Αποκεφαλίστηκε το 1996 τη μέρα που γινόταν 19 ετών διότι δεν δέχτηκε να βγάλει τον Σταυρό από τον λαιμό του!

http://www.youtube.com/watch?v=4XPvNq84EIw&eurl=http%3A%2F%2Fpeoples%2Eru%2Fstate%2Fsacred%2Frodionov%2Fvideo%2D85162%2Eshtml&feature=player_embedded

Νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ

Μαρτύρησε στις 23 Μαΐου 1996

Τα παρακάτω σύντομο συναξάρι αποτελεί ένα ευλαβικό αφιέρωμα τις Ιεράς Μονής μας. Η μετάφραση του ρωσικού κειμένου που λήφθηκε από  την ιστοσελίδα: http://www.peoples.ru/state/sacred/rodionov/ εκπονήθηκε από πατέρες της μονής μας.

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1977 κοντά στη Μόσχα-και συγκεκριμένα στο χωριό Κουρίλοβο, στην περιοχή της πόλεως Παντόλσκ-. Ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός κατά την παιδική του ηλικία. Η μητέρα του ονομάζεται Λιουμπόβ (=αγάπη) Βασίλιεβνα.
Το 1989 η γιαγιά του πήρε τον μικρό Ευγένιο και τον πήγε στην Εκκλησία, για να εξομολογηθεί για πρώτη φορά και να μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων. Ο ιερέας πρόσεξε ότι το παιδί δε φορούσε Σταυρό και κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης του φόρεσε ένα Σταυρό, τον οποίο ο μικρός Ευγένιος δεν τον έβγαλε ποτέ από πάνω του· μάλιστα, έφτιαξε ένα χονδρό κορδόνι και τον πέρασε εκεί. Η μητέρα του, όταν είδε ότι φορούσε Σταυρό, τον προέτρεψε να τον βγάλει, διότι, όπως είπε, θα τον περιγελάσουν οι συμμαθητές του. Ο Ευγένιος δεν απάντησε, αλλά και δεν την υπάκουσε.
Όταν τελείωσε τις σπουδές του το 1994, εργάστηκε ως επιπλοποιός, επάγγελμα που του απέφερε πολλά έσοδα.
Στις 25 Ιουνίου του 1995 παρουσιάστηκε στο Στρατό και μετά τη βασική του εκπαίδευση, στις 13 Ιανουαρίου του 1996, τοποθετήθηκε στα συνοριακά φυλάκια Τσετσενίας-Ηγκουερίνας. Ακριβώς ένα μήνα μετά, στις 13 Φεβρουαρίου του 1996, αιχμαλωτίστηκε. Η αιχμαλωσία έγινε ως εξής: η στρατιωτική υπηρεσία έστειλε τέσσερις στρατιώτες-μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο-να κάνουν ελέγχους στα αυτοκίνητα που διέρχονταν από ένα συγκεκριμένο δρόμο. Δυστυχώς, οι αρμόδιοι έστειλαν τους στρατιώτες χωρίς να υπάρχει καμιά προηγούμενη οργάνωση (δεν υπήρχε καν φωτισμός)  και καμιά ασφάλεια. Από αυτόν το δρόμο περνούσαν πολύ συχνά Τσετσένοι μεταφέροντας όπλα, αιχμαλώτους και ναρκωτικά. Τη νύχτα εκείνη πέρασε από εκείνο το δρόμο ένα ασθενοφόρο. Όταν οι στρατιώτες το σταμάτησαν για έλεγχο, ξαφνικά μέσα από αυτό πετάχτηκαν πάνω από δέκα Τσετσένοι, πολύ καλά οπλισμένοι. Ακολούθησε συμπλοκή και οι Τσετσένοι συνέλαβαν και τους τέσσερις στρατιώτες. Αυτό έγινε στις 3 τη νύχτα. Στις 4 η ώρα ήρθαν άλλοι στρατιώτες για αλλαγή φρουράς· φυσικά δεν τους βρήκαν και κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί. Μετά από λίγες μέρες η υπηρεσία του στρατού ενημέρωσε τους γονείς των στρατιωτών για την εξαφάνισή τους. Η μητέρα του Ευγένιου κατάλαβε ότι δεν πρόκειται για εξαφάνιση, αλλά για αιχμαλωσία, και πήγε με κίνδυνο της ζωής της στην Τσετσενία, για να βρει το παιδί της. Έφτασε στην πόλη Χαγκαλά και μετά από πολλές προσπάθειες ήρθε σε επαφή με τους αρχηγούς διαφόρων αντάρτικων ομάδων της Τσετσενίας προσπαθώντας να μάθει για την τύχη του Ευγένιου, διότι γνώριζε ότι οι Τσετσένοι δε σκοτώνουν αμέσως τους αιχμαλώτους, αλλά περιμένουν μήπως πάρουν λίτρα και τους ελευθερώσουν. Οι ίδιοι οι Τσετσένοι της είπαν ότι ο γιος της ζούσε, αλλά ήταν αιχμάλωτος και σιώπησαν με νόημα προσπαθώντας να υπολογίσουν πόσα χρήματα μπορούσαν να αποσπάσουν από αυτήν. Εκείνον τον καιρό ένας ζωντανός στρατιώτης αιχμάλωτος στοίχιζε 10.000 δολάρια, ενώ ένας αξιωματικός 50.000. Όταν κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να κερδίσουν αρκετά χρήματα, αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Η μητέρα του πήγε παντού για να τον ψάξει, πέρασε από χωριά, από δρόμους με νάρκες, από μέτωπα συγκρούσεων, γνώρισε πολλούς αξιωματικούς Τσετσένους και, όπως η ίδια λέει, «πέρασα από όλους τους κύκλους του άδη».
Από την πρώτη μέρα της αιχμαλωσίας του Ευγένιου, που διήρκησε 100 ημέρες, οι αντάρτες, επειδή είδαν ότι φοράει Σταυρό, προσπάθησαν να τον κάμψουν ψυχικά, ώστε να καταφέρουν-αν ήταν δυνατό-να τον αναγκάσουν να αρνηθεί την πίστη του, να βγάλει το Σταυρό, να γίνει μουσουλμάνος και να τον κάνουν δήμιο και φονιά των άλλων Ρώσων αιχμαλώτων. Ο Ευγένιος, βέβαια, αρνήθηκε όλες τις προτάσεις και, παρά τους συνεχείς ξυλοδαρμούς, τα πάμπολλα βασανιστήρια και τις υποσχέσεις ότι θα ζήσει αν βγάλει το σταυρό του, δεν μπόρεσαν να τον κάμψουν.
Αργότερα, οι ίδιοι οι αρχηγοί των ανταρτών είπαν στη μητέρα του: «εάν ο γιος σου γινόταν σαν ένας από εμάς, δε θα τον αδικούσαμε».
Στις 23 Μαΐου του 1996, δηλαδή την ημέρα των γενεθλίων του, πήραν τους τέσσερις αιχμαλώτους στρατιώτες, μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο, για να τους σκοτώσουν. Πρώτα σκότωσαν τους τρεις συναιχμαλώτους του. Έπειτα, πρότειναν για τελευταία φορά στον Ευγένιο να βγάλει το Σταυρό λέγοντας ότι «ορκιζόμαστε στον αλλάχ ότι θα ζήσεις». Ο Ευγένιος και πάλι αρνήθηκε και τότε υπέστη το φρικτό του μαρτύριο. Τον έσφαξαν με μαχαίρι κόβοντας εντελώς το κεφάλι του, αλλά δεν τόλμησαν να βγάλουν το Σταυρό από το λαιμό του. Τον έθαψαν μεν με το σταυρό, αλλά χωρίς το κεφάλι.
Τελικά, η μητέρα του βρήκε τον Ευγένιο μετά από εννέα μήνες. Και πάλι ζήτησαν οι Τσετσένοι 4000 δολάρια για να της δώσουν το λείψανο. Της έδωσαν και βιντεοκασέτα με το μαρτύριο του γιου της και της διηγήθηκαν οι ίδιοι την πορεία της αιχμαλωσίας του και τα βασανιστήρια.
Η μητέρα του Ευγένιου πούλησε το διαμέρισμά της και ό,τι άλλο μπορούσε-μέχρι και ρούχα-για να μπορέσει, αφενός μεν να δώσει τα λίτρα, αφετέρου δε να ανταπεξέλθει στα έξοδα εκταφής, ειδικού φέρετρου, μεταφοράς κλπ., τα οποία δεν ήταν και λίγα.
Τελικά στις 20 Νοεμβρίου του 1996 μετέφερε το λείψανο στο χωριό τους και το έθαψε στο κοιμητήριο. Μετά από λίγες μέρες ο πατέρας του Ευγένιου πέθανε δίπλα στο μνήμα από τη λύπη του.
Αμέσως, σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας ο άγιος μάρτυρας Ευγένιος άρχισε να εμφανίζεται και να κάνει θαύματα. Παρακάτω παραθέτουμε ορισμένες μαρτυρίες και θαυμαστές επεμβάσεις:
Ένα κοριτσάκι που έμενε σε Ορθόδοξο ορφανοτροφείο διηγήθηκε ότι της εμφανίστηκε κάποτε ένας ψηλός στρατιώτης με κόκκινο μανδύα, ο οποίος της είπε ότι είναι ο Ευγένιος, την έπιασε από το χέρι και τη οδήγησε στην Εκκλησία. Το κοριτσάκι λέει: «παραξενεύθηκα που φορούσε κόκκινο μανδύα, διότι οι στρατιώτες δε φορούν σήμερα τέτοιο μανδύα, και σκέφτηκα ότι αυτός πρέπει να είναι ο μανδύας του μάρτυρα».
Σε πολλές Εκκλησίες έχουν δει ένα στρατιώτη με πύρινο μανδύα, ο οποίος βοηθάει τους αιχμαλώτους στην Τσετσενία να δραπετεύσουν από την αιχμαλωσία τους και να διαφύγουν από κάθε κίνδυνο, όπως νάρκες κλπ.
Σε ένα νοσοκομείο τραυματιών πολέμου οι τραυματισμένοι στρατιώτες πιστοποιούν ότι ένας άγιος μάρτυρας Ευγένιος τους βοηθάει, ειδικά όταν πονάνε πολύ. Όταν κάποιοι από αυτούς πήγαν στο Ναό του Σωτήρος στη Μόσχα, είδαν την εικόνα του μάρτυρα και αναγνώρισαν αυτόν που τους βοήθησε.
Το στρατιώτη με τον κόκκινο μανδύα τον γνωρίζουν και οι φυλακισμένοι. Κυρίως βοηθάει τους πολύ καταβεβλημένους και συντετριμμένους ψυχικά λόγω της φυλακίσεως τους.
Το 1997 με ευλογία του Πατριάρχη Αλεξίου εκδόθηκε ένα βιβλίο με τίτλο «Νέος μάρτυς του Χριστού στρατιώτης Ευγένιος». Ένας ιερέας ονόματι Βαντίμ Σκλιαρένσκο από το Ντνεποπετρόφκ έστειλε στο Πατριαρχείο μία αναφορά όπου έγραφε ότι το εξώφυλλο του βιβλίου με τη φωτογραφία του αγίου μυροβλύζει.
Μετά από τρία χρόνια και τρεις μήνες ο αρχηγός και όλη η ομάδα του, οι σφαγείς του Ευγένιου, σκοτώθηκαν από τους ίδιους τους Τσετσένους μετά από εμφύλιες αντιπαραθέσεις.
Καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά περισσότερο την ημέρα του Μαρτυρίου του, στις 23 Μαΐου, έρχονται για προσκύνημα στο τάφο του πολλοί πιστοί και αναφέρονται πολλά θαύματα.

Πηγή :  http://www.impantokratoros.gr/BDC5C441.el.aspx

Ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, υπήρξεν ένας από τους πρώτους Αθηναίους που επίστευσαν στον Κύριο, αμέσως μόλις άκουσαν την ομιλία του Αποστόλου Παύλου.

Δεν έχουμε πολλές μαρτυρίες για τον άνδρα. Το όνομά του παραπέμπει αμέσως στον αρχαίο θεό Διόνυσο. Για να είναι την περίοδο εκείνη Αρεοπαγίτης ο Διονύσιος, θα πρέπει να ανήκε σε διακεκριμένη αθηναϊκή οικογένεια. Αυτά τα δύο στοιχεία μας βεβαιώνουν ότι δεν ανήκε στη μικρή εβραϊκή κοινότητα της εποχής, αλλά ήταν οπωσδήποτε ευπατρίδης Αθηναίος. Θεωρείται ο πρώτος Επίσκοπος της πόλεως, και στη συνείδηση του πιστού λαού αναγνωρίσθηκε γρήγορα ως πολιούχος των Αθηνών, ως προστάτης δηλαδή της πόλεως.

Αθήνα 
Περίοδο θρησκευτικής κατάνυξης, που συμβάλλει στη διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας και παράδοσης και στη μετάδοσή της στις νεώτερες γενιές, αποτελεί για την πλειονότητα των Ελλήνων το Πάσχα. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από την παγκόσμια έρευνα που διενήργησε η Κάπα Research, σε συνεργασία με το in.gr, για λογαριασμό του Βήματος.

Ειδικότερα, το 47,7% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι το Πάσχα είναι μία περίοδος θρησκευτικής κατάνυξης, ενώ το 36,8% το «βλέπει» ως ευκαιρία για διακοπές και ξεκούραση. Ως ευκαιρία για επιστροφή στις ρίζες, τα ήθη και τα έθιμα, χαρακτηρίζει το Πάσχα το 35% των ερωτηθέντων, ενώ ανάμεσα στα αισθήματα που δημιουργούνται κατά τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, κυριαρχούν η κατάνυξη (47,6%), η ευλάβεια (21%) και η αγάπη (18,6%).

Για τους περισσότερους, ο εορτασμός του Πάσχα συμβάλλει στη διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας και παράδοσης και στη μετάδοσή της στις νεώτερες γενιές, αφού «ναι» και «μάλλον ναι» απαντούν το 64,9% και το 25,1%, αντίστοιχα, ενώ αποτελεί και ευκαιρία για απόδραση από τα αστικά κέντρα, καθώς το 41,6% περνά τις διακοπές του Πάσχα στον τόπο καταγωγής του.

Όσο για το πώς γιορτάζουν οι Έλληνες το Πάσχα, οι περισσότεροι επιλέγουν να παρακολουθήσουν τη λειτουργία στην εκκλησία (52,3%), ψήνοντας αρνί και τρώγοντας μαγειρίτσα (51,5%), παρέα με συγγενείς (45,4%). Επίσης, συντριπτική πλειονότητα (84%) των ερωτηθέντων δηλώνει ότι τηρεί το έθιμο των κόκκινων αυγών, ενώ πιστό στην παράδοση που θέλει την ημέρα του Πάσχα το γλέντι να «ανάβει» με δημοτική μουσική εμφανίζεται το 41,4% και λαϊκά-ρεμπέτικα (12,4%).

Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι το 51,3% πιστεύει στην Ανάσταση των νεκρών.

Δεν χάνουν την Ανάσταση και τον Επιτάφιο

Ως προς τα λατρευτικά έθιμα, μόνο το 26% πηγαίνει στην Εκκλησία όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, ενώ το 29,5% δηλώνει πως νηστεύει και εξομολογείται. Οι περισσότεροι πηγαίνουν στην Εκκλησία την Ανάσταση (84%) και στον Επιτάφιο (71,5%). Μάλιστα, η πλειονότητα (39,1%) πηγαίνει στην Ανάσταση στο ...παρά πέντε, δηλαδή όταν ακούγεται το «Χριστός Ανέστη», ή πηγαίνει από την αρχή και φεύγει μετά το «Χρηστός Ανέστη» (31,5%).

Πάντως, τα εκκλησιαστικά κείμενα και το τελετουργικό της Μεγάλης Εβδομάδας είναι γνώριμα πολύ (16,4%) ή αρκετά (39,8%) για την πλειονότητα των ερωτηθέντων, ενώ «καθόλου» ή «λίγο» απαντούν το 20,6% και τον 23,1% των ερωτηθέντων, αντίστοιχα.

Έχει αλλάξει, όμως, ο τρόπος με τον οποίο γιορτάζαμε το Πάσχα στα παιδικά μας χρόνια; Όχι, υποστηρίζει η πλειονότητα των ερωτηθέντων, αφού το 52,5% θεωρεί ότι «είναι ίδιος με αυτόν των παιδικών μου χρόνων». Υπάρχει, ωστόσο, και το 46,6% εκείνων που διακρίνουν διαφορές με το παρελθόν, εξαιτίας των σύγχρονων ρυθμών ζωής. Οι ίδιοι υποστηρίζουν, δε, ότι ο εορτασμός του Πάσχα έχει εμπορευματοποιηθεί (25,9%) και παράλληλα έχει χαθεί η ανθρώπινη επικοινωνία (22,3%).

Η ταυτότητα της έρευνας

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 6.579 ατόμων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, από τις 21 έως τις 23 Απριλίου 2008, με τυχαία δειγματοληψία. Η συλλογή στοιχείων έγινε βάσει ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου.

Newsroom ΔΟΛ
 

Χιλιάδες Τούρκοι προσκυνητές στον Αι-Γιώργη της Πριγκήπου!!!  

ΕΝΩ ΟΙ ΕΓΧΩΡΙΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΙ ΕΞΑΠΟΛΥΟΥΝ ΤΗ ΜΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ,ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΧΩΡΑ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΙ ΚΑΙ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΥΡΡΕΟΥΝ ΣΤΗΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΥΔΟΥΝΑ,ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ-ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗΣ ΑΠΟ…ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ!!!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com