Τα πρότυπα συμπεριφοράς στους άνδρες και τις γυναίκες έχουν βιολογική προέλευση και η μανία του "ουδέτερου φύλου" είναι μάταιη έναντι αυτής της πραγματικότητας, λέει η Debra W. Soh (Ντέμπρα Σο), νευροεπιστήμονας και ερευνήτρια σε θέματα σεξ, στο Πανεπιστήμιο του Γιορκ στο Τορόντο και συγγραφέας για τα Globe and Mail, Harpers, Wall Street Journal, Scientific American, LA Times και το περιοδικό Playboy.

Σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε από τους LA Times, η Soh είπε ότι λόγω της σταθερής επιδίωξης της «ισότητας των φύλων και της προώθηση της «μη συμβατικότητας», έχει γίνει δημοφιλές το να μεγαλώνεις μικρά παιδιά «με ένα τρόπο ουδέτερο κατά το φύλο (gender-neutral)».

Το άρθρο που έχει τίτλο «Η ματαιότητα της gender-neutral ανατροφής», αναφέρεται στα "ουδέτερα κατά το φύλο" πρότυπα ανατροφής τέκνων ως εκείνα που «δεν αποκαλύπτουν το φύλο του μωρού κατά τη γέννηση, και ντύνουν τα παιδιά και διακοσμούν τα δωμάτιά τους σε διάφορες αποχρώσεις ανοιχτού μπεζ και τα ενθαρρύνουν να παίζουν με «ουδέτερα κατά το φύλο» παιχνίδια.

Υπάρχουν επίσης πιέσεις στις εταιρείες να βοηθήσουν, συνεχίζει η Soh, μιλώντας για «καταγγελίες γονέων» που έχουν οδηγήσει μεγάλες αμερικάνικες εταιρίες να «σταματήσουν τον διαχωρισμό των παιχνιδιών τους με βάση το φύλο».

Όλα αυτά, όμως, επισημαίνει, είναι ένα χάσιμο χρόνου, διότι «η επιστημονική πραγματικότητα είναι ότι είναι μάταιο να αντιμετωπίζεις τα παιδιά ως λευκές πλάκες χωρίς προκαθορισμένα χαρακτηριστικά. Η βιολογία παίζει ρόλο».

Μια μεγάλη και μακρόχρονη έρευνα δείχνει ότι οι προτιμήσεις των παιχνιδιών, για παράδειγμα, είναι έμφυτες, δεν είναι «κοινωνικά κατασκευασμένες»  ούτε διαμορφώνονται από την επιρροή των γονέων.

Τα περισσότερα κορίτσια θα κλίνουν προς κοινωνικά ενδιαφέροντα παιχνίδια, όπως κούκλες, που συμβάλλουν στην ανάπτυξη κοινωνικών και λεκτικών ικανοτήτων. Τα περισσότερα αγόρια θα κλίνουν προς τα παιχνίδια που είναι μηχανικά ενδιαφέροντα, όπως τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά, ενισχύοντας τις οπτικο-χωρικές τους ικανότητες.

Η Soh επισήμανε ότι «μια τεράστια έρευνα στην νευροαπεικόνιση έχει δείξει ότι υπάρχουν διαφορές στον εγκέφαλο μεταξύ των δύο φύλων».

Μια μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο "Infant and Child Development” (Ανάπτυξη Βρέφους και Παιδιού) και στις «Προτιμήσεις παιχνιδιών σύμφωνα με το φύλο σε αγόρια και κορίτσια ηλικίας 9-32 μηνών», έδειξε ότι αυτές οι προτιμήσεις προκύπτουν ήδη από τους εννέα μήνες «πριν τα παιδιά μεγαλώνοντας αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ των φύλων, στην ηλικία περίπου των 18 μηνών».

Η Soh έγραψε ότι «ένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο προέρχεται από τη μελέτη των κοριτσιών που είχαν εκτεθεί σε υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης προγεννητικά, στην περίπτωση μιας γενετικής πάθησης που ονομάζεται συγγενής υπερπλασία των επινεφριδίων, ή CAH».

Τα κορίτσια με CAH τείνουν να μη συμμορφώνονται προς το φύλο τους και να προτιμούν παιχνίδια που τυπικά είναι για τα αγόρια, ακόμα και όταν οι γονείς τους προσφέρουν περισσότερες επαίνους για τυπικά κοριτσίστικα παιχνίδια. Αυτό μιλάει για τον ζωτικό ρόλο των ορμονών στην ανάπτυξη των προτιμήσεων κατά το φύλο και τις διαφορές μεταξύ των φύλων στη συμπεριφορά, ευρύτερα (Prenatal Hormones and Postnatal Socialization by Parents as Determinants of Male-Typical Toy Play in Girls With Congenital Adrenal Hyperplasia,” Child Development, 10.1111/j.1467-8624.2005.00843.x).

Επιπλέον, συνεχίζει, μια εξίσου «τεράστια έρευνα νευροαπεικόνισης έχει δείξει διαφορές στον εγκέφαλο μεταξύ των δύο φύλων».

Μια μετα-ανάλυση 126 μελετών διαπίστωσε ότι οι άνδρες έχουν μεγαλύτερο συνολικό όγκο εγκεφάλου από ό, τι οι γυναίκες (“A meta-analysis of sex differences in human brain structure,” Neuroscience & Biobehavioral Reviews, Volume 39, February 2014).

Οι άνδρες παρουσιάζουν επίσης μεγαλύτερη συνδεσιμότητα λευκής ουσίας που εκτείνεται από το εμπρός προς το πίσω μέρος του εγκεφάλου, ενώ οι γυναίκες έχουν τις περισσότερες από αυτές τις συνδέσεις μεταξύ των δύο ημισφαιρίων.

Επιπλέον, όταν οι ερευνητές ανέλυσαν πάλι τα ίδια δεδομένα του εγκεφάλου από τη μελέτη «όχι διαφορές μεταξύ των φύλων», διαπίστωσαν ότι ήταν δυνατόν να προσδιοριστεί σωστά εάν ένας εγκέφαλος ήταν αρσενικός ή θηλυκός 73 τοις εκατό του χρόνου.

Η Soh συνέχισε:

Ακούω πολλούς ‘καλοπροαίρετους’ γονείς που μεγάλωσαν τα παιδιά τους σε gender-neutral σπίτια ότι έμειναν έκπληκτοι διαπιστώνοντας ότι παρ’ όλα αυτά έκλιναν προς στερεοτυπικού ενδιαφέροντος παιχνίδια.

Μικρά αγόρια που τους έδωσαν κατσαρόλες και τηγάνια για να παίξουν μαζί τους τα μετέτρεψαν σε αυτοσχέδια αυτοκίνητα, ολοκληρωμένα, δημιουργώντας μάλιστα και ήχους κινητήρα! Τα μικρά κορίτσια στρέφονταν το ένα προς το άλλο και άρχιζαν να παίζουν σπίτι.

Είπε επίσης ότι, εφ 'όσον τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να λάβουν μέρος σε δραστηριότητες που θεωρούν ενδιαφέρουσες, δεν υπάρχει τίποτα λάθος στο να είναι «τυπικά στο φύλο τους», καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι «το να αναγνωρίζεις τις εγγενείς διαφορές στα φύλα δεν είναι κάτι το επιβλαβές ή το ‘σεξιστικό’. «Οι διαφορές δεν σημαίνουν ότι το ένα φύλο είναι καλύτερο από το άλλο», είπε.

Debra W. Soh

Είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο να βρεις μια τέτοια ειλικρινή και ουσιαστική αξιολόγηση των βιολογικών διαφορών σε κάποιο από τα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης. Μπράβο στην Soh και στους L . A . που τόλμησαν να γράψουν ένα τέτοιο άρθρο, αν και δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν αυτά τα επιστημονικά δεδομένα ώστε να εξαχθεί το λογικό συμπέρασμα ότι η όλη «τρανσέξουαλ» προπαγάνδα δεν είναι τίποτε άλλο παρά κατασκευασμένες ανοησίες που επιβλήθηκαν στις δυτικές κοινωνίες από διανοητικά άρρωστους ανθρώπους οι οποίοι προσποιούνται ότι βιολογική διάκριση των φύλων «δεν υπάρχει».

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Στὴ βυζαντινὴ παιδεία ἡ Ἐκκλησία κατεῖχε σημαντικὸ ρόλο. Τὰ πρῶτα γράμματα τὰ μικρὰ παιδιὰ τὰ μάθαιναν σὲ σχολεῖα ποὺ διατηροῦσε ἡ Ἐκκλησία (ἀνάγνωση, γραφή, γραμματική, ψαλμούς, μουσική, ἱερὰ ἱστορία). Μετὰ τὴ βασικὴ αὐτὴ ἐκπαίδευση ἀκολουθοῦσε ἡ γενικὴ ἐγκύκλιος παιδεία, ὅπου τὰ μεγαλύτερα παιδιὰ διδάσκονταν γραμματική, ρητορική, ποιητική, ἱστορία, φιλοσοφία καὶ μαθηματικά. Ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους συγγραφεῖς διδάσκονταν Ὅμηρο, Ἡσίοδο, Πίνδαρο, κείμενα τοῦ Δημοσθένους, τοῦ Λυσίου, βασικὲς φιλοσοφικὲς ἀρχὲς τοῦ Πλάτωνος καὶ τοῦ Ἀριστοτέλους, παράλληλα μὲ κείμενα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ (Ψαλτήριο, Παροιμίαι Σολομῶντος κ.ἄ.) καὶ τοὺς Πατέρες.

Γεώργιος Παχυμέρης, λόγιος κληρικός, θεολόγος, φιλόσοφος, ἱστορικός καὶ μαθηματικός. 1242-1310

Στὴ βυζαντινὴ παιδεία ἡ Ἐκκλησία κατεῖχε σημαντικὸ ρόλο. Τὰ πρῶτα γράμματα τὰ μικρὰ παιδιὰ τὰ μάθαιναν σὲ σχολεῖα ποὺ διατηροῦσε ἡ Ἐκκλησία (ἀνάγνωση, γραφή, γραμματική, ψαλμούς, μουσική, ἱερὰ ἱστορία). Μετὰ τὴ βασικὴ αὐτὴ ἐκπαίδευση ἀκολουθοῦσε ἡ γενικὴ ἐγκύκλιος παιδεία, ὅπου τὰ μεγαλύτερα παιδιὰ διδάσκονταν γραμματική, ρητορική, ποιητική, ἱστορία, φιλοσοφία καὶ μαθηματικά. Ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους συγγραφεῖς διδάσκονταν Ὅμηρο, Ἡσίοδο, Πίνδαρο, κείμενα τοῦ Δημοσθένους, τοῦ Λυσίου, βασικὲς φιλοσοφικὲς ἀρχὲς τοῦ Πλάτωνος καὶ τοῦ Ἀριστοτέλους, παράλληλα μὲ κείμενα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ (Ψαλτήριο, Παροιμίαι Σολομῶντος κ.ἄ.) καὶ τοὺς Πατέρες.

Ὅσοι ἐπιθυμοῦσαν ἀνώτερες σπουδὲς μποροῦσαν νὰ φοιτήσουν σὲ πανεπιστημιακὰ ἱδρύματα ποὺ διατηροῦσαν τὸ κράτος καὶ ἡ Ἐκκλησία. Οἱ αὐτοκράτορες μερίμνησαν ἰδιαιτέρως γιὰ τὶς ἀνώτερες σπουδές. Ἤδη ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο εἶχε ἱδρυθεῖ καὶ λειτουργοῦσε στὴν Κων/πολη ἀνώτερο ἐκπαιδευτήριο, τὸ ὁποῖο ἐπὶ

Θεοδοσίου Β’ (425) ἀναδιοργανώθηκε καὶ ἔμελλε νὰ ἀποτελέσει κορυφαῖο ἐκπαιδευτικὸ ἵδρυμα πανεπιστημιακοῦ ἐπιπέδου, γνωστὸ ὡς Πανδιδακτήριον, μὲ συνεχῆ λειτουργία ὣς τὴν Ἅλωση τῆς Πόλεως. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι πρὶν ἀπὸ τὴν ἵδρυση τοῦ Πανδιδακτηρίου ὑπῆρχαν σὲ ἄλλες πόλεις τῆς Αὐτοκρατορίας ἀνώτερες σχολὲς φημισμένες, ὅπως οἱ σχολὲς Φιλοσοφίας καὶ Ρητορικῆς στὴν Ἀθῆνα, τὸ «Μουσεῖον» τῆς Ἀλεξάνδρειας, ἡ Νομικὴ Σχολὴ τῆς Βηρυττοῦ, ἡ Ἀντιόχεια, ὅπου δίδασκε ὁ μέγας διδάσκαλος τῆς ρητορικῆς Λιβάνιος. Διδασκόταν στὸ Πανδιδακτήριον ἑλληνικὴ καὶ λατινικὴ ρητορική, γραμματικὴ καὶ φιλολογία, ἡ νομικὴ ἐπιστήμη καὶ ἡ φιλοσοφία (στὰ πλαίσια τῆς ὁποίας ἐντασσόταν καὶ ἡ ἰατρική, οἱ ἰατροφιλόσοφοι). Ἡ νομοθεσία προέβλεπε κτηριακὴ ὑποδομή, κρατικὴ μισθοδοσία τῶν καθηγητῶν, τίτλους καὶ προνόμια κοινωνικά. Ἡ ἐπιλογὴ τῶν καθηγητῶν γινόταν μὲ αὐστηρὰ κριτήρια ἐπιστημονικῆς γνώσης καὶ ἤθους. Μεγάλες μορφὲς σπούδασαν καὶ ἐδίδαξαν ὡς καθηγητὲς τοῦ Πανδιδακτηρίου, ὅπως ὁ Μέγας Φώτιος, ὁ Λέων ὁ Φιλόσοφος καὶ Μαθηματικὸς (9ος αἰ), ὁ Μιχαὴλ Ψελλός, ὁ μετέπειτα Πατριάρχης Ἰω. Ξιφιλίνος (11ος αἰ), ὁ Εὐστάθιος, μητροπολίτης Θεσσαλονίκης (12ος αἰ), οἱ Γεώργιος ὁ Ἀκροπολίτης καὶ Θεόδωρος Μετοχίτης, ἀμφότεροι Μεγάγοι Λογοθέτες τοῦ κράτους, ὁ Γεώργιος Σχολάριος, γιὰ νὰ ἀναφέρουμε μερικὰ ἀπὸ τὰ πιὸ γνωστὰ ὀνόματα.

Ἡ μέριμνα τῶν αὐτοκρατόρων γιὰ τὴ διαρκῆ ἀναβάθμιση τοῦ Πανδιδακτηρίου, ποὺ μὲ τὴν ἀδιάκοπη λειτουργία του ἀπὸ τὸν 4ο ὣς τὸν 15ο αἰ. ἐλάμπρυνε τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ Βυζαντίου, ὑπῆρξε συνεχής. Προστίθενται καὶ νέες ἕδρες. Τὸν 9ο αἰ. τὸ Πανδιδακτήριο μεταφέρεται στὸ ἀνάκτορο τῆς Μαγναύρας καὶ ὑπὸ τὴν ἐποπτεία τοῦ Λέοντος τοῦ Μαθηματικοῦ δίδεται νέα ὤθηση στὴ διδασκαλία τῶν μαθηματικῶν, τῆς γεωμετρίας, τῆς ἀστρονομίας. Τὸν 11ο αἰ. ἱδρύεται ἰδιαίτερη Νομικὴ Σχολὴ στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Μαγναύρας. Παράλληλα, μὲ τὴν παρότρυνση καὶ τὴν ἐνίσχυση τῶν αὐτοκρατόρων ἱδρύονται δημόσιες βιβλιοθῆκες στὶς μεγάλες πόλεις τῆς αὐτοκρατορίας.

Τὸ ἐπίπεδο τῆς μόρφωσης στὸ Βυζάντιο παρέμεινε πάντοτε ὑψηλό. Ἡ φήμη τοῦ Πανδιδακτηρίου ὡς ἀνωτέρου μορφωτικοῦ ἱδρύματος ξεπερνοῦσε τὰ ὅρια τῆς αὐτοκρατορίας. Στὴν ὕστερη περίοδο τοῦ Βυζαντίου πολλοὶ Δυτικοευρωπαίοι, κυρίως Ἰταλοί, ἔρχονται στὴν Κων/πολη γιὰ νὰ συμπληρώσουν τὶς σπουδές τους, ἐνῷ πολλοὶ λόγιοι τοῦ Βυζαντίου, καθηγητὲς καὶ δάσκαλοι πανεπιστημιακοί, καταφεύγουν στὴν Δύση καὶ διδάσκουν στὶς ἀκαδημῖες τῆς Ρώμης, τῆς Φλωρεντίας, τῆς Πάδοβας, τοῦ Παρισίου. Ἔτσι, λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν Ἅλωση, τὸ Πανδιδακτήριο καθίσταται γέφυρα γνώσεως καὶ ἀνθρωπιστικῆς παιδείας μεταξὺ Δύσεως καὶ Ἀνατολῆς.

Αὐτὴ ἡ γόνιμη σύζευξη ἑλληνισμοῦ καὶ χριστιανισμοῦ ὑπῆρξε μία εὐτυχὴς συνάντηση γιὰ τὸν πολιτισμὸ ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ διαμόρφωση μίας νέας ἑλληνικότητας τῶν Μέσων Χρόνων. Οἱ Μεγάλοι Καππαδόκες Πατέρες τοῦ 4ου αἰ. εἶχαν φοιτήσει στὶς περίφημες ἐθνικὲς σχολὲς τῶν Ἀθηνῶν καὶ τὰ ἔργα τους εἶναι γεμάτα ἀπὸ παραπομπὲς σὲ κλασσικοὺς συγγραφεῖς. Μάλιστα, ὁ Μέγας Βασίλειος ἔγραψε εἰδικὴ πραγματεία γιὰ τὴν ὠφέλεια τὴν προερχόμενη ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ γραμματεία («Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο γραμμάτων», P.G. 31, 564-589).

Νικήτας Χωνιάτης ἤ Ἀκομινᾶτος (περ.1155-1216), ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους ἱστορικοὺς, ὄντας αὐτόπτης μάρτυρας τῆς κατάληψης τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπὸ τοὺς Σταυροφόρους στὶς 13 Ἀπριλίου 1204.

Ἡ ἐκτίμηση τῆς παιδείας καὶ ἡ ἐνασχόληση μὲ αὐτὴν ἦταν φυσικὸ νὰ ὁδηγήσει σὲ μία τεράστια παραγωγὴ ἔργων θεολογικῶν, φιλοσοφικῶν, λογοτεχνικῶν, μὲ πηγὴ ἐμπνεύσεως τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία καὶ πρότυπο φιλολογικὸ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ γραμματεία. Μπροστὰ στὴν ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας νὰ ὑπερασπισθεῖ τὴν ὀρθὴ πίστη ἀπὸ τὶς αἱρετικὲς κακοδοξίες καὶ τὶς κατηγορίες τῶν ἐθνικῶν, ἀναπτύχθηκε μία ἐκκλησιαστικὴ γραμματεία ποὺ κάλυπτε πολλοὺς τομεῖς: ἀπολογητική, ἀντιρρητική, ἀντιαιρετική, δογματική, ἑρμηνευτικὴ τῶν Ἁγίων Γραφῶν, ὁμιλητική, κηρυγματική, ρητορική, ὑμνολογία, ποιητική, ἁγιολογική, συναξαριακή, λόγοι ἐπίσημοι, ἐγκωμιαστικοί, πανηγυρικοί, ποιμαντικὲς ἐπιστολὲς κ.ἄ.

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶχαν εὐρεῖα μόρφωση, θεολογικὴ καὶ φιλοσοφική, εὐρύτερα ἀνθρωπιστική, καὶ αὐτὸ φαίνεται τόσο ἀπὸ τὶς σπουδές τους ὅσο καὶ ἀπὸ τὰ γραφόμενά τους. Εἶναι γνωστὸν π.χ. ὅτι ὁ Μέγας Βασίλειος καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος εἶχαν φοιτήσει στὴν Ἀθῆνα, καὶ εἶχαν διδάσκαλο τὸν φημισμένο ρήτορα καὶ φιλόσοφο Λιβάνιο, καὶ παράλληλα εἶχαν γνώσεις ἰατρικῆς, ἀστρονομίας, γεωμετρίας. Στὰ κείμενά τους ὑπάρχει πλῆθος παραπομπῶν σὲ ἀρχαίους συγγραφεῖς, ἡ δομή τους θυμίζει ρητορικὰ σχήματα τῶν ρητόρων τῆς ἀρχαιότητας (ὄχι τυχαίως ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπεκλήθη ὡς «ὁ χριστιανὸς Δημοσθένης»). Ὁ Μέγας Βασίλειος «Εἰς τὴν Ἑξαήμερον» περιέχει πολλὰ στοιχεῖα ποὺ φανερώνουν βαθειὰ ἐπιστημονικὴ γνώση τῆς κοσμολογίας καὶ τῆς ἀστρονομίας. Ὁ Συνέσιος, ἐπίσκοπος Πτολεμαΐδος τῆς Κυρήνης, βαθὺς γνώστης τῆς πλατωνικῆς φιλοσοφίας, τῆς ἀριθμητικῆς καὶ τῆς γεωμετρίας, διατηροῦσε ἐπαφὴ καὶ ἀντήλλασσε ἀπόψεις μὲ τὴν ἐθνικὴ Ὑπατία, τὴ μεγάλη μαθηματικὸ τῆς Ἀλεξάνδρειας.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνὸς ἔγραψε χιλιάδες στίχους σὲ ἄπταιστη ὁμηρικὴ γλῶσσα καὶ σὲ ὁμηρικὸ δακτυλικὸ ἑξάμετρο, ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης στὰ ἔργα του φανερώνεται βαθὺς γνώστης τῆς φιλοσοφικῆς καὶ ἀνθρωπολογικῆς ὑποστάσεως τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας στὰ δογματικὰ καὶ ἑρμηνευτικά του ὑπομνήματα χρησιμοποιεῖ πλῆθος παραπομπῶν σὲ Ἕλληνες συγγραφεῖς.

Μορφωμένοι καὶ λόγιοι ἱεράρχες μερίμνησαν ἰδιαιτέρως γιὰ τὴ διάσωση καὶ τὴ διάδοση τῆς ἑλληνικῆς παιδείας. Μποροῦμε νὰ ἀναφέρουμε τὸν πατριάρχη Μέγα Φώτιο, τὸν πανεπιστήμονα αὐτόν, τὸν βυζαντινὸν Ἀριστοτέλη, ὅπως τὸν ἀποκαλεῖ ὁ Krumbacher, ὁ ὀποῖος μὲ τὴ «Μυριόβιβλό» του διασώζει ἀποσπάσματα ἀπωλεσθέντων ἔργων κλασσικῶν συγγραφέων, ποὺ τὰ παρουσιάζει καὶ τὰ ἀξιολογεῖ φιλολογικά, καὶ μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὸν κάθε συγγραφέα.

Τὸ ἔργο τοῦ Φωτίου συνέχισε ὁ μαθητής του Ἀρέθας, ἐπίσκοπος Καισαρείας (9ος αἰ), ὁ ὁποῖος ὀργάνωσε εἰδικὸ ἐπιτελεῖο καὶ μὲ συνεργάτες του ἐπιδόθηκε στὴ συλλογὴ ἑλληνικῶν χειρογράφων, τὴν ἀντιγραφή τους καὶ παράλληλα τὸν ὑπομνηματισμὸ καὶ τὴν φιλολογικὴ κριτικὴ τῶν κειμένων. Κώδικες μὲ σχόλια τοῦ Ἀρέθα ἀναφερόμενα στὸ σύνολο σχεδὸν τῆς ἑλληνικῆς γραμματείας καὶ οἱ σημειώσεις του στὰ χειρόγραφα ἀποδεικνύουν τὴν εὐρεῖα κλασσικὴ παιδεία καὶ τὸ γνήσιο φιλολογικὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες συγγραφεῖς. Τὴν ἴδια ἐποχὴ (9ος αἰ) στὴν Μονὴ Στουδίου ὁ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ὀργανώνει εἰδικὸ ἐργαστήριο περισυλλογῆς καὶ ἀντιγραφῆς ἀρχαίων χειρογράφων (βιβλιοθήκη, scriptorium) καὶ τὸ ἴδιο συμβαίνει σὲ πολλὲς μονὲς (Πάτμου, Ἁγίου Ὄρους, Μετεώρων, Ἁγίας Αἰκατερίνης Σινᾶ, μονὲς ποὺ σήμερα κατέχουν τὶς μεγαλύτερες διασωθεῖσες συλλογὲς ἑλληνικῶν χειρογράφων).

Τὸν 12ο αἰ. δεσπόζει ἡ μορφὴ τοῦ ἁγίου Εὐσταθίου, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Κάτοχος σὲ βάθος τῆς κλασσικῆς παιδείας, συνεχίζει τὴ φιλολογικὴ παράδοση τῶν προκατόχων του λογίων ἱεραρχῶν. Τὰ σχόλιά του, τὰ προλεγόμενα καὶ οἱ παρεκβολές του στὰ ὁμηρικὰ ἔπη διατηροῦν τὴν ἐπιστημονική τους ἀξία ὣς τὶς μέρες μας καὶ μελετῶνται ἀπὸ τοὺς σύγχρονους φιλολόγους, ἐνῷ σημαντικὸ γιὰ φιλολογικὴ ἐπιστήμη εἶναι τὸ λεξικογραφικὸ ἔργο τοῦ Σουΐδα (10ος αἰ). Ἀλλὰ καὶ οἱ μεγάλες πόλεις διαθέτουν δημόσιες βιβλιοθῆκες. Ἡ μεγαλύτερη καὶ πλουσιότερη ἦταν αὐτὴ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀξιόλογες ἀτομικὲς συλλογὲς χειρογράφων διέθεταν καὶ οἱ λόγιοι τῆς ἐποχῆς. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι πολλὰ ἑλληνικὰ χειρόγραφα καταστράφηκαν μὲ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλεως ἀπὸ τοὺς Σταυροφόρους (1204).

Ἀλλὰ καὶ ἡ πλειοψηφία τῶν αὐτοκρατόρων τοῦ Βυζαντίου εἶχαν ἀξιόλογη παιδεία καὶ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν συνέγραψαν δικά τους ἔργα.

Ὁ Θεόδωρος Β’ Λάσκαρις, αὐτοκράτωρ τῆς Νικαίας (1254-1258), συνέγραψε θεολογικὲς καὶ φιλοσοφικὲς μελέτες, ἐνῷ τὸ ἀριστούργημά του εἶναι ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ὁ Ἰωάννης ΣΤ’ Καντακουζηνὸς (1341-1355) συμμετεῖχε ἐνεργὰ στὴν ἡσυχαστικὴ ἔριδα τῆς ἐποχῆς, στὶς θεολογικὲς συζητήσεις ποὺ ἐγίνοντο, ἐνῷ συνέγραψε πραγματεία ὑπὲρ τῶν ἡσυχαστικῶν ἀπόψεων καὶ κατὰ τῆς κακοδοξίας τοῦ Βαρλαάμ, λόγους ἀντιρρητικοὺς κατὰ Ἰουδαίων καὶ Μωαμεθανῶν, Βυζαντινὴ Ἱστορία σὲ 4 βιβλία. Ἐγκατέλειψε τὸν αὐτοκρατορικὸ μανδύα γιὰ νὰ ἐνδυθεῖ τὸ μοναχικὸ ράσο. Θεωρεῖται ὁ θεολογικότερος τῶν αὐτοκρατόρων. Ὁ Μανουὴλ Β’ Παλαιολόγος (1391-1425) συνέγραψε καὶ αὐτὸς θεολογικὲς πραγματεῖες (Περὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος) καὶ ἀντιρρητικοὺς κατὰ τοῦ μωαμεθανισμοῦ, καθὼς καὶ ὕμνους, τροπάρια, προσευχές. Βλέπουμε λοιπὸν ὅτι στὸ Βυζάντιο ἐπικρατεῖ τὸ πρότυπο τοῦ πεπαιδευμένου βασιλέως, τοῦ αὐτοκράτορος φιλοσόφου, τοῦ ἡγεμόνος ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ διοικητικά του καθήκοντα ἔχει καὶ ἄλλα ἐνδιαφέροντα κοινωνικὰ καὶ ἀνθρωπιστικά. Δίπλα στοὺς αὐτοκράτορες στέκονται ἰσότιμα στὸ πλευρό τους ἀξιόλογες αὐτοκράτειρες μὲ ἀνάλογα πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα. Ἀκόμη καὶ λίγα χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν Ἅλωση, ὑπάρχουν αὐτοκράτορες Παλαιολόγοι μὲ ἀνθρωπιστικὰ ἐνδιαφέροντα καὶ θεολογικὲς προσεγγίσεις διαλεγόμενοι μὲ τὴ δυτικὴ σκέψη καὶ τὸ Ἰσλάμ. Τὸ πρότυπο τοῦ ἡγεμόνος ἀνθρωπιστῆ, προστάτη τῶν τεχνῶν καὶ τῶν γραμμάτων, ποὺ θὰ ἐπικρατήσει στὴν Ἰταλικὴ Ἀναγέννηση μὲ τοὺς Μεδίκους, Σφόρτσα κ.ἄ., ἔχει προηγηθεῖ ἱστορικὰ κατὰ πολλοὺς αἰῶνες ἐνσαρκούμενο στοὺς βυζαντινοὺς Ρωμαίους αὐτοκράτορες καὶ μάλιστα σὲ δύσκολες ἱστορικὰ περιόδους.

Νὰ ὑπενθυμίζουμε ἁπλῶς συγκριτικὰ ὅτι στὴ Δύση ἡγεμόνες καὶ βασιλεῖς μεγάλων κρατῶν μετὰ δυσκολίας ἤξεραν πολλὲς φορὲς γραφὴ καὶ ἀνάγνωση. Ὅταν στὴν Ἀνατολὴ ὑπῆρχαν πεπαιδευμένοι λόγιοι αὐτοκράτορες, στὴ Δύση ἐπικρατοῦσε τὸ πυκνὸ σκοτάδι, κοινωνικὸ καὶ πνευματικό, τῶν μαύρων χρόνων τοῦ Μεσαίωνα. Στὴν ἕως τώρα παρουσίαση διαφόρων τομέων τῆς βυζαντινῆς κοινωνίας, διαπιστώσαμε ὅτι αὐτὴ διακρινόταν ἀπὸ ἀξιοζήλευτικη πνευματικὴ καὶ πολιτιστικὴ ζωτικότητα καὶ δημιουργικότητα σὲ ὁλόκληρο τὸ φάσμα της. Ἀκόμη καὶ στὴν ὕστερη φάση τῆς αὐτοκρατορίας, ποὺ ἐδαφικά, οἰκονομικὰ καὶ στρατιωτικὰ ἦταν ἐξασθενημένη, ἐμφάνιζε ἀξιόλογη πνευματικὴ ἰκμάδα, μία τελευταία Παλαιολόγεια ἀναγέννηση. Μὲ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλεως (1453), ποὺ σηματοδότησε τὸν θάνατο τῆς Αὐτοκρατορίας, δὲν σήμανε ταυτόχρονα καὶ τὸ τέλος τοῦ πολιτισμοῦ της. Τὸ Πατριαρχεῖο Κων/πόλεως καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀπετέλεσαν τὸ συνεκτικὸ σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν ὑπόδουλων , ποὺ μὲ τὸ θρησκευτικό τους κῦρος καὶ τὴν πνευματική τους ἀκτινοβολία ἐξακολουθοῦν νὰ ἐπηρεάζουν τὸν ὀρθόδοξο κόσμο. Τὸ Βυζάντιο ἐξακολούθησε νὰ ὑπάρχει καὶ μετὰ τὴν Ἅλωση ὡς πολιτισμός, ὡς πίστη, ὡς τρόπος ζωῆς, ὥστε δικαίως ὁ Ρουμάνος ἱστορικὸς N. Iorga νὰ μιλάει γιὰ «τὸ Βυζάντιο μετὰ τὸ Βυζάντιο» ( Byzance apres Byzance).

Ἀλλὰ καὶ στὴ Δύση τὸ ὕστερο Βυζάντιο μετέδωσε τὴν τελευταία του πνευματικὴ ἀναλαμπή. Λόγιοι λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν Ἅλωση κατέφυγαν φυγάδες στὴ Δύση μεταφέροντας μαζί τους χειρόγραφα μὲ ἀρχαιοελληνικὰ κείμενα, ἀναζωπυρώνοντας τὸ ἐνδιαφέρον τῶν Δυτικῶν γιὰ τὴν μελέτη τῶν κλασσικῶν συγγραφέων τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιότητας στὴν σκέψη τοῦ Πλάτωνος καὶ τὴν ἐκμάθηση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Λόγιοι ὅπως οἱ Μανουὴλ Χρυσολωρᾶς, Πλήθων Γεμιστός, Βησσαρίων, Δήμ. Χαλκοκονδύλης, Ἰω. Ἀργυροπουλος, Ἰανὸς Λάσκαρις, δίδαξαν σὲ Πανεπιστήμια τῆς Ρώμης, τῆς Πάδοβας, τῆς Φλωρεντίας, τοῦ Παρισίου, τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ φιλοσοφία, συνέβαλαν στὴν ἵδρυση τῆς Πλατωνικῆς Ἀκαδημίας τῆς Φλωρεντίας, συμμετεῖχαν στὴ συγκέντρωση χειρογράφων, τὴν ἀντιγραφή τους καὶ τὴν μετάφραση σὲ ἄλλες γλῶσσες.

Ἔτσι λοιπὸν οἱ λόγιοι αὐτοὶ «φυγάδες», καθὼς σκορπίσθηκαν στὶς χῶρες τῆς Δύσεως, ἔγιναν οἱ φορεῖς τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος καὶ οἱ πρόδρομοι τοῦ κοσμοπολίτικου ἰδεώδους. «Στὴν εὐρωπαϊκὴ σύνθεση τὸ Βυζάντιο, πραγματικὴ «Πρωτο-Εὐρώπη», προσέφερε στὴ Δύση μὲ τὸν θάνατό του τὰ ἀνθρωπιστικὰ ἐκεῖνα στοιχεῖα ποὺ διαμόρφωσαν τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ τοῦ νεότερου κόσμου (Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Ἐκδοτικὴ Ἀθηνῶν, τομ. Ι΄, σελ. 357), βοηθῶντας τὴ Δύση νὰ ἀνακαλύψει ξανὰ τὴν πολιτιστική της ταυτότητα στὴν κληρονομιὰ τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ ἀνθρωπισμοῦ καὶ νὰ προχωρήσει στὴν Ἀναγέννηση τῶν Γραμμάτων καὶ τῶν Τεχνῶν ἀφήνοντας πίσω της τὸν σκοτεινὸ Μεσαίωνα.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Α] Το βδέλυγμα της ερημώσεως είναι ο Αντίχριστος που θα καθίσει ως πολιτικός, στρατιωτικός και θρησκευτικός αρχηγός στο Ναό του Θεού, «εν τόπω αγίω».
«Βδέλυγμα όμως ερημώσεως είναι και ό,τι άλλο ακάθαρτο πρίν από τον ερχομό του Αντιχρίστου εισέρχεται και κάθεται σε άγιο τόπο και ερημώνει το όποιο ιερό περιβάλλον.

Είναι η αίρεση και οι αιρετικοί που μολύνουν την ορθόδοξη κοινωνία και εισέρχονται με βέβηλα πόδια στην Αγία Ορθοδοξία μας.
Όταν για παράδειγμα πλήν λίγο καιρό κλήθηκε ο αιρεσιάρχης πάπας να επισκεφθεί τη Λέσβο, όλοι οι ορθόδοξοι τόλεγαν ότι κάτι κακό θα συμβεί.
Έτσι και έγινε: από κείνη την ώρα μέχρι τώρα δεν ησύχασε το Νησί μας. Μεγάλη αναταραχή και ένταση στον καταυλισμό των προσφύγων. Είχαμε και δύο νεκρούς. Όπου πατήσει πόδι αιρετικών, δεν φυτρώνει ούτε χορτάρι.

Σχετικό είναι και το γεγονός σύμφωνα με το οποίο σε χρόνο που ο άγιος Ιωάννης ο θεολόγος λουζόταν στο δημόσιο λουτρό της Εφέσου και έμαθε ότι παραδίπλα ήταν και ο αιρετικός Κήρινθος, έφυγε αμέσως μαζί με τους συνοδούς του λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ας φύγουμε καλύτερα μη πέσει και μας πλακώσει η στέγη του λουτρού».
Είναι πηγή δυστυχίας, κακοδαιμονίας και απωλείας η αίρεση.

Β] Βδέλυγμα της ερημώσεως είναι επίσης και το σχίσμα, το οποίο δεν ξεπλένεται ούτε με αίμα μαρτυρίου. Το σχίσμα είναι η χειρότερη βόμβα στα θεμέλια του έθνους και όσες φορές η ενότητα των Ορθοδόξων υποβαθμιζόταν, ακολουθούσαν με μαθηματική ακρίβεια συμφορές και ακαταστασίες.

Δεν υπάρχει λοιπόν χειρότερο πράγμα από την αίρεση και το σχίσμα. Άνθρωποι που έχασαν την αλήθεια της Εκκλησίας και έσχισαν τον άρραφο χιτώνα της Ορθοδοξίας δεν έχουν κανένα καρπό της χάριτος και μόνο πρόξενοι συμφορών μπορεί να γίνουν. Τους ακολουθεί ο διάβολος.

Τόπος άγιος όμως δεν είναι μόνο η Εκκλησία και η Ορθοδοξία. Τηρουμένων των αναλογιών άγια αγίων έχει και η Οικογένεια και η Πατρίδα, η ελληνορθόδοξη κοινωνία και το ελληνικό σχολείο.

Τόπος άγιος είναι και η ψυχή κάθε ανθρώπου και δή νέου και παιδιού όπου με αναίδεια και αναισχυντία επεμβαίνουν κάποιοι τρίτοι και διαφθείρουν, κάποιοι βαμμένοι κομματικοί κήρυκες, χρηματολάτρες έμποροι ψυχών και σωμάτων, μαντατοφόροι σάπιων ιδεών και απόψεων, άγγελοι του θανάτου των εκτρώσεων, δούλοι των στοών και των λεσχών, εκπαιδευτικοί που πάτησαν τον όρκο και το σύνταγμα, αποτυχημένοι μαρξιστές παλαιάς κοπής.

Γ] Τελευταία, «επ΄ εσχάτων των ημερών» η ομοφυλοφιλική θεωρητική πτέρυγα της διεθνούς των ασεβών αποφάσισε να εισβάλλει και με μια θεματική εβδομάδα να θρονιαστεί, στις έδρες και τις αίθουσες, στα μυαλά και τις ψυχές των μαθητών των Γυμνασίων της χώρας μας.

«Επειγόντως, ολιστικώς και βιωματικώς», με ταυτόχρονη ακύρωση του συνήθους γνωστού εβδομαδιαίου προγράμματος μαθημάτων, σύμφωνα με την εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, πρέπει να πιστέψουν και να αποδεχθούν οι μαθητές την ανατροπή και αποδόμηση των έμφυλων στερεοτύπων που έχει μέχρι τώρα η ελληνορθόδοξη κοινωνία, δηλαδή τις αρχές και της αξίες του Ευαγγελίου και της ελληνορθόδοξης παράδοσης.

Αυτό το βδέλυγμα της ερημώσεως του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής βιάζεται πολύ και θέλει να προλάβει Γονείς, Εκκλησία, Ιερείς κλπ και να ερημοποιήσει ψυχές «υπέρ ων Χριστός απέθανεν» σπέρνοντας τον αμοραλισμό, δηλ. την ηθική αδιαφορία, στις νεανικές ψυχές. ΄Εχει καλέσει γι΄ αυτό το σκοπό την «αδελφή του θανάτου», την ομοφυλοφιλία και επισκέπτονται μαζί τις σχολικές αίθουσες, εκεί όπου δεσπόζει η Εικόνα Του Χριστού και η Αγία Πίστη μας.

Το βδέλυγμα της ερημώσεως, όποιο και νάναι, τελικά και σίγουρα θα το εξαφανίσει από προσώπου γης με ένα φύσημα του στόματός Του ο Ίδιος ο Χριστός. Περιμένουμε λοιπόν με έμπονη προσευχή την απάντηση του ουρανού και το τελευταίο λεπτό του Θεού.

Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας

Ο Ακύλας ήταν ένας Εβραίος, που είχε γεννηθεί στον Πόντο. Σε νεαρή ηλικία πρέπει να εγκαταστάθηκε στην Ρώμη, όπου και πιθανώς γνώρισε την Πρίσκιλλα, την «μικρή Πρίσκα», Ρωμαία, που ίσως ανήκε στην ανώτερη τάξη, με την οποία και παντρεύτηκε...

Αναρωτιέται κανείς, «μα δεν υπάρχει πολιτικός και νομικός κόσμος να δει το προφανές»; Από πότε το νόμιμο μετρητό χρήμα δεν αναγνωρίζεται ως χρήμα; Από πότε οι ΙΔΙΕΣ νόμιμες αποδείξεις έχουν διαφορετική φορολογική μεταχείριση;! Και από πότε τιμωρείται έμπρακτα η χρήση του νόμιμου μετρητού και των νόμιμων αποδείξεων με τη φορολογική επιβάρυνση αυτών που τα χρησιμοποιούν;

Η απόφαση της κυβέρνησης, που δημοσιεύτηκε προχτές στο ΦΕΚ και περιγράφει το πώς χτίζεται το αφορολόγητο είναι νομικά στον αέρα. Παραβιάζει σαφώς την αρχή της αναλογικότητας σε πρώτη εκτίμηση. Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι το κράτος δίνει το δικαίωμα σε όλους τους πολίτες να χρησιμοποιούν τα τραπεζογραμμάτια, δηλαδή τα μετρητά, για όλες τις συναλλαγές. Επομένως, τα αναγνωρίζει ως μέσο νόμιμης συναλλαγής.

Το ίδιο κράτος επιβάλλει την έκδοση αποδείξεων για παροχή αγαθών και υπηρεσιών και τις αποδέχεται σαν φορολογική Αρχή ισότιμα. Δηλαδή, η απόδειξη για τη μπουγάτσα που αγοράστηκε με μετρητά είναι η ίδια απόδειξη αν η μπουγάτσα αγοράστηκε με κάρτα. Η μία αυτή απόδειξη έχει την ίδια αποδεικτική αξία αγοράς έναντι οποιασδήποτε φορολογικής Αρχής.

Επομένως, το κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίζει με διαφορετικό φορολογικό τρόπο τις ίδιες συναλλαγές που γίνονται με μετρητά ή με κάρτα. Ακόμα πιο σαφώς, δεν μπορεί να τιμωρεί εκείνον που κάνει χρήση του νόμιμου μετρητού, έναντι εκείνου που χρησιμοποιεί κάρτα, από τη στιγμή που του έχει δώσει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το τραπεζογραμμάτιο.

Πώς τον τιμωρεί; Εκείνος που αγοράζει τη μπουγάτσα με κάρτα απαλλάσσεται φορολογίας, ενώ εκείνος που την αγοράζει με μετρητά επιβαρύνεται. Επιβαρύνεται, πρώτον γιατί δεν απαλλάσσεται φορολογίας και δεύτερον γιατί με τις ιδέες της κυβέρνησης θα πληρώσει και φορολογική ποινή αν δεν συγκεντρώσει συγκεκριμένο ποσό αγορών με κάρτα!

Οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα και υποχρέωση να μαζεύουν νόμιμες αποδείξεις για τις αγορές αγαθών και υπηρεσιών χρησιμοποιώντας μετρητά από τη στιγμή που το κράτος δεν έχει αποσύρει ούτε τις νόμιμες αποδείξεις ούτε τα μετρητά.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις το κράτος δεν μπορεί να τιμωρήσει τους πολίτες που χρησιμοποιούν αυτούς τους δύο νόμιμους τρόπους. Η τιμωρία, που επιβάλει ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση κάτω από τα για άλλη μια φορά κοιμισμένα μάτια της αντιπολίτευσης, είναι κατάφωρα καταχρηστικός.

Ένας νομικός που τεκμηρίωσε αυτό που κάποιοι συνάδερφοι έχουμε δει ήταν ο διδάκτορας του Εμπορικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Southampton της Μ. Βρετανίας (!) κ Νικ. Κουλάδης, που επισήμανε ότι η μόνη ρύθμιση που μπορεί να κάνει το κράτος διαχωρίζοντας τα μετρητά από το λεγόμενο πλαστικό χρήμα είναι να δώσει κίνητρο περαιτέρω φοροαπαλλαγής στους χρήστες καρτών. Αλλά επ ουδενί να τιμωρήσει όσους δεν τις χρησιμοποιούν!

Στην τούρτα υπάρχει και ένα κερασάκι. Ο νόμος προβλέπει απαλλαγή του πέναλτι επί της χρήσης πλαστικού, εκτός από κατηγορίες βαρειά ανήμπορων συμπολιτών και για τους άνω των 70 ετών, γιατί τους θεωρεί ανήμπορους να χρησιμοποιήσουν κάρτες. Τους οποίους όμως υποχρεώνει να κάνουν φορολογικές δηλώσεις ηλεκτρονικά, μέσω Taxis!!

Αθάνατο ελληνικό κράτος! Κράτος άλλοτε άσχετων και άλλοτε δόλιων πολιτικών και στελεχών, που υπάρχει για να αδικοπραγεί σε βάρος των πολιτών του. Οι οποίοι το ανέχονται.

Πηγή: Liberal, ID-on't renounce my freedom

Με ευχαρίστηση είδα την ανακοίνωση / πρόσκληση την νέα ΕΔΕΥ να προσκαλεί ξένες εταιρείες για την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που υπάρχουν στο Βόρειο Αιγαίο, Ιόνιο και Δυτική Ελλάδα, εικόνα 1. Αυτό σημαίνει παραδοχή της ύπαρξης κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.

Ένα θέμα όμως που έχει ανακύψει, είναι αυτό των ποσοτήτων υδρογονανθράκων που υπάρχουν στο Ιόνιο. Συνεχώς αναφέρεται η ποσότητα του 1-1,5 δις βαρελιών. Καίτοι έχω κατ’ επανάληψη γράψει και εξηγήσει με μαθηματικούς υπολογισμούς ότι αυτή η ποσότητα είναι πολύ μικρή, είμαι υποχρεωμένος να το επαναλάβω. Οι λόγοι είναι οι εξής:

Τόσο ο τέως πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς όσο και ο τέως ΥΠΕΚΑ Γιάννης Μανιάτης δήλωσαν στις αρχές του 2014, μάλιστα υπάρχει επίσημο έγγραφο από του Μαξίμου, ότι σε βάθος 25 – 30 χρόνων τα έσοδα του δημοσίου από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Ιονίου θα είναι της τάξης των 150 δις ευρώ.

Με δεδομένο ότι με βάση τον νόμο Μανιάτη 4001/2011 το Ελληνικό Δημόσιο παίρνει το 20% της ακαθαρίστου αξίας των κοιτασμάτων ενώ το υπόλοιπο 80% της αξίας των κοιτασμάτων θα το πάρουν οι εταιρείες που θα εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα, γίνεται κατανοητό ότι η αξία των κοιτασμάτων των υδρογονανθράκων του Ιονίου υπερβαίνει τα 750 δις ευρώ.

Ερωτώ και τον πλέον αδαή, πως είναι δυνατόν το απόθεμα των 1,5 δις βαρελιών να δώσει έσοδα 750 δις ευρώ! Αυτό επιτυγχάνεται μόνο αν η αξία ενός βαρελιού πετρελαίου είναι 750 ευρώ δηλαδή περίπου $825/βαρέλι το οποίο είναι αδύνατο. Ή οι κύριοι Σαμαράς και Μανιάτης δεν ήξεραν τι έλεγαν, ή τα αποθέματα του Ιονίου είναι πολλαπλάσια του 1,5 δις βαρελιών.

Και θα δούμε ότι τα αποθέματα είναι πράγματι περισσότερα. Στην Κύπρο βρέθηκε από την εταιρεία NOBLE, στο μπλοκ 12, κοίτασμα της Αφροδίτης, που έχει 5 τρις κυβικά πόδια, χωρίς να συνεκτιμήσουμε τα 2 δορυφορικά μικρά κοιτάσματα (εικόνες 2, 3 και 4 / σ.σ. κατά σειρά όπως έχουν αναρτηθεί στο άρθρο).

Αυτή η ποσότητα, χωρίς τα δορυφορικά κοιτάσματα φυσικού αερίου και του Μεσοζωικού αργού πετρελαίου, αντιστοιχεί ενεργειακά σε 900 εκ. βαρέλια. Αν συνεκτιμήσουμε και τα δορυφορικά κοιτάσματα φυσικού αερίου που έχουν κατ’ ελάχιστο 4 τρις κυβικά πόδια, δηλαδή περισσότερη ποσότητα από τα κοιτάσματα Tanin και Karish (2,3 τρις κυβικά πόδια) στην AOZ του Ισραήλ, που θα τα εκμεταλλευτεί η ENERGEAN, φθάνουμε στο ισοδύναμο των 1,6 δις βαρελιών αργού πετρελαίου.

Εάν δε προσθέσουμε και την ποσότητα του αργού πετρελαίου που υπάρχει στο μπλοκ 12, τότε ξεπερνάμε τα 3 τρις βαρέλια. Ναι, η Κύπρος δεν έχει μόνο φυσικό αέριο. Και τίθεται το εξής βασανιστικό ερώτημα: Το μπλοκ 12 της Κύπρου με έκταση περίπου 4.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, είναι δυνατόν να έχει υπερδιπλάσια αποθέματα υδρογονανθράκων από το Ιόνιο που έχει έκταση 100000 τετραγωνικών χιλιομέτρων; Όχι βέβαια. Άρα, διά της λογικής και μόνο, τα αποθέματα του Ιονίου είναι περισσότερα του 1,5 δις βαρελιών.

Το 2013 ο ΥΠΕΚΑ Μανιάτης δίνει για εκ νέου επεξεργασία… (λες και είχε γίνει ποτέ επεξεργασία, διότι αν είναι είχε γίνει, δεν θα πήγαιναν ποτέ τα ΕΛΠΕ-Όμιλος Λάτση εν χορδαίς και οργάνοις στη Λιβύη… θα άφηναν κοιτάσματα αξίας 1 τρις δολαρίων που υπάρχουν στο Ιόνιο;) τα δισδιάστατα γεωφυσικά μήκους 9.000 χιλιομέτρων που είχαν τα ΕΛΠΕ στα χέρια τους από το 1997 στην PGS ούτως ώστε όταν τελειώσουν τις μελέτες τους που έκαναν στα 12.500 χιλιόμετρα να ενσωματώσουν και αυτά τα στοιχεία για να υπάρχει μια ολοκληρωμένη εικόνα για το Ιόνιο.

Δηλαδή, στο Ιόνιο έγιναν δύο φορές γεωφυσικές έρευνες μία πριν το 1997 και μία το 2013. Τα στοιχεία που είχαν στα χέρια τους τα ΕΛΠΕ δόθηκαν μετά από διεθνή διαγωνισμό που έκανε η PGS στην εταιρεία γεωφυσικών ερευνών GEONERGY COROPRATION διευθυντής της οποίας είναι ο Ελληνοαμερικανός Δρ. Αντώνης Βασιλείου.

Η εταιρεία του αφού μελέτησε τις δισδιάστατες γεωφυσικές γραμμές επί περίπου εφτά μήνες και έχοντας συνεργάτη για περίπου ένα μήνα τον καθηγητή της γεωλογίας πετρελαίου του πανεπιστημίου Πατρών Αβραάμ Ζελιλίδη, ο οποίος επεσκέφθη 2 φορές το Χιούστον, μια φορά τον Μάρτιο του 2013 και μια φορά τον Δεκέμβριο του 2013, παρέδωσε την τεχνική μελέτη στην PGS για να την ενσωματώσει στην τελική τεχνική έκθεση.

Παράλληλα, ο ΥΠΕΚΑ Μανιάτης στέλνει πριν Χιούστον πριν τα Χριστούγεννα του 2013 την κυρία Σοφία Σταματάκη και τον κύριο Σπύρο Μπέλλα στο Χιούστον Χριστούγεννα για να ενημερωθούν από τον Δρ. Βασιλείου για το τί έδειξαν τα γεωφυσικά που είχαν στα χέρια τους τα ΕΛΠΕ από 1997.

Τους υπέδειξε ότι υπήρχαν έξι μεγάλες δομές που έχουν υδρογονάνθρακες. Σε ερώτηση της κυρίας Σταματάκη αν κανείς άλλος είδε τα αποτελέσματα ο κύριος Βασιλείου απαντά ΝΑΙ ο καθηγητής Ζελιλίδης με τον οποίον ήμουνα υποχρεωμένος να συνεργαστώ διότι εγώ δεν γνωρίζω την γεωλογία του Ιονίου.

Χωρίς να γνωρίζεις την γεωλογία δεν ερμηνεύεις τα γεωφυσικά. Τότε έλαβε χώρα μια δυσάρεστη συνομιλία που ο κάθε ένας καταλαβαίνει. Ορισμένοι υπάλληλοι δεν ήθελαν να μαθευτεί ότι τα γεωφυσικά που είχαν τα ΕΛΠΕ στο χέρι τους από το 1997 έδειχναν κοιτάσματα υδρογονανθράκων και επομένως δεν υπήρχε λόγος να πάνε στην Λιβύη.

Όλα αυτά τα γνωρίζω διότι είμαι πολύ φίλος των κυρίων Βασιλείου και Ζελιλίδη. Ποτέ δεν μου είπαν που είναι τα κοιτάσματα και τι δείχνουν τα γεωφυσικά στοιχεία διότι έχουν υπογράψει σύμφωνο εχεμύθειας με την PGS. Γνωρίζω όμως, ότι ο καθηγητής Ζελιλίδης έγραψε μία εμπιστευτική έκθεση προς το ΥΠΕΝ που έδειχνε που είναι τα κοιτάσματα και το μέγεθος των αποθεμάτων. Την ερμηνεία των γεωφυσικών γραμμών που είχαν στα χέρια τους τα ΕΛΠΕ πρέπει να την έχει το ΥΠΕΝ.

Με βάση τις μελέτες και επιστημονικές δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά μεγάλου κύρους και τις διαλέξεις που έδωσε ο καθηγητής Ζελιλίδης, αλλά και το γεγονός ότι μελέτησε κατά βάθος τα γεωφυσικά, τα αποθέματα πρέπει να υπερβαίνουν τα 10 δις βαρέλια. Αυτή η τάξη μεγέθους δικαιολογεί τα λεχθέντα από τον πρωθυπουργό Σαμαρά και τον πρώην ΥΠΕΚΑ Μανιάτη, ότι σε βάθος 25-30 ετών το Ελληνικό Δημόσιο θα πάρει 150 δις ευρώ. Μία ανάλυση θα μας πείσει.

11 δις βαρέλια x $85/βαρέλι (τιμή του 2014) x 20% νόμος Μανιάτη (4001/2011) x 1 ευρώ/ $1.25 ( ισοτιμία ευρώ/δολάριο το 2014) = 150 δις ευρώ! Άρα, η έμμεση δήλωση των Σαμαρά και Μανιάτη για έσοδα του δημοσίου για 150 δις ευρώ προϋποθέτει την ύπαρξη 11 δις βαρελιών.

Με βάση αυτή την ποσότητα μπορούμε να δούμε σε ποιες από τις 6 περιοχές υπάρχουν αυτές οι ποσότητες. Από την τελευταία συνομιλία που είχα στις 15 Ιανουαρίου 2017 με τον κύριο Βασιλείου, μου υπέδειξε μόνο τις 3 περιοχές διότι ήδη τις πήραν τα ΕΛΠΕ-Όμιλος Λάτση. Τις άλλες 3 περιοχές δεν μου τις είπε, λόγω της υπογραφής συμβολαίου εχεμύθειας με την PGS, αλλά εκτιμώ πως είναι εύκολο να τις εντοπίσουμε, με την αναλυτική μέθοδο.

Οι τρεις περιοχές που πήραν τα ΕΛΠΕ-Όμιλος Λάτση είναι το μπλοκ 1, Δαπόντεια νησιά, με πολύ πιθανό απόθεμα της τάξης των 2 δις βαρελιών, το μπλοκ 2 που το πήραν οι TOTAL 50%, EDISON 25% και ΕΛΠΕ-Όμιλος Λάτση, 25%. Εκτιμώμενο απόθεμα περίπου 300 δις Μ3 φυσικού αερίου που ισοδυναμεί ενεργειακά με 2 δις βαρέλια.

Αν νομίζει κάποιος ότι μία TOTAL θα χτυπήσει κοίτασμα της τάξης των 200 η 300 εκ. βαρελιών που κείται σε θαλάσσιο πάνω από 1.500 μέτρα, κοροϊδεύει τον εαυτό του. Τέλος, η περιοχή του μπλοκ 10 που είναι 50 χιλιόμετρα δυτικά της Ζαχάρως, στον κόλπο της Κυπαρισσίας, έχει ένα κοίτασμα φυσικού αερίου που ισούται με το Λεβιάθαν, δηλαδή 20 τρις κυβικά πόδια που ισοδυναμεί ενεργειακά με 3,2 δις βαρέλια πετρέλαιο. Ουσιαστικά το ΥΠΕΝ έδωσε στα ΕΛΠΕ-Όμιλος Λάτση το 70% των αποθεμάτων υδρογονανθράκων του Ιονίου και περίπου το ίδιο ποσοστό και στη δυτικά Ελλάδα.

Οι άλλες τρεις περιοχές που έχουν υδρογονάνθρακες πρέπει να είναι δυτικά των Παξών, διότι αυτή την περιοχή διαφήμιζε η PGS σε όλες τις διαλέξεις που έδινε στο εξωτερικό για να προσελκύσει πετρελαϊκές εταιρείες. Δεύτερον, η περιοχή νοτιοδυτικά της Κεφαλλονιάς που μελέτησε η κυρία Ελένη Κόκκινου όταν εκπονούσε το διδακτορικό της στο Πολυτεχνείο Κρήτης υπό την επίβλεψη των καθηγητών Βαφείδη και Ζελιλίδη με βάση μια γραμμή δυσδιάστατων γεωφυσικών στοιχείων που έδωσαν τα ΕΛΠΕ.

Η διατριβή που δείχνει την ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο νότιο Ιόνιο είναι δημοσιευμένη στο μεγάλου κύρους επιστημονικό περιοδικό TECTONOPHYSICS. Η τρίτη περιοχή πρέπει πάλι να είναι δυτικά της Πρέβεζας στο Ιόνιο.

Αν υποθέσουμε ότι τα ΕΛΠΕ-Όμιλος Λάτση θα προχωρήσουν, είτε μόνοι τους είτε με συνεργασία ξένων εταιρειών στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Ιονίου και Δυτικής Ελλάδας που τους δόθηκαν από το ΥΠΕΝ, τότε εντός μιας δεκαπενταετίας θα περιμένουμε μια μέση ημερήσια παραγωγή φυσικού αερίου και αργού πετρελαίου εκπεφρασμένη ενεργειακά σε ισοδύναμα βαρέλια πετρελαίου της τάξης άνω των 700.000 βαρελιών για 30 χρόνια.

Η μέση ημερήσια παραγωγή ενός κοιτάσματος είναι το 1/10.000 του αποθέματος επί 30 χρόνια. Παραδείγματος χάριν, το κοίτασμα του Πατραϊκού κόλπου είναι της τάξης των 100 εκατ. βαρελιών. Η μέση ημερήσια παραγωγή για 30 χρόνια θα πρέπει να είναι 10.000 βαρέλια.

Το προσωπικό που θα χρειαστεί για την εκμετάλλευση εκτιμάται πάνω από 35.000 κατ’ αντιστοιχία με την ημερήσια παραγωγή αργού πετρελαίου στον κόλπο της Καβάλας, 5.000 βαρέλια (σύντομα θα υπερβεί τα 10.000), προς προσωπικό, 400 άτομα, και κατ’ αντιστοιχία της ετήσιας παραγωγή λιγνίτη από τα λιγνιτωρυχεία της Πτολεμαΐδας, 50 εκατ. τόνοι (ένας τόνος λιγνίτη Πτολεμαΐδας = 1 βαρέλι πετρέλαιο) προς 8.000 ανθρακωρύχους.

Δορυφορικά, στον δευτερογενή τομέα, στη μεν Καβάλα απασχολούνται 1.300 άτομα και στην Πτολεμαΐδα 25000 άτομα. Άρα, δορυφορικά λοιπόν στο Ιόνιο και τη Δυτική Ελλάδα, θα δημιουργηθούν στον δευτερογενή τομέα 105.000 θέσεις εργασίας. Καταλαβαίνει κανείς το τι περιμένει η Ελλάδα από τα ΕΛΠΕ- Όμιλο Λάτση.

Ίδωμεν και θα φανεί από το πότε θα προχωρήσει η εκμετάλλευση του κοιτάσματος στον Πατραϊκό κόλπο που θα χρειαστεί άμεσα την πρόσληψη 500 ατόμων. Τα κέρδη των ΕΛΠΕ –Όμιλος Λάτση θα ανέλθουν σε δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το Ελληνικό δημόσιο και οι περιφέρειες θα εισπράξουν δισεκατομμύρια ευρώ βάση του νόμου Μανιάτη, 4001/2011 και την άμεση φορολογία από τις υψηλές αποδοχές των εργαζομένων.

Την γεωπολιτική αξία των κοιτασμάτων του Ιονίου δεν την αναπτύξω καίτοι είναι πολύ μεγάλη. Στο μπλοκ 2 υπάρχουν 300 δις Μ3 φυσικού αερίου και στο μπλοκ 10 τουλάχιστον 500 δις Μ3 φυσικού αερίου. Με απλά λόγια, μπορεί να εξάγουμε προς την Ευρώπη 20 δις Μ3 φυσικού αερίου μέσω αγωγού, ας τον αποκαλέσουμε Ιόνιο αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου.

Αυτός ο αγωγός είναι ανταγωνιστικός τόσο του TAP, όσο και του EAST-MED, διότι θα μεταφέρει την ίδια ποσότητα φυσικού αερίου, αλλά η κατασκευή του θα στοιχίζει τουλάχιστον τρεις φορές λιγότερο από τους προαναφερθέντες αγωγούς. Σταδιακά το φυσικό αέριο της δυτικής Πελοποννήσου θα εκτοπίσει το ρωσικό φυσικό αέριο που προορίζεται για τη Μεγαλόπολη και βεβαίως θα βοηθήσει στην ανάπτυξη χημικών βιομηχανιών.

Τα ΕΛΠΕ έχουν ΗΘΙΚΗ υποχρέωση να προχωρήσουν άμεσα στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Ιονίου, διότι επί σχεδόν 20 χρόνια έλεγαν ότι δεν υπήρχαν κοιτάσματα υδρογονανθράκων, όχι μόνο στο Ιόνιο αλλά και σε όλη την Ελλάδα, καίτοι είχαν στα χέρια τους όλα τα γεωφυσικά στοιχεία που έδειχναν το αντίθετο, με αποτέλεσμα η έρευνα των υδρογονανθράκων να πάει πίσω 20 χρόνια.

Αν η έρευνα για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων προχωρούσε, διότι ο Θεός δεν έβαλλε χθες τους υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο, πολύ πιθανόν να μην υπογράφαμε τα τρία Μνημόνια. Τώρα τα ΕΛΠΕ-Όμιλος Λάτση είναι υποχρεωμένοι να μας βγάλουν από τα Μνημόνια χωρίς κωλυσιεργίες.

Στους υπολογισμούς μου, δεν έλαβα υπόψη τα άλλα τρία κοιτάσματα υδρογονανθράκων, αποθέματα – προσωπικό – οικονομικά οφέλη, που υπάρχουν στο Ιόνιο, ούτε τα κοιτάσματα του Θρακικού πελάγους.

ΟΧΙ ΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ 1.5 ΔΙΣ ΒΑΡΕΛΙΑ. ΜΗΝ ΠΑΜΕ ΠΙΣΩ ΣΤΟ 1997. ΑΥΤΑ. ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ.

Όποιος επιθυμεί, ας διαβάσει ξανά το «Έδωσαν πετρέλαιο και αέριο σε αυτούς που αρνούνταν την ύπαρξή τους…» για να κάνει τις συνδέσεις.

Πηγη: Defence-point

Το τελευταίον διάστημα επεχειρήθη μία επίθεσις εναντίον της Διοικούσης Εκκλησίας ως την ηθικήν αυτουργόν δια την απομάκρυνσιν του κ. Ν. Φίλη από την θέσιν του Υπ. Παιδείας. Κανείς όμως από τους επιτιθεμένους δεν έχει το θάρρος να αναμετρηθή με την πραγματικότητα.

Η κοινή γνώμη συμφώνως προς δημοσκοπήσεις ήτο κατά μεγάλην πλειοψηφίαν κατά των αλλαγών εις το μάθημα των Θρησκευτικών και επομένως η Εκκλησία εξέφραζε το αίσθημα των πολιτών, το οποίον ο Πρωθυπουργός έλαβε σοβαρώς υπ᾽ όψιν. Από όσους δηλητηριάζουν την κοινωνικήν ατμόσφαιραν, δια να επιφέρουν πλήγματα εις την εμπιστοσύνην που ο λαός έχει προς την Εκκλησίαν κανείς δεν είχε την ανδρείαν να αναδείξη ένα νέον παράγοντα, ο οποίος ισχυροποιείται συνεχώς εις την πολιτικήν ζωήν της Χώρας, δηλ. την επισημοποίησιν της ομοφυλοφιλίας. Πολλά γράφουν εναντίον της Εκκλησίας χωρίς καμίαν συνέπειαν. Τολμούν να αντείπουν κάτι ως προς την ομοφυλοφιλίαν;

Εις ομιλίαν του κ. Τσίπρα εις ανοικτήν συγκέντρωσιν προς τα μέλη του κόμματός του εδέσποζεν εις το κέντρον της αιθούσης σημαία -μεγάλων διαστάσεων- των ομοφυλοφίλων και συναφών ομάδων, ενώ όλαι αι άλλαι σημαί­αι -μικρότεραι- ήσαν του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως και εις την αξιωματικήν αντιπολίτευσιν τα πράγματα είναι εξ ίσου οικτρά. Ο Βουλευτής κ. Γ. Γιακουμάτος εις πρόσφατον συνέντευξίν του υπεννόησε κάτι αρνητικόν δια την ομοφυλοφιλίαν. Αμέσως ο κ. Κ. Μητσοτάκης απηύθυνε μήνυμα, εις το οποίον ηναντιώθη προς αυτάς τας δηλώσεις και εζήτησεν από τον Βουλευτήν αμέσως να ανακαλέση. Ο κ. Γιακουμάτος όχι μόνον ανεκάλεσεν, αλλά είπεν ευθαρσώς ότι εψήφισε το σύμφωνον συμβιώσεως και ότι έχει φίλους ομοφυλοφίλους.

Από αυτά, όπως και επίσης από περιπτώσεις Σεβ. Μητροπολιτών, που προπηλακίσθησαν ως «ομοφοβικοί», αντιλαμβάνεται κανείς ότι εις την Χώραν μας τείνει να καταστή μέτρον κρίσεως πάντων όχι το Ευαγγέλιον, ούτε καν μία ηθική, αλλά ο φόβος! Ο φόβος δια την ελευθερίαν της γνώμης! Ο φόβος να επαναλάβη κανείς αυτά που δια χιλιάδες χρόνια επίστευεν όλη η ανθρωπότης!

Εν τω μεταξύ ανέλαβε νέος Υπ. Παιδείας ο πανεπιστημιακός κ. Κ. Γαβρόγλου. Ενώ έχει μόλις μερικούς μήνας Υπουργός εξήγγειλε μεταρρυθμίσεις εις όλα τα επίπεδα εκπαιδεύσεως. Πρόκειται βεβαίως δια την συνέχισιν μεταρρυθμίσεων, αι οποίαι προετοιμάζοντο προ καιρού, εις σημείον ώστε ήδη ο κ. Φίλης ως Υπουργός να είχε παραδεχθή ότι οικοδομεί εις τα θεμέλια που είχε θέσει η κ. Διαμαντοπούλου, γνωστή και αυτή δια μετάβασίν της εις την λέσχην Μπίλντεμπεργκ, την οποίαν επεσκέφθη προ έτους και ο κ. Μητσοτάκης.

Μία από τας «προοδευτικάς» κινήσεις του Υπουργού είναι η εβδομάς με θέμα «Σώμα και Ταυτότητα» δια παιδιά και γονείς. Ως ανεγνώσαμεν εις την εγκύκλιον του Υπουργείου Παιδείας της 23ης Δεκεμβρίου 2016 με Αρ. Πρωτ. Φ20.1/220482/Δ2:

«Ο θεσμός της θεματικής εβδομάδας αποσκοπεί στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μελών της σχολικής κοινότητας σε ζητήματα που άπτονται της Εκπαίδευσης για την Αειφόρο Ανάπτυξη και, κατά το τρέχον έτος, εστιάζει σε τρεις βασικούς άξονες: α) τη διατροφή και την ποιότητα ζωής, β) την πρόληψη του εθισμού και των εξαρτήσεων και γ) τις έμφυλες ταυτότητες».

Το ζήτημα των «εμφύλων ταυτοτήτων» περιλαμβάνει τας εξής ενότητας:

«Σωματικές αλλαγές στην εφηβεία, Βιολογικό και Κοινωνικό Φύλο, Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα, Ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιώματα των γυναικών, Φύλο, Σεξουαλικός Προσανατολισμός και Ανθρώπινα Δικαιώματα, Έμφυλα στερεότυπα και διακρίσεις με βάση το φύλο στην οικογένεια, στην εργασία και στην κοινωνία, Έμφυλη βία, ενδοοικογενειακή βία και βία κατά των γυναικών Ομοφοβία και Τρανφοβία στην κοινωνία και στο σχολείο».

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Υπάρχουν άφυλοι ταυτότητες; Ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ευρυτέρα έννοια του γενετησίου προσανατολισμού; κ.α. Ανατρέχοντες εις το προσφερόμενον υλικόν παρετηρήσαμεν ότι το υλικόν που υπάρχει αναφέρεται κυρίως εις τον φεμινισμόν, ενώ παρουσιάζει ελλείψεις ως προς την σύνδεσιν του βιολογικού με το κοινωνικόν φύλον (διάκρισιν που χρησιμοποιεί η επιστήμη της ψυχολογίας), τα οποία τείνει απλώς να αποσυνδέη. Εις ένα από τα φυλλάδια αναφέρεται ότι:

«οι έμφυλες νόρμες μπορεί να είναι τόσο βαθιά ριζωμένες που συχνά οι άνθρωποι τις αποδέχονται σαν «κάτι δεδομένο» και δεν αντιλαμβάνονται το πόσο δραστικά διαμορφώνουν τις προσδοκίες και τη συμπεριφορά μας. Για παράδειγμα, τα αγόρια είναι πιθανότερο να επιδοκιμάζονται αν παίζουν με αυτοκινητάκια η εργαλεία, ενώ τα κορίτσια παροτρύνονται πολύ περισσότερο να παίζουν με κούκλες και να φροντίζουν την εμφάνισή τους».

Το παράδοξον είναι ότι η συμπερίληψις της «Ομοφοβίας και Τρανσφοβίας», θέμα εντελώς απαράδεκτον, δεν δικαιολογείται ούτε από το προσφερόμενον υλικόν! Μήπως τελικώς προκαλείται μόνον σύγχυσις εις τους νέους και τους γονείς; Πάντως αποκαλύπτεται πλέον ότι αι προεξαγγελίαι του κ. Φίλη δια εισαγωγήν μαθήματος «σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως» υπηρετούνται εις το ακέραιον και από τον νέον Υπουργόν.

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, Θρησκευτικά

Η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου της Κρήτης εξακολουθεί να βρίσκεται μέχρι σήμερα, μετά παρέλευση επτά περίπου μηνών από την σύγκλησή της, στην κορυφή της εκκλησιαστικής επικαιρότητος και να αποτελεί το «αντιλεγόμενο σημείο», όχι μόνον πανελληνίως αλλά και πανορθοδόξως. Ένα πλήθος δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο και τα Μ.Μ.Ε. κατακλύζουν καθημερινά την επικαιρότητα.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 25η Ιανουαρίου 2017

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ «ΘΕΟΛΟΓΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΘΟΛΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥΣ»;

Η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου της Κρήτης εξακολουθεί να βρίσκεται μέχρι σήμερα, μετά παρέλευση επτά περίπου μηνών από την σύγκλησή της, στην κορυφή της εκκλησιαστικής επικαιρότητος και να αποτελεί το «αντιλεγόμενο σημείο», όχι μόνον πανελληνίως αλλά και πανορθοδόξως. Ένα πλήθος δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο και τα Μ.Μ.Ε. κατακλύζουν καθημερινά την επικαιρότητα.

Μια ατμόσφαιρα οργής και αναβρασμού, που συνεχώς αυξάνει, κυριαρχεί μεταξύ του πιστού λαού του Θεού, για όσα απεφασίσθησαν στην εν λόγω «Σύνοδο». Ο λαός όλο και περισσότερο αρχίζει και συνειδητοποιεί, ότι η «Σύνοδος» αυτή τελικά δεν ήταν μια αληθινή Ορθόδοξη Σύνοδος, αλλά μια ψευδοσύνοδος. Εν τω μεταξύ οι θιασώτες της, καθώς βλέπουν την αντίδραση του λαού, καθώς βλέπουν γύρω τους σχίσματα και αποτειχίσεις, με συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό, προσπαθούν απεγνωσμένα με νύχια και δόντια να περισώσουν το κύρος της και να την παρουσιάσουν ως γνήσια Ορθόδοξη Σύνοδο. Μη δυνάμενοι όμως να το αποδείξουν με πειστικά θεολογικά επιχειρήματα, καταφεύγουν σε απειλές και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον όσων εμμένουν στην γραμμή των Αγίων Πατέρων και αγωνίζονται να παραμείνει η αγία Ορθόδοξη Πίστη ανόθευτη και απαραχάρακτη.

Έχει ήδη τονιστεί από πολλούς και είναι πλέον κοινός τόπος, ότι πολλά σημεία των συνοδικών κειμένων έχουν ασάφειες και αντιφάσεις και δεν εναρμονίζονται με άλλα σημεία των αυτών κειμένων. Το γεγονός αυτό βεβαίως είναι πρωτόγνωρο στη ιστορία των αγίων Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, οι οποίες διακρίνονται για την σαφήνεια και την ακριβολογία των δογματικών αποφάσεών των. Στις αποφάσεις των δεν αφήνονται περιθώρια για παρερμηνείες. Σ’ αυτές ορίζεται επακριβώς το «ναι ναι και το ου ου» (Ματθ.5,37).

Ωστόσο στα συνοδικά κείμενα δεν έχουμε μόνο ασάφειες και αντιφάσεις, αλλά και κακόδοξες διατυπώσεις. Συγκεκριμένα στο κείμενο με τίτλο: «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» εισάγεται μια αιρετική εκκλησιολογία, όπως πολύ εύστοχα επεσήμανε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος σε εκτενέστατη θεολογική παρέμβαση, (33 σελίδων), την οποία κατέθεσε στην Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, (23 και 24 Νοεμβρίου του 2016). Ο ως άνω ιεράρχης σχολιάζοντας την τελική πρόταση που κατέθεσε η Εκκλησία της Ελλάδος στη «Σύνοδο» της Κρήτης ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν των μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ’ αυτής άλλων ετεροδόξων χριστιανικών Εκκλησιών και ομολογιών», παρατηρεί τα εξής: «Όμως η νέα αυτή πρόταση της πλειοψηφίας της αντιπροσωπείας μας, αφ’ ενός μεν απομακρύνεται από την ομόφωνη απόφαση της Ιεραρχίας μας, αφ’ ετέρου δε είναι κακόδοξη και αντορθόδοξη» .[1] Και αποδεικνύει στη συνέχεια με αδιάσειστα θεολογικά επιχειρήματα ότι: «ή θα υπάρχει εκκλησία χωρίς αιρετικές διδασκαλίες, η οποία σώζει τους ανθρώπους, ή θα είναι αιρετική ομάδα, η οποία δεν μπορεί να αποκαλείται Εκκλησία. Το να ενώνονται οι δύο αυτές λέξεις – ετερόδοξη και Εκκλησία - σε μια ενότητα και η μία είναι κοσμητικό επίθετο της άλλης, είναι γεγονός εσφαλμένο, γιατί τότε εμπαίζονται και οι ετερόδοξοι και οι Ορθόδοξοι».[2] Στην θεολογική του ανάλυση παρουσιάζει και αποδεικνύει, ότι η παρά πάνω κακόδοξη διατύπωση προέρχεται από την αιρετική προτεσταντική θεωρία περί αοράτου και ορατής Εκκλησίας: «Η νέα αυτή πρόταση, [με την οποία γίνεται αποδεκτός ο όρος ‘ετερόδοξη εκκλησία’], εκφράζει την προτεσταντική άποψη περί αοράτου και ορατής Εκκλησίας, που είναι μια ‘νεστοριανική εκκλησιολογία’».[3] Ωστόσο τις παρά πάνω κρυστάλλινες και πέρα για πέρα Ορθόδοξες θεολογικές θέσεις, δεν μπορούν να τα δεχθούν οι υποστηρικτές της «Συνόδου» . Ισχυρίζονται, «διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους», ότι η «Σύνοδος» της Κρήτης είναι μια ορθόδοξος Σύνοδος και οι αποφάσεις της σύμφωνες με την ορθόδοξη παράδοση.

Με πολλή λύπη πληροφορηθήκαμε από το διαδίκτυο για όσα διατύπωσε πρόσφατα, (18.1.2017) Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης σε λόγο του κατά την εορτή των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, τον οποίον δημοσιοποίησε το ιστολόγιο «orthodoxiaonline». Ο εν λόγω ιεράρχης επί τη ευκαιρία της ως άνω εορτής εξαπέλυσε δριμύτατη κριτική εναντίον όσων δεν συμμερίζονται τις απόψεις του. Μεταξύ άλλων είπε: «Ομολογητής αληθινός είναι ο Μέγας Αθανάσιος και δεν μπορεί κανείς να έρθει και να σταθεί δίπλα στην Μεγάλη Αυτή Μορφή, που αποτελεί ένα Πνευματικό Κάτοπτρο, που ορθοτόμησε τον Λόγο της Αληθείας ….εν αντιθέσει με κάποιους που θεολογούν μέσα από το θολό τους το μυαλό και μέσα από την πλάνη τους, υβρίζοντας και κατακρίνοντας συνεχώς Ιερές Συνόδους, Ιεράρχες, Κληρικούς αλλά και λαϊκούς». Ο Μέγας Αθανάσιος όντως υπήρξε «ένα Πνευματικό Κάτοπτρο, που ορθοτόμησε τον Λόγο της Αληθείας….». Μέχρις εδώ όλα καλά, συμφωνούμε απόλυτα. Στη συνέχεια όμως επιτίθεται με πρωτοφανή μανία και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς σε όσους αντιτάσσονται στις κακόδοξες αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης. Ρωτάμε: Άραγε Σεβασμιώτατε «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι Προκαθήμενοι και οι Επίσκοποι των τεσσάρων Πατριαρχείων, (Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας), οι οποίοι άσκησαν κριτική και αρνήθηκαν αιτιολογημένα να συμμετάσχουν στη «Σύνοδο» της Κρήτης, επειδή διαπίστωσαν ότι τα προσυνοδικά κείμενα έχουν ανάγκη διορθώσεων; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι δύο Εκκλησίες της Βουλγαρίας και Γεωργίας, οι οποίες μετά την διεξαγωγή της «Συνόδου» της Κρήτης και αφού μελέτησαν τις συνοδικές αποφάσεις της, κατέληξαν με ιδικές των επίσημες συνοδικές αποφάσεις ότι η «Σύνοδος» της Κρήτης δεν είναι ούτε Μεγάλη, ούτε Αγία, ούτε Σύνοδος; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, δεκαεπτά επίσκοποι της Σερβικής Εκκλησίας και πέντε της Εκκλησίας της Κύπρου, οι οποίοι έλαβαν μέρος στη «Σύνοδο», αλλά δεν υπέγραψαν τις αποφάσεις της; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι Μητροπολίτες Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Κυθήρων κ. Σεραφείμ και Γλυφάδας κ. Παύλος, οι οποίοι απορρίπτουν τις αποφάσεις της «Συνόδου» ως απαράδεκτες και κακόδοξες; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους», εγνωσμένου κύρους και παγκοσμίου εμβελείας πανεπιστημιακοί Καθηγητές, όπως ο πρωτ. π. Γεώργιος Μεταλληνός, ο πρωτ. π. Θεόδωρος Ζήσης, ο κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, κ.α., οι οποίοι άσκησαν κριτική και όρθωσαν τεκμηριωμένο θεολογικό λόγο κατά της «Συνόδου» και των αντορθοδόξων αποφάσεών της; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι Καθηγούμενοι και οι Πατέρες από τις Ιερές Μονές Κωνσταμονίτου αγίου Όρους, αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου, (Φλωρίνης), Αγίου Νικοδήμου Γουμενίσσης, Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, Μεταμορφώσεως Σοχού, Ιερές Μονές από την Ρουμανία, Μολδαυΐα και Ουκρανία, οι Πατέρες της Ρουμανικής Σκήτης αγίου Όρους και μια πλειάδα ιερομονάχων και μοναχών εγνωσμένης αρετής και πνευματικής ακτινοβολίας από το Άγιο Όροςκαι όχι μόνον, οι οποίοι απορρίπτουν τις αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης; «Θεολογούν», τέλος «μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» επιφανείς κληρικοί και θεολόγοι, αλλά και ο πιστός λαός, (χιλιάδες τον αριθμό), οι οποίοι υπέγραψαν το ομολογιακό κείμενο «Ανοικτή επιστολή - Ομολογία» της «Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών», για να δηλώσουν έμπρακτα, ότι δεν αποδέχονται τις αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης;

Κατηγορεί επίσης ο Σεβασμιώτατος όλους τους παρά πάνω μνημονευθέντας, ότι πέφτουν στο αμάρτημα της κατακρίσεως: «…κατακρίνοντας συνεχώς Ιερές Συνόδους, Ιεράρχες, Κληρικούς αλλά και λαϊκούς». Αγνοεί φαίνεται ότι την ευθύνη για την διαφύλαξη της πίστεως από την αίρεση δεν έχουν μόνον οι επίσκοποι, αλλά όλο το σώμα της Εκκλησίας, κλήρος και λαός. Η Ορθόδοξη πίστη δεν είναι ιδιοκτησία των Επισκόπων, την οποία μπορούν να διαχειρίζονται κατά το δοκούν, αλλά κτήμα όλων. Αν ρίξουμε μια ματιά στην εκκλησιαστική μας ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι στα θέματα της πίστεως ήταν πάντοτε ενεργός η συμμετοχή του λαού του Θεού.[4]Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης τονίζει κατηγορηματικά ότι: «Είναι εντολή του Κυρίου να μη σιωπάμε όταν κινδυνεύει η Πίστη... όταν πρόκειται για την πίστη, δεν μπορούμε να πούμε· Εγώ ποιός είμαι; Είμαι ιερέας; Όχι. Άρχοντας; Ούτε. Στρατιώτης; Από που; Γεωργός; Ούτε και αυτό. Είμαι φτωχός, εξασφαλίζοντας μόνο την καθημερινή μου τροφή. Δεν έχω λόγο ούτε ενδιαφέρον για το θέμα αυτό. Αλλοίμονο! Οι πέτρες θα κράξουν, και συ μένεις σιωπηλός και αδιάφορος;... Ώστε ακόμα και ο φτωχός την ημέρα της κρίσεως δεν θα έχει καμιά δικαιολογία, αν τώρα δεν μιλά, γιατί θα κριθεί και μόνο γι’ αυτό».[5] Ο πιστός λαός του Θεού είναι ο έσχατος κριτής της ορθότητος και της εγκυρότητος των αποφάσεων οποιασδήποτε Συνόδου· είναι αυτός, που με την γρηγορούσα εκκλησιαστική και δογματική του συνείδηση επικυρώνει, ή απορρίπτει αυτά, που αποφαίνονται οι Σύνοδοι. Όπως τονίζει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος: «...και οι λαϊκοί είναι μάρτυρες της αληθείας, είναι ποιμένες (εμμέσως) του λαού του Θεού, είναι συνεργοί των Ποιμένων, ακόμα συμμετέχουν ως σύμβουλοι στις Οικουμενικές Συνόδους και επί πλέον δέχονται η απορρίπτουν τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Ο λαός, (κλήρος και λαϊκοί), δεν δέχθηκαν την ένωση των ‘Εκκλησιών’, που έγινε στην Φερράρα Φλωρεντία».[6] Η Εγκύκλιος των πατριαρχών της Ανατολής του 1848 καταλήγει με την διακήρυξη ότι: «Παρ ημίν ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι εδυνήθησάν ποτε εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερασπιστής της θρησκείας εστίν αυτό το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού».[7] Έχουμε πάμπολλες περιπτώσεις στην εκκλησιαστική μας ιστορία, στις οποίες συνέβη να πλανηθούν Πατριάρχες και Επίσκοποι και την Ορθόδοξη πίστη κράτησαν απλοί παπάδες και μοναχοί, (βλέπε άγιος Μάξιμος ο ομολογητής, άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς κ.α.).

Ισχυρίζεται επίσης ο Σεβασμιώτατος ότι: «αυτοί κατακρίνουν τους πάντες, με την δικαιολογία ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος ανεγνώρισε ως Εκκλησίες τους αιρετικούς. Αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη ψευδή πλάνη και διαστροφή της αλήθειας που διακηρύσσουν οι κύριοι αυτοί. Ουδεμία εκκλησιαστικότητα δεν αναγνωρίσθη προς τους αιρετικούς, είτε αυτοί λέγονται παπικοί, είτε προτεστάντες, απεναντίας κατεδικάσθη η Ουνία». Πως μπορεί όμως να αποδείξει τον παρά πάνω ισχυρισμό του; Τα συνοδικά κείμενα τον διαψεύδουν. Η αναγνώριση εκκλησιαστικότητος στους ετεροδόξους αιρετικούς είναι σαφέστατη, όπως καταδείξαμε παρά πάνω και δεν χρειάζεται να επανέλθουμε.

Παρά κάτω προσθέτει: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αμάρτημα από το να διασπά κανείς την ενότητα για χάρη της εγωπαθούς αντιλήψεως του, του εγωισμού και της πλάνης του, όπως πράττουν κάποιοι κύκλοι που αποκαλούνται και ομολογητές». Και στο σημείο αυτό δεν ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας ο Σεβασμιώτατος. Διότι εκείνοι που στην πραγματικότητα διασπούν την ενότητα της Εκκλησίας δεν είναι «κάποιοι κύκλοι που αποκαλούνται και ομολογητές»,αλλά η ίδια η «Σύνοδος» της Κρήτης, η οποία δίχασε τον ορθόδοξο κόσμο με τα αντορθόδοξα δόγματα, τα οποία εθέσπισε και συνοδικώς επεκύρωσε. Η αγιοπνευματική ενότης της Εκκλησίας διασφαλίζεται πρωτίστως και κυρίως, όπως πολύ ωραία διακηρύσσει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, εν τη ενότητι της πίστεως: «Όταν δε πάντες ομοίως πιστεύομεν, τότε ενότης εστίν».[8] Δίχασε η «Σύνοδος» τις Ορθόδοξες Εκκλησίες σε εκείνες που την αποδέχονται και σε εκείνες που την απορρίπτουν. Δίχασε τους ιεράρχες των δέκα εκκλησιών, που συμμετείχαν στη «Σύνοδο», σε εκείνους που την αποδέχονται και σε εκείνους που την απορρίπτουν. Δίχασε το Άγιον Όρος και πολλά Μοναστήρια από την Ελλάδα και άλλες Ορθόδοξες χώρες. Δίχασε τέλος τον πιστό λαό του Θεού.

Παρά κάτω ισχυρίζεται: «Ιστορικά και μόνο αν το δούμε, πως μπορούμε αλλιώς να τους αποκαλέσουμε αφού αυτό είναι το όνομα τους. Στην Παραβολή του Ασώτου Υιού, ο υιός όταν απομακρύνθηκε εκ της πατρώας οικίας απώλεσε την ιδιότητα του ως Υιός;»! Χρέος και αποστολή της «Συνόδου» της Κρήτης δεν ήταν να γράψει εκκλησιαστική ιστορία, αλλά να δογματίσει ορθοδόξως. Τον παρακαλούμε να αναγνώσει το «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ» κείμενο της Δ.Ι.Σ., διότι αποκαλεί τους ετεροδόξους αιρέσεις. Η «Σύνοδος» της Κρήτης εκλήθη να εκφράσει την δογματική της αυτοσυνειδησία, όπως αυτό συνέβαινε ανέκαθεν σε όλες τις οικουμενικές Συνόδους της Εκκλησίας μας. Χρέος της ήταν να οριοθετήσει με σαφή εκκλησιολογικά όρια την Εκκλησία από τις αιρέσεις, την Ορθοδοξία από την ετεροδοξία, η οποία σφετερίζεται την αποστολική αλήθεια. Κάνετε μεγάλος λάθος, Σεβασμιώτατε, αν νομίζετε ότι το όνομα των ετεροδόξων είναι «Εκκλησία», δηλαδή Σώμα Χριστού, (Εφ.1,22-23). Οι ετερόδοξοι καταδικάσθηκαν από πλήθος Ορθοδόξων Συνόδων από του σχίσματος και εντεύθεν ως αιρετικοί. Αυτό είναι το όνομά τους. Αν αμφιβάλλετε, κάνετε τον κόπο να διαβάσετε την κορυφαία και περισπούδαστη δίτομη Δογματική του αειμνήστου καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννου Καρμίρη με τίτλο: «Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας» και εκεί θα πεισθείτε, ότι έχουμε απόλυτο δίκαιο.

Πέρα για πέρα άστοχη, επίσης, θεωρούμε την προσπάθειά του να στηρίξει τον παρά πάνω ισχυρισμό του στην παραβολή του Ασώτου. Ο άσωτος, καθ’ ο άσωτος, (από το στερητικό α και το ρήμα σώζω), δεν είχε καμία ελπίδα σωτηρίας εν’ όσω παρέμενε στην κατάσταση της αποστασίας, μακράν της πατρικής οικίας. Μόνον όταν επέστρεψε, του εδόθη «δακτύλιος εις τη χείρα αυτού», (Λουκ.15,22), που συμβολίζει τον αρραβώνα του αγίου Πνεύματος, την αποκατάστασή του στη θέση του Υιού, την οποία είχε απολέσει λόγω της αποστασίας του. Όπως διδάσκει ο απόστολος Παύλος: «όσοι γαρ Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοίεισιν υιοί Θεού» (Ρωμ. 8,14). Όσοι οδηγούνται και κατευθύνονται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι οι πραγματικοί υιοί του Θεού. Ο άσωτος φυσικά δεν μπορεί να συγκαταριθμηθεί μεταξύ εκείνων που κατευθύνονται από το Πνεύμα του Θεού και άρα δεν μπορεί να ονομασθεί πραγματικός υιός του Θεού, (εν όσω παρέμενε, εννοείται, στην κατάσταση της ασωτίας). Παρά κάτω συμπληρώνει: «αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού» (Ρωμ. 8,16-17). Ο άσωτος αφού δεν ήταν κληρονόμος, ούτε τέκνο μπορεί να ήταν.

Και ας έρθουμε τώρα στους ετεροδόξους. Οι ετερόδοξοι μοιάζουν με τον άσωτο υιό, διότι πλανήθηκαν, έχασαν την αποστολική πίστη και λατρεύουν ένα ψεύτικο, έναν ανύπαρκτο Χριστό. Αποκόπηκαν από την Εκκλησία ως μη μετανοήσαντες και ως «ανιάτως νοσήσαντες», εν όσω δε παραμένουν εκτός της Εκκλησίας, δεν έχουν καμία ελπίδα σωτηρίας και δεν έχουμε το δικαίωμα να τους ονομάσουμε «Εκκλησίες». Έπαυσαν να καθοδηγούνται και να κατευθύνονται από το Πνεύμα του Θεού και κατά συνέπεια, σύμφωνα με τους παρά πάνω λόγους του αποστόλου έπαυσαν να είναι τέκνα Θεού. Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα του Σεβασμιώτατου: «ο υιός όταν απομακρύνθηκε εκ της πατρώας οικίας απώλεσε την ιδιότητα του ως Υιός;» είναι ότι ναι, πράγματι την απώλεσε.

Τελειώνει ο Σεβασμιώτατος με την εξής θέση: «Η Εκκλησία είναι η Φιλόστοργος Μητέρα και αναμένει την επιστροφή, και των πεπλανημένων, και των πεπτωκότων και των αμαρτωλών. Η Εκκλησία είναι Ιατρείο και η αγκαλιά της Αγάπης του Θεού….». Συμφωνούμε μαζί του. Όμως δεν το έκανε αυτό η «Σύνοδος» της Κρήτης. Δεν κατονόμασε και δεν στηλίτευσε τις αιρέσεις ως οδούς απώλειας. Δεν κάλεσε τους ετεροδόξους- αιρετικούς να αποβάλλουν τις κακόδοξες πλάνες τους και να ενταχθούν στην Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία, την αληθινή Εκκλησία του Χριστού για να σωθούν.

Περαίνοντας το σχόλιό μας στα λεγόμενα του Σεβασμιωτάτου, (τον οποίο, κατά τα άλλα και αγαπούμε και τιμούμε), εκφράζουμε τη λύπη μας, διότι οι παρά πάνω λόγοι του υπήρξαν πέρα για πέρα άστοχοι και παραπλανητικοί για το ορθόδοξο πλήρωμα. Φθάσαμε δυστυχώς σήμερα στο θλιβερό κατάντημα να θεωρείται η προάσπιση της Ορθοδόξου πίστεως απαξία και ύβρις. Παρακαλούμε λοιπόν τον Σεβασμιώτατο, κατ’ αρχήν να καθίσει και να ξαναδιαβάσει Εκκλησιαστική Ιστορία και Δογματική, (κατά προτίμηση των καθηγητών Ι. Καρμίρη, και Ι. Ρωμανίδη). Και στη συνέχεια τον παρακαλούμε ταπεινά να ανασκευάσει τα λεγόμενά του, για να τον δοξάσει ο Πανάγιος Θεός.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

[1] Βλ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου, «Παρέμβαση και κείμενο στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, (Νοέμβριος 2016), σελ. 23.

[2] Βλ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου, «Παρέμβαση…», ο.π. σελ. 25.

[3] Βλ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου, «Παρέμβαση…», ο.π. σελ. 5.

[4] Οἱ λαϊκοί και οἱ κληρικοί ἀποτελοῦν τον Ὀρθόδοξο λαό! Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ με ἄλλα λόγια δεν εἶναι μόνον οἱ κληρικοί οὔτε ἁπλῶς οἱ λαϊκοί, ἀλλά ἡ ἑνότητακαί ἡ κοινωνία ἐν Χριστῷτῶνλ αϊκῶν, μοναχῶν και κληρικῶν (Μητροπολίτου Ναυπάκτου, Ἀνατολικά, Τόμος Α΄, σελ. 88).

[5] Φιλοκαλία 18Γ,  Ἁγ. Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, Ἐπιστολή πα΄, σελ. 77

[6] Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Ἀνατολικά, Τόμος Α΄, σελ. 94

[7] Ἰω. Καρμίρη, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τ. ΙΙ, Graz Austria 1968, σελ. 920[1000]

[8] Ερμηνεία στην προς Εφεσίουςεπιστολήν, PG 62,83.

Πηγή: Ακτίνες

Να δούμε ακόμα που θα φτάξουμε!

Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην την κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μην τον γράψουμε με τη μεγαλύτερη αδιαντροπιά.

Ξεχαλινωθήκαμε πια ολότελα. Γινήκαμε ένα τρελλό κοπάδι, που μας σαλαγά ο διάβολος με μια βουκέντρα, κι εμείς τρέχουμε λαχανιασμένοι. Η ελευθερία που δώσαμε στον εαυτό μας, με τη διαστρεμμένη γνώμη μας, γίνηκε τυραννία και μας κάνει ό,τι θέλει.

Μεταμορφώθη­κε σε μια μάγισσα Κίρκη, και μας μεταμόρφωσε κι εμάς σε χοί­ρους, και γρούζουμε ευτυχισμένοι, τσαλαβουτώντας μέσα στις κο­πριές και στις σάπιες ακαθαρσίες.

Καταντήσαμε ακόμα να τρώμε τις δικές μας τις ακαθαρσίες και τα εμπυασμένα κρέατά μας. Πο­τέ ο άνθρωπος δεν είχε φτάξει ούτε στη μισή αναισθησία και σιχαμένη παραμόρφωση, απ’ όσο έφταξε σήμερα. Και με τα λόγια και με την πράξη καλλιεργούμε αυτό το κα­ταραμένο χωράφι που ανοίξαμε μέσα μας και που φυτρώνει βρωμόχορτα και βρωμομανιτάρια.

Μη νομίσει κανένας πως με τα λό­για δεν έρχεται η διαστροφή της ψυχής! Ίσια – ίσια, με τα λό­για βρωμίζεται κανένας περισσότερο απ’ όσο βρωμίζεται κι από την ίδια τη βρώμικη πράξη. Οι μανάδες μας κάνανε τα συζυγικά χρέη τους, ακολουθώντας με φυσικόν τρόπο τον δρόμο που πρέπει να α­κολουθήσει ο άνθρωπος σε τούτον τον κόσμο, για να γεννηθούν κι άλ­λοι, καινούριοι άνθρωποι. Ωστόσο, ποτέ δεν έβγαινε από το στό­μα τους άπρεπος λόγος, λόγος αδιάντροπος. Και δεν γινότανε αυ­τό από υποκρισία, αλλά από το αίσθημα της φρονιμάδας και της σεμνότητας.

Η μητέρα της Παναγίας, του Προδρόμου και των αγίων, που ήτανε αγιασμένες από την κούνια, πώς ήτανε δυνατό να ξεστομίσουνε ποτέ αισχρολογίες; Αυτή είναι, ω σημερινοί αδιάντροποι κι αδιάντροπες, η εμορφιά κι η υψηλή μεγαλοπρέπεια της ψυχής, που τη χάσατε, αλλοίμονο! και γινήκατε σαν και κείνα τα αναίσθητα σκυλιά που γλείφουνε τον πισινό τους μπροστά στον κόσμο.

Λοιπόν, επί τόσες χιλιάδες χρόνια δεν μπορέσανε οι άνθρωποι που ζήσανε πριν από εμάς, να ανακαλύψουνε αυτά τα σπουδαία μυστικά που ανακαλύψατε εσείς, δηλαδή να μην ντρέπεσαι να λες αισχρολογίες, μάλιστα να το κάνεις σκοπό της ζωής σου, και να επιδείχνεις, φανερά και χωρίς ντροπή, κάποια πράγματα που ο άνθρωπος τα είχε σφραγισμένα με μια μυστική σφραγίδα, οπού έγραφε απάνω πως «ο άνθρωπος δεν είναι κτήνος».

Το να γυρίσει ο άνθρωπος στο κτήνος, είναι το πιο εύκολο πράγμα. Κατρακυλά γλήγορα σ’ αυτό, επειδή κατά κει είναι ο κα­τήφορος, και κατά δω ο ανήφορος. Ο άνθρωπος ανηφόρισε επί χιλιάδες χρόνια για ν’ ανέβει εκεί που βρίσκεται, με αγώνα, με βάσανα, με ιδρώτες. Η αλήθεια είναι πως κάθε τόσο κατρακυλού­σε κατά πίσω, κατά το ζώο, αλλά το κατρακύλισμά του ήτανε προ­σωρινό και περιορισμένο, και γι’ αυτό το κατρακύλισμα έλεγεν ο Δαυίδ: «Ανθρωπος εν τιμή ων ου συνήκεν. Κατελογίσθη τοις κτήνεσι τοις αλόγοις και ωμοιώθη αυτοίς». Σήμερα όμως το κατρακύ­λισμα είναι θανατερό, γιατί δεν κατρακυλίσαμε κατά τον βούρκο επειδή γλιστρήσαμε, κρατώντας το πρόσωπο γυρισμένο προς τ’ α­πάνω, αλλά πήραμε θεληματικά μας τον κατήφορο, και τρέχουμε σαν τρελλοί, για να προφτάξουμε να βουλιάξουμε μέσα στον βόθρο.

Η αμαρτία πάντα τραβούσε τον άνθρωπο, αλλά, λίγο ως πο­λύ, αντιστεκότανε ο άνθρωπος στα πονηρά χάδια της, γιατί ο απομέσα άνθρωπος δεν έστρεγε στην αμαρτία, που αφήνει πάντα ένα πικρό κατακάθι στο ποτήρι που κερνιέται. Τώρα όμως η αν­θρωπότητα έπαθε πώρωση και δεν καταλαβαίνει τι κάνει. Χοντροπέτσιασε, σαν τον λεπρό που το πετσί του είναι πεθαμένο, και δεν νοιώθει πια τίποτα.

Αφορμή για τέτοιες σκέψεις δίνεται σε όποιον έχει ακόμα μέσα του κάποια ανθρωπιά, κάθε μέρα. Τί λέγω; Κάθε ώρα, κάθε στιγμή, βλέποντας, ακούγοντας και διαβάζοντας χίλιες δυο φρι­χτές ασκήμιες που γίνουνται στον κόσμο, προπάντων στα λεγόμε­να «εξευγενισμένα έθνη», και που διαφημίζουνται σαν να είναι κά­ποια κατορθώματα πιο μεγάλα από όσα έκανε ο Μεγαλέξαντρος, ο Κολόμπος ή κανένας άλλος στα περασμένα, η κάποια έργα πιο σπουδαία από του Φειδία, του Πραξιτέλη, του Ανθεμίου, και των άλλων που σταθήκανε φημισμένοι τεχνίτες.

Σήμερα μου έστειλε κάποιος μια εφημερίδα για να διαβάσω: «Το χορόδραμα του προπατορικού αμαρτήματος μέσα σε μια εκ­κλησία του Λονδίνου». Μ’ όλο που είμαι έτοιμος να ακούσω στον καιρό μας και τις πιο ξωφρενικές ατιμίες και ανοησίες να γίνουνται στ’ όνομα της «Τέχνης», η αλήθεια είναι πως ανατρίχιασα α­πό το καινούριο φρούτο «της πολιτισμένης και ελεύθερης εποχής μας», δηλαδή του «Παγκόσμιου Φρενοκομείου». «Η παράσταση, γράφει η εφημερίδα, εδόθη στην εκκλησία του αγίου Φιλίππου στο Λονδίνο και εσημείωσε επιτυχία».

Μπορούν οι βρωμόμυγες να μην τρέξουν στο ψοφήμι; Πώς να μη σημειώσει επιτυχία το χορόδρα­μα, αφού είμαστε όλοι άρρωστοι, υστερικοί, δηλητηριασμένοι από το φαρμάκι που μας ποτίζουνε λίγο – λίγο από πολλά χρόνια; Πρώ­τα – πρώτα έχουμε μεγάλη μανία σήμερα για τα θεάματα, όπως τον καιρό των Ρωμαίων, που φώναζε ο όχλος: «θέλουμε ψωμί και θεάματα!». «Panem et circenses!». Αυτή η μανία ολοένα, και με­γαλώνει, κι έχουμε καταντήσει πλάσματα υστερικά, παλαβά, που σκοτωνόμαστε για να δούμε έναν «αστέρα» του κινηματογράφου και να πάρουμε από αυτόν ένα «αυτόγραφο», δηλαδή ένα παλιόχαρτο που θα πεταχτεί κάποια μέρα στα σκουπίδια.

Παρακάτω γράφει η εφημερίδα: «Οι Αγγλοι κριτικοί ήταν ενθουσιασμένοι». Βλέπεις πόσο σοβαρό είναι το πράγμα; Ενθουσιάσθηκε κι η γρηά – Κριτική! Ξύλο που θέλουμε!

Αλλά το περισσότερο ξύλο πρέπει να πέσει στη ράχη του α­γίου επισκόπου Ριχάρδου Αγκαρ, που έδωσε την άδεια για το θεάρεστο αυτό έργο, και μάλιστα «έχει διαρρυθμίσει τον χώρο κατάλ­ληλα για να δίδωνται παραστάσεις στην εκκλησία»!

Χριστέ μου, πάρε πάλι το κουρμπάτσι και κάνε μελανόν αυτόν τον άξιο υπηρέτη σου, που ρεζίλεψε τη θρησκεία σου όσο κανένας άθεος! Πάντα από τους παπάδες χάλασε η θρησκεία, αλλά τουλάχιστον σε άλλους και­ρούς, είχανε ένα χαλινάρι.

Τούτος είναι αδιάντροπος, γιατί είναι σημερινός μαθητής του διαβόλου, που σκέπασε με τα φτερά του την οικουμένη.
Και είδες; Πάλι η «Τέχνη» τα σκέπασε: Ο όσιος πατήρ Ρίτσαρντ είπε ότι «το μπαλλέτο είναι πολύ σοβαρό και ότι εξυπηρετεί το πνεύμα της Τέχνης». Με την τέχνη κρύβουμε τις μπομπές μας. Η τέχνη κατάντησε πορνολογία για παραδολογία. Σαν τεχνίτης που είμαι, ντρέπουμαι. Τέτοιον παπά ή επίσκοπο νάχεις να σε διδάχνει, τί ανάγκη έχεις;

Σήμερα καταγίνουνται όλοι με το «σεξ». Μα δεν υπάρχει, τέ­λος πάντων, τίποτ’ άλλο απ’ αυτό το «σεξ», απ’ αυτή τη γενετήσια ορμή; Οι γεροί άνθρωποι που ζήσανε σε άλλα χρόνια, εκείνοι οι δράκοι που ήτανε γεμάτοι ζωή, δεν είχανε «σεξ», και έχουμε εμείς τα ψοφήμια, και πρώτες απ’ όλους οι ξανθόψειρες με το κρύο αίμα, που λυσσάξανε στη Σουηδία, στην Αγγλία, και σε όλα τα παγω­μένα μέρη της σφαίρας;

Μ’ όλο που κάνουνε τον χαρούμενο οι σκλάβοι της αμαρτίας, στο βάθος είναι δυστυχισμένοι. Ζούνε στον ίσκιο του θανάτου, για­τί: «τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος». Για τούτο κι αυτοκτονούν. Αιτία για όλα αυτά είναι η απιστία και το ότι λείπει ο φόβος του Θεού από τον άνθρωπο. Ένας άγιος λέγει: «Φόβου χρεία τη αν­θρωπίνη φύσει», «Η ανθρωπίνη φύση έχει ανάγκη από φόβο». Α­μα λείψει ο φόβος του Θεού, κι η συνείδηση βουβαθεί, ο άνθρωπος κατρακυλά στο χάος. Μπορεί αυτός ο λεγόμενος επίσκοπος Ρίτσαρντ να πιστεύει σε Θεό και να κάνει αυτά που κάνει;

Μα, τέλος πάντων, δεν υπάρχει πια τίποτ’ άλλο από το μασκαραλίκι; Συνεργεί σ’ αυτή την κατάσταση κι η ανοησία, η επιπολαι­ότητα, η βλακεία κι η περιωρισμένη αντίληψη, που κάνει τον άν­θρωπο να ζήτα να θραφεί με σκουπίδια και με κοπριές, κι ας φαίνουνται απ’ έξω κάποιοι απ’ αυτούς τους ανήθικους πως είναι σπου­δαίοι στο μυαλό και στην επιστήμη.

Υπάρχει κάποια άλλη εξυ­πνάδα μέσα στον άνθρωπο, που τον κάνει να είναι σε όλα σοβαρός. Αυτοί οι εκφυλισμοί λένε πως έχουνε μέσα τους κάποιο «κενό», και πως θέλουνε να το γεμίσουνε. Και απ’ αυτούς έμαθε κι όλος ο κόσμος, κάποιοι ανθρωπάκοι σαρακοστιανοί, κάποια δεσποινάρια, και λένε όλοι τους, σαν παπαγάλοι, πως έχουνε «κενό» μέσα τους, «άγχος» και τα τέτοια. Τί «κενό» έχεις, βρε, που από την πνευματι­κή τεμπελιά κατάντησες ένας μπούφος; Τόσοι και τόσοι σπουδαίοι άνθρωποι, με φαρδειά ψυχή, άνθρωποι που λάμψανε απάνω σε τού­τη τη γη και τιμήσανε το ανθρώπινο γένος, βρήκανε τόσα ευγενι­κά και μεγάλα πράγματα για να ξεδιψάσουνε την απομέσα δί­ψα τους και να χορτάσουνε την απομέσα πείνα τους, κι εσύ, δεν βρίσκεις τίποτ’ άλλο για να βάλεις μέσα σου, παρά τη βρώμα;

Κύτταξε την πλάση που είναι γύρω σου, και χόρτασε από εμορφιά κι από μεγαλείο. Και πάλι μέσα σου μπορείς να βρεις τό­σους κρυμμένους θησαυρούς, μα δεν είσαι σε θέση να καταλάβεις τον Χριστό που λέγει: «η βασιλεία του Θεού βρίσκεται μέσα σας». Η βασιλεία του Θεού είναι η υπέρτατη ευδαιμονία, που νοιώθει η ψυχή, κι αναβρύζει μέσα μας αυτό το δροσερό αθάνατο νερό. Αλ­λά ο διάβολος μας τυφλώνει και δεν βλέπουμε τίποτα από τα ω­ραία της δημιουργίας κι από τους μυστικούς θησαυρούς που βρίσκουνται μέσα στον άνθρωπο, αλλά μας κάνει χοίρους, που χώνουνε τη μουτσούνα τους στη λάσπη και στις ακαθαρσίες για να ευχαριστηθούνε.

Η ηθική μας φαίνεται πια μια ψευτιά, μια πρόληψη, ένα μπόδιο για «να απολαύσουμε τη ζωή». Μα η ηθική είναι κείνη που σηκώνει τον άνθρωπο απάνω από το κτήνος και τον ντύνει με μιαν άφθαρτη στολή, κεντημένη με κάθε ευγένεια, με κάθε υψηλό και σοβαρό αίσθημα και πλουμισμένη με τα αθάνατα διαμάντια που λέγουνται φρονιμάδα, σεμνότητα, γενναιότητα της καρδίας, ευαι­σθησία κι ευγένεια της ψυχής και με όσα κάνουνε τον άνθρωπο, από ένα σιχαμερό και εξευτελισμένο ζώο, ένα πλάσμα πολύ σπου­δαίο και θαυμαστό.

Για τούτο λέει ο Δαυίδ στον Θεό: «Τί είναι, λοιπόν, ο άνθρωπος και τον θυμάσαι, τί είναι αυτό το πλάσμα και φροντίζεις γι’ αυτό; Τον έπλασες λίγο πιο κάτω από τους Αγγέ­λους, τον στεφάνωσες με δόξα και με τιμή, και τον έβαλες εξουσια­στή απάνω στα έργα των χεριών σου». «Ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ’ Αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν, και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών Σου».

(Απόσπασμα από το βιβλίο Μυστικά Ανθη, Εκδόσεις: Αστήρ – Παπαδημητρίου)

Πηγή: Η άλλη όψις, Αβέρωφ

Αγαπητέ κ. Υπουργέ,..

Eίμαι ο Γιώργος Σκούρτης, είμαι 14 ετών και φοιτώ στη Γ΄ Τάξη του 1ου Γυμνασίου Κορίνθου. Αφορμή της επιστολής μου η πρόσφατη εγκύκλιος που καταθέσατε προς τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση με τίτλο »Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Έμφυλων Ταυτοτήτων κατά το σχολικό έτος 2016-2017».

Σκοπός της επιστολής μου δεν είναι να σας κρίνω αρνητικά ή θετικά σχετικά με την απόφαση σας. Αντιθέτως ο λόγος για τον οποίο σας γράφω αυτήν την επιστολή είναι διότι θέλω να σας εκφράσω την έντονη διαμαρτυρία μου όσο αναφορά το ένα σκέλος της εγκυκλίου που προανέφερα.

Αρχικά θα ήθελα να σας πω ότι καταλαβαίνω πως σκοπός σας είναι η ευαισθητοποίηση στο θέμα των Έμφυλων Ταυτοτήτων. Ωστόσο πρέπει να σας αναφέρω ότι οι χειρισμοί σας οδηγούν όχι στην ενημέρωση του θέματος αλλά στην πλήρη αποδοχή του από μαθητές και εκπαιδευτικούς. Γεγονός το οποίο, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων με κύριο αποδέκτη εσάς τον ίδιο αλλά και την κυβέρνηση. Έχετε αναλάβει μία θέση με κύρος και υπευθυνότητα η οποία σας προστάζει να προστατέψετε και να αναβαθμίσετε την παιδεία, τη γνώση, τις αξίες και τις αρχές του ελληνικού έθνους. Αξίες και αρχές που κατακτήθηκαν και κατακτούνται με αίμα και αγώνες όλων των ελλήνων κατά σειρά ετών.

Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι στο Δεύτερο Μέρος του Ελληνικού Συντάγματος αναφέρονται τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα όλων των Ελλήνων πολιτών. Επίσης στο ίδιο μέρος άρθρο 5 παράγραφος 1 αναγράφεται το δικαίωμα κάθε έλληνα πολίτη να αναπτύσει ελεύθερα την προσωπικότητα του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη. Με βάση λοιπόν όλα τα παραπάνω αποδέχομαι το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στην διαφορετικότητα, όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση γίνεται συζήτηση γα κάτι το οποίο είναι παρά φύσιν (συγκεκριμένα σύμφωνα με τα όσα προτείνεται μιλάμε και για μία ενδεχόμενη αλλαγή φύλλου).Επιπρόσθετα στο Σύνταγμα υπάρχει και το θρήσκευμα της Ελλάδας. Σύμφωνα με το όποιο κάτι τέτοιο θεωρείται έγκλημα και όχι απλή παράβαση.

Προσωπικά θέλω να σας αναφέρω ότι όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν ενόχληση για εμένα αλλά προσβολή των ηθών μου και των ηθών της χώρας μου. Προσβολές που δε θα γίνουν αποδεκτές. Και αν μου επιτρέπεται χρησιμοποιείτε τη θέση σας για να μας περάσετε μηνύματα ενάντια στις αρχές μας.

Για να συνοψίσω θέλω να σας πω ότι αυτά τα μηνύματα δε θα γίνουν αποδεκτά από εμάς ΠΟΤΕ.

Τέλος θα ήθελα να σας ζητήσω μία χάρη. Θα περιμένω αγωνιωδώς μία απάντησή σας ως ένδειξη πως αυτή η επιστολή διαβάσθηκε από εσάς και δεν κατέληξε σε κάποιο δεύτερο πρόσωπο ή σε κάποιο κάλαθο των αχρήστων.

Με σεβασμό και εκτίμηση

Πηγή: Σημεία Καιρών, Σύναξη Νέων Παλαιοχωρίου