Α] Ο Κύριος όχι σπάνια πήγαινε και σε σπίτια Φαρισαίων για γεύμα ή για δείπνο ανάλογα. Πρώτα, πρέπει να πούμε, ότι δεν πήγαινε ποτέ ακάλεστος ο Χριστός. Χαρακτηριστικό - και φαινομενικά αντίθετο – φαίνεται να είναι το παράδειγμα με τον Αρχιτελώνη Ζακχαίο. Εκεί, ναι μεν δεν τον κάλεσε τον Χριστό μας ο Ζακχαίος, αλλά ο Καρδιογνώστης Χριστός ανταποκρίθηκε στη βαθύτερη επιθυμία του επίσημου εφοριακού, που ποθούσε και ζητούσε να δεί τον Ιησού από κοντά. Τη συνέχεια βέβαια την ξέρουμε...

Συμβολική επίσης - αλλά και ουσιαστική - είναι η εικόνα της Ιεράς Αποκαλύψεως που παρουσιάζει τον Χριστό να στέκεται έξω από την πόρτα ενός σπιτιού, μιας καρδιάς, και να χτυπά να Του ανοίξουν. Δεν παραβιάζει κλειστές πόρτες ο Ιησούς.

Ο Ίδιος δεν είπε στους μαθητές Του, ότι αν σας διώχνουν από μια πόλη να πηγαίνετε σε άλλη και να τινάζετε και τη σκόνη από τα υποδήματά σας; Αυτός δεν είπε ότι αν σας φιλοξενήσει κάποιος στο σπίτι του, εκεί να μένετε και να μη τριγυρνάτε από σπίτι σε σπίτι και παρουσιάζεστε έτσι άστατοι, αχόρταγοι και ενοχλητικοί, επιβαρύνοντας τους άλλους ανθρώπους; Ασφαλώς, ναι!

Άρα ο Χριστός όχι μόνο σέβεται την ελευθερία των άλλων, αλλά είναι διακριτικός και ευγενικός. Αυτό βέβαια είναι ένας κόλαφος για όσους ξημεροβραδιάζονται σε ξένα σπίτια και μπαινοβγαίνουν σε αυλές και σε ώρες ακατάλληλες και δεν ξεκολλάνε, τη στιγμή μάλιστα που η άλλη οικογένεια καίγεται από δουλειές, έχει μικρά παιδιά και δεν μπορεί να σηκώσει όλο αυτό το βάρος οικονομικά, πρακτικά και διατροφικά.

Β] Το ερώτημα λοιπόν είναι, γιατί πήγαινε ο Ιησούς σε ανθρώπους δεληλωμένους από πριν αντίθετους με Αυτόν; Ωραία, δεν πήγαινε ακάλεστος, αλλά γιατί πήγαινε;

1. Προφανώς πήγαινε, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι πλάσματα του Θεού. Ένας μάλιστα που καλεί τον Χριστό ή κάποιον εκπρόσωπό του, δείχνει ότι δεν είναι φανατικός. Κάτι καλό λοιπόν μπορεί να βγεί. Ύστερα ο Χριστός μας μπορεί να μη ήταν αδιάκριτος, αλλά δεν ήταν και ακατάδεχτος.

2. Σε τέτοιες ευκαιρίες ευρίσκονταν και άλλοι καλοδιάθετοι άνθρωποι που ήθελαν να δούνε και να ακούσουν τον Χριστό, ίσως από περιέργεια, μπορεί και από ενδιαφέρον. Ο Χριστός μας το είπε στη φιλοξενία και στο τραπέζι στο σπίτι του τελώνη Ματθαίου μετά την κλήση του, ότι “ανάγκη δεν έχουν οι υγιείς, αλλά οι άρρωστοι και ότι ο Χριστός ήρθε να αναζητήσει και να σώσει το χαμένο πρόβατο. Ο Χριστός είναι συμπαθής προς όλους και συμπάθεια πρώτιστα ζητάει από τους χριστιανούς προς όλους”.

3. Είναι όμως και κάτι άλλο. Εκεί που πήγαινε ο Χριστός δεν πήγαιναν μόνο διψασμένοι πνευματικά και ψυχικά άνθρωποι, αλλά και άρρωστοι στο σώμα και “οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων”, για να βρούνε τη γιατρειά τους.

4. Ασφαλώς ήταν εκεί και οι κακοί και οι κατάσκοποι και οι ψευτοενδιαφερόμενοι και οι εγκάθετοι και οι καλοθελητές, που ζητούσαν αφορμή να πιαστούν από κάποιο λόγο ή κάποια πράξη του Χριστού και να τον καταγγείλουν είτε στη θρησκευτική είτε στην πολιτική εξουσία, είτε απευθείας στο λαό, όπως νόμιζαν. Κι από αυτούς ακόμη δεν ξέρει κανείς τι θα μπορούσε να βγεί κάποτε έστω και ετεροχρονισμένα...

5. Δεν είναι δε τυχαίο ότι πολλά θαύματα ο Χριστός τα έκανε το Σάββατο, που ήταν αργία για τους Εβραίους. Δεν το έκανε για να τους μπεί στο μάτι, αλλά για να τιμήσει την ημέρα του Σαββάτου με αγαθοεργίες και να διδάξει πως πρέπει να αγιάζουμε την ημέρα του Κυρίου. Δηλαδή απαντούσε ουσιαστικά στο ερώτημα: θα μείνουμε κολλημένοι στο γράμμα του νόμου και αδρανοποιημένοι, αδιάφοροι στις ανάγκες των άλλων ή θα επιλέξουμε την ελευθερία της αγάπης παντού και πάντοτε; Ο Χριστός επέλεξε και επέλεγε πάντοτε το δεύτερο.

Γ] Σε ένα τέτοιο σπίτι Φαρισαίου, ημέρα Σάββατο μάλιστα , που πήγε ο Χριστός μας, τον πλησίασε ένας ταλαίπωρος υδρωπικός, βασανισμένος και αποκρουστικός, παραμορφωμένος και άρρωστος. Δεν τολμούσε να μιλήσει. Να ζητήσει τί; Ασφαλώς τη θεραπεία του. Αλλά ήταν μέρα Σάββατο κι είχε τόσα πολλά ακούσει να λένε για τον Χριστό, ότι “δεν τηρεί το Σάββατο” (Λουκ. Ιδ' 1-6). Στάθηκε εκεί κοντά και περίμενε σιωπηλά, αλλά, όπως άλλοτε ο Μωϋσής παρά το χείλος της Ερυθράς θάλασσας, βοούσε καρδιακά προς τον Θεόν και ζητούσε λύση στο πρόβλημά του.

Το κλίμα ήταν όντως τελείως αρνητικό και όλοι παρατηρούσαν τι θα έκανε ο Κύριος; Δεν λυπόντουσαν οι ανάλγητοι την ταλαιπωρία του ανθρώπου, αλλά περίμεναν να δούνε αν θα τους πέσει το λαχείο για να κατηγορήσουν τον Κύριο... “Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά...”, αντί να πούνε με μια φωνή:”Κύριε, θεράπευσέ τον εδώ και τώρα, τον ξέρουμε τον άνθρωπο ταλαιπωρείται από καιρό”.

Αυτό όμως που δεν έκαναν αυτοί όχι μόνο το έκανε ο Χριστός μας, - πως άλλωστε ήταν δυνατό να μη το κάνει; - αλλά στο ενδόμυχο και εναγώνιο ερώτημά τους, τι θα κάνει επιτέλους ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ο Χριστός αντέστρεψε το ερώτημα και τους ρώτησε εμμέσως πλήν σαφώς: “αν επιτρέπεται κάποιος να θεραπεύει την ημέρα του Σαββάτου ή όχι”.

Ο Χριστός τελικά με ένα άγγιγμα θεράπευσε τον υδρωπικό και τον έκανε καλά.

Μετά όμως δίδαξε αποστομωτικά και τους κακεντρεχείς φαρισαίους λέγοντας χαρακτηριστικά, ότι “εσείς αν πέσει το βόδι σας ή το παιδί σας στο πηγάδι ημέρα Σάββατο, πάτε και με κόπους και προσπάθειες το βγάζετε... και ασφαλώς αυτό δεν θεωρείται αμαρτία και παράβαση... Ποιός λογικός άνθρωπος θα έλεγε το αντίθετο; Εμένα γιατί με κατηγορείτε για ένα άγγιγμα και ένα λόγο, που έκανα καλά ολόκληρο άνθρωπο;”

Δ] Αλήθεια, γιατί ο Χριστός έκανε καλά τον υδρωπικό;

Πρώτα πρώτα για την εσωτερική του πίστη και επιμονή του να μπει σε ξένο και επίσημο σπίτι, φαρισαίου μάλιστα και ημέρα σάββατο και εκεί να στέκεται σε κοινή θέα, χωρίς να μιλάει με την πίστη ότι κάτι θα κάνει η δύναμη και η καλοσύνη του Χριστού, και ότι μπορεί να το κάνει, έστω και αν δεν μιλήσει ο ίδιος. Ο Χριστός ξέρει. Αυτό ήταν μια φοβερή κίνηση ψυχής του υδρωπικού με πολλά ρίσκα για τον ίδιο και κορυφαία πίστη.

Δεύτερο είναι ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν θύμα μέσα σε εκείνη τη λυκοφωλιά και την απανθρωπιά, αστήρικτος και ανυπεράσπιστος, μόνος μέσα σε κόσμο εχθρικό και για τον Χριστό και για τον ίδιο προφανώς. Αλλά στους κολασμένους όλης της γης ο Χριστός είναι η μοναδική ελπίδα.

Το τρίτο είναι, ότι για λόγο δικαιοσύνης και οι συνδαιτυμόνες να δούνε το θαύμα και να ακούσουν τη θεία διδασκαλία περί της ημέρας του Σαββάτου και του αληθούς νοήματός της.

Ε] Εμείς τώρα στην Ορθοδοξία έχουμε αντί για το Σάββατο την Κυριακή. Την Κυριακή λοιπόν τη σεβόμαστε και την αφιερώνουμε στο Θεό, στην Εκκλησία, στην ψυχή μας, στην οικογένεια και με καλοσύνες και ιεραποστολή και στον συνάνθρωπο. Αυτή τη μέρα έχουν λάβει χώρα όλα τα άγια γεγονότα της Ανάστασης του Χριστού.

Μου ζητήθηκε από την Ενωμένη Ρωμιοσύνη να παρουσιάσω στα πλαίσια της σημερινής Ημερίδας μια εισαγωγική ομιλία με τίτλο γύρω από την πνευματική διάσταση της κρίσης. Ευχαριστώ και δημόσια για την τιμή και την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου. Πρότεινα να εξειδικεύσουμε τον τίτλο σ’ αυτόν που τελικά συμφωνήθηκε, «Εκκλησία και Πολιτική», για να αγγίξουμε πράγματα συγκεκριμένα και αν είναι δυνατόν πράγματα, που -κατά την γνώμη μας – ενώ είναι ζωτικής σημασίας-, δεν έχουν συζητηθεί επαρκώς από θεολογικής απόψεως. Το θέμα λοιπόν που θα αναπτύξω τίθεται υπό την κρίση σας και υπό την κρίση της Εκκλησίας μας. Το ερώτημα είναι τι μπορούμε να πάρουμε σήμερα από το Ευαγγέλιο του Χριστού, από την Εκκλησία μας, και να το εκφράσουμε, για την διάγνωση και την θεραπεία της συγκεκριμένης κρίσης στην ελληνική κοινωνία, η οποία είναι έκφανση μιας παγκόσμιας κρίσεως και οπωσδήποτε κρίσεως της Ευρώπης.
Σημειώνουμε προκαταρτικά ότι στην Παράδοση της Εκκλησίας μας: (1) είναι απόλυτης σημασίας ο «φωτισμός» ή η αρετής της «διάκρισης» στην αντιμετώπιση κάθε συγκεκριμένου προβλήματος της ζωής μας, και (2) η διατύπωση της Αλήθειας και η Αγάπη προς τον άνθρωπο είναι πραγματικότητες άρρηκτα συνδεδεμένες- «αλήθεια» διατυπωμένη χωρίς Αγάπη δεν είναι Αλήθεια, και «αγάπη» χωρίς Αλήθεια, δεν είναι Αγάπη «Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην΄ ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν» (Ματθ. 10, 34) λέγει ο Κύριος. Και επεξηγεί ο Απ. Παύλος: «την μάχαιραν του Πνεύματος, ό εστι ρήμα Θεού» (Εφ. 6 ,17). Τις ανωτέρω δύο επισημάνσεις νομίζω ότι τις βρίσκομε συμπυκνωμένα διατυπωμένες και στην εξής προτροπή του Αποστόλου των Εθνών «Ως τέκνα φωτός περιπατείτε (φωτισμός), …δοκιμάζοντες τι έστιν ευάρεστον τω Κυρίω (το συγκεκριμένο). και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε. Τα γαρ κρυφή γινόμενα υπ’ αυτών αισχρόν εστίν και λέγειν. Τα δε πάντα υπό του φωτός ελεγχόμενα φανερούται (η αλήθεια έχει και το νόημα ελέγχου, αλλά με φωτισμό, δηλαδή με καθαρότητα και αγάπη)» (Εφ. Ε, 8-13)
Οι χριστιανοί μετέχουμε ως πολίτες σε ένα σύνθετο πλέγμα πολιτικών θεσμών, και ως Εκκλησία έχουμε υποχρέωση, αφενός να διαγνώσουμε την πνευματική ασθένεια του συγκεκριμένου κοινωνικού πλέγματος, το οποίο επηρεάζει δυσμενώς τον άνθρωπο, και αφετέρου να προταθούν φάρμακα θεραπείας.
Ο Δημήτρης Μπαλτάς, έγραφε το 2009 σε άρθρο με τίτλο: «Η σύγχρονη οικονομική κρίση ως πνευματικό πρόβλημα»: «…οικονομικοί οργανισμοί επέτυχαν την συσσώρευση του πλούτου, δημιουργώντας μία εικονική οικονομία, δια της οποίας εκατομμύρια άνθρωποι υποθήκευσαν την ζωή και το μέλλον τους και παράλληλα χρησιμοποιώντας φθηνό εργατικό δυναμικό από τον «Τρίτο κόσμο». Οι ίδιοι οικονομικοί οργανισμοί κατέστησαν την οικονομία των κρατών και των πολιτών «τυχερό παίγνιο», πράγμα το οποίο ασφαλώς δεν μπορεί να έχει σχέση με τα πραγματικά οικονομικά μεγέθη. Έτσι η καπιταλιστική οικονομία οδήγησε σε μία ανορθολογική οικονομική συμπεριφορά, τα αποτελέσματα της οποίας είναι πλέον παγκοσμίως εμφανή. Δια των τρόπων που αναφέρθηκαν, η καπιταλιστική οικονομία διευρύνει συνεχώς το χάσμα πλουσίων και φτωχών καθιστώντας τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Δεν θα συζητήσω εδώ τις αντιστάσεις της αστικής τάξεως στο χάσμα αυτό που είναι τραγικά περιορισμένες», σημειώνει ο συγγραφέας και συμπεραίνει, «Πάντως επιβάλλεται να διευκρινισθεί ότι οι οικονομικές επιλογές των δυτικών κρατών υπήρξαν ατυχείς, όχι επειδή έκαναν εσφαλμένους μαθηματικούς υπολογισμούς, αλλά επειδή περιφρόνησαν τον παράγοντα «άνθρωπο». Ακριβώς επειδή τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι οικονομικοί οργανισμοί είναι κατ’ ουσίαν νομιμοφανείς τρόποι εκμεταλλεύσεως και των κρατών και των πολιτών, η σημερινή οικονομική κρίση θα πρέπει να κατανοηθεί ως πρόβλημα πνευματικό και ανθρωπολογικό» (περιοδ. «ΕΥΘΥΝΗ»).
Σήμερα στην Ελλάδα, ο αυξανόμενος αριθμός θανάτων από αυτοκτονίες και εγκλήματα, ή εύκολη και φθηνή πώληση πλουτοπαραγωγικών πόρων στο μεγάλο διεθνές κεφάλαιο, η συγκάλυψη και ατιμωρησία των μεγάλων οικονομικών και πολιτικών εγκλημάτων, η κατάρρευση της παραγωγικής διαδικασίας, η καλπάζουσα ανεργία, η απαξίωση της πολιτικής, τα τεράστια και ταυτόχρονα αυξανόμενα κενά στην δημόσια παροχή υγείας, η απρογραμμάτιστη – απροσδόκητη υπερφορολόγηση μικρονοικυριών και πολυτέκνων, οι εκβιαστικές τακτικές εξωτερικών τοκογλυφικών κέντρων ή ακόμη και των πολιτικών μας «εταίρων», ο διασυρμός του ελληνικού ονόματος από διεθνή πολιτικά κέντρα και μέσα «ενημέρωσης», η μεθοδευμένη επίθεση στα πνευματικά ερείσματα του λαού μας (Εκκλησία, Ιστορία, Γλώσσα, Παιδεία), η απόγνωση των ωρίμων στην ηλικία και των νέων ανθρώπων, και κυρίως η στρατηγικά επιχειρούμενη μείωση της αυτοεκτίμησης των ίδιων των Ελλήνων, μας προβληματίζει, μας ανησυχεί και μας θλίβει βαθύτατα.
Έχουν τα ανωτέρω «πολιτικά» προβλήματα σχέση με την προαναφερθείσα προτροπή του Απ. Παύλου, «Ως τέκνα φωτός περιπατείτε, …δοκιμάζοντες τι έστιν ευάρεστον τω Κυρίω και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις, μάλλον δε και ελέγχετε» ή είναι επαρκής η άποψη που θεωρεί ως μοναδικό καθήκον της Εκκλησίας το να υποστηρίζει τις υλικές και πνευματικές ανάγκες των ανθρώπων που δημιουργεί η οικονομική κρίση; Κατά την γνώμη μας οι δύο αυτές κατευθύνσεις είναι αδιαχώριστες. Η πρώτη, θέση που επιθυμεί να άρει τα αίτια της κρίσεως, προέρχεται από την πίστη της Εκκλησίας σ’ ένα Θεό ταπεινό, Θεό της ελευθερίας, Θεό Αγάπης και Δικαιοσύνης. Η δεύτερη, πηγάζει επίσης από την φιλανθρωπία της, που εκφράζεται στο πρόσωπο του συγκεκριμένου προσώπου που βρίσκεται σε άμεση ανάγκη. Επειδή η δεύτερη κατεύθυνση είναι αυτονόητη και επειδή το θέμα μου είναι «Εκκλησία και Πολιτική», θα επιμείνω περισσότερο να διερευνήσουμε την πρώτη.
Ξεκινώ με μια επιστολή του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, μεγάλη μορφή της Σερβικής Εκκλησίας του 20ου αιώνα. Έγραφε σε κάποιον πολιτευτή: «Από το γράμμα σας κατάλαβα, ότι είστε διατεθειμένος να αναγνωρίσετε κάποια ειδική ηθική για την πολιτική, διαφορετική από την ηθική στις άλλες δουλειές και τις ανθρώπινες σχέσεις. Τούτο δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα άλλο, όσο και αν εκφράζεστε προσεκτικά και λεπτά, παρά ότι εκείνο που στις καθημερινές ανθρώπινες ασχολίες θεωρείται άτιμο να αναγνωριστεί στην πολιτική ως τίμιο και εκείνο που στις υπόλοιπες ανθρώπινες σχέσεις θεωρείται άπρεπο στην πολιτική να αναγνωριστεί ως ευπρεπές…
Αλλά… η πολιτική με την καλύτερή της έννοια είναι λαϊκή εργασία, και μάλιστα μία από τις μέγιστες λαϊκές εργασίες. Εσείς θα θέλατε να βρείτε κάποια ιδιαίτερη τεχνική, με την οποία ο λαός να προκόψει και το κράτος να κρατηθεί. Και αυτήν την ιδιαίτερη τεχνική…, εσείς θα θέλατε να την ονομάσετε πολιτική… (είναι όμως) έξω από τον κύκλο τής ηθικής, έξω από τον κύκλο τού χριστιανισμού, και έξω από τον κύκλο τού πολιτισμού…». Και καταλήγει ο άγιος Νικόλαος Β.:. «Το αχώριστο της ηθικής αναγγέλθηκε με τη χριστιανική πίστη πιο δυνατά απ’ ό,τι με οτιδήποτε άλλο. Μία από τις κύριες αιτίες τής τωρινής σύγχυσης και κακομοιριάς σ’ αυτή τη μικρή ευρωπαϊκή ήπειρο είναι το διπρόσωπο της ηθικής. Μία ηθική απαιτείται για την ιδιωτική και άλλη για τη δημόσια ζωή» («Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…», Εκδ. “Εν Πλω”).
Όταν η Πολιτική αυτονομηθεί από το σώμα των πολιτών και την ηθική, όταν αποκτά τον χαρακτήρα μιας αυτονομημένης «τεχνικής», είτε με την μορφή της συγκέντρωσης υπερβολικής εξουσίας από την ταύτιση του κόμματος με το Κράτος είτε με επιβολή της ισχύος των οικονομικών δυνάμεων επί του κράτους δικαίου, συνεχίζεται το, κατά τον άγιο Νικόλαο Β., «προϊστορικό παιχνίδι…μεταξύ τού πιο ισχυρού και του πιο αδύνατου, κατά το οποίο, εάν δεν βοηθά το υποκριτικό χαμόγελο,βοηθούν τα δόντια με τα νύχια…», επαληθεύεται τότε ο αιώνιος λόγος του Κυρίου «… οίδατε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσι αυτών», που προτρέπει τους μαθητές Του: «ουχ ούτως έσται εν υμίν». (Ματθ. Κ, 25-26).
Ο Απ. Παύλος τοποθετεί επί της ίδιας βάσεως την πορνεία και την πλεονεξία (Εφεσ., Ε, 5). Από εκκλησιολογικής απόψεως, ο γ΄ κανόνας του αγ. Γρηγορίου Νεοκαισαρείας αντιμετωπίζει τους εκ πλεονεξίας εκμεταλλευόμενους τις περιστάσεις για να πλουτίσουν, αδικώντας τους συνανθρώπους τους, όπως τους αιρετικούς. Ορίζει να αποβληθούν από την Εκκλησία «μήποτε εφ’ όλον τον λαόν έλθη η οργή, και επ’αυτούς πρώτον τους Προεστώτας (εν. «Επισκόπους»), τους μη επιζητούντας». Ο Καθηγούμενος της Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους, στο έργο του «Η Ποιμαντική Διακονία κατά τους Ιερούς Κανόνες», που ετοιμάσθηκε ως υφηγεσία κατά την θητεία του στο Παν. Αθηνών, προ της μονάσεώς του, εξετάζοντας τον εν λόγω κανόνα σχολιάζει: «Θα ηδυνάμεθα να είπωμεν εις σύγχρονον γλώσσαν, ότι αμαρτίαν συνιστά και η ανοχή αμαρτωλών κοινωνικών καταστάσεων» (εκδ. «ΑΘΩΣ¨»).

Έχοντας υπόψη τα ανωτέρω σημειώνουμε δειγματοληπτικά τα εξής συγκεκριμένα θέματα για την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
1. Από πνευματικής απόψεως συνιστά αμαρτία η πρωτοφανής επίσημη υπεράσπιση μιας από τις αποκαλούμενες «σοβαρές» εφημερίδες στην ανεξέλεγκτη επιβολή του Κεφαλαίου στην πολιτική ζωή της χώρας. Την πρωτοφανή για δημοκρατική χώρα εκτροπή αυτή της εφημερίδας, την καθιστά ακόμη βαρύτερη και ύποπτη το γεγονός ότι εκδηλώθηκε, όσο μπορώ να παρακολουθώ την επικαιρότητα, για πρώτη φορά σε επίθεση κατά της Ιεραρχίας της Ελλάδος. Κατά την εφημερίδα «Το ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου…ήταν κάτι παραπάνω από σκληρό (σ.!!!)… «ελέγξτε το κεφάλαιο» ήταν η προτροπή των ιεραρχών» προς την Κυβέρνηση και τους πολιτικούς. Είναι θέμα πολιτικών επιστημόνων και της Δικαιοσύνης να κρίνουν κατά πόσον η ανωτέρω στάση της εφημερίδας δεν συνιστά έμμεση προτροπή όχι απλώς προς περαιτέρω περιορισμό, αλλά, κατά την γνώμη μας, προς κατάλυση της Δημοκρατίας. Περιέγραψα προηγουμένως την επίθεση αυτή ως ύποπτη, υπό την έννοια ότι ενδέχεται ότι εκφράσεις του άρθρου όπως, «επιβολή των «σκληρών» στην Ιερά Σύνοδο», να δείχνουν κατευθυνόμενη προσπάθεια εκφοβισμού των Ιεραρχών, ωστόσο άλλες φράσεις του κειμένου όπως, «Σημειώστε: προέρχονται από πολλές και διαφορετικές «πλευρές της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος»… «…έχουν αρχίσει να αποκτούν ισχυρή φωνή». «Ο αιφνιδιασμός και οι εκπλήξεις… δεν σταματούν εδώ… Η προτροπή προς την κυβέρνηση «να ελέγξει το κεφάλαιο»…μόνο σε χαμηλούς τόνους δεν έγινε», δείχνει την δύναμη του λόγου της Εκκλησίας και τον φόβο αυτών που σχεδίασαν το άρθρο.
2. Η Κομματοκρατία, ως μη υγιής λειτουργία των κομμάτων μέσα στο κοινωνικό και πολιτικό μας σύστημα, έχει δεχθεί σοβαρή επιστημονική και πολιτική κριτική. Το φαινόμενο αυτό λιγότερο έχει αναλυθεί ως αμαρτία. Χρειάζεται πνευματικό θάρρος να δεχθεί κανείς ότι απεμπόλησε την πνευματική του ελευθερία με την ένταξη ή υποστήριξη πολιτικών κομμάτων, κομματικών απόψεων ή πολιτευτών χάριν ιδιοτελούς εξασφαλίσεως και κοινωνικής αναρριχήσεως. Είναι δε και αμαρτία οι ανομολόγητες συναλλαγές με ένα κόμμα όταν αυτές αναιρούν και την ισότητα των πολιτών, και παράγουν κοινωνική αδικία.
3. Η ανερυθρίαστη διατύπωση της άποψης ότι «τα φάγαμε όλοι μαζί» ή η πίστη σ’ αυτή εξισώνει τα πάντα, το καλό και το κακό, και δεν συνιστά κανενός είδους ανάληψη ευθύνης, αλλά ακριβώς το αντίθετο: προωθεί την χυδαία αντίληψη ότι κανείς δεν έχει ευθύνη για τίποτα, και ακριβέστερα ότι δεν υπάρχει διαβάθμιση της ευθύνης ανάλογα με το αξίωμα και την έκταση της διαφθοράς των προσώπων μέσα στην κοινωνία. Η διατύπωση ισοδυναμεί με κατάργηση και προτροπή προς κατάργηση της Ηθικής και της λειτουργίας της Δικαιοσύνης.
4. Ο προεκλογικός λόγος στις εκλογικές κομματικές αναμετρήσεις των λίγων τελευταίων χρόνων ήταν αναντίστοιχος, ή μάλλον εντελώς αντίθετος προς την στρατηγική πολιτική που ασκήθηκε. Η βαθειά κρίση που υφιστάμεθα ως έθνος και ως κοινωνία, είναι άμεσα συνηρτημένη με το μέγεθος του ψεύδους, και, ως εκ τούτου, το Ψεύδος αυτό συνιστά μεγάλη αμαρτία κατά του λαού, η οποία δεν μπορεί να χαθεί μέσα στην απεραντοσύνη των ψεύτικων λόγων.
Τελειώνοντας θα ήθελα να σημειώσω ότι κάθε κρίση στην προσωπική ή κοινωνική σφαίρα μπορεί να είναι και μια δυνατότητα διόρθωσης και ανάπτυξης. Από κοινωνικής και πολιτισμικής απόψεως θα ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να ξαναδούμε την βάση της οργάνωσης του ελληνικού κράτους και να εμπνευσθούμε από τα οράματα της Ρωμιοσύνης, κατανοώντας την ουσιαστικά και όχι φολκλορικά, και πραγματοποιώντας την ιδιαιτερότητα της ιστορικής μας ταυτότητας. Σημειώνει ο Οδ. Ελύτης: «Από τι πάσχουμε κυρίως; Θα σας το πω αμέσως: από μία μόνιμο, πλήρη και κακοήθη ασυμφωνία μεταξύ του πνεύματος της εκάστοτε ηγεσίας μας και του «ήθους» που χαρακτηρίζει τον βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό του ελληνικού λαού στο σύνολό του! (…) Έχουμε την τάση να παρουσιαζόμαστε διαρκώς διαφορετικοί απ’ ό,τι πραγματικά είμαστε. Και δεν υπάρχει ασφαλέστερος δρόμος προς την αποτυχία, είτε σαν άτομο σταδιοδρομείς είτε σαν σύνολο, από την έλλειψη της γνησιότητας. Το κακό πάει πολύ μακριά. Όλα τα διοικητικά μας συστήματα, οι κοινωνικοί μας θεσμοί, τα εκπαιδευτικά μας προγράμματα, αρχής γενομένης από τους Βαυαρούς, πάρθηκαν με προχειρότατο τρόπο από έξω, και κόπηκαν και ράφτηκαν όπως επάνω σ’ένα σώμα με άλλες διαστάσεις και άλλους όρους αναπνοής» («Ελευθερία», 15 Ιουνίου 1958).
Ως χριστιανοί μπορούμε πάντοτε και σήμερα να ζούμε με ελπίδα. Ο Θεός έγινε άνθρωπος και άλλαξε τον ρου της ιστορίας, γιατί, ακριβώς μέσα στα ιστορικά πλαίσια μιας γενικευμένης πνευματικής και κοινωνικής παρακμής, υπήρχε μία μόνο κόρη που μπορούσε να δώσει την ζωή και την ελευθερία της, με αγάπη, πλήρως στον Θεό. Και Κείνος έγινε γιος της. Και Σωτήρας μας. Υπήρξε –και πάντα είναι αναγκαία – η συνέργεια Θεού και ανθρώπου για την Σωτηρία μας. Αυτή την θυσιαστική συνέργεια, όχι μια αόριστη δήθεν εμπιστοσύνη στον Θεό, όταν με θέτει εκτός παντός προσωπικού κινδύνου, την βλέπει κανείς και στην ιστορία της Ρωμιοσύνης.
Γράφει ο Στρατηγός Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του: «…όλη η στεριά ήταν κλεισμένη από τους Τούρκους, Πεζούρα, καβαλλαρία και κανόνια, κι’ από το πέλαγον μόνον το καράβι του Γκόρδον… τότε απελπισμένος κι’ ο αρχηγός Γκόρδον… μου είπε να μπω κ’ εγώ μέσα εις το καράβι του να γλυτώσω…. Του λέγω κόπιασε η γενναιότη σου και σ’ αυτείνη τη μπατάγια την σημερινή θα γένη ο θεός αρχηγός· και με την δύναμη του θα λυπηθή εμάς και την πατρίδα μας· κι ό,τι μπορώ κι εγώ θ’ αγωνισθώ σήμερα μ’ όλον οπούμαι αστενής. Να χαθούνε τόσοι αγωνισταί και να μείνω εγώ, ξίκι να γένη και σ’ εμένα η ζωή! – Τι θα κάμης, μου λέγει, σε τόσο πλήθος Τούρκων; – Είναι ο θεός, του λέγω, και κάνει ο ίδιος! Πάγει στo καράβι… Κι’ άρχισε ο πόλεμος…».

