Mε αφορμή δημοσιεύματα, με φωτογραφικά στιγμιότυπα, που αναρτήθηκαν στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης από την εορτή των Θεοφανίων  σε διάφορα μέρη της Ελλάδος και την τέλεση του Μεγάλου Αγιασμού των Υδάτων (ακολουθία συναρπαστική και αποκαλυπτική των κοσμολογικών διαστάσεων της σωτηρίας) διαπιστώνεται ότι αρκετοί από τους τελούντες τον Αγιασμό της εορτής, υπερβαίνουν τις υποστατικές διατάξεις της Εκκλησίας με πολλές προχειρότητες και αυτοσχεδιασμούς. Καταγράφοντας τις διάφορες παρεκτροπές δεν αποσκοπούμε στον έλεγχο αλλά στην υπενθύμιση, στον προβληματισμό και στον επανατροχιασμό στην Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας.

Α. Καινοφανής συνήθεια που εισήλθε στην Εκκλησία είναι η τέλεση του Αγιασμού προς δυσμάς, ενώ η αρχαιότατη παράδοση της Εκκλησίας, που βασίζεται στην Αγία Γραφή, στους Αγίους Αποστόλους  και τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας επιβάλλει να προσευχόμαστε προς «ανατολάς». Αυτό έπραττε όλος ο χριστιανικός κόσμος μέχρι την Β’ Βατικάνειο Σύνοδο.(1962). Η ξαφνική εμφάνιση της τελέσεως των ιερών ακολουθιών προς δυσμάς, τυγχάνει αθεολόγητη  και έξω από την ιερά παράδοση, άρα πρέπει να εξαφανιστεί από την πράξη της Εκκλησίας.

Αλλ’ ας εκθέσουμε εν συντομία το γιατί η Εκκλησία έχει αυτή την πρακτική.

Ο Θεός δεν ονομάζεται μόνον αγάπη, ελπίς, δικαιοσύνη, ειρήνη, αλλά και φως, ήλιος της δικαιοσύνης και «Ανατολή». Μας το αναφέρουν οι προφήτες  Ιερεμίας και Ζαχαρίας. Στο βιβλίο  της Γενέσεως διαβάζουμε  πως ο Θεός «εφύτευσεν  τον Παράδεισον εν Εδέμ κατά ανατολάς και έθετο εκεί τον άνθρωπον ον έπλασε» [Γεν., Β΄ 8]).

Και όχι τυχαία επειδή  Ανατολή, φως και ήλιος τυγχάνουν σύμβολα του Θεού, του φωτός και της ζωής, ενώ η Δύση  τυγχάνει σύμβολο του Διαβόλου, του σκότους, του θανάτου.

«Ο  της Καισαρείας φωστήρ  Βασίλειος ο Μέγας», στον λόγο  του περί Αγίου Πνεύματος γράφει:, «τούτου χάριν πάντες μεν ορώμεν κατ’ ανατολάς επί των προσευχών ολίγοι δε ίσμεν, ότι την αρχαίαν επιζητούμεν πατρίδα, τον Παράδεισον, ον εφύτευσεν ο Θεός εν Εδέμ κατά ανατολάς»(P.G., T 138,σ.839-841).  ). Αλλά και εξ Ανατολών θα γίνει και η Β΄ παρουσία του Χριστού όπως  τονίζει η Αγία Γραφή: «Ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμάς, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου». (Ματθ., ΚΔ΄ 27). Και προλέγει και ο προφήτης Ζαχαρίας σχετικώς: «Και στήσονται οι πόδες αυτού εν τη ημέρα εκείνη επί το όρος των ελαιών το κατέναντι Ιερουσαλήμ εξ ανατολών». (Ζαχ., ΙΔ΄ 4).

Στην ακολουθία  της κατήχησης, πριν τελεστεί το Βάπτισμα «ο μέλλων βαπτισθήναι, προς δυσμάς στρεφόμενος αποτάσσεται τω σατανά. Κατ’ ανατολάς δε μεταστρεφόμενος, συντάσσεται τω Χριστώ».

Β. Η  τυπική διάταξη της Εκκλησίας προβλέπει καθαγιασμό του ύδατος με εμβαπτισμό της δεξιάς χειρός του ιερέα εντός αυτού και μάλιστα στην Ακολουθία του Μ. Αγιασμού «δύο φοράς, εκ τριών καθ’ εκάστην¨». Με έκπληξη όμως παρατηρήσαμε, ότι μερικοί ιερείς καθαγιάζουν «άνευ εμβαπτισμού της χειρός των εντός αυτού αλλά εξ αποστάσεως»

Γ. Η  τυπική διάταξη , σαφώς αποφαίνεται περί του εμβαπτισμού του Τιμίου Σταυρού εντός του ύδατος κατά την ψαλμωδία του απολυτικίου, ότι ο ιερεύς «βαπτίζει τον Τίμιον Σταυρόν, όρθιον αυτόν κατάγων εν τω ύδατι και ανάγων» (Μ. Ευχολόγιον). Τα γινόμενα στην  πράξη  όμως προκαλούν πέραν της θλίψεως και θυμηδία. Είδαμε  πολιούς αρχιερείς και ιερείς να εμβαπτίζουν τον Τίμιο  Σταυρό  αντίστροφα και μάλιστα κρατούντες Αυτόν με το ένα χέρι  μαζί με τους κλάδους των φυτών, για τον ραντισμό. Αλήθεια σε ποια τυπική διάταξη προβλέπεται ο εμβαπτισμός  του Τιμίου Σταυρού μαζί με τους κλάδους των φυτών;.

Οι κλάδοι έχουν σκοπό τον ραντισμό του λαού. Και η συνήθεια αυτή το μόνο που κατορθώνει να κάνει είναι να ενισχύει τις αμφιβολίες των ολιγοπίστων και απίστων ότι ο αγιασμός παραμένει αναλλοίωτος εξ αιτίας των αντισηπτικών ιδιοτήτων του βασιλικού ή του δενδρολίβανου που χρησιμοποιεί ο λειτουργός για τον ραντισμό του λαού.

Δ. Η εκκοσμικευμένη και αποϊεροποιημένη κατάδυση  του Τιμίου Σταυρού σε κολυμβητήρια και πισίνες κ.α. Εκκλησιαστικός αρθρογράφος ως εξής περιγράφει το γεγονός αυτό. «. … μορφήν επιδημίας έχει λάβει και η πλήρως εκκοσμικευμένη και αποιεροποιημένη κατάδυσις του Τιμίου Σταυρού εική και ως έτυχεν, εις κολυμβητήρια, πισίνας, υποτυπώδη και κακόγουστα συντριβάνια, χάριν εντυπωσιασμού και θεάματος, εν μέσω χριστιανών(;), οίτινες δεν ησθάνθησαν την ανάγκην να εκκλησιαστούν την Δεσποτικήν αυτήν ημέραν, να μεταλάβουν αγιασμού, να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό, να φωτιστούν. Τουναντίον, αισθάνονται αδήριτον την ανάγκην να συμμετάσχουν εις την φολκλορικήν αυτήν τελετήν, καπνίζοντες, χαριεντιζόμενοι, χειροκροτούντες και ασεβούντες. Και ταύτα πάντα να ευρίσκουν υποστηρικτήν εμμέσως ή αμέσως τους έχοντας διακονίαν εν τη Εκκλησία. Όντως, η εξ αποκαλύψεως πίστις, ΘΡΗΣΚΕΙΑ…!

Είδομεν αυτοσχεδιασμούς, αυθορμητισμούς, απροσεξίας, προχειρότητας, λαικισμούς, άτινα εγγίζουν την ασέβειαν.

…Μέγιστον προβληματισμόν φέρει και ο τρόπος ρίψεως του Τιμίου Σταυρού εις τα ύδατα θαλασσών, ποταμών, λιμνών κ.λπ….. Και όντως είναι γεγονός ότι και σε αυτήν την πράξιν κυριαρχεί η προχειρότης και ο αυτοσχεδιασμός. Δύναται ο Τίμιος Σταυρός να ρίπτεται εκ του λειτουργού εις τα ύδατα δίκην δίσκου, σφαίρας ή λίθου, καταβάλλων δύναμιν διά την όσον το δυνατόν μακρύτερον εκ της ξηράς κατάδυσίν Του; Είδομεν εις το διαδίκτυον (youtube) κατάδυσιν του Τιμίου Σταυρού εις θαλάσσας, λίμνας και ποταμούς και όντως εντυπωσιάζεταί τις αρνητικότατα εκ του τρόπου, της εφευρετικότητος και προχειρότητος της καταδύσεως ».

π. Δημήτριος Αθανασίου

Πηγή: https://fdathanasiou.wordpress.com/

Ο Άγιος Βασίλειος, γεννημένος το 330μ.Χ. στη Νεοκαισάρεια του Πόντου από γονείς ευγενείς με δυνατό χριστιανικό φρόνημα, έμελλε να γίνει Μέγας πνευματικός διδάσκαλος και κορυφαίος θεολόγος και Πατέρας της Εκκλησίας, αφού η χριστιανική του ανατροφή και η πνευματική του πορεία τον οδήγησαν στην Θεία θεωρεία του Αγίου Ευαγγελίου, και στην αυστηρή ασκητική ζωή, παράλληλα με το ποιμαντικό, παιδαγωγικό και φιλανθρωπικό του έργο.

Η ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού είναι το πλέον ελπιδοφόρο και χαρμόσυνο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία, διότι αποτελεί τη φωτοφόρο χαραυγή της απολυτρώσεως του ανθρώπου και ολοκλήρου της κτίσεως από τη φοβερή δουλεία της αμαρτίας και της φθοράς, την οποία εισήγαγε στη θεία δημιουργία ο διάβολος, ο ολέθριος αντίδικος του Θεού και καταστροφέας των έργων Του.

Πράγματι, κάθε πιστὸς καὶ εὐσεβὴς χριστιανός, ὅπου γῆς, χαίρεται χαρὰν μεγάλην, διότι ἐτέχθη ὁ Σωτήρ.

Συγχαίρουν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι καὶ οἱ ψυχὲς τῶν Ἁγίων.

Θεῖος Ἐπισκέπτης καί Οὐράνιος Ἀπεσταλμένος εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός μας, ὁ Ἐμμανουήλ, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα ἑρμηνεύεται «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός». Ἄγγελος τῆς μεγάλης Θείας Βουλῆς, δηλ. τῆς ἐνσάρκου Θείας Οἰκονομίας διά τήν σωτηρίαν τοῦ κόσμου καί τῆς ἀνθρωπότητος, ἀφοῦ ἐγεννήθη εἰς τόν πλανήτην μας μέ ὑπερφυσικό τρόπο, «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου» καί ἀπεστάλη ἀπό τόν Θεόν Πατέρα, τόν Θεόν τῆς εἰρήνης διά νά φέρῃ τήν εἰρήνην τοῦ Οὐρανοῦ, τήν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ εἰς τόν κόσμον ἅπαντα καί τό ἀνθρώπινον γένος.

Καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτόν, καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. (Λουκ. β,7)

Κανένα πανδοχείο και κανένας συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για φιλοξενία.

Αγαπητοί μου εν Κυρίω αδελφοί και αδελφές, Η αγαθότητα του Κυρίου οδήγησε τα βήματά μου 43 χρόνια πριν, σαν σήμερα, στη Χώρα της Πρωϊνής Γαλήνης, στην Κορέα. Ούτε καν μου περνούσε η σκέψη τότε, ότι θα μπορούσα να μείνω και να εργασθώ εδώ, για τόσο μεγάλο διάστημα. Ούτε πάλι μπορούσα να διανοηθώ, 10 χρόνια πρίν, όταν υπέβαλα στον Παναγιώτατο Πατριάρχη μας την παραίτησή μου, για λόγους υγείας, από τη θέση μου στην Ι. Μητρόπολη Κορέας, (με σκοπό να εφησυχάσω στο εδώ Μοναστήρι μας), ότι θα άνοιγε ο Θεός "Θύραν" (που έμενε κλειστή από το 1922) για να προσφέρω την ταπεινή μου διακονία στην μαρτυρική Μητρόπολη Πισιδίας-Ατταλείας, και μάλιστα επί ολόκληρη δεκαετία! Ας είναι δοξασμένο το Άγιο Όνομα του Κυρίου!

Σχόλιο Τ.Ι.: Ανάδειξε Κύριε του Αμπελώνος άξιους εργάτες σου!

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ

ΕΞΑΡΧΙΑ ΣΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΤΤΑΛΕΙΑΣ

Ιερά Μονή Μεταµορφώσεως Καπυόγκ, 1 Δεκεµβρίου 2018

Αγαπητοί μου εν Κυρίω αδελφοί και αδελφές,

Η αγαθότητα του Κυρίου οδήγησε τα βήματά μου 43 χρόνια πριν, σαν σήμερα, στη Χώρα της Πρωϊνής Γαλήνης, στην Κορέα. Ούτε καν μου περνούσε η σκέψη τότε, ότι θα μπορούσα να μείνω και να εργασθώ εδώ, για τόσο μεγάλο διάστημα.

Ούτε πάλι μπορούσα να διανοηθώ, 10 χρόνια πρίν, όταν υπέβαλα στον Παναγιώτατο Πατριάρχη μας την παραίτησή μου, για λόγους υγείας, από τη θέση μου στην Ι. Μητρόπολη Κορέας, (με σκοπό να εφησυχάσω στο εδώ Μοναστήρι μας), ότι θα άνοιγε ο Θεός "Θύραν" (που έμενε κλειστή από το 1922) για να προσφέρω την ταπεινή μου διακονία στην μαρτυρική Μητρόπολη Πισιδίας-Ατταλείας, και μάλιστα επί ολόκληρη δεκαετία!

Ας είναι δοξασμένο το Άγιο Όνομα του Κυρίου!

Αναλογιζόμενος τα σαράντα τρία αυτά χρόνια της ταπεινής διακονίας μου στην Άπω Ανατολή και στην Ανατολία, φέρνω στη σκέψη μου, με ευγνωμοσύνη πολλή, ολόκληρη στρατιά εθελοντών "Συνεργῶν ἐν Κυρίῳ", οι οποίοι συμπαρασταθήκατε ενεργά, καθένας με το χάρισμά του, για να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο του Χριστού όχι μόνον στην Κορέα, αλλά και σε άλλες έξι χώρες της Ασίας.

Αρχιερείς, Ιερείς, Μοναχοί, Μοναχές, Θεολόγοι, Εκπαιδευτικοί, Αρχιτέκτονες, Μηχανικοί, Αγιογράφοι, Μουσικοί, άλλοι απλοί άνθρωποι, άνδρες-γυναίκες ήρθατε και μείνατε, μερικοί από σάς επί μακράν σειράν ετών και άλλοι για μικρότερα χρονικά διαστήματα, για να συμβάλετε, όσο μπορούσατε, στο να εδραιωθεί η πίστη στις καρδιές των χριστιανών, αλλά και για να προσέλθουν και άλλοι άνθρωποι στην Εκκλησία του Χριστού, να κατηχηθούν και να βαπτιστούν.

Δύσκολα να προσδιορισθεί ο αριθμός όσων από τον τόπο σας συμπαρασταθήκατε αυτά τα χρόνια με την προσευχή σας, με τις προσφορές χρησίμων ειδών ή με τον οβολό σας, για την ανέγερση ναών και άλλων αναγκαίων κτιρίων, καθώς και για τον εξοπλισμό και την λειτουργία τους. Μεγάλη η συμβολή σας και στην μετάφραση και έκδοση λειτουργικών και άλλων ορθοδόξων βιβλίων.

Για όλα αυτά και τόσα άλλα που έχετε προσφέρει, αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου. Εύχομαι ολόψυχα ο Κύριος να σας χαρίζει "αντί των επιγείων τα επουράνια, αντί των προσκαίρων τα αιώνια, αντί των φθαρτών τα άφθαρτα" και πλούσιες τις ευλογίες Του.

Καθώς ετοιμαζόμαστε για τις επικείμενες μεγάλες Εορτές της Εκκλησίας μας, ολόψυχα εύχομαι να τις διέλθετε μαζί με τους δικούς σας, με υγεία, ειρήνη, πνευματική χαρά και “ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθείς καί ἐν φάτνῃ ἀνακλιθείς" Κύριος και Θεός μας να εκπληρώσει κάθε αγαθήν επιθυμία σας κατά το Νέον Έτος.

Με πολλήν ευγνωμοσύνην, αγάπην και τιμήν

Το γράμμα ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή.

Πολλοί βυζαντινοί αυτοκράτορες έζησαν αγία ζωή και συγκαταλέγονται στους αγίους της Εκκλησίας μας, καθ’ ότι δεν αλλοτριώθηκαν από την εγκόσμια δόξα και εξουσία, γενόμενοι διάκονοι του Θεού και του λαού Του. Ανάμεσά τους συγκαταλέγεται η αγία Θεοφανώ η ελεήμων βασίλισσα του Βυζαντίου.

Γεννήθηκε το 862 στην Κωνσταντινούπολη από γονείς πατρικίους, τον Κωνσταντίνο και την Άννα. Την απέκτησαν κατόπιν προσευχής, καθ’ ότι ήταν άτεκνοι. Αλλά η χαρά τους για τη γέννηση της μικρής Θεοφανούς μεταβλήθηκε σε λύπη, αφού η μητέρα της πέθανε από δυστοκία. Την ανατροφή της ανάλαβε μια αφοσιωμένη τροφός του αρχοντικού της. Ο πατέρας της φρόντισε να τη μορφώσει, όπως ταίριαζε στις βυζαντινές αρχοντοπούλες. Ένας ευλαβής και σοφός δάσκαλος είχε αναλάβει την διαπαιδαγώγησή της. Η Θεοφανώ μεγάλωσε με θεοσέβεια και αποκτούσε αρετές και ήταν προικισμένη με σπάνιο σωματικό κάλλος.

Όταν έφτασε σε ηλικία γάμου, ο αυτοκράτορας Βασίλειος Α΄ (867-886) και η αυτοκράτειρα Ευδοκία έμαθαν για την όμορφη, ενάρετη και καλλιεργημένη Θεοφανώ, την οποία ζήτησαν ως σύζυγο, από τον πατέρα της, για τον γιό τους Λέοντα, (τον μετέπειτα αυτοκράτορα) ΣΤ΄ τον Σοφό. Όμως ο Λέων δεν την ήθελε, διότι συμπαθούσε την Ζωή Ζαούτζαινα. Όμως ο τραχύς Βασίλειος τον νύμφευσε με το ζόρι με την Θεοφανώ, χωρίς ο Λέων να το θέλει και η Θεοφανώ να το γνωρίζει! Ο γάμος πραγματοποιήθηκε με μεγαλοπρέπεια, χωρίς ουσιαστικά τη θέληση των νεόνυμφων! Ο πνευματικός της γέροντας Ευσέβιος είχε αναλάβει να τους στηρίξει και να τους ενώσει ψυχικά.

Σε λίγο καιρό η Θεοφανώ έμεινε έγκυος, γεγονός που γέμισε χαρά το παλάτι. Γέννησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι, την Ευδοκία. Ο Λέων προσποιήθηκε ότι χάρηκε, διότι είχε το νου του στη Ζωή, την οποία δεν μπορούσε να ξεχάσει. Το συναισθηματικό κενό που τους χώριζε ήταν εμφανές. Η Θεοφανώ έβλεπε αυτή την ανυπόφορη κατάσταση και η μόνη παρηγοριά της ήταν η προσευχή. Ζούσε ως μοναχή και μάλιστα λέγεται πως κάτω από τα πολυτελή της ενδύματα φορούσε τρίχινο ράκος!

Μια φρικτή συκοφαντία από κάποιον μάγο και αγύρτη οδηγεί το Βασίλειο να στείλει εξορία τον Λέοντα στη Θεσσαλονίκη, ότι δήθεν ετοίμαζε δολοφονία του. Τον ακολούθησε και η Θεοφανώ με την κόρη τους Ευδοκία. Μαζί τους πήγε και ο πνευματικός τους Ευσέβιος. Η Θεοφανώ συμπαραστέκεται στον Λέοντα και τον απέτρεψε από την αυτοκτονία. Μετά από τρία χρόνια αποκαλύφτηκε η αλήθεια και επέστρεψε το πριγκιπικό ζευγάρι στη Βασιλεύουσα.

Μετά από λίγο καιρό πέθανε η πεθερά της Ευδοκία και η Θεοφανώ στέφτηκε Αυγούστα. Από τη θέση της αυτή ασκεί μια πρωτόγνωρη φιλολαϊκή εξουσία. Γίνεται η προστάτης των φτωχών και κατατρεγμένων. Ιδρύει φιλανθρωπικά ιδρύματα και ενισχύει οικονομικά χιλιάδες ενδεείς. Όμως η σχέση της με τον Λέοντα χειροτερεύουν, αφού εκείνος συνάπτει ερωτικές σχέσεις με τη Ζωή, παραμελώντας επιδεικτικά την Θεοφανώ. Ο Βασίλειος διέταξε την μαστίγωση του Λέοντα και την εξορία της Ζωής. Η Θεοφανώ κρατά απίστευτη στάση αξιοπρέπειας και ανεξικακίας, προσευχόμενη για το ατόπημα του συζύγου της.

Όμως το 886 ο Βασίλειος πεθαίνει και ο Λέων γίνεται αυτοκράτορας. Πρώτο του μέλημα ήταν να φέρει στο παλάτι την Ζωή και να ανακηρύξει τον πατέρα της «βασιλοπάτορα» και πρωθυπουργό και να υποβιβάσει την Θεοφανώ σε απλή σύμβουλό του! Επειδή δεν είχε αποκτήσει αγόρι από την Θεοφανώ ζητούσε να αποκτήσει από τη Ζωή.

Στο μεταξύ έρχεται ένα ακόμα τραγικό συμβάν για την Θεοφανώ. Αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε η εννιάχρονη κόρη της Ευδοκία. Ο χαμός της γέμισε με απέραντη απελπισία την Θεοφανώ και την απομάκρυνε ακόμα περισσότερο από την καρδιά του Λέοντα. Επίσης η ακόλαστη Ζωή τη διέβαλε συνεχώς στον Λέοντα, ώστε άρχισε να καλλιεργεί στην ψυχή του, όχι απλά αποστροφή για εκείνη, αλλά μίσος. Όταν ο πνευματικός της Ευσέβιος θέλησε να μιλήσει στον αυτοκράτορα για την κατάσταση, εκείνος τον έστειλε εξορία.

Η Θεοφανώ δεν έχει άλλο στήριγμα από το Θεό και την Παναγία. Ώρες ολόκληρες έμεινε κλεισμένη στο δωμάτιό της προσευχόμενη. Η θερμή προσευχή την γαληνεύει και τη δίνει κουράγιο να ζήσει. Παράλληλα άρχισε να διαφαίνεται και η αγιότητά της. Σώζει θαυματουργικά ένα ετοιμοθάνατο κορίτσι. Η είδηση έφτασε σε όλη την αυτοκρατορία. Ο λαός εκφράζει την αγάπη του και την συμπάθειά του για εκείνη. Αλλά αυτή παραμένει ταπεινή και εντείνει την φιλανθρωπική της δράση. Μεταβάλλει τη θλίψη της σε κοινωνική προσφορά. Ολημερίς τρέχει στα ιδρύματα και στα νοσοκομεία, περιθάλποντας τους ασθενείς. Έκτισε δε και την Μονή της Αγίας Αναστασίας Φαρμακολύτριας στη Χαλκιδική.

Περί το 893 αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι στις Βλαχέρνες, δίνοντας την ευκαιρία να παντρευτεί ο Λέων την Ζωή.

Όμως έρχεται και η αρρώστια. Οι συνεχείς θλίψεις, η συζυγική απόρριψη και κύρια ο θάνατος της πολυαγαπημένης κόρης της κλόνισαν την υγεία της. Αρρώστησε βαριά. Το δυσάρεστο νέο διαδόθηκε σε όλη την Πόλη. Ο λαός, ο οποίος την υπεραγαπούσε, συγκλονίστηκε θρηνούσε και προσεύχονταν για την αγαπημένη του βασίλισσα. Πανέτοιμη για το μεγάλο της ταξίδι, ξαπλωμένη στο νεκροκρέβατό της, βλέπει τον Κύριο να την περιμένει μέσα σε ένα εκτυφλωτικό φως. Της εμφανίζεται επίσης η κορούλα της Ευδοκία χαρούμενη να την περιμένει!

Ζήτησε να δει και τον Λέοντα. Του φιλάει τα χέρια και του ζητά συγνώμη για τις τυχόν παραλήψεις της και του εύχεται μακροημέρευση και επιτυχία στο έργο του. Μετά κοιμήθηκε ειρηνικά, το 893. Η ψυχή της φτερούγισε στον ουρανό, να συναντήσει τον Σωτήρα Χριστό και την κορούλα της Ευδοκία. Ήταν μόλις 31 ετών! Το τίμιο λείψανό της, όταν έγινε η εκταφή του, βρέθηκε άφθορο και πραγματοποιούσε άπειρα θαύματα. Η Εκκλησία μας την ανακήρυξε αγία και η μνήμη της εορτάζεται στις 16 Δεκεμβρίου. Το χαρυτόβρυτο λείψανό της βρίσκεται σήμερα στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα). Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Προελομένη τὰ οὐράνια πόθω, Θεοφανῶ τὴν βιοτὴν διεξῆλθες, ἀγγελικῶς ἐν γῇ περιπολεύουσα• ὅθεν κατηξίωσαι, οὐρανίων χαρίτων, σὺν Ἀγγέλων τόξεσι, καὶ Ἁγίων χορείαις, παριστάμενη τῷ Παμβασιλεῖ ὂν ἐκδυσώπει, εὐρεὶν ἠμᾶς ἔλεος.

Κοντάκιον. Ήχος δ'. Επεφάνη σήμερον.
Εορτήν σου σήμερον, την λαμπροτάτην, εκτελούντες κράζομεν, Θεοφανώ, πανευσεβώς, τους σε υμνούντας διάσωσον, από παντοίων κινδύνων τους δούλους σου.

Ὁ Οἶκος
Ο των απάντων Πλαστουργός, και βασιλεύς των όλων, το της ψυχής ειλικρινές, της σης ω πανοσία, προγνούς πανσόφως, των φθαρτών, υψώσε σε, λαμπρύνας σε των αρετών ακτίσιν, ώσπερ δέον νυν εν ουρανοίς αυτώ συμβασιλεύουσαν, υμνούμεν σε κράζοντες μετά πόθου, διάσωσον από παντοίων κινδύνων τους δούλους σου.

Πηγή: Ακτίνες