Τώρα πού τό προσωπεῖο τῶν συγκυβερνώντων ἔπεσε.
Τώρα πού ἀπεδείχθησαν οἱ «διατάκται καί ὑπεργολάβοι» τῶν διεθνῶν ἐντολέων τους.
Τὠρα πού δικαιώθηκαν πλήρως ὅλοι ὅσοι εἶχαν προείδει τό ψέμμα καί τήν καταδολίευση μέσα ἀπό τό προκάλυμμα καπνοῦ πού μέσα στήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων ἔριχνε τό «δίδυμο τῆς ἐπιτυχίας» !!! κ.κ. Χατζηγάκη –Σκορδᾶ, πού τώρα ὑπέστη τά ἐπίχειρα τῶν πράξεών του καί ὑπενθύμισε μέ τήν περιθωριοποίησή του τήν ρήση τοῦ Νοροντόμ Σιχανούκ γιά τήν μεταχείρησή του ἀπό τούς ἐρυθρούς Χμέρ καί τόν αἱμοδιψῆ ἡγέτη τους Πόλ Πότ, στήν μαρτυρική Καμπότζη: «Αἰσθάνομαι σάν τόν εὔχυμο καρπό τῆς κερασιᾶς πού τρῶς τήν εὐωδιαστή σάρκα του καί φτύνεις τό κουκούτσι» γιατί ἐνῶ ἐψηφίσθη τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων γιά 7 Κυριακές τό χρόνο καί μόνο γιά τήν μικρομεσαία ἐπιχειρηματικότητα μέ καταστήματα ἕως 250 τ.μ., ἡ πονηρά ὑπουργική Ἀπόφασις τοῦ δῆθεν ἐκπροσώπου τῆς λαϊκῆς Δεξιᾶς κ. Γιακουμάτου δῆθεν πιλοτικά ὑλοποιεῖ τόν ἀρχικό ἄθλιο σχεδιασμό γιά τήν πλήρη καταστρατήγηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ἐκχωρώντας τήν ἐπιχειρηματικότητα στίς πολυεθνικές καί τά πολυκαταστήματα καί ὁδηγώντας ἀναπόδραστα τούς μικρομεσαίους ἐμπόρους στόν ἀφανισμό καί τό λουκέτο.

Ὡς ἔσχατος τῶν Πειραιωτῶν, θέλω δημόσια νά συγχαρῶ τόν συμπολίτη μας κ. Βασίλη Κορκίδη, Πρόεδρο τῆς Ἐθνικῆς Συνομοσπονδίας Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου γιά τήν πεπαρρησιασμένη ἀπόφασή του διαμαρτυρόμενος γιά τά παραπάνω, νά παραιτηθεῖ ἀπό ὅλες τίς κομματικές του ἰδιότητες στό συγκυβερνόν κόμμα τῆς Νέας Δημοκρατίας. Εἶναι τραγελαφικό τό γεγονός, ὅτι τό κόμμα τῆς Ν. Δημοκρατίας πού ἐνῶ θεωρητικά ἐμφορεῖται ἀπό πατριωτικές ἀντιλήψεις στήν πρᾶξι φαλκιδεύει τά προτάγματά του καί ἀποδεικνύεται, ὅπως ἐν προκειμένῳ, διώκτης τῆς ἰδιοπροσωπείας τοῦ Γένους.

Ἡ ἀήθης, προκλητική, ἀσεβής καί ἀντιχριστιανική ποδοπάτηση ἀπό τήν συγκυβέρνηση Σαμαρᾶ-Βενιζέλου τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἱερότητα τῆς ἡμέρας Κυρίου (Κυριακῆς) δυστυχῶς εἶναι προάγγελος ἐπερχομένων δεινῶν καί ἐπαναλαμβάνει τό ἔγκλημα τοῦ Τουρκαλβανοῦ Κούρτ Πασᾶ τοῦ Βερατίου, πού ἀπηγχόνισε τόν διδάχο τοῦ Γένους καί Ἰσαπόστολο Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, ὑπερασπιζόμενο ἐκτός τῶν ἄλλων τήν ἱερότητα τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, χρηματισθείς ἀπό τούς προγόνους τῶν σημερινῶν διεθνῶν οἰκονομικῶν διευθυντῶν, γεγονός γιά τό ὁποῖο πανηγυρίζει ὁ σοφολογιώτατος τ. Ραβίνος Θεσσαλονίκης καί νῦν κάτοικος Ἰσραήλ κ. Μαρδοχαῖος Φριζῆς. Γιά τούς τυχόν ἀμφισβητούντας ἴσως καί γιά τόν ἀρθρογραφούντα πατέρα τοῦ λαμπροῦ αὐτοῦ νέου κ. Ἰάκωβο Φριζῆ, παρατίθεται ὁ συγκεριμένος σύνδεσμος (http://www.youtube.com/watch?v=Hji1gNu_IP0) γιά νά καμαρώσουν τό ὄντως φονταμενταλιστικό παραλήρημα τοῦ κ. Ραβίνου, διαδόχου τῶν φονευτῶν τοῦ μεγάλου ὁσίου καί θεοφόρου ἀνδρός.
Ὁ ἑορτασμός μιᾶς ἡμέρας ἀναπαύσεως τῆς ἑβδομάδος, ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση βασίζεται στό βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης «Γένεση» (β΄,2-3), ἔτσι τό Σάββατο διά τοῦ Νόμου τῆς Π.Δ. εἰσῆλθε ὡς «ἡμέρα Κυρίου» στήν Καινή Διαθήκη μέ τά δύο βασικά στοιχεῖα, δηλ. ἀποχή ἀπό τίς ἐργασίες καί ἰδιαίτερη λατρεία τοῦ Θεοῦ. Τή θέση τοῦ Σαββάτου στόν Χριστιανισμό κατέλαβε ἡ Κυριακή (Ἀποκαλ. α΄,10) σάν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος κατά τήν ὁποία ἀνεστήθη ὁ Κύριος ἐκ τοῦ Τάφου, δημιούργησε τό ἀναστάσιμο φῶς καί ἀπέστειλε τό Πανάγιο Πνεῦμα νά ἐπιφοιτήση στούς Ἀποστόλους. Ἡ Κυριακή σάν κατ' ἐξοχήν «ἡμέρα τοῦ Κυρίου» ὑπενθυμίζει τόν ἐρχόμενο Χριστό σάν ἀνατέλλοντα ἥλιο, ὁ Ὁποῖος θά ἔλθῃ νά ἀποκαταστήση τήν χειμαζομένη δικαιοσύνη καί νά καταργήση τήν ἀφόρητη ὑποκρισία. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου λέγει ὁ Ἱ. Αὐγουστῖνος ὑπόσχεται σέ ὅλους μας τήν αἰώνια ἡμέρα καί τῆς δικῆς μας Ἀναστάσεως (Serm 15 de verb apost). Ἡ Κυριακή εἶναι ἡ ἀρχαιοτάτη ἑορτή τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ ὁποία ἀποκαλεῖται στό Εὐαγγέλιο, ὡς ἡ «μία τῶν Σαββάτων» (Ματθ. κη΄1, Μαρκ. ιστ΄2, Α΄Κορ. ιστ΄2, Πραξ. κ΄7), στήν δέ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου ὀνομάζεται Κυριακή ἡμέρα (Ἀποκαλ. α΄10).

Οἱ μαρτυρίες γιά τόν ἑορτασμό τῆς Κυριακῆς συνεχίζονται καί μετά τήν Καινή Διαθήκη. Στήν ἐπιστολή Βαρνάβα ὀνομάζεται «8η ἡμέρα», ὁ δέ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας καταδικάζει τούς σαββατίζοντες καί μή συμμορφουμένους στήν καθολική πράξη τῆς Ἐκκλησίας γράφοντας: «Κατά Κυριακήν Κυρίου ζῶντες ἐν ᾗ καί ἡ ζωή ἡμῶν ἀνέτειλε δι΄ Αὐτοῦ» (Μαγν. κεφ. 9). Κατά τά μέσα τοῦ 2ου αἰ. ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ φιλόσοφος καί μάρτυς γράφει στήν Ἀπολογία του πρός τόν Ρωμαῖο Αὐτοκράτορα (Κεφ. 67) «Τήν δέ τοῦ ἡλίου ἡμέραν κοινήν τήν συνέλευσιν ποιούμεθα» χρησιμοποιῶν γιά τήν Κυριακή τόν ὅρο «ἡλίου ἡμέρα», ὁ ὁποῖος παρέμεινε σέ ὁρισμένες Εὐρωπαϊκές γλῶσσες ὅπως στήν Ἀγγλική Sunday, στήν Γερμανική Sonntag κλπ. Μετά τήν εἰρήνη τοῦ Μ. Κων/νου μέ τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων (313) καθορίζεται μέ τόν πρῶτο νόμο του στίς 7/3/321 ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως, ἀγαλλιάσεως, θείας λατρείας καί ἀγαθοεργίας ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, ἡ «σεβαστή ἡμέρα τοῦ ἡλίου» ὅπως τήν ἀποκαλοῦσε, ἡ δέ ἐν Λαοδικείᾳ Σύνοδος μέ τόν 29ο Κανόνα της ὥρισε «οὐ δεῖ χριστιανούς ἰουδαΐζειν, τήν δέ Κυριακήν προτιμῶντες σχολάζειν ὡς χριστιανοί». Τό νόμο τοῦ Μ. Κων/νου «Omnes judices urbanaeque pledes et atrium officia cunctarum venerabili die solis quiescant» ἐπεκύρωσε καί ὁ διάδοχός του Μ. Θεοδόσιος, μέ τόν κωδ. VIII 8, 3 καί XV 5, 2.