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

ΒΡΟΝΤΕΡΟ «ΟΧΙ» ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Επιστολή διαμαρτυρίας για την αναγγελία της έκδοσης της «Κάρτας του Πολίτη» από την κυβέρνηση, έστειλε την προηγούμενη Δευτέρα 16-3-15 η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους στον αρμόδιο υπουργό κ. Κατρούγκαλο.

Η Ι. Κοινότητα τονίζει την αντίθεση των Αγιορειτών στην ΚτΠ, αφού αυτή ταυτίζει τους πολίτες με ένα αριθμό του συστήματος και προσβάλλει την ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου, και καλεί την Κυβέρνηση να μη προχωρήσει στην έκδοσή της.

Αναμένουμε ανάλογες αντιδράσεις από τις Μητροπόλεις και την Ι. Σύνοδο.

Ποιά είναι η θέση του κ. Καμμένου και του κόματος των ΑΝΕΛ για το θέμα; Θα μιλήσει κάποτε για τις «κόκκινες γραμμές» που έθεσε στην συγκυβέρνηση;

Σημειώνεται ότι το νομοσχέδιο για την Κάρτα του Πολίτη αναρτήθηκε για διαβούλευση στην ιστοσελίδα http://www.opengov.gr/ypes/?p=2559 . Πρέπει όλοι να προσθέσουμε τα σχόλιά μας.

Πηγή: Ακτίνες

1. ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Το βασικό επιχείρημα για την εισαγωγή της ΚτΠ είναι ότι θα δοθεί οριστική λύση στα προβλήματα της «καθημερινότητας του πολίτη», στα προβλήματα που αντιμετωπίζει όταν προσπαθεί να εξυπηρετηθεί από τις Δημόσιες Υπηρεσίες.

Εάν βεβαίως το μέτρο της εισαγωγής της ΚτΠ οδηγήσει και στην οργάνωση του Δημοσίου, αυτά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Η οργάνωση του Δημοσίου πρέπει να γίνει ασχέτως με την εισαγωγή της ΚτΠ. Δεν είναι προϋπόθεση της οργάνωσης του Δημοσίου η ΚτΠ, ούτε πρέπει να γίνει με δικαιολογία την ΚτΠ. Πρέπει να γίνει ούτως ή άλλως. Αυτό είναι σημαντικό να το συνειδητοποιήσουμε, γιατί ενώ δεν λύνει η ΚτΠ προβλήματα με την εισαγωγή της, αντίθετα φέρνει πολλά προβλήματα με την εισαγωγή της, όπως θα δούμε κατωτέρω.

Πιο συγκεκριμένα: Η Κάρτα του Πολίτη σύμφωνα με τα στοιχεία της πρώτης δημόσιας διαβούλευσης αναμένεται να περιέχει εμφανώς επάνω της τα βασικά στοιχεία ταυτοποίησης του κατόχου της: «Δεν αποτελεί επιλογή μας η φόρτωση πληθώρας στοιχείων στο εσωτερικό της Κάρτας. Αντίθετα, σχεδιαστικό μας στόχο αποτελεί η ανάπτυξη μίας Κάρτας, η οποία θα περιέχει τα ελάχιστα απαιτούμενα στοιχεία» (http://www.opengov.gr/ypes/?p=863).

Σε αυτή την περίπτωση η ΚτΠ δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο από ότι το υφιστάμενο Δελτίο Ταυτότητας. Στην προσπάθειά του να εξυπηρετηθεί ένας πολίτης, όταν βρίσκεται σε μια υπηρεσία έχει 2 βασικά προβλήματα:

Η ΚτΠ μπορεί να διευκολύνει το 1^ο, στο 2^ο όμως δεν προσφέρει καμία βοήθεια. Παραδείγματα:

α. Χορήγηση πιστοποιητικού οικογενειακής κατάστασης από μηχανογραφημένο Δημοτικό Κατάστημα:

Σήμερα, εάν δεν υπάρχει ουρά, η ταυτοποίηση με την επίδειξη του υφιστάμενου δελτίου ταυτότητας δεν ξεπερνά τα 3-5 δευτερόλεπτα. Η εκτύπωση του εγγράφου και η υπογραφή του δεν ξεπερνά επίσης το 1-2 λεπτά. Συνολικός χρόνος παραμονής στο κατάστημα: 2 λεπτά. Πόσο πιο σύντομα θα εκδοθεί το πιστοποιητικό με την ΚτΠ;

β. Χορήγηση Οικοδομικής Άδειας από την Πολεοδομία: Με το υφιστάμενο Δελτίο Ταυτότητας η ταυτοποίηση του προσώπου γίνεται σε μηδενικό χρόνο. Αξιολόγηση και έκδοση οικοδομικής άδειας; Μέρες ή και μήνες. Εάν δεν έχει περισσότερο προσωπικό και καλύτερη οργάνωση η Πολεοδομία πως θα βοηθήσει η ΚτΠ;

γ. Έκδοση άδειας οδήγησης από το Υπουργείο Συγκοινωνιών: Ταυτοποίηση σε μηδενικό χρόνο. Έκδοση αδείας μέσα σε μερικές ημέρες. Η ΚτΠ δεν μπορεί να βάλει τους εργαζόμενους να δουλέψουν πιο γρήγορα ...

δ. Εξυπηρέτηση από την εφορία. Στις συναλλαγές του με την εφορία ο πολίτης δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα ταυτοποίησης. Ταυτοποιείται αμέσως, ειδικά όταν χρωστάει χρήματα. Το πρόβλημά του είναι η πληθώρα των εγγράφων και των υπογραφών εσωτερικά που πρέπει να διακινήσει προκειμένου να ολοκληρωθεί η εργασία του. Στην καλύτερη οργάνωση της εφορίας λοιπόν και στην απλούστευση των διαδικασιών της δεν προσφέρει τίποτα ένα νέο έγγραφο ταυτοποίησης (ΚτΠ).

Μπορείτε και μόνοι σας να σκεφθείτε ανάλογες προσωπικές σας περιπτώσεις και να δείτε ότι η ταυτοποίηση του προσώπου που θα γίνεται μέσω της ΚτΠ, αντί του σημερινού Δελτίου Ταυτότητας δεν είναι το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί με το Δημόσιο, αλλά η οργάνωση του ίδιου Δημοσίου.

Η εισαγωγή λοιπόν της ΚτΠ από μόνη της δεν προσφέρει τίποτα. Δεν πρόκειται να διευκολύνει την επικοινωνία του πολίτη με τις δημόσιες υπηρεσίες, εάν δεν συνδυαστεί με την οργάνωση των υπηρεσιών. Όταν όμως ο πολίτης βρεθεί μπροστά σε οργανωμένες υπηρεσίες του Δημοσίου τότε του είναι άχρηστη η ΚτΠ μιας και θα μπορεί να εξυπηρετηθεί άνετα με το υφιστάμενο Δελτίο Ταυτότητας.

Στο πλαίσιο των ανωτέρω γιατί να εισαχθεί στη ζωή μας η ΚτΠ η οποία θα φέρει πλινθίο (τσιπάκι) και να μην παραμείνουμε στο υφιστάμενο Δελτίο Ταυτότητας; Η εισαγωγή του πλινθίου εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους από τα προβλήματα που επιθυμεί να λύσει.

2. ΕΚΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ

Για να λειτουργήσει η ΚτΠ είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί η κατάλληλη υποδομή: Κάρτες με ή χωρίς πλινθία (τσιπάκια), αναγνώστες καρτών, Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές με καταχωρημένα σε αυτούς τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών, εφαρμογές Η/Υ που να λειτουργούν με την ΚτΠ, δίκτυα διασύνδεσης των υπολογιστών, υπάλληλοι-χρήστες κατάλληλα εκπαιδευμένοι, συνεργεία συντήρησης και αποκατάστασης βλαβών, επιτελεία αναβάθμισης και βελτίωσης εφαρμογών, Διευθυντές, Προϊστάμενοι και άλλοι «επιβλέποντες» με διαφορετικά επίπεδα πρόσβασης κλπ κλπ. Όλο αυτό το πλαίσιο λειτουργίας θα μπορούσαμε να το περιγράψουμε με την έκφραση «ηλεκτρονική διακυβέρνηση».

Επίσης σε μεταγενέστερο στάδιο και βάση των συνθηκών που έχει ή θα υπογράψει η χώρα μας αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υπάρχει η δυνατότητα πέραν των Ελλήνων αρμοδίων και άλλοι εκτός Ελλάδας «αρμόδιοι», να έχουν πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα; (σε τμήμα τους; ή/και στο σύνολό τους;). Ήδη γνωρίζουμε ότι ανταλλάσσονται στοιχεία μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ και μάλιστα ο όγκος τους είναι πολύ υψηλός. Διαβάζουμε σε σχετική ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (http://www.europarl.europa.eu/news/public/story_page/019-89976-298-10-44-902-20101025STO89954-2010-25-10-2010/default_el.htm) : «Μιλώντας στην ακρόαση ο εισηγητής του ΕΚ, Γερμανός ευρωβουλευτής των Πρασίνων Jan Philipp Albrecht, τόνισε την ανάγκη να υπάρξει συμφωνία και δη το συντομότερο δυνατό (σσ: με τις ΗΠΑ), ακριβώς λόγω του μεγάλου όγκου πληροφοριών που ήδη ανταλλάσσουν οι δύο πλευρές.»

Σε αυτή την περίπτωση οι βάσεις δεδομένων της Ελληνικής «Κάρτας του Πολίτη» θα είναι διασυνδεδεμένες μέσω ενός «ειδικού» εθνικού αλλά και παγκόσμιου δικτύου με άγνωστο αριθμό κέντρων επεξεργασίας και διαχείρισης δεδομένων, τα οποία θα έχουν υπό την «εποπτεία» τους και άλλες «Κάρτες του Πολίτη» άλλων χωρών; Μιλάμε δηλαδή για ένα είδος «ειδικού internet» στο οποίο θα συμμετέχει άγνωστος αριθμός «πιστοποιημένων» χρηστών και διαχειριστών και φυσικά ακόμα …πιο άγνωστος αριθμός «πειρατών». Όλο αυτό το πλαίσιο λειτουργίας δεν θα μπορούσαμε κατ’ αναλογία να το περιγράψουμε με την έκφραση «Παγκόσμια Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση»;

Σε αυτό το σύστημα (Εθνικό ή Υπερ-Εθνικό) πάντα κάποιοι θα έχουν το νόμιμο δικαίωμα πρόσβασης στο φάκελό του κάθε πολίτη: Ο απλός υπάλληλος θα βλέπει ένα τμήμα του φακέλου του Πολίτη, κάποιοι προϊστάμενοι-διευθυντές θα έχουν ανώτερο επίπεδο πρόσβασης και θα βλέπουν μεγαλύτερα τμήματα του φακέλου του πολίτη. Κάποιοι άλλοι ανώτεροι διαχειριστές καθώς και ειδικοί της Πληροφορικής θα έχουν πρόσβαση στον πλήρη φάκελο των πολιτών, προκειμένου να προβαίνουν στις απαραίτητες βελτιώσεις, αναβαθμίσεις, επεκτάσεις των βάσεων δεδομένων και των προγραμμάτων χρήσης.

Θα μπορούσαμε να δεχτούμε ως στοιχειωδώς «ασφαλή» την παραχώρηση αυτής της … ιδιόμορφης και αφανούς εξουσίας στους διαπιστευμένους «χειριστές» των συστημάτων διαχείρισης της ελευθερίας των πολιτών (διότι περί αυτού πρόκειται), εάν ζούσαμε σε μια «κοινωνία αγγέλων».

Δυστυχώς όμως στην σημερινή κοινωνία -η οποία πλέον μέσω της ΚτΠ και της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης «τακτοποιείται» με …ηλεκτρονικό τρόπο -, η διαφθορά και η απάτη έχουν καταστεί σχεδόν οι απαραίτητες «πιστοποιήσεις καταλληλότητας» και «καπατσοσύνης» προκειμένου κάποιος να ανέλθει σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης ζωής. Ας μην γελιόμαστε, ανάμεσά μας ζουν άνθρωποι που είτε έχουν χαλαρές έως και ανύπαρκτες ηθικές αντιστάσεις ή που είναι ευάλωτοι σε εκβιασμούς και απειλές ή ακόμα και κάποιοι (έστω λίγοι) που είναι εκτελεστικά όργανα εξωθεσμικών φανερών ή μυστικών οργανώσεων.

Ποιος λοιπόν μπορεί να αποκλείσει ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν και τέτοια άτομα ως χρήστες ή διαχειριστές σε αυτό το σύστημα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης;

Φαντασθείτε λοιπόν τι δυστυχία μπορεί να προκαλέσει σε κάποιον κάτοχο μιας «Κάρτας του Πολίτη» ένας από αυτούς τους διαχειριστές αν εκβιασθεί ή υποχρεωθεί να αλλοιώσει το προφίλ του κατόχου προσθέτοντας π.χ την φράση «ύποπτος τρομοκράτης».

Τι να το κάνουμε που δεν θα καθόμαστε στην ουρά για ένα πιστοποιητικό ή μια «φορολογική ενημερότητα» αφού η ζωή μας και το μέλλον μας θα κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή είτε από ένα «λάθος» είτε από μια κακόβουλη ενέργεια;

Δεν χωράει λοιπόν καμία αμφιβολία ότι κινδυνεύουν τα στοιχεία μας από κακόβουλους, κακόπιστους, ιδιοτελείς, κακεντρεχείς ή και επιρρεπείς στην δωροδοκία χρήστες-διαχειριστές και πλήθος άλλων «ενδιαφερομένων». Δείτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:

O κος Falciani με την περίφημη λίστα καταθετών που έκλεψε από την HSBC Ελβετίας δεν είχε μια από τις ανώτερες δυνατότητες πρόσβασης στη βάση δεδομένων της HSBC;

H HSBC δεν είχε υιοθετήσει «καλές πρακτικές ασφαλείας»;

Προστατεύθηκε από αυτές τις πρακτικές;

ΌΧΙ.

Δεν μπόρεσε να κάνει απολύτως τίποτα.

Τα στοιχεία όμως αυτά ο κος Falciani τα μοσχοπουλάει τώρα πια σε κυβερνήσεις: Ήδη Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία έχουν αγοράσει αυτές τις λίστες.

Εάν μια ιδιωτική πολυεθνική Τράπεζα δεν μπόρεσε να αποτρέψει έναν τέτοιον κίνδυνο για τα συστήματά της, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι ένα Ελληνικό Υπουργείο θα τα καταφέρει καλύτερα; Και πολύ περισσότερο εάν πελάτες είναι ξένες κυβερνήσεις, τότε όπως βλέπουμε και από την περίπτωση του κου Falciani μια παράνομη πώληση «μετατρέπεται» σε μια νόμιμη αγορά !!! Το ερώτημα που προκύπτει εδώ μεγαλοπρεπώς είναι: «ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΞΕΙ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ;;;»

Όπως και να το κάνουμε, η συλλογή πολλών προσωπικών στοιχείων για την ζωή και την καθημερινότητά μας είναι γεγονός. Αυτό όμως που θα συμβεί με την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και το ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ εργαλείο της που είναι η «Κάρτα του Πολίτη» δεν θα έχει προηγούμενο. Τίποτε δεν θα μείνει κρυφό από το «μάτι του Μεγάλου αδελφού». Κάθε κίνηση, κάθε συναλλαγή, κάθε αγορά και πώληση, κάθε μετακίνηση και γενικά οτιδήποτε αφορά την δημόσια και προσωπική ζωή του πολίτη θα καταγράφεται και θα συλλέγεται για να γίνει αντικείμενο επεξεργασίας. Το φορολογικό, το σεξουαλικό, το πολιτικό, το θρησκευτικό, το ψυχολογικό, το πολιτιστικό, το ιατρικό προφίλ του καθενός μας θα είναι το πρώτο που θα βλέπει ο διαβαθμισμένος διαχειριστής και κάθε άλλος επίσημος ή ανεπίσημος «εταίρος» της «παγκόσμιας ηλεκτρονικής κυβέρνησης». Επιπλέον ο διεστραμμένος «διαβαθμισμένος» διαχειριστής εκτός από το δικαίωμα της …ανάγνωσης θα έχει την δυνατότητα να επεξεργάζεται ή και να αλλοιώνει αυτό το προφίλ προσθαφαιρώντας ψευδή ή παραποιημένα στοιχεία στις βάσεις δεδομένων.
Κάποιοι ισχυρίζονται με αφέλεια και άγνοια: «τι θα αλλάξει με την Κάρτα του Πολίτη μιας και σήμερα δεν μας φακελώνουν δεκάδες δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες;».

Η απάντηση σε τέτοιου είδους αφελείς ή εκ του πονηρού ισχυρισμούς είναι απλή και ξεκάθαρη: Η έκταση του σημερινού «φακελώματος» και η διαδραστική λειτουργία των συστημάτων είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένη και μειωμένης αξίας όσον αφορά τον έλεγχο και την διαχείριση των συνταγματικά και εθιμικά κατοχυρωμένων ατομικών ελευθεριών του πολίτη. Άλλο είναι π.χ να επιλέγουμε εμείς τι θα ξέρει και τι δεν θα ξέρει για μένα η τάδε τράπεζα ή το δείνα super market και άλλο να τροφοδοτώ καθημερινά, μέσω της αναγκαστικής και ευρείας χρήσης της «Κάρτας του Πολίτη», με χιλιάδες στοιχεία της προσωπικής και δημόσιας ζωής μου τις γιγάντιες και διασυνδεδεμένες βάσεις δεδομένων της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Άλλο δηλαδή να επιλέξεις να φοράς μια σφιχτή γραβάτα και άλλο να δεχτείς να σου φορέσουν για πάντα «έξυπνες» ηλεκτρονικές χειροπέδες.

Έτσι λοιπόν, ένα επιχείρημα που τίθεται από τους υποστηρικτές της ΚτΠ είναι ότι και σήμερα γίνονται διαρροές δεδομένων. Λένε: «και σήμερα ο εφοριακός δεν έχει πρόσβαση στα οικονομικά στοιχεία; Και σήμερα δεν έχει πρόσβαση ο υπάλληλος της πολεοδομίας στον φάκελο οικοδομικής άδειας, ή ο υπάλληλος του υπουργείου συγκοινωνιών στον φάκελο της άδειας οδήγησης ή ο στρατιωτικός στον φάκελο της θητείας του πολίτη; Μήπως οι σημερινοί διαχειριστές αυτών των ΔΙΑΣΠΑΡΤΩΝ και ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ βάσεων δεδομένων είναι ηθικοί ενώ οι αυριανοί, που σε πολλές περιπτώσεις θα είναι ενδεχομένως οι ίδιοι, θα έχουν ελαστικότερες συνειδήσεις ή μειωμένες ηθικές αντιστάσεις;»

Το επιχείρημα αυτό θα είχε κάποια λογική βάση αν συνέκρινε μεταξύ τους ομοειδή πράγματα. Όμως όπως έχουμε περιγράψει προηγουμένως, άλλο είναι να διαρρεύσουν π.χ οι πληροφορίες του συστήματος TAXIS της εφορίας για την περιουσιακή σου ή την εισοδηματική σου κατάσταση, ή ακόμα και οι καταναλωτικές σου συνήθειες όπως τις έχει καταγράψει ένα super market με την συναίνεσή σου (χρήση εκπτωτικής κάρτας κλπ), και άλλο να πουληθεί ή να «διαρρεύσει» το πλήρες προφίλ σου και ο τεράστιος συγκεντρωμένος όγκος πληροφοριών που το κατασκεύασε.

Η διαφορά μεταξύ της σημερινής ηλεκτρονικής καταγραφής κάποιων δεδομένων του πολίτη και εκείνης που θα υπάρξει με την χρήση της Κάρτας του Πολίτη σε ένα περιβάλλον «Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης» είναι δυσθεώρητη και μπορεί να συγκριθεί με εκείνη που έχει μια σφεντόνα και μια ατομική βόμβα.

Ο σημερινός λοιπόν διαχειριστής της βάσης δεδομένων π.χ μιας εφορίας, μιας πολεοδομίας, ενός νοσοκομείου, μιας εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, ή ενός super market, δεν μπορεί να διαρρεύσει καθολικά τα στοιχεία για όλους τους πολίτες. Δεν μπορεί έχει το πλήρες προφίλ, αλλά ένα ελάχιστο τμήμα του. Δεν μπορεί να συνδυάσει πληροφορίες από διαφορετικές υπηρεσίες. Είναι απίθανο έως αδύνατο. Πόσο δυνατόν είναι όμως όταν οι πληροφορίες είναι διασυνδεδεμένες από μόνες τους, να «πακεταριστούν» σε ένα φλασάκι και να σταλούν όπου γης;

Στο πλαίσιο λοιπόν των ανωτέρω ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι να μην αντικατασταθούν όλοι οι διαφορετικοί κωδικοί που διαθέτουμε από έναν, δηλ τον ΑΜΚΑ. Πρέπει η Εφορία να μας ταυτοποιεί με το Ονοματεπώνυμό μας και το ΑΦΜ, το Ταμείο Ασφάλισης με το Ονοματεπώνυμό μας και τον ΑΜΑ, το Υπουργείο Συγκοινωνιών με το Ονοματεπώνυμό μας και τον αριθμό αδείας διπλώματος κοκ. Δεν πρέπει να επικρατήσει ο ΑΜΚΑ ως ενιαίος μοναδικός αριθμός ταυτοποίησης. Έτσι και διαρροή εάν υπάρξει (είτε από hackers είτε από υπάλληλο της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης) να μην μπορούν να συνδυαστούν τα στοιχεία και να προκύψει σε άλλον Η/Υ το πλήρες προφίλ του πολίτη.

Είναι τεράστιος ο κίνδυνος που δημιουργείται με την ενοποίηση των Βάσεων Δεδομένων που ήδη εξελίσσεται, προκειμένου να μπορεί να λειτουργήσει η ΚτΠ. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί αυτό, κάτω μάλιστα από την μύτη μας και χωρίς καν να έχει ψηφιστεί ακόμα ούτε το νομοσχέδιο για την «Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση» αλλά ούτε και για την «Κάρτα του Πολίτη. Πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε τον κίνδυνο και να αντιδράσουμε στην αντισυνταγματική κατασκευή «Υπουργικών Αποφάσεων» οι οποίες δίνουν στην ουσία το δικαίωμα στους Υπουργούς να κτίζουν τμηματικά και κατά «πτέρυγα» τη νέα ηλεκτρονική φυλακή μέσω των ποικίλων Καρτών που εξαγγέλλουν. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Θα πρέπει να διασφαλισθεί η αποκέντρωση των στοιχείων. Δηλαδή, ότι κάθε δημόσιος ή ιδιωτικός φορέας θα διατηρεί αποκλειστικά και μόνον τα στοιχεία που τον αφορούν και μάλιστα αυστηρώς απόρρητα.

Μόνο ως εφιάλτης μπορεί να χαρακτηριστεί το ενδεχόμενο της «χρήσης» ή της κατάχρησης αυτής της τεράστιας εξουσίας που θα παρέχει ο γιγάντιος όγκος των συγκεντρωμένων πληροφοριών και δεδομένων για τον κάθε ένα πολίτη, σε κυβερνήσεις, ολοκληρωτικά καθεστώτα, μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα κλπ. Και μην μας πει κάποιος ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούμε ξανά στην τραγική θέση να βιώσουμε κάποιο πραξικόπημα ή μια στρατιωτική ή πολιτική χούντα (ώ μη γένοιτο). Τη θέση μας αυτή τη στηρίζουμε στο γεγονός ότι η ανθρώπινη ιστορία δεν ακολουθεί πάντοτε θετική πορεία. Για σκεφθείτε πόσο «πολύτιμο» θα ήταν ένα τέτοιο σύστημα σε φασιστικά-απολυταρχικά καθεστώτα: Χίτλερ, Στάλιν και στις μέρες μας καθεστώς Βόρειας Κορέας, καθεστώς ΙΡΑΝ κοκ.

Έχει διατυπωθεί ως αξίωμα, στα πλαίσια της κοινωνικής διαχείρισης των τεχνολογικών εφαρμογών, ότι «κάθε λάθος που είναι δυνατό να συμβεί, θα συμβεί οπωσδήποτε». Η Αμερική και η πρώην Σοβιετική Ένωση, οι μεγαλύτερες παγκόσμιες δυνάμεις του 20ου αιώνα, και σε επίπεδο υψηλής τεχνολογίας και διοικητικής ασφάλειας, υπέστησαν ολέθρια πυρηνικά ατυχήματα με εκρήξεις που επέφεραν τεράστιες απώλειες. Γι’ αυτό πολλές χώρες, αντιπαρήλθαν τον πειρασμό την φθηνότερη, αλλά επικίνδυνη λύση, και αποφάσισαν να μη χρησιμοποιήσουν πυρηνική ενέργεια (ανάμεσα σ’ αυτές και η Ελλάδα). Η αναλογία είναι μεταφορική, αλλά προφανής. Η υποχρεωτική συγκέντρωση ενιαίας ηλεκτρονικής πληροφορίας για κάθε πολίτη μέσω της ΚΠ, αφήνει ανοικτή την πόρτα για μια επίσης τρομακτική έκρηξη αποδέσμευσης της συγκεντρωμένης πληροφορίας: τον επικίνδυνο τραυματισμό ή και την απειλή θανάτου της ανθρώπινης ελευθερίας!

3. ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ-ΜΗ ΑΣΦΑΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Σύμφωνα με το κείμενο της Δημόσιας Διαβούλευσης: «Η Κάρτα Πολίτη θα διαθέτει υψηλού επιπέδου χαρακτηριστικά ασφάλειας, σύμφωνα με διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα.....Για το σκοπό αυτό, οι τεχνικές προδιαγραφές της Κάρτας Πολίτη, καθώς και οι διαδικασίες έκδοσης και διαχείρισής της, θα είναι σύμφωνες με τα διεθνή επιστημονικά πρότυπα και θα υιοθετούν καλές πρακτικές ασφαλείας,....»

Είναι δεδομένο ότι επαρκής ασφάλεια δεδομένων ούτε υπήρξε ούτε και πρόκειται να υπάρξει. Ειδικότερα το Διαδίκτυο ήταν, είναι και θα είναι σχεδόν διάτρητο, ενώ ο ακήρυκτος πόλεμος γύρω από την πληροφορία και την ασφαλή της διακίνηση συμπορεύεται χρονικά με ... την ιστορία του ανθρώπου.

Μάλλον η εξυπηρέτηση του πολίτη είναι παραπροϊόν και ότι πρώτιστος σκοπός είναι η εξυπηρέτηση των μηχανισμών.

Τα παραδείγματα του πόσο «ασφαλείς» είναι οι βάσεις δεδομένων είναι πολλά:

- Τον Δεκέμβριο του 2010 διευθύντρια της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA) των ΗΠΑ δήλωσε για τις βάσεις δεδομένων της NSA πως: «Δεν υφίσταται πλέον η έννοια «ασφάλεια», «Οι πλέον εξελιγμένοι αντίπαλοι πρόκειται να παραμείνουν απαρατήρητοι στα δίκτυα μας», «Πρέπει πλέον να οικοδομήσουμε τα συστήματά μας με την παραδοχή ότι οι αντίπαλοι θα τα παραβιάσουν» (will get in), Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να εμπιστευτούν «τα διαφορετικά μέρη ενός συστήματος που μπορεί ήδη να έχουν παραβιαστεί» κα.

- Τον Αύγουστο 2010 υπέστη παραβίαση (hacking) η Γερμανική Κάρτα του Πολίτη από hackers, και αναγνώστηκαν τα δεδομένα της, σε ζωντανή εκπομπή της γερμανικής τηλεόρασης.

- Το Νοέμβριο 2010 αποσύρθηκε το software (πρόγραμμα) ανάγνωσης της Γερμανικής Κάρτας του Πολίτη μετά από «τρύπα» ασφαλείας που παρατηρήθηκε σε αυτό.

- Τον Δεκέμβριο του 2010 hackers επιτέθηκαν και παραβίασαν την ιστοσελίδα της Interpol (International Criminal Police Organization (ICPO) – INTERPOL, Διεθνής Οργάνωση Εγκληματολογικής Αστυνομίας, φέρεται σήμερα ένας σημαντικός μη κυβερνητικός διακρατικός οργανισμός, ο μεγαλύτερος σε παγκόσμια κλίμακα μετά τον ΟΗΕ (πληροφορίες από την Wikipedia))

- Τον Δεκέμβριο του 2010 η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) ανακοίνωσε πως από τον Σεπτέμβριο του 2010, 10 φορές hackers παραβίασαν ψηφιακά τηλεφωνικά κέντρα ιδιωτικών εταιρειών και πραγματοποίησαν διεθνείς τηλεφωνικές κλήσεις με συνολικό κόστος χιλιάδων € για τις εταιρείες.

- Τον Δεκέμβριο του 2010 hackers επιτέθηκαν στην βάση δεδομένων της ιστοσελίδας Gwaker.com και υπέκλεψαν 1,3 εκ κωδικούς μελών αυτής της ιστοσελίδας.

- Τον Δεκέμβριο του 2010 hackers έσπασαν την βάση δεδομένων του Ινστιτούτου Καταναλωτών (ΙΝΚΑ) υπέκλεψαν τα στοιχεία των μελών και τα passwords που είχαν και τα δημοσίευσαν όλα σε μια ιστοσελίδα.

- Τον Δεκέμβριο του 2010 οι εταιρείες VISA και Mastercard διέκοψαν τις δωρεές προς το WikiLeaks. Σε απάντηση αυτής της ενέργειας hackers επιτέθηκαν στα διαδικτυακά συστήματα αυτών των Χρηματοπιστωτικών Οργανισμών και τα έθεσαν εκτός λειτουργίας για μια ημέρα τουλάχιστον,

- Τον Ιανουάριο του 2011 hackers έσπασαν την βάση δεδομένων της Αμερικανικής Τράπεζας PenFed. Πελάτες της Τράπεζας αυτής είναι Αμερικανοί στρατιωτικοί, και υπαλληλοι του Υπουργείου Άμυνας και του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας

και άλλα πολλά που δεν χωράνε σε αυτό το φυλλάδιο.

Αυτές οι βάσεις δεδομένων δεν είχαν υιοθετήσει «καλές πρακτικές ασφαλείας»; Δεν ενδιαφέρονταν για την ασφάλεια των δεδομένων των χρηστών τους; Νομίζουμε ότι εφαρμόζουν τα καλύτερα δυνατά συστήματα ασφαλείας, και το πιο πιθανό να είναι καλύτερα από αυτά που θα χρησιμοποιηθούν για τη βάση της «Κάρτας του Πολίτη». Πιστεύετε μετά από τα ανωτέρω γεγονότα που παρατίθενται, ότι τα προσωπικά σας δεδομένα θα είναι ασφαλή στην βάση δεδομένων της «Κάρτας του Πολίτη»; Είναι ποτέ δυνατόν, όποιο σύστημα ασφαλείας κι αν χρησιμοποιηθεί, να είναι άτρωτο; Μπορεί να πάρει στους κλέφτες λίγο χρόνο για να «αναβαθμιστούν» για να αντιμετωπίσουν αυτή τη νέα «πρόκληση», αλλά να είστε σίγουροι ότι θα το κάνουν.

Ειδικά εάν η βάση δεδομένων περιέχει βιομετρικά στοιχεία –δεν έχει ανακοινωθεί κάτι σχετικό σε αυτή τη φάση, η Γερμανική όμως Κάρτα του Πολίτη περιλαμβάνει και ψηφιακή φωτογραφία και δακτυλικό αποτύπωμα- τότε η κλοπή που θα υποστεί το θύμα θα είναι κλοπή εφόρου ζωής. Εάν περιέχει δακτυλικά αποτυπώματα, αποτύπωμα παλάμης, την ίριδα κα και αυτά τα στοιχεία διαρρεύσουν έχετε φαντασθεί ποια μπορεί να είναι η συνέπεια τέτοιας διαρροής; Σκεφτείτε: Αν χάσετε την πιστωτική σας ή την κάρτα αναλήψεων, η εκδότρια τράπεζα μπορεί να σας την αντικαταστήσει. Αν το PIN σας διαρρεύσει, η τράπεζα μπορεί να σας δώσει ένα νέο. Ακόμη και ο αριθμός Κοινωνικής Ασφάλισης μπορεί να αντικατασταθεί. Αλλά τι θα κάνετε εάν κάποιος κλέψει την σάρωση της ίριδάς σας; Ποιος θα σας δώσει νέα μάτια;

Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι ασφαλής, απαραβίαστη, απαραχάρακτη, απροσπέλαστη από τρίτους, τεχνολογική μέθοδος ταυτοποίησης δεν υπάρχει και δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Ότι ψηφιοποιείται σε βάση δεδομένων, υποκλέπτεται.

4. ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΑΚΟΛΟΥΘΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ

Η ΚτΠ εξαγγέλθηκε ότι «θα φέρει πλινθίο, μέσω του οποίου θα προσφέρεται, για όποιον πολίτη το επιθυμεί, η δυνατότητα ψηφιακής αυθεντικοποίησης κατά τη χρήση ηλεκτρονικών υπηρεσιών στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, καθώς και η δυνατότητα παραγωγής ψηφιακής υπογραφής εγγράφων».

Στο πλαίσιο της διαβούλευσης δεν οριστικοποιήθηκε τι είδους πλινθίο θα είναι αυτό. Πρόκειται για απλό πλινθίο που δουλεύει όταν μπει μέσα σε έναν αναγνώστη καρτών (όπως πχ της τηλεκάρτας) και είναι ορατό, ή πρόκειται για πλινθίο το οποίο θα δουλεύει εξ’αποστάσεως (με πιθανότερο το πλινθίο RFID) και είναι μια «φέτα» πολύ λεπτού πλαστικού που βρίσκεται μέσα στην κάρτα και κατά συνέπεια είναι αόρατο; Βλέπε παραπλεύρως εικόνα με Γερμανική ταυτότητα που περιέχει και εξ’επαφής (ορατό) και εξ’αποστάσεως (αόρατο-ενσωματωμένο εσωτερικά) τσιπάκι.

Επισημαίνουμε ότι η κάρτα με πλινθίο εξ’επαφής πρέπει να μπει στον ειδικό αναγνώστη καρτών προκειμένου να πάρει ρεύμα το πλινθίο και να λειτουργήσει. Όσον αφορά τα εξ’αποστάσεως (τσιπάκια RFID) δεν απαιτείται να εισαχθούν μέσα σε αναγνώστη. Αρκεί να περάσουν από μια ειδική πύλη, μια πόρτα ή να περάσουν δίπλα από αναγνώστη τέτοιων καρτών. Τότε ενεργοποιούνται, επικοινωνούν με την πύλη ή τον αναγνώστη από απόσταση, στέλνουν και λαμβάνουν σήμα. Εκπέμπουν και λαμβάνουν ραδιοσυχνότητες, δηλ ηλεκτρονικό αόρατο σήμα. Διακρίνονται σε αυτά λειτουργούν με μπαταρία (active=ενεργητικά, semi-passive=ημι-παθητικά), έχουν μεγάλη ακτίνα εκπομπής σήματος (βλ. κινητά τηλέφωνα) και σε αυτά που μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς μπαταρία (passive=παθητικά). Αυτά τα τελευταία είναι πολύ φτηνά και χρησιμοποιούνται ευρέως στις αποθήκες για τον έλεγχο και τη διαχείριση των εμπορευμάτων. Μπορεί σήμερα να έχουν μικρότερη ακτίνα εκπομπής, αλλά όλοι γνωρίζουμε πως με την πρόοδο της τεχνολογίας, οι δυνατότητές τους στο μέλλον, θα είναι ίδιες με αυτές των τσιπ που λειτουργούν με τη δική τους μπαταρία (τσιπάκια κινητών τηλεφώνων, τσιπάκια που έχουν οι σκύλοι εμφυτευμένα στον σβέρκο τους). Όποτε κάποια στιγμή και αυτά θα μπορούν να διαβάζονται από δορυφόρους (GPS) ή/και το δίκτυο κινητής τηλεφωνίας. Επίσης υπάρχουν αυτά στα οποία μπορούν να γραφούν πληροφορίες άπαξ με την δημιουργία τους και άλλα που είναι επανεγγράψιμα, δηλ. γράφονται, σβήνονται και ξαναγράφονται πληροφορίες.

Γιατί η ΚτΠ να περιέχει πλινθίο; Όπως ήδη αναφέραμε, προφανώς θα λειτουργεί ως αποθηκευτικός χώρος πληροφοριών. Ένας χώρος ο οποίος θα περιέχει παντός είδους χρήσιμα έγγραφα ή/και πληροφορίες των πολιτών σε ηλεκτρονική μορφή, κωδικούς και αριθμούς (ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, ΑΜΑ) και τα οποία θα μπορούν να εκτυπώνονται ή/και να αποστέλλονται ηλεκτρονικά. Επίσης οι ανωτέρω κωδικοί θα λειτουργούν και ως "κλειδιά" για να ξεκλειδώνουν οι βάσεις δεδομένων με τα στοιχεία των πολιτών, όταν ο πολίτης θα επιθυμεί να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Το πόσα στοιχεία τελικά θα περιέχει η ΚτΠ, εξαρτάται από τις αποθηκευτικές δυνατότητες του συγκεκριμένου πλινθίου από τον προϋπολογισμό της ΚτΠ και τελικά από τις αποφάσεις του αρμοδίου Υπουργείου. Στα πρώτα στάδια της εφαρμογής της ΚτΠ μπορεί να περιέχει ελάχιστα στοιχεία, σύμφωνα με την διαβούλευση, και μέσω της διασύνδεσης (σημείο 3 ανωτέρω) των δικτύων οι πληροφορίες μπορούν να αντλούνται από τις διασυνδεδεμένες βάσεις δεδομένων και να αξιοποιούνται κατάλληλα.

Όμως όπως βλέπουμε στην Εσθονική ΚτΠ ή την Γερμανική ΚτΠ, αυτές φέρουν ήδη και πλινθίο εξ’επαφής και πλινθίο εξ’αποστάσεως (RFID) και χρησιμοποιούνται σε πολλές ηλεκτρονικές υπηρεσίες. Επίσης η Ευρωπαϊκή Ένωση στις 15 Δεκεμβρίου 2010 στο πλαίσιο της ανακοίνωσής της: «Ψηφιακό Θεματολόγιο: το σχέδιο δράσης για την ηλε-διακυβέρνηση θα διευκολύνει την πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες σε όλη την ΕΕ» ανακοίνωσε:

« - υλοποίηση εφάπαξ ασφαλούς καταχώρισης δεδομένων στην κυβέρνηση (για να μην υπάρχει ανάγκη παροχής των ίδιων πληροφοριών πολλές φορές σε διαφορετικά κλιμάκια της κυβέρνησης)

- ανάπτυξη χρήσης εθνικών ηλεκτρονικών ταυτοτήτων («eID») σε ενωσιακή κλίμακα».

Κατά συνέπεια και να μην έχει η ΚτΠ στην αρχική της μορφή εξ’ αποστάσεως τσιπάκι (RFID), σίγουρα θα περιέχει σε επόμενη, μεταγενέστερη έκδοση-αναβάθμιση, σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ.

Όσον αφορά το εξ’ επαφής τσιπάκι, κάθε φορά που θα χρησιμοποιείται η κάρτα, θα καταγράφεται το σημείο στο οποίο χρησιμοποιήθηκε, ο χρόνος και ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποιήθηκε σε κάποιο αρχείο κινήσεων (log file). Το ίδιο γίνεται σήμερα και με την πιστωτική κάρτα. Ας δούμε ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε την πληθώρα των πληροφορίων που «ταξιδεύουν» σήμερα μέσα στα δίκτυα των Τραπεζών:

Στο αρχείο των Τραπεζών καταγράφονται πολλές πληροφορίες. Οι πιστωτικές κάρτες είναι κατά βάση των εταιρειών VISA και MASTERCARD. Όταν ένας καταναλωτής χρησιμοποιήσει κάρτα VISA σε ένα κατάστημα το οποίο έχει μηχάνημα ανάγνωσης (POS) της τράπεζας Χ η οποία εκδίδει μόνο πιστωτικές MASTERCARD τότε η πράξη της αγοράς «περνάει» μέσα από τα συστήματα της Τράπεζας, «στέλνεται» από την Τράπεζα Χ στην VISA στο Λονδίνο, επιβεβαιώνεται η γνησιότητα της κάρτας και η δυνατότητά της να κάνει αγορά, επιστρέφει θετικό μήνυμα στην Τράπεζα Χ από την VISA, και η Τράπεζα Χ δίνει το ΟΚ στο κατάστημα για την συναλλαγή. Το δίκτυο της Τράπεζας Χ δηλ. χρησιμοποιείται ως ενδιάμεσος με τα κεντρικά της VISA στο Λονδίνο. Εάν η συναλλαγή γίνει με κάρτα MASTERCARD της Τράπεζας Χ τότε η Τράπεζα Χ ελέγχει τη βάση δεδομένων που διαθέτει και απορρίπτει ή εγκρίνει την συναλλαγή.

Κατ’ αναλογία στο σημείο χρήσης της ΚτΠ, θα καταγράφονται οι πληροφορίες σχετικά με την χρήση της ΚτΠ. Εάν σκεφθεί κανείς ότι μελλοντικά –σύμφωνα με τις δηλώσεις των αρμοδίων– στην ΚτΠ θα ενσωματωθεί και η Κάρτα Αγορών αλλά πιθανώς και άλλες Κάρτες (πχ του Εργαζομένου, Υγείας, του Δημότη και άλλες που δεν γνωρίζουμε ακόμη!) τότε η χρήση της θα είναι συνεχής και τα καθημερινά ηλεκτρονικά ίχνη που θα αφήνει ο πολίτης θα είναι δεκάδες.

Ας δούμε ένα μικρό παράδειγμα χρήσης της Κάρτας:

- Το πρωϊ θα χτυπάμε την ΚτΠ στο λεωφορείο προκειμένου να πληρώσουμε το εισιτήριο για να πάμε στη δουλειά μας. (λόγω ενσωμάτωσης της Κάρτας Αγορών)

- Στη δουλειά μας θα χτυπάμε την ΚτΠ για να μπούμε στο κτίριο. (λόγω ενσωμάτωσης της Κάρτας του εργαζομένου)

- Πιο πριν θα έχουμε χτυπήσει την ΚτΠ για να αγοράσουμε καφέ και σάντουϊτς. (λόγω ενσωμάτωσης της Κάρτας Αγορών)

- Θα χρησιμοποιούμε την ΚτΠ για να μπούμε στο Internet (λόγω αυθεντικοποίησης μέσω ψηφιακής Υπογραφής, λειτουργία της ΚτΠ, δίνεται ήδη ως επιλογή στην Γερμανική ΚτΠ)

- Άλλη μια φορά όλα τα ανωτέρω βγαίνοντας από το internet, βγαίνοντας από το Κτίριο, επιστρέφοντας με το λεωφορείο σπίτι,

- Θα μπορούμε, όσοι θέλουμε και έχουμε εγκαταστήσει τον απαραίτητο εξοπλισμό, να μπαίνουμε στο σπίτι μας χτυπώντας την ΚτΠ.

- Τα ψώνια στο Super Μarket, τα τηλέφωνα που κάνουμε, τα πιστοποιητικά που θέλουμε από τον Δήμο, τις αιτήσεις που κάνουμε στον ΑΣΕΠ, τον μισθό που πληρωνόμαστε από την Τράπεζα, τα διόδια, τα φάρμακά μας, τα εισιτήρια για το γήπεδο, το αεροπλάνο, το πλοίο, όλα θα τα κάνουμε με την ΚτΠ.

Θα μπορεί το σύστημα να βγάζει στατιστικά με τον Μέσο Όρο Χτυπημάτων της ΚτΠ ανά ημέρα κατά ηλικιακή ομάδα!!! Θα παρακολουθούνται οι πάντες, άνετα, άμεσα με το χτύπημα της Κάρτας τους.

Συνδυαζόμενα όλα αυτά τα ίχνη αποκαλύπτουν συμπεριφορές, προτιμήσεις, hobbies, ενδιαφέροντα, καθημερινές και έκτακτες δραστηριότητες, θρησκευτικά και άλλα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Με λίγα λόγια λειτουργούν ως το τέλειο ηλεκτρονικό φακέλωμα. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται το κάψιμο των χειρόγραφων φακέλων που έγινε πριν μερικές δεκάδες χρόνια. Θα είναι οδυνηρό να διαπιστώσουμε λοιπόν, πως οι αρχές προχώρησαν στο κάψιμο των χειρόγραφων φακέλων, μιας και συνιστούσαν μια απαρχαιωμένη μέθοδο παρακολούθησης και ελέγχου, καθότι έχουν αναπτυχθεί νέες υπερσύγχρονες μέθοδοι. Απλά αυτές οι νέες μέθοδοι «άργησαν» μερικά χρόνια αλλά τελικά ήρθαν...

Όσον αφορά τα τσιπάκια RFID τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Όπως παρουσιάσαμε ανωτέρω, οι πληροφορίες που αναγράφονται σε αυτά «διαβάζονται» από απόσταση. Πόση απόσταση, αυτό εξαρτάται από το είδος του τσιπ. Επίσης η τεχνολογική πρόοδος, κάνει την τεχνολογία του σήμερα να απαξιώνεται με ταχύτατους ρυθμούς αύριο. Ότι φαντάζει με σενάριο σήμερα, αύριο γίνεται πραγματικότητα. Πόσο δύσκολο είναι για παράδειγμα η τεχνολογία παρακολούθησης των σκύλων, μέσω του τσίπ που φέρουν εμφυτευμένο στον σβέρκο τους, να περάσει σήμερα, αύριο, μεθαύριο στην ΚτΠ; Αφού είναι δοκιμασμένη και αποτελεσματική μέθοδος ανεύρεσης χαμένων σκύλων!!! Έχουμε συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτή η δυνατότητα;
Τέλος ανεξάρητα από το εάν το πλινθίο λειτουργεί εξ'επαφής είτε εξ'αποστάσεως, από την στιγμή που ο πολίτης με την χρήση της ΚτΠ στο πλαίσιο της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης αφήνει ηλεκτρονικά ίχνη οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγάλοι.
Ας δούμε μερικούς κινδύνους όπως του περιγράφει στο εξαιρετικό του κείμενο ο κος Π.Μαντζούφας, καθηγητής Νομικής στο ΑΠΘ, με τίτλο «Βιομετρία και Βιοπολιτική»:

- Τα δεδομένα αυτά, που μπορεί να αφορούν σε αρνητικά γεγονότα του παρελθόντος, (π.χ παράνομες πράξεις που έχουν παραγραφεί, έκτιση ποινής για ποινικά αδικήματα, καταδικαστικές αποφάσεις για χρέη που τελικά εξοφλήθηκαν, ποινικές κατηγορίες για τις οποίες ο κατηγορούμενος αθωώθηκε κλπ.) γίνονται αντικείμενο αρχειοθέτησης και ηλεκτρονικής επεξεργασίας και διατηρούνται σε τράπεζες πληροφοριών.

- Οι πληροφορίες αυτές μπορούν να ανασυρθούν σε οποιαδήποτε στιγμή του βίου του ατόμου και να αποτελέσουν μεγάλο πρόσκομμα στην προσπάθεια του να αναπτύξει την προσωπικότητά του. Έτσι το άτομο εγκλωβίζεται σε μια εικόνα του παρελθόντος, από την οποία ενδέχεται να επιθυμεί να απομακρυνθεί και η οποία όμως, ακόμα τον καταδυναστεύει, στερώντας του κάθε αυθορμητισμό.

- Επιπλέον, με την συνεχή επεξεργασία και δημοσιοποίηση γεγονότων από τα αρχεία, το άτομο (ιδίως, το θεωρούμενο ως δημόσιο πρόσωπο) έχει περιορισμένες δυνατότητες να μεταβάλει τις επιλογές του και να αξιοποιήσει ευκαιρίες που του παρουσιάζονται, καθώς ο φόβος της δημοσιογραφικής «υπενθύμισης» αρνητικών στιγμών του παρελθόντος, τον καθηλώνει στην απομόνωση. Με τον τρόπο αυτό παραβλάπτεται η δυνατότητα του ατόμου να απομακρύνεται από σφάλματα του παρελθόντος, και να διεκδικεί την κοινωνική του επανένταξη.

- Ειδικά όταν τα αρχεία προσωπικών δεδομένων συλλέγονται για τις ανάγκες δημοσιογραφικής έρευνας, αποτελούν δηλαδή σύνθεση διάσπαρτων πληροφοριών από ποικίλες χρονικές στιγμές κατά την υποκειμενική κρίση του συλλέκτη τους, οδηγούν συχνά σε μια παραπλανητική συνολική εικόνα του ατόμου(22), η οποία λόγω της δύναμης των ΜΜΕ, υποβάλλεται στο κοινό και προσδιορίζει καθοριστικά την κοινωνική του εικόνα. Έτσι, το άτομο χάνει την δυνατότητα να αυτοπροσδιορίζεται κοινωνικά, να αναπτύσσει με το κοινωνικό του περιβάλλον σχέσεις που να εξαρτώνται από δικές του επιλογές, και να μην μετατρέπεται σε πληροφοριακό δεδομένο από τρίτα πρόσωπα.

- Η σοβαρότητα των ανωτέρω απειλών γίνεται περισσότερο εμφανής και ο κίνδυνος μεγαλύτερος, όταν η αυτόματη καταγραφή και ταξινόμηση των πληροφοριών άγει στην κατηγοριοποίηση των ατόμων με βάση συγκεκριμένα πρότυπα. Η κατάταξη με βάση ένα συγκεκριμένο σύνολο χαρακτηριστικών, ενώ συχνά εξυπηρετεί ανάγκες άσκησης κοινωνικής πολιτικής (π.χ η συμπεριφορά των ασθενών σε σχέση με το ασφαλιστικό σύστημα(23)), συνήθως αποβαίνει το μοναδικό στοιχείο που προσδιορίζει την κοινωνική ταυτότητα του ατόμου, αναγκάζοντας έμμεσα το πληροφοριακά στιγματισμένο πρόσωπο να συμμορφωθεί σε ορισμένο πρότυπο. Έτσι, για παράδειγμα, το ασφαλιστικό ή το συνδικαλιστικό προφίλ του ατόμου αποβαίνει κυρίαρχο στοιχείο της συνολικής του προσωπικότητας τα δε επιμέρους στοιχεία (αρνητικά ή θετικά) αυτού του πορτραίτου, επικαθορίζουν την σχέση του ατόμου με το περιβάλλον του.

Τι ισχυρίζεται ο κος Μαντζούφας με απλά λόγια; Μας λέει ότι ο άνθρωπος χάνοντας την ιδιωτικότητά του μέσω της διαρκούς και ανελεούς παρακολούθησης του, που είναι δεδομένο ότι μπορεί να γίνεται με την ΚτΠ και θα γίνεται, τότε το άτομο παύει να αυτενεργεί. Τροποποιεί την συμπεριφορά του, προσαρμόζεται, καλουπώνεται μέσα στα πρότυπα των παρακολουθούντων. Αλλάζει στάση ζωής, τυποποιείται, απορρίπτει συνήθειες «μη αρεστές» και υιοθετεί συμπεριφορές που δεν είναι αποδεκτές από τον ίδιο, αλλά είναι αρεστές στο «σύστημα». Στο εκάστοτε σύστημα, το δημοκρατικό, το απολυταρχικό, το κρατικό, το παρακρατικό κ.ο.κ. Που είναι σε αυτή την περίπτωση το αυτεξούσιο του ανθρωπίνου προσώπου; Που είναι η ελευθερία του, η αυτενέργειά του, ο αυθορμητισμός, η δημιουργικότητα, η πρωτοτυπία; Όλα πάνε περίπατο. Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι αυτές είναι αυτόματες διαδικασίες. Σήμερα ξεκινάνε με αθώο προσωπείο: εκσυγχρονισμός, εξάλειψη γραφειοκρατίας, εξυπηρέτηση του πολίτη. Που καταλήγουν όμως; Πιο είναι το τίμημα; Τι κόσμο θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές; Όσοι υποστηρίζουν την ΚτΠ, μπορούν να σταθούν μερικά λεπτά και να αναλογιστούν την Ελλάδα, τον κόσμο σε 100 χρόνια από σήμερα. Με την τεχνολογία του μέλλοντος. Αυτή δεν είναι η τέλεια ηλεκτρονική φυλακή στην οποία θα ζουν «ελεύθεροι» οι ηλεκτρονικά μαρκαρισμένοι άνθρωποι;

5. ΔΙΕΘΝΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΤΕΤΟΙΩΝ ΚΑΡΤΩΝ (βλ. ΑΓΓΛΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ κλπ)

Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσον τα ανωτέρω αποτελούν μόνο δικούς μας φόβους ή έχουν διατυπωθεί και από άλλους λαούς. Βεβαίως, εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο αντιλαμβάνονται αυτόν τον κίνδυνο και προσπαθούν να αποτρέψουν την υλοποίηση αυτών των σεναρίων. Πιο χαρακτηριστική από όλες είναι η περίπτωση της Αγγλίας. Δημιουργήθηκε από Άγγλους πολίτες η οργάνωση NO2ID (http://no2id.net) η οποία συστηματικά πολέμησε την εισαγωγή της Αγγλικής Κάρτας του Πολίτη. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως μας πληροφορεί το BBC, προς το τέλος του 2009 15.000 κάτοικοι του Manchester είχαν προμηθευτεί την Αγγλική Κάρτα του Πολίτη πληρώνοντας 30 λίρες ο καθένας για να την προμηθευτούν. Η νέα όμως Αγγλική Κυβέρνηση όταν ανέλαβε την εξουσία στις αρχές του 2010, κατήργησε όλο αυτό το πρόγραμμα έκδοσης ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, και υποσχέθηκε να καταστρέψει και τις βάσεις δεδομένων που είχαν στο μεταξύ δημιουργηθεί. Μικρή λεπτομέρεια, όσοι πλήρωσαν τις 30 λίρες για την ταυτότητα, με ειδική πρόβλεψη του νόμου που καταργεί τις ηλεκτρονικές ταυτότητες, δεν αποζημιώνονται για τα χρήματα που έδωσαν.

Στην Γερμανία επίσης, όπως μας πληροφορεί το ειδησιογραφικό πρακτορείο REUTERS, από την 1/11/2010 έχει εισαχθεί στην ζωή των Γερμανών η Γερμανική Κάρτα του Πολίτη. Όμως η έλευσή της προκάλεσε ανησυχία στους Γερμανούς πολίτες, γιατί τους ξυπνάει μνήμες από την εποχή των παρακολουθήσεων της Στάζι και της Γκεστάπο. Ως αποτέλεσμα αυξήθηκε σημαντικά ο αριθμός των Γερμανών πολιτών που έσπευσαν να προμηθευτούν την παλαιού τύπου ταυτότητα πριν έρθει η 1/11/2010.

Σύμφωνα με μια μελέτη της DEUTSCHE BANK, Σεπτέμβριος 2010, η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που το 90% των πολιτών της χρησιμοποιεί ηλεκτρονικές ταυτότητες είναι η νεοφώτιστη στην Ευρωπαϊκή Ένωση Εσθονία, μια χώρα 1,3 εκ. πολιτών. Σημαντική είναι η χρήση της στην Ισπανία (40% του πληθυσμού), Βέλγιο (30%) Σουηδία (28%). Πολύ χαμηλά ποσοστά συναντάμε στην Λιθουανία (12%) και Πορτογαλία (12%). Η Φιλανδία έχει περίπου 5% και η Ιταλία 2%. Επίσης σύμφωνα με την ίδια μελέτη πληροφορούμαστε ότι στις περισσότερες χώρες η χρήση της ηλεκτρονικής ταυτότητας είναι προαιρετική: Αυστρία, Βέλγιο, Φιλανδία, Λιθουανία, Σουηδία και Ιταλία.

6. ΑΓΝΩΣΤΟ, ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟ, ΠΙΘΑΝΩΣ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΒΑΘΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Δεν γνωρίζουμε πόσο θα κοστίσει αυτή η διαδικασία. Δεν υπάρχει σαφής προϋπολογισμός. Και να υπάρξει σίγουρα θα ανατραπεί, όπως γίνεται σε κάθε δημόσιο έργο. Αυτό ήταν και ένα βασικό επιχείρημα των Άγγλων ενάντια στην Αγγλική Κάρτα του Πολίτη η οποία και τελικώς αποσύρθηκε από την νέα Κυβέρνηση της Αγγλίας. Θα πρέπει σαφώς να διαχωριστεί το κόστος της οργάνωσης-αναδιοργάνωσης των Δημοσίων Υπηρεσιών από το κόστος για την ΚτΠ. Το πρώτο πρέπει να το αναλάβουμε ως κοινωνία για τα μακροπρόθεσμα οφέλη που θα αποφέρει, στο δεύτερο πρέπει να πούμε όχι.

Ειδικά για την Ελληνική ΚτΠ μπορεί τελικά να αποδειχθεί το κόστος δυσθεώρητο μιας και θα απαιτήσει, για την έκδοσή της, επιπλέον γραφειοκρατικές ενέργειες τόσο του Δημοσίου όσο και το Ιδιωτικού Τομέα. Δεν πρέπει να παραλείπουμε και το σημαντικό κόστος ενοποίησης των 5 -μέχρι στιγμής- εξαγγελθέντων καρτών (Αγορών, Εργαζομένου, Δημότη, Υγείας-από την ΝΔ- και Πολίτη) σε μια (Κάρτα του Πολίτη). Θα προστεθεί δηλ και η απίστευτα κοστοβόρα και γραφειοκρατική διαδικασία της ενοποίησης των Καρτών.

Συμπέρασμα: Πολλοί συνάνθρωποί μας, εγείρουν την εξής ερώτηση: «Μα και σήμερα εάν θέλουν με παρακολουθούν, με διάφορες εφαρμογές που χρησιμοποιώ στην ζωή μου (βλ κινητό τηλέφωνο, ηλεκτρονικά διόδια, κάρτα εισόδου σε κτίρια, πιστωτική, χρεωστική κάρτα, ηλεκτρονικές αγορές μέσω internet κοκ), δεν καταλαβαίνω γιατί ειδικά στην Κάρτα του Πολίτη πρέπει να πω όχι, ενόσω χρησιμοποιώ όλες τις άλλες συσκευές. Εγώ έχω καθαρή και διάφανη ζωή, δεν με ενδιαφέρει εάν και ποιοι με παρακολουθούν.»

Η απάντηση είναι απλή:

- Μπορεί κάποιος να κυκλοφορήσει χωρίς την ταυτότητά του;

- ΟΧΙ.

- Θα μπορεί να κυκλοφορήσει χωρίς την Κάρτα του Πολίτη;

- ΟΧΙ.

- Μπορεί όμως να κυκλοφορήσει χωρίς το κινητό του;

- ΝΑΙ.

- Μπορεί εάν θέλει να κάνει αγορές με μετρητά;

- ΝΑΙ.

- Μπορεί εάν θέλει να πληρώνει διόδια αντί να έχει την ηλεκτρονική συσκευή πληρωμής διοδίων; ΝΑΙ.

Η δεσμευτικότητα, η υποχρεωτικότητα, η ταύτιση της Κάρτας του Πολίτη με τον άνθρωπο, η αναγωγή του ανθρώπου σε αριθμό που θα τον υποχρεώνει να αφήνει τα ηλεκτρονικά του ίχνη θελημένα ή αθέλητα σε δεκάδες διασυνδεδεμένες βάσεις δεδομένων καθημερινά, οπότε όλη η ζωή του ανθρώπου θα είναι «διάφανη» σε εξευτελιστικό βαθμό, είναι το πρόβλημα.

Το κινητό εάν θέλω το πετάω και απελευθερώνομαι, την Κάρτα του Πολίτη μπορώ να την πετάξω; ΟΧΙ.

Επειδή μουσκέψαμε από την ηλεκτρονική βροχή και καταιγίδα, πρέπει να πέσουμε στην θάλασσα και να πνιγούμε, είναι δηλαδή μάταιη κάθε περαιτέρω αντίσταση;

Καιρός είναι να ξυπνήσουν οι ονειροπόλοι της ψηφιακής εποχής για να μην κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας μια εφιαλτική ψηφιακή εποχή.

Πηγή: ID-ont

Διαβάστε τι προβλέπει το σχέδιο νόμου του κου Κατρούγκαλου για την Κάρτα του Πολίτη:

Άρθρο 16 Ηλεκτρονική ταυτοποίηση-Κάρτα πολίτη

1. Στο τέλος της παραγράφου 1 του άρθρου 32 του Ν. 3979/2011 (ΦΕΚ Α’ 138) προστίθενται εδάφια ως ακολούθως:

«Κατά την εγγραφή στην υπηρεσία ηλεκτρονικής διακυβέρνησης δύνανται να χρησιμοποιούνται διαπιστευτήρια που έχουν εκδοθεί για την επιβεβαίωση της ταυτότητας του χρήστη από άλλους φορείς του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα και είναι διασυνδεμένα με ένα ή περισσότερα αναγνωριστικά που σχετίζονται με βασικά μητρώα, όπως  ιδίως α) το μητρώο ταυτοτήτων, β) το μητρώο κοινωνικής ασφάλισης, γ) το φορολογικό μητρώο, και δ) το δημοτολόγιο. Οι φορείς που παρέχουν ηλεκτρονικές υπηρεσίες επιβεβαίωσης της ταυτότητας σε άλλους φορείς και συστήματα του δημόσιου τομέα λειτουργούν σύμφωνα με  τον Κανονισμό 910/2014 της 23ης Ιουλίου 2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με την ηλεκτρονική ταυτοποίηση και τις υπηρεσίες εμπιστοσύνης για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές στην εσωτερική αγορά και την κατάργηση της Οδηγίας 1999/93/ΕΚ, όπως αυτός κάθε φορά ισχύει. Με κοινή απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, των κατά περίπτωση αρμόδιων Αναπληρωτών  Υπουργών Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης και του κατά περίπτωση αρμoδίου Υπουργού καθορίζονται τα ειδικότερα τεχνικά και λεπτομερειακά ζητήματα που αναφέρονται στη διασύνδεση των διαπιστευτηρίων και των αναγνωριστικών με βασικά μητρώα των φορέων του δημόσιου τομέα.».

2. α) Μια πιλοτική εφαρμογή της «κάρτας πολίτη» που θα περιλαμβάνει ένα ή περισσότερα αναγνωριστικά που σχετίζονται με τα βασικά μητρώα που περιγράφονται στην παράγραφο 1 του άρθρου 32 του Ν. 3979/2011, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, μπορεί να εφαρμοστεί και ως μέσο ταυτοποίησης των δικαιούχων και χορήγησης της επιδότησης σίτισης κατά τα προβλεπόμενα στην παρ. 3 του άρθρου 3 του νόμου ***

«Ρυθμίσεις για τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης», ή για ανάλογες επιδοτήσεις, με έλεγχο των εισοδηματικών κριτηρίων βάσει των τηρουμένων ηλεκτρονικών αρχείων από το Υπουργείο Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Για την δημιουργία του αρχείου που θα χρησιμοποιηθεί για κάθε περίπτωση χορήγησης της επιδότησης, υπεύθυνος Επεξεργασίας είναι το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύσης. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούνται οι βάσεις δεδομένων που τηρούνται από το TAXIS και το ΗΔΙΚΑ για την διακρίβωση του εισοδήματος και της οικογενειακής κατάστασης. Η διάρκεια τήρησης των στοιχείων ορίζεται διετής από την ημερομηνία συλλογής τους.

β) Μέτρα για την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων και κάθε άλλη λεπτομέρεια εφαρμογής της παραγράφου αυτής ρυθμίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, του αρμόδιου αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Πηγή: Άλφα Βήτα

Τὸ φαινόμενο εἶναι γνωστό. Ζοῦμε σὲ ἕνα πανδαιμόνιο θορύβων, σὲ μιὰ πολύβουη πόλη, ποὺ τὴν χαρακτηρίζουν οἱ ἐκκωφαντικοί ἥχοι καὶ τὸ πολύγλωσσο τῶν ἀπόψεων. Δὲν ἀποτελεῖ πιὰ γεγονός ἀξιοπρόσεκτο, τὸ θέαμα ἀνθρώπων ποὺ κονταροχτυπιοῦνται λεκτικά στὰ στάδια, στὶς κερκίδες, στὰ καφενεῖα, στὰ τηλεοπτικά κανάλια, ἀκόμα καὶ στὸ διάλειμμα τῶν σχολείων. Μάθαμε πιὰ νὰ διατυπώνουμε τὶς θέσεις μας μὲ φωνές καὶ μὲ χειρονομίες. Καὶ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο διδάσκουμε τὰ παιδιά μας.
Παρ’ ὅλα αὐτά, ἡ στάση ἐκείνων ποὺ πεισματικά σιωποῦν δημιουργεῖ τουλάχιστον ὑποψίες. Γιατί, σιωποῦν συνήθως ὅσοι δὲν ξέρουν πῶς νὰ ἐκφρασθοῦν, ἢ ὅσοι, ἔχοντας ἐπίγνωση τῆς ἄγνοιάς τους σὲ ἕνα συγκεκριμένο θέμα, προτιμοῦν νὰ κρατήσουν τὸ στόμα τους κλειστό. Ὅπως ἐπίσης παραμένουν σιωπηλοί καὶ αὐτοί ποὺ περιμένουν ὑπομονετικά νὰ ἀκούσουν τοὺς ἄλλους πρὶν ἐκφράσουν τὴ δική τους ἄποψη.
Στὶς μέρες μας, ποὺ ὁ λόγος ἔχει ἐκτραπεῖ σὲ κάθε εἴδους χυδαιολογία, ψεῦδος, βρισιά καὶ κατάρα, ἡ σιωπή ἔχει κάτι νὰ πεῖ. Τὴν ἴδια ὥρα, ποὺ ἀναλωνόμαστε στὴν κολακεία καὶ στὸ κουτσομπολιό, μποροῦμε νὰ ἀντλήσουμε νέες δυνάμεις ἀπό τὴν διακριτική καὶ ὠφέλιμη σιωπή. Γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ διάλεξαν τὴν ἀπομόνωση καὶ τὸν ἡσυχασμό, ἡ σιωπή δηλώνει τὴν ταπείνωση τοῦ νοῦ, τὴν ὅραση τῆς καρδιᾶς, τὴν εὐχαριστία τῆς ψυχῆς. Γιατί, ἡ σιωπή γεννᾶ τὸν καθαρό, ὡραῖο καὶ μεστό λόγο.
Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ συνηθίσαμε νὰ παρομοιάζουμε τὴν σιωπή μὲ τὸν χρυσό. Γιατί, ὅταν στὴν πρόκληση ἀπαντᾶ κανείς μὲ τὴν ἐπιλεγμένη σιωπή, χαμηλώνει τὴν ἔνταση, διακόπτει τὴ συνέχεια, ταπεινώνει τὴν ὁργή, σβήνει τὸν θυμό καὶ καταλαγιάζει τὰ πάθη. Καὶ δὲν πρέπει αὐτό νὰ παρερμηνεύεται ὡς ἀδυναμία. Χρειάζεται μεγαλύτερη δύναμη νὰ σιωπήσεις σὲ καταστάσεις ἔντασης, παρά νὰ ξεστομίσεις αὐθάδη καὶ θρασύ λόγο. «Ἂν μπορεῖς, ὅταν σὲ βρίζουν, νὰ μὴ βγάζεις τσιμουδιά (γράφει ὁ Κίπλινγκ), θὰ μπορέσεις ν’ ἀπολαύσεις ὅπως πρέπει τὴν ζωή σου».
Μία παλιά παροιμία προσδιόριζε σὲ 5 τὰ διαδοχικά σκαλοπάτια ποὺ ὁδηγοῦν στὴ μάθηση. Τὸ πρῶτο σκαλί εἶναι ἡ ἰκανότητα νὰ ἀκοῦς (ἢ μᾶλλον νὰ ἀφουγκράζεσαι) τὶς γνώσεις καὶ τὴν ἐμπειρία τῶν διδασκάλων σου. Τὸ δεύτερο, νὰ ἔχεις τὴν δύναμη νὰ σιωπᾶς καὶ νὰ μὴ παριστάνεις τὸν πολύξερο σὲ πεδία γνώσης ποὺ δὲν κατέχεις. Τὸ τρίτο, νὰ μελετᾶς ἀδιάκοπα καὶ νὰ στέκεσαι στὴν λεπτομέρεια, ὑπογραμμίζοντας τὶς σημειώσεις. Τὸ τέταρτο, νὰ προσπαθεῖς νὰ ἐφαρμόσεις στὴν πράξη ὅλα ὅσα ἄκουσες καὶ διάβασες. Τὸ πέμπτο καὶ τελευταῖο σκαλί τῆς μάθησης εἶναι νὰ ἐπιδιώκεις νὰ διδάσκεις στοὺς νεώτερους ὅσα κέρδισες ἀπό τὰ προηγούμενα.
Εἶναι ἀλήθεια πὼς ὁ κόσμος ποὺ ζοῦμε εἶναι τόπος δακρύων καὶ «κοιλάδα κλαυθμῶνος». Ὅπου καὶ νὰ στρέψεις τὸ βλέμμα ἀντικρίζεις πόνο, θλίψη, ἀδικία, θάνατο. Σὲ ἕνα ἐμπνευσμένο κείμενο, ὁ μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Νικόλαος τοποθετεῖται εὐθαρσῶς: «Κάθε σκέψη ἀπουσίας τοῦ Θεοῦ προξενεῖ αἴσθηση κενοῦ, βαθιά ἀπογοήτευση, ἔλλειψη σκοποῦ, ἀσάφεια προορισμοῦ, ἀνυπαρξία λόγου καὶ ἀδυναμία προσδιορισμοῦ τῆς βαθύτερης αἰτίας τῆς ὕπαρξης». Καὶ σὲ ἕνα ἄλλο σημεῖο γράφει: «Τὸ ἐρώτημα δὲν εἶναι ἂν ὁ Θεός εἶναι παρών, ἀλλά πότε Αὐτός μᾶς ἐμφανίζεται καὶ πότε καὶ πῶς ἐμεῖς Τὸν βλέπουμε καὶ ὁ καθένας μας Τὸν αἰσθάνεται».
Τὴν εὔλαλη σιωπή πολλοί ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος τὴν ἐκτίμησαν. Θαύμασαν τὴν σιωπή τοῦ ἁγίου ποὺ τὸν ἔφερνε κοντύτερα στὸν Θεό. Παραδέχτηκαν τὴν κορυφαία σιωπή τοῦ σοφοῦ ποὺ τὸν ὁδηγοῦσε στὴ λύση περίπλοκων προβλημάτων. Ἐγκωμίασαν τὴν ὑπομονετική σιωπή τοῦ ἥρωα, πρὶν τὴν μεγάλη ἀπόφαση αὐτοθυσίας. Ὁ ἅγιος Ἀρσένιος ἔλεγε: «Μετάνιωσα ποὺ μίλησα, ὄχι ὅμως γιατί σιώπησα». Ἄλλωστε, ἡ ἐγνωσμένη παραίτηση ἀπό τὸν λόγο δηλώνει, ἂν μὴ τι ἄλλο, ἐμπειρία. Σωπαίνει κανείς τόσο στὴ μεγάλη χαρά, ὅσο καὶ στὸν βαθύ πόνο. Δὲν βρίσκει τρόπο νὰ ἐκφρασθεῖ. Χάνει τὰ λόγια του. Λέγει ἕνας σοφός: «Ἔχουμε δύο αὐτιά καὶ ἕνα στόμα. Περισσότερο νὰ ἀκοῦμε καὶ λιγότερο νὰ μιλᾶμε».
Τὴν σιωπή, ὁ καλλιτέχνης τὴν ἀντιλαμβάνεται μὲ τὸν δικό του μοναδικό τρόπο. Καὶ καλεῖ νὰ τὸν κατανοήσουμε καὶ νὰ συμμεριστοῦμε τὴν πρότασή του. Ὁ Πικάσο σπάζει τὴν σιωπή του γιὰ τὸν Ἰσπανικό ἐμφύλιο πόλεμο, ζωγραφίζοντας τὸν περίφημο πίνακα «Γκουέρνικα», μετά τὴ βάρβαρη καταστροφή τῆς ἱερῆς πόλης τῶν Βάσκων. Ὁ Μπετόβεν, βυθισμένος σὲ πλήρη σιωπή, συνθέτει μουσική ἀπομονωμένος ἀπό τὸ περιβάλλον του. Ὁ Ρίτσος γράφει τὰ 18 λιανοτράγουδα τῆς πικρῆς πατρίδας, ἀπομονωμένος σὲ ἕνα ἕρημο καὶ σιωπηλό μέρος (στὸ Παρθένι τῆς Λέρου), κραυγάζοντας στὴν κυριολεξία κατά τῶν συνταγματαρχῶν τῆς δικτατορίας.
Μεγάλη ἡ πρόκληση τῶν καιρῶν. Καλούμαστε καθημερινά νὰ ἀντιδράσουμε μὲ κραυγές, διαμαρτυρίες, πανό καὶ πλακάτ. Μποροῦμε ὅμως νὰ περιορίσουμε τὴν κοινωνικότητα (ὅταν αὐτή συνεπάγεται ἀτέρμονη φλυαρία), τὶς μέριμνες καὶ τοὺς σχολαστικισμούς, γιὰ νὰ αὐξήσουμε τὴ μελέτη, τὴν περισυλλογή καὶ τὴν ἐνδοσκόπηση.
Μὲ ἀπώτερο, σιωπηλό μας, στόχο τὴν αὐτοσυγκράτηση καὶ τὴν αὐτοπειθαρχία.

Βιβλιογραφία

Μωϋσῆ Μοναχοῦ Ἁγιορεῖτου: Ἡ εὔλαλη σιωπή. Εκδόσεις Ἐν πλῷ. Ἀθήνα 2008.

Κίπλινγκ Ράντγιαρντ: Ἂν. Εκδόσεις Καστανιώτη. Ἀθήνα

Μαρκέα Νικολάου: Ὁ ἀκτινογραφικός ἔλεγχος στὸν ἀναπτυσσόμενο σκελετό. Πόσο ἀξιόπιστος εἶναι; Εκδόσεις Litho Pac. Ἀθήνα 2006.

Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Νικολάου: Ἐκεῖ ποὺ δὲν φαίνεται ὁ Θεός. Ἐκδόσεις Σταμούλη Α. Ε. Ἀθήνα 2008. 1993.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Αντίθετοι με την self-destroyer / αυτοκαταστροφική κάρτα πολίτη βρισκόμαστε στους δρόμους από το 2010 που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μίλησε για αυτό, αλλά και μετέπειτα το συνέχισε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ενώ τώρα πήρε την σκυτάλη ο ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων και ας δηλώνει πολιτικά αντίθετος εκτός από αυτό, από τους προηγούμενους πρωθυπουργούς, ο αρχηγός του και σημερινός πρωθυπουργός κύριος Τσίπρας.

ΔΤ 539/11-12.03.2015

Αντίθετοι με την self-destroyer / αυτοκαταστροφική κάρτα πολίτη βρισκόμαστε στους δρόμους από το 2010 που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μίλησε για αυτό, αλλά και μετέπειτα το συνέχισε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ενώ τώρα πήρε την σκυτάλη ο ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων και ας δηλώνει πολιτικά αντίθετος εκτός από αυτό, από τους προηγούμενους πρωθυπουργούς, ο αρχηγός του και σημερινός πρωθυπουργός κύριος Τσίπρας.

Το ΙΝΚΑ εξ αρχής έχει πάρει επίσημα αντίθετη θέση με την ιδιαίτερη ευαισθησία του σε θέματα που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, την προστασία της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΖΩΗΣ των πολιτών και κατά συνέπεια των καταναλωτών, αντιτίθεται χωρίς διαλλείματα ή αλλαγές στάσης στη κάρτα πολίτη που επιδιώκει να επιβάλει και η νέα κυβέρνηση του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ.

Λέμε όχι στην κάρτα φακελώματος του πολίτη, όχι στο Ρουφιάνο του Καταναλωτή, όχι όλα ανοιχτά σε όλους.

Στην περίοδο οικονομικής ύφεσης, με τα νοικοκυριά να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, η κυβέρνηση αναγγέλλει την έκδοση της δήθεν «έξυπνης» κάρτας πολίτη, που θα έχει πολλαπλές χρήσεις. Το RFID τσιπάκι θέλουν να πρωτοστατεί στη κάρτα και να περιλαμβάνει προσωπικά στοιχεία, αλλά και βιομετρικά χαρακτηριστικά, δηλαδή ευαίσθητα άκρως προσωπικά δεδομένα, καθώς μάλιστα και στοιχεία τραπεζικών λογαριασμών, και ότι άλλο δεν το λένε τώρα.

Με δήθεν πρόσχημα την βοήθεια των οικονομικά αδύναμων πολιτών, τι ειρωνεία !, αυτό το αντίμετρο ουσιαστικά, υποβάλλει σε αναγκαστική ταπείνωση – σφράγιση τον πολίτη με κάρτα φτωχού!!!, δεν επιλύνει έντιμα κανένα βιοποριστικό πρόβλημα, δεν αντιμετωπίζει την ανεργία ούτε καν με προσφορά εικονικής έστω εργασίας, και προσφέρει αρνητικά στην ανάπτυξη της χώρας.

Αντίθετα και παράλληλα το κόστος της κάρτας αυτής θα είναι ιδιαίτερα υψηλό προς το στόχο της και ας θυμίσουμε ότι, αυτός ήταν ο λόγος που αποσύρθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο. Φαίνεται οι Άγγλοι είναι «φτωχότεροι» από τους «πλούσιους» Έλληνες που σκέφτονται επίμονα να προωθήσουν την κάρτα πολίτη.

Η σημερινή αστυνομική ταυτότητα λειτουργεί άψογα για την πιστοποίηση του πολίτη και χρησιμοποιείται χωρίς προβλήματα στις σχέσεις μας με το κράτος ή τα φυσικά και νομικά πρόσωπα, όπως και στις σχέσεις του πολίτη με τις τράπεζες, επίσης μέσα στην Ευρωπαϊκή ένωση η ταυτότητα που έχει αριθμό και λατινικά γράμματα λειτουργεί και σαν ταξιδιωτικό έγγραφο ακόμα δε και σε χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Τουρκία κλπ, έτσι δεν υπάρχει καμία ανάγκη υποκατάστασής της.

Η ηλεκτρονική ταυτότητα, διαβατήριο, κάρτα πολίτη, πιστωτική κάρτα, βιβλιάριο υγείας και οτιδήποτε άλλο σκέφτονται να είναι σε ένα τσιπάκι, βάζει σε τεράστιο και ανέλεγκτο κίνδυνο τους πολίτες και τη χώρα, αφού, έχει αποδειχθεί ότι η ασφάλεια σε αυτά τα τσιπάκια είναι κοντά στο μηδενική, μπορεί να αντιγραφεί πολύ εύκολα, με τον κίνδυνο να γιγαντώνεται αφού θα εμπεριέχονται βιομετρικά ευαίσθητα στοιχεία ολόκληρου του πληθυσμού που μπορούν να γίνουν εκτός από στατιστικό αντικείμενο και εκμετάλλευσή τους από τον οποιοδήποτε κακόβουλο ή και ένα εχθρό της χώρας μέσω των Χάκερς, όπως είναι γνωστό.

Η πρόταση για αυτή την ηλεκτρονική κάρτα και τα στοιχεία που θα εμπεριέχει, μπορεί να πουν ότι στοχεύει στην διασύνδεση της με ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και προφανώς και τον υπόλοιπο κόσμο, κάνοντας όμως τα προσωπικά μας δεδομένα γνωστά, σε άγνωστες στο κάτοχο αρχές και εξουσίες, σε όλα τα κράτη και ο μόνος που δεν θα γνωρίζει τι πραγματικά περιέχει η ηλεκτρονική κάρτα, ή ακόμα και την αθέλητη αυτοκαταστροφή του !, να είναι ο ίδιος ο υπόχρεος κάτοχος αυτής.

Επαναλαμβάνουμε από παλαιότερα και με προηγούμενα Δ.Τ. ότι αυτές οι υποχρεωτικές κάρτες, ουσιαστικά δρομολογούν να καταργηθεί το Τραπεζικό Απόρρητο, το Ιατρικό Απόρρητο, και γενικά κάθε είδους απόρρητο στην Ιδιωτική Ζωή μας, αντί να ενοποιήσουν τον αριθμό δελτίου ταυτότητας καταργώντας όλους τους αριθμούς (ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, κτλ) σχεδιάζουν να μετατρέψουν τον πολίτη από Άνθρωπο σε ανθρωποαριθμό.

Το ΙΝΚΑ δηλώνει κάθετα ότι δεν δέχεται κανένα Μεγάλο Αδελφό, δεν έχει να διαπραγματευτεί και να διαβουλευτεί την αξιοπρέπεια του πολίτη – καταναλωτή και την ασφάλεια της ζωής και της προσωπικότητας μας και καταδικάζει απερίφραστα αυτά τα σχεδιαζόμενα μέτρα.

Η ονομαζόμενη από την κυβέρνηση και τους δημοσιογράφους «ανθρωπιστική κρίση» δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια «τραπεζική κρίση» γραφείων λογιστικών καταγραφών κερδών και χωρίς ψυχή, δηλαδή όσα επιδιώκει να  επιβάλλει στην Ευρώπη η νέα Γερμανική κατοχή, που έχει τακτή λήξη.

Την καταπολέμηση της Γραφειοκρατίας και της Φοροδιαφυγής την έχουμε υποστηρίξει δυναμικά και σίγουρα δεν αντιμετωπίζεται με την χρήση μιας «ηλεκτρονικής – έξυπνης» κάρτας πολίτη, παρά μόνο με την επαναφορά της πολιτικής αξιοπιστίας που θα είναι και το υπόδειγμα στο οποίο θα προσαρμοστεί και ο πολίτης, αντί της συνεχιστικής αναξιοπιστίας όλων των κομμάτων σαν ομάδα σκυταλοδρομίας .

Μία τέτοια βάση δεδομένων που θα περιέχει μεγάλους πληθυσμούς μπορεί με τη γνωστή ηλεκτρονική ευκολία, να χρησιμοποιηθεί και από όποιον «φανατικό» επιθυμεί να βλάψει την κοινωνία μας, όπως π.χ. και ο υπαρκτός κίνδυνος τζιχάντ.

Προστατεύουμε τα δικαιώματα μας στη ζωή, την περιουσία μας, την υγεία μας και το δικαίωμα στην προσωπική μας ζωή.

Ἡ τηλεόραση εἶναι μία νέα πραγματικότητα ποὺ συνδέθηκε στενὰ μὲ τὴν ζωὴ τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου. Μὲ τὴν τηλεόραση μποροῦμε νὰ ἀποκτήσουμε γνώση τῆς πραγματικότητας ποὺ ὑπάρχει στὸν κόσμο, στὴν κοινωνία, νὰ πληροφορηθοῦμε πολλὰ παγκόσμια καὶ κοινωνικὰ γεγονότα, νὰ μάθουμε τὶς σκέψεις τῶν ἀνθρώπων καὶ τόσα ἄλλα.

Φαίνεται σάν ἀνάγκη ἀλλά δέν εἶναι. Ἀρκετές οἰκογένειες ἀποφεύγουν νά ἔχουν,

γιατί περικλείει πολλούς καί σοβαρούς κινδύνους.

Μερικοί από αυτούς είναι :

1) ὁ ἐθισμὸς ποὺ μπορεῖ νὰ λειτουργεῖ ὡς ψυχοναρκωτικό, ἐφάμιλλο μὲ ὅλα τὰ ἄλλα ναρκωτικά. Ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ ἐξάρτηση ἀπό τήν τηλεόραση, ὑποδουλώνεται, χάνει ἔτσι τήν ἐλευθερία του. Ἡ τηλεόραση γίνεται πάθος ἀπό τό ὁποῖο δέν μπορεῖ νά ἐλευθερωθεῖ.

2) Ἡ δυσλειτουργία τῆς προσωπικότητος τοῦ ἀνθρώπου, ἰδιαιτέρως τῶν παιδιῶν, ἀφοῦ δημιουργεῖ μεγάλα προβλήματα στὴν λεκτικὴ σκέψη, δηλαδὴ στὸν λόγο καὶ στὴν δυνατότητα τῆς ἔκφρασης. 

Τό παιδί ἀλλά καί ὁ ὥριμος τηλεθεατής δέν εἶναι παρά ἕνας παθητικός σιωπηλός δέκτης ὅσων τοῦ προβάλλονται. Δέν κάνει διάλογο ἀλλά ὑφίσταται μία πλύση ἐγκεφάλου. Δέν καλλιεργεῖ τό λόγο οὔτε τήν σκέψη του. Δέν ἐκφράζεται, οὔτε προσπαθεῖ νά ἐπικοινωνήσει μέ...
κανέναν. Οὐσιαστικά ἀπομονώνεται ἀπό τούς πάντες, κλείνεται στόν ἑαυτό του, γίνεται ἐγωκεντρικός καί ἀρρωσταίνει ψυχικά. Ἡ προσωπικότητα του δέν ἀναπτύσσεται ὁμαλά.

3) Ὁ κίνδυνος τοῦ μιμητισμοῦ καὶ τῆς βίας Τά πρότυπα πού προβάλλονται εἶναι ἀρνητικά, δαιμονικά. Ἰδίως τά παιδιά τείνουν νά μιμοῦνται αὐτό πού βλέπουν. Ἔχουμε παιδιά πού αὐτοκτόνησαν ἤ πού ἔκαναν ἐγκλήματα μιμούμενοι τά προβαλλόμενα ὑπό τῆς μικρῆς ὀθόνης.

4) Ἡ ἀνικανότητα ἐπικοινωνίας, παρὰ τὴν συνεχῆ πληροφόρηση. Παρ’ ὅλη τήν τεράστια κυκλοφορία πληροφοριῶν οἱ ἄνθρωποι ὅλο καί πιό πολύ δυσκολεύονται νά ἐπικοινωνήσουν μεταξύ τους. Ἡ τηλεόραση ἐπιβάλλει τή σιωπή μέσα στήν οἰκογένεια. Αὐτός πού θέλει νά πεῖ τόν πόνο του, νά περιγράψει μιά κατάσταση πού ἔζησε, δέν βρίσκει κάποιον νά τόν ἀκούσει. Καί ὁ ἴδιος σιγά-σιγά μαθαίνει νά μήν ἐπικοινωνεῖ. Ὁ ἄνθρωπος σιγά-σιγά ἀπομονώνεται, γίνεται μοναχικός, ἀνίκανος νά ἐπικοινωνήσει, ἀνίκανος νά ἀγαπήσει ἀληθινά τόν ἄλλο.

5) Οἱ σπουδαιότεροι κίνδυνοι :οἱ ἠθικοί. 

Ἡ τηλεόραση εἶναι δάσκαλος τῆς ἀνηθικότητας καί μάλιστα κάθε εἴδους. Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε ἐντολή νά μήν μολύνουμε τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς μας οὔτε μέ ἕνα πονηρό βλέμμα, οὔτε μέ μιά πονηρή σκέψη. Εἶπε ὅτι ἤδη ἔκανε πορνεία στήν καρδιά του ἐκεῖνος πού βλέπει πονηρά μέ σκοπό νά ἐπιθυμήσει.

Σκεφτεῖτε τώρα ἄν ἑκούσια στηνόμαστε μπροστά στήν μικρή ὀθόνη καί βλέπουμε ὅλες αὐτές τίς βρώμικες σκηνές καί εἰκόνες πού προβάλλει, πόσο ἁμαρτάνουμε, πόσο λερώνουμε τήν ψυχή μας. Ἡ ἁγνότητα, ἡ καθαρότητα εἶναι ἕνας πολύτιμος θησαυρός πού πρέπει νά τόν διαφυλάξουμε. Ἕνας ἅγιος ἔλεγε ὅτι ὁ Θεός ζητάει ἀπό τούς νέους (ἀλλά καί ἀπό τούς ἐγγάμους ἐπίσης ζητάει τήν σωφροσύνη καί τήν ταπείνωση) κυρίως δύο πράγματα:

α) τήν ἁγνότητα καί

β) τήν ταπείνωση. Ὁ ἅγιος Ἀπ. Παῦλος γράφοντας στό νέο τότε ἅγιο Τιμόθεο τόν προέτρεπε: «σεαυτόν ἁγνόν τήρει», δηλ. «φρόντιζε νά τηρεῖς τόν ἑαυτό σου ἁγνό, καθαρό». Εἶναι ἑπομένως ἐντολή ἀπό το Θεό ἡ τήρηση τῆς ἁγνότητας.

Ἡ ἁγνότητα δέν ἀφορᾶ μόνο στό σῶμα, ἀφορᾶ καί στή ψυχή. Πρέπει νά εἴμαστε καθαροί καί στίς σκέψεις μας καί στίς ἐπιθυμίες μας καί στά συναισθήματά μας.Αὐτό εἶναι ἀδύνατο ὅταν δέν προσέχουμε τί βλέπουμε ,διότι οἱ σκέψεις μας , οἱ ἐπιθυμίες μας, τά συναισθήματά μας τροφοδοτοῦνται κυρίως ἀπό τό τί βλέπουμε καί τί ἀκοῦμε.Οἱ αἰσθήσεις μας εἶναι οἱ πόρτες καί τά παράθυρα τῆς ψυχῆς μας. Μ’ αὐτές ἡ ψυχή μας ἐπικοινωνεῖ μέ τόν κόσμο. Ὅταν ἀφήνουμε νά περνᾶνε ἀπό τίς αἰσθήσεις μόνο καλά, καθαρά πράγματα τότε καί ἠ ψυχή μένει καθαρή . Ἀντίθετα ὅταν περνοῦν σάπια, μολυσμένα, ἀνήθικα πράγματα τότε καί ἡ ψυχή λερώνεται. Τότε καί ἡ φαντασία καί μνήμη λειτουργοῦν καταστροφικά καί μᾶς τά ξαναθυμίζουν. Τότε καί οἱ σκέψεις μας καί οἱ ἐπιθυμίες μας εἶναι ἀνάλογες μέ αὐτά πού εἴδαμε ἤ ἀκούσαμε καί τείνουμε-ἐδῶ εἶναι καί ὁ πιό φοβερός κίνδυνος- νά τά κάνουμε καί πράξη , νά τά μιμηθοῦμε. Αὐτό λέγεται πλήρης συγκατάθεση στήν ἁμαρτία, εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση τῆς ἁμαρτίας, ἡ ἔμπρακτη ἁμαρτία ὅπως λέμε.

Ἀπό μιά μικρή ἀμέλεια καί ἀπροσεξία στό βλέμμα μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά κάνει καί τίς χειρότερες ἁμαρτίες.Ἕνα σχετικό παράδειγμα ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη εἶναι αὐτό τοῦ Δαβίδ. Αὐτός ἦταν σπουδαῖος ἀνθρωπος: Βασιλιᾶς καί προφήτης, ἄνθρωπος πού ἀγαποῦσε καί σεβόταν τόν Θεό.Ἐπειδή ὅμως δέν πρόσεξε κάποτε τό βλέμμα του καί εἶδε πονηρά μιά γυναίκα μέ σκοπό νά ἐπιθυμήση, ἔκανε διπλῆ φοβερή ἁμαρτία: μοιχεία καί φόνο. Κατόπιν ἐκλαιγε καί ἐξομολογεῖτο ὅλη του τή ζωή. Μάλιστα ἔγραψε καί τόν 50ο Ψαλμό, τόν ψαλμό τῆς Μετανοίας (Ἐλέησόν με ὁ Θεός…) καί πολλούς ἄλλους. Ὁ Θεός πού δέχτηκε τήν μεγάλη του μετάνοια τόν συγχώρησε. Θά μποροῦσε ὅμως πολύ εὔκολα νά ἀποφύγει ὅλη αὐτήν τήν ταλαιπωρία καί τήν διπλῆ ἁμαρτία, τήν διπλῆ μαχαιριά στήν ψυχή του, ἄν πρόσεχε τά μάτια του καί τά ἔπαιρνε ἀμέσως ἀπό τόν πειρασμό. «Ἐκ τοῦ ὁρᾶν τίκτεται τό ἐρᾶν» λέει ἡ Ἁγία Γραφή δηλ ἀπό τό βλέμμα γεννιέται ἡ ἐπιθυμία. Αὐτό πού βλέπουμε, ἄν δέν προσέξουμε, πέφτουμε στόν πειρασμό νά τό ἐπιθυμήσουμε κιόλας. Γιαυτό ἄς βλέπουμε πάντα ὑγιῆ, ἁγνά θεάματα καί ποτέ σαρκικά , σάπια, ὕποπτα, πονηρά.

Πόσο πολύ μπορεῖ νά πληγωθοῦμε μέ τά λεγόμενα ἀκατάλληλα θεάματα, πού εἶναι γιά ὅλους ἀκατάλληλα καί ὄχι μόνο γιά τούς ἀνηλίκους ὅπως γράφουν. Μάλιστα τελευταῖα δέν γράφουν κἄν ἀκατάλληλα ἀλλά κατάλληλο γιά ὅλους- γιά τά παιδιά ἀπαιτεῖται γονική συναίνεση. Εἶναι μιά ἀκόμη παγίδα διότι πῶς εἶναι δυνατόν νά γνωρίζει ὁ καϋμένος ὁ γονιός ἐκ τῶν προτέρων τί θά προβληθεῖ· καί δείχνουν ὅ,τι θέλουν παρασέρνοντας καί τά παιδιά στήν τηλεθέαση ἀνεπίτρεπτων καί αἰσχρῶν ἀκόμη καί νά τά ὀνομάσει κανείς, πραγμάτων.

6) Ἄλλος μεγάλος κίνδυνος εἶναι ὅτι ἡ τηλεόραση πολλές φορές παραπληροφορεῖ δίνει δηλ. ψευτική εἰκόνα τοῦ κόσμου καί τῆς κοινωνίας. 

Οἱ δημοσιογράφοι, οἱ παραγωγοὶ προγραμμάτων καὶ οἱ σύμβουλοι τῶν τηλεοπτικῶν Σταθμῶν περισσότερο διαμορφώνουν τὴν κοινωνία, παρὰ τὴν ἐκφράζουν καὶ μάλιστα τὴν διαμορφώνουν ἀρνητικά, ἐνῶ θὰ μποροῦσε νὰ λειτουργῆ παιδευτικά. 

Αὐτό συμβαίνει γιά τούς ἑξῆς λόγους:

Πρῶτον, ὁ τρόπος προβολῆς τῶν διαφόρων κοινωνικῶν φαινομένων ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ γωνία μέ τὴν ὁποία τὰ βλέπει ὁ δημοσιογράφος, ὁ παραγωγός. Ἡ ψυχολογία μᾶς ἔχει διδάξει ὅτι ὑπάρχει τὸ φαινόμενο τῆς προβολῆς, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος προβάλλει στὸν ἄλλο αὐτὸ ποὺ ἔχει μέσα του. Ἔτσι, ὁ ἐμπαθὴς ἄνθρωπος συνεχῶς βλέπει καὶ στὴν κοινωνία τὰ πάθη ποὺ ὑπάρχουν μέσα του. Ὅποιος εἶναι ἄρρωστος ψυχικὰ βλέπει παντοῦ ἀρρώστειες καὶ πάθη, ἐνῶ ὅποιος ἔχει ψυχικὴ ὑγεία βλέπει καὶ τὴν ὑγιῆ πλευρὰ τῆς κοινωνίας.

Μέσα ἀπὸ τὸ πρίσμα αὐτὸ πρέπει νὰ δοῦμε τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν προβάλλονται ἀπὸ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως παραδείγματα ποὺ συνιστοῦν καί συμβάλλουν στὴν πνευματική ὑγεία τοῦ λαοῦ, ἐνῶ ὑπάρχουν τόσα πολλά. Πλεονάζουν τὰ ἐγκλήματα καὶ οἱ διάφορες μορφὲς βίας. Οὐσιαστικά, μὲ τέτοιες παρουσιάσεις ἐπιδιώκεται νὰ ἀπαντηθοῦν ἐρωτήματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὸν ἴδιο τὸν παρουσιαστή. Ἔτσι, μέσα ἀπὸ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης δὲν περνοῦν ἀξίες ἀλτρουϊσμού, εὐποιίας, καλωσύνης, ἀγάπης. Καὶ ἂν παρουσιάζωνται μερικὰ τέτοια περιστατικὰ εἶναι πολὺ λίγα σὲ σχέση μὲ τὰ ἐγκλήματα, ποὺ προτάσσονται στὴν παρουσίαση.

Δεύτερον, ἡ παρουσίαση μερικῶν φρικιαστικῶν γεγονότων εἶναι ἀποσπασματικὴ καὶ ἀπολυτοποιεῖται, λόγω τῆς τρομερῆς ἀνταγωνιστικότητας. Γιὰ παράδειγμα μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἕνα μεμονωμένο περιστατικὸ ποὺ παρουσιάζεται ἀπὸ τὸ ἕνα “κανάλι”, λόγω τῆς ἀνταγωνιστικότητος, παρουσιάζεται ταυτόχρονα καὶ ἀπὸ τὰ ἄλλα. Ἐὰν κάποιο γεγονὸς εἶναι φρικιαστικό, τότε ὅλα τὰ “κανάλια” γιὰ νὰ εἶναι ἐνημερωμένα καί, φυσικά, γιὰ νὰ προσελκύσουν τὴν προσοχὴ καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ κοινοῦ, ἀσχολοῦνται μὲ αὐτό, γίνονται συζητήσεις ἐπὶ συζητήσεων, καλοῦνται ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, παιδαγωγοὶ γιὰ νὰ μελετήσουν τὸ φαινόμενο. Στὴν πραγματικότητα αὐτὸ γίνεται γιὰ νὰ ἀνεβάσουν τὸ ποσοστὸ τῆς ἀκροαματικότητος, γιατί πιστεύεται ὅτι αὐτὸ θὰ συντελέση στὴν αὔξηση τῶν διαφημήσεων καὶ βέβαια, τὴν εἰσροὴ χρηματικῶν πόρων στὸν Σταθμό. Ἔτσι, ἕνα μεμονωμένο γεγονὸς γίνεται καθολικό, παρουσιάζεται ὅτι ἐκφράζει τὴν κοινωνία, ἐνῶ δὲν συμβαίνει αὐτὸ στὴν πράξη.

Νὰ πῶς μπαίνουμε μὲ τὴν τηλεόραση σ’ ἕναν ψευτικό, φανταστικὸ κόσμο καὶ οὐσιαστικὰ ἀφηνόμαστε νὰ μᾶς διαμορφώσουν ταΐζοντάς μας ψέμματα ἢ μισὲς ἀλήθειες. Αὐτὸ λέγεται εἰσβολὴ στὴν ψυχή μας καὶ καταστρατήγηση τῆς ἐλευθερίας μας. 

Ἡ σύγχρονη τηλεόραση δὲν ἐκφράζει τὴν κατάσταση τῆς κοινωνίας, ἀλλὰ προσπαθεῖ νὰ τὴν διαμορφώση. Ἂν σκεφθῆ κανεὶς ὅτι ἡ χρήση τῆς τηλεόρασης τίθεται μέσα στὴν προοπτική τῆς κάθε λογῆς ἐξουσίας, ποὺ ἐπιδιώκει νὰ ἀποχαυνώση τὸν λαὸ καὶ νὰ τὸν ἀποπροσανατολίση, τότε καταλαβαίνει τοὺς βαθύτερους σκοπούς.

Δὲν πρέπει νὰ στεκόμαστε σὲ παθητικὴ κατάσταση, ἀλλὰ νὰ δραστηριοποιηθοῦμε. Ἡ ἐνεργοποίηση, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, συνίσταται στὸ νὰ ἀναπτύξουμε τοὺς ἐσωτερικοὺς μηχανισμοὺς καὶ νὰ ἀντιδροῦμε σὲ κάθε προσπάθεια καταδυνάστευσης τῆς ἐλευθερίας μας. Ἡ προσπάθεια νὰ διαφυλάξουμε τὴν ἐσωτερική μας ἐλευθερία εἶναι ἐπιβεβλημένη ἀνάγκη.

Ὑπάρχουν ἀκόμη πολλές ἀρνητικές ἐπιδράσεις καί ἀποτελέσματα τῆς τηλεόρασης:

7) Ἡ τηλεόραση εἶναι χρονοφάγος. Ὑπολογίζεται ὅτι ἕνας σύγχρονος ἄνθρωπος 65 ἐτῶν ἔχει περάσει τά 9 του χρόνια παρακολουθώντας τηλεόραση. Κατασπαταλεῖται πολύτιμος χρόνος πού θά μποροῦσε νά ἀξιοποιηθεῖ δημιουργικά καί ψυχοφελῶς.

8) Ἡ τηλεόραση ὑποκατέστησε τή μελέτη, τό βιβλίο, ἐνῶ ἡ ἀπόδοση τῶν μαθητῶν πού τήν παρακολουθοῦν πέφτει. Ἀκόμη τά παιδιά ἰδίως τά μικρότερα ἔχουν ἀδυναμία συγκεντρώσεως τῆς προσοχῆς τους ἐξ αἰτίας τῆς τηλεόρασης.

9) Ἡ τηλεόραση προκαλεῖ καί σωματικές βλάβες ἐκτός ἀπό τίς ψυχικές: μείωση τῆς ὀπτικῆς ὀξύτητας, σωματική ἀδράνεια πού ὁδηγεῖ στήν παχυσαρκία, πονοκέφαλο (ὅταν βλέπει κανείς πολύ) κλπ.

10) Ἡ τηλεόραση ἀπομόνωσε τούς ἀνθρώπους, ἐξάλειψε τίς εὐκαιρίες γιά ἐπικοινωνία μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί ἔκανε τήν ψυχαγωγία ἀτομική ἀπό συλλογική. Τά παιδιά ἔπαψαν νά παίζουν τά ἐνεργητικά παιγνίδια πού ἔπαιζαν παλαιότερα καί προτιμοῦν νά παρακολουθοῦν παθητικά τά διάφορα ;παιδικά καί ὄχι μόνο…Ἔτσι ὅμως δέν κοινωνικοποιοῦνται, δέν ἀναπτύσσεται φυσιολογικά ἡ προσωπικότητά τους· δέν μαθαίνουν νά ἀγαποῦν.

Ἀτέλειωτος ὁ κατάλογος τῶν κινδύνων καί τῶν βλαβερῶν ἀποτελεσμάτων. Εἴπαμε τούς σπουδαιότερους…

Πῶς θά ἀντιμετωπίσουμε λοιπόν αὐτήν τήν κατάσταση πού δημιούργησε ἡ εἰσβολή τῆς τηλεόρασης στή ζωή μας;

1) Ἡ ἰδανική λύση θά ἦταν νά κλείσουμε μιά γιά πάντα καί νά ἀποκλείσουμε ἀπό τή ζωή μας τήν τηλεόραση. 

Ἐπειδή ὅμως δέν μποροῦμε ἴσως νά τό ἐπιβάλλουμε καί στά ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογένειάς μας τουλάχιστον ἄς τό προσπαθήσουμε στόν ἑαυτό μας. Ἔτσι θά γλυτώσουμε ὁριστικά μιά γιά πάντα ἀπό ὅλους τούς πειρασμούς καί τούς κινδύνους πού φέρνει μαζί της ἡ τηλεόραση. Ὁ διάβολος μπῆκε στά σπίτια μας καί μᾶς κάνει μάθημα. Δέν πρέπει νά τοῦ τό ἐπιτρέψουμε. Ἄς τόν διώξουμε μέ μιά ἀποφασιστική κίνηση ἀπό τή ζωή μας.

2) Ἄν μᾶς φαίνεται ἀκατόρθωτη αὐτή ἡ ἰδανική λύση (στήν πραγματικότητα δέν εἶναι) τουλάχιστον ἄς βάλουμε ὅρια αὐστηρότατα καί κανόνες στόν ἑαυτό μας. 

Ἄς ἀποφύγουμε τόν πειρασμό τῆς μικρῆς ὀθόνης πάντοτε καί μάλιστα ὅταν βρεθοῦμε μόνοι μας στό σπίτι. Ἄς μήν τήν ἔχουμε σέ καμμιά περίπτωση στό δωμάτιό μας. Ἄς ἔχουμε τό θάρρος νά φύγουμε ἤ νά ἀλλάξουμε ἀμέσως κανάλι ὅταν προβάλλονται πράγματα πού μᾶς λερώνουν ἤ μᾶς ἀναστατώνουν καί μᾶς δαιμονοποιοῦν. Δέν ἐπιτρέπεται νά συζητᾶμε ἤ νά παίζουμε μέ τό διάβολο. Πολλές φορές καί προγράμματα φαινομενικά ἀθῶα (π.χ. ἕνα μάτς ποδοσφαίρου) τά βρωμίζουν παρεμβάλλοντας αἰσχρές διαφημήσεις· πρέπει νά ἔχουμε τήν ἑτοιμότητα καί τήν ἀποφασιστικότητα νά ἀλλάξουμε ἀμέσως κανάλι ἤ καί νά σταματήσουμε τήν τηλεθέαση.

3) Ἄς διαμορφώσουμε ἔτσι τή ζωή μας, τό καθημερινό μας πρόγραμμα ὥστε νά μήν μένει νεκρός χρόνος. Πάντα νά κάνουμε κάτι δημιουργικό, θετικό (μελέτη πνευματική, προσευχή, βοήθεια στό σπίτι, περίπατος, βοήθεια κάποιων πού ἔχουν ἀνάγκη, ἄθληση) γιά νά μήν πέφτουμε στήν εὔκολη λύση-πειρασμό νά δοῦμε τηλεόραση Ἡ Ἁγία Γραφή καθώς καί ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ, οἱ ἀξεπέραστες φυσικές ὀμορφιές εἶναι ἡ τηλεόραση τοῦ Θεοῦ. Ἄς ἀνοίξουμε αὐτήν τήν τηλεόραση καί ἄς κλείσουμε τήν ἄλλη τήν διαβολική.

4) Τέλος ἄς ζητήσουμε τή βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ μας στό συγκεκριμένο θέμα καί ἄς προσευχηθοῦμε. Ἡ Θεία βοήθεια θά ἔλθει καί θά μᾶς ἀναδείξει νικητές. Ὁ Θεός νά τό δώσει γιά ὅλους μας.

Πηγή: Ι. Μ. Βεροίας

ΠΟΛΛΟΙ χριστιανοί, αγνοώντας τη μεγάλη ωφέλεια της νηστείας, την τηρούν με δυσφορία ή και την αθετούν. Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο. Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε: «Το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει από τον άνθρωπο, στον οποίο έχει μπει, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17:21) 

Αφού λοιπόν, η νηστεία διώχνει μακριά τους εχθρούς της σωτηρίας μας και είναι τόσο φοβερή στους δυνάστες της ζωής μας, πρέπει να την αγαπάμε και όχι να τη φοβόμαστε. Αν κάτι πρέπει να φοβόμαστε, αυτό είναι η πολυφαγία, προπαντός όταν συνδυάζεται με τη μέθη. Γιατί αυτή μας δένει πισθάγκωνα και μας σκλαβώνει στα τυραννικά πάθη, ενώ η νηστεία, απεναντίας, μας απαλλάσσει από την τυραννία των παθών και μας χαρίζει την πνευματική ελευθερία. Όταν, λοιπόν, και εναντίον των εχθρών μας πολεμάει κι από τη δουλεία μας λυτρώνει και στην ελευθερία μας ξαναφέρνει, ποιάν άλλη απόδειξη της αγάπης της χρειαζόμαστε;

Δεν είναι μόνο οι μοναχοί που έχουν σ’ όλη τους την ισάγγελη ζωή σύντροφο τη νηστεία, μα και πολλοί κοσμικοί χριστιανοί, που με τα φτερά της έχουν ανέβει κι αυτοί σε ύψη ουράνιας φιλοσοφίας.

Σας θυμίζω πως οι δύο κορυφαίοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας, μολονότι και από άλλες αρετές είχαν πολλή παρρησία στον Θεό, όποτε ήθελαν να μιλήσουν μαζί Του, στη νηστεία κατέφευγαν. Αυτή τους οδηγούσε κοντά στον Κύριο…

…“Τη φοβόμαστε” θα πεις, “γιατί φθείρει και εξασθενίζει το σώμα”. Θα μπορούσα να σου απαντήσω ότι τόσο ο εξωτερικός άνθρωπος, δηλαδή το σώμα, φθείρεται, τόσο ο εσωτερικός, δηλαδή η ψυχή, μέρα με τη μέρα ανανεώνεται (πρβλ. Β΄ Κορ. 4:16). Από το άλλο μέρος, όμως, αν θελήσεις να εξετάσεις καλά το πράγμα, θα διαπιστώσεις πως η νηστεία περιφρουρεί και τη σωματική υγεία. Κι αν δεν πιστεύεις στα λόγια μου, ρώτησε τους γιατρούς, και καλύτερα θα σου τα πουν αυτοί, που ονομάζουν την ολιγοφαγία μητέρα της υγείας, ενώ απεναντίας, λένε πως από την πολυφαγία προέρχονται πάρα πολλές αρρώστιες, οι οποίες, σαν αυλάκια νερού που πηγάζουν από μολυσμένη πηγή, καταστρέφουν το σώμα. 

Ας μη φοβώμαστε, λοιπόν, τη νηστεία, που από τόσα κακά μας απαλλάσσει. Αυτό δεν το λέω χωρίς λόγο. Βλέπω πολλούς ανθρώπους να ρίχνονται ασυγκράτητα στο φαγητό και το πιοτό τόσο πριν όσο μετά τη νηστεία, καταστρέφοντας την ωφέλειά της. ‘Έτσι, δηλαδή, γίνεται στην ψυχή ό,τι και σ’ ένα άρρωστο σώμα, που, μόλις αρχίσει να συνέρχεται και κάνει να σηκωθεί από το κρεβάτι, του δίνει κάποιος μια δυνατή κλωτσιά και το ρίχνει κάτω χειρότερα. Κάτι τέτοιο λοιπόν, γίνεται και στην ψυχή μας, όταν πριν ή μετά τη νηστεία επισκιάσουμε τη νηφαλιότητα, που χαρίζει αυτή, με το σκοτισμό, που φέρνει η κραιπάλη.
Αλλά και όταν νηστεύουμε, δεν φτάνει η αποχή από ορισμένες τροφές, για να ωφεληθούμε ψυχικά. Υπάρχει κίνδυνος, τηρώντας τις νηστείες της Εκκλησίας, να μην κερδίσουμε τίποτα. Πώς; Όταν μένουμε μακριά από τα φαγητά, δεν μένουμε όμως μακριά από την αμαρτία∙ όταν δεν τρώμε κρέατα, τρώμε όμως το βιός των φτωχών∙ όταν δεν μεθάμε με κρασί, μεθάμε όμως με την πονηρή επιθυμία∙ όταν περνάμε τη μέρα νηστικοί, βλέποντας όμως αισχρά θεάματα. Έτσι η νηστεία μας είναι ανώφελη. Γι’ αυτό ας τη συνδυάσουμε με τον πόλεμο εναντίον των παθών, με την εγκράτεια από κάθε αμάρτημα, με την προσευχή και τον πνευματικό αγώνα. Έτσι μόνο θα έχει καρπούς και θα είναι μια θυσία ευάρεστη στο Θεό. 

