Ο Ελληνικός λαός με την ψήφο του ανάθεσε την εξουσία σε μια αριστερή κυβέρνηση δύο φορές τα τελευταία χρόνια με την εντολή της διορθώσεως των οικονομικών δεικτών κυρίως και της αλλαγής ενός φαυλεπίφαυλου παρελθόντος και αμαρτωλού καθεστώτος, ψευδολογίας, ευνοιοκρατίας, οικογενειοκρατίας, διαφθοράς και ρουσφετολογίας.

Ασφαλώς και παραξενεύτηκε βεβαίως από την πολιτική ορκωμοσία και τη εμφανή διαφορά στάσης ζωής πέρα από τα καθιερωμένα πολλών νέων μελών της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά είπε μέσα του να κάνει υπομονή, μήπως και το εξαγγελμένο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης υλοποιηθεί και επέλθει κάθαρση στον πολιτικό βίο της χώρας και ανασάνουν οι φτωχοί.

Οι Έλληνες ψηφοφόροι διά των προσφάτων εκλογών και του δημοψηφίσματος θέλησαν με την ψήφο τους να βγάλουν κυρίως την πατρίδα μας από τη μέγγενη του σάπιου πολιτικού συστήματος και να την ελευθερώσουν από τον ευρωπαϊκό ζυγό του σκληρού νομίσματος και των απαράδεκτων απαιτήσεων των δανειστών και των ευρωπαϊκών οδηγιών, που έμπαιναν μέσα στα σπίτια και στις ψυχές των συνελλήνων. Ήθελε να κάνει την επανάστασή του ξανά στις μέρες μας.

Ο ελληνικός λαός λοιπόν πιστός στην οικογένεια, στην  πατρίδα και στο ορθόδοξο θρήσκευμά του δεν έδωσε εντολή στην πρώτη φορά αριστερά να του αλλάξει τα φώτα και του αποδομήσει το ελληνορθόδοξο σύστημα αξιών. Δηλ. να του αλλοιώσει τη δομή της οικογενείας και τα θέσμια γύρω από το γάμο, να τον αποκόψει από τη Μητέρα Εκκλησία και να του καταστρέψει την ιστορία, την παράδοση και την ελληνορθόδοξη παιδεία.

Μπορεί ο Πρωθυπουργός να έχει μια διαφορετική άποψη για την οικογένεια, μπορεί να δηλώνει άθεος και να βλέπει τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου μας στατικά και μηχανικά… Μπορεί ο Υπουργός Παιδείας να είναι μαρξιστής και υλιστής και να μη δέχεται τον ρόλο της πίστεως και της Εκκλησίας στη ζωή των Ελλήνων…κλπ… Δικαίωμά τους αυτά ασφαλώς… Έτσι έμαθαν, έτσι μεγάλωσαν… Οι άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται… Κανένας δεν είναι κορακοζώητος. Δημοκρατία έχουμε... Θάρθουν και οι επόμενες εκλογές… Μακάρι να φωτιστούν οι άνθρωποι και  να μετανοήσουν.

Αυτό όμως απέχει πολύ από την άχαρη προσπάθεια που επιχειρούν τώρα με το θράσος της εξουσίας τους να αλλάξουν τον εθνικό, πολιτισμικό, θεολογικό και γενετήσιο προσανατολισμό των μαθητών στα σχολεία της χώρας, ιδίως στην ευαίσθητη ηλικία του Γυμνασίου. Δηλαδή να αλλάξουν τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών, το μάθημα των θρησκευτικών, να εξοβελίσουν την παρουσία των κληρικών και των ιερών συμβόλων από τις σχολικές αίθουσες, να αφελληνίσουν το σχολείο και να εξωραϊσουν την ιστορία κάνοντάς την αναίμακτη και λουλουδάτη.

Από που πηγάζει αυτό το θράσος και η ορμή τους. Είναι η αλαζονεία της εξουσίας, οι αριστερές τους καταβολές ή κάποια μυστική πηγή εντολών και κονδυλίων, η οποία έχει στοχοποιήσει την παραδοσιακή Ελλάδα και θέλει να ελαχιστοποιήσει τον ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη σύγχρονη εποχή κατά το σχέδιο του Κίσσιγκερ;

Εάν μάλιστα είναι αληθινό το δημοσιευμένο τη φετινή χρονιά ότι η Μεγάλη Σύνοδος της Κρήτης ήταν απαίτηση εξωθεσμικών παραγόντων και υπηρεσιών του εξωτερικού, καθόλου απίθανο και οι άνθρωποι της κυβέρνησης να κατευθύνονται έξωθεν. Δυστυχώς αντί να κάνουν μεταρρυθμίσεις στα οικονομικά δρώμενα εισέρχονται τελείως αναρμόδια σε χώρους που ανήκουν στον κυρίαρχο λαό και όχι σε μια δράκα υπουργών.

Οι κύριοι αυτοί ξεχνούν κάτι. Ξεχνούν ότι την παιδεία μας, όπως και όλη την πατρίδα μας, την πήραμε από τους μάρτυρες και ήρωες της φυλής μας, από τους αιώνες και τους αγώνες τους, από την κλεφτουριά και τα κρυφά σχολειά, από τις Εθνοσυνελεύσεις και τους Συνεταιρισμούς της Τουρκοκρατίας, από τον Πατροκοσμά και τον Καποδίστρια και τη χρωστάμε στις επόμενες γενεές. Η πατρίδα και η θρησκεία, ο θεσμός της οικογένειας και η διαδικασία  της Εκπαίδευσης δεν είναι αμπελοχώραφα του πατέρα τους, για να κάνουν ό,τι θέλουν ούτε είναι πεδίον της κομματικής τους κοπτορραπτικής για να επιβεβαιώσουν τις πολιτικές τους ιδεοληψίες.

Εξάλλου είναι πολύ χαρακτηριστικός ο λόγος του Πατροκοσμά, του Μεγάλου Διδασκάλου του Γένους, ο οποίος ήταν από μόνος του Υπουργός Παιδείας και Εκπαιδευτικός μεταρρυθμιστής. Αυτός ο άγιος λοιπόν στην  προσπάθειά του να εξημερώσει το εξαγριωμένο από τη δουλεία και την αμάθεια γένος των Ελλήνων απευθυνόταν στους γονείς και κηδεμόνες και αυτούς πρωτίστως καλούσε να δραστηροποιηθούν για να φτιάξουν σχολείο, να βάλουν δάσκαλο για να μαθαίνουν τα παιδιά τους την ελληνική γλώσσα και με αυτήν το Ευαγγέλιο, την Εκκλησία και την Παράδοση.

Με ποιό δικαίωμα οι τωρινοί θλιβεροί εξουσιαστές – αλλά και οι προηγούμενοι μέχρι ένα σημείο - προχωρούν με βέβηλα πόδια και βηματίζουν ετσιθελικά στον ιερό χώρο της γονικής μέριμνας; Καθ΄ ύλην αρμόδιοι είναι οι γονείς, οι ανάδοχοι και οι πνευματικοί των παιδιών και με ανάθεση συγκεκριμένου έργου οι δάσκαλοι και οι καθηγητές έρχονται μετά με έξοδα των σπιτιών, συμπληρώνοντας την αδυναμία και ανεπάρκεια των γονέων, να χτίσουν πάνω στα θεμέλια της αρχικής οικογενειακής πίστεως και όχι να γκρεμίσουν στο σχολείο, λές και είναι χωράφι τους και μπορούν να δρούν ανεξέλεγκτα, ερήμην της οικογενείας, ό,τι έχει χτίσει τα πρώτα χρόνια η οικογένεια και η Εκκλησία στις ψυχές  των  παιδιών.

Με ποιό δικαίωμα; Μήπως νομίζουν ότι βρίσκονται “εις τύπον και τόπον” της αντιεκκλησιαστικής Γαλλικής Επαναστάσεως ή της άθεης Σοβιετικής κρατικής μηχανής και μπορούν να αλλάζουν την πίστη των μαθητών σαν να είναι κτήμα τους και να ανατρέπουν όχι μόνο το δόγμα, αλλά και το ήθος της χριστιανικής ζωής σε ανήλικα παιδιά;

Μήπως νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα τέτοιων ρυθμίσεων και επεμβάσεων επειδή έχουν μια καρέκλα κι ένα στυλό και υπογράφουν; Εντολοδόχοι είναι ένός λαού που έχει κάνει από πολύ παλιά τις επιλογές του, τις ορθόδοξες και ελληνικές, και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάνε ποτέ.

Κινδυνεύουν οι άνθρωποι αυτοί να βρεθούν εκτός ιστορίας και κοινωνίας, στο περιθώριο της ζωής, αν νομίζουν ότι πέθανε ο Θεός της Ελλάδος και σβήσαν οι προσευχές της Ορθοδοξίας; Η Αγία Γραφή, την οποία αγνοούν, το λέγει καθαρά: “σε μια μέρα ξεμπερδεύον οι άρχοντες”. Οπως και το άλλο”, από τον 36ο Ψαλμό του προφητάνακτα Δαβίδ: “9 οἱ πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται,  οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπολοῦνται, οἱ δὲ ἐχθροὶ τοῦ Κυρίου ἅμα τῷ δοξασθῆναι αὐτοὺς καὶ ὑψωθῆναι ἐκλείποντες ὡσεὶ καπνὸς ἐξέλιπον. 2 ἄνομοι δὲ ἐκδιωχθήσονται, καὶ σπέρμα ἀσεβῶν ἐξολοθρευθήσεται. 35 εἶδον τὸν ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον καὶ ἐπαιρόμενον ὡς τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου· 36 καὶ παρῆλθον, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν, καὶ ἐζήτησα αὐτόν, καὶ οὐχ εὑρέθη ὁ τόπος αὐτοῦ.”  

Με ποιό δικαίωμα λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι παίζουν με τις ψυχές των παιδιών και σκανδαλίζουν αθώες υπάρξεις βάζοντάς τους σε μια ευαίσθητη ηλικία νέες δομές σκέψεως και νέα κριτήρια  συμπεριφοράς και ήθους αντίθετα με το νόμο του Θεού, την ελληνοχριστιανική παράδοση και την ηθική συνείδηση; Που είναι ο συνήγορος του παιδιού; Δεν έχουν ακούσει ποτέ τί λέγει ο Κύριος για τους σκανδαλοποιούς; Τους ανθρώπους δεν τους ντρέπονται, τον Θεό δεν τον φοβούνται;

Στις 29 Ιανουαρίου, 21η «επέτειο» της κρίσης των Ιμίων, ο Τούρκος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Χουλουσί Ακάρ, σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ, έκανε μια βόλτα γύρω από τη μια Ίμια και αφού τράβηξε και τις… αναμνηστικές φωτογραφίες και το σχετικό βίντεο, αποχώρησε για τα περαιτέρω!

Ο πρώτος λόγος είναι η απόφαση του Αρείου Πάγου να μην εκδώσει τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς που ζήτησαν άσυλο στη χώρα μας.

Η Τουρκία θεωρεί, όπως έχει δηλωθεί από τα πιο επίσημα χείλη, ότι η συγκεκριμένη απόφαση είναι πολιτική, ισχυρισμός που ενισχύεται από τη δήλωση του ίδιου του Ερντογάν ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός του υποσχέθηκε προσωπικά μετά την τηλεφωνική τους συνομιλία, που έγινε τις 18 Ιουλίου, τρεις μέρες μετά το πραξικόπημα, ότι λίγες μέρες μετά οι οκτώ θα παραδοθούν από την Ελλάδα στις τουρκικές Αρχές. Άρα, η καχυποψία αυτή, είναι ένας ισχυρός παράγοντας που οδηγεί την Τουρκία σε οργίλες δηλώσεις και αντιδράσεις εναντίον της Ελλάδας, μια από τις οποίες και η… βόλτα στα Ίμια.

Προφανώς οι Τούρκοι βρήκαν τη μέρα και την ευκαιρία να επιβεβαιώσουν αυτά που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις συμφωνήθηκαν το βράδυ της 31ης Ιανουαρίου 1996, μεταξύ του κ. Κώστα Σημίτη, της Τανσού Τσιλέρ και του Μπιλ Κλίντον. Ότι δηλαδή τα Ίμια δεν αποτελούν μέρος της Ελληνικής επικράτειας, ότι στην καλύτερη για μας περίπτωση αποτελούν μια ουδέτερη ζώνη, την οποία μπορεί να επισκέπτεται ο Τούρκος ΓΕΕΘΑ, χωρίς να θεωρεί ότι παραβιάζει τα ελληνικά χωρικά ύδατα, άρα μέρος της Ελληνικής επικράτειας. Ένα στοιχείο που ενισχύει το παραπάνω σκεπτικό, είναι το γεγονός ότι μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, απόγευμα Δευτέρας, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, δεν είχε εκδώσει επίσημη ανακοίνωση για την πρόκληση του Τούρκου ΓΕΕΘΑ.

Επίσης, ένα άλλο ενισχυτικό στοιχείο, είναι η ίδια η επίσημη ανακοίνωση του τουρκικού ΓΕΕΘΑ, η οποία λέει τα εξής: «Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Χουλουσί Ακάρ, συνοδευόμενος από τους αρχηγούς ΓΕΝ και ΓΕΑ, τις 29 Ιανουαρίου 2017, επιθεώρησε πλοία της Διοίκησης Ναυτικής Βάσης του Ακσάζ και της Διοίκησης Στόλου. Στη διάρκεια της επίσκεψης-επιθεώρησης, έγινε πλους με δυο ταχύπλοα σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού στην περιοχή των βραχονησίδων Καρντάκ*. Ο στρατηγός Ακάρ, δήλωσε ότι όλες τις δραστηριότητες που κάνουμε ως Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ), στη θάλασσα του Αιγαίου, και σχετίζονται με την προστασία των συμφερόντων μας στη θάλασσα, τις κάνουμε λαμβάνοντας πάντα υπόψη τη φιλία και την ειρήνη. Επιπροσθέτως, τόνισε ότι οι ΤΕΔ, συνεχίζουν με αυτοθυσία, αποφασιστικότητα και αυξανόμενο ρυθμό τις προσπάθειες για προστασία των δικαιωμάτων και συμφερόντων της χώρας και του έθνους μας στην ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα». Αυτοί είναι οι δυο κύριοι λόγοι της κίνησης του Ακάρ. 

Οι επιδιώξεις της κίνησης
Να δούμε τώρα ποιες είναι οι επιδιώξεις και οι επιπτώσεις της κίνησης αυτής. Ο Ακάρ, κάνοντας την κίνηση αυτή, δεν αποσκοπούσε στην πρόκληση μιας ελληνοτουρκικής στρατιωτικής κρίσης.

Η παρουσία της ηγεσίας όλων των κλάδων των ΤΕΔ στο ταχύπλοο, δείχνει την αποφασιστικότητα της Τουρκίας να υπερασπιστεί τα «κεκτημένα», είτε αυτά εντοπίζονται στην περιοχή των Ιμίων, είτε σε ολόκληρο το Αιγαίο, στο οποίο ο κ. Σημίτης αναγνώρισε ότι έχει η Τουρκία και μάλιστα ζωτικά, όπου ζωτικά, δικαιολογείται και το Casus Belli αλλά και ο ίδιος ο πόλεμος!

Άρα, για να κάνουμε ένα «ταμείο», η Ελλάδα είναι εκτεθειμένη σε σοβαρότατους κινδύνους στο Αιγαίο, ως αποτέλεσμα καταστροφικών συμφωνιών που υπέγραψε ο κ. Σημίτης, μετά την κρίση των Ιμίων, το 1996, κινδύνους που φρόντισε να μας θυμίσει η Τουρκία, με την βόλτα του κ. Ακάρ στα Ίμια, σε μια περίοδο που η Ελλάδα φάνηκε να σηκώνει κεφάλι, να μη λαμβάνει υπόψη της και να αντιστέκεται στις πιέσεις και τις απειλές της Άγκυρας. Έτσι εξέλαβε η τουρκική κυβέρνηση την απόφαση για τους «οκτώ», με αυτόν τον τρόπο φρόντισε να μας… συνετίσει.

