Ο θρυλικός τομεάρχης της ΕΟΚΑ, ο αϊτός του Μαχαιρά. Από την κατεχόμενη σήμερα Λύση της επαρχίας Αμμοχώστου. Από τα εφηβικά του χρόνια, εκδηλώνει με τη μαθητική του δράση την παθολογική του αγάπη προς την Ελλάδα, αφήνοντας να διαφανεί από τότε τι θα επακολουθούσε.

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ πρώτη ­μέρα τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὀνομάζεται Κα­θαρὰ Δευτέρα καὶ μᾶς εἰσάγει στὸ πνευματικὸ κλίμα τῆς πνευματικῆς αὐ­τῆς περιόδου. Ποιά εἶνε τὰ χαρακτηριστι­κὰ γνωρίσματα τοῦ «κλίματος» αὐτοῦ;

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Βασιλίσκος, Εὐτρόπιος καὶ Κλεόνικος κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀμάσεια τοῦ Πόντου καὶ ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.).

Από το Συνέδριο του Βερολίνου (1878) ως την πραξικοπηματική κατάληψη της Ανατολικής Ρωμυλίας από τη Βουλγαρία (1885)- Η εκδίωξη του ελληνικού πληθυσμού από την Ανατολική Ρωμυλία

Εκείνοι που διακρίνονται δια την ταπεινοφροσύ­νην των και την υποταγήν των εις τον Θεόν.

Νέα στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας για τον ρόλο των Βρετανών την περίοδο πριν την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ, χάρη σε έγγραφο του Foreign Office που αποδεσμεύθηκε το Σάββατο, δύο μόλις ημέρες πριν την 52η επέτειο της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Μεταξύ των ολίγων πραγματικών, λειτουργών του Υψίστου, υπήρξεν ασφαλώς ο χθες εις Κύριον αποδήμησας αίδεσιμώτατος ιερεύς Νικόλαος Πλανάς, εις ηλικίαν 82 ετών.

Οἱ γονεῖς του ὀνομάζονταν Ἄγγελος καὶ Ἁγνὴ καὶ ἦσαν πιστοὶ χριστιανοί. Ὁ μικρὸς Ἰωάννης (ἔτσι ὀνομαζόταν ὁ Ἅγιος πρὶν γίνει μοναχός) πέρασε δύσκολα παιδικὰ χρόνια, διότι πέθανε ἡ μητέρα του ὅταν αὐτὸς ἦταν ἀκόμα πολὺ μικρός, ὁπότε ὁ πατέρας του Ἄγγελος ξαναπαντρεύτηκε μιὰ σκληρὴ γυναῖκα, ἡ ὁποία δὲν ἔχανε εὐκαιρία νὰ τιμωρεῖ καὶ νὰ βασανίζει τὸν μικρὸ Ἰωάννη.

Ὅσο πιὸ πολλὰ ἀγαθὰ ἀποκτοῦν σήμερα οἱ ἄνθρωποι, τόσο πιὸ πολλὰ προβλήματα ἔχουν. Οὔτε τὸν Θεὸ εὐχαριστοῦν γιὰ τὶς εὐεργεσίες Του, οὔτε τὴν δυστυχία τῶν συνανθρώπων τους βλέπουν, γιὰ νὰ κάνουν καμμιὰ ἐλεημοσύνη. Σπαταλοῦν καὶ δὲν σκέφτονται τὸν ἄλλον ποὺ δὲν ἔχει νὰ φάη.

Ο λαός της Σάμου, πιστός στις παραδόσεις του, δεν συμβιβάστηκε ποτέ με τα προνόμια που του παρείχε ο Σουλτάνος στα 78 χρόνια της Ηγεμονίας της νήσου. Το βλέμμα του ήταν πάντα στραμμένο προς την Μητέρα Ελλάδα και δεν έβλεπε την ώρα που θα πραγματοποιούνταν το όνειρό του, η Ένωση με τον κορμό του Έθνους.

Ὁ Ἱερός Ὑμνογράφος τῆς Ἁγιωτάτης μας Ἐκκλησίας, ὡς ἐμπνευσμένος σαλπιγκτής, σαλπίζει τά θεοδίδακτα μηνύματα τῆς ἱερᾶς αὐτῆς περιόδου. «Ἄς ἀρχίσωμεν τόν καιρόν τῆς Νηστείας μέ ἱλαρό καί χαρούμενο πρόσωπο, μᾶς λέγει εἰς τό προσόμοιο τροπάριο τῆς σημερινῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, τό ὁποῖο προτάξαμε.

Ὁ κ. Πρωθυπουργὸς ὀφείλει νὰ ἀπαν­τήσει ἀμέσως ἐὰν τοῦ ἀσκήθηκε πίεση ἀπὸ ξένη χώρα, προκειμένου νὰ προωθήσει στὴν Ἑλλάδα τὴ «woke ἀτζέντα», μὲ ἀποκορύφωμά της τὴν ψήφιση τοῦ νόμου γιὰ τὸν γάμο μεταξὺ ὁμόφυλων ζευγαριῶν.

Ακούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Ἀλλὰ δὲν ἀρκεῖ νὰ τὸ ἀκοῦμε μόνο. Χρειάζεται καὶ νὰ τὸ πιστεύουμε καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς εἶπε· «Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω», ὅποιος ἔχει αὐτιὰ γιὰ ν᾿ ἀκούῃ ἂς ἀκούῃ (Ματθ. 11,15). Μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ἔχετε αὐτιὰ ἀνοιχτὰ στὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τολμῶ νὰ μιλήσω.

Η Αγία Ευδοκία που η Εκκλησία μας γιορτάζει την 1η Μαρτίου, έζησε στους χρόνους του χριστιανομάχου βασιλιά Τραϊανού (98- 117 μ.Χ.) και γεννήθηκε στη Ηλιούπολη της Φοινίκης, από γονείς Σαμαρείτες. Ήταν δε προικισμένη από τη φύση, με σπάνια χαρίσματα, εκπληκτικής ομορφιάς. Μ’ αυτή της την ομορφιά, τρέλαινε τους νέους της εποχής της, που έτρεχαν πίσω της, να τη δουν και να τη θαυμάσουν από κοντά. Η συμπεριφορά τους αυτή, την έκαναν να νοιώθει υπερήφανη, αλαζονική,  και χωρίς σωφροσύνη. Έτσι, η ομορφιά της, αντί να προβάλλεται με ευγνωμοσύνη, σαν δώρο του Δημιουργού, έγινε παγίδα ολέθρου και όργανο της αμαρτίας. Όμως, ο φιλεύσπλαχνος Θεός, της προετοίμαζε την μεγάλη στιγμή που θα άνοιγαν τα μάτια της ψυχής, προκειμένου να γνωρίσει την Χριστιανική Πίστη και την Ορθόδοξη Διδασκαλία.

«Ήμουν 22 ετών τότε και σκεφτόμουν τις άμεσες οικονομικές μου ανάγκες. Πώς θα ζούσα σε αυτή τη  πόλη τους επόμενους μήνες. Δεν είχα ακόμη σκεφτεί τί μπορεί να σημαίνει το να είσαι γονιός». Lauren, δότρια ωαρίων

Η Βουλγαρική Εξαρχία (βουλγαρικά: Българска екзархия, προφέρεται Bâlgarska ekzarkhia) συστάθηκε ως αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία με σουλτανικό φιρμάνι, κατά παράβαση των χριστιανικών διατάξεων και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στις 28 Φεβρουαρίου (γρηγοριανό ημερολόγιο) / 12 Μαρτίου 1870, έχοντας ως έδρα την Κωνσταντινούπολη. Το φιρμάνι αυτό αναγνώριζε ουσιαστικά την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην περιοχή της μετέπειτα Βουλγαρίας μετά τη βαθμιαία αφύπνιση του βουλγαρικού εθνικισμού που είχε αρχίσει να εμφανίζεται περί το 1840 και την εκδίωξη αργότερα των Ελλήνων κληρικών από την περιοχή μετά την επάνδρωσή της με Βούλγαρους ιεράρχες.

Έναν αιώνα πίσω, Χριστούγεννα του 1921, ο Κωστής Παλαμάς, 62 χρονών, παντρεμένος για 34 χρόνια με τρία παιδιά γνωρίζει στο σπίτι ενός ανιψιού του την 20χρονη Ελένη Κορτζά, όμορφη, τρυφερή, μελαγχολική με ωριμότητα και ευαισθησία σπάνια για τόσο νέα, την ερωτεύεται

Κατά τὴν σκοτεινὴ περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας ἔλαμψαν μὲ τὴν ἄθλησή τους πολυάριθμοι νεομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ ἔνδοξο μαρτύριό τους εἰσῆλθαν στὸν Νυμφώνα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ διδάσκουν στὴν σημερινὴ ἐγωκεντρικὴ ἐποχή μας μὲ τὸ ἀγωνιστικό τους φρόνημα καὶ τὴν ἀκλόνητη πίστη τους.

Κατά τη μακρά χρονική περίοδο της Τουρκοκρατίας υπήρξαν ορισμένες μεμονωμένες προσπάθειες για την αποτίναξη της υποδούλωσης. Τα μικρής διάρκειας επαναστατικά κινήματα εναντίον του ισχυρού τουρκικού ζυγού δεν ήταν εφικτό να έχουν αίσια έκβαση.

Ο π. Σάββας Αχιλλέως για το καρναβάλι...