Ὑπάρχουν δυὸ βασικὲς ἀλήθειες γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη σχετικὰ μὲ τὸν ἄνθρωπο. Ἡ πρώτη εἶναι ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει ψυχοσωματικὴ ὀντότητα καὶ ἡ δεύτερη ὅτι ἡ ψυχή του εἶναι αἰώνια στὴ φύση της. Τὸ σῶμα τοῦ εἶναι ἀδιάρρηκτα συνδεδεμένο μὲ τὴν ψυχή του καὶ ἡ ψυχὴ μὲ τὴν θεϊκὴ πραγματικότητα.

Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει μόνο διδασκαλία περὶ τῆς ψυχῆς, ἀλλὰ βαθιὰ ἐμπειρία της. Δὲν ἔχει ἁπλὰ ἄποψη ἐπὶ τοῦ θέματος ἔχει βίωση ἀληθείας. Ἡ ἀποκάλυψή της δὲν τῆς προσφέρεται μόνον διδακτικά, ἀλλὰ τῆς ἐπαληθεύεται βιωματικά. Δὲν λέει αὐτὸ ποὺ ξέρει ἀλλὰ μεταγγίζει αὐτὸ ποὺ ζεῖ. Ὅταν βλέπει τὸν ἄνθρωπο, τὸν κάθε ἄνθρωπο, δὲν ἀντικρίζει σ᾿ αὐτὸν μόνο τὸ σῶμα του ἢ τὴ χρονικὴ παρουσία του, ἀλλὰ βλέπει τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ νὰ ἀντικατοπτρίζεται στὴν ψυχή του καὶ διακρίνει τὴν αἰώνια διάστασή του. Αὐτὸ πῶς νὰ τὸ ἀρνηθεῖ ἡ Ἐκκλησία;

Ἄνθρωπος δὲν εἶναι τὸ σῶμα, ἡ ὑγεία, αὐτὸ ποὺ βλέπουμε. Οὔτε πάλι ἡ ψυχὴ ὡς διάθεση, ὡς ψυχισμός, ὡς ἔκφραση τῶν ἐγκεφαλικῶν λειτουργιῶν, ὡς φυσικὸ στοιχεῖο συμπεριφορᾶς - αὐτὸ ποὺ ἀντιλαμβανόμαστε. Ὁ θησαυρὸς τῆς ἀνθρώπινης ὑπόστασης εἶναι ἡ ψυχὴ ὡς πρόσωπο, ὡς εἰκόνα τῆς θεϊκῆς δόξης, ὡς αὐτεξούσιο, ὡς δυνατότητα μετοχῆς στὴν αἰωνιότητα, ὡς χάρις αὐθυπέρβασης. Κάθε τι ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν ψυχὴ ἀποτελεῖ ἱερὸ γεγονὸς ἢ στοιχεῖο ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν σωτηρία, τὸν ἐξαγιασμό, τὴν ἕνωση μὲ τὸν Θεό, τὴν βίωση τῆς αἰώνιας προοπτικῆς τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ εἶναι τὸ στοιχεῖο πού, ἐπειδὴ εἶναι ὑπαρκτὸ καθιστᾶ τὸν ἄνθρωπο ἱερό.

Ἡ ψυχὴ μ᾿ αὐτὴν τὴν ἔννοια, περιφρουρεῖται μέσα στὸ σῶμα ποὺ τὸ μεταμορφώνει σὲ ναό. Τὸ σῶμα ποὺ διαφυλάσσει τὸ θησαυρὸ τῆς ψυχῆς δὲν εἶναι φυλακή. Ἕνα σῶμα ὅμως ποὺ ἐν ζωῇ δὲν τὸ σεβαστήκαμε, οὔτε κὰν φιλόζῳα τὸ διατηρήσαμε, ποὺ βιολογικὰ μὲν τὸ περιποιηθήκαμε στὰ ἐργαστήρια, οὐσιαστικὰ ὅμως τὸ καταστρέψαμε στὴν πρακτική της ζωῆς ἕνα σῶμα στὸ ὁποῖο ἡ ἰατρικὴ δὲν καλεῖται νὰ θεραπεύσει μόνο τὶς συνέπειες τῆς φυσιολογικῆς φθορᾶς ἐπάνω του, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀνορθόδοξου τρόπου καὶ τῆς ἀντίληψης ζωῆς μέσα του, ἕνα σῶμα ποὺ ἡ ἴδια ἡ ψυχή μας τὸ ἀγνόησε, καὶ ἀντὶ μαζί του νὰ ἐπιτελέσει τὸν ἱερουργικὸ σκοπό της, ἱκανοποίησε τὶς φιλήδονες τάσεις καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς διαθέσεις της -καὶ μάλιστα μὲ τὴν ἀποδοχὴ καὶ νομικὴ κάλυψη τῆς κοινωνίας-, αὐτὸ τὸ σῶμα εἶναι εὔκολο αὐτὴ ἡ κοινωνία καὶ ψυχὴ νὰ θέλουν νὰ τὸ κάψουν γιὰ νὰ ὁλοκληρώσουν τὸ ἔργο τους καὶ νὰ ἐξαφανίσουν τὴν ἀσέβειά τους.

Γιὰ τὴν Ἐκκλησία τὰ πράγματα εἶναι ἐντελῶς διαφορετικά. Τὸ σῶμα, ὅσο ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐν ζωῇ, τὸ βλέπει ὡς θυσιαστήριο. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ βάναυση ἐπέμβαση ἐπάνω του καὶ ἡ ὑποταγή του στὶς ὁρμές, ποὺ δουλώνουν τὸ αὐτεξούσιο, δηλώνουν ἀσέβεια καὶ ἀποτελοῦν βεβήλωση καὶ ἁμαρτία. Ἡ συντήρηση καὶ τροφοδοσία τοῦ γίνεται πάντοτε μὲ προσευχὴ -προσευχὲς τῆς τραπέζης- ἡ φροντίδα τῆς ὑγείας του ποὺ συνδυάζεται μὲ μυστήριο - τὸ εὐχέλαιο-, ἡ ἀναπαραγωγή του μὲ ἄλλο μυστήριο - τὸ γάμο- καὶ τέλος ὁ ἐξαγιασμός του ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν μετάληψη τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.

Μόλις ὁ ἄνθρωπος πεθάνει, τὸ σῶμα του γίνεται λείψανο. Τότε αὐξάνει καὶ ὁ σεβασμός μας σ᾿ αὐτό. Τὸ λείψανο ἀποτελεῖ τὴν ἀνάμνηση μίας ἱερουργίας ποὺ μέσα του ἐπιτελεῖτο - τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς- καὶ τὴν ὑπόμνηση μίας ἄλλης ποὺ τώρα «ἀγνώστως» συνεχίζεται ἔξω ἀπὸ αὐτό- τῆς δόξης τῆς ψυχῆς. Τὸ σῶμα δὲν περιμένει τὴν καταστροφή του, ἀλλὰ τὴν «ἑτέρα μορφή του» (Μαρκ. ιστ´ 12), τὴν ἀναμόρφωσή του «εἰς τὸ ἀρχαῖον κάλλος». Αὐτὴ εἶναι ἡ αἰτία ποὺ ἡ Ἐκκλησία προσεγγίζει τὸ σῶμα μὲ ἰδιαίτερο σεβασμὸ καὶ αἰσθήματα ἱερά. Δὲν καῖμε τοὺς ναούς, πολλῶ δὲ μᾶλλον τοὺς ἔμψυχους ναούς.

Αὐτὸ βέβαια δὲν σημαίνει ὅτι τὸ σῶμα εἶναι κάτι ποὺ δὲν ἐγγίζεται καὶ στὸ ὁποῖο ἀρνούμεθα κάθε παρέμβαση. Τὸ σῶμα εἶναι τὸ ὑποκείμενο στὴ φθορὰ στοιχεῖο τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ φυσικὴ φθορὰ εἶναι ἡ ἰσχυρότερη ἴσως ὑπόμνηση τῆς πτωτικῆς μας φύσεως. Κάθε βίαιη κίνηση ποὺ συνηγορεῖ στὴ συρρίκνωσή του, προσβάλλει καὶ τὴν ψυχή. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, στὸ σῶμα παρεμβαίνουμε μόνο θεραπευτικά, ἀναστέλλοντας τὴν ἐξέλιξη τῆς φθορᾶς, ὅταν καὶ ὅσο μποροῦμε. Ἡ διαδικασία της πρέπει νὰ εἶναι ἐντελῶς φυσικὴ καὶ ποτὲ ἐξαναγκασμένη. Τὴν ἀναλαμβάνει μόνον ὁ Θεὸς μέσα ἀπὸ τὶς συνθῆκες ποὺ ὁ ἴδιος προνοεῖ ἢ ἡ φύση μέσα ἀπὸ τὴν εὐθύνη ποὺ τῆς ἔχει ἀνατεθεῖ. Αὐτὸς εἶναι ἕνας ἄλλος λόγος ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ἀρνεῖται τὴν καύση τῶν νεκρῶν. Ἀφήνει στὴ φύση νὰ ἀναλάβει τὴν εὐθύνη τῆς φθορᾶς τοῦ σώματος. Δὲν τὸ καίει, ἀλλὰ τὸ ἀφήνει νὰ σβήσει. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ φύση ἐπιτρέπει νὰ μείνει κάποιο ὑπόλειμμα, αὐτὸ ἔχει τὸ λόγο του. Ὅταν καὶ ἡ φύση ἀρνεῖται τὴν ὁλοσχερῆ διάλυσή του ἀνθρωπίνου σώματος, τότε ἡ νομοθετημένη καύση του δὲν εἶναι πράξη ἐπιλήψιμης βίας;

Τὰ ὀστὰ ὑπαινίσσονται ὅτι τὰ σώματα ἔχουν μὲν ὅλα μία ὁμοιότητα, ἀλλὰ ἔχουν καὶ διαφορές. Ἄλλα εἶναι τὰ κοκαλάκια ἑνὸς μικροῦ παιδιοῦ στὴ θέα τους καὶ ἄλλα ἑνὸς ἐνήλικα. Ἄλλα ἑνὸς ἀνθρώπου καὶ ἄλλα κάποιου ζῴου. Ὅταν ὅμως καοῦν, ἡ στάχτη ἐξομοιώνει τὰ πάντα. Καὶ στὴν περίπτωση αὐτὴ ποὺ διατηρεῖται καὶ δὲν σκορπίζεται, δὲν διακρίνονται οἱ διαφορές, ἔχουν ἐξαλειφθεῖ γιὰ πάντα. Μαζὶ μὲ τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ προσώπου, ἔχει ἐξαφανιστεῖ καὶ ἡ εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου μόλις δὲ σκορπιστοῦν καὶ τὰ ὑπολείμματα τῆς στάχτης,μαζὶ μὲ τὰ ψήγματα τοῦ κοινωνικοῦ σεβασμοῦ, ὁριστικοποιεῖται καὶ ἡ διαγραφὴ κάθε ἴχνους παρουσίας του. Ὁ ὑπαρκτικὸς θάνατος ἔχει προσυπογράψει τὸν φυσιολογικό.

Τὸ ὑπόλειμμα τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι ἡ ἰσοπέδωση καὶ ἡ ἀπουσία, ἀλλὰ ἡ ταυτότητα καὶ τοῦ εἴδους καὶ τοῦ προσώπου καὶ ἡ παρουσία. Ὁ ἀγώνας νὰ διατηρήσουμε τὰ ὀστά, τὰ λείψανα, ὅ,τι περισσότερο ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο μποροῦμε σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο, ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν ἀνάγκη μας νὰ διατηρηθεῖ ὅσο περισσότερο γίνεται τὸ πρόσωπό του στὸν ἄλλο. Ὁ σεβασμός μας στὰ νεκρὰ λείψανα πιστοποιεῖ τὴν πίστη μας στὴν ἀθάνατη ψυχή.

Οἱ νεκροὶ δὲν εἶναι «πεθαμένοι» ἀλλὰ κεκοιμημένοι. Τοποθετοῦνται μὲ σεβασμὸ στὸν τάφο, στραμμένοι πρὸς ἀνατολᾶς μὲ τὴν προσδοκία τῆς ἀναστάσεώς τους. Ἡ Ἐκκλησία συνειδητὰ ἀρνεῖται τὸν ὅρο «νεκροταφεῖα» καὶ ἐπιμένει στὸν ὅρο «κοιμητήρια». Καὶ τὸ κάνει αὐτὸ ὄχι γιὰ λόγους ψυχολογικοῦ -γιὰ νὰ μὴν ἀγριεύουμε- ἀλλὰ γιὰ λόγους καθαρὰ πνευματικούς: νεκρὸς δὲν σημαίνει τελειωμένος (ποὺ ἔχει τελειώσει) ἀλλὰ τετελειωμένος (ποὺ ἔχει τελειωθεῖ). Τέλος δὲν σημαίνει λήξη, ἀλλὰ τελείωση. Τὰ ὀστὰ τῶν νεκρῶν ἀποτελοῦν ἀνάμνηση τῆς παρελθούσης ζωῆς τους, ἐνθύμηση τῆς παρούσης καταστάσεώς τους, ἀλλὰ καὶ ὑπόμνηση τῆς μελλούσης προοπτικῆς μας. Αὐτὰ μὲ κανένα νόμο δὲν καίγονται.

Ἡ Ἐκκλησία δὲν τιμᾶ τὸ σῶμα καὶ χωριστὰ τὴν ψυχή, ἀλλὰ τὸν σύνδεσμο τῶν δυό, τὸν ἄνθρωπο ὡς ὅλον. Στὸν κίνδυνο νὰ ξεχαστεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἐπειδὴ δὲν φαίνεται ἡ ψυχῆ του, διατηροῦμε τὸ σῶμα, ποὺ δὲν μᾶς τὴν θυμίζει μόνο ὅταν λειτουργεῖ ἀλλὰ καὶ ὅταν ἁπλὰ ὑπάρχει. Ἡ ὁριστικὴ καταστροφὴ τοῦ σώματος, ἡ καύση του, δὲν εἶναι καύση νεκροῦ ἀνθρώπου -κάτι ποὺ καίγεται - ἀλλὰ προσπάθεια καύσης τῆς ζωντανῆς ψυχῆς του, κάτι ποὺ δὲν καταστρέφεται.

Ἡ ψυχῆ ζεῖ. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι τὰ λείψανα ἔχουν ζωὴ ὄχι βιολογικὴ βέβαια ἀλλὰ κάποιας μορφῆς πνευματική, ποὺ ὅμως διαπιστώνεται. Ὅταν ἔχουμε ἄτομα ποὺ ἡ βίωσή τους τῆς πνευματικῆς πραγματικότητος ἦταν τόσο ἔντονη ὥστε καὶ ἀπὸ τότε ποὺ ζοῦσαν ἐν χρόνῳ τὴν παχύτητα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, αὐτὰ νὰ λειτουργοῦν στὶς συχνότητες τοῦ ἄλλου, τότε ὁ θάνατός τους εἶναι κοίμηση ποὺ ἀποτυπώνεται στὰ λείψανά τους. Εἶναι πολύτιμη ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, διαρκῶς ἐπαληθευόμενη, ὅτι πλεῖστα ὅσα ἐξ αὐτῶν ἐμφανίζουν ἰδιάζουσα χάρι. Εἶναι γνωστὸ ὅτι συχνὰ τὰ λείψανα τῶν ἁγιορειτῶν μοναχῶν ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἐξαγιασμένων ἀνθρώπων ποὺ ἡ ζωὴ τοὺς τίμησε τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχῆ τοὺς φανέρωσε μεγαλύτερη εὐρωστία καὶ ζωτικότητα ἀπὸ αὐτό, διατηροῦν μία ἐντυπωσιακὴ εὐκαμψία γιὰ ὦρες μετὰ θάνατον. Δὲν κοκαλώνουν!

Ἀλλὰ καὶ ἡ ἀποδεδειγμένη εὐωδία, τὸ κέρινο χρῶμα τους, ἡ θαυματουργικὴ χάρι τους ἢ ἡ φυσικὴ ἀφθαρσία ὁλόσωμων ἁγίων, στοιχεῖα ἀσυνήθη καὶ φυσικῶς ἀνεξήγυτα, εἶναι ἀναμενόμενα φαινόμενα τῆς πνευματικῆς πραγματικότητος. Αὐτὰ τὰ λείψανα, γιὰ τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ συνείδηση, ἀποτελοῦν περιουσία πολυτιμότερη καὶ ἀπὸ τὴ διδασκαλία της θησαυροὺς ἀναγκαιότερους καὶ ἀπὸ τὰ σκεύη της. Στὰ λείψανα τῶν μαρτύρων της ἑδράζονται οἱ ἅγιες τράπεζές της. Ἂν αὐτὰ κάψει, θὰ ἔχει ἤδη θυσιάσει τὰ ἱερὰ θυσιαστήριά της θὰ ἔχει καταστρέψει τὰ ζωτικὰ σπλάχνα της.

Ἡ ψυχὴ ὑπάρχει, ζεῖ καὶ ἀναγνωρίζει τὸ σῶμα της καὶ μετὰ θάνατον. Βλέπει καὶ μπορεῖ νὰ ἀντικρύσει τὴν καύση του. Ἄραγε θὰ τὴν ἐγκρίνει; Ἡ ἴδια στὴν κατάσταση ποὺ εἶναι δὲν βλάπτεται ἀπὸ τὶς δικές μας ἐνέργειες οὔτε καὶ ὅταν τῆς καταστρέφουν τὸ δικό της σῶμα.

Ἡ ἀσέβεια ἐπάνω της ὅμως φθείρει ἐμᾶς. Τὸ ἠθικὸ κριτήριο σὲ μία τόσο καίρια ἀπόφαση γιὰ τὴν Ἐκκλησία εἶναι πνευματικὸ δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὶς ἐπιλογὲς μίας πεθαμένης κοινωνίας, μίας κοινωνίας ποὺ ἀρνεῖται τὴν ἀθανασία της, ἀλλὰ μὲ τὶς προτιμήσεις τῆς ἀθάνατης ψυχῆς, τῆς ψυχῆς ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὴν αἰωνιότητά της.

Ἂν μᾶς ρωτοῦσαν πὼς θὰ προτιμούσαμε νὰ φύγει ἀπ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο κάποιος δικός μας: ἀπὸ ἐγκεφαλικὴ ἀποπληξία, ἀπὸ καρδιακὴ ἀνακοπή, μὲ παραμορφωτικὰ ἐγκαύματα, ἢ νὰ ἀποτεφρωθεῖ ἀπὸ ἀνάφλεξη καὶ πυρκαγιά, ἔχω τὴν ἐντύπωση πὼς ὁ τραγικότερος τρόπος θὰ ὁμολογούσαμε πὼς εἶναι ὁ τελευταῖος.

Εἶναι φυσικὸ στὸν ἄνθρωπο, ὅταν ἀποχαιρετᾶ τὸν ἄνθρωπό του, νὰ θέλει νὰ ἀντικρύσει γιὰ τελευταῖα φορὰ τὴν οἰκεία σ᾿ αὐτὸν ὄψη καὶ ὄχι τὸ ἀποτρόπαιο κατάντημά του σὲ ἀπάνθρωπη, ἀνοίκεια καὶ ἀπρόσωπη στάχτη. Ἡ λεπτὴ ἀγάπη τῶν στιγμῶν ἐκείνων ἐκφράζεται ὡς ἀνάγκη νὰ ἀγκαλιάσει κανείς, νὰ φιλήσει, νὰ χορτάσει τὸ βλέμμα του, νὰ ἐκδηλωθεῖ τρυφερὰ πάνω στὸ ἄψυχο σῶμα. Ἂν μᾶς πληγώνει ἡ βία τῆς φύσεως, πῶς ἐμεῖς ἐπιλέγουμε τὴ βία τοῦ αὐτεξουσίου μας; Ὅταν κάτι εἶναι πολύτιμο καὶ τὸ χάνουμε, προσπαθοῦμε νὰ κρατήσουμε ὅσο περισσότερο ἀπ᾿ αὐτὸ μποροῦμε. Ποτὲ δὲν νομοθετοῦμε τὴ βίαιη μείωση τοῦ τελευταίου ἀνεκτίμητου ὑπολείμματός του.

Ἡ ἀπόφαση ὅτι δὲν ἔχουμε χῶρο στὰ κοιμητήριά μας ἰσοδυναμεῖ μὲ προσβολή. Ἂν δὲν ἔχουμε, νὰ δημιουργήσουμε χῶρο. Ἡ ἀγάπη δημιουργεῖ καὶ χῶρο καὶ προϋποθέσεις. Ἡ χρηστικὴ ἀνάγκη ποτὲ δὲν εἶναι οὐσιαστικὴ καὶ πάντα πιστοποιεῖ τὴ στενότητα τοῦ καρδιακοῦ χώρου. Ἡ ἀνάγκη τοῦ σεβασμοῦ εἶναι πολὺ μεγαλύτερη γι᾿ αὐτὸν ποὺ τὸν ἐκχωρεῖ παρὰ γι᾿ αὐτὸν ποὺ ἀποδέχεται.

Ἔτσι ποὺ βαδίζει ἡ κοινωνία μας δὲν θὰ ἔχει μόνον ἔλλειψη χώρου, ἀλλὰ καὶ ἀνθρώπους δὲν θὰ βρίσκει γιὰ νὰ θάψουν, ἴσως καὶ νὰ κάψουν, τοὺς νεκρούς της. Στὸ ἀπέραντο γηροκομεῖο τοῦ «πολιτισμένου» κόσμου μας, ὅπου οἱ νέοι τείνουν νὰ γίνουν πολὺ λιγότεροι ἀπὸ τοὺς ἡλικιωμένους καὶ οἱ γεννήσεις πολὺ πιὸ σπάνιες ἀπὸ τοὺς θανάτους, θὰ ὑπάρχουν νεκροὶ καὶ ὄχι νεκροθάφτες. Ἀντὶ νὰ ἐνδιαφέρεται ἡ κοινωνία μας γιὰ τὴν ἀρχὴ τῆς ζωῆς, π.χ. τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα, ὑπερ-ἀπασχολεῖται μὲ τὸ τέλος, τὴν καύση. Ἡ ἴδια νοοτροπία ποὺ ἀποφεύγει, τὴ γέννηση, δηλαδὴ τὴ ζωή, αὐτὴ ποὺ ἀπορρίπτει καὶ τοὺς γέρους, αὐτὴ ποὺ προτείνει τὴν εὐθανασία, αὐτὴ ποὺ ἡ ἴδια δὲν ἀντέχει καὶ τοὺς νεκροὺς ἀρνεῖται τὴ δημιουργία καὶ ἐπιλέγει τὴν καύση. Αὐτὴ ὑπογράφει τὸ ὁριστικὸ τέλος τοῦ τέλους τὸ τέλος τοῦ σκοποῦ τὸ τέλος τοῦ ἀνθρώπου.

Αὐτοὶ ποὺ ἀγνόησαν τὸ δικαίωμα τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸ Θεὸ καὶ πρόσβαλαν τὰ ἀπαράγραπτα δικαιώματα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, αὐτοὶ καὶ μόνον μποροῦν νὰ ἐπικαλοῦνται τὰ λεγόμενα ἀνθρώπινα δικαιώματα γιὰ νὰ νομιμοποιήσουν τὴν ἀσέβειά τους στὸν ἄνθρωπο.

Ἡ καύση τῶν νεκρῶν δὲν εἶναι ἀτομικὸ δικαίωμα τοῦ νεκροῦ πλέον ἀνθρώπου. ἡ διατήρηση τοῦ σώματός τους ἀποτελεῖ κοινωνικὴ ὑποχρέωση σεβασμοῦ καὶ ἐπιβιώσεως τοῦ προσώπου του. Εἶναι ἀδύνατο τὸ θέλημα τοῦ ἑνὸς -καὶ ἂς ἀποκαλεῖται αὐτὸ δικαίωμα- νὰ προσκρούει στὴν ἀνάγκη γιὰ σεβασμὸ τοῦ συνόλου. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι δικαίωμα κάποιου νὰ τὸν ... κάψουμε ἐμεῖς! Τὸ θέμα δὲν εἶναι ἂν κάποιος ἐπιθυμεῖ νὰ καεῖ. Εἶναι ἂν ἡ κοινωνία θὰ δεχθεῖ νὰ τὸν κάψει.

Ἡ κοινωνία μὲ τὴν καύση τῶν νεκρῶν προσυπογράφει τὸ δικό της τέλος: τὸν μηδενισμό της. Μία κοινωνία ποὺ δὲν ἀντέχει τὸν ἄνθρωπο οὔτε στὴν ἀσθένειά του, οὔτε στὴν ἀδυναμία του, οὔτε στὸν θάνατό του, μία κοινωνία ποὺ καίει τοὺς νεκρούς της, μία κοινωνία ποὺ καταστρέφει καὶ τὴν ἀνάμνηση τῆς ζωῆς καὶ τὴν ἐνθύμηση τῶν μελῶν της -αὐτὸ εἶναι τὰ λείψανα- μία κοινωνία ποὺ κάνει τὴν ἀρχὴ τοῦ ἀνθρώπου τεχνητὴ καὶ μηχανικὴ καὶ τὸ τέλος του ὁριστικὸ καὶ ἀμετάκλητο, μία κοινωνία ποὺ ἀρνεῖται τὴν πνοὴ τοῦ αἰώνιου καὶ ἐγκλωβίζεται στὴν ἀσφυξία τοῦ ἐφήμερου, τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχει αὐτὴ ἡ κοινωνία μὲ τὴ ζωή; Ἀκόμη καὶ οἱ ἄθεοι ὑπογράμμιζαν τὴν ἀνάμνηση τῶν ἐπίγειων θεῶν τους μὲ ταριχεύσεις τῶν σωμάτων τους (περίπτωση Λένιν), ἢ ὅπου αὐτὸ δὲν ἦταν δυνατόν, μὲ κατασκευὲς ἀγαλμάτων καὶ ψεύτικων ὁμοιωμάτων.

Φαίνεται πὼς τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ ἀνθρωπισμοῦ χωρὶς Θεό, τοῦ πολιτισμοῦ χωρὶς ἀξίες καὶ τοῦ μηδενισμοῦ χωρὶς σκοπό, τὸ ἀποτέλεσμα τῆς σύγχυσης τῆς ἀθεΐας, εἶναι ἡ ἐξαφάνιση τοῦ ἀνθρώπου, ἡ καύση καὶ τοῦ τελευταίου ὑπολείμματός του. Ἡ καύση τῶν νεκρῶν ὁδηγεῖ στὴν καύση τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας.

Κατόπιν τούτων, δὲν εἶναι ὅτι δὲν τῆς ἐπιτρέπεται, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία ἀδυνατεῖ καὶ ἀρνεῖται νὰ δεχθεῖ μία ἁπλῶς χρηστικὴ καὶ καθόλου πειστικὴ λύση ἐλάσσονος πρακτικῆς βαρύτητος καὶ νὰ θυσιάσει τὸ βίωμα τοῦ σεβασμοῦ της στὴ θεϊκότητα τοῦ προσώπου τοῦ κάθε ἀνθρώπου, πολλῷ μᾶλλον τοῦ ἀνθρώπου ποὺ αὐτὴ βάφτισε στὴ κολυμβήθρα της, τιμώντας ταυτόχρονα καὶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα του. Τὸ μεῖζον δὲν μπορεῖ νὰ ὑποταχθεῖ στὸ ἔλασσον. Εἶναι ἀδύνατον ὅποιος πιστεύει στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀποδέχεται τὴν πρόταση ζωῆς της, ὅποιος ζεῖ τὴν πραγματικότητα τῆς ψυχῆς, ὅποιος σέβεται τὸν ἄνθρωπο νὰ μὴν τιμᾶ καὶ τὸ σῶμα. Τὸ σῶμα χρῄζει μεγαλύτερης τιμῆς καὶ σεβασμοῦ ἀπὸ τὴν κοινωνία μετὰ θάνατον ἀπ᾿ ὅση περιποίηση καὶ προστασία δέχθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς του.

Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/

«Πατρίδα, πατρίδα, ἤσουν ἄτυχη ἀπὸ κυβερνῆτες νὰ σὲ κυβερνήσουν...»! Αὐτὸ ἀναφώνησε κάποια στιγμή, ἀπογοητευμένος ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς τῆς ἐποχῆς του, ὁ ἥρωας στρατηγὸς Ἰωάννης Μακρυγιάννης.

Πόσο ἐπίκαιρος ὁ λόγος του! Δὲν εἶναι μόνο τὸ ὅτι στὴν ἐξουσία τῆς πατρίδας μας σήμερα ἔχει ἀναδειχθεῖ ἕνα κόμμα ποὺ διακηρύσσει ἐπισήμως τὴν ἀθεΐα του. Εἶναι ὅτι σὲ ὅλο σχεδὸν τὸ πολιτικὸ φάσμα ἐπικρατεῖ λιγότερο ἢ περισσότερο συγκεκαλυμμένο τὸ ἴδιο πνεῦμα.

Ἐπιβεβαίωση αὐτῆς τῆς θλιβερῆς καταστάσεως ὑπῆρξε ἡ ἀνακίνηση τῆς ἐκπληρώσεως τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους» ἀ­­πὸ 18 βουλευτές, 16 ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἀπὸ τὸ κόμμα τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως. Οἱ βουλευτὲς ζητοῦσαν ἀπὸ τὸν Πρωθυπουργὸ καὶ τοὺς Ὑπουργοὺς Πολιτισμοῦ καὶ Παιδείας νὰ ἐνεργήσουν ὥσ­τε νὰ διατεθεῖ ὁ κατάλληλος χῶρος γιὰ τὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Σω­τῆ­ρος, ὅπως εἶχαν ἀποφασίσει ἡ Α΄ καὶ ἡ Δ΄ Ἐθνοσυνελεύσεις (1822 καὶ 1829), ὡς ἔκ­φραση εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν Θεὸ γιὰ τὴ σωτηρία τῆς Ἑλλάδος.

Ἡ ἐνέργειά τους ξεσήκωσε θύελλα δημοσιογραφικῶν καὶ πολιτικῶν ἀντιδράσεων, εἰρωνειῶν, ἀποδοκιμασιῶν καὶ συ­κοφαντιῶν, ἐνῶ ἐπιχειρήθηκε νὰ πα­­ρουσιασθεῖ τὸ «Τάμα» ὡς ἔμπνευση τῆς δικτατορίας, διότι τὸ 1968 εἶχε ξεκινήσει προσπάθεια νὰ ὑλοποιηθεῖ ἡ ἐπίσημη παλαιὰ ὑπόσχεση. Τὸ ἀποκορύφωμα ἦ­ταν ἡ ἐντολὴ τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκου Μητσοτάκη πρὸς τοὺς βουλευτὲς τοῦ κόμματός του νὰ ἀ­­ποσύρουν τὶς ὑπογραφές τους.

«Ἂν συγκεντρώναμε ὑπογραφὲς γιὰ νὰ καθιερωθεῖ ὁ θρησκευτικὸς γάμος μεταξὺ ὁμοφυλοφίλων, τότε θὰ ἤμασταν ἀποδεκτοί», σχολίασε ἕνας ἐκ τῶν ὑπογραφόντων βουλευτῶν τῆς Νέας Δημοκρατίας, ἐπισημαίνοντας ὅτι «σαφῶς ἐδόθη ‘‘γραμμὴ’’ ἀπὸ τὴν ἡγεσία νὰ ἀποσύρουμε τὶς ὑπογραφές μας».

Θλιβερὴ ἡγεσία, ἀξιοθρήνητη! Ἐπιδιώκει νὰ καταλάβει τὴν ἐξουσία στὶς ἑπόμενες ἐκλογές, ἐνῶ ψήφισε τὰ πιὸ αἰσχρὰ νομοθετήματα καὶ ἤδη ξεπουλάει τὴν ἱστορία καὶ τὴν ἱερὴ παράδοση τοῦ τόπου. «Ὁ νεοταξίτης Κυριάκος Μητσοτάκης δὲν σέβεται οὔτε τὴν παράταξη, οὔτε τὴν παράδοση, οὔτε τὸν θρησκευόμενο λαό, οὔτε τοὺς βουλευτές του», δήλωσε ὁ ἀνεξάρτητος βουλευτὴς κ. Νικολόπουλος μετὰ τὴν ἀπόσυρση τῶν ὑπογραφῶν. Καὶ ἕνας ἐκ τῶν νεοδημοκρατῶν βουλευτῶν συμπλήρωσε: «Ὅσοι πιστεύουν πὼς οἱ βουλευτὲς ἔχουμε ἄδικο ὅταν πρεσβεύουμε τὶς ἀρχὲς ποὺ περιλαμβάνει τὸ Σύνταγμα τῆς χώρας, τὸ ὁποῖο μιλᾶ γιὰ ὑπεράσπιση τῆς πατρίδας, πίστη στὴ θρησκεία μας καὶ προστασία τῆς οἰκογένειας, τότε θὰ πρέπει νὰ ἀλλάξουν τὸ Σύν­ταγμα»! («Τὸ Βῆμα» 19-2-2017).

Χωρὶς ἀμφιβολία θὰ τὸ ἐπιχειρήσουν κι αὐτό! Διότι εἶναι ἀδίστακτοι στὸ νὰ καταστρέφουν ἐκτελώντας προσταγὲς τῶν ἀόρατων νεοταξιτῶν ἐντολέων τους. Τὴν ὥρα ποὺ προωθοῦν μὲ πάθος τὴν ἀνέγερση μεγάλου Μουσουλμανικοῦ Τεμένους μὲ χρήματα τοῦ κράτους, ἀρνοῦνται τὴν πραγματοποίηση τῆς ἱερῆς ὑποσχέσεως τῶν ἡρώων προγόνων, τῆς ὁποίας τὸ κόστος ἔχει ἐξ ὁλοκλήρου ἀναλάβει εὐλογημένο ζεῦγος δωρητῶν.

Ὅμως οἱ νεοταξίτες λησμονοῦν αὐτὸ ποὺ σημειώνει στὴ συνέχεια τοῦ κειμένου του ὁ ἥρωας στρατηγός: «Πατρίδα... μόνον ὁ Θεός, μόνον ὁ ἀληθινὸς αὐτὸς καὶ δίκαιος κυβερνήτης σὲ κυβερνεῖ καὶ σὲ διατηρεῖ ἀκόμα».

Καὶ θὰ τὴν διατηρήσει! Ἀκόμη καὶ σ᾿ αὐ­τοὺς τοὺς ἀντίχριστους καιρούς, σὲ πεῖσμα ὅλων τῶν ἐχθρῶν καὶ τῶν προδοτῶν της.

Πηγή: Ο Σωτήρ

Ο πόλεμος της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Ελλάδα από Ελληνες δεν είναι φαινόμενον των τελευταίων μηνών ή ετών. Εχει ξεκινήσει πριν 30-35 χρόνια. Όμως, μεθωδευμένoς και συστηματικά ωργανωμένος, άρχισε επί του «Σημιτικού Εκσυγχρονισμού», με αιχμή του δόρατος, το ζήτημα των ταυτοτήτων. Ηταν τότε που οι εκκλησιομάχοι απεφάσισαν την μετωπική σύγκρουση με την Διοικούσα Εκκλησία και τον Ελληνικό πιστό Λαό.

Τότε είχαν την ανάγκη μιάς «επιστημονικοφανούς πλατφόρμας», για να κρύψουν κάτω από αυτήν τις αντιχριστιανικές και αντορθόδoξες προθέσεις και ιδέες τους.

Μπροστάρηδες ανέλαβαν μια ομάδα «προοδευτικών διανοουμένων» - Πανεπιστημιακών (Κουμάντος, Σταθόπουλος, Τσάτσος, Παπαδημητρίου κ.α.) να κτυπήσουν με «βαρύγδουπα - όπως εφαντάζοντο- επιστημονικά επιχειρήματα» την Εκκλησίαν του Χριστού. Επεδίωκαν στην πρώτη φάση την τροποποίηση βασικών διατάξεων του Σ., με απώτερον και τελικόν στόχον τον αποχριστιανισμόν, όχι μόνον του Συντάγματος των Ελλήνων αλλά και τον πλήρη αποχριστιανισμόν της Ελλάδος και την μεταποίηση της Ελληνικής Κοινωνίας εις εντελώς αθειστικήν! Επωδός των επιχειρημάτων τους ήταν

«Να μη είναι η Ελλάδα μια θεοκρατική Κοινωνία»!

Ο Κ.Σημίτης, ύστερα και από την συνάντηση που είχε στην Ν.Υόρκη, με τους ηγέτες του Αμερικανο-εβραικού Συμβουλίου, απεφάσισε… την επίθεση! Στα κρίσιμα και αρμόδια Υπουργεία (Δικαιοσύνης και Παιδείας, όπου κανένας εκλεγόμενος βουλευτής δεν θα εδέχετο να συνεργασθεί για κάτι τέτοιο και να συγκρουσθεί με τον Λαό), διώρισε εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς αντιστοίχως, τους Μ. Σταθόπουλον και Π. Ευθυμίου (αμφότεροι υποστηρικτές της Σαιεντολογίας). Και διά την αντιμετώπιση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ετόλμησε και επέτυχε την υπέρβαση και εξουδετέρωσή της, με την λεγομένην «Αρχήν Επεξεργασίας Προσωπικών Δεδομένων», με πρόεδρον τον ομοιδεάτην και συνεργόν του συνταξιούχον Δικαστήν Κ.Δαφέρμον.

Η έναρξη της επιθέσεως έγινε με σχετικά δημοσιεύματα των μπροστάρηδων καθηγητών Γ.Κουμάντου και Μ.Σταθοπούλου. Ο πρώτος ανέλαβε με σειράν άρθρων να κτυπήσει το Βυζάντιο, να χωρίσει την Ελληνικήν Ιστορίαν σε αρχαίαν, ελληνιστική και νεωτέραν, αποκόπτοντας και αποβάλλοντας την χιλιόχρονη Βυζαντινήν και τον Βυζαντινόν Πολιτισμόν, ως…μη Ελληνικά και μάλλον…ανθελληνικά!

Ο δεύτερος με μίαν εντελώς εκθεμελιωτικήν μελέτην που εδημοσιεύθη στο νομικό περιοδικό «Ποινική Δικαιοσύνη», και είχε τον τίτλο

«Για τις Σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας και την θρησκευτική Ελευθερία».

Επειδή οι ισχυρισμοί τους αυτοί αποτελούν την «επιστημονική πλατφόρμα», παγίως και διαχρονικώς όλων των αντικειμένων, με άλλα λόγια είναι επίκαιροι, νομίζω πως και η αναίρεσίς των είναι επίσης πάντα επίκαιρη.

Εκτός όμως από την ανωτέρω μετωπική σύγκρουση του Σημιτικού εκσυγχρονισμού και της Εκκλησίας, περί της οποίας θα γίνει εκτενέστερα λόγος κατωτέρω, τις τελευταίες δεκαετίες και άλλες δυνάμεις, του λεγομένου ‘σοσιαλιστικού στρατοπέδου’, επολέμησαν και πολεμούν την Χριστιανικήν Πίστη και Εκκλησία. Εχουν τάξει ως σκοπόν, τον περιορισμόν δράσεως και τελικά τον αφανισμόν της χριστιανικής Εκκλησίας και ζωής.

Μετά την μεταπολίτεση του 1974 και κυρίως με την άνοδο των «σοσιαλιστών» στην εξουσία, άρχισε η πάλη κατά της Εκκλησίας, με αιχμήν του δόρατος τον σφετερισμόν της Εκκλησιαστικής περιουσίας. Ηταν τότε που η ΔΙΣ (επί Σεραφείμ) προσέφυγεν εις τον Λαόν, οργανώνοντας συλλαλητήρια εις την Αθήνα και Θεσσαλονίκη και αλλού.

Παραλλήλως οι ίδιες δυνάμεις εκκλησιομάχων άρχισαν το γκρέμισμα ιερών θεσμών και αιωνόβιων αξιών του Ελληνικού Λαού.

Αποιεροποίησαν τον θεσμόν του Γάμου, καταργώντας την ιεροτελεστίαν του Μυστηρίου και εισάγοντας τον λεγόμενον πολιτικόν γάμον και την τέλεση αυτού ενώπιον των δημάρχων και των προέδρων των κοινοτήτων!

Απηγόρευσαν την επίσκεψη των Ιερέων και Εξομολόγων εις τα σχολεία της πρωτοβαθμίου και δευτεροβαθμίου εκπαιδεύσεως, δια να μη εξομολογούνται τα Ελ- ληνόπουλα και εισήγαγαν ψυχιάτρους και σεξολόγους, δια την σεξουαλική διδασκαλία!

Κατήργησαν τον τακτικόν εκκλησιασμόν των μαθητών και την πρωινήν προσευχήν, ενώ παράλληλα περιώρισαν την διδασκαλίαν των θρησκευτικών και προσπαθούσαν και εξακολουθούν προσπαθούντες να μεταβάλουν το μάθημα τούτο από ομολογιακόν, σε ιστορίαν θρησκευμάτων, δηλαδή αντί της Χριστιανικής Κατηχήσεως να διδάσκωνται τα Ελληνόπουλα ιστορίες για το Βούδα, τον Μωάμεθ και τα διάφορα Χιντού!

Από τότε άρχισαν τον αγώνα και τον συνεχίζουν εντονώτερα για τον λεγόμενο χωρισμόν Εκκλησίας και Κράτους, για τον οποίον επίσης θα γίνη λόγος κατωτέρω.

Απέσυραν την εικόνα των Τριών Ιεραρχών από το Πανεπιστήμιο και επεδίωξαν και εν μέρει επέτυχαν την κατάργηση της εορτής των Τριών Ιεραρχών, ως προστατών της Παιδείας.

Αρχισαν τον αγώνα και τον συνεχίζουν δια να αποσυρθούν Σταυρός, Εικόνες και ιερά σύμβολα από τις αίθουσες των σχολείων, των δικαστηρίων, των δημοσίων κατά- στημάτων, έτσι ώστε να μη συναντά ο Ελληνας μέσα στον Ελλαδικό χώρο ο, τι δήποτε, θυμίζει Χριστόν και χριστιανικήν ζωήν, που από την εποχήν της τουρκοκρατίας βιώνει!

Αυτός ο αγώνας κατά της Χριστιανικής Εκκλησίας, που γίνεται στην Πατρίδα μας από συνέλληνες, ανθρώπους που έχουν βαπτισθεί χριστιανοί, έχουν ζήσει και μεγαλώσει σε ελληνικές χριστιανικές οικογένειες και λογικά είναι ανεξήγητος, έχει αποδειχθεί ότι έχει την ρίζα του εις την αθειστικήν ιδεολογίαν του μαρξισμού και του πρακτικού υλισμού.

Όπως ελέχθη εις την αρχήν, ο πόλεμος κατά του Χριστιανισμού, έγινε πιο μεθοδευμένος επί του Σημιτικού εκσυγχρονισμού, με μπροστάρηδες διαφόρους διανοουμένους, πανεπιστημιακούς και άλλους κατωτέρου επιστημονικού βελινεκούς.

Θα εξετάσουμε μερικούς συστηματικούς πολεμίους και τους τρόπους δράσεως αυτών.

Α.-Οι λάτρεις του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος.

Είναι αυτοί που πιστεύουν και κηρύττουν και γράφουν πως τάχα “οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων ήσαν ανθέλληνες”!Ενας γνήσιος εκφραστής αυτών των διανουομένων ο Γ. Κουμάντος έγραψε τα εξής εντελώς ανιστόρητα:

«Η σύγκρουση για τις ταυτότητες απλώς μορφοποίησε τα δύο μονίμως αντίπαλα στοιχεία της εθνικής μας παράδοσης: τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, την αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο». Και παρά κάτω γράφει:

“Η συνένωση αρχαίας Ελλάδας και χριστιανισμού ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε και ίσως δεν μπορούσε να πραγματοποιηθή...Η ιστορία προσφέρει πλήθος στοιχείων για το πώς αντιμετώπιζαν οι πρώτοι χριστιανοί, αλλά και οι Βυζαντινοί την αρχαία Ελλάδα και το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα ..με την μανία καταστροφής των αρχαίων ελληνικών ναών, των αρχαίων ελληνικών αγαλμάτων, των αρχαίων ελληνικών χειρογράφων.Η μοίρα τους ήτο να γίνουν οικοδομικά υλικά. Ανάλογη με τη μοίρα του μόνου βυζαντινού αυτοκράτορα, του Ιουλιανού που θέλησε να τιμήσει το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και πέρασε στην ιστορία με το ανεξίτηλο στίγμα του Παραβάτη!”

Αυτά λέγει θαυμαστής του Παραβάτη ο Γ. Κουμάντος, επικαλούμενος μάλιστα την Ιστορία! Ομως φαίνεται ότι ο ίδιος είτε την αγνοεί την ιστορία, είτε την παραποιεί.

Σίγουρα δε την κατηγορεί γιατί τάχα προσήψεν αδίκως το στίγμα του Παραβάτη στόν εξωμότη βασιλέα.Ιδού τι λέγει σχετικώς ο εθνικός μας ιστορικός Κ.Παπαρρηγόπουλος: «O Xριστιανισμός και η ιστορία αυτού αποτελεί κεφάλαιον αναπόσπαστον της όλης Ελληνικής ιστορίας. Και δεν εβράδυνεν η νέα πρωτεύουσα του Ρωμαικού κράτους, που ο Μ.Κων/τίνος ίδρυσε, να αποβή το κέντρον της Ανατολής, δια δε τον Ελληνισμόν να αποβή το κέντρον της Ελληνικής αυτοκρατορίας και η εστία της πολιτικής του έθνους αναβιώσεως»! Και σε άλλο σημείον του έργου του γράφει:

«Ο συνδυασμός του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού υπήρξεν απαραίτητος, όσον άλλοτε ο της Ελλάδος και της Μακεδονίας συνδυασμός...άνευ του Χριστιανισμού το Ελληνικόν έθνος δεν ήθελε επιπλεύσει εν τω κατακλυσμώ εν ώ κατεποντώθη άπας ο λοιπός της αρχαιότητος κόσμος»!

Και ενώ αυτά και άλλα ενωτικά Χριστιανισμού - Ελληνισμού γράφει ο εμβριθής και σοφός ιστορικός, σε ολόκληρο τόμο που επιγράφει «Χριστιανικός Ελληνισμός», έρχεται ένας νομικός και όχι ιστορικός να ...καταργήσει τον Παπαρρηγόπουλον με τά ανιστόρητα και αβάσιμα δημοσιεύματά του, γράφοντας ακόμη και τα εξής παράδοξα:

«To ελληνικό πνεύμα επέζησε στην δυτική Ευρώπη κυρίως και αλλού, πάντως όχι στο Βυζάντιο. Συνεχιστής του είναι η Αναγέννηση και ο Ευρωπαικός Διαφωτισμός. Αυτά τα πνευματικά κινήματα συνδέουν την νεότερη Ελλάδα με την αρχαία, ενώ ο σύνδεσμος “μέσω” Βυζαντίου είναι μόνο γλωσσικός και γεωγραφικός και αυτό κατά ένα μέρος μόνο».Και συνεχίζει ο ανιστόρητος και χριστιανομάχος επιφυλλιδογράφος:

«Ο σύγχρονος Ελληνας έχει στη συνείδησή του δύο αντίπαλες παραδόδεις, την ελληνική και την ορθοδοξη και ίσως αυτό τον κάνει να αισθάνεται διχασμένος και περίφοβος”! Ερωτώ.Αισθάνεται κανείς σας ‘διχασμένος και περίφοβος’;... Κι’ εγώ επίσης καθόλου! Οσο για τα συγγράματα των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και τον κατ αυτών τάχα

πόλεμον των αρχαίων χριστιανών υπήρξαν αρχήθεν κατήγοροι σαν τον Γ. Κουμάντον.

Και η ιστορία (δια της γραφίδος επιφανών ιστορικών και ιδίως του Γ. Κεδρηνού και του Κ.Παπαρηγοπούλου) έχει καταγράψει την αποστομωτικήν απάντησιν που πολύ ενωρίς έδωκεν ο Αγιος Ιουστίνος ο φιλόσοφος και μάρτυς, γράφοντας;

«Ουκ αλλότρια εισί τα Πλάτωνος διδάγματα του Χριστού,αλλ ουκ έστι όμοια πάντη, ώσπερ ουδέ των άλλων στωικών τε και ποιητών και συγγραφέων.

Εκαστος γαρ τις απο μέρους του σπερματικού θείου λόγου, το συγγενές ορών καλώς εφθέγξατο. Οσα ούν παρά πάσι καλώς είρηται, ημών των χριστιανών εισί”. Ώστε, «Από μέρους έκαστος των αρχαίων μας σοφών εφθέξατο ”. Δεν ημπορούσαν άλλως τε να έχουν το “πλήρωμα” της Αληθείας! Οπως είπε και ο μεγάλος ποιητής Γ Βερίτης, αποδίδοντας ποιητικά τον Ιουστίνον και τους άλλους μεγάλους πατέρες της Εκκλησίας μας, σχετικά με το θέμα αυτό, δηλαδή τα φώτα των αρχαίων προγόνων μας,

“Ηταν φώτα, χίλια φώτα, μα δεν ήτανε το ΦΩΣ”!

Οσο για τον τάχα αδικηθέντα από την Ιστορία παραβάτην αυτοκράτορα και τον σύγχρονον θαυμαστήν του Γ. Κουμάντον, ας αφήσουμε την γραφίδα του σοφού και πιστού εθνικού μας ιστορικού να τον περιγράψει

“Ως εραστής παράφρων, ιστάμενος ενώπιον του πτώματος ερωμένης περιποθήτου εφαντάζετο ο ταλαίπωρος, ότι δύναται δια των ασπασμών αυτού και περιπτύξεων να εμφυσήση ζωήν εις σώμα, σώζον μεν έτι καλλονήν απαράμιλλον, αλλ ουδέν ήττον άψυχον κατακείμενον. Θέαμα πράγματι οικτρόν!”

Αλλ’ εάν τούτο ήτο “θέαμα οικτρόν” το έτος 362 μ.χ., για αυτοκράτορα διαθέτοντα όλην την εξουσίαν και δυνάμενον να επαναλάβει τους προσφάτους εξοντωτικούς διωγμούς, που πριν 47 χρόνια είχε απαγορεύσει ο μεγάλος θείος του ο Μ. Κων/νος, Πως πρέπει να χαρακτηρισθή των συγχρόνων Ιουλιανών το θέαμα, να προσπαθούν να διαχωρίσουν τον Χριστιανισμόν από τον Ελληνισμόν 1650 χρόνια ύστερα από το απονενοημένο και παταγωδώς αποτυχημένο εγχείρημα του παραβάτη;

Ας ακούσουν καλά όσα στον τελευταίον και έπιτυχέστερον χρησμόν του απήντησεν το Μαντείον των Δελφών στον Ιουλιανόν, διά του λογίου εθνικού Ορειβασίου, που ο Παραβάτης έστειλε για να πληροφορηθεί τα «προγνωστικά» των τολμημάτων του «Είπατε τω βασιλεί...χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκ ετι Φοίβος έχει καλύβαν,ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλαίουσαν. Απέσβετο και λάλον ύδωρ»!

Και άλλοι ομοιδεάτες του Γ. Κουμάντου έχουν κάνει την εμφάνισή τους στον Ελλαδικό χώρο, προτείνοντας - προκλητικώς και ανοήτως- στους ρυθμιστές του κοινωνικού και πολιτικού μας γίνεσθαι τα ακόλουθα μέτρα. Κρατήστε την αναπνοή σας:

Να μή διδάσκονται τα θρησκευτικά.Να μή γίνωνται θρησκευτικές τελετές και πρωινή προσευχή στα σχολεία.Να μη αναγράφεται το θρήσκευμα στις ταυτότητες. Να μη υπάρχουν θρησκευτικές αργίες. Ο Σταυρός να φύγη από τη σημαία. Να καταργηθή το χριστιανικό ημερολόγιο. Ετος αρίθμησης να μη είναι η γέννηση του Χριστού, αλλά το έτος αποπεράτωσης του Παρθενώνα, όπου το ιερό της Αθηνάς! Αυτά και άλλα ανόητα ζητούν οι νοσταλγοί της ειδωλολατρείας.Περί αυτών όμως θα γίνει λόγος και κατωτέρω.

Β.- Οι Αρνησίχριστοι με προκάλυμμα τις «Μειονότητες».

Οι πολέμιοι αυτής της κατηγορίας, ομοιδεάτες και στενά συνεργαζόμενοι με τους προηγουμένους, πιστεύουν εις την “απιστίαν” τους. Παθαίνουν αλλεργία διαβάζοντας ή ακούοντας το Ονομα του Χριστού. Επιθυμούν τον εντελή αποχριστιανισμόν της δημόσιας, πολιτιστικής και κοινωνικής ζωής των Ελλήνων.

‘Τυπικός’ εκπρόσωπος των διανοουμένων αυτής της κατηγορίας ( πανεπιστημιακών και διαφόρων πληρωμένων ανοήτων δημοσιογράφων) είναι ο Μ. Σταθόπουλος, καθηγητής Πανεπιστημίου και της κυβερνήσεως Σημίτη υπηρεσιακός υπουργός Δικαιοσύνης.

Δεν εδίστασε (όπως ελέχθη στην αρχή) να γράψει δημοσίως και να ζητήσει ούτε λίγο ούτε πολύ να “απαλειφθούν” από τον συνταγματικόν Χάρτην της Χώρας μας ΟΛΑ όσα επί 190 χρόνια ελευθέρου εθνικού βίου απετέλεσαν το καύχημα των Ελλήνων! Δηλαδή:

Το προοίμιον του Σ.( Εις το Ονομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος ), να καταργηθεί!!Να καταργηθεί το άρθρο 13 του Σ.( Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού..”)!Γιατί;

Γιατί σήμερα, λέγει, «αυτά θυμίζουν...ιεροκρατική κοινωνία»!

Να διαγραφεί το τελευταίο εδάφιο της παρ.2 του άρθρου 13, που απαγορεύει τον προσηλυτισμό.Δηλαδή η Χώρα μας να γίνη ένα ξέφραγο αμπέλι...στην διάθεση κάθε λογής εχθρών, όχι μόνον της Πίστεως και της Εκκλησίας, αλλά και αυτού του Εθνους!..Δεν διερωτάται ο τέως Υπουργός αν αφεθούν ασύδοτοι ΟΛΟΙ αυτοί οι χιλιαστές και γκουρού και αποκρυφιστές και σατανιστές και το συνονθύλευμα των διαφόρων παραθρησκευτικών ιεροσύλων από τις χώρες της Ανατολής, με την σύγχρονη εκμετάλλευση από κέντρα ακραιφνώς ανθελληνικά στο εξωτερικό, δεν διερωτάται, αν θα βρεθούν στο μέλλον νέοι που θα αδράξουν τα όπλα δια να υπερασπισθούν τα όσια και τα ιερά της Πατρίδος; Να την κρατήσουν ελευθέρα όπως μας την παρέδωσαν οι πρόγονοί μας; Ακόμη προτείνει:

Να διαγραφή η “ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης”, ως αποστολή της παιδείας από το άρθρο 16 παρ.2 του Συντάγματος.Επίσης, να διαγραφή από το 1 παρ.1α του Νόμου1566 / 1985 η πρόβλεψη για τη “μετάδοση των γνήσιων στοιχείων της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης”, ως στόχος της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης»!

Και προσπαθεί να ‘‘δικαιολογήσει” με αστεία επιχειρήματα τις αντιχριστιανικές του εισηγήσεις, λέγοντας πως τάχα ‘υποβιβάζει τους ελληνόπαιδες που δεν ανήκουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία... αφ ετέρου δε, χρωματίζει αρνητικά εκείνους που δεν θέλουν να θρησκεύονται παραβιάζοντας έμμεσα ανθρώπινα δικαιώματά τους’! Είπα ότι είναι αστεία τα επιχειρήματά του, γιατί η ίδια η προσωπική του πολιτεία τα διαψεύδει. Ο ίδιος ως μαθητής εδιδάσκετο τα θρησκευτικά, επήγαινε μάλιστα και στο Κατηχητικό.

Και όμως εις ουδέν εδεσμεύθη ούτε τώρα εμποδίζεται να “ασκή το ανθρώπινο δικαίωμά του» να μη πιστεύει καί να γίνεται πολέμιος της χριστιανικής ομολογίας, δεινός δε υπερασπιστής των Σαιεντολόγων!!

Είναι αυτός που επελέγη από τον ομοιδεάτη του πρωθυπουργό, ως «εξωκοινο- βουλευτικός” υπουργός της Δικαιοσύνης να μεθοδεύση με τον πρόεδρο της “Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα” την απαγόρευση αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες των Ελλήνων πολιτών.

Είναι αυτός που, ενώ εγνώριζε ότι για τις ταυτότητες των Ελλήνων, υπήρχε και ακόμη υπάρχει εν ισχύι ο ειδικός νόμος 1988 / 1991 ( όχι δε μόνον τον γνωρίζει αλλά και εισηγείται στο γνωστό κείμενό του την με νόμο κατάργησή του! ), εν τούτοις, κατά τρόπο μη νόμιμο και αντισυνταγματικόν μαζί με τον Πρωθυπουργόν, απηγόρευσαν την αναγραφήν του θρησκεύματος στις ταυτότητες, με μια απόφαση του Υπ. Δημοσίας Τάξεως, καίτοι ο ειδικός νόμος ίσχυε και δεν έχει ακόμη καταργηθή!!

Ο Μ. Σταθόπουλος και οι ομοιδεάτες του δεν λένε ευθέως ότι είναι εκκλησιομάχοι. Καμουφλάρονται με την δήθεν προστασίαν των μειονοτήτων.!Παραπληροφορούν τον Ελληνικόν Λαόν, εμφανιζόμενοι ως προασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της συνταγματικής Τάξεως, ενώ όπως εύστοχα, από τον τέως έγκριτον Αρειοπαγίτην Γ.Παπαδημητρίου έλέχθη, προσπαθούν κατά τρόπον αδίστακτον, παράνομον και αντισυνταγματικόν να “απαγορεύσουν στους πολλούς, στην συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, αυτό που προστατεύουν στους ολίγους, στις μειονότητες του 2-3 %”! Επικαλούνται τις ανθρώπινες ελευθερίες και την Γαλλική επανάσταση. Ξεχνούν όμως και μάλλον ηθελημένα, πως με το άρθρο 6 της “Διακηρύξεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου” του 1789 “ Ο Νόμος είναι η έκφραση της γενικής θελήσεως”. Αυτήν την θέλησιν της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού δεν την εσεβάσθησαν και δεν την σέβονται, την περιφρονούν και την φοβούνται γι αυτό αποστέργουν και την Βουλήν και το δημοψήφισμα! Αυτό που έκάναν φυσικά ήταν πραξικόπημα!

Γ.-Οι Μαρξιστές και αρχειομαρξιστές.

Ο πόλεμος των μαρξιστών-κομμουνιστών κατά της Πίστεως και της Εκκλησίας είναι σε όλους γνωστός. Ολοι ξέρουμε ότι εκατομμύρια κληρικών και λαικών πιστών επλήρωσαν με την ζωή τους την εμμονή στην αγία Πίστη των πατέρων τους!

Ο σκληρός αυτός πόλεμος δεν έγινε μόνο στην Σοβ. Ενωση, μητρόπολη του μαρξισμού-κομμουνισμού. Εγινε συστηματικός και στην Πατρίδα μας. Αυτά είναι, βεβαίως, γνωστά. Ισως όμως, να μη είναι γνωστό ότι ιδρύθηκε στην σοβιετική Ρωσία μια καθεστωτική οργάνωση με την επωνυμία “Ενωση Αθέων Πολεμιστών”. Σκοπός της «η μεθόδευση του αντιθρησκευτικού αγώνα, με ένα πολυετές πρόγραμμα, για την εξαφάνιση όλων των θρησκευτικών καταλοίπων», που επιβίωναν στην λογοτεχνία, την οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνία! Σ’ αυτήν την οργάνωση πρωτοπόροι ήσαν και «Ελληνες» στον νότιο Καύκασο.Η άρνηση της θρησκείας και η καταδίωξη της χριστιανικής λατρείας στις Ελληνικές περιοχές του Καυκάσου, ήταν βασική επιδίωξη του κόμματος και της εκεί

Ελληνικής καθεστωτικής διανόησης. Οι Ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά με τίτλους “Κομμουνιστής”, “Σπάρτακος” και “Κόκκινος Καπνός” με όλους τους “διανοούμενους’’

εντάσσονταν στην κεντρική “ Ενωση Αθέων Πολεμιστών”. Διεξήγαγαν συστηματική πολιτική και αντιθρησκευτική προπαγάνδα, κατά της Χριστιανικής Πίστεως, με στόχο την δημιουργία “μιας νέας γενιάς άθεων”! Στην εφημερίδα δε που εκδίδονταν στο Νοβο- ροσίσκ, τον “Σπάρτακο” υπήρχε μόνιμη στήλη με τον τίτλο “Η θρησκευτική πανούκλα”. Αυτή η φανατική αντιχριστιανική νοοτροπία διεπέρασε όλους τους λεγομένους

“προοδευτικούς διανοούμενους της αριστεράς και της προόδου” και έχει διαποτίσει τους επιγόνους των της σήμερον. Παρά την ολοσχερή κατάρρευσιν, σαν να ήταν χάρτινος πύργος, του αθέου εφαρμοσμένου μαρξισμού, οι σημερινοί ρακενδύτες του μαρξιστικού ιδεώδους, μαρξιστές και οι της αιρέσεως αρχειομαρξιστών τίποτε δεν εδιδάχθηκαν! Ενώ οι ανδριάντες και τα μαυσωλία των αιμοσταγών ηγετών τους κατεδαφίσθηκαν.

Ενώ το σφυροδρέπανο έδυσεν οριστικώς, υψώθηκε δε ο Σταυρός και οι Ορθόδοξες Εκκλησίες γεμίζουν από πιστούς, οι αμετανόητοι αυτοί εξακολουθούν τον πόλεμον, κατά της Χριστιανικής Πίστεως.Βλασφημούν και διαπομπεύουν το Ονομα του Κυρίου και ενώ ευρίσκονται σε αντίθεση με τους κυβερνώντες, και σε μόνιμη αντιπολίτευση, όμως συμμαχούν μαζί τους στην επίθεση κατά της Εκκλησίας! Ζητούν τον χωρισμόν της Εκκλησίας από το Κράτος, τον από-χριστιανισμόν της παιδείας, τον εξοβελισμόν κάθε χριστιανικού στοιχείου! Γνήσια πνευματικά τέκνα της“Ενωσης Αθέων Πολεμιστών’’στα διάφορα κανάλια προβάλλουν τους εαυτούς των οι διάφοροι κουλτουριάρηδες ως “φωτιστές” και “διανουμένους” και αρέσκονται να αποκαλούν τους πιστούς “οπισθοδρομικούς” και ‘‘σκοταδιστές”, αυτοί οι ανόητοι που “ηγάπησαν το σκότος μάλλον ή το φώς”. Και όμως τα κανάλια γι αυτούς είναι ...ανοικτά και τους θεωρούν ευπρόσδεκτους όταν πρόκειται να επιτεθούν κατά της Εκκλησίας!

Δ.-Οι υλιστές και δούλοι του Μαμμωνά.

Ο Κύριος έχει διακηρύξει πως “ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν...Ου

δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμμωνά!” Οταν ο μαμωνάς κυριεύσει την καρδιά του ανθρώπου, τότε αυτός χάνει οριστικώς την πυξίδα και τον προσανατολισμόν του.

Τότε θεός του γίνεται η κοιλία και τα πάθη οι τύραννοι. Σύνθημα των ανθρώπων αυτών είναι το δόγμα του Φόυερμπαχ “ Φάγωμεν και πίωμεν αύριον γάρ αποθνήσκομεν”.

Η καλοπέραση, η συσσώρευση πλούτου, η συγκέντρωση κοσμικής και υλικής δυνάμεως είναι ο αγχώδης τρόπος ζωής των. Δι αυτούς ο Μ. Βασίλειος λέγει:

“Δεν ευχαριστούνται για τα πολλά που έχουν, αλλά λυπούνται για τα λίγα που τους λείπουν.” Αγωνίζονται να συγκεντρώσουν πλούτον μεγαλύτερον από τους άλλους ανταγωνιστές των! Και στην εξοντωτική αυτή προσπάθεια, δεν ορρωδούν μπροστά σε τίποτα. Πατούν επί πτωμάτων χωρίς καμίαν αναστολήν! Πωλούν και την ψυχήν τους στον διάβολον, κατά το δή λεγόμενον. Διαπλέκουν και διαπλέκονται σε άνομες παρά-νομες, πολλές φορές εγκληματικές κομπίνες. Συνεργάζονται με ασκούντες αρχήν και δημοσίαν εξουσίαν. Στηρίζουν οικονομικά πολιτικές και πολιτικούς. Εξαγοράζουν ασυνειδήτους “διανοουμένους” και χρηματοδοτούν ή εξαγοράζουν ΜΜΕ (κανάλια,

ραδιοφωνικούς σταθμούς, εφημερίδες, περιοδικά, ποδοσφαιρικές ομάδες και αθλητικά σωματεία για να έχουν με το μέρος των λαικες μάζες, διά πάσαν χρήσιν και ανάγκην…

Είπεν ο Κύριος πάλιν: «Η γάρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει». Απαξ και έγιναν δούλοι του μαμμωνά, δεν θα διστάσουν αν το “συμφέρον” τους το ζητήσει και τον Θεόν να αρνηθούν και την Εκκλησίαν Του να πολεμήσουν, και τους πιστούς να διώξουν, αφού τον Θεόν ούτε τον πιστεύουν ούτε τον φοβούνται!

Βλέπουμε σήμερα, πολλούς από αυτούς τους κυρίους με τους πληρωμένους κονδυλο- φόρους και τις ψεύτικες και πολλές φορές εξοργιστικές παρουσιάσεις στα κανάλια και τις εφημερίδες τους, να παραπληροφορούν και να παραπλανούν τον αθώον και ανυποψίαστον πολίτην. Να συκοφαντούν την Εκκλησίαν και να χλευάζουν τον κλήρον.

Η εξελιγμένη τεχνολογία των ΜΜΕ έχει περιέλθει, δυστυχώς, σε επικίνδυνα χέρια και στην Πατρίδα μας.Δεν τηρούν ούτε στοιχειώδη αντικειμενικότητα, ώστε να δημοσιεύουν

ή να παρουσιάζουν αμερόληπτα και τις απόψεις της Εκκλησίας!

Τα “διαπλεκόμενα”συμφέροντα κυβερνώντων, πολιτικών, και αλληλουποβλεπομένων

οικονομικών καρχαριών, έχουν δημιουργήσει μίαν άνευ προηγουμένου διαφθοράν και σήψη στην Ελληνική Κοινωνία. Διαφθοράν που έχει διαβρώσει τον κοινωνικόν ιστόν και έχει αλλοτριώσει τους κατοίκους αυτής της ένδοξης χώρας από κάθε ιδεώδες και υψηλό ιδανικό. Η περιφρονητική δε μεταχείριση της Εκκλησίας, που την θέλουν θεραπαινίδα των συμφερόντων τους μόνο, και ο χλευασμός του κλήρου και ιδίως της ιεραρχίας, τους αναδεικνύει αδίστακτους και επικίνδυνους υπηρέτες των διεθνών σκοτεινών δυνάμεων, που τους υποστηρίζουν και επιδιώκουν την περιθωριοποίηση του Χριστιανισμού!

Ε.- Παραθρησκευτικές ομάδες και αιρετικές οργανώσεις.

Στον ημερήσιο και τον περιοδικό τύπο δημοσιεύθηκαν πρό καιρού τα πορίσματα μιας έρευνας, που έγινε σχετικά με την δράση ομάδων παραθρησκευτικών και αιρετικών παραφυάδων στον Ελλαδικό χώρο. Σε 450 ανεβάζουν τις ομάδες αυτές, που είναι ασυμβίβαστες με την Χριστιανική Πίστι και την πολεμούν. Οι οργανώσεις αυτές, ετερόκλητες και εν πολλοίς ασύνδετες μεταξύ τους, έχουν ένα κοινό στόχο: Να πλήξουν την Ορθοδοξία! Οχι μόνον με τον αθέμιτον προσηλυτισμόν αφελών και αδυνάτων. Αλλά, από μερικές εξ αυτών, και με ενέργειες και πράξεις καθαρά παράνομες και αξιόποινες.Το πόσο καλά ωργανωμένες είναι οι τελευταίες διαπιστώνεται από τις αποκαλύψεις που έφεραν εις φώς οι αξιέπαινες, σύντονες και μεθοδικές έρευνες και ανακρίσεις του τότε Εισαγγελέως Πρωτοδικών κ. Αγγελή.Κατά και μετά την κατάσχεση που έγινε στο αρχείο

του Κέντρου Εφηρμοσμένης Φιλοσοφίας Ελλάδος (του γνωστού ΚΕΦΕ ή Σαιεντολογίας όπως κοινώς λέγεται), αποκαλύφθηκε πως κάτω από την επιφανειακή εικόνα της παραθρησκευτικής αυτής οργανώσεως, με την προσωπολατρική πειθαρχία, (μέχρις αθετήσεως και αυτών των γονέων), κρυβόταν ολόκληρο δίκτυο παρακολουθήσεως πολιτικών, ιεραρχών, δημοσιογράφων, διανοουμένων ειδικής κατηγορίας και άλλων προσωπικοτήτων της Ελληνικής κοινωνίας. Προδήλως τα χρήσιμα αυτά στοιχεία δεν συγκεντρώνονταν ...από χόμπυ, όπως π.χ. τα γραμματόσημα.

Εχει γίνει γνωστόν ότι η οργάνωση αυτή έχει διασυνδέσεις με μηχανισμούς στα θεσμικά όργανα των ΗΠΑ, και σε κέντρα αποφάσεων εκεί και στην Ευρώπη. Να σημειωθεί ότι σε μεγάλες χώρες της Ευρώπης (Γαλλία, Γερμανία κ.α.) η οργάνωση αυτή έχει δικασθεί και καταδικασθεί τελεσιδίκως πολλές φορές. Από παράγοντες δε της Εκκλησίας μας πιστεύεται πως η οργάνωση αυτή με την πολιτική της και τους ανθρώπους της (ξένους πράκτορες και Ελληνες) ασκεί πιέσεις η τουλάχιστον αποφασιστικά επηρεάζει την Ελληνική κυβέρνηση στη σκληρή στάση της απέναντι στην Εκκλησία.

Τούτο αποδεικνύεται αληθές και από την “εκδίκηση” των Σαιεντολόγων! Με τις διασυνδέσεις των στον Ελλαδικό χώρο ο “τολμήσας” να τα βάλη μαζί τους τίμιος και ευσυνείδητος Εισαγγελέας..μετατέθηκε από την Αθήνα και φυσικά ο Φάκελλος ‘‘Σαιεντολογία” επήγε σε άλλα...χέρια!

Οχι μόνον αυτό. Αλλά ακόμη, φανεροί και φανατικοί υποστηρικτές της οργανώσεως αυτής έγιναν εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί ...κυβερνήσεως, για ωρισμένους σκοπούς, όπως είδαμε παραπάνω!

Οπως ελέχθη, οι αντιχριστιανικές και αντορθόδοξες οργανώσεις και ομάδες που δρούν εις την Πατρίδα μας ανεξέλγκτα είναι εκατοντάδες. Πολλές έρχονται από το εξωτερικό, ‘εχουν όμως καταφέρει να παρασύρουν συμπατριώτες μας στα δίκτυα τους, αρκετούς δε έχουν αναδείξει στελέχη τους και σκληρούς πολεμίους της Πίστεως και Εκκλησίας. Μερικές από αυτές είναι πολύ επικίνδυνες, όπως ο σατανισμός, και έχουν θυσιασθεί στον βωμό των ανοήτων δοξασιών τους πολλές ανθρώπινες ζωές.

Στην Πατρίδα μας είχαμε πριν λίγα χρόνια αλλά και εφέτος το καλοκαίρι στην Γλυφάδα τα πρώτα θύματα των σατανιστών!..Αυτοί που “κόπτονται” για τα δικαιώματα των...μειονοτήτων και επιζητούν την κατάργηση της διώξεως του προσηλυτισμού, συνειδητοποιούν άραγε τους κινδύνους αυτούς; Σκέπτονται τα ελληνόπουλα και το μέλλον αυτού του τόπου;

Είναι πολλά που θα ημπορούσαν να λεχθούν για κάθε μιά από τις ωργανωμένες δυνάμεις και ομάδες που πολεμούν την Χριστιανική Πίστη και Εκκλησία, αλλά ο χρόνος είναι συνεσταλμένος.

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΘΥΝΗ

Ερχομαι τώρα στην ως αυτονόητη και τελική παράγραφο του παρόντος θέματος.

Ποιά η δική μας ευθύνη εν όψει του αδυσωπήτου πολέμου, κατά της Χριστιανικής Πίστεως και Εκκλησίας από τις ετερόκλητες, ως άνω δυνάμεις, αλλά και άλλες.

Νομίζω πως όλοι θα συμφωνούμε ότι η θέση μας δεν είναι στις κερκίδες αλλά στον στίβο τον αγωνιστικό. Δύο κυρίως τά βασικά μέτωπα του αγώνος μας. Ο σύντονος πνευματικός ατομικός καταρτισμός μας και η συστηματική διαφώτιση των αδελφών συνελλήνων για τις αιώνιες αλήθειες του Ευαγγελίου. Αυτές τις Αλήθειες που σαν Λαός έχουμε λησμονήσει και παραμερίσει, γι’αυτό και εφθάσαμε στο κατάντημα που ζούμε τώρα.

Εκκλησία δεν είναι μόνον η Ιεραρχία και ο Κλήρος. ΟΛΟΙ είμαστε Εκκλησία. ΟΜΩΣ

Ας μη λησμονή κανείς πως είναι: «Του Κυρίου η Γη και το πλήρωμα αυτής»!

Κυρίως μη ξεχνάμε ότι Εκκλησία είναι «ΟΧριστός εις τους αιώνας παρατεινόμενος».

Μη ξεχνάμε ότι η πρώτη διακήρυξη που έκανεν ο Κύριός μας, όταν, μετά την ένδοξον Ανάστασιν, ενεφανίσθη στούς μαθητάς του, μετά το “Ειρήνη υμίν”, ήταν τούτη: «Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν Ουρανώ και επί γής». Αυτή τη διακήρυξη είχε κατά νούν ο άπόστολος Παύλος όταν έγραφε στους Φιλιππησίους, με ουράνιο θάρρος, ότι

«Εν τω Ονόματι Ιησού πάν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων».

Μη φοβούμεθα, λοιπόν, τους πάσης φύσεως πολεμίους της Εκκλησίας.

Διότι δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι και οι σημερινοί πυγμαίοι εχθροί της Ορθοδόξου Εκκλησίας αναντιρρήτως θα καταισχυνθούν. “ Εκγελάσεται αυτούς ο Κύριος”.

Διότι όλοι τους «εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών». «Φάσκοντες δε είναι σοφοί εμωράνθησαν»! Τελικά, θα «Κάμψουν το γόνυ τους ενώπιον του Κυρίου Ιησού»! Εμείς ας μείνουμε ενωμένοι με Τον Κύριον, την Εκκλησίαν Του και μεταξύ μας.

Και τέλος ας αντηχούν ζωντανά εις τα αυτιά μας τα λόγια του μεγάλου Αετού της Πάτμου, του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου.

“Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων και οι μετ αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί”. Είθε να είμαστε όλοι μας μεταξύ αυτών!

Κάποτε στο Α/Δ «Ελ. Βενιζέλος» και δίπλα από την υπερμεγέθη σταλινικού τύπου φωτογραφία του νονού του Α/Δ, υπήρχε ένας ωραιότατος ναΐσκ/ος με την ενημερωτική επιγραφή «Εκκλησία».

Βρέθηκα προχθές στο Α/Δ και θέλησα να πάω για λίγο στο εκκλησάκι, πλην όμως εις μάτην το ανεζήτησα. Αντιθέτως είδα ότι τα αφιερώματα στον Βενιζέλο είχαν αγγίξει τα όρια της παραφροσύνης. Μία μεγάλη φωτογραφία, σαν αυτές του Στάλιν στην Κόκκινη Πλατεία, μία προτομή, 5-6 οθόνες που προβάλλονται διάφορες στιγμές από την ζωή του («Ο Βενιζέλος στα Χανιά», «Ο Βενιζέλος στην Αθήνα», «Ο Βενιζέλος στην Ευρώπη» κ.λπ.). Τόσες πολλές οι αναφορές που δημιουργούν συνειρμούς και παραπέμπουν στον συμπαθή ήρωα του Θεάτρου Σκιών. Μόνο «Ο Βενιζέλος και το καταραμένο φίδι» ή «Ο Βενιζέλος στο Ναυτικό» δεν είδαμε. Ήμαρτον Η υπερβολή πάντα βλάφτει.

Μη βρίσκοντας λοιπόν το εκκλησάκι, ρώτησα μία υπάλληλο, η οποία μου έδειξε κατά πού να ψάξω.Το βρήκα τελικώς παραχωμένο σε μία γωνιά και την ένδειξη «Εκκλησία» να έχει αντικατασταθεί με την «Χώρος Προσευχής» και δίπλα ένα σκιτσάκι με κάποιον να προσεύχεται γονατιστός, όπως οι μουσουλμάνοι. Ούτε Σταυρός, ούτε τίποτε και απέναντι ένας χώρος για να προσεύχονται οι μουσουλμάνοι, ο οποίος, δεν ξέρω γιατί, διαθέτει και κάμερα ασφαλείας.

Δε γνωρίζω αν η Εκκλησία μας γνωρίζει το θέμα και αν ναι, τι σκοπεύει να κάνει για το εξοβελισμό του ναΐσκου του Α/Δ (είμαι βέβαιος τίποτε). Σ’ εμάς ένα πράγμα μένει. Για νάχουμε και τα μέσα, να προσευχηθούμε να μας λυπηθεί πλέον ο Αλλάχ.

Αστερίσκοι

- Καλός μου φίλος και γνωστός δημοσιογράφος, με πληροφόρησε ότι το σοβιετικού τύπου πορτραίτο του Ελ. Βενιζέλου, τοποθετήθηκε στο γραφείο του Α/ΓΕΕΘΑ, από τον Ναύαρχο κ. Αποστολάκη. Αλήθεια πώς θα φανεί στον κ. Αρχηγό αν πάει να επιθεωρήσει ένα πολεμικό πλοίο και ο Κυβερνήτης έχει στο γραφείο του τον Ιωάννη Μεταξά ή τον Βασιλέα Κωνσταντίνο;

- «Στις 16 Φεβρουαρίου του 1944, φάλαγγα από 5 αυτοκίνητα με Γερμανούς στρατιώτες, με κατεύθυνση από Τρίπολη προς Καλαμάτα, έπεσε σε ενέδρα τάγματος του 9^ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, στο χωριό Άγιος Φλώρος Μεσσηνίας. Σκοτώθηκαν 24 Γερμανοί και συνελήφθησαν άλλοι 24 αιχμάλωτοι, ενώ σημαντικός αριθμός όπλων και πυρομαχικών έπεσε στα χέρια των ανταρτών». Εδώ τελειώνει το βιβλίο «Πολεμικά Γεγονότα του Έθνους», Έκδοση ΓΕΕΘΑ/2015. Όμως στο «Ευρετήριο Πολεμικών Γεγονότων», Έκδοση ΓΕΣ/1989, η ιστορία συνεχίζεται με την φράση: «Ακολούθησαν σκληρά αντίποινα σε όλη την περιοχή της Μεσσηνίας».

- Τι θα πει αυτό; Ότι η ιστορία γράφεται όπως μας συμφέρει και ιδίως να μη στενοχωρήσουμε τους συντρόφους του ΚΚΕ. Διότι είναι τοις πάσι γνωστό, εννοείται σε όσους δεν έχουν τυφλωθεί από το μαρξιστικό κώνειο, ότι κάθε «αντιστασιακή» δράση του ΕΛΑΣ, ακολουθούσε εκατόμβη αθώων θυμάτων, για τα οποία τώρα θρηνούν οι κυρίως υπεύθυνοι.

- Είναι περίεργο που ο «Ριζοσπάστης» (προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε…να κάνουμε και τίποτις καπιταλιστικό) κάθε μέρα δημοσιεύει και από μία φωτογραφία από κάποια διαδήλωση, στην οποία εμφανίζονται καμιά τριανταριά «αγωνιστές» που κρατάνε κάποιο πανώ και ταλαιπωρούν τον κόσμο. Πού τις βρίσκει ρε ο μεγάλος; Κάθε μέρα γίνονται διαδηλώσεις και δεν το παίρνουμε χαμπάρι; Ψυχραιμία σύντροφοι. Μας βλέπουν.

- Διαβάζω στην «δημοκρατία»: Αέρας ανανέωσης φύσηξε στο Μαυσωλείο του Λένιν την Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας και αυτό, γιατί έπειτα από 93 χρόνια το ταριχευμένο σώμα του ηγέτη των μπολσεβίκων Βλαντιμίρ Λένιν, θα υποβληθεί σε διαδικασίες συντήρησης. Οι ειδικοί, θα επιχειρήσουν να σταματήσουν την αφύγρανση της σορού και, μεταξύ των άλλων, θα της αλλάξουν και κοστούμι! Οι εργασίες θα γίνουν εν όψει της 100^ης επετείου από την επανάστασης των μπολσεβίκων τον ερχόμενο Νοέμβριο και για όσο διάστημα διαρκέσουν, δηλαδή από τις 16 Φεβρουαρίου έως τις 16 Απριλίου, το Μαυσωλείο θα παραμείνει κλειστό. Με αφορμή αυτή την μόλις 8 σειρών είδηση, μπορεί κανείς να γράψει τόμους ολόκληρους.

 -Σε αντίθεση με τους Ρώσους εμείς εδώ, από δω τόχαμε από κει τόχαμε καταφέραμε πάλι να γίνουμε γελοίοι.

- Αμέσως μετά την μεταπολίτευση λοιπόν, το πρώτο που τρέξαμε να κάνουμε ήταν η αποβασιλοποίηση (ωραίος όρος…). Έτσι πιάσαμε το τροπάριο «Σώσον Κύριε των λαόν Σου» και του αλλάξαμε τα φώτα. Έτσι μας προέκυψε καινούργιο τροπάριο ούτω πως: «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου. Νίκας τοις ευσεβέσι (προηγούμενο τοις βασιλεύσι) κατ’ εναντίων (προηγούμενο βαρβάρων) δωρούμενος». Εάν με ρωτούσαν, αλλά δεν ρωτάνε βλέπεις, εγώ θα πρότεινα την εξής τροποποίηση: «….ήττας τοις βασιλεύσι από βαρβάρους δωρούμενος». Έτσι, και οι βασιλιάδες θα είχαν ηττηθεί, αλλά και η δημοκρατία θα είχε θριαμβεύσει. Και όλες αυτές οι αηδίες, υπό την απόλυτη σιωπή της Εκκλησίας.

- Ακόμη οι δημοκράταροι καταργούν τον όρο «Βασιλόπιττα» και τον τροποποιούν σε «Πίττα», προφανώς από το «κότα πίττα τον Γεννάρη και παπί τον Αλωνάρη». Αφού τόσο πολύ τους ενοχλεί εκείνο το «Βασιλό-», που προέρχεται από τον Άγιο Βασίλη και όχι από τους Βασιλείς, θα μπορούσαν να την ονομάσουν «Προεδρόπιττα» ή ακόμα και «Προσφυγόπιττα» ή και «Λαθρομεταναστευτι-κόπιττα».

- H ΕΣΗΕΑ, έκανε παρέμβασή και ζητάει να απομονωθούν από τα ΜΜΕ οι χρυσαυγίτες, διότι «επιπόλαιοι νεαροί» που εισέβαλαν στο Εφετείο για να συμπαρασταθούν σε μάρτυρα σύντροφό τους, ο οποίος δήλωσε ότι δεν θα κατέθετε, αν δεν έμπαιναν οι σύντροφοί του στην Αίθουσα. Όπερ και εγένετο και εγένοντο όλα Γης Μαριάμ που έλεγε και ο Χάρυ Κλιν. Έτσι η ΧΑ, εκεί που είχε όλα τα κανάλια δικά της, τώρα θα απομονωθεί από τα απομονωμένα. Προφανώς η ΕΣΗΕΑ, έχει άλλες προτιμήσεις, τις οποίες μας έδειξε προσφάτως.

- Τελικώς οι «νεανικές επιπολαιότητες» έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας. Έτσι, μετά τους «επιπόλαιους» Αλβανούς στρατιώτες, οι οποίοι κατά το ΓΕΣ ουδέν ποινικό αδίκημα διέπραξαν (…), άλλοι «επιπόλαιοι νεαροί» σάπισαν στο ξύλο στο Πάντειο τον καθηγητή κ. Άγγελο Συρίγο. Φυσικά το γεγονός ουδεμία δημοκρατικιά εφημερίδα «είδε» ή «άκουσε».

- Διαβάζω στην «δημοκρατία», ότι ο κ. Κοτζιάς επισκέφθηκε το Βόρειο Βιετνάμ και κατάθεσε στεφάνι στο μαυσωλείο του Χο Τσι Μινχ. Ο κ. Κοτζιάς χαρακτήρισε τον Χο «Ιστορικό ηγέτη… Έναν ηγέτη που ήταν έμπνευση για εμάς». Κατ΄ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι ο συμπαθής Χο ήταν έμπνευση για τον κ. Κοτζιά και τους συν αυτώ και όχι «για εμάς». Ψάχνοντας όμως, την γνωστή ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια, που δεν τα λέει βέβαια καθαρά, είδα ότι ο ήρωας του κ. Κοτζιά, ίδρυσε την κομμουνιστική λαϊκή δημοκρατία στην οποία διετέλεσε «πρωθυπουργός» από το 1946 έως το 1955 και «πρόεδρος» από το 1945 έως το 1969. Δηλαδή 9 χρόνια «πρωθυπουργός» και 24 χρόνια «πρόεδρος».

- Μπράβο ρε το θηρίο! Σε όλες τις εκλογές θριάμβευε! Θα έπαιζε χωρίς αντίπαλο φαίνεται. Θα ήταν πολύ δημοφιλής. Κάτι σαν τον μακαρίτη τον Μπάρκουλη να πούμε. Λες ρε να ήταν δικτάτορας του κερατά και δεν το ξέρουμε; Μπα, δικτάτορας ήταν μόνο ο Φράνκο. Οι κομμουνιστές είναι απλώς…ηγέτες.

- Ενδιαφέρουσα πληροφορία. Κουτόχορτο, πωλείται τρίτο στενό δεξιά, δεύτερη πόρτα.

Πηγή:  (dimokratianews, 20.02.2017),  Ακτίνες

Ἐπειδή πολλῶν καρδιῶν «διαλογισμοί» ἀπεκαλύφθησαν μέ τήν ἄτεχνον προβολήν τοῦ θέματος γιά τήν ἐκπλήρωσι τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους» τήν ἰδίαν στιγμήν πού ἡ Ἑλληνική Πολιτεία μέ τήν ψῆφο τῶν κομμάτων τοῦ λεγομένου συνταγματικοῦ τόξου ἀνίδρυσε ΝΠΙΔ εἰς βάρος τοῦ Κρατικοῦ Προϋπολογισμοῦ γιά τήν ἀνέγερση τοῦ Ἰσλαμικοῦ Τεμένους «λησμονοῦσα» τά τέσσερα μαῦρα ἀτέλειωτα ἑκατόχρονα τῆς φρικτῆς ἰσλαμικῆς δουλείας, δημοσιοποιῶ εἰσήγησί μου εἰς τήν ΔΙΣ Συνοδικῆς περιόδου 2010-2011, πού ἐνημερώνει σαφῶς γιά τό εἰρημένο θέμα.

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 21ῃ Φεβρουαρίου 2017

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Η ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

Ἐπειδή πολλῶν καρδιῶν «διαλογισμοί» ἀπεκαλύφθησαν μέ τήν ἄτεχνον προβολήν τοῦ θέματος γιά τήν ἐκπλήρωσι τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους» τήν ἰδίαν στιγμήν πού ἡ Ἑλληνική Πολιτεία μέ τήν ψῆφο τῶν κομμάτων τοῦ λεγομένου συνταγματικοῦ τόξου ἀνίδρυσε ΝΠΙΔ εἰς βάρος τοῦ Κρατικοῦ Προϋπολογισμοῦ γιά τήν ἀνέγερση τοῦ Ἰσλαμικοῦ Τεμένους «λησμονοῦσα» τά τέσσερα μαῦρα ἀτέλειωτα ἑκατόχρονα τῆς φρικτῆς ἰσλαμικῆς δουλείας, δημοσιοποιῶ εἰσήγησί μου εἰς τήν ΔΙΣ Συνοδικῆς περιόδου 2010-2011, πού ἐνημερώνει σαφῶς γιά τό εἰρημένο θέμα. Συνεπῶς οἱ θορυβοῦντες μέ μοναδικό ἐφαλτήριο τό θράσος τῆς ἀγνοίας τους ἁπλῶς καταδεικνύουν τήν ἄβυσσο τῆς ἐμπαθείας τους εἰς βάρος τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί τῆς τροφοῦ τοῦ Γένους Μητρός Ἐκκλησίας πού χωρίς τούς ποταμούς αἵματος τῶν ἁγίων καί ἡρωϊκῶν τέκνων Της πού πολέμησαν κατά τήν ρήση τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία» θά σήκωναν σήμερα κόκκινες «σημαιοῦλες» μέ τήν ἡμισέλινο, ἑκόντες ἄκοντες, γιά τόν νεοσουλτᾶνο Ἐρντογάν.Ἀπό τήν κατωτέρω εἰσήγησι προκύπτει ὅτι χωρίς καμμία ἐπιβάρυνσι τοῦ Κρατικοῦ Προϋπολογισμοῦ τό «Τάμα τοῦ Ἔθνους» μπορεῖ ἄμεσα νά ὑλοποιηθῆ ἀπό τούς προτιθεμένους δωρητάς μέ μόνη μία διοικητική πράξι συμπληρώσεως τῶν σκοπῶν τοῦ Ἱδρύματος πού συνέστησαν οἱ ἴδιοι καί ἡ ὁποία ἐπί ἔτη παρανόμως δέν ἐκδίδεται.

᾿Αριθμ. Πρωτ. 621 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 26ῃ Μαΐου 2011

Πρός Τήν

Ἱεράν Σύνοδον

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ἰω. Γενναδίου 14

Εἰς Α Θ Η Ν Α Σ

Μακαριώτατε Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι,

Eὐχόμενος ὑπέρ ἀποκαταστάσεως τῆς Ὑμετέρας πολυτιμήτου ὑγιείας τῆς Ὑμετέρας Πανσέπτου Μακαριότητος εἰς ἀπάντησιν τῆς, διά τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. 2052/7.4.2011 Συνοδικοῦ Γράμματος, ἀνατεθείσης μοι ἐντολῆς ἐπικοινωνίας μετά τοῦ κ. Ἰωάννου Ἀναγνωστοπούλου καί διερευνήσεως τῆς δυνατότητος ἐκπληρώσεως τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους», συνῳδά τῇ προτάσει αὐτοῦ, πάνυ εὐλαβῶς προάγομαι ὅπως ἀναφέρω Ὑμῖν τά κάτωθι:

1. Ἡ ὑπό τοῦ ἡμετέρου Γένους ἐκπλήρωσις τῆς εὐγνώμονος ὑποσχέσεως διά τήν Παλιγγενεσίαν τῶν ἀοιδίμων καί μακαρίων προγόνων ἡμῶν, διά τῆς ἀνοικοδομήσεως καί ἀφιερώσεως εἰς τόν Σωτήρα καί Λυτρωτήν Κύριον, περιπύστου καί μεγαλοπρεποῦς Ἱεροῦ Ναοῦ, παρ’ ὅτι υἱοθετήθη τήν 29/7/1829 ὑπό τῆς Δ΄ Ἐθνοσυνελεύσεως τῶν Ἑλλήνων, δυνάμει τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. Η΄ Ψηφίσματος Αὐτῆς, ὑπογραφέντος ὑπό τοῦ ἀνεπαναλήπτου πρώτου Κυβερνήτου μακαριστοῦ Ἰωάννου Καποδίστρια καί ἀκολούθως δυνάμει τῶν Βασιλικῶν Διαταγμάτων τῆς 25/1/1834 καί 3/4/1838 (ΦΕΚ 12) προβλεφθείσης, παραμένει εἰσέτι ἀνεκπλήρωτος. Ἡ σπασμωδική προσπάθεια κατά τό ἔτος 1970 διά τήν ἀναβίωσιν καί ὑλοποίησιν τοῦ θέματος, δυστυχῶς ἀπέβη ἄκαρπος, αἱ δέ συγκεντωθεῖσαι εἰσφοραί κατέληξαν εἰς ἀλλοτρίους σκοπούς. Ὁ ἰσχυρισμός ἐνίων, ὅτι δῆθεν ἡ ὑπόσχεσις τῶν ἀγωνιστῶν ἡρώων καί ἐλευθερωτῶν τῆς Πατρίδος ἐξεπληρώθη διά τῆς ἀνοικοδομήσεως τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Ἀθηνῶν, θεμελιωθέντος τό ἔτος 1847, ἀποβαίνει ὡσαύτως ἀβάσιμος καί ἀνεπέρειστος διότι ὁ εἰρημένος Ἱ. Ναός ἀφιερώθη εἰς τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἐν ταὐτῷ ἀποτελεῖ συμπίλημα δυτικοτρόπων τεχνοτροπιῶν, ἀποκλινόντων ἀπό τήν Ὀρθόδοξον ἔκφρασιν τῆς Ναοδομίας. Κατά τήν παρούσαν ἱστορικήν περίοδον κατά τήν ὁποίαν νομοθετικῶς ἀπεφασίσθη ἡ ἀνίδρυσις καί ἀνοικοδόμησις διά Κρατικῆς δαπάνης ἰσλαμικοῦ τεμένους μετά τοῦ ἀναλόγου κέντρου διά τάς θρησκευτικάς ἀνάγκας τῶν ἐπήλυδων μεταναστῶν μουσουλμανικῆς θρησκευτικῆς παραδοχῆς εἰς τό λεκανοπέδιον, ἡ μή ἐκπλήρωσις τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ὑπό τῶν Ἑλλήνων, ἀποτελεῖ αἴτιον ψόγου καί ἀπόδειξιν πνευματικῆς ὑποθερμίας πού ἐφιαλτικῶς μεγεθύνονται ὅταν ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ἡ ὅλως διάφορος διαγωγή τῶν ὁμοδόξων λαῶν τῶν ἐξελθόντων ἐκ τῆς ἀδυσωπήτου ἀθεϊστικῆς καταιγίδος καί διά τῆς ἀνεγέρσεως μεγαλωνύμων ναῶν δοξαζόντων καί αἰνούντων τόν λυτρώσαντα αὐτούς Κύριον τῆς δόξης.

2. Συνῳδά τῇ, ἐν τοῖς ὕπερθεν ἐξονομαζομένῃ Ὑμετέρᾳ Συνοδικῇ ἐντολῇ, συνηντήθην μετά τῶν νομίμων ἐκπροσώπων Πρέδρου καί Γενικῆς Γραμματέως τοῦ Σωματείου «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» κ. Ἰω. Ἀναγνωστοπούλου καί Αἰκατερίνης συζ. Ἰω. Ἀναγνωστοπούλου, ἐξ ὧν ἠτησάμην ἐνημέρωσιν διά τάς πρός τήν Ἱ. Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό 12/9/2008, 6/7/2009 καί 15/9/2010 εὐλαβῶν ἀναφορῶν τοῦ Σωματείου αὐτῶν, διά τήν ἀνέγερσιν τοῦ λεγομένου Τάματος τοῦ Ἔθνους. Οὗτοι δέ, κατόπιν ἐκτενοῦς ἐπικοινωνίας, μοί ἐπανέλαβον τά διαλαμβανόμενα ἐν τοῖς ἐξονομασθεῖσι πρός τήν Δ.Ι.Σ. ἐγγράφοις αὐτῶν καί ἐνεχείρισαν τίτλους ἰδιοκτησίας ἐννέα ἀκινήτων κειμένων ἐν τῷ Νομῷ Ἀττικῆς, συνολικοῦ ἐμβαδοῦ 108 στρεμμάτων, ἅτινα ἀποτελοῦν περιουσίαν τοῦ δυνάμει τοῦ ἀπό 17/9/1997 ἐγκριθέντος διά Π.Δ. δημοσιευθέντος εἰς τό Φ.Ε.Κ. 853 τ.Β΄, 25/9/1997 Ἱδρύματος «προασπίσεως ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν» συσταθέντος ὑπό τοῦ κ. Ἰω. Ἀναγνωστοπούλου δυνάμει τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 106430/1.2.1996 Πράξεως τοῦ Συμβολαιογράφου Ἀθηνῶν Κων/νου Παπαδοπούλου, ὅπως αὐτή ἐτροποποιήθη μέ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 107685/24.10.1996 Πράξι τοῦ ἰδίου Συμβολαιογράφου. Ἐκτός δέ, τῶν ἀνωτέρω οἱ εἰρημένοι ἐκπρόσωποι τοῦ Σωματείου ἐδήλωσαν ὅτι διαθέτουν καί τό ποσόν τῶν 3.000.000 Εὐρώ πού διατηροῦν εἰς προθεσμιακούς τραπεζικούς λογαριασμούς διά τόν αὐτόν σκοπόν.

3. Ὡς εὐχερῶς ἀντιλαμβάνεσθε κατά τήν παρούσαν χρονικήν στιγμήν, ἡ προσφερομένη ἀκίνητος περιουσία νομικῶς καί τυπικῶς ἀνήκει εἰς τό νομίμως ἐγκριθέν καί λειτουργοῦν Ἵδρυμα «προασπίσεως ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν» καί οὐχί εἰς τό Σωματεῖον «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους». Εἰς τούς σκοπούς τοῦ ὡς εἴρηται Ἱδρύματος ἐν ἄρθρῳ 2 τοῦ ἐγκριτικοῦ Π.Δ. δέν περιλαμβάνεται ἡ «ἀνοικοδόμησις καί ἀνίδρυσις» τοῦ λεγομένου Τάματος τοῦ Ἔθνους, δι’ ὅ καί συνέστησα συνῳδά ταῖς διατάξεσι τοῦ ἄρθρου 11 τοῦ ἰσχύοντος Π.Δ. λειτουργίας τοῦ εἰρημένου Ἱδρύματος, τήν συμπλήρωσιν τοῦ ἄρθρου 2 τοῦ ὀργανισμοῦ αὐτοῦ, διά τῆς συμπεριλήψεως εἰς τούς σκοπούς καί τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους», ὅπερ καί ἐγένετο δυνάμει τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 28903/17.5.2011 Πράξεως τοῦ Συμβολαιογράφου Ἀθηνῶν Κων/νου Κωνσταντίνου. Ἐναπομένει ὅμως, ἡ διά τοῦ ἐποπτεύοντος Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν ἔκδοσις Π.Δ. διά τήν δυνάμει τῶν διατάξεων τῶν ἄρθρων 98 τοῦ ΑΝ 2039/1939 καί 110 καί 119 τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικος προβλεπομένην συμπλήρωσιν τῶν σκοπῶν τοῦ ὡς ἄνω Ἱδρύματος, διότι δίχα τῆς τοιαύτης ἐκδόσεως Π.Δ. καί δημοσιεύσεως εἰς τό Φ.Ε.Κ. δέν ἐπέρχονται αἱ ἔννομοι συνέπειαι τῆς γενομένης συμπληρώσεως τοῦ σκοπῶν τοῦ Ἱδρύματος.

4. Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω τίθενται πρός ἄμεσον διερεύνησιν τά ἑπόμενα θέματα καί εἰδικώτερον ἐάν τό Ἑλληνικόν Δημόσιον ἔχει τήν πρόθεσιν νά παραχωρήσῃ τόν πρό 40ετίας ὁρισθέντα χῶρον εἰς τό Ἀττικόν ἅλσος, εἰς θέσιν Τουρκοβούνια Δήμου Γαλατσίου Ἀττικῆς, ὅστις εἶχεν δυνάμει τοῦ ἄρθρου 35 τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. 320/18.10.1069 Νομοθετικοῦ Διατάγμα-τος καί τῶν κοινῶν διυπουργικῶν Ἀποφάσεων Δ3477/4115/4.5.1970 (Φ.Ε.Κ. 105 τ. Δ΄ 19.5.1970), Δ227/1972 καί Δ5085/5817/31.8.1972 χαρακτηρισθεῖ ὡς χῶρος ἀνεγέρσεως τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους», ἄλλως νά ἐκτιμηθῇ δεόντως ὑπό τῆς Δ.Ι.Σ. ἡ προσφορά ὑπό τῶν ὡς εἴρηται ἐκπροσώπων τοῦ Σωματείου «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» ἀκινήτου ἐκτάσεως 8.650 τ.μ. εἰς τόν λόφον Καραοῦζι τῆς κοινότητος Παλλήνης Ἀττικῆς, ὡς χῶρος ἀνεγέρσεως τοῦ εἰρημένου Ἱ. Ναοῦ.

5. Ἕτερον θέμα πρός διερεύνησιν καί ἐκτίμησιν ἀποτελεῖ ὁ ὑπό ἀναλόγου κτηματομεσιτικῆς ἑταιρείας προσδιορισμός τῆς ἐμπορικῆς ἐκποιητέας ἀξίας τῶν προσφερομένων 108 στρεμμάτων γῆς ἐντός τοῦ Νομοῦ Ἀττικῆς καί εἰδικώτερον:

Α. Ἀκινήτου ἐκτάσεως 22.805 τ.μ. εἰς οἰκισμόν Ποντίων εἰς θέσιν Βίλλια Κατηφόρι Ἀφιδνῶν Ἀττικῆς,

Β. Ἀκινήτου ἐκτάσεως 8.650 τ.μ. εἰς τόν λόφον Καραοῦζι, Παλλήνης Ἀττικῆς,

Γ. Ἀκινήτου ἐκτάσεως 6.000 τ.μ. εἰς θέσιν Σαμπάνι, Πικερμίου Ἀττικῆς,

Δ. Ἀκινήτου 3.041 τ.μ. εἰς θέσιν Σπάτα Ἀττικῆς,

Ε. Ἀκινήτου 4.200 τ.μ. εἰς θέσιν Καρελᾶ, Κρωπίας Ἀττικῆς,

Στ. Ἀκινήτου 32.080 τ.μ. εἰς θέσιν καταφύγι Π. Φωκαίας Ἀττικῆς,

Ζ. Ἀκινήτου ἐκτάσεως 5.000 τ.μ. εἰς θέσιν Λάκκα, Ἀναβύσσου Ἀττικῆς,

Η. Ἀκινήτου 17.112 τ.μ. εἰς θέσιν προσήλιο Παιανίας Ἀττικῆς καί

Θ. Ἀκινήτου ἐκτάσεως 9.162 τ.μ. εἰς θέσιν Μαντριά Διάκου, Ραφήνας Ἀττικῆς.

Εἰρήσθω ὅτι ἐν τῷ συγκεντρωθησωμένῳ ποσῷ ἐκ τῶν εἰρημένων ἐκποιήσεων τῶν ὡς εἴρηται ἀκινήτων, αἵτινες θά δύνανται νά πραγματοποιηθῶσι κατόπιν τῆς συμπληρώσεως τοῦ ἰσχύοντος Π.Δ. τοῦ Ἱδρύματος «προασπίσεως ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν» καί ἐγκρίσεως ὑπό τοῦ διορισμένου ὑπό τοῦ Κράτους Γενικοῦ Γραμματέως Περιφερείας Ἀττικῆς, δέον ὅπως προστεθῇ καί τό προσφερόμενον ὑπό τῶν ἀνωτέρω δωρητῶν-ἐκπροσώπων τοῦ Σωματείου «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» ποσόν τῶν 3.000.000 Εὐρώ εὑρισκόμενον εἰς τραπεζικούς λογαριασμούς.

6. Διά τόν σχηματισμόν ὡσαύτως πλήρους εἰκόνος ἐπί τοῦ προτεινομένου ἐγχειρήματος δέον ὅπως ἀνατεθῇ εἰς τήν Ὑπηρεσίαν Ναοδομίας τῆς ΔΙΣ ἡ σύνταξις οἰκονομικῆς προμελέτης διά τόν σχεδιασθέντα ὑπό τῶν δωρητῶν πρός ἀνέγερσιν Ἱ. Ναόν, ὅν ἐν ἀπεικονίσει ἔχουν ὑποβάλλει.

7. Αἱ παρούσαι οἰκονομικαί συνθῆκαι τῆς Χώρας χαρακτηριζόμεναι ὑπό μεγίστης δυσπραγίας τῶν ἀσθενεστέρων οἰκονομικῶς καί ὑπό ἀδυσωπήτων ἐκβιασμῶν τῶν ἐγνωσμένων ἰσχυρῶν διεθνῶν οἰκονομικῶν παραγόντων, δέν παρέχουν τήν δυνατότητα, ὡς θά ἔδει, διενεργείας Πανελληνίου Ἐράνου διά τήν συμπλήρωσιν τοῦ, ἐκ τῶν, ἐν τοῖς ὕπερθεν ἀναφερομένων, δωρεῶν τῶν νομίμων ἐκπροσώπων τοῦ Σωματείου «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» συγκεντωθησομένου ποσοῦ, δι’ ὅ καί ταπεινῶς φρονῶ ὅτι θά πρέπει τό ὅλον ἔργον νά προϋπολογισθῇ καί νά ὑλοποιηθῇ μόνον διά τῶν ὑπό τῶν δωρητῶν προσφερομένων οἰκονομικῶν πόρων.

8. Ἐνταῦθα ἐπιθυμῶ νά δηλώσω ὅτι τό ζεῦγος Ἰω. καί Αἰκ. Ἀναγνωστοπούλου μετά συγκινητικῆς καί εὐψύχου καί γενναιόφρονος ἀγάπης, ἐκδαπανᾶται ὑπέρ φιλογενῶν πνευματικῶν καί φιλοχρίστων σκοπῶν καί κατά ταῦτα ἡ ἐξαίρετος καί μοναδική πρότασις αὐτῶν, στηριζομένη καί ὑπό πλειάδος σεπτῶν ἀδελφῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, δέον ὅπως μελετηθῇ μετά πολλῆς προσοχῆς, διότι τυγχάνει ἐξαιρέτως σοβαρά προσφέρουσα χρηστάς ἐλπίδας διά τήν ὑπό τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας ἐκπλήρωσιν τῆς ἱερᾶς πρός τόν Θεόν ὑποσχέσεως τῶν ἀοιδίμων ἀγωνιστῶν καί μαρτύρων τῆς παλιγγενεσίας τοῦ Ἔθνους ἡμῶν, δίχα ἐπιβαρύνσεως τῆς Πολιτείας καί τῆς φιλανθρώπου προσπαθείας τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Περαίνων εὐσεβάστως τήν ἀναφοράν μου πάνυ εὐγνωμόνως ὑποβάλλω ὑποκαρδίους εὐχαριστίας, διά τήν ἀνατεθείσαν μοι Ὑμετέραν Σεπτήν ἐντολήν καί συνημμένως καταθέτω σχετικόν φάκελλον,  

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός

† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Συνημμένως ὑποβάλλονται:

1. Ὑποφάκελλος ἐγγράφων Ἱδρύματος προασπίσεως ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν καί Σωματείου οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους,

2. Τίτλοι ἰδιοκτησίας ἀκινήτων τοῦ εἰρημένου Ἱδρύματος μετά τοπογραφικῶν διαγραμμάτων,

3. Ἐπιστολαί Σεβ. Μητροπολιτῶν καί δημοσιεύματα τοῦ Τύπου.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου