὲ μία συγκυρία ὅπου το μόνο ποὺ ἀκούγεται εἶναι ἀριθμοί. Στὴν ἑλληνικὴ ὅμως παράδοση, ὑπάρχουν καὶ οἱ λέξεις, ποὺ γίνονται σύμβολα, ἀγῶνες, ταυτότητα. Αὐτὴ ὅπου ὅπως λέει ὁ Νίκος Καζαντζάκης ποὺ κατέγραψε τὸ δράμα τῶν ξεριζωμένων Ἑλλήνων κατὰ τὴ διάρκεια τῆς.... Γενοκτονίας, δίνει νόημα καὶ μορφὴ σὲ μία ἄμορφη καὶ ἄμυαλη ἀπεραντοσύνη.

Ἡ ἀναγνώριση (καὶ) ἀπὸ τὴν πολιτεία τῆς Δυτικὴ Βιρτζίνια τῶν ΗΠΑ καὶ ἀπὸ τὴν πόλη τοῦ Τορόντο στὸν Καναδὰ ἔχει τεράστια ἀξία γιὰ τοὺς αὐτονόητους λόγους. Ἡ προσπάθεια γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς Γενοκτονίας συνεχίζεται καὶ ἀπὸ ὅτι ἀποδεικνύεται ἔχει καὶ ἀποτέλεσμα. Εἰδικὰ ὅταν προέρχεται ἀπὸ τὴν δυναμικὴ καὶ ἔξω ἀπὸ συμφέροντα καὶ λογικὲς Ἑλληνικὴ Διασπορά. Συγχαρητήρια σὲ ὅλους ὅσους ἐργάστηκαν γιὰ νὰ ἔρθει αὐτὸ τὸ ἀποτέλεσμα, στοὺς συμπατριῶτες καὶ συμπατριώτισσές μας, σὲ ὅλους ποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ πέτυχαν. Ὁ ἑλληνικὸς ἀγώνας τῆς ἱστορίας καὶ τῆς μνήμης, συνεχίζεται καὶ παρότι ἔχει πολλὰ ἐμπόδια στὸ ἑλλαδικὸ ἐσωτερικό τῆς θλίψης, τῆς παρακμῆς, τῆς ὑπονόμευσης καὶ τῆς ἄρνησης, θὰ εἶναι νικηφόρος!

Ὁ Θ. Μαλκίδης εἶναι μέλος τῆς Διεθνοῦς Ἕνωσης Ἀκαδημαϊκῶν γιὰ τὴ Μελέτη τῶν Γενοκτονιῶν (International Association of Genocide Scholars- IAGS).

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Διαχωρίζει τη θέση του από οποιαδήποτε πιθανή επίσκεψη του Υπουργού Παιδείας της Ελλάδας, Νίκου Φίλη, στο Queens College, ο διευθυντής του Κέντρο Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών. Με επιστολή του προς τη Greek News, ο διευθυντής του Κέντρου, Δρ. Χρίστος Ιωαννίδης, ξεκαθαρίζει ότι η στάση του αυτή σχετίζεται με τις δηλώσεις του κ. Φίλη για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, στην τηλεοπτική εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου.
Παρότι η επιστολή του Κέντρου δεν δίνει περισσότερα στοιχεία, σύμφωνα με πληροφορίες μας ο κ. Φίλης επρόκειτο να μιλήσει στο πλαίσιο μαθήματος.
Ο Ελληνας υπουργός Παιδείας θα επισκεφθεί τη Νέα Υόρκη καλεσμένος του Ιδρύματος «Αλέξανδρος Ωνάσης», για τα εγκαίνια της έκθεσής του στην Τετάρτη. Στα εγκαίνια έχει καλεστεί κι ο υπουργός Αναπληρωτής Πολιτισμού, κ. Μπαλτάς.
Το πρόγραμμα του κ. Φίλη περιλαμβάνει εθιμοτυπική επίσκεψη στην Ιερά Αρχιεπισκοπή, την Τρίτη, όπου θα συναντηθεί με τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, ενώ την Πέμπτη φημολογείται ότι θα παρευρεθεί σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης, στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας, για το Hellenic University.
Υπενθυμίζουμε ότι μετά τη δήλωση Φίλη για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού και τις διαδηλώσεις στην Ελλάδα, αντιπροσωπεία της Παμποντιακής, Ποντιακών Συλλόγων, της Παμμακεδονικής και της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης, έκανε διάβημα στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας.
 
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Η ανακοίνωση του διευθυντή του Κέντρου Βυζαντινών Σπουδών, έχει ως εξής:
“Το Κέντρο Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Queens College επιθυμεί να ξεκαθαρίσει την θέση του όσο αφορά το θέμα της πιθανής επίσκεψης του Υπουργού Παιδείας της Ελλάδας, κυρίου Νίκου Φίλη, στο Queens College.
 Η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού αποτελεί αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός.
 Το Κέντρο τιμά και σέβεται την μνήμη των αδελφών μας Ποντίων που υπήρξαν θύματα της γενοκτονίας.
 Το Κέντρο συμπαρίσταται στον αγώνα τον Ποντίων της Αμερικής και των απανταχού Ποντίων για την αναγνώριση της Ποντιακής γενοκτονίας.
 Το Κέντρο σέβεται την μνήμη του ιδρυτή του και Διευθυντή για 30 χρόνια, καθηγητή Χάρρυ Ψωμιάδη, Ποντιακής καταγωγής, του οποίου η οικογένεια υπήρξε θύμα της γενοκτονίας και ο οποίος αφιέρωσε την ζωή του στον αγώνα για την αναγνώριση της Ποντιακής γενοκτονίας από το Αμερικανικό Κογκρέσο.
Για τους πιο πάνω λόγους, το Κέντρο καθιστά σαφές ότι όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση με την πιθανολογούμενη επίσκεψη του Υπουργού Παιδείας, αλλά και αντιτίθεται αύτη την επίσκεψη.
Δρ. Χρίστος Π. Ιωαννίδης Διευθυντής»

Πηγή: Greek News