Μὲ συνοχὴ ψυχῆς καὶ θλίψη βαθιὰ ἀναγκαζόμαστε νὰ σύρουμε ἀνήσυχοι τὶς ἑπόμενες γραμμές. Στὶς καρδιές μας ὁ σταυρωμένος θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι ὅραμα ἱερό, σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν ἐλπίδων καὶ τῶν πόθων μας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ μὴν πενθοῦμε κάθε ποὺ διαπιστώνουμε ὅτι ἐπιχειρεῖται κάθοδος ἀπὸ τὸν ὑπέρτατο θρόνο τοῦ Σταυροῦ.

Ἡ πλέον ὀδυνηρὴ διαπίστωση ὑπῆρξε αὐτὴ τῆς αὐτοπρόσωπης πατριαρχικῆς παρουσίας στὴν ἐνθρόνιση τοῦ πάπα τῆς Ρώμης Φραγκίσκου τοῦ Α΄. Ἔγραψαν ὅτι εἶναι ἡ πρώτη τέτοια παρουσία μετὰ τὸ σχίσμα τοῦ 1054. Ἐμεῖς ἀμφιβάλλουμε ἂν καὶ τοὺς τελευταίους τουλά­χιστον αἰῶνες πρὸ τοῦ σχίσματος εἶχε ποτὲ συμβεῖ κάτι τέτοιο.Ἀλήθεια, ποιὸς ὁ λόγος νὰ ἀθετηθεῖ ὀρθόδοξη πρακτικὴ τόσων αἰώνων;

Δὲν ἐλέγχουμε. Ποιοὶ εἴμαστε ἄλλωστε;

Μόνο πονοῦμε. Κατανοοῦμε τὶς δυσχέρειες τοῦ Πατριαρχείου. Ὅμως ὑπάρχουν κάποια ὅρια,ἡ ὑπέρβαση τῶν ὁποίων δὲν ἀφήνει περιθώρια σιωπῆς.

Λυπηθήκαμε βαθύτατα γιὰ τὸ πρωτόγνωρο ἀτόπημα, ποὺ ὑπογραμμίσθηκε καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς παπικῆς ὑποβαθμίσεως τῆς παρουσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Παρέστη καὶ ἐκεῖνος ὡς ἕνας ἀνάμεσα σὲ δεκάδες κάθε εἴδους θρησκευτικοὺς ἡγέτες. Ἀλήθεια, πῶς αἰσθάνθηκε ἀνάμεσά τους; Εἶναι δυνατὸν νὰ δέχεται τέτοια θέση γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποία αὐτὸς κατ’ ἐξοχὴν ἐκ προσωποῦσε;

Ὑπῆρξε ἐκτροπὴ αὐτὴ ἡ ἐνέργεια. Μεγάλη! Πρωτίστως διότι δημιουργεῖ τὴν ἐντύπωση στὸν ἀπληροφόρητο λαὸ ὅτι τίποτε πιὰ δὲν μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Παπισμό. Πραγματικὴ κατὰ Θεὸν ἕνωση μὲ τὸ παπικὸ τερατούργημα οἱ θεολόγοι γνωρίζουμε πολὺ καλὰ ὅτι εἶναι ἀδύνατη. Ὁ ἴδιος ἄλλωστε ὁ Πάπας, ποὺ στὴν ἐνθρόνισή του κατήργησε τὰ σύμβολα τῆς δῆθεν τριπλῆς του ἐξουσίας, κράτησε τὸ δακτυλίδι τοῦ πρίγκιπος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ τάχα διαδόχου τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἄλλωστε ποτὲ νὰ ἀπαρνηθεῖ ὁ Παπισμὸς αὐτά, διότι θὰ καταρρεύσει ἀμέσως. Συνεπῶς μόνο μὲ ἐκπτώσεις ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ κάποια ψευδοένωση.

Καὶ πρὸς τὰ κεῖ πιὰ φαίνεται ὅτι κατατείνει ἡ ὑπόθεση. Σχηματίζεται σιγά-σιγὰ ἐν τῇ πράξει μία ψευδοεκκλησία ἀδογμάτιστου χριστιανικοῦ συνονθυλεύματος.

Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι χάρηκαν καὶ ποικιλοτρόπως ἐπήνεσαν τὸν Πατριάρχη γιὰ τὴν παρουσία του στὴ Ρώμη. Διότι γι᾿ αὐτοὺς ἡ δημιουργία μιᾶς πανθρησκείας κατάλληλης γιὰ ὅλους τοὺς λαούς, εἶναι ἐπιθυμητὴ καὶ ἐπιδιωκόμενη.

Ἐμεῖς προσευχόμαστε νὰ μὴν ξανακατεβεῖ ἀπὸ τὸν θρόνο τοῦ Σταυροῦ ὁ πρῶτος τῇ τάξει Ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Ἀρκεῖ ἡ παρούσα ἐκτροπή· ποὺ εἴθε νὰ συνοδευθεῖ ἀπὸ μετάνοια καὶ ἀλλαγή.

Μέχρις ἐδῶ... «Μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες σου» (Παροιμ. κβ΄ 28)!

(Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» , τεῦχος 2065, 15Ἀπριλίου 2013)

Ομιλία Μητροπολίτη Γόρτυνος στο συνέδριο ''Εκκλησία και Αριστέρα''

Εὐχαριστῶ τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Κον Κον Ἱερώνυμον, ὅπως καί τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι μεταξύ τῶν ἄλλων πατέρων Ἱεραρχῶν ὅρισε καί τήν ταπεινότητά μου ὡς ὁμιλητή σ᾽ αὐτό τό ἐπιστημονικό Συνέδριο, πού διοργάνωσε ἡ κλεινή θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης γιά τό ἐπίμαχο πρόβλημα ΕΚΚΛΗΣΙΑ καί ΑΡΙΣΤΕΡΑ καί μέ τό σημαντικό μάλιστα δοθέν εἰς ἐμέ ἐπί μέρους  θέμα Ὁμοιότητες καί Διαφορές τῶν δύο,  Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς.

Κατ᾽ ἀρχάς θέλω νά πῶ, καί μάλιστα νά τονίσω, αὐτά τά δύο βασικά, πρῶτον μέν ὅτι ἡ Ἐκκλησία  δέν ἐμπλέκεται στά πολιτικά κόμματα, δέν ταυτίζεται μέ καμμία πολιτική παράταξη, καί δεύτερον νά πῶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν παραθεωρεῖ τήν πολιτική, διότι θεωρεῖ τά πολιτικά κόμματα ὡς ἀνθρώπινες ἰδεολογίες, ἡ κάθε μιά ἀπό τίς ὁποῖες θέλει καί ἀγωνίζεται γιά μιά καλύτερη κοινωνία.

Μετά τό μικρό αὐτό εἰσαγωγικό σημείωμα εἰσέρχομαι κατ᾽ εὐθεῖαν στό θέμα μου καί δηλῶ ὅτι θά τό διεξέλθω μέ συντομία, λόγω στενότητος χρόνου, καί μέ ἁπλότητα, ὡς μία κατήχηση γιά τόν λαό. Ὅλοι μας γι᾽ αὐτόν τόν λαό τοῦ Θεοῦ νοιαζόμεθα καί ἐργαζόμεθα. Σέ κάθε παράγραφο τοῦ λόγου μου θά συμπλέκω καί τίς ὁμοιότητες καί τίς διαφορές Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς, αὐτό πού εἶναι τό θέμα μου, καί ἔτσι θά φαίνεται καλύτερα ἡ ἀντιπαράθεση τῶν δύο.

1. Ἡ Ἐκκλησία νοιάζεται καί ἀγωνίζεται οἱ χριστιανοί, καί ὄχι μόνο οἱ χριστιανοί, ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, νά ἔχουν τά ἀναγκαῖα γιά τήν ζωή τους, ὅπως αὐτό τό δεικνύει καί τό ἀποδεικνύει περίτρανα τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μέ τά καθημερινά συσσίτια καί ὅλη τήν φιλανθρωπική της δράση. Δέν εἶναι λοιπόν ἀληθινή, ἀλλά εἶναι ἄδικη ἡ κατηγορία κατά τῆς ᾽Εκκλησίας, ὅτι αὐτή ἀδιαφορεῖ γιά τό παρόν τοῦ ἀνθρώπου, γιά τά ἐπίγεια ἀγαθά του. Θέλει καί εὔχεται καί φροντίζει οἱ ἄνθρωποι νά διάγουν μία ἄνετη ζωή χωρίς τήν στέρηση τῶν ἀναγκαίων. Τό ἴδιο ἐνδιαφέρον καί τόν ἴδιο ἀγώνα κάνει ἀσφαλῶς καί ἡ Ἀριστερά πολιτική παράταξη καί ἐμεῖς τό χαιρόμεθα βεβαίως αὐτό καί τό ἐπαινοῦμε. Σ᾽ αὐτό συναντώμεθα καί συμφωνοῦμε.

