Ἀνάγκη ἄκρως ἐπείγουσα, σοβαρά καί μεγάλη ἐπροκάλεσε τήν ὑπό τῆς ΔΙΣ ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς   Ἱεράς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας πρός μελέτην τοῦ ὡς μή ὤφελε δραματικῶς προκύψαντος μείζονος ζητήματος τῆς μή ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος εἰς τάς ὑπό ἔκδοσιν ἐθνικάς ταυτότητας, διακηρυχθείσης διά στόματος τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ ἐνώπιον τῆς Βουλῆς τήν 24-5-2000. Περιοριζόμεθα νά τονίσωμεν καί ὑπογραμμίσωμεν ἐνταῦθα ὡρισμένας, κατά τήν ἄποψιν ἡμῶν, σημαντικάς πτυχάς καί παραμέτρους τοῦ ὅλου ζητήματος, ἀπαραιτήτους διά την ἐκτίμησιν τῆς σοβαρότητος τῆς καταστάσεως καί διά τήν λῆψιν τῆς ἀποφάσεως ἡμῶν.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ^[1]

Ἀνάγκη ἄκρως ἐπείγουσα, σοβαρά καί μεγάλη ἐπροκάλεσε τήν ὑπό τῆς ΔΙΣ ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς   Ἱεράς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας πρός μελέτην τοῦ ὡς μή ὤφελε δραματικῶς προκύψαντος μείζονος ζητήματος τῆς μή ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος εἰς τάς ὑπό ἔκδοσιν ἐθνικάς ταυτότητας, διακηρυχθείσης διά στόματος τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ ἐνώπιον τῆς Βουλῆς τήν 24-5-2000. Περιοριζόμεθα νά τονίσωμεν καί ὑπογραμμίσωμεν ἐνταῦθα ὡρισμένας, κατά τήν ἄποψιν ἡμῶν, σημαντικάς πτυχάς καί παραμέτρους τοῦ ὅλου ζητήματος, ἀπαραιτήτους διά την ἐκτίμησιν τῆς σοβαρότητος τῆς καταστάσεως καί διά τήν λῆψιν τῆς ἀποφάσεως ἡμῶν.

1. Καί κατά πρῶτον μέν ἐπαναλαμβάνομεν ὅτι ἡ Πολιτεία δέν ἐσεβάσθη τήν μεταξύ ἡμῶν καί τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων κ. Πέτρου Εὐθυμία ἐπιτευχθεῖσαν, παρουσία καί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Περιστερίου κ.κ Χρυσοστόμου, Συνοδικοῦ Συνέδρου, κατά τήν πρώτην μετά τόν διορισμόν του ἐθιμοτυπικήν ἐπίσκεψίν του παρ’ἡμῖν τήν 17-5-2000, κοινήν συμφωνίαν διά τῆς ἑκατέρωθεν δημιουργίας κλίματος εἰρήνης καί νηφαλιότητος διά τῆς ἑκατέρωθεν ὡσαύτως ἀποφυγῆς ὀξύνσεως αὐτοῦ, πρός ἔναρξιν ἀμοιβαίου διαλόγου καί κατάληξιν εἰς κοινῶς, εἰ δυνατόν, ἀποδεκτήν ἀπόφασιν ὡς πρός την προαιρετικήν ἀναγραφήν τοῦ θρησκεύματος εἰς τάς νέας ταυτότητας. Τήν ἐν λόγῳ συμφωνίαν ἐπέβαλον αἱ προηγηθεῖσαι ἐμπρηστικαί εἰς τόν τύπον καί τήν τηλεόρασιν δηλώσεις τοῦ Ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης κ. Μιχ. Σταθοπούλου καί τοῦ Προέδρου τῆς Ἀρχῆς κ. Κων. Δαφέρμου, περί τῆς διαγραφῆς τοῦ στοιχείου τοῦ θρησκεύματος ἀπό τάς  νέας ταυτότητας, καί περί σειρᾶς ὅλης μέτρων διά τήν μετατροπήν τῆς Ἑλλάδος εἰς κοσμικόν κράτος κατά τό πρότυπον τῶν εὐρωπαϊκῶν κρατῶν, ἡμῶν περιορισθέντων τότε εἰς τήν λιτήν δήλωσιν ὅτι ὑπάρχει καί ὁ λαός, ἐρήμην τοῦ ὁποίου δέν εἶναι δυνατόν νά λαμβάνωνται τόσον σημαντικαί ἀποφάσεις, καί ἀκολούθως εἰς τινας ἀναφοράς ἐπί τοῦ θέματος κατά τήν διάρκειαν  ἐπ΄ Ἐκκλησίας ὁμιλιῶν ἡμῶν. Σημειωθήτω ἐνταῦθα ὅτι μερίς, τοῦ κυβερνητικοῦ κυρίως τύπου παρουσίασε την κατά τά ἄνω ἐπιτευχθεῖσαν συμφωνίαν ὡς νίκην τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τῆς Κυβερνήσεως, τινές δέ τῶν δημοσιογραφούντων ἐκάλουν τόν κ. Πρωθυπουργόν νά ἐπιδείξῃ την πυγμήν αὐτοῦ κατά τῆς Ἐκκλησίας. Τό στοιχεῖον τοῦτο διεδραμάτισεν, ὡς δεικνύουν τά πράγματα, σοβαρόν ρόλον εἰς τήν ἐξέλιξιν τῶν πραγμάτων. Πρός πρόληψιν τῆς ἐξελίξεως ταύτης ἐτονίσαμεν εἰς τόν κ. Πρωθυπουργόν, κατά τήν τηλεφωνικήν ἡμῶν ἐκ Ρουμανίας συνομιλίαν, τήν 23^ην Μαΐου 2000, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει πλήρη ἐπίγνωσιν τοῦ διακριτοῦ ἀπό τήν Πολιτείαν ἀλλά θεσμικοῦ ρόλου της ἐντός τοῦ Κράτους, ὅτι δέν ὑπεισέρχεται εἰς τά τῶν κυβερνητικῶν ἀποφάσεων καί ὅτι διατηρεῖ μόνον τό δικαίωμα νά διατυπώνῃ τάς ἀπόψεις της ἐπί θεμάτων, τά ὁποῖα τήν ἐνδιαφέρουν, ὡς τοῦτο ἄλλωστε συμβαίνει εἰς το δημοκρατικόν πολίτευμα τῆς Χώρας, ὁπού ἡ Κυβέρνησις πρό τῆς λήψεως παντός μέτρου διαλέγεται μετ’ἐκείνων τούς ὁποίους τό μέτρον τοῦτο ἐνδιαφέρει. Τό αὐτό ἐπανέλαβεν ἐμφαντικῶς καί κατηγορηματικῶς εἰς τό ἐπίσημον Ἀνακοινωθέν της καί ἡ ΔΙΣ.

2. Ἐμοῦ εὑρισκομένου ἐπί ἀποστολῇ εἰς Ρουμανίαν, ἡ ἐφημερίς << ΤΑ ΝΕΑ>> (23-5-2000) μέ πρωτοσέλιδον κεντρικόν τίτλον προανήγγειλε τήν εἰς τήν Βουλήν δήλωσιν τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ κατά τήν ἑπομένην ἡμέραν τῆς ἀποφάσεως περί διαγραφῆς ἐφεξῆς τοῦ στοιχείου τούτου ἐκ τῶν ταυτοτήτων. Ἡ εἴδησις δέν κατέστη δυνατόν νά διασταυρωθῇ καί ἐπιβεβαιωθῇ ὑπό τῆς ἡμετέρας Πρωτοσυγκελλίας, καθότι ἀναζητηθείς ἐπιμόνως τῇ τηλεφωνικῇ ὁδηγίᾳ μου, καθ’ὃλην τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὁ κ. Ὑπουργός Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων, δέν ἀνευρίσκετο. Κατόπιν τούτου καί περί τήν μεσημβρίαν τῆς ἰδίας ἡμέρας ἐζήτησα τηλεφωνικήν μου σύνδεσιν μέ τόν  ἴδιον τόν Πρωθυπουργόν, ἡ ὁποία καί ἐπραγματοποιήθη, διαρκέσασα περί τήν ἡμισείαν ὣραν. Κατ΄αὐτήν ἐζήτησα νά πληροφορηθῶ τά περί τῆς δημοσιευθείσης εἰδήσεως, ὑπομνήσας τήν συμφωνίαν. Ὁ κ. Πρωθυπουργός μοί ἀνεκοίνωσεν ὅτι δύο νεώτερα στοιχεῖα ἐπέβαλον εἰς αὐτόν την ἀπόφασιν νά ἀναγγείλῃ εἰς την Βουλήν τά περί τοῦ θρησκεύματος εἰς τάς ταυτότητας. Ταῦτα ἦσαν ἡ γραπτή ἐρώτησις τῆς βουλευτοῦ κας Μαρίας Δαμανάκη πρός τόν Πρωθυπουργόν, καλούμενον νά ἀπαντήσῃ ἐπί του ζητήματος τῆς ἀπαλείψεως τοῦ θρησκεύματος ἐκ τῶν νέων ταυτοτήτων, βάσει τῆς Ἀποφάσεως τῆς Ἐπιτροπῆς Δαφέρμου, καί ἡ Ἀπόφασις τῆς ὑπό τον κ. Κ. Δαφἐρμον  Ἀρχῆς, καθεαυτήν, ὁποία εἶχεν ἀποσταλῆ εἰς το Πρωθυπουργικόν Γραφεῖον, καί ἡ ὁποία εἶχε δι΄αὐτόν ὑποχρεωτικόν χαρακτῆρα. Καί ἐν συνεχείᾳ μοί ἀνέπτυξε την ἐπιχειρηματολογίαν, τήν ὁποίαν ἐπανέλαβε καί ἐντός τῆς Βουλῆς κατά τήν ἐπιοῦσαν, διά νά καταλήξῃ ὅτι ἡ ἀπόφασίς του περί διαγραφῆς τοῦ θρησκεύματος εἶναι ἤδη εἰλημμένη καί θά ἀνακοινωθῇ. Παρά δέ την ἐκ μέρους ἡμῶν ἀναπτυχθεῖσαν λεπτομερῆ ἐπιχειρηματολογίαν πρός ἀντίκρουσιν τῶν πρωθυπουργικῶν ἀπόψεων, τελικῶς ὡλοκληρώσαμεν τήν συνομιλίαν χωρίς νά διαφανῇ ποῦ διάθεσις ἀναβολῆς τῆς ἐξαγγελίας. Μεταξύ τῶν ἄλλων ἐτονίσαμεν εἰς τόν κ. Πρωθυπουργόν ὅτι ὁ λαός δέν εἶναι δυνατόν νά δεχθῇ χάριν τῶν θρησκευτικῶν μειονοτήτων νά στερηθῇ τοῦ δικαιώματος νά δηλώνῃ τό θρήσκευμά του, ὅτι το μέτρον τοῦτο εἶναι μόνον ἡ ἀπαρχή καί ἄλλων με στόχον την ἀποξήλωσιν τοῦ Σταυροῦ καί τῶν ἱερῶν Εἰκόνων ἀπό τά δημόσια καταστήματα (σχολεῖα, δικαστήρια, στρατόν κλπ.), ἀπό τόν ἱστό τῶν Σημαιῶν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μάχεται ὑπέρ τῶν ἀξιῶν τοῦ ἔθνους καί τοῦ πολιτισμοῦ, ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός εἶναι στενότατα συνδεδεμένος μέ τήν Ὀρθοδοξίαν καί ὅτι εἰς τήν Ἑλλάδα ἡ πίστις δέν εἶναι ἁπλῆ προσωπική ὑπόθεσις τῶν πολιτῶν μόνον, ἀλλά διαποτίζει καί ὅλην τήν ἐθνικήν καί κοινωνικήν ζωήν καί τέλος, ὅτι πᾶσα ἀπόπειρα διαχωρισμοῦ μεταξύ θρησκείας καί κοινωνίας θά συναντήσῃ τήν ζωηράν ἀντίδρασιν τοῦ πιστεύοντος λαοῦ. Ἐκ τῆς μέχρι τώρα πλουσίας ἐμπειρίας ἡμῶν ἐπιβεβαιοῦμεν ὅτι μόνον μύωπες δέν κατανοοῦν ὅτι εὑρισκόμεθα ἐνώπιον μιᾶς νέας εἰκονομαχίας ἐπιδιωκούσης τήν κατάλυσιν προαιωνίων πλαισίων ἐθνικῆς καί κοινωνικῆς παρουσίας τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τό προσκήνιον τῶν συνειδήσεων τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, καί δή τῶν νεωτέρων γενεῶν.

3. Ἐπηκολούθησεν ὁ γνωστός κονιορτός καί ἡ λάσπη, τήν ὁποίαν μετά μανίας ἤρχισε νά ρίπτῃ πρός τήν πλευράν τῆς Ἐκκλησίας ἡ γνωστή μερίς τοῦ τύπου, γραπτοῦ, προφορικοῦ καί ἠλεκτρονικοῦ, λάσπη ἡ ὁποία κατευθύνεται κυρίως κατά τοῦ προσώπου ἡμῶν, ἐνῷ ἤρχισαν ἤδη νά ἀκούωνται καί τινες φωναί ὑπέρ τῶν ἀπόψεων τῆς Ἐκκλησίας ἐκ μέρους Ἱεραρχῶν, τῶν Θεολογικῶν ἡμῶν Σχολῶν, πολιτικῶν προσώπων κλπ., τούς ὁποίους ἅπαντας ἀπό βάθους καρδίας εὐχαριστοῦμεν. Ὁ πολύς μάλιστα λαός κατακλύζει καί ἡμᾶς εἰς τό κέντρον καί ἀσφαλῶς καί ὑμᾶς εἰς τήν Ἐπαρχίαν δι’ὑπομνημάτων, ἐπιστολῶν καί προφορικῶν διαβημάτων ἀξιῶν δυναμικήν ἀντιμετώπισιν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ἀνακύψαντος ζητήματος. Τῆς πολεμικῆς κλιμακουμένης καθ’ἑκάστην ἡμέραν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, διά τῆς ἐπιστρατεύσεως ἀπιθάνων συκοφαντιῶν, ὡς λ.χ. ὅτι διαπραγματευόμεθα δῆθεν τό πακέττο Πρόντι ἢ ὅτι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἐτοποθετήθη διά δηλώσεών του ὑπέρ τῆς νομιμοφροσύνης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἢ ὅτι τούς τῆς Ἐκκλησίας Ποιμενάρχας χαρακτηρίζει μόνον ὁ τύφος τῆς ἐξουσίας, ἢ ὅτι ἡ Ἐπιστημονική Νομική Ἐπιτροπή ἀπεφάνθη ὁμοφώνως ὑπέρ τῆς κυβερνήσεως κλπ., ἀνελάβομεν ἐκστρατείαν διά τήν ἐνημέρωσιν τῆς Κοινῆς Γνώμης, δι’ἐκδόσεως ἀνακοινώσεων, δι’ἀποστολῆς εἰς τηλεοπτικάς συζητήσεις ἱκανῶν συνομιλητῶν πρός προβολήν τῶν θέσεων τῆς Ἐκκλησίας καί διά δηλώσεων τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἱ. Συνόδου Σεβ. Μητροπολίτου Θεσσαλικός καί Φαναριοφαρσάλων κ.κ Θεοκλήτου, ἐνῷ ἀξιοποιήσαμεν καί τήν ἀπό ἀνυπόπτου χρόνου προγραμματισθεῖσαν συνέντευξιν ἡμῶν πρός τούς ἀνταποκριτάς τοῦ ξένου τύπου τήν 31^ην Μαΐου 2000, διά νά δώσωμεν τό στίγμα τῶν καιρῶν καί νά ἀπαντήσωμεν εἰς πληθώραν ἐρωτήσεων, κυρίως ἐπί τοῦ ζητήματος τούτου. Ἐπίσης, ἀξιοποιοῦμεν πᾶσαν προσφερομένην εὐκαιρίαν διά νά ἀπευθυνθῶμεν πρός λαόν καί ὑψώσωμεν τό λάβαρον τῆς ὑπερασπίσεως τῶν πατρογονικῶν ἡμῶν ἀξιῶν, εἰσπράττοντες κατά τρόπον προφανῶς ἐνθουσιώδη, καί δή καί μόλις 1 μῆνα μετά τήν ἐκλογικήν νίκην τῆς κυβερνήσεως, τήν λαϊκήν ὀργήν ἐνάντιον τῶν ληφθέντων μέτρων καί τήν συμπαράταξιν τῶν δυνάμεων τοῦ ἔθνους εἰς τήν γραμμήν τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνταῦθα ἐπιθυμοῦμεν νά τονίσωμεν πόσην ζημίαν προξενοῦν εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἀδόκιμοι ἢ πρόχειροι δηλώσεις κληρικῶν τινων παντός βαθμοῦ, ὅταν διΐστανται πρός ἐκείνας τῆς Ἱ. Συνόδου. Διό καί ἡ ΔΙΣ κατά τάς κανονικάς Συνεδρίας αὐτῆς τοῦ μηνός Μαΐου καί πρό τῆς ἐνάρξεως τῆς κρίσεως, εἶχεν ἀποφασίσει νά συστήσῃ τοῖς Ἱεράρχαις νά μή προβαίνωσιν εἰς δηλώσεις διά τοῦ τύπου ἐπί σοβαρῶν ζητημάτων τῆς Ἐκκλησίας, πρίν ἢ διατυπώσῃ τήν ἑαυτῆς γνώμην ἡ ΔΙΣ, ἡ ὑπευθύνως διαχειριζομένη τά μεγάλα ζητήματα τῆς Ἐκκλησίας, ἢ ἐμφανίζεται διαφωνοῦσα ἡ Ἱεραρχία, πρός χαράν τῶν πολεμίων αὐτῆς. Καί εἶναι αὐτονόητον ὅτι μόνον μέ ἀρραγῆ ἑνότητα ὅλης τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τοῦ Πρώτου αὐτῆς μέχρι καί τοῦ τελευταίου πιστοῦ καί τώρα θά ὑπάρξῃ αἰσία ἔκβασις τῆς σοβούσης κρίσεως καί μόνον, ἐάν ὑπάρξῃ ἑνιαία καί κρυσταλλίνη τοποθέτησις ἐφ’ὃλων τῶν πτυχῶν τοῦ ζητήματος θά ὁδηγηθῶμεν εἰς τήν νίκην. Τήν ἱστορικήν ἐξ ἄλλου διαδρομήν, ἣν διήνυσεν ἡ προκειμένη ὑπόθεσις τῶν ταυτοτήτων θά εἰσηγηθῇ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς μελέτης τοῦ ζητήματος τῶν νέων ταυτοτήτων, μέ τό ὁποῖον, ὡς γνωστόν, συναρτῶνται καί πλεῖστα ἓτερα πέραν τῆς μή ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος, θέματα ὡς εἶναι το ἠλεκτρονικόν φακέλλωμα, ἡ ἠλεκτρονική λωρίς κλπ., θέματα ὑψίστης σημασίας διά τήν ἐλευθερίαν τοῦ πολίτου καί τήν προστασίαν αὐτοῦ ἀπό τοῦ φακελλώματος, δι’ἃτινα οὐδέ ἡ ἐλαχίστη μέχρι στιγμῆς ἔχει ἐπιδειχθῆ εὐαισθησία ἐκ μέρους τῆς πολυπραγμονούσης Ἀρχῆς.

4. Τό ἀνακῦψαν ζήτημα ἔχει, ὡς εἱκὸς διαφόρους πτυχάς. Καί οἱ Σεβ. Εἰσηγηταί θά ἀναπτύξουν τάς ἐπί των διαφόρων πτυχῶν ἀπόψεις αὐτῶν. Μεταξύ τῶν πτυχῶν τούτων εἶναι ἡ νομική, ἡ ἱστορική, ἡ πολιτική, ἡ ἐκκλησιαστική. Η Ἱεραρχία, μετά καί τήν εἰσήγησιν του Σεβ. Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου, ἐκλήθη καί ἔλαβε τήν πρέπουσαν θέσιν ἐπί τοῦ προβλήματος. Τό πρόβλημα ἐρευνᾶται ἀπό πάσης ἐπόψεως. Καί ἐπιτραπήτω εἰς ἡμᾶς νά τονίσωμεν ὅτι ἡ νομική δέν εἶναι ἡ σημαντικοτέρα. Τό πρόβλημα ἔχει πνευματικάς καί πολιτικάς διαστάσεις, ἀναφέρεται εἰς τήν ἰδιοπροσωπείαν τῶν Ἑλλήνων καί εἰς την διαφύλαξιν ἀπαραμειώτων τῶν θρησκευτικῶν στοιχείων εἰς τήν κοινωνικήν ζωήν. Οἱ Ἱεράρχαι, μακράν ἱστάμενοι, σκοπιμοτήτων καί ἄλλων προσωπικῶν κινήτρων, ἄγονται εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων  καί θά ἀποτρέψουν ἀπό τοῦδε τήν ἐκδήλωσιν μέτρων ἀντιεκκλησιαστικῶν καί ἀντιθρησκευτικῶν, ἀποβλεπόντων εἰς τήν σταδιακήν ἀπώθησιν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τό περιθώριον τῆς κοινωνικῆς καί ἐθνικῆς ζωῆς. Εὑρισκόμεθα, ἐνώπιον μίας συνδεδυασμένης προσπάθειας κύκλων τοῦ Διαφωτισμοῦ, τινῶν ἐκ τῶν θρησκευτικῶν μειονοτήτων καί ξένων παραγόντων, ἀποβλεπόντων εἰς τήν διά νομοθετικῶν διατάξεων καί ἀνεξαρτήτως τῆς ἀποφασισθείσης ἤδη διά τῆς συμπτώσεως τῶν δύο μεγάλων κομμάτων τῆς
Βουλῆς μή ἀναθεωρήσεως τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος, καθιέρωσιν συνθηκῶν περιορισμοῦ ἤ καί πλήρους ἀνατροπῆς τοῦ σήμερον ἰσχύοντος θεσμικοῦ πλαισίου τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Κράτους. Τά σχετικάς πρός τοῦτο προτάσεις ἔχει συμπεριλάβει  ἀπό τοῦ ἔτους 1993 εἰς μονογραφίαν τοῦ ὑπό τόν τίτλον « Σχέσεις Κράτους καί Ἐκκλησίας» ὁ νῦν Ὑπουργός Δικαιοσύνης καθηγητής κ. Μιχ. Σταθόπουλος. Εἰς τήν μελέτην του ἐκείνην προτείνει μεταξύ ἄλλων τήν ἀπάλειψιν τοῦ Προοιμίου τοῦ Συντάγματος  « Εἰς τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος», τήν καθιέρωσιν ὑποχρεωτικοῦ τοῦ πολίτικού γάμου, προαιρετικοῦ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἰς τά σχολεῖα, πολιτικῆς κηδείας κλπ. Καί αὐτήν τήν ἀντικατάστασιν τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου μέ τό λατινικόν ἐγράφη εἰς τόν τύπον («Καθημερινή» 2-6-2000) ὅτι ἐπώνυμοι βουλευταί τοῦ κυβερνῶντος κόμματος, οἱ κ.κ Παν. Κρητικός καί Ἠλίας Παπαηλίας φοβοῦνται ὡς ἐπικειμένην, βάσει ἀπολύτως ἀσφαλῶν πληροφοριῶν τεχνοκρατικῶν κύκλων, λόγῳ τῆς δυσχερείας προσαρμογῆς τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων εἰς τάς ἀνάγκας τοῦ διαδικτύου. Ἔχει ἤδη καταστῆ σαφές, παρά τάς περί τοῦ ἀντιθέτου διαβεβαιώσεις κυβερνητικῶν κύκλων, ἀλλά καί τοῦ ἰδίου πρός ἡμᾶς τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ, ὅτι τό μέτρον τῆς ἀπαλείψεως ἐκ τῶν ταυτοτήτων τοῦ θρησκεύματος ἀποτελεῖ ἁπλῶς τήν ἀπαρχήν σειρά ὅλης ἄλλων μέτρων, διά τῶν ὁποίων θά ἐπιδιωχθῆ ἡ μετατροπή τῆς χώρας εἰς κράτους λαϊκοῦ τύπου, καί ἡ ἀνατροπή μιᾶς μακραίωνος ἑλληνοχριστιανικῆς παραδόσεως ἡ ὁποία σφραγίζει ἤδη τήν ἱστορικήν πορείαν τοῦ ἔθνους ἐπί 2.000 χρόνια. Εἰς τοῦτο ἄλλωστε στοχεύουν καί αἱ συνεχῶς πυκνούμεναι ἐκδηλώσεις διανοουμένων τινων συζητούντων τό θέμα τοῦ χωρισμοῦ, ἄλλων οἱ ὁποῖοι ὑπεραμύνονται τῶν θρησκευτικῶν μειονοτήτων εἰς βάρος τῶν δικαιωμάτων τῆς πλειονότητος, καί ἄλλων ἐπιζητούντων ἀλλά τείνοντα εἰς τήν διαμόρφωσιν νέου νομικοῦ πλαισίου διά τήν ζωήν καί δραστηριότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐντός τοῦ κράτους. Ὁδηγός κατά ταῦτα εἰς τήν ἐπιζητουμένην τοποθέτησιν ἡμῶν δύναται νά εἶναι ἡ ληφθεῖσα ὑπό τῆς ΔΙΣ ἀπόφασις, κατά τήν ἔκτακτον συνεδρίαν αὐτῆς τῆς 30^ης Μαΐου 2000, ὅπου διεκηρύχθη ἡ θέλησις τῆς Ἐκκλησίας νά προστατεύση τό Γένος ἀπό τῆς ἐπιχειρουμένης ἀλλοτριώσεως. Η ἀνάγκη διασώσεως τῆς πνευματικῆς καί ἐθνικῆς ἡμῶν αὐτοσυνειδησίας εὑρίσκεται εἰς τό ἐπίκεντρον τῶν σκέψεων ἡμῶν. Τόν προσηκόντως πολιτικόν χαρακτῆρα τοῦ προβλήματος ἔχουν ἀναγνωρίσει καί πολιτικοί τοῦ κυβερνῶντος κόμματος, ὡς οἱ κ.κ Ευ. Γιαννόπουλος, Κων. Λαλιώτης, Ευαγ. Βενιζέλος,  Ἂκης Τσοχατζόπουλος, Στ. Παπαθεμελής, Χ. Καστανίδης, Ἐλ. Βερυβάκης, Θ. Πάγκαλος, Χρ. Οἰκονόμου καί πολιτικοί ἄλλων χώρων, ὡς λ.χ. οἱ Κων. Καραμανλής, Κων. Μητσοτάκης, Δημ. Τσοβόλας,Ἀντ. Σαμαρᾶς κ.ἂ., δικαστικοί, οἱ ὁποῖοι μάλιστα διερωτῶνται ποῖος ἄραγε κακός δαίμων ἀνεκίνησε τοιοῦτον ζήτημα εἰς καιρούς κρισίμους, ὅτε ἡ κοινωνική συνοχή καί ἡ πανεθνική ἑνότης ἐπιβάλλονται πρός ἀντιμετώπισιν των ὀξέων προβλημάτων τῆς χώρας. Καί ὡς τοιοῦτον πρέπει νά μελετηθῇ καί ἐρευνηθῇ.

5. Ὑπάρχει βεβαίως καί τό νομικόν μέρος. Ἡ Ἐπιστημονική Ἐπιτροπή τῆς παρ’ ἡμῖν Νομικῆς Ὑπηρεσίας συνελθοῦσα δίς, ὑπό τήν προεδρίαν ἡμῶν, ἐπελήφθη τῆς ἐξετάσεως αὐτοῦ. Διετυπώθησαν αἱ προσωπικαί γνῶμαι τῶν μελῶν αὐτῆς, ἐγκρίτων νομομαθῶν, ἀλλά δέν ὑπῆρξεν ὁμοφωνία, πλήν δύο σημείων. α) ὅτι ἰσχύει σήμερον ὁ ν. 1988/91 περί ταυτοτήτων, ὁ ὁποῖος ὁρίζει ὡς ὑποχρεωτικήν τήν καταχώρισιν τοῦ θρησκεύματος εἰς τάς νέας ταυτότητας καί β) τοῦ χαρακτῆρος τῆς Ἀποφάσεως Δαφέρμου ὡς συστάσεως μή ὑποχρεωτικοῦ χαρακτῆρος. Τό συνταγματικῶς ἐπιτρεπτόν τῆς προαιρετικῆς ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος ἀπετέλεσεν ἴδιον ζήτημα, ἐπί τοῦ ὁποίου διετυπώθησαν ἀλληλοσυγκρουόμεναι γνῶμαι. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, περί τούτου κυρίως, ἀλλά καί περί ἄλλων νομικῶν πτυχῶν τοῦ ζητήματος, εἰσηγήθη ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου κ. Προκόπιος. Εἰς τήν νομικήν ἐπιστήμην τά ζητήματα δέν εἶναι πάντοτε κρυσταλλίνης διαυγείας. Ὑπάρχουν ἀπόψεις αἱ ὁποῖαι διίστανται, ἀλλά εἶναι περισσότερον ἰσχυραί ἤ καί κρατοῦσαι καί ἄλλαι ὀλιγότερον. Εἰς πᾶσαν ὅμως περίπτωσιν δι’ ἕν ζήτημα τόσον ὑψηλοῦ κοινωνικοῦ καί θρησκευτικοῦ ἐνδιαφέροντος, καμμίας Κυβέρνησις δέν θά ἤθελε νά περιορισθῇ εἰς τό γράμμα μόνον τοῦ νόμου καί νά ἀγνοήση τήν γνώμην τοῦ λαοῦ. Διό καί πιστεύω ὅτι εἰς τό πολιτικόν ἐπίπεδον θά πρέπει νά κινηθῇ ἡ ἀντίδρασις τῆς Ἐκκλησίας, πείθουσα μέ πᾶν μέσον τήν Κυβέρνησιν ὅτι ἡ συντριπτική πλειονοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ δέν εἶναι διατεθειμένη νά ἀνεχθῇ τήν λῆψιν μέτρων διά τόν θρησκευτικόν ἀποχρωματισμόν της ἑλληνικῆς κοινωνίας. Εἰς τήν φαρέτραν τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν ἱκανά καί ἰσχυρά νομικά ἐπιχειρήματα ὑπέρ τῆς συνταγματικότητος τῆς προαιρετικῆς ἀναγραφῇς τοῦ θρησκεύματος, τά ὁποία καί πρέπει νά ἀξιοποιηθοῦν. Ὅμως τό ζήτημα εἶναι ἡ ἐπιχειρούμενη ἀνατροπή τοῦ ἰσχύοντος καθεστῶτος, γενικῶς εἰς τάς σχέσεις Ἐκκλησίας καί Κράτους. Καί πρός ἀποτροπήν του ἡ μετά τόν Θεόν δύναμις τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι τόσον οἱ νόμοι, ὅσον ὁ λαός. Καί δέν πρέπει νά διαψεύσωμεν τό λαόν, οὔτε νά τόν παραθεωρήσωμεν. Τοσούτῳ μᾶλλον διότι εἶναι ψυχολογικῶς ἕτοιμος νά συμπαρασταθῇ εἰς τήν προσπάθειαν ἡμῶν νά διασώσωμεν τήν ἰδιοπροσωπείαν μας καί νά συμπαραταχθῇ μεθ’ ἡμῶν εἰς τόν ἀγῶνα ὑπέρ τῆς πνευματικῆς καί ἐθνικῆς ἡμῶν ταυτότητος. Τό μέγα τοῦτο ζήτημα πρέπει νά ἀξιοποιήσωμεν κατά τόν πρέποντα τρόπον. Καταθέτομεν ἧς ἐπίρρωσιν τῶν ἀνωτέρω τάς ἐκδηλώσεις εἰς ἄς προέβη αὐθορμήτως ὁ λαός κατά τήν πρόσφατον ἐπίσκεψιν ἡμῶν εἰς Βέροιαν καί Νάουσαν διά τάς ἐκδηλώσεις τοῦ Ιωβηλαίου, ἔνθα τό ἐνθουσιῶδες πλῆθος, συγκείμενον κυρίως ἐκ νέων ἀνθρώπων, διετράνωσεν κατά τρόπον κατηγορηματικόν καί εὔγλωττον τήν ἀπόφασίν του νά ἀκολουθήση τούς ποιμένας του εἰς τήν  ὁδόν τῆς διασώσεως τῆς πνευματικῆς ἰδιοπροσωπείας, ἀποκροῦον διαρρήδην πᾶσαν σκέψιν κοινωνικῆς περιθωριοποιήσεως τῆς Ἐκκλησίας καί δή πρός ἱκανοποίησιν τῶν ἐλαχίστων θρησκευτικῶν μειονοτήτων τῆς χώρας.

6. Ὅμως ἡ Κυβέρνησις, δι’ ἀλλεπαλλήλων δηλώσεων τοῦ ἐκπροσώπου της κ. Δημ. Ρέππα, φέρεται ἀποκόπτουσα τάς γέφυρας διαλόγου καί συνεννοήσεως, ἔστω καί κατ’ αὐτήν τήν στιγμήν, μετά τῆς Ἐκκλησίας. Θεωρεῖ τό ὅλον θέμα τῶν ταυτοτήτων ὡς μή ἐπιδεχόμενον συζήτησιν καί ὡς διεκφεῦγον δῆθεν τῶν ἐνδιαφερόντων τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν κατά δήλωσιν τοῦ κ. Ρέππα τῆς 1^ης Ἰουνίου 2000, δέν ἐπιθυμεῖ νά ἀναγορεύση εἰς ἐπίσημον συνομιλητήν τῆς Κυβερνήσεως διά τό προκείμενον ζήτημα. Ἡ δήλωσις αὐτή εἶναι πρωτοφανής καί προκλητική. Ἀγνοεῖ ὄχι μόνον τό λογικόν, φρόνιμον, ζωηρόν καί ἀναπόφευκτον ἐνδιαφέρον τῆς Ἐκκλησίας διά τήν διάσωσιν τῆς αὐτοσυνειδησίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀλλά καί τήν συστράτευσιν ἑκατομμυρίων πιστῶν καί πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι βέβαιοι ὅτι εἰς τό νεῦμα τῆς Ἐκκλησίας θά καταστήσουν σαφές ὅτι ὁ λαός δέν θά ἀνεχθῆ παραχάραξιν καί νόθευσιν τῆς παραδοσιακῆς τοῦ ταυτότητος. Εἰς τήν ΙΣΙ ἐναπόκειται νά ἐκτιμήση την θέσιν της Κυβερνήσεως καί νά ἀποφασίση διά τό ἐπίπεδον εἰς τό ὁποῖον θά πρέπει νά διεξαχθῇ ὁ ἀγών τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι φανερόν ὅτι, ὅταν ἐκλείψῃ ἡ ψυχραιμία καί ἡ νηφαλιότης, ἐκεῖ τά πράγματα ὁδηγοῦνται εἰς ἀδιέξοδον. Η Ἐκκλησία εἶναι φιλόστοργος Μήτηρ ἁπάντων καί ἀσφαλῶς θά ὁμιλήση συνετῶς καί νηφαλίως. Ἀλλ’ ἐάν ἀπευθύνεται εἰς ὦτα μή ἀκουόντων, τότε τόν λόγον θά ἔχῃ, θά πρέπει νά ἔχῃ, ὁ λαός, ὁ ὁποῖος εἶναι ἕτοιμος νά διαδηλώση τήν ἐπιθυμίαν τοῦ νά υἱοθετηθῇ ἡ προαιρετική ἀναγραφή τοῦ θρησκεύματος εἰς τάς ταυτότητας καί ἡ ἀποτροπή ἄλλων μέτρων, μέ τά ὁποία ἐπιδιώκεται τό ἠλεκτρονικόν φακέλλωμα τοῦ λαοῦ καί ὁ ἀσφυκτικός περιορισμός τῶν ἐλευθεριῶν του.

7. Δέν ἐπιθυμοῦμεν νά προκαταλάβωμεν τάς ἀποφάσεις τῆς ΙΣΙ. Ἐκείνη εἶναι τό κυρίαρχον ὄργανον διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας καί διαθέτει τήν ἀναγκαίαν ἑτοιμότητα, διά νά βλέπη διά ὀφθαλμοῦ, χωρίς τήν χρῆσιν παραμορφωτικῶν κατόπτρων, τήν ἀλήθειαν, ὡς αὐτή διαμορφοῦται εἰς τό περιβάλλον. Διαθέτει νοῦν καί καί σύνεσιν, διά νά ἀναμετρήση τάς εὐθύνας τῆς, διά νά πείση τούς κυβερνῶντας ὅτι σφάλλουν, διά νά συναγείρῃ τόν λαόν εἰς ἀγῶνα. Δέν ἀσκεῖ πολιτικήν ἡ Ἐκκλησία, ἀλλά δύναται νά σκέπτεται καί πολιτικά. Δύναται νά ἐκτιμᾶ ἑκάστοτε, ἐάν καί τι εἶναι προτιμότερον τοῦ ἄλλου. Ὅμως, ἡ Ἐκκλησία δέν πρέπει ποτέ νά θυσιάση εἰς τό βωμόν τῆς οἱασδήποτε σκοπιμότητος τόν θησαυρόν τῆς Πίστεώς της, τῆς Παραδόσεώς της, τοῦ ἤθους της καί τῆς πνευματικότητός της. Χωρίς νά ἀποστῇ τῆς ἀληθείας, δύναται νά ἐπιδιώξη εἰρηνικάς μέν πλήν ἀποφασιστικάς διαδικασίας. Ἡμεῖς ἤδη, κατά τήν συνέντευξιν ἡμῶν πρός τούς ἀνταποκριτάς τοῦ ξένου τύπου (31^ην Μαΐου 2000), διετυπώσαμεν τήν ἀρχήν αὐτήν διά τῆς συνθηματικῆς φράσεως «Ναί εἰς τόν διάλογον- ὄχι εἰς τόν συμβιβασμόν», προετοιμάζοντες τρόπον τινα τό ἔδαφος διά τήν λῆψιν τῶν ἀναγκαίων ἀποφάσεων τῆς ΙΣΙ. Πέραν τούτων, ὅμως ἡ Ἐκκλησία ὡς πνευματικόν καί θεῖον καθίδρυμα διαθέτει καί τήν ἀπροσμάχητον δύναμιν τῆς προσευχῆς. Διαθέτει τήν πανοπλίαν τοῦ Πνεύματος καί τόν πλοῦτον τῆς Παραδόσεως τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῆς. Διαθέτει τήν ἱεράν παρακαταθήκην τῶν ἀγώνων τῆς ὑπέρ τῆς εὐσεβείας καί ὑπέρ τοῦ λαοῦ της. Ἐάν παραμείνωμεν μακράν τοῦ προβληματισμοῦ ἐπιλέγοντες την ἀδράνειαν, θά ἐπέλθουν δεινά ἀνυπολόγιστα εἰς τάς ψυχάς τοῦ κόσμου. Χρέος καί καθῆκον ἡμῶν, μακράν σκοπιμοτήτων, μετά παρρησίας καί θαρραλέας τοποθετήσεως, ἐπισημαίνοντες τούς κινδύνους. Ἐάν τώρα ἡ Ἐκκλησία ὑποκύψη, ἡ σταδιακή συντριβή τῆς εἶναι βεβαία. Τήν εὐθύνην ἐνάρξεως τῆς διαμάχης φέρει ἀκεραίαν ἡ Πολιτεία. Ἐκείνη ἐνήργησεν, ὡς ἀνοίξασα τούς ἀσκούς τοῦ Αἰόλου καί δημιουργήσασα ζήτημα ἄκαιρον καί ἀψυχολόγητον. Οὐδείς ὑπῆρχε λόγος νά τεθῇ ἐπί τάπητος τώρα τοιοῦτον ζήτημα. Ἦσαν παλαιόθεν γνωσταί αἱ ἀπόψεις ἐνίων διανοουμένων, ὀπαδῶν τοῦ ἀθέου Διαφωτισμοῦ, περί τῆς Ἐκκλησίας καί περί θέσεώς της εἰς τό ἔθνος.  Ποῖος λόγος ὑπῆρχε νά δημιουργηθῇ τώρα ἕν τόσον σοβαρό πρόβλημα; Ἡ ἀρχική, πρό δεκαετίας περίπου, θέσις τῆς Ἐκκλησίας ἦτο ἡ ὑποχρεωτική ἀναγραφή τοῦ θρησκεύματος. Τοῦτο ἄλλωστε προέβλεψε καί ὁ ν. 1899/91. Ἡ Ἐκκλησία ἔκαμε ἤδη τήν πρώτην ὑποχώρησιν. Ἀπό τῆς ἀρχικῆς τοποθετήσεως τῆς ὑπέρ τῆς ὑποχρεωτικῆς ἀναγραφή τοῦ θρησκεύματος εἰς τάς νέας ταυτότητας, μετεκινήθη εἰς τήν προαιρετικήν. Καί τοῦτο διά νά συμπορευθῇ μέ τήν ἐπιταγήν τοῦ ἀτομικοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ἐφ’ ὅσον τινές τῶν θρησκευτικῶν μειονοτήτων τῆς χώρας (Ρωμαιοκαθολικοί, Ἰσραηλῖται) καί τῶν αἱρετικῶν καί παραθρησκευτικῶν κινημάτων (σαηεντολόγοι, χιλιασταί κλπ.) θεωροῦν ὅτι ἐκτίθενται εἰς διακρίσεις εἰς βάρος τῶν μέ τήν ἀναγραφήν τοῦ θρησκεύματος τῶν εἰς τήν ταυτότητά των. Καί ἀνέμενε τήν κατανόησιν ἐκ μέρους τῶν κρατούντων. Ἀντ’ αὐτῆς ἐνεπαίχθη καί ἐμπαίζεται. Ὑβρίζεται σκαιῶς καί συστηματικῶς ἀπό τά τέκνα τῆς. Ἀπειλεῖται μέ οἰκονομικόν ἀποκλεισμόν καί ποινικάς κυρώσεις. Δέν γνωρίζουν ὅμως οἱ οὕτω πώς συμπεριφερόμενοι πρός τήν Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν ὅτι μόνον τό ὁποῖον ἐπιτυγχάνουν εἶναι νά χαλυβδώνουν τήν θέλησιν καί νά ἐξωθοῦν τούς πληττομένους ἀδίκως πρός τά ἄκρα. Ἀλλ’ ἡμεῖς χωρίς νά ὑποκύψωμεν εἰς τόν πειρασμόν, ἀφείλομεν μετά παρρησίας καί ἀποφασιστικότητος νά ἐγκύψωμεν εἰς τό πρόβλημα, νά συσκεφθῶμεν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καί νά ἀποφασίσωμεν τά τῷ Θεῷ ἀρέσκοντα καί τά τῷ λαῷ συμφέροντα. Δέν κρίνομεν ἄσκοπον νά ὑπογραμμίσωμεν ἐνταῦθα ὅτι ἐπιβάλλεται νά ζυγίσωμεν καί τάς δυνάμεις ἡμῶν καί τάς ἀντοχάς καί τήν δοκιμασίαν ἐκ ἀντιπαραθέσεως πρός τό πανίσχυρον κράτος. Ἤδη δοκιμάζομεν τόν οἶστρον τῆς παραπληροφορήσεως, τήν καταιγιστικήν μανίαν τῆς ἀπειλῆς, τόν φόβον δεινῶν διά τήν Ἐκκλησίαν διά τῆς λήψεως κατ’ αὐτῆς δυσμενῶν μέτρων, τήν ἀνακίνησιν θεμάτων μείζονος σημασίας διά τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, τόν ἀποκλεισμόν της ἀπό τήν οἰκονομικήν στήριξιν, μέ ἀποτέλεσμα τήν τελμάτωσιν τῶν ἔργων της, τόν διασυρμόν τῶν στελεχῶν της. Εἴμεθα ἕτοιμοι δι’ ὅλα αὐτά; Εἴμεθα διατεθειμένοι νά ἄρωμεν τόν Σταυρόν μιᾶς τοιαύτης διαρκοῦς δοκιμασίας; Ἀλλά τί δέον γενέσθαι; Θά γίνωμεν ἀμνήμονες τῶν παραδόσεων ἡμῶν καί τῆς ὁμολογιακός παρρησίας τῶν ἁγίων; Θά παραδώσωμεν εἰς τόν Καιάδα τῶν ὑλικῶν συμφερόντων τά ἅγιά, εἰς τά ὁποία πιστεύομεν καί ὑπέρ τῆς ὑπερασπίσεως τῶν ὁποίων ὡρκίσθημεν νά ἀγωνιζώμεθα μέχρις ἐσχάτων; Τινές ἴσως μειδιάσουν ἐπί τῷ ἀκούσματι τῶν φράσεων τούτων. Μή παραλογιζώμεθα, θά εἴπουν. Μή καί ὑπερεκτιμῶμεν τάς καταστάσεις;μή καί δέν εὑρισκώμεθα ἐνώπιον τόσον τραγικῶν καταστάσεων; Ὅπως καί ἄν ἔχωσι τά πράγματα, ἐν εἶναι βέβαιον, ὅτι κρινόμεθα σήμερον ὄχι μόνον ἀπό τήν συνείδησιν ἡμῶν καί τήν ἱστορίαν, ἀλλά καί ἀπό τόν λαόν. Ἐνώπιον ἡμῶν πρόκειται ὑπόθεσις λίαν σοβαρά καί ἐπικίνδυνος. Δέν πρόκειται περί παρωνυχίδος, διό καί ἐπιβάλλεται ἄμεσος, ἄνευ ἀναβολῶν ἀντίδρασις. Τάς ἐπιπτώσεις τῆς ὑποθέσεως ταύτης ἐπί τῆς γαλήνης τῶν καρδιῶν πᾶς τις διακρίνει, καί τάς ἑκατέρωθεν ζημίας, τάς ὁποίας μία κακή ἐξέλιξις προοιωνίζεται εὐκόλως τις κατανοεῖ. Νά σιωπήσωμεν δέν δυνάμεθα καί νά προχωρήσωμεν διστάζομεν. Εἴμεθα ὑπεύθυνοι Ποιμένες τοῦ λαοῦ καί ὀφείλομεν νά τόν διδάξωμεν ὅτι χάριν τῆς πίστεως ἡμῶν εἴμεθα ἕτοιμοι καί εἰς πῦρ καί εἰς θάνατον νά χωρήσωμεν. Ἡ Ἐκκλησία οὔτε ἡττᾶται, ἀλλ΄ οὔτε καί συμβιβάζεται. Δέν πρέπει νά ἀπεμπολήσωμεν τόν διάλογον, ἀλλά καί δέν πρέπει νά ἐγκαταλείψωμεν τὀν ἀγῶνα. Μακράν ἀφ’ ἡμῶν σκέψεις ἡττοπαθείας καί ἀκροτήτων. Σύνεσιν καί σοφίαν, διάκρισιν καί ἀποφασιστικότητα συνιστῶμεν. Καί ὁ Κύριος εἴη ἡμῖν βοηθός καί ἀντιλήπτωρ.

[1] ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ.κ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ἐνώπιον τῆς ἐκτάκτου Ι.Σ.Ι τῆς 6-6-2000.

Πηγή: Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἐκκλησία καὶ Ταυτότητες, Ἀθήνα 2000

Ο διττός ρόλος της Γερμανίας με την Τουρκία

Οι γεωπολιτικές εξελίξεις, τα ενεργειακά και η προκλητικότητα στο Αιγαίο, κανονικά θα έπρεπε ήδη να μας έχει οδηγήσει σε ανακήρυξη ΑΟΖ και ανεξάρτητα από τις οριοθετήσεις ή τις γεωτρήσεις για φυσικό αέριο, λέει ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πάντειο, Άγγελος Συρίγος στον 98.4.
Η Γερμανία πρέπει να κληθεί σε διμερή συνάντηση σε επίπεδο Ε.Ε. την ώρα που η Τουρκία απειλεί με νέο κύμα προσφύγων ή με προκλήσεις σε θάλασσα και αέρα στο Αιγαίο και την Κύπρο, να εξηγήσει πως εννοεί την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, την ώρα που ετοιμάζεται να πουλήσει 6 υπερσύγχρονα υποβρύχια στη Τουρκία, που θα αλλάξουν τις ισορροπίες στη Μεσόγειο, επισημαίνει παράλληλα ο πανεπιστημιακός.

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους μετά πολλής και βαθείας θλίψεως επληροφορήθη την, παρά τας πολλαπλάς και τεκμηριωμένας αντιδράσεις υπό πολλών και ποικίλων φορέων της πατρίδος μας, ψήφισιν του νόμου «Μέτρα για την προώθηση των Θεσμών της Αναδοχής και Υιοθεσίας». Είναι πλέον φανερόν ότι με την ψήφισιν τελευταίως νόμων όπως η θεσμοθέτησις του «συμφώνου συμβιώσεως», η «νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου» ακόμη και ανηλίκων, και προσφάτως η δυνατότης αναδοχής τέκνων και εις «ομόφυλα ζεύγη», βάλλεται ευθέως ο θεόσδοτος θεσμός της οικογενείας.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους μετά πολλής και βαθείας θλίψεως επληροφορήθη την, παρά τας πολλαπλάς και τεκμηριωμένας αντιδράσεις υπό πολλών και ποικίλων φορέων της πατρίδος μας, ψήφισιν του νόμου «Μέτρα για την προώθηση των Θεσμών της Αναδοχής και Υιοθεσίας». Είναι πλέον φανερόν ότι με την ψήφισιν τελευταίως νόμων όπως η θεσμοθέτησις του «συμφώνου συμβιώσεως», η «νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου» ακόμη και ανηλίκων, και προσφάτως η δυνατότης αναδοχής τέκνων και εις «ομόφυλα ζεύγη», βάλλεται ευθέως ο θεόσδοτος θεσμός της οικογενείας.

Η οικογένεια είναι «κατ οίκον Εκκλησία», κατά τον απόστολον Παύλον. Ο θεσμός της οικογενείας απετέλεσε μίαν από τας θεμελειώδεις αξίας της Ορθοδόξου Παραδόσεως της πατρίδος μας και ενώ η Ελλάς βιώνει εις τας ημέρας μας την μεγαλυτέραν δημογραφικήν κρίσιν της ιστορίας της, η Ελληνική Πολιτεία καταφέρει συνεχώς βαρέα νομοθετικά πλήγματα κατά του ιερού αυτού θεσμού.

Είναι ακόμη θλιβερώτεραι αι θέσεις μερίδος εκπροσώπων των Ελλήνων εις το Κοινοβούλιον κατά την ψήφισιν του προσφάτου νομοθετήματος, οι οποίοι το προέβαλον ως «προοδευτικό νομοσχέδιο», «μεγάλη κοινωνική τομή», «πράξη μέγιστης κοινωνικής αλληλεγγύης», «αυτονόητη προοδευτική κατάκτηση» κ.λπ.

Διερωτώμεθα εάν λαμβάνωνται υπ΄ όψιν τα δικαιώματα των ανηλίκων παιδιών, όταν νομοθετήται «η διεύρυνση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών», κατά την αρμοδίαν υπουργόν, μιας μικρής μερίδος συνανθρώπων μας.

Είναι δυνατόν, η οποιαδήποτε στήριξις εις τον θεσμόν της οικογενείας, όπως έχει καθιερωθεί εις την ελληνορθόδοξον παράδοσιν του λαού μας, να χαρακτηρίζεται «αναχρονιστικές αντιλήψεις και συντηρητικά στερεότυπα», η ακόμη «φοβικά σύνδρομα, στο όνομα μιας θρησκείας που είναι δομημένη στην αγάπη προς τον συνάνθρωπο», όπως εδήλωσεν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός;

Απευθυνθήκαμε, ως Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους, εκφράζοντες τον προβληματισμόν και ανησυχίαν, αλλά και τας ελπίδας και προσδοκίας τόσον ημών των Αγιορειτών μοναχών, όσον και των πολυπληθών προσκυνητών του Αγίου Όρους, εις πάντας τους αρμοδίους Υπουργούς και τους Βουλευτάς του Ελληνικού Κοινοβουλίου, προς αποτροπήν όλων των ανωτέρω νομοθετημάτων, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Άνευ καμίας διαθέσεως πολιτικής αναμείξεως, θεωρούμεν ότι είναι ίσως καιρός, να αναλάβουν όλοι οι πολίται τας ευθύνας των και να εξετάζουν επιμελώς τας επιλογάς των δια την εκπροσώπησίν των εις την Βουλήν των Ελλήνων, όταν πλέον συστηματικώς ψηφίζωνται νόμοι αντικείμενοι εις βασικάς αρχάς της χριστιανικής διδασκαλίας.

Απευθυνόμενοι πλέον εις τον Ορθόδοξον πιστόν λαόν, παρακαλούμεν θερμώς να μείνωμεν στερροί εις τας Ορθοδόξους Παραδόσεις μας. Ο ιερός θεσμός της οικογενείας, όπως τον βιώνομεν κοντά εις τον Χριστόν και την Εκκλησίαν, δεν είναι «αναχρονισμός» και «συντήρησις», αλλά πρόοδος και ελπίδα. Τηρούντες τας Παραδόσεις μας, ουσιαστικώς μένουν ανενεργά και άκυρα όλα τα άνομα νομοθετήματα.

Ευχόμεθα ο Αναστάς Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και η Παναγία Μητέρα Του, η Έφορος του ιερού ημών τόπου και Προστάτις του Γένους ημών, να στηρίζουν την Ορθόδοξον Πατρίδα μας εις τους δυσκόλους καιρούς που διέρχεται και να φωτίζουν τους άρχοντας ημών, ώστε να αφουγκράζωνται την θέλησιν του πιστού λαού μας και να νομοθετούν αναλόγως.

Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι
των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.

Η επιστολή ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή

Πηγή: Ακτίνες

Σχόλιο Ρωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ μέσα ἀπὸ τὰ λόγια τῶν Ἁγίων:

- «Οὐχ ἡ ψυχὴ ἐστιν ἡ ἀποθνήσκουσα, ἀλλὰ διὰ τὴν ταύτης ἀναχώρησιν ἀποθνήσκει τὸ σῶμα» δηλαδή “Δεν εἶναι ἡ ψυχὴ αὐτὴ ποὺ πεθαίνει, ἀλλὰ ἐξ αἰτίας τῆς δικῆς της ἀναχώρησης (δηλαδὴ τοῦ ἀποχωρισμοῦ της μὲ αὐτὸ) πεθαίνει τὸ σώμα” Μ. Ἀθανάσιος

- «Ἅμα δὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται, οὐ τὸ μὲν πρῶτον, τὸ δὲ ὕστερον» δηλαδή “Μαζί πλάστηκαν το σώμα και η ψυχή. Όχι πρώτα το ένα και ύστερα το άλλο” Ἄγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός

- Κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ ἡ ψυχὴ «συνέχουσα τὸ σῶμα, ὅ καὶ ἐκτίσθη, πανταχοῦ τοῦ σώματος ἐστίν, οὐχ ὡς ἐν τόπω οὐδ' ὡς περιεχομένη, ἀλλ' ὡς συνέχουσά τε καὶ περιέχουσα καὶ ζωοποιοῦσα τοῦτο, κατ' εἰκόνα καὶ τούτ' ἔχουσα Θεοῦ» δηλαδή “ως στοιχείο που περιλαμβάνει, (συγκρατεί) το σώμα, το οποίο και δημιουργήθηκε, υπάρχει σε όλα τα μέρη του σώματος, όχι όπως σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος ούτε ως να την κρατά μέσα της το σώμα, αλλά ως συνδετική αυτού και περιεκτική και ζωοποιός αυτού, καθώς και αυτό (το σώμα) είναι πλασμένο κατ` εικόνα Θεού”.

- Κατὰ δὲ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Δαμασκηνὸ «ὀργανικῶ κεχρημένη σώματι καὶ τούτῳ ζωῆς αὐξήσεως τὲ καὶ αἰσθήσεως καὶ γεννήσεως παρεκτική» δηλαδή...
"Χρησιμοποιώντας το ζωντανό σώμα, του παρέχει την διάρκεια της ζωής (την δυνατότητα να προοδεύει αυξητικώς στη ζωή) και την δυνατότητα να αισθάνεται και να γεννιέται".

Ὁ 13χρονος Trenton McKinley ἀπὸ τήν Αλαμπάμα ειχε χτυπήσει σοβαρὰ τὸ κεφάλι του όταν ἡ καρότσα πάνω στὴν ὁποία εἶχε ἀνέβει ἀναποδογύρισε καὶ τὸν χτύπησε.

«Χτύπησα στὸ τσιμέντο καὶ μετὰ τὸ τρέιλερ προσγειώθηκε πάνω στὸ κεφάλι μου. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ δὲ θυμᾶμαι τίποτα», δήλωσε τὸ ἀγόρι.

Τὸ παιδὶ ὑπέστη πολλὲς και βαριὲς ἐγκεφαλικὲς κακώσεις καὶ οἱ γιατροὶ εἶπαν στοὺς γονεῖς του ὅτι ἀκόμα καὶ ἂν συνέλθει ἀπὸ το κώμα, δὲ θὰ εἶναι ποτὲ τὸ ἴδιο.

Ἡ μητέρα του ὑπέγραψε τὰ χαρτιὰ τῆς δωρεᾶς τῶν ὀργάνων του, ὅταν ἔμαθε ὅτι ἦταν συμβατὰ μὲ τὰ ὄργανα ποὺ χρειάζονταν πέντε ἄλλα παιδιά.

Ὅπως περιέγραψε ἡ ἴδια, ἐκπρόσωπος τῆς ὀργάνωσης γιὰ τὴ δωρεὰ τοὺς βρῆκε στὸ νοσοκομεῖο καὶ τοὺς εἶπε ὅτι τὰ ὄργανα τοῦ γιοῦ τους θὰ ἔσωζαν τὶς ζωὲς πέντε παιδιῶν.

Μία μέρα προτοῦ ὁ 13χρονος μπεῖ στὴ μηχανικὴ ὑποστήριξη ἔδωσε τὰ πρῶτα σημάδια ἀνάνηψης καὶ σιγὰ σιγὰ ἄρχισε νὰ ἐπανακτᾶ τὶς αἰσθήσεις του.

«Τὴν ἑπόμενη μέρα ἐπρόκειτο νὰ γίνει ἡ τελευταία ἐξέταση στὸν ἐγκέφαλό του καὶ νὰ ὁριστεῖ ὁ χρόνος θανάτου του, ὅταν ὅμως ἐξέπεμψε σημάδια ζωῆς ἀκυρώσαμε τὶς ἐξετάσεις», περιγράφει ἡ μητέρα του.

Τὸ παιδὶ εἶναι ἀντιμέτωπο μὲ νευρόπονους καὶ σύντομα θὰ ὑποβληθεῖ σὲ ἐπέμβαση γιὰ τὴ συγκόλληση τοῦ κρανίου του, ὅμως καθημερινὰ παρουσιάζει σημάδια βελτίωσης ὅπως γράφει ἡ "Metro".

«Ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ὁ ἐγκέφαλός του δὲν εἶχε σημάδια ζωῆς, τώρα περπατᾶ, μιλᾶ, διαβάζει, κάνει ἀκόμα καὶ ἀσκήσεις μαθηματικῶν. Εἶναι θαῦμα», λέει ἡ μητέρα του.

Ὁ ἴδιος ὁ μικρὸς θεωρεῖ ὅτι κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ κώματός του βρισκόταν στὸν παράδεισο.

«Ἤμουν σὲ ἕνα ἀνοιχτὸ λιβάδι καὶ περπατοῦσα εὐθεία. Δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἐξήγηση ἐκτός του Θεοῦ. Δὲν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος, ἀκόμα καὶ οἱ γιατροὶ τὸ παραδέχθηκαν», δήλωσε τὸ παιδί.

Οἱ γονεῖς, ὅπως γράφει τὸ ant1news ἔκαναν ἔρανο γιὰ τὴ συγκέντρωση τῶν ἀπαραίτητων γιὰ τὴν ἐπέμβασή του χρήματα καὶ τὸ ποσὸ τῶν 4000 δολαρίων ποὺ χρειάζονται, συγκεντρώθηκε μέσα σὲ λίγες μέρες.

Πηγή: enikos.gr, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Στην Ιρλανδία η έκτρωση είναι προς το παρόν παράνομη, αλλά δυστυχώς μάλλον δε θα παραμείνει έτσι για καιρό. Το Μάιο, οι ψηφοφόροι θα πάνε στις κάλπες να αποφασίσουν αν η 8η Τροπολογία του συντάγματος, η οποία αναγνωρίζει ότι μητέρα και παιδί έχουν ίδιο δικαίωμα στη ζωή, θα καταργηθεί. Αυτή τη στιγμή, γυναίκες που θέλουν να κάνουν έκτρωση πρέπει να ταξιδέψουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η έκτρωση είναι νόμιμη τις πρώτες 24 εβδομαδες εγκυμοσύνης.Μετά αυτή απαγορεύεται, με εξαίρεση περιπτώσεις διααταραχής στη διάπλαση του εμβρύου – ακόμη κι αν πρόκειται για απλή χειλεοσχιστία.

Το λόμπι των εκτρώσεων κάνει μεγάλη εκστρατεία για να καταργήσει την 8η τροπολογία και να νομιμοποιήσει την έκτρωση στην Ιρλανδία, άλλα άλλοι έχουν επίσης κινητοποιηθεί για να διαδηλώσουν υπέρ αυτής. Μία από τους τελευταίους είναι μια Ιρλανδέζα νοσηλεύτρια που έχει να διηγηθεί μιά συγκλονιστική ιστορία.

Η Κάρεν εργαζόταν ως νοσηλεύτρια στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας όταν μια γυναίκα μπήκε στο νοσοκομείο της για να κάνει έκτρωση. Το μωρό της είχε μια χρωμοσωμική ανωμαλία και, παρά το ότι δεν είχε ανατεθεί η φροντίδα της στην Κάρεν, η γυναίκα ήταν στην πτέρυγά της. «Μπήκα μέσα στο δωμάτιο με τους νιπτήρες και είδα το μωρό, ένα αγοράκι 22 εβδομάδων κύησης, μέσα σε ένα νεφροειδές , στο νεροχύτη όπου ρίχναμε για να φύγουν στην αποχέτευση όλα τα βιολογικά απόβλητα», είπε. «Ήταν μικρός, αλλά ήταν τέλειος. Μπορούσες να δεις τα δάχτυλα των ποδιών του, τα χέρια του. Έμοιαζε σαν να είχε ξανθά μαλλιά. Το κορμάκι του έπιανε όλο το νεφροειδές και ήταν ζωντανός. Μπορούσα να δω το στήθος του να ανεβοκατεβαίνει: Ανέπνεε.

Ως νεαρή νοσοκόμα η Κάρεν δεν ήξερε τι να κάνει. «Επειδή επρόκειτο για έκτρωση, διηγείται, δεν μου επιτρεπόταν να επέμβω. Δεν μπορούσα να φέρω βοήθεια για το μωρό, δεν μπορούσα να τον κρατήσω ή να τον ηρεμήσω, να του φέρω οξυγόνο ή να ζητήσω από κάποιον να τον βοηθήσει να επιζήσει.» θυμάται. «Το να βλέπω αυτό το μωρό να προσπαθεί να αναπνεύσει και κανείς να μην τον βοηθάει ήταν τόσο στενάχωρο που θα με στοιχειώνει για το υπόλοιπο της ζωής μου. Έπρεπε να φύγω από το δωμάτιο και έπρεπε να αφήσω το μωρό εκεί και αυτό ήταν το δυσκολότερο πράγμα, επειδή καταλάβαινα οτι το είχα εγκαταλείψει.Ήταν ένα παιδί, ήταν ένα ανθρώπινο όν.

Η ανάμνηση αυτή ακόμη και σήμερα την παραλύει και το ίδιο έκαμε και στη μητέρα του παιδιού αυτού.”Το ίδιο ακριβώς βράδυ -θυμάται η Κάρεν-την άκουσα στο δωμάτιό της να κλαίει.”Ηταν απαρηγόρητη.Αναρωτήθηκα τί της είχαν πεί, και άν άλλοι την είχαν συμβουλέψει να κάνει έκτρωση στο παιδί της επειδή είχε κάποια ενδεχόμενη ατέλεια.

Τώρα η Κάρεν θέλει να εξασφαλίσει ότι η 8η Τροπολογία δε θα καταργηθεί. «Δεν υπάρχει καθόλου αξιοπρέπεια στην έκτρωση. Δεν υπάρχει καθόλου σεβασμός. Δεν υπάρχει καθόλου δικαιοσύνη.» είπε. «Φοβάμαι για τις νοσηλεύτριες σαν κι εμένα, εαν η πρόταση για τις εκτρώσεις περάσει, και για το κακό κατεστημένο που θα δημιουργηθεί στα Ιρλανδικά νοσοκομεία. Φοβάμαι ότι θα καλούνται οι γιατροί να κρίνουν την αξία της ζωής του μωρού και να αποφασίζουν γιαυτήν με βάση μια πιθανή του ανωμαλία.»

Και συνέχισε, «Υπάρχει μια πραγματικότητα στην κατάργηση της Τροπολογίας και στην νομιμοποίηση της έκτρωσης που σου ραγίζει την καρδιά και αγνοείται από τους περισσότερους. Δε θέλω ποτέ καμία νοσοκόμα να αναγκαστεί να αντιμετωπίσει αυτήν την σπαρακτική πραγματικότητα που είδα εγώ.»

Είναι γεγονός ότι τα εκτρωθέντα έμβρυα που συχνά εξέρχονται ζώντα από την μήτρα εγκαταλείπονται να πεθάνουν,και το ίδιο θα συμβεί αναμφίβολα και στην Ιρλανδία αν η 8η τροπολογία καταργηθεί. Ήδη η χώρα δοκιμάζεται αρκετά από την πραγματικότητα της έκτρωσης ,η νομιμοποίησή της θα χειροτερέψει επιπλέον τα πράγματα. Η Ιρλανδία πρέπει να σώσει την 8η τροπολογία.

Πηγή: Live Action, Αφήστε με να ζήσω

Σχόλιο ID-ont: Το κατωτέρω άρθρο, παρά τα κάποια "φάλτσα" του, είναι ένα άρθρο που πάνει το θέμα "Κάρτα Πολίτη- Ηλεκτρονική Φυλακή" από σχεδόν όλες τις διαστάσεις του. Διαβάστε το μέχρι το τέλος του...

Έρχεται το απόλυτο όπλο παρακολούθησης της ζωής των πολιτών, η ηλεκτρονική ταυτότητα η οποία θα μοιάζει με πιστωτική κάρτα και θα διαθέτει μικροτσιπ.

Θα κοστίζει 8 ευρώ συν τα έξοδα για τις φωτογραφίες που θα βγάλουν οι πολίτες, είτε βγάζουν για πρώτη φορά ταυτότητα είτε θέλουν να αντικαταστήσουν τις υπάρχουσες.

Όλες οι παλιές ταυτότητες θα πρέπει να αντικατασταθούν μέσα σε τέσσερα χρόνια υποχρεωτικά, αδιαφορώντας φυσικά για τα όποια θρησκευτικά ή ιδεολογικά συναισθήματα των πολιτών.

Οι νέες ταυτότητες θα έχουν επτά ζώνες, οι οποίες σκοπό έχουν να αποτρέψουν την όποια προσπάθεια πλαστογράφησης. Εκτός από την Ελλάδα και η Ιταλία έχει καθυστερήσει 12 χρόνια να «βγάλει» τις νέες ταυτότητες που θεωρείται πως θα γίνουν εμπόδιο στην παράνομη μετανάστευση , κυρίως προς τη Βόρεια Ευρώπη.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η ταυτότητα αυτή θα γίνει ένα είδος «φυλακής» για τους πολίτες που θα την κατέχουν

Η κοινή υπουργική απόφαση από τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Τόσκα και τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη θα υπογραφεί τις επόμενες μέρες.

Αφού υπογραφεί η ΚΥΑ, θα γίνει άμεσα η προκήρυξη απόρρητου διαγωνισμού με 4-5 προεπιλεγμένες εταιρίες. Εκτός από τις νέες ταυτότητες, οι εταιρίες αυτές θα αναλάβουν και την έκδοση ακόμη 10 δημοσίων εγγράφων.

Το πως θα είναι τα νέα δελτία ταυτότητας αποκάλυψε η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής.

Οι επτά ζώνες
Τα νέα δελτία ταυτότητας θα χωρίζονται σε επτά ζώνες.

Μπροστά

Ζώνη 1: Αριθμός ταυτότητας
Ζώνη 2: Φύλο, επώνυμο, όνομα, ημερομηνία γέννησης, ιθαγένεια
Ζώνη 3: Ημερομηνία λήξης, Αριθμός Πρόσβασης Κάρτας, Αρχή Έκδοσης
Ζώνη 4: Υπογραφή κατόχου
Ζώνη 5: Φωτογραφία

Πίσω

Ζώνη 6: Όνομα πατέρα, όνομα μητέρας, τόπος γέννησης, ημερομηνία έκδοσης, ομάδα αίματος, Αριθμός Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (Α.Μ.Κ.Α.), ψηφιακό δακτυλικό αποτύπωμα
Ζώνη 7: Ζώνη Μηχανικής Ανάγνωσης / Machine Readable Zone-MRZ

Στη νέα ταυτότητα έχουν τοποθετηθεί ο Θυρεός Ελληνικής Δημοκρατίας, Όνομα Χώρας (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ/HELLENIC REPUBLIC), Τύπος Εγγράφου (ΔΕΛΤΙΟ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ/IDENTITY CARD), Σήμα ICAO (Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας) για ενσωματωμένο RFID chip.

Στο ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης περιέχονται

Φωτογραφία
Στοιχεία κατόχου
Ύψος κατόχου (μετά τη συμπλήρωση του 24ου έτους ηλικίας)
Στοιχεία που απαιτούνται για Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
Δήμος εγγραφής
Αριθμός δημοτολογίου
Τόπος έκδοσης δελτίου.

Ο τύπος του δελτίου ταυτότητας όπως περιγράφεται στην Κοινή Υπουργική Απόφαση είναι μορφότυπο σύμφωνα με τις συστάσεις του ICAO (International Civil AviationOrganization-Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας). Περιλαμβάνει:

– Ζώνη Οπτικής Εξέτασης
– Μηχανικώς Αναγνώσιμη Ζώνη
– Ενσωματωμένο ηλεκτρονικό μέσο αποθήκευσης σύμφωνα με πρότυπα ICAO για τα μηχανικώς αναγνώσιμα ταξιδιωτικά έγγραφα.

Η κατάσταση μπορεί να φαίνεται αθώα αλλά εμπνέει ανησυχίες.

Έτσι λοιπόν μετά τον εφιάλτη του "πλαστικού" χρήματος που με γρήγορα βήματα γίνεται πραγματικότητα τώρα είμαστε στην τελική ευθεία για την αλλαγή των παλιών δελτίων ταυτότητας με τις νέες βιομετρικές ταυτότητες που θα περιέχουν τσιπ με αποθηκευμένα τα προσωπικά μας δεδομένα.

"Σφίγγει" ο κλοιός γύρω από τους πολίτες οι οποίοι θα παρακολουθούνται αδιαλείπτως από το κράτος και θα χάσουν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής και προσωπικών δεδομένων και προσωπικών προτιμήσεων καθώς προωθείται όχι μόνο την νέα βιομετρική ταυτότητα αλλά και το "τσιπάρισμα" των αυτοκινήτων για να είναι γνωστό υποτίθεται ποιοι δεν έχουν πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας και την ασφάλεια αυτοκινήτου.

Εάν και το χρήμα γίνει ηλεκτρονικό, όλα τα δεδομένα,ο τρόπος ζωής μας θα αρχειοθετείται αυτόματα από τις Αρχές.

Φερ'ειπείν, πόσο πίνει κανείς τα βράδια, πόσους καφέδες πίνει την ημέρα, πόσα προφυλακτικά αγοράζει άρα πόση σεξουαλική δραστηριότητα έχει, αν κάνει πολεμικές τέχνες (άρα αν είναι επικίνδυνος για το Σύστημα που θέλει παιδιά του καναπέ) θα είναι πλέον γνωστά σε όλους,όπως και στις ασφαλιστικές εταιρείες.

Το κράτος θα λέει: "Πίνεις πολλούς καφέδες, πολύ αλκοόλ, κάνεις πολύ σεξ,άρα επιβαρύνεις το δημόσιο σύστημα Υγείας συνεπώς πρέπει να πληρώσεις περισσότερο ΦΟΡΟ, επίσης κάνεις πολεμικές τέχνες άρα αυξάνεις το ρίσκο να σπάσεις, μύτη, να πάθεις διάσειση κ.λ.π. επιπλέον ΦΟΡΟΣ και γι'αυτό".

Οι ασφαλιστικές απλά θα πούνε: "Σου ανεβάζουμε τα ασφάλιστρα γιατί έχεις έναν τρόπο ζωής που δημιουργεί επισφάλειες και αυξημένο ρίσκο για εμάς".

Τόσο απλά, γιατί εκεί θα οδηγηθεί το ζήτημα από οικονομικής φύσεως.   Η οικονομική άποψη όμως είναι η μια πλευρά του νομίσματος, υπάρχει και η καθαρά ανθρωπιστική που είναι πολύ σημαντικότερη.   Θα γνωρίζουν όλων τις "προτιμήσεις". Αυτό σημαίνει, ότι ανά πάσα στιγμή ΟΛΟΙ θα είναι εκβιάσιμοι.

Κάποιος μπορεί να είναι παντρεμένος και να έχει αγοράσει τρία δαχτυλίδια, το ένα για την γυναίκα του, τα άλλα δύο για ποιες;

Θα ιδρυθεί και αστυνομία "Ηθών και πάταξης της Αμαρτίας" όπως η αστυνομία της Σκέψης στο "1984" του Τζ.Όργουελ;

Θα γίνουν όλοι άμεσα εκβιάσιμοι στα μάτια της εκάστοτε κυβέρνησης που απλά ενοχλείται από την εναντίον της (νόμιμη) δράση από κάποιους πολίτες, και θα ήθελε να μπορεί να τους "ξεφορτωθεί"-ξεφτιλίσει-καταστρέψει την δημόσια εικόνα τους, με όσο γίνεται πιο εύκολο και πλήρη τρόπο;

Με το πάτημα ενός κουμπιού, θα "λασπώνεται" ο οποιοσδήποτε ενοχλητικός, γιατί απλούστατα επιλεκτικά θα παραδίδεται στην δημόσια χλεύη, διότι όλοι πάντα έχουν κάτι να κρύψουν ή δεν θέλουν να μαθευτεί, αυτός άλλωστε είναι και ο ορισμός της ιδιωτικότητας-ατομικότητας.

Το κράτος θα βλέπει τα πάντα για εμάς, εμείς όμως όχι για αυτούς.   Θα γνωρίζουν τι βιβλία διαβάζουμε,άρα τι ιδέες έχουμε, και ως γνωστόν οι ιδέες που δεν αρέσουν στο Σύστημα ήδη έχουν αρχίσει να κυνηγιούνται με την απαξίωση, σε πρώτο στάδιο, με ποινική δίωξη σύντομα.

Η ενορχηστρωμένη απαξίωση προετοιμάζει την Κοινή Γνώμη για την αποδοχή της ποινικοποίησης κάποιων ιδεών.   Και μην ξεκινήσει το γνωστό παραμύθι που λεει όλοι έχουμε κινητά, fb και διάφορα άλλα, καθώς εκεί ο καθένας υπευθύνη του κοινοποιεί ότι θέλει ο ίδιος. Ότι θέλει το κρύβει.

Το Σύστημα έχει ξεκινήσει σκόπιμα μια απλοποιητική προπαγάνδα του στιλ "έλα μωρέ τα ξέρουν ήδη όλα για εμάς". Δεν είναι έτσι, ακόμα όποιος θέλει κρατάει τις λεπτομέρειες μακριά από την κοινή θέα.

Ήδη πολλοί συμπολίτες έχουν επηρεαστεί από την προπαγάνδα των ΜΜΕ και της κυβέρνησης και εκφράζουν θετική άποψη για το ζήτημα της κατάργησης των μετρητών χωρίς να έχουν σκεφτεί ποτέ τις συνέπειες τις οποίες όταν τις καταλάβουν θα είναι πλέον πολύ αργά, καθώς η πόρτα του "κελιού" της "αιώνιας ηλεκτρονικής φυλακής" θα έχει κλείσει και θα έχει πεταχτεί και το "κλειδί".

To παγκόσμιο οικονομικό κατεστημένο προχωρά στην τελική του επίθεση κατά της ανθρώπινης ελευθερίας με πρόσχημα την φοροδιαφυγή και την παράνομη δραστηριότητα:

Την κατάργηση των μετρητών και το δικαίωμα του πολίτη να αγοράζει ανώνυμα χωρίς να καταγράφεται και να δημιουργείται αυτόματα το αγοραστικό και άρα το ψυχολογικό του προφίλ με βάση το οποίο,το Σύστημα θα ξέρει εάν αποτελεί κάποιου είδους απειλή γι' αυτό.

Μετρητά σημαίνει ελευθερία επιλογών χωρίς να νιώθει κάποιος ότι παρακολουθείται λόγω αυτών.

Μετρητά σημαίνει και έλεγχος στο προσωπικό πορτοφόλι.

Έχεις χρήματα αγοράζεις, δεν έχεις δεν παίρνεις τίποτα παρά μόνο τα προς το ζην.

Οι προϋπολογισμοί των οικογενειών ξετινάχθηκαν από τότε που στην ζωή τους πέρασε το "πλαστικό" χρήμα αφού όλοι αγόραζαν με φρενίτιδα πέραν των πραγματικών τους δυνατοτήτων με πίστωση ότι τους έρχονταν κυριολεκτικά στην "κούτρα".

Οι άνθρωποι όταν έχουν πίστωση ξεφεύγουν καθώς δεν νιώθουν το φυσικό όριο της έλλειψης πραγματικού φυσικού χρήματος.

Και όμως το παγκόσμιο (και εγχώριο) κατεστημένο προσπαθεί να πείσει τους πολίτες όλων των χωρών ότι η κατάργηση των μετρητών θα είναι κάτι πολύ καλό για αυτούς, και ότι θα τους προσφέρει ευημερία!

Και καλό θα είναι να μας απαντήσει το Σύστημα και οι ντόπιοι εκφραστές του που επιθυμούν την κατάργηση των μετρητών (ήδη πολλοί Έλληνες πολιτικοί το έχουν ζητήσει) τα παρακάτω ερωτήματα.

Εάν κάποτε για λόγους "οικονομικής κρίσης" ή γιατί έτσι θέλουν, οι τράπεζες επιβάλλουν αρνητικά επιτόκια, πως ο πολίτης θα μπορεί να εξασαφαλίσει τα χρήματά του και την αγοραστική του δύναμη;

Επίσης πολλοί άνθρωποι δεν είναι ικανοί να πληρώσουν άμεσα όλο τον φόρο που αυθαίρετα τους αναλογεί, καθώς το κράτος τον αυξάνει κατά την επιθυμία του,προτιμώντας να πληρώσουν για την συντήρηση της οικογένειάς τους και την δική τους.

Όμως με το ηλεκτρονικό χρήμα το κράτος θα παίρνει απευθείας όλα τα χρωστούμενα αφήνοντας τους πολίτες να επιβιώσουν με...ηλεκτρονικό αέρα κοπανιστό.

Εάν βάσει ψυχολογικού και αγοραστικού προφίλ το Σύστημα κρίνει κάποιον επικίνδυνο λόγω ιδεών και απήχησης σε κοινωνικές ομάδες, και πέραν της φυσικής του καταδίωξης ("τυχαία" περιστατικά βίας εναντίον του φυσικού προσώπου από "τυχαίους" κακοποιούς, που τον περιμένουν με ρόπαλα κοντά στο σπίτι του γιατί δεν είναι αρεστός σε κάποιους) που μπορεί να υποστεί, ποιος εξασφαλίζει τα χρήματα του εν λόγω υποκειμένου από ηλεκτρονική "εξαφάνιση";

Ότι παύσει να υπάρχει ηλεκτρονικά,απλά δεν υπάρχει. Δεν θα υπάρχει χαρτί που να αποδεικνύει ότι είχατε μισθοδοσία, ή ότι είχατε...τόσες "ηλεκτρονικές πιστωτικές μονάδες" στον λογαρισμό σας.

Αυτό θα μπορούσε να γίνει ακόμα και από χάκερς, αλλά στην περίπτωση του κρατικού μηχανισμού απλά θα μπορούσε να "εξαφανίσει" ηλεκτρονικά έναν άνθρωπο για όποιον λόγο θα επέλεγε το "βαθύ κράτος" (το οποίο ηλεκτρονικά θα γίνει ακόμα πιο ανεξέλγκτο σε κάθε χώρα και όχι μόνο στην Ελλάδα).

Με το ίδιο σκεπτικό, άνθρωποι φίλα προσκείμενοι και δουλικοί στο Σύστημα, ποιος θα εμποδίζει την αθρόα "εμφάνιση" ηλεκτρονικού χρήματος στο "πορτοφόλι" τους για τις "υπηρεσίες" που προσφέρουν, αφου κανείς δεν θα μπορεί να το ελέγξει εάν το Σύστημα δεν το επιθυμεί.

Δηλαδή, θα υπάρχει πάλι "μαύρο" χρήμα αλλά ηλεκτρονικό αυτή τη φορά και το κυριότερο προσβάσιμο μόνο στους αρεστούς και σε αυτούς που εργάζονται πιστά για το "βαθύ κράτος".

Οι Ρωμαίοι είχαν ένα (από τα πολλά) σοβαρό ρητό.«Verba volant, scripta manent» όπου στην ελληνική γλώσσα αποδίδεται ως "τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν", αντί για λόγια θα έχουμε τις ηλεκτρονικές "αερολογίες".

Όταν καταργηθεί το χαρτί, η απόδειξη για το τί είμαστε και τι διαθέτουμε θα εναπόκειται στο κράτο όχι σε μας.    Η σχέση θα γίνει μονόδρομη και θα παύσει να είναι αμφίδρομη.

Σε μια αχρήματη κοινωνία ακόμα και η δουλειά θα μπορούσε να γίνει μέσο πίεσης.

Συμμορφώνεσαι δια παντός με τους "κανόνες", και ζεις, ή αντιδράς και μπαίνεις στο περιθώριο μην μπορώντας να επιβιώσεις πλέον ούτε βιολογικά.

Ας πάμε στα ιατρικά δεδομένα: Σωστά αντιδρούν οι γιατροί. Πρέπει να γνωρίζει όλος ο πλανήτης τα ιατρικά μας προβλήματα; Εάν κάποιος πάει ψυχολόγο, πρέπει να το μάθει ο εργοδότης του; Γιατί θα το μάθει.

Πρέπει κάποιος να πηγαίνει για συνέντευξη σε δουλειά και εκ των προτέρων να γνωρίζουν (νόμιμα-παράνομα ποσώς έχει σημασία) τι προβλήματα υγείας αντιμετωπίζει και να του δίνουν τα "παπούτσια στο χέρι";

Τι θα λένε τότε τα ΜΜΕ "μα υπάρχει προστασία προσωπικών δεδομένων"; Ε και; Όποιος το μάθει δεν θα το πει, απλά θα το χρησιμοποιήσει δυσμενώς για τον υπο εξέταση υποψήφιο.

Ας πάμε και στην θρησκευτική άποψη του θέματος.   κεφ. Ιγ’ 16 “ἵνα δώσουσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν, καί ἵνα μή τις δύναται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα, τό ὂνομα τοῦ θηρίου ἢ τόν ἀριθμόν τοῦ θηρίου˙ ἀριθμός γάρ ἀνθρώπου ἐστί καί ὁ ἀριθμός αὐτοῦ χξς“ = 666."

Δηλαδή ένα κείμενο 2.000 χρόνων παλιό και μια προρήση 250 ετών είναι έτοιμα να επιβεβαιωθούν και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός! Ακόμα και η Εκκλησία δεν δείχνει κάποια ισχυρή αντίδραση!

Όπως έλεγε ο Πατροκοσμας «Θα 'ρθεί καιρός, που θα σάς πουν να βουλωθείτε με τη βούλα τού Σατανά. Να μη βουλωθείτε. Αν βουλωθείτε, και στου βοδιού το κέρατο να κρυφθείτε, θα σάς βρουν»

Μεγάλη "σύμπτωση"! 

Ούτε καν σαν σκέψη δεν περνάει από τα "μεγάλα" τηλεοπτικά ΜΜΕ ότι ένα πολύ ανησυχητικό (ιερό) κείμενο που περιγράφει φρικτά πράγματα που θα συμβούν σε όσους αποδεχτούν το "χάραγμα", μετά από δύο χιλιετίες οδεύει προς ολοκλήρωση.

Τι θα κάνουν άραγε; Θα επιβάλλουν να "κοπούν" αυτά τα εδάφια από την Αποκάλυψη του Ιωάννη για να μην δημιουργούνται "κακοί" και "ενοχλητικοί" συνειρμοί; 

Τι θα γίνει όταν όλοι θα ζουν με πλαστικό χρήμα και θα ξεκινήσουν τα ίδια πάλι ΜΜΕ να διαφημίζουν τον μόνο τρόπο για να μην χαθεί ποτέ το πορτοφόλια σας ή η ταυτότητά ας, που θα είναι να ενσωματωθεί στα  χέρια των πολιτών; Και τι θα κάνουν τότε οι πολίτες; Για την διευκόλυνσή τους θα τρέξουν να "σφραγιστούν" σαν τα κοτόπουλα με έναν άκρως προσβλητικό τρόπο;

Ένα τέτοιο Σύστημα πολύ εύκολα μπορεί να γίνει παγκόσμιο,συγκεντρωτικό και τυρρανικό.

Τι θα επιδιωχθεί; Μα φυσικά κάποτε η ηλεκτρονική ταυτότητα να ενοποιηθεί με το ηλεκτρονικό πορτοφόλι και ταυτόχραν να γίνει και μέσω εντοπισμού!

Εύκολα μια τέτοια συγκεντρωτική κατάσταση μπορεί να φέρει έναν ηγεμόνα στην απόλυτη εξουσία αφού θα ελέγχει κυριολεκτικά τα πάντα. Τώρα αν αυτός θα λέγεται Αντίχριστος, Αυτοκράτορας, Δικτάτορας, ή οι φίλοι του θα τον λένε ...Μπίλι, είναι θέμα οπτικής γωνίας και πεποιθήσεων του καθενός, το αποτέλεσμα όμως θα είναι το ίδιο, η απόλυτη άνευ όρων σκλαβιά.

Και εν πάση περιπτώσει, είναι αρεστό και θεμιτό, να "σφραγίζεται" κάποιος σαν να είναι...κοτόπουλο ή βόδι; Φαίνεται λογικό αυτό; Και όμως πολλοί συμπολίτες μας είναι ήδη έτοιμοι να δώσουν "γη και ύδωρ" και δεν ακούνε την "βοή των γεγονότων που έρχονται".

Εν τέλει η ηλεκτρονική ταυτότητα θα γίνει πραγματικότητα και θεωρητικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για... καλό σκοπό, αυτά που έρχονται στην συνέχεια είναι το πρόβλημα, έχουν επίγνωση οι πολίτες για να πουν «ως εδώ»;

Πηγή: ID-on't renounce my freedom

Μεγάλη σύγχυση επικράτησε μετά τη συνειδητοποίηση ότι ο τίτλος που επελέγη από πολλούς ειδησεογραφικούς ιστοχώρους, μαζί και το «DP», ότι η Ελλάδα έχει μέγιστο πλούτο φυσικού αερίου υπολογιζόμενο σε 30 τρις. κυβικά πόδια φυσικού αερίου, αποτελούσε μέγιστη διαστροφή της πραγματικότητας! Την πατήσαμε κι εμείς μέσα στον καταιγισμό της ειδησεογραφίας, παρότι έχουμε αρθρογραφήσει εκτεταμένα για τα θέματα αυτά και έχουμε δημοσιεύσει αναλύσεις ειδικών πάρα πολλές φορές!

Τι έχει συμβεί όμως; Με απλά λόγια: Στηριχτήκαμε στην αποτύπωση της είδησης από κείμενο – ρεπορτάζ κοινής λήψης, με αποτέλεσμα να μη χτυπήσει το «δημοσιογραφικό καμπανάκι», ότι κάτι δεν πήγαινε καλά! Όσα μας απασχόλησαν αφορούσαν το συνέδριο «Med Petroleum Summit» που διεξάγεται στην Αθήνα.

Το επίμαχο σημείο ήταν η ομιλία που έκανε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων, Γιάννης Μπασιάς, ο οποίος παρουσίασε τα γεωλογικά χαρακτηριστικά της Δυτικής Ελλάδας, τονίζοντας ότι υπάρχουν σημαντικές ομοιότητες με την Ανατολική Μεσόγειο όπου τα τελευταία χρόνια έγιναν σημαντικές ανακαλύψεις στην Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο.

Και ερχόμαστε στο επίμαχο σημείο! Ο Μπασιάς ανέφερε, ότι επί τη βάσει των ανωτέρω, τα μεγέθη των κοιτασμάτων στο ελληνικό υπέδαφος, εφόσον ανακαλυφθούν, μπορεί να κυμαίνονται μεταξύ 3 και 30 τρις. κυβικών ποδιών. Από εδώ βγήκε ο τίτλος! Είπε όμως αυτό ο Γιάννης Μπασιάς, ή εμείς οι δημοσιογράφοι δεν αντιληφθήκαμε καλά όσα ανέφερε;

Συζητήσαμε το θέμα με ειδικούς του χώρου και μας υπενθύμισαν ότι ο Μπασιάς δεν έκανε αυτές τις αναφορές για πρώτη φορά και ότι πλέον το «παιχνίδι» έχει ανοίξει πολύ. Στον ευρύτερο χώρο της Δυτικής Ελλάδας μπορεί να συμπεριλάβει κανείς και το πολλά υποσχόμενο νοτιοδυτικό (ΝΔ) τμήμα της Κρήτης όπου υπάρχουν ήδη 16 κοιτάσματα-στόχο (σήμερα, διότι μελλοντικά οι στόχοι είναι πολύ πιθανό να πολλαπλασιαστούν, σημειώστε το).

Εν ολίγοις, το πολύ «χαλαρό» νούμερο που έδωσε ο Γιάννης Μπασιάς, υπό την έννοια της μεγάλης απόκλισης (από 3 έως 30 τρις. κυβικά πόδια) δεν αφορούσαν το σύνολο του ελληνικού χώρου, αλλά καθένα από τα κοιτάσματα χωριστά! Εάν πάρει κανείς μόνο τους 16 στόχους ΝΔ της Κρήτης, η περιεκτικότητα μπορεί για τα κοιτάσματα να κυμανθεί από 48 τρισεκατομμύριο κυβικά πόδια φυσικού αερίου (16×3), μέχρι 480 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου!

Και για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος, ας θυμηθεί τα διθυραμβικά σχόλια όταν ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο το γιγαντιαίο κοίτασμα «ΖΟΡ», ότι αλλάζει τις ενεργειακές και γεωστρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή, το μεγαλύτερο κοίτασμα που έχει ανακαλυφθεί ποτέ στη Μεσόγειο. Ένα κοίτασμα που θα καλύψει σχεδόν τις ενεργειακές ανάγκες της Αιγύπτου για τουλάχιστον πέντε δεκαετίες.

Ποια είναι όμως η περιεκτικότητα του «ΖΟΡ» που ανακάλυψε η ιταλική πολυεθνική ENI, το οποίο είναι το 20ό μεγαλύτερο στον κόσμο; Περιέχει περίπου 30 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου, άρα, το τεράστιο αιγυπτιακό κοίτασμα, το 20ό μεγαλύτερο στον κόσμο, είναι ίσο με το καλό σενάριο καθενός από τους 16 στόχους ΝΔ της Κρήτης.

Εάν δε υποτεθεί, ότι και στους 16 στόχους επαληθευθεί το χείριστο σενάριο των 3 τρις. κυβικών ποδιών φυσικού αερίου (ακόμα και στατιστικά είναι δύσκολο), το σύνολό τους δίνει 48 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, άρα έχουν περιεκτικότητα 50-60% μεγαλύτερη από το αιγυπτιακό κοίτασμα, το οποίο να σημειωθεί ότι εκτείνεται σε μια περιοχή που καλύπτει περίπου 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Συνυπολογίστε ότι συζητάμε μόνο για τα ΝΔ της Κρήτης, επειδή είναι και τα πλέον πολλά υποσχόμενα.

Ας κρατήσουμε το ελάχιστο των εκτιμήσεων για να μην κατηγορηθούμε για… υπέρ-αισιοδοξία. Έχοντας αποκαταστήσει την πραγματική διάσταση των αναφορών του Γιάννη Μπασιά, θα πρέπει να επισημάνουμε και την ιδιαίτερα δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται, η οποία του επιβάλλει σημαντική προσοχή και τη χρήση διπλωματικών διατυπώσεων στις δημόσιες τοποθετήσεις του. Εξηγούμαστε:

Οι ενεργειακοί κολοσσοί που έχουν σπεύσει στην Ελλάδα για να διεκδικήσουν τις άδειες διεξαγωγής ερευνών στα ελληνικά θαλάσσια «οικόπεδα», είναι εταιρίες εισηγμένες στις διεθνείς χρηματαγορές, κι αυτό επιβάλλει ιδιαίτερη προσοχή σε οτιδήποτε λέγεται και της αφορά, καθώς μπορεί να επηρεάσει θετικά ή αρνητικά τη διακύμανση της τιμής.

Η συμμετοχή τους σε αυτές τις αδειοδοτικές διαδικασίες, στόχο έχουν την αύξηση των κερδών – αποδόσεων της επένδυσης των μετόχων τους, από τους βασικούς, μέχρι τον απλό καθημερινό επενδυτή που μπορεί να τοποθετήσει στις μετοχές της εταιρίας ένα μικρό ποσό.

Κατά συνέπεια, εάν ο Μπασιάς έλεγε είτε κάτι πολύ αισιόδοξο είτε κάτι απαισιόδοξο, η δήλωση αυτή θα μπορούσε να προκαλέσει σημαντικές απώλειες ή κέρδη, επηρεάζοντας την κεφαλαιοποίηση των εμπλεκομένων εταιριών στις διεθνείς αγορές!

Κι όταν λέμε «επηρεάζουν», στα επίπεδα τιμών που βρίσκεται η κάθε μετοχή, οι απώλειες ή τα κέρδη ανέρχονται σε πολύ μεγάλα νούμερα. Πριν από λίγο, επί παραδείγματι η τιμή της ExxonMobil βρισκόταν στα 77,74 δολάρια ανά μετοχή, ενώ η εταιρία έχει σε δημόσια διαπραγμάτευση 4,22 δισεκατομμύρια μετοχές!

Δε χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση μαθηματικών για να αντιληφθεί κανείς τι σημαίνει μια λίγο απρόσεκτη δήλωση σε μια κεφαλαιοποίηση ενός κολοσσού που ανέρχεται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια! Γι’ αυτό ο Γιάννης Μπασιάς και ορθώς, τηρεί εξαιρετικά χαμηλό προφίλ και οι δημόσιες τοποθετήσεις του πέραν της μετριοπάθειας, είναι λογικό να εμπεριέχουν και έναν βαθμό σκόπιμης ασάφειας.

 Πηγή: defence-point.gr

Ἔχουμε ἐπισημάνει πολλὲς φορὲς ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ποὺ ταυτίζεται μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, χαρακτηριζόμενη στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ὡς «Ἀποστολική», θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ χαρακτηρισθεῖ καὶ ὡς «Πατερική», ἂν ἐπιτρεπόταν προσθῆκες στὸ κείμενο αὐτό, τό «βραχὺ ρήματι καὶ πολὺ συνέσει», τὸ ὁποῖο οἱ Πατέρες «θεοπνεύστως ἀπεφθέγξαντο»[1].Ἡ ἴδια ἀπαγόρευση ἐμπόδισε τοὺς Ἁγίους Πατέρες νὰ προσθέσουν καὶ τὴν λέξη «Θεοτόκος», διδασκαλία ποὺ ἀποτελεῖ ἀστασίαστο πλέον δόγμα τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς, Ἀποστολικῆς καὶ Πατερικῆς Ἐκκλησίας. Μόνον ἡ σατανικὴ ἔπαρση τοῦ Παπισμοῦ ἀγνόησε τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀπαγόρευση καὶ πρόσθεσε τὸ αἱρετικὸ «Filioque» στὸ Σύμβολο, τὴν ἐκπόρευση δηλαδὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ», μὲ συνέπεια νὰ προκαλέσει τραύματα καὶ πληγὲς στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, νὰ ὁδηγήσει στὴν αἵρεση καὶ στὸ σχίσμα ὁλόκληρη τὴ Δύση, καὶ νὰ ἐπιμένει μέχρι σήμερα ἑωσφορικὰ καὶ ἐγωϊστικὰ στὴν μεγάλη αὐτὴ δογματικὴ πλάνη.

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΠΑΛΑΜΑ
Σοφώτεροι τῶν Πατέρων οἱ Οἰκουμενιστές;

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

1. Ὑποκρισία καὶ ἀντίφαση τῶν μεταπατερικῶν

Ἔχουμε ἐπισημάνει πολλὲς φορὲς ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ποὺ ταυτίζεται μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, χαρακτηριζόμενη στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ὡς «Ἀποστολική», θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ χαρακτηρισθεῖ καὶ ὡς «Πατερική», ἂν ἐπιτρεπόταν προσθῆκες στὸ κείμενο αὐτό, τό «βραχὺ ρήματι καὶ πολὺ συνέσει», τὸ ὁποῖο οἱ Πατέρες «θεοπνεύστως ἀπεφθέγξαντο»[1].Ἡ ἴδια ἀπαγόρευση ἐμπόδισε τοὺς Ἁγίους Πατέρες νὰ προσθέσουν καὶ τὴν λέξη «Θεοτόκος», διδασκαλία ποὺ ἀποτελεῖ ἀστασίαστο πλέον δόγμα τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς, Ἀποστολικῆς καὶ Πατερικῆς Ἐκκλησίας. Μόνον ἡ σατανικὴ ἔπαρση τοῦ Παπισμοῦ ἀγνόησε τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀπαγόρευση καὶ πρόσθεσε τὸ αἱρετικὸ «Filioque» στὸ Σύμβολο, τὴν ἐκπόρευση δηλαδὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ», μὲ συνέπεια νὰ προκαλέσει τραύματα καὶ πληγὲς στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, νὰ ὁδηγήσει στὴν αἵρεση καὶ στὸ σχίσμα ὁλόκληρη τὴ Δύση, καὶ νὰ ἐπιμένει μέχρι σήμερα ἑωσφορικὰ καὶ ἐγωϊστικὰ στὴν μεγάλη αὐτὴ δογματικὴ πλάνη.

Περὶ τοῦ ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐκτὸς ἀπὸ Ἀποστολικὴ εἶναι καὶ Πατερικὴ εἶναι ὁλοφάνερο καὶ μυριομαρτυρημένο. Θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ παραθέσουμε ἀμέτρητες μαρτυρίες. Θὰ ἀρκεσθοῦμε ἐνδεικτικὰ σὲ λίγες γιὰ τοὺς ἀπληροφόρητους μόνον καὶ θεολογικὰ ἀμαθεῖς ἢ ἡμιμαθεῖς, γιὰ νὰ τοὺς ἀποτρέψουμε ἀπὸ τὴν θρασύτατη ἀγνόηση, ἢ ὑποτίμηση τῶν Ἁγίων Πατέρων, ποὺ σημαίνει ὑποτίμηση καὶ προσβολὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑπάρξει χωρὶς τοὺς θεοκινήτους Ἁγίους Πατέρες. Στὸ κοντάκιο τῆς Κυριακῆς τῶν Πατέρων, λέγεται ὅτι ἡ Πίστη τῆς Ἐκκλησίας ἐκρατύνθη καὶ ἐστερεώθη ἀπὸ τῶν Ἀποστόλων τὸ κήρυγμα καὶ τῶν Πατέρων τὰ δόγματα:

«Τῶν Ἀποστόλων τὸ κήρυγμα καὶ τῶν Πατέρων τὰ δόγματα τῇ Ἐκκλησίᾳ μίαν τὴν πίστιν ἐκράτυνεν.»

Στὸ ἀπολυτίκιο τῆς ἴδιας ἑορτῆς δοξάζουμε καὶ εὐχαριστοῦμε τὸν Χριστό, διότι θεμελίωσε στὴν γῆ ὡς φωστῆρες τοὺς Πατέρες, μέσῳ τῶν ὁποίων ὁδηγηθήκαμε στὴν ἀληθινὴ πίστη:

«Ὑπερδεδοξασμένος εἶ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ φωστῆρας ἐπὶ γῆς τοὺς Πατέρας ἡμῶν θεμελιώσας, καὶ δι᾽ αὐτῶν πρὸς τὴν ἀληθινὴν πίστιν πάντας ἡμᾶς ὁδηγήσας· πολυεύσπλαχνε, δόξα σοι.»

Πανηγυρικὰ ἐπίσης διακηρύσσουμε τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔστω καὶ ἂν κακῶς ἔχουμε κολοβώσει καὶ ἀποκρύψει τό «Συνοδικὸν τῆς Ὀρθοδοξίας», μὲ τὴν ἀντιπατερικὴ καὶ ἀντορθόδοξη περικοπὴ τῶν ἀναθεμάτων ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν αἱρετικῶν, ὅτι:

«Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουμένην ἐστήριξεν.»

Πόσο τραγικὴ εἶναι ἡ ἀντίφαση καὶ ἡ ὑποκρισία ποὺ χαρακτηρίζει ὅσους διπλοπρόσωπους καὶ δίψυχους κληρικοὺς καὶ θεολόγους ἔχουν υἱοθετήσει τὴν μεταπατερικὴ αἵρεση, μὲ τὸ νὰ εἶναι ὑποχρεωμένοι ὡς «Ὀρθόδοξοι» νὰ ἑορτάζουν καὶ νὰ τιμοῦν τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ἐξαπατώντας τοὺς Ὀρθοδόξους πιστούς, ὡς ὑπέρμαχοι ὅμως τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νὰ τοὺς ὑποτιμοῦν καὶ νὰ τοὺς ξεπερνοῦν, διότι ἡ διδασκαλία τους εἶναι ἐμπόδιο στὸ νὰ ἀθωώσουν τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς θρησκεῖες στὰ πλαίσια τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοῦ νέου αὐτοῦ Συγκρητισμοῦ ποὺ ἀπειλεῖ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ! Γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν ἐτόλμησαν στὴν οἰκουμενιστικὴ ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τοῦ 2016, οὔτε νὰ ἀναγνώσουν τοὺς ὅρους καὶ τὶς ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων συνόδων καὶ νὰ ἰσχυρισθοῦν ὅτι ἀκολουθοῦν τοὺς Ἁγίους Πατέρες, «ἑπόμενοι τοῖς θείοις Πατράσι», οὔτε νὰ καταδικάσουν τὶς αἱρέσεις ποὺ ἐκεῖνοι κατεδίκασαν, οὔτε τὶς νέες ποὺ ἐμφανίσθηκαν. Ἡ λέξη αἵρεση ἀπουσιάζει ἀπὸ τὰ ψευδοσυνοδικὰ κείμενα. Καὶ τὸ πρωτοφανὲς καὶ ἀπαράδεκτο, ποὺ ἔπρεπε νὰ συνεγείρει τὶς ὀρθόδοξες συνειδήσεις, εἶναι ὅτι ἐβλασφήμησαν εἰς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, διότι καταδικασμένες αἱρέσεις ἀπὸ συνόδους καὶ Ἁγίους Πατέρες, θεοκινήτους καὶ πνευματοκινήτους, τὶς ὀνόμασαν ἐκκλησίες καὶ καυχώμενοι ἀποφάσισαν νὰ ἐξακολουθήσει ὁ ἐξευτελισμὸς τῆς νύμφης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, μὲ τὸ νὰ τὴν ἐξισώνουν καὶ νὰ τὴν συναριθμοῦν ὡς ἐλάχιστο τμῆμα τοῦ συρφετοῦ τῶν αἱρέσεων στὸ λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν».

Κάναμε πολλὲς προσπάθειες καὶ ὁ γράφων καὶ ἀρκετοὶ ἄλλοι νὰ ὑποδείξουμε ὅτι ἡ πορεία ποὺ ἀκολουθοῦν οἱ πρωτοβάθμιοι ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς εὑρίσκεται ἐκτὸς τῆς ὁδοῦ τῶν Ἁγίων Πατέρων. Σὲ ἕνα ἐξαιρετικὸ κείμενο μάλιστα τῆς «Συνάξεως Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» ποὺ κυκλοφορήθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 2011 μὲ τίτλο «Οὐκ ἐσμὲν τῶν Πατέρων σοφώτεροι» καὶ ὑπότιτλο «Ἀναίρεση τῆς ἐπιχειρηματολογίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ ἀφορμὴ τὴν ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στὴν Μεγίστη Λαύρα»[2] τοῦ Ἁγίου Ὄρους, παραθέταμε ἕνα χαρακτηριστικὸ καὶ ἀκαταμάχητο γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη ἀντιμετώπιση τῶν Ἁγίων Πατέρων χωρίο τοῦ μεγάλου θεολόγου τῆς Καππαδοκίας Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, αὐταδέλφου τοῦ Μ. Βασιλείου καὶ συναγωνιστοῦ καὶ φίλου τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, μετὰ τοῦ ὁποίου πρωταγωνίστησε στὶς ἐργασίες τῆς Β´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (381). Πόσο διαφορετικὴ θὰ ἦταν σήμερα ἡ κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας, ἂν οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ θεολόγοι μας, ὅσοι μάλιστα διαθέτουν καὶ κοσμικὴ παιδεία, εἶχαν τὴν ταπείνωση νὰ ἀναγνωρίζουν, ὅπως ὁ ἐπίσκοπος Νύσσης, τὴν σοφία καὶ τὸν φωτισμὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ νὰ ἀκολουθοῦν τὴν πορεία τους, χωρὶς νὰ ἐπιδιώκουν νὰ γίνουν τῶν διδασκάλων διδάσκαλοι;

«Παυσώμεθα τοῦ θέλειν εἶναι τῶν διδασκάλων διδάσκαλοι. Μισήσωμεν τὸ λογομαχεῖν ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων. Πιστεύσωμεν ὡς οἱ Πατέρες ἡμῶν παραδέδωκαν. Οὐκ ἐσμὲν τῶν Πατέρων σοφώτεροι· οὐκ ἐσμὲν τῶν διδασκάλων ἀκριβέστεροι[3].»

2. Ποιῶν εἶναι διάδοχοι ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ ὁ μητροπολίτης Ἄνθιμος;

Ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ἀποφασίσαμε νὰ παρουσιάσουμε στὸ παρὸν μικρὸ ἄρθρο τὶ λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς γιὰ τὸν Παπισμὸ συνδέεται μὲ τὴν εἰσαγωγὴ ποὺ προηγουμένως ἀναπτύξαμε· νὰ φανεῖ δηλαδὴ πόση ἀπόσταση, πόση ἄβυσσος χωρίζει πολλοὺς σημερινοὺς ὑψηλόβαθμους κληρικοὺς καὶ θεολόγους ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ἀπὸ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, τὸν ἐφάμιλλο καὶ ἰσοστάσιο τῶν μεγάλων Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς πρώτης χιλιετίας καὶ ἀναμφιβήτητα τὸν μεγαλύτερο Πατέρα καὶ Διδάσκαλο τῆς δεύτερης χιλιετίας. Γόνος εὐκλεὴς τῆς Κωνσταντινούπολης, ἡ ὁποία τὸν ἀνέθρεψε μὲ τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν παιδεία της, καὶ μητροπολίτης τῆς μαρτυροπλούτιστης καὶ ἁγιοτόκου Θεσσαλονίκης καθιστᾶ ἀναπολόγητους τοὺς σημερινοὺς κατόχους τῶν θρόνων τῶν δύο μεγαλουπόλεων, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸν φιλοπαπισμὸ καὶ τὴν λατινοφροσύνη τους ἐσκανδάλισαν καὶ σκανδαλίζουν τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα, διαψεύδοντες τό «Καὶ θρόνων μέτοχος καὶ τρόπων διάδοχος». Ἡ ἀποστολικὴ διαδοχὴ διακόπτεται, ὅταν διακοπεῖ ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία. Καὶ ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία διὰ τῶν αἰώνων θεωρεῖ αἵρεση καὶ πλάνη τὸν Παπισμό, κατασκεύασμα τοῦ Διαβόλου.

Βιβλία ὁλόκληρα μπορεῖ νὰ γεμίσει κανεὶς μὲ τὶς φιλοπαπικὲς ἐγκωμιαστικὲς δηλώσεις τοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ἰδιαίτερα κατὰ τὶς συναντήσεις του καὶ τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς τελευταίους πάπες στὸ Φανάρι καὶ στὴ Ρώμη. Δὲν ὑστερεῖ σὲ φιλοπαπισμὸ ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, ἂν καὶ τὸν ἐκδηλώνει σπανιώτερα. Δὲν τὸν ἄκουσε πάντως κανεὶς ὅσα χρόνια ποιμαίνει τὴν Θεσσαλονίκη νὰ ὁμιλήσει ἐναντίον τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ μᾶλλον τὸ ἴδιο ἔπραξε καὶ ὅταν ἐποίμαινε τὴν Ἀλεξανδρούπολη. Ἀπὸ ἐκεῖ μάλιστα ἦταν ὁ μόνος μητροπολίτης ποὺ μᾶς ἐπέπληξε δι᾽ ἐπιστολῆς, ὅταν ἀγωνιζόμασταν τὸ 2001 μὲ σύσσωμο τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ πλῆθος Ὀρθοδόξων πιστῶν νὰ ἀποτρέψουμε τὴν ἔλευση τοῦ πάπα στὴν Ἑλλάδα. Μὴ ἔχοντας νὰ ἀντιτάξει κανένα θεολογικὸ ἐπιχείρημα ὑπὲρ τῆς ἐλεύσεως τοῦ πάπα, σοφιστικὰ μετὰ τὴν ἀναχώρησή του ἔλεγε στὰ διάφορα τηλεοπτικὰ κανάλια:

«Καὶ τὶ ἐπάθαμε ποὺ ἦλθε ὁ πάπας στὴν Ἑλλάδα;»

Ἐπάθαμε δυστυχῶς πολλά, διότι στὴν ἀρχὴ τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰώνα, ποὺ ἐκτιμοῦσαν πολλοὶ ὅτι θὰ ἦταν ὁ αἰώνας τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Διάβολος διὰ τοῦ πάπα καὶ τῶν φιλοπαπικῶν ἐχάραξε ἄλλη πορεία, φιλοπαπική, φιλοδυτική, οἰκουμενιστική, ἐκκοσμικευμένη, ἀνατρεπτικὴ τῶν θεσμῶν καὶ τῶν Παραδόσεων τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ὁδήγησε, παράλληλα μὲ τὴν προετοιμασία καὶ τὴν σύγκληση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, στὴν κατάργηση τοῦ Ὀρθοδόξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ στὴν νομιμοποίηση τοῦ Σοδομισμοῦ τῆς Ὁμοφυλοφιλίας μὲ ἐλάχιστη ἕως μηδενικὴ ἀντίδραση τῶν ἐπισκόπων, πολλῶν μάλιστα καὶ συνευδοκούντων. Μεταλλάξαμε τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὸ ψεῦδος τῶν αἱρέσεων τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γι᾽ αὐτὸ καὶ μᾶς παρέδωσε ὁ Θεὸς σὲ πάθη ἀτιμίας καὶ ἀκαθαρσίας, ὅπως λέγει ὁ ᾽Απόστολος Παῦλος γιὰ τοὺς προγόνους μας εἰδωλολάτρες:

«Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶ καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς, οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει.[4]»

Ὑψηλόβαθμοι κληρικοὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, ἐνισχυμένοι ἀπὸ τὸν μητροπολίτη, ἐδίδασκαν καὶ διδάσκουν, μπροστὰ σὲ ἔκπληκτους καὶ σκανδαλιζόμενους πιστούς, ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι ἐκκλησία, ὅτι ἔχει Χάρη, καὶ τὰ μυστήριά του εἶναι ἔγκυρα, καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀκοῦν κάποιους ἀκραίους καὶ ζηλωτές. Αὐτὲς τὶς βλάσφημες θέσεις γιὰ τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὶς αἱρέσεις, ποὺ τὶς καλλιεργοῦν ἐπὶ αἰώνα τώρα οἱ Οἰκουμενιστές, νομιμοποίησε συνοδικὰ ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης, ποὺ ἔδωσε τὴν δυνατότητα στὸν ἀρχέκακο ὄφι νὰ σηκώνει τώρα θρασύτερα τὸ κεφάλι του ἐναντίον ὅσων ἀντιδροῦμε καὶ ἀντιστεκόμαστε στὰ σκοτεινά του σχέδια. Γι᾽ αὐτό, πρὶν περάσουμε στὰ ὅσα λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, παραθέτουμε, γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, ὅσα λέγει ἕνας ἄλλος ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ὁμόθρονος καὶ ὁμότροπος τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης ὁ Μυσταγωγός (1416/17-1421), μὲ τὰ ὁποῖα μᾶς διδάσκει ὅτι οἱ Παπικοὶ ἔχασαν τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δὲν ὑπάρχει Ἅγιο Πνεῦμα σ᾽ αὐτούς. Τελικῶς ποιῶν εἶναι διάδοχοι οἱ κ.κ. Βαρθολομαῖος καὶ Ἄνθιμος; Τοῦ Μ. Φωτίου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, τοῦ Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ, τοῦ Ἁγίου Συμεὼν ἢ τῶν φιλοπαπικῶν καὶ λατινοφρόνων Ἰωάννη Βέκκου καὶ Ἰωάννη Καλέκα; Λέγει ὁ Ἅγιος Συμεών:

«Βλασφημοῦσιν ἄρα οἱ καινοτόμοι καὶ πόρρω τοῦ Πνεύματός εἰσι βλασφημοῦντες κατὰ τοῦ Πνεύματος, καὶ οὐκ ἐν αὐτοῖς ὅλως τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον· διὸ καὶ τὰ αὐτῶν ἀχαρίτωτα, ὡς τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος ἀθετούντων καὶ ὑποβιβαζόντων αὐτό... διὸ καὶ τὸ Πνεῦμα οὐκ ἐν αὐτοῖς τὸ Ἅγιον, καὶ οὐδὲν πνευματικὸν ἐν αὐτοῖς καὶ καινὰ τὰ πάντα καὶ ἐξηλλαγμένα τὰ ἐν αὐτοῖς καὶ παρὰ τὴν θείαν παράδοσιν[5].»

3. Πειθήνια ὄργανα τοῦ Σατανᾶ οἱ Παπικοὶ

Ἐγνώριζε ἀσφαλῶς ὁ Κωνσταντινουπολίτης Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης τὶς περὶ τῶν Λατίνων θέσεις τοῦ συμπατριώτη του Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, προκατόχου του στὸν θρόνο τῆς Θεσσαλονίκης (1347-1359), ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων Κωνσταντινοπολιτῶν καὶ λοιπῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ Διδασκάλων, ὅταν ἐδίδασκε ὅτι οἱ Λατῖνοι δὲν ἔχουν Χάρη οὔτε μυστήρια, ὅτι σ᾽ αὐτοὺς ἀπουσιάζει, ἔχει φύγει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Εἶναι ὄντως αὐστηρὸς ἀλλὰ ἀληθινὸς καὶ πνευματοκίνητος ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, ὁ κατ᾽ ἐξοχήν «κῆρυξ τῆς Χάριτος» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως ψάλλουμε στὸ ἀπολυτίκιό του. Τίνος «Χάρη» κηρύττουν οἱ φιλοπαπικοί, οἱ λατινόφρονες, οἱ Οἰκουμενιστὲς τοῦ Συγκρητισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μᾶς τὸ ἀποκαλύπτει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος.

Ὅσα ἐνδεικτικὰ ἐδῶ θὰ παρουσιάσουμε προέρχονται ἀπὸ τοὺς δύο «Ἀποδεικτικοὺς Λόγους, Περὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», τοὺς ὁποίους συνέγραψε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος τὸ 1335 στὸ ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Σάββα ἔξω ἀπὸ τὸ μοναστήρι τῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου τότε ἀσκήτευε. ᾽Αρχίζοντας λοιπὸν τὸν πρῶτο Λόγο, χωρὶς περιστροφὲς καὶ δισταγμούς, μᾶς διδάσκει ὅτι καὶ πάλι ὁ ἀρχέκακος ὄφις, ὁ Διάβολος, σηκώνει τὸ κεφάλι του ἐναντίον μας καὶ προσβάλλει τὶς ἀλήθειες τῆς Πίστεως. Αὐτὸς παρεκίνησε τοὺς παλαιοὺς αἱρετικούς, τοὺς Ἀρείους, τοὺς Ἀπολιναρίους, τοὺς Εὐνομίους, τοὺς Μακεδονίους καὶ πολλοὺς ἄλλους νὰ χύσουν τὸ δηλητήριο τῆς αἱρέσεως μέσα στὴν Ἐκκλησία τυλιγμένο μὲ λόγια εὐσεβείας, καὶ νὰ τὴν παρουσιάσουν ὡς ἕνα νέο θαλερὸ φυτὸ γεμᾶτο ἀπὸ ὡραίους καρπούς. Αὐτὸς λοιπὸν ὁ πονηρὸς καὶ καταραμένος ὄφις, «τὸ πρῶτον καὶ μέσον καὶ τελευταῖον κακόν», ὁ ἀκούραστος ἐπιτηρητὴς τῆς ἀπάτης καὶ εὐμήχανος σοφιστής, δὲν ξέχασε καθόλου τὴν χαρακτηριστική του κακοτεχνία, ἀλλὰ μὲ τοὺς Λατίνους, ποὺ εἶναι πειθήνια ὄργανά του, «διὰ τῶν αὐτῷ πειθηνίων Λατίνων», διδάσκει περὶ τοῦ Θεοῦ καινούργιες διδασκαλίες (δηλαδὴ τὸ Filioque), ποὺ φαίνεται νὰ ἔχουν μικρὴ διαφορά, εἶναι ὅμως ἀφορμὲς γιὰ μεγάλα κακὰ καὶ προκαλοῦν στὴν Ὀρθοδοξία πολλὰ καὶ δεινὰ ἔκφυλα καὶ ἄτοπα, τὰ ὁποῖα δείχνουν ὅτι στὰ δογματικὰ θέματα περὶ τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι μικρὸ τὸ παραμικό· «οὐ μικρὸν ἐν τοῖς περὶ Θεοῦ τὸ παραμικρόν»[6].

Ὅπως ἐξηπάτησε τὴν Εὔα ὁ Σατανᾶς, ἔτσι τώρα ἐξαπατᾶ τοὺς Λατίνους, μὲ τὸ νὰ εἰσάγει μέσα στὴν Ἁγία Τριάδα δύο ἀρχές, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ, χωρὶς αὐτὸ νὰ τὸ λέγει φανερά, διότι ἔτσι πάντοτε ἐνεργεῖ ἀποκρύπτοτας τὸ βλαβερὸ τῶν ἐνεργειῶν του:

«Τοιαῦτα τὰ βαθέα τοῦ Σατανᾶ, τὰ τοῦ Πονηροῦ μυστήρια.»

Στὸ σημεῖο μάλιστα αὐτὸ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος προβαίνει σὲ μία σοβαρὴ ἀξιολόγηση καὶ ἐκτίμηση τῶν σχέσεών μας μὲ τοὺς Λατίνους, βάσει τῆς ὁποίας θὰ ἔπρεπε, ἂν ὑπῆρχε ἁπλῆ ἄγνοια καὶ ὄχι σκόπιμη προσχώρηση στὸν φιλοπαπισμό, νὰ δηλώσουμε, ὅπως ὁ μέγιστος αὐτὸς διδάσκαλος, ἀληθὴς θεολόγος καὶ θεόπτης, ὅτι δὲν πρόκειται νὰ δεχθοῦμε σὲ κοινωνία τοὺς Παπικούς, μέχρις ὅτου ἐξακολουθοῦν νὰ λέγουν ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ» (=Filioque). Ἐμεῖς, λέγει, μάθαμε ἀπὸ τοὺς θεοφώτιστους Ἁγίους Πατέρες νὰ μὴν ἀγνοοῦμε τὶς μεθοδεῖες καὶ τὰ τεχνάσματα τοῦ Διαβόλου, τὰ ὁποῖα εἶναι ἀφανῆ στοὺς πολλούς, γι᾽ αὐτὸ καὶ σᾶς λέμε ὅτι «οὐδέποτ᾽ ἂν ὑμᾶς κοινωνοὺς δεξαίμεθα, μέχρις ἂν καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ τὸ Πνεῦμα λέγητε»[7].

Ἔπρεπε νὰ ἐντραπεῖ, νὰ μετανοήσει, νὰ ἀνακαλέσει, νὰ δηλώσει ὅτι παρασύρθηκε ἀπὸ τὸν ἀρχέκακο ὄφι, νὰ παραιτηθεῖ τῆς ἀρχιερωσύνης του ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος γιὰ ἐκείνη τὴν φοβερή, τὴν βλάσφημη δήλωση ποὺ ἔκανε πρὸ ἐτῶν ἐναντίον τῶν Ἁγίων Πατέρων, καὶ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, ὅτι δῆθεν αὐτοί «ὑπῆρξαν θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», ἀντιστρέφοντας ὅσα λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς,

«Ὀρθοδοξίας ὁ φωστήρ, Ἐκκλησίας τὸ στήριγμα καὶ διδάσκαλος, τῶν μοναστῶν ἡ καλλονὴ τῶν θεολόγων ὑπέρμαχος ἀπροσμάχητος[8].»

Δὲν πίστεψε κανεὶς τὶς ἀνόητες καὶ σοφιστικὲς δικαιολογίες ποὺ ἔστειλε ὡς ἀπάντηση στοὺς Ἁγιορεῖτες, ποὺ διαμαρτυρήθηκαν τότε γιὰ τὴν ἐξύβριση τῶν Ἁγίων Πατέρων. Τὸ πρᾶγμα εἶναι ἁπλό· ἀρκεῖ ἕνα μικρὸ πατριαρχικὸ κείμενο, στὸ ὁποῖο νὰ λέγει ὅτι συμφωνεῖ μὲ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, περὶ τοῦ ὅτι οἱ Λατῖνοι, οἱ Παπικοί, εἶναι «θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», καὶ ὄχι οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅπως τὸ ἔπραξαν καὶ πολλοὶ προκάτοχοί του πατριάρχες καὶ πάμπολλες σύνοδοι.

Εἶναι τόσο σοβαρὴ καί «ἔκφυλη» ἡ προσθήκη στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, τὸ ὁποῖο πνευματοκινήτως συνέθεσαν οἱ πρόκριτοι Πατέρες, ὥστε θὰ ἦταν ἀπολύτως δικαιολογημένο τὸ νὰ μὴ συνομιλοῦμε μὲ τοὺς Παπικούς, ἂν δὲν βγάλουν τὴν προσθήκη ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Σύμβολο:

«Ἦν οὖν ἄρα τῶν δικαιοτάτων μηδὲ λόγου ἀξιοῦν ὑμᾶς, εἰ μὴ τοῦ προστιθέναι τῷ Ἱερῷ Συμβόλῳ παύσησθε[9].»

Ἀπολύτως δικαιολογημένα τοὺς ἀπομακρύναμε ἀπὸ τὴν κοινωνία μαζί μας, γιατὶ δὲν βρίσκονται μέσα στὰ δικά μας ὅρια, ποὺ εἶναι καὶ ὅρια τῆς εὐσεβείας:

«Ἀλλ᾽ ὁρᾶς, ὅπως παρ᾽ ἡμῶν δικαίως ἀπελήλασθε τῆς κοινωνίας, οὐκ ἐπὶ τῶν ἡμετέρων ὅρων καὶ τῆς εὐσεβείας ἱστάμενοι;[10].»

4. Πεσμένος ἐλέφας ἡ Ρώμη δὲν μπορεῖ νὰ σηκωθεῖ ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἑωσφορικῆς ἀλαζονείας

Στὴν ἀρχὴ τοῦ δευτέρου Λόγου περὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς προσφέρει μία εἰκόνα ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἐντυπωσιακή, μὲ τὴν ὁποία μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι εἶναι δύσκολο, σχεδὸν ἀδύνατο, ὄχι βέβαια παντελῶς, τὸ νὰ ἐπιστρέψουν οἱ Λατῖνοι στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, νὰ σηκωθοῦν ἀπὸ τὴν πλάνη ποὺ ἔπεσαν, ὅπως εἶναι δύσκολο νὰ σηκωθεῖ ὁ ἐλέφαντας, ἂν συμβεῖ καὶ πέσει. Μᾶς λέγει λοιπὸν ὅτι κατὰ τὴν πορεία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας συνέβη πολλὲς τοπικὲς ἐκκλησίες νὰ πέσουν στὴν αἵρεση, ποὺ τὶς ἔβλαψε ἄλλοτε λιγώτερο καὶ ἄλλοτε περισσότερο. Ἐπανῆλθαν ὅμως στὴν Ὀρθοδοξία. Τὸ νὰ πέσει ὅμως καὶ νὰ μὴν ἐπανέλθει, αὐτὸ εἶναι χαρακτηριστικὸ γνώρισμα μόνης τῆς ἐκκλησίας τῶν Λατίνων, μολονότι ἦταν μεγίστη καὶ κορυφαία ἀνάμεσα στοὺς πατριαρχικοὺς θρόνους. Ἔπαθε τὸ ἴδιο, αὐτὴ ἡ μεγίστη, ποὺ παθαίνει τὸ μέγιστο τῶν ζώων, ὁ ἐλέφας. Λέγουν ὅτι δὲν πλαγιάζει στὸ ἔδαφος οὔτε κατὰ τὸν καιρὸ τοῦ ὕπνου γιὰ ξεκούραση, ἀλλὰ κάμπτει λίγο τὰ πλαϊνά του πόδια, ὥστε νὰ ἀναπαυθεῖ. Ἂν πάθει κάτι καὶ πέσει, δὲν μπορεῖ νὰ σηκωθεῖ. Στοὺς ἐλέφαντες βέβαια ἡ πολυσαρκία καὶ τὸ βάρος τοῦ σώματος πιέζουν πρὸς τὰ κάτω σὰν βαρὺ μολύβι, στοὺς Λατίνους ὅμως ἡ ἔπαρση, ἡ ἀλαζονεία, ὁ τύφος εἶναι τὸ ἀνίατο πάθος ποὺ τοὺς ἐμποδίζει νὰ σηκωθοῦν· εἶναι τὸ κατ᾽ ἐξοχὴν γνώρισμα τοῦ Πονηροῦ, γι᾽ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀνίατος στοὺς αἰῶνες.

Ἂν οἱ Λατῖνοι ἀποβάλουν αὐτὸ τὸ πάθος -καὶ μποροῦν ὡς ἄνθρωποι νὰ τὸ πράξουν- ἐμεῖς ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι θὰ συναχθοῦμε σὲ ἑνότητα, καὶ ὅπως κάνουν οἱ ἐλέφαντες μὲ τὶς προβοσκίδες τους, ὅταν καταπέσει κάποιος ἐλέφας, ἐμεῖς μὲ τὰ θεόπνευστα δόγματα καὶ λόγια θὰ τοὺς σηκώσουμε καὶ θὰ τοὺς στήσουμε ὀρθίους, ὥστε νὰ ἀκολουθοῦν ἀπαρέγκλιτα τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη. Ἂν ὅμως θέλουν νὰ εἶναι πεσμένοι, δὲν θὰ τοὺς ὠφελήσει τίποτε, ἀκόμη καὶ ἂν ἑτοιμασθεῖ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς δοθεῖ τὸ θεραπευτικὸ φάρμακο τῆς ψευδοδοξίας τους. Τὸ λέγει αὐτὸ ὁλοφάνερα ὁ προφήτης Ἰερεμίας: «Ἰατρεύσαμεν τὴν Βαβυλῶνα καὶ οὐκ ἰάθη»[11].

Ἐπίλογος

Μεταφερόμενη αὐτὴ ἡ ἐντυπωσιακὴ εἰκόνα, τοῦ μεγίστου μας θεολόγου, στοὺς καιρούς μας, ἀποδεικνύει ὁλοφάνερα τὴν ἐκτροπὴ καὶ παρέκκλιση ἀπὸ τὴν ὁδὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων. Συναντήθηκαν μὲ τυμπανοκρουσίες καὶ μεγαλαυχίες πολλοὶ Ὀρθόδοξοι στὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης· δὲν προσπάθησαν ὅμως, ὅπως ἔπραξαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι διαχρονικά, νὰ σηκώσουν, νὰ στήσουν ὀρθίους στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη τοὺς αἱρετικούς, παλαιοὺς καὶ νέους, Μονοφυσίτες, Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες, νὰ τοὺς θεραπεύσουν τὴν πλάνη, νὰ τοὺς σώσουν. Τοὺς διαβεβαίωσαν πὼς δὲν εἶναι ἄρρωστοι, δὲν εἶναι αἱρετικοί, δὲν εἶναι πεσμένοι σὰν τὸν ἐλέφαντα, εἶναι ὑγιεῖς, δὲν εἶναι αἱρέσεις, εἶναι ἐκκλησίες. Καὶ ἀντὶ μὲ τὴν προβοσκίδα τοῦ ὀρθοδόξου λόγου, νὰ τοὺς βοηθήσουμε νὰ σηκωθοῦν, πέσαμε καὶ πλαγιάσαμε καὶ ἐμεῖς μαζί τους στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, συναριθμούμαστε μὲ συνοδικὴ ἀπόφαση μὲ τὶς πολυάριθμες αἱρέσεις τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν». Ἡ ἀλαζονεία καὶ ὁ τύφος τοῦ Οἰκουμενικοῦ καὶ τῶν λοιπῶν Προκαθημένων, ποὺ ἀχρήστευσαν τὸ συνοδικὸ σύστημα τῶν ἐπισκόπων καὶ ἔκλεισαν τὰ αὐτιά τους στὴ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ποὺ κραυγάζει, μᾶς σέρνουν καὶ μᾶς τραβοῦν κάτω πρὸς τὴν πλάνη καὶ τὴν αἵρεση. Ἂς εὐχηθοῦμε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ποὺ διαθέτει ἀκόμη ἐπισκόπους μὲ ὀρθόδοξο φρόνημα, μαζὶ μὲ ἄλλους ἐπισκόπους τῆς ἀνὰ τὴν Οἰκουμένη Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, νὰ ἀναθεωρήσει τὴν στάση της ἀπέναντι τοῦ Παπισμοῦ καὶ τῶν ἄλλων αἱρέσεων καὶ νὰ βοηθήσει στὴν ἐπάνοδο καὶ ἐπιστροφή τους στοὺς κόλπους τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς, Ἀποστολικῆς καὶ Πατερικῆς Ἐκκλησίας.

[1]. Στιχηρὸ τῶν αἴνων τῆς Κυριακῆς τῶν Πατέρων.

[2]. Βλ. ὁλόκληρο τὸ κείμενο εἰς Θεοδρομία 13 (2011) 595-640.

[3]. Ἁγίου Γρηγοριου Νυσσης, Εἰς τό «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός», PG 46, 1112A. Ἐπίσης καὶ εἰς Ἁγίου Ιωαννου Δαμασκηνου, Ἱερὰ Παράλληλα, PG 96, 509D.

[4]. Ρωμ. 1, 24-25.

[5]. Ἐπιστολὴ περὶ τῶν Μακαρισμῶν 5, εἰς D. Balfour, Συμεὼν ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (1416/17-1429), Ἔργα Θεολογικά, Ἀνάλεκτα Βλατάδων 34, Θεσσαλονίκη 1981, σελ. 226. Βλ. περισσότερα εἰς Ἐπισκόπων Διονυσιου Κυρατσου, μητροπολίτου Δράμας, Ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης καὶ ἡ Δύση. Ἡ λατινικὴ Ἐκκλησία καὶ οἱ καινοτομίες της, Διατριβὴ ἐπὶ διδακτορίᾳ, Θεσσαλονίκη 1993.

[6]. Γρηγοριου του Παλαμα, Συγγράμματα, ἐπιμελείᾳ Π. Χρηστου, τόμ. Α´, Θεσσαλονίκη 1962, σελ. 24.

[7]. Αὐτόθι, σελ. 26.

[8]. Ἀπὸ τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου.

[9]. Αὐτόθι, σελ. 31.

[10]. Αὐτόθι, σελ. 51.

[11]. Ἰερ. 28, 9 «Ἀλλὰ τοῖς μὲν ἐλέφασι τὸ βάρος τοῦ σώματος αἴτιον καὶ ἡ πολυσαρκία δύσχρηστός τε οὖσα καὶ κάτω πιέζουσα, καθάπερ τις ἐπικειμένη μόλυβδος πολυτάλαντος, τοῖς δὲ Λατίνοις ὁ τύφος οἶμαι, τὸ μόνον, μικροῦ δέω λέγειν, πάθος ἀνίατον, ὅ καὶ τῷ μόνῳ πονηρῷ κρίμα κατὰ τὸν ἀπόστολον ἰδιαίτατον, δι᾽ ὃ κἀκεῖνος εἰς αἰῶνας ἀνίατος... Ἐθελοντὰς δὲ κειμένους ὀνήσει τὸ παράπαν οὐδέν, κἂν παρ᾽ αὐτῶν τῶν οὐρανίων νόων σκευάζηταί τε καὶ προσάγηται τὸ τῆς ψευδοδοξίας ἴαμα· τούτων γὰρ λόγος προφητικοῖς ρήμασιν ἐκπεφασμένος, ὡς “ἰατρεύσαμεν τὴν Βαβυλῶνα καὶ οὐκ ἰάθη”». Αὐτόθι, σελ. 78-79.

Πηγή: Ακτίνες

Την 1η Μαρτίου 2018, δύο στελέχη του Στρατού μας, ο  Ανθυπολοχαγός Άγγελος Μητρετώδης και ο Λοχίας Δημήτρης Κούκλατζης, συνελήφθησαν από τουρκικό στρατιωτικό απόσπασμα, στην οριογραμμή της χιονισμένης περιοχής των Καστανιών Έβρου, κατά τη διάρκεια μιας συνηθισμένης περιπολίας τους.

Και οι δυο, οδηγήθηκαν στην τουρκική "δικαιοσύνη" και μέχρι σήμερα κρατούνται στις φυλακές υψίστης ασφαλείας στην Αδριανούπολη. Κανένας δεν είναι σε θέση να πει μετά βεβαιότητας τις κατηγορίες που θα αντιμετωπίσουν και πότε θα γίνει – αν γίνει – η δίκη τους.

Άλλοι μίλησαν για ενέδρα, άλλοι για τυχαίο περιστατικό και άλλοι για ομηρία. Για άλλους θεωρούνται ποινικοί κρατούμενοι, για άλλους αιχμάλωτοι και για άλλους όμηροι. Εξαρτάται από πια πλευρά (ποινική, πολιτική, διπλωματική) το εξετάζει κανείς.

Ένα όμως είναι αναμφισβήτητο: Για περισσότερες από εβδομήντα μέρες, δυο Έλληνες στρατιωτικοί, ορθόδοξοι χριστιανοί, είναι φυλακισμένοι στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης, στερούμενοι της ελευθερίας τους. Αυτοί ξέρουν τι υποφέρουν. Μετά οι γονείς τους και οι συγγενείς και φίλοι.

***

Η αρχική αισιοδοξία των Ελληνικών Αρχών, οι οποίες έχουν και την ευθύνη χειρισμού της υπόθεσης, δεδομένου ότι η σύλληψη των στρατιωτικών έγινε, κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους, για σύντομη απελευθέρωσή τους, έχει πλέον εξανεμιστεί.

Για την απελευθέρωσή τους, εκδόθηκαν ψηφίσματα Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων, Συλλόγων και Φορέων, ακυρώθηκαν εκδηλώσεις αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Το ίδιο συνέβη και με τις εκκλήσεις αξιωματούχων της ΕΕ και του NATO στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 22 Μαρτίου 2018.

Το θέμα, μεταξύ άλλων, τέθηκε και στη διάρκεια της Συνάντησης Ηγετών ΕΕ-Τουρκίας στις 26 Μαρτίου 2018 στη Βάρνα της Βουλγαρίας αλλά και πάλι χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Με κοινό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις 17 Απριλίου 2018, που εγκρίθηκε από την Ολομέλειά του με συντριπτική πλειοψηφία (607 υπέρ, 7 κατά και 18 αποχές) ζητήθηκε και πάλι η απελευθέρωση δύο Ελλήνων στρατιωτικών. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προώθησε το ψήφισμα στους προέδρους, τις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια της Ελλάδας και της Τουρκίας, στην Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης της ΕΕ, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών και στο ΝΑΤΟ.

Δόθηκε η έγκριση από τις Τουρκικές Αρχές και πρόκειται να επισκεφτεί, τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς, ο Έλληνας ευρωβουλευτής κ. Μανώλης Κεφαλογιάννης, ως πρόεδρος της Μικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, στην οποία μετέχουν 80 ευρωβουλευτές και Τούρκοι  βουλευτές. Ο κ. Κεφαλογιάννης κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής, στις 26 Απριλίου 2018, ζήτησε την άμεση απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.

Η Συντονιστική Επιτροπή των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος αποφάσισε, για συμβολικούς εθνικούς λόγους και στέλνοντας μήνυμα συμπαράστασης στους δυο φυλακισμένους στρατιωτικούς μας , η συνεδρίαση της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, να γίνει στην Ορεστιάδα και την Αλεξανδρούπολη στις 16 και 17 Ιουνίου 2018.

Για συμβολικούς εθνικούς λόγους στις εορταστικές εκδηλώσεις των ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ 2018 στον Έβρο, θα παραστούν πολλά πολιτικά πρόσωπα.

***

Όλα αυτά, δείχνουν ότι σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, υπάρχουν άτομα που σκέπτονται, ενδιαφέρονται και κάνουν προσπάθειες για την απελευθέρωση τους.

Όμως, εδώ στη ΘΡΑΚΗ, που σήμερα γιορτάζουμε τα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ, οφείλουμε να τους σκεπτόμαστε πιο πολύ και να προβληματιζόμαστε.

Πόσο μπορούμε να γιορτάζουμε και να χαιρόμαστε τα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», όταν δυο σπλάχνα της, δυο παιδιά της που φύλασσαν τα σύνορά της, είναι φυλακισμένα στην Αδριανούπολη και δεν μετέχουν των ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΤΗΣ ;

Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά Έλληνες και ορθόδοξοι χριστιανοί, έχουμε και επιπλέον χρέος σε αυτούς.

Έχουμε χρέος, αδελφικό, εθνικό και χριστιανικό να τους σκεφτόμαστε, να αφουγκραζόμαστε τον στεναγμό τους και να τον κάνουμε καημό και προσευχή μας.

«Μιμνήσκεσθε τῶν δεσμίων ὡς συνδεδεμένοι, τῶν κακουχουμένων ὡς καὶ αὐτοὶ ὄντες ἐν σώματι» (Εβρ. Ιγ 3). Να θυμάστε τους φυλακισμένους, σαν να είσαστε και εσείς μαζί τους έγκλειστοι στη φυλακή, φωνάζει ο Άγιος απόστολος Παύλος.

Χρέος λοιπόν του καθενός μας, για τον Άγγελο και το Δημήτρη, να τους θυμόμαστε, να προσευχόμαστε και να ενδιαφερόμαστε έμπρακτα για την απελευθέρωσή τους.

Είναι απόδειξη αγάπης χριστιανικής και φιλοπατρίας αληθινής.

Αλεξανδρούπολη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 2018

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι, όπως ακριβώς το βρέφος, όταν βγει από την κοιλιά της μάνας του, αισθάνεται απότομα τον αέρα και αμέσως ξεσπά από μόνο του σε κλάμα και σε θρήνο, έτσι και αυτός που γεννήθηκε από τον ουρανό (Ιω. 3:3) και βγήκε από τον κόσμο αυτό σαν από σκοτεινή κοιλιά, αλλά μπήκε στο νοητό και ουράνιο φως, και κατά κάποιο τρόπο σαν να έσκυψε λίγο μέσα σ’ αυτό, γεμίζει αμέσως από απερίγραπτη χαρά και χύνει δάκρυα, χωρίς να πονά, επειδή σκέφτεται, όπως είναι φυσικό, από ποιο σκότος γλύτωσε και σε ποιο φως αξιώθηκε να βρεθεί· διότι αυτό είναι η αρχή, για να λογαριασθεί κάποιος ανάμεσα στους Χριστιανούς.

Αυτοί ωστόσο που ακόμη δεν γνώρισαν και δεν είδαν αυτό το καλό, αλλά και δεν το ζήτησαν με πολλή επιμονή και θρήνους και δάκρυα, για να καθαρισθούν μ’ αυτές τις πράξεις και να το επιτύχουν και να ενωθούν τέλεια μ’ αυτό το καλό και να αποκτήσουν κοινωνία μαζί του, πες μου, πώς θα ονομασθούν ολοκληρωτικά Χριστιανοί; Διότι αυτοί δεν είναι όπως πρέπει.

Διότι, αν αυτό που γεννιέται από τη σάρκα είναι σαρκικό και αυτό που γεννιέται από το Πνεύμα είναι πνευματικό (Ιω. 3:6), αυτός που γεννήθηκε σωματικά και έγινε άνδρας, αλλά δεν σκέφθηκε, ούτε πίστεψε, ούτε φρόντισε ποτέ, ότι έχει χρέος να γεννηθεί πνευματικά, πώς λοιπόν θα γίνει πνευματικός και θα λογαριάσει τον εαυτό του με τους πνευματικούς άνδρες, αν, χωρίς να γίνει αντιληπτός, όπως εκείνος που φορούσε τα ρυπαρά ενδύματα, παρεμβληθεί στους λαμπροφορεμένους αγίους, και, αφού καθίσει μαζί τους στο βασιλικό τραπέζι, ριχθεί έξω, δεμένος χέρια και πόδια (Ματθ. 22:11-13), επειδή δεν είναι τέκνο του φωτός, αλλά της σάρκας και του αίματος, και θα παραδοθεί στην αιώνια φωτιά, που είναι ετοιμασμένη για τον διάβολο και για τους αγγέλους του;

Διότι αυτός, που πήρε εξουσία να γίνει τέκνο του Θεού και κληρονόμος της βασιλείας των ουρανών και των αιωνίων αγαθών, που με πολλούς τρόπους έμαθε με ποια έργα και με ποιες εντολές έχει χρέος να ανυψωθεί σ’ αυτή την τιμή και δόξα, αλλά καταφρόνησε όλα αυτά και προτίμησε τα γήινα και τα φθαρτά και διάλεξε να ζει σαν το γουρούνι και θεώρησε την πρόσκαιρη δόξα ανώτερη από την αιώνια, πώς δεν θα χωρισθεί δίκαια από όλους τους πιστούς και δεν θα καταδικασθεί με τους άπιστους, μαζί με τον ίδιο τον διάβολο;

Γι’ αυτό σας παρακαλώ όλους εσάς, αδελφοί και πατέρες, φροντίστε, όσο υπάρχει καιρός και είμαστε με τους ζωντανούς· αγωνισθείτε, ώστε να γίνετε υιοί του Θεού, για να αναδειχθείτε τέκνα του φωτός, διότι αυτά τα χαρίζει η γέννηση από τον ουρανό.

Μισήστε τον κόσμο και αυτά που είναι στον κόσμο· μισήστε τη σάρκα και τα πάθη που γεννιούνται απ’ αυτή· μισήστε κάθε κακή επιθυμία και την πλεονεξία, ακόμη και για το ελάχιστο αντικείμενο και πράγμα.

Αυτό όμως θα μπορέσουμε να το κάνουμε, αν σκεφθούμε το μέγεθος της δόξας και της χαράς και της απόλαυσης που πρόκειται να κληρονομήσουμε. Διότι, πες μου, τι είναι τόσο μεγάλο στον ουρανό ή επάνω στη γη, όπως το να γίνει κάποιος τέκνο του Θεού και κληρονόμος του και συγκληρονόμος του Χριστού; Ασφαλώς τίποτε!

Αλλά όμως, επειδή εμείς προτιμούμε τα γήινα και αυτά που έχουμε στα χέρια μας, και δεν ζητούμε τα αγαθά, που είναι αποθηκευμένα στους ουρανούς, και δεν εξαρτιόμαστε από τον πόθο τους, προσφέρουμε σ’ εκείνους, που μας βλέπουν, φανερή απόδειξη πρώτα ότι είμαστε κυριευμένοι από την αρρώστια της απιστίας, όπως είναι γραμμένο: «Πώς μπορείτε να πιστεύετε, εφόσον δέχεσθε τις τιμές από τους ανθρώπους, ενώ την τιμή, που προέρχεται από τον μοναδικό Θεό, δεν την αποζητάτε;» (Ιω. 5:44)· και έπειτα ότι, επειδή γίναμε δούλοι των παθών, είμαστε προσηλωμένοι στη γη και σ’ αυτά που υπάρχουν στη γη, και δεν θέλουμε διόλου να σηκώσουμε το βλέμμα μας στον ουρανό και στον Θεό, αλλά, με το να απωθούμε με ανοησία τις εντολές του Θεού, χάνουμε την υιοθεσία του.

Αλλά παρακαλώ, πατέρες και αδελφοί, ας φροντίσουμε εμείς, με όση δύναμη έχουμε, να αξιωθούμε να γίνουμε από εδώ ακόμη συμμέτοχοι στη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, για να επιτύχουμε και τα παρόντα και τα μέλλοντα αγαθά, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες. Αμήν.

Πηγή: (Από το βιβλίο: Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Έργα, Λόγος όγδοος (απόσπασμα), σελ. 138. Μετάφραση Κωνσταντίνου Γ. Φραντζολά. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 2017),Κοινωνία Ορθοδοξίας, Η άλλη όψη

Η ζωή, το μεγάλο και δυσεπίλυτο μυστήριο! Ένα μυστήριο, απέναντι στο οποίο ο άνθρωπος στάθηκε πάντοτε με δέος και θαυμασμό! Τί είναι επί τέλους κατά βάθος και κατ’ ουσίαν, αυτό που ονομάζουμε ζωή; Ποιό είναι το εσώτατο είναι της; Πως δημιουργήθηκε, πως οργανώθηκε, πώς εξελίχθηκε; Πως ερμηνεύεται η τεράστια πολυπλοκότητα στην εσωτερική δομή της; Πως εξηγείται η καταπληκτική αρμονία και τάξη στις επί μέρους λειτουργίες της;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 10η Μαΐου 2018

ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ: Η ΦΡΙΚΩΔΗΣ ΣΙΩΠΗΛΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ!

Η ζωή, το μεγάλο και δυσεπίλυτο μυστήριο! Ένα μυστήριο, απέναντι στο οποίο ο άνθρωπος στάθηκε πάντοτε με δέος και θαυμασμό! Τί είναι επί τέλους κατά βάθος και κατ’ ουσίαν, αυτό που ονομάζουμε ζωή; Ποιό είναι το εσώτατο είναι της; Πως δημιουργήθηκε, πως οργανώθηκε, πώς εξελίχθηκε; Πως ερμηνεύεται η τεράστια πολυπλοκότητα στην εσωτερική δομή της; Πως εξηγείται η καταπληκτική αρμονία και τάξη στις επί μέρους λειτουργίες της;

Πως από ένα γονιμοποιημένο ωάριο δημιουργούνται μέσα στη μήτρα της γυναικός μετά από αμέτρητους διαδοχικούς πολλαπλασιασμούς και μορφολογικές και λειτουργικές διαφοροποιήσεις των κυττάρων, οι ιστοί και τα όργανα του εμβρύου; Πως αυτά τα όργανα συνεργάζονται μεταξύ των με μια θαυμαστή αρμονία; Ποίος είναι ο βαθύτερος ρόλος του γενετικού υλικού, των γονιδίων τουDNA, στην όλη εξελικτική διαδικασία της εμβρυογενέσεως και της οργανογενέσεως;

Ιδού μερικά μεγάλα και πανανθρώπινα ερωτήματα, στα οποία ο άνθρωπος προσπάθησε από αρχαιοτάτων χρόνων να απαντήσει μέσω της φιλοσοφίας και των φυσικών επιστημών! Ωστόσο ακόμη και σήμερα η επιστήμη, παρά τις καταπληκτικές προόδους, που έχει σημειώσεις στους τομείς της ιατρικής, της μοριακής βιολογίας και της γενετικής, δεν μπόρεσε ναδώσει πειστικές εξηγήσεις και ερμηνείες. Σε πολλές περιπτώσεις απλώς αρκείται να δώσει μια περιγραφή των φαινομένων, ενώ πολλά από τα παρά πάνω ερωτήματα εξακολουθούν να παραμένουν αναπάντητα. Κάποιοι υλιστές φιλόσοφοι προσπάθησαν να παρουσιάσουντη ζωή ως «άγνωστη ιδιότητα της ύλης», όμως διαψεύστηκαν οικτρά από την σύγχρονη επιστημονική έρευνα, η οποία αποφάνθηκε, ότι δεν γνωρίζουμε ούτε αυτή την ίδια την ύλη, πολλώ δε μάλλον την άγνωστη αυτή ιδιότητά της! Κάποιοι άλλοι αθεϊστές χημικοί στην προσπάθεια τους να ερμηνεύσουν το μυστήριο της ζωής, έπλασαν απίθανες και απίστευτες θεωρίες για τυχαίες χημικές ενώσεις, οι οποίες δήθεν παρήγαγαν τη ζωή! Αλλά έρχονται και πάλι οι σύγχρονες επιστήμες της μοριακής βιολογίας και της γενετικής, οι οποίες μετά την ανακάλυψη και πλήρη αποκρυπτογράφιση του ανθρωπίνου γονιδιώματος, δηλαδή του ανθρωπίνου DNA, να καταρρίψουν τις φαντασιώσεις τους αυτές.Άλλοι απ’ αυτούς προσπάθησαν να συνθέσουν υποτυπώδη μορφή ζωής στα εργαστήρια, διά χημικών ενώσεων πρωτεϊνών, αλλά απέτυχαν οικτρά! Δεν είναι υπερβολή να πούμε, πως η εναγώνια προσπάθεια των αθεϊστών τα τελευταία τριακόσια χρόνια, όχι μόνο δεν διαφώτισαν το μυστήριο της ζωής, αλλά μάλλον το συσκότισαν με αυθαίρετους δογματισμούς, οι οποίοι καταρρίπτονται, ο ένας μετά τον άλλον.

Η ζωή λοιπόν είναι ένα μεγάλο μυστήριο, ένα μυστήριο το οποίο η επιστήμη συνεχώς και ακαταπαύστως θα προσπαθεί στο μέλλον να προσεγγίσει με επιστημονικές μεθόδους, χωρίς όμως ποτέ να μπορεί τελικά να το κατορθώσει. Η μόνη δυνατή προσέγγισή του είναι διά μέσου της χριστιανικής πίστης. Με τα μάτια της πίστεως «βλέπει» ο πιστός ότι η ζωή είναι το υπέρτατο δώρο του Θεού προς την δημιουργία και την κορωνίδα του, τον άνθρωπο. Είναι το κτιστό αποτέλεσμα των ακτίστωνδημιουργικών, ζωοποιών και προνοητικών ενεργειών του Θεού, διά των οποίων «ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» (Πραξ.17,28) κατά τον μέγαΠαύλον. Και όπως ο Θεός κατά την ουσία του είναι «ανέκφραστος, απερινόητος, αόρατος ακατάληπτος», έτσι και οι άκτιστες ενέργειές του είναι εξ’ ίσου «ανέκφραστες, απερινόητες…».Διότι όπως παρατηρεί ο μέγας Παύλος: «τις γαρ έγνω νουν Κυρίου; ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο;» (Ρωμ.11,34).

Δεν υπάρχει τίποτε πιο πολύτιμο από τη ζωή, γι’ αυτό και ο Δημιουργός ενέβαλε στα ζώα και τον άνθρωπο το ισχυρό ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως και της προστασίας της ζωής. Ενέβαλε επίσης και το ένστικτο της μητρότητας στη γυναίκα και της πατρότητας στον άνδρα, για να προστατεύεται η ζωή και να διαιωνίζεται το είδος. Η πρώτη ευλογία του Θεού προς το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος ήταν το «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε της γης» (Γεν.1,27), δηλαδή η δημιουργία νέων ανθρωπίνων προσώπων, δια της ενώσεως άρρενος και θήλεος. Ο άνθρωπος καλείται να γίνει συνδημιουργός του Θεού.

Ωστόσο η είσοδος της αμαρτίας στον κόσμοκαι η εξ’ αιτίας αυτής εξαχρείωση της ανθρωπίνης φύσεως διέφθειρε και αυτό το ένστικτο της μητρότητας και της πατρότητας. Η ευλογία της παιδοποιίας μεταβλήθηκε σε κατάρα, διότι η κύηση, ο επώδυνος τοκετός και η ανατροφή των τέκνων θεωρήθηκαν εμπόδια στην ικανοποίηση των ηδονικών απολαύσεων και του ευδαιμονισμού.

Μελετώντας την προχριστιανική εποχή φρίττουμε μπροστά στο μέγεθος της παιδικής ασπλαχνίας. Έφτασε στο σημείο ο προχριστιανικός άνθρωπος να νομοθετεί το δικαίωμά του, να σκοτώνει χωρίς συνέπειες τα παιδιά του. Ο φοβερός «καιάδας» στην αρχαία Σπάρτη και το επίσης φοβερό «βάραθρο» στην Αθήνα ήταν οι τόποι, όπου «ξεφορτώνονταν» οι αρχαίοι έλληνες το βάρος της παιδοποιίας! Επίσης τα όρη και οι ερημιές ήταν οι τόποι, όπου εγκατέλειπαν οι Ρωμαίοι τα παιδιάτους, τα οποία άφηναν ως βορρά των αγρίων θηρίων! Στη μετά Χριστόν εποχή, με την επικράτηση του Χριστιανισμού, έχουμε ριζικές αλλαγές και ανακατατάξεις. Ο Χριστός με το απολυτρωτικό του έργο και την διδασκαλία του έρχεται να δώσει στη γυναίκα και στα παιδιά την αξία που τους αρμόζει ως εικόνες του Θεού, εξυψώνοντας τη γαμική σχέση σε «μυστήριον μέγα» (Εφ.5,32), και τοποθετώντας τα παιδιά ως πρότυπα αθωότητας και απλότητας, ως πρότυπα εκείνων, που θα αξιωθούν τη βασιλεία των ουρανών,(Ματθ.19,14).

Στους εσχάτους και αποκαλυπτικούς χρόνους που ζούμε, στους οποίους η αποστασία έχει φθάσει δυστυχώς στο αποκορύφωμά της, η σκληρότητα και απανθρωπιά του ανθρώπου συναγωνίζεται με αυτή της προχριστιανικής εποχής. Ο σύγχρονος άνθρωπος κατόρθωσε, αξιοποιώντας τις καταπληκτικές προόδους της ιατρικής επιστήμης,να βρει τον τρόπο να απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο βάρος της παιδοποιίας, φονεύοντας το έμβρυο μέσα στη μήτρα της μητέρας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.Πρόκειται για τη σύγχρονη μάστιγα των εκτρώσεων, μέσω των οποίων κατακρεουργούνται στις μήτρες των γυναικών, πριν δουν το φως της γέννησης, εκατομμύρια αθώα και ανυπεράσπιστα βρέφη.  

Η δαιμονική αναίδεια των γυναικών έφτασε στην έσχατη κατάντια, να μη θεωρεί πλέον την έκτρωση ως ανθρωποκτονία, αλλά ως δικαίωμα, ως κοινωνική κατάκτηση, ως ύψιστη μορφή απελευθέρωσής της από τα «δεσμά» της ανδροκρατούμενης οικογένειας! Ως κατάκτηση του δικαιώματος να διαθέτει, όπως θέλει το σώμα της, ακόμα και να φονεύει το έμβρυό της! Μέσα στα πλαίσια αυτής της νοοτροπίας, ένα πλήθος φεμινιστικώνκαι άλλων οργανώσεων σ’ όλο τον κόσμο διοργανώνει κάθε τόσο μαχητικές διαδηλώσεις, για να μη διαταραχτεί το «δικαίωμα» αυτό!

Η κατάσταση στην πατρίδα μας είναι το ίδιο τραγική, όπως σε όλο τον «πολιτισμένο» κόσμο. Περισσότερες από 350.000 εκτρώσεις γίνονται κάθε χρόνο στα δημόσια και ιδιωτικά μαιευτήρια, κατακρεουργώντας, με τον πλέον σαδιστικό τρόπο τα ανυπεράσπιστα έμβρυα. Μια πόλη, όπως η Πάτρα, πετιέται κάθε χρόνο στους υπονόμους. Τα τελευταία τριάντα χρόνια μια Ελλάδα δολοφονήθηκε και εξαφανίστηκε, ενώ αυτή που έμεινε, κατάντησε αναιμική και γερασμένη! Η Ελλάδα μας αργοπεθαίνει. Οι γεννήσεις μειώνονται και οι θάνατοι αυξάνονται. Το εργατικό δυναμικό μειώνεται. Η ύπαιθρος ερημώνει. Τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν. Ο στρατός μας αποδυναμώνεται. Σε λιγότερο από τρεις δεκαετίες ο πληθυσμός της χώρας μας δεν θα ξεπερνά τα 8.000.000, και απ’ αυτόν, το ήμισυ του πληθυσμού θα είναι πάνω από το πεντηκοστό έτος! Μια αργή σιωπηλή εθνική γενοκτονία είναι σε πλήρη εξέλιξη! Πολλοί ειδικοί και επιστήμονες επισημαίνουν το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα, που πλήττει σήμερα καίρια την πατρίδα μας, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά μας προβλήματα. Οι ειδικοί επισημαίνουν με βάση δημογραφικές έρευνες ότι ο δείκτης γεννητικότητας στην Ελλάδα έχει κατέβει στο 1-1,3. Είναι δηλαδή εφιαλτικά χαμηλός στην ελληνική οικογένεια. Σύμφωνα με αυτό τον αριθμό, το 2100 οι απόγονοι των σημερινών Ελλήνων, (αν δεν έχουν μεταναστεύσει όλοι), θα είναι περίπου 2,3 εκατομμύρια. Μετά το 2040 περίπου η εξέλιξη θα είναι μη αναστρέψιμη: Κάθε δεκαετία θα χάνεται και ένα εκατομμύριο ελληνικού πληθυσμού, χωρίς να «βγαίνουν οι αριθμοί» για το ενδεχόμενο αντιστροφής της κατακλυσμιαίας πλέον εξέλιξης. Επομένως ο χρόνος για μια συνολική πολιτική αναστροφής του δημογραφικού προβλήματος ως απόλυτη εθνική προτεραιότητα και στρατηγική είναι πάρα πολύ περιορισμένος.

Δυστυχώς η πολιτεία κανένα δραστικό και αποτελεσματικό μέτρο δεν έλαβε μέχρι σήμερα και εξακολουθεί να κωφεύει και να αδιαφορεί απέναντι σ’ όσους επισημαίνουν την δραματική αυτή κατάσταση.Αντί να ενθαρρύνει τις ελληνικές οικογένειες για ένα τρίτο παιδί με φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλα οικονομικά κίνητρα, κάνει το εντελώς αντίθετο. Προωθεί τα «δικαιώματα» όλων εκείνων που προωθούν τον εθνικό και κοινωνικό μας αφανισμό! Αποποινικοποιήθηκε η έκτρωση, τόσο των γονέων, όσο και των γιατρών, που την πραγματοποιούν. Καταλογίζουν το κόστος των εκτρώσεων στα ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή το κράτος αποζημιώνει όσους σκοτώνουν τους αυριανούς πολίτες του! Απαξιώνει το μυστήριο ζωής, θεωρώντας πως το έμβρυο δεν έχει ζωή μέχρι …κάποιο χρόνο στη μήτρα της μητέρας! Ταυτίζει το έμβρυο με το σώμα της μητέρας, δίνοντάς της το δικαίωμα να έχει αυτή λόγο για το θάνατο, ή την επιβίωση του! Το δημογραφικό πρόβλημα γίνεται ακόμη οξύτερο σήμερα, αν συνδυαστεί με την αθρόα παράνομη και παράτυπη μετανάστευση, οπότε το όλο θέμα παίρνει πλέον διαστάσεις εθνικής τραγωδίας.Παραμένει μέχρι σήμερα, παρά τις επισημάνσεις των ειδικών, ένα μείζον και φλέγον ζήτημα, που έχει ανάγκη αποτελεσματικής αντιμετωπίσεως.

Ματαίως η Εκκλησία διακηρύσσει παντού και πάντοτε, δημοσίως και κατ’ ιδίαν, το μεγάλο αμάρτημα της εκτρώσεως, που σημαίνει κατ’ ουσίαν φόνο εκ προθέσεως. Ομιλεί, διαμαρτύρεται, συμβουλεύει, αλλά με περιορισμένες δυνατότητες, αφού στη σύγχρονη αποστατημένη εποχή μας ο λόγος της Εκκλησίας δεν γίνεται δεκτός.Κάποιοι ιδιωτικοί σύλλογοι και σωματεία προσπαθούν να στηρίξουν τις μητέρες, να μην προχωρήσουν σεέκτρωση,χωρίς φυσικά να μπορούν να αναχαιτίσουν το κακό.

Ένας τέτοιος σύλλογος ο «Πανελλήνιος Σύνδεσμος Προστασίας Αγεννήτου Παιδιού», καταβάλλει φιλότιμες και αξιέπαινες προσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή. Αγωνίζεται με Ημερίδες και Συνέδρια, με τηλεοπτικές εκπομπές και φυλλάδια, να διαφωτίσειγια το φοβερό έγκλημα των εκτρώσεων. Για τις πολύ σοβαρές επιπτώσεις που συνεπάγονται οι εκτρώσεις στην ψυχική και σωματική υγεία της μητέρας σύμφωνα με πλήθος ιατρικών ερευνών. Συγκεκριμένα, γιατροί και ψυχολόγοι σήμερα μας βεβαιώνουν, ότι η έκτρωση επιφέρει στη μητέρα βαθύτατο ψυχικό τραύμα. Πρόκειται για το λεγόμενο «μεταεκτρωτικό σύνδρομο» (post – abortionsyndrome),το οποίο είναι παγκόσμιο φαινόμενο ανεξάρτητο από τη θρησκεία, το πολιτιστικό επίπεδο και τον βαθμό της κοινωνικής αποδοχής της έκτρωσης σε μια χώρα. Τις διαπιστώσεις των γιατρών και ψυχολόγων έρχονται να επιβεβαιώσουν και να προσυπογράψουν και όσοι εκ των κληρικών ασκούν την ποιμαντική διακονία του πνευματικού, εκείνοι δηλαδή που έχουν αναλάβει το φορτίο της πνευματικής διαποιμάνσεως του λαού.Μας βεβαιώνουν λοιπόν όλοι αυτοί για ένα πλήθος περιπτώσεων γυναικών, οι οποίες, εξ’ αιτίας μιας εκτρώσεως,βασανίζονται από τύψεις και ενοχές, που δημιουργούν ένα αφόρητο ψυχικό μαρτύριο, καθώς αισθάνονται, να τις ελέγχει η συνείδηση. Και προκειμένου να απαλλαγούν από το βάρος της ενοχής, αναγκάζονται τελικά να προσέλθουν στο μυστήριο της ΙεράςΕξομολογήσεως, για να ομολογήσουν με συντριβή την αμαρτία τους και με πολλή προθυμία στη συνέχεια δέχονται τον «κανόνα», τον οποίο θα υποδείξει ο πνευματικός, δηλαδή την θεραπευτική αγωγή, που είναι αναγκαία για τη θεραπεία του ψυχικού τραύματος.

Την περασμένη Κυριακή, 6 Μαΐου 2018, διοργάνωσε,η παρά πάνω οργάνωση μια σημαντική ημερίδα στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, με σύνθημα: «Αφήστε με να ζήσω!», προκειμένου να επισημάνει για μια ακόμα φορά το τρομακτικών διαστάσεων πνευματικό, κοινωνικό και εθνικό πρόβλημα των εκτρώσεων. Να ξυπνήσει συνειδήσεις και να θέσει τους αρμοδίους προ των ευθυνών τους.Να ζητεί απ’ όλους μας να πλαισιώσουμε και να στηρίξουμε το έργο της, διότι, όπως προαναφέραμε, είναι ζήτημα υπάρξεως για την κοινωνία μας και το Έθνος μας. Η όποια διαμαρτυρία μας για το πρόβλημα των εκτρώσεων έχει ομολογιακό χαρακτήρα, διότι υπερασπίζεται το δώρο της ζωής, η οποία ανήκει στο Θεό.

Κλείνοντας θα θέλαμε να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου για το τεράστιο πρόβλημα των εκτρώσεων, που αφήνουν πίσω τους ανθρώπινα ναυάγια, προκαλούν σοβαρά ψυχολογικά, σωματικά,οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα, ενώ παράλληλαδημιουργούν συνθήκες δημογραφικής κατάρρευσης της χώρας μας. Καλούμαστε όλοι μας να διατρανώσουμε την διαμαρτυρία μας για το σιωπηλό αυτό έγκλημα, που γίνεται δίπλα μας και κατατρώει τις σάρκες της κοινωνίας μας. Να απαιτήσουμε, ανάμεσα στα άλλα νομοθετήματα, που περιφρουρούν τα δικαιώματα των μειονοτήτων, ή των ζώων, να προστεθεί και η προστασία των δικαιωμάτων και των αγέννητων παιδιών, των αθώων αυτών εικόνων του Θεού. Να αφουγκραστούμε τη σιωπηλή και απεγνωσμένη κραυγή τους: «Αφήστε μας να ζήσουμε»!    

Εκ του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών

Πηγή: Ακτίνες

Οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών υποχρεούνται να σεβασθούν τις αποφάσεις της ΣτΕ και να αρνηθούν να διδάσκουν το πολυθρησκειακό Πρόγραμμα Σπουδών των Φίλη-Γαβρόγλου, έστω και αν τους δοθεί εντολή προς τούτο. Εκ δε της τοιαύτης αρνήσεώς τους καμμία δυσμενής συνέπεια δεν ανακύπτει εις βάρος του ούτε πειθαρχική, ούτε και ποινική.

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ

Υπό της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων μας υπεβλήθη το κάτωθι ερώτημα και εζητήθη η επ’ αυτού νομική μας άποψη:

«Οι αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου Επικρατείας 660/2018 και 926/2018 ακυρώνουν ισάριθμες αποφάσεις του Υπουργού Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων, οι οποίες εισήγαγαν εις τα σχολεία(στοιχειώδους και μέσης εκπαιδεύσεως: γυμνασίου και λυκείου) ως ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών όχι αμιγώς την της κατά το άρθρον 3 του Συντάγματος επικρατούσης ορθόδοξης χριστιανικής Εκκλησίας, αλλά και άλλων επί πλέον θρησκειών, τις ακυρώνουν δε, επί τω λόγω ότι :

α) κατ’ άρθρον 16 παρ. 2 του Συντάγματος, η ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών πρέπει να περιλαμβάνει αποκλειστικώςκαι μόνον την της επικρατούσης θρησκείας και όχι άλλων θρησκειών,

β) διά της πολυθρησκευτικής ύλης του εν λόγω μαθήματος διαπράττεται «αξιόποινος πράξη», ήτοι ασκείται ομαδικός προσηλυτισμός και, τέλος,

γ) διότι εις τα μουσουλμανικά σχολεία εις την Ελλάδα και εις το μάθημα των θρησκευτικών διδάσκεται αποκλειστικώς η μουσουλμανική θρησκεία, εις τα εβραϊκά σχολεία διδάσκεται αποκλειστικώς η εβραϊκή θρησκεία, εις δε τα καθολικά σχολεία διδάσκεται αποκλειστικώς ο ρωμαιοκαθολικισμός.

Εις περίπτωση που το Υπουργείο Παιδείας συμμορφωθεί πλήρως προς την ως άνω απόφαση και εισαγάγει εις τα σχολεία ύλη μαθήματος των θρησκευτικών αμιγώς την της κατ’ άρθρον 3 του Συντάγματος επικρατούσης θρησκείας και μόνον, δεν έχουμε ερώτημα, να σας υποβάλουμε. Επομένως, το ερώτημά μας περιορίζεται εις το εξής: Ποιες οι κατά τον νόμο υποχρεώσεις των εκπαιδευτικών της στοιχειώδους και μέσης εκπαιδεύσεως που διδάσκουν το μάθημα των θρησκευτικών, εάν το Υπουργείο Παιδείας τυχόν δεν συμμορφωθεί (εν όλω ή εν μέρει) προς προαναφερόμενες αποφάσεις του ΣτΕ και εισαγάγει εις τα σχολεία ύλη μαθήματος θρησκευτικών όχι αμιγώς την της επικρατούσης κατά το άρθρον 3 του Συντάγματος θρησκείας αλλά και άλλων θρησκειών, επιτάσσοντας, ως εκ τούτου, αμέσως ή εμμέσως τους ως άνω εκπαιδευτικούς, να διδάσκουν άλλην ύλη και όχι των υπό των ως άνω αποφάσεων του ΣτΕ νομολογηθείσης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Επί του ως άνω ερωτήματος η επιστημονική και νομική μας άποψη έχει ως εξής:

1.- Η τυχόν μη πλήρης συμμόρφωση του Υπ. Παιδείας προς τις ως άνω αποφάσεις του ΣτΕ, συνιστά κατά την adhoc νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) ευθεία παραβίαση του άρθρου 6, της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ), λόγω μη σεβασμού της αρχής της «res judicata». Διά τον λόγον δε αυτόν έχουν κατ’ επανάληψη καταδικαστεί ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. ΕΔΑΔ αποφάσεις α) της 13.3.2018, υποθ. CM. κατά Βελγίου προσφυγή Νο 67957/12, β) της 5.10.2017, υποθ. Mazzeo κατά Ιταλίας προσφ. Νο 32269/09, γ) της 19.7.2016, υποθ. Flores Quiros κατά Ισπανίας, προσφ. Νο 75183/10, δ) της 9.4.2015 υποθ. Tchokontio Happi κατά Γαλλίας προσφ. Νο 65829/12, ε) της 30.7.2015 υποθ. Ferreira Santos Pardal κατά Πορτογαλίας προσφ. Νο 30123/10 κ.ά.). Επομένως, η Ελλάδα (και ειδικότερα το Υπ. Παιδείας) δεν έχει κανένα δικαίωμα, να μην εφαρμόσει τις ως άνω αποφάσεις. Υπ’ όψιν ότι το ΕΔΑΔ, εν περιπτώσει παραβάσεως της αρχής αυτής, επιβάλλει πολύ μεγάλα πρόστιμα, π.χ. η από 20.10.2009 απόφασή του (υποθεση Radu Rädulescu κατά Ρουμανίας, προσφυγή Νο 14884/03) επιβάλλει πρόστιμο εις την Ρουμανία δια μη εφαρμογή δικαστικής αποφάσεως το ποσόν των 305.000 ΕΥΡΩ. Και αυτή είναι η συνταγματική πλευρά του όλου θέματος.

2.- Ερχόμεθα τώρα εις την υπηρεσιακή πλευρά του θέματος. Τι δέον γενέσθαι, εάν το Υπουργείο Παιδείας αρνηθεί, να συμμορφωθεί προς τις αμετάκλητες αποφάσεις του ΣτΕ και συνεχίσει να εφαρμόζει το κριθέν νομολογιακώς ως αντισυνταγματικό, πολυθρησκειακό Πρόγραμμα Σπουδών, δίδον ανάλογες εντολές (είτε αμέσως είτε εμμέσως) εις τα υπ’ αυτού υπηρεσιακά όργανα (τους εκπαιδευτικούς), μη συμμορφώσεώς τους προς τις ως άνω αποφάσεις του ΣτΕ. Εν προκειμένω, ως προς το τι οφείλουν να πράξουν τα εν λόγω υπηρεσιακά όργανα (οι εκπαιδευτικοί), το επιλύει ευθέως το άρθρον 25, παρ. 3, του Υπαλληλικού Κώδικα. Η διάταξη αυτή αναφέρει, ότι ο υπάλληλος, εάν του δοθεί εντολή προδήλως αντισυνταγματική ή παράνομη, οφείλει να μην την εκτελέσει και να το αναφέρει χωρίς αναβολή. Η ιδία διάταξη αναφέρει, εν συνεχεία, ότι, εάν εις τον Δημ. Υπάλληλο, μετά την εν λόγω αναφορά του, του διαβιβασθεί νέα εντολή εκτελέσεως, διότι τούτο επιβάλλουν εξαιρετικοί λόγοι γενικότερου συμφέροντος, οφείλει να την εκτελέσει όχι όμως εις πάσαν περίπτωση, αλλά μόνον, όταν η εντολή αντίκειται «εις διατάξεις νόμων ή κανονιστικών πράξεων» και όχι όταν η εντολή είναι «προδήλως αντισυνταγματική». Εις την παρούσα όμως περίπτωση η τοιαύτη ως άνω διαταγή που θα δοθεί εις τον υπάλληλο, είναι προδήλως αντισυνταγματική, όχι βεβαίως διότι έτσι έκρινε ο υπάλληλος αφ’ εαυτού, αλλά διότι έτσι έκρινε αμετακλήτως η ανωτάτη διά την περίπτωση βαθμίδα της δικαιοσύνης, ήτοι το Συμβούλιο Επικρατείας. Επομένως, βάσει της διατυπώσεως της ως άνω διατάξεως, ο Δημ. Υπάλληλος, σε καμμία περίπτωση, όχι μόνον δεν υποχρεούται αλλά και δεν δικαιούται, να εκτελέσει εντολή προδήλως αντισυνταγματική, όποιες νεώτερες εντολές και αν λάβει και όποιους λόγους και αν επικαλούνται οι εν λόγω νεώτερες εντολές. Τα ως άνω επιβεβαιώνονται και από το άρθρον 106, παρ. 3 του Υπαλληλικού Κώδικος, το οποίο έχει ως εξής επί λέξει:

«Το υπαλληλικό καθήκον, κατά την προηγουμένη παράγραφο, σε καμμία περίπτωση δεν επιβάλλει στον υπάλληλο πράξη ή παράλειψη που να αντίκειται προδήλως στις διατάξεις του Συντάγματος και των νόμων ».

Η έννοια της τελευταίας αυτής διατάξεως είναι, ότι ο υπάλληλος δεν επιτρέπεται, σε καμμία περίπτωση, να διωχθεί πειθαρχικώς, εάν αρνηθεί να εκτελέσει εντολή προδήλως αντισυνταγματική .

3.- Οι ίδιες ως άνω αποφάσεις του ΣτΕ αποφθέγγονται, ότι η διδασκαλία μαθήματος Θρησκευτικών πολυθρησκειακού (και όχι αποκλειστικώς της επικρατούσης θρησκείας) συνιστά αξιόποινη πράξη, ήτοι συνιστά το έγκλημα του ομαδικού προσηλυτισμού (απαγορεύεται υπό του άρθρου 13, παρ. 2 του Συντάγματος και τιμωρείται ποινικώς κατ’ άρθρον 4 του Ν. 1363/39 ως ετροποποιήθη), υπό δε της παραγράφου 3 του εν λόγω άρθρου, εάν ο προσηλυτισμός γίνεται εντός σχολείων, «θεωρείται ιδιαιτέρως επιβαρυντική αιτία». Εννοείται δε, κατόπιν τούτου ότι, εάν τυχόν ασκηθεί ποινική δίωξη διά την εν λόγω αξιόποινο πράξη π.χ. από κάποιον γονέα, θα διωχθεί κατ’ ανάγκην και ο διδάσκων το (πολυθρησκειακό) μάθημα των Θρησκευτικών. Τούτο προκύπτει ευθέως εκ του άρθρου 21 του Ποινικού Κώδικος, το οποίο αναφέρει, ότι ο διαπράττων αξιόποινη πράξη εκτελών εντολή των Αρχών, διώκεται και εκείνος ποινικώς, απαλλάσσεται δε μόνον, εάν υπεχρεούτο, να ενεργήσει «άμεσα», χωρίς δηλ. να του επέτρεπε ο χρόνος να εξετάσει την νομιμότητα της διαταγής. Εις την περίπτωσή μας, όμως, ο υπάλληλος που θα λάβει τέτοια εντολή, θα έχει και την νομική και την χρονική δυνατότητα, να εξετάσει τη νομιμότητά της. Κατά συνέπεια, θα φέρει ακεραία την ως άνω ποινική ευθύνη και κατ΄ ανάγκην (δηλ. υποχρεωτικώς) θα διωχθεί και εκείνος ποινικώς (υπ΄ όψιν δε ότι το έγκλημα του προσηλυτισμού διώκεται αυτεπαγγέλτως και όχι κατ΄ έγκλησην, θεωρείται δε τετελεσμένο και από την αρχή, δηλ. από το στάδιο της απλής αποπείρας, χωρίς να απαιτείται κάποιος να επηρεαστεί).

4.- Εις το Διαδίκτυο διέρρευσε η πληροφορία, ότι ο Υπουργός Παιδείας αρνείται, να συμμορφωθεί προς τις επίμαχες αποφάσεις του ΣτΕ επικαλούμενος, το ότι το (πολυθρησκειακό) μάθημα των Θρησκευτικών σήμερα δεν διδάσκεται βάσει των αποφάσεων που ακυρώθηκαν, αλλά βάσει άλλων αποφάσεων νεωτέρων, οι οποίες δεν έχουν ακυρωθεί. Εις το επιχείρημα αυτό αντιτάσσουμε, το άρθρον 95 παρ. 5 του Συντάγματος, το οποίον δεν επιτρέπει τέτοιαν ενέργεια και το οποίο έχει ως εξής επί λέξει: «Η Διοίκηση έχει υποχρέωση, να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρεώσεως αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο, όπως νόμος ορίζει ». Ο εν προκειμένω σχετικός νόμος είναι το άρθρον 50, παρ. 4, της Δικονομίας ενώπιον του ΣτΕ   (Π.Δ. 18/1989), το οποίο έχει ως εξής επί λέξει: «Οι διοικητικές αρχές σε εκτέλεση της υποχρέωσής τους κατά το άρθρο 95 παρ. 5 του Συντάγματος, πρέπει να συμμορφώνονται ανάλογα με κάθε περίπτωση, με θετική ενέργεια προς το περιεχόμενο της απόφασης του Συμβουλίου ή να απέχουν από κάθε ενέργεια που είναι αντίθετη προς όσα κρίθηκαν από αυτό. Ο παραβάτης εκτός από την δίωξη κατά το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα υπέχει και προσωπική ευθύνη για αποζημίωση» (ως γνωστόν το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα τιμωρεί ποινικώς τον υπάλληλο διά παράβαση καθήκοντος). Εν όψει των ως άνω διατάξεων του Συντάγματος και των νόμων δεν υπάρχει περιθώριο εις τον Υπουργό ή εις άλλο όργανο, να αρνηθεί τη συμμόρφωσή του προς τις αποφάσεις τηςΟλομέλειας του ΣτΕ 660/2018και 926/2018, προβάλλων οποιανδήποτε αιτιολογία είτε επικαλούμενος νεωτέρα (ομοία ή παρεμφερή προς την ακυρωθείσα) απόφαση είτε άλλον λόγο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Πας εκπαιδευτικός (της στοιχειώδους ή μέσης εκπαιδεύσεως), που καλείται, να διδάξει το μάθημα των Θρησκευτικών υποχρεούται να σεβασθεί τις αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου Επικρατείας 660/2018 και 926/2018 και να αρνηθεί, να εξακολουθήσει, να διδάσκει το «προηγουμένης κοπής» μάθημα Θρησκευτικών (το γνωστό πολυθρησκειακό), έστω και αν του δοθεί εντολή προς τούτο . Εκ δε της τοιαύτης αρνήσεώς του καμμία δυσμενής συνέπεια δεν ανακύπτει εις βάρος του ούτε πειθαρχική, ούτε και ποινική. Αρκεί να αναφέρει, ότι αρνείται να διδάσκει μάθημα Θρησκευτικών πολυθρησκειακό, διότι τούτο τυγχάνει «προδήλως αντισυνταγματικό» ως κυριαρχικώς και αμετακλήτως έχουν αποφανθεί οι προαναφερόμενες αποφάσεις της Ολομελείας του ΣτΕ, οι οποίες πέραν της προδήλου αντισυνταγματικότητος της ποληθρησκευτικής ύλης του μαθήματος των Θρησκευτικών επισημαίνουν περαιτέρω και την δια της διδασκαλίας αυτού διάπραξη και αξιοποίνου πράξεως και μάλιστα ομαδικώς και υπό συνθήκες ιδιαιτέρως επιβαρυντικής περιστάσεως.

Αθήνα 16 Απριλίου 2018

Οι γνωμοδοτούντες

Γεώργιος Κρίππας                                                        Απόστολος Φ. Βλάχος

     Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου                                         Επίτιμος Πρόεδρος Εφετών              

Πηγή: Ακτίνες

«Eις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται» (Ιω. 9:39)

ΑΓΑΠΗΤΟΙ αδελφοί! Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, μετά τη θεραπεία του εκ γενετής τυ­φλού, για την οποία ακούσαμε σήμερα στο ιερό Ευαγγέλιο, είπε: «Ήρθα για να φέρω σε κρίση τον κόσμο, έτσι ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρουν το φως τους, κι εκείνοι που βλέπουν ν’ αποδειχθούν τυφλοί» (Ιω. 9:39). Τέτοια λόγια δεν μπορούσαν ν’ αφήσουν αδιάφορους τους υπερήφανους «σοφούς» και «δικαίους» του κόσμου τούτου, όπως ήταν οι Φαρι­σαίοι. Εξαιτίας της φιλαυτίας τους και της μεγάλης ιδέ­ας που είχαν για τον εαυτό τους, αισθάνθηκαν θιγμένοι από την παρατήρηση του Κυρίου. Αντέδρασαν, λοιπόν, με μιαν ερώτηση, που εκφράζει την αγανάκτηση και την έπαρσή τους, αλλά συνάμα και τη χλευαστική τους διά­θεση και τον φθόνο τους και την περιφρόνησή τους προς τον Χριστό: «Μήπως είμαστε κι εμείς τυφλοί;» (Ιω. 9:40).

Στην απάντηση του Κυρίου καθρεφτίζεται η ψυχική κα­τάσταση των Φαρισαίων, η οποία προκάλεσε την ερώτησή τους: «Αν ήσασταν τυφλοί, δεν θα ήσασταν ένοχοι· τώρα, όμως, λέτε με βεβαιότητα ότι βλέπετε· η ενοχή σας, λοιπόν, παραμένει» (Ιω. 9:41).

Πόσο φοβερή ασθένεια της ψυχής είναι η έπαρση! Στα ανθρώπινα έργα, στερεί από τον υπερόπτη τη βοή­θεια και τη συμβουλή του πλησίον. Και στο έργο του Θεού, στο έργο της σωτηρίας, στέρησε από τους αλαζόνες Φαρισαίους της εποχής του Κυρίου και στερεί από τους Φαρισαίους κάθε εποχής τον πιο πολύτιμο θησαυ­ρό, τη θεία δωρεά που έφερε από τον ουρανό ο Υιός του Θεού· τους στέρησε και τους στερεί τη θεία αποκάλυψη και τη μακάρια κοινωνία με τον Θεό, κοινωνία που προ­ϋποθέτει την αποδοχή αυτής της αποκαλύψεως.

Οι Φαρισαίοι θεωρούσαν ότι ανήκαν στους ανθρώπους «που βλέπουν», ότι δηλαδή είχαν φτάσει στην αλη­θινή και τέλεια θεογνωσία, δεν χρειάζονταν περαιτέρω πρόοδο και, επομένως, δεν είχαν ανάγκη από καμιά σπουδή ή διδαχή. Γι’ αυτό απέρριπταν τη διδασκαλία για τον Θεό, που τους την παρέδιδε άμεσα ο Ίδιος.

Η αρετή της ταπεινώσεως εναντιώνεται στο πάθος της υπερηφάνειας, το οποίο εκδηλώνεται με ξεχωριστό τρό­πο στο πνεύμα του κάθε ανθρώπου. Όπως η υπερηφάνεια είναι κατεξοχήν ασθένεια του πνεύματος, έτσι και η ταπείνωση είναι κατεξοχήν κατάσταση ευρωστίας του πνεύματος, μια αγαθή και μακάρια κατάσταση. Στην Αγία Γραφή και στα έργα των αγίων πατέρων ονομάζεται συ­χνά και ταπεινοφροσύνη. Τι είναι η ταπεινοφροσύνη; Είναι η ορθή αντίληψη του ανθρώπου για την ανθρώπινη φύση και, επομένως, η ορθή αντίληψη του ανθρώπου για τον εαυτό του.

Το άμεσο αποτέλεσμα της ταπεινώσεως ή ταπεινο­φροσύνης ως ορθής αντιλήψεως για την ανθρώπινη φύ­ση και για τον ίδιο μας τον εαυτό είναι η ειρήνευση της καρδιάς. Ο ταπεινός άνθρωπος είναι ειρηνικός και απέναντι στους συνανθρώπους του και απέναντι στον εαυτό του και απέναντι στις κάθε λογής περιστάσεις και απέναντι στον Θεό, είναι ειρηνικός και με τη γη και με τον ουρανό. Η ταπείνωση έχει πάρει το όνομά της από την ειρήνη που γεννά στην καρδιά μας. Την κατάσταση της ηρεμίας, της χαράς και της μακαριότητας, που προκαλείται μέσα μας από την αρετή, την ονομάζουμε τα­πείνωση. Όταν θέλουμε μαζί με την κατάσταση να δεί­ξουμε και την πηγή της, τότε κάνουμε λόγο για ταπεινοφροσύνη.

Μη σκεφθείτε, αγαπητοί αδελφοί, ότι ο ορισμός που δώσαμε στην ταπεινοφροσύνη, περιγράφοντάς την ως την ορθή αντίληψη του ανθρώπου για την ανθρώπινη φύση, γενικά, και για τον εαυτό του, ειδικά, είναι αυθαί­ρετος. Ο ίδιος ο Κύριος την όρισε έτσι, λέγοντας: «Θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει» (Ιω. 8:32). Τι είναι αυτή η ελευθερία, η πνευματική ελευ­θερία, που παρέχεται από την αλήθεια, αν όχι η ευλο­γημένη ειρήνη της καρδιάς, αν όχι η αγία ταπείνωση, αν όχι η ευαγγελική ταπεινοφροσύνη; Η θεία αλήθεια είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός (Βλ. Ιω. 14:6). Εκείνος διακήρυξε: «Μάθετε από μένα», από τη θεία Αλήθεια, «ότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυ­ση στις ψυχές σας» (Ματθ. 11:29). Η ταπεινοφροσύνη είναι τρόπος σκέψεως του ανθρώπου εμπνευσμένος από τη θεία Αλή­θεια [“Το στόμα του ταπεινόφρονα λέει την αλήθεια”, σημειώνει ο όσιος Μάρκος ο Ασκητής, (Περί νόμου πνευματικού Κεφάλαιο Σ’, θ’)]. Η έπαρση είναι θλιβερή και ολέθρια αυταπάτη, είναι θανάσιμη πλάνη, με την οποία η τυφλωμένη ανθρώπινη φύση ξεγελά τον εαυτό της και ξεγελιέται από τους δαίμονες.

Λανθασμένες είναι οι κρίσεις και οι εκτιμήσεις του υπερόπτη. Τον εαυτό του τον θεωρεί αυθύπαρκτο ον, όχι πλάσμα του Θεού. Την επίγεια ζωή την αισθάνεται ατέλειωτη. Τον θάνατο δεν τον συλλογίζεται. Στην αιωνιότητα δεν πιστεύει. Η θεία πρόνοια γι’ αυτόν είναι ανύπαρκτη. Ως κυβερνήτη του κόσμου αναγνωρίζει την ανθρώπινη λογική. Όλες οι σκέψεις του σέρνονται στη γη. Τη ζωή του την έχει προσφέρει θυσία στον κόσμο τούτο, στον οποίο επιθυμεί να εγκαθιδρύσει τη διαρκή απόλαυση μέσω της αμαρτίας. Αυτή ακριβώς είναι η άλο­γη και μάταιη επιδίωξη των τυφλωμένων Φαρισαίων και Σαδδουκαίων.

Τον ταπεινόφρονα άνθρωπο, απεναντίας, στον δρό­μο της επίγειας ζωής τον συνοδεύει η μνήμη του θανά­του, διδάσκοντάς τον να ενεργεί σε κάθε περίσταση με το βλέμμα του στραμμένο στην αιωνιότητα και επιδρώντας ευεργετικά σ’ όλα του τα έργα. Ο ταπεινός εργάζεται για την αρετή, όχι για την ικανοποίηση παθών, και γι’ αυτό ό,τι κάνει είναι ωφέλιμο για τους συνανθρώπους του. Ο ταπεινός βλέπει τον εαυτό του σαν έναν ασήμαντο κόκκο μέσα στο σύμπαν, μέσα στους αιώνες, μέσα στις γενιές και τα γεγονότα που πέρασαν και που έρχονται. Ο νους και η καρδιά του ταπεινού δέχονται πρόθυμα τη χριστιανική αλήθεια και προοδεύουν σταθε­ρά στις χριστιανικές αρετές. Ο νους και η καρδιά του τα­πεινού βλέπουν και αισθάνονται την πτώση της ανθρωπίνης φύσεως, γι’ αυτό μπορούν ν’ αναγνωρίσουν και να δεχθούν τον Λυτρωτή.

Η ταπεινοφροσύνη δεν αναγνωρίζει αξία στην πε­σμένη ανθρώπινη φύση. Βλέπει τον άνθρωπο ως κορυ­φαίο θείο δημιούργημα, αλλά βλέπει και την αμαρτία που έχει διαποτίσει και δηλητηριάσει όλη την ύπαρξή του. Η ταπεινοφροσύνη αναγνωρίζει το μεγαλείο του πλάσματος του Θεού, αλλά συγχρόνως διαπιστώνει και την παραμόρφωσή του από την αμαρτία. Γι’ αυτή τη συμ­φορά θλίβεται συνέχεια. Βλέπει τη γη σαν έναν τόπο εξορίας του ανθρώπου και τον βιάζει να επιστρέψει με τη μετάνοια στον ουρανό, που τον έχασε με την έπαρση.

Η έπαρση, απεναντίας, που προκάλεσε την πτώση και την καταστροφή της ανθρωπότητας, δεν βλέπει και δεν αναγνωρίζει πτώση και παραμόρφωση στην ανθρώ­πινη φύση· βλέπει μόνο αξία, ωραιότητα, τελειότητα. Ακόμα και τα νοσήματα της ψυχής, τα πάθη, τα θεωρεί προσόντα. Μια τέτοια θεώρηση της ανθρωπίνης φύσεως κάνει τον Λυτρωτή τελείως περιττό.

Η όραση των υπερηφάνων είναι τυφλότητα, ενώ η τυφλότητα των ταπεινών είναι ικανότητα για θέαση της αλήθειας. Αυτό είναι το νόημα των λόγων του Κυρίου: «Ήρθα για να φέρω σε κρίση τον κόσμο, έτσι ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρουν το φως τους, κι εκείνοι που βλέπουν ν’ αποδειχθούν τυφλοί». Οι ταπεινοί δέ­χονταν τον Κύριο και φωτίζονταν από το θείο φως Του. Οι υπερήφανοι, ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους, Τον απέρριπταν και βυθίζονταν ακόμα περισσότερο στο σκοτάδι με την άρνηση και τη βλασφημία του Θεού.

Λάμπουν ζωηρά μέσα στον καθαρό ουρανό της νύ­χτας τ’ αναρίθμητα αστέρια, παραβγαίνοντας ποιο θα στείλει στη γη περισσότερο φως. Μόλις, όμως, ξεπρο­βάλει ο ήλιος, όλα τ’ αστέρια γίνονται άφαντα σαν ανύπαρκτα, αν και στην πραγματικότητα παραμένουν στις θέσεις τους. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις ανθρώπινες αρετές: Όταν συγκρίνονται μεταξύ τους, έχουν κάποιο φως. Εξαφανίζονται, όμως, μπροστά στην απόλυτη αρετή, μπροστά στο φως της Θεότητας.

Ο απόστολος, μιλώντας για τις αρετές του δίκαιου Αβραάμ, λέει ότι ο πατριάρχης «μπορούσε να καυχηθεί, όχι όμως απέναντι στον Θεό… Ο Αβραάμ πίστεψε στον Θεό, και γι’ αυτή του την πίστη ο Θεός τον αναγνώρισε δίκαιο» (Ρωμ. 4, 2-3). Έτσι έπρεπε να κάνουν οι Φαρισαίοι, που καμάρωναν για την καταγωγή τους από τον Αβραάμ, αλλά είχαν αποξενωθεί πνευματικά απ’ αυτόν. Σε αντίθεση με τον Αβραάμ, θέλησαν να διατηρήσουν τις νομιζόμενες αρετές του «παλαιού ανθρώπου», κι έτσι έγι­ναν ανίκανοι ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία και θεογνωσία. Άκουσαν, λοιπόν, τη φοβερή ετυμηγορία του Κυρίου: «Αν ήσασταν τυφλοί», αν, δηλαδή, αναγνωρίζατε την πνευματική σας τυφλότητα, «δεν θα ήσασταν ένοχοι· τώρα, όμως», όντας τυφλοί, «λέτε με βεβαιότητα ότι βλέ­πετε· η ενοχή σας, λοιπόν, παραμένει»· παραμένει, γιατί την αποδεχθήκατε και τη χαράξατε μέσα σας με την αμφιβολία σας.

Μαθητής των Φαρισαίων ήταν στα νεανικά του χρό­νια ο άγιος απόστολος Παύλος. Όπως ο ίδιος διηγείται, για να μας διδάξει, ήταν «Εβραίος γέννημα θρέμμα» και «ως προς την ερμηνεία του νόμου Φαρισαίος». «Ήμουν άμεμπτος», λέει, «σε ό,τι αφορά την τήρηση του νόμου. Αυτά, όμως, που άλλοτε ήταν για μένα πλεονεκτήματα, τώρα με την πίστη στον Χριστό τα βλέπω σαν μειονε­κτήματα. Πραγματικά, όλα εξακολουθώ να τα θεωρώ μει­ονεκτήματα σε σχέση με το ασύγκριτα ανώτερο αγαθό που κέρδισα, γνωρίζοντας τον Ιησού Χριστό, τον Κύριό μου»  (Φιλιπ.3, 5-8).

Αγαπητοί αδελφοί! Ας μιμηθούμε τον απόστολο Παύλο και τους άλλους αγίους του Θεού. Ας πλησιά­σουμε τον Κύριο, έχοντας απορρίψει τελείως την κατα­στρεπτική έπαρση και έχοντας εγκολπωθεί την ταπείνω­ση. Μέσω της ταπεινώσεως ας προσκολληθούμε στον Πλάστη μας. Με την ταπείνωση ας ελκύσουμε την προ­σοχή και την ευσπλαχνία του Θεού μας, που είπε: «Σε ποιον θα ρίξω το βλέμμα μου, παρά στον ταπεινό, στον ήσυχο, σ’ εκείνον που τρέμει τα λόγια μου;» (Ησ. 66:2).  Βλέ­ποντας και αναγνωρίζοντας τις αμαρτίες μας, ας συμπεριλάβουμε τον εαυτό μας στους αμαρτωλούς, τους αγαπημένους του Θεού. Απορρίπτοντας την έπαρση, ας δια­χωρίσουμε τον εαυτό μας από τους ψευτοδικαίους, για να μη μας αποστραφεί ο Θεός, που είπε: «Δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τους δικαίους, αλλά τους αμαρτω­λούς» (Ματθ. 9:13). Με την ταπείνωση η καρδιά μας ας γίνει πνευ­ματικό θυσιαστήριο του Θεού και ο θύτης, ο νους μας, ας προσφέρει σ’ Εκείνον θυσίες πνευματικές, ας προ­σφέρει τη θυσία της κατανύξεως, τη θυσία της μετάνοι­ας, τη θυσία της Εξομολογήσεως, τη θυσία της προ­σευχής, τη θυσία της ευσπλαχνίας, εμπλουτίζοντας κα­θεμιάν απ’ αυτές τις θυσίες με την ταπεινοφροσύνη· για­τί «ο Θεός δεν θα περιφρονήσει μια καρδιά γεμάτη συν­τριβή και ταπείνωση» (Ψαλμ. 50:19). Αμήν.

Πηγή: (“Ασκητικές ομιλίες Α’” Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, επισκόπου Καυκάσου και Μαύρης Θάλασσας, Εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής), Η άλλη όψη

Με εξαιρετική επιτυχία και τη συμμετοχή πλήθους κόσμου, ιδίως νέων ανθρώπων, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 6 Μαΐου 2018 στο Αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών, από τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών και την Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (Α.Σ.Π.Ε.), ημερίδα για την προβολή και γνωριμία στο κοινό του νέου Κινήματος με την ονομασία «Αφήστε με να ζήσω!». Το νέο Κίνημα μάχεται υπέρ της ζωής του αγέννητου παιδιού και εναντίον των εκτρώσεων.

«Αφήστε με να ζήσω!»

Πολεμικό Μουσείο Αθηνών 6/5/2018

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με εξαιρετική επιτυχία και τη συμμετοχή πλήθους κόσμου, ιδίως νέων ανθρώπων, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 6 Μαΐου 2018 στο Αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών, από τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών και την Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (Α.Σ.Π.Ε.), ημερίδα για την προβολή και γνωριμία στο κοινό του νέου Κινήματος με την ονομασία «Αφήστε με να ζήσω!». Το νέο Κίνημα μάχεται υπέρ της ζωής του αγέννητου παιδιού και εναντίον των εκτρώσεων.

Η ημερίδα περιελάμβανε πρωινό και απογευματινό πρόγραμμα.

Το πρωί έλαβαν χώρα διαδραστικές εκδηλώσεις για εφήβους και νέους, με στόχο την ευαισθητοποίησή τους γύρω από το θαύμα της ζωής και της δημιουργίας ενός νέου ανθρώπου, καθώς και την ενημέρωσή τους για τη μεθοδολογία των εκτρώσεων και τις ποικίλες αρνητικές συνέπειές τους. Υπεύθυνη του πρωινού προγράμματος ήταν η κα Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη - Τσαγκαροπούλου, Ιατρός Πνευμονολόγος, και η κα Ζωή Σιάσου, Μαιευτήρας - Χειρουργός Γυναικολόγος, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών.

Το απογευματινό πρόγραμμα περιελάμβανε επιστημονικές εισηγήσεις για το κοινό. Ο ιατρός κ. Παναγιώτης Δημακάκος, Ομότ. Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών και τ. Διευθυντής Β΄ Χειρουργικής Κλινικής Αρεταίειου Νοσοκομείου, προσέγγισε το θέμα από την ιατρική σκοπιά. Ο κ. Δήμος Θανάσουλας, Δικηγόρος παρ᾿ Αρείῳ Πάγῳ, το ανέπτυξε από τη νομική άποψη και ο Αγιορείτης Ιερομόναχος π. Φιλόθεος Γρηγοριάτης από τη θεολογική. Από βιωματικής πλευράς το θέμα προσέγγισε η κα Μαρία Σπυροπούλου, μητέρα 11 παιδιών. Την όλη εκδήλωση έκλεισε ο Αρχιμ. π. Σαράντης Σαράντος, θεολόγος, εφημέριος Ι. Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου. Στην ημερίδα αναγνώσθηκε μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, μέσῳ εκπροσώπου του, ενώ ειδική συνέντευξη για το θέμα παρεχώρησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, Πρόεδρος της Επιτροπής Βιοηθικής της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Πλήθος Ιερών Μητροπόλεων απέστειλαν χαιρετισμούς και εκπροσώπους. Αίσθηση προκάλεσε το συγκινητικό μήνυμα, που εστάλη από τον Ρώσσο Κοσμοναύτη Στρατηγό Βαλέριο Κόρζουν, καθώς και ο συγκλονιστικός χαιρετισμός του κ. Ζούμπου Ιωάννη , του πρώτου αναισθησιολόγου  που αρνήθηκε το 1991 να δώσει αναισθησία σε έκτρωση στη Φλώρινα και  αθωώθηκε δικαστικά. Τον όλο συντονισμό της εκδήλωσης είχε η κα Ιωάννα Σκαρλάτου, εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Στην ημερίδα υπογραμμίσθηκε ο σεβασμός της αξίας και του δικαιώματος της ζωής του αγέννητου παιδιού, το οποίο υφίσταται ως ψυχοσωματική οντότητα από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς του. Τονίσθηκε ότι οι εκτρώσεις συνιστούν τη σύγχρονη «ύβρι» του Ελληνισμού προς τον Θεό και ότι μόνη λύση για το συνεχιζόμενο αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητος και της πατρίδος μας – η οποία έχει χάσει έναν πληθυσμό 12 εκατομμυρίων ανθρώπων από τότε, το 1986, που τέθηκε σε ισχύ ο νόμος για τις εκτρώσεις – είναι η μετάνοια. Αν δεν υπάρξει αυτή, τότε οδηγούμαστε σέ πλήρη δημογραφική κατάρρευση.

Το νέο Κίνημα «Αφήστε με να ζήσω!» θα αγωνίζεται για τα δικαιώματα των αγέννητων παιδιών, τα οποία βάναυσα καταπατούνται σήμερα στην πατρίδα μας από τον εγκληματικό νόμο των εκτρώσεων, καθώς και για την ηθική και οικονομική στήριξη εγκύων γυναικών, εντός ή εκτός γάμου, προκειμένου να αποφευχθεί η έκτρωση και να σωθεί μία ανθρώπινη ζωή, άλλωστε τα θύματα σε μια έκτρωση είναι πάντα δύο: το αθώο μωρό και η μητέρα του! Είναι υπόθεση όλων μας το να δώσουμε χαρά, ελπίδα και προοπτική στη νέα οικογένεια και την πατρίδα μας!

Ακολουθήστε το κίνημα στο

- https://www.afistemenaziso.gr

- https://facebook.com/profile.php?id=100024894848169

- https://twitter.com/afistemenaziso

- https://vimeo.com/afistemenaziso

Πηγή: «Αφήστε με να ζήσω!»

Ψηφίστηκε με τη στήριξη βουλευτών από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι- «Ναι» από Γεννηματά, Βενιζέλο, Ντόρα Μπακογιάννη, Όλγα Κεφαλογιάννη, Μάρκου, Κεραμέως, Ζουράρι, Θεοδωράκη - «Όχι» από Παραστατίδη και Μιχελογιαννάκη - Σταυροπόδι και βαθύ ντεκολτέ για το Τζέησον -Αντιγόνη στα θεωρεία της Βουλής

Με την στήριξη 161 βουλευτών από ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι εγκρίθηκε το άρθρο που επιτρέπει σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης να γίνουν ανάδοχοι γονείς.

Σύμφωνα με το αποτέλεσμα της ονομαστικής ψηφοφορίας συνολικά ψήφισαν 264 βουλευτές. Υπερ του άρθρου 8 ψήφισαν 161 και κατά 103.

Να σημειωθεί ότι οι τρείς κοινοβουλευτικές ομάδες που στήριξαν την διάταξη διαθέτουν συνολικά 171 βουλευτές που σημαίνει ότι 10 βουλευτές έλλειπαν από την διαδικασία. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται βουλευτές που επέλεξαν την αποχή ως ένδειξη διαφωνίας με την ρύθμιση αλλά και ορισμένοι που δεν κατάφεραν να παραστούν όπως ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής που κατέφθασε αργοπορημένος και δεν πρόλαβε να ψηφίσει. 

Να σημειωθεί ότι η ψηφοφορία έγινε με το νέο ηλεκτρονικό σύστημα που έχει εγκατασταθεί στα βουλευτικά έδρανα, γι αυτό και δεν ακολουθήθηκε η παραδοσιακή διαδικασία της εκφώνησης του ονομαστικού καταλόγου και της δήλωσης ψήφου δια μικροφώνου από τους βουλευτές.

Τα επόμενα λεπτά οι υπηρεσίες της Βουλής θα διανείμουν στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες λίστες με την ψήφο κάθε βουλευτή ώστε να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν διαφοροποιήσεις.

Υπενθυμίζεται ότι από τον ΣΥΡΙΖΑ οι Γιάννης Μιχελογιαννάκης και Θεόδωρος Παραστατίδης αναμένεται να καταψηφίσουν ενώ οι Γεωργία Γεννιά, Μάρκος Μπόλαρης και Γιάννης Καραγιάννης πιθανότατα θα απέχουν εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό την διαφωνία τους με την προωθούμενη ρύθμιση.

Επίσης, από την ΝΔ οι Ντόρα Μπακογιάννη και Ολγα Κεφαλογιάννη πιθανότατα θα υπερψηφίσουν κόντρα στην γραμμή του κόμματος ενώ το ίδιος αναμένεται να πράξουν οι Θεόδωρος Φορτσάκης και Νίκη Κεραμέως.

Για δεύτερη μέρα, πάντως, εκπρόσωποι της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας βρέθηκαν στα θεωρεία της βουλής απ' όπου παρακολούθησαν τη συζήτηση του νομοσχεδίου. Με μπεζ φόρεμα και αβυσσαλέο ντεκολτέ, φροντίζοντας ταυτόχρονα, όμως, να «καλύψει» το δασύτριχο στήθος του με ένα πολύχρωμο περιδέραιο, το Τζέησον- Αντιγόνη έδωσε  και σήμερα το παρών στα θεωρεία. 

Σημειώνεται ότι το Τζέησον - Αντιγόνη Ντέην είναι το πρώτο άτομο που έχει προσφύγει δικαστικά στην Ελλάδα προκειμένου να σβηστεί από τη λήξιαρχική πράξη γέννησής του το φύλο, αφού αυτοπροσδιορίζεται ως non binary άτομο και παράλληλα έχει ζητήσει να προστεθεί στο όνομά του, πλάι στο Ιάσων και το Αντιγόνη. Ως προς το δεύτερο σκέλος, η προσφυγή του έχει γίνει δεκτή.

(Πηγή: Πρώτο Θέμα)

Αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια: ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ολίγοι από ΝΔ ψήφισαν «ναι»

Xρήστος Μπόκας

«Ναι» από ΣΥΡΙΖΑ πλην Παραστατίδη και Μιχελογιαννάκη που καταψήφισαν - «Ναι» από Μπακογιάννη, Κατερίνα Μάρκου που ήταν εισηγήτρια αλλά διαφοροποιήθηκε(!), Κεραμέως και Όλγα Κεφαλογιάννη - «Ναι» στην αναδοχή είπαν Βενιζέλος, Γεννηματά αλλά και οι Παπαχριστόπουλος και Ζουράρις από ΑΝΕΛ

Με διαφοροποιήσεις από τα περισσότερα κόμματα ολοκληρώθηκε η ψήφιση της διάταξης που επιτρέπει σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης να γίνουν ανάδοχοι γονείς.

Από τον ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισαν το επίμαχο άρθρο 8 οι Θεόδωρος Παραστατίδης και Γιάννης Μιχελογιαννάκης ενώ οι Μάρκος Μπόλαρης, Γεωργία Γεννιά και Γιάννης Καραγιάννης εξέφρασαν την διαφωνία τους δια της αποχής. Ως απών καταγράφηκε και ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής, όχι γιατί διαφωνεί με την διάταξη αλλά γιατί έφτασε καθυστερημένος στην Ολομέλεια. Επίσης απόντες ήταν ο κ. Γιώργος Κατρούγκαλος η κυρία Αννα Βαγενά και η κυρία Νίνα Κασιμάτη.

Διαφοροποιήσεις από βουλευτές της ΝΔ που είπαν «ναι» στην αναδοχή

Ως ηχηρή διαφοροποίηση καταγράφεται και η υπερψήφιση του άρθρου 8 από την Κατερίνα Μάρκου της ΝΔ. Η κυρία Μάρκου ως εισηγήτρια της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το νομοσχέδιο ανέπτυξε την αρνητική στάση του κόμματός της. Ωστόσο, η ίδια ψήφισε υπερ. Στο «ΝΑΙ» τοποθετήθηκαν και Ντόρα Μπακογιάννη, Ολγα Κεφαλογιάννη και Νίκη Κεραμέως. Απουσίαζαν συνολικά 8 βουλευτές μεταξύ των οποίων οι πρώην πρωθυπουργοί Αντώνης Σαμαράς και Κώστας Καραμανλής και ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Ευάγγελος Μεϊμαράκης. Ως απουσία με νόημα καταγράφεται του κ. Θεόδωρου Φορτσάκη.

Απο την Δημοκρατική Συμπαράταξη όσοι διαφωνούσαν με την ρύθμιση επέλεξαν την αποχή. Πρόκειται για τους Ανδρέα Λοβέρδο, Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο, Δημήτρη Κωνσταντόπουλο, Μιχάλη Τζελέπη, Γιώργος Αρβανιτίδης και Γιώργο Καρρά.

Τέλος, από τους ΑΝΕΛ διαφοροποιήθηκαν οι Θανάσης Παπαχριστόπουλος και Κώστας Ζουράρις που ψήφισαν υπερ της ρύθμισης. Ο πρόεδρος του κόμματος Πάνος Καμμένος απείχε
Δείτε αναλυτικά εδώ ποιοι βουλευτές είπαν «ναι» στην αναδοχή από  ομόφυλα ζευγάρια, ποιοι βουλευτές καταψήφισαν και ποιοι απείχαν.

Μείζον θέμα για την Κατερίνα Μάρκου: Ψήφισε τη ρύθμιση που ως εισηγήτρια είχε εξηγήσει τους λόγους καταψήφισης από τη ΝΔ

Μείζον πολιτικό θέμα για την κυρία Κατερίνα Μάρκου προκύπτει από την ψηφοφορία του άρθρου που επιτρέπει σε ομόφυλα ζευγάρια με σύμφωνο συμβίωσης να γίνουν ανάδοχοι γονείς και την επιλογή της να υπερψηφίσει το επίμαχο άρθρο 8 κόντρα στην γραμμή του κόμματός.

Η Νέα Δημοκρατία είχε αναθέσει στην κυρία Μάρκου να εισηγηθεί τις θέσεις του κόμματος για το επίμαχο νομοσχέδιο. Ως εισηγήτρια είχε εξηγήσει τους λόγους που η αξιωματική αντιπολίτευση καταψηφίζει την ρύθμιση. Ωστόσο, στην ψηφοφορία δήλωσε υπερ καταγράφοντας για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά χρονικά το παράδοξο όπου ο εισηγητής του κόμματός πάει κόντρα στην κομματική γραμμή που ανέλαβε να υποστηρίξει!

Η στάση της βουλευτού προκάλεσε έντονη δυσφορία τόσο στους βουλευτές όσο και στην ηγεσία του κόμματος.

Ο διάλογος δε που καταγράφηκε στην αίθουσα της Ολομέλειας είναι ενδεικτικός. Συγκεκριμένα, βουλευτής του κόμματος ρώτησε τον γραμματέα της ΚΟ Κώστα Τσιάρα αν οι διαφοροποιήσεις θα περιοριστούν στις κυρίες Ντόρα Μπακογιάννη, Ολγα Κεφαλογιάννη και Νίκη Κεραμέως που άλλωστε είχαν ενημερώσει για την θετική τους ψήφο. «Ναι, θα έχουμε 3 διαφοροποιήσεις» φέρεται να απάντησε ο κ. Τσιάρας για να αντιδράσει η κυρία Μάρκου και να πει «4 θα είναι οι διαφοροποιήσεις. Θα καταψηφίσω και εγώ».

«Σε ενημερώνω ότι ο πρόεδρος θα καταψηφίσει. Είσαι εισηγήτρια» της εξήγησε ο κ. Τσιάρας αλλά η κυρία Μάρκου ήταν ανένδοτη. «Εσείς με βάλατε εισηγήτρια. Εγώ είμαι Ποτάμι. Γιατί με φέρατε στην ΝΔ; Για να μην ψηφίζω τέτοια νομοσχέδια;»

(Πηγή: Πρώτο Θέμα)

Ἀλλά σήμερα οἱ ἄνθρωποι δέν θέλουν νά ὑπηρετήσουν τόν Θεό. Γι΄ αὐτόν τόν λόγο σᾶς εἶπα ὅτι ἤδη ἔχουν φθάσει οἱ δυσχερεῖς καιροί. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι ἐξαπατῶνται ἀπό Πατριάρχες, Ἐπισκόπους, Ἱερεῖς, πού θέλουν νά δείξουν ἕναν διαφορετικό δρόμο πρός τήν αἰώνια ζωή, καί ὄχι τόν δρόμο πού ὁ Κύριος μᾶς ἔχει παραδώσει. Τί νομίζετε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας θά μποροῦσαν νά συγκεντρώσουν μαζί Ὀρθοδόξους, Καθολικούς, Προτεστάντες, Βαπτιστές, Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, καί νά ποῦν: «Εἴμαστε ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ;!». Ὄχι! Ὁ Κύριος διεχώρισε τήν αἵρεση ἀπό τήν ἀλήθεια [5]. Καί ἐκεῖνοι [δηλ. οἱ αἱρετικοί] εἶναι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, ἐχθροί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἐχθροί τῆς Μητρός τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχω τίποτε ἐναντίον ἑνός ἀνθρώπου [δηλ. ἐναντίον ἑνός αἱρετικοῦ προσωπικῶς], ἀλλά, ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν· δέν πρέπει νά ἐπιτρέψουμε αὐτήν τήν ἀνταρσία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι γιά τήν Ὀρθόδοξο Πίστη μας αὐτά τά πράγματα εἶναι βλασφημία. Σήμερα προσευχόμαστε μαζί σας, κλαίοντες, καί ζητήσαμε τό Μυστήριο τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Σωτῆρος. Ἀλλά, ἐρχόμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία καί χορεύουμε, ὅπως ἕνας Κοζᾶκος, ὅπως κάνουν στήν Ἐκκλησία στή Μόσχα; [6] Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, δέν θά ἦταν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ! Ἀλλά, θά ἦταν ἐξ ἀντιθέτου ἡ συναγωγή τοῦ σατανᾶ [7]. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχουν χάσει κάποια αἴσθηση τοῦ τί σημαίνει νά εἶσαι Χριστιανός. Πῶς μποροῦμε νά χορεύουμε ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ ;! Πῶς μποροῦμε νά ποῦμε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι θά ἔπρεπε νά ἔχουμε διαφορετικές πίστεις καί διδασκαλίες στήν Ἐκκλησία μας; Μή τό πιστεύετε αὐτό! Αὐτοί εἶναι ἄνθρωποι πού προετοιμάζουν τόν δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο. Εἶναι ἀποστάτες καί προδότες τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.

Ὁμολογιακό κήρυγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μπαντσέν κ. Λογγίνου
(ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ἁγίας Σκέπης, 1/14 Ὀκτωβρίου 2016)

Μετάφραση (ἐκ τοῦ ἀγγλικοῦ, μερική ἐπιβεβαίωση ἐκ τοῦ ρωσσικοῦ)
& ἐπιμέλεια: Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

Δημοσιεύουμε ἕνα παλαιότερο, ἀλλά πάντοτε ἐπίκαιρο, ὁμολογιακό κήρυγμα τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Μπαντσέν κ. Λογγίνου, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀνακηρυχθεῖ «ἥρως τῆς Οὐκρανίας» γιά τό σπουδαῖο φιλανθρωπικό του ἔργο (τό 2008) [1], ἀλλά διέκοψε, κατά τούς ἱερούς Κανόνας, τό μνημόσυνο τῆς προϊσταμένης του ἀρχῆς [2], τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσσιῶν κ. Κυρίλλου, τόν Μάρτιο τοῦ 2016, γιά λόγους ἀθετήσεως τῆς Πίστεως, κατά τήν «Κοινή Δήλωση τῆς Ἁβάνας» (12 Φεβ 2016) μεταξύ τοῦ Πατριάρχου τῆς Ρωσσίας καί τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου.

Ἀπό τούς λόγους τοῦ Σεβ. κ. Λογγίνου ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος ἀποδίδει τήν δέουσα προτεραιότητα στήν προάσπιση τῶν ἱερῶν δογμάτων, ὁμιλῶν μετά παρρησίας ἡ ὁποία πηγάζει ἐκ τῆς πίστεως, ἐπικρίνοντας καθηκόντως καί ὅλες τίς σχετικές καινοτομίες πού συνοδεύουν πάντοτε ὡς «ἀπαραίτητα» συμπτώματα ὅσους ἔχουν μολύνει τήν ψυχή τους μέσῳ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ μαγνητοφώνηση τοῦ κηρύγματος δέν ἐκκίνησε ἐξ ἀρχῆς, καί ἔτσι τό κείμενο αὐτό παρουσιάζεται ἐδῶ νοηματικῶς «ἀκέφαλο» (ἄνευ εἰσαγωγῆς)· τά ἐντός ἀγκυλῶν εἶναι ἐπεξηγήσεις προστεθειμένες κατά τήν ἀπομαγνητοφώνηση.

«Γιατί ζοῦμε; Γιατί εὑρισκόμαστε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ἐπάνω σέ αὐτήν τήν γῆ; Μέ σκοπό νά κάνουμε κακό; Νά σκοτώνουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο; Ὄχι ! «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται» [3]. Διαδῶστε τό καλό. Ἀγαπῆστε καί συγχωρεῖστε. Ἡ ζωή εἶναι μικρή καί μᾶς ἐπισκιάζουν οἱ ἔσχατοι καιροί. Ὁ Κύριος θά ἔλθει νά κρίνει αὐτόν τόν κόσμο. Ὅπως θά μᾶς βρεῖ Αὐτός, ἔτσι θά ἔλθει ἐπάνω μας ἡ Κρίση τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός τούς συγχώρησε ὅλους. Οὐδείς ἁμαρτωλός ἀφίεται ἐπί γῆς, ὁ ὁποῖος νά μή μπορεῖ νά βρεῖ συγχώρηση. Εἶπε «Ἦλθα γιά νά συγχωρήσω» [4]. Αὐτό ἦταν τό θέλημα τοῦ Κυρίου – νά συγχωρήσει ὅλους τούς ἁμαρτωλούς, καί νά μᾶς παραλάβει ὅλους ἐντός τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλά σήμερα οἱ ἄνθρωποι δέν θέλουν νά ὑπηρετήσουν τόν Θεό. Γι΄ αὐτόν τόν λόγο σᾶς εἶπα ὅτι ἤδη ἔχουν φθάσει οἱ δυσχερεῖς καιροί. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι ἐξαπατῶνται ἀπό Πατριάρχες, Ἐπισκόπους, Ἱερεῖς, πού θέλουν νά δείξουν ἕναν διαφορετικό δρόμο πρός τήν αἰώνια ζωή, καί ὄχι τόν δρόμο πού ὁ Κύριος μᾶς ἔχει παραδώσει. Τί νομίζετε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας θά μποροῦσαν νά συγκεντρώσουν μαζί Ὀρθοδόξους, Καθολικούς, Προτεστάντες, Βαπτιστές, Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, καί νά ποῦν: «Εἴμαστε ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ;!». Ὄχι! Ὁ Κύριος διεχώρισε τήν αἵρεση ἀπό τήν ἀλήθεια [5]. Καί ἐκεῖνοι [δηλ. οἱ αἱρετικοί] εἶναι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, ἐχθροί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἐχθροί τῆς Μητρός τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχω τίποτε ἐναντίον ἑνός ἀνθρώπου [δηλ. ἐναντίον ἑνός αἱρετικοῦ προσωπικῶς], ἀλλά, ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν· δέν πρέπει νά ἐπιτρέψουμε αὐτήν τήν ἀνταρσία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι γιά τήν Ὀρθόδοξο Πίστη μας αὐτά τά πράγματα εἶναι βλασφημία.

Σήμερα προσευχόμαστε μαζί σας, κλαίοντες, καί ζητήσαμε τό Μυστήριο τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Σωτῆρος. Ἀλλά, ἐρχόμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία καί χορεύουμε, ὅπως ἕνας Κοζᾶκος, ὅπως κάνουν στήν Ἐκκλησία στή Μόσχα [6]; Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, δέν θά ἦταν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ! Ἀλλά, θά ἦταν ἐξ ἀντιθέτου ἡ συναγωγή τοῦ σατανᾶ [7]. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχουν χάσει κάποια αἴσθηση τοῦ τί σημαίνει νά εἶσαι Χριστιανός. Πῶς μποροῦμε νά χορεύουμε ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ;! Πῶς μποροῦμε νά ποῦμε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι θά ἔπρεπε νά ἔχουμε διαφορετικές πίστεις καί διδασκαλίες στήν Ἐκκλησία μας; Μή τό πιστεύετε αὐτό! Αὐτοί εἶναι ἄνθρωποι πού προετοιμάζουν τόν δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο. Εἶναι ἀποστάτες καί προδότες τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.

Ἀδελφοί καί ἀδελφές, ζητοῦμε ἀπό ὅλους σας, νά ἵστασθε στήν Ἀλήθεια, καί στήν Ὀρθή Ὁδό. Οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶπαν ὅτι θά ἔλθει ἕνας τέτοιος καιρός, ὅπως αὐτός, καί θά σᾶς προδώσουν, καί θά κάνουν αὐτή τήν Σύνοδο [καθώς φαίνεται, τήν ληστρική Σύνοδο τῆς Κρήτης, σημ.], τήν Ψευδο-σύνοδο, τήν Σύνοδο τοῦ διαβόλου, τοῦ Ἀντιχρίστου, καί θά προδώσουν τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, καί θά σᾶς καταδιώξουν[8]. Εἴχαμε σκεφθεῖ ὅτι δέν θά ἦταν τώρα, ἀλλά ἀργότερα· ὅμως, ἀδελφοί καί ἀδελφές, τούς βλέπουμε νά λαμβάνουν τά ἱερά λείψανα τοῦ Πατρός μας Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ καί νά τά δίνουν, αὐτά τά ἱερά λείψανα, στόν αἱρετικό Ἰησουΐτη Πάπα [9]!

Αὐτή ἡ ἁμαρτία δέν μπορεῖ νά συγχωρηθεῖ, ὅταν οἱ Ἐπίσκοποι καί Μητροπολῖτες μας μεταθέτουν τόν Θρόνο [τήν ἁγία Τράπεζα] στό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας [10], ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά βλέπουν τήν Λειτουργία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι στό Ἱερό, ὄπισθεν τοῦ Τέμπλου – αὐτό εἶναι αἵρεση! Λατινική αἵρεση [11]! Καί δέν φοβοῦνται τίποτε!

Ὡστόσο, εἶναι ὁ καιρός. Ἔχει ἔλθει ὁ καιρός, ἀδελφοί καί ἀδελφές, νά προσευχηθοῦμε, νά ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριο νά σταματήσει αὐτούς καί τό βδέλυγμα αὐτό. Ἀλλά οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶπαν, ὅτι ἔτσι θά εἶναι τό βδέλυγμα αὐτό! Θά ἔλθει! Δέν μπορῶ κἄν νά βρῶ τίς λέξεις νά μιλήσω γιά αὐτά τά αἴσχιστα πράγματα πού ἔχουν εἰσέλθει μέσα στόν πλέον Ἱερό Τόπο: στό Ἱερό, στό Ἱερό! Ἔπειτα, χόρεψαν στή Μόσχα [δηλ. ἔμπροσθεν τοῦ Ἱεροῦ]!

Δηλαδή, ὁ Πατριάρχης δέν εἶδε πῶς χόρευαν μπροστά στό Ἱερό, καί χόρευαν σάν Κοζᾶκοι καί τραγουδοῦσαν αἱρετικά τραγούδια; Προδότες, ἀποστάτες, ὑπηρέτες τοῦ σατανᾶ! Δέν γνωρίζω πόσος χρόνος ἔχει ἀπομείνει, ὅμως σᾶς παρακαλῶ, ἄς μετανοήσουμε καί προσέλθουμε στόν Κύριο καί Θεό.

Ἐπιθυμῶ νά ἔχετε τήν εἰρήνην τοῦ νοός. Ἐπιθυμῶ νά εἶμαι μαζί μέ τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους Του. Δέν πρόκειται νά σᾶς ἀποκρύψω τίποτε. Πάντοτε θά λέγω τήν ἀλήθεια. Ὅταν κατακλείσαμε τήν Σύνοδο [Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας τόν Φεβρουάριο τοῦ 2016] ἐλέχθη ὅτι «κανείς δέν πρέπει νά μάθει τί γίνεται ἐδῶ». Γιατί δέν θά ἔπρεπε νά γνωρίζει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ; Γιατί συμβαίνει ἄνθρωποι πού ἔχουν κτίσει Ἐκκλησίες καί Μοναστήρια  νά μή πρέπει νά γνωρίζουν τήν ἀλήθεια; Καί γιατί μᾶς χρειάζεστε, ἀδελφοί καί ἀδελφές; Ὥστε νά μᾶς τρέφετε, νά μᾶς ντύνετε, νά κτίζετε γιά μᾶς Ἐκκλησίες, καί μετά ἀντί τούτων ἐμεῖς νά σᾶς ἀποστέλλουμε στήν ἄβυσσο, στήν αἰωνία βάσανο; Αἶσχος! Αἶσχος! Μετανοεῖστε, Ὀρθόδοξοι! Συνέλθετε! Εἶναι καιρός γιά ὁμολογία! Δέν πρέπει νά φοβεῖσθε! Μή φοβεῖσθε τίποτε! Νά εἶσθε ἀληθινοί πρός Κύριον τόν Θεό, τούς Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἀκοῦστε τούς Ἁγίους Πατέρες, πού ὅλοι ἔγραψαν καί μᾶς εἶπαν τί καιροί θά ἔλθουν, καί μᾶς εἶπαν τί θά πρέπει νά κάνουμε.

Δόξα τῷ Θεῷ, πού δέν μεταβήκαμε στή Σύνοδο αὐτή [τήν Σύνοδο τῆς Κρήτης, σημ.], ἀλλά στίς 2-3 Φεβρουαρίου [Σύνοδο Πατριαρχείου Μόσχας, 2016 - σημ.] κατετέθη ἕνα κείμενο, ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτή [Σύνοδος τῆς Κρήτης–σημ.], ἦταν «καλή» καί δέν παραβιάζει τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας [12], καί ὅτι ἐμεῖς, οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ρωσσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, «ὅλοι συμφωνοῦμε μέ αὐτό! Γιατί τώρα νά διαφωνήσουμε;». Εἶναι ἀπαραίτητο νά συγκληθεῖ ἄλλη Σύνοδος [Ἐπισκοπική Σύνοδος–σημ.], γιά νά ἀποσύρει τό κείμενο αὐτό. Αὐτό εἶναι κείμενο ὑπέρ τοῦ Ἀντιχρίστου, διαβολικό· ἐπειδή κανείς δέν μᾶς ἄκουσε ἐκεῖ, καί σέ ὅλους εἶπαν: «Κάθησε κάτω· ἔχει ἤδη ὑπερψηφισθεῖ · εἶναι ὅλα ἐντάξει!».

Δέν θά πράξουμε καθώς μᾶς λένε, διότι αὐτός εἶναι ὁ δρόμος πρός τήν αἰώνια ἀπώλεια. Εἴμαστε ἐλεύθεροι ἄνθρωποι. Πιστεύω στόν Θεό, ὄχι ἐπειδή κάποιος μέ ἐξεβίασε νά πιστεύσω, ἀλλά πιστεύω σέ Αὐτόν, ἐπειδή δέν μπορῶ νά ζήσω χωρίς Αὐτόν. Ἡ ζωή μου ὑπῆρξε πολύ δύσκολη. Ἀπό τήν παιδική μου ἡλικία ἕως τώρα. Καί ἔχω πάντοτε αἰσθανθεῖ τήν χεῖρα τοῦ Θεοῦ καί τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Καί πάντοτε ὁ Κύριος μοῦ ὑπέδειξε τί πρέπει νά κάνω. Δέν ἦλθα στό Μοναστήρι ἤ τήν ὑπηρεσία πρός τόν Θεό, γιά νά ἔχω ἔπαινο ἤ νά ἔχω ἄλλους νά μέ προσκυνοῦν. Ἔρχομαι μαζί σας, γιά νά ὑπηρετήσω τόν Κύριο. Αὐτός εἶναι τά πάντα γιά μᾶς, ἐμεῖς δέν εἴμαστε τίποτε.

Γιά τόν λόγο αὐτό, σᾶς ζητῶ μέ ὅλη μου τήν καρδιά, σᾶς ἱκετεύω: φρoντίστε τήν Ὀρθόδοξη Πίστη! Προστατεῦστε τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ! Θά εἴμαστε λίγοι, ἀλλά ὁ Κύριος δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει!

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί ἀδελφές, συμπανηγυρίζω μαζί μέ ὅλους σας γιά τήν ἅγια Ἑορτή τῆς Σκέπης  τῆς Εὐλογημένης Παρθένου Μαρίας. Καί αἰτοῦμαι τό μητρικό ἔλεος, τήν μητρική φροντίδα Της γιά μᾶς τούς ἁμαρτωλούς, καί νά καλύψει Αὐτή ὅλους τούς πιστούς καί ὅλους τούς ἀνθρώπους ἐπί τῆς γῆς αὐτῆς, μέ τό ἱερό Της μαφόριο.

Μή ἀπογοητεύεσθε! Μή φοβεῖσθε, ἀδελφοί καί ἀδελφές! Ὅλα θά ἐκπληρωθοῦν, οἱ καιροί ἔχουν ἤδη φθάσει.

Βαρύς πόλεμος θά γίνει! Πόσο αἱματηρή μάχη! Ἑκατοντάδες ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων θά πεθάνουν. Ἀλλά μή φοβεῖσθε τίποτε, ἄν εἴμαστε μέ τόν Θεό, ἄν πορευόμαστε μέ τόν Θεό, ἄν παραμένουμε μέ τόν Θεό ἐν τῇ ἀληθείᾳ. Ὅλοι λένε ὅτι εἶναι μέ τόν Θεό καί ἑνώνονται χάριν τῆς ἀγάπης, ἀνεξαρτήτως τοῦ τί πιστεύουν. Αἱρετικά τά λόγια τοῦ Πατριάρχη μας, ὅταν λέει ὅτι ὁ Θεός εἶναι σάν τόν ἥλιο, καί ὅτι οἱ ἀκτῖνες πού ὁδηγοῦν στόν ἥλιο, εἶναι ὅλες οἱ αἱρέσεις, ὅλες οἱ ἐπί γῆς θρησκεῖες καί ὅλες ὁδηγοῦν στόν ἕνα Θεό [13]! Δέν μᾶς λέγεται αὐτό πουθενά στούς Πατέρες, δέν εἶναι πουθενά  γραμμένο! Τό λέει αὐτό, ἐπειδή ὁ διδάσκαλός του, ὁ Μητροπολίτης Νικόδημος Ροτόβ, πέθανε σάν σκύλος στά πόδια τοῦ Πάπα [14]. Τοῦ εἶχε προλεχθεῖ νά μήν πάει ἐκεῖ, καί ὅτι θά πέθαινε. Ὅταν φίλησε τήν παντόφλα τοῦ Πάπα, πέθανε ἐκεῖ, στά πόδια του.

Γιατί δέν σταματήσαμε, ὅταν τό θαῦμα αὐτό φανερώθηκε; Γιατί προχωρήσαμε μέ τυφλότητα καί φαντασθήκαμε ἄλλην ὁδό, ἀπό τήν Μία Ὁδό τῆς Σωτηρίας, πού ὁ Κύριος μᾶς ἔχει ἀφήσει, τήν στενή ὁδό [15]; Ὁ Κύριος μᾶς κατέλιπε Μία Ἐκκλησία καί εἶπε ὅτι «πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσι» [16] τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς δέν μίλησε γιά «ἐκκλησίες», γιά «ἀδελφές ἐκκλησίες»· εἶπε, «οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν» [17] καί ὅτι « Ἐγώ εἰμι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ταύτης» [18], ὄχι ὁ Πάπας, ὄχι ὁ Πατριάρχης, οὔτε ἐγώ, ἕνας ἁμαρτωλός. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχετε ἔλθει σήμερα γιά χάρη μου, γιά νά προσευχηθεῖτε σέ ἐμένα; Ποιός εἶμαι ἐγώ; Εἴμαστε μαζί ἀνάξιοι καί ἁμαρτωλοί· ἤλθαμε νά ἱκετεύσουμε τόν Κύριο. Ἐντρέπομαι νά ἀτενίσω πρός τόν Θεό, ἐπειδή οἱ ἁμαρτίες μου εἶναι πολλές, καί πρέπει νά μιλήσω διαρκούσης τῆς Λειτουργίας καί νά πῶ, καθώς λειτουργοῦμε: «Κύριε ἐλεῆμον, ἔγειρον ἡμᾶς! Κύριε, συγχώρησον ἡμῖν, ὁ Θεός!». Ἔτσι προσεγγίζω πρός τόν Θεό, καί ἔτσι πρέπει νά προσέρχεσθε στόν Κύριο καί Θεό. Διότι δέν εἴμαστε τίποτε.

Ἀδελφοί καί ἀδελφές, συγχωρεῖστε με. Σᾶς ἀγαπῶ. Χαίρω πού εἶμαι μαζί σας. Ἀλλά θέλω νά παραμείνω στήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή ὁ Κύριος λέει: «Πᾶσα ἁμαρτία ἀφεθήσεται, τήν δέ κατά τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου ἁμαρτίαν οὐ δυνατόν ἀφεθῆναι, οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι» [19]. Ἡ αἵρεση – αὐτή εἶναι ἡ ἁμαρτία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διότι ὅλες οἱ αἱρέσεις θά εἶναι κατά τοῦ Θεοῦ. Ἔχετε βρεῖ ἄνθρωπο ἐπί γῆς χωρίς ἁμαρτία; Γνωρίζω ὅτι μόνον ὁ Θεός εἶναι χωρίς ἁμαρτία [20]. Ἐμεῖς οἱ λοιποί εἴμαστε ὅλοι ἁμαρτωλοί. Καί πῶς, λοιπόν, μπορεῖ ὁ Πάπας νά εἶναι χωρίς ἁμαρτία; Ὁ Θεός δέν χρειάζεται ἀντικαταστάτη - ὁ Πάπας στράφηκε ἐναντίον τοῦ Εὐαγγελίου.

Καί μπορεῖτε νά δεῖτε αὐτόν τόν ὑπηρέτη τοῦ Ἀντιχρίστου, τόν Μητροπολίτη Ἱλαρίωνα [Ἀλφέγιεφ] [21], νά λέει, ὅτι πρέπει νά ἀλλάξουμε τήν Ἁγία Γραφή! Ἡ Ἁγία Γραφή τώρα εἶναι κακή! [δηλ. Ὁ Μητρ. Ἱλαρίων θέλει μιά μετάφραση στήν μοντέρνα ρωσσική γλώσσα] [22]. Πῶς, λοιπόν, σῴζονταν οἱ ἄνθρωποι μέχρι σήμερα; Λένε ὅτι εἶναι ἀναγκαῖο νά ἀλλάξουμε τήν Λειτουργία, ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι δέν καταλαβαίνουν [δηλ. ἡ ἐπιθυμία νά στραφοῦν ἀπό τήν ἐκκλησιαστική σλαβονική στήν σύγχρονη ρωσσική γλῶσσα] [23]. Νομίζουν ὅτι ὅλοι εἶναι ἀνόητοι, καί μόνοι αὐτοί εἶναι ἔξυπνοι. Κύριε, δίδαξέ μας! Καί ἴσθι ἐλεήμων πρός τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί τόν λαό.

Σᾶς ἐναγκαλίζομαι ὅλους. Αἰτοῦμαι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά σᾶς. Ὁ Κύριος νά εἶναι πάντοτε μαζί σας. Καί ἐμεῖς δέν εἴμαστε τίποτε.»

Μετάφραση (ἐκ τοῦ ἀγγλικοῦ, μέ μερική ἐπιβεβαίωση ἐκ τοῦ ρωσσικοῦ) & ἐπιμέλεια: Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

• Βίντεο τοῦ κηρύγματος (ρωσσιστί): https://www.youtube.com/watch?time_continue=3&v=CKFjgiAvsLc

• Πηγή ρωσσικοῦ κειμένου (δι’ ἀπομαγνητοφωνήσεως): http://www.logoslovo.ru/forum/all/topic_15222/

• Πηγή ἀγγλικῆς μεταφράσεως: http://nftu.net/non-commemorating-mp-bishop-longinus-metropolitan-hilarion-alfeyev-a-servant-of-antichrist/

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΛΟΥΣ

[1] Σύμφωνα καί μέ τήν ἐπίσημη ἀνάρτηση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας περί τοῦ ἐγκαινισμοῦ τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος τό 2011 (19 Σεπ/2  Ὀκτ) στήν Μονή στό Μπαντσέν, «Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας ἐγκαινίασε τό Καθολικό τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ στό χωριό Μπαντσένυ τῆς Οὐκρανίας» (https://mospat.ru/gr/2011/10/02/news48823/).

[2] Ἡ εἴδηση τῆς διακοπῆς μνημονεύσεως τοῦ Μόσχας κ. Κυρίλλου ὑπό τοῦ Σεβ. Λογγίνου, καί ἐδῶ: http://nftu.net/moscow-patriarchate-bishop-in-ukraine-ceases-commemoration-of-patriarch-kirill/. Ὁ Μητροπολίτης Οὐκρανίας κ. Ὀνούφριος, ἄμεσος Προϊστάμενος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Λογγίνου, εἶναι μόνιμο μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (https://en.wikipedia.org/wiki/Holy_Synod_of_the_Russian_Orthodox_Church).

[3] Ματθ. 5, 9.

[4] Ματθ. 9, 13· «οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» καί Μάρκ. 2, 17. Πρβλ. Ἰω. 10, 10· «ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσι» καὶ 12, 47: «οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σώσω τὸν κόσμον» καί Α΄ Ἰω. 3, 5.
[5] Πρβλ. Ματθ. 15, 13.14· «Πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται. Ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν. Τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται» καὶ 10, 14: «Καὶ ὃς ἂν μὴ δέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσῃ τοὺς λόγους ὑμῶν, ἐξερχόμενοι ἔξω τῆς οἰκίας ἢ τῆς πόλεως ἐκείνης ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν ὑμῶν». Ἐπίσης, Τίτ. 3, 10 «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» καὶ Γαλ. 1, 8 «Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω».

[6] Ἀναφέρεται σέ μουσική ἐκδήλωση μέ τραγούδια, ἀλλά καί κάποιες χορευτικές κινήσεις, πού πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή 25 Ἀπρ/8 Μαϊ τοῦ 2016 στήν περιφέρεια τῆς Μόσχας, στήν περιοχή Ναρο-Φόμισκ, στόν Ναό τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ τῆς Ἀπρέλεφκα. Ἐκεῖ ἡ χορωδία «Γκαούντα» μέ εὐθύνη τοῦ Ἱερέως Ἀντωνίου Σουγκαλέι ἐκτέλεσε μουσικά προτεσταντικά κομμάτια, καί μέ χορευτικές κινήσεις, ἐνώπιον τοῦ Τέμπλου καί τῆς Ὡραίας Πύλης (βλ. βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=13KbXMCM1iE, ἰδίως ἀπό τό 1΄58΄΄ κ.ἑ.). Ὑπῆρξαν σχετικά ἐπικριτικά δημοσιεύματα· σέ ἕνα ἐξ αὐτῶν (http://hram-pohvala.moseparh.ru/2016/10/08/o-koshhunstvennyx-plyaskax-na-amvone-pravoslavnogo-xrama-v-g-aprelevka/) ὁ Διάκονος Ἠλίας Μασλώφ ἀναφέρει ὅτι, συμφώνως πρός ἔγγραφες καταγγελίες ἐνοριτῶν πρός τήν ἐκκλησιαστική διοίκηση, ὁ ἐν λόγῳ Ἱερεύς εἰσήγαγε καί ἄλλους νεωτερισμούς, ὅπως τήν ἐπιτέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας μέ τήν Ὡραία Πύλη ἀνοικτή, τήν εἰς ἐπήκοον πάντων ἐκφώνηση τῶν ἱερῶν μυστικῶν εὐχῶν, τήν ἐγκατάλειψη τοῦ καλύμματος τῆς κεφαλῆς τῶν γυναικῶν, τήν περιστασιακή ἀπαμφίεση τοῦ ράσου, τήν ἀπαρέσκεια πρός τήν ἐπίκληση «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», καθώς καί γενική παραθεώρηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν νηστειῶν καί τῆς παραδοσιακῆς εὐσεβείας, τήν «μετα-πατερικότητα», τήν ἀμφισβήτηση τῶν θαυμάτων στά Συναξάρια κ.ἄ. Βλ. καί ἄλλο σχετικό video μέ διάφορες χορευτικές ἐκδηλώσεις ἐντός ρωσσικῶν Ναῶν καί σύγκρισή τους μέ τά ἀνάλογα προτεσταντικά events https://www.youtube.com/watch?v=9VndOFTPuxI, ὅπως καί τό ἀκόλουθο, παρόμοιο, ἀκόμη δέ χειρότερο: (https://www.youtube.com/watch?v=6xPVz6eGadQ).

[7] Ἀποκ. 2, 9· «... καὶ τὴν βλασφημίαν ἐκ τῶν λεγόντων Ἰουδαίους εἶναι ἑαυτούς͵ καὶ οὐκ εἰσίν, ἀλλὰ συναγωγὴ τοῦ σατανᾶ».

[8] Εἶναι γνωστές οἱ προφητεῖες περί ἐπικρατήσεως τῶν αἱρέσεων στούς ἐσχάτους καιρούς, ὅπως ἐκείνη τοῦ Ὁσίου Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος (4ου μ.Χ. αἰ.): «Μετά ταῦτα εἶδεν ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Μωϋσῆς ὅτι νέφος καί λαῖλαψ, ὀμίχλη σκοτεινή πειρασμῶν φοβεροτάτων ἔπεσεν εἰς τούς Μοναχούς ἀπό τό μέρος τῆς ἄρκτου, καί ὅτι ἐδιώκοντο οἱ Μοναχοί καί τό μοναχικόν σχῆμα ἀπό ὄλεθρον αἱρέσεων, ἠναγκάζοντο δέ οἱ πολλοί ρίπτοντες τό σχῆμα νά ὑπανδρεύονται» (Περί συντελείας, ἀντιχρίστου καί Β΄Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ἐκδ.  «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1991, σ. 132)· ἐπίσης, τοῦ Ὁσίου Ἀνατολίου (†1927), τελευταίου Στάρετς τῆς Σκήτης Ὄπτινα (ἐδῶ) «... Οἱ αἱρετικοί θά πάρουν τήν ἐξουσίαν ἐπί τῆς Ἐκκλησίας καί θά τοποθετήσουν ἰδικούς των ὑπηρέτας παντοῦ, οἱ δέ πιστοί θά καταφρονῶνται». Ἀλλά καί ὁ ἡμέτερος Ὁμολογητής Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος (1786-1852) ἔχει γράψει: «[Τῆς ἁλωθείσης ὑπό τῶν ἀποδομητῶν Σχολῆς τῆς Χάλκης] σκοπός πρός τοῖς ἄλλοις πολλοῖς ὑπάρχει, ἵνα νοθεύσῃ κατά τό πνεῦμα τῆς διαφθορᾶς καί τῆς πλάνης, καί κατά τόν προσηλυτισμόν τῆς Ἀγγλίας, ὅλους τούς ἐσομένους Πατριάρχας, καί ὅλην ἐν γένει τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἀνατολῆς, ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ διά Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ κατάργησις τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἡ ἀντεισαγωγή τῆς Λουθηρο-Καλβινικῆς αἱρέσεως ... » (Ἅπαντα, ἐν Ἀθήναις 1910, σ.99ἑ.).

[9] Σέ ἐπίσημη ἐπίσκεψη στό Βατικανό τοῦ Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίωνος (2/15 Σεπτεμβρίου 2016), ὅπου ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ παρέδωσε «τεμάχιο ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ σέ λειψανοθήκη σέ μορφή πασχαλινοῦ αὐγοῦ», ὅπως φαίνεται καί ἐδῶ: (https://mospat.ru/gr/2016/09/15/news135747/).

[10] Ὅπως ἔγινε στόν ἑορτασμό τῆς Ἁγίας Ἰσαποστόλου Ὄλγας (11/24 Ἰουλίου 2016) στόν Ναό τῆς Παναγίας «Πάντων Θλιβομένων ἡ Χαρά» στήν Μπολσάγια Ὀρντύνκα τῆς Μόσχας (βλ. τήν φωτογραφία ἐδῶ: https://mospat.ru/wp-content/uploads/2016/07/ECR_9036.jpg καί τήν εἰδησεογραφική κάλυψη τοῦ γεγονότος ἐδῶ: https://mospat.ru/gr/2016/07/24/news134168/).

[11] Βλ. καί τήν σχετική κριτική γιά ἀνάλογα δικά μας φαινόμενα, ἐπί Ἀρχιεπισκοπίας τοῦ κυροῦ Χριστοδούλου τοῦ ἀπό Δημητριάδος, λ.χ. Ἱερομ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΜΠΑΡΟΥΣΗΣ, «Λειτουργική ἀναγέννησις ἤ οἰκουμενιστική ὁμοιομορφία;», Θεοδρομία 3 (Ἰουλ.-Σεπ. 1999) 59ἑ.: «Ὡς ἦταν φυσικόν, ἐπροχώρησαν καί σέ μία δευτέρα καινοτομία, τελοῦντες τήν Θεία Λειτουργία “κατ’ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ”, ὡσάν νά εἶναι ὑποχρεωμένοι νά συμμορφωθοῦν στίς ἀποφάσεις τῆς Β΄ Βατικανείου συνόδου. Διερωτᾶται κανείς, πῶς ἀγνοήθηκε καί πάλιν ἡ Ἀποστολική Παράδοσις, ἀλλά καί οἱ ἐπιστημονικές μελέτες, (ὅπως τοῦ K. GAMBER: “TOURNES VERS LE SEIGNUR” - ἡ μετάφρασις ὑπό δημοσίευσιν), πού ἀπέδειξαν ἀνιστόρητη τήν σχετική ἀπόφασι τῆς Β΄ Βατικανείου συνόδου;».

[12] Ὅπως φαίνεται σέ καθησυχαστική ἀνακοίνωση (2 Φεβ 2016) μέ τίτλο: «Πατριάρχης Κύριλλος: δέν ὑπῆρξε θέμα οὐδεμιᾶς ἑνώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ μή Ὀρθοδόξους» (https://mospat.ru/en/2016/02/02/news127683/).

[13] Ἐννοεῖται ἴσως ἡ δήλωση τοῦ Πατριάρχου Κυρίλλου τήν Κυριακή 02/15 Νοεμβρίου 2015 στό Καλίνινγκραντ, ὅπως καταγράφεται στό πρακτορείο εἰδήσεων Interfax, ὑπό τόν τίτλο «Ὁ Πατριάρχης Κύριλλος ἀποκαλεῖ τήν τρομοκρατία παραφροσύνη καί τήν μάχη ἐναντίον τῆς ὡς καθῆκον καθενός κατοίκου τοῦ πλανήτη» (http://www.interfax-religion.ru/?act=news&div=60953)· ἐκεῖ ὁ Πατριάρχης Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσσιῶν δήλωσε ὅτι πρός καταπολέμηση τῆς τρομοκρατίας « ... ἡ Ἐκκλησία ἔχει μία μόνον ἀπάντηση: κοιτάξτε βαθειά στίς καρδιές σας, μετανοεῖστε καί στραφεῖτε στόν Θεό. Ἡ παγκόσμια προσευχή μας σέ διαφορετικές γλῶσσες, μέ διαφορετικούς τρόπους καί ἀκόμη μέσῳ διαφορετικῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων, θά κατευθυνθεῖ πρός τόν Θεό Δημιουργό, ὥστε νά δείξει συγκαταβατικῶς τό ἔλεός του στήν ἀνθρώπινη φυλή καί νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν φοβερή αἰχμαλωσία τῆς ἐμμονῆς».

[14] Ὁ Μητροπολίτης Λένιγκραντ Νικόδημος (κατά κόσμον Μπόρις Γεωργίεβιτς Ροτόβ, 1929 – 1978) ὑπῆρξε ἰσχυρότατο πρόσωπο τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί μέγας οἰκουμενιστής· στίς 5 Σεπτεμβρίου τοῦ 1978 ξεψύχησε, σέ ἡλικία 49 ἐτῶν, στά χέρια του Πάπα Ρώμης Ἰωάννου Παύλου Α΄ (ἐπίσης «μελλοθανάτου») κατά τήν διάρκεια τῶν ἐκδηλώσεων ἐνθρονίσεώς του. Βλ. τό σχετικό καί πολύ ἐνδιαφέρον δημοσίευμα: Μητρ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ & ΑΓ. ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ, «Πάπας Ἰωάννης Παῦλος Α΄Luciani: Τό μυστικό» (19 Ἰαν 2015) (http://parembasis.gr/index.php/el/menu-teyxos-131/2031-2007-131-11).

[15] Ματθ. 7, 13.14 καί Λουκ. 13, 24.

[16] Ματθ. 16, 18.

[17] Ματθ. 16, 18.

[18] Ἐφ. 4, 15. 5, 23 Κολ. 1, 18. Πρβλ. Ἰω. 15, 4-7.

[19] Βλ. Ματθ. 12, 31.32 καί Λουκ. 12, 10.

[20] Ἰακ. 1, 17, Β΄ Κορ. 6, 14.15. Βλ. καί Ἰω. 8, 46 καί Ἑβρ. 4, 15 καί Α΄ Ἰω. 3, 5.

[21] Ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίων (Ἀλφέγιεφ, 1966 - ), δρ. Θεολογίας καί μουσικός, πολύγλωσσος, εἶναι Πρόεδρος τοῦ Τμήματος τῶν Ἐξωτερικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, καθώς καί τῆς Συνοδικῆς Βιβλικῆς – Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς καί μόνιμο μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

[22] Χαρακτηριστική τῆς τάσεως αὐτῆς εἶναι πολυσέλιδη ἀνακοίνωση, σέ σχετικό Συνέδριο τοῦ 2013, τοῦ Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ Ἱλαρίωνος (Προέδρου, ἄλλωστε, τῆς Συνοδικῆς Βιβλικῆς – Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς), μέ τίτλο «Μεταφράσεις τῆς Βίβλου: Ἱστορία καί Νεωτερικότητα», ὅπου ὁ κ. Ἱλαρίων διαπιστώνει ἀναληθῶς (μᾶλλον ψευδῶς, διότι ἄγνοια δέν δικαιολογεῖται σέ τέτοια θέση καί ἐπί τοιούτων ζητημάτων), ὅτι ἀρχαιόθεν δέν ὑφίσταται γιά τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μία γενικῶς ἀποδεκτή μορφή κειμένου τῆς Ἁγίας Γραφῆς (... «Единого общепринятого текста Библии в православной традиции нет»)!. Ἐν συνόλῳ τό κείμενό του διαπνέεται ἀπό ὑπερβολική ἐπιστοσύνη στήν βιβλική ἔρευνα τῶν αἱρετικῶν θεολόγων καί ἀπό παντελῆ ἀπαξίωση πρός τήν ἑρμηνευτική ἐπιστήμη τῶν ἁγίων Πατέρων, τήν ὁποία σχεδόν (δι’ ἐπιδεικτικῆς ἀγνοήσεως) ἀπαξιοῖ (https://mospat.ru/ru/2013/11/26/news94805/).

[23] Ὅπως φαίνεται καί σέ δημοσίευμα (ἐδῶ: http://dsnmp.ru/mitropolit-ilarion-alfeev-predlagaet-otkryivat-hramyi-s-bogosluzheniem-na-russkom-yazyike/) μέ τίτλο: «Ὁ Μητροπολίτης Ἱλαρίων (Ἀλφέγιεβ) προτείνει νά ἀνοίξουν Ἐκκλησίες πού νά λειτουργοῦν στά ρωσσικά» (26 Ἰαν 2015), καί ὄχι δηλαδή στήν τρέχουσα λειτουργική γλῶσσα, τήν ἐκκλησιαστική σλαβονική.

Πηγή: Ακτίνες

Ζοῦμε σέ δύσκολες ἐποχές… Σέ ἐποχές πού τό φῶς καί τό σκοτάδι «παλεύουν» γιά τό ποιό θά ἐπικρατήσει…

Τήν περασμένη Κυριακή πραγματοποιήθηκε μία σπουδαία ἡμερίδα στό Πολεμικό Μουσεῖο Ἀθηνῶν ἀπό τό «Κίνημα ὑπέρ τῆς ζωῆς» στό ὁποῖο συμμετέχουν πολλά ὀρθόδοξα σωματεῖα! Θέμα της: οἱ ἐκτρώσεις! Ἐπρόκειτο γιά μία ἐκδήλωση ὅπου ἀκούστηκε στέρεος ἐπιστημονικός λόγος ἀπό ἰατρικῆς, νομικῆς καί θεολογικῆς ἀπόψεως καί ἐξέπεμψε ἕνα μήνυμα ὑπέρ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ!

Τήν ἴδια στιγμή ὁμάδες τῶν «νεροκουβαλητῶν» τοῦ σάπιου συστήματος πετοῦσαν τρικάκια στούς γύρω δρόμους μέ κατάπτυστα ὑβριστικά συνθήματα («ἀφῆστε μέ νά ψοφήσω», «τό ἔνστικτό μου ὄχι ἁπλά δέν εἶναι μητρικό, εἶναι παιδοκτονικό»,  «σκατά στήν οἰκογένεια τήν ἑλληνική δέ θά τήν ἐνισχύσω μέ ἄλλο ἕνα παιδί») ἐνῶ στό τέλος «κατασκήνωσαν» στήν...
εἴσοδο τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου μέ πανό καί πλακάτ φωνασκώντας ὑπέρ τῆς δολοφονίας τῶν ἐμβρύων! Τελικά, τά σχέδια τούς χάλασε ἡ νεροποντή πού τούς «ξέπλυνε» δεόντως…

Ἀλλά καί μετά τήν ἐκδήλωση ὁ ἴδιος ὀχετός συνεχίστηκε μέ διαδικτυακή ἀρθρογραφία σέ γνωστά στέκια (μέχρι καί τό ἈθηναΪκό Πρακτορεῖο Εἰδήσεων ἀσχολήθηκε!) πού ἀραιά καί πού χρηματοδοτοῦνται ἀπό παγκόσμια «φιλανθρωπικά» ἱδρύματα! Μέ ἐπιθετικότητα καί μίσος κατά τῆς οἰκογένειας καί τῶν παιδιῶν λεηλατοῦν στό πέρασμά τους ὡς ἄλλοι τζιχαντιστές κάθε τί ὄμορφο καί εὐγενές! Τά βάζουν μέ τήν ἴδια τή ζωή πού ὅμοιά της ἀξία δέν ὑπάρχει!

Τέλος τά ψέματα λοιπόν! Στήν πάλη φωτός καί σκότους κανείς δέν μπορεῖ νά μείνει ἀμέτοχος! Ὅλοι μας θά ἐπιλέξουμε πλευρά! Κι ὅπως εἴθισται νά λέγεται ἀποφθεγματικά: «τό πιό βαθύ σκοτάδι εἶναι λίγο πρίν ξημερώσει»!

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Ἀναστολὲς μπροστὰ στὸ γάμο...

Σὲ ἕνα φίλο, ποὺ δυσκολεύθηκε πολὺ νὰ παντρευτεῖ, ὁ Γέροντας ἀπεκάλυψε ὅτι τὸ βαθύτερο αἴτιο τῶν μακρόχρονων ἀναστολῶν του μπροστὰ στὸ γάμο, ἦταν ἕνα καταπιεσμένο στὸ ἀσυνείδητό του, ἀποτυχημένο ἐφηβικὸ αἴσθημα. Τοῦ εἶπε: "Ἀγάπησες ἐκείνη μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς σου, τὴν ἔκανες ἰδανικό τῆς ζωῆς σου, τραυματίστηκες μὲ τὴν ἀδιαφορία της, διχάσθηκες.
Προσπαθοῦσες νὰ βρεῖς, στὸ πρόσωπο κάθε κοπέλας, ποὺ σὲ προξένευαν, τὸ πρόσωπο ἐκείνης καὶ ἐπειδὴ αὐτὸ ἦταν ἀδύνατο, ἡ καρδιά σου ἔμενε κλειστή". Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Γέροντα, συνειδητοποίησε τὸ κρυμμένο του ἐμπόδιο, ἐλευθερώθηκε ὁριστικὰ ἀπ' αὐτὸ κι ἔτσι μπόρεσε νὰ δημιουργήσει δική του οἰκογένεια.

Τὸν πίεζαν νὰ κάνει οἰκογένεια...

Οἱ γονεῖς του τὸν πίεζαν νὰ κάνει οἰκογένεια. Αὐτὸ τοῦ δημιουργοῦσε κάποιον ἐκνευρισμὸ καὶ προσέφυγε πάλι στὸ Γέροντα. Ἐκεῖνος, πολὺ φυσικά, σὰν νὰ βρισκόταν μέσα στὸ σπίτι του, τοῦ ἐπανέλαβε αὐτολεξεί, ὅσα οἱ γονεῖς του τοῦ ἔλεγαν σχετικά: "Τώρα οἱ γονεῖς σου σοὺ λένε - ΄Ὡς πότε θὰ μένεις ἔτσι; Εἶναι καιρὸς κι ἐσὺ νὰ νοικοκυρευθεῖς, ν' ἀνοίξεις δικό σου σπίτι, μὲ τὴ γυναίκα σου καὶ τὰ παιδιά σου. Ἂν μείνεις ἔτσι, ποιὸς θὰ σὲ κοιτάξει στὰ γηρατειά;
Μὴν τοὺς παρεξηγεῖς, ἔχουν κι αὐτοὶ δίκαιο ἀπὸ τὴ δική τους πλευρά. Ἂν ἤσουν κι ἐσὺ στὴ θέση τους, ἔτσι θὰ μιλοῦσες. Αὐτοὶ βλέπουν τὰ πράγματα κοσμικά, θέλουν νὰ ζήσεις καλὰ καὶ νὰ ἔχεις καλὰ γεράματα. Λίγοι ὅμως εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ κάνουν οἰκογένεια καὶ τοὺς ἐγκαταλείπουν τὰ παιδιά τους καὶ κάνουν κακὰ γεράματα; Τὸ πᾶν εἶναι νὰ ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τὸ Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα προβλήματα τακτοποιοῦνται". Ὁ γνωστός μου, μοῦ ἐξέφρασε τὸ θαυμασμό του γιὰ τὸ Γέροντα, ὁ ὁποῖος μὲ πολλὴ διάκριση, τὸν προσανατόλισε πρὸς τὸ "μεῖζον" συμφέρον του, ἄλλα καὶ δικαιολόγησε μὲ κατανόηση τὴ στάση τῶν γονέων του καὶ τὴ δική του.

Θὰ δυσκολευθεῖς πολὺ νὰ προσαρμοσθεῖς μαζί της...

Ἦταν Μάρτιος τοῦ 1972, ὅταν ἕνα πνευματικὸ παιδὶ τοῦ π. Πορφυρίου τὸν ἐπισκέφθηκε στὸν Ἅγιο Νικόλαο, στὰ Καλλίσια Ἀττικῆς, γιὰ νὰ...
τὸν συμβουλευθεῖ γιὰ ἕνα προσωπικό του θέμα.
Ὁ Παππούλης τὸν ὑποδέχθηκε μὲ ἰδιαίτερη χαρά, γιατί τὸν ὑπεραγαποῦσε καὶ τὸν θεωροῦσε σὰν ἕνα μέλος τῆς οἰκογενείας του. Τὸ ἴδιο, ἀκριβῶς συνέβαινε καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά. Ὑπεράνω ὅλων ὁ Παππούλης!
Ἀφοῦ μίλησαν ἀρκετὲς ὧρες γιὰ πολλὰ καὶ διάφορα, ὅπως συνέβαινε πάντα, ὁ Παππούλης τοῦ λέει:
-Πές μου τώρα καὶ τὸ θέμα σου, ποὺ τόσο σὲ ἀπασχολεῖ.
Ἔλα, εὐλογημένε, λέγε...
Πράγματι! Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, ὁ νεαρὸς (τότε), εἶχε γνωρίσει μία κοπέλα καὶ πρὶν προχωρήσει στὴν ἐπισημοποίηση τοῦ δεσμοῦ αὐτοῦ, ἤθελε νὰ πάρει τὴ γνώμη τοῦ Παππούλη. Τὸ ἴδιο ἔκανε σὲ κάθε του πρόβλημα. Ἐὰν δὲν ἔπαιρνε τὸ πράσινο φῶς ἀπὸ τὸν Γέροντα, δὲν προχωροῦσε κάτω ἀπὸ καμία πίεση.
Διηγήθηκε, λοιπόν, στὸν π. Πορφύριο τὸ πρόβλημά του, μὲ ὅλες τὶς λεπτομέρειες καὶ ζήτησε τὴ γνώμη του.
-Ἔχεις μία φωτογραφία τῆς κοπέλας; λέει - δῶσε μοῦ τὴν.
Τὴν ἔδωσε. Τὴν κοίταξε γιὰ πολλὴ ὥρα, χωρὶς νὰ μιλᾶ.
-Τί βλέπετε, Παππούλη; Γιατί δὲν μιλᾶτε τόση ὥρα; Εἶναι καλὴ ἢ ὄχι;
-Πολὺ καλὴ εἶναι! Μόνο ποὺ εἶναι πολὺ δραστήρια καὶ ἀεικίνητη καὶ ἐσὺ θὰ δυσκολευθεῖς πολὺ νὰ προσαρμοσθεῖς μαζί της.
-Ἐ! τότε νὰ τῆς δώσω... ἀπολυτήριο.
-Ὄχι! Γιατρίνα ἤθελες, γιατρίνα πῆρες. Γιατρίνα ζήτησες ἀπὸ τὸ Θεό, γιατρίνα σοῦ ἔδωσε! Ὅ,τι ζήτησες, αὐτό σοῦ ἔδωσε! Τί "ἀπολυτήριά" μοῦλὲς τώρα; Ἄντε, καὶ οἱ δικοί σου τὴν ἀγαπᾶνε πολύ. Καὶ οἱ δικοί σου χαίρονται ἰδιαίτερα. Θέλουν, πρὶν πεθάνουν, νὰ σὲ δοῦν εὐτυχισμένο καὶ τακτοποιημένο! Προχώρα! Καὶ ἐγὼ θὰ κάνω πολλὴ προσευχή. Θὰ τὴν κάνω καὶ ἐκείνη δικό μου παιδί, ὅπως ἔχω ἐσένα! Θὰ ἔρχεσθε νὰ μὲ βλέπετε μαζί, πολὺ συχνά, καὶ ἐγὼ θὰ χαίρομαι καὶ θὰ σᾶς ἀγαπάω καὶ θὰ σᾶς καμαρώνω! Ἀφοῦ ξέρεις πόσο πολὺ σ' ἀγαπάω! Καὶ ἐγὼ ξέρω, πὼς καὶ ἐσὺ μὲ ἀγαπᾶς πολύ. Νὰ εἶσθε εὐλογημένοι! Ὅλα θὰ πᾶνε καλά, σὺν Θεῶ!
Ἔτσι καὶ ἔγινε! Ἡ γνωριμία κατέληξε σὲ γάμο. Ἡ κοπέλα ἔγινε πνευματικὸ παιδὶ τοῦ Παππούλη, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὰ καλύτερα! Γι' αὐτὸ καὶ τὴν ὑπεραγαποῦσε.
Ὅμως, τὸ ζευγάρι αὐτὸ ἄρχισε τὴ ζωή του μὲ θλίψεις, ἀγωνίες, στενοχώριες καὶ ταλαιπωρίες. Βάσανα πολλά. Συνέπεια ὅλων τῶν βασάνων τους ἦταν ἡ κοπέλα νὰ στερηθεῖ τὴν πολυπόθητη μητρότητα. Καὶ παρὰ τὶς διαβεβαιώσεις τοῦ Παππούλη τὴν διακατεῖχε ἔντονη ἀγωνία, ἡ ὁποία τὴν ὠθοῦσε σὲ ἐπώδυνες καὶ πολυδάπανες ἐξετάσεις. Ὁ Παππούλης ὅμως ἐπέμενε: θὰ κάνεις παιδί!
Πράγματι! Ἔκανε ἕνα χαριτωμένο ἀγοράκι, φωτισμένο ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ εὐλογημένο ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ χέρι τοῦ Παππούλη!
Ἄξιζει νὰ σημειωθεῖ, ὅτι τὸ ζευγάρι αὐτὸ ἔκανε ἕνα μόνο παιδί. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ π. Πορφύριος ἔλεγε: θὰ κάνεις παιδί! Δὲν εἶπε θὰ κάνεις παιδιά! Ἐὰν πρόσεχε κανεὶς τὰ λόγια του, ἔβγαζε πολὺ εὔκολα τὰ συμεράσματά του. Ἡ λεπτομέρεια αὐτὴ ἀποτελοῦσε τῶν κώδικα τῶν ἀποκρυπτογραφήσεων, τῶν ὅσων ἐλέγοντο ἀπὸ τὸ Γέροντα.
Ὅταν ὁ π. Πορφύριος εἶδε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ νεογέννητο παιδί, εἶπε στοὺς γονεῖς του: Αὐτὸ εἶναι τὸ παιδὶ τῶν προσευχῶν!

...καὶ ἀνασυγκρότησε τὸ διαλυμένο γάμο του...

Ὁ Γέρων Πορφύριος ἐνδιαφερόταν πολὺ γιὰ τὰ ἀνδρόγυνα, ἀπ' ὅτι ἔχω ὑπόψη μου. Ἀναρίθμητα ἀνδρόγυνα, ποὺ εἶχαν προβλήματα, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ γάμος τους νὰ φθάνει στὴ διάλυση, βοήθησε μὲ τὰ χαρίσματα ποὺ εἶχε, καὶ τὰ ἐπανένωσε.
Θυμοῦμαι τὴ συγκινητικὴ περίπτωση, ὅταν πήγαινε κάπου μ' ἕνα ταξί. Στὸ δρόμο ἔκανε μὲ τὸν ὁδηγὸ τὸν ἀκόλουθο διάλογο:
-Ἔχεις γυναίκα;
-Ναί, ἔχω.
-Πόσα χρόνια ζεῖτε χωριστά;
-Πέντε.
Προχώρησε ὁ διάλογος. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα... εὐχάριστο. Ὁ ὁδηγὸς τοῦ ταξὶ τόσο πολὺ ἐντυπωσιάστηκε ἀπ' αὐτὰ ποὺ τοῦ εἶπε ἐκεῖνος ὁ ἄγνωστός γι’ αυτόν ἱερέας, ὥστε ἀμέσως πῆγε καὶ βρῆκε τὴ γυναίκα του κι ἀνασυγκρότησε τὸ διαλυμένο γάμο του.

Μεταξὺ γάμου καὶ ἀγαμίας...

Ἤμασταν μία συντροφιά, 6-7 φίλοι, ὅλοι ἄγαμοι τότε καί, καθισμένοι κάτω ἀπὸ ἕνα πεῦκο, ἀκούγαμε, ἕνα καλοκαιρινὸ ἀπόγευμα, τὸ Γέροντα νὰ μᾶς μιλᾶ σχετικά: "Μὴ σᾶς βασανίζει τὸ πρόβλημα νὰ διαλέξετε μεταξὺ γάμου καὶ ἀγαμίας. Ἄλλοτε ἔρχονται μέρες, ποὺ αἰσθάνεσθε ψυχικὲς καὶ σαρκικὲς ἐπιθυμίες γιὰ γάμο, κι ἄλλοτε αὐτὲς οἱ ἐπιθυμίες ὑποχωροῦν, γιατί αἰσθάνεσθε θεῖες ἐπιθυμίες, ἀνώτερες ἀπὸ τὸ γάμο. Ὅταν ἔρχονται φιλήδονοι πειρασμοί, μὴν προσπαθεῖτε νὰ τοὺς διώξετε μὲ βία, γιατί ὁ σατανᾶς ἐπωφελεῖται καὶ τοὺς κάνει πιὸ ἑλκυστικοὺς καὶ σᾶς βλάπτει. Εἶναι καλύτερα νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζετε ἤρεμα καὶ νὰ τοὺς μετατρέπετε ἀπὸ ἁμαρτωλοὺς σὲ ἁγνούς. Νὰ λέτε: Μπορεῖ νὰ παντρευτοῦμε καὶ νὰ ἀπολαύσουμε τὶς συζυγικὲς ἡδονές, ὅπως θέλει ὁ Χριστός.
Ὅταν πάλι σᾶς ἔρχονται οἱ ἐπιθυμίες παρθενίας, νὰ τὶς δέχεσθε μὲ εὐγνωμοσύνη, καλλιεργώντας μυστικὰ τὴν τέχνη τοῦ ἁγιασμοῦ. Κάποτε ἡ ζυγαριὰ θὰ γείρει σὲ μιὰ πλευρά. Ἄλλοι προσπαθοῦν νὰ ἁγιασθοῦν πολεμώντας τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες τους, κι ἄλλοι ἀγαπώντας τὸ Χριστὸ καὶ τὸ θέλημά Του. Οἱ πρῶτοι πετυχαίνουν λίγα πράγματα, γιατί ὁ ἀγώνας τους γίνεται πολὺ ψυχρὸς καὶ σκληρός. Οἱ δεύτεροι πετυχαίνουν περισσότερα, γιατί ἀγαπώντας τὸ Χριστό, τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη χάνουν τὴ γοητεία καὶ τὴ δύναμη τοὺς μπροστὰ στὴ χαρὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ποὺ αἰσθάνονται. Ὅταν ξημερώσει καὶ μπεῖ στὸ δωμάτιό μας τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, τὰ σκοτάδια φεύγουν ἀναγκαστικά".
Ὁ Γέροντας σταμάτησε νὰ μιλᾶ καὶ φαινόταν πώς κάτι σκεφτόταν. Ἔπειτα ξαναμίλησε: "Ἴσως δὲ θὰ ἔπρεπε νὰ σᾶς τὸ πῶ αὐτό, ἀλλὰ θὰ σᾶς τὸ πῶ. Μπορεῖ κανεὶς νὰ φτάσει σὲ προχωρημένη ἡλικία καὶ νὰ ἀμφιταλαντεύεται ἀκόμα μεταξὺ γάμου καὶ ἀγαμίας καὶ νὰ τοῦ κάνει τότε ὁ σατανᾶς τὴν πιὸ σκληρὴ ἐπίθεση: νὰ τοῦ βάλει στὴν ψυχὴ τὸν πανικὸ τῆς ἀγαμίας καὶ τότε μὲ ἀγωνία ν' ἀρχίσει νὰ ἀναζητᾶ σύζυγο, νὰ βάζει ἀνθρώπους νὰ τοῦ βροῦν, ἐκεῖνοι νὰ γελοῦν μαζί του κι αὐτὸς νὰ μπαίνει πλέον σὲ μιὰ κατάσταση ψυχικῆς ἀρρώστιας.
Γι' αὐτὸ σας λέω, μὴν κολλᾶτε σ' αὐτὸ τὸ ἐρώτημα: γάμος ἢ ἀγαμία. Ἀντὶ νὰ φθείρεσθε, προσπαθώντας μάταια νὰ δώσετε ἐσεῖς ἀπάντηση γιὰ τὸν ἑαυτό σας, δῶστε ὅλη τὴν προσπάθειά σας στὸ νὰ ἀγαπήσετε ὁλόψυχα τὸ Χριστό, κι Ἐκεῖνος θὰ σᾶς δώσει, στὸν κατάλληλο χρόνο, τὴν ἀπάντηση ποὺ ταιριάζει στὴν ψυχή σας καὶ ποὺ θὰ τὴν δεχθεῖτε χωρὶς βία καὶ στεναχώρια, ἀλλὰ ἥσυχα καὶ μὲ εὐχαρίστηση. Ἔτσι θὰ ἁπαλαγεῖτε γιὰ πάντα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα καὶ θὰ βαδίσετε ἕνα δρόμο, δοξάζωντας τὸ Θεό".
 

Πηγή: (Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, ἐκδόσ. Ι.Μ. Μεταμορφώσεως Μήλεσι), sostis.gr, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Οι ναυτικοί χάρτες τελούν υπό την Αιγίδα του Διεθνούς Υδρογραφικού Οργανισμού (International Hydrographic Organization) που εδρεύει στο ΜΟΝΑΚΟ και έχει 65 κράτη μέλη ανάμεσα στα οποία είναι η Ελλάδα και η Τουρκία.

Σύμφωνα με τις προδιαγραφές του ανωτέρω οργανισμού κάθε κράτος μέλος έχει δικαίωμα να εκδίδει και να κυκλοφορεί ναυτικούς χάρτες για οποιαδήποτε περιοχή της υδρογείου, κάτω όμως από ορισμένες προϋποθέσεις και σε συνεργασία με το παράκτιο κράτος, περιοχές του οποίου απεικονίζονται στο χάρτη.

Μια από τις βασικότερες προϋποθέσεις ορίζει ότι οι ονομασίες, τα σύμβολα κ.λ.π. πρέπει να γίνονται στη γλώσσα του κυρίαρχου κράτους. Το δικαίωμα αυτό εκχωρείται στα κράτη μέλη με την έννοια ότι οι ναυτικοί χάρτες είναι εκδόσεις αδιαβάθμητες ( σε αντίθεση με τους εμπιστευτικούς –επιχειρησιακούς χάρτες) και αποτελούν το κύριο βοήθημα του ναυτιλλομένου στη γέφυρα και αποσκοπούν πρωτίστως στην προστασία της ζωής και της περιουσίας του ναυτικού κόσμου εν πλω.

• Έτσι στην περιοχή του Αιγαίου κυκλοφορούν σήμερα εκτός από τους Ελληνικούς, χάρτες του Βρετανικού Ναυαρχείου, του Ναυτικού των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και τέλος της Τουρκίας.

Δημοσίευσα τα δύο τελευταία χρόνια σειρά χαρτών των προαναφερθέντων χωρών συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, χάρτες στους οποίους απεικονίζεται το θαλάσσιο σύνορο μεταξύ Ελλάδας- Τουρκίας με τα Ίμια να αναγράφονται με την Ελληνική ονομασία τους και να βρίσκονται δυτικά της γραμμής των θαλασσίων συνόρων μεταξύ Ελλάδας –Τουρκίας.

• Οι προαναφερθέντες χάρτες που κυκλοφορούν σήμερα για τη θάλασσα του Αιγαίου ξεκινούν χρονολογικά από το έτος 1932 όπως αυτοί προέκυψαν από την Ιταλοτουρκική Συμφωνία τόσον του Ιανουαρίου 1932 για το Καστελλόριζο και τις νησίδες Στρογγύλη και Ρω, που χαράκτηκαν τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας όπου τότε υπήρχε διαφωνία μεταξύ των δύο χωρών, όσον και για την συμφωνία του Δεκεμβρίου του 1932 που αναφέρεται στα θαλάσσια σύνορα για τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα συμπεριλαμβανομένων και των Ιμίων. Στη περιοχή του συμπλέγματος της Καλολίμνου που ανήκουν τα Ίμια το θαλάσσιο σύνορο είναι στη μέση απόσταση μεταξύ των βραχονησίδων Ίμια και της Τουρκικής βραχονησίδας ΚΑΤΟ.

Με την συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947άρθρο 14 τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν στη Ελλάδα.

Η χώρα μας ως Διάδοχο κράτος της Ιταλίας σύμφωνα με τη Συνθήκη της Βιέννης του 1969 άρθρο 11 περί διαδοχής των κρατών εις τας Συνθήκας που τέθηκε σε ισχύ το 1980, ορίζεται ότι η διαδοχή των κρατών δεν θίγει τα σύνορα που καθορίσθηκαν με συμφωνίες, ούτε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που καθορίσθηκαν με συμφωνίες και σχετίζονται με το εδαφικό καθεστώς.

Μετά το 1947 κυκλοφόρησαν διάφοροι Τουρκικοί χάρτες που εκδόθηκαν από στρατιωτικές υπηρεσίες, που δείχνουν τα Ίμια και τα άλλα 17 νησιά που σήμερα διεκδικούν οι Τούρκοι, ότι ανήκουν στην Ελλάδα. Αυτοί οι χάρτες χρονολογικά ξεκινούν από το έτος 1953 μέχρι και το 1997.

Σήμερα δημοσιεύουμε ένα αποκαλυπτικό χάρτη του έτους 1994 που εκδόθηκε από τη Γενική Διοίκηση Χαρτογράφησης του Υπουργείου Άμυνας της Τουρκίας σε συνεργασία με το Γερμανικό Χαρτογραφικό οίκο R. Ryborsch  σε κλίμακα (1: 500.000) και διαπιστώνουμε ότι αναγράφει τα ονόματα όχι μόνο των κύριων νησιών αλλά και βραχονησίδων με το Ελληνικό τους όνομα.

• Μελετώντας τον χάρτη ο οποίος εκδόθηκε δύο μόλις χρόνια πριν τα γεγονότα στα Ίμια οι Τούρκοι στις μεν Τουρκικές βραχονησίδες την Τουρκική ονομασία τους που είναι σε λατινική γραφή ακολουθεί η λέξη Ad ( Ada σημαίνει Νησί), ενώ στα Ελληνικά νησιά υπάρχει το γράμμα Ν. (Νήσος) πριν την ονομασία τους. Τις δε βραχονησίδες Ίμια τις αναφέρουν ως N. Limnia.

Ουσιαστικά η Γενική Διοίκηση Χαρτογράφησης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας με το πρωτόκολλο συνεργασίας με τον Γερμανικό οίκο Χαρτογράφησης, καθόρισε τα τοπωνύμια, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Διεθνούς Υδρογραφικού Οργανισμού που εδρεύει στο ΜΟΝΑΚΟ και που μέλη του είναι και η Ελλάδα και η Τουρκία, αναγνωρίζοντας έτσι την Ελληνική κυριαρχία σε όλα τα νησιά που σήμερα αμφισβητεί.

Η μεγάλη απάτη της Τουρκίας και ιδιαίτερα του Τουρκικού Υπουργείου Άμυνας βρίσκεται στο γεγονός ότι μετά την κρίση του Ιανουαρίου του 1996 όταν ο Εκπρόσωπος Τύπου της Πρεσβείας μας στην Άγκυρα κύριος Σταύρος Σταθουλόπουλος μαζί με τον συνάδελφο του στο Γραφείο Τύπου της Πρεσβείας μας κ. Ε. Κοσμά, εντόπισαν τον χάρτη που προανέφερα, με αφορμή στη συνέχεια και σχετικού ρεπορτάζ της εφημερίδας Γκιουναντίν που παρουσίασε τον χάρτη ντοκουμέντο με την σημείωση ότι η Τουρκία δίνει φοβερά όπλα στην Ελλάδα, αρχές του 1997 το Τουρκικό Υπουργείο Άμυνας απέσυρε όλα τα αντίτυπα που κυκλοφορούσαν και προχώρησε σε επανεκτύπωση με μοναδική αλλαγή στο χάρτη την αντικατάσταση της Ελληνικής Ονομασίας στα Ίμια και από N. Limnia τα αναφέρει « Kardak. Ad.».

Όμως η απάτη των Τούρκων δεν σταμάτησε εκεί με την επανέκδοση του χάρτη και την αλλαγή του ονόματος των Ιμίων, έκαναν και το χειρότερο. Αφαίρεσαν και την Ελληνική Ονομασία μιας άλλης βραχονησίδας που ανήκει στα Διοικητικά όρια του Δήμου Καλυμνίων, της Τσούκας.

Σχολιάζοντας την ύψωση της Ελληνικής σημαίας στα πέντε νησιά του συμπλέγματος των Φούρνων και την αντίδραση της Τουρκίας για την σημαία στον Μικρό Ανθρωποφάγο, πρέπει να επισημάνω ότι και ο Μικρός και ο Μεγάλος Ανθρωποφάγος στον Τουρκικό χάρτη, έκδοσης του Υπουργείου Άμυνας έτους 1994, αναγράφονται με τα ελληνικά τους ονόματα αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο οι ίδιοι   οι Τούρκοι την Ελληνικότητα τους όπως και για τα Ίμια.

• Γι’ αυτό παράνομα και κατά παράβαση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου, ο κύριος Γιλντιρίμ και ο κύριος Τσαβούσογλου, καταγγέλλουν τη χώρα μας ότι παράνομα οι τρεις Φουρνιώτες ύψωσαν την σημαία μας στο Μικρό Ανθρωποφάγο.

Και δεν είναι μόνο οι Ανθρωποφάγοι, οι οποίοι βρίσκονται από το κοντινότερο σημείο των ακτών της Μικράς Ασίας σε απόσταση 11,0 ναυτικών μιλίων και αναγράφονται με το Ελληνικό τους όνομα, αλλά το σύνολο των 18 νησιών που αμφισβητούν οι Τούρκοι, αφού στον ίδιο χάρτη του Υπουργείου Άμυνας τους τα αναφέρουν με τα Ελληνικά τους ονόματα, αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο την Ελληνικότητα τους.

Το κωμικοτραγικό στην ιστορία της αμφισβήτησης των βραχονησίδων και των μικρών νησιών μας, από την Τουρκία είναι ότι και στην επανέκδοση του ίδιου χάρτη από το Υπουργείο Άμυνας το 1997 με εξαίρεση τα Ίμια, τα άλλα 17 νησιά αναφέρονται με τα Ελληνικά τους ονόματα.

Εδώ ισχύει η παροιμία: Αγαπά ο θεός τον κλέφτη, αλλά αγαπά και τον νοικοκύρη.

Απόσπασμα Χάρτη 1994

Απόσπασμα Χάρτη 1997

Αλήθεια κύριε Γιλντιρίμ ούτε εσείς ούτε ο κύριος Τσαβούσογλου δεν γνωρίζετε την αλήθεια ή το κάνετε σκόπιμα για να νομιμοποιήσετε στη Διεθνή κοινή γνώμη τις παράνομες αξιώσεις σας σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας στο Αιγαίο;

Προσωπικά πιστεύω ότι ισχύει το δεύτερο!!!

Όμως επειδή η Τουρκική Εξωτερική πολιτική τα τελευταία σαράντα χρόνια απέναντι στην Ελλάδα ασκείται με όρους “Απειλής άσκησης βίας” και επειδή ο πολιτικός κόσμος της γειτονικής χώρας στο σύνολο του (Κεμαλιστές, Ισλαμιστές, Εθνικιστές) γνωρίζει ότι η χώρα μας εφαρμόζει πολιτική κατευνασμού, και ότι δεν θα αντιδρούσαμε γι’ αυτή την απάτη με τους χάρτες, η τότε Κεμαλική ηγεσία, ενενδοίαστα ξεπερνώντας κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου, απέσυρε όλους τους χάρτες έκδοσης έτους 1994 και το 1997 το Υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας επανέκδοσε τον χάρτη με μοναδική αλλαγή την ονομασία των Ιμίων που αντί να αναγράφει το Ν.Limnia αναφέρει τα Ίμια ως «Kardak Ad».

Και επειδή αναφέρει ο εκπρόσωπος τύπου της Πρεσβείας μας στην Άγκυρα το 1996, κύριος Σταύρος Σταθουλόπουλος, σε άρθρο του στην Καθημερινή στις 30-1-2017 ότι απόστειλε 30 αντίτυπα του χάρτη του 1994 στο Υπουργείο Τύπου της Ελλάδας, το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί έστω και τώρα είναι πως αξιοποίησαν οι τότε Υπεύθυνοι αυτό το χάρτη ντοκουμέντο; Προσωπικά πιστεύω ότι αυτός ο χάρτης θα βρίσκεται αραχνιασμένος σε κάποιο συρτάρι του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών, η θα έχει γίνει επτασφράγιστο μυστικό μέχρι και σήμερα για να μην παραβούμε την «ενδέκατη εντολή»: “Μην διαταράσσεις την πολιτική του κατευνασμού”.

Ο χάρτης ντοκουμέντο έκδοσης 1994 με την επισήμανση ότι είναι επίσημη έκδοση του Τουρκικού Υπουργείου Άμυνας είναι αυτός!!!

Γι’ αυτό έστω και τώρα επειδή οι πρόσφατοι αυτοί χάρτες  είναι ένα επιπλέον σοβαρό όπλο στη φαρέτρα της Ελληνικής Διπλωματίας, εκτός από τις Διεθνείς Συνθήκες και συμβάσεις, η Ελληνική κυβέρνηση, όλα τα κόμματα καθώς και όλοι οι Έλληνες Ευρωβουλευτές πρέπει να τους αξιοποιήσουν σε όλα τα διεθνή φόρα (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε) και στις Μεγάλες Δυνάμεις (ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ, ΚΙΝΑ) καταγγέλλοντας την συμπεριφορά και την τακτική της γειτονικής χώρας.

Για την σπουδαιότητα του χάρτη αυτού δεν ήταν άλλωστε τυχαία η αντίδραση του διπλωματικού συντάκτη της εφημερίδας Γκιουναϊντιν κυρίου Ιμπραχήμ Γκιουντούζ ο οποίος με σχετικό ρεπορτάζ την εποχή εκείνη επισήμαινε ότι η ίδια τη Τουρκία έδινε φοβερά όπλα στη χώρα μας, ρωτώντας ποιος κοροϊδεύει ποιον, απεικονίζοντας στο ρεπορτάζ τον χάρτη αυτό.

Απόσπασμα εφημερίδας Γκιουναϊντίν

Γι’ αυτό άλλωστε ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας κύριος Καρανταγί είπε ότι ήταν στρατηγικό λάθος η πολιτική της Τουρκίας για τα Ίμια.

Γι’ αυτό ο αξιότιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες ξεπερνώντας τις συνταγματικές του δυνατότητες και αυτός να συγκαλέσει σύσκεψη όλων των Πολιτικών Αρχηγών, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και του Διοικητή της ΕΥΠ και να εξετάσουν την κατάσταση όσον αφορά την τουρκική επιθετικότητα και τους τρόπους αντίδρασης της χώρας μας λαμβάνοντας υπόψιν τα δεδομένα όπως αυτά διαμορφώνονται και μάλιστα μετά την προκήρυξη των εκλογών στη Τουρκία για τον προσεχή Ιούνιο.

Πηγή: Hellas Journal

Οι πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης στα θέματα της ομοφυλοφιλίας δείχνουν την τραγωδία που ζει ο Ελληνισμός. Χωρίς λογική, οντολογική και ηθική επεξεργασία αποδέχεται κάθε τι που προωθείται από τις πιο πλούσιες και άλλης παράδοσης ευρωπαϊκές χώρες. Λόγω της πολύ ισχυρότερης θέσης τους στην οικονομία, στην τεχνολογία, στους θεσμούς, κάνει την χωρίς πνευματικά ερείσματα πολιτική ηγεσία της Ελλάδας να αισθάνεται μειονεκτικά απέναντί τους. Ο κ. Τσίπρας δείχνει να αισθάνεται ότι ο λαός που κυβερνά θα παραμείνει μικρός, και ασήμαντος αν δεν ακολουθήσει τις πολιτισμικές επιλογές των ισχυρών λόμπι της Δύσης...

Το αίσθημα της μειονεξίας οδηγεί την πολιτική μας ηγεσία όχι μόνο να τα μιμείται, αλλά  να  τα ξεπερνά για να δείξει πιο «προοδευτική».... Είναι χαρακτηριστικό ότι το λόμπι στην Ελλάδα των λεσβιών, γκέι, αμφιφυλόφιλων και τρανς  εκφράζει την ικανοποίησή του, που η Ελλάδα στα ζητήματά τους έχει καταστεί «μια από τις πιο φιλελεύθερες χώρες της Νότιας Ευρώπης»....

Ο άκριτος μιμητισμός της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδος φαίνεται από το γεγονός ότι όσο οι ισχυρές χώρες της Δύσης (ΗΠΑ, Αγγλία κ.α.)  έως, περίπου, το 2000, είχαν αυστηρούς νόμους κατά της ομοφυλοφιλίας δεν διαμαρτυρήθηκε, ούτε πήρε κάποια πρωτοβουλία για προώθησή της. Όταν η Δύση υποχώρησε στις απαιτήσεις του δεσπόζοντος λόμπι των ομοφυλόφιλων στις Βρυξέλες, στο Λονδίνο και στην Ουάσινγκτον, τότε άλλαξε στάση έναντι της ομοφυλοφιλίας, και «εκσυγχρονίστηκε»...

Ο εκ μέρους της ελλαδικής πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας  μιμητισμός δεν είναι κάτι νέο. Τον είχε επισημάνει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης από τον 19ο αιώνα! Στο μυθιστόρημά του «Το λάβαρον» γράφει ειρωνικά ότι κραυγάζουν οι μιμητές της Δύσης: « Μη θρησκευτικά προς Θεού! Το ελληνικόν έθνος δεν είναι βυζαντινοί, εννοήσατε; Οι σημερινοί Έλληνες είναι κατ’ ευθείαν διάδοχοι των αρχαίων. Έπειτα επολιτίσθησαν, επροώδευσαν και αυτοί συμβαδίζουν με άλλα έθνη...». Σα να γράφτηκε το κείμενο σήμερα για τα θρησκευτικά και για τα άλλα πολιτιστικά...

Ιστορικής εκτάσεως δήλωση μιμητισμού είναι αυτή του τ. υπουργού Παιδείας κ. Φίλη, στην «Καθημερινή» της Κυριακής, 29ης Απριλίου 2018: « Με αφορμή τις αντιδράσεις της Εκκλησίας για τον νέο Οργανισμό του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να συζητήσουμε τη μεταφορά της αρμοδιότητας των θρησκευμάτων σε άλλο υπουργείο, π.χ. στο Εσωτερικών, όπως σε άλλες χώρες». Όπως σε άλλες χώρες, όχι για κάποιο άλλο λόγο, αλλά για να μιμηθούμε τις άλλες χώρες... Καμία σκέψη ότι το Υπουργείο για την Παιδεία και τη Θρησκεία υπάρχει πριν να απελευθερωθεί η χώρα μας, ως ανάγκη υπάρξεως του λαού μας, καμία αναφορά ότι η Ορθοδοξία είναι βασικό στοιχείο της ιδιοπροσωπίας μας. Ο κ. Φίλης προτείνει η Ορθοδοξία να ανήκει σε Υπουργείο, που έχει αρμοδιότητες  στα Ληξιαρχεία, στη Μεταναστευτική Πολιτική, στην Ισότητα των Φύλων, ακολουθώντας την παράδοση «άλλων χωρών», όχι τη δική μας...-

 
Πηγή: Ακτίνες