Συμπερασματικά, η Ελλάδα έχει ακολουθήσει ένα εξαιρετικά ολισθηρό δρόμο, ο οποίος δεν την κατέστησε υποχείριο και προτεκτοράτο μόνο των δανειστών, αλλά και της Τουρκίας.

Όλη αυτή η νοσηρή κατάσταση, που οδηγεί την Ελλάδα κατευθείαν στην καταστροφή, μπορεί να αλλάξει μόνο με έναν τρόπο. Να αλλάξει το σύστημα διαχείρισης εξουσίας και να συμμετέχει ενεργά ο πολίτης σε όλες τις φάσεις και όλες τις πτυχές των μηχανισμών λήψεως αποφάσεων και διαχείρισης της εξουσίας, με ταυτόχρονη λογοδοσία εκείνων που την ασκούν.

Πηγή: Pontos News

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία εἶναι ἡ Κιβωτός τῆς σωτηρίας μας!

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ μόνον αὐτὴ —διὰ τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεώς Του, διὰ τοῦ Τιμίου καὶ Παναγίου καὶ Ζωοποιοῦ Αἵματός Του— μπορεῖ νὰ προσφέρει στὸν ἄνθρωπο τὴν ἄφεση τοῦ πλήθους τῶν ἁμαρτιῶν του. Ἡ Ἁ­γί­α μας Ἐκκλησία καὶ μόνον αὐτή, μπορεῖ νὰ παίρνει ληστές, φονιάδες καὶ ἐγκληματίες· ἔκφυλους, πόρνους καὶ μοιχούς· φιλάργυρους, φίλαυτους καὶ ὑπερήφανους· καὶ νὰ τοὺς μεταπλάθει σὲ δικαίους καὶ ἁγίους. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ μόνον αὐτή, ἔχει τὴ δύναμη νὰ παίρνει σκιὲς ἀνθρώπων, συντρίμματα ψυχῶν· νὰ παίρνει λάσπη καὶ βοῦρκο καὶ μὲ αὐτὰ τὰ ὑλικὰ νὰ δημιουργεῖ καλλιτεχνήματα, ἀνθρώπινα πρότυπα. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ μόνον αὐτή, μπορεῖ νὰ παίρνει βαρυποινίτες ἀπὸ τὰ κάτεργα τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ τοὺς ἀναδεικνύει ἀσκητὲς καὶ ὁσίους, μάρτυρες καὶ ὁμολογητές. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμάσια μὲ μοναδικὸ ἀντίτιμο ἕνα δάκρυ· ἕναν λόγο, «ἁμάρτησα, Κύριε»· ἕνα «Θεέ μου, ἐλέησέ με καὶ συγχώρησέ με τὸν ἁμαρτωλό»· ἕνα ταπεινὸ γονάτισμα καὶ μία ταπεινὴ, εἰλικρινή καί ἐκ βάθους ψυχῆς ὁμολογία ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν μας, κάτω ἀπὸ τὸ πετραχήλι τοῦ Πνευματικοῦ.

Κι ὅμως αὐτή τή Μάνα, μέ τίς ἄπειρες εὐεργεσίες, ὄχι μόνο δέν τήν εὐχαριστοῦμε καί δέν τήν εὐγνωμονοῦμε, ὅσο θά τῆς ἄξιζε, ἀλλά πολλές φορές καί τήν ἀγνοοῦμε καί τή λησμονοῦμε καί τήν πικραίνουμε. Ἀδικοῦμε πραγματικά τούς ἴδιους τούς ἑαυτούς μας, ὅταν ἀρνούμαστε τήν μητρική ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας μας ἤ μετέχουμε σ’ Αὐτή μέ ἕνα ἀλλοτριωμένο κοσμικό καί ὀρθολογιστικό τρόπο, χωρίς οὐσιαστικό βίωμα, χωρίς συνειδητή συμμετοχή στά Ἱερά Μυστήριά Της, χωρίς ἀποδοχή καί τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας.

Ἀγνοώντας, ὅμως, καί λησμονώντας τήν Ἐκκλησία, ἀγνοοῦμε καί λησμονοῦμε τόν ἴδιο τό Χριστό, ἀφοῦ Αὐτός εἶναι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, Αὐτός ἐνεργεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία, Αὐτός μᾶς ἀγαπᾶ, μᾶς σώζει καί μᾶς ἁγιάζει καί μᾶς δοξάζει καί τελικά μᾶς θεώνει διά τῆς Ἐκκλησίας.

Κι ἐνῶ ὁ Κύριος καί Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός, πού ταπεινώθηκε, σαρκώθηκε, σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε καί ἀναλήφθηκε γιά νά θεώσει τήν ἀνθρώπινη φύση μας, εἶναι τό κέντρο τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τό κέντρο τῆς Ἱστορίας καί τῆς Πίστεώς μας, τό κέντρο τῶν Θείων Γραφῶν καί τῆς Θείας Λατρείας, δυστυχῶς, δέν ἀποτελεῖ πάντοτε καί τό κέντρο τῆς ψυχῆς μας, τῆς διανοίας μας, τῆς καρδιᾶς μας, τό κέντρο τοῦ εἶναι μας. Δέν γίνεται ὁ κύριος σκοπός τῆς ζωῆς μας, τό ἀγαλλίαμά μας, ὁ πόθος μας καί ἡ λαχτάρα μας. Πολλές φορές ἐκθρονίζουμε στήν πράξη τόν Χριστό ἀπό τή ζωή μας, ἀπό τίς συναναστροφές μας, τίς συζητήσεις μας καί τίς ἀναζητήσεις μας, ἀπό τή σκέψη μας καί τή γλώσσα μας, ἀκόμα κι ἀπ’ τήν προσευχή μας. Ἡ πρώτη ἐντολή Του, τό «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου» (Μάρκ. ιβ´, 30) δέν δονεῖ τό εἶναι μας, δέν ἀποτελεῖ τήν κύρια μέριμνά μας, τήν πεμπτουσία τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγώνα.

Ἀλλά, παρά τή δική μας ἀμέλεια, τή ραθυμία, τή χλιαρότητα καί τήν περί τά πνευματικά νωθρότητά μας, ὁ ἐράσμιος Νυμφίος τῶν ψυχῶν μας, ὁ γλυκύτατος Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, δέν παύει νά κρούει τή θύρα τῆς ψυχῆς μας καί νά μᾶς ἀπευθύνει στοργικά, ἐπίμονα, ἀλλά καί διακριτικά τόν παρήγορο λόγο Του ζητώντας τήν ἐπιστροφή μας στό σπίτι τοῦ Πατέρα μας.

Ἀλήθεια, πόσο ἀγνώμονες, πόσο ἄσοφοι ἀοδεικνυόμαστε, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Δημιουργός τοῦ Παντός, ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλευόντων καί Κύριος τῶν κυριευόντων, ὁ ἀνενδεής καί Παντοδύναμος Κύριος, ὁ φοβερός Θεός, «Ὅν φρίσσει καί τρέμει τά Χερουβείμ», ὁ Πλάστης καί Θεός μας, ἔρχεται τόσο κοντά μας! Γίνεται ὁ πολυεύσπλαγχνος Πατέρας μας, ὁ ἀδελφός μας καί ὁ πιστός φίλος μας, ἕτοιμος νά μᾶς προσφέρει τά πάντα, θυσιάζοντας τόν ἴδιο τόν ἑαυτό Του! Ἔρχεται νά μᾶς ὑπηρετήσει «ὡς ὁ διακονῶν», νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τά βάρη καί τίς θλίψεις, νά μᾶς χαρίσει τά παρόντα καί τά μέλλοντα ἀγαθά Του! Κι ἐμεῖς —ὤ τῆς παραφροσύνης!— τολμοῦμε πολλάκις νά Τόν ἀγνοοῦμε, νά τόν περιφρονοῦμε, δυστυχῶς, ἀκόμη καί νά Τόν ὑβρίζουμε καί νά Τόν βλασφημοῦμε, κατόπιν βέβαια τῆς ὑποκινήσεως τοῦ διαβόλου! Ὤ τῆς μεγάλης σου εὐσπλαχνίας Κύριε!

Ἀδελφοί, «ἰδοὺ νῦν (τώρα, σήμερα, ὄχι αὔριο) καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν (τώρα, σήμερα, ὄχι αὔριο) ἡμέρα σωτηρίας», μᾶς παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Β´ Κο­ρ. ϛ´, 2). Τώρα νά μετανοήσουμε, σ’ αὐτή τή ζωή μόνο ὑπάρχει τό ἔλεος καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Ὁ θάνατος καραδοκεῖ ἀνά πᾶσα στιγμή, ἡ αὐλαία πέφτει ὁσονούπω, ἡ Κρίσις ἐγγύς, ἀκριβοδίκαιη καί ἀδέκαστη.

Ἀδελφοί μας ἀγαπητοί καί περιπόθητοι!

 «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου»! Εἶναι φοβερή ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως καί ἡ κόλαση ἡ μεγαλύτερη συμφορά, τό φοβερώτερο κακό. Τά δεινά τῆς κολάσεως δέν ἔχουν καμμία σύγκριση μέ τίς συμφορές τῆς παρούσης ζωῆς. Ἄς εὐχόμαστε κανείς ἄνθρωπος στόν κόσμο νά μήν δοκιμάσει τήν ἄφατη ὀδύνη της. Ἄς μή παίζουμε «ἐν οὐ παικτοῖς». Τό διακυβευόμενο εἶναι ἡ ἀθάνατη ψυχή μας καί τό αἰώνιο μέλλον μας. Δυστυχῶς, πολλοί ἄνθρωποι, ἀκόμη καί χριστιανοί, δέν πιστεύουν ἤ ἀμφιβάλλουν γιά τήν ὕπαρξη τῆς ἄλλης ζωῆς, δέν πιστεύουν στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, δέν πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει Παράδεισος καί Κόλαση. Εἶναι πραγματικά φοβερό! Στήν μέλλουσα κρίση τά σώματα ὅλων τῶν κεκοιμημένων θά ἀναστηθοῦν καί θά ἐπανασυνδεθοῦν τό καθένα μέ τήν ψυχή του καί θά ἀνασυγκροτηθεῖ, ἔτσι, ὁ ὅλος ἄνθρωπος ἀνακαινισμένος καί ἀφθαρτοποιημένος.

Στήν ἄλλη ζωή ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά δοῦμε τόν Θεό, θά δοῦμε τήν ἄκτιστη δόξα, τό ἄκτιστο φῶς τοῦ Θεοῦ, αὐτό τό ἔνδοξο φῶς καί τήν ἄκτιστη δόξα πού εἶδαν οἱ τρεῖς μαθητές στό ὄρος Θαβώρ κατά τήν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου μας. Τό ἄκτιστο αὐτό φῶς εἶναι ἀνέσπερο, γλυκύτατο, χαριέστατο, αἰώνιο, καί πληροῖ τόν ἄνθρωπο ψυχοσωματικά μέ ὑπερκόσμια καί ἀκατάληπτη εὐφροσύνη καί ἀνέκφραστη ἡδονή, εἰρήνη καί χαρά. Ὅσοι, ὅμως, δέν θά εἶναι κατάλληλα προετοιμασμένοι ἀπό αὐτή τήν ζωή, μᾶς τονίζουν οἱ Πατέρες, αὐτοί θά δοῦν αὐτή τήν δόξα, αὐτό τό φῶς ὡς πῦρ καταναλίσκον, δηλαδή ὡς πνευματική φωτιά πού κατακαίει. Εἶναι ἕνα θέμα τεράστιο, δύσκολο, ἀλλά κεφαλαιώδους καί μοναδικῆς σημασίας, γιά τό ὁποῖο ταπεινά προτείνουμε, ὁ Σύλλογός σας, κύριε Πρόεδρε, νά διοργανώσει σύντομα μία εἰδική ὁμιλία ἤ μᾶλλον ἡμερίδα στήν ὁποία θά μποροῦν νά ὑποβληθοῦν καί ἐρωτήσεις.

Καλό θά ἦταν, λοιπόν, καί στίς εὐχές μας, σέ γιορτές ἤ διάφορες ἄλλες περιστάσεις, νά χρησιμοποιεῖται κι ἀπό τούς λαϊκούς ἀδελφούς μας, ἡ εὐχή τῶν Μοναχῶν: «Καλή μετάνοια, καλόν Παράδεισο» καί νά μήν κτυποῦμε ξύλο, ὅταν ἀκοῦμε τήν λέξη θάνατος, ἀφοῦ αὐτός εἶναι τό πιό βέβαιο γεγονός πού θά μᾶς συμβεῖ. Ἄλλωστε, δέν εἴμαστε μόνιμοι κάτοικοι αὐτῆς τῆς γῆς, ἀλλά πάροικοι, ἔνοικοι τῆς γῆς. Εἴμαστε ὁδίτες καί ὄχι πολίτες αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ὁ δρόμος γιά τόν Παράδεισο, ἀδελφοί, εἶναι ἕνας. Εἶναι ὁ δρόμος πού βάδισαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι: ὁ δρόμος τῆς μετανοίας, τῆς θεογνωσίας, τῆς ἐπιστροφῆς στό σπίτι τοῦ Πατέρα μας. Ὁ δρόμος τῆς ἐπιστροφῆς στήν Ἐκκλησία μας καί στήν Ἁγία Παράδοσή της.

Ἡ σύγχρονη κοινωνία ἔχει περιέλθει σέ ἀφάνταστο βαθμό καταπτώσεως καί ἀποστασίας. Γι’ αὐτό καί πρέπει νά ἐπανέλθουμε στήν παλιά εὐσέβεια, στό φόβο τοῦ Θεοῦ, στήν ἁγία ἁπλότητα. Νά ἐπανέλθουμε ὅλοι, Κληρικοί, Μοναχοί καί λαϊκοί, στήν πραότητα, στήν ταπείνωση, στήν ἀκακία, στήν ἀφελότητα τῆς καρδίας, στήν κατά Θεόν γνώση καί σοφία. Καί ν’ ἀρχίσουμε ἀπό ἁπλά, μικρά καί ἴσως τυπικά, κατά τό φαινόμενο, πράγματα· ἀλλά στήν πραγματικότητα πολύ σπουδαῖα καί οὐσιαστικά.

Καί ἄν ἡ μετάνοια καί ἡ πνευματική ἐγρήγορση εἶναι ἀπαραίτητη γιά κάθε περίοδο τῆς ζωῆς μας, εἶναι πολύ περισσότερο ἀπαραίτητες σήμερα, πού τό κύμα τῆς ἀθεΐας, τῆς ἀντιθεΐας, τοῦ νεοπαγανισμοῦ, τῆς εἰδωλολατρείας, τῆς σύγχυσης, τοῦ θρησκευτικοῦ ἀποχρωματισμοῦ, τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ καί τῆς πανθρησκείας τῆς Νέας Ἐποχῆς μᾶς κατακλύζει καί σάν πνευματικός λίβας μαραίνει καί κατακαίει τά ἄνθη καί τούς καρπούς τῆς πατροπαράδοτης εὐλάβειας, τῆς παράδοσης, τῶν ἀξιῶν καί τῶν ἰδανικῶν τοῦ λαοῦ μας.

Ἐδῶ βρίσκεται, πιστεύουμε, ἡ βασική αἰτία τῆς σύγχρονης ἀπαξίας καί παρακμῆς, πού βιώνουμε ὡς λαός καί ὡς χώρα. Ἀπεμπολήσαμε ἀρχές καί ἀξίες, ἀλλάξαμε ἤθη, ἔθιμα καί συμπεριφορές, θέσαμε ἄλλους στόχους καί προτεραιότητες, νοθεύσαμε τά μέσα καί τίς διαδικασίες, ἀπωλέσαμε τό μέτρο, ἐγκαταλείψαμε τήν χαρμολύπη. Βγάλαμε τόν Θεό ἀπό τήν ζωή μας καί θεοποιήσαμε τούς ἑαυτούς μας, τήν λογική μας, τήν ἀτομική μας κρίση, τίς ἀτομικές μας δεξιότητες, τό ἀτομικό μας θέλημα, τό ὑπερτροφικό καί θεοποιημένο ΕΓΩ μας. Κι ὅλα αὐτά μέ τίμημα τήν ἀπώλεια τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ μας, τῆς συνειδήσεώς μας, τῆς ψυχικῆς μας ἠρεμίας καί ἰσορροπίας, τῆς προσωπικῆς, οἰκογενειακῆς καί κοινωνικῆς μας γαλήνης καί εὐτυχίας.

Καί εἶναι πραγματικά ὀξύμωρο τό γεγονός, ὅτι ἐνῶ ἡ σύχρονη ἐποχή τῆς συνεχοῦς ροῆς πληροφοριῶν καί εἰδήσεων μᾶς παρέχει τήν δυνατότητα νά κατέχουμε σέ καθημερινή βάση ἀμέτρητες γνώσεις γιά κάθε τί πού συμβαίνει σέ κάθε γωνιά τοῦ πλανήτη μας, νά μένουμε ἀδαεῖς καί ἀπληροφόρητοι γιά τά καίρια καί σωτηριολογικῆς καί αἰώνιας σημασίας ζητήματα τῆς ζωῆς μας, λόγῳ τῆς πολυμέριμνας καί τῶν ἀπαιτήσεων τῆς καθημερινότητας, πού συνεχῶς αὐξάνουν. Αὐτή ἡ καθημερινότητα μᾶς ἀπορροφᾶ καί καταλήγουμε νά ταυτιζόμαστε μαζί της σέ βαθμό, πού εἶναι πλέον δύσκολο νά ἀπεγκλωβιστοῦμε καί μάλιστα ὅταν ἔχουν περάσει καί τά χρόνια, καθώς δύσκολα ἀλλάζει ὁ ἄνθρωπος σέ μεγάλη ἡλικία. Ζῶντας ἔτσι, οὐσιαστικά δέν προλαβαίνουμε νά γνωρίσουμε καί νά μάθουμε γιατί ζοῦμε, ποιός εἶναι ὁ τελικός σκοπός τῆς ζωῆς μας, ἄν ὑπάρχει ἄλλη ζωή καί τί θά συναντήσουμε σ’ αὐτή, τί εἶναι ἡ ψυχή μας καί ποιά εἶναι τά γνωρίσματά της, τί εἶναι ἡ Κόλαση καί τί ὁ Παράδεισος.

Γι’ αὐτό καί εἶναι κατεπείγουσα ἀνάγκη:

Α´. Νά πάρουμε καί πάλι στά χέρια μας τόν Συναξαριστή, τούς βίους τῶν Ἁγίων μας, πού κατά τόν Ἅγιο Ἰουστῖνο τόν Πόποβιτς εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐγκυκλοπαίδεια, τόν Εὐεργετινό, τά Γεροντικά, τήν Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία, τόν Ἅγιο Νικόδημο, τόν Ἀββᾶ Δωρόθεο, τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, τόν Παπουλάκο… Καί κυρίως καί πρωτίστως νά ἀρχίσουμε νά μελετᾶμε τακτικά καί εὐλαβικά τήν Ἁγία Γραφή, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη, καί τά πατερικά κείμενα, πού ἑρμηνεύουν καί ἀναλύουν τήν Ἁγία Γραφή.

Β´. Νά ἔχουμε εὐπρεπισμένο εἰκονοστάσι στό σπίτι μας —ὄχι στό σαλόνι γιά ἐπίδειξη—, ἀλλά σέ ἰδιαίτερο χῶρο, ἄν ὑπάρχει ἡ δυνατότητα, ὅπου θά μποροῦμε νά ἀποσυρθοῦμε γιά προσευχή. Εἰκονοστάσι μέ εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων, τῶν ὁποίων φέρουμε τά ὀνόματα, μέ Σταυρό, μέ ἀναμμένη κανδήλα, μέ τή Σύνοψη, τό Συνέκδημο, τά Προσευχητάρια. Εἰκονοστάσι, ὅπου, ὅπως οἱ παλιές εὐλαβεῖς οἰκογένειες, θά φυλάσσουμε καί ὅλα τά ἁγιαστικά (τά βάγια, τόν βασιλικό, λάδι ἤ μῦρο ἀπό προσκυνήματα, τό Μεγάλο ἁγιασμό κ.λπ.). Τό ἀναμμένο καντήλι, ὅπως λένε οἱ γεροντάδες, δείχνει τήν ζωντανή μας σχέση μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία.

Γ´. Νά μάθουμε νά λέμε τήν ἁγιασμένη, πολύ θεολογική καί περιεκτική μονολόγιστη εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, δηλαδή τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλό». Νά τήν λέμε μέ πόθο καί λαχτάρα, ἐπικαλούμενοι τό γλυκύτατο Ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ γιά τήν εἰρήνευση καί τήν προκοπή τήν δική μας, τῆς οἰκογενείας μας, γιά τήν ὑγεία καί τήν πρόοδο τῶν παιδιῶν μας, γιά τήν ἴαση τῶν ἀσθενῶν, γιά τήν ἀνάπαυση καί τήν σωτηρία τῶν κεκοιμημένων μας, γιά τήν ἐπίλυση τῶν ποικίλων προβλημάτων καί δυσκολιῶν μας, γιά τήν σωτηρία τῆς πατρίδος μας καί τήν εἰρήνη ὁλόκληρου τοῦ κόσμου.

Ἄς προσπαθοῦμε νά διατηροῦμε τήν μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τό Πανάγιο Ὄνομά Του στό νοῦ καί τήν καρδιά μας, ἀκόμη καί μέσα στίς μέριμνες, ἀκόμη καί μέσα στήν πίεση καί τήν κόπωση τῆς καθημερινότητος, ὅπου κι ἄν βρισκόμαστε καί ὅσο μποροῦμε. Ὁ χαριτωμένος ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ Καντουνακιώτης μᾶς προέτρεπε: «Νὰ λέγῃς παιδί μου τὴν εὐχή, “Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με”, ἡμέρα καὶ νύχτα συνέχεια. Ἡ εὐχὴ θὰ τὰ φέρῃ ὅλα. Ἡ εὐχὴ περιέχει τὰ πάντα, περικλείει τὰ πάντα, αἴτησι, παράκλησι, πίστι, ὁμολογία, θεολογία κλπ. Ἡ εὐχὴ νὰ λέγεται χωρὶς διακοπή. Ἡ εὐχὴ θὰ φέρῃ ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον εἰρήνη, γλυκύτητα, χαρά, δάκρυα».

Καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει μέ γλαφυρότητα γιά τήν μονολόγιστη εὐχή: «Μέγα γάρ ὅπλον εὐχή, θησαυρός ἀνελλιπής, πλοῦτος μηδέποτε δαπανώμενος, λιμήν ἀκύμαντος, γαλήνης ὑπόθεσις, καί μυρίων ἀγαθῶν ῥίζα καί πηγή καί μήτηρ ἐστίν ἡ εὐχή, καί αὐτῆς τῆς βασιλείας δυνατωτέρα. Εὐχή χειμαζομένων λιμήν, κλυδωνιζομένων ἄγκυρα, σαλευομένων βακτηρία, πενήτων θησαυρός, πλουτούντων ἀσφάλεια, νοσημάτων ἀναίρεσις, ὑγιείας φυλακή· εὐχή καί τά ἀγαθά ἡμῖν ἀκίνητα διατηρεῖ, καί τά κακά μεταβάλλει ταχέως· κᾄν πειρασμός ἐπέλθῃ, ῥᾳδίως ἀποκρούεται· κᾄν ζημία χρημάτων, κᾄν ὁτιοῦν ἕτερον τῶν λυπούντων ἡμῶν τήν ψυχήν, ἅπαντα ἀπελαύνει ταχέως· εὐχή λύπης ἁπάσης φυγαδευτήριον, εὐθυμίας ὑπόθεσις, διηνεκοῦς ἡδονῆς ἀφορμή, φιλοσοφίας μήτηρ· ὁ δυνάμενος εὔχεσθαι μετά ἀκριβείας, κᾄν ἁπάντων πενέστερος ᾖ [κι ἄν εἶναι φτωχότερος ὅλων], πάντων ἐστί πλουσιώτερος· ὥσπερ ὁ τῆς εὐχῆς πάλιν ἐστερημένος, κᾄν ἐν αὐτῷ καθέζηται τῷ θρόνῳ τῷ βασιλικῷ πάντων ἐστί πενέστερος [ἔτσι, αὐτός πού δέν κάνει τήν εὐχή, ἀκόμη κι ἄν κάθεται σέ βασιλικό θρόνο, εἶναι φτωχότερος ἀπό ὅλους]».

Ἀδελφοί, σᾶς βεβαιώνω ὅτι τά προβλήματά μας καί τά θέματά μας τά λύνει ὁ Χριστός μας, διά πρεσβειῶν τῆς Παναγίας μας καί τῶν Ἁγίων μας, καί ὄχι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι εἴτε κληρικοί εἴτε μοναχοί εἴτε λαϊκοί. Εἶναι κατεπείγουσα ἀνάγκη νά μάθουμε νά προσευχόμαστε καί γιά τά δικά μας προβλήματα καί γιά αὐτά τῶν συγγενῶν καί φίλων μας. Ἡ ἔμπονη καί ἐπίμονη προσευχή εἶναι αὐτή πού θά δώσει τίς, κατά Θεόν καί συμφέρουσες γιά μᾶς, λύσεις σέ ὅλα τά ζητήματά μας, χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι καί μεῖς, στό μέτρο τοῦ δυνατοῦ, δέν θά παύουμε νά βοηθοῦμε καί νά συμπαραστεκόμαστε στούς συνανθρώπους μας. Δέν θά ἀντικαθιστοῦμε, ὅμως, τόν Πάνσοφο καί Πανελεήμονα Κύριό μας καί Θεό μας.

Δ´. Νά μάθουμε νά ἐκκλησιαζόμαστε μέ εὐλάβεια, τακτικότατα -ὄχι μόνο στίς κηδεῖες, τούς γάμους καί τίς βαπτίσεις- καί μέ προσοχή στά τελούμενα. Νά μήν ἀπουσιάζουμε ἀπό τίς θεῖες Λειτουργίες τῶν Κυριακῶν καί τῶν μεγάλων ἑορτῶν ἐπικαλούμενοι ἄτοπες δικαιολογίες. Νά προετοιμαζόμαστε ἀπό τήν προηγούμενη ἡμέρα, μέ σωματική καί ψυχική καθαρότητα καί προετοιμασία, μέ περισυλλογή, μέ ἀνάπαυση, μέ προσευχή καί μελέτη τῶν βίων τῶν Ἁγίων, τῶν Εὐαγγελικῶν καί Ἀποστολικῶν Ἀναγνωσμάτων καί τῶν ὑποθέσων τῶν μεγάλων Ἑορτῶν.

Ε´. Νά τελοῦμε, κατά διαστήματα, τόν Μικρό Ἁγιασμό καί –μιά φορά τουλάχιστον τόν χρόνο– τό Μυστήριο τοῦ Ἁγίου Εὐχελαίου στά σπίτια μας γιά νά ἀποτρέπουμε μέ αὐτά, ὡς θεῖα ἀλεξικέραυνα, τήν ἐπήρεια καί τήν ἐνέργεια τῶν δαιμόνων ἀπό τήν οἰκογένειά μας καί τό σπίτι μας, καθώς καί τήν βασκανία, τήν ζηλοφθονία καί τήν βοή τῶν πονηρῶν καί κακοποιῶν ἀνθρώπων. Ἐπισημαίνουμε στό σημεῖο αὐτό καί ἐπιμένουμε ἰδιαιτέρως: ὅτι ὁ Χριστιανός δέν πρέπει ποτέ, σέ καμμία περίπτωση, νά καταφεύγει γιά τήν ἐπίλυση προβλημάτων (ἀρρώστιες παιδιῶν, συγγενῶν, ἀποκατάσταση κ.λπ.) σέ μάγους, φωτισμένους, φωτισμένες ἀστρολόγους, χαρτορίχτρες, μέντιουμ κ.λπ.). Εἶναι μεγίστη ἁμαρτία καί μέγας κίνδυνος, τό νά προστρέχουμε σέ τέτοια πρόσωπα τοῦ Σατανᾶ. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης τό θεωρεῖ μάλιστα «ξεβάπτισμα». Εἶναι προτιμώτερο νά πεθάνει τό παιδί μέσα στήν Ἐκκλησία, μᾶς λέγει ὁ ἴδιος ἅγιος, νά μήν παντρευτεῖ τό παιδί, παρά νά ζήσει ἤ νά ἀποκατασταθεῖ, μέ τή βοήθεια τοῦ Σατανᾶ —κι αὐτό, βεβαίως, ἀμφίβολο— παρά νά χάσει τήν ψυχή του. Οἱ ἐξαρτημένοι, ἄλλωστε, ἀπό τήν μαγεία καί τόν σατανισμό, ἄν δέν ἀπελευθερωθοῦν μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπό τήν ἐξάρτηση αὐτή, καταλήγουν τελικά καί ψυχασθενεῖς.

Νά μήν παραλείπουμε τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ —καί μάλιστα σωστά— καί τήν προσευχή πρίν καί μετά τό φαγητό. Δέν εἶναι καθόλου μιά τυπική συνήθεια αὐτό· εἶναι εὐλογία καί προστασία ἀπό κάθε ἐπήρεια δαιμονική καί βασκανία (πολλές φορές φαγητά ἤ γλυκίσματα, πού μᾶς προσφέρθηκαν, ἦταν μολυσμένα ἀπό μαγικά)… Ἀλλά ἀποτελεῖ καί εὐγνωμοσύνη καί εὐχαριστία πρός τόν δωρεοδότη καί τροφοδότη Κύριό μας καί Θεό μας.

Νά κάνουμε πολλές φορές κατά τή διάρκεια τῆς ἡμέρας καί σωστά τό σημεῖο τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ —εἶναι ὁμολογία αὐτό καί πολύ δυνατή προσευχή—, κατά τήν εἴσοδο καί ἔξοδο ἀπό τό σπίτι μας, ἀπό τό χῶρο τῆς ἐργασίας μας, ἀπό τό αὐτοκίνητό μας, σέ στιγμές δύσκολες πού χρειαζόμαστε περισσότερο τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Μήν κυκλοφοροῦμε ποτέ χωρίς τόν ἐπιστήθιο σταυρό ἐπάνω μας.

Νά μάθουμε νά βαδίζουμε τόν ἴσιο δρόμο καί μέ τό σταυρό στό χέρι καί νά εἴμαστε σίγουροι —παρά τά λεγόμενα περί τοῦ ἀντιθέτου— ὅτι θά ἔχουμε σ’ αὐτή τή ζωή τή διαρκή εὐλογία καί προστασία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί στήν ἄλλη ζωή θά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός τῶν ἐπουρανίων Του ἀγαθῶν.

Ϛ´. Νά ἀρχίσουν οἱ νοικοκυρές, ὅσες δέν τό κάνουν, νά ζυμώνουν πρόσφορα μέ εὐλάβεια καί μέ εἰδική προετοιμασία, νά προσφέρουν τό νᾶμα, τό καθαρό κερί καί τό θυμίαμα γιά τήν Θεία Λειτουργία, μαζί μέ τά ὀνόματα, ζώντων καί κεκοιμημένων, σημειώνοντας καί ὑπογραμμίζοντας τό ὄνομα μέ ἰδιαίτερη ἀνάγκη (καλό θά ἦταν καί μέ τό αἴτημά του). Ἡ μνημόνευση τῶν ὀνομάτων καί ἡ προσφορά τῶν δώρων γιά τήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀποδίδουν τή μεγαλύτερη ὠφέλεια σέ ζῶντες καί κεκοιμημένους, ὅση ὠφέλεια δέν μπορεῖ νά προσφέρει καμμία ἄλλη προσευχή ἐπί τῆς γῆς. Ἰδίως γιά τούς κεκοιμημένους μας, πού δέν ἔχουν πλέον τή δυνατότητα νά βοηθήσουν τόν ἑαυτό τους καί περιμένουν μόνον ἀπό ἐμᾶς. Καλές οἱ δωρεές καί τά στεφάνια, ἀλλά ἡ Θεία Λειτουργία γιά τούς ἀνθρώπους μας εἶναι ἡ ἀναντικατάστατη ἀνακούφιση καί παρηγοριά τους.

Πολύ ὠφέλιμο θά ἦταν νά τελοῦμε καί Θεῖες Λειτουργίες (ν’ ἀνοίγουμε τίς Ἐκκλησιές, ὅπως συνηθίζει νά τό λέει ὁ λαός μας) ὑπέρ τῶν οἰκογενειῶν μας, τῶν συγγενῶν μας, τῶν φίλων μας καί τῶν κεκοιμημένων μας, μή παραλείποντας καί ὅλα τά διατεταγμένα (κόλλυβα καί ὑψώματα γιά τούς Ἁγίους μας, ἀρτοκλασίες, μνημόσυνα, τρισάγια καί κόλλυβα γιά τούς κεκοιμημένους μας).

Ζ´. Νά ἀφήνουμε στόν Θεό μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη καί ἐλπίδα τόν ἑαυτό μας, τήν οἰκογένειά μας, τήν ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων καί τῶν ὑποθέσεών μας, ἀποφεύγοντας τήν ὀρθολογιστκή ὀργάνωση καί ἀντιμετώπιση τῆς προσωπικῆς καί οἰκογενειακῆς ζωῆς.

Νά διδάξουμε στά παιδιά μας ἀπό μικρά τό φόβο τοῦ Θεοῦ, τίς Ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου, τό σκοπό τῆς ζωῆς μας, τό ἐφήμερο τῶν ἐγκοσμίων, τή μεταφυσική-ὑπερβατική πραγματικότητα, τήν ἀγάπη στήν Ἐκκλησία, στά Ἱερά Μυστήρια καί στήν προσευχή. Μαζί μέ τή μόρφωση τοῦ ἐγκεφάλου καί τῶν σωματικῶν δεξιοτήτων, πού θεωρεῖται σήμερα πανάκεια, νά μορφώσουμε συγχρόνως καί τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μας, τόν νοῦ τους καί τήν καρδιά τους, γιά νά διαπλάσουμε ὁλοκληρωμένες προσωπικότητες καί νά τούς δώσουμε τά σημαντικώτερα ἐφόδια.

Νά τά μάθουμε ἀπό μικρά νά εἶναι ταπεινά, ὄχι ἐγωκεντρικά καί φίλαυτα, νά ἔχουν σεβασμό στούς γονεῖς καί στούς μεγαλυτέρους, γενικώτερα. Εἶναι σημαντικό ἀπό μικρά νά μάθουν νά φιλοῦν τό χέρι τῶν γονέων καί τῶν παπούδων, ἄν ὑπάρχουν, κάθε βράδυ καί νά ζητοῦν συγχώρηση γιά τυχόν ἀταξίες, ὅπως καί νά δίνουν πρόθυμα συγχώρεση στά ἀδέλφια τους, ἀλλά καί στούς γονεῖς τους γιά τυχόν παραλείψεις, αὐστηρότητες καί προστριβές. Ἔχει μεγάλη σημασία, ἀδελφοί, νά γνωρίζουν τά παιδιά ὅτι παντοῦ καί μέσα στήν οἰκογένεια ὑπάρχει τάξη καί ἱεραρχία καί ὅτι οἱ γονεῖς εἶναι, μετά τόν Θεό καί τούς Ἁγίους, τά πιό σεβαστά καἱ ἱερά πρόσωπα. Γι’ αὐτό καί δέν πρέπει νά ἀντιδροῦμε μέ ἀσέβεια πρός τούς γονεῖς μας, ἤ νά τούς ὑβρίζουμε καί νά τούς ἀπειλοῦμε ἤ καί τό πιό φοβερό νά «σηκώσουμε χέρι» ἐπάνω τους, ὅσο ἁμαρτωλοί καί ἄν εἶναι. Τά πρόσωπα τῶν γονέων μας εἶναι κάτω ἀπό τά εἰκονίσματα τῶν Ἁγίων μας. «Εὐχαί γονέων στηρίζουσι τέκνα».

Θά θέλαμε νά ἐπιμείνουμε μέ ἰδιαίτερη ἔμφαση στό ζήτημα τῆς συγχωρήσεως, καθώς καί τῆς φιλοτιμίας, τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς ἀνοικτοκαρδίας. Οἱ δύο αὐτές ἀρετές, ἡ φιλανθρωπία καί ἡ συγχώρηση, μᾶς κάνουν νά ὁμοιάζουμε μέ τόν Θεό μας, ὁ Ὁποῖος εἶναι, κυρίως, φιλάνθρωπος καί συγχωρητικός. Ὅσοι διαθέτουν αὐτές τίς δύο ἀρετές ποτέ δέν θά τούς ἀφήσει ὁ Θεός νά φύγουν ἀμετανόητοι ἀπό αὐτή τήν γῆ. Ἡ ἀγάπη Του θά τούς συντροφεύει καί σέ αὐτή τήν ζωή καί στήν ἄλλη ζωή.

Νά μιλοῦμε περισσότερο στόν Θεό γιά τά παιδιά μας, παρά στά παιδιά μας γιά τόν Θεό. Ἡ μεγαλύτερη περιουσία πού θά τούς ἀφήσουμε εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη καί ζωή, ἡ ἐλπίδα τους στόν Θεό καί ἡ βαθειά συναίσθηση ὅτι χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει προκοπή καί εὐτυχία.

Ἡ ὑπερβολική μέριμνα νά ἐξασφαλίσουμε τό μέλλον τῶν παιδιῶν μας μέ ὅσα περισσότερα μποροῦμε χρήματα, κτήματα, οἰκήματα κ.λπ. ὄχι μόνο δέν συμβαδίζει μέ τό γνήσιο χριστιανικό φρόνημα, ἀλλά συσσωρεύει στούς μέν γονεῖς ἄγχος, ὑπερπροστασία, ὑπερεργασία, ὑπερκόπωση, συχνά καί ἀπροθυμία στή φιλανθρωπία, ἀλλά καί στά παιδιά καλλιεργεῖ τή φιλοκτημοσύνη, τήν φιλαργυρία, τήν ὀκνηρία, τήν πονηρία, τήν ἀχαριστία, τίς διαρκεῖς ἀπαιτήσεις, ἀλλά καί τήν ἀδυναμία νά ἐκτιμήσουν τούς κόπους τῶν γονέων τους καί γι᾿ αὐτό συχνά ὁδηγοῦνται στήν κατασπατάληση τῶν ἀγαθῶν πού κληρονομοῦν καί ὄντας ἀνίκανα νά σταθοῦν στή ζωή ἐξαθλιώνονται.

Μή ζητᾶμε εὐτυχία κοσμικοῦ τύπου, πολλά χρήματα, κτήματα, οἰκήματα καί ἐπιτυχίες. Εἶναι πλάνη φοβερή νά ἐκζητοῦμε ἄλυπο, ἄκοπο καί ἀναίμακτο βίο. «Οὐδείς ἀνέβη εἰς τόν Οὐρανόν μετ’ ἀνέσεως», μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος.

Νά ἐπιμείνουμε στίς Ἑορτές τῶν Ἁγίων μας· μή καταλύοντας, τιμώντας τόν Ἅγιο, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα φέρουμε, καί τήν νηστεία, ὅταν εἶναι ἡμέρα νηστείας. Νά καταργήσουμε τά πάρτι καί τά γενέθλια, τά ἐκ τῆς Δύσεως προερχόμενα καί γιά λόγους ἐμπορικούς προβαλλόμενα καί ἐπιβαλλόμενα, ἀλλά καί γιά λόγους οἰκογενειακῆς προβολῆς προτιμώμενα…

Η´. Φοβερές πληγές γιά τίς οἰκογένειες, ἀκόμη καί τίς χριστιανικές, εἶναι ἡ πανούργα καί πλανερή μόδα, τό ἀκριβό ντύσιμο, πού κρύβει κοσμικότητα, φιλαρέσκεια, ἐνίοτε καί ἀνηθικότητα, τό πολυτελές σπίτι καί αὐτοκίνητο, τά ἄφθονα καί ἐξεζητημένα ξενικά φαγητά καί ποτά, ἡ κοσμική ζωή καί διασκέδαση, ἡ ἄσκοπη ἐνασχόληση μέ θέματα ἀνούσια καί συχνά ἐπιβλαβῆ (χόμπυ, πολυέξοδα παιχνίδια κ.λπ.), ἡ σπατάλη χρημάτων καί χρόνου, πού ἀφαιρεῖται πάντοτε ἀπό τό χρόνο πού ἀνήκει στήν ψυχή μας, ἄν ὑπάρχει τέτοιος χρόνος, καί πολλά ἄλλα. Ὅλα αὐτά, ἀλλότρια τῆς εὐλαβείας καί τοῦ χριστιανικοῦ τρόπου ζωῆς, πέραν τοῦ ὅτι μᾶς ἀποπροσανατολίζουν, καθηλώνοντάς μας σέ φθηνά καί ἀνάξια λόγου γήϊνα πράγματα, γίνονται πολλές φορές αἰτίες τραγωδιῶν μέσα στίς οἰκογένειες: γιά νά ἱκανοποιηθοῦν ἀπαιτήσεις προτιμᾶται τό εὔκολο κέρδος διά τῆς πλαγίας ὁδοῦ, κλοπές, χρηματιστήρια, συζυγικές ἀπιστίες, διαζύγια, κ.λπ.

Γνώμη μας εἶναι —θά φανεῖ ἴσως σκληρή καί γιά πολλούς ἀνεφάρμοστη- ὅτι εἶναι ἀνάγκη νά βγεῖ ἡ τηλεόραση ἀπό τό σπίτι ἤ ἔστω νά ἐλέγχεται πολύ αὐστηρά ἡ χρήση της. Εἶναι τό μεγαλύτερο κακό μέσα στό ἴδιο μας τό σπίτι, στό ἴδιο μας τό δωμάτιο, πού εἶναι τό ἱερό καί τό ἄσυλό μας. Πόσο διορατικός καί προφητικός εἶναι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός! Ἡ τηλεόραση δέν εἶναι ἁπλῶς ὁ διάβολος μές στό κουτί μέ τά κέρατά του στίς στέγες τῶν σπιτιῶν μας· εἶναι λεγεῶνες διαβόλων μέσα στά σπίτια μας καί μέ τή θέλησή μας καί μέ τήν πληρωμή μας. Εἶναι σχολεῖο τοῦ κακοῦ, τοῦ ἐγκλήματος, τῆς διαφθορᾶς, τῆς κάθε εἴδους διαστροφῆς, τοῦ νεοεποχίτικου τρόπου σκέψεως καί ζωῆς, τοῦ σατανισμοῦ…. Εἶναι φοβερή ἡ ἀλλοίωση ἀπό τήν τηλεόραση, ὄχι μόνο στά παιδιά καί στούς νέους, ἀλλά καί στούς ἐνηλίκους καί στούς γέρους.

Τά ἴδια, βεβαίως, ἰσχύουν καί γιά τά κινητά τηλέφωνα καί τό internet καί κυρίως γιά τά λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ὅπως τό facebook (φέισμπουκ) κ.ἄ. πού ἀποτελοῦν μία ἀνοικτή πληγή καί μία συνεχή ἀπειλή γιά τά παιδιά, ἀλλά πολλές φορές καί γιά τούς ἐνήλικες.

Ἡ τηλεόραση, τό internet, τά κινητά τηλέφωνα (ρόζ τηλέφωνα κ.λπ.) ἀποτελοῦν τά σύγχρονα διαφθορεῖα πού ἀναπαράγουν καί προβάλλουν ὅλες τίς ἔκφυλες καί διεστραμμένες καταστάσεις, τήν ὁμοφυλοφιλία, τούς γκέι γάμους, τίς ἐλεύθερες σχέσεις, τά σύμφωνα συμβίωσης καί τόσα ἄλλα.

Εἶναι, ἐπίσης, τραγικό αὐτό πού συμβαίνει καί γιά τό ὁποῖο κατά μέγα μέρος εὐθύνονται ἡ τηλεόραση, τό internet καί τά κινητά τηλέφωνα: ἡ ἔλλειψη ἐπικοινωνίας καί διαλόγου μεταξύ τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας καί κυρίως μεταξύ τῶν συζύγων. Ἡ ὑπεραπασχόληση, ἡ ὑπερεργασία πού συμπληρώνεται μέ τήν ἐπί ὧρες καθήλωση μπροστά στήν τηλεόραση, στό κινητό ἤ τόν ὑπολογιστή, μέχρι καί τίς μεταμεσονύκτιες ὧρες, οἱ ὁποῖες ἀφαιροῦν καί τόν ἐλάχιστο ἐλεύθερο χρόνο ἀπό τούς συζύγους καί τά παιδιά, δημιουργοῦν συνεχή ἐκνευρισμό, κόπωση, ἀποξένωση καί μύρια ὅσα δεινά. Γιά νά εἴμαστε, ὅμως, εἰλικρινεῖς, τήν ἀπομόνωση, τόν ἐκνευρισμό, τίς ἀτέλειωτες λογομαχίες καί τόν τραυματισμό τῆς ψυχῆς τῶν παιδιῶν τά δημιουργοῦν καί τά καλλιεργοῦν κυρίως ὁ ἐγωϊσμός τῶν γονέων, ἡ φιλαυτία τους καί ἡ αὐτοδικαίωσή τους, ἡ ὁποία δέν γνωρίζει ἀγάπη, δέν γνωρίζει συγχώρηση, δέν γνωρίζει σιωπή καί ὑπομονή. Σπίτι χωρίς συγγνώμη τό ἐπισκέπτεται συχνά ἤ μᾶλλον κατοικεῖ μονίμως μέσα σ᾿ αὐτό ὁ σατανᾶς.

Νά ἔχουμε συναίσθηση τῆς μηδαμινότητός μας. Ἀκόμη κι ἄν εἴχαμε τηρήσει ὅλο τό Νόμο —πρᾶγμα δύσκολο γιά τόν ἄνθρωπο— καί πάλι ἀχρεῖοι δοῦλοι θά εἴμασταν, κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου. Σαφέστατα καί κατηγορηματικώτατα μᾶς τό βεβαιώνει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν… ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν, ψεύστην ποιοῦμεν αὐτόν (τὸν Θεὸν), καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν» (Α´ Ἰωάν. 1, 8-10). Ἔτσι καλλιεργοῦμε τήν πραγματική ταπείνωση, στήν ὁποία ἀναπαύεται ὁ Θεός καί ὄχι τήν ταπεινολογία καί τήν ταπεινοσχημία. Κατά τό πατερικό λόγιο, ὁ Θεός εὐλογεῖ ὅλο τόν κόσμο κάθε μέρα μέ τό ἕνα Του χέρι, τόν ταπεινό, ὅμως, τόν εὐλογεῖ μέ τά δυό Του χέρια. Ἔτσι ἐξηγεῖται αὐτό πού τόνιζε συχνά-πυκνά ὁ Γέροντας Γερμανός, ὅτι ὁ Θεός ἀγαπᾶ καί σώζει τόν ταπεινό ἁμαρτωλό καί ἀποστρέφεται τόν ἀσεβή καί ὑπερήφανο δίκαιο. Γι’ αὐτό καί νά μήν κάνουμε φίλους αὐτούς πού νομίζουν καί ὑποστηρίζουν ὅτι δέν ἔχουν ἁμαρτίες. Εἶναι ψεύτες, ἀνόητοι καί ἀλαζόνες.

Θ´. Ἀφήσαμε τελευταῖο τό σπουδαιότατο ζήτημα τῆς τακτικῆς, εἰλικρινοῦς καί ἐν μετανοίᾳ Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, χωρίς τήν ὁποία δέν εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε πνευματική ζωή καί, κατά συνέπειαν, σωτηρία καί ἁγιασμό, καί μετοχή στήν Θεία Κοινωνία, στήν ὁποία πρέπει νά προσερχόμαστε τακτικά κι ἐμεῖς καί τά παιδιά μας, μέ τήν εὐλογία τοῦ Πνευματικοῦ. Αὐτό εἶναι ἕνα μεγάλο κεφάλαιο, πού θά τό ἀνοίξουμε, ὅμως, σέ μιά ἄλλη εὐκαιρία.

Προσφιλέστατοι ἀδελφοί μας,

Ὅλα αὐτά τά ἐπισημαίνουμε ὄχι γιά νά σᾶς ἀπελπίσουμε, ἀλλά γιά νά βάλουμε νέα ἀρχή μετανοίας, σύν Θεῷ, διά πρεσβειῶν καί δι’ εὐχῶν. Κι ἄν ἀκόμη δέν μποροῦμε νά τά ἐπιτύχουμε ὅλα αὐτά, τοὐλάχιστον νά ἔχουμε τήν αἴσθηση τῆς πνευματικῆς μας πενίας, τῶν πολλῶν μας ἐλλείψεων, τή συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας καί νά ζητοῦμε διαρκῶς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ καλός Θεός, βλέποντας τήν συναίσθηση αὐτή, θά ἀναπληρώσει τά ἐλλείποντα, ἀρκεῖ νά δεῖ καί τόν δικό μας συνεχή καί φιλότιμο ἀγώνα.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί φίλοι,

Καλή ἀρχή στόν ἀγώνα μας, μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας μας καί τῶν Ἁγίων μας. Καλή καί Εὐλογημένη Χρονιά, καλή Μετάνοια, καλόν Παράδεισο. Εὐχαριστοῦμε γιά τήν ἐγκάρδια ἀγάπη σας καί τήν θυσιαστική παρουσία σας.

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Σᾶς γράφω μέ πόνο πολύ καί ἀνησυχία μεγάλη στήν παροῦσα μου ἐγκύκλιο πρός σᾶς. Τά Σχολεῖα μας ἀγαπητοί μου, εἶναι χῶροι ἱεροί, στά ὁποῖα πηγαίνουν τά ἀγαπητά καί χαριτωμένα σας παιδιά, γιά νά μορφωθοῦν καί νά διαπλάσουν καλό καί ἐνάρετο χαρακτήρα, γιά νά γίνουν καλοί καί ὠφέλιμοι ἄνθρωποι στήν κοινωνία. Ναί! Στήν εὐλογημένη μας πατρίδα, τήν ἔνδοξη καί ἀθάνατη Ἑλλάδα μας, ἡ παιδεία άπό παλαιά δέν θεωρεῖτo μόνον ὡς προσφορά γνώσεων, ἀλλά ἀπέβλεπε καί στό νά μορφώσει τήν ψυχή τοῦ μαθητοῦ, στό νά τόν διαπλάσει ἐνάρετο ἄνθρωπο καί χρηστό πολίτη. Εἶναι ὡραῖο τό ἀρχαῖο ἐκεῖνο ρητό πού χαρακτηρίζει τήν ἑλληνική μας παιδεία: «Πᾶσα παιδεία χωριζομένη ἀρετῆς, πανουργία καί οὐ σοφία φαίνεται».

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ & ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ   22007

Ἀριθμ. Πρωτ.  31

Ἐν Δημητσάνῃ τῇ  27ῃ  Ἰανουαρίου  2017

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί χριστιανοί
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως,

1. Σᾶς γράφω μέ πόνο πολύ καί ἀνησυχία μεγάλη στήν παροῦσα μου ἐγκύκλιο πρός σᾶς. Τά Σχολεῖα μας ἀγαπητοί μου, εἶναι χῶροι ἱεροί, στά ὁποῖα πηγαίνουν τά ἀγαπητά καί χαριτωμένα σας παιδιά, γιά νά μορφωθοῦν καί νά διαπλάσουν καλό καί ἐνάρετο χαρακτήρα, γιά νά γίνουν καλοί καί ὠφέλιμοι ἄνθρωποι στήν κοινωνία. Ναί! Στήν εὐλογημένη μας πατρίδα, τήν ἔνδοξη καί ἀθάνατη Ἑλλάδα μας, ἡ παιδεία άπό παλαιά δέν θεωρεῖτo μόνον ὡς προσφορά γνώσεων, ἀλλά ἀπέβλεπε καί στό νά μορφώσει τήν ψυχή τοῦ μαθητοῦ, στό νά τόν διαπλάσει ἐνάρετο ἄνθρωπο καί χρηστό πολίτη. Εἶναι ὡραῖο τό ἀρχαῖο ἐκεῖνο ρητό πού χαρακτηρίζει τήν ἑλληνική μας παιδεία: «Πᾶσα παιδεία χωριζομένη ἀρετῆς, πανουργία καί οὐ σοφία φαίνεται».

2. Ἀλλά τί εἶναι, χριστιανοί μου, αὐτή ἡ ἐγκύκλιος, πού μᾶς ἦρθε τώρα τελευταῖα στά Σχολεία μας ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας; Κατά τήν ἐγκύκλιο αὐτή οἱ μαθητές τῶν σχολείων μας, τά δικά σας, δηλαδή, καλά παιδιά, ὦ γονείς, καί τά ἀγαπητά σας ἐγγόνια, ὦ γιαγιές, πρέπει νά ἀκούσουν μαθήματα γιά τή λεγόμενη «ὁμοφυλοφιλία», γιά νά μήν αἰσθάνονται τάχα ἀποτροπιασμό καί ἀποστροφή πρός τό ἁμάρτημα αὐτό, ἀλλά καί νά μήν νοιώθουν ἀργότερα καί ἐνοχή, ἄν τυχόν πέσουν στό ἁμάρτημα αὐτό. Ἀλλά ἡ ὁμοφυλοφιλία τό ξέρουμε ὅλοι ὅτι εἶναι ἀφύσικο πράγμα. Εἶναι τό ἁμάρτημα τῶν κατοίκων τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρων, πού κατεστράφησαν οἰκτρά γιά τίς ἀσέλγειές τους, ὅπως τό διαβάζουμε στήν Ἁγία Γραφή (Γεν. κεφ. 19). Ὁ ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει τό πάθος αὐτό μέ πολύ φοβερές ἐκφράσεις γιά τούς πρό Χριστοῦ ἀνθρώπους, λέγοντας γι’ αὐτούς ὅτι «παραδόθηκαν σέ αἰσχρές ἐπιθυμίες… καί σέ ἀτιμωτικά πάθη.

Γιατί οἱ γυναῖκες ἄλλαξαν τή φυσική σχέση καί χρήση στήν πάρα φύση καί ἐξευτελίστηκαν μέ ἀκατανόμαστες ἀσέλγειες. Κατά τόν ἴδιο τρόπο – συνεχίζει νά λέει ὁ ἀπόστολος – καί οἱ ἄνδρες ἄφησαν τήν φυσική σχέση καί χρήση μέ τήν γυναίκα καί ἄναψαν ἀπό φλόγα ἀσυγκράτητης ἐπιθυμίας μεταξύ τους, πράττοντες ἀρσενικοί μέ ἀρσενικούς ἄτιμες πράξεις» (Ρωμ. 1,24-27). Αὐτό εἶναι ἡ ὁμοφυλοφιλία. Καί τώρα, ἀγαπητοί μου, μέ ἐγκύκλιο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, στήν Ἑλλάδα μας μάλιστα αὐτό τό φρικτό καί φοβερό, τώρα, λέγω, καλοῦνται τά παιδιά μας νά διδαχθοῦν καί νά μαθητευθοῦν τό τί εἶναι ἡ ἀφύσικη αὐτή αἰσχρότητα καί νά τήν δεχθοῦν στήν ζωή τους ὡς κάτι τό φυσικό.

3. Ἐμεῖς χριστιανοί μου, ἐγώ ὁ ἐπίσκοπος σας καί ὅλοι οἱ κληρικοί τῆς Μητροπόλεώς μας, πού ἀγωνιοῦμε γιά σᾶς καί τίς οἰκογένειές σας, ἐμεῖς, λέγω, σάν τοπική Ἐκκλησία, ὄχι ἁπλῶς πονοῦμε ἀλλά καί ἀγανακτοῦμε γιά τό κακό πού πρόκειται νά γίνει μέ τήν ἐγκύκλιο αὐτή τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας στήν μαθητιώσα νεολαία μας.

Ἀλλά τήν δυναμική μάχη στό θέμα αὐτό πρέπει νά τήν δώσετε σεῖς, οἱ γονείς. Τά παιδιά σας εἶναι ἀποκλειστικά δικά σας. Ἐσεῖς ἀγωνιᾶτε καί χύνετε καί ἱδρώτα καί αἷμα γιά τά παιδιά σας, γιά νά τά καμαρώσετε αὔριο καλούς ἄνθρωπους στήν κοινωνία. Πῶς θά ἐπιτρέψετε, λοιπόν, τώρα, αὐτά τά καλά σας παιδιά, πού ζῆτε γι᾽ αὐτά, νά διδάσκονται τέτοια πράγματα στό Σχολεῖο;

Σᾶς πληροφορῶ ὅτι βάσει τοῦ ἰσχύοντος νόμου ἔχετε τό δικαίωμα νά διαμαρτυρηθεῖτε καί νά ἀσκήσετε τό καθῆκον σας ὡς γονείς.

Σᾶς προτρέπω νά ὑποβάλετε, ὅσο τό δυνατόν τό γρηγορότερο, στόν Διευθυντή τοῦ Σχολείου σχετική αἴτηση, μέ τήν ὁποία θά ἀπαιτεῖτε ὅτι δέν δέχεσθε τό παιδί σας νά ἀκούσει σχετική πληροφόρηση γιά τήν ὁμοφυλοφιλία.

Ὅσα εἶναι ἀνάγκη νά ξέρει τό παιδί γιά τό θέμα αὐτό θά τοῦ τά πεῖτε ἐσεῖς οἱ γονείς καλύτερα ἀπό τόν κάθε ἕνα. Σᾶς πληροφορῶ ὅτι τήν σχετική αἴτηση, γιά νά τήν ὑποβάλετε στό Σχολεῖο τῶν παιδιῶν σας, θά μπορεῖτε νά τήν λαμβάνετε ἀπό τούς ἱερεῖς τῆς ἐνορίας σας.

Παρακαλῶ, ὦ χριστιανοί γονεῖς, μήν ἀδιαφορήσετε γιά αὐτά πού σᾶς ἔγραψα, κατά καθῆκον μου, σάν ἐπίσκοπός σας στήν ἐγκύκλιό μου αὐτή. Πρόκειται γιά τό πιό μεγάλο ἀγαθό πού ἔχουμε. Πρόκειται γιά ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΓΟΡΤΥΝΟΣ & ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ Ι Ε Ρ Ε Μ Ι Α Σ

Πηγή: Ακτίνες

Ἐπιτρέψτε μου παρακαλῶ σήμερα μία δημόσια ἐξομολόγηση - ἂν καὶ θὰ μποροῦσα νὰ πῶ πὼς ὅλα τα κείμενα ποὺ ὑπογράφω εἶναι ἄλλα λιγότερο καὶ ἄλλα περισσότερα ἐξομολογητικά.

Σὲ κάποιο προηγούμενο ἄρθρο μου εἶχα γράψει γιὰ μία ἀνεπίτρεπτη σιωπὴ τῶν ἰθυνόντων. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὑπάρχει μία ἰσχυρὴ πλειοψηφία ποὺ σιωπᾶ καὶ παρακολουθεῖ ἀπὸ μακριά. Ἡ ἠχηρὴ οὐδετερότητα κάποιων -πολλῶν- καλοβολεμένων εἶναι ἀρκετὰ ἐνοχλητική. Πρόκειται γιὰ καλοὺς ἀνθρώπους ποὺ λένε “ναὶ” σὲ ὅλα, γιὰ νὰ τὰ πηγαίνουν καλὰ μὲ ὅλους καὶ νὰ περνᾶνε καλά.

Δὲν γνωρίζω, ἀλήθεια, πόσο καλοὶ μπορεῖ νὰ εἶναι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, ὅταν μάλιστα ἔχουν καὶ ὑπεύθυνες θέσεις καὶ δὲ θέλουν νὰ τὰ χαλάσουν μὲ κανέναν. Νὰ μὴν ἔχεις ἄποψη γιὰ τίποτε, νὰ σιωπᾶς συνεχῶς, νὰ συμφωνεῖς καὶ ὅταν δὲν συμφωνεῖς, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ περνᾶς καλά, εἶναι ἄνανδρο καὶ ἀνέντιμο. Ἀκόμη καὶ ὅταν προσκαλοῦνται γιὰ νὰ μιλήσουν καὶ κοιτοῦν πῶς νὰ....

περάσει ἡ ὥρα γιὰ νὰ μὴ μιλήσουν εἶναι τραγικό. Ἄνθρωποι ὑπεύθυνοι γιὰ νὰ παρουσιάζονται καλοντυμένοι σὲ πανηγύρια, ἑορτὲς καὶ τελετές, χρόνια τώρα, δίχως καμία ἀναφορὰ στὴν κατηφόρα τοῦ τόπου.

Ὁ κόσμος νὰ περιμένει ἐναγώνια νὰ ὑψωθεῖ μιὰ φωνὴ σοβαρή, συνετή, σεμνή, διακριτική, γνήσια, ἀληθινή, ὅταν ὅλα γύρω καταστρέφονται, καὶ νὰ ἀκοῦς λόγους περὶ ὡραίας καὶ ἱερῆς σιωπῆς. Ὁ φόβος νὰ κατατεθεῖ νηφάλια γνώμη, ποὺ δὲν θὰ χαϊδεύει αὐτιά, δὲν θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει σὲ κρίσιμες στιγμές. Δὲν εἶναι ὥρα γιὰ κρυφτὸ καὶ ἀπομόνωση. Δὲν μπορεῖ νὰ ψηφίζεις δίχως γνώση, μελέτη καὶ προσοχή. Νὰ συμφωνεῖς συνεχῶς μὲ τοὺς προλαλήσαντες σὲ ἕνα διαβουλευμένο σῶμα δὲν νομίζω ὅτι εἶναι σοβαρό. Νὰ ἀπέχεις ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες τῶν ἐπαγγελματικῶν κλάδων, νὰ δίνεις χῶρο σ’ αὐτοὺς ποὺ δὲν θέλεις νὰ ἀκοῦς καὶ νὰ σὲ ἐκπροσωποῦν.
Ὅσοι δὲν μιλοῦν δίνουν τὴ θέση τους σὲ αὐτοὺς ποὺ δὲν πρέπει νὰ μιλοῦν. Ἀπὸ καιρὸ ἔχουν γεμίσει τὰ τηλεοπτικὰ παράθυρα ἀπὸ “μαϊντανούς” καὶ “παπαγαλάκια” ποὺ μιλοῦν ἀκατάσχετα, κρίνοντας εὔκολά τους πάντες καὶ τὰ πάντα. Εἶναι ἀνάγκη νὰ λύσουν τὴ σιωπὴ τοὺς ὁρισμένοι ἰθύνοντες, γιὰ νὰ πληροφορήσουν ὑπεύθυνά τους σὲ μεγάλη ἀπορία εὑρισκόμενους. Ὑπάρχει σιωπὴ κακή, νοσηρή, φοβισμένη, ἔνοχη, ἀδικαιολόγητη. Ὁ κόσμος δὲν εἶναι κουτός. Δὲν ξεγελιέται εὔκολα πάντοτε. Νὰ τὴ χαρακτηρίζεις τὴ σιωπὴ ὡς προερχόμενη ἀπὸ σεμνότητα καὶ ταπεινότητα δὲν πείθεις, ὅταν ὅλα καίγονται γύρω σου τόσο γρήγορα.
Ἡ φλυαρία, ἡ κενολογία, ἡ ἀερολογία, ἡ περιττολογία καὶ ἡ κουτοπονηρία κάποιων ἀφελῶν δὲν δικαιολογεῖ τὴν ἐπικίνδυνη σιωπὴ ἄλλων. Ἡ σιωπὴ δὲν εἶναι πάντοτε ἡ καλύτερη στάση, λύση, ἄμυνα καὶ ἐπιλογή. Ἡ ἀπεραντολογία δὲν εἶναι ἔξυπνη τοποθέτηση, ἀλλὰ κουράζει, φθείρει καὶ ἐκθέτει. Οἱ τοιουτοτρόπως σιωποῦντες καὶ φλυαροῦντες λαθεύουν σίγουρα καὶ ἀφήνουν τὸ χῶρο γιὰ ἄλλους ἐπιτήδειους πονηρούς. Εἶναι καιρὸς νὰ ψάξουμε καὶ νὰ βροῦμε τὸ μέτρο, τὴ μέση ὁδό, τὴν ἰσορροπία. Τὴ λογική, τὴ σοβαρότητα, τὴ σύνεση, τὴν ἁρμονία καὶ τὴ συνεννόηση.

Ὁ δολοφονημένος στὴν Ἀμερική, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, νέγρος πάστορας Μάρτιν Λοῦθερ Κὶγκ εἶχε πεῖ μιὰ σοφὴ κουβέντα: “Ἡ γενιά μας θὰ πρέπει νὰ ἀπολογηθεῖ, ὄχι τόσο γιὰ τὶς κακὲς πράξεις τῶν μοχθηρῶν ἀνθρώπων, ὅσο γιὰ τὴν ἀποτρόπαιη σιωπὴ τῶν καλῶν ἀνθρώπων…”. Δὲν πρέπει νὰ ἀπολογηθοῦμε; Ὑπερβάλλει; Δὲν ἔχει δίκιο; Γιὰ τὶς κακίες τῶν συνανθρώπων μᾶς ἔχουμε ἕνα ποσοστὸ εὐθύνης, γιατί δὲν τοὺς συνδράμαμε στὸ ἀγαθὸ καθόλου.

Ἐμεῖς, οἱ ὑποτιθέμενοι καλοί, γιατί δὲν ἀφήσαμε τὴν ἀνεμελιά, τὴ νωθρότητα, τὸ χουζούρι, τὸ βόλεμα, τὴν ἡσυχία μας ἀπέναντι στὰ μεγάλα προβλήματα τῶν γύρω δυστυχισμένων, ἀναγκεμένων, πονεμένων καὶ ταλαιπωρημένων ἀδελφῶν μας; Ἐμεῖς, οἱ τόσο καλοί, συχνὰ ἀκολουθήσαμε μία καλὰ ἐπιλεγμένη σιωπή, ἡ ὁποία τελικὰ ἦταν ἀποτρόπαιη, ἀφοῦ βασάνισε παραμελημένους πλησίον.

Ἡ σιωπὴ μερικὲς φορὲς σὲ ὑψηλὰ ἐπίπεδα ἀνθρώπων εἶναι χειρότερη ἀπὸ τὴ βλασφημία. Νὰ μὲ συγχωρεῖτε γιὰ τὴν αὐθόρμητη αὐτὴ ἐξομολόγηση. Ἀπὸ καιρὸ τὰ σκεφτόμουν καὶ ἤθελα νὰ τὰ πῶ. Ἔχει δίκιο ὁ Μάρτιν Λοῦθερ Κίγκ. Βέβαια ὡς μοναχὸς θὰ ἔπρεπε νὰ σιωπῶ. Νὰ ποὺ σιωποῦν ἄλλοι, ποὺ δὲν εἶναι μοναχοί. Μετανιώνεις πάλι ποὺ μίλησαν, γιατί τὰ ἔκαναν θάλασσα. Ἃς κινεῖται κανεὶς κατὰ συνείδηση καὶ ὄχι φοβούμενος, ντρεπόμενος καὶ δειλιάζοντας συνεχῶς, καταθέτοντας λόγο ἀνυπόκριτο, ἐγκάρδιο, ἀληθινό, δίχως ἐκπτώσεις, χαϊδολογήματα γλυκανάλατα καὶ ἀναμασήματα κουραστικά.
 

Πηγή: (Μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης, Ἐφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 31/01/2010), Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Στις 27 Ιανουαρίου συμπληρώθηκαν 36 χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού Ιεραποστόλου του Κονγκό π. Κοσμά Γρηγοριάτη, που σε ηλικία 47 ετών σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα στο Κονγκό της Αφρικής.

Ο πατήρ Κοσμάς, που έζησε και μεγάλωσε στη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης, υπήρξε ο πρώτος Ιεραπόστολος του Κολουέζι του Κονγκό και ο εμπνευστής ενός μεγάλου πνευματικού και κοινωνικού έργου στην καρδιά της Αφρικανικής Ηπείρου. Κατήχησε και βάπτισε περισσότερους από 15.000 ιθαγενείς. Πέραν της ανέγερσης Ιερών Ναών και Ιδρυμάτων, προχώρησε στην ανοικοδόμηση Δημοτικών Σχολείων. Επίσης, για την ανάβαθμιση του βιωτικού και πολιτισμικού επιπέδου του λαού του Κονγκό ίδρυσε Τεχνική Αγροτική Σχολή, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα γεωργικά και κτηνοτροφικά προγράμματα στο Νότιο Κονγκό.

Η ζωή, η ακάματη ιεραποστολική διακονία και ο αιφνίδιος θάνατος του π. Κοσμά συγκλόνισαν, αφύπνισαν και παρεκίνησαν πλειάδα κληρικών και λαϊκών να συμμετάσχουν ενεργά στο ιεραποστολικό έργο που η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτελεί ανά τον κόσμο.

Ο π. Κοσμάς αποδείχθηκε θησαυρός ανεκτίμητος στα σπλάχνα της Αφρικής. Αγνός, ευαίσθητος αλλά και δυναμικός έγραφε προφητικά για τον εαυτό του: «Το δόσιμο να είναι αληθινό, ολοκληρωτικό, δίχως κρατούμενα, με διάθεση αυτοθυσίας και αυταπαρνήσεως και με σκοπό ν' αφήσουμε τα κόκαλά μας μεταξύ των ιθαγενών επί του Ιεραποστολικού πεδίου».

Πηγή: thestival

Η Ελλάδα και ο ορυκτός της πλούτος. Μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης σε μεταλλικά και βιομηχανικά ορυκτά.

Μελετώντας και παρουσιάζοντας τις οικονομικές δυνατότητες που έχει η πατρίδα μας είχαμε κάνει μια πρώτη προσέγγιση σε σχετικό άρθρο μας. Ένας από τους σημαντικότερους, αν όχι ο σημαντικότερος τομέας του πλούτου της είναι ο ορυκτός πλούτος της.

Με το παρόν άρθρο θα επιχειρήσουμε μια προσέγγιση του ορυκτού πλούτου της πατρίδας μας, όσον αφορά -τα άγνωστα σε πολλούς ακόμη και για την ύπαρξή τους στην Ελλάδα- μεταλλικά ορυκτά και τα επιλεγόμενα ως κρίσιμα και στρατηγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή βιομηχανία ορυκτά.

Για την προσέγγιση μας θα βασιστούμε –σε ένα πρώτο γενικό πλαίσιο- στο σύγγραμμα του ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου και σε άρθρα του δρ. Μηχανικού Μεταλλείων κ. Πέτρου Τζεφέρη. Επιπλέον όσον αφορά κάποιες τοποθεσίες ύπαρξης των μεταλλευμάτων και ορυκτών βασιζόμαστε σε άρθρο του καθηγητή Γεωχημείας κ. Ακίνδυνου Κεπελερτζή. 

Όπου χρειάζεται παρεμβαίνουμε με κάποιες διευκρινιστικές σημειώσεις (του γράφοντος), ενώ παραπομπές και υπερσυνδέσεις θα υπάρχουν για τις πηγές άντλησης του συγκεκριμένου υλικού. Οι μικρές επικεφαλίδες υποδεικνύουν την αλλαγή των θεματικών ενοτήτων.

Είναι σημαντικό στην μελέτη που ακολουθεί ο ρεαλισμός, που θα πρέπει να μας διακρίνει στην εκτίμηση του ορυκτού μας πλούτου –όπως εύστοχα επισημαίνει ο δρ. Πέτρος Τζεφέρης, ώστε να μην γίνονται υπερεκτιμήσεις, υποεκτιμήσεις ή αντιεπιστημονικές απλουστεύσεις όσον αφορά την αποτίμηση των αποθεμάτων του ορυκτού μας πλούτου.

***

Α. Ο Σωτ. Σοφιανόπουλος γράφει συνοπτικά για τον ορυκτό μας πλούτο.

Γράφει λοιπόν, ο Σωτ. Σοφιανόπουλος (στο εξής Σ.Σ.) στο πόνημα του ‘’Οι ‘’Άγνωστες’’ πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία’’ (2003) ένα συνοπτικό κείμενο, από το οποίο αντλούμε τα πρώτα ερεθίσματα σχετικά με τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας:

“Η Ελλάδα είναι πλούσια σε ορυκτό πλούτο και κατέχει ξεχωριστή θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών σε μεταλλεύματα όπως ο βωξίτης, ο μαγνησίτης, οι λατερίτες, τα μάρμαρα, ο μπεντονίτης, ο περλίτης, κ.α. (1) Επειδή, η μεταλλευτική δραστηριότητα αποτελεί υποδομή της οικονομίας και την βάση της βαρείας βιομηχανίας, όπως εξάλλου διαπίστωσαν και κορυφαίοι επιστήμονες, όπως ο Δημήτριος Μπάτσης (2) στο περίφημο βιβλίο που συνέγραψε το 1947, «Η βαρεία βιομηχανία στην Ελλάδα» (Εκδόσεις Κέδρος, 1977), αλλά και οι συγγραφείς του σημαντικού βιβλίου «Ο Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος» (Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων(3), Αθήνα, 1979), η οποία όμως εξαρτάται από την ηλεκτρική ενέργεια. Οι υδατοπτώσεις της Ελλάδος και τα λιγνιτικά μας αποθέματα, άνω των 20 δις τόνων μέχρι σήμερα διαπιστωμένα (σημερινή παραγωγή μας 70 εκατομμύρια τόνοι ετησίως) δίδουν την δυνατότητα στη χώρα μας να έχει ένα τεράστιο μεταλλευτικό και μη μεταλλευτικό βιομηχανικό πλούτο, ο οποίος—εάν εξαιρέσει κανείς την ΠΕΣΙΝΕ (4), η οποία κερδίζει εις βάρος της Ελλάδος—δεν υπάρχει.

Πρέπει ο ελληνικός λαός να αντιληφθεί ότι ζει στην πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης, η οποία όμως εκ των προδοτικών ενεργειών των κυβερνήσεων, ανεξαρτήτως της ονομασίας των είναι όλες κεντροαριστερές και έχουν καταπροδώσει την πατρίδα μας και από πρώτη την έχουν κάνει τελευταία.

Πρέπει επίσης να πατήσουμε πόδι και να λειτουργήσουμε την υψικάμινο της οικογενείας Αγγελοπούλου, αλλά να κατασκευάσουμε και άλλες για να εκμεταλλευτούμε τα 100 εκατομμύρια τόνους σιδηρομετάλλευμα της Ελλάδος. Αυτά μπορείτε όλοι να τα δείτε στα δύο προαναφερθέντα βιβλία.’’

Σημείωση 1 : Σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές του ο Σ.Σ. εξηγούσε ότι είναι αδιανόητο να μην υπάρχει καθετοποιημένη παραγωγή στην αξιοποίηση των πρώτων υλών της πατρίδας μας, όπως στον βωξίτη, τη στιγμή μάλιστα που είμαστε μια από τις πρώτες βωξιτοπαραγωγές χώρες στον κόσμο. Εκτός από τις σκανδαλώδεις, αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις που εκμεταλλεύτηκαν τον ορυκτό πλούτο της πατρίδας μας (βλέπε ΠΕΣΙΝΕ) η πατρίδα μας έχασε και εξακολουθεί να χάνει τεράστια ποσά από την πώληση πρώτων υλών σε ακατέργαστη μορφή.

Το ελληνικό κράτος στάθηκε απέναντι σε πολλές προσπάθειες που έγιναν για να δημιουργηθεί βαρειά βιομηχανία, να αξιοποιήσει η πατρίδα μας τον ορυκτό πλούτο και όπως επισημαίνει και ο δρ. Π.Τζεφέρης να έχουμε προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας αλλά και τεράστιο κύκλο μικρότερων βιομηχανιών και βιοτεχνιών οι οποίες θα εμπλέκονταν στην επεξεργασία και μεταποίηση των πρώτων υλών. Αυτό θα σήμαινε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, περιορισμό εισαγωγών, αύξηση εξαγωγών, ισχυροποίηση του βασικού παραγωγικού “κορμού” της οικονομίας (που σήμερα είναι σχεδόν ανύπαρκτος) και τόσα άλλα πολλαπλασιαστικά οφέλη.  Σημειώνουμε για παράδειγμα ότι η Ιαπωνία δεν έχει καμία πρώτη ύλη στο υπέδαφός της αλλά έχει βαρειά βιομηχανία, αυτοκινητοβιομηχανίες κλπ.  Γιατί όχι και η πατρίδα μας που διαθέτει τον τεράστιο αυτό ορυκτό πλούτο;

Σημείωση 2 :  Σχετικά με τον εξαίρετο οικονομολόγο-νομικό Δημήτριο Μπάτση και το μνημειώδες έργο του “Η βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα” βλέπε εδώ.

Σημείωση 3: (είναι από το βιβλίο του Σ.Σ.) Πρόεδρος ήταν ο Αλέξανδρος Αθανασιάδης Μποδοσάκης, το οποίον σκότωσε η 17 Νοέμβρη. Τον Δημ. Μπάτση τον σκότωσε η πατρίδα μας (ήτοι το ελληνικό κράτος) με ψέμματα, όπως πήγε να κάνει και με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Σημείωση 4: ΠΕΣΙΝΕ, πρόκειται για ένα από τα γνωστότερα σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών. Ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος με πρόσχημα την προσέλκυση της επένδυσης παραχώρησε το 1960 το σκανδαλώδες προνόμιο να μπορεί να αγοράζει η ΠΕΣΙΝΕ ρεύμα από τη ΔΕΗ σε τιμή χαμηλότερη του κόστους. Η ΠΕΣΙΝΕ πλήρωνε 7 δρχ. την κιλοβατώρα τη στιγμή που οι αγρότες για την παραγωγή τους (αντλιοστάσια) πλήρωναν 14 δρχ, ενώ οι οικιακοί καταναλωτές 22 δρχ! την κιλοβατώρα.

***

Β. Μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης η πατρίδα μας σε μεταλλικά και βιομηχανικά ορυκτά

Σύμφωνα με τον κ. Πέτρο Τζεφέρη (δρ. Μηχανικός μεταλλείων) από άρθρο του εδώ :

Με βάση τα αποθέματα και το μεταλλικό περιεχόμενο σε βασικά και πολύτιμα μέταλλα (χρυσό, άργυρο, χαλκό, μόλυβδο και ψευδάργυρο, νικέλιο κλπ.) η Χώρα μας είναι από τις πλουσιότερες κοιτασματολογικές περιφέρειες της Ευρώπης και μπορεί με την αξιοποίηση των κοιτασμάτων αυτών να δημιουργήσει θέσεις εργασίας άμεσης απασχόλησης για την ανάπτυξη της χώρας. 

Στην Ελλάδα απαντώνται και ορυκτά από εκείνα (14 τον αριθμό) που θεωρούνται κρίσιμα και στρατηγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή βιομηχανία: είναι το Αντιμόνιο (Sb), τα Πλατινοειδή μέταλλα (PGE), οι Σπάνιες γαίες (REE), τα Ga (Γάλλιο) – Ge (Γερμάνιο) – In (Ίνδιο) αλλά και ο Γραφίτης. 

Η πατρίδα μας, διαθέτει επιπλέον μεταλλικά ορυκτά με ειδικό στρατηγικό ενδιαφέρον για τον τόπο μας όπως: βωξίτη-αλουμίνιο, λατερίτη, νικέλιο κλπ, βιομηχανικά ορυκτά και μάρμαρα με παγκόσμιες περγαμηνές όπως: περλίτης, χουντίτης, ατταπουλγίτης, λευκόλιθος-μαγνησία, άστριος, κλπ επίσης αδρανή δομικά, πολλά υποσχόμενο γεωθερμικό δυναμικό, πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε χερσαίους ή και υποθαλάσσιους ορίζοντες κλπ. 

Λατομείο στην Πεντέλη. Το παγκοσμίου φήμης Πεντελικό μάρμαρο. (φώτο από Μάρμαρα Διονύσου ΑΕΒΕ)

Στα 28 δισ. ευρώ αποτιμάται από το ΙΓΜΕ το μεταλλευτικό απόθεμα σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους στο υπέδαφος της Ελλάδας. Στα 30 δις. εκτιμήθηκε η ίδια αξία σε πρόσφατο άρθρο του προέδρου του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), ενώ η εκτίμηση αυτή «ξεπέρασε» τα 40 δισ. ευρώ σε επίσης πρόσφατες δηλώσεις εκπροσώπων του Υ.ΠΕ.ΚΑ στον τύπο αλλά και σε ημερίδα(5) στο τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου της Κρήτης.

Από αυτά τα 27,6 δισ. ευρώ είναι εκείνα των μεταλλικών ορυκτών που προαναφέρθηκαν (εκ των οποίων τα 18 δισ. πιστώνονται στα χρυσοφόρα κοιτάσματα) και που εκτείνονται κυρίως σε διάφορες περιοχές της Κεντρικής-Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Σε 10 δισ. ευρώ υπολογίζεται η αξία των ορυκτών που αξιολογήθηκαν μέχρι τώρα από το Υ.ΠΕ.ΚΑ, σε μια πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια καταγραφής και αξιολόγησης του συνόλου των 100 δημόσιων μεταλλευτικών χώρων για τους οποίους υπάρχουν κοιτασματολογικά δεδομένα, μια προσπάθεια όμως που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και δεκαετίες. Επτά (7) από τους χώρους αυτούς, ανακοίνωσε, ότι επιδιώκει να εκμισθώσει το ΥΠΕΚΑ με άμεσους διεθνείς διαγωνισμούς. 

Αν συμπεριληφθούν και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και πετρελαίων τα παραπάνω νούμερα ωχριούν. Ξεκινούν από 1,5 ή και 2 τρις ευρώ ποσό στο οποίο εκτιμώνται τα ορυκτά μας αποθέματα από ομάδα γεωλόγων καθηγητών για να φτάσουν σε πολύ μεγαλύτερο ποσό [βλέπε 7^η παράγραφο τους ισχυρισμούς (;) Έλληνα δημοσιογράφου (από το Σύδνεϋ) απαντώντας μάλιστα σε δημόσια διαβούλευση για την εθνική μεταλλευτική πολιτική, χωρίς φυσικά (!) να αποκαλύπτει τις πηγές του (σημ .πρόκειται βέβαια για υπερβολή)]

Σημείωση 5: Η εν λόγω ημερίδα πραγματοποιήθηκε το 2011 και διοργανώθηκε από το Τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις και εισηγήσεις των επιστημόνων η ελληνική κοινωνία μπορεί να βασίσει την ανάπτυξή της στην βέλτιστη αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου.

Ο μεταλλευτικός κλάδος είναι σημαντικός οικονομικός τομέας της χώρας απαραίτητος για σειρά βιομηχανικών κλάδων, εξωστρεφής, έντονα εξαγωγικός και συμβάλλει ουσιαστικά στην περιφερειακή απασχόληση και ανάπτυξη.

Η αξία των βεβαιωμένων κοιτασμάτων μεταλλικών ορυκτών ανέρχεται σε 40 δισεκατομμύρια ευρώ με τις τρέχουσες τιμές των μετάλλων, τα εναπομένοντα λιγνιτικά κοιτάσματα υπερβαίνουν τα 3 δισεκατομμύρια τόνους, ενώ ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα αποθέματα και η αξία των παραγόμενων βιομηχανικών ορυκτών και λατομικών προϊόντων. 

Η αξία των εξαγωγών ανέρχεται σε 1 δισεκατομμύριο ευρώ ετησίως, ενώ στον κλάδο απασχολούνται άμεσα 23.000 εργαζόμενοι και έμμεσα 100.000.

Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας, μετά και την νέα ευρωπαϊκή πολιτική για τις πρώτες ύλες που δίνει προτεραιότητα στην εκμετάλλευση των ευρωπαϊκών πρώτων υλών με αντίστοιχη σωστή διαχείριση αποβλήτων, αποκτά νέες σαφώς ευνοϊκότερες προοπτικές. (Πηγή: http://www.thebest.gr/ )

***

Γ. Οι περιοχές της Ελλάδας στις οποίες υπάρχουν βιομηχανικά ορυκτά, μεταλλεύματα και λατερίτες.

Σημειώνει σε σχετικό άρθρο του ο καθηγητής Γεωχημείας κ. Ακίνδυνος Κεπελερτζής ότι τα μικτά θειούχα μεταλλεύματα  περιέχουν μόλυβδο, ψευδάργυρο και σίδηρο με τη μορφή θειούχων ενώσεων. Τα μεταλλεύματα αυτά περιέχουν και προσμείξεις σε σημαντικό ποσοστό αργύρου και χρυσού, οπότε έχουν μεγάλη οικονομική αξία. Μεταλλεύματα του τύπου αυτού υπάρχουν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος, αλλά τη μεγαλύτερη σημασία έχουν οι περιοχές Χαλκιδικής (Στρατώνι, Στρατονίκη, Ολυμπιάδα) (6) και Ποντοκερασιάς του Νομού Κιλκίς. Στην περιοχή του κοιτάσματος Στρατωνίου, όπου γίνεται εξόρυξη και εκμετάλλευση των μικτών θειούχων, υπάρχουν και μεγάλα αποθέματα σιδηροπυρίτη.

Τα Σιδηρονικελιούχα μεταλλεύματα απαντούν στη λεγόμενη ζώνη ανατολικής Ελλάδας και αναφέρονται με το όνομα λατερίτες. Η Ελλάδα είναι πλούσια στα μεταλλεύματα αυτά από τα οποία εξάγεται το νικέλιο και αποτελεί τη σημαντικότερη χώρα παραγωγής νικελίου της δυτικής Ευρώπης. Περιοχές που απαντούν τα μεταλλεύματα αυτά είναι οι παρακάτω: Εύβοια, Λάρυμνα, Αταλάντη, Τρίκαλα, Έδεσσα. Ένα μικρό κοίτασμα σιδερονικελιούχου μεταλλεύματος απαντά και στη Λέσβο. Από τα μεταλλεύματα αυτά εξάγεται το νικέλιο, το οποίο έχει διάφορες χρήσεις στη βιομηχανία αυτοκινήτων, αεροπλάνων, οικιακών συσκευών κ.τ.λ.

Εμφανίσεις χρυσού με ιδιαίτερο μεταλλευτικό ενδιαφέρον: Σημαντικές εμφανίσεις χρυσού με χαλαζιακές φλέβες απαντούν στην περιοχή Κιλκίς, Ποντοκερασιάς και χρήζουν περαιτέρω έρευνας. Εμφανίσεις χρυσού σε θειούχα μεταλλεύματα με ιδιαίτερη σημασία απαντούν στην περιοχή Στρατωνίου Χαλκιδικής, στο όρος Παγγαίο, στην περιοχή του όρους Σύμβολο Καβάλας και Θράκης. Επίσης θα πρέπει να ερευνηθούν και περιοχές για προσχωματικά κοιτάσματα χρυσού, όπως στο Γαλλικό Ποταμό, στη Νιγρίτα Σερρών και σε άμμους παράκτιων περιοχών.

Εμφανίσεις χαλκού: Πορφυρικά μεταλλεύματα χαλκού περιέχουν χαλκό και χρυσό και έχουν ιδιαίτερη οικονομική αξία. Ένα τέτοιο μετάλλευμα είναι το κοίτασμα στις Σκουριές Χαλκιδικής που περιέχει χαλκό και χρυσό. Μικρότερες εμφανίσεις χαλκούχων μεταλλευμάτων απαντούν και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως π.χ. στο Περιβόλι Γρεβενών, και χρήζουν περαιτέρω έρευνας.

Εμφανίσεις χρωμίτη με ιδιαίτερο μεταλλευτικό ενδιαφέρον συνδέονται με τα υπερβασικά πετρώματα του Βούρινου Κοζάνης και του Δομοκού. Χρησιμοποιείται στη βιομηχανία χρωμιούχων πρώτων υλών.

Βιομηχανικά ορυκτά και πετρώματα: Πρόκειται για ορυκτά που μπορούν να ταξινομηθούν ανάλογα με τη χρήση τους σε άμμους χυτηρίων, δομικά υλικά, ηλεκτρονικές και οπτικές εφαρμογές, κεραμικά, λιπάσματα, ορυκτά για πολφό γεωτρήσεων, οπτικές χρωστικές ουσίες, πληρωτικά, φίλτρα, πολύτιμοι λίθοι, πρώτες ύλες υαλουργίας, πρώτες ύλες χημικής βιομηχανίας, πυρίμαχα υλικά, συλλιπάσματα.

Η νήσος Μήλος χαρακτηρίζεται από τη σημαντική παρουσία βιομηχανικών ορυκτών, τα οποία τυγχάνουν εκμετάλλευσης. Τα ορυκτά αυτά είναι ο μπεντονίτης, ο περλίτης, ο καολίνης, ο βαρύτης, ο χαλαζίας, ποζολάνες. Επίσης η νήσος Λέσβος είναι πλούσια σε εμφανίσεις βιομηχανικών ορυκτών όπως καολίνη, μπεντονίτη, περλίτη, τα οποία δεν έχουν τύχει καμμίας εκμετάλλευσης, αλλά έχουν καλές προοπτικές.Σημαντικές εμφανίσεις φωσφοριτών απαντούν στην Ήπειρο.Σημαντικές εμφανίσεις χαλαζία και χαλαζιοαστριοειδούς υλικού εντοπίζονται στο νησί Ίος.Κοιτάσματα μαγνησίτη απαντούν στην Εύβοια, τη Χαλκιδική και σημαντικά επίσης κοιτάσματα μαγνησίτη – χουντίτη στην περιοχή Νεράιδας Σερβίων Κοζάνης.

Βωξιτικά αποθέματα: Ο βωξίτης αποτελεί το κυριότερο μετάλλευμα παραγωγής αλουμινίου. Η Ελλάδα είναι πλούσια σε βωξίτη, οι σπουδαιότερες εμφανίσεις βωξίτη απαντούν στη ζώνη Παρνασσού – Γκιώνας και στη ζώνη ανατολικής Ελλάδας.

Ουρανιούχα μεταλλεύματα: Είναι γνωστή η χρήση του ουρανίου σε πυρηνικούς αντιδραστήρες για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Οι σπουδαιότερες εμφανίσεις ουρανιούχων ορυκτών απαντούν στο Παρανέστι Δράμας και στη λεκάνη των Σερρών, όπου το ουράνιο απαντά στους λιγνίτες και στις ανθρακομιγείς αργίλους του Νεογενούς. Δεν πρόκειται για εμφανίσεις με μεγάλα αποθέματα, διότι είναι και μικρής περιεκτικότητας σε ουράνιο. Εμφανίσεις κυρίως θορίου και λιγότερο ουρανίου απαντούν στην περιοχή των λιμνών Πρέσπας Φλώρινας και χρήζουν περαιτέρω έρευνας.

Σημείωση 6:

Δ. Η πολυεθνική εταιρεία Eldorado Gold παίρνει τον εθνικό ορυκτό πλούτο μας έναντι αστείου τιμήματος και μη καταβάλλοντας τους φόρους που της αναλογούν. Ο ηρωϊκός αγώνας των κατοίκων της περιοχής.

Το μεταλλείο της Ολυμπιάδας με τα πολύ μεγάλα αποθέματα σε μεταλλεύματα : χρυσό, άργυρο, μόλυβδο και ψευδάργυρο βρίσκεται υπό τον έλεγχο της ιδιωτικής πολυεθνικής Eldorado Gold. Με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας είχε επιβληθεί η παύση εργασιών. Τελικά το Συμβούλιο της Επικρατείας ενέκρινε την συνέχιση των εργασιών. [Εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα άρθρο του Αρχιμ. Χριστόδουλου Αγγελόγλου σχετικά με την ολομέλεια του ΣτΕ και τις αποφάσεις έγκρισης των εργασιών κλπ Ο π. Χριστόδουλος έχει δώσει τον δικό του μεγάλο αγώνα δίπλα στους κατοίκους της περιοχή. Στο ίδιο blog θα βρείτε και παλαιότερες σχετικές ενημερώσεις].  Η εν λόγω εταιρεία προχωράει στην κατασκευή σήραγγας μήκους 9 χλμ που θα συνδέει τα κοιτάσματα της Ολυμπιάδας με το εργοστάσιο εμπλουτισμού που θα ανεγερθεί στην περιοχή Μάντεμ Λάκκου.  

Όπως είναι γνωστό -από την ενημέρωση και τις αντιδράσεις των κατοίκων- η Eldorado Gold εξαγόρασε -το 2012- την Ελληνικός Χρυσός (του Άκτωρα) σε ποσοστό 95%. Έτσι απέκτησε τα εξορυκτικά δικαιώματα σε μια έκταση 317.000 στρεμμάτων (μεταλλεία Σκουριών, Ολυμπιάδας, Στρατωνίου). Η “Ελληνικός Χρυσός” με ένα τίμημα περί των 11 εκατ.ευρώ (μόνο!) είχε αγοράσει -από το ελληνικό δημόσιο- τα εξορυκτικά δικαιώματα στην ανωτέρω περιοχή. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκρινε παράνομη τη μεταβίβαση εφόσον έγινε με απευθείας ανάθεση και πολύ κάτω από την αγοραία αξία. Μόνο στην περιοχή των Σκουριών τα βεβαιωμένα αποθέματα μεταλλευμάτων ανέρχονται σε 16 δις ευρώ!

Το ίδιο ισχύει και για το μεταλλείο Μαύρων Πετρών στο Στρατώνι. Στο Στρατώνι υπάρχουν άνω του 1 εκατ. τόνους μετάλλευμα (άργυρος, μόλυβδος, ψευδάργυρος).

Εδώ μπορείτε να δείτε την δράση ενός από τα πιο δυναμικά κινήματα πολιτών ενάντια στην Eldorado Gold. Δείτε το βίντεο αξίζει να ενημερωθούμε όλοι μας!. Πραγματικά συγκλονίζει ο ηρωϊσμός των κατοίκων της Ιερισσού, Μεγάλης Παναγιάς, Νέων Ρόδων και άλλων χωριών της βόρειο-Ανατολικής Χαλκιδικής.Η ολοκληρωτικού τύπου αντιμετώπιση των κυβερνώντων, του ελληνικού κράτους και των κατασταλτικών μηχανισμών ενάντια στους πολίτες είναι καταθλιπτική. Ωστόσο ο αγώνας τους -όπως τόσες άλλες φορές μάς έχει διδάξει η ιστορία- θα δικαιωθεί. Συγχαρητήρια στους αγωνιζόμενους συμπολίτες μας. 

Σε ενημερωτικό – επιστημονικό σύγγραμμά που κυκλοφορήθηκε από τους αγωνιζόμενους κατοίκους της περιοχής Μεγάλης Παναγιάς και των λοιπών χωριών και υπογράφει το ”Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων” , (σωματείο με έτος ίδρυσης το 2006) και υπό τον τίτλο ”Μια τεκμηριωμένη Πρόταση για αναστροφή της Σύμβασης της Ελληνικός Χρυσός‘‘ και υπότιτλο: ”Η Απάτη της Μεταλλουργίας Flash Smelting” αποδεικνύονται –συν τοις άλλοις- οι παράνομες μεθοδεύσεις της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός για να πάρει την σχετική άδεια, οι χωρίς αιτιολόγηση απορριπτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας έναντι των αιτιάσων και του δικαστικού αγώνα των κατοίκων και το κυριότερο: η καταλήστευση του δημόσιου ορυκτού πλούτου της χώρας μας και η φυγάδευση αφορολόγητων κερδών για την εν λόγω εταιρεία που ξεπερνούν τα 13,68 δις ευρώ. 

Επιπλέον, η Eldorado Gold παραποίησε επιστημονικά δεδομένα της Outotec για να πετύχει έγκριση επενδυτικού σχεδίου ενώ σοβαρότατο ζήτημα υπάρχει και με την Περιβαλλοντική μελέτη. Το δε προηγούμενο σχήμα της εταιρείας ήτοι η TVX είχε καταδικαστεί δυο φορές για καταστροφή αρχαιοτήτων ενώ και η αρχική απόφαση (22.3.2007) της ΙΣΤ’ Εφορίας Αρχαιοτήτων ήταν απορριπτική για έναρξη εργασιών μεταλλείου χρυσού.

***

***

Ε. Απαιτείται προσοχή και σοβαρότητα στην χρηματική αποτίμηση του ορυκτού μας πλούτου.

Επανερχόμαστε τώρα στον ρεαλισμό και την επιστημονικότητα που θα πρέπει να μας διακρίνει όσον αφορά την εκτίμηση των αποθεμάτων των εν λόγω ορυκτών. Ο δρ. Πέτρος Τζεφέρης επισημαίνει ότι: 

-χρειάζεται προσοχή στην αποτίμηση του ορυκτού πλούτου σε χρηματική αξία καθώς η μεταλλευτική εκτιμητική είναι μια εξειδικευμένη επιστήμη. 

-στις εκτιμήσεις για την περιεχόμενη στα κοιτάσματα συνολική μεταλλική αξία με βάση τις τρέχουσες χρηματιστηριακές συναλλαγές των μετάλλων δεν έχουν -πολλές φορές- υπολογιστεί ενδεχόμενα σφάλματα στην αποτίμηση, σφάλματα που φορούν την αποτίμηση των οικονομικά εκμεταλλεύσιμων αποθεμάτων όταν επιλεγεί κι εφαρμοστεί συγκεκριμένη μέθοδος εκμετάλλευσης για συγκεκριμένο κοίτασμα, ούτε οι απώλειες επεξεργασίας του μεταλλεύματος (εμπλουτισμού, μεταλλουργίας κλπ.) με σκοπό την ανάκτηση συγκεκριμένου προϊόντος.

Για παράδειγμα, ο περίφημος χουντίτης/υδρομαγνησίτης στα Λεύκαρα Κοζάνης, ακατέργαστος έχει αξία 30-40 ευρώ ενώ κατεργασμένος με πολλές χρήσεις ως πληρωτική ή χρωστική ύλη, 300 ευρώ. Και από τα δύο όμως νούμερα πρέπει να αφαιρεθούν τα κόστη εξόρυξης και επεξεργασίας αντίστοιχα.

-Κι ακόμη σε όλους τους παραπάνω υπολογισμούς γίνεται ένα λογικό άλμα, προεξοφλούμε δηλαδή ότι θα καθετοποιήσουμε την παραγωγή και θα έχουμε τελικά προϊόντα με την μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία. Αυτό μπορεί να είναι το δέον γενέσθαι δεν αποτελεί όμως το σύνηθες.  Ο βωξίτης, για παράδειγμα, και οι πάνω από 2 εκατ. τον. που εξορύσσονται ετησίως, στην μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγό χώρα της ΕΕ, την Ελλάδα μας, δεν οδηγούνται όλοι στην καθετοποιημένη παραγωγή αλουμινίου αλλά πάνω από 800 χιλ. εξάγονται αυτούσιοι χωρίς επεξεργασία. Το ίδιο συμβαίνει και στα περισσότερα βιομηχανικά ορυκτά και φυσικά στο λιγνίτη που ούτως ή άλλως οδηγείται στους ΘΗΣ της ΔΕΗ ΑΕ και δεν τιμολογείται.

Η Ελλάδα είναι από τις μεγαλύτερες βωξιτοπαραγωγές χώρες στον κόσμο και 1η στην Ευρώπη.

– Στην περίπτωση της γεωθερμίας, ελλείψει περιεχομένου μετάλλου, έχει αποφευχθεί η προσπάθεια αποτύπωσης της προσδοκώμενης αξίας του ενεργειακού ρευστού πριν την αξιοποίησή του. Τέλος, στα κοιτάσματα πετρελαίου-φυσικού αερίου τα προβλήματα εκτίμησης είναι ακόμη δυσκολότερα, ελλείψει ερευνητικών δεδομένων, διότι το ελληνικό υπέδαφος χαρακτηρίζεται ως ανεξερεύνητο (terra incognita!), στο οποίο έχουν γίνει συνολικά ελάχιστες γεωτρήσεις (180 περίπου αν σκεφτεί κανείς ότι μόνο στην Αλβανία έχουμε πάνω από 2.500) ενώ οι σεισμικές έρευνες που κι αυτές μόνο για το Ιόνιο έχουν προκηρυχθεί, δεν επιτρέπουν ασφαλείς εκτιμήσεις.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμιοσύνη

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος απευθύνεται σε όλους τους πιστούς προκειμένου να τους ενημερώσει για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών, η οποία συνήλθε τον Ιούνιο του 2016 στην Κρήτη. Κύριος σκοπός της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ήταν η ενίσχυση και η φανέρωση της ενότητας όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών αλλά και η αντιμετώπιση διαφόρων συγχρόνων ποιμαντικών ζητημάτων.

Με βάση τα συμπεράσματα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου:

• Η Ορθόδοξη Εκκλησία εκφράζει την ενότητα και την καθολικότητά Της δια των Ιερών Μυστηρίων. Η συνοδικότητα υπηρετεί την ενότητα και διαπνέει την οργάνωση της Εκκλησίας, τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις Της και καθορίζει την πορεία Της. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι η Αγία Σύνοδος δεν αναφέρθηκε μόνον στο κύρος των γνωστών Οικουμενικών Συνόδων, αλλά σε αυτήν για πρώτη φορά αναγνωρίσθηκαν ως Σύνοδοι «καθολικού κύρους», δηλαδή ως Οικουμενικές, η Μεγάλη Σύνοδος επί Μεγάλου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (879-880), οι επί αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Μεγάλες Σύνοδοι (1341, 1351, 1368), και οι εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλες και Αγίες Σύνοδοι για την αποκήρυξη της ενωτικής Συνόδου της Φλωρεντίας (1438-1439), των προτεσταντικών δοξασιών (1638, 1642, 1672, 1691) και του εθνοφυλετισμού ως εκκλησιολογικής αιρέσεως (1872).

• Οι Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες δεν αποτελούν συνομοσπονδία Εκκλησιών, αλλά την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Για την Ορθόδοξη Διασπορά στις διάφορες χώρες του κόσμου αποφασίσθηκε να συνεχισθεί η λειτουργία των Επισκοπικών Συνελεύσεων με εκπροσώπους των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών προκειμένου να διασφαλίζεται η αρχή της συνοδικότητας, μέχρι να εφαρμοσθεί η κανονική ακρίβεια.

• Για την ορθόδοξη Εκκλησία η οικογένεια αποτελεί καρπό της «εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν» μυστηριακής ενώσεως ανδρός και γυναικός και είναι η μόνη εγγύηση της γεννήσεως και της ανατροφής των τέκνων.

• Η Εκκλησία τονίζει διαρκώς την αξία της εγκρατείας, της χριστιανικής ασκήσεως. Η χριστιανική άσκηση δεν διακόπτει την σχέση του ανθρώπου με την ζωή και τον συνάνθρωπο, αλλά τον συνδέει με την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Δεν αφορά μόνον τους μοναχούς. Το ασκητικό ήθος είναι χαρακτηριστικό της χριστιανικής ζωής.

• Η Ορθόδοξη Εκκλησία καταδικάζει τους διωγμούς, την εκδίωξη και δολοφονία μελών θρησκευτικών κοινοτήτων, τον εξαναγκασμό σε αλλαγή θρησκευτικής πίστεως, την εμπορία προσφύγων, τις απαγωγές, τα βασανιστήρια, τις απάνθρωπες εκτελέσεις, τις υλικές καταστροφές. Ιδιαίτερα εκφράζει την αγωνία Της για την κατάσταση των Χριστιανών και όλων των διωκωμένων μειονοτήτων στην Μέση Ανατολή και σε άλλα σημεία του κόσμου.

• Βασικό έργο της Εκκλησίας είναι η Ιεραποστολή, δηλαδή ο αγώνας Της να δίνει συνεχώς την μαρτυρία της πίστεως και να κηρύττει το ευαγγέλιο είτε στους πιστούς που ζουν μέσα στις σύγχρονες εκκοσμικευμένες κοινωνίες είτε σε όσους δεν έχουν γνωρίσει ακόμη τον Χριστό.

Ο διάλογος κυρίως με τους ετεροδόξους χριστιανούς (άλλες χριστιανικές ομολογίες – αιρέσεις) γίνεται με βάση το χρέος της Εκκλησίας να μαρτυρεί προς κάθε κατεύθυνση την αλήθεια και την αποστολική πίστη. Έτσι γίνεται γνωστή σε αυτούς η γνησιότητα της Ορθόδοξης Παράδοσης, η αξία της πατερικής διδασκαλίας, η λειτουργική εμπειρία και η πίστη των Ορθοδόξων. Οι διάλογοι δεν σημαίνουν ούτε και θα σημαίνουν ποτέ οποιονδήποτε συμβιβασμό σε ζητήματα πίστεως.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, όπως αυτή ομολογείται στο Σύμβολο της Πίστεως. Δεν νοείται αγιότητα του ανθρώπου εκτός του Σώματος του Χριστού, δηλαδή εκτός της Εκκλησίας (Εφ. α 23). Η αγιότητα είναι μετοχή στο μυστήριο της Εκκλησίας και στα ιερά μυστήριά της με επίκεντρο την Θεία Ευχαριστία. Οι άγιοι εικονίζουν την Βασιλεία του Θεού.

Η Εκκλησία είναι μία, η Ορθόδοξη. Κατά τον Μ. Βασίλειο «εις λαός πάντες οι εις Χριστόν ηλπικότες και μία Εκκλησία νυν οι Χριστού, καν εκ διαφόρων τόπων προσαγορεύηται». Η Εκκλησία αναμένει πάντοτε την επιστροφή όλων των ανθρώπων, ετεροδόξων και αλλοδόξων σε Αυτήν.

Τα κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας αποτελούν αντικείμενο εμβαθύνσεως και περαιτέρω μελέτης. Αυτό ισχύει για όλες τις Συνόδους της Εκκλησίας. Ο θεολογικός διάλογος δεν διακόπτεται. Προϋπόθεση απαραίτητη βεβαίως είναι να διατηρείται αλώβητη η θεολογική αλήθεια και ο διάλογος αυτός να πραγματοποιείται χωρίς φανατισμούς και διαιρέσεις, χωρίς παρασυναγωγές και σχίσματα, τα οποία πληγώνουν την ενότητα της Εκκλησίας. Τα σχίσματα είναι δυσίατες πνευματικές ασθένειες. Σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο: «το σχίσαι Εκκλησίαν, και φιλονείκως διατεθήναι, και διχοστασίας εμποιείν, και της συνόδου διηνεκώς εαυτόν αποστερείν, ασύγγνωστον και κατηγορίας άξιον και πολλήν έχει την τιμωρίαν» (PG 48, 872). Γι αυτό προτρέπονται οι πιστοί να μη δίνουν βαρύτητα στα λόγια εκείνων που τους παρακινούν να απομακρυνθούν από Αυτήν προκειμένου να αποτελέσουν ξεχωριστή ομάδα έξω από το πλήρωμα της Εκκλησίας, επικαλούμενοι φανταστικούς λόγους δογματικής ακριβείας.

Κατακλείοντας το μήνυμα αυτό, επιθυμούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι όλοι οι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος αγρυπνούμε και παραμένουμε αμετακίνητοι στην Ορθόδοξη πίστη και αφοσιωμένοι στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

«Αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ ημών.» (Β Κορ. 13,11)

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Η Suzanne Bolton, μια μητέρα από τη Νέα Υόρκη, προειδοποιεί όλους τους γονείς τι σημαίνει η “σεξουαλική αγωγή” που έρχεται σύντομα στα νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και κάθε δυτικής χώρας:

“Επισκέφθηκα το Γυμνάσιο GW Williams το βράδυ της Τετάρτης σχετικά με το σχέδιο ανάπτυξης του Geranium.

Το πιο ενοχλητικό πράγμα σχετικά με την επίσκεψή μου εκεί ήταν ο λευκός πίνακας στο μπροστινό φουαγιέ. Την περασμένη εβδομάδα, τα σχολεία τίμησαν την ΡΟΖ ΜΕΡΑ. Αν δεν ξέρετε τι είναι αυτό, ενημερωθείτε.

Η μία πλευρά του λευκού πίνακα συζητούσε την “ταυτότητα φύλου”. Υπήρχε ένας χάρακας / κλίμακα για να εντοπίσετε πού ταιριάζετε. Οι προτεινόμενες επιλογές είναι άφυλος, μη-δυαδικός, ρευστό φύλο, queer φύλο, διπλό φύλο, τριπλό φύλο, ουδέτερο, ανδρόγυνο, ημι-κορίτσι, ημι-αγόρι. Είναι τρομακτικό το ότι δεν μπορώ απλά να είμαι κορίτσι. Δεν θέλω τα οκτάχρονα να τα μαθαίνουν αυτά στο σχολείο.

Από την άλλη πλευρά ο λευκός πίνακας έγραφε “προσανατολισμούς έλξης“. Αυτό ήταν ακόμη πιο ανησυχητικό. Παραθέτω: “Πολυγαμία-σχέσεις – αυτό περιλαμβάνει πολλαπλά πρόσωπα. Υγιής πολυγαμία! Όλα τα άτομα γνωρίζουν και συναινούν.”

Σας παρακαλώ γονείς, μη νομίζετε ότι όλοι οι γονείς που μάχονται το νέο πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής στα δημοτικά σχολεία είναι όλοι φανατικοί της θρησκείας.

Πρέπει να πετάξουμε αυτές τις ανοησίες της ταυτότητας φύλου και να διδάξουμε την επόμενη γενιά μας για τεκνοποίηση, την οικογένεια μιας μητέρας και ενός πατέρα, την αξία των παιδιών.

Αν τα παιδιά, ως ενήλικες, απορρίψουν αυτή τη διδασκαλία, είναι η επιλογή τους. Έχουμε αποτύχει, ως κοινωνία, εάν δεν διδάξουμε στα παιδιά μας για την αγάπη και το γάμο και τη φυσική οικογένεια.”

Πηγή: York Region, Off the record