2. Ἀπό πολιτικές παρατάξεις καί ἰδιαίτερα ἀπό τήν Ἀριστερά ἀκούγεται ἀπό προηγούμενα ἤδη χρόνια ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἐνδιαφέρεται γιά τό παρόν τοῦ ἀνθρώπου, γιά τήν ἄνετη ζωή του μέ τά ἐπίγεια ἀγαθά, ἀλλά ὅλο τονίζει τήν παραδείσια κατάσταση στήν μέλλουσα ζωή. Αὐτό τό εἶπε ἕνας προηγούμενος ἀριστερίζων πολιτικός σέ συγκέντρωση πολιτικῶν, ὅπου μάλιστα εὑρίσκοντο καί Ἀρχιερεῖς. «Αὐτοί  εἶπε ὁ πολιτικός, δείχνοντας τούς Ἀρχιερεῖς – εἶναι γιά τούς ἀπερχομένους», γιά κηδεῖες δηλαδή καί γιά Τρισάγια. «Ἡμεῖς – εἶπε, ἀπευθυνόμενος στούς πολιτικούς – εἴμαστε γιά τούς ἐρχομένους»!…. Πρός τήν κατηγορία αὐτή ἔχω νά πῶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία βλέπει ψυχοσωματικά τόν ἄνθρωπο καί νοιάζεται γιά ὅλα τά ἀναγκαῖα του, ὄχι μόνο τῆς ψυχῆς τά ἀναγκαῖα ἀλλά καί τοῦ σώματος. Τό ἀντίθετο, τό νά ἐνδιαφέρεται ἡ Ἐκκλησία μόνο γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ἀποτελεῖ γι᾽ αὐτήν αἵρεση μονοφυσιτική. Ἐπειδή ὁμιλῶ στήν Θεσσαλονίκη θά θυμίσω τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου στήν Α´ πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή του. Οἱ Θεσσαλονικεῖς χριστιανοί ἦταν ἐναγώνιοι γιά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία περίμεναν πολύ σύντομα. Καί ἀπορροφημένοι ἀπό τήν προσδοκία αὐτή εἶχαν ἐγκαταλείψει τίς ἐργασίες τους καί τίς ἄλλες ἐπίγειες ἀσχολίες τους καί συζητοῦσαν μόνο γι᾽ αὐτό τό ἐναγώνιο θέμα τους. Ἐν τῷ μεταξύ τό σῶμα ἤθελε νά τραφεῖ καί γι᾽ αὐτό αὐτοί οἱ χριστιανοί γίνονταν βάρος στούς ἄλλους, ἐπιβαρύνοντας τους γιά τήν διατροφή τους. Τά ἔμαθε αὐτά ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί τούς γράφει ἐπιτιμητικό λόγο. Μάθετε, τούς λέγει, «πῶς πρέπει νά περιπατεῖτε» (Α´ Θεσ. 4 )! Ὁ λόγος του εἶναι πολύ παραστατικός. Σάν νά μοῦ φαίνεται ὅτι ὁ Ἀπόστολος ἐδῶ παίρνει μέ τό χέρι του τά κεφάλια τῶν χριστιανῶν αὐτῶν, πού τά εἶχαν στραμμένα πρός τά πάνω, ἀναμένοντες τήν Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, καί τά στρέφει πρός τά κάτω, καί τούς λέγει νά προσέχουν πῶς περπατοῦν, γιά νά μή σκοντάψουν! Τούς συνιστᾶ δηλαδή νά στραφοῦν πρός τά καθήκοντα τῆς ἐπιγείου ζωῆς τους, στίς ὑποχρεώσεις τους πρός τήν οἰκογένειά τους καί πρός τήν κοινωνία. Αὐτό σημαίνει αὐτό πού τούς λέγει παρακάτω«πράσσειν τά ἴδια καί ἐργάζεσθαι ταῖς ἰδίαις χερσίν» καί νά φέρονται «εὐσχημόνως πρός τούς ἔξω», τούς ἀπίστους δηλαδή, ὥστε «νά μήν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό κανέναν» (Α´ Θεσ. 4,11.12). Ἀλλά θά πῶ καί τό ἄλλο τό περισσότερο βασικό γιά τό θέμα πού ὁμιλῶ. Ἡ Παλαιά Διαθήκη, τό πρῶτο μέρος τῆς θείας Ἀποκαλύψεως, ἔχει ἐγκόσμιο χαρακτήρα, τονίζει δηλαδή πολύ τήν παρούσα ζωή. Εἶναι θεολογικό πρόβλημα τό γιατί συμβαίνει αὐτό στήν Παλαιά Διαθήκη. Ἡ ἑρμηνεία εἶναι ὅτι, ἐπειδή ἡ Παλαιά Διαθήκη πολέμησε τήν νεκρομαντεία τῶν Χαναναίων – ἡ ὁποία προϋποθέτει πίστη στήν ζωή μετά θάνατον – γι᾽ αὐτό, λόγω τοῦ πολέμου κατά τῆς νεκρομαντείας, ξαναλέγω, δέν ἀνέπτυξε ἡ Παλαιά Διαθήκη, στά πρῶτα της χρόνια τουλάχιστον, τήν διδασκαλία στήν μεταθανάτια ζωή. Αὐτό θά γίνει τόν 7ο αἰ., ὅταν θά καταπαύσει ὁ πόλεμος κατά τῆς νεκρομαντείας. Γι᾽ αὐτό λοιπόν ἡ Παλαιά Διαθήκη τονίζει τήν παρούσα ζωή, ἔχει ἐγκόσμιο χαρακτήρα, ξαναλέγω. Ἔτσι ἔχουμε τόν προφήτη Ἠσαΐα πού παριστάνει τόν Θεό λέγοντα: «Ἐάν θέλητε καί εἰσακούσητέ μου, τά ἀγαθά τῆς γῆς φάγεσθε» (Ἠσ. 1,19). Ὁ ἐγκόσμιος αὐτός χαρακτήρας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μαζί βέβαια μέ τήν ἔννοια τῆς ἀγάπης, εἶναι ἡ βάση γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς ὡραίας καί ἐκτενοῦς κοινωνιολογίας, τήν ὁποία βλέπουμε στήν Παλαιά Διαθήκη.

3. Ἡ σημαντική ὅμως καί κυρία διαφορά μας εἶναι ὅτι ὁ μέν Ἀριστερισμός-Κομμουνισμός θέλει τήν ἄνετη αὐτή παρούσα ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἄνευ Θεοῦ ἤ, τέλος πάντων, παίρνοντας ἀδιάφορη θέση ὡς πρός τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ἡ δέ Ἐκκλησία τήν ἄνευ Θεοῦ ζωή τοῦ ἀνθρώπου τήν θεωρεῖ ὡς ἀρειανική αἵρεση, ἡ ὁποία ἀποχωρίζει τήν θεία φύση ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί βλέπει σ᾽ αὐτό ἀνθρώπινη μόνο φύση. Κατά τήν Ἐκκλησία ἡ ζωή χωρίς τόν Θεό, ὅσο καί ἄν ἔχει πλούσια τά ὑλικά ἀγαθά, εἶναι ζωή χωρίς νόημα, εἶναι ζωή βαρετή (boring). Πολύ τό τονίζει στήν διδασκαλία της αὐτό ἡ Ἐκκλησία. Διδάσκει δηλαδή, ἀντίθετα πρός τά ἄλλα συστήματα, ὅτι ὅλα τά ἀγαθά τῆς γῆς δέν μποροῦν νά χαρίσουν τήν εὐτυχία στόν ἄνθρωπο, ἀκριβῶς διότι ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἄλλη θεώρηση περί τοῦ ἀνθρώπου, ἐντελῶς διάφορη ἀπό τά ἀριστερίζοντα συστήματα, ἀλλά καί τά ἄλλα κοσμικά συστήματα.

4. Πῶς βλέπει ἡ Ἐκκλησία τόν ἄνθρωπο; Εἶναι πολύ σημαντικό αὐτό γιά τό θέμα μας. Ὁ ἄνθρωπος κατά τήν Ἐκκλησία εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τό μεγαλεῖο του καί ἡ μεγάλη του ἀξία. Ἀλλά θέλω νά πῶ κάτι ἄλλο, θεολογώντας μέ ἁπλότητα σέ ἕνα ἐρώτημα σχετικό μέ τό θέμα: Πῶς ἐγώ, ὁ ἄνθρωπος, εἶμαι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἐγώ ὁ ἄνθρωπος ἔχω σῶμα, ὁ δέ Θεός δέν ἔχει σῶμα; Γιά νά ποῦμε ἀκριβῶς ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, θά πρέπει νά βροῦμε Θεό μέ σῶμα! Ποιός εἶναι αὐτός; Εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ σαρκωθείς Υἱός τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό καί οἱ ἅγιοι Πατέρες μας μιλώντας πιό συγκεκριμένα λέγουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε ὄχι κατά τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ γενικά, ἀλλά κατά τήν εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γι᾽ αὐτό τό ὡραῖο νόημα ἔχουμε σχετικό χωρίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς στό βιβλίο τῆς Γένεσης. Στόν στίχ. 1,27 διαβάζουμε ὅτι«ὁ Θεός ἐποίησε τόν ἄνθρωπον κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ». Τό περίεργο τοῦ χωρίου αὐτοῦ εἶναι ὅτι εἰσάγει οἱονεί «δεύτερο» Θεό καί ἐρωτοῦμε: Κατ᾽ εἰκόνα ποίου Θεοῦ ὁ Θεός ἐποίησε τόν ἄνθρωπο; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι ὁ Θεός ἐποίησε τόν ἄνθρωπο κατά τήν εἰκόνα τοῦ Υἱοῦ Του, πού ἐπρόκειτο νά ἐνανθρωπήσει! Ἡ ἀλήθεια αὐτή ἔχει μέσα της τήν τιμή καί πρός τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου καί πρός τήν κτίση ὅλη, γιατί αὐτό τό σῶμα μας, πού εἶναι μικρόκοσμος, ἔλαβε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἐνανθρώπησή Του.

Ἐπανερχόμενοι λέγουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία βλέπει τόν ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Δίδουν διάφορες ἑρμηνεῖες γιά τό τί σημαίνει αὐτό, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Κατά τήν γνώμη μου ἡ καλυτέρα τῶν ἑρμηνειῶν εἶναι ἡ ἁπλή ἑρμηνεία τοῦ μακαριστοῦ διδασκάλου Βασιλείου Βέλλα, ὅτι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ φορά του, ἡ ὁρμή του πρός τόν Θεό, πού τοῦ δίνει τήν δυνατότητα νά κοινωνεῖ μαζί Του. Αὐτήν τήν τάση καί ὁρμή τήν συναντοῦμε σέ ὅλους τούς λαούς. Αὐτήν τήν ὑψηλή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περί τοῦ ἀνθρώπου, ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ, δέν τήν ἔχουν τά κοσμικά συστήματα, στά ὁποῖα ἐννοῶ καί τά ἀριστερίζοντα. Ἡ θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ τόν καθιστᾶ ἄξιο τιμῆς καί σεβασμοῦ. Τό κλάμα του δέν εἶναι τρίξιμο μηχανῶν, ἀλλά εἶναι κλάμα καί πόνος ἑνός παιδιοῦ τοῦ Θεοῦ, γιά τό ὁποῖο σαρκώθηκε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί σταυρώθηκε στόν φρικτό Γολγοθᾶ. Ἀφοῦ λοιπόν ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ τέτοια εἶναι ἡ φύση του, ἄρα δέν μποροῦν νά τοῦ δώσουν τήν εὐτυχία μόνο τά ὑλικά ἀγαθά, γι᾽ αὐτό ἡ Ἐκκλησία μαζί μ᾽ αὐτά, καί πρῶτα ἀπό αὐτά, θέλει νά τοῦ χαρίσει τήν κοινωνία μέ τόν Θεό, ἀπό τόν Ὁποῖο ἦλθε καί πρός τόν Ὁποῖο πηγαίνει. Αὐτή εἶναι ἡ κύρια διαφορά Ἐκκλησίας καί Ἀριστερᾶς ὡς πρός τά ἀγαθά τῆς παρούσης ζωῆς, τά ὁποῖα καί οἱ δύο, ἐπαναλαμβάνουμε, Ἐκκλησία καί Ἀριστερά, ἀγωνίζονται νά προσφέρουν στόν ταλαιπωρημένο ἄνθρωπο.

5. Μέ τήν εὐκαιρία πού δώσαμε τήν θεώρηση τῆς Ἐκκλησίας γιά τόν ἄνθρωπο ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ, εἶναι πολύ ἀναγκαῖο γιά τό θέμα μας νά ποῦμε τί εἶναι ὁ Θεός, τοῦ Ὁποίου εἰκόνα εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι αὐτό δέν εἶναι ξένο πρός τό θέμα μας. Εἶναι δέ ἀνάγκη νά τό ποῦμε αὐτό, γιατί πολλοί, καί θρησκευόμενοι ἀκόμη ἄνθρωποι, δέν γνωρίζουν τό τί εἶναι ὁ Θεός. Λοιπόν: Κατά τήν Ἁγία Γραφή, πού ἔχει τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Θεός εἶναι αὐτά τά δύο: Εἶναι προσωπικό Ὄν (ὁ Ὤν Θεός) καί εἶναι ἀγάπη. Ἀκοῦστε τώρα: Ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι πρόσωπο καί ἀγάπη, ἄρα καί ὁ ἄνθρωπος, πού εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἄρα καί αὐτός εἶναι πρόσωπο καί ἀγάπη. Καί ἀφοῦ εἴμαστε πρόσωπα καί ἀγάπη, ὡς κατ᾽ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πλασμένοι, ἄρα καί ἡ κοινωνία μας μέ τόν Θεό καί μεταξύ μας πρέπει νά εἶναι προσωπική καί ἀγαπητική. Αὐτό εἶναι ὅλο κι ὅλο, ἀγαπητοί μου ἀκροατές. Αὐτό φτιάχνει τέλεια κοινωνία ἀνθρώπων. Τό νά βλέπει ὁ ἕνας τόν ἄλλον σάν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, σάν τόν ἑαυτό του, σάν μικρό θεό του!… Παρακαλοῦμε τήν Ἀριστερά παράταξη, ἄν μπορεῖ, ἄν ἔχει, ἄς μᾶς δώσει ἀπό τά κείμενά της, παλαιότερα ἤ νεώτερα, μιά τέτοια θεώρηση περί τοῦ ἀνθρώπου καί ἕνα τέτοιο ὅραμα τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας, ἀγγελικά πλασμένης.

6. Αὐτή ἡ τέλεια κοινωνία, ὅπως τήν εἶπα παραπάνω, αὐτό εἶναι ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ἀγαπητοί μου. Εἶναι πολύ σημαντικό ὅτι στά πατερικά κείμενα δέν ὑπάρχει ὁρισμός τοῦ τί εἶναι Ἐκκλησία. Γι᾽ αὐτό καί πέφτουμε στά σύμβολα. Πραγματικά δέ ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία εἶναι συμβολική. Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία στήν Γραφή καί στά πατερικά κείμενα ἐκφράζεται δι᾽ εἰκόνων, τῆς ἀμπέλου καί τῶν κλημάτων, τῆς οἰκοδομῆς, τοῦ γάμου, τῆς οἰκογενείας, τοῦ σώματος, κ.ἄ. Στά κηρύγματά μου καί ἰδιαίτερα σέ κατηχητικά μαθήματα στά νέα παιδιά μοῦ ἀρέσει νά παριστάνω τήν Ἐκκλησία πιό ἁπλᾶ μέ τήν ἔννοια τῆς ἀγκαλιᾶς. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, στήν ὁποία χωρᾶμε ὅλοι. Ἀλλ᾽ ἔχουμε ἕναν παλαιό συμβολικό ὁρισμό περί Ἐκκλησίας, τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Θυσιαστήριο, αὐτό, δηλαδή, πού γίνεται πάνω στό Θυσιαστήριο. Καί πάνω στό Θυσιαστήριο τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία, τῆς ὁποίας τό τέλος εἶναι ἡ θεία Κοινωνία. Αὐτό εἶναι Ἐκκλησία: Κοινωνία μέ τόν Θεό καί κοινωνία μέ τούς ἀδελφούς χριστιανούς, γιατί ὅλοι οἱ κοινωνοῦντες γίνονται «σύσσωμοι» καί «σύναιμοι» ὡς κοινωνήσαντες τό αὐτό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτό οἱ χριστιανοί τό βιώνουμε, πρέπει νά τό βιώνουμε στήν πρακτική μας ζωή. Ἡ ὅλη μας δηλαδή συμπεριφορά πρέπει νά δείχνει ὅτι εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Θεό καί μεταξύ μας. Ὅτι δηλαδή ζοῦμε μέ ἀγάπη καί πλήρη κοινωνία μεταξύ μας σέ ὅλα. Οἱ πρῶτοι χριστιανοί, ἐπειδή βίωναν τήν μεταξύ τους αὐτή κοινωνία – ἡ ὁποία ἐκκινοῦσε ἀπό τήν κοινωνία τους μέ τόν Θεό –, γι᾽ αὐτό εἶχαν «ἅπαντα κοινά» (Πράξ. 4,32). Ζοῦσαν κοινοβιακά. Δέν ὑπῆρχε μεταξύ τους φτωχός ἤ πλούσιος. Δέν ἀντέχω, δέν μπορῶ νά συγκρατήσω τήν ἐπιθυμία μου, στό νά παραθέσω μία  περικοπή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, στήν ὁποία περιγράφει πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ ἀγαπητική
κοινωνία τῶν ἀδελφῶν στό μοναστήρι:

«Ἄριστη κοινωνία – λέγει – ἐγώ ὀνομάζω ἐκείνη, στήν ὁποία δέν ὑπάρχει ἰδιοκτησία, οὔτε ἀντιθέσεις καί δέν συμβαίνουν ταραχές, φιλονικίες καί ἔριδες. Ὅλα δέ σ᾽ αὐτή τήν κοινωνία νά εἶναι κοινά… Οἱ πολλοί νά εἶναι ἕνας καί ὁ ἕνας νά μήν εἶναι μόνος, ἀλλά μέσα στούς πολλούς. Τί εἶναι καλύτερο καί ὡραιότερο ἀπό μιά τέτοια κοινωνία; Τί πιό πολύτιμο μπορεῖ νά βρεθεῖ ἀπό αὐτήν τήν σύνδεση καί τήν ἕνωση τῶν πολιτῶν; Τί πιό ὡραῖο ἀπό τήν ἀνάμιξη τῶν ἠθῶν καί τῶν ψυχῶν; Ἄνθρωποι πού προέρχονται ἀπό διάφορη γενιά καί καταγωγή μόνιασαν τόσο πολύ, ὥστε νά φαίνονται σάν μιά ψυχή σέ πολλά σώματα καί τά πολλά σώματα νά φαίνονται ὅτι εἶναι ὄργανα ἑνός ἀνθρώπου. Ὁ ἄρρωστος στό σῶμα ἔχει πολλούς πού ὑποφέρουν μαζί του κατά τήν διάθεση· ὁ ἄρρωστος καί ἀπογοητευμένος στήν ψυχή ἔχει πολλούς πού τόν θεραπεύουν καί τόν ἀνορθώνουν. Ὁ ἕνας εἶναι δοῦλος στόν ἄλλο· ὁ ἕνας εἶναι κύριος στόν ἄλλο. Καί μέ τήν ἄμαχο ἐλευθερία τους δείχνουν τήν πλήρη δουλεία πού ἔχει ὁ ἕνας στόν ἄλλο… Μέ τήν ἀγάπη ὑποτάσσονται αὐτοί οἱ ἐλεύθεροι ὁ ἕνας στόν ἄλλο· καί μέ τό αὐθαίρετο τῆς γνώμης τους φυλάττουν τήν ἐλευθερία τους» (Ἀσκητικαί Διατάξεις κεφ. ιη´).

Αὐτόν τόν τρόπο ζωῆς τόν τονίζει πολύ ἡ Ἀριστερά παράταξη καί εἶναι κατ᾽ αὐτό σέ ἀγαστή, σέ θαυμαστή συμφωνία μέ τήν Ἐκκλησία. Πραγματικά, μᾶς ἀρέσουν οἱ κήρυκες τῆς Ἀριστερᾶς παράταξης, οἱ κηρύσσοντες τήν κοινοκτημοσύνη, πού γιά μᾶς εἶναι βίωμα μιᾶς σωστῆς καί ἀληθινῆς ἐκκλησιολογίας. Ἄς προσέξουμε ὅμως ὅτι στήν Ἐκκλησία αὐτή ἡ κοινοκτημοσύνη δέν γίνεται μέ καταναγκασμό, ἀλλά ἐλεύθερα καί εὐχάριστα, γιατί μέ αὐτό ζοῦν οἱ χριστιανοί τήν μεγάλη ἐντολή τῆς ἀγάπης στήν ἀδελφότητα τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾽ αὐτό, στήν προαναφερθείσα περικοπή τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ὁ μέγας πατήρ, ὁμιλώντας γιά τό θαυμαστό καί παράδοξο πού εἶπε περιγράφοντας τήν μοναστική κοινωνία τῶν ἀδελφῶν, ὅτι ὁ ἕνας «ἔχει πλήρη δουλεία στόν ἄλλον», ἐξηγεῖ ὅτι αὐτήν τήν δουλεία «δέν ἔφερε μέ βία κάποια ἀνάγκη, πού δημιουργεῖ πολλή δυστροπία σ᾽ αὐτούς πού καταναγκάστηκαν σ᾽ αὐτήν, ἀλλά τήν δημιούργησαν μέ χαρά ἀπό μόνοι τους» οἱ κοινοβιάζοντες. Σ᾽ αὐτό ἀκριβῶς, γιά τό θέμα πού ὁμιλοῦμε, ἔχουμε τήν διαφορά μας μέ τήν Ἀριστερά παράταξη, γιατί θέλει ἐκεῖ ὅπου δέν ἀκούγεται ὁ λόγος της περί κοινοκτημοσύνης, νά πίπτει ἡ ράβδος της, νά ἐφαρμόζεται δηλαδή μέ βία τό ἀγαθό τῆς κοινοκτημοσύνης. Ἐπαναλαμβάνω ὅμως τόν λόγο τοῦ ἁγίου Βασιλείου ὅτι ὁ καταναγκασμός αὐτός καί ἡ βία αὐτή «δημιουργεῖ πολλή δυστροπία σ᾽ αὐτούς πού καταναγκάστηκαν σ᾽ αὐτήν». Καί αὐτό ἔπειτα φέρει τήν ἐξέγερση τῶν πολιτῶν.

7. Δυστυχῶς στήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων καί αὐτῶν ἀκόμη τῶν χριστιανικῶν λαῶν δέν βλέπουμε νά βιώνεται τό περί τῆς ἀγάπης κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ, πού δημιουργεῖ τό ὄμορφο κοινοβιακό σύστημα μέ τήν κοινοκτημοσύνη τῶν ἀγαθῶν. Ἀντίθετα βλέπουμε ἐπικρατοῦσα τήν ἀδικία καί μάλιστα βλέπουμε σκληρή ἀδικία, ἡ ὁποία μᾶς παρουσιάζει τό θλιβερό φαινόμενο νά διαχωρίζει τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων σέ πλούσιους καί φτωχούς, σέ κύριους καί δούλους, σέ δυνάστες καί δυναστευομένους. Αὐτό, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία τό ἐλέγχει ἀπό παλαιά ἤδη μέ τίς δυνατές φωνές τῶν προφητῶν της καί μέ τά δυνατά κηρύγματα στήν συνέχεια τῶν ἀκολουθούντων τήν γραμμή τῶν προφητῶν, τῶν ἁγίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι μέ θαυμαστή παρρησία καυτηριάζουν τά ἀδικήματα τῶν ἀρχόντων, μή φοβούμενοι τίς ἀπειλές τους.

Λυπᾶμαι γιατί ὁ χρόνος δέν ἐπαρκεῖ νά ἀναπτύξω τό θέμα αὐτό μεταδίδοντας τά κατά τῆς ἀδικίας τῶν βασιλέων κηρύγματα τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἤ ἀναφέροντας περικοπές ἀπό τά σχετικά κηρύγματα τῶν Πατέρων τῆς ᾽Εκκλησίας μας. Ἤδη ὁ παλαιότερος τῶν προφητῶν, τοῦ ὁποίου κατέχουμε γραπτά κείμενα, ὁ προφήτης Ἀμώς ἐπιτίθεται μέ ὠμή γλώσσα ἐναντίον τῶν γυναικῶν τῶν ἀρχόντων, οἱ ὁποῖες ἐπίεζαν τούς συζύγους τους νά εἶναι καταπιεστικοί στόν λαό, ἀδικοῦντες αὐτόν, ὥστε νά πλουτοῦν καί νά διάγουν αὐτές περισσότερο ἄνετο καί τρυφηλό βίο. Τίς γυναῖκες αὐτές ὁ προφήτης τίς παραβάλλει πρός τίς ἀγελάδες τῆς εὐφόρου περιοχῆς Βασάν, τίς παχειές δηλαδή ἀγελάδες! Ἀκοῦστε, παρακαλῶ, τόν ὠμό ἔλεγχο τοῦ προφήτου κατά τῶν γυναικῶν αὐτῶν:

«Ἀκοῦστε τόν λόγο αὐτόν, σεῖς, ἀγελάδες τῆς Βασάν, πού κατοικεῖτε στό ὄρος τῆς Σαμάρειας, σεῖς, οἱ ὁποῖες καταπιέζετε τούς ἀδυνάτους καί καταθλίβετε τούς πτωχούς, σεῖς, οἱ ὁποῖες λέγετε στούς (ἄρχοντες) ἄνδρες σας “φέρε νά πιοῦμε”» (Ἀμ. 4,1)!

Ἡ καταδυνάστευση τῶν πτωχῶν εἶναι τό προσφιλές θέμα τοῦ προφήτου. Πιστεύει ὅτι ὁ Θεός ὅλα σχεδόν μπορεῖ νά τά συγχωρήσει, ἀλλά τήν καταδυνάστευση τῶν πτωχῶν, ὄχι, δέν τήν συγχωρεῖ! Λέγει ὁ προφήτης:

«Τάδε λέγει Κύριος: Γιά τρεῖς ἁμαρτίες τοῦ Ἰσραήλ, ἀκόμη καί γιά τέσσερις δέν θά τιμωρήσω αὐτήν (τήν πράξη). Ἐπειδή ὅμως πωλοῦν γιά χρήματα τόν δίκαιον καί τόν πτωχό γιά ἕνα ζευγάρι ὑποδημάτων, αὐτοί, οἱ ὁποῖοι κατασυντρίβουν τήν κεφαλή τῶν ἀδυνάτων καί φονεύουν τούς πτωχούς καί ξαπλώνουν πάνω στά ἐνεχυριασμένα ἐνδύματα (τῶν πτωχῶν), ἰδού (λέγει ὁ Κύριος) θά σᾶς κάνω νά τρέμετε, ὅπως τρέμει ἡ ἅμαξα ἡ γεμάτη ἄχυρα. Ἐπειδή καταπατεῖτε τόν ἀδύνατο καί δῶρα ἀπ᾽ αὐτόν λαμβάνετε θά κατασκευάσετε μέν οἰκίες ἀπό πελεκητούς λίθους, ἀλλά δέν θά κατοικήσετε σ᾽ αὐτές. Θά φυτέψετε ὡραῖα ἀμπέλια, ἀλλά δέν θά πιεῖτε τό κρασί τους» (Ἀμ. 2,6-8.13. 5,11)

Πολύ σύντομα ἀναφέρω καί τόν σκληρό πάλι ἔλεγχο τοῦ προφήτου Ἠλία πρός τόν βασιλέα Ἀχαάβ, ὁ ὁποῖος, παρακινηθείς ἀπό τήν σύζυγό του Ἰεζάβελ, ἐφόνευσε τόν πτωχό Ναβουθαί, γιά νά τοῦ πάρει τόν ἀγρό του. Τό ἀνοσιούργημα αὐτό καυτηρίασε ὁ προφήτης, ὁ ὁποῖος γεμάτος ὀργή παρουσιάστηκε μπροστά στόν βασιλέα καί, μέ θαυμαστή παρρησία ἀποκαλώντας τον «δολοφόνο» καί «ἄδικο κληρονόμο», τοῦ προφήτευσε ἐπί λέξει στήν συνέχεια: «Ἐκεῖ πού τά σκυλιά ἔγλειψαν τό αἷμα τοῦ Ναβουθαί, ἐκεῖ τά σκυλιά θά γλείψουν καί τό δικό σου αἷμα» (Γ´ Βασ. 20,19. Ἑβρ. 21,19)! Καί ἀποτεινόμενος στήν βασίλισσα Ἰεζάβελ τῆς εἶπε: «Τά σκυλιά θά σέ καταφάγουν στήν πεδιάδα Γιζρεέλ» (Γ´ Βασ. 20,23. Ἑβρ. 21,23)! Ἡ πρόρρηση αὐτή τοῦ προφήτου ἐξεπληρώθη πράγματι ἀργότερα (Γ´ Βασ. 22,1 ἑξ. Δ´ Βασ. 9,30 ἑξ.).

Τήν γλώσσα αὐτή τοῦ προφήτου Ἠλία τήν βλέπουμε νά ἀναζεῖ στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος σέ παρόμοια περίπτωση ἤλεγξε μέ ἰσχυρό καί σκληρό πάλι λόγο τήν βασίλισσα Εὐδοξία, στόν ὁποῖον ὅμως σκληρό ἔλεγχο ἀπήντησε καί αὐτή μέ σκληρό διωγμό κατά τοῦ ἁγίου πατρός, διωγμό πού τοῦ ἐπέφερε τό τέλος τῆς ζωῆς του.8

Ἐπειδή ὁ λόγος ἐδῶ γιά τόν ἔλεγχο κατά τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας, λίαν προσφιλές θέμα στούς ὀπαδούς τῆς Ἀριστερᾶς, θέλω νά ὑπενθυμίσω – νά ὑπενθυμίσω μόνο – τούς θαυμαστούς λόγους τοῦ Μεγάλου Βασιλείου κατά τῶν πλουσίων καί περί τοῦ πλούτου. Κατά τόν ἅγιο πατέρα ὁ πλοῦτος αὐτός καθ᾽ ἑαυτόν δέν ἔχει καμμία ἀξία. Ἀντίθετα ὁ πλοῦτος, μέ τήν ἄνιση κατανομή του, ἔγινε αἰτία ἀνατροπῆς τῆς ἐγκόσμιας τάξεως, ὅπως ἔτσι πάλι δίδασκαν καί πολλοί κοινωνιολογοῦντες Ἕλληνες (Εἰς τήν Ἑξαήμερον Ζ´ 3-5). Κατά τόν ἅγιο Βασίλειο, ἐφόσον τά ἀγαθά τοῦ πλουσίου προέρχονται ἀπό τόν Θεό, ὁ πλούσιος δέν πρέπει νά νοιώθει ὅτι εἶναι κάτοχος τῶν ἀγαθῶν αὐτῶν, ἀλλά «οἰκονόμος»τους (βλ. τήν ὁμιλία του Περί φθόνου 5), ὥστε νά τά ἐπωφελοῦνται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Καί τελικά ὠφελεῖται πνευματικά καί ὁ ἴδιος ὁ πλούσιος, γιατί ὁ «ἐλεῶν πτωχόν δανείζει Θεῷ» (ὁμιλία Εἰς τόν ΙΔ´ Ψαλμόν 5). Ὅταν ὅμως ὁ πλούσιος δέν φέρεται ἔτσι, τότε ὁ Μέγας Βασίλειος τόν ἐλέγχει καί τόν ἀποκαλεῖ «ἅρπαγα», «πλεονέκτη», «ἐκμεταλλευτή τῶν συνανθρώπων του», «τοκογλύφο», κ.ἄ. Ὁ πραγματικά ὀπαδός τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά ζεῖ φτωχικά. Μέ τό Εὐαγγέλιο δέν μπορεῖ κανείς νά πλουτίσει. Ἀδύνατον! Ὅποιος τό κάνει αὐτό καί λέγει μάλιστα ὅτι εἶναι χριστιανός, πλανᾶται. Δέν εἶναι σωστός χριστιανός, ἀλλά ὑποκριτής. Πραγματικά, πῶς μπορεῖ νά πλουτίζει ὁ χριστιανός, ἀφοῦ βλέπει γύρω του τόση κραυγαλέα φτώχεια;

Πρός τά παραπάνω ἀναφερθέντα νομίζουμε ὅτι οἱ ὀπαδοί τῆς Ἀριστερᾶς πρέπει νά εἶναι ὄχι ἁπλῶς σύμφωνοι, ἀλλά καί θαυμαστές τῶν ἱερῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἴδατε, ἀγαπητοί μας ἀκροατές τῆς Ἀριστερᾶς παράταξης, εἴδατε τί ὡραῖα, ὡραῖα καί ἠχηρά σαλπίσματα κατά τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας τῶν ἀρχόντων, πού ἔχει τό βιβλίο τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἁγία Γραφή καί τά ἱερά πατερικά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας; Θά ὠφεληθεῖτε πολύ καί θά ἔχετε σωστές καί ὡραῖες ἐμπνεύσεις, ἐάν τά μελετήσετε.

8. Ἀλλά, ἐπειδή ἐμνημόνευσα τόν ἅγιο Βασίλειο, θέλω πολύ συντόμως νά ἀναφέρω καί ἄλλο λόγο τοῦ ἱεροῦ πατρός, λόγο πολύ ἄμεσα συνδεόμενο μέ τό θέμα μας, γιά νά φανεῖ καί ἐδῶ ἡ συμφωνία τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν Ἀριστερά, ἀλλά καί ἡ διαφορά της. Ὁ ἅγιος Βασίλειος ἀσχολεῖται μέ τό θέμα τῆς ἐργασίας, τήν ὁποία ὁ ρωμαϊκός, ἀλλά καί ὁ ἑλληνικός κόσμος, παλαιά ὑποτιμοῦσε καί συνέδεε πάντα μέ τούς δούλους. Σέ ἀντίθεση ὅμως μέ τίς κρατοῦσες ἀντιλήψεις ὁ Βασίλειος τιμᾶ τήν ἐργασία καί τήν κηρύττει ὡς παράγοντα χαρᾶς, ὑγείας καί σωματικῆς καί πνευματικῆς ἰσορροπίας τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί ἁρμονίας τῆς κοινωνίας. Ναί! Ἡ ἁρμονία τῆς κοινωνίας εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἰσόρροπης κατανομῆς τῆς ἐργασίας. Ὁ ἅγιος Βασίλειος συνδέει τήν εὐημερία τῆς κοινωνίας μέ τόν τρόπο κατανομῆς τῆς ἐργασίας.

Στά παραπάνω περί ἐργασίας λεγόμενα ἀπό τόν ἅγιο πατέρα τῆς Ἐκκλησία μας συμφωνοῦν ἀσφαλῶς καί οἱ ὀπαδοί τῆς Ἀριστερᾶς. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγει καθαρά:«Ὅποιος δέν θέλει νά ἐργάζεται δέν πρέπει καί νά τρώγει» (Β´ Θεσ. 3,10). Ἄκουσα ὅτι τόν λόγο αὐτόν τόν εἶχαν ἀναρτήσει σέ ὑψηλή πινακίδα στό Κρεμλῖνο, χωρίς ὅμως νά γράφουν ἀπό ποῦ προέρχεται ὁ λόγος αὐτός. Καί ἡ Ἐκκλησία λοιπόν καί ἡ Ἀριστερά παράταξη συμφωνοῦν στό ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ἐργάζεται γιά νά σταθεῖ ἡ κοινωνία. Ἡ διαφωνία ὅμως τῶν δύο αὐτῶν εἶναι στήν διαφορετική θεώρηση τοῦ θέματος περί ἐργασίας. Ἀκοῦστε: Στόν χριστιανό τό «διδόναι» θεωρεῖται πάντοτε μακαριώτερο τοῦ «λαμβάνειν» (βλ. Πράξ. 20,35). Τό «διδόναι» ὅμως προϋποθέτει νά ἔχει κανείς γιά νά προσφέρει. Γι᾽ αὐτό καί ἡ ἐργασία κατά τήν Ἁγία Γραφή γίνεται καί γιά ἕναν ἄλλο ἀκόμη σκοπό: Γιά τήν ἐλεημοσύνη! Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέσου: «Ὁ κλέπτης ἄς μήν κλέπτει πλέον, ἀλλά ἄς ἐργάζεται τίμια μέ τά δικά του χέρια, γιά νά μπορεῖ νά δίνει καί σέ ὅποιον ἔχει ἀνάγκη» (4,28). Ἡ ἐργασία λοιπόν κατά τήν Ἐκκλησία δέν ἔχει σκοπό μόνο τήν αὐτοσυντήρηση, ἀλλά καί τήν ἄσκηση τῆς ἀγάπης στούς πτωχούς καί πένητες ἀνθρώπους. Ἀλλά οἱ χριστιανοί, ἐνῶ τιμοῦν τήν ἐργασία καί τήν ἐξασκοῦν μέ προθυμία ὡς θεία ἐντολή, ὅμως δέν τήν θεοποιοῦν, ὥστε νά ὑποβιβάζουν τόν ἄνθρωπο καί νά τόν θεωροῦν ὡς παραγωγικό μέσον. Δέν λέγουν δηλαδή οἱ χριστιανοί ὅτι ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι στό νά δουλεύει. Τέτοια ἀνθρωπολογία, πού ὑπάρχει σέ κοσμικά συστήματα, δέν ὑπάρχει στήν Ἐκκλησία.

9. Ἐπειδή δέν ἐπαρκεῖ ὁ χρόνος γιά περισσότερα καί ἤδη ἐξέφυγα τοῦ καθορισμένου γιά τούς ὁμιλιτές χρόνου, λέγω αὐτό τό σύντομο καί τελευταῖο: Ἡ Ἐκκλησία ἀποκρούει τήν ἀθεΐα καί τήν βία. Γι᾽ αὐτό ὁποιοδήποτε πολιτικό σύστημα ἔχει αὐτά τά δύο τό ἐλέγχει καί τό μάχεται. Ναί! Σέ ἄθεο δέν μποροῦμε νά δώσουμε ἐμπιστοσύνη νά μᾶς κυβερνήσει, διότι, ὅπως εἶπε καί ὁ Πολωνός Λέχ Βαλέσσα, «ὁ χωρίς Θεό ἄνθρωπος εἶναι ἐπικίνδυνος»!

Εὐχαριστῶ πού μέ ἀκούσατε.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ 

1.Βλ. Π. Μπρατσιώτου, Ἡ κοινωνιολογική σημασία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Θεολογία 1928, σ. 21 ἑξ., ἔνθα καί βιβλιογραφία.

2.Βλ. Jean Claude Larcet, Ἡ θεραπευτική τῶν πνευματικῶν νοσημάτων, Τόμος Α´, σ. 36, ἔνθα καί πατερικές παραπομπές, Ἔκδοση Ἀποστολικῆς Διακονίας. 

3.Βλ. Λεωνίδου Φιλιππίδου, Ἱστορία τῆς ἐποχῆς τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἐξ ἐπόψεως παγκοσμίου καί πανθρησκειακῆς, σ. 605-728. 769-805. Ἀθῆναι 1958.

4.Βλ. Ἰωάν. 15,1-8. Ἐφ. 2,19-22.Ἐφ. 5,25-30. Κολ. 1,18. Ἐφ. 1,22-23..Ρωμ. 12,5. Α´ Τιμ. 3,15.

5.Ἐφεσ. 5,2. Τραλλυαν. 7,2. Φιλιπ. 4. 

6.Βλ. Ἰω. Δαμασκηνοῦ, MPG 96,1409D, κ.ἀ.

7.Ὅπ. Παραπ.

8.Βλ. Δημητρίου Σίμου Μπαλάνου, Πατρολογία, σ. 351.

9.Ὅπ. παρ. 1. Πρός πλουτοῦντας 2 κ.ἀ. Βλ. Στυλιανοῦ Παπαδοπούλου, Πατρολογία Β´, σελ. 387. 388.

10.Βλ. Ὅρους κατά πλάτος 37· 39· 42 κ.ἄ. Ὅρους κατ᾽ ἐπιτομήν 121· 143· 144· 145·146 κ.ἄ. εἰς Πατρολογία Στυλιανοῦ Παπαδοπούλου, τόμ. Β´, σελ. 388.

ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr/diafora-ekklisiastika/15340-2013-01-24-10-03-20 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΦΕΒΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ π. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΖΗΣΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ  ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ  Η ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΑ  

 Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω στίς 29-1-2013 ὁ σεβαστός ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος, πνευματικῶς προϊστάμενος τῆς ἱεραποστολικῆς ἀδελφότητος  «Ἁγία  Λυδία   ἡ Φιλιππησία».

 Γιά τό ἔργο καί τήν προσφορά τοῦ μεταστάντος πατρός ἔχουν γραφεῖ  πολλά καί ἀξιόλογα. Μέ τήν ἀδελφότητα πού ὁ ἴδιος ἵδρυσε, πρόσφερε στήν ὀρθόδοξη ἐκκλησία πολλούς πνευματικούς καρπούς  τόσο στήν  ἐσωτερική ὅσο καί ἐξωτερική  ἱεραποστολή, ἐκμεταλλευόμενος κάθε μέσο (περιοδικά, ἐκδόσεις, κατασκηνώσεις, ραδιόφωνο, τηλεόραση, δορυφόρους καί διαδίκτυο) ἔτσι ὥστε τό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου του, νά φτάσει στά πέρατα τῆς γῆς  γιά νά ἐνισχύσει καί παρηγορήσει τούς ὁμογενεῖς καί ὁμοθρήσκους ἀδελφούς μας.

 Ὡς ΣΦΕΒΑ καί ΠΑΣΥΒΑ ὡστόσο, αἰσθανόμαστε ἰδιαίτερη εὐγνωμοσύνη διότι  μέ τή δεδομένη εὐαισθησία του στά ἐθνικά μας θέματα, ὁ π. Θεόφιλος ἀγκάλιασε καί προέβαλλε μέ κάθε μέσο τό Βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Στάθηκε ἀπό τήν πρώτη στιγμή στό πλευρό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Σεβαστιανοῦ στηρίζοντας τόν ἀγώνα του γιά ἐνημέρωση   τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Σέ ἐποχές πού ὅλα τά ἔσκιαζε ἡ φοβέρα στήν πατρίδα μας,  τό περιοδικό ΛΥΔΙΑ ὕψωνε δυναμική φωνή ὑπέρ τῶν δικαίων τῶν ἀδελφῶν μας καί στιγμάτιζε τό βάρβαρο καθεστώς τοῦ Χότζα. Ἀλλά καί μετά τό ἄνοιγμα τῶν συνόρων τό 1991 ἡ ἀδελφότης ΛΥΔΙΑ ἐνέτεινε τήν προσφορά της, στηρίζοντας τίς ἀνθρωπιστικές ἀποστολές τῆς ΣΦΕΒΑ ἀλλά καί φιλοξενώντας  δωρεάν, μεγάλο ἀριθμό βορειοηπειρωτόπουλων ἀπό τό Ἀργυροκάστρο, τούς Ἁγίους Σαράντα καί τήν Κορυτσά. Στίς φιλόξενες ἐγκαταστάσεις της τά ἀδέλφια μας ἔζησαν ξέγνοιαστες στιγμές καί γέμισαν τίς ψυχές τους μέ Χριστό καί Ἑλλάδα.

 Στόν ἐκδοτικό τομέα, ἡ ἀδελφότητα στήριξε καί ἐπιμελήθηκε μέ ἐξαιρετική ἐπιτυχία τήν ἔκδοση τοῦ περιοδικοῦ τῆς ΣΦΕΒΑ «Ἡ Βόρειος Ἤπειρος σέ πορεία Αὐτονομίας», ἐνῶ τόσο ὁ ραδιοφωνικός ὅσο καί ὁ τηλεοπτικός  σταθμός  4Ε  προέβαλαν καί προβάλλουν σέ κάθε εὐκαιρία τό ζήτημα τῆς Β. Ἠπείρου, τόσο στίς ἱστορικές του διαστάσεις ὅσο καί τή σημερινή πραγματικότητα, μέ ἀφιερώματα, συνεντεύξεις, ἀλλά καί κάλυψη τῆς δράσεως  τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κονίτσης καί τῶν συλλόγων τῆς ΣΦΕΒΑ καί τοῦ ΠΑΣΥΒΑ. 

        Μέ τή βεβαιότητα ὅτι ὁ σεβαστός μας π. Θεόφιλος  θά βρεῖ  παρρησία κοντά στόν Θεό πού τόσο ἀγάπησε καί ὑπηρέτησε σέ ὁλόκληρη τήν ζωή του, εὐχόμαστε νά πρεσβεύει καί γιά τήν  δοκιμαζόμενη πατρίδα μας  καί ἰδιαίτερα γιά τή μαρτυρική Βόρειο Ἤπειρο πού τόσο πολύ   καί τόσο ἀθόρυβα  βοήθησε .

Καλό Παράδεισο Γέροντα  Θεόφιλε!

Τήν εὐχή σου νά ἔχουμε!

Το 12 λεπτο video με την εκπληκτική έκθεση που διοργανώθηκε στη Ρωσία, με θέμα την Ορθοδοξία (κειμήλια, διωγμοί στους καιρούς του Κουμουνισμού, άγια λείψανα, εικόνες και πολλά άλλα). Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να περιηγηθούν στο παρελθόν με χρήση ειδικού λογισμικού και τεράστιων βιντεοθονών touch screens.  Αξίζει να το δείτε !

Η Ορθοδοξία στην Αλάσκα : 

ρωσσική παραγωγή με αγγλικούς υποτίτλους (εφ΄όσον τους επιλέξετε από το μενού του YOUTUBE) 

'Ερχονται μέρες δύσκολες και ο Ελληνισμός στενάζει ...Τούτες τις ώρες η Παναγιά ξεκίνησε από  το Περιβόλι της το Άγιο Όρος  για να έρθει στη Πόλη της Σαλονίκης ....

Βουβός ο λαός ,σκεπτικός ο Αρχηγός ,σφιγμένα τα χείλη, δάκρυα στα μάτια και η κραυγή βουβή ...Βοήθα Παναγιά μας το Στρατό και το Έθνος !

 Γέμισε λαό η φτωχομάνα του Βορρά ...Το μάθανε οι πρόσφυγες και ξεκίνησαν πεζή απο  την Σταυρούπολη, ξεκίνησαν οι μάνες της Σαλονίκης  να παρακαλέσουν την Μάνα για τα παιδιά τους!

Όλοι ήταν εκεί, ήρθαν να προσκυνήσουν,να ζητήσουν την Χάρη της ...Εκεί στο σύμβολο της πόλης τον Πύργο τον Λευκό ...Απέναντι από τη λέσχη Αξιωματικών έδεσε ο '''Αρματωλός  !

Κατέβηκε η Δέσποινα να σταθεί , να ακούσει τον πονεμένο λαό   των Ελλήνων ...η Μάνα μας  φωνάζουν γονατίζοντας  οι Πόντιοι   της Σαλονίκης και ακολουθούν βουβοί κλαίγοντας σιωπηλά , την λιτάνευση της Εικόνας ..

Κλαίει η Σαλονίκη μας, κλαίει και η Παναγιά μας ...

ΠΗΓΗ : http://trikalagr.blogspot.gr/2012/10/blog-post_6766.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ :

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗι ΥΠΟΔΟΧΗι

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ» ΕΞ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΠΡΟΣ ΣΥΝΕΟΡΤΑΣΜΟΝ ΕΠΙ ΤΗι ΙΕΡΑι ΜΝΗΜΗι

ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ

(1912-2012)

*************************

          Ἡ Ἐκκλησία τῆς Θεσσαλονίκης, λαμπρῶς πανηγυρίζουσα, καλεῖ εἰς πάνδημον ἑορτασμὸν τὸν εὐσεβῆ λαόν της,

ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ ἁγίου, ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ τοῦ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ, καὶ

ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 100 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς ἁγιοτόκου πόλεως ἡμῶν.

Τὸ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων ἔχει ὡς ἀκολούθως :

ΣΑΒΒΑΤΟΝ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟY

4.30 μ.μ.: Ἡ Ὑποδοχὴ τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος «ΑΞΙΟΝΕΣΤΙΝ» εἰς τὸν πρὸ τοῦ Λευκοῦ Πύργου χῶρον, ὑπὸ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος κ.Ἱερωνύμου, τοῦ ΠαναγιωτάτουΜητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.Ἀνθίμου, ἐπὶ τῇ παρουσίᾳ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ ἁγίου Ὄρους τοῦ ἱεροῦ Κλήρου, τῶν Ἀρχῶν καὶ τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ. Ἡ Δέησις καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ μεταφορὰ τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος εἰς τὸν ἱερὸν Ναὸν τοῦ πολιούχου ἁγίου Δημητρίου, μὲ λιτανευτικὴν πομπὴν διὰ τῶν ὁδῶν : Ἐθνικῆς Ἀμύνης, Πανεπιστημίου & ἁγίου Δημητρίου.

6.00 μ.μ.:    Ἡ ἐπίσημος Δοξολογία ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ τοῦ πολιούχου ἁγίου Δημητρί-ου. Προσφωνήσεις-Ἀντιφωνήσεις.

6.30 μ.μ.:  Μέγας Πανηγυρικὸς Ἀρχιερατικὸς Ἐσπερινὸς χοροστατοῦντοςτοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερω-νύμου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 14  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.00 - 11.00 π.μ.: Ὁ Ὄρθρος, τὸ Πανηγυρικὸν Ἀρχιερατικὸν Συλλείτουργον καὶ ἡ Δοξολογία ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῆς ἐνάρξεως τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶ-νος προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου.

11.30 π.μ. : Ἡ ἔναρξις τῶν ἐργασιῶν τοῦ ὑπὸ τοῦ Ἱδρύματος Ἐθνικοῦ καὶ Θρη-σκευτικοῦ Προβληματισμοῦ καὶ τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀ-καδημίας Θεσσαλονίκης διοργανουμένου Συνεδρίου μὲ θέμα: «ΕΚ-ΚΛΗΣΙΑ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ: τρεῖς ταυτόσημοι αἰώνιαι ἀξίαι καὶ ὀντότητες» εἰς τὴν αἴθουσαν τελετῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, Βογατσικοῦ 7.

6.30 μ.μ. : Ὁ Ἑσπερινὸς καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΔΕΥΤΕΡΑ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - ΤΡΙΤΗ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ὁ Ἑσπερινὸς καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ὁ Ἑσπερινὸς καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ.: Πανηγυρικὴ Ἱερὰ Ἀγρυπνία ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τοῦ ἁγίου, ἐνδόξου Ἀποστό-λου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ κατὰ τὸ ἁγιορειτικὸν τυπικόν, ἡ ὁποία θὰ παραταθῇ ἕως τῶν πρωϊνῶν ὡρῶν.

ΠΕΜΠΤΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ἀκολουθία Μ. Ἑβδομάδος ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥκαὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΣΑΒΒΑΤΟΝ  20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Μέγας Ἑσπερινός.

ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.00 - 10.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ἀνθίμου.

6.30 μ.μ. : Ἀκολουθία Μ. Ἑβδομάδος ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥκαὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΔΕΥΤΕΡΑ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ἀκολουθία Μ. Ἑβδομάδος ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥκαὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΤΡΙΤΗ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ἀκολουθία ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ τοῦ ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, χοροστατοῦντος τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ἀνθίμου, ὅστις θὰ κηρύξῃ τὸν Θεῖον Λόγον.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Προεόρτιος Ἑσπερινὸς καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

ΠΕΜΠΤΗ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.00 - 10.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία.

11.00 π.μ. :  Λιτάνευσις τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος ΠΑΝΑΓΙΑΣ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ», μετὰ τῶν χαριτοβρύτων Λειψάνων καὶ τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος τοῦ ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.

6.30 μ.μ. : Μέγας πανηγυρικὸς πολυαρχιερατικὸς Ἑσπερινὸς τῆς ἑορτῆς.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

6.30 - 10.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Πανηγυρικὸν Ἀρχιερατικὸν Συλλείτουργον, προ-εξάρχοντος τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ἀνθίμου.

11.00 π.μ. : Δοξολογία ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ ἀπελευθερώσεως τῆς πόλεως.

6.30 μ.μ. : Πανηγυρικὸς Ἑσπερινός, ἐπὶ τῇ συνάξει τῶν ἁγίων ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΝΕΣΤΟΡΟΣ καὶ ΛΟΥΠΟΥ. καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΣΑΒΒΑΤΟΝ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.00 - 10.00 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Μέγας Ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς τῆς ἁγ. Σκέπης τῆς Θεοτόκου καὶ ἐν συν-εχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

7.00 μ.μ. : Παρουσίασις τοῦ πρώτου τόμου τοῦ ἱστορικοῦ Ἀρχείου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης εἰς τὴν αἴθουσαν διαλέξεων τοῦ Μητροπολιτικοῦ Κτιρίου (Βογατσικοῦ 7).

ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.00 - 10.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ἑσπερινός καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΔΕΥΤΕΡΑ 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ἑσπερινός καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

8.00 μ.μ. : Μουσικὴ Ἐκδήλωσις-Παρουσίασις τοῦ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ» τοῦ Μίκη Θεοδωράκη, (ποίηση τοῦ Ὁδυσσέα Ἐλύτη) εἰς τὸ Μέγαρον Μουσικῆς Θεσσαλονίκης.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΤΡΙΤΗ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ἑσπερινός καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία μὲ τὴν συμμετοχὴν τοῦ βυζαντινοῦ χοροῦ ἀποφοίτων τῆς Ἀθωνιάδος Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας.

ΤΕΤΑΡΤΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. :  Ὄρθρος, Θεία Λειτουργία, Ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανὼν καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ ἀναχώρησις τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος.

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

7.00 - 10.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ πανηγυρικὴ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ὁ παρακλητικὸς Κανὼν τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ἡ Τελετὴ καθαγιασμοῦ τοῦ Μύρου τοῦ ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ καὶ ἐν συνεχείᾳ Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΔΕΥΤΕΡΑ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

7.00 μ.μ. : Συναυλία Ἐκκλησιαστικῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς τοῦ Συλλόγου Ἱερο-ψαλτῶν Θεσσαλονίκης «ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός».

Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 1^ῃ  Ὀκτωβρίου 2012.-

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Στὸ παραπάνω βίντεο δεῖτε τὸν παγκοσμίου φήμης ἠθοποιὸ νὰ  κάνει τὸν Σταυρό του καὶ νὰ εὐχαριστεῖ τὴν Ἁγία Τριάδα κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀπονομῆς τῶν Βραβείων Emmy μπροστὰ σὲ ἑκατοντάδες ἄλλους ἠθοποιοὺς καὶ ὑπὸ τὸ βλέμμα ἑκατομμυρίων τηλεθεατῶν. Στὸ τέλος μάλιστα τὴ σύντομης ὁμιλίας τοῦ εὐχαριστεῖ θερμά τους Ἁγιορεῖτες μοναχοὺς ποὺ προσεύχονται γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Αὐτὴ κι ἂν εἶναι ὁμολογία πίστεως!

Εἴχαμε γράψει παλαιότερα γιὰ τὴν μεταστροφὴ στὴν ὀρθόδοξη πίστη τοῦ γνωστοῦ ἠθοποιοῦ  Jonathan Jackson (δὲς ΕΔΩ).

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/06/jonathan-jackson.html#ixzz1z0YOWrjr

1. Ἀπειράκις ἄς εἶναι δοξασμένο τὸ ὄνομα τοῦ ΤριαδικοῦΘεοῦ,ποὺ ἐφώτισε τήν, καθ᾿ὕλην, ὑπόχρεων Ἐκκλησία νὰ ἀποφασίσῃ γιὰ τὴν ἱκανοποίησι καὶ πραγματοποίησι τῆς Ἱερᾶς ὑποσχέσεως τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας. Μετὰ ἀπὸ183 ἔτη ἀπεφασίσθη ἀπὸ τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον, κατόπιν προφορικῶν καὶ γραπτῶν παρακλήσεων τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, Ἱερῶν Μονῶν, καὶ  μὲ τὶς θερμὲς προσευχὲς ταπεινῶν οἰκογενειαρχῶν, ποὺ ἐμφοροῦνται ἀπὸ ἐθνικὲς καὶ ὀρθοδόξουςχριστιανικὲςἰδέεςκαὶἀρχές, νὰἐφαρμοσθῇτὸΗ’ ὁμόφωνοΨήφισματῆςΔ΄Ἐθνοσυνελεύσεωςτῆς29.7.1829 καὶνὰγίνουνπράξειςτὰΒασιλικὰΔιατάγματατοῦ1834 καὶ1838, δηλαδὴνὰοἰκοδομηθῇὁΝαὸςτοῦΣωτῆροςΧριστοῦστὴνἈθήνα.

 Κάκιστα καὶ κακοβούλως έπιμένουν κάποιοι ὅτι τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους εἶναι ἰδέα τῶν Συνταγματαρχῶν τῆς 7 ετίας 1967-1973.

Ἑκατοντάδες φορὲς ἔχομε ἀποδείξει ὅτι ἐμεῖς ο ὐ δ ε μ ί α σχέσι ἔχομε καὶ ἐπιθυμοῦμε νὰ ἔχωμε μὲ τὴν τότε προσπάθεια. Εἶναι δὲ μ έ γ ι σ τ ο ν αἶσχος γιὰ τὴν Πολιτεία καὶ τὴν Ἐκκλησία, διότι ἐπὶ 38 ὁλόκληρα ἔτη δὲν ἐνδιαφέρθηκαν νὰ ἐνημερώσουν τὸν κυρίαρχο λαό, πόσα χρήματα συνεκεντρώθησαν, ποῦ κατετέθησαν καὶ ποῖοι ἀγύρτες καὶ ἀπατεῶνες ἔφαγαν τὸ ἱερὸ χρῆμα, γιὰ νὰ καταδικασθοῦν αὐτοὶ οἱ ἀσυνείδητοι στὶς συνειδήσεις τῶν ἐθνικῶς καὶ θρησκευτικῶς φρονούντων Ἑλλήνων.

2. Κατὰ τὴν τρίτην συνεδρίαν τῆς Δ.Ι.Σ. τοῦ μηνὸς Ἰουνίου ἐπεκυρώθησαν σήμερον, 8 Ἰουνίου 2012, τὰ πρακτικὰ τῆς χθεσινῆς συνεδριάσεως.

3. Κατωτέρω δημοσιεύομε ἀπόσπασμα Δελτίου Τύπου τῆς Δ.Ι.Σ. γιὰ τὸ ἐν λόγῳ θέμα:

« … Κατόπιν υποβληθέντων σχετικών αιτημάτων πλειάδος Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος, η Ιερά Σύνοδος, σταθμίσασα τις πνευματικές ανάγκες του Ορθοδόξου Ελληνικού Λαού, όπως και το γεγονός ότι όλες σχεδόν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες (Αλβανίας στα Τίρανα, Σερβίας στο Βελιγράδι, Ρουμανίας στο Βουκουρέστι, Ρωσίας στη Μόσχα, Γεωργίας στην Τυφλίδα κ.λπ.), κατά την παρελθούσα δεκαετία και εν μέσω δυσμενεστάτων οικονομικών και κοινωνικών προϋποθέσεων και όρων, έχουν ανεγείρει υπό την μορφή τάματος περικαλλείς Καθεδρικούς Ναούς με εντυπωσιακές οικοδομικές εγκαταστάσεις, Πνευματικά Κέντρα, γραφεία κ.λπ., αποφάσισε την ανέγερση μεγάλου Συνοδικού Πνευματικού Κέντρου Βυζαντινής Παραδόσεως, με μεγαλοπρεπή Καθεδρικό Ναό, αφιερωμένο στον Σωτήρα Χριστό, μάλιστα εις εκπλήρωσιν του Τάματος του Έθνους, με χρονικό ορίζοντα αποπερατώσεως του έργου το έτος 2021, δηλαδή διακόσια χρόνια μετά την εθνική παλιγγενεσία. …»

4. Ἐπειδὴ ὁ χρόνος μέχρι τὶς ἐκλογὲς τῆς 17.6.2012 δὲν ἐπαρκεῖ, οἱ διάφορες ὀργανώσεις, ποὺ ἐμφοροῦνται ἀπὸ τὶς αἰώνιες ἀξίες τῆς φυλῆς μας, Θρησκεία, Πατρίδα καὶ Οἰκογένεια (βάσει τῶν ὁποίων κατωρθώσαμε ἀνὰ τὶς χιλιετίες νὰ διατηρήσωμε τὸ ὁμόγλωσσο, τὸ ὅμαιμο, τὸ ὁμόθρησκο καὶ τὸ ὁμότροπο καὶ νὰ μὴ «πολτοποιηθῶμεν», ὅπως πασχίζουν οἱ καταχθόνιες σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τὸ πετύχουν), νὰ ἀπευθυνθοῦν σὲ ὅλα τὰ κόμματα καὶ σὲ ὅλους τοὺς ὑποψηφίους καὶ νὰ ἀπαιτήσουν νὰ μᾶς ἐπιβεβαιώσουν γραπτῶς ὅτι ὑπερθεματίζουν τὴν προάσπισι τῶν ἀνωτέρω ἀνεκτιμήτων ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας.

Ἄς κινηθῶμεν ἀστραπιαίως ὅλοι ὅσοι διατεινόμεθα ὅτι εἴμεθα ἰδεολόγοι τῶν ἐν λόγῳ σωτηριωδῶν ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας καί :

Α. Τηλεφωνικῶς νὰ τονίσωμε σὲ ὅλους τοὺς πολιτικούς, ποὺ προτιθέμεθα νὰ ψηφίσωμε, ὅτι, τοὺς ψηφίζομε ὑπὸ τὴν προϋπόθεσι ὅτι ἀπὸ τὴν 18 Ἰουνίου καὶ μετὰ δὲν θὰ συνεχίσουν τὴν ἀντιχριστιανικὴ καὶ ἀνθελληνικὴ συμπεριφορὰ τῶν προκατόχων τους, ἀλλὰ θὰ φροντίζουν νὰ παραχωρηθῇ ἡ πλέον ἐνδεδειγμένη περίοπτος θέσις, νὰ γίνῃ ἡ ἀλλαγὴ χρήσεως γῆς, ἡ πολεοδόμησις μὲ εἰδικοὺς ὅρους, ἡ διάνοιξις ὁδῶν προσπελάσεως, ἡ δημιουργία στάσεως ΜΕΤΡΟ δίπλα ἀπὸ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους καὶ ἡ ἄμεσος νομοθέτησι γιὰ τὴν διευκόλυνσι τῆς ἀπροσκόπτου πραγματοποιήσεως τῶν ἔργων, οὕτως ὥστε κατὰ τὴν ἐπέτειο τῶν 200 ἐτῶν τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας νὰ πραγματοποιηθοῦν τὰ ἐγκαίνια, δηλαδὴ τὴν 25^ην Μαρτίου 2021 (Δὲν ἀπομένουν οὔτε ἐννέα χρόνια, καὶ πρὸς τοῦτο δὲν ἐπιτρέπεται νὰ χάνωμε οὔτε μίαν ἡμέραν).

Β. Ὅλα αὐτὰ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ αἰτηθοῦν, ἀλλὰ νὰ ἀπαιτηθοῦν ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πολιτεία, διότι καὶ αὐτὴ εἶναι ὡσαύτως καθ᾿ ὕλην ὑπόχρεως καὶ εἶναι μέγιστον αἶσχος καὶ γιὰ τὴν πολιτεία, ἡ ὁποία, ἐνῷ κατεσπατάλησε ἀμύθητα ποσὰ γιὰ εὐτελῆ ἔργα (διότι ἡ «μερίδα τοῦ λέοντος» ἐπήγαινε ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον γιὰ μίζες, «λαδώματα» στὰ θυλάκια τῶν ἑκάστοτε ἀετονύχηδων καὶ «πατριαρχῶν τῆς διαπλοκῆς» καὶ ὄχι γιὰ αἰώνια ἔργα ὑποδομῆς ὑπὲρ τοῦ συνόλου), ἐν τούτοις δὲν ἐνδιαφέρθηκε ἐπὶ 183 ἔτη νὰ ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος της.

Γ. Ἀκόμη καὶ σήμερα δὲν γνωρίζομε ποῖα ἀμύθητα ποσὰ κατεσπατάλησαν ἢ ἐσφετερίσθησαν οἱ διοικήσαντες καὶ οἱ ἁρμόδιοι τῶν ὀλυμπιακῶν ἀγώνων.

Δ. Ἐπὶ πλέον δὲ ἐπὶ δημοσίων κρατικῶν ἐκτάσεων καὶ μάλιστα μὲ τὸν ἰδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἢ μὲ θαλασσοδάνεια καὶ ὑπὸ περιορισμὸ τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας ἐνομοθέτησε ἡ πολιτεία γιὰ τὴν οἰκοδόμησι μωαμεθανικοῦ τεμένους= «βιομηχανίας καμικάζι».

Ε. Ἐὰν ἀπευθυνθῶμε στὴν πολιτεία αἰτοῦντες, θὰ ἀποτύχωμε παταγωδέστατα. Μόνο μὲ τὴν ὠμὴ ρεαλιστικὴ γλῶσσα θὰ ἠμπορέσωμε, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νὰ τοὺς δώσωμε νὰ καταλάβουν, ὅτι δὲν εἴμεθα διατεθειμένοι νὰ ἀνεχθῶμε περαιτέρω τὸν ἐμπαιγμό τους.

ΣΤ. Πραγματοποιοῦντες τάχιστα τὸν Ναὸ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ποὺ θὰ εἶναι ἕνα μνημεῖο δοξολογίας, εὐχαριστίας, λατρείας καὶ εὐγνωμοσύνης στὸν ἐλευθερωτῆ Χριστό, χωρὶς νὰ ξοδέψῃ τὸ σπάταλο καὶ ἄσωτο κράτος καὶ ἡ καθ᾿ ὕλην ὑπόχρεως Ἐκκλησία πρὸς τοῦτο οὔτε μία δεκάρα, θὰ τρώγουν δεκάδες χιλιάδες Ἑλλήνων τὸν «ἄρτο τὸν ἐπιούσιο». Κάμνοντες δὲ μεταβολὴ 180 μοιρῶν, ἐπιστρέφοντες στὶς ρίζες μας, θὰ ἀναπτερωθῇ τὸ κατατρωθὲν ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ σθένος τῶν Ἑλλήνων καὶ ὁ Θεὸς ὄχι μόνον δὲν θὰ μᾶς ἀφήσῃ νὰ καταποντισθῶμε πλήρως στὴν ἄβυσσο, ἀλλὰ θὰ ἐφαρμοσθοῦν καὶ οἱ στίχοι τοῦ ποιητοῦ:

«ὅπως ἔδωσες θὰ δώσῃς, θὰ ζητήσουν ὡς ζητεῖς, θὰ γενῇς καὶ πάλι φώτων καὶ πολιτισμοῦ κοιτίς».

Ζ Ὅλα τὰ ἔντυπα καὶ περιοδικά, καθὼς καὶ οἱ ἱστοσελίδες, ποὺ ἐμφοροῦνται ἀπὸ τὶς ἀνωτέρω αἰώνιες ἀξίες τῆς φυλῆς μας, καλοῦνται νὰ συστρατευθοῦν καὶ νὰ ὑπερθεματίσουν καὶ νὰ ἀγωνισθοῦν γιὰ τὴν ἄμεσο πραγματοποίησι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.

Η. Ὅλοι οἱ ἐμφορούμενοι ἀπὸ πνευματικὲς ἰδέες καὶ ἀρχὲς ἄς σπεύσουν νὰ μᾶς συνδράμουν, εἴτε μὲ ἐθελοντικὴ προσωπικὴ ἐργασία, εἴτε μὲ οἰκονομικὲς ἐνισχύσεις (διότι ἡ ,,μαγιὰ,, ἡ δική μας δὲν ἐπαρκεῖ γιὰ τὴν ἀποπεράτωσι), γιὰ νὰ προχωροῦν οἱ ἐργασίες ἀδιακόπτως καὶ νὰ ὁλοκληρωθοῦν τὰ ἔργα ὑπὸ τὸ πρίσμα :

α. αἰώνια ἀντοχή,

β. ἀπόλυτη λειτουργικότητα,

γ. ἀρίστη αἰσθητική,

δ. σύντομα καὶ

ε. λίαν εὐνοϊκά.

Θ. Ἐπαναλαμβάνομε ἀπὸ τὴν Διακήρυξιν τοῦ Σωματείου «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνος» (λεπτομερῶς βλ. Περιοδικό ,,ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ,, τεῦχος 31 σελίδες 33 - 60, τηλ. 210-3254321):

Ι. Μέχρι καὶ γιὰ τὴν τελευταία δεκάρα ἐσόδων καὶ ἐξόδων θὰ ὑπάρχῃ ἀπόλυτος διαφάνειακαὶ ἐπιβάλλεται νὰ εἴμεθα σὰν διαυγέστατος πύργος. Καὶ γιὰ τὸ τελευταῖο εὐρὼ θὰ ἐκδίδωνται ἐπίσημες ἀποδείξεις καὶ θὰ ὑπάρχῃ μόνιμος-ἀπὸ τὴν πρώτην ὡς καὶ τὴν τελευταία ἀπόδεξι- ἀνάρτησις τῶν ὀνομάτων τῶν δωρητῶν στὴν ἱστοσελίδα τῆς ,,Φωτεινῆς Γραμμῆς,, (ὅσοι ἐπιθυμοῦν ἀνωνυμία, θὰ λαμβάνουν ἀπόδειξι, καὶ θὰ ἀναφέρωνται εἰς τὴν ἱστοσελίδα ὡς ἀνώνυμοι).

ΙΙ. Τὸ γνωμοδοτικὸ συμβούλιο, τὸ ὁποῖο θὰ κληρώνεται ἀπὸ ἐκλεγέντα μέλη ἀπὸ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα, θὰ ἀποφασίζῃ γιὰ τὰ διάφορα ἔξοδα καὶ μία ἀδέκαστος ἐπιτροπή, ἡ ὁποία ὡσαύτως θὰ κληρώνεται ἀπὸ ἐκλεγόμενα μέλη, θὰ ἐλέγχῃ αὐστηρότατα τόσον τὰ ἔξοδα, ὅσον καὶ τὰ ἔσοδα.

Δηλαδὴ θὰ γίνωνται ὅλα, ὄχι μὲ ,,στημένους,, διαγωνισμούς, ἀπ’ εὐθείας ἀναθέσεις σὲ ,,ἡμέτερα,, ,,λαμόγια,, μὲ μυστικὲς συμφωνίες γιὰ περίπου τὸ ἥμισυ γιὰ τὰ θηλάκια τῶν ἰθυνόντων, ὡς εἴθισται, ἀλλὰ μὲ πραγματικὴν ἀπόλυτον διαφάνεια αὐτοεπιστασίας τοῦ γνωμοδοτικοῦ συμβουλίου τοῦ Σωματείου ,,Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους,, τὸ ὁποῖον πάντοτε θὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἐξασφάλισιν τῶν προσφορῶν σὲ τιμὲς πολὺ χαμηλότερες τῆς διεθνοῦς ἀγορᾶς.

ΙΙΙ. Μόνον ὅταν δὲν ὑπάρχουν ἀθρόες προσφορὲς ἐθελοντῶν γιὰ τοὺς διαφόρους τομεῖς, θὰ προσλαμβάνωνται ἐπ᾿ ἀμοιβῇ διάφοροι ἐργαζόμενοι.

ΙV. Πιθανὰ ἔσοδα, μετὰ τὴν λειτουργίαν τοῦ Ἔργου, νὰ διατίθενται μὲ κάθε φειδώ, γιὰ τὴν συντήρησι τοῦ ἐν λόγῳ μνημείου καὶ γιὰ πληρωμὴ τοῦ ἀπαιτουμένου προσωπικοῦ, σὲ περίπτωσι, ποὺ δὲν θὰ ὑπάρχουν ἐθελοντές, καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἔσοδα νὰ διατίθενται γιὰ περίθαλψι ὀρφανῶν καὶ λοιπῶν δεινοπαθούντων συνανθρώπων μας, μὴ ἐχόντων ποῦ «τὴν κεφαλὴν κλῖναι», γιὰ νὰ σπουδάζουν ἄποροι μαθητὲς καὶ φοιτητὲς πολυτέκνων οἰκογενειῶν, γιὰ τὴν ἀνακαίνισι διαφόρων Ἱερῶν Ναῶν, τὴν διάδοσι – προβολὴ τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ ἀνὰ τὴν ὑφήλιο, τὴν ἐνίσχυσι ὀρθοδόξων ἱεραποστολῶν ἀνὰ τὸ κόσμον καὶ τὴν διάδοσι τῶν κοινωνικῶν διδασκαλιῶν τοῦ Εὐαγγελίου διὰ παντὸς προσφόρου μέσου (ἐντύπου, ραδιοφώνου, τηλεοράσεως καὶ λοιπῶν Μ.Μ.Ε. ).

5. Ἐμεῖς, ἐπαναλαμβάνομε, ὄχι μόνον τὴν παραμικρὰ ἰδιοτέλεια δὲν ἐπιδιώκομε, ἀλλά, διαθέτοντες ὁλοκληρωτικῶς τὸν μὲ ἀπερίγραπτες στερήσεις καὶ ψυχικὲς ἀλγηδόνες δημιουργηθέντα μόχθον τοῦ βίου μας, θὰ ἀγωνισθοῦμε σὰν ἄγνωστοι στρατιῶτες, μέχρι νὰ γίνουν τὰ ἐγκαίνια, ὁπότε νὰ ἐπαναλάβωμε τὸ «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον Σου Δέσποτα…». Ἀκόμη καὶ μετὰ τὸν θάνατόν μας νὰ μὴ ἀναγραφῆ οὐδαμοῦ τὸ ὄνομά μας.

Ἄν μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ ζήσωμε περισσότερον, τότε νὰ συνεχίσωμε νὰ μοχθοῦμε περαιτέρω γιὰ ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες-ἀνακούφισι δεινοπαθούντων συναθρώπων μας πρὸς δόξαν Θεοῦ.

         Ἤδη ἔχομε ἀποστείλει ἄνω τῶν 70.000 τόννους ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες ἀνὰ τὴν ὑφήλιον καὶ στὴν Ἑλλάδα μας χωρὶς τὴν παραμικρὰν βοήθεια κράτους, κρατικῶν φορέων κ.λπ. Μακάρι ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἀξιώσῃ νὰ συνεχίσουμε μὲ τὸν ἴδιον τρόπον καὶ νὰ ὑπερβοῦμε τοὺς 100.000 τόννους.

Ἄς συνεχίσῃ τὸ ἁμαρτωλὸ καὶ διεφθαρμένο κράτος νὰ δίδῃ τὶς δεκάδες ἑκατομὐρια Εὐρὼ στοὺς ,,ἡμετέρους,, ,,κλαδικοὺς,, ἀετονύχηδες καὶ ,,πατριάρχες τῆς διαπλοκῆς,, γιὰ νὰ ἱδρύουν Μ.Κ.Ο. γιὰ δῆθεν ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες καὶ νὰ βολεύωνται στρατιές ,,ἡμετέρων,,…

Γιὰ τὴν ἄμεσο σύμπραξι καὶ συνδρομὴ ὅλων τῶν ἰδεολόγων πανελλήνων καὶ φιλελλήνων θερμότατα εὐχαριστοῦμε ἐκ τῶν προτέρων.

ΚΑΛΗ  ΔΥΝΑΜΙ !

Τὰ Διοικητικὰ Συμβούλια τῶν φορέων μας:

Σωματείου «Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦἜθνους»,

Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν,

Διορθοδόξου Συνδέσμου «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος».

(πιέστε ἐπάνω στή φωτογραφία γιά τό video)

Τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Στέργιος Σάκκος, ὁμότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου ΑΠΘ καί διδάσκαλος τῶν ἀδελφοτήτων "Ἀπολύτρωσις" καί "Χριστιανική Ἐλπίς".

Ὁ Κύριος τόν κάλεσε κοντά Του ἀνήμερα τοῦ Πάσχα, μέσα στό άναστάσιμο φῶς !

Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία τελέσθηκε στόν Ἱερό Ναό Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἀδελφότητος "Χριστιανική Ἐλπίς"

στό Φίλυρο Θεσσαλονίκης, τήν Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου.

Τό video πού παραθέτουμε συνοψίζει σέ λίγα λεπτά τή ζωή του, τήν προσφορά του καί τό πολυσχιδές ἔργο του.

Ὁ Θεός νά τόν ἀναπαύσει ἔν σκηναῖς δικαίων.

Τράπεζα Ἰδεῶν

Λόγος κατηχητήριος ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας και

Mεγάλης Τεσσαρακοστῆς

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ  ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΑΡ’ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

«Περιχαρῶς δεξώμεθα πιστοί, τὸ θεόπνευστον διάγγελμα τῆς νηστείας».

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Κατὰ τὸν τελευταῖον καιρὸν παρατηρεῖται μία ἔξαρσις ἀνησυχιῶν. Πολλὰ προβλήματα ἀναφύονται. Ὁ κόσμος ὑποφέρει καὶ ζητεῖ βοήθειαν. Διερχόμεθα πράγματι μίαν γενικωτέραν δοκιμασίαν. Ἄλλοι τὴν ὀνομάζουν ὕφεσιν οἰκονομικήν, ἄλλοι κρίσιν πολιτικήν. Δι᾿ ἡμᾶς εἶναι ἐκτροπὴ πνευματική. Καὶ ὑπάρχει θεραπεία. Πολλαὶ λύσεις δίδονται καὶ ἀπόψεις ἀκούγονται. Ἀλλὰ τὰ προβλήματα παραμένουν. Ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ἐγκαταλελειμμένος καὶ μόνος. Ἀγνοεῖται ἡ βαθυτέρα φύσις του. Παραμένει εἰς τὴν κατήφειαν τῆς ἀσαφείας καὶ τῆς ἀπογνώσεως.
Αἱ προτεινόμεναι λύσεις, ὁποιανδήποτε κατεύθυνσιν ἢ ἔκβασιν καὶ ἂν ἔχουν, δὲν λυτρώνουν τὸν ἄνθρωπον, διότι ἐκ προοιμίου τὸν ἀφήνουν δέσμιον τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ὁ ἐλευθερωτὴς τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Εἰσερχόμενος ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας εἰσέρχεται εἰς τὸ κλῖμα τῆς θείας παρακλήσεως, τῆς συμφιλιώσεως τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Ἔρχεται εἰς τὰ ἴδια. Ἠρεμεῖ τὸ πνεῦμα του. Εὑρίσκει ἕν οὐράνιον κάλλος καὶ μίαν ὡριμότητα πνευματικὴν «εὐωδίας ἐνθέου πληροῦσαν πέρατα κόσμου». Ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει ὅλα ὅσα ὑποφέρομεν. Καὶ ἔχει τὴν δύναμιν νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ. Μᾶς καλεῖ εἰς μετάνοιαν. Δὲν ὡραιοποιεῖ τὸ ψεῦδος οὔτε ἀποκρύπτει τὰ δεινά. Λέγει ὅλην τὴν ἀλήθειαν. Καὶ προτρέπει τὸν ἄνθρωπον νὰ ἀντικρύσῃ τὴν πραγματικότητα ὡς ἔχει. Νὰ συνειδητοποιήσωμεν ὅτι εἴμεθα γῆ καὶ σποδός.
Εἰς τὸν Μέγαν Κανόνα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου γίνεται λόγος διὰ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας καὶ τὸν κλαυθμὸν τοῦ πένθους, τὸν πόνον τῶν τραυμάτων. Ἀλλὰ ἀκολουθεῖ ἡ ἀνάπαυσις τῆς ψυχῆς καὶ ἡ ὑγεία τοῦ πνεύματος. Ὑπάρχει ὁ Πλάστης καὶ Σωτὴρ ἡμῶν. Ἐκεῖνος διὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους Του μᾶς ἐτοποθέτησεν εἰς τὸ μεθόριον τῆς ἀφθαρσίας καὶ τῆς θνητότητος. Δὲν μᾶς ἐγκατέλειψεν. Ἦλθε καὶ μᾶς ἔσωσε. Κατέλυσε τῷ Σταυρῷ Του τὸν θάνατον. Ἐχαρίσατο ἡμῖν τὴν ἀφθαρσίαν τῆς σαρκός.

ΕΚΘΕΣΗ  «ΤΟ ΑΓΙΟΝ  ΟΡΟΣ» ΤΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΒΑΡΛΑΜΗ

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

«Εκεί όπου η ευωδία του θυμαρίου αμιλλάται με τα ουράνια του θυμιάματος μύρα…

Εκεί όπου και οι βράχοι ακόμη αποπνέουν αγιότητα βρεγμένοι με τα δάκρυα των Οσίων…»

Αλέξανδρος Μωραϊτίδης: «Λειτουργία ασκητών».

(από το λεύκωμα που συνοδεύει τους πίνακες της έκθεσης)

Η  Συλλογή «ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ» του Έλληνα ζωγράφου Ευθύμιου Βαρλάμη, που εγκαινιάστηκε στις 7 Νοεμβρίου 2011, είναι ένα ιδιαίτερο πνευματικό γεγονός για την Αθήνα κι αυτό γιατί δεν είναι μια συνήθης έκθεση ζωγραφικής, ούτε μια απλή παρουσίαση έργων τέχνης.

Όπως σημειώνουν οι υπεύθυνοι της έκθεσης «είναι περισσότερο ένα βίωμα, ένα προσκύνημα, ένας χώρος που σε περικλείει και σου δίνει την αίσθηση ότι ζεις τα αόρατα και νιώθεις την ανάγκη να ευχαριστήσεις το Θεό για την απεριόριστη χάρη Του».

Χαρακτηριστικά σημειώνει ο ίδιος ο δημιουργός:

«Τι μας λέει το Άγιο Όρος;

Το Άγιο Όρος μιλάει στην ψυχή μας, μας διδάσκει την λιτότητα και την ταπείνωση, την ευγνωμοσύνη και την δοξολογία, αλλά το κυριότερο, μας ευκολύνει την υπέρβαση. Κάθε Έλληνας φυλάει μέσα στην καρδιά του το δικό του προσωπικό Άγιο Όρος και αυτό μας ενώνει να κρατήσουμε τις αιώνιες αξίες που οδηγούν την ανθρωπότητα στο φως, την αλήθεια. Γιατί η μόνη και απόλυτη αλήθεια είναι ο Θεός».