Τὸ θέμα τῆς ἱδρύσεως τμήματος μουσουλμανικῶν σπουδῶν στὶς Θεολογικὲς Σχολές τῶν ἑλληνικῶν Πανεπιστημίων ἀπὸ συνταγματικὴ ἄποψη, πρέπει νὰ ἀντιμετωπισθεῖ μὲ τὸν συνδυασμὸ τῆς διατάξεως τοῦ ἄρθρου 16§2 τοῦ Συντάγματος καὶ τοῦ ὑπερκειμένου ὅλων τῶν διατάξεων αὐτοῦ θρησκευτικοῦ του προοιμίου.

Τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος εἶναι ψηφισμένο «εἰς τὸ Ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος». Αὐτὸ τὸ θρησκευτικὸ χριστιανικὸ καὶ ὀρθόδοξο προοίμιο τοῦ Συντάγματος δημοσιεύθηκε μαζὶ μὲ τὶς ὑπόλοιπες διατάξεις αὐτοῦ στὴν Ε.τ.Κ. (Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως) καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἀπέκτησε νομικὴ καὶ δὴ συνταγματικὴ ἰσχύ, ἡ ὁποία συνίσταται σὲ τοῦτο: στὸ ὅτι δηλαδὴ ὅλες οἱ διατάξεις τοῦ Συντάγματος πρέπει νὰ εἶναι ἐναρμονισμένες μὲ αὐτό, ἄλλως πάσχουν ἀπὸ ἀντισυνταγματικότητα.

Ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 16§2 τοῦ Συντάγματος, ἡ ὁποία ὁρίζει ὅτι «ὁ σκοπὸς τῆς παιδείας εἶναι… ἡ ἀνάπτυξη (ἐκτὸς τῶν ἄλλων) τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν Ἑλλήνων », παραπέμπει κατὰ νομικὴ ἀναγκαιότητα στὸ προοίμιο τοῦ Συντάγματος, τὸ ὁποῖο ὡς ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξο χριστιανικὸ καθορίζει ὁμοτρόπως τὴν θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν Ἑλλήνων.

Ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 16§2 ἀναφέρεται ρητῶς καὶ περιοριστικῶς στὴν «παιδεία τῶν Ἑλλήνων», ὅπερ ἔχει τὴν ἔννοια ὅτι ἡ ἀπὸ τὸ ἐλληνικὸ Κράτος παρεχομένη σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς ἐκπαίδευσης παιδεία εἶναι ἀποκλειστικῶς ἑλληνική. Τὸ ἑλληνικὸ Κράτος μὲ βάση τὴν ρητὴ αὐτὴ διάταξη τοῦ Συντάγματος δὲν ὑποχρεοῦται, ἀλλὰ καὶ δὲν δικαιοῦται νὰ παρέχει σὲ κανένα ἄλλη παιδεία πλὴν τῆς ἑλληνικῆς. Ἑπομένως ὁ ἀλλοδαπός, ὁ ὁποῖος θὰ θελήσει νὰ φοιτήσει σὲ δημόσιο ἑλληνικὸ ἐκπαιδευτήριο ὁποιασδήποτε βαθμίδας τῆς ἐκπαιδεύσεως δὲν δικαιοῦται νὰ ἀξιώσει νὰ τοῦ παρασχεθεῖ ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ Κράτος παιδεία τῆς ἀρεσκείας του, ἀλλὰ ὀφείλει νὰ δεχθεῖ τὴν ὑποχρεωτικῶς ἀπὸ αὐτὸ παρεχομένη ἑλληνικὴ παιδεία.

Ἡ παιδεία ὅμως αὐτή, ἡ ἑλληνική, εἶναι ὁλοκληρωμένη κατὰ τὸν Συνταγματικὸ νομοθέτη, ὅταν σκοπεῖ, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ στὴν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων. Ὁ εἰδικότερος αὐτὸς σκοπὸς τῆς ἑλληνικῆς παιδείας εἶναι ἄμεση ἀπόρροια τῆς νομικῆς ἰσχῦος τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ προοιμίου τοῦ Συντάγματος. Ἡ ἀναγωγὴ τοῦ εἰδικότερου αὐτοῦ σκοποῦ τῆς παιδείας στὸ προοίμιο τοῦ Συντάγματος, ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, ἐκτός τῶν ἄλλων, καὶ γιὰ τὸν ἀκριβὴ προσδιορισμὸ τῆς ἔννοιας τῆς «θρησκευτικῆς συνείδησης» τῶν Ἑλλήνων, στὴν ὁποία ρητῶς ἀναφέρεται τὸ ἄρθρ. 16§2. Τὸ προοίμιο τοῦ Συντάγματος ἀποτελεῖ τὸ σταθερὸ σημεῖο συνταγματικῆς ἀναφορᾶς. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὅλο τὸ Σύνταγμα πρέπει νὰ στοιχεῖ πρὸς τὸ περιεχόμενο τοῦ προοιμίου.

Γιὰ νὰ γίνει κατανοητὸ αὐτό, ἂς φαντασθοῦμε πρὸς στιγμὴ ἕνα Σύνταγμα, τὸ ὁποῖο ἔχει ὡς προοίμιο τὴν δημοκρατικὴ ἀρχή, στὸ ὄνομα τῆς ὁποίας εἶναι ψηφισμένο, καὶ παρόλα αὐτὰ μερικὲς ἀπὸ τὶς διατάξεις του εἶναι ἀντιδημοκρατικὲς ἢ ἑρμηνεύονται καὶ ἐφαρμόζονται κατὰ ἀντιδημοκρατικὸ τρόπο. Στὴν περίπτωση αὐτὴ τὸ λιγότερο ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε εἶναι ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα κραυγαλέο συνταγματικὸ παράλογο! Τὸ ἴδιο ὅμως συμβαίνει καὶ μὲ τὸ θρησκευτικὸ προοίμιο. Ἔτσι δὲν εἶναι λογικῶς παραδεκτὸ τὸ μὲν προοίμιο τοῦ Συντάγματος νὰ εἶναι θρησκευτικό, καὶ εἰδικότερα ὀρθόδοξο χριστιανικό, ὅπως τοῦ δικοῦ μας Συντάγματος, καὶ μερικὲς ἀπὸ τὶς διατάξεις του νὰ εἶναι «ἀντιχριστιανικὲς» ἢ νὰ ἑρμηνεύονται καὶ ἐφαρμόζονται κατὰ τρόπο ἀντιχριστιανικὸ καὶ ἀντορθόδοξο. Ἑπομένως εἶναι ἀνάγκη ὄχι μόνο νομικὴ-συνταγματική, ἀλλὰ καὶ λογική, οἱ διατάξεις τοῦ Συντάγματός μας νὰ μὴν εἶναι ἀντίθετες ἢ νὰ μὴν ἑρμηνεύονται κατὰ τρόπο ἀντίθετο μὲ τὸ περιεχόμενο καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ θρησκευτικοῦ του προοιμίου. Ἡ ἀρχὴ αὐτὴ πρέπει νὰ ἐφαρμοσθεῖ βεβαίως καὶ στὴν ἑρμηνεία τῆς διατάξεως τοῦ ἄρθρ. 16§2 καὶ εἰδικότερα ὅσον ἀφορᾶ στὸν ἀκριβῆ καθορισμὸ τῆς ἔννοιας «θρησκευτικὴ» συνείδηση. Μὲ βάση τὴν ἑρμηνευτικὴ αὐτὴ ἀρχὴ πρέπει νὰ δεχθοῦμε ὅτι ὁ ὅρος θρησκευτικὴ συνείδηση στὸ ἄρθρ. 16§2 ὑποδηλώνει τὴν «ὀρθόδοξη χριστιανικὴ» συνείδηση. Καὶ τοῦτο διότι κατὰ τὴ λογικὴ ἑρμηνεία τοῦ Δικαίου, δὲν εἶναι λογικῶς ἀποδεκτὸ τὸ μὲν προοίμιο στὸ ὁποῖο πρέπει, κατὰ τὰ ἀνωτέρω νὰ ἀνάγονται ὅλες οἱ διατάξεις τοῦ Συντάγματος, νὰ εἶναι ὀρθόδοξο χριστιανικό, ἡ παιδεία ὅμως τὴν ὁποία παρέχει τὸ Κράτος νὰ μὴ στοχεύει στὴν ἀνάπτυξη τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων.

Πρὸς αὐτὴ τὴν ὀρθὴ συνταγματικὴ κατεύθυνση ὁδηγεῖ τὴν ἑρμηνεία, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ ὁ βαθύτερος λόγος τῆς καθιέρωσης θρησκευτικοῦ προοιμίου, καὶ μάλιστα ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ, στὸ Σύνταγμά μας. Ἡ ἀρχὴ τῆς διαμόρφωσης θρησκευτικῆς μὲ τὸ ὡς ἄνω περιεχόμενο προοιμιακῆς συνταγματικῆς παράδοσης στὴν Χώρα μας, ἀνάγεται στὰ πρῶτα ἔτη τῆς μεγάλης ἐθνικῆς μας ἐπανάστασης τοῦ 1821 καὶ ἀποτυπώνεται στὰ πρωτόλεια συνταγματικὰ κείμενα τῆς Ἐπιδαύρου, τοῦ Ἄστρους καὶ τῆς Τροιζῆνος. Ὁ λόγος τῆς σταθερῆς συνταγματικῆς αὐτῆς θρησκευτικότητας ταυτίζεται ἀπολύτως μὲ τὸν ὑπέρτατο λόγο, ὁ ὁποῖος ὁδήγησε τὸ ὑπόδουλο Γένος τῶν Ἑλλήνων στὴ μεγάλη του ἐθνικὴ ἐπανάσταση, καὶ δὲν εἶναι ἄλλος βεβαίως ἀπὸ τὴ βαθιὰ καὶ ἀκλόνητη πίστη τοῦ Λαοῦ μας στὸν Τριαδικὸ Θεό. Ἡ διάσωση καὶ διατήρηση τῆς ὀρθόδοξης πίστης κατὰ τὴν τουρκοκρατία ἀποτελεῖ θαῦμα τοῦ ἴδιου τοῦ ὑπόδουλου Γένους, τὸ ὁποῖο τελικῶς τὸ ὁδήγησε στὴν ἐλευθερία του. Ἔτσι ἡ ὀρθόδοξη πίστη ταυτίσθηκε πλέον μὲ τὴν ἐθνικὴ συνείδηση τῶν Ἑλλήνων, καὶ γι’ αὐτὸ τὸν λόγο τὸ Γένος ξεσηκώθηκε κατὰ τοῦ Τούρκου κατακτητῆ γιὰ δύο λόγους συνυφασμένους ἀρρήκτως μεταξύ τους: «Γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερία». Ἀφοῦ ὅμως τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων ἐπαναστάτησε καὶ «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία» κατέστη πλέον ἀναγκαῖο ἐπακόλουθο τῆς ἐθνικῆς μας ἐπανάστασης ἡ πολιτειακὴ ὀργάνωση τοῦ νεοσύστατου ἑλληνικοῦ Κράτους νὰ ἔχει ὡς βάση τὴν πίστη τοῦ ἐπαναστατημένου Λαοῦ μας στὸ ὄνομα Τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποία ὁ Λαός μας θέλησε νὰ διακηρύξει προοιμιακῶς στὸ Σύνταγμά του! Ἔτσι τὸ προοίμιο τοῦ Συντάγματος εἶναι ἀρρήκτως συνυφασμένο μὲ τὴν ἐθνικὴ καὶ θρησκευτικὴ συνείδηση τοῦ Λαοῦ μας καὶ γι’ αὐτὸ ἔχει αὐξημένη συνταγματικὴ ἰσχύ, ἡ ὁποία τὸ καθιστᾶ ἀπαραβίαστο καὶ γι’ αὐτὸ ἀναλλοίωτο καὶ μὴ ἀναθεωρητέο περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη μὴ ἀναθεωρητέα διάταξη τοῦ Συντάγματος. Διότι ἡ ἀναθεώρηση τοῦ προοιμίου τοῦ Συντάγματος θὰ σήμαινε τὴν κατάργηση τοῦ ἴδιου τοῦ κυρίαρχου Λαοῦ καὶ τὴν αὐτοκατάλυση τοῦ ἑλληνικοῦ Κράτους!

Ἡ παραπάνω συνταγματικὴ θέση σημαίνει ἐξ ἐπόψεως σκοποῦ τῆς παιδείας, ὅτι αὐτὸς ἐκφράζεται στὸ ἄρθρο 16§2 τοῦ Συντάγματος τὰ ἑξῆς:

α) Ἡ δημόσια παιδεία, αὐτὴ δηλαδὴ ποὺ παρέχεται ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ Κράτος στὰ δημόσια ἐκπαιδευτήρια ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν βαθμίδων τῆς ἐκπαίδευσης, δὲν ἐπιτρέπεται συνταγματικῶς νὰ περιλαμβάνει στὰ ἐκπαιδευτικά της μέσα ἐν γένει μεθόδους, βιβλία, συγγράμματα, διδασκαλίες, καὶ πολὺ περισσότερο αὐτοτελεῖς κλάδους σπουδῶν ποὺ εἶναι ἀντίθετοι πρὸς τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση τῶν Ἑλλήνων.

β) Ἀντιθρησκευτικὰ καὶ εἰδικότερα ἀντορθόδοξα ἐκπαιδευτικὰ προγράμματα, εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὸ ἄρθρ. 16§2 τοῦ Συντάγματος καὶ γιὰ τοῦτο ἀνεφάρμοστα καὶ ἀπορριπτέα.

γ) Ἀντιχριστιανικὲς καὶ εἰδικότερα ἀντορθόδοξες διδασκαλίες ἐντὸς τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῶν Πανεπιστημίων μας εἶναι ἀνεπίτρεπτες ὡς ἀντισυνταγματικές. Ἐπιτρέπεται μόνο ἡ συγκριτικὴ θεολογία ἢ ἄλλως ἡ θρησκειολογία πρὸς σύγκριση τῆς Ὀρθοδοξίας πρὸς τὰ ἄλλα θρησκεύματα, προκειμένου νὰ ἀναδειχθεῖ μέσα ἀπὸ αὐτὴ ἡ ἀλήθεια τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστης, διότι μόνο ἔτσι προάγεται καὶ ἀναπτύσσεται ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση τῶν Ἑλλήνων, ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 16§2 τοῦ Συντάγματος.

δ) Ἡ ἵδρυση αὐτοτελῶν κλάδων σπουδῶν ἢ τμημάτων ἐντὸς τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῶν Πανεπιστημίων μὲ ἀντιχριστιανικὸ καὶ ἀντορθόδοξο ἀντικείμενο διδασκαλίας, ἀντιβαίνει στὸ ἄρθρ. 16§2 τοῦ Συντάγματος, διότι ἀντὶ νὰ ἀναπτύσσει τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση τῶν Ἑλλήνων, ἀλλοιώνει αὐτήν.

Καὶ ε) οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς τῶν Πανεπιστημίων μας ὀφείλουν μὲ κάθε μέσο καὶ τρόπο νὰ ἀναπτύσσουν τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση, μέσα ἀπὸ ὅλα τὰ τμήματα καὶ τοὺς κλάδους σπουδῶν ποὺ διαθέτουν ἢ ποὺ μποροῦν νὰ ἀποκτήσουν στὸ μέλλον.

Οἱ ἀνωτέρω συνταγματικὲς θέσεις, ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν ἱστορική, συστηματικὴ καὶ τελεολογικὴ ἑρμηνεία τοῦ Συντάγματος, δὲν παραβιάζουν τὸ ἀπὸ τὸ ἄρθρ. 13 τοῦ Συντάγματος ἀναγνωριζόμενο καὶ προστατευόμενο ἀτομικὸ δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τοῦ καθενός. Οἱ σκοποί, τοὺς ὁποίους τὸ Σύνταγμα θέτει στὴν παιδεία ἀποτελοῦν ἔκφραση τῆς κυριαρχίας τοῦ Κράτους, τὸ ὁποῖο κανένα ἀπολύτως δὲν ὑποχρεώνει νὰ ἀκολουθήσει ὁρισμένο θρήσκευμα. Ὁ καθένας ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ πρεσβεύει ἀκωλύτως ὅποια θρησκεία προτιμᾶ, καὶ νὰ ἀσκεῖ τὰ τῆς λατρείας της ἐλευθέρως. Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀποκλείει τὸ δικαίωμα τοῦ ἑλληνικοῦ Κράτους νὰ καθορίζει αὐτὸ ὡς κυρίαρχο, τὸ περιεχόμενο καὶ τοὺς σκοποὺς τῆς παιδείας, τὴν ὁποία αὐτὸ θὰ παρέχει στοὺς Ἕλληνες. Οἱ ἀλλοδαποί, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ λάβουν τὴν ἑλληνικὴ παιδεία, δὲν μποροῦν νὰ φοιτήσουν σὲ δημόσιο ἑλληνικὸ σχολεῖο ὁποιασδήποτε ἐκπαιδευτικῆς βαθμίδος, ἀλλὰ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ φοιτήσουν σὲ ἰδιωτικὰ ἐκπαιδευτήρια, τὰ ὁποῖα μποροῦν νὰ ἱδρύσουν καὶ αὐτοὶ ὅπου καὶ ὅπως ὁ νόμος ἐπιτρέπει αὐτό.

Μὲ βάση τὰ παραπάνω τό γε νῦν καὶ ὑπὸ τὸ ἰσχῦον Σύνταγμα δὲν ἐπιτρέπεται ἡ ἵδρυση αὐτοτελοῦς κλάδου σπουδῶν ἢ τμήματος ἐντὸς τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῶν Πανεπιστημίων μας, διότι εἶναι ἀντίθετη πρὸς τὸν ἀπὸ τὸ ἄρθρ. 16§2 ὁριζόμενο σκοπὸ τῆς παιδείας ἐν γένει.

Περιοδικό «Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ», Ιούνιος- Ιούλιος 2014

Πηγή: http://aktines.blogspot.gr/2014/06/blog-post_176.html

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Θεσσαλονίκης μετὰ πολλῆς λύπης καὶ ἔντονης ἀνησυχίας εἶναι ὑποχρεωμένη καὶ πάλι νὰ ἀντιμετωπίσῃ ποιμαντικὰ καὶ ἀποτρεπτικά, τὴν δυσάρεστη, ἀπαράδεκτη καὶ ἀξιοκατάκριτη παρουσία τῶν ὁμοφυλοφίλων, οἱ ὁποῖοι ἑτοιμάζονται νὰ πραγματοποιήσουν φεστιβὰλ στὶς 20 καὶ 21 Ἰουνίου καὶ νὰ παρελάσουν στὴ Θεσσαλονίκη μας ἐπιδεικνύοντας τὰ πάθη τους σὲ μορφὴ καρναβαλιοῦ. Εἶναι ντροπή, εἶναι πρόκληση, εἶναι σύμπτωμα διαφθορᾶς. Εἶναι ὅμως καὶ ἀπόφαση τοῦ Δήμου τῆς πόλεώς μας, ἡ ὁποία ἔχει δημιουργήσει πικρία καὶ ἀπορία στὸ λαό μας.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 11-6-2014

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Θεσσαλονίκης μετὰ πολλῆς λύπης καὶ ἔντονης ἀνησυχίας εἶναι ὑποχρεωμένη καὶ πάλι νὰ ἀντιμετωπίσῃ ποιμαντικὰ καὶ ἀποτρεπτικά, τὴν δυσάρεστη, ἀπαράδεκτη καὶ ἀξιοκατάκριτη παρουσία τῶν ὁμοφυλοφίλων, οἱ ὁποῖοι ἑτοιμάζονται νὰ πραγματοποιήσουν φεστιβὰλ στὶς 20 καὶ 21 Ἰουνίου καὶ νὰ παρελάσουν στὴ Θεσσαλονίκη μας ἐπιδεικνύοντας τὰ πάθη τους σὲ μορφὴ καρναβαλιοῦ. Εἶναι ντροπή, εἶναι πρόκληση, εἶναι σύμπτωμα διαφθορᾶς. Εἶναι ὅμως καὶ ἀπόφαση τοῦ Δήμου τῆς πόλεώς μας, ἡ ὁποία ἔχει δημιουργήσει πικρία καὶ ἀπορία στὸ λαό μας.

Ἡ μόνη παραχώρηση τοῦ κ. Δημάρχου, ἀπὸ πέρυσι, μετὰ ἀπὸ συζήτησή μας, ἦταν νὰ μὴ γίνῃ αὐτὴ ἡ θρασυτάτη καὶ ἐπαίσχυντη συγκέντρωση ἐμπρὸς σὲ ἱεροὺς χώρους καὶ Ναούς. Ὀφείλω ὅμως νὰ ἀνακοινώσω στὴν κοινὴ γνώμη, ὅτι στὶς εὐρωπαϊκὲς πόλεις τέτοιες ἐκδηλώσεις θεωροῦνται περιθεωριακές

Ἐπίσης, σᾶς πληροφορῶ ὅτι Σωματεῖα τῆς Θεσσαλονίκης, ἄνδρες καὶ γυναῖκες μὲ ἐπεσκέφθησαν στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη καὶ μοῦ παρέδωσαν φάκελο 19.500 ὑπογραφῶν, ἐγκεκριμένων, διὰ τῶν ὁποίων διαμαρτύρονται ἔντονα καὶ δυναμικὰ κατὰ τῆς παρουσίας καὶ τῆς προβολῆς τῶν ὁμοφυλοφίλων στὴν πόλη μας, στὴ Θεσσαλονίκη. Τοὺς δικαιολογῶ ἀπόλυτα καὶ συμφωνῶ μὲ τὶς ἀπόψεις τους. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ μάλιστα, πραγματοποιοῦν ἀνάλογη Ἐκδήλωση μὲ σχετικὲς ὁμιλίες, στὸ προαύλιο τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Δημητρίου, τὴν ἐρχομένη Παρασκευὴ 20 Ἰουνίου στὶς 8 τὸ βράδυ, στὴν ὁποία καλεῖσθε νὰ μετάσχετε ὅλοι.

Τέλος, σημειώνω, ὅτι ὅσο καὶ ἂν τὸ θέμα εἶναι σοβαρότατο καὶ ἐκκρηκτικό, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν ἀσκοῦμε ποτὲ βία. Γι’ αὐτὸ ὡς Ἐπίσκοπος δὲν θὰ συστήσω ποτὲ συγκρούσεις καὶ τραυματισμοὺς ἐντὸς τῆς κοινωνίας μας. Σᾶς παρακαλῶ, ἀπομακρύνατε τὰ παιδιά σας καὶ τοὺς ἑαυτούς σας ἀπὸ τέτοιες ἀνόσιες καὶ ἀφύσικες ἐκδηλώσεις, διατυπώσατε παντοῦ τὶς κάθετες ἀντιῤῤήσεις γιὰ τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ πάθος, καὶ προσευχηθῆτε γιὰ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὸ πάθος τους, καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴ φυσιολογικὴ ζωή, ὅπως τὴν διδάσκει ἡ πίστη μας καὶ ἡ παράδοσή μας.

Πάντως τὸ ἄριστον θὰ ἦτο, ὁ κ. Δήμαρχος νὰ ματαιώσῃ ὁριστικὰ τὴν παρουσία αὐτοῦ τοῦ καρναβαλιοῦ στὸν τόπο μας.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης .

ΠΡΟΣΟΧΗ : Ἡ παροῦσα ἀνακοίνωση νὰ ἀναγνωσθῇ πρὸς τὸ ἐκκλησίασμα κατὰ τὴν ὥρα τοῦ Κοινωνικοῦ τῆς Θείας Λειτουργίας, μεθαύριο Κυριακὴ 15-6-2014.

Άρθρα σχετικά με τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας:

Συνάξεις διαμαρτυρίας στη Θεσ/νίκη 18 και 20/6/14 γιά τίς Εκδηλώσεις Ομοφυλοφιλικής "Υπερηφάνειας" (gay pride)  

Ἡ ἀπρόσμενη ἀπόφαση τοῦ Τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχο­λῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης περὶ ἱδρύσεως ξεχω­ριστοῦ Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν προξένησε θλίψη βαθιὰ σὲ κάθε ἄγρυπνη Ὀρθόδοξη συνείδηση.

Ἀκόμη ὅμως μεγαλύτερη θλίψη δημιουργεῖ νεότερη ἀνακοίνωση τοῦ Τμήματος, μὲ τὴν ὁποία, ὑπεραμυνόμενο τῆς ἀποφάσεώς του, ­χρησιμοποιεῖ διάφορα ἐπιχειρήματα τάχα ἐπιστημονικά. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ὅμως ἐ­πι­στρατεύει ὡς σημαντικὸ ἐπιχείρημα καὶ τὸ ὅτι ἡ ἵδρυση τέτοιου Τμήματος θὰ συντελέσει στὴν «προαγωγὴ τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων καὶ σχέσεων καταλλαγῆς» μεταξὺ Ἰσλαμισμοῦ καὶ Χριστιανισμοῦ.

Ἀλήθεια, ποιὰ κοινωνία μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀνάμεσα στὸ χριστιανικὸ φῶς καὶ τὸ ἰσλαμικὸ σκοτάδι; Ποιὰ καταλλαγὴ ἀνάμεσα στὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὸ ψεῦδος τῶν ἄλλων θρησκειῶν; Οἱ θεολόγοι τοῦ Τμήματος Θεολογίας δὲν ἔχουν διαβάσει ποτὲ τὸν λόγο τῆς Γραφῆς ὅτι «πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια» (Ψαλμ. ϟε΄ [95] 5); Γιὰ ποιὲς σχέσεις καταλλαγῆς ὁμιλοῦν; Τὸ ἐπιδιωκόμενο ἐγχείρημα φανερώνει κοσμικὴ νοοτροπία τελείως ξένη πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ὑπηρετεῖ πολιτικὲς σκοπιμότητες, μεταβάλλοντας τὴ θεολογία σὲ ὄργανο τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας.

Ναί! Νὰ συμβιώνουμε εἰρηνικὰ μὲ ὅλους τοὺς λαοὺς ὁποιασδήποτε θρησκείας καὶ ἰδεολογίας. Ὄχι ὅμως νὰ ἀναγνωρίζουμε ὡς ἀλήθεια τὴν πλάνη. Διότι αὐτὸ ἀποτελεῖ προδοσία τῆς Ὀρθόδοξης θεολογίας. Κάτι ποὺ εἶναι ἀνάγκη ὁπωσδήποτε νὰ ἀποτραπεῖ. Πρωτίστως διότι θὰ ἀποτελέσει ὄνειδος γιὰ τὴν ἴδια τὴ Σχολή. Τὴ Σχολὴ ποὺ εἶχε τὴ δίκαιη φήμη ὅτι κρατάει σταθερὰ καὶ μὲ ἀκρίβεια τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση.

Πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση εἶναι ση­μαντικότατη, ἀξιέπαινη καὶ πολὺ ἐνθαρρυντικὴ ἡ ἀντίθεση τοῦ δευτέρου Τμήματος τῆς Σχολῆς, αὐτοῦ τῆς Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας, τὸ ὁποῖο στὴ συνέλευσή του τὴν 26η Μαρτίου ἔλαβε ὁ­­μόφωνα ἀρνητικὴ θέση γιὰ τὸ συγκεκρι­μένο ζήτημα.

Θέλουμε νὰ ἐλπίζουμε ὅτι ἡ Κοσμητεία τῆς Σχολῆς θὰ σταματήσει τὸ ἐγχείρημα. Διότι θὰ ἀποτελέσει πτώση ἀπροσμέτρητη ἡ τυχὸν πραγματοποίησή του.

Πηγή: http://osotir.org/keimena/ekpaideutika/item/33337-n-m-n-prodothe-rthodoksi-theologia

Ιδιαίτερη αναφορά για ακόμη μια φορά στην πολύκροτη υπόθεση του φυλακισμένου Αρχιεπισκόπου Οχρίδος Ιωάννη έκανε η Σύνοδος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποίαπραγματοποίησε μια σειρά από συνεδριάσεις στο μοναστήρι Studenica και στο Βελιγράδι το διάστημα 14 - 24 Μαΐου.

Σε ξεχωριστή ανακοίνωση αναφορικά με τη δυσχερή κατάσταση της Εκκλησίας στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, οι Συνοδικοί την χαρακτηρίζουν "μη φιλική χώρα", και περαιτέρω η Σύνοδος κάνει λόγο, για "δικαστική φάρσα" σχετικά με την περίπτωση του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη, ενώ αναφέρεται και στις απάνθρωπες συνθήκες φυλάκισής του. Μάλιστα σημειώνει πως ανάλογη πίεση παρόμοιου τύπου δέχονται και άλλοι επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί, μοναχές και οι πιστοί της Αυτόνομης Αρχιεπισκοπής της Οχρίδας.

Εκ νέου, για πολλοστή φορά, καλεί όλους τους υπευθύνους να κάνουν τα πάντα για την απελευθέρωση του νούμερο ένα πολιτικού κρατούμενου στη σύγχρονη Ευρώπη, του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη, και να μπει τέλος στις θρησκευτικές διώξεις στην Ευρώπη, όπως είναι η δίωξη του Αρχιεπισκόπου Αχρίδας. Η Σύνοδος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της προς τις αδελφές Ορθόδοξες Εκκλησίες, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, τη Διάσκεψη των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και προς πολλές επιφανείς προσωπικότητες για τη δράση τους για αυτό το οδυνηρό θέμα.

Κατά τα λοιπά η Σύνοδος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ασχολήθηκε εκτενώς με τη συμφορά από τις πλημμύρες, τη συμμετοχή της Εκκλησίας στις προετοιμασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, την κακή κατάσταση του σερβικού λαού στο Κόσοβο και τα Μετόχια,τη βελτίωση της εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης και Θρησκευτικής Αγωγής, τις σχέσεις της Εκκλησίας με τις κρατικές αρχές στη Σερβία, τη δράση που έχουν Ορθόδοξοι ιερείς στο Στρατό της Σερβίας και στις ΈΝοπλες Δυνάμεις της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, τις σχέσεις μεταξύ των αυτοκέφαλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και τις σχέσεις με τις ετερόδοξες χριστιανικές εκκλησίες και δόγματα, καθώς και άλλες θρησκείες του κόσμου, ενώ τέλος ασχολήθηκε και με το θέμα της απειλής για το γάμο και την οικογένεια.

Πηγή: http://www.agioritikovima.gr

Η εκστρατεία διωγμού κατά των χριστιανών στην Zhejiang οδήγησε στη μαζική καταστροφή τόπων λατρείας στην αφαίρεση ή απάλειψη των σταυρών και σε συγκρούσεις μεταξύ χριστιανών και αστυνομίας κατά τη διάρκεια ενός μήνα στις εκκλησίες.Την ίδια περίοδο το σχέδιο της κατεδάφισης « της Ιερουσαλήμ της Ανατολής » εφαρμόζεται αμείλικτα.

Μουσουλμάνος καθοδηγητής σέ κάποια πλατεία τής Αθήνας ! 

Άν τά ήξεραν αυτά οί ήρωες τού 1821 ότι θέλουμε καί Μωαμεθανούς χοτζάδες στήν εκπαίδευση, θά μάς άφηναν άλλα 400 χρόνια γιά να βάλουμε μυαλό...
"....ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ στὸν Ορθόδοξο Τύπο καὶ φρίξαμε ἀπὸ ἱερὰ ἀγανάκτησι  γιὰ τὴν εἴδησιν ὅτι μὲ ψήφους 23 ΝΑΙ καὶ 6 ΟΧΙ οἱ καθηγηταὶ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστ. Πανεπιστημίου Θεσ/κης ἐψήφισαν ὑπὲρ τῆς ἱδρύσεως Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν!

Καὶ μὴ χειρότερα!... Δὲν τὸ χωράει ὁ νοῦς μας!…

Εἶναι ἀδιανόητο γιὰ τὸν ἁπλὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανό! Ἀνήκουστο! Πρωτάκουστο! Παράλογο!

Γιὰ μιὰ καταδικασμένη διαχρονικῶς "θρησκεία" ἀπὸ τὴν Α´ Οἰκουμ. Σύνοδο,Ὀρθόδοξοι θεολόγοι νὰ θέλουν ἐντὸς τῆς Σχολῆς τῶν θεολόγων νὰ διδάσκονται ἀντίθεες καὶ ἀντίχριστες πλάνες καὶ νὰ δημιουργοῦν συνειδητὰ ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καὶ νὰ ἐκκολάπτουν ἒχιδνες στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας!…

Ἡ Ἰαπωνία καὶ ἡ Ἀγκόλα δὲν δέχτηκαν στὸ ἔδαφός τους τὸν μουσουλμανισμό, τὸν ὁποῖον

χαρακτήρισαν Σέκτα καὶ τὸν κήρυξαν ἐκτὸς νόμου ὡς τρομοκρατικὴ ὀργάνωσι.

Ἡ Ἂλ- Κάϊντα καὶ οἱ βομβιστικὲςἐνέργειές των ἐναντίον ἀθώων πολιτῶν δὲν σᾶς λένε τίποτα; ( Νά τό θυμάστε όμως), οὔτε ἐσᾶς τοὺς ἴδιους ποὺ ψηφίσατε δὲν θὰ σᾶς λυπηθοῦν καὶ μὴ πλανᾶσθε!...

 Μουσουλμανισμὸς στὴν οὐσία σημαίνει ἀναβίωσι τοῦ Ἀρειανισμοῦ ὑπὸ νέαν ἒκδοσιν μὲ ἄλλα λόγια καὶ ἄλλα πρόσωπα.

Γιατί νὰ μὴ ἱδρύσουμε καὶ ἄλλα Τμήματα Σπουδῶν, γιὰ τὸν Ἀρειανισμὸ καὶ ὅλων τῶν αἱρέσεων καὶ νὰ δημιουργήσουμε νέες θέσεις τῆς θεολογίας;

Μήπως θυμόμαστε γιὰ ποιὰ πλάνη καταδικάστηκε ὁ Ἄρειος καὶ οἱ ὀπαδοί του;

 Δὲν καταδικάστηκαν, γιατί δὲν παραδέχονταν τὸν Χριστὸ ὡς Θεό;

Καί σήμερα μήπως οἱ Μουσουλμάνοι παραδέχονται τὸν Χριστὸ ὡς Θεό ἢ οἱ Ἰεχωβάδες ἢ ἡ Μασονία;

Ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι δημιουργήματα τῶν ἑβραιοσιωνιστῶν;

Ὁ Μωάμεθ δὲν κάνει πλύσι ἐγκεφάλου μὲ τὴν συνεχή ἐπανάληψι «ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας» καὶ «ὁ υἱὸς τῆς Μαρίας» καὶ ὄχι τοῦ Θεοῦ ἢ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ὃπως ἔλεγε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς γιὰ τὸν ἑαυτόνΤου;

Οἱ Ἰεχωβάδες δὲν τὸν θεωροῦν καὶ δὲν τὸν ὀνομάζουν “ἀρχιδοῦλοτοῦ Θεοῦ» καὶ ἡ Μασονία δὲν τὸν ὑποβιβάζει στὸ ἐπίπεδο τοῦ "μύστη", ὃπως τοῦ Μωάμεθ, τοῦ Μωϋσῆ, τοῦ Βούδα, τοῦ Ζωροάστρη καὶ τόσων ἄλλων ἱδρυτῶνθρησκευμάτων, ποὺ ὅλοι τουςἦσαν ἄνθρωποι καὶ κανένας τους θεός, ὃπως ὁ Χριστός;

ΤΟ ΟΤΙ ὁ Μουσουλμανισμὸςεἶναι κατασκεύασμα τοῦ ἑβραιοσιωνισμοῦ τὸ ἀναφέρει ὁ Ἀρχιμ.Χαράλαμπος Βασιλόπουλος στὸ βιβλίο «Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣΜΑΣΚΑ» στὴ σελίδα 219, 220 καὶεἶναι πολὺ δύσκολο νὰ πιστέψουμεὃτι οἱ θεολόγοι δὲν τὸ διάβασαν ἢκαὶ ἂν τὸ διάβασαν νὰ τὸ ἔχουν ξεχάσει.

Συγκεκριμένως γράφει:

«Περισσότερα ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα περὶ τοῦ γεγονότος ὅτι οἱ Ἑβραῖοι εἶναι οἱ ἐμπνευσταὶ καὶ δημιουργοὶ τοῦ Μουσουλμανισμοῦκαὶ περὶ τῆς Ἑβραϊκῆς καταγωγῆςκ.λπ. τοῦ Μωάμεθ, ἰδὲ εἰς τὸ βιβλίο τοῦ διαπρεποῦς συγγραφέως WASHINGTONIRVING μεταφρασθὲνεἰς τὴν Ἑλληνικὴν τὸ 1930 ὑπὸ τοῦΣτ. Ἰκονίου καὶ ἐκδοθὲν ὑπὸ τοῦἐκδοτικοῦ οἴκου Ἐλευθερουδάκη.Ἀριθμ. Καταλόγου Βιβλιοθήκης

τῆς Βουλῆς 2.171».

Τί θὰ διδάσκουν στὸ Τμῆμα τῶν Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν, τὴν Ἀλήθεια, ἢ τὸ Ψέμα καὶ τὶς πλάνες τοῦ Μωάμεθ;

Θὰ τοὺς διδάξουν ὅτι ὁ Ἑωσφόρος ἀπὸ ἐγωϊσμὸ ἤθελε νὰ γίνη αὐτοθεὸς καὶ σφετεριστὴς τοῦθρόνου τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἢ ὅπως γράφει τὸ Κοράνιο ὅτι διετάχθη ἀπ᾽ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ νὰ προσκυνήσουν ὅλοι οἱ ἂγγελοι τὸν χοϊκὸ Ἀδάμ, ἐνῶ αὐτὸς ἦταν ἀνώτερός του φτιαγμένος ἀπὸ ἄκαπνη φωτιά;

Ποιὸς γράφει τὴν ἀλήθεια καὶ ποιὸς τὸ ψέμα, ἡ Ἁγία Γραφή ἢ τὸ Κοράνιο;

Θὰ τοὺς διδάξουν ὅτι ὁ Θεὸς μὲ πλάγιες ἐρωτήσεις προσπαθοῦσενὰ ἀποσπάσει τὴν μετάνοια, γιὰ νὰ δώσει συγχώρεσι στὸν Ἀδὰμ καὶτὴν Εὔα ἢ αὐτό, ποὺ γράφει τὸ Κοράνιο ὅτι ἐνῶ ζήτησαν συγχώρεσι, ὁ Θεὸς αὐταρχικῶς καὶ δικτατορικῶς τοὺς ἔδιωξε ἀπ᾽ τὸν Παράδεισο, δικαιολογώντας έτσι τοὺς Πρωτοπλάστους καὶ κατηγορώντας δι᾽ἀνάρμοστη καὶ ἀψυχολόγητη συμπεριφορὰ τὸν Ἀληθινὸ Θεό.

Ζήτησαν ναὶ ἢ ὄχι συγχώρεσι οἱ Πρωτόπλαστοι;

Ποιὸς μᾶς γράφει τὴν Ἀλήθειακαὶ ποιὸς τὸ Ψέμα; Ὁ Μωϋσῆς ποὺἦρθε σὲ ἄμεση ἐπαφὴ μὲ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ στὸ ὄρος Σινᾶ ἢ ὁ Μωάμεθ, ποὺ ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν«Ἀρχάγγελο Γαβριήλ»;

Καὶ τί εἴδους Ἀρχάγγελος ἦταναὐτὸς ὅταν στὴν μὲν Παναγία εἶπεὅτι θὰ γεννήσει «τὸν Υἱό τοῦ Ὑψίστου καὶ θὰ τὸν ὀνομάσεις Ἰησοῦν(Λουκ α´ 31, 32)», ἐνῶ στὸ Κοράνιοτὸν ὀνομάζει «υἱὸν τῆς Μαρίας»;

Δὲν θυμόταν «ο Αρχάγγελος» τί εἶχε πεῖ στὴν Παναγία, ἢ μήπως ὁ δεύτερος Γαβριὴλ ἦταν διάβολος, ποὺ πῆρε τὴν μορφή του;

Πῶς βεβαιώθηκε ὁ Μωάμεθ ὅτι πράγματι ὁ ἀρχάγγελος ἦταν ὁ Γαβριήλ;

Μήπως εἶπε τὸ "Πάτερ ἡμῶν", μήπως τὸν λιβάνισε, ἒκανε τὸν σταυρό του ἢ του ἔκανε κανένα ἐξορκισμό;

Ἦταν δύσκολο νὰ τὸν ἐξαπατήσει ὁ διάβολος; Δὲν λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Β´ Κορ. ια´ 14) ὅτι “μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός”;

Θὰ τοὺς διδάσκουν γιὰ τὸν Χριστὸ ὅτι δὲν ἒπαθε, δὲν σταυρώθηκε καὶ δὲν ἀναστήθηκε, γιατί σταύρωσαν κάποιον ἄλλον, ποὺ τοῦ ἒμοιαζε, δηλ. τὸν σωσία του, ὅπως γράφει τὸ Κοράνιο;

Δὲν διαψεύδει καὶ τοὺς τέσσερις αὐτόπτες Εὐαγγελιστὲς καὶ ὅλους τοὺς προφητεύσαντες προφῆτες γιὰ τὰ πάθη, τὴν Σταύρωσιν καὶ τὴν Ἀνάστασίν του; Ἡ Ἁγία Γραφὴ γράφει τὴν Ἀλήθεια ἢ τὸ Κοράνιο;

Στὴν Καινὴ Διαθήκη τόσον ὁ Χριστὸς καὶ οἱ Ἀπόστολοι, ὅσον καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας στὰ συγγράμματά τους ἀναφέρονται στὰ χωρία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης αὐτούσια χωρὶς ν᾽ ἀλλοιώνουν τὸ βαθύτερο νόημά τους, ἐνῶ τὸ Κοράνιο τ᾽ ἀναφέρει μὲ τὸν σκοπὸ νὰ τὰ ἀλλοιώσει καὶ διαστρεβλώσει, ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε καὶ ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος μὲ τὴν Εὔα καὶ τὸν Ἀδὰμ ἢ ὅπως ἐκ συστήματος κάνουν οἱ Ἰεχωβάδες.

Ποῦ θὰ βάλομε ἐμπιστοσύνη στὴν Ἁγία Γραφή, Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη, ποὺ βρίσκονται σὲ ἀπόλυτη ὁμοφωνία καὶ συμφωνία, ἢ στὸ Κοράνιο, ποὺ διδάσκει πλανε-μένα καὶ διαστρεβλωμένα;

Ἂν ὁ μουσουλμανισμὸς ἦταν καὶ εἶναι ἀληθινὴ θρησκεία τότε γιατί τόσοι δικοί μας ἅγιοι, ποὺ δὲν ἀσπάστηκαν τὶς πλάνες τοῦ Μωάμεθ νὰ μὴ ἁγιάσουν ὡς μουσουλμάνοι καὶ ἁγίασαν ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ὑφιστάμενοι τὰ χίλια μύρια μαρτύρια ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους καὶ αὐτὸν τὸν φρικτὸν καὶ μαρτυρικὸν θάνατον;

Μπορεῖτε νὰ μᾶς πεῖτε τὸ πῶς ὁ Ἀλλὰχ ἀπὸ εἰδωλολατρικὸς θεὸς τῶν Ἀράβων λατρευόμενος μὲ τὶς τρεῖς κόρες του, καταργώντας τες ὁ Μωάμεθ, ἔγινε θεὸς ἀληθινός;

Ἂν ἐμεῖς καταργούσαμε τοὺς δώδεκα θεοὺς τοῦ Ὀλύμπου καὶ ἀφήναμε μόνο τὸν Δία, ὁ Δίας ἀπὸ εἰδωλολατρικὸς θεὸς θὰ γινόταν μὲ μετάλλαξι θεὸς ἀληθινός;

Μήπως ἄνοιξε ἡ μεγάλη Σχολὴ τῆς Χάλκης τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου, γιὰ νὰ ἀνοίξουμε καὶ ἐμεῖς Τμῆμα σὲ Πανεπιστήμιο Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν ἢ τὸ τέμενος στὸ Βοτανικὸ τῶν Ἀθηνῶν;

Ὁ Ρουσντὶ εἶπε ὅτι τὸ Κοράνιο εἶναι σατανικοὶ στίχοι καὶ οἱ φανατικοὶ μουσουλμάνοι τὸν κυνήγησαν νὰ τὸν σκοτώσουν.

Ἀλλὰ νὰ ποὺ τὸ ἀπέδειξε μεταστραφεὶς στὸν Χριστιανισμὸ καὶ μεταμεληθεὶς φανατικὸς μουσουλμάνος ποὺ ἀνῆκε σὲ ἐγκληματικὴ τρομοκρατικὴ μουσουλμανικὴ ὀργάνωση τῆς Νιγηρίας (Ὀρθ. Τύπος Ι997/3-Ι-Ι3) εἶπε ὅτι οἱ ἀρχηγοί τους, τοὺς προέτρεπαν νὰ διαβάσουν ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ Κοράνιο καὶ παρουσιάζονταν ἀπὸ τὸ πουθενὰ 3-4 ἐπισκέπτες"."Ἔμοιαζαν ἀνθρώπινα πλάσματα, ἀλλὰ δὲν ἦταν"…( ήσαν όμως δαίμονες ! )

Μᾶς ζητοῦσαν νὰ εἴμαστε δυνατοὶ καὶ νὰ πολεμήσουμε.

Ποιούς; Τοὺς Χριστιανούς!..

Ἤδη σχεδὸν σὲ ὅλα τὰ μουσουλμανικὰ κράτη ἐφαρμόζεται ὁ ἀκήρυχτος Ἱερὸς Πόλεμος τῆς Τζιχὰντ μὲ δεκάδες θύματα Χριστιανῶν χωρὶς νὰ τὰ ἀναφέρουν τὰ Μ.Μ.Ε. καὶ νὰ καταγγέλλονται στὸ διεθνὲς δικαστήριο τῆς Χάγης ὡς ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας.

Δυστυχῶς τὸ Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων παραμένει κενὸ γράμμα γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα!...

Οἱ θεολόγοι καὶ οἱ κληρικοὶ καὶ ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ ἔχομε ἀπ' τὸν Χριστὸ τὴν ἐντολή: «Πορευθέντες ΜΑΘΗΤΕΥΣΑΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ...» καὶ τὴν στιγμή, ποὺ ἦρθαν ἀπρόσκλητοι στὴ χώρα μας ἀποδεικνύουμε ἑαυτοὺς ἀνίκανους νὰ ἐφαρμόσουμε τὴν ἐντολή, γιατί ἡ ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς πάντα τὰ ἔθνη εἶναι ν᾽ ἀποδείξει τὴν ὑπεροχὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἰδιαιτέρως τῆς Ὀρθοδοξίας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν καὶ ὅλων τῶν ἑτεροθρήσκων, γιατὶ ὁ Χριστὸς τοὺς μαθητάς του δὲν τοὺς ἔστειλε, γιὰ νὰ μάθουν τοῦ κόσμου τὰ θρησκεύματα καὶ τὰ ἔθιμά τους, παρὰ νὰ τοὺς διδάξουν τὴν πίστι μας καὶ ὄχι νὰ τοὺς ἐπιβραβεύσουν καὶ νὰ τοὺς μοιράζουν Κοράνια!…

Ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ θυμίσω ὅτι στὴν Ἀποκ. (κα´ 8) γράφει: «…πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστὶν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος» καὶ (κβ´ 15): «Ἔξω οἱ κύνες… καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν τὸ ψεῦδος».

Ἂν αὐτοὶ ποὺ καλλιεργοῦν ἐκ συστήματος καὶ παραπλανοῦν τὸν λαὸ μὲ τὸ ψεῦδος δὲν πᾶνε στὸν Παράδεισο, αὐτοὶ ποὺ διευκολύνουν καὶ ἐξυπηρετοῦν τὸ ψεῦδος θὰ ἔχουν

καλύτερη τύχη ἀπὸ αὐτούς;

Ἀλλὰ νὰ τί εἶπε καὶ ὁ προφήτης στὸν βασιλιὰ (Β´ Παραλ. ιθ´ 2): «…Βασιλεῦ Ἰωσαφάτ, εἰ ἁμαρτωλῷ σὺ βοηθεῖς, ἢ μισουμένῳ ὑπὸ τοῦ Κυρίου ΦΙΛΙΑΖΕΙΣ, διὰ τοῦτο ἐγένετο ἐπὶ

σὲ ὀργὴ παρὰ Κυρίου».

Καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς λέει: «Ὁ τοῖς ἐχθροῖς τοῦ βασιλέως Χριστοῦ ΣΥΜΦΙΛΙΑΖΩΝ, οὐ δύναται τοῦ βασιλέως Χριστοῦ φίλος εἶναι, ἀλλὰ οὐδὲ ζωῆς ἀξιοῦται, ἀλλὰ σὺν τοῖς ἐχθροῖς ἀπολεῖται».

Ἀλλὰ καὶ τὸ ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μονόδρομος γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου τὸ διεκήρυξε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος «πλησθεὶς Πνεύματος Ἁγίου» λέγοντας (Πράξ. δ´ 8, 12): «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς».

Παραλείπω τὶς παραινέσεις τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ καθ᾽ ὡς καὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Γαλ. β´15, 16, καὶ γ´ 11, 12) γιὰ τὴν ἀξία τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας.

Προσέξτε, γιατί η εὐθύνη σας είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ!

------------------------

Από ένα γράμμα τού Οδυσέα Ανδρούτσου.

Άς το διαβάσουν οί πολιτικοποιοιημένοι καθηγητές πού γιά να μή τά χαλάσουν μέ τούς κυβερνητικούς φίλους τους, προτίμησαν τούς εχθρούς τού Χριστού, κι΄ άς τρώνε ψωμί καί μισθό από τον Χριστό  ώς "θεολόγοι" Του...


"...Ἀγαπητοί μου Γαλαξιδιῶται,
Ἦτο θέλημα Θεοῦ νὰἁρπάσωμεν τὰὅπλα μίαν ἡμέραν καὶ νὰ ριφθῶμεν κατὰ τῶν τυράννων μας.
Τί τὴν θέλομεν, ἀδελφοί μου, τὴν πολυπικραμένην ζωὴν τοῦ δούλου; 
Δὲν βλέπετε, ὅτι δὲν μᾶς ἀπέμεινε τίποτε; Καὶ αὐταὶ αἱἐκκλησίαι μας ἔγιναν τζαμιὰ καὶ στάβλοι τῶν Τούρκων. 
Δὲν εἶναι πρέπον νὰ σταυρώσωμεν τὰς χεῖρας.
Ἄς ἐρωτήσωμεν τὴν καρδίαν μας καὶὅ,τι ἀποφασίσωμεν, νὰ τὸ βάλωμεν ἐμπρὸς σύντομα. 

Ἄν βραδύνωμεν, θὰ μετανοήσωμεν καὶ τότε ἄδικα θὰ κτυπῶμεν τὴν κεφαλὴν μας.

Τὴν ἐποχὴν αὐτὴν ἡ Τουρκία εἶναι ἀπησχολημένη εἰς πολέμους. Ἄς ὠφεληθῶμεν  ἀπὸ τὴν περίστασιν  αὐτήν, τὴν ὁποίαν μᾶς ἔστειλεν ὁ Θεὸς εἰσακούων τα δίκαια παράπονά μας.
Εἰς τὰὅπλα, ἀδελφοί! Ἤ νὰἐλευθερωθῶμεν ἦ νὰ ἀποθάνωμεν ὅλοι. Καλύτερον θάνατον δὲν ἠμπορεῖ νὰ  ἐπιθυμήσῃἝλλην καὶ χριστιανός.

Ἐγώ, καθὼς γνωρίζετε, ἠμπορῶ νὰ ζήσω λαμπρὰ μὲ πλούτη καὶ τιμὰς καὶ δόξαν. Ὅ,τι καὶἂν ζητήσω, οἱ Τοῦρκοι προθύμως θὰ μοῦ τὸ δώσουν, διότι φοβοῦνται τὸ σπαθὶ τοῦ
Ἀνδρούτσου. 
Ἀλλὰ σᾶς λέγω τὴν ἀλήθειαν, ἀδελφοί μου, δὲν θέλω νὰ καλοπερνῶἐγὼ καὶ τὸ Γένος μου νὰ ὑποφέρῃ εἰς τὴν δουλείαν.
Ἀπὸ τὴν Πελοπόννησον μοῦ γράφουν, ὅτι εἶναι ὅλοι ἓτοιμοι μὲ τὰ παλικάρια των. Θέλω ὅμως νὰ εἶμαι βέβαιος, ὅτι θὰ μὲ ἀκολουθήσετε.
Ἄν κάμετε σεῖς ἀρχὴν ἀπὸ τὸ ἕν μέρος καὶἐγὼἀπὸ τὸἄλλο, θὰ σηκωθῇὅλη ἡ Ρούμελη.
Περιμένω ἀπάντησιν μὲ τὸν κομιστὴν τῆς ἐπιστολῆς μου.
Τὴν μπαρούτην καὶ τὰ βόλια τὰἔλαβα καὶ τὰἐμοίρασα.
 22 Μαρτίου 1821

 Σᾶς χαιρετῶ καὶ σᾶς γλυκοφιλῶ
Ὁἀγαπητός σας
Ὀδυσσεὺς Ἀνδροῦτσος
.
ΑΝΑΓ Ν Ω Σ Τ ΙΚΟ
γιὰ τὴν ἕκτη τάξη τοῦ δημοτικοῦ σχολείου
ΔΗΜ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ – ΝΙΚ. ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΑΥΛΟΥ ΝΙΡΒΑΝΑ – ΔΗΜ. Γ. ΖΗΣΗ Κ.Α.

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 1943
 (μακάρι να περιείχαν τέτοια είμενα και τα σημερινά αναγνωστικά…)

"Καὶ πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς"!

Τὴν πέταξε τὴν "κοτσάνα" καὶ οὔτε γάτα, οὔτε ζημιά!

Ὁ Σουηδὸς ΥΠΕΞ Κὰρλ Μπὶλντ (Nils Daniel Carl Bildt) προχώρησε σὲ πρωτοφανεῖς δηλώσεις κατὰ τῆς Ὀρθoδοξίας. Ὁ Κὰρλ Μπίλντ, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε καὶ πρωθυπουργὸς τῆς Σουηδίας (1991-1994), δήλωσε συγκεκριμένα ὄτι "Ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ ἀπειλὴ γιὰ τὸ δυτικὸ πολιτισμὸ" καὶ ὁ Β. Πούτιν δὲν δεσμεύεται ἀπὸ τὶς διεθνεῖς ἀξίες, ἀλλὰ δεσμεύεται ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία"! Τουλάχιστον ἔπρεπε νὰ δώσει καὶ κάποιες συγκεκριμένες ἐξηγήσεις γιὰ νὰ καταλάβουμε πόσο μεγάλες εἶναι οἱ πόρτες τοῦ ἅδη τῆς ἀποφερόμενης δυσώδους κακίας. Ἔτσι μείναμε μὲ ἀπορίες….

Οἱ παραπάνω ἀπόψεις τοῦ εἶναι προσωπικὲς ἢ ντιρεκτίβα κανενὸς think tank; Ἄραγε ὁ Χριστιανισμὸς τοῦ Καθολικισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ μὲ τὶς παραφυάδες τοῦ συνιστοῦν ΑΠΕΙΛΗ ἢ εἶναι ΑΚΙΝΔΥΝΟΙ γιὰ τὸν Δυτικὸ Πολιτισμό; Μήπως ὁ Ἰσλαμισμὸς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΛΗ γιὰ τὸν ¨πολιτισμὸ¨ τῶν Σκανδιναβικῶν χωρῶν;

Ὅταν κάποιος "ζορίζεται" τοῦ ξεφεύγουν "κακὰ λόγια", ὑπερβαίνει τὰ ἐσκαμμένακαὶ δίνει τὸ στίγμα τοῦ πάνω στὴν γεωπολιτικὴ κοσμοθεωρία τῆς....

σύγκρουσης τῶν πολιτισμῶν καὶ τοῦ ἀνασχηματισμοῦ τῆς παγκόσμιας τάξης κατὰ τὸν Huntington, Samuel Ph. Γιὰ ποιοὺς λόγους "ζορίζεται" ὁ κ. Κὰρλ Μπὶλντ καὶ ξεσπάει ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας;

Τὸ ποτήρι ξεχείλισε φαίνεται καὶ στὴν Σουηδία, χώρα πρότυπο ἀνοχῆς καὶ προάσπισης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὴν δήλωση τοῦ προέδρου τοῦ Δημοκρατικοῦ κόμματος τῆς Σουηδίας, Πὰρ Νόρλινγκ (20 ἕδρες στὸ Σουηδικὸ κοινοβούλιο) ποὺ θέτει ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν προστασία τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ ἀνθρωπιστικοῦ χαρακτήρα τῆς χώρας τὴν… ἀπαγόρευση τοῦ Ἰσλάμ!

“Η ἰσλαμικὴ θρησκεία πρέπει νὰ τεθεῖ ἐκτὸς νόμου. Ὅσοι ἐξακολουθήσουν νὰ τὴν ἀσκοῦν ἐντός της χώρας μετὰ τὴν ἀπαγόρευση, πρέπει νὰ ἀπελαθοῦν. Ἃς ὑπάρχει ἀλλοῦ, ἀλλὰ ὄχι στὴν Σουηδία ἀφοῦ δὲν ταιριάζει μὲ τὸν δημοκρατικὸ χαρακτήρα τῆς χώρας”!

Ὁ πρόεδρος τῶν Σουηδῶν δημοκρατῶν ἔκανε ἀναφορὰ καὶ στὶς νεοναζιστικὲς ὁμάδες ποὺ δροῦν στὴν χώρα λέγοντας ὅτι “ἀπεχθάνομαι τὸν ναζισμό, εἶναι ξεκάθαρο ὄμως οτι εἶναι “προϊόν” τῆς ἀθρόας μετανάστευσης”. (olympiada Αύγουστος 27, 2012)

Τελικὰ στὴν Σουηδία φαίνεται νὰ θέλουν νὰ τὰ ἀπαγορέψουν ὅλα γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ την "σύγκρουση τῶν πολιτισμών" ποῦ ἄρχισε νὰ μαίνεται μέσα στὴν ἴδια τὴν αὐλή τους; Σίγουρα ὅμως ὅταν καῖς χλωρὰ καὶ ξερὰ παίρνεις καὶ ἐσὺ φωτιὰ καὶ τότε "Οὐαὶ στὰ Ἔθνη τοῦ Βορρά".

Β. "Ἡ Σουηδία ἐφεξῆς ἀποτελεῖ στόχο τῶν ρωσικῶν ἐνόπλων δυνάμεων μετὰ τὴν ἀπόφασή της νὰ ἐγκαταλείψει τὴν πολιτικὴ τῆς οὐδετερότητας καὶ νὰ παράσχει διευκολύνσεις στὸ ΝΑΤΟ" δήλωσε ἀνώτερος ἀξιωματοῦχος τοῦ ρωσικοῦ ὑπουργείου Ἄμυνας μετὰ τὴν ἀπόφαση τῆς κυβέρνησης τῆς Σουηδίας νὰ ἐπιτρέψει τὴ χρήση τοῦ ἐθνικοῦ ἐναέριου χώρου της ἀπὸ τὰ ἀεροσκάφη ἐναέριας ἔγκαιρης προειδοποίησης καὶ ἐλέγχου (AWACS) E-3A Sentry τοῦ ΝΑΤΟ!

Ἡ Μόσχα θεωρεῖ πλέον ὅτι ἑνώθηκε ὁ σκανδιναβικὸς ἀμυντικὸς χῶρος τῶν χωρῶν τοῦ ΝΑΤΟ, πλὴν τῆς Φινλανδίας (to-radar.gr/ 5 Μαίου 2014). Τόσο πολὺ μᾶλλον φοβήθηκε ὁ κ. Κὰρλ Μπὶλντ ἀπὸ τὰ παραπάνω πού ταύτισε τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὸν Πούτιν; Λέγοντας ὅτι "ὁ Β. Πούτιν δὲν δεσμεύεται ἀπὸ τὶς διεθνεῖς ἀξίες, ἀλλὰ δεσμεύεται ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία"!

Ποῦ νὰ ξέρει ὁ "κακομοίρης" ὁ Κὰρλ ὅτι ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ δὲν δεσμεύει ἀλλὰ ἀπελευθερώνει ὅμοιούς του ποὺ εἶναι δεμένοι μὲ "νοητὰ δεσμὰ" καὶ φυσικὰ ἂν τὸ θέλουν οἱ ἴδιοι. Καὶ λογικὸ εἶναι νὰ μὴν ξέρει ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ Ὀρθοπραξία εἶναι οἱ πραγματικὲς Ὑπερδυνάμεις τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ μάλιστα "πυρηνικές" γιατί ἀλλοιώνουν τὸν πυρήνα τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας μὲ τὸν "Ζῶντα Λόγο τοῦ Θεανθρώπου". Καὶ φυσικὰ ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχουν νὰ φοβηθοῦν τίποτε , οὔτε καὶ ἀπὸ τοὺς δαιμονιώδεις ἀλαλαγμοὺς τοῦ "νεοεμφανιζόμενου στὺλ Κὰρλ Μπιλντ".

"Ὅταν οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ἤσαν μόνο δώδεκα καὶ δὲν ὑπῆρχε στὴ σκέψη κανενὸς ἡ Ἐκκλησία, ὅταν ἀκόμα ἡ ἰουδαϊκὴ συναγωγὴ ἀνθοῦσε καὶ ἡ ἀσεβὴς εἰδωλολατρία κυριαρχοῦσε σ ὁλόκληρη σχεδὸν τὴν οἰκουμένη, ὁ Κύριος εἶχε προφητέψει: Ἐπὶ ταύτη τὴ πέτρα (δηλαδὴ πάνω στὴν ὁμολογία πίστεως τοῦ Πέτρου) οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτής" (Ματθ. 16,18).

Διαπιστώνεις τὴν ἀλήθεια αὐτῆς τῆς προφητείας; Βλέπεις τὴν ἐκπλήρωσή της; Σκέψου πόσο σημαντικὸ γεγονὸς εἶναι ἡ ἐξάπλωση τῆς Ἐκκλησίας σχεδὸν σ' ὅλη τὴ γῆ μέσα σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα. Σκέψου πῶς ἄλλαξε τὴ ζωὴ τόσων ἐθνῶν καὶ ὁδήγησε στὴν πίστη τόσους λαούς, πῶς κατάργησε προγονικὰ ἔθιμα, πῶς ἀπελευθέρωσε ἀπὸ μακροχρόνιες συνήθειες, πῶς σκόρπισε σὰν σκόνη τὴν κυριαρχία τῆς ἡδονῆς καὶ τὴ δύναμη τῆς ἁμαρτίας, πῶς ἐξαφάνισε σὰν καπνὸ τὴν ἀκάθαρτη τσίκνα τῶν θυσιῶν, τὶς εἰδωλολατρικὲς τελετές, τὶς βδελυκτὲς ἑορτές, τὰ ξόανα, τοὺς βωμοὺς καὶ τοὺς ναούς, πῶς οἰκοδόμησε παντοῦ ἅγια θυσιαστήρια, στὴν πατρίδα μας καὶ στὶς χῶρες τῶν Περσῶν, τῶν Σκυθῶν, τῶν Μαύρων, τῶν Ἰνδῶν. Τί λέω; Ἀκόμα καὶ στὰ Βρετανικὰ νησιά, ποῦ βρίσκονται μακριὰ ἀπὸ τὴ Μεσόγειο, στὸν ὠκεανό, ἁπλώθηκε ἡ Ἐκκλησία καὶ χτίστηκαν θυσιαστήρια. Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας

Καὶ κάτι ἐξαιρετικὰ ἀφιερωμένο γιὰ τὸν παραπάνω ΥΠΕΞ, ἐμπλουτισμένο μὲ νοητὲς εἰκόνες Ὁμολογίας τῶν ἡμερῶν μας ἀπὸ τὴν Συρία, Ὀδησσὸ καὶ τὶς χῶρες τῆς Ἀφρικῆς ποὺ σφάζουν, σταυρώνουν καὶ καῖνε Χριστιανούς.

"Αν δὲν πιστεύεις στὰ λόγια, πίστευε στὰ πράγματα. Πόσοι τύραννοι θέλησαν νὰ νικήσουν τὴν Ἐκκλησία; Πόσα τηγάνια; πόσα καμίνια, δόντια θηρίων, ξίφη ἀκονισμένα; Ὅμως δὲν τὴν νίκησαν. Ποῦ εἶναι ἐκεῖνοι, ποῦ τὴν πολέμησαν; Ἔχουν σιγήσει καὶ παραδόθηκαν στὴν λήθη. Καὶ ποῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία; Λάμπει περισσότερο ἀπὸ τὸν ἥλιο. Τὰ δικά τους σβήστηκαν, τὰ δικά της εἶναι ἀθάνατα".

«ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24.35).

«Μάταιος ὁ πόλεμος κατὰ τῆς Ἐκκλησίας» (μέτ. Σπ. Μουστάκα, ΕΠΕ 33 σ. 387-9).

Πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2014/05/blog-post_7466.html

Απόφαση Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας ΑΠΘ

(Αριθμ. Συν. 518/26-3-2014)

Η Συνέλευση του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. συνήλθε την 26η Μαρτίου 2014 σε τακτική συνεδρίαση, συζήτησε το θέμα της ιδρύσεως Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών στο Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και προέβηκε στις εξής διαπιστώσεις:

1. Οι αρχές της θρησκευτικής ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θέτουν την ανάγκη εκπαίδευσης όλων όσοι διαβιούν νομίμως στη χώρα ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Ειδικότερα, για τους Έλληνες Μουσουλμάνους το Ελληνικό Κράτος είναι κυρίαρχα υπεύθυνο για την εκπαίδευσή τους σε όλες τις βαθμίδες.

2. Η αυτοτελής γνωστική περιοχή που θεραπεύει η Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. και τα δύο Τμήματά της, από της συστάσεώς τους, είναι οι σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία, ή επί τη βάσει της Ορθοδόξου Θεολογίας σπουδή του φαινομένου της Θρησκείας και του Χριστιανικού Πολιτισμού, ή του Πολιτισμού γενικότερα, σύμφωνα με τα Προγράμματα Προπτυχιακών και Μεταπτυχιακών Σπουδών αμφοτέρων των Τμημάτων της, κατά τις διατάξεις του Ν. 4009 και του Π.Δ. 98/2013. Επομένως με την απόφαση ίδρυσης Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών αλλοιώνεται ο μέχρι τώρα χαρακτήρας της Σχολής και η ακαδημαϊκή της αντιστοίχηση με τα διεθνώς κρατούντα.

3. Η Θεολογική Σχολή κατά το επιστημονικό της περιεχόμενο και το σκοπό ιδρύσεως και λειτουργίας της είναι επιστημολογικά αναρμόδια για την οργάνωση προγραμμάτων σπουδών άλλων θρησκειών. Πολύ περισσότερο που η σύσταση της συγκεκριμένης κατευθύνσεως αντιβαίνει στην αρχή του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας μελών άλλης θρησκείας, μία διαχρονική ακαδημαϊκή αξία και συμπεριφορά που χαρακτηρίζει την πανεπιστημιακή κοινότητα του Α.Π.Θ.

4. Το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας πορεύεται με σταθερό προσανατολισμό και στρατηγική στην εδραίωση του διαχριστιανικού και διαθρησκευτικού διαλόγου ως ουσιαστική συμβολή της Ορθοδόξου Θεολογίας στην ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία των ανθρώπων και των λαών.

5. Σύμφωνα με τα παραπάνω, ως προς το θέμα μιας τριτοβάθμιας δομής λειτουργίας Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών, η Συνέλευση του Τμήματος επισημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπισθεί στο πλαίσιο της κείμενης νομοθεσίας (Ν. 4009, άρθρο 32) και των διεθνών συνθηκών, με σοβαρή νομοτεχνική μελέτη και πνεύμα νηφάλιου διαλόγου των αρμοδίων φορέων και προτείνει ένα πρόγραμμα σπουδών με την ευθύνη των καθ᾽ ύλη αρμοδίων Παιδαγωγικών Τμημάτων.

6. Το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ. με την παρούσα απόφασή του ενεργεί σε πνεύμα γόνιμου διαλόγου, λαμβάνοντας υπόψη επιστημολογικούς και ακαδημαϊκούς λόγους, αποβλέποντας στη διασφάλιση του υψηλού επιπέδου των θεολογικών σπουδών που παρέχονται στη Θεολογική μας Σχολή και είναι καταξιωμένες σε διεθνές επίπεδο, σεβόμενο πάντα το επιστημονικό έργο που επιτελείται στο Τμήμα Θεολογίας.

Πηγή: http://thriskeftika.blogspot.gr/2014/04/blog-post_11.html

Μὲ ἀφορμὴ τὶς ἐντονότατες ἀντιδράσεις γιὰ τὴν ἵδρυση Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στὸ Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ ἀκούσθηκαν ποικίλες γνῶμες καὶ ἀπόψεις ἀπὸ πανεπιστημιακοὺς δασκάλους. Ὅσοι ὑποστήριξαν τὴν ἵδρυση ἑνὸς τέτοιου Τμήματος, ποὺ ἄφησε ἄναυδο τὸ πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τὸ λύπησε βαθύτατα, ἐπικαλέσθηκαν διάφορες δικαιολογίες. Μεταξὺ αὐτῶν διατυπώθηκε καὶ ἡ ἀκόλουθη ἄποψη ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τοῦ Τμήματος κ. Χρυσόστομο Σταμούλη: «Τὸ Πανεπιστήμιο » εἶπε, ἀπαντώντας στὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμο, «δὲν εἶναι τμῆμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ εἶναι ἐλεύθερο, δημόσιο ἐκπαιδευτικὸ ἵδρυμα καὶ λειτουργεῖ μὲ βάση τὶς ἀκαδημαϊκὲς ἀνάγκες» (ἐφημ. «Δημοκρατία» 12-3-2014, σελ. 22). Ἡ ἀπάντηση αὐτὴ προξενεῖ εὔλογη ἀπορία καὶ γεννᾶ μελαγχολικὲς σκέψεις γιὰ τὴν πορεία τῶν Ὀρθοδόξων Σπουδῶν στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα. Βεβαίως τὸ Πανεπιστήμιο δὲν εἶναι τμῆμα τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι τυπικὰ καὶ διοικητικὰ ἀνεξάρτητο Ἵδρυμα. Ἀλλὰ ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ διαφέρει οὐσιαστικὰ ἀπὸ τὶς ἄλλες Πανεπιστημιακὲς Σχολές. Οἱ ἄλλες Σχολές, ὅπως ὀρθὰ γράφει ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Παν. Τρεμπέλας1, δημιουργήθηκαν καὶ συντηροῦνται γιὰ ὁρισμένους πρακτικοὺς σκοπούς, οἱ ὁποῖοι δὲν μποροῦν νὰ πραγματοποιηθοῦν χωρὶς ἐπιστημονικὴ ἔρευνα. Μεταξὺ ὅμως τῶν Σχολῶν αὐτῶν ἡ Θεολογικὴ κατέχει ἰδιαίτερη καὶ αὐτοτελὴ θέση. Διότι τὸ ἔργο της δὲν ἀποβλέπει, ὅπως π.χ. τὸ ἔργο τῆς ἐπιστήμης τοῦ δικαίου, στὴν ὀργάνωση τοῦ κοινωνικοῦ βίου· ἢ ὅπως τὸ ἔργο τῆς ἰατρικῆς στὴ συντήρηση τῆς ὑγείας τῶν πολιτῶν. Τὸ ἔργο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ὑπηρετεῖ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ὡς θεοΐδρυτος αὐτοτελὴς πνευματικὸς ὀργανισμὸς ὑφίσταται μέσα στὴν πολιτεία παράλληλα μὲ αὐτήν. Ἡ δὲ Θεολογία διὰ τῆς ἐπιστημονικῆς ἀναπτύξεως τῆς ὑπερφυσικῆς θείας ἀποκαλύψεως ἀποτελεῖ τὸ συμπλήρωμα τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν μὲ τὸ νὰ ἐκφέρει τὸν τελευταῖο περὶ τῶν ὄντων λόγο. Ἔτσι ἱκανοποιεῖ τὶς ὕψιστες ἀπαιτήσεις τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος καὶ θεραπεύει τὶς ἀνάγκες καὶ τοὺς πόθους τοῦ λογικοῦ ἀνθρώπου. Ἐπίσης πρέπει νὰ μὴ λησμονοῦμε ὅτι κοιτίδα τῆς Θεολογίας, ἡ ὁποία δικαιοῦται νὰ ἀποκαλεῖται «ἐπιστήμη ἐπιστημῶν», εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Αὐτὴ ἔδωσε καὶ δίνει ζωὴ στὴ Θεολογία. Λόγῳ λοιπὸν τῆς καταγωγῆς αὐτῆς τῆς Θεολογίας ὑπάρχει διαρκὴς καὶ σταθερὴ σχέση ἀμοιβαιότητας μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Θεολογίας, κατὰ τὴν ὁποία ἡ Θεολογία ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος ἐπιδρᾶ εὐεργετικὰ στὴν Ἐκκλησία διαφωτίζοντας καὶ καταυγάζοντας τὴν περὶ Χριστιανισμοῦ συνείδησή της, καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο δὲν μένει ξένη ἀπὸ τὴν ἐπιρροή, τὶς περιπέτειες καὶ γενικῶς τὴν ἑκάστοτε κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδὴ Ἐκκλησία καὶ Θεολογία ἐπιδροῦν ἀμοιβαῖα ἡ μία ἐπὶ τῆς ἄλλης. Εἶναι περιττὸ νὰ τονισθεῖ ὅτι δὲν μπορεῖ ἕνας ὀρθολογιστὴς ἢ στεγνὸς ἐπιστήμων νὰ εἶναι καθηγητὴς σὲ μιὰ Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολή, πράγμα δυστυχῶς ὄχι σπάνιο σήμερα! Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ παρουσία ἀλλοτρίου φρονήματος στὶς Θεολογικές μας Σχολές. Οἱ Πατέρες ἦσαν κατεξοχὴν πιστοί. Δὲν σκέφθηκαν ποτὲ ὅπως «οἱ σοφοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου» καὶ δὲν ἐξέφρασαν προσωπικές τους γνῶμες. Ἔδωσαν τὴ μαρτυρία τῆς «καθολικῆς» καὶ ἀποστολικῆς πίστεως ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας. Σταθερὸ δὲ ἀξίωμά τους ἦταν: «πρᾶξις θεωρίας ἐπίβασις». Ὁρισμοὶ τῆς Θεολογίας ὅτι αὐτὴ εἶναι ἐπιστημονικὴ γνώση τοῦ Χριστιανισμοῦ ἢ τῶν ἀληθειῶν του ἢ σύνολο ἐπιστημονικῶν γνώσεων καὶ τεχνικῶν κανόνων διοικήσεως, ποὺ ἀνήκουν στὸν Χριστιανισμό, καὶ ἄλλα παρόμοια, μεταβάλλουν τὴν ἱερὴ ἐπιστήμη τῆς Θεολογίας σὲ ἀφηρημένη θεωρία περὶ Χριστιανισμοῦ· σὲ ἄσκηση πολυμάθειας, ἡ ὁποία ὑπὸ ὁρισμένες περιστάσεις μπορεῖ νὰ ἀναπτυχθεῖ ἢ νὰ παραχθεῖ καὶ ἀπὸ ἕνα μὴ Χριστιανό. Ὅμως κανένας ὀρθολογιστὴς ἢ ἄπιστος δὲν μπορεῖ π.χ. νὰ κατανοήσει, πολὺ περισσότερο νὰ ἀναπτύξει, τὸ περὶ τῆς Ἁγίας Τριάδος δόγμα, ἢ τὸ περὶ δύο φύσεων καὶ ἑνὸς προσώπου τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου κ.τ.ὅ. Κατὰ συνέπεια τὸ Πανεπιστήμιο δὲν εἶναι μὲν τμῆμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ οἱ διδάσκαλοι τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς του δὲν μποροῦν νὰ θεολογοῦν ἁπλῶς ἀκαδημαϊκὰ καὶ ἀριστοτελικὰ ἀγνοώντας τὴν Ἐκκλησία ἢ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἔχουν χρέος «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι» νὰ «μελωδοῦν ἐν μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας μέλος ἐναρμόνιον θεολογίας», ὡς ἐκφραστὲς καὶ φύλακες τῶν Ἀποστολικῶν Παραδόσεων, καὶ νὰ ὁδηγοῦν ὄχι μόνο τοὺς σπουδαστές τους, ἀλλὰ καὶ τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας στὴν ἐξ ἀποκαλύψεως ἀλήθεια. Ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ ΑΠΘ, ὅπως καὶ κάθε Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολή, γιὰ νὰ εἶναι συνεπὴς πρὸς τὸν ἑαυτό της, πρέπει νὰ εἶναι πρωτίστως Ἀποστολικὴ καὶ Πατερική, ὄπως ἀκριβῶς καὶ ἡ Ἐκκλησία. Νὰ μαρτυρεῖ, νὰ διδάσκει, νὰ μεταλαμπαδεύει τὴν ἐξ ἀποκαλύψεως ἀλήθεια καὶ τὴν ἁγία καὶ πλούσια ἐμπειρία τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Νὰ καταρτίζει θεολόγους ὄχι «χειροτονητούς, οἷς ἀρκεῖ τὸ θελῆσαι μόνον πρὸς τὸ εἶναι σοφοῖς»2, δηλαδὴ θεολόγους αὐτοχειροτόνητους, οἱ ὁποῖοι μόνο ἐπειδὴ θέλουν νὰ εἶναι σοφοί, νομίζουν καὶ ὅτι εἶναι, ἀλλὰ θεολόγους οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ παύουν «πάσχοντες θέωσιν », κατὰ τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή. Θεολόγους, οἱ ὁποῖοι θὰ «ἐνεργοῦν ὡς ἄνδρες ἐκκλησιαστικοί (Ὠριγένης), γιὰ λογαριασμὸ καὶ ἐν ὀνόματι τῆς Ἐκκλησίας, (θεολόγους) σχολιαστὲς τῆς πίστεώς της, πιστοὺς τηρητὲς τῆς Παραδόσεώς της, μάρτυρες τῆς ἀληθείας καὶ τῆς πίστεως», κατὰ τὸν ἀείμνηστο μεγάλο θεολόγο πρωθιερέα Καθηγητὴ π. Γεώργιο Φλωρόφσκυ. Ὁ εὐσεβὴς λαὸς τούτης τῆς Χώρας, ποὺ δεινοπάθησε ὅσο κανένας ἄλλος καὶ ἀκόμη συνεχίζει νὰ δεινοπαθεῖ στὴν Κύπρο ἀπὸ τὸ ἀντίχριστο Ἰσλάμ, διερωτᾶται: Τί θέση ἔχουν σὲ μιὰ Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολὴ οἱ Ἰσλαμικὲς Σπουδὲς ποὺ θέλουν νὰ διδάξουν Καθηγητὲς Ὀρθοδόξου Θεολογίας; Μήπως δὲν ξέρουμε ὅτι τὸ Ἰσλὰμ δὲν θεωρεῖ τὸν Χριστὸ Υἱὸ τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ ἕναν ἁπλὸ προφήτη κατώτερο τοῦ ἀνθρώπου Μωάμεθ, τοῦ ὁποίου ὁ βίος ἦταν διαβλητός; Μήπως δὲν ξέρουμε ὅτι ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι θεόπνευστη, τὸ δὲ Κοράνιο βιβλίο καθαρὰ ἀνθρώπινο μὲ ἀντιφατικὸ περιεχόμενο καὶ κυρίως ἐχθρικὸ πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς καὶ γενικῶς πάντα μὴ μουσουλμάνο; Τὸ βιβλίο αὐτὸ διδάσκει ὅτι οἱ μουσουλμάνοι πρέπει νὰ τρομοκρατοῦν ἐμᾶς τοὺς κάφρους (Σούρα 8, 12), νὰ ἐκπληρώνουν τὸ ἱερὸ καθῆκον τους σκοτώνοντάς μας (Σούρα 9, 5), νὰ μὴν ἔχουν φίλους ἐμᾶς τοὺς κάφρους (Σούρα 5, 51), νὰ μὴ δείχνουν ποτὲ ἔλεος στοὺς Χριστιανοὺς καὶ τοὺς Ἑβραίους, ἐπειδὴ εἴμαστε τὰ πιὸ σιχαμερὰ πλάσματα (Σούρα 98, 6)3. Μήπως δὲν ξέρουμε ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ κερδίζεται μόνο μὲ τὴ χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ τὸν προσωπικὸ ἀγώνα καὶ ὄχι φονεύοντας ἀπίστους, ὅπως διδάσκει τὸ Κοράνιο (Σούρα 9, 11); Μήπως ἀγνοοῦμε ὅτι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεὸς εἶναι ὁ αἰώνιος Τριαδικὸς Θεὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ προσωπικὸς Θεὸς ποὺ μᾶς χαρίζει τὴν «κατὰ χάριν θέωσιν», καὶ ὄχι ὁ ἀπρόσωπος Ἀλλὰχ τοῦ Ἰσλάμ; Σὲ καιροὺς ὄχι ἁπλῶς χαλεπούς, ἀλλὰ παγχάλεπους, ἂς ἀγαπήσουμε περισσότερο τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας. Θὰ κριθοῦμε ἀπὸ τὸν Δικαιοκρίτη Κύριό μας καὶ γιὰ τὴν τυχὸν ἀπάθειά μας καὶ τὴν ἀμέλειά μας. Ἂς ἀναλογισθοῦμε λοιπὸν ὅλοι τὶς εὐθύνες μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Πατέρων μας.

1. Βλ. Παν. Ν. Τρεμπέλα, Ἐγκυκλοπαιδεία τῆς Θεολογίας, ἔκδ. «Ὁ Σωτήρ», 20005, σελ. 142-145.

2. Γρ. Θεολόγου, Λόγ. 20ός, Περὶ δόγματος καὶ καταστάσεως Ἐπισκόπων, PG 35, 1065A.

3. Σημειώνουμε ὅτι ἡ ἀραβικὴ λέξη «κάφρος» (καφίρ), ἀποτελεῖ τὸν πιὸ προσβλητικὸ χαρακτηρισμὸ τῆς «ἱερῆς» γλώσσας τοῦ Ἰσλάμ.

Πηγή: http://www.osotir.org/keimena/ekpaideutika/item/33135-kklisia-ka-theologik-s-sxol-s