Μαρτύρησε στην Αδριανούπολη στις 26 Μαρτίου 1437 (Μεγάλη Τρίτη) Ο Άγιος ήταν στρατιώτης, τριάντα ετών περίπου, γεροδεμένος, με όμορφο παράστημα, ομορφότερος όμως στην ψυχή. Ήταν στρατιώτης με ανδρείο φρόνημα και αγαπούσε πολύ το Θεό. Ήθελε να μένει πάντα ο ασυμβίβαστος με τον πονηρό κόσμο και πάντοτε πιστός υπήκοος στα προστάγματα του Κυρίου Ιησού Χριστού και ατρόμητος ομολογητής του.

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἱερὰ ἡμέρα, διπλῆ ἑορτή. Εἶνε διπλὸς ὁ εὐαγγελισμὸς ποὺ πανηγυρίζουμε. Ὁ ἕνας, ὁ πρῶτος καὶ αἰώνιος εὐαγγελισμός, εἶνε ὅτι ἡ ἁγία Τριὰς ἀποφάσισε τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καὶ Ἐκεῖνος ποὺ δὲν τὸν χωροῦν οἱ οὐρανοὶ ἦλθε καὶ σκήνωσε στὰ σπλάγχνα τῆς Παναγίας· ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε Υἱὸς τῆς Παρθένου, γιὰ νὰ ἀνυψώσῃ τὸν πεσμένο ἄνθρωπο.

Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ἐχθροὶ τῆς ἁγί­ας μας Ἐκκλησίας, ποὺ καταβάλλουν προ­σπάθεια νὰ ξερριζώσουν ἀπ᾿ τὶς καρδιὲς τῶν ἀν­θρώπων τὴν πίστι στὸ Χριστό. Πολλὲς κατηγορίες ἐπιρρίπτουν. Μία ἀπὸ αὐτὲς εἶνε, ὅτι ἡ θρησκεία μας κάνει τοὺς ἀνθρώπους λυπη­μένους καὶ σκυθρωπούς, φυγαδεύει τὴ χαρά, καλλιεργεῖ τὸν πεσσιμισμό, τὴν ἀπαισιοδοξία.

Ο Άγιος αυτός νεομάρτυς της εκκλησίας του Χριστού εορτάζει και την 1η Μαΐου και αναφέρουμε περιληπτικά τον βίο του, τον οποίο κατέγραψε ο συντάκτης του στο Άγιο Όρος, μοναχός Ονούφριος Ιβηρίτης.

Αδελφοί μου, Ποιος δεν γνωρίζει ότι ό εγκρατής βίος είναι ώφελιμώτατος σε ψυχές καί σώματα μαζί; Επειδή οι περισσότεροι το γνωρίζουν καί μάλιστα καλά, αλλά ή επιθυμία καί ό θυμός επικρατούν της καλής γνώσεως,

Το Τριώδιο, αποτελεί μια πνευματική περίοδο, που μας προσγειώνει στην αλήθεια μας. Που μας θυμίζει τον σκοπό της ζωής μας και τα όριά της. Που μας δείχνει την ματαιότητα των σκοπών, των επιδιώξεων και των προτεραιοτήτων μας. Που μας επαναφέρει στην υπαρξιακή μας πραγματικότητα. Που μας οδηγεί στον δρόμο, που ίσως χάσαμε.

Στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα έζησαν και μαρτύρησαν στη Σεβάστεια της ιστορικής και αγιοτόκου μικρασιατικής γης σαράντα επίλεκτοι στρατιώτες, οι οποίοι κατάγονταν από διαφορετικούς τόπους, αλλά τους ένωνε η βαθιά και ακλόνητη πίστη τους στον Ιησού Χριστό, τον μόνο αληθινό και παντοδύναμο Θεό. Σύμφωνα με τους Παρισινούς Κώδικες 1575 και 1476 τα ονόματά τους ήταν:  Κυρίων, Κάνδιδος (ή Κλαύδιος), Δόμνος, Ευτύχιος (ή Ευτυχής), Σεβηριανός, Κύριλλος, Θεόδουλος, Βιβιανός, Αγγίας, Ησύχιος, Ευνοϊκός, Μελίτων, Ηλιάδης (ή Ηλίας), Αλέξανδρος, Σακεδών (ή Σακερδών), Ουάλης, Πρίσκος, Χουδίων, Ηράκλειος, Εκδίκιος (ή Ευδίκιος), Ιωάννης, Φιλοκτήμων, Φλάβιος, Ξάνθιος (ή Ξανθιάς), Ουαλέριος, Νικόλαος, Αθανάσιος, Θεόφιλος, Λυσίμαχος, Γάιος, Κλαύδιος, Σμάραγδος, Σισίνιος, Λεόντιος, Αέτιος, Ακάκιος, Δομετιανός (ή Δομέτιος), δύο Γοργόνιοι, Ιουλιανός (ή Ελιανός ή Ηλιανός) και Αγλάιος ο καπικλάριος.

Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί φιλομάρτυρες, η αγία μας Εκκλησία πανηγυρίζει τη μνήμη των μεγάλων Μαρτύρων, επισήμων Πολιτικών και στρατιωτικών του Βυζαντίου.

Στην υλιστική και τεχνοκρατική κοινωνία του 20ού αιώνα έζησαν με τη χάρη του Θεού και διακρίθηκαν για τις πνευματικές τους αρετές αγιασμένες μορφές, οι οποίες αποτελούν τους φωτεινούς σηματοδότες για κάθε άνθρωπο, που αναζητά να ανακαλύψει την αγιότητα και την αρετή. Μία τέτοια μορφή έζησε και στην περιώνυμη πόλη των Αθηνών με την ανεκτίμητη πολιτιστική της κληρονομιά και την ένδοξη εκκλησιαστική της ιστορία, η οποία δεν εξαντλείται κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες με την παρουσία επιφανών ιεραρχών, όπως οι Άγιοι Ιερόθεος και Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και σοφών απολογητών, όπως ο Άγιος Αριστείδης ο φιλόσοφος ή και με τη δράση γενναίων αγωνιστών της πίστεως κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όπως η Αγία Φιλοθέη και ο Άγιος Μιχαήλ ο Πακνανάς.

Ὁ Χριστιανισμός, ἀγαπητοί μου, ἀνέκαθενεἶχε ἐχθροὺς ποὺ τὸν πολεμοῦσαν. Γιατὶ τὸ σκοτάδι μισεῖ τὸ φῶς, τὸ ψέμα τὴν ἀλήθεια, ἡ κακία τὴν ἀρετή. Καὶ σήμερα λοιπὸνἔ χει πολλοὺς ἐχθρούς, ποὺ κάτω ἀπὸ διάφορα προσωπεῖα πασχίζουν νὰ τὸν ἀφανίσουν.⃝ Πρῶτοι ἔρχονται οἱ ἄθεοι ὑλισταί.