Γνωρίζω ότι οι ασχολίες σας είναι πολλές και ασφαλώς θα σας είναι δυσχερές να εγκύψετε στα ληρήματα της ταπεινής μου γραφίδας. Αλλ’ επειδή όλα τα Συντάγματα από καταβολής Ελληνικού Κράτους (1-1-1822), μου αναγνωρίζουν το δικαίωμα του «ἀναφέρεσθαι εἰς τάς ἀρχάς», τολμώ –παρότι γνωρίζω ότι το σχετικό άρθρο του Συντάγματος εμπίπτει στις περιπτώσεις φαιδρότητας– να σας απευθύνω την ύστατη τούτη έκκληση:

Κύριε Πρωθυπουργέ, αφού δεν μπορείτε να μας αφήσετε να ζήσουμε ήσυχα, αφήστε τουλάχιστον να πεθάνουμε ήσυχα! Είναι απαράδεκτο άνθρωποι της δικής μου ηλικίας να ασχολούνται από νυκτός μέχρι πρωίας με το τι πρέπει σήμερα να μαζέψουν για την εφορία ή τι ποσό οφείλουν εντός των προσεχών ημερών να πληρώσουν στην εφορία. Οι σοφοί σας σύμβουλοι κάθε ημέρα ανακαλύπτουν και νέους τρόπους να μας αιματορρουφήξουν.

Οι μέθοδοι εισπράξεως χρημάτων, που εφευρέθηκαν εσχάτως, Κύριε Πρωθυπουργέ, παραπέμπουν στις μεθόδους του Αλή Πασά, που αντί να βάζει τον «τζελάτη» (δήμιο) με μια σπαθιά να κόβει το κεφάλι του ραγιά, τον έβαζε να τον κόβει φέτες, ξεκινώντας από τα δάκτυλα και προχωρώντας στα πόδια και στα χέρια, μέχρι να φθάσει στην αποκοπή του κεφαλιού. Ήθελε κι αυτός και τα «ρετζάλια» του (δεν γράφω ρετάλια· ρετζάλια ήσαν οι αξιωματικοί του) και οι «τζοχανταραίοι» του να απολαμβάνουν το θέαμα του μαρτυρίου.

Στο έσχατο αυτό σημείο του παρατεταμένου μαρτυρίου έχουμε φθάσει όλοι όσοι δεν πήραμε τη ζωή μας σαν «μαγκιά» (ενθυμείσθε ασφαλώς το Λαλιωτικό σύνθημα «η ζωή είναι μαγκιά»!) και μοχθήσαμε να στήσουμε νοικοκυριά, για τα παιδιά μας και για τα γεράματά μας. Τώρα που φθάσαμε στο όριο των «υπερήφανων γηρατειών», θαρρείτε, Κύριε Πρωθυπουργέ, ότι είναι δυνατόν με ισχυαλγίες, οσφυαλγίες, αρτηριακές πιέσεις, καρδιοπάθειες, άσθματα και άλλα τινά να στεκόμαστε ώρες στην ουρά για να πληρώσουμε τα διαρκώς επινοούμενα χαράτσια; Κι αν κάποτε αξιωθούμε να φθάσουμε προ του εφοριακού, νομίζετε ότι αρμόζει στην αξιοπρέπειά μας να παζαρεύουμε σαν Αιγύπτιοι… καμηλιέρηδες;

Κύριε Πρωθυπουργέ, ένας προκάτοχός σας στα χρόνια της νεότητάς σας, είχε πει, απευθυνόμενος στον υπουργό του επί των οικονομικών, το πολυθρύλητο: «Δωσ’ τα όλα»! Σεις, γιατί δεν κάνετε το αντίθετο; Να πείτε στον αρμόδιο για τις φοροεισπράξεις «μινίστρο» σας κάτι απλό: «Παρ’ τα όλα». Να ξεμπλέξουμε! Και να μην έχουμε αγωνιά μη μας κλέψουνε. Αλλά τι να πάρουν οι «χαρατσήδες» σας, Κύριε Πρωθυπουργέ; Η κυβέρνησή σας έχει στραγγίξει μέχρι τρυγός ( τρύξ –γός είναι το κατακάθι του οίνου) τα όποια αποθέματά μας· έχει στραγγίξει ως τη στερνή ρανίδα το μαστό της αγελάδας. Φοβάμαι ότι στο εξής, αντί να βγάζει γάλα, ο μαστός της Ελλάδος-αγελάδος, θα κατεβάζει αίμα. Με πάσαν έννοιαν. Θαρρώ, εννοείτε τι εννοώ.

Σήμερα, Κύριε Πρωθυπουργέ, εμείς τα «περήφανα γηρατειά» μοιάζουμε με τη χελώνα που δέχεται επίθεση και μένει στο καβούκι της και μόνο κάπου-κάπου βγάζει το κεφάλι της προς τα έξω και κοιτάζει γύρω. Μα τι να δει; Και το ξαναμαζεύει πάλι μετά από λίγο. Όπου να στρέψουμε το βλέμμα μας, βλέπουμε ανθρώπινα ερείπια. Φαντάζεστε, Κύριε Πρωθυπουργέ, πόσο οδυνηρό είναι για μένα να με πλησιάζει ένας νεαρός και να μου ζητάει ένα ευρώ για να φάει, όταν εγώ τον περνάω 60 χρόνια ζωής; Ξέρετε, Κύριε Πρωθυπουργέ, ότι υπάρχουν άνθρωποι της ηλικίας μου που παρακαλούν τον Θεό να τους χαρίσει χρόνια για να γηροκομήσουν τα παιδιά τους;

Έχω διαβάσει, Κύριε Πρωθυπουργέ, ότι η κατάθλιψη είναι θυμός που έχει στραφεί προς τα μέσα. Αλλά πόσο μέσα θα πάει; Κάποτε θα ξεσπάσει. Και τι θα γίνει, αν ο θυμός αυτός βγει προς έξω; Όταν ο θυμός γίνεται σεισμός, τότε οι κοινωνικές εκρήξεις ξεπερνούν και αυτές της Αίτνας και του Κρακατάου.

Προσωπικά, και μετά από φοροδοσία/αιματοδοσία 52 ετών, δικαιούμαι να έχω αξίωση μιας περισσότερο αξιοπρεπούς μεταχειρίσεως από τις αρμόδιες υπηρεσίες και όχι η δύσμοιρη σύζυγός μου –αντί να μου «παίρνει βεντούζες»– να ξαγρυπνά ψάχνοντας χαρτιά για το σπίτι που κατοικούμε, σπίτι του 1952, το οποίο έχουμε δηλώσει μέχρις εσχάτης γωνιάς πάνω από 60 φορές! Μήπως πρέπει να δηλώσουμε και την ελιά που φύτεψα φέτος; Δεν είναι ευχάριστη η επίσκεψη σε μια δημόσια υπηρεσία. Μου προκαλεί λόγω στενοχωρίας (στενότητας χώρου) στενοχώρια και δυσφορία. Και όσα ακούγονται εκεί, δεν γράφονται στο χαρτί. Κάποτε ένιωσα σαν ιεροκήρυκας σε έκθεση πορνογραφίας.

Με την παρούσα δεν ζητώ τον οίκτο σας. Που ποτέ δεν ζήτησα. Απλώς θέλω για ύστατη φορά να θυμίσω (κι όχι μόνο σε σας), ποιος είναι ο ρόλος του πρωθυπουργού. Που δεν είναι –επαναλαμβάνω– ρόλος να εγκρίνει φορολογικά μέτρα. Ο ρόλος του είναι άλλος. Μια κυβέρνηση είναι σαν το παλιό καλό ρολόι με κουρδιστήρι. Και ρόλος του πρωθυπουργού είναι να κρατάει το ρολόι αυτό καλά κουρδισμένο. Δυστυχώς, η κυβέρνηση και ο κρατικός μηχανισμός μοιάζουν με ξεκούρδιστο ρολόι. Τι χρειαζόταν η μισή κυβέρνηση να κουβαληθεί στην Κεφαλονιά; Και η αντιπολίτευση μαζί! Δεν υπήρχαν αρμόδια όργανα για να συντονίσουν αυτό που πρέπει να γίνει; Οι υπουργοί πρέπει να τα συντονίζουν όλα; Τότε τι χρειάζονται τα λοιπά όργανα;

Αυτά που γίνονται, Κύριε Πρωθυπουργέ, από την κυβέρνησή σας είναι –αν όχι ανόητα– πάντως ακατανόητα. Μας πνίξατε στα ακρωνύμια. Είναι ευκολώτερο να μάθεις Σανσκριτικά παρά να μάθεις τι σημαίνουν τα αρκτικόλεξα αυτά. Τότε ένας τόπος κυβερνάται καλά, όταν η κυβέρνηση κινείται σ’ ένα όριο που μπορεί να το νιώσει κανείς, ακόμη και να το κατανοήσει. Δεν ανήκω στη χορεία των σοφών που περιστοιχίζουν κάθε υπουργό. Ωστόσο, όταν ταξιδεύω με τον ηλεκτρικό, άνθρωποι απλοί με ρωτούν: «Τι γίνεται στον τόπο αυτό;». Και δεν ξέρω τι να αποκριθώ. Συχνά μου έρχεται στη μνήμη μια φράση: «Η κατάσταση δεν είναι τόσο άσχημη όσο φαίνεται· είναι ακόμη χειρότερη». Να απαντήσω έτσι; Σας ερωτώ…

Η αισιοδοξία δεν είναι θέμα «γραμμής».

Πρὸς τὴν Παναγία, πρὸς τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, ἀποτείνεται τὸ θαυμάσιο βυζαντινὸ τροπάρι «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ», ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι ὁ ἐθνικὸς ὕμνος τοῦ ἀγωνιστικοῦ Βυζαντίου. Καὶ σὰν ἐθνικό μας ὕμνο ἔπρεπε νὰ τὸ κρατήσει καὶ ἡ ἀπελευθερωμένη Ἑλλάδα τοῦ 21, ἂν οἱ λόγιοι καὶ οἱ πολιτικοὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης εἶχαν τὴν ὀξυδέρκεια νὰ καταλάβουν τὴ σημασία ποὺ παίρνει ἡ Παράδοση στὴ ζωὴ τῶν ἐθνῶν καὶ δὲν ἔβλεπαν τὴν κλασσικὴ Ἑλλάδα νὰ ἑνώνεται ἠθικὰ καὶ ἱστορικὰ μὲ τὸ ἀπελευθερωμένο Ἔθνος, δίχως τὴν ἔνδοξη καὶ μεγαλόπρεπη περίοδο τῆς Βυζαντινῆς χιλιετίας ποὺ μεσολάβησε καὶ σφυρηλάτησε τὴ νέα μας Ἑλληνοχριστιανικὴ συνείδηση. Δῆτε ὅμως. Αὐτὸ ποὺ δὲν ἔκαμε τὸ μεταεπαναστατικὸ κράτος τὸ ἔκαμε μόνος του ὁ Ἑλληνικὸς Λαός. Ἔτσι κάθε φορὰ ποὺ ἕνα μεγάλο γεγονὸς τρικυμίζει τὴν ψυχή μας, τὸ βυζαντινὸ τροπάρι αὐθόρμητα ἀνεβαίνει στὰ χείλη μας καὶ σμίγει μὲ τοὺς στίχους τοῦ Σολωμοῦ. Καὶ πάλι αὐθόρμητα κάθε φορὰ ποὺ ἕνα ὑπόδουλο τμῆμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἑνώνεται μὲ τὴν ἑνιαία ἐλεύθερη πατρίδα, ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς ἀλληλοχαιρετᾶται μὲ τὴ θρησκευτικὴ φράση «Χριστὸς Ἀνέστη».

Διαβάστε καί ἀκοῦστε τό Κοντάκιον τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου...

Ἦχος πλ. δ´. Αὐτόμελον.

Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
Ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2014/03/blog-post_7256.html

Θέμα: διαμαρτυρία πολυτέκνων

Αξιότιμε κ.Πρωθυπουργέ,

 Πρωτογενές πλεόνασμα εδώ, πρωτογενές πλεόνασμα εκεί …..που είναι τελικά; θα το πάρουν αυτές οι κοινωνικές ομάδες τη μια φορά, θα το πάρουν άλλες την άλλη…..τελικά χάθηκε η μπάλα! Και αυτές οι εφημερίδες που σας υποστηρίζουν δεν γνωρίζουν τελικά σε ποιους θα διατεθεί (αν διατεθεί)! Εκείνο όμως που είναι σίγουρο την πίτα τελικά δεν θα τη γευθούν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι  που είναι η ραχοκοκαλιά της πατρίδος μας, ΟΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ.

Προεκλογικά είχατε κάνει ΣΗΜΑΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ και σημερινοί πρωτοκλασάτοι υπουργοί πολύ γρήγορα ξέχασαν τις υποσχέσεις τους. Μιλούσατε τότε για αποκατάσταση των πολυτέκνων και των χαμηλοσυνταξιούχων. Πήρατε την ψήφο με τα ψέματα και τώρα διαλαλείτε: το πρωτογενές πλεόνασμα θα διατεθεί (αν όλα πάνε καλά) σε χαμηλοσυνταξιούχους και ένστολους. Εμείς θα επιμείνουμε και θα ζητούμε να:

1. επαναφερθεί  η ισόβια σύνταξη της πολύτεκνης μητέρας.

2. να δοθούν χρήματα στους δικαιούχους πολύτεκνους και σε αυτούς που έχουν ένα ή δύο προστατευόμενα παιδιά.

3. να επαναφερθεί το παλαιό καθεστώς των μετεγγραφών (που δεν κόστιζε οικονομικά στο κράτος) και τα παιδιά των πολυτέκνων μπορούσαν να σπουδάσουν κοντά στον τόπο των συμφερόντων τους, τώρα δίνετε περισσότερες και οι πολύτεκνοι είναι εκτός!.

4.  να σταματήσει να πληρώνεται αυτή η ανάλγητη εισφορά αλληλεγγύης διότι υπάρχει η εξής πρόκληση: άγαμος (που τόσο πολύ τον στηρίζεται με τις αποφάσεις σας σε όλα τα θέματα) έχει εισόδημα <20.000€ και πληρώνει εισφορά μικρότερη των 200€ και πολύτεκνη μητέρα με το ίδιο εισόδημα που λαμβάνει πολυτεκνικό επίδομα και ξεπερνάει τις 20.000€ πληρώνει εισφορά μεγαλύτερη από 400€!!ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ για την πολύτεκνη μητέρα των 4,5,8,10,12 κ.λ.π παιδιών. ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΣΤΙΘΕΤΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΚΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΣΤΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ.

5.  mercedes κυβισμού 1800 κ.εκ πληρώνει τέλη κυκλοφορίας  και τα ίδια χρήματα για τα ίδια κυβικά πληρώνει ο πολύτεκνος που αγόρασε αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού για να μεταφέρει με ασφάλεια τα παιδιά του.

6.    φόρος πολυτελείας στα πολυτεκνικά οχήματα άνω των 1.929 κ.εκ, πολύ μεγάλη αναλγησία.

7.  τα παιδιά αποτελούν τεκμήριο πλουτισμού για σας και το οικονομικό σας επιτελείο. με την κατάργηση του αφορολογήτου των παιδιών ίδια φορολογία θα πληρώνει ο άγαμος, την ίδια ο πολύτεκνος ανεξαρτήτως αριθμού τέκνων!! μας απαντήσατε,  μέσω του ΥΠΟΙΚ ότι σε αντιστάθμισμα θεσπίσθηκαν τα νέα επιδόματα στήριξης τέκνων και τριτέκνων-πολυτέκνων, δηλ. από τη μια θα μας τα δώσετε και από την άλλη θα τα πάρετε μέσω της εφορίας!! πρέπει να γνωρίζετε όμως ότι εμείς ότι αγοράζουμε το κάνουμε χ4χ5 σας δίνουμε Φ.Π.Α κ.λ.π (ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών που έχει η κάθε οικογένεια)…. Τα επιδόματα ήταν  δηλ. μια έμμεση επιστροφή του ΦΠΑ που σας δίναμε <<πλουσιοπάροχα>> λόγω των πολλαπλών αγορών που έκαναν οι μεγάλες μας οικογένειες (τα επιδόματα ήταν δηλ. χρήματα από τη τσέπη μας…)

8. Φορολογία στα ακίνητα που δεν ενδιαφέρεται για το πόσες ψυχές ζουν στο σπίτι αυτό!.

9. Τι να πούμε και για το εφάπαξ των συνταξιούχων.., που ενώ ο αρμόδιος υπουργός Ανεργίας κ. Βρούτσης, υποσχόταν ότι οι αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού αυτού θα επηρεάσουν αυτούς που θα φύγουν από 1/1/2014 και εδώ, το έκανε από 1/9/2013 για να αιφνιδιάσει και τους δύστυχους πολύτεκνους γονείς που τον πίστεψαν και έφυγαν τέλος του 2013, με αποτέλεσμα να έχουν μειώσεις τώρα… άνω του 30%!!! Ήταν τόσοι πολλοί φαίνεται οι πολύτεκνοι… που δεν μπορούσε να εξαιρέσει τουλάχιστον αυτούς από τις δυσμενείς αλλαγές (αφού είναι οι μόνοι που δεν φταίνε σε τίποτα για την κατάντια του ασφαλιστικού), ώστε να δώσει και ένα μήνυμα στην Κοινωνία για το δημογραφικό!..

Κ. Πρωθυπουργέ,

Φθάσαμε σε σημείο οι θάνατοι να ξεπερνούν τις γεννήσεις και κανείς σας δεν συγκινείται. Το 2012 αναβάλλατε τη συζήτηση στη Βουλή, για το ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ 4  φορές και με δική σας υπαιτιότητα.Τα παιδιά μας με την ανεργία (την οποία υποσχεθήκατε να την πάτε στο 10% στο τέλος της τετραετίας – αλήθεια το πιστεύετε;) ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΟΥΝ αηδιασμένα... Πρέπει επιτέλους εσείς που έχετε στα χέρια σας, την τύχη αυτού του περήφανου λαού , να ξανασκεφθείτε και να αποφασίσετε για πράξεις και μέτρα που θα στηρίξουν την οικογένεια και προπάντων την πολύτεκνη στις νέες δύσκολες συνθήκες κάτι που το Σύνταγμα το επιτάσσει.

Η στήριξη της πολύτεκνης οικογένειας δεν είναι δαπάνη, είναι επένδυση στο μέλλον της  χώρας. Δικά σας προεκλογικά λόγια είναι αυτά. Η ειδική μέριμνα της φροντίδας για την πολύτεκνη οικογένεια όπως επιτάσσει το Σύνταγμα πρέπει να γίνει πράξη αλλιώς δεν θα υπάρξει αύριο στην πατρίδα μας.

Σημείωση: άλλη φορά κανείς σας να μην υπόσχετε τίποτα προεκλογικά αλλά μετεκλογικά και αν υλοποιηθούν τότε όλοι έχουν κρίση και θα ψηφίσουν τους καλλίτερους.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ & ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ

Αριθμώντας 4.100 οικογένειες των 4 ως 16 παιδιών η κάθε μια!! 

ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ.

ΓΙΑ  ΤΟ  Δ.Σ

              Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                Ο ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

              ΤΣΙΟΓΙΑΣ  ΝΙΚ.               ΓΚΟΥΝΤΕΛΑΚΗΣ  ΠΑΝ.

Με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι οι λεγόμενοι φιλοευρωπαίοι και αντικυβερνητικοί διαδηλωτές στην Ουκρανία προέβησαν σε ανατροπή του νομίμως εκλεγέντος Προέδρου και ανέβασαν στην εξουσία πρόσωπα με ακραίες και επικίνδυνες αντιλήψεις. Τα νεοναζιστικά κόμματα ελέγχουν το Κίεβο, οι Έλληνες και άλλες μειονότητες στην Ουκρανία νιώθουν άμεσο κίνδυνο και τα ελληνικά απαγορεύονται ως γλώσσα στη δημόσια διοίκηση. Η μεγαλύτερη έκπληξη είναι ότι αυτή η ακροδεξιά πραξικοπηματική κυβέρνηση έχει τις ευλογίες των ΗΠΑ και ορισμένων χωρών της Ευρ. Ενώσεως. Στο όνομα του αντιρωσισμού και με δικαιολογία την αυταρχική πολιτική του προηγουμένου Προέδρου ο δυτικός κόσμος ανέχεται τους εχθρούς της δημοκρατίας. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα και η χάραξη των ενεργειακών δρόμων υπερτερούν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των πραγματικά φιλελευθέρων δημοκρατικών αξιών.

Και σε άλλες περιπτώσεις οι δημοκρατικές χώρες του δυτικού κόσμου μάς εξέπληξαν με τα λάθη τους στην επιλογή συμμάχων. Θυμίζω την αμερικανική απόφαση να ενισχύσουν τους Αφγανούς Ισλαμιστές αντάρτες Ταλιμπάν εναντίον του Σοβιετικού Στρατού στη δεκαετία του 1980- 1990. Με τα χρήματα και τα όπλα των ΗΠΑ οι Ταλιμπάν ανδρώθηκαν, αποθρασύνθηκαν και κατέληξαν σε μάστιγα για την περιοχή. ΟΙ ΗΠΑ εξέθρεψαν ένα φίδι στον κόρφο τους, το οποίο τώρα τις δαγκώνει και αγωνίζονται να το εξολοθρεύσουν. Για τη συνεργασία ΗΠΑ και Ταλιμπάν είδαμε προ ολίγων ετών και μία ενδιαφέρουσα ταινία με τον Τομ Χανκς και τον προσφάτως αποβιώσαντα Φϊλιπ Σεϊμουρ Χόφμαν.

Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εσωτερική διαμάχη στη Συρία. Με πρόσχημα την ανάγκη ανατροπής του Άσσαντ οι δυτικές δημοκρατίες στηρίζουν την ένοπλη αντιπολίτευση, στην οποία κυριαρχούν ακραίοι ισλαμιστές. Χριστιανοί φονεύονται μαζικά από τους ισλαμιστές και οι δημοκράτες της Δύσης σιωπούν. Όταν στην Ελλάδα διαμαρτυρηθεί για ψύλλου πήδημα ένας αντιρρησίας συνειδήσεως τότε βλέπουμε διάφορες εκθέσεις διεθνών οργανισμών ή δυτικών κυβερνήσεων να καταγγέλλουν την Ελλάδα για δήθεν καταπίεση της θρησκευτικής ελευθερίας. Για την εξόντωση των Χριστιανών – κυρίως Ορθοδόξων – στη Συρία από τους αντικυβερνητικούς αντάρτες οι εν λόγω οργανισμοί τηρούν αιδήμονα σιωπή. Οι ΗΠΑ κυνηγούν ακόμη τους υπευθύνους της 11.9.2001, αλλά ανέχονται τη δράση των ακραίων ισλαμιστών στη Συρία.

Ενδιαφέρουσα είναι και η περίπτωση των Αλβανών εθνικιστών του ΟΥ- ΤΣΕ- ΚΑ. Οι δυτικές δυνάμεις τούς στήριξαν εναντίον των Σέρβων και τους ενθάρρυναν να ιδρύσουν το ανεξάρτητο Κόσσοβο- Κοσσυφοπέδιο. Τώρα όμως μετανιώνουν διότι εξέθρεψαν ένα θηρίο που βγήκε από το κλουβί του και δεν ελέγχεται. Παρακλάδια του ΟΥ-ΤΣΕ-ΚΑ είναι έτοιμα να πάρουν και πάλι τα όπλα στα Σκόπια διχοτομώντας στα δύο το ψευδομακεδονικό κρατίδιο, ενώ κινούνται επικινδύνως και στη Νότιο Σερβία.

Η Ελλάς ως χώρα- μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρ. Ενώσεως οφείλει αφ’ ενός μεν να κατανοεί τα συμφέροντα των συμμάχων και εταίρων της και να τα μελετά σε ειδικά Ινστιτούτα και Πανεπιστημιακά κέντρα Διεθνών Σχέσεων, αλλά παραλλήλως οφείλει και δικαιούται να προβάλλει τις ενστάσεις της και τις τυχόν διαφωνίες της για το καλό του δυτικού κόσμου και για το δικό της συμφέρον. Η χώρα μας διαθέτει μακρόχρονη διπλωματική εμπειρία, κομβική γεωπολιτική θέση και ένα σπουδαίο ιστορικό και πολιτιστικό παρελθόν, στοιχεία ικανά να οδηγήσουν την ελληνική πολιτική σκέψη σε προτάσεις διπλά ωφέλιμες. Και για την αποφυγή λαθών εκ μέρους των εταίρων μας και για την προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων χωρίς να συγκρούονται με εκείνα της Δύσης.

ΟΙ λεγόμενοι ισχυροί της γης δεν έχουν πάντα δίκιο ούτε τα ξέρουν όλα, πολύ δε περισσότερο δεν μπορούν να τα προβλέψουν όλα σωστά. Ας τους βοηθήσουμε να κάνουν καλύτερες επιλογές συμμάχων και ας έχουμε το θάρρος να επισημαίνουμε τα σφάλματά τους. Αυτή θα είναι μία ουσιαστική βοήθεια.

Κ.Χ. 2.3.2014

Ἀπὸ τὸν Νοέμβριο τοῦ 2013 τὸ γράψαμε ὅτι "οἱ Τοῦρκοι μὲ τὴν ἀπόφασή τους νὰ μετατρέψουν τὴν ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ σὲ τέμενος, οὐσιαστικὰ ἄνοιξαν τὴν καταπακτὴ τῆς Παγκόσμιας Ἱστορίας καὶ πλέον μέσα ἀπὸ τὶς ὑπόγειες στοὲς τοῦ Ἱεροῦ Καθιδρύματος ποὺ προσπαθοῦν μετὰ μανίας νὰ ἐξερευνήσουν βγαίνουν ὅλα τα φαντάσματα τῶν ἀδικοχαμένων ψυχῶν τῆς βάρβαρης Τουρκοκρατίας ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων περιόδων της ἀπὸ τὴν Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων –Ρωμηῶν στὴν Μ. Ἀσία, Πόντο μέχρι Κύπρο κ.α". Ἔτσι ἐδῶ καὶ ἕνα ἑξάμηνό τα τσιράκια τοῦ νέου- Σουλτάνου τὰ ρίξανε ὅλα στὴν μάχη τῶν ἐντυπώσεων γιὰ τὰ ψηφαλάκια τῶν ἐκλογῶν τοῦ Μαρτίου καὶ ἀποφάσισαν ἐρήμην της ἀνθρωπότητας νὰ προσβάλουν τὴν Πνευματικὴ- Ἱστορικὴ καὶ Πολιτισμικὴ Συνείδηση.

Ὁ συμβολισμὸς τῆς πρωτοβουλίας τῆς μετατροπῆς τῆς ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ δὲν εἶναι ἐπιφανειακὸς ἀλλὰ δίνει πολλὰ μηνύματα σὲ πολλὲς κατευθύνσεις. ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ= τέμενος σημαίνει γιὰ τοὺς Ἀγαρηνοὺς ὅτι "ἐμεῖς θὰ εἴμαστε τὰ ἀφεντικὰ ὅλης της εὐρύτερης γεωπολιτικῆς περιοχῆς. Τί ὑφαλοκρηπίδες, ΑΟΖ, Θράκη, Κύπρο καὶ πράσινα καὶ μπλὲ παραμύθια; Ὅλα θὰ γίνουν δικά μας ὅπως ἐπὶ Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Σαν Ἀγαρηνοὶ λεηλατήσαμε καὶ βιαιοπραγήσαμε μέσα σὲ αὐτὸ τὸ Ἱερὸ Σέβασμα τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας, σὰν φανατικοὶ Ἰσλαμιστὲς θὰ....

τὸ κρατήσουμε καὶ θὰ τὸ ξαναλειτουργήσουμε".

Αὐτὰ σκέπτονται, οὐσιαστικὰ ὅμως φοβοῦνται καὶ προσπαθοῦν μὲ σπονδές νὰ παρατείνουν τὴν παραμονή τους σὲ μέρη ποὺ κατέλαβαν μὲ βία.

Ὅμως ἡ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ λὲς καὶ εἶναι ζωντανὸς ὀργανισμός καὶ τοὺς ἀπεχθάνεται μετὰ βδελυγμίας καὶ θέλει νὰ τοὺς πετάξει στὴν ἂπ ἔξω.

Μὲ τοῦ ποὺ ἀκούσθηκαν καὶ ἔγιναν κατανοητὲς οἱ προθέσεις τοὺς περὶ μετατροπῆς σὲ τζαμὶ ἕνας ἄνεμος σκανδάλων ἄρχισε νὰ συσσωρεύει στὴν ἐπικαιρότητα τοὺς στοῖβες ἀπὸ παρανομίες καὶ διαπλοκὲς μεταξύ τῶν κυβερνώντων ἀφήνοντας ἄφωνη τὴν κοινὴ γνώμη τῆς γείτονος χώρας. Μόλις ἄρχισαν τὰ σκάνδαλα ἔπεσε καὶ ὁ φερεντζὲς τῆς Οἰκονομίας τοῦ γίγαντα μὲ τὰ πήλινα πόδια καὶ ἄρχισαν τὰ δακρυγόνα στοὺς δρόμους.

Τελικὰ ἡ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ κρύβει πολλὲς ἐκπλήξεις ἂν ἀναλογισθεῖ κάποιος πὼς ἡ Τουρκία πλὴν τῶν ἄλλων θὰ πρέπει νὰ διαχειρισθεῖ ἐν μέσω ἐκλογῶν καὶ τὴν κρίση πού ξέσπασε στὴν γειτονικὴ αὐλή της πού λέγεται Μαύρη Θάλασσα- Οὐκρανία- Κριμαία- Ρωσία; Ἤδη αἰσθάνεται μιὰ καυτὴ ἀνάσα ἀπὸ τὸν Βορρᾶ.

Καὶ ἂν ἐμεῖς ὑπερβάλουμε μὲ τὰ λεγόμενα μας καθότι τὸ συναισθηματικὸ στοιχεῖο ξεχείλισε ἀπὸ τὴν μεγίστη ἀδικία τῶν καιρῶν μας ἀπέναντι στὴν Ὀρθοδοξία δὲν παραβλέπετε πλέον τὸ στοιχεῖο ὅτι ἡ ὑπόθεση τῆς ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ παίρνει ὁλοένα εὐρύτερες γεωπολιτικὲς διαστάσεις καὶ μάλιστα ἐν μέσω ἀποκαλυπτικῶν γεγονότων.

Γιὰ αὐτὸ στὴν ἀρχὴ ἐπισημάναμε τὸ τυχαῖο ἢ συμπτωματικὸ γεγονὸς ὅπως μπορεῖ νὰ τὸ ἐκλάβει ὁ καθεὶς ὅτι μόλις οἱ Τοῦρκοι "διαλογίσθηκαν" νὰ πειράξουν τὴν ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ἄνοιξε ἡ καταπακτὴ παγκόσμιων γεωπολιτικῶν γεγονότων!

Δεκάδες χιλιάδες εἶναι τὰ κεράκια- ψῆφοι τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξων χριστιανῶν σὲ δημοψηφίσματα ποὺ γίνονται στὸν Παγκόσμιο ἱστὸ- διαδίκτυο καὶ εἰδικότερα μὲ θέμα νὰ λειτουργήσει ἡ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ὡς ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ.

Στὶς προσευχὲς τῶν Ἑλλήνων ἐδῶ καὶ πολὺ καιρὸ ¨παντὶ τρόπω¨ ἀλλὰ καὶ στὰ ἐξελισσόμενα γεωπολιτικὰ γεγονότα ἔρχονται νὰ προστεθοῦν καὶ οἱ δηλώσεις τοῦ Προκαθημένου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Μερικά εἰκοσιτετράωρα πρὶν τὴν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Σύναξης τῶν Προκαθημένων τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ποὺ θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ Φανάρι, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μιλώντας στὸ ἐκκλησίασμα, τὴν Κυριακὴ μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία, ἐπισήμανε ὅτι ἡ Πρωτόθρονη Ἐκκλησία τῆς Ὀρθοδοξίας – ἐφόσον τεθεῖ ζήτημα - διεκδικεῖ νὰ ἐπαναλειτουργήσει ἡ Ἁγία Σοφία γιὰ τὸν ἀρχικὸ σκοπὸ γιὰ τὸν ὁποῖο κτίσθηκε, δηλαδὴ ὡς χριστιανικὸς Ναός.

«Μὲ τὶς ἐκπαιδευτικὲς ἐκδρομὲς στὴν Πόλη ἔχουν τὴν εὐκαιρία οἱ μαθητὲς νὰ ἐπισκέπτονται τὰ μνημεῖα της, μὲ πρῶτο καὶ μεγαλύτερο καὶ ἱερότερο τὴν Ἁγία Σοφία, γιὰ τὴν ὁποία ὅπως θὰ διαβάζετε καὶ θὰ ἀκοῦτε ὑπάρχει μιὰ κίνηση μέσα σὲ μιὰ μερίδα τοῦ τουρκικοῦ λαοῦ γιὰ νὰ μετατραπεῖ ἀπὸ μουσεῖο ποὺ εἶναι σήμερα σὲ τέμενος. Βεβαίως καὶ θὰ ἀντιδράσουμε, ὄχι μόνο ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι, μπροστά σε ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο, ἀλλὰ θὰ ἀντιδράσει ὅλη ἡ Χριστιανοσύνη, ἀνεξαρτήτως δόγματος, ἐὰν εἶναι Ρωμαιοκαθολικοί, ἐὰν εἶναι Προτεστάντες, ἐὰν εἶναι Ὀρθόδοξοι, ὅλοι ἐν σώματι θὰ ἀντιδράσουμε», εἶπε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ τόνισε: «Ἐὰν πρόκειται ἡ Ἁγία Σοφία νὰ ἐπιστραφεῖ εἰς τὴν λατρεία τοῦ Θεοῦ, πρέπει ἀπαραιτήτως νὰ ἐπιστραφεῖ εἰς τὴν λατρεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ τῶν Χριστιανῶν, διότι ἐκτίσθη ὡς Ἐκκλησία, δὲν ἐκτίσθη οὔτε ὡς μουσεῖο, οὔτε ὡς τέμενος. Μᾶς ἀνήκει, τὴν διεκδικοῦμε, εἶναι ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία μας καὶ κατ’ ἐπέκταση τῆς Ἁγίας Σοφίας καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ὀνομάζεται Μεγάλη του Χριστοῦ Ἐκκλησία. Εἶναι ὅ,τι ἱερότερο ἔχουμε ὡς Ὀρθόδοξοι καὶ ὡς Ἕλληνες» (amen.gr/article).

Παναγιότατε μακάρι νὰ μᾶς βοηθήσουν οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες ὅπως τονίζεται φυσικὰ ἂν ἐξαλείψουν ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ συνείδηση τοὺς τὰ ἐγκλήματα καθοσιώσεως ποὺ διέπραξαν στὸν Πνευματικὸ χῶρο τοῦ Παγκόσμιου αὐτοῦ Καθιδρύματος ποὺ δυστυχῶς μᾶλλον κυνηγοῦν τοὺς ἀπογόνους τους τὴν στιγμὴ ποὺ παρόμοια ἐγκλήματα διαπράττονται καθημερινὰ στὸν κόσμο.

Ὅ,τι καὶ νὰ σκέπτονται νὰ κάνουν οἱ "φίλοι" μας στὴν Χριστιανοσύνη καθότι πρὸς τὸ παρὸν αὐτὸ ποὺ λογίζονται εἶναι πὼς θὰ ἀφήσουν τοὺς ἐν Ἑλλάδι Ρωμηοὺς ξυπόλητους. Ἐμεῖς ἔχουμε νὰ ποῦμε…

Ὅτι ὅπως ξυπόλητοι ἦρθαν οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τὶς Ἀλύτρωτες-Ἀλησμόνητες Πατρίδες ἔτσι καὶ ἐμεῖς εἴμαστε πλέον ἀποφασισμένοι ξυπόλητοι νὰ ἐπιστρέψουμε πίσω καὶ νὰ πᾶμε στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ λειτουργηθοῦμε σὲ μία ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ καὶ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2014/03/blog-post_7557.html#more

Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ διαβάσαμε στὸ διαδίκτυο τὴν ἀκόλουθη εἴδηση: «Στὰ πλαίσια τῆς προώθησης τῆς ἐθελοντικῆς ἰδέας οἱ μαθητὲς καὶ οἱ ἐκπαιδευτικοὶ τοῦ 5ου Δημοτικοῦ Σχολείου Ναυπλίου παρέδωσαν ποσότητες τροφίμων στὸ συσσίτιο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Εὐαγγελίστρίας. Στὴν πρωτοβουλία τῆς ΣΤ΄ τάξης τοῦ 5ου Δημοτικοῦ γιὰ τὴ συγκέντρωση τῶν τροφίμων συμμετεῖχαν ὅλες οἱ τάξεις τοῦ Σχολείου μὲ τὴν καθοδήγηση τῆς διευθύντριας (...). Τὰ παιδιὰ ξεναγήθηκαν στοὺς χώρους ποὺ ἑτοιμάζουν οἱ ἐθελόντριες τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τὰ γεύματα καὶ συμμετεῖχαν στὴν προετοιμασία τους. Στὴ συνέχεια ἐνημερώθηκαν ἀπὸ τὸν πατέρα Ἐλευθέριο γιὰ τὶς ἐθελοντικὲς δράσεις τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Εὐαγγελιστρίας καὶ ἐπισκέφθηκαν τὴν Ἱματιοθήκη τῆς Ἀγάπης ποὺ λειτουργεῖ στὸν χῶρο. Οἱ ἐκπαιδευτικοὶ μίλησαν στὰ παιδιὰ γιὰ τὴ σημασία τοῦ ἐθελοντισμοῦ καὶ τόνι σαν πὼς ὅποιος ἀγαπάει, μοιράζει, δίνει χωρὶς νὰ περιμένει ἀνταπόκριση καὶ ἀνταπόδοση. Νὰ σημειωθεῖ πὼς ἀπὸ τὸ συσσίτιο τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ σιτίζονται καθημερινά, ἐκτὸς Κυριακῆς, 150 συνάνθρωποί μας» (‘‘Amen.gr’’ 18-12-2013). Στὴν ἐποχὴ τῆς μεγάλης οἰκονομικῆς κρίσεως, ὅπου ἀνυπολόγιστος ἀριθμὸς συμπατριωτῶν μας ἔχει ὑποστεῖ τὰ πλήγματα τῆς ἀνέχειας καὶ τῆς στερήσεως τῶν στοιχειωδῶν μέσων γιὰ τὴ διαβίωσή τους, ἡ Ἐκκλησία μας μὲ πρωτοστάτες τοὺς καλοὺς ποιμένες της ἀγωνίζεται νὰ ἀν ταποκριθεῖ ὡς φιλόστοργη Μητέρα στὶς ἀνάγκες τῶν παιδιῶν της. Στὸ ἔργο αὐτὸ συμβάλλουν οὐσιαστικὰ οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ σὲ καθημερινὴ βάση, ἐμπνέοντας τὴν ἀφειδώλευτη ἀγάπη πρὸς τὸν συνάνθρωπο καὶ σὲ ἄλλους φορεῖς τῆς κοινωνίας μας. Ἔτσι ἔρχονται στὸ φῶς τῆς δημοσιότητος καὶ ἄλλα περιστατικά, ὅπως τὸ παραπάνω, στὸ ὁποῖο ἡ ἐκπαιδευτικὴ κοινότητα – δάσκαλοι καὶ μαθητές – μᾶς χαρίζουν μιὰ συγκινητικὴ παρουσία καὶ δράση, ἄξια νὰ βρεῖ πολλοὺς μιμητές. Μὲ τέτοια παραδείγματα ἡ ἐλπίδα μας γιὰ τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδος δυναμώνει καὶ ἡ δοξολογία πρὸς τὸν πανάγαθο Θεό μας αὐθόρμητα ἀναπέμπεται...

ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», ΤΕΥΧ. 2084.

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος σε συνέντευξή του, στην οποία περιγράφει τις σύγχρονες θρησκευτικές αναζητήσεις και την απάντηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε αυτήν την αγωνία.

Τὸ ἀπόγευμα τῆς Καθαρᾶς Δευτέρας πραγματοποιήθηκε στὸν Κοιμητηριακὸ Ἱερὸ Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου Μεγάλης Χώρας Ἀγρινίου τὸ Μέγα Ἀπόδειπνο, χοροστατοῦντος τοῦ Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ, ὁ ὁποῖος κήρυξε τὸν θεῖο λόγο σχετικό μὲ τὴ μετάνοια καὶ τὸν ἀγώνα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2014/03/blog-post_5.html#more

"Εκεί που ο Χριστός είναι περισσότερο απών, εκεί περισσεύει το χυδαίο και το βάρβαρο..."

Στην εποχή μας πάλι, όλες οι αιρετικές εκκλησίες οικοδόμησαν αμυντικά τείχη γύρω από το Ευαγγέλιο χρησιμοποιώντας τις επιστημονικές θεωρίες και υιοθετώντας πολλές από αυτές ως κάτι αυθεντικό. Μολονότι οι μεγαλύτεροι επιστήμονες του καιρού μας σταμάτησαν να θεωρούν και τη θετική ακόμα γνώση –για να μη μιλήσουμε για τις θεωρίες- ως κάτι το αυθεντικό.

Όπως οι στρατιώτες του Πιλάτου ενέδυσαν με φτηνή πορφύρα τον Κύριο Ιησού και ο Ηρώδης με λευκό ένδυμα, έτσι και οι θεολόγοι των αιρετικών περιέβαλαν τον Σωτήρα με το φτηνό ένδυμα της ειδωλολατρικής φιλοσοφίας και της ψευδοεπιστήμης για να τον ενδύσουν δήθεν και να τον στολίσουν πιο όμορφα! Μα και στις δύο περιπτώσεις ο Χριστός είναι το ίδιο ονειδιζόμενος και ταπεινούμενος.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη στον κόσμο η οποία διατήρησε την πίστη στο Ευαγγέλιο σαν τη μόνη απόλυτη αλήθεια που δεν χρειάζεται υπεράσπιση μήτε και υποστήριξη από καμία φιλοσοφία ή κοσμική επιστήμη. Γι’ αυτό, όταν αναγινώσκουμε το ένατο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως· Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, ως Μία Εκκλησία εννοούμε την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Οι αιρετικοί θεολόγοι ονόμασαν περιφρονητικά την Ορθόδοξη Εκκλησία ως «απολιθωμένη εκκλησία» (Harnack: das Wesen des Christenthums). Για ποιο λόγο; Επειδή, όπως λένε, τούτη η Εκκλησία «δεν πορεύεται κατά την εποχή της» ή «δεν προσαρμόζεται στους καιρούς»! Όμως, αυτή ακριβώς είναι η δόξα της Ορθοδοξίας, στο ότι αυτή δεν συμπορεύεται με την κάθε εποχή μήτε και προσαρμόζεται σε αυτήν ακολουθώντας την εντολή του Αποστόλου Παύλου: και μη συσχηματίζεσθε τω αιώνι τούτω (Ρμ. 12, 2).

Πώς μπορεί το αιώνιο να συμπορεύεται με το χρόνο; Πώς το απόλυτο να προσαρμοστεί με αυτό που παρέρχεται; Πώς η Βασιλεία των Ουρανών να συμφιλιωθεί με το βασίλειο του κόσμου και το ακριβό να φιλιώσει με το φτηνό; Εάν ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται (Α’ Ιω. 5, 19) πώς μπορούμε να περιορίσουμε το αιώνιο αγαθό και να το υποστηρίζουμε με τη βοήθεια του κακού, να ενισχύουμε το ουράνιο φως με τις καπνογόνες φλόγες που βγάζει το κάρβουνο και το πετρέλαιο;

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι θεολόγοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία οι οποίοι βαδίζουν στα ίχνη των αιρετικών θεολόγων, θεωρώντας ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι αρκετά ισχυρό να συντηρηθεί και να αμυνθεί από μόνο του μέσα στην κοσμική θύελλα. Αυτοί τονώνονται από αιρετικές θεωρίες και αιρετικές μεθόδους. Είναι, με όλη τους την ψυχή, στο πλευρό των αιρετικών, εξωτερικά όμως παραμένουν συνδεδεμένοι με την Ορθόδοξη Εκκλησία, τόσο μόνον, όσο για να συντηρούνται. Είναι οι δήθεν γνήσιοι Βαλκάνιοι για τους οποίους, όλα όσα βρίσκονται πέρα από το φράχτη φαίνονται καλύτερα και σοφότερα από τα ενδότερα –ακόμα και η συμβιβαστική, ανάμεικτη θεολογία (η παγανοχριστολογία).

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ως σύνολο απορρίπτει τέτοιους θεολόγους και δεν τους αναγνωρίζει ως δικούς της. Τους ανέχεται όμως για δύο λόγους: πρώτον, επειδή περιμένει να μετανοήσουν και ν’ αλλάξουν και δεύτερον, μην τυχόν αποβάλλοντάς τους κάμει το κακό χειρότερο δηλαδή τους ωθήσει στην αβυσσαλέα αγκάλη των αιρετικών. Έτσι, θα προκαλούσε την αριθμητική αύξηση των αιρετικών αλλά και θα οδηγούσε σε απώλεια τις ψυχές των άλλων. Τέτοιοι θεολόγοι, δεν είναι φορείς του ορθοδόξου φρονήματος και της ορθοδόξου αυτοσυνειδησίας αλλά πάσχοντα μέλη του εκκλησιαστικού σώματος (Α’ Κορ. 12, 26). Φορείς του ορθοδόξου φρονήματος και της ορθοδόξου αυτοσυνειδησίας είναι ο λαός, ο μοναχισμός και οι ενοριακοί ιερείς.

Είπε ο ένδοξος Κύριός μας: δόξαν παρά ανθρώπων ου λαμβάνω (Ιω. 5, 41). Η θέση των αιρετικών είναι ακριβώς αντίθετη με τη θέση του Σωτήρος του κόσμου. Αυτοί επιζητούν τη δόξα των ανθρώπων. Αυτοί φοβούνται τους ανθρώπους. Γι’ αυτό και γαντζώνονται στους αποκαλούμενους «ενδόξους ανθρώπους» μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, για να στηρίξουν το Ευαγγέλιο και να γίνουν πιο ευάρεστοι στους ανθρώπους του κόσμου τούτου. Και απολογούνται γι’ αυτό λέγοντας: το κάνουμε για να τους κερδίσουμε! Ω! Πόσο έχουν εξαπατηθεί! Όσο περισσότερο κολακεύουν τον κόσμο –για να τραβήξουν δήθεν τον κόσμο στην εκκλησία- τόσο αυτός ο κολακευόμενος κόσμος φεύγει ακόμη πιο μακριά από αυτήν. Όσο περισσότερο καμώνονται τους «φωτισμένους», τους «αποπνευματοποιημένους» και τους «σύγχρονους», τόσο ο κόσμος τους περιφρονεί περισσότερο. Είναι στ’ αλήθεια αδύνατον να ευαρεστήσει κάποιος και Θεό και ανθρώπους. Εξάλλου κάθε έμπειρος Χριστιανός γνωρίζει ότι είναι σε κάποιο μέτρο εφικτό το να ευαρεστήσει κανείς το Θεό εν αληθεία και δικαιοσύνη ενώ τον κόσμο δεν είναι δυνατόν διόλου να τον ευαρεστήσει, ούτε με την αλήθεια ή το ψεύδος ούτε και με το δίκαιο ή την αδικία. Επειδή, ο Θεός είναι αιώνιος και αμετάβλητος ενώ ο κόσμος παροδικός και μεταβαλλόμενος.

Είπε ακόμα στους Εβραίους ο ένδοξος Κύριός μας: Πώς δύνασθε υμείς πιστεύσαι, δόξαν παρά αλλήλων λαμβάνοντες, και την δόξαν την παρά μόνου του Θεού ου ζητείτε; (Ιω. 5, 44). Λόγος που αρμόζει απόλυτα στους αιρετικούς θεολόγους και εξηγεί με πληρότητα τη στάση τους ως ικανοποιητική κρίση του Θεού γι’ αυτούς. Αν επιζητούσαν τη δόξα που προέρχεται από Θεού τότε θα πίστευαν και στο Ευαγγέλιο του Θεού και δεν θα στρεφόταν μήτε δεξιά μήτε και αριστερά. Μα εκείνοι επιθυμούν τη δόξα και τον έπαινο των ανθρώπων και γι’ αυτό πασχίζουν, τη μαρτυρία του Θεού να την τεκμηριώσουν και υποστηρίξουν με μαρτυρίες ανθρώπινες. Τούτο είναι και εφάμαρτο και λανθασμένο. Θα ήταν τέτοιο ακόμη και τότε, όταν αυτοί δεν θα επιζητούσαν τη δόξα των ανθρώπων προσωπικά για τον εαυτό τους αλλά για την εκκλησία τους. Επειδή αποτελεί ύβρη για τον Ύψιστο, το να τεκμηριώνουμε τη μαρτυρία Του με ανθρώπινες μαρτυρίες, να αποδεικνύουν δηλαδή οι άνθρωποι εκείνο που ο Θεός λέει!

Ποιες είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας αιρετικής προσέγγισης του κόσμου; Καταστροφικές! Αλήθεια, καταστροφικές για το Ευαγγέλιο, καταστροφικές για τον κόσμο ολόκληρο, ατομικά και κοινωνικά, στους λαούς που είναι αιρετικοί. Καταστροφικές για την πίστη, τον πολιτισμό, την οικονομία, την πολιτική, το γάμο, για όλα και σε όλα. Γιατί η σχέση μας με το Χριστό, καθορίζει με μαθηματική ακρίβεια όλες τις άλλες σχέσεις μας με όλους και με όλα.

Ενώ ο Χριστός λέει: χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν (Ιω. 15, 5), ο αιρετικός κόσμος με χίλιους τρόπους εκφράζει την ακόλουθη σκέψη: χωρίς το Χριστό μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Όλος ο σύγχρονος πολιτισμός είναι στραμμένος εναντίον του Χριστού. Όλες οι μοντέρνες επιστήμες συναγωνίζονται ποια θα καταφέρει το ισχυρότερο χτύπημα στη διδαχή του Χριστού. Είναι η επανάσταση των χυδαίων υπηρετριών εναντίον της κυρίας τους· είναι επανάσταση της κοσμικής επιστήμης εναντίον της ουράνιας επιστήμης του Χριστού. Όμως, όλη αυτή η επανάσταση καταλήγει στις μέρες μας σε αυτό που είναι γραμμένο, με τόση μάλιστα σαφήνεια: φάσκοντες είναι σοφοί, εμωράνθησαν (Ρμ. 1, 22).

Στ’ αλήθεια δεν ξέρει κανείς πού βρίσκεται η μεγαλύτερη παραφροσύνη του σύγχρονου κόσμου που έχει εκπέσει από το Χριστό: στην προσωπική ζωή του καθενός ή στο γάμο; στο σχολείο ή στην πολιτική; στις οικονομικές δομές ή στις νομικές διατάξεις; στον πόλεμο ή στην ειρήνη; Παντού βλέπει κανείς αυτό που ονομάζουμε χυδαίο και βάρβαρο. Εκεί που ο Χριστός είναι περισσότερο απών, εκεί περισσεύει το χυδαίο και το βάρβαρο. Το ψεύδος και η βία θριαμβεύουν.

Ας αισχύνονται οι αιρετικοί θεολόγοι και οι προϊστάμενοι των αιρετικών εκκλησιών που με τη βοήθεια του Χριστού αναδείχθηκαν κυρίαρχοι και ηγεμόνες όλων των λαών της γης. Έχουν κάθε λόγο να αισχύνονται. Γιατί σαν άλλοι ανόητοι Γαλάτες, ενώ άρχισαν με το πνεύμα τελειώνουν στη σάρκα –ω ανόητοι Γαλάται… ούτως ανόητοί εστε; εναρξάμενοι πνεύματι νυν σαρκί επιτελείσθε; (Γαλ, 3. 1, 3). Αυτοί είναι οι κύριοι ένοχοι για το ότι οι λαοί τους ξέφυγαν από τον ορθό δρόμο και άρχισαν να χωλαίνουν και από τα δύο πόδια, προσκυνώντας πότε το Θεό στην Ιερουσαλήμ και πότε τους χρυσούς μόσχους στη Σαμάρεια.

Όπως κάποτε οι άπιστοι Εβραίοι καταπατούσαν τις εντολές του Θεού τη μία μετά την άλλη και πορευόταν κατά τις επιθυμίες του κόσμου και των καρδιών τους, το ίδιο έπραξαν τώρα και τούτοι με τη διδαχή του Χριστού, του κυρίαρχου όλων των διδαχών. Υπονόμευσαν και κατήργησαν το ένα δόγμα μετά το άλλο, εξαφάνισαν όλες τις ευαγγελικές εντολές, απέρριψαν τις αποστολικές και πατερικές διατάξεις, εξευτέλισαν όλους τους λόγους των Αγίων και τα ασκητικά παραδείγματα τα κατέστησαν μύθους.

Το ισχυρότερο πλήγμα που κατέφεραν στο Ευαγγέλιο οι αιρετικοί θεολόγοι είναι το ότι αμφισβήτησαν τη θεότητα του Μεσσία του κόσμου, κάποιοι μονάχα αμφιβάλλοντας ενώ κάποιοι άλλοι απορρίπτοντάς την ολοκληρωτικά. Ακολούθησε ολόκληρη σειρά άρνησης των πνευματικών αληθειών όπως η ύπαρξη των Αγγέλων και των Δαιμόνων, του Παραδείσου και της Κολάσεως, της αιωνίου δόξης των Αγίων και των Δικαίων, της νηστείας, της δυνάμεως του Σταυρού και της αξίας της προσευχής κ.ο.κ.

Με μια λέξη, οι αιρετικοί θεολόγοι ασχολήθηκαν με τις προσαρμογές και εξομοιώσεις ακόμα από το σχίσμα της Δύσης από την Ανατολή, μα πιο εντατικά τα τελευταία 150 έτη. Προσάρμοσαν τον ουρανό στη γη, το Χριστό στους άλλους «ιδρυτές θρησκειών» και το Χαρμόσυνο Άγγελμα στις άλλες θρησκείες· την ισραηλιτική, την μωαμεθανική και την παγανιστική. Όλα δήθεν στο όνομα της «ανεκτικότητας» και «προς όφελος της ειρήνης» μεταξύ ανθρώπων και λαών. Όμως, ακριβώς εδώ βρίσκεται η αρχή και η σύλληψη πολέμων και επαναστάσεων πρωτάκουστων στην ιστορία του κόσμου. Γιατί η αλήθεια με τίποτε δεν ανέχεται να ενωθεί με την ημιαλήθεια και το ψεύδος.

Η θεοσοφική άποψη ότι η αλήθεια βρίσκεται διασκορπισμένη σε όλες τις θρησκείες, φιλοσοφίες και μυστήρια, υπερίσχυε και στους αιρετικούς θεολόγους του δυτικού κόσμου. Έτσι, λένε, θα πρέπει και στο Χριστιανισμό να υπάρχει κάποια δόση αλήθειας όπως και στο Ισλάμ και στον Ινδουϊσμό ή στον Βραχμανισμό, στον Πλάτωνα και στον Αριστοτέλη, στη Ζεντ-Αβέστα, στις Τάντρες και Μάντρες του Θιβέτ. Αν ήταν έτσι, τότε η κιβωτός της ανθρωπότητας θα έπλεε δίχως ελπίδα μέσα στο σκοτεινό ωκεανό της ζωής, χωρίς πυξίδα και καπετάνιο.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επισκόπου Αχρίδος 1956 "ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ", ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ")

ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2191

Αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα, η Αλγεβρα δεν είναι επινόηση των Αράβων. Νέα μελέτη αποδεικνύει ότι παλαιότερα οι αρχαίοι Ελληνες είχαν εφεύρει «αλγεβρικούς» τρόπους επίλυσης πρακτικών προβλημάτων.

Μέσα σε αυτά τα δύο έγγραφα κρύβεται μια σημαντική για τα ελληνικά Μαθηματικά ανακάλυψη. Χρειάζεται βέβαια αρκετή εξάσκηση και υπομονή για να βρεις δεξιά την παραπομπή στο σχόλιο του Θέωνος (ένατη γραμμή από κάτω) και μετά να πας και γύρω από το κυρίως κείμενο του Πτολεμαίου να ανακαλύψεις, κάπου εκεί στη μέση, την αρχή του σχολίου

Αν θέλεις να έχεις επιτυχία στο ψάξιμο των παλαιών χειρογράφων, καλό είναι να αποκτήσεις μερικά από τα προσόντα που διέθεταν οι παλιές κεντήστρες. Μάτι εξασκημένο στις λεπτομέρειες, παρατηρητικότητα, αυτοσυγκέντρωση, πειθαρχία, υπομονή, γνώσεις για την κάθε βελονιά και αντίστοιχα για το κάθε σημαδάκι που θα συναντήσεις, αξίζει να δίνεις σημασία ακόμη και στα περιθώρια, να έχεις μια αίσθηση για το έργο ολοκληρωμένο, επίσης να διαθέτεις πείρα, λίγη τύχη ίσως, και μαζί με όλα τα προηγούμενα άπειρο χρόνο.

Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τους ενδιαφέρει να περνούν, όχι ημέρες και εβδομάδες μόνο, αλλά χρόνια ολόκληρα, κάνοντας αυτό χωρίς καν αμοιβή και καθηγητές Πανεπιστημίου που πέρα από την καθοδήγηση να μπορούν να εκτιμήσουν ένα εύρημα.

Η κυρία Ιωάννα Σκούρα: σήμερα το ψάξιμο στα παλαιά χειρόγραφα γίνεται στην οθόνη του υπολογιστή αλλά και πάλι είναι το μάτι που παίζει αποφασιστικό ρόλο στις διάφορες αναζητήσεις

«Βρήκα κάτι που νομίζω ότι θα σας ενδιαφέρει. Στα σχόλια του Θέωνα, στο βιβλίο 13 της "Σύνταξης", υπάρχει σε αρκετά σημεία η παραπομπή "ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις"...». Ετσι άρχιζε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που η μαθηματικός, υποψήφια διδάκτωρ κυρία Ιωάννα Σκούρα έστελνε στον καθηγητή της κ. Γιάννη Χριστιανίδη, αναπληρωτή καθηγητή στην Ιστορία των Μαθηματικών στο τμήμα το ειδικό για τη Θεωρία της Επιστήμης (ΜΙΘΕ). Ο καθηγητής με τη σειρά του, όντας ένας από τους πιο αφοσιωμένους μελετητές του Διόφαντου, κατάλαβε από την αρχή ότι αυτό το κάτι θα ενδιέφερε πολύ περισσότερους από τους λίγους ειδικούς μελετητές του Πτολεμαίου, του Διόφαντου, των σχολίων του Θέωνος και της ύστερης ελληνικής αρχαιότητας. Οτι θα έδινε μια καινούργια διάσταση στην άποψη τη σχετική με την ευχέρεια της χρήσης από τους έλληνες μαθηματικούς «αλγεβρικών» μεθόδων επίλυσης προβλημάτων. Αιώνες προτού οι Αραβες μάς παρουσιάσουν τη δική τους, αναμφισβήτητα χρήσιμη, συστηματοποίηση των αλγεβρικών μεθόδων, μετά τον 9ο αιώνα μ.Χ.

Το άλμα στις εξισώσεις

Ο καθηγητής Γιάννης Χριστιανίδης

Οπως εξηγεί ο κ. Χριστιανίδης, υπάρχει μια γενικότερη διελκυστίνδα σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο σχετικά με τη συνεισφορά των Αράβων ως προς αυτό που ονομάζουμε «Αλγεβρα». Τα εισαγωγικά εδώ μπαίνουν για να τονιστεί πως δεν πρόκειται για την ολοκληρωμένη μορφή του οικοδομήματος που σήμερα γνωρίζουμε, ως ξεχωριστό κλάδο των Μαθηματικών με αρνητικούς και θετικούς αριθμούς, με μεταβλητές και παραμέτρους, με θεωρήματα για ομάδες, δακτυλίους και σώματα. Αυτό που πήρε τότε το όνομα Αλγεβρα ήταν στον πυρήνα του η έκφραση με εξισώσεις ενός γενικού τρόπου να λύνεις προβλήματα. Με δυο λόγια, είχαν από την εποχή του Διόφαντου τουλάχιστον και δεν ξέρουμε ακόμη πόσο πιο πριν, οι έλληνες μαθηματικοί βρει τον τρόπο προβλήματα που λύνονταν συνήθως μια περίπλοκη σειρά αλγοριθμικών βημάτων, με πρακτική αριθμητική όπως λέγαμε στο δημοτικό σχολείο, να τα λύνουν μεταφράζοντας το πρόβλημα σε εξίσωση με τη χρησιμοποίηση κάτι αντίστοιχου με τον δικό μας σημερινό άγνωστο Χ. Δηλαδή να καταστρώνουν και εκείνοι μια εξίσωση και να φθάνουν πολύ πιο εύκολα στο αποτέλεσμα.

Η σημασία της ανακάλυψης που έγινε στην έδρα της Ιστορίας των Μαθηματικών από τους Χριστιανίδη και Σκούρα έγκειται στο ότι βρέθηκε και αποδείχθηκε πως ο μαθηματικός Θέων χρησιμοποίησε και σε άλλα πεδία την «αλγεβρική» μέθοδο του Διόφαντου, που ήταν μάλλον σε κοινή χρήση από τους τότε ανθρώπους, για τη λύση πρακτικών αριθμητικών προβλημάτων. Προχώρησε δηλαδή στη λύση ενός καθαρά γεωμετρικού μετρητικού προβλήματος, με προέλευση από την αστρονομία, αφού σχετιζόταν με την τροχιά του πλανήτη Αρη, μετατρέποντάς το σε εξίσωση. Ηταν η πρώτη φορά, με τη βοήθεια του χειρογράφου και των σχολίων των χαραγμένων επάνω σε αυτό, που επιβεβαιώθηκε κάτι τέτοιο και έχει σαν σημαντική συνέπεια να θεωρούμε ότι κάπου αλλού μάλλον βρίσκονται οι ρίζες αυτής της πρωτόφτιαχτης, προ-νεωτεριστικής (pre-modern) Αλγεβρας από ό,τι για χρόνια πιστευόταν.

Μια σχολή μελετητών επιμένει ότι όλα τα ξεκίνησαν οι Αραβες και ότι πριν δεν υπήρχε τίποτε σχετικό με τη μαθηματική σκέψη με αλγεβρικούς όρους. Απέναντι σε αυτή την άποψη αντιπαρατέθηκε μια άλλη επίσης απολυταρχική σχολή. «Οι Αραβες δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να μεταφράσουν και να διασώσουν κείμενα και δεν προσέθεσαν μια γραμμή στο σώμα των ήδη γνωστών μαθηματικών θεωριών». Τώρα, μετά και την αποδοχή του ευρήματος των δύο ελλήνων μαθηματικών και τη δημοσίευση, έπειτα από κρίση, σε ένα από τα αυστηρότερα περιοδικά του χώρου, στο ιαπωνικό SCIAMVS (14, 2013 41-57), μπορούμε να λέμε ότι πλέον μάλλον θα ανιχνευθούν προς διαφορετική κατεύθυνση οι βασικές ρίζες της Αλγεβρας. Ο Διόφαντος και ο Θέων δείχνουν την κατεύθυνση αυτή.

Ψηλαφώντας τα χειρόγραφα

Ενας ερευνητής, και μάλιστα Ελληνας, μπορεί, αντί να βασιστεί στις εκδόσεις των έργων των αρχαίων ελλήνων μαθηματικών από άλλους, και μάλιστα ξένους, να καθήσει να τα διαβάσει προσεκτικά ο ίδιος. Δεν είναι απλό, αλλά συχνά ανταμείβεται για την υπομονή του και την επένδυση σε χρόνο, αφού πρέπει πρώτα να περάσεις και από μια εκπαίδευση στην ανάγνωση παλαιογράφων. Στην περίπτωση λοιπόν των σχολίων του Θέωνος, χρησιμοποιήθηκε ένα αντίγραφο σε ηλεκτρονική μορφή από τον λεγόμενο κώδικα Vaticanus Graecus 198. Εκεί υπάρχει και το δέκατο τρίτο βιβλίο των σχολίων του Θέωνα αλλά δεν προσφέρεται για απλή και απρόσκοπτη ανάγνωση. Ισως και γι' αυτό να πέρασε σχετικά ανεκμετάλλευτο ως σήμερα. Υπάρχει το λεγόμενο τρέχον κείμενο, αλλά συχνά εδώ διακόπτεται η ροή με την υπόδειξη προς τον αναγνώστη «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις» ή «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις μέχρι τέλους».

Με αυτή την κάπως γριφώδη για τον αμύητο προτροπή ο Θέων, διακόπτοντας τη ροή του κειμένου του, στέλνει τον αναγνώστη στο κείμενο του Πτολεμαίου, που βρίσκεται και αυτό γραμμένο σε άλλο σημείο του πακέτου όλων αυτών των φύλλων που συγκροτούν τον κώδικα μαζί με τα αντίστοιχα σχόλια μεταφερμένα με επιμέλεια στο περιθώριο από τον άγνωστο αντιγραφέα. «Αναζήτησε τη συνέχεια στα σχόλια» ή «αναζήτησε τη συνέχεια και διάβασε εκεί το τέλος του (συγκεκριμένου) θέματος», διότι ο συγγραφέας εννοούσε πως στο ρέον κυρίως κείμενό του θα καταπιαστεί με κάτι καινούργιο. Και όταν έχεις την υπομονή να φθάσεις ως εκεί ακολουθώντας τα υπομνηστικά σημάδια, πρέπει στη συνέχεια να αναγνωρίσεις από τα ίχνη που έχει αφήσει στο περιθώριο ο (αντι)γραφέας για ποιο από όλα τα εκεί χαοτικά τοποθετημένα σχόλια πρόκειται.

Η γλώσσα των Μαθηματικών τότε

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Θέων σε ένα αστρονομικό πρόβλημα του Πτολεμαίου, όπου υπάρχει και ένα συνοδευτικό γεωμετρικό σχήμα, εκτός από τη γεωμετρική απόδειξη που κάθεται και (ξανα)κάνει, συνεχίζει και μεταφράζει τα δεδομένα και τα ζητούμενα μεγέθη στη γλώσσα που είχε εισαγάγει ο Διόφαντος, με τρόπο που να σχηματιστεί μια εξίσωση. Αλλά και αυτό είναι απλό να το παρουσιάζεις περιγραφικά αλλά όχι το ίδιο εύκολο να το αναγνωρίσεις αν δεν κατέχεις τη μαθηματική γλώσσα της εποχής εκείνης. Μην ψάχνεις να βρεις κανέναν άγνωστο Χ ή τη στερεότυπη δράση που ξέρει και ο κάθε μαθητής σήμερα: χωρίζω γνωστούς από αγνώστους, αλλάζω τα πρόσημα (δεν γινόταν λόγος τότε για αρνητικούς αριθμούς). Με δυο λόγια, δεν χρησιμοποιούσαν τον δικό μας συμβολισμό. Πρέπει λοιπόν κάποιος να κατέχει καλά τον Διόφαντο για να βγάλει νόημα και να εκτιμήσει την ανακάλυψη. Αφού λοιπόν στην εργασία τους οι δύο ερευνητές αναλύσουν όλη την επίλυση του Θέωνος, ασχολούνται ιδιαίτερα με μια φράση αποφασιστικής σημασίας: «διά της των Διοφαντείων αριθμών αγωγής».

Σύμφωνα με τον κ. Χριστιανίδη, τη λέξη αριθμός οι αλγεβριστές εκείνη την εποχή τη χρησιμοποιούσαν με δύο έννοιες: απλά για να δηλώσουν το σύμβολο που αντιπροσώπευε την αντίστοιχη αριθμητική αξία, δηλαδή ο αριθμός ε (το 5 της εποχής εκείνης), αλλά υπήρχε και μια δεύτερη έννοια πιο τεχνική, π.χ. με το όνομα «1 Αριθμός» εννοούσαν αυτό που εμείς σήμερα λέμε «άγνωστος Χ». Επίσης ήταν γνωστοί και άλλοι τέτοιοι αλγεβρικοί αριθμοί, όπως «δύναμις», «κύβος», «δυναμοδύναμις»... Ολοι αυτοί οι αριθμοί συγκροτούν μια γλώσσα, την τεχνική γλώσσα της άλγεβρας της εποχής εκείνης, στην οποία μετέφραζαν το κάθε πρόβλημα. Προϊόν αυτής της μετάφρασης ήταν η εξίσωση. Ετσι μια έκφραση όπως «2 αριθμοί και 3 μονάδες είναι ίσα με 10 μονάδες» είναι μια εξίσωση, σαν τη δική μας 2Χ + 3 = 10. Αυτούς τους αριθμούς χαρακτηρίζει ο Θέων «Διοφαντείους αριθμούς». Στην ουσία ήταν τα αλγεβρικά εργαλεία της εποχής.

Επίσης αξιοπρόσεκτη είναι και η χρήση της λέξης «αγωγή». Εδώ φαίνεται ότι επρόκειτο για μια γνωστή και χρησιμοποιούμενη και από άλλους μέθοδο, κάτι ανάλογο με το δικό μας σημερινό «χρησιμοποίησα τη Μέθοδο των τριών για να το βρω». Αρα βγάζουμε και το συμπέρασμα ότι στη διάρκεια των χρόνων που μεσολάβησαν από τον Διόφαντο ως τον Θέωνα αυτές οι αλγεβρικές μέθοδοι όχι μόνο απαθανατίστηκαν και δεν χάθηκαν, αλλά ήταν πλέον ένα μαθηματικό εργαλείο σε χρήση. Και με τη διάχυσή τους αυτή για αρκετούς αιώνες κίνησαν αργότερα την προσοχή των αράβων μαθηματικών όπως ο Αλ Χουραΐζμι, οι οποίοι αναμφισβήτητα πήγαν και αυτοί τη γνώση λίγο παρακάτω.

Η ερευνητική ομάδα από το ΜΙΘΕ, προφανώς σε αναγνώριση της σημασίας της εργασίας αυτής, έχει προσκληθεί και θα παρουσιάσει την Τετάρτη 5 Μαρτίου τα σχετικά σε συνάντηση στο Παρίσι, τον Μάιο αυτό θα επαναληφθεί στο Λονδίνο, μετά στο Ισραήλ και μάλλον θα υπάρξουν και άλλοι που θα ήθελαν να μάθουν για το πώς ο Διόφαντος μέσα από τα σχόλια του περιθωρίου και την παρατηρητικότητα κάποιων ξαναμπαίνει στην κεντρική σκηνή.

Ελληνες και Αραβες

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος έζησε περίπου από το 90 ως το 168 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια, έγραψε όλα τα έργα του στα ελληνικά και οι σύγχρονοί του παρ' όλο που λέγεται ότι καταγόταν από τη Νότια Αίγυπτο τον θεωρούσαν Ελληνα, αφού και το όνομά του ακόμη παρέπεμπε στον έλληνα επίγονο και διάδοχο του Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο. Ενα από τα γνωστότερα έργα του, για αιώνες σύγγραμμα αναφοράς για την Αστρονομία, ήταν η λεγόμενη «Μαθηματική Σύνταξη», αποτελούμενη από 13 βιβλία, που οι βυζαντινοί λόγιοι την ανέφεραν ως «Μεγίστη Μαθηματική Σύνταξη» και όταν τη μετέφρασαν οι Αραβες έγινε πιο γνωστή, εξαιτίας και της πρόταξης του αραβικού άρθρου «Αλ», ως «Αλμαγέστη».

Πέρα από τους αστρονομικούς πίνακες τους σχετικούς με την κίνηση των πλανητών και άλλων ουρανίων σωμάτων, ο Πτολεμαίος ασχολείται και με διάφορα άλλα προβλήματα που απαιτούν μαθηματικούς υπολογισμούς. Μόνο που σε πολλά σημεία δεν κάνει τον κόπο να παρουσιάσει αναλυτικές αποδείξεις θεωρώντας αυτές ως κάτι ευκολοαπόδεικτο. Ετσι έδωσε την ευκαιρία σε έναν άλλο μαθηματικό, τον Θέωνα, διευθυντή στο Μουσείο της Αλεξανδρείας, που έζησε κατά το Λεξικό του Σουίδα την εποχή της αυτοκρατορίας του Θεοδοσίου Α' (379-395 μ.Χ.), πατέρα της δολοφονημένης από το πλήθος σπουδαίας γυναίκας μαθηματικού Υπατίας, να γράψει άλλα δεκατρία βιβλία γεμάτα με σχόλια αντίστοιχα το καθένα με αυτά του Πτολεμαίου. Τα σχόλια αυτά εκδόθηκαν για πρώτη φορά μαζί με τη «Μεγίστη» το 1538 στην κλασική έκδοση του Joachim Camerarius. Σε αυτά δηλαδή διευκρίνιζε, απεδείκνυε, συμπλήρωνε. Δυστυχώς έχουν χαθεί το ενδέκατο βιβλίο των σχολίων και τμήματα από το πέμπτο και από άλλα βιβλία. Εχουν εκδοθεί τα τέσσερα πρώτα το 1936-1943 από τον Rome, και εκείνος υπεδείκνυε στους επομένους από αυτόν να κοιτάξουν με επιμέλεια και τα επόμενα, αλλά η υπόδειξή του αυτή για δεκαετίες αγνοήθηκε.

Ο Διόφαντος

Ο Θέων είναι φανερό από τα σχόλιά του ότι ήταν απόλυτα εξοικειωμένος με τα Μαθηματικά του Διόφαντου. Του έλληνα μαθηματικού που έζησε στην Αλεξάνδρεια περί το 300 μ.Χ. και είναι γνωστό πως χρησιμοποιούσε «αλγεβρικές μεθόδους» για να λύνει διάφορα αριθμητικά προβλήματα. Αυτά τού έδωσαν και το προσωνύμιο «πατέρας της Αλγεβρας», αλλά μιας Αλγεβρας περισσότερο πρακτικής από όσο τη γνωρίζουμε σήμερα, ευφυούς όμως και λειτουργικής για τις γνώσεις της εποχής.

Ο Μοχάμαντ Ιμπν Μουσά αλ Χουραΐζμι (περίπου 787-850 μ.Χ.) ήταν ένας πέρσης μαθηματικός που έζησε στη Βαγδάτη, στο ανάκτορο του χαλίφη Αλ Μανσούρ. Εισήγαγε στα μαθηματικά τους ινδικούς αριθμούς και το θεσιακό δεκαδικό σύστημα, και το 820 εξέδωσε το πρώτο μεγάλο βιβλίο για την Αλγεβρα της εποχής, ενώ και η λέξη αλγόριθμος είναι παραφθορά του ονόματός του. Από εκείνη την εποχή αρχίζει και η μαθηματική επιστήμη να χρωματίζεται από την επαφή των αράβων μαθηματικών με αυτήν.

ΠΗΓΗ: http://hellenica.blogspot.gr/2014/03/algebra-of-ancient-greeks.html

"Η εξάπλωσις της ομοιοπαθητικής στην πατρίδα μας επί των ημερών του μακαριστού Γέροντος ήτο αρκετά μικροτέρα από ό,τι επί των ημερών μας και πολύ μικροτέρα ακόμη η περί αυτής διαμάχη τόσον μεταξύ ιατρικού, όσον και μεταξύ θεο­λογικού κόσμου. Φυσικόν, λοιπόν, είναι να μην υπάρχουν πολ­λές μαρτυρίες περί της θέσεώς του επί του θέματος. Αυτό που μας αναγκάζει να αναφερθούμε στην σαφώς αρνητικήν τοποθέτησίν του επί του θέματος αυτού, είναι το γεγονός ότι προ ετών -και φυσικά μετά την κοίμησίν του...- όλως αναληθώς παρουσιάστηκε και χρησιμοποιήθηκε από κορυφαίον ομοιοπαθητικόν της Βορείου Ελλάδος σε σχετικό συνέδριο ως ...υπο­στηρικτής της ομοιοπαθητικής!!!

α. Κατ' αρχάς, στην περίπτωσιν του προαναφερθέντος ομοιοπαθητικού, που είχε επισκεφθεί τον Γέροντα -και ο οποίος ως υποστήριξιν της ομοιοπαθητικής (!) εξέλαβε την συνηθισμένη προς όλους αγάπη και διακριτικότητα με την οποίαν του συμπεριφέρθηκε ο πατήρ Παΐσιος- γνωρίζομεν καλώς ότι ο Γέροντας αρνήθηκε σταθερά να εξετασθή απ' αυτόν (υπέφερε τότε από το σοβαρό πρόβλημα της υγείας του, που υπέμεινε καρτερικά περισσότερο από έξι χρόνια), όπως επίσης και να λάβη τα ομοιοπαθητικά φάρμακα. Στενοχωρήθηκε μάλιστα πολύ από την πιεστικότητά του και από την μεγάλη αυτοπεποίθησί του, σαν να ήταν ικανός να θεραπεύση τα πάντα! Στην δε επιμονή του ομοιοπαθητικού, και ιδίως στην διαβεβαίωσί του ότι τα φάρμακά τους είναι εντε­λώς ακίνδυνα, επειδή είναι φυσικά, τον ρώτησε αφοπλιστικά:

- Τα φτιάχνεις μόνος σου;

- Όχι... Μας τα φέρνουν απ' έξω, ωμολόγησε αμήχανα ο ομοιοπαθητικός.

- Ε, τότε, που ξέρεις τί κάνουν αυτοί;

β. Επίσης, έχομε υπ' όψιν μας μερικές μαρτυρίες, κατά τις οποίες, ερωτώμενος ο πατήρ Παΐσιος σχετικώς, απέτρεπε στα­θερά την προσφυγήν στην βοήθεια της ομοιοπαθητικής με τις εξής φράσεις:

-Να μην πάτε! Είναι μπερδεμένο πράγμα! Να μην της έχε­τε εμπιστοσύνη!

γ. Στην ακόλουθη, όμως, περίπτωσι μίλησε σαφέστερα: Δύο γνωστοί του μοναχοί, υστέρα από συζήτησί τους με έτερο μοναχό ασθενή, που είχε καταφύγει για θεραπεία στην ομοιοπαθητική, πήγαν προβληματισμένοι στον πατέρα Παΐσιο και τον ρώτησαν αν είναι δυνατόν τα ομοιοπαθητικά φάρμα­κα να προσφέρουν κάποια βοήθεια, αν είναι απλή απάτη ή μήπως κάτι ακόμη το χειρότερον... Ο Γέροντας τους βοήθη­σε να καταλάβουν ότι συμβαίνει και αυτό το τελευταίο -δη­λαδή, ύπαρξις δαιμονικής ενεργείας- τονίζοντας μάλιστα στο τέλος χαρακτηριστικά:

-Εδώ αυτοί χρησιμοποιούν τα φάρμακά τους, όπως εμείς χρησιμοποιούμε τον Αγιασμό!!!

δ. Την ανωτέρω θέσιν του Γέροντος κατέθεσε στην εισήγησίν του σε σχετική θεολογική και ιατρική ημερίδα και ο παιδοψυχίατρος Αρχιμανδρίτης π. Αντώνιος Στυλιανάκης:
«Πριν λίγους μήνες ήμουν στο Άγιον Όρος και με ικανοποίησι έμαθα από αξιόπιστο μοναχό, επιστήμονα, ότι και ο γέρων Παΐσιος χαρακτήριζε τα ομοιοπαθητικά φάρμακα σαν δαιμονικό υποκατάστατο του Αγιασμού και δεν δεχόταν αυτού του είδους θεραπείες»(*).

ε. Έχοντας αυτήν την βεβαιότητα περί ομοιοπαθητικής ο μακαριστός πατήρ Παΐσιος, όταν κάποτε τον επισκέφθηκε νε­αρός ιατρός και του ανέφερε ότι εξειδικεύεται στην ομοιοπα­θητική, τον απέπεμψε απότομα, χωρίς να δεχθή να συζητήση καθόλου μαζί του. Η ασυνήθης αυτή στάσις του πραοτάτου Γέροντος θεωρούμε ότι αποσκοπούσε στο να συγκλονίση τον επισκέπτη του και να τον βοηθήση να συνειδητοποιήση τον επικίνδυνο δρόμο, στον οποίον είχε εισέλθει.

(*). Αθανασίου Αβραμίδη, «Η ...Ομοιοπαθητική υπό το πρίσμα της Ιατρικής Επι­στήμης», Αθήναι 1996, σ. 39. Ο ίδιος εισηγητής στην συνέχεια διαβεβαίωσε ότι: "...και ο άγιος γέρων Πορφύριος, δεχόταν μόνο την κλασσική ιατρική και όχι τις λεγόμενες εναλλακτικές θεραπείες (στις οποίες υπάγεται και η ομοιοπαθη­τική)" (ενθ. αν.) Περί του γέροντος Πορφυρίου ανέφερε -επίσης στην αυτήν ημε­ρίδα- και ο αγιορείτης ιερομόναχος πατήρ Αρτέμιος Γρηγοριάτης ότι, όταν του εζητήθη από πνευματικό του παιδί ευλογία (άδεια) δια προσφυγή στην βοήθεια των ομοιοπαθητικών, του απήντησε (ο γ. Πορφύριος): "Όχι. Να μην πάτε σ' αυτούς. Διότι θα της δώσουν (της συζύγου του ερωτώντος) κάποια ύποπτα χά­πια. Τα μεν μικρά χάπια είναι ακίνδυνα. Όμως το μεγάλο χάπι, που θα της δώ­σουν, είναι παραγγελία από εργοστάσιο της Ολλανδίας και έχει διαβαστεί από μάγους". (ενθ. αν.)"

(Από το βιβλίο "Μαρτυρίες Προσκυνητών. Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης. 1924-1994", Εκδόσεις "ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ", Επιμέλεια: Νικόλαος Δ. Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγός Ε.Α., Κεφ. Δ': Μαρτυρίες Αγιορείτου Μοναχού Η., σελ. 118-120)

Πηγή: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=405 

«Το γάρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην» (1)

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70 η κατάθλιψη ήτανε νόσημα σπανιότατο στην πατρίδα μας. Από 'κει και πέρα, όμως, τα πράγματα άλλαξαν: Η ανασφάλεια, η απογοήτευση, η θλίψη και η απόγνωση άρχισαν να μας επισκέπτονται όλο και πιο συχνά. Οι ψυχίατροι πύκνωσαν και οι συνταγές με αντικαταθλιπτικά πήραν την ανιούσα.

Τι έφταιξε άραγε, που προσβληθήκαμε τόσο άσχημα από αυτήν την καταραμένη αρρώστια;

Ο τραγικός μας ποιητής Ευριπίδης γράφει: ''Πάνω στην ελπίδα πρέπει οι σώφρονες να στηρίζουν την ζωή τους''. Με άλλα λόγια, όταν χάνεται η αρετή και το μέτρο, θρονιάζεται στις ψυχές μας η θλίψη και η απελπισία.

Το ίδιο λένε και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας: ''Όποιος νικιέται από τα πάθη, δεν θα αποφύγει τα δεσμά της θλίψης. Όποιος ενίκησε τα πάθη του, αυτός ενίκησε και την θλίψη''.(2)

Η σοφία, λοιπόν, των Αρχαίων προγόνων μας και η πνευματική εμπειρία των Αγίων Πατέρων μάς διδάσκουν ότι η πρωταρχική αιτία φωλιάζει μέσα μας και είναι προϊόν αποκλειστικά και μόνον της υβριστικής μας συμπεριφοράς: Της απώλειας της σωφροσύνης και της καλλιέργειας των παθών.

Η μάστιγα της κατάθλιψης δεν είναι, όπως νομίζουνε πολλοί, συνόκαιρη της λεγόμενης κρίσης. Άρχισε να εμφανίζεται πολύ πιο πριν. Απλώς, τώρα στα δύσκολα, η κατάθλιψη κάνει θραύση, διότι οι ψυχές μας βρέθηκαν απροετοίμαστες, αδύναμες και ασθενικές.

Το ''μικρόβιο'' της κατάθλιψης κόλλησε πάνω μας από τότε, που γινήκαμε αυτοείδωλα και προσκυνήσαμε την σκιά μας!  

Από τότε, που χορτάσαμε ψωμί και το πετάξαμε στα σκουπίδια, για να τρώμε στη θέση του το ''παντεσπάνι'' της αποστασίας.

Κόλλησε πάνω μας από τότε, που σφραγίσαμε τις αγκαλιές μας και αναθέσαμε το μεγάλωμα των παιδιών μας στην τηλεόραση και τα ολοήμερα.

Από τότε, που το ένα αυτοκίνητο στην οικογένεια θεωρήθηκε λίγο και φορτωθήκαμε αβάσταχτα χρέη, για να έχει ο καθένας μας το δικό του!

Από τότε, που οι μάνες σταμάτησαν να θηλάζουν τα μωρά τους, γιατί νόμισαν πως έτσι θα χάσουν τις αναλογίες τους.

Από τότε, που η συζυγία έπαψε να λειτουργεί ως θεοσύστατος θεσμός και ξέπεσε σε απλή και στείρα συγκατοίκηση.

Από τότε, που οι γέροι πέρασαν στην μοναξιά και η πολυτεκνία χαρακτηρίστηκε ως τεκμήριο εισοδήματος.

Από τότε, που θεωρήσαμε περιττή την πατροπαράδοτη αποταμίευση και βαλθήκαμε να πάμε μπροστά με τα δάνεια και τις ''επιδοτήσεις''.

Από τότε, που οι ζεστές γειτονιές έδωσαν την θέση τους στην ψύχρα της απρόσωπης πολυκατοικίας.

Από τότε, που η διαπλοκή και η τάση δουλικής υποταγής φίμωσαν τους άμβωνες και βούλωσαν τα στόματα των ιθυνόντων.

Από τότε, που η θεραπεύουσα Παιδεία μετατράπηκε σε εκπαίδευση εξοντωτική.

Από τότε, που το θάρρος και το φιλότιμο λύγισαν μπροστά στην δειλία και το συμφέρον.

Από τότε, που το κοσμοσωτήριο Εκκλησιαστικό γεγονός το υποβιβάσαμε σε ιδιωτική θρησκευτική παράσταση.

Από τότε, που λοιδορήσαμε τις αρετές και αφήσαμε τον εγωϊσμό να κάνει κουμάντο στην ζωή μας.

Έτσι, κάθε φορά που δεν τα καταφέρνουμε στο κυνήγι των επιθυμιών και θίγεται ο εγωϊσμός μας, αμέσως στεναχωριόμαστε, ταραζόμαστε, απογοητευόμαστε και κλεινόμαστε στον εαυτό μας.

Συνεπώς το αντίδοτο στην θλίψη, που γεννάει την απελπισία και οδηγεί στην κατάθλιψη, είναι η καταπολέμηση του εγωϊσμού. Και κατά το αρχαιοελληνικό γνωμικό, ''Το νικάν εαυτόν πασών νικών πρώτη και αρίστη''(3).

Μόνον ο αληθινά ταπεινός είναι ήρεμος, ικανοποιημένος και χαρούμενος. Ενώ, αντίθετα, ο εγωιστής είναι πάντοτε αχόρταγος, ανικανοποίητος, ανασφαλής και αγχώδης.

Μια αποτυχία, μια προσβολή, μια ξαφνική πτώχευση μπορούν να οδηγήσουν τον εγωϊστή στην θλίψη, την απόγνωση , την κατάθλιψη ακόμα και στην αυτοχειρία. Ενώ ο αληθινά ταπεινός (όχι ο απλοϊκός ή ο κακομοίρης) , όλα αυτά τα πικρά γεγονότα, τα αντιμετωπίζει πιο ψύχραιμα και πιο καρτερικά.(4)

Γι' αυτό και η κατάθλιψη πολύ σπάνια συναντιέται ανάμεσα στους αθλητές του Πνεύματος, που αγωνίζονται με πίστη και φιλότιμο μέσα στο στάδιο των αρετών.

Του Φώτη Μιχαήλ, ιατρού

(1) Καισάριος Δαπόντες, 1713-1784, Έλληνας ιερομόναχος & λόγιος

(2) Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

(3) Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

(4) Μοναχός Μωϋσής, Αγιορείτης

Πηγή: http://impantokratoros.gr/A6D7DB81.el.aspx

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ἀποτελεῖ τὴν περίοδο τῶν πνευματικῶν εὐκαιριῶν καὶ προσδοκιῶν ὅλης τῆς Ἐκκλησίας. Τὴν περιμένουμε ὅλο τὸν χρόνο μὲ αὐτὴν τὴν ἐσωτερικὴ δίψα, αὐτὰ τὰ ἀπροσδιόριστα πολλὲς φορὲς ὄνειρα, ποὺ ὅμως εἶναι τόσο βαθειά, γιατί ὑπόσχεται ὁ Θεὸς μεγάλα καὶ γιὰ αὐτὴν τὴν περίοδο, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴ ζωή μας. Ὁ σκοπός μας εἶναι νὰ ἀνεβεῖ ἡ ψυχή μας στὸν οὐρανό, νὰ γίνουμε οὐράνιοι ἄνθρωποι. Οἱ μέρες αὐτὲς ποὺ ξανοίγονται μπροστά μας μᾶς παρέχουν αὐτὴ τὴν δυνατότητα μέσα ἀπὸ τὸν αγῶνα τῆς μετανοίας. Ἂς δοῦμε λοιπὸν μερικὰ ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει αὐτὸς ὁ ἀγῶνας μας.

Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ συγχώρηση. Εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς ἀγάπης, ἡ αἴσθηση τῆς κοινωνίας, τὸ ὅτι εἴμαστε ὅλοι καὶ μαζί, ὁμονοοῦντες καὶ ὁμοφρονοῦντες σὲ αὐτὴν τὴν πορεία, σὲ αὐτὴν τὴν ἐπιδίωξη, σὲ αὐτὴν τὴν προσδοκία τῶν εὐλογιῶν τοῦ Θεοῦ. Ἀφήνουμε τὸν δικό μας χῶρο καὶ μπαίνουμε στὸν χῶρο τοῦ Θεοῦ ὅπου χωροῦν ὅλοι καὶ ὅπου δέν μᾶς ξεχωρίζει τίποτε.

Τὸ δεύτερο εἶναι ὄχι μόνο νὰ μποῦμε στὸν χῶρο του Θεοῦ, ἀλλὰ νὰ μποῦμε στὸν χρόνο τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ ποὺ ὁ Θεὸς πλέον κυριαρχεῖ, ἐκεῖ ποὺ δὲν παίζουν ρόλο τὰ κοσμικὰ γεγονότα, ἐκεῖ ποὺ καὶ ἡ δική μας προσωπικὴ ἱστορία ἔχει τὴν σημασία της ἀλλὰ ἐκφυλίζεται -ἂν μποροῦμε νὰ ποῦμε- μπροστὰ στὸ πῶς ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ.

Τὸ τρίτο χαρακτηριστικὸ εἶναι ἡ προθυμία στὴν ἐργασία τῶν ἀρετῶν, αὐτῶν τῶν ἀρετῶν ποὺ χρειάζεται στὴν παροῦσα κατάσταση ἡ δική μας ψυχή. Ἂς ἐπικεντρωθεῖ ὁ κάθε ἕνας στὴν ἐργασία τῶν δικῶν του ἀρετῶν, αὐτῶν οἱ ὁποῖες θὰ τὸν ἀπελευθερώσουν τὸν ἴδιο, αὐτῶν ποὺ ἀποτελοῦν τὰ δικά του παράθυρα ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ μποῦν οἱ ἀχτίδες τῆς θεϊκῆς παρουσίας.

Ὑπάρχει καὶ ἕνα τέταρτο. Εἶναι ἡ προσδοκία καὶ ἡ προετοιμασία γιὰ τοὺς πειρασμούς. Σὲ αὐτὴν τὴν περίοδο τῶν ὑψηλῶν στόχων, τῶν μεγάλων πόθων, τῶν σπανίων καὶ μοναδικῶν εὐλογιῶν δὲν θὰ ἦταν καθόλου παράξενο νὰ βρεθοῦμε μέσα σὲ πειρασμούς, ἀπροσδόκητους, ποὺ δὲν μπορούσαμε ἐκ τῶν προτέρων νὰ τοὺς φανταστοῦμε. Τί μεγάλη παρακαταθήκη εἶναι αὐτὴ ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ στὴν πάλη κατὰ τοῦ διαβόλου καὶ τῶν ποικίλων πειρασμῶν, ὄχι μόνο κατὰ τῶν παθῶν, ποὺ ὁ κάθε ἕνας μας ἔχει νὰ διεξαγάγει!

Μπαίνουμε λοιπὸν στὸν χῶρο τοῦ Θεοῦ καὶ συγχωρούμεθα. Μπαίνουμε στὸν χρόνο τοῦ Θεοῦ καὶ ἡσυχάζουμε. Ἐργαζόμαστε τὶς ἀρετὲς μὲ προθυμία καὶ φιλότιμο. Ἑτοιμαζόμαστε γιὰ τοὺς πειρασμοὺς καὶ προσευχόμεθα καὶ ζοῦμε τὰ σημεῖα τῆς θεϊκῆς βοηθείας.

   Ἂς ξεκινήσουμε λοιπὸν τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ μὲ αὐτὰ τὰ ὑπέρμετρα ἐσωτερικὰ αἰσθήματα, αὐτὴν τὴν ἐσωτερικὴ ὑπερβολὴ καὶ στὴν ἀγάπη μας καὶ στὸν πόθο μας καὶ στὸ φιλότιμό μας καὶ στὴν προσδοκία τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μπορέσουμε ὅλοι μαζὶ στὸ τέλος αὐτῆς τῆς περιόδου νὰ ἀπολαύσουμε ὑπερβολικὰ καὶ τὰ δῶρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου τὰ ὁποῖα δὲν φυλάσσονται γιὰ τοὺς ἀγγέλους, ἀλλὰ προσφέρονται μέσα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία στὸν κάθε πιστὸ καὶ συνεπῶς στὸν κάθε ἕναν ἀπὸ ἐμᾶς.

   Εὔχομαι σὲ ὅλους νὰ δώσει ὁ Θεὸς καλὴ καὶ εὐλογημένη καὶ παραγωγικὴ καὶ καρποφόρα καὶ χαρούμενη καὶ μὲ πλούσια συγκομιδὴ Μεγάλη πραγματικὰ Τεσσαρακοστή, ὥστε νὰ ἀξιωθοῦμε μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ ἑβδομάδες νὰ γίνουμε μέτοχοι και τῆς Ἀναστάσεώς Του. Ἀμήν.

«Στην εσχάτην ανάγκην θα αγωνιστώ και θα πεθάνω σαν Έλληνας, αλλά ζωντανόν δεν θα με πιάσουν».


Γρηγόρης Αυξεντίου

Σαν σήμερα, στις Κυριακή 3 Μαρτίου 1957, ο ήρωας Γρηγόρης Αυξεντίου πολεμώντας μόνος, περικυκλωμένος από 60 Άγγλους ,έπεφτε νεκρός. Ήταν το τέλος ενός ανθρώπου που απέδειξε ότι ο ηρωϊσμός δεν είναι θεωρία ,λόγια και κραυγές, αλλά αποφάσεις και πράξεις.

Ήρθε στην Ελλάδα για να γίνει στρατιωτικός. Το 1949 απέτυχε στις εξετάσεις της Σχολής Ευελπίδων και γράφτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού και έλαβε κατάρτιση ανθυπολοχαγού.

Εκεί αφού αποφοίτησε, έκανε τη στρατιωτική του θητεία στον 1° λόχο του 613ου τάγματος πεζικού, στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα .
Τελείωσε τη θητεία του στις 15/11/1952 και επέστρεψε στην Κύπρο, όπου άρχισε να εργάζεται στα κτήματα του πατέρα του σαν οδηγός, μεταφέροντας εργάτες από τη Λύση στην Αμμόχωστο. Εκείνη την περίοδο αρραβωνιάζεται.

Τον Ιανουάριο του 1955 μυήθηκε στην Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, με κύριο στόχο την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα) από τον Ανδρέα Αζίνα και είχε την πρώτη του επαφή με το Γρίβα στις 20/1/1955, που ήταν αρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. και μπήκε στον αγώνα κατά των Άγγλων.
 Αντίτουκαθιερωμένουόρκου, οΓεώργιοςΓρίβαςΔιγενήςδέχτηκετονλόγοτηςστρατιωτικήςτιμήςτουΑυξεντίου. ΤηνάνοιξητουιδίουχρόνουσυμμετείχεστιςεπιθέσειςκατάτηςΗλεκτρικήςΕταιρείαςκαιτουΡαδιοφωνικούΣταθμούτηςΛευκωσίας.

Μέσα στην Οργάνωση πήρε το κωδικό όνομα «Ζήδρος» (το αγωνιστικό του ψευδώνυμο παρέπεμπε στο Ζήδρο, το Δυτικομακεδόνα κλεφταρματολό επί Τουρκοκρατίας.), το οποίο και κράτησε μέχρι τον ηρωικό του θάνατο.

Ήταν ηγετική φυσιογνωμία και διέθετε οργανωτικές και στρατιωτικές αρετές. Ήταν ο μόνος από τους νεαρούς μαχητές που διέθετε στρατιωτική κατάρτιση.

Ο Αυξεντίου ήταν ο πρώτος τομεάρχης της ΕΟΚΑ στην περιοχή Αμμοχώστου και την 1η Απριλίου του 1955, πρώτη μέρα του αγώνα κατά των Άγγλων, επειδή ανακαλύφθηκε το αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσε για την επιχείρηση ανατινάξεων στις πετρελαιοαποθήκες της αγγλικής βάσης Δεκέλειας, βγήκε στα βουνά και ηγήθηκε των επιθέσεων εναντίον αγγλικών στόχων στον τομέα του.

Ήταν ο υπ” αριθμόν ένα καταζητούμενος από τους Άγγλους, οι οποίοι τον επικήρυξαν αρχικά με 250 λίρες και στην συνέχεια, με το υπέρογκο για την εποχή, ποσό των 5.000 λιρών, επειδή ανατίναξε αγγλικές περιουσίες.


Κατέφυγε στην οροσειρά τού Πενταδάκτυλου, σε μια σπηλιά. Εκεί τον βρήκε ο βοσκός από τη Λάπηθο, γέρο Γιώργος Ζοππής και άρχισε να τον τροφοδοτεί, εκμεταλλευόμενος το επάγγελμά του που δικαιολογούσε την καθημερινή παρουσία του στο βουνό. Εκεί ο Αυξεντίου μαθαίνει στους αγωνιστές την χρήση των όπλων, καθώς και τεχνικές ανταρτοπόλεμου.


Η δράση του ήταν πλούσια τόσο στον Πενταδάκτυλο όσο και στο όρος Τρόοδος όπου κατέφυγε αργότερα.
ΚρυφάπαντρεύτηκεκαικάτωαπόμυθιστορηματικέςσυνθήκεςτηνωςτότεμνηστήτουΒασιλείαΠαναγή, μιανύχταστομοναστήριτουΑχειροποιήτουστις 10/6/1955.

Στις 11 Δεκεμβρίου 1955 επέδειξε τις εξαίρετες στρατιωτικές του ικανότητες στην ιστορική μάχη των Σπηλιών, παρασύροντας δυο φάλαγγες των Άγγλων στρατιωτών, που ανηφόριζαν προς τα κρησφύγετα, να συγκρουστούν μεταξύ τους.


Το Πάσχα του 1956 βρίσκει τον ήρωα ν’ αναρρώνει στο ιστορικό (ιδρύθηκε το 1148) μοναστήρι του Μαχαιρά, μετά από εγχείρηση. Εκεί συνέβη και το πρωτοφανές της εμφάνισής του ενώπιον των διωκτών του, όταν πάνω από 100 Άγγλοι αξιωματικοί και στρατιώτες έζωσαν το μοναστήρι. Μεταμφιεσμένος σε καλόγερο, με γενειάδα και ράσο, ο Γρηγόρης Αυξεντίου παρουσιάστηκε και συστήθηκε στον Άγγλο επικεφαλής αξιωματικό ως ο «πάτερ-Xρύσανθος» και στην συνέχεια τους…κέρασε.
 ΟΔιγενήςτούανέθεσεμαζίμετοντομέαΠιτσιλιάςκαιταχωριάτηςΟρεινής–Μαχαιρά. ΤονΙούλιοτου 1956 προστέθηκαν στον τομέα του και τα κρασοχώρια Λεμεσού.

Στις 31 Δεκεμβρίου του 1956, παραμονή Πρωτοχρονιάς, κυκλώνεται μαζί με τα παλικάρια του στο χωριό Ζωοπηγή και ακολουθεί σφοδρή σύγκρουση. Ο Αυξεντίου τραυματίζεται, αλλά διαφεύγει, αφήνει όμως νεκρό πίσω, τον συναγωνιστή του Μάκη Γεωργάλλα.

Την 1η Μαρτίου του 1957, οι Άγγλοι ξαναεισβάλλουν στο μοναστήρι του Μαχαιρά. Υποβάλουν σ’ εξαντλητική ανάκριση τον αγωγιάτη της Μονής και τον αναγκάζουν ν’ αποκαλύψει ότι ο Αυξεντίου έχει κατασκευάσει καταφύγιο-κρύπτη ένα χιλιόμετρο πιο κάτω.


Στις 3 Μαρτίου 1957, Άγγλοι στρατιώτες περικύκλωσαν το κρησφύγετό του κοντά στον Μαχαιρά.

Ο Γρηγόρης φώναξε τότε:


«Σύντροφοι, ο θεός να με βγάλει ψεύτη, προδοθήκαμε».
«Αρχηγέ, μαζί σου και στον θάνατο»ψιθύρισανόλοι.
Δενπρόλαβαννατελειώσουντηνκουβέντατουςκαιοιστρατιώτες έφθασαν στην είσοδο του κρησφύγετου. Φώναξαν στους άνδρες να παραδοθούν όμως καμία απάντηση.


Η μάχη κράτησε για ώρες. Στην ομάδα του ήταν οι Ανδρέας Στυλιανού, Αυγουστής Ευσταθίου, Αντώνης Παπαδόπουλος και Φειδίας Συμεωνίδης, τους οποίους, όμως, διέταξε να βγουν από το κρησφύγετο και να παραδοθούν για να σωθούν, ενώ αυτός έμεινε και πολέμησε μόνος επί 10 ώρες τους εχθρούς, τραυματισμένος από θραύσμα χειροβομβίδας.
ΟίδιοςαποφασισμένοςναμηνπέσειζωντανόςσταχέριατωνΆγγλωνκαιανχρειαστείναθυσιαστεί τους είπε επί λέξη:

«Μέχρι σήμερα μαθαίνατε πώς πολεμούν οι Έλληνες. Σήμερα θα μάθετε και πως πεθαίνουν».

Σε προτροπές τών Άγγλων να παραδοθεί είχε μόνο μία απάντηση να δώσει «Μολών Λαβέ». Αμέσως, τέσσερις στρατιώτες όρμησαν μέσα στην σπηλιά. Ο Αυξεντίου τους υποδέχτηκε με καταιγιστικά πυρά. Οι τρεις Βρετανοί οπισθοχώρησαν έντρομοι, ο τέταρτος, ένας δεκανέας, έπεσε νεκρός.
 ΣύμφωναμεμαρτυρίατουσυμπολεμιστήτουΑυγουστήΕυσταθίου, πουμετάτηρίψηχειροβομβίδαςστοκρησφύγετοεπέστρεψε, μευπόδειξη των Άγγλων, για να διακριβώσει αν ο Αυξεντίου ήταν ζωντανός και να τον πείσει να παραδοθεί.

Ο Αυγουστής προτίμησε να μείνει μαζί με τον αρχηγό του.
ΟΓρηγόρηςφώναξε: «Τώρα είμαστε δύο. Ελάτε να μας πάρετε». Καιημάχησυνεχίστηκεωςτοαπόγευμα. Προσπάθειά τους ήταν να κρατήσουν τη μάχη μέχρι να νυχτώσει και επωφελούμενοι από το σκοτάδι να διαφύγουν.

Οι Άγγλοι στρατιώτες, που αντιλήφθηκαν τον σκοπό τους, περιέλουσαν το κρησφύγετο με βενζίνη, το πυρπόλησαν και έκαψαν ζωντανό τον Αυξεντίου, ενώ ο Αυγουστής Ευσταθίου, με βαριά εγκαύματα, επιχειρεί έξοδο και συλλαμβάνεται.

Οι εμπρηστικές βόμβες πετρελαίου, λαμπαδιάζουν τα πάντα. Έτσι, καιόμενος σαν λαμπάδα, έπεσε ο Γρηγόρης Αυξεντίου, άμορφη μάζα από καμένη σάρκα, πυροβολώντας ως το τέλος, Κυριακή 3 Μαρτίου 1957.

ΠΗΓΗ: http://www.onalert.gr/stories/grigoris-auxentiou-o-iroismos-den-inai-logia

Αλωνίζουν ανενόχλητα οι Τούρκοι στην ΑΟΖ της Κύπρου - Θα αποχωρήσει ο Αναστασιάδης από τις συνομιλίες;

Προκλήσεις από Μπαρμπαρός και τουρκικά πολεμικά δυτικά της Κύπρου 

Λευκωσία: Το τουρκικό ερευνητικό πλοίο «Μπαρμπαρός» συνεχίζει τις έρευνές του δυτικά της Κύπρου, εντός της κυπριακής ΑΟΖ, συνοδευόμενο από δυο πλοία και ένα πολεμικό σκάφος. Δεύτερο πολεμικό σκάφος βρίσκεται νοτιότερα.
Είναι σαφές πως παρά τις υποσχέσεις που είχαν δοθεί στη Λευκωσία από τους Αμερικανούς και τις προειδοποιήσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, οι Τούρκοι συνεχίζουν με την εφαρμογή των σχεδιασμών τους, προβαίνοντας σε παραβιάσεις.
Δεν επηρεάζονται οι σχεδιασμοί αυτοί ούτε και από το γεγονός ότι έχει επιτευχθεί συμφωνία (Αναστασιάδη - Έρογλου στις 11 Φεβρουαρίου) και έχουν επαναρχίσει οι συνομιλίες. Αύριο δε, ο Ελληνοκύπριος διαπραγματευτής Ανδρέας Μαυρογιάννης θα μεταβεί στην Άγκυρα για συνάντηση στο τουρκικό ΥΠΕΞ και ο Τουρκοκύπριος Κουντρέτ Οζερσάι στην Αθήνα για συνάντηση στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών.
Όπως συναφώς πληροφορούμαστε το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός», βρισκόταν χθες 55 ναυτικά μίλια από τη χερσόνησο του Ακάμα και εκινείτο παράλληλα πραγματοποιώντας σεισμικές έρευνες. Γύρω από το πλοίο υπήρχαν τα δυο συνοδευτικά ενώ ήταν υπό την προστασία τουρκικού πολεμικού πλοίου, το οποίο βρισκόταν σε μικρή απόσταση. Πρόκειται για περιοχή την οποία αμφισβητεί η Τουρκία, υποστηρίζοντας πως δεν ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό δεν είναι, ασφαλώς, κάτι το καινούργιο, πλην όμως οι παραβιάσεις συνεχιζόνται.
Σημειώνεται συναφώς πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε την περασμένη Κυριακή στην Καθημερινή, είχε πει πως εάν υπάρξουν παραβιάσεις θα αποχωρήσει από τις συνομιλίες.

(Το σχετικό άρθρο):

Σε εκτενή συζήτηση στο Προεδρικό Μέγαρο με την «Κ» ο κ. Αναστασιάδης μιλά για τις νέες συνθήκες που δημιουργεί η ανακάλυψη φυσικού αερίου η οποία ανατρέπει τη γεωπολιτική εξίσωση και εκ των πραγμάτων προσφέρει ευκαιρίες, αλλά εγκυμονεί και κινδύνους.

Εάν επαναληφθούν οι παρενοχλήσεις από την Τουρκία εντός της κυπριακής ΑΟΖ θα αποχωρήσω από τις συνομιλίες, προειδοποιεί ο πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, σε συνέντευξή του στην «Κ».

Στην εκτενή συζήτηση που έγινε στο γραφείο του στο Προεδρικό Μέγαρο στη Λευκωσία, με τη συμμετοχή και της «Κ» Κύπρου, ο κ. Αναστασιάδης μιλά για τις νέες συνθήκες που δημιουργεί η ανακάλυψη φυσικού αερίου, η οποία ανατρέπει τη γεωπολιτική εξίσωση και εκ των πραγμάτων προσφέρει ευκαιρίες, αλλά εγκυμονεί και κινδύνους. Στο πλαίσιο αυτό χαρακτηρίζει ευθέως το αέριο ως τον «καθοριστικό παράγοντα», σημειώνοντας ότι οι ΗΠΑ το προσεγγίζουν στο στρατηγικό πλαίσιο απεξάρτησης από τη Ρωσία. Προκρίνει ως προτιμητέα λύση τη μεταφορά του αερίου προς την Τουρκία μέσω της Κύπρου, ενώ σημειώνει ότι η ένταξη της Κύπρου στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη του ΝΑΤΟ μπορεί να προσφέρει λύση στο θέμα των εγγυήσεων.

Ο Κύπριος πρόεδρος, ο οποίος τον περασμένο Μάρτιο είχε πληγεί λόγω της τραπεζικής κρίσης, αισθάνεται σήμερα πολιτικά ισχυρότερος, κάτι που επιβεβαιώνουν και οι δημοσκοπήσεις. Δηλώνει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ένα νέο σχέδιο Ανάν, αναμένει βήματα στο θέμα της Αμμοχώστου μέσα στις επόμενες εβδομάδες, και σημειώνει ότι προσβλέπει στη στήριξη του Αντώνη Σαμαρά στη νέα προσπάθεια που ξεκινά για λύση.

–Τι έχει αλλάξει από το 2004 ώστε να πιστεύετε ότι αυτή τη φορά μπορεί να υπάρξει λύση;

– Πολλά έχουν αλλάξει. Και υπάρχει από πλευράς τόσο των Ελληνοκυπρίων όσο και των Τουρκοκυπρίων μια αφύπνιση και ένα έντονο ενδιαφέρον, ή και ελπίδα, θα έλεγα -που είναι το σημαντικότερο- ότι μέσα από τον νέο γύρο συνομιλιών μπορεί να υπάρξει, επιτέλους, ένα αποτέλεσμα. Οτι θα δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα μας επιτρέψουν να ζήσουμε σε ένα κράτος στο οποίο θα γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι βασικές ελευθερίες, σε συνθήκες ειρηνικής συμβίωσης, αλληλοσεβασμού και συνδημιουργίας.

– Οι υδρογονάνθρακες είναι ο παράγοντας που οδηγεί τις εξελίξεις;

– Οι υδρογονάνθρακες είναι καθοριστικός παράγοντας. Η Τουρκία έχει ανάγκες, το Ισραήλ έχει ανάγκες, η Κύπρος έχει ανάγκες. Με τη λύση του Κυπριακού διανοίγονται ευρύτατοι ορίζοντες. Η αξιοποίηση ενός τερματικού σταθμού υγροποίησης στην Κύπρο, θα συνέβαλε ενδεχόμενα ώστε να υπάρξει ακόμη στενότερη συνεργασία με το Ισραήλ, τον Λίβανο, την Αίγυπτο, αλλά και η δυνατότητα για την Τουρκία να αγοράσει ενέργεια μέσω Κύπρου και να αντιμετωπίσει τα σημαντικά ενεργειακά της προβλήματα. Την ίδια ώρα, βεβαίως, θα ωφεληθούν και οι δύο κοινότητες αφού θα υπάρξει ένας αναλογικός διαμοιρασμός κερδών από το φυσικό αέριο.

– Στο σενάριο μεταφοράς του αερίου από το Ισραήλ στην Τουρκία, μέσω Κύπρου, δεν υποβαθμίζεται ο ρόλος της Ελλάδας;

– Αυτή την ώρα μιλάμε για τις ανάγκες της Τουρκίας σε ενέργεια και όχι για τον όποιο αγωγό που να διέρχεται μέσω Τουρκίας για να διοχετεύεται αέριο στην Ευρώπη. Εξάλλου, δεν είναι θέμα που εξαρτάται από εμάς διότι η αξιολόγηση γίνεται με βάση το κόστος. Αν, δηλαδή, ο αγωγός συμφέρει να πάει μέσω Κρήτης προς την Ευρώπη ή αν στο μέλλον κριθεί ότι υπάρχει τέτοια ποσότητα που να μπορεί να καλύψει σημαντικές ανάγκες της Ευρώπης, αν αυτό θα γίνει με έναν φθηνότερο τρόπο, και αν αυτός θα ήταν μέσω Τουρκίας. Αυτή την ώρα μιλάμε για τις ενεργειακές ανάγκες της Τουρκίας και την απεξάρτησή της από συγκεκριμένες πηγές.

– Και στις δυο περιπτώσεις, άμεσα ή έμμεσα, εμπλέκεται η Κύπρος.

– Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει η ανάγκη συγκατάθεσης από πλευράς Κύπρου. Αν είναι υποθαλάσσιος ο αγωγός, από το Λεβιάθαν, δηλαδή το ισραηλινό αέριο να πωλείται προς την Τουρκία, θα πρέπει να δώσει τη συγκατάθεσή της η Κύπρος διότι περνά μέσα από την ΑΟΖ μας. Αυτή η οδός έχει κόστος 3,5 δισ. Η άλλη πρόταση που φαίνεται ότι μελετάται είναι η αγορά από το LNG της Κύπρου αερίου, είτε ισραηλινού, είτε κυπριακού, είτε και άλλου, που θα μεταφέρεται μέσω αγωγού που θα περνά μέσα από την Κύπρο. Το κόστος είναι 1 δισ. και θεωρείται η προτιμητέα λύση. Θέλω να πιστεύω ότι αν αξιοποιηθεί αυτός ο παράγοντας και από την Τουρκία, και από όσους εμπλέκονται για να βοηθήσουν να βρεθεί μια λύση που να γίνεται αποδεκτή από τους Ε/Κ, χωρίς να παραγνωρίζει τις ανησυχίες των Τ/Κ, αυτό θα είναι προς όφελος όλων.

– Σας απασχολούν οι παρενοχλήσεις από τουρκικά σκάφη μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ;

– Βεβαίως. Θα πρέπει να πω ότι οι διαβεβαιώσεις που έχουμε είναι ότι τα μικρά επεισόδια που παρατηρήθηκαν δεν θα επαναληφθούν ενόσω τουλάχιστον διαρκούν οι συνομιλίες. Το έχουμε καταστήσει σαφέστατο ότι σε περίπτωση που συνεχίσουν τις παραβιάσεις, η έξοδος από τις συνομιλίες είναι η απάντηση. Θα πρέπει να γίνει συνείδηση ότι την ώρα που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα καλό κλίμα και περιβάλλον εμπιστοσύνης δεν μπορεί με ενέργειες ή πράξεις, οι οποίες δεν συνάδουν με το όλο κλίμα που θέλουμε να καλλιεργήσουμε, να μολύνουν τη διαδικασία.

– Η ιστορία έχει δείξει ότι πάντα η επίτευξη λύσης είναι δύσκολη. Υπάρχει κίνδυνος να μείνει η Κύπρος έξω από αυτό το ενεργειακό παιχνίδι;

– Θα προσπαθήσω με κάθε τρόπο να μη μείνουμε εκτός, αλλά οι κίνδυνοι είναι ορατοί. Οι προβληματισμοί που αναπτύσσονται, π.χ. σε φίλες χώρες της περιοχής είναι κατά πόσoν θα επικρατήσει τέτοια ασφάλεια στην Αίγυπτο που θα τους επέτρεπε να χρησιμοποιήσουν το ήδη υφιστάμενο εκεί τερματικό υγροποίησης κι αυτό θα άλλαζε σημαντικά την όλη επιρροή που μπορεί να έχουμε εμείς.

– Με λύση πότε θα είναι ώριμα να προχωρήσουν τα ενεργειακά;

– Πιστεύω ότι εντός δύο ετών, με την ολοκλήρωση των ερευνών από πλευράς TOTAL, ENI και NOBLE, θα υπάρχει ακριβής εικόνα ως προς την ποσότητα και από κει αρχίζει πια η αξιοποίηση, έστω κι αν θα πάρει άλλα δύο ή τρία χρόνια. Από την ώρα που διαπιστώνεται ότι υπάρχουν ικανές ποσότητες, αρχίζει να δημιουργείται δυναμική. Παράλληλα, αν θεωρηθεί η Κύπρος ως η επιλογή του Ισραήλ, αμέσως και πάλι αναπτύσσεται δυναμική, και οι ισραηλινές ποσότητες είναι διαπιστωμένες. Το ίδιο αν διεξαχθούν έρευνες, που έχουν ήδη εξουσιοδοτηθεί, στον Λίβανο. Είναι μια εκ των πραγμάτων δυναμική που υπάρχει και θα ενισχύεται εάν και εφόσον διαπιστώνονται ποσότητες τέτοιες που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της Τουρκίας, αλλά και της Ευρώπης.

– Και το επιχείρημα ότι η μεταφορά κι άλλων ποσοτήτων αερίου μέσω Τουρκίας προς την Ευρώπη θα καταστήσει την Αγκυρα υπερυθμιστή;

– Εμείς δεν έχουμε προδεσμευθεί σε οτιδήποτε. Προτιμούμε τους σχεδιασμούς της Ε.Ε που ακριβώς για να αποφύγει αυτή την εξάρτηση υποδεικνύει μια άλλη οδό διοχέτευσης του φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Αυτά, όμως, αντιλαμβάνεστε ότι είναι ζητήματα που θα μελετηθούν στον κατάλληλο χρόνο και με βάση τεχνοοικονομικά και άλλα δεδομένα.

– Αν οι ποσότητες αποδειχθούν μικρότερες των αναμενομένων, ανατρέπεται ο σχεδιασμός;

– Παρά το γεγονός ότι είναι παρακινδυνευμένο να μιλά κάποιος για ποσότητες, οι προβλέψεις που έχουν γίνει με βάση τις έρευνες είναι αισιόδοξες.

Τα Μνημόνια σε Κύπρο - Ελλάδα

Ο κ. Αναστασιάδης περιγράφει το πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζουν το Μνημόνιο στην Κύπρο, όπου παρατηρείται σύμπνοια κομμάτων και κοινωνίας, και στην Ελλάδα, του ιδιότυπου διχασμού σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς».

– Ποια είναι η μέχρι στιγμής εμπειρία σας με την τρόικα;

– Η απόφαση του Eurogroup της 15ης Μαρτίου 2013 ήταν οδυνηρότατη και σκληρή αφού εφαρμοζόταν για πρώτη φορά. Ομως, κάνοντας και αυτοκριτική, λέω ότι θα μπορούσαν να αποφευχθούν τα δεινά αν δεν επιτρέπαμε τη λήψη μέτρων εναντίον μας. Αν προλαμβάναμε, δηλαδή, τον κίνδυνο να βρεθεί η χώρα προ του φάσματος της άτακτης χρεοκοπίας. Συνεπώς, πιστεύω ότι αυτό που μπορεί να λεχθεί τώρα είναι ότι δίδεται η ευκαιρία να μετατρέψουμε την κρίση σε προοπτική.

– Πώς πάτε με το Μνημόνιο;

– Η πειθαρχημένη τήρηση του Μνημονίου έφερε και τα θετικότατα αποτελέσματα που καταγράφονται μέσα από τις θετικότατες παρατηρήσεις και της τρίτης αξιολόγησης, όπως και την αναβάθμιση, για πρώτη φορά έπειτα από τρία χρόνια, από τον Οίκο Standard and Poor’s, και ιδιαίτερα από τη μείωση των αποδόσεων των κυπριακών ομολόγων που από 15% που ήταν πέρυσι τον Μάρτιο, έχει μειωθεί στο 7,3%.

– Πόσο διαφορετική είναι η στήριξη κομμάτων και κοινωνίας, σε σχέση με την Ελλάδα όπου υπάρχει διχασμός;

– Οφείλω να αναγνωρίσω ότι υπάρχει μια διαφορετικότητα από τα όσα εν Ελλάδι συμβαίνουν. Ο κυπριακός Ελληνισμός, όπως αποδείχθηκε, έχει μια ωριμότητα και τον διακρίνουν το πείσμα και οι αντοχές. Δεν παρουσιάστηκαν απεργίες που να προκαλέσουν προβλήματα στην οικονομία, ούτε κοινωνική αναταραχή, και παρά τις διαφωνίες που υπάρχουν δεν επλήγη η εργασιακή ειρήνη, με αποτέλεσμα να υλοποιούμε το πρόγραμμα. Γι’ αυτό νιώθω και την ανάγκη να εκφραστώ με τα καλύτερα λόγια για το αίσθημα ευθύνης που διακρίνει τον κυπριακό λαό αλλά και τις πολιτικές δυνάμεις. Σε συνεργασία με όλους έγινε κατορθωτό να πετύχουμε αυτά τα βήματα προς τα εμπρός που δίνουν κι ένα στίγμα ότι η έξοδός μας από την κρίση θα έρθει συντομότερα απ’ ό,τι υπολόγιζα.

Οι ΗΠΑ και το ενεργειακό

– Ο ρόλος των ΗΠΑ φαίνεται να είναι πρωταγωνιστικός. Γιατί πιέζουν τόσο έντονα;

– Πιστεύω ότι το ενεργειακό είναι από τα σημαντικότερα ζητήματα. Αυτό που προβληματίζει και τους Ευρωπαίους είναι η εξάρτηση από μια συγκεκριμένη πηγή, η οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να ελέγχει χώρες και πολιτικές. Το ενδιαφέρον των ΗΠΑ, με την ανεύρεση υδρογονανθράκων στη νοτιανατολική Μεσόγειο, δημιουργεί μια άλλη δυναμική αν οι ποσότητες είναι τέτοιες –και οι διαπιστώσεις συνηγορούν ότι είναι– που να υποκαθιστούν το μονοπώλιο και τις πολιτικές εξαρτήσεις που αυτό δημιουργεί.

– Το 2004 η Ε.Ε. ενεπλάκη έντονα με τον επίτροπο Φερχόιγκεν. Αναμένετε και τώρα διορισμό αξιωματούχου αναλόγου επιπέδου;

– Εχει ήδη διορισθεί ο κ. Βαν Νούφελ, ο οποίος με την έναρξη των συνομιλιών αναμένεται να λάβει αναβαθμισμένη εντολή. Θα παρακάθεται χωρίς να συμμετέχει, ώστε να διαπιστώνει ή να συμβουλεύει τον ΟΗΕ αν οι προτάσεις που κατατίθενται είναι συμβατές με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

– Αφού ο λόγος περί προϋποθέσεων, η επιστροφή των Βαρωσίων είναι ένας όρος που έχετε θέσει. Θα προχωρήσει και πότε;

– Δεν θέσαμε όρους για να ξεκινήσει ο διάλογος. Είναι κάτι που έχουμε ζητήσει και επιθυμούμε, να αρχίσουν παράλληλα με τον διάλογο να συζητούνται ουσιαστικά Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) που θα ενισχύουν και τη δυναμική του διαλόγου. Ευελπιστώ ότι θα γίνουν κάποια βήματα εντός των επόμενων εβδομάδων. Βήματα που να δείχνουν την αποφασιστικότητα των εμπλεκομένων σε ουσιαστικά ΜΟΕ.

– Και του ξένου παράγοντα;

– Πάντοτε.

– Υπάρχει χρονοδιάγραμμα για την κατάληξη των συνομιλιών;

– Χρονοδιάγραμμα και επιδιαιτησία αποκλείσθηκαν. Η λύση πρέπει να προέλθει μέσα από την ελεύθερη βούληση των ηγετών και μόνο τότε μπορεί να παραπεμφθεί σε δημοψήφισμα.

– Η στάση της Αθήνας, μετά και τη συνάντηση που είχατε πρόσφατα με τον κ. Σαμαρά;

– Θα πρέπει να πω ότι οι σχέσεις μας είναι άριστες και εκτιμούμε απεριόριστα τη στήριξη που δίνει η ελληνική κυβέρνηση στις προσπάθειες που καταβάλλουμε και είμαι βέβαιος ότι έτσι θα συνεχίσουμε μέχρι που να επιτύχουμε αυτό που θα είναι προς όφελος ευρύτερα του κυπριακού λαού και που θα διασώζει, αν θέλετε, οριστικά και αμετάκλητα τον Ελληνισμό στην Κύπρο.

– Αντιδρά, όμως, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Νικόλας Παπαδόπουλος, που είναι εταίρος σας στην κυβέρνηση.

– Υπάρχουν όντως διαφωνίες από πλευράς του προέδρου του ΔΗΚΟ, τις οποίες και σέβομαι απόλυτα όπως και τις αποφάσεις του κόμματος, όποιες κι αν είναι. Δική μου απόφαση είναι, με τη συνεργασία των κομμάτων που στηρίζουν τη διαδικασία, αλλά μη αγνοώντας τους διαφωνούντες, να προχωρήσουμε στη δύσκολη πορεία με απώτερο στόχο να αποτρέψουμε τα χειρότερα και να πετύχουμε λύση που να διασφαλίζει τις ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων χωρίς να παραγνωρίζει τις ευαισθησίες και τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων.

– Πώς προχωρά η συνεργασία με το Ισραήλ, στρατιωτική και άλλη;

– Γοργά και με ρυθμούς που μας επέτρεψαν να προχωρήσουμε και πέρα από τη συνεργασία στη συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων στο Οικόπεδο 12, αλλά και να διαδραματίσουμε ένα σημαντικό ρόλο στην εξομάλυνση διαφορών που παρουσιάζονται μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου σε ό,τι αφορά τη διαχωριστική γραμμή στην ΑΟΖ. Εχουμε εγκαθιδρύσει μια άριστη σχέση και ανταλλαγές τεχνογνωσίας σε πολλούς και σημαντικούς τομείς…

Δεν είναι νέο σχέδιο Ανάν

– Τι απαντάτε σε όσους λένε ότι πάμε για μια νέα εκδοχή του σχεδίου Ανάν;

– Γνωρίζετε ότι ήμουν εξ εκείνων που υποστήριξαν το σχέδιο Ανάν. Βεβαίως διαπιστώναμε ότι υπήρχαν αρνητικά στοιχεία, όμως η προοπτική ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. εντός των επομένων ημερών θα δημιουργούσε μια άλλη δυναμική και ως προς στις αδυναμίες. Αλλά τώρα αυτό δεν έχει σημασία από τη στιγμή που το σχέδιο απερρίφθη από το 76% των Ελληνοκυπρίων. Θα πρέπει επομένως οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας και η Τουρκία να συνειδητοποιήσουν ότι το σχέδιο θα πρέπει να ανταποκρίνεται και στις ανησυχίες και προσδοκίες των Ελληνοκυπρίων.

– Μπορεί να καταστεί δυνατή η άρση των τουρκικών εγγυήσεων μέσω της ένταξης της Κύπρου στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και εν συνεχεία στο ΝΑΤΟ;

– Απόλυτα. Είναι κάτι που μας προβλημάτισε, το συζητήσαμε σε έκταση με όσους εμπλέκονται, μη εξαιρουμένων του γ.γ. του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και φίλων ευρωπαϊκών χωρών. Νομίζω ότι είναι κάτι που δεν θα απέκλειε, ενδεχομένως, ούτε τη συγκατάθεση της Τουρκίας.

– Τα θέματα των εγγυήσεων, της παρουσίας τουρκικών στρατευμάτων, των κατάλοιπων εξουσίας, θα λυθούν προς το τέλος;

– Είναι ρητή η αναφορά ότι τίποτε δεν συμφωνείται αν δεν συμφωνηθούν τα πάντα. Σε ό,τι αφορά το κατάλοιπο εξουσίας, σε όλες τις ομοσπονδίες πλην του Καναδά, το κατάλοιπο ανήκει στις πολιτείες. Τι έχουμε πει; Οτι αν δεν συμφωνηθούν οι εξουσίες της κεντρικής κυβέρνησης δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιο είναι το κατάλοιπο.

– Συνεπώς από τις διαπραγματεύσεις θα εξαρτηθεί το κατάλοιπο;

– Σωστά. Εκείνο που διασφαλίζεται είναι ότι δεν μπορείς να αφαιρέσεις από την κεντρική κυβέρνηση θέματα που άπτονται της μιας και μόνης προσωπικότητας, της μιας κυριαρχίας και μιας ιθαγένειας (three singles). Αυτά -που είναι τα σημαντικότερα- δεν μπορεί να εκχωρηθούν στις πολιτείες καθώς εξ αυτών προκύπτουν σημαντικές λειτουργίες του κράτους. Στο ανακοινωθέν αναφέρεται ότι ο υπέρτατος νόμος της χώρας είναι το ομοσπονδιακό Σύνταγμα στο οποίο πέρα από την ομοσπονδιακή δομή του κράτους θα αναφέρονται και τα τρία singles.

– Στρατεύματα και εγγυήσεις;

– Αυτά θα συζητηθούν στις συνομιλίες. Δεν είναι δυνατόν σε ένα ανακοινωθέν στο οποίο τίθεται το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθείς και οι βασικές παράμετροι της λύσης που επιδιώκεις, να μπουν όλα τα ζητήματα. Δεν είναι σχέδιο λύσης το ανακοινωθέν. Ωστόσο, γίνεται αναφορά στο στάτους κβο για το οποίο υπογραμμίζεται ότι είναι απαράδεκτο.

– Αν αποτύχει κι αυτή η προσπάθεια, ο κ. Νταβούτογλου λέει τελειώσαμε. Συμφωνείτε;

– Δεν θέλω, προτού αρχίσουμε, να σκέφτομαι αρνητικά και να προτάσσω το «αν αποτύχουμε». Θέλω να είμαι θετικός στη σκέψη και θέλω να είμαι έτσι διότι από την ώρα που είχα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, μαζί με τους συνεργάτες μου θέσαμε ως στόχο τον επανακαθορισμό της εξωτερικής μας πολιτικής. Εχουμε κατορθώσει σε ελάχιστο χρόνο να βελτιώσουμε πολύ τις σχέσεις μας με το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, χωρίς ποτέ να διακινδυνεύουμε τις άριστες σχέσεις που είχαμε με μεγάλες φίλες χώρες που στήριξαν κατά καιρούς ουσιαστικά την Κύπρο. Το ίδιο ισχύει και με τα αραβικά κράτη. Συνεπώς, όλοι οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως  αυτή  η  φορά θα πρέπει να δώσει αποτελέσματα. Είναι προς όφελος όλων  ημών,  των  εμπλεκομένων χωρών  αλλά  και γενικότερα της περιοχής

Πηγή, http://www.philenews.com και http://www.kathimerini.gr/

Η «Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια» (Ε.Π.Ο.) είναι Τριμηνιαίο δημοσιογραφικό όργανο της «Πανελλήνιας Ενώσεως Φίλων των Πολυτέκνων» (Π.Ε.ΦΙ.Π.).

 ΙΔΡΥΤΗΣ: Αγιορείτης Μοναχός π. Νικόδημος Μπιλάλης (+ 2014)

Εκδότης: Αντώνιος Ε. Αντωνίου, τ. Διευθυντής Εμπορικής Τραπέζης, Πρόεδρος Π.Ε.ΦΙ.Π.
Η Ε.Π.Ο. συντάσσεται από επιτροπή.

Διευθυντής συντάξεως: Ιωάννης Γ. Θαλασσινός, μαθηματικός-συγγραφέας, Α΄ Αντιπρόεδρος της Π.Ε.ΦΙ.Π.

Αποστέλλεται ΔΩΡΕΆΝ σε όσους τη ζητήσουν, αλλά και διανέμεται ΔΩΡΕΆΝ δια μέσου των Ιερών Ναών, με ευλογιά-άδεια της Εκκλησιάς μας. Δεκτές οι προαιρετικές Εισφορές-Δωρεές.

Το περιοδικό ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή Pdf

Για να βοηθήσετε τις Πολύτεκνες Οικογένειες της Πατρίδος μας και τον μεγάλο θησαυρό που κλείνουν μέσα τους, τα πολλά-πολλά παιδιά!

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ μαζί μας (www.pefip.gr ).

Στοιχεία επικοινωνίας

Τηλέφωνα: (+30) 210.38.38.496, (+30) 210.38.22.586

FAX: (+30) 210.38.39.509

Ταχυδρομική διεύθυνση: Ακαδημίας 78Δ, 106 78 ΑΘΗΝΑ

Ηλεκτρονική αλληλογραφία:

Γενικές πληροφορίες: info@pefip.gr

Γραμματεία: grammateia@pefip.gr

Γραφείο Ευρέσεως Εργασίας: jobs@pefip.gr

Μηχανογράφηση: it@pefip.gr

ΗΜΕΡ-ΩΡΟΛΟΓΙΟ Π.Ε.ΦΙ.Π.

ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ (ΧΑΡΤΗΣ)

Τὰ ἑξῆς παραγγέλνει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους: «κανεὶς ἀπὸ σᾶς ἂς μὴ διατηρεῖ στὴν καρδιά του κακία γιὰ τὸν ἀδελφό του» (Ζαχ. ζ´ 10) καὶ «κανεὶς ἂς μὴν συλλογίζεται τὴν κακία τοῦ ἄλλου» (Ζαχ. η´ 17). Δὲν λέει μόνο, συγχώρεσε τὸ κακὸ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ μὴν τὸ ἔχεις οὔτε στὴ σκέψη σου, μὴ τὸ συλλογίζεσαι, ἄφησε ὅλη τὴν ὀργή, ἐξαφάνισε τὴν πληγή.

Νομίζεις, βεβαίως, ὅτι μὲ τὴν ἐκδικητικότητα τιμωρεῖς ἐκεῖνον ποὺ σὲ ἔβλαψε. Γιατὶ ἐσὺ ὁ ἴδιος σὰν ἄλλο δήμιο ἐγκατέστησες μέσα σου τὸ θυμὸ καὶ καταξεσκίζεις τὰ ἴδια σου τὰ σπλάχνα.Ἔχεις ἀδικηθεῖ πολὺ καὶ στερήθηκες πολλὰ ἐξαιτίας κάποιου, κακολογήθηκες καὶ ζημιώθηκες σὲ πολὺ σοβαρὰ θέματά σου καὶ γι᾿ αὐτὸ θέλεις νὰ δεῖς νὰ τιμωρεῖται ὁ ἀδελφός σου; Καὶ ἐδῶ πάλι εἶναι χρήσιμο νὰ τὸν συγχωρήσεις. Γιατὶ, ἐὰν θελήσεις, ἐσὺ ὁ ἴδιος νὰ ἐκδικηθεῖς καὶ νὰ ἐπιτεθεῖς ἐναντίον του εἴτε μὲ τὰ λόγια σου, εἴτε μὲ κάποια ἐνέργειά σου, ἢ μὲ τὴν κατάρα σου, ὁ Θεὸς ὄχι μόνο δὲν θὰ ἐπέμβει κατ᾿ αὐτοῦ -ἐφόσον ἐσὺ ἀνέλαβες τὴν τιμωρία του- ἀλλὰ ἐπιπλέον θὰ σὲ τιμωρήσει ὡς θεομάχο.

Ἄφησε τὰ πράγματα στὸν Θεό. Αὐτὸς θὰ τὰ τακτοποιήσει πολὺ καλύτερα ἀπ᾿ ὅ,τι ἐσὺ θέλεις. Σὲ σένα ἔδωσε μόνο τὴν ἐντολὴ νὰ προσεύχεσαι γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ σὲ λύπησε.

Ἐμάλωσες μὲ κάποιον καὶ κρατᾶς μέσα σου κακία; Μὴν προσέλθεις στὴ Θεία Κοινωνία! Θέλεις νὰ προσέλθεις; Συμφιλιώσου πρῶτα καὶ τότε νὰ ἔλθεις νὰ ἐγγίσεις τὰ Ἄχραντα Μυστήρια! Αὐτὰ δὲν τὰ λέγω ἐγώ, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Αὐτὸς γιὰ νὰ σὲ συμφιλιώσει μὲ τὸν Πατέρα, δὲν ἀρνήθηκε οὔτε νὰ σφαγιασθεῖ, οὔτε τὸ αἷμα Του νὰ χύσει. Καὶ σύ, γιὰ νὰ συμφιλιωθεῖς μὲ τὸν συνάνθρωπό σου, οὔτε μία λέξη δὲν καταδέχεσαι νὰ βγάλεις ἀπὸ τὸ στόμα σου; Καὶ διστάζεις νὰ τρέξεις πρῶτος; Ἄκουσε τί λέει γιὰ ὅσους κρατοῦν τὴ στάση αὐτή: «Ἂν προσφέρεις τὸ δῶρο σου στὸ θυσιαστήριο καὶ ἐκεῖ θυμηθεῖς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει κάτι ἐναντίον σου, πήγαινε πρῶτα νὰ συμφιλιωθεῖς μὲ τὸν ἀδελφό σου» (Ματθ. ε´ 23-24).

Ἂν ἔβλεπες ἕνα μέλος τοῦ σώματός σου ἀποκομμένο, δὲν θὰ ἔκανες τὰ πάντα γιὰ νὰ τὸ ἑνώσεις μὰ τὸ σῶμα σου; Αὐτὸ κάνε καὶ γιὰ τοὺς ἀδελφούς σου. Ὅταν τοὺς δεῖς νὰ ἔχουν ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὴν ἀγάπη σου, τρέξε γρήγορα καὶ περιμάζεψέ τους· μὴν περιμένεις ἐκείνους νὰ ἔλθουν, σπεῦσε ἐσὺ πρῶτος, γιὰ νὰ λάβεις τὰ βραβεῖα! Ἕνα μόνο ἐχθρὸ διαταχθήκαμε νὰ ἔχουμε, τὸν διάβολο. Μὲ αὐτὸν νὰ μὴν συμφιλιωθεῖς ποτέ· πρὸς τὸν ἀδελφό σου ὅμως ποτὲ νὰ μὴν ἔχεις βαριὰ καρδιά.Κι ἂν ἀκόμη συμβεῖ κάποια μικροψυχία, ἂς εἶναι παροδική, ἂς μὴν ὑπερβαίνει τὸ διάστημα τῆς ἡμέρας. «Ἡ δύση τοῦ ἡλίου νὰ μὴ σᾶς προφθάνει ὀργισμένους», λέει ὁ Ἀπόστολος (Ἐφεσ. δ´ 26). «…Ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν…» (Ματθ. στ´ 12).

Βλέπεις; Ὁ Θεὸς ἐσένα τὸν ἴδιο ἔκανε κριτὴ τῆς συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτημάτων σου. Ἂν συγχωρήσεις λίγα, λίγα θὰ σοῦ συγχωρεθοῦν. Ἂν συγχωρήσεις πολλά, θὰ σοῦ συγχωρηθοῦν πολλά. Ἂν τὰ συγχωρήσεις μὲ εἰλικρίνεια καὶ μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο θὰ συγχωρήσει καὶ τὰ δικά σου ὁ Θεός.Ἂν μετὰ τὴν συγχώρηση, κάνεις φίλο σου τὸν ἐχθρό σου, ἔτσι θὰ διάκειται καὶ ὁ Θεὸς ἀπέναντί σου.

Ποιᾶς, λοιπόν, τιμωρίας δὲν εἶναι ἄξιος ἐκεῖνος, ποὺ ἐνῷ πρόκειται νὰ κερδίσει δέκα χιλιάδες τάλαντα, ἐὰν χάσει ἑκατὸ μόνο δηνάρια, οὔτε καὶ τὰ λίγα δὲν συγχωρεῖ, ἀλλὰ στρέφει ἐναντίον του τὰ ἴδια τὰ λόγια τῆς προσευχῆς; Γιατί ὅταν λὲς στὸν Θεὸ «συγχώρεσέ μας, ὅπως καὶ ἐμεῖς συγχωροῦμε τοὺς ἐχθρούς μας» καὶ κατόπιν ἐσὺ δὲν συγχωρεῖς, γιὰ τίποτε ἄλλο δὲν παρακαλεῖς τὸν Θεό, παρὰ νὰ σὲ στερήσει ἀπὸ κάθε ἀπολογία καὶ συγγνώμη…

(Ἀπό τὴν ὁμιλία κ´ «Εἰς τοὺς Ἀνδριάντας»)

ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2632

ιε. «…Δεν ξαναπήρε παυσίπονο…»

«Ερχόμαστε στο Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ εδώ και 15 χρόνια, δύο φορές τουλάχιστον το χρόνο. Μένουμε αρκετά μακριά, στη Νεάπολη Κοζάνης.

Είναι πολλά αυτά που θα μπορούσα να πώ για τον Γέροντα Κύριλλο, τον παππούλη μας.

Το πρώτο θαύμα από τον παππούλη το ζήσαμε, όταν σε κάποιο από τα πρώτα ταξίδια μας στο Μοναστήρι, ο Δημήτρης, ο άντρας μου, του είπε ότι έπασχε από αγκυλοποιητική σπόνδυλο-αρθρίτιδα και ότι υπέφερε από δυνατούς πόνους στην μέση, σε σημείο να χρειάζεται δύο αντιφλεγμονώδη την ημέρα. Ο Γέροντας του είπε: έλα μαζί μου, Δημήτρη.

Τον πήρε, μαζί με τον πατέρα Γαβριήλ και κάποιον άλλο πατέρα, και τον πήγε στο κελλί του. Τον έβαλε να ξαπλώσει μπρούμυτα στο ξύλινο κρεβάτι του, του τράβηξε «τα πάκια» όπως τα έλεγε, και τον ευλόγησε με το χέρι του. Έκτοτε ο Δημήτρης δεν ξαναπήρε παυσίπονο.

Σε άλλο ταξίδι μας στην Μονή ήμασταν προβληματισμένοι, γιατί στις εξετάσεις του Δημήτρη φαινόταν μία σκιά στον πνεύμονα και οι γιατροί μιλούσαν για φυματίωση. «Μή φοβάσαι, Δημήτρη», του είπε, ο Γέροντας. «Λίγο λαδάκι θα πιείς από το καντήλι του Οσίου Δαυίδ, και όλα καλά θα πάνε». Έτσι κι έγινε!

Άλλη πάλι φορά, τον Αύγουστο του 2011, μετά από μία γαστροσκόπηση του Δημήτρη, για έναν έλεγχο ρουτίνας, βρέθηκε ένας όγκος. Άμεση βιοψία, θετική η απάντηση. Φάνηκε πως άρχιζε ο Γολγοθάς μας. Ο χειρούργος συνιστά, όσο πιο γρήγορα, ολική γαστρεκτομή.

Επειδή ο παππούλης μας ήταν άρρωστος και μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία, του τηλεφωνήσαμε, δεν πήγαμε στη Μονή. «Δημήτρη, υπομονή και προσευχή, κι όλα θα πάνε καλά», ήταν η απάντηση του παππούλη.

Πράγματι, έγινε μία πολύ μικρή, μερική γαστρεκτομή και όλα πήγαν, όπως είπε ο παππούλης.

Το τελευταίο «θαύμα» του ο παππούλης μας το έδειξε, όταν κοιμήθηκε. Στον «τελευταίο ασπασμό» είδαμε ότι το χεράκι του ήτανε μαλακό, ευλύγιστο και ζεστό, όπως πάντα, και ότι ήταν ολοζώντανος! Δεν θά τον ξεχάσουμε ποτέ!

Σοφία, σύζ. Δημητρίου Κοσμίδη, Φαρμακοποιός, Νεάπολη Κοζάνης, Φεβρουάριος 2013

ιστ. «Ποιος ήταν ο θεραπευτής; Εμείς ή Εσύ;»

Ο Εντατικολόγος γιατρός κ. Μιχαήλ Παιδονόμος, Διευδυντής της Μονάδος Εντατικής Θεραπείας στο Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Αθηνών «Γεννηματάς», τον Ιούνιο του 2012, ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Γέροντα Κύριλλε, απευθυνόμαστε σε σένα στο δεύτερο ενικό πρόσωπο, γιατί σίγουρα είσαι εδώ, είσαι στους χώρους της Μονής σου, εδώ που πραγματικά, τύχαμε μιας υπέροχης, σήμερα και χθές, φιλοξενίας. Θελήσαμε, να πούμε λίγα λόγια σε σένα παίρνοντας αυτή την οδυνηρή, κυριολεκτικά, τιμή. Οδυνηρή, από τον πόνο της απώλειας, αλλά και κυριολεκτικά τιμή, σε μας, σε μένα, που δεν θά άξιζα μπροστά στην αγιότητα σου ν’ αρθρώσω μια λέξη.

Μαζί με μένα μιλάει, πιστεύουμε, και όλο το προσωπικό του Νοσοκομείου, όλο το προσωπικό, εκεί πέρα, όπου δεκάδες φορές, μας χάρισες τα πάντα, στην Ουρολογική Κλινική, αρχικά, του Γενικού Κρατικού, στην Μονάδα Εντατικής θεραπείας, αργότερα, που ήταν και μια από τις πιο δύσκολες περιόδους, στον Ευαγγελισμό, στη συνέχεια και όπου αλλού, κατόπιν, εσύ μας δεχόσουν πάντα με την ίδια αγάπη.

Σε θυμόμαστε! Θυμόμαστε, την φυσιογνωμία σου, εκείνη την υπέροχη, με την ευγένεια, την γαλήνη, την ανάταση!

Αγίαζες, κυριολεκτικά, με την παρουσία σου, τον χώρο, εισχωρούσες στο κάθε τι, ευλογούσες τα πάντα. Και εκεί, στην μορφή σου αποτυπωνόταν όλη η πραότητα, η εγκαρτέρηση και η αγάπη.

Με όλη την παρουσία σου ήταν σαν να μας έλεγες: «Στώμεν καλώς»! Και σύ, πάντοτε, στάθηκες καλά!

Κι ακόμη: «άνω σχώμεν τας καρδίας!». Είχες προς τον Ουρανό, πάντοτε, ανοιχτή και στραμμένη την καρδιά. Είχες την καρδιά σου ανοιχτή και είχες όρθια την ψυχή, κατακόρυφο το φρόνημα. Και δεν λύγισες ποτέ!

Εσύ, ο άγιος άνθρωπος, ο άγιος γέροντας, που ήλθε ο πόνος και τόσο πολύμηνος, ενάμισυ χρόνο ολόκληρο και περισσότερο, για να δώσει σε σένα, εκείνη την γονιμοποίηση της ψυχής, που εξασκεί η οδύνη, εκείνη την λυτρωτική δύναμη του πόνου και εκείνο το καθαρτήριο της φωτιάς, το οποίο, δεν το χρειαζόσουν. Από πριν ήσουν άγιος! Αλλά μέσα απ’ αυτή όλη την επώδυνη κυοφορία της συνειδητοποίησης των έννομων, των συμπαντικών, εμείς όλοι, βλέπαμε, να βγαίνει εκείνη η ίδια αρετή που απέπνεε η μορφή σου, το χαμόγελο, που ποτέ, μέσα σε τόση αγωνία και αγώνα, δεν βαρυγκόμησες. Ποτέ, μα, ποτέ!

Και ήταν εκεί, και σ’ αυτό σ’ ευχαριστούμε, που πραγματικά αγίασες τον χώρο της Μονάδας, την Μονάδα μας, όπου κάθε σου βλέμμα, κάθε κίνηση του χεριού σου, κάθε ακινησία του σώματος σου, ήταν εκεί μία λειτουργία, μία θεία λειτουργία, μία ιερουργία, μία μέθεξη!

Ήταν, μία «θεία μετάληψη»! Μεταλαμβάναμε το φως, την ηρεμία και την πραότητα της παρουσίας σου. Ήταν, ακριβώς, μία μυσταγωγία, μία μυσταγωγία, που μας άνοιξε κόσμους, που μας βάθυνε και μας πλάτυνε τις συνειδήσεις. Κάτι που ήταν ασύλληπτο, υπέρμετρο, πανάκριβο δώρο! Κάτι, που, αλήθεια, πολλοί από μας, κι εγώ, που φτωχικά μιλώ, αυτήν την στιγμή σε σένα, θά το πάρουμε μαζί μας, μέχρι το τέλος της ζωής μας, ανεκτίμητη προσφορά σου!

Σ’ ευχαριστούμε! Σ’ ευχαριστούμε!

Δεν μας οφείλεις τίποτε. Λένε, ότι αυτός που φροντίζουμε, αυτός είναι ο οφειλέτης. Αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είναι έτσι.

Εμείς σου οφείλουμε το θάρρος και το κουράγιο και την διδαχή, που παίρναμε, που φεύγαμε, πάντα, από εσένα, ανακουφισμένοι.

Ερώτηση: ποιος ήταν ο θεραπευτής; Εμείς ή Εσύ;

Το ξέρουμε, το ξέρουμε τώρα, το ξέραμε και τότε…

Θεραπευτής ήσουν πάντα εσύ! Εμείς παίρναμε την θεραπεία από σένα!

Θυμόμαστε, ακόμη, και κάποιοι -εκτός Μονάδας-, που ερχόντουσαν, νοσηλευτές, γιατροί, προσωπικό του Νοσοκομείου να σε δούν, να πάρουν την ευλογία σου, που φεύγανε μ’ εκείνη την υπέρτατη γαλήνη στην καρδιά!

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτοί… Ήταν κι άλλοι άνθρωποι, συνάδελφοι εκεί, συνοδοιπόροι στον δύσκολο αγώνα να ανακουφίσουμε τον ανθρώπινο πόνο, που δήλωναν άθεοι ή αγνωστικιστές και που, όμως, σε είχαν νωρίτερα συναντήσει και ερχόντουσαν να δούν τη μορφή σου και να πάρουν την γαλήνη που τόσο την έχουμε ανάγκη.

Θυμάμαι κι εγώ ταπεινός προσκυνητής στο μεγαλείο σου, ακουμπισμένος εκεί, στον πάγκο των νοσηλευτών, ακουμπισμένος, σχεδόν με αδιακρισία, να παρακολουθώ, απέναντι από τους θαλάμους, εκεί στο χώρισμα των θαλάμων 12 και 13, να σε βλέπω, μ’ εκείνη την υπέρτατη γαλήνη. Να ζω με άλλο τρόπο, ακριβώς, αυτή την μέθεξη κι αυτή τη μυσταγωγία. Ακουμπισμένος εκεί, οτόν πάγκο των νοσηλευτών, ναι!, ακουμπισμένος…. Έτσι, το νοιώθαμε, έτσι το ένοιωδα στην ρίζα της ψυχής μου…

Και συ με ταξίδευες, Γέροντα Κύριλλε, από την μία άκρη της ψυχής μου στην άλλη, κι ήταν το πιο μακρινό και ένα από τα πιο σημαντικά ταξίδια που έχω κάνει ποτέ! Από την μία άκρη της ψυχής μου στην άλλη…

Γέροντα Κύριλλε, σ’ αγαπάμε, το ξέρεις!

Κι ήταν μαζί σου, εκεί, ο πατέρας τότε, Γέροντας τώρα Γαβριήλ, και ο π. Νεόφυτος, φύλακες άγγελοι κι ακοίμητοι φρουροί, που πήρανε, τόσο στην καρδιά και στο πρόσωπο τους και στο μέτωπο τους τον πόνο σου, την αγωνία και την ελπίδα και την μάχη που αποτυπώθηκαν στη μορφή τους, στο μέτωπό τους, όλη η δική σου μορφή και παρουσία, έτσι, όπως σ’ εκείνη την ανηφορική οδό του μαρτυρίου, στο μαντήλι της Αγίας Βερονίκης, αποτυπώθηκε η μορφή του Χριστού.

Και ήταν εκεί, και θυμόμαστε και την κάρα του Οσίου Δαβίδ, που ήλθε δύο ή τρεις φορές, να βοηθήσει στην ίασή σου και που επισκέφθηκε και τους άλλους ασθενείς στη Μονάδα.

Θυμόμαστε, τότε, με την παρουσία σου, Γέροντα Κύριλλε, που κυριολεκτικά εκείνο το διάστημα, όπως, -άνθρωποι είμαστε-, είχαμε όλοι ανάμεσα μας, γιατροί, νοσηλευτές, φυσιοθεραπευτές, μεταξύ μας, όλο το προσωπικό, αντιθέσεις, αντιπαραθέσεις, αντεγκλήσεις, διενέξεις, διαφωνίες έντονες, εκείνο το διάστημα που νοσηλευόσουν, να το πούμε διαφορετικά, που μας νοσήλευες, εκείνο το διάστημα των τριών εβδομάδων, όλοι αυτοί οι αρνητικοί παράγοντες, οι αρνητικές εκδηλώσεις, είχαν παύσει και είχαμε γαλήνη και πραότητα και ηρεμία και ευδυκρισία!

Θυμόμαστε μία νοσηλεύτρια από άλλη κλινική, μία φορά που ήλθε και είπε ότι από το θάλαμο που ήσασταν εσείς, Γέροντα Κύριλλε έβγαινε φως και ότι όλη η ατμόσφαιρα, σ’ έκανε να νοιώθεις εκείνη την άλλη ιερότητα της ύπαρξης και της ζωής.

Τώρα πιά, Γέροντα Κύριλλε, βρίσκεσαι σε μία από εκείνες τις υπέροχες Μονές που αιώνες ολόκληρους σου έχει ετοιμασθεί.

Από εκεί επιδαψίλευε, ναι, όλη την ευλογία σου. Μεταλαμπάδευε όλο το φως σου, μέσα από εκείνη την αγιότητα και την ιερουργία, που εμείς την ζήσαμε, παλαιότερα, και στα Νοσοκομεία. Στέλνε τα στην δύσκολη σημερινή ημέρα. Στέλνε τα και αύριο που μπορεί να είναι ακόμα πιο δύσκολα, αλλά έχουμε ελπίδα, έχουμε ελπίδα στον Θεό και τους αγίους και σε σένα!

Τώρα, που είσαι πολίτης του Σύμπαντος, τώρα, που μεθάς και που μαγεύεσαι, τις σιωπηλές ακούγοντας φωνές των ουρανών…

Εσύ μ’ εκείνη την πραότητα, την υπομονή, την ταπεινοφροσύνη, την καλοσύνη και την αγάπη, μ’ εκείνο το χαμόγελο, μ’ εκείνο το βλέμμα που αγκάλιαζε τα πάντα, ήξερες, κυριολεκτικά, να οριοθετείς καταστάσεις, ν’ ανοίγεις δρόμους και να μας δείχνεις τον δρόμο προς την τελείωση.

Γέροντα Κύριλλε, εσένα που έτσι σε γνωρίσαμε, σ’ ευχαριστούμε, σ’ ευγνωμονούμε, σ’ αγαπάμε!

Γι’ αυτό, λοιπόν, πήραμε αυτό το θάρρος και την τιμή και τόλμη ν’ απευθύνουμε λίγα λόγια σε σένα γιατί «εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται», ναι, «κεκράξονται». Γιατί, αν εμείς δεν τα λέγαμε, ναι, θά μιλούσαν, θά φώναζαν τα μόνιτορ, οι αναπνευστήρες, οι οθόνες, εκεί, της τηλεόρασης, τα μηχανήματα, τα φάρμακα, τα κρεβάτια κι ακόμη περισσότερο το κρεβάτι, που σε νοσήλευσε, θά φώναζαν, ίσως και κάποιοι άνθρωποι-εμείς είμαστε πιο σκληροί-. Θα φώναζαν τα άψυχα αντικείμενα που προσπάθησαν να σε θεραπεύσουν, που εσύ τα καθαγίασες προσβλέποντας και προσδοκώντας στον Ύψιστο Πατέρα και την μεγάλη φιλευσπλαγχνία για όλους εμάς, εμάς που θεράπευες. Αυτή την κραυγή τους, μέσα από την άφωνη γλώσσα τους, και τη σιωπή τους, ναι, εγώ την πήρα και την λέω με την δική μου φωνή.

Εσένα που είσαι το ουράνιο τόξο του ουρανού του δικού σου και του δικού μας, σ’ ευχαριστούμε, σ’ ευγνωμονούμε, σε αγαπούμε, εσένα που πρώτος μας αγάπησες.

Γέροντα Κύριλλε, σιωπούμε πλέον και κρατάμε ενός λεπτού σιγή, εις τιμήν και μνήμην σου, απίστευτα πιο άξια από τον οποίο λόγο θά μπορούσε ν’ ακουστεί, ενός λεπτού σιγή με απείρως έκτατη διάρκεια!».

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr 

Προδρομική της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής περίοδος είναι η του Τριωδίου, όπου στα Συναξάρια προτάσσονται οι εξής στίχοι: «Ο δημιουργός των άνω και των κάτω, τρισάγιον μεν ύμνον εκ των αγγέλων, τριώδιον δε παρ’ ανθρώπων δέχου».

Ο μέγιστος των Λειτουργιολόγων, αείμνηστος καθηγητής πανεπιστημίου Ιωάννης Μ. Φουντούλης γράφει χαρακτηριστικά ότι: «απ’ αυτούς τους τριωδίους ύμνους, τα τριώδια, έλαβε το όνομά της η μεγάλη περίοδος του λειτουργικού έτους, που κινείται μαζί με το Πάσχα και το περιβάλλει σαν προεόρτιος και μεθεόρτιος περίοδος. Γιατί όλο αυτό το τμήμα του εκκλησιαστικού έτους παλαιότερον εχαρακτηρίζετο μ’ αυτό το όνομα: Τριώδιον».

Ανάλογα δε με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του το διέκριναν σε «Τριώδιον Κατανυκτικόν», απ’ αρχής μέχρι το Πάσχα, και «Τριώδιον Χαρμόσυνον» ή «Τριώδιον των ανθέων», από του Πάσχα μέχρι της Κυριακής των Αγίων Πάντων, που κατακλείει τον κύκλο των κινητών εορτών. Τριώδιο δε λέγεται από την αρχαιοπρεπή συνήθεια, που διετηρείτο κατά την περίοδο αυτή, να μη ψάλλονται καθημερινώς κατά την ακολουθία και οι εννέα ωδές του Ψαλτηρίου και επομένως και ολόκληροι οι εννεαώδιοι κανόνες, αλλά μόνο τρεις ωδές, η 8η και η 9η και μία από τις προηγούμενες κατά τη σειρά των ημερών. Αυτός ο αρχαίος τρόπος της ψαλμωδίας διετηρήθη εν μέρει μόνον μέχρι σήμερα και μάλιστα μόνον για τις καθημερινές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής».

Το «σταυρώσιμο ή κατανυκτικό» Τριώδιο αποτελεί εξ ολοκλήρου προπαρασκευή πνευματική για το «αναστάσιμο και χαρμόσυνο» Πεντηκοστάριο. Σε όλη αυτή την περίοδο, καθώς λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, «ο μυσταγωγών» τις ψυχές των ανθρώπων είναι ο ίδιος ο Νυμφίος της Εκκλησίας Χριστός.

Στο ερώτημα: ποιος είναι ο σκοπός του Τριωδίου, η απάντηση δίδεται από την Εκκλησία, η οποία ευστόχως και προσφυώς διακηρύσσει σε πάντα άνθρωπο αγαθής προαιρέσεως: Ο σκοπός βέβαια του Τριωδίου, σύμφωνα με τους αγίους Πατέρες μας, σημειώνεται στον Συναξαριστή, δι’ ολοκλήρου της βίβλου του Τριωδίου, για να μας επανενθυμίσει με συντομία ολόκληρη την προς εμάς ευεργεσία του Θεού και να επανατοποθετήσει σε όλους μας την υπόμνηση ότι αφού πλαστήκαμε παρ’ αυτού (του Θεού) και αθετήσαμε την προς γυμνασία εντολή που μας δόθηκε, υποστήκαμε την έξωση από την τρυφή του Παραδείσου και απερρίφθημεν εξαιτίας του φθόνου του αρχέκακου όφεως και εχθρού, ο

οποίος κατεβλήθη εξαιτίας της επάρσεώς του, καθώς και ότι εμείναμε στερημένοι των αγαθών και καθοδηγούμενοι υπό του διαβόλου. Διά του Τριωδίου υπομνηματίζεται σ’ εμάς ότι ο Υιός του Θεού και Λόγος με τα φιλάνθρωπα σπλάχνα του αφού υπέστη το Θείο Πάθος και συνέκλινε τους Ουρανούς, κατέβη και ενοίκησε εντός της Παρθένου και έγινε άνθρωπος και διά της κατ’ αυτόν πολιτείας εφανέρωσε σ’ εμάς την εις ουρανούς άνοδο διά της ταπεινώσεως αφού προηγουμένως έθεσε την νηστεία και την αποχή από τις κακές και λοιπές πράξεις.

Ενθυμούμεθα επίσης ότι έπαθε και ανέστη και ανήλθε στους ουρανούς εξαποστείλας το Πανάγιο Πνεύμα στους Αγίους, αυτού μαθητές και Αποστόλους διά των οποίων κατά πάντα ενεκηρύχθη Υιός του Θεού και Θεός τέλειος, αλλά και τι ενήργησαν οι Θείοι Απόστολοι διά της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, ο οποίοι τους εκ περάτων πάντες τους Αγίους συνένωσαν επί τω αυτώ διά του κηρύγματος αναπληρώσαντες τον άνω κόσμο. Αυτός λοιπόν ο σκοπός ετέθη εξ αρχής από τον κτίσαντα. Σε όλα αυτά ενυπάρχει ο σκοπός του Τριωδίου».

Η εκκλησία στο «κάθισμα» του όρθρου, κατά την Δευτέρα της Τυρινής, προσκαλεί το πλήρωμα αυτής με τους παρακάτω θεσπέσιους λόγους της: «Ηνέωκται της Θείας μετανοίας τα πρόθυρα / προσέλθωμεν προθύμως / αγνισθέντες τα σώματα / βρωμάτων και παθών την αποχήν ποιούντες / ως υπήκοοι Χριστού / του καλέσαντος τον κόσμον εις βασιλείαν την επουράνιον / δεκάτας του παντός ενιαυτού προσφέροντες / τω πάντων Βασιλεί / όπως και την Ανάστασιν Αυτού πόθω κατίδωμεν».

Οι παρούσες τρεις εορτές του Τριωδίου, του Τελώνου και Φαρισαίου, του Ασώτου και της Δευτέρας Παρουσίας επενοήθησαν από τους Αγίους Πατέρες ως ένα είδος προγυμνάσιο και παρακίνηση προκειμένου εμείς να προπαρασκευασθούμε και να είμαστε έτοιμοι για τους πνευματικούς αγώνες των νηστειών εγκαταλείποντας την εκ συνήθειας μισαρά έξι. Και πρώτη απ’ όλες την του Τελώνου και Φαρισαίου παραβολή σ’ εμάς εκθέτουν και ως προσφώνηση την εβδομάδα αυτή κατονομάζουν…

Οι Θείοι Πατέρες προσαλπίζουν «την εσομένην της νηστείας κατά των δαιμόνων παράταξη», προκειμένου να αποκαθάρουμε εάν υπάρχει κάποιο εγκαταλελειμμένο πάθος μέσα στις ψυχές μας, το οποίο από μακρού χρόνου εσωτερικά ενεργεί… και ακόμη να αποκτήσουμε με την επιμέλειά μας αυτό το οποίο δεν κατέχουμε.

Οι περικοπές του Τελώνου και Φαρισαίου και του Ασώτου σχετίζονται με την παρούσα ζωή, ενώ η περικοπή της Αποκρέω (ή Δευτέρας Παρουσίας) αναφέρεται στη μέλλουσα ζωή. Όλες δε κατατείνουν στο να προπαρασκευάσουν πνευματικά το πλήρωμα της Εκκλησίας για το «εκούσιον πάθος» και την «τριήμερον έγερσιν» του Θεανθρώπου Χριστού.

Ο Αρχιμ. Ναυκράτιος Τσουλκανάκης εύστοχα υπογραμμίζει ότι «Η περικοπή της Τυροφάγου ανοίγει το στάδιο των αρετών και προωθεί τους

πιστούς στον πνευματικό αγώνα που πρόκειται να διεξαχθεί κατά την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Έτσι, τοποθετώντας μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο την υπόθεση των τεσσάρων αυτών πρώτων Κυριακών του Τριωδίου, μπορούμε να κατανοήσουμε εύκολα και τη σημασία τους ως στάδιο προπαρασκευής για τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή».

Στην ευαγγελική περικοπή του Τελώνου και Φαρισαίου, όπου εντόνως υπογραμμίζεται η υψοποιός ταπείνωση, που οδηγεί στην κατά Θεό δικαίωση μέσω της μετάνοιας – μεταστροφής, σε αντίθεση προς την φαρισαϊκή έπαρση που οδηγεί στην κατά Θεόν κατάκριση, οι θεοφόροι πατέρες της Εκκλησίας με επιμονή αναφέρονται στις δύο αυτές πνευματικές καταστάσεις του ανθρώπου.

Ο Ιωάννης ο Σιναΐτης στο θεόπνευστο πνευματικό πόνημά του: « Η κλίμαξ των αρετών» (Λόγος ΚΓ΄) γράφει για την υπερηφάνεια: «Υπερηφανία εστί Θεού άρνησις, δαιμόνων εύρημα, εξουδένωσις ανθρώπων, κατακρίσεως μήτηρ, …πτωμάτων πρόξενος,… βλασφημίας ρίζα». Γι’ αυτό το λόγο ο Ιερός Χρυσόστομος με έμφαση μας προτρέπει: «Ας ανανήψουμε λοιπόν, αγαπητοί, και ας αποδυθούμε το πονηρό αυτό ιμάτιον και ας διαρρήξουμε και ας αποκόψουμε αυτό και ας γίνουμε κάποτε ελεύθεροι με την αληθινή ελευθερία, και ας λάβουμε αίσθηση ευγενείας που δίδεται σ’ εμάς από το Θεό… και ας καταφρονήσουμε την δόξα των πολλών, γιατί τίποτε δεν είναι τόσο καταγέλαστο και άτιμο, όπως αυτό το πάθος, και τίποτε τόσο γεμάτο από ντροπή και πολύ αδοξία… εάν λοιπόν επιθυμούμε να επιτύχουμε την (πνευματική) δόξα, ας την αποφύγουμε…».

Αντιθέτως, η «τελωνική ταπείνωση» της ευαγγελικής περικοπής καθίσταται πρότυπο προς μίμηση για τους πιστούς. Ο Αββάς Παχώμιος αναφερόμενος στην μέγιστη αρετή της ταπεινοφροσύνης γράφει χαρακτηριστικά: Μέγα δώρο η ταπεινοφροσύνη. Μεγάλη δόξα, μεγάλη προκοπή και τιμή σ’ αυτούς που την κατέχουν. Γιατί σ’ αυτήν υπάρχει άπτωτος δρόμος και σοφία ολόκληρη. Δια της υψηλοφροσύνης εταπεινώθη εκείνος ο Φαρισαίος και διά της ταπεινοφροσύνης υψώθη ο Τελώνης».

Η ταπείνωση και η προσευχή λοιπόν είναι ευάρεστες πνευματικές καταστάσεις και πράξεις ενώπιον του Θεού. Γι’ αυτές βαθυστοχάστως ο Αστέριος Απαμείας γράφει: «Είναι άριστο και λίαν επωφελές το να ασκεί κάποιος την προσευχή με ταπεινό φρόνημα… γιατί και ο Τελώνης και ο Φαρισαίος με την ίδια σπουδή ανέβηκαν στο Ιερό και με την ίδια σπουδή προσευχήθηκαν, αλλά οδηγήθηκαν σε διαφορετικής εκβάσεως τέλος, γιατί ο Φαρισαίος ήταν γεγαυρωμένος (υπερήφανος) ως δούλος αυθάδης, ο οποίος δεν παρεκάλεσε τον Δεσπότη Χριστό, ούτε έκλινε με ταπεινότητα το φρόνημά του ενώπιον της εξουσίας του Θεού, ούτε ζήτησε όσα δεν κατείχε, αλλά απαριθμούσε όσα εγωιστικά και τυπολατρικά είχε επιτύχει,

ούτε παρεκάλεσε να ελεηθεί αλλά πορεύθηκε στο Ιερό για να επαινεθεί…».

Κατά την δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου, γνωστή και ως Κυριακή του «Ασώτου» ή του «Ευσπλαχνικού Πατέρα», η σχετική περικοπή αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να επιχειρείται η μετάνοια του αμαρτωλού αλλά και η στάση, η όλη πνευματική διάκριση και συμπεριφορά με την οποία θα πρέπει να δέχεται την ειλικρινή μετάνοια ο άνθρωπος εκείνος στον οποίο εκδηλούται και εκφράζεται η μετάνοια αυτή από τον αμαρτωλό.

Εύστοχα ο Αρχιμ. Ναυκράτιος Τσουλκανάκης επισημαίνει ότι: «…η μετάνοια ως εκδήλωση ανάνηψης από τη ζωή της αμαρτίας και επιστροφής του αμαρτωλού ανθρώπου στη θεία ζωή, αποτελεί την κεντρική γραμμή του κηρύγματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, καθιερωμένο ακόμη από τον Πρόδρομο και βαπτιστή Ιωάννη και τον ίδιο τον Κύριο».

Στο σχετικό της συγκεκριμένης Κυριακής συναξάριο αναγράφονται τα κάτωθι: «Μόλις λοιπόν ανένηψε ο Άσωτος, ο οποίος απώλεσε εξαιτίας της πείνας του την αρετή, έρχεται προς τον πατέρα του λέγοντας «Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου και ουκ ειμί άξιος κληθήναι υιός σου». Ο Πατέρας εκείνος δέχεται τον μετανοούντα υιό χωρίς να τον ονειδίζει, αλλά περιπλέκεται μαζί του και τον αγκαλιάζει φανερώνοντας τα θεϊκά και πατρικά σπλάχνα του. Δίδει σ’ αυτόν ένδυμα, δηλαδή το άγιο βάπτισμα και ως σφραγίδα και αρραβώνα την χάρη του Παναγίου Πνεύματος.

Επιπλέον προς αυτά, του προσφέρει υποδήματα προκειμένου καθόλου να μην πλήττεται από τους όφεις και τους σκορπιούς κατά τα προς Θεό διαβήματά του, αλλά περισσότερο να τους συντρίβει. Μετέπειτα δε λόγω της υπερβάλλουσας χαράς του θυσιάζει τον μόσχο τον σιτευτό για τον Μονογενή του Υιό. Ο πατέρας ακόμη και την σάρκα και το αίμα του προσφέρει στον Υιό του. Και στον πρεσβύτερο υιό του που απορεί με την υπεράπειρη ευσπλαχνία του ο φιλάνθρωπος πατέρας προσπαθεί να τον ηρεμήσει με λόγους ήπιους και προσηνείς. Εσύ πάντοτε μαζί μου είσαι, του λέγει, και επιβάλλεται να χαρείς και να συναισθανθείς τον πατέρα σου, διότι ο υιός μου αυτός νεκρός ήταν μέσα στην αμαρτία προηγουμένως και ανέζησε μετανοήσας για όσα έπραττε παραλόγως και μέσα στην απώλεια καθώς βρισκόταν μακριά μου εξαιτίας της συνήθειας των ηδονών. Βρέθηκε από εμένα που με τα οικεία σπλάχνα και την της ψυχής μου συμπαθείας τον μετακάλεσα».

Η μόνη παραφωνία μέσα σε όλο αυτό το μυστήριο της μετανοίας του Ασώτου και της ευσπλαχνίας και συγχωρητικότητος του Πατέρα, αποτελεί ο πρεσβύτερος αδελφός, ο οποίος, όπως εύστοχα γράφει ο Αρχιμ. Ναυκράτιος: «είναι αλήθεια, πως στην παραβολή αυτή εμφανίζεται απλώς σαν ένας φύλακας και εργάτης της πατρικής

περιουσίας, όχι όμως και ως ένας σοφός διαχειριστής και καλός οικονόμος της, αφού δεν κατάλαβε πόσο άξιζε να διαθέσει και πάλι αυτήν που απένειμε πλέον, για την αποκατάσταση και αναψυχή του κατεστραμμένου αδελφού του, μιας ψυχής αντάλλαγμα της οποίας δεν υπάρχει τίποτε ισάξιο στον κόσμο αυτό… Ήταν ένας ψυχρός εκτελεστής των εντολών του πατέρα του, ένας ψυχρός διαχειριστής οικονομικών ποσών, που είχε χάσει τον ανθρωπισμό του, όπως και πολλοί άνθρωποι άλλωστε της εποχής μας. Λυπήθηκε για την σπατάλη που έκανε ο Άσωτος, ξοδεύοντας βέβαια το μερίδιό του από την πατρική περιουσία και όχι από εκείνο της δικής του. Οργίσθηκε επίσης για τα έξοδα που έγιναν και στην υποδοχή του ασώτου αδελφού του. Αυτό ήταν μάλλον ένα πολύ καλό πρόσχημα για την επίθεση εναντίον του πατέρα του. Ταυτόχρονα όμως αυτή η επίθεση τον ξεσκέπασε ψυχικά και του έδωσε την πραγματική του θέση μέσα στον κόσμο των συγγενικών και γενικότερα των διανθρωπίνων σχέσεων»

Την τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, γνωστή ως Κυριακή της Απόκρεω ή Κυριακή της «μελλούσης κρίσεως και Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου», όπως αναγράφεται στο βιβλίο του «κατανυκτικού Τριωδίου», «αυτή (την παραβολή της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου) οι θειότατοι Πατέρες την έθεσαν μετά από δύο παραβολές προκειμένου κανείς αν διδαχθεί μέσα από τις παραβολές εκείνες την φιλανθρωπία του Θεού, να μη συνεχίσει να ζει αμελώς… Ο Θεός είναι φιλάνθρωπος και όταν απομακρυνθώ από την αμαρτία, μπορώ το παν να κατορθώσω. Οι Πατέρες, αυτή την φοβερά ημέρα την κατέταξαν στο σημείο αυτό, ώστε διά του θανάτου και της γνώσεως των επερχομένων δεινών να συνταράξει του αμελώς ζώντας προκειμένου να επανέλθουν στην ενάρετη ζωή μη αποβλέποντες μόνο στο φιλάνθρωπον του Κυρίου, αλλά και στο ότι είναι δίκαιος κριτής και αποδίδει στον καθένα κατά τα έργα του….

Κατά κάποιο τρόπο και η παρούσα εορτή ωσάν το τέλος των άλλων τίθεται τώρα, επειδή η εορτή αυτή θα είναι και η τελευταία για εμάς. Πρέπει βέβαια να εξετάσουμε έως την επόμενη Κυριακή την αρχή του κόσμου και την έκπτωση του Αδάμ από του παραδείσου… Η δε παρούσα (Κυριακή της Απόκρεω) είναι το τέλος όλων των δικών μας καταστάσεων καθώς και του κόσμου αυτού. Στην Κυριακή της Απόκρεω οι Πατέρες έθεσαν, νομίζω, την καταστολή της τρυφής και της αδηφαγίας ένεκα του σεβασμού προς την εορτή και μας καλούν να επιδείξουμε την προς τους πλησίον συμπάθεια. Και ορθώς, επειδή εξαιτίας της τρυφής εξορίσθημεν της Εδέμ και βρεθήκαμε κάτω από κρίση και κατάρα, που τώρα η παρούσα εορτή μας τα υπενθυμίζει, ενώ κατά την άλλη Κυριακή πρόκειται να εκβληθούμε όπως ο Αδάμ και η Εύα έως ότου όταν έλθει ο Χριστός, μας επανεισάγει στον Παράδεισο».

Οι πνευματικές προϋποθέσεις που τίθενται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα για να γίνει ο κάθε άνθρωπος μέτοχος και συγκοινωνός της

Βασιλείας του Θεού, είναι οι: α) Η προς τον Θεόν αγάπη και β) Η αγάπη προς τον πλησίον.

Ο Χριστός συνδέει άνευ άλλης προϋποθέσεως την εισόδευση του ανθρώπου στην άκλητη και άφθαρτη Βασιλεία του με την στάση που επιδεικνύει απέναντι στον κάθε συνάνθρωπό του, που είναι ο πάσχων και ενδεής της ζωής. Λέγει Κύριος ο Θεός: «Τότε ερεί ο Βασιλεύς τοις εκ δεξιών αυτού΄ Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. Επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν΄ εδίψασα και εποτίσατέ με΄ ξένος ήμην και συνηγάγετέ με΄ γυμνός και περιεβάλετέ με΄ ησθένησα και επισκέψασθέ με΄ εν φυλακή ήμην και ήλθετε προς με. Τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι, λέγοντες Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν; ή διψώντα και εποτίσαμεν; πότε δε σε είδομεν ασθενή, ή εν φυλακή και ήλθομεν προς σε; Και αποκριθείς ο Βασιλεύς, ερεί αυτοίς΄ Αμήν λέγω υμίν, εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε».

Στην μέλλουσα κρίση το «βιβλίο της ζωής» θα ανοίξει και τα κρύφια και λάθρα θα αποκαλυφθούν για τα πεπραγμένα εκάστου. Η κρίση του μέλλοντος είναι βεβαιότητα αναμφισβήτητη και υπό του Κυρίου διακηρυχθείσα. Γι’ αυτό ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος λέγει εμφατικώς προς κάθε ανθρώπινη ύπαρξη: «Ο καιρός της μετανοίας είναι ολίγος, ενώ της Βασιλείας των Ουρανών δεν υπάρχει τέλος… μετανόησε για να μην καταισχυνθείς (ντροπιασθείς) επί του φοβερού βήματος, όπου μετά φόβου παρίστανται χιλιάδες και μυριάδες αγγέλων και αρχαγγέλων, όταν τα κρυπτά γίνονται φανερά, όταν ανοίγονται βίβλοι των πράξεων, όταν διαχωρίζονται μεταξύ τους οι άνθρωποι, όπως τα πρόβατα από τα ερίφια. Όντως φοβερά ώρα και φρικτή, επειδή ο Δικαιοκρίτης φοβερός επιπλήττει… Ο Κριτής ισχυρός και το δικαστήριο αδυσώπητο και τα έργα μας προ των οφθαλμών όλων ίστανται και ο ποταμός του πυρός προ του βήματος και ο ύμνος των δικαίων μετά των αγγέλων ασίγητος και ο κοπετός των αμαρτωλών αβάστακτος και τα δάκρυα ανωφελή. Τότε και θησαυροί ανοίγονται και δίκαιοι απολαμβάνουν… Ταύτα πάντα κατανόησε και σπεύσε να σωθείς… τί προσδοκάς; τί ενθυμείσαι; Ποιος υπέρ σου θα απολογηθεί; Δεν γνωρίζεις ότι ο καθένας για τον εαυτό του θα δώσει λόγο στον Θεό; Δεν γνωρίζεις ότι ο καθένας θα θερίσει αυτό που έσπειρε και ο καθένας το δικό του φορτίο θα βαστάζει; Όσο καιρό έχεις, σκόρπισε το φορτίο των αμαρτιών σου. Σε προσκαλεί ο Θεός, λέγοντας «Δεύτε προς με πάντες οι πεφορτισμένοι. Όλους μας προτρέπει, κανείς να μη το αγνοήσει».

Κατά την τελευταία Κυριακή της περιόδου του Τριωδίου, γνωστή ως Κυριακή της Τυρινής ή Τυροφάγου, όπως αναγράφεται στο Συναξάριο «ανάμνησιν εξορίας του πρωτοπλάστου Αδάμ».

Η ονομασία της Κυριακής αυτής καθιερώθηκε από το είδος των τροφών που καταλύονται πριν από την έναρξη της νηστείας της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Σταδιακά από την Κυριακή της Απόκρεω ή κρεατοφάγου μεταβαίνουμε στην Κυριακή της Τυρινής απέχοντες από το κρέας έως ότου εισέλθουμε στην νηστεία της Αγίας Τεσσαρακοστής.

Η συγκεκριμένη Κυριακή φέρει και την ονομασία «Κυριακή της Συγχωρήσεως ή Συγνώμης» επειδή ακριβώς στο «Λυχνικό», το εσπέρας δηλαδή της Κυριακής αυτής, οι πιστοί στους ναούς αλληλοσυγχωρούμεθα λαμβάνοντας την ευχή των ιερέων ή του Επισκόπου της τοπικής Εκκλησίας.

Γεννάται λοιπόν το εύλογο ερώτημα: Γιατί αναμιμνησκόμεθα της εξορίας του πρωτόπλαστου Αδάμ από τον Παράδεισο; Την απάντηση δίδει ο Συναξαριστής όπου αναγράφεται: «την ανάμνηση αυτή οι Άγιοι Πατέρες μας προ της Αγίας Τεσσαρακοστής ενέταξαν για να μας αποδείξουν ορισμένα πράγματα, όπως το της νηστείας φάρμακο πόσο ωφέλιμο είναι για την ανθρώπινη φύση και πόσο αισχρό «της αδηφαγίας και ανηκοϊας»… και θέτουν ενώπιον μας τον Πρωτόπλαστο Αδάμ, για το πόσο κακό υπέστη καθώς ουδέ κατ’ ολίγον ενήστευσε… επειδή το πρώτο καλό παράγγελμα του Θεού στους ανθρώπους ήταν το της νηστείας, το οποίο εκείνος (ο Αδάμ) δεν εφύλαξε, αλλά υπετάχθη στη γαστέρα του και πολύ περισσότερο στον πλάνο όφι δια της Εύας και όχι μόνον δεν έγινε Θεός αλλά και τον θάνατο εγεύθη και την απώλεια στο γένος όλο μετέδωσε. Γι’ αυτό, εξαιτίας της του πρώτου Αδάμ τρυφής ο Κύριος ενήστευσε τεσσαράκοντα ημέρες και έγινε υπήκοος. Χάριν αυτού και η παρούσα Αγία Τεσσαρακοστή επενοήθη προκειμένου αυτό το οποίο υπέστη εκείνος που δεν εφύλαξε την εντολή απωλέσας την αφθαρσίαν εμείς αφού την φυλάξουμε, θα την απολαύσουμε δια της νηστείας. Επειδή λοιπόν αιτία όλων των σχετιζομένων με το ανθρώπινο γένος υπήρξε η παράβαση και η εκ της τρυφής έκπτωση του Αδάμ, για τον λόγο αυτό (οι Πατέρες) ενώπιον μας θέτουν το γεγονός αυτό, ώστε αναμιμνησκόμενοι της παραβάσεως εκείνης, να την αποφύγουμε με διάκριση…».

Έτσι, ανοίγει το στάδιο των αρετών και το πλήρωμα της Εκκλησίας ικετευτικώς αναβοά: «Της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα».

enromiosini.gr