Εἶναι ἐνδεικτικό τῆς πολυειδοῦς συγχύσεως τῶν καιρῶν ὅτι τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς ὑπερασπίζονται μετά πολλῆς δυνάμεως οἱ κομματικοί σχηματισμοί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τοῦ ΚΚΕ πού ἐκκινοῦν βέβαια ἀπό ἄλλη ἀφετηρία. Αὐτό ὅμως τό γεγονός ἐπιρρωνύει τήν βεβαιότητα γιά τήν πλήρη ἐξάρτησι τῶν συγκυ-βερνώντων ἀπό τό διεθνιστικό λόμπι.
Τό συγκυβερνόν κόμμα τῆς Ν. Δημοκρατίας ἀποδεικνύεται ὅτι δέν διδάσκεται ἀπό τό παρελθόν του. Τό πολιτικό τέλος τοῦ διδύμου Μ. Γιαννάκου-Γ. Καλοῦ δέν φρονηματίζει τούς σημερινούς «καρεκλοκένταυρους». Φαίνεται ὅτι εἶναι τόση ἡ δέσμευση καί ἡ ἐξάρτησή τους ἀπό τούς διεθνεῖς ἐντολεῖς των ὥστε δέν μποροῦν νά ἐνωτισθοῦν τῆς φωνῆς τῆς λογικῆς καί τοῦ χρέους, ποδοπατώντας μέ περισσή ἀσέβεια τόν αἰώνιο καί ἄφθιτο νόμο τοῦ Παναγίου Θεοῦ καί ἐκχωρώντας τά πρωτοτόκια τῆς ὕπάρξεώς τους στήν τρομακτικά ἐφήμερη καί παροδική ἐξουσία τους !!!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

 synodoiporia.blogspot.gr

Επειδή μερικοί ίσως αμφισβητήσουν το συγκλονιστικό γεγονός που περιγράφει το άρθρο, με αναζήτηση ανακαλύψαμε πως όντως η Αλίκη Διπλαράκου εισήλθε μεταμφιεσμένη ως άνδρας στο Άγιον Όρος το 1930, όπως περιγράφεται στην βιογραφία της εδώ. [ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΕΛΛΑΣ - ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ]

Η ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΒΑΤΟΥ ΤΗΣ ΑΘΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΟ 1930 ΑΠΟ ΤΗΝ «ΜΙΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΗΣ

Το 1930 ήμουν αντιπρόσωπος της Μονής μου παρά τη Ιερά Κοινότητι και κατά Οκτώβριον ελήφθη επιστολή της εκλεγείσης «Μις Ελλάς» δεσποινίδος* …………. έχουσα επί λέξει ούτως :

Εν Νταβώς Ελβετίας κλπ.

Σεβάσμιοι Πατέρες, σας εξομολογούμαι ολοψύχως το σφάλμα που διέπραξα τον περασμένον Μάϊον εις την Μονήν Βατοπαιδίου. Έφθασα εκεί δια πλοίου του μνηστήρος μου κ. Μωράν, και συνέπεσε να είναι αγκυροβολημένα εκεί και τα θωρηκτά Λήμνος και Κιλκίς, οπότε ο πονηρός μοι ενέβαλε την σκέψην να ανέλθω εις την Μονήν καίτοι εγνώριζα, ότι απαγορεύετο^. Και δανεισθείσα ναυτικήν στολήν εισήλθον μετά του μνηστήρος μου και περιήλθον εκκλησίας και άλλα μέρη ως ναύτης, χωρίς να με γνωρίσει τινάς. Έκτοτε Πατέρες μου έχασα την υγείαν μου και κατήντησα εδώ εις τα σανατόρια της Ελβετίας δια την σωτηρίαν μου, και δυστυχώς δεν βλέπω βελτίωσιν. Εγνώρισα όμως και το πιστεύω ακράδαντα, ότι είναι τιμωρία εκ μέρους της Παναγίας προς την οποίαν ησέβησα, δεν έπρεπε εγώ μορφωμένη κοπέλα να κάμω αυτό που έκαμα, και μετανοώ, τώρα, παρακαλώντας την Παναγία μου να με συγχωρέσει. Παρακαλέσατε και σεις άγιοι Πατέρες. Προς τούτο, δεχθήτε δε και 5.000 δραχμές, ίνα κάμετε λειτουργίας και παρακλήσεις δια την υγείαν μου.

Μετά πολλού σεβασμού κλπ.

Η πολυεύσπλαχνη Άνασσα του Ουρανού και της γης, δέχθηκε την μετάνοια και της χάρισε πάλι την υγεία.

*Το 1930 είχε εκλεγεί Μις Ελλάδος η Αλίκη Διπλαράκου.

Πηγή: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2014/06/1930_26.html

Γκρέμισαν μέρος τού τείχους γιά να περάσουν μέσα τον Δούρειο ίππο, καί τα αποτελέσματα όλοι τα γνωρίζουμε.

Κάπως έτσι θα συμβεί τώρα καί με τίς Ισλαμικές σπουδές μέσα στήν Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, καί είθε να αξιωθούμε να δούμε τό τέλος εκείνων τών καθηγητών πού ψήφισαν την είσοδο τής τζιχάντ στήν Σχολή τους...

Όταν στή Γενική Συνέλευση τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ τῆς 7ης Μαρτίου 2014 ἐλήφθη μέ μεγάλη πλειοψηφία ἡ ἀπόφαση γιά την ἵδρυση Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν μέσα στή Θεολογική Σχολή τοῦ ΑΠΘ (ἀπό τούς παρόντες 30 καθηγητές ψήφισαν: 23 ὑπέρ, 6 κατά καί 1 λευκό) φάνηκε ὅτι ἐξεπλάγησαν οἱ πάντες.

Καί ὅμως κανονικά δέν θά ἔπρεπε να ὑπάρξει ἔκπληξη, διότι ἀπό τό καλοκαίρι τοῦ 2008 ἄρχισε νά ξετυλίγεται ἕνα ἔντεχνα καταστρωμένο σχέδιο, πού ὁδήγησε βαθμηδόν στήν ἀπόφαση αὐτή.

Τό καλοκαίρι τοῦ 2008 μέ τρεῖς ἐγκυκλίους τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, καταστρατηγῶντας τό Σύνταγμα, χωρίς καμιά οὐσιαστική ἀφορμή καί ἀπαίτηση εἶχε καταστήσει τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν προαιρετικό γιά τους Ὀρθόδοξους μαθητές(!) , μέ ἀποτέλεσμα ἕνας μεγάλος ἀριθμός παιδιῶν ἰδίως στήν Γ΄ Λυκείου γιά εὐνόητους λόγους νά ζητάει ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα.

Τό ἀποτέλεσμα: μιά πρωτοφανής ἀναστάτωση, ἀκόμα καί λειτουργικά προβλήματα στά σχολεῖα.

Τό 2010 ξεκίνησε ἡ κατάρτιση νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν (ΠΣ) για τήν Πρωτοβάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση. Καί ἔτσι τέθηκε ἀπό πλευρᾶς τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἡ μεγάλη εὐκαιρία –ὁ χαρακτηρισμός προέρχεται ἀπό ἐκσυγχρονιστές θεολόγους, πού κατάρτισαν τό νέο ΠΣ στα Θρησκευτικά– γιά τήν ἀναβάθμιση τοῦ μαθήματος, γιά ἕνα μάθημα ὑποχρεωτικό γιά ὅλους χωρίς καμιά δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, για ἕνα μάθημα πού ἀνταποκρίνεται στή (δῆθεν) πολυπολιτισμική κοινωνία πού ζοῦμε. Τό ἀποτέλεσμα: ἀλλαγή τοῦ περιεχομένου τοῦ μαθήματος.

Ἀπό Ορθόδοξο θρησκευτικό μάθημα, ἔγινε ( δυστυχώς μπέρδεμα ) πολυθρησκειακό...

Ἕξι μεγάλες θρησκεῖες καί τρεῖς χριστιανικές ὁμολογίες μέ βαρύτητα στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση - μιά παραχώρηση μέ καθαρά ποσοτικό χαρακτήρα, ἀφοῦ στόχος τοῦ Προγράμματος σύμφωνα μέ τούς ἐμπνευστές του εἶναι ἡ «ὑπέρβαση τῆς θρησκευτικῆς ἀπολυτότητας», ἀφοῦ «στίς περισσότερες θρησκεῖες ὑπάρχουν “πηγές” θεραπείας καί συμφιλίωσης» - διδάσκονται παράλληλα ἀπό τήν Γ’ Δημοτικοῦ.

Ἤδη ἀπό τό 2011 τό νέο ΠΣ ἐφαρμόζεται πιλοτικά μέ προοπτική τή γενική του ἐφαρμογή ἀργότερα.

Τό 2013 ψηφίστηκε ὁ νόμος 4115/2013 πού παραχώρησε στούς Μουσουλμάνους Ἕλληνες Πολίτες τῆς μειονότητας τῆς Θράκης τό δικαίωμα να διδάσκονται τή θρησκευτική τους παράδοση καί στά δημόσια σχολεῖα τῆς Θράκης (στά μειονοτικά σχολεῖα βάσει τῶν διεθνῶν συνθηκῶν ὑπάρχει ἡ διδασκαλία τῆς θρησκείας τῆς μειονότητας).

Τό ἑπόμενο βῆμα, ἡ ἀναγγελία τῶν ἀντίστοιχων σπουδῶν σέ Ἀνώτατη Πανεπιστημιακή Σχολή καί ἡ ἀπόλυτη ἐξίσωση τῶν σπουδῶν αὐτῶν μέ τίς Ὀρθόδοξες Θεολογικές Σπουδές, ἔγινε ἀπό τόν Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας Γεώργιο Καλαντζή στίς 29 Ὀκτωβρίου 2013 στή Θεσσαλονίκη σέ ἡμερίδα γιά τις ἀξίες τῆς Χριστιανο-Ἰσλαμικῆς συνύπαρξης στήν Ἑλλάδα.

Τό βασικό του ἐπιχείρημα ἦταν: Ὅπως ὑπάρχει τό Ὀρθόδοξο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γιά τούς Ὀρθόδοξους μαθητές, ἔτσι ὀφείλει νά ὑπάρχει καί τό ἀντίστοιχο μάθημα γιά τούς Μουσουλμάνους μαθητές, ὅπως ὑπάρχουν Ὀρθόδοξες Θεολογικές Σπουδές πρέπει νά ὑπάρχουν καί ἀντίστοιχες Ἰσλαμικές Σπουδές.

Καί φυσικά δέν ἐπιλέχθηκε π.χ. ἡ Φιλοσοφική Σχολή τῆς Κομοτηνῆς ἀλλά ἡ Θεολογική Σχολή τῆς Θεσσαλονίκης γιά νά τονισθεῖ ἡ ἀπόλυτη ποιοτική ἐξίσωση (γιά τήν ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας) τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς μέ τήν Ἰσλαμική θρησκευτική παράδοση.

Τό ἑπόμενο βῆμα θά εἶναι προφανῶς ἡ μετατροπή τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν σέ Σχολές προβολῆς διαφόρων Θρησκειῶν, γιά νά ἀνταποκρίνονται αὐτές στή στοχοθεσία τοῦ νέου Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, πού ὁλοφάνερα εἶναι ἡ πλήρης ἀλλοίωση τῆς Ὀρθόδοξης ταυτότητας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Μετά ἀπό αὐτή τή σύντομη εἰσαγωγή στή συνέχεια τῆς εἰσηγήσεώς μου θά ἐπικεντρωθῶ στίς Ἰσλαμικές Σπουδές.

Ὑπάρχει, βέβαια, σέ ὅλες τίς Θεολογικές Σχολές μας μιά ἕδρα Θρησκειολογίας, ἡ ὁποία μελετάει το παγκόσμιο φαινόμενο τῆς θρησκείας καί τήν πίστη ὅπως καί τόν πολιτισμό πού ἔχουν παράξει οἱ διάφορες θρησκεῖες. Καί, προφανῶς, εἶναι σημαντικότατη ἡ ἕδρα αὐτή.

Ἄλλο εἶναι, ὅμως, αὐτή ἡ μελέτη τῶν διαφόρων θρησκειῶν και ἐντελῶς ἄλλο τό Τμῆμα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν πού σχεδιάζεται καί θά ἔχει ἕνα ἀντίστοιχο σκοπό μέ αὐτό τῶν Ὀρθόδοξων Θεολογικῶν Σχολῶν, δηλ. την κατάρτιση, ἐμπέδωση, διδασκαλία, προβολή καί διάδοση τοῦ Ἰσλάμ!

Τί ἐστί Ἰσλάμ;

Ἐφ’ ὅσον,ὅμως,τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί τό Θεολογικό Τμῆμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.ὑπερθεματίζουν αὐτῶν τῶν σπουδῶν ἄς κάνουμε ἐμεῖς ἐδῶ μαζί τά πρῶτα βήματα ἐξετάζοντας τίς σπουδές αὐτές!!!

Ἄς δοῦμε πρῶτα ἀπ’ ὅλα, τί σημαίνει ἡ λέξη Ἰσλάμ.

ὙποταγήστόνἈλλάχ, ἑκούσια ἤ καί ἀναγκαστική,ὅπως μαρτυρεί περίτρανα ἡ ἱστορία καί ἡ σημερινή πραγματικότητα. Ἑπομένως οἱ σπουδές αὐτές ἀποβλέπουν στήν ἐμπέδωση, κατάρτιση, διδασκαλία, προβολή καί διάδοση τῆς ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΑΧ. Γιά νά γίνει κατανοητή αὐτή ἡ ὑποταγή στόν Ἀλλάχ, θά ἤθελα νά ἀναφερθῶ σέ δύο παραδείγματα:

α. Σαουδική Ἀραβία 2002: 14 μαθήτριες πέθαναν καί πολλές ἄλλες τραυματίστηκαν σέ πυρκαγιά σέ Σχολεῖο στή Μέκκα (11.3.2002).

Γιατί;

Ἡ θρησκευτική ἀστυνομία δέν ἄφησε τά κορίτσια νά ἐγκαταλείψουν τό κτήριο ἐπειδή δέν φοροῦσαν μπούρκα καί ἐπειδή δέν τά περίμεναν ἄνδρες συγγενεῖς ἔξω ἀπό τό σχολεῖο νά τά συνοδεύσουν. Ἐπίσης δέν ἐπιτρεπόταν ἡ εἴσοδος τῶν πυροσβεστῶν στό σχολεῖο, γιά νά σώσουν τά κορίτσια, ἐπειδή ἦταν ἄνδρες καί σέ ἄνδρες δέν ἐπιτρέπεται νά εἰσέλθουν στίς διδακτικές αἴθουσες γυναικῶν!

β. Λιθοβολισμός γιά τό ἀδίκημα τῆς μοιχείας:

Σέ ἀνάρτηση http://heilgap>. blogspot.nl/2014/05/al-shabaab.html ἀπό τίς 10.5.2014 δόθηκε ἡ εἴδηση με βίντεο καί φωτογραφίες γιά τόν λιθοβολισμό μέχρι θανάτου ἑνός κοριτσιοῦ στήν περιοχή Lower Shabelle τῆς Νότιας Σομαλίας γιά ὑποτιθέμενη μοιχεία.

Τό κορίτσι θάφτηκε μέχρι τό στῆθος σέ μιά τρύπα βάθους ἑνάμισι μέτρου και πέτρες ἐκσφενδονίστηκαν στό κεφάλι του, μέχρι νά πέσει νεκρό. Ὅλα αὐτά ἔγιναν σύμφωνα μέ τή Σαρία, τήν τέλεια τάξη γιά τήν ἐφαρμογή τοῦ θελήματος τοῦ Ἀλλάχ κατά τήν Θεολογία τοῦ Ἰσλάμ. Ἡ Σαρία θεωρεῖται θείας προελεύσεως καί γιά τόν λόγο αὐτό δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει. Αὐτή θά φέρει σέ ὅλες τίς κοινωνίες τήν εἰρήνη! Ρυθμίζει τόσο τήν κάθετη σχέση μέ τόν Ἀλλάχ ὅσο καί τίς ὁριζόντιες σχέσεις μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.

Δεν πρόκειται ὅμως γιά κωδικοποιημένο νομικό βιβλίο, δέχεται καί ἑρμηνεία και γι’ αὐτό διαφοροποιεῖται σέ μεμονωμένα ζητήματα, ἐπειδή πηγές της ἐκτός ἀπό τό Κοράνιο εἶναι καί ἡ Παράδοση (hadith) καί ἡ ἑρμηνεία αὐτῶν ἔγινε ἀπό πρώϊμους ἰσλαμικούς νομικούς καί θεολόγους, ἡ ὁποία ἑρμηνεία ὁδήγησε στή δημιουργία τεσσάρων Σουννιτικῶν «Νομικῶν Σχολῶν» καί μιᾶς Σιϊτικῆς.

Δέν πρόκειται ὅμως γιά σῶμα ἀσαφῶν ἐντολῶν, στό ὁποῖο θά μποροῦσε να εἰσαγάγει κανείς ποικίλες ἑρμηνεῖες. Ἰδίως στό Οἰκογενειακό καί Ποινικό Δίκαιο οἱ ὁδηγίες τοῦ Κορανίου καί τῆς Παράδοσης εἶναι μέ μεγάλη σαφήνεια διατυπωμένες καί δέν ἀφήνουν παρά μόνο ἐλάχιστο περιθώριο ἑρμηνειῶν. Ἰδίως γιά τό Κοράνιο πρέπει νά σημειωθεῖ ἐδῶ, ὅτι κατέχει ἀπόλυτη αὐθεντία στό Ἰσλάμ.

Θεωρεῖται οὐράνιο βιβλίο, ἀδημιούργητο, ἀλάνθαστο πού ὑπῆρξε καί θά ὑπάρχει πάντοτε μαζί μέ τόν Ἀλλάχ. Τό συγκεκριμένο βιβλίο, τό ὁποῖο οἱ μουσουλμάνοι κρατοῦν ἀπαράλλακτο στά χέρια τους ἀπό τόν τρίτο χαλίφη, τον Οὐθμᾶν, γι’ αὐτούς εἶναι ἀντίγραφο τοῦ οὐρανίου πρωτοτύπου πού βρίσκεται ἐνώπιον τοῦ Ἀλλάχ.

Τό Οἰκογενειακό Δίκαιο

Γιά τίς σχέσεις ἀνδρῶν καί γυναικῶν τό Κοράνιο δέχεται μέν ὡς προς τή δημιουργία τους (σούρα 39,6 καί 49,13), ὡς πρός τίς βασικές τους ὑποχρεώσεις (πέντε στύλοι) καί ὡς πρός τήν ὑπόσχεση τοῦ παραδείσου (33,35) ἕνα εἶδος ἰσότητας, ἡ ὁποία, ὅμως, σέ ἄλλα χωρία ἀναιρεῖται σαφέστατα.

Ἐκεῖ διακηρύττεται ἡ ἀνωτερότητα τῶν ἀνδρῶν: τίς γυναῖκες, ἐπειδή ὁ Ἀλλάχ τούς ἔκανε ἀνώτερους και επειδή ξοδεύουν τα αγαθά τους γιά νά τίς συντηρήσουν» (4,34). Τό θεμελιώνει καί τό χωρίο πού ἐπιτρέπει τήν πολυγαμία τῶν ἀνδρῶν:

«Μπορεῖτε νά παντρεύεστε ἄλλες γυναῖκες πού σᾶς φαίνονται καλές: δύο, τρεῖς, τέσσερεις ἀπ’ αὐτές. Ἀλλά ἄν φοβᾶστε πώς δέν θά μπορεῖτε νά τίς μεταχειριστεῖτε ὅλες μέ ἰσότητα, τότε παντρευτεῖτε μιά μόνο ἤ ὅσες σκλάβες ἔχετε» (4,3).

Ὁ δεύτερος, ὁ τρίτος ἤ καί ὁ τέταρτος γάμος τοῦ ἄνδρα σημαίνει φυσικά τήν ἀντίστοιχη ὑποβάθμιση τῆς γυναίκας, ἀπό πρώτη σέ δεύτερη, σέ τρίτη ἤ καί σέ τέταρτη. Στή Σιϊτική παράδοση, ἐπί πλέον, ἐπιτρέπεται ἕνας γάμος περιορισμένου χρόνου ἤ ἀπόλαυσης, π.χ. γιά τή διάρκεια ἑνός ταξιδιοῦ.

Χαρακτηριστικό στή συνάφεια αὐτή εἶναι καί ἡ ἀπόλυτη ἐλευθερία πού δίνει τό Κοράνιο στούς ἄνδρες σχετικά μέ τίς σεξουαλικές σχέσεις με δοῦλες: «Μακάριοι εἶναι οἱ πιστοί, οἱ ὁποῖοι … ἀπέχουν ἀπό σεξουαλικές σχέσεις,ἐκτός ἀπό ἐκεῖνες μέ τίς συζύγους τους καί ὅσες σκλάβες κατέχουν» (23,1-6. Βλ. ἐπίσης: 4,24˙ 4,3˙ 70,28-30).

Αὐτή ἡ ἐλεύθερη χρήση τῶν σκλάβων ἐπιτράπηκε ἀπό τόν Ἀλλάχ γιά τήν ἱκανοποίηση τῶν σεξουαλικῶν ἀναγκῶν τῶν ἰδιοκτητῶν τους, τῶν πιστῶν ἀνδρῶν Μουσουλμάνων! Μάλιστα, γιά τη ρύθμιση τῶν σχέσεων τοῦ ἰδίου τοῦ Μωάμεθ μέ τό γυναικεῖο φύλο, ὁ ὁποῖος εἶχε καταγεγραμμένες τουλάχιστον 9-11 γυναῖκες, ὁ Ἀλλάχ τοῦ παρέδωσε μια εἰδική γι’ αὐτόν ἀποκάλυψη:

«Ὦ Προφῆτα, σοῦ ἐπιτρέπεται νά παντρευτεῖς τις γυναῖκες πού προικοδότησες, ὅσες ἀπέκτησες μέ τήν δεξιά σου (ἐννοοῦνται οἱ σκλάβες πού τοῦ δόθηκαν ἀπό τόν Ἀλλάχ ὡς λεία)... καί κάθε ἄλλη πιστή γυναίκα πού θέλει νά ἀφοσιωθεῖ σέ σένα. Αὐτό τό δικαίωμα τό δίνουμε μόνο σέ σένα...» (33,50).

Παρατηροῦμε ἐδῶ μεταξύ τῶν ἄλλων καί τή δουλεία ὡς μιά φυσική κατάσταση, δοσμένη ἀπό τόν Ἀλλάχ γιά τούς πιστούς του. Αὐτό ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τά χωρία τοῦ Κορανίου 16,71 καί 30,28. Ἡ δουλεία εἶναι μέρος τῆς φυσικῆς κοινωνικῆς τάξης τοῦ κόσμου ὅπως ἔχει δημιουργηθεῖ ἀπό τον Ἀλλάχ.

Ἡ ἀνωτερότητα τῶν ἀνδρῶν ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τήν πρακτική τῆς συνάψεως γάμου. Παραδοσιακά γίνεται συμφωνία τοῦ κηδεμόνα τῆς γυναίκας μέ τόν ἄνδρα. Συχνά οὔτε κἄν ἡ παρουσία τῆς γυναίκας θεωρεῖται ἀπαραίτητη, ἀφοῦ νομικά δέν ἔχει δικαίωμα ὑπογραφῆς. Τό κατώτατο ὅριο ἡλικίας ἀπό παλαιά ἦταν 9 ἐτῶν, ἐπειδή ὁ Μωάμεθ σύμφωνα μέ τήν Χαντίθ, τήν Παράδοση τοῦ Ἰσλάμ, παντρεύτηκε τήν ἀγαπημένη του γυναίκα Ἀϊσσά (ὁ ἴδιος περίπου 50 ἐτῶν) σέ ἡλικία 6 ἐτῶν καί ξεκίνησε τήν ἔγγαμη ζωή μαζί της σέ ἡλικία 9 ἐτῶν.

Σήμερα σέ ἀρκετές μουσουλμανικές χῶρες τό κατώτατο ὅριο ἡλικίας ἔχει ἀνέβει σέ 16 ἤ 18 ἐτῶν. Μέ τό συμφωνητικό γάμου καί τήν ἀνάληψη τῆς πληρωμῆς τῆς διατροφῆς ὁ ἄνδρας ἀποκτάει τό δικαίωμα στό σῶμα τῆς γυναίκας: «Οἱ γυναῖκες σας», κηρύττει τό Κοράνιο, «εἶναι χωράφια σας˙ πηγαίνετε, λοιπόν, μέσα στά χωράφια σας, ὅπως καί ὅποτε σᾶς ἀρέσει» (2,223. Βλ. καί 2,187). Ἐπίσης ὁ ἄνδρας ἀποκτάει τό δικαίωμα λήψης πειθαρχικῶν μέτρων, ἄν τό ἀπαιτοῦν οἱ περιστάσεις: «Οἱ καλές γυναῖκες εἶναι ὑπάκουες ... Αὐτές δέ πού φοβάστε πώς εἶναι ἀνυπάκουες, νά τίς συμβουλεύετε, νά τίς στέλνετε σέ χωριστά κρεβάτια καί νά τίς χτυπᾶτε. Ἔπειτα ἄν σᾶς ὑπακούσουν, νά μή κάνετε καμιά ἄλλη πράξη ἐναντίον τους» (4,34).

Ἡ γυναίκα, ἀπό τήν πλευρά της, μέ το συμφωνητικό γάμου ἀποκτάει τό δικαίωμα τῆς φροντίδας τοῦ ἄνδρα γι’ αὐτήν: «Οἱ ἄνδρες ἐξουσιάζουν τίς γυναῖκες, ἐπειδή ὁ Ἀλλάχ τούς ἔκανε ἀνώτερους καί ἐπειδή ξοδεύουν τά ἀγαθά τους γιά νά τίς συντηρήσουν» (4,34). Τό διαζύγιο ἐκ μέρους τῶν ἀνδρῶν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση, ἀρκεῖ να προφέρουν σύμφωνα μέ τό Κοράνιο τρεῖς φορές τό «Talaq», «σέ διώχνω».

Ἐάν τό λένε μόνο μία φορά, μπορεῖ μέχρι τό διάστημα τῶν τριῶν μηνῶν να πάρουν τήν γυναίκα τους πίσω (2,229-230). Ἡ γυναίκα μέχρι τότε μένει σε ἐκκρεμότητα. Ἐκ μέρους τῆς γυναίκας τό διαζύγιο ἐπιτυγχάνεται μόνο μέσῳ δικαστικῆς ἀποφάσεως.

Χαρακτηριστική γιά τήν ὑποτίμηση τῆς γυναίκας εἶναι καί ἡ ἀξία τῆς καταθέσεώς της σέ δικαστήριο: Ἡ κατάθεση ἑνός ἄνδρα ἀναιρεῖται μόνο μέ τήν κατάθεση δύο γυναικῶν: «Μιά γυναίκα μόνη μπορεῖ νά κάνει λάθος» (2,282). Μιά παρόμοια ἀντίληψη φανερώνεται καί στό κληρονομικό δίκαιο: Ἕνα κορίτσι κληρονομεῖ πάντα μόνο το μισό ἐκείνου πού θά ἔπαιρνε στη θέση της ἕνα ἀγόρι (4,11).

Τό Ποινικό Δίκαιο

Τό Ἰσλαμικό Ποινικό Δίκαιο συνήθως χωρίζεται σέ παραβάσεις ὁρίων, ἀντεκδικήσεως καί κρίσεως. Οἱ πρῶτες, οἱ hadd παραβάσεις, ἀναφέρονται στά ὅρια πού ὁ Ἀλλάχ ἔχει θέσει στό Κοράνιο. Θεωροῦνται ἐγκλήματα πού δέν προσβάλλουν τό ἀνθρώπινο ἀλλά τό θεῖο δίκαιο. Περιλαμβάνονται τά ἑξῆς:

Μοιχεία καί πορνεία: Τό Κοράνι ἐπιβάλλει γιά ἀνύπανδρους (24,2–3) 100 βουρδουλιές, ἡ Παράδοση γιά παντρεμένους τή θανατική ποινή. Θεωρητικά ἴδιες ποινές ἐπιβάλλονται στούς ἄνδρες καί στίς γυναῖκες, ἀλλά γιά τούς ἄνδρες ὑπάρχουν πολύ περισσότερα περιθώρια (χρειάζονται π.χ. 4 μάρτυρες). Γιά τή γυναίκα συχνά ἡ ἐγκυμοσύνη εἶναι ἀρκετή ἀπόδειξη.

Συκοφαντία στήν περίπτωση πορνείας: Τό Κοράνι (24,2 – 3) ἐπιβάλλει 80 βουρδουλιές.

Κλοπή σέ βαριά μορφή: Τό Κοράνι (5,33+38) ἐπιβάλλει ἀκρωτηριασμό, τήν πρώτη φορά τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ καί σέ περίπτωση ἐπαναλήψεως τοῦ ἀριστεροῦ ποδιοῦ.

Ληστεία ἐπί ὁδοῦ: Ἀνάλογα μέ τή βαρύτητα (φόνος ἤ ὄχι) ἐπιβάλλονται ὁ ἀκρωτηριασμός τοῦ δεξιοῦ ποδιοῦ καί τοῦ ἀριστεροῦ χεριοῦ ἤ ἡ θανατική ποινή μέ δημόσια ἐκτέλεση, συχνά μέσῳ σταυρώσεως.

Κατανάλωση οἰνοπνευματωδῶν ποτῶν: Ἐπιβάλλονται 40-80 βουρδουλιές σύμφωνα μέ τήν Παράδοση.

Ὁμοφυλοφιλία – παιδεραστία καί βιασμός: Σύμφωνα μέ τή Παράδοση ἐπιβάλλεται ποινή ἀνάλογη μέ τίς τοπικές παραδόσεις, μέχρι καί θανατική ποινή.

Ἀποστασία – ἔκπτωση ἀπό τό Ἰσλάμ: Σύμφωνα μέ ὅλες τίς σχολές δικαίου ἐπιβάλλεται ἡ θανατική ποινή, ἄν καί τό Κοράνιο ἀπειλεῖ μόνο με τιμωρία μετά θάνατον.

Τά ἐγκλήματα ἀντεκδικήσεως (qisas) ὅπως δολοφονία, σοβαρή σωματική κακοποίηση κ.ἄ. δέν προσβάλλουν τό Θεῖο ἀλλά μόνο τό ἀνθρώπινο δίκαιο. Ἀπαιτοῦν τήν πρόκληση τῆς ἴδιας βλάβης ἤ τή θανάτωση τοῦ ἐνόχου μέ παρουσία δικαστή, γιά νά τηρεῖται αὐστηρά ἡ ἀντιστοιχία καί γιά να μήν ὑπάρχει ὑπέρβαση τοῦ μέτρου. Μόνο ὁ πιό στενός ἀρσενικός συγγενής τοῦ θύματος μπορεῖ νά ζητήσει τή θανάτωση.

Τηρεῖται ἀπόλυτα ἡ ἀρχή τῆς ἰσότητας: Π.χ. ἕνας ἄνδρας γιά ἕναν ἄνδρα, μιά γυναίκα γιά μιά γυναίκα, ἕνας σκλάβος γιά ἕνα σκλάβο (2,178). Ἄν δέν μπορεῖ νά τηρηθεῖ αὐτή ἡ ἰσότητα, δέν ἐπιτρέπεται ἡ ἀντεκδίκηση.

Ἡ οἰκογένεια τοῦ θύματος μπορεῖ νά παραιτηθεῖ ἀπό τή θανάτωση τοῦ ἐνόχου καί νά ζητήσει τή πληρωμή τιμῆς τοῦ αἵματος (π.χ. στό Ἰράν γιά ἕναν ἄνδρα ὁρίζονται σήμερα: 100 καμῆλες, 200 ἀγελάδες, 200 χιτῶνες Ὑεμένης καί 1000 Ντινάρια. Γιά τίς γυναῖκες ἀπαιτεῖται κατά κανόνα τό μισό).

Ἄν προκλήθηκε σωματική βλάβη, μόνο το ἴδιο τό θύμα ἔχει τό δικαίωμα νά προκαλέσει στό δράστη τήν ἴδια βλάβη. Μπορεῖ ὅμως καί νά ζητήσει ἀποζημίωση. Τέλος γιά τά ἀδικήματα κρίσεως (ta‘zir) ὅπως ψευδομαρτυρία, προσβολή, χρηματισμός, πλαστογραφία, ἐξαπάτηση, ἐκβιασμός κ.ἄ. ἡ ποινή ὁρίζεται σύμφωνα μέ τήν ἐκτίμηση τοῦ δικαστή.

Ἰσλαμικός Ἐπεκτατισμός - Τζιχάντ

Ὅλος ὁ κόσμος ἀνήκει στόν Ἀλλάχ: Αὐτή εἶναι ἡ ἀπόλυτη πεποίθηση τῶν μουσουλμάνων. Ἀφοῦ ὅμως ἡ διαμόρφωση τῆς ζωῆς καί οἱ ἀντιλήψεις τῶν λαῶν γιά τό Θεό ποικίλουν, ἐπιβάλλεται στή συνέχεια ὁ διαχωρισμός αὐτοῦ τοῦ κόσμου τοῦ Ἀλλάχ σέ Χώρα τῆς Εἰρήνης, δηλ. τοῦ Ἰσλάμ (ἐκεῖ πού ἐπικρατεῖ τό Ἰσλάμ σέ μεγάλο ποσοστό) καί Χώρα τοῦ Πολέμου (ἐκεῖ πού ὀφείλει νά ἐπικρατήσει τό Ἰσλάμ) ὥσπου τελικά νά ἐπιτευχθεῖ σέ ὅλο τον κόσμο ἡ ὑποταγή στό θέλημα τοῦ Ἀλλάχ. Ἔτσι σέ 95 στίχους τοῦ Κορανίου ὁ Ἀλλάχ δίνει τήν ἐντολή γιά Ἱερό πόλεμο. Μία γεύση μᾶς δίνουν τά ἑξῆς χωρία:

•« Ο πόλεμος είναι υποχρέωσή σας… Κανέναν από αυτούς να μην τον κάνετε φίλο σας πριν δεχτεί να πορεύεται στις οδούς του Αλλάχ. Και όπου σας γυρίσουν την πλάτη να τους πιάσετε και να τους σφάξετε» (4.91).

• «Χειρότερα ἀπό τά ζῶα εἶναι στά μάτια τοῦ Ἀλλάχ οἱ ἄπιστοι» (8.57).

• «Ὁ μισθός ἐκείνων πού ἐναντιώνονται στόν Ἀλλάχ καί στόν ἀπόστολό του είναι να σκοτώνονται και να σταυρώνονται ἤ νά ἀκρωτηριάζονται σέ χέρια και σε πόδια εναλλάξ»

• «Ὅταν συναντᾶτε ἀπίστους, κόψτε τους τά κεφάλια μέχρι νά προκαλέσετε σφαγή… Εάν όντως ήθελε ο Αλλάχ, τότε ο ίδιος θα είχε πάρει εκδίκηση από αυτούς όμως ήθελε να δοκιμάζει τους μεν για των δε. Και εκείνοι που σκοτώνονται στό ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ … θά τούς εἰσαγάγει στόν παράδεισο» Αὐτή ἡ μικρή καί σύντομη περιπλάνηση στίς παραπάνω οὐσιαστικές πλευρές τῆς συμβιώσεως τῶν ἀνθρώπων, ὅπως τίς ὁρίζει τό Κοράνιο, πιστεύουμε, ὅτι φωτίζει ἕνα σημαντικό μέρος τῶν Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν, ἀφοῦ το Κοράνιο ἀποτελεῖ ἀναμφισβήτητα τήν καρδιά τοῦ Ἰσλάμ.

Μετά ἀπό ὅσα ἐκθέσαμε παραπάνω ἀναρωτιόμαστε:

Δέν εἶναι παραλογισμός ἤ ἔσχατη προδοσία γιά μιά χώρα μέ ἔστω στοιχειῶδες ἀνθρωπιστικό ὑπόβαθρο νά προβάλλει μέσα ἀπό Ἀνώτατα Ἐκπαιδευτικά Ἱδρύματά της αὐτήν τήν θρησκεία πού κηρύττει: τήν περιφρόνηση και τον εξευτελισμό της γυναίκας, τη δουλεία, ένα απάνθρωπο, ανατριαχιαστικό σύστημα ποινικού δικαίου, μεθόδους θρησκευτικού επεκτατισμού όπως σφαγές, ἀποκεφαλισμούς, σταυρώσεις καίἀκρωτηριασμούς;

Δέν ἐγγίζει τά ὅρια τοῦ παραλόγου καί τῆς ἐσχάτης προδοσίας κατά τῶν Ὀρθοδόξων πολιτῶν της, ἡ πολιτική ἡγεσία τῆς Ἑλλάδος ὅταν ὑποχρεώνει τόν μαρτυρικό Ἑλληνικό λαό μας (τοῦ ὁποίου οἱ πρόγονοι ἔχουν ὑποστεῖ μύρια ὅσα δεινά καί σφαγές ἐν ὀνόματι τοῦ Ἀλλάχ), νά ἀποδεχθεῖ καί να χρηματοδοτήσει τήν προβολή καί τήν διάδοση τοῦ Ἰσλάμ ἀπό τά Α.Ε.Ι. τῆς χώρας μας, μάλιστα δέ ἀπό τή Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ., ὅπως καί ἀπό τά δημόσια σχολεῖα τῆς Π/βάθμιας καί Δ/βάθμιας ἐκπαιδεύσεως;

" ΕΧΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΗ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΒΙΑΣ;"

Λέων Μπράνγκ, Δρ. Θεολογίας

*Εἰσήγηση στήν Ἡμερίδα «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα καί τό Ἰσλάμ»,πού πραγματοποιήθηκε ἀπό τό Παράρτημα Βορείου Ἑλλάδος τοῦ Συλλόγου «ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ»,ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης στίς21-5-2014στήν Αἴθουσα Τελετῶν τοῦ Α.Π.Θ.

Πηγή: http://www.kivotoshelp.gr/index.php/eidhseis/518-leon-brangk-o-paralogismos-slamik-n-spoud-n-stis-theologikes-sxoles

Τὸ θέμα τῆς ἱδρύσεως τμήματος μουσουλμανικῶν σπουδῶν στὶς Θεολογικὲς Σχολές τῶν ἑλληνικῶν Πανεπιστημίων ἀπὸ συνταγματικὴ ἄποψη, πρέπει νὰ ἀντιμετωπισθεῖ μὲ τὸν συνδυασμὸ τῆς διατάξεως τοῦ ἄρθρου 16§2 τοῦ Συντάγματος καὶ τοῦ ὑπερκειμένου ὅλων τῶν διατάξεων αὐτοῦ θρησκευτικοῦ του προοιμίου.

Τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος εἶναι ψηφισμένο «εἰς τὸ Ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος». Αὐτὸ τὸ θρησκευτικὸ χριστιανικὸ καὶ ὀρθόδοξο προοίμιο τοῦ Συντάγματος δημοσιεύθηκε μαζὶ μὲ τὶς ὑπόλοιπες διατάξεις αὐτοῦ στὴν Ε.τ.Κ. (Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως) καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἀπέκτησε νομικὴ καὶ δὴ συνταγματικὴ ἰσχύ, ἡ ὁποία συνίσταται σὲ τοῦτο: στὸ ὅτι δηλαδὴ ὅλες οἱ διατάξεις τοῦ Συντάγματος πρέπει νὰ εἶναι ἐναρμονισμένες μὲ αὐτό, ἄλλως πάσχουν ἀπὸ ἀντισυνταγματικότητα.

Ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 16§2 τοῦ Συντάγματος, ἡ ὁποία ὁρίζει ὅτι «ὁ σκοπὸς τῆς παιδείας εἶναι… ἡ ἀνάπτυξη (ἐκτὸς τῶν ἄλλων) τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν Ἑλλήνων », παραπέμπει κατὰ νομικὴ ἀναγκαιότητα στὸ προοίμιο τοῦ Συντάγματος, τὸ ὁποῖο ὡς ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξο χριστιανικὸ καθορίζει ὁμοτρόπως τὴν θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν Ἑλλήνων.

Ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 16§2 ἀναφέρεται ρητῶς καὶ περιοριστικῶς στὴν «παιδεία τῶν Ἑλλήνων», ὅπερ ἔχει τὴν ἔννοια ὅτι ἡ ἀπὸ τὸ ἐλληνικὸ Κράτος παρεχομένη σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς ἐκπαίδευσης παιδεία εἶναι ἀποκλειστικῶς ἑλληνική. Τὸ ἑλληνικὸ Κράτος μὲ βάση τὴν ρητὴ αὐτὴ διάταξη τοῦ Συντάγματος δὲν ὑποχρεοῦται, ἀλλὰ καὶ δὲν δικαιοῦται νὰ παρέχει σὲ κανένα ἄλλη παιδεία πλὴν τῆς ἑλληνικῆς. Ἑπομένως ὁ ἀλλοδαπός, ὁ ὁποῖος θὰ θελήσει νὰ φοιτήσει σὲ δημόσιο ἑλληνικὸ ἐκπαιδευτήριο ὁποιασδήποτε βαθμίδας τῆς ἐκπαιδεύσεως δὲν δικαιοῦται νὰ ἀξιώσει νὰ τοῦ παρασχεθεῖ ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ Κράτος παιδεία τῆς ἀρεσκείας του, ἀλλὰ ὀφείλει νὰ δεχθεῖ τὴν ὑποχρεωτικῶς ἀπὸ αὐτὸ παρεχομένη ἑλληνικὴ παιδεία.

Ἡ παιδεία ὅμως αὐτή, ἡ ἑλληνική, εἶναι ὁλοκληρωμένη κατὰ τὸν Συνταγματικὸ νομοθέτη, ὅταν σκοπεῖ, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ στὴν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων. Ὁ εἰδικότερος αὐτὸς σκοπὸς τῆς ἑλληνικῆς παιδείας εἶναι ἄμεση ἀπόρροια τῆς νομικῆς ἰσχῦος τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ προοιμίου τοῦ Συντάγματος. Ἡ ἀναγωγὴ τοῦ εἰδικότερου αὐτοῦ σκοποῦ τῆς παιδείας στὸ προοίμιο τοῦ Συντάγματος, ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, ἐκτός τῶν ἄλλων, καὶ γιὰ τὸν ἀκριβὴ προσδιορισμὸ τῆς ἔννοιας τῆς «θρησκευτικῆς συνείδησης» τῶν Ἑλλήνων, στὴν ὁποία ρητῶς ἀναφέρεται τὸ ἄρθρ. 16§2. Τὸ προοίμιο τοῦ Συντάγματος ἀποτελεῖ τὸ σταθερὸ σημεῖο συνταγματικῆς ἀναφορᾶς. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὅλο τὸ Σύνταγμα πρέπει νὰ στοιχεῖ πρὸς τὸ περιεχόμενο τοῦ προοιμίου.

Γιὰ νὰ γίνει κατανοητὸ αὐτό, ἂς φαντασθοῦμε πρὸς στιγμὴ ἕνα Σύνταγμα, τὸ ὁποῖο ἔχει ὡς προοίμιο τὴν δημοκρατικὴ ἀρχή, στὸ ὄνομα τῆς ὁποίας εἶναι ψηφισμένο, καὶ παρόλα αὐτὰ μερικὲς ἀπὸ τὶς διατάξεις του εἶναι ἀντιδημοκρατικὲς ἢ ἑρμηνεύονται καὶ ἐφαρμόζονται κατὰ ἀντιδημοκρατικὸ τρόπο. Στὴν περίπτωση αὐτὴ τὸ λιγότερο ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε εἶναι ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα κραυγαλέο συνταγματικὸ παράλογο! Τὸ ἴδιο ὅμως συμβαίνει καὶ μὲ τὸ θρησκευτικὸ προοίμιο. Ἔτσι δὲν εἶναι λογικῶς παραδεκτὸ τὸ μὲν προοίμιο τοῦ Συντάγματος νὰ εἶναι θρησκευτικό, καὶ εἰδικότερα ὀρθόδοξο χριστιανικό, ὅπως τοῦ δικοῦ μας Συντάγματος, καὶ μερικὲς ἀπὸ τὶς διατάξεις του νὰ εἶναι «ἀντιχριστιανικὲς» ἢ νὰ ἑρμηνεύονται καὶ ἐφαρμόζονται κατὰ τρόπο ἀντιχριστιανικὸ καὶ ἀντορθόδοξο. Ἑπομένως εἶναι ἀνάγκη ὄχι μόνο νομικὴ-συνταγματική, ἀλλὰ καὶ λογική, οἱ διατάξεις τοῦ Συντάγματός μας νὰ μὴν εἶναι ἀντίθετες ἢ νὰ μὴν ἑρμηνεύονται κατὰ τρόπο ἀντίθετο μὲ τὸ περιεχόμενο καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ θρησκευτικοῦ του προοιμίου. Ἡ ἀρχὴ αὐτὴ πρέπει νὰ ἐφαρμοσθεῖ βεβαίως καὶ στὴν ἑρμηνεία τῆς διατάξεως τοῦ ἄρθρ. 16§2 καὶ εἰδικότερα ὅσον ἀφορᾶ στὸν ἀκριβῆ καθορισμὸ τῆς ἔννοιας «θρησκευτικὴ» συνείδηση. Μὲ βάση τὴν ἑρμηνευτικὴ αὐτὴ ἀρχὴ πρέπει νὰ δεχθοῦμε ὅτι ὁ ὅρος θρησκευτικὴ συνείδηση στὸ ἄρθρ. 16§2 ὑποδηλώνει τὴν «ὀρθόδοξη χριστιανικὴ» συνείδηση. Καὶ τοῦτο διότι κατὰ τὴ λογικὴ ἑρμηνεία τοῦ Δικαίου, δὲν εἶναι λογικῶς ἀποδεκτὸ τὸ μὲν προοίμιο στὸ ὁποῖο πρέπει, κατὰ τὰ ἀνωτέρω νὰ ἀνάγονται ὅλες οἱ διατάξεις τοῦ Συντάγματος, νὰ εἶναι ὀρθόδοξο χριστιανικό, ἡ παιδεία ὅμως τὴν ὁποία παρέχει τὸ Κράτος νὰ μὴ στοχεύει στὴν ἀνάπτυξη τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων.

Πρὸς αὐτὴ τὴν ὀρθὴ συνταγματικὴ κατεύθυνση ὁδηγεῖ τὴν ἑρμηνεία, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ ὁ βαθύτερος λόγος τῆς καθιέρωσης θρησκευτικοῦ προοιμίου, καὶ μάλιστα ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ, στὸ Σύνταγμά μας. Ἡ ἀρχὴ τῆς διαμόρφωσης θρησκευτικῆς μὲ τὸ ὡς ἄνω περιεχόμενο προοιμιακῆς συνταγματικῆς παράδοσης στὴν Χώρα μας, ἀνάγεται στὰ πρῶτα ἔτη τῆς μεγάλης ἐθνικῆς μας ἐπανάστασης τοῦ 1821 καὶ ἀποτυπώνεται στὰ πρωτόλεια συνταγματικὰ κείμενα τῆς Ἐπιδαύρου, τοῦ Ἄστρους καὶ τῆς Τροιζῆνος. Ὁ λόγος τῆς σταθερῆς συνταγματικῆς αὐτῆς θρησκευτικότητας ταυτίζεται ἀπολύτως μὲ τὸν ὑπέρτατο λόγο, ὁ ὁποῖος ὁδήγησε τὸ ὑπόδουλο Γένος τῶν Ἑλλήνων στὴ μεγάλη του ἐθνικὴ ἐπανάσταση, καὶ δὲν εἶναι ἄλλος βεβαίως ἀπὸ τὴ βαθιὰ καὶ ἀκλόνητη πίστη τοῦ Λαοῦ μας στὸν Τριαδικὸ Θεό. Ἡ διάσωση καὶ διατήρηση τῆς ὀρθόδοξης πίστης κατὰ τὴν τουρκοκρατία ἀποτελεῖ θαῦμα τοῦ ἴδιου τοῦ ὑπόδουλου Γένους, τὸ ὁποῖο τελικῶς τὸ ὁδήγησε στὴν ἐλευθερία του. Ἔτσι ἡ ὀρθόδοξη πίστη ταυτίσθηκε πλέον μὲ τὴν ἐθνικὴ συνείδηση τῶν Ἑλλήνων, καὶ γι’ αὐτὸ τὸν λόγο τὸ Γένος ξεσηκώθηκε κατὰ τοῦ Τούρκου κατακτητῆ γιὰ δύο λόγους συνυφασμένους ἀρρήκτως μεταξύ τους: «Γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερία». Ἀφοῦ ὅμως τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων ἐπαναστάτησε καὶ «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία» κατέστη πλέον ἀναγκαῖο ἐπακόλουθο τῆς ἐθνικῆς μας ἐπανάστασης ἡ πολιτειακὴ ὀργάνωση τοῦ νεοσύστατου ἑλληνικοῦ Κράτους νὰ ἔχει ὡς βάση τὴν πίστη τοῦ ἐπαναστατημένου Λαοῦ μας στὸ ὄνομα Τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποία ὁ Λαός μας θέλησε νὰ διακηρύξει προοιμιακῶς στὸ Σύνταγμά του! Ἔτσι τὸ προοίμιο τοῦ Συντάγματος εἶναι ἀρρήκτως συνυφασμένο μὲ τὴν ἐθνικὴ καὶ θρησκευτικὴ συνείδηση τοῦ Λαοῦ μας καὶ γι’ αὐτὸ ἔχει αὐξημένη συνταγματικὴ ἰσχύ, ἡ ὁποία τὸ καθιστᾶ ἀπαραβίαστο καὶ γι’ αὐτὸ ἀναλλοίωτο καὶ μὴ ἀναθεωρητέο περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη μὴ ἀναθεωρητέα διάταξη τοῦ Συντάγματος. Διότι ἡ ἀναθεώρηση τοῦ προοιμίου τοῦ Συντάγματος θὰ σήμαινε τὴν κατάργηση τοῦ ἴδιου τοῦ κυρίαρχου Λαοῦ καὶ τὴν αὐτοκατάλυση τοῦ ἑλληνικοῦ Κράτους!

Ἡ παραπάνω συνταγματικὴ θέση σημαίνει ἐξ ἐπόψεως σκοποῦ τῆς παιδείας, ὅτι αὐτὸς ἐκφράζεται στὸ ἄρθρο 16§2 τοῦ Συντάγματος τὰ ἑξῆς:

α) Ἡ δημόσια παιδεία, αὐτὴ δηλαδὴ ποὺ παρέχεται ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ Κράτος στὰ δημόσια ἐκπαιδευτήρια ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν βαθμίδων τῆς ἐκπαίδευσης, δὲν ἐπιτρέπεται συνταγματικῶς νὰ περιλαμβάνει στὰ ἐκπαιδευτικά της μέσα ἐν γένει μεθόδους, βιβλία, συγγράμματα, διδασκαλίες, καὶ πολὺ περισσότερο αὐτοτελεῖς κλάδους σπουδῶν ποὺ εἶναι ἀντίθετοι πρὸς τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση τῶν Ἑλλήνων.

β) Ἀντιθρησκευτικὰ καὶ εἰδικότερα ἀντορθόδοξα ἐκπαιδευτικὰ προγράμματα, εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὸ ἄρθρ. 16§2 τοῦ Συντάγματος καὶ γιὰ τοῦτο ἀνεφάρμοστα καὶ ἀπορριπτέα.

γ) Ἀντιχριστιανικὲς καὶ εἰδικότερα ἀντορθόδοξες διδασκαλίες ἐντὸς τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῶν Πανεπιστημίων μας εἶναι ἀνεπίτρεπτες ὡς ἀντισυνταγματικές. Ἐπιτρέπεται μόνο ἡ συγκριτικὴ θεολογία ἢ ἄλλως ἡ θρησκειολογία πρὸς σύγκριση τῆς Ὀρθοδοξίας πρὸς τὰ ἄλλα θρησκεύματα, προκειμένου νὰ ἀναδειχθεῖ μέσα ἀπὸ αὐτὴ ἡ ἀλήθεια τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστης, διότι μόνο ἔτσι προάγεται καὶ ἀναπτύσσεται ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση τῶν Ἑλλήνων, ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 16§2 τοῦ Συντάγματος.

δ) Ἡ ἵδρυση αὐτοτελῶν κλάδων σπουδῶν ἢ τμημάτων ἐντὸς τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῶν Πανεπιστημίων μὲ ἀντιχριστιανικὸ καὶ ἀντορθόδοξο ἀντικείμενο διδασκαλίας, ἀντιβαίνει στὸ ἄρθρ. 16§2 τοῦ Συντάγματος, διότι ἀντὶ νὰ ἀναπτύσσει τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση τῶν Ἑλλήνων, ἀλλοιώνει αὐτήν.

Καὶ ε) οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς τῶν Πανεπιστημίων μας ὀφείλουν μὲ κάθε μέσο καὶ τρόπο νὰ ἀναπτύσσουν τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση, μέσα ἀπὸ ὅλα τὰ τμήματα καὶ τοὺς κλάδους σπουδῶν ποὺ διαθέτουν ἢ ποὺ μποροῦν νὰ ἀποκτήσουν στὸ μέλλον.

Οἱ ἀνωτέρω συνταγματικὲς θέσεις, ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν ἱστορική, συστηματικὴ καὶ τελεολογικὴ ἑρμηνεία τοῦ Συντάγματος, δὲν παραβιάζουν τὸ ἀπὸ τὸ ἄρθρ. 13 τοῦ Συντάγματος ἀναγνωριζόμενο καὶ προστατευόμενο ἀτομικὸ δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τοῦ καθενός. Οἱ σκοποί, τοὺς ὁποίους τὸ Σύνταγμα θέτει στὴν παιδεία ἀποτελοῦν ἔκφραση τῆς κυριαρχίας τοῦ Κράτους, τὸ ὁποῖο κανένα ἀπολύτως δὲν ὑποχρεώνει νὰ ἀκολουθήσει ὁρισμένο θρήσκευμα. Ὁ καθένας ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ πρεσβεύει ἀκωλύτως ὅποια θρησκεία προτιμᾶ, καὶ νὰ ἀσκεῖ τὰ τῆς λατρείας της ἐλευθέρως. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀποκλείει τὸ δικαίωμα τοῦ ἑλληνικοῦ Κράτους νὰ καθορίζει αὐτὸ ὡς κυρίαρχο, τὸ περιεχόμενο καὶ τοὺς σκοποὺς τῆς παιδείας, τὴν ὁποία αὐτὸ θὰ παρέχει στοὺς Ἕλληνες. Οἱ ἀλλοδαποί, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ λάβουν τὴν ἑλληνικὴ παιδεία, δὲν μποροῦν νὰ φοιτήσουν σὲ δημόσιο ἑλληνικὸ σχολεῖο ὁποιασδήποτε ἐκπαιδευτικῆς βαθμίδος, ἀλλὰ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ φοιτήσουν σὲ ἰδιωτικὰ ἐκπαιδευτήρια, τὰ ὁποῖα μποροῦν νὰ ἱδρύσουν καὶ αὐτοὶ ὅπου καὶ ὅπως ὁ νόμος ἐπιτρέπει αὐτό.

Μὲ βάση τὰ παραπάνω τό γε νῦν καὶ ὑπὸ τὸ ἰσχῦον Σύνταγμα δὲν ἐπιτρέπεται ἡ ἵδρυση αὐτοτελοῦς κλάδου σπουδῶν ἢ τμήματος ἐντὸς τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῶν Πανεπιστημίων μας, διότι εἶναι ἀντίθετη πρὸς τὸν ἀπὸ τὸ ἄρθρ. 16§2 ὁριζόμενο σκοπὸ τῆς παιδείας ἐν γένει.

Περιοδικό «Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ», Ιούνιος- Ιούλιος 2014

Πηγή: http://aktines.blogspot.gr/2014/06/blog-post_176.html

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Θεσσαλονίκης μετὰ πολλῆς λύπης καὶ ἔντονης ἀνησυχίας εἶναι ὑποχρεωμένη καὶ πάλι νὰ ἀντιμετωπίσῃ ποιμαντικὰ καὶ ἀποτρεπτικά, τὴν δυσάρεστη, ἀπαράδεκτη καὶ ἀξιοκατάκριτη παρουσία τῶν ὁμοφυλοφίλων, οἱ ὁποῖοι ἑτοιμάζονται νὰ πραγματοποιήσουν φεστιβὰλ στὶς 20 καὶ 21 Ἰουνίου καὶ νὰ παρελάσουν στὴ Θεσσαλονίκη μας ἐπιδεικνύοντας τὰ πάθη τους σὲ μορφὴ καρναβαλιοῦ. Εἶναι ντροπή, εἶναι πρόκληση, εἶναι σύμπτωμα διαφθορᾶς. Εἶναι ὅμως καὶ ἀπόφαση τοῦ Δήμου τῆς πόλεώς μας, ἡ ὁποία ἔχει δημιουργήσει πικρία καὶ ἀπορία στὸ λαό μας.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 11-6-2014

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Θεσσαλονίκης μετὰ πολλῆς λύπης καὶ ἔντονης ἀνησυχίας εἶναι ὑποχρεωμένη καὶ πάλι νὰ ἀντιμετωπίσῃ ποιμαντικὰ καὶ ἀποτρεπτικά, τὴν δυσάρεστη, ἀπαράδεκτη καὶ ἀξιοκατάκριτη παρουσία τῶν ὁμοφυλοφίλων, οἱ ὁποῖοι ἑτοιμάζονται νὰ πραγματοποιήσουν φεστιβὰλ στὶς 20 καὶ 21 Ἰουνίου καὶ νὰ παρελάσουν στὴ Θεσσαλονίκη μας ἐπιδεικνύοντας τὰ πάθη τους σὲ μορφὴ καρναβαλιοῦ. Εἶναι ντροπή, εἶναι πρόκληση, εἶναι σύμπτωμα διαφθορᾶς. Εἶναι ὅμως καὶ ἀπόφαση τοῦ Δήμου τῆς πόλεώς μας, ἡ ὁποία ἔχει δημιουργήσει πικρία καὶ ἀπορία στὸ λαό μας.

Ἡ μόνη παραχώρηση τοῦ κ. Δημάρχου, ἀπὸ πέρυσι, μετὰ ἀπὸ συζήτησή μας, ἦταν νὰ μὴ γίνῃ αὐτὴ ἡ θρασυτάτη καὶ ἐπαίσχυντη συγκέντρωση ἐμπρὸς σὲ ἱεροὺς χώρους καὶ Ναούς. Ὀφείλω ὅμως νὰ ἀνακοινώσω στὴν κοινὴ γνώμη, ὅτι στὶς εὐρωπαϊκὲς πόλεις τέτοιες ἐκδηλώσεις θεωροῦνται περιθεωριακές

Ἐπίσης, σᾶς πληροφορῶ ὅτι Σωματεῖα τῆς Θεσσαλονίκης, ἄνδρες καὶ γυναῖκες μὲ ἐπεσκέφθησαν στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη καὶ μοῦ παρέδωσαν φάκελο 19.500 ὑπογραφῶν, ἐγκεκριμένων, διὰ τῶν ὁποίων διαμαρτύρονται ἔντονα καὶ δυναμικὰ κατὰ τῆς παρουσίας καὶ τῆς προβολῆς τῶν ὁμοφυλοφίλων στὴν πόλη μας, στὴ Θεσσαλονίκη. Τοὺς δικαιολογῶ ἀπόλυτα καὶ συμφωνῶ μὲ τὶς ἀπόψεις τους. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ μάλιστα, πραγματοποιοῦν ἀνάλογη Ἐκδήλωση μὲ σχετικὲς ὁμιλίες, στὸ προαύλιο τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Δημητρίου, τὴν ἐρχομένη Παρασκευὴ 20 Ἰουνίου στὶς 8 τὸ βράδυ, στὴν ὁποία καλεῖσθε νὰ μετάσχετε ὅλοι.

Τέλος, σημειώνω, ὅτι ὅσο καὶ ἂν τὸ θέμα εἶναι σοβαρότατο καὶ ἐκκρηκτικό, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν ἀσκοῦμε ποτὲ βία. Γι’ αὐτὸ ὡς Ἐπίσκοπος δὲν θὰ συστήσω ποτὲ συγκρούσεις καὶ τραυματισμοὺς ἐντὸς τῆς κοινωνίας μας. Σᾶς παρακαλῶ, ἀπομακρύνατε τὰ παιδιά σας καὶ τοὺς ἑαυτούς σας ἀπὸ τέτοιες ἀνόσιες καὶ ἀφύσικες ἐκδηλώσεις, διατυπώσατε παντοῦ τὶς κάθετες ἀντιῤῤήσεις γιὰ τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ πάθος, καὶ προσευχηθῆτε γιὰ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὸ πάθος τους, καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴ φυσιολογικὴ ζωή, ὅπως τὴν διδάσκει ἡ πίστη μας καὶ ἡ παράδοσή μας.

Πάντως τὸ ἄριστον θὰ ἦτο, ὁ κ. Δήμαρχος νὰ ματαιώσῃ ὁριστικὰ τὴν παρουσία αὐτοῦ τοῦ καρναβαλιοῦ στὸν τόπο μας.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης .

ΠΡΟΣΟΧΗ : Ἡ παροῦσα ἀνακοίνωση νὰ ἀναγνωσθῇ πρὸς τὸ ἐκκλησίασμα κατὰ τὴν ὥρα τοῦ Κοινωνικοῦ τῆς Θείας Λειτουργίας, μεθαύριο Κυριακὴ 15-6-2014.

Άρθρα σχετικά με τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας:

Συνάξεις διαμαρτυρίας στη Θεσ/νίκη 18 και 20/6/14 γιά τίς Εκδηλώσεις Ομοφυλοφιλικής "Υπερηφάνειας" (gay pride)  

Ἡ ἀπρόσμενη ἀπόφαση τοῦ Τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχο­λῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης περὶ ἱδρύσεως ξεχω­ριστοῦ Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν προξένησε θλίψη βαθιὰ σὲ κάθε ἄγρυπνη Ὀρθόδοξη συνείδηση.

Ἀκόμη ὅμως μεγαλύτερη θλίψη δημιουργεῖ νεότερη ἀνακοίνωση τοῦ Τμήματος, μὲ τὴν ὁποία, ὑπεραμυνόμενο τῆς ἀποφάσεώς του, ­χρησιμοποιεῖ διάφορα ἐπιχειρήματα τάχα ἐπιστημονικά. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ὅμως ἐ­πι­στρατεύει ὡς σημαντικὸ ἐπιχείρημα καὶ τὸ ὅτι ἡ ἵδρυση τέτοιου Τμήματος θὰ συντελέσει στὴν «προαγωγὴ τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων καὶ σχέσεων καταλλαγῆς» μεταξὺ Ἰσλαμισμοῦ καὶ Χριστιανισμοῦ.

Ἀλήθεια, ποιὰ κοινωνία μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀνάμεσα στὸ χριστιανικὸ φῶς καὶ τὸ ἰσλαμικὸ σκοτάδι; Ποιὰ καταλλαγὴ ἀνάμεσα στὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὸ ψεῦδος τῶν ἄλλων θρησκειῶν; Οἱ θεολόγοι τοῦ Τμήματος Θεολογίας δὲν ἔχουν διαβάσει ποτὲ τὸν λόγο τῆς Γραφῆς ὅτι «πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια» (Ψαλμ. ϟε΄ [95] 5); Γιὰ ποιὲς σχέσεις καταλλαγῆς ὁμιλοῦν; Τὸ ἐπιδιωκόμενο ἐγχείρημα φανερώνει κοσμικὴ νοοτροπία τελείως ξένη πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ὑπηρετεῖ πολιτικὲς σκοπιμότητες, μεταβάλλοντας τὴ θεολογία σὲ ὄργανο τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας.

Ναί! Νὰ συμβιώνουμε εἰρηνικὰ μὲ ὅλους τοὺς λαοὺς ὁποιασδήποτε θρησκείας καὶ ἰδεολογίας. Ὄχι ὅμως νὰ ἀναγνωρίζουμε ὡς ἀλήθεια τὴν πλάνη. Διότι αὐτὸ ἀποτελεῖ προδοσία τῆς Ὀρθόδοξης θεολογίας. Κάτι ποὺ εἶναι ἀνάγκη ὁπωσδήποτε νὰ ἀποτραπεῖ. Πρωτίστως διότι θὰ ἀποτελέσει ὄνειδος γιὰ τὴν ἴδια τὴ Σχολή. Τὴ Σχολὴ ποὺ εἶχε τὴ δίκαιη φήμη ὅτι κρατάει σταθερὰ καὶ μὲ ἀκρίβεια τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση.

Πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση εἶναι ση­μαντικότατη, ἀξιέπαινη καὶ πολὺ ἐνθαρρυντικὴ ἡ ἀντίθεση τοῦ δευτέρου Τμήματος τῆς Σχολῆς, αὐτοῦ τῆς Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας, τὸ ὁποῖο στὴ συνέλευσή του τὴν 26η Μαρτίου ἔλαβε ὁ­­μόφωνα ἀρνητικὴ θέση γιὰ τὸ συγκεκρι­μένο ζήτημα.

Θέλουμε νὰ ἐλπίζουμε ὅτι ἡ Κοσμητεία τῆς Σχολῆς θὰ σταματήσει τὸ ἐγχείρημα. Διότι θὰ ἀποτελέσει πτώση ἀπροσμέτρητη ἡ τυχὸν πραγματοποίησή του.

Πηγή: http://osotir.org/keimena/ekpaideutika/item/33337-n-m-n-prodothe-rthodoksi-theologia

Ιδιαίτερη αναφορά για ακόμη μια φορά στην πολύκροτη υπόθεση του φυλακισμένου Αρχιεπισκόπου Οχρίδος Ιωάννη έκανε η Σύνοδος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποίαπραγματοποίησε μια σειρά από συνεδριάσεις στο μοναστήρι Studenica και στο Βελιγράδι το διάστημα 14 - 24 Μαΐου.

Σε ξεχωριστή ανακοίνωση αναφορικά με τη δυσχερή κατάσταση της Εκκλησίας στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, οι Συνοδικοί την χαρακτηρίζουν "μη φιλική χώρα", και περαιτέρω η Σύνοδος κάνει λόγο, για "δικαστική φάρσα" σχετικά με την περίπτωση του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη, ενώ αναφέρεται και στις απάνθρωπες συνθήκες φυλάκισής του. Μάλιστα σημειώνει πως ανάλογη πίεση παρόμοιου τύπου δέχονται και άλλοι επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί, μοναχές και οι πιστοί της Αυτόνομης Αρχιεπισκοπής της Οχρίδας.

Εκ νέου, για πολλοστή φορά, καλεί όλους τους υπευθύνους να κάνουν τα πάντα για την απελευθέρωση του νούμερο ένα πολιτικού κρατούμενου στη σύγχρονη Ευρώπη, του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη, και να μπει τέλος στις θρησκευτικές διώξεις στην Ευρώπη, όπως είναι η δίωξη του Αρχιεπισκόπου Αχρίδας. Η Σύνοδος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της προς τις αδελφές Ορθόδοξες Εκκλησίες, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, τη Διάσκεψη των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και προς πολλές επιφανείς προσωπικότητες για τη δράση τους για αυτό το οδυνηρό θέμα.

Κατά τα λοιπά η Σύνοδος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ασχολήθηκε εκτενώς με τη συμφορά από τις πλημμύρες, τη συμμετοχή της Εκκλησίας στις προετοιμασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, την κακή κατάσταση του σερβικού λαού στο Κόσοβο και τα Μετόχια,τη βελτίωση της εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης και Θρησκευτικής Αγωγής, τις σχέσεις της Εκκλησίας με τις κρατικές αρχές στη Σερβία, τη δράση που έχουν Ορθόδοξοι ιερείς στο Στρατό της Σερβίας και στις ΈΝοπλες Δυνάμεις της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, τις σχέσεις μεταξύ των αυτοκέφαλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και τις σχέσεις με τις ετερόδοξες χριστιανικές εκκλησίες και δόγματα, καθώς και άλλες θρησκείες του κόσμου, ενώ τέλος ασχολήθηκε και με το θέμα της απειλής για το γάμο και την οικογένεια.

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr

Η εκστρατεία διωγμού κατά των χριστιανών στην Zhejiang οδήγησε στη μαζική καταστροφή τόπων λατρείας στην αφαίρεση ή απάλειψη των σταυρών και σε συγκρούσεις μεταξύ χριστιανών και αστυνομίας κατά τη διάρκεια ενός μήνα στις εκκλησίες.Την ίδια περίοδο το σχέδιο της κατεδάφισης « της Ιερουσαλήμ της Ανατολής » εφαρμόζεται αμείλικτα.