Ανοικτή επιστολή,
προς τους διευθυντές των γυμνασίων – λυκείων.

Κύριοι διευθυντές,

Πριν λίγες ημέρες κατέθεσα την έγγραφη, ρητή άρνηση μου για τη συμμετοχή του παιδιού μου στη “θεματική εβδομάδα”, που ο υπουργός παιδείας αποφάσισε να διενεργηθεί στα σχολεία όλης της χώρας. Επειδή είμαι φύση και θέση κατά των αφορισμών, θέλω με την επιστολή μου αυτή να αιτιολογήσω τη στάση μου. Οι έγγραφη ένστασή μου, παρ' ότι αναφέρεται στην τρίτη θεματική ενότητα με τίτλο “έμφυλες ταυτότητες” αφορά κατ' ουσίαν και στις υπόλοιπες δύο ενότητες.

Ενότητα 1. “Διατροφή”

Ο υπουργός αποφασίζει να μιλήσει , δια μέσω των διδασκόντων για ζητήματα διατροφής σε μια ελληνική κοινωνία που βρίσκεται στα πρόθυρα της επισιτιστικής κρίσης, με οικογένειες, που στέλνουν στο σχολείο τα παιδιά τους νηστικά. Πριν μιλήσετε, πράξτε! Μοιράστε φαγητό στα παιδιά των σχολείων μας και ύστερα μιλήστε τους για διατροφή. Βεβαίως η τραγική έλλειψη πόρων των γυμνασίων και λυκείων μας σάς απαγορεύει να φροντίσετε για τo πρωινό ή τo δεκατιανό των μαθητών. Στο χέρι σας είναι να απαιτήσετε από το κράτος, όπως βρίσκει χρήματα για να σιτίσει δωρεάν (και καλώς πράττει) τους φιλοξενούμενος μας, πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες, να εξασφαλίσει και τα κονδύλια για τη δωρεάν ημιδιατροφή των μαθητών των ελληνικών σχολείων. Λόγοι ισονομίας και ισοπολιτείας επιβάλλουν την ίση μεταχείριση των πολιτών της χώρας με αυτήν των φιλοξενούμενών της! Είναι απαράδεκτο να πεινούν οι ένοικοι του σπιτιού σου (και μάλιστα οι ασθενέστεροι) και συ να εξασφαλίζεις τροφή μόνο για τους φιλοξενούμενούς σου!

Ενότητα 2. “Ουσίες”.

Φοβάμαι όταν ακούω τη λέξη “ουσίες” ν' ακούγεται από ανθρώπους, που έχουν συμπαραταχθεί με τις απόψεις τού τέως πρωθυπουργού κ. Γεωργίου Παπανδρέου, περί αποποινικοποιήσεως των “μαλακών ναρκωτικών”. Ποιοι θα δώσουν τις οδηγίες για την ενότητα αυτή; Μήπως οι άνθρωποι που τραγουδούσαν μαζί με τον Λουκιανό “στα ουίσκια λέμε ναι, στα τσιγάρα λέμε ναι, στα πρεζάκια λέμε ναι”; Ομάδα βουλευτών κατέθεσε πρόσφατα επερώτηση στη βουλή περί αποποινικοποιήσεως της κάνναβης Αυτοί θα μιλήσουν για “ουσίες” στα παιδιά μας; Τι θα πουν; Τελικά βρήκε η ελληνική κοινωνία τους... υπερ-ούσιους σωτήρες της!

Ενότητα 3. “Έμφυλες ταυτότητες”.

Αλγεινή εντύπωση μου προξενεί η επιπολαιότητα με την οποία ο πολιτικός και πνευματικός κόσμος της πατρίδας μας αντιμετωπίζει τα ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού και ιδιαίτερα της ομοφυλοφιλίας στις νεαρές ηλικίες. Τα παιδιά και οι έφηβοι είναι άνθρωποι στη διαδικασία σωματικής, πνευματικής και ψυχικής ανάπτυξης. Σ' αυτή τη διαδικασία προσπαθούν να γνωρίζουν το σώμα τους, την καρδιά τους, το σώμα και την καρδιά του αντίθετου φύλου. Σ' αυτήν ακριβώς τη κρίσιμη φάση της ζωής τους, που έχουν τα πρώτα άγουρα καρδιοχτύπια -τα όμορφα σκιρτήματα-,  ζητά ο υπουργός παιδείας να τους γνωρίσετε εσείς τον παρά-φύση έρωτα και την ανωμαλία. Θέλει να μιλήσετε για την ομοφυλοφιλία σε παιδιά και νέους, που ακόμα δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν την προσωπική τους σεξουαλική ταυτότητα. Δεν έμαθαν ακόμα οι νέοι τον έρωτα και ζητείται να μάθουν την ανωμαλία, και να τη... σέβονται! Λέγεται πως τα παιδιά πρέπει να  μάθουν να αποδέχονται την διαφορετικότητα. ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ! Η αλήθεια είναι πως ο υπουργός παιδείας θέλει να προλάβει την ομαλή ανάπτυξή τους και να τα βουλιάξει στη διαστροφή, ίσως... για να βρει δόκιμη δικαιολογία η διαστροφική του διάθεση κατακρημνισμού αρχών και αξιών, ζητημάτων που αποτελούν ευθύνη του σχολείου!

Ξέρετε, αποφάσισα να γράψω ατή την επιστολή διαμαρτυρία παρακινούμενος από την κόρη μου, που αρνούμενη τα φλερτ των συνομηλίκων της αγοριών μου είπε “δεν είναι ακόμα η ώρα μας να μάθουμε τους έρωτες”. Σας παρακαλώ να σεβαστείτε την άποψή της, αλλά και σας απαγορεύω, με την ευθύνη και την αγάπη του γονέα, να επέμβετε στην ψυχή της προσδίδοντάς της προσλαμβάνουσες ανωμαλίας και διαφθοράς.

Τέλος σας υπενθυμίζω, πως το άρθρο 16 παράγραφος 2 του συντάγματός μας ορίζει, πως σκοπός της παιδείας είναι η ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων πολιτών, και η διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες. Παρατηρούμε στην περιγραφή του άρθρου την άμεση σχέση αιτίου και αιτιατού. Η διάσπαση της σχέσεως αιτίου και αιτιατού, που επεχείρησε ο κ. Φίλης στη βουλή, αποτελεί παραποίηση, παρερμηνεία του άρθρου 16 του συντάγματος, και άρα παραβίασή του.

Σας καλώ, και σας παρακαλώ, να προστατέψετε από τη βαρβαρότητα το παιδί μου, καθώς και όλα τα παιδιά που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία, δηλώνοντας στο υπουργείο παιδείας την κάθετη άρνησή σας να εφαρμόσετε στο σχολείο σας τα σχετικά με την θεματική εβδομάδα.
Με επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου

Πηγή: Κατάνυξις

Ἡ Νέα Τάξη, ἡ λεγόμενη Παγκοσμιοποίηση, τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐντείνει τὶς προσπάθειές της, ὥστε νὰ μὴν ἀφήσει τίποτα ὄρθιο στὴν Ἑλληνορθόδοξη Ἑλλάδα. Μηχανεύεται τὰ πάντα καὶ ἔχει δυστυχῶς συμπαραστάτες ντόπιους, ἑλληνόφωνους ἀξιωματούχους ποὺ αὐτοαποκαλοῦνται μεταμοντέρνοι, ὀπαδοὶ τῆς ὕστερης Νεωτερικότητας, τῆς πολιτισμικότητας καὶ τοῦ διεθνισμοῦ καὶ χλευάζουν κάθε ἑλληνορθόδοξη παραδοσιακὴ ἐθνικὴ ἀξία. Στὸ στόχαστρο ἔχουν μπεῖ ἡ Ὀρθοδοξία, τὸ Ἔθνος, τὸ σχολεῖο καὶ ἡ οἰκογένεια. Δηλαδή, ἡ μεθόδευσή τους τείνει νὰ ἀνατρέψει ἐκ βάθρων τὸν ἐκκλησιαστικό, ἐθνικό, ἐκπαιδευτικὸ καὶ οἰκογενειακὸ ἱστὸ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ὥστε τὸ ἑπόμενο βῆμα νὰ εἶναι, ὅπως πιστεύουν καὶ ἐπιδιώκουν, ἡ καταβαράθρωση ὅλων τῶν θεσμῶν καὶ τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν καὶ κατὰ συνέπεια ἡ διάλυση τῆς ἀπαραίτητης συνοχῆς τοῦ κράτους, ἀφοῦ θὰ τὸ ἔχουν στερήσει ἀπὸ τὶς ζωογόνες ρίζες του, μεταξὺ τῶν ὁποίων τὸ ζωντανότερο κύτταρο ποὺ εἶναι ἡ οἰκογένεια καὶ ποὺ ἀποτελεῖ τομέα ἰδιαίτερα καθαγιασμένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἡ θεμελίωσή της στηρίζεται στὸ ἱερὸ μυστήριο τοῦ γάμου.

Φωτογραφία τῆς Nelly, ἑλληνικὴ ὕπαιθρος

Ἡ Νέα Τάξη, ἡ λεγόμενη Παγκοσμιοποίηση, τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐντείνει τὶς προσπάθειές της, ὥστε νὰ μὴν ἀφήσει τίποτα ὄρθιο στὴν Ἑλληνορθόδοξη Ἑλλάδα. Μηχανεύεται τὰ πάντα καὶ ἔχει δυστυχῶς συμπαραστάτες ντόπιους, ἑλληνόφωνους ἀξιωματούχους ποὺ αὐτοαποκαλοῦνται μεταμοντέρνοι, ὀπαδοὶ τῆς ὕστερης Νεωτερικότητας, τῆς πολιτισμικότητας καὶ τοῦ διεθνισμοῦ καὶ χλευάζουν κάθε ἑλληνορθόδοξη παραδοσιακὴ ἐθνικὴ ἀξία. Στὸ στόχαστρο ἔχουν μπεῖ ἡ Ὀρθοδοξία, τὸ Ἔθνος, τὸ σχολεῖο καὶ ἡ οἰκογένεια. Δηλαδή, ἡ μεθόδευσή τους τείνει νὰ ἀνατρέψει ἐκ βάθρων τὸν ἐκκλησιαστικό, ἐθνικό, ἐκπαιδευτικὸ καὶ οἰκογενειακὸ ἱστὸ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ὥστε τὸ ἑπόμενο βῆμα νὰ εἶναι, ὅπως πιστεύουν καὶ ἐπιδιώκουν, ἡ καταβαράθρωση ὅλων τῶν θεσμῶν καὶ τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν καὶ κατὰ συνέπεια ἡ διάλυση τῆς ἀπαραίτητης συνοχῆς τοῦ κράτους, ἀφοῦ θὰ τὸ ἔχουν στερήσει ἀπὸ τὶς ζωογόνες ρίζες του, μεταξὺ τῶν ὁποίων τὸ ζωντανότερο κύτταρο ποὺ εἶναι ἡ οἰκογένεια καὶ ποὺ ἀποτελεῖ τομέα ἰδιαίτερα καθαγιασμένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἡ θεμελίωσή της στηρίζεται στὸ ἱερὸ μυστήριο τοῦ γάμου.

Αὐτόν, λοιπόν, τὸν ἱερὸ πολιτειακὸ θεσμὸ ἐπιχειρεῖ νὰ ἐξολοθρεύσει ἡ Νέα Τάξη, γιατί ἡ ἱερότητά του στέκεται, μοναδικὸ ἴσως, ἐμπόδιο στὰ καταχθόνια σχέδιά της μετὰ τὴν εὐχερῆ διείσδυσή της στὰ σχολεῖα καὶ σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς ἐκπαίδευσης, τὶς ὁποῖες καὶ ἔχει ἁλώσει. Δὲν περνᾶ ἁπλὰ μία δοκιμασία σήμερα ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογένειας, ὅπως συνηθίζουν νὰ γράφουν, στὰ πλαίσια μίας γενικότερης δοκιμασίας θεσμῶν. Δὲν εἶναι ἁπλὰ ἕνας θεσμὸς ἡ οἰκογένεια, ἀλλὰ ἡ ρίζα τῆς κοινωνίας, ὁ πρωταρχικὸς πυρῆνας της. Γνωρίζουν οἱ κακόβουλοι ὅτι, ἅμα σαπίσει ἡ ρίζα, θὰ σαπίσει καὶ ὁ καρπός, καὶ καρπὸς τῆς οἰκογένειας εἶναι τὰ παιδιὰ ὡς νίκη πάνω στὸ θάνατο. Κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, χριστιανικὸ σπίτι ἴσον ἐκκλησία καὶ μέσα σ΄ αὐτὸ οἱ γονεῖς ἀνατρέφουν τὰ παιδιὰ μὲ τὴν κρυφὴ ἐλπίδα νὰ τὰ μετατρέψουν σὲ ἀγγέλους. Στὸν χῶρο τῆς πατρικῆς ἑστίας μὲ τὴν ἕνωση τῶν δύο προσώπων καὶ τὴν παρουσία τῶν παιδιῶν καλλιεργεῖται ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἀγωγὴ ποὺ στηρίζεται στὰ ἑλληνορθόδοξα ἤθη καὶ ἔθιμα, μὲ κύρια χαρακτηριστικὰ τὴν πατροπαράδοτη σεμνότητα, τὴν ἀνθρωπιά, τὴν καλωσύνη, τὴν ἀξιοπρέπεια, τὴν εὐγένεια. Αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικά, ὅμως, γνωρίσματα τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας ἡ Νέα Τάξη, μὲ τὶς ἐπιταγές της, θέλει νὰ τὰ καταστρέψει, ὥστε ἀλλοιώνοντας τὸν ἱστὸ τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ κράτους, ν΄ ἀφήσει ἕρμαια στὶς διαθέσεις της τὴ μάννα, ποὺ εἶναι ἡ ψυχὴ τῆς οἰκογένειας, τὸν πατέρα, σκέπη καὶ προστασία της καὶ κυρίως τὰ παιδιά.

Τὸ διαβρωτικό της ἔργο τὸ ξεκινάει ἀπὸ τὴ γυναίκα ποὺ θέλει ὁλοκληρωτικὰ καὶ ὕπουλα τὸν ἠθικὸ ἐξολοθρεμό της καὶ τὸ πετυχαίνει μὲ τὴν προπαγάνδα μέσα ἀπὸ δῆθεν καινοτομίες καὶ ἐκσυγχρονισμούς, διαβρώνοντας ἔτσι τὴν ἔννοια τῆς μητέρας καὶ τὸ ὑπέρτατο μεγαλεῖο της, ὅπως τὸ ἔχουν ὑμνήσει πολλοὶ Ἕλληνες λογοτέχνες. Πρὶν προχωρήσω, ἂς ἀκούσουμε ἕνα ποιητὴ γιὰ νὰ ξαναθυμηθοῦμε τί σημαίνει Ἑλληνίδα μάννα. Ἀπὸ τὸν Βερίτη τὸ ποίημα:

ΜΑΝΝΑ ΓΛΥΚΥΤΑΤΗ

Ἀφιερωμένο στὴ Χριστιανὴ Μητέρα

Θέ μου, νὰ κάμω σὲ Σένα θερμὴ προσευχὴ γιὰ τὴ Μάννα! Θέ μου, ἡ ἀγάπη Σου ἂς εἶν΄ πιὸ βαθειά, πιὸ γλυκειὰ γιὰ τὴ Μάννα! Μέσα της κάμε ν΄ ἁπλώνεται πάντα ἡ δική Σου γαλήνη, καὶ στὶς πληγὲς τῆς καρδιᾶς της ἡ χάρη Σου βάλσαμο ἂς γίνει! Μάννα γλυκύτατη, Μάννα οὐρανόσταλτη, ἀτίμητη Μάννα! δὲ σὲ θαμπώνουν ἀπάτες ἐσένα κι ὀνείρατα πλάνα. Πάνω στὸ χρέος ἀκοίμητη ἐσύ, νύχταμέρα σκυμμένη, τ΄ ἄπειρο ἀκοῦς μὲς στὸ χάος μία-μία τὶς στιγμὲς νὰ σημαίνει. Τόσο ἡ ψυχή σου εἶν΄ ἁπλή, ποὺ μιλᾶ μὲ τ΄ ἀμίλητα πλάσματα, κι οὔτε γελιέσαι ποτὲ μ΄ ὅσα φτιάνει τὸ ψέμα φαντάσματα. Πάνω ἀπ΄ τὸ λίκνο μᾶς σκύβοντας, ἄγγελε ὤ, τὴ χαρά σου! τὰ μεταξένια σου ἁπλώνεις φτερά, τὰ μεγάλα φτερά σου. Ώ, τὸ γλυκό, τρυφερό σου, μαννούλα, κι ὁλοθερμὸ φίλημα, στοῦ βρεφικοῦ μας ὀνείρου τ’ ἀθῶο κι ἁπλὸ παραμίλημα! Ὤ, πῶς πονᾶς ὅταν βλέπεις ἐμᾶς στὸ κρεββάτι τοῦ πόνου, καὶ στοὺς δικούς μας κινδύνους, καλή, πόσα φίδια σὲ ζώνουν! Πόσες φορές σοῦ τρυπᾶμε, φτωχή, τὴν  καρδιὰ μὲ μαχαίρι, καὶ πόσες ἄλλες σηκώσαμε ἀπάνω σου βέβηλο χέρι! Πόσες φορὲς σ΄ ἀνεβάσαμε ἀπάνω σὲ ξύλον ὀδύνης, δίχως ἐσὺ καὶ μία λέξη πικρὴ παραπόνου ν΄ ἀφήνης! Κι ὤ, πόσες ἄλλες φορὲς στοῦ φριχτοῦ Γολγοθᾶ μας τὰ σκότη μόνη σου κλαῖς, σ΄ ἕνα θρῆνο βουβό, τὴ χαμένη μας νιότη! Ὅλα μας τὰ ’μαθες Μάννα γλυκύτατη, ἀτίμητη Μάννα, καὶ μὲ τῆς Πίστης μας τ΄ ἅγιό μας ἔθρεψες κι ἄφθαρτο μάννα. Ἕνα κομμάτι χρυσάφι μας ἔκρυψες μέσα βαθιά μας, νὰ μπουμπουκιάσουν οἱ ἀνθοὶ λαχταρᾶς τοῦ καλοῦ στὴν καρδιά μας. Μάννα! Ποῦ βρῆκες τὴν τόση στοργή, τὴν ἀγάπη τὴν τόση; Μὲσ΄ τὴν ψυχή σου ἀπ΄ τὸ χέρι τοῦ Πλάστη μας ἔχει φυτρώσει!

Ἅγιοι Δαυὶδ Κομνηνὸς καὶ τὰ τέκνα του, Βασίλειος, Γεώργιος καὶ Μανουὴλ μαζὶ μὲ τὸν ἀνιψιὸ καὶ διάδοχο τοῦ θρόνου του, Ἀλέξιο.

Ἀφοῦ αὐτὰ εἶναι τὰ χαρακτηριστικά της ἑλληνορθόδοξης μάννας, ἡ ἀλώβητη ὕπαρξή της ἀνατρέπει τοὺς ὑποχθόνιους στόχους τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς Νέας Τάξης, τῆς παγκόσμιας κυβέρνησης καὶ γι΄ αὐτὸ μπαίνουν σὲ ἐνέργεια οἱ θεμελιακοὶ μηχανισμοὶ ἀποπροσανατολισμοῦ καὶ διάβρωσης ἀπὸ εἰδικευμένους ἰδεολογικοὺς μηχανισμούς, εἰσαγόμενους καὶ υἱοθετούμενους ἀπὸ τὴν κρατικὴ ἐξουσία. Χαράσσονται λοιπὸν στὸν λαὸ ἰδεολογικὰ μηνύματα ποὺ ὁδηγοῦν σὲ πλήρη μετάλλαξη, σμιλεύονται νέα ἰδεολογικὰ πρότυπα μὲ στόχο τὴν ἐξάλειψη τῆς οἰκογενειακῆς μνήμης. Μετασχηματίζονται οἱ ἐθνικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἀξίες καὶ κατασκευάζονται νέοι σημασιολογικοὶ κώδικες ἀνατροπῆς τῶν παραδοσιακῶν ἐθνικῶν κωδίκων μὲ σημεῖα ἀναφορᾶς, ὄχι τοὺς δεσμοὺς αἵματος τῆς οἰκογένειας καὶ τῶν Ἁγίων της Πίστεως, ἀλλὰ τὰ ἐξατομικευμένα ἐξαμβλωματικὰ πρότυπα.

Συνέπεια ὅλων αὐτῶν τῶν φθοροποιῶν ἐνεργειῶν ἡ ξενομανία, ὁ δῆθεν μοντερνισμός, ἡ ἀδιαφορία καὶ τὸ μίσος γιὰ κάθε ἑλληνικὸ μὲ καλλιέργεια τῆς κακότητας καὶ τῆς καχυποψίας γιὰ κάθε τι ντόπιο. Ἀκολουθεῖ τὸ γκρέμισμα κάθε προγεφυρώματος ἀπέναντι στοὺς ἐχθρούς της Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος. Πράκτορες τῆς στρατευμένης ἀθεΐας, μὲ καταχθόνια καὶ ἐπιδέξια τεχνάσματα, στήνουν ἕνα πολυσύνθετο ἱστὸ ἀράχνης γιὰ νὰ μπλέξουν στὰ νήματά της τὸν ἀντιστεκόμενο ἀκόμη στὰ ἀνθελληνικά τους σχέδια τὸν Ὀρθόδοξο λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀφανισμὸς τῆς οἰκογένειας ἐξυπηρετεῖ τὰ σχέδια ἐκμηδένισης τῆς Θρησκείας καὶ τῆς Πατρίδας. Ὅλα αὐτὰ κρύβονται κάτω ἀπὸ σοβαροφανεῖς παγκόσμιους ὀργανισμούς. Ἔτσι, σήμερα ἡ Ἑλληνίδα γυναῖκα, εὐτυχῶς σὲ μικρὸ ἀριθμὸ ἀκόμη, παρουσιάζει εἰκόνα θλιβερή. Ἔχει ἐκτροχιαστεῖ μὲ τὴν πορνοκρατία τῶν μέσων μαζικῆς ἐπικοινωνίας.

Ἡ Ἑλληνίδα μητέρα εἶναι μητέρα ἡρώων καὶ Ἁγίων. Εἶναι βέβαιο ὅτι σύντομα θὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὶς ἐπιρροὲς τῶν κυκλωμάτων τῆς ρυπαρότητας καὶ θὰ ξαναφορέσει τὸν ἐσωτερικό της στολισμό, ποὺ μόνο αὐτὴ γνωρίζει νὰ θεωρεῖ ὡς ἀληθινό της καλλωπισμὸ καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ ψυχικός. Θὰ βγεῖ ἀπὸ τὴν παγίδα ποὺ τὴν ἔρριξαν ἄνομα ἑλληνικὰ καὶ ξένα συμφέροντα, ποὺ προπαγανδίζουν τὸν πανσεξουαλισμό, τὸν πολιτικὸ γάμο, τὶς ἐκτρώσεις, τὴν κατάργηση τοῦ ὀρθόδοξου γάμου καὶ καλλιεργοῦν τὴν κενοδοξία, τὴ φιλαρέσκεια, τὸν αἰσθησιασμό, τὴν ἀποχαλίνωση. Θὰ ξαναβρεῖ, εἶναι βέβαιο, τὴ σεμνότητα, τὴν κοσμιότητα, τὸ αἴσθημα τῆς ντροπῆς, τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ θὰ ἀποβάλλει τὸ σάβανο ποὺ τύλιξαν τὴν ψυχή της δολιοφθορεῖς τῶν ἑλληνορθόδοξων θεμελίων. Θὰ ἀντιδράσει στὸ καινούργιο παιδομάζωμα ἀπὸ τοὺς σύγχρονους διαφθορεῖς τῶν κρατῶν, τοὺς κράχτες τῆς ἀπιστίας ποὺ θέλουν νὰ μεταμορφώσουν τὰ παιδιὰ μὲ τὰ ὕπουλα ἐκπαιδευτικά τους  σχέδια, σὲ μητραλοῖες καὶ πατραλοῖες.

Τὸ εὐγενέστερο ἔθνος τοῦ κόσμου κινδυνεύει σήμερα καὶ ἀπὸ τὸν τάφο του ὁ φλογερὸς ἱεράρχης τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ ποτὲ Φλωρίνης Αὐγουστίνος, βροντοφωνάζει: «Τὸ ξαναλέω, πετάξτε ἀπὸ τὰ χέρια σας τὰ βιβλία τῆς ἀπιστίας, τὰ βιβλία τῶν ἰεχωβάδων καὶ τῶν ἄλλων αἱρετικῶν. Πετάξτε καὶ τὶς ἐφημερίδες τῆς ἀτίμου πλουτοκρατίας, ποὺ πλουτίζουν καὶ θησαυρίζουν καὶ κάνανε τεράστια συγκροτήματα, καὶ ὑβρίζουν καὶ αὐτές, μὲ τοὺς ἐλεεινοὺς συντάκτες τους, τὴ Θρησκεία, τὴν Πατρίδα, καὶ ὅλα τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ τῆς πίστεώς μας. Μὴ δίνεις φράγκο γι΄ αὐτές. Σὲ ρωτῶ: Ἂν αὔριο μία ἀπ΄ αὐτὲς τὶς ἐφημερίδες τῶν Ἀθηνῶν ὑβρίσει τὴ μάννα σου, θὰ δώσεις λεφτὰ γιὰ νὰ τὴν ἀγοράσῃς; Ὄχι, γιατί εἶσαι παιδὶ ποὺ ἀγαπᾶς τὴ μάννα σου. Αὐτὲς τὶς πατσαβοῦρες, ποὺ βρίζουν τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία μας, μὴ δίνεις φράγκο γιὰ νὰ τὶς ἀγοράσεις. Ἂν εἴχαμε χριστιανικὸ λαό, ἂν ὑπῆρχε Ἐκκλησία ζωντανή, ἐμεῖς μπορούσαμε νὰ κλείσουμε τὶς ἐφημερίδες τῆς διαφθορᾶς καὶ νὰ τοὺς διδάξουμε, ὅτι ἐδῶ εἶναι Ἑλλάδα, εἶναι Ὀρθοδοξία, ὅτι ἐδῶ βρίσκεται ὁ Θεός.

Μὴ παίρνεις ἐφημερίδες πορνικές, ποὺ διαφθείρουν καὶ καταστρέφουν κάθε ὅσιο καὶ ἱερό. Ἀπευθύνομαι ἰδιαίτερα σ΄ ἐσᾶς τοὺς γονεῖς ποὺ τρέμετε γιὰ τὰ παιδιά σας καὶ πρέπει νὰ τρέμετε. Ὤ, ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, κατεβῆτε κάτω στὴ γῆ, μὲ τὰ λευκά σας φτερά, γιὰ νὰ προστατέψετε τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ κανένας ἄλλος δὲν τὰ προστατεύει. Κανεὶς δὲν προστατεύει τὴ νεότητά μας, οὔτε οἱ παπάδες, οὔτε οἱ δάσκαλοι, οὔτε ἡ ἀστυνομία, οὔτε ὁ εἰσαγγελέας. Ὤ, ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, προστατέψτε τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, ποὺ εἶναι ἄξια καλύτερου μέλλοντος καὶ ἄξια κάθε προστασίας. Ἐσᾶς τοὺς γονεῖς, σᾶς παρακαλῶ, ἐν ὀνόματι τῆς ἁγίας μας πίστεως, νὰ εἶστε κέρβεροι στὰ παιδιά σας. Μὴν ἀκούσετε ἐμένα τὸν ἱερομόναχο, ἀκοῦστε τὸν ἀπόστολο Παῦλο ποὺ σᾶς λέει: «πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει»».

Ἡ «πολιτισμένη» ὅμως καὶ ὑποκριτικὴ Εὐρώπη ἀσχολήθηκε καὶ αὐτὴ μὲ φαρισαϊκὸ τρόπο μὲ τὸ θέμα τῆς οἰκογένειας καὶ μὲ προεξάρχοντα τὸν πρώην Πρωθυπουργὸ τῆς Ἀγγλίας, Tony Blair καὶ τὰ σχέδιά του γιὰ τὸν «τρίτο δρόμο ὡς μία νέα πολιτικὴ γιὰ τὸ νέο αἰῶνα» μᾶς πληροφορεῖ καὶ γιὰ λογαριασμό μας, χωρὶς νὰ μᾶς ρωτήσει ὅτι σήμερα ἡ ἀξία τῆς πολυπολιτισμικῆς καὶ πολυεθνικῆς κοινωνίας χαίρουν γενικῆς ὑποστήριξης καὶ ὅτι οἱ γονεῖς ἔχουν εὐθύνη γιὰ τὴν ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν τους, ἀλλὰ ὡστόσο ἀναφέρεται σὲ παγκόσμια ἀγορὰ καὶ πλανητικὴ κουλτούρα (ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, δὲν ξέρω γιὰ τοὺς Ἄγγλους, γνωρίζουμε πολὺ καλὰ τὶς συνέπειες καὶ τῆς παγκόσμιας ἀγορᾶς καὶ τῆς πλανητικῆς κουλτούρας καὶ τὰ δύο εἶναι ὀλετῆρες τοῦ τόπου μας). Κάνει λόγο ὁ πρώην Ἄγγλος Πρωθυπουργὸς γιὰ παγκοσμιοποιημένο κόσμο καὶ ἀναγνωρίζει ὅτι οἱ συνθῆκες ποὺ ἐκτρέφουν τὸ ἔγκλημα εἶναι ἡ διάλυση τῆς οἰκογένειας, ὅτι οἱ γονεῖς θὰ ἀναλαμβάνουν τὴν εὐθύνη γιὰ τὴ συμπεριφορὰ τῶν παιδιῶν τους καὶ τέλος προχωρεῖ, μὲ ἀσύστολο τρόπο, χωρὶς οὔτε κἄν νὰ ὑπαινίσσεται τὴν εὐθύνη τῆς ἐξαγώγιμης ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους Εὐρωπαίους κατευθυνόμενης διαφθορᾶς, κυρίως στὴν Ἑλλάδα λέγοντας: «Ἡ ὑποστήριξη τῆς οἰκογένειας. »Ἡ οἰκογενειακὴ ζωὴ δέχεται σοβαρὲς πιέσεις. Τὸ ποσοστὸ διαζυγίων ἔχει αὐξηθεῖ. Περισσότερα παιδιὰ μεγαλώνουν μέσα στὴ φτώχεια. Ἡ βία μέσα στὸ σπίτι ἔχει γίνει χειρότερη ἢ τουλάχιστον πιὸ ἐμφανής. Μία νέα προσέγγιση πρέπει νὰ βασίζεται στὴν κατανόηση τόσο τῶν στοιχείων ποὺ εἶναι σταθερὰ ὅσο καὶ ἐκείνων ποὺ ἀλλάζουν. »Ἡ οἰκογένεια ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι ἡ πιὸ σημαντικὴ μονάδα τῆς κοινωνίας. Ἡ μεγάλη πλειονότητα τῶν παιδιῶν συνεχίζει νὰ ἀνατρέφεται στὸ πλαίσιο τῆς οἰκογένειας. Ἡ μεγάλη πλειονότητα τῶν παιδιῶν συνεχίζει νὰ θέλει νὰ ζεῖ μέσα σὲ μία οἰκογένεια, ποὺ προσφέρει ὑποστήριξη, ἐκπαίδευση καὶ ἠθικὴ προετοιμασία ἔτσι ὅπως κανεὶς ἄλλος θεσμὸς δὲν μπορεῖ νὰ παρέχει.

Ὡστόσο, ἡ οἰκογένεια ἔχει ἀλλάξει. Σήμερα οἱ περισσότερες γυναῖκες θέλουν νὰ ἐργάζονται καὶ αὐτὸ σημαίνει νέες προκλήσεις γιὰ τὴν ἰσορροπία ἀνάμεσα στὴν ἐργασία καὶ τὴν οἰκογένεια. Ἐπιπλέον, ὑπάρχουν καὶ περισσότερα μονογονεϊκὰ νοικοκυριά. »Αὐτὲς οἱ ἀλλαγὲς ἔχουν προσθέσει νέες πιέσεις στοὺς γονεῖς. Ἐν τούτοις, οἱ κυβερνήσεις πολλὲς φορὲς ἔχουν προσφέρει λιγότερη, ἀντὶ γιὰ περισσότερη, στήριξη στὶς οἰκογένειες. »Χρειάζεται μία νέα προσέγγιση, ἡ ὁποία νὰ πηγαίνει πέρα ἀπὸ τὴν παλιὰ διαμάχη ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς ποὺ ἁπλῶς δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν οἰκογένεια καὶ ἐκείνους ποὺ θέλουν νὰ γυρίσουν  τὸ ρολόι πίσω, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ οἱ γυναῖκες δὲν εἶχαν βγεῖ ἀκόμα στὴν ἀγορὰ ἐργασίας. »Ὅταν κάποιος ὑπογραμμίζει – ὅπως κι ἐγώ, λέει ὁ Blair – τὴ σημαντικότητα τῆς οἰκογένειας, δὲν σημαίνει ὅτι πιστεύει πὼς μποροῦμε νὰ ἀναπλάσουμε μία νοσταλγικὴ ἐκδοχὴ τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, ὅπως αὐτὴ ποὺ ὑπῆρχε κατὰ τὴ δεκαετία τοῦ 1950. Κάτι τέτοιο θὰ ἦταν τόσο ἐξωπραγματικὸ καὶ ἀνόητο ὅσο κι ἂν ὑποστηρίζαμε τὴν ἐπιστροφὴ στὴν ἐποχὴ ποὺ τὰ ἐργοστάσια ἔκαιγαν κάρβουνο. Ἡ παραδοσιακὴ δομὴ τῆς οἰκογένειας–πλήρης ἀπασχόληση τοῦ ἄνδρα στὴν ἐργασία, πλήρης ἀπασχόληση τῆς γυναίκας στὰ οἰκιακὰ–δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιβιώσει τοῦ αἰτήματος γιὰ ἰσότητα ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν». Οἱ λοιποὶ Εὐρωπαῖοι ὁμοϊδεάτες τοῦ Blair, ὅπως καὶ ὁ ἴδιος, μᾶς μιλοῦν γιὰ τὴν ἀνάγκη «μετασχηματισμοῦ» τοῦ ρόλου τῶν γυναικῶν γεγονὸς ποὺ θέτει σὲ ἀμφισβήτηση μορφὲς κοινωνικῆς ὀργάνωσης ποὺ ἴσχυαν γιὰ αἰῶνες, προτείνοντας νέες ἐπιλογὲς ζωῆς καὶ προτύπων καινοτομικῶν, ὅπως οἱ «ἐκτὸς γάμου ἐναλλακτικὲς μορφὲς συμβίωσης», μὲ ἀποδέσμευση ἀπὸ τὰ πρότυπα ζωῆς τὰ παλιὰ καὶ τὶς καθιερωμένες παλιὲς δομές, ὅπου τὸ αἴτημα τῆς αὐτονομίας καὶ τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ, αὐτὸ τὸ τελευταῖο εἶναι τὸ νέο φροῦτο τῆς ἁμαρτωλῆς Εὐρώπης, θὰ ἐπιβάλλεται στὶς παραδοσιακὲς καὶ ὀργανωτικὰ προκαθορισμένες μορφὲς ζωῆς, ὅπως τῆς οἰκογένειας καὶ τοῦ κράτους. Οἱ πολῖτες θὰ ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ «χειροτεχνήσουν» οἱ ἴδιοι τὴν πορεία τοῦ βιογραφικοῦ τους κύκλου. Αὐτὰ προβάλλει ὁ ἀσύστολος εὐρωπαϊκὸς ἀθεϊσμός, μὲ τὸν ἀσύδοτο εὐδαιμονισμὸ καὶ ἡδονισμὸ καὶ τὴν ἡγεμονία τῆς τεχνολογίας καὶ τεχνοκρατίας, ἀρρώστια γιὰ τὴν ὁποία γράφει ὁ Ζιζιούλας ὅτι θὰ γίνει θανατηφόρα καὶ ὅτι τὰ συμπτώματα τῆς ἐγκληματικότητας, τῶν ναρκωτικῶν κ.λπ., δίνουν τὴν ἐντύπωση ἐπιθανάτιου ρόγχου. Σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ἀποτρόπαια, ἂς ἀντιτάξουμε ἐμεῖς δείγματα ἀπὸ τοὺς δικούς μας ἀνεκτίμητους καὶ εὐτυχῶς ἀδαπάνητους ἀκόμη θησαυρούς:

ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ

Δημοτικὸ

Τ΄ ἄσπρα πουλῆσαν τὸ Χριστό, τ΄ ἄσπρα πουλοῦν κι ἐσένα (τὴν Πάργα δηλαδὴ) πάρτε μαννάδες τὰ παιδιά, παπάδες τοὺς ἁγίους! Ἄστε, λεβέντες, τ΄ ἅρματα, ἀφῆστε τὸ ντουφέκι, σκάφτε, πλατιά, σκάφτε βαθιά, ὅλα σας τὰ κιβούρια, καὶ τ΄ ἀντρειωμένα κόκκαλα ξεθάψτε τοῦ γονιοῦ σας. Τούρκους δὲν ἐπροσκύνησαν, Τοῦρκοι μὴν τὰ πατήσουν. Τὰ πολυτιμότερα γιὰ μᾶς δὲν εἶναι ὁ πολυδιαφημισμένος χρυσὸς καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, ἀλλὰ τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν γονέων.

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ

Γεωργίου Στρατήγη

Σύ, τῆς καρδιᾶς κρυφὸ μαργαριτάρι, καὶ τῆς ζωῆς σεμνὸ προσκυνητάρι, ὅπου ἔχτισεν ὁ ἄνθρωπος στὴ γῆ, ὅταν σ΄ αὐτὴ τὴν ἔρμη ἤθελε πλάση, ἀντὶ γιὰ τὴν Ἐδὲμ ὅπου εἶχε χάσει, τὴ θεϊκὴ νὰ μαλακώσει ὀργή. Ἄπαρτο κάστρο ποὺ ποτὲ δὲ μπαίνει καὶ πάντα ἀπὸ τὴ θύρα σου ἔξω μένει ἔχθρα, κακία καὶ προδοσιὰ κρυφή· ποὺ αἰώνια τῆς ἀγάπης τὴ λαμπάδα κρατεῖ ἀναμμένην ἄγρυπνη τριάδα, Πατέρας καὶ Μητέρα κι Ἀδελφοί. Ὤ, σπίτι μας καλὸ καὶ τιμημένο χίλιες φορὲς ἂς εἶσαι εὐλογημένο, καὶ τοῦ Θεοῦ μας πάντοτε ἡ ματιὰ τ΄ ἀδέλφια μου νὰ ραίνει μ΄ εὐλογία, καὶ νὰ μυρώνει ἀδιάκοπα μὲ ὑγεία τὰ τίμια τῶν γονιῶν μου γηρατειά. Σὺ μέ ’μαθες τὸν Πλάστη νὰ πιστεύω, καὶ τὴ γλυκειὰ Πατρίδα νὰ λατρεύω, ἐσὺ καὶ τὴ Φιλία νὰ λαχταρῶ. Πόσες φορὲς μὲς στῆς καρδιᾶς τὰ βάθη, σὰν ἔνιωσα τοῦ κόσμου τ΄ ἄγρια πάθη, ποὺ τρικυμίες μᾶς φέρνουν τῆς ζωῆς, σὰν ἔμπαινα μὲσ΄ στὴν καλή σου θύρα μὲ γιάτρευες ἀμέσως μὲ τὰ μύρα μίας τρισευλογημένης σου πνοῆς! Καὶ τ΄ ἄψυχά σου ἀκόμα μὲ γνωρίζουν, κι ἀγάπης λόγια γύρω ψιθυρίζουν, τραπέζι, εἰκονοστάσι, καὶ σκαμνί· χαμόγελό μου δείχνει κάθε εἰκόνα, τὴν ἀγκαλιά μου ἀνοίγει ἡ πολυθρόνα, ποὺ κάθονται οἱ γονεῖς μου οἱ σεμνοί. Χαῖρε, ὤ, χαῖρε σπίτι τιμημένο, χίλιες φορὲς ἂς εἶναι εὐλογημένο, καὶ τοῦ Θεοῦ μας πάντοτε ἡ ματιὰ τ΄ ἀδέρφια μου νὰ ραίνει μ΄ εὐλογία, καὶ νὰ μυρώνει ἀδιάκοπα μὲ ὑγεία τὰ τίμια τῶν γονιῶν μου γηρατειά! Αὐτὸ τὸ σπίτι θέλει νὰ ξεθεμελιώσει ἡ Νέα Τάξη.

ΟΝΕΙΡΟ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥ

Ζαχαρία Παπαντωνίου

Ἀπόψε ἦρθαν στὸν ὕπνο μου καὶ στάθηκαν κοντά μου ἡ μάννα καὶ τ΄ ἀδέρφια μου μὲ πρόσωπα χλωμὰ τοῦ χωρισμοῦ μας τὸ φιλὶ ἀκόμα εἶχαν στὸ στόμα κι ἦταν σὰν εἰκονίσματα φτωχὰ βυζαντινά. Στὴν πόρτα σὰν ἐπρόβαλαν καὶ μ΄ εἶδαν πλαγιασμένο στὸ στρῶμα ποὺ δὲν στρώνανε, ἂς ράγισε ἡ καρδιά, λόγο δὲ μπόρεσαν νὰ ποῦν, ὀϊμέ! Καὶ μὲ τὰ μάτια τὸ πὼς ἐξενιτεύτηκα μὲ μάλλωσαν πικρά. Ἂς ἀποφασίσουμε σήμερα νὰ σταματήσουμε τὸ καινούργιο παιδομάζωμα ποὺ ἀφαιρεῖ ἀπὸ τὰ κράτη τὰ πολυτιμότερα μυαλά, μὲ τοὺς διεθνεῖς διαγωνισμοὺς τῶν πολυεθνικῶν ἀπ΄ ὅπου οἱ ἄριστοι κάθε χώρας μεταφέρονται σὲ τεχνητοὺς παραδείσους, ἐκτὸς πάντα ἀπὸ τὴν πατρίδα τους.

ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

Σωτήρης Σκίπης

Γιατί μὲς τὰ γυρίσματα τῶν κύκλων ὅ,τι κι ἂν ἔρθει, ὅ,τι κι ἂν βρέξει, ὅ,τι κι ἂν γίνει, σὰν τὸ πανὶ ἂν μαζεύεσαι γιὰ λίγο ἁπλώνεσαι καὶ πάλι, ὤ, Ρωμηοσύνη.

Καὶ θὰ κλείσω μὲ μία προσευχὴ γιὰ ὅλους μας, μὲ λόγια του Βερίτη:

ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΘΛΙΜΜΕΝΩΝ

Ὤ, Δέσποινά μας Παναγιὰ γλυκειὰ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ, σὺ ποὺ σκορπίζεις εὐλογία μὲσ΄ στὴν ψυχὴ κάθε πιστοῦ. Ὅλοι γονατιστοὶ μπροστά σου, φτωχοὶ καὶ χῆρες κι ὀρφανά, σὲ προσκυνοῦνε ταπεινὰ ζητῶντας τὴ βοήθειά σου. Δέσποινα δέξου τὴν προσευχή μας, τὴν προσευχή μας τὴ θερμή, ποὺ βγαίνει μὲσ΄ ἀπ΄ τὴν ψυχή μας σ΄ αὐτὴ τὴν ἱερὴ στιγμή. Γλυκειὰ μητέρα τῶν θλιμμένων, καὶ στήριγμα τῶν χριστιανῶν, δὸς στὶς ψυχὲς τῶν πονεμένων λίγη δροσιὰ τῶν οὐρανῶν. Ὅλους Ἐσὺ προστάτεψέ μας, γέρους καὶ νέους καὶ παιδιά, καὶ πάντα πλούσια χάριζέ μας, ἐλπίδα καὶ παρηγοριά.

Πηγή: (Ἡμερίδα τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης γιὰ τὴν Οἰκογένεια, Μεγαλόπολη, 18 Μαΐου 2013), Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ἡ Ἑλλάδα εἶναι τὸ βλατίο τοῦ κόσμου! (Βλατίο εἶναι ἕνα πολύτιμο ὕφασμα, καλοϋφασμένο καὶ πλουμιστὸ ἀπὸ τὰ ἄνθη τοῦ ἀγροῦ τὰ μαγιάτικα). Οἱ κλωστές του εἶναι οἱ πιὸ πολύτιμες ποὺ φτιάχτηκαν σ᾽ αὐτὸν τὸν κόσμο. Εἶναι κλωστὲς ἀπὸ αἷμα μαρτύρων καὶ ἡρώων· εἶναι κλωστὲς ἀπὸ δάκρυα ὁσίων καὶ μετανοούντων. Καὶ ὑφασμένες ἀπὸ τὶς καλύτερες ὑφάντρες τοῦ κόσμου. Βλατίο ὑφασμένο ἀπὸ πόθο τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ ἡρωικοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων. Πέταγε τὴν σαΐτα καὶ κούναγε τὸ χτένι καὶ ἔλεγε· «Παναγιά μου, ἐσὺ δῶσε χρῶμα καὶ σχέδιο σ᾽ αὐτὸ τὸ πολύτιμο πανί». Καὶ ὅταν ἔβγαινε ἀπὸ τὴν κρεβαταριά, τὸν ἀργαλειό, τὸ ἔβαζαν στὸ μαντάνι τοῦ πόνου, γιὰ νὰ μαλακώση τὸ ὕφασμα τὸ ἁγιασμένο.

Ὅπως ὅμως κάθε ὕφασμα, ἔχει κι αὐτὸ ἕνα ἀδύναμο σημεῖο, νὰ τραβᾶ κλωστές. Ποιός λαὸς δὲν τράβηξε κλωστὴ ἀπὸ αὐτὸ τὸ βλατίο, γιὰ νὰ ὑφάνη τὸν πολιτισμό του;

Τὰ τελευταῖα χρόνια δὲν τραβοῦν κλωστὲς μόνον οἱ ξένοι λαοί. Πολὺ περισσότερο ἐμεῖς οἱ Νεοέλληνες. Ἡ τελευταία κυβέρνηση -εἶναι φοβερὸ- πόσο ἀγωνίζεται αὐτὸ τὸ βλατίο νὰ τὸ κουρελιάση, νὰ τὸ πατήση. Κανένας δὲν βάζει στὸ μυαλό του ὅτι καὶ τὸ πιὸ πολύτιμο ὕφασμα, ὅταν τοῦ τραβήξουν τὶς κλωστές, γίνεται σφουγγαρόπανο γιὰ τὰ πλακάκια καὶ τὰ μάρμαρα. Ποδοπατεῖται σήμερα ἀλύπητα ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τοποθέτησε ὁ ἑλληνικὸς λαός, γιὰ νὰ κάνουν τὸν κόμπο καὶ νὰ σταματήση τὸ ξήλωμα, τὸ κουρέλιασμα.

Κάθε μέρα αὐτὰ ἔχω στὸν νοῦ μου καὶ πάντα καταλήγω: μόνον ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ δέση τὸν κόμπο καὶ νὰ πάψη τὸ ξήλωμα τοῦ προγονικοῦ βλατίου.

Θεέ μου, παράλυσε τὰ χέρια αὐτῶν ποὺ τραβοῦν τὶς κλωστὲς καὶ δέσε γερὰ τὸν κόμπο, νὰ σταματήση αὐτὸ τὸ ξήλωμα ποὺ καμμιὰ ἑλληνικὴ καρδιὰ δὲν τὸ ἀντέχει.

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε ἐπί τῇ εἰσόδῳ εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν καί τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τίς κάτωθι Ποιμαντορικές Ἐγκυκλίους πρός τόν εὐαγῆ Κλῆρον καί τόν φιλόχριστον Λαόν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς.

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
 

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε ἐπί τῇ εἰσόδῳ εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν καί τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τίς κάτωθι Ποιμαντορικές Ἐγκυκλίους πρός τόν εὐαγῆ Κλῆρον καί τόν φιλόχριστον Λαόν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς.
 

Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΦΑΛΗΡΟΥ, ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ
Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
ΕΠΙ ΤΗι ΕΝΑΡΞΕΙ
ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2017
 

* * * * *
 

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Εἰσερχόμενοι στὴν εὐλογημένη περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, φέρνουμε στὸ νοῦ μας τοὺς λόγους τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ: «῞Οταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν» (Μτθ. 6,16).

Τούτη ἡ προτροπὴ τοῦ Κυρίου, ἔρχεται νὰ τοποθετηθεῖ ἔναντι ἑνὸς ἐρωτήματος, ποὺ ὁ καθένας μᾶς θέτει κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτές. Καὶ τὸ ἐρώτημα δὲν εἶναι ἄλλο, ἀπὸ τὸ «πῶς πρέπει νὰ νηστεύσω κατὰ τὴν περίοδο τῆς Σαρακοστῆς;».

Ἡ Ἐκκλησία μας μέσα ἀπό τὶς τυπικές της διατάξεις, ὁρίζει ἕνα τρόπο νηστείας. Κατὰ τὶς ἔξι ἑβδομάδες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστής, καθὼς καὶ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, καλούμαστε νὰ απέχουμε ἀπὸ τὸ κρέας, από τὰ αὐγά, ἀπὸ τὸ γάλα καὶ τὰ προϊόντα ποὺ παράγονται ἀπὸ αὐτὸ, καθὼς καὶ ἀπὸ τὰ ψάρια. Ἀπὸ τὴν Δευτέρα ἕως καὶ τὴν Παρασκευὴ τῆς κάθε ἑβδομάδος ἡ τράπεζά μας πρέπει νὰ στερεῖται ἀκόμα καὶ τοῦ οἴνου καὶ τοῦ ἐλαίου, ἐνῶ τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακή, τὰ δύο αὐτὰ εἴδη ἐπιστρέφουν πρὸς ἐνίσχυση καὶ παρηγορία.

Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ὅμως νηστεία δὲν περιορίζεται στὸν καθορισμὸ τῶν τροφῶν, ὅπως συμβαίνει στὸ πλαίσιο ἑνὸς διαιτολογίου, ἀλλὰ ἐπεκτείνεται στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ νηστεύουμε καὶ κατ’ ἐπέκταση, στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο καλούμαστε νὰ ζήσουμε.

Ἀναζητώντας λοιπὸν τὸν τρόπο, ἐρχόμαστε νὰ προσεγγίσουμε μία ἐπισήμανση τοῦ μεγάλου ἀσκητοῦ τῆς Σιναϊτικῆς ἐρήμου, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος παρατηρεῖ, πὼς σὲ ὅλες τὶς κατὰ Θεὸν προσπάθειές μας, οἱ δαίμονες, μᾶς σκάπτουν ὕπουλα τρεῖς λάκκους. Πρῶτα ἀγωνίζονται νὰ μᾶς ἐμποδίσουν νὰ πράξουμε τὸ καλό. Ἄν ἀποτύχουν σ᾿ αὐτό, τότε ἀγωνίζονται νὰ νοθεύσουν τὸ ἀγαθό, ὥστε νὰ μὴ γίνη κατὰ τρόπο θεάρεστο. Τέλος ἂν δὲν ἐπιτύχουν οὔτε τὴν νόθευση, προσπαθοῦν νὰ ρίξουν τὴν ψυχὴ στὴν ὑπερηφάνεια, μὲ ἀφορμὴ τὴ δῆθεν ἀρετή της (ἀπὸ τὸν 26ο Λόγο τῆς Κλίμακος: «Περὶ διακρίσεως λογισμῶν καὶ παθῶν καὶ ἀρετῶν»).

Τὶς τρεῖς αὐτὲς παγίδες ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ πρέπει νὰ προσέξουμε στὸν ἀγώνα ποὺ ξεκινοῦμε σὲ αὐτὴν τὴν Σαρακόστη. Ἂς ὑπερπηδήσουμε τὸν πρῶτο λάκκο, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἐγκλωβίσει στὸν λογισμὸ ὅτι «ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ νηστεύσω». Οἱ ὑποχρεώσεις, ἡ ὑγεία, ἡ ἀδυναμία, ἡ καθημερινότητα ἔρχονται νὰ συμμαχήσουν σὲ τούτη τὴν παγίδευση. Ὅμως τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ οὐσιαστικὰ ὡς ἐμπόδιο στὴν ἐπιθυμία τοῦ πιστοῦ νὰ νηστεύσει. Καὶ ἂν δὲν μπορεῖ κανεὶς τὸ ἄλαδο, καὶ ἂν δὲν μπορεῖ νὰ στερηθεῖ κάποια τροφή, καὶ ἂν χρειάζεται ἀσβέστιο, καὶ ἂν τοῦ λείπει ὁ σίδηρος, καὶ ἂν ὁ χαρακτήρας τοῦ εἶναι ἀδύναμος, ξέρει ἡ Ἐκκλησία νὰ ἀσκεῖ οἰκονομία. Ἂς καταφύγουμε στοὺς πνευματικούς μας, καὶ ἐκεῖνοι δὲν θὰ μᾶς στερήσουν οὔτε τὰ ἀπαραίτητα, οὔτε τὴν χαρὰ τῆς νηστείας. Ὑπάρχουν τρόποι κανεὶς καὶ νὰ νηστεύει καὶ νὰ οἰκονομεῖται στὰ ἀπαραίτητα. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ ἀποφύγουμε τὸν πρῶτο δαιμονικὸ πειρασμὸ τῆς ἄρνησης τῆς νηστείας, καὶ δὲν θὰ δώσουμε τὴν ἱκανοποίηση στὸν πονηρό, πὼς μᾶς παγίδευσε στὰ εὔκολα.

Ὁ δεύτερος λάκκος ἀπαιτεῖ μεγαλύτερη προσπάθεια γιὰ νὰ τὸν ὑπερβεῖ κανείς, κι αὐτὸ γιατί εἶναι διττὸς ὁ πειρασμὸς ποὺ κρύβει.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης περιγράφει τὴν νέα αὐτὴ ἐνέδρα τοῦ πονηροῦ ὡς «νόθευση τοῦ ἀγαθοῦ». Τούτη ἡ νόθευση μπορεῖ νὰ εἶναι γέννημα εἴτε τῆς αὐθαιρεσίας εἴτε τῆς ὑποκρισίας.

Ὁ τρόπος τῆς αὐθαιρεσίας εἶναι αὐτὸς ποὺ μᾶς κάνει νὰ ἐνεργοῦμε τὴ νηστεία μὲ κριτήριο τὸ ἴδιον θέλημα. Νηστεύω ὅπως μου ἀρέσει, ὅποτέ μου ἀρέσει, χωρὶς καμία ἀναφορὰ καὶ χωρὶς καμία εὐλογία. Ἔτσι ὁ ὅποιος κόπος, ἡ ὅποια προσπάθεια καταβάλουμε μὲ τὴν ἐγωκεντρικὴ αὐτὴ «νηστεία» γίνονται τροφὴ γιὰ τὰ πάθη μας. Οἱ ἀρετὲς πνίγονται μέσα στὰ ζιζάνια τῶν παθῶν μας ποὺ θεριεύουν καὶ ὁ ἄνθρωπος ἀπογοητεύεται καὶ θυμώνει, χωρὶς νὰ κατανοεῖ τὸ γιατί.

Ὁ τρόπος τῆς ὑποκρισίας εἶναι αὐτὸς ποὺ μᾶς κάνει νὰ ἐνεργοῦμε τὴ νηστεία μὲ κριτήριο τὴν ἰδεατή μας εἰκόνα. Νηστεύω γιὰ νὰ ἀποκαλύψω στοὺς ἄλλους τὴ σπουδαιότητά μου, τὴν δύναμή μου, τὸν πνευματικό μου πλοῦτο. Ἡ ἀφετηρία τοῦ ἀγώνα μου δὲν εἶναι ὁ ἔλεγχος τοῦ ἑαυτοῦ, ἡ θλίψη γιὰ τὸ κατάντημά μου, ἡ μετάνοια, ἀλλὰ ἡ βεβαιότητα «ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί». Τούτη ἡ στάση μὲ ὁδηγεῖ σὲ ἕνα πνευματικὸ αὐτισμό. Δὲν εἶμαι σὲ θέση οὔτε νὰ ἐπικοινωνήσω, οὔτε πολὺ περισσότερο νὰ ἀγαπήσω τοὺς ἀνθρώπους καὶ γι’ αὐτὸ δὲν εἶμαι σὲ θέση νὰ κοινωνήσω ἀληθινὰ μετὰ τοῦ Θεοῦ. Κατ’ οὐσία ἔχω ὀλισθήσει χωρὶς νὰ τὸ κατανοῶ σὲ μία ἰδιότυπη εἰδωλολατρία, ὅπου στὴ θέση τοῦ ζῶντος Θεοῦ, ἔχω ἐγκαταστήσει τὸ εἴδωλο τοῦ ἰδεατοῦ ἑαυτοῦ μου.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης μᾶς συμβουλεύει ὅσους θέλουμε νὰ ξεπεράσουμε καὶ αὐτὸν τὸν λάκκο, νὰ καταφύγουμε στὴν ὑποταγὴ καὶ στὴν ἐξουδένωση. Μὲ τὴν ὑποταγὴ θὰ νικήσουμε τὸν πειρασμὸ τῆς αὐθαιρεσίας, μὲ τὴν ἐξουδένωση θὰ στερήσουμε τὸν ἐγωισμό μας ἀπὸ τὶς δυνάμεις ποὺ τὸν ἑδραιώνουν. Ἂς ἀσκηθοῦμε στὴν τούτη τὴ μεγάλη Τεσσαρακοστὴ στὸ πνεῦμα τῆς ὑπακοῆς, πρῶτα στὴν Ἐκκλησία, στοὺς πνευματικοὺς πατέρες, καὶ ἔπειτα ὁ ἕνας χριστιανὸς στὸν ἄλλον, οἱ σύζυγοι μεταξύ τους, τὰ παιδιὰ πρὸς τοὺς γονεῖς, καὶ οἱ γονεῖς πρὸς τὶς ἀλήθειες τῶν παιδιῶν τους καὶ τότε θὰ ἐπιτύχουμε νὰ ὑπερβοῦμε τὸν δεύτερο λάκκο ποὺ χαίνει μπροστά μας. Ἡ νηστεία καὶ ὁ ἀγώνας μας ἐν γένει δὲν θὰ νοθευτοῦν ἀπὸ τὸν ἐγωϊσμό μας, ὑπηρετώντας ἀλλότριες ἐπιδιώξεις.

Ἂν κανεὶς καταφέρει νὰ ξεπεράσει τοὺς δύο πρώτους λάκκους, ὁ ἅγιος Ἰωάννης τὸν προειδοποιεῖ πὼς τὸν περιμένει καὶ ἕνα τρίτο ὄρυγμα, προπαρασκευασμένο ἀπὸ τὸν διάβολο γιὰ νὰ μᾶς ρήξει ἐντός του. Τούτη ἡ φοβερὴ παγίδα εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια.

Ἀκόμα καὶ ἂν κάποιος καταφέρει μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀκολουθήσει τὴν νηστεία ὅπως τοῦ ὅρισε ὁ πνευματικός του, χωρὶς νὰ τὴν νοθεύσει, ἐνεργώντας τὴν μὲ ἀγωνιστικὴ διάθεση καὶ πνεῦμα ὑπακοῆς, ὑπάρχει ἀκόμα καὶ τότε ὁ φόβος νὰ ξεγελαστεῖ ὡς πρὸς τὸ μέγεθος τῶν κατορθωμάτων του. Ὑπάρχει ὁ κίνδυνος τῆς ἔπαρσης ποῦ γεννοῦν ἡ προσπάθεια, ἡ ἀνταπόκριση, ἡ ἐπιτυχία.

Τοῦτος ὁ λάκκος εἶναι πιὸ φοβερὸς ἀπὸ τοὺς ἄλλους, γιατί δὲν εἶναι ἀπότομος, ἀλλὰ κατέρχεσαι σὲ αὐτὸν σταδιακά, ὅπως κατεβαίνει κανεὶς σὲ μία κατηφόρα. Μὰ κι ὅταν βρεθεῖς ἐντός του, δὲν σκιάζεσαι ὅπως σὲ μία ἄβυσσο, γιατί μοιάζει μὲ πλατειὰ ὁδὸ καὶ μὲ γνώριμα μέρη. Εἶναι σκοτεινὸς μὲν καὶ χωρὶς οὐρανὸ ὁ τόπος αὐτός, ὅμως ἐσὺ ξεγελιέσαι, ἀφοῦ πιστεύεις ὄτι ὡς προχωρημένος πλέον στὰ πνευματικά, ὀφείλεις νὰ περάσεις καὶ ἀπὸ τέτοια δύσκολα μονοπάτια. Καὶ ἔτσι νηστεύεις καὶ προσεύχεσαι, ὑπακούεις καὶ ὑπομένεις, ἀσκεῖς φιλανθρωπία καὶ ἀγαθοργεῖς, ὅμως ὅλα αὐτὰ σὲ πᾶνε ὅλο καὶ πιὸ βαθειά, σὲ ἀκόμα μεγαλύτερο σκότος, σὲ τόπο ποὺ συναντιέσαι μὲ τὸν ἑωσφορικὸ ἐγωισμό, ἐκεῖνον ποὺ εἶναι ἱκανὸς γιὰ τὴν μεγαλύτερη πτώση.

Γιὰ νὰ διασωθεῖ κανεὶς ἀπὸ τούτη τὴν πλάνη, πρέπει νὰ καλλιεργήσει τὴν αὐτομεμψία, μᾶς συμβουλεύει ὁ ἅγιος Ἰωάννης. Ἡ αὐτομεμψία εἶναι ἐκεῖνο τὸ μέσο μὲ τὸ ὁποῖο ὁ χριστιανὸς ἐλέγχει τὸν ἑαυτὸ τοῦ εἰς βάθος καὶ μὲ αὐστηρότητα. Τούτη ἡ αὐστηρότητα δὲν ἔρχεται νὰ ζορίσει τὸν ἄνθρωπο, προκαλώντας τοῦ αἰσθήματα ἐνοχῆς ἢ κατωτερότητας. Ἀντιθέτως κατεργάζεται τὴν ψυχικὴ ὑγεία τοῦ πιστοῦ. Ἡ αὐτομεμψία μοιάζει μὲ ἐκεῖνον τὸ χειρουγρὸ ὁ ὁποῖος θέλοντας νὰ σώσει τὸν ἀσθενῆ του, ἀφαιρεῖ ἐκτὸς ἀπὸ τὸ καρκίνωμα καὶ λίγο ὑγιῆ ἱστὸ ἀπὸ τὴν γύρω περιοχή, γιὰ νὰ εἶναι σίγουρος πὼς τὸν καθάρισε πλήρως. Ἔτσι καὶ τὸ πρόσωπο ποὺ αὐτομέμφεται, προτιμᾶ νὰ ἀδικήσει λίγο τὸ ἴδιο του τὸν ἑαυτό, παρὰ νὰ ἀφήσει τὸν καρκίνο τῶν παθῶν ἐντός της ψυχῆς του.

Ὁ διαρκὴς αὐστηρὸς ἔλεγχος τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὁδηγεῖ στὴν ἁγία ταπείνωση, ἡ ὁποία καταξιώνει τὸν πνευματικό μας ἀγώνα. Ὅταν ἀποκτηθεῖ ἡ ταπείνωση ὁ ἄνθρωπος κατανοεῖ πὼς ὅ,τι καλὸ ὑπάρχει σὲ αὐτὸν εἶναι δώρημα θεϊκό, τὸ ὁποῖο ἔχει χορηγηθεῖ γιὰ νὰ προσφερθεῖ στὴ διακονία τῶν ἀδελφῶν μας. Μέσα στὸ πνεῦμα αὐτὸ οἱ ἀρετὲς δὲν κατανοοῦνται σὰν ἀτομικὰ κατορθώματα, ποὺ αὐτοδικαιώνουν καὶ καταξιώνουν τὸν πιστό, ἀλλὰ ὡς θεῖες ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες ἔχουν κατοικήσει στὴ ψυχή μας καὶ μᾶς κινοῦν καὶ μᾶς φωτίζουν. Ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει χῶρος γιὰ τὴν ἔπαρση τοῦ Ἐγώ, ἀλλὰ μόνο εὐχαριστία καὶ δοξολογία πρὸς τὸ Θεό, ὁ ὁποῖος ἐπιβλέπει ἐπὶ τοὺς ταπεινούς του δούλους.

Ἂς πορευτοῦμε ἀγαπητά μου παιδιὰ σὲ τούτη τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ὄχι σκυθρωποί, μὰ μὲ χαρὰ μεγάλη. Τὴ χαρὰ τῆς νηστείας, τὴν χαρὰ τῆς ἀσκήσεως, τὴ χαρὰ τῆς ὑπέρβασης τῶν παθῶν, τὴ χαρὰ τῆς καρποφορίας τῶν ἀρετῶν, τὴ χαρὰ τῆς νίκης ἐπὶ τοῦ θανάτου.

Εὐχόμαστε διὰ τὸν πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, τοῦ καθηγητοῦ τῆς Σιναϊτικῆς ἐρήμου, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ συνοδοιπορήσει μαζί μας σὲ τούτη τὴν πνευματικὴ πορεία, ἐνισχύοντας καὶ ἁγιάζοντας ὅλους.  

Εὔχομαι εὔδρομον τό Στάδιον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Ἡ σημερινὴ γενιὰ εἶναι πραγματικὰ ἀδικημένη γενιά. Ὄχι γιατί κληρονόμησε ἕνα τεράστιο δημοσιονομικὸ χρέος, ἀλλὰ γιατί δὲν ἔζησε ζωὴ ἀνθρώπινη. Τὸ μητρικὸ καὶ πατρικὸ ἔνστικτο τῶν γονιῶν ἔχει ἀδρανήσει σὲ τέτοιο βαθμό, ποὺ ἡ ἀτμόσφαιρα στὴν οἰκογένεια μοιάζει τοξική. Ἀπουσιάζουν παντελῶς τὰ αἰσθήματα ἀσφάλειας, σιγουριᾶς, γνήσιας ἀγάπης. Γιὰ παράδειγμα πολλοὶ γονεῖς φοβοῦνται μήπως τὸ παιδὶ τους πάρει χαμηλὴ βαθμολογία σὲ κάποιο μάθημα, ἀλλὰ δὲν ἔχουν κανένα φόβο καὶ ἐνδοιασμὸ νὰ τὸ  ἀφήσουν ἀπροστάτευτο σὲ κάθε λογὴς διαστροφικὲς παιδαγωγίες.  Δὲν συνειδητοποιοῦν ὅμως ὅτι στὰ χέρια τους κρατοῦν ταυτόχρονα εὐαίσθητες ψυχὲς καὶ ἀτομικὲς βόμβες: ἡ νέα γενιὰ ἢ θὰ φτιάξει ἕναν καλύτερο κόσμο ἂν γαλουχηθεῖ σωστὰ ἢ θὰ τὸν τινάξει στὸν ἀέρα!

Ἡ ἀδράνεια αὐτή, ποὺ ἀγγίζει τὰ ὅρια τῆς πνευματικῆς ὑστέρησης, καθὼς καὶ  ἡ ψυχαναγκαστικὴ ὑποτέλεια σὲ σχήματα καὶ πολιτικὲς μεθοδεύσεις, δίνουν στοὺς γονεῖς τὴν ψευδαίσθηση τῆς νομιμότητας. Ζαλισμένοι μέσα σὲ οἰκογένειες κατεστραμμένες, δὲν ἔχουν πλέον τά νοητικὰ καὶ συναισθηματικὰ αἰσθητήρια ποὺ θὰ τοὺς εἰδοποιήσουν σὲ ἐνδεχόμενο κίνδυνο. Ἔχουν καταστρέψει καὶ τὰ ἐρωτικά τους αἰσθητήρια», ἀφοῦ  γι’ αὐτοὺς ὁ γάμος ἦταν μόνο οἰκονομικὴ ἀποκατάσταση καὶ καλοπέραση, τὸ ψυχρὸ σέξ, χωρὶς περιττοὺς ρομαντισμοὺς καὶ θυσίες, ἀπάτες καὶ ἀπιστίες, μιὰ εὐνουχισμένη ζωή, χωρὶς αἰσθήματα, χωρὶς σκοπό, ὑπερσεξουαλικοποίηση σὲ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τους.… Πῶς λοιπὸν νὰ ἀντιδράσουν σὲ δράσεις ἀνεύθυνης σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης τῶν παιδιῶν τους, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι δὲν....
ζοῦν καὶ  δὲν ξέρουν κάτι καλύτερο νὰ ἀντιπροτείνουν;

Κατάπιαν ἀμάσητα τά σκουπίδια τῆς σύγχρονης προπαγάνδας τῆς show biz, ἐπέλεξαν ὡς παιδαγωγὸ τῶν παιδιῶν τους τὴν τηλεόραση. Ἡ ἡδονὴ προβάλλεται πλέον στοὺς ἐφήβους ὡς ὕψιστο δικαίωμα, τὸ ὁποῖο μποροῦν νὰ ἱκανοποιήσουν ὑπερβαίνοντας ὁποιονδήποτε φραγμὸ λογικῆς καὶ ἠθικῆς. Δημιουργεῖται ἔτσι μιὰ γενιὰ σεξουαλικὰ ἀφιονισμένων ἀνθρώπων, δῆθεν ἐπαναστατημένων,  ποὺ δὲν θὰ μποροῦν νὰ σκεφτοῦν καὶ νὰ δράσουν ἐλεύθερα, ἡ πλέον χειραγωγίσιμη μάζα. Γιὰ νὰ γίνουν κοινωνικὰ ἀποδεκτοὶ καὶ ἀναγνωρίσιμοι οἱ νέοι, πρέπει νὰ δεχτοῦν καὶ νὰ μιμηθοῦν τὴν πλέον παράλογη καὶ πρόστυχη συμπεριφορά. Αὐτὸ τοὺς διδάσκουν οἱ σημερινοὶ ἀτάλαντοι πρωταγωνιστὲς τῆς TV καὶ ἐκφραστὲς τῆς τέχνης, οἱ ὁποῖοι ἁπλὰ ἀνταγωνίζονται σὲ ἐφευρετικότατα χυδαιότητας. Ἡ λογικὴ καὶ ἡ τέχνη  ὑφίστανται τὸ χειρότερο bullying.

Οἱ γονεῖς ποὺ μεγαλώνουν τὰ παιδιά τους ὡς νάρκισσους - ἔμμεσος τρόπος ἐπιβεβαίωσης τῶν ἰδίων -  δὲν μποροῦν νὰ διαταράξουν τὰ λιμνάζοντα νερὰ τὶς παιδαγωγίας τους, στὰ ὁποῖα καθρεφτίζεται ὁ ἐαυτός τους, καὶ νὰ διακινδυνεύσουν ἀπὸ τὴν τυχὸν ἀμφισβήτηση ποὺ παραμονεύει.

Χειραγωγημένοι, ἐγκλωβισμένοι στὰ δίχτυα τῆς δικῆς τους πτώσης οἱ ἴδιοι, πὼς θὰ ὁδηγήσουν τὰ παιδιά τους σὲ ἐπ-Ἀνάσταση ἐνάντια σὲ μιὰ ἄνομη κατάσταση, γιὰ τὴν  ὁποία εἶναι καὶ οἱ ἴδιοι ἠθικοὶ συν-ὑπαίτιοι - συναυτουργοί;
Ἀποτυχία ὑπάρχει καὶ σὲ κάποιες λεγόμενες «χριστιανικὲς» οἰκογένειες  οἱ ὁποῖες προσάρμοσαν τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία στὶς δικές τους συμπλεγματικὲς καὶ νοσηρὲς ἰδεοληψίες, ποὺ δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴν θυσιαστικότητα καὶ τὸ δόσιμο στὸν ἄλλο, γιὰ τὸ ὁποῖο μᾶς νουθετεῖ ἡ ἐκκλησία ἐδῶ καὶ αἰῶνες. Ἄντρες ποὺ εἶδαν τὸν γάμο ὡς τρόπο ἀποφυγῆς τῆς πορνείας καὶ τὴν γυναίκα τους ὡς μιὰ «μηχανὴ τεκνογονίας» καὶ ὄχι σὰν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, σὰν τὴν ἐκκλησία γιὰ τὴν ὁποία πρέπει νὰ θυσιαστοῦν. Γυναῖκες ποὺ ἀπέδρασαν ἀπὸ τὶς εὐθύνες τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, κατασκευάζοντας καὶ μιὰ παράλληλη ζωὴ πιὸ «κοντὰ» στὸν Θεό. Πῶς αὐτοὶ θὰ δώσουν στὰ παιδιὰ τους τὸ συναισθηματικὸ ἀντίβαρο τῆς οἰκογενειακῆς εὐτυχίας; Μήπως πρέπει νὰ διαβάζουν καθημερινά τά λόγια τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου; «Τὸ Μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστι, ἐγώ δε λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν».

Ἡ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση εἶναι κατεξοχὴν ὑπόθεση τῶν γονιῶν, ὄχι ὅμως μὲ λόγια. Ἡ βιωματικὴ προσέγγιση τῶν σχέσεων ἀπὸ ἕνα παιδί, εἶναι ἡ ζωὴ σὲ μιὰ οἰκογένεια, στὴν ὁποία τὰ ἀνδρόγυνο προσπαθεῖ καθημερινὰ νὰ πλησιάσει στὸ ἀρχέτυπο τῆς δημιουργίας καὶ ὄχι δράσεις καὶ ἀνόητα δρώμενα στὴν τάξη, τὰ ὁποῖα πολλὲς φορὲς ὑλοποιοῦν ἄνθρωποι μὲ ἀποτυχημένη οἰκογενειακὴ καὶ ἐρωτικὴ ζωή. Ὅσοι γονεῖς παραδίδουν ἄνευ ὅρων αὐτὸ τὸ σπουδαῖο τομέα σὲ «εἰδικοὺς» καὶ μή, καὶ δὲν ἀντιδροῦν σὲ πολιτικὲς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης, ἀποκαλύπτουν ἄθελά τους τὴν ἀποτυχία τους ὡς σύζυγοι καὶ ὡς γονεῖς.  

Ἡ θεματικὴ ἑβδομάδα εἶναι μιὰ κάλυψη γιὰ τὴν προώθηση τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης, ὅπως τὴν ὑπαγορεύει ἡ νέα πολιτικὴ ὀρθότητα. Μετὰ τὸν σάλο ποὺ προκλήθηκε, τὸ Ὑπουργεῖο ἀναδιπλώθηκε. Διαρρηγνύοντας τὰ ἱμάτιά του δήλωσε ὅτι, σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν εἶχε πρόθεση νὰ μιλήσει στὰ παιδιὰ γιὰ «ἔκφυλες καταστάσεις». Ἀφήνοντας ὅμως τὴν ἑνότητα «Βιολογικὸ καὶ κοινωνικὸ φύλο» στὴν προτεινόμενη θεματολογία γιὰ τὰ παιδιά, χτίζει τὸ ἰδεολογικὸ ὑπόβαθρο γιὰ τὴν νομιμοποίηση ἔκφυλων καταστάσεων, δηλ. τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τοῦ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ. Γενικὰ δημιουργεῖται μιὰ νεφελώδης κατάσταση  γύρω ἀπὸ τὸ τί θὰ εἰπωθεῖ σὲ κάθε σχολεῖο, ἀφήνοντας σκοπίμως διάτρητη τὴν ὅλη παρέμβαση σὲ κάθε λογὴς «περίεργες» πρωτοβουλίες καθηγητῶν καὶ συλλόγων, χωρὶς οἱ γονεῖς νὰ μποροῦν νὰ βασιστοῦν σὲ συγκεκριμένα δεδομένα γιὰ νὰ ἀντιδράσουν καταλλήλως.

Θέλοντας νὰ χαμηλώσει ἀκόμα πιὸ πολύ τούς τόνους τὸ τμῆμα Παιδείας τοῦ Σύριζα, ἀπέδωσε στὴν θεματικὴ ἑβδομάδα τὸν «πιασάρικο» τίτλο: πενθήμερη ἐκδρομή. Ἡ ἐκδρομὲς κ. Ὑπουργὲ ὅμως, δὲν ἔχουν τὸν χαρακτήρα τῆς ἐπιβολῆς. Ἐσεῖς μὲ σοκαριστικὴ δήλωσή σας ἀναφέρατε: «Δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα κανένας γονέας νὰ πάρει τὸ παιδί του ἀπὸ τὸ σχολείο γιὰ τὰ θέματα ποὺ θὰ συζητηθοῦν στὴ διάρκεια τῆς θεματικῆς ἑβδομάδας. …δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ παίρνει τὰ παιδιὰ του ἀπὸ τὸ σχολείο επειδή δὲν συμφωνεῖ μὲ κάτι ποὺ ἡ πολιτεία συντεταγμένα ἔχει προτείνει νὰ γίνεται». Κάτι τέτοιες δηλώσεις μᾶς ξυπνοῦν στὴ μνήμη τὴν χιτλερικὴ νεολαία (Hitler Jugend) καὶ τὰ κομουνιστικὰ παιδομαζώματα, ποὺ ἤθελαν τοὺς νέους δοσμένους ψυχὴ τε καὶ σώματι στὰ κελεύσματα τῆς δικιᾶς τους «συντεταγμένης πολιτείας»! Ὁ γονιὸς ἔχει κάθε δικαίωμα ὄχι μόνο στὴν πλήρη καὶ ἀναλυτικὴ γνώση τῶν πληροφοριῶν ποὺ παρέχονται ἀπὸ τὸ σχολεῖο ἀλλὰ καὶ τὸν πρῶτο λόγο στὴν διαμόρφωση αὐτῶν τῶν πληροφοριῶν.

Ἡ ὑπερσεξουαλικοποίηση μὲ ὅλες τὶς διαστροφικὲς προεκτάσεις της, ἔχει γίνει τὸ ΣΥΓΡΟΝΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ. Ἂν οἱ προηγούμενες γενιὲς δέχτηκαν τὴν σεξουαλικὴ ἀπελευθέρωση ὡς ἐπανάσταση καὶ ἀπόδραση ἀπὸ τὴν ἐλλειμματικὴ ζωὴ μιᾶς ἀποστειρωμένης, ξενέρωτης ζωῆς, ἡ σημερινὴ γενιὰ πρέπει νὰ ἐπαναστατήσει στὸ ἀδιέξοδο τοῦ βούρκου, τῆς ἀσχήμιας,  τῆς ἠθικῆς παράλυσης καὶ διαστροφῆς, ποὺ ὁδήγησε ἡ ἀνερμάτιστη ζωὴ τῶν γονιῶν τους. Οἱ γονεῖς πρέπει, ὄχι μόνο νὰ ἀνοίξουν  αὐτὸν τὸν δρόμο στὰ παιδιὰ ἀλλάζοντας νοῦ, μετὰ-νοώντας γιὰ ὅτι δὲν ἔκαναν ἀλλὰ καὶ νὰ ἀναπληρώσουν τὸ διαφυγὸν κέρδος ποὺ προκάλεσε ἡ ἀ-νόητη παιδαγωγία τους μὲ ἕναν παραπάνω ἀγώνα. Ἀλλιῶς θὰ εἶναι ὑπόλογοι καὶ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν ἐπικείμενη καταστροφή.

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Με εγκύκλιό του χαρακτηρισμένη ως εξαιρετικά επείγουσα το Υπουργείο Παιδείας προωθεί σε όλα τα Γυμνάσια της πατρίδας μας την υλοποίηση Θεματικής Εβδομάδας με θέμα «Σώμα και Ταυτότητα». Οι θεματικοί άξονες του συγκεκριμένου προγράμματος είναι: α) διατροφή και ποιότητα ζωής, β) πρόληψη του εθισμού και των εξαρτήσεων, και γ) έμφυλες ταυτότητες. Σε αντίθεση με τους δύο πρώτους άξονες, ο τρίτος έχει προκαλέσει θύελλα διαμαρτυριών, καθώς προβλέπει την ενημέρωση των μαθητών σε καινοφανείς θεματικές όπως «Βιολογικό και κοινωνικό φύλο» και «Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα».

Διαβάζοντας κανείς για τις θεωρίες περί κοινωνικού φύλου και έμφυλων στερεοτύπων και εξετάζοντας το σχετικό εκπαιδευτικό υλικό που έχει ετοιμαστεί και διατίθεται από τον ιστότοπο του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.), μπορεί να αποκτήσει αρκετά σαφή εικόνα για το περιεχόμενο του συγκεκριμένου θεματικού άξονα.

Εκείνο που με απλά λόγια υποχρεώνονται να διδαχθούν τα παιδιά μας είναι ότι κάθε άνθρωπος εκτός από το βιολογικό του φύλο έχει και ένα άλλο φύλο, το «κοινωνικό», το οποίο δικαιούται να προσδιορίσει σύμφωνα με την επιθυμία του. Μάλιστα κατά τον προσδιορισμό του κοινωνικού του φύλου ο έφηβος πρέπει να γνωρίζει ότι δεν περιορίζεται από το βιολογικό του φύλο. Έτσι π.χ. ένα αγόρι που αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα πως το βιολογικό του φύλο είναι εκείνο του άνδρα, έχει κάθε δικαίωμα να επιλέξει ως κοινωνικό του φύλο εκείνο της γυναίκας. Άλλωστε όσα η κοινωνία μας αναγνωρίζει ως συμπεριφορές ή ρόλους των φύλων αποτελούν στερεότυπα και για το λόγο αυτό πρέπει να αποδομηθούν. Αξίζει μάλιστα ο έφηβος να δοκιμάσει την οικειοποίηση στερεοτύπων του άλλου φύλου, ώστε να ανιχνεύσει καλύτερα σε ποιο φύλο προτιμά να ανήκει. Έτσι καλούνται π.χ. τα αγόρια «να δοκιμάζουν πώς είναι να στέκονται ή να περπατάνε και με τα παπούτσια της μαμάς, να δοκιμάζουν τα ρούχα και τα κοσμήματα της αδελφής τους» (από το σχετικό υλικό του Ι.Ε.Π.).

Εάν μάλιστα οι γονείς αντιληφθούν τέτοιες συμπεριφορές εκ μέρους του παιδιού τους, δεν πρέπει να δείξουν έκπληξη ή να αντιδράσουν, καθώς κάτι τέτοιο συνιστά «ομοφοβική» ή «τρανσφοβική» αντιμετώπιση. Γι’ αυτό εξάλλου ο ίδιος άξονας της Θεματικής Εβδομάδας προβλέπει την ενημέρωση των γονέων σχετικά με την «Ομοφοβία και τρανσφοβία στην κοινωνία και στο σχολείο».

Δεν είναι δύσκολο να εννοήσει κανείς σε ποιες ατραπούς εξωθούνται τα παιδιά μας με τις θεωρίες αυτές.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι η Κοινότητα LGBTQ (Λεσβιών, Ομοφυλοφίλων, Αμφιφυλοφίλων, Διεμφυλικών, και Κουήρ) Νέων Αθήνας έσπευσε να «χαιρετίσει την έκδοση της συγκεκριμένης εγκυκλίου και να συγχαρεί το Υπουργείο Παιδείας για την κίνησή του αυτή».

Ας αναλογισθούμε όμως:

α) Δεν είναι φανερό ότι οι θεωρίες αυτές παραβλέπουν τη φυσιολογία του ανθρώπινου σώματος και εναντιώνονται στην ίδια την ανθρώπινη οντολογία; Αλήθεια, με τέτοια μαθήματα εκπληρώνει η παιδεία τη Συνταγματική της αποστολή για ηθική αγωγή των Ελλήνων; Ή μήπως η εφαρμογή τέτοιων προγραμμάτων οδηγεί τη νεολαία μας στην ηθική εξαχρείωση;

β) Αν στην κρίσιμη ηλικία της προεφηβείας και εφηβείας, καθώς το παιδί αρχίζει να συνειδητοποιεί την ταυτότητά του, του ενσπείρουμε την αμφιβολία για το ποια είναι η ταυτότητά του αυτή, μπορούμε άραγε να κατανοήσουμε το μέγεθος του υπαρξιακού κλονισμού που του προκαλούμε; Και σε περίπτωση που κάποιος έφηβος μέσα στην ανωριμότητα της ηλικίας του επιλέξει να αυτοπροσδιορίζεται με το αντίθετο από το βιολογικό του φύλο, μπορούμε να νοιώσουμε το διχασμό προσωπικότητας που στο εξής βιώνει;

Αλήθεια, ποια μεγάλη πρόκληση είναι σε θέση να αντιμετωπίσει στη ζωή του ένας άνθρωπος που αδυνατεί να βασιστεί εσωτερικά σε μια στερεή ταυτότητα του «εγώ» του; Έτσι διαπλάθουμε «ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες», όπως επιτάσσει το εθνικό μας Σύνταγμα, ή μήπως με τον τρόπο αυτό παράγουμε χειραγωγήσιμα ανδράποδα; Μήπως από τέτοια προτιμούν κάποιοι να συγκροτείται στο μέλλον η κοινωνία μας;

γ) Μήπως πίσω από την προώθηση των θεωριών αυτών κρύβονται και οικονομικά συμφέροντα, που αποσκοπούν στην κερδοφορία από τις διαδικασίες αλλαγής φύλου; Και θα επιτρέψουμε ποτέ να καταντήσουν τα παιδιά μας ελεεινά αθύρματα στα χέρια τέτοιων συμφερόντων;

Οι θεωρίες περί κοινωνικού φύλου και έμφυλων στερεοτύπων είναι παντελώς ξένες προς την παράδοσή μας, την πίστη μας, τα ήθη και τα έθιμα του λαού μας, τους θησαυρούς αυτούς στους οποίους στηρίζεται το Έθνος μας και στους οποίους οφείλει να επιστρέψει η Παιδεία μας, αν θέλουμε ο τόπος αυτός να επανέλθει σε πορεία προόδου αντάξια της Ιστορίας του.

Για τους λόγους αυτούς:

Ζητούμε να αποσυρθεί ο θεματικός άξονας για τις «Έμφυλες Ταυτότητες» και να εγκαταλειφθεί κάθε ανάλογος σχεδιασμός.

Καλούμε τους καθηγητές Γυμνασίου, που εξακολουθούν με υψηλό αίσθημα ευθύνης να επιτελούν το λειτούργημά τους, να μη δεχθούν να γίνουν συνεργοί στα μηχανεύματα για ψυχοσωματικό εκφυλισμό των παιδιών μας, αλλά να αντιδράσουν, λαμβάνοντας συλλογικά την απόφαση να μη συμπεριλάβουν τον συγκεκριμένο θεματικό άξονα στον προγραμματισμό της Θεματικής Εβδομάδας του σχολείου τους.

Καλούμε τους γονείς των μαθητών Γυμνασίου να εκφράσουν στον Διευθυντή του σχολείου των παιδιών τους την αντίθεσή τους στην υλοποίηση του άξονα για τις «Έμφυλες Ταυτότητες», να κινητοποιήσουν τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων σε κοινή αντίδραση, καθώς επίσης να καταθέσουν στο σχολείο Δήλωση Απαλλαγής των παιδιών τους από την παρακολούθηση του συγκεκριμένου άξονα, ασκώντας δικαίωμά τους που προβλέπεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Τη Δήλωση Απαλλαγής μπορούν οι γονείς να την αναζητήσουν στο Διαδίκτυο.

Καλούμε όλους τους σκεπτόμενους συμπολίτες μας να διαμαρτυρηθούν για το επιχειρούμενο ατόπημα.

Η σιωπή ισοδυναμεί πλέον με συνενοχή.

ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ:

Σύλλογος Πολυτέκνων Λαρίσης και Περιχώρων

Ένωση Θεολόγων Λάρισας

Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Γ.Ε.Χ.Α. (Γονέων Ένωσις «η Χριστιανική Αγωγή») Λάρισας

Χριστιανική Εστία Λάρισας «Ο Απόστολος Παύλος»

Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων Λάρισας

Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο Μέγας Βασίλειος»

Φιλανθρωπικό Σωματείο «Ιωάννης ο Χρυσόστομος»

Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος «Πορεία Αγάπης»

Σύλλογος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής «Ο Απόστολος Βαρνάβας»

Πηγή: Ελευθερία

Πολλὲς πονεμένες ἐμπειρίες κουβαλῶ μέσα μου ἀπὸ τὴν πρόσφατη ἐπίσκεψή μου στὴν ΙΜΒΡΟ καὶ στὴν ΤΕΝΕΔΟ, στὰ πλαίσια προσκυνηματικῆς ἐκδρομῆς τοῦ «ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΣΑΝΤΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟΝ ΤΣΟΤΥΛΙΟΥ», ἀπὸ τὶς 3 ἕως τὶς 6 Ἰουνίου 2011.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Κωνσταντινούπολης, τῆς Ἴμβρου καὶ Τενέδου, ἔζησε καὶ ὑπέστη τὴ Μικρασιατικὴ Καταστροφή, ὄχι τὸ 1922, ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸ ἑπόμενο διάστημα τοῦ 20οῦ αἰώνα, μὲ κορύφωση τὰ Σεπτεμβριανὰ τοῦ 1955. Δὲν θὰ ἐπαναλάβω, λοιπόν, τὰ γνωστὰ καὶ χιλιοειπωμένα, ποὺ σημάδεψαν τὴ μοίρα αὐτοῦ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ ποὺ δυστυχῶς μᾶς ἄγγιξαν ὅλους, ἐπιστήμονες, ποὺ συμμετείχαμε σ’αὐτὸ τὸ προσκύνημα. Ἄλλωστε, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, στὴν πρὸ διετίας τολμηρή του συνέντευξη σὲ ἀμερικανικὸ κανάλι, τὰ «ξεσκέπασε» ΟΛΑ. Θὰ σταθῶ μόνο σὲ τρία σημεῖα ποὺ ὡς ἱστορικὸς αἰσθάνομαι ὅτι διαφοροποιοῦν τὴ μαύρη μοίρα τῶν δύο νησιῶν ἀπὸ τὴ μαύρη μοίρα τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Κωνσταντινούπολης.

Τὸ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶναι, λίγο-πολύ, γνωστὸ στοὺς περισσότερους. Πρόκειται γιὰ τὰ ἀπανωτὰ μαζικὰ ρεύματα ξεριζωμοῦ τοῦ Ἑλληνισμοῦ:

– Ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, κυρίως, μετὰ τὰ Σεπτεμβριανὰ τοῦ 1955, καί, δευτερευόντως, μετὰ τὰ γεγονότα τῆς Κύπρου (δεκαετία 1960).

– Ἀπὸ τὴν Ἴμβρο καὶ Τένεδο, μετὰ τὴν κατάργηση τῶν ἑλληνικῶν σχολείων (δεκαετία 1960), κυρίως, ὅμως, μετὰ τὴ σκόπιμη ἐγκατάσταση, στὰ δύο νησιά, τουρκικῶν πληθυσμῶν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς (δεκαετία 1970).

Τελικά, οἱ σημερινοὶ Ἕλληνες τῆς Ἴμβρου δὲν ξεπερνοῦν τοὺς 200. Διαπιστώνω, μάλιστα, ὅτι στὴν περίπτωση αὐτὴ ἡ Τουρκία ἐπανέλαβε τὸ πείραμα τοῦ 1913-1914, ὅποτε ἡ μεθοδευμένη μετακίνηση τουρκικῶν πληθυσμῶν, ἀπὸ τὴ Μακεδονία καὶ τὰ Βαλκάνια, ὁδήγησε στὰ πρῶτα ἀναγκαστικὰ προσφυγικὰ ρεύματα ἑλληνικῶν πληθυσμῶν πρὸς τὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ Μ. Ἀσία καὶ Ἀν. Θράκη.

Τὸ δεύτερο σημεῖο, ποὺ ἀποτελεῖ προέκταση τοῦ προηγούμενου, διαπιστώθηκε σὲ κάποια φάση τῆς προσκυνηματικῆς μας ἐκδρομῆς.

Τὴν Κυριακὴ (5-6-2011), κατὰ τὶς 4.30 μ.μ., ἐπισκεφτήκαμε τὸ μεγάλο ἑλληνικὸ χωριὸ ΣΧΟΙΝΟΥΔΙ, τὸ ὁποῖο ἔμεινε, τελικά, μὲ 37 κατοίκους καὶ μὲ κατεστραμμένη τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἁγ. Ἄννας. Ἕνα ὁλόκληρο ἑλληνικὸ χωριὸ κατάντησε ἔρημο ἀπομεινάρι μιᾶς παλιᾶς δόξας καὶ ἑνὸς μεγαλείου. Κατὰ τὴ μαρτυρία τῆς ξεναγοῦ, τὸ θλιβερὸ κατάντημα ὀφείλεται στὸ διπλανὸ Τουρκοχώρι Σαχίνκαγια, τὸ ὁποῖο «κατοικεῖται ἀπὸ Τουρκοποντίους τῆς Ἀνατολῆς, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν ποντιακά, ἀλλὰ εἶναι ἄγριοι χριστιανομάχοι». Πρόκειται, ἑπομένως, γιὰ μακρινοὺς ἀπογόνους ποντιόφωνων Ἑλλήνων, περιοχῆς Τραπεζούντας, οἱ ὁποῖοι ἐξισλαμίστηκαν τὸν 17ο αἰώνα. Γνώριζα, βέβαια, ὅτι μεταφέρθηκαν ἄγριες τουρκικὲς φυλὲς ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς στὰ ἑλληνικὰ αὐτὰ νησιά, γιὰ νὰ τὰ «μεταλλάξουν» καὶ «ἀλλοτριώσουν». Ποτέ, ὅμως, δὲν φανταζόμουν ὅτι οἱ «ἄγριες αὐτὲς φυλὲς» θὰ ἦταν οἱ ἐξισλαμισμένοι Ἕλληνες τοῦ Πόντου, οἱ ὁποῖοι ἀλλοτριώθηκαν τόσο στὸ διάβα τῶν αἰώνων (17ος-20ός αἰ.). Τί σὲ κάνει ἡ ἀλλαγὴ τῆς πίστης!

Τὴν ἑλληνοποντιακὴ προέλευση τῶν Τουρκοποντίων τῆς Σαχίνκαγια διαπίστωσα προσωπικὰ ὁ ἴδιος, ὅταν, τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας μέρας (5/6/11), συναντήθηκα μὲ τὸν Τουρκοπόντιο ΑΧΜΕΤ, περίπου 40 ἐτῶν, σὲ κεντρικὸ σημεῖο τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ, πρωτεύουσας τῆς Ἴμβρου. Μοῦ εἶπε, στὰ ποντιακά, ὅτι «μᾶς ἔφεραν καὶ μᾶς ἐγκατέστησαν σὲ ξεχωριστὸ χωριό, κοντὰ στὸ Σχοινούδι, τὸ 1973». Προέρχονται ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ Ὄφη (Ὀφλῆδες), ὅπου τὰ χωράφια τους ἦταν πολὺ κατηφορικὰ καὶ ἄγονα. «Ἡ γιαγιὰ μ ἐκαλάτσευεν μόνον λάζικα (ποντιακά)». «Ἡ μάννα μ’ πά». «Ἐκεῖ ἔλεγαν ἐμᾶς Λαζούς». Στὴν ἐρώτησή μου, «ποῦ ἔμαθαν ἀτὸ τὴ γλώσσαν», ἡ ἀπάντησή του ἦταν αὐτὴ ποὺ διδάχτηκε στὸ σχολεῖο: «Ἐτότε, ὅλ’ οἱ Τοῦρκ’ ἐκαλάτσευαν ρωμαίικα καὶ ἐπεοὶ λάζικα».

Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω!

Τὸ τρίτο σημεῖο, στὸ ὁποῖο θὰ σταθῶ, εἶναι ἡ λειτουργικὴ ζωὴ τῶν εἴκοσι (20), (ὅλοι κι ὅλοι), Ἑλλήνων τῆς Τενέδου, ὅπως τὴ διεπίστωσα προσωπικά. Στὸ μοναδικὸ ἱστορικὸ Ναὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες καταστράφηκαν), ὁ ὁποῖος ἱδρύθηκε τὸ 1819 καὶ ἀνακαινίστηκε τὸ 1870, εἴχαμε τὴν εὐτυχία νὰ θαυμάσουμε τρεῖς εὐσεβεῖς Ἑλληνίδες τοῦ νησιοῦ ποὺ φρόντιζαν τὸν Ναό, πραγματικὲς ἡρωίδες: Τὴ Βασιλικὴ Σταρένιου, τὴν Ἀνθούλα Ἀρβανίτογλου, τὴ Σμαρὼ Τσολάκη, ἀλλὰ καὶ τὸν μουσουλμάνο κανδηλανάφτη Τσετὶν Ἰσμαήλ.

Στὴν ἐρώτησή μας «κάθε πόσο λειτουργεῖ ἡ Ἐκκλησία;», ἀκούσαμε ἄναυδοι τὴν πονεμένη ἀπάντηση: «Ὅταν ἔρθει ὁ παπάς. Τὸ Πάσχα ἔγινε Λειτουργία καὶ θὰ ξαναγίνει Πεντηκοστή». Δηλαδὴ ἀπὸ τὸ περασμένο Πάσχα (μέσα Ἀπριλίου 2011) μέχρι τὶς 4-6-2011, ποὺ βρεθήκαμε στὴν Τένεδο, δὲν ἔχει γίνει ἄλλη Λειτουργία καὶ οὔτε θὰ τελεστεῖ μέχρι τὴν Πεντηκοστὴ (μέσα Ἰουνίου). Ὑποθέτω ὅτι πρόκειται γιὰ κατάσταση ποὺ διαφοροποιεῖ καὶ ὑποβαθμίζει αἰσθητὰ τὴν Τένεδο, ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν Ἴμβρο. Οἱ ἁρμόδιοι αὐτοῦ τοῦ θέματος, ἂς σκεφτοῦν τὶς μελλοντικές του συνέπειες. Προσωπικά, δὲν μπορῶ νὰ φανταστῶ τὴν Τένεδο χωρίς τους, ἔστω καὶ ἐλάχιστους, ἥρωες θεματοφύλακες τοῦ Γένους καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀπὸ τοὺς 1.800 ποὺ ἦταν μέχρι τὸ 1970. Ἄν, μάλιστα, σκεφτοῦμε ὅτι αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία συγκρατεῖ τοὺς 20 ἀκρίτες στὴν Τένεδο, μὲ ἔσοδα «μόνον ἀπὸ τοὺς ἐπισκέπτες», ὅπως μᾶς δήλωσαν, θὰ αἰσθανθοῦμε τὶς τεράστιες εὐθύνες ποὺ μᾶς βαραίνουν ἔνθεν καὶ ἐκεῖθεν. Εἴκοσι ἀκρίτες σημαίνουν εἴκοσι ἑστίες Ἑλληνισμοῦ στὸ μαρτυρικὸ αὐτὸ νησί!

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ανοικτή Επιστολή Διαμαρτυρίας --- Εξώδικη Δήλωση Γονέων --- Κηδεμόνων, συνταξιούχων εκπαιδευτικών, Πολιτών του Νομού Καβάλας και του Σωματείου με την επωνυμία «Χριστιανική Ένωση Καβάλας Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»

ΚΑΤΑ

1. Του κ. Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Κωνσταντίνο Γαβρόγλου κατοίκου επί της οδού Αν. Παπανδρέου 37 Μαρούσι Αττικής Τ.Κ. 15180

2. Του κ. Αναπληρωτή Υπουργού Παιδείας κ. Κωνσταντίνου Φωτάκη κατοίκου επί της οδού Αν. Παπανδρέου 37 Μαρούσι Αττικής Τ.Κ. 15180

3. Του κ. Υφυπουργού Παιδείας κ. Δημήτριο Μπαξεβανάκη κατοίκου επί της οδού Αν. Παπανδρέου 37 Μαρούσι Αττικής Τ.Κ. 15180

4. Του κ. Υφυπουργό Παιδείας κ. Κωνσταντίνο Ζουράρη κατοίκου επί της οδού Αν. Παπανδρέου 37 Μαρούσι Αττικής Τ.Κ. 15180

Κοινοποίηση προς γνώση και για τις νόμιμες ενέργειες :

1. Στον κ. Διευθυντή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας , κάτοικο Καβάλας

2. Στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φιλίππων Νεαπόλως και Θάσου κ. κ. Προκόπιο κάτοικο Καβάλας

Αξιότιμοι Κύριοι,

Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι το Υπουργείο Παιδείας απέστειλε στις 23-12-2016 την υπ’ αριθμόν Φ20.1/220482/Δ2/23.12. 2016 Εγκύκλιο στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως εξαιρετικά επείγουσα,για σεμινάρια που θα πραγματοποιηθούν σε γονείς και μαθητές με τίτλο « Σώμα και Ταυτότητα» στο οποίο τα παιδιά θα ενημερωθούν σχετικά με το φύλο τους. Το Σεμινάριο αυτό απευθύνεται σε παιδιά Γυμνασίου ηλικίας 12-15 ετών και ανάμεσα στα θέματα που περιλαμβάνει στον θεματικό άξονα των Έμφυλων Ταυτοτήτων είναι :

· Βιολογικό και Κοινωνικό Φύλο

· Αποδομώντας τα Έμφυλα Στερεότυπα

· Φύλο, Σεξουαλικώς προσανατολισμός και Ανθρώπινα Δικαιώματα

· Ομοφοβία και Τρανσοφοβία στην Κοινωνία και στο σχολείο

Το Σεμινάριο αυτό όλως τυχαία συμβαίνει, αφού προηγουμένως στην τελευταία παρέλαση ομοφυλοφίλων τοιχοκολήθηκαν αφίσες με το σύνθημα « Άνδρας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Γυναίκα δεν γεννιέσαι, γίνεσαι.». Παράλληλα πάλι το Υπουργείο Παιδείας διοργανώνει για το έτος 2017 «Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ψηφιακής Δημιουργίας » με τίτλο «Όλα τα παιχνίδια για όλα τα παιδιά» με στόχο όπως πληροφορηθήκαμε από το διαδίκτυο, την κατάργηση της διάκρισης των παιχνιδιών σε παιχνίδια για αγόρια και παιχνίδια για κορίτσια. . Το Υπουργείο Παιδείας με την θεματική των « ¨ΕΜΦΥΛΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ» ουσιαστικά αποδομεί, όπως ακριβώς το λέει, τα « έμφυλα στερεότυπα» και διδάσκει την καταστολή των φαινομένων « ομοφοβίας και τρανσοφοβίας στην κοινωνία και στο σχολείο» . Αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει οι γονείς ή οι μαθητές να αντιδράσουν, να διαμαρτυρηθούν αν κάποιο παιδί διατρανώνει ως ανδραγάθημα μεγάλης σημασίας τον ομοφυλοφιλικό σεξουαλικό προσανατολισμό του

Η εγκύκλιος αυτή του Υπουργείου Παιδείας όπως πληροφορηθήκαμε όλως τυχαία συνέπεσε να εκδοθεί χρονικά την ίδια χρονική περίοδο ( τέλη Δεκεμβρίου 2016 ) που κυκλοφόρησε διαδικτυακὰ το εξώφυλλο του πρώτου για το έτος 2017 γνωστού περιοδικού «National Geographic» που ήταν αφιερωμένο στο θέμα της αλλαγής φύλου με τον τίτλο «Revolution of Gender» (Η Επανάσταση του Φύλου) και φωτογραφία ενός μικρού κοριτσιού εννέα (9) ετών από τις Η.Π.Α. που ενώ είχε γεννηθεί αγόρι θέλησε(;) και κατόρθωσε( ;;;!!!) με την συνδρομή των γιατρών και την συμπαράσταση των γονέων του να γίνει κορίτσι.

Με άλλα λόγια, αν αντιληφθήκαμε σωστά το Υπουργείο Παιδείας με την θεματική του αυτή συμβουλεύει κάθε παιδί που δεν θα νιώθει « άνετα» με το φύλλο του να μπορεί να το δηλώνει , προτρέπει τους γονείς αφού ακούσουν το παιδί τους, να το συμπαρασταθούν και να το βοηθήσουν στις αλλαγές αυτές .

Όμως, αξιότιμοι κύριοι, έγκριτοι επιστήμονες επισημαίνουν τον κίνδυνο σοβαρών δυσλειτουργιών σε περίπτωση διαταραχής της φυσικής ταυτότητας του φύλου . Θα φθάσουμε δηλαδή στο σημείο τα παιδιά μας να μην γνωρίζουν αν είναι αγόρια ή κορίτσια . Εντύπωση μας προκάλεσε το γεγονός ότι το πρόγραμμα αυτό σύμφωνα με την εγκύκλιο του Υπουργείου σας ομιλεί για υποχρεωτικά σεμινάρια χωρίς την έγκριση των γονέων !!!!!δηλαδή χωρίς την σύμφωνη γνώμη αυτών που έχουν την αποκλειστική γονική μέριμνα και επιμέλεια των παιδιών , αυτών που είναι οι κατά το νόμο υπεύθυνοι για την ανάπτυξη των παιδιών τους και αυτών που σας εμπιστεύονται ότι πολυτιμότερο έχουν στην ζωή τους, τα παιδιά τους , δηλαδή τους μαθητές σας.

Επιπλέον αξιότιμοι κύριοι του Υπουργείου Παιδείας , ως γονείς εκπαιδευτικοί και πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας σας υπενθυμίζουμε ότι το άρθρο 16 του Συντάγματος ορίζει στην παράγραφο 2 ότι: " Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες" και μετά λύπης μας διαπιστώνουμε ότι το Υπουργείο σας, παραβιάζει το Σύνταγμα και τα χρηστά ήθη, καθώς προσπαθεί να προβάλλει, ως κοινωνική ελευθερία, την Ομοφυλοφυλία, που ως γνωστό μετατρέπει τους ανθρώπους σε δυστυχή και τραγικά πρόσωπα, τα οποία αντιανθρωπίνως μιμούνται το έτερον φύλο .

Φαίνεται πως αυτοί που σκέφτηκαν το Πρόγραμμα αυτό, δεν έλαβαν υπόψη τον μεγάλο έλληνα ποιητή Ανδρέα Κάλβο που μας φωνάζει πως

«Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία» .

Επειδή μπορεί σήμερα το 2017 να ζούμε σε ένα κράτος πουκλυδωνίζεται, εμείς όμως δεν έχουμε παραιτηθεί από τις αξίες μας, τις αρχές και την ηθική μας, δεν ξεχάσαμε τι διδάσκει η Αγία Γραφή και οι Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας , ούτε οι Τρεις Ιεράρχες που τόσο το Υπουργείο σας όσο και εμείς τιμούμε.

Επειδή πιστεύουμε στον Τριαδικό Θεό, στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας και είμαστε περήφανοι για την λεβεντιά των προγόνων μας και θέλουμε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά μας,

Επειδή δεν θέλουμε με πράξεις και παραλείψεις μας να επιτρέψουμε την διάλυση της ελληνικής οικογένειας και της ελληνικής κοινωνίας, ούτε θέλουμε τα παιδιά μας να γίνουν προβληματικοί σωματικά και ψυχικά άνθρωποι,

Επειδή ως γονείς, εκπαιδευτικοί και πολίτες αυτής της χώρας θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε αισθήματα σεβασμού και εκτίμησης τόσο ως προς το Υπουργείο που προΐστασθε όσο και προς τους δασκάλους των παιδιών μας

Για όλους αυτούς τους λόγους --- Ζητούμε

Από εσάς αξιότιμε κ. Υπουργέ καθώς και από τους εξοχότατους Τρεις Υφυπουργούς σας την απόσυρση αυτού του Προγράμματος « Σώμα και Ταυτότητα» από τα σχολεία λόγω της προπαγάνδισης της Ομοφυλοφυλίας και του Τρανσεξουαλισμού, διαφορετικά θα είμαστε υποχρεωμένοι εμείς που σας εμπιστευόμαστε ότι πολυτιμότερο έχουμε στην ζωή μας, τα παιδιά μας, να αναγκαστούμε να αποσύρουμε τα παιδιά μας από τα σχολεία καθ’ όλη την διάρκεια που θα διεξάγεται το Σεμινάριο, διότι κρίνουμε πως είναι επικίνδυνο τόσο για την ηθική , ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών μας όσο και για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, αδιαφορώντας για τον αν θα καταχωρίσετε ή όχι απουσίες . Μάλιστα ίσως να είναι για πολλούς από εμάς τους γονείς η πρώτη φορά που θα σπεύσουμε όχι μόνο να δικαιολογήσουμε τις απουσίες των παιδιών μας, αλλά να τα επαινέσουμε για τις απουσίες αυτές .

Ακολουθούν τα ονόματα αυτών που υπογράφουν το Κείμενο. Οι πρωτότυπες υπογραφές βρίσκονται στα χέρια ενός εκ των υπογραφόντων του Αναστασίου Μουρατίδη κατοίκου Καβάλας Γρίβα 5 και στο αρχείο του Σωματείου που μέλη του υπέγραψαν το ανωτέρω κείμενο :

Α.Α    Ονοματεπώνυμο    Πατρώνυμο    Διεύθυνση Κατοικίας    Υπογραφή

Πηγή: Ακτίνες

Κάνει εντύπωση η συχνή αναφορά των Τηλεοπτικών και Ραδιοφωνικών διαύλων στην Πίστη, στην Εκκλησία και στα Άγια Πρόσωπα. Δεν αναφερόμαστε αυτή τη στιγμή σε απλές, συνήθεις επικλήσεις και αναφωνήσεις, όπως, «δόξα τω Θεώ», «Έλα Χριστέ και Παναγιά», «Έλεος», «Χριστός και Απόστολος», «Μα τω Θεώ»…Επίσης δεν μιλάμε για την παραφθορά, την κακοποίηση λέξεων, εννοιών και ρημάτων της Αγ. Γραφής, την παρερμηνεία τους, λόγω αγνοίας και αβελτηρίας. Ούτε πάλι κάνουμε λόγο για τις αταίριαστες σε χριστιανούς και ανθρώπους λεκτικές ή και συναισθηματικές υπερβολές, «είσαι θεός, θεά», «άγιος»! κλπ.

Εκείνο το οποίο κάνει αλγεινή εντύπωση είναι η ευκολία με την οποία κάποιοι δημοσιογράφοι, κάλαμοι και μικρόφωνα, έχουν άποψη για όλα, τοποθετούνται επί παντός θέματος, δεν αρκούνται μόνο σε διαπιστωμένες και εξακριβωμένες ειδήσεις, αλλά σχολιάζουν και κρίνουν με εμπάθεια και προκατάληψη την Εκκλησία, την πίστη, το τελετουργικό, τους χριστιανούς, το Ευαγγέλιο. Ειρωνεύονται και «παίζουν» με τα Άγια. Καταφέρονται κατά της Μητέρας Εκκλησίας που είναι η Μεγάλη Μάνα και Τροφός του Έθνους μας, η Κιβωτός της Σωτηρίας.

Η Εκκλησία φταίει. Η Εκκλησία δεν κάνει τίποτε. Έχει περιουσία, γιατί δεν την εκποιεί; Πού είναι η Εκκλησία; Αν ήθελε η Εκκλησία… Γιατί αντιδρά η Εκκλησία; Έχει κάνει εγκλήματα η Εκκλησία. Κατάστρεψε τον αρχαίο πολιτισμό η Εκκλησία. Ο μεσαίωνας της Εκκλησίας. Είναι σκοταδιστική και οπισθοδρομική η Εκκλησία. Πρέπει να εκσυγχρονισθεί η Εκκλησία. Έχει μείνει πίσω η Εκκλησία. Που ήταν στη Χούντα η Εκκλησία; Αυτά είναι λίγα από τα πολλά που λέγονται κατά της Εκκλησίας. Μιλούν για εγκλήματα της Εκκλησίας, για σταυροφορίες. Μάλιστα απαξιώνουν την Ορθόδοξη Εκκλησία μιλώντας για σκάνδαλα και συγκρίνοντάς την με τις ομολογίες και θρησκευτικές κοινότητες της Δύσεως.

Αλήθεια πως αυτοί οι άνθρωποι βγάζουν τέτοια αισθήματα για την Εκκλησία τους; Για τη Μάνα τους; Είναι βαπτισμένοι. Είμαστε βαπτισμένοι οι περισσότεροι στην Ελλάδα. Έχουν βαπτίσει τα παιδιά τους… Πηγαίνουν στο Άγιο Όρος ή έχουν κάποια σχέση με Ιερείς και Καλογέρους, έχουν προϊστορία στα δρώμενα της Εκκλησίας… Τους έχει κάνει και θαύματα ο Θεός στη ζωή τους… Γιατί κάνουν τόσο απερίσκεπτα αυτό το άχαρο έργο της κατακρίσεως και ιεροκατηγορίας και αυτοϊδεάζονται δηλητηριάζοντας δυστυχώς και τις ψυχές των αστηρίκτων; Είναι δυνατόν να φταίει για όλα η Εκκλησία στην Ελλάδα;

Πρωτίστως πρέπει να πούμε ότι στο μυαλό τους λέγοντας Εκκλησία έχουν μια ακαθόριστη και συγκεχυμένη ιδέα περί Εκκλησίας. Τι είναι η Εκκλησία; Είναι κάτι το άϋλο που πλανιέται πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων; Είναι ένα μικρό σύνολο 80 Μητροπολιτών; Είναι οι οικογενειάρχες κληρικοί ή οι άγαμοι μοναχοί; Είναι όλοι αυτοί μαζί με τους πεθαμένους; Η επίσημη Εκκλησία, λένε. Μα δεν υφίσταται επίσημη και ανεπίσημη Εκκλησία. Όλοι είμαστε Εκκλησία: κλήρος και λαός. Μέμφονται λοιπόν τους εαυτούς τους; Κι όταν κατηγορούν την Εκκλησία πρέπει να ξέρουν ότι Εκκλησία είναι μόνο η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική των Ορθοδόξων Εκκλησία, όλες οι άλλες λεγόμενες είναι αιρέσεις και θρησκευτικές κοινότητες.

Για όλες τις κατηγορίες οι οποίες εκτοξεύονται «ελαφρά τη καρδία» υπάρχουν από παλιά διατυπωμένες, αποστομωτικές και χιλιοειπωμένες απαντήσεις. Ένα μόνο να καταθέσουμε στη συνάφεια αυτή, το πιο συχνά αναφερόμενο, σχετικά με την περιουσία της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία λοιπόν δεν έχει περιουσία. Την έδωσε όλη στο κράτος εδώ και χρόνια για τους πρόσφυγες, για τους ακτήμονες, για πλημμυροπαθείς και σεισμοπαθείς, για Νοσοκομεία και ευαγή ιδρύματα. Της έμεινε μόνο ένα 4% το οποίο είναι δεσμευμένο από το κράτος και γι΄ αυτό αναξιοποίητο. Δηλαδή δεν έχει η Εκκλησία κάπου μαζεμένη ακίνητη περιουσία που να κάθεται ανεκμετάλλευτη. Δεν έχει η Εκκλησία κάπου καταθέσεις και ράβδους χρυσού αναξιοποίητους. για να καλοπερνάνε μόνο οι ευνοούμενοι της Ιεραρχίας. Αυτά είναι αστεία πράγματα. Για όλα όμως έχουν δοθεί επαρκέστατες, ιστορικές και κοινωνικές απαντήσεις.

Εκείνο που παραξενεύει περισσότερο είναι ότι οι εν λόγω κύριοι καταφέρονται μόνο εναντίον της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας, τη στιγμή που η Εκκλησία κράτησε την ελληνική κοινωνία με την φιλανθρωπία της στα 7 χρόνια των Μνημονίων. Από την άλλη μεριά σπάνια μιλάνε για την παπική αίρεση ή τις προτεσταντικές παραφυάδες. Το Ισλάμ ή τον Ιουδαϊσμό δεν τα πιάνουν καθόλου στο στόμα τους, άλλοτε από φόβο και άλλοτε από πολιτικό κόστος.

Δηλαδή το να είναι κάποιος ολίγον αντιεκκλησιαστικός και δήθεν αναθεωρητικός και κάμποσο επικριτικός – άνευ λόγου και αιτίας προφανώς – και να βγάζει προς τα έξω ένα άθρησκο λόγο και μια ρητορική ελέγχου των υποτιθεμένων κακώς εχόντων, να κάνει δήθεν διαλογισμό και γιόγκα, αυτό «πουλάει» σήμερα.

Είναι όμως άδικο. Είναι και δημοσιογραφικά επιπόλαιο. Βλάπτει και την ενημέρωση και την πνευματική υγεία των αγνοούντων και των νέων…

Ασφαλώς και δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι μαχητικά άθεοι ούτε διακατέχονται από αντιεκκλησιαστικό μένος… Κάτι σαν τηλεοπτική μόδα φαίνεται όλο αυτό, κάτι σαν ευρωπαϊκή σφήνα, σαν μια επιδημία, πιθανώς να υπάρχει και κάποια μυστική διευθυντική οδηγία ή τάση σε συγκεκριμένα κανάλια, μπορεί επίσης να αναδύεται μια κομματική γραμμή πίσω από την πολεμική κατά της Εκκλησίας. Σίγουρα υπάρχει και το μίσος της Διεθνούς των ασεβών κατά της ποίμνης του Χριστού και η εμπάθεια από τον σιωνιστικό υπόκοσμο του Χόλυγουντ προς τη Χριστιανική Εκκλησία…

Ασχέτως όμως όλων αυτών των ενδεχομένων, πρέπει να είμαστε δίκαιοι. Διότι πέραν της θέσεώς μας και του ατομικού συμφέροντός μας έχουμε ευθύνη, συνείδηση, είμαστε και ψυχές. Το άδικο δεν ευλογείται. Ούτε η αχαριστία είναι εξυπνάδα και δημοσιογραφική επιτυχία και τηλεθέαση. Να δαγκώνει κάποιος το χέρι που τον ευλογεί και μάλιστα το χέρι που έσωζε, σώζει και θα σώζει κόσμο και κοσμάκη σε δύσκολους καιρούς, είναι και ασέβεια. Μπορεί κάποιος να μη θέλει νάναι χριστιανός ή πιστός, οφείλει όμως νάναι δίκαιος και αντικειμενικός σε μια κοινωνία δημοκρατίας και πληροφορίας. Όλα κάποια στιγμή θα μπούνε στη θέση τους. Κάποια στιγμή η αλήθεια θα λάμψει.

Κατὰ τὸν Ἠσύχιο οἱ Λάκωνες ὀνομάζουν ἑλλὰ τὴν καθέδρα. Ἑπομένως καὶ τὸ ὄνομα Ἑλλὰς πιθανὸν νὰ σημαίνει τὴν καθέδρα τῶν ἀνθρώπων, τὴ χώρα τῶν αὐτοχθόνων ἀνθρώπων, κάτι ποὺ ἀπέδειξαν καὶ ἔρευνες τοῦ DNA καὶ ἀρχαιολογικὲς ἔρευνες, ἀφοῦ πρὶν 200.000 ± 40.000 ἔτη ἔχουμε τὸ κρανίο τῶν Πετραλώνων [1], πρὶν 135.000 ἔτη ἀποτυπώματα ἀνθρωπίνων πελμάτων στὸ σπήλαιο τῆς Θεοπετρας [2] Τρικάλων, ὅπου ἡ κατοίκηση τῶν ἀνθρώπων εἶναι συνεχὴς ἕως τὴν νεολιθικὴ ἐποχὴ καὶ ἀπὸ τὸ 23.000 ἔχουν καὶ τεχνογνωσία, πρὶν ἀπὸ 100.000 ἔτη ἔχουμε κατοίκηση ἀνθρώπων στὶς ὄχθες τοῦ Πηνειοῦ ποταμοῦ, πρὶν ἀπὸ 35.000 ἔτη στὸν Κοκκινόπηλο τῆς Ἠπείρου καὶ μετὰ τὰ 30.000 ἔτη πολὺ περισσότερα ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα κατοικήσεως ἀνθρώπων στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο.

Ἀλλὰ καὶ ἡ μυθολογία προτάσσει τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ σὲ ὅλη σχεδὸν τὴν Εὐρώπη, ἀφοῦ θεωρεῖ υἱοὺς τοῦ Ἡρακλέους τὸν Κελτό, τὸν Γαλάτη καὶ τὸν Σκύθη, τοὺς γενάρχες τῶν ὁμωνύμων εὐρωπαϊκῶν λαῶν, Κελτῶν, Γαλατῶν καὶ Σκυθῶν. Τὰ δὲ ταξίδια τοῦ Ἠρακλέους στὴν Εὐρώπη καὶ τὴν Λιβύη [3] ἑρμηνεύονται ὡς οἱ διὰ ξηρᾶς δρόμοι τῶν Ἑλλήνων, ἴσως ἐμπόρων, τῆς παλαιοτάτης ἐποχῆς, ἡ δὲ Ἀργοναυτικὴ ἐκστρατεία καὶ οἱ πρὸ αὐτῆς ὡς οἱ θαλάσσιες καὶ οἱ τῶν παραλίων ἐξερευνήσεις, ἀλλὰ καὶ οἱ θαλάσσιοι ἐμπορικοὶ δρόμοι τῶν Ἑλλήνων τῆς μακρινῆς ἐκείνης ἐποχῆς.

Λαὸς τόσο παλαιὸς καὶ τόσο προοδευμένος πρέπει νὰ εἶχε δημιουργήσει ἀπὸ παλαιοτάτους χρόνους γλώσσα γιὰ νὰ ἐκφράσει τὶς ποικίλες ὑλικές, ψυχικές, ἠθικὲς καὶ ἄλλες ἀνάγκες, τὴν ὁποία θὰ μετέδιδε καὶ στοὺς ἄλλους λαοὺς μὲ τοὺς ὁποίους ἐπικοινωνοῦσε. Εἶναι τυχαῖο ποὺ ὁ Σοφοκλῆς γράφει:

Οὔθ’ Ἑλλάς, οὔτ’ ἄγλωσσος [4].

Δηλαδὴ εἶναι οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ ἄγλωσσοι, οἱ βάρβαροι. Ὁ δὲ Μάρκος Φάβιος Κοϊντιλιανός, συγγραφέας καὶ ὀνομαστὸς ρητοδιδάσκαλος τὸν 10ο αἰ. μ.Χ. γράφει: «Οἱ Ἕλληνες οἱ ὁποῖοι λόγον, ὁμιλίαν πρῶτοι ἐποίησαν» καὶ «Ἡ παιδεία ἀρχίζει διὰ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης». Ὅταν μάλιστα ὁ λαὸς αὐτὸς δημιούργησε γραφὴ ἀπὸ τὸ 5.500 π.Χ., ὅπως ἀποδεικνύουν ἡ πινακίδα τοῦ Δισπηλιοῦ, ἡ πινακίδα σφραγίδα τῶν Γιαννιτσῶν, οἱ τῆς 3ης π.Χ. χιλιετίας πινακίδες τῆς Λήμνου καὶ τῆς Ἀλονήσου, στὴν ὁποία ἀναγράφεται ἡ λέξη ΑΥΔΗ (φωνή), καὶ πολλὲς ἄλλες.

Καὶ ἔρχεται ἡ κλασσικὴ ἐποχή· καὶ στὴ γλώσσα αὐτὴ λέγεται καὶ γράφεται ὅ,τι σημαντικότερο ἔχει νὰ παρουσιάσει ἕως σήμερα ἡ ἀνθρώπινη σκέψη. Καὶ ἡ γλώσσα αὐτὴ ἔφθασε σὲ ἀνέφικτη τελειότητα ὥστε, ὁδήγησε σὲ μοναδικὴ κορύφωση τὴν ἀνθρώπινη ἐκφραστικὴ καὶ ἔγινε τὸ παιδευτήριο ὅλου τοῦ πολιτισμένου κόσμου. Γι’ αὐτὸ ὁ Ἰσοκράτης (436-338 π.Χ.) στὸν Πανηγυρικό του γράφει: «Καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντες».

Στὴν Ἀνατολή, κυρίως ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου καὶ ἕως τοὺς τελευταίους αἰῶνες τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα κυριαρχεῖ, διότι στὴν Ἑλληνικὴ ἔχουν γραφεῖ καὶ τὰ Εὐαγγέλια καὶ τὰ ἄλλα ἱερὰ βιβλία. «Καὶ τὴν κοινὴν ἑλληνικὴ λαλιὰ ὡς μέσα στὴν Βακτριανὴ τὴν πήγαμε, ὣς τοὺς Ἰνδούς [5]» λέγει ὁ ποιητής, οἱ δὲ λαοὶ ὁμιλοῦσαν καὶ ἔγραφαν «ἐν λόγῳ ἑλληνικῷ, ποὺ εἶναι ὁ φορεὺς τῆς φήμης [6]». Καὶ ὁ Ἀριστείδης ὁ ρήτωρ, ὁ ἐξ Ἀνδριανουπόλεως τῆς Μ. Ἀσίας καταγόμενος, τὸν 20 αἰ. μ.Χ. γράφει: «Πᾶσαι γὰρ αἱ πόλεις καὶ πάντα τῶν ἀνθρώπων τὰ γένη πρὸς ἡμᾶς καὶ πρὸς τὴν ἡμετέραν δίαιταν καὶ φωνὴν ἀπέκλινε… καὶ οὔτε Ἡρακλέους στῆλαι κωλύσουσιν, οὔτε Λιβύης κολωνοῖς ταῦτα ὁρίζεται, οὐδ’ αὖ Βοσπόρῳ ὁποτέρω βούλει, οὐδὲ στενοῖς Συρίας καὶ Κιλικίας, ἀλλὰ πᾶσαν τὴν γῆν τύχη τινὶ θεία ζῆλος ἐπέρχεται τῆς ἡμετέρας σοφίας καὶ συνηθείας, καὶ ταύτην μίαν φωνὴν κοινὴν ἅπαντες τοῦ γένους ἐνόμισαν καὶ δι’ ἡμῶν ὁμοφώνως γέγονε πᾶσα ἡ οἰκουμένη».

Πράγματι ἀπὸ τὴν ἐποχή, ποὺ οἱ Ἕλληνες διὰ τῆς Κύμης ἔδωσαν τὸ ἀλφάβητο στοὺς κατοίκους τῆς Ἰταλίας καὶ μετέπειτα, ἡ Ἑλληνικὴ ἐπηρεάζει ὅλους τοὺς λαοὺς καὶ τῆς Δύσεως. Ὁ Γουὶλ Ντυράν (1885- 1981), Ἀμερικανὸς φιλόσοφος, ἱστορικός, καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Κολούμπια, γράφει: «Τὸ ἀλφάβητό μας προῆλθε ἐξ Ἑλλάδος διὰ τῆς Κύμης καὶ τῆς Ρώμης. Ἡ γλώσσα βρίθει ἑλληνικῶν λέξεων. Ἡ ἐπιστήμη μᾶς ἐσφυρηλάτισε μίαν διεθνῆ γλώσσαν διὰ τῶν ἑλληνικῶν ὅρων. Ἡ γραμματική μας καὶ ἡ ρητορική μας, ἀκόμη καὶ ἡ στίξις καὶ ἡ διαίρεσις εἰς παραγράφους… εἶναι ἑλληνικαὶ ἐφευρέσεις. Τὰ λογοτεχνικά μας εἴδη εἶναι ἑλληνικά… καὶ ὅλαι σχεδὸν αἱ λέξεις εἶναι ἑλληνικαί [7].

Νεότερες δὲ ἔρευνες [8] ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ ἀγγλικὴ γλώσσα, ἡ ὁποία ἔγινε ἐπίσημη γλώσσα τοῦ κράτους μόλις τὸ 1422 μὲ διάταγμα τοῦ Ἐρρίκου Ἐ΄, περιέχει 27.000 ἀμιγεῖς ἑλληνικὲς λέξεις καὶ 234.000, οἱ ὁποῖες δημιουργήθηκαν ἀπὸ ἀμιγεῖς ἑλληνικὲς λέξεις ἢ ἡ ἑλληνικὴ λέξη εἶναι πρῶτο ἢ δεύτερο συνθετικὸ τῆς ἀγγλικῆς ἢ εἰσῆλθε στὴν ἀγγλικὴ διὰ τῆς λατινικῆς, τῆς γαλλικῆς κ.λπ. Ὁ συγγραφέας ἐτυμολόγησε τὶς χιλιάδες αὐτὲς λέξεις βάσει τῶν λέξεων, ποὺ ἀναγνωρίζουν τὰ ἐγκυρότερα ἀγγλικὰ καὶ ἀμερικανικὰ λεξικὰ ὅτι προέρχονται ἀπὸ τὴν Ἑλληνική. Σημειωτέον ὅτι τὰ ἀνωτέρω λεξικά, πλὴν τῆς Ὀξφόρδης, χωρὶς καὶ αὐτὸ νὰ ἑξαιρεῖται ἀπολύτως, σταματοῦν τὴν ἐτυμολογία τῶν λέξεων στὴν λατινικὴ ρίζα καὶ δὲν ἀναφέρουν ὅτι ἡ λατινικὴ προῆλθε ἀπὸ τὴν ἑλληνική.

Ἔρευνα γιὰ τὸν ἀκριβῆ ἀριθμὸ τῶν ἑλληνικῶν λέξεων στὴν γαλλικὴ καὶ σὲ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες δὲν ἔχει γίνει, οἱ Γάλλοι ὅμως λεξικογράφοι Jean Bouffartigue καὶ Anne-Marie Delrieu γράφουν: «Εἶναι ἀδύνατο νὰ προσπαθήσουμε νὰ δώσουμε ἀκριβῆ συνολικὸ ἀριθμὸ (ἑλληνικῶν) λέξεων ποὺ περιέχει τὸ γαλλικὸ λεξιλόγιο, εἶναι ἀδύνατο μιὰ καὶ ἡ γλώσσα μας κερδίζει κάθε χρόνο, κάθε ἡμέρα λέξεις… ποὺ οἱ περισσότερες δὲν προέρχονται, ὅπως θὰ μποροῦσε νὰ φανταστεῖ κανείς, ἀπὸ τὰ ἀγγλικά, ἀλλὰ ἀκριβῶς ἀπὸ τὰ ἑλληνικά. Ἡ ἐπιστήμη ἀνακαλύπτει ἀσταμάτητα νέα ἀντικείμενα ἢ ἔννοιες. Πρέπει νὰ τὰ ὀνομάσει. Ὁ θησαυρὸς τῶν ἑλλη- νικῶν ριζῶν βρίσκεται μπροστά της… Παρουσιάστηκε τότε ἡ ἰδέα νὰ χρησιμοποιηθοῦν οἱ μέθοδοι ποὺ ἐφαρμόζουν οἱ Ἕλληνες γιὰ νὰ αὐξάνουν τὸ λεξιλόγιό τους. Ἡ δομὴ τῆς γλώσσας τους τοὺς ἐπέτρεπε νὰ συνθέτουν λέξεις μὲ ἕναν τρόπο ἁπλὸ καὶ ἀποτελεσματικό. Τοὺς μιμήθηκαν… κατασκεύασαν μιὰ λέξη, τὴν ὁποία μετέγραψαν στὴ γλώσσα τους (στὰ γαλλικά, ἀγγλικά, γερμανικά, ἰταλικά). Ἡ μίμηση τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς εἶναι ἐπιτυχημένη, γιατί οἱ κατασκευαστὲς ἑλληνικῶν λέξεων εἶναι ἐξαιρετικοὶ ἑλληνιστές. Τέτοιες λέξεις εἶναι: τὸ «Cosmonaute», τὸ «Astronaute», «Dermologue», «Dermatologue» καὶ πάρα πολλὲς ἄλλες [9].

Ἡ γλώσσα αὐτὴ ἔχει τροφοδοτήσει καὶ τροφοδοτεῖ τὸν παγκόσμιο λόγο, ἀφοῦ π.χ. στὴν Ζωολογία κατὰ τὸ Nomenclator Zoologicus, ποὺ ἀποτελεῖ διεθνῆ ἐπιστημονικὴ ὀνοματολογία τῶν γενεῶν ὅλων τῶν ζώων (ἐντόμων, ἑρπετῶν, θηλαστικῶν, πτηνῶν, ψαριῶν κ.λπ.) καὶ ἕως τὸ 1994 εἶχαν ἀνακαλυφθῆ 337.789 γένη ζώων, ἀμιγεῖς ἑλληνικὲς λέξεις εἶναι 195.779, δηλαδὴ 57,9%, ἂν δὲ προσθέσουμε καὶ τὶς μὲ πρῶτο ἢ δεύτερο συνθετικὸ ἑλληνικὲς λέξεις τότε τὸ ποσοστὸ ἀνέρχεται στὸ 73,7%. Στὴν Ἰατρικὴ κατὰ τὸ λεξικὸ Dorland τῆς 28ης ἐκδόσεως τοῦ 1994 σὲ 68,4%, στὴν Βοτανολογία βάσει τοῦ βοτανικοῦ – φυτολογικοῦ λεξικοῦ τοῦ Δ. ΚΑΒΒΑΔΑ σὲ 58,9%, στὴν ἐπιστημονικὴ καὶ τεχνικὴ ὁρολογία κατὰ τὸ λεξικὸ The Scientific and Techical Terms τῆς Mc Graw-Hill [10] σὲ 44,6% κ.λπ.

Καὶ ὅμως τὴν γλώσσα αὐτή, γιὰ τὴν ὁποία οἱ ξένοι ὅταν τὴν γνωρίζουν σεμνύνονται, ἐπειδὴ θεωροῦνται ἰδιαιτέρως καλλιεργημένοι, ἀφοῦ διαβάζουν ἀπὸ τὸ πρωτότυπο Ὅμηρο, Θουκυδίδη, Πλάτωνα, Ἀριστοτέλη καὶ ὅλους τοὺς ἀρχαίους συγγραφεῖς καὶ τὰ Εὐαγγέλια, κάποιοι ἰθύνοντες φρόντισαν νὰ τὴν ἀλλοιώσουν καὶ νὰ ἀλλάξουν τὴν ἐσωτερικὴ νομοτέλειά της μὲ τὴν ἐκπαιδευτικὴ μεταρρύθμιση τοῦ 1976, μὲ τὴν ὁποία καθιέρωσαν τὴ δημοτικὴ στὰ σχολεῖα καὶ τὴν κατάργηση τῆς διδασκαλίας τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν ἀπὸ τὸ πρωτότυπο στὰ Γυμνάσια, καὶ ἀπὸ τὸ 1982 καὶ μετὰ μὲ τὴν διὰ νόμου ἐπιβολὴ τοῦ μονοτονικοῦ, τὴν κατάργηση τῶν πνευμάτων καὶ ὅλων τῶν ἄλλων [ἀπίθανων] ἀλλαγῶν, ποὺ καθιέρωσαν τὰ νέα βιβλία Γραμματικῆς καὶ Συντακτικοῦ, νὰ τὴν καταστρέψουν τελείως.

Γιὰ νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς οἱ ἀπόψεις τους, μεταξὺ τῶν ἄλλων ἔλεγαν ὅτι πρέπει νὰ μὴν εἴμεθα προγονολάτρες καὶ νὰ ἐπικρατήσει ἡ γλώσσα τοῦ λαοῦ. Δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ λαὸς νὰ λέγει «δεχτήκαμε, εἴμαστε, τῶν πλούσιων, τοῦ Ἀριστοτέλη, τοῦ Σοφοκλῆ» καὶ στὰ σχολεῖα νὰ διδάσκουμε «δεχθήκαμε, εἴμεθα, τῶν πλουσίων, τοῦ Ἀριστοτέλους, τοῦ Σοφοκλέους». Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ χρησιμοποιοῦμε τὰ πνεύματα (δασεία, ψιλὴ) καὶ τὴν περισπωμένη, ποὺ χρησιμοποιοῦνται μόλις ἀπὸ τὴν ἑλληνιστικὴ ἐποχὴ καὶ νὰ ὑστεροῦμε πνευματικῶς ἔναντι τῶν ἄλλων εὐρωπαϊκῶν λαῶν ἀποστηθίζοντας ἀχρήστους γραμματικοὺς κανόνες.

Καὶ ὅμως «δεχθήκαμε, εἴμεθα» εἶναι λέξεις περισσότερο εὔηχες, ἐπειδὴ στὴ θέση τοῦ στιγμιαίου -τ ἔχουμε τὸ ἐξακολουθητικὸ -θ, τὸ ὁποῖο προφέρεται εὐκολότερα καὶ παράγει πιὸ εὐχάριστο ἦχο, ἀφοῦ δὲν διακόπεται ἀμέσως καὶ ἀναπνέουμε περισσότερο ὀξυγόνο. Περισσότερο ὀξυγόνο ἀναπνέουμε καὶ ὅταν ἡ λήγουσα εἶναι μακρὰ καὶ τονίζουμε τὴν παραλήγουσα, δηλαδὴ «τῶν πλουσίων» ἢ στὰ ἐπιρρήματα χρησιμοποιοῦμε τὴν κατάληξη -ως, δηλαδὴ «ἀσχέτως» καὶ ὄχι «ἄσχετα». Ἀλλὰ «ἄσχετα» εἶναι καὶ πληθυντικὸς οὐδετέρου τοῦ ἐπιθέτου ἄσχετος.

Ὅσον ἀφορᾶ στὰ τριτόκλιτα κύρια ὀνόματα, τὰ ἐπὶ χιλιάδες ἔτη ἀναλλοίωτα καὶ τὰ περισσότερα τόσο ἔνδοξα, καὶ ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν ἀνακοίνωσε ὅτι πρέπει νὰ διατηρήσουν τὶς ἀρχαῖες καταλήξεις. Ἐπιπλέον πολλὲς φορὲς ἀπὸ τὴ γενικὴ πτώση τὴν ἀρχαία γνωρίζουμε τὴν ἐτυμολογία τοῦ ὀνόματος. Π.χ. Ἀριστοτέλους (ἄριστος+τέλος), Σοφοκλέους (σοφός+κλέος), ἀλλὰ τοῦ Σοφοκλῆ (σοφός+κλέος).

Σχετικῶς μὲ τὸ τελικὸ -ν ἡ Παιδαγωγικὴ Ἰατρικὴ ἀπέδειξε ὅτι ἡ ἐκφορὰ τοῦ φθόγγου -ν συντελεῖ στὸ νὰ εἰσπνέουμε περισσότερο ὀξυγόνο μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καθαρίζει τὸ αἷμα, νὰ γίνεται καλύτερη ὀξυγόνωση τοῦ ἐγκεφάλου καὶ νὰ ἐνισχύεται ἡ νόηση. Καὶ τὸ γερμανικὸ περιοδικὸ P M MAGAZINE (Μάρτιος 1996) δημοσίευσε ἄρθρο γιὰ τὸ γράμμα -ν, στὸ ὁποῖο γράφει ὅτι, ὅταν κάποιος εἶναι καταπονημένος, κουρασμένος, ἡ ὁμιλία του γίνεται περισσότερο ἔρρινη γιὰ νὰ προσλάβη περισσότερο ὀξυγόνο.

Ὅσον ἀφορᾶ στὰ πνεύματα, ἴσως νὰ ἦταν ἐνωρίτερα γνωστά, ἀλλὰ χρησιμοποιήθηκαν ἀπὸ τὸν Ἀριστοφάνη τὸν Βυζάντιο (262-185 π.Χ.), δηλαδὴ ἔχουν ἱστορία 2300 ἐτῶν. Ἀλλὰ ἡ μακραίωνη αὐτὴ ἱστορία τους εἶναι ἀσήμαντη, ὅταν οἱ ἄλλοι Εὐρωπαῖοι θεωροῦν σημαντικὴ τὴν ἱστορία ἐλαχίστων αἰώνων; Π.χ. οἱ Ἄγγλοι θεωροῦν ἱστορικὴ τὴ γλώσσα τοῦ Οὐίλλιαμ Σαίξπηρ (1564- 1616) καὶ τῆς ἐποχῆς του, τὴν ὁποία ὁμιλοῦσαν πρὶν ἀπὸ τέσσερεις μόνον αἰῶνες, γι’ αὐτὸ τὴν σέβονται καὶ τὴν διδάσκονται. Ὅπως σέβονται καὶ τὶς δασυνόμενες ἑλληνικὲς λέξεις καὶ διατηροῦν τὸ -h, ἀπὸ τὸ ὁποῖο προῆλθε ἡ δασεία, ἀκόμη καὶ στὶς σύνθετες λέξεις π.χ. HELLAS (Ἑλλάς), ἀλλὰ καὶ cachemia (κακός+αἷμα), masthelcosis (μαστός+ἕλκωσις). Ἡ διατήρηση τῆς δασείας διευκολύνει καὶ τὴν ἐτυμολογία τῶν λέξεων π.χ. τὰ ἁλόφυτα (τὰ φυτὰ ποὺ εὐδοκιμοῦν σὲ ἁλατοῦχα ἐδάφη). Μὲ τὴν καθιέρωση ὅμως τοῦ μονοτονικοῦ οἱ Ἕλληνες θὰ μποροῦν νὰ ἐτυμολογοῦν τὶς λέξεις τῆς γλώσσας τους μόνον ἀπὸ τὶς ἑλληνικὲς λέξεις, ποὺ ἔχουν εἰσχωρήσει στὶς ξένες γλῶσσες καὶ οἱ ξένοι σέβονται τὴν ἱστορικὴ ὀρθογραφία μας τῶν 2.300 ἐτῶν καὶ διατηροῦν τὴν δασεία πολλὲς φορὲς καὶ στὸ ρ π.χ. rheumatic.

Καὶ ἂν οἱ Ἕλληνες, κατὰ τὴ γνώμη κάποιων [δῆθεν εἰδικῶν] φιλολόγων, κοπιάζαμε ἀσκόπως, ἐπειδὴ ἔπρεπε νὰ ἀποστηθίζωμε ἐλαχίστους γραμματικοὺς κανόνες σχετικοὺς μὲ τὶς δασυνόμενες λέξεις, ἐπειδὴ ὅλες οἱ ἄλλες ἔπαιρναν ψιλή, οἱ Ἄγγλοι πόσο πρέπει νὰ κοπιάσουν γιὰ νὰ μάθουν τὴν ὀρθογραφία τῶν 27.000 ἀμιγῶν ἑλληνικῶν λέξεων, ποὺ ἔχουν εἰσχωρήσει στὴ γλώσσα τους, καὶ τῶν 234.000 ποὺ ἔχουν ὡς πρῶτο ἢ δεύτερο συνθετικὸ ἑλληνικὴ λέξη. Καὶ ὅμως σέβονται τὴν ἱστορία τῆς γλώσσας μας καὶ τηροῦν τοὺς κανόνες αὐτῆς. Τὸ ἴδιο κάνουν καὶ οἱ περισσότεροι λαοί, στὶς γλῶσσες τῶν ὁποίων ἔχουν εἰσχωρήσει ἑλληνικὲς λέξεις, γιὰ νὰ ἐκφράσουν μὲ ἀκρίβεια τὴν ἐπιστημονικὴ ὁρολογία καὶ γενικότερα κάθε πτυχὴ τοῦ πνεύματος.

Γιὰ τὸν τόνο περισπωμένη ἀναφέρουμε μόνον ὅτι οἱ Ἰσπανοὶ ἐτόνισαν ὅτι θὰ ἀποχωρήσουν ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἂν γιὰ λόγους ἁπλοποιήσεως καταργηθῆ ἡ «περισπωμένη» ἀπὸ τὴν λέξη ESPANIA, καὶ ἐπέτυχαν νὰ μὴν καταργηθεῖ. Καὶ ὅμως ἡ ἰσπανικὴ γλώσσα δὲν ἔχει ἱστορία 2300 ἐτῶν, οὔτε τὴ βαρειὰ γλωσσικὴ κληρονομιὰ τῆς Ἑλληνικῆς.

Αὐτὲς καὶ ὅλες οἱ ἄλλες ἀλλαγὲς στὴ γλώσσα μας, ὅπως ἡ κατάργηση τῶν αὐξήσεων στὰ ρήματα κ.λπ., ἐξαιτίας τῶν ὁποίων οἱ μαθητὲς ἔχουν σταματήσει νὰ σκέπτωνται, νὰ ἀκονίζουν τὸ μυαλό τους ποιά αὔξηση ἢ ποιόν τόνο θὰ χρησιμοποιήσουν, ὁδήγησαν τὰ ἑλληνόπουλα ὄχι μόνον στὴν λεξιπενία -χρησιμοποιοῦν στὸν προφορικὸ καὶ γραπτὸ λόγο 500-800 λέξεις- καὶ στὴν ἡμιμάθεια -δὲν κατανοοῦν πλέον τὰ Εὐαγγέλια, τὸν Παπαδιαμάντη καὶ ἄλλους Ἕλληνες λογοτέχνες-, ἀλλὰ πολλὰ παιδιὰ καὶ στὴ δυσλεξία καὶ σὲ ἄλλες πνευματικὲς ἀσθένειες, ὅπως βεβαιώνει καὶ τὸ βιβλίο «Ἡ ἐκδίκησις τῶν τόνων» τῶν ψυχολόγων Θαλῆ Παπαδάκη, Δήμητρας Βεκιάρη καὶ τοῦ ψυχιάτρου Ἰωάννη Τσέγκου.

Ἔλειψαν τὰ πνεύματα, ἀλλὰ δυστυχῶς ἔλειψε καὶ τὸ πνεῦμα στὴν παιδεία. Ἔγινε μονοτονικὴ ἡ γλώσσα, ἀλλὰ ἔγινε μονοτονικὴ καὶ ἡ παιδεία καὶ ἡ πνευματικὴ πρόοδος τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ἀπειθάρχητη πλέον ἑλληνικὴ γλώσσα, ἀποτέλεσμα τῶν ἀλλαγῶν, τῶν ἁπλοποιήσεων καὶ τῆς υἱοθετήσεως τῆς ἀρχῆς τῆς «ἥσσονος προσπαθείας», ὁδηγεῖ μὲ βεβαιότητα σὲ πνευματικὴ ὀπισθοδρόμηση, ἀφοῦ ἡ γλώσσα κατὰ τὸν Εὐριπίδη εἶναι ὁ ἄγγελος τοῦ νοῦ (ἀγγελιοφόρος τῆς σκέψεως). Δηλαδὴ ἁπλοποιήσαμε τὴ γλώσσα μας, ἀλλὰ ἁπλοποιήσαμε καὶ τὴ σκέψη μας καὶ τὸ μυαλό μας.

Στὴν λεξιπενία καὶ τὴν πνευματικὴ ἔνδεια τῶν νέων μας τὰ μέγιστα συνετέλεσε καὶ ἡ κατάργηση τοῦ παραδοσιακοῦ τρόπου γραφῆς τῶν ἐκθέσεων καὶ ἡ ἀντικατάστασή του ἀπὸ τὸ μάθημα τῆς Γλώσσας, ποὺ εἰσηγήθηκαν κάποιοι [δῆθεν προοδευτικοὶ] φιλόλογοι καὶ ἐπέτυχαν νὰ ἐφαρμοσθῆ μετὰ τὸ 1982. Δηλαδὴ γράφουν οἱ μαθητὲς ὀλίγες ἐκθέσεις καὶ μόνον μὲ θέματα σχετικὰ μὲ αὐτὰ ποὺ γράφονται στὰ βιβλία τοῦ μαθήματος τῆς Γλώσσας ἢ παραπλήσια, ὅποτε διαβάζουν ἢ ἀποστηθίζουν ὅλοι τὰ ἴδια ἀσήμαντα κείμενα, σκέπτονται μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ἡ σκέψη τους γίνεται σχεδὸν κατευθυνομένη , ἀποκόπτεται ἀπὸ τὴν παράδοσή μας, ἀπὸ τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα τῶν προγόνων μας, ἀπὸ τὴν ἱστορία μας, τὰ πρότυπα ζωῆς, τὶς ἀνιδιοτελεῖς προτεραιότητες, ἀφοῦ πιθανὸν νὰ μὴν διαβάσουν ποτὲ τοὺς μεγάλους Ἕλληνες λογοτέχνες (Γ. Βιζυηνό, Ι. Βλαχογιάννη, Ἀνδρ. Καρκαβίτσα, Γρ. Ξενοπουλο, Χρ. Χρηστοβασίλη κ.ἄ.), τὴ θαυμάσια νεοελληνικὴ λογοτεχνία, τὴν ὁποία ἦσαν ἀναγκασμένοι νὰ μελετήσουν ὡς μαθητὲς γιὰ νὰ ἀποκτήσουν πλούσιο λεξιλόγιο καὶ νὰ γράφουν καλὲς ἐκθέσεις.

Ὅποιος, ὅμως, ὑπονομεύει τὴ γλώσσα, ὑπονομεύει τὰ πνευματικὰ θεμέλια, τὴν ὕπαρξη τοῦ Ἔθνους του, διότι ἡ καρδιὰ ἑνὸς Ἔθνους κτυπᾶ στὴ γλώσσα του. Ὁ δημοτικιστὴς Γιάννης Ψυχάρης ἔγραφε: «Γλώσσα καὶ Πατρίδα εἶναι τὸ ἴδιο. Νὰ πολεμᾶ κανεὶς γιὰ τὴν Πατρίδα του ἢ γιὰ τὴν Ἐθνική του γλώσσα ἕνας εἶναι ὁ ἀγώνας. Πάντα ἀμύνεται περὶ πάτρης». Καὶ δὴ ὅταν ὑπονομεύεται ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Γκαῖτε εἶπε: «Ἄκουσα τὸ Εὐαγγέλιο στὸν Ἅγιο Πέτρο τῆς Ρώμης σὲ ὅλες τὶς γλῶσσες. Ἡ Ἑλληνικὴ ἀντήχησε σὰν ἄστρο ποὺ ἐμφανίζεται τὴν νύκτα [11]». Καὶ πολλοὶ ξένοι πιστεύουν ὅτι «δι’ ἡμῶν ὁμόφωνος γέγονε πᾶσα ἡ οἰκουμένη», δηλαδὴ ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ εἶναι ἡ γλώσσα τοῦ κόσμου, γι’ αὐτό, ὅπως εἶπε ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος στὶς 19-11-2002 στὸ Α.Π.Θ., βιβλίο προσφάτως ἐκδοθὲν ἀπὸ τὰ πανεπιστήμια Χάρβατ καὶ Ὀξφόρδης, τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὴν Ἑλλάδα, γράφει: «Εἴμεθα ὅλοι Ἕλληνες μακριὰ ἀπὸ τὴν πατρίδα μας».

Καὶ ὁ πρύτανις τῆς Βασιλικῆς Ἀκαδημίας τῆς Βασκικῆς Γλώσσας Φεδερίκο Κάρλος Κρούτβιγκ Σαγρέδο ἔγραφε: «Τὸ νὰ ὁμιλῆ κάποιος γιὰ Ἑνωμένη Εὐρώπη χωρὶς ἑλληνικὴ γλώσσα εἶναι σὰν νὰ ὁμιλῆ μὲ ἕναν τυφλὸ γιὰ χρώματα. Δὲν μπορεῖ νὰ ἐπέλθη μία ἀναγέννηση ἐὰν δὲν πᾶμε στὶς πηγές μας. Ἐννοοῦμε τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, τὴν ὁποία εὑρίσκουμε μερικῶς σὲ ὅλες τὶς γλῶσσες τοῦ κόσμου μὲ τὴν μορφὴ τῶν ἐπιστημονικῶν καὶ τεχνικῶν ὅρων, ἀλλὰ καὶ λέξεων τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἀκόμη καὶ τῆς καθημερινῆς ὁμιλίας ἀποτελεῖ τὴ γλώσσα γεννήτρια τῶν εὐρωπαϊκῶν γλωσσῶν» [11]. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Ἰσπανοὶ εὐρωβουλευτὲς ἐζήτησαν νὰ καθιερωθῆ ἡ Ἑλληνικὴ ὡς ἡ ἐπίσημη γλώσσα τῆς Ε.Ε. Δὲν τὸ ζήτησε ὅμως καὶ ἡ τότε ἑλληνικὴ κυβέρνηση, διότι οἱ περισσότεροι Ἕλληνες δὲν ἔχουμε συνειδητοποιήσει ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ πνευματικὴ ὑπερδύναμη, ἀφοῦ ἐδῶ γεννήθηκαν οἱ ἐπιστῆμες, ἡ φιλοσοφία, ἡ ἱστορία, ἡ ρητορική, ἡ λογοτεχνία (ἔπος, λυρικὴ ποίηση, τραγικὴ ποίηση, κωμωδία καὶ γενικῶς ὁ πεζὸς λόγος) καὶ ἐμᾶς μιμήθηκαν ὁ Σαίξπηρ καὶ ὅλοι οἱ μεγάλοι ξένοι λογοτέχνες, ἐδῶ γεννήθηκαν οἱ τέχνες καὶ μὲ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα διαδόθηκαν οἱ ἀξίες ποὺ διέπουν τὴν ἀνθρωπότητα. _

1. Θεοχάρης Δημ., Οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι στὴν Ἑλλάδα, Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Ἐκδοτικὴ Ἀθηνῶν, τ. Α, σ. 35-38, Ζέλλιου-Μαστοροκώστα Ἐρ., Ἡ χερσόνησος τῆς Χαλκιδικῆς κατὰ τοὺς προϊστορικοὺς χρόνους, Θεσσαλονίκη. Μ. Τριανταφύλλου υἱοί, 1982, σ. 9-14.

2. Ἐφ. Μακεδονία, 29-3- 2009.

3. Οἱ ἀρχαίοι Ἕλληνες Λιβύη ὀνόμαζαν τὴν Β. Ἀφρικὴ πλὴν τῆς Αἰγύπτου.

4. Τραχίνιαι 1060.

5. Καβάφης Κ., Στὰ 200 π.Χ., Ἀθήνα, Ἴκαρος, 1984, σ. 178.

6. Καβάφης Κ., Ἐν δήμῳ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, Ἀθήνα, Ἴκαρος, 1984, σ. 140.

7. Ντυρὰν Γουίλ, The story of civilization, 1935, μτφ. Φραγκιά Ἀ., Παγκόσμιος ἱστορία τοῦ πολιτισμοῦ, 1969, τ. 2, σ. 680.

8. Κωνσταντινίδης Ἀρ., Οἱ ἑλληνικὲς λέξεις στὴν ἀγγλικὴ γλῶσσα, Θεσσαλονίκη, Χαρ. Αϊβατζής, 1994 (Βραβεῖο Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν).

9. Bouffartigue Jean και Delrieu Anne-Marie, The sors des Racines Greogues, Παρίσι 1981, μτφ. Μοζὲρ Ἀμαλία, Θησαυροὶ ἑλληνικῶν ριζῶν, 1993, σ. 17,19.

10. Κωνσταντινίδης Ἀρ., Ἡ οἰκουμενικὴ διάσταση τῆς ἑλληνικῆς γλῶσσας, Θεσσαλονίκη 2001, σ. κθ .

11. Μενέλαος Παγουλάτος, Ἀνθολόγιον πατριδογνωσίας, Ἀθήνα, Γεωργιάδης, 1996, σελ. 59.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη