Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Ακόμα κι αν ο λόγος μας έμοιαζε με ανοιξιάτικο ύμνο καλλικέλαδου αηδονιού, πολύ φτωχά θα πετύχαινε να υμνήσει την μεγάλη φωνή της αληθείας, που γεννιέται σήμερα. Αλλά πάλι, αυτός εδώ ο λόγος, έτσι ασθενικός, ξερός και κακόηχος, πως θα υμνήσει την μεγάλη προφητική δόξα;
Τα Αυτονομιακά τμήματα αφού πλησίασαν κατά τη νύκτα προς τις 23 Ιουνίου 1914 τις εχθρικές θέσεις, τη χαραυγή μετά από ορμητική έφοδο ανέτρεψαν τους Αλβανούς από τις οργανωμένες θέσεις τους στα Υψώματα Καζάνι. Στη συνέχεια μετά την κατάληψη των αντικειμενικών σκοπών και τη σύντομη ανασυγκρότηση των τμημάτων, οι φάλαγγες συνέχισαν τις επιθετικές τους ενέργειες σύμφωνα με την προσωπική εκτίμηση της καταστάσεως από τους διοικητές τους και μέσα στο ευρύ περιθώριο πρωτοβουλίας που τους έδινε η διαταγή επιθέσεως του Αρχηγού Γεώργιου Τσόντου – Βάρδα.
Ἑορτή, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ μεγάλη καὶ ἔνδοξη· ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς, ἑορτὴ τῆς καθόδου τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐπάνω στοὺς μαθητὰς τοῦ Κυρίου.
Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος ὁ Κολλυβᾶς, ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἐξέχουσες μορφὲς τοῦ μοναστικοῦ φρονήματος τοῦ 18ου αἰῶνος, καθὼς καὶ μία φωτισμένη μορφὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ γένους. Τὸ κατὰ κόσμον ὄνομά του ἦταν Ἀθανάσιος Τούλιος καὶ καταγόταν ἀπὸ τὸ νησὶ τῆς Πάρου. Ὁ ἴδιος ξεχώρισε σὲ μία δύσκολη ἐποχὴ γιὰ τὸ Ἑλληνικὸ γένος, γιὰ τὴ θεολογικὴ κατάρτισή του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ θύραθεν παιδεία του, ἀφοῦ διετέλεσε διδάσκαλος καὶ σχολάρχης.
Ὁ Ὅσιος ἐγεννήθηκε τὸ 1722 ἢ 1723, στὸ Κῶστο τῆς Πάρου καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Ἀθανάσιος. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Ἀπόστολος Τούλιος μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὴ Σίφνο, ἀλλὰ ἐκατοίκησε στὸ Κῶστο, ἀφοῦ ἐνυμφεύθηκε Κωστιανή. Ἐκεῖ ἐδιδάχθηκε τὰ πρῶτα του γράμματα στὰ ὁποῖα ἔδειξε ἰδιαίτερη κλίση, καὶ γι’ αὐτὸ ὁ πατέρας του τὸν ἔστειλε στὴ Σχολὴ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Ναούσης Πάρου. Στὴν συνέχεια τὸν ἀπέστειλε στὴ Σχολὴ τοῦ Παναγίου Τάφου στὴ Σίφνο καὶ κατόπιν μὲ ἔξοδα τῆς Μονῆς Ἁγίου Ἀντωνίου Κεφάλου στὴ Σχολὴ τῆς Ἄνδρου, ἂν καὶ οἱ βιογράφοι του δὲν συμφωνοῦν ὄλοι μὲ αὐτό. Τὸ 1745, σὲ ἡλικία 23 ἐτῶν ἀποχαιρετᾶ τοὺς γονεῖς του καὶ φθάνει στὴ Σμύρνη, ὅπου ἐγγράφεται στὴν Εὐαγγελικὴ Σχολή. Μιὰ σχολὴ ὅπου ἐφοίτησαν ὁ Ἀδαμάντιος Κοραῆς καὶ ὁ Νικόλαος Καλλιβούρτσης, δηλαδὴ ὁ μετέπειτα στενός του συνεργάτης Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, παραμένοντας ἐκεῖ γιὰ ἕξι ἔτη. Ὅταν πληροφορήθηκε τὴ λειτουργία τῆς Ἀθωνιάδας Σχολῆς μὲ διευθυντὴ τὸ Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη, ἀπὸ τὴν Πάτρα, ἐγγράφεται ἀμέσως (1751), τὴν ἐποχὴ ποὺ ἀναλαμβάνει Διευθυντὴς ὁ Διάκονος τότε, Εὐγένιος Βούλγαρης. Ἀπὸ τὸ Νεόφυτο ἐκπαιδεύτηκε στὰ «Γραμματικὰ» καὶ στὰ «Περὶ Συντάξεως» τοῦ Θεοδώρου Γαζῆ, ἐνῶ ἀπὸ τὸν Εὐγένιο στὰ φιλοσοφικὰ μαθήματα καὶ τὶς ὑπόλοιπες ἐπιστῆμες τῆς ἐποχῆς. Κατόπιν ἐκπαιδεύεται στὴ ρητορικὴ καὶ τὴν ποιμαντική, ἐνῶ σταδιακὰ ἀρχίζει νὰ ξεχωρίζει γιὰ τὶς ἰκανότητές του. Ἡ διαρκὴς ἀνέλιξή του τὸν καθιστᾶ «δεξὶ χέρι» τοῦ Εὐγένιου Βούλγαρη καὶ σὲ ἡλικία 35 ἐτῶν, ἀναλαμβάνει τὴ θέση τοῦ καθηγητοῦ τῆς Σχολῆς.
Ἡ φήμη του γιὰ τὶς ἰκανότητές του ἐμαθεύθηκε ἀνάμεσα στὴν ὑπόδουλη ὀρθόδοξη κοινότητα, γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Θεσσαλονικεῖς τὸν ζητοῦν γιὰ τὴ Διεύθυνση τῆς Σχολῆς τους. Μὲ παρότρυνση ἀλλὰ καὶ πίεση τοῦ Εὐγένιου Βούλγαρη δέχεται, ἂν καὶ ἀρχικὰ προέβαλε κάποιες ἐνστάσεις. Ἔτσι διευθύνει τὴ Σχολὴ ἐπιτυχῶς γιὰ τέσσερα χρόνια (1758 – 1762), ὅταν καὶ τὸ 1762 ἡ Σχολὴ κλείνει λόγῳ ἐπιδημίας πανώλης. Ἔτσι καταφεύγει σὲ μία σχολὴ στὴν Κέρκυρα, ποὺ τὴ διευθύνει ὁ Νικηφόρος Θεοτόκης. Ἐκεῖ τελικὰ ὁλοκληρώνει τὶς σπουδές του καὶ ὁδηγεῖται στὸ Μεσολόγγι, μετὰ ἀπὸ πρόσκληση τοῦ συμμαθητοῦ του στὴν Ἀθωνιάδα Παναγιώτη Παλαμᾶ, ποὺ εἶχε ἱδρύσει ἀπὸ τὸ 1760 τὴν Παλαμιαία Σχολή. Μετὰ τὰ Ὀρλωφικὰ (1768 – 1774), ἡ Παλαμιαία Σχολὴ εὑρίσκεται σὲ ἀκμὴ μὲ τὸν Ἀθανάσιο νὰ διαδραματίζει σημαντικὸ ρόλο, ὅμως τότε λαμβάνει τιμητικὴ πρόσκληση ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο ἀναφέροντάς του: «Ἡ μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία διὰ γραμμάτων Συνοδικῶν τὸν παρακαλεῖ ν’ ἀπέλθει εἰς Ἅγιον Ὄρος ὡς διδάσκαλος καὶ σχολάρχης τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς μετὰ τὸν ἀοίδιμον Εὐγένιον».
Ὁ ἴδιος δέχεται ἄμεσα καὶ παρεπιδημεῖ στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου συναντᾶ τὸν Ἅγιο Μακάριο Νοταρᾶ, ὁ ὁποῖος τὸν προτρέπει νὰ χειροτονηθεῖ. Ὁ Ἀθανάσιος ὑπακούει καὶ χειροτονεῖται ἀπὸ τὸν ἴδιο πρεσβύτερος. Τὸ 1777, πικραμένος ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ ἀντιμετωπίσθηκαν οἱ Κολλυβάδες καὶ μετὰ ἀπὸ κάλεσμα ἐπιστρέφει ὡς Σχολάρχης στὴ Σχολὴ τῆς Θεσσαλονίκης. Διευθύνει τὴ Σχολὴ γιὰ 6 ἔτη (1777 – 1783) ἢ γιὰ ἄλλους 8 ἔτη (1777 – 1785). Τὸ ποίμνιο τῆς Θεσσαλονίκης τὸν γνωρίζει πλέον καὶ ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος ὡς Ἱερέα. Τώρα μὲ νέα Πατριαρχικὴ ἐπιστολὴ καλεῖται νὰ ἀναλάβει τὴ διεύθυνση τῆς Σχολῆς τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Τοῦ ζητοῦν μάλιστα νὰ καθορίσει μόνος του τὸ ὕψος τῆς ἀμοιβῆς του. Ὁ ἴδιος ὅμως θὰ ἀπαντήσει: «Τὰς μὲν ἀρχιερατείας τιμῶ καὶ προσκυνῶ ἀλλ’ ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄξιος. Ἂν ἐκαταλάμβανα ὅτι ἔκαμνα περισσότερον καρπὸν εἰς τὴν Βασιλεύουσαν πόλιν, ἤθελα ἔλθει αὐτόκλητος. Ἐπειδὴ ὅμως, ὡς στοχάζομαι, αὐτοῦ εἶναι κάποια ἐμπόδια, διὰ τοῦτο, ἄφετέ μέ, παρακαλῶ, ἐδῶ εἰς τὰ πέριξ νὰ ὠφελῶ ὅσον δύναμαι τοὺς ἀδελφούς μου καὶ τὸ Γένος μου». Καὶ τὸν ἄφησαν...
Ἡ ὁριστική του ἀπόφαση εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ στὴν πατρίδα του, τὴν Πάρο. Καὶ ἐνῶ τὸ πλοῖο κατευθύνεται πρὸς τὸ νότιο Αἰγαῖο, ξεσπάει ὁ Ρωσοτουρκικὸς πόλεμος καὶ τὸ πλοῖο ἀναγκάζεται νὰ προσορμισθεῖ στὴ Χίο (5 – 6 Νοεμβρίου 1786, 64 ἐτῶν). Ἀποσύρεται στὸ μονύδριο τῆς Ἁγίας Τριάδας. Ἐκεῖ μελετᾶ καὶ προσεύχεται. Ξεκινᾶ τὸ Θεολογικὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καὶ τὴ Λογικὴ τοῦ ἀοιδίμου Εὐγένιου Βούλγαρη. Ὅταν τελειώνει ὁ πόλεμος, δέχεται νὰ παραμείνει στὴ Χίο, στὰ χέρια τῆς βουλήσεως τοῦ Θεοῦ. Τελικὰ θὰ παραμείνει ἐκεῖ τρεῖς δεκαετίες. Ἡ «Φιλοσοφικὴ Σχολή», ὅπως τὴν ἀποκαλοῦσαν, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του γνωρίζει τεράστια ἀκμὴ καὶ ἀνάλογη φήμη. Τὸ 1812, 90 ἐτῶν πλέον, παραιτεῖται.
Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, πρέπει νὰ ἀναφερθεῖ πὼς ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς διωκόμενους Κολλυβάδες μοναχοὺς (ὅπως ὑποτιμητικὰ τοὺς ἀποκαλοῦσαν, λόγῳ τῆς θεολογικῆς διαμάχης γιὰ τὴ χρήση τῶν Κολλύβων), οἱ ὁποῖοι μὲ ἰσχυρὰ ἐπιχειρήματα, προσπάθησαν καὶ τελικὰ κατάφεραν νὰ διατηρήσουν, ἀπὸ τὶς νοθεῖες τοῦ Πρωτεσταντισμοῦ καὶ τῆς Οὐνίας, τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ἐδέχθηκε σφοδρὸ διωγμὸ στὸ Πατριαρχεῖο, μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη, τὸν Ἅγιο Μακάριο Νοταρᾶ, τὸν Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη, τὸν Ἀγάπιο τὸν Κύπριο, τὸν Ἰάκωβο τὸν Πελοποννήσιο καὶ τὸν Χριστόφορο Προδρομίτη, γιὰ τὸν ἀγώνα τους ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας. Ὁ ἴδιος καθαιρεῖται ἀπὸ ἱερέας καὶ καταδικάζονται οἱ ὑπόλοιποι. Διώκονται καὶ ἐξορίζονται ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἐνῶ ὁ Ἀθανάσιος ὁδηγεῖται, ὅπως προαναφέρθηκε, στὴ Θεσσαλονίκη. Ἡ πίκρα ὅμως τῶν διωγμῶν αὐτῶν ἔγινε τὸ νερὸ ποὺ ἐπότισε μὲ τοὺς διασκορπισμένους Κολλυβάδες τὸ Ὀρθόδοξο Γένος σὲ μία δύσκολη καὶ μεταβατικὴ ἱστορικὴ ἐποχή.
Τὸ 1771 ἐντέλει, ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία διαπίστωσε τὶς συκοφαντίες καὶ τοὺς ἀθωώνει. Μεταξὺ ἄλλων ἡ ἀθώωση ἀναφέρει:
«Δύναται πολλάκις καὶ συρραφεῖσα διαβολὴ ὑποκλέψαι τοῖς ἀνεγκλήτοις καὶ ἀναιτίου καταδίκης αἰτία γενέσθαι πρὸς ἄνδρας ἀθώους καὶ ἀμετόχους τῶν κατ’ αὐτῶν λαληθέντων... Ἐπειδὴ τοιγαροῦν καὶ ὁ κὺρ Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, ἀνὴρ ὢν οὐ τῶν εὐκαταφρονήτων, σοφίας τὲ μετασχηκὼς τῆς θύραθεν καὶ τῆς καθ’ ἡμᾶς καὶ καλῶς μεμνημένος τὰ θεῖα... ἀθῶος ὑπάρχει... ἔχων καὶ τὸ ἐνεργοῦν τῆς ἱερωσύνης αὐτοῦ ἀκωλύτως...».
Στὸ τέλος τῆς ζωῆς του ἀποσύρθηκε σὲ ἕνα ἀπόμερο μέρος τῆς Χίου, τὰ Ρεστά, ὅπου ὑπῆρχε μονύδριο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Ἐκεῖ μαζί του ἡσύχαζε καὶ ὁ μαθητὴς καὶ φίλος του Νικηφόρος καὶ ὁ Ἱεροδιάκονος Ἰωσὴφ ἀπὸ τὰ Φουρνὰ τῶν Ἀγράφων, ὁ ὁποῖος εἶχε χρηματίσει καὶ δάσκαλος στὴ Σχολή. Ἐδῶ συγγράφει τὸ πόνημά του «ἀλεξίκακον πνευματικὸν» κατὰ τῶν τότε «ἐκσυγχρονιστῶν» ποὺ ἀντέλεγαν καὶ ἐφέρονταν καταφρονητικὰ σὲ ζητήματα τῶν Θείων Γραφῶν. Πρὸς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του παθαίνει ἀποπληξία. Ὁ ἴδιος προετοιμάσθηκε πνευματικά, μετέλαβε καὶ ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη μιὰ ἡμέρα μετά, στὶς 24 Ἰουνίου 1813. Στὰ προπύλαια τοῦ ναοῦ ἐθαψαν τὸ σεπτό του σκήνωμα, ἐνῶ οἱ συνασκητὲς στὸ κελί του βρῆκαν μόνο μία τριμμένη στολή, ἕνα μελανοδοχεῖο καὶ ἕνα λυχνάρι. Τὰ ὀστά του τοποθετήθηκαν στὸ ὀστεοφυλάκιο τοῦ ναϋδρίου, ἀλλὰ ἀποτεφρώθηκαν κατὰ τὴ μεγάλη πυρκαγιά, τὸ 1822.
Τὸ συγγραφικὸ ἔργο τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου εἶναι πλούσιο καὶ πολὺ σημαντικό. Ἀφορᾶ σχεδὸν ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς χριστιανικῆς δράσεως (βίοι Ἁγίων, δογματικά, κοινωνικά, λειτουργικά, παιδαγωγικά, ποιμαντικά) καὶ ἀξιολογεῖται σήμερα τὴ βιβλική, κοινωνικὴ καὶ δογματική του κατάρτιση, ὡς ἕνα ἐξαιρετικὸ δεῖγμα ὀρθόδοξης ποιμαντικῆς διακονίας.
Πηγή: Μέγας Συναξαριστής
Μία ἄποψις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Σπηλαίου,
ἡ ὁποία κτίσθηκε τὸ 362 μ.Χ.
Γιὰ νὰ δυνάμεθα νὰ ἐπαναλαμβάνουμε τὸ ἀπόφθεγμα τῶν νέων τῆς ἀρχαίας Σπάρτης :
«ἄμμες δὲ γ᾿ἐσσόμεθα πολλῷ κάρρονες»
(ἐμεῖς θὰ γίνουμε πολὺ καλλίτεροι ἀπὸ σᾶς)
24.6.2014
1. Διότι, ὅπως ἔχει τονισθῆ ἐπανειλημμένως ἀπὸ σπουδαίους καὶ φωτισμένους ἱστορικοὺς καὶ λογοτέχνες, λαοί, ποὺ δὲν ἐμφοροῦνται ἀπὸ ὀρθόδοξη καὶ ἐθνικὴ συνείδησί καὶ δὲν παραδειγματίζονται ἀπὸ τὴν ἱστορία τους, ἀλλὰ ἡ παγκοσμιοποίησι τοὺς ἔχει «πολτοποιήσει», εἶναι καταδικασμένοι νὰ ἀφανισθοῦν.
2. Ἀντὶ νὰ διαδίδωνται τέτοιες ἐπέτειοι τῆς ἐνδόξου ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ νέα τάξι πραγμάτων, ὁ οἰκουμενισμός, ὁ μαρξισμός, ὁ μασωνισμός, ὁ σιωνισμός μέσῳ τῶν μεγάλων Μ.Μ.Ε. (ποὺ ἀνήκουν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, σὲ ἀετονύχηδες, «πατριάρχες» τῆς διαπλοκῆς καὶ ὀπαδοὺς τῶν ὡς ἄνω ἀναφερομένων σκοτεινῶν κύκλων) προβάλλουν τὶς ἐπετείους, ποὺ ἀμέσως ἢ ἐμμέσως ἐνισχύουν τὸ ὑλιστικὸ καὶ ἀντιχριστιανικὸ πνεῦμα τῆς παγκοσμιοποιήσεως, τῆς νέας ἐποχῆς, τῆς νέας τάξεως πραγμάτων καὶ τῶν λοιπῶν ὡς ἄνω ἀναφερθέντων σκοτεινῶν κύκλων, ὅπως προβάλλουν καὶ τὶς γενεθλίους ἐπετείους ἀντὶ τὶς ὀνομαστικὲς ἑορτές.
3. Ὅμως τὸ Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν καὶ τὸ Σωματεῖον «Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους», λάτρεις ὄντες τῆς Ὀρθοδοξίας μας καὶ τοῦ ἀθανάτου ἑλληνικοῦ πνεύματος καὶ πολιτισμοῦ, εὐχαρίστως κάθε χρόνο συμμετέχουμε στὴ πρωτοβουλία τῆς Παγκαλαβρυτινῆς Ἑνώσεως γιὰ νὰ τιμῶμε τὴν ἐπέτειο τῆς νικηφόρου μάχης τῶν καλογήρων τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου καὶ τῶν λίγων γενναίων λαϊκῶν, ποὺ συμπαρατάχθηκαν μαζί τους καὶ οἱ ὁποῖοι, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Ἐλευθερωτοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, κατατρόπωσαν τὴν 24η Ἰουνίου 1827 τὴν κραταιὰ στρατιὰ τοῦ φοβεροῦ Ἰμπραήμ καὶ τοῦ προσκυνημένου ὁπλαρχηγοῦ Νενέκου, ποὺ συμμάχησε μὲ τὸν Ἰμπραὴμ ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων.
4. Πρὸς τιμὴν τῆς σημερινῆς ἐπετείου τῆς καταλυτικῆς νικηφόρου μάχης τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ ἀναρτῶμε κατωτέρω μερικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν τελετή τῆς 22.6.2014 στὸ Μέγα Σπήλαιο.
5. Ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ ἀποτίνουμε καὶ πάλι φόρο τιμῆς καὶ στὸν θρυλικὸ Γέρο τοῦ Μοριᾶ ἀείμνηστο Κολοκοτρώνη, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ ὀξυδερκέστατο πνεῦμα του διέγνωσε τὴν συμφορά, ποὺ θὰ εἴχαμε ἀπὸ τοὺς προσκυνημένους τοῦ Νενέκου, καί, πρὸς ἀποτροπὴ αὐτῆς τῆς συμφορᾶς, ὁ Γέρος Κολοκοτρώνης ἐξέδωσε ἐντολή : «φωτιὰ καὶ τσεκούρι στοὺς προσκυνημένους».
6. Μήπως καὶ σήμερα πρέπει νὰ ἐπαναληφθῇ ἡ ἐντολὴ τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ ἐναντίον τῶν σημερινῶν προσκυνημένων, ποὺ εἶναι ἕνα ἀντιορθόδοξο καὶ ἀνθελληνικὸ μωσαϊκό, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖται ἀπὸ τὰ πειθήνια ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων ;
7. Ὅσοι διατεινόμεθα ὅτι ἐμφορούμεθα ἀπὸ ἐθνικές, ὀρθόδοξες ἰδέες καὶ ἀρχές, ἄς ἀντισταθοῦμε σθεναρῶς ἐναντίον τῶν δοτῶν, τῶν ἐξωμοτῶν καὶ τῶν γενίτσαρων τοῦ πνεύματος, οἱ ὁποῖοι γιὰ νὰ ἀναρριχηθοῦν καὶ νὰ παραμείνουν ὑψηλά, ὀμνύουν καὶ προσφέρουν γῆ καὶ ὕδωρ στοὺς συγχρόνους φοβεροὺς «Ἰμπραήμ».
8. Ὄντως οἱ ἥρωες τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας ἔκαναν τὸ κορμί τους «κόσκινο» καί, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀποτίναξαν τὸ βαρύτατο τουρκικό-μωαμεθανικὸ ζυγό, γιὰ νὰ εἴμαστε ἐμεῖς ἐλεύθεροι.
9. Ὅμως, δυστυχῶς, δὲν διεγνώσαμε τὸν κίνδυνο τῆς βαυαροκρατίας καὶ τῶν παραπάνω ἀναφερομένωνἀντιχριστιανικῶν καὶ ἀντεθνικῶν κύκλων καί,ἀλλοίμονο μας, σκλαβωθήκαμε καὶ αἰχμαλωτισθήκαμε ἀπὸ τὰ δίκτυα τῆς παγκοσμιοποιήσεως, τῆς νέας τάξεως πραγμάτων, τῆς νέας ἐποχῆς, τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τοῦ παπισμοῦ, τοῦ μασωνισμοῦ, τοῦ μαρξισμοῦ, τοῦ σιωνισμοῦ καὶ λοιπῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων.
Καὶ τρὶς ἀλλοίμονο, διότι σήμερα δὲν ὑπάρχουν τρανταχτὲς φωνὲς ἀντιστάσεως, γιὰ νὰ ἀποτινάξουμε τὰ νέα μας δεσμὰ καὶ νὰ συμμαχήσουμε μὲ τὸν Θεό. Οἱ ἐλάχιστες φωνὲς ἀντιστάσεως καταπνίγονται, λασπολογοῦνται, εὐτελίζονται.
Πρὸς τοῦτο τονίζουμε πάλι, ὅτι ἐπιβάλλεται νὰ συσπειρωθοῦμε καὶ ὅλοι μαζί νὰ ἀντιδράσουμε ὁμοθυμαδόν (μὲ μιὰ ψυχή), μήπως, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἐπαναποκτήσουμε τὴν ἐλευθερία μας.
Εἴθε !
Μικρὸ ἀπόσπασμα τὴν Θεία Λειτουργία.
Ὁ Πρόεδρος τῆς Παγκαλαβρυτινῆς Ἑνώσεως κ. Δημήτριος Βαρβιτσιώτης, καλὼν τὸν Δήμαρχο τῆς μαρτυρικῆς πόλεως Καλαβρύτων κ. Γεώργιο Λαζουρὰ γιὰ ἕνα σύντομο χαιρετισμό.
Ὁ κ. Δήμαρχος ἐτόνισε τὴν μεγίστη προσφορὰ τοῦ κλήρου καὶ τῆς Ἐκκλησίας στὸν ἀγῶνα τοῦ 1821.
Ὁ ὁμιλητὴς τῆς ἐπετείου κ. Πέτρος Κόρδας, αἱρετὸ μέλος τοῦ ΥΣΔΕΕ Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως ἀνέπτυξε τὴν ὁμιλία του μὲ θέμα «Ἡ προσφορὰ τῶν Μοναχῶν τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου στὸν Ἀγῶνα τῆς Ἀνεξαρτησίας καὶ στὴν καθοριστικὴ νικηφόρα μάχη τοῦ 1827» μὲ γλαφυρότητα καὶ ἀτράνταχτα, ἐμπεριστατωμένα ἱστορικὰ στοιχεῖα, πῶς οἱ μεγαλοσπηλαιῶτες μοναχοὶ καὶ πατέρες, πρὸ καὶ μετὰ τὴν νικηφόρο μάχη τοῦ 1827, συνέβαλαν στὸν ἀπελευθερωτικὸ ἀγῶνα τῆς ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας.
Ὁ Πρόεδρος τῆς Ὁμοσπονδίας Πολιτιστικῶν. Συλλόγων «Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΚΛΕΙΤΩΡ» καὶ Ταμίας τῆς Παγκαλαβρυτινῆς Ἑνώσεως κ. Κώστας Κατσιάρης μὲ τὴν ἱστορικὴ φορεσιὰ τῶν ὁπλαρχηγῶν καὶ πολεμιστῶν τοῦ 1821.
Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ κάνουμε κτῆμα μας καὶ νὰ διαδώσουμε εἶναι ὅτι ἡ ἀπάντησις τοῦ ἡγουμένου τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου ἀειμνήστου Δαμασκηνοῦ εἶναι καὶ πρέπει νὰ εἶναι πολὺ σπουδαιότερη ἀπὸ ὅ,τι ἡστρατηγικὴ τοῦὙπουργοῦἘξωτερικῶν τῆς πρώην Σοβιετικῆς Ἑνώσεως Ἀντρέϊ Γκρομίκο, ὁὁποῖος, ὅταν ὁ Ἀμερικανὸς Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τοῦ εἶπε : «θὰ ἦτο εὐχῆς ἔργο νὰ ἔλθῃ ὁ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ στὴν Μόσχα», ἀπήντησε: «βεβαίως, ἐὰν ἤρχετο προηγουμένως ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως στὴν Οὐάσιγκτον», στρατηγικὴ ποὺ διδάσκεται παντοῦ.
Ἀλλὰ ἐμεῖς, δυστυχῶς, δὲν ἐνστερνισθήκαμε καὶ δὲν ἀκολουθοῦμε τὴν στρατηγικὴ τοῦ τότε ἡγουμένου τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου, τοῦ ὁποίου τὸ ἀπόφθεγμα εἶναι :
«Ὅ,τι καὶ νὰ κάνῃς χάνεις».
Ἀναλυτικώτερα γιὰ τὸ κείμενο τοῦ Ἡγουμένου ἴδετε στὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 48, σελ. 44.
Ἄποψις ἀπὸ τοὺς συμμετασχόντας εἰς τὴν τιμητικὴ ἐπέτειο
Εἶναι ἀνάστατοι καί καταπικραμένοι οἱ εὐσεβεῖς κάτοικοι τῆς Θεσσαλονίκης μέ ὅσα βλάσφημα θά συμβοῦν ἐπί ἐννέα ὁλόκληρες ἡμέρες (21-29 Ἰουνίου) στήν Ὀρθόδοξη βυζαντινή συμβασιλεύουσα, τήν ἐκκλησία τῆς ὁποίας ἵδρυσε ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος, καί τήν ἐμεγάλυναν οἱ δύο πολιοῦχοι της, ὁ μεγαλομάρτυς Ἅγιος Δημήτριος ὁ Μυροβλύτης καί ὁ μεγάλος μύστης τῆς Θεολογίας καί τῆς παρθενικῆς ζωῆς καί καθαρότητος ὑμνητής, ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ὁ μεγαλύτερος θεολόγος τῆς δεύτερης μετά Χριστόν χιλιετίας.
Όπως είναι γνωστό, η αντιστασιακή οργάνωση Χ έδρασε στην Αθήνα κατά την Κατοχή και είχε φιλοβασιλικό χαρακτήρα.
Ο Γεώργιος Ταγκαλάκης εντάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία (τότε Ελληνική Βασιλική Αεροπορία – ΕΒΑ) ως υπαξιωματικός το 1940. Το 1942 έλαβε πτυχίο ιπταμένου στη Ροδεσία.
Το χωριό Φούλατζικ («Φωλίτσα») της Βιθυνίας ήταν μια ακμάζουσα Ελληνορθόδοξη, πλην τουρκόφωνη, κοινότητα στο μέσο της αποστάσεως μεταξύ της παραθαλάσσιας πολίχνης Καραμουσάλ (που είναι κτισμένη στη νότια ακτή του Αστακηνού Κόλπου, στη θέση της αρχαίας Ελληνικής πόλεως Πραίνετον) και της Νίκαιας.
Πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι οἱ χριστιανοὶ εἶναι χριστιανοί, ὅταν σκέπτονται, καθένας μόνος του ἀλλὰ καὶ μεταξύ τους, ὡς σύνολο,ὅ,τι εἶναι «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», διότι αὐτὸ εἶναι τροφὴ αἰώνια γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ψυχή. Ἡ ἀνθρώπινη σκέψη παραμένει ἀτελὴς καὶ ἀνολοκλήρωτη ὅσο δὲ μεταμορφώνεται μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ σε Χριστοσκέψη και Θεοσκέψη.
Ένοπλη σύγκρουση μεταξύ ελληνικού και βουλγαρικού στρατού στις 23 Ιουνίου 1913, κατά τη διάρκεια του Β' Βαλκανικού Πολέμου. Αποτελεί συνέχεια της μάχης του Κιλκίς-Λαχανά και έληξε με περιφανή ελληνική νίκη.
Οι τρομοκράτες της Χαμάς, με την υποστήριξη του Ιράν, εισέβαλαν στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023. Σφαγίασαν περισσότερους από 1.200 ανθρώπους, έκαψαν οικογένειες ζωντανές, βασάνισαν και βίασαν γυναίκες, παιδιά και άνδρες και απήγαγαν περίπου 250 ομήρους, συμπεριλαμβανομένων μωρών και παιδιών.
Ἐδῶ καὶ δεκαετίες γίνονται ὀργανωμένες προσπάθειες, ἀποκοπῆς τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας – Κράτους. Στὰ πλαίσια αὐτῶν τῶν προσπαθειῶν, ἐμφανίστηκαν κάποιες ἑνώσεις ποὺ προωθοῦν νυχθημερὸν αὐτὸν τὸ σκοπό.
Ἡ φωνή, ἀγαπητοί μου, ἐκείνου ποὺ μὲ τὰ «οὐαί» (Ματθ. κεφ. 23ο) κατακεραύνωσε τοὺς φαρισαίους δὲν ἀκουγόταν πιά· ἡ γλῶσσα τοῦ Ἰησοῦ σιώπησε. Θὰ τολμήσῃ τώρα νὰ μιλήσῃ ἄλλος ἔτσι; Ποιός θὰ ἐλέγξῃ τὸν κόσμο γιὰ τὴν ἁμαρτία, καὶ μάλιστα γιὰ τὴ θανάτωσι τοῦ Ἀθῴου;
Όπως είναι γνωστό, ο ιδρυθείς από το 1975 Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) είναι ο μεγαλύτερος διακρατικός οργανισμός για τη διαφύλαξη της ασφάλειας στον πλανήτη μας, με πεδίο ευθύνης τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία του τύπου, την δίκαιη και ελεύθερη διεξαγωγή εκλογών καθώς και τον έλεγχο της διάδοσης όπλων.
Η Olivia Maurel καταθέτει στο κοινοβούλιο της Τσεχικής Δημοκρατίας.
Μέχρι τον Ιούνιο του 1941, η Γερμανική πολεμική μηχανή, έδειχνε αήττητη. Καμία χώρα στην Ευρώπη και ενδεχομένως ούτε οι ΗΠΑ, έμοιαζε ικανή να αντιμετωπίσει τα Γερμανικά τεθωρακισμένα και αεροπλάνα. Οι καινοτομίες στη στρατηγική του πολέμου που εφάρμοζε η Γερμανία του Χίτλερ, ήταν πρωτοφανείς και αιφνιδίαζαν ακόμη και χώρες που παραδοσιακά διέθεταν ισχυρό στρατό (Γαλλία, Αγγλία, Ολλανδία).
Σαν σήμερα όμως το 1941 άρχιζε η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα.
Ο “αστραπιαίος πόλεμος” (Blitzkrieg) ήταν το δόγμα που ακολουθούσαν πιστά οι επιτελείς του Χίτλερ. Ευέλικτες μονάδες στρατού αποτελούμενες από άριστα εκπαιδευμένο πεζικό μαζί με άρματα μάχης τελευταίας για την εποχή, τεχνολογίας, χτυπούσαν ταχύτατα. Αιφνιδίαζαν τις γραμμές άμυνας του εχθρού τις τσάκιζαν και εισχωρούσαν αστραπιαία στο έδαφος του. Στη συνέχεια ακολουθούσαν οι υπόλοιπες μονάδες που ισοπέδωναν ότι είχε απομείνει από το αντίπαλο στράτευμα. Στον αστραπιαίο πόλεμο σημαντικό μερίδιο για την επιτυχή έκβαση του, είχε και η αεροπορία (Luftwaffe).
Με εντυπωσιακές κινήσεις από την πλευρά των Γερμανών ολόκληρη η Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη αλλά και τα Βαλκάνια είχαν πέσει. Μόνο το “νησί” (Αγγλία) άντεχε ακόμη αλλά κανείς δεν ήξερε για πόσο καιρό. Ο μεγάλος εχθρός όμως των ναζί ήταν άλλος. Η Σοβιετική Ένωση. Η αχανής χώρα με τις άπειρες πλουτοπαραγωγικές πηγές, ήταν σύμφωνα με τον Χίτλερ, ο κύριος αντίπαλος.
“Ο Μπολσεβικισμός θα τελειώσει από εμάς μια και καλή. Η χώρα των υπανθρώπων κομμουνιστών Σλάβων και Εβραίων θα ισοπεδωθεί” Αυτά έλεγε ο Χίτλερ στους πιστούς του συνεργάτες και ο Γκέμπελς τα χρησιμοποιούσε για εσωτερική κατανάλωση, όταν αναφερόταν στην ΕΣΣΔ. Όμως η πραγματικότητα ήταν άλλη. Ο Χίτλερ καταλάβαινε ότι για να συντηρηθεί το αξιόμαχο ενός τεράστιου και δυνατού στρατού, χρειάζονται πρώτες ύλες. Χρειάζεται τροφή για τους φαντάρους και πετρέλαιο για τα τανκς και τα αεροπλάνα. Και αυτά τα είχε όλα η Σοβιετική Ένωση.
Το σύμφωνο μη επίθεσης ανάμεσα στην κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση και την Ναζιστική Γερμανία που είχαν υπογράψει το 1939 οι δύο υπουργοί Εξωτερικών, ο Μολότοφ και ο Ρίμπεντροπ, είχε δώσει τον απαραίτητο χρόνο στη Γερμανία να “τελειώνει” με την υπόλοιπη Ευρώπη και να μπορεί απερίσπαστη να ασχοληθεί με την “Σοβιετική αρκούδα”. Και πραγματικά εντελώς απροειδοποίητα τα ξημερώματα της 22ας Ιουνίου του 1941 οι γερμανικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Σοβιετική Ένωση.
Οι πύλες της κολάσεως μόλις είχαν ξεκλειδώσει. Η ανθρωπότητα δεν είχε γνωρίσει ποτέ ένα τόσο αιματηρό, άγριο, σκληρό και ανελέητο πόλεμο. Οι Σοβιετικοί θα έχαναν περισσότερες από 25.000.000 ψυχές και οι Γερμανοί θα μετρούσαν περισσότερους από 5.000.000 νεκρούς. Το 70% των πολεμικών επιχειρήσεων ολόκληρου του Β παγκοσμίου πολέμου, έγιναν στα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης. Η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα μόλις ξεκινούσε…
>Ενάμιση χρόνο πριν ξεκινήσει η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα (το όνομα της το πήρε από τον Μεσαιωνικό Γερμανό Βασιλιά και ιππότη Φρειδερίκο Μπαρμπαρόσα που οργάνωσε την -αποτυχημένη- Γ σταυροφορία για να απελευθερώσει τους Άγιους τόπους), οι Γερμανοί επιτελείς είχαν εκπονήσει 2 σχέδια για την κατάληψη της ΕΣΣΔ. Και τα δύο τα απέρριψε προσωπικά ο ίδιος ο Φύρερ αφού τα θεώρησε ανεπαρκή. Τελικά το σχέδιο που προκρίθηκε, το εμπνεύστηκε ο ίδιος ο ηγέτης της Γερμανίας.
Το σχέδιο προέβλεπε 2 φάσεις. Με αστραπιαίο πόλεμο θα καταλαμβάνονταν μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου και πριν ξεκινήσει ο βαρύς Ρωσικός χειμώνας, οι πόλεις Μινσκ (Λευκορωσία) Κίεβο (Ουκρανία) και Λένινγκραντ ( η πάλαι ποτέ Αγία Πετρούπολη). Στη συνέχεια όλες οι Γερμανικές δυνάμεις θα “έπεφταν” να ισοπεδώσουν την πρωτεύουσα της χώρας του Στάλιν, τη Μόσχα. Η Β φάση θα ξεκινούσε στα τέλη της άνοιξης του επόμενου χρόνου (1942) όταν θα είχε περάσει ο χειμώνας και περιελάμβανε την κατάληψη όλων των περιοχών (από τον Καύκασο μέχρι το το Ντον) που ήταν πλουτοπαραγωγικές.
Αρχικά η εισβολή των Γερμανών ήταν παιχνιδάκι. 3.000.000 άνδρες, 3.580 άρματα μάχης, 7.184 πυροβόλα, 2.830 αεροπλάνα και 750.000 άλογα, πέρασαν τα σύνορα και ξεχύθηκαν. Ούτε οι ίδιοι πίστευαν πόσο γρήγορα και χωρίς σοβαρή αντίσταση εισχωρούσαν στη Σοβιετική ενδοχώρα. Ο Κόκκινος Στρατός έμοιαζε με …το Πολωνικό ιππικό. Που 2 χρόνια πριν είχαν κατατροπώσει. Ένας στρατός διαλυμένος, αποψιλωμένος από τις εκκαθαρίσεις του Στάλιν από ικανούς αξιωματικούς, ένας στρατός δίχως όραμα και δίχως ηθικό. Μέχρι τον χειμώνα η κατάσταση άλλαξε και ανατράπηκε άρδην.
Ικανότατα στελέχη επάνδρωσαν τον Κόκκινο στρατό, οι φαντάροι πολεμούσαν για τις οικογένειες τους που οι Ναζί εξολόθρευαν με ρυθμούς γενοκτονίας και ο Σοβιετικός Στρατιώτης έγινε το συνώνυμο του εφιάλτη για τους Ναζί.
Τέσσερις μάχες έκριναν την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα:
Α) Η μάχη του Λένινγκραντ,
Β) η Μάχη της Μόσχας (οι μοναδικές πόλεις που δεν έπεσαν και οι υπερασπιστές τις κράτησαν πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος αλλά προξένησαν απίστευτες απώλειες και τσάκισαν το ηθικό του μέχρι τότε αήττητου γερμανικού στρατεύματος).
Γ) Η Μάχη του Στάλινγκραντ (η φονικότερη μάχη του πολέμου. 22 γερμανικές ταξιαρχίες διαλύθηκαν και μια Στρατιά παραδόθηκε. Στο Στάλινγκραντ οι Σοβιετικοί μέτρησαν 1.169.619 νεκρούς στρατιώτες και πολίτες και οι Γερμανοί 841.000 στρατιώτες. Το ουσιαστικότερο γεγονός είναι πως οι Γερμανοί δεν πήραν τα πετρέλαια του Καυκάσου και δεν έφτασαν στο Μπακού. Στις επόμενες επιχειρήσεις πλέον δεν θα είχαν πετρέλαιο να κινούν τα οχήματα τους.)
Δ) η Μάχη του Κούρσκ. Η μεγαλύτερη αρματομαχία και συγκέντρωση ατσαλιού, στην ιστορία της ανθρωπότητας. Συντριπτική ήττα των Γερμανών που από τότε και μετά άρχισαν να αμύνονται και να υποχωρούν ενώ οι Σοβιετικοί ξεκίνησαν την μεγάλη αντεπίθεση τους με τελικό σταθμό το Βερολίνο.
Μια από τις πολλές ομιλίες του μακαριστού πατρός Σεραφείμ Ζαφείρη.
Σοφία Παπαδοπούλου-Σταμπουλίδη: Ο Τοπάλ Οσμάν με τους τσέτες του, αφού σκόρπισε τον όλεθρο στο Χατζήμπεη, έφθασε και περικύκλωσε το χωριό Χερίζ Νταγ, λίγο πριν από το σούρουπο της 21ης Ιουνίου 1921.
Γίνε Μέλος της Οικογένειας του Στρατού Ξηράς
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...