Ανεπιθύμητος να επισκεφθεί και να μιλήσει σε σχολείο της Θεσσαλονίκης χαρακτηρίστηκε από καθηγητές και με εντολή του Υπουργείου Παιδείας και ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος!

Την είδηση επιβεβαίωσε σήμερα ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος μιλώντας για "διωγμό που έχει αρχίσει ανεπίσημα και προχωρεί να επισημοποιηθεί".

"Ενας συμπατριώτης μας, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ.Νικόλαος, ήρθε στην Θεσσαλονίκη για μια ομιλία σε ένα σχολείο, μετά από αίτημα των παιδιών και είπε ευχαρίστως. Τότε ήρθε και μου είπε θα μου επιτρέψετε Παναγιώτατε να κάνω μια ομιλία σε δύο σχολείο που με καλέσανε, και του είπα να κάνετε όσες ομιλίες θέλετε", τόνισε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος.

Στη συνέχεια ο κ. Άνθιμος ανέφερε: "Πήγε στο σχολείο που τον καλέσανε και οι αρμόδιοι είπαν ότι δεν μπορούμε να σας αφήσουμε να μιλήσετε στα παιδιά, διότι αυτή είναι η εντολή του Υπουργείου όπως μας ενημέρωσαν."" είπε ο Παναγιώτατος.

"Όταν έφτασε εκεί, η διεύθυνση δεν του επέτρεψε να μιλήσει λέγοντάς του πως αυτή είναι η εντολή του Υπουργείου" ανέφερε ο κ. Άνθιμος.

Επίσης ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης αναρωτήθηκε: "Είναι δυνατόν στην Ελλάδα των τόσων Μητροπολιτών, πατέρων, κληρικών που θυσιάστηκαν για την πατρίδα, είναι δυνατόν να λέμε σε εκπροσώπους της Εκκλησίας δε μπορείς να μιλήσεις στα παιδιά; Δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα "

"Αυτός είναι ο διωγμός που έχει αρχίσει ανεπίσημα και τώρα προχωρεί να επισημοποιηθεί. Την άλλη εβδομάδα έχουμε σύγκληση της Ιεραρχίας για να δούμε διάφορα θέματα όπως και αυτό που συνέβη με τον Μητροπολίτη Μεσογαίας" πρόσθεσε ο κ. Άνθιμος.

Η εντολή του Υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη έχει δοθεί σε όλα τα σχολεία, αφού προ ημερών δόθηκε και διευκρινιστική εντολή σε σχολεία: "Κανένας μητροπολίτης δεν θα μιλάει στα παιδιά και να ελέγξετε τι έχουν κάνει όσοι έχουν επισκεφθεί τα σχολεία μέχρι σήμερα. Αν έχουν κάνει ομιλία ή κατήχηση".

Μία παράδοση πολλών δεκαετιών, όπου Μητροπολίτες και κληρικοί κάνουν ομιλίες στα παιδιά, πάντοτε με την συγκατάθεση της διεύθυνσης και του συλλόγου των καθηγητών των σχολείων, σπάει.

Ποιον άραγε ενοχλεί η παρουσία των κληρικών στα σχολεία; Αυτό είναι το "ανοικτό" σχολείο της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων που οραματίζεται ο υπουργός;

Πηγή: Ρομφαία

Τό ιστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ έφερε στη δημοσιότητα μία πρωτοφανή κίνηση στα χρονικά λειτουργίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Η είδηση ανέφερε ότι ο Κοσμήτορας της Σχολής κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, απομάκρυνε το προσκυνητάρι με την εικόνα του Ιησού Χριστού από την είσοδο του Πανεπιστημίου και το τοποθέτησε στον 4ο όροφο, έξω από το παρεκκλήσι της Σχολής.

Στο δημοσίευμα αυτό απάντησε ο κ. Κοσμήτορας υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, πως «το προσκυνητάρι μεταφέρθηκε στον φυσικό του χώρο, δηλαδή έξω από το παρεκκλήσι της Σχολής, προσδίδοντας ιεροπρέπεια και καθιστώντας ευδιάκριτη την είσοδο του παρεκκλησίου», καθώς επίσης, πως «οι όποιες παρεμβάσεις έγιναν, έχουν σκοπό την αποκατάσταση ζημιών και τον ευπρεπισμό της Σχολής», ενώ υπογραμμίζει πως όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη σχεδιαζόμενη λειτουργία της κατεύθυνσης Ισλαμικών Σπουδών στο Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ.

Ας μου επιτραπούν δύο παρατηρήσεις στα λεγόμενα του κ. Κοσμήτορα και μία πρόταση.

1. Προβληματίζει έντονα το γεγονός ότι, η επιχειρηματολογία αλλά ακόμη και η φρασεολογία που χρησιμοποιεί ο κ. Μ. Κωνσταντίνου για την απομάκρυνση της εικόνας του Χριστού από την είσοδο της Θεολογικής Σχολής, είναι οι ίδιες ακριβώς που χρησιμοποιούν και οι άθεοι και οι κάθε λογής χριστιανομάχοι και εικονομάχοι για την απομάκρυνση των εικόνων από τα σχολεία, τα δικαστήρια και γενικά, τα δημόσια κτίρια. Όλοι αυτοί, κατά περίεργο τρόπο, υποστηρίζουν την ταυτόσημη θέση ότι, ο φυσικός χώρος των θρησκευτικών συμβόλων και των λατρευτικών αντικειμένων, είναι μόνον ο χώρος της εκκλησίας.

2. Εκπλήσσει δυσάρεστα η αναφορά του κ. Κοσμήτορα σε «ευπρεπισμό της Σχολής», ο οποίος πραγματοποιείται, μεταξύ των άλλων, και με την μετακίνηση της εικόνας του Χριστού! Δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς ότι Κοσμήτορας Θεολογικής Σχολής που, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, είναι κοντά στην Εκκλησία και την διακονεί διαρκώς, θεωρεί παράλληλα πως, λόγω ευπρεπισμού, η εικόνα του Χριστού δεν αρμόζει να βρίσκεται σε περίοπτη θέση, σε χώρο της Θεολογικής Σχολής. Διότι, τότε, κατά την ταπεινή μας γνώμη, δεν θα επρόκειτο για ευπρεπισμό της Θεολογικής Σχολής, αλλά για τη μεγαλύτερη απρέπεια και ταυτόχρονα μια ασυγχώρητη βλασφημία προς το πρόσωπο του ίδιου του Χριστού και προς την Εκκλησία Του και, μάλιστα, από έναν άνθρωπο που εκ των πραγμάτων έχει ταχθεί να υπηρετεί την υψηλή επιστήμη της Θεολογίας.

Οι παραπάνω δύο παρατηρήσεις ωθούν στη διατύπωση μίας πρότασης.

Επειδή πολλές φορές οι πράξεις, πέρα των πραγματικών αιτίων που τις επιβάλλουν, δημιουργούν ανεπιθύμητους συνειρμούς και παράγουν δυσάρεστους συμβολισμούς, καλό θα ήταν, εν προκειμένω, ο κ. Κοσμήτορας  να επανεξετάσει την απόφασή του, επαναφέροντας το προσκυνητάρι του Χριστού στη προτεραία θέση του και τοποθετώντας, αφού το επιθυμεί, ένα άλλο προσκυνητάρι έξω από το παρεκκλήσι της Σχολής που βρίσκεται στον 4^ο  όροφο του κτιρίου. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο έμπρακτα θα αποδείξει τη μεταμέλειά του για την ανώφελη αναστάτωση που προκάλεσε με την άστοχη κίνηση της απομάκρυνσης της εικόνας του Χριστού. Σε διαφορετική περίπτωση, θα λέγαμε, ότι η παραίτηση πάντα κρύβει μέσα της και μια αξιοπρέπεια, ιδιαίτερα όταν γίνεται εκούσια και με ευπρέπεια.

Πηγή: Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων

56ο Παιδαγωγικὸ Συνέδριο

Μὲ τὴ συμμετοχὴ ἑκατοντάδων ἐκπαιδευτικῶν καὶ ἐπιστημόνων διαφόρων εἰδικοτήτων πραγματοποιήθηκε θείᾳ χάριτι καὶ φέτος σὲ Ἀθήνα καὶ Θεσσαλονίκη τὸ 56ο Παιδαγωγικὸ Συνέδριο τοῦ Τομέως Ἐπιστημόνων τοῦ Συλλόγου Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Δράσεως «Ὁ Μέγας Βασίλειος» στὶς 28 Δεκεμβρίου 2015 καὶ 4 Ἰανουαρίου 2016 ἀντίστοιχα. Πραγματοποιεῖται δὲ στὶς ἀρχὲς Φεβρουαρίου καὶ στὴν Πάτρα.

Τὸ γενικὸ θέμα τοῦ Συνεδρίου «Σύγχρονες ἀθεϊστικὲς προκλήσεις» ἐπελέγη ἀπὸ τοὺς διοργανωτὲς προκειμένου ἡ ποικίλη διερεύνησή του νὰ συμβάλει στὴ διασφάλιση καὶ ἰσχυροποίηση τῆς ὀρθόδοξης ταυτότητας μέσα στὸ σύγχρονο κόσμο, στὴν ἐποχή μας τὴν κατακερματισμένη πνευματικά, ἐποχὴ συγχύσεως καὶ χάους ἰδεῶν, στὴν ὁποία ἡ ἀθεΐα προβάλλει μὲ ἐπιθετικὴ ὁρμὴ νὰ ἁλώσει καὶ νὰ ἀλλοιώσει τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ σʼ αὐτὴ τὴν ὀρθόδοξη πατρίδα μας.
Οἱ ἐργασίες τοῦ Συνεδρίου διεξήχθησαν σὲ δύο ἐπιμέρους συνεδρίες: Ἡ πρώτη ἀσχολήθηκε μὲ τὶς ἀθεϊστικὲς προκλήσεις ἀπὸ τὸν χῶρο τῶν θετικῶν ἐπιστημῶν, τῆς Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας, Γενετικῆς καὶ Φυσικῆς, καὶ ἀναλύθηκε ἀπὸ τρεῖς εἰσηγητές: κ. Πετρουλέα Βασίλειο, τ. Διευθυντὴ Ἐρευνῶν Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «Δημόκριτος», κ. Παναγόπουλο Ἐμμανουήλ, ἄμισθο Ἐπίκ. Καθηγητὴ Χειρουργικῆς, καὶ κ. Γούναρη Γεώργιο, ὁμ. Καθηγητὴ Θεωρητικῆς Φυσικῆς Α.Π.Θ., ἐνῶ ἡ δεύτερη ἐπικεντρώθηκε στὴν κοινωνικὴ διάσταση τοῦ φαινομένου καὶ τὴν ἀντιμετώπισή του, καὶ ἀναλύθηκε ἀπὸ δύο εἰσηγητές: κ. Εὐστρατιάδη Ἰωάννη, Νομικό - Θεολόγο, καὶ κ. Γεωργιάδη Κωνσταντῖνο, τ. Α΄ Λειτουργὸ Μ.Ε. Κύπρου.

Στὰ πορίσματα τοῦ Συνεδρίου ὑπογραμμίσθηκε ὅτι μὲ τὴν ὁλοένα αὐξανόμενη πρόοδο τῆς ἐπιστήμης ὁ Θεὸς δείχνει κάποτε νὰ «ἀποχωρεῖ», προκειμένου ὅμως νὰ ἀφήσει πεδίο ἐλεύθερο σʼ αὐτὴ νὰ ἐμβαθύνει περισσότερο στὰ μεγαλεῖα Του καὶ νὰ Τὸν δοξάσει, ἀφοῦ τελικὰ τὰ συμπεράσματα τῆς ἐπιστήμης ἔρχονται νὰ τονίσουν τὴ θεία μεγαλειότητα καὶ νὰ ὑπογραμμίσουν τὸν θεϊκὸ Νόμο. Ἐξάλλου τονίσθηκε τὸ γεγονὸς ὅτι προσωρινὰ μόνο φαίνεται νὰ κερδίζει στὶς ἡμέρες μας ἔδαφος ἡ ἀθεΐα· στὴν οὐσία ἡ ἐποχή μας εἶναι ἐποχὴ ἥττας τῆς ἀθεΐας. Κι αὐτό, διότι οὐσιαστικὰ ἄθεος ἄνθρωπος δὲν ὑπάρχει, οὔτε μπορεῖ νὰ ὑπάρξει, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι θεόπλαστος καὶ θεόμορφος, «κατʼ εἰκόνα Θεοῦ» πλασμένος. Ζεῖ καὶ κινεῖται μέσα στὴν ἀτμόσφαιρα τοῦ Θεοῦ, καὶ Αὐτὸν ἀναζητεῖ, ἔστω καὶ ἀνεπίγνωστα. Ὅποιος ἀρνεῖται τὸν Θεό, ἀρνεῖται τὴ δική του ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Χρέος τῆς ἀγωγῆς τελικὰ εἶναι νὰ βοηθήσει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἀνακαλύψει μέσα του τὴν πρα­γματική του ταυτότητα, τὴ θεϊκὴ προέλευση καὶ προοπτική του.

Μήνυμα - χαιρετισμὸ στὸ Συνέδριο ἀπέστειλε διʼ ἐκπροσώπου του ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμος.

Ἐλπίζουμε καὶ τὸ Συνέδριο αὐτὸ νὰ παρέσχε μιὰ τόνωση στὸ φρόνημα τόσων Ἑλλήνων ἐκπαιδευτικῶν, ποὺ παλεύουν μέσα στὰ σχολεῖα μὲ τὴν πολυειδὴ πνευματικὴ ἀποστασία.

Πολεμικὴ κατὰ τοῦ 56ου Συνεδρίου

Ὡστόσο πολὺ θορυβήθηκαν καὶ ἀναστατώθηκαν οἱ παρουσιαζόμενοι ὡς ἄθεοι μὲ τὴ σύγκληση τοῦ παραπάνω Παιδαγωγικοῦ Συνεδρίου. Καὶ ἔκαναν διαβήματα διαμαρτυρίας στό Ὑπουργεῖο Παιδείας, τὸ ὁποῖο ἐξέδωσε σχετικὲς ὁδηγίες στὴ Διοικητικὴ Ἱεραρχία τοῦ ΥΠ.Π.Ε.Θ. (ἐπειδὴ γνωστοποίησε τὴ σύγκληση τοῦ Συνεδρίου αὐτοῦ στὴν ἐκπαιδευτικὴ κοινότητα) «νὰ ἀπέχει στὸ μέλλον ἀπὸ παρόμοιες πρωτοβουλίες καὶ μάλιστα χωρὶς τὴν ἐνημέρωση τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας». Πρωτοβουλίες πού, ὅπως σημειώνει, «ἐμφανίζουν τὸ Ὑπουργεῖο νὰ θέτει ὑπὸ τὴν αἰγίδα του ἐκδηλώσεις ἀμφιλεγόμενου μονόπλευρου χαρακτήρα». Ὅπως ἔγινε γνωστό, στὶς ἀντιδράσεις γιὰ τὸ παραπάνω Συνέδριο «πρωτοστάτησε μὲ δύο ἀνακοινώσεις του τὸ ʻʻὝπατο Συμβούλιο τῶν Ἑλλήνων Ἐθνικῶνʼʼ ἀπέναντι στὴν πρόσκληση - πρόκληση τοῦ Ὑπουργείου ʻʻΠαιδείαςʼʼ πρὸς τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς τῆς Βορείου Ἑλλάδος νὰ συμμετάσχουν στὸ ʻʻ56ο Παιδαγωγικὸ Συνέδριοʼʼ Μ. Βασιλείου στὴ Θεσσαλονίκη μὲ θέμα ʻʻΣύγχρονες ἀθεϊστικὲς προκλήσειςʼʼ». Κατὰ τοὺς διαμαρτυρόμενους ὁ ἁρμόδιος ὑπουργὸς ἐξέδωσε σχετική (καὶ αὐστηρή, ὅπως ἀναφέρεται, κατʼ αὐτοὺς ὅμως ἀμήχανη) «ἀνακοίνωση, μὲ τὴν ὁποία ἐπανέφερε στὴν τάξη τὶς ὑπεύθυνες ὑπηρεσίες ποὺ ἀγνόησαν τὴν πολιτικὴ ἡγεσία καὶ ἐξέθεσαν ὅλο τὸ Ὑπουργεῖο, ἀλλὰ καὶ τὸ ἑλληνικὸ κράτος γενικότερα»!

Τώρα πῶς ἐξέθεσαν τὸ Ὑπουργεῖο καὶ γενικότερα τὸ ἑλληνικὸ κράτος, μόνο οἱ διαμαρτυρόμενοι «ἐθνικοί», δηλαδὴ οἱ νεοειδωλολάτρες, γνωρίζουν! Τὸ Συνέδριο αὐτό, 56ο στὴ σειρὰ παρόμοιων Παιδαγωγικῶν Συνεδρίων, δὲν ἔγινε ἐν κρυπτῷ καὶ παραβύστῳ. Εἶχε ἀνακοινωθεῖ εὐρύτατα καὶ εἶχε κοινοποιηθεῖ ἐγκαίρως στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, ὅπως κάθε χρόνο. Τὸ παρακολούθησαν δὲ στὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν πάνω ἀπὸ 700 σύνεδροι, ἐνῶ στὴ Θεσσαλονίκη πάνω ἀπὸ 600. Ἡ συζήτηση ἦταν εὐρεία καὶ ἐξετέθησαν ἀπὸ τοὺς ὁμιλητές – Καθηγητὲς Παν­επιστημίων καὶ ἀνθρώπους γνῶστες τῶν προβλημάτων τῆς ἐκπαιδεύσεως – ἀπόψεις ἀντικειμενικές, ἱστορικὰ καὶ ἐπιστημονικὰ κατοχυρωμένες. Τὸ Συνέδριο δὲν εἶχε καθόλου «ἀμφιλεγόμενο καὶ μονόπλευρο χαρακτήρα».

Ἀλλʼ εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς ὁ ἁρμόδιος ὑπουργὸς ἔσπευσε ἀμέσως νὰ υἱοθετήσει θέσεις καὶ ἀπόψεις ἀθέων, οἱ ὁποῖοι οὔτε παρευρέθησαν οὔτε ἄκουσαν τὶς εἰσηγήσεις ποὺ ἔγιναν στὸ Συνέδριο αὐτό. Οὔτε παρέθεσαν ἔστω καὶ ἕνα ἐπιχείρημα, ποὺ νὰ δικαιολογεῖ τὴν ἀντίδρασή τους. Καὶ ἡ ἀπορία γίνεται ἀκόμη μεγαλύτερη, ὅταν ληφθεῖ ὑπʼ ὄψιν ὅτι καθημερινὰ στὰ σχολεῖα φθάνουν πλῆθος παρόμοιων ἐνημερωτικῶν ἐγγράφων γιὰ συν­έδρια, σεμινάρια, ὁμιλίες καὶ ἐκδηλώσεις μὲ ποικίλα θέματα, ἀπὸ τὴ γιόγκα καὶ τὸ ζίου - ζίτσου μέχρι τὴ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση καὶ κάθε εἴδους «παιδαγωγικὴ» θεωρία, ποὺ ἀναπτύσσει ὁ κάθε φορέας. Τίποτε ὅμως ἀπὸ ὅλα αὐτὰ δὲν ἐνόχλησε τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, ὅσο τὸ κατʼ αὐτοὺς «ἀμφιλεγόμενο» συνέδριο τοῦ Τομέως Ἐπιστημόνων τοῦ «Μ. Βασιλείου»! Καὶ ἡ ἀπορία μας μεγαλώνει ἀκόμη περισσότερο, ὅταν ἀντιπροσωπεία τῆς Ἑνώσεως Ἀθέων Ἑλλάδος ἔγινε πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ ἀσμένως δεκτὴ ἀπὸ τὸν πρώην ἀναπληρωτὴ Ὑπουργὸ Παιδείας, ὁ ὁποῖος καὶ τοὺς ὑποσχέθηκε κάθε ὑποστήριξη! Οἱ διαμαρτυρόμενοι «Ἕλληνες Ἐθνικοί», ὀνομάζουν εἰρωνικὰ τὸ Ὑπουργεῖο «Ὑπουργεῖο Ὀρθοδοξίας (αὐτοαποκαλούμενο καὶ ʻʻΠαιδείαςʼʼ)». Μακάρι νὰ ἦταν τέτοιο. Ἂν ἦταν τέτοιο, ἡ κοινωνία μας δὲν θὰ παρουσίαζε τὴ θλιβερὴ εἰκόνα ποὺ παρουσιάζει σήμερα, καὶ ἡ νεολαία μας δὲν θὰ βρισκόταν στὴ σύγχυση καὶ στὸ χάος ὅπου βρίσκεται σήμερα. Δηλαδὴ σὲ μιὰ κατάσταση ποὺ κάνει ὅλους τοὺς ὑγιῶς σκεπτόμενους πολίτες τούτου τοῦ τόπου ὄχι ἁπλῶς νὰ φοβοῦνται, ἀλλὰ νὰ τρομάζουν γιὰ τὸ αὔριο τοῦ ἔθνους μας...

Πηγή: Ο Σωτήρ, Θρησκευτικά

Τυγχάνει γνωστόν ὅτι ἔνιοι ἐντόπιοι κύκλοι τοῦ διεθνιστικοῦ περιπαίγματος μή κηδόμενοι τῆς πατροπαραδότου Χριστιανικῆς παραδόσεως τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως διεισδύουν εἰς πᾶν μέσον ἐπικοινωνιακῆς μορφῆς καί δι’ αὐτῶν εἰς τάς συνειδήσεις τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, δηλητηριάζουν αὐτάς καί κλονίζουν τάς βάσεις τῆς πίστεως. Ὡσαύτως ἡ ἀδιαφορία περί τήν πίστι καί τάς χριστιανικάς παραδόσεις, ὑπό τήν ἐπίδρασι τῶν ἀνωτέρω ἀποκτᾶ ὁση μέραι ρίζωμα εἰς τάς ἠθικῶς ἀτόνους καί θρησκευτικῶς καχεκτικάς συνειδήσεις.

Ἐν Πειραιεῖ τῆ 15ῃ/1/2016

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἐξόδιος Ἀκολουθία καί καῦσις νεκρῶν

Τυγχάνει γνωστόν ὅτι ἔνιοι ἐντόπιοι κύκλοι τοῦ διεθνιστικοῦ περιπαίγματος μή κηδόμενοι τῆς πατροπαραδότου Χριστιανικῆς παραδόσεως τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως διεισδύουν εἰς πᾶν μέσον ἐπικοινωνιακῆς μορφῆς καί δι’ αὐτῶν εἰς τάς συνειδήσεις τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, δηλητηριάζουν αὐτάς καί κλονίζουν τάς βάσεις τῆς πίστεως. Ὡσαύτως ἡ ἀδιαφορία περί τήν πίστι καί τάς χριστιανικάς παραδόσεις, ὑπό τήν ἐπίδρασι τῶν ἀνωτέρω ἀποκτᾶ ὁση μέραι ρίζωμα εἰς τάς ἠθικῶς ἀτόνους καί θρησκευτικῶς καχεκτικάς συνειδήσεις.

Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ὡς μήτηρ φιλόστοργος ἀντιλαμβανομένη τά σημεῖα τῶν καιρῶν καί τήν συστροφήν τῶν πονηρευομένων κατ’ Αὐτῆς, πρός διαφύλαξι τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως σήμερον, πού ὑλοποιεῖται πλήρως καί ἑτοιμάζεται καταλλήλως ἡ διαδικασία καύσεως καί ἀποτεφρώσεως τῶν νεκρῶν σωμάτων, διά καταλλήλου ἐνημερώσεως διεφώτισε τό χριστεπώνυμον πλήρωμα Αὐτῆς πρός καταρτισμόν τῶν Ἁγίων καί οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ κατά τούς θεοπνεύστους λόγους τοῦ ἀποστόλου Παύλου (Ἐφεσ. Δ 12) καί ἐτόνισε τάς πνευματικάς διαστάσεις καί τάς συνεπείας μιᾶς τοιαύτης ἐπιλογῆς εἰς τήν πνευματικήν ζωήν τοῦ πιστοῦ ἀπορρίπτουσα τήν καῦσι τῶν νεκρῶν διάτάπιστά Της μέλη ὡς πρᾶξι ἀπάδουσαν πρός τήν παράδοσι Αὐτῆς, ὁριοθετοῦσα τήν πίστι Αὐτῆς καί τόν σεβασμόν εἰς τό ἀνθρώπινον πρόσωπον καί κατ’ ἐπέκτασι εἰς τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ να όν καί κατοικητήριον τοῦ Παναγίου Πνεύματος δυνάμει τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 2959/29.10.2014 Ἐγκυκλίου Αὐτῆς.

Κατόπιν τῆς προτάσεως ὑπό τῆς Κυβερνήσεως τοῦ ἄρθρου 21 «Ἐπιλογή τόπου ἐνταφιασμοῦ» στό Σχέδιο Νόμου «Μέτρα γιά τήν ἐπιτάχυνση τοῦ Κυβερνητικοῦ ἔργου καί ἄλλες διατάξεις» διά τοῦ ὁποίου θεσμοθετεῖται διά τῆς γενικότητος τῆς διατάξεως ἡ ὑποχρεωτικότητα κατά τήν βούλησι τοῦ ἀποθανόντος ἐκκλησιαστικῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας καί εἰς περιπτώσεις ἐκπεφρασμένης βουλήσεώς του διά τήν ἀποτέφρωσι τοῦ σώματός του, ἐπαγόμεθα τά κάτωθι: Τό ἀνθρώπινον σῶμα εἶναι εἰκόνισμα τῆς ἀθανάτου ψυχῆς καί προβολή τῆς αἰωνιότητος εἰς αὐτόν τόν κόσμον. Ἡ καῦσις τοῦ σώματος ἀποτελεῖ εἰκονοκλαστικήν πρᾶξι πού προσβάλλει τήν πίστι εἰς τήν αἰωνιότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ διαδικασία τῆς φθορᾶς τοῦ σώματος πρέπει νά εἶναι φυσική καί ποτέ ἐξαναγκασμένη. Ἡ φύσις ἀναλαμβάνει τήν φθορά τοῦ σώματος. Ἡ καῦσις εἶναι πρᾶξις βίας ἐπί τοῦ σώματος. Ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας προερχομένη ἐκ τῆς τιμῆς τῶν ἁγίων λειψάνων πείθει ὅτι τά λείψανα πνευματικῶς ζοῦν, δι’ αὐτό διά τήν Ἐκκλησίαν ἡ ταφή ἀποτελεῖ αἰωνία ἀξία καί ἡ καῦσις δέν θεωρεῖται ὡς ἀτομικόν δικαίωμα διά τά πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, διότι εἶναι μία καθαρά μηδενιστική πρᾶξις, πού σηματοδοτεῖ τό τέλος τοῦ ἀνθρώπου ἐνῶ ἀντιθέτως ἡ ταφή σηματοδοτεῖ τήν ἐλπίδα καί τήν προσδοκίαν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἡ καῦσις τῶν νεκρῶν εἰς οἱαδήποτε ἐπιχειρήματα καί ἄν θεμελιοῦται κεῖται ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου ἀληθείας πού καθορίζεται ἀπό τό Ἀποστολικόν λόγιον: «Οὕτω καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν. σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ· σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἐγείρεται ἐν δόξῃ· σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, ἐγείρεται ἐν δυνάμει· σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν. ἔστι σῶμα ψυχικόν, καὶ ἔστι σῶμα πνευματικόν. οὕτω καὶ γέγραπται· ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ᾽Αδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν· ὁ ἔσχατος ᾽Αδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν».(Α΄ Κορ. IE, 42-45).

Ἡ κοινωνία μέ τήν καῦσι τῶν νεκρῶν προσυπογράφει τόν μηδενισμόν της. Μία κοινωνία πού δέν ἀποδέχεται τόν ἄνθρωπον εἰς τήν ἀσθένειάν του, τήν ἀδυναμίαν του καί τόν θάνατόν του, μία κοινωνία πού ἀποτεφρώνει τούς νεκρούς της, μία κοινωνία πού καταστρέφει καί τήν ἀνάμνησι τῆς ζωῆς καί τήν ἐνθύμισι τῶν μελῶν της, μία κοινωνία πού θεωρεῖ τήν ἀρχή τοῦ ἀνθρώπου τεχνητή καί ἐπιλεκτική καί τό τέλος του ὁριστικό καί ἀμετάκλητο, μία κοινωνία πού ἀρνεῖται τήν πνοήν τοῦ αἰωνίου καί ἐγκλωβίζεται εἰς τήν ἀσφυξίαν τοῦ ἐφημέρου τί σχέσι δύναται νά ἔχη αὐτή ἡ κοινωνία μέ τή ζωήν; Ἀκόμη καί οἱ ἄθεοι ὑπεγράμμιζον τήν ἀνάμνησι τῶν ἐπιγείων θεῶν τους μέ ταριχεύσεις τῶν σωμάτων τους ὅπως εἰς τίς περιπτώσεις τοῦ Λένιν καί τοῦ Μάο Τσέ Τούνγκ.

Τό ἀποτέλεσμα τοῦ ἀνθρωπισμοῦ χωρίς Θεόν, τοῦ πολιτισμοῦ χωρίς ἀξίες καί τοῦ μηδενισμοῦ χωρίς σκοπόν, τό ἀποτέλεσμα τῆς συγχύσεως τῆς ἀθεΐας εἶναι ἡ ἐξαφάνισις τοῦ ἀνθρώπου, ἡ καῦσις καί τοῦ τελευταίου ὑπολείμματός του. Ἡ καῦσις τῶν νεκρῶν σωμάτων ὁδηγεῖ εἰς τήν καῦσι τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας.

Εἰς τήν ἀναζωπύρωσι τοῦ ὅλου θέματος μέ τίς διατάξεις τοῦ σχετικοῦ Σχεδίου Νόμου ὁδηγεῖ ἀσφαλῶς καί μία προσπάθεια σταδιακῆς νεκρώσεως τοῦ αἰσθητηρίου τῆς πίστεως. Ἡ ἔννοια τῆς αἰωνιότητος ἀπομακρύνεται ἀπό τήν ἐμπειρίαν τῆς ζωῆς μας. Κάθε τί πού τήν ὑπενθυμίζει καί διακριτικῶς τήν ὑπογραμμίζει βαθμιαίως γίνεται ἀνεπιθύμητον εἰς τήν ἀποδοχήν του καί ἐνοχλητικόν εἰς τήν πρακτικήν του. Σύγχρονος διανοητής, ὑπεστήριξε εἰς ἄρθρον του ἀναφορικῶς μέ τό παρατηρούμενον ἀντιμεταφυσικόν μένος ὅτι ὅλη ἡ δῆθεν ἐκσυγχρονιστική νοοτροπία τῶν τελευταίων ἐτῶν, ἀποτελεῖ «συμπλεγματικήν ἀντιμεταφυσικήν μονομανίαν», πού ἑδράζεται εἰς μίαν «βασανιστικήν ψυχολογικήν ἀνασφάλειαν».

Ἡ πρακτική καί χρηστική ἀντίληψι ἔχουν ἐπικρατήσει καί ἔχουν ἀτονίσει τήν πνευματικήν καί βιωματικήν διάστασι τῶν γεγονότων. Τό ἀληθές καί τό ὡραῖον ἔχουν ὑποταγεῖ εἰς τήν γυμνότητα καί τήν σκληρότητα τῆς ὀρθολογιστικῆς πρακτικῆς.

Ἡ λεπτομερής ἀναφορά πού γίνεται εἰς τήν θεόσωμον ταφήν τοῦ Κυρίου μας καί ὑπό τῶν τεσσάρων Εὐαγγελιστῶν, καταδεικνύει μέ ἀδιαμφισβήτητον τρόπον τήν μεγίστην σημασίαν της. Τό ἴδιο παρουσιάζεται εἰς τήν ὑμνογραφίαν καί ὑμνολογίαν ἡ κοίμησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Μ. Βασιλείου, τοῦ Ὁσ. Ἐφραίμ, τῶν ἁγίων Μαρτύρων καί φυσικά ὅλων τῶν πιστῶν εἰς τάς ὑπερόχους ἐπικηδείους ἀκολουθίας. Αἱ ἑορταί τῆς ἀνακομιδῆς τῶν τιμίων λειψάνων καί ἡ παράδοσις καί ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας ἀποδεικνύουν ἀδιασείστως τόν σεβασμόν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος πού ἀποτελεῖ τό ἕνα στοιχεῖον τῆς ὑποστάσεως τοῦ ἀνθρώπου καί ἑπομένως ἡ καῦσις αὐτοῦ τοῦ σώματος ὑποκρύπτει τήν περιφρόνησι πρός αὐτό, τήν ἀπιστίαν εἰς τήν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν σωμάτων, τήν ἐξωχριστιανικήν πίστι εἰς τήν μετεμψύχωσι ἤ τήν ἄρνησι τῆς ὑπάρξεως τῆς ψυχῆς. Συνεπῶς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία δεδικαιολογημένως διακηρύσσει ὅτι ἡ καῦσις τοῦ νεκροῦ σώματος ἀποτελεῖ ἔργῳ ἄρνησι τῆς Ἀναστάσεως καί προκλητικήν διακήρυξι μηδενιστικῆς ἀποχρώσεως.

Ἡ ἐξόδιος Ἀκολουθία συνδέεται ἀρρήκτως μέ ὅρασι ἀνθρωπίνου σώματος καί ὄχι τέφρας. Ὅλα τά τροπάρια κάμουν λόγον διά κεκοιμημένον καί ὄχι ἀποτεφρωμένον, διά τελευταῖον ἀσπασμόν καί δι’ ἐνταφιασμόν τοῦ σώματος καί ὄχι τῆς τέφρας. Ὁπότε ἐξάγεται εὐχερῶς ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά γίνῃ ἐξόδιος Ἀκολουθία πρό τῆς καύσεως, οὔτε μετ’ αὐτήν, ἐφ’ ὅσον εἰς τήν πρώτην περίπτωσι δέν θά ἀκολουθήσῃ ταφή καί εἰς τήν δευτέραν δέν θά ὑπάρχει σῶμα.

Ἡ Ἐκκλησία ἀνεπηρέαστος ἐκ τοῦ κοσμικοῦ πνεύματος θά ἐξακολουθῆ νά κηδεύῃ καί νά ἐνταφιάζῃ τά σώματα τῶν πιστῶν μελῶν Της, τά ὁποῖα εἶναι δυνατόν νά ἀποτελοῦν καί λείψανα διότι ἡ ἀφθαρσία καί ἡ θαυματουργία τῶν λειψάνων ἀποτελοῦν τεκμήριον θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἐφ’ ὅσον ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ διαπορθμεύεται καί εἰς ὁλόκληρον τό σῶμα.

Ἡ ἐπιλογή τῆς ἀποτεφρώσεως εἶναι ἁμαρτία καί ἀποδεικνύει τήν λανθασμένην σχέσι μας μέ τήν Ἐκκλησία. Κάθε ἀπόκλισις ἀπό τήν διδασκαλία Της εἶναι ἀποξένωσις ἀπό τήν χάρι τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Δι’ ὅσους θά ἐπιλέξουν τήν καῦσι τοῦ νεκροῦ σώματός των, μάλιστα μέ δημοσίᾳ δήλωσι ἀπιστίας εἰς τήν αἰώνιον ζωήν ἤ ἀσεβείας καί περιφρονήσεως τῆς Ἐκκλησίας εὐλόγως φρονοῦμεν ὅτι δέν ὑπάρχει κανείς ἀπολύτως λόγος νά τελεσθῆ ἐξόδιος Ἀκολουθία ἤ ἐπιμνημόσυνος δέησις διότι αὐτό πού πρέπει νά σεβασθῇ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀπόρριψις τῆς διδασκαλίας της ἀπό τόν ἴδιον τόν μεταστάντα καί ὄχι ἡ ἐνδεχομένη ἐπιθυμία τῶν συγγενῶν, συνήθως διά κοινωνικούς λόγους, τῆς τελέσεως ἐπικηδείου ἤ ἐπιμνημοσύνου Ἀκολουθίας. Αἱ Ἀκολουθίαι αὐταί προϋποθέτουν τήν πίστι καί τήν ἐλπίδα τοῦ ἀποθανόντος εἰς τήν μετά θάνατον ζωήν καί τόν σεβασμόν του εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Δέν τελοῦνται διά κοινωνικούς λόγους ἀλλά ἀποτελοῦν προσευχάς καί ἐκτενεῖς δεήσεις τῆς Ἐκκλησίας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐκφράζει τήν ἀγάπην Της εἰς τόν ἀποθανόντα ὡς πίστι εἰς τόν Κύριον, ἐλπίδα εἰς τήν σωτηρίαν, πόθον μετοχῆς εἰς τήν αἰώνιον ἐξανάστασι καί αἴτησι συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν παρά τοῦ Κυρίου. Πῶς νά ψάλωμεν «Μακαρία ἡ ὁδός...» εἰς κάποιον πού δηλώνει πίστι εἰς τήν μετά θάνατον ἀνυπαρξίαν του;

Συνεπῶς ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία δέν ἐπιτρέπεται νά ἀπομειώσῃ τόν ἀπόλυτον χαρακτῆρα αὐτῆς τῆς διδασκαλίας Της, διότι μία ἐνδεχομένη σχετική πρᾶξις θά ἀποδυναμώσῃ τήν σχέσι αὐτῆς μέ τήν Ἀλήθειαν. Κατά ταῦτα ἐν τῇ καθ’ ἡμᾶς θεοσώστῳ Μητροπόλει σεβόμενοι ἀπολύτως τήν ἐλευθερίαν ἐπιλογῆς τῶν ἐλευθέρων ἀνθρώπων ἀλλά καί τά θέσφατα καί δόγματα τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, γνωρίζομεν εἰς πάντας, ὅτι δέν θά ἐπιτρέψωμεν τήν τέλεσι ἐπικηδείου ἤ ἐπιμνημοσύνου Ἀκολουθίας εἰς οἱονδήποτε θά ἐπιλέξῃ συνειδητῶς τήν ἀποτέφρωσι τοῦ νεκροῦ σώματός του, ἀρνούμενος ἔργῳ τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασι καί αὐτό ἀποτελεῖ καί τήν πλέον ἀποστομωτικήν ἀπάντησι εἰς τάς συκοφαντικάς σπερμολογίας ὅτι δῆθεν ἡ ἄρνησι τῆς Ἐκκλησίας ἔχει οἰκονομικούς λόγους.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς

Σχόλιο Tideon: Συνεχίζει το αντίθεο έργο της, η αριστερή κυβέρνηση της Πατρίδας μας. Άλλο ένα κατόρθωμά της, παρά τη γενικευμένη κατακραυγή, κοντεύει να επιτευχθεί. Βέβαια, συνεχίζει το έργο των προκατόχων της. Το ερώτημα είναι, αν πηγάζουν από το λαό οι εξουσίες σ΄ αυτό τον τόπο, που πασχίζει να κρατήσει την Ελληνορθόδοξη ταυτότητά του;

Το Ισλάμ θα διδάσκεται από τον φετινό Οκτώβριο στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς το «πράσινο φως» του υπουργείου Παιδείας έλαβε η πρόταση για λειτουργία, για πρώτη φορά, τετραετούς προγράμματος Μουσουλμανικών Σπουδών εντός του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η «Εισαγωγική Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών», όπως θα είναι ο τίτλος, θα λειτουργήσει το επόμενο ακαδημαϊκό έτος 2016-2017 και, άρα, θα συμπεριληφθεί στο μηχανογραφικό δελτίο των υποψηφίων των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων.

Η λειτουργία της έχει υπογραφεί από τους συναρμόδιους υπουργούς, δύο χρόνια μετά την απόφαση ίδρυσής της που έλαβε στις 7 Μαρτίου 2014 το Τμήμα Θεολογίας ΑΠΘ. Τι μεσολάβησε από τότε; Οι οξύτατες αντιδράσεις διαφόρων πολιτικών και εκκλησιαστικών παραγόντων. Μάλιστα, ασφαλείς πληροφορίες της «Κ» αναφέρουν ότι ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος έχει προγραμματίσει σύναξη στις 14 Φεβρουαρίου αντιδρώντας στα σχέδια για το νέο Τμήμα.
Ειδικότερα, η αναπληρώτρια υπουργός Σία Αναγνωστοπούλου υπέγραψε τη λειτουργία Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών στο ΑΠΘ. «Σεβόμαστε την ακαδημαϊκή αυτονομία των πανεπιστημίων και συναινούμε από τη στιγμή που δεν υπάρχει νομικό κώλυμα», ανέφερε στην «Κ» η κ. Αναγνωστοπούλου, αποτυπώνοντας τη θέση της κυβέρνησης στο ζήτημα αυτό. «Είμαστε μια χώρα που, ενώ έχει μια γηγενή μουσουλμανική μειονότητα και είναι το σύνορο της Ευρώπης με τον μουσουλμανικό κόσμο, δεν έχει ένα πρόγραμμα σπουδών για το Ισλάμ, δηλαδή δεν μελετάμε το Ισλάμ σε ακαδημαϊκό επίπεδο», προσθέτει στην «Κ» ο γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων Γεώργιος Καλαντζής, τονίζοντας ότι «ο φονταμενταλισμός ελέγχεται διά της γνώσεως».
Σύμφωνα με τον Χρυσόστομο Σταμούλη, πρόεδρο του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ έως τα τέλη Οκτωβρίου του 2015 και εισηγητή της πρότασης για τις Μουσουλμανικές Σπουδές, θα οργανωθεί στο ΑΠΘ ανεξάρτητο 4ετές πρόγραμμα. Συγκεκριμένα:
– Εκτός από τους καθηγητές με θεολογικό αντικείμενο (ανήκουν στο Τμήμα Θεολογίας), στο πρόγραμμα θα διδάξουν πανεπιστημιακοί από τα Τμήματα Πολιτικών Επιστημών, Ιστορίας, Φιλολογίας, Νομικής, Αρχιτεκτονικής.
– Θα προκηρυχθούν πέντε θέσεις διδασκόντων με οκτάμηνη σύμβαση (γι’ αυτό απαιτείται η έγκριση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους), οι οποίοι θα διδάξουν Μουσουλμανική Θεολογία, δηλαδή το Κοράνι, και Αραβική Γλώσσα.
– Η πρόταση του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ προς το υπουργείο είναι στο πρόγραμμα να εισαχθούν το 2016 από 30 έως 50 φοιτητές.
– Το πρόγραμμα δεν θα έχει κατηχητικό χαρακτήρα, ούτε θα στοχεύει αποκλειστικά στη μόρφωση μουσουλμάνων θρησκευτικών λειτουργών. Στο πλαίσιο αυτό, θα μπορούν να εισαχθούν υποψήφιοι ανεξαρτήτως θρησκεύματος, καταγωγής, φύλου.
– Θα επιλέγεται από τους ενδιαφερόμενους υποψηφίους των πανελλαδικών και οι απόφοιτοί του θα είναι ειδικευμένοι στη Μουσουλμανική Θεολογία, ενώ όσοι εξ αυτών είναι μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης θα μπορούν να εργαστούν ως ιεροδιδάσκαλοι Ισλαμικής Θρησκείας, και δη στη Θράκη όπου ζουν περίπου 120.000 μουσουλμάνοι.

Οι θέσεις ιεροδιδασκάλων
Εως τώρα, τις θέσεις ιεροδιδασκάλων καταλαμβάνουν (ως αναπληρωτές με ετήσια σύμβαση) απόφοιτοι ξένων πανεπιστημίων ή της τριετούς φοίτησης Ειδικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης, που απευθυνόταν αποκλειστικά σε μουσουλμάνους που επιθυμούσαν να διδάξουν σε μειονοτικά σχολεία, και καταργήθηκε επί υπουργίας Αννας Διαμαντοπούλου. Η έλλειψη σε προσωπικό με τα απαραίτητα ακαδημαϊκά προσόντα καταδεικνύεται από το γεγονός ότι, ενώ υπάρχουν 240 θέσεις ιεροδιδασκάλων, το 2014 καλύφθηκαν οι 65 και το 2015 οι 90. Ετσι οι Μουσουλμανικές Σπουδές θα προσφέρουν μια δεξαμενή νέων ιεροδιδασκάλων με αυξημένα ακαδημαϊκά προσόντα και τόσο το υπουργείο Παιδείας όσο και το Τμήμα Θεολογίας έχουν καταστήσει απολύτως σαφές ότι θα πρόκειται για πανεπιστημιακό πρόγραμμα σπουδών που έχει καθαρά ακαδημαϊκή και επιστημονική στόχευση και όχι κάποιου είδους ιερατική σχολή για μουσουλμάνους.
«Η συνύπαρξη χριστιανικής θεολογίας και μουσουλμανικής θεολογίας αποτελεί συνηθισμένη πρακτική στα πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ», έλεγε στη Βουλή στις 8 Οκτωβρίου του 2014 ο τότε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Ανδρέας Λοβέρδος. Και αποτυπώνοντας την κατάσταση σε χώρες της Δύσης, ανέφερε ότι «ακόμη και όταν οι μουσουλμανικές σπουδές υπηρετούνται από Τμήματα Ισλαμικών Σπουδών, αυτά εντάσσονται στις Θεολογικές Σχολές, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στα Πανεπιστήμια του Tuebingen στη Γερμανία, στο Cambrigde στη Βρετανία, το Berkeley και το Yale στις ΗΠΑ. Επίσης, εντός του Βατικανού λειτουργεί το Ποντιφικικό Ινστιτούτο Αραβοϊσλαμικών Σπουδών-PISAI».
Τι συνέβη από τότε που ο αρμόδιος υπουργός υποστήριζε ένθερμα την απόφαση του ΑΠΘ και αυτή δεν υλοποιήθηκε; Στην προσπάθεια για να μην ιδρυθεί το πρόγραμμα Μουσουλμανικών Σπουδών πρωταγωνίστησαν οι μητροπολίτες Καλαβρύτων, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης, η Χρυσή Αυγή και ακροδεξιές οργανώσεις στη χώρα. Οι σημερινές αντιδράσεις πάντως και αυτές που προγραμματίζονται εκτιμώνται, όπως ανέφερε στην «Κ» κυβερνητική πηγή, «ως τελευταίες σπασμωδικές κινήσεις ενός συστήματος που με ακραίες φωνές επιχειρεί να εκφράσει την εσωστρέφεια και τον συντηρητισμό μέρους της σύγχρονης Ορθοδοξίας γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο που πρόκειται για τα ίδια πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στις επιθέσεις εναντίον του Πατριάρχη και του Αρχιεπισκόπου κατηγορώντας τους ότι προδίδουν την Ορθοδοξία».

Οι αλλαγές στα μηχανογραφικά
Η εισδοχή της Εισαγωγικής Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών στο ΑΠΘ θα είναι η μόνη αλλαγή στον καμβά των 450 Τμημάτων ΑΕΙ/ΤΕΙ που θα έχουν οι φετινοί υποψήφιοι σε σχέση με πέρυσι. Από την άλλη, φέτος θα καταρτισθούν διαφορετικά μηχανογραφικά δελτία για καθεμία από τις δύο κατηγορίες υποψηφίων με βάση τα δύο συστήματα εισαγωγής.
Ειδικότερα, φέτος, θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά το νέο σύστημα εξετάσεων στο οποίο οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου θα εξετασθούν σε 4 βασικά μαθήματα, και 1 επιπλέον εάν το επιθυμούν. Στο δελτίο τα Τμήματα θα κατανεμηθούν σε 5 επιστημονικά πεδία: το 1ο με σχολές Ανθρωπιστικών, Νομικών και Κοινωνικών Επιστημών, το 2ο Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών, το 3ο Υγείας, το 4ο Εκπαίδευσης και το 5ο Οικονομίας και Πληροφορικής. Πλην των μαθητών της Γ΄ Λυκείου, το ίδιο δελτίο θα συμπληρώσουν και όσοι απόφοιτοι προηγούμενων ετών επιλέξουν να ξαναδώσουν εξετάσεις αλλά με το νέο σύστημα των 4+1 μαθημάτων.
Οσοι απόφοιτοι εξεταστούν φέτος με το προηγούμενο σύστημα των 6 μαθημάτων θα συμπληρώσουν μηχανογραφικό με τις σχολές κατανεμημένες όπως πέρυσι. Σε αυτό οι σχολές Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών κατανέμονται στο 2ο και το 4ο πεδίο ενώ ο σχολές Εκπαίδευσης περιλαμβάνονται σε όλα τα πεδία, κοινές σχολές για όλους τους υποψηφίους.

Πηγή: Καθημερινή, 10/01/2016, Ακτίνες

Εκ της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου

Πηγή: Ακτίνες