Ἔφτασε ἡ ὥρα καὶ ἄλλη καθυστέρηση δὲν χωράει. Ὁ Γεωπολιτικὸς κύκλος γιὰ τὴν ἀπόδοση τῶν νέων ἀστυνομικῶν ταυτοτήτων ἔκλεισε… Τὸ τί εἶχε αὐτὸς ὁ παράξενος κύκλος μὴν τὸ ρωτᾶτε… γιατί εἶχε ἀπὸ ὅλα! Εἶχε ἀπὸ δόσεις μνημονίων μὲ ἐνυπόθηκο ἐθνικὸ χρέος στὸ Ἀγγλικὸ δίκαιο. Εἶχε ἀπὸ ἐνεργειακὸ πλοῦτο ὑποψήφιο γιὰ γενικὸ ξεπούλημα. Εἶχε σχέση μὲ παράξενα καὶ πρωτόγνωρα νομοθετήματα. Καὶ στὸ τέλος συσχετίσθηκε ἄμεσα μὲ τὸ προσφυγικό.
"Καμπάνα ἀπὸ Κομισιόν: 3 μῆνες διορία, ἀλλιῶς κλείνουν τὰ σύνορα. Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἐπιτροπὴ κρίνει ὅτι ἡ Ἑλλάδα «ἀμέλησε σοβαρά» τα καθήκοντά της ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν κανόνων τῆς ζώνης Σένγκεν. Δίνει στὴν Ἀθήνα διορία τριῶν μηνῶν προκειμένου νὰ ἐλέγξει τὰ σύνορά της, προειδοποιώντας ὅτι σὲ διαφορετικὴ περίπτωση οἱ ἄλλες χῶρες τῆς ζώνης ἐλεύθερης μετακίνησης θὰ κλείσουν τὰ σύνορά τους μὲ τὴν Ἑλλάδα!
«Τὸ σχέδιο ἔκθεσης καταλήγει στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ Ἑλλάδα παραμέλησε σοβαρὰ τὶς ὑποχρεώσεις της καὶ ὅτι ὑπάρχουν σοβαρὲς παραλείψεις στοὺς ἐλέγχους τῶν ἐξωτερικῶν συνόρων ποὺ πρέπει νὰ ἀντιμετωπιστοῦν (...) ἀπὸ....
τὶς ἑλληνικὲς Ἀρχές», εἶπε ὁ ἀντιπρόεδρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς Βάλντις Ντομπρόβσκις". (iefimerida.gr/news 27 Ἰανουαρίου 2016)

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ νὰ γίνει μέσα σὲ τρεῖς μῆνες καὶ νὰ λύσουμε ὅλα τα προβλήματα;
Nὰ μᾶς μοιράσουν τὶς νέες ἀστυνομικὲς ταυτότητες;
Νέου τύπου αστυνομικες ταυτότητες φερνεί το 2016 σὲ ὅλους τους Ἕλληνες! Σὲ ἔκδοση νέων δελτίων ταυτότητας ὑποχρεώνεται ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση, σὰν ἄμεση συμβατικὴ ὑποχρέωση τῆς ἀπέναντί σε Ε.Ε. καὶ ΗΠΑ. Ὑπενθυμίζεται, ὅτι στὸ ὑπουργεῖο Προστασίας τοῦ Πολίτη ἔχει συσταθεῖ ἐπιτροπὴ στὴν ὁποία μετέχουν καὶ ἀστυνομικοί της Διεύθυνσης Διαβατηρίων τῆς Ἀστυνομίας, ποὺ θὰ ὑποβάλλει ἕως τὰ τέλη Γενάρη τὴν πρότασή της γιὰ τὰ τεχνικὰ χαρακτηριστικὰ των νέων ταυτοτήτων.
Τὰ νέα δελτία ταυτότητας θὰ περιέχουν ἐκτὸς ἀπὸ δακτυλικὰ ἀποτυπώματα καὶ πρόσθετα «βιομετρικὰ στοιχεῖα» ποὺ τοποθετοῦνται μὲ μικροτσίπ, ὅπως γιὰ παράδειγμα τὸ «ἀποτύπωμα» τῆς ἴριδας τοῦ κατόχου. Ἡ κίνηση αὐτὴ ἔχει σκοπὸ νὰ μειώσει τὰ ποσοστὰ παραχάραξης τῶν ταυτοτήτων.
Ἡ ὅλη διαδικασία θὰ πρέπει νὰ ἔχει ὁλοκληρωθεῖ μέχρι τὸν Ἰούνιο ἐνῶ οἱ πολίτες προκειμένου νὰ ἀποκτήσουν τὴ νέα ταυτότητα θὰ πρέπει νὰ καταβάλλουν ἀντίτιμο ὕψους περιπου 10 εὐρώ.
Ἡ διαδικασία ποὺ κινεῖ τὸ ὑπουργεῖο Προστασίας τοῦ Πολίτη δρομολογήθηκε μετὰ ἀπὸ τὶς ἔντονες πιέσεις ἀξιωματούχων τῶν ΗΠΑ μὲ ἀποκορύφωμα τὰ ὅσα διεμήνυσε στὸν πρωθυπουργὸ κ. Αλέξη Τσίπρα ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν της Ἀμερικῆς κ. Τζὸν Κέρι κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ του στὴν Ἀθήνα.¨
(newsbomb.gr)

ΠΩ-ΠΩ τί σύμπτωση!
Ἡ ὅλη διαδικασία τῆς ἔκδοσης τῶν ταυτοτήτων θὰ πρέπει νὰ ἔχει ὁλοκληρωθεῖ μέχρι τὸν Ἰούνιο σύμφωνα μὲ τὸ παραπάνω δημοσίευμα τὴν στιγμὴ ποὺ στὴν Κρήτη θὰ ἔχουμε ἂν τελικὰ γίνουν μεγάλα γεγονότα .
¨Στην Κρήτη καὶ ὄχι στὴν Κωνσταντινούπολη πρόκειται νὰ συνέλθει τὸν Ἰούνιο ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (ΑΜΣΟΕ), σύμφωνα μὲ πληροφορίες τοῦ ΑΠΕ - ΜΠΕ.
Σχετικὴ ἀπόφαση λήφθηκε στὴ σύναξη τῶν Προκαθημένων, οἱ ἐργασίες τῆς ὁποίας διεξάγονται ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου στὸ Ὀρθόδοξο Κέντρο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὸ Σαμπεζὶ τῆς Γενεύης.¨ (romfea.gr/27 Ἰανουαρίου 2016)
ΤΙ ΘΑ ΠΡΑΞΕΙ τελικὰ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ τῆς Ἑλλάδος ;
Θὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν διαφαινόμενη ἐκκλησιολογικὴ διαφορὰ ποῦ ἔχει μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο;
Ἢ θὰ ξεσκονίσει γιὰ τὰ καλὰ τὴν μεγάλη χειρόγραφη παρακαταθήκη ποὺ μᾶς ἄφησε ὁ ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ὁ Ἁγιορείτης μὲ τὸν τίτλο ¨σημεῖα τῶν καιρῶν ¨ὡς ἀναφορὰ τὶς ταυτότητες ποὺ ἐμπεριέχουν τέτοιου εἴδους χαρακτηριστικά.
Σημεῖα τῶν καιρῶν…
¨Μετά τὴν μπόρα τὴν δαιμονικὴ θὰ ἔλθει ἡ λιακάδα ἡ Θεϊκὴ¨
¨Ἀπορῶ! δὲν τοὺς προβληματίζουν ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα;¨
¨γιατὶ δὲν βάζουν ἔστω καὶ ἕνα ἐρωτηματικὸ γιὰ τὶς ἑρμηνεῖες των στὸ μυαλό τους;¨
¨Και ἂν ἐπιβοηθοῦν τὸν ἀντίχριστο γιὰ τὸ σφράγισμα, πὼς παρασύρουν καὶ ἄλλες ψυχὲς στὴν ἀπώλεια ;΄¨
¨Αυτό ἐννοεῖ…¨ τὸ ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Μὰρκ 6γ΄ ¨
¨Δυστυχώς καὶ πάλι ¨ὁρισμένοι γνωστικοὶ¨ θὰ φασκιώνουν τὰ πνευματικά τους τέκνα σὰν μωρά, δῆθεν γιὰ νὰ μὴν στενοχωρούνται¨ ¨δὲν πειράζει αὐτὸ , δὲν εἶναι τίποτα, ἀρκεῖ ἐσωτερικὰ νὰ πιστεύετε¨
¨Καὶ ἐνῶ βλέπουμε τὸν ἀποσ. Πέτρο ποὺ ἐξωτερικὰ ἀρνήθηκε, καὶ ἦτο ἄρνησις, αὐτοὶ ἀρνοῦνται τὸ Ἅγιο σφράγισμα τοῦ Χριστοῦ ποὺ τοὺς δόθηκε στὸ Ἅγιο Βάπτισμα¨ ¨Σφραγὶς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου¨
Μὲ τὸ νὰ δέχονται τὴν σφραγίδα τοῦ ἀντιχρίστου, λένε καὶ ὅτι ἔχουν μέσα τους τὸν Χριστό!!
Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ μνημειῶδες κείμενο τῶν αἰώνων μας τοῦ ΟΣΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ
Ἀχαρτογράφητο, ἀνεξερεύνητο, ἐπικίνδυνό το ΠΟΛΙΤΙΚΌ καὶ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΌ μέλλον τῆς Ἑλλάδος;
Τὸ σφράγισμα καὶ ὁ ἀρραβώνας μὲ τὸν ἀντίχριστο φέρνει ὁλοταχῶς τὸ ΒΑΠΤΙΣΜΑ τοῦ ΠΥΡΟΣ γιὰ ὅλους μας καὶ πολύτιμοι ἐπιβιώσαντες ὅσοι δὲν τὸ ἔλαβαν.
Μὲ πνευματικὴ εὐθύνη καὶ συνείδηση

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Έχουν περάσει 20 χρόνια από την κρίση των Ιμίων και όπως είναι φυσικό τέτοιες μέρες έρχονται στο μυαλό μας μνήμες από τον απαράδεκτο τρόπο χειρισμού, σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο και την τραγική κατάληξη που είχε. Το κυρίαρχο στοιχείο που προέκυψε από την κρίση ήταν το έντονο αίσθημα εθνικής ταπείνωσης και η πίκρα για τα παλληκάρια που χάθηκαν στα νερά του Αιγαίου (Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος και Έκτορας Γιαλοψός). Λίγες μέρες μετά, στις 4 Φεβ. 1996, ο καθηγητής φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς με άρθρο του στην εφημερίδα “Καθημερινή”, σκιαγραφώντας την τακτική και τη νοοτροπία του Έλληνα, έγραψε : «Το δικό μας κράτος τρέμει μπροστά στους χουλιγκάνους καταληψίες του Πολυτεχνείου, πού να βρει ανάστημα για να το υψώσει απέναντι στην ευφυέστατη στρατηγική των Τούρκων;…

Γι’ αυτό και φτάσαμε στον ανήκουστο διασυρμό. Κράτος που να πατούν εισβολείς το έδαφός του και αυτό να μαζεύει τις σημαίες και τα όπλα του και να αποχωρεί, με τον όρο να αποχωρήσουν και οι εισβολείς, έστω κι αν θριαμβολογούν για ιδιοποίηση των καταπατημένων...Ως νάνος τανυόμενος επ’ άκρων ονύχων ρητόρευσε, απείλησε και ύστερα υπάκουσε στα αμερικανικά κελεύσματα αποχώρησε γυμνώνοντας τα οπίσθιά του». Αν κάποιος συμφωνεί με τις επισημάνσεις αυτές, νομίζω θα αναρωτηθεί: Ποιους άραγε αφορούν αυτές, τον απλό Έλληνα ή αυτούς που ήταν υπεύθυνοι για τη διαχείριση της κρίσης; Έχει χαθεί πράγματι η πολεμική αρετή από το οικοδόμημα του αξιακού συστήματος του ελληνισμού, ο οποίος βιώνει τον επιθανάτιο ρόγχο του; Τι διδαχτήκαμε από αυτή την κρίση και τι διορθώσαμε από τότε μέχρι τώρα ; Ίσως κάποιοι να μην συμφωνούν με τα προαναφερόμενα επειδή λόγω άγνοιας ή εμμονικής εθνομηδενιστικής αντίληψης πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια εθνικά σύνορα, αλλά μόνο ταξικά. Ίσως πάλι ενθυμούμενοι το επαναστατικό τους παρελθόν ενστερνίζονται το σύνθημα που έγραφαν στους τοίχους : «Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του». Θα πρέπει όμως να αντιληφθούν ότι σύνορα υπάρχουν και ότι αυτά τα σύνορα υπερασπίστηκαν γενιές Ελλήνων, που κατέβαλλαν και συνεχίζουν να καταβάλλουν ακόμα και σε περίοδο ειρήνης βαρύ φόρο αίματος. Είναι οι οπλίτες και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ.). Είναι αυτοί που δεν κατεβαίνουν σε πορείες, δεν κάνουν απεργίες και δεν καταλαμβάνουν δρόμους και υπουργεία Είναι αυτοί, που κάποιοι από τους πολιτικούς ταγούς της χώρας χαρακτήρισαν αντιπαραγωγικούς. Είναι o Παύλος Κουρούπης, o Στυλιανός Καλμπουρτζής, o Γιώργος Κατσάνης, o Σωτήρης Σταυριανάκος και εκατοντάδες ακόμα αξιωματικοί και οπλίτες που έπεσαν ηρωικά το 1974, πολεμώντας τον Τούρκο εισβολέα στην Κύπρο. Είναι o Νίκος Σιαλμάς, o Κώστας Ηλιάκης και δεκάδες ακόμα πιλότοι μας, που έχασαν τη ζωή τους αναχαιτίζοντας τουρκικά αεροσκάφη στο Αιγαίο. Είναι οι 3 ήρωες του πολεμικού ναυτικού μας που χάθηκαν το βράδυ των Ιμίων. Είναι τα στελέχη και οι οπλίτες που χάνουν τη ζωή τους σε περίοδο ειρήνης ερευνώντας και εκκαθαρίζοντας ναρκοπέδια, κάνοντας βολή με όλμους ή οδηγώντας ΤΟΜΠ Μ113, για να διατηρηθεί το αξιόμαχο των Ε.Δ. Θα πρέπει λοιπόν να γίνει κατανοητό όλοι αυτοί υπερασπίζονται τα σύνορα που καθημερινά αμφισβητεί με κάθε τρόπο η Τουρκία, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις νεοθωμανικές φιλοδοξίες της.

Μια ιστορική αναδρομή γεγονότων μεταξύ αυτών και η κρίση των Ιμίων, υπενθυμίζουν ότι η βούληση της Άγκυρας να αλλάξει το status quo της περιοχής, είναι συνεχής και δεδομένη. Η διαφοροποίηση που υπάρχει σ΄ αυτή, σε σχέση με προηγούμενες, είναι ότι η Τουρκία έθεσε επίσημα για πρώτη φορά θέμα εδαφικής διεκδίκησης επί της ελληνικής επικράτειας, με την αμφισβήτηση εθνικού χερσαίου χώρου. Η προσπάθειά της όμως επί σειρά ετών, είναι να διατηρήσει ψηλά τη στρατιωτική της ικανότητα και να μετουσιώσει την αναθεωρητική της πολιτική σε πράξη, όποτε της δοθεί ευκαιρία. Η ακολουθούμενη τακτική της τουρκικής πλευράς, για την υλοποίηση των στόχων και των επιδιώξεων της, πραγματοποιείται μέσω αλλεπάλληλων κρίσεων ποικίλης μορφής και εντάσεως, με σκοπό τη δημιουργία ενός συνολικού καταλόγου διμερών διαφορών (γκρίζες ζώνες, υφαλοκρηπίδα, FIR, χωρικά ύδατα, κ.λπ). Η συνεχής υποχωρητικότητα και η στρατηγική του κατευνασμού της δικής μας πλευράς, ενθαρρύνει την αδιαλλαξία και εξυπηρετεί την εκπλήρωση επιμέρους τουρκικών επιδιώξεων, οι οποίες μακροχρόνια θα ισοδυναμούν με την επίτευξη του συνόλου των στόχων, που έχει θέσει η γείτονα χώρα.

Κεντρικός άξονας της στρατιωτικής μας στρατηγικής είναι η αποτροπή οποιασδήποτε στρατιωτικής απειλής, σε συνδυασμό με την πολιτική αποκλιμάκωσης των εντάσεων. Η στόχευση αυτή, προϋποθέτει απαραίτητα μια αξιόπιστη αποτρεπτική ικανότητα, η οποία υλοποιείται με τη διατήρηση και επαύξηση της στρατιωτικής ισχύος της χώρας μας. Μια απλή καταγραφή αριθμών στους συντελεστές που συνθέτουν τη στρατιωτική ισχύ, όπως: αριθμός και ποιότητα προσωπικού ενόπλων δυνάμεων, οπλικά συστήματα και μέσα, δομή δυνάμεων, οργάνωση, ετοιμότητα, ηθικό, κ.λπ., δεν είναι δυνατόν να αποτελεί ασφαλή μέθοδο εξαγωγής συμπερασμάτων. Κάποιοι από τους συντελεστές αυτούς, δεν είναι ποσοτικά μετρήσιμοι ή είναι δυνατόν να μην μπορούν να διατεθούν σε «τόπο και χρόνο». Είναι γεγονός, ότι οι συνεχείς μειώσεις του αμυντικού προϋπολογισμού των τελευταίων ετών, επηρεάζουν τη στρατιωτική ισχύ και απειλούν σε μεγάλο βαθμό το αξιόμαχο των Ε.Δ. Παρ΄ όλα αυτά, με σωστή συντήρηση και εξασφάλιση της αποτελεσματικότητας των υπαρχόντων μέσων (ανταλλακτικά, πυρομαχικά, κ.λπ), οι ένοπλες δυνάμεις είναι σε θέση να εκτελέσουν με τον καλύτερο τρόπο την αποστολή τους. Θεωρώ όμως σκόπιμο να θυμηθούμε τι συνέβη πριν 120 χρόνια περίπου, διότι σύμφωνα με το Θουκυδίδη : «Τα έθνη πρέπει να θυμούνται για να διδάσκονται». Το 1897 κηρύσσεται από την Οθωμανική αυτοκρατορία εναντίον της Ελλάδας ο πόλεμος των τριάντα ημερών, ως απόρροια της τότε έκβασης του «κρητικού» προβλήματος. Η σημασία του πολέμου αυτού υπήρξε τεράστια, παρότι κατέληξε σε ήττα της Ελλάδας και στην υποβολή της σε διεθνή οικονομικό έλεγχο ύστερα από απαίτηση της Γερμανίας. Η Ελλάδα παρά τη δεδομένη από τετραετίας, κήρυξη πτώχευσης του Χ. Τρικούπη καθώς και των απειλών των μεγάλων δυνάμεων περί επιβολής ναυτικών αποκλεισμών, παρέμεινε σθεναρά ανυποχώρητη στην απόφασή της για ενίσχυση του στρατού, μη φειδόμενη των όποιων οικονομικών συνεπειών. Παράλληλα προχώρησε η αναδιοργάνωση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, αλλά και η επαύξηση της εκπαίδευσης με παράλληλο εκσυγχρονισμό των διατιθέμενων μέσων. Το αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν η άριστη προετοιμασία και άμεση ανταπόκρισή της Ελλάδας στους Βαλκανικούς πολέμους το 1912-1913, που κατέληξαν νικηφόρα, με την προσάρτηση της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Κρήτης και το μεγαλύτερο μέρος των νησιών του Αιγαίου.

Ο σημαντικότερος παράγοντας όμως στρατιωτικής ισχύος, από τον οποίο εξαρτάται η αποτελεσματικότητα των οπλικών συστημάτων, είναι το προσωπικό. Από τον ανθρώπινο παράγοντα και τους σχετικούς με αυτό συντελεστές, όπως η ποιότητα και το ηθικό που διαθέτει, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η υλοποίηση μιας αξιόπιστης στρατηγικής εθνικής άμυνας. Η ιστορία έχει αποδείξει, ότι η επιθυμία για ελευθερία ήταν αυτή που έδωσε πάντα τη νίκη στους Έλληνες και όχι η υπεροπλία και η αριθμητική υπεροχή. Αυτό εκφράζεται απόλυτα μέσα από τα λόγια του εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά : «Η μεγαλοσύνη στα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα, αλλά με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα». Μια ιστορική αναδρομή στην πορεία του Ελληνικού Έθνους, μόνο δέος προκαλεί όταν αναλογίζεται κάποιος τις πράξεις αυτοθυσίας των Ελλήνων σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές, που το διακύβευμα ήταν ακόμα και η ίδια η ύπαρξη του ελληνισμού. Έκθαμβος μένει μπροστά στα τεράστια ψυχικά αποθέματα που διαθέταμε οι Έλληνες, όπως : Οι μαχητές στις Θερμοπύλες και στο Μαραθώνα, οι τελευταίοι υπερασπιστές της Πόλης και του Μεσολογγίου, αλλά και σύγχρονοι ήρωες όπως οι μαχητές των οχυρών κατά τη Γερμανική επίθεση το 1941 και οι οπλίτες και αξιωματικοί που πολέμησαν τον Τούρκο εισβολέα στην Κύπρο και υπερασπίστηκαν με απαράμιλλη αυτοθυσία το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Ο επικεφαλής των ΟΥΚ που ήταν πάνω στα Ίμια αφηγείται : «Να μην κατεβάσουμε τη σημαία, είπαν κάποια από τα παιδιά. Όλοι κλαίγαμε. Ο ένας κράταγε τον άλλον. Με βαριά καρδιά, λίγο πριν αποχωρήσουμε έδωσα παράγγελμα: “Πρ­οσοχή”. Είπαμε τον εθνικό ύμνο και στις 8.30 πή­ραμε τη σημαία και φύγαμε». Έχοντας ζήσει επί 35 σχεδόν χρόνια, δίπλα στον Έλληνα στρατιώτη και αξιωματικό και έχοντας βιώσει από διοικητικές θέσεις, τόσο την κρίση των Ιμίων όσο και την κρίση του 1987, που επί 1 1/2 σχεδόν μήνα ήμασταν αναπτυγμένοι στους χώρους τελικού προορισμού, διαπίστωσα το απαράμιλλο θάρρος και την υπέρβαση «εαυτών» για την εκτέλεση της αποστολής. Συμπεριφορές και πράξεις υπευθυνότητας, πρωτοβουλίας και αυταπάρνησης από απλούς στρατιώτες και στελέχη συμπεριλαμβανομένων των επιστρατευθέντων εφέδρων, μου δημιούργησαν τη βαθειά πεποίθηση, ότι ο σημερινός Έλληνας διατηρεί αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά του αρχέγονου γονιδίου των προγόνων μας και αν απαιτηθεί θα τα ξεδιπλώσει και θα το αποδείξει αυτό περίτρανα.

Το μοναδικό που απαιτείται, είναι η απόδοση της οφειλόμενης τιμής από την πολιτεία σ΄ αυτούς που έχει αναθέσει την προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθεί οποιαδήποτε στρατηγική εθνικής άμυνας, με ένοπλες δυνάμεις τα στελέχη των οποίων αισθάνονται ότι αποτελούν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, όταν: Καθημερινά αγρυπνούν στα φυλάκια της προκάλυψης, από τον Έβρο μέχρι το Καστελόριζο και η πολιτεία δεν έχει επιλύσει βασικά βιοποριστικά τους προβλήματα. Περιπολούν στο Αιγαίο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και πλήττονται από μνημονιακά μέτρα, αλλά εξαιρούνται από αυτά οι υπάλληλοι της βουλής. Παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα αναχαιτίζοντας εχθρικά αεροσκάφη προασπιζόμενα τον εναέριο χώρο της πατρίδας μας και η πολιτεία τους εξισώνει με έναν ανειδίκευτο εργάτη. Συμβάλλουν σε δραστηριότητες κοινωνικής αρωγής για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών (αεροδιακομιδές, πλημμύρες, σεισμούς, δασοπυροσβέσεις, κ.λπ) και αναγκάζονται να αναζητούν 2η εργασία γιατί αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης. Μέρες εορτών δεν μπορούν να είναι με τις οικογένειές τους, αλλά βρίσκονται επιφυλακή readiness σε κάποιο αεροδρόμιο του Αιγαίου και την ίδια στιγμή οι ινστρούχτορες της οικονομίας ανακοινώνουν ότι δεν μπορεί να γίνει οποιαδήποτε «επιλεκτική» διάκριση σε οικονομικά θέματα που αφορούν τα στελέχη των Ε.Δ., στο όνομα του δόγματος ότι όλοι οι εργαζόμενοι είναι ίσοι. Παρ΄ όλα αυτά το αίσθημα του καθήκοντος παραμένει σε ψηλά επίπεδα και αν απαιτηθεί θα εκπληρώσουν την αποστολή τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Θα πρέπει όμως να κατανοήσουν κάποιοι από τους πολιτικούς μας, που ίσως δεν αντιλαμβάνονται τη σημασία του φρονήματος ή λόγω ιδεοληψιών αισθάνονται αντιπάθεια για τη στολή, ότι η προάσπιση της ελευθερίας αποτελεί πρώτιστη προτεραιότητα και η αποδόμηση των Ε.Δ. είναι η χειρότερη υπηρεσία που θα μπορούσαν να προσφέρουν στην πατρίδα. Σε μια άλλη κατηγορία πολιτικών που μέσω εξαγγελιών και υποσχέσεων παραπλανούν για ευνόητους λόγους τα στελέχη των Ε.Δ., θα πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι οι στρατιωτικοί δεν είναι πλέον δεδομένοι και το «σαλπίσατε νομή» δεν αρκεί. (Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό - Αβραάμ Λίνκολν). Το θέμα της ηθικής και υλικής καταξίωσης των στελεχών των Ε.Δ. θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο προτεραιότητας εκ μέρους της πολιτείας και να εκδηλώσει τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε να διατηρήσει την αξιοπρέπεια, το κύρος και το επίπεδο διαβίωσής τους. Τα οικονομικά θέματα που αφορούν στις Ε.Δ. δεν αντιμετωπίζονται με καθαρά τεχνοκρατική αντίληψη και δεν πρέπει να εξετάζονται από την οικονομική, αλλά κυρίως από την ηθική τους διάσταση.

Η πολιτεία θα πρέπει να αποδείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον για τις Ε.Δ. και να απορρίψει νοοτροπίες και πρακτικές που υπονομεύουν τη μαχητική ισχύ και την αξιοκρατία. Μια αναδρομή στις κρίσεις των αξιωματικών των Ε.Δ. καταδεικνύει τον ευτελισμό της θεσμικής διαδικασίας και την έλλειψη σεβασμού από την πολιτεία γι΄ αυτούς που την υπηρετούν (ΚΥΣΕΑ διά περιφοράς, συνεχείς αντικαταστάσεις Αρχηγών, καρατομήσεις ηγεσιών με φανταστικά σενάρια περί πραξικοπήματος, λίστες, κ.λπ). Είναι απαραίτητο να γίνει κοινή συνείδηση, ότι οι Ε.Δ. αποτελούν έναν από τους βασικούς πυλώνες ασφάλειας και σταθερότητας της πατρίδας μας και για το λόγο αυτό η διατήρηση και ανύψωση του αξιόμαχου των Ε.Δ. προϋποθέτει την εμπέδωση του αισθήματος αξιοκρατίας και εμπιστοσύνης από τα στελέχη, στην ακολουθούμενη από την πολιτική ηγεσία διαδικασία των κρίσεων. Το ζήτημα της θητείας, αποτελεί επίσης ένα πεδίο παρεμβάσεων και εξυπηρέτησης πελατειακών σχέσεων των εκάστοτε κυβερνώντων. Οι μειώσεις της θητείας σε συνδυασμό με την από ετών μηδενική πρόσληψη επαγγελματιών οπλιτών, έχει ως αποτέλεσμα την υποστελέχωση των μονάδων Έβρου και νήσων, θέμα που επηρεάζει την ετοιμότητα και μαχητική ικανότητα σχηματισμών πρώτης γραμμής του στρατού ξηράς. Η διάρκεια της θητείας πρέπει να καθορίζεται σε σχέση με τις υπηρεσιακές – επιχειρησιακές ανάγκες και σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να εντάσσεται σε οποιεσδήποτε μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Πρέπει όμως να επισημανθούν και οι ευθύνες της στρατιωτικής ηγεσίας σε τόσο σοβαρά θέματα επιχειρησιακής φύσεως, που πλήττουν το αξιόμαχο των Ε.Δ., όταν προτιμά την αφωνία και επιτρέπει παρεμβάσεις, προκειμένου να εξασφαλίσει την παραμονή ενός έτους στην καρέκλα της εξουσίας.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό απ΄ όλους, ότι η διατήρηση και επαύξηση της απαιτούμενης στρατιωτικής ισχύος, δεν εξυπηρετεί απλά τα εθνικά μας συμφέροντα, αλλά είναι κρίσιμη για την ίδια την εθνική μας επιβίωση. Γιατί σύμφωνα με τη θεωρία του πολιτικού ρεαλισμού όπως αυτή διατυπώθηκε από το Θουκυδίδη στο διάλογο Αθηναίων – Μηλίων το 416 π.χ. «O ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύνατος υποχωρεί, όσο του επιβάλλει η αδυναμία του».

Πηγή: OnAlert

...Πιστεύετε εις τον Θεόν και εις Εμέ πιστεύετε..." (Ο Κύριος). Δεν κάνει λαθος ο Θεός ούτε η Αγία Γραφή ούτε η Ορθόδοξη Εκκλησία. Όλες οι ανοησίες των αθέων, για την πίστη, την οικογένεια, τον γάμο, την εκκλησία, την ευσέβεια, και όλες οι βλακείες των απίστων, οι δήθεν εξυπνάδες των δημοσιογράφων, οι εισηγήσεις των όποιων πολιτικών, οι ατάκες των θεατρινίσκων, οι σχολιασμοί των τηλεπαρουσιαστών, οι επιθέσεις των εκκλησιομάχων, οι ύβρεις των αναρχικών, οι πλάνες των αιρετικών, οι μαγείες των μάγων, τα φόβητρα των τζιχαντιστών, τα θέλγητρα του υποκόσμου, οι φόνοι των νονών της νύχτας, ακόμη και οι ακραίοι διωγμοί και αυτού του αντιχρίστου, είναι μπροστά στον Χριστό Θεό μας βέλη νηπίων και σάλια τυφλοκωφαλάλων...Είναι ένα τίποτα. Εμείς "ελπίζομε στον ζωντανό Θεό και ομολογούμε μέσα στη θεία λειτουργία: "Πιστεύω εις ένα Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα..." μπροστά στον Οποίον και αυτός ο δαίμονας είναι ένα απειροελάχιστο σίχαμα. Ο Χριστός τελικά θα νικήσει, όπως νίκησε και τους εβραίους σταυρωτές και τους διώκτες των πρώτων αιώνων και τους αιρετικούς τόσων χρόνων και τους μαρξιστές 70 χρόνια στη Ρωσία...Τώρα θα μας έλθουν κάποιοι βουλευτές να αναιρέσουν το Ευαγγέλιο και τα όσα έχει πεί ο Πάνσοφος και παντοδύναμος Κύριος για το Μυστήριο του γάμου και το θεσμό της οικογένειας... Θα τους διαψεύσει η ίδια η ζωή, όπως έγινε και με τη γαλλική επανάσταση και τον Βολταίρο και τον Νίτσε και τον Μάρξ και τον Δαρβίνο και τον Χίτλερ...Θα τους πάρει και θα τους σηκώσει, εαν δεν μετανοήσουν... "Πάν στόμα άθεον φραγήσεται εν εκείνη τη ημέρα..." Θα βάλουμε τα θεία λόγια του Μωϋσέως, των Προφητών, των Αποστόλων, του Παύλου, του Χριστού, των Πατέρων, με τα φληναφήματα των συνευδοκούντων με την ασέβεια και την ομοφυλοφιλία;.... Λέγει ο ψαλμωδός ότι "οι φλυαρίες των ανθρώπων δεν συγκρίνονται επ΄ ουδενί με τον νόμνον Σου Κύριε"...και συνεχίζει..."είδα τον ασεβή επαιρόμενον και υπερυψούμενον και μετά από λίγο τον ανεζήτησα και δεν ευρέθη ο τόπος αυτού...". Είναι φοβερό και οδυνηρό να πέσεις στα χέρια του ζωντανού Θεού...Δεν καταριόμαστε κανέναν. Μακάρι όλοι να μετανοήσουμε. Αλλά μη κάνουμε και τον έξυπνο στην Εκκλησία που είναι η Βασιλεία του Θεού και την καθοδηγεί το Πανάγιο Πνεύμα. Αυτά πρός το παρόν, γιατί έχουν πάρει όλοι σχοινί κορδόνι τώρα, με ένα μικρόφωνο στο στόμα και λένε ό,τι τους κατέβει με την αυτοπεποίθηση καρδιναλίων και την ψευδαίσθηση του φωτεινού παντογνώστη. Έλεος! Υπάρχει και το Ευαγγέλιο, ω ανόητοι και βραδείς τη καρδία!!!!!

Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας

Η προσάραξη του τουρκικού φορτηγού πλοίου "Figen Akat " στα Ίμια, το βράδυ της 25^ης Δεκεμβρίου 1995, ήταν η ευκαιρία για τους Τούρκους να δημοσιοποιήσουν τη νέα τους θεωρία περί «γκρίζων ζωνών» και να ισχυροποιήσουν τη θέση τους για την ανατροπή του status quo στο Αιγαίο.

Άρχισαν με τη λακωνική Ρηματική Διακοίνωση, της 29^ης Δεκεμβρίου 1995, που έστειλαν στην Ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα: «Οι βραχονησίδες Ίμια (Kardak rocks ) αποτελούν εσωτερικό τμήμα της τουρκικής επικράτειας και είναι εγγεγραμμένες στο κτηματολόγιο της Νομαρχίας Αλικαρνασσού (Bodrum ), της επαρχίας Μούγλας (Mugla ), του χωριού Καράκαγια (Karakaya ).

Τα Ίμια ήταν, η αφορμή και η αρχή.

Το Μάιο του 1996, εκδόθηκε το Εγχειρίδιο της Στρατιωτικής Ακαδημίας της Άγκυρας. Στο κεφάλαιο των συμπερασμάτων (σελ.123-137) με τίτλο : «Τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου, γεωγραφική - ιστορική – νομική ανασκόπηση και εισηγήσεις πολιτικής- EGE ADA, ADACIK VE KAYALIKLARININ, COGRAFI – TARIHI - HUKUKI DURUMU VE UYGULANAN POLITIKALAR», γίνεται αναφορά μεταξύ άλλων …στην επεκτατική πολιτική των Ελλήνων, που τις περισσότερες φορές χωρίς πόλεμο αλλά με τετελεσμένα γεγονότα επεκτείνουν τα εδάφη της Ελλάδας…Όπως φάνηκε και με την κρίση των βραχονησίδων Kardak (Ίμια) στις αρχές του 1996, που έφερε στην επιφάνεια την ύπαρξη αμφισβητούμενων νησιών νησιδίων και βραχονησίδων, η Ελλάδα έκτος από τα νησιά και τις παρακείμενες νησίδες που της δόθηκαν στο Αιγαίο με τις συμφωνίες της Λοζάνης και Παρισιού, ισχυρίζεται ότι έχει δικαίωμα και στα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται υπό την κυριαρχία της Τουρκιάς... Η Τουρκία σημείωσε τακτική νίκη στην κρίση των βραχονησίδων Kardak …

Αντίγραφο αυτού του κεφαλαίου, με μορφή «Μνημονίου» το κατέθεσαν και στην ΕΕ.

Είχε προηγηθεί, στο Βουκουρέστι στις 29 Απριλίου 1996, η συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Πάγκαλου και Γκιονενσάι όπου οι Τούρκοι διατύπωσαν προφορικά αυτές τις απόψεις τους.

Την ίδια χρονιά, εκδόθηκε για τις ανάγκες της Δημόσιας εκπαίδευσης το βιβλίο τουρκικής ιστορίας ( ISBN 9944250177) «Τα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο – Ege Denizinde Turk Haklari» του Μεχμέτ Σακά. Στη σελίδα 19 γράφει: « Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή ».

Το Μάιο του 1999, ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε ότι «Στο Αιγαίο υπάρχουν 150 ακατοίκητοι βράχοι και σχηματισμοί που δεν αναφέρονται σε ποιον ανήκουν» .

Το 2004, από τους καθηγητές Sertac Baseren και Ali Kouroumahmout του Πανεπιστήμιου της Άγκυρας (έδρα Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου) εκπονήθηκε μελέτη με τίτλο «Οι γκρίζες περιοχές στο Αιγαίο, τα ξεχασμένα τουρκικά νησιά».

Το Φεβρουάριο του 2005, το τουρκικό περιοδικό AKSIYON, ανέφερε ονομαστικά 150 νησιά του Αιγαίου τα οποία διεκδικεί η Τουρκία, κάνοντας την πρόβλεψη ότι σε περίπτωση προσφυγής, το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο της Χάγης θα δικαιώσει την Τουρκία έχοντας ως δεδικασμένο σχετική απόφαση του (Απρίλιος 2001) σε διένεξη για βραχονησίδες μεταξύ Υεμένης και Ερυθραίας.

Τον Ιούνιο του 2005, στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας, εγκρίθηκε το λεγόμενο «έγγραφο πολιτικής ασφαλείας» σύμφωνα με το οποίο 150 βραχονησίδες του Αιγαίου χαρακτηρίζονται «ως απροσδιόριστης κυριότητας».

Τον Απρίλιο του 2006, στην ιστοσελίδα της πρεσβείας της Τουρκιάς στην Ουάσιγκτον, αναρτήθηκε χάρτης μέρους του Αιγαίου όπου οι βραχονησίδες Ίμια με την τουρκική ονομασία Kardak, βρίσκονται εντός της τουρκικής επικράτειας.

Τον Ιανουάριο του 2008, στην τουρκική εφημερίδα ΑΚS ΑΜ (28-1-2008), δημοσιεύτηκε χάρτης του Αιγαίου με «απροσδιόριστα», σημειούμενα με κίτρινο χρώμα, χωρικά ύδατα.

Ο Ümit Özdağ, στενός φίλος του Ρ.Τ.Ερντογάν, καθηγητής πολιτικών επιστημών και πρόεδρος του τουρκικού Ινστιτούτου «21.Yuzyil Turkiye Enstitusu », το οποίο θεωρείται ως επίσημο think tank της τουρκικής κυβέρνησης, με άρθρα του στις 4 Φεβρουαρίου 2014 και 27 Μαρτίου 2015, προσδιορίζοντας το τι πρέπει να κάνει η Τουρκία σε ότι αφορά το Αιγαίο ξεκαθάριζε ότι : "Θα προχωρήσει άμεσα στην διεκδίκηση των απολεσθέντων 16 νησιών του Αιγαίου τα οποία βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή".

Το Μάρτιο του 2015, ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Ισμέτ Γιλμάζ, με ομιλία του στη Βουλή αμφισβήτησε την κυριαρχία 16 ελληνικών νησιών στο Αιγαίο. Όταν ένας βουλευτής τον ρώτησε αν ο τουρκικός Στρατός έχει αναστείλει τις ναυτικές περιπολίες στα 16 νησιά που αμφισβητεί η Τουρκία, δεδομένης της συνεχούς παρουσίας ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών στον αέρα και πολεμικών πλοίων στη θάλασσα, ο Ισμέτ Γιλμάζ απάντησε ότι «η Τουρκία δεν έχει σταματήσει τις εδαφικές διεκδικήσεις της στα νησιά αυτά», υποστηρίζοντας πως «έμειναν εκτός του πεδίου εφαρμογής των συνθηκών με τις οποίες δόθηκαν στην Ελλάδα σύμφωνα με τις Συνθήκες της Λωζάννης του 1923 και των Παρισίων του 1947.

Είκοσι χρόνια μετά τα Ίμια, οι Τούρκοι συνεχίζουν….

Στις 16 Ιανουαρίου 2016, η εφημερίδα Yeni Çağ δημοσίευσε άρθρο γνώμης του Ahmet Takan με τίτλο "Η Ελλάδα έβαλε στο μάτι ένα ακόμα νησί μας …"  με αφορμή την ελληνική αντίδραση για την πτήση του τουρκικού ελικοπτέρου πάνω από την Ζουράφα, στις 13 Ιανουαρίου 2016, και ανέφερε  :

"Η Ελλάδα κατέλαβε ...τουρκικά νησιά και βραχονησίδες στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Κατατεμαχιζόμαστε. Η Ελλάδα προετοιμάζεται να καταλάβει την τουρκική νήσο Ζουράφα (Ζürafa).Το νησί Ζουράφα, ανήκει (sic) στην Τουρκική Δημοκρατία. Πρόκειται για νησί στο μέγεθος της Χάλκης, που βρίσκεται κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Γεωγραφικά, η Ζουράφα βρίσκεται 5.5 μίλια (sic) δυτικά ανατολικά της Σαμοθράκης, μεταξύ του δήμου Ενέζ (Εnez) της Ανδριανούπολης και της Ίμβρου''.

Το θέμα όμως, για τη Ζουράφα ή Λαδόξερα δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά κάτι που οι Τούρκοι το συντηρούν μαζί με εκατοντάδες άλλα νησιά του Αιγαίου, εδώ και είκοσι χρόνια.

Στην παράγραφο 2 (δ) του κεφαλαίου «Τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου, γεωγραφική - ιστορική – νομική ανασκόπηση και εισηγήσεις πολιτικής», του Εγχειριδίου της Στρατιωτικής Ακαδημίας της Άγκυρας (MAYIS 1996), υπάρχει ειδική αναφορά για τη Ζουράφα … «Νομικά συνεχίζεται η τουρκική κυριαρχία στα νησιά – που δεν περιλαμβάνονται σε όσα δόθηκαν στην Ελλάδα με το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λοζάνης – όπως τα νησιά Ζουράφα, Σάνταρμο, Οινούσσες, Πασά, Βάτος, Φούρνοι και τα νησιά και νησίδες που βρίσκονται γύρω από την Κρήτη, όπως Sergisti, Sigri, Tokmakia, Kasonisi… »

Από το 2002 μέχρι σήμερα, εκτός από την πρόσφατη πρόκληση με το τούρκικο ελικόπτερο, έχουν καταγραφεί περισσότερα από δέκα περιστατικά τουρκικών προκλήσεων, εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων στη θαλάσσια περιοχή της Ζουράφας, από τουρκικές ακταιωρούς, τουρκικά υδρογραφικά και ερευνητικά σκάφη.

Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε ;

Εδώ, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Γιατί έτσι, με τη μακρόχρονη αδιαφορία μας, στους μεν Τούρκους δίνουμε το δικαίωμα να αποθρασύνονται, στους δε άλλους και μάλιστα τους εταίρους μας, να πιστεύουν ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα ή αν υπάρχει, ότι αυτό το δημιουργούν οι Έλληνες.

Αλεξανδρούπολη Ιανουάριος 2016

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

Στο συγγραφικό έργο των Τριών Ιεραρχών ανιχνεύουμε εικόνες που παραπέμπουν στην άθληση και στην καλλιέργεια ασκητικής νοοτροπίας. Οι λέξεις άσκηση-ασκητισμός έχουν συνδεθεί με την πορεία και τη ζωή της Εκκλησίας. Συναρτώνται με την αφοσίωση σε ένα έργο και αποτελούν παράγοντα ισορροπίας, όχι τρόπο στέρησης αγαθών. Με τον τρόπο και τη στάση ζωής τους οι Τρείς Ιεράρχες μας δίδαξαν για την τήρηση του μέτρου και την αποφυγή υπερβολών.

Επεσήμαναν ότι οι παράμετροι της άσκησης απαιτούν κατάλληλη προσαρμογή στις δυνατότητες των ασκουμένων, προτρέποντας παράλληλα στην αξιοποίηση της παρούσας στιγμής, δηλαδή στη αξιοποίηση των συνθηκών που συντρέχουν τη στιγμή της άσκησης, «Καιρός επιτηδειότατος ημίν ο παρών» αναφέρει στο προοίμιο των όρων κατά πλάτος ο Μέγας Βασίλειος. Παράλληλα τονίζουν και την αξία του αναστοχασμού για τον προγραμματισμό των επόμενων βημάτων της άσκησης.

Οι αγώνες της αρχαίας Ελλάδας είχαν σκοπό την σωματική άσκηση αλλά παράλληλα στόχευαν και στην ηθική και πνευματική καλλιέργεια.[1] Επιπρόσθετα είχαν και νόημα θρησκευτικό, αφού συνήθως αφιερώνονταν στους Θεούς και Ήρωες. Στην έναρξη και στη λήξη τους γίνονταν θρησκευτικές τελετές, ενώ τα έπαθλα συνήθως αποτελούνταν από κλαδιά ιερών φυτών.[2] Οι περισσότερο γνωστοί αρχαίοι αγώνες ήταν: οι Ολυμπιακοί, τα Πύθια, τα Νέμεα, τα Ίσθμια. Στα είδη των επάθλων στους αρχαίους αγώνες αναφέρεται ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αντιπαραβάλλοντας τα έπαθλα αυτά με τα δώρα του Θεού.[3]

Αρχικά οι Πατέρες της Εκκλησίας και οι Τρείς Ιεράρχες, κράτησαν επιφυλακτική στάση απέναντι στους αθλητικούς αγώνες, διότι θεώρησαν ότι η τέλεσή τους παρέπεμπε στην Αρχαία Ελληνική Θρησκεία. Ζήτησαν την αποσύνδεσή τους από τις λατρευτικές τελετές και όταν παρατηρούσαν υπερβολές, προέβαιναν σε αυστηρές συστάσεις προς τους πιστούς. Ζητούσαν προσαρμογή στις νέες συνθήκες και σεβασμό των ιερών χώρων, όπως στην περίπτωση του Ιερού Χρυσοστόμου, που ζήτησε περισσότερη υπευθυνότητα από τους πιστούς, όταν αυτοί προτίμησαν να παρακολουθήσουν ιπποδρομίες και θέατρα σε ώρα θείας λειτουργίας.[4] Έλεγξε την άκαιρη και μη προσαρμοσμένη στις περιστάσεις επιλογή, δεν μίλησε για απόρριψη της διασκέδασης. Αυτό προκύπτει άλλωστε και από το σύνολο του έργου του. Στον Κατηχητικό του Λόγο που κλείνει τη Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως προτρέπει: «Ει τις ευσεβής και φιλόθεος, απολαυέτω της καλής ταύτης και λαμπράς πανηγύρεως.…. Πλούσιοι και πένητες μετ’ αλλήλων χορεύσατε˙…»

Η παράδοση των αρχαίων αγώνων ανιχνεύεται σε Χριστιανικές εορτές κυρίως της Άνοιξης και του Καλοκαιριού, στο περιεχόμενο των οποίων εντάχθηκαν και αγωνίσματα ευγενούς άμιλλας [π.χ. Εορτή του Αγίου Γεωργίου, της Αγίας Τριάδος..].

Στο συγγραφικό έργο των Τριών Ιεραρχών λέξεις που παραπέμπουν στη διαδικασία της άσκησης, είναι λέξεις και φράσεις όπως: κανόνες, άθλησις, παίδευσις, όροι, αγωγή, πώς δει είναι, πώς δει κοσμείσθαι, αλλά και λέξεις που περιγράφουν τη δεοντολογία της ακήσεως: εγκράτεια, αποταγή, νηστεία κ.ά..

Προκειμένου να γίνει κατανοητό το νόημα των λόγων τους και αποδεκτό από το ευρύ κοινό, αξιοποιούσαν εμπειρίες και εικόνες από τις συνθήκες και τους τρόπους άθλησης της αρχαίας εποχής, αλλά και σύγχρονες της εποχή τους. Ο Μέγας Βασίλειος, για παράδειγμα, δανειζόταν και εικόνες από τη στρατιωτική ζωή, προκειμένου να τονίσει την αναγκαιότητα εστίασης σε ένα στόχο. Παράλληλα τόνιζε την αξία της στρατηγικής και την αναγκαία παράμετρο της πειθαρχίας.[5]

Παρέθεταν με λόγο πειστικό τα επιχειρήματά τους και εναρμόνιζαν τη θεωρητική γνώση με την πρακτική εφαρμογή. Η παράμετρος αυτή εξηγεί το γεγονός ότι τις ομιλίες τους παρακολουθούσαν ακροατές όλων των μορφωτικών επιπέδων. Πολλά από τα έργα τους αποτελούν απαντήσεις σε ερωτήματα που υπέβαλε το ακροατήριο. Το γεγονός αυτό συντελούσε στην αμεσότητα και παραστατικότητα του λόγου τους.[6]

Στα συγγράμματά τους τονίζουν την αξία της ομαδικότητας και συμμετοχικότητας στον αγώνα. Ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος με αγωνία επεσήμαινε την αξία της αλληλεγγύης, ταυτίζοντας το προσωπικό συμφέρον με το συμφέρον του πλησίον. «Τότε γαρ μεριμνήσεις τα σα, όταν τα σα ζητής εν τω του πλησίον συμφέροντι.»[7] Με αυστηρότερο τρόπο εστιάζει στην αξία της ομόνοιας και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, επισημαίνοντας τις συνέπειες που προκύπτουν από την απουσία της: «…α κατά αλλήλων επινοούμεν, κατά πάντων έχουσι…»[8] και θεμελιώνει το επιχείρημά του στα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Μηδείς τα εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρω έκαστος.»[9]

Πράγματικά είναι παράλογο να ζητούμε αποτελεσματικότητα σε ομαδικούς αγώνες, εάν οι αθλητές δεν εναρμονίζουν την ατομική προσπάθεια με την δύναμη του συνόλου.

Παραδείγματα συλλογικότητας διαφαίνονται σε όλα τα έργα τους και είναι χαρακτηριστικό ότι γνώριζε ο ένας τα κείμενα του άλλου, παραπέμποντας αναλόγως τους αναγνώστες. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μιλώντας για τις προδιαγραφές της ασκητικής ζωής, παρέπεμπε στα έργα του Μεγάλου Βασιλείου επισημαίνοντας στην πράξη την αξία της αλληλοσυμπλήρωσης.

Σχετικά με την ομαδική άσκηση επισημαίνεται και η ευθύνη που αναλαμβάνει ο επίκεφαλής, ο οποίος οφείλει ισομερές ενδιαφέρον και διαρκή μέριμνα για όλα τα μέλη, εικόνα που παραπέμπει στον προπονητή μίας ομάδος.

Συνδύαζαν τις ηλικιακές φάσεις με στάδια και τόνιζαν ότι κάθε στάδιο έχει διαφορετικές ποιοτικές προδιαγραφές, τα δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Τους όρους και τους κανονισμούς της ασκήσεως καθόριζαν με λεπτομερείς αναφορές, όπως προκύπτει από τα έργα του Μεγάλου Βασιλείου «Όροι κατά πλάτος», «Όροι κατ’ επιτομήν», «Ασκητικός Λόγος», «Λόγος εις την υποτύπωσιν της ασκήσεως», καθώς και από τις «Ασκητικές Πραγματείες» του Ιωάννου Χρυσοστόμου.

Ο αγώνας για τους Τρεις Ιεράρχες αποτελούσε στάση ζωής και αυτό αποτυπώνεται στο έργο τους. Αντλούσαν παραδείγματα από την διαδικασία των αγωνισμάτων και θύμιζαν τους λόγους του Αποστόλου Παύλου: «ἐὰν δὲ καὶἀθλῇ τις οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ»[10]

Οι λέξεις αγώνας και αγωνία περιγράφουν σχήμα που δεν έχει γωνίες, όπως είναι ο κύκλος. Κυκλικού σχήματος ήταν και οι αγωνιστικοί χώροι. Ο συμβολισμός του κυκλικού σχήματος αξιοποιήθηκε με ποικίλους τρόπους στα αρχαία αλλά και στα νεότερα χρόνια.[11] Το κυκλικό σχήμα των αγωνιστικών χώρων ενδεχομένως υπενθύμιζαν και τα έπαθλα των στεφάνων που απονέμονταν στους αθλητές.[12]

Ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος εστιάζει στις δυσκολίες και στα εμπόδια αλλά θυμίζει και τις νίκες που συνδέονται με τους αγώνες. Επιπλέον διευκρινίζει ότι αυτός που βρίσκεται σε αγωνία, δηλαδή σε περιοχή άθλησης, επιβάλλεται να είναι νηφάλιος, ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των αθλημάτων. «Ο γαρ αγωνιών νήφει»[13]

Στη δεοντολογία της αθλήσεως αναφέρεται και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος,[14] επισημαίνοντας παράλληλα ότι ορόσημο για τον αγώνα των Χριστιανών αποτελεί η θυσία του Χριστού.

Στο έργο του αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου αξιοποιούνται εικόνες από το άθλημα της πάλης, ώστε να περιγραφεί η νίκη του Χριστού επί του θανάτου: «Καθάπερ τις αθλητής γενναίος, όταν επί μετεώρω τον ανταγωνιστήν άρας και καταρράξας, λαμπροτέραν αποφαίνει την νίκην^., ούτω και ο Χριστός….»[15] Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μάλιστα αποκωδικοποιεί και ορισμένα από τα μυστικά του αθλήματος της πάλης: Το γεγονός ότι ο αθλητής βρίσκεται στο έδαφος, δε σημαίνει πάντα ότι ηττήθηκε, αλλά ενδέχεται η θέση αυτή να αποτελεί μέρος της στρατηγικής του, ώστε να κάνει τη σωστή κίνηση και να «προσγειώσει» τον αντίπαλο.[16]

Στο στάδιο δεν επιτρέπεται ν' αγωνίζεται κανένας παραβλέποντας τους κανονισμούς. Διαφορετικά θα τον αποδοκιμάσουν με φωνές και θα χάσει τη νίκη ο εκβιαστής στην πάλη ή ο αγωνιζόμενος σε κάτι άλλο παράνομα και αντίθετα προς τους ορισμένους κανονισμούς του αγωνίσματος, έστω κι αν είναι γενναιότατος και τεχνικότατος.[17]

Στα έργα του Μ. βασιλείου απαντώνται συχνά όροι της φυσιολογίας, διότι είχε σπουδάσει και Ιατρική, ενώ κάνει λόγο για την καθοριστική στήριξη που πρόσφεραν στους αθλητές και αλείπτες.

Η συνέπεια στο στόχο δημιουργεί προϋποθέσεις νίκης και για το λόγο αυτόν οι Τρεις Ιεράρχες τονίζουν την σημασία της προγύμνασης.[18] Προγύμναση απαιτείται και για την κατανόηση των κειμένων της Αγίας Γραφής. Ο Μέγας Βασίλειος υπενθυμίζει το παράδειγμα του Μωυσή, που αρχικά προγυμνάστηκε στις επιστήμες των Αιγυπτίων και κατόπιν, ήταν σε θέση να κατανοήσει το λόγο του Θεού.[19]

Στα κείμενα του Μεγάλου Βασιλείου περιγράφονται τρόποι προγύμνασης των αρχαίων αθλητών προκειμένου να λάβουν μέρος στους αγώνες. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Παράδειγμα ὁ χειροδύναμος ἀθλητὴς Πολυδάμας, ποὺ πρὶν κατεβεῖ στοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες, ἀναχαίτιζε καταμεσὶς τοῦ δρόμου τὰἅρματα ποὺἔτρεχαν καὶ μ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο δυνάμωνε τοὺς μῦς του. Ἐπίσης ὁ Μίλων ὁ Κροτωνιάτης δὲν μετατοπιζόταν ἔξω ἀπὸ τὸἀλειμμένο σκουτάρι κι ἀντιστεκόταν στὸ σπρώξιμο ὅπως τὰ κολλημένα μὲ μολύβι ἀγάλματα. Μ᾿ἕνα λόγο, γυμνάζονταν γιὰ νὰ εἶναι ἕτοιμοι στὰἀγωνίσματά τους.»[20]

Προκειμένου να περιγραφεί το βάρος των βιοτικών αναγκών, αξιοποιούνται εικόνες από το άθλημα της άρσης βαρών.[21]

Εκτός αυτού ο Μέγας Βασίλειος διευκρινίζει την ανάγκη να υπάρχει συμβατότητα ανάμεσα στον τρόπο προπόνησης και στο άθλημα. Επισημαίνει χαρακτηριστικά: «Στοὺς γυμναστικοὺς ἀγῶνες καὶ στοὺς μουσικοὺς ἐπίσης διαγωνισμούς, ὅποιος λαβαίνει μέρος, ἔχει ὑπόψη του τὸἀντίστοιχο στεφάνι. Ὅποιος ἀθλεῖται στὴν πάλη ἥ στὸ παγκράτιο, δὲν χάνει τὸν καιρό του νὰ παίζει κιθάρα ἥ αὐλό.»[22] 

Προκειμένου ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος να μιλήσει για τη χαλιναγώγηση των παθών, δανείζεται εικόνες από τις ιπποδρομίες,[23] ενώ την εικόνα του Ηνιόχου αξιοποιεί ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος για να τονίσει την αξία της αυτογνωσίας και αυτοσυγκράτησης. Τις θεωρεί προαπαιτούμενες παραμέτρους προκειμένου να αναλάβει θέση ευθύνης.[24]

Ο δρόμος είναι μία από τις συμβολικές εικόνες, που συνδέονται με την πορεία μας στη ζωή και την εικόνα αυτή αξιοποιούν στα έργα τους οι Τρεις Ιεράρχες. Δεν είναι ένας ούτε μοναδικός, όπως άλλωστε και οι πραγματικοί δρόμοι. Μόνο που οι πνευματικοί δρόμοι, επισημαίνει ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, έχουν συγκεκριμένους περιορισμούς και διαφορετικές προδιαγραφές από αυτές των συμβατικών. Οδηγούν στη σωστή αποτίμηση των ανθρωπίνων υποθέσεων, χωρίς να τις υπερτιμούν, ούτε να τις υποτιμούν.

Η εικόνα του δρομέα που είναι ανάγκη να είναι απαλλαγμένος από επιβαρύνσεις και εξαρτήσεις, ώστε να κινείται με μεγαλύτερη ελευθερία, αξιοποιείται για να περιγράψει τον αγωνιστή στα ζητήματα της πίστεως. Μάλιστα ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος εστιάζει σε δύο τρόπους προετοιμασίας:

i. απαλλαγή από τα βάρη και τις ποικίλες δεσμεύσεις.

ii. έμφαση στην ενδυνάμωση του δρομέα με την προσευχή, την αγάπη και την εγκράτεια που είναι αναγκαίο να είναι σύμμετρος, ούτε έντονη ούτε άτονη.[25]

Αξιοπρόσεκτη είναι επίσης μία επισήμανση του Μεγάλου Βασιλείου: «Ἐγὼ δὲ καὶ σφαλερὰν εἶναι τὴν ἐπ᾿ἄκρον εὐεξίαν ἰατρῶν ἤκουσα.»[26] Παραπέμπει ενδεχομένως η φράση αυτή στις υπερβολές χρήσης ειδικών σκευασμάτων και στις επικίνδυνες επιλογές προκειμένου να αποκτηθεί υπερβολική δύναμη. Είχε ίσως υπόψη και το λόγο του Αριστοτέλη, σύμφωνα με τον οποίο «…τα τε υπερβάλλοντα γυμνάσια και τα ελλείποντα φθείρει την ψυχήν, σώζεται δε η σωφροσύνη υπό της μεσότητος…»και διδάσκει ότι υπάρχει στενή ενότητα μεταξύ ψυχής και σώματος του ανθρώπου και ότι η σωματική άσκηση είναι ευεργετική για την ψυχή.[27]

Αγωνοθέτης για τους Χριστιανούς είναι ο Χριστός, που έδωσε το παράδειγμα και εξοπλίζει τους αθλητές.[28] Απαραίτητη προϋπόθεση για το έπαθλο είναι η συμμετοχή στους αγώνες: «τῶν ἀγωνιζομένων, οὐ τῶν ἄνω καθεζομένων οἱ στέφανοι»

ΜΑΡΙΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ

[28] Γρηγόριος Θεολόγος, Εις Καισάρειον, τον εαυτού αδελφόν, επιτάφιος.  

Πηγή: Αλφα Βήτα

Μετά τις μαζικές επιθέσεις κατά γυναικών σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, η Γερμανική Ομοσπονδιακή Αστυνομία (BKA), λέει τώρα ότι το Αραβικό «παιχνίδι βιασμού» Taharrush, έχει πλέον καθιερωθεί στην Ευρώπη, όπως αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Die Welt.

Εκτός από τα γεγονότα στην Κολωνία, οι αστυνομικές αρχές στο Βερολίνο, το Αμβούργο, το Μπίλεφελντ, την Φρανκφούρτη, τον Ντίσελντορφ και την Στουτγάρδη έχουν αναφέρει παρόμοια περιστατικά.

Το «παιχνίδι βιασμού» Taharrush, γίνεται όταν μια μεγάλη ομάδα ανδρών αραβικής καταγωγής περικυκλώνουν τα θυματά τους, συνήθως μια γυναίκα από τη Δύση ή μια γυναίκα που φοράει ρούχα δυτικού τύπου, και στη συνέχεια οι γυναίκες υποβάλλονται σε σεξουαλική κακοποίηση.

Περικυκλώνουν τα θυματά τους σε κύκλους. Οι άνδρες στον εσωτερικό κύκλο είναι αυτοί που βιάζουν τη γυναίκα, στον επόμενο κύκλο βρίσκονται οι θεατές, ενώ η αποστολή του τρίτου κύκλου είναι να αποσπάσει την προσοχή σε ό, τι συμβαίνει.

Εάν υπάρχουν αρκετοί άνδρες, η γυναίκα σύρεται από τον όχλο, της σκίζουν τα ρούχα, τη ψηλαφίζουν και βάζουν τα δάκτυλά τους σε διάφορες οπές του σώματος της.

Το Taharrush παρατηρείται στην Αίγυπτο ως ένα είδος «ελαφρύτερης σεξουαλικής κακοποίησης ή ομαδικού βιασμού» και συνέβη κατά την Αιγυπτιακή Επανάσταση ή (Αραβική Άνοιξη) το 2011 κατά τις αναταραχές στην πλατεία Ταχρίρ, όπου γυναίκες από την Αίγυπτο και σε ορισμένες περιπτώσεις ξένοι δημοσιογράφοι, περικυκλώθηκαν από ομάδες των ανδρών, όπου πολλάκις οι άνδρες τις άγγιζαν έχοντας σεξουαλική πρόθεση, τις έγδυναν εντελώς και τις βίαζαν ομαδικά

Παράδειγμα «Taharrush» στον αραβικό κόσμο. Προειδοποίηση! Σκληρό περιεχόμενο!

Το Κοράνι αναφέρει ρητά ότι μια γυναίκα αξίζει μόνο το ήμισυ ένος ανδρός (Sura 2: 228, 2: 282, 4:11), ότι οι γυναίκες είναι ακάθαρτες (5: 6), και ότι ένας άνδρας μπορεί να κάνει σεξ με τη σύζυγό του, όποτε θέλει (24:31). Το Κοράνι λέει ακόμη ότι οι άνδρες μπορούν να έχουν σεξουαλικές σκλάβες (4:24).

Τα hadiths, οι κανόνες που ένας ισλαμιστής πρέπει να ακολουθεί, αναφέρουν ότι οι γυναίκες είναι σεξουαλικά αντικείμενα, είναι κατώτερα όντα, όπως τα σκυλιά και τα γαϊδούρια, και ότι δεν υπάρχει τίποτα λάθος με τη σεξουαλική δουλεία και το βιασμό γυναικών κρατουμένων.

Το 2011, η αμερικανίδα δημοσιογράφος Λάρα Λόγκαν βιάστηκε από μια ομάδα 200 ανδρών στην πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο. Δύο χρόνια αργότερα, μια νεαρή Ολλανδή έπεσε θύμα taharrush στο ίδιο τετράγωνο. Τώρα, μαζί με τη ροή των μεταναστών από τον ισλαμικό κόσμο, το φαινόμενο κατέληξε επίσης στην Ευρώπη. Η ελίτ προσπάθησε να το κρατήσει κρυφό από τους ανθρώπους, αλλά πλέον δεν μπορούν να το κάνουν πια.

Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και η Ελλάδα σήμερα είναι το Ισλάμ. Η απειλή του Ισλάμ είναι η πιο σοβαρή απειλή από όλες μέσα στην ΕΕ! Οι αξιακές βάσεις των ισλαμιστών είναι ασυμβίβαστες με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές.

Η μετατροπή της Ευρώπης σε Ευράμπια, είναι πλέον μια ορατή και πολύ συγκεκριμένη απειλή.

Πηγή: iThesis

Οι σχολικές εορτές και όλες γενικά οι επέτειοι, με την κατ’ έτος επανάληψή τους, κινδυνεύουν να απογυμνωθούν από κάθε περιεχόμενο και να γίνουν μια κούφια εθιμοτυπία. Αν θέλουμε να αποφύγουμε τον κίνδυνο αυτό, πρέπει να αναζητούμε εντατικά, κάθε φορά, το νόημά τους για μας σήμερα. Ποια μπορεί λοιπόν να είναι η σημασία για τους σημερινούς Έλληνες μαθητές, φοιτητές και δασκάλους όλων των βαθμίδων η μνήμη τριών Ιεραρχών του 4^ου αιώνα; Ως μικρή συμβολή σε αυτή τη διερώτηση, σας προτείνω τρία σημεία:

1) Οι τρεις εορταζόμενοι άγιοι της Εκκλησίας είχαν όλοι τους, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, βαθιά αγάπη για τα ελληνικά γράμματα, γνώριζαν σε βάθος και πλάτος την ελληνική παιδεία, διέθεταν εκπληκτική ελληνομάθεια. Δεν αρκέστηκαν στην μελέτη της Βίβλου και των ιερών γραμμάτων, αλλά σπούδασαν με σεβασμό και αυτό με το οποίο διαφωνούσαν, την θύραθεν γραμματεία. Οι δύο από αυτούς, ο Μέγας Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, υπήρξαν συμφοιτητές στην ειδωλολατρική Αθήνα, την πιο φημισμένη τότε πανεπιστημιούπολη του κόσμου, ο τρίτος σπούδασε στην Αντιόχεια. Είχαν και οι τρεις εθνικούς δασκάλους. Αναζήτησαν τη γνώση και την αλήθεια με ανοιχτότητα, χωρίς αποκλεισμούς και περιορισμούς. Ο Βασίλειος θα αναδείξει τη σημασία της ελληνικής παιδείας, με απλό και νηφάλιο τρόπο, στη γνωστή μικρή πραγματεία του Προς τους νέους όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων.

2) Μολονότι  και οι τρεις Ιεράρχες είχαν αναχωρητική και μοναχική διάθεση, θα αναλάβουν δράση, όταν κληθούν να το κάνουν. Δεν θα κλειστούν στο κελί τους, αλλά θα δώσουν, στον δημόσιο χώρο, μάχες για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, από πολύ υψηλές μάλιστα θέσεις ευθύνης. Θα ασκήσουν τα δημόσια καθήκοντά τους με ευθύνη, πνεύμα διακονίας, θάρρος και παρρησία, γεγονός που θα οδηγήσει, ως γνωστόν,  τον Ιωάννη Χρυσόστομο σε ανοιχτή σύγκρουση με την αυτοκρατορική εξουσία  και συνακόλουθα στην εξορία.

3) Και οι τρεις Ιεράρχες, ο Μέγας Βασίλειος περισσότερο από όλους, είχαν τεράστιο φιλανθρωπικό έργο. Έδωσαν αγώνες υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων. Ο καινός άνθρωπος του Ευαγγελίου ήταν για αυτούς απερίφραστα ο φιλάλληλος άνθρωπος, ο άνθρωπος της έμπρακτης και έμπονης αγάπης για τον αναγκεμένο συνάνθρωπο.  Δεν διαχώρισαν ποτέ την  πίστη στο Θεό από την έγνοια για τον φτωχό  και τον ξένο. Οι τρεις Ιεράρχες ωστόσο προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα εν προκειμένω: δίδαξαν (και έκαναν οι ίδιοι πράξη στη ζωή τους) ότι όποιος νοιάζεται τους φτωχούς δεν μπορεί να είναι ο ίδιος  σωρευτής πλούτου. Ο φιλόπτωχος πρέπει να επιλέγει την πτωχεία και για τον εαυτό του, αρκούμενος στα χρειαζούμενα για τη ζωή, χωρίς περιττές πολυτέλειες.

Πηγή: Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων

Τουρκικής «προέλευσης» είναι η πρόταση την οποία με διάφορους τρόπους επιχειρούν να επιβάλουν στην Ελλάδα ορισμένοι εταίροι υποστηρίζοντας ότι το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών και ο αποτελεσματικός έλεγχος των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης εξαρτάται από τις… κοινές περιπολίες του Λιμενικού της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Οπως αποκαλύπτει το «Εθνος της Κυριακής», η ιδέα αυτή δεν είναι καθόλου αθώα καθώς το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας έχει συμπεριλάβει το ζήτημα της Ερευνας και Διάσωσης (SAR) στις «εκκρεμείς διαφορές στο Αιγαίο» όπου μάλιστα προτείνεται τελικά μια μορφή κοινής δράσης για τις επιχειρήσεις SAR στο μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου.

Η Τουρκία, αν και ο ICAO έχει αναθέσει στην Ελλάδα τις αρμοδιότητες Ερευνας και Διάσωσης σε όλη την περιοχή που καλύπτει το FIR Αθηνών, επιχειρεί να αμφισβητήσει αυτή την αρμοδιότητα μέσω του ΙΜΟ στον οποίο έχει καταθέσει μονομερώς χάρτη με τον οποίο αναλαμβάνει η Αγκυρα την Ερευνα και Διάσωση μέχρι το μέσο του Αιγαίου (SRR).

Εκμεταλλευόμενη αυτήν τη διάσταση που φαίνεται να υπάρχει και παρά τη διεθνή πρακτική όπου οι θαλάσσιες και εναέριες Ζώνες SAR ταυτίζονται, η Τουρκία επιδιώκει την ανατροπή αυτής της πρακτικής και στην επίσημη ιστοσελίδα του τουρκικού ΥΠΕΞ απαιτεί τελικά τη συνδιαχείριση στο Αιγαίο.

Με την επίκληση της υποτιθεμένης επικάλυψης των Ζωνών SAR των δυο χωρών (η οποία προκαλείται από την απαίτηση της Τουρκίας να έχει αρμοδιότητες μέχρι το μέσο του Αιγαίου), η Τουρκία επικαλείται το άρθρο 2.1.5 της Συνθήκης του Αμβούργου του 1979 για να εξασφαλίσει… νομότυπα, αρμοδιότητα σε περιοχές που βρίσκονται στην «καρδιά» του Αιγαίου και της ελληνικής επικράτειας.

Το άρθρο της Συνθήκης του Αμβούργου αναφέρει συγκεκριμένα:

«2.1.5 Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ των Μερών για τα ακριβή όρια της περιοχής Ερευνας και Διάσωσης, τα Μέρη θα πρέπει να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιτύχουν συμφωνία σχετικά με τις κατάλληλες ρυθμίσεις βάσει των οποίων θα παρέχεται ο συντονισμός για την Ερευνα και Διάσωση στην περιοχή. Ο Γενικός Γραμματέας θα πρέπει να έχει ενημερωθεί γι’ αυτές τις ρυθμίσεις».

Η Τουρκία έτσι επιχειρεί να δημιουργήσει μια ιδιαίτερη «γκρίζα ζώνη» στο Αιγαίο, στην οποία απαιτεί, επικαλούμενη εκ των υστέρων την επικάλυψη, να αποκτήσει συνδιαχείριση με την Ελλάδα. Φυσικά με βάση τις αποφάσεις του ICAO καμιά επικάλυψη δεν υπάρχει και ούτε φυσικά θα μπορούσε η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση να δεχθεί ότι η Τουρκία θα ασκεί ουσιαστικές αρμοδιότητες ακόμη και δυτικά των ελληνικών νησιών, μέχρι σχεδόν το μέσο του Αιγαίου, καθώς αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα για την επιβολή του πυρήνα των διεκδικήσεων εναντίον της χώρας μας, τη διχοτόμηση και τη συγκυριαρχία στο Αιγαίο.

Η… διευκόλυνση

Αυτήν ακριβώς την επιδίωξη της Τουρκίας επιχειρούν να επιβάλουν στην Ελλάδα ως μορφή συνεργασίας για τη διάσωση των μεταναστών οι Ευρωπαίοι εταίροι και κυρίως οι Γερμανοί, γνωρίζοντας βεβαίως ότι απλώς θυσιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα ενός κράτους-μέλους προκειμένου να ικανοποιηθεί ο κ. Ερντογάν και να διευκολύνει τους ίδιους μειώνοντας τη ροή των μεταναστευτικών ρευμάτων.

Δεν είναι τυχαίο ότι ξαφνικά και ενώ το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης από την Τουρκία είναι υπαρκτό εδώ και τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια, οι εταίροι μόνον τώρα ανακάλυψαν τη «λύση» των κοινών περιπολιών, όταν αυτό απαιτήθηκε από τον κ. Ερντογάν ως ένα πρόσθετο αντάλλαγμα στο «καλάθι» που του προσφέρουν το Βερολίνο και οι άλλες βορειοευρωπαϊκές πρωτεύουσες, που προβάλλουν το θέμα της φύλαξης των ευρωπαϊκών συνόρων.

Εξάλλου αποτελεί και ζήτημα αρχής και αξιοπιστίας της ΕΕ να διαπιστώνει ότι υπάρχει θέμα φύλαξης των εξωτερικών συνόρων και να αναθέτει αυτή την ύψιστη αποστολή στο… τουρκικό Λιμενικό. Η προσπάθεια ντε φάκτο επιβολής αυτού του καθεστώτος συνδιαχείρισης στο Αιγαίο είναι ίσως ακόμη πιο σοβαρή απειλή κι από αυτό το επεισόδιο των Ιμίων.

Γιατί το επεισόδιο των Ιμίων αντανακλά την έμπρακτη αμφισβήτηση συγκεκριμένης βραχονησίδας (συν τις υπόλοιπες «γκρίζες ζώνες»), ενώ η απόπειρα επιχειρησιακής διχοτόμησης του Αιγαίου ουσιαστικά οδηγεί στον εγκλωβισμό όλων των νησιών του Βόρειου, Ανατολικού, Κεντρικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου, σε ζώνη που, σε πρώτη τουλάχιστον φάση, κρίσιμες αρμοδιότητες θα περιέρχονται στην Τουρκία.

Με δύο ΝΟΤΑΜ την τελευταία εβδομάδα η Τουρκία δεν αμφισβήτησε μόνο την αρμοδιότητα της Ελλάδας για Ερευνα και Διάσωση γενικώς εντός του FIR Αθηνών όπως πράττει συνήθως (καθώς στο FIR Αθηνών περιλαμβάνονται και μεγάλες περιοχές του διεθνούς εναερίου χώρου και των διεθνών υδάτων), αλλά προχώρησε και σε μια ιδιαιτέρα σοβαρή πρόκληση, θέλοντας, με αφορμή τα δεκάδες ναυάγια με βάρκες των μεταναστών που Τούρκοι δουλέμποροι οδηγούν στα ελληνικά νησιά, να διεκδικήσει την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων ακόμη και εντός των… ελληνικών χωρικών υδάτων των 6 ν.μ.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΠΕΡΙΟΧΩΝ
Ασκήσεις και προκλήσεις δοκιμάζουν την Ελλάδα

Συμπτωματικά και οι δύο ΝΟΤΑΜ που αμφισβήτησε η Τουρκία αφορούσαν τη Σάμο. Η μία ΝΟΤΑΜ ήταν για Ερευνα και Διάσωση στο ανατολικό άκρο του νησιού και η άλλη για το νότιο τμήμα του (ΝΟΤΑΜ Α0099/16 στις 13 Ιανουαρίου και Α0079/16 στις 13 Ιανουαρίου). Και οι δύο αναγγελίες αφορούσαν Ερευνα και Διάσωση εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων και του εναερίου χώρου. Η Τουρκία έσπευσε να αμφισβητήσει το δικαίωμα αυτό της χώρας μας και με την έκδοση δικών της ΝΟΤΑΜ απαίτησε η επιχείρηση SAR να γίνει υπό τον συντονισμό των τουρκικών Αρχών.

Η αντοχή

Αυτή φυσικά η πρακτική που επεχείρησε να επιβάλει η Τουρκία απορρίφθηκε από την Αθήνα, η οποία με δικά της μέσα επεχείρησε τη Διάσωση. Την ίδια στιγμή όμως δοκιμάζεται και η αντοχή της ελληνικής πλευράς στο Αιγαίο, καθώς είναι καθημερινές οι προκλητικές ενέργειες με τη δέσμευση και νέων περιοχών για ασκήσεις (μερικές εμπίπτουν στο FIR Αθηνών όπου μόνος αρμόδιος για τη δέσμευση περιοχών είναι οι ελληνικές Αρχές).

Με τη ΝΟΤΑΜ Β0131/16 η Τουρκία είχε δεσμεύσει την Παρασκευή περιοχές για ασκήσεις που βρίσκονται εντός του FIR Αθηνών στην ευαίσθητη περιοχή μεταξύ της Ρόδου και του Καστελόριζου, προκαλώντας την αντίδραση της ελληνικής πλευράς, καθώς η ένδειξη της συγκεκριμένης ΝΟΤΑΜ παραπέμπει σε αναγγελία άσκησης εντός τουρκικής επικράτειας.

Ο στόχος της Τουρκίας είναι η καθημερινή αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας αλλά και των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο ώστε να διαμορφωθεί η αντίληψη και εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ ότι το Αιγαίο αποτελεί «ιδιαίτερη» περίπτωση. Η εμμονή μάλιστα της Τουρκίας με την άσκηση αρμοδιοτήτων όπως της SAR είναι επειδή θέλει να διασπάσει την ενότητα του Αιγαίου, όπου η χώρα μας, λόγω των νησιών, ελέγχει τον κρίσιμο για την Τουρκία θαλάσσιο διάδρομο, ένας έλεγχος που θα μπορούσε να μετατραπεί σε έλεγχο επί της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, περιορίζοντας έτσι την Τουρκία εντός της ζώνης των 6 ν.μ. από την τουρκική ακτή.

«ΡΟΚΑΝΙΣΜΑ» ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Η αμφισβήτηση του δικαιώματος SAR της Ελλάδας σε περιοχές δυτικώς των χωρικών υδάτων της Τουρκίας αλλά και εντός χωρικών υδάτων μας, είναι η νέα μέθοδος για ροκάνισμα της ελληνικής κυριαρχίας.

Πηγή: Εφημερίδα «Έθνος», Migratiou

Με βάση το Π.Δ. 104/79 (Α ́ 23), καθώς και τη με αρ. πρ. 80033/Γ2/4-08-2006 (Β ́ 1286) εορτή των Τριών Ιεραρχών είναι αργία για τα Γυμνάσια, τα Γενικά και τα Επαγγελματικά Λύκεια. Επειδή κατά το τρέχον σχολικό έτος η εορτή των Τριών Ιεραρχών συμπίπτει με ημέρα που δεν λειτουργούν τα σχολεία (Σάββατο 30-1-2016), οι σχολικές μονάδες δύνανται να πραγματοποιήσουν εορταστικές εκδηλώσεις, την Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016, κατά τις δύο τελευταίες διδακτικές ώρες, με ευθύνη του Διευθυντή και του Συλλόγου Διδασκόντων.

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (ΠΟΦ), που έχει έδρα το Νταβός της Ελβετίας και εκεί συζητείται το μέλλον του πλανήτη μας, προωθεί το κίνημα των ομοφυλοφίλων! Στρατηγικοί εταίροι (strategic partners) σ’ αυτό είναι εκατό εταιρείες, εκ των μεγαλυτέρων στον κόσμο. Μεταξύ αυτών οι: Bank of America, General Motors, Nestle, Coca Cola, Pepsico, BP, Microsoft, Rockefeller Foundation, Unilever και Volkswagen, οι περισσότερες από τις οποίες στηρίζουν οικονομικά το κίνημα των ομοφυλοφίλων σε όλο τον κόσμο.

*Το παρόν είναι μέρος έρευνας του υπογράφοντος σχετικά με το κίνημα των ομοφυλόφιλων. Αυτή θα δοθεί στη δημοσιότητα όταν ολοκληρωθεί.

Πηγή: Ακτίνες

Ἀφοῦ εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἐξόντωση, ἡ Γενοκτονία τοῦ Θρακικοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὅπως καὶ τοῦ Ποντιακοῦ καὶ τοῦ Μικρασιατικοῦ, ὑπογράφηκε ἡ συνθήκη ἀνακωχῆς τῶν Μουδανιῶν, μὲ τὴν ὁποία ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς διατάχθηκε νὰ ἐκκενώσει ὄχι μόνο τὴν Ἰωνία, ὅπου ἐκεῖ πλέον γραφόταν ὁ τραγικὸς ἐπίλογος μίας παρουσίας αἰώνων, ἀλλὰ μέσα σὲ δεκαπέντε ἡμέρες καὶ τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη, ἐκεῖ ὅπου ὑπῆρχαν μεγάλες στρατιωτικὲς δυνάμεις του καὶ εὔρωστο ἑλληνικὸ στοιχεῖο. Ἡ πλειοψηφία του θὰ ἐγκατασταθεῖ στὴν ἑλλαδικὴ Θράκη, ἀντιμετωπίζοντας μέχρι σήμερα τὶς συμπληγάδες τῆς ἑλλαδικῆς-κρατικῆς ἀδιαφορίας καὶ τοῦ τουρκικοῦ ἐθνικισμοῦ.
Τὰ ἐμπόδια ἀτέλειωτα. Από τό: «θα σὲ στείλω στὸν Ἔβρο», μέχρι τὴν κοινὴ ἔνταξη Ἑλλάδας καὶ Τουρκίας στό ΝΑΤΟ τὸ 1952, ποὺ μετέτρεψε τὴ Θράκη σὲ ἕνα χῶρο συνόρων. Ὀξύμωρο...
βεβαίως νὰ στέλνεις νὰ φυλάξουν τὰ σύνορά σου οἱ ἀνεπιθύμητοι καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ ἀποδέχεσαι τὸν τουρκικὸ ἐθνικισμὸ στὴν πατρίδα σου.

Στὴ Θράκη, ἡ Τουρκία ἐκμεταλλεύθηκε τὰ νέα ψυχροπολεμικὰ δεδομένα καὶ ἀπαίτησε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, νὰ μαθαίνουν οἱ Πομάκοι, ὅπως καὶ οἱ Ἀθίγγανοι τὴν τουρκικὴ γλώσσα. Οἱ τουρκικὲς πιέσεις θὰ συνεχιστοῦν στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὶς μουσουλμανικὲς μειονότητες, ζητώντας τὴν ἀλλαγὴ τῆς ὀνομασίας τὸ 1955 τοὺς σὲ «Τουρκικὴ» (μειονότητα), πιέσεις ποὺ ἐντείνονταν μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου καὶ τὴν περαιτέρω προσέγγιση τῶν δύο πλευρῶν.
Μὲ τὴν ἴδια ἀντίληψη συμπεριφέρθηκαν οἱ δύο χῶρες, τὸ 1951 καὶ τὸ 1968 ὅταν ὑπογράφτηκαν τὰ μορφωτικὰ πρωτόκολλα ποὺ εἶχαν σὰν ἀποτέλεσμα, τὴν εἰσβολὴ τοῦ τουρκισμοῦ στὴ Θράκη, ἐνῶ στὸ χῶρο τῆς πολιτικῆς, μὲ βασικὸ ὄχημα τὸ τουρκικὸ προξενεῖο στὴν Κομοτηνή, ἡ εἰσβολὴ αὐτὴ συνεχίζεται.
Παράλληλα ἡ Θράκη ἔμεινε ἔξω ἀπὸ τοὺς κρατικοὺς προγραμματισμοὺς ποὺ εἶχαν σχέση μὲ τὴν ἀνάπτυξή της μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς πιὸ φτωχὲς περιφέρειες τῆς Εὐρώπης, ἐνῶ στὰ σημερινὰ μνημονιακὰ-παρακμιακὰ χρόνια, ἡ πρόταση γιὰ ἀνάπτυξη εἶναι ἡ δημιουργία Εἰδικῶν Οἰκονομικῶν Ζωνῶν...

Ἡ διαπίστωση γιὰ τὴν ὁποία πρέπει νὰ ληφθοῦν ἄμεσα πρωτοβουλίες, πολιτικές, οἰκονομικές, ἀναπτυξιακές, ἐκπαιδευτικὲς καὶ κοινωνικές, εἶναι ἀποκλειστικὰ μία καὶ μοναδική: Ἡ Θράκη εἶναι ἀνάμεσα σὲ συμπληγάδες.

Ἀπὸ τὴν μία πλευρὰ δρᾶ ἀνενόχλητα ἕνας ποικιλόμορφος τουρκικὸς ἐθνικισμὸς μὲ ἑκατοντάδες παραμέτρους, ποὺ καθημερινῶς ἐκτείνει τὴ δραστηριότητά του, προκαλώντας καὶ δυναμιτίζοντας τόσο τὴν εἰρηνικὴ συμβίωση, ὅσο καὶ τὴν ἑλληνικὴ ἀσφάλεια καὶ ἐθνικὴ κυριαρχία. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ βρίσκεται, ἡ γιὰ χρόνια ἀδιάφορη Ἑλλάδα ποὺ ἀγνοεῖ τὴ Θράκη καὶ τὰ προβλήματά της καὶ ποὺ ἔχει μείνει μὲ τὴν πολύχρονη φλυαρία περὶ ἀνάπτυξης, «ἐνσωμάτωσης» ἢ «ἔνταξης» τῆς μειονότητας στὴν ἑλλαδικὴ κοινωνία, χωρὶς νὰ βλέπει τὸν ἐπεκτατισμὸ τῆς Τουρκίας καὶ τὴν καταπίεση Ἑλλήνων πολιτῶν, χριστιανῶν καὶ μουσουλμάνων, Πομάκων, Ρομᾶ καὶ τουρκόφωνων. Εἶναι ἀναμφισβήτητο καὶ προφανὲς πώς, δὲν μπορεῖ νὰ συνεχιστεῖ οὔτε ἡ τουρκικὴ ἐθνικιστικὴ πρόκληση ἡ ὁποία ἔχει ἄμεση ἐπίπτωση στὶς μουσουλμανικὲς μειονότητες καὶ εἰδικότερα στοὺς Πομάκους, πόσο μᾶλλον δὲν μπορεῖ νὰ συνεχιστεῖ ἡ ἀδιαφορία τῆς Ἑλλάδας γιὰ τὸν κρίσιμο καὶ ζωτικῆς σημασίας χῶρο τῆς Θράκης.

Πηγή: (Μέρος τῆς ὁμιλίας τοῦ Θεοφάνη Μαλκίδη στὴν Ἡμερίδα «Ἑλλάδα-Κύπρος», Ἀθήνα 24 Ἰανουαρίου 2015), Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Πότε θα αρθούν τα capital controls; Η… προεκλογική απάντηση εκ μέρους του κυβερνώντος κόμματος ήταν: μόλις ανακεφαλαιωθούν οι τράπεζες, δηλαδή από τις αρχές του 2016. Η απάντηση αυτή έχει ήδη ξεχαστεί. Ήδη, σε ομιλία του στις ΗΠΑ ο υποδιοικητής της ΤτΕ κ. Μουρμούρας έδωσε μια άλλη, τη μόνη επίσημη μετεκλογικώς: τα capital controls θα αρθούν όταν εκπληρωθούν 4 προϋποθέσεις: α) η ελάφρυνση του χρέους, β) η επαναποδοχή των ελληνικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), γ) η συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» του Μάριο Ντράγκι και δ) ένα επενδυτικό σοκ στην ελληνική οικονομία. Έτσι διατυπωμένες οι προϋποθέσεις, παραπέμπουν σε διατήρηση των capital controls για μακρό χρόνο, ενδεχομένως και… επ’ αόριστον – αν κάτι «στραβώσει» με τις προϋποθέσεις, πράγμα πολύ πιθανό γιατί καθεμιά ξεχωριστά και πολύ περισσότερο όλες μαζί παραπέμπουν σε ένα υπεραισιόδοξο σενάριο για τις εξελίξεις.

Στην παραπομπή της άρσης των capital controls σε απώτερο χρόνο, έρχεται τώρα να προστεθεί η… μαζική εισβολή του ηλεκτρονικού χρήματος στη ζωή μας. Πρόσφατα, το «Βήμα» προανήγγειλε την πληρωμή μισθών και συντάξεων με ηλεκτρονικό χρήμα και τον έλεγχο της ροής των δαπανών των μισθωτών και συνταξιούχων. Ο κ. Κατρούγκαλος έσπευσε να μισο-διαψεύσει το δημοσίευμα, αλλά ο λαλίστατος κ. Αλεξιάδης επανήλθε δημοσιοποιώντας σχέδιο για γενίκευση της χρήσης πλαστικού χρήματος ΠΡΙΝ την άρση -και ως προϋπόθεση- για την άρση των capital controls.

Τι σημαίνει αυτός ο συνδυασμός των capital controls και του πλαστικού χρήματος, που απ’ ό,τι φαίνεται ήρθε για να μείνει στις ζωές μας;

Η «επανάσταση» του πλαστικού χρήματος

Καταρχήν, η επιβολή των capital controls έφερε μια μικρή επανάσταση στα συναλλακτικά ήθη: Τον Ιούλιο, πρώτο μήνα με capital control, εκδόθηκαν 1,1 νέες χρεωστικές κάρτες, ενώ τον ίδιο μήνα προστέθηκαν 150.000 νέοι χρήστες ηλεκτρονικής τραπεζικής, δεκαπλάσιοι από το μέσο μηνιαίο αριθμό μέχρι τότε. Ακόμη και υπερήλικες συνταξιούχοι απομακρυσμένων περιοχών, που απέχουν δεκάδες χιλιόμετρα από το πλησιέστερο ATM, έσπευσαν να βγάλουν κάρτες. Σήμερα, οι χρεωστικές κάρτες πλησιάζουν τα 12 εκατ.,  έναντι 2,7 εκατ. πιστωτικών καρτών.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Eurobank, ο συνολικός τζίρος με τη χρήση καρτών από τα 5,5 δισ. € το 2013 και τα 6,2 δισ.  €  το 2014 θα φτάσει τα 7,3 δισ. €  το 2015 επιστρέφοντας στα «προ κρίσης» επίπεδα του 2008-09. Με τη διαφορά όμως, ότι πλέον ο τζίρος του πλαστικού χρήματος χωρίζεται σε αυτό των χρεωστικών καρτών, που θα κυμανθεί το 2015 σε 2,8 δισ. €  και των πιστωτικών στα 4,5 δισ. €, από  8,2 δισ. € του 2008.

Τα τερματικά αποδοχής καρτών, που υπήρχαν σε λειτουργία στο τέλος του 2014 ήταν 157.000, σήμερα είναι 170.000 και μέχρι το τέλος του 2015 θα ξεπεράσουν τις 200.000, ενώ οι ανάγκες της αγοράς επιβάλλουν επιπλέον 400.000 POS.

Φυσικά, υπάρχει μεγάλη απόσταση μέχρι να προσεγγίσει η Ελλάδα τα επίπεδα χρήσης πλαστικού χρήματος στην Ε.Ε. Στη χώρα μας ακόμη αναλογούν μόλις 19 ηλεκτρονικές πληρωμές ανά κάτοικο το χρόνο, έναντι μ.ό. 198 πληρωμών στην Ε.Ε. Όμως η «επανάσταση» του πλαστικού χρήματος ξεκίνησε και θα συνεχιστεί μάλλον με σαρωτικούς ρυθμούς…

Ο εγκλωβισμός των μικροκαταθετών

Τα δεδομένα της Τράπεζας της Ελλάδος δείχνουν ότι εδώ και πάνω από 1 χρόνο το… capital (δηλαδή οι μεγάλες καταθέσεις) έκανε φτερά και έμεινε το… control για μια θάλασσα μικροκαταθετών:

• Στις 31/12/2009 το σύνολο των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες ήταν 231,5 δισ. ευρώ. Στις 31/12/14 είχαν μειωθεί σε 160,072 δισ. ευρώ και στα τέλη Ιανουαρίου 2015 σε 147,775 δισ. ευρώ. Όταν επιβλήθηκαν τα capital controls, ήταν περίπου 125 δισ. ευρώ. Στα μνημονιακά χρόνια και μέχρι τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 έκαναν φτερά περίπου 84 δισ. ευρώ καταθέσεων.
• Ήδη στα τέλη Οκτωβρίου 2014 οι μεγάλου ύψους καταθέσεις είχαν κάνει «φτερά»: Το 81,5% των καταθετικών λογαριασμών είχαν υπόλοιπο κάτω από 2.000 ευρώ, το 11,3% υπόλοιπο μεταξύ 2.000 και 10.000 ευρώ, το 0,90% μεταξύ 50.000 και 100.000 ευρώ και μόλις το 0,40% πάνω από 100.000 ευρώ.
• Από τις καταθέσεις που έφυγαν, περίπου 80 δισ. ευρώ έφυγαν στο εξωτερικό και είναι μεγάλου ύψους καταθέσεις.
• Στα τέλη Μαρτίου 2015, από τα 138,5 δισ. ευρώ του συνόλου των καταθέσεων, τα 117,9 δισ. ευρώ ήταν αποταμιεύσεις νοικοκυριών και μόνο 20,6 δισ. ευρώ καταθέσεις του επιχειρηματικού τομέα. Άρα οι επιχειρήσεις κάνουν τις συναλλαγές τους έξω από το «επικίνδυνο κύκλωμα» των ελληνικών τραπεζών.

Οι τραπεζίτες, και για λογαριασμό τους η κυβέρνηση, προσπάθησαν να σκεφτούν διάφορους τρόπους για να επιστρέψουν ξανά στις τράπεζες τα περίπου 45 δισ. ευρώ των μικροκαταθετών που αποσύρθηκαν στα «σεντούκια». Όμως δεν υπάρχει τρόπος να πεισθούν για κάτι τέτοιο, άρα το μόνο που απομένει, είναι δυσκολέψει η περαιτέρω φυγή καταθέσεων. Και αυτό σημαίνει ότι τα capital controls θα παραμείνουν… μέχρι νεωτέρας! Γιατί αν αρθούν, το ρεύμα φυγής των μικροκαταθετών μπορεί να πάρει νέα ορμή…

Το «μεγάλο κόλπο»

Από τη μια, λοιπόν, τα capital controls διατηρούνται μέχρι νεωτέρας ώστε να αποφευχθεί περαιτέρω φυγή καταθέσεων (μικροκαταθετών). Από την άλλη, γενικεύεται «με όλα τα μέσα» η χρήση πλαστικού χρήματος. Και έτσι αναφύεται ο συνδυασμός των δύο, γιατί στο συνδυασμό τους είναι όλο το «ζουμί»: η μεταβατική, για όσο χρειαστεί, διατήρηση των «κανονικών» capital controls μέχρι να δημιουργηθεί το πλαίσιο για τη μονιμοποίησή τους με μια έμμεση μορφή: την υποχρεωτική χρήση μέρους του μισθού ή της σύνταξης σε ηλεκτρονικές πληρωμές μέσω καρτών. Με αυτό το συνδυασμό:

1. Εκβιάζεται η συγκέντρωση όλου του διαθέσιμου ρευστού χρήματος, και αυτού που φυλάγεται στα «σεντούκια», στο τραπεζικό σύστημα, ενώ ταυτόχρονα επιτυγχάνεται και ο έλεγχος όλου του χρήματος, και του ηλεκτρονικού που αντιστοιχεί σε εικονικές πιστώσεις, από τις τράπεζες – και στο βαθμό που αυτές οδεύουν να τεθούν υπό τον έλεγχο των δανειστών, από τους δανειστές!

2. Η τράπεζα μεσολαβεί σε κάθε συναλλαγή μεταξύ ιδιωτών ή με το κράτος, κερδίζοντας τόσο από τις χρεώσεις όσο και από την υπερεκμετάλλευση του επιτοκίου μιας μέρας (overnight). Καθώς μάλιστα κάθε χρεωστική κάρτα είναι συνδεδεμένη με λογαριασμό, η τράπεζα έχει τη δυνατότητα να εκμηδενίζει τους τόκους ταμιευτηρίου, ωθώντας σε διαρκή παροχέτευση της αποταμίευσης στην κατανάλωση. Μειώνει επίσης τους κινδύνους των bank run, ακόμη και σε συνθήκες χωρίς κεφαλαιακούς ελέγχους.

3. Με τη γενίκευση των ηλεκτρονικών συναλλαγών επέρχεται και η άλωση των προσωπικών δεδομένων. Ο πολίτης είναι εκτεθειμένος όχι μόνο στον κίνδυνο κατασχέσεων των λογαριασμών του για κάθε είδους οφειλή, αλλά και στη διαρκή καταγραφή των συναλλακτικών του συνηθειών. Η τράπεζα, και όχι μόνο αυτή, έχει πλήρη εικόνα για το κοινωνικο-οικονομικό του προφίλ, που είναι πολύτιμο εμπόρευμα.

4. Η ηλεκτρονικοποίηση των συναλλαγών θα προκαλέσει σαρωτική συρρίκνωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, άρα μια επιταχυνόμενη μονοπώληση των αγορών. Στις ιδιαίτερες συνθήκες τεράστιας ύφεσης, μείωσης της κατανάλωσης και πιστωτικού στραγγαλισμού, η ιδιότυπη στάση πληρωμών όλων προς όλους, επέτρεπε μια -επισφαλή βεβαίως- ισορροπία επιβίωσης των μικρών επιχειρήσεων. Η πλαστικοποίηση του χρήματος θα επισπεύσει το τέλος τους.

Αυτό που άρχισε με τα capital controls και συνεχίζεται με την «επιχείρηση» γενίκευσης της χρήσης του πλαστικού χρήματος, είναι ένα «μεγάλο κόλπο» που αφορά καίρια τις ζωές μας και στοχεύει σε πράγματα πολύ πιο ουσιαστικά από το διακηρυσσόμενο στόχο της πάταξης της φοροδιαφυγής…

Πηγή: Rizopoulos Post

Επιζητείται να αντικατασταθεί το μάθημα των Θρησκευτικών, με μάθημα Θρησκειολογίας. Γίνεται μεγάλη προσπάθεια να αντικατασταθεί το μάθημα των Θρησκευτικών, με ένα μάθημα θρησκειολογικού συγκρητισμού. Η γνώση των θρησκειακών πλανών ένα στόχο πρέπει να έχει, αυτό της ομολογίας και αυτό επιτυγχάνεται στα πλαίσια του μαθήματος των Θρησκευτικών, με αναφορά στις διάφορες θρησκειακές πλάνες, υπό το πρίσμα όμως της Ορθόδοξης κριτικής.

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η αντικατάσταση του μαθήματος των Θρησκευτικών, με μάθημα Θρησκειολογίας, αποτελεί διακαή πόθο αυτών που ενστερνίζονται τις αθεϊστικές μαρξιστικές ιδέες. Προς τούτο έχουν αρωγό και τη μανία της Ένωσης αθέων.  Δυστυχώς οι δεδηλωμένοι άθεοι δεν επιζητούν θεολογική παιδεία σύμφωνη με το Ευαγγέλιον.
«Η παιδεία χωρισμένη από την αγιότητα, αντιτιθέμενη εις το Ευαγγέλιον καθίσταται μία τραγική ματαιοπονία. Το περισσότερον, που ημπορεί να επιτύχη η επιφανειακή, εξωδερμική παιδεία δια τον άνθρωπον είναι να τον μεταβάλη εις ένα ευγενές, αλλά πονηρόν, ανρωπόμορφον θηρίον…Ενώ εκ του βάθους της ψυχής του ορθοδόξου λαού μας αναβαίνει η φωνή : άνευ της αγιότητος δεν υπάρχει αγωγή και παιδεία· άνευ των αγίων δεν υπάρχουν παιδαγωγοί και διδάσκαλοι» σημειώνει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.
Αθεϊστές και μαρξιστές επιμένουν σε διαθρησκειακό συγκρητιστικό μάθημα, χωρίς να υποκρύβουν κάποιοι και το αντιεκκλησιαστικό φρόνημά των. Ξαφνικά ανακάλυψαν τον πλουραλισμό οι άθεοι μαρξιστές, που πριν δεν εδέχοντο το σεβασμό στην ελευθερία του άλλου να πιστεύει ότι θέλει. Έγιναν αίφνης διαθρησκειακοί, αυτοί που υπερασπίζοντο την μαρξιστική μάνητα εναντίον κάθε θρησκείας.
Δεν δέχονται το μάθημα των Θρησκευτικών να έχει κατηχητική μορφή. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς αναφέρει ότι «η παιδεία εις την πραγματικότητα σημαίνει φωτισμόν, τον φωτισμόν δια του αγιασμού εν Αγίω Πνεύματι, το Οποίον είναι φορεύς και δημιουργός της αγιότητος και του φωτός και της γνώσεως. Και οι Άγιοι επειδή είναι αγιασμένοι και φωτισμένοι δια του Αγίου Πνεύματος, δια τούτο είναι και αληθινοί διδάσκαλοι και παιδαγωγοί».
Πως μπορούν να δεχθούν αυτό που λέγει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ότι «η παιδεία εις την πραγματικότητα σημαίνει φωτισμόν, τον φωτισμόν δια του αγιασμού εν Αγίω Πνεύματι, το Οποίον είναι φορεύς και δημιουργός της αγιότητος και του φωτός και της γνώσεως. Και οι Άγιοι επειδή είναι αγιασμένοι και φωτισμένοι δια του Αγίου Πνεύματος, δια τούτο είναι και αληθινοί διδάσκαλοι και παιδαγωγοί», οι άθεοι που υπηρετούν το μαρξιστικό σκότος; Κι αν τούτο δεν καταφέρουν, να αντικαταστήσουν δηλαδή το μάθημα των Θρησκευτικών, με μάθημα Θρησκειολογίας, δυστυχώς θα εφευρεθεί η προσωρινή μεταβατική λύση.

Πηγή: Ακτίνες

Σχόλιο Tideon: Για να μην τολμήσει να πει κανείς ότι δεν γνώριζε... ιδού τι θα ακολουθήσει προσεχώς:

Ὡς Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν κατά τό παρελθόν χρονικό διάστημα δέν ἐπιθυμούσαμε νά ἀναμίξουμε τήν ἀσύλληπτη χαρά τῶν Δεσποτικῶν ἑορτῶν, τῶν Χριστουγέννων, πού εἶναι ἡ «Μητρόπολις» τῶν ἑορτῶν, κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, τῆς ὀκταημέρου Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί τῆς πανίερης ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων, μέ τή «σιχαμερή» ἀπόφαση τοῦ «Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου».

Ὁ ὀρθόδοξος ἑλληνικός λαός μας τίμησε αὐτές τίς ἅγιες ἑορτές μέ τή συρροή του στούς ἱερούς ἐνοριακούς ναούς καί τίς ἱερές Μονές καί προσέλαβε ἀντίδωρο τῆς ἀκτίστου Θείας Χάριτος ψάλλοντας ἱεροπρεπῶς «εἴδομεν τό Φῶς (τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ) τό ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες».

Κατέχοντες ὡς ἱερά παρακαταθήκη αὐτά τά πολυτίμητα θεῖα δῶρα τῶν Δεσποτικῶν ἑορτῶν ἀξιωνόμαστε νά ζοῦμε τή χαρά καί τήν εὐλογία τοῦ νέου ἔτους, τοῦ 2016.
Μετά ἀπό τίς παρατεταμένες εὐλογίες τῶν θείων λειτουργιῶν τοῦ ἱεροῦ σαρανταλείτουργου καί μαζί μέ τίς κορυφαῖες πνευματικές λατρευτικές ἐμπειρίες τῶν Χριστουγεννιάτικων ἑορτῶν εἰσερχόμαστε στόν νέο ἐνιαυτόν τοῦ Κυρίου μέ μόνη ἀκλόνητη ἐλπίδα τή δική Του μοναδική καί ἀφειδώλευτη θεία Πρόνοια.

Θρηνεῖ καί ὀδύρεται ὁ Ἑλληνικός λαός γιά τήν ἐξοντωτική ἐναντίον του συμπεριφορά τῶν βουλευτῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου, γιατί ψηφίζουν τά μνημόνια καί τίς ἀπάνθρωπες καί παράνομες περικοπές τῶν ἀποδοχῶν του. Στενάζει κάτω ἀπό τίς ἀβάσταχτες φορολογικές ἐπιβαρύνσεις. Ἡ αἱμοχαρής διάθεση τῶν κυβερνητῶν κατά τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ μας συνεχίζεται ἀκόμα καί στά πνευματικά.

Γιατί ἀσχολοῦνται καί μέ θέματα πού εἶναι ἀντίθετα μέ τήν κανονική φυσιολογία τοῦ ἀνθρώπου καί τά προαιώνια πιστεύματά του; Μήπως ἡ νόσος πού παραμονεύει στίς ὁμοφυλοφιλικές σχέσεις, τό AIDS, δέν δηλώνει τή φοβερή παράβαση καί παρακοή τοῦ ἐπηρμένου ἀνθρώπου; Ἡ Ἁγία Γραφή, τό βιβλίο πού ἔχει τή μεγαλύτερη κυκλοφορία σέ ὅλον τόν κόσμο ἐκφράζει τήν ἀληθινή σωματική καί ψυχολογική φυσιολογία τοῦ ἀνθρώπου ὡς εἰκόνος Θεοῦ καί ὡς τήν κορωνίδα ὅλης τῆς ἐν Τριάδι δημιουργίας.

Γιαυτό καί οἱ Ἅγιοί μας εἶναι ἀνυποχώρητοι καί αὐστηροί ὄχι στά πρόσωπα τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀλλά στό ἁμάρτημά τους, στήν πτώση τους.

Ἔχουμε ἀναπτύξει κατά τό παρελθόν τά ψυχολογικά καί παιδαγωγικά αἴτια τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἔχουμε ἀναλύσει γιατί ὁ ἱερός Χρυσόστομος, τό στόμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τή θεωρεῖ ἀσυγχώρητο ἁμάρτημα καί λυσσῶδες πάθος. Ἡ προέλευσή του καί ἡ βασική αἰτία του βρίσκεται στήν οἴηση, στήν ὑπερηφάνεια. Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία διεπράχθη μέσα στόν Παράδεισο. Ὁ Διάβολος ὑπό τήν μορφή τοῦ ὄφεως βρῆκε μόνη της τήν Εὔα καί τήν παρέσυρε πλήττοντας τόν ἐγωϊσμό της. Ὁ Θεός, τῆς εἶπε, σᾶς ἀπηγόρευσε νά φᾶτε ἀπό τόν καρπό τοῦ δένδρου αὐτοῦ γιατί, ἄν φᾶτε θά ἀποκτήσετε τή γνώση τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Θά ἀνοιχθοῦν τά πνευματικά μάτια σας καί θά γίνετε σάν καί Αὐτόν. Τῆς μιλοῦσε σάν νά μήν ἤθελε ὁ Θεός νά γίνουν μέ τή Χάρη Του ὅμοιοί Του. Διαβληθεῖσα ἡ Εὔα ἀπό τό Διάβολο παραβαίνει τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί μαζί καί ὁ σύζυγός της ὁ Ἀδάμ. Θά μποροῦσε, λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, νά πεῖ ὁ Ἀδάμ στή σύζυγό του: Μά τί ἔπαθες; Τρελλάθηκες; Ἄκουσες τό φίδι καί δέν ἀκοῦς Αὐτόν πού μᾶς ἔχει χαρίσει ὁλόκληρο τόν Παράδεισο; Ὅμως καί αὐτός ἀνώριμα φερόμενος πείθεται στή σύζυγό του, πληττόμενος ἐνδομύχως στόν ἐγωισμό του καί πέφτει καί αὐτός στήν παγίδα. Ἀντί νά γίνουν σάν καί Αὐτόν, χάνουν τήν αὐτοσυνειδησία τους, ἀρρωσταίνει τό αὐτεξούσιο καί ὅλος ὁ πνευματικός τους κόσμος μέ κορυφαία τήν ἀμαύρωση τοῦ ἡγεμόνος νοῦ τους. Καί ὅλα αὐτά τά ἔπαθαν γιατί πρόσεξαν τό κτῖσμα, τόν ὄφι καί ὄχι τόν κτίσαντα. Ἡ ἔπαρση σ’ ὅλο τό καταστροφικό μεγαλεῖο της. Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ βάση τοῦ σοδομισμοῦ, ἡ ὑπερηφάνεια.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στέκεται πολύ στή ρίζα τοῦ ἁμαρτήματος, πού εἶναι ὁ ἐπάρατος ἐγωισμός τῶν πρωτοπλάστων, πού χωρίς τό Θεό ἔσπευσαν στήν προτεινόμενη ἀπό τόν ὄφι ἰσοθεΐα.

Αὐτή ἡ ἄνευ Θεοῦ δημιουργηθεῖσα διάθεση κατάκτησης ἰσοθεΐας κληροδοτήθηκε ἀπό τό ζεῦγος τῶν πρωτοπλάστων στά τέκνα τους καί σ’ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος.

Ἐπέτρεψε τότε ὁ Θεός, σχολιάζει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, τόσο ὁ Ἀδάμ ὅσο καί ἡ Εὔα νά χάσουν τήν ἐξαίρετη παρθενικότητα πού ζοῦσαν μέσα στόν Παράδεισο καί χαίρονταν γιά τήν παρουσία τοῦ ἑνός πλησίον τοῦ ἄλλου καί συνεργάζονταν περιποιούμενοι τά πάντα μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Βγαίνοντας ἀπό τόν Παράδεισο συνῆλθαν σαρκικά, ἀπέκτησαν τέκνα καί μέσα στόν ταπεινότερο βίο καί στά ὁσημέραι ἀναφυόμενα προβλήματα, ἐνεθυμοῦντο τή ζωή τοῦ Παραδείσου, τή νοσταλγοῦσαν καί ταπεινωμένοι ἀπό τήν σοβαρή πτώση τους προσπαθοῦσαν νά ζοῦν, ὅσο μποροῦσαν καί ὅσο πιά καταλάβαιναν κατά Θεόν.

Περιορίστηκε ἡ διάθεση κατάκτησης ἰσοθεΐας. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ἡ πτωτική ροπή μεταδιδόταν ἀπό γενιά σέ γενιά. Πάντοτε ὑπῆρχε ὁ σπόρος τῆς οἰήσεως, πού αὐξανόταν ἀνάλογα καί μέ τή βούληση ἑκάστου καί τίς ἐπιρροές τοῦ περιβάλλοντος. Ἰσχυρίζεται ὁ Ἀπ. Παῦλος, ὅτι ὅταν ἔφθασαν νά ξεχνοῦν τόν ἀληθινό Θεό καί νά θεοποιοῦν τά κτίσματα, «παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τά μή καθήκοντα» (Ρωμ. 1,28) μέ ἀποτέλεσμα νά μήν ἱκανοποιοῦνται μέ τόν ἁπλό συζυγικό ἐρωτικό βίο. Λόγῳ τῆς ἀλαζονείας τους καί λόγῳ τῆς λατρείας τῶν κτισμάτων ὁ ἀδόκιμος νοῦς ἐξετράπη σέ ἄλλες ἐρωτικές ἐπιλογές, τίς σοδομικές.

Ἡ παραχωρηθεῖσα ἀπό τό Θεό συζυγική ἐρωτική ἡδονή μετετράπη σέ καύση τοῦ ἑνός ἀνδρός πρός τόν ἄλλο, ὅπερ ἀποτελεῖ καί τή χειρότερη αἰσχύνη καί ἀσυγχώρητο πάθος. Μόνο μέ τή μετάνοια θεραπεύεται ὁ ἀδόκιμος νοῦς καί μπορεῖ νά θεραπευθεῖ καί ἡ ὁμοφυλοφιλία.

Ἀνατρέχοντας στό παρελθόν, στήν ἑλληνική Ἱστορία μας ψάχνοντας γιά ἐρείσματα ἐλπίδας, σταματήσαμε στό τεράστιο ἀνθρωπιστικό θεολογικό, πολιτιστικό, νομικό καί ναοδομικό (Ἁγία Σοφία) καί σέ ὅλα τά ἐπίπεδα τῆς Βυζαντικῆς αὐτοκρατορίας ἐκτεινόμενο ἔργο τοῦ Ἰουστινιανοῦ. Ἐκτός τῶν πολλῶν Ἰουστινιάνειων οἰκοδομημάτων καί στήν ἱστορική Ἀθήνα καί σέ ἄλλες πόλεις τῆς Ἑλληνικῆς ἐπικράτειας καί ὄχι μόνο, βρήκαμε ἀνάμεσα στίς 167 Νεαρές του, τήν 141η μέ ἐπικεφαλίδα «Ἰνδικτον Κωνσταντινουπολίταις Ἰουστινιανοῦ περί ἀσελγαινόντων». Οἱ Νεαρές ἀποτελοῦσαν νόμους τοῦ κράτους πού ρύθμιζαν ὁλόκληρη τή ζωή σέ μιά εὐνομούμενη αὐτοκρατορία. Ὁ Ἰουστινιανός κυβέρνησε ἐπί 38 ἔτη καί κατέλιπε τή σφραγῖδα τῆς προσωπικότητός του. Κατά τόν βιογράφο του Προκόπιο ζοῦσε πολύ ἀσκητικά, νήστευε ἐπί διήμερα καί κοιμόταν ἐλάχιστα ἐργαζόμενος ἀκατάπαυστα καί δεχόμενος σέ ἀκρόαση ὁποιονδήποτε τό ζητοῦσε.

Ἀξιοπρόσεκτη λοιπόν ἡ 141η Νεαρά του, κατά τήν ὁποία γίνεται σαφέστατη κυβερνητική προτροπή στούς ἀσελγαίνοντες (ὁμοφυλόφιλους ἤ σοδομιστές) νά φροντίσουν νά τακτοποιήσουν τόν ἑαυτό τους ἀπό ἕνα τόσο ὀλέθριο καί διαστροφικό πάθος πού οὔτε καί στά ἄλογα ζῷα δέν συναντᾶται. Ἐπισημαίνεται ἐπίσης ὅτι «μέχρι καί τοῦ νῦν ἐκείνη ἡ γῆ (τῶν Σοδόμων) πυρί ἀσβέστῳ κατακαίεται.

Ἔχει πολύ φιλάνθρωπο χαρακτήρα αὐτή ἡ «Νεαρά» αὐτός ὁ νόμος, ἀφοῦ παρακαλοῦνται ἀπό τήν αὐτοκρατορική αὐλή οἱ σοδομιστές νά ἐπισκεφθοῦν τόν Πατριάρχη καί νά ζητήσουν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ἀποβάλουν αὐτό τό τόσο σιχαμερό πάθος. Ἐκφράζει ἐπίσης ὁ αὐτοκράτορας διά τῆς Νεαρᾶς τήν ἀνησυχία του, ἐάν δέν θεραπευθεῖ αὐτό τό σοβαρό μόλυσμα στήν εὐρύτερη κοινωνία, μήπως ξεσπάσει ἡ δικαία ὀργή τοῦ Θεοῦ καί συμβεῖ παραπλήσια παραδειγματική τιμωρία, ὅπως στά Σόδομα.

Ἡ τεράστια διαφορά μέ τούς σημερινούς κυβερνῆτες εἶναι, ὅτι βρίσκονται στήν ἀντίθετη ἀκριβῶς νοοτροπία μέ τήν τότε αὐτοκρατορική διοίκηση τοῦ 6ου μ.Χ. αἰῶνος. Φιλοσοδομική ἡ σημερινή νοοτροπία, ἀντισοδομική ἡ παρελθοντική. Θά εἶναι ἄκρως ἀφελές νά καυχῶνται οἱ ἑκατόν ἐνενήντα τρεῖς βουλευτές πού ψήφισαν στό ἑλληνικό κοινοβούλιο ὑπέρ τῶν σοδομιστῶν. Οὐσιαστικά καί ἐγωιστικά ψήφισαν θεσμικά τήν καταστροφή τους. Ὁσάκις ζητήσαμε νά παρακολουθήσουμε συνεδριάσεις τῆς Βουλῆς ἤ δέν μᾶς δόθηκε ἄδεια εἰσόδου ἤ μᾶς δόθηκε μετά ἀπό σοβαρή ἔρευνα τῶν στοιχείων μας. Οἱ σοδομιστές βρέθηκαν «τυχαῖα» στά θεωρεῖα τῆς Βουλῆς καί πανηγύριζαν μέ φιλήματα ἀναμεταξύ τους τή νίκη τους;

Ἐμεῖς πάντως ὡς Ὀρθόδοξοι πιστοί ἔχουμε στέρεη βάση. Ὅλα τά ἑτοιμασμένα ἤ ἀναφυόμενα καταστροφικά σχέδια τῶν ἀντιχρίστων κατά τῆς Ἐκκλησίας μας δέν μᾶς τρομάζουν,γιατί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ἡ Κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἔχει διαβεβαιώσει ὅτι «πῦλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσιν Αὐτῆς».

Αἰῶνες πρίν καί μόνο ἡ ξύλινη ράβδος τοῦ Μωυσῆ διέταμε τήν Ἐρυθρά θάλασσα, σχηματίστηκε διάδρομος ξηρᾶς, πέρασαν θαυματουργικῶς οἱ Ἰσραηλῖτες στήν ἀντίπερα ὄχθη της καί δέν κατάφεραν οἱ Αἰγύπτιοι νά τούς σταματήσουν, νά τούς συλλάβουν καί νά τούς ἐπαναφέρουν στή σκλαβιά τῆς Αἰγύπτου. Τά ἅρματα τῶν Αἰγυπτίων μέ τούς ἀναβάτες τους καταποντίστηκαν, ὅταν ἡ ξερή ἀλλά θαυματουργική ράβδος τοῦ Μωυσῆ ξαναχτύπησε τήν Ἐρυθρά καί μέσα στά νερά της πνίγηκαν οἱ Αἰγύπτιοι.Ἀνενόχλητοι οἱ Ἰσραηλῖτες προχώρησαν πρός τή γῆ Χαναάν, τῆς ἐπαγγελίας.

Ἡ θεία Λειτουργία εἶναι γιά μᾶς συνεχής ἐμπειρία διάβασης ἀπό τή στεναχώρια τῆς κοσμικῆς ζωῆς πρός τήν αἰώνια ζωή τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Τό θαῦμα τῆς διαβάσεως ἀπό τή σκλαβιά τῆς ἁμαρτίας στή γῆ τῆς Ἐπαγγελίας συνεχίζεται μέ νέο θαυματουργικό τρόπο μέ τό Μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας.

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν λόγῳ τῶν ἀκαταπαύστων δεινῶν πού βρίσκουν τό λαό μας καλεῖ ὅλους τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς καί τίς ἐν Χριστῷ ἀδελφές σέ μετάνοια ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ἐπικαλούμαστε τίς πολλές πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου ἡ ὁποία ἀγαπᾷ καί προστατεύει τό γένος τῶν ἀνθρώπων. Εἰδικῶς μάλιστα προστατεύει τό Ἑλληνικό γένος καί τό ἔχει ἀποδείξει μέ τά θαύματά Της κατά τή μακρά ἱστορική διαχρονία του. Ἡ Παναγία μπορεῖ νά βοηθήσει νά ἔχουμε σωστή, ἀληθινή καί βαθειά μετάνοια, ὥστε νά καθαρισθεῖ ὅλη ἡ κόπρος τῶν συσσωρευμένων θανασίμων ἁμαρτημάτων. Καί οἱ λοιποί Ἅγιοι τῶν ὁποίων λείψανα εἶναι διασκορπισμένα καί τιμῶνται σέ ὁλόκληρη τήν ἑλληνική ἐπικράτεια μποροῦν νά μᾶς βαθύνουν τή μετάνοια καί νά λαμπρύνουν τήν ἐπίγεια ἐν Χριστῷ ζωή μας μέ τούς πνευματικούς ἐν Χριστῷ θησαυρούς πού διαθέτουν ἀφθονοπάροχους ἀπό τά λαμπρά δώματα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν πού ἤδη ἔχουν κληρονομήσει.

Ταπεινῶς προτείνουμε πάνδημη μετάνοια. Αὐτή μπορεῖ νά ἐκδηλωθεῖ μέ νηστεία μιᾶς τῶν ἑβδομάδων τοῦ ἐνιαυτοῦ, μέ ἱερές ἀγρυπνίες στούς ἱερούς ναούς μας καί μέ ἱερές ἀκολουθίες, ὅπως ἱερά ἀκολουθία τοῦ Μικροῦ Παρακλητικοῦ Κανόνος τῆς Παναγίας ἤ τοῦ ἱκετηρίου Κανόνος εἰς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, στούς οἴκους μας ὡς κατ’ οἶκον ἐκκλησίας.

Ἡ μετάνοια ὅλων τῶν συνειδητοποιημένων ἤ μή χριστιανῶν μπορεῖ νά δυναμώσει ὁλόκληρο τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί νά φθάσει, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, ἡ μετάνοια καί σ’ αὐτούς πού πρωτοστάτησαν στή θεσμοθέτηση αὐτοῦ τοῦ ἠθικοῦ ἐγκλήματος.

Καταθέτουμε κατωτέρω ὁλόκληρο τό κείμενο τῆς 141ης νεαρᾶς τοῦ Ἰουστινιανοῦ γιά νά διαπιστώσει ἀμεσότερα ὁ καλοπροαίρετος ἀναγνώστης ὅτι ὁ αὐτοκράτορας ἦταν συνειδητό μέλος τῆς Ἐκκλησίας καί θεωροῦσε ἀπαραίτητη τή συμφωνία τῶν κοσμικῶν νόμων μέ τούς νόμους τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ τό κανονικό δίκαιο τῆς ἐκκλησίας φωτίζεται καί ἀλληλοπεριχωρεῖται μέ τήν ἄκτιστη Θεία Χάρη. Τοιουτοτρόπως καί οἱ κοσμικοί νόμοι φωτίζονται καί χαριτώνονται καί μαζί ὅλη ἡ κοινωνία.

Ἴνδικτον Κωνσταντινουπολίταις Ἰουστινιανοῦ περί ἀσελγαινόντων.

(Προοίμιον)
Τῆς τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίας καί ἀγαθότητος ἀεί μέν πάντες δεόμεθα, μάλιστα δέ νῦν, ὅτε διά τό πλῆθος τῶν ἡμαρτημένων ἡμῖν πολυτρόπως αὐτόν παρωργίσαμεν, καί ἡπείλησε μέν καί ἔδειξεν ὧν ἄξιοι κατά τάς ἡμετέρας ἁμαρτίας ἐσμέν, ἐφιλανθρωπεύσατο δέ καί ἀνεβάλετο τήν ὀργήν ἀναμένων τήν ἡμετέραν μετάνοιαν, ὡς μή βουλόμενος τόν θάνατον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, ἀλλά τήν ἐπιστροφήν καί τήν ζωήν, οὐ δίκαιον οὖν πάντως ἡμᾶς καταφρονῆσαι τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος καί τῆς ἀνακωχῆς καί τῆς μακροθυμίας τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ, ἵνα μή κατά τήν σκληράν καί ἀμετανόητον ἡμῶν καρδίαν θησαυρίσωμεν ἑαυτοῖς ὀργήν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς, ἀλλά πάντας μέν τῶν πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων καί πράξεων ἀποσχέσθαι, μάλιστα δέ τούς τῇ μυσαρᾷ καί Θεῷ μεμισημένη δικαίως ἀνοσία πράξει συνσαπέντας· λέγομεν δή τήν τῶν ἀρρένων φθοράν, ἥν ἀθέως τολμῶσίν τινες ἄρρενες ἐν ἄρρεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι.

Κεφ. 1. Ἴσμεν γάρ ἐκ τῶν θείων γραφῶν διδασκόμενοι, ποίαν ὁ Θεός κόλασιν δικαίαν ἐπήγαγε τοῖς ἐν Σοδόμοις πρώην οἰκήσασι διά τήν περί τήν μῖξιν ταύτην μανίαν, ὥστε μέχρι τοῦ νῦν ἐκείνην τήν γῆν ἀσβέστῳ πυρί κατακαίεσθαι, τοῦ Θεοῦ διά τούτου παιδαγωγοῦντος ἡμᾶς ὥστε τήν ἀνοσίαν ταύτην ἀποστρέφεσθαι πρᾶξιν, ἴσμεν δέ πάλιν, οἷα περί τῶν τοιούτων ὁ θεῖος ἀπόστολος λέγει, οἷά τε οἱ τῆς πολιτείας διαγορεύουσι νόμοι, ὥστε πάντας ὀφείλειν τῷ τοῦ θεοῦ προσέχοντας φόβῳ ἀποσχέσθαι τῆς τοιαύτης ἀσεβοῦς καί ἀνοσίας πράξεως, ἥν οὐδέ ἐν ἀλόγοις ἁμαρτανομένην ἐστι εὑρεῖν· καί τούς μέν μηδέν ἑαυτοῖς συνειδότας τοιοῦτον φυλάττειν ἑαυτούς καί πρός τόν ἔπειτα χρόνον, τούς δέ ἤδη συνσαπέντας τούτῳ τῷ πάθει μή μόνον παύσασθαι τοῦ λοιποῦ, ἀλλά καί μετανοῆσαι δικαίως καί τῷ Θεῷ προσπεσεῖν, καί προσαγγεῖλαι τῷ μακαριωτάτῳ πατριάρχῃ τήν νοσον καί τρόπον θεραπείας λαβεῖν, καί κατά τό γεγραμμένον καρπόν ἐνεγκεῖν μετανοίας, ἵνα ὁ φιλάνθρωπος Θεός κατά τόν πλοῦτον τῶν ἰδίων οἰκτιρμῶν ἀξιώσῃ φιλανθρωπίας καί ἡμᾶς, καί πάντες εὐχαριστήσωμεν ἐπί τῇ τῶν μετανοούντων σωτηρίᾳ· οἷς καί νῦν τούς ἄρχοντας ἐπεξελθεῖν ἐκελεύσαμεν τόν θεόν θεραπεύοντες τόν δικαίως ἡμῖν ὀργιζόμενον, καί νῦν μέν πρός τό τῶν ἁγίων ἡμερῶν σέβας ἰδόντες παρακαλοῦμεν τόν φιλάνθρωπον θεόν οὕτω μετανοῆσαι τούς τῷ τοιούτῳ τῆς ἀσεβοῦς ταύτης πράξεως ἐγκυλισθέντας βορβόρῳ, ὡς μηδέ ἕτερον ἡμῖν ἐπεξελεύσεως δοθῆναι καιρόν προαγορεύομεν δέ πᾶσιν ἐφεξῆς τοῖς τοιοῦτό τι συνειδόσιν ἑαυτοῖς ἡμαρτῆσθαι, ὡς εἰ μή καί παύσονται καί προσαγγείλαντες ἑαυτούς τῷ μακαριωτάτῳ πατριάρχῃ τῆς οἰκείας ἐπιμελήσονται σωτηρίας ὑπέρ τῶν τοιούτων ἀσεβῶν πράξεων τόν θεόν ἐξιλεούμενοι εἴσω τῆς ἁγίας ἑορτῆς, πικροτέρας ἑαυτοῖς ἐπάξουσι τιμωρίας ὡς οὐδεμιᾶς τοῦ λοιποῦ συγγνώμης ἄξιοι. Οὐδέν γάρ ἐνδοθήσεται οὐδέ ἀμεληθήσεται ἡ τοῦ πράγματος ζήτησις καί διόρθωσις εἰς τούς μή προσαγγέλλοντας ἑαυτούς εἴσω τῆς ἁγίας ἑορτῆς ἤ καί ἐμμένοντας τῇ αὐτῇ ἀσεβεῖ πράξει, ἵνα μή διά τῆς περί τοῦτο ῥᾳθυμίας καθ’ ἡμῶν τόν Θεόν παροργίσωμεν, πρᾶξιν παρορῶντες οὕτως ἀσεβῆ καί ἀπηγορευμένην καί ἱκανήν οὖσαν τόν ἀγαθόν παροργίσαι θεόν εἰς τήν ἁπάντων ἀπώλειαν.

Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν

«Νῦν εἰς σημεῖον τοῖς πᾶσιν, ἐμφανῶς αἱ γλῶσσαι γεγόνασιν· Ἰουδαῖοι γάρ, ἐξ ὧν κατὰ σάρκα Χριστός, ἀπιστίᾳ νοσήσαντες, θεϊκῆς ἐξέπεσον χάριτος, καὶ τοῦ θείου φωτὸς οἱ ἐξ ἐθνῶν ἠξιώθημεν, στηριχθέντες τοῖς λόγοις τῶν Μαθητῶν, φθεγγομένων τὴν δόξαν τοῦ εὐεργέτου τῶν ὅλων Θεοῦ· μεθ' ὧν τὰς καρδίας σὺν τοῖς γόνασι κλίναντες, ἐν πίστει προσκυνήσωμεν, τῷ ἁγίῳ Πνεύματι στηριχθέντες, Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν». (Ἰδιόμελο τῶν ἀποστίχων τοῦ Ἑσπερινοῦ του Ἁγίου Πνεύματος)
Τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς οἱ Ἰουδαῖοι δὲν θέλησαν νὰ δεχτοῦν «πάσαν τὴν ἀλήθειαν», ποὺ ἀποκαλύφθηκε διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στοὺς Ἀποστόλους, παρέμειναν στὴν ἀπιστία καὶ ἐξέπεσαν τῆς θείας χάριτος. Ἔτσι, ἀρρώστησαν βαριὰ  ἀπὸ τὴν ἀσθένεια αὐτή. Διότι εἶναι βαριὰ ψυχοσωματικὴ ἀσθένεια ἡ ἀπιστία. Εἶναι ἀσθένεια ψυχοπαθολογική. Καὶ ἀφορᾶ ἄμεσα ἡ στάση αὐτὴ τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐμᾶς, τοὺς Ἕλληνες Ὀρθόδοξούς τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰώνα, καθὼς ἀπιστία δὲν εἶναι μόνο ἡ ἔχθρα πρὸς τὸ Χριστὸ ἀλλὰ καὶ ἡ ἀδιαφορία πρὸς τὸ πρόσωπό Του καὶ τὴ δυνατότητα σωτηρίας διὰ τῆς Ἐκκλησία Του. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει κυρίως μὲ τοὺς Ἕλληνες σήμερα. Διότι παρόλο ποὺ γιὰ αἰῶνες πολλούς «τοῦ θείου φωτὸς οἱ ἐξ ἐθνῶν ἠξιώθημεν, στηριχθέντες τοῖς λόγοις τῶν Μαθητῶν», τώρα...
ἀκολουθοῦμε τὰ ἴχνη τῶν Ἰουδαίων. Βάλλεται καὶ προσβάλλεται ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ πίστη του, ὑβρίζονται τὰ θεία καὶ ὁ Ἕλληνας, μὲ τὴ στάση του, ὁμολογεῖ ὅτι δὲν συμβαίνει καὶ τίποτε τὸ τραγικό. Μὲ τὴν ἀναδιάταξη καὶ πλήρη ἀνατροπὴ τῶν ἀξιῶν, ὅλα αὐτὰ  φαίνονται πὼς δὲν τὸν ἀγγίζουν.

Διὰ τῆς προσωπικῆς του ἐπιλογῆς, ὁ ἄνθρωπος, ἀρνεῖται τὴν συνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀρνεῖται τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή του καὶ  ἐμπιστεύεται τὸν ἑαυτό του. Ἔτσι, μένει μόνος μὲ τὰ πάθη του, μὲ τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὴν ὑπερηφάνειά του, μὲ τὸν σκοτεινὸ πλέον ἑαυτό του, προσβλέποντας στὰ γήινα καὶ πρόσκαιρα καὶ μένοντας σὲ παρὰ φύση κατάσταση.

Αὐτὴ ἡ «μοναξιὰ» ὅμως, δὲν εἶναι ἡ ἴδια μὲ τὴ μοναξιὰ ποὺ βιώνει μὲ τὴν ἀπουσία τῶν ἄλλων προσώπων. Πάσχει μοναξιὰ ὀντολογικοῦ περιεχομένου ὁ ἄπιστος, ποὺ πλήττει τὰ τρίσβαθα τῆς ὕπαρξης καὶ τὰ μετατρέπει σὲ κόλαση. Κι αὐτὴν τὴν κόλαση τὴν ἀποπνέει στὸ περιβάλλον ποὺ ζεῖ. Τὴν ἐκφράζει μὲ  φόβο, μὲ ἄγχος, μὲ ἀγωνία, ἀλλὰ καὶ μὲ μίσος, μὲ ἐπιθετικότητα ἢ ἀκόμη καὶ μὲ ὑποκριτικὴ ἀγάπη, ζητώντας νὰ τὴν μοιραστεῖ μὲ τοὺς ἄλλους, καθὼς σὰν φωτιὰ τοῦ καίει τὴν καρδιά. Γιὰ νὰ μὴν ὑποφέρει μόνος. Νὰ πάρει μαζί του ὅσους περισσότερους μπορεῖ. Αὐτὰ ἐνεργοῦν σήμερα οἱ ἀγαπολόγοι, οἱ εἰρηνολόγοι, οἱ ὑποκριτὲς τοῦ κρατοῦντος φρονήματος τῆς ἄρνησης. Εἶναι περισσότερο ἀκραῖοι κι ἀπὸ τοὺς πλέον ἀκραίους. Οἱ χειρότεροι δικτάτορες καὶ τύραννοι, ἀσχέτως μὲ τὸ πῶς αὐτοαποκαλοῦνται καὶ αὐτοχαρακτηρίζονται. Ναί, διότι γίνονται θηρία, ὅταν ἀκοῦνε γιὰ πίστη καὶ Χριστό. Δὲν τὰ ἀνέχονται!

Θέλοντας λοιπὸν ὁ ἄπιστος ἄνθρωπος νὰ ἀναπληρώσει καὶ νὰ καλύψει τὴν ἀπουσία τοῦ Δημιουργοῦ καὶ Πατέρα, ἀναζητᾶ νὰ ἀκουμπήσει σὲ μύθους, σὲ παραμύθια γιὰ παρηγοριά. Στὸ Εὐαγγέλιο ἀναφέρονται ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους Παῦλο καὶ Πέτρο τριῶν εἰδῶν τέτοιοι μύθοι: Οἱ γραώδεις, οἱ βέβηλοι καὶ οἱ σεσοφισμένοι.

Στὴν Α΄πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «τοὺς δὲ βεβήλους καὶ γραώδεις μύθους παραιτοῦ, γύμναζε δὲ σεαυτὸν πρὸς εὐσέβειαν»(4,7). Ὅταν ὁ ἄνθρωπος χάσει τὴν πίστη του, χάνει ἅμα καὶ τὴν εὐσέβειά του πρὸς τὰ ἅγια. Βρίθει ἡ ἐποχή μας ἀπὸ μύθους. Προσφέρονται μύρια ὅσα ἑλκυστικὰ παραμύθια, γιὰ νὰ «πληρωθεῖ» τὸ κενό.

Πρῶτα τούς βέβηλους μύθους. Τοὺς ἀσεβεῖς καὶ βλάσφημους, τοὺς ὑποτιμητικοὺς καὶ  ἀκάθαρτους, «ὡς ἀναξίους ὑγιοῦς ἀκοῆς καὶ καθαρᾶς ὄντας» (Ζιγαβηνός). Τοὺς προσβλητικοὺς καὶ ὑβριστικοὺς γιὰ τὴν πίστη καὶ τὰ θεία. Αὐτοὺς ποὺ ἀπαξιώνουν τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, δείχνουν ἀσέβεια στὸ χῶρο τῆς ἐκκλησίας καὶ σὲ κάθε ἱερὸ χῶρο. Ἀπαξιώνουν τὸν κλῆρο. Ἀλλοιώνουν τὴν ὀρθόδοξη Παράδοση, μὲ ἐπεισαγωγὴ ξένων καὶ ρυπαρῶν στοιχείων, «ἀνάρμοστων» στὴν ψυχοσύνθεση καὶ τὸ «ἦθος» τοῦ Ῥωμιοῦ, προερχόμενων ἀπὸ τὸν «πολιτισμένο κόσμο».  Βέβηλοι μύθοι εἶναι καὶ ἡ διοργάνωση ἀσεβῶν ἐκδηλώσεων, ποὺ προσβάλλουν τὴ σεμνότητα, τὸ ἦθος καὶ τὴν αἰδῶ. Τὰ «αἰσχρὸν ἐστίν καὶ λέγειν» καλλιτεχνικὰ δημιουργήματα διαφόρων θεωρούμενων καλλιτεχνῶν ἀπὸ τὸν σημερινὸ ἐκπεσόντα ἄθεο κόσμο. Πολιτιστικὲς ἐκδηλώσεις εἰδωλολατρικῆς προέλευσης, καρνάβαλος, Santa Claus κ.λπ. καὶ οἱουδήποτε ἄλλου, μὴ συνεργοῦντος στὴν εὐσέβεια.

Ἐπίσης τοὺς γραώδεις μύθους. Ἱστορίες, θὰ λέγαμε, ποὺ ἔλεγαν κάποτε οἱ γριές, γιὰ νὰ τρομάξουν ἢ νὰ ἐντυπωσιάσουν τὰ μικρὰ παιδιά. Δεισιδαίμονες πράξεις καὶ δεισιδαίμονες ἱστορίες, χωρὶς ἔρεισμα πνευματικό, χωρὶς βάση λογικὴ καὶ φυσικὰ χωρὶς πνευματικὸ περιεχόμενο, ὅπως τὰ αἰσχρὰ καὶ εὐτράπελα ἀνέκδοτα (σόκιν), ποὺ προσβάλλουν τὴ νοημοσύνη τοῦ ἀνθρώπου, τὸ φλιντζάνι, οἱ χαρτορίχτρες, οἱ ἀστρολόγοι καὶ οἱ κάθε εἴδους ἀγυρτίες. Λόγια τοῦ ἀέρα, ποὺ ἀποκοιμίζουν τὴ συνείδηση καὶ τὴν ἀποχαυνώνουν. «Γραυσὶ φιλομύθοις προσήκοντες» (Ζιγαβηνός). «Γραϊδίων λεληρηκότων ρήματα» (Οἰκουμένιος). «Μύθους διὰ τὰς παραποιήσεις ἢ διὰ τὸ ἄκαιρον» (Χρυσόστομος). (Π. Τρεμπέλα, Ὑπομνήματα εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην).
Δὲν ἀφοροῦν αὐτὲς οἱ συμβουλὲς τοῦ Ἀποστόλου μόνο στοὺς παραλῆπτες τῆς ἐπιστολῆς του ἀλλὰ καὶ σέ μᾶς, ὅπως θὰ δοῦμε παρακάτω. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ἀναφέρει καὶ τοὺς σεσοφισμένους μύθους, τὰ «ἰσχυρότερα ὄπλα τῆς ἀπιστίας τῆς ἐποχῆς μας».  «Οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἑξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμὶν τὴν τοῦ Κυρίου ἠμῶν  Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἂλλ  ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος» (Β΄ Πέτρου, 1, 16).

Σεσοφισμένοι εἶναι οἱ μύθοι ποὺ παρουσιάζονται μὲ πονηρία, μὲ τὴ μάσκα τοῦ ἐπιστημονισμοῦ. Τοῦ προσανατολισμένου στὶς θεωρίες τοῦ ὑλισμοῦ καὶ τῆς ἐξελίξεως, ἀλλὰ καὶ λοιπῶν παρόμοιων ἀναφυόμενων κατὰ καιροὺς ψευδαλαζόνων θεωριῶν. Καθὼς ἡ ἐπιστήμη σήμερα ἔχει προχωρήσει καὶ ἔχει κάνει μεγάλα καὶ ἐπιτυχῆ ἅλματα σὲ ὅλους τούς τομεῖς, προήχθη σὲ θεότητα, πρὸς ἀντικατάσταση τοῦ Θεοῦ τῆς ἀλήθειας. Μὲ ὅπλο τὴν ἀδυναμία καὶ τὴν ὀλιγοπιστία τῶν ἀνθρώπων, αὐτῶν ποὺ ἀναφέραμε στὴν ἀρχή, αὐτῶν ποὺ ἐπέλεξαν αὐτεξουσίως καὶ αὐτοπροαιρέτως τὴν ἀποτίναξη τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸ σβέρκο τους. Αὐτῶν, ποὺ δὲν εἶχαν οἱ ἴδιοι ἐμπειρίες, ἀλλὰ δὲν πίστεψαν καὶ στὶς ἁγιοπνευματικὲς ἐμπειρίες τῶν ἁγίων. Πού δὲν ἀγωνίστηκαν στὸν εὐλογημένο στίβο τῆς παραδόσεως τῆς πίστεως, γιὰ τὴν  ἀπόκτησης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ δὲν εἶχαν τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, νὰ παραμείνουν ἀγωνιζόμενοι. Ἔτσι ἄφησαν τὶς ἐλπίδες τους στὶς ὑποσχέσεις τῆς ματαιότητας.

Ἐξάλλου, ὁ ἀπόστολος Πέτρος τὰ λέει αὐτά, διότι ὑπῆρξε μάρτυρας ἄμεσης παρατήρησης καὶ πείρας, καθότι βρέθηκε μαζὶ μὲ τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη στὸ ὅρος Θαβὼρ καὶ εἶδε τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ «καθὼς ἠδύνατο», δηλαδή, ὅσο ἄντεχε ἡ ἀνθρώπινη φύση του. Δὲν πίστεψε σ` ὅ,τι ἔλεγαν οἱ ἄπιστοι καὶ οἱ αἱρετικοὶ ἀλλὰ στὴν ἐμπειρία. Ἑρμηνεύει ὁ Ζιγαβηνὸς στὸ: «Κύριε, καλὸν ἐστιν ἠμᾶς ὧδε εἶναι» (Μάτθ. 17,4), τὸ ὁποῖο εἶπε ὁ Πέτρος στὸ Χριστὸ κατὰ τὴν Μεταμόρφωση: «Εἶπε (ὁ Πέτρος) καλὸν εἶναι νὰ συνεχίσουν νὰ βρίσκονται σὲ ἐκεῖνο τὸ ὅρος, ὥστε αὐτὸς καὶ οἱ ἄλλοι ποὺ ἦταν μαζί του νὰ εὐφραίνονται, θεωροῦντες τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸ πρόσωπό του, ποὺ ἔλαμπε σὰν τὸν ἥλιο καὶ τὰ λευκὰ σὰν τὸ φῶς ἱμάτιά του καὶ μαζὶ μ` αὐτὰ  νὰ βλέπουν συνεχῶς καὶ τὸν Μωυσῆ καὶ τὸν Ἠλία, οἱ ὁποῖοι μία φορὰ μόνο φάνηκαν μέσα στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. Νὰ εὐφραίνονται δὲ ἀκόμη μὲ ὅσα θὰ ἀκούσουν νὰ συνομιλοῦν οἱ δύο τους μὲ τὸν Ἰησοῦ καὶ ὁ Ἰησοῦς μὲ αὐτούς». Αὐτὴ ἦταν ἡ ἐμπειρία τοῦ Ἀποστόλου. Πῶς νὰ πιστέψει σὲ ὁτιδήποτε ἄλλο;

Στὸ κυνήγι τοῦ εὐδαιμονισμοῦ καὶ τῆς πρόσκαιρης ἀπόλαυσης τῆς ἡδονῆς, πρότυπα καθαρὰ ἀντορθόδοξα, ἀντιπαραδοσιακὰ καὶ ἀντιευαγγελικά, ὁ Ἕλληνας, ὁ ἀπόγονος τῶν ἡρώων καὶ τῶν ἁγίων μαρτύρων, δὲ θέλησε νὰ ἀνασύρει ἀπὸ τὴν παράδοσή του ὄπλα ἀμυντικὰ καὶ ἐπιθετικά, γιὰ νὰ ἀντισταθεῖ στὸ κακό, τὸ ὁποῖο εἰσορμοῦσε στὴ ζωὴ του παντοιοτρόπως ἐπὶ δεκαετίες. Δὲν εἶχε τὰ προσόντα ἀλλὰ καὶ τοὺς κατάλληλους ὁδηγούς, νὰ ἀντισταθεῖ στοὺς δαιμονικοὺς μύθους, τοὺς βέβηλους, τοὺς γραώδεις καὶ τοὺς σεσοφισμένους, ποὺ τὸν μάγεψαν καὶ τὸν αἰχμαλώτισαν.

Ἔτσι, μὴ διαθέτοντας ἀντιστάσεις πνευματικές, ἔμεινε στὴν πλειοψηφία του νὰ παρακολουθεῖ ἐνεὸς τὰ τεκταινόμενα ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς, ἁπλὸς παρατηρητής. Μετὰ τὸν πνευματικὸ θάνατο, ὅλα ἐπιτρέπονται. Ὅλα γίνονται ἀποδεκτὰ καὶ εὐκολοχώνευτα, κι ἂς εἶναι καὶ σκουπίδια καὶ κόπροι. Ἔτσι φτάσαμε στὴν κατάσταση τῶν κατοίκων τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρων καὶ  χειρότερη.

Νοσήσαμε στὴν ἀπιστία καὶ ἐκπέσαμε τῆς θείας Χάριτος. Διαταράχτηκε ὅλη ἡ ὕπαρξή μας ἀπὸ τὸ χωρισμὸ αὐτό, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἔκπτωση ἀπὸ τὴ θεϊκὴ Χάρη καὶ τὴν βαριὰ ἀσθένεια τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος. Τί βλέπουν σήμερα τὰ μάτια μας! Ἀλλὰ τί ἔχουν ἀκόμη νὰ δοῦν! Τὸ δὲ χειρότερο πάντων, πὼς δὲν ὑπάρχει διάθεση, ἐπιθυμία ἐπιστροφῆς. Δὲν ὑπάρχει τὸ κατάλληλο συνειδός, γιὰ νὰ ἀναγγείλει τὴν ἔγερση καὶ τὴν κίνηση γιὰ θεραπεία, γιὰ  μετάνοια. Διότι, ἀκόμη καὶ μόνο  μὲ αὐτήν, τὴν μετάνοια, μποροῦν νὰ ἀλλάξουν ἄρδην τὰ πάντα καὶ νὰ ξεκινήσει ἡ νέα ἀρχή. Καὶ βέβαια μαζὶ μὲ τὰ πνευματικὰ καὶ τὰ ὑπόλοιπα, ποὺ ταλανίζουν  τὴ ζωή μας.

Ἠλιάδης Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς, 21-1-2016

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Ἡ ἀπαξίωση καὶ ἀποδόμηση στὴ συνείδηση τῶν πολλῶν, τῶν ὑφισταμένων πλύση ἐγκεφάλου ἀπ΄ τὰ ἐξαχρειωμένα καὶ ἀργυρώνητα ΜΜΕ καὶ τὸ ἀλλοτριωμένο ἐκπαιδευτικὸ σύστημα, τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν καὶ τῶν ἑδραζόμενων σὲ αὐτὲς κοινωνικῶν δομῶν ἀποτελεῖ ἐδῶ καὶ πολλὲς δεκαετίες τὸν κύριο στόχο τῶν θεραπόντων τοῦ «πολιτιστικοῦ μαρξισμοῦ» καὶ τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητας».
Ἐνῶ ὁ Μὰρξ ἑστίαζε τὴ συλλογιστική του στὶς οἰκονομικὲς σχέσεις, κάποιοι ἰδεολογικοί του ἐπίγονοι ἐπικέντρωσαν τὴ φιλοσοφία τους στὸ λεγόμενο «πολιτισμὸ» καὶ στὶς δομὲς ποὺ τὸν παράγουν, ἐκφράζουν καὶ προάγουν.
Ἔτσι, ἡ λεγόμενη «πολιτικὴ ὀρθότητα» ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἀπὸ μεθόδου καὶ ἐκ συστήματος, καλλιεργεῖ καὶ προάγει τὴν ἀμφισβήτηση καὶ τὴν ἀπαξίωση τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν μέσα ἀπ΄ τὸ σχολεῖο, τὸ πανεπιστήμιο, τὸ ῥαδιόφωνο, τὴν τηλεόραση, τὸν ἔντυπο καὶ ἠλεκτρονικὸ τύπο, τὴ διαφήμιση, τὸ θέατρο, τὴ μουσική, τὰ «ἔργα τέχνης» κ.τ.ο.
Ἀκόμη καὶ μέσα στὸ θεολογικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ χῶρο ἔχει εἰσχωρήσει τὸ πνεῦμα αὐτὸ τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητας», νοθεύοντας καὶ δηλητηριάζοντας τὸ γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ καί...
θεολογικὸ λόγο.

Στὶς ἀλλοπρόσαλλες καὶ ἰδεολογικὰ συγκεκχυμένες καὶ διεστραμμένες ἡμέρες μας βιώνουμε ἕναν πληθωρισμὸ σχετικῶν λόγων ἀπ΄ τὴν πλευρὰ ἐπισήμων ἐκκλησιαστικῶν προσώπων καὶ τινῶν «θεολογικῶν» παραγόντων ποὺ «ἀβαντάρουν» τὴν παγκοσμιοποίηση, τὴν «πολυπολιτισμικὴ καὶ ἀνοιχτὴ κοινωνία», τὴν «ἀνοιχτότητα», τὴ «διαφορετικότητα» καὶ ἄλλα τέτοια πομφολυγοειδὴ ἰδεολογήματα ποὺ ὑπηρετοῦν ἄριστά τούς νεοταξίτικους σχεδιασμούς!

Ἀγαπολογία, σχεσιολογία, ἀκατάσχετος λόγος περὶ διαλλακτικότητας καὶ καταλλαγῆς, περὶ «προσλήψεως τοῦ κόσμου», καὶ ἄλλα παρόμοια, «βαρύγδουπα» καὶ «κνήθοντα τὴν ἀκοὴν» προιόντα τοῦ λόγου καὶ τῆς γραφίδας ἐνίων ποιμένων καὶ θεολόγων, χαρακτηρίζουν, ἐν τινι μετρῶ, ἀφοῦ πάντα ὑπάρχουν οἱ ἐπαινετέες ἐξαιρέσεις, τὴν ἐπίσημη ἐκκλησιαστικὴ καὶ θεολογικὴ ῥητορικὴ τῶν ἡμερῶν μας. Μία ρητορικὴ πού, ἔστω καὶ ἀνεπιγνώστως,  ὑπηρετεὶ  ἄριστα τὴ θρησκευτική, ἐθνική, κοινωνικὴ καὶ πολιτισμική μας ὁμογενοποίηση.

Ἐδῶ τὸ σύμπαν σειόταν μὲ τὴν αἴσχιστη πολιτικὴ ἐπιλογὴ τῆς παροχῆς νομικῆς καὶ θεσμικῆς κάλυψης στὴν ὁμόφυλη διαστροφὴ καὶ κάποιοι ἐπίσκοποι «ἀλληθώριζαν» στὴν προβολὴ τῆς καθολικὰ ἀποδεκτῆς ἀλήθειας μὲ βάση τὴν ὁποία οἱ ὁμοφυλόφιλοι εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ! Λὲς καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ ζήτημα καὶ ὄχι ἡ νομιμοποίηση καὶ θεσμοθέτηση τῆς ξετσιπωσιᾶς καὶ τοῦ ἔσχατου αὐτο-ἐξευτελισμοῦ! (Πάντως ἡ ἐπιεικῶς ἀτυχὴς ἐπισκοπικὴ αὐτὴ τοποθέτηση ἐξωράισε τὸ ἐπικοινωνιακὸ προφὶλ τῶν πολιτικῶν ἐξουσιαστῶν μας! ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!).

Τοὺς ἱεράρχες, ποιμένες καὶ θεολόγους μας τοὺς θέλουμε μπροστάρηδες σὲ ἀγῶνες ἐναντίον τῆς ἀπο-ὀρθοδοξοποιήσεως καὶ τοῦ ἀφελληνισμοῦ μας καὶ ὄχι οὐραγοὺς καὶ ὑπηρέτες τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητας»!

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Η πρόσφατη, (22.12.2015), ψήφιση του επαίσχυντου, υβριστικού και βλάσφημου νόμου περί του «Συμφώνου Συμβιώσεως ομοφύλων ζευγαριών» γέμισε για άλλη μια φορά με πικρία, λύπη, αλλά και κατά Θεόν οργή και αγανάκτηση τον πιστό λαό του Θεού. Ένα αντίθεο και αντίχριστο νομοθέτημα, που στρέφεται με πολλή ιταμότητα και θρασύτητα εναντίον του αιώνιου και ακατάλυτου νόμου του Θεού και του ευαγγελίου, έρχεται να γίνει με τον πιο επίσημο τρόπο νόμος του Κράτους με την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού Κοινοβουλίου, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ορθόδοξης πατρίδας μας.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18^η Ιανουαρίου 2016 

Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ «ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΑΣ» ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Η πρόσφατη, (22.12.2015), ψήφιση του επαίσχυντου, υβριστικού και βλάσφημου νόμου περί του «Συμφώνου Συμβιώσεως ομοφύλων ζευγαριών» γέμισε για άλλη μια φορά με πικρία, λύπη, αλλά και κατά Θεόν οργή και αγανάκτηση τον πιστό λαό του Θεού. Ένα αντίθεο και αντίχριστο νομοθέτημα, που στρέφεται με πολλή ιταμότητα και θρασύτητα εναντίον του αιώνιου και ακατάλυτου νόμου του Θεού και του ευαγγελίου, έρχεται να γίνει με τον πιο επίσημο τρόπο νόμος του Κράτους με την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού Κοινοβουλίου, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ορθόδοξης πατρίδας μας. Η εκτροπή, ο κιναιδισμός, που ακόμη και από τους αρχαίους έλληνες προγόνους μας εθεωρείτο ως ένα πάθος βδελυρό και σιχαμερό, αναγνωρίζεται από τους πολιτικούς μας εθνοπατέρες ως μια φυσιολογική «διαφορετικότητα». Η σεξουαλική αυτή επιλογή, που ανατρέπει εκ θεμελίων την οντολογία της ανθρωπίνης φύσεως, γίνεται πλέον έννομο αγαθό, που προστατεύεται από την Ελληνική Πολιτεία. Και αυτά ακόμη τα επικρατήσαντα δεδομένα της ιατρικής επιστήμης, τα οποία θεωρούν την ομοφυλοφιλία ως  ψυχιατρική διαταραχή, ως κοινωνιοπαθητική διαταραχή προσωπικότητας, διαγράφονται με μια μονοκονδυλιά και ρίπτονται στον κάλαθο των αχρήστων από τους έλληνες πολιτικούς μας με πρωτοβουλία την ελληνικής κυβέρνησης!

Πραγματικά δεν βρίσκουμε λόγια να περιγράψουμε το μέγεθος του ατοπήματος, την βαρύτητα του ανοσιουργήματος, το βάθος των κακών στο οποίο φθάσαμε, ως κυβέρνηση, ως ελληνικό κοινοβούλιο, ως διοικούσα Εκκλησία, ως κοινωνία. Θα έπρεπε όλοι μας να θρηνήσουμε όπως κάποτε ο προφήτης Ιερεμίας θρηνούσε για την αποστασία των συμπατριωτών του Εβραίων, γι’ αυτό το πρωτοφανές γεγονός στην ιστορία της Πατρίδα μας, ένα γεγονός που δεν έχει προηγούμενο. Είναι όντως αξιοδάκρυτο το κατάντημά μας, για το οποίο όμως φταίμε όλοι μας, άρχοντες, κλήρος και λαός. Πικραίνεται κανείς όταν αναλογίζεται ότι η πατρίδα αυτή, που δέχθηκε και εγκολπώθηκε το μήνυμα του ευαγγελίου περισσότερο από κάθε άλλο λαό της γης, που δάνεισε την γλώσσα της για να γραφούν στη γλώσσα αυτή για πρώτη φορά τα θεόπνευστα κείμενα της Καινής Διαθήκης, που κάποτε έστησε παρθενώνες, που δίδαξε στους λαούς την φιλοσοφία και την δημοκρατία, που γέννησε Θερμοπύλες και Μαραθώνες, ήρωες και μάρτυρες της πίστεως και της πατρίδος, που έγραψε αθάνατες σελίδες δόξης, τώρα πλέον έφθασε στο έσχατο κατάντημα να μεταβάλλεται σε Σόδομα και Γόμορρα! Ω της διαστροφής! Είναι θαύμα πως δεν έπεσε ακόμη φωτιά να μας κάψει, όπως κάποτε στα Σόδομα και τα Γόμορρα. Πόσο θα μας ανέχεται όμως ακόμη η μακροθυμία του Θεού;

Στην άθλια κατάσταση που φθάσαμε, ταιριάζουν απόλυτα οι λόγοι του αείμνηστου Στρατηγού Μακρυγιάννη στα «Απομνημονεύματά» του: «Πατρίδα, πατρίδα ήσουνε άτυχη από ανθρώπους να σε κυβερνήσουν! Μόνος ο Θεός, μόνος ο αληθινός αυτός και δίκαιος κυβερνήτης σε κυβερνεί και σε διατηρεί ακόμα!». Καθώς πάλι έβλεπε με πόνο ψυχής τους έλληνες της εποχής του, άρχοντες και λαό, να ναυαγούν περί την πίστιν, να πνίγονται στα θολερά νερά των παθών των και της φιληδονίας των, να έχουν απογυμνωθεί από τον φωτεινό χιτώνα της Ορθοδοξίας, να βαδίζουν χωρίς πυξίδα και χωρίς Θεό, έλεγε: «Αν ηξέραμεν ότι θα είχαμεν τέτοιαν λευτερίαν, θα περικαλούσαμεν τον Θεόν να μας αφήση κάτω από τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια να μάθουμε τι θα πη θρησκεία, ηθική, δικαιοσύνη και τιμιότη…».

Και άλλοτε μας δόθηκε η ευκαιρία να γράψουμε για το σιχαμερό αυτό πάθος, καθώς με πόνο ψυχής παρακολουθούσαμε τις διοργανώσεις Gay Pride, τα φεστιβάλ και τις παρελάσεις ομοφυλοφίλων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Φωνάζαμε, παρακαλούσαμε τους υπευθύνους να κινητοποιηθούν και να λάβουν τα αναγκαία μέτρα, κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για να προλάβουμε τα χειρότερα. Πλην ματαίως! Η φωνή μας, όπως και οι φωνές ορισμένων ακόμη αρχιερέων, κληρικών και λαϊκών, που αποτελούν φωτεινές επαινετές εξαιρέσεις, ήταν «φωνή βοώντος εν της ερήμω». Και να τώρα ήρθαν τα χειρότερα! Και ποιος ξέρει τι θα δούμε ακόμη στο μέλλον, διότι το κατρακύλισμα της χώρας μας δεν έχει τελειωμό.  

Έγραφε τότε ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ σε επιστολή του προς τον τότε πρωθυπουργό της χώρας κ. Αντώνη Σαμαρά, με αφορμή το υπό ψήφιση αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, (άλλο επαίσχυντο νομικό έκτρωμα αυτό!), τα εξής: «Διαμαρτυρόμεθα διότι αναλάβατε Εσείς μετά του φίλου κ. Ευάγγελου Βενιζέλου και ρόλο ‘Δημιουργού’ αφού με το υπό κρίση Σχέδιο Νόμου καθιερώνεται στην έννομη τάξη της Ορθοδόξου Χριστιανικής Ελλάδος από την δική Σας Κυβέρνηση και έτερος γενετήσιος-σεξουαλικός προσανατολισμός και ετέρα ταυτότητα φύλου εκτός του ανδρός και της γυναικός και ανακηρύσσεται η ψυχοπαθολογική εκτροπή και η αντιαισθητική μίμηση του ετέρου φύλου ως προστατευόμενο έννομο αγαθό από την Ελληνική έννομη τάξη. Βεβαίως γνωρίζετε καλώς ότι αυτό είναι το πρώτο βήμα για την εν συνεχεία προώθηση του Συμφώνου συμβίωσης των λεγομένων ‘ομοφύλων ζευγαριών’». Αλλά και τώρα που επρόκειτο να ψηφισθεί ο εν λόγω νόμος-έκτρωμα «άστραψε και βρόντησε» για μια ακόμη φορά ο ομολογιακός λόγος του. Στην τηλεοπτική εκπομπή «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη στον τηλεοπτικό σταθμό Mega ομίλησε με παρρησία και θάρρος, χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες. Με το στόμα του ομίλησε η Εκκλησία, η στρατευομένη και η θριαμβεύουσα, ομίλησε η διαχρονική συνείδηση της Εκκλησίας, ομίλησε ο Χριστός! Και όπως πολύ ωραία παρατήρησε ο ομότιμος καθηγητής π. Θεόδωρος Ζήσης: «εκεί ήταν η Εκκλησία, και όχι στο Συνοδικό Μέγαρο ούτε στην Αρχιεπισκοπή». Σάστισαν οι αντίπαλοί του, τους κόπηκε η φωνή, δεν ήξεραν τι να απαντήσουν, μασούσαν τα λόγια τους. Και αυτός ακόμη ο συντονιστής κ. Πρετεντέρης βρέθηκε σε αδιέξοδο. Αλλά και τότε, όπως και τώρα οι πάντες τον εχλεύασαν, όλα τα πληρωμένα κανάλια, όλοι σχεδόν οι δημοσιογράφοι, οι κονδυλοφόροι της ντροπής, έστρεψαν τα πυρά τους εναντίον του. Τον διέσυραν, τον παρουσίασαν ως φονταμενταλιστή, ακραίο και φανατικό. Και τι δεν είπαν, αυτοί οι ταλαίπωροι και αξιολύπητοι. Έριξαν τόνους λάσπη κατά πάνω του, για να παύσει να ακούγεται η φωνή του, η φωνή του ευαγγελίου, η φωνή της αλήθειας!

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται αυτό το φαινόμενο, ούτε και η τελευταία. Καθένας που τολμάει να στηλιτεύσει την πλάνη και το σκότος,  προκαλεί, εξοργίζει, ερεθίζει, (όπως ακριβώς ερεθίζει το βλαμμένο μάτι η ακτίνα του ήλιου), εκείνους που αγαπούν το σκότος, που δεν θέλουν να έρθουν στο φως της αλήθειας, που δεν θέλουν να αλλάξουν ζωή, να μετανοήσουν. Αυτό είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο που πάντοτε θα επαναλαμβάνεται, όπως επιβεβαιώνει άλλωστε και ο λόγος της Γραφής: «αύτη δε εστιν η κρίσις, ότι το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον, και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος η το φως· ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα» (Ιω.3,19). Επειδή αδυνατούν να ανατρέψουν τον θεόπνευστο λόγο της Εκκλησίας μας, αδυνατούν να συγκαλύψουν την αλήθεια με το ψεύδος, καταφεύγουν σε ύβρεις, αφρίζουν, κραυγάζουν, ωρύονται. Επιτίθενται, λοιδωρούν, χλευάζουν όσους διαφωνούν με τις ιδεοληψίες τους, όσους τολμούν και επιμένουν να ξεσκεπάζουν και να στηλιτεύουν την αισχρότητα, τις παρά φύσιν ορμές, τις σεξουαλικές διαστροφές, τον σοδομισμό. Έτσι επαληθεύεται ο λόγος της Γραφής που παρομοιάζει τα αξιοθρήνητα αυτά πτώματα της αμαρτίας και του διαβόλου ως «κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας» (Ιουδ.13), η ως«δένδρα φθινοπωρινά, άκαρπα, δις αποθανόντα, εκριζωθέντα» (Ιουδ.12).

   Δεν έχει, πιστεύουμε κανένα νόημα, να παραθέσουμε και πάλι την διδασκαλία της Εκκλησίας μας σχετικά με το πάθος αυτό, διότι το έχουμε πράξει σε παλαιότερα δημοσιεύματά μας. Υπάρχει εξ’ άλλου μια πληθώρα παρομοίων δημοσιευμάτων, παλαιοτέρων και νεωτέρων, από καταξιωμένους  κληρικούς και λαϊκούς, στα οποία παραπέμπουμε τον αναγνώστη. Ούτε έχει κανένα νόημα να παρουσιάσουμε την ιατρική και την κοινωνιολογική πλευρά του θέματος, διότι και αυτό το έχουμε πράξει σε παλαιότερο δημοσίευμά μας. Υπάρχει εξ’ άλλου μια πληθώρα δημοσιευμάτων, παλαιοτέρων και νεωτέρων, από καταξιωμένους κληρικούς και λαϊκούς, στα οποία παραπέμπουμε τον αναγνώστη.

 Με πολύ πόνο και οδύνη ψυχής θεωρήσαμε χρέος μας να σύρουμε τις παραπάνω γραμμές. Ο πόνος μας δεν έγκειται κυρίως στο γεγονός της μανίας των εκκλησιομάχων κατά της Εκκλησίας μας. Αυτός είναι δεδομένος και πάντοτε θα υπάρχει, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας «ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν· ει τον λόγον μου ετήρησαν, και τον υμέτερον τηρήσουσιν» (Ιω.15,20). Ο πόνος μας έγκειται στο γεγονός ότι η πλειονότης μας, παρακολουθεί άφωνη και ουσιαστικά αδιάφορη τα γεγονότα, λες και έχουν παραλύσει τα ηθικά και πνευματικά αντανακλαστικά μας. Ενώ βλέπουμε να ψηφίζονται αντιχριστιανικοί νόμοι, ο ένας μετά τον άλλον, με αποκορύφωμα το «Σύμφωνο Συμβιώσεως ομοφυλοφίλων», σφυρίζουμε αδιάφορα σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Παραμένουμε αδρανείς, ενώ θα έπρεπε να απαιτήσουμε την άμεση σύγκληση της Ιεραρχίας, προκειμένου να εξετάσει συνοδικά το φλέγον αυτό θέμα και στη συνέχεια να λάβει τις αναγκαίες συνοδικές αποφάσεις, να  προχωρήσει σε δυναμικές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια, να καταγνώσει συνοδικά το ηθικό έγκλημα, αναθεματίζουσα αυτό, αλλά και σε κάθε άλλο επιβαλλόμενο ποιμαντικό μέτρο.

Φαίνεται ότι ζούμε σε χρόνους αποκαλυπτικούς και εσχατολογικούς. Εάν δεν συνέλθουμε από το λήθαργο της αναισθησίας και της πωρώσεως στο οποίο βρισκόμαστε, θα ξεσπάσει αναπόφευκτα η οργή του Θεού «επί τους υιούς της απειθείας» (Κολ.3,5). Τα πάθη αυτά που διασαλπίζονται στις μέρες μας, επισύρουν περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο τη οργή του Θεού. Η φωτιά του πολέμου στη Συρία, αντί να υποχωρήσει όλο και περισσότερο γιγαντώνεται. Πολλοί ομιλούν, και δικαιολογημένα, ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός Τρίτου Παγκοσμίου πολέμου, την σφοδρότητα του οποίου ούτε καν μπορούμε να συλλάβουμε με την φαντασία μας. Όλα δείχνουν ότι έρχονται «ημέραι εκδικήσεως του πληρωθήναι πάντα τα γεγραμμένα» (Λουκ.21,22). Και τότε αλλοίμονο σ’ αυτούς που τώρα γελούν και χλευάζουν και καταπατούν με θρασύτητα τον νόμο του Θεού! Θα κλαίνε και θα οδύρονται απαρηγόρητα χωρίς να μπορεί κανείς να τους λυτρώσει από τα επερχόμενα κακά…

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου