Τό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν κατάφερε τά τελευταῖα χρόνια νά γίνει ἡ ἀποκλειστική σχεδόν ἀπασχόληση τῶν θεολόγων καθηγητῶν, πολλῶν ἱεραρχῶν καί πλήθους ἄλλων προσώπων, πού ἐνδιαφέρονται καί πονᾶνε γιά τό θέμα.

Ἠ ἀνεκτίμητη ἀξία γιά τό μέλλον τοῦ Γένους μας ἑνός μαθήματος θρησκευτικῶν μέ Ὀρθόδοξο ἀποκλειστικά προσανατολισμό ἀποδεικνύεται ἀπό τήν λυσσώδη ἐμμονή κάθε ἀντίχριστου καί ἀφελληνισμένου παράγοντα, ὄχι ἁπλά νά τό καταργήσουν, ἀλλά νά τό διδάξουν στά παιδιά μας ἀνακατεμένο μέ τά δηλητήρια τῆς πανθρησκείας καί τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Τούτη, ὅμως, τήν ἱστορική καί κρίσιμη περίοδο στανικῆς ἐπιβολῆς τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τί μᾶς συμφέρει ὡς λαό νά βάλουμε πρῶτο; Τό βιβλίο τῶν θρησκευτικῶν ἤ τήν ἀκεραιότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μας;

Νά πέσουμε ὅλοι μας μέ τά μοῦτρα πάνω στήν ἐπίλυση τοῦ προβλήματος τῶν θρησκευτικῶν, πού εἶναι μέν σοβαρότατο, ἀλλά συνιστᾶ τό μέρος ἤ νά δώσουμε τήν πρωτιά στόν ἀγῶνα ὑπέρ τοῦ ἀνόθευτου τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, πού εἶναι τό ὄλον καί τό πᾶν;

Ἄς ὑποθέσουμε, ὅτι οἱ πολέμιοι τῆς Ὀρθοδοξίας κάνουν πίσω καί τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στά σχολεῖα ἀποφασίζεται τελικά νά διδάσκεται μέ περιεχόμενο ἀποκλειστικά ὀρθόδοξου δογματικοῦ καί ἐκκλησιολογικοῦ προσανατολισμοῦ.

Νά γίνει, δηλαδή, μάθημα κατηχουμένων στήν Πίστη τῶν Ὀρθοδόξων.

Στήν ὑποθετική αὐτή ἐξέλιξη -βέλτιστη ἐκδοχή γιά ἕναν συνειδητά Ὀρθόδοξο λαό- γίνεται φανερό, ὅτι γιά τήν περίπτωση τήν δική μας (τῶν Ἑλλήνων τοῦ 2017) ἀνακύπτουν τρία, τοὐλάχιστον, ἐνώδυνα ἐρωτήματα.

Πρῶτον: Ποιοί καί πόσοι, ὄντως πιστοί καί ἐνάρετοι καθηγητές θεολόγοι, θά ἀναλάβουν τό ἔργο τῆς διδασκαλίας τῶν νέων βιβλίων;

Δεύτερον: Ποιοί καί πόσοι μαθητές, θά ἐπιδείξουν καλή διάθεση οἱ ἴδιοι καί θά ἐνθαρρυνθοῦν ἐμπράκτως ἀπό τό σπίτι τους ὥστε, νά καταστοῦν πρόθυμοι ἀκροατές ἑνός λόγου, πού σώζει μέν, ἀλλά ἀπαιτεῖ ξεβόλεμα καί ἀσκητική;

Καί τό τρίτον, ἴσως καί τό σημαντικότερο: Ποιοί θά εἶναι οἱ συγγραφεῖς αὐτῶν τῶν νέων σχολικῶν βιβλίων Ὀρθόδοξης κατήχησης; Θά εἶναι διδάσκαλοι τοῦ Θείου Λόγου ‘’ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις ἡμῶν Πατράσι’’ ἤ κάποιοι γνωστοί οἰκουμενιστές, παραδομένοι στά πανθρησκειακά κελεύσματα τοῦ λεγόμενου ΠΣΕ;

Ἔτσι τά δύο ὑπό συζήτηση μεγέθη, τό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἀφ’ ἑνός καί τό ἀνόθευτον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας ἀφ’ ἑτέρου, μπαίνουν ἀναπόφευκτα σέ σύγκριση ἀξιακή.

Ἐάν ἡ πολυτίμητη Ὀρθοδοξία μας, γιά λόγους τάχα συμμόρφωσης μέ τίς ἐπιταγές του παγκοσμίου συμβουλίου ‘’ἐκκλησιῶν’’, ἀλλοιωθεῖ καί γίνει ἕνα μέ τό σκουπιδαριό τῆς Δυτικῆς Βαβέλ -ὅπως τό βιώνουμε καθημερινά ἀπό τό Κολυμπάρι καί μετά- τότε τί νόημα μπορεί νά ἔχει ἡ σχολική χρήση ἕνός ἐγχειριδίου Ὀρθοδόξου κατηχήσεως;

Ἐάν προηγηθεί ἡ περιφρόνηση τῆς Πίστεως τῶν Ἁγίων μας Πατέρων -ὅπως ἀπροκάλυπτα πλέον ἐπιχειρεῖται τελευταίως, καί μάλιστα διά χειρῶν καί λόγου πολλῶν ἐκκλησιαστικῶν μας ἀξιωματούχων- τότε ποιά παιδιά καί ποιοί γονεῖς θά συγκινηθοῦν ἀπό ἕνα βιβλίο θρησκευτικῶν, ἀμιγῶς Ὀρθόδοξου χαρακτῆρα;

Ἐάν λαός καί διοικοῦσα ἐκκλησία προσχωρήσουν ὁλοκληρωτικῶς στήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί τῆς πανθρησκείας, τότε ποιοί θά εἶναι ἐκεῖνοι, πού θά προτείνουν καθαρόαιμους Ὀρθοδόξους συγγραφεῖς σχολικῶν βιβλίων, ‘’ἑπομένους τοῖς Ἁγίοις ἡμῶν Πατράσι’’;

Τί προέχει, λοιπόν, τούτη τήν δύσκολη ὥρα, γιά τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν μας, ἀλλά καί γιά τήν ἀπολύτρωση τοῦ Γένους μας ἀπό τά δεινά τῶν κατοχικῶν δυνάμεων; Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν αὐτό καθ’ αὐτό ἤ ἡ γλυκυτάτη καί σωτηριώδης Ὀρθοδοξία μας;

Τί ἔχει μεγαλύτερη ἀξία γιά τό παρόν καί τό μέλλον τοῦ Γένους μας; Ἡ συγγραφή ἁπλά καί μόνον ἑνός καλοῦ σχολικοῦ βιβλίου ‘’θρησκευτικῆς ἀγωγῆς’’ ἤ ἡ ἀγωνιστική ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως τῶν Ἁγίων μας Πατέρων καί ἡ διαφύλαξή της ἀπό τίς δαιμονικές παγίδες τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ;

Ἐάν πάνω ἀπ’ ὅλα κρατήσουμε τήν Πίστη μας ἀνόθευτη καί Πατερικῷ τῷ τρόπῳ (μέ Σύνοδο τῷ ὄντι Οἰκουμενική) κρατήσουμε ἀποστάσεις ἀσφαλείας ἀπό ὅλους τούς ἀμετανόητους αἱρετικούς, πού μέ δική μας ἀβελτηρία παριστάνουν σήμερα τίς ‘’ἀδελφές ἐκκλησίες’’ καί τούς ‘’ἄλλους κλάδους’’, τότε τά πάντα στήν ζωή μας θά δρομολογηθοῦν κατά Θεόν. Τότε τά πάντα θά λάβουν τήν σειρά τους καί θά λειτουργηθοῦν θεαρέστως καί σωτηριωδῶς. Τότε καί τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν θά βρεῖ τήν λύση του, κατά τρόπο μάλιστα πού θά ἁρμόζει σέ ἕναν ἱστορικό Ὀρθόδοξο λαό σάν καί τόν δικό μας.

Μέ Πίστη, ὅμως, ἀλλοιωμένη, μέ Ὀρθοδοξία ὑποταγμένη στόν πάπα καί στό λεγόμενο ΠΣΕ, τί ἀξία μπορεῖ νά ἔχει γιά τήν σωτηρία μας ἕνα σχολικό βιβλίο θρησκευτικῶν ἀπό μόνο του, ὅσο ἄρτιο καί νά εἶναι;

Συνεπῶς ὀφείλουμε νά δώσουμε προτεραιότητα στόν ὑπέρ τῆς ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως ἀγῶνα. Ἄς μή μᾶς ξεγελάει ὁ πονηρός μέ τά δευτερεύοντα καί ἀφήνουμε στήν μπάντα τά πρῶτα καί καίρια.

Πῶς ἀλλιῶς, αὐτή ἡ ἔρημη ἀπό ἁγνό πατριωτισμό καί ἀνόθευτη Ὀρθοδοξία Πατρίδα, θά τά καταφέρει νά ξαναβλαστήσει ‘’βοτάνη’’ ἀρετῆς καί νά ξανακαρπίσει ἔτσι ἡ Σοφία τῶν Προγόνων μας καί ἡ ἀσκητική τῶν Ἁγίων μας Πατέρων;

26.7.2017

Ἐν Πειραιεῖ 14-7-2017

Συμπληρώθηκε τίς προηγούμενες ἑβδομάδες ἕνας χρόνος ἀπό τήν σύγκληση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, πού οὐσιαστικά δέν ἦταν οὔτε Ἁγία, οὔτε Μεγάλη, οὔτε Σύνοδος, ἀλλά μία οἰκουμενιστικῶν προδιαγραφῶν διευρυμένη Σύναξη τῶν δέκα ἀπό τούς δεκατέσσερεις Προκαθημένους τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μετά τῶν συνοδειῶν τους.

Καὶ μόνο ἡ ἀπουσία τῶν τεσσάρων Πατριαρχείων τῆς Ἀντιοχείας, τῆς Ρωσίας, τῆς Βουλγαρίας καί τῆς Γεωργίας, ποὺ ἐκπροσωποῦν περίπου τά 3/4  τῶν Ὀρθοδόξων, ἔπρεπε νὰ ἀναβάλει τὴν σύγκληση, μέχρι νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ συνεννόηση καὶ ἡ ἑνότητα. Ἡ ἔκφραση τῆς μεγάλης μας ἀνησυχίας καί ἀγωνίας καί τῆς καθέτου ἀντιθέσεώς μας ἀπέναντί της δικαιολογεῖται ἀπό τά παρακάτω γεγονότα.

1. Ἀντικανονικές συμπροσευχές

Μέ τό καλημέρα τῆς ψευδοσυνόδου ἔγιναν ἀντικανονικές συμπροσευχές. Ὁ οἰκουμενιστής Σεβ. Μητρ. Γέρων Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας τέλεσε Θεία Λειτουργία τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς τοῦ 2016 μέ τήν παρουσία Παπικών, Προτεσταντῶν καί Μονοφυσιτών [1].

2. Προετοιμασία

Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῶν συνόδων, κατὰ τὴν ὁποία ἡ προετοιμασία διήρκεσε τόσο πολύ, ἐνενήντα τρία χρόνια! Αὐτὸ δείχνει ὅτι δὲν ὑπῆρχε οὔτε «εὔλογος αἰτία», οὔτε «ἐπείγουσα ἀνάγκη» γιὰ σύγκληση τῆς ψευδοσυνόδου, ἀλλὰ ἐξυπηρετήθηκαν ἄλλες ἐκκλησιαστικοπολιτικὲς σκοπιμότητες. Διότι, ἂν ὑπῆρχε «ἐπείγουσα ἀνάγκη», ὅπως πάντοτε συνέβαινε στὴν συνοδικὴ παράδοση μὲ τὴν ἐμφάνιση κάποιας αἱρέσεως, κάποιου σχίσματος ἢ ἄλλης ἐκτροπῆς, αὐτή ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ἀμέσως ἐντὸς ὀλίγων μηνῶν ἢ ὀλίγων ἐτῶν.

3. Θεματολογία

Τὸ ἴδιο ἴσχυσε καὶ γιά τήν θεματολογία τῆς ψευδοσυνόδου. Ἀπό τά ἔξι τελικά θέματα, δύο μόνο εἴχαν τὸν χαρακτήρα τοῦ κατεπείγοντος, τὸ θέμα τῆς Διασπορᾶς καί τό θέμα τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τόν λοιπό χριστιανικό κόσμο. Τὰ ὑπόλοιπα τέσσερα θέματα, ὅπως τῆς ἀποστολῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στόν σύγχρονο κόσμο, τῆς νηστείας, τῶν κωλυμάτων τοῦ γάμου, εἶναι αὐτονοήτως λελυμένα καὶ ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἀπὸ τὴν Πατερικὴ καὶ Συνοδικὴ Παράδοση. Τό θέμα τῆς Διασπορᾶς ἔπρεπε νά διευθετηθεῖ μέ τήν δημιουργία Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. Σέ καμία περίπτωση δέν ἔπρεπε νά συνεχιστεῖ τό ἀντικανονικό καί ἀντιεκκλησιαστικό φαινόμενο τῶν πολλῶν ἐπισκόπων σέ μία ἐπαρχία, οὔτε ἔπρεπε νά παραταθεῖ τό ἡμίμετρο τῶν ἐπισκοπικῶν συνελεύσεων. Τό θέμα τοῦ Αὐτονόμου ἔδειξε τὶς τάσεις πρωτοκαθεδρίας τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν καὶ θὰ μποροῦσε βέβαια γιὰ λόγους εὐταξίας νὰ διευθετηθεῖ μετὰ ἀπὸ συνεννοήσεις, χωρὶς τὴν αἴσθηση τοῦ κατεπείγοντος.

4. Συμμετοχή Ἐπισκόπων

Ἄλλο μελανό σημεῖο τῆς Συνόδου ἦταν ἡ ἄρνηση κλήσεως καί ἐνεργοῦ συμμετοχῆς ὅλων τῶν ἐπισκόπων ὅλων τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὅπως γινόταν σὲ ὅλες τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Μέ τόν ἀντιπαραδοσιακό αὐτό τρόπο ἀποφεύχθηκε ἡ πιθανότητα κάποιοι παραδοσιακοὶ ἐπίσκοποι νὰ ἀντιδράσουν σὲ ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου, πού ἦταν ἀνατρεπτικὲς τῆς Παραδόσεως, ἢ κάποια Τοπικὴ Ἐκκλησία νὰ ἔχει μεγαλύτερη δύναμη στὴν λήψη τῶν ἀποφάσεων, λόγῳ τοῦ μεγαλυτέρου ἀριθμοῦ ἐπισκόπων. Αὐτὰ, ὅμως, ἀπετέλεσαν ἀνθρώπινες ἰδιοτελεῖς σκοπιμότητες, ξένες πρὸς τά ἁγιοπνευματικὰ κριτήρια, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία θεωρεῖ ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος κάθε ἐπαρχίας, καὶ τῆς μικρότερης ἀκόμη, ἐκπροσωπεῖ μὲ τὸ ποίμνιό του ἕνα ζωντανὸ μέρος τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀπουσία του, ὄχι μόνο τραυματίζει τὴν ὁλοκληρία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ στερεῖ τὴν δυνατότητα νὰ ἐκφρασθεῖ ἀπὸ ὅλους ἡ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία φαίνεται ὅτι φοβήθηκαν οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν προετοιμασία καὶ σύγκληση τῆς ψευδοσυνόδου. Δὲν μπορεῖ νά δικαιολογηθεῖ μὲ κανένα κριτήριο, οὔτε ποιμαντικὸ οὔτε ἐκκλησιολογικό, ἡ συμμετοχὴ μόνο εἰκοσιτεσσάρων Ἐπισκόπων ἀπὸ κάθε Τοπική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πρᾶγμα ποὺ προσέβαλλε τὴν ἰσότητα τῶν ἐπισκόπων, ἀλλὰ καὶ δημιούργησε ἐρωτηματικὰ γιὰ τὰ κριτήρια ἐπιλογῆς τῶν Ἐπισκόπων, ποὺ μετεῖχαν. Μήπως εἶναι μειωμένης ἐπισκοπικῆς εὐθύνης καὶ ἀξίας οἱ Ἐπίσκοποι, ποὺ δὲν μετεῖχαν στήν ψευδοσύνοδο, καὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὴν μεγάλη πλειονότητα στὶς περισσότερες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες; Ποιός γνώριζε καὶ ποιός μετέφερε στὴν ψευδοσύνοδο τὶς σκέψεις, τὶς ἐκτιμήσεις καὶ τὶς ἀντιδράσεις τῶν ποιμνίων τους; Μέ ποιά κριτήρια, ἄραγε, ἔγινε ἡ ἐπιλογή τῶν 24 αὐτῶν ἐπισκόπων κάθε Τοπικῆς Ἐκκλησίας; Δυστυχῶς, προτιμήθηκαν ὅσοι διακρίνονται γιά τήν οἰκουμενιστική δραστηριότητά τους καί εἶναι ἀρεστοί στούς Προκαθημένους, καί βεβαίως ἀπομονώθηκαν οἱ ἀντιτιθέμενες, παραδοσιακές καί ἀντιοικουμενιστικές φωνές πλείστων ὅσων Ἐπισκόπων. Παρέλκει βεβαίως νά τονισθεῖ τό γεγονός ὅτι στίς Ὀρθόδοξες Συνόδους, ἐκτός τῶν Ἐπισκόπων, συμμετεῖχαν καί κληρικοί κατωτέρων βαθμίδων, ὅπως Καθηγούμενοι, Ἀρχιμανδρῖτες, Ἱερεῖς, Μοναχοί, καθώς ἐπίσης καί ὁ πιστός λαός. Δέν θά ἦταν καθόλου ὑπερβολή νά λεχθεῖ ὅτι ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης ἦταν μία σύναξη χωρίς Ὀρθοδόξους. Τελικά, ἀπό τούς περίπου 800 ἀνά τόν κόσμο Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους συμετεῖχαν μόνοι οἱ 156, ἀπό τους ὁποίους περίπου οἱ 30 δέν ὑπέγραψαν ὅλα τά κείμενα.

5. Ψῆφος

Παντελῶς ἀμάρτυρη στήν Ὀρθόδοξη παράδοση καί γι’αὐτό ἀπαράδεκτη ἦταν καί ἡ θέση τῆς ψευδοσυνόδου ὅτι κάθε Τοπική Ἐκκλησία διέθετε μία ψῆφο. Τό ὀρθόν εἶναι ὅτι κάθε Ἐπίσκοπος διαθέτει μία ψῆφο καί ὅχι κάθε Τοπική Ἐκκλησία. Παραλλήλως, ἡ ἀρχή τῆς ὁμοφωνίας κινήθηκε κι αὐτή μέσα σέ ἀντιπαραδοσιακά πλαίσια. Ἡ παραδοσιακή τακτική λήψεως ἀποφάσεων σέ μιά Σύνοδο εἶναι ἡ ἀρχή, πού ὁρίζει ὅτι «ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος κρατείτω», ἡ ὁποία ἰσχύει μόνο σέ θέματα ἐκκλησιαστικῆς εὐταξίας, καί ὄχι σέ δογματικά.  Ὅσοι Ἐπίσκοποι ἐπιλεκτικὰ ἔλαβαν μέρος δὲν εἶχαν δικαίωμα ψήφου, παρὰ μόνο οἱ Προκαθήμενοι, ποὺ λειτούργησαν σάν κάποιος «συλλογικὸς πάπας». Τὰ πλέον σημαντικὰ κείμενα τῆς ψευδοσυνόδου, ἰδιαίτερα τὸ οἰκουμενιστικὸ κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», δὲν ὑπογράφτηκαν ἀπ’ὅλους, καὶ μάλιστα σὲ κάποιες ἀντιπροσωπεῖες δὲν τὸ ὑπέγραψε ἡ πλειονότητα ἤ μεγάλος ἀριθμὸς Ἐπισκόπων. Ἦταν ἀρκετή, ὅμως, ἡ ὑπογραφὴ τοῦ Προκαθημένου – πάπα, γιὰ νὰ θεωρηθεῖ ὅτι ὑπογράφτηκε ἀπ’ ὅλους. Ἄς θυμηθοῦμε τήν ἀπαράδεκτη ἐνέργεια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ὑπέγραψε ἀντί τῶν Ἐπισκόπων, πού δέν ὑπέγραψαν [2].

6. Συμμετοχή ἑτεροδόξων παρατηρητῶν

Ἕτερο μελανό σημεῖο ἦταν ἡ παρουσία ὡς «παρατηρητῶν» αἱρετικῶν παπικῶν, προτεσταντῶν, ἀντιχαλκηδονίων μονοφυσιτῶν, δηλ. καταδικασμένων αἱρετικῶν ἀπό τήν ἐκκλησιαστική συνείδηση, ἀπό Πατέρες καί Οἰκουμενικές Συνόδους, τούς ὁποίους ὁ οἰκουμενιστής Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀπό τήν ἀρχή τῆς ψευδοσυνόδου ἀπεκάλεσε ὡς «Σεβασμιωτάτους καί Ἱερωτάτους», ἀναγνωρίζοντάς τους ἱερωσύνη καί ἐκκλησιαστικότητα. Οὐδέποτε στή δισχιλιόχρονη ζωή τῆς Ἐκκλησίας, στίς τοπικές ἤ σέ Οἰκουμενικές Συνόδους, ὑπῆρχαν ἑτερόδοξοι «παρατηρητές». Μόνο στίς δύο παπικές ψευδοσυνόδους τοῦ Βατικανοῦ ἐμφανίστηκε τό καθεστώς τῶν ἑτεροδόξων «παρατηρητῶν». Ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης εἶχε καί σ'αὐτό τό σημεῖο ὡς πρότυπο τίς παπικές πρακτικές, μεθόδους καί μεθοδεύσεις.

Στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας οἱ αἱρετικοί καλοῦνταν καί παρίσταντο στίς Συνόδους, ὄχι ὡς «παρατηρητές», ἀλλά γιά νά ἀπολογηθοῦν ἤ νά ἐκφράσουν τήν μετάνοιά τους, καί ἄν ἐπέμεναν στήν πλάνη καί στήν αἵρεση καθαιροῦνταν, ἀναθεματίζονταν καί ἀμέσως ἐκδιώκονταν τῆς Συνόδου καί δέν συμμετεῖχαν στή συνέχεια τῶν ἐργασιῶν της. Ἡ παρουσία στήν ψευδοσύνοδο ὡς «παρατηρητῶν» ἐκπροσώπων αἱρετικῶν κοινοτήτων, πού ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπό τήν πατερική συνείδηση καί τίς Οἰκουμενικές Συνόδους, νομιμοποίησε τήν πλάνη καί τήν αἵρεση καί συνεπῶς ἀκύρωσε τήν ἴδια τήν ψευδοσύνοδο. Σύνοδος, ἡ ὁποία δέν διαστέλλει «ἀναμέσον βεβήλου καί ἁγίου», τήν Ὀρθοδοξία ἀπό τήν αἵρεση, τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ἀπό τή δαιμονική πλάνη, νομιμοποιώντας ἐκκλησιαστικά τήν αἵρεση, δέν μπορεῖ νά εἶναι πραγματικά Ὀρθόδοξη Σύνοδος, ἀλλά ληστρική ψευδοσύνοδος. Ἐπιπλέον, ἡ παρουσία ὡς «παρατηρητῶν» ἐκπροσώπων αἱρέσεων εἶχε σοβαρότατες καί καταστροφικές ποιμαντικές προεκτάσεις. Προκάλεσε σύγχυση στούς πιστούς μας, εἰσάγοντας στή συνείδησή τους τή θεοσοφική προσέγγιση «μαζί καί διαφορετικά» (χωρίς δηλ. νά ἔχει καμία σημασία τό περιεχόμενο τῆς πίστεως). Ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης, ἀντί νά συντελέσει στήν ἑνότητα της Ἐκκλησίας μας, τήν κλόνισε, δίνοντας σοβαρότατα ἐπιχειρήματα γιά τή δημιουργία ἤ τήν ἑδραίωση σχισμάτων [3].

7. Οἰκουμενισμός

Τό πιό ἀνησυχητικό καί σοβαρό ἦταν ὅτι, ὅπως προέκυψε ἀπό τήν ἐνδελεχῆ μελέτη τοῦ κειμένου «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» [4], οἱ ἰθύνοντες τῆς ψευδοσυνόδου ἀποσκοποῦσαν στήν, μέ πανορθόδοξη συνοδική ἀπόφαση, νομιμοποίηση καί θεσμοθέτηση, ἐπισημοποίηση καί ἐδραίωση τῆς παναιρέσεως τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς ἐπισήμου γραμμῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Προέβησαν, δηλ. στήν πανορθόδοξη ἀναγνώριση τοῦ βαπτίσματος («βαπτισματική θεολογία») καὶ τῆς ἐκκλησιαστικότητας τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν, Προτεσταντῶν καί Μονοφυσιτῶν, στήν ἀποδοχὴ τῆς προτεσταντικῆς «θεωρίας τῶν κλάδων», τῆς διευρυμένης ἐκκλησιολογίας τῆς Β´ Βατικανῆς ψευδοσυνόδου περὶ πλήρους καὶ ἐλλιποῦς ἐκκλησιαστικότητος καί τοῦ οἰκουμενιστικοῦ ἐκκλησιολογικοῦ μοντέλου τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν», ποὺ οἰκοδομήθηκε τὶς τελευταῖες δεκαετίες καὶ ἐπισημοποιήθηκε στὸν Θεολογικὸ Διάλογο μὲ τοὺς Παπικοὺς στὸ Balamand τοῦ Λιβάνου (1993), ὅπου οἱ ὑπογράψαντες ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστές ἀνεγνώρισαν τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκκλησία μὲ Χάρη, μυστήρια καὶ ἀποστολικὴ διαδοχή. Ἔτσι, ἡ συγκληθεῖσα ψευδοσύνοδος ἦλθε σέ σφοδρή σύγκρουση καί ἀντιπαράθεση μέ τήν Ὀρθόδοξη παράδοση δεκαεννέα αἰώνων, κατά τούς ὁποίους ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχες καί ὅλες οἱ διευρυμένες ἐνδημοῦσες Σύνοδοι τῆς Κων/λης ὀνόμαζαν τόν Παπισμό καί τόν Προτεσταντισμό καθαρά καί ξάστερα αἱρέσεις καὶ αἱρετικούς. Καί ἐνῶ αὐτά τά θέματα ἔπρεπε νὰ ἐγγραφοῦν εὐθέως πρὸς συζήτηση καί καταδικαστική ἀπόφαση στὴ ψευδοσύνοδο, οἱ Προκαθήμενοι τά θεώρησαν δεδομένα. Ἡ υἱοθέτηση τῶν παραπάνω αἱρετικῶν οἰκουμενιστικῶν κακοδοξιῶν καί πλανῶν ἀπό τούς οἰκουμενιστές διευκολύνθηκε, ἐπίσης, καί ἀπό τό γεγονός ὅτι τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ ἴδιοι οἱ οἰκουμενιστὲς ἀπεμπόλησαν, ἀποχαρακτήρισαν καὶ διέγραψαν τὸν Οἰκουμενικὸ χαρακτῆρα τῆς λεγομένης «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου», ἡ ὁποία κατ’ἀρχήν εἶχε προγραμματιστεῖ νά συνέλθει μέ ἀξιώσεις Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἔστω κι ἂν ὀνομάστηκε Πανορθόδοξη ἤ Ἁγία καί Μεγάλη.

8. Τί ἔπρεπε νά κάνει;

Ἡ ψευδοσύνοδος, λοιπόν, τῆς Κρήτης, ἄν πραγματικά ἤθελε νά εἶναι Ὀρθόδοξη Σύνοδος, θά ἔπρεπε νά λάβει τίς ἑξῆς τέσσερεις καίριες ἀποφάσεις:

α) Νά ἀναγνωρίσει τίς θεωρούμενες ἀπὸ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους δύο συνόδους τοῦ ἐνάτου καὶ δεκάτου τετάρτου αἰῶνος ὡς οἰκουμενικές, δηλ. τήν Η´ ἐπὶ Φωτίου, τοῦ 879, καὶ τήν Θ´ ἐπὶ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τοῦ 1351, οἱ ὁποῖες, κατεδίκασαν ἡ μὲν πρώτη τὸ Filioque καί τό πρωτεῖο τοῦ Πάπα ὡς αἱρέσεις, ἡ δὲ δεύτερη τὴν περὶ κτιστῆς Χάριτος αἵρεση, ἑπομένως καὶ τὸν Παπισμό ὡς αἵρεση.

Βεβαίως, ἔγινε ἀναφορά στήν Ἐγκύκλιο τῆς ψευδοσυνόδου [5] στίς μεγάλες «καθολικοῦ κύρους» Συνόδους ἐπί ἁγίου Φωτίου (879) καί ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ (1351) καί στίς μεταγενέστερες, πού ἀνέτρεψαν τίς ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας καί ἀπεκήρυξαν τίς προτεσταντικές δοξασίες, ὅμως δέν ὑπῆρξε ἀναγνώρισή τους ὡς Οἰκουμενικῶν. Συγκεκριμένα γράφεται:
«Τό συνοδικόν ἔργον συνεχίζεται ἐν τῇ ἱστορίᾳ ἀδιακόπως διά τῶν μεταγενεστέρων, καθολικοῦ κύρους, συνόδων – ὡς λ.χ. τῆς ἐπί Μεγάλου Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, Μεγάλης συνόδου (879-880) καί τῶν ἐπί ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ συγκληθεισῶν Μεγάλων συνόδων (1341, 1351, 1368), διά τῶν ὁποίων ἐβεβαιώθη ἡ αὐτή ἀλήθεια τῆς πίστεως, ἐξαιρέτως δέ περί τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί περί τῆς μεθέξεως τοῦ ἀνθρώπου εἰς τάς ἀκτίστους θείας ἐνεργείας. Προσέτι δέ καί διά τῶν ἐν Κωσταντινουπόλει Ἁγίων καί Μεγάλων συνόδων τῶν ἐτῶν 1484 διά τήν ἀποκήρυξιν τῆς ἑνωτικῆς συνόδου τῆς Φλωρεντίας (1438-1439), τῶν ἐτῶν 1638, 1642, 1672 καί 1691 διά τήν ἀποκήρυξιν προτεσταντικῶν δοξασιῶν, ὡς καί τοῦ ἔτους 1872 διά τήν καταδίκην τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ ὡς ἐκκλησιολογικῆς αἱρέσεως».

β) Νά ἐκλέξει, νά χειροτονήσει καί νά ἐνθρονίσει στό πάλαι ποτέ περίπυστο Πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης νέο Ὀρθόδοξο Πάπα Ρώμης, μή ἀναγνωρίζοντας καί ἐκθρονίζοντας τόν σημερινό καταληψία τοῦ Πατριαρχείου τῆς Δύσεως καί αἱρεσιάρχη κ. Φραγκῖσκο. Ἔτσι, θά λύνονταν τά θέματα τοῦ Παπισμοῦ, τῆς Οὐνίας καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ.

γ) Νά δημιουργήσει Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, λύνοντας τό θέμα τῆς Διασπορᾶς, καί

δ) Νά ἀκολουθήσει τήν Πατερική ὁδό μαχίμου ἐπανευαγγελισμοῦ τῆς Οἰκουμένης, μέ τήν δημιουργία δορυφορικῆς πλατφόρμας γιά τήν Ὀρθόδοξη μαρτυρία σέ 17 γλῶσσες. Μέ τόν τρόπο αὐτό, θά κονιορτοποιοῦσε τίς αἱρέσεις μέ παγκόσμιο λόγο καί πατερική παρρησία, θά δόξαζε τόν Θεό καί θά διεσφάλιζε τό ἀνθρώπινο πρόσωπο.

Οἱ μόνοι λόγοι, πού θά δικαιολογοῦσαν τήν σύγκληση αὐτῆς τῆς ψευδοσυνόδου, δέν θά ἦταν ἄλλοι παρά μόνο:

i) ἡ καταδίκη τῆς συγκρητιστικῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως τήν ἀποκάλεσε ὁ Ὅσιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς,

ii) ἡ καταδίκη τῆς παρουσίας καί συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν στό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε.), δηλ. τῶν αἱρέσεων καί,

iii) ἡ καταδίκη τῆς μεταπατερικῆς καί ἀντιπατερικῆς «νέας ἐκκλησιολογίας», ἡ ὁποία ἀπορρίπτει τά χαρισματικά, δογματικά καί κανονικά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας.

9. Ἀπαράδεκτα τά κείμενα

Τά ἐπίσημα τελικά κείμενα τῆς ψευδοσυνόδου στήν παροῦσα μορφή τους περιέχουν σοβαρές ἀσάφειες καί ἀντιφάσεις. Γράφεται π.χ. ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία καί ταυτόχρονα ὑπάρχουν καί «ἄλλες ἐκκλησίες», χρησιμοποιώντας τόν ὅρο «Ἐκκλησία» γιά τούς αἱρετικούς καί ἑτεροδόξους ἐντελῶς ἀντικανονικά καί ἀπράδεκτα καί μάλιστα σέ κείμενο Πανορθοδόξου Συνόδου. Οἱ ἀναφερθεῖσες ἀσάφειες τῶν κειμένων δύνανται νά ἑρμηνευτοῦν εὔκολα μέσα ἀπό τό πνεῦμα τῶν ἀντιλήψεων τοῦ Ἰησουΐτη θεολόγου Karl Rahner, μέντορα τῆς Β΄ Βατικάνειας ψευδοσυνόδου καί τοῦ Yves Congar. Ὁρισμένες ἀπό τίς ἀντιλήψεις τους υἱοθετεῖ καί ὁ μέγας οἰκουμενιστής καί ἰθύνων νοῦς τῆς ψευδοσυνόδου Σεβ. Μητρ. Γέρων Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας,  ὅπως τήν «θεωρία τῶν ἀτελῶν ἐκκλησιῶν», σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁρισμένες ἐκκλησίες βρίσκονται πιό κοντά, ἐνῶ ἄλλες πιό μακριά ἀπό τήν πλήρη Ἐκκλησία. Στήν περίπτωση τῆς Β΄ Βατικάνειας ψευδοσυνόδου, ὁ Παπισμός εἶναι ἡ πλήρης Ἐκκλησία, ἐνῶ οἱ ἄλλες (συμπεριλαμβανομένης καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας)  εἶναι οἱ ἀτελεῖς ἐκκλησίες. Στήν περίπτωση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ πλήρης Ἐκκλησία, ἐνῶ οἱ ἄλλες (συμπεριλαμβανομένων τῶν αἱρέσεων τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ) εἶναι οἱ ἀτελεῖς ἐκκλησίες. Ὅμως, αὐτή ἡ ἀντίληψη μᾶς παραπέμπει σέ μιά βατικανοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τήν ὁποία εἰσήγαγε συνοδικῶς τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὡς πρωτοστατοῦν σ’ αὐτή τήν κίνηση. Αὐτό εἶναι τό λογικό συμπέρασμα, πού προκύπτει, πρῶτον ἀπό τήν μελέτη τῶν θεολογικῶν κειμένων, σχετικά μέ αὐτή τήν πρωτοφανή ἐκκλησιολογία, δεύτερον ἀπό τίς αἱρετικές «θεολογικές» ἀπόψεις τοῦ Σεβ. Μητρ. Γέροντος Περγάμου κ. Ἰωάννου Ζηζιούλα, καί τρίτον ἀπό τήν ἀνάλυση τῆς ἐκκλησιολογίας τῆς Β΄ Βατικάνειας ψευδοσυνόδου [6]. Οἱ θεωρίες τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν», τῶν «δύο πνευμόνων τῆς Ἐκκλησίας» (Ὀρθοδοξία καί Παπισμός), τῶν «κλάδων», τῆς «μεταπατερικῆς καί μετακανονικῆς θεολογίας», τῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας», ἡ θεωρία ὅτι ἡ Ἐκκλησία περιλαμβάνει ὅλες τίς ὁμολογίες, οἱ ὁποῖες ἀποσχίστηκαν ἀπό αὐτήν, ἡ ἀποδοχή τῶν μικτῶν γάμων μέ τούς ἑτερόδοξους κ.ἄ. ἀποτελοῦν ἐκφράσεις καί μορφές τῆς νέας ἐκλησιολογίας, τῆς νέας μεταπατερικῆς ἤ καλύτερα ἀντιπατερικῆς ἐκκλησιολογίας.

Σύμφωνα μέ τήν θεωρία «τῆς βαπτισματικῆς θεολογίας», ὅποιος βαπτίζεται στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἀνεξαρτήτως πίστεως, δόγματος καί ὁμολογίας. Ὅμως, οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας οὐδέποτε ἀναγνώρισαν τό βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν, παρά μόνον κατ’ οἰκονομίαν τούς δέχονταν, ἐφόσον διατηροῦσαν τήν ἐξωτερική μορφή τοῦ Βαπτίσματος μέ τίς τρεῖς καταδύσεις καί ἀναδύσεις. Ἡ οἰκονομία δέν δύναται ποτέ νά μετατραπεῖ σέ κανόνα πίστεως ἤ σέ δόγμα.

Τά κείμενα τῆς ψευδοσυνόδου πρέπει νά ἀπορριφθοῦν καί νά γραφοῦν ἀπό τήν ἀρχή, λαμβάνοντας ὑπ’όψιν τό πνεῦμα τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως. Δέν ἀρκεῖ νά συγκληθεῖ μιά σύνοδος μόνο καί μόνο, γιά νά ἀποδείχθεῖ στόν κόσμο ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε ἑνωμένοι. Ἑνωμένοι σέ τί; Ἡ ἕνωση γίνεται μόνο βάσει τῆς Ἀληθείας. Ἡ ἑνότητα εἶναι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήν ἀρχιερατική Του προσευχή: «ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς… ἁγίασον αὐτούς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου… ἵνα καί αὐτοί ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ». Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας συνίσταται στήν ἀκέραιη καί ἀβλαβή διαφύλαξη τῶν διδασκαλιῶν τῆς ὀρθῆς πίστεως, τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὁπότε διηρημένοι καί ἀποσχισμένοι ἀπό τήν Ἐκκλησία εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι, πού φρονοῦν διαφορετικά ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καθώς μᾶς λέγει ὁ Ὄσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Ὁ Χριστός ὀνόμασε «Καθολική» τήν Ἐκκλησία Του, ἐπειδή μόνο αὐτή διατηρεῖ τήν Ἀλήθεια καί τήν Ὁμολογία τῆς Πίστεως, χωρίς τήν ὁποία κανείς δέν μπορεῖ νά σωθεῖ.

Πρέπει ἀπαραιτήτως νά κατανοηθεῖ ὅτι δέν ἐπιχειρήθηκε νά ἀλλάξει οὔτε ἡ νηστεία, οὔτε ἡ τάξη τοῦ μοναχισμοῦ, οὔτε ἡ τάξη τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν, ὅμως παραχαράχθηκε καί στρεβλώθηκε τό πιό νευραλγικό σημεῖο, δηλ. ὁ ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας. Τό κείμενο τῆς ψευδοσυνόδου μέ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» εἶναι κατ’ἐξοχήν δογματικό, ὅμως εἶναι ἀνορθόδοξο, ἐπειδή ἐπιτρέπει ἐντελῶς λανθασμένες ἑρμηνεῖες, οἱ ὁποῖες ἐνθαρρύνουν τίς ἑτερόδοξες ἀντιλήψεις, πράγμα πού σημαίνει ἀλλοίωση τῆς ἀποκαλυφθείσας Ἀληθείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

10. Ἀπαράδεκτες θέσεις Προκαθημένων

Ὁ οἰκουμενιστής Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος, μέ παρέμβασή του στήν ψευδοσύνοδο ζήτησε «νά μήν ἀναλώνονται μόνο μέ τίς θεολογικές ἀναλύσεις, ἀλλά νά σταθοῦν καί στήν οὐσία». Μετά ἀπό πολύ ὥρα θεολογικῶν συζητήσεων, κατά τήν ἀπογευματινή συνεδρία, μεταξύ ἄλλων ἀνέφερε ὅτι «οἱ ἀρχιερεῖς, πού κάνουν ἱεραποστολή, ὅταν ἐπιστρέψουν στόν τόπο τους, θά κληθοῦν νά ἀπαντήσουν σέ οὐσιαστικά ζητήματα. Πῶς θά ἐπιστρέψουμε στήν Ἀμερική, στήν Ἀλβανία, στήν Σερβία, στήν Ἀφρική νά ποῦμε τί στόν κόσμο μας; Γιά τό πρόσωπο καί τόν ἄνθρωπο; Τό ποίμνιό μας περιμένει νά ἀκούσει γιά τά σημερινά προβλήματα τῆς κοινωνίας, νά τοῦ μιλήσουμε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, νά τοῦ δώσουμε ἕνα πιάτο φαγητό» [7].

Ὁ  οἰκουμενιστής Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος πρότεινε στήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης νά καταδικαστεῖ ὁ «ἀντί-οἰκουμενισμός» ὡς αἵρεση καί εἶπε: «… νά ἀφήσουμε, λοιπόν, το Πνεῦμα νά πνέει καί σήμερα στήν Ἐκκλησία, ὅπως θέλει, κι ὄχι νά ἀντιγράφουμε μονίμως το παρελθόν ...» [8]. Ἐπίσης, ἀπερίφραστα ὁμολόγησε ὅτι ἡ ψευδοσύνοδος αὐτή δέν εἶναι ἀντίγραφο τῶν παλαιῶν συνόδων, ἀλλά ἕνα νέο εἶδος Συνόδου. «Θεωρῶ»  εἶπε,  «ὅτι εἶναι χρήσιμο νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος δέν εἶναι ἕνα ἀκριβές ἀντίγραφο τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων οὔτε ἕνα τηλεομοιότυπο Συνελεύσεων Δυτικῶν Χριστιανικῶν Παραδόσεων. Προσαρμοσμένη στίς συνθῆκες καί στίς δυνατότητες τοῦ 21ου αἰῶνος ἔχει τά δικά της χαρακτηριστικά» [9].

Ὁ οἰκουμενιστής Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, ἐπιτιθέμενος στόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο, ἐξαιτίας τῆς ἀρχικῆς σθεναρῆς στάσεως τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σχετικά μέ τό θέμα τῆς χρήσεως τοῦ ὅρου «Ἐκκλησία» γιά τους ἑτεροδόξους, εἶπε ὅτι «... δέν θά μᾶς κρατήσει ὁμήρους ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος».

11. Οὐνία καί ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης

Μέ ἐπίσημη προσωπική ἐπιστολή του ὁ οἰκουμενιστής Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος εὐχαρίστησε τόν ἐπικεφαλῆς τῶν οὐνιτῶν τῆς Οὐκρανίας Σβιάτοσλαβ (Σέβτσουκ) «γιά τήν ὑποστήριξή του πρός τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο γιά τήν διοργάνωση τῆς Συνόδου στήν Κρήτη»! Ἡ ἐπιστολή δέν δόθηκε στή δημοσιότητα ἀπό τό Φανάρι. Ἀποκαλύφθηκε ἀπό τούς οὐνίτες τῆς Οὐκρανίας καί δόθηκε στά διεθνή ΜΜΕ ἀπό τήν κρατική Ὑπηρεσία Θρησκευτικῶν Εἰδήσεων τῆς Οὐκρανίας – ΥΘΕΟ (Religious Information Service of Ukraine - RISU) τήν 1η-8-2016 [10].

Ἔγραψε ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος: «Ἔχουμε τήν εὐχαρίστηση νά ἐπωφεληθοῦμε τῆς εὐκαιρίας νά ἐκφράσουμε τήν εἰλικρινή μας εὐγνωμοσύνη γιά τήν ἐπιστολή σας καί γιά τίς ἀδελφικές εὐχές σας γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, ἡ ὁποία – μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τή συνέργια τῶν ἀδελφῶν μας Προκαθημένων καί ἱεραρχῶν τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀπό ὅλο τόν κόσμο – συνῆλθε στίς 19 Ἰουνίου καί ἐπιτυχῶς ἐτελείωσε στίς 26 Ἰουνίου 2016 στήν Ὀρθόδοξη Ἀκαδημία Κρήτης. Μποροῦμε νά σᾶς διαβεβαιώσουμε, Σεβασμιώτατε, ἡ δέσμευσή μας στόν διάλογο μέ τήν Ἀδελφή μας Ἐκκλησία ὑπερβαλλόντως ὑποστηρίχθηκε στίς Συνοδικές Ἐπιτροπές καί ἐπισήμως ἀναφέρεται στό τελικό ἀνακοινωθέν. Αὐτή, κατά την ἄποψή μας, εἶναι βεβαίως κρίσιμη γιά τήν ἀξιόπιστη καί ἑνωτική μαρτυρία τοῦ Εὐαγγελίου στόν ταραγμένο κόσμο τῆς ἐποχῆς μας».

Τόν Μάϊο τοῦ 2016 ὁ οὐνίτης ψευδοπατριάρχης ἔγραψε ἐπιστολή στόν Πατριάρχη Κων/λεως, στήν ὁποία ἐξέφρασε τήν ὑποστήριξη του στή ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. «Πολλοί ἀπό τούς ἱεράρχες, πού συλλογίζονται τά προβλήματα, πού ἀντιμετωπίζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἴσως νά ἐκπλήσσονται, ὅταν πληροφοροῦνται ὅτι ἡ κεφαλή τῆς (οὐνίτικης) ἐκκλησίας, ἡ ὁποία συχνά ἀναφερόταν ὡς τό μέγιστο ἐμπόδιο στόν οἰκουμενικό διάλογο, σᾶς ὑποστηρίζει μέ τίς εἰλικρινεῖς προσευχές της, ὁ Θεός νά εἶναι παρών στίς συζητήσεις σας, διότι «ὅπου εἶναι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι στό ὄνομά μου, ἐκεῖ εἶμαι ἀνάμεσά τους (Ματθ. ιη΄ 20)», ἔγραψε ὁ ψευδοπατριάρχης Σβιάτοσλαβ.

Στήν ἐπιστολή του ὁ οὐνίτης ψευδοπατριάρχης ὑπενθύμισε, ἐπίσης, ὅτι πρίν ἀπό 21 χρόνια μέλη τῆς Ὁμάδας Μελέτης τῆς «Ἐκκλησίας» τοῦ Κιέβου πραγματοποίησαν ἐπίσκεψη στό Φανάρι. «Σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι τό ἴδιο πνεῦμα οἰκουμενικῆς δεκτικότητας καί εἰλικρίνειας πού τότε εἴδατε στούς Οὐκρανούς Ἕλληνες Καθολικούς ἱεράρχες καί κληρικούς διατηρεῖται ζωντανό σήμερα. Ἐν τούτοις, ὑπάρχει ἕνα ζήτημα˙ θά ἤθελα νά προτείνω στή Σύνοδο νά μελετήσει – νά συζητήσει τη δυνατότητα ἐφαρμογῆς κοινῶν σχεδίων γιά την ἱστορία, γιά τον καθαρισμό της μνήμης καί τήν ἐπούλωση τῶν πληγῶν τοῦ παρελθόντος», ἔγραψε [11].

12. Ἀμερική καί ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης

Μέ παρέμβαση τοῦ ἀμερικανικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν «πείσθηκαν» καί ἔστειλαν ἐκπροσώπους τους στήν ψευδοσύνοδο καί δύο ἀπό τά Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης (Πατριαρχεῖο Σερβίας καί …) Ὡς γνωστόν, ὅταν ξεκινοῦσε, ὑπῆρχαν ἠχηρές ἀπουσίες πατριαρχείων, πού ἐξασθένιζαν τήν «αἴγλη» τῆς ψευδοσυνόδου. Ὡστόσο, μέ παρέμβαση τοῦ ἀμερικανικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν «πείσθηκαν» καί ἔστειλαν ἐκπροσώπους τους στήν ψευδοσύνοδο καί δύο ἀπό τά Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης. Ἔτσι λύθηκε τό μυστήριο τῆς συμμετοχῆς τους. Μάλιστα ὑπάρχει καί σχετικό ἔγγραφο, πού ἐπιβεβαιώνει αὐτή τήν παρέμβαση ἀπό τίς ΗΠΑ, ἡ ὁποία στηρίζει πολύ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὅπως προκύπτει ἀπό ὅλα τά παραπάνω [12].

Στήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, πράκτορες δυτικῶν Ὑπηρεσιῶν Πληροφοριῶν βρίσκονταν σέ ἐπιχειρησιακή ἑτοιμότητα (δηλ. κατασκοπεία), μέ σκοπό νά διευρύνουν τόν διαχωρισμό καί τήν διαφωνία τῆς Ὀρθοδοξίας καί νά χρησιμοποιήσουν τήν ψευδοσύνοδο γιά ἀποφάσεις, πού δέν συνάδουν μέ τό Ὀρθόδοξο σύστημα ἀξιῶν. Ἔτσι, ἔπληξαν τήν ἑνότητα τοῦ Ὀρθόδοξου κόσμου. Ἀμερικανοί πράκτορες βρίσκονταν στή Κρήτη, μέ σκοπό νά ἀποκτήσουν τόν ἀπόλυτο ἔλεγχο σέ ὅ,τι ἐπρόκειτο νά συμβεῖ στή ψευδοσύνοδο. Ὑπῆρξε ἔλεγχος τῶν «δυτικῶν ἐλίτ» σέ κάποιες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Στήν οὐσία ἐπρόκειτο γιά μιά δημιουργία τῆς Ἀμερικανικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς [13].

Τό γενικό διοργανωτικό πρόσταγμα τῆς ψευδοσυνόδου δέν τό εἶχαν οὔτε Ἕλληνες, οὔτε Κωνσταντινουπολίτες, ἀλλά Ἀμερικανοί καί Ἑλληνοαμερικανοί. Τό ἀμερικανικό στοιχεῖο ἦταν ἐντονότατο σέ κάθε ἐπίπεδο καί σέ κάθε γωνιά τῆς ψευδοσυνόδου. Ἀκόμη καί στά καρτελάκια τῶν διαπιστεύσεων δημοσιογράφων καί ἄλλων μελῶν τῶν ἀντιπροσωπειῶν, τά πάντα θύμιζαν πρακτικές FBI ἀπό τίς ταινίες [14].

Τά αὐστηρότατα μέτρα ἀσφαλείας «τύπου CIA» ἀνάγκαζαν ἀκόμη καί ἀρχιερεῖς νά περνοῦν ἀπό ἀκτίνες Χ, μήπως καί ὁπλοφοροῦν, κατά τήν εἴσοδό τους στήν οἰκουμενιστική Ἀκαδημία Κρήτης. Δρακόντεια ἦταν τά μέτρα ἀσφαλείας στήν Κρήτη. Λιμενικό, εἰδικές δυνάμεις, ἀστυνομία, ἐπί ποδός γιά τή φύλαξη τῶν Προκαθημένων. Ἐκεῖνοι, πού ξεχώριζαν - ὡς πανταχοῦ παρόντες - ἦταν οἱ σεκιούριτι τῶν ἑλληνοαμερικανικῶν ὑπηρεσιῶν, οἱ ὁποῖοι ἦταν τόσο «συνεπεῖς», πού δέν ἐπέτρεπαν στούς δημοσιογράφους νά πλησιάσουν οὔτε κἄν στούς ναούς, ἐκτός ἐάν εἶχαν εἰδική ἄδεια. Κι αὐτό γιά μερικά δευτερόλεπτα [15].

Ἐκεῖ, ὅμως, πού ἔγινε καταφανής ὁ ἀπόλυτος ἀμερικανικός ἔλεγχος τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, ἦταν ἡ συμμετοχή τῆς κ. Ἐλισάβετ Προδρόμου, ὡς κυρίας ἐκπροσώπου τύπου τῆς ψευδοσυνόδου. Τό ὄνομα τῆς Δρ. Ἐλισάβετ Προδρόμου οὔτε ἄγνωστο εἶναι, οὔτε βεβαίως ἀσήμαντο. Ἀπό το ἐξαιρετικά πλούσιο ἐπιστημονικό βιογραφικό της ξεχωρίζουν: ἐπίκουρος καθηγητής στό τμῆμα Διεθνῶν Σχέσεων τοῦ πανεπιστημίου τῆς Βοστώνης καί ἐπισκέπτης καθηγητής στήν ἔδρα Ἐπίλυσης Κρίσεων στή σχολή νομικῶν καί διπλωματικῶν σπουδῶν Flecher τοῦ πανεπιστημίου Tufts, συνεργάζεται ἐπίσης μέ το Κέντρο Εὐρωπαϊκῶν Σπουδῶν (CES) τοῦ πανεπιστημίου τοῦ Χάρβαρντ (Harvard), ὅπου προεδρεύει στήν ὁμάδα μελέτης Ἀνατολικῆς Μεσογείου καί Εὐρώπης. Οἱ ἀκαδημαϊκοί της τίτλοι τῆς ἐπιτρέπουν νά συμμετέχει, καί ἐδῶ εἶναι τό σπουδαιότερο, σέ ἁρμόδιες κυβερνητικές ἐπιτροπές χάραξης πολιτικῆς τῶν ΗΠΑ: ἀπό τό 2004-2012 ἀντιπρόεδρος τῆς ἐπιτροπῆς Διεθνῶν Θρησκευτικῶν Ἐλευθεριῶν τῆς ἀμερικανικῆς Βουλῆς καί ἀπό τό 2011 ἀναβαθμίστηκε σέ μέλος τῆς ἁρμόδιας ὁμάδας ἐργασίας τοῦ ἀμερικανικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν μέ ἀντικείμενο «Θρησκεία καί Ἐξωτερική Πολιτική». Θεωρεῖται εἰδήμων σέ θέματα ἀνατολικῆς Μεσογείου καί νότιο-ἀνατολικῆς Εὐρώπης καί ἔχει συνεργασθεῖ ὡς σύμβουλος στό Ἐθνικό Συμβούλιο Ἀσφαλείας τῶν ΗΠΑ, τό ὑπουργεῖο Ἄμυνας, τήν Ἀμυντική Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν (DIA), τήν Κεντρική Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν (CIA), τό NATO, τόν ΟΗΕ, ὑπουργεῖα καί Μ.Κ.Ο. διαφόρων εὐρωπαϊκῶν χωρῶν. Χαρακτηρίζεται τέλος ὡς ἀνώτερη διπλωμάτης (Senior Diplomat).

Ἐκ τῶν πραγμάτων ἀντιλαμβάνεται κανείς τό status τῆς Δρ. Ἐλισάβετ Προδρόμου ἐντός τοῦ πλέγματος ἰσχύος τῶν ΗΠΑ. Ἡ ἀκαδημαϊκή της ἰδιότητα συνυπάρχει μέ αὐτό, πού κυρίως τήν χαρακτηρίζει: τοῦ συνεργάτη -ἰδιαιτέρως μέ τίς ὑπηρεσίες ἀσφαλείας τῶν ΗΠΑ- αὐτοῦ πού ἀποκαλοῦμε ὡς «βαθύ κράτος».

Ἡ ἰδιαίτερη σχέση της μέ τά πολιτικά πράγματα τῶν ΗΠΑ ἀναμφίβολα τήν τοποθετεῖ σέ θέση ἐπιτρόπου ἐκ μέρους τῆς ὑπερδύναμης ἐντός τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. Ἡ ἀναφορά της στά ἐπιμέρους ζητήματα, τά ὁποία καί συνθέτουν τό οὐσιαστικό περιεχόμενο, μέ ἄλλα λόγια τό σκληρό πυρήνα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἀφήνοντας στούς «θεολόγους» τήν λεπτομερή ἐπεξεργασία τους, κάνει σαφές ἀφ'᾽ἑνός τήν προτεραιότητα, πού δόθηκε ἐκ μέρους τῶν ΗΠΑ στήν ψευδοσύνοδο, ἀφ'᾽ἑτέρου δέ τήν προσπάθεια ἐκ τῶν ἔσω, ἐλέγχου τῶν ἀποτελεσμάτων της καί συνακόλουθα τοῦ ἐλέγχου τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ διασύνδεση ἐξωγενῶν, ἀμιγῶς πολιτικῶν καί μέ χαρακτηριστική σήμανση νεοταξικῶν παραγόντων, στό πρόσωπο τῆς Δρ. Ἐλισάβετ Προδρόμου, μέ τούς οἰκουμενιστικούς παράγοντες τοῦ Φαναρίου, ὁδήγησαν στήν καταστρατήγηση τῆς Ὀρθοδοξίας [16].

13. Ἐθνοφυλετικά γνωρίσματα τῆς ψευδοσυνόδου

Οἱ ἐκ Φαναρίου κατηγοροῦν τίς τέσσερεις κανονικές Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, πού δεν ἔλαβαν μέρος στήν ψευδοσύνοδο, γιά ἐθνοφυλετισμό, ἐνῶ εἶναι σαφές ἀπό τίς τοποθετήσεις τους ὅτι ἡ ἀπουσία τους ὀφείλεται σέ θεολογικούς καί ὀργανωτικούς λόγους, ὅπως προκύπτει ἀπό τίς συνοδικές ἀποφάσεις τους. Ἀντίθετα, μπορεῖ κανείς νά ἐντοπίσει ἐθνοφυλετικά κίνητρα στήν ἄκριτη καί ἀθεολόγητη ὑποστήριξη θέσεων καί παρεκκλίσεων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀπό τίς Ἑλληνόφωνες ἡγεσίες πολλῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, μέ τήν ἀδικαιολόγητη θεολογικά θέση τῆς στηρίξεως τοῦ Πατριάρχη τοῦ Γένους.  

14. Βατικανό καί ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης

Ἡ Παπική Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος στίς 15-6-2016 ἀπέστειλε εὐχετήρια ἐπιστολή πρός τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο γιά τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. Σ'αὐτή ἀνέφερε: «Θεωροῦμεν εὐλογίαν δι' ὅλην τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί γεγονός ἱστορικόν καί ἐλπιδοφόρον δι' ὅλην τήν ἀνθρωπότητα τήν σύγκλησιν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῆς ὁποίας αἱ ἐργασίαι ἀρχίζουν τάς ἡμέρας αὐτάς εἰς τήν Ἀποστολικήν Μεγαλόνησον Κρήτην. Σᾶς συνοδεύομεν μέ τήν προσευχήν τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς ἐν Ἑλλάδι Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ πληρώματος αὐτῆς. Ζητοῦμεν ἀπό τόν Σωτήρα Χριστόν νά πέμψη εἰς τό σύγχρονον «ὑπερῶον» τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης τό Πανάγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον «συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας». Νά κατέλθει ἄφθονον εἰς τάς κεφαλάς καί τάς καρδίας τῶν Ἁγίων Προκαθημένων καί ὅλων τῶν Συνοδικῶν Πατέρων τῆς Πανορθοδόξου Ἁγίας αὐτῆς Συνόδου εἰς πνευματικόν ὄφελος ὅλης τῆς χριστιανοσύνης. Εὐχόμεθα κάθε ἐπιτυχίαν εἰς τάς ἐργασίας τῆς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ συναγομένης Πανορθοδόξου Ἁγίας Συνόδου καί εὐελπιστοῦμεν ὅτι αὗται θά διεξαχθοῦν ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ καί ὁμοθυμίᾳ, ὥστε τό κοινόν αὐτῆς Μήνυμα νά ἀποτελέσει «χαράν καί ἐλπίδα» δι' ὅλον τόν σύγχρονον χριστιανικόν κόσμον. Μεταφέρατε, Σᾶς παρακαλοῦμεν, εἰς τήν Ἱεράν Ὁμήγυριν τήν βεβαιότητα τῆς προσευχῆς μας, τοῦ σεβασμοῦ μας καί τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης μας, ἡ ὁποία καί ὀφείλει νά «συνέχει ἡμᾶς» ὅλους τούς ἐν Χριστῶ ἀδελφούς» [17].

Τό Βατικανό ἐπεκρότησε καί προέβαλλε θετικά τό Μήνυμα τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης. Πιό συγκεκριμένα ἡ μηνιαία ἐφημερίδα «Καθολική», ὄργανο τῶν Οὐνιτῶν στήν Ἑλλάδα, στό φύλλο τῆς Πέμπτης, 30ῆς Ἰουνίου 2016, (περίοδος Β΄, ἀριθμ. 179) μέ πρωτοσέλιδο εἶχε τόν ἑξάστηλο ἐντυπωσιακό τίτλο  «ΜΗΝΥΜΑ Τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Ἐππλέον στό κάτω μέρος τῆς 1ης σελίδας, πάλι μέ ἐντυπωσιακό τρόπο, παρουσιάσθηκε ἡ ἀνωτέρω εὐχετήρια ἐπιστολή τῆς «Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας Ἑλλάδος» [18].

«Ἡ Πανορθόδοξη ἔχει μεγάλη σημασία γιά τό σύνολο τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, ἀφοῦ ἐνισχύει τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας γύρω ἀπό τήν πίστη, γύρω ἀπό τό εὐαγγέλιο σέ ὅλο τό χριστιανικό δόγμα, πρός ὄφελος ὅλων τῶν Χριστιανῶν», ἀνέφερε σέ συνέντευξή του ὁ Adriano Roccucci, καθηγητής ἱστορίας στό Πανεπιστήμιο «Roma Tre» καί Γενικός Γραμματέας τῆς Κοινότητας Ἁγίου Αἰγιδίου. Συνεχίζοντας, σχολίασε: «Ὅταν ἕνα τέτοιο σημαντικό κομμάτι τοῦ χριστιανισμοῦ βρίσκει τή δύναμη νά μιλήσει μέ μία φωνή, ἀγγίζει πολλές διαφορετικές χῶρες, θρησκεῖες καί πολιτισμούς, ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας» [19].

Ὁ αἱρεσιάρχης «Πάπας» Φραγκίσκος θέλησε νά χαιρετίσει, μέ ανάρτηση στό Τwitter, τήν ἔναρξη τῆς ψευδοσυνόδου. Συγκεκριμένα, ὁ «Πάπας» ἔγραψε στό λογαριασμό του στό twitter: «Ἄς ἑνώσουμε τίς προσευχές μας μέ τούς Ὀρθόδοξους ἀδελφούς μας γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀρχίζει σήμερα στήν Κρήτη» [20].

Παπικά ΜΜΕ ἔκαναν ἀναφορά ὅτι οἱ ἐργασίες τῆς ψευδοσυνόδου άρχισαν μέ ἕνα «ἐγκάρδιο εὐχαριστῶ» τοῦ οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου πρός τόν αἱρεσιάρχη Πάπα Φραγκίσκο γιά τήν προσευχή του μέ πιστούς, πού συγκεντρώθηκαν στήν πλατεία τοῦ Ἁγίου Πέτρου [21].

Ὁ Καρδινάλιος Κούρτ Κόχ, πού βρέθηκε στήν Περιφέρεια Κρήτης, ἄφησε ἀνοιχτό τό ἐνδεχόμενο νά καθίσουν μελλοντικά στό ἴδιο τραπέζι ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθόδοξης καί τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Μαζί μέ ἄλλους ἑτεροδόξους παρατηρητές τῆς ψευδοσυνόδου, ὑπογράμμισε πώς «μία τέτοια Σύνοδος θά ἔφερνε πιό κοντά τίς δύο Ἐκκλησίες, γεφυρώνοντας διαφορές καί παράγοντας παράλληλα νέες διαμορφωμένες σχέσεις μεταξύ Πάπα καί Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Θά ἦταν εὐχή νά καθίσουν στό ἴδιο τραπέζι στό μέλλον, Ρωμαιοκαθολική καί Ὀρθόδοξη ἐκκλησία», ἦταν τά λόγια τοῦ Καρδινάλιου καί ἐκπροσώπου τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα» Φραγκίσκου Κούρτ Κόχ, λίγο μετά τή συνάντηση ἀντιπροσωπείας ἱεραρχῶν μέ τόν Περιφερειάρχη Κρήτης, Σταῦρο Ἀρναουτάκη. Ὅπως ὑπογράμμισε «μία ἀνάλογη Σύνοδος, ὅπως αὐτῆς πού λαμβάνει χώρα στό Κολυμπάρι, θά εἶχε πολλά νά ἀναδείξει ἀνάμεσα στόν Καθολικισμό καί τήν Ὀρθοδοξία» [22].

Ὁ αἱρεσιάρχης «Πάπας» Φραγκίσκος ὕμνησε τά ἀποτελέσματα τῆς ψευδοσυνόδου καί τήν χαρακτήρισε «ἕνα βῆμα μπροστά». Ἐν πτήσει, κατά τήν ἐπιστροφή ἀπό τήν Ἀρμενία, ὁ ποντίφηκας, ἀναφερόμενος στήν ψευδοσύνοδο, εἶπε: «Ἕνα βῆμα ἔγινε πρός τά ἐμπρός… Νομίζω ὅτι τό ἀποτέλεσμα ἦταν θετικό». Μιλώντας πάντως στήν «La Stampa», διευκρίνισε πώς «Ἦταν ἕνα βῆμα πρός τά ἐμπρός, ἄν καί δέν εἶναι 100%». Παράλληλα ὁ «Πάπας» δήλωσε ὅτι τό πρῶτο βῆμα εἶναι πολύ σημαντικό. «Πάρτε, γιά παράδειγμα, τά παιδιά» εἶπε. «Πρῶτα, σέρνονται, καί στή συνέχεια, προχωροῦν μέ τά πόδια. Τό ἴδιο τό γεγονός ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶχε μιά συνάντηση, γιά νά δεῖ ὁ ἕνας κατά πρόσωπο τόν ἄλλον, νά προσευχηθοῦν μαζί καί νά μιλήσουν, εἶναι πολύ θετική ἐξέλιξη, καί εἶμαι εὐγνώμων στόν Κύριο γι’ αὐτό». Τέλος, ἐξέφρασε τήν ἐλπίδα ὅτι «στήν ἑπόμενη συνεδρίαση θά ὑπάρξουν περισσότερες παρουσίες»[23].

15. Μονοφυσῖτες καί ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης

Στά ἐκκλησιαστικά μέσα ἐνημέρωσης τῶν μονοφυσιτῶν ὑποβαθμίστηκε τό κύρος τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καί σημειώθηκε πώς δέν μπορεῖ νά ἀποκαλεῖται «Πανορθόδοξη», ἀφοῦ δέν περιέλαβε καί τίς λεγόμενες «Ἀνατολικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες» δηλ. τήν «Κοπτική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία», τήν «Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίας τῆς Αἰθιοπίας Tewahedo», τήν ἀντίστοιχη τῆς Ἐρυθραίας, τή «Συρορθόδοξη Ἐκκλησία», τήν «Ἀρμενική Ἀποστολική Ἐκκλησία» καί τήν «Συρορθόδοξη Ἐκκλησία Μαλανκαρᾶ». Μαζί, ἀντιπροσωπεύουν περίπου 84 ἑκατομμύρια πιστούς καί εἶναι ἀπό τίς ἀρχαιότερες στόν κόσμο. «Δέν μπορεῖ κανείς νά περιμένει πολλά ἀπό τή Σύνοδο αὐτή, ἀλλά πιστεύουμε στή δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού μπορεῖ νά μᾶς καθοδηγήσει σέ κάθε ἐπίπεδο», εἶπε ὁ Dr. K.M. George, «κληρικός» τῆς λεγόμενης «Συρορθόδοξης Ἐκκλησίας Μαλανκαρᾶ» στήν Ἰνδία. Ἐπιπλέον, ἐπέμεινε ὅτι «ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τή δεύτερη Βατικάνεια Σύνοδο τῆς Ρ/Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδή κάθε ὀρθόδοξη ἐκκλησία εἶναι ἀνεξάρτητη καί ὑπάρχουν δυνάμεις σέ αὐτές τίς ἐκκλησίες, πού μπορεῖ νά ἀντισταθοῦν σέ ὅ,τι ἐγκρίνει ἡ Σύνοδος». Τόνισε δέ πώς «ἡ σύνοδος, ἡ ὁποία ὀνομάζεται Ἁγία καί Μεγάλη Ἱερά Σύνοδος, στήν πραγματικότητα χωρίζει τήν Ἀνατολική Ὀρθόδοξη ὡς μιά ξεχωριστή οἰκογένεια».

Πολύ σημαντική ἦταν ἡ ἄποψή του σχετικά μέ τήν ἀποδοχή, πού θά ἔχουν οἱ ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου στό Ὀρθόδοξο πλήρωμα. Ἐξέφρασε δέ τίς ἀμφιβολίες του κατά πόσο αὐτές θά γίνουν ἀποδεκτές. «Οἱ προτάσεις τῆς Συνόδου, ἐκτός ἄν ἱκανοποιήσουν τίς ριζοσπαστικές ὁμάδες, σέ κάποιο βαθμό, δέν θά πετύχουν, λόγῳ μιᾶς διαδικασίας, πού ὀνομάζεται "ἀποδοχή". Ἡ Σύνοδος μπορεῖ νά λάβει ἀπόφαση, ἀλλά ἡ διαδικασία τῆς ἀποδοχῆς εἶναι πολύ σημαντική. Οἱ τοπικές ἐκκλησίες, ἐνορίες καί ἐθνικές ἐκκλησίες καί οἱ μοναστικοί κύκλοι θά πρέπει νά ἀποδεχθοῦν τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, καί αὐτό μπορεῖ νά πάρει κάποιο χρόνο καί θά χρειαστοῦν στρατηγικές ποιμαντικές δράσεις».

Τέλος, πρότεινε μιά νέα Σύνοδο ὅλων τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, συμπεριλαμβανομένης τῆς Ὀρθόδοξης καί τῶν Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν, ἐνῶ ὑποστήριξε πώς οἱ Χριστιανικές Ἐκκλησίες σέ ὅλο τόν κόσμο θά πρέπει νά υἱοθετήσουν ἕνα νέο πρότυπο, καί ἀνέφερε πώς ὁ Πάπας Φραγκίσκος «ἔχει ἕνα μοναδικό ὅραμα, ἄν καί μερικοί ἄνθρωποι θά ἔλεγαν ὅτι εἶναι πολύ ἰδεαλιστικό» [24].

16. Σχισματικοί καί ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης

Ἀκόμη καί σχισματικοί στήριξαν τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. «Ἀποδεχόμαστε τά ἔγγραφα, πού ἐγκρίθηκαν στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», ἀνέφερε σέ μήνυμά του ὁ σχισματικός «Πατριάρχης» Κιέβου Φιλάρετος γιά τήν ψευδοσύνοδο της Κρήτης. Ὁ «Πατριάρχης» Κιέβου, πού δέν ἀναγνωρίζεται ἀπό καμία ἄλλη ἐπίσημη Ἐκκλησία, καταφέρθηκε ἐναντίον τῆς Μόσχας καί ὕμνησε τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη. Σημείωσε πώς «ἡ Σύνοδος ἔχει δημιουργήσει ἕναν μηχανισμό γιά συνοδικές ἀποφάσεις μέσα, ὄχι μόνο ἀπό μία τοπική ἐκκλησία ἤ ὁμάδα τοπικῶν ἐκκλησιῶν, ὅπως ἔχει συμβεῖ κατά τους τελευταίους αἰῶνες, ἀλλά μέσα σέ Πανορθόδοξο ἐπίπεδο». Μίλησε γιά την «ἰδιαίτερη διακονία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη ὡς πρῶτος μεταξύ ἴσων πρωτεύοντα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί προέδρου τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου». Γιά τή δική του ἀπουσία σχολίασε: «Τό Πατριαρχεῖο Κιέβου εἶναι εὐαίσθητο στό γεγονός ὅτι δέν κλήθηκε νά συμμετάσχει ἤ νά στείλει ἀντιπροσώπους στή Σύνοδο, διότι τό ζήτημα τῆς ἀναγνώρισης τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ἀπό ἄλλες Τοπικές Ἐκκλησίες πρέπει ἀκόμη νά ἀντιμετωπιστεῖ. Ὡστόσο, τό Πατριαρχεῖο Κιέβου, μέ τήν ἐμπιστοσύνη καί τήν ἀγάπη γιά τήν Μητέρα Ἐκκλησία μας τῆς Κωνσταντινούπολης καί μέ κοινό νοῦ μέ τίς Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, θεωρεῖ ὅτι τά θέματα, πού συμφωνήθηκαν ἀπό τή Σύνοδο εἶναι ἐπαρκῶς ἀποδεδειγμένα γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ θέση καί ἡ ἀπάντηση τοῦ Πατριαρχείου Κιέβου πρός τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο καί σχετικά μέ τίς ἀποφάσεις της θά πιστοποιηθεῖ ἐπίσημα στήν ἑπόμενη συνεδρίαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ UOC-KP, ἀλλά μποροῦμε νά βεβαιώσουμε σήμερα ὅτι ἡ στάση μας ἀπέναντί ​​τους εἶναι θετική καί ὅτι ἀποδεχόμαστε τά ἔγγραφα, πού ἐγκρίθηκαν» [25].

17. Συμμετοχή γυναικῶν στή ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης

Ἐκτός ἀπό τήν συμμετοχή στήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τῆς Δρ Ἐλισάβετ Προδρόμου, πού ἀναφέραμε παραπάνω, ἡ ἰορδανή καθηγήτρια κ. Wafa Goussous μετεῖχε ἐπίσης στήν ψευδοσύνοδο. Ἡ Wafa Goussous διευθύνει μιά πρωτοβουλία γιά τήν εἰρήνευση στή Μέση Ἀνατολή, τήν προστασία τῶν χριστιανῶν καί τῶν προσφύγων, τήν ὁποία ἔχουν συστήσει ἀπό τό 2007 ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Θεόφιλος μαζί μέ τούς Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου. «Εἶναι ἡ σημαντικότερη στιγμή τῆς ζωῆς μου. Οἱ ὀρθόδοξες γυναῖκες εἶναι ἐδῶ», δήλωσε στό «Βῆμα». Ἡ κ. Wafa Goussous εἶναι καθηγήτρια Ἀγγλικῆς Φιλολογίας, γέννημα θρέμμα τῆς Ἀραβικῆς Χερσονήσου, καί ἦταν μεταξύ τῶν μελῶν τῆς συνοδείας τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων κ. Θεοφίλου στήν ψευδοσύνοδο.

Ἡ 43χρονη Ἰορδανή συμμετεῖχε καί παρακολούθησε ὅλες τίς συνεδριάσεις ἐκτός ἀπό τίς Συνάξεις τῶν Προκαθημένων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. «Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος εἶναι μιά μεγαλειώδης στιγμή γιά ὅλους τούς ὀρθοδόξους. Γιά μένα εἶναι ἡ σημαντικότερη στιγμή τῆς ζωῆς μου. Εἶναι ἕνα ἱστορικό γεγονός. Ἡ κάθε ὥρα καί τό κάθε λεπτό εἶναι μεγαλειώδη καί ἱστορικά. Εἶναι σημαντικά. Ἡ παρουσία τῶν γυναικῶν εἶχε ἀποφασισθεῖ στή Σύναξη τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων, πού ἔγινε τόν Ἰανουάριο στή Γενεύη. Καί ἀποτελεῖ μιά σημαντική ἀρχή», δήλωσε. «Ἀπό τό 2003 ἐργάζομαι γιά τό Συμβούλιο Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς. Τό 2007 ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος ἐξελέγη πρόεδρος τῶν Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς (μετέχουν ὅλες οἱ χριστιανικές ἐκκλησίες) καί μαζί μέ τούς Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας καί Ἀντιοχείας καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου ἔχουν δημιουργήσει μιά πρωτοβουλία, τήν ὁποία διευθύνω γιά τήν εἰρήνευση στή Μέση Ἀνατολή καί τήν προστασία τῶν χριστιανῶν καί τῶν προσφύγων. Εἶναι πραγματικά ἀπίστευτο. Μέ ἐντόπισε καί μέ ἐμπιστεύθηκε σέ μιά θέση μεγάλης εὐθύνης, πού ὡς στόχο ἔχει τήν εἰρήνη καί τή συνέχιση τῆς χριστιανικῆς παρουσίας στήν περιοχή. Στή Μεγάλη Σύνοδο οἱ ἄραβες χριστιανοί εἶναι παρόντες μέσα καί ἀπό τή δική μου παρουσία. Οἱ χριστιανοί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς εἶναι γηγενεῖς. Βρισκόμαστε ἐκεῖ πρίν ἀπό τόν ὁποιονδήποτε ἄλλον καί σήμερα δυστυχῶς ξεριζωνόμαστε. Ὁ Χριστός βαφτίστηκε στόν Ἰορδάνη. Ὅλοι οἱ δικοί μου εἶναι ὑπερήφανοι γιά τήν παρουσία μου ἐδῶ. Εἶναι μιά παρουσία τῶν χριστιανῶν τῆς Ἀραβικῆς Χερσονήσου στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», σχολίασε. «Γιά τόν Χριστό ἄνδρες καί γυναῖκες εἴμαστε ἴσοι. Καί αὐτό ἐπισημαίνεται καί στά κείμενα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου. Ἡ παρουσία μας ἐδῶ στήν Κρήτη ἦταν μιά σημαντική ἀρχή. Καί ἐμεῖς οἱ γυναῖκες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς μετέχουμε παντοῦ στά ἐνοριακά συμβούλια, σέ διοικητικές θέσεις, στά φιλόπτωχα ταμεῖα. Καί αὐτό εἶναι ἰδιαίτερα σημαντικό», τόνισε, κλείνοντας [26].

18. Ἐκκοσμίκευση καί ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης

Οἱ πλεῖστοι ἐκ τῶν συμμετεχόντων στήν ψευδοσύνοδο, δυστυχῶς, δέν τήρησαν τήν βασική προϋπόθεση τῆς προσωπικῆς ἀσκήσεως, ἀλλά, ἐκκοσμικευμένοι ὄντες, ἀκολούθησαν τήν ὁδό τῆς καλοπέρασης μέ τά ταξίδια, τή διαμονή σέ πολυτελῆ ξενοδοχεῖα, τή μετακίνηση μέ πολυτελῆ αὐτοκίνητα, τήν κατάργηση τῆς νηστείας καί τήν ἀντικατάστασή της μέ τήν πολυφαγία καί τήν καλοφαγία καί τήν διοργάνωση τῶν συνεδρίων σέ ἐξωτικά τουριστικά θέρετρα ἀνά τόν κόσμο.

Τά ξενοδοχεῖα, πού διέμειναν οἱ ἀντιπροσωπεῖες τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, πού πῆγαν στήν Κρήτη γιά τήν ψευδοσύνοδο, ἦταν τῆς ἀπόλυτης χλιδῆς, πεντάστερα, τά δωμάτια κόστισαν ἑκατοντάδες εὐρώ τήν βραδιά, καί δέν εἶχαν καμία σχέση μέ τήν ταπεινότητα καί τήν πτωχεία [27].

Μετά τήν λήξη τῶν ἐργασιῶν τῆς ψευδοσυνόδου στό Κολυμπάρι Χανίων, οἱ Προκαθήμενοι τῶν Αὐτοκέφαλων Ἐκκλησιῶν, οἱ ἱεράρχες καί οἱ ὑπόλοιποι προσκεκλημένοι δείπνησαν στό φρούριο Φιρκᾶ, κάτω ἀπό τό φῶς τοῦ φεγγαριοῦ, παρέα μέ τήν ὑψηλή ἀσφάλεια καί τά δρακόντεια μέτρα προστασίας. Οἱ 600 καί πλέον καλεσμένοι ἀπόλαυσαν τό κρητικό μενού στό διαμορφωμένο χῶρο, πού περιεῖχε γεύσεις ἀπό διάφορες περιοχές τῆς Κρήτης. Τό δεῖπνο στό φρούριο Φιρκᾶ ἦταν μιά προσφορά τοῦ ἑλληνοαμερικανικοῦ Τάγματος τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα, ἐνῶ τήν ἐπιμέλεια τοῦ μενού γιά τό δεῖπνο τῆς ψευδοσυνόδου εἶχε ἡ ἑταιρεία Five Star catering καί ὁ σέφ Γιῶργος Μαγκλάρας [28].

Στό πλαίσιο τῆς ψευδοσυνόδου πραγματοποιήθηκε, στίς 21-6-2016, στό πέτρινο θέατρο, στά Νωπήγεια, ἡ συναυλία μέ τίτλο: «Ναοί στό σχῆμα τοῦ οὐρανοῦ», πρός τιμήν τοῦ Μίκη Θεοδωράκη. Ἀποσπάσματα ἀπό τό περίφημο «Ἄξιόν Ἐστι» τῶν Ὀδυσσέα Ἐλύτη-Μίκη Θεοδωράκη ἑρμήνευσαν οἱ σολίστ: Μαρία Φαραντούρη, Δημήτρης Καβράκος, Τατιάνα Παπαγεωργίου, πιάνο καί Καλλιτεχνική Διεύθυνση. Τιμητική ἐμφάνιση ἔκανε καί ὁ  Ὅμιλος Βρακοφόρων Κρήτης τῆς σχολῆς Γιάννη καί Χάρη Κουμῆ. Τήν συναυλία τίμησαν μέ τήν παρουσία τους Προκαθήμενοι καί ἱεράρχες τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, πού συμμετεῖχαν στήν ψευδοσύνοδο, ἐνῶ ὁ Μίκης Θεωδοράκης, πού δέν μπόρεσε νά παρευρεθεῖ, ἀπέστειλε μήνυμα, στό ὁποῖο χαιρέτισε τήν ψευδοσύνοδο, ἐκφράζοντας τήν μεγάλη τιμή, πού ἔνιωσε γι' αὐτή τήν συναυλία [29].

19. Τό οἰκονομικό σκάνδαλο τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης

Οἱ διοργανωτές, ἕνα χρόνο μετά τήν ψευδοσύνοδο, ἀκόμα ἔχουν ἀνεξόφλητους λογαριασμούς καί χρωστοῦν ἑκατομμύρια εὐρώ γιά μετακινήσεις, μέτρα ἀσφαλείας, τηλεοπτική κάλυψη, κέτερινγκ, ἀλλά καί γιά τήν φιλοξενία συνεργατῶν καί ἐθελοντῶν [30].

20. Ἄκυρες οἱ ἀποφάσεις

Εἶναι, λοιπόν, ποτέ δυνατόν, μετά τά προαναφερθέντα ἀποκαλυπτικά στοιχεία, νά γίνει ἀποδεκτή αὐτή ἡ ψευδοσύνοδος ἀπό τό ὀρθόδοξο πλήρωμα; Σέ καμμία περίπτωση, λοιπόν, οἱ οἰκουμενιστικές ἀποφάσεις αὐτῆς τῆς ψευδοσυνόδου δέν πρόκειται νά γίνουν ἀποδεκτές. Καί γιά τόν ἐπιπρόσθετο λόγο ὅτι ἡ ἴδια ἡ ψευδοσύνοδος παραβίασε τόν κανονισμό λειτουργίας της, πού ἐγκρίθηκε ἀπό τήν Σύναξη τῶν Προκαθημένων τόν Ἰανουάριο τοῦ 2016, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο οἱ ἀποφάσεις τῆς «συνόδου» εἶναι ἄκυρες, στήν περίπτωση πού ἔστω καί μία κανονική Τοπική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ὑπογράψει τίς ἀποφάσεις. Ἑπομένως, ἡ λεγομένη «σύνοδος» αὐτή ἔχει καταγραφεῖ στήν συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας καί εἰς τάς δέλτους τῆς συγχρόνου ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ὡς ψευδοσύνοδος, ληστρική, αἱρετική καί οἰκουμενιστική σύνοδος. Ὅσες ἡμερίδες καί συνέδρια κι ἄν πραγματοποιήσουν οἱ οἰκουμενιστές, ὅπως τό μεγάλο Διορθόδοξο Θεολογικό Συνέδριο, πού πρόκειται να πραγματοποιηθεῖ στήν Θεσσαλονίκη τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2018, σκοπός τοῦ ὁποίου θά εἶναι νά διαδοθοῦν κατά τό δυνατόν εὐρύτερα οἱ ἀποφάσεις αὐτῆς τῆς Συνόδου, ὥστε νά γίνουν κτῆμα τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, πού προανήγγειλλε ὁ οἰκουμενιστής Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, κατά τήν ἐπίσκεψή του στίς ἀρχές Ἰουνίου στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν [31] καί ὅσα κείμενα και βιβλία κι ἄν γράφουν ὑπέρ αὐτῆς, τό ἀποτέλεσμα θά εἶναι τό ἀντίθετο.

21. Πανορθόδοξη συνοδική καταδίκη τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης

Μετά τά ἀνωτέρω ἀναφερθέντα, θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἀδήριτη ἡ ἀνάγκη οἱ Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, καί μάλιστα ὅσες δέν ἔλαβαν μέρος σ’αὐτήν (Βουλγαρία, Γεωργία, Ρωσία, Ἀντιόχεια), ἀλλά καί μία νέα Πανορθόδοξη Σύνοδος:

α) νά καταδικάσουν τήν λεγομένη «σύνοδο» τῆς Κρήτης ὡς ληστρική, αἱρετική καί οἰκουμενιστική σύνοδο,

β) νά ἀπορρίψουν τά κείμενά της ὡς αἱρετικά, ἰδιαίτερα τό κείμενο γιά τίς σχέσεις μέ τούς ἑτεροδόξους,

γ) νά καταδικάσουν τούς διοργανωτές, τούς πρωταγωνιστές, τούς συμμετέχοντες σ'αὐτήν, τούς ὑπογράψαντας καί ἀποδεχομένους τά αἱρετικά κείμενά της,

δ) νά καταδικάσουν τόν διαχριστιανικό καί διαθρησκειακό συγκρητιστικό Οἰκουμενισμό ὡς παναίρεση,

ε) νά ἀποφασίσουν τήν ἀποχώρηση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἀπό τό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», δηλ. αἱρέσεων,

στ) νά τερματίσουν κάθε κοινή ἐμφάνιση τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς ἀλλοθρήσκους καί αἱρετικούς, καί

ζ) νά ἀποχωρήσουν ἀπό τόν ἄγονο διάλογο τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τούς πάσης φύσεως αἱρετικούς.

Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός νά μᾶς ἀξιώσει νά ζήσουμε τήν Πανορθόδοξη Συνοδική καταδίκη τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης.

[1] Μέ τήν παρουσία Παπικῶν καί Μονοφυσιτῶν ἡ Θεία Λειτουργία τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, 20-6-2016, http://aktines.blogspot.gr/2016/06/blog-post_110.html

 [2] Ὀ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου ὑπογράφει στή θέση Ἱεραρχῶν χωρίς τήν συγκατάθεσή τους, 27-7-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/arthra/item/85742, Σύγχυση μέ τίς ὑπογραφές τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου γιά λογαριασμό ἄλλων Ἱεραρχών, 3-8-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/arthra/item/86080

[3] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, Ἁπλές σκέψεις πόνου καί ἀγωνίας … Ἱέρεια (754) - Νίκαια (787) - Κωνσταντινούπολη (2016), 11-10-2015, http://aktines.blogspot.gr/2015/10/754-787-2016.html

[4] https://www.holycouncil.org/-/rest-of-christian-world?_101_INSTANCE_VA0WE2pZ4Y0I_languageId=el_GR

[5] Ἐγκύκλιος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (Κρήτη 2016), https://www.holycouncil.org/-/encyclical-holy-council?_101_INSTANCE_VA0WE2pZ4Y0I_languageId=el_GR

[6] Σχ. βλ. ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΠΕΤΡΟΣ ΧΙΡΣ,  Ἡ ἐκκλησιολογική ἀναθεώρηση τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου˙ μία Ὀρθόδοξη διερεύνηση τοῦ Βαπτίσματος καί τῆς Ἐκκλησίας κατά τό Διάταγμα περί Οἰκουμενισμοῦ, ἐκδ. Uncut Mountain Press, Πετροκέρασα Θεσ/κης, 2014.  

[7] Ἱερό ''ξέσπασμα'' τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου! 20-6-2016, http://www.romfea.gr/patriarxeia-ts/patriarxeio-alexandreias/8965-iero-jespasma-tou-patriarxi-alejandreias-theodorou

[8] ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ: Ἀρχιερέας ζήτησε στό Κολυμπάρι νά χαρακτηριστοῦν αἱρετικοί οἱ "ΑΝΤΙ-οἰκουμενιστές" !!!! 21-2-2017, https://katanixis.blogspot.gr/2017/02/blog-post_674.html, https://panorthodoxcemes.blogspot.gr/2016/11/blog-post_24.html

[9] ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας, Ἐναρκτήρια Συνεδρίαση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, 19-6-2016, https://www.holycouncil.org/-/opening-archbishop-anastasios

[10] ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, Προβληματισμός ἀπό φιλενωτικές ἐνέργειες, 29-8-2016, http://aktines.blogspot.gr/2016/08/blog-post_782.html

[11] Τοῦ ἰδίου, Τί γράφουν οἱ ἐπιστολές τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου καί τοῦ οὐνίτη πριμάτου τῆς Οὐκρανίας, 30-8-2016, http://aktines.blogspot.gr/2016/08/blog-post_626.html

[12] Μιά... Ὀρθόδοξη παρέμβαση ἀπό τό Ἀμερικανικό Ὑπουργείο Ἐξωτερικῶν, 28-6-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/all/item/84289

[13] «Κεραυνοί» κατά Βαρθολομαίου ἀπό τήν Ρωσία. «Σιώπησε στήν μετατροπή τῆς Ἁγίας Σοφίας σέ τζαμί – Ὑπάρχουν πράκτορες τῶν ΗΠΑ στήν Κρήτη» - 11 λόγοι πού δέν πρέπει νά γίνει ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος, 15-6-2016, https://katanixis.blogspot.gr/2016/06/blog-post_829.html, http://www.pentapostagma.gr

[14] Μικρά καί παρασκηνιακά ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο (μέρος Α΄), 17-6-2016, http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/8911-mikra-kai-paraskiniaka-apo-tin-agia-kai-megali-sunodo-meros-a

[15] Ὅταν καί οἰ ''φίλοι'' ἐπισημαίνουν τά λάθη, 23-6-2016, http://www.romfea.gr/diafora/9025-otan-kai-oi-filoi-episimainoun-ta-lathi

[16] ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΚΑΨΑΛΙΩΤΗΣ, Ἡ CIA καθοδηγεῖ τήν Σύνοδον τῆς Κρήτης; http://orthodoxostypos.gr/h-cia-καθοδηγει-την-συνοδον-τησ-κρητησ/

[17] Εὐχετήρια ἐπιστολή τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος πρός τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ορθοδοξίας, 17-6-2016, http://episkopisyrou.gr/efchitiria-epistoli-tis-katholikis-ierarchias-tis-ellados-pros-tin-agia-megali-sinodo-tis-orthodoxias/

[18] ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, Τό Βατικανό ἐπικροτεῖ τό Μήνυμα τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης! 25-7-2016, https://katanixis.blogspot.gr/2016/07/blog-post_511.html

[19] Βατικάνεια φωνή γιά τήν Πανορθόδοξη: Σημαντική γιά ὅλους τούς Χριστιανούς - Τί εἶπε γιά ὅσους μένουν...κλειδωμένοι, 16-6-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/all/item/83626

[20] Τό tweet τοῦ Πάπα γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, 19-6-2016, http://www.amen.gr/article/to-tweet-tou-papa-gia-tin-agia-kai-megali-synodo)

[21] Εὐχαριστίες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη πρός τόν Πάπα Φραγκίσκο γιά τήν προσευχή, 20-6-2016, http://aktines.blogspot.gr/2016/06/blog-post_191.html

[22] Ἀνοιχτό τό ἐνδεχόμενο γιά Σύνοδο Ὀρθοδόξων καί Καθολικῶν, 23-6-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/arxeio/item/84059-ανοιχτό-το-ενδεχόμενο-για-σύνοδο-ορθοδόξων-καθολικών

[23] Ὅταν ὁ Πάπας λέει γιά τήν Πανορθόδοξη πώς ἔγινε «ἕνα βήμα πρός τά ἐμπρός», νά ἀνησυχοῦμε γιά τό...ἐμπρός; 27-6-2016 http://www.vimaorthodoxias.gr/all/item/84234

[24] Νά τούς χαιρόμαστε τους ...παρατηρητές! Δέν εἶναι Πανορθόδοξη λένε οι μονοφυσίτες - Τί λένε γιά τό Ἅγιο Ὄρος, 20-6-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/all/item/83825

[25] Ὕμνοι τοῦ σχισματικού Φιλάρετου γιά Βαρθολομαίο καί πυρά κατά Μόσχας - Ἀποδεχόμαστε τά ἔγγραφα τῆς Πανορθόδοξης, 6-7-2017, http://www.vimaorthodoxias.gr/patriarcheia/item/84715

[26] GOUSSOUS: «Εἶναι μιά ἀρχή ἡ συμμετοχή γυναικῶν στήν Πανορθόδοξη», 25-6-2016, http://www.amen.gr/article/goussous-einai-mia-arxi-i-symmetoxi-gynaikon-stin-panorthodoksi, http://www.tovima.gr/society/article/?aid=810430

[27] Μικρά και παρασκηνιακά ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο (μέρος Α'), 17-6-2016, http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/8911-mikra-kai-paraskiniaka-apo-tin-agia-kai-megali-sunodo-meros-a

[28] Τό γκουρμέ δείπνο πού ἀπόλαυσαν οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν (ΦΩΤΟ), 27-6-2016, http://www.vimaorthodoxias.gr/patriarcheia/item/84269-το-γκουρμέ-δείπνο-που-απόλαυσαν-οι-προκαθήμενοι-των-ορθοδόξων-εκκλησιών-φωτο

[29] Συναυλία πρός τιμήν τοῦ Μίκη Θεοδωράκη μέ τήν Μαρία Φαραντούρη στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, 29-6-2016, http://aktines.blogspot.gr/2016/06/blog-post_764.html

[30] Τζάμπα μάγκες μέ τήν Πανορθόδοξη. Ἀπίστευτο! Ἄφησαν μεγάλα φέσια γιά τήν… πεντάστερη φιέστα τῆς Κρήτης, ἐβδομαδιαία ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια», 24-5-2017, ἀριθμός φύλλου 94, σσ. 1, 11.

[31] Θερμή συνάντηση Ἀρχιεπισκόπου μέ Οἰκουμενικό Πατριάρχη (ΦΩΤΟ), 6-6-2017, http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/15239-thermi-sunantisi-arxiepiskopou-me-oikoumeniko-patriarxi-foto

Πηγή: Ακτίνες

Στά «εὔκολα» χρόνια τοῦ Ἀλῆ πασᾶ, στή Βόρειο Ἤπειρο («εὔκολα» ἐκεῖνα, γιατί τά δύσκολα εἶναι σήμερα!), τά περισσότερα χωριά εἶχαν προσκυνήσει τόν Ἀλῆ πασᾶ. Λίγα ἦταν ἐκεῖνα πού δέν ἔσκυψαν τό κεφάλι. Ἕνα ἀπ ̓ αὐτά, τά ἀπροσκύνητα, ἦταν καί ἡ Δρόβιανη, γιά τήν ὁποία μιλᾶ τό δημοτικό τραγούδι: «Ἕνα χωριό εἶν ̓ ἡ Δρόβιανη, φοβερέ μου Ἀλῆ πασᾶ. Δέν προσκυνάει, βεζύρη ἀφέντη. Ὅλος ὁ κόσμος κι ὁ ντουνιάς σέ προσκυνᾶνε, βεζύρη ἀφέντη. Κι ἕνα χωριό εἶν ̓ ἡ Δρόβιανη, φοβερέ μου Ἀλῆ πασᾶ. Δέν προσκυνάει, βεζύρη ἀφέντη».

Μᾶς ἦρθε τό τραγούδι στό νοῦ, βλέποντας τό θλιβερό «προσκύνημα» τοῦ τελευταίου καιροῦ. Ἡ Ἱεραρχία γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί ἡ Ἔκτακτη Διπλῆ Ἱερά Σύναξις (Ε.Δ.Ι.Σ) τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιά τό θέμα τῆς «Συνόδου» στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης μᾶς ἀπογοήτευσαν, δυστυχῶς, βαθύτατα.

Ἕνα χωριό ὅμως, ἡ Δρόβιανη, δέν προσκυνάει, Ἀλῆ πασᾶ, βεζύρη ἀφέντη. Ἡ «Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων» (Π.Ε.Θ.), ἡ ὁποία ἐκπροσωπεῖ τή συντριπτική πλειονοψηφία τῶν μαχίμων Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων Θεολόγων, δέν προσκυνάει Γαβρόγλου, Φίλη, Τσίπρα ἀφέντη, οὔτε τούς ὄπισθεν αὐτῶν Γιαγκάζογλου καί Σία! Καί αὐτό εἶναι πού τούς πονάει. Ὅσο δέν προσκυνάει ἡ Π.Ε.Θ. (καί δέν θά προσκυνήσει μέχρι τέλους), γνωρίζουν ὅτι «ποιοῦσιν οὐδέν».

Ἄς θυμηθοῦμε ἀπό τήν Ἱστορία:

Ὅταν τελείωσε ἡ ψευδοσύνοδος ΦερράραςΦλωρεντίας, ρώτησε ὁ πάπας ἄν ὑπέγραψαν ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι. Καί τοῦ λένε: Μόνον ἕνας δέν ὑπέγραψε. Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός. Καί λέγει ὁ πάπας ἀπογοητευμένος: «Ἐποιήσαμεν οὐδέν».

Ἕνας, ὁ ἅγιος Μᾶρκος, ἀλλά τί ἕνας; Λέων. Αὐτὸς διέσωσε, ὡς ὄργανο τοῦ Θεοῦ, τήν Ὀρθόδοξη πίστη!

Καί ἄλλο παράδειγμα, ἀπό τά σύγχρονα: Τά Σκόπια τά ἔχουν ἀναγνωρίσει σχεδόν ὅλες οἱ χῶρες τοῦ κόσμου ὡς «Μακεδονία». Ὅσο ὅμως ἡ Ἑλλάδα δέν ἀναγνωρίζει τούς ψευδοΜακεδόνες, «ποιοῦσιν οὐδέν».

Ἡ «Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων» (Π.Ε.Θ.), λοιπόν, δέν προσκυνάει, Ἀλῆ πασᾶ, βεζύρη ἀφέντη.

Ἄς ἔλθουμε τώρα καί στό θέμα τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Ὅταν οἱ «μεγάλοι» δέν στέκονται στό ὕψος τῶν περιστάσεων, τότε κάνουν τό σταυρό τους οἱ «μικροί» καί μπαίνουν μπροστά στόν ἀγῶνα.

Οἱ «μικροί» τοῦ Ἁγίου Ὄρους (Μάρτιος 2017, Κελλίον «Παναγούδα» Ἁγίου Παϊσίου καί ἕτεροι σύν αὐτοῖς) ἐξέφρασαν μέ τό ὁμολογιακό κείμενό τους «Ἔμπονος κραυγή κελλιωτῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων» τήν Ἁγιορειτική Συνείδηση καί ὄχι οἱ «μεγάλοι» τῆς Ε.Δ.Ι.Σ. (Ἡγούμενοι καί Ἀντιπρόσωποι τῶν εἴκοσι Ἱερῶν Μονῶν). Κατά λόγον δικαιοσύνης ὅμως νά ποῦμε ὅτι καί πέντε ἀπό τούς «μεγάλους» (πέντε μοναστήρια), καθώς πληροφορούμεθα ἀπό ἀξιόπιστη πηγή, μέ γραπτή δήλωσή τους ἐξέφρασαν τήν ἀντίθεσή τους στό κείμενο τῆς Ε.Δ.Ι.Σ. Οἱ δεκαπέντε ὅμως;

῎Ετσι, λοιπόν, ἡ Παρακαταθήκη δημοσιεύει ὡς πραγματικό κείμενο τοῦ Ἁγίου Ὄρους τήν «Ἔμπονο κραυγή» τῆς «Παναγούδας» καί τῶν ἄλλων κελλιωτῶν καί ὄχι τήν «ἔκθεση εὐσεβῶν ἰδεῶν», γραμμένη ἀπό τόν Ἰβηρίτη Προηγούμενο π. Βασίλειο Γοντικάκη, πού ὑπέγραψαν οἱ δεκαπέντε μονές.

Δημοσιεύουμε ἐπίσης τό ὁμολογιακό καί θαρραλέο Δελτίο Τύπου τῆς Π.Ε.Θ. πρίν ἀπό τήν ἔκτακτη Ἱεραρχία τῆς 27ης Ἰουνίου 2017. Ὅσοι ἀρχιερεῖς τρέφουν ἀκόμη ψευδαισθήσεις γιά τίς προθέσεις τῆς συγκυβέρνησης Σύριζα-ΑΝΕΛ, ἄς τό διαβάσουν ἔστω καί τώρα!

Ἡ ἀντίσταση, λοιπόν, συνεχίζεται. Ἡ Δρόβιανη δέν προσκυνᾶ καί ὁ Ἀλῆ πασᾶς δέν θά περάσει. Ἡ νίκη εἶναι δική μας.

Τούς «μικρούς» νά φοβοῦνται αὐτοί πού νομίζουν ὅτι τά ἔχουν ὅλα στό χέρι τους. Ἀπό τούς «μικρούς» βγῆκαν καί βγαίνουν πάντα οἱ Κολοκοτρωναῖοι.

Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Πηγή: Περιοδικό “Παρακαταθήκη” τεύχος 114 (Μάϊος - Ἰούνιος 2017)

Πριν από λίγες ημέρες δημοσίευσε ο Θεοφ. Επίσκοπος Αβύδου και καθηγητής κ. Κύριλλος (Κατερέλλος) μακροσκελή εργασία με τίτλο: «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Κρήτης: Νέα Εκκλησιολογία ή Πιστότητα στην Παράδοση;». Με αυτή προσπαθεί να παρουσιάσει την «Σύνοδο» της Κρήτης ως «ορθόδοξη» και να αποστομώσει τα πολυπληθή πανταχόθεν δημοσιεύματα τα οποία έχουν καταδείξει και αποδείξει περίτρανα τις κραυγαλέες αδυναμίες της, και κύρια το οικουμενιστικό πνεύμα,  με το οποίο είναι διαποτισμένες οι αποφάσεις της. Ο Θεοφιλέστατος δεν έκαμε τίποτε άλλο στο 105 σελίδων άρθρο του από το να προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει «ορθοδόξως» τις αποφάσεις της «Συνόδου» κι’ αυτό, διότι όπως επισήμανε σε ημερίδα που είχε διοργανώσει η Ιερά Μητρόπολή μας, ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, αυτές είναι με τέτοιο τρόπο διατυπωμένες ώστε να μπορούν να ερμηνευτούν κατά το δοκούν, από κάποιον ορθόδοξο ως ορθόδοξες και από κάποιον αιρετικό, σύμφωνα με τα δικά του φρονήματα.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 10η Ιουλίου 2017

ΕΤΕΡΟΔΟΞΙΑ: Η «ΩΡΑΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ» ΑΙΡΕΣΗ!

Πριν από λίγες ημέρες δημοσίευσε ο Θεοφ. Επίσκοπος Αβύδου και καθηγητής κ. Κύριλλος (Κατερέλλος) μακροσκελή εργασία με τίτλο: «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Κρήτης: Νέα Εκκλησιολογία ή Πιστότητα στην Παράδοση;». Με αυτή προσπαθεί να παρουσιάσει την «Σύνοδο» της Κρήτης ως «ορθόδοξη» και να αποστομώσει τα πολυπληθή πανταχόθεν δημοσιεύματα τα οποία έχουν καταδείξει και αποδείξει περίτρανα τις κραυγαλέες αδυναμίες της, και κύρια το οικουμενιστικό πνεύμα,  με το οποίο είναι διαποτισμένες οι αποφάσεις της. Ο Θεοφιλέστατος δεν έκαμε τίποτε άλλο στο 105 σελίδων άρθρο του από το να προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει «ορθοδόξως» τις αποφάσεις της «Συνόδου» κι’ αυτό, διότι όπως επισήμανε σε ημερίδα που είχε διοργανώσει η Ιερά Μητρόπολή μας, ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, αυτές είναι με τέτοιο τρόπο διατυπωμένες ώστε να μπορούν να ερμηνευτούν κατά το δοκούν, από κάποιον ορθόδοξο ως ορθόδοξες και από κάποιον αιρετικό, σύμφωνα με τα δικά του φρονήματα.

Δε μπορούμε να γνωρίζουμε αν υπήρξε σκοπιμότητα, ώστε το μακροσκελές άρθρο του, να μη μπορεί να απαντηθεί εύκολα. Και όντως είναι αδύνατο να ανασκευαστεί η πληθώρα των θεμάτων που έβαλε σε αυτό. Το Γραφείο μας ασχολήθηκε και παλιότερα με άρθρο του Θεοφιλεστάτου, στο οποίο κατέγνωσε απόκλιση από το πνεύμα και το γράμμα της ορθόδοξης πίστη μας. Όμως με το τωρινό άρθρο του θεωρούμε ότι, στην προσπάθειά του να «ορθοδοξοποιήσει» τη «Σύνοδο» της Κρήτης, πέφτει σε σοβαρά λάθη και αντιφάσεις. Ξεχωρίσαμε την παράγραφο, με την οποία επιχειρεί να διαστείλει την έννοια της αίρεσης από την έννοια της ετεροδοξίας. Γράφει: «Βασικὴ μομφὴ κατὰ τοῦ κειμένου ἀποτελεῖ ἡ ἐπισήμανση, ὅτι σ᾽ αὐτὸ δὲν καταγγέλλονται οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ καὶ οἱ ἐξ αὐτῶν ἐκ τῶν ὑστέρων ἀποσχισθέντες ὡς αἱρετικοί. Εἶναι ὅμως γνωστὸ τὸ ἀνυπέρβλητο κριτήριο ποὺ θέτει ὁ στ´ κανόνας  τῆς Β´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου γιὰ τὸ χαρακτηρισμὸ κάποιου ὡς αἱρετικοῦ: «Αἱρετικοὺς δὲ λέγομεν τούς τε πάλαι τῆς ἐκκλησίας ἀποκηρυχθέντας καὶ τοὺς μετὰ ταῦτα ὑφ᾽ ἡμῶν ἀναθεματισθέντας … Εἶναι προφανὲς ὅτι ὁ χαρακτηρισμὸς κάποιου ὡς αἱρετικοῦ προϋποθέτει τὴν ἐπίσημη καταδίκη του ἀπὸ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Στὴν περίπτωση τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, παρὰ τὴν καταδίκη ἐπὶ μέρους δοξασιῶν τους ἀπὸ τοπικὲς Συνόδους, δὲν ὑπάρχει μιὰ τέτοια γενικὴ ἐπίσημη καταδίκη». Αλλά στη συνέχεια ο ίδιος παραθέτει μια σειρά από Συνόδους και γνώμες Πατέρων, μετά την απόσχιση του παπισμού (1054), οι οποίες καταδεικνύουν τον παπισμό ως καταφανή αίρεση. Και συνεχίζει: «Ἐνῶ λοιπὸν ἐκ τῶν ἀνωτέρω εἶναι σαφές, ὅτι μέχρι τὸ 19ο αἰῶνα οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ χαρακτηρίζονται ἀπὸ a priori περιορισμένης ἐμβέλειας καὶ κύρους τοπικὲς συνόδους ἢ συμβολικὰ κείμενα ὡς αἵρεση».  Αυτά όμως μέχρι  «τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ ἔτους 1920 ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου». Ομολογεί ο Θεοφιλέστατος πως η διαβόητη εγκύκλιος του 1920 διέγραψε μια ομόφωνη παράδοση εννέα αιώνων και εισήγαγε μια νέα πρωτόγνωρη για την Εκκλησία, εκκλησιολογία, αποδίδοντας εκκλησιαστική υπόσταση σε όλους τις αιρετικές κοινότητες! Αλλά αυτό δεν έκανε και η «Σύνοδος» της Κρήτης;

Προκύπτει όμως και κάτι άλλο από το συλλογισμό του Θεοφιλεστάτου. Εφόσον μόνον Οικουμενική Σύνοδος μπορεί να καταγνώσει αίρεση, κάτι που δεν είναι σωστό, αφού μια πλειάδα τοπικών Συνόδων κατέγνωσαν αιρέσεις, τότε η «Σύνοδος» της Κρήτης, αποφάνθηκε έμμεσα ότι ο παπισμός, όπως και οι άλλες σύγχρονες αιρέσεις, δεν είναι αιρέσεις και μάλιστα τις χαρακτήρισε ως «εκκλησίες»! Με άλλα λόγια, η «Σύνοδος» της Κρήτης, όχι μόνον δεν κατέγνωσε τις μετά την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο αιρέσεις και κύρια τις σημερινές υφιστάμενες, αλλά τις αποχαρακτήρισε ως αιρέσεις και τις έντυσε με τον ανώδυνο χαρακτηρισμό ετερόδοξες!

Ακολούθως κάνει λόγο για «ὑπάρχουσες δογματικὲς διαφορές» με την παπική «εκκλησία». Όμως οι δογματικές διαφορές δεν συνιστούν την έννοια της αίρεσης, σύμφωνα με την μακραίωνη παράδοση της Εκκλησίας μας; Ασφαλώς ναί! Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μας δίδαξε πως: «ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ» (Ματθ.5,18). Από την εκπεφρασμένη, εν Αγίω Πνεύματι διδασκαλία της Εκκλησίας μας, δε μπορούμε να αφαιρέσουμε η να προσθέσουμε ούτε το παραμικρό, διότι αυτή είναι απόλυτα θεμελιωμένη στον ευαγγελικό λόγο. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας κάθε απόκλιση από την εκπεφρασμένη διδασκαλία της, η οποία έχει σωστικό χαρακτήρα και ρόλο, χαρακτηρίζεται ως αίρεση, δηλαδή προτίμηση μια άλλης, μη σώζουσας διδασκαλίας. Οι κραυγαλέες δογματικές διαφορές μας με τον παπισμό, αλλά και τις άλλες χριστιανικές κοινότητες, ενέχουν σαφέστατα το στοιχείο της αίρεσης και όχι της «διαφορετικής προσέγγισης της αλήθειας» ή την «ανάπτυξη της θεολογίας»,  που πρεσβεύει ο σύγχρονος οικουμενισμός. Μέσα στις πολλές αντιφάσεις του ο Θεοφιλέστατος ομολογεί: «ἡ χρήση τοῦ ὅρου ἑτερόδοξος ἀντὶ τοῦ αἱρετικὸς δὲν σημαίνει τὴν ἄρση ἢ τὴν παραθεώρηση τῶν δογματικῶν διαφορῶν. Αὐτὴ ἡ διαπίστωση εἶναι σημαντικὴ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀγνοεῖται»!

Αλλά γιατί αντικαταστάθηκε ο όρος αίρεση με τον όρο ετεροδοξία; Μας το λέει ο Θεοφιλέστατος: «Ἐνῶ λοιπὸν στὴν ἐκκλησιαστικὴ γραμματεία οἱ ὅροι ἑτερόδοξος καὶ αἱρετικὸς ὑποδηλώνουν τὴ διαφοροποίηση στὴ πίστη καὶ ἐναλλάσσονται χωρὶς διαφορά, σήμερα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία πρὸς τοὺς ἐκτὸς αὐτῆς, μὲ τοὺς ὁποίους εὑρίσκεται σὲ διάλογο, μέσα σὲ ἕνα περιβάλλον καὶ κλίμα καταλλαγῆς καὶ ἀγάπης, ἔχοντας συνείδηση ὄχι μόνο τῶν διαφορῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς κοινῆς πίστεως σὲ θεμελιώδη θέματα ποὺ μᾶς συνδέει, ἀλλὰ καὶ προσδοκώντας στὴν κοινωνία στὴ Θεία Εὐχαριστία μὲ τὴν ὑπέρβαση τῶν διαφορῶν, χρησιμοποιεῖ τὸν προσδιορισμὸ ἑτερόδοξος ὡς περισσότερο κατάλληλο, γιὰ νὰ ἀποδώσει τὴ στάση της, ἀλλὰ καὶ τὸν τρόπο ποὺ θεωρεῖ τὴ σχέση της μὲ συγκεκριμένες χριστιανικὲς ὁμολογίες, στὶς ὁποῖες διαβλέπει καὶ διαπιστώνει τὴν προΰπαρξη θεμελιωδῶν προϋποθέσεων προσέγγισης». Μας λέει ξεκάθαρα ότι η Εκκλησία «παίζει» με τις λέξεις για να κάνει «πολιτική»! Εν προκειμένω, ενώ πιστεύει ότι οι εκτός της Εκκλησίας χριστιανικές κοινότητες είναι αιρέσεις, εν τούτοις τις κοροϊδεύει στην κυριολεξία, «απαλύνοντας» τον «βαρύ» χαρακτηρισμό της αίρεσης με τον «ελαφρύ» όρο ετεροδοξία! Αλλά πότε στο δισχιλιόχρονο παρελθόν η Εκκλησία «έπαιξε» με τέτοια θεμελιώδη ζητήματα; Αλλά και πως «διαβλέπει καὶ διαπιστώνει τὴν προΰπαρξη θεμελιωδῶν προϋποθέσεων προσέγγισης» με τους αιρετικούς; Βρισκόμαστε σε «ανόσια παίγνια διαλόγων» (Σεβ. Αυστραλίας), με αυτούς εδώ και μισό αιώνα, ποια είναι τα αποτελέσματα; Μετακινήθηκαν προς την Ορθοδοξία έστω και ελάχιστα; Κατηγορηματικά όχι! Αντίθετα η «πολιτική» αυτή το μόνο που κάνει είναι να βλάπτει την Εκκλησία, να αμβλύνει την πίστη των Ορθοδόξων και να απενοχοποιεί τις αιρέσεις! Δεν καταλαβαίνουν ότι ο καθησυχασμός των αιρετικών στην αίρεση είναι η χειρότερη και πιο ολέθρια για εκείνους υπηρεσία μας, διότι τους επαναπαύουμε στην  πλάνη τους και τους οδηγούμε στην απώλεια;

Γράφει ο Θεοφιλέστατος: «Ἐνῶ ὁ γενικῶς χρησιμοποιούμενος ὅρος αἱρετικὸς σηματοδοτεῖ ἐννοιολογικὰ τὴν ἔκπτωση, τὴν ἀποκοπὴ καὶ τὴν ἄρνηση ἀπὸ τὴν καθολικότητα τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἐμπειρίας τῆς ἀληθείας καὶ ἐξ αἰτίας αὐτοῦ εἶναι ὅρος γενικὸς ἱστορικὰ ἀρνητικὰ φορτισμένος, χρησιμοποιούμενος ἀδιάκριτα γιὰ ὅλους τοὺς ἀποκοπέντας καὶ ἐκτὸς τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας εὑρισκομένους, ὁ ὅρος ἑτερόδοξος, ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν διαφοροποιεῖ τὸν Ὀρθόδοξο ἀπὸ τὸν «ἄλλως δοκοῦντα» ὡς πρὸς τὴν πίστη». Δηλαδή ο διαφορετικά δοκών δεν είναι αιρετικός; Υπάρχει «πολύ αίρεση» και «ολίγη αίρεση»; Λυπούμαστε, αλλά αυτά είναι πράγματα πρωτάκουστα από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη, και μάλιστα Επισκόπου!

Συνεχίζει ο Θεοφιλέστατος: «Οἱ σύγχρονοι ἑτερόδοξοι εἶναι χριστιανοὶ ἑτέρας δόξης καὶ δὲν ἐξομοιώνονται μὲ ἀρχαίους αἱρετικούς, γιατὶ ἀποδέχονται τὴ θεότητα τῶν τριαδικῶν προσώπων καὶ τὴν πληρότητα καὶ τελειότητα τῆς θεότητας καὶ τῆς ἀνθρωπότητας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ». Ποιος το λέει αυτό; Ο Σεβ. Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, κατά τον Θεοφιλέστατο! Αλλά οι σύγχρονοι Μονοφυσίτες και Νεστοριανοί δεν προσβάλλουν την θεανθρωπότητα του Χριστού και η «Σύνοδος» της Κρήτης τους αναγνώρισε ως «εκκλησίες»; Οι Παπικοί και οι προτεστάντες δεν προσβάλουν το τριαδολογικό δόγμα με την προσθήκη του φιλιόκβε και με την αίρεση περί κτιστής χάριτος;  Οι δεύτεροι δεν εμπίπτουν εις την κατάγνωση των Αγίων Γ΄ και Ζ΄ Οικουμενικών Συνόδων, αρνούμενοι το αειπάρθενο της Θεοτόκου, τις Άγιες Εικόνες και το μυστήριο της Εκκλησίας; Γιατί αναγνωρίστηκαν ως «εκκλησίες»;

Αλλά ο Θεοφιλέστατος επικαλείται την «αυθεντία» του «αγίου» Βολοκολάμσκ και στο θέμα της «αποκλειστικότητας της σωτηρίας στην Εκκλησία», σύμφωνα με αυτόν: «Ὁ Μητροπολίτης Ἱλαρίων δὲν ἀποδέχεται τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴ σωτηρία … Ὁ Μητροπολίτης Ἱλαρίων καταλήγει: Ἡ ἀφοσίωση στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει σὲ μιὰ ἄμετρη θριαμβολογία, ὥστε οἱ ὑπόλοιπες χριστιανικὲς Ἐκκλησίες νὰ θεωροῦνται καρπὸς τῆς ἀνθρώπινης πονηρίας ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια τὸ 99% τοῦ ἀνθρωπίνου πληθυσμοῦ»! Και τώρα τι πρέπει να κάνουμε, να διαγράψουμε τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας και να ακολουθήσουμε τον Ιλαρίωνα; Να διαστρέψουμε το λόγο Χριστού: «είπεν αυτοίς ο Ιησούς, αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε το Σώμα του Υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το Αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς. Ο τρώγων μου το Σώμα και πίνων μου το Αίμα έχει ζωήν αιώνιον και εγώ αναστήσω εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιωάν.6,54). Έτσι το ερώτημα που τίθεται είναι: υπάρχει Σώμα και Αίμα Χριστού εκτός της Εκκλησίας, για να συντελεσθεί  σωτηρία; Ως προς το τι θα κάμει ο Θεός για το 99% του εκτός της Εκκλησίας ανθρωπίνου πληθυσμού είναι υπόθεση δική Του και όχι δική μας σχολαστική ενασχόληση!  Θεωρούμε ότι είναι ανάξιο λόγου να σχολιάσουμε τη βλάσφημη αυτή θέση του «αγίου» Βολοκολάμσκ, την οποία δυστυχώς φέρεται να υιοθετεί ο Θεοφιλέστατος, ο οποίος γράφει: «Τὸ νὰ χαρακτηρίσουμε ὅλες ἀνεξαιρέτως τὶς ἐκτὸς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σύγχρονες χριστιανικὲς κοινότητες ὡς αἱρέσεις, ὑπὸ τὴν ἔννοια ὅτι σὲ καμιὰ ἀπὸ αὐτὲς δὲν ὑπάρχει ἡ δυνατότητα σωτηρίας τῶν μελῶν της, αὐτὸ θὰ ἀντέβαινε στὴν πατερικὴ διδασκαλία τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία σὲ καμιὰ ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικές της Συνόδους δὲν υἱοθέτησε τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀποκλειστικότητα»! Διερωτόμαστε, κατά πόσον η «Σύνοδος» της Κρήτης», η οποία θεσμοθέτησε αυτού του είδους τις απόψεις, δεν εισήγαγε νέα εκκλησιολογία; Τότε κακώς ενανθρώπησε ο Θεός Λόγος, κακώς εμαρτύρησαν οι Θεοφόροι Πατέρες, κακώς συνεκλήθησαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι;

Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας, δεν θέλουμε να επεκταθούμε άλλο στο κείμενο του Θεοφιλεστάτου. Νομίζουμε ότι οι πιστοί αναγνώστες της ανακοίνωσής μας μπορούν να βγάλουν αβίαστα τα δικά τους συμπεράσματα από τα λίγα αυτά στοιχεία που σχολιάσαμε. Το μόνο που έχουμε να προσθέσουμε είναι η άμετρη λύπη μας και η βαθειά ανησυχία μας για όσα δραματικά και πρωτόγνωρα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο χώρο της Εκκλησίας μας. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να μείνουμε εδραίοι στη γραμμή των αγίων Πατέρων και να κλίνουμε γόνυ στον άγιο εν Τριάδι Θεό, ο Οποίος είναι ο μόνος δυνατός να μας βγάλει από αυτή την τρομακτικών διαστάσεων σύγχυση! Ήρθε δυστυχώς ο καιρός να επαληθευτούν οι αιώνιοι και αδιάψευστοι λόγοι του Κυρίου, πως στους έσχατους των εσχάτων χρόνους θα υπάρξει τιτάνια προσπάθεια του διαβόλου, με τα επί γης όργανά του, ώστε «ει δυνατόν πλανήσαι και τους εκλεκτούς» (Ματθ.24,24)!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Το Άγιον Όρος ήταν εδώ και δέκα αιώνες το προπύργιο της Ορθοδοξίας, όπου οι αγιορείτες μοναχοί «φύλαγαν Θερμοπύλες». Υπήρξε ο ισχυρός κυματοθραύστης, όπου έσπαγαν και διαλύονταν τα μανιασμένα κύματα των διαχρονικών πλανών και κακοδοξιών. Ο Αγιώνυμος Άθως ήταν συνώνυμος με τον αγώνα κατά των διαχρονικών επίβουλων της αμώμητης και σώζουσας πίστεως των Πατέρων μας. Αυτή η τραχιά, αλλά αγιασμένη, χερσόνησος είναι, σπιθαμή προς σπιθαμή, ποτισμένη από ποταμούς αιμάτων από ομολογητές μοναχούς, για την προάσπιση της αλήθειας της Εκκλησίας μας. Ο αγιορείτικος μοναχισμός υπήρξε ο μεγάλος ασυμβίβαστος με τις πτωτικές δυνάμεις του κόσμου.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 6η Ιουλίου 2017

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΣΥΣΤΑΣΗ ΑΤΑΡΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Το Άγιον Όρος ήταν εδώ και δέκα αιώνες το προπύργιο της Ορθοδοξίας, όπου οι αγιορείτες μοναχοί «φύλαγαν Θερμοπύλες». Υπήρξε ο ισχυρός κυματοθραύστης, όπου έσπαγαν και διαλύονταν τα μανιασμένα κύματα των διαχρονικών πλανών και κακοδοξιών. Ο Αγιώνυμος Άθως ήταν συνώνυμος με τον αγώνα κατά των διαχρονικών επίβουλων της αμώμητης και σώζουσας πίστεως των Πατέρων μας. Αυτή η τραχιά, αλλά αγιασμένη, χερσόνησος είναι, σπιθαμή προς σπιθαμή, ποτισμένη από ποταμούς αιμάτων από ομολογητές μοναχούς, για την προάσπιση της αλήθειας της Εκκλησίας μας. Ο αγιορείτικος μοναχισμός υπήρξε ο μεγάλος ασυμβίβαστος με τις πτωτικές δυνάμεις του κόσμου.

Αυτά όμως μέχρι πρότινος. Με θλίψη, απογοήτευση και αγωνία διαπιστώνουμε τελευταία πως το Άγιο Όρος, που γνωρίζαμε, δεν υπάρχει πλέον, αλώθηκε από τις δυνάμεις του πτωτικού κόσμου και έγινε δυστυχώς θεράπων του σύγχρονου οικουμενιστικού οίστρου. Για να είμαστε ακριβείς, η άλωση αυτή αφορά κατά κύριο λόγο τις Ιερές Μονές, οι οποίες μεταβλήθηκαν σε άβουλα φερέφωνα των θιασωτών του οικουμενισμού. Αντίθετα, πλειάδα μεμονωμένων κελιωτών μοναχών έχουν διαχωρίσει τη θέση τους και δίνουν τον επιβεβλημένο αγώνα τους και τη μαρτυρία τους για τη Ορθοδοξία, εκθέτοντας τον εαυτό τους σε διωγμούς και διασυρμούς, για τις οποίες ευθύνονται οι Ιερές Μονές. Όσοι γνωρίζουμε την κατάσταση, κρίνουμε πως το Άγιο Όρος «βράζει», με απρόβλεπτες συνέπειες στο άμεσο μέλλον.   

Μια σαφής απόδειξη των ανωτέρω ισχυρισμών μας είναι η πρόσφατη απαράδεκτη ανακοίνωση – μήνυμα της Έκτακτης Διπλής Ιεράς Συνάξεως του Αγίου Όρους (17/30-6-2017), σχετικά με την, αρκετά ετεροχρονισμένη της, αποτίμηση της «Συνόδου» της Κρήτης.

Μελετώντας την, ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει, ότι αυτή έγινε κατόπιν  παραγγελίας. Κι’ αυτό διότι έρχεται, ως προς το περιεχόμενό της, σε αντίθεση με κάποια παλαιότερα ελάχιστα αποσπασματικά κείμενα – κριτικές του Αγίου Όρους στις αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης. Σε εκείνα τουλάχιστον είχαν εκφραστεί κάποιες επιφυλάξεις, ενώ στην προκείμενη ανακοίνωση δεν γίνεται ο παραμικρός υπαινιγμός για τις αποδεδειγμένες κραυγαλέες αντορθόδοξες  πρακτικές και αποφάσεις της. 

Ως αφορμή για την κοινοποίηση αυτής της ανακοίνωσης επικαλείται την «υποβόσκουσα ταραχή προκαλουμένη από αντιδράσεις κατά των αποφάσεων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου (Κρήτη, 2016). Προτείνονται αποτειχίσεις και διακοπαί του μνημοσύνου των οικείων επισκόπων. Επειδή είμεθα αποδέκται αυτών των ανησυχιών, και ευρισκόμενοι εντός της Εκκλησίας, απευθύνομεν προς όλους τον χαιρετισμόν του Αναστάντος Χριστού: Ειρήνη υμίν. Δεν υπάρχει λόγος ταραχής, εφ’ όσον ευρίσκεται μεθ’ ημών ο Αναστάς Κύριος». Αντί να εξετάσουν οι αγιορείτες πατέρες την αιτία της αναταραχής, καταφεύγουν σε ευχολόγια και το χειρότερο: προτρέπουν σε συμβιβασμούς και απραξίες! Τη στιγμή που τα ¾ των Ορθοδόξων δεν συμμετείχαν στη «Σύνοδο» της Κρήτης και οι πλέον έγκριτοι δογματολόγοι απέδειξαν ότι τα κείμενά της πάσχουν θεολογικά και εκκλησιολογικά, εκείνοι συστήνουν «ειρήνη» και απραξία! Πρακτική αδιανόητη για την χιλιόχρονη ιστορική πορεία και παράδοση του αγιορείτικου μοναχισμού!

Είναι όμως φανερό πως η ανακοίνωση αυτή είναι κατά παραγγελία, διότι οι θιασώτες και υποστηρικτές των αποφάσεων της «Συνόδου» της Κρήτης δε μπόρεσαν να προβλέψουν αυτής της σφοδρότητας και του μεγέθους, αναταραχή στην καθόλου Ορθόδοξη Εκκλησία. Περίμεναν αντιδράσεις, αλλά όχι τόσο μεγάλες και γι’ αυτό προσπαθούν τώρα να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Οι αγιορείτες πατέρες ανάλαβαν αυτό το άχαρο έργο, με την ανακοίνωσή τους αυτή, να συστήσουν στο λαό αταραξία και εφησυχασμό, πιστεύοντας, πως με το κύρος των αγιορειτών, θα προσπαθούσαν να πείσουν το λαό, να πάψει να ασχολείται με τις αποφάσεις της «Συνόδου» του Κολυμβαρίου, μέχρις ότου αυτές γίνουν αποδεκτές από το πλήρωμα. Έτρεφαν την ψευδαίσθηση πως με αυτή θα κοπάσει ο φοβερός (εν εξελίξει) σάλος και κλύδωνας, που προκάλεσε η «Σύνοδος» του Κολυμβαρίου στο εκκλησιαστικό σώμα και ιδιαίτερα στους κληρικούς και μοναχούς, οι οποίοι αθρόα διακόπτουν τα μνημόσυνα των Επισκόπων, οι οποίοι υπέγραψαν τα απαράδεκτα κείμενα.

Για να μετριαστεί λοιπόν ο κλύδωνας και να κοπάσει ο σάλος επιστρατεύτηκαν οι Ιερές Μονές του Αγίου Όρους. Όχι βέβαια να συνεχίσουν την παράδοση του αγιορείτικου μοναχισμού, να δώσουν την ορθόδοξη μαρτυρία τους, να στηλιτεύσουν την πληθώρα των αντικανονικών ενεργειών και αντορθοδόξων αποφάσεων της «Συνόδου» του Κολυμβαρίου, και κυρίως το φοβερό ότι δεν κατεγνώσθησαν οι υφιστάμενες αιρέσεις εν χώρω και εν χρόνω, αλλά να «βάλουν πλάτη» στους θιασώτες της, να γίνουν αποδεκτές από το πλήρωμα της Εκκλησίας. Να καταδειχτούν οι αντιδρώντες ως «πλανεμένοι», ως δημιουργοί, δήθεν χωρίς λόγο, προβλημάτων στην Εκκλησία! Να παραπλανήσουν τον πιστό λαό ότι «δεν υπάρχει λόγος ταραχής»! Να είναι εφησυχασμένος, να μην ταράσσεται, να μην ασχολείται με τέτοια πράγματα, αλλά να αρκεστεί στη «σωτηρία της ψυχής» του, μια παλιά και φθαρμένη «συνταγή» αποκοίμισης! Παραβλέπουν το γεγονός, ότι ο εφησυχασμός είναι επιλογή επικίνδυνη για τον πιστό, είναι ο αντίποδας της νήψεως, δηλαδή της εγρήγορσης, η οποία οδηγεί στην ακηδία αφήνοντας το διάβολο να κάνει τη δουλειά του! Εν προκειμένω η ανακοίνωση της Ιεράς Συνάξεως, συστήνει στους πιστούς να σταματήσουν να κριτικάρουν και να αντιδρούν για τις αντορθόδοξες αποφάσεις της «Συνόδου» του Κολυμβαρίου, για να γίνουν αυτές δεκτές από το ορθόδοξο πλήρωμα και να εδραιωθεί το οικουμενιστικό «πνεύμα», το «πνεύμα» των σύγχρονων τραγικών και αποκαλυπτικών καιρών!

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το απαράδεκτο αυτό κείμενο συντάχτηκε, όχι από την Ιερά Σύναξη, αλλά από συγκεκριμένο «πολυπράγμονα» σχολάζοντα Προηγούμενο. Και αυτό επιτείνει την ευθύνη των αντιπροσώπων των Ιερών Μονών, οι οποίοι κλήθηκαν, όχι να αποφασίσουν ελεύθερα και να ανακοινώσουν τη δική τους κοινή απόφαση, αλλά να βάλλουν την υπογραφή τους σε κείμενο «φυτευτό», κατά παραγγελία!

Υπάρχει όμως και μια άλλη πιο σοβαρή παράμετρος της ανακοίνωσης της Ιεράς Συνάξεως, η σκόπιμη παραπληροφόρηση! Γράφει η ανακοίνωση: «Η σύνοδος έγινε μετά πολυχρόνιον προετοιμασίαν. Προ της Συνόδου τα προετοιμασθέντα κείμενα εκοινοποιήθησαν προς γνώσιν των πιστών και με την δυνατότητα εκφράσεως γνώμης»! Πότε έγινε αυτό και δεν το γνωρίζουμε; Πότε δόθηκαν τα κείμενα στο λαό και μάλιστα να εκφράσει τη γνώμη του; Ποτέ! Μάλιστα αυτά, μέχρι τις παραμονές της συγκλήσεως της «Συνόδου», ήταν ερμητικά κλειδωμένα στα συρτάρια των διοργανωτών και δεν δίδονταν ούτε στις τοπικές εκκλησίες και τους επισκόπους για ενημέρωση, προκαλώντας αυτή η «μυστικοπάθεια» ποικίλα σχόλια και αντιδράσεις!    

Άλλη παραπληροφόρηση: «Το Άγιον Όρος επί σειράν ετών μετά σαφηνείας διετύπωσε τας απόψεις του δια τους γινομένους διαλόγους μετά των ετεροδόξων Χριστιανών». Ναι, αυτό είναι γνωστό, αλλά πόσο έγιναν αυτές οι απόψεις σεβαστές και δεκτές από τη «Σύνοδο» της Κρήτης, η οποία δεν τόλμησε να αναφέρει καν τη λέξη αίρεση και την αντικατέστησε με τον «ωραιοποιημένο» όρο ετερόδοξοι. Το χειρότερο είναι ότι βλέπουμε πλέον πως και οι αγιορείτες χρησιμοποιούν πλέον αυτόν τον «ωραιοποιημένο» όρο και όχι τον εκκλησιαστικό όρο αίρεση και αιρετικοί! Ρωτάμε τους αγιορείτες: σας κάλυψε η «Σύνοδος», όσον αφορά τη διαχρονική στάση του Αγίου Όρους για τις αιρέσεις;

Τρίτη παραπληροφόρηση: «Κατά τας εργασίας της Συνόδου οι αρχιερείς εξέφρασαν τας προσωπικάς των απόψεις. Κάποιοι εξ αυτών διετύπωσαν τας αντιρρήσεις των με σεμνόν τρόπον, χωρίς να διακόπτουν τας σχέσεις των με την Εκκλησίαν». Μια πλειάδα αρχιερέων δεν διατύπωσε απλά τις αντιρρήσεις της, αλλά δεν υπέγραψε τα κείμενα, κάτι που αποσιωπά η αγιορείτική ανακοίνωση, ενώ άλλοι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν καν. Τα Πατριαρχεία της Βουλγαρίας, της Γεωργίας και της Αντιοχείας  απέρριψαν αποφάσεις της «Συνόδου» ως αντορθόδοξες. Γιατί αυτό το αποκρύπτει η ανακοίνωση; Όσοι «ταράζονται» και «φωνασκούν», κατά τους οικουμενιστές, δεν το κάνουν για αυτούς τους λόγους; Γιατί δε ζητούν οι αγιορείτες πατέρες και «αταραξία» από τα Πατριαρχεία, που απέρριψαν τις αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης;

Για να πείσει η ανακοίνωση για την αταραξία και τον εφησυχασμό των πιστών μετέρχεται απίστευτους συλλογισμούς, τους οποίους προσπαθεί να ντύσει με «θεολογικό μανδύα». Πως, όπως και να έχουν τα πράγματα, ας μην ταραζόμαστε, διότι ο Αναστάς Χριστός θα τα διορθώσει! Ο ενδημούν στην Εκκλησία Παράκλητος δε θα επιτρέψει σχίσματα στην Εκκλησία. Αλλά, προφανώς, θέλουν να αγνοούν την εκκλησιαστική ιστορία, η οποία είναι γεμάτη από αιρέσεις και σχίσματα στην Εκκλησία. Θέλουν να αγνοούν πως δίπλα στις άγιες Συνόδους, έχουμε και τις ληστρικές. Τότε έλειπε από την Εκκλησία ο Αναστάς Χριστός και ο Παράκλητος για να αποτρέψουν αυτές τις καταστάσεις; Φταίει ο Θεός γι’ αυτές, ή η ελεύθερη βούληση των ανθρώπων;

Θέλουν να αγνοούν επίσης πως ο Χριστός και ο Παράκλητος δεν δρουν «μαγικά» στην Εκκλησία, αλλά δια της Εκκλησίας, δηλαδή του λαού του Θεού, ο οποίος είναι και ο τελικός φύλακας και υπερασπιστής της αλήθειας, σύμφωνα με την μνημειώδη απόφαση των Ορθοδόξων Πατριαρχών (1848) και όχι μόνο το «συνοδικό σύστημα», όπως αποφάσισε η «Σύνοδος» του Κολυμβαρίου, αγνοούσα επιδεικτικά το λαό του Θεού, παπικώ τω τρόπω. Η υπεράσπιση της σώζουσας αλήθειας της Εκκλησίας δεν γίνεται «αυτόματα» και «μαγικά», αλλά μέσω των διαχρονικών αγίων και ομολογητών της. Έτσι με το να συστήνει η ανακοίνωση τον εφησυχασμό των πιστών, δηλαδή την άκριτη αποδοχή των αποφάσεων μιας «Συνόδου», χωρίς την τελική απόφανση του λαού του λαού του Θεού (κληρικών, μοναχών, λαϊκών), είναι πρακτική πρωτόγνωρη στην ιστορία της Εκκλησίας μας και παραπέμπει ευθέως σε παπικές πρακτικές, εκεί που ο λαός είναι άβουλο ον. Γιατί φοβούνται την κριτική; Τι έχουν να φοβηθούν, αν όλα έγιναν και αποφασίστηκαν ορθοδόξως και χωρίς κρυφές σκοπιμότητες στη «Σύνοδο» του Κολυμβαρίου;

Σε κάποια παράγραφο, εντελώς αποσπασματικά και αστήρικτα, με το υπόλοιπο κείμενο, αναφέρουν την μνημειώδη απόφαση των Πατριαρχών (1848), για να στηρίξουν την πρόταση του εφησυχασμού, ενώ αυτή ενεργοποιεί την γρηγορούσα συνείδηση του λαού του Θεού, δηλαδή ορίζει το αντίθετο: «Άλλωστε και οι τέσσερις Πατριάρχαι της Ανατολής δια της ιστορικής των εγκυκλίου (1848) μας καθησυχάζουν ομολογούντες ότι “παρ’ υμίν ούτε Πατριάρχαι, ούτε Σύνοδοι εδυνήθησαν ποτέ εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερσπιστής της θρησκείας εστίν αυτό το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού”. Δεν διακιλογούνται άρα ταραχαί και απογνώσεις, οι οποία οδηγούν εις σχίσματα»! Δεν μας λένε οι αγιορείτες πατέρες, πως θα αποφανθεί ο σύγχρονος λαός του Θεού, αν οι αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης είναι ορθόδοξες και πως θα υπερασπιστεί την Ορθοδοξία, με την αταραξία και τον εφησυχασμό, που συστήνουν;

Βεβαίως για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, έγραψαν και το εξής αντιφατικό: «Δι’ όλων αυτών δεν θέλωμεν να προτείνωμεν εφησυχασμόν αδιαφορίας, αλλά να υπογραμμίσωμεν την σημασίαν της εγρηγόρσεως και της πίστεως»! Ρωτάμε: Όταν ζητούν από το λαό να μην «ταράσσεται», δηλαδή να μην ανησυχεί και αγωνίζεται για την ορθόδοξη πίστη, πως συμβιβάζεται η «εγρήγορση για την πίστη»; Γράφουν και το εξής αστήρικτο και παραπλανητικό: «Θεωρούμεν δε αχαριστίαν προς τον Θεόν και έλλειψιν αγάπης προς πάντας τους αδελφούς – τους εγγύς και τους μακράν εάν δεν τονίζομεν μετά πάσης παρρησίας και σαφηνείας τον πλούτον της Χάριτος που απολαμβάνομεν ζώντες εντός της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας». Μα, γι’ αυτόν τον πλούτο της Χάριτος  δεν αγωνίζονται οι πιστοί να διαφυλάξουν; Αγωνίζονται για κάτι άλλο; Υπήρχε αναταραχή πριν τη «Σύνοδο»; Προβληματίστηκαν μήπως η «Σύνοδος» του Κολυμβαρίου απεμπόλησε αυτόν τον πλούτο και τον παρέδωσε στις αιρέσεις, τις οποίες αναγνώρισε ως «εκκλησίες»; Και κάτι άλλο ακόμα παραπλανητικό: Ποιος είναι αυτός που θα κατηγορήσει τους αληθινούς ομολογητές της Ορθοδοξίες για έλλειψη αγάπης «προς πάντας τους αδελφούς – τους εγγύς και τους μακράν»; Αν λείπει το στοιχείο της αγάπης, τότε λείπει και το στοιχείο της γνήσιας ομολογίας. Το κατά παραγγελία αυτό κείμενο αναμασά δυστυχώς την συκοφαντία περί της δήθεν έλλειψης αγάπης στους αγωνιζόμενους ορθοδόξους!        

Θέλουμε να πληροφορήσουμε τους αγιορείτες πατέρες πως η ανακοίνωσή τους αυτή προκάλεσε πραγματικό σάλο στον γρηγορούντα λαό του Θεού. Μια απλή περιήγηση στα σχόλια στο διαδίκτυο είναι μια σαφής εικόνα της σφοδρής αντίδρασης. Επίσης ως Γραφείο επί των Αιρέσεων δεχτήκαμε καταιγισμό ερωτημάτων και διαμαρτυριών πιστών για την ανακοίνωση αυτή. 

Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας θέλουμε να εκφράσουμε την πλήρη απογοήτευσή μας για όσα πρωτόγνωρα συμβαίνουν στην Εκκλησία μας τον τελευταίο καιρό. Να εκφράσουμε την άμετρη λύπη μας και την απαισιοδοξία μας για την εκπόρθηση του προαιώνιου οχυρού της Ορθοδοξίας μας, το Αγιώνυμο Όρος, από την εκκοσμίκευση και το οικουμενιστικό και συγκρητιστικό πνεύμα. Δυστυχώς επαληθεύτηκαν όσοι προέβλεπαν, ότι ο πακτωλός των «ευρωαργυρίων» των τελευταίων χρόνων, που «έπεσαν» στο «Περιβόλι της Παναγίας», «εξαγόρασαν» το αεί αγωνιστικό αγιορείτικο φρόνημα, με την ανοχή, τη σιγή και το χειρότερο τη σύνταξή του, εν πολλοίς, με το «πνεύμα» του σύγχρονου αποστατημένου κόσμου.

Δε θα καταβάλλουν οι δυνάμεις του κόσμου, ούτε οι δυνάμεις του Άδη την Εκκλησία (Ματθ.16,18), όχι μαγικώ τω τρόπω, αλλά με τη χάρη του Θεού και τη θέληση και τον αγώνα των αγίων. Όταν πάψουν να υπάρχουν άγιοι και ομολογητές οι οποίοι θα ενσαρκώνουν τη σώζουσα αλήθεια της Εκκλησίας, θα πάψει να υπάρχει και ο κόσμος. Κάνουμε λοιπόν ύστατη έκκληση στους αγιορείτες πατέρες να αναθεωρήσουν τη στάση τους. Να αποστασιοποιηθούν από το οικουμενιστικό και συγκρητιστικό «πνεύμα». Να απεμπλακούν από τους προωθητές του οικουμενισμού και να επανέρθουν στο ασυμβίβαστο αγωνιστικό πνεύμα των αγίων Πατέρων και δει των αγιορειτών. Να σεβαστούν τις διαμαρτυρίες των κελιωτών μοναχών και να σταματήσουν άμεσα κάθε δίωξη προς αυτούς. Μόνο έτσι θα αναπτερωθούν οι ελπίδες μας, όταν το προπύργιο της Ορθοδοξίας, ανακτηθεί και πάλι. Πάντα υπάρχει χρόνος για μετάνοια και διόρθωση της παραστρατημένης πορείας μας! 

Να διευκρινίσουμε τελειώνοντας, για να μην παρεξηγηθούμε, πως δεν συμφωνούμε αναγκαστικά με μεμονωμένες ακραίες μορφές αντίδρασης, που ακολουθούν ορισμένα αγωνιζόμενα πρόσωπα, αλλά υιοθετούμε, ακολουθούμε και συστήνουμε τον καλό και δημιουργικό αγώνα, στα μέτρα και τα πλαίσια, που η αγία μας Εκκλησία επιτρέπει και προτρέπει.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: Ακτίνες

Γιατρέ μου, λέει μέ ἔκδηλη ἀνησυχία ἡ ἄγρυπνη μάνα. Τό παιδί μου ἀπό χτές τό βράδυ κοιλοπονάει συνέχεια.

Μή φοβᾶστε, ἀπαντάει μέ σιγουριά ὁ γιατρός. Ὅλα θά πᾶνε καλά. Τί σόϊ καθηγητής εἶμαι ἐγώ. Ἐγώ εἶμαι ὁ πρῶτος καί ἀλάθητος γιατρός σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη. Οἱ διαγνώσεις μου δέν μποροῦν νά ἀμφισβητηθοῦν ἀπό κανέναν. Ἠρεμῆστε. Δέν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς.

Μετά ἀπό λίγες ὧρες ἐπανέρχεται ἡ μάνα συνοδεύοντας τό δωδεκάχρονο παιδί της. Γιατρέ μου, τό παιδί ἔκανε τώρα καί ἐμετό. Ὁ κοιλόπονος δέν σταματάει. Τί ἔχει τό παιδί μου;

Ὁ ἀλάθητος γιατρός ἐξετάζει ἀπό θρόνου ἐπηρμένου τό παιδί καί ἀπαντάει: Μή ταράζεσθε. Μιά ἁπλῆ γαστρεντερίτιδα εἶναι ὅλο κι ὅλο. Μέ λίγο πιλαφάκι, μέ κανέναν φιδέ καί μέ μιά θερμοφόρα στήν κοιλιά, ὅλα θά πᾶνε μιά χαρά. Δέν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς.

Το ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρα νά ‘σου ξανά ἡ μάνα μέ τό παιδί της στό ἰατρεῖο τό μεγάλο. Γιατρέ μου, τό παιδάκι μου ἔκανε καί πυρετό. Ὁ κοιλόπονος χειροτέρεψε, ἔχει συνέχεια ἀναγοῦλα, κάνει ἐμετούς καί δέν αἰσθάνεται καθόλου καλά. Λέει, ὅτι πιάστηκε καί τό ποδαράκι του τό δεξί. Φαίνεται, πώς τά πράγματα δέν εἶναι ἔτσι ὅπως μᾶς τά περιγράφετε. Τό παιδί εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι κινδυνεύει.

Ὁ γιατρός γίνεται ἔξω φρενῶν. Ποῦ βρέθηκε ἄνθρωπος νά ἀμφισβητήσει τήν διάγνωσή του καί τίς θεραπευτικές του ὁδηγίες;

Πρός ἐπιβεβαίωση, λοιπόν, τῆς ἀλάθητης ἄποψής του, ἀποφασίζει καί συγκαλεῖ συμβούλιο ἰατρικό. Καλοῦνται καί συγκεντρώνονται οἱ γνωστότεροι γιατροί τῆς πόλης, οἱ πιό φημισμένοι καί οἱ πιό εἰδικοί. Ἐξετάζουν τό παιδί μέ πολλή προσοχή. Δέν δυσκολεύονται νά βάλουν διάγνωση. Οὔτε μυαλό τούς λείπεται οὔτε καί ἐπιστημοσύνη.

Λένε μέ ἕνα στόμα: Ἡ κατάσταση εἶναι πολύ βαριά. Τό παιδί πάσχει ἀπό ὀξεῖα περιτονίτιδα λόγῳ παραμελημένης σκωληκοειδίτιδος. Ἐάν δέν μπεῖ τώρα ἀμέσως στό χειρουργεῖο, κινδυνεύει νά χάσει τήν ζωή του. Χωρίς ἐπέμβαση, δέν θά ἀντέξει. Θά πεθάνει. Θά πρέπει ὀπωσδήποτε νά ἐνημερώσουμε τούς γονεῖς του.

Τί νά ποῦν, ὅμως, στούς γονεῖς; Πῶς νά περιφρονήσουν τόν πρῶτο καί ἀλάθητο γιατρό; Πῶς νά ἀμφισβητήσουν τήν διάγνωσή του καί τήν θεραπεία πού ἔδωσε; Δέν εἶναι καί τόσο εὔκολο νά τά βάλουν μαζί του. Ἄσε, πού μπορεῖ, ὡς ἀλάθητος καθηγητής, νά τούς πάει κατευθεῖαν στό πειθαρχικό καί μέ τήν κατηγορία τῆς ἀνεπαρκοῦς ἐπιστημονικῆς κατάρτισης, νά τούς πάρει καί τίς ἄδειες ἀσκήσεως ἐπαγγέλματος. Καιρός γιά τέτοια εἶναι τώρα;

Τούς ἔλουσε κρύος ἱδρῶτας. Μπρός γκρεμός καί πίσω ρέμα. Τί νά κάνουν, λοιπόν; Νά βγάλουν ψεύτη τόν πρῶτο καί ἀλάθητο καθηγητή ἤ νά συμφωνήσουν σέ ὅλα μαζί του; Μέ ἄλλα λόγια, νά χειρουργήσουν καί νά σώσουν τόν μικρό τους ἀσθενή ἤ νά τόν στείλουν στόν ἄλλο κόσμο μέ τήν ψευτοδιάγνωση μιᾶς δῆθεν ἀπλῆς γαστρεντερίτιδας, βάζοντας μάλιστα καί τήν δική τους ὑπογραφή;

Οἱ γονεῖς τοῦ ἑτοιμοθάνατου μικροῦ ἀσθενοῦς περιμένουν μέ ἀγωνία τήν ἀπόφασή τους. Ἔχουν καταφθάσει καί οἱ φίλοι τῆς οἰκογένειας. Κάποιοι ἀπό αὐτούς σηκώνουν μέ ὁργή καί ἀγανάκτηση τά χέρια τους δείχνοντας πρός τόν ἀλάθητο γιατρό καί πρός τούς δειλούς καί ἀναποφάσιστους συνεργάτες του.

Σέ λίγο ἡ ἀπόφαση βγαίνει. Παραδίδεται γραπτῶς:

‘’Καλοί μας γονεῖς τοῦ μικροῦ Γιωργάκη, σᾶς διαβεβαιώνουμε ὑπευθύνως, ἐμεῖς οἱ μεγαλογιατροί τῆς πόλης, ὅτι τά πάντα βαίνουν καλῶς. Δὲν ὑπάρχει κανένας λόγος ταραχῆς. Ὅσοι σᾶς λένε, ὅτι τό παιδί σας κινδυνεύει, νά μήν τούς πιστεύετε. Σᾶς λένε ψέματα.

Ποιός σᾶς ξεσήκωσε καί σᾶς ὥρισε κριτές τῶν διαγνώσεων καί τῶν θεραπειῶν τοῦ πασίγνωστου καθηγητῆ μας; Ποιός σᾶς ἔδωσε τό δικαίωμα νά ἀμφισβητήσετε τίς πολυχρόνιες σπουδές του, τά πτυχία καί τίς διακρίσεις, πού ἔχει λάβει ἀπό τίς μεγαλύτερες ἰατρικές σχολές τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς; Οἱ διαγνώσεις τοῦ κ. καθηγητή παραμένουν πάντοτε στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης. Ἐάν ὡς άνθρωποι παρεκκλίνομεν στήν ἰατρική μας τέχνη, τότε ἡ σοφία, ἡ αὐθεντία καί τό ἀλάθητον τοῦ κ. καθηγητῆ μᾶς ἐπαναφέρουν εἰς τόν ὀρθόν δρόμον. Δι’ αὐτό, κάθε φόβος εἶναι περιττός, ὡς φανέρωσις ὀλιγοπιστίας πρός τό πρόσωπον τοῦ πρώτου τῶν καθηγητῶν, ἐφ’ ὅσον εὑρισκόμεθα ἐντός τοῦ ἰδιωτικοῦ του ἰατρείου.

Γιά τήν ὑγεία τοῦ παιδιοῦ σας νά μείνετε ἥσυχοι. Δέν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς, ἐφ’ ὅσον εὑρίσκεται μεθ’ ἡμῶν ὁ πρῶτος καί ἀλάθητος καθηγητής μας’’.

Τήν ἀπόφαση τήν διαβάζουν οἱ γονεῖς καί κατεβάζουν τά κεφάλια τους μέ θλίψη καί ἀπογοήτευση. Τήν διαβάζουν καί οἱ φίλοι τους, πού ἔτρεξαν ἀπό ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον γιά τόν μικρό ἀσθενή. Οἱ καρδιές τους πλημμυρίζουν ἀπό πίκρα καί πόνο.

Γονεῖς καί φίλοι, ὅμως, δέν μένουν ἁπλά καί μόνον στήν ὀδύνη καί τήν ἀπογοήτευση. Τό νεῦρο τῆς ψυχῆς τους τεντώνεται μέχρι τέρμα. Δέν εἶναι δά οὔτε ἀφελεῖς οὔτε μικρόνοες καί ἀκατατόπιστοι.

1/7/2017

________________________________________________________________________

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:

1. Η Ιεραρχία για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο [Τετάρτη, 23 Νοεμβρίου 2016]

... Σύμφωνα με την Ημερησία Διάταξη, ανέγνωσε την Εισήγησή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, με θέμα: «Ενημέρωσις περί των διεξαχθεισών εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

... την οποία χαρακτήρισε αξιοπρεπή, ουσιαστική, παραδοσιακή, στιβαρή, γονίμως παρεμβατική, ενοποιό, πολυφωνική, συνθετική, ευέλικτη, ρεαλιστική και φιλάδελφη .(1)

2. Μήνυμα τοῦ Ἁγίου Ὄρους περὶ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης ἐν Κρήτῃ Συνόδου

Ἡ κατὰ τὴν σήμερον 17ην / 30ὴν Ἰουνίου 2017 ἐν Καρυαῖς συγκληθεῖσα

ΣϚ΄ (206η) Ἔκτακτος Διπλῆ Ἱερὰ Σύναξις τοῦ Ἁγίου Ὄρους:

‘’...Διαρκῶς παρατηρεῖται μιὰ ὑποβόσκουσα ταραχὴ προκαλουμένη ἀπὸ ἀντιδράσεις κατὰ ἀποφάσεων τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου (Κρήτη, 2016).

...Ἡ Σύνοδος ἔγινε μετὰ ἀπὸ πολυχρόνιον προετοιμασίαν.

Δὲν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς...’’(2)

Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις : "Αμφισημίαι" και "ασάφειαι" στην σύνοδο του Κολυμπαρίου, "αμφισημίαι" και "ασάφειαι" και από το Άγιον Όρος. Τι να μας προοβληματίσει περισσότερο, η σύνοδος αυτή καθεαυτή, ή η επίσημη πλέον στάση του Αγίου Όρους;

Ξεκάθαρη θέση παίρνει, επισήμως πλέον, μόνον για τη διακοπή του μνημοσύνου. Αν και το επικαλείται πολλάκις, η ανακοίνωσις αυτή, μάλλον ρίχνει νερό στο μύλο των οικουμενιστών παρά διαφυλάττει την ενότητα.

Ήδη όμως είναι ευκολότερο να αναγνωρισθεί, ο τρόπος που σχεδιάζεται να υλοποιηθούν οι αποφάσεις της συνόδου του Κολυμπαρίου, μεθοδεύονται διώξεις και φιμώσεις Ορθοδόξων, χαρακτηρίζονται "ζηλωτές" και (αντικανονικώς) "εκτός της εκκλησίας".

Η συμπεριφορά αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχου, δεν συνιστά λεπτή θεολογική ακρίβεια, ή αναδιατύπωση σημείων ασάφειας, είναι γέννα της συνόδου του Κολυμπαρίου, όπου αυτός επέβαλλε τους όρους διεξαγωγής, αυτός επέβαλε τον τρόπο λήψης των αποφάσεων, αυτός επιβάλλει και την εφαρμογή τους, ακόμα και από όσες Εκκλησίες απουσίαζαν.

Κατά τη διάρκεια μάλιστα της συνόδου, αν και όταν επιτρέψει ο Θεός να αποκαλυφθούν οι μέθοδοι επιβολής των αποφάσεων, τότε θα αποκαλυφθεί και το σχέδιο πίσω από τη σύνοδο του Κολυμπαρίου.
Αυτή τη Πατριαρχική συμπεριφορά και τα παράγωγα της συνόδου από τη λήξη της μέχρι σήμερα, οι Αγιορείτες, φαίνεται να  μην τα έλαβαν καθόλου υπόψιν.       

Τις παρατηρήσεις της επί των τελικών κειμένων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας κοινοποίησε με τον πλέον επίσημο τρόπο η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους.
Με εγκύκλιο σημείωμα το οποίο διανεμήθηκε στις 20 κυρίαρχες Μονές της Αθωνικής Πολιτείας η Ιερά Κοινότητα καταθέτει τις ενστάσεις και τις παρατηρήσεις του Αγίου Όρους επικεντρώνοντας την κριτική της ιδιαίτερα σε θέματα που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις της ορθόδοξης Εκκλησίας προς τον χριστιανικό κόσμο.

Οι Αγιορείτες ζητούν πιο σαφή στάση απέναντι στο θέμα της Ουνίας αλλά και σε αυτό των ατέρμονων διαλόγων ενώ θα ήθελαν μια πιο σαφή διατύπωση η οποία θα δήλωνε την μοναδικότητα της Εκκλησίας.

Στο οκτασέλιδο κείμενο το οποίο αποτελεί καρπό της εργασίας που πραγματοποίησε ειδική επιτροπή αποτελούμενη από πέντε εκπροσώπους Μονών τονίζεται πως από τα κείμενα λείπουν διατάξεις οι οποίες θα απέτρεπαν πράξεις και δηλώσεις που εμφανίζουν τους ετεροδόξους με αυθεντικό βάπτισμα και ιερωσύνη ενώ εκφράζεται η διαφωνία για το γεγονός ότι δόθηκε περιθώριο αποδοχής μεικτών γάμων σε τοπικό επίπεδο κατ΄οικονομία.

Αξίζει να σημειωθεί πως παρά τις διαφωνίες που εκφράζει το κείμενο, είναι ιδιαίτερα νηφάλιο και προσεκτικά διατυπωμένο, σε αντίθεση με διάφορα άλλα κείμενα τα οποία έχουν κυκλοφορήσει το τελευταίο διάστημα από διάφορους αγιορείτες μοναχούς.

Μάλιστα η Ιερά Κοινότητα στην Εγκύκλιο της προς τις Μονές τονίζει την ανάγκη διατήρησης της ενότητας καταδικάζοντας τις σχισματικές τάσεις που αναπτύσσονται τονίζοντας πως η τάση για «διακοπή μνημοσύνου» δεν είναι δικαιολογημένη.

Πηγή: Κατάνυξις