ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ 1941
στο Θωρηκτό - Καταδρομικό «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ»
Το Θ/Κ «ΑΒΕΡΩΦ» είναι το μοναδικό πλοίο στον κόσμο που, έχοντας πάρει μέρος σε δυο παγκόσμιους πολέμους, συνεχίζει, πάνω από ένα αιώνα, να έχει υψωμένη την ελληνική σημαία και να γράφει ιστορία.
( Καθελκύστηκε στο Λιβόρνο το 1910 και παραδόθηκε στο Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό το 1911).
***
Ο πόλεμος του 1940 βρήκε το Θ/Κ Αβέρωφ σε περιορισμένη επιχειρησιακή ικανότητα. Για την καλύτερη δυνατή αξιοποίησή του μεθόρμισε στον κόλπο της Ελευσίνας όπου παρείχε με επιτυχία αντιαεροπορική προστασία στο Ναύσταθμο και στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας.
Από την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα (6 Απριλίου 1941) μέχρι και την κατάληψη της Αθήνας (27 Απριλίου 1941) το Ναυτικό μας υπέστη μεγάλες απώλειες (χτυπήθηκαν ή βυθίστηκαν 25 πλοία) από τη Γερμανική Πολεμική Αεροπορία:. Έτσι, αποφασίστηκε ο υπόλοιπος στόλος να καταφύγει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Για το θωρηκτό “ΑΒΕΡΩΦ”, στο Υπουργείο Ναυτικών, μέρες πριν μπουν οι Γερμανοί στην Αθήνα, επικρατούσε η άποψη να το βουλιάξουν, αφενός για να μη πέσει στα χέρια των Γερμανών και αφετέρου γιατί υπήρχε κίνδυνος να βυθισθεί από τις νάρκες που ήταν στο δίαυλο, και να τον κλείσει
Ορισμένοι αξιωματικοί και μέλη του πληρώματος αρνήθηκαν να το βυθίσουν και αποφάσισαν να αποπλεύσουν για την Κρήτη μαζί με τα υπόλοιπα Ελληνικά και Αγγλικά πλοία. Το γεγονός αυτό είναι γνωστό ως η ''Βασιλική Ανταρσία του Αβέρωφ''.
. Ο ιερέας του “ΑΒΕΡΩΦ”, Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Παπανικολόπουλος, αισθάνθηκε την καρδιά του να σπαράζει. Ένα τέτοιο τέλος για το θρυλικό καράβι; Δεν το βαστούσε η καρδιά του. Ήταν ο ίδιος στρατιωτικός ιερέας που μεταξύ άλλων είχε πρωταγωνιστήσει και στην εξύψωση του πατριωτικού φρονήματος των ανδρών του ηρωικού 9ου Συντάγματος Καλαμάτας.
Ήταν Μεγάλη Πέμπτη 17 Απριλίου 1941. Λίγο πριν βραδιάσει, κάλεσε γύρω του το πλήρωμα του καραβιού. Το Εκκλησάκι του πλοίου ήταν έτοιμο για την Ιερά Ακολουθία των Παθών. Τα μάτια του ήταν βουρκωμένα. Γενική συγκίνηση σε όλο το πλήρωμα. «Παιδιά -είπε- θέλουν να μας βουλιάξουν το θρυλικό μας καράβι. Το βαστάει η ψυχή σας να έχει τέτοιο τέλος το πιο δοξασμένο καράβι μας; Θα μας καταριούνται από τον ουρανό οι ψυχές των ηρώων μας ναυτικών, του Μιαούλη, του Κανάρη, του Κουντουριώτη και άλλων. Τι λέτε;». Οι ναύτες και οι αξιωματικοί, όσοι είχαν απομείνει, σκέφτηκαν λίγο και έπειτα με μια φωνή είπαν «Παπά, θα κάνουμε ό,τι μας πεις». Ο ιερέας συνέχισε . «Πρέπει να πάρουμε τον Αβέρωφ και να φύγουμε. Πρέπει να σώσουμε την τιμή του». «Σύμφωνοι όλοι», φώναξε το πλήρωμα. Και ο ιερέας τους αποκάλυψε τι του συνέβη. Είδα σήμερα όραμα, παιδιά! Ένας γέρος ασπρομάλλης παρουσιάσθηκε εμπρός μου. «Είμαι ο Άγιος Νικόλαος και ήρθα να σου πω ότι θα είμαι μαζί σας». Οι ναύτες ανατριχιασμένοι έκαναν το Σταυρό τους και φώναξαν: «Ο Θεός μαζί μας» και έτρεξαν όλοι να ετοιμάσουν το καράβι. Τελείωσε η Ακολουθία των Παθών του Κυρίου και ο ιερέας πέρασε τον Εσταυρωμένο από όλα τα διαμερίσματα του πλοίου, τις αποθήκες των πυρομαχικών, τα κανόνια, τους πύργους και τέλος τον στερέωσε στον πύργο της πρώρας φωνάζοντας με όλη του τη δύναμη: «Παιδιά μου, έχουμε κυβερνήτη τον ίδιο τον Χριστό»!
