Ἡ Ἑλλάδα τὰ τελευταῖα χρόνια διέρχεται μεγάλη οἰκονομικὴ κρίση. Ὅμως, ὁσοδήποτε μεγάλη κι ἂν εἶναι αὐτὴ καὶ ὅποια κι ἂν εἶναι ἡ ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων, οἱ Ἕλληνες δὲν πρέπει ποτὲ νὰ λησμονοῦμε ὅτι εἴμαστε «ἀπίστευτα πλούσιοι»!

Αὐτὴ εἶναι χαρακτηριστικὴ φράση τῆς δημοσιογράφου Μπίργκιτ Μπράουνρατ σὲ πρωτοσέλιδο ἄρθρο της τὴν 26η Ἰουνίου στὴ μεγάλης κυκλοφορίας αὐστριακὴ ἐφημερίδα «Kurier», στὸ ὁποῖο «ξετυλίγει» ὅλη τὴν ἀγάπη της γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ τὴν τρυφερὴ ἡλικία τῶν 12 χρόνων μέχρι σήμε-ρα.

«Στὰ δώδεκά μου εἶχε ἔλθει ἐπιτέλους ἡ ὥρα ποὺ ἐπιτρεπόταν πλέον νὰ ταξιδέψω γιὰ πρώτη φορὰ μόνη μου στὸ ἀεροπλάνο, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀγωνία μὲ ἔπιασαν πόνοι στὸ στομάχι. Ὅμως ἡ χώρα ὅπου μὲ κατέβασε ἁπαλὰ τὸ ἀεροπλάνο, μοῦ θεράπευσε ἀστραπιαῖα τοὺς πόνους. Ἡ Ἀθήνα καὶ οἱ ἄνθρωποί της, αὐτὸ ἦταν τὸ σκηνικὸ τῶν ὀμορφότερων ὀνείρων μου».

Ἡ δημοσιογράφος σημειώνει ἀκόμη ὅτι ἔτριβε τὰ μάτια της, ὅταν συνειδητοποίησε ὅτι εἶχε βρεθεῖ πραγματικὰ ἐκεῖ, στὸ ζωντανὸ βιβλίο τῆς ἱστορίας, ποὺ βρίσκεται πάντα στὰ πόδια της σὲ κάθε γωνιὰ καὶ τῆς δείχνει τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, ἀπὸ τὶς Μυκῆνες, τὴν Ἐπίδαυρο μέχρι τὸν Ἰσθμὸ τῆς Κορίνθου, σὰν νὰ ἦταν μιὰ «μηχανὴ τοῦ χρόνου».

Καὶ ρωτάει: «Πόσο πλούσιος εἶναι ἄραγε κάθε ἄνθρωπος, ποὺ μπορεῖ νὰ ζεῖ σὲ αὐτὴ τὴ χώρα, πόσο ἀπίστευτα πλούσιος;» Κι αὐτό, παρόλο πού, ὅπως καὶ ἡ ἴδια διαπιστώνει, «σήμερα οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι εἶναι φτωχοί, καὶ γίνονται φτωχότεροι. Γίνονται ὅμως μόνον οἰκονομικὰ φτωχότεροι», τονίζει, «γιατὶ αὐτὸ ποὺ εἶναι ἡ Ἑλλάδα καὶ οἱ Ἕλληνες στὴν καρδιά, κανένας δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς τὸ ἀφαιρέσει».

Τὰ γράφει αὐτὰ ἡ Μπράουνρατ χωρίς, ὅπως φαίνεται, νὰ ἔχει γνωρίσει τὸν μέγιστο πλοῦτο τῆς Ἑλλάδος, ποὺ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας.

Ἂς κρατήσουν λοιπὸν οἱ ἄλλοι λαοὶ τὰ εὐρωδολάριά τους. Τὸν ἀσύλληπτο πλοῦτο τῆς Ἑλλάδος δὲν θὰ τὸν φθάσουν ποτέ. Δὲν θὰ ἀποκτήσουν ποτὲ τὴ μοναδικὴ ἱστορία της, τὸν κορυφαῖο πολιτισμό της. Μποροῦν ὅμως, ἂν θελήσουν, νὰ χαροῦν κι αὐτοὶ τὸν μέγιστο θησαυρό της: τὴν Ὀρθόδοξη πίστη!

Κι αὐτὸν θὰ θέλαμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιὰ νὰ τοὺς τὸν χαρίσουμε! Χωρὶς μάλιστα ἀνταλλάγματα, ποὺ ἄλλωστε οὔτε καὶ μποροῦν νὰ ὑπάρξουν.

Πηγή: Ο Σωτήρ

«Μνήμη τοῦ λαοῦ μου σὲ λένε Πίνδο καὶ σὲ λένε Ἄθω»

Ὀδ. Ἐλύτης «Ἄξιόν Ἐστι»

«Μνήμη εἶναι ἡ ἰθαγένεια. Χωρὶς τὴν μνήμη δὲν ὑπάρχει τίποτε. Κι ἂς λένε. Μόνον ὅταν θυμᾶσαι, ὑπάρχεις στ’ ἀλήθεια. Καὶ μόνον ὅταν ὑπάρχεις στ’ ἀλήθεια, εἶσαι στ’ ἀλήθεια ἐλεύθερος. Ἐλευθερία μονάχη εἶναι ἡ μνήμη μας. Πάνω σ’ αὐτὴ σὰν σὲ τεντωμένο σχοινὶ ἰσορροποῦμε καὶ ὑπάρχουμε “ἕνα σημεῖο μοναχά, ἕνα σημεῖο”.

Πέρα ἀπ’ αὐτὴν τὴν ἀναγκαστικὴ σχοινοβασία τῆς ἐποχῆς, δὲν εἴμαστε πιὰ “ἐμεῖς”. Εἴμαστε-ὄχι οἱ Ἄλλοι. Αὐτὸ θὰ ἦταν τουλάχιστον μία εὐγενὴς ἀποδοχὴ αὐτοκτονίας -εἴμαστε οἱ “δῆθεν Ἄλλοι”. Σκιάχτρα ζωῆς, τέρατα νοθείας, βάρβαροι ἦχοι, βλάσφημα μέτρα, ὅ,τι τὸ ἀλλόκοτο, μάταιο καὶ κίβδηλο. Εἴμαστε οἱ πλεγματικοί, δυτικοειδεῖς, ἔνοχοι πίθηκοι τῆς Βαλκανικῆς τῶν τύψεων.

Ξέρω. Ἡ ἀγάπη οὔτε ἐπιβάλλεται οὔτε νομοθετεῖται. Ἀνοίγονται πάντως πρὸς αὐτὴν μονίμως δύο δρόμοι. Ὁ δρόμος τῆς μαϊμοῦς καὶ ὁ δρόμος τῶν δέντρων. Ἡ μαϊμοὺ μιμεῖται στὶς κατασκευές του τὸν ξυλουργὸ ποὺ θαυμάζει. Δὲν κατασκευάζει ὅμως τίποτα ἡ μαϊμοὺ κι ἂς τὸ νομίζει. Ὁ ἄλλος δρόμος εἶναι διπλῆς κατευθύνσεως: “ὁδὸς ἄνω καὶ κάτω μία”. Πάει ἀπ’ τὴν γῆ στὸν οὐρανὸ κι ἀντίστροφα. Γιὰ νὰ πᾶς στὸν οὐρανό, λέει, πρέπει νὰ ταπεινωθεῖς, στὴν ὅποια γῆ σου πρῶτα. Αὐτὸ κάνουν τὰ δέντρα. Αὐτὸ πρέπει νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς…». (Τ. Λιγνάδης, «Τὸ Ἄξιόν Ἐστι τοῦ Ἐλύτη», Ἀθήνα 1971).

Ὡραία, ὡραιότατη ἡ παρομοίωση τοῦ ἀείμνηστου, σπουδαίου Τάσου Λιγνάδη. Τὸ δέντρο γιὰ νὰ τρανέψει, νὰ ὑψωθεῖ στὸν οὐρανό, πρέπει νὰ ἁπλώσει γερὲς ρίζες στὸ χῶμα του, στὴ γῆ ποὺ φύτρωσε. Αὐτὸ νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς, ὡς λαὸς πρωτίστως. Νὰ γνωρίσουμε τὸ γενοτόπι μας, τὸ χῶμα τὸ ἑλληνικό, νὰ ξαναβροῦμε τὴ μνήμη μας, δηλαδὴ τὴν ἰθαγένειά μας. Μόνο ἔτσι θὰ πᾶμε στὸν οὐρανό, στὸ σπίτι μας. «Οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν».

Καὶ τί καλοσυνάτη φράση: Μνήμη εἶναι ἡ ἰθαγένεια. Τώρα οἱ «μύγες τῆς Ἀγορᾶς» ἔβγαλαν τὴν ἰθαγένεια σὰν πραμάτεια σὲ καροτσάκι πλανόδιου μικροπωλητῆ. Τὴν ἰθαγένεια τὴν πουλοῦν καὶ τὴν ἀγοράζουν. (Θυμήθηκα μία φράση ἀπὸ τὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Φωτάκου: «Βουλευταί, Ἐκτελεσταί, πουληταὶ καὶ ἀγορασταί»). Τὴν μνήμη μας, ὅμως, δὲν μποροῦν νὰ τὴν πουλήσουν, δὲν ὑπάρχει στὰ ράφια. Δὲν μπαίνει στὸ τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων. Τὴν χάνεις, δὲν ξεπουλιέται…

«Μνήμη τοῦ λαοῦ μου», εἶναι ἡ Κυρὰ-Πηνελόπη ποὺ καρτεροῦσε τὸν βασιλιά της, ἡ συλημένη Καρυάτιδα, οἱ χαιρετισμοὶ στὸ Ρόδον τὸ Ἀμάραντον, ἡ πανώρια Λυγερὴ ποὺ τὴν ἔσερνε ὁ πεθαμένος Κωνσταντής, τὸ στασίδι τοῦ Κανάρη. Μνήμη μας εἶναι ὁ πατέρας τοῦ Γρ. Αὐξεντίου ποὺ ὅταν οἱ Ἄγγλοι τοῦ ζήτησαν νὰ ἀναγνωρίσει τὸν πυρπολημένο γιό του, εἶπε: «Δὲν κλαίω ποὺ σ’ ἔχασα/ποὺ σὲ εἶχε γιὰ καμάρι/κλαίω ποὺ δὲν ἔχω ἄλλο γιὸ/τὴ θέση σου νὰ πάρει».

«Ἐλευθερία μοναχὴ εἶναι ἡ μνήμη μας. Ἀλλοίμονο, ἂν τὴν στερηθοῦμε». Σάπισε τὸ κάποτε «ὁλόδροσο δέντρο τῆς φυλῆς μας», ὅπως τὸ ὀνόμαζε ὁ Κόντογλου.

Γονυπετεῖς, ψωμοζητοῦντες, σερνόμαστε ἐμεῖς, «οἱ ἔνοχοι πίθηκοι τῆς Βαλκανικῆς» σὲ συνέδρια ἀνόμων, στὸν Καϊάφα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Χάσαμε τὴ μνήμη μας, χάσαμε τὴν ἐλευθερία μας. Καὶ κλαῖνε καὶ ὀδύρονται, νὰ μείνουμε στὴν Εὐρώπη ποὺ κοπροκρατεῖ τὸ μέλλον μας. Στὴν Εὐρώπη, τὴν πόρνη Βαβυλώνα, ποὺ μαγάρισε τὴν μνήμη μας καὶ ξεπουλᾶ τὴν ἰθαγένειά μας, τὴν ἱστορία μας.

«Πάψετε πιὰ νὰ ἐκπέμπετε τὸ σῆμα τοῦ κινδύνου /τοὺς γόους τῆς ὑστερικῆς σειρήνας σταματῆστε /κι ἀφῆστε τὸ πηδάλιο στῆς τρικυμίας τὰ χέρια/ τὸ πιὸ φρικτὸ ναυάγιο θὰ ἦταν νὰ σωθοῦμε» (Κ. Οὐράνης, «Πάψετε πιά…»).

Ἡ μνήμη τοῦ λαοῦ μας λέει Πίνδο καὶ λέει Ἄθω. Ἅγιοι καὶ ἥρωες μᾶς δείχνουν στὰ σκοτεινὰ τὸν δρόμο πρὸς τὴν λύτρωση. Καὶ τὰ δύο εἶναι ὄρη ὑψηλά. Θέλει κόπο καὶ θυσίες γιὰ νὰ φτάσεις στὶς κορυφές τους…

Οἱ Εὐρωπαῖοι χαγάνοι βυσσοδομοῦν. Καλὰ αὐτοί, ἀλλὰ οἱ δικοί μας ἢ καλύτερα οἱ δικοί τους δικοί μας; Ἂς τὸ καταλάβουμε: «εἰ μὴ ταχέως ἀπολλώμεθα, οὐκ ἂν ἐσώθημεν». Ἂν δὲν καταστραφοῦμε, ἂν δὲν καταστρέψουμε τὰ τέρατα ποὺ μᾶς καταστρέφουν, δὲν θὰ σωθοῦμε. Ὅλοι οἱ παλαιοκομματικοὶ κοτζαμπάσηδες παλεύουν νὰ κρατηθοῦν. «Εἶναι δεμένοι μεταξύ τους, ὅπως εἶναι οἱ κάμπιες κολλημένες ἡ μία στὸν πισινό τῆς ἄλλης» (Κόντογλου). Ἑνώθηκαν καὶ προσκυνοῦν τὸ θηρίο τῶν Βρυξελλῶν. Ὑποστηρίζω ἐδῶ καὶ δεκαετίες ὅτι ἡ Ε.Ε. εἶναι ὁ τάφος τοῦ Γένους μας. Μόνο ἂν ἀπαγκιστρωθοῦμε ἀπὸ τὴν διεφθαρμένη πόρνη τῆς Δύσης, θὰ θεριέψει ἡ ἀποσταμένη ἐλπίδα μας.

Ξεκίνησα μὲ τὸ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» τοῦ Ἐλύτη. Νὰ κλείσω μὲ τὴν συγκλονιστικὴ διήγηση τοῦ ποιητῆ γιὰ τὸ πῶς γεννήθηκε τὸ ποίημα. Θὰ καταλάβουμε μὲ ποιοὺς συζητᾶμε, τὴν «εὐρωπαϊκὴ οἰκογένεια» στὴν ὁποία ἀνήκουμε, ὅπως αὐτοϊκανοποιούμενοι ἐκσφενδονίζουν οἱ «μενομευρωπαῖοι». Νὰ δοῦμε πότε θὰ ξαναγίνουμε Ἕλληνες;

«Ὅσο κι ἂν μπορεῖ νὰ φανεῖ παράξενο, τὴν ἀρχικὴ ἀφορμὴ νὰ γράψω τὸ ποίημα μοῦ τὴν ἔδωσε ἡ διαμονή μου στὴν Εὐρώπη τὰ χρόνια του ’48 μὲ ’51.

Ἦταν τὰ φοβερὰ χρόνια ὅπου ὅλα τὰ δεινὰ μαζὶ -πόλεμος, κατοχή, κίνημα, ἐμφύλιος- δὲν εἴχανε ἀφήσει πέτρα πάνω στὴ πέτρα.

Θυμᾶμαι τὴν μέρα ποὺ κατέβαινα νὰ μπῶ στὸ ἀεροπλάνο, ἕνα τσοῦρμο παιδιὰ ποὺ παίζανε σὲ ἕνα ἀνοιχτὸ οἰκόπεδο. Τὸ αὐτοκίνητό μας ἀναγκάστηκε νὰ σταματήσει γιὰ μία στιγμὴ καὶ βάλθηκα νὰ τὰ παρατηρῶ. Ἤτανε κυριολεκτικὰ μὲς στὰ κουρέλια.

Χλωμά, βρώμικα, σκελετωμένα μὲ γόνατα παραμορφωμένα, μὲ ρουφηγμένα πρόσωπα. Τριγύριζαν μέσα στὶς τσουκνίδες τοῦ οἰκοπέδου ἀνάμεσα σὲ τρύπιες λεκάνες καὶ σωροὺς σκουπιδιῶν. Αὐτὴ ἦταν ἡ τελευταία εἰκόνα ποὺ ἔπαιρνα ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.

Καὶ αὐτή, σκεπτόμουν, ἦταν ἡ μοίρα τοῦ Γένους ποὺ ἀκολούθησε τὸ δρόμο τῆς Ἀρετῆς καὶ πάλεψε αἰῶνες γιὰ νὰ ὑπάρξει. Πρὶν περάσουν 24 ὧρες περιδιάβαινα στὸ Οὐσὶ τῆς Λωζάννης, στὸ μικρὸ δάσος πλάι στὴ λίμνη. Καὶ ξαφνικὰ ἄκουσα καλπασμοὺς καὶ χαρούμενες φωνές.

Ἦταν τὰ Ἑλβετόπαιδα ποὺ ἔβγαιναν νὰ κάνουν τὴν καθημερινή τους ἱππασία. Αὐτὰ ποὺ ἀπὸ πέντε γενεὲς καὶ πλέον, δὲν ἤξεραν τί θὰ πεῖ ἀγώνας, πείνα, θυσία. Ροδοκόκκινα, γελαστά, ντυμένα σὰν πριγκηπόπουλα, μὲ συνοδοὺς ποὺ φοροῦσαν στολὲς μὲ χρυσὰ κουμπιά, περάσανε ἀπὸ μπροστά μου καὶ μ’ ἄφησαν σὲ μία κατάσταση ποὺ ξεπερνοῦσε τὴν ἀγανάκτηση.

Ἤτανε δέος μπροστὰ στὴν τρομακτικὴ ἀντίθεση, συντριβὴ μπροστὰ στὴν τόση ἀδικία, μία διάθεση νὰ κλάψεις καὶ νὰ προσευχηθεῖς περισσότερο, παρὰ νὰ διαμαρτυρηθεῖς καὶ νὰ φωνάξεις.

Ἤτανε ἡ δεύτερη φορὰ στὴ ζωή μου -ἡ πρώτη ἤτανε στὴν Ἀλβανία- ποὺ ἔβγαινα ἀπὸ τὸ ἄτομό μου, καὶ αἰσθανόμουν ὄχι μόνο ἀλληλέγγυος, ἀλλὰ ταυτισμένος κυριολεκτικὰ μὲ τὴ φυλή μου.

Καὶ τὸ σύμπλεγμα κατωτερότητας ποὺ ἔνιωθα, μεγάλωσε φτάνοντας στὸ Παρίσι. Δὲν εἶχε περάσει πολὺς καιρὸς ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ πολέμου καὶ τὰ πράγματα ἦταν ἀκόμη μουδιασμένα.

Ὅμως τί πλοῦτος καὶ τί καλοπέραση μπροστὰ σέ μᾶς!
Καὶ τί μετρημένα δεινὰ ἐπιτέλους μπροστὰ στὰ ἀτελείωτα τὰ δικά μας!

Δυσαρεστημένοι ἀκόμα οἱ Γάλλοι ποὺ δὲν μποροῦσαν νά ᾽χουν κάθε μέρα τὸ μπιφτέκι καὶ τὸ φρέσκο τους βούτυρο, δυσανασχετοῦσαν.

Ὑπάλληλοι, σωφέρ, γκαρσόνια, μὲ κοιτάζανε βλοσυρὰ καὶ μοῦ λέγανε: ἐμεῖς περάσαμε πόλεμο Κύριε! Κι ὅταν καμιὰ φορὰ τολμοῦσα νὰ ψιθυρίσω ὅτι ἤμουν Ἕλληνας κι ὅτι περάσαμε κι ἐμεῖς πόλεμο μὲ κοιτάζανε παράξενα: ἄ, κι ἐσεῖς ἔ;
Καταλάβαινα ὅτι ἤμασταν, ἀγνοημένοι ἀπὸ παντοῦ καὶ τοποθετημένοι στὴν ἄκρη-ἄκρη ἑνὸς χάρτη ἀπίθανου. Τὸ σύμπλεγμα κατωτερότητας καὶ ἡ δεητικὴ διάθεση μὲ κυρίευαν πάλι. Ξυπνημένες μέσα παλαιὲς ἐνστικτώδεις διαθέσεις ἄρχισαν νὰ ἀναδεύονται καὶ νὰ ξεκαθαρίζουν.

Ἡ παραμονή μου στὴν Εὐρώπη μὲ ἔκανε νὰ βλέπω πιὸ καθαρὰ τὸ δράμα τοῦ τόπου μας.
Ἐκεῖ ἀναπηδοῦσε πιὸ ἀνάγλυφο τὸ ἄδικο ποὺ κατάτρεχε τὸν ποιητή.

Σιγὰ-σιγὰ αὐτὰ τὰ δύο ταυτίστηκαν μέσα μου. Τὸ ἐπαναλαμβάνω, μπορεῖ νὰ φαίνεται παράξενο, ἀλλὰ ἔβλεπα καθαρὰ ὅτι ἡ μοίρα τῆς Ἑλλάδας ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ἔθνη ἦταν ὅ,τι καὶ ἡ μοίρα τοῦ ποιητῆ ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους -καὶ βέβαια ἐννοῶ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ χρήματος καὶ τῆς ἐξουσίας. Αὐτὸ ἦταν ὁ πρῶτος σπινθήρας, ἦταν τὸ πρῶτο εὕρημα.
Καὶ ἡ ἀνάγκη ποὺ ἔνιωθα γιὰ μία δέηση, μοῦ ᾽δωσε ἕνα δεύτερο εὕρημα. Νὰ δώσω, δηλαδή, σ’ αὐτὴ τὴ διαμαρτυρία μου γιὰ τὸ ἄδικο τὴ μορφὴ μιᾶς ἐκκλησιαστικῆς λειτουργίας.

Κι ἔτσι γεννήθηκε τὸ Ἄξιόν Ἐστι».

 .

Πηγή: Χριστιανική Βιβλιογραφία, Αβέρωφ

Μια τέτοια εποχή, θα περιμένατε το Κράτος να ευνοεί την Ελληνική παραγωγή. Αυτό θα βοηθούσε τόσο την ανάπτυξη, όσο και την ρευστότητα της οικονομίας, καθώς θα χρειαζόντουσαν λιγότερα κεφάλαια για εισαγωγές.

Αμ δε! Δεν γνωρίζω αν αυτό γίνεται από σχέδιο ή διότι οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν, δεν καταλαβαίνουν, αλλά αυτή την στιγμή σαμποτάρουν την Ελληνική παραγωγή κηπευτικών προς όφελος των εισαγωγών!

Πώς έχει η ιστορία:

Μετά την επιβολή των capital controls, των ελέγχων κεφαλαίου, για να κάνεις μια εισαγωγή, πρέπει να υποβάλεις αίτηση στην «Επιτροπή Έγκρισης Τραπεζικών Συναλλαγών» που έχει συσταθεί στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Αν η αίτηση εγκριθεί, τότε σου δίνεται η άδεια για την εισαγωγή.

Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με την Ελληνική παραγωγή κηπευτικών;

Μα, πολύ μεγάλη! Καλώς ή κακώς, οι Ελληνικές καλλιέργειες βασίζονται στους σπόρους εισαγωγής. Μετά από τόσες εβδομάδες ανωμαλίας των συναλλαγών, οι αποθήκες των εταιρειών σπόρων έχουν αρχίσει να αδειάζουν.

Οι εταιρείες κάνουν αιτήσεις στην «Επιτροπή Έγκρισης Τραπεζικών Συναλλαγών», αλλά εγκρίσεις δεν παίρνουν! Γιατί; Η Επιτροπή, ορθώς, δίνει προτεραιότητα στα φάρμακα. Σωστό, δεν θα αφήσουμε τον κόσμο χωρίς τα φάρμακά του! Δεύτερη σειρά, κατά προτεραιότητα είναι τα «ευπαθή» νωπά τρόφιμα γάλα, κρέας, φρούτα και λαχανικά. Σωστό; Σωστό, δεν θα αφήσουμε τον κόσμο να πεινάσει, μιας και το μεγαλύτερο μέρος των τροφίμων μας είναι εισαγόμενο.

Κάπου, προς το τέλος των προτεραιοτήτων που έβαλε η Επιτροπή, υπάρχει μία κατηγορία «Λοιπά Είδη». Εκεί υπάγονται οι σπόροι προς σπορά, στην δασμολογική κλάση 12099180 «Σπόροι κηπευτικών για σπορά». Ως τώρα, δεν έχει υπάρξει έγκριση για εισαγωγή σε αυτήν την δασμολογική κλάση. Όπως δεν έχει υπάρξει και έγκριση για εισαγωγή σπόρων για κτηνοτροφικά φυτά.

Αποτέλεσμα:

Σήμερα έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ελλείψεις, που σε λίγο θα γίνουν σημαντικές, για όλες τις φθινοπωρινές καλλιέργειες: φασόλια, κρεμμύδι, καρότο, πατάτες, αλλά και τομάτες.

Όπως πάμε, η Θήβα θα έχει πρόβλημα να παράξει όλες τις ποσότητες καρότου, σπανακιού, κρεμμυδιού ή πατάτας που παράγει συνήθως. Η Ιεράπετρα και η υπόλοιπη Κρήτη θα έχει πρόβλημα να γεμίσει τα θερμοκήπια με τομάτες ή πιπεριές.

Επίσης, θα υπάρξει πρόβλημα με αρκετές καλλιέργειες κτηνοτροφικών φυτών.

Αν κάτι δεν αλλάξει επειγόντως, θα μειωθεί σημαντικά η Ελληνική παραγωγή το φθινόπωρο και τον χειμώνα. Εντάξει, ο λαός δεν θα πεινάσει. Θα κάνουμε εισαγωγές. Είπαμε, η «Επιτροπή Έγκρισης Τραπεζικών Συναλλαγών» δίνει προτεραιότητα στις εισαγωγές τροφίμων…

Έτσι, όμως, στην πράξη, δεν σαμποτάρουμε την Ελληνική παραγωγή;

Θα μου πείτε: Γιατί να μη φτιάξουμε Ελληνικούς σπόρους; Να φτιάξουμε! Αλλά ξέρετε πόσα χρόνια προσπάθειας χρειάζεται για να φτιάξουμε σπόρους;

Σε μερικά είδη είναι εύκολο και γίνεται. Πχ στην μηδική (κτηνοτροφικό φυτό, «τριφύλλι») η κύρια παραγωγή σπόρου είναι Ελληνική.

Αλλού, όπως στην τομάτα και την πιπεριά, είναι πολύ δύσκολο και η Ελληνική λαχανοκομία εξαρτάται από τις εισαγωγές. Η δημιουργία ενός καινούργιου υβριδίου, μπορεί να πάρει μία δεκαετία. Δεν είναι τυχαίο ότι όλη η παραγωγή σπόρων διεθνώς έχει συγκεντρωθεί σε τέσσερεις μεγάλους ομίλους. Βεβαίως, κάποιοι από αυτούς τους ομίλους έχουν αρχίσει μία μικρή σποροπαραγωγή στην Κρήτη.

Όμως, δεν είναι το θέμα μας αυτό. Οι καλλιέργειες χρειάζονται καινούργιο σπόρο κάθε χρόνο και, ειδικώς στα υβρίδια, δεν μπορείς να κρατήσεις σπόρο από την προηγούμενη καλλιέργεια. Άσε που κάποιοι σπόροι, όπως της μελιτζάνας, δεν φυτρώνουν αν είναι φρέσκοι.

Αν θέλαμε η παραγωγή να γίνεται με Ελληνικούς σπόρους, θα έπρεπε να είχαμε ξεκινήσει τον σχεδιασμό εδώ και χρόνια. Δεν γίνεται αυτό από την μια μέρα στην άλλη!

Άρα, αυτή την στιγμή, επίτηδες ή κατά λάθος, σαμποτάρεται η Ελληνική παραγωγή κηπευτικών και άλλων αγροτικών προϊόντων, προς όφελος των εισαγωγών! Προς όφελος των εισαγωγών; Ναι διότι οι εισαγωγές είναι τρόφιμα και η «Επιτροπή Έγκρισης Τραπεζικών Συναλλαγών» εγκρίνει εύκολα και γρήγορα τις εισαγωγές τροφίμων: να μη αφήσει πεινασμένο τον λαό. Με γεμάτα τα Super Markets, υπάρχει μία επίφαση κανονικότητος.

Οι σπόροι δεν είναι προτεραιότητα. Ούτε και τα άλλα είδη που χρειάζεται η Ελληνική παραγωγή: τύρφη, πετροβάμβακας κλπ.

Με αυτή την νοοτροπία, γιατί να απορούμε που από τις 520.000 στρέμματα καλλιέργειας τομάτας το 1992, φθάσαμε το 2012 να καλλιεργούμε μόλις 160.000 στρέμματα. Έτσι φθάσαμε κατακαλόκαιρο να εισάγουμε τομάτα από την Πολωνία!

.

Πηγή: Λαχανόκηπος, Αβέρωφ

[…]

Αισθάνομαι ότι δεν πρέπει να κάνω ομιλία, το σκεφτόμουνα. Είναι τόσο ζεστή η ατμόσφαιρα και τόσο αυθόρμητο το κλίμα που υπάρχει, που μια ομιλία με προσφωνήσεις με σειρά συγκεκριμένη, νομίζω θα κρύωνε την όλη ατμόσφαιρα και δεν θα έλεγε τίποτα το ιδιαίτερα σημαντικό. Είπε ο κύριος δήμαρχος ότι ο μόνος που είναι ικανός είναι ο Μητροπολίτης Μεσογαίας. Δέν είμαι ικανός κύριε δήμαρχε. Νομίζω ότι τέτοιου είδους άνθρωποι πολύ δύσκολα μπορούν να περιγραφούν, πολύ περισσότερο να μπει κανείς μέσα στην πραγματικότητα του μυστηρίου τους, και μάλιστα με δημόσιο λόγο να τους εκφράσει.

Ίσως ο καλύτερος τρόπος είναι να αναφέρουν τα στοιχεία του βίου τους ή περιεχόμενα λόγων τους αυθεντικά, όπως οι ίδιοι τα έχουν πει και όχι κάποιος να κάνει αναλύσεις. Το μυστήριο, και αυτοί οι άνθρωποι είναι μυστήριο, δεν έχει τη δυνατότητα να περιγραφεί από λόγο όσο ικανός κι αν είναι ο ομιλητής. Και αυτό το βλέπουμε από την ανεπάρκεια των ακολουθιών. Οι ακολουθίες πολύ δύσκολα περιγράφουν την πραγματικότητα του αγίου, αναφέρονται λίγο στη ζωή του .. οι εκόνες επίσης δύσκολα. Δεν υπάρχει αυτή η πιθανότητα, εγώ δεν φιλοδοξώ ότι έχω αυτήν την πιθανότητα να το κάνω.

Ακούστηκε επίσης δυό τρεις φορές ότι πρέπει να γίνουμε μιμητές του Αγίου Παϊσίου. Θα με συγχωρέσετε αλλά δε νομίζω ότι γίνεται αυτό. Εγώ τουλάχιστον όταν το άκουγα αυτό είπα, ‘τι μιμητής να γίνεις;’ Θα πω μερικές σκέψεις γιατί δεν μπορούμε να μιμηθούμε έναν τέτοιο άνθρωπο. Ότι δεν υπάρχει για να τον μιμούμαστε, υπάρχει για να μας εμπνέει και υπάρχει ίσως για να φορτώνουμε τις προσευχές μας επάνω του. Γιαυτό και θα ήθελα να μου επιτρέψετε σεβασμιότατε όπως είπα να μην κάνω μία ομιλία αλλά να πω ορισμένες σκέψεις όπως λειτουργούν μέσα μου και να σταματήσω όταν συμπληρωθεί το χρονικό περιθώριο γιατί αισθάνομαι πως δεν μπορώ να ολοκληρώσω αυτό που έχω μέσα μου.

Λέει κάπου ένας ψαλμός, ‘Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού‘, ότι με το πρόσωπο των αγίων γίνονται θαυμαστά τα θαύματα του Θεού, το μυστήριο του Θεού εμφανίζεται. Λέει επίσης κάπου αλλού ο Ισαΐας, ‘Κύριος Ύψιστος εν αγίοις αναπαυόμενος’ και θα σας πω γιατί το λέει αυτό. Και λέει επίσης σε μία από τις επιστολές του Πέτρου, ‘λάλησαν άγιοι του Θεού άνθρωποι δια πνεύματος αγίου’. Αυτά τα τρία τα αναφέρω για να πω τι σημαίνει άγιος για την εκκλησία. Είναι κάποιος στον οποίο αναπαύεται το πνεύμα του Θεού. Ευαρεστείται ο Θεός, το πρώτο πράγμα. Να το πω με απλή γλώσσα, δεν έχει παράπονο ο Θεός, τον εκφράζει τον Θεό με τη ζωή του. Το δεύτερο πράγμα είναι ότι είναι θαυμαστός ο Θεός, ότι κάνει θαύματα και ενεργεί δια των αγίων υπερφυσικά. Πράγματα που δεν ερμηνεύονται που δεν κατανοούνται. Και τρίτον, αυτό που κάνει ο Θεός μέσω των αγίων Του είναι ότι εκφράζει το Λόγο Του. Σε συγκεκριμένες λέξεις μπαίνει μέρος του μυστηρίου Του. Αυτό είναι ένας άγιος. Είναι ένας ο οποίος ενεργεί θαυμαστά, ο οποίος αναπαύει το Θεό και ο οποίος όταν ανοίγει το στόμα του βγάζει το μέλι του Λόγου του Θεού.

Γιαυτό και η εκκλησία θέλει την απόδειξη του Θεού μέσα από τους αγίους. Δίπλα σε έναν άγιο καταργείται το ερώτημα της ύπαρξης του Θεού . Όταν είσαι [δίπλα] σε έναν τέτοιο άγιο λες, ‘ζει Κύριος‘, εκφράζεται μέσα από αυτόν. Δέν είναι άγιος μία ψυχούλα, ένας καλός άνθρωπος, ένας ηθικός .. ένας παράξενος που έχει μερικά χαρίσματα και κάποιες σπάνιες ικανότητες. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος έχει τη χάρη του Θεού πάνω του. Και αν είναι έτσι, τότε ναι, άγιος πρέπει και μπορεί να γίνει ο καθένας μας, δηλαδή εκφραστής όχι συγκεκριμένων τρόπων και συμπεριφορών αλλά της χάριτος του Θεού σ’ αυτόν τον κόσμο.

…

Άγιοι υπήρξανε σε όλες τις εποχές. Εγώ θα κάνω μία αναφορά .. Τον περασμένο αιώνα, τον 20ό αιώνα, έχουμε έναν άγιο το 1908, εκοιμήθει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης λίγο πριν την επανάσταση των μπολσεβίκων στη Ρωσσία, ο οποίος κράτησε και παρηγόρησε πάρα πολύ τον Ρωσσικό λαό.

Το 1920 έχουμε εμείς έναν δικό μας άγιο, λίγο πριν από τη Μικρασιατική καταστροφή, τον Άγιο Νεκτάριο. Μεγάλος άγιος, πονεμένος, διωγμένος, συκοφαντημένος, περιφρονημένος, αδικημένος απ’ την ίδια την εκκλησία, αλλά μεγάλος άγιος.

Το 1924 εκοιμήθη ένας άγιος, πάλι είχε σχέση με εδώ, ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης που φιλοξενήθηκαν για 4 χρόνια τα λείψανά του εδώ στην Κόνιτσα, που εδώ έφερε τους πρόσφυγες από τα Φάρασα, που τον βοήθησε στην φανέρωσή του ο νυν εορταζόμενος Άγιος Παΐσιος.

Το 1932 έχουμε έναν άλλον άγιο, λαϊκό, απλό άγιο, τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά. Εκοιμήθη το 1932. Λατρευτός, όχι πολύ γνωστός αλλά όμως πολύ βαθύς, απλοϊκός άνθρωπος.

Το 1938 έχουμε έναν άλλον άγιο του Αγίου Όρους, τον Άγιο Σιλουανό. Και αυτός θα παρέμενε άγνωστος αν δεν υπήρχε στη ζωή του κάποιος να τον φανερώσει και αυτός ήταν ο πατήρ Σωφρόνιος αν τον έχετε ακουστά, ο οποίος ανέδειξε τον βίο του, βρήκε το μυστικό του και κατέθεσε μέρος των διδασκαλιών του.

Το 1948 έχουμε πάλι στην Ελλάδα έναν δικό μας άγιο, τον Άγιο Σάββα τον Νέο της Καλύμνου. Και αυτός απλός άγιος. Ένας επιεικής, γλυκύς πνευματικός, κατάκαρπος στη σχέση του με το Θεό και στη σχέση του με το λαό.

Πάμε στη δεκαετία του ’50. Το 1956 εκοιμήθη στη Σερβία ένας άγιος, θα έχετε ίσως διαβάσει βιβλία του, ο Άγιος Νικόλαος ο Βελιμίροβιτς.

Το 1959, έχουμε πάλι έναν δικό μας άγιο από την Ανατολή, από τον Πόντο, τον Άγιο Γεώργιο τον Καρσλίδη.

Πάμε στη δεκαετία του ’60. Το 1961, ο Άγιος Λουκάς Επίσκοπος Συμφερουπόλεως, της Κριμαίας. Πολύ γνωστός, πολλά θαύματα με μεγάλα σημεία, τιμώμενος και στον Ελλαδικό χώρο.

Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι άγιοι όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Μαξίμοβιτς ο οποίος εκοιμήθη το 1966. Πήγε στην Κίνα, στο Παρίσι, στο Σαν Φρανσίσκο. Γεννήθηκε στο Χάρκοβο στην σημερινή Ουκρανία.

Έχουμε το 1979 τον Άγιο Ιουστίνο τον Πόποβιτς. Ίσως έχετε διαβάσει πάλι βιβλία. Ελληνομαθής, γνωστός και πολύ αγαπητός και στον Ελλαδικό χώρο.

Και πάμε στους δύο τελευταίους μας αγίους. Τον Άγιο Πορφύριο ο οποίος εκοιμήθη το 1991 -αυτοί είναι οι αναγνωρισμένοι άγιοι- και τον Άγιο Παΐσιο το 1994.

Αυτό που συμβαίνει με τον Άγιο Παΐσιο έχει μία μοναδικότητα. Ξεπερνά τα συνήθη μέτρα. Και θα σας πω το γιατί. Ο κύριος Καλιντέρης μίλησε για την οικουμενικότητά του.

Ένας άνθρωπος εξαφανισμένος στην ουσία, πηδώντας από εδώ κι από εκεί σε όλη του τη ζωή, με κάποιον τρόπο φανέρωνε διαρκώς τη χάρη του Θεού. Γιαυτό και η απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να τον καταγράψει στις δέλτους των αγιολογίων δεν είναι μία απόφαση ότι να φτιάξουμε έναν άγιο και ο λαός να το πιστέψει, είναι κάτι που ο λαός δέχθηκε με τη σχέση του μαζί του, απετέλεσε συνείδησή του και έτσι επιβεβαιώθηκε η συνείδηση του λαού με την απόφαση και την πράξη της Συνόδου του Οικουμενκού Πατριαρχείου. Δεν είχε σκοπιμόητα η αγιοκατάταξή του για να παρασυρθεί μετά ο λαός και να συνεχίσει. Αλλά είναι ότι κι αν ακόμα δεν γινόταν αυτό, θα μιλούσαν οι ίδιες οι πέτρες, γιατί μιλάνε και οι πέτρες.

Αυτός λοιπόν ο άγιος, έχει όπως είπα προηγουμένως αυτό το οικουμενικό χαρακτηριστικό, να είναι καταλυτικός μέσα σε 20 χρόνια αλλά και εν ζωή ήταν συναρπαστικός. Ο νυν Πατριάρχης όταν επισκέφτηκε το Άγιον Όρος πήγε εκεί να τον δεί, άκουγε προφανώς, και ο προηγούμενος, να πάρει την ευχή του, ο Πατριάρχης, από έναν απλό μοναχό. Και οι άλλοι άγιοι είναι γνωστοί, αλλά αυτή η ορμή, αυτός ο χείμαρρος της παρηγορίας που βγαίνει αλλά και της δυνάμεως που αισθάνεται το σώμα των πιστών και ο λαός είναι κάτι το διαφορετικό.

Πριν από έναν μήνα, ακριβώς πριν από τέσσερις εβδομάδες, έγινε στην Κωνσταντινούπολη μία παρουσίαση της πρώτης μεταφράσεως των βιβλίων του στα τούρκικα και ήταν συγκλονιστικό αυτό που συνέβη γιατί ο ενθουσιασμός με τον οποίο έχει γίνει δεκτό το βιβλίο του από τον μουσουλμανικό κόσμο είναι κάτι το μοναδικό που δεν το περίμεναν. Ξέρετε ότι μέσα σε αυτό το φεστιβάλ καλών ταινιών που γίνεται τα τελευταία χρόνια στην Ρωσσία και πέρασαν από εδώ και γύρισαν αυτές τις ταινίες, το ντοκυμαντέρ που κυκλοφορεί βγήκε στην κατηγορία των πρώτων βραβείων, η ζωή του Αγίου Παϊσίου. Πέρυσι είχαν πει ότι ο αριθμός των αντιτύπων που αναφέρονται στην ζωή του Αγίου Παϊσίου στη Ρωσσική διάλεκτο ξεπερνάει τα 5 εκατομμύρια. Προ ολίγου άκουσα ότι είναι πολύ παραπάνω τώρα δεν ξέρω πόσο ακριβή είναι αυτά τα νούμερα αλλά είναι εκατομμύρια. Και όταν ζητήθηκε να δώσω εγώ μία συνέντευξη μου είπαν ότι η ακροαματικότητα, η τελεθέαση στη Ρωσσία θα ξεπερνούσε τα 80 εκατομμύρια. Για τον πατέρα Παϊσιο, αυτό το ανθρωπάκι της Κόνιτσας, που ήταν στο Στόμιο, που κάποτε έζησε εδώ. Και να σας πω και άλλο ένα στοιχείο εντυπωσιακό, και τούτο έχει να κάνει με τις μεταφράσεις των κειμένων του τις δυτικές γλώσες, στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά. Δεν θα περίμενε κανείς στον ορθολογιζόμενο κόσμο της Δύσεως να υπάρχει ανταπόκριση του λόγου αυτού του καρδιακού, του απλοϊκού που έβγαινε μέσα από τη ζωή και την καρδιά του Αγίου Παϊσίου. Κι όμως, τα νούμερα είναι και αυτά εντυπωσιακά. Φαίνεται λοιπόν, με κάποιον τρόπο, και για κάποιον λόγο ο συγκεκριμένος αυτός άγιος χτυπάει λεπτές χορδές, και της δυτικής ψυχής που έχει τη σκληρότητα του ορθολογισμού και της μουσουλμανικής ψυχής που έχει την σκληρότητα της άλλης πίστης, και στην ψυχή των κοσμικών και των αθέων και στη μυστική ψυχή των Ρώσσων και των Ελλήνων και όλων. Είναι άγιος .. οικουμενικός.

…

Τι τον έκανε τόσο ελκυστικό, τόσο μαγνητικό, τόσο πειστικό και τόσο δυνατό στη σχέση του με το λαό; Και που οφείλεται ακριβώς αυτή η μοναδικότητα του Αγίου Παϊσίου;

Το απόλυτο ήθος του.

Ένα πράγμα είναι η ακρότητα και η απολυτότητα την οποία είχε. Ήταν συνεπής. Δεν ήταν του λίγου, δεν ήταν του κι από εδώ κι από εκεί, αλλά έζησε το κάθε τι, σε απόλυτη μορφή. Παράδειγμα. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα στην ψυχή του ανθρώπου που είναι πολύ δυνατά. Τέτοιο είναι η πείνα, τετοιο είναι ο πόνος, τέτοιο είναι ο φόβος, τέτοιο πράγμα είναι ο κόπος και η φυσική αδυναμία. Αυτός σα να μην είχε τέτοια όρια, σα να μην τον φόβιζαν. Έλεγε ο άγιος Λεμεσού σε μια ομιλία του ότι σα να είχε μια χάρη από το Θεό να μην τρώει και να ζει. Εγώ έζησα κοντά του έξι μήνες. Δεν τον είδα παρά μόνο μια φορά να μασάει. [Ήταν] της Μεταμορφώσες τις 6 Αυγούστου, και μου δώσανε να του πάω 4 μικρά ψαράκια σαβρίδια, μόλις έφτασα στο σπίτι για να τα φάει φώναξε ένα καλογεράκι του τα έδωσε και του είπε να πάει απέναντι στη σκήτη του Κουτλουμουσίου. Δεν τα έφαγε. Μοίραζε σε όλον τον κόσμο ό,τι του φέρνανε.

Θυμούμαι δε μία φορά χαρακτηρισιτκά που ήταν κάποιοι αμερικάνοι, μιλούσαν για κάποια ώρα στα αγγλικά -δεν ξέραν Ελληνικά- και αυτός τους απαντούσε. Πήγα λοιπόν εγώ και μου λέει για κάτσε τώρα να δούμε τι είπαμε μ’ αυτούς τους ευλογημένους, γιατί είναι και αμερικανάκια -τά ‘λεγε έτσι κι αστεία-. Και πράγματι, μου είπε τέσσερα πράγματα που τους είπε και τέσσερα πράγματα μου είπαν κι αυτοί που τον είχαν ρωτήσει, με την ίδια σειρά και κατάλαβαν την απάντηση. Αυτή η δυνατότητα να επικοινωνεί με αλλόγλωσσους ανθρώπους ήταν εντυπωσιακή. Και λέει, μια που τα βρήκαμε και κατάλαβαν τώρα να πάω στο σούπερμάρκετ να τους φέρω κάτι για ένα κέρασμα. Και πηγαίνει μέσα στο κελί του και βγαίνει με ένα κουτί ξηρούς καρπούς, planters λέγονται είναι η πιο φημισμένη μάρκα ξηρών καρπών στην αμερική και έναν δίσκο με μπισκότα .. άντε λέει πάρτε τα κι αυτά μήπως καταλάβετε και τίποτα παραπάνω. Αυτός ο ευχάριστος τρόπος και η δυνατότητα ό,τι του δίναν να το δίνει και να το μοιράζεται είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Δεύτερο πράγμα, αυτό που είπα, να μην τρώει .. να κοιμάται ελάχιστα. Αυτό με συγχωρείτε σεβασμιότατε Νέας Κρήνης δεν μπορούμε να το μιμηθούμε, ούτε το λίγο φαγητό ούτε τον λίγο ύπνο, ούτε τον σχεδόν μηδενικό λόγο. Πέρασε χρόνια σε απόλυτη σιωπή .. χωρίς κανένα φόβο από τις απειλές της φύσεως. Εγώ χθες το βράδυ σηκώθηκα .. και είδα έναν σκορπιό, φοβήθηκα, τον πάτησα, τον τέλειωσα .. ο Άγιος Παΐσιος έζησε -έζησα και εγώ τέτοια εμπειρία και αυτά που ακούτε πρέπει να είναι αληθινά, τουλάχιστον αυτά που εγώ ξέρω τα είδα- με φίδια, με διάφορα απειλητικά για τη ζωή του. Δεν είχε φόβο. Το είχε ξεπεράσει και αυτό το πράγμα.

Όπως είπα δεν κοιμόταν. Θυμάμαι συνήθως κοιμόταν κανα δίωρο, το πολύ αν ήταν τρίωρο δεν ξέρω, γιατί εγώ είχα επικοινωνία μαζί του η ώρα 10 το βράδυ και 01 ήταν ξανά με τους φακούς. Πως γινόταν αυτό το πράγμα; Ήταν άνθρωπος απόλυτος. Ευθύς εξαρχής είπε, τα δίνω όλα και όταν πήγαινες, έβρισκες τα πάντα να είναι στο απολύτως αναγκαίο για την ύπαρξη και την επιβίωση ενός ανθρώπου. Θυμάμαι το εκκλησάκι στον Τιμιο Σταυρό που ήτανε το κελί του στη Μονή Σταυρονικήτα. Οι εικόνες στο τέμπλο, ένα απλούστατο τέμπλο, ήταν από σκέτο χαρτί, όχι πλαστικοποιημένο, το οποίο αν το πατούσες λίγο θα σκιζότανε, και τις προσκυνούσε και ήταν λειωμένες όλες στα πόδια. Και τον ρώτησα, γιατί είναι λειωμένες στα πόδια; Μου λέει, τους αγίους δεν τους φιλούμε στο πρόσωπο, τους φιλούμε όσο πιο χαμηλά μπορούμε και με όση περισσότερη ταπείνωση έχουμε. Δεν είχε τίποτε σχεδόν και θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί, τα βλέπετε και στα βιβλία και τα διαβάζετε, εγώ θα ήθελα απλώς έτσι λίγο να τα αναφέρω.

Η φιλοσυγγένεια. Δεν ξέρω αν είναι εδώ η σύζυγος του Ραφαήλ αλλά βλέπω μερικούς συγγενείς. Όταν πήγε ο Ραφαήλ ύστερα από χρόνια να τον επισκευθεί τον έβαλε στην άκρη και δεν τον δέχτηκε, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, να τον φιλοξενήσει στο κελί του αλλά τον έστειλε να πάει κάτω στη Μονή Ιβήρων. Δεν τον λυπήθηκε. Και όταν του είπα, γιατί γέροντα το έκανες αυτό; λέει, πιο καλά θα τον φροντίσει ο Θεός απ’ ό,τι εγώ. .. Ούτε προσευχή να ξέρετε δεν έκανε για να μην συνδέεται με τους συγγενείς. Προσευχόταν για όλον τον κόσμο. Τους συγγενείς τους έχω δια παντός .. εμπιστευθεί στη χάρη του Θεού και όλα θα πάνε καλά, έλεγε. Δεν υποχωρούσε.

Πήγαινες λοιπόν στο κελάκι του και ήταν απλό, φτωχό, σχεδόν τίποτα, καθαρό, νοικοκυρεμένο αλλά απέριττο, χωρίς ανθρώπινη ελπίδα και ανθρώπινη παρηγοριά.

Η αγάπη του για το Θεό και τους ανθρώπους.

Αυτό ήταν ένα στοιχείο, το απόλυτο ήθος του. Ένα δεύτερο πράγμα, η μεγάλη αγάπη του για το Θεό, απόλυτη, ασυνθηκολόγητη, τεράστια, χωρίς περιορισμούς, χωρίς εκπτώσεις. Διαρκώς όταν προσευχότανε έδινε μάχη σα να σκοτώνεται, να αγωνίζεται να επιβιώσει, μέχρι απειλούμενος κατά κάποιο τρόπο. Θυμούμαι, δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, δεν ήθελε να περάσει στιγμή χωρίς να έχει σχέση με το Θεό και έβαζε πολλές φορές μία εικονίτσα στα χείλη του και κοιμόταν ανάσκελα για να είναι σε διαρκή επαφή και κατά τη διάρκεια του ύπνου με το πρόσωπο του Χριστού, το πρόσωπο της Παναγίας, με τα πρόσωπα των αγίων -δείγμα ακριβώς αυτού του συνδέσμου του, ο οποίος ήτανε ορατός αλλά στην έντασή του δεν ήταν εύκολα αντιληπτός.

Ένα άλλο στοιχείο, η αγάπη του στην ησυχία. Τα τελευταία χρόνια βέβαια ξέρουν οι περισσότεροι ότι ήταν προσβάσιμος αλλά πέρασαν χρόνια που ήταν πάρα πολύ δύσκολο να τον πλησιάσεις. Απέφευγε τον κόσμο, δεν ήθελε να αφήσει αυτό που ήταν το επάγγελμά του, που ήταν η αποστολή του, και αυτό ήταν η ησυχία και η προσευχή.

.. Θα περάσω σε ένα επόμενο και αυτό είναι η αγάπη του. Η αγάπη όχι με θεωρίες, η αγάπη ως καλοσύνη, ως συμπόνια, ως συμπάθεια, ως κατανόηση στους ανθρώπους, μια μεγάλη αγκαλιά που χωρούσε τους πάντες και που προσφερόταν σε όλους όλος. Πάλι να πω ένα περιστατικό που ένα βράδυ είχε έρθει, ήταν καλοκαίρι, ήταν σαν σήμερα, τέτοια μέρα έχουν πανήγυρη των Αγίων Αποστόλων στο Άγιον Όρος με το παλιό ημερολόγιο, 12 Ιουλίου. Είχαμε λοιπόν πανήγυρη σε ένα κελί των Αγίων Αποστόλων και ήταν όλη τη μέρα ξάγρυπνος, καθόταν με τον κόσμο γιατί πήγαινε κόσμος, καλοκαίρι ήταν, και τον επισκεπτόταν. Και όταν ήρθε στην αγρυπνία, φυσικά δεν είχε ξεκουραστεί καθόλου, καθότανε στο λεγόμενο τεμπελόξυλο, ένα ξύλο έτσι να στηρίζεται, όρθιος και κάναμε διακοπή γύρω στις εντεκάμιση ώρα για μισή ωρίτσα. Εκαθίσαμε. Του λέει λοιπόν κάποιος: Γέροντα, όλη μέρα με τον κόσμο είσαι, και καλά δεν κουράστηκες, δεν νυστάζεις; Σε βλέπω στην αγρυπνία, δίνεις τη μάχη ψέλνοντας, δεν νυστάζεις; Πως δε νυστάζω λέει, αλλά θα σου πω το κόλπο. Πριν έλθω, στο δρόμο που ερχόμουνα, έκανα την προσευχή και είπα: Θεέ μου, εγώ τώρα πρέπει να πάω στην αγρυπνία, τα μάτια μου κλείνουν, σε παρακαλώ, πάρε τη νύστα από μένα και δώστη σε κάπους άλλους οι οποίοι πρέπει να κοιμηθούν. Τώρα που έχουμε αγρυπνία εγώ πρέπει να είμαι ξύπνιος, αυτοί είναι κουρασμένοι αλλά από τους λογισμούς κι απ’ τα προβλήματα μπερδεύονται με τα σεντόνια και δεν μπορούν να κοιμηθούν. Και έτσι λέει, και τη νύστα μου παίρνει ο Θεός και κοιμονται και 5, 6 άνθρωποι. Όλα μέσα από μία διάθεση αγάπης και καλοσύνης. Ή, όταν πονάς μην πάρεις παυσίπονο, κάνε υπομονή και κράτα τον πόνο σου με μία προσευχή, μήπως άλλος που δεν αντέχει πολύ στον πόνο μπορέσει να πάρει τη χάρη και τη δύναμη από το Θεό να αντέξει τον δικό του πόνο. Πάντα η σκέψη του άλλου, πάντα μέσα στο λογισμό του πως να πάρει δύναμη και βοήθεια από τον ίδιο, ο κάθε συνάνθρωπος.

Η χαρά και η ειρήνη.

Το τέταρτο λοιπόν στοιχείο ήταν αυτή η αγάπη στον άνθρωπο. Το πέμπτο, αυτή η χαρά και η ειρήνη. Αυτό το πλήρωμα της χαράς που έβλεπε κανείς και η ειρήνη η πάντα νουν υπερέχουσα. Πόσο θα’ θελα να δω σ’ αυτήν την κρίση πώς θα ήταν. Δεν θα τον ακουμπούσε τίποτε. Και θα παρηγορούσε τον κόσμο, και θα έβλεπε και τι θα γίνει λιγάκι, και ο ίδιος θα ένοιωθε πολύ δυνατός, ψύχραιμος. Πήγαινες δίπλα του, δεν μπορύσες να χάσεις την ειρήνη σου, ηρεμούσες. Θηρίο ήσουνα, προβατάκι γινόσουνα. Αυτή η ειρήνη, η χαρά και η δοξολογία. Ο γλυκός λόγος, αυτά τα χαριτωμένα, τα αστειάκια που έκανε, ο τρόπος με τον οποίον τον κάθε έναν τον τακτοποιούσε.

Ήταν ένας μοναχός λίγο πιο πάνω, ο οποίος τον ζήλευε -μου τα ‘λεγε ο ίδιος- και ενοχλείτο. Γιατί να πηγαίνουν όλοι στον πατέρα Παΐσιο και να μην έρχεται κανένας σε μένα; Για ποιον λόγο; Μια φορά λοιπόν χτυπάει κάποιος την πόρτα του και του λέει: με συγχωρείτε, που είναι ο πατήρ Παΐσιος; Λέει, εγώ είμαι ο πατήρ Παΐσιος. Α, χαίρομαι πάρα πολύ, μπορώ λίγο να σας μιλήσω; Έλα άνθρωπέ μου, έλα μέσα. Μπαίνει μέσα, αρχίζει λέει να μου λέει τα προβλήματά του, να προσπαθώ να τον φέρω βόλτα, αυτός να αγριεύει, να μην μπορεί, να δυσκολεύεται, να μπερδεύεται, οπότε μετά δεν μπορούσα και εγώ να τον διαχειριστώ και είπα από μέσα μου τώρα τι θα τον κάνω αυτόν τον άνθρωπο; Του λέω, δε μου λες ποιον ψάχνεις; :smile: Λέει τον πατέρα Παΐσιο. Λέει, ποιόν πατέρα Παΐσιο; Α, λέει, αυτόν τον ασκητή.. Α, λέει, άλλος είναι αυτός -αυτός είχε άλλο όνομα- θα πάς λέει εκεί πέρα, θα τον δεις, θα μιλήσεις και όταν γυρίσεις έλα εδώ να τα πούμε και μένεις το βράδυ μαζί μου. Σε λιγότερο από τρία τέταρτα επέστρεψε αυτός. Τον είχε φτιάξει, τον είχε ρεγουλάρει, τον είχε ισορροπήσει, του πήρε όλον τον καημό, όλο το βάσανο, όλη τη δυσκολία, μπήκε ο ίδιος στην ψυχή του, τον αγκάλιασε με τη χάρη του Θεού, τον τακτοποίησε, τον αλφάδιασε και του τον έστειλε. Αυτό ακριβώς δείχνει πως ένας άνθρωπος γεμάτος χαρά, ειρήνη, πλήρωμα, σοφία, μπορούσε τελικώς με τη χάρη του Θεού να μπαίνει στις ψυχές των ανθρώπων και να τις ξεκουράζει. Και τέτοια αρκετά θα μπορούσε κανείς να πει, και απ’ τον χαριτωμένο λόγο του που κυκλοφορούνε σε βιβλία.

Βλέπει κανείς, πώς ένας άνθρωπος με τόσο ασθενική φύση, να έχει τέτοια δύναμη. Πως ένας άνθρωπος ο οποίος, με τόσο περιορισμένη κοσμική γνώση, είχε μοναδική σοφία. Θυμάμαι μια φορά που πήγα, πηγαίνοντας έφευγαν δύο καθηγητές της Θεολογίας τους οποίους τους ήξερα, μπορώ να σας τους πω, ο κύριος Ματζαρίδης και ο κύριος Γαλίτης [;] και σταματήσαμε .. κάθονταν να συνέλθουν από το πώς αυτός ο άνθρωπος ο απλός, τους τακτοποίησε όλη τη γνώση τη θεολογική που είχανε μέσα σε πέντε λεπτουδάκια. Αυτό είναι χάρις Θεού, αυτό δεν έχει ερμηνεία ανθρώπινη. Φτωχός, πλούσιος σε χάρη. Χωρίς μόρφωση, πολλή σοφία. Αποφεύγει τον κόσμο στην ησυχία και ταυτόχρονα είναι ιεραποστολικός και αγκαλιάζει όλον τον κόσμο. Κάνει μία προσευχή και λύνονται όλα τα προβλήματα. Δεν σε ξέρει και γνωρίζει το όνομά σου. Είναι άνθρωπος αδύνατος και ασθενικός σαν σκεύος, και κάνει όλους αυτούς τους ασκητικούς αγώνες ανυποχώρητα.

Αυτός είναι ο άνθρωπος του Θεού. Λέει για τον άγιο ένα τροπάριο σε μία από τις ακολουθίες που κυκλοφορούν της Μονής της Σουρωτής ότι, το σημείωσα κιόλας, είχε πύρινο ζήλο σαν τον προφήτη Ηλία, είχε γενναίο φρόνημα σαν τους Μακκαβαίους, είχε σύνεση σαν τον Δανιήλ, Θείο έρωτα σαν τον Ιγνάτιο και αμέριστη αγάπη σαν τον Απόστολο Παύλο. Νομίζω πολύ ωραία περιγράφει αυτόν τον πλούτο της ψυχής αυτού του μεγάλου αγίου η αγκαλιά του οποίου χωράει όχι μόνο τους Κονιτσιώτες, όλους τους Κονιτσιώτες αλλά και όλον τον κόσμο.

Θυμάμαι επίσης, και θα τελειώσω με αυτό γιατί έγινε και λόγος πως και εμείς ήρθαμε εδώ πέρα και εγώ ήρθα αυτή τη φορά σ’ αυτήν ακριβώς την περίοδο για να κάνω μία προσευχή σ’ αυτόν τον άγιο στις πρεσβείες, στη σοφία, στη χάρη του οποίου πολύ έντονα και εγώ πιστεύω. Τον είχε ρωτήσει, σε μία συνέντευξη το είδα, η κυρία Βεατρίκη Καλαϊτζή που είναι Κονιτσιώτισσα .. τι να κάνω όταν έχω αδιέξοδο και με πνίγει και δεν ξέρω. Τότε λέει να κάνεις το εξής, να πηγαίνεις να κάνεις μία προσευχή στην Παναγία και να ψάλλεις το Πάντων προστατεύεις Αγαθή και θα βλέπες θαύματα στη ζωή σου αλλά όμως πρόσεχε -αυτό το έλεγε και αλλού- όχι να λες τη γνώμη σου στους αγίους αλλά να τους εμπιστεύεσαι το μέλλον σου. Δηλαδή να μην πας και να λες, άγιέ μου κάνε μου αυτό, αλλά άγιέ μου και Παναγία μου ανάλαβε αυτό το πρόβλημα. Ίσως και αυτό θα μπορούσαμε κι εμείς σ’ αυτή τη λαίλαπα και την επιδρομή των πειρασμών και των προβλημάτων που έχουμε, αντί να πούμε στον άγιο πώς να μας λυτρώσει να του πούμε, άγιε καλά μας τα είπες, καλά έζησες σ’ αυτόν τον κόσμο, ήθελες να πας στη Βασιλεία του Θεού, πιστεύουμε ότι είσαι, σου εμπιστευόμαστε και τις τύχες και του έθνους μας και της ζωής μας.

Ο Θεός να σας ευλογεί.

Πηγή: (Απομαγνητοφώνιση αποσπασμάτων της ομιλίας του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου για τον Άγιο Παΐσιο στην Κόνιτσα τις 7 Ιουλίου του 2015),Αβέρωφ

«Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, ο Αμερικανός Πρόεδρος δήλωσε ότι έχει συμφωνήσει με τον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον να αποκλείσει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ»

Ενώ ο δυτικός τύπος χαιρετίζει την άδεια που έδωσε η Τουρκία στις Ηνωμένες Πολιτείες να χρησιμοποιήσουν τις στρατιωτικές βάσεις της για την καταπολέμηση της Daesh, ο Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan) παρατηρεί τις εσωτερικές εντάσεις σε αυτή τη χώρα. Σύμφωνα με τον ίδιο, η διατήρηση του Ερντογάν στην εξουσία όπως και η απουσία νέας πλειοψηφίας κατά τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές θα οδηγήσουν χωρίς καθυστέρηση σε εμφύλιο πόλεμο.

Voltaire Network | Δαμασκό (Συρία)| 26 Ιουλίου 2015

Εδώ και δεκαπέντε χρόνια, ο George Friedman, ιδρυτής της ιδιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών Stratfor, έπεισε τους ηγέτες της Δύσης ότι οι χώρες BRICS δεν θα παίξουν σημαντικό ρόλο στον εικοστό πρώτο αιώνα, αλλά ότι θα το πετύχει η ισλαμική Τουρκία [ 1 ]. Ο Friedman είναι πρώην συνεργάτης του Andrew Marshall, του στρατηγικού σύμβουλου του Πεντάγωνου από το 1973 έως το 2015 [ 2 ].

Η προπαγάνδα υπέρ του τουρκικού ισλαμισμού, ως οικονομικό και πολιτικό μοντέλο, ενισχύθηκε από την τουρκική ισλαμική ηγεσία μέσω ορισμένων Γάλλων προσωπικοτήτων που διαφθάρηκαν (Anne Lauvergeon, ο Alexandre Adler, Joachim Bitterlich, Hélène Conway-Mouret, Jean Francois Copé, Henri de Castries, Augustin de Romanet, Laurence Dumont, Claude Fischer, Stéphane Fouks, Bernard Guetta, Élisabeth Guigou, Hubert Haenel, Jean-Pierre Jouyet, Αλέν Ζιπέ, Pierre Lellouche, Gérard Mestrallet, Thierry de Montbrial, Pierre Moscovici, Philippe Petitcolin, Alain Richard, Μισέλ Ροκάρ, Daniel Rondeau, Bernard Soulage, Catherine Tasca, Denis Verret, Wilfried Verstraete, για να αναφέρουμε μόνο μερικά ονόματα).

Ωστόσο, η Τουρκία βρίσκεται σήμερα στα πρόθυρα της κατάρρευσης σε σημείο που η επιβίωσή της ως κράτος, απειλείται άμεσα.

Το σχέδιο διαμελισμού της Τουρκίας

Το 2001, οι στρωσικοί (της σχολής Strauss) στρατηγιστές του υπουργείου Άμυνας είχαν κατά νου την αναδιαμόρφωση της «ευρύτερης Μέσης Ανατολής», η οποία προέβλεπε τη διαίρεση της Τουρκίας υπέρ ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν, ενώνοντας τους Κούρδους της σημερινής Τουρκίας, του Ιράκ και του Ιράν. Αυτό το σχέδιο προϋπόθετε την έξοδο της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, τη συμφιλίωση μεταξύ κουρδικών φυλών και φατριών, που τα πάντα χωρίζουν -συμπεριλαμβανομένης και της γλώσσας- και σημαντικές μετακινήσεις πληθυσμών. 

Ο συνταγματάρχης Ralph Peters μίλησε για αυτό το σχέδιο σε ένα άρθρο του Parameters το 2001, πριν από τη δημοσίευση του χάρτη του το 2005. Ο Peters είναι μαθητής του Robert Strausz-Hupe, πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Άγκυρα και θεωρητικού του Novus Orbis Terrarum (η «Νέα Τάξη Πραγμάτων») [ 3 ].

Αυτό το τρελό σχέδιο ξαναήρθε στην επιφάνεια, πριν από ένα μήνα, με τη συμφωνία Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας που διαπραγματεύτηκε στο περιθώριο των συνομιλιών 5 + 1 για τα πυρηνικά του Ιράν [ 4 ]. Το Τελ Αβίβ και το Ριάντ υπολόγιζαν την Τουρκία για την ανατροπή της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας. Πράγματι, η Άγκυρα είχε σταθερά δεσμευτεί σε αυτήν την κατεύθυνση, όταν το ΝΑΤΟ ολοκλήρωσε τη μεταφορά του Landcom (κοινή διοίκηση των Χερσαίων Δυνάμεων) στη Σμύρνη, τον Ιούλιο του 2013 [ 5 ]. 

Πανικόβλητος λόγω της αμερικανικής παθητικότητας, ο Ερντογκάν είχε τότε οργανώσει υπό ψευδή σημαία (false flag) το χημικό βομβαρδισμό της Ghouta της Δαμασκού για να αναγκάσει το ΝΑΤΟ να επέμβει. Αλλά μάταια. 

Το επανέλαβε ένα χρόνο αργότερα, υποσχόμενος να χρησιμοποιήσει το Διεθνή Συνασπισμό αντι-Daesh για να κατακτήσει τη Δαμασκό. Το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία, τα οποία πλήρωσαν το κύριο βάρος αυτών των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων δεν θα έχουν καμία αυτοσυγκράτηση για να προκαλέσουν τον εμφύλιο πόλεμο στην Τουρκία.

Η αλλαγή πολιτικής στην Ουάσιγκτον

Ωστόσο, δύο στοιχεία φαίνονται να είναι κατά της διάλυσης της Τουρκίας.

Κατ 'αρχάς, το ίδιο το Υπουργείο Άμυνας. Μετά την αποχώρηση του Andrew Marshall, ο νέος στρατηγιστής, συνταγματάρχης James H. Baker, δεν είναι στρωσικός. Διαλογίζεται στο πλαίσιο των αρχών της Συνθήκης της Βεστφαλίας και κατευθύνει το Πεντάγωνο σε αντιπαράθεση τύπου Ψυχρού Πολέμου [ 6 ]. Το όραμα του Baker αντιστοιχεί με εκείνο της νέας Εθνικής Στρατιωτικής Στρατηγικής (new National Military Strategy ) [ 7 ]. Επιπλέον, αυτή συμμερίζεται και ο νέος επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Στρατηγός Joseph Dundord [ 8 ]. Με άλλα λόγια, το Πεντάγωνο φαίνεται να έχει εγκαταλείψει τη «στρατηγική του χάους» [9 ] και να επιθυμεί να στηρίζεται από δω και στο εξής πάλι σε κράτη.

Δεύτερον, ανήσυχη λόγω της πιθανής μετακίνησης του Ισλαμικού Εμιράτου («Daesh») από το Λεβάντε προς τον Καύκασο, η Ρωσία διαπραγματεύθηκε -με την έγκριση της Ουάσιγκτον-, μια συμφωνία μεταξύ

της Συρίας (που δέχεται τώρα επίθεση από τη Daesh), 
της Σαουδικής Αραβίας (κύριος σημερινός χρηματοδότης της τρομοκρατικής οργάνωσης) 
και της Τουρκίας (η οποία παρέχει την επιχειρησιακή διοίκηση της οργάνωσης).

Το σχέδιο αυτό παρουσιάστηκε στις 29 Ιουνίου από τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στον Υπουργό Εξωτερικών της Συρίας, Walid Muallem, και στην ειδική συμβούλο του Προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, Bouthaina Shaaban [ 10 ]. Ακολούθησαν αμέσως ανταλλαγές μεταξύ των μερών. 
• Στις 5 Ιουλίου, μια αντιπροσωπεία των συριακών μυστικών υπηρεσιών έγινε δεκτή από τον Σαουδάραβα διάδοχο πρίγκιπα, Μπιν Μοχάμαντ Σαλμάν. 
• Η Τουρκία δέχτηκε έναν ανεπίσημο απεσταλμένο της Δαμασκού, και στη συνέχεια έστειλε τον δικό της στη Δαμασκό. 

Μετά την υπογραφή της συμφωνίας 5 + 1, σταμάτησε την υποστήριξή της Daesh και συνέλαβε 29 διακινητές [ 11 ].

Και οι δύο εξελίξεις είναι επομένως πλέον δυνατές: είτε μια μετατόπιση του πολέμου από τη Συρία προς τη Τουρκία, είτε ένας περιφερειακός συντονισμός ενάντια της Daesh.

Η κατάσταση στην Τουρκία

Παρ 'όλα αυτά, η Τουρκία έχει μεταμορφωθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

 Κατ 'αρχάς, η οικονομία της κατέρρευσε. Η συμμετοχή της στον πόλεμο κατά της Λιβύης της έχει στερήσει ένα από τους σημαντικότερους πελάτες της και δεν έχει ωφεληθεί, καθώς αυτός ο πελάτης έχει καταστεί αφερέγγυος. 

Η συμμετοχή της στον πόλεμο εναντίον της Συρίας ήταν λιγότερο δραματική, καθώς η συρο-ιρανο-τουρκική κοινή αγορά ήταν ακόμη σε εμβρυακή κατάσταση. 
Αλλά το σωρευτικό αποτέλεσμα αυτών των δύο πολέμων έσπασε την ανάπτυξη της χώρας που βρίσκεται στο σημείο να γίνει αρνητική. 

Επιπλέον, μέρος της τουρκικής οικονομίας βασίζεται σήμερα στη πώληση προϊόντων που κατασκεύαζονται για τις μεγάλες ευρωπαϊκές μάρκες που εκτρέπονται από τα νόμιμα εμπορικά κανάλια χωρίς τη γνώση των χορηγών τους. Αυτή η μαζική πειρατεία επηρεάζει πλέον την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 Δεύτερον, για να κερδίσει την εξουσία ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προστατεύτηκε από ένα στρατιωτικό πραξικόπημα συλλαμβάνοντας ανώτερους αξιωματικούς και κατηγορώντας τους ότι συνωμοτούσαν εναντίον του κράτους. Στη πρώτη περίοδο, επιτέθηκε στο δίκτυο Gladio του ΝΑΤΟ (Εργκένεκον στην τουρκική εκδοχή του) [ 12 ]. 
Στη συνέχεια, σε ένα δεύτερο στάδιο, συνέλαβε τους αξιωματικούς που σχεδίαζαν το ενδεχόμενο να αλλάξουν συμμαχία με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και είχαν επικοινωνήσει με το κινεζικό Λαϊκό Στρατό, κατηγορώντας τους ότι ανήκουν στην ίδια οργάνωση Εργκένεκον, κατηγορία που δεν είχε κανένα νόημα [ 13 ].  
Τελικά, ως αποτέλεσμα αυτών των εκκαθαρίσεων, η πλειοψηφία των ανώτερων αξιωματικών είχαν συλληφθεί και φυλακίστηκαν. Συνεπώς, τα τουρκικά στρατεύματα αποδυναμώθηκαν και έχασαν την απήχησή τους μέσα στο ΝΑΤΟ.

 Τρίτον, η ισλαμική πολιτική της κυβέρνησης Ερντογκάν δίχασε βαθιά τη χώρα και οδήγησε πρώτα σε μίσος μεταξύ κοσμικών και θρήσκων, και μετά, μεταξύ των κοινοτήτων των Σουνιτών, των Κούρδων και των Αλεβιτών. Έτσι ώστε ο παραλληλισμός με το αιγυπτιακό σενάριο που ανέφερα πριν από ένα χρόνο, γίνεται δυνατό πλέον [ 14 ]. Η Τουρκία εξελίχτηκε σε πυριτιδαποθήκη. Θα ήταν αρκετή μια σπίθα για να εκραγεί ένας εμφύλιος πόλεμος που κανείς δεν θα μπορέσει να σταματήσει και που θα καταστρέψει μόνιμα τη χώρα.

 Τέταρτον, η αντιπαλότητα μεταξύ της ισλαμικής φατρίας του Ερντογάν, της Milli Görüs (που δημιουργήθηκε στη δεκαετία του '70 από τον πρώην πρωθυπουργό Νετσμετίν Ερμπακάν) και της Hizmet του Φετουλάχ Γκιουλέν κατέστρεψε το κυβερνών κόμμα, το AKP. Τα δύο ρεύματα μοιράζουν το ίδιο σκοταδιστικό όραμα του Ισλάμ, αλλά ο Φετουλάχ Γκιουλέν (ο οποίος ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες) είχε προσληφθεί από τη CIA από τον Graham E. Fuller και κηρύττει μια συμμαχία των πιστών γύρω από το χριστιανικό ΝΑΤΟ και το Ισραήλ, ενώ η Milli Görüs υπερασπίζεται τη μουσουλμανική υπεροχή. Περαιτέρω, δεν βλέπουμε πώς οι οπαδοί του πρώην προέδρου Τουργκούτ Οζάλ (επίσης ισλαμιστές και ως τόσο μέλη του ΑΚΡ, αλλά ευνοϊκοί για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, για ίσα δικαιώματα των Κούρδων, και για μια ομοσπονδία των τουρκόφωνων κρατών της Κεντρικής Ασίας) θα συνεχίσουν να συνδέσουν την τύχη τους με εκείνη του Ερντογάν.

 Πέμπτον, με την αποδοχή της πρότασης του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν για την κατασκευή του αγωγού τουρκικού ρεύματος (Turkish Stream), ο Πρόεδρος Ερντογάν έχει επιτεθεί άμεσα στην παγκόσμια στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών. 
Πράγματι, ο αγωγός αυτός, αν δει το φως μια μέρα, θα ανοίξει ένα ηπειρωτικό δρόμο επικοινωνίας και θα απειλήσει το δόγμα του «ελέγχου των κοινών χώρων», μέσω του οποίου η Ουάσιγκτον διατηρεί την υπεροχή της σε όλο τον κόσμο [ 15 ]. Θα επέτρεπε στη Ρωσία να παρακάμψει το ουκρανικό χάος και να αγνοήσει το ευρωπαϊκό εμπάργκο.

Το ΝΑΤΟ δεν θέλει πια να παίξει

Αν και αποδείχτηκαν οι προσωπικοί δεσμοί του Ερντογάν με την Αλ Κάιντα από την τουρκική δικαιοσύνη, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο ίδιος διοικεί προσωπικά το ΙΚ-Daesh.

Πράγματι:
Η τρομοκρατική οργάνωση διοικείται επίσημα από τον Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι. Αλλά αυτή η προσωπικότητα δεν προβάλλεται παρά μόνο επειδή είναι μέλος της φυλής των Qurays και, συνεπώς, απόγονος του προφήτη. 

Η εκτελεστική εξουσία ανατέθηκε στους Abu Alaa al-Afri και Fadel al-Hayali (ο λεγόμενος Αμπού μουσλίμ αλ-Τουρμανί), δύο Τουρκμένους πράκτορες της MIT(μυστικές τουρκικές υπηρεσίες). Τα άλλα μέλη του επιτελείου προέρχονται από την πρώην ΕΣΣΔ. 


Οι εξαγωγές αργού πετρελαίου, οι οποίες επανήλθαν πρόσφατα κατά παράβαση της απόφασης 2701 του Συμβουλίου Ασφαλείας, δεν ασφαλίζονται πλέον από τη PalmaliShipping & Agency JSC, την του Τούρκοαζέρι δισεκατομμυριούχου MubarizGurbanoğlu αλλά από την ΒΜΖ Ltd., την εταιρεία του Μπιλάλ Ερντογάν, γιου του προέδρου. 

Οι σημαντικές φροντίδες στους τραυματίες τζιχαντιστές της Daesh παρέχονται από τη MIT στην Τουρκία, σε ένα λαθραίο νοσοκομείο στη Şanlıurfa κάτω από την επίβλεψη της Sümeyye Ερντογάν, της κόρης του προέδρου [ 16 ].

Ως εκ τούτου, στις 22 Ιουλίου, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα τηλεφώνησε στον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και τον απείλησε σφοδρά. 

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, ο Αμερικανός Πρόεδρος δήλωσε ότι έχει συμφωνήσει με τον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον να αποκλείσει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ -γεγονός που περιλαμβάνει τον εμφύλιο πόλεμο και τη διαίρεση σε δύο κράτη, εάν η Τουρκία 
 1. δεν καταργεί αμέσως τη συμφωνία για το φυσικό αέριο με τη Ρωσία, 
 2. Αρνείται να συμμετέχει άμεσα στη διεθνή συμμαχία κατά της Daesh.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν, ο οποίος διαθέτει ισλαμική παιδεία αλλά καμία πολιτική παιδεία [ 16 ], αντέδρασε αμέσως, προσπαθώντας να κατευνάσει την Ουάσιγκτον και συνεχίζοντας τις ιδιοτροπίες του. 

 1. Η Τουρκία επέτρεψε στο ΝΑΤΟ να χρησιμοποιήσει τις βάσεις του στο τουρκικό έδαφος για την καταπολέμηση της Daesh, συνέλαβε διακινητές της Daesh, και συμμετείχε σε συμβολική βομβιστική επίθεση κατά της Daesh στη Συρία, 
 2. Περαιτέρω, ο Ερντογάν, έκανε πολύ μεγαλύτερες προσπάθειες κατά της κουρδικής αντιπολίτευσης παρά εναντίον της Daesh, βομβαρδίζοντάς μαζικά θέσεις του ΡΚΚ στο Ιράκ και συλλαμβάνοντας μέλη του PKK στην Τουρκία. Το PKK απάντησε με μια λακωνική δήλωση παρατηρώντας ότι η κυβέρνηση άνοιξε μονομερώς εκ νέου τις εχθροπραξίες, 
 3. Αγνοούμε, προς το παρόν, τις αποφάσεις για τον αγωγό τουρκικό ρεύμα .

Φτάνουμε τώρα στο τέλος της 45-ήμερης συνταγματικής προθεσμίας μετά την οποία ο αρχηγός της κύριας κοινοβουλευτικής ομάδας έπρεπε να σχηματίσει κυβέρνηση. 

Τα τρία κύρια κόμματα της αντιπολίτευσης, με τις συμβουλές της πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών, αρνήθηκαν να συμμαχήσουν με το ΑΚΡ, ο Ahmet Davutoğlu δεν τα κατάφερε. 

Θα πρέπει να οριστούν νέες νομοθετικές εκλογές.

Λαμβάνοντας υπόψη από τη μια μεριά τη διαίρεση του ΑΚΡ (ισλαμιστές) και από την άλλη, το μίσος μεταξύ του MHP (συντηρητικό) και του HPD (αριστερά και Κούρδοι), θα είναι δύσκολο να βρεθεί πλειοψηφία. 

Αν αυτή είναι η περίπτωση, ή εάν το ΑΚΡ θα καταφέρει να διατηρηθεί, η Τουρκία θα εισέλθει σε εμφύλιο πόλεμο.

Τιερί Μεϊσάν

[1] The Next 100 Years : A Forecast for the 21st Century (Τα επόμενα 100 χρόνια: Μια Πρόβλεψη για τον 21ο αιώνα), George Friedman (2009). L’ouvrage a été traduit avec un grand retard en français sous le titre Les 100 Ans à venir : Un Scénario pour le XXIe siècle (ZDL, 2012).

[2] «Après 42 ans, Andy Marshall quitte le Pentagone», Réseau Voltaire, 7 janvier 2015.

[3] Sur les travaux de Strausz-Hupé et de de Peters, se reporter à L’Effroyable imposture 2, pp.117-224.

[4] «Les projets secrets d’Israël et de l’Arabie saoudite», par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 22 juin 2015.

[5] «Izmir base likely to become NATO’s Land Component Command», Todays Zaman, June 6, 2011.

[6] «Ashton Carter nomme le nouveau stratège du Pentagone», Réseau Voltaire, 17 mai 2015.

[7] «L’Europe encore en première ligne», par Manlio Dinucci, Traduction Marie-Ange Patrizio, Il Manifesto (Italie), Réseau Voltaire, 16 juillet 2015.

[8] «Le général Dunford désigne la Russie comme menace principale», Réseau Voltaire, 13 juillet 2015.

[9] «Stumbling World Order and Its Impacts», by Imad Fawzi Shueibi, Voltaire Network, 5 April 2015.

[10] «La Russie tire ses marrons du feu», par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 13 juillet 2015.

[11] «Premières conséquences de l’accord 5+1», par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 20 juillet 2015.

[12] «Ergenekon : une légende urbaine ?», par Orhan Kemal Cengiz ;. «L’organisation Ergenekon mise en cause pour ses relations privilégiées avec Hizb ut-Tahrir», par Mutlu Özay et Mustafa Turan, Traduction Nathalie Krieg, Today Zaman (Turquie), Réseau Voltaire, 9 juillet et 3 août 2009.

[13] «Le coup d’État judiciaire de l’AKP», par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie), Réseau Voltaire, 19 août 2013.

[14] «La division de la Turquie», par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 31 mars 2014.

[15] «The Geopolitics of American Global Decline», by Alfred McCoy, Tom Dispatch (USA), Voltaire Network, 22 June 2015.

[16] «Vers la fin du système Erdoğan» (Προς το τέλος του συστήματος Ερντογάν), par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 15 juin 2015

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά.

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

«Παράλαβε τους στεφάνους αυτών εν τη Βασιλεία Σου» λέει ο ιερέας στον Κύριό μας λίγο πριν την τελική ευλογία του γαμπρού και της νύμφης στο Ορθόδοξο μυστήριο του γάμου […] Η Ορθόδοξη πίστη δεν είναι αφηρημένη, αλλά προσωπική. Δίνει σημασία όχι στις γενικές αρχές ή σε κάποιον θεωρητικό κώδικα ηθικής, αλλά στη σωτηρία μοναδικών και ιδιαίτερων προσώπων δημιουργημένων κατ’ εικόνα Θεού. […]

Οι Άγιοι Απόστολοι Ακύλας και Πρίσκιλλα

«Παράλαβε τους στεφάνους αυτών εν τη Βασιλεία Σου» λέει ο ιερέας στον Κύριό μας λίγο πριν την τελική ευλογία του γαμπρού και της νύμφης στο Ορθόδοξο μυστήριο του γάμου […]

Η Ορθόδοξη πίστη δεν είναι αφηρημένη, αλλά προσωπική. Δίνει σημασία όχι στις γενικές αρχές ή σε κάποιον θεωρητικό κώδικα ηθικής, αλλά στη σωτηρία μοναδικών και ιδιαίτερων προσώπων δημιουργημένων κατ’ εικόνα Θεού. […]

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αποκαλεί το γάμο “θείον μυστήριον της αγάπης”. Ως τέτοιος ο γάμος εκφράζει κάτι συνολικά ουσιαστικό για την ανθρώπινη υπόστασή μας. Γιατί εμείς, τα ανθρώπινα όντα, έχουμε κτιστεί κατ’ εικόνα Θεού και συγκεκριμένα κατ’ εικόνα του Θεού της Αγίας Τριάδος, “Ο Θεός αγάπη έστιν” (κατά Ιωάννη, 14:8) όχι ένα άτομο μόνο του που αγαπά μόνο τον εαυτό του, αλλά μια κοινότητα ή κοινωνία τριών προσώπων που αγαπούν το ένα το άλλο. Ο Θεός δεν είναι απλά προσωπικός μα διαπροσωπικός, όχι απλά μία μονάδα αλλά μία ενότητα. Ο Θεός είναι αλληλεγγύη, ανταλλαγή, απόκριση, αμοιβαιότητα. Αν όλα αυτά ισχύουν για το Θεό, τότε πρέπει α ισχύουν και για τον άνθρωπο που κτίστηκε κατ’ εικόνα Θεού. Αν ο Θεός είναι αγάπη, τότε κι ο άνθρωπος είναι αγάπη – όχι αγάπη προς τον εαυτό, αλλά αγάπη που μοιράζεται. Κι ο άνθρωπος είναι επίσης αλληλεγγύη, ανταλλαγή, απόκριση, αμοιβαιότητα. Κι εμείς τα ανθρώπινα όντα, όπως και τα τρία θεϊκά πρόσωπα, βρίσκουμε την τελείωση ζώντας σε κοινότητα ή κοινωνία. “Αγαπητοί, αγαπώμεν αλλήλους, ότι η αγάπη εκ του Θεού έστι” (Ιωάννου Α΄ 4:7)

Υπάρχουν, όπως είναι φυσικό, διαφορετικοί τρόποι έκφρασης αυτής της αμοιβαίας αγάπης. Ο μοναχισμός και η μοναστική ζωή μπορούν να είναι επίσης “θεία μυστήρια της αγάπης”. Η εντολή “αγαπάτε αλλήλους” απευθύνεται σ’ όλους εξίσου κι όχι μόνο στα παντρεμένα ζευγάρια. Αλλά η βασική και πρωταρχική μορφή της ανθρώπνιης κοινωνίας ή κοινότητας θα είναι πάντα η αμοιβαία αγάπη του άνδρα και της γυναίκας μέσα στο γάμο. Αυτή είναι η πρωτογενής ανθρώπινη σχέση πάνω στην οποία βασίζονται όλες οι άλλες εκφράσεις της διαπροσωπικής κοινότητας. Ο γάμος, εξάλλου, ως “θείο μυστήριο της αγάπης”, εκφράζει τη θεμελιώδη ανθρώπινη υπόσταση σύμφωνα με τη θεία εικόνα. Κι αυτό συμβαίνει εξαιτίας του ότι εμείς οι άνθρωποι πιστεύουμε σ’ έναν Θεό που είναι Τριάδα κι έχουμε κτιστεί κατά την Τριαδική του εικόνα.

“Τίμιος ο γάμος εν πάσι” (προς Εβραίους, 13:4). Σε πολυάριθμες ασκητικές ομάδες στο περιθώριο της Εκκλησίας, κατά την διάρκεια των πρώτων αιώνων, η έγγαμη κατάσταση θεωρείτο ασυμβίβαστη ως προς μια ολοκληρωτική χριστιανική παράδοση. Αυτοί που επρόκειτο να βαπτισθούν, αν ήταν ακόμα άγαμοι, έπρεπε να διατηρήσουν την παρθενία τους για το υπόλοιπο της ζωής τους, ενώ τα παντρεμένα ζευγάρια έπρεπε να μείνουν χώρια πριν αρχίσει η μύησή τους στο χριστιανισμό. Όμως, η Εκκλησία στο σύνολό της απέρριψε τις απαιτήσεις αυτών των “εγκρατικών” κινημάτων, επιμένοντας ότι ο γάμος αποτελεί πραγματικά οδό προς την αγιότητα. Τα παντρεμένα ζευγάρια, όχι σε μικρότερο βαθμό από τους μονάζοντες, μπορούν να κατορθώσουν την πληρότητα της θεώσεως ή την εν Χριστώ θεοποίηση.

Είναι αλήθεια ότι οι Πατέρες, τόσο οι Έλληνες όσο και οι Λατίνοι, δηλώνουν συχνά ότι η μοναχική κλήση – νοητή ως “αγγελική” ή εσχατολογική προσδοκώμενη κατάσταση μετά την ανάσταση ( βλ. κατά Μάρκον 12:25, κατά Λουκά 20:3-36) είναι εγγενώς ανώτερη από την έγγαμη κατάσταση. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι κι ο γάμος δεν είναι “τίμιος εν πάσι”. Επιπλέον, υπάρχουν πατερικά κείμενα τα οποία αναφέρουν ότι η ανώτερη κατάσταση για κάθε πρόσωπο είναι πάντα η συγκεκριμένη κατάσταση στην οποία το συγκεκριμένο πρόσωπο έχει κληθεί. Κάποτε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού σε κάποια πόλη είπαν στον Άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο που θα έβρισκε δύο ανθρώπους πιο προχωρημένους στην πνευματική ζωή από τον ίδιο. Τελικά, αυτοί οι δύο άνθρωποι ήταν δύο παντρεμένες γυναίκες που ζούσαν μία συνηθισμένη ζωή με τους συζύγους τους. “Πραγματικά”, αναφώνησε ο Αγ. Μακάριος με θαυμασμό, “δεν υπάρχει ούτε παρθένος ούτε έγγαμος, ούτε μοναχός ούτε κοσμικός, παρά μόνο ο Θεός που δίνει το Άγιο Πνεύμα Του σε όλους, σύμφωνα με την προαίρεση του καθενός” (Vitae Patrum VI, iii, 17). Σύμφωνα με τον Άγ. Συμεών το Νέο Θεολόγο ” Σε κάθε κατάσταση όποιο κι αν είναι το έργο ή η εργασία που περιλαμβάνει, η ζωή που βιώνεται για τον Κύριο και σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου αυτή είναι, που ευλογείται συνολικά” (Κεφάλαια iii 65).

Πως, όμως, μπορεί ο καθένας μας ν’ ανακαλύψει για ποια κατάσταση έχει κληθεί; Σ’ αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να υπάρξει μία μοναδική απάντηση. Δεν υπάρχει κάποια εξωτερική μέθοδος που μηχανικά κι αυτόματα θα μας αποκαλύψει ποια είναι η προσωπική μας κλήση, μοναχισμός ή γάμος. Αν περιμένουμε το Πνεύμα, χωρίς να έχουμε αποφασίσει μόνοι μας, μένοντας υπάκουοι στον Πνευματικό μας πατέρα, το Πνεύμα στην δική Του ώρα και με τον δικό Του τρόπο θα μας μιλήσει στις συγκεκριμένες συνθήκες που βρισκόμαστε. Ταυτόχρονα, ενόσω περιμένουμε το Πνεύμα, θα είναι η μεγαλύτερη βοήθεια για μας να έχουμε μπροστά στα μάτια της καρδιά μας τα παραδείγματα εκείνων που ακολούθησαν την κλήση του γάμου.[…]

Όπως επισημαίνει ο Παύλος Ευδοκίμωφ υπάρχει μόνο ένας τρόπος να μάθει κανείς την ιδιαίτερη αξία της μοναχικής κλήσης κι αυτός είναι μαθαίνοντας να εκτιμά το θαύμα και την αγιότητα στην έγγαμη κατάσταση. Με τον ίδιο τρόπο, τα παντρεμένα ζευγάρια δεν μπορούν να αντιληφθούν όπως πρέπει το κάλλος της δικής τους κλήσης, αν δεν τιμούν εξίσου τη μοναχική ζωή. Οι δύο κλήσεις δεν είναι αντίθετες μα συμπληρωματικές, η μια επιβεβαιώνει την άλλη. “Παράλαβε τους στεφάνους αυτών εν τη Βασιλεία Σου”. Ο απώτερος σκοπός του γάμου είναι οι δύο σύζυγοι να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο να εισέλθει στο θεϊκό Βασίλειο. Μέσω της αμοιβαίας αγάπης και της κοινής τους ζωής, οι δυο τους – μαζί με τα παιδιά τους, αν ο Κύριος τους έχει δώσει απογόνους – καλούνται να φέρουν ο ένας τον άλλον πιο κοντά στο Χριστό. Σαν μια αιώνια ένωση μεταξύ δύο μοναδικών κι αιωνίων προσωπικοτήτων, το θείο Μυστήριο του Γάμου δεν έχει άλλο τέλος απ’ αυτό.

Πηγή: (Βίοι Έγγαμων Αγίων, Απόσπασμα από την εισαγωγή του Επισκόπου Κάλλιστου Διοκλείας για το βιβλίο «Έγγαμοι Άγιοι»), Άγιος Δημήτριος Κουβαρά , Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Χρονοδιαγράμματα δεν υπάρχουν αλλά δεν έχουμε καιρό για χάσιμο, είναι το μήνυμα των Ηνωμένων Εθνών για την εν εξελίξει διαδικασία των συνομιλιών στο Κυπριακό. Την ίδια ώρα, όμως, η μέχρι σήμερα «συγκομιδή» από τις διαπραγματεύσεις είναι καλή σε σχέση με το παρελθόν, όμως, πρόοδος επί της ουσίας δεν υπήρξε. Τα μεγάλα και λεγόμενα ακανθώδη θέματα είτε δεν συζητήθηκαν (εγγυήσεις, εδαφικό) είτε δεν υπάρχει ακόμη συμφωνία (περιουσιακό).

 Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης δέχθηκε στο Προεδρικό την Ύπατη Εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας και Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κα Federica Mogherini, Λευκωσία 24 Ιουλίου 2015. ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Χρονοδιαγράμματα δεν υπάρχουν αλλά δεν έχουμε καιρό για χάσιμο, είναι το μήνυμα των Ηνωμένων Εθνών για την εν εξελίξει διαδικασία των συνομιλιών στο Κυπριακό. Την ίδια ώρα, όμως, η μέχρι σήμερα «συγκομιδή» από τις διαπραγματεύσεις είναι καλή σε σχέση με το παρελθόν, όμως, πρόοδος επί της ουσίας δεν υπήρξε. Τα μεγάλα και λεγόμενα ακανθώδη θέματα είτε δεν συζητήθηκαν (εγγυήσεις, εδαφικό) είτε δεν υπάρχει ακόμη συμφωνία (περιουσιακό).

Το ζητούμενο είναι πώς θα κινηθεί η διαδικασία το φθινόπωρο, ώστε από την πρώτη φάση( διαπραγματεύσεις) να περάσει στη δεύτερη (δημοψηφίσματα) και εντός του 2016 στην τρίτη (εφαρμογή λύσης). Τα Ηνωμένα Έθνη θεωρούν πως πρέπει να υπάρξει ενδιάμεσος σταθμός με συνάντηση στη Νέα Υόρκη εντός φθινοπώρου και δημοψηφίσματα τον Ιανουάριο.

Έχει σημασία να καταγραφούν ενδεικτικά η μέχρι τώρα συζητήσεις και τα αποτελέσματα.

Πρώτο, στο θέμα των περιουσιών από τις μέχρι σήμερα συζητήσεις προκύπτει πως αναγνωρίζεται το δικαίωμα του ιδιοκτήτη, παραπέμποντας, ωστόσο και στην υπόθεση Δημόπουλος (το ΕΔΑΔ υποβάθμισε βασικά τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη). Παράλληλα, όμως, οι συζητήσεις επικεντρώνονται στα θέματα που αφορούν τον χρήστη και επιχειρείται η διαμόρφωση κατηγοριών. Είναι σαφές πως μέσα από την κατηγοριοποίηση των χρηστών θα γίνει προσπάθεια να λυθεί το θέμα αυτό μέσα από θεραπείες, όπως είναι οι αποζημιώσεις. Μετά την επίτευξη συμφωνίας θα συσταθεί μια επιτροπή περιουσιών, η οποία θα αποτελείται από ένα Ελληνοκύπριο, ένα Τουρκοκύπριο και ένα ξένο, που θα επιλαμβάνεται των θεμάτων που θα προκύπτουν.

Δεύτερο, σε ότι αφορά το εδαφικό, η συμφωνία που υπάρχει είναι να συζητηθεί επί της ουσίας και με χάρτες στο τέλος της διαδικασίας. Τα κριτήρια που συζητούνται συνδέονται και με το περιουσιακό, είναι γενικού χαρακτήρα και δεν προκύπτει επί του παρόντος αποτέλεσμα. Είναι σαφές από συζητήσεις της τουρκικής πλευράς με τρίτους ότι η έκταση του εδάφους που θα παραμείνει υπό το τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος, δεν θα απέχει από τον χάρτη του σχεδίου Ανάν. Πληροφορίες αναφέρουν πως σε πρώτη φάση η τουρκική πλευρά θα ανεβάσει τον πήχη και τα ποσοστά. Σημειώνεται πως υπάρχει από τουρκικής πλευράς η θέση, που δεν τέθηκε ακόμη επισήμως, πως όσο περισσότεροι Ε/κ επιστρέψουν υπό τουρκική διοίκηση τόσο μεγαλύτερη θα είναι η έκταση του τ/κ κρατιδίου.

Τρίτο, στο θέμα της Διακυβέρνησης, εκείνο στο οποίο ως γνωστό ακόμη δεν υπάρχει κατάληξη είναι το θέμα της Προεδρίας. Ξένη διπλωματική πηγή ανέφερε στο «Φ», πως μπορεί να υπάρξει διέξοδος στο θέμα αυτό μέσα από μια φόρμουλα, που θα τύχει επεξεργασίας και θα ικανοποιεί και τις δυο πλευρές. Είναι σαφές πως η τουρκική πλευρά δεν κάνει πίσω στο θέμα αυτό και πως η ελληνοκυπριακή είναι αυτή που αναζητεί διέξοδο, μέσα από μια συνταγή, που θα περιέχει και την εκ περιτροπής. Πώς θα γίνει αυτό; Ενδεχομένως μέσα από την αλλαγή του Πολιτειακού συστήματος. Μια σκέψη είναι η εκ περιτροπής να ισχύσει στον Πρόεδρο που δεν θα έχει αρμοδιότητες και μόνιμα θα είναι Πρωθυπουργός Ελληνοκύπριος.

Τέταρτο, είναι σαφές πως στο θέμα των εγγυήσεων η τουρκική πλευρά επιχειρεί να συντηρήσει προσδοκίες στους Ελληνοκύπριους. Δίνεται η εντύπωση πως η τουρκική πλευρά θα αναζητήσει μια φόρμουλα διαφοροποίησης του υφιστάμενου συστήματος, ενδεχομένως μεταβατικής διάρκειας. Το γεγονός ότι αρνείται να το συζητήσει σήμερα αλλά ταυτόχρονα αφήνει ανοικτό το θέμα αλλαγής, παραπέμπει περισσότερο σε παιχνίδι τακτικής.

Σε ότι αφορά τη μεθοδολογία, είναι σαφές πως οι διαπραγματευτές έχουν καταφέρει να καταγράψουν τις εκατέρωθεν θέσεις σε ένα έγγραφο( χωριστά για κάθε πτυχή). Επικεντρώνονται βασικά στις αποκλίσεις προσπαθώντας να τις μετατρέψουν σε συγκλίσεις. Στην αυριανή συνάντηση του Προέδρου Αναστασιάδη με τον Μουσταφά Ακιντζί θα συζητηθεί περισσότερο το περιουσιακό ενώ στην ατζέντα θα βρίσκονται για συζήτηση τα κριτήρια του εδαφικού.

Με το βλέμμα στην Ενέργεια

Η επίσκεψη της Ύπατης Εκπρόσωπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας Φεντερίκα Μογκερίνι την Παρασκευή στην Κύπρο και αυτή του Πρωθυπουργού του Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου, την ερχόμενη Τρίτη, επιβεβαιώνουν ότι η Λευκωσία μπορεί να τοποθετηθεί στην μεγάλη εικόνα. Μπορεί να παίξει ρόλο και να λειτουργήσει και ως μεσολαβητής. Το ζητούμενο είναι να γίνουν βήματα και να επιβληθούν διά των χειρισμών και τετελεσμένα, όπως για παράδειγμα στο θέμα της Ενέργειας. Σε αυτό το πεδίο θα επικεντρωθούν και οι συζητήσεις με Νετανιάχου στη Λευκωσία.

Επιτυχία μέσω Κύπρου ψάχνει ο Ερντογάν

ΟΙ εσωτερικές εξελίξεις στην Τουρκία αναμένεται να επηρεάσουν το Κυπριακό σε μεγάλο βαθμό. Ακόμη και η χώρα να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο, αυτό δεν θα σημαίνει κατά ανάγκη ότι θα φρενάρουν οι εξελίξεις στο Κυπριακό. Η παρουσία του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα κατεχόμενα στην επέτειο της εισβολής, μετά από αρκετό καιρό, επιβεβαιώνει πως το θέμα της Κύπρου βρίσκεται στην ατζέντα του και πως δεν αποκλείεται να το αξιοποιήσει και προεκλογικά.

Ξένη διπλωματική πηγή που παρακολουθεί από κοντά τα τεκταινόμενα στην Τουρκία ανέφερε πως παρόλο που ο Ερντογάν είναι απρόβλεπτος, ωστόσο, δεν αποκλείεται να αναζητήσει μια «επιτυχία» μέσα από μια συμφωνία στο Κυπριακό. Τι σημαίνει αυτό; Όπως εξήγησαν οι ίδιες πηγές, μια συμφωνία στο Κυπριακό θα αυξήσει εσωτερικά τις μετοχές του Ερντογάν και τούτο θα επιτευχθεί εάν οι Τουρκοκύπριοι την αποδεχθούν και κυρίως το περιεχόμενο της θα εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς της Τουρκίας.

Συνεπώς, εάν το σκηνικό αυτό στηθεί στην Άγκυρα και το Κυπριακό θεωρηθεί ως ένα από τα χαρτιά που θα παίξει η ηγεσία της, τότε δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να υπάρξει επίσπευση των διαπραγματεύσεων, της διαδικασίας εν γένει, με στόχο να υπάρξει αποτέλεσμα πριν από πιθανές πρόωρες εκλογές στην Τουρκία (γίνεται αναφορά για το Νοέμβριο).

Σήμερα, από πλευράς Άγκυρας το Κυπριακό χειρίζεται το υπουργείο Εξωτερικών, που παρακολουθεί και παρεμβαίνει. Για τις μεγάλες αποφάσεις βεβαίως αρμόδιος είναι ο Ερντογάν, ο οποίος έχει το μυαλό του στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι και τα όσα διαδραματίζονται στα σύνορα με τη Συρία. Το Κυπριακό, όπως επαναλαμβάνουν διπλωματικές πηγές, μπορεί να αποτελέσει το μοναδικό όχημα για τον Ερντογάν για να καταγράψει επιτυχία διά της επίτευξης συμφωνίας. Τούτο μένει να επιβεβαιωθεί.

Πηγή: Mignatiou.com

Ὅσο ἤμουν στό ΜΕΤΡΟ καί ἐρχόμουν στό ΣΕΦ, μέ πλησίασαν τρεῖς ζητιάνοι καί μοῦ ζήτησαν χρήματα σέ μετρητά. Σᾶς ἐνδιαφέρει νά μάθετε τί ἔκανα;

Ἄν ἀπαντᾶτε "ΝΑΙ", σᾶς ἀπαντῶ καί ἐγώ ὅτι δέν εἶναι δουλειά σας. Δέν θά ἔπρεπε νά σᾶς ἐνδιαφέρει τί ἔκανα. Εἶναι δική μου δουλειά. Εἶναι δουλειά τοῦ Θεοῦ.

Νά ἀλλάξω τό περιβάλλον: Ἔρχομαι σέ μία ἡμερίδα· δέν ὑπάρχουν μετρητά· ὅλοι ἔχουν κάρτες· καί τρεῖς ζητιάνοι μοῦ προτάσσουν αὐτό τό μηχάνημα πού βλέπουμε στά καταστήματα. Καί μοῦ ζητᾶνε νά τούς περάσω τήν Κάρτα, νά τούς περάσω ἐλεημοσύνη μέσῳ τῆς Κάρτας. Θά μπορέσετε νά μάθετε τί ἔκανα;

Ἡ ἀπάντηση εἶναι "ΝΑΙ" !Καί ἄν δέν τό ξέρετε ἐσεῖς οἱ ἴδιοι, τό ξέρουν κάποιοι ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι θά μποροῦν νά σᾶς τό πουλήσουν, νά σᾶς τό δώσουν.

Τέτοια ζητήματα θά δοῦμε στή δική μου παρουσίαση.

Ἀχρήματη κοινωνία δέν ἐννοοῦμε τήν ἀνταλλακτική κοινωνία. Ἀνταλλαγή σέ εἶδος. Ἀλλά αὐτήν, χωρίς μετρητά.Οἱ καινούριες τεχνολογίες τῆς οἰκονομίας ἀλλάζουν πολύ γρήγορα τόν τρόπο πού πληρώνουμε. Μπορεῖ νά εἶναι βολικό, ἀλλά ποιό εἶναι τό κόστος τοῦ νά γίνουμε ἐντελῶς ἐξαρτημένοι ἀπό τήν τεχνολογία σέ μία κοινωνία χωρίς μετρητά;

Μποροῦμε νά βροῦμε ἀρκετά προβλήματα:

1. Πῶς προστατεύονται οἱ καταναλωτές ἐάν ὑποχρεωθοῦν νά γίνουν πλήρως ἐξαρτημένοι ἀπό τίς ἠλεκτρονικές πληρωμές καί τά συστήματα ἠλεκτρονικοῦ χρήματος στήν καθημερινή τους ζωή. Τά Συστήματα ἠλεκτρονικῶν πληρωμῶν γίνονται ἰσοδύναμα μέ τό νερό καί τή θέρμανση, μέ τήν ἔννοια ὅτι εἶναι ἀπαραίτητα γιά τήν δυνατότητά μας νά ζοῦμε φυσιολογικά. Τί γίνεται λοιπόν ἄν κάποιος ἀποσυνδεθεῖ ἀπό τό σύστημα πληρωμῶν; Εἶναι τεράστια ἡ ἰσχύ πού ἀποκτοῦν οἱ Τράπεζες…

2. Ἡ Visa καί ἡ Mastercard ἔχουν ἤδη τό 80 % τῆς ἀγορᾶς πιστωτικῶν καρτῶν παγκοσμίως καί σέ πολλές χῶρες φτάνουν τό 90%. Οἱ FT ὀνομάζουν αὐτή τήν κατάσταση ὡς «καλά προστατευμένο ὀλιγοπώλιο» κατά συνέπεια γι’ αὐτούς εἶναι μία πολύ καλή ἐπένδυση. Ὡστόσο, ἀντιπροσωπεύει ἕνα τεράστιο ἐπίπεδο ἐλέγχου στίς καθημερινές συναλλαγές, πού δέν μποροῦμε οὔτε νά φανταστοῦμε, σέ ὅλα τά μέσα πληρωμῆς.

3. Ἀπόλυτος ἔλεγχος = κατάργηση ἰδιωτικότητας. Ἐδῶ πρέπει νά δώσουμε παράδειγμα γιά νά φανεῖ τό μέγεθος τοῦ προβλήματος:

• Φεύγω ἀπό τό σπίτι μου τό πρωί. Γιά ὅλες μου τίς ἀγορές χρησιμοποιῶ Κάρτα. Ὁπότε: Πληρώνω εἰσιτήριο στό λεωφορεῖο. Καταγράφεται κάθε μέρα τί ὥρα πηγαίνω καί ἔρχομαι στή δουλειά μου. Μέ τό ἁπλό εἰσιτήριο σήμερα, ΔΕΝ καταγράφεται.
• Ἀγοράζω καφέ ἀπό τό ἰσόγειο κάτω ἀπό τό γραφεῖο μου: Freddo Cappuccino (δηλ. μέ γάλα) Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, Freddo Espresso (δηλ. χωρίς γάλα) Τετάρτη, Παρασκευή -> Χριστιανός πού νηστεύει. Μέ τά μετρητά, μόνο ὁ πωλητής τῆς καφετέριας μπορεῖ νά καταλάβει ὅτι κάτι γίνεται, ἀλλά πόσοι σήμερα γνωρίζουν ὅτι ἡ ἀποχή ἀπό τό γάλα συνιστᾶ νηστεία; Τό κομπιοῦτερ ὅμως, ἐάν προγραμματισθεῖ θά τό ξέρει!
• Ἀγοράζω ἐφημερίδα καί τσιγάρα ἀπό τό περίπτερο -> ἐφημερίδα: φανερώνει καί καταγράφεται ποιᾶς πολιτικῆς παρατάξεως ὑποστηρικτής εἶμαι. Μέ τήν ποσότητα πακέτων πού ἀγοράζω καταγράφεται ἡ ἔνταση τῆς ἐπιβλαβοῦς συνήθειας πού ἔχω: πληροφορία χρυσός στίς ἀσφαλιστικές ἑταιρεῖες πού θά ἀπευθυνθῶ μία μέρα γιά ἰδιωτική ἀσφάλιση, μιᾶς καί τό δημόσιο σύστημα ἀσφάλισης καταρρέει…
• Πληρώνω ἀπό τόν Η/Ὕ στό γραφεῖο μου τή διαμονή σέ ξενοδοχεῖο γιά τίς καλοκαιρινές μου διακοπές: Καταγράφεται ποῦ, πότε καί γιά πόσο θά ἀπουσιάζω ἀπό τό σπίτι μου. Σέ συνδυασμό μέ τό ἠλεκτρονικό περιουσιολόγιο πού θά φέρει ὁ Τσίπρας τούς ἑπόμενους μῆνες καί θά μέ ὑποχρεώσει νά δηλώσω ἐάν φυλάσσω μετρητά στό σπίτι μου καί πόσα, θά ξέρει ὁ κάθε ἐπίδοξος χάκερ, ἐάν ἀξίζει νά μπουκάρει σπίτι μου ἤ ὄχι!!!
• Πληρώνω τήν ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ μέ Κάρτα. Ἐάν ἡ μισθοδοσία μου εἶναι στήν ἴδια Τράπεζα (καί νά μήν εἶναι, ξέρουν οἱ Τράπεζες μεθόδους νά ἀνταλλάσσουν πληροφορίες!) τότε ἡ Τράπεζα συνδυάζοντας τό εἰσόδημά μου μέ τήν κατανάλωσή μου σέ ΔΕΚΟ, θά μποροῦσε νά μέ κατατάξει σέ ὑψηλῆς κατανάλωσης (σπάταλο) πελάτη ἤ σέ χαμηλῆς κατανάλωσης (οἰκονόμο) πελάτη καί ἀνάλογα νά προσαρμόσει τά ἐπιτόκια δανεισμοῦ ἀποκλειστικά σέ ἐμένα! Οὔτε στόν ὕπνο τους τέτοια δυνατότητα!
• Πηγαίνω νά πάρω τά ἀποτελέσματα τῶν ἰατρικῶν μου ἐξετάσεων καί πληρώνω μέ Κάρτα: Γνωρίζει ἡ τράπεζα πότε, ποῦ καί πόσο συχνά προβαίνω σέ ἰατρικές πράξεις: συχνή πρόσβαση σέ ὑπηρεσίες ὑγείας; αὐξημένη πιθανότητα χρόνιου προβλήματος. Πληροφορία «λουκούμι» γιά τίς Ἀσφαλιστικές Ἑταιρεῖες τῶν Τραπεζῶν ἐνόψει τῆς μετάβασης στήν ἰδιωτική ἀσφάλιση πάλι. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τά φάρμακα πού ἀγοράζω ἀπό τό Φαρμακεῖο μέ Κάρτα.
• Χρησιμοποιῶ Κάρτα γιά μικρό-ἀγορές, ἐπίσης μέ Κάρτα ἀγοράζω στό Super Market: Καταγράφονται ἀναλυτικά οἱ καταναλωτικές μου συνήθειες: Ποσότητα κρέατος, ψαριοῦ, γάλακτος κλπ καθώς καί οἱ περίοδοι πού τό καταναλώνω. Ἐπαναλαμβανόμενες ἀγορές ἤ ἀποκλεισμός προϊόντων ἀπό τή λίστα τῶν ἀγορῶν μου, δηλώνουν πάλι ἐάν νηστεύω, ἐάν κάνω κατάλυση, ἐάν κάνω ὑπερβολές στήν κατανάλωση προϊόντων. Ἔξυπνα συστήματα θά μποροῦσαν νά μέ πληροφοροῦν «γιά τό καλό μου» ὅτι ἔχω ξεπεράσει τό ἀνώτατο ἐπιτρεπόμενο ὅριο κατανάλωσης κρέατος καί ἡ Ἀσφαλιστική μου Ἑταιρεία μοῦ ἀπαγορεύει νά προβῶ στήν ἀγορά του…

Σᾶς φαίνονται ὑπερβολικά/ ἐξωπραγματικά αὐτά πού εἴδατε; Οἱ ἄνθρωποι τῆς Πληροφορικῆς ξέρουν πώς ὅλα εἶναι θέμα κώδικα/προγραμματισμοῦ.

ABC News, Bill Weir, 2012, How "Big Data" Can Predict Your Divorce.

Ἐπειδή κάποιος κάτοχος Κάρτας:

•  ἀγοράζει συχνά γυαλιστικό δοντιῶν,
• πληρώνει συνδρομή σέ γυμναστήριο,
• κοιμᾶται μερικές μέρες τό μήνα σέ ξενοδοχεῖο
• τότε τά προγράμματα τῶν Η/Υ τῆς Τράπεζας συμπεραίνουν ὅτι ὁ κάτοχος τῆς Κάρτας εἶναι ἐπίφοβος γιά διαζύγιο σέ ἕνα χρόνο ἀπό σήμερα !!!»

Καί τί ἐνδιαφέρει αὐτό τήν Τράπεζα; Ἐπειδή «κινδυνεύει» νά πληρώνει διατροφή καί μπορεῖ νά μήν πληρώσει τίς δόσεις του στήν Τράπεζα, θά μποροῦσε ἀπό σήμερα νά τοῦ αὐξήσει τά ἐπιτόκια στήν Κάρτα καί παράλληλα νά τοῦ μειώσει τό ὅριο ἀναλήψεων… χωρίς κἄν νά τοῦ ἀποκαλύψει τί δείχνουν τά συστήματά της…

Ὑπάρχει μία παρατήρηση πού θά μποροῦσε νά προτάξει κάποιος: «Μά τά συστήματα τῶν Καρτῶν καί τῶν Τραπεζῶν δέν τηροῦν στοιχεῖα γιά τό εἶδος τῶν συναλλαγῶν μας (ποιά προϊόντα ἀγοράσαμε, τί ἰατρικές πράξεις κάναμε κλπ κλπ. Διαβιβάζουν καί μεταφέρουν μόνο συγκεντρωτικά ποσά! Πῶς λοιπόν προκύπτει ὁ κίνδυνος πού παρουσιάσατε μέ τά παραδείγματά σας;»

Ἀπάντηση: Ἡ πληροφορία τῶν ἀναλυτικῶν ἀγορῶν, εἶναι διαθέσιμη στόν Η/Υ τοῦ Ταμείου τή στιγμή τῆς πληρωμῆς προκειμένου νά ὑπολογιστεῖ τό συνολικό τῆς πληρωμῆς. Ἐάν αὐτή ταξιδεύει ἐσωτερικά μέχρι τόν Κεντρικό Η/Υ τῆς Ἑταιρείας καί δέν φεύγει ἔξω ἀπό τήν Ἑταιρεία, εἶναι ζήτημα ἑνός καλωδίου καί μίας ἐντολῆς. Ἐσεῖς πιστεύετε ὅτι αὐτός ὁ «πλοῦτος» τῶν πληροφοριῶν θά μείνει «ἄχρηστος» νά «σαπίζει» ἤ θά κυκλοφορήσει πρός «ὄφελος» τῶν κατόχων τῆς πληροφορίας;;; μπορεῖ σέ δεύτερο χρόνο, μέσα ἀπό ἄλλους δρόμους (στικάκι, xl ἀρχεῖο κλπ.

Willem Buiter καί Kenneth Rogoff γιά τά ἀρνητικά ἐπιτόκια

Τί μᾶς λένε αὐτοί οἱ οἰκονομολόγοι:

Προτείνουν οἱ μεγάλες Τράπεζες (Κεντρικές καί Ἐμπορικές) νά ἐπιβάλουν ἀρνητικά ἐπιτόκια (-5%) στίς καταθέσεις.

Αὐτό σημαίνει ὅτι θά κάνεις κατάθεση 100€ στήν Τράπεζα καί στό τέλος τοῦ χρόνου ἡ κατάθεσή σου θά εἶναι 95€!

Οἱ Τράπεζες δηλ. θά παίζουν τό ρόλο τοῦ χρηματοφυλακίου ἐπ’ ἀμοιβῇ.

Αὐτό ὅμως θά ὁδηγήσει τούς πολίτες νά σηκώσουν τά λεφτά τους ἀπό τίς Τράπεζες καί νά τά φυλάξουν σπίτια τους σέ δικά τους χρηματοκιβώτια. Ἔτσι θά ζήσουμε καί τό ἐπονομαζόμενο bank run ὅπου οἱ Τράπεζες θά ἔχουν πρόβλημα, γιατί δέν ὑπάρχουν τόσα μετρητά νά δώσουν.

"Ἐξαφανίστε λοιπόν τά μετρητά" (μαζί μέ μερικά ἀκόμη μέτρα) λένε αὐτοί οἱ Οἰκονομολόγοι.

Μόνο ἔτσι θά μπορέσουν νά ἐπιβληθοῦν στήν ἀγορά ἀρνητικά ἐπιτόκια!!!

Πῶς προωθεῖται ἡ ἀχρήματη κοινωνία σέ διαφορετικές χῶρες;

Στό σημεῖο αὐτό, σημαντικό εἶναι νά δοῦμε πῶς διαφοροποιοῦνται τά ἐπιχειρήματα πού χρησιμοποιοῦνται, ἀνάλογα μέ τή χώρα, τά ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά τῆς κάθε μίας καί τίς διοικητικές ἤ ἄλλες ἀδυναμίες της :

Γαλλία : Μέ ἀφορμή τήν τρομοκρατική ἐπίθεση στό περιοδικό Charlie Hebdo, προβάλλεται ἡ ἀνάγκη τοῦ περιορισμοῦ χρήσης τῶν μετρητῶν, προκειμένου ἄλλοι ἐπίδοξοι τρομοκράτες στό μέλλον νά μήν μποροῦν νά προμηθευθοῦν τά μέσα πού ἔχουν ἀνάγκη οἱ τρομοκράτες στίς ἐπιθέσεις τους μέ μετρητά.

Ἑλλάδα : Ἡ αἰτιολογία εἶναι ἡ πάταξη τῆς παραοικονομίας, δηλ. ἡ ἐξάλειψη τοῦ φαινομένου τῆς μή ἔκδοσης ἀποδείξεων, ἀλλά καί ἡ οn-line καί αὐτόματη ἀπόδοση στήν ἐφορία τοῦ ΦΠΑ, τήν ὥρα πού αὐτός εἰσπράττεται ἀπό τόν καταναλωτή.

Σχόλιο1:Τό γεγονός ὅτι θά καταγράφονται οἱ συναλλαγές δέν σημαίνει ἀναγκαστικά ὅτι θά φορολογοῦνται. Ὁ Κάντας, ὁ Ἄκης καί ἄλλοι, ἠλεκτρονικά ἔπαιρναν τήν μίζα, ὄχι μέ μετρητά!!!

Σχόλιο2: Εἰδικά τό δεύτερο (αὐτόματη ἀπόδοση ΦΠΑ) δέν προϋποθέτει τήν χρήση πιστωτικῆς/χρεωστικῆς Κάρτας. Μπορεῖ νά γίνει καί μέ τήν πληρωμή μέ μετρητά, ἀρκεῖ νά διασυνδεθεῖ ἡ ταμιακή μηχανή τοῦ πωλητῆ μέ τό Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν.

Ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ἀνθρωπιστικῆς κρίσης, ἡ φτώχεια τῶν πολιτῶν, μέ παράλληλη «διαφάνεια» τῶν ροῶν τῆς βοήθειας αὐτῆς. Προκρίνεται δηλ. αὐτό τό σύστημα μέ στόχο τά χρήματα τῆς ἀνθρωπιστικῆς βοήθειας νά μήν καταλήγουν σέ ἔνοπλες/παρακρατικές ὁμάδες, φύλαρχους καί φυλές, ἀλλά νά δίδονται στόν πολίτη πού θά ἀποφασισθεῖ ἀπό τό Κράτος ὅτι τά ἔχει ἀνάγκη.

Σχόλιο: Λές κι ὁ πολίτης, ἐάν ἐκβιασθεῖ, δέν θά δώσει τά χρήματα τελικά στίς ἔνοπλες ὁμάδες ἤ δέν θά δώσει τά προϊόντα πού θά ἀγοράσει μέ αὐτά τά χρήματα στίς ἔνοπλες ὁμάδες! Σκοπός πρέπει νά εἶναι νά ἐξαλειφθοῦν οἱ ἔνοπλες ὁμάδες ὄχι ἡ ἀστυνόμευση τῶν πολιτῶν.

Ἰνδίες: Ἀνάλογο μέ τήν Κένυα ἐπιχείρημα: Οἱ δικαιοῦχοι κουπονιοῦ παιδείας, νά μήν τό ἐξαργυρώνουν σέ μή δικαιούχους (διεφθαρμένους ἐμπόρους, κρατικούς ὑπαλλήλους κά) ἀλλά στό σχολεῖο πού πρέπει νά πάει τό παιδί τους.

Σχόλιο: Πόσο δύσκολο εἶναι τό Κράτος νά δίνει αὐτά τά χρήματα ἀπευθείας στό σχολεῖο πού θά ἐπιλέξει ὁ γονέας γιά νά φοιτήσει τό παιδί του, ἀπό τό νά τά δίνει μέ Κάρτα στό γονέα γιά νά τά δώσει στό σχολεῖο τοῦ παιδιοῦ του; Πολύπλοκες διαδικασίες γιά νά δικαιολογηθεῖ ἡ χρήση τῆς Κάρτας!

Σουηδία: Ἡ προστασία τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καί σωτηρία τῶν δασῶν! Ἡ οἰκολογική συνείδηση πού πρέπει νά ἔχουμε ἔναντι τοῦ περιβάλλοντός μας : Ἐλάχιστη κατανάλωση χαρτιοῦ, μεγάλη ἐξοικονόμηση ἀπό τή μή ἔκδοση ἀποδείξεων, τιμολογίων, τύπωμα χαρτονομισμάτων κοκ.

Σχόλιο: Ἀσύγκριτα μεγαλύτερη εἶναι ἡ καταστροφή πού γίνεται ἀπό τούς ἐμπρησμούς στά δάση. Ἐάν ὄντως ὑπάρχει ἀποψίλωση δασῶν γιά χαρτί, αὐτό σίγουρα ἀντιμετωπίζεται μέ τή συστηματική ἀναδάσωση καί τήν καλλιέργεια ἐκτάσεων μέ σκοπό τήν ἀποκλειστική χρήση δασῶν γιά χαρτοπολτό.

Τί παρατηροῦμε;

Τρίτος κόσμος: Συνθήματα πού στοχεύουν στίς βασικές ἀνάγκες τῶν πολιτῶν.

Δυτικές Κοινωνίες: Πιό ἐξευγενισμένα, πιό ἐκλεπτυσμένα ἐπιχειρήματα πασπαλισμένα καί μέ τήν ἀπειλή τῆς τρομοκρατίας.

Ἄλλα προβλήματα τῆς ἀχρήματης κοινωνίας.

1. Μή σφαιρική εἰκόνα τοῦ ποσοῦ πού ἔχει στήν κατοχή του ὁ καταναλωτής καί εἶναι διαθέσιμο γιά ἀγορές. (Cashisnotunderyourcontrol).

Μέ τό πορτοφόλι καί τά μετρητά βλέπει κανείς πόσα μετρητά ἔχει διαθέσιμα γιά ἀγορές καί πράττει ἀνάλογα. Μέ τή Χρεωστική//Πιστωτική θά πρέπει ἀνά τακτά διαστήματα νά ἐλέγχει τό ὑπόλοιπο τοῦ λογαριασμοῦ ἀπό τόν Η/Υ στό σπίτι του ἤ ἀπό τόν Η/Υ τοῦ καταστήματος ἤ online μέσῳ ἑνός smartphone (μέ παράλληλη ἔκθεσή του στούς κινδύνους ὑποκλοπῆς δεδομένων ἀπό τά δημόσια ἤ/καί ἰδιωτικά wifi). Ἀκόμη ἕνας λόγος γιά νά κολλήσουν ὅλοι μέ τά κινητά τους.

2. Δυσκολία χρήσης τῶν Καρτῶν ἀπό ἄτομα μεγάλης ἡλικίας.

Φανταστεῖτε ἡλικιωμένους:

• νά δίνουν τήν Κάρτα στόν Ταμία γιά νά τούς ἐξυπηρετήσει γιατί δέν θά ξέρουν ἀπό ποιά πλευρά πρέπει νά τήν βάλουν μέσα στόν εἰδικό ἀναγνώστη καρτῶν,
• νά ζητᾶνε νά τούς πληκτρολογήσει κάποιος τό PIN τῆς Κάρτας γιατί ... δέν θά ἔχουν τά γυαλιά τους μαζί καί φυσικά χωρίς νά ὑποψιάζονται τούς κινδύνους πού ὅλα αὐτά συνεπάγονται.
• νά μπερδεύουν τό PIN τοῦ κινητοῦ καί τό PIN τῆς Κάρτας τους,

καί τό μπλοκάρισμα στά Ταμεῖα καλά κρατεῖ…

 3. Cash is filthy.

Στό πλαίσιο τῆς ἀσφάλειας, συχνά ἀναφέρεται ὅτι τά χάρτινα καί μεταλλικά χρήματα μεταφέρουν βακτήρια καί ἰούς («Cash is filthy»).

Ταυτόχρονα, πολλοί παραβλέπουν τό γεγονός ὅτι τό χειροπιαστό χρῆμα ἔχει ἀναμφισβήτητη καί μόνιμη ἀνοσία σέ ὅλους τούς γνωστούς καί τούς μελλοντικούς ψηφιακούς ἰούς, spyware, worms, trojans, καί ἄλλα κακόβουλα προγράμματα.

Ἐνῶ τά μικρόβια μποροῦν εὔκολα νά πλυθοῦν μέ σαπούνι, ἡ διαχείριση τῶν κινδύνων στόν τομέα τῶν ὑπέρ-ὑπολογιστῶν καί τῶν ὀπτικῶν ἰνῶν εἶναι πολύ πιό σύνθετη καί δαπανηρή ὑπόθεση.

4. Ἡ χρήση τῆς πιστωτικῆς Κάρτας συνιστᾶ σύναψη δανείου τοῦ καταναλωτῆ μέ τήν Τράπεζα.

Ὁ καταναλωτής γιά νά χρησιμοποιήσει πιστωτική κάρτα εἶναι ὑποχρεωμένος νά συνάψει σύμβαση δανείου μέ κάποια Τράπεζα. Ὑπάρχουν πολῖτες πού δέν ἐπιθυμοῦν τή σύναψη δανείου. Δέν εἶναι δυνατόν ὅλοι οἱ πολῖτες νά ὑποχρεωθοῦν νά συνάψουν δανειακή σύμβαση μέ κάποια Τράπεζα. Τέτοιος ἐξαναγκασμός ὑπερβαίνει κάθε λογική.

Ἡ ἐναλλακτική χρήση τῆς χρεωστικῆς κάρτας, δέν συνιστᾶ λύση, καθότι ναί μέν σήμερα οἱ συναλλαγές μέ αὐτήν δέν ἐπιβαρύνονται μέ κόστη γιά τούς πολῖτες, αὔριο μεθαύριο ὅμως, σέ ἕνα περιβάλλον καθολικῆς χρήσης Καρτῶν, ἡ θέση ἰσχύος τῆς Τράπεζας εἶναι συντριπτική. Ἡ Τράπεζα θά μπορεῖ νά ἐπιβάλλει κόστη συναλλαγῶν, π.χ. ἀνά ἀξία, ἤ ἀνά συναλλαγή, σέ καθεστώς «μονοπωλίου», χωρίς ὁ πολίτης νά μπορεῖ νά ἀμυνθεῖ, νά ἀντιδράσει, ἐπειδή δέν θά ἔχει τή δυνατότητα νά χρησιμοποιεῖ ἐναλλακτικούς τρόπους συναλλαγῶν.

•  Κόστος διαχείρισης τῶν συστημάτων τῶν καρτῶν.
• ἐκπαίδευση τῶν πελατῶν,
• συνεχῆ παροχή ἠλεκτρικοῦ ρεύματος,
• διαρκῆ σύνδεση στό Ιnternet,
•  24 ὧρες τήν ἡμέρα / 7 ἡμέρες τήν ἑβδομάδα ἐξυπηρέτηση πελατῶν,
•  συνεχῆ ἐνημέρωση τῶν συστημάτων προστασίας ἀπό κάθε εἴδους κακόβουλο λογισμικό,
• Ἠλεκτρονικούς Ὑπολογιστές γιά τήν ἀποθήκευση ἀντιγράφων ἀσφαλείας (καί πάλι μέ σταθερή παροχή ρεύματος καί σύνδεση στό Internet),
• ἐξελιγμένα συστήματα ἐπιτήρησης καί παρακολούθησης,
• λεγεώνα ἠλεκτρολόγων μηχανικῶν σέ ἐπιφυλακή, κλπ.

 Ἡ παροχή ἀσφάλειας σέ μία οἰκονομία μέ τή χρήση μετρητῶν εἶναι σχετικά ἁπλή καί φθηνή σέ σύγκριση μέ τίς πιθανές ἐλλείψεις ἀπό τίς ἀνωτέρω ἀπαιτήσεις.

Μή μᾶς λένε γιά ἀκριβῆ διαχείριση τῶν μετρητῶν.

Ἄς μᾶς ποῦνε πόσο πιό ἀκριβῆ θά εἶναι ἡ διαχείριση τῶν Καρτῶν !!!

Μετά τά μετρητά ἡ Κάρτα. Μετά τήν Κάρτα τί;

Στήν Ἀμερική, ἡ ἴδια τεχνολογία δοκιμάζεται γιά νά ἀντικαταστήσει τό βιβλιάριο ἤ τήν Κάρτα Ὑγείας.

Στή Νέα Ὑόρκη, ἡ ἑταιρεία EyeLock κατασκευάζει ἕνα ἐμπορικό σκάννερ ἴριδας πού λέγεται Myris. Ἡ ἑταιρεία ἰσχυρίζεται ὅτι μόνο τό DNA προσφέρει πιό ἀκριβῆ  ἀναγνώριση.

Ἡ ἑταιρεία Cognitec, μέ ἕδρα τή Δρέσδη, ἐργάζεται πάνω στήν ταυτοποίηση προσώπου. Ἡ Γερμανική ἀστυνομία συνόρων ἔχει ὑπογράψει συμβόλαιο μαζί της.

Στήν Ἑλλάδα λένε Κάρτα Χρεωστική/Πιστωτική

Στήν Εὐρώπη, στήν Ἀμερική τί γίνεται;

Ἤδη πολλές ἑταιρεῖες ἀκόμη καί Τράπεζες ἐπενδύουν στήν τεχνολογία μετά τήν Κάρτα, στίς βιομετρικές τεχνολογίες ἀναγνώρισης, ταυτοποίησης τοῦ ἀνθρώπου, BBC, 20 Μαρτίου 2015:

Οἱ μεγαλύτερες ἑταιρεῖες πιστωτικῶν καρτῶν παραδέχονται ὅτι ἡ βιομετρική τεχνολογία εἶναι στά ἄμεσα σχέδιά τους.

Ἡ Βρετανική Sthaler συνεργάζεται μέ τήν Hitachi καί τήν BT γιά τήν ἐφαρμογή "pay-by-finger" (πληρώνοντας μέ τό δάκτυλο) πού ἔχει δοκιμάσει σέ κάποια μουσικά φεστιβάλ. Τήν ἀποκαλεῖ FingoPay.

Ἡ τεχνολογία δοκιμάζεται ἐδῶ καί χρόνια: Ἀπό τό 2004 τό BBC πάλι μᾶς πληροφορεῖ ὅτι μέ τό ἐμφύτευμα σέ νυχτερινά κέντρα τῆς Μπαρτσελόνας, μπορεῖς νά πληρώσεις γιά τά ποτά σου.

Τό ἴδιο γίνεται καί στό Club Baja τοῦ Rotterdam τῆς Ὀλλανδίας τουλάχιστον ἀπό τό 2008

Ἡ τράπεζα Barclays ἑστιάζει φέτος στήν τεχνολογία ἀναγνώρισης φλεβῶν τοῦ δακτύλου γιά τίς ἐπιχειρήσεις-πελάτες της στό Ἡνωμένο Βασίλειο.

Πρόκειται γιά τεχνολογία πού ἀνέπτυξε ἡ Hitachi στήν Ἰαπωνία καί χρησιμοποιεῖται σέ ταμειακές μηχανές, τόσο ἐκεῖ ὅσο καί στήν Πολωνία.

Στή Σουηδία, βρίσκεται σέ πειραματικό στάδιο μία νέα μέθοδος πληρωμῶν, ἡ ὁποία δοκιμάζεται σέ 15 καταστήματα στό Λούντ. Στό πείραμα συμμετέχουν 1.600 ἐθελοντές, οἱ ὁποῖοι ἀγοράζουν προϊόντα μέ τήν παλάμη τους σάν ἠλεκτρονικό πορτοφόλι. Πῶς γίνεται αὐτό; Μέ τή συγκεκριμένη τεχνολογία, πού εἶναι ἀναπτυγμένη ἀπό ἐρευνητές τοῦ πανεπιστημίου τῆς πόλης, ταυτοποιεῖται τό μοναδικό σχῆμα πού δημιουργοῦν οἱ φλέβες τῆς παλάμης.

Πρόσφατα μάθαμε πώς τό ἰαπωνικό κινητό τηλέφωνο Arrows NX F-04G διαφέρει ἀπό ὅλα τά smartphones πού ὑποστηρίζουν ἀνέπαφες συναλλαγές, καθώς χρησιμοποιεῖ ὡς μέσο ἀναγνώρισης τήν… ἴριδα τοῦ ματιοῦ.

Συνεχίζει στό ἄρθρο του τό BBC: ὑπάρχουν ἑταιρεῖες πού πειραματίζονται μέ βιομετρικά ἐμφυτεύματα – ἐμφυτεύουν τό τσίπ RFID κάτω ἀπό τό δέρμα ἤ τοποθετοῦν τατουάζ πού ἀποδομεῖται καί κρατάει ἀπό ἕνα ἕως δυό μῆνες.

Ἀντί γιά κάρτα εἰσόδου ἡ σουηδική ἑταιρεία ὑψηλῆς τεχνολογίας Epicenter ἀποφάσισε νά ἐμφυτεύσει στήν παλάμη τοῦ χεριοῦ τῶν ἐργαζομένων της ἠλεκτρονικά μικροτσίπς.

Τό τσιπάκι ὑπέγραψαν ὅτι δέχονται 400 ἄνθρωποι καί ὅπως δηλώνουν οἱ περισσότεροι, ἐλπίζουν στό μέλλον νά μποροῦν μέ αὐτό νά κάνουν καί τίς συναλλαγές τους, νά πληρώνουν τόν καφέ καί τό σάντουιτς πού ἀγοράζουν ἀπό τήν καντίνα τοῦ γραφείου τους.

Ποῦ πάει τό πράγμα λοιπόν;

• ξεκινάει μέ τήν Κάρτα,
• μπαίνει τό τσιπάκι μέσα στήν Κάρτα,
• ἀντικαθίσταται ἡ Κάρτα μέ τό κινητό,
• ἀρχίζουν νά χρησιμοποιοῦνται τά βιομετρικά χαρακτηριστικά τοῦ ἀνθρώπου,
• καταργεῖται ἡ Κάρτα καί τό κινητό γιά τίς πληρωμές καί χρησιμοποιοῦνται ἀποκλειστικά τά βιομετρικά χαρακτηριστικά (ἴριδα, σχῆμα τῶν φλεβῶν τῆς παλάμης (vein pattern), σχῆμα προσώπου),
• προχωράει παράλληλα καί ἡ ἐμφύτευση τοῦ rfid chip στό χέρι τοῦ ἀνθρώπου.

Ὅλα γιά τήν εὐκολία καί τήν ἀσφάλεια

Ξεκινάει μέ Κάρτα Χρεωστική/Πιστωτική  ἀλλά ποῦ καταλήγει;

Ὅσο ὑπάρχουν μετρητά καί «ἐξελίσσονται» οἱ παραχαράκτες, τόσο βελτιώνουμε τά χαρακτηριστικά ἀσφαλείας τῶν μετρητῶν.

Ἐάν καταργηθοῦν τά μετρητά καί ὅσο θά «ἐξελίσσονται» οἱ ἠλεκτρονικοί παραχαράκτες, τόσο θά αὐξάνονται οἱ «ἀπαιτήσεις» γιά πρόσθετα βιομετρικά χαρακτηριστικά ἀσφαλείας τῶν συναλλασσομένων.

Δηλ.:

• Μέ τό χρῆμα ->  Αὐξάνονται τά χαρακτηριστικά ἀσφαλείας ἐπάνω ΤΟΥ.
• Χωρίς τό χρῆμα ->   Αὐξάνονται οἱ ἀπαιτήσεις ἀσφαλείας ἐπάνω   ΜΟΥ,

γίνομαι ἐγώ ἀντικείμενο «ἀσφαλείας», τό ὁποῖο ὅπως εἴδαμε δέν ἔχει τέλος.

Ὅλο καί νέα βιομετρικά στοιχεῖα θά ζητοῦνται γιά νά ἐπιβεβαιωθεῖ ἡ ταυτότητά μου, προκειμένου νά μπορῶ νά κάνω συναλλαγές.

Ἡ ὑποχρεωτική χρήση τῆς Κάρτας (Χρεωστική/Πιστωτική) στήν "χωρίς μετρητά" (ἀχρήματη) κοινωνία εἶναι σάν τήν κερκόπορτα. Ἀνοίγοντάς την, δημιουργοῦμε ὅλες τίς προϋποθέσεις γιά τή χρήση κι ἄλλων πολλῶν μεθόδων συναλλαγῶν, ὅπως αὐτές πού εἴδαμε.

Ἡ Κάρτα εἶναι τό τυράκι γιά νά πέσουμε στή φάκα τῶν "βιομετρικῶν" συναλλαγῶν... Θέλετε ἡ ζωή σας νά γεμίσει ἀπό συσκευές κι ἐφαρμογές πού διαρκῶς θά σᾶς "ἀνιχνεύουν", "καταγράφουν", "ἀναγνωρίζουν", "ταυτοποιοῦν" γιά νά σᾶς ἐξυπηρετοῦν;;;

Μήπως νά ποῦμε ἀπό τώρα στόν Μπαμπινιώτη νά σβήσει τίς λέξεις ἐλευθερία, ἰδιωτικότητα, προσωπική ζωή ἀπό τό λεξικό του; Ἀφοῦ θά εἶναι ἄγνωστες λέξεις σέ λίγα χρόνια...

Ἡ ἐξαφάνιση τῶν μετρητῶν καί σταθερή καταγραφή καί παρακολούθηση τῶν πληρωμῶν τῶν πολιτῶν, θά ἐπιτρέψει τή διατήρηση τῆς ἱστορικότητας τῶν μή ὀρθῶν, μή τέλειων συμπεριφορῶν.

Νεανικά παραπτώματα θά μποροῦσαν νά ἀνασυρθοῦν δεκαετίες ἀργότερα, ἡ δυνατότητα τῆς λήθης, τῆς ἀμνηστίας καί οἱ νομικοί περιορισμοί – στοιχεῖα τά ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι ἀπελάμβαναν γιά χιλιάδες χρόνια - θά μποροῦσαν νά ἐξαφανιστοῦν.

Ἀπό τήν Δημοκρατία τῶν ΠΟΛΙΤΩΝ
στήν «Δημοκρατία» τῶν ΤΡΑΠΕΖΩΝ μέ ἑπόμενη στάση
τήν Δικτατορία τῶν ΚΑΡΤΩΝ!

Αὐτός εἶναι ὁ ΕΦΙΑΛΤΗΣ πού ἑτοιμάζουμε στά παιδιά μας…

Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν

Οι άγριοι του Ισλάμ απειλούν με μηνύματα και κάνουν εκστρατεία στη γειτονία μας για να στρατολογήσουν και νέους «δήμιους»

Ισλαμικό Κράτος στη Ρώμη: «Είμαστε παντού, στους δρόμους σας. Εντοπίζουμε τους στόχους και περιμένουμε την ώρα Χ». Δεν πρόκειται για ένα φουτουριστικό σενάριο ισλαμιστικού εξτρεμισμού, αλλά για τον λογαριασμό στο twitter των δύο προπαγανδιστών της ιταλικής Μπρέσια, έναν Πακιστανό και έναν Τυνήσιο, που συνελήφθησαν αυτή την εβδομάδα. Οι εξτρεμιστές πρόλαβαν μάλιστα να κατονομάσουν ως στόχους το... Κολοσσαίο και τον Καθεδρικό Ναό του Μιλάνου, παρότι οι πληροφορίες των ιταλικών Αρχών δείχνουν μάλλον πως επρόκειτο για αρχάριους, αφού ακόμη δεν είχαν ταξιδέψει στη Μέση Ανατολή για να λάβουν στρατιωτική εκπαίδευση. Σε κάθε περίπτωση, η σύλληψή τους -όπως και προ ημερών ενός 25χρονου εξτρεμιστή από το Μαρόκο στην Πίζα, με αντίστοιχες κατηγορίες υποκίνησης ισλαμιστικής τρομοκρατίας- καταμαρτυρεί πως ο κλοιός της ισλαμιστικής τρομοκρατίας σφίγγει γύρω από τη νότια Ευρώπη, και πρωτίστως τη βαλκανική γειτονιά μας.

Σαφές μήνυμα προς αυτή την κατεύθυνση έστειλε, άλλωστε, και το βίντεο «Είμαστε το Ισλαμικό Χαλιφάτο», που δημοσιεύθηκε στο ΥouΤube στις 10 Ιουλίου, αναδεικνύοντας τα Βαλκάνια, με πρώτη τη Σερβία, σε στόχο των τζιχαντιστών. Χρησιμοποιώντας την ποιητική μορφή κασίντα, προειδοποίησαν για την «κατάκτηση» της Σερβίας και στη συνέχεια της Κροατίας, του Μαυροβουνίου, της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, της Αλβανίας, της ΠΓΔΜ και του Κοσόβου.

Το βίντεο

Είχε προηγηθεί στις 4 Ιουνίου άλλο προπαγανδιστικό βίντεο με τον τίτλο «Η τιμή βρίσκεται στην Τζιχάντ», στο οποίο δεν απευθύνεται ένα απλό κάλεσμα για επιθέσεις μοναχικών «λύκων» στα Βαλκάνια: «Θα έρθουμε σε εσάς με ζώνες εκρηκτικών» απείλησε τις βαλκανικές κυβερνήσεις ο μαχητής με το όνομα Αμπού Μουκατίλ αλ Κοσόβι. Στο ίδιο βίντεο εμφάνισε και μια αναθεωρημένη Ιστορία των Βαλκανίων υπό το πρίσμα των εξτρεμιστών του Ισλάμ. Σε αυτή παρουσιάζουν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως μια «παγκόσμια επίθεση από τα έθνη (των απίστων) εναντίον του Ισλάμ». Αναφέρουν πως στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μια «πνοή ταπείνωσης κατάκλυσε τους μουσουλμάνους των Βαλκανίων». Και ότι ακόμη και μετά την Πτώση του Τείχους οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας «ξεγελάστηκαν από τα ιδανικά της δημοκρατίας», ενώ οι Βόσνιοι μαχητές προδόθηκαν από τους πολιτικούς.

Η ανάγνωση, που επιδιώκει μάλλον να παραμυθιάσει νεότερες γενιές μουσουλμάνων, βασίζεται στη συλλογιστική πως οι μουσουλμάνοι των Βαλκανίων είναι οι «παλιοί μουσουλμάνοι της Ευρώπης», σε αντίθεση με τους «νέους μουσουλμάνους», τους μετανάστες δεύτερης γενιάς της δυτικής Ευρώπης, από όπου προέρχεται και ο κύριος όγκος των δυτικών μαχητών της Τζιχάντ.
Τη διαφορά επισημαίνει ο εκδότης του ειδησεογραφικού δικτύου BalkanInsight Μάρκους Τάνερ, ο οποίος υποστηρίζει πάντως ότι το εξτρεμιστικό Ισλάμ δεν έχει κερδίσει την απήχηση που θα επιθυμούσε στα Βαλκάνια. Εξ ου και η πρόσφατη μιντιακή εκστρατεία με αποδέκτες τους Βαλκάνιους μουσουλμάνους.

Διαφορετική άποψη έχουν άλλοι αναλυτές, επικαλούμενοι το πλήθος των μαχητών που προέρχονται από τη βόρεια γειτονιά μας. Η Βοσνία θεωρείται ήδη ένα από τα κέντρα τους στην Ευρώπη, πρόσφατα μάλιστα φέρεται ότι στήθηκε εκεί, στο εγκαταλειμμένο χωριό Οσβε, στρατόπεδο εκπαίδευσης. Περίπου 180 Βόσνιοι, μεταξύ αυτών γυναίκες και παιδιά, μετέβησαν στη Συρία την τελευταία τριετία, ενώ στο Κόσοβο έχουν στρατολογηθεί περισσότεροι από 200 μαχητές. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνδέουν την πρόσφατη επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ στα Βαλκάνια όχι μόνο με τις ανησυχίες για το θέμα της μετανάστευσης -σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην Ελλάδα-, αλλά και με το θέμα της ανησυχητικής αύξησης του ισλαμιστικού εξτρεμισμού στα Βαλκάνια.

Η μουσουλμάνα «Λαίδη» της Ιταλίας

Τα προηγούμενα χρόνια τέτοιες ιστορίες Ευρωπαίων γυναικών που προσηλυτίστηκαν από το εξτρεμιστικό Ισλάμ και μετανάστευσαν στη Συρία προέρχονταν κυρίως από τη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Αυτή τη φορά η «Λαίδη Τζιχάντ» είναι μια Ιταλίδα. Η Φατίμα Αζ Ζάχρα, πρώην Μαρία Τζούλια Σέρτζιο, είναι απόφοιτος Βιολογίας από τη Νάπολη, η οποία όχι μόνο αναχώρησε για τη Συρία μαζί με τον Αλβανό σύντροφό της Αλντο Κομπούζι, αλλά έπεισε μέσω YouTube και την πάμφτωχη οικογένειά της να την ακολουθήσει. Σύμφωνα με τη «La Repubblica», η μητέρα της Ασούντα Μπουνφίγκλιο πείστηκε επειδή η Φατίμα τής υποσχέθηκε πως το Ισλαμικό Κράτος θα της προσέφερε ένα πλυντήριο ρούχων.

Τα «Λιονταράκια» που αποκεφαλίζουν κούκλες και τα κοτόπουλα βομβιστές

Μετά τους αποκεφαλισμούς, τις σταυρώσεις, τους πνιγμούς και τις άλλες αποτρόπαιες, βαθιά σαδιστικές εκτελέσεις το Ισλαμικό Κράτος το τελευταίο διάστημα δείχνει να έχει καταφύγει σε μεθόδους, χρησιμοποιώντας όλο και πιο αδύναμους και χειραγωγήσιμους δράστες. Τα «Λιονταράκια του Χαλιφάτου», τα παιδιά που στρατολογούν και εκπαιδεύουν, βάζοντάς τα να αποκεφαλίζουν κούκλες είναι τέτοια υποχείρια.

«Χρησιμοποιούν παιδιά γιατί είναι εύκολο να τους κάνεις πλύση εγκεφάλου. Μπορούν να τα διαμορφώσουν όπως θέλουν, να τα πάρουν από το σχολείο και να τα στείλουν σε σχολεία του Ισλαμικού Κράτους» σχολιάζει ο επικεφαλής του Συριακού Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Ραμί Αμπντουλραχμάν. Οπως αποκάλυψαν στο Associated Press έφηβοι που κατάφεραν να δραπετεύσουν από ισλαμιστικά σχολεία, στην εκπαίδευσή τους περιλαμβάνονταν η παρακολούθηση βίντεο με εκτελέσεις και στη συνέχεια η αναπαράστασή τους σε κούκλες. Προκειμένου να ενταχθούν στις τάξεις των τζιχαντιστών τα παιδιά αυτά, συχνά ορφανά ή άπορα, δελεάζονταν με αναψυκτικά και παιχνίδια. Ηδη 120 παιδιά έχουν συμμετάσχει σε βίντεο αποκεφαλισμών και οκτώ έγιναν βομβιστές αυτοκτονίας.

Ακόμη πιο ανέξοδα είναι τα κοτόπουλα. Ατυχα ζώα, τα οποία μια σειρά φωτογραφιών -που δεν δείχνουν να είναι μέρος κάποιου νοσηρού αστείου- τα θέλει να αποτελούν τον τελευταίο τρόπο που έχουν βρει οι ισλαμιστές (εξαιτίας πρόσφατων ελλείψεων σε πολεμιστές και οπλισμό) για να επιφέρουν πλήγματα στους αντιπάλους. Αυτά τα πουλερικά, ζωσμένα με εκρηκτικά, φαίνεται πως τα στέλνουν στους στόχους τους και στη συνέχεια τα ανατινάζουν με τηλεχειριστήριο.

Πηγή: Εφημερίδα "Δημοκρατία"

«Με οδυνηρή έκπληξη εδιάβασα στην Γιαννιώτικη Εφημερίδα «ΠΡΩΪΝΟΣ ΛΟΓΟΣ», της 22ας Ιουλίου 2015, την είδηση, ότι επαναχορηγείται η σύνταξη στους ανασφάλιστους Ομογενείς από την Ρωσία, καθώς και στους Έλληνες Βορειοπειρώτες, η οποία είχε διακοπή την 1η Ιανουαρίου 2013. Βέβαια, οι εκ Ρωσίας Ομογενείς διαμένουν ήδη στην Ελλάδα και, επομένως, δεν τίθεται θέμα μονίμου διαμονής στην χώρα μας, όπως, σύμφωνα με το δημοσίευμα, απαιτείται να διαμένουν μονίμως εδώ, προκειμένου να τους χορηγηθή η σύνταξη.

Αριθ. Πρωτ. 36

Εν Δελβινακίω τη 24η Ιουλίου 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις :

«Με οδυνηρή έκπληξη εδιάβασα στην Γιαννιώτικη Εφημερίδα «ΠΡΩΪΝΟΣ ΛΟΓΟΣ», της 22ας Ιουλίου 2015, την είδηση, ότι επαναχορηγείται η σύνταξη στους ανασφάλιστους Ομογενείς από την Ρωσία, καθώς και στους Έλληνες Βορειοπειρώτες, η οποία είχε διακοπή την 1η Ιανουαρίου 2013.

Βέβαια, οι εκ Ρωσίας Ομογενείς διαμένουν ήδη στην Ελλάδα και, επομένως, δεν τίθεται θέμα μονίμου διαμονής στην χώρα μας, όπως, σύμφωνα με το δημοσίευμα, απαιτείται να διαμένουν μονίμως εδώ, προκειμένου να τους χορηγηθή η σύνταξη.

Οι Βορειοηπειρώτες, όμως; Είναι δυνατόν «να διαμένουν μόνιμα και νόμιμα στην Ελλάδα τα 10 έτη πριν την υποβολή της αίτησης για συνταξιοδότηση και να εξακολουθούν να διαμένουν κατά την διάρκεια της συνταξιοδότησής τους»; Όπως έχω επανειλημμένως τονίσει, αυτή η αντιμετώπιση των αδελφών μας είναι ανάλγητη και αψυχολόγητη. Γιατί οι ηλικιωμένοι, που παραμένουν στην γη των προγόνων τους, αυτοί κρατάνε «ανοιχτά» τα χωριά της Βορείου Ηπείρου. Εάν, λοιπόν, τους ξεσπιτώσετε με αυτή την εξωφρενική διάταξη, ξέρετε τι θα γίνη ; Επειδή φαίνεται ότι δεν ξέρετε, θα σας το πω εγώ, που σχεδόν πενήντα χρόνια τώρα, ζω και βλέπω και ακούω το δράμα των αδελφών μας Βορειοηπειρωτών.

Κ α ι   θ α   κ α τ α λ α β ε τ ε, α σ φ α λ ω ς, τ η ν   ο δ υ ν η ρ η   ε κ π λ η ξ η   μ ο υ.

Θα βάλετε εσείς ταφόπλακα στην ιερή γη της Βορείου Ηπείρου. Τα χωριά της, κυρίως, θα ρημάξουν, προς μεγάλη χαρά των Αλβανών και των «Τσάμηδων», που με κάθε τρόπο θέλουν να εκδιώξουν τους Ομογενείς Έλληνες αδελφούς, αφού και τώρα, που υπάρχει στην γειτονική χώρα ... «δημοκρατία», προσπαθούν με πλαστά τουρκικά δήθεν έγγραφα να αρπάξουν την γη των Βορειοηπειρωτών, ενώ παράλληλα ασκούν βία και τρομοκρατία, αποδεικνύοντας ότι είναι καλοί μαθητές του Αλβανού δικτάτορα Ενβέρ Χότζα.
Λοιπόν; Λοιπόν ξαναμελετήστε το θέμα αυτό και κάνετε ό,τι πρέπει, για να μη προστεθή άλλη μία «χαμένη πατρίδα», κοντά σε άλλες, που εξ αιτίας των τραγικών μας σφαλμάτων τις εχάσαμε... Δείξτε, επομένως, αγάπη, συμπόνοια και στοργή, σ’ αυτούς που έζησαν 45 ολόκληρα χρόνια στο απάνθρωπο Χοτζικό καθεστώς. Και, επί τέλους, ακούστε την φωνή του Θεού: «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης» (Ησαΐου κστ 9).

Οι καιροί είναι εξόχως δύσκολοι. Στο χέρι σας είναι να σώσετε την Βόρειο Ήπειρο από τον αφανισμό. Δώστε την, πενιχρή άλλωστε, σύνταξη στους αδελφούς μας, που παραμένουν στην γη των πατέρων τους. Όχι στην μιζέρια. Ναι στην πλατειά καρδιά. Γιατί, μη ξεχνάτε, ότι κάποτε, αργά η γρήγορα, θα λογοδοτήσετε και σεις και όλοι μας μπροστά στον δίκαιο Θεό και στην αδέκαστη Ιστορία».

(Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως)

Πηγή: Θρησκευτικά

Η Εκκλησία μας έχει να επιδείξει «νέφος μαρτύρων», ανδρών και γυναικών, νέων και γερόντων, ευγενών και ασήμων, πλουσίων και φτωχών, ελευθέρων και δούλων. Είναι οι καλλίμαχοι Μάρτυρες, οι οποίοι κλήθηκαν από τις περιστάσεις, να δώσουν τη μαρτυρία τους για τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Χριστό, ως τον μοναδικό Λυτρωτή του ανθρωπίνου γένους. Τη μαρτυρία τους αυτή επισφράγισαν με απίστευτες ταλαιπωρίες, το αίμα τους, και εν τέλει με την ίδια του τη ζωή. Ένα τέτοιο εύοσμο άνθος της αρχαίας Εκκλησίας είναι η μεγαλομάρτυς και παρθενομάρτυς αγία Παρασκευή.

Γεννήθηκε στη Ρώμη το 2ο μ. Χ. αιώνα, όταν οι σκληροί και απάνθρωποι διωγμοί κατά τον Χριστιανών ήταν σε πλήρη εφαρμογή. Οι ευσεβείς χριστιανοί γονείς της Αγαθόνικος και Πολιτεία, προφανώς ελληνικής καταγωγής, οικονομικά εύποροι και κοινωνικά καταξιωμένοι, μετέδωσαν στην μονάκριβη κόρη τους την ευσέβειά τους και την πίστη στο Σωτήρα Χριστό. 

Την ονόμασαν Παρασκευή, διότι γεννήθηκε την ημέρα της Παρασκευής, κατά την οποία προπαρασκευαζόμαστε για να εορτάσουμε την εβδομαδιαία εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου μας, την Κυριακή.

Η ευσεβής κόρη από παιδί άρχισε να μελετά το λόγο του Ευαγγελίου και να προσαρμόζει τη ζωή της στη ζωή του Χριστού, τον Οποίο αγάπησε με όλη τη δύναμη της ψυχής της. Ξεχώριζε δε από τα άλλα κορίτσια της Ρώμης για τον ενάρετο βίο της και την αγνότητά της. 

Σε ηλικία είκοσι ετών έχασε τους γονείς της. Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή να αλλάξει η πορεία της ζωή της. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μοιράσει την μεγάλη περιουσία της στους φτωχούς και κατόπιν αφιέρωσε τον εαυτό της στη διακονία της Εκκλησίας, ήτοι: στη φιλανθρωπία και την ιεραποστολή. Η ρωμαϊκή εκκλησία της ανέθεσε την κατήχηση στις γυναίκες της Ρώμης. Έμπαινε στις πλούσιες επαύλεις ή τα σπίτια των φτωχών και κήρυττε το Ευαγγέλιο και τις αρχές της χριστιανικής πίστεως με ιδιαίτερο ζήλο και θέρμη. Μετέβαινε συχνά και στα  απομακρυσμένα μέρη, για να μεταστρέψει όσο το δυνατόν περισσότερους στην εν Χριστώ σωτηρία. Η φήμη της έφτασε γρήγορα στις ρωμαϊκές αρχές, οι οποίες είχαν κηρύξει απηνή διωγμό εναντίον των Χριστιανών, από τα χρόνια του θηριώδους Νέρωνα (67 μ. Χ.).

     Βρισκόμαστε στα χρόνια του Αντωνίνου Πίου (138-161 μ. Χ.). Οι δραστηριότητες της ευγενούς χριστιανής κόρης έφτασαν ως το ανάκτορο του αυτοκράτορα, ο οποίος έδωσε διαταγή να τη συλλάβουν και να την οδηγήσουν μπροστά του. Η σεμνή και όμορφη αρχοντοπούλα στάθηκε μπροστά στον φανατικό ειδωλολάτρη ηγεμόνα με πρωτοφανές θάρρος. Ο Αντωνίνος εντυπωσιάστηκε από το κάλλος και το θάρρος της Παρασκευής και γι’ αυτό δεν ήθελε να εφαρμόσει το νόμο, που προέβλεπε φρικτά βασανιστήρια σε όσους από τους χριστιανούς δεν ήθελαν να θυσιάσουν στους παγανιστικούς «θεούς» και να κάψουν λιβανωτό στο «θεό» αυτοκράτορα.

      Άνοιξε διάλογο μαζί της, ελπίζοντας ότι θα την μετέπειθε και θα αρνιόταν τη χριστιανική πίστη και θα θυσίαζε στα είδωλα και στο δικό του άγαλμα. Προσπάθησε με φτηνές κολακείες και υποσχέσεις να την πείσει. Επίσης επιχείρησε να της εξηγήσει ότι ως ρωμαίοι, έπρεπε να θυσιάζουν στους «θεούς», δείχνοντας έτσι την ευαρέσκειά τους σ’ αυτούς που τους προστάτευαν. Αλλά η Παρασκευή έμεινε αμετακίνητη στην πίστη της, αντικρούοντας με περισσό θάρρος, διαύγεια πνεύματος και λογικά επιχειρήματα τα λόγια του Αντωνίνου, τονίζοντάς του ότι ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Τριαδικός, τον οποίο μας αποκάλυψε ο σαρκωμένος Υιός Του.

Η στάση της και τα λόγια της εξόργισε τον αυτοκράτορα, ο οποίος, βλέποντάς την αμετάπειστη, έδωσε εντολή να τη βασανίσουν, ελπίζοντας ότι δε θα άντεχε τα μαρτύρια και θα αρνιόταν την πίστη της. Φοβεροί δήμιοι ειδωλολάτρες εφάρμοζαν φρικτά μέσα βασανισμών κατά των χριστιανών. Στην αρχή της έβαλαν πυρακτωμένη περικεφαλαία στο κεφάλι. Η αγία δε λύγισε και υπόμεινε καρτερικά τους αφόρητους πόνους του εγκαύματος. Μετά την έκλεισαν σε σκοτεινή φυλακή, απομονώνοντάς την από τις άλλες χριστιανές γυναίκες. Το δεσμωτήριό της το μετέβαλλε σε τόπο προσευχής και δοξολογίας του Θεού. Άγγελος Κυρίου κατέβηκε τη νύχτα και την ελευθέρωσε. Αλλά δεν άργησε να συλληφθεί και πάλι και να οδηγηθεί ενώπιον του αυτοκράτορα, όπου αντέκρουσε ξανά με περισσότερο θάρρος και ψυχική δύναμη τις κολακείες και τις απειλές του. Τότε διέταξε να την ρίξουν σε λέβητα με καυτό λάδι. Ο Θεός όμως την προστάτεψε και δεν κάηκε μέσα στο λάδι που κόχλαζε! Ο αυτοκράτορας νόμισε πως δεν έκαιγε το λάδι, πλησίασε στον λέβητα να δει και τυφλώθηκε από τις πύρινες αναθυμιάσεις. Η αγία τον θεράπευσε θαυματουργικά και γι’ αυτό θεωρείται προστάτιδα των ματιών. Ο Αντωνίνος την άφησε ελεύθερη και σταμάτησε τους διωγμούς!

Ύστερα από λίγο καιρό πέθανε ο Αντωνίνος και τον διαδέχτηκε ο Μάρκος Αυρήλιος (161-180 μ. Χ.). Αν και στωικός φιλόσοφος, συνέχισε με την ίδια μανία και αυτός τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών. Από τους πρώτους χριστιανούς που συνέλαβαν ήταν η Παρασκευή. Έδωσε εντολή σε δύο έπαρχους, τον Ασκληπιό και τον Ταράσιο να τη βασανίσουν  με αγριότητα. Ύστερα από φρικτά βασανιστήρια την αποκεφάλισαν. Οι χριστιανοί της Ρώμης με μύριους κινδύνους κατόρθωσαν και πήραν το τίμιο λείψανο της αγίας και το έθαψαν σε κάποια κατακόμβη με τιμές, όπως αρμόζει σε μια ηρωική Μάρτυρα του Χριστού. Η μνήμη της τιμάται στις 26 Ιουλίου.

Αυτοί είναι οι καλλίμαχοι Μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Τα εύοσμα άνθη της πίστης και της αγνότητας. Στις θυσίες και στα αίματά τους θεμελιώθηκε και ανδρώθηκε η Εκκλησία του Χριστού!

Πηγή: Ακτίνες

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ µας εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι πού µέ παρρησία διατυπώνουν τήν ἄποψή τους γιά διάφορα ἐκκλησιαστικά θέµατα καί εἰδικότερα, γιά τήν παναίρεση τοῦ οἰκουµενισµοῦ. ∆υστυχῶς, στόν οἰκουµενισµό πρωτοστατοῦν µεγαλόσχηµοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι συχνά κραδαίνουν τό σπαθί τῆς τιµωρίας, γιά νά ἐπιβάλουν στούς πιστούς τήν ὑπακοή στίς ἀπαράδεκτες ἐπιλογές τους καί νά «καλλιεργήσουν» στούς ζηλωτές τήν εὐσέβεια πού οἱ ἴδιοι στεροῦνται!

Μέ δεδοµένη τήν τακτική τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων καί τήν ἔλλειψη στοιχειώδους δηµοκρατικῆς εὐαισθησίας καί ὁµολογιακοῦ φρονήµατος, τί πρέπει νά κάνει ὁ συνειδητός χριστιανός; Τό ἐρώτηµα εἶναι εὔλογο καί καίριο. Καί ἡ ἀπάντηση εὔκολη. Ἐκεῖνος πού ὄντως πιστεύει καί ἀγωνίζεται κατά Θεόν, δέν ὑπολογίζει τίς ἀπειλές τῶν ἐνόχων. Ὁ ἴδιος δέν ζητάει ἀπό κανένα καµιά προσωπική βοήθεια, δέν ἐπιζητεῖ τήν ἀναγνώριση ἀπό τούς ἄλλους, δέν ἐπιδιώκει τήν προώθησή του κάπου, ἀλλά ἁπλά ἀνησυχεῖ γιά τήν πορεία τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγµάτων καί ἐπιθυµεῖ τή βελτίωσή τους.

Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τούς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι συνήθως ἀντιµετωπίζουν τήν ἐνόχληση ἤ καί τήν ὀργή τῶν ἐπισκόπων τους, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά τούς φιµώσουν γιά νά µή ἀκούγονται φωνές διαφορετικές ἀπό τή…. σιωπή τους! Ἀλλά καί γιά νά µή χαλάει ἡ εἰκόνα, νά µή δηµιουργεῖται ἡ ἐντύπωση στούς ἄλλους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς ὅτι δέν ἐλέγχουν τήν κατάσταση καί ἀφήνουν τούς ζηλωτές νά διαφοροποιοῦνται καί νά παρακινοῦν τούς ἁπλούς ἀνθρώπους σέ «ἀσεβεῖς» ἐνέργειες.

Γιά τούς περισσότερους ἀρχιµανδρίτες βέβαια δέν χρειάζεται νά πῶ κάτι, ἁπλούστατα δέν ὑπάρχει παρρησία, ἀφοῦ περιµένουν ἀνυπόµονα πότε θά γίνουν ἐπίσκοποι, γιά νά πραγµατοποιηθεῖ τό ὄνειρό τους, πού εἶναι καί ὁ µοναδικός σκοπός τῆς ζωῆς τους. Ἡ ὁµολογία πίστεως καί ἡ ἀντίδρασή τους στούς οἰκουµενιστές γι᾿ αὐτούς δέν ἔχουν ἰδιαίτερη ἀξία. Ἀλήθεια, ἔχουν φωνή αὐτοί οἱ ἄνθρωποι; Ἔχουν εὐαισθησία καί θάρρος νά µιλήσουν γιά τήν παν- αίρεση τοῦ οἰκουµενισµοῦ καί νά διαφωνήσουν µέ τούς πρωτεργάτες του; Κατά τά ἄλλα εἶναι θεοφοβούµενοι καί πνευµατικοί καί ὁδηγοῦν τά πνευµατικά τους τέκνα στήν κατά Χριστόν ζωή! Ἔχουν ὅµως ἕτοιµο καί τόν περιφρονητικό τους λόγο γιά τούς διαφορετικούς κληρικούς, πού τούς διακρίνει ἡ παρρησία καί ἐλέγχουν τίς αἱρετικές ἀποκλίσεις καί τήν περιφρόνηση τῶν ἱερῶν κανόνων καί τῆς παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας ἐκ µέρους τῶν οἰκουµενιστῶν.

Αὐτά πού γράφω τώρα –τά ἔχω ξαναγράψει πολλές φορές- ἐνοχλοῦν µερικούς ἀδελφούς, ὄχι γιατί δέν περιγράφουν µέ ἀκρίβεια τήν πραγµατικότητα, ἀλλά γιατί ἀποκαλύπτουν εὐρύτερα τή θλιβερή πραγµατικότητα, ἐνῶ θά ἔπρεπε, κατ᾿ αὐτούς, νά εἶναι γνωστή µόνο ἐν οἴκῳ. Καί αὐτό γιά νά µή χαλάσει ἡ ὡραία εἰκόνα, πού προβάλλεται µέ περισσή ὑποκρισία. ∆ηλαδή, τά δυσάρεστα καί σκανδαλώδη νά σκεπάζονται καί τά ὑποκριτικά καί παραπλανητικά νά προβάλλονται πρός ὠφέλειαν τῶν πιστῶν! Σηµειώνω ἕνα σχετικό περιστατικό. Μιά φορά εἶχα στείλει µερικά βιβλία µου σέ µιά ἡγουµένη, µετά ἀπό παραγγελία της καί σέ λίγες µέρες µοῦ ἐπέστρεψε τά µισά, γιατί εἶχε διαπιστώσει ὅτι σέ ἐκεῖνα ἤλεγχα ἐπισκόπους καί κληρικούς, κάτι πού γιά τήν ὁσιωτάτη ἦταν ἀπαράδεκτο. Καί µέ παρακαλοῦσε νά τίς στείλω ἄλλα βιβλία, ἀκίνδυνα. Φυσικά ἀνταποκρίθηκα ἀµέσως, ἀλλά µέ ἀρνητικό τρόπο. Τίς ἐπέστρεψα τά χρήµατα, γιά νά ἠρεµήσει ἡ συνείδησή της. ∆υστυχῶς, ἔτσι σκέφτονται πολλοί ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας. ∆ηµοσίως δέν λένε τίποτα, ψιθυρίζουν ὅµως πολλά καί κάνουν περισσότερα πού εἶναι ἀπαράδεκτα καί τά ὁποῖα, ἐάν περιέγραφε κάποιος, θά ἐξόργιζε τούς ἀναγνῶστες ὄχι γιατί τά ἔγραψε, ἀλλά γιατί συµβαίνουν. Ἀλλά ἄς µή δώσω συνέχεια. Ἐπιστρέφω στό θέµα µου.

Ὁ ἀείµνηστος Φώτης Κόντογλου σέ ἐπιστολή του πρός λατινίζοντα µητροπολίτη τό 1965, ἔγραψε καί κάτι προσωπικό πού ἔχει σχέση µέ τά ὅσα ἀναφέρω ἐδῶ καί εἶναι ἐξόχως διδακτικό: «Αἱ ἀντιλήψεις µου δύναµαι νά βεβαιώσω ὅτι δέν ὀφείλονται εἰς ἐλατήρια µισαλλοδοξίας ἤ ἀγνοίας, ἀλλ᾿ εἰς βαθεῖαν πίστιν καί γνῶσιν τοῦ µυστηρίου τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ὁποίαν ἔσχον, χάριτι Θεοῦ, παιδιόθεν, ἐξ ἧς ἀναβρύει ἡ πρός αὐτήν βαθυτάτη ἀγάπη καί σεβασµός, πιστούµενος διά µιᾶς ζωῆς θυσιῶν καί ἀγώνων, καταδικασάντων µε εἰς ἀκτηµοσύνην ἑκουσίαν, καθ᾿ ὅν χρόνον θά µοί ἦτο εὐχερές νά ἀποκτήσω πολλά χρήµατα, δεδοµένου ὅτι ὁ πλουσιοδότης Κύριος ἐπροίκισε ἐµέ, τόν ἀνάξιον, διά πολλῶν προσόντων, ἐξ ἐκείνων ἅτινα ἐξασφαλίζουν ἐπιτυχίαν ὑλικήν, καί φήµην, ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ τῷ ἀπατεῶνι» (Φωτίου Κόντογλου, Ἀντιπαπικά, 1993, σελ. 19). Μακάρι κάποτε νά ἀποκτήσουµε τήν ἀρετή τῆς παρρσίας καί νά ἐγκαταλείψουµε τή δειλία τοῦ ψιθύρου καί τήν ἐνοχή τῆς κατάκρισης.

Πηγή: (Ορθόδοξος Τύπος, 24/7/2015), Θρησκευτικά

Ὁ Ἀρχηγός τῆς Πίστεως καί τῆς Σωτηρίας μας Ἰησοῦς Χριστός μᾶς παρέδωκε τήν ἁγία καί ἀμώμητη χριστιανική μας πίστι καί τό τέλειο πρότυπο τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Καί, ὅπως μᾶς εἶπε προηγουμένως ὁ Μέγας Βασίλειος, «γι' αὐτό τόν λόγο καί ὁ φιλάνθρωπος Θεός, ἐπειδή ἐφρόντιζε γιά τή σωτηρία μας, διέκρινε καί διεχώρισε σέ δύο τρόπους ζωῆς τήν διαγωγή τῶν ἀνθρώπων, τήν συζυγία καί τήν παρθενία, τήν συζυγική καί τήν παρθενική καί ἀφιερωμένη στόν Θεό ζωή. Καί τό καθώρισε αὐτό ὁ Θεός γιά νά ἔχη τήν δυνατότητα ὁ ἄνδρας, πού δέν ἠμπορεῖ νά κατορθώσῃ τόν ἆθλο τῆς παρθενίας, νά συγκατοικήση μέ γυναῖκα, μέ τήν Θεία εὐλογία τοῦ Γάμου. Διότι γνωρίζει, ὅτι θά τοῦ ζητηθῇ λόγος σωφροσύνης (δηλ. ψυχοσωματικῆς καθαρότητος) καί ἁγιασμοῦ καί ὁμοιώσεώς του πρός τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι διεκρίθησαν στή ζωή τῆς συζυγίας καί στήν τεκνοτροφία».

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

(ὑπ' ἀριθ. 133/2015)

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Χριστώνυμον Λαόν

τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Διά τοῦτο καί ὁ φιλάνθρωπος Θεός, κηδόμενος τῆς ἡμῶν σωτηρίας, εἰς δύο διεῖλε (διέκρινε) βίους τήν τῶν ἀνθρώπων διαγωγήν, συζυγίαν λέγω καί παρθενίαν, ἵνα, ὁ μή δυνάμενος ὑπενεγκεῖν (νά ὑπομείνῃ) τόν τῆς παρθενίας ἆθλον, ἔλθοι ἐπί συνοίκησιν γυναικός ...» (Μεγ. Βασιλείου, P.G. 31, παράγρ.1, σελ.625-628).

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά! 

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ σήμερα τήν ἱερή μνήμη τῶν 630 Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῆς τετάρτης (Δ') Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πού συνῆλθε τό 451 μ.Χ. εἰς τήν Χαλκηδόνα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἡ Ἁγία αὐτή Οἰκουμενική Σύνοδος ἐδογμάτισε τήν ἕνωσιν εἰς τό πρόσωπον τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ τῶν δύο φύσεων, τῆς θείας καί τῆς ἀνθρωπίνης, ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως καί ἀχωρίστως. Ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, ἐκτός ἁμαρτίας.

Ὁ Ἀρχηγός τῆς Πίστεως καί τῆς Σωτηρίας μας Ἰησοῦς Χριστός μᾶς παρέδωκε τήν ἁγία καί ἀμώμητη χριστιανική μας πίστι καί τό τέλειο πρότυπο τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Καί, ὅπως μᾶς εἶπε προηγουμένως ὁ Μέγας Βασίλειος, «γι' αὐτό τόν λόγο καί ὁ φιλάνθρωπος Θεός, ἐπειδή ἐφρόντιζε γιά τή σωτηρία μας, διέκρινε καί διεχώρισε σέ δύο τρόπους ζωῆς τήν διαγωγή τῶν ἀνθρώπων, τήν συζυγία καί τήν παρθενία, τήν συζυγική καί τήν παρθενική καί ἀφιερωμένη στόν Θεό ζωή. Καί τό καθώρισε αὐτό ὁ Θεός γιά νά ἔχη τήν δυνατότητα ὁ ἄνδρας, πού δέν ἠμπορεῖ νά κατορθώσῃ τόν ἆθλο τῆς παρθενίας, νά συγκατοικήση μέ γυναῖκα, μέ τήν Θεία εὐλογία τοῦ Γάμου. Διότι γνωρίζει, ὅτι θά τοῦ ζητηθῇ λόγος σωφροσύνης (δηλ. ψυχοσωματικῆς καθαρότητος) καί ἁγιασμοῦ καί ὁμοιώσεώς του πρός τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι διεκρίθησαν στή ζωή τῆς συζυγίας καί στήν τεκνοτροφία».

Ἡ Ὁσία Μακρίνα, ἡ ἀδελφή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, πού ἑορτάζουμε σήμερα τήν μνήμη της, μαζί μέ τά ἄλλα 4 ἀδέλφια της (τόν ἅγιο Βασίλειο, τόν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης, τόν ἅγιο Πέτρο Ἐπίσκοπο Σεβαστείας καί τόν Ὅσιο Ναυκράτιο), ἦσαν τέκνα ἁγίων γονέων, τοῦ Βασιλείου καί τῆς Ἐμμελείας καί συναγάλλονται καί συγχορεύουν ἤδη εἰς τό Οὐράνιο πνευματικό στερέωμα ὡς μία ἑπτάριθμη οἰκογένεια ἁγίων.

Ὁ εὐλογημένος αὐτός καί ἱερός γάμος τῶν ἁγίων Βασιλείου καί Ἐμμελείας καί ὅλων διαχρονικά τῶν ἁγίων καί δικαίων καί εὐσεβῶν γονέων τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου ἀποτελεῖ τήν ἁγία καί πνευματική μήτρα τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανικός Γάμος συνιστᾷ μέγα καί ἱερώτατο Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐθεσπίσθη «εἰς βοήθειαν καί διαδοχήν τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων»  καί εἶναι θέλημα Θεοῦ˙ «σόν θέλημά ἐστιν ἡ ἔννομος συζυγία καί ἡ ἐξ αὐτῆς παιδοποιΐα» (Ἀκολουθία τοῦ Γάμου).

Εἰς τό βιβλίο τῆς Γενέσεως τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (κεφ.β', στίχ.18, 21-25), μετά τήν δημιουργία τοῦ κόσμου καί τοῦ πρωτοπλάστου Ἀδάμ «...εἶπε Κύριος ὁ Θεός˙ οὐ καλόν εἶναι τόν ἄνθρωπον μόνον˙ ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθόν κατ' αὐτόν...». Καί μετά τήν δημιουργία τῆς Εὔας ἀπό τήν πλευρά τοῦ Ἀδάμ, εἶπεν ὁ Ἀδάμ, ὅταν εἶδε τήν Εὔα : «Τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καί σάρξ ἐκ τῆς σαρκός μου˙ αὔτη κληθήσεται γυνή ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρός αὐτῆς ἐλήφθη αὕτη. Ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τόν πατέρα αὐτοῦ καί τήν μητέρα καί προσκολληθήσεται πρός τήν γυναῖκα αὐτοῦ, καί ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν».

Αὐτή εἶναι ἡ βούλησις τοῦ Θείου Δημιουργοῦ διά τήν συζυγική, οἰκογενειακή καί κοινωνική ζωή τῶν ἀνθρώπων, ἡ ὁποία εὐλογεῖται καί ἱερολογεῖται μέ τό ἱερό Μυστήριο τοῦ Ὁρθοδόξου Χριστιανικοῦ Γάμου. Οἱ δύο ἄλλες μορφές συμβιώσεως ἑτεροφύλων ζευγῶν, δηλ. ὁ πολιτικός καλούμενος «γάμος» καί τό «σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης» δέν πρέπει νά ἔχουν καμμία θέσι καί κανένα λόγο ὑπάρξεως μέσα εἰς τήν ζωήν τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ. Ἀφοροῦν μᾶλλον σέ ὡρισμένες κατηγορίες ἑτεροδόξων ἤ καί σέ ἀλλοθρήσκους ἤ ἀθέους. Διότι, εἴτε μέ τόν ἕνα τρόπο, εἴτε μέ τόν ἄλλο, καταργεῖται τό ἱερό Μυστήριο τοῦ Γάμου. Οὔτε, ἐπίσης, εἶναι ὀρθόν καί κανονικόν, κατά τήν Ἱερή Παράδοσι τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καί κατά τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας της, νά προηγοῦνται εἰς τήν ζωήν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν δι' ἐπαγγελματικούς ἤ κοινωνικούς καί οἰκονομικούς δῆθεν λόγους τά δύο αὐτά σχήματα συμβιώσεως (ὁ πολιτικός «γάμος» καί τό «σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης»), παρ' ὅτι ἔχουν τόν μανδύα τῆς νομιμότητος μέ νόμους τοῦ Κράτους - ἀφοῦ διά τόν Ὀρθόδοξο πιστό ἀσφαλῶς δέν ἠμπορεῖ νά εἶναι «ὅ,τι νόμιμο καί ἠθικό»- καί ἀργότερα νά ἀκολουθῇ ἡ ἱερολογία τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου, ὅταν μάλιστα ὑπάρχουν καί τέκνα. Ἀσχέτως, ἑάν ἡ Ἐκκλησία μας, ὡς φιλόστοργος Μητέρα, συγκαταβαίνει μέ ἀγάπη καί «κατ' οἰκονομίαν» καί φιλανθρωπίαν παρέχει τήν εὐλογία τελέσεως ἐκ τῶν ὑστέρων τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου.

Ἅγιοι Πατέρες καί ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

Ὅλα τά ἀνωτέρω γράφονται καί ἐπισημαίνονται γιά ἕνα πρόσθετο καί πολύ σοβαρό λόγο. Ὡς γνωστόν ἐπιχειρεῖται καί εἰς τήν πατρίδα μας ἡ νομοθετική ρύθμισις τῆς ἐπεκτάσεως τοῦ «συμφώνου ἐλεύθερης συμβίωσης» καί σέ «ὁμόφυλα ζεύγη» ἐξ ἐπιδράσεως ἀπό τήν ἤδη ἰσχύουσα Εὐρωπαϊκή νομοθεσία!

Ἤδη, πρό δεκαπενθημέρου στό νησί μας, στό Παναγιοσκέπαστο καί εὐλογημένο νησί τῆς Μυρτιδιώτισσας, ἔγινε, σύμφωνα μέ εἰδική ἀνάρτησι στό internet, «γάμος» καί «ἐπίσημη τελετή» σέ ξενοδοχεῖο τοῦ νησιοῦ μας ἑνός «ὁμόφυλου ζευγαριοῦ» ἀπό τήν Αὐστραλία!  Μέ τήν παρουσία συγγενῶν καί φίλων καί μικρῶν παιδιῶν, πού ἔρριχναν ρύζι καί ἐπικροτοῦσαν τά γενόμενα, ἔγινε τό «στεφάνωμα» δύο ἀτόμων τοῦ ἀρσενικοῦ φύλου! Κύριε ἐλέησον.

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἁγιογραφικός καί Πατερικός λόγος καί οἱ Ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποδοκιμάζουν τά θλιβερά αὐτά φαινόμενα ἠθικοῦ ἐκτροχιασμοῦ καί ἐκφυλισμοῦ, τά ὁποῖα παραπέμπουν σέ βιβλικές ἐποχές πνευματικῆς διαστροφῆς καί καταρρακώσεως τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἐποχές κατακλυσμοῦ καί καταστροφῆς τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας, ὅταν ἀπεφάσισε ὁ Θεός νά τιμωρήσῃ καί νά ἀφανίσῃ παραδειγματικά τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης «διά τό εἶναι αὐτούς σάρκας» (Γεν. 6, 3).

Ἐνδεικτικά, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στό πρῶτο κεφάλαιο τῆς πρός Ρωμαίους ἐπιστολῆς του (Ρωμ. α' 24-28) ἀναφέρεται σέ παρόμοιες ἔκφυλες καταστάσεις ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς του καί ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στό Ἱερό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως παραγγέλλει ἐπιτακτικά : «ἔξω οἱ κύνες καί οἱ φαρμακοί (μάγοι) καί οἱ πόρνοι καί οἱ φονεῖς καί οἱ εἰδωλολάτραι καί πᾶς ὁ φιλῶν καί ποιῶν τό ψεῦδος» (Ἀποκ. κβ', 15).

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Σκοπός τῆς παρούσης Ποιμαντορικῆς Ἐγκυκλίου δέν εἶναι ἡ κατάκρισις ἤ ὁ στιγματισμός τῶν συνανθρώπων μας αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν κάνει αὐτή τήν ἐπιλογή. Αὐτό γίνεται ἀπό τήν δίστομη ρομφαία τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Κριτής ὅλων θά εἶναι ὁ Δικαιοκρίτης Κύριος. Ἀνησυχία καί ἐπιδίωξίς μας εἶναι νά ἐνημερωθῇ καί νά προφυλαχθῇ τό χριστεπώνυμο Πλήρωμα τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, καί μάλιστα οἱ νέοι μας νά ἀποφεύγουν τόν κίνδυνο τῆς διαφθορᾶς τῶν χρηστῶν ἠθῶν καί τοῦ ἐπηρεασμοῦ ἀπό ἐπιζήμιες καταστάσεις. Δέν ἁρμόζει στούς χριστιανούς μας νά ἐνθαρρύνουν μέ τήν παρουσία τους φαινόμενα καί ἐκδηλώσεις ἀνοίκειες καί ἀλλότριες πρός τήν ἐθνική καί ἐκκλησιαστική ὀρθόδοξη παράδοσι καί κληρονομιά μας.

Καί οἱ ἀγαπητοί μας Ξενοδόχοι, παρά τά προβλήματα καί τίς δυσκολίες τῆς τουριστικῆς αὐτῆς περιόδου, ἄς ἀντιμετωπίζουν μέ πολλή περίσκεψι καί σύνεσι τέτοιες περιπτώσεις, διότι τό ἀντίθετο εἶναι δυνατόν νά ἐπιφέρη ἀνεπανόρθωτα ἀποτελέσματα, ἰδίως στή νεολαία μας, ἀντί «τριάκοντα ἀργυρίων».

Δέν εἶναι δέ, προφανῶς, ἄσχετη ἡ δοκιμασία τῆς μεγάλης πυρκαϊᾶς τῆς γειτονικῆς περιοχῆς μας καί οἱ ὑλικές ζημιές στό νησί μας ἀπό τήν διακοπή τοῦ ρεύματος καί τῆς τηλεφωνικῆς συνδέσεως ἐπί διήμερον περίπου. Ὁ Θεός, ἡ Παναγία μας ἡ Μυρτιδιώτισσα καί οἱ Τοπικοί μας Ἅγιοι νά μᾶς προστατεύουν.

Δεόμενος τοῦ Κυρίου μας διά κάθε θεία καί πνευματική εὐλογία καί πλούσιο τόν θεῖο φωτισμό σέ ὅλους μας, εὔχομαι ὁλόψυχα ταχεῖα ἐπάνοδο τῆς Ἑλληνορθοδόξου Πατρίδος μας εἰς τήν σωστή τροχιά καί τόν κανονικό ρυθμό ὄχι μόνο εἰς τά θέματα τῆς οἰκονομίας, ἀλλά καί εἰς τά ἐθνικά καί πνευματικά ζητήματα, καί διατελῶ,

Μέ ἐγκάρδιες εὐχές καί ἀγάπη

Ὁ Μητροπολίτης 

† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ

Πηγή: Θρησκευτικά

Μητροπολίτου Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονυσίου
Πατερικὸν Κυριακοδρόμιον
Τόμος Δεύτερος
Ἀθῆναι 1969

σελ.204-217

Πηγή: Αναβάσεις

Σχόλιο ID-ont: Ας ετοιμαζόμαστε... Πριν 3 μήνες, λόγω των χιλιάδων αρνητικών σχολίων στη διαβούλευση αποσύρθηκε η Κάρτα του Πολίτη (βλ.: http://tideon.org/index.php/2012-02-16-21-20-11/2012-02-28-20-44-24/6090-2015-03-31-21-25-40). Να δούμε αυτή την φορά τι θα χρειαστεί...

Η Ημερησία γράφει ότι θα είναι άυλη, θα είναι ένας κωδικός (βλ: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26510&subid=2&pubid=113621280). Η ευρηματικότητά τους (βλ. ντρίπλες) είναι αμίμητη. Για να υλοποιήσουν κάποιο μέτρο που θα ανακουφίζει πραγματικά τη ζωή των πολιτών δεν εξαντλούν την ευρηματικότητά τους, για το φακέλωμα όμως σκέφτονται μέρα-νύχτα πως θα το υλοποιήσουν! Πάντως από όσα ξέρουμε έως σήμερα και γράφουν και τα dikaiologitika.gr (βλ. κατωτέρω) θα είναι σε μορφή πλαστικής Κάρτας.

Ας ενημερώσουμε όλους για το πρόσφατο φυλλάδιο της Εστίας Πατερικών Μελετών για την Κάρτα του Πολίτη (βλ. http://tideon.org/index.php/2012-02-16-21-20-11/2012-02-28-20-44-24/6285-2015-05-21-20-29-19). Για όσους ενδιαφέρονται έχει τυπωθεί και κυκλοφορεί δωρεάν και σε έγχαρτη μορφή. Μπορείτε να επικοινωνήσετε με την ΕΣΤΙΑ για να παραλάβετε αντίτυπα: Τηλ. 2108025211, Φάξ. 2108025227, email: estiapm@gmail.com, www.orthros.org.

www.dikaiologitika.gr: «Μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου θα προχωρήσει και η Κάρτα του Πολίτη, σε εθελοντική βάση, καθώς θα είναι μία κάρτα η οποία θα διευκολύνει τους πολίτες, στις συναλλαγές τους με τις δημόσιες υπηρεσίες.» 

Αυτό προβλέπεται στα σχέδια του νέου αναπληρωτή υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης Χ. Βερναρδάκη για την αναβάθμιση του δημόσιου τομέα και τη βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη. 

Ετσι από ότι όλα δείχνουν η κάρτα του πολίτη μπαίνει στην τελική ευθεία μπαίνει με στόχο την πάταξη της γραφειοκρατίας.

Η κάρτα του πολίτη θα έχει το σχήμα πιστωτικής κάρτας και θα περιλαμβάνει τσιπάκι στο οποίο θα είναι περασμένοι τρεις βασικοί αριθμοί που ταυτοποιούν τον κάτοχο: ο Αριθμός Φορολογικού Μητρώου, ο Αριθμός Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (ΑΜΚΑ) και ο Αριθμός Δημοτολογίου. Αρχικά υπήρχε προβληματισμός αν θα περιλαμβάνει barcode -για το οποίο αντιδρούν διάφοροι κοινωνικοί φορείς- ή κωδικό (Pin) για την ταυτοποίηση του κατόχου. 

Το υπουργείο προσανατολίζεται να χρησιμοποιήσει κωδικό πρόσβασης προκειμένου να ταυτοποιείται ηλεκτρονικά ο κάτοχος της έξυπνης κάρτας. 

Προοπτικά η κάρτα του πολίτη θα μπορεί να χρησιμοποιείται για όλες τις δυνητικές χρήσεις (ως κάρτα δημότη, ως κάρτα ασφαλισμένου, ως κάρτα αγρότη, ως κάρτα ασθενούς, ως κάρτα μετανάστη, ως κάρτα νέου κ.λπ.) και θα περιλαμβάνει τον Αριθμό Δελτίου Ταυτότητας καθώς και τους κωδικούς για το πρόγραμμα taxis του υπουργείου Οικονομικών. 

Στόχος της κυβέρνησης είναι να ενσωματώσει όλες τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες που έχουν αναπτύξει τα υπουργεία και να αποτελέσει η έξυπνη κάρτα του πολίτη «ομπρέλα» για ηλεκτρονικές συναλλαγές πολιτών και επιχειρήσεων με το κράτος.

Πηγή: ID-on't renounce my freedom

Η κωμωδία και η σάτιρα είναι επινόηση της ελληνικής σκέψεως. Είναι υψηλή τέχνη, μέσω της οποίας οι αρχαίοι μας πρόγονοι δεν είχαν σκοπό απλά να «χασκογελούν», όπως νομίζουν κάποιοι σημερινοί ανιστόρητοι και άμοιροι της αρχαιοελληνικής σκέψεως, αλλά είχε ως στόχο να διδάξει, μέσω της ευθυμίας. Να περάσει στους θεατές υψηλά θρησκευτικά, πνευματικά, κοινωνικά και ηθικά μηνύματα. Άλλωστε το θέατρο ήταν για τους αρχαίους μας προγόνους το «σχολείο του λαού» και γι’ αυτό «επιδοτούνταν» τα εισιτήρια για να μπορούν και οι οικονομικά ασθενείς να παρακολουθούν τις δραματικές παραστάσεις.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 23η Ιουλίου 2015.

Η ΔΙΑΚΩΜΩΔΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Η κωμωδία και η σάτιρα είναι επινόηση της ελληνικής σκέψεως. Είναι υψηλή τέχνη, μέσω της οποίας οι αρχαίοι μας πρόγονοι δεν είχαν σκοπό απλά να «χασκογελούν», όπως νομίζουν κάποιοι σημερινοί ανιστόρητοι και άμοιροι της αρχαιοελληνικής σκέψεως, αλλά είχε ως στόχο να διδάξει, μέσω της ευθυμίας. Να περάσει στους θεατές υψηλά θρησκευτικά, πνευματικά, κοινωνικά και ηθικά μηνύματα. Άλλωστε το θέατρο ήταν για τους αρχαίους μας προγόνους το «σχολείο του λαού» και γι’ αυτό «επιδοτούνταν» τα εισιτήρια για να μπορούν και οι οικονομικά ασθενείς να παρακολουθούν τις δραματικές παραστάσεις.

Κάποιοι κακεντρεχείς και ανιστόρητοι υποστηρίζουν και συκοφαντούν τον Χριστιανισμό ως δήθεν εχθρό της χαράς και της ευθυμίας, ως εχθρό του θεάτρου. Η αλήθεια είναι διαφορετική. Μέσα στα αγιογραφικά κείμενα παίρνονται εικόνες από την καθημερινή ζωή και πολλές φορές από το θέατρο. Πολλοί μελετητές υποστηρίζουν πως πολλές τελετουργικές πράξεις της Εκκλησίας μας έχουν (εξωτερικές μόνο) επιδράσεις από το αρχαίο δράμα. Η Εκκλησία μας βεβαίως αντιτάχτηκε στο θέατρο και ειδικά στην κωμωδία, αλλά όχι στο κλασσικό θέατρο. Αντιτάχτηκε στο απόλυτα παρηκμασμένο θέατρο και τη χυδαία σάτιρα των ελληνιστικών, ρωμαϊκών και πρωτοβυζαντινών χρόνων, το οποίο δεν διδάσκονταν στα θέατρα, αλλά στα χαμαιτυπεία και τα κακόφημα καταγώγια, όχι για να διδάξουν πλέον υψηλά νοήματα, αλλά για να διαδώσουν την ανηθικότητα. Είναι γνωστό πως στα χρόνια αυτά το θέατρο και η σάτιρα είχε περάσει στα χέρια των διαβόητων «Βακχών», διαφόρων ομίλων, οι οποίοι είχαν ως στόχο την κραιπάλη και τις ασωτίες. Ας σημειωθεί πως στα ρωμαϊκά χρόνια είχαν απαγορευτεί, με την ποινή του θανάτου οι βακχικοί σύλλογοι και οι εκδηλώσεις τους.

Για το πόσο «εχθρική» υπήρξε η Εκκλησία για το θέατρο αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι η ίδια καλλιέργησε στις τάξεις Της το κλασσικό και διδακτικό θέατρο, δημιουργώντας αξιόλογα δείγματα, όπως για παράδειγμα το θαυμάσιο δράμα «Χριστός Πάσχων», το οποίο έχει εφάμιλλη αξία με τα έργα των αρχαίων κλασσικών τραγικών ποιητών. Για το πόσο «εχθρική» στο θέατρο, αποδεικνύεται και από την καλλιέργεια του σύγχρονου χριστιανικού θεάτρου.

Η χυδαία διακωμώδηση των πρωτοχριστιανικών χρόνων στράφηκε κατά της νέας πίστεως. Κλασσικό παράδειγμα ο ειδωλολάτρης σατιρικός συγγραφέας Λουκιανός (2^ος μ. Χ. αιώνας) αναφέρεται ως ο πρώτος συκοφάντης του Χριστιανισμού με το γνωστό έργο του «Περί Περεγρίνου Τελευτής», μέσω του οποίου προσπαθεί να γελοιοποιήσει τους Χριστιανούς και τη λατρεία τους. Όμως η κατρακύλα του θεάτρου και της σάτιρας στα ελληνιστικά, ρωμαϊκά και πρωτοβυζαντινά χρόνια χρησιμοποιήθηκε στα χρόνια του «διαφωτισμού» να υπηρετήσει το αντιεκκλησιαστικό και αντικληρικό πνεύμα στην επαναστατημένη, κατά της παραφθαρμένης δυτικής χριστιανοσύνης, η οποία ευθύνεται τα μέγιστα για τον μεσαιωνικό σκοταδισμό και τα δεινοπαθήματα των ευρωπαίων. Η σάτιρα και η διακωμώδηση κατά της «δυτικής εκκλησίας» και μαζί των «ιερών και των οσίων» της αποτελεί τα τελευταία τριακόσια χρόνια τα κύρια όπλα των χριστιανομάχων. Η ίδια τακτική ακολουθείται και σήμερα, όπου γίνεται προσπάθεια να γελοιοποιηθεί χυδαία στα μάτια των θεατών, οτιδήποτε σχετίζεται με την Εκκλησία. Γελοιοποίηση γίνεται και για άλλες θρησκείες, κυρίως του Ισλάμ. Όμως ενώ οι Χριστιανοί ανεχόμαστε τη γελοιοποίηση, οι μουσουλμάνοι προβαίνουν σε βίαιες πράξεις αντεκδίκησης.

Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα στην εφημερίδα «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» (19-7-2015), του κ. Νίκου Χατζηνικολάου, ιστορικού της τέχνης και ομότιμου καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης, με τίτλο: «Η διακωμώδηση του Μωάμεθ». Στο άρθρο του ο συντάκτης εκθειάζει «έκθεση σχεδίων του Τζιανλορέντσο Μπερνίνι, του σημαντικότερου καλλιτέχνη του ιταλικού Μπαρόκ, στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Λειψίας (η οποία παρουσιάστηκε) τον χειμώνα που μας πέρασε, συμπεριλαμβάνονταν μερικές ιδιόχειρες γελοιογραφίες Ανάμεσά τους, η γελοιογραφία του Πάπα Ιννοκέντιου ΙΑ΄ (1676-1689), της οικογένειας Οντεσκάλκι από το Κόμο, φιλοτεχνημένη τα τελευταία χρόνια της ζωής του καλλιτέχνη, η οποία εντυπωσιάζει με την τόλμη των εκφραστικών της μέσων αλλά και την προκλητική ασέβειά της». Ο συντάκτης παρατηρεί πως αυτό είναι μια κατάκτηση ελευθερίας της εποχής μας, διότι «Αν το σχέδιο είχε γίνει γνωστό όσο ζούσε ο καλλιτέχνης η θανατική ποινή θα ήταν αυτονόητη για μια τέτοια πράξη. Γελοιογραφίες προτεσταντικής έμπνευσης κατά του Πάπα και της καθολικής εκκλησίας υπήρχαν απ' τον 16ο αιώνα. Οι αιρετικοί του Βορρά διώκονταν χωρίς οίκτο. Αλλά μια γελοιογραφία του Πάπα από ένα δημιουργό που ζούσε στη Ρώμη και υπηρετούσε την εκκλησία, ήταν διπλά αξιόποινη. Ο καλλιτέχνης γλύτωσε γιατί το βλάσφημο σχέδιο παρέμεινε στο εργαστήριό του μέχρι το τέλος της ζωής του ενώ στη συνέχεια πουλήθηκε από τους κληρονόμους του μαζί με την υπόλοιπη συλλογή του στη βασίλισσα Χριστίνα της Σουηδίας. Έτσι διασώθηκε και το ίδιο». Τονίζει πως: «Χρειάστηκαν τεράστιες κοινωνικές και στη συνέχεια πολιτικές και ιδεολογικές ανακατατάξεις, κυρίως στη Γαλλία και στην Αγγλία, διάρκειας περισσότερων αιώνων, ώστε μια γελοιογραφία σαν κι αυτή να μπορεί σήμερα να εκτίθεται ή να αναπαράγεται φωτογραφικά χωρίς κάτι τέτοιο να συνεπιφέρει διώξεις και ποινές σε όσους την διακινούν».

Στη συνέχεια ο συντάκτης παρατηρεί πως στη χώρα μας γίνεται «καταπάτηση» των θρησκευτικών ελευθεριών: «Στην Ελλάδα υπάρχει μια σεβαστή μειονότητα ελλήνων υπηκόων που είναι μωαμεθανοί το θρήσκευμα. Αρκετοί και από τους πρόσφατους μετανάστες την ίδια θρησκεία ακολουθούν … Η δημοκρατική Ελλάδα θα κερδίσει ένα δύσκολο στοίχημα αν οι θρησκευτικές μειονότητες που ζουν στην επικράτεια αλλά και όσοι δεν ασπάζονται ένα θρήσκευμα, πάψουν να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Οι μειονότητες πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς. Δεν αισθάνεσαι ασφαλής όταν ο Άλλος εμπαίζει ό, τι είναι για σένα ιερό. Ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους σίγουρα θα διασφαλίσει την ισότητα αλλά αυτό δεν αρκεί. Γιατί ο σεβασμός πρέπει να περάσει στα ήθη. Και κάτι τέτοιο δεν επιβάλλεται και θέλει χρόνο».

Αναφέρθηκε στα πρόσφατα δραματικά γεγονότα που ακολούθησαν τις γελοιογραφίες του γαλλικού σατιρικού περιοδικού «Charlie Hebdo» του Μωάμεθ, τις οποίες αποδοκιμάζει. Αναφέρθηκε στον Βολταίρο, ο οποίος έγραψε έργο περί ανεξιθρησκίας και επίσης στον Ευγένιο Βούλγαρη, ο οποίος μετέφερε στην Ελλάδα το πνεύμα της ανεξιθρησκίας με το έργο του: «Περί ανεξιθρησκίας . Ήτοι περί της ανοχής των ετεροθρήσκων 1768». Βλέπει ως κατάκτηση της Αριστεράς, η οποία «αποτελεί, τουλάχιστον εν μέρει, συνέχεια του Διαφωτισμού», την ψήφιση του νόμου για την ανέγερση του ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα. Προτείνει να επικρατήσει και στη χώρα μας η αρχή περί ανεξιθρησκίας του διαφωτισμού. Και καταλήγει: «Εκείνο που μας μένει είναι, τουλάχιστον, να μην συμμετάσχουμε στον πόλεμο της προπαγάνδας κατά του Ισλάμ. Η μικρή χώρα που είναι η δική μας, τόσο κοντά στο θέατρο των εχθροπραξιών, αντί να ρίχνει κι εκείνη λάδι στη φωτιά προσβάλλοντας και εξαγριώνοντας τους πιστούς μωαμεθανούς μέσα κι έξω από την επικράτεια, έχει τις δυνατότητες να καταστεί μια όαση δημοκρατικής ανοχής στην Ανατολική Μεσόγειο».

Εν ολίγοις θα θέλαμε να παρατηρήσουμε στα παραπάνω πως ο αρθρογράφος καθηγητής, ορμώμενος από την αριστερή ιδεολογική του αφετηρία, δεν μπορεί να κρύψει την αντιεκκλησιαστική του ταυτότητα. Αυτό τον εμποδίζει να διακρίνει πως η αυθεντική εκδοχή του Χριστιανισμού, η Ορθοδοξία, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού, δεν ευθύνεται για καμιά είδους καταπάτηση των θρησκευτικών ελευθεριών ετερόθρησκων. Εμφανίστηκε σε εχθρικό γι’ Αυτήν περιβάλλον στα Ρωμαϊκά χρόνια και διώχτηκε. Ανδρώθηκε στα βυζαντινά χρόνια σε ένα απόλυτα πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό περιβάλλον και κατόρθωσε να συνυπάρξει αρμονικά με όλους. Όταν έγινε κυρίαρχη πίστη, ουδέποτε εδίωξε κανέναν, αλλά προσπάθησε να περιφρουρήσει την ορθόδοξη πίστη μόνο με το λόγο και ποτέ με τη βία. Αλλά και όταν βρέθηκε υποδουλωμένη στους αλλοθρήσκους μουσουλμάνους, (από τον 6^ο αιώνα στη Μέση Ανατολή και από τον 15^ο αιώνα στα Βαλκάνια), προσπάθησε να συμβιώσει με εκείνους, απρ’ όλες τις διώξεις εναντίον Της.

Στον 20^ο αιώνα, στις χώρες που είχαν την ατυχία να υποδουλωθούν στα άθεα μαρξιστικά καθεστώτα, η Εκκλησία προσπάθησε να επιβιώσει, παρ’ όλους τους διωγμούς Της. Η παρουσία Της σήμερα στα πέρατα του κόσμου, με την ορθόδοξη ιεραποστολή, χαίρει (μόνον αυτή) την εκτίμηση των λαών και των κυβερνήσεων, διότι διαβλέπουν σε αυτή την άδολη και επωφελής την διείσδυσή της στις κοινωνίες τους.

Σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και στις άλλες Ορθόδοξες χώρες, επικρατεί πλήρης ελευθερία σε όλες τις θρησκείες. Μπορεί ο αρθρογράφος να μας παραθέσει έστω και μία περίπτωση «διωγμού» άλλης θρησκείας από την Εκκλησία μας στη χώρα μας; Επειδή αναφέρθηκε στη μουσουλμανική μειονότητα στη χώρα μας, μπορεί να μας παραθέσει έστω και μία πράξη καταπάτησης των ελευθέριών τους από μέρους της Εκκλησίας; Άρα λοιπόν η πρότασή του «να επικρατήσει η ανεξιθρησκία του διαφωτισμού στη χώρα μας», είναι ένα νεκρό γράμμα, διότι η ανεξιθρησκία στη χώρα μας και σε όλη την Ορθοδοξία, εφαρμόζεται δεκαπέντε αιώνες πριν τον «ευρωπαϊκό διαφωτισμό», από το 313 μ. Χ. με το περίφημο Διάταγμα των Μεδιολάνων, απαύγασμα της Χριστιανικής διδασκαλίας, περί σεβασμού του ανθρωπίνου προσώπου! Ας ρίξει μια ματιά στη Θράκη και θα το διαπιστώσει!

Έκαμε λόγο ο αρθρογράφος για γελοιοποίηση θρησκειών και επικεντρώθηκε κυρίως στην γελοιοποίηση του Μωάμεθ. Αλλά δεν αναφέρθηκε στα αλλεπάλληλα κρούσματα χυδαίας γελοιοποίησης της ορθοδόξου πίστεώς μας, από χριστιανομάχους «καλλιτέχνες». Δεν γνωρίζουμε να υπερασπίστηκε ο ίδιος και η «ευαίσθητη» στις «θρησκευτικές» ελευθερίες, Αριστερά. Απέκρυψε και κάτι άλλο: την ανοχή ημών των Χριστιανών σε αυτές τις γελοιοποιήσεις και ύβρεις και την εκδικητική μανία των ετεροθρήσκων κατά όσων γελοιοποιούν την πίστη τους!

Τελειώνουμε με την προτροπή του «να μην συμμετάσχουμε στον πόλεμο της προπαγάνδας κατά του Ισλάμ». Με άλλα λόγια μας προτρέπει να εφαρμόσουμε το ρηθέν «σφάξε με αγά μου να αγιάσω»! Να αφήσουμε το λαό μας απληροφόρητο για το τι εστί Ισλάμ, ισλαμικός φανατισμός, ισλαμικός επεκτατισμός. Να αποσιωπήσουμε τις απίστευτες θηριωδίες, που συντελούνται σήμερα στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. Αδυνατεί να καταλάβει πως σήμερα, η χώρα μας και η Ευρώπη ολόκληρη χρειάζεται επείγουσα αφύπνιση, διότι ο ισλαμικός επεκτατισμός «χτυπά την πόρτα μας»! Αλλά όμως, άλλο αφύπνιση και ενημέρωση και άλλο μισαλλοδοξία, η οποία δεν συνάδει με τη δική μας πίστη.

Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας με τη θλιβερή παρατήρησή μας, πως η Αριστερά, αν και έχει προϊστορία πλέον του αιώνος στη χώρα μας, δεν μπόρεσε να κατανοήσει την ελληνική πραγματικότητα, διότι σκέπτεται, όπως σκέπτονται οι αγρίως πληγέντες ευρωπαίοι, από τον παπισμό και τον προτεσταντισμό. Ταυτίζει την Ορθοδοξία μας με την απόλυτη παραφθορά του παπισμού και του προτεσταντισμού και γι’ αυτό φτάνει σε λάθος εκτιμήσει και πρακτικές. Ιδού και η διαχρονική τραγικότητα της ελληνικής Αριστεράς!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Στην τρέχουσα επικαιρότητα, που ήδη προβάλλουν  σκληρά και αδυσώπητα τα επερχόμενα δεινά για τον Ελληνισμό,  βρίσκουμε κάτι ανάλογο να συνταιριάζει από την Παλαιά Διαθήκη, με τον καταδυναστευόμενο από τους Αιγυπτίους  λαό των Εβραίων.

 Όταν άρχισε να αυξάνεται και να γίνεται πολύ ισχυρός, όντας υποταγμένος και εξορισμένος,  τότε ο βασιλιάς Φαραώ, που δε γνώριζε τίποτε για τον Ιωσήφ και την προσφορά του στην Αίγυπτο, υπό το φόβο της επικράτησής τους, έδωσε  εντολή  να συντριβεί το έθνος του Ισραήλ. Διέταξε τη γενοκτονία του. (Βιβλίο Εξόδου)

Δυο μεθόδους σοφίστηκε ο Φαραώ για την εξόντωσή του, για τη γενοκτονία αυτή.  «Δεῦτε οὖν κατασοφισώμεθα αὐτούς», είπε (Εξ.1,10).Τι σημαίνει «κατασοφισώμεθα»; Κατασοφίζομαι, σημαίνει εξαπατώ, κάνω κακό με τεχνάσματα, με μεθόδους κρυφές. Πώς όμως;

Η πρώτη ήταν σε μορφή καταπίεσης, τυραννίας και βασανιστηρίων. Διέταξε να τους βάλουν σε καταναγκαστικά έργα και να χτίζουν ασταμάτητα πολιτείες. Οι επιστάτες τους πίεζαν στην εργασία όλο και περισσότερο και έκανα τη ζωή τους πιο οδυνηρή. Όσο όμως τους πίεζαν, τόσο οι Ισραηλίτες πείσμωναν. Δε λύγιζαν. Συνέχιζαν να αυξάνονται και να δυναμώνουν. (Έξ.1,10-14)

 Γιατί όμως διάλεξε αυτόν τον τρόπο ο Φαραώ; «Διότι δεν έδωσαν καμία αφορμή και δεν έπρεπε να τους καταπιέσουν φανερά, μήπως και ξεσηκωθούν σε επανάσταση» (Άδηλος).Δε χρησιμοποίησαν βίαιο τρόπο για να τους εξοντώσουν, αλλά τη βαριά εργασία, αναβαθμίζοντάς την σταδιακά σε βαρύτερη και εξοντωτική. Όλα  έγιναν με δαιμονικό τρόπο. Έτσι, δε μπορούσε να διαμαρτυρηθεί ο λαός, διότι φαινόταν λογική η μεταχείριση αυτή.

Αλλά λειτούργησε και η θεία οικονομία. «Ο Θεός επέτρεπε να γίνεται αυτό, για να μισήσουν οι Εβραίοι τους θεούς των Αιγυπτίων και με προθυμία να βγουν από την Αίγυπτο. Αυτό βέβαια(να φύγουν από την Αίγυπτο) δε θα το ανέχονταν οι Εβραίοι, εάν είχαν απολαύσεις και ειρήνη στην Αίγυπτο. ( Κύριλλος Αλεξανδρείας)

Στο αμοιβαίο αυτό μίσος Εβραίων και Αιγυπτίων εξυπηρετούνταν το θείο σχέδιο. Το σχέδιο της Εξόδου και της αναχώρησης  προς τη Γη της Επαγγελίας.

Η δεύτερη μέθοδος ήταν πιο καταστροφική, απάνθρωπη, αλλά και δαιμονική. Διέταξε τις μαμές, που ξεγεννούσαν τις Εβραίες, να σκοτώνουν όσα παιδιά γεννιούνταν αγόρια. Δηλαδή να κάνουν όπως θα λέγαμε σήμερα έκτρωση. Τι σημαίνει έκτρωση.  Έκτρωση = (εκ+ τιτρώσκω): Τρυπώ και βγάζω το σκοτωμένο έμβρυο.

Τι έκανα όμως οι μαμές; Έκαναν ανυπακοή στην ασεβή και θηριώδη διαταγή του βασιλιά, που προφανώς θα τις είχε υποσχεθεί αμοιβές ή τιμωρίες ανάλογα με τη στάση τους. Λέει η Γραφή: «ἐφοβήθησαν δὲ αἱ μαῖαι τὸν Θεὸν καὶ οὐκ ἐποίησαν καθότι συνέταξεν αὐταῖς ὁ βασιλεὺς Αἰγύπτου, καὶ ἐζωογόνουν τὰ ἄρσενα». ( Εξ.1,17)Φοβήθηκαν το Θεό, λέει και δεν διέπραξαν το έγκλημα.  Άφηναν τα παιδιά να ζουν. «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις». (Πρ. 5,29)

Και ο Θεός τις ευλόγησε. Τις έδωσε πολλά αγαθά. Επίσης τις έδωσε συζύγους, παιδιά, απογόνους. Το γένος τους αυξήθηκε πολύ. Αλλά και οι γυναίκες που γεννούσαν τις ευεργετούσαν με κάθε τρόπο.

***************

Ποια σημασία μπορεί να έχουν για μας ως έθνος δοκιμαζόμενο και  χειμαζόμενο, από τη μια εξαιτίας της δικής μας επιπολαιότητας και ανυπακοής στην ιστορική  παρακαταθήκη των προγόνων μας και από την άλλη εξαιτίας της αντιπάθειας, της ζήλειας  και του φθόνου  των κατά καιρούς αποκαλούμενων φίλων μας και  εν τέλει καθιστάμενων προδοτών αυτής της «φιλίας»; Διότι οι δυνάστες μας και σήμερα επαναλαμβάνουν: «Δεῦτε  κατασοφισώμεθα αὐτούς».

 Ο πρώτος κατασοφισμός, παρόμοιος του Φαραώ,  συνίσταται στην περικοπή των αναγκαίων για την επιβίωση, με προσπάθεια εκλογίκευσης της απανθρωπιάς, στον εκβιασμό, τον εκφοβισμό, τις απειλές για περαιτέρω στερήσεις. Όλα με τρόπο κλιμακωτό και εναλλασσόμενο, για τη δημιουργία κλίματος αβεβαιότητας  και με τελικό σκοπό   την ταπείνωσή μας.

Δεν μπορεί. Η αντιπάθεια αυτή των συνεταίρων μας κρύβει μια  διαχρονικότητα. Δεν περιορίζεται και δεν προκύπτει μόνο από τις οικονομικές δοσοληψίες αλλά κι από όλη την ιστορική διαδρομή του Γένους μας. Αυτοί το γνωρίζουν πολύ καλά, γι΄αυτό μη μας φαίνεται παράξενο. Είμαστε Ανατολή. Είμαστε οι πραγματικοί φιλελεύθεροι (φίλοι της ελευθερίας). Δεν μπορούν να φανταστούν, να διανοηθούν αυτό που εμείς εννοούμε ως ελευθερία. Το κακό είναι πως δεν ομολογείται ευθέως και από τους άρχοντες τους δικούς μας αυτή η αλήθεια προς τον ελληνικό λαό. Αφήνουν να αιωρείται η εντύπωση πως έχουμε ουσιώδη κοινά. Όμως δε συμβαίνει αυτό σε καμιά περίπτωση.

 Κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας όσα  καλά και όσα στραβά. Δεν προσέξαμε όμως. Θελήσαμε να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε, αφού πιστέψαμε και στις υποσχέσεις των σωτήρων μας και μπήκαμε στο σακί τους. Απαρνηθήκαμε πολλά, ακολουθώντας το δυτικό τρόπο ζωής. Οι νεότερες γενιές έμειναν πλήρως αμέτοχες των πατρικών μας παραδόσεων. Δηλαδή των βιωματικών εμπειριών της ρωμαίικης ασκητικής καθημερινότητας και όχι απλώς κάποιων προεκτάσεων της, που από μόνες τους διασκεδάζουν, αλλά δεν ψυχαγωγούν ( άγουν την ψυχή = καθοδηγούν την ψυχή).

Τώρα ο Φαραώ στέκει απειλητικός από πάνω μας κι εμείς πρέπει να σταθούμε στο ύψος του χρέους μας, όταν το καλέσει ο καιρός και η πατρίδα. Αυτές οι δοκιμασίες πρέπει να μας πεισμώσουν, ώστε να παραμείνουμε στον τόπο μας και να επιστρέψουμε στα πάτρια, στα παραδεδομένα. Δε θα λυγίσουμε, όπως  και οι Ισραηλίτες και με θέλημα Θεού, θα έλθει και η ποθητή «Έξοδος».

Ο  δεύτερος κατασοφισμός κι αυτός παρόμοιος του Φαραώ, δυστυχώς είναι καθαρή  αυτοχειρία. Εμείς, με τα ίδια μας τα χέρια, βαλθήκαμε να εξοντώσουμε τον εαυτό μας. Είναι γενοκτονία η δολοφονία των εμβρύων μέσα από τις κοιλιές των μητέρων τους. Είναι άτιμη, άνανδρη και απάνθρωπη πράξη η έκτρωση. Tο χέρι που κάνει έκτρωση, μπορεί να κάνει και όλα τα άλλα εγκλήματα.

Οι μαμές του Φαραώ αρνήθηκαν με κίνδυνο της ζωής τους να υπακούσουν στη διαταγή και εμείς για το κέφι μας, για το καπρίτσιο μας, σκοτώνουμε απροστάτευτα πλάσματα και τα πετάμε μαζί με τις κοπριές στους υπονόμους. Είναι δυνατόν έτσι να έχουμε ευλογία; Μόνοι μας αποκλείουμε την «Έξοδο» από το σημερινό Φαραώ, αποκλείοντας πρώτα το δρόμο της μετάνοιας και της αλλαγής πορείας. Μας κρατάει στο χέρι ο μεγάλος Φαραώ, το αφεντικό, ο Διάβολος και κάνουμε το θέλημά του.

Αυτή η γενοκτονία που διαπράττουμε, είναι δικό μας έργο απεχθέστατο στα μάτια του Θεού. Πρέπει να σταματήσει οπωσδήποτε, για να έχουμε ελπίδα σωτηρίας από τους επίβουλους πανταχόθεν εχθρούς της πατρίδας μας αλλά και του καθενός μας.

Απομένει  να βρεθεί ο νέος Μωυσής (δύσκολο να βρεθεί βέβαια με τόσες εκτρώσεις, που δίνουν και παίρνουν), που θα μπει μπροστά και θα αναλάβει την οργάνωση και την πορεία της Εξόδου. Αυτό είναι καθαρά έργο του Θεού και θα φανεί στην κατάλληλη ώρα. Εμείς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι.

Πηγή: Ακτίνες

Ὁ Ἕλληνας μὲ τὸν ἑλληνισμό του καὶ τὴν ὀρθοδοξία του εἶναι σὰν τὸν ἐπιστήμονα ποὺ μὲ τὸν ἀξονικὸ τομογράφο του ἀνακαλύπτει καὶ τὸ παραμικρὸ ὀγκίδιο (τὰ κύτταρα ποὺ τρελάθηκαν). Ἔτσι, ὁ Ἕλληνας μὲ τὸν δικό του ἐξοπλισμὸ μπορεῖ νὰ ἐπισημαίνει τὶς δυσλειτουργίες (τὶς πλάνες) καὶ τὰ μικρόβια (τὶς ἀπάτες) ποὺ θὰ ὁδηγήσουν τὴν ἀνθρωπότητα στὸν ἀφανισμό. Σήμερα μόνο ὁ ἑλληνικὸς Λόγος μπορεῖ νὰ καταδείξει ὅτι ἡ Δύση φέρεται μὲ τὸν τρόπο ποὺ φέρονται τὰ «τρελὰ κύτταρα»: ἀναπτύσσονται μὲ ρυθμὸ παράλογο, μεταδίδουν τὴν ΄΄τρέλα΄΄ τους καὶ σὲ ἄλλα κύτταρα, ὄχι μόνο γειτονικὰ ἀλλὰ καὶ ἀπόμακρα, καὶ αὐτὸ ὅταν γενικευθεῖ, τότε ἡ ἀρρώστια δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ὁδηγήσει σὲ ὀλέθρια ἀποτελέσματα.

Αὐτὸ ὅμως ἡ Δύση δὲν θέλει νὰ τὸ παραδεχτεῖ. Ἔχει τὴν αὐταπάτη ὅτι ὅλα πᾶνε καλά. Εὐθυγραμμίστηκε μὲ τὴ λογικὴ καὶ τὸ modus vivendi τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων. Καὶ συμπορεύεται. Βέβαια ὑπάρχουν κι ἐκεῖ «ἀντιστάσεις». Στὸν ἑλληνισμὸ ὅμως δὲν ὑπάρχουν μόνο ἀντιστάσεις, ὑπάρχουν καὶ θέσεις. Ὁ ἑλληνισμὸς εἶναι πρόταση γιὰ νὰ ξεπεράσουμε τὸ ἀδιέξοδο. Ἀλλά ἡ ΝΤΠ διατηρεῖ τὴ φρεναπάτη ὅτι μόνο ἐκείνη κατέχει τὸ μυστικὸ καὶ τὴ μέθοδο γιὰ νὰ πετύχει τὴν παγκόσμια ἐπικράτηση. Ὁ Ἑλληνισμὸς προβάλλοντας τὸ πνευματικὸ κριτήριο δημιουργεῖ στὴν ΝΤΠ σύγχυση, τῆς βάζει ἐμπόδια, τῆς φράζει τὸν δρόμο. Καὶ γιὰ τοῦτο ἡ τελευταία αὐτὴ ἐπιδιώκει νὰ ἐξοντώσει τὸν ἀντίπαλό της, νὰ τὸν ἀπαλείψει ἀπὸ προσώπου γῆς. Ἔτσι τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐνταθεῖ ὁ πόλεμος. Ποτὲ ἄλλοτε ὁ Ἑλληνισμὸς (στὴν ὁλότητά του) δὲν ἔχει ἀλλοτριωθεῖ σὲ τέτοιο βαθμό, ποτὲ οἱ θεσμοί του δὲν εἶχαν κλονισθεῖ τόσο, ποτὲ ἡ γλῶσσα του δὲν εἶχε τόσο φτωχύνει.

Σχετικὰ μὲ τὴ μᾶζα, ἔφτασαν λίγα χρόνια γιὰ νὰ πετύχει τὸ σχέδιο πλήρως. Ἐξάλλου τὸ ἔχει πεῖ ὁ Κίσσιγκερ (σχεδιαστὴς τῆς Μεταπολίτευσης): «…ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἶναι λαὸς μὴ κυβερνήσιμος. Γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ χτυπηθεῖ στὶς ρίζες του, τὶς πολιτιστικές του ρίζες…». Ἤθελε νὰ πεῖ: στὰ βιώματα ποὺ συνθέτουν τὸν χαρακτῆρα του. Καὶ αὐτὸ μὲ τοὺς μηχανισμοὺς ποὺ τέθηκαν σὲ ἐφαρμογὴ (κυρίως μέσα ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας) πέτυχε. Σήμερα ὁ ἕλληνας τῆς μάζας (ἔπαψε πιὰ νὰ εἶναι λαός) δὲν νιώθει οὔτε ὅτι εἶναι ταγμένος φρουρὸς (νὰ περιφρουρήσει τί;) οὔτε ὅτι μπορεῖ νὰ χρησιμεύσει σὰν μήτρα (ποὺ δυνάμει θὰ δώσει νέα βλαστάρια). Ἁπλῶς δὲν καταλαβαίνει κάτι τέτοιο οὔτε τὸ νιώθει. Ἀπ᾿ τὴν παράδοση, τὸ πολύ-πολύ, νὰ θέλει νὰ κρατήσει τὸ ρεμπέτικο καὶ τὸ μπουζούκι (ὡς ψευδοπολιτιστικὰ ὑποκατάστατα). Ὅσο γιὰ τὴν αὐριανὴ «ἑλληνικότητά» του οὔτε κἂν τὴ σκέφτεται: τοῦ πιπίλισαν τὸ μυαλὸ ὅτι αὔριο θὰ εἶναι Εὐρωπαῖος καὶ νὰ ἀποτινάξει αὐτὲς τὶς σωβινιστικὲς προκαταλήψεις.
Βέβαια δὲν ἀποκλείεται ἕνα θαῦμα ποὺ ἐντοπίζεται στὸ ἑξῆς συγκεκριμένο: Μέσα ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν ἀλλοτριωμένη καὶ στεῖρα μᾶζα νὰ προκύψει (μήπως καὶ ἡ στεῖρα Σάρρα δὲν γέννησε καὶ μάλιστα σὲ ἡλικία 90 ἐτῶν κατόπιν ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ!) ὄχι κατ᾿ ἀνάγκην ἕνας Μεσσίας ἀλλὰ μιὰ ὁμάδα «γιγάντων» ὅπως ἐκείνη ποὺ φύτρωσε ἀπὸ τὰ δόντια ποὺ ἔσπειρε ὁ Κάδμος, καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ μαζὶ μ᾿ αὐτὸν ἵδρυσαν νέαν πόλιν, τὴ Θήβα (αὐτὰ συμβαίνουν στὴν ἑλληνική Μυθολογία, καὶ νὰ ὑπενθυμίσω ὅτι ὁ Κάδμος πῆρε γιὰ σύζυγό του τὴν Ἁρμονία, εἰσήγαγε στὴν Ἑλλάδα τὰ γράμματα καὶ τὰ πρῶτα ἔργα πολιτισμοῦ). Δὲν ξέρω ἂν μποροῦνε νὰ ξαναγίνουν τέτοια πράγματα. Τὸ θαῦμα εἶναι μέσα στὴ λογικὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀλλὰ δὲν ποντάρουμε στὸ θαῦμα, ἁπλῶς τὸ ἀναφέρω. Ἡ ἀνθοφορία κατὰ τὴν ἄνοιξη εἶναι νόμος τῆς Φύσης, ἀλλὰ πρέπει νὰ βοηθήσει καὶ τὸ κλῖμα.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Πριν από την καταστροφή ενός λαού, προηγείται η ηθική του κατάπτωση. Η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα. Η ευρωπαϊκή νέο-Ελλάδα χρεοκόπησε ανεξέλεγκτα, πρώτα ηθικά και έπειτα οικονομικά. Η χώρα που έλαμπε σαν φωτεινό παράδειγμα για τους άλλους λαούς, έγινε κι αυτή ένα, με το ευρωπαϊκό σκοτάδι.

Έτσι, η νομοτέλεια της ιστορίας, μας έφερε υπόδουλους στους μισάνθρωπους κεφαλαιοκράτες της Δύσης. Έγινε ό,τι ακριβώς περιγράφεται στον 105^ο Ψαλμό: «Επελάθοντο του Θεού του σώζοντος αυτούς … και εγόγγυσαν εν τοις σκηνώμασιν αυτών, ουκ εισήκουσαν της φωνής Κυρίου… και επήρε την χείρα αυτού επ’ αυτούς … και εδούλευσαν τοις γλυπτοίς αυτών και εγενήθη αυτοίς εις σκάνδαλον … και εξέχεαν αίμα αθώον, αίμα υιών αυτών και θυγατέρων.»

Πράγματι, τη θέση του Θεού στη ζωή μας, πήραν τα υλικά αγαθά ως νέα είδωλα, οδηγώντας μας σε έναν άκρατο υπερκαταναλωτισμό, τον οποίο δεν είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε, ακόμα κι αν αυτό κοστίζει την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία μας. Για τον ίδιο λόγο, δηλαδή τη λατρεία των υλικών αγαθών, το έγκλημα των εκτρώσεων, η έκχυσις αθώου αίματος υιών και θυγατέρων, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο στη χώρα μας.

Αλλά ας θυμηθούμε και κάτι άλλο. Λίγες ημέρες πριν μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον οι συζητήσεις περί grexit, capital control και δραχμής, είχε εμφανισθεί στο προσκήνιο η νομική αναγνώριση της ομοφυλόφιλης «οικογένειας» με επέκταση του συμφώνου συμβίωσης σε ζευγάρια του ίδιου φύλου, ρύθμιση που δεν πρόλαβε να συζητηθεί στη βουλή, και πιθανόν να επανέλθει, τώρα που «ομαλοποιήθηκε» η κατάσταση στη χώρα με το τρίτο μνημόνιο. Παράλληλα, στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, παρήλασαν «περήφανα» οι κοινότητες των ομοφυλόφιλων, υπό τις επευφημίες πολιτικών και θεσμικών προσώπων. Η παραμονή μας, άλλωστε, στην ευρωπαϊκή ένωση, έχει ως φυσικό επακόλουθο τη συμμόρφωσή μας στα ευρωπαϊκά «ήθη» και στη νομολογία του ΕΔΔΑ.

Πέρα, όμως, από τα νέα ευρωπαϊκά ήθη, σε αυτή την τρομακτική κατάπτωση, όλοι μας συμβάλαμε, άλλως περισσότερο, άλλος λιγότερο. Όχι, βέβαια, με την έννοια του θρασέος «μαζί τα φάγαμε!», που ψευδώς επικαλείται το σάπιο πολιτικό κατεστημένο του παρελθόντος, αλλά του «μαζί ημάρτομεν, μαζί ηνομίσαμεν, μαζί ηδικήσαμεν»[1].

Αποτέλεσμα όλων αυτών: «Και παρέδωκεν αυτούς εις χείρας εχθρών και εκυρίευσαν αυτών οι μισούντες αυτούς. Και έθλιψαν αυτούς οι εχθροί αυτών και εταπεινώθησαν υπό τας χείρας αυτών.»[2]

Σήμερα, φθάσαμε σε ένα τέτοιο σημείο εθνικής ταπείνωσης, που αδυνατούμε να εντοπίσουμε παρόμοιο ιστορικό προηγούμενο. Γονατιστοί οι άρχοντές μας παρακαλούσαν τους σκληρούς δανειστές, να μας πετάξουν ένα ξεροκόμματο, πρόθυμοι να ξεπουλήσουν ό,τι μας ζητήσουν.

Η ιστορία αυτή, σχετικά με την ηθική χρεοκοπία των λαών, επαναλαμβάνεται αιώνες ολόκληρους. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα οι Ισραηλίτες της Π. Διαθήκης, οι οποίοι, όταν εγκατέλειπαν τον Θεό, Εκείνος επέτρεπε να κυριευθούν από ακόμα χειρότερους ειδωλολατρικούς λαούς. Έτσι κι εμείς, ο λαός που μετέδωσε το φως της Ορθοδοξίας σε όλο τον κόσμο, όταν εγκαταλείψαμε το Θεό, Εκείνος επέτρεψε να υποδουλωθούμε στους λαούς που ζηλέψαμε και αντιγράψαμε, για να μας παιδαγωγήσει.

Αξίζει, ωστόσο, να δούμε και την ιστορική συνέχεια των ειδωλολατρικών λαών που κατακτούσαν τον Ισραήλ. Οι Αιγύπτιοι σχεδόν εξαφανίσθηκαν και τη χώρα τους μέχρι σήμερα κατοικούν οι Άραβες, η Βαβυλώνα καταστράφηκε, ενώ παρόμοια τύχη είχαν η Τύρος, η Σιδών, η Μωάβ, η Γάζα, η Ασκάλων και η Ασσυρία.[3] Οι λαοί αυτοί χρησιμοποιήθηκαν για να παιδαγωγήσουν τον Ισραήλ και έπειτα εκμηδενίστηκαν τιμωρούμενοι για τις δικές τους ασύλληπτες αδικίες. Μην αμφιβάλλει κανείς ότι παρόμοια τύχη θα έχει και η αλαζονική Δύση[4], που χρησιμοποιείται προς το παρόν για να παιδαγωγήσει την αποστάτισσα πατρίδα μας.

Αυτή η αδιάψευστη αλήθεια του πνευματικού νόμου στις τύχες των λαών, αποτελεί αντικείμενο χλευασμού στην ευρω-υπόδουλη Ελλάδα, αν όχι από σημαντικό μέρος του πληθυσμού, τουλάχιστον από την κομματοκρατούμενη διανόηση και την διαπλεκόμενη τέταρτη εξουσία των ΜΜΕ.

Η απουσία πνευματικών αναστημάτων, όπως ο Κόντογλου, ο Σεφέρης, ο Παλαμάς κ.α. είναι ιδιαιτέρως αισθητή. Οι σημερινοί άνθρωποι της διανόησης, ασήμαντοι και ολίγιστοι, σε αντίθεση με τους παλαιούς πνευματικούς γίγαντες της Ελλάδος, μετά βδελυγμίας απορρίπτουν την βυζαντινή παράδοση και την ανεκτίμητη κληρονομιά του χιλιόχρονου βυζαντινού πολιτισμού, αποδεχόμενοι ασυζητητί την ευρωπαϊκή κουλτούρα του αμοραλισμού και της αθεΐας, ως μοναδική διέξοδο στα αδιέξοδά μας.

Το νέο μνημόνιο, σίγουρα δεν λύνει τα προβλήματα της Ελλάδος, αλλά αντιθέτως τα βαθαίνει, ώστε πολύ σύντομα να ξαναρχίσουν οι συζητήσεις για χρεοκοπία και grexit. Οι ενδιαφέρουσες πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις, πολύ λίγο έχουν αναχαιτίσει το πρόβλημα. Μοναδική λύση, κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος, είναι η συμφιλίωσή μας με τον μόνο αξιόπιστο Εγγυητή. Εκείνον που όχι μόνο δεν θα μας ζητήσει τόκους, αλλά θα μας χαρίσει ολόκληρο το χρέος. Σημειώνεται ως θετικό το γεγονός ότι ήδη υπάρχει μία αυξανόμενη κίνηση του απλού κόσμου προς την επανάκτηση του απολεσθέντος πνευματικού θησαυρού μας.

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να απορρίψουμε το καλλιεργούμενο από όλες τις πλευρές φόβο, ενθυμούμενοι διαρκώς τα ενθαρρυντικά λόγια του μεγάλου αγίου μας, Παϊσίου του Αγιορείτου: «Μετά ἀπό τήν μπόρα τήν δαιμονική, θά ἒλθει ἡ λιακάδα ἡ θεϊκή.»[5]

[1] Ζ΄ Ωδή καταβασιών Κυριακής της Απόκρεω

[2] Ψαλ. 105

[3] Τα στοιχεία από το βιβλίο «περί νόμου του Θεού», Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις ΧΡΟΕΣ

[4] «Στεναχωριέμαι για την Ευρώπη, γιατί θα καταστραφεί όπως η Καπερναούμ. Οι περήφανοι πύργοι της θα γκρεμιστούν, θα καταστραφούν και οι λεωφόροι της θα μετατραπούν σε τόπους που θα φυτρώσουν θάμνοι με αγκάθια, όπου θα κάνουν τη φωλιά τους τα φίδια. Στον τόπο που τώρα ακούγονται φωνές εναντίον του Χριστού, θα ακούγονται κραυγές από κουκουβάγιες και ουρλιαχτά από τσακάλια.

Τη στιγμή που η Ευρώπη νόμισε για τον εαυτό της πως εκπολιτίστηκε, τότε ήταν και πού αγρίεψε. Τη στιγμή που νόμισε πως τα ήξερε όλα, τότε ήταν και που παραφρόνησε. Την στιγμή που νόμισε πως απέκτησε μεγάλη δύναμη, τότε ήταν και που έχασε όλη της τη δύναμη.» Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Μέσα από το παράθυρο της φυλακής, εκδόσεις ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ

[5] Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Σημεία των Καιρών (χειρόγραφο)

Πηγή: Θρησκευτικά

ΤΟ ΠΡΩΤΙΣΤΟ καθῆκον κάθε ὀρθόδοξου εἶναι νά ὑπερασπίζεται τήν πίστη του δηµοσίως καί νά εἶναι προετοιµασµένος νά δεχτεῖ ἀπειλές, διωγµούς, χλευασµούς, περιφρόνηση κ.λπ. Ἰδιαίτερα εὐαίσθητος πρέπει νά εἶναι ἀπέναντι στόν οἰκουµενισµό, ὁ ὁποῖος ἀνατρέπει τήν µόνη καί ἀκριβῆ πίστη στόν ἀληθινό Θεό.

Ὁ λόγιος ἁγιορείτης µοναχός Θεόκλητος ∆ιονυσιάτης χρησιµοποιοῦσε πολλές παροµοιώσεις, γιά νά ἀποκαλύψει τόν ὀλέθριο γιά τήν Ὀρθοδοξία οἰκουµενισµό. ∆υστυχῶς ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουµενισµοῦ ἐνθαρρύνεται καί διατηρεῖται ἀπό τό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο, µέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά ἀποτελέσει τήν σωσίβιο λέµβο στήν κρίσιµη καί πολλαπλῶς ἐπικίνδυνη ἐποχή µας. Προφανῶς πρόκειται γιά πλάνη, τήν ὁποία δέν µποροῦν νά ἐγκαταλείψουν πολλοί κληρικοί καί θεολόγοι.

Ὁ οἰκουµενισµός εἶναι κοκτέϊλ διαφόρων παράξενων θρησκευτικῶν δοξασιῶν καί ἐκκεντρικῶν φιλοσοφιῶν. Εἶναι ἀπαράδεκτος συγκρητισµός. Ὅλα χωρᾶνε µέσα. Ἡ ἀλήθεια καί τά ψέµατα. Ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ αἵρεση. Ὁ οἰκουµενισµός µοιάζει µέ ἑτοιµόρροπη στέγη, κάτω ἀπό τήν ὁποία ὑπάρχουν ὅλα ὅσα µποροῦν νά σκεφτοῦν οἱ ἄνθρωποι. «Εἶναι ἕνα δυσθεώρητο ψεῦδος, ἀλλ᾿ ὡραῖο ψεῦδος, ὅπου θέτει εἰς δοκιµασίαν τάς συνειδήσεις, τάς πεποιθήσεις, τήν πίστιν. Εἶναι ἕνα γοητευτικόν µηδέν, ὅπου λαµβάνει ὑπόστασιν ὑπαρξιακήν εἰς τήν ψυχήν ἐκείνων, οἵτινες δέν ἔζησαν τήν πληρότητα τῆς Ὀρθοδοξίας καί δέν εὗρον “ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς αὐτῶν”» (Ὀρθόδοξα µελετήµατα, 1974, σελ. 102).

Ὁ οἰκουµενισµός δέν εἶναι κίνηµα, πού ἐπιπόλαια προωθεῖται ἀπό κάποιους µωροφιλόδοξους. Ἔχει σαφεῖς σκοπούς, πού ἄν τούς στοχαστεῖς, θά φρίξεις. Ἡ διάρθρωσή του εἶναι δαιµονική. «Ὑποστηρίζει ὅτι οὐδαµοῦ ὑπάρχει ἀλήθεια. Ὑπόσχεται ὅτι µέ τήν µωσαϊκήν του σύνθεσιν θά δώσῃ λύσιν εἰς ὅλα τά προβλήµατα τοῦ ἀνθρώπου. Ἀποτελεῖ τό µέσον µιᾶς νέας θεωρήσεως τῆς ζωῆς. Εἶναι ἄθεος µέσα εἰς τήν πολυθεΐαν του. Εἶναι ἀσεβής ἐν τῇ ἀποδοχῇ του ὑπό τήν στέγην του, ὅλων τῶν ἀσεβῶν. Παντοῦ βλέπει κλάσµατα ἀληθείας κλάσµατα ἑνός τεθραυσµένου καθρέπτου, τά ὁποῖα φιλοδοξεῖ νά ἑνώσῃ. ∆έν παραδέχεται προσωπικόν Θεόν. Ἀρνεῖται νά δεχθῇ αὐθεντικά, θεόπνευστα δόγµατα. ∆έν πιστεύει εἰς ἀποκεκαλυµµένην ἀλήθειαν. ∆έν ὑπάρχει µία ἀλήθεια, ἀλλά πολλαί, µερικαί, ἀτελεῖς» (αὐτόθι.).

Ἐπίσης ὁ οἰκουµενισµός δέν στενοχωρεῖ κανένα, γι᾿ αὐτόν δέν ὑπάρχουν πατρίδες, δέν ὑπάρχουν θρησκεῖες. Ὑπάρχει µόνο ἕνας ἀόριστος θεός. Στοχεύει στήν πανθρησκεία, δηλαδή οἱ λαοί ἄς ἔχουν τούς θεούς τους, ἄς εἶναι καί εἰδωλολάτρες, ἀρκεῖ νά µή ὑπάρχουν φανατισµοί, γιά νά ἐπικρατήσει στόν κόσµο ἡ εἰρήνη καί οἱ µεγάλοι ἔνοχοι γιά τή δυστυχία τοῦ κόσµου νά ἔχουν ἐλεύθερο πεδίο καί ἀδιατάρακτη δραστηριότητα, γιά νά ἐκµεταλλεύονται τούς λαούς καί νά τούς ἔχουν ὑπό καταπίεση καί πλήρη ἐξάρτηση.

Μπροστά σ᾿ αὐτόν τόν µεγάλο κίνδυνο τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουµενισµοῦ χρειάζεται ἐγρήγορση καί γενναῖο φρόνηµα. Χρειάζεται δηµόσια κατακραυγή καί δυναµική ἀντίσταση.

Πηγή: (Ορθόδοξος Τύπος, 17/7/2015), Θρησκευτικά