1. Μόνον ἄν κινητοποιηθοῦμε ὅλοι μας πρὸς πᾶσα κατεύθυνσι, ἰδιαιτέρως πρὸς τοὺς ἰθύνοντες Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας, καὶ τοὺς βροντοφωνήσουμε καὶ πάλι τὴν ὑποχρέωσί τους νὰ κάνουν ὅ,τι περνᾶ ἀπὸ τὰ χέρια τους γιὰ τὴν πραγματοποίησι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, μόνον τότε θὰ ἔχουμε ἐπιτυχία.

2. Κοινοποιοῦμε συνημμένως :

Α) Τὸ ἔγγραφό μας πρὸς διαφόρους πολιτικοὺς ὅλων τῶν κομμάτων.

Β) Σχέδιο Ἐπερωτήσεως Βουλευτῶν

Γ) Εἰσηγητικὴ Ἔκθεσι Σχεδίου Νόμου,

γιὰ τὴν ἄμεση πραγματοποίησι τοῦ Πανελληνίου Προσκυνήματος τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, γιὰ τοὺς λόγους, ποὺ ἀναφέρονται στὰ ἐν λόγῳ συνημμένα.

3. Πρέπει ὅλοι μας νὰ κινηθοῦμε μὲ θάρρος καὶ παρρησία καὶ νὰ δώσουμε εἰς ὅλους αὐτοὺς νὰ ἐννοήσουν ὅτι ἐπιβάλλεται:

Α) ἡ μὲν Ἐκκλησία νὰ πρωτοστατῆ εὐλογοῦσα καὶ

Β) ἡ δὲ Πολιτεία νὰ νομοθετῇ διευκολύνουσα,

Διαφορετικά, τὸ δαιμόνιο τῆς διαιωνίσεως θὰ συνεχίζεται πέραν τῶν 184 ἐτῶν μὲ ἀτέρμονες προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις.

4. Ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι ἐμεῖς θὰ προχωρήσουμε χωρὶς τὴν παραμικρὰ ὑλικὴ βοήθεια τόσον ἀπὸ τὴν Πολιτεία, ὅσον καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

5. Ὁ καθένας μας ἄς κινηθῆ πρὸς τοὺς βουλευτές ποὺ γνωρίζει καὶ ὅλοι μαζὶ ἄς τοὺς θέσουμε πρὸ τῶν εὐθυνῶν τους, νὰ τοὺς διατρανώσουμε:

«Ἤ συνεργάζεσθε γιὰ νὰ γίνῃ τὸ Τάμα ἤ ξεχάστε μας ἀπὸ ψηφοφόρους σας».

6. Συγκεντρώνουμε στὸ e-mail μας : fot_gram@otenet.gr καὶ στὴν ἱστοσελίδα μας : www.fotgrammi.gr τὰ συγκεκριμένα ἀποτελέσματα ὅλων τῶν φίλων…

ΣΩΜΑΤΕΙΟ
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ

ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ

ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978

e-mail: fot_gram@otenet.gr
ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr

Α.Φ.Μ. 090050859 * ΣΤ´Δ.Ο.Υ. ΑΘΗΝΩΝ

Ἐπιστολὴ ὑπ᾿ ἀριθ. 743/27.11.2013 Γ.Ι.

Ἀγαπητέ μας,

Μὲ τὴν παρούσα ἐπιστολὴ ἐπιχειροῦμε νὰ σᾶς ἐνημερώσωμε σύντομα γιὰ τὸ Πανελλήνιο Προσκύνημα τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, καὶ γιὰ τὶς ἀναγκαῖες δράσεις-ἀποφάσεις παραχωρήσεων ἐδάφους δι᾿ εἰδικοῦ Νόμου.

Σχέδιο Νόμου καὶ Σχέδιο Εἰσηγητικῆς Ἐκθέσεως, καθὼς καὶ Ἐπερώτησι ὑποβάλλομε πρὸς διευκόλυνσι καὶ συντόμευσι διαδικασιῶν.

1. Ἀγωνιζόμαστε σκληρὰ καὶ σὲ ἀντίξοες συνθῆκες συνεννοήσεως, γιὰ νὰ πραγματοποιηθῇ τὸ Τάμα τοῦ Θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, ποὺ εἶναι νομοθεσία τοῦ Κράτους, ποὺ ἐκκρεμεῖ ἐδῶ καὶ 184 ἔτη (ὡς τὸ ὁμόφωνο Η΄ Ψήφισμα τῆς Δ΄ Ἐθνοσυνελεύσεως, τὸ ὁποῖο ὑπέγραψε ὁ ἀνεπανάληπτος Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας καὶ τὰ Βασιλικὰ Διατάγματα τῶν ἐτῶν 1834 - ΦΕΚ 5/29-1-1834 καὶ 1838 ΦΕΚ 12/11-4-1838 ρητῶς ὁρίζουν).

2. Ἀπαλλάσσουμε τοὺς καθ᾿ ὕλην ὑποχρέους, Πολιτεία καὶ Ἐκκλησία νὰ δώσουν ἔστω καὶ τὴν παραμικρὰ δεκάρα.

3. Ὅμως ἀπαιτοῦμε ἡ μὲν Ἐκκλησία νὰ πρωτοστατῇ εὐλογοῦσα, ἡ δὲ Πολιτεία νὰ νομοθετῇ διευκολύνουσα …

4. Ὅλα τὰ ἔξοδα ἀναλαμβάνει τὸ Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν καὶ τὸ Σωματεῖο οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, χωρὶς θαλασσοδάνεια…

5. Ἐμεῖς ἐνεργοῦμε ἀπὸ καθαρὰ ἰδεολογία χωρὶς τυμπανοκρουσίες καὶ ἰδιοτέλειες, ἀκόμη καὶ μὴ ἐπιδιώκοντες πουθενὰ νὰ ἀναγραφοῦν καὶ νὰ μνημονευθοῦν τὰ ὀνόματά μας. Ἐπιθυμοῦμε νὰ εἴμεθα ἀφανεῖς, ὅπως ἡ ψυχὴ εἶναι ἀφανὴς καὶ κινεῖ ὅλο τὸ σῶμα.

6. Μὲ τὴν πραγματοποίησι τοῦ Πανελληνίου Προσκυνήματος τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους θὰ τρώγουν πολλὲς χιλιάδες ἑλληνικὲς οἰκογένειες τὸν ἄρτο τὸν ἐπιούσιο καὶ στὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα θὰ εἰσρρέουν εἰσφορές, γιὰ νὰ ἔχουν οἱ ἐργαζόμενοι καὶ στὸ μέλλον νὰ λαμβάνουν συντάξεις καὶ ὄχι μόνο φιλοδωρήματα.

7. Πρῶτα δικαιοσύνη καὶ μετὰ ἐλεημοσύνη.

8. Τὸ Πανελλήνιο Προσκύνημα τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ὄχι μόνον δὲν θὰ διαιρῇ, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας θὰ ἑνώνῃ ὅλους: δεξιοὶ καὶ ἀριστεροὶ ὅλοι χωρᾶμε μέσα στὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους. Ὅσες φορὲς οἱ Ἕλληνες ὁμονοοῦσαν, ἔκαναν θαύματα. Ἀπεναντίας οἱ διχόνοιες μᾶς ἔφερναν πάντοτε ἐθνικὲς ἀναστατώσεις καὶ συμφορές.

9. Μὲ τὴν πραγματοποίησι τοῦ μνημείου δοξολογίας, εὐχαριστίας, εὐγνωμοσύνης καὶ λατρείας στὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτῆρα Χριστό, δηλαδὴ τὸ Πανελλήνιο Προσκύνημα τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, ὄχι μόνο δὲν θὰ ὁδηγοῦνται οἱ Ἕλληνες σὲ αὐτοκτονίες, ἀλλὰ ἀπεναντίας θὰ ἀναζωογονηθῇ καὶ θὰ ἀναπτερωθῇ τὸ κατατρωθὲν ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ σθένος τῶν Ἑλλήνων καὶ θὰ δυνηθῶμε μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ νὰ ρυσθῶμε ἀπὸ τὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου καὶ νὰ μεγαλουργήσωμε καὶ πάλι.

10. Τὸ Πανελλήνιο Προσκύνημα τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους δὲν θὰ ἐπιβαρύνῃ τὸν κρατικὸ προϋπολογισμὸ καὶ τὸν προϋπολογισμὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὴν κατασκευὴ καὶ οὔτε καὶ γιὰ τὴν μισθοδοσία τοῦ προσωπικοῦ καὶ τὴν συντήρησι τῶν κτιρίων καὶ τοῦ ἐπιγείου παραδείσου τοῦ ὅλου περιβάλλοντος χώρου. Τονίζομε καὶ πάλι, δὲν προσδοκῶμε νὰ ἀπαθανατισθῇ τὸ ὄνομά μας, οὔτε νὰ στηθοῦν ἀγάλματά μας, ὅπως προβλέπεται στὴν σύμβασι τῆς Πολιτείας μὲ τὸ Ἵδρυμα Νιάρχου.

Ἐπὶ πλέον 10% τῶν καθαρῶν ἐσόδων τοῦ Προσκυνήματος θὰ δίδωνται στὴν Πολιτεία γιὰ συσσίτια τῶν μαθητῶν καὶ τὸ ἄλλο 90% τῶν ἐσόδων θὰ διατίθεται γιὰ ὀρφανοτροφεῖα, γηροκομεῖα, περίθαλψι ἀσθενῶν, ἀπόρων καὶ ἀστέγων, ὑποτροφὶες σὲ ἄπορα παιδιὰ πολυτέκνων καὶ ἐν γένει γιὰ τὴν δημιουργία κοινωφελῶν ἔργων (Βασιλειάδες).

11. Συνημμένως σᾶς ἀποστέλλουμε σχέδια:

Α. Ἐπερωτήσεως Βουλευτῶν

Β. Εἰσηγητικῆς Ἐκθέσεως Νομοσχεδίου.

Παρακαλοῦμε νὰ ὑπάρξῃ ἡ ἔγκρισι ἀπὸ ὅσους Βουλευτὲς ὅλων τῶν κομμάτων θέλουν, γιὰ νὰ εἶναι ὑπερκομματικὴ ἡ ὑποστήριξι ὅλων γιὰ τὸ Πανελλήνιο Προσκύνημα τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.

12. Ἐλπίζομεν πολὺ σύντομα νὰ σᾶς ἀποστείλωμεν κατάστασι Βουλευτῶν, ποὺ μᾶς διαβεβαίωσαν κατηγορηματικῶς ὅτι μία τέτοια ὑπερκομματικὴ προσπάθεια θὰ τὴν ὑπερασπισθοῦν. Δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ δημιουργηθῇ καμία ἀντίθεσι μεταξὺ τῶν κομμάτων, ἀλλὰ μὲ σθένος νὰ συνεργασθοῦμε ὅλοι.

13. Ἐκτιμοῦμε ὅτι σὲ αὐτὴ τὴν φάσι πρέπει νὰ προωθηθῇ τὸ ἐν λόγῳ σχέδιο ἁρμοδίως, τόσο γιὰ τὴν ἀναγκαία ἐπεξεργασία, ὅσο καὶ πρὸς τοὺς συναρμόδιους Ὑπουργούς.

14. Γιὰ τὴν διευκόλυνσί σας θὰ σᾶς γνωρίσωμε σύντομα ὅτι τὴν ὑποδοχὴ τοῦ ἐνδιαφέροντός σας μπορεῖτε νὰ τὴν ἐκφράσετε σὲ ἕνα/μία ἐκ τῶν ἀκολούθων Βουλευτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν προσφερθῆ πρὸς τὸν συντονισμό αὐτό.

Ἐκ τῶν προτέρων σᾶς εὐχαριστοῦμε θερμῶς. Ἡ Πατρὶς θὰ σᾶς εὐγνωμονῇ.

15. Σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὸ ἐν γένει ἔργο μας, ἄν δὲν τὸ γνωρίζετε ὅλοι, σᾶς ἐνημερώνουμε ἐντελῶς σύντομα:

α) Ἔχουμε ἀποστείλει ἄνω τῶν 75.000 τόννων ἀνθρωπιστικῶν βοηθειῶν ἀνὰ τὴν ὑφήλιο.

β) Ἔχουμε ἐπενδύσει ἄκρως ἀνιδιοτελῶς ἄνω τῶν 2,5 δισεκατομμυρίων δρχ. στὴν Ἀροανία Καλαβρύτων γιὰ κοινωφελῆ ἔργα, γιὰ νὰ μὴ ἐρημωθῇ πλήρως ἡ περιοχή.

γ) Λοιπὲς κοινωνικὲς καὶ πνευματικὲς δραστηριότητές μας, γιὰ ἀνακούφισι δεινοπαθούντων συνανθρώπων μας πρὸς δόξα Θεοῦ, ἐλπίζομε νὰ μελετᾶτε στὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή», τὸ ὁποῖο εὐελπιστοῦμε νὰ λαμβάνετε. Τὸ ἀποστέλλουμε σὲ 45.000 ἀντίτυπα ἀνὰ τὴν ὑφήλιο καὶ τὸ ἀναρτῶμε καὶ στὴν δυναμικὴ ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr.

16. Εὐελπιστοῦντες ὅτι ὅλοι οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἑλληνίδες Βουλευτὲς, ὅλων τῶν παρατάξεων (τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ διαιρῇ, ἀλλὰ μόνον νὰ ἑνώνῃ-δεξιοὶ καὶ ἀριστεροὶ ὄλοι ἑνωμένοι, διὰ νὰ ἐπιβιώσωμεν καὶ μεγαλουργήσωμεν καὶ πάλιν, ἐφαρμόζοντες τοὺς στίχους τοῦ ποιητοῦ : «ὅπως ἔδωσες θὰ δώσῃς, θὰ ζητήσουν ὡς ζητεῖς, θὰ γενῇς καὶ πάλιν φώτων καὶ πολιτισμοῦ κοιτίς») θὰ ὑπερψηφίσουν τὸ ἐν λόγῳ Σχέδιον Νόμου, εὐχαριστοῦμε ἐκ βάθους καρδίας ὅλους καὶ ὅλες, εὐχόμενοι τὸ καλλίτερο δι᾿ ὅλους καὶ τὴν Ἑλλάδα μας.

Διὰ κατανόησί σας, θερμότατα εὐχαριστοῦμε ἐκ τῶν προτέρων.

Μετ’ ἐξαιρέτου τιμῆς καί ἀγάπης

Ὁ Πρόεδρος

Ἰ. Ἀναγνωστόπουλος


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ΣΧΕΔΙΟ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗΣΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ Κον ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Ὅπως γνωρίζετε προφανῶς καὶ ἐσεῖς ἀπὸ τὸν Τύπο καὶ τὰ ἄλλα Μ.Μ.Ε., ἀλλὰ καὶ τὶς ἀποφάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπὸ 8.6.2012 καὶ ἀπὸ 14.5.2013, τὶς ὁποῖες σᾶς ἐπισυνάπτουμε, τὸ Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν καὶ τὸ Σωματεῖο οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους δηλώνουν κατηγορηματικῶς ὅτι ἀναλαμβάνουν ἐξ ὁλοκλήρου τὴν ἀνέγερσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους καὶ τὴν περιβαλλοντικὴ μελέτη γιὰ δημιουργία προτύπου ἀλσυλλίου – πνεύμονες πρασίνου γιὰ τὴν δεινοπαθούσα Ἀττικὴ χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἐπιβάρυνσι κρατικοῦ προϋπολογισμοῦ καὶ ἐκκλησίας.

Ὅμως ζητοῦν περίοπτη καὶ δεσπόζουσα θέσις-κατάλληλο χῶρο διὰ παραχωρήσεως ἢ ἀνταλλαγῆς ἢ συμβολικῆς πωλήσεως γιὰ τὸ κοινωφελὲς αὐτὸ ἔργο, ποὺ εἶναι ἡ ἱερὰ ὑπόσχεσις τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, δηλαδὴ ὑποχρέωσις τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καὶ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.

Ὕστερα ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω καὶ τὴν ἐνημέρωσιν, ποὺ εἴχατε μὲ ἀνάλογη ἐπιστολή, τὴν ὁποία ἐπαναποστέλλουμε, σᾶς ἐρωτῶμε:

Προτίθεσθε νὰ παραχωρήσετε καθ᾿οἱονδήποτε τρόπο τὴν ἀναγκαία ἔκτασι στὸ Ἀττικὸ Ἄλσος ἢ τὸ Ριζάρειο Ἄλσος καὶ ἄν ὄχι διατί ;

Οἱ ἐπερωτῶντες Βουλευτές


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΙΣ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ

ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΙΝ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ ΑΛΣΟΥΣ

Ή ΤΟΥ ΡΙΖΑΡΕΙΟΥ ΑΛΣΟΥΣ

ΠΡΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΙΝ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΤΟ ΤΑΜΑ-ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ είναι η ιερή υπόσχεσις του Θρυλικού Γέρου του Μοριά Θεοδώρου Κολοκοτρώνη και των άλλων ηρώων της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας. Προς τούτο εξεδόθη το ομόφωνο από 31 Ιουλίου 1829 Η΄ Ψήφισμα της Δ΄ Εν Άργει Εθνοσυνελεύσεως, το οποίο υπέγραψε ο ἀνεπανάληπτος κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας.

Τα Βασιλικά Διατάγματα των ετών 1834 (ΦΕΚ 5/29-1-1834) και 1838 (ΦΕΚ 12/11-4-1838) ρητώς ορίζουν να πραγματοποιηθή το Τάμα του Έθνους στην Αθήνα.

Το 1891 το επανέφερε ο Αλέξανδρος Ζαΐμης, αλλά λόγω των πολιτικών εξελίξεων τότε, δεν επραγματοποίηθη, όπως δεν επραγματοποιήθη και η επαναφορά του σπουδαιότατου τούτου θέματος από τόν Ελευθέριον Βενιζέλον, το 1910.

Στις 18.10.1969, δυνάμει του υπ᾿ αριθμ. 320/18.10.1969 Ν.Δ. «Περί Ιδρύσεως Ειδικού Ταμείου Ανεγέρσεως Ιερού Ναού του Σωτήρος» (ΦΕΚ 206Α/18.10.1969) ιδρύθη προς τούτο Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμίαν «Ειδικόν Ταμείον Ανεγέρσεως Ιερού Ναού του Σωτήρος» με έδραν την Αθήνα, και με σκοπόν μεταξύ των άλλων, κατ᾿ άρθρον 2 αυτού, η ανέγερσις στην Αθήνα Ιερού Ναού, αφιερωμένου στον Σωτήρα Χριστόν προς πραματοποίησιν του Τάματος του Έθνους βάσει του προδιαγραφέντος Η΄ Ψηφίσματος, Ν.Π.Δ.Δ., το οποίον βάσει του υπ᾿ αριθμ. 105/8.10.1974 Ν.Δ. κατηργήθη.

Βάσει της αποφάσεως της Δ.Ι.Σ. από 8.6.2012, τα εγκαίνια αυτού πρέπει να πραγματοποιηθούν την 25ην Μαρτίου 2021, ήτοι κατά την 200ην πανηγυρικήν επέτειον της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας.

Επειδή εδώ και 184 έτη, η Πολιτεία και η Εκκλησία δεν κατώρθωσαν να πραγματοποιήσουν το Τάμα του Έθνους και σήμερα οι πολιτικές και οικονομικές συγκυρίες δεν είναι κατάλληλες για να το πραγματοποιήσουν η Πολιτεία και η Εκκλησία, αναλαμβάνει να το πραγματοποιήση ιδιωτική πρωτοβουλία, ήτοι τα υφιστάμενα και νομίμως λειτουργούντα Ίδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών και το Σωματείον «Οι Φίλοι του Τάματος του Έθνους», με την δημιουργία Ιδρυματικού Πανελληνίου Προσκυνήματος του Ελευθερωτή Σωτήρος Χριστού, ήτοι το ΤΑΜΑ-ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.

ΤοΊδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών, Φιλανθρωπικόν Ίδρυμα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρος ιδρύθη με την συστατικήν πράξιν του Συμβολαιογράφου Αθηνών αειμνήστου Κωνσταντίνου Παπαδοπούλου, εγκριθείσα με το από 17.9.1997 Προεδρικό Διάταγμα, όπως εδημοσιεύθη στο ΦΕΚ 853Β/25.9.1997, και ετροποποιήθη με τις συμβολαιογραφικές πράξεις 24685/9.5.2008 & 28903/17.5.2011 του Συμβολαιογράφου Αθηνών Κωνσταντίνου Κωνσταντίνου και με την τροποποιητικήν πράξιν 4764/5.6.2013 της Συμβολαιογράφου Αθηνών Αικατερίνης Μαυρουδή, η έγκρισις της οποίας αναμένεται από την Δ/νσιν Κληροδοτημάτων του Υπουργείου Οικονομικών. Το Σωματείο οι «Φίλοι του Τάματος του Έθνους» ενεκρίθη με την απόφασιν 3079/2008 του Πρωτοδικείου Αθηνών.

ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ

Για την ανέγερσιν Ιερού Ναού, προς εκπλήρωσιν του Τάματος του Έθνους, υπέρ του Σωτήρος Χριστού του Ελευθερωτού, θα παραχωρηθῇ τμῆμα χώρου σε θέσιν του Αττικού Άλσους υπό του ……….…δυνάμει ……………, εκτάσεως 27.299,51 τετραγ. μ. περίπου, με τα λοιπά γεωγραφικά αυτού στοιχεία σύμφωνα με το επισυναπτόμενον στην παρούσα από Ιανουάριον 2013 τοπογραφικόν διάγραμμα της πολιτικού μηχανικού Ἑλένης Μπούμη.

Άλλως θα παραχωρηθή το Ριζάρειον Ἀλσος δυνάμει του………….. εκτάσεως περίπου 14.000 & 3.500, ήτοι 17.500 τετραγ. μ., το οποίο έχει 3 προσόψεις, ήτοι προς Βασιλίσσης Σοφίας, Βασιλέως Κων/νου και Ριζάρη, ως προκύπτει και εκ της αποτυπώσεως από τον διαδικτυακόν ιστότοπον του Google.

Η παραχώρησις αυτή γίνεται προς τὸ Ίδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών και το Σωματείον οι «Φίλοι του Τάματος του Έθνους» με την απαραίτητον προϋπόθεσιν ότι οι αμέσως ανωτέρω φορείς εν ουδεμιά περιπτώσει και άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως θα ζητήσουν προ, κατά και μετά την ολοκλήρωσιν του έργου, εκ του κρατικού προϋπολογισμού και εκ της Εκκλησίας, οιανδήποτε χορηγίαν, οικονομικήν βοήθειαν και οικονομικήν συμπαράστασιν.

Κάτω από τόν Ναόν θὰ υπάρχουν δύο (2) όροφοι με αίθουσες γιά συναυλίες, συνέδρια και γενικά χώροι πολλαπλών χρήσεων. Πάνω από τις αίθουσες θα ανεγερθή περίλαμπρος Ναός διαστάσεων 120 μ. Χ 80 μ. περίπου (ενδεικτικό ελάχιστο μέγεθος). Θα υπάρχουν γυναικωνίτες ενός ή δύο ορόφων, τρούλος και καμπαναριά αναλόγου ύψους.

Πέραν αυτών θα υπάρχουν βοηθητικά κτίρια με αίθουσες συνεστιάσεων επισκεπτών, εργατοϋπαλληλικού προσωπικού, αποθήκες και πολλοί χώροι σταθμεύσεως οχημάτων κ.λπ. με την προοπτικήν σε διατιθέμενα εδάφη από τους ως άνω φορείς μας, να πραγματοποιηθούν αργότερα ορφανοτροφεία, γηροκομεία, εκπαιδευτήρια κ.λπ. ευαγή ιδρύματα («Βασιλειάδες»), που θα χρηματοδοτούνται από την περιουσίαν του Πανελληνίου Προσκυνήματος του Τάματος του Έθνους.

Ἡ δαπάνη ανεγέρσεως των ανωτέρω κτηριακών εγκαταστάσεων εν ουδεμιά περιπτώσει θα βαρύνουν τον κρατικόν προϋπολογισμόν ούτε και τον προϋπολογισμόν της Διοικούσης Εκκλησίας, διότι πραγματοποιείται με την πρωτοβουλίαν του Σωματείου «Οι Φίλοι του Τάματος του Έθνους» και του Ιδρύματος Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών, το οποίον Ίδρυμα θα χρηματοδοτή την ανέγερσιν καθ᾿ ολοκληρίαν από την περιουσίαν του και τα πάσης φύσεως έσοδά του εξ οιασδήποτε νομίμου πηγής, με απόλυτη διαφάνειαν καὶ χορηγίες η δωρεές τρίτων.

Αποκλειστικώς οι εν λόγω φορείς θα έχουν την ευθύνην αποπερατώσεως-εγκαινίων και λειτουργίας, με ειδικές υπηρεσίες, που θα συγκροτούν και χρηματοδοτούν, αφού θα διαχειρίζωνται με υψίστην ακεραιότητα και διαφάνειαν, τόσον την περιουσίαν του Ιδρύματος, όσον και τις χορηγίες, συνδρομές, δωρεές, που θα προσφέρωνται ελευθέρως από τν λαόν και τον κλήρον, τους Έλληνες και Ελληνίδες – Φιλέλληνες και Φιλελληνίδες, Ορθοδόξους όπου γης και κάθε καλοπροαίρετον φυσικόν και νομικόν πρόσωπον προς εκπλήρωσιν του Τάματος του Έθνους, υπέρ του Σωτήρος Χριστού του Ελευθερωτού, ενώ τα πλήρη στοιχεία εσόδων και δαπανών ανά εξάμηνον και έτος θα δημοσιεύωνται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και σε δύο ακόμη ημερήσιες Εφημερίδες, που θα επιλέγωνται ελευθέρως από τους εν λόγω φορείς μὲ κλήρωσιν μεταξύ των εφημερίδων, που εκάστοτε κυκλοφορούν.

Η όλη διαχείρισις ανεγέρσεως και λειτουργίας θα διαμορφώνεται βάσει ειδικού κανονισμού, που θα δημοσιεύεται στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως, και θα συντάσσεται από το Ίδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών (Ι.Π.Η.Π.Α) και μέλη τοῦ Ι.Π.Η.Π.Α, που θα είναι και μέλη των Δικηγορικών Συλλόγων και Επιμελητηρίων Αθηνών και Πειραιώς, η δε Διοίκησις θα ανατίθεται ανά διετίαν ή τριετίαν σε Διοικούσαν Επιτροπήν, αποτελουμένην από 57 μέλη, η οποία θα επιλέγεται με κλήρωσιν, μεταξύ πολλαπλασίου αριθμού υποψηφίων, οι οποίοι θα προτείνωνται υπο του ανωτέρω Ιδρύματος και υπο του ανωτέρω Σωματείου, στην οποίαν θα μετέχουν :

δύο (2) τουλάχιστον Δικηγόροι παρ᾿ Αρείω Πάγω

δύο (2) Μηχανικοί του Ε.Μ.Π.

δύο (2) Κληρικοί

δύο (2) Ορθόδοξοι Θεολόγοι

δύο (2) επιστήμονες από τον χώρον Διοικήσεως και Ηγεσίας Πανεπιστημίων Αθηνών και Πειραιώς

δύο (2) εκπρόσωποι της Βουλής των Ελλήνων

δύο (2) εκπρόσωποι του Υπουργείου Οικονομικῶν

δύο (2) εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως

δύο (2) εκπρόσωποι της Περιφερειακής Αυτοδιοικήσεως

δύο (2) εκπρόσωποι Διδασκάλων

δύο (2) εκπρόσωποι Καθηγητών Μέσης Εκπαιδεύσεως

δύο (2) εκπρόσωποι Οικονομολόγων

τρείς (3) εκπρόσωποι του Ιδρύματος Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών

τρείς (3) εκπρόσωποι του Σωματείου οι Φίλοι του Τάματος του Έθνους

τρείς (3) εκπρόσωποι Ιερών Μονών Αγίου Όρους

τρείς (3) εκπρόσωποι Ιερών Μονών από όλην την Ελλάδα

τρείς (3) εκπρόσωποι Ορθοδόξων Αδελφοτήτων

τρείς (3) εκπρόσωποι Δημοσιογράφων

τρείς (3) εκπρόσωποι Αστυνομικών- Ανωτέρων Αξιωματικών

τρείς (3) εκπρόσωποι Ανωτέρων Δικαστικών, εν ενεργεία ή συνταξιούχοι

τρείς (3) εκπρόσωποι Εισαγγελέων, εν ενεργεία ή συνταξιούχοι

τρείς (3) εκπρόσωποι Ανωτέρων Αξιωματικών των Σωμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων, εν ενεργεία ή συνταξιούχοι

τρείς (3) εκπρόσωποι Ιατρών

Η τροποποίησις ή συμπλήρωσις του ειδικού αυτού κανονισμού ή η αντικατάστασίς του δι᾿ ετέρου, θα γίνεται ύστερα από εισήγησιν του Ιδρύματος, βάσει των όσων θα προβλέπωνται στον ως άνω ειδικόν κανονισμόν και θα εγκρίνεται πάσα τοιαύτη υπό της αρμοδίας Εποπτευούσης Αρχής.

Το εν λόγω κτηριακόν συγκρότημα θα ανήκῃ στο Ίδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών καιθα λειτουργή υπό την αιγίδα αυτού καιτου Σωματείου «οι Φίλοι του Τάματος του Έθνους», ενώ κάθε θέμα, που θα χρειάζεται την συμβολήν του Ελληνικού Δημοσίου θα ρυθμίζεται με Διϋπουργικές Αποφάσεις των Υπουργείων Οικονομικών, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και Παιδείας, ύστερα από εισήγησιν της Διοικούσας Επιτροπής.

Από της αποπερατώσεως και εξοφλήσεως κάθε υποχρεώσεως για την διασφάλισιν πλήρους λειτουργικότητος συμφωνείται ότι το 10% των καθαρών εισπράξεων από κάθε πηγή εντός του κτηριακού αυτού συγκροτήματος θα είναι έσοδα του Ελληνικού Δημοσίου, τα οποία θα διατίθενται βάσει προϋπολογισμού αποκλειστικά για πρόγευμα μαθητών Νηπιαγωγείων-Δημοτικών-Γυμνασίων-Λυκείων ανά την Χώραν, καθώς και για την εξασφάλισιν κτηρίων και του εξοπλισμού αυτών.

Η περιουσία του Ιδρύματος Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών καιτου Σωματείου «οι Φίλοι του Τάματος του Έθνους» και όλες οι καταθέσεις τους θα διατίθενται αποκλειστικά και μόνον για το Τάμα του Έθνους και για τις κοινωφελείς και ευαγείς δράσεις του.

Η περιουσία αυτή εν ουδεμιά περιπτώσει θα θίγεται, θα μειούται, θ᾿ αφαιρείται, θα δημεύεται κ.λπ., καθοιονδήποτε τρόπον, καθοιανδήποτε έκτασιν και εξ οιασδήποτε αιτίας και δη ούτε δια νόμον, ή Π.Δ., ή Υπουργικών Αποφάσεων ή εν γένει πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου εκ μέρους οποιουδήποτε θεσμοθετημένου οργάνου της Πολιτείας. Θα διαχειρίζεται από την αδέκαστον Διοικούσαν Επιτροπήν του άρθρου 4, στην οποίαν όλοι θα υπηρετούν άμισθα-ανιδιοτελώς και θα αγωνίζωνται για την αξιοποίησιν της περιουσίας του, για την τήρησιν των διατάξεων του παρόντος Νόμου και των προβλεπομένων διατάξεων του ανωτέρω ειδικού κανονισμού.

Για κάθε θέμα, για το οποίο στην Διοικούσαν Επιτροπήν του άρθρου 4 ήθελεν σημειωθή ισοψηφία, υπερισχύει η ψήφος του Προέδρου, ο οποίος εκλέγεται με μονοσταυρίαν από την πλειοψηφίαν των 57 μελών της. Η επικύρωσις των αποφάσεων θα γίνεται ύστερα από τέσσερις έως οκτώ ημέρες από την λήψιν της.

Επειδή η 200ή επέτειος της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας πλησιάζει, η Διοικούσα Επιτροπή θα αποφεύγη τους διεθνείς μακροχρόνιους διαγωνισμούς και τις λίαν υψηλές τιμές του Τ.Ε.Ε. και θα εκτελείται το έργον σύμφωνα με τους κανόνες της τέχνης και της επιστήμης εντατικώτατα με αυτεπιστασίαν. Θα δέχεται όλες τις δωρεές και τις συμφερώτερες άνευ ανταλλάγματος προσφορές για χωματουργικές εργασίες, αρχιτεκτονικά, στατικά, μηχανολογικά, ηλεκτρολογικά, περιβαλλοντικά και εξωραϊστικά κ.λπ. σχέδια ανιδιοτελών επιστημόνων και τεχνιτών, καθώς επίσης και τα απαιτούμενα υλικά.

Η Πολιτεία θα συντρέχη νομοθετικώς, για να επιλύωνται τυχόντα προβλήματα με συνοπτικές διαδικασίες, για να μη υπάρχουν διακοπές των έργων. Κάθε ημέρα είναι πολυτιμότατη για το μνημείον δοξολογίας, ευχαριστίας, ευγνωμοσύνης και λατρείας στον Ελευθερωτήν Σωτήρα Χριστόν.

Προσωπικὸν ἐπ᾿ αμοιβή θα προσλαμβάνεται μόνον εάν δεν υπάρχει ικανός αριθμός ιδεολόγων και ανιδιοτελών εθελοντών για το εργατοϋπαλληλικόν προσωπικόν. Στους ιδεολόγους εθελοντές θα προσφέρεται μόνον η διατροφή, τα αναγκαία οδοιπορικά τους και η διαμονή των εξ επαρχίας προσερχομένων.

Κατ᾿ εξαίρεσιν των ισχυόντων, οι εθελοντικώς προσφέροντες εργασίαν θα αναγγέλωνται κατά Νόμον στις αρμόδιες Αρχές (ΙΚΑ, Επιθεώρησιν Εργασίας, Αστυνομίαν κ.λπ.), για τις νόμιμες ενέργειες των υπηρεσιων και προς αποφυγήν κυρώσεων εις βάρος του Ιδρύματος και των νομίμων εκπροσώπων αυτοῦ.

Τόσον το μνημείον δοξολογίας, ευχαριστίας, ευγνωμοσύνης και λατρείας στον Ελευθερωτήν Σωτήρα Χριστόν (Τάμα/Χρέος του Έθνους), όσον και τα προσκτίσματά του, θα επιδιώκωμεν να έχουν:

α. Μεγάλη και πολύχρονη (αιώνια) αντοχή.

β. Αρίστη αισθητική.

γ. Απόλυτη λειτουργικότητα.

δ. Έγκαιρη ολοκλήρωσιν και

ε. Να πραγματοποιηθούν κατά τους κανόνες της τέχνης και της επιστήμης και να λειτουργούν με το μικρότερον δυνατόν κόστος.

§§1. Εν όψει: α) Των ανωτέρω Ιερών Σκοπών του ως άνω Ιδρύματος και του προδιαληφθέντος Σωματείου, τα οποία εκ της συστάσεώς τους και εφεξής προωθούν, υλοποιούν και εκπληρώνουν σειράν Ιερών και άκρως αναγκαίων για τους ανά την υφήλιον Ορθοδόξους Χριστιανούς, έργων, υπηρετούντων και εκπληρούντων εκδήλους θρησκευτικούς, εθνωφελείς, κοινωφελείς, φιλανθρωπικούς, πολιτιστικούς, παιδαγωγικούς και λοιπούς συναφείς σκοπούς, δια των οποίων συντελείται η κατάκτησις και η διατήρησις των αξιών, οι οποίες προσήκουν στην μεγαλειώδη και άσβεστον ιστορικήν επιβίωσιν, ενίσχυσιν, δημιουργικήν πορείαν, προβολήν και ανάπτυξιν του Ελληνικού Έθνους και β) Της Ανεκτιμήτου Αξίας και Εκδήλου σημασίας, ιδία Θρησκευτικώς, Ιστορικώς, Εθνολογικώς και Ηθικώς, για το Ελληνικόν Ορθόδοξον Χριστιανικόν Έθνος, αλλά και για τους ανά τον κόσμον Ορθοδόξους Χριστιανούς, του προαναφερομένου, Ιερού Έργου «του Τάματος του Έθνους του Σωτήρος Χριστού», τις οποίες θα επιφέρη η εκπλήρωσις του ως άνω Ιερού Έργου, το οποίον θ’ αποτελή μίαν ελαχιστάτην ευγνωμοσύνην του Ελληνικού Έθνους προς τον Εθνοσωτήρα Χριστόν, ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΨΙΣΤΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΟΔΩΣΙΝ ΤΩΝ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ, ΑΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΣΤΑΔΙΩΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΗΝΕΚΕΣ, ΤΟ ΩΣ ΑΝΩ ΙΔΡΥΜΑ Ν’ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΗ ΕΦΕΞΗΣ, ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΑΠΑΛΛΑΓΩΝ, ΑΤΕΛΕΙΩΝ, ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ ΕΥΝΟΪΚΩΝ ΡΥΘΜΙΣΕΩΝ, ΕΥΕΡΓΕΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΠΟΛΑΥΟΥΝ ΕΥΑΡΙΘΜΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ, ΔΙΑ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΓΚΡΙΣΕΩΝ [π.χ. του ΑΝ 2039/1939 μέχρι του προσφάτου χρόνου ισχύος του, του Ν. 1610/1986, του ΝΔ 320/1969 (ΦΕΚ 206Α΄/1969), μέχρι της κατά το έτος 1974 καταργήσεώς του, της Κανονιστικής Διατάξεως υπ’ αριθμ. 47/1973 (ΦΕΚ 58Α΄/1973), Ν. 3785/2009, Κανονισμού 215/2010 (ΦΕΚ 191Α΄/2010) κλπ.] ΑΦΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΑΥΤΟΥ, ΟΙ ΔΕ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΟΥ ΑΠΑΛΛΑΓΕΣ ΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ, ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ.

§§2. Όλως ενδεικτικές περιπτώσεις Απαλλαγών κλπ., περί τις οποίες η ανωτέρω §§ 1 του παρόντος, τυγχάνουν οι κάτωθι, ήτοι:

1. Η Απόλαυσις υπό του Ιδρύματος απάντων των προνομίων και ατελειών του Δημοσίου.

2. Η Απαλλαγή εκ πάντων εν γένει των δασμών και φόρων, των εισπραττομένων στα τελωνεία επί των εισαγομένων εκ του εξωτερικού παντός μορφής και κατηγορίας ειδών προς αποκλειστικήν χρήσιν των Υπηρεσιών του Ιδρύματος, ως επίσης και επί των πάσης φύσεως μορφής και κατηγορίας ειδών και υλικών, των προοριζομένων για την κατασκευήν αποπεράτωσιν, συντήρησιν, λειτουργίαν κλπ. του ανεγερθησομένου Ιερού Ναού υπέρ του Σωτήρος Χριστού, μετά των πάσης φύσεως κτιριακών κατασκευών, εγκαταστάσεων κλπ. οι οποίες θα συνοδεύουν Αυτόν κατά τα ανωτέρω.

3. Η Απαλλαγή εκ παντός αμέσου ή εμμέσου φόρου, του ειδικού φόρου του Ν.Δ. 3092/1954, του φόρου ασφαλίστρων, παντός τέλους ή τέλους χαρτοσήμου, δικαιώματος εκτελέσεως τελωνειακών Εργασιών (ΔΕΤΕ), εισαγωγικού ή τελωνειακού δασμού, δικαιώματος ή κρατήσεως ή εισφοράς υπέρ του Δημοσίου ή οποιουδήποτε τρίτου, πλην των κρατήσεων και εισφορών υπέρ Ασφαλιστικών Φορέων και Επικουρικής Ασφαλίσεως για την εκτέλεσιν απασών των απαραιτήτων εργασιών οι οποίες θ’ αφορούν την υλοποίησιν (ανέγερσιν, αποπεράτωσιν, συντήρησιν και λειτουργίαν) του ανωτέρω Ιερού Έργου, ως επίσης και για την προμήθειαν, υλικών, μηχανημάτων, ανταλλακτικών, εργαλείων και πάσης φύσεως εργαλείων και εφοδίων, είτε το Ίδρυμα προμηθεύεται αυτά εκ του εσωτερικού είτε εκ του εξωτερικού και αφορούν την προαναφερομένην υλοποίησιν του ως άνω Ιερού Έργου, ως επίσης και για την προμήθειαν οποιασδήποτε μορφής ειδικών οργάνων, όπως οργάνων ερευνών, δομικών, μετρήσεων και ελέγχου, ηλεκτρικού, ηλεκτρονικού και λοιπού εξοπλισμού των γραφείων, των τηλεπικοινωνιακών συσκευών και εγκαταστάσεων ηλεκτρονικών υπολογιστών κλπ. Κατά την προμήθειαν παντός είδους αγαθών ή την παροχήν υπηρεσιών παρ’ οιουδήποτε προς το Ίδρυμα, ή την καταβολήν μισθών, το Ίδρυμα δεν υποχρεούται να παρακρατή φόρον εισοδήματος κατά την καταβολήν ή την έκδοσιν της σχετικής εντολής πληρωμής. Στίς περιπτώσεις όπου το Ίδρυμα δεν έχει υποχρέωσιν παρακρατήσεως φόρου θ’ απαλλάσσεται και εκ της υποχρεώσεως αποδόσεως του αντιστοίχου φόρου.

4. Η Απαλλαγή των πάσης φύσεως φορολογικών επιβαρύνσεων επί της ακινήτου κινητής και χρηματικής περιουσίας του Ιδρύματος και των περιερχομένων αυτών, λόγω αγοράς και πωλήσεως ακινήτων, κληρονομίας, κληροδοσίας εξ οποιουδήποτε φυσικού ή νομικού προσώπου, του εσωτερικού και του εξωτερικού.

5. Η Απόλαυσις των ευεργετημάτων, ατελειών και διευκολύνσεων, τα οποία προσφέρονται υπό του Νόμου εις του ΟΤΑ, όταν το Ίδρυμα θ’ αναλαμβάνη την εκτέλεσιν έργων, ή την προσφοράν αγαθών ή υπηρεσιών, τα οποία έχουν ανατεθή υπό της κειμένης Νομοθεσίας στους ΟΤΑ.

6. Η Απαλλαγή εκ παντός είδους φόρων, τελών ή τέλους χαρτοσήμου, δικαιώματος ή εισφορές υπέρ του Δημοσίου ή οποιωνδήποτε τρίτων, παντός είδους και κατηγορίας δωρεών, επιχορηγήσων, επιδοτήσεων, χορηγιών, Εισφορών, χρηματικών παροχών και παροχών σε είδος, εξ οποιουδήποτε φυσικού ή νομικού προσώπου του εσωτερικού και του εξωτερικού.

7. Η Απαλλαγή εκ πάσης φύσεως φόρων οιασδήποτε κατηγορίας και μορφής καταθέσεων εις Τραπεζικά Ιδρύματα, εις το Ταμείον Παρακαταθηκών και Δανείων, εις το Ταχυδρομικόν Ταμιευτήριον κλπ. (π.χ. ταμιευτηρίου, προθεσμιακών κλπ., επενδυτικών χαρτοφυλακίων κλπ.), συμπεριλαμβανομένων των τόκων και αποδόσεων αυτών, αντιστοίχως.

8. Η Απαλλαγή εκ πάσης φύσεως δαπάνης, τελών χαρτοσήμου, δικαιωμάτων και εισφορών προς τρίτους, εκ των οποίων απαλλάσσεται, με βάσιν τις ισχύουσες διατάξεις, το Δημόσιον, για τις αντίστοιχες περιπτώσεις εκδόσεως οικοδομικών αδειών ανεγέρσεως κτιρίων ιδιοκτησίας του Δημοσίου, προσθήκης ορόφων, μεταβολών κλπ. καθ’ ό μέρος θ’ αφορά το προδιαληφθέν Ιερόν Έργον.

9. Η Απαλλαγή εκ πάσης φύσεως φόρων, συμπεριλαμβανομένων του φόρου εισοδήματος Νομικών Προσώπων και του φόρου δωρεάς, ως επίσης εκ παντός δημοσίου, δημοτικού, λιμενικού, δικαστικού, διοικητικού τέλους, τέλους χαρτοσήμου και εκ παντός δικαιώματος, κρατήσεως, εισφοράς υπέρ του Δημοσίου, των ΟΤΑ και οιουδήποτε τρίτου. Εις περίπτωσιν καθ’ ήν συσταθεί δωρεά προς το Δημόσιον, μέρους ή του συνόλου της περιουσίας του Ιδρύματος δεν θα υφίσταται η υποχρέωσις υποβολής δηλώσεως φόρους δωρεάς και

10. Η Απαλλαγή αντικειμενικώς εκ παντός αμέσου ή εμμέσου φόρου, τέλους ή τέλους χαρτοσήμου, δικαιώματος, κρατήσεως ή εισφορών και πάσης ετέρας επιβαρύνσεως οποιασδήποτε φύσεως υπέρ του Δημοσίου, των ΟΤΑ ή οποιουδήποτε τρίτου, της ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ, ως και πάσης συμβάσεως ή παρεπομένου Συμφώνου, τα οποία ήθελε συνάψει το Ίδρυμα στα πλαίσια της υλοποιήσεως (ανεγέρσεως, αποπερατώσεως, συντηρήσεως και λειτουργίας) του ανωτέρω Ιερού Έργου, ως επίσης απαλλάσσεται αντικειμενικώς και η εξόφλησις των σχετικών τιμολογίων και τόκων, το δε Ίδρυμα εξαιρείται της υποχρεώσεως υποβολής στην αρμοδίαν Δ.Ο.Υ. προς θεώρησιν, των συμβάσεων ή συμφωνητικών και καταστάσεων με συμβάσεις ή συμφωνητικά, τα οποία θα συνάπτη και θα συνομολογή με τρίτους.  

§§3. ΑΛΛΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΜΕΝΑ ΠΛΗΡΩΣ ΕΚ ΤΟΥ ΩΣ ΑΝΩ ΙΕΡΟΥ ΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΕΡΓΟΥ

1. Το Ίδρυμα δύναται να μη διενεργή αποσβέσεις και να κεφαλαιοποιή οποιανδήποτε δαπάνην κατά την περίοδον υλοποιήσεως (ανεγέρσεως, αποπερατώσεως, συντηρήσεως και λειτουργίας) του ανωτέρω Ιερού Έργου.

2. Το Ίδρυμα δύναται να τηρή Λογιστικά Βιβλία, συμφώνως με τις Αρχές των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων.

3. Όλες οι ανωτέρω Απαλλαγές, Ατέλειες κλπ. εκ της δημοσιεύσεως στο σχετικόν Φύλλον της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως του οικείου Νόμου, ο οποίος θα περιλαμβάνη και τις ανωτέρω Απαλλαγές κλπ., θα ισχύουν αυτομάτως, αυτοδικαίως και αναδρομικώς, δι’ όσες περιπτώσεις στο παρόν, γίνεται αναγωγή στον χρόνον συστάσεως του Ιδρύματος και εφεξής, χωρίς ν’ απαιτείται προηγουμένη προς τούτο έκδοσις σχετικών Αποφάσεων υπό του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών και υπό παντός τυχόν συναρμοδίου Υπουργού.  

Με βάσει τα ανωτέρω εισηγούμεθα την έγκρισιν του συνημμένου Σχεδίου Νόμου, που θα επικυρωθή κατά τα προβλεπόμενα χάριν συντομεύσεως χρόνου και διαδικασιών, αφού πολύτιμος χρόνος έχει ήδη διαρρεύσει και κατεπείγουν τόσον ἡ Ψήφισις του συνημμένου Σχεδίου Νόμου, όσον και η έναρξις των πάσης φύσεως αναγκαίων διαδικασιών, για την ταχυτάτην έναρξιν των εργασιών του Ιερού αυτού Έργου, ούτως ώστε να επιτευχθούν η αποπεράτωσις και λειτουργία του οπωσδήποτε εγκαίρως και δη μέχρι την ως άνω 25.3.2021 ημερομηνία.

Σωματεῖον
«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

Ἕδρα: MOYΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ

Τηλ. 0030 2103254321-2, fax 210-3236978

e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr

Ἀριθ. Ἀποφ. Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν 3079/2008

ΑΦΜ 998406487 ΔΟΥ Ψυχικοῦ

28.11.2013

ΠΗΓΗ: http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=802:281113------------&catid=28:2009-07-31-01-41-51

Ὕστερα ἀπό τήν εὐρεία ἐνημέρωση τοῦ λαοῦ μέ τήν Ἐγκύκλιο τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Νικολάου, γιά τήν ἱερότητα τῆς Κυριακῆς ἀργίας, ἦρθε καί τό Δημοτικό Συμβούλιο Λαμίας μέ ὁμόφωνη ἀπόφασή του νά πεῖ ὄχι στό ἄνοιγμα τῶν Καταστημάτων τήν Κυριακή, ἀκολουθώντας μέ τόν τρόπο αὐτό τήν θέση τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῆς Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεως.

Μάλιστα, ἀποφασίστηκε στό Δημοτικό Συμβούλιο, σέ περίπτωση, πού ἡ Περιφέρεια Στερεᾶς Ἑλλάδος ἐγκρίνει τήν πρόταση τῆς Κυ­βερνή­σε­ως γιά τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τήν Κυριακή, νά ὀργανωθεῖ ἀντί­δραση καί νά κληθεῖ τό καταναλωτικό κοινό νά μή προβαίνει σέ ἀγορές κατά τήν Κυριακή ἡμέρα.

Ὁ Σεβασμιώτατος μετά τήν ἀπόφαση αὐτή τοῦ Δημοτικοῦ Συμβου­λί­ου ἀπέστειλε ἐπιστολή πρός τόν Δήμαρχο κ. Γεώργιο Κοτρωνιᾶ μέ τήν ὁποία ἐκφράζει τήν ἱκανοποίησή του καί τόν παρακαλεῖ νά διαβιβάσει τίς εὐ­χές καί τά συγχαρητήριά του σέ ὅλα τά μέλη τοῦ Δημοτικοῦ Συμβου­λίου.

Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολή τοῦ Σεβασμιωτάτου:

Ἀγαπητέ κύριε Δήμαρχε.

Κατόπιν τῆς προσφάτου ὁμοφώνου Ἀποφάσεως τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου, μέ τήν ὁποία διατρανώσατε τήν ἄρνη­σή σας στό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τίς Κυριακές, ἀντι­δρώ­ντας μέ τόν τρόπο αὐτό στίς μεθοδεύσεις τῆς Κυβερνήσεως, θέλω νά συγχαρῶ γιά τήν, σύμφωνα μέ τήν Ἑλληνορθόδοξη Παρά­δοσή μας, θαρραλέα στάση σας, ἡ ὁποία φυσικά εἶναι σύμφωνη ἀπολύτως μέ τήν πάγια θέση τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας στό θέμα αὐτό.

Σᾶς δηλώνω, ἐπίσης, ὅτι σέ περίπτωση πού ἡ Περιφέρεια Στερεᾶς Ἑλλάδος ἀποφασίσει διαφορετικά, θά βρίσκομαι στό πλευρό σας σέ κάθε εἴδους πρωτοβουλία, διά τήν ἀπό κοινοῦ ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος.

Σᾶς παρακαλῶ νά διαβιβάσετε τά ἐγκάρδια συγχα­ρη­τή­ριά μου σέ ὅλα τά μέλη τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου.

Μετ΄εὐχῶν καί ἐκτιμήσεως.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

«ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ»

ΑΝΑΓΚΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΜΑ

ΠΟΥ ΜΑΣ ΩΔΗΓΗΣΕ Η ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΟΣ

ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΘΥΝΟΝΤΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΩΜΕ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΣΥΝΕΣΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΠΡΑΓΡΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΠΗΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

1. Πρὸς τοῦτο ἔρχεται ὁ ταπεινὸς καὶ εὐλαβὴς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καρακάλλου, πατὴρ Φιλόθεος, γιὰ νὰ συμπροσευχηθῶμε τὴν 19ην Ὀκτωβρίου 2013 κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορος ΤΑΩ Νταοὺ Πεντέλης καὶ νὰ μᾶς εὐλογήσῃ.

2. Θὰ ὀργανώσωμε προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ τὸ Σάββατο 19 Ὀκτωβρίου 2013.

3. Ὅσοι δὲν διαθέτουν δικά τους μεταφορικὰ μέσα, μποροῦν νὰ δηλωθοῦν στὰ τηλέφωνα 210-3254321, γιὰ νὰ ἐνοικιάσωμε λεωφορεῖα καὶ νὰ μεταβῶμε ὁμαδικῶς.

4. Ἀναχώρησις τὴν 7.00 π.μ. ἀπὸ Πλατεία Κλαθμῶνος (Δραγατσανίου καὶ Σταδίου γωνία), γιὰ νὰ προλάβωμε τὴν Θεία Λειτουργία.

5. Ὅσοι προτίθενται νὰ ἔρθουν μὲ δικά τους μεταφορικὰ μέσα, διευκρινίζομε:

Στὸν Σταυρὸ, συνεχίζουμε κατ’εὐθείαν πρὸς Ραφήνα – Μαραθῶνα.

Λίγο πρὶν τὴν διασταύρωσι Ραφήνα – Νέα Μάκρη/Μαραθῶνα, στρίβουμε ἀριστερὰ πρὸς τὴν Ἱερὰ Μονή.

6. Μετὰ τὴν Θεία Λειτουργία θὰ φιλοξενηθῶμε στὸ Ἀρχονταρίκι, ὅπου θὰ μᾶς παρηγορήσῃ καὶ εὐλογήσῃ ἰδιαιτέρως ὁ Ἅγιος Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καρακάλλου.

7. Γιὰ ,,πρωινό,, θὰ φροντίσουμε νὰ σᾶς προσφέρουμε ἄρτον, κατσικίσιο καλαβρυτινὸ τυρί, μπισκότα, παστέλια, λουκούμια κ.λπ.

8. Τὸ κόστος τοῦ πούλμαν θὰ διαιρεθῇ διὰ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν προσκυνητῶν καὶ ἀναλόγως τὴν πληρότητα θὰ κοστίσῃ γύρω στὰ 6€ τὸ ἄτομο.

9. Ἡ ἐπιστροφὴ θὰ λάβῃ χώρα μετὰ τὴν 13.00 μ.μ.

10. Καὶ ὅσοι πρόκειται νὰ προσέλθουν μὲ δικά τους μέσα, παρακαλοῦμε νὰ μᾶς τὸ γνωστοποιήσουν τηλεφωνικῶς, γιὰ νὰ φροντίσωμε ἀναλόγως τὰ τῆς φιλοξενίας τους στὸ Ἀρχονταρίκι…

11. Ὡς γνωστὸ τὴν 8.6.2012 ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπεφάσισε ὅτι τὰ ἐγκαίνια τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους πρέπει νὰ πραγματοποιηθοῦν τὴν 25.3.2021, καὶ αὐτὸ ἦταν ἀρίστη διατύπωσι…

12. Ὅμως ποῦ, πῶς, ἀκόμη καὶ μετὰ παρέλευσιν 16 μηνῶν, δὲν καταδέχθηκαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες νὰ μᾶς ποῦν τελεσιδίκως.

13. Βέβαια μᾶς ἔχουν ἀναφέρει ἄλλοτε μὲν στὴν ἔκτασι τοῦ Γουδῆ, ἄλλοτε ὄπισθεν τῆς Σωτηρίας χωρὶς νὰ μᾶς δώσουν ἀπὸ πέρυσι τὰ αἰτηθέντα τοπογραφικὰ καὶ λοιπὲς λεπτομέρειες.

14. Ἀπηυδήσαμε ἀπὸ τὶς καθημερινὲς δοκιμασίες, ποὺ μᾶς καθυποβάλουν οἱ ἰθύνοντες καὶ ὁμοιάζωμε σὰν τοὺς «τρελλούς», ποὺ τρέχουν νὰ εὕρουν ἕνα λίθο στὸν ὠκεανό, ποὺ πετάει κάποιος σαδιστής …

15. Ἀνάγκη λοιπὸν νὰ ἀνανήψωμε καὶ νὰ δώσωμε στοὺς ἰθύνοντες νὰ ἐννοήσουν ὅτι δὲν εἴμεθα διατεθειμένοι νὰ μᾶς ἐμπαίζουν περαιτέρω.

16. Ἐπανειλημμένως ἔχομε τονίσει στοὺς καθ᾿ ὕλην ὑποχρέους Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας ὅτι δὲν θὰ δώσουν οὔτε μία «τρύπια δεκάρα» καὶ θὰ ἀναλάβωμε ἐμεῖς τὸν βαρύτατο τοῦτο σταυρό, τὴν δι’ ἰδίων δαπανῶν θεμελίωσιν καὶ ἀποπεράτωσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.

Ὅμως ἀπαιτοῦμε

ἡ μὲν Ἐκκλησία νὰ πρωτοστατῇ εὐλογούσα,

ἡ δὲ Πολιτεία νὰ νομοθετῇ διευκολύνουσα…

17. Μὲ τὴν πραγματόποιησι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους θὰ τρώγουν τὸν ἄρτο τὸν ἐπιούσιο πολλὲς χιλιάδες ἑλληνικὲς οἰκογένειες διὰ τοῦ ἱδρῶτος τοῦ προσώπου των.

Πρῶτα δικαιοσύνη καὶ μετὰ ἐλεημοσύνη-συσσίτια.

18. Τὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα θὰ ἔχουν εἰσφορές, γιὰ νὰ δύνανται νὰ δίδουν συντάξεις ἐπιβιώσεως καὶ ὄχι φιλοδωρήματα.

19. Ἐπιβάλλεται ἡ ὕφεσι νὰ καταπολεμηθῇ μὲ ἐπενδύσεις καὶ ἡ ἀνεργία μὲ θέσεις ἀπασχολήσεως…

Ἄς μετατρέψουμε τὸ πρόβλημα σὲ εὐκαιρία.

20. Μὲ τὶς θερμὲς προσευχὲς ὅλων μας ὁ Θεὸς θὰ φωτίσῃ καὶ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κ.κ. Ἱερώνυμο τὸν Β΄ καὶ τοὺς κοσμικοὺς ἰθύνοντες νὰ μὴ μᾶς ἐμποδίζουν περαιτέρω, ἀλλὰ νὰ μᾶς παραχωρηθῆ μεγάλη περίοπτος καὶ δεσπόζουσα θέσι εἰς τὸν χῶρον τοῦ Ἀττικοῦ Ἄλσυς καὶ νὰ νομοθετηθοῦν οἱ ἀπαιτούμενες διατάξεις-προϋποθέσεις γιὰ τὴν ἀπρόσκοπτο ἄμεση πραγματοποίησι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.

Ὅσοι πιστοί, προσέλθετε.

21. Ἐὰν θέλουμε νὰ ξανακτίσωμε ἕνα καλλίτερο Ἔθνος σύμφωνα μὲ τὸ ὅραμα τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ΄21:

«Γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστι τὴν Ἁγία καὶ τῆς Πατρίδος τὴν Ἐλευθερία»

τώρα ἦλθε ἡ εὐκαιρία.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΠΗΓΗ: http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=790:71013----191013---------&catid=28:2009-07-31-01-41-51

Σοκ και σίγουρα δέος ένιωθε ο Ελληνας επισκέπτης στη Νέα Υόρκη, όταν φτάνοντας στο Παγκόσμιο Κέντρο έβλεπε να υψώνεται ψηλά ένας ορθόδοξος ναός.

Ηταν ο Αγιος Νικόλαος, στη σκιά των Δίδυμων Πύργων που είχαν κατασκευάσει Ελληνες ναυτικοί και μετανάστες και καταστράφηκε από το ανηλεές τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου.

Το χώρο όπου έχει ήδη αρχίσει να οικοδομείται ξανά ο ναός του Αγίου Νικολάου, στον αριθμό 130 της οδού Λίμπερτι, στο περίφημο Ground Zero – Σημείο Μηδέν- θα επισκεφθεί ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στο πλαίσιο της επίσκεψής του στη Νέα Υόρκη.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής και η ελληνική κοινότητα έδωσαν αγώνα για να κατορθώσουν να οικοδομηθεί ξανά ο ναός και τα κατάφεραν.

Προηγουμένως πραγματοποιήθηκε τετράμηνη μελέτη μηχανικών με ανάθεση της Λιμενικής Αρχής και της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Η μελέτη διατείνεται πως η ανοικοδόμηση του Ναού θα μπορεί να πραγματοποιηθεί στο χώρο αυτό με μικρές μόνο προσαρμογές στο αρχικό σχέδιο και χωρίς να επηρεάσει το πρόγραμμα κατασκευής του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου.

Αρχικά, ο ναός βρισκόταν και πάλι στην οδό Λίμπερτι, απέναντι από το Νότιο Πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου. Ήταν μάλιστα το μόνο κτίριο που καταστράφηκε από την επίθεση και δεν ανήκε στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Το κτίριο που στεγάστηκε ο ναός είχε κτιστεί το 1832. Το 1916, Ελληνες μετανάστες και ναυτικοί ήταν οι πρώτοι πιστοί στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου.

Σύμφωνα με μαρτυρία του πατέρα Ιωάννη Ρώμα που λειτουργούσε στον ναό από το 1972: «Το μικρό αυτό ναό που καταστράφηκε τελείως, τον είχε κτίσει μέσα στη δεύτερη δεκαετία του περασμένου αιώνα, μία ομάδα Ελλήνων ναυτικών και μεταναστών, χωρίς χρήματα και χωρίς να μιλούν τη γλώσσα, αλλά με πίστη και αγάπη για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Σ' ένα δωμάτιο κοιμόντουσαν δώδεκα άτομα ώστε να μπορέσουν να μαζέψουν χρήματα και το 1916, αγόρασαν το κτίριο για 25 χιλιάδες δολάρια».

Λειτουργίες άρχισαν να τελούνται το 1922.

Ο ναός είχε μήκος 17,07 μέτρα, πλάτος 6,71 μέτρα και ύψος 10,67 μέτρα και βεβαίως φαινόταν μικροσκοπικό μπροστά στους 110 ορόφους των Δίδυμων Πύργων, που "σηκώθηκαν" το 1972 και το 1973. Ανάμεσα στα πολυτιμότερα αντικείμενα που είχε ο ναός στην κατοχή του ήταν κάποια μέρη από τα λείψανα του Αγίου Νικολάου, της Αγίας Αικατερίνης και του Αγίου Σάββα, τα οποία είχαν δωριστεί στην εκκλησία από τον Νικόλαο τον Β, τον τελευταίο τσάρο της Ρωσίας.

Αυτά τα λείψανα έβγαιναν από τις οστεοθήκες τους μόνο στις εορτές των Αγίων, για προσκύνημα από τους πιστούς. Δυστυχώς μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου τα λείψανα χάθηκαν και δεν ξαναβρέθηκαν.

Πηγή: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/08/blog-post_9520.html

Έχω αηδιάσει, έχω αγανακτήσει, με όλα όσα γίνονται. Λυπάμαι βαθύτατα. Ντρέπομαι που είμαι Έλληνας. Θέλω να φύγω. Δεν μπορώ να βλέπω αυτή την υποτέλεια στους ξένους. Αυτό το φόβο στα μάτια των ελλήνων πολιτικών μπροστά στο καροτσάκι του Σόϊμπλε και στο ταγεράκι της Μέρκελ. Πάνε οι άνδρες από τη φυλή μας. Μόνο μέσα στην Ελλάδα κάνουν τον καμπόσο. Εξανλούν τη επίπλαστη δυναμική τους στις απολύσεις και στα τιμημένα γηρατειά που ξηλοφορτώνουν. Τρέμουν τα σαγόνια τους όταν πάνε στις Βρυξέλλες. Αυτοί οι ένοχοι, με τα τόσα ψέματα, χαμογελάνε αμήχανα και φοβισμένα μπροστά στους ξανθόψειρες φράγκους και στους ομοφυλόφυλους άγγλους. Οι αποτυχημένοι του παρελθόντος, είναι οι πολιτικοί του παρόντος. Οι ένοχοι εσχάτης προδοσίας και της ερημώσεως της χώρας, αγωνίζονται δήθεν να τη σώσουν και νομοθετούν. Αύριο θάναι ξανά υποψήφιοι. Και μείς τα θύματα, θα επιλέγουμε πάλι δημίους και μαχαίρια σφαγής.

Δεν φταίνε όμως αυτοί μόνο. Φταίνε οι "προφήτες", οι διάδοχοι των Αποστόλων, οι συνεχιστές των Πατέρων, οι ακόλουθοι των αγίων, που πήραν την επένδυση των οσίων και όχι την αποστολή, τον λόγο, τον έλεγχο. Αναιμικές εκκλησιαστικές δηλώσεις, μισοβέζικη στάση, παρεϊστικη νοοτροπία, φιλική συμπεριφορά με τους ολετήρες. Έτσι έκαναν οι άγιοι Πατέρες; Ο ιερός Χρυσόστομος, ο Μ. Βασίλειος;

Αχ, Εκκλησία μου Ορθόδοξη, γιατί με προδίδεις κάθε μέρα, ακόμη μια φορά. Με καλείς να βοηθήσω τους ανέργους, τους αστέγους, τους πενθούντες, τους πεινασμένους, τους κακοποιημένους και δεν λές κάτι για να σταματήσει το κακό. Μου λές να μη κλέψω, να μη παραβώ το νόμο, να πληρώνω φόρους, να μη βρίζω, να μη τα σπάω κι από την άλλη μεριά συζητάς στη Σύνοδο πως θα είναι μια χριστιανική οικογένεια. Πως όμως; Βοήθησέ με! Μίλα επιτέλους! Μου λές να φτειάχνω παιδιά και να μη δουλεύω την Κυριακή και δεν μου λές πως; Δεν με προστατεύεις από την ανελέητη φορομπηχτική πολιτική των γερμανόδουλων πολιτικών.

Εκκλησία μου, εσύ μού μεινες! Είσαι μάνα μου τελικά ή μητρυιά μου; Σ΄ αγαπάω, μ΄ακούς; Εσύ μ΄ αγαπάς; Κάνε κάτι λοιπόν, μη με χάσεις. Τι άλλο περιμένεις να δείς; Γιατί δε διαμαρτύρεσαι; Επειδή δεν σού ΄κοψαν μισθούς και συντάξεις. Επειδή σε χαϊδεύουν στην πλάτη οι υποκριτές και οι βδέλλες των βαπτισμένων παιδιών σου. Επειδή παλιά, μικρό παιδί, ο Φώτης πήγαινε κατηχητικό κι ο πατέρας του Αλέξη ήταν εργολάβος εκκλησιαστικών έργων, κι ο Βαγγέλης κρατάει κομποσχοίνι και ο Αντώνης είχε γιαγιά την Πηνελόπη; Τα έργα τους τώρα τι λένε;

Πίστεψες και σύ στο παραμύθι του ΔΝΤ; Μη τους πιστεύεις καϋμένη μάνα Εκκλησία, εσύ τουλάχιστον βλέπεις κάθε μέρα την πραγματικότητα. Τρία χρόνια συνεχώς μας σώζουν κι όλο πεθαίνουμε... Τί Εκκλησία είσαι; Μόνο για τις κηδείες και τα μνημόσυνα; Για την πραγματική ζωή δεν έχεις ένα λόγο; Τώρα δεν το καταλαβαίνεις ότι είναι σατανικό αυτό το μείγμα της πολιτικής και απάνθρωπο αυτο το βρωμο -πολυνομοσχέδιο. Οι ίδιοι τόλεγαν πρίν και τα μαζέψαν όλα τα λόγια τους πίσω. Φταίει μετά ο λαός που ψηφίζει; Φώτισέ τον ρε μάνα, δείξτου το δρόμο, να μη ξανακάνει το λάθος. και μετά πέστου κι όλα τα άλλα. Τα δικά σου. Εμείς δεν μπορούμε να μπούμε στη Βουλή. Πήγαινε εσύ και μετάφερε τον πόνο και την οργή μας. Κι αν σε σφάξουν οι μασώνοι και οι λεσχίτες - λεχρίτες...ακόμη καλύτερα, θα αγιάσεις. Κάνε το θαύμα σου επιτέλους!

Γράφει ο Ευάγγελος Π. Λέκκος

Στις αρχές του 5ου αιώνα η αυτοκράτειρα Ευδοξία, κάτοχος μεγάλης περιουσίας, μετά το θάνατο του πατρίκιου Θεόγνωστου, που η ίδια είχε εξορίσει, άρπαξε και την περιουσία του, βυθίζοντας στη φτώχεια και τη δυστυχία τη χήρα και τα ορφανά εκείνου. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αρχιεπίσκοπος τότε Κωνσταντινουπόλεως, προστάτεψε τη χήρα και τα ορφανά, αλλά δεν παρέλειψε να στηλιτέψει την ανάλγητη βασίλισσα, πράγμα που αργότερα του στοίχισε και μία εξορία.

Το νεολληνικό Κράτος, κάτοχος τεράστιας ακίνητης περιουσίας, αφού μαζί με τους ΟΤΑ και τους Συνεταιρισμούς έχει στην κυριότητα 60.443.500 στρέμματα, προσποιείται ότι θέλει να αποκαταστήσει τους ακτήμονες με τα 1.292.300 στρέμματα που ανήκουν ακόμα στους ναούς, τις μονές, τις μητροπόλεις, τα ιδρύματα και τους οργανισμούς της Εκκλησίας!

Διάβασε τη σύντομη τούτη μελέτη για να μάθεις την αλήθεια. Με στοιχεία καταρρίπτει τον καλά καλλιεργημένο μύθο για την … αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία, τη μισθοδοσία των κληρικών και τη δήθεν μη φορολόγηση της Εκκλησίας.

Περιεχόμενα

Α. Η αυτοκράτειρα και το αμπελάκι της χήρας

Β. Απαραίτητες διευκρινίσεις

1. Δικαιούται ή ταιριάζει στην Εκκλησία να έχει περιουσία;

2. Σε ποιόν ανήκει και πώς διοικείται;

3. Πώς αποκτήθηκε;

4. Πώς συντελέστηκε η διαρπαγή της;

α. Διάλυση 416 Μοναστηριών και διαρπαγή της περιουσίας τους

β. Αναγκαστική απαλλοτρίωση του 1836

γ. Ο «αγροτικός» και άλλοι νόμοι της β΄ και γ΄ δεκαετίας του 20ού αιώνα

δ. «Ρευστοποίηση» με το Νόμο 4684/1931 και καταποντισμός

ε. Νέα πλήγματα και η Σύμβαση του 1952

στ. Κατά την τελευταία 35ετία

5. Γιατί οι Κληρικοί να μισθοδοτούνται από το Κράτος;

6. Γιατί να μη φορολογείται η Εκκλησία;

Α. Η αυτοκράτειρα και το αμπελάκι της χήρας

Η τακτική που εφαρμόζει το νεοελληνικό Κράτος έναντι της Εκκλησίας κατά τα 180 έτη του ελεύθερου βίου του, θυμίζει την πρακτική της αυτοκράτειρας του Βυζαντίου Ευδοξίας, όταν αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (αρχές του 5ου αιώνα): Ενώ η ίδια κατείχε αμέτρητο πλούτο και πολλά κτήματα, μετά το θάνατο του πατρίκιου Θεόγνωστου, που η ίδια είχε εξορίσει, άρπαξε και την περιουσία του, βυθίζοντας στη φτώχεια και τη δυστυχία τη χήρα και τα ορφανά του. Ο ιερός Χρυσόστομος τα προστάτεψε εισάγοντάς τα σε εκκλησιαστικό άσυλο, δεν παρέλειψε όμως με επιστολή του να στηλιτέψει την ανάλγητη και παράνομη συμπεριφορά της αυτοκράτειρας, πράγμα που αργότερα του στοίχισε και μία εξορία. Αλλά ποιος ο παραλληλισμός της τακτικής εκείνης με αυτήν του νεοελληνικού Κράτους; Ιδού:

Η Ελλάδα έχει συνολική έκταση 131.957.400 στρεμμάτων. Από αυτά, αγροτική γη, γεωργοκτηνοτροφικού ενδιαφέροντος, είναι:

29.500.000 στρέμ. δάση (22%)

52.500.000 στρέμ. βοσκότοποι (40%)

39.500.000 στρέμ. γεωργική γη (30%).

Από τις παραπάνω εκτάσεις, τα 61.441.900 στρέμματα ανήκουν κατά κυριότητα: 43.598.000 στο Δημόσιο

15.553.200 στην Τοπική Αυτοδιοίκηση

1.098.400 στις Συνεταιρ. Οργανώσεις

1.292.300 στην Εκκλησία.

Δηλαδή στην Εκκλησία ποσοστιαία ανήκει το 1,4% των δασικών εκτάσεων, το 2,3% των βοσκοτόπων και το 2,19% της γεωργικής γης (όπου όμως το Δημόσιο κατέχει το 45,6% και η Τοπική Αυτοδιοίκηση το 30,8%). Τα στοιχεία προκύπτουν από την έγκυρη μελέτη έρευνα με τίτλο «Ιδιοκτησιακό καθεστώς και αξιοποίηση της αγροτικής γης στην Ελλάδα» (των Θ. Τσούμα και Δ. Τασιούλα), έκδοση της Αγροτικής Τράπεζας, Αθήνα 1986, με πολλούς πίνακες και στατιστικά στοιχεία.

Και ενώ αυτή είναι η πραγματικότητα, κάθε φορά που το Κράτος θέλει να απομακρύνει την προσοχή του λαού από τα δικά του προβλήματα, «ξαναζεσταίνει» το θέμα «εκκλησιαστική περιουσία», με τη βοήθεια δε μερικών Μέσων Ενημέρωσης ή άλλων παραγόντων που διάκεινται εχθρικά προς την Εκκλησία ή δεν είναι επαρκώς ενημερωμένοι, καλλιεργούν το κλίμα και προετοιμάζουν το έδαφος για την τελική –όπως ελπίζουν– επέλαση, με σκοπό να αρπάξουν ό,τι απέμεινε από την περουσία αυτή, για να τη μοιράσουν δήθεν στους ακτήμονες. Να μοιράσουν το συνολικά 1,96% της Εκκλησίας, αφήνοντας ανέπαφα τα 60.443.500 στρέμματα του Δημοσίου, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Συνεταιρισμών! Να πάρει δηλαδή η αυτοκράτειρα Ευδοξία και το αμπελάκι της χήρας μάνας, ενώ η ίδια δεν ξέρει τι έχει, που το έχει και τι της αποδίδει…

Ας εκθέσουμε όμως –έστω και με συντομία– όλες τις πτυχές του θέματος «εκκλησιαστική περιουσία», για να αποκαλυφθούν τα ψέματα που συνδέονται με αυτό, αλλά και η αλήθεια που καταρρίπτει τον καλά καλλιεργημένο μύθο για την «αμύθητη» περιουσία που δήθεν βρίσκεται στην κατοχή και κυριότητα της Εκκλησίας.

Β. Απαραίτητες διευκρινίσεις

Αρχίζοντας, απαντούμε στα εύλογα ερωτήματα καλοπροαίρετων πολιτών, όπως τα επόμενα:

1. Δικαιούται ή ταιριάζει στην Εκκλησία να έχει περιουσία;

Αδίστακτα λέμε ναι. Όπως ο κάθε άνθρωπος, ως ψυχοσωματική οντότητα, δεν ζει μόνο με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού, αλλά και με ψωμί (πρβλ. Λουκ. 4,4), δηλαδή έχει ανάγκη και από τα υλικά αγαθά, έτσι και η Εκκλησία του Χριστού, ως θεανθρώπινος οργανισμός έχει αποστολή να επιτελέσει όχι μόνο πνευματικό αλλά και κοινωνικό έργο. Για το έργο αυτό απαιτούνται αφοσιωμένα πρόσωπα και υλικά μέσα, κατά το παράδειγμα και τη διδασκαλία του Κυρίου. Ο Οποίος δεν αρκέστηκε να επιλέξει και να προετοιμάσει για το έργο Του τους Αποστόλους, αλλά όρισε να υπάρχει στην ομάδα των Δώδεκα και ταμείο («γλωσσόκομον»). Τα χρήματά του χρησιμοποιούνταν –χωρίς το φρόνημα της καταδικαστέας φιλαργυρίας– για τις καθημερινές τους ανάγκες και για την ανακούφιση των φτωχών (Ιω. 12, 5-7).

Ο Κύριος έθρεψε τους πεντακισχιλίους στην έρημο, ευλογώντας τους πέντε άρτους και τους δύο ιχθύας, έδωσε όμως και την εντολή να συγκεντρωθούν τα περισσεύματα των κλασμάτων (Ματθ. 14, 15-21. Λουκ. 9, 12-17). Από το ταμείο της ομάδας ετοιμάστηκε το πασχάλιο δείπνο (Λουκ. 22, 7-14). Και όταν ιδρύθηκε η Εκκλησία, μετά την Πεντηκοστή, οι άγιοι Απόστολοι συγκεντρώνουν και διαχειρίζονται υπεύθυνα τις προσφορές των πιστών για τις ανάγκες της κοινότητας των χριστιανών (Πράξ. 4,3 εξ.). Ο απόστολος Παύλος με τη «λογία» στηρίζει τους αναξιοπαθούντες και καθιερώνει την υλική αμοιβή των ιερέων που έπρεπε να ζουν εκ του ευαγγελίου το οποίο κήρυτταν (Α΄ Κορ. 9, 7-14).

Το παράδειγμα και το κήρυγμα του Χριστού και των Αποστόλων ακολούθησαν οι αποστολικοί και οι μεταγενέστεροι Πατέρες, που δεν είχαν ως χριστιανοί και ποιμένες μόνον υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα. Οργάνωσαν το φιλανθρωπικό έργο. Μερίμνησαν για την κάλυψη των πνευματικών και των υλικών αναγκών. Ανήγειραν όχι μόνο ναούς αλλά και κτίρια για τη στέγαση των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Και με δωρεές των μελών της Εκκλησίας και προσωπική εργασία χριστιανών, σταδιακά αποκτήθηκε κινητή και ακίνητη περιουσία, άρα ευκολύνθηκε το φιλανθρωπικό της έργο.

Παρά τις κατά καιρούς εχθρικές έναντι της Εκκλησίας διαθέσεις της κρατικής (αρχικά ρωμαϊκής, αργότερα βυζαντινής και οθωμανικής) εξουσίας, η Εκκλησία διατήρησε ή και αύξησε (όπως θα εκτεθεί στη συνέχεια) την περιουσία της, ενώ τόσο με ιερούς κανόνες (Αποστολικές Διαταγές Β΄ 24, Αποστολικοί Κανόνες ΛΗ΄ και ΟΗ΄, Συνοδικούς: ΙΕ΄ Αγκύρας, ΚΔ΄-ΚΕ΄ Αντιοχείας, ΚΣΤ΄ και ΛΓ΄ Καρθαγένης, ΚΔ΄ Χαλκηδόνος κ.λπ), όσο και με κρατικούς νόμους και διατάξεις η περιουσία αυτή απέκτησε το στοιχείο του «αναπαλλοτρίωτου» και μάλιστα «εις το διηνεκές» (για πάντα).

2. Σε ποιόν ανήκει και πως διοικείται;

Είναι λάθος να νομίζουν μερικοί ότι η περιουσία αυτή ανήκει στην Ιερά Σύνοδο, τον Αρχιεπίσκοπο, τους Μητροπολίτες ή τους ηγουμένους των Μονών. Διότι όταν λέμε εκκλησιαστική περιουσία, γενικώς, εννοούμε το σύνολο της περιουσίας των εκκλησιαστικών νομικών προσώπων, δηλαδή των 96 Μητροπόλεων της Ελλάδος, πέντε ή έξι εκατοντάδων Μοναστηριών, 9.024 χιλιάδων ενοριακών Ναών, αρκετών Προσκυνημάτων και των κεντρικών Οργανισμών της Εκκλησίας. Όλα αυτά, σύμφωνα με τη διάταξη του Νόμου 590/1977 «Περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος», «κατά τας νομικάς αυτών σχέσεις» αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Και ως νομικά πρόσωπα διοικούνται από Συμβούλια που συγκροτούνται όπως οι νόμοι του Κράτους ορίζουν. Αν μάλιστα εξαιρέσουμε τα Ηγουμενοσυμβούλια, σε όλα τα άλλα μετέχουν και λαϊκά Μέλη και μάλιστα κατά πλειοψηφία.

Όταν βέβαια γίνεται λόγος για την εκκλησιαστική περιουσία νοείται κυρίως η μοναστηριακή (κινητή και κυρίως ακίνητη). Αυτή διακρίνεται στη «διατηρητέα» και στην «εκποιητέα» ή «ρευστοποιητέα», όπως χαρακτηρίστηκε με νομοθετήματα του 1930-31, όταν η διοίκηση και διαχείριση της «εκποιητέας» ανατέθηκε στον ΟΔΕΠ (Οργανισμό Διοικήσεως της Εκκλησιαστικής Περιουσίας). Η «διατηρητέα» παραμένει στην κυριότητα, νομή και κατοχή των Μονών.

3. Πώς αποκτήθηκε;

Η Εκκλησία, ως θεανθρώπινος οργανισμός, υπάρχει ήδη επί 20 αιώνες. Κανένα Κράτος ή άλλος θεσμός στον κόσμο δεν αριθμεί τόσο μακρό βίο. Θα κάνουμε στο σημείο τούτο μία εντελώς απλή ερώτηση, που εμπεριέχει και την απάντηση: Σε κάθε εποχή, ακόμα και στις ημέρες μας –πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση– αν σε μια οικογένεια εργάζονταν οι δύο σύζυγοι επί 30 ή 35 χρόνια και είχαν συνετή διαχείριση των χρημάτων με τα οποία αμείβονταν, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν να έχουν αποκτήσει το σπίτι τους (έστω διαμέρισμα), να διαθέτουν ένα η δύο αυτοκίνητα, εξοχικό, να έχουν κάποια κατάθεση σε Τράπεζα και παράλληλα τα παιδιά τους να είχαν αποκτήσει καλή μόρφωση ή να έχουν αποκατασταθεί ικανοποιητικά; Αν λοιπόν δύο εργαζόμενοι σύζυγοι μπορούν να αποκτήσουν σε 3 η 4 δεκαετίες αξιόλογη περιουσία, γιατί «απορούν» οι καλοθελητές και ρωτούν πως η Εκκλησία σε 20 αιώνες απέκτησε την περιουσία αυτή; Ας πληροφορηθούν λοιπόν: Κατά τις απαρχές της χριστιανικής πίστεως, όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μία καρδιά και μία ψυχή… Όλα τα είχαν κοινά… Όσοι είχαν χωράφια ή σπίτια τα πουλούσαν, κι έφερναν το αντίτιμο αυτών που πουλούσαν, και το έθεταν στη διάθεση των αποστόλων (Πράξ. 4, 32. 34-35). Αργότερα, οι μοναχοί στις ερημιές ή σε απόμερα μέρη, όπου δεν υπήρχαν άνθρωποι, καλλιέργησαν τις γύρω περιοχές ή τις χρησιμοποίησαν για τη βόσκηση οικόσιτων ζώων ώστε να εξασφαλίζουν τα προς το ζην, και τα δικαιώματα που απέκτησαν στις περιοχές αυτές κατοχυρώθηκαν στους χρόνους της βυζαντινής περιόδου, διατηρήθηκαν από τους οθωμανούς και αναγνωρίστηκαν νομοθετικά από το νεοελληνικό Κράτος. Ιδιαίτερα βέβαια στο ελληνικό Βυζάντιο, οπότε άνθησε ο μοναχισμός, λόγω και της συναλληλίας στη σχέση Εκκλησίας-Πολιτείας, ευνοήθηκε η απόκτηση εκ μέρους των Μοναστηριών σημαντικής ακίνητης περιουσίας, κυρίως από δωρεές αυτοκρατόρων, αυλικών, στρατηγών κ.λπ., αρκετοί από τους οποίους υπήρξαν και κτήτορες ή ευεργέτες, ακόμα και ηγούμενοι μεγάλων Μονών, αφού πρώτα παραιτήθηκαν από τις ανώτατες θέσεις τους.

Αυτή η περιουσία –που καταλάμβανε εκτάσεις ακατοίκητες κατά κανόνα, αφού τότε ο πληθυσμός ήταν αραιός– διατηρήθηκε ή και αυξήθηκε στη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας (15ος-19ος αιώνες), λόγω των προνομίων που δόθηκαν από τον Μωάμεθ τον κατακτητή στον Πατριάρχη. Όπως αναφέρει ο Γεώργιος Φραντζής (στον Χρονικόν Μέγα, 3,11), ο Πατριάρχης ήταν «αναίτητος και αφορολόγητος και αδιάσειστος από παντός εναντίου, και τέλους και δόσεως, … αυτός τε και οι μετ’ αυτόν Πατριάρχαι…, ομοίως και πάντες οι υποτεταγμένοι αυτώ Αρχιερείς». Και όχι μόνον! Διότι ακόμα και σουλτάνοι και άλλοι οθωμανοί αξιωματούχοι, παραχωρούσαν μεγάλες εκτάσεις προς διάφορα Μοναστήρια, ενώ και άτεκνοι χριστιανοί άφηναν, σε αρκετές περιπτώσεις, τα κτήματά τους σε ναούς ή μονές, με τον όρο να μνημονεύεται το όνομά τους «εις τον αιώνα».

Με την περιουσία αυτή τα Μοναστήρια είχαν και αξιοποίησαν τη δυνατότητα να ιδρύσουν –σε περιόδους χαλάρωσης της σουλτανικής εξουσίας– σχολεία με περίφημους Δασκάλους του Γένους, να διατηρήσουν την ελληνική γλώσσα και τα γράμματα, να προετοιμάσουν και να στηρίξουν την Εθνεγερσία του 1821. Μόνο τυχαίο, λοιπόν, δεν ήταν το ότι η Εκκλησία, και κυρίως τα πολλά Μοναστήρια που υπήρχαν στον ελλαδικό χώρο, μετά την απελευθέρωση και την ίδρυση του νεοελληνικού κρατιδίου (1828), κατείχε νόμιμα το 25% περίπου της γης (βλέπε Πρακτικά της Ολομέλειας της Βουλής των Ελλήνων, Συνεδρία 2.4.1987, σελ. 5076). Και να πώς η τότε όντως αμύθητη περιουσία, που ανήκε κατά κυριότητα, νομή και κατοχή στην Εκκλησία και τα Μοναστήρια της, σταδιακά και με διάφορες κρατικές πιέσεις, απειλές, μεθοδεύσεις, απαλλοτριώσεις και αρπαγές, αφαιρέθηκε:

4. Πως συντελέστηκε η διαρπαγή της;

α. Διάλυση 416 Μοναστηριών και διαρπαγή της περιουσίας τους.

Η αλλοεθνής και προτεσταντική Αντιβασιλεία του Όθωνος, πρεσβεύοντας την άποψη ότι η εκκλησιαστική περιουσία αποτελεί θησαυρό που κληροδοτήθηκε από τους … προγόνους στο ελληνικό έθνος (!) και διαγράφοντας την ανεκτίμητη προσφορά των Μοναστηριών στους παλαιότερους και τους νωπούς τότε αγώνες, με βασιλικά διατάγματα του 1833 και 1834 διέλυσε 416 Μοναστήρια και διέθεσε την κινητή και ακίνητη περιουσία τους για την ίδρυση του «Εκκλησιαστικού Ταμείου». Αλλά το Ταμείο που ίδρυσε λειτούργησε με τρόπο τόσο αδιαφανή και επιπόλαιο, ώστε τελικά σημειώθηκε διαρπαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας, ενώ οι επιτήδειοι της εποχής πωλούσαν στα παζάρια, για λογαριασμό τους, τα ιερά σκεύη, τα κειμήλια και τα λείψανα αγίων (βλέπε Δικ. Βαγιακάκου, Συμβολή εις την εκκλησιασικήν ιστορίαν της Μάνης, 1956, σ. 4 εξ.). Το αμαρτωλό αυτό Ταμείο, το 1843 (δηλαδή δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή του) περιήλθε στη διοίκηση και διαχείριση της επί των Οικονομικών Γραμματείας του Κράτους και οι πόροι του διατέθηκαν για την τακτοποίηση δικών του αναγκών… Ακόμα και «άπαντα του Πανεπιστημίου [Αθηνών], τα αναλώματα» (δαπάνες) καλύπτονταν από το Ταμείο τούτο, δηλαδή από το αντίτιμο πώλησης μοναστηριακών κτημάτων.

β. Αναγκαστική απαλλοτρίωση του 1836.

Με το Βασιλικό Διάταγμα της 20.5/1.6.1836 «περί εκκλησιαστικών κτημάτων» έγινε αναγκαστική απαλλοτρίωση (χωρίς καταβολή αντιτίμου) και άλλων τεραστίων σε έκταση κτημάτων και των σε λειτουργία Μονών, δήθεν «χάριν θεαρέστων έργων και προς οικοδομήν ιερών και αγαθοεργών καταστημάτων» (βλέπε Κων. Μ. Ράλλη, Το αναπαλλοτρίωτον της εκκλησ. περιουσίας, 1903, σσ. 28-30, 51-52). Στην περιουσία που απέμεινε επιβλήθηκε βαρύτατη έμμεση φορολογία, που όταν αυτή δεν ήταν δυνατόν να καταβληθεί, οδηγούσε σε δημόσιους πλειστηριασμούς!

γ. Ο «αγροτικός» και άλλοι νόμοι της β΄ και γ΄ δεκαετίας του 20ού αιώνα.

Η απαλλοτριωτική επιβολή του νεοελληνικού Κράτους σε βάρος της εκκλησιαστικής περιουσίας συνέχισε να δείχνει το ανάλγητο πρόσωπό της και κατά τα νεότερα χρόνια, ιδιαίτερα δε μετά τους βαλκανικούς πολέμους 1912-13. Έτσι, με τους Νόμους 1072/1917 και 2050/1920 (γνωστόν ως «αγροτικό νόμο»), αλλά και άλλους που ακολούθησαν (π.χ. 2189), επιβλήθηκε η αναγκαστική απαλλοτρίωση μοναστηριακών κτημάτων, άλλοτε για την αποκατάσταση προσφύγων ή ακτημόνων και άλλοτε –αόριστα– για λόγους «προφανούς ανάγκης και δημοσίας ωφελείας». Και επειδή κατά κανόνα οι αριθμοί είναι πιο εύγλωττοι, σημειώνουμε όσα αποκαλυπτικά αναφέρονται στο υπ’ αρ. 976/780/18.4.1947 έγγραφο του Ο.Δ.Ε.Π. προς τη Γεν. Διεύθυνση Δημόσιου Λογιστικού του υπουργείου Οικονομικών, για το μέγεθος της απαλλοτριωτικής επιβολής του Κράτους: Από το 1917 ως το 1930 απαλλοτριώθηκαν εκκλησιαστικές εκτάσεις αξίας άνω του 1.000.000.000 προπολεμικών δραχμών. Το Κράτος καθόρισε αυτό το αντίτιμο, κατέβαλε στο Γενικό Εκκλ. Ταμείο τα 40 εκατομμύρια και οφείλει ακόμα τα 960! Αν τολμά το υπουργείο Οικονομικών ας υπολογίσει την ανεξόφλητη αυτή οφειλή του, ανάγοντάς την σε σημερινές τιμές με τις ανάλογες προσαυξήσεις τόκων κ.λπ.

δ. «Ρευστοποίηση» με το Νόμο 4684/1931 και καταποντισμός.

Με το Νόμο αυτό το Κράτος επέβαλε ουσιαστικά την εκποίηση («ρευστοποίηση») ενός ακόμα μεγάλου τμήματος της εκκλησιαστικής περιουσίας, παρά τις αντιρρήσεις της Εκκλησίας. Ό,τι εισπράχθηκε, τοποθετήθηκε σε «εθνικά χρεώγραφα και χρηματόγραφα» (μας θυμίζουν μήπως τα σύγχρονα ομόλογα;), αλλά η αξία τους εξανεμίστηκε, σχεδόν στο σύνολό της, όταν η εθνική μας οικονομία καταποντίστηκε στη διάρκεια του Β΄ παγκόσμιου πολέμου, της ξενικής Κατοχής και του εμφυλίου που ακολούθησε.

ε. Νέα πλήγματα και η Σύμβαση του 1952.

Η Δ΄ Αναθεωρητική Βουλή (1946-50) και η ειδική Επιτροπή για τη σύνταξη Σχεδίου Συντάγματος, στο άρθρο 143 προέβλεπε την πλήρη απαλλοτρίωση όλης της εκκλησιαστικής περιουσίας, χωρίς αντάλλαγμα! Πρόσχημα; Η αποκατάσταση ακτημόνων καλλιεργητών και γεωργοκτηνοτρόφων. Η Ιεραρχία αντέδρασε, η απόπειρα ματαιώθηκε, αλλά το Κράτος με το Ν.Δ. 327/1947 και αυτό της 29.10.1949 επέφερε νέα πλήγματα. Η κυβέρνηση Πλαστήρα, ενώ το Σύνταγμα και του 1952 όριζε ότι «επικρατούσα θρησκεία εν Ελλάδι είναι η Ανατολική Ορθόδοξος», προέβαλε την απαίτηση να παραχωρηθεί η εκκλησιαστική περιουσία στο Κράτος, με την απειλή μάλιστα διακοπής της μισθοδοσίας των εφημερίων (περί της οποίας βλ. στη σελ. 22 εξ. του παρόντος). (* Το Σύνταγμα αυτό, όπως και τα μεταγενέστερα, αναγνωρίζει την Ορθόδοξη Εκκλησία ως «επικρατούσα» θρησκεία, όχι με ποσοτική «αλλά και με ποιοτική έννοια, αναφερομένη στην πρόνοια αυτού να παραμείνει επικρατούσα» (Κων. Ραμιώτης).)

Οι αφόρητες πιέσεις του Κράτους είχαν ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την υπογραφή της από 18.9.1952 «Συμβάσεως περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος προς αποκατάστασιν ακτημόνων καλλιεργητών και ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων», που κυρώθηκε με το Β.Δ. της 26.9/8.10.1952 (ΦΕΚ 299 Α΄). Η Σύμβαση αυτή ήταν επαχθής για την Εκκλησία, αφού υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στο Κράτος τα 4/5 (80%) της καλλιεργούμενης ή καλλιεργήσιμης αγροτικής περιουσίας της και τα 2/3 των βοσκοτόπων. Το αντάλλαγμα; Μόλις το 1/3 της πραγματικής αξίας και κάποια αστικά ακίνητα/οικόπεδα. Το σημαντικό στοιχείο στη Σύμβαση αυτή, που σκόπιμα παρασιωπάται για ευνόητους λόγους, από τους καλοθελητές είναι ότι σ’ αυτήν περιέχεται η διακήρυξη του Κράτους ότι η εν λόγω απαλλοτρίωση είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη στο μέλλον, ενώ δεσμεύεται να παρέχει και κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε να μπορέσει η Εκκλησία να αξιοποιήσει την ελάχιστη εναπομείνασα περιουσία της.

Αλλά, δυστυχώς, το Κράτος αποδείχθηκε και στη δέσμευσή του αυτή αναξιόπιστο. Διότι με νέα διοικητικά μέτρα όχι μόνο δεν υποστήριξε, αλλά δεν επέτρεψε στην Εκκλησία να αξιοποιήσει ό,τι της απέμεινε. Οι κρατικές Υπηρεσίες, άλλοτε αμφισβητώντας την κυριότητα, με το να ζητούν τίτλους κυριότητας από εποχές που το Κράτος μας δεν υπήρχε, άλλοτε μη δεχόμενο την εγκυρότητα ή την ισχύ αυτοκρατορικών εγγράφων ή πατριαρχικών σιγιλίων και σουλτανικών φιρμανίων, ή χαρακτηρίζοντας ως δασικές ή «διακατεχόμενες» τις μοναστηριακές εκτάσεις, στην πράξη εμπόδισαν και εμποδίζουν την Εκκλησία να αξιοποιήσει την λίγη περιουσία της. Και το πρόβλημα επιτείνεται με τη συστηματική καλλιέργεια της εντύπωσης ότι η Εκκλησία κατέχει… αμύθητη περιουσία, την οποία δήθεν δεν διαθέτει ή δεν αξιοποιεί για το καλό του λαού!

Και όχι μόνον αναξιόπιστο αποδείχθηκε, αλλά συνέχισε τις απόπειρες για διαρπαγή και της εναπομείνασας περιουσίας:

στ. Κατά την τελευταία 35ετία.

Από το 1975 και μετά εντείνονται οι πιέσεις για τον λεγόμενο «χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους», ενώ το 1976 ο τότε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων (Γεώργ. Ράλλης) κατάρτισε σχέδιο για την παραχώρηση στο Κράτος των 3/4 (75%) της περιουσίας και η Εκκλησία να κρατούσε το υπόλοιπο 1/4 (25%). Η προσπάθειά του ναυάγησε. Ο διάδοχός του στον υπουργικό θώκο (Ιωάν. Βαρβιτσιώτης) πρότεινε πιο σκληρό σχέδιο: Το Κράτος να πάρει τα 4/5 (80%) και στην Εκκλησία να μείνει το 1/5 (20%). Κι αυτό δεν υλοποιήθηκε. Το 1985 ο υπουργός Παιδείας (Απ. Κακλαμάνης) κατάρτισε νομοσχέδιο με θέμα «Ρύθμιση θεμάτων μοναστηριακής περιουσίας» και το επόμενο έτος ο νέος υπουργός (Αντ. Τρίτσης) εμφάνισε σχέδιο Συμφωνίας διάρκειας 100 χρόνων για ανάπτυξη της εκκλησιαστικής περιουσίας και αξιοποίησή της από τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, που θα απέδιδαν 10% στην Εκκλησία και 5% στο Κράτος. Ευτυχώς που και το σχέδιο αυτό δεν υλοποιήθηκε, αν ληφθεί υπόψη ο βίος και η πολιτεία του συνόλου σχεδόν των καταχρεωμένων Συνεταιρισμών (εκτός εξαιρέσεων…).

Αλλά ο τότε υπουργός Τρίτσης επέμεινε. Κατάρτισε και έφερε στη Βουλή νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε ως Νόμος 1700/1987 και υπήρξε το αποκορύφωμα της κρατικής επιβολής σε βάρος της εκκλησιαστικής περιουσίας που είχε απομείνει. Παρά τις αντιδράσεις, η πλειοψηφία της Βουλής ψήφισε το Νόμο, με τις διατάξεις του οποίου θα άλλαζαν οι κανόνες διοίκησης, διαχείρισης και εκπροσώπησης της μοναστηριακής περιουσίας, το Κράτος θα διόριζε το Διοικ. Συμβούλιο του Ο.Δ.Ε.Π., για να διοικεί την εκκλησιαστική περιουσία, ενώ γινόταν επέμβαση και στον τρόπο διοίκησης και διαχείρισης των ενοριακών ναών κ.λπ. Η τύχη του Νόμου αυτού είναι γνωστή: Το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε την Πράξη συγκρότησης του Συμβουλίου του Ο.Δ.Ε.Π. (απόφαση 5057/1987), το Κράτος δεν τόλμησε να εφαρμόσει τους Νόμους 1700/1987 και 1811/1988, κάποιες Μονές προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για παραβίαση με τους Νόμους αυτούς άρθρων της Διεθνούς Συμβάσεως της Ρώμης και του Πρώτου Πρωτοκόλλου της. Και δικαιώθηκαν, διότι το Δικαστήριο με την απόφασή του 10/1993/405/483/484/9.12.1994:

• Διαπίστωσε ότι ο Νόμος 1700 παραβίασε θεμελιώδη δικαιώματα των ιερών Μονών για τα περιουσιακά τους δικαιώματα.

• Ανέτρεψε τη μέχρι τότε υπέρ του Κράτους νομολογία των ελληνικών Δικαστηρίων και επέβαλε σ’ αυτά πλήρη συμμόρφωση προς τη Σύμβαση της Ρώμης.

• Διακήρυξε ότι οι Μονές –και άρα η Εκκλησία της Ελλάδος– δεν είναι κρατικοί οργανισμοί, έστω κι αν χαρακτηρίζονται νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.

• Διασαφήνισε ότι οι Μονές μπορούν να επικαλούνται κάθε τρόπο κτήσεως της κυριότητας της περιουσίας τους (και με χρησικτησία), αφού «δεν υπάρχει κτηματολόγιο στην Ελλάδα», και διότι ήταν αδύνατη η μεταγραφή τίτλων προ του 1856 και η μεταγραφή κληροδοσιών και κληρονομιών προ του 1846, και

• Επέλυσε την αμφισβήτηση, υπέρ των ιερών Μονών, του θέματος των «διακατεχομένων» (κτημάτων χωρίς νόμιμους τίτλους) τα οποία νέμεται η Εκκλησία, με το τεκμήριο της τακτικής ή έκτακτης χρησικτησίας.

Παρά το «πάγωμα» των δύο αυτών Νόμων (1700 και 1811), το 1998 επιχειρήθηκε από τη Γεν. Γραμματεία Δασών η ενεργοποίηση της Σύμβασης που προέβλεπε ο δεύτερος Νόμος, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αλλά δεν έπαψε η αναμόχλευση του θέματος «εκκλησιαστική περιουσία», όπως συνέβη το έτος 2000, όταν το Πανελλήνιο βρισκόταν σε ανησυχία και αναστάτωση για το ζήτημα της μη αναγραφής του θρησκεύματος στα νέου τύπου δελτία ταυτότητος, ή μετά το 2009, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, ήρθε στην Ελλάδα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Τρόικα) και υπογράφτηκε το «Μνημόνιο…». Τότε όχι ξαφνικά, αφού ήταν αναμενόμενο, ξαναζεστάθηκε η σούπα της εκκλησιαστικής περιουσίας, σερβίρεται διαρκώς από τα Μ.Μ.Ε. και οι αγνοούντες την αλήθεια η οι καλοθελητές αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, προβάλλοντας όμως και δύο νέα ζητήματα: Γιατί οι κληρικοί να μισθοδοτούνται από το Κράτος, και Γιατί να μη φορολογείται η Εκκλησία. Στα δύο αυτά δίδεται στη συνέχεια απάντηση.

5. Γιατί οι Κληρικοί να μισθοδοτούνται από το Κράτος;

Σε περιόδους κρίσης είναι αναμενόμενο να ακούγονται κραυγές του τύπου «το Κράτος πληρώνει τους μισθούς των υπηρετών του Θεού», «πουθενά στον κόσμο οι ιερωμένοι δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι» (φυσικά, αφού είναι λειτουργοί, όπως οι δικαστικοί, οι εκπαιδευτικοί κ.λπ.) και αξιώνεται από κάποιους να σταματήσει η μισθοδοσία τους από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και τη δαπάνη να αναλάβει η Εκκλησία. Κάνοντας μία σύντομη αναδρομή στο θέμα σημειώνουμε ότι μέχρι το 1945 οι ιερείς αμείβονταν από τη λεγόμενη εισφορά των ενοριτών. Τότε λοιπόν εκδόθηκε ο Α.Ν. 536/1945 «Περί ρυθμίσεως των αποδοχών του Ορθοδόξου Εφημεριακού Κλήρου της Ελλάδος, του τρόπου πληρωμής αυτών και περί καλύψεως της σχετικής δαπάνης». Και από την 1.10.1945 άρχισε όχι μόνον η μισθοδοσία αλλά και η «εισφορά 25% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων των ενοριακών και συναδελφικών, ως και των υπό ειδικών νόμων διεπομένων Ναών» (άρθρο 2, § 2Α). Η εισφορά 25% αυξήθηκε σε 35% με διάταξη του Α.Ν. 469/1968, αλλά καταργήθηκε από 1.1.2004 (άρθρο 15 του Νόμου 3220/2004). Σημειώνεται ότι επί 60 χρόνια η εισφορά 25% και 35% καταβαλλόταν από τους Ναούς στα Δημόσια Ταμεία «ανά τρίμηνον».

Υποστηρίζοντας τη θέση ότι το Κράτος οφείλει να μισθοδοτεί τους εφημερίους και επισκόπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, πλήν των άλλων, επικαλούμαστε δύο επιχειρήματα:

α. Αφού το ελληνικό Κράτος απαλλοτρίωσε, ουσιαστικά χωρίς αντάλλαγμα, το μέγιστο μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας, έχει την υποχρέωση να τηρήσει τη δέσμευσή του (βλέπε τη Σύμβαση του έτους 1952, σελ. 16 του παρόντος) ότι θα παρέχει την αναγκαία υποστήριξή του προς την Εκκλησία, όπως ορίζεται και στο Σύνταγμα (ισχύον και προγενέστερα). Άλλωστε, αφού η Εκκλησία απογυμνώθηκε από την περιουσία της, με τον τρόπο που αναφέρθηκε, αντικειμενικά δεν είναι δυνατόν να σηκώσει το βάρος της μισθοδοσίας του Κλήρου.

β. Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών είναι μέλη της Εκκλησίας, χωρίς να έχει ιδιαίτερη σημασία πόσο ενεργά η συνειδητά είναι. Παράλληλα τυγχάνουν και φορολογούμενοι πολίτες. Το Κράτος έχει την υποχρέωση, από τους φόρους που εισπράττει, να καλύπτει τις ανάγκες υγείας, εκπαίδευσης, ασφάλειας, πολιτισμού, άθλησης κ.λπ. των πολιτών του. Γι’ αυτό χτίζει και λειτουργεί νοσοκομεία, σχολεία, πολιτιστικά και αθλητικά κέντρα κ.α. Αλλά, εμείς οι φορολογούμενοι πολίτες του, είμαστε και ορθόδοξοι χριστιανοί στην πλειονότητά μας. Και όπως θέλουμε και απαιτούμε από το Κράτος να μας εξασφαλίζει –με τους φόρους μας– το δάσκαλο, το γιατρό, το δικαστή, τον αστυνομικό, το φρουρό της Πατρίδας, έχουμε την αξίωση να μισθοδοτεί και τον ιερέα και επίσκοπό μας, για να καλύπτουν τις ψυχικές, πνευματικές και μεταφυσικές ανάγκες μας. Και αν θελήσει κάποιος να υποστηρίξει το αντίθετο, σημαίνει πως αρνείται την ψυχοπνευματική υπόσταση του ανθρώπου. Δεν μπορεί το Κράτος να διαθέτει μεγάλα ποσά για επιχορηγήσεις ασήμαντων ουσιαστικά δράσεων (δήθεν πολιτιστικών, αθλητικών, καλλιτεχνικών κ.λπ.) και να ψάχνει τρόπους να στερήσει, από τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών του, την πνευματική και θρησκευτική ποδηγέτησή τους.

6. Γιατί να μη φορολογείται η Εκκλησία;

Η παραπληροφόρηση σε όλο το μεγαλείο της. Αρκεί μία περιήγηση σε διάφορες ιστοσελίδες του Internet, για να διαπιστώσει κανείς πόσα ψέματα, πόσες ανακρίβειες και πόση χολή διαπερνούν πολλά από τα αναρτημένα κείμενα. «Η Εκκλησία είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης στη Ελλάδα, μεγαλομέτοχος επιχειρήσεων και μεγαλοκαταθέτης», γράφει κάποιος, χωρίς να παραθέτει κανένα στοιχείο που να τεκμηριώνει την άποψή του.

Άλλος προσθέτει ότι η Εκκλησία απολαμβάνει «καθεστώς μόνιμης φορολογικής ασυλίας». Είναι όμως έτσι; Ασφαλώς όχι. Διότι και τα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου καταβάλλουν στο Δημόσιο Ταμείο ό,τι με τους Νόμους καθορίζει η Βουλή των Ελλήνων. Έτσι, τώρα που συντάσσεται το παρόν (τέλος Οκτωβρίου 2011), ισχύουν και εφαρμόζονται τα επόμενα για τη φορολόγηση της Εκκλησίας:

1. «Τα εισοδήματα που αποκτούν από την εκμίσθωση οικοδομών και γαιών οι ιεροί ναοί, οι ιερές μητροπόλεις, οι ιερές μονές του Αγίου Όρους, η ιερά μονή Πάτμου, η ιερά μονή Σινά, η Αποστολική Διακονία, ο Πανάγιος Τάφος, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου και οι ιερές σταυροπηγιακές μονές Κύπρου, τα ημεδαπά νομικά πρόσωπα που νόμιμα έχουν συσταθεί η συνιστώνται και τα οποία επιδιώκουν αποδεδειγμένα κοινωφελείς σκοπούς, καθώς και τα ημεδαπά κοινωφελή ιδρύματα, φορολογούνται με συντελεστή είκοσι τοις εκατό (20%) (άρθρο 12 § 4 του Νόμου 3842/23.4.2010, ΦΕΚ 58, τεύχος Α΄).

2. Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών (Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε.), «για επιτακτικούς λόγους εθνικού συμφέροντος που συνίστανται στην άμεση μείωση του δημοσιονομικού ελλείματος… στις ηλεκτροδοτούμενες για οικιστική ή εμπορική χρήση δομημένες επιφάνειες…», ανάλογα με το εμβαδόν της δομημένης επιφάνειας, το ύψος της τιμής ζώνης κ.λπ. (άρθρο 53 § 1-2 του Νόμου 4021/3.10.2011 ΦΕΚ 218, τεύχος Α΄). Στο ειδικό αυτό τέλος δεν υπόκεινται φυσικά τα ακίνητα που χρησιμοποιούνται από την Εκκλησία «για να επιτελούν το λατρευτικό, εκπαιδευτικό, θρησκευτικό και κοινωφελές έργο τους» (άρθρο 53 § 5 β΄ και γ΄ ίδιου Νόμου και άρθρο 29 § 1 εδάφια ια΄ και ιγ΄ του Νόμου 3842/2010), εξαίρεση που ισχύει και για το Δημόσιο, τα λοιπά ΝΠΔΔ, τους ΟΤΑ και τις δημοτικές επιχειρήσεις. Εννοείται όμως ότι η Εκκλησία καταβάλλει το ειδικό τέλος για τα λοιπά ακίνητά της.

3. Φόρο με συντελεστή 3‰ με βάση την αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας (πλήν των παραπάνω εξαιρέσεων).

4. Φόρο με συντελεστή 0,5% στην αξία των κληρονομιών και δωρεών.

5. Τέλος χαρτοσήμου και δικαιώματα ΟΓΑ (2,40%) στις χρηματικές παροχές των χριστιανών προς τους ιερούς ναούς για ιεροπραξίες.

6. Επίσης παρακρατεί και αποδίδει στις ΔΟΥ τα επόμενα:

α. Φόρο μισθωτών υπηρεσιών των εκκλησιαστικών υπαλλήλων

β. ΦΠΑ με τους προβλεπόμενους συντελεστές για υπηρεσίες και αγαθά

γ. Φόρο εισοδήματος 8% σε όλα τα τιμολόγια παροχής υπηρεσιών

δ. Φόρο εισοδήματος 4% για όλα τα δελτία αποστολής αγαθών και 1% για τα υγρά καύσιμα.

Ας σημειωθεί επιπλέον ότι πολλές Ι. Μητροπόλεις, Ναοί και Μονές από 1.8.2011 επιβαρύνονται με πολύ σημαντικά ποσά για την ταχυδρόμηση των περιοδικών που αποστέλλουν –κατά κανόνα δωρεάν– σε πολλούς χριστιανούς στα πλαίσια του ποιμαντικού τους έργου, μετά την έκδοση του Νόμου 3986/1.7.2011 (ΦΕΚ Α΄ 152) «Επείγοντα μέτρα εφαρμογής μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015», οι διατάξεις του οποίου κατάργησαν το Ειδικό Τιμολόγιο των εκδοτών εντύπων για τα ταχυδρομικά τέλη. (* Τα οποία υπερβαίνουν τα 400 σε όλη την Ελλάδα.),

Προς απάντηση τέλος εκείνων που παραποιούν την αλήθεια, παρατίθεται και η κατακλείδα Δελτίου Τύπου της Ιεράς Συνόδου (15.9.2011) περί φορολογήσεως της Εκκλησίας, που αναφέρει:

«Η Εκκλησία της Ελλάδος επιθυμεί να τονίσει ότι η απαλλαγή από το φόρο ακίνητης περιουσίας για τα ακίνητα λατρευτικής, θρησκευτικής και κοινωφελούς χρήσεως ισχύει από το έτος 2008 για όλα τα θρησκεύματα και δόγματα που έχουν ακίνητη περιουσία εντός της Ελλάδος και αφ’ ετέρου ότι, παρότι τα έσοδά της προέρχονται μέχρι σήμερα από το υστέρημα των πιστών και χρησιμοποιούνται για τη συντήρηση των θρησκευτικών και κοινωφελών της ιδρυμάτων, ουδέποτε ζήτησε κάποια άνιση φορολογική μεταχείριση σε σχέση με τους υπόλοιπους φορολογούμενους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς της Χώρας».

Παρά την απαλλοτρίωση όμως και τη διαρπαγή του μέγιστου μέρους της περιουσίας της, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος δεν έπαψε να στέκεται συμπαραστάτης των τοπικών κοινωνιών, των εμπερίστατων ανθρώπων των ασθενών, των φυλακισμένων, των νέων, της τρίτης ηλικίας. Ιδού ένα εντελώς πρόσφατο παράδειγμα: Στις 19 Ιουλίου 2011 κηδεύθηκε πολιός Μητροπολίτης νησιωτικής Μητροπόλεως. Ο αρχιγραμματεύς της Ι. Συνόδου που εκφώνησε τον επικήδειο λόγο είπε μεταξύ άλλων:

Σχολεία, παιδικοί σταθμοί, αθλητικοί χώροι, εργατικαί κατοικίαι, ιδρύματα και πολιτιστικά κέντρα και άλλα ανηγέρθησαν ή λειτουργούν εις χώρους εκκλησιαστικής ή μοναστηριακής ιδιοκτησίας, οι οποίοι με την προτροπήν του ημετέρου Επισκόπου παρεχωρήθησαν δωρεάν προς τον σκοπόν αυτόν. Ακόμη και η διάνοιξις οδών, η δημιουργία πλατειών, έχει γίνει εις εκκλησιαστικούς χώρους τη προτροπή του μακαριστού Μητροπολίτου μας προς όφελος των πτωχών και εν γένει του κοινωνικού συνόλου. Ιδού, πως αξιοποιεί η Εκκλησία την περιουσίαν της!

Γι’ αυτό ας σταματήσουν επιτέλους οι ανακρίβειες και τα ψέματα για τα θέματα εκκλησιαστική περιουσία, φορολόγηση της Εκκλησίας, μισθοδοσία των ορθοδόξων κληρικών.

Γράφει ο Ευάγγελος Π. Λέκκος

Πηγή: http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/07/blog-post_5863.html#.UfAax43wa85

 Μὲ συνοχὴ ψυχῆς καὶ θλίψη βαθιὰ ἀναγκαζόμαστε νὰ σύρουμε ἀνήσυχοι τὶς ἑπόμενες γραμμές. Στὶς καρδιές μας ὁ σταυρωμένος θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι ὅραμα ἱερό, σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν ἐλπίδων καὶ τῶν πόθων μας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ μὴν πενθοῦμε κάθε ποὺ διαπιστώνουμε ὅτι ἐπιχειρεῖται κάθοδος ἀπὸ τὸν ὑπέρτατο θρόνο τοῦ Σταυροῦ.

Ἡ πλέον ὀδυνηρὴ διαπίστωση ὑπῆρξε αὐτὴ τῆς αὐτοπρόσωπης πατριαρχικῆς παρουσίας στὴν ἐνθρόνιση τοῦ πάπα τῆς Ρώμης Φραγκίσκου τοῦ Α΄. Ἔγραψαν ὅτι εἶναι ἡ πρώτη τέτοια παρουσία μετὰ τὸ σχίσμα τοῦ 1054. Ἐμεῖς ἀμφιβάλλουμε ἂν καὶ τοὺς τελευταίους τουλά­χιστον αἰῶνες πρὸ τοῦ σχίσματος εἶχε ποτὲ συμβεῖ κάτι τέτοιο.Ἀλήθεια, ποιὸς ὁ λόγος νὰ ἀθετηθεῖ ὀρθόδοξη πρακτικὴ τόσων αἰώνων;

Δὲν ἐλέγχουμε. Ποιοὶ εἴμαστε ἄλλωστε;

Μόνο πονοῦμε. Κατανοοῦμε τὶς δυσχέρειες τοῦ Πατριαρχείου. Ὅμως ὑπάρχουν κάποια ὅρια,ἡ ὑπέρβαση τῶν ὁποίων δὲν ἀφήνει περιθώρια σιωπῆς.

Λυπηθήκαμε βαθύτατα γιὰ τὸ πρωτόγνωρο ἀτόπημα, ποὺ ὑπογραμμίσθηκε καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς παπικῆς ὑποβαθμίσεως τῆς παρουσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Παρέστη καὶ ἐκεῖνος ὡς ἕνας ἀνάμεσα σὲ δεκάδες κάθε εἴδους θρησκευτικοὺς ἡγέτες. Ἀλήθεια, πῶς αἰσθάνθηκε ἀνάμεσά τους; Εἶναι δυνατὸν νὰ δέχεται τέτοια θέση γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποία αὐτὸς κατ’ ἐξοχὴν ἐκ προσωποῦσε;

Ὑπῆρξε ἐκτροπὴ αὐτὴ ἡ ἐνέργεια. Μεγάλη! Πρωτίστως διότι δημιουργεῖ τὴν ἐντύπωση στὸν ἀπληροφόρητο λαὸ ὅτι τίποτε πιὰ δὲν μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Παπισμό. Πραγματικὴ κατὰ Θεὸν ἕνωση μὲ τὸ παπικὸ τερατούργημα οἱ θεολόγοι γνωρίζουμε πολὺ καλὰ ὅτι εἶναι ἀδύνατη. Ὁ ἴδιος ἄλλωστε ὁ Πάπας, ποὺ στὴν ἐνθρόνισή του κατήργησε τὰ σύμβολα τῆς δῆθεν τριπλῆς του ἐξουσίας, κράτησε τὸ δακτυλίδι τοῦ πρίγκιπος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ τάχα διαδόχου τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἄλλωστε ποτὲ νὰ ἀπαρνηθεῖ ὁ Παπισμὸς αὐτά, διότι θὰ καταρρεύσει ἀμέσως. Συνεπῶς μόνο μὲ ἐκπτώσεις ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ κάποια ψευδοένωση.

Καὶ πρὸς τὰ κεῖ πιὰ φαίνεται ὅτι κατατείνει ἡ ὑπόθεση. Σχηματίζεται σιγά-σιγὰ ἐν τῇ πράξει μία ψευδοεκκλησία ἀδογμάτιστου χριστιανικοῦ συνονθυλεύματος.

Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι χάρηκαν καὶ ποικιλοτρόπως ἐπήνεσαν τὸν Πατριάρχη γιὰ τὴν παρουσία του στὴ Ρώμη. Διότι γι᾿ αὐτοὺς ἡ δημιουργία μιᾶς πανθρησκείας κατάλληλης γιὰ ὅλους τοὺς λαούς, εἶναι ἐπιθυμητὴ καὶ ἐπιδιωκόμενη.

Ἐμεῖς προσευχόμαστε νὰ μὴν ξανακατεβεῖ ἀπὸ τὸν θρόνο τοῦ Σταυροῦ ὁ πρῶτος τῇ τάξει Ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Ἀρκεῖ ἡ παρούσα ἐκτροπή· ποὺ εἴθε νὰ συνοδευθεῖ ἀπὸ μετάνοια καὶ ἀλλαγή.

Μέχρις ἐδῶ... «Μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες σου» (Παροιμ. κβ΄ 28)!

(Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» , τεῦχος 2065, 15Ἀπριλίου 2013)

Ομιλία Μητροπολίτη Γόρτυνος στο συνέδριο ''Εκκλησία και Αριστέρα''

Εὐχαριστῶ τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Κον Κον Ἱερώνυμον, ὅπως καί τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι μεταξύ τῶν ἄλλων πατέρων Ἱεραρχῶν ὅρισε καί τήν ταπεινότητά μου ὡς ὁμιλητή σ᾽ αὐτό τό ἐπιστημονικό Συνέδριο, πού διοργάνωσε ἡ κλεινή θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης γιά τό ἐπίμαχο πρόβλημα ΕΚΚΛΗΣΙΑ καί ΑΡΙΣΤΕΡΑ καί μέ τό σημαντικό μάλιστα δοθέν εἰς ἐμέ ἐπί μέρους  θέμα Ὁμοιότητες καί Διαφορές τῶν δύο,  Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς.

Κατ᾽ ἀρχάς θέλω νά πῶ, καί μάλιστα νά τονίσω, αὐτά τά δύο βασικά, πρῶτον μέν ὅτι ἡ Ἐκκλησία  δέν ἐμπλέκεται στά πολιτικά κόμματα, δέν ταυτίζεται μέ καμμία πολιτική παράταξη, καί δεύτερον νά πῶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν παραθεωρεῖ τήν πολιτική, διότι θεωρεῖ τά πολιτικά κόμματα ὡς ἀνθρώπινες ἰδεολογίες, ἡ κάθε μιά ἀπό τίς ὁποῖες θέλει καί ἀγωνίζεται γιά μιά καλύτερη κοινωνία.

Μετά τό μικρό αὐτό εἰσαγωγικό σημείωμα εἰσέρχομαι κατ᾽ εὐθεῖαν στό θέμα μου καί δηλῶ ὅτι θά τό διεξέλθω μέ συντομία, λόγω στενότητος χρόνου, καί μέ ἁπλότητα, ὡς μία κατήχηση γιά τόν λαό. Ὅλοι μας γι᾽ αὐτόν τόν λαό τοῦ Θεοῦ νοιαζόμεθα καί ἐργαζόμεθα. Σέ κάθε παράγραφο τοῦ λόγου μου θά συμπλέκω καί τίς ὁμοιότητες καί τίς διαφορές Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς, αὐτό πού εἶναι τό θέμα μου, καί ἔτσι θά φαίνεται καλύτερα ἡ ἀντιπαράθεση τῶν δύο.

1. Ἡ Ἐκκλησία νοιάζεται καί ἀγωνίζεται οἱ χριστιανοί, καί ὄχι μόνο οἱ χριστιανοί, ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, νά ἔχουν τά ἀναγκαῖα γιά τήν ζωή τους, ὅπως αὐτό τό δεικνύει καί τό ἀποδεικνύει περίτρανα τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μέ τά καθημερινά συσσίτια καί ὅλη τήν φιλανθρωπική της δράση. Δέν εἶναι λοιπόν ἀληθινή, ἀλλά εἶναι ἄδικη ἡ κατηγορία κατά τῆς ᾽Εκκλησίας, ὅτι αὐτή ἀδιαφορεῖ γιά τό παρόν τοῦ ἀνθρώπου, γιά τά ἐπίγεια ἀγαθά του. Θέλει καί εὔχεται καί φροντίζει οἱ ἄνθρωποι νά διάγουν μία ἄνετη ζωή χωρίς τήν στέρηση τῶν ἀναγκαίων. Τό ἴδιο ἐνδιαφέρον καί τόν ἴδιο ἀγώνα κάνει ἀσφαλῶς καί ἡ Ἀριστερά πολιτική παράταξη καί ἐμεῖς τό χαιρόμεθα βεβαίως αὐτό καί τό ἐπαινοῦμε. Σ᾽ αὐτό συναντώμεθα καί συμφωνοῦμε.

2. Ἀπό πολιτικές παρατάξεις καί ἰδιαίτερα ἀπό τήν Ἀριστερά ἀκούγεται ἀπό προηγούμενα ἤδη χρόνια ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἐνδιαφέρεται γιά τό παρόν τοῦ ἀνθρώπου, γιά τήν ἄνετη ζωή του μέ τά ἐπίγεια ἀγαθά, ἀλλά ὅλο τονίζει τήν παραδείσια κατάσταση στήν μέλλουσα ζωή. Αὐτό τό εἶπε ἕνας προηγούμενος ἀριστερίζων πολιτικός σέ συγκέντρωση πολιτικῶν, ὅπου μάλιστα εὑρίσκοντο καί Ἀρχιερεῖς. «Αὐτοί  εἶπε ὁ πολιτικός, δείχνοντας τούς Ἀρχιερεῖς – εἶναι γιά τούς ἀπερχομένους», γιά κηδεῖες δηλαδή καί γιά Τρισάγια. «Ἡμεῖς – εἶπε, ἀπευθυνόμενος στούς πολιτικούς – εἴμαστε γιά τούς ἐρχομένους»!…. Πρός τήν κατηγορία αὐτή ἔχω νά πῶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία βλέπει ψυχοσωματικά τόν ἄνθρωπο καί νοιάζεται γιά ὅλα τά ἀναγκαῖα του, ὄχι μόνο τῆς ψυχῆς τά ἀναγκαῖα ἀλλά καί τοῦ σώματος. Τό ἀντίθετο, τό νά ἐνδιαφέρεται ἡ Ἐκκλησία μόνο γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ἀποτελεῖ γι᾽ αὐτήν αἵρεση μονοφυσιτική. Ἐπειδή ὁμιλῶ στήν Θεσσαλονίκη θά θυμίσω τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου στήν Α´ πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή του. Οἱ Θεσσαλονικεῖς χριστιανοί ἦταν ἐναγώνιοι γιά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία περίμεναν πολύ σύντομα. Καί ἀπορροφημένοι ἀπό τήν προσδοκία αὐτή εἶχαν ἐγκαταλείψει τίς ἐργασίες τους καί τίς ἄλλες ἐπίγειες ἀσχολίες τους καί συζητοῦσαν μόνο γι᾽ αὐτό τό ἐναγώνιο θέμα τους. Ἐν τῷ μεταξύ τό σῶμα ἤθελε νά τραφεῖ καί γι᾽ αὐτό αὐτοί οἱ χριστιανοί γίνονταν βάρος στούς ἄλλους, ἐπιβαρύνοντας τους γιά τήν διατροφή τους. Τά ἔμαθε αὐτά ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί τούς γράφει ἐπιτιμητικό λόγο. Μάθετε, τούς λέγει, «πῶς πρέπει νά περιπατεῖτε» (Α´ Θεσ. 4 )! Ὁ λόγος του εἶναι πολύ παραστατικός. Σάν νά μοῦ φαίνεται ὅτι ὁ Ἀπόστολος ἐδῶ παίρνει μέ τό χέρι του τά κεφάλια τῶν χριστιανῶν αὐτῶν, πού τά εἶχαν στραμμένα πρός τά πάνω, ἀναμένοντες τήν Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, καί τά στρέφει πρός τά κάτω, καί τούς λέγει νά προσέχουν πῶς περπατοῦν, γιά νά μή σκοντάψουν! Τούς συνιστᾶ δηλαδή νά στραφοῦν πρός τά καθήκοντα τῆς ἐπιγείου ζωῆς τους, στίς ὑποχρεώσεις τους πρός τήν οἰκογένειά τους καί πρός τήν κοινωνία. Αὐτό σημαίνει αὐτό πού τούς λέγει παρακάτω«πράσσειν τά ἴδια καί ἐργάζεσθαι ταῖς ἰδίαις χερσίν» καί νά φέρονται «εὐσχημόνως πρός τούς ἔξω», τούς ἀπίστους δηλαδή, ὥστε «νά μήν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό κανέναν» (Α´ Θεσ. 4,11.12). Ἀλλά θά πῶ καί τό ἄλλο τό περισσότερο βασικό γιά τό θέμα πού ὁμιλῶ. Ἡ Παλαιά Διαθήκη, τό πρῶτο μέρος τῆς θείας Ἀποκαλύψεως, ἔχει ἐγκόσμιο χαρακτήρα, τονίζει δηλαδή πολύ τήν παρούσα ζωή. Εἶναι θεολογικό πρόβλημα τό γιατί συμβαίνει αὐτό στήν Παλαιά Διαθήκη. Ἡ ἑρμηνεία εἶναι ὅτι, ἐπειδή ἡ Παλαιά Διαθήκη πολέμησε τήν νεκρομαντεία τῶν Χαναναίων – ἡ ὁποία προϋποθέτει πίστη στήν ζωή μετά θάνατον – γι᾽ αὐτό, λόγω τοῦ πολέμου κατά τῆς νεκρομαντείας, ξαναλέγω, δέν ἀνέπτυξε ἡ Παλαιά Διαθήκη, στά πρῶτα της χρόνια τουλάχιστον, τήν διδασκαλία στήν μεταθανάτια ζωή. Αὐτό θά γίνει τόν 7ο αἰ., ὅταν θά καταπαύσει ὁ πόλεμος κατά τῆς νεκρομαντείας. Γι᾽ αὐτό λοιπόν ἡ Παλαιά Διαθήκη τονίζει τήν παρούσα ζωή, ἔχει ἐγκόσμιο χαρακτήρα, ξαναλέγω. Ἔτσι ἔχουμε τόν προφήτη Ἠσαΐα πού παριστάνει τόν Θεό λέγοντα: «Ἐάν θέλητε καί εἰσακούσητέ μου, τά ἀγαθά τῆς γῆς φάγεσθε» (Ἠσ. 1,19). Ὁ ἐγκόσμιος αὐτός χαρακτήρας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μαζί βέβαια μέ τήν ἔννοια τῆς ἀγάπης, εἶναι ἡ βάση γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς ὡραίας καί ἐκτενοῦς κοινωνιολογίας, τήν ὁποία βλέπουμε στήν Παλαιά Διαθήκη.

3. Ἡ σημαντική ὅμως καί κυρία διαφορά μας εἶναι ὅτι ὁ μέν Ἀριστερισμός-Κομμουνισμός θέλει τήν ἄνετη αὐτή παρούσα ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἄνευ Θεοῦ ἤ, τέλος πάντων, παίρνοντας ἀδιάφορη θέση ὡς πρός τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ἡ δέ Ἐκκλησία τήν ἄνευ Θεοῦ ζωή τοῦ ἀνθρώπου τήν θεωρεῖ ὡς ἀρειανική αἵρεση, ἡ ὁποία ἀποχωρίζει τήν θεία φύση ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί βλέπει σ᾽ αὐτό ἀνθρώπινη μόνο φύση. Κατά τήν Ἐκκλησία ἡ ζωή χωρίς τόν Θεό, ὅσο καί ἄν ἔχει πλούσια τά ὑλικά ἀγαθά, εἶναι ζωή χωρίς νόημα, εἶναι ζωή βαρετή (boring). Πολύ τό τονίζει στήν διδασκαλία της αὐτό ἡ Ἐκκλησία. Διδάσκει δηλαδή, ἀντίθετα πρός τά ἄλλα συστήματα, ὅτι ὅλα τά ἀγαθά τῆς γῆς δέν μποροῦν νά χαρίσουν τήν εὐτυχία στόν ἄνθρωπο, ἀκριβῶς διότι ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἄλλη θεώρηση περί τοῦ ἀνθρώπου, ἐντελῶς διάφορη ἀπό τά ἀριστερίζοντα συστήματα, ἀλλά καί τά ἄλλα κοσμικά συστήματα.

4. Πῶς βλέπει ἡ Ἐκκλησία τόν ἄνθρωπο; Εἶναι πολύ σημαντικό αὐτό γιά τό θέμα μας. Ὁ ἄνθρωπος κατά τήν Ἐκκλησία εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τό μεγαλεῖο του καί ἡ μεγάλη του ἀξία. Ἀλλά θέλω νά πῶ κάτι ἄλλο, θεολογώντας μέ ἁπλότητα σέ ἕνα ἐρώτημα σχετικό μέ τό θέμα: Πῶς ἐγώ, ὁ ἄνθρωπος, εἶμαι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἐγώ ὁ ἄνθρωπος ἔχω σῶμα, ὁ δέ Θεός δέν ἔχει σῶμα; Γιά νά ποῦμε ἀκριβῶς ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, θά πρέπει νά βροῦμε Θεό μέ σῶμα! Ποιός εἶναι αὐτός; Εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ σαρκωθείς Υἱός τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό καί οἱ ἅγιοι Πατέρες μας μιλώντας πιό συγκεκριμένα λέγουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε ὄχι κατά τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ γενικά, ἀλλά κατά τήν εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτό τό ὡραῖο νόημα ἔχουμε σχετικό χωρίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς στό βιβλίο τῆς Γένεσης. Στόν στίχ. 1,27 διαβάζουμε ὅτι«ὁ Θεός ἐποίησε τόν ἄνθρωπον κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ». Τό περίεργο τοῦ χωρίου αὐτοῦ εἶναι ὅτι εἰσάγει οἱονεί «δεύτερο» Θεό καί ἐρωτοῦμε: Κατ᾽ εἰκόνα ποίου Θεοῦ ὁ Θεός ἐποίησε τόν ἄνθρωπο; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι ὁ Θεός ἐποίησε τόν ἄνθρωπο κατά τήν εἰκόνα τοῦ Υἱοῦ Του, πού ἐπρόκειτο νά ἐνανθρωπήσει! Ἡ ἀλήθεια αὐτή ἔχει μέσα της τήν τιμή καί πρός τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου καί πρός τήν κτίση ὅλη, γιατί αὐτό τό σῶμα μας, πού εἶναι μικρόκοσμος, ἔλαβε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἐνανθρώπησή Του.

Ἐπανερχόμενοι λέγουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία βλέπει τόν ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Δίδουν διάφορες ἑρμηνεῖες γιά τό τί σημαίνει αὐτό, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Κατά τήν γνώμη μου ἡ καλυτέρα τῶν ἑρμηνειῶν εἶναι ἡ ἁπλή ἑρμηνεία τοῦ μακαριστοῦ διδασκάλου Βασιλείου Βέλλα, ὅτι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ φορά του, ἡ ὁρμή του πρός τόν Θεό, πού τοῦ δίνει τήν δυνατότητα νά κοινωνεῖ μαζί Του. Αὐτήν τήν τάση καί ὁρμή τήν συναντοῦμε σέ ὅλους τούς λαούς. Αὐτήν τήν ὑψηλή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περί τοῦ ἀνθρώπου, ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ, δέν τήν ἔχουν τά κοσμικά συστήματα, στά ὁποῖα ἐννοῶ καί τά ἀριστερίζοντα. Ἡ θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ τόν καθιστᾶ ἄξιο τιμῆς καί σεβασμοῦ. Τό κλάμα του δέν εἶναι τρίξιμο μηχανῶν, ἀλλά εἶναι κλάμα καί πόνος ἑνός παιδιοῦ τοῦ Θεοῦ, γιά τό ὁποῖο σαρκώθηκε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί σταυρώθηκε στόν φρικτό Γολγοθᾶ. Ἀφοῦ λοιπόν ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ τέτοια εἶναι ἡ φύση του, ἄρα δέν μποροῦν νά τοῦ δώσουν τήν εὐτυχία μόνο τά ὑλικά ἀγαθά, γι᾽ αὐτό ἡ Ἐκκλησία μαζί μ᾽ αὐτά, καί πρῶτα ἀπό αὐτά, θέλει νά τοῦ χαρίσει τήν κοινωνία μέ τόν Θεό, ἀπό τόν Ὁποῖο ἦλθε καί πρός τόν Ὁποῖο πηγαίνει. Αὐτή εἶναι ἡ κύρια διαφορά Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς ὡς πρός τά ἀγαθά τῆς παρούσης ζωῆς, τά ὁποῖα καί οἱ δύο, ἐπαναλαμβάνουμε, Ἐκκλησία καί Ἀριστερά, ἀγωνίζονται νά προσφέρουν στόν ταλαιπωρημένο ἄνθρωπο.

5. Μέ τήν εὐκαιρία πού δώσαμε τήν θεώρηση τῆς Ἐκκλησίας γιά τόν ἄνθρωπο ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ, εἶναι πολύ ἀναγκαῖο γιά τό θέμα μας νά ποῦμε τί εἶναι ὁ Θεός, τοῦ Ὁποίου εἰκόνα εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι αὐτό δέν εἶναι ξένο πρός τό θέμα μας. Εἶναι δέ ἀνάγκη νά τό ποῦμε αὐτό, γιατί πολλοί, καί θρησκευόμενοι ἀκόμη ἄνθρωποι, δέν γνωρίζουν τό τί εἶναι ὁ Θεός. Λοιπόν: Κατά τήν Ἁγία Γραφή, πού ἔχει τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Θεός εἶναι αὐτά τά δύο: Εἶναι προσωπικό Ὄν (ὁ Ὤν Θεός) καί εἶναι ἀγάπη. Ἀκοῦστε τώρα: Ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι πρόσωπο καί ἀγάπη, ἄρα καί ὁ ἄνθρωπος, πού εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἄρα καί αὐτός εἶναι πρόσωπο καί ἀγάπη. Καί ἀφοῦ εἴμαστε πρόσωπα καί ἀγάπη, ὡς κατ᾽ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πλασμένοι, ἄρα καί ἡ κοινωνία μας μέ τόν Θεό καί μεταξύ μας πρέπει νά εἶναι προσωπική καί ἀγαπητική. Αὐτό εἶναι ὅλο κι ὅλο, ἀγαπητοί μου ἀκροατές. Αὐτό φτιάχνει τέλεια κοινωνία ἀνθρώπων. Τό νά βλέπει ὁ ἕνας τόν ἄλλον σάν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, σάν τόν ἑαυτό του, σάν μικρό θεό του!… Παρακαλοῦμε τήν Ἀριστερά παράταξη, ἄν μπορεῖ, ἄν ἔχει, ἄς μᾶς δώσει ἀπό τά κείμενά της, παλαιότερα ἤ νεώτερα, μιά τέτοια θεώρηση περί τοῦ ἀνθρώπου καί ἕνα τέτοιο ὅραμα τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας, ἀγγελικά πλασμένης.

6. Αὐτή ἡ τέλεια κοινωνία, ὅπως τήν εἶπα παραπάνω, αὐτό εἶναι ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ἀγαπητοί μου. Εἶναι πολύ σημαντικό ὅτι στά πατερικά κείμενα δέν ὑπάρχει ὁρισμός τοῦ τί εἶναι Ἐκκλησία. Γι᾽ αὐτό καί πέφτουμε στά σύμβολα. Πραγματικά δέ ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία εἶναι συμβολική. Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία στήν Γραφή καί στά πατερικά κείμενα ἐκφράζεται δι᾽ εἰκόνων, τῆς ἀμπέλου καί τῶν κλημάτων, τῆς οἰκοδομῆς, τοῦ γάμου, τῆς οἰκογενείας, τοῦ σώματος, κ.ἄ. Στά κηρύγματά μου καί ἰδιαίτερα σέ κατηχητικά μαθήματα στά νέα παιδιά μοῦ ἀρέσει νά παριστάνω τήν Ἐκκλησία πιό ἁπλᾶ μέ τήν ἔννοια τῆς ἀγκαλιᾶς. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, στήν ὁποία χωρᾶμε ὅλοι. Ἀλλ᾽ ἔχουμε ἕναν παλαιό συμβολικό ὁρισμό περί Ἐκκλησίας, τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Θυσιαστήριο, αὐτό, δηλαδή, πού γίνεται πάνω στό Θυσιαστήριο. Καί πάνω στό Θυσιαστήριο τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία, τῆς ὁποίας τό τέλος εἶναι ἡ θεία Κοινωνία. Αὐτό εἶναι Ἐκκλησία: Κοινωνία μέ τόν Θεό καί κοινωνία μέ τούς ἀδελφούς χριστιανούς, γιατί ὅλοι οἱ κοινωνοῦντες γίνονται «σύσσωμοι» καί «σύναιμοι» ὡς κοινωνήσαντες τό αὐτό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτό οἱ χριστιανοί τό βιώνουμε, πρέπει νά τό βιώνουμε στήν πρακτική μας ζωή. Ἡ ὅλη μας δηλαδή συμπεριφορά πρέπει νά δείχνει ὅτι εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Θεό καί μεταξύ μας. Ὅτι δηλαδή ζοῦμε μέ ἀγάπη καί πλήρη κοινωνία μεταξύ μας σέ ὅλα. Οἱ πρῶτοι χριστιανοί, ἐπειδή βίωναν τήν μεταξύ τους αὐτή κοινωνία – ἡ ὁποία ἐκκινοῦσε ἀπό τήν κοινωνία τους μέ τόν Θεό –, γι᾽ αὐτό εἶχαν «ἅπαντα κοινά» (Πράξ. 4,32). Ζοῦσαν κοινοβιακά. Δέν ὑπῆρχε μεταξύ τους φτωχός ἤ πλούσιος. Δέν ἀντέχω, δέν μπορῶ νά συγκρατήσω τήν ἐπιθυμία μου, στό νά παραθέσω μία  περικοπή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, στήν ὁποία περιγράφει πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ ἀγαπητική
κοινωνία τῶν ἀδελφῶν στό μοναστήρι:

«Ἄριστη κοινωνία – λέγει – ἐγώ ὀνομάζω ἐκείνη, στήν ὁποία δέν ὑπάρχει ἰδιοκτησία, οὔτε ἀντιθέσεις καί δέν συμβαίνουν ταραχές, φιλονικίες καί ἔριδες. Ὅλα δέ σ᾽ αὐτή τήν κοινωνία νά εἶναι κοινά… Οἱ πολλοί νά εἶναι ἕνας καί ὁ ἕνας νά μήν εἶναι μόνος, ἀλλά μέσα στούς πολλούς. Τί εἶναι καλύτερο καί ὡραιότερο ἀπό μιά τέτοια κοινωνία; Τί πιό πολύτιμο μπορεῖ νά βρεθεῖ ἀπό αὐτήν τήν σύνδεση καί τήν ἕνωση τῶν πολιτῶν; Τί πιό ὡραῖο ἀπό τήν ἀνάμιξη τῶν ἠθῶν καί τῶν ψυχῶν; Ἄνθρωποι πού προέρχονται ἀπό διάφορη γενιά καί καταγωγή μόνιασαν τόσο πολύ, ὥστε νά φαίνονται σάν μιά ψυχή σέ πολλά σώματα καί τά πολλά σώματα νά φαίνονται ὅτι εἶναι ὄργανα ἑνός ἀνθρώπου. Ὁ ἄρρωστος στό σῶμα ἔχει πολλούς πού ὑποφέρουν μαζί του κατά τήν διάθεση· ὁ ἄρρωστος καί ἀπογοητευμένος στήν ψυχή ἔχει πολλούς πού τόν θεραπεύουν καί τόν ἀνορθώνουν. Ὁ ἕνας εἶναι δοῦλος στόν ἄλλο· ὁ ἕνας εἶναι κύριος στόν ἄλλο. Καί μέ τήν ἄμαχο ἐλευθερία τους δείχνουν τήν πλήρη δουλεία πού ἔχει ὁ ἕνας στόν ἄλλο… Μέ τήν ἀγάπη ὑποτάσσονται αὐτοί οἱ ἐλεύθεροι ὁ ἕνας στόν ἄλλο· καί μέ τό αὐθαίρετο τῆς γνώμης τους φυλάττουν τήν ἐλευθερία τους» (Ἀσκητικαί Διατάξεις κεφ. ιη´).

Αὐτόν τόν τρόπο ζωῆς τόν τονίζει πολύ ἡ Ἀριστερά παράταξη καί εἶναι κατ᾽ αὐτό σέ ἀγαστή, σέ θαυμαστή συμφωνία μέ τήν Ἐκκλησία. Πραγματικά, μᾶς ἀρέσουν οἱ κήρυκες τῆς Ἀριστερᾶς παράταξης, οἱ κηρύσσοντες τήν κοινοκτημοσύνη, πού γιά μᾶς εἶναι βίωμα μιᾶς σωστῆς καί ἀληθινῆς ἐκκλησιολογίας. Ἄς προσέξουμε ὅμως ὅτι στήν Ἐκκλησία αὐτή ἡ κοινοκτημοσύνη δέν γίνεται μέ καταναγκασμό, ἀλλά ἐλεύθερα καί εὐχάριστα, γιατί μέ αὐτό ζοῦν οἱ χριστιανοί τήν μεγάλη ἐντολή τῆς ἀγάπης στήν ἀδελφότητα τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾽ αὐτό, στήν προαναφερθείσα περικοπή τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ὁ μέγας πατήρ, ὁμιλώντας γιά τό θαυμαστό καί παράδοξο πού εἶπε περιγράφοντας τήν μοναστική κοινωνία τῶν ἀδελφῶν, ὅτι ὁ ἕνας «ἔχει πλήρη δουλεία στόν ἄλλον», ἐξηγεῖ ὅτι αὐτήν τήν δουλεία «δέν ἔφερε μέ βία κάποια ἀνάγκη, πού δημιουργεῖ πολλή δυστροπία σ᾽ αὐτούς πού καταναγκάστηκαν σ᾽ αὐτήν, ἀλλά τήν δημιούργησαν μέ χαρά ἀπό μόνοι τους» οἱ κοινοβιάζοντες. Σ᾽ αὐτό ἀκριβῶς, γιά τό θέμα πού ὁμιλοῦμε, ἔχουμε τήν διαφορά μας μέ τήν Ἀριστερά παράταξη, γιατί θέλει ἐκεῖ ὅπου δέν ἀκούγεται ὁ λόγος της περί κοινοκτημοσύνης, νά πίπτει ἡ ράβδος της, νά ἐφαρμόζεται δηλαδή μέ βία τό ἀγαθό τῆς κοινοκτημοσύνης. Ἐπαναλαμβάνω ὅμως τόν λόγο τοῦ ἁγίου Βασιλείου ὅτι ὁ καταναγκασμός αὐτός καί ἡ βία αὐτή «δημιουργεῖ πολλή δυστροπία σ᾽ αὐτούς πού καταναγκάστηκαν σ᾽ αὐτήν». Καί αὐτό ἔπειτα φέρει τήν ἐξέγερση τῶν πολιτῶν.

7. Δυστυχῶς στήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων καί αὐτῶν ἀκόμη τῶν χριστιανικῶν λαῶν δέν βλέπουμε νά βιώνεται τό περί τῆς ἀγάπης κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ, πού δημιουργεῖ τό ὄμορφο κοινοβιακό σύστημα μέ τήν κοινοκτημοσύνη τῶν ἀγαθῶν. Ἀντίθετα βλέπουμε ἐπικρατοῦσα τήν ἀδικία καί μάλιστα βλέπουμε σκληρή ἀδικία, ἡ ὁποία μᾶς παρουσιάζει τό θλιβερό φαινόμενο νά διαχωρίζει τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων σέ πλούσιους καί φτωχούς, σέ κύριους καί δούλους, σέ δυνάστες καί δυναστευομένους. Αὐτό, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία τό ἐλέγχει ἀπό παλαιά ἤδη μέ τίς δυνατές φωνές τῶν προφητῶν της καί μέ τά δυνατά κηρύγματα στήν συνέχεια τῶν ἀκολουθούντων τήν γραμμή τῶν προφητῶν, τῶν ἁγίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι μέ θαυμαστή παρρησία καυτηριάζουν τά ἀδικήματα τῶν ἀρχόντων, μή φοβούμενοι τίς ἀπειλές τους.

Λυπᾶμαι γιατί ὁ χρόνος δέν ἐπαρκεῖ νά ἀναπτύξω τό θέμα αὐτό μεταδίδοντας τά κατά τῆς ἀδικίας τῶν βασιλέων κηρύγματα τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἤ ἀναφέροντας περικοπές ἀπό τά σχετικά κηρύγματα τῶν Πατέρων τῆς ᾽Εκκλησίας μας. Ἤδη ὁ παλαιότερος τῶν προφητῶν, τοῦ ὁποίου κατέχουμε γραπτά κείμενα, ὁ προφήτης Ἀμώς ἐπιτίθεται μέ ὠμή γλώσσα ἐναντίον τῶν γυναικῶν τῶν ἀρχόντων, οἱ ὁποῖες ἐπίεζαν τούς συζύγους τους νά εἶναι καταπιεστικοί στόν λαό, ἀδικοῦντες αὐτόν, ὥστε νά πλουτοῦν καί νά διάγουν αὐτές περισσότερο ἄνετο καί τρυφηλό βίο. Τίς γυναῖκες αὐτές ὁ προφήτης τίς παραβάλλει πρός τίς ἀγελάδες τῆς εὐφόρου περιοχῆς Βασάν, τίς παχειές δηλαδή ἀγελάδες! Ἀκοῦστε, παρακαλῶ, τόν ὠμό ἔλεγχο τοῦ προφήτου κατά τῶν γυναικῶν αὐτῶν:

«Ἀκοῦστε τόν λόγο αὐτόν, σεῖς, ἀγελάδες τῆς Βασάν, πού κατοικεῖτε στό ὄρος τῆς Σαμάρειας, σεῖς, οἱ ὁποῖες καταπιέζετε τούς ἀδυνάτους καί καταθλίβετε τούς πτωχούς, σεῖς, οἱ ὁποῖες λέγετε στούς (ἄρχοντες) ἄνδρες σας “φέρε νά πιοῦμε”» (Ἀμ. 4,1)!

Ἡ καταδυνάστευση τῶν πτωχῶν εἶναι τό προσφιλές θέμα τοῦ προφήτου. Πιστεύει ὅτι ὁ Θεός ὅλα σχεδόν μπορεῖ νά τά συγχωρήσει, ἀλλά τήν καταδυνάστευση τῶν πτωχῶν, ὄχι, δέν τήν συγχωρεῖ! Λέγει ὁ προφήτης:

«Τάδε λέγει Κύριος: Γιά τρεῖς ἁμαρτίες τοῦ Ἰσραήλ, ἀκόμη καί γιά τέσσερις δέν θά τιμωρήσω αὐτήν (τήν πράξη). Ἐπειδή ὅμως πωλοῦν γιά χρήματα τόν δίκαιον καί τόν πτωχό γιά ἕνα ζευγάρι ὑποδημάτων, αὐτοί, οἱ ὁποῖοι κατασυντρίβουν τήν κεφαλή τῶν ἀδυνάτων καί φονεύουν τούς πτωχούς καί ξαπλώνουν πάνω στά ἐνεχυριασμένα ἐνδύματα (τῶν πτωχῶν), ἰδού (λέγει ὁ Κύριος) θά σᾶς κάνω νά τρέμετε, ὅπως τρέμει ἡ ἅμαξα ἡ γεμάτη ἄχυρα. Ἐπειδή καταπατεῖτε τόν ἀδύνατο καί δῶρα ἀπ᾽ αὐτόν λαμβάνετε θά κατασκευάσετε μέν οἰκίες ἀπό πελεκητούς λίθους, ἀλλά δέν θά κατοικήσετε σ᾽ αὐτές. Θά φυτέψετε ὡραῖα ἀμπέλια, ἀλλά δέν θά πιεῖτε τό κρασί τους» (Ἀμ. 2,6-8.13. 5,11)

Πολύ σύντομα ἀναφέρω καί τόν σκληρό πάλι ἔλεγχο τοῦ προφήτου Ἠλία πρός τόν βασιλέα Ἀχαάβ, ὁ ὁποῖος, παρακινηθείς ἀπό τήν σύζυγό του Ἰεζάβελ, ἐφόνευσε τόν πτωχό Ναβουθαί, γιά νά τοῦ πάρει τόν ἀγρό του. Τό ἀνοσιούργημα αὐτό καυτηρίασε ὁ προφήτης, ὁ ὁποῖος γεμάτος ὀργή παρουσιάστηκε μπροστά στόν βασιλέα καί, μέ θαυμαστή παρρησία ἀποκαλώντας τον «δολοφόνο» καί «ἄδικο κληρονόμο», τοῦ προφήτευσε ἐπί λέξει στήν συνέχεια: «Ἐκεῖ πού τά σκυλιά ἔγλειψαν τό αἷμα τοῦ Ναβουθαί, ἐκεῖ τά σκυλιά θά γλείψουν καί τό δικό σου αἷμα» (Γ´ Βασ. 20,19. Ἑβρ. 21,19)! Καί ἀποτεινόμενος στήν βασίλισσα Ἰεζάβελ τῆς εἶπε: «Τά σκυλιά θά σέ καταφάγουν στήν πεδιάδα Γιζρεέλ» (Γ´ Βασ. 20,23. Ἑβρ. 21,23)! Ἡ πρόρρηση αὐτή τοῦ προφήτου ἐξεπληρώθη πράγματι ἀργότερα (Γ´ Βασ. 22,1 ἑξ. Δ´ Βασ. 9,30 ἑξ.).

Τήν γλώσσα αὐτή τοῦ προφήτου Ἠλία τήν βλέπουμε νά ἀναζεῖ στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος σέ παρόμοια περίπτωση ἤλεγξε μέ ἰσχυρό καί σκληρό πάλι λόγο τήν βασίλισσα Εὐδοξία, στόν ὁποῖον ὅμως σκληρό ἔλεγχο ἀπήντησε καί αὐτή μέ σκληρό διωγμό κατά τοῦ ἁγίου πατρός, διωγμό πού τοῦ ἐπέφερε τό τέλος τῆς ζωῆς του.8

Ἐπειδή ὁ λόγος ἐδῶ γιά τόν ἔλεγχο κατά τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας, λίαν προσφιλές θέμα στούς ὀπαδούς τῆς Ἀριστερᾶς, θέλω νά ὑπενθυμίσω – νά ὑπενθυμίσω μόνο – τούς θαυμαστούς λόγους τοῦ Μεγάλου Βασιλείου κατά τῶν πλουσίων καί περί τοῦ πλούτου. Κατά τόν ἅγιο πατέρα ὁ πλοῦτος αὐτός καθ᾽ ἑαυτόν δέν ἔχει καμμία ἀξία. Ἀντίθετα ὁ πλοῦτος, μέ τήν ἄνιση κατανομή του, ἔγινε αἰτία ἀνατροπῆς τῆς ἐγκόσμιας τάξεως, ὅπως ἔτσι πάλι δίδασκαν καί πολλοί κοινωνιολογοῦντες Ἕλληνες (Εἰς τήν Ἑξαήμερον Ζ´ 3-5). Κατά τόν ἅγιο Βασίλειο, ἐφόσον τά ἀγαθά τοῦ πλουσίου προέρχονται ἀπό τόν Θεό, ὁ πλούσιος δέν πρέπει νά νοιώθει ὅτι εἶναι κάτοχος τῶν ἀγαθῶν αὐτῶν, ἀλλά «οἰκονόμος»τους (βλ. τήν ὁμιλία του Περί φθόνου 5), ὥστε νά τά ἐπωφελοῦνται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Καί τελικά ὠφελεῖται πνευματικά καί ὁ ἴδιος ὁ πλούσιος, γιατί ὁ «ἐλεῶν πτωχόν δανείζει Θεῷ» (ὁμιλία Εἰς τόν ΙΔ´ Ψαλμόν 5). Ὅταν ὅμως ὁ πλούσιος δέν φέρεται ἔτσι, τότε ὁ Μέγας Βασίλειος τόν ἐλέγχει καί τόν ἀποκαλεῖ «ἅρπαγα», «πλεονέκτη», «ἐκμεταλλευτή τῶν συνανθρώπων του», «τοκογλύφο», κ.ἄ. Ὁ πραγματικά ὀπαδός τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά ζεῖ φτωχικά. Μέ τό Εὐαγγέλιο δέν μπορεῖ κανείς νά πλουτίσει. Ἀδύνατον! Ὅποιος τό κάνει αὐτό καί λέγει μάλιστα ὅτι εἶναι χριστιανός, πλανᾶται. Δέν εἶναι σωστός χριστιανός, ἀλλά ὑποκριτής. Πραγματικά, πῶς μπορεῖ νά πλουτίζει ὁ χριστιανός, ἀφοῦ βλέπει γύρω του τόση κραυγαλέα φτώχεια;

Πρός τά παραπάνω ἀναφερθέντα νομίζουμε ὅτι οἱ ὀπαδοί τῆς Ἀριστερᾶς πρέπει νά εἶναι ὄχι ἁπλῶς σύμφωνοι, ἀλλά καί θαυμαστές τῶν ἱερῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἴδατε, ἀγαπητοί μας ἀκροατές τῆς Ἀριστερᾶς παράταξης, εἴδατε τί ὡραῖα, ὡραῖα καί ἠχηρά σαλπίσματα κατά τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας τῶν ἀρχόντων, πού ἔχει τό βιβλίο τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἁγία Γραφή καί τά ἱερά πατερικά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας; Θά ὠφεληθεῖτε πολύ καί θά ἔχετε σωστές καί ὡραῖες ἐμπνεύσεις, ἐάν τά μελετήσετε.

8. Ἀλλά, ἐπειδή ἐμνημόνευσα τόν ἅγιο Βασίλειο, θέλω πολύ συντόμως νά ἀναφέρω καί ἄλλο λόγο τοῦ ἱεροῦ πατρός, λόγο πολύ ἄμεσα συνδεόμενο μέ τό θέμα μας, γιά νά φανεῖ καί ἐδῶ ἡ συμφωνία τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν Ἀριστερά, ἀλλά καί ἡ διαφορά της. Ὁ ἅγιος Βασίλειος ἀσχολεῖται μέ τό θέμα τῆς ἐργασίας, τήν ὁποία ὁ ρωμαϊκός, ἀλλά καί ὁ ἑλληνικός κόσμος, παλαιά ὑποτιμοῦσε καί συνέδεε πάντα μέ τούς δούλους. Σέ ἀντίθεση ὅμως μέ τίς κρατοῦσες ἀντιλήψεις ὁ Βασίλειος τιμᾶ τήν ἐργασία καί τήν κηρύττει ὡς παράγοντα χαρᾶς, ὑγείας καί σωματικῆς καί πνευματικῆς ἰσορροπίας τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί ἁρμονίας τῆς κοινωνίας. Ναί! Ἡ ἁρμονία τῆς κοινωνίας εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἰσόρροπης κατανομῆς τῆς ἐργασίας. Ὁ ἅγιος Βασίλειος συνδέει τήν εὐημερία τῆς κοινωνίας μέ τόν τρόπο κατανομῆς τῆς ἐργασίας.

Στά παραπάνω περί ἐργασίας λεγόμενα ἀπό τόν ἅγιο πατέρα τῆς Ἐκκλησία μας συμφωνοῦν ἀσφαλῶς καί οἱ ὀπαδοί τῆς Ἀριστερᾶς. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγει καθαρά:«Ὅποιος δέν θέλει νά ἐργάζεται δέν πρέπει καί νά τρώγει» (Β´ Θεσ. 3,10). Ἄκουσα ὅτι τόν λόγο αὐτόν τόν εἶχαν ἀναρτήσει σέ ὑψηλή πινακίδα στό Κρεμλῖνο, χωρίς ὅμως νά γράφουν ἀπό ποῦ προέρχεται ὁ λόγος αὐτός. Καί ἡ Ἐκκλησία λοιπόν καί ἡ Ἀριστερά παράταξη συμφωνοῦν στό ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ἐργάζεται γιά νά σταθεῖ ἡ κοινωνία. Ἡ διαφωνία ὅμως τῶν δύο αὐτῶν εἶναι στήν διαφορετική θεώρηση τοῦ θέματος περί ἐργασίας. Ἀκοῦστε: Στόν χριστιανό τό «διδόναι» θεωρεῖται πάντοτε μακαριώτερο τοῦ «λαμβάνειν» (βλ. Πράξ. 20,35). Τό «διδόναι» ὅμως προϋποθέτει νά ἔχει κανείς γιά νά προσφέρει. Γι᾽ αὐτό καί ἡ ἐργασία κατά τήν Ἁγία Γραφή γίνεται καί γιά ἕναν ἄλλο ἀκόμη σκοπό: Γιά τήν ἐλεημοσύνη! Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέσου: «Ὁ κλέπτης ἄς μήν κλέπτει πλέον, ἀλλά ἄς ἐργάζεται τίμια μέ τά δικά του χέρια, γιά νά μπορεῖ νά δίνει καί σέ ὅποιον ἔχει ἀνάγκη» (4,28). Ἡ ἐργασία λοιπόν κατά τήν Ἐκκλησία δέν ἔχει σκοπό μόνο τήν αὐτοσυντήρηση, ἀλλά καί τήν ἄσκηση τῆς ἀγάπης στούς πτωχούς καί πένητες ἀνθρώπους. Ἀλλά οἱ χριστιανοί, ἐνῶ τιμοῦν τήν ἐργασία καί τήν ἐξασκοῦν μέ προθυμία ὡς θεία ἐντολή, ὅμως δέν τήν θεοποιοῦν, ὥστε νά ὑποβιβάζουν τόν ἄνθρωπο καί νά τόν θεωροῦν ὡς παραγωγικό μέσον. Δέν λέγουν δηλαδή οἱ χριστιανοί ὅτι ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι στό νά δουλεύει. Τέτοια ἀνθρωπολογία, πού ὑπάρχει σέ κοσμικά συστήματα, δέν ὑπάρχει στήν Ἐκκλησία.

9. Ἐπειδή δέν ἐπαρκεῖ ὁ χρόνος γιά περισσότερα καί ἤδη ἐξέφυγα τοῦ καθορισμένου γιά τούς ὁμιλιτές χρόνου, λέγω αὐτό τό σύντομο καί τελευταῖο: Ἡ Ἐκκλησία ἀποκρούει τήν ἀθεΐα καί τήν βία. Γι᾽ αὐτό ὁποιοδήποτε πολιτικό σύστημα ἔχει αὐτά τά δύο τό ἐλέγχει καί τό μάχεται. Ναί! Σέ ἄθεο δέν μποροῦμε νά δώσουμε ἐμπιστοσύνη νά μᾶς κυβερνήσει, διότι, ὅπως εἶπε καί ὁ Πολωνός Λέχ Βαλέσσα, «ὁ χωρίς Θεό ἄνθρωπος εἶναι ἐπικίνδυνος»!

Εὐχαριστῶ πού μέ ἀκούσατε.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ 

1.Βλ. Π. Μπρατσιώτου, Ἡ κοινωνιολογική σημασία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Θεολογία 1928, σ. 21 ἑξ., ἔνθα καί βιβλιογραφία.

2.Βλ. Jean Claude Larcet, Ἡ θεραπευτική τῶν πνευματικῶν νοσημάτων, Τόμος Α´, σ. 36, ἔνθα καί πατερικές παραπομπές, Ἔκδοση Ἀποστολικῆς Διακονίας. 

3.Βλ. Λεωνίδου Φιλιππίδου, Ἱστορία τῆς ἐποχῆς τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἐξ ἐπόψεως παγκοσμίου καί πανθρησκειακῆς, σ. 605-728. 769-805. Ἀθῆναι 1958.

4.Βλ. Ἰωάν. 15,1-8. Ἐφ. 2,19-22.Ἐφ. 5,25-30. Κολ. 1,18. Ἐφ. 1,22-23..Ρωμ. 12,5. Α´ Τιμ. 3,15.

5.Ἐφεσ. 5,2. Τραλλυαν. 7,2. Φιλιπ. 4. 

6.Βλ. Ἰω. Δαμασκηνοῦ, MPG 96,1409D, κ.ἀ.

7.Ὅπ. Παραπ.

8.Βλ. Δημητρίου Σίμου Μπαλάνου, Πατρολογία, σ. 351.

9.Ὅπ. παρ. 1. Πρός πλουτοῦντας 2 κ.ἀ. Βλ. Στυλιανοῦ Παπαδοπούλου, Πατρολογία Β´, σελ. 387. 388.

10.Βλ. Ὅρους κατά πλάτος 37· 39· 42 κ.ἄ. Ὅρους κατ᾽ ἐπιτομήν 121· 143· 144· 145·146 κ.ἄ. εἰς Πατρολογία Στυλιανοῦ Παπαδοπούλου, τόμ. Β´, σελ. 388.

ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr/diafora-ekklisiastika/15340-2013-01-24-10-03-20 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΦΕΒΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ π. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΖΗΣΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ  ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ  Η ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΑ  

 Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω στίς 29-1-2013 ὁ σεβαστός ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος, πνευματικῶς προϊστάμενος τῆς ἱεραποστολικῆς ἀδελφότητος  «Ἁγία  Λυδία   ἡ Φιλιππησία».

 Γιά τό ἔργο καί τήν προσφορά τοῦ μεταστάντος πατρός ἔχουν γραφεῖ  πολλά καί ἀξιόλογα. Μέ τήν ἀδελφότητα πού ὁ ἴδιος ἵδρυσε, πρόσφερε στήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία πολλούς πνευματικούς καρπούς  τόσο στήν  ἐσωτερική ὅσο καί ἐξωτερική  ἱεραποστολή, ἐκμεταλλευόμενος κάθε μέσο (περιοδικά, ἐκδόσεις, κατασκηνώσεις, ραδιόφωνο, τηλεόραση, δορυφόρους καί διαδίκτυο) ἔτσι ὥστε τό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου του, νά φτάσει στά πέρατα τῆς γῆς  γιά νά ἐνισχύσει καί παρηγορήσει τούς ὁμογενεῖς καί ὁμοθρήσκους ἀδελφούς μας.

 Ὡς ΣΦΕΒΑ καί ΠΑΣΥΒΑ ὡστόσο, αἰσθανόμαστε ἰδιαίτερη εὐγνωμοσύνη διότι  μέ τή δεδομένη εὐαισθησία του στά ἐθνικά μας θέματα, ὁ π. Θεόφιλος ἀγκάλιασε καί προέβαλλε μέ κάθε μέσο τό Βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Στάθηκε ἀπό τήν πρώτη στιγμή στό πλευρό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Σεβαστιανοῦ στηρίζοντας τόν ἀγώνα του γιά ἐνημέρωση   τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Σέ ἐποχές πού ὅλα τά ἔσκιαζε ἡ φοβέρα στήν πατρίδα μας,  τό περιοδικό ΛΥΔΙΑ ὕψωνε δυναμική φωνή ὑπέρ τῶν δικαίων τῶν ἀδελφῶν μας καί στιγμάτιζε τό βάρβαρο καθεστώς τοῦ Χότζα. Ἀλλά καί μετά τό ἄνοιγμα τῶν συνόρων τό 1991 ἡ ἀδελφότης ΛΥΔΙΑ ἐνέτεινε τήν προσφορά της, στηρίζοντας τίς ἀνθρωπιστικές ἀποστολές τῆς ΣΦΕΒΑ ἀλλά καί φιλοξενώντας  δωρεάν, μεγάλο ἀριθμό βορειοηπειρωτόπουλων ἀπό τό Ἀργυροκάστρο, τούς Ἁγίους Σαράντα καί τήν Κορυτσά. Στίς φιλόξενες ἐγκαταστάσεις της τά ἀδέλφια μας ἔζησαν ξέγνοιαστες στιγμές καί γέμισαν τίς ψυχές τους μέ Χριστό καί Ἑλλάδα.

 Στόν ἐκδοτικό τομέα, ἡ ἀδελφότητα στήριξε καί ἐπιμελήθηκε μέ ἐξαιρετική ἐπιτυχία τήν ἔκδοση τοῦ περιοδικοῦ τῆς ΣΦΕΒΑ «Ἡ Βόρειος Ἤπειρος σέ πορεία Αὐτονομίας», ἐνῶ τόσο ὁ ραδιοφωνικός ὅσο καί ὁ τηλεοπτικός  σταθμός  4Ε  προέβαλαν καί προβάλλουν σέ κάθε εὐκαιρία τό ζήτημα τῆς Β. Ἠπείρου, τόσο στίς ἱστορικές του διαστάσεις ὅσο καί τή σημερινή πραγματικότητα, μέ ἀφιερώματα, συνεντεύξεις, ἀλλά καί κάλυψη τῆς δράσεως  τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κονίτσης καί τῶν συλλόγων τῆς ΣΦΕΒΑ καί τοῦ ΠΑΣΥΒΑ. 

        Μέ τή βεβαιότητα ὅτι ὁ σεβαστός μας π. Θεόφιλος  θά βρεῖ  παρρησία κοντά στόν Θεό πού τόσο ἀγάπησε καί ὑπηρέτησε σέ ὁλόκληρη τήν ζωή του, εὐχόμαστε νά πρεσβεύει καί γιά τήν  δοκιμαζόμενη πατρίδα μας  καί ἰδιαίτερα γιά τή μαρτυρική Βόρειο Ἤπειρο πού τόσο πολύ   καί τόσο ἀθόρυβα  βοήθησε .

Καλό Παράδεισο Γέροντα  Θεόφιλε!

Τήν εὐχή σου νά ἔχουμε!

Το 12 λεπτο video με την εκπληκτική έκθεση που διοργανώθηκε στη Ρωσία, με θέμα την Ορθοδοξία (κειμήλια, διωγμοί στους καιρούς του Κουμουνισμού, άγια λείψανα, εικόνες και πολλά άλλα). Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να περιηγηθούν στο παρελθόν με χρήση ειδικού λογισμικού και τεράστιων βιντεοθονών touch screens.  Αξίζει να το δείτε !

Η Ορθοδοξία στην Αλάσκα : 

ρωσσική παραγωγή με αγγλικούς υποτίτλους (εφ΄όσον τους επιλέξετε από το μενού του YOUTUBE)