Μία, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὶς ὡραιότερες παραβολὲς τοῦ Εὐαγγελίου εἶνε ἡ παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου . Τὴν εἶπε ὁ Κύριος μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐρώτησι ἑνὸς νομικοῦ «τίς ἐστί μου πλησίον;», καὶ ἀποτελεῖ σύνοψι τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας, περίληψι ὅλου τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος. Περιέχειὕψος ἰδεῶν, ποὺ θαυμάζουν οἱ αἰῶνες.
Το Κυπριακό πρόβλημα, είναι το διεθνές έγκλημα που διέπραξε η Τουρκία σε βάρος της Κύπρου με την εισβολή, την κατοχή, τον εποικισμό και την εθνοκάθαση. Δεν είναι πρόβλημα διακοινοτικής διαφοράς.
Οι επί 40 χρόνια ούτω καλούμενες διακοινοτικές συνομιλίες για λύση του Κυπριακού απέβησαν άκαρπες επειδή η Τουρκία στοχεύει σε λύση που θα μετατρέπει τη Κύπρο σε προτεκτοράτο της. Η στοχοθεσία της Τουρκίας για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου τέθηκε από τη δεκαετία του 1950 και επιβεβαιώνεται από τα αποκαλυφθέντα σχέδια της Τουρκίας, τις διακηρύξεις και τη βιβλιογραφία Τούρκων αξιωματούχων και κυρίως από τα ιστορικά γεγονότα και τις θέσεις που υποστηρίζει η Τουρκία στις συνομιλίες για τη λύση του Κυπριακού. Θέσεις που στοχεύουν στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της κατοχής και την επέκταση της κυριαρχίας της σε όλη την Κύπρο.
Σήμερα η Τουρκία διατηρεί την Κύπρο ημικατεχόμενη μέσω ισχυρών κατοχικών στρατευμάτων, μαζικού εποικισμού και τη δημιουργία υποτελούς διοίκησης, της «ΤΔΒΚ», πλήρως εξηρτημένης από την Τουρκία με τη σύναψη διμερών συμφωνιών που καλύπτουν όλους τους τομείς λειτουργίας της. Την κρατική λειτουργία της, την οικονομική στήριξη της, την ασφάλεια της, την παιδεία της, την τροφοδοσία της με νερό και ηλεκτρικό ρεύμα, τις επικοινωνίες της, τη λειτουργία των αεροδρομίων και λιμανιών της, τις μεταφορές της κ.α.
Καμιά λύση του Κυπριακού δεν θα είναι βιώσιμη αν δεν επιτυγχάνεται με αυτήν, η κοπή του ομφάλιου λώρου, τον οποίο ανέπτυξε η Τουρκία βίαια και παράνομα, για να τηρεί υπό τον έλεγχο της την Κύπρο, και να μην επιτρέπει την αυτονομία και ανεξαρτησία της.
Ο Τουρκικός Ομφάλιος Λώρος έχει τρεις βασικές πτυχές που είναι:
1. Τα Τουρκικά κατοχικά στρατεύματα και οι συνθήκες εγγυήσεως και συμμαχίας.Τα στρατεύματα πρέπει να απομακρυνθούν όλα και οι συνθήκες να καταργηθούν πλήρως ΠΡΙΝ την εφαρμογή της λύσης.Το ψήφισμα 353/1974 του ΣΑ/ΟΗΕ για άμεση αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων παραμένει ανεκτέλεστο απο το1974.
2. Οι παράνομοι Τούρκοι έποικοι. Αποτελούν την πλειοψηφία στις κατεχόμενες περιοχές και πρέπει να απομακρυνθούν.
3. Οι παράνομες διμερείς συμφωνίες Τουρκίας – Ψευδοκράτους, που δεν πρέπει να ενσωματωθούν στη λύση όπως είχε συμβεί στη περίπτωση του σχεδίου Ανάν με εμμονή της Τουρκίας.
Με δεδομένη τη φύση του Κυπριακού προβλήματος, η σημαντικότερη πτυχή για τη λύση του, είναι η κοπή του τρικέφαλου ομφάλιου λώρου (στρατεύματα- έποικοι- διμερείς συμφωνίες) που ανέπτυξε βίαια και παράνομα η Τουρκία με την Κύπρο, και η εγκατάλειψη της επιλογής της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας ως μορφής λύσης, που επέβαλαν η Τουρκία και Βρετανία.
Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά
Μπαράζ προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας από γονείς αλλά και την Πανελλήνια Ενωση Θεολόγων κατατέθηκαν για τις αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών που αποφασίστηκαν από τον έως πρότινος υπουργό Παιδείας κ. Νίκο Φίλη.
Το ανώτατο δικαστήριο καλείται πλέον να κρίνει τη συνταγματικότητα η μη υπουργικών αποφάσεων, καθώς με τις προσφυγές οι αιτούντες ζητούν να κηρυχθούν άκυρες οι αποφάσεις του πρώην υπουργού Παιδείας, με τις οποίες αποφασίστηκαν ευρείας κλίμακας αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών επηρεάζοντας τόσο τον χαρακτήρα του εν λόγω μαθήματος όσο και τον τρόπο διδασκαλίας του.
Οι προσφεύγοντες επικαλούνται σωρεία επιχειρημάτων για να θεμελιώσουν τη θέση τους ότι οι εν λόγω αποφάσεις του υπουργού είναι αντισυνταγματικές, αντίθετες με τη Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ρώμης και αντίθετες με προγενέστερες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που αποτελούν πλέον πάγια νομολογία του.
Ανάμεσα στα πολλά επιχειρήματα που αναφέρονται στις προσφυγές, ανήκουν και εκείνα που κάνουν λόγο για πρόκληση σύγχυσης στους μαθητές καθώς όπως μεταξύ άλλων τονίζεται ότι «με το νέο πρόγραμμα σπουδών, το μάθημα των θρησκευτικών μετετράπη σε ιδιότυπη θρησκειολογία, στην οποία αναμειγνύονται η Ορθόδοξη Πίστη με τα υπόλοιπα δόγματα και θρησκεύματα, δημιουργώντας σύγχυση στους μαθητές, οι οποίοι λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, κατά κανόνα αγνοούν και τα βασικότερα σημεία της πίστης στην οποία ανήκουν, ως βαπτισμένοι».
Σε άλλο σημείο των προσφυγών αναφέρονται λόγοι που σχετίζονται - κατά τους προσφεύγοντες - με αλλοίωση της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών και παρατίθενται τα άρθρα του συντάγματος που κατά τη γνώμη τους παραβιάζονται προκειμένου το δικαστήριο να κρίνει για τη συνταγματικότητα η μη των υπουργικών αποφάσεων Φίλη.
Μάϊος του 2003 και η Διακαινίσιμη περίοδος ήταν στο τέλος της. Με συντροφιά άλλους τρεις Χριστιανούς, ξεκινήσαμε πολύ πρωί- αξημέρωτα ακόμα- για ένα προσκύνημα, στην Ι. Μ. της Παναγίας της Γαυριώτισσας.
Η Παρέα μας, γνωστός Ηγούμενος Μεγάλης Αγιορείτικης Μονής, ένας Ιερομόναχος και ένας ακόμα λαϊκός.
Είχα καιρό την επιθυμία να κάνω εκείνο το προσκύνημα και να δώ από κοντά, τον ονομαστό επιστήθιο φίλο του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη, τον Άγιο Γέροντα π. Αμβρόσιο Λάζαρη.
... Στην είσοδο της Μονής, της Παναγίας της Γαυριώτισσας, μας περίμενε ο πνευματικός της Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης.
Με έκδηλη χαρά μικρού παιδιού χαιρέτησε τους ιερείς και περίμενε και μένα να σταθμεύσω το αυτοκίνητο σε ασφαλές σημείο.
Βγήκα απ’ το αυτοκίνητο και βρέθηκα μπροστά σε ένα γίγαντα ιερωμένο, με ένα πλατύ θεϊκό χαμόγελο και μια τεράστια αγκαλιά.
«Έλα Παναγιώτη λεβέντη και αργήσαμε. Μας περιμένει η Παναγία». Ασπάστηκα το χέρι του και σκέφθηκα ότι, κάποιος του είπε τ’ όνομά μου...
«Θα ψάλλουμε μαζί σήμερα κ. Εισαγγελέα. Πολύ χαρά έχω που ήρθατε» Απορώ εγώ πάλι, αλλά υποθέτω ότι, για την ιδιότητα μου, κάποιος θα του είπε κάτι, αλλά πότε; μεσα στη νύχτα; Πώς τα ξέρει όλα αυτά για μένα. Πρώτη φορά τον συναντώ…. Άλλο οδηγό περίμενε.
Μπήκαμε στο Ναό. Διάβασα τον εξάψαλμο έψαλε ο π. Αμβρόσιος, μαζί του και εγώ σε μια κατανυκτική ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα. Μοναδική εμπειρία Θ. λειτουργίας.
... Η ώρα πέρασε και οι προσκυνητές αραίωσαν. Μείναμε η παρέα μας ο Γέροντας και δυο τρία πρόσωπα γνωστά του.
Ο Αγιορείτης ηγούμενος, αποσύρθηκε να εξομολογήσει κάποιους που είχε μαζί τους συνεννοηθεί.
Μέχρις ότου ετοιμασθεί η Τράπεζα μας κάλεσε στο απέρριτο κελί του, ύψιστη τιμή για ένα επισκέπτη, και γυρίζοντας σε μένα μου λέει: «Εισαγγελέα το βλέπεις αυτό;; δείχνοντάς μου παράλληλα ένα ιδιόμορφο πέτρωμα, όσο ένα μανταρίνι σε μέγεθος, μέσα σ’ ένα μικρό γυάλινο βαζάκι, πάνω στο κομοδίνο.
«Άκου που λές εισαγγελέα μου. Πρίν καιρό πέρασε από δώ ένας Ελβετός γιατρός, φίλος του Δεσπότη ... Ήρθανε μαζί. Εγώ εκείνο τον καιρό υπέφερα, από κάτι πόνους στη μέση και ο Δεσπότης το ήξερε.
Λέει του γιατρού το πρόβλημα και εκείνος, αφού με εξέτασε, είπε ότι πρέπει να χειρουργηθώ άμεσα. Είναι πρόβλημα νεφρού αυτό και η εγχείρηση, θα φρόντιζε αυτός, να γίνει στη Βιέννη, στο καλλίτερο νοσοκομείο. Έκαμα υπακοή στο Δεσπότη και πήγα που λές, στην Ελβετία.
Μπήκα στο νοσοκομείο, γίνανε οι εξετάσεις και προγραμματίστηκε η εγχείρηση. ...
Εγώ πάλι, ... δεν ανησυχούσα, γιατί είχα ζήσει πολλά θαύματα… ό,τι θέλει ο Θεός. Από την ημέρα που με πήρε άγγελος από μία μπίντα[2] στον Πειραιά, να με πάει να γίνω καλόγερος στο Άγιο Όρος κι’ όταν έφθασα εκεί, με περίμεναν στην είσοδο του Μοναστηριού οι Σαράντα Μάρτυρες, ολοζώντανοι δεξιά και αριστερά σα φρουρά, για να περάσω[3], μέχρι που με έστειλε ο Γέρων Πορφύριος, να φτιάξω το μοναστήρι Της, ...και μέχρι τώρα που σου μιλάω, και τι θαύμα δεν είδα. Γι’ αυτό σου είπα δε φοβόμουνα.
«Ἐπίρριψον ἐπὶ Κύριον τὴν μέριμνάν σου, καὶ αὐτός σε διαθρέψει» [5] δεν λέει;
Την παραμονή της εγχείρισης απόγευμα, κατέβηκα στον κήπο του νοσοκομείου να προσευχηθώ και να περπατήσω.
Όπως περιπάταγα, βλέπω που λές, εισαγγελέα μου κι’ ένα άλλο παπά, πολύ- πολύ γνωστό, μέτριο ανάστημα να’ ρχεται προς το μέρος μου, από την αντίθετη μεριά, από άλλη πόρτα του νοσοκομείου. Έφθασε κοντά μου και χαιρετηθήκαμε.
-Τι κάνεις παπα-Αμβρόσιε, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω!!!
-Πολύ καλά πάτερ μου, αλλά να, σκέφτομαι τον κόσμο μας, τα λάθη μας, τις αμαρτίες μας, πονάω κιόλας, αλλά Δόξα τω Θεώ….
Πιάσαμε πολλή κουβέντα, που λές, αλλά ντρεπόμουνα να τον ρωτήσω τ’ όνομά του που δεν μπορούσα να το θυμηθώ με τίποτα. Μου ήταν όμως πολύ γνωστός, είπαμε για τον Αρχιεπίσκοπο, τον Σεραφείμ, για Δεσποτάδες για πολλά….
Τον θαύμασα! Αλλά πώς τον ρωτάς «πώς σε λένε πάτερ;», μεγάλη ντροπή το’ νοιωθα κάτι τέτοιο….
Περπατήσαμε ώρα. Σουρούπωσε και έπρεπε να γυρίσω στο θάλαμο, να περάσουν οι νοσοκόμες, να ετοιμαστώ για την εγχείριση.
Καθώς το σκεφτόμουνα μου λέει: Άντε πάμε μέχρι το θάλαμο Αμβρόσιε και θα φύγω και γώ. Δεν μπορούσα να του φέρω αντίρρηση και παρακαλούσα τη χάρη Της να θυμηθώ το όνομά του….
Μπήκαμε κι’ έκατσε δίπλα μου στο κρεβάτι. Κουβεντιάσαμε ακόμα λίγο και κάποια στιγμή, βάζει το χέρι του στα πλευρά μου και μου λέει:
-Εδώ θα εγχειρισθείς;
-Ναι αδερφέ μου, του λέω….
Αμέσως ένοιωσα ένα πόνο, όπως με ακούμπησε και έντονη επιθυμία να πάω στην τουαλέτα. Πήγα και «Μέγας εί κύριε και θαυμαστά τα έργα σου»[6] Με έντονους πόνους, σαν τους πόνους της γέννας λένε είναι τούτοι, έβγαλα αυτή την πέτρα που βλέπεις. Γύρισα εξαντλημένος στο κρεβάτι και λέω στον παπά που ήταν ακόμα εκεί.
-Πάτερ μου, μου είσαι τόσο γνωστός, μα τόσο γνωστός, αλλά δεν θυμάμαι το όνομά σου.Συγχώρα με!!! Αλλά πώς σε λένε και πώς βρέθηκες εδώ; Σηκώνεται και τι μου λέει:
-Μ’ αγαπάς τόσο πολύ κι’ εγώ σ’ αγαπώ και δεν με θυμάσαι Αμβρόσιε; Άκου να δείς, εδώ βρέθηκα, γιατί πάω όπου θέλω, συκοφαντήθηκα και κατηγορήθηκα έτσι που τα λέγαμε στον κήπο όσο κανένας άλλος και η αμοιβή μου είναι να πηγαίνω όπου θέλω και όποτε θέλω για να βοηθάω τους ανθρώπους…… Είμαι ο Πενταπόλεως ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ!!! κι’ επειδή σ’ αγαπώ, ήρθα και σε χειρούργησα. Αυτό να το δείξεις αύριο στους γιατρούς, γιατί αυτοί δεν πιστεύουν, είναι ασταύρωτοι και αμύρωτοι. Όταν το δούν και σε εξετάσουν πες τους ότι σε χειρούργησα εγώ. Θα το καταλάβουν. Σ’ αφήνω τώρα και καλή αντάμωση καλή επιστροφή
… και βγήκε από το θάλαμο…."
Αυτή που λές εισαγγελέα μου είναι η ιστορία αυτού του μανταρινιού που βλέπεις. Το’ χω εδώ για να μην ξεχάσω ποτέ τη συνάντηση….. Είπαμε κι’ άλλα πολλά, με τον Γέροντα Αμβρόσιο, αλλά γι’ αυτά ίσως κάποια άλλη φορά. Δεν είναι του παρόντος[7].
Ερώτηση π. Κωνσταντίνου Καντάνη:
Όταν λοιπόν κύριε καθηγητά ευχόμαστε στη Θεία Λειτουργία για την ενότητα της πίστης, δεν αναφερόμαστε στην ενότητα όλων των θρησκειών και στην πίστη όλων των ομολογιών, όπως μερικοί λένε, αλλά εκεί αναφερόμαστε ότι όλοι οι άνθρωποι να έρθουμε στην Μία Πίστη του Σώματος του Χριστού, της αποκαλύψεως του Χριστού. Πάντως οι οικουμενιστές ξεκινούν από κάτι πολύ λογικό και εκεί μπερδεύονται ίσως ο πολύς κόσμος. Λένε, ας ξεκινάμε, όχι από αυτά που στην πίστη μας διακρίνουν και μας χωρίζουν αλλά σε αυτά που μας ενώνουν, για παράδειγμα η αγάπη. Λένε, είναι αγάπη να δεχτώ τον άλλον. Τι λέτε πάνω σε αυτό;
Καθ. Δημήτριος Τσελεγγίδης:
Κοιτάξτε. Ο οικουμενισμός κινείται ουσιαστικά πάνω σε κτιστά πράγματα και μάλιστα εν πολλοίς και άρρωστα. Δηλαδή μιλούν γι’ αυτά που μας ενώνουν αλλά αυτά που μας ενώνουν, το μίνιμουμ που μας ενώνει ως ανθρώπους, είναι το κατ’ εικόνα -είμαστε όλοι άνθρωποι κατ’ εικόνα του Θεού- αλλά εσκεμμένα αποκρύπτουν το γεγονός ότι αυτό το κατ’ εικόνα ήδη είναι αμαυρωμένο, μπαζωμένο κατά την προσφιλή έκφραση του νεο-αγιοκαταταχθέντος Αγίου Παϊσίου, και ότι δεν μπορεί με μπαζωμένη ύπαρξη να γίνει η προσκόλληση με το άλλο αγαπώμενο πρόσωπο. Αυτή η αγάπη όχι απλώς είναι κτιστή, έχει τόσα προβλήματα μέσα της που ούτε μέσα στον θεσμό του γάμου μπορεί να υπάρξει αυτή η ενότητα η ζητουμένη, να γίνουμε ένα.
Είναι ένα θα λέγαμε εξωπραγματικό, στην καλύτερη περίπτωση, και στην πραγματικότητα ένα πονηρό και άρρωστο σύνθημα το οποίο δεν μπορεί να γίνει ποτέ πραγματικότητα. Αν γινόταν έτσι αυτό πραγματικότητα, δεν θα υπήρχε λόγος να γίνει ο Θεός άνθρωπος.
Αυτή η αγάπη για την οποία μιλούν, την αγάπη προς το πλησίον .. δεν μας λένε πρώτα – πρώτα τα όριά της, την οντολογία της· ποιά είναι ακριβώς αυτή η αγάπη, και ήθελα να πω δυο λόγια για την σχέση της αληθινής πίστεως και της αγάπης, ότι η αληθινή αγάπη πηγάζει από την αληθινή πίστη. .. Δεν μιλούν για την προέλευσή τους, και είναι γνωστό ότι μιλάμε για διάφορες πίστεις τις οποίες θέλουν να νομιμοποιήσουν με το σλόγκαν, το σύνθημα, ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Θεό. Δεν είναι όμως πραγματικότητα. .. Κοιτάξτε, εγώ δεν λέω δικά μου πράγματα, λέω αυτά που είπε ο Χριστός: ἐγὼ εἰμί ἡ ὁδὸς. Δεν είπε ο Χριστός ότι είμαι κι εγώ ένας δρόμος, δεν είπε, εγώ είμαι οδός, αλλά είπε, ή οδός, δηλαδή η μοναδικότητα δια της οποίας πηγαίνει κανείς στον Πατέρα.
Μην λέει κανείς ότι εγώ πιστεύω στον Θεό, δηλαδή στον Θεό Πατέρα ανεξάρτητα ότι δεν δέχομαι τον Υιό, είτε μέσα από το Ισλάμ είτε μέσα από τον Ιουδαϊσμό ας πούμε κτλ στη συγκεκριμένη περίπτωση που δεν αποδέχονται τη θεότητα του Χριστού. Γιατί ο ίδιος ο Χριστός μας διαβεβαίωσε ότι την προσαγωγή στον Θεό Πατέρα την κάνει ο ίδιος, και επομένως δεν μπορούμε να προωθούμε ψευδαισθήσεις που μπορεί να έχει επειδή δεν γνωρίζει ο άλλος άνθρωπος. Δεν μπορούμε να τα λέμε εμείς οι Ορθόδοξοι αυτά τα πράγματα, αφού μας διαβεβαίωσε ο Χριστός ότι Αυτός είναι η οδός.
Πρωτίστως πρέπει να αποδεχτούμε δηλαδή την θεότητα του Χριστού και το έργο του Χριστού, δεδομένου ότι ο Χριστός είπε ότι, δεν είπα τίποτε και δεν έκανα τίποτε .. παρά μόνον αυτά που είπε ο Θεός Πατέρας σε μένα. Άλλωστε το είδαμε και στη Μεταμόρφωση, το είδαμε και στη Βάπτιση του Χριστού κατά την Θεοφάνεια όταν μίλησε ο Θεός Πατέρας για τον Υιό του: Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός .. Αὐτοῦ ἀκούετε, μας παρέπεμψε. Μας παρέπεμψε δηλαδή να ακούμε και να υπακούμε -ακούω με αυτήν την έννοια της υπακοής λέγεται, άλλωστε αυτό έκανε και ο Χριστός στον Θεό Πατέρα- να υπακούσουμε σε Αυτόν.
Αυτή είναι η διαδικασία αυτής της οδού. Είναι η αυτοκένωση η δική μας όπως κενώθηκε καίτοι Θεός γενόμενος άνθρωπος και δεν έκανε ο Χριστός το δικό Του θέλημα -το ανθρώπινο δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση λέω- το οποίο ούτως ή άλλως ήταν αναμάρτητο γιατί δεν είχε αμαρτία, αλλά και αυτό το ανθρώπινο το υπέταξε εκούσια και αγαπητικά στο θέλημα του Πατρός με το να πεθάνει ενώ δεν όφειλε να πεθάνει αφού ο θάνατος είναι συνέπεια της αμαρτίας. Και το έκανε αυτό για να μας διδάξει και πρακτικώς την έννοια της υπακοής.
Κατά συνέπεια μιλάμε για μία άλλη πραγματικότητα και για μία διάχυση μιας σύγχυσης όταν μιλούμε στο πλαίσιο του οικουμενισμού γι’ αυτά τα πράγματα και μάλιστα εν ονόματι του Χριστού.
Ακόμα και κατά την επιστημονική και θεολογική προσέγγιση του πράγματος, πρέπει να πούμε ότι ο Χριστός μας παρέχει τα κριτήρια της αγάπης προς τον Θεό και το πλησίον. Όπως είπαμε προηγουμένως τα κριτήρια αυτά της γνήσιας αγάπης είναι η τήρηση των εντολών του Θεού που μας παρέχονται με κάθε σαφήνεια μέσα από την Αγία Γραφή αλλά και ερμηνεύονται στη συνέχεια, όχι αυθαιρέτως -όπως λέει ο καθένας Προτεστάντης παραδείγματος χάριν, όπως εγώ νομίζω είναι αυτό το νόημα, και σήμερα έφτασαν να το λένε και πολλοί Ορθόδοξοι, ή ό,τι νομίζει ο πάπας είναι αυτό δόγμα-, αλλά μέσα από Οικουμενικές Συνόδους, δηλαδή από την Σύναξη της όλης Εκκλησίας με τρόπο αυθεντικό και υπό την καθοδήγηση του ιδίου του Αγίου Πνεύματος, αφού οι Πατέρες λέγουν εκεί έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν. Ότι εκεί έχουμε, μέσα από τα πρακτικά των Οικουμενικών Συνόδων, τις αποφάσεις, τους όρους δηλαδή τους δογματικούς, έχουμε την αυθεντική ερμηνεία του θελήματος του Θεού σε εκείνα τα σημεία που αμφισβητήθηκαν διαχρονικά μέσα στην ιστορία.
Αλλά έχουμε και την αγιο-πνευματική εμπειρία των Πατέρων διαχρονικά μέσα από την δογματική τους συνείδηση η οποία είναι η λεγομένη συμφωνία των Πατέρων, η οποία ερμηνεύει αυθεντικά αυτήν την Αλήθεια της Εκκλησίας.
Έτσι λοιπόν, μέσα στο πλαίσιο του οικουμενισμού αυτά έχουν σχετικοποιηθεί, έχουν αγνοηθεί σκοπίμως, το χειρότερο είναι ότι γίνονται και από Ορθοδόξους. Και γίνεται μία διάψευση αυτής της πραγματικότητας μέσα από συγκεκριμένες μεθόδους στις οποίες μπορούμε να αναφερθούμε αν θέλετε, όπως είναι παραδείγματος χάριν οι συμπροσευχές, η μεταπατερική θεολογία, η σχετικοποίηση του απόλυτου χαρακτήρα των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων, όπως εκφράζονται και επί πρακτικού πεδίου μέσα από Κανόνες Οικουμενικών Συνόδων οι οποίες δεν μπορούν να σχετικοποιηθούν.
Κι όμως σήμερα λέγονται από υπεύθυνα εκκλησιαστικά πρόσωπα στον χώρο, μιλάω της Ορθοδόξου Θεολογίας, αλλά επειδή υπάρχει μία παχυλότατη άγνοια και αυτή η άγνοια φυσικά οφείλεται στον προσανατολισμό τον κοσμικό των πιστών, των Ορθοδόξων. Δεν είναι θέμα να πας στην Θεολογική Σχολή, δεν είναι θέμα να ξέρεις πολλά γράμματα για να τα καταλάβεις αυτά, αφού αυτά είναι καταγραμμένα εν Αγίω Πνεύματι μέσα στην καρδιά μας δια του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της προσωπικής μας Πεντηκοστής, όπως είπα, δια του Αγίου Χρίσματος.
Αυτά τα πράγματα εγώ τα διαπίστωσα, καθαρά εμπειρικά, μέσα από χαρισματικές προσωπικότητες οι οποίες ήταν του Δημοτικού σχολείου ή και δεν είχανε πάει καθόλου στο σχολείο, με τέτοια ακρίβεια μάλιστα η οποία διαπιστώνεται πως ταυτίζεται με την ακρίβεια της έκφρασης των Πατέρων σε Οικουμενικές Συνόδους μέσω των δογμάτων. Θέλω να πω δηλαδή ότι έχουμε την διασφάλιση, την απόλυτη διασφάλιση, ότι τα πράγματα έτσι έχουν. Αυτό το πράγμα δεν έχει καμία σχέση με την εμπειρία την γνωστική, την λόγια, την σπουδασμένη.
Μέσα στην Εκκλησία έχουμε αυτήν την προσφορά, αυτήν την γνώση, με τρόπο εμπειρικό δηλαδή αγιοπνευματικό. Άρα, μην μας περνά αυτή η σκέψη ότι δεν μας διαφώτισαν. Βεβαίως, έργο της ηγεσίας της Εκκλησίας, των Θεολόγων κτλ είναι να κάνουν αυτό, αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι έχουμε άλλοθι για την παχυλή άγνοια την οποία εκμεταλλεύονται βεβαίως κάποιοι για να διαχέουν αυτήν την σύγχυση. Οφείλεται στο γεγονός ότι η καρδιά μας έχει γεμίσει το λιγότερο από μπάζα, που σημαίνει νοητά απόβλητα τα οποία κατέλαβαν τον χώρο. Πολλές φορές όμως αυτό δεν είναι, έτσι ουδέτερα μονωτικά, της σχέσης μας με τον Θεό, αλλά είναι βρωμερά πάθη κτλ. Εφόσον όμως καθαριστούν, από εκεί και πέρα ο ίδιος ο Θεός μας δείχνει αυτήν την οδό και το θέλημά Του στην πράξη και αυτό πρέπει να το πάρουμε πολύ σοβαρά ως προσωπική μας υπόθεση.
Δεν είναι θέμα να μαθητεύσουμε δηλαδή εμείς σε αυτά τα πράγματα επιστημονικά θα λέγαμε, αλλά χρειάζεται αυτή η σχέση η ζωντανή με την Εκκλησία ώστε να έχουμε αυτήν την πληροφόρηση την εσωτερική, η οποία είναι και αδιάψευστος, από το Άγιο Πνεύμα.
(συνεχίζεται)
Απομαγνητοφώνηση (από 23:59 έως 34:05)
Πηγή: Αβέρωφ
Σε κλίμα μυσταγωγίας, εθνικής συγκίνησης και υπερηφάνιας αλλά και με συμμετοχή που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016 στο Μνήμα του Σπυρίδωνα Σπυρομήλιου στο Ά Νεκροταφείο Αθηνών, η εκδήλωση για την 104η επέτειο από την Απελευθέρωση της Χιμάρας.
Κατά την έναρξη της εκδήλωσης τα μέλη του διοργανωτή Εθνικού Συλλόγου "Βόρειος Ήπειρος 1914" άνοιξαν στον χώρο της κεντρικής εισόδου του κοιμητηρίου την γιγαντοσημαία της Βορείου Ηπείρου, στέλνοντας σε κάθε κατεύθυνση το μήνυμα ότι το ιερό μας λάβαρο δεν θα υποσταλεί όσο συνεχίζεται ο αγώνας για τη δικαίωση της κατεχόμενης ιδιαίτερης πατρίδας μας.
Στη συνέχεια, ο πατήρ Θωμάς Φάνης από τη Φοινίκη τέλεσε παρουσία πλήθους κόσμου επιμνημόσυνη δέηση στο μνήμα του Συνταγματάρχη Χωροφυλακής Σπυρίδωνα Σπυρομήλιου στη μνήμη του Αρχηγού της Χιμάρας και των αγωνισαμένων για την απελευθέρωση της περιοχής.
Ο π. Θωμάς απηύθυνε έναν χαιρετισμό από καρδιάς, σημειώνοντας την ανάγκη να τιμούμε αυτές τις επετείους, ώστε να θυμόμαστε την ένδοξη ιστορία μας, να παραδειγματιζόμαστε και να αντλούμε κουράγιο από αυτήν.
Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο νομικός - διεθνολόγος Δρ Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Παπαφλωράτος, όπου περιγράφηκε εν συντομία ο βίος και η εθνική δράση του Σπυρίδωνα Σπυρομήλιου, με αποκορύφωμα την Απελευθέρωση της Χιμάρας στις 5 Νοεμβρίου 1912 και την ηγεσία του αγώνα κατά των Αλβανών ατάκτων στην περιοχή έως την επάνοδο του Ελληνικού Στρατού τον Οκτώβριο του 1914.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο κ. Παπαφλωράτος είπε:
"Ο Σπύρος Σπυρομήλιος έχει χαρακτηρισθεί δικαίως «το λιοντάρι της Χειμάρρας», καθώς αγωνίσθηκε με σθένος και αυταπάρνηση για την απελευθέρωση εκατομμυρίων αλύτρωτων Ελλήνων επί σειρά ετών. Οι αγώνες του ας εμπνέουν όλους τους Έλληνες. Εμείς γνωρίζουμε ιστορία και με όλη την δύναμη της ψυχής μας απαντούμε στις πρόσφατες ανιστόρητες προκλήσεις της ηγεσίας της γείτονος χώρας : «Ούτε η Χειμάρρα ούτε η βόρεια Ήπειρος υπήρξαν ποτέ αλβανικές». Όσοι βρισκόμαστε σήμερα εδώ ας δώσουμε την υπόσχεση να αγωνιστούμε μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μας προκειμένου να ξαναδούμε την προσφιλή μας βόρειο Ήπειρο ελεύθερη…. Κλείνοντας, Σας καλώ να αναφωνήσουμε : Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων, ζήτω η βόρεια Ήπειρος".
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων. Εκ μέρους του Εθνικού Συλλόγου "Βόρειος Ήπειρος 1914" κατέθεσε στεφάνι εντός του Οίκου του Αρχηγού Χιμάρας ο ταμίας του σωματείου Σπύρος Γκάγκαλης και εκ μέρους του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού ο κ. Αλέξανδρος Παπαλάμπρου, μέλος του οργανωτικού του κόμματος. Ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή αντί στεφάνου έδωσε συμβολική οικονομική ενίσχυση στον ΕΣΒΗ 1914.
Εκ μέρους των διοργανωτών απηύθυνε χαιρετισμό, το μέλος του προεδρείου Ελευθέριος Πρίφτης, ο οποίος αρχικά εξέφρασε ευχαριστίες σε όσους τίμησαν με την παρουσία τους τη μνήμη του Σπυρίδωνα Σπυρομήλιου και των απελευθερωτών της Χιμάρας τον Νοέμβριο του 1912. Ο κ. Πρίφτης τόνισε ότι όραμα των μελών του ΕΣΒΗ 1914 είναι ο όρκος των εκπροσώπων της Χιμάρας με επικεφαλής τον Σπ. Σπυρομήλιο στην Συντακτική Συνέλευση του Δελβίνου τον Ιούνιο του 1914 "Ένωσις ή Θάνατος!"
Υπενθύμισε ακόμα την επιθυμία του θρυλικού Συνταγματάρχη Χωροφυλακής να ταφεί στην Χιμάρα, κάτι το οποίο θα γίνει εφικτό όταν η περιοχή απελευθερωθεί και ενωθεί με την μητέρα Ελλάδα, κατεύθυνση στην οποία κινείται και ο αγώνας του ΕΣΒΗ 1914.
Οι παρευρισκόμενοι πριν φύγουν από το σημείο που αναπαύεται ο Αρχηγός της Χιμάρας τήρησαν ενός λεπτού σιγή. Παρόντες ήταν μεταξύ άλλων ο πρώην Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Κορυτσά Θεόδωρος Οικονόμου - Καμαρινός, ο εκπρόσωπος των αποστράτων αξιωματικών της Χρυσής Αυγής Υποστράτηγος ε.α. Βασίλειος Παπαθανασίου, παρουσία μελών του κόμματος, αντιπροσωπεία από τον ΛΑ.Ο.Σ. με επικεφαλής τον κ. Γεώργιο Κρικόπουλο και αντιπροσωπεία του Εθνικού Μετώπου με επικεφαλής τον κ. Γεώργιο Βεργιάννη.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε στην είσοδο του Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών όπου οι παρευρισκόμενοι τέντωσαν και πάλι τη γιγαντοσημαία της Βορείου Ηπείρου και έψαλλαν τον εθνικό ύμνο.
Ακολουθούν φωτογραφίες από την εκδήλωση
Πηγή: Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914, Βαλκανικό Περισκόπιο
Οι γονείς θα στέλνουν πλέον τα παιδιά τους στο σχολείο, ως βαπτισμένα και πιστά μέλη της Εκκλησίας και το σχολείο, σύμφωνα με τα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), θα τους τα επιστρέφει με αλλοιωμένη και ξεριζωμένη την πίστη στον Τριαδικό Θεό.
Το νέο αυτό Πρόγραμμα, που με τόσο ιδεοληπτικό φανατισμό και αυταρχισμό νομοθετήθηκε και εφαρμόζεται από τον Σεπτέμβριο σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης έχει προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες της Εκκλησίας, της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και ολόκληρου του Ελληνικού λαού. Ουσιαστικά, το Υπουργείο Παιδείας αρνείται στους Έλληνες ορθόδοξους μαθητές το αυτονόητο, συνταγματικό και νομοθετικό τους δικαίωμα να αναπτύσσουν στο σχολείο τη δική τους θρησκευτική συνείδηση και πίστη, επιβάλλοντάς τους την διδασκαλία μίας πολυθρησκειακής αγωγής, που, εν γνώσει τους, μόνο θρησκευτική σύγχυση, πλάνη και πνευματικό αποπροσανατολισμό προσφέρει κυρίως στα παιδιά του Δημοτικού και του Γυμνασίου.
Τα νέα Προγράμματα, προσπαθώντας να διαλύσουν τις ταυτότητες και τις διαφορές, διδάσκουν,αφενός κακοποιημένα και λειψά στοιχεία για την πίστη τους και αφετέρου τις άλλες πίστεις, υποτιμώντας ή περιφρονώντας έτσι όλες τις παιδαγωγικές θεωρίες για το τι, πότε και πώς μαθαίνουν τα παιδιά σε κάθε ηλικιακή και πνευματική φάση της μαθητικής τους ζωής. Το κύριο πρόβλημα, που χρησιμοποιείται ως εργαλείο αποδόμησης της ορθόδοξης συνείδησης και πίστης των παιδιών, είναι η αναμεμειγμένη μορφή, ο πολτός, το κράμα όλων μαζί των πίστεων, που μπερδεύει τα μικρά παιδιά που δεν έχουν ακόμη την απαιτούμενη κριτική σκέψη και τις πνευματικές εμπειρίες να διακρίνουν τη διαφορά του δικού τους από τους άλλους Θεούς, της δικής τους από τις άλλες πίστεις.
Αυτόν τον πολυθρησκειακό ακταρμά, ωστόσο, έχουν το απύθμενο θράσος οι αρμόδιοι του ΙΕΠ, να τον βαπτίζουν εσκεμμένα ορθόδοξη διδασκαλία,προκειμένου να θολώσουν τα νερά, ενώ στην πραγματικότητα γνωρίζουν καλά ότι αποτελεί μία κατήχηση σε μια εκκοσμικευμένη διαθρησκειακή πνευματικότητα με φιλοσοφικοκοινωνική, πολιτική και πολιτισμική χροιά,που δεν έχει καμιά σχέση με τη διδασκαλία και την πίστη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον ένα αληθινό Θεό και στον Αποκαλυφθέντα στον κόσμο Ιησού Χριστό.Με τα νέα Θρησκευτικά, τα παιδιά δεν θεωρούνται μέλη της Εκκλησίας και δεν μαθαίνουν ότι ο αληθινός Θεός είναι ένας και είναι ο Τριαδικός Θεός στον οποίο αυτά βαπτίστηκαν και πιστεύουν, αλλά ότι η ορθόδοξη πίστη τους και το περιεχόμενό της είναι ισάξιο και ισότιμο με εκείνο των θρησκειών το κόσμου. Διατηρούν το όνομα του Θεού, επειδή γνωρίζουν ότι ο άνθρωπος δεν ζει χωρίς πίστη στον Θεό, προτείνουν, όμως, στην πραγματικότητα, εμμέσως πλην σαφώς, έναν Θεό κοινό για όλες τις θρησκείες με πολλαπλές θρησκειακές πτυχές, ανάλογα με την πίστη εκάστου, στον οποίον όλοι αδιακρίτως θα πιστεύουν σύμφωνα με τον κετευθυντικό ρόλο του Υπουργείου και του ΙΕΠ.
Όπως καταλαβαίνει κάθε ένας λογικός Έλληνας, με αυτόν τον νέον -κοινό για όλους- Θεό που θέλει να επιβάλει στην νέα γενιά το Υπουργείο Παιδείας και το ΙΕΠ παίρνουν, ως πολιτική ηγεσία, εχθρική στάση και θέση διώξεως της πίστεως των ορθοδόξων μαθητώνκαι φυσικά επιθετική θέση εναντίον της Εκκλησίας, μέλη της οποίας αποτελούν οι ορθόδοξοι μαθητές. Ο διδασκόμενος κοινός σε όλους τους θρησκευόμενους Θεός δεν είναι ο αληθινός Θεός της Εκκλησίας, αλλά ο αντίθεος, ένας ψεύτικος δηλαδή Θεός, που, μέσω του σχολείου πλέον, θα φυτεύεταιπονηρά και σκόπιμα στις ψυχές, στο μυαλό και στη σκέψη των μαθητών, διασπείροντας τον θρησκευτικό συγκρητισμό, τη σύγχυση, τον σχετικισμό και το ψέμα στα περί Θεού υπαρξιακά ερωτήματα των μαθητών. Ο Χριστός, όμως, ήλθε στον κόσμο,ως Σωτήρας και Λυτρωτής, για να απαλλάξει τον άνθρωπο από την περί Θεού ή Θεών πλάνη και να του δείξει, στο άγιο Θεανθρώπινο πρόσωπό Του,τον Αληθινό Θεό και την αληθινή και αιώνια ζωή. Το πλέον κινδυνευόμενο και απειλούμενο με τα νέα Προγράμματα των Θρησκευτικών είναι η πίστη στον Χριστό, μέσω της οποίας έρχεται στον άνθρωπο η σωτηρία.
Τα νέα Προγράμματα δεν εκλαμβάνουν τα παιδιά ως πρόσωπα που έχουν ανάγκη να πιστεύουν για να έχουν ζωή αιώνια και ως εκ τούτου,να έχουν σχέση με την Εκκλησία τους. Δεν θεωρούν τον Τριαδικό Θεό ως τον Θεό,στο όνομα του οποίου βαπτίστηκαν και πιστεύουν. Γι’ αυτό, σε όλες σχεδόν τις ενότητες διδάσκουν ένα πάνθεο Θεών και θρησκειών, που είναι βέβαιο ότι δημιουργεί πνευματικό αποπροσανατολισμό που οδηγεί σε δρόμους μακράν του αληθινού Θεού και της αληθινής και αιώνιας ζωής, ως σκοπού της ζωής του κάθε Χριστιανού.
Όλοι οι ειδικοί παιδαγωγοί του κόσμου υποστηρίζουν ότι το σχολείο αποτελεί μια συνέχεια της οικογένειας και ότι το σχολείο δεν μπορεί να είναι αντίθετο και εχθρικό στο ηθικοπνευματικό, πολιτισμικό και θρησκευτικό πλαίσιο που ζει η οικογένεια και η κοινωνία.Αυτό το πλαίσιο είναι αυτό που έχουν ανάγκη και για το οποίο ενδιαφέρονται οι μαθητές και αυτό οφείλει το σχολείο να ερμηνεύει, να αναλύει και να εξηγεί στα παιδιά. Τα νέα Προγράμματα, εκ του χαρακτήρα και του περιεχομένου τους, είναι ολοφάνερο ότι δεν τηρούν τις ψυχοπαιδαγωγικές προϋποθέσεις, που είναι απαραίτητες για τη σύνταξη Προγραμμάτων, αφού δεν λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα καθώς τη νοητική και αντιληπτική δυνατότητα και δεκτικότητα των παιδιών.Γι αυτό και, τελικά, είναι ακατάλληλα και βλαβερά για παιδιά. Όταν όμως η παιδεία χρησιμοποιείται καταχρηστικά ως μέσο προπαγάνδας, αποπλάνησης και ποδηγέτησης των νέων, τότε χάνει το νόημά της και καταντά φυλακή των συνειδήσεων. Η πίστη στον αληθινό Θεό ήταν και είναι για τον ελληνικό λαό ό, τι πιο πολύτιμο για τη ζωή του, διότι,με βάση την αγιογραφική διδασκαλία, γνωρίζει ότι διά της πίστεως στον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Χριστό και αληθινό Θεό, ο άνθρωπος περνά από τον θάνατο στη ζωή και ότι ο πιστεύων σ΄ Αυτόν έχει ζωή αιώνια. Ο λόγος που ο ελληνικός λαός έχει αναστατωθεί για την οικτρή παρέμβαση αλλοίωσης και μετατροπής του χαρακτήρα της σχολικής χριστιανικής αγωγής των μαθητών, είναι ότι κάθε μέρα και πιο πολύ πληροφορείται μαθαίνει, ακούει, διαβάζει και κατανοεί ότι τα νέα Προγράμματα για τα θρησκευτικά δεν είναι τίποτα άλλο από ένας ύπουλοςκαι παραπλανητικός μηχανισμός πολυθρησκειακών γνώσεων, που δεν λαμβάνουν υπόψη, αλλά ματαιώνουν και μηδενίζουν την πίστη που έχει δικαίωμα να δίνει κάθε γονέας στα παιδιά του. Αυτό αποτελεί μια αντίθεη, παράνομη, αντιδημοκρατική και αντίθετη προς τη βούληση του λαού παρέμβαση, που στοχεύει να οδηγήσεισε επικίνδυνες για την πνευματική υγεία και ισορροπία των νέων ατραπούς και αυτό φυσικά δεν πρόκειται ούτε να το δεχθεί ούτε να το συγχωρήσει ο πιστός ελληνικός λαός. Ελπίζουμε και ευχόμαστε η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να κάνει άλλους, διαφορετικούς από την προηγούμενη, χειρισμούς στο θέμα των Θρησκευτικών, διότι η Ορθόδοξη πίστη, με οποιαδήποτε μορφή της,είτε ως «μεγάλη» είτε ως «κόκκος σινάπεως» είναι πίστη, ριζωμένη μέσα στην ψυχή του λαού και όποιος, με οποιαδήποτε εξουσιαστικά μέσα, φανερά ή κρυφά προσπάθησε διαχρονικά να την ξεριζώσει, όχι μόνον απέτυχε οικτρώς, αλλά αποκαλύφθηκε και καταγράφηκε και με μελανά χρώματα η προσπάθειά του.
Πηγή: Ακτίνες
Το μοιραίο Mirage 2000 μαζί ένα ακόμα αυτού του τύπου απογειώθηκαν στις 11:20 το πρωί από το αεροδρόμιο της Τανάγρας με κατεύθυνση το Αιγαίο για άσκηση αναχαίτισης, όπου το ένα θα έπαιζε ρόλο ελληνικού και το άλλο τουρκικού μαχητικού αεροσκάφους. Ήταν στις 4 Νοεμβρίου του 1998, ο 26χρονος τότε υποσμηναγός της 331 Μοίρας Παντός Καιρού, Νίκος Παρούσης, διαπίστωσε ότι υπάρχει βλάβη στο σύστημα ελέγχου του πηδαλίου, προφανώς ηλεκτρικό πρόβλημα. Ανέφερε αμέσως στον αρχηγό του σχηματισμού που ήταν ο πιλότος του άλλου μαχητικού και αυτός έδωσε εντολή να πάρει ανοιχτή στροφή για να ρίξει τα καύσιμα στη θάλασσα ώστε να κάνει αναγκαστική προσγείωση. Ο άτυχος πιλότος Ν. Παρούσης δήλωσε ότι η κατάσταση είναι ελεγχόμενη και ξεκίνησε τη διαδικασία για προσέγγιση του διαδρόμου προσγείωσης της Τανάγρας.
Ένα τέταρτο της ώρας μετά την απογείωση και ενώ ήδη είχε είχε κατεβάσει το σύστημα προσγείωσης και βρισκόταν σε ύψος 1.000 πόδια (330 μέτρα) και σε απόσταση 11 ναυτικών μιλίων νότια της Τανάγρας, στην περιοχή της Σκάλας Ωρωπού, το αεροσκάφος έκανε μια ανεξέλεγκτη κίνηση ανόδου με ταυτόχρονη κλίση και περιστροφή. Ο υποσμηναγός Παρούσης διαπιστώνοντας ότι η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και βλέποντας μπροστά του ένα σχολείο, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες να το οδηγήσει και να συντριβεί σε μη κατοικημένη περιοχή.
Το παλικάρι αυτό δεν εγκατέλειψε το αεροσκάφος, και απέτρεψε την πτώση του σε σχολείο, οδηγώντας το εκτός πόλης όπου και συνετρίβη μαζί του.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Ο Υποσμηναγός Νικόλας Παρούσης, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Εισήλθε στη Σχολή Ικάρων το Σεπτέμβριο του 1990 (67η σειρά) και αποφοίτησε τον Ιούλιο του 1995 με το βαθμό του ανθυποσμηναγού. Εκπαιδεύτηκε στο Σμήνος Μετεκπαιδεύσεως Mirage 2000 της 114 Πτέρυγας Μάχης (Τανάγρα) και τοποθετήθηκε στην 331 Μοίρα της 114 ΠΜ ως χειριστής στα αεροσκάφη αυτά.
Του απονεμήθη μετά θάνατον το Μετάλλιο Εξόχου Πράξεως με Προεδρικό Διάταγμα της 23ης Ιουλίου 1999.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.
OI KATOIKOI TOY ΩΡΩΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΠΟΤΕ
Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔθεσε ὑπό τήν αἰγίδα της τήν πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία τῆς ΑΣΠΕ, γιά τήν προστασία τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογένειας, μέ τήν θεοϊδρυτη καί πατροπαράδοτη μορφή της.
Μέχρι τὶς 10 Δεκεμβρίου 2016, ἃς ἑνώσουμε τίς ὑπογραφές μας ὅλοι, μέ τούς πολίτες πού σέβονται καί ὑπερασπίζονται τόν θεσμό τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογένειας, ὅπως παραμένει ἀναλλοίωτος στό διάβα τῶν αἰώνων.
Ἱερά Σύνοδος: Ἐγκύκλιο Σημείωμα – Περί τῆς Πανευρωπαϊκῆς Πρωτοβουλίας συλλογῆς Ὑπογραφών γιά τήν Προστασία τοῦ Γάμου καί τῆς Οἰκογένειας (4977/2273/19-10-2016). (Κατεβάστε τo έγγραφο σε Pdf εδώ)
ΈΝΤΥΠΟ: «Μαμά, μπαμπάς και παιδιά». Κατεβάστε τo φυλλάδιo σε Pdf εδώ
ΕΝΤΥΠΟ ΔΗΛΩΣΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΜΙΑΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ. Κατεβάστε τo φυλλάδιo σε Pdf εδώ
Σχετικὰ ἄρθρα:
1. «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά», Μαζί ας στηρίξουμε τον γάμο και την οικογένεια !
Ἀνακοινώσεις Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπής Ἀθηνῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων:
Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν
Ἱερὰ Μητρόπολις Λαρίσης καὶ Τυρνάβου
Ἱερὰ Μητρόπολις Κηφισιᾶς, Ἁμαρουσίου καὶ Ὠρωποὺ
Ἱερὰ Μητρόπολις Μαρωνείας καὶ Κομοτηνὴς
Ἱερὰ Μητρόπολις Ξάνθης
Ἱερὰ Μητρόπολις Φθιώτιδος
Ἱερὰ Μητρόπολις Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικὴς
Ἱερὰ Μητρόπολις Ἱερισσού, Ἁγίου Ὅρους καὶ Ἀρδαμερίου
Κύπρος:
Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νεαπόλεως Πορφύριος, Διευθυντής της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Κύπρου στις Βρυξέλλες
Ο Άγιος Νεκτάριος ο θαυματουργός του οποίου την μνήμη εορτάζουμε στις 9 Νοεμβρίου είναι ένας από τους Πατέρες της Εκκλησίας, όπου η αγιότητα του βίου του συνδυάζεται με τη χάρη της θαυματουργίας. Η ζωή του ήταν μια ιερή πορεία εβδομηντατεσσάρων χρόνων κατάφορτη από καρπούς του Αγίου Πνεύματος.
Είναι γνωστό πως ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται, σύμφωνα με το Forbes, στην κορυφή των καλύτερα «αμειβόμενων» πολιτικών (43,2 εκατ. Λίρες ή 48,4 εκ. Ευρώ ετησίως) με την προσωπική του περιουσία να ξεπερνάει τα 139 εκατ. Λίρες (156 εκ Ευρώ) με τρία τουλάχιστον παλάτια απίστευτης χλιδής και συνεχείς διακηρύξεις για «ταπεινή και λιτή ζωή, σύμφωνα με τους κανόνες του Ισλάμ» – για όλους τους άλλους και φυσικά όχι για τον εαυτό του.
Όλοι βέβαια «οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν πως ο ψευτο- σουλτάνος της Άγκυρας έχει μετατρέψει την Τουρκία σε γωνιακό κατάστημα ολόκληρης της οικογένειας Ερντογάν, ξοδεύοντας αμύθητα ποσά σαν σύγχρονος χαλίφης μιας εικονικής αυτοκρατορίας στην οποία πιστεύει πως ζει, με την Εμινέ Ερντογάν να είναι πλέον διάσημη για τα υπέρογκα ποσά που σκορπάει αφειδώς σε άχρηστες αγορές – όπως ακριβώς οι Σαουδάραβες με τα πετροδολάρια.
Ο Έντι Ράμα, Αλβανός πολιτικός, δήμαρχος των Τιράνων (2000-2011) και πρωθυπουργός της Αλβανίας από το 2013, ηγείται στις μέρες μας της πιο διεφθαρμένης κυβέρνησης που γνώρισε η γειτονική χώρα. Στις 3 Αύγουστου 2013, ένα μήνα πριν αναλάβει την εξουσία στην Αλβανία, έσπευσε στην Άγκυρα όπου συναντήθηκε για 2,5 ώρες με τον ψευτο-χαλίφη Ερντογάν. Εκεί φαίνεται πως συμφωνήθηκε το τελικό σχέδιο τουρκοποίησης της Αλβανίας, όπως προκύπτει από τα 300.000 έγγραφα της Τουρκικής κυβέρνησης που διέρρευσε στη δημοσιότητα η γνωστή ομάδα Wikileaks, στις 23 Ιουλίου 2016. Εκεί φαίνεται ότι έλαβε όλα τα απαραίτητα «ανταλλάγματα» και τις οδηγίες ώστε να μετατραπεί σε ένα πιστό και πειθήνιο Τσιουάουα του μεγάλου «χαλίφη».
Η πρώτη αποστολή που ανέλαβε ήταν η ακύρωση «στην πράξη» της συμφωνίας οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας που υπεγράφη το 2009, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας και με βάση την «μέση γραμμή» που προκαλεί διαδοχικά εγκεφαλικά επεισόδια στην αρπακτική βουλιμία του ψευτο-χαλίφη της Άγκυρας.
Ο Έντι Ράμα, όταν ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση, φρόντισε να προσφύγει στο Αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο το οποίο ακύρωσε την συμφωνία μέσα σε όργιο φημών για δωροδοκία των δικαστών από την Τουρκία. Ο ίδιος, εκτελώντας μέχρι κεραίας τις εντολές που παίρνει από την Άγκυρα, έχει κατά καιρούς δείξει την διαφωνία του με την συμφωνία για την ΑΟΖ η οποία όμως τυπικά εξακολουθεί να ισχύει.
Επειδή «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», ο σημερινός πρωθυπουργός της Αλβανίας μιμούμενος την γνωστή Τουρκική πολιτική, από την μία πλευρά μοιράζει συνεχώς κούφια λόγια «ειρήνης και συνεργασίας με την Ελλάδα» και από την άλλη πλευρά άρχισε να παίρνει μαθήματα, πως μια περιοχή με πληθυσμό 90% Ελληνοχριστιανικό, οδηγείται μεθοδικά στον αφανισμό και στον περιορισμό του «ανεπιθύμητου» πληθυσμού μόλις ...στο 1%!
Η «εμπειρία» της Τουρκίας σε παρόμοια θέματα βρίσκεται σε επίπεδο Διδακτορικού. Έχει εφαρμοστεί πρακτικά –μεταξύ πολλών άλλων περιπτώσεων- στα νησιά Ίμβρος και Τένεδος που προσφέρθηκαν σαν δώρο στην Τουρκία με την Συνθήκη της Λωζάνης έχοντας Ελληνικό πληθυσμό σε ποσοστό μεγαλύτερο του 90% και ρητά δικαιώματα αυτοδιοίκησης του τοπικού πληθυσμού. Έχει επίσης εφαρμοστεί πρακτικά και στον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης ο οποίος το 1923 που υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάνης αριθμούσε 120.000 Έλληνες χριστιανούς.
Σήμερα βέβαια ο Ελληνικός πληθυσμός των νησιών Ίμβρος και Τένεδος είναι μόλις 1%, ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης έχει συρρικνωθεί σε μόλις λίγες χιλιάδες που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός μόνο χεριού και η Συνθήκη της Λωζάνης δεν αρέσει πλέον στον Ρ. Τ. Ερντογάν!
Για τα εντυπωσιακά αυτά «αποτελέσματα» έχουν εφαρμοστεί πάρα πολλά «εργαλεία» όπως ψυχρή και μεθοδική γενοκτονία, πλιάτσικο ακίνητης περιουσίας χριστιανών με κατασχέσεις, πογκρόμ, τρομοκρατία, διώξεις, απελάσεις, επιλεκτική φορολογία χριστιανών και άλλα πολλά.
Μέσα από τόσο πολλές επιλογές, ο Έντι Ράμα στην Αλβανία διάλεξε τις πιο «κατάλληλες εφαρμογές» για να επιλύσει «το πρόβλημα» του Ελληνισμού της Χιμάρας με μεθόδους... αλα Τούρκα.
Και δεν έμεινε μόνο εκεί. «Κόλλησε» και την αρρώστια του ψευτο – χαλίφη της Άγκυρας και νομίζει πως διδάσκει και αυτός «ιστορία». Θέλει να μας πείσει πως η Ακρόπολη σώθηκε από ένα Αλβανό, πως οι Έλληνες της Χιμάρας ξέμειναν εκεί πεινασμένοι από την Ελλάδα, με αποτέλεσμα έκτοτε η Αλβανία να τους ... ταΐζει και ανακάλυψε ξαφνικά πως το «τσάμικο» είναι Αλβανικό εθνικό ζήτημα και αφορά «δικαιώματα επί της περιουσίας» σε βάρος φυσικά της Ελλάδος! Για «σύνορα της καρδιάς» του δεν μας μίλησε ακόμα, αλλά όπου νάναι θα το ακούσουμε και αυτό!
Τα Μεξικανικά Τσιουάουα πωλούνται πανάκριβα, αλλά είναι πολλά τα λεφτά Άρη*...
Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ: Κλείνοντας, αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε προσεκτικά μια ανακοίνωση που συνυπογράφουν στις αρχές Νοεμβρίου 2016, οι ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ / ΚΕΑΔ – παράρτημα Χιμάρας, η Ένωση Χειμαρριωτών «Η ΧΕΙΜΑΡΡΑ» (Ελλάδα), η Ένωση Χειμαρριωτών Αμερικής και η Ένωση Χειμαρριωτών Τιράνων:
«Σχετικά με τον θόρυβο που προκλήθηκε τις δύο τελευταίες μέρες με την απαράδεκτη επίθεση που δεχόμαστε από την αλβανική κυβέρνηση και προσωπικά από τον πρωθυπουργό της χώρας πιστεύουμε ότι ως αμέσως βαλλόμενοι είμαστε οι πιο κατάλληλοι για να απαντήσουμε.
Όπως έγινε ευρέως γνωστό, στις 28 Οκτωβρίου την ημέρα που στην Χιμάρα γιορτάζαμε την εθνική μας επέτειο, εστάλησαν 19 ειδοποιητήρια από τον δήμαρχο Χιμάρας για την κατεδάφιση αντίστοιχων σπιτιών και καταστημάτων, ορισμένα από τα οποία είναι πάνω από 100 ετών. Τα ειδοποιητήρια αυτά εστάλησαν αποκλειστικά σε ελληνικής καταγωγής πολίτες, ήταν «λιτά» χωρίς καν αναφορά στο νομικό πλαίσιο της διαταγής.
Το ειδοποιητήριο έδινε προθεσμία εκκένωσης εντός 5 ημερών με την δικαιολογία ότι θα συνεχιστεί το έργο ανάπλασης του ιστορικού κέντρου της Χιμάρας. Ενώ η κοινή γνώμη ευαισθητοποιήθηκε στο άκουσμα αυτής της είδησης, η ενέργεια αυτή δεν είναι μεμονωμένη αλλά αποτελεί συνέχεια ενός οργανωμένου σχεδίου για την υφαρπαγή της περιουσίας μας, την απογύμνωση από οικονομικούς πόρους και εν τέλει τον εξαναγκασμό μας σε εγκατάλειψη της Χιμάρας. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσουμε πως την ώρα που κατεδαφίζονται αυτά τα κτίσματα, στις Παραλίες του Λειβαδιού, στο Ποτάμι, στον Δραλαίο και στο Κηπαρό έχουν δοθεί άδειες ανέγερσης πολυώροφων κτισμάτων (ξενοδοχείων / πολυκατοικιών) σε μη ντόπιους με διάτρητα και πλαστά έγγραφα.
Ημερομηνία ορόσημο της τελευταίας πράξης του δράματος που ζούμε ως κοινότητα ήταν η 31η Ιουλίου του 2014 όταν ο αλβανός πρωθυπουργός αποκάλυψε σαφώς την σκοπιμότητά του για την Χιμάρα. Από το βήμα της αλβανικής βουλής, κατά την συνεδρίαση για την νέα διοικητική διαίρεση ανέφερε χαρακτηριστικά προσπαθώντας να κερδίσει την συναίνεση των εθνικιστών Αλβανών βουλευτών «η Χιμάρα είναι ένα πρόβλημα για την Αλβανία που με την καινούρια διοικητική διαίρεση θα το λύσω μια για πάντα».
Έτσι στην λήξη της συνεδρίασης ψηφίστηκε η καινούρια διοικητική διαίρεση της Αλβανίας που ένωνε τον δήμο μας με άλλες περιοχές, ξένες προς τα ήθη, τα έθιμα και τον πολιτισμό μας σε αντίθεση με όσα προβλέπει ακόμα και το ίδιο το αλβανικό σύνταγμα. Αμέσως μετά η συνέχεια του σχεδίου εξελίχθηκε κατά τις δημοτικές εκλογές του 2015 όταν ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, έκανε τα πάντα για να εκλεγεί το πειθήνιο όργανο του ο Γκόρος. Για να είναι εντελώς σίγουρος ότι δεν θα ξεφύγει η κατάσταση από τον έλεγχό του παρά την εγγύηση που του έδινε η υλοποίηση της διοικητικής διαίρεσης, ασχολήθηκε προσωπικά με το διορισμό του Γκόρου ως δημάρχου. Ερχόμενος τρεις φορές προεκλογικά στην Χιμάρα, έστησε ένα σκηνικό τρόμου για να εκβιάσει τον λαό της και να υφαρπάξει την ψήφο του.
Τελικά αφού πήγαμε σε εκλογές χωρίς παρατηρητές και χωρίς συμμετοχή στην εφορευτική επιτροπή, το αποτέλεσμα για τον κύριο Ράμα και τον κύριο Γκόρο ήταν το επιθυμητό. Θέλουμε να καυτηριάσουμε και να παραδώσουμε στην χλεύη της ιστορίας όλους αυτούς τους «Έλληνες» οι οποίοι συνεργάστηκαν και συναίνεσαν ώστε να έχουμε το μοιραίο τρίδυμο Ράμα – Κοκδήμα – Γκόρο στην εξουσία της Χιμάρας. Αμέσως μετά την εκλογή του κυρίου Γκόρου μπήκε μπροστά το σχέδιο υφαρπαγής των περιουσιών και αφελληνισμού της Χιμάρας καλυπτόμενο πίσω από όμορφα λόγια και υποτιθέμενους σχεδιασμούς όπως πολεοδομική ανάπτυξη, τουριστική ανάπτυξη, επαναξιοποίηση κτλ.
Όλοι εμείς, εδώ και ενάμιση χρόνο καταγγέλλουμε σε όλους τους τόνους αυτό το ύπουλο και καταστροφικό σχέδιο βρίσκοντας συνήθως μη ευήκοα ώτα (4 διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Χιμάρα, υπομνήματα σε φορείς και ξένες πρεσβείες, επιστολές προς την πολιτεία, παρεμβάσεις σε ΜΜΕ κ.α.)
Τα τελευταία γεγονότα δείχνουν πως ο Αλβανός πρωθυπουργός δεν κρατά ούτε καν τα προσχήματα αφού τρομοκρατεί τον λαό της Χιμάρας παραχαράσσοντας την ιστορία του. Προχωρά σε μία από τις μεγαλύτερες των ύβρεων αμφισβητώντας της ελληνική εθνική μας καταγωγή και στερώντας το δικαίωμά μας στον εθνικό αυτοπροσδιορισμό.
Σχετικά με την φιλοδοξία του να παριστάνει τον ιστορικό, έχουμε να του συστήσουμε να περιοριστεί στα καθήκοντά του γιατί έχει την θλιβερό προνόμιο να πρωθυπουργεύει στην φτωχότερη χώρα της Ευρώπης και να ηγείται της πιο διεφθαρμένης κυβέρνησης που γνώρισε ποτέ η Αλβανία.
Έχουμε να δηλώσουμε κατηγορηματικά πως είμαστε γηγενείς κάτοικοι, με ιστορική, εθνική, πολιτιστική και ανθρωπολογική συνέχεια σε αυτές τις εστίες εδώ και πάνω από 3000 χρόνια και με την αποφασιστικότητά μας, τον αγώνα μας και την βοήθεια του Θεού, θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε για πολλές χιλιετίες ακόμα. Κλείνοντας θα θέλαμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας σε όλους όσους στέκονται στο πλευρό μας, υπερασπιζόμενοι τα δίκαιά μας.»
Έχουμε να δηλώσουμε κατηγορηματικά πως είμαστε γηγενείς κάτοικοι, με ιστορική, εθνική, πολιτιστική και ανθρωπολογική συνέχεια σε αυτές τις εστίες εδώ και πάνω από 3000 χρόνια και με την αποφασιστικότητά μας, τον αγώνα μας και την βοήθεια του Θεού, θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε για πολλές χιλιετίες ακόμα. Κλείνοντας θα θέλαμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας σε όλους όσους στέκονται στο πλευρό μας, υπερασπιζόμενοι τα δίκαιά μας.
Όλοι οι Έλληνες από τα πέρατα της οικουμένης προσυπογράφουν και προσθέτουν την δική μας φωνή διαμαρτυρίας στις Αλβανικές μεθοδεύσεις που κατευθύνονται άκομψα από την Τουρκία. Και μάλιστα από ανθρώπους που μέσα από ψεύτικα λόγια και μεγάλα ισχυρίζονται πως εκφράζουν την βούληση του Αλβανικού λαού και θέλουν να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής οικογένειας!
Πήγη: International Hellenic Association
Τὶς στιγμὲς τοῦτες ποὺ τυπώνονται στὸ χαρτὶ οἱ ἀκόλουθες σκέψεις, προσπαθώντας νὰ αἰτιολογήσουμε τὸν πιὸ πάνω τίτλο γιατὶ εἶναι χρήσιμα τὰ Α.Ε., αὐθόρμητα ἦλθε στὸν νοῦ μας ὁ πηχυαῖος τίτλος ἑνὸς ἐπιστημονικοῦ ἄρθρου δύο σπουδαίων ἐπιστημόνων Ἀμερικανῶν στοχαστῶν, ποὺ μόλις πρὸ μιᾶς δεκαετίας περίπου εἶχε δεῖ τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος: «Ἡ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ».
Ἡ Σχολὴ τῆς Ἀθήνας, ἔργο τοῦ Ραφαήλ, 1509, Ρώμη
Τὶς στιγμὲς τοῦτες ποὺ τυπώνονται στὸ χαρτὶ οἱ ἀκόλουθες σκέψεις, προσπαθώντας νὰ αἰτιολογήσουμε τὸν πιὸ πάνω τίτλο γιατὶ εἶναι χρήσιμα τὰ Α.Ε., αὐθόρμητα ἦλθε στὸν νοῦ μας ὁ πηχυαῖος τίτλος ἑνὸς ἐπιστημονικοῦ ἄρθρου δύο σπουδαίων ἐπιστημόνων Ἀμερικανῶν στοχαστῶν, ποὺ μόλις πρὸ μιᾶς δεκαετίας περίπου εἶχε δεῖ τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος: «Ἡ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ».
Ἂς ἀρκεστοῦμε πρὸς στιγμὴν στὸ ἀπύθμενο περιεχόμενο ποὺ περικλείει μόνο αὐτὸς ὁ τίτλος. Διότι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες πολῖτες (γονεῖς, διάφοροι σύλλογοι καὶ φορεῖς) ἔχουμε σταθεῖ μὲ δέος μπροστὰ στὴ γενικευμένη κρίση, ἡ ὁποία ἀποδείχτηκε ὅτι ὀφείλεται στὴν ὕπαρξη φυματικῆς Παιδείας. «Βαρὺ ἀπαιδευσία» (Πιττακὸς) ποὺ …«ὁδηγεῖ σὲ πλάνη», μᾶς βεβαιώνει ὁ σοφός μας πρόγονος, Σωκράτης. Καὶ ἐνῷ εἶναι γνωστὴ σὲ ὅλη τὴν Ε.Ε. ἡ ἀνθρωποποιὸς δύναμη καὶ ἡ παιδευτικὴ ἀξία τῶν ἀρχαίων Ἑλληνικῶν, ἐμεῖς, Ἐπιμηθεῖς ὄντες, μετὰ ἀπὸ πολλὲς δεκαετίες συνειδητοποιήσαμε(;) τὸν τραγικὰ ἐπίκαιρο λόγο τοῦ Καμύ: «Δὲν μᾶς ἀπομένει, παρὰ νὰ ἀναγεννηθοῦμε ἢ νὰ πεθάνουμε».
Πολλοὶ Νεοέλληνες οἱ ὁποῖοι ἀναζήτησαν τὰ αἴτια τῆς κατάρρευσης τῆς κοινωνίας μας σήμερα πλέον κατανόησαν ὅτι, καταργῶντας τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικά, πετάξαμε τὴν ἀνθρωπιστικὴ Παιδεία. Πῶς ἄραγε συνέβη καὶ ὑποτιμήσαμε ὅτι τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικά, ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ σκέψη καὶ ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ γλῶσσα ποὺ τὴν ἐκφράζει, εἶναι «γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα τὸ ἀναντικατάστατο λίκνο τῆς δημοκρατίας»; Γιατί περιφρονήσαμε τὸ γεγονὸς ὅτι «τὰ Α.Ε. θὰ ἀποτελοῦν γιὰ πάντα τὸ κύριο σῶμα τῆς ἀνθρωπιστικῆς Παιδείας»; Ἄραγε νὰ εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ ἀξιόλογοι Ἕλληνες δημιουργοὶ διέθεταν μιὰ οὐσιαστικὴ ἀρχαιογνωσία; Οἱ Πατέρες τῆς Δημοτικῆς Ὁ Σεφέρης, ὁ Ἐμπειρίκος, ὁ Ἐλύτης, ὁ Ρίτσος, ὁ Βρεττάκος, ὁ Τσαρούχης, ὁ Καβάφης, ὁ Κάλβος, ὁ Παλαμᾶς, ὁ Σικελιανὸς ξέρουν ἀρχαῖα Ἑλληνικά. Ὁ Γρυπάρης, ὁ μεγάλος δημοτικιστής, ἦταν ἄριστος γνώστης τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς καὶ οἱ μεταφράσεις ποὺ ἔκανε τῶν ἀρχαίων τραγωδιῶν εἶναι θαυμάσιες. Ὁ δὲ Βάρναλης ἔγραψε σὲ γλῶσσα Πινδαρική. Ὁ ἀποθανὼν Ἰωάν. Κακριδής, ὁ ὁποῖος, καίτοι φανατικὸς δημοτικιστὴς καὶ γνωστὸς γιὰ τοὺς ἀγῶνες του ὑπὲρ τῆς Δημοτικῆς, ἐξηγοῦσε σὲ ἐκτενῆ του ἀνάλυση (ὁ χῶρος δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τὴν παραθέσουμε) «Γιατί διδάσκουμε Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ στὰ παιδιά». Σὲ συνέντευξή του δὲ τὸ 1986 στὸ φιλολογικὸ περιοδικὸ «Πλάτων» εἶχε δηλώσει: «Ἡ γλῶσσα μας ἀργοπεθαίνει, τῆς λείπει τὸ ὀξυγόνο καὶ μόνο ὅποιοι γνωρίζουν ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ μποροῦν νὰ χρησιμοποιοῦν σωστὰ τὴν Νεοελληνικὴ Δημοτική». Καὶ σὲ ἄλλη δήλωσή του ἀναφέρει ὅτι «Γιὰ νὰ μπορέσει κάποιος νὰ χρησιμοποιήσει σωστὰ τὴν ἑλληνικὴ Δημοτική, εἶναι ἀνάγκη νὰ εἶναι γνώστης τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς».
Ὁ Ἀδαμάντιος Κοραῆς ἀπὸ πολὺ παλιὰ βεβαίωνε πὼς «ὅστις ἐπιθυμεῖ νὰ διδάξει τὴν Νέα Ἑλληνικὴ δίχως τὴν γνώση τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, ἢ ἀπατᾶται ἢ ἀπατᾶ»! Ἄραγε, πῶς θὰ χαρακτήριζε ὁ Κοραῆς αὐτοὺς ποὺ διδάσκουν τὴν οἰκτρὰ αὐτὴ σημερινὴ μορφὴ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας τὴν ὁποία ἀποκαλοῦν … Δημοτική; Ἐμεῖς, ζαλισμένοι ἀπ’ τὰ σύγχρονα παραισθησιογόνα, περιφρονήσαμε τὸ ὅτι ἡ ἑλληνικὴ παιδεία ἀποτελεῖ νευραλγικὸ σημεῖο τῆς ἐπιβιώσεώς μας καὶ πὼς κατὰ τὸν Ἰσοκράτη «Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἀποτελεῖ κύριο ὄργανο τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας, θεῖο ὄργανο παιδεύσεως καὶ ἠθικῆς τελειώσεως». Ἀλλοίμονο, φίλοι μου! «Τὸ ἑλληνικὸ γένος ξυπνοῦν ἀπ’ τὴν ὕπνωση Ἐφιάλτες» καὶ οἱ ἐφιάλτες ἀπ’ τὴν πρωτόγνωρη νεοελληνικὴ παρακμὴ ἔρχονται νὰ στείλουν τὸ μήνυμα ποὺ φαίνεται πὼς δὲν ἔχουμε ἀκόμη ὅλοι καταλάβει, ὅτι ἦταν ἀνίερη, ὕποπτη καὶ ὕπουλη ἡ προσπάθεια νὰ συνδεθεῖ ἡ ἐγκατάλειψη τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας μὲ μιὰ δῆθεν προοδευτικὴ καὶ πρωτοποριακὴ ἀντιμετώπιση τῶν παιδευτικῶν πραγμάτων.
Ὁ Δημήτρης Μυρὰτ πρὶν ἀπὸ χρόνια διερωτᾶται: «Γιατί τά᾿ χουν βάλει μὲ τὴν γλῶσσα μας; Γιατί συνδέσανε τὸν σοσιαλισμὸ μὲ τὸν ἐκχυδαϊσμό της»; Εἶναι παγκοίνως γνωστὸ πὼς «ἀποτελεῖ πανευρωπαϊκὸ ἐκπαιδευτικὸ καὶ μορφωτικὸ αἴτημα τῶν σοσιαλιστῶν ἡ ἐπαναφορὰ τῶν Α.Ε. καὶ Λατινικῶν στὰ Γυμνάσια καὶ Λύκεια». Ἐμεῖς ἐδῶ στὸν τόπο μας, ὅπου ἡ ὕπνωση ἔχει ἀναχθεῖ σὲ καθημερινὸ βιορρυθμὸ τῶν παχύνοων Νεοελλήνων, ἀκόμη διερωτώμεθα γιατὶ εἶναι χρήσιμα τὰ Α.Ε. Ἀναζητῶντας καὶ ἐμεῖς μὲ ἀπόγνωση τὰ αἴτια τῆς κακοδαιμονίας μας μὲ ἀφορμὴ ὅσα θὰ ἀναφερθοῦν ἐν συνεχείᾳ στὸ ὁδοιπορικό μας αὐτό, πιστεύουμε νὰ γίνει ἀντιληπτὸ πὼς ὁ ἑλληνικὸς κοινοβουλευτισμὸς εἶναι ἡ πλήρης ὑποτίμηση τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας. Τὰ παραδείγματα εἶναι πολλά, θὰ καταθέσουμε ὅμως ἐνδεικτικῶς κάποια ἀπὸ αὐτὰ ποὺ συνδέονται μὲ τὸ θέμα μας. «Ἡ νέα μας γλῶσσα εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἀρχαία, ἀδιάκοπα μιλημένη ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος γιὰ χιλιάδες χρόνια…» (Μανώλης Τριανταφυλλίδης).
- Μὲ τὸ γεγονὸς πὼς οἱ Ἰταλοὶ διδάσκουν στὰ δικά τους κλασσικὰ Λύκεια τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἐπιστήμονες Ἰταλοὶ ἐξηγοῦν ὅτι ἡ Α.Ε. «ἔχει ὑψηλὴ μορφοποιητικὴ ἱκανότητα ποὺ διαμορφώνει τὴ σκέψη καὶ κάνει τοὺς μαθητὲς ποὺ γνωρίζουν ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ νὰ διαπρέπουν στὶς θετικὲς ἐπιστῆμες». Γιὰ τοῦτο ἄλλωστε εἶναι διαπιστωμένο ὅτι ἡ γλωσσικὴ ἀνεπάρκεια τῶν νεοελληνόπουλων ἔχει ἀρνητικότατες συνέπειες στὴ διδασκαλία ὅλων τῶν μαθημάτων, τῶν λεγομένων «θεωρητικῶν» ἀλλὰ καὶ τῶν «θετικῶν».
- Ἔρευνα ἀπεκάλυψε γιὰ τὰ ἑλληνόπουλα πὼς «εἶναι ἀπὸ τὰ τελευταῖα στὴν Εὐρώπη στὴ δυνατότητα δημιουργίας λόγου καὶ σκέψεως», γιατὶ ἡ γλῶσσα τους, τὸ ὕψιστο ἐργαλεῖο αὐτὸ τοῦ νοῦ, ἀκρωτηριάστηκε.
- Ἔχουν ἄγνοια λεξιλογίου καὶ ἐτυμολογίας οἱ νέοι μας.
- Ἡ οἰκτρὰ γλωσσικὴ κατάσταση ξεκινᾶ ἀπὸ τὸ δημοτικό μας σχολεῖο, στὸ ὁποῖο δημιούργησαν πρὸς διδασκαλία καὶ ἐκμάθηση ἕνα ἔκτρωμα, ὀνομαζόμενο Δημοτική.
Πώς εἰδικοὶ ἐρευνητὲς στὴν Ἑλλάδα καὶ στὸ ἐξωτερικὸ ἔχουν ἀσχοληθεῖ μὲ τὴ σχέση ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ ἐγκεφάλου. Τὰ πορίσματα τῶν ἀντιστοίχων ἐπιστημῶν λένε ὅτι «μόνον ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, καὶ κυρίως ἡ ἀρχαία μορφή της, καλλιεργεῖ τὸν ἐγκέφαλο καὶ αὐξάνει τὴν εὐφυία». Γιατὶ συμβαίνει καὶ πῶς συμβαίνει αὐτό, τὸ ἐξηγοῦν οἱ ἐπιστήμονες στὰ σπουδαῖα συγγράμματά τους, στὶς μελέτες τους, οἱ ὁποῖες εἶναι ἀξιοθαύμαστες καὶ τόσο χρήσιμες σὲ μᾶς σήμερα. Ἀρκεῖ νὰ πληροφορηθοῦμε μόνο πὼς οἱ ἄνθρωποι ὅλοι ποὺ γεννιοῦνται μὲ τὸν ἴδιο ἀριθμὸ νευρώνων στὸν ἐγκέφαλό τους «σταματοῦν νὰ δέχονται αὐτὴν τὴν ἀναπαραγωγὴ μετὰ τὴ βρεφικὴ ἡλικία». Οἱ συνάψεις ὅμως τῶν νευρώνων τους αὐξάνουν σὲ ἀριθμὸ ἀνάλογο τῶν ἐρεθισμάτων. Αὐτὴ ἡ δημιουργία καινούργιων ἐρεθισμῶν, ἄρα δημιουργίας καινούργιων συνάψεων καὶ κατὰ συνέπεια αὐξήσεως εὐφυίας, εἶναι προσὸν ἀποκλειστικὸ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Γιὰ τοῦτο καὶ ἀποτελεῖ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα σπουδαῖο ἐργαλεῖο δημιουργίας πολλαπλῶν ἐρεθισμῶν (πολλὰ τονικὰ σημεῖα, πολλὰ -ι, πολλὰ -ε, πολλὰ -ο,-ω, πολλὲς συνδυαστικὲς δομὲς καὶ πολλὲς συντακτικὲς συνδυαστικὲς δομές).
Μὲ τὴν τεχνοκρατούμενη Παιδεία παραμερίσθηκε ὅμως ἡ βαθειὰ καλλιέργεια τοῦ νέου μας καὶ ἔτσι μεταποιήθηκε σὲ ζῶον καταναλωτικό. Σὲ ὂν ἀπρόσωπο, ἄβουλο, ὑποταγμένο στὴ βία τοῦ τεχνολογικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ. Τὸ «γκραικοαγγλικὸ» ἰδίωμα, ποὺ ἀποκαλεῖται Δημοτικὴ ἀπὸ τοὺς ἀμαθεῖς καὶ ἀφελεῖς, δὲν τοὺς ἐπιτρέπει νὰ ἀναγνωρίσουν τὴ σπουδαιότητα διδασκαλίας καὶ τὴν ἀξία τῶν κλασσικῶν σπουδῶν γιὰ τὴν ὀρθὴ διαπαιδαγώγηση τῶν νέων.
Μελέτες ἐγκληματολογικὲς τῶν τελευταίων ἐτῶν στὶς ΗΠΑ ἀποδεικνύουν ὅτι «ἡ ἐγκληματικότητα αὐξάνεται μὲ τὴν ἀγραμματοσύνη καὶ πολλοὶ μάλιστα ἐγκληματίες ὁμολογοῦν ὅτι ἡ ἀδυναμία τους νὰ ἐκφραστοῦν κατέληγε στὴ βία καὶ στὸ ἔγκλημα, ποὺ ἀποτελοῦσε τὴ μοναδικὴ ἔκφρασή τους»!!!
Φίλοι μου ἀναγνῶστες, Συνομωσία λησμονιᾶς ἀπεργάστηκε μὲ τὴ διανοητικὴ φαλκίδευση τοῦ λαοῦ μας, τὸν ἀφανισμὸ τοῦ ἔθνους. «Learn Greek to improve your English» (Μάθετε Ἑλληνικά, γιὰ νὰ βελτιώσετε τὰ Ἀγγλικά σας), προτρέπει ἡ ἐπιγραφὴ στὸ Πανεπιστήμιο La Trobe τῆς Μελβούρνης τοὺς φοιτητές. Κοντὰ στοὺς προγόνους Ὁ παππούς μας Ὅμηρος μᾶς φωνάζει ἐκκωφαντικά: «Δύσατο δὲ ἡέλιος, σκιῶντο δὲ αἱ ἀγυιαί». Δηλαδή, ὅταν δύσει ὁ ἥλιος, ὅλοι οἱ δρόμοι σκοτεινιάζουν. Γι’ αὐτό ὅσοι κατενόησαν πὼς τὸ ὑβρίδιο τὸ ὁποῖο καλεῖται ΔΗΜΟΤΙΚΗ δὲν διασώζει τὴ διαχρονικότητα τῆς Ἑλληνικῆς, ἀλλὰ ὁδηγεῖ στὴν πλήρη καταστροφή, τὴν ἀποκοπὴ ἀπὸ τὶς ρίζες, τὸ ὁριστικὸ τέλος, διαμηνύουν τὴν τελεσίδικη ἀπόφασή τους πρὸς πᾶσαν κατεύθυνση, ἀφοῦ ὅλοι οἱ δρόμοι μας σκοτείνιασαν: Θὰ ἀγωνιστοῦμε ἕως θανάτου, τὰ ἑλληνόπουλα νὰ μαθαίνουν ἀπὸ τὶς πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ τὴν ἐτυμολογία καὶ τὴ διαχρονικότητα τῶν λέξεων.
Ὅλες οἱ ὁμηρικὲς λέξεις διασώζονται ἕως σήμερα καὶ μιλᾶμε τὴν ἴδια γλῶσσα ποὺ ὁμιλοῦσε καὶ ὁ παππούς μας Ὅμηρος. Καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύεται, γιατὶ ἔχουν διασωθεῖ στὴν παραγωγὴ τῶν λέξεων καὶ κυρίως στὰ σύνθετα. «Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ μίλησε ὁ Ὁμηρος ὣς τὰ σήμερα, μιλοῦμε, ἀνασαίνουμε καὶ τραγουδοῦμε μὲ τὴν ἴδια γλῶσσα», λέει ὁ Σεφέρης.
Ἕνα μικρὸ δεῖγμα τῆς πραγματικότητος ποὺ προαναφέρουμε, γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτὸ ἀπὸ τοὺς ἐθελοτυφλοῦντας Ἕλληνες ὅτι «Ἡ Ἑλληνικὴ εἶναι ἡ μόνη γλῶσσα στὸν κόσμο ἡ ὁποία ὁμιλεῖται συνεχῶς ἐπὶ 4.000 τουλάχιστον ἔτη». ὕδωρ, ὑδραυλικός, ὑδρογόνο, πυροσβέστης, πυρκαγιά, ὑποβρύχιο, πύραυλος, χειραγωγῶ, χειραφετῶ, υἱοθεσία, ρινίτιδα, γαστρεντερίτιδα, ναυαγός, ναύτης, ναυτιλία, ἀλεξικέραυνο, ἀχθοφόρος, χειρονομία, νεωκόρος, νοσταλγία, νευραλγία, ὠτίτιδα… ἐμετός, ἐμέσσω, ἄροτρον, ἀρουραῖος, ἀλεξίπτωτο, ἄναυδος, χειρουργός, χειριστής… Θὰ μπορούσαμε νὰ ἀναφέρουμε ὅλο σχεδὸν τὸ ὁμηρικὸ λεξιλόγιο καὶ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γραμματεία μὲ τὸ ἴδιο ἀποτέλεσμα. Τὸ Μέγα Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης τῶν H. LIDDEL καὶ R. SCOTT γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς λόγους ποὺ ἀκροθιγῶς ἀναφέραμε καταλήγει: «Εἶναι εὐτυχεῖς ὅσοι γνωρίζουν τὴν Ἑλληνική».
Υ.Γ. Μήπως ἡ διαπίστωση τοῦ ἐπιφανοῦς ἑλληνιστῆ, Γάλλου καθηγητοῦ Ἀντουὰν Τενεβίλ, πὼς «μία ἰδεολογικὴ δικτατορία ἐπιβάλλεται στὴν Εὐρώπη» καὶ «ἡ ὕπαρξη μιᾶς ὀργανωμένης παγκοσμίως συνωμοσίας ποὺ στοχεύει τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὸν Πολιτισμό του» πραγματοποιεῖται ἐδῶ καὶ χρόνια στὴν Πατρίδα μας;
Ἐκ τοῦ τομέως Παιδείας τῆς ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