"Κόκκινη κάρτα" στο γάμο ομόφυλων προτείνει να μπει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου στην εισήγησή του για το ζευγάρι που παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο στο Δημαρχείο της Τήλου το 2008.

Ο εισαγγελέας υποστηρίζει ότι νομικά ο γάμος μεταξύ των δύο γυναικών, είναι ανυπόστατος, δίνοντας το δικαίωμα στον εισαγγελέα να ασκήσει ως δημόσια αρχή αγωγή "αναγνώρισης της ανυπαρξίας του γάμου μεταξύ δύο προσώπων του ιδίου φύλου, όπως εν προκειμένω, η ενέργεια αυτή δεν αποτελεί επέμβαση στην ιδιωτική ζωή των εν λόγω προσώπων, αλλά προβλεπόμενη από το νόμο διαδικαστική ενέργεια του ενάγοντος εισαγγελέα, που αποτελεί μέτρο αναγκαίο για την προστασία της ηθικής, ενόψει και του ενδιαφέροντος της πολιτείας για την ομαλή διαμόρφωση και λειτουργία των οικογενειακών σχέσεων".

Και συνεχίζει: "Ούτε, εξάλλου, η αγωγή αυτή αποτελεί επέμβαση στην οικογενειακή ζωή των εν λόγω προσώπων, για το λόγο κυρίως ότι στην περίπτωση του «γάμου» δυο προσώπων του ιδίου φύλου το ζητούμενο είναι κατά πόσο υπάρχει μεταξύ των προσώπων αυτών «οικογένεια», η νομική έννοια της οποίας έχει ως σταθερά στοιχεία το γάμο και τη συγγένεια έτσι ώστε να τίθεται στη συνέχεια ζήτημα προστασίας της. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφαση του, έκρινε ότι νομιμοποιείται ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ρόδου να ασκήσει την υπό κρίση αγωγή και ότι η ενέργεια του αυτή δεν συνιστά παράβαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ, δεν έσφαλε, αλλά ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις προαναφερόμενες διατάξεις και οι υποστηρίζοντες τα αντίθετα πρώτος και τρίτος λόγοι της έφεσης πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1372 εδαφ. γ', γάμος που έγινε χωρίς να τηρηθεί καθόλου ένας από τους τύπους που προβλέπονται στο άρθρο 1367 είναι ανυπόστατος".

Μάλιστα, ο εισαγγελικός λειτουργός φτάνει στο σημείο να αναφέρει ότι ως εκδήλωση της προσωπικότητας θα μπορούσε να καταγραφεί και η σεξουαλική ελευθερία, "δηλαδή το δικαίωμα του προσώπου να αναπτύσσει σεξουαλική δραστηριότητα εφόσον, καθόσον, όποτε, όπως και με όποιον θέλει (σε ό, τι αφορά την τελευταία αυτή διάσταση, με την προϋπόθεση, εννοείται, ότι το άλλο πρόσωπο συναινεί). Αυτή δεν εκτείνεται πάντως και σε δικαίωμα του προσώπου να τυποποιεί νομικά τη σχέση του με άλλο πρόσωπο, κυρίως διότι εκεί που ο συντακτικός νομοθέτης θέλησε να καθιερώσει μια παρόμοια υποχρέωση του κοινού νομοθέτη το έπραξε ρητά".

Από την πλευρά του, ο πληρεξούσιος δικηγόρος Β. Χειρδάρης που ασχολήθηκε με την υπόθεση αναφέρει: "Η υπόθεση των γάμων των ομοφύλων που θα εκδικαστεί στον Αρειο Πάγο δίνει την ευκαιρία στον Ανώτατο Δικαστήριό μας να εγκαταλείψει την εσωστρέφεια στην νομολογία του και να προχωρήσει σε μια ερμηνεία της νομοθεσίας που θα είναι σύμφωνη με τα σύγχρονα δεδομένα και τις αλλαγές που έχουν επέλθει στα ήθη και στην κοινωνία".

Εξηγεί πως "οι καιροί έχουν αλλάξει και ήδη πάνω από 10 ευρωπαϊκά κράτη έχουν θεσμοθετήσει νομοθεσία για να μπορούν να συναφθούν γάμοι ομοφύλωνκαι πολλά ανώτατα δικαστήρια σε όλο τον κόσμο δίνουν νομολογιακές λύσεις ακόμα και εναντίον απαγορευτικής νομοθεσίας".

Σύμφωνα με το δικηγόρο, ήδη το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζει νομοσχέδιο που επεκτείνει το σύμφωνο συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια: "Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί η νομιμοποίηση μιας ερωτικής σχέσης μέσω του συμφώνου συμβίωσης να μην επεκταθεί και στην πιο ώριμη και σοβαρή μορφή της σχέσης, τον γάμο. Η λύση δεν πρέπει να είναι κομματιαστή αλλά συνολική. Δεν μπορεί να παραβιάζονται τα δικαιώματα των ομοφύλων όσον αφορά το σύμφωνο συμβίωσης αλλά να μην παραβιάζονται ταυτόσημα δικαιώματα όσον αφορά τον γάμο.

Ας ελπίσομε ότι η νομοθετική και η δικαστική εξουσία θα μπορούν να ανταποκριθούν στα σύγχρονα δεδομένα και θα δώσουν μια λύση που ήδη έχει δοθεί στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη. Ας μην ήμαστε συνεχώς ουραγοί σε όλα...".

Πηγή:news 247

Στην Αθηναϊκή αγορά του «Χρυσού αιώνα» , σαν υψώσει ο ήλιος το μπόϊ του και κάνει τον ιδρώτα ποτάμι, τα συνάφια παρατάνε για λίγο τις δουλειές τους και πιάνουνε την κουβέντα.

- Περικλή, εσύ που τόσα ξέρεις, πες μας τί είναι ευτυχία;

- Ο παππούς ο Θουκυδίδης έλεγε: «Το εύδαιμον το ελεύθερον». Ευτυχία είναι η ελευθερία.

- Και ελευθερία τί είναι;

- «Ελευθερία εστί αγαθή συνείδησις». Έτσι δίδασκε ο σοφός Περίανδρος από την Κόρινθο. Ελευθερία και βίος ενάρετος πάνε πάντοτε μαζί. Θυμάστε τί έλεγε ο δάσκαλος εκείνος, που τον καταδικάσαμε να πιει το κώνειο; «Όποιος παρασύρεται από τις απολαύσεις και τις ηδονές του σώματος, καταντάει δούλος. Κανείς δεν μπορεί να είναι ελεύθερος, εάν δεν είναι κύριος του εαυτού του».

Η ίδια συζήτηση συνεχίζεται, οχτώ αιώνες αργότερα, στην Πόλη των ονείρων μας: Στην Βασιλεύουσα.

Στο κέντρο της λαοσύναξης βρίσκεται ο Μέγας Ιεράρχης Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Το παλάτι και οι άνθρωποι του σκότους δεν αντέχουνε τον χρυσό του λόγο, που στηρίζει τους φτωχούς και ελέγχει τους δυνάστες, γι’ αυτό και τον εξορίζουνε τρείς φορές.

- Πάτερ Ιωάννη Χρυσόστομε, τί είναι ελευθερία;

- Ελευθερία είναι η εικόνα του Θεού στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος από τον Θεό αυτεξούσιος και ελεύθερος. Όπου είναι το πνεύμα του Κυρίου , εκεί είναι και η Ελευθερία. Δεν έχετε ακούσει τί λέει επ’ αυτού και ο Απόστολος Παύλος; «Εσείς αδελφοί μου είστε καλεσμένοι για την ελευθερία. Προσοχή μονάχα, μην πάρετε την ελευθερία ως αφορμή για καλλιέργεια των παθών».

Και από την Πόλη πάμε στα Γιάννενα, χίλια πεντακόσια χρόνια μετά, με πρωταγωνιστές αυτή την φορά τον Αλή πασά και τους ηρωικούς Σουλιώτες.

Παραδοθείτε μωρέ, τους λέει ο Αλή πασάς, κι εγώ θα σας χαρίσω ό,τι λαχταράει η ψυχή σας. Και οι Σουλιώτες του απαντάνε: Η λευτεριά , πασά μου, δεν αγοράζεται ούτε με όλους τους θησαυρούς της γης.

Αφήνουμε τα Γιάννενα και πάμε κατευθείαν στην Τεργέστη . Η κουβέντα για την ελευθερία άναψε για τα καλά. Στο κέντρο της ομήγυρης τον πρώτο λόγο έχει κάποιος από το Βελεστίνο. Ρήγας το όνομά του.

- Αδέλφια μου, μπροστά μας έχουμε δυο ελευθερίες. Την ελευθερία του Γένους και την ελευθερία του ήθους. Για την ελευθερία μας από τους Τούρκους, ένα έχω να πω: Η σκλαβιά πιότερο δεν υποφέρεται. Θα αγωνιστούμε και ό, τι πει ο Θεός. Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή.

Όσο για το ηθικό σύνορο της ελευθερίας να θυμάστε τούτο το ρητό: «Μη κάμεις εις τον άλλον αυτό, που δεν θέλεις να κάμουν εις εσένα». Συλλογάται καλά, όποιος συλλογάται ελεύθερα

Και φτάνουμε στα χρόνια τα δικά μας . Τα χρόνια των μνημονίων, της ταπείνωσης και του εθνικού μας εξευτελισμού.

Είναι ολοφάνερο, ότι ως έθνος σκλαβωθήκαμε. Και σκλαβωθήκαμε, διότι θεωρήσαμε την ευκολία και την άνεση πιο σημαντικές κατακτήσεις από την θεόσδοτη ελευθερία. Και η ειρωνεία είναι, ότι κοντά στην ελευθερία χάνουμε τώρα και τα ευτελή δολώματα των ευκολιών και των ανέσεων.

Έλεγε εκείνος ο ευλογημένος στρατηγός Μακρυγιάννης: «Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης».

Οι σημερινοί Έλληνες χάσαμε την λευτεριά μας, όπως χάνουνε την ελευθερία τους και οι πίθηκοι στην Ινδία: Ειδικά δοχεία καλά στηριγμένα, που έχουνε στόμιο μικρής διαμέτρου, τα γεμίζουν με φυστίκια. Οι πίθηκοι βάζουνε το χέρι τους μέσα, γεμίζουν λαίμαργα την χούφτα τους με φυστίκια αλλά έτσι, όπως είναι κλειστή και γεμάτη η παλάμη τους, είναι αδύνατον να χωρέσει και να βγει από το δοχείο…Στο μεταξύ έρχονται οι επιτήδειοι και τους αιχμαλωτίζουν.

Το παράδειγμα φαίνεται απλό, αλλά έχει το νόημά του: Καμμιά εθνική ελευθερία δεν τα καταφέρνει να ζήσει για πολύ, όταν στις ψυχές των ανθρώπων πεθαίνει η ελευθερία του Πνεύματος και του Ήθους .

14 Μαρτίου 2015

(Σαν σήμερα, το 1957, απαγχονίζεται στην Κύπρο από τους Άγγλους κατακτητές ο γενναίος Αγωνιστής της Ελευθερίας Ευαγόρας Παλληκαρίδης, σε ηλικία μόλις 19 ετών)

Πηγή: Αβέρωφ

Την ώρα που η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι προσηλωμένη στις διαπραγματεύσεις του Eurogroup, η Άγκυρα ανακοινώνει δεσμεύσεις περιοχών τόσο στο Αιγαίο όσο και στο Ιόνιο Πέλαγος, αμφισβητώντας ευθέως τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Προφανώς, οι άκρως προκλητικές σχεδιαζόμενες ενέργειες της Άγκυρας αποσκοπούν κυρίως στην αξιολόγηση της αντίδρασης της νέας ελληνικής κυβέρνησης, στην προβολή των πάγιων τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο (και όχι μόνο), καθώς επίσης στη στροφή τόσο της τουρκικής κοινής γνώμης όσο και των τουρκικών ΜΜΕ προς τα «ελληνοτουρκικά», προκειμένου το δίδυμο Erdoğan-Davutoğlu να αυξήσει τη δημοτικότητά του, ενόψει των επερχόμενων εκλογών του Ιουνίου και «να βάλει κάτω από το χαλί» τα χρόνια και άλυτα εσωτερικά και περιφερειακά προβλήματα της χώρας.

Ο αριθμός των περιοχών, τα όρια τους, καθώς και οι χρόνοι δέσμευσής τους, που παρουσιάζονται στους επόμενους χάρτες, θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως «πρωτόγνωρη τουρκική επιθετικότητα», η οποία φέρνει στη μνήμη μας την κρίση των Ιμίων αναφορικά με τρία χαρακτηριστικά της: το ΧΡΟΝΟ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ, την ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΑΠΕΙΛΗ και τον ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟ. Εξάλλου, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι η Άγκυρα, προκειμένου να προωθήσει τα τουρκικά συμφέροντα, επιλέγει να κινηθεί εκτός του πλαισίου της διεθνούς νομιμότητας. Επιπρόσθετα, επιβεβαιώνεται ότι το παραπλανητικό δόγμα Davutoğlu περί «μηδενικών προβλημάτων της Τουρκίας με τους γείτονές της» παγιώνεται ως «δόγμα πολλαπλών περιφερειακών προβλημάτων», καθώς οι σχέσεις της Τουρκίας με το σύνολο των γειτόνων της έχουν καταστεί συγκρουσιακές και συνιστούν μείζονα απειλή. Φυσικά, τούτο ήταν αναμενόμενο διότι πρόκειται για ένα δόγμα, το οποίο στηρίχθηκε σε τρεις αρχές: στον εθνικισμό, στο συντηρητισμό και στον ισλαμισμό. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι άρχισαν οι αμφισβητήσεις του δόγματος αυτού, με πρόσφατη αυτή του Τούρκου συγγραφέα Ümit Kıvanç, ο οποίος αναφέρει ότι το Στρατηγικό Βάθος του Davutoğlu δεν είναι καθόλου βαθύ, απεναντίας είναι αβαθές. 

Σύμφωνα με ανακοινώσεις της Γεωγραφικής-Υδρογραφικής-Ωκεανογραφικής Διεύθυνσης των Τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων που δημοσιεύθηκαν στην επίσημη ιστοσελίδα της, στις 31-12-2014, στις 24-01-2015 την παραμονή των εκλογών, στις 14-02-2015, στις 21-02-2015, στις 27-02-2015 και στις 28-02-2015, δεσμεύονται για εκτέλεση πυρών οι περιοχές που φαίνονται στο Χάρτη 1.

Ειδικότερα, στις εν λόγω ανακοινώσεις αναγράφονται τα εξής:

- Οι περιοχές Νο 1 και Νο 2 δεσμεύονται από 01-01-2015 έως 31-12-2015, από 05.00 έως 16.00 ώρα για εκτέλεση πυρών, συμπεριλαμβανομένων και τα Σαββατοκύριακα. (σ.σ. Η πρώτη δημοσίευση πραγματοποιήθηκε στις 31-12-2014 και δεν έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα).
- Στις περιοχές Νο 1 και Νο 2 θα πραγματοποιηθούν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ μέχρι την 31-12-2015, από 05.00 έως 16.00 ώρα. (σ.σ. Η πρώτη δημοσίευση πραγματοποιήθηκε την παραμονή των εκλογών στις 24-01-2015 και δεν έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα).
- Η περιοχή Νο 4 δεσμεύεται από 01-01-2015 έως 31-12-2015, για εκτέλεση πυρών κάθε ημέρα πλην Παρασκευής, Σαββάτου και Κυριακής. (σ.σ. Η πρώτη δημοσίευση πραγματοποιήθηκε στις 14-02-2015).
- Η περιοχή Νο 8, μεταξύ Σκύρου, Αγ. Ευστρατίου και Λέσβου, δεσμεύθηκε για εκτέλεση πυρών από 01-03-2015 έως 31-12-2015. Επισημαίνεται ότι, η πρώτη δημοσίευση σε NAVTEX για το έτος 2015 μπορεί να πραγματοποιήθηκε στις 27-02-2015 και στη συνέχεια να αφαιρέθηκε στις 02-03-2015 ύστερα από ελληνική αντίδραση, ωστόσο η περιοχή αυτή περιλαμβάνεται στις μόνιμες περιοχές που δεσμεύουν οι Τούρκοι κάθε έτος, με αριθμό 071, από το 2005 μέχρι σήμερα και θα συνεχίζουν να τη δεσμεύουν για όλο το 2015 βάσει του Ετησίου Προγραμματισμού που δημοσίευσαν στις 28-02-2015 και ο οποίος σύμφωνα με το Χάρτη 2 δεν έχει τροποποιηθεί. (βλ. Βιβλίο: Απόρρητος Φάκελος Τουρκία, σελ. 221-222, Χρήστος Μηνάγιας, Εκδόσεις Κάδμος, 2014).

Εκτός τούτου, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι, στις 14-02-2015, μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, οι Τούρκοι δημοσιοποίησαν μέσω NAVAREA III, ότι θα πραγματοποιηθούν πυρά στις περιοχές Νο 3, Νο 5, Νο 6 και Νο 7 χωρίς να αναγράφουν ότι αυτές ανήκουν στην Ελλάδα, αναφέροντας μόνο ότι οι εν λόγω περιοχές ευρίσκονται στο Αιγαίο Πέλαγος, στο Ιόνιο Πέλαγος και στη Μεσόγειο. Εν τω μεταξύ, σε αντίστοιχες περιπτώσεις άλλων κρατών της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας όπως, Συρία, Ισραήλ, Τυνησία, Αλγερία, Ουκρανία κ.λπ., οι Τούρκοι αφενός αναγράφουν τις περιοχές, αφετέρου παραθέτουν και τις ονομασίες των κρατών στα οποία αυτές ανήκουν. Επισημαίνεται ότι, μέχρι το 2005 στις τουρκικές ανακοινώσεις αναγραφόταν ότι οι περιοχές Νο 3, Νο 5, Νο 6 και Νο 7 ανήκαν στην Ελλάδα. Συνεπώς, μια παρέμβαση της Αθήνας προκειμένου, στις NAVAREA III να αναγράφεται ότι οι εν λόγω περιοχές ανήκουν στην Ελλάδα, θα αποστερήσει από την Άγκυρα οποιαδήποτε «πονηρή» σκέψη ώστε να τις θεωρεί και να τις προβάλει, εμμέσως, ως γκρίζες ζώνες. Αναλυτικότερα:

- Η περιοχή Νο 3 που περιλαμβάνει τμήμα του Θερμαϊκού Κόλπου και της Χαλκιδικής δεσμεύεται από 01-01-2015 έως 31-12-2015, για εκτέλεση πυρών κάθε ημέρα πλην Παρασκευής, Σαββάτου και Κυριακής.
- Η περιοχή Νο 5 δεσμεύεται από 01-01-2015 έως 31-12-2015, για εκτέλεση πυρών. Επισημαίνεται ότι η περιοχή αυτή μεταξύ άλλων περιλαμβάνει το Νότιο Ευβοϊκό Κόλπο, το Στενό Καφηρέα απ’ όπου διέρχονται τα τουρκικά πολεμικά πλοία προκαλώντας εντάσεις, καθώς επίσης το βόρειο τμήμα της νήσου Άνδρου.
- Η περιοχή Νο 6, μεταξύ του Πύργου Ηλίας και Ζακύνθου, δεσμεύεται από 01-01-2015 έως 31-12-2015, για εκτέλεση πυρών κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη από 05.00 έως 21.00 ώρα, καθώς επίσης κάθε Παρασκευή από 05.00 έως 13.00 ώρα.
- Η περιοχή Νο 7, βορείως της Κρήτης, δεσμεύεται από 01-01-2015 έως 31-12-2015, για εκτέλεση πυρών κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο από 05.30 ώρα έως τη δύση του ηλίου, ενώ από 01-04-2015 έως 31-10-2015 δεν θα πραγματοποιείται καμία δραστηριότητα κάθε Σάββατο. Επίσης, δύο περιοχές στην είσοδο του Κόλπου της Σούδας με ακτίνα 1.000 μ. έκαστη και συντεταγμένες (35ο 32΄ 00΄΄ Β και 24ο 13΄ 00΄΄ Α) η πρώτη και (35ο 28΄ 00΄΄ Β και 24ο 11΄ 70΄΄ Α) η δεύτερη αποτελούν πεδία στόχων των πυρών που θα εκτελεσθούν.

Πέραν των παραπάνω, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι οι Τούρκοι από τις 31-12-2014 μέχρι σήμερα διεύρυναν έτι περαιτέρω την κάλυψη του Αιγαίου με περιοχές διεξαγωγής ασκήσεων και εκτέλεσης πυρών. Τούτο αποτυπώνεται ευκρινώς στο Χάρτη 2 που ακολουθεί.

Επιπρόσθετα, στις 17 και 18-12-2014 πραγματοποιήθηκε στη Μαύρη Θάλασσα και στο Μαρμαρά η τουρκική Διακλαδική Άσκηση Διοίκησης και Ελέγχου Εναερίου Χώρου με τη συμμετοχή στρατηγείων και μονάδων του στρατού ξηράς, του πολεμικού ναυτικού και της πολεμικής αεροπορίας με σκοπό, την εξέταση των διαδικασιών διοίκησης και ελέγχου του εναερίου χώρου, τη διακλαδική συνεργασία των μέσων αντιαεροπορικής άμυνας, καθώς επίσης την εκπαίδευση του προσωπικού στις διαδικασίες αεράμυνας και αντιαεροπορικών βολών.

Στη συνέχεια, από 07 έως 13-02-2015 πραγματοποιήθηκε η άσκηση Volkan (Ηφαίστειο)-15/1 στην οποία συμμετείχε το σύνολο των σχηματισμών μάχης και σχηματισμών υποστηρίξεως της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Ο κύριος σκοπός της άσκησης ήταν η διοίκηση, ο έλεγχος και ο συντονισμός μιας μεγάλης κλίμακας αεροπορικής επιχείρησης από μια διοίκηση και συγκεκριμένα τη νεοσυγκροτηθείσα Διοίκηση Πολεμικής Αεροπορικής Δύναμης και Αντιαεροπορικής Αντιπυραυλικής Άμυνας.

Ας σημειωθεί ακόμη ότι οι ασκήσεις που προαναφέρθηκαν αφορούσαν αφενός στην επίδειξη ισχύος των τουρκικών αεροπορικών δυνάμεων, αφετέρου στον επιχειρησιακό έλεγχο αυτών μετά την αναδιοργάνωση τους που ανακοινώθηκε τον Αύγουστο του 2014. Αν βέβαια μαζί με όλα αυτά, συνυπολογισθεί ότι, στις 25-02-2015 οι Τούρκοι δημοσιοποίησαν την ολοκλήρωση των ελέγχων αποδοχής πυραύλων με βεληνεκές 300 χλμ. και την έναρξη παράδοσης αυτών στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας τους, τότε η τουρκική επίδειξη ισχύος προσλαμβάνει ιδιαίτερες διαστάσεις. (βλ. Βιβλίο: Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και Εξοπλισμοί, σελ. 54-58 και 66-74, Χρήστος Μηνάγιας, Εκδόσεις Κάδμος, 2014).

Μια άλλη σημαντική και ιδιαίτερα χαρακτηριστική αλλαγή στην προκλητικότητα της Άγκυρας αποτελεί η πτήση που πραγματοποίησε στις 17-02-2015 ο αρχηγός της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας πτέραρχος Akın Öztürk, ως επικεφαλής σμήνους οκτώ αεροσκαφών F-16, από το Babakle (βορείως Λέσβου) μέχρι το Kaş (βορειοανατολικά Καστελλόριζου). Ειδικότερα, η πτήση αυτή πραγματοποιήθηκε στo διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου, εντός του FIR Αθηνών, σε απόσταση έξη ναυτικών μιλίων από τα νησιά Λέσβος, Χίος, Ψαρά, Ικαρία, Λέρος, Κως και Ρόδος, σε ύψος 150 μέτρα, διανύοντας 740 χλμ σε 50 λεπτά. Για το θέμα αυτό, το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων γνωστοποίησε ότι η πτήση ήταν εκπαιδευτική και πραγματοποιήθηκε για να διαφυλαχθούν τα εθνικά δικαιώματα και συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Ακολούθως, στις 21-02-2015, η Γεωγραφική-Υδρογραφική-Ωκεανογραφική Διεύθυνση των Τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων δημοσιοποίησε τον Ετήσιο Προγραμματισμό των Θαλασσίων Ερευνών με πλοία επιστημονικών ερευνών για το έτος 2015. Από την ανάλυση του εν λόγω τουρκικού κειμένου προκύπτει ότι το πλοίο επιστημονικών ερευνών R/V KOCA PİRİ REİS, από 15 έως 30 Μαΐου 2015, θα πραγματοποιήσει επιστημονικές έρευνες σε 20 περιοχές του βυθού του Αιγαίου, προκειμένου να κατανοηθούν οι κλιματικές αλλαγές που επήλθαν στη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή εδώ και 250.000 έτη. Το εν λόγω πρόγραμμα ερευνών,  που ανατέθηκε στο τουρκικό Ινστιτούτο Θαλασσίων Επιστημών και Τεχνολογίας του πανεπιστημίου Dokuz Eylül Üniversitesi, ξεκίνησε στις 01-01-2014 και θα ολοκληρωθεί στις 01-01-2017. Μάλιστα, το πανεπιστήμιο Memorial University of Newfounland του Καναδά θα συμμετέχει στις έρευνες των Τούρκων, ενώ Καναδοί επιστήμονες θα επιβαίνουν στο πλοίο R/V KOCA PİRİ REİS.

Η σπουδαιότητα των ερευνών αυτών για την ελληνική πλευρά εστιάζεται στο γεγονός ότι εκτός της παρουσίας Καναδών επιστημόνων, αυτές θα πραγματοποιηθούν με έναν ειδικό εξοπλισμό που αποτελείται από ένα έμβολο το οποίο βυθίζεται στον πυθμένα της θάλασσας και εξάγει δείγματα των ιζημάτων-λάσπη από το βυθό. Η διαδικασία λήψης των δειγμάτων και οι σταθμοί που θα πραγματοποιηθούν οι μετρήσεις αμφισβητούν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο και απεικονίζονται στο Χάρτη 3.

Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η δραστηριότητα αυτή αποτελεί συνέχεια αντίστοιχων ανακοινώσεων που δημοσιοποιήθηκαν στο παρελθόν από την τουρκική Γεωγραφική-Υδρογραφική-Ωκεανογραφική Διεύθυνση για έρευνες που θα πραγματοποιούντο τα χρονικά διαστήματα 05-30 Μαρτίου 2012, 25 Ιουνίου-20 Ιουλίου 2012 και 20-30 Μαΐου 2014.

Σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή του Πάντειου Πανεπιστημίου Ευάγγελο Συρίγο, που ασχολείται με το διεθνές δίκαιο και την εξωτερική πολιτική, με κύρια αντικείμενα το δίκαιο της Θάλασσας, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τα Βαλκάνια και τις μειονότητες, η Τουρκία μπορεί να πραγματοποιήσει μέσω των πανεπιστημίων έρευνες στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου για θέματα οικοσυστήματος και βιοποικιλότητας. Η έρευνα μπορεί να περιορισθεί είτε μόνο σε ύδατα (π.χ. ποιότητα υδάτων, περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις κ.λπ.) (1η περίπτωση), είτε να επεκταθεί και σε θέματα που σχετίζονται με το  βυθό των διεθνών υδάτων (υφαλοκρηπίδα) (2η περίπτωση). Στην 1η περίπτωση θεωρητικώς δεν χρειάζεται άδεια από την Ελληνική πλευρά. Αυτό ισχύει για όσο καιρό δεν έχουμε κηρύξει Α.Ο.Ζ. Στην πράξη, όμως, και προς αποφυγή διενέξεων τα κράτη που προτίθενται να προβούν σε ενέργειες στα υποκείμενα ύδατα, ζητούν σχετική άδεια. Αυτό γίνεται διότι είναι τέτοια η φύση των ερευνών που είναι εξαιρετικά δύσκολο για το παράκτιο κράτος να γνωρίζει εάν το διενεργόν την έρευνα σκάφος θα περιορισθεί σε δραστηριότητες επί των υπερκείμενων υδάτων ή θα προχωρήσει σε έρευνες επί της υφαλοκρηπίδας. Για να το ζητήσουμε αυτό, ερμηνεύουμε το άρθρο 300 της σύμβασης που αναφέρεται στην καλή πίστη και το άρθρο 87 παράγραφος 2. Άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, δεν δίδουν άδεια, αλλά απαιτούν εκ των προτέρων γνωστοποίηση των ερευνών (notification). Εάν κηρύξουμε Α.Ο.Ζ., τότε για τις έρευνες θα χρειάζεται άδεια. Στην 2η περίπτωση χρειάζεται άδεια. Την άδεια χορηγεί η ΕΧΑΕ (Επιτροπή Χορηγήσεως Αδειών Ερευνών Θαλάσσης) που είναι διυπουργικό όργανο και συντονίζεται από το υπουργείο Εξωτερικών. Σε περίπτωση που οι έρευνες διεξάγονται από διεθνή οργανισμό, στα όργανα του οποίου συμμετέχει η Ελλάδα, δεν χρειάζεται άδεια. Τεκμαίρεται ότι έχει ενημερωθεί από τη συμμετοχή του στον οργανισμό.  

Στο ίδιο πλαίσιο των τουρκικών προκλήσεων εντάσσεται και η πρόσφατη δραστηριότητα του ιταλικού πλοίου EXPLORA, το οποίο, μετά από τη ελληνική αντίδραση, σταμάτησε τις εργασίες πόντισης καλωδίου και απεχώρησε στις 24-02-2015. Ωστόσο στις 28-02-2015, οι Τούρκοι, εμμένοντας στην παραβατική συμπεριφορά τους, ανακοίνωσαν μέσω NAVAREA III ότι το εν λόγω πλοίο θα πραγματοποιήσει την πόντιση καλωδίου στις περιοχές που φαίνονται στο Χάρτη 4.      

Φυσικά οι προθέσεις της Άγκυρας είναι περισσότερο από προφανείς διότι μέσω του πλοίου EXPLORA, αυτή όχι μόνο αμφισβητεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα, αλλά προχωρά ακόμη περισσότερο στις ήδη μέχρι τώρα αμφισβητήσεις της, οι οποίες χρονολογικά εξελίσσονται ως εξής και φαίνονται στο Χάρτη 5. Αναλυτικότερα, στις 29-11-2007, δύο μήνες μετά τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές της 16 Σεπτεμβρίου, το τουρκικό υπουργείο Ενέργειας και Φυσικών Πόρων δημοσίευσε τις περιοχές ερευνών και εκμετάλλευσης στην Ανατολική Μεσόγειο που απεικονίζονται με κόκκινο χρώμα. Στη συνέχεια, στις 17-06-2011, με την Ελλάδα να βρίσκεται σε πολιτική και οικονομική αστάθεια ενόψει της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, προστέθηκαν οι περιοχές ερευνών που απεικονίζονται με πράσινο χρώμα. Κατόπιν, στις 20-01-2012 και ενώ η Ελλάδα είχε εισέλθει σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο προστέθηκαν οι περιοχές ερευνών που απεικονίζονται με κίτρινο χρώμα.

Την παρούσα περίοδο, με το πλοίο EXPLORA, η Τουρκία επιδιώκει να αμφισβητήσει τη θαλάσσια περιοχή ανατολικά και νότια της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου και της Ρόδου προκειμένου να ολοκληρωθούν οι επιδιώξεις της, οι οποίες απεικονίζονται στο Χάρτη 6. (βλ. Βιβλίο: Απόρρητος Φάκελος Τουρκία, σελ. 92-116, Χρήστος Μηνάγιας, Εκδόσεις Κάδμος, 2014).

Η Τουρκία επιδιώκει κρίση ή ένταση με την Ελλάδα;

Με την είσοδο του 2015, η Τουρκία φαίνεται να βρίσκεται ενώπιον πολύ σοβαρών κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών κινδύνων. Επίσης, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Άγκυρα σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο πιθανόν να αλλάξουν τις πολυδιάστατες ισορροπίες της εσωτερικής πολιτικής της χώρας και να πλήξουν την αλαζονική συμπεριφορά του προέδρου Δημοκρατίας Tayyip Erdoğan. Οι ισορροπίες αυτές αφορούν στις σχέσεις Τούρκων-Κούρδων, σουνιτών-αλεβητών, κυβέρνησης-κομμάτων αντιπολίτευσης και ισλαμιστών-κεμαλιστών.

Επιπλέον, ο Erdoğan αφενός προσπαθεί να συσπειρώσει το κόμμα του, αφετέρου έχει σαν στόχο να διατηρήσει το προφίλ ενός ισχυρού παράγοντα της εσωτερικής πολιτικής, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος αποδυνάμωσης αυτού και απομόνωσης του στο προεδρικό μέγαρο. Πέραν αυτού, με δεδομένο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ήθελαν να δουν τον Ahmet Davutoğlu ως έναν παράγοντα είτε προώθησης, είτε ανοχής των συμφερόντων τους στη Μέση Ανατολή, ο Erdoğan θεωρεί ότι ένας πρωθυπουργός σύμφωνος με τα κελεύσματα των Αμερικανών θα αποτελέσει ένα σημαντικό πολιτικό κίνδυνο για αυτόν. Για το λόγο αυτό θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται πολιτικά είτε ως πρωθυπουργός, είτε ως υπουργός, είτε ακόμη και ως δήμαρχος εφόσον αυτός το κρίνει σκόπιμο.

Συνεπώς, με δεδομένο ότι ο Erdoğan αυξάνει πάντα την ισχύ του μετά τη δημιουργία κάποιας κρίσης, είτε στο εσωτερικό της χώρας είτε στο εξωτερικό, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το ενδεχόμενο προσπάθειας ενεργοποίησης των εθνικιστικών αντανακλαστικών των Τούρκων υπέρ της κυβέρνησης τους, μέσω κάποιας εξαγωγής της κρίσης προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Σαφώς, περισσότερες πιθανότητες συγκεντρώνει η επιδίωξη δημιουργίας κρίσης περιορισμένης κλίμακας, εντοπισμένη σε συγκεκριμένη περιοχή που προφανώς θα προβάλλει διεθνώς τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Επίσης, με δεδομένο ότι η Τουρκία ευρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, εκτιμάται ότι μέχρι τις εκλογές του Ιουνίου 2015 θα πρέπει να υπάρχει σχετική εγρήγορση από ελληνικής πλευράς.

Είναι προφανές ότι το επόμενο χρονικό διάστημα η Άγκυρα θα θελήσει να διαπιστώσει τις ανοχές της νέας ελληνικής κυβέρνησης έναντι της τουρκικής προκλητικότητας και συγκεκριμένα, εάν ο σκοπός, οι προθέσεις, η αποφασιστικότητα και η υποστήριξη της εξωτερικής πολιτικής της είναι απρόβλεπτοι, ενώ δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο, οι Τούρκοι να επιδιώξουν την αυθαίρετη επιβολή τετελεσμένων σε συγκεκριμένες περιοχές.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι, επιβάλλεται μια σοβαρή προετοιμασία για αντιμετώπιση μιας ενδεχόμενης ελληνοτουρκικής κρίσης με υπαιτιότητα της Άγκυρας. Για το λόγο αυτό, κρίνεται σκόπιμο να παρατεθούν οι ακόλουθες σκέψεις που κατά βάση στηρίζονται στο τουρκικό Δόγμα Διαχείρισης Κρίσεων (Kriz Yönetimi):

- Εάν ένα κράτος δεν έχει καλά οργανωμένο το σύστημα πληροφοριών του δεν θα μπορέσει να επιβιώσει. Η άποψη αυτή αναγράφεται στο βιβλίο του Τούρκου Aziz Yakın με τίτλο: İstihbarat, Casusluk ve Casuslukla Mücadele (Πληροφορίες, Κατασκοπεία και Αντικατασκοπεία) που εκδόθηκε από τη Διπλωματική Ακαδημία του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών. Για το λόγο αυτό, η επαναξιολόγηση του συστήματος των εθνικών πληροφοριών της χώρας μας θα συνέβαλε σημαντικά αφενός στην εξάλειψη των παθογενειών του, αφετέρου στον καλύτερο συντονισμό και τον πιο αποτελεσματικό έλεγχο των συνεργαζόμενων Φορέων σε θέματα πληροφοριών. Άλλωστε, ο συντονισμός αποβλέπει στην αποδοτικότητα, ενώ ο έλεγχος εξασφαλίζει τόσο τη νομιμότητα των ενεργειών, όσο την υπέρβαση των ψυχολογικών εμποδίων όταν θα απαιτηθούν ενέργειες που θα λειτουργούν στα όρια της νομιμότητας.

- Η αλληλεπίδραση και η σύνθετη σχέση που υπάρχει μεταξύ πολιτικών, στρατιωτικών, τεχνολογικών, οικονομικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών παραγόντων απαιτούν: πρώτον, τον πλήρη εναρμονισμό των αμυντικών αντανακλαστικών της κυβέρνησης με το νέο περιβάλλον συμβατικών ή ασύμμετρων απειλών που στρέφεται κατά της εθνικής ασφάλειας και των εθνικών συμφερόντων της χώρας μας και τις δυνατότητες που αυτές οι απειλές έχουν. Και δεύτερον, την υιοθέτηση μιας ευρείας αντίληψης αντιμετώπισης των απειλών, κατά βάση μέσω της πρόληψης και της αποτροπής, υιοθετώντας ένα δόγμα που θα εστιάζεται στην επίδραση επί της θέλησης και των δυνατοτήτων του αντιπάλου.

- Τα κύρια χαρακτηριστικά μιας κρίσης είναι η ΑΠΕΙΛΗ, ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ και ο ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ. Συνεπώς, κατά τη διαχείριση κρίσεων απαιτείται ψυχραιμία χωρίς κραυγές, υπερβολές και κινδυνολογία, επιβλητικότητα και ιεραρχία, δεδομένου ότι, δεν θα υπάρχει ούτε συγκεκριμένος τρόπος επίλυσης μιας κρίσης ούτε ο χρόνος και οι επαρκείς πληροφορίες για να ληφθούν σωστές αποφάσεις. Επομένως, τα άτομα που θα κληθούν να διαχειρισθούν μια κρίση θα πρέπει να μπορούν να λάβουν τα μηνύματα όταν αυτή θα πλησιάζει για να προετοιμασθούν έγκαιρα και σωστά.

- Κάθε περιβάλλον έντασης δεν αποτελεί κρίση. Συνεπώς, μια υπέρμετρη-αδικαιολόγητη ενέργεια ή λήψη στρατιωτικών μέτρων από ελληνικής πλευράς χωρίς να έχει υπάρξει εκ των προτέρων σχεδιασμός για την αποτροπή της Άγκυρας να απαντήσει στα μέτρα αυτά, θα αποτελέσει την αιτία δημιουργίας περιβάλλοντος σοβαρής έντασης στον ελληνικό θαλάσσιο και εναέριο χώρο.

- Η κρίση δεν έχει πάντα την έννοια της καταστροφής. Αντίθετα, με τη λήψη και υλοποίηση των σωστών αποφάσεων, αυτή μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία προώθησης των εθνικών συμφερόντων.

Πηγή: GeoStrategy 

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ δέχονται μέ χαρά, ἄν ὄχι καί μέ ἐνθουσιασμό, τό καλό παράδειγμα κάποιου. Σέ μιά κοινωνία πού ἐπικρατεῖ πιά ἡ ἀδικία, τό συμφέρον, τό ἀκόρεστο πάθος τῆς πλεονεξίας, τό θράσος, ὁ ἄκαμπτος ἐγωισμός, ἡ φιληδονία, ἡ φιλοδοξία, ἀλλά καί ἡ φυγοπονία, ἡ ἀπάτη, ἡ κακοβουλία, οἱ δαιμονικές μεθοδεύσεις, ἡ πρόκληση, ἡ ἀνηθικότητα κ.λπ., εἶναι παρήγορο πού οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦν καί δέχονται τή λάμψη τοῦ καλοῦ παραδείγματος. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὑπάρχει ἀκόμα ἡ ἐλπίδα νά βελτιωθεῖ ἡ κοινωνία. Ὁ δρόμος βέβαια εἶναι καί μακρύς καί ἀνηφορικός.

Τό καλό παράδειγμα δέν ὑπάρχει παντοῦ, σέ ἀντίθεση μέ τό κακό πού πλεονάζει καί δημιουργεῖ δυσάρεστες καταστάσεις. Ὡστόσο, γίνεται ἀποδεκτό καί ἀπό ἐκείνους πού εἶναι ἀπρόσεκτοι στήν προσωπική τους ζωή, κατέχουν δημόσιες θέσεις, ἀσχολοῦνται μέ τά κοινά καί συχνά σκανδαλίζουν τούς ἁπλούς ἀνθρώπους. Θά μπορούσαμε νά τό χαρακτηρίσουμε ὁδοδείκτη καί νά τό προβάλλουμε πρός μίμησιν.

Ὑπάρχει ὅμως καί ἡ μεγάλη ἀδυναμία στούς ἀνθρώπους. Ἐνῶ θαυμάζουν τό φωτεινό παράδειγμα κάποιου, ἀπό ἀδυναμία καί διαστροφή μιμοῦνται τό κακό παράδειγμα, τό ὁποῖο θεωρητικά ἀπορρίπτουν! Συμβαίνει αὐτό, γιατί εἶναι κοντόφθαλμοι καί ἀρνοῦνται τήν αἰώνια ζωή. Γι᾿ αὐτούς ὁ Θεός δέν ὑπάρχει ἤ ἄν ὑπάρχει, βρίσκεται πολύ μακριά τους καί δέν χρειάζεται νά ἔχουν σχέση μαζί του. Ἡ ζωή τους κυλάει δίχως Θεό, γι᾿ αὐτό καί ὅλα ἐπιτρέπονται. Θά μποροῦσα νά διατυπώσω καί διαφορετικά τή φράση. Ἡ ζωή τους κυλάει μέ τό διάβολο, γι᾿ αὐτό οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ περιττεύουν.

Ὁ καλοπροαίρετος ὠφελεῖται πνευματικά καί ἀπό τό καλό παράδειγμα καί ἀπό τό κακό. Ἀπό τό καλό παρακινεῖται πρός τήν ἀρετή καί ἀπό τό κακό, γιά νά ἀποφεύγει τήν ἁμαρτία. Μέ αὐτό τόν τρόπο τά βήματά του εἶναι σταθερά πρός τό καλό, συγχρόνως δέ ἀποτελεῖ καί ὁ ἴδιος ἀξιομίμητο παράδειγμα.

Ἐδῶ ὅμως πρέπει νά ποῦμε παρενθετικά ὅτι πολλές φορές στή ζωή βλέπουμε τήν ὑποκρισία νά θολώνει τά πράγματα στή συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων καί νά προβάλλονται ἄτομα, τά ὁποῖα εἶναι πλήρως διεφθαρμένα. Αὐτό συνήθως συμβαίνει στήν τηλεόραση, ὅπου πραγματικά τό μαῦρο καί δυσῶδες ἐμφανίζεται ὡς ἄσπρο καί εὐῶδες! Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στό θέμα αὐτό. Δέν πρέπει νά εἶναι κανείς εὐκολόπιστος, γιά νά μή παρασύρεται ἀπό πρόσωπα πού δέν ἔχουν ἦθος καί ὑπηρετοῦν μόνο τά δικά τους συμφέροντα.

Εἶναι ἀνάγκη νά αὐξηθοῦν οἱ συνειδητοί χριστιανοί καί νά ἀποκτήσει ἡ Ἐκκλησία μεγαλύτερη πνευματική δύναμη. Μόνο ἔτσι μπορεῖ νά ἐλπίζει κάποιος ὅτι ἡ κοινωνία θά βελτιωθεῖ, οἱ ἄνθρωποι θά ἀποκτήσουν ἦθος καί ἡ κακοδαιμονία θά περιοριστεῖ σέ μεγάλο βαθμό.

Πηγή: (Ορθόδοξος Τύπος, 13/3/2015), Θρησκευτικά

Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι.

Τι σημαίνει τον σταυρόν αυτού; Γιατί αυτός ο σταυρός αυτού, δηλ. ο ωρισμένος για κάθε άνθρωπο, τίθεται παράλληλα με τον σταυρό του Χριστού;

Ο σταυρός μας: λύπες και παθήματα της επίγειας ζωής, που για κάθε άνθρωπο είναι δικά του.

Ο σταυρός μας: η νηστεία, η αγρυπνία και οι άλλες ευσεβείς ασκήσεις με τις οποίες ταπεινώνεται η σάρκα και υποτάσσεται, στο πνεύμα. Αυτές οι ασκήσεις πρέπει για τον καθένα να είναι ανάλογες με τις δυνάμεις του και γι' αυτό για τον καθένα είναι δικές του.

Ο σταυρός μας: οι αμαρτωλές μας κλίσεις ή τα πάθη μας, που για κάθε άνθρωπο είναι δικά του. Με μερικά από αυτά γεννιόμαστε, με άλλα μολυνόμεθα στον δρόμο της ζωής.
Σταυρός του Χριστού είναι η διδασκαλία του Χρίστου.

Μάταιος και ανώφελος είναι ο σταυρός μας, έστω και αν είναι βαρύς, αν δεν μεταβληθή σε Σταυρό του Χριστού με το να ακολουθούμε τον Χριστό.

Ο Σταυρός του, για τον μαθητή του Χριστού, είναι Σταυρός του Χριστού. Γι' αυτό ο μαθητής του Χριστού είναι απολύτως πεπεισμένος ότι ο Χριστός άγρυπνα τον παρακολουθεί, ότι ο Χριστός του στέλνει τις θλίψεις σαν απαραίτητη και αναπόφευκτη προϋπόθεσι της χριστιανικής ιδιότητος, ότι καμμιά θλίψις δεν θα τον πλησιάζη, αν δεν σταλή από τον Χριστό, ότι με τις θλίψεις ο Χριστιανός γίνεται του Χριστού, συμμέτοχος του κλήρου Του στη γη και —χάρις σ' αυτό— στον ουρανό!

Ο σταυρός του, για τον μαθητή του Χριστού, γίνεται σταυρός του Χριστού. Γι' αυτό ο αληθινός μαθητής του Χριστού θεωρεί ως μοναδικό σκοπό της ζωής του την εκπλήρωσι των εντολών του Χριστού. Αυτές οι αγιώτατες εντολές γι' αυτόν είναι σταυρός, στον οποίον αυτός συνεχώς ανασταυρώνει τον παλαιόν άνθρωπο συν τοις παθήμασιν αυτού και ταις επιθυμίαις.

Γίνεται λοιπόν φανερό γιατί, για να πάρωμε τον σταυρό μας, χρειάζεται προκαταβολικά να απαρνηθούμε τον εαυτό μας ακόμη και μέχρι σημείου να χάσωμε την «ψυχή» μας.

Τόσο πολύ και τόσο γερά εζυμώθη η αμαρτία με την πεσούσα φύσι μας, ώστε ο Λόγος του Θεού δεν παύει να την ονομάζη «ψυχή» του πεπτωκότος ανθρώπου.

Για να πάρωμε στους ώμους τον σταυρό, πρέπει πρώτα να απαρνηθούμε το σώμα, ως προς τις κακές του επιθυμίες, και να του χορηγούμε μόνον τα απαραίτητα για τη συντήρησι. Πρέπει να δούμε την δικαιοσύνη μας μέσω της απάνθρωπης αδικίας ενώπιον του Θεού· το λογικό μας μέσω του τελείου παραλογισμού· και τέλος, αφού με όλη τη δύναμι της πίστεώς μας αφιερωθούμε στον Θεό και στην αδιάκοπη μελέτη και εφαρμογή του Ευαγγελίου, να απαρνηθούμε το θέλημα μας.

Αυτός που απαρνήθηκε τον εαυτό του κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι ικανός να λάβη τον σταυρό του. Με υποταγή στον Θεό, επικαλούμενος τη βοήθεια του Θεού να του ενισχύση τις ασθενείς δυνάμεις, κοιτάζει άφοβα και χωρίς να σαστίζη την θλίψι που πλησιάζει, ετοιμάζεται μεγαλόψυχα και ανδρεία να την υπομείνη, ελπίζει ότι δι' αυτής θα γίνη κοινωνός των παθημάτων του Χριστού, θα φθάση να ακολουθή μυστικά τον Χριστό, όχι μόνο με τον νου και την καρδιά, αλλά και με τα έργα και με όλη του τη ζωή.

Ο σταυρός είναι βαρύς, όσο εξακολουθεί να είναι «ο σταυρός μας». Όταν μεταβληθή σε «σταυρό του Χριστού» γίνεται ασυνήθιστα ελαφρός: Ο ζυγός μου χρηστός εστι και το φορτίον μου ελαφρόν, είπε ο Κύριος.

Ο μαθητής του Χριστού παίρνει στους ώμους του τον σταυρό, όταν ομολογή ότι του άξιζαν οι θλίψεις που του έστειλε η θεία Πρόνοια.

Ο μαθητής του Χριστού τότε και μόνον τότε βαστάζει τον σταυρό του όπως πρέπει, όταν παραδέχεται, ότι αυτές ακριβώς οι θλίψεις που του έστειλε ο Θεός και όχι άλλες, είναι απαραίτητες για την κατά Χριστόν μόρφωσί του και την σωτηρία του.

Το να βαστάζη κανείς τον σταυρό του με υπομονή, αυτό σημαίνει ότι βλέπει σωστά και έχει επίγνωσι της αμαρτίας του. Στην επίγνωσι αυτή δεν υπάρχει κανένα στοιχείο αυταπάτης. Εκείνος που παραδέχεται ότι είναι αμαρτωλός, και ταυτόχρονα γογγύζει και φωνάζει για τον σταυρό του, δείχνει ότι με την επιπόλαιη επίγνωσι της αμαρτίας του απλώς κολακεύει τον εαυτό του και αυταπατάται.

Το να βαστάζη κανείς τον σταυρό του με υπομονή, αυτό είναι η αληθινή μετάνοια.
Ενώ είσαι καρφωμένος στον σταυρό, εξομολογήσου στον Κύριο επί τα κρίματα της δικαιοσύνης αυτού, πρόλαβε την κρίσι του Θεού, κατηγόρησε τον εαυτό σου, και θα λάβης άφεσι των αμαρτιών σου.

Ενώ είσαι καρφωμένος στον σταυρό, ομολόγησε τον Χριστό, και θα σου ανοιχθούν οι πύλες του παραδείσου.

Από τον σταυρό σου δοξολόγησε τον Κύριο, διώχνοντας μακρυά σου κάθε σκέψι γογγυσμού και πικρίας, θεωρώντας τα σαν έγκλημα και βλασφημία.

Από τον σταυρό σου ευχαρίστησε τον Κύριο για το ανεκτίμητο δώρο, για τον σταυρό σου, για την μεγάλη ευλογία σου, για την ευλογία να γίνης μιμητής του πάθους του Χριστού.

Από τον σταυρό θεολόγησε: Ο σταυρός είναι το αληθινό και μοναδικό σχολείο. Το φυλακτήριο και ο θρόνος της αληθινής θεολογίας. Χωρίς σταυρό δεν υπάρχει ζώσα γνώσις του Χριστού.

Μη ζητάς την χριστιανική τελειότητα στις ανθρώπινες αρετές! Δεν βρίσκεται σ' αυτές! Είναι κρυμμένη στον σταυρό του Χριστού!

Ο «σταυρός σου» μεταβάλλεται σε «σταυρό του Χριστού», όταν ο μαθητής του Χριστού τον βαστάζη με πραγματική επίγνωσι της αμαρτωλότητός του που της πρέπει τιμωρία. Όταν τον βαστάζη με ευγνωμοσύνη προς τον Χριστό, με δοξολογία του Χριστού. Η δοξολογία και ευχαριστία δίνουν στον πάσχοντα πνευματική παρηγοριά. Η ευχαριστία και η δοξολογία γίνονται η υπεράφθονη πηγή της απρόσιτης και ακή¬ρατης χαράς, που υπερπλημμυρίζει την καρδιά, ξεχύνεται στην ψυχή, ξεχύνεται ακόμη και στο σώμα.

Ο Σταυρός του Χριστού και μόνον κατά το σχήμα του είναι για τα σαρκικά μάτια στάδιο σκληρό. Για τον μαθητή όμως και οπαδό του Χριστού είναι το αγώνισμα που δίνει τη μεγαλύτερη δυνατή πνευματική ηδονή. Τόσο είναι μεγάλη αυτή η ευχαρίστησις, ώστε η θλίψις καταπίνεται εντελώς από την ευχαρίστησι, και ο οπαδός του Χριστού στις πιο σκληρές δοκιμασίες δοκιμάζει μόνον ευχαρίστησι.

Η νεαρά άγια Μαύρα έλεγε στον νεαρό σύζυγο της Τιμόθεο, που υπέμενε τα φρικώδη βασανιστήρια και την προσκαλούσε να λάβη μέρος στο μαρτύριο: «Φοβούμαι, αδελφέ μου, μη δειλιάσω, όταν θα ιδώ τα φρικτά βασανιστήρια και τον ηγεμόνα να θυμώνη· μήπως λόγω της ηλικίας μου δεν αντέξω και δεν υπομείνω». Της απάντησε ο μάρτυς:

«Έλπισε στον Κύριο μας Ιησού Χριστό, και τα βασανιστήρια θα γίνουν για σένα λάδι, που θα αλείφη το σώμα σου, και δροσερό αεράκι, που θα ανακουφίση όλους τους πόνους σου».
Ο Σταυρός είναι η δύναμις και η δόξα όλων των απ’ αιώνος αγίων.
Ο Σταυρός είναι ο ιατρός των παθών, ο όλεθρος των δαιμόνων.

Θανατηφόρος είναι ο σταυρός για κείνους, που δεν μετέβαλαν τον «σταυρό τους» σε «σταυρό του Χριστού», που όταν έχουν σταυρό γογγύζουν κατά της θείας Προνοίας, την βλασφημούν, απελπίζονται και απογοητεύονται. Οι αμετανόητοι αμαρτωλοί που δεν θέλουν να συναισθανθούν την αξία του σταυρού τους, πεθαίνουν τον αιώνιο θάνατο και στερούνται, εξ αιτίας της ανυπομονησίας τους, την αληθινή ζωή, την ζωή με τον Θεό. Γι' αυτούς η αποκαθήλωσίς τους γίνεται μόνον για να κατεβούν με την ψυχή τους στον αιώνιο τάφο, στην φυλακή του άδου.

Ο Σταυρός του Χριστού, τον μαθητή του Χριστού που σταυρώνεται επάνω του, τον ανυψώνει από τη γη. Ο μαθητής του Χριστού, ο σταυρωμένος στον δικό του σταυρό, φρονεί τα υψηλά, με τον νου και την καρδιά του κατοικεί στον ουρανό και αξιώνεται να θεωρή τα μυστήρια του Πνεύματος εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.

Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν —είπεν ο Κύριος— απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. Αμήν.

Πηγή: Αγιορείτικη Μαρτυρία, Τριμηνιαία έκσοσις Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου,Ιερόν Ησυχατήριον Παντοκράτορος

Σε Δελτίο Τύπου που εκδόθηκε από το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ανακοινώθηκε, ότι στη συνάντηση της Βουλευτού Β’ Περιφέρειας Θεσσαλονίκης του ανωτέρω κόμματος, κας Σταυρούλας Ξουλίδου με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, στις 5 Μαρτίου 2015, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος μεταξύ των άλλων θεμάτων, αναφέρθηκε και στις Μουσουλμανικές Σπουδές στην Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ

Αθήνα 10 Μαρτίου 2015

Αριθμ. Πρωτ.: 31

Δελτίο Τύπου

Σε Δελτίο Τύπου που εκδόθηκε από το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ανακοινώθηκε, ότι στη συνάντηση της Βουλευτού Β’ Περιφέρειας Θεσσαλονίκης του ανωτέρω κόμματος, κας Σταυρούλας Ξουλίδου με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, στις 5 Μαρτίου 2015, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος μεταξύ των άλλων θεμάτων, αναφέρθηκε και στις Μουσουλμανικές Σπουδές στην Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ

και όπως σημειώνεται «τάχθηκε υπέρ της τροποποίησης της λειτουργίας του συγκεκριμένου Τμήματος σε Πρόγραμμα Σπουδών, όπου οι έλληνες μουσουλμάνοι θα έχουν την δυνατότητα φοίτησης και επιμόρφωσης». Η δήλωση αυτή δεν διαψεύστηκε, από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Καθόσον λοιπόν ισχύει, θεωρούμε ιστορικό και θεολογικό χρέος μας να τοποθετηθούμε έναντι αυτής.

Η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων εκφράζει τη ριζική αντίθεσή της στην πρόταση να οργανωθούν οι Ισλαμικές Σπουδὲς από και στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, στο τελευταίο τεύχος του Περιοδικού της, την «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», θεμελιώθηκε με επιστημονικά και θεολογικά επιχειρήματα, ότι πρόκειται για μία άστοχη και πρωτόγνωρη στην Ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και Θεολογίας μεθόδευση συμφυρμού της Χριστιανικής με την Ισλαμική Θεολογία,αφού είναι διαπιστωμένο και διατυπωμένο ήδη προ πολλών αιώνων από Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας το αγεφύρωτο χάσμα της πίστεως του Ευαγγελίου με την πίστη του Κορανίου.

Ο συμφυρμός αυτός, που επιχειρείται στη Θεολογική Σχολή, προωθείται από γνωστούς για την αποδομητική τους δράση θεολογικοεκκλησιαστικούς κύκλους, οι οποίοι σκόπιμα προβάλουν την πολυθρησκειακή ποικιλία ως συμβατή με την ορθόδοξη πίστη και διδασκαλία. Η μεθόδευση αυτή η οποία προωθείται, από τους ίδιους κύκλους, στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ως μοντέλο συγγραφής και εφαρμογής των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών(Δημοτικού - Γυμνασίου - Λυκείου), επεκτείνεται τώρα και στο θεολογικό χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Σκοπός των προαναφερόμενων μεθοδεύσεων δεν είναι άλλος από την ανίερη ανάμειξη του Χριστιανισμού με το Ισλάμ και τις άλλες θρησκείες, στο πλαίσιο της συρρίκνωσης της Ορθοδοξίας και της επιβολής και επικράτησης της Πολυθρησκείας ή της Πανθρησκείας στη χώρα μας.

Με την παραπάνω δήλωση του Αρχιεπισκόπου, δίνεται η εντύπωση, κατά την γνώμη μας, ότι η επιχείρηση της πνευματικής αποδόμησης της Ορθόδοξης Παράδοσης, μέσω των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας μας, εγκρίνεται και επιδοκιμάζεται, αντί να προκαλεί την αντίδραση και την αφύπνιση των πνευματικών Πατέρων και Ηγητόρων της Διοικούσας Εκκλησίας μας.

Η Ένωσή μας έχει εκφράσει επανειλημμένως τις ανησυχίες της, αιτούμενη διαρκώς την παρέμβαση της Διοικούσας Εκκλησίας μας, η οποία, ωστόσο, έως σήμερα, ως προς τη μετατροπή του Μαθήματος των Θρησκευτικών σε πολυθρησκειακό μάθημα, σιωπά. Στην περίπτωση όμως των Ισλαμικών Σπουδών, που ήδη επίκειται η εγκαθίδρυσή τους εντός της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, παρατηρούμε ότι δεν σιωπά απλώς, αλλά και επικροτεί και ευλογεί!!

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος και η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος έχουμε τη βεβαιότητα, ότι, συνεχίζοντας την παράδοση των Αγίων Πατέρων, θα εκπληρώσουν το χρέος τους και θα αναλάβουν την ιστορική τους ευθύνη, για τη στήριξη της καλλιέργειας της χριστιανικής και θεολογικής παιδείας στα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων ενεργώντας με κριτήρια την πίστη και το πνευματικό συμφέρον του γένους μας, δηλώνει ακόμη μία φορά, ότι δεν είναι αντίθετη στη λειτουργία Ισλαμικών Σπουδών στην Ελλάδα, αλλά είναι αντίθετη με τον τρόπο και τον τόπο που αυτές οργανώνονται, διότι είναι σαφές ότι η οργάνωση αυτή υποκρύπτει συμβολικές και οντολογικές σκοπιμότητες ως προς τον μελλοντικό ρόλο, τον χαρακτήρα και το σκοπό της Θεολογικής Σχολής.

Το εγχείρημα αναμείξεως της Αποκαλυπτικής Χριστιανικής Πίστης με το Κοράνιο και τη θρησκεία του Ισλάμ στο Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, θεωρούμε ότι είναι πρωτόγνωρο και αθεμελίωτο και από επιστημονικής και από ηθικής και από θεολογικής πλευράς.

Για όλα τα παραπάνω και παρά τον σεβασμό και την αγάπη που τρέφομε, προς το Σεπτό Πρόσωπο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, δηλώνουμε ότι, λυπούμαστε βαθύτατα και εκφράζουμε έντονα τη ριζική διαφωνία μας για την απρόσμενη δήλωσή του, η οποία φανερώνει ότι, όχι μόνον δεν προβληματίζεται, αλλά αντίθετα, υιοθετεί και εγκρίνει την ίδρυση εισαγωγικής κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ από ομάδα καθηγητών του Τμήματος Θεολογίας.

Το ΔΣ της ΠΕΘ 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΠΕΘ

Πηγή: Θρησκευτικά

Aς δούμε τη συμμετοχή της ελληνικής γλώσσας στη γερμανική η οποία κυριάρχησε τον αιώνα που έφυγε σε μεγάλο βαθμό στον ευρωπαϊκό χώρο. Κατ’ αρχήν ο Μαρτίνος Λούθηρος, για να δημιουργήσει την Γερμανική γραμματική αντέγραψε την αρχαία Ελληνική γραμματική.

O μεγάλος μουσουργός Beethoven επαναλάμβανε συχνά εκφράσεις από Όμηρο: «Όπως ο σοφός Οδυσσέας έτσι ξέρω και εγώ να βοηθώ τον εαυτό μου», Στα σημειωματάριά του βρίσκει κανείς γραμμένη με πένα την εξής πρόταση: «Ο Σωκράτης και ο Ιησούς είναι τα πρότυπά μου». Έδινε ακόμη έναν πρωτότυπο ορισμό της διασκέδασης, που θα έπρεπε να προβληματίσει πολλούς νεοέλληνες: «Διασκέδαση σημαίνει, να είναι κανείς μόνος με τους αρχαίους Έλληνες». Από την Ιλιάδα αποστήθισε ένα στίχο και τον επαναλάμβανε τακτικά. Επεδίωκε δε να υλοποιήσει το νόημα του στίχου στη ζωή του. «Ότι δε θα ήθελα άπραγος να βυθιστώ στη σκόνη, άδοξος όχι, πρώτα κάτι μεγαλειώδες θα τελειώσω, το οποίο θα ακούν κι’ οι κατοπινοί» (Ιλιάδα, Ραψωδία Χ, στίχοι 304-305).

Το αντίτυπο της Οδύσσειας το οποίο διάβαζε (μετάφραση J.H.Voss) είναι γεμάτο υπογραμμίσεις, ιδιαίτερα σ’ εκείνα τα σημεία που θεωρούσε ότι αντικατοπτρίζονταν οι καταστάσεις της εποχής του. Το αντίτυπο αυτό του Beethoven φυλάσσεται σήμερα στη βιβλιοθήκη του Βερολίνου. Ορισμένους από τους στίχους του Ομήρου με τους οποίους αισθάνονταν ότι ταυτίζεται και εκφράζεται είναι οι εξής, όπου διακρίνει κανείς τις δοκιμασίες και την αντοχή του Οδυσσέα να ξαναζούν στον μουσουργό. Η καρδιά μου στο στήθος σκλήρυνε από καιρό στον πόνο γιατί έζησα πολλά και πολλά πέρασα (Μοιάζει με τους στίχους της Οδύσειας υ 18-19, ή τ 377-378, διότι ενδέχεται να μην μεταφέρονται ακριβώς οι στίχοι του Ομήρου, αλλά με κάποια τροποποίηση) Όμως και από την άλλη όλη την οδύνη του Οδυσσέα αντικατοπτρίζεται στον εξής στίχο του Ομήρου. Αυτά τραγούδησε ο περίφημος Δημόδοκος, μα ο Οδυσσέας έλιωσε στο πόνο και δάκρυα κύλησαν στα ματόκλαδα και μάγουλα. (Οδύσεια, Ραψωδία θ, στίχοι 541-542) Ίσως ο μουσουργός αισθανόταν μία συγγενική σχέση στην τραγικότητα με τον Όμηρο, διότι κατά σύμπτωση ο ποιητής λέγεται ότι ήταν τυφλός, ενώ ο μουσουργός έχανε όλο και περισσότερο την ακοή του.

Τα τετράδια του έτους 1823 παρουσιάζουν ότι ο ανεψιός ήταν σε θέση να διαβάζει τους Έλληνες τραγικούς. Σ’ ένα άλλο σημειωματάριο διαβάζουμε μία αφιέρωση με την οποία δωρίζει στον ανεψιό του Karl, τους βίους του Αριστείδη και του Θεμιστοκλή και όπου του επισημαίνει και του εύχεται να είναι δίκαιος σαν τον πρώτο και τολμηρός σαν τον δεύτερο και έτσι όπως λέει μέσα από την γλώσσα να αντιληφθεί το πνεύμα της αρχαιότητας.Όταν κάποτε γνώρισε τον ανεψιό του στον Άγγλο μουσικό Edward Schulz του είπε: «Μπορείτε να του δώσετε οποιοδήποτε αίνιγμα στα ελληνικά. Ο μικρός Οιδίποδας μπορεί να το λύσει γιατί γι’ αυτόν, σ’ αυτήν τη γλώσσα, δεν υπάρχει κανένα μυστικό». Ο Robert Schumann έλεγε ότι, όταν τον κατελάμβαναν μεγάλη θλίψη και απαισιοδοξία ότι έβρισκε παρηγοριά και δύναμη στο ξεφύλλισμα του Ομήρου. Ο Franz Schubert έγραψε συνολικά 600 τραγούδια, τα 40 από αυτά σχετίζονται με την Αρχαία Ελλάδα, όπως: „Γανυμήδης“, „Ιφιγένεια“, „Αντιγόνη“, „Ο αποχαιρετισμός του Έκτορα“.

Ο Franz Liszt έγραφε σ’ ένα γράμμα του: «αισθάνομαι ότι ο Όμηρος και ο Πλάτων με τριγυρίζουν. Τους σπουδάζω καθημερινά, τους σκέπτομαι, τους καταπίνω». Ο Mozart, η άλλη μεγαλοφυία της μουσικής μεταξύ άλλων έγραψε την 41ή συμφωνία που την ονόμασε «του Διός» (Juppiter-Symphonie), αλλά και τρείς όπερες οι οποίες έχουν αρχαία ελληνικά θέματα. Αυτές είναι: ο «Απόλλων και ο Υάκινθος», ο «Μιθριδάτης, ο Βασιλιάς του Πόντου» και ο «Ιδομενέας, ο Βασιλιάς της Κρήτης». Ο Johann Wolfgang von Goethe (1749 – 1832) που διάβαζε ήδη στα δέκα του τον Όμηρο έλεγε: „Ό,τι είναι η καρδιά και ο νους για τον άνθρωπο, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα“. Μια άλλη μεγάλη μορφή των γερμανικών γραμμάτων ήταν ο Friedrich Schiller (1759-1805), πολύπλευρος επιστήμονας, λογοτέχνης και κατ’ εξοχήν ελληνιστής. Ως άνθρωπος του πνεύματος και μάλιστα ως ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της γερμανικής γραμματείας ο Schiller εντρύφησε βαθειά στην αρχαία ελληνική παιδεία και φιλοσοφία.

Παραλλήλιζε στην καθημερινή του ζωή πολλά ρητά του Αριστοτέλη, τόσο με τις προσωπικές του καταστάσεις όσο και με τις κοινωνικές. Ο Όμηρος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Πλούταρχος, ο Λουκιανός είναι για τον Schiller η αληθινή χαρά της ζωής. Ο αυστριακός αρχαιολόγος και συγγραφέας Έγκον Φρίντελ (Egon Friendel) στο βιβλίο του “Πολιτική ιστορία της αρχαίας Ελλάδος” το 1938, έγραφε: “Οι αρχαίοι Έλληνες είναι το πλουσιότερο και υποδειγματικότερο, συναρπαστικότερο και φαντασμαγορικότερο θεατρικό θέαμα του κόσμου, και η οικουμένη είναι το αιώνιο και μεταβλητό, κριτικό και αφοσιωμένο κοινό τους”. Ειδικότερα για την ελληνική γλώσσα έλεγε ίδιος: “ Το πρώτο και μεγαλύτερο καλλιτεχνικό δημιούργημα των Ελλήνων είναι η γλώσσα τους το εκπληκτικό γνώρισμα της οποίας είναι η γλωσσοπλαστική της ικανότητα και η ελευθερία σύνταξης η οποία λείπει ολότελα από τη λατινική και τις θυγατρικές της γλώσσες”.

Η ελληνική παιδεία επηρέασε σε μεγάλο βαθμό ανεξαίρετα όλες τις επιστήμες στην Γερμανία και όχι μόνο τις θεωρητικές. Μάλιστα πολλοί εκτιμούν ότι η επιλογή της Γερμανίας να θεμελειώσει το εκπαιδευτικό της σύστημα στην κλασική ελληνική παιδεία της χάρισε αυτή την ραγδαία επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη. Ο πυρηνικός φυσικός Dr. Werner Heisenberg που τιμήθηκε με το βραβείο Nobel το 1932 είπε στο λόγο του κατά την τελετή της βράβευσής του από την Σουηδική Ακαδημία: «Η μεγαλύτερη πνευματική μου άσκηση ήταν η θητεία μου στην αρχαία ελληνική». Με στατιστικά στοιχεία οι ελληνικές λέξεις στην γερμανική δίνονται με τον παρακάτω πίνακα:

Απλές ελληνικές 2.384 Σύνθετες γερμανικές 7.043 Παράγωγες ελληνικές 6.507 Συνθέσεις από: Krise (184), Phase (198), Zone (214) 596 Klima (224), Therapie (207), Oeko – (380), Theater (313), Technik (412), Musik (489), Problem (418), Programm (565), System (677), Energie (618), Politik (676) 4.980 Σ Υ Ν Ο Λ Ο 21.509

Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι μόνο των αρχαίων θεών, ημιθέων ή ηρώων αλλά και η γλώσσα που εξέφρασε στη συνέχεια την κοσμοθεωρία του Χριστιανισμού δια των Ευαγγελίων. Στην ελληνική γράφτηκε απ’ ευθείας η Καινή Διαθήκη η οποία θεωρείται το περισσότερο θεόπνευστο βιβλίο. Η Παλαιά Διαθήκη περισσότερο ιστορικό βιβλίο μεταφράστηκε και αυτό στην ελληνική από τους 72 λόγιους Εβραίους επί Πτολεμαίου του Β΄ του Φιλάδελφου. Η διάδοση των ηθικών αξιών στη συνέχεια έγινε από τον απόστολο των εθνών Παύλο ο οποίος κήρυξε αλλά και έγραψε τις επιστολές του στην ελληνική γλώσσα. Για την ομορφιά που έδωσε η ελληνική γλώσσα σε μια θρησκεία αγάπης όπως αυτή του Χριστιανισμού θα δανεισθώ τα λόγια του γερμανού ποιητή Johann Wolfgang von Goethe (1749 – 1832): «Άκουσα το Ευαγγέλιο στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης σε όλες τις γλώσσες. Η ελληνική αντήχησε σαν άστρο που εμφανίζεται τη νύχτα».

Πηγή: Πεμπτουσία

Συγκλονιστικό απόσπασμα ομιλίας του μακαριστού Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Σεβαστιανού για την παρθενία και την καθαρότητα της νεολαίας μας. Χαρακτηριστικά λέει: "Σεις παλεύετε σήμερα και νικάτε, με τα σύγχρονα φόβητρα, που είναι τα θέλγητρα του αμαρτωλού κόσμου"!

Όταν ο Δαβίδ κατώρθωσε να συνενώση τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ σε ενιαίο κράτος με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, ο περιού­σιος λαός γνώρισε πολλά μεγαλεία. Μία από τις δόξες των ημερών εκείνων ήταν και οι «δυνατοί», ένα επίλεκτο σώμα από τριάντα άνδρες, προικισμένους με σπάνια χαρίσματα. Λέγοντας «δυνατοί» ας εννοή­σουμε: πρωτοπαλλήκαρα, ήρωες, γενναίοι, «λοκατζήδες», λεβέντες...

Ο Θεός ευλογούσε πλούσια το δωδεκάφυλο και ανέδειχνε κάθε είδους ταλαντούχα πρόσωπα. Και ο πανέξυπνος Δαβίδ έψαχνε, τα εύρι­σκε και τα αξιοποιούσε κατά τον καλύτερο τρόπο. Οι «δυνατοί» ήταν γι’ αυτόν η προσωπική του φρουρά, το δεξί του χέρι στις πολεμικές επιχει­ρήσεις, το στήριγμά του σε δύσκολες ώρες, η χαρά του και το καύχημά του.

Στα χρόνια που ο Δαβίδ καταδιώκοταν από τον Σαούλ και αναγκαζόταν να ζη στα βουνά και στις ερημιές της Ιουδαίας, ακολουθείτο από τετρακόσιους στρατιώτες. Ήταν βέβαια λίγοι, μα πολύ σκληραγωγημέ­νοι. Η πρώτη «μαγιά» των δυνατών βρέθηκε σ' αυτά τα πρόσωπα. Να, πως τους εγκωμιάζει το Ιερό κείμενο:

«Ισχυροί, δυνατοί άνδρες παρατάξεως πολέμου

αίροντες θυρεούς και δόρατα,

και πρόσωπον λέοντος τα πρόσωπα αυτών,

και κούφοι ως δορκάδες επί των ορέων τω τάχει».

(Α' Παραλ. 12,9)

Μάλιστα. Γρήγοροι σαν ζαρκάδια! Φοβεροί σαν λιοντάρια! Άνδρες δυνατοί!

Αργότερα μπόρεσε να επιλέξη και από τον ευρύτερο χώρο του Ισραηλιτικού λαού. Ο αριθμός τους έφθανε τους τριάντα. Φαίνεται ότι ήταν διαιρημένοι ανά τρεις: Δέκα τριάδες. Η μεγάλη δόξα ανήκε σ' αυτούς που βρίσκονταν στην πρώτη τριάδα, φαίνεται ότι αν κάποιος απ’ όλους πάθαινε κάτι, αν λ.χ. σκοτωνόταν στον πόλεμο, αν αρρώσταινε, αν γερνούσε... τον αντικαθιστούσαν με άλλον, ώστε ο αριθμός να παραμένη ο ίδιος. Κάποιος που βρισκόταν σε κατώτερη τριάδα, υπήρχε δυνατότητα να ανεβή πιο πάνω. Το μεγάλο όνειρο ήταν ν' αξιωθή κα­νείς να φθάση στην πρώτη τριάδα, στους «τρεις δυνατούς», φαίνεται ότι ωρισμένες φορές μία τριάδα ανελάμβανε κάποια ειδική αποστολή, ανεξάρτητα από τους άλλους. Τα μέλη κάθε τριάδος ωνομάζονταν «τρεις δυνατοί», αλλά κυρίως χαρακτηρίζονταν έτσι αυτοί που ανήκαν στην πρώτη τριάδα.

Αυτά τα συμπεραίνουμε από διάφορες φράσεις της Γραφής, σαν τις επόμενες, οι οποίες ας σημειωθή είναι κάπως δυσνόητες:

«Αυτός -ο Ελεάζαρ- ήταν στους τρεις δυνατούς» (Α' Παραλ. 11, 12). «Αυτά κατώρθωσαν οι τρεις δυνατοί» (Β' Βασιλ. 23, 17). «Και αυτός -ο Αβεσσά- είχε όνομα στους τρεις· ήταν ένδοξος σ' αυτούς και αρχηγός τους, αλλά ως τους τρεις δεν έφθασε» (Β' Βασ. 23,18-19). «Και σ' αυτόν -τον Βαναία- υπήρχε όνομα στους τρεις δυνατούς· ήταν ο ενδοξότερος ανάμεσα στους τριάντα, αλλά δεν ερχόταν στους τρεις» (Α' Παραλ. 11, 24-2'δ).

Σε κρίσιμες πολεμικές ώρες, η επέμβασις των δυνατών υπήρξε αι­τία εθνικής σωτηρίας.

Οι δυνατοί πάλι έσωζαν την αξιοπρέπεια του Ισραηλιτικού λαού από τα ονειδιστικά λόγια των «εκγόνων του Ραφά», των Ραφαΐμ .

Να κάνουμε μία επεξήγησι γι' αυτούς τους τελευταίους. Στην Πα­λαιστίνη εκτός από τις φυλές των Χαναναίων υπήρχε και μία φυλή γι­γάντων -οι Ραφαΐμ - οι οποίοι θεωρούνται αρχαιότεροι από τους Χαναναίους. Αλλά και όταν εξέλιπε αυτή η φυλή, λείψανα εναπόμειναν εδώ κι εκεί. Στους Φιλισταίους λ.χ. συχνά εμφανίζονται γίγαντες. Ο βα­σιλεύς της Βασάν Ωγ που νικήθηκε από τον Μωυσή ανήκε στους γί­γαντες, και το κρεββάτι του είχε μάκρος εννέα πήχεις!

Όταν κάποιος από τους Ραφαΐμ ξεπρόβαλλε εμπρός στο Ισραηλιτικό στρατόπεδο και προσκαλούσε σε μονομαχία και εξαπέλυε εξευτε­λιστικά λόγια και εμποιούσε τρόμο, ποιος μπορούσε να τον αντιμετωπίση; Μόνο ένας από τους δυνατούς.

Στο Α' Παραλειπομένων διαβάζουμε τα εξής: «Μετά ταύτα συνεκροτήθη πόλεμος με τους Φιλισταίους στην Γαζέρ. Τότε επάταξε ο Σοβοχαί ο Χουσαθίτης τον Σαφού, που ήταν απόγονος των γιγάντων και τον εταπείνωσε. Και πάλι έγινε πόλεμος με τους Φιλισταίους και ο Ελλανάν ο γυιός του Ιαΐρ επάταξε τον Λαχμί τον αδελφό του Γολιάθ του Γεθθαίου^˙ το ξύλο του δόρατος (του Λαχμί) ήταν σαν το αντί του αργα­λειού. Και πάλι έγινε πόλεμος στην Γεθ, και εμφανίσθηκα άνδρας υπερ­μεγέθης, που είχε τα δάκτυλα έξι-έξι, συνολικά εικοσιτέσσερα, και ήταν απόγονος των γιγάντων είπε λόγια που εξευτέλιζαν τον Ισραήλ. Αυτόν τον κατενίκησε ο Ιωνάθαν που ήταν γυιός του Σαμά, του αδελφού του Δαβίδ» (20, 4-7).

Για να μπορέσουν τώρα ο Σοβοχαί και ο Ελλανάν και ο Ιωνάθαν να συγκρουσθούν με γίγαντες και να τους εξουδετερώσουν, φαντάζε­σθε τι φοβερή δύναμι και παλληκαριά θα διέθεταν.

Από τα χειρότερα που μπορούσαν να συμβούν στον Ισραηλιτικό λαό ήταν να φονευθή ο βασιλεύς στη μάχη. Αλλά οι δυνατοί στέκονταν πλάι του. Και σε κρίσιμες στιγμές επενέβαιναν και του έσωζαν την ζωή του. Σχετικά διαβάζουμε στο Β' Βασιλειών:

«Και έγινε πάλι πόλεμος των Φιλισταίων με τον Ισραήλ. Και κα­τέβηκε ο Δαβίδ με τους στρατιώτες του και επολέμησαν τους Φιλισταίους. Και απέκαμε ο Δαβίδ. Τότε ο Ιεσβί που καταγόταν από τον Ραφά (ήταν δηλ. γίγαντας), με δόρυ που ζύγιζε τριακόσιους σίκλους (*) χαλκού, με μεγάλο σπαθί στην μέση, ήταν έτοιμος να σκοτώση τον Δα­βίδ. Αλλά ο Αβεσσά, ο γυιός της Σαρουΐας του συμπαραστάθηκε· χτύ­πησε τον Φιλισταίο και τον θανάτωσε» (21, 15-17).

Άλλος λοιπόν δυνατός, ο Αβεσσά, έσωσε τον Ισραήλ από μεγά­λη συμφορά. Αυτός μάλιστα ήταν και ανεψιός του Δαβίδ, αφού η Σαρουΐα ήταν αδελφή του βασιλέως.

Όπως κάθε λαός της αρχαιότητος είχε τους ήρωές του (πρβλ. για τον ελληνικό χώρο, Ηρακλή, Θησέα, Οδυσσέα, Αχιλλέα, Μ. Αλέξαν­δρο...) και εξυμνούσε τα μεγάλα κατορθώματά τους, έτσι γινόταν και στον Ισραήλ με τους τριάκοντα δυνατούς. Οι εντυπωσιακές ανδραγαθίες τους φέρονταν από στόμα σε στόμα. Γέμιζε καύχησι ο Ισραηλίτης όταν εγκωμίαζε αυτούς τους ηρωικούς άνδρες. Και τα μικρά παιδιά όπως σήμερα θαυμάζουν κάποιο σπουδαίο αθλητή ή ποδοσφαιριστή, τότε, στον Ισραήλ, καμάρωναν τους «δυνατούς».

Περίφημος ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν ο Βαναίας (ή Βεναΐας), ο γυιός του Ιωδαέ που καταγόταν από την Καβασεήλ, μία κωμόπολι στα όρια Ιουδαίας και  Ιδουμαίας. «Αυτώ όνομα εν τοίς τρισί τοις δυνατοίς». Έβγαλε μεγάλο όνομα. Ιδιαίτερα μνημονεύονται τρεις ηρωικές του πράξεις. Η πρώτη, ότι μπόρεσε να καταβάλη δύο δυνατούς Μωαβίτες που είχαν την ρώμη λέοντος. «Επάταξε τους δύο αριήλ Μωάβ» (Α' Παραλ. 11,22). Αριήλ σημαίνει λέων(**). Φαίνεται ότι αυτοί oι δύο φο­βεροί Μωαβίτες προκαλούσαν τους Ισραηλίτες, και είχαν γίνει φόβος και τρόμος. Η δύναμίς τους, τρομερή. Και όμως ο Βαναίας τους εφόνευσε και τους δύο, και κατέβαλε την μωαβιτική έπαρσι.

Σ' εκείνα τα χρόνια υπήρχαν πολλά δάση στην Παλαιστίνη, και φιλοξενούσαν άγρια θηρία, λιοντάρια, αρκούδες κλπ. Κάποιες φορές μπο­ρούσε ένα λιοντάρι να πέση σε κατοικημένη περιοχή και να κατασπά­ραζη τους ανθρώπους. Κλείνονταν τότε στα σπίτια τους. Κανένας δεν τολμούσε να ξεμυτίση. Η ζωή μιας ολόκληρης πόλεως νεκρωνόταν. Σε μία τέτοια περίπτωσι ο ηρωικός Βαναίας βγήκε από το σπίτι του και εξουδετέρωσε τον λέοντα. «Επέταξε τον λέοντα εν μέσω του λάκκου εν τη ημέρα της χιονός». Όταν έρριχνε χιόνια, τα λιοντάρια έσπευδαν σε κατοικημένες περιοχές προς αναζήτησι λείας. Ένα λοιπόν απ' αυτά γλύστρησε κι έπεσε σε λάκκο. Μη μπορώντας να βγη από εκεί εβρυχάτο και σκορπούσε τρόμο. Κανείς δεν τολμούσε να το πλησιάση. Ο γεν­ναίος όμως Βαναίας δεν εδίστασε να κατεβή στον λάκκο παρ’ όλη την ολισθηρότητα του χιονιού και να συγκρουσθή με το άγριο θηρίο. Κατά­φερε να το φονεύση.

Ο ίδιος κατέβαλε και κάποιον «πεντάπηχυν» Αιγύπτιο. Το παρά­στημα και η δύναμις αυτού του Αιγυπτίου ήταν το κάτι άλλο. Πανύψη­λος, πέντε πήχεις ύψος! Ενδεικτικό της ισχύος του ήταν το πελώριο δόρυ που κρατούσε στο χέρι, «ως αντίον υφαινόντων» και ως «ξύλον διαβάθρας», σαν το «αντί» του αργαλειού και σαν ξύλινη γέφυρα που οδηγεί από το πλοίο στην ξηρά! Κι αυτός προκαλούσε την ανδρεία των Ισραηλιτών. Τότε ο Βαναίας ήρθε σε συνάντησί του κρατώντας, παρα­καλώ, σαν όπλο του ένα ραβδί! Κατάφερε όμως ν' αρπάξη από τον Αι­γύπτιο το τεράστιο δόρυ και να τον φονεύση μ’ αυτό· «και απέκτεινεν αυτόν εν τω δόρατι αυτού».

«Ταύτα εποίησε Βαναίας». Παρ' όλο που δεν ανήκε στην πρώτη τριάδα των δυνατών.

Σ' όλη του την βασιλεία ο Δαβίδ τον είχε δεξί χέρι, φρουρό, αρχισωματοφύλακα, μέλος του βασιλικού μυστικοσυμβουλίου. Αλλά και ο Σολομών για να εδραιωθή καλά στον θρόνο βρήκε μεγάλη υποστήριξι από τον Βαναία τον υιόν Ιωδαέ. