![ti_08_mobile.png](/images/template/ti_08_mobile.png)
Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Τα λυπηρά που μας συμβαίνουν γίνονται ή για παιδαγώγησή μας, ή για την εξάλειψη παλιών αμαρτιών, ή για διόρθωση της τωρινής αμέλειάς μας, ή για αποτροπή μελλοντικών αμαρτιών. Εκείνος λοιπόν που συλλογίζεται ότι ο πειρασμός τού συνέβη για κάποιον από αυτούς τους λόγους, δεν αγανακτεί, όταν τον χτυπούν ή τον αδικούν ή του κάνουν κάποιο άλλο κακό. Καθώς μάλιστα συναισθάνεται τις αμαρτίες του, ούτε κατηγορεί εκείνον που του προξενεί τον πειρασμό, αφού, είτε μέσω αυτού είτε μέσω άλλου, όφειλε να πιει το ποτήρι της θείας δικαιοσύνης. Αντίθετα, στον Θεό αποβλέπει και τον ευχαριστεί για ό,τι επέτρεψε, και τον εαυτό του κατηγορεί και δέχεται πρόθυμα την παιδαγωγική δοκιμασία, όπως έκανε ο Δαβίδ με τον Σεμεΐ (Β’ Βασ. 16:5-13). Ο ασύνετος άνθρωπος, από την άλλη, ζητά συχνά από τον Θεό να ελεηθεί και να ελευθερωθεί από τα δεινά, όταν όμως έρχεται το έλεος, δεν το δέχεται, επειδή αυτό δεν είναι όπως εκείνος ήθελε, αλλά όπως το έκρινε συμφέρον ο Γιατρός των ψυχών. Γι’ αυτόν τον λόγο αδημονεί και αναστατώνεται, και άλλοτε τα βάζει οργισμένος με τους ανθρώπους, ενώ άλλοτε βλασφημεί τον Θεό. Έτσι όμως και αγνωμοσύνη δείχνει, και ενίσχυση στον πειρασμό του δεν παίρνει.
Οι δαίμονες μας προξενούν πειρασμούς είτε αυτοί οι ίδιοι είτε ξεσηκώνοντας εναντίον μας εκείνους που δεν φοβούνται τον Θεό. Μας πειράζουν αυτοί οι ίδιοι, όταν χωριστούμε από τους ανθρώπους, όπως έκαναν στον Κύριο στην έρημο (Ματθ. 4:1-10)· και μέσω ανθρώπων, όταν ζούμε ανάμεσα σε αυτούς, όπως τον Κύριο μέσω των Φαρισαίων (Ματθ. 16:1· 19:3). Εμείς όμως, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο πρότυπό μας, τον Κύριο, ας τους αποκρούσουμε και στις δύο περιπτώσεις.
Κάθε σχεδόν αμαρτία γίνεται μέσω ηδονής, και κάθε εξάλειψη αμαρτίας γίνεται μέσω κακοπάθειας και λύπης, είτε θεληματικής, με τη μετάνοια, είτε σταλμένης από την οικονομία του Θεού, με πειρασμό που επιτρέπει η πρόνοιά του. Γιατί, όπως λέει ο απόστολος, αν ανακρίναμε εμείς τον εαυτό μας, δεν θα επισύραμε την τιμωρία του Θεού· όταν όμως ο Κύριός μας τιμωρεί, μας διαπαιδαγωγεί, έτσι ώστε να μην καταδικαστούμε μαζί με τον κόσμο (Α’ Κορ. 11:31-32).
Από τους πειρασμούς άλλοι φέρνουν στους ανθρώπους ηδονές, άλλοι λύπες και άλλοι σωματικούς πόνους. Γιατί ανάλογα με την αιτία των παθών που βρίσκεται στην ψυχή βάζει σε αυτήν και το φάρμακο ο Γιατρός των ψυχών με τις δίκαιες κρίσεις του.
Όταν σου έρθει πειρασμός χωρίς να το περιμένεις, μην κατηγορείς εκείνον που σου τον προξένησε, αλλά αναζήτησε το γιατί, και όταν το βρεις, διορθώσου.
Ο συνετός άνθρωπος, καθώς αναλογίζεται το θεραπευτικό αποτέλεσμα των κρίσεων του Θεού, υπομένει με ευχαριστία τους πειρασμούς που αυτές επιτρέπουν να του συμβούν, θεωρώντας αιτία τους τις αμαρτίες του και κανέναν άλλον. Ο ασύνετος, αντίθετα, επειδή αγνοεί την πάνσοφη πρόνοια του Θεού, όταν αμαρτάνει και παιδαγωγείται με πειρασμούς, θεωρεί αίτιους αυτών ή τον Θεό ή τους ανθρώπους.
Εκείνος πραγματικά θέλει να σωθεί, ο οποίος δεν αντιστέκεται στα θεραπευτικά φάρμακα. Και αυτά είναι οι οδύνες και οι λύπες που έρχονται με τους ποικίλους πειρασμούς. Όποιος όμως αντιστέκεται, δεν γνωρίζει ούτε τι εμπορεύεται στον εδώ κόσμο, ούτε τι πρέπει να αγοράσει με αυτές προτού φύγει από τον κόσμο.
Πηγή: (Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Γ’, Υπόθεση ΛΓ’ (33). Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2006), Κοινωνία Ορθοδοξίας
Απόρησα με την παράκλησή σου, διότι κατεχόμενος από αυτήν την πικρία, μου ζητάς την ψυχική ίαση από τα αισθήματα, με τα οποία σε πειράζει ο φθόνος του διαβόλου. Εφόσον δεν έχω καμμία αρετή και δεν είμαι ικανός να σου προσφέρω τέτοια ίαση, πώς και με ποιον τρόπο μπορώ να σε βοηθήσω, όταν μάλιστα και εγώ ο ίδιος έχω ανάγκη από αυτήν; Αφού όμως με εμπιστεύεσαι, όσο ο Θεός φωτίζει την αδύναμη σκέψη μου, θα σου υπενθυμίσω ό,τι ξέρεις και ο ίδιος. Το κτηνώδες άναμμα και το επακόλουθο νυχτερινό μίασμα γίνεται είτε από την φυσική μας θερμότητα είτε από την περιττή κατανάλωση νόστιμων φαγητών είτε από την προηγούμενη συχνή ικανοποίηση αυτού του πάθους και την συνήθεια προς αυτό. Αλλά μερικές φορές συμβαίνει και από την υπερηφάνεια, όταν λόγου χάριν καταδικάζουμε τους συνανθρώπους μας, αλλά και από την ακατάπαυτη πονηρή επίδραση των δαιμόνων εναντίον μας, που ανάβουν στις καρδιές μας την κτηνώδη επιθυμία. Οι πρώτες δύο αιτίες του θεομίσητου αυτού μιάσματος σβήνουν και εξολοθρεύονται εντελώς με την εγκράτεια από την υπερβολική τροφή και τον ύπνο, όπως μας διδάσκει αυτός που είπε: «Εγώ δε εν τω αυτούς παρενοχλείν μοι ενεδυόμην σάκκον και εταπείνουν εν νηστεία την ψυχήν μου» (Ψαλμ. 34, 13). Ως «σάκκον» να εννοήσεις τον θρήνο, την κατάνυξη και την απόρριψη της σωματικής ησυχίας. Και πάλι ο ίδιος μας διδάσκει λέγοντας: «Εστράφην εις ταλαιπωρίαν εν τω εμπαγήναί μοι άκανθαν» (Ψαλμ. 31, 4). Ως «άκανθον» να εννοήσεις το αναμμένο βέλος της άσωτης επιθυμίας. Ως «ταλαιπωρίαν» την εκούσια αυτοεξάντληση, δηλαδή όταν κάποιος εξαντλεί τον εαυτό του με πολύχρονη αποχή από την τροφή, την αγρυπνία αλλά και με διαφόρους πνευματικούς αγώνες, την από βάθους καρδίας ταπεινοφροσύνη και την καθαρή προσευχή. Αυτό ακριβώς το έχει πει λεπτομερώς σε άλλο χωρίο· «και κατεκάμφθην έως τέλους», δηλαδή εξήντλησα τον εαυτό μου με διαφόρους αγώνες της νηστείας, και «όλην την ημέραν», δηλαδή στην διάρκεια όλης της ζωής μου, «σκυθρωπάζων επορευόμην», δηλαδή ενθυμούμενος συνεχώς την αμαρτία μου ποτέ δεν έπαψα να λυπάμαι, να θλίβομαι και να κλαίω γι’ αυτήν. Γιατί; «Ότι αι ψόαι μου επλήσθησαν εμπαιγμάτων και ουκ έστιν ίασις εν τη σαρκί μου» (Ψαλμ. 37, 7-8). Αλλά αρκετά γι’ αυτό.
Και επειδή λες, «είμαι ράθυμος», να παρηγορήσεις τον εαυτό σου με τα λόγια του εναρέτου, που λέγει: «Ιδού εμάκρυνα φυγαδεύων και ηυλίσθην εν τη ερήμω» (Ψαλμ. 54, 8) . Και άκουσε προσεκτικά, πώς βοηθούσε τον εαυτό του, όταν τον ενοχλούσαν η ραθυμία και η καταιγίδα διαφόρων αναστατώσεων της σκέψης που προκαλούσαν τα δαιμόνια (Ψαλμ. 54, 9): «Προσεδεχόμην τον σώζοντά με από ολιγοψυχίας και από καταιγίδος». Να μιμείσαι αυτόν τον ενάρετο και κατά το μέτρο των δυνάμεών σου να οπλιστείς με πίστη και ελπίδα στην φιλανθρωπία του Σωτήρος. Τότε θα έχεις κάθε βοήθεια από Αυτόν, επειδή «εγγύς Κύριος πάσι τοις επικαλουμένοις αυτόν, πάσι τοις επικαλουμένοις αυτόν εν αληθεία. Θέλημα των φοβουμένων αυτόν ποιήσει και της δεήσεως αυτών εισακούσεται και σώσει αυτούς» (Ψαλμ. 144, 18-19).
Και αφού λες, «δεν μπορώ να σκάψω», θα σου απαντήσω. Μην σταματάς να σκάβεις, όχι όμως την γη και το χόρτο που φυτρώνει, αλλά την καρδιά και την συνείδησή σου, εκριζώνοντας τις φυτοζωούσες, κακές κοσμικές επιθυμίες -εξαιτίας της πολύχρονης κακής συνήθειας— τα απρεπή ήθη και τις σκέψεις. Μην ντρέπεσαι να παρακαλέσεις τον Σωτήρα με επιμονή για την άφεση των αμαρτιών σου, για να βελτιωθείς στο μέλλον και να ζήσεις αγαθή και θεάρεστη ζωή. Ο Σωτήρας αγαπάει τέτοιους επίμονους ικέτες, επειδή ο ίδιος είπε: «Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν» (Ματθ 7, 7). Η μακαριότητα για έναν μοναχό συνίσταται στο να πορεύεται ολόψυχα και με όλη την καρδιά του στον δρόμο των εντολών του Σωτήρος και της παραδόσεως των Πατέρων.
Πηγή: (Αγίου Μαξίμου Γραικού «Λόγοι» τ. α’, Ιερά Μονή Βατοπαιδίου), Η άλλη όψη
Αιτία αναριθμήτων κακών για τους μοναχούς.
Κοιλιά αδιάντροπη και ποτέ κορεσμένη, εξαιτίας της οποίας εμείς, οι ανόητοι μοναχοί, γινόμαστε παίγνιο των πονηρών δαιμόνων! Αποτελείς την αιτία ακαθάρτων εκροών, ύπνου δίχως μέτρο και άλλων ειδών πνευματικού θανάτου. Από εσένα προέρχεται η απόρριψη των ευαγγελικών εντολών, η ατελείωτη φροντίδα για κέρδος και διάφορες φιλονικίες. Όλα αυτά εξαφανίζουν την μνήμη του θανάτου, την θεία αγάπη και τον φόβο του Θεού από τις ψυχές των μοναχών.
Έτσι η αγνή προσευχή, τα δάκρυα και η συγκίνηση εξαφανίζονται και σταματά η εσωτερική λειτουργία του νου. Στην θέση τους έχουν εισέλθει υπερηφάνεια, κακοήθεια, δόλος, φθόνος, διάφορες ματαιόδοξες επιθυμίες, καθώς και η πηγή του κάθε κακού, η φιλαργυρία [1] και το κυνηγητό της είσπραξης των τόκων, που προκαλούν την τρομερή και απάνθρωπη τοκογλυφία και τα οποία θα επιφέρουν την οργή του Θεού.
Αδιάντροπη κοιλιά, εξαιτίας της οποίας εμείς οι άφρονες μοναχοί πέφτουμε στα απύθμενα βάθη της κόλασης! Μακάριος είναι όποιος σε δάμασε στον νου του και αγάπησε ολόψυχα την ένδεια και τον ανάργυρο βίο. Αυτός μόνο σε κατάλαβε αληθινά, αυτός μόνο είναι ο υπηρέτης του Υψίστου και αυτός μόνο είναι ελεύθερος. Αντιθέτως όλοι εμείς που υποκύπτουμε σε εσένα είμαστε οι κακοί δούλοι των παθών που γεννάς και μοιάζουμε με τα άλογα ζώα, μολονότι δημιουργηθήκαμε εξαρχής από το άγιο χέρι του Θεού κατά την θεική εικόνα Του.
______________
1. Βλ. Α´ Τιμ. 6,10.
Πηγή: (Αγίου Μαξίμου Γραικού «Λόγοι», Ιερά Μονή Βατοπαιδίου), Η άλλη όψη
Δεν θα ζήσουμε, ψυχή μου, τον χρόνο της παρούσης ζωής μας μέσα στην οκνηρία, την απραγία και την ανοησία, σαν άπειρα νήπια, θεωρώντας ότι είναι αρκετή για την σωτηρία μας η παραμονή μας σε αυτόν τον τόπο, τον απρόσιτο στις γυναίκες και τους κοσμικούς ανθρώπους, γιατί έτσι θα μείνουμε στην πλάνη. Διότι και στα αρχαία χρόνια στους Ισραηλίτες, που με την βοήθεια του Υψίστου και με την καθοδήγηση του Μωυσή έφυγαν από την Αίγυπτο και τον Φαραώ, δεν ήταν αρκετό για την ευσέβειά τους το γεγονός ότι πέρασαν σαράντα χρόνια σε τόπο απρόσιτο, δηλαδή στην έρημο, επειδή ακριβώς δεν διατήρησαν την σοφή πίστη στον Θεό, που τους έσωσε από αναρίθμητες δυσκολίες.
Δεν αρκούν τα άθλια αυτά κουρέλια, ψυχή μου, για να ευχαριστήσουμε τον Κύριο των πάντων. Με ένα από αυτά, την διαμονή στην έρημο, επιτυγχάνεται η απόλυτη σιωπή και με το άλλο η απόλυτη ταπείνωση. Εάν όμως και στο πρώτο και στο δεύτερο κάποιος περιβάλλεται με δόξα και κοσμικές μέριμνες, αυτός δεν διαφέρει σε τίποτε από τον σκύλο που επιστρέφει στα ξεράσματά του, κατά τον λόγο του μεγαλυτέρου των αποστόλων [1]. Αυτά τα μαύρα κουρέλια, ψυχή μου, αποτελούν την εικόνα του θρήνου και της νεκρώσεως, η οποία αφορά εμάς που επιλέξαμε να θεωρούμε τον εαυτό μας πάντοτε νεκρωμένο εκουσίως για την παρούσα ζωή. Η νέκρωση αυτή συνίσταται στο να μισούμε πάντοτε ολόψυχα κάθε σαρκική ηδονή και κάθε επίγεια δόξα και να ζούμε αφιλοκερδώς και όσια, αποκτώντας τα αναγκαία από την δουλειά μας και θεωρώντας την ένδεια ως μεγάλο πλούτο. Αν όμως και πάλι ανόητα περιβάλλουμε τον εαυτό μας με απληστία, δόξα, οινοποσία, γέλια, με τα οποία συνήθως ενώνεται κάθε άνομη επιθυμία, τότε δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι θα παραδοθούμε στα απόλυτα βάσανα, επειδή ακριβώς ψευδόμαστε εκούσια και συνειδητά, αντίθετα προς τους όρκους που δώσαμε. Τι μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό; Καλύτερα, λέγει η σοφία του Θεού, να μην υποσχεθούμε και να εκτελέσουμε, παρά να υποσχεθούμε και να ψευσθούμε [2]. Και ο θείος ψαλμωδός διαλαλεί: «Απολείς πάντας τους λαλούντας το ψεύδος» [3].
Ο Χριστός, ψυχή μου, δεν ευχαριστείται με την αλλαγή του τόπου και της αμφιέσεως, όπως είπαμε προηγουμένως, αλλά με την καθαρότητα της ζωής και την απόκτηση διαφόρων αρετών, που στηρίζονται στην τελεία πίστη. Και, όπως με την βοήθεια της χάριτος του Θεού ξέφυγες από τα δίχτυα της νοερής Αιγύπτου, δηλαδή αυτού του κόσμου, έτσι προσπάθησε με όλη την δύναμή σου, κάτω από την προστασία της πίστης και με τον φόβο του Θεού, να ξεφύγεις από τον διάβολο, που σε κυριεύει και πάντοτε επιτίθεται εναντίον σου με δύναμη και μένος. Και μη σταματάς να τρέχεις για να γλυτώσεις από αυτόν, μέχρις ότου δεις να τον πνίγει η ισχυρή δεξιά του Υψίστου μέσα στην άβυσσο της φωτιάς μαζί με όλα τα άρματα και τους δυνατούς οπλοφόρους του. Τότε θα δεις τον εαυτό σου να τον σκεπάζει η θεία νεφέλη του Παρακλήτου, ο οποίος δροσίζει την φλόγα που προκαλούν μέσα σου οι ασώματοι εχθροί με τις φλογερές σκέψεις των απαισίων επιθυμιών. Θα σε οδηγήσει προς την γη της Επαγγελίας όχι το πυρ αλλά η καθαρότητα του ζώντος φωτός. Η γη της Επαγγελίας δεν είναι εκείνη που μοίρασε στους Ισραηλίτες ο Ιησούς του Ναυή, αλλά αυτή που υποσχέθηκε ο πρωτότοκος όλων των ζώντων ο «ωραίος κάλλει παρά τους υιούς των ανθρώπων» [4], ο οποίος γεννήθηκε από την πανάχραντη και Παναγία Παρθένο, ο Χριστός Ιησούς, ο οποίος πρώτος εισήλθε εκεί, αφού νίκησε τον θάνατο.
Να είσαι πάντοτε σε εγρήγορση, ψυχή μου, επειδή ο νοερός Φαραώ που σε κυνηγά δεν παύει να εφευρίσκει κακό εναντίον σου. Μην περιμένεις, αγαπημένη μου ψυχή, να πάψουν οι δοκιμασίες που αυτός μηχανεύεται εις βάρος σου. Επειδή από την φύση του είναι φθονερός και θρασύς, η οργή του δεν υποχωρεί ποτέ, αλλά πάντοτε προσπαθεί να σε ρίξει στο πυρ των βασάνων. Επίσης μην τον εμπιστεύεσαι, όταν υποχωρεί, επειδή τότε ακριβώς προσπαθεί με ξεχωριστή πονηριά να σε αρπάξει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αυτός ο κάκιστος προσπαθεί να σε υποτάξει, οδηγώντας σε μακριά από την συνεχή και σταθερή νήψη σου, για να σε βρει οκνηρή και να σε πετύχει με ένα από τα πολλά ψυχοφθόρα βέλη του, η με την ολέθρια υπερηφάνεια, να σε βγάλει από τον δρόμο που οδηγεί σε μεγαλύτερες αρετές. Επειδή είναι νους πολύ έμπειρος στην εξεύρεση του κακού, ξέρει τι όφελος έχουμε, όταν είμαστε νηφάλιοι, παρά τις δυστυχίες που μας επιφέρει, αφού είμαστε προστατευμένοι από την Χάρη του Θεού. Επειδή, όταν είμαστε νηφάλιοι, οι δυστυχίες που μας δίνει μπορούν να γίνουν για εμάς αιτία μεγάλων επαίνων, όπως η πάλη με έναν δυνατό αντίπαλο παρέχει στον έμπειρο παλαιστή την δυνατότητα να λάβει μεγάλους επαίνους. Μπορείς με την βοήθεια του Σωτήρος σου να ξεφύγεις από τα χέρια του ολεθρίου Φαραώ και να περάσεις τα βάθη των φλογερών παθών της Ερυθράς Θαλάσσης διά ξηράς και όχι διά θαλάσσης, όπως μυστικώς μας διδάσκει ο θεόπνευστος λόγος [5]. Αν λοιπόν περάσεις μέσα στην πτωχεία και την ένδεια, και μάλιστα με τα πόδια και όχι επάνω στο άλογο, δηλαδή συνειδητοποιώντας πάντοτε στις σκέψεις σου την ταπεινότητα και την μεγάλη αναξιότητά σου, τότε θα εγκατασταθείς στο Σινά, μέσα στην έρημο, δηλαδή θα φθάσεις την ιερά οικία της απαθείας, που ευφραίνει το Άγιο Πνεύμα.
Να προσέχεις, ακόλαστη, να μην πέσεις και εσύ σε κάποιο μανιώδες πάθος, όπως οι αχάριστοι άνθρωποι. Να μην παραδοθείς στην λαιμαργία, την οινοποσία και τους χορούς, για να μην θεωρήσεις την κοιλιά σου σαν το πιο ακριβό και το πιο ιερό πράγμα [6], και να μην την προσκυνήσεις, όπως προσκύνησαν τον μόσχο [7], και χάσεις τα μέλλοντα αγαθά, όπως εκείνοι που έχασαν την γη της επαγγελίας. Έτσι δεν θα παραδοθείς σε ατελείωτα βάσανα, από τα οποία θα υποφέρεις χειρότερα από όλους, που ζούσαν πριν από τον νόμο. Αν όμως πράγματι αγαπάς τον Χριστό, τον Βασιλέα σου, που υπέμεινε για χάρη σου σταυρικό θάνατο, τότε προσπάθησε με όλη την δύναμή σου να εμφυσήσεις στην ψυχή σου την θεία αγάπη Του.
Αυτό θα το πετύχεις, μόνο αν ελέγξεις αρκετά όλες τις επιθυμίες σου. Και θα τις ελέγξεις, μόνο αν εμφυσήσεις στην καρδιά σου τον φόβο του Θεού. Και αυτόν τον φόβο θα τον αποκτήσεις, αν διώξεις από τον εαυτό σου κάθε αμφιβολία, αλλά και επιθυμία να φαίνεσαι σοφή, και αν ακολουθήσεις ως άκακο παιδί τον Κύριό σου τηρώντας τις εντολές Του [8]. Όπως η αγάπη είναι η εκτέλεση όλου του νόμου, έτσι και η πίστη είναι το θεμέλιο όλων ανεξαιρέτως των αρετών. Από την πίστη γεννιέται ο φόβος, και από αυτόν η τήρηση των εντολών, διά της οποίας ο νους πληρούται από τον θείο έρωτα. Αφού αξιωθείς αυτά, να σκέπτεσαι ταπεινά θεωρώντας τον εαυτό σου σκόνη, για να απολαμβάνεις πάντοτε τις θείες ευλογίες.
________________
1. Βλ. Β´ Πέτρ. 2,22. 2. Πρβλ. Παρ. 12,22. 3. Ψαλμ. 5, 7. 4. Ψαλμ. 44, 3. 5. Βλ. Ἑβρ. 11,29. 6. Βλ. Φιλ. 3,19. 7. Βλ. Ἔξ. 32,4-6. 8. Πρβλ. Ματθ. 18,3-5. Μάρκ. 10,15. Λουκ. 18,17.
Πηγή: (Αγίου Μαξίμου Γραικού «Λόγοι», Ιερά Μονή Βατοπαιδίου), Η άλλη όψη
Ο ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ. ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΣΕΡΗΝΟ.
Είναι πιο αξιολύπητοι οι αμαρτωλοί που δεν αξιώνονται να υποβληθούν σε τέτοιες πρόσκαιρες δοκιμασίες.
Εκείνοι όμως που είναι πραγματικά ταλαίπωροι και αξιολύπητοι είναι αυτοί που, ενώ είναι στιγματισμένοι από κάθε είδους αμαρτία, όχι μόνο δεν αφήνουν να φανεί κανένα σημάδι που θα αποκάλυπτε την κατοχή τους από τον διάβολο, αλλά και δεν υποφέρουν από καμιά δοκιμασία άξια των πράξεών τους. Αυτό συμβαίνει γιατί εκείνοι είναι ανάξιοι για να δεχθούν αυτό το ταχύτατο και αποτελεσματικό φάρμακο, που προσφέρεται σ’ αυτή τη ζωή. Αυτοί, ανάλογα με «τη σκληρότητα και την αμετανοησία της καρδιάς τους», οι οποίες δεν καθαρίζονται με τις τιμωρίες της παρούσας ζωής, «μαζεύουν κατά του εαυτού τους θησαυρούς οργής, που θα εξαπολυθούν εναντίον τους κατά την ημέρα εκείνη, κατά την οποία θα ξεσπάσει η Θεία οργή και θα αποκαλυφθεί η δίκαιη κρίση του Θεού» (Ρωμ. 2, 5). Ημέρα κατά την οποία, «το σκουλήκι που θα τους κατατρώει δεν θα έχει τέλος και η φωτιά που θα τους κατακαίει δεν θα σβήσει ποτέ» (Ησ. 66, 24).
Αλλά και ο Προφήτης που προβληματίσθηκε από το γεγονός ότι οι Άγιοι δοκιμάζονται από συμφορές και θλίψεις, ενώ οι αμαρτωλοί, αντίθετα, βαδίζουν μέχρι το τέλος της ζωής τους χωρίς να δοκιμάσουν το μαστίγιο της ταπείνωσης -και μάλιστα πολλές φορές ζουν μέσα στην αφθονία όλων των αγαθών και απολαμβάνουν τιμές και δόξες- κραυγάζει με έντονο τρόπο, χωρίς να μπορεί πλέον να συγκρατήσει την απορία του: «Σε μένα όμως παραλίγο να σαλευθούν τα πόδια μου, παραλίγο τα βήματα της ζωής μου να φύγουν από το δρόμο τού Κυρίου. Γιατί καταλήφθηκα από ζήλεια κατά των παρανόμων, επειδή έβλεπα την ευημερία των αμαρτωλών ανθρώπων. Γιατί έβλεπα ότι δεν υπάρχει μεγάλη αγωνία και πολλή κακοπάθεια κατά το θάνατό τους και ότι δεν κρατάει πολύ η θλίψη που τυχόν τους μαστίζει κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Αυτοί δεν κοπιάζουν, όπως οι άλλοι άνθρωποι, και δεν ταλαιπωρούνται ούτε υποφέρουν όπως οι άλλοι» (Ψαλμ. 72, 2-5). Γι’ αυτό και αυτοί οι άνθρωποι θα τιμωρηθούν στην αιωνιότητα μαζί με τους δαίμονες. Γιατί αυτοί αποδείχθηκαν ανάξιοι να λάβουν από αυτή τη ζωή το μερίδιο και τη μεταχείριση των υιών του Θεού, αφού δεν χτυπήθηκαν από καμιά θλίψη, όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι.
Κι ο προφήτης Ιερεμίας, επίσης, ρωτάει με απορία τον Θεό σχετικά με το θέμα της καλοτυχίας των ασεβών και ταυτόχρονα ο ίδιος ομολογεί ότι δεν αμφιβάλλει καθόλου για τη δικαιοσύνη Του: «Κύριε,» λέει, «εσύ είσαι δίκαιος, πώς μπορώ να διαμαρτυρηθώ εναντίον σου;» (Ιερ. 12, 1). Δεν κρατιέται ωστόσο να μην αναζητήσει την αιτία μιας τέτοιας ανισότητας και προσθέτει: «Όμως θα σου θέσω μερικά ερωτήματα: Γιατί οι ασεβείς στη ζωή τους είναι επιτυχημένοι; Γιατί ευτυχούν όλοι εκείνοι που παραβαίνουν συνεχώς τον νόμο σου; Τους φύτεψες κι αυτοί έριξαν βαθιές ρίζες. Γέννησαν παιδιά και απέκτησαν απογόνους. Είσαι κοντά στο στόμα τους και εκπληρώνεις το αίτημά τους, είσαι όμως μακριά από τις επιθυμίες της καρδιάς τους» (Ιερ. 12, 1-2). Ο Κύριος όμως, με τα λόγια τού ίδιου Προφήτη, θρηνεί για την καταστροφή των αμαρτωλών. Φροντίζει γι’ αυτούς και τους στέλνει παιδαγωγούς, γιατρούς και δασκάλους. Τους προκαλεί, κατά κάποιο τρόπο, να θρηνήσουν μαζί Του και τους λέει: «Η Βαβυλώνα έπεσε ξαφνικά και συντρίφθηκε. Θρηνήστε την βάλτε ρητίνη σαν βάλσαμο θεραπευτικό στην πληγή της, μήπως και θεραπευθεί» (Ιερ. 28, 8). Και να, ποια είναι η απελπισμένη απάντηση των Αγγέλων, στους οποίους δόθηκε η εκτέλεση του έργου της σωτηρίας των ανθρώπων ή μάλλον η απάντηση του Προφήτη, που στάλθηκε ως μηνυτής του Θεού, αλλά και αυτή των πνευματικών ανθρώπων και διδασκάλων, οι οποίοι βλέπουν τη σκλήρυνση και την αμετανόητη καρδιά αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων: «Προσπαθήσαμε» λένε, «να δώσουμε φάρμακα στη Βαβυλώνα, αλλά δεν θεραπεύθηκε. Ας την εγκαταλείψουμε λοιπόν και ο καθένας ας επιστρέψει στη χώρα του, γιατί οι αμαρτίες της πλήθυναν τόσο πολύ, που έφθασαν μέχρι τον ουρανό, έφθασαν μέχρι τα άστρα» (Ιερ. 28, 9).
Ο Κύριος επίσης το ίδιο εννοεί, όταν απευθύνεται, με το στόμα του Προφήτη Ησαΐα, προς την Ιερουσαλήμ και της λέει: «Από τα πόδια μέχρι το κεφάλι δεν υπάρχει υγιές μέρος. Δεν υπάρχει σε ένα μέρος πληγή ανοιχτή και σε άλλο μώλωπας ή σε άλλο πληγή με φλεγμονή. Αλλά όλο το σώμα είναι μια ολόκληρη πληγή. Δεν είναι δυνατόν να βάλει κανείς πάνω σ’ αυτό ούτε κατάπλασμα, ούτε λάδι, ούτε επιδέσμους» (Ησ. 1, 6).
Πηγή: (Ἀπό τό βιβλίο, «Ὁ Ἀββᾶς Κασσιανός, Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου» τ. α΄, Ἐκδ. «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ», Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα), Άπαντα Ορθοδοξίας, Η άλλη όψη
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ενημέρωση για τις πυρκαγιές 13.8.2018
Η Μητρόπολις Μεσογαίας και Λαυρεωτικής επιθυμεί πρώτον να ευχαριστήσει για την φιλότιμη ανταπόκριση και την εμπιστοσύνη όλους όσοι συνέβαλαν με ποικίλους τρόπους στην ανακούφιση των πυροπαθών της Ραφήνας και να ενημερώσει για τις ως τώρα ενέργειές της.
Οι οικισμοί που επλήγησαν από την καταστροφική λαίλαπα της 23ης Ιουλίου και ανήκουν στην γεωγραφική δικαιοδοσία της Μητροπόλεώς μας είναι: η Διασταύρωση Ραφήνας, το Κόκκινο Λιμανάκι, ο Νέος Βουτζάς, ο Νέος Πόντος, η Αγ. Βαρβάρα, τα Σκουφέικα, ο Πευκώνας, η Νταού (Νοσοκομείο), το Κιούπι, το Λυκόρεμα και τα Φριγκέικα.
Το σύνολο των ιδιοκτησιών της παραπάνω περιοχής που βρέθηκαν μπροστά στην ορμή της φωτιάς ήταν 1317 (εκ των οποίων 1278 κατοικίες). Εξ αυτών οι 168 δεν υπέστησαν ζημιές, οι 554 χρήζουν επισκευών αλλά είναι κατοικήσιμες, οι 270 προκειμένου να καταστούν κατοικήσιμες απαιτούν γενναίες κατασκευαστικές παρεμβάσεις και οι 292 είναι κατεδαφιστέες. Αξίζει να σημειωθεί ότι καμία εκκλησία (Ανάληψη, Αγ. Βαρβάρα, Αγ. Νικόλαος, Παναγία Σουμελά, Άγιος Θωμάς & Αγ. Πορφύριος) και κανένα προσκυνητάρι δεν υπέστη την παραμικρή ζημιά, ούτε καν μουτζούρα, τη στιγμή κατά την οποία όλων αυτών των ναών οι περίβολοι και οι αυλές κατακάηκαν.
Από την πρώτη στιγμή, εκτός της γενικής κινητοποίησης όλου του μηχανισμού της Μητροπόλεώς μας, δραστηριοποιήθηκαν περισσότεροι από 140 εθελοντές των ενοριών της Ραφήνας με επικεφαλής τους ιερείς τους, οι οποίοι καθημερινά από το πρωί ως το βράδυ αγκάλιασαν όποιον μπόρεσαν από τους πληγέντες με όλη τους την καρδιά. Συνολικά, από την επομένη της πυρκαγιάς, τις τελευταίες είκοσι μέρες, μέσω του μηχανισμού της Μητροπόλεώς μας και σε συνεννόηση με τον Δήμο Ραφήνας, διανεμήθηκαν περίπου 4000 μερίδες πλήρους γεύματος, 6 τόνοι συσκευασμένου νερού, ικανοποιήθηκαν τα λίγα αιτήματα προσωρινής στέγασης, καλύφθηκαν όλα τα αιτήματα για προμήθεια πάσης φύσεως ιματισμού, το 80% των αιτημάτων για υποδήματα, το 70% για κλινοσκεπάσματα & σεντόνια, το 30% για σχολικά είδη, 150 ψυγειάκια (παγωνιέρες) με καθημερινή ανανέωση του πάγου, λόγω διακοπής της ηλεκτροδότησης, φάρμακα, βιβλία, είδη προσωπικής φροντίδας, υλικά καθαριότητος, εργαλεία κήπου κ.λπ. Όλα τα παραπάνω είδη προσφέρθηκαν από εταιρείες, οργανώσεις και ιδιώτες, αρκετά εξ αυτών από ενορίες και Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Κρήτης και της Κύπρου, μάλιστα δε όσον αφορά στα τρόφιμα και τα είδη ένδυσης δημιουργήθηκε υπερεπάρκεια.
Από τις οικονομικές εισφορές, που βέβαια συνεχίζονται, αγοράσθηκε και προσφέρθηκε στον Δήμο Ραφήνας ένα ηλεκτροκίνητο φορτηγάκι τύπου κλαρκ (Hyundai 18BT – 7) για εξυπηρέτηση των αναγκών του νέου Κέντρου Διανομής Τροφίμων και Υλικών και Ειδών Έκτακτης Ανάγκης του Δήμου (αξίας 15.375 €), κατόπιν δε διαδοχικών επισκέψεων συνεργατών των ενοριών της Ραφήνας και αξιολογήσεως των αναγκών, δόθηκαν βοηθήματα σε 52 οικογένειες συνολικού ύψους 69.000 € και σε περισσότερα από 120 μεμονωμένα άτομα μικροβοηθήματα ύψους 15.000 €, τα οποία και επέδωσε ιδιοχείρως ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος προς αντιμετώπιση των πρώτων τους αναγκών, μέχρις ότου λάβουν την ανακοινωθείσα ενίσχυση από το κράτος. Εντύπωση μεγάλη σε όλους έκανε αφ’ ενός μεν η προθυμία, η ανιδιοτέλεια και η ευγένεια των εθελοντών, αφ’ ετέρου δε η αξιοπρέπεια και το μεγαλείο ψυχής των απόδεκτών της όποιας βοήθειας.
Η Μητρόπολή μας κατανοώντας ότι καθώς περνάει ο χρόνος θα αναφανούν τα μεγαλύτερα προβλήματα και θέλοντας να σταθεί αρωγός σε κάθε ανάγκη που θα ανακύψει, συνεχίζει να συγκεντρώνει χρήματα για ενίσχυση των πυροπαθών αδελφών μας στους λογαριασμούς που είναι αναρτημένοι στην ιστοσελίδα μας (θερμή παράκληση να δηλώνετε το ονοματεπώνυμο και τη διεύθυνσή σας στις τράπεζες προκειμένου να σας αποσταλεί η σχετική απόδειξη), θα συνεχίσει δε να ενημερώνει καθηκόντως για τον τρόπο της αξιοποίησης της προσφοράς όλων ανεξαιρέτως.
Μητρόπολη Μεσογαίας
Οι πνευματικοί πατέρες είναι απαραίτητο να φροντίζουν για την πνευματική πρόοδο και ευτυχία και σωτηρία των πνευματικών τους τέκνων. Πνευματικοί δε πατέρες είναι οι αρχιερείς, οι ιερείς, οι διδάσκαλοι και κήρυκες του θείου λόγου.
Επειδή και εγώ ο ελάχιστος και ανάξιος αξιώθηκα, με την χάρι του Θεού, να γίνω ιερεύς και πνευματικός πατήρ, αισθάνομαι ότι έχω χρέος και καθήκον απαραίτητο να φροντίσω για την πνευματική πρόοδο και ευτυχία των πνευματικών μου τέκνων. Ως πνευματικά μου τέκνα θεωρώ όλους τους χριστιανούς και όλους τους ανθρώπους, επομένως και εσάς σας θεωρώ ως πνευματικά μου τέκνα. Έχετε εδώ πατέρες πνευματικούς, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Διονύσιον ο οποίος είναι καλός ποιμήν και πατήρ. Έχετε και τον π. Δημήτριον ο οποίος και αυτός είναι πνευματικός σας πατήρ και σας αγαπά και φροντίζει δια την πρόοδο, σωτηρία και ευτυχία σας.
Επειδή ήταν επιθυμία του π. Δημητρίου ήλθα απόψε για να σας γνωρίσω και με γνωρίσετε. Ακόμη και για να σας προσφέρω την πνευματική ταπεινή διδασκαλία μου και να σας οδηγήσω, με τις πνευματικές μου συμβουλές και νουθεσίες, εις τον δρόμον της ευτυχίας και της σωτηρίας. Όλοι οι άνθρωποι εις όλον τον κόσμο και μικροί και μεγάλοι, και άνδρες και γυναίκες, όλοι όσοι θέλουν να γίνουν ευτυχείς, και από μικρή ηλικία τα παιδιά και τα κορίτσια, ακόμη και όταν ενηλικιωθούν, σκέπτονται πώς να πλουτίσουν, πώς να ευτυχήσουν εις αυτήν την πρόσκαιρη ζωή.
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους νομίζουν ότι ευτυχία είναι ο πλούτος. Όποιος αποκτήσει πλούτο νομίζουν ότι εκείνος είναι πραγματικά ευτυχής. Διά τον λόγο αυτό όλοι σχεδόν αγωνίζονται να αποκτήσουν πλούτο πρόσκαιρο, πλούτο επίγειο. Κοπιάζουν, εργάζονται, ξενιτεύονται, κακοπαθούν ημέρα και νύχτα για να αποκτήσουν πλούτο φθειρόμενο, πλούτο υλικό και πρόσκαιρο ο οποίος δεν καθιστά τους ανθρώπους που τον αποκτούν ευτυχείς. Πολλές φορές τους καθιστά δυστυχείς γι’ αυτό εις το ιερό Ευαγγέλιο είπε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός: «Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης, αλλά θησαυρίζετε θησαυρούς εν ουρανοίς».
Ο πλούτος, τον οποίο αποκτά κανείς επί της γης χάνεται· διότι πολλές φορές λησταί φονεύουν τους ανθρώπους που έχουν πλούτο για να τον πάρουν. Άλλοτε πάλιν δυστυχίες, ασθένειες και λοιπές συμφορές τους πλουσίους τους καθιστούν πτωχούς και δυστυχείς. Αλλά και αν υποθέσουμε ότι εις όλην τους την ζωή, εκείνοι που έχουν πλούτο, τον έχουν πάντοτε, όταν αναχωρήσουν από αυτή την πρόσκαιρη ζωή δεν παίρνουν τίποτε μαζί τους. Εδώ είμαστε ξένοι, διαβάται και κανένας άνθρωπος δεν γεννήθηκε που να μην έχει πεθάνει. Όλοι, λέγει, ο Απόστολος Παύλος αποθνήσκουμε και πλούσιοι και πτωχοί, και βασιλείς και πατριάρχαι, και αρχιερείς και ιερείς, λαϊκοί και κληρικοί, άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, πάσης τάξεως, ηλικίας και καταστάσεως άνθρωποι αποθνήσκουν. Όταν δε πεθάνουν από τον πλούτο τον οποίο θησαύρισαν πριν, δεν μπορούν να πάρουν εκεί, διότι μετά θάνατον «ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα, επελθών γαρ ο θάνατος ταύτα πάντα εξηφάνισται».
Και οι πλούσιοι φεύγουν από αυτόν τον κόσμο, όπως φεύγουν και οι πτωχοί. Όπως έφυγε ο πλούσιος του Ιερού Ευαγγελίου και ο Λάζαρος, ο οποίος δεν είχε τίποτε. Δεν είχε ούτε ένα ρούχο να σκεπαστή, ούτε ένα κομματάκι ψωμί να φάγει. Το ίδιο, λοιπόν, και πλούσιος και πτωχός φεύγουν, και γι’ αυτό ο προφητάναξ Δαβίδ λέγει· «πλούτος εάν ρέη μη προσθήσεσθε καρδίαν». Εάν σαν ποτάμι τρέχει ο πλούτος μη δίδετε την καρδιά σας, διότι δεν παραμένει, αλλά και δεν είναι ευτυχία ο πλούτος. Γνώρισα δύο πολύ πλουσίους εις την πατρίδα μου, οι οποίοι απέκτησαν μεγάλο πλούτο με κόπους, με αγώνες, αλλά και με αδικίες, αρπαγές, κλοπές, τόκους και λοιπές πονηρίες. Κατόπιν έκαναν συμβόλαια και συμφωνίες με τους πτωχούς ότι, όταν δεν πληρώσουν το δάνειο τότε να τους πάρουν τα αμπέλια, τα χωράφια, τα σπίτια, ακόμη και τα ζώα. Θησαύρισαν και έγιναν πολύ πλούσιοι, αλλ’ όχι και ευτυχείς. Απέθαναν. Ο ένας από αυτούς, όταν απέθανε, όλοι οι άνθρωποι τον αναθεμάτιζαν, διότι εκτός που είχε αδικήσει πολλούς πτωχούς, αλλά και σε κανένα πτωχό δεν έδωσε ούτε ένα κομμάτι ψωμί που του ζητούσαν. Μα όταν απέθανε, απέθανε μαζί του και ο πλούτος που είχε. Μετά τρία περίπου έτη, που έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του, τον έβγαλαν από τον τάφο, τελείως άλυτον από τα αναθέματα. Το σώμα του δεν έλιωσε, αλλά ήταν μαύρο και το στόμα του ανοικτό. Η γλώσσα του εκρεμάτο έξω από τα χέρια του, ωσάν να ήθελε να αρπάξει. Τρόμαξαν οι άνθρωποι και έφυγαν. Τα παιδιά του, που δεν φρόντισε να τα διδάξει και να οδηγήσει εις τον δρόμον του Θεού, να τα μάθει να φυλάττουν τις εντολές του Θεού, παρά κοίταξε να τα κάνη πλούσια, πήραν τον πλούτο και τα σπατάλησαν εις ασωτίες, εις χαρτοπαίγνια και εις διασκεδάσεις, και σε λίγο καιρό έγιναν όλα πτωχά. Ένα από τα παιδιά του, επειδή έπαιζε εις τα χαρτιά, σε λίγο καιρό τα έχασε όλα και έφυγε από την πατρίδα του για την Αθήνα προς συνάντηση μεγάλων χαρτοπαικτών. Σε λίγο όμως καιρό τα έχασε όλα, έμεινε τελείως πτωχός και τέλος αυτοκτόνησε με περίστροφο. Έχασε και την ζωή του, έχασε και την ψυχή του.
Ο άλλος, επειδή πήρε χρήματα, έπεσε εις ασωτίες και από τις πολλές καταχρήσεις, σάπισε το κορμί του. Έγινε φθισικός και συφιλιτικός. Έμεινε και αυτός πάμφτωχος.
Ο τρίτος με τον οποίο ήμεθα συμμαθηταί, κατήντησε και αυτός πτωχός. Εκάθητο εις τους δρόμους απλώνοντας το χέρι του για να του δώσουν οι άνθρωποι καμία δεκάρα ή κανένα τσιγάρο, διότι εκάπνιζε. Κανένα από τα παιδιά του δεν εφρόντισε να δώσουν σε πτωχούς ελεημοσύνη για να συγχωρήσουν τον πατέρα τους, ούτε μία Λειτουργία να του κάμουν για την ψυχή του, να την αναπαύσει ο Θεός. Δεν έκαναν τίποτε. Και έγινε και αυτός δυστυχής με τον πλούτο του, αλλ’ έκανε και τα παιδιά του δυστυχή. Αφού τον έβγαλαν άλυτο είπαν οι άνθρωποι, ότι από τα πολλά αναθέματα το έπαθε και πρέπει να καλέσουν τον Μητροπολίτη να του διαβάσει συγχωρητική ευχή για να λιώσει. Επήγε ο Μητροπολίτης, εγονάτισε εις τον τάφο του, του εδιάβασε ευχή και τον έθαψαν πάλι. Ένας ανιψιός του ιατρός, είπε, ότι το χώμα δεν τον λιώνει, να τον βάλουν αλλού. Τότε μερικοί άνθρωποι της κωμοπόλεως εις την οποία έμενε συνεφώνησαν, αφού η γη δεν τον λιώνει να τον ρίξουν εις την θάλασσα. Τον έβαλαν σε μια βάρκα, τον έδεσαν μία μεγάλη πέτρα εις τον λαιμό, για να καταποντιστεί εις τον βυθό της θάλασσας και τον έριξαν, αλλά και η θάλασσα δεν τον δέχτηκε. Την άλλη μέρα τον επέταξε με την πέτρα εις τον λαιμό έξω. Κατόπιν οι κάτοικοι εμάζευσαν πέτρες και του έριχναν επάνω λέγοντας: ανάθεμα την ψυχή του Καΐρη. Καΐρη τον έλεγαν, επειδή ήταν φιλάργυρος. Και επειδή ήταν κοντά σε δρόμο, οι κάτοικοι των άλλων χωριών που περνούσαν απ’ εκεί έπαιρναν και έριχναν πέτρες αναθεματίζοντας την ψυχή του.
Κάποτε που επήγα, κάποιος απ’ εκεί εύπορος με επήρε εις τον οίκο του και με εφιλοξένησε. Την επόμενη επήγαμε εις μίαν μικρή εκκλησία του Αγ. Γεωργίου που είχε εις ένα κήπο του. Όταν εβγήκαμε από την Εκκλησία μετά την προσκύνηση των ιερών εικόνων, με έδωσε μια πέτρα. Του λέγω, διατί μου την δίνεις! Μου απαντά, πάρε την εις τα χέρια σου και θα σου πω κατόπιν. Εις την συνέχεια πήρε και εκείνος από ένα τοίχο μια μεγάλη πέτρα. Εις ερώτησή μου σε τι μας χρειάζονται, απάντησε ότι θα με πει εις τον δρόμο. Βγαίνοντας λίγο πιο έξω βλέπω ένα σωρό μεγάλο από πέτρες, και μου λέγει: εδώ είναι το ανάθεμα του Καΐρη. Όποιος περάσει ρίχνει μια πέτρα και τον αναθεματίζει. Εγώ ετρόμαξα, όταν είπε έτσι. Τι λες του λέγω! Τι είναι αυτά! Χριστιανοί είστε εσείς! Αυτός απέθανε εδώ και τόσα χρόνια και επήγε κατά τα έργα του. Πρέπει να τον αναθεματίζετε;
Η Εκκλησία, ο ίδιος ο Χριστός, λέγει· να αγαπάμε τους εχθρούς μας και να ευχώμεθα για εκείνους που σας πειράζουν και διώκουν. Επέταξα την πέτρα όπου είχα και εκείνος ομοίως, και του εβεβαίωσα ότι ήταν αμαρτία αυτό που έκαμναν. Και επειδή εγώ θα φύγω να πας εις τον ιερέα την επόμενη Κυριακή και να του πεις να κάνει ένα μνημόσυνο και να τον συγχωρήσετε. Έκαστος εκ των ιδίων έργων ή δοξασθήσεται ή αισχύνεσθαι. Εμείς όμως έχουμε καθήκον, αφού κανένα από τα παιδιά του δεν ευρέθη να τον κάμει ένα μνημόσυνο, αλλά και όλοι τον αναθεματίζουν, πρέπει να τον συγχωρήσουμε. Έτσι θέλει και ο Θεός, να συγχωρήσουμε και τους εχθρούς μας. Και Εκείνος επάνω εις τον σταυρό ευρισκόμενος για τους σταυρωτάς του ηύχετο: «Πάτερ, έλεγε, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Αυτό που κάνετε είναι αμαρτία μεγάλη και να μετανοήσετε και να τον συγχωρήσετε όλοι. Όπως έμαθα του έκαναν μνημόσυνο και έπαυσαν να ρίχνουν πέτρες και να τον αναθεματίζουν.
Τι ευτυχία απήλαυσε αυτός με τον πλούτο; Ενόμιζε ότι με τον πλούτο θα κάμει και τον εαυτό του ευτυχή και τα παιδιά του και κατεστράφη τελείως. Λοιπόν ο πλούτος δεν είναι ευτυχία. Δεν πρέπει να ζητούμε τον πλούτο και να έχουμε τόση επιθυμία, τόση αγωνία για να έχουμε πλούτη. Όχι. Μη θησαυρίζετε, λέγει ο Κύριος, θησαυρούς επί της γης, αλλά θησαυρίζετε θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σης ούτε βρώσις αφανίζει και όπου κλέπται ου διορύσσουσιν ουδέ κλέπτουσιν. Να αποκτήσωμε πλούτο εις τους ουρανούς, μας λέγει ο Χριστός μας, ο οποίος δεν αφανίζεται ούτε χάνεται, αλλά μας προξενεί και ευτυχία και δόξα και τιμή και βασιλεία ουράνιο.
Άλλοι από τους ανθρώπους νομίζουν ότι ευτυχία είναι τα αξιώματα. Άμα κανείς αποκτήσει κάποιο αξίωμα, μάθει γράμματα, γίνει καθηγητής, υπουργός, στρατηγός, βασιλεύς, πατριάρχης, μητροπολίτης κ.λπ., νομίζουν ότι αυτή είναι η ευτυχία, αυτή είναι η μοναδική δόξα. Αλλά και αυτοί πλανώνται, διότι δεν είναι ευτυχία τα αξιώματα και οι πρόσκαιρες τιμές. Άλλωστε βλέπουμε πολλούς βασιλείς επάνω εις την δόξα τους να θανατώνονται κακώς και αθλίως. Και τα αξιώματα, που τα ζητούν οι περισσότεροι άνθρωποι, για να δοξασθούν, δεν είναι ευτυχία.
Άλλοι πάλιν νομίζουν, αθλιέστεροι και πλέον ανόητοι από τους προηγούμενους, ότι η ευτυχία του ανθρώπου είναι να τρώγη καλά και να πίνη και να κάμνη τις αμαρτωλές του επιθυμίες, να κυλιέται εις τον βόρβορο της ακολασίας, της πορνείας, της μοιχείας και των άλλων σαρκικών επιθυμιών και ορέξεων. Νομίζουν αυτοί με αυτά, και όσοι ασχολούνται σ’ αυτά, ότι είναι ευτυχείς. Αυτοί είναι οι ελεεινότεροι και οι δυσχερέστεροι από όλους. Αυτοί αποκτούν ασθένειες και καταντούν εις τα νοσοκομεία και τα τρελοκομεία. Οι περισσότεροι από αυτούς, που καταγίνονται με τις κακές επιθυμίες γίνονται παράφρονες. Λοιπόν, και οι πρώτοι και οι δεύτεροι και οι τρίτοι είναι όλοι δυστυχείς. Δεν ηξεύρουν που έγκειται η πραγματική ευτυχία.
Ήλθα εδώ για να σας υποδείξω τρόπο και τέχνη πως θα γίνετε όλοι πραγματικοί ευτυχείς. Εάν όλοι, όσοι ευρίσκεσθε εδώ και μικροί και μεγάλοι, και άνδρες και γυναίκες, ακούσετε τις πατρικές μου συμβουλές και νουθεσίες, να ξεύρετε όλοι θα γίνετε ευτυχείς, όλοι θα γίνετε πλούσιοι, όλοι θα γίνετε τίμιοι και ένδοξοι, αληθώς και πραγματικώς. Εάν τα λόγια που θα σας πω τα βάλετε σε εφαρμογή και ενέργεια, διότι δεν είναι λόγια δικά μου, αλλ’ είναι λόγια του Θεού τα οποία μας εδίδαξε εις το Ιερό Ευαγγέλιο ο ίδιος ο Χριστός, που ήλθε εις τον κόσμο για να μας οδηγήσει εις τον δρόμο της σωτηρίας και της πραγματικής ευτυχίας. Επίσης είναι λόγια και των Αγίων Αποστόλων, των Προφητών και των Διδασκάλων της Πίστεως μας. Ως Πνευματικός όμως πατήρ, έχω καθήκον να σας τα λέγω για να σας κάμω ευτυχείς. Προσέξτε, λοιπόν, να μάθετε πως θα γίνετε ευτυχείς και σ’ αυτήν την πρόσκαιρη ζωή, αλλά και εις την αιώνια.
Η πραγματική, παιδιά μου, ευτυχία δεν είναι ούτε ο πλούτος ούτε τα αξιώματα ούτε οι αναπαύσεις του σώματος. Η πραγματική ευτυχία είναι η αρετή. Και όσοι αγωνίζονται να αποκτήσουν τις αρετές, να ποιήσουν τις εντολές του Θεού, αυτοί είναι οι πραγματικώς ευτυχείς. Και θα σας το αποδείξω με μαρτυρίες αληθείς. Ότι δηλαδή ο ενάρετος, ο ποιών τις εντολές του Θεού και φυλάσσων αυτάς είναι αληθώς ευτυχής. Θα σας το αποδείξω από παράδειγμα ανθώπων που εργάσθηκαν την αρετή, εφύλαξαν τις εντολές του Θεού και έγιναν ένδοξοι και τίμιοι, και απέκτησαν ανάπαυσι και εις αυτή την πρόσκαιρη ζωή, αλλά και εις την αιώνια. Και σας φέρω, ως παράδειγμα πρώτα τον Τίμιο Πρόδρομο. Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ήταν πτωχός, δεν είχε τίποτε, ούτε σπίτι είχε να κοιμάται και αναπαύεται ούτε σκεπάσματα ούτε ρούχα πολυτελή, ωσάν τον πλούσιο του Ευαγγελίου. Είχε για ένδυμα και σκέπασμα ένα δέρμα εκ καμήλου. Ούτε παπούτσια είχε ούτε κάλυμμα εις την κεφαλήν του. Η αρετή ήταν όλη του η περιουσία. Ούτε χρήματα είχε ούτε κτήματα. Τίποτα από αυτά δεν είχε. Αλλ’ επειδή ήταν ενάρετος, επειδή αγάπησε τον Θεό, ήταν και πλούσιος και ένδοξος και ευτυχής.
Ο ιερός Χρυσόστομος, ο δεύτερος κήρυκας, μετά τον Πρόδρομο, της μετανοίας, η σάλπιγγα η χρυσόφωνος της Εκκλησίας μας λέγει τα εξής αποδεικτικά λόγια της αρετής, της αγιότητος, του πλούτου και της ευτυχίας του Προδρόμου: Θα σας τα πω με λόγια απλά για να τα καταλάβετε καλύτερα. Ο Πρόδρομος ο Βαπτιστής, λέγει ο Άγιος Χρυσόστομος, ήταν στην έρημο και οι άνθρωποι από τις πόλεις έφευγαν και επήγαιναν στην έρημο. Οι άνθρωποι που τα σπίτια τους είχαν χρυσορόφους οροφές, και εκείνοι που είχαν κρεβάτια ελεφάντινα και πουπουλένια και αναπαύονταν, έφευγαν και επήγαιναν στην έρημο. Γιατί επήγαιναν στην έρημο; Για να θαυμάσουν τον Πρόδρομο. Να θαυμάσουν εκείνον τον ερημοπολίτη. Εκείνον τον πτωχό, που δεν είχε τίποτα, αλλά τα είχε όλα, διότι είχε τον Θεό μαζί του. Ο ενάρετος άνθρωπος έχει μαζί του τον Θεό και δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Αν έχουμε τον Θεό μαζί μας, τι άλλο θέλουμε; Ποιος άλλος είναι πλουσιότερος από τον Θεό; Ποιος άλλος είναι δυνατότερος να μας τιμήσει, να μας δοξάσει, να μας καταστήσει ευτυχείς;
Λοιπόν, η αρετή ήταν εκείνη που τραβούσε τους ανθρώπους προς τον Τίμιο Πρόδρομο υποβάλλοντας τους εαυτούς των σε ταλαιπωρίες. Διατί; Για να δουν και θαυμάσουν την αρετή του, να ακούσουν τη διδασκαλία του, να κατηχηθούν και να μάθουν και αυτοί τι πρέπει να κάνουν για να γίνουν ευτυχείς.
Πόσοι, λέγει ο θείος Χρυσόστομος, τον καιρό εκείνο ήσαν μεγάλοι, ένδοξοι βασιλείς, πλούσιοι, αρχιερείς, γραμματείς, φαρισαίοι, νομοδιδάσκαλοι και το όνομά τους εξαλείφθη μετ’ ήχου. Το όνομα όμως του Τιμίου Προδρόμου μέχρι σήμερα και μέχρι συντελείας των αιώνων θα ακούεται και θα φημίζεται και θα εγκωμιάζεται και θα θαυμάζεται. Αυτό το κατόρθωσε η αρετή του Προδρόμου.
Οι Άγιοι Απόστολοι ήσαν πτωχοί, δεν είχαν τίποτε, μα ούτε μία ράβδο δεν είχαν να ακουμπούν. Όταν τους έστειλε ο Χριστός εις όλο τον κόσμο να κηρύξουν το Ευαγγέλιο ούτε ένα ταγάρι δεν είχαν να βάλουν μέσα λίγο ψωμί για να τρώγουν εκεί που περπατούσαν, ούτε ένα οβολό δεν είχαν, διότι ο Διδάσκαλος τους τους είπε: Προσέχετε να μη έχετε τίποτε εκεί που σας στέλνω να πάτε. Ούτε ένα ραβδί να έχετε, ούτε δεύτερο ένδυμα, ούτε ένα σακούλι να βάζετε το ψωμί σας. Να είστε ελεύθεροι. Εάν έχετε πίστη εγώ δεν θα σας εγκαταλείψω. Και επίστευσαν οι Άγιοι Απόστολοι εις τα λόγια του Κυρίου και δεν είχαν τίποτε, ούτε εκίνησαν από τα Ιεροσόλυμα για να υποτάξουν όλο τον κόσμο εις τον Χριστό. Μόλις διεσπάρησαν εις τον κόσμο της εποχής εκείνης, οι τότε άνθρωποι, που ήσαν ειδωλολάτραι, άπιστοι, αμαρτωλοί, πλανεμένοι, μόλις άκουσαν ότι οι Άγιοι Απόστολοι πηγαίνουν να τους κηρύξουν ένα νέο Θεό εσώθηκαν, αρματώθηκαν όλοι, αυτοκράτορες, βασιλείς, ηγεμόνες, τοπάρχαι, στρατηγοί, στρατεύματα, όλα τα συστήματα των φιλοσόφων να τους πολεμήσουν.
Ποιους να πολεμήσουν; Δώδεκα ανθρώπους για να τους κατασπαράξουν και εξαφανίσουν από το πρόσωπο της γης, ώστε να μην υπάρχουν και να τους κηρύττουν άλλο Θεό από εκείνους που εκείνοι ελάτρευαν, δηλαδή από τα είδωλα, τα κωφά και αναίσθητα, τα οποία ο διάβολος τους επλάνεψε να τα πιστεύουν ως θεούς, και ακόμη να πιστεύουν ως θεούς και τα πάθη τους. Έφθασαν οι ακόλαστοι σε σημείο να κατασκευάζουν θεούς της ακολασίας και ασελγείας, της πορνείας και μοιχείας. Άλλοι, που ήσαν μέθυσοι, έκαναν και αυτοί θεούς που τους προσκυνούσαν. Όσοι ήσαν κλέπται και άρπαγες, και αυτοί είχαν για θεούς τους αγάλματα από μάρμαρα, από μπρούντζο, από χρυσό, από ξύλο. Όταν όμως οι Άγιοι Απόστολοι τους εκήρυξαν ότι αυτοί δεν είναι θεοί, αλλά είδωλα, αυτοί εναντιώθηκαν, θέλησαν να τους εξαφανίσουν. Και έγινε τότε μεγάλος πόλεμος, μεγάλος αγώνας μεταξύ όλης της οικουμένης, όλων των βασιλέων με τα πολεμικά εργαλεία της εποχής εκείνης και με όλα τα στρατεύματα εναντίον δώδεκα ανθρώπων, για να τους νικήσουν.
Συνεκροτήθη λοιπόν πόλεμος. Οι δώδεκα αγράμματοι Απόστολοι, χωρίς να έχουν τίποτε εις τον άγριο εκείνο πόλεμο, ενίκησαν όλο τον κόσμο, με την αρετή. Με την πίστη την αληθινή και με την αγάπη την ειλικρινή, την αγάπη την ολόψυχη και ολοκάρδια προς τον Θεό, αλλά και προς τον πλησίον. Και γι’ αυτό, θαυμάζοντες και απορούντες έλεγαν: αυτή η νίκη η νικήσασα τον κόσμο η πίστις προς τον Χριστόν και η αρετή.
Η αρετή των Αγίων Αποστόλων, η πίστη και η αγάπη, που είχαν και προς τους διώκτες τους, έγινε αιτία να πιστεύσουν, να νικηθούν και να υποταχθούν υπό τη Σημαία του Σταυρού. Ήταν πτωχοί οι Άγιοι Απόστολοι. Είμεθα, έλεγαν, πτωχοί, αλλά πολλούς πλουτίζομε. Μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες. Δεν έχομε τίποτα, αλλά όλα τα έχομε, διότι έχομε τον Θεό, έχομε την αρετή.
Γι’ αυτό και ο οικουμενικός Διδάσκαλος Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για τον Τίμιο Πρόδρομο είπε τα εξής: «Ουδέν ίσον ή ανώτερον της αρετής». Κανένα πράγμα δεν είναι όπως είναι η αρετή, ούτε ίσο ούτε ανώτερο. «Η αρετή, λέγει, καν μεμονωμένη τύχη, πάντων εστί δυνατοτέρα· τον γαρ Θεό έχει μεθ’ εαυτής ιστάμενον. Η δε κακία καν την οικουμένην έχη μεθ’ εαυτής, πάντων εστίν ασθενεστέρα». Η αρετή είναι δυνατή, διότι έχει το Θεό μαζί της, ενώ η κακία δεν έχει τον Θεό, αλλ’ έχει τον διάβολο μαζί της.
Λοιπόν πρέπει να καταλάβετε, παιδιά μου, ότι η ευτυχία, την οποία θέλουμε και εγώ και εσείς και όλοι, και μάλιστα η πραγματική ευτυχία, βρίσκεται στην αρετή, στις εντολές του Θεού. Μη μας πλανά ο Σατανάς και την ψάχνουμε αλλού, διότι μόνον με την τήρηση των εντολών του Θεού και με την απόκτηση των αρετών θα γίνουμε πραγματικά ευτυχείς…
Ας αγαπήσουμε λοιπόν όλοι μας τον Θεό, την αρετή και ας φυλάττουμε τις εντολές Αυτού, για να γίνουμε αληθινά ευτυχείς στην παρούσα πρόσκαιρη ζωή και κερδίσουμε και τα ουράνια αγαθά της Βασιλείας των ουρανών, πρεσβείαις της Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, του προστάτου Σας Αγίου Νικολάου, και πάντων των Αγίων. Αμήν.
———-
Πηγή: (Η ομιλία αυτή εξεφωνήθη την 14η Νοεμβρίου 1966 εις τον Ι. Ναό Αγίου Νικολάου Πλατάνου Τρικάλων, εφημερεύοντος του αειμνήστου πατρός Δημητρίου Γκαγκαστάθη. Μεταφέρεται απομαγνητοφωνηθείσα.), (Από το βιβλίο: Αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου, Ηγουμένου Ι. Μ. Λογγοβάρδας Πάρου, Ομιλίες., Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη». Τ. Κ. 566 26, Σπαρτάκου 6, Συκιές, Θεσσαλονίκη, 2015), Η άλλη όψη
Ποιμαντορική Εγκύκλιος γιά τόν Δεκαπενταύγουστο 2018
Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Αντικυθήρων
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά˙
Ἄς εἶναι εὐλογημένη ἡ ἀρχομένη ἱερά περίοδος τῆς νηστείας τοῦ Δεκαπενταυγούστου, μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν προστασίαν καί σκέπην τῆς Πανάγνου Θεομήτορος.
Μέσα εἰς τόν φυσικόν καύσωνα τοῦ θέρους ἄς ποθήσωμε καί ἀναζητήσωμε τήν δροσιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν αὔρα τῆς Θείας Χάριτος. Μέ τήν διπλῆ νηστεία, τήν σωματική καί τήν πνευματική. Μέ τήν ἀπάρνησι τῆς ζωῆς τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεῖο νόμο. Μέ τήν βαθειά καί ἀληθινή μετάνοια καί τήν συνειδητή προσέγγισι καί ἐφαρμογή τοῦ Θείου θελήματος. Μέ τήν θεοδίδακτη ἀγάπη πρός τόν Θεόν, τόν πλησίον μας καί τόν ἐχθρόν μας ἀκόμη. Μέ τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα κάι τήν ἐν τῇ Ἁγίᾳ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίᾳ Ἁγιοπνευματική μας κοινωνία.
Τό μήνυμα τῆς ἀληθινῆς μετανοίας καί τῆς ἐπιστροφῆς εἰς τόν Κύριον καί Θεόν μας εἶναι ἐπίκαιρο καί ἐπιτακτικό σήμερα, παρά ποτέ ἄλλοτε. Εἶναι ἡ μόνη διέξοδος ἀπό τό ἀδιέξοδο τῆς ἀμετανόητης καί ἀποστατημένης ἀπό τόν Πανάγιο Θεό ζωῆς.
Ὅλους μᾶς κατέθλιψαν καί σέ ἐθνικό πένθος ἐβύθισαν τήν πατρίδα μας τά δραματικά γεγονότα τῶν προσφάτων πυρκαϊῶν μέ τίς ἐννέα περίπου δεκάδες τῶν ἀπανθρακωμένων ἀδελφῶν μας καί τούς πάρα πολλούς σοβαρά κινδυνεύοντας συνανθρώπους μας, ἀλλά καί τούς βαθειά πληγωμένους οἰκείους καί συγγενεῖς των, τούς ὁποίους συμμεριζόμεθα ἀπόλυτα καί συλλυπούμεθα θερμά. Αἰφνίδιος καί πικρός θάνατος ἀθώων ἀνθρώπων καί μάλιστα μικρῶν παιδιῶν. Καταστροφές οἰκισμῶν καί δενδροφυτευμένων περιοχῶν. Ἀπώλειες σπιτιῶν καί ὁλοκλήρων περιουσιῶν. Ἄν ὑπῆρχε ἡ ἐπιβαλλόμενη προσοχή καί ἐπαγρύπνησις γιά τά κοινά, ὁ σεβασμός τῆς ζωῆς καί τῆς περιουσίας τῶν ἄλλων, ἡ ἀγάπη πρός τήν ὡραιότατη δημιουργία τοῦ Θεοῦ καί πρός τήν ἰδιαίτερα προικισμένη ἀπό φυσικές καλλονές πατρίδα μας, δέν θά εἴχαμε τέτοια καί παρόμοια φαινόμενα βιβλικῶν καταστροφῶν.
Ἡ ἁμαρτία, ἡ ποικιλόμορφη ἁμαρτία καί ἡ ἀποστασία ἀπό τό «ἀγαθόν καί εὐάρεστον καί τέλειον θέλημα τοῦ Θεοῦ» εἶναι ἡ πηγή ὅλων τῶν κακῶν.
Ἄς ἀφήσωμε τον...μέγαν καί θεοφώτιστον τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας Πατέρα, τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον, νά μᾶς διαφωτίσῃ πνευματικά δι’ αὐτήν (παραθέτουμε τά σχετικά χωρία σέ μετάφρασι).
«Ἕνα μόνο ἄς θεωροῦμε φοβερό, τήν ἁμαρτία καί τό νά προσκρούσωμε στό θέλημα τοῦ Θεοῦ» (Ε.Π.Ε. 21, 24).
«Ἡ ἁμαρτία προκαλεῖ τήν ἀπιστία. Ὅπως ἡ ἀπιστία γεννάει τήν κακή ζωή, ἔτσι καί ἡ ψυχή, ὅταν βυθισθῇ μέσα στά κακά, περιφρονεῖ τά πάντα. Ὅταν ὅμως τά περιφρονήσῃ, δέν δέχεται οὔτε τήν πίστι, ὥστε ν’ ἀπαλλαγῇ ἀπό τόν φόβο» (Ε.Π.Ε. 24, 354).
«Τέτοια εἶναι ἡ ἁμαρτία. Δέν διαφέρει καθόλου ἀπό τήν πανοῦκλα, διότι δέν διαφθείρει πρῶτα τόν ἀέρα καί μετά τά σώματα, ἀλλά εἰσορμᾶ ἀμέσως εἰς τήν ψυχήν» (Ε.Π.Ε. 24, 572).
«Νά σβήσωμε τήν πυρκαϊά τῶν ἁμαρτημάτων, ὄχι μέ πολλά νερά, ἀλλά μέ ὀλίγα δάκρυα. Εἶναι μεγάλη ἡ φωτιά τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά μέ ὀλίγα δάκρυα σβήνει. Διότι τό δάκρυ σβήνει τήν πυρκαϊά τῶν ἁμαρτημάτων καί καθαρίζει τήν δυσωδία τῆς ἁμαρτίας» (Ε.Π.Ε. 30, 266).
«Ἄν ἦταν μόνη της ἡ μετάνοια, εἶναι εὔλογο νά τήν φοβᾶσαι. Ἀλλά δέν εἶναι μόνη. Εἶναι συνδεδεμένη μέ τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό νά ἔχῃς θάρρος» (Ε.Π.Ε. 30, 288).
«Δέν ὑπάρχει τόσο μεγάλο ἁμάρτημα, τό ὁποῖο νά ἠμπορῇ νά νικήσῃ τήν γενναιοδωρία τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ» (Ε.Π.Ε. 30, 342).
«Ἕνα φοβᾶμαι μόνο, τήν ἁμαρτία… Ἄνθρωπος δέν ἠμπορεῖ νά σέ βλάψῃ, ἄν δέν βλάψῃς ἐσύ τόν ἑαυτό σου» (Ε.Π.Ε. 33, 116).
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ὁ χρυσορρήμων αὐτός ἅγιος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας, θεωρεῖ ὡς πηγήν τῶν κακῶν καί συμφορῶν τήν ἀμετανόητη ἁμαρτία καί ὡς λύσιν τῶν δεινῶν καί πολυομβρίαν τῶν ἀγαθῶν τήν μετάνοιαν. Μετάνοιαν καί προσωπικήν καί γενικήν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. «Ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν Σου, οὐδέ συνετηρήσαμεν, οὐδέ ἐποιήσαμεν, καθώς ἐνετείλω ἡμῖν…»(Εἱρμός ζ’ ᾠδῆς τοῦ Μεγάλου Κανόνος). Ὁ Ἱερός Κλῆρος μέ τούς Μοναχούς καί πρῶτον τόν Ἐπίσκοπον δέεται ἐν μετανοίᾳ «ὑπέρ τῶν ἰδίων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων». Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, ἄρχοντες καί ἀρχόμενοι, ζητεῖ ἐν μετανοίᾳ τό ἔλεος καί τήν Χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ἀσέβεια καί ἡ ἀνομία πλεονάζουν εἰς τούς χαλεπούς καιρούς μας. Ἀσέβεια πρός τόν Θεῖον Δημιουργόν μας.Ἀσέβεια πρός τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἀσέβεια πρός τάς ἱεράς παραδόσεις μας, τούς θείους καί ἱερούς Κανόνας καί τούς δογματικούς ὅρους τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων. Ἀσέβεια πρός τό ἱερώτατον σύμβολον τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τό ὁποῖον, ὀλίγας ἡμέρας πρός τῆς καταστροφικῆς πυρκαϊᾶς εἰς παλλαϊκήν συναυλίαν, εἰς προάστιον τῶν Ἀθηνῶν ἐρρίφθη κατά γῆς καί ἀτιμάσθηκε, ἐνῶ χειροκροτοῦσαν χιλιάδες ἀκροατῶν!!! Ἀσέβεια πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον. Ἀσέβεια πρός τούς γονεῖς καί διδασκάλους. Ἀσέβεια πρός τούς ἄρχοντες καί τήν συντεταγμένη πολιτεία, τούς νόμους καί τά νομικά θεσπίσματα. Ἀσέβεια… ἀσέβεια.
Χρειάζεται καί εἶναι ἀπαραίτητη δι’ ὅλους μας, Κληρικούς παντός βαθμοῦ, Μοναχούς καί λαϊκούς Χριστιανούς, ἡ μετάνοια, ἡ σωτήριος μετάνοια. Μετάνοια διά τήν σκληρότητα καί ἀμετανοησία μας. Μετάνοια διά τήν περιφρόνησιν καί καταπάτησιν τοῦ Θείου Νόμου καί τῶν θείων ἐντολῶν. Μετάνοια διά τήν ἄρνησιν τοῦ Θείου θελήματος καί τήν στοίχησιν μέ τό ἁμαρτωλό καί κοσμικό φρόνημά μας. Μετάνοια διά τήν παράβασιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι προβλέπουν ἄρνησιν τῆς συμπροσευχῆς καί ἐπιβολήν τοῦ ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας εἰς τόν Κληρικόν, ὁ ὁποῖος συμπροσεύχεται καί κοινωνεῖ μετά τῶν ἐκκλησιαστικῶς ἀκοινωνήτων (αἱρετικῶν, ἑτεροθρήσκων, κακοδόξων καί σχισματικῶν). Μετάνοια διά τήν ψυχρότητα τῆς καρδίας μας καί τήν μή συνειδητή συμμετοχή εἰς τήν λατρευτικήν καί μυστηριακήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας μας. Μετάνοια διά τήν περιφρόνησιν τῶν θείων Μυστηρίων, καί μάλιστα τοῦ ἱερωτάτου Μυστηρίου τοῦ Γάμου, ὅταν ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἐπιλέγουν τόν «πολιτικό» καλούμενο γάμο, τά σύμφωνα συμβιώσεως ἑτεροφύλων ἤ ὁμοφύλων προσώπων ἤ τήν ἐλεύθερη συμβίωσι.
Μετάνοια διά τά φρικτά διαζύγια καί τά εἰς βάρος τῶν τέκνων ἀδικήματα. Μετάνοια διά τά ἐγκλήματα τῶν ἐκτρώσεων καί τούς ποταμούς τῶν αἱμάτων τῶν ἀγέννητων παιδιῶν ἀπό τάς ἀρχάς τῆς δεκαετίας τοῦ 80, ἀφ’ ὅτου αὐτές ἐνομιμοποιήθησαν. Μετάνοια διά τούς ἀπό τήν ἐποχή ἐκείνη καί μέχρι σήμερα ἀντιχριστιανικούς καί ἀντιβαίνοντας εἰς τό Σύνταγμα καί τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία καί φυσιολογία νόμους. Μετάνοια διά τόν πνευματικό ἀποπροσανατολισμό τῆς μαθητιώσης νεολαίας μέ τήν σύγχυσι καί πολυθρησκευτικότητα, πού καλλιεργοῦνται μέ τά νέα προγράμματα σπουδῶν στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Μετάνοια... μετάνοια.
Ὡς ἐλάχιστος καί τῆς μικροτέρας Θεοσώστου Ἐπαρχίας Ἐπίσκοπος ταπεινῶς φρονῶ καί ἀπευθυνόμενος εὐσεβάστως πρός ἅπαντας τούς Ὀρθοδόξους Προκαθημένους καί συνεπισκόπους μου παρακαλῶ θερμότατα, ὅπως ἐκτιμῶντες τούς ὡς ἄνω πνευματικούς λόγους κηρύξουν κατά τήν ἔμφρονα κρίσιν των μετάνοιαν, γενικήν καί προσωπικήν μετάνοιαν διά τήν ὑπέρβασιν τοῦ προβαλλομένου πνευματικοῦ ἀδιεξόδου καί τήν εὐκταίαν παλινδρόμησιν τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστεπωνύμου Πληρώματος πρός τήν σωτήριον ὁδόν τῆς μετανοίας καί τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωῆς.
Δέν ἀγνοοῦμε, πρός Θεοῦ, τό πέλαγος καί τόν ὠκεανό τῆς Θείας Ἀγάπης, ἀλλά καί δέν λησμονοῦμε καί τήν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ, τήν λειτουργίαν τῶν πνευματικῶν νόμων. Ὁ φιλάνθρωπος Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος ἐδήλωσε κατά τήν πρώτην ἐπίγεια ἔλευσίν Του ὅτι δέν ἦλθε νά κρίνῃ τόν κόσμο, ἀλλά διά νά σώσῃ τόν κόσμο, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός «καί πάλιν ἐρχόμενος μετά δόξης (θά κρίνη ) ζῶντας καί νεκρούς». Διά τίς ἀμετανόητες ἁμαρτίες καί τήν πλεονάζουσαν ἀνομίαν ἐνίοτε ὁ Πανάγαθος Κύριος καί Θεός μας ἀποσύρει παιδαγωγικά τήν Χάριν καί τό ἔλεός Του, ἐπιζητῶν τήν ἀληθινή μετάνοια τοῦ λαοῦ.
Εὔχομαι εἰς ἐμαυτόν καί πρός ὅλους σας νά πνεύσῃ εἰς τάς καρδίας μας ἡ αὔρα τοῦ Παναγίου Πνεύματος οὕτως, ὥστε μέ μετάνοια καί εὐσέβεια νά προχωρήσωμε εἰς «τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως, ἐπιλαμβανόμενοι τῆς αἰωνίου ζωῆς».
Καί ἐπί τούτοις, δεόμενος τῆς Ὑπεραγίας ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, ὅπως μᾶς ἀξιώσῃ διά τῶν ἁγίων πρεσβειῶν της νά διέλθωμεν ἐν εἰρήνῃ καί μετανοίᾳ τήν νήστιμον καί κατανυκτικήν περίοδον τοῦ Δεκαπενταυγούστου, διατελῶ,
Μετά τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί ἐνθέρμων εὐχῶν...
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
σ.σ. Αδελφοί. Εδώ βρίσκεται ο Λόγος του Θεού και όχι στους «γνωστούς» δημοσίους υπαλλήλους ...
***
Απόσπασμα ομιλίας κας Αθηνάς Σιδέρη
Μας είπε ότι η Ελλάδα κοιμάται στην αμαρτία όπως τα ζώα στην κοπριά τους . Πολύ σκληρό αυτό αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Μας είπε ότι η Χάρις του Κυρίου έχει φύγει από την Ελλάδα . Και αυτό είναι το σκληρό· και η Παναγιά μας οδεύει μακριά .
Μην φοβηθείτε.
– Είχαμε ελπίδα πάντοτε η Παναγία θα προστάτευε…
Και πάντα θα έχουμε ελπίδα. Προσέξτε, αυτό δεν σημαίνει.. γι’ αυτό και ο π. Εφραίμ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ, και ήτανε δύσκολος ο ρόλος που μου ανέθεσε.
– Μια αφύπνιση κάνει … για να σωθούμε.
Βέβαια. Δεν θα απογοητευθούμε εμείς. Αυτό θέλω να πω. Θα ζητάμε από τον Κύριό μας να μας προσθέτει πίστη, επαγρύπνηση, πολύ δυνατή προσευχή και δη την νύχτα, δυόμιση με τρεις η ώρα .
Ο Γέροντας μας είπε. Δεν θα ξυπνάτε και θα γυρίζετε στο άλλο πλευρό. Σηκωθείτε, καθίστε στην καρέκλα, γονατίστε 5 λεπτά. ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΗΣ ΑΚΗΔΙΑΣ, ΤΗΣ ΥΠΝΗΛΙΑΣ. Και ωφελεί και τον οργανισμό.
Πέντε λεπτά ποιοτική προσευχή , ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ.
Και ΜΠΟΡΟΥΝ τα πράγματα να αλλάξουν.
ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ, μας είπε, και όχι αργά-αργά. ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑΣ .
Το δάκρυ του έτρεχε συνέχεια παιδιά.
– Τα έβλεπε .. τα έβλεπε με τα μάτια που είπαμε προηγουμένως ..
Στην ερώτηση, πάτερ μου εξειδικεύτετό μας, πώς συμβαίνει; τί; ποιές είναι αυτές οι αμαρτίες για τις οποίες πληρώνουμε; Ακούμε, «αμαρτία», «διαφθορά», το ΄να, τ’ άλλο.
Και μας είπε: Ο ΠΑΝΣΕΞΟΥΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΜΑΣ . ..
Επειδή δεν είναι εύκολο, πού να μιλήσεις για τον πανσεξουαλισμό, αφού έχουν γίνει βιώματα. Οι ασέλγειες, οι παραφύση ασέλγειες τις οποίες μας κατονόμασε με τον ποιο χονδροειδή τρόπο. Και μάλιστα μου είπε δεν θα τις επικαλύπτεις, θα τις λες: ο στοματικός έρωτας, ο πρωκτικός έρωτας, η ομοφυλοφιλία. Απαγορεύεται.
ΕΧΟΥΝ ΑΝΟΙΞΕΙ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ.
***
Πηγή: (Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το Αβέρωφ), Αβέρωφ
Ο αριθμός των αυτοκτονιών στην εποχή μας αυξάνει ανησυχητικά. Η αγωγή και η διαπαιδαγώγηση παίζει σημαντικό ρόλο στο θέμα αυτό. Ο άνθρωπος διαπαιδαγωγείται ή για να γίνει αισιόδοξος ή για να γίνει αυτόχειρας. Η γενιά μας έχει διαπαιδαγωγηθεί για το δεύτερο. Οι γονείς είναι οι πρώτοι που προετοιμάζουν τους αυτόχειρες.
Η μάνα για παράδειγμα ψιθυρίζει κάθε πρωί στον γιο της: «ο κόσμος αυτός είναι κακός». «Οι άνθρωποι», συνεχίζει η μάνα, «είναι εγωιστές, φθονεροί και ψεύτες». «Απόφευγε τους ανθρώπους, γιε μου». «Να κοιτάς μόνο τον εαυτό σου». Μετά τη μάνα ο πατέρας επαναλαμβάνει στο γιο: «Τι κακός καιρός για το χωράφι». «Πόσο άσχημη είναι η φύση». «Πόσο αηδιαστικά είναι τα ανθρώπινα έργα». «Πόσο βαρετός είναι ο ήλιος». «Πόσο θλιβερή είναι η ζωή». Ο πατέρας και η μάνα επαναλαμβάνουν στο γιο τους συχνά τα τρελά λόγια ενός απαισιόδοξου ποιητή: «Αδελφέ μου, στον κόσμο δεν υπάρχει αγάπη».
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταδίκη αυτού του κόσμου από αυτήν. Ο κόσμος επιβιώνει λόγω της αγάπης. Αν πει κανείς πως στον κόσμο δεν υπάρχει αγάπη, αυτό είναι η πιο φρικτή και ψευδής καταδίκη του κόσμου. Με την παραπάνω φράση του αποτυχημένου και απαισιόδοξου ποιητή διαπαιδαγωγείται ολόκληρη η γενιά μας. Θα βρείτε εκατοντάδες νέους και ηλικιωμένους που δεν ξέρουν το «Πάτερ ημών» και δεν διαβάζουν το Ευαγγέλιο, αλλά δεν θα βρείτε ούτε μερικές δεκάδες ανθρώπων, που δεν επαναλαμβάνουν καθημερινά: «Αδελφέ μου, σ’ αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει αγάπη».
Πολλοί νομίζουν ότι έτσι απλά κάποιος είναι αισιόδοξος και κάποιος απαισιόδοξος. Δεν είναι όμως έτσι. Αισιοδοξία σημαίνει ευτυχία, ενώ απαισιοδοξία σημαίνει δυστυχία. Μεγαλύτερη ευτυχία για έναν άνθρωπο δεν είναι η υγεία, ο πλούτος, οι φίλοι και η δόξα. Η μεγαλύτερη ευτυχία για έναν άνθρωπο είναι να έχει αισιοδοξία. Ούτε μεγαλύτερη δυστυχία για έναν άνθρωπο είναι η αρρώστια, η φτώχεια, η μοναξιά, η εγκατάλειψη, η αδικία, η οποιαδήποτε δυσκολία και απώλεια. Η μεγαλύτερη δυστυχία για έναν άνθρωπο είναι να είναι απαισιόδοξος, γιατί ενώ η αισιοδοξία αποτελεί ύμνο της ζωής, η απαισιοδοξία αποτελεί ύμνο στον θάνατο.
Οι άνθρωποι δεν μπορούν με τίποτε να συνηθίσουν να παρατηρούν τα πάντα από την οπτική της αιωνιότητας. Όλα όσα παράγει αυτός ο κόσμος, τα παράγει για την αιωνιότητα. Η αγάπη μας και η φιλία μας είναι αξεπέραστες στον χρόνο, όπως και ο κόσμος. Τα μάτια μας κάνουν λάθος όταν μας λένε πως όλα περνάνε, όπως μας εξαπατούν για την κίνηση του ηλίου.
Υπάρχει ένα περιβάλλον πνευματικό όπου όλα ζουν και κινούνται. Αυτό το περιβάλλον είναι σταθερό και ακίνητο. Όλα όσα έζησαν στη γη, ζουν και σήμερα σ’ αυτό το πνευματικό περιβάλλον. Όλα όσα ζουν σήμερα, θα ζουν αιώνια σ’ αυτόν τον πνευματικό τόπο. Η αγάπη και η φιλία δεν χάνονται με τον θάνατο, αλλά συνεχίζουν να υπάρχουν σε μια πολύ πιο καθαρή και έξοχη μορφή στον άλλο κόσμο.
Ανάμεσα στον άλλο κόσμο και σ’ αυτόν που ζούμε υπάρχουν σύνορα εξαιτίας της μυωπίας μας, και δεν βλέπουμε την συνέχεια, την προέκταση αυτής της ζωής μετά τον θάνατο. Και δεν μπορούμε να δούμε με πνευματικά μάτια το «τώρα».
Όλοι εμείς υφαίνουμε το υφαντό της ιστορίας, αδέλφια μου. Είμαστε υφαντές της ιστορίας αλλά υπάρχει και ένας μεγαλύτερος από μας Υφαντής. Όλες οι ημέρες που συναποτελούν το παρελθόν, από μόνες τους δεν θα σήμαιναν τίποτε, αν δεν αποτελούσαν και αυτές μέρος ενός υφαντού που είναι η ζωή μας. Ο χρόνος όλων των ανθρώπων στον κόσμο από μόνος του δεν θα ήταν τίποτε, αν δεν είχε σαν στόχο του και περιεχόμενό του την δημιουργία μιας παγκόσμιας σύνθεσης, ενός παγκοσμίου εργόχειρου υφαντού. Κάθε έργο μας μέχρι αυτήν την στιγμή, κάθε λέξη και κάθε συναίσθημα διατηρείται και δεν χάνεται ως μέρος της προσωπικής μας σύνθεσης. Όλος ο ηρωισμός μας και όλη η φαυλότητά μας στέκονται ακίνητα στην ύφανση του παρελθόντος μας.
Εμείς οι άνθρωποι δεν αποτελούμε θεματοφύλακες της ιστορίας μας, είμαστε μόνο οι υφαντές της. Το παρελθόν διαφυλάσσεται από Εκείνον που δεν λησμονεί τίποτε. Τα κλειδιά του παρελθόντος κρατά ο Ύψιστος Υφαντής, που προσεκτικά αγρυπνά πάνω από κάθε νήμα που πλέκεται στο εργόχειρό Του. Αναλογιστείτε, φίλοι μου, ποια είναι η συμβολή σας στο τεράστιο αυτό υφαντό του Θεού;
Πηγή: (Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ὁμιλίες καί μελέτη γιά τά σύμβολα καί σημεῖα. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη» 2014. Απόσπασμα από την «Ομιλία για την αισιοδοξία».), Κοινωνία Ορθοδοξίας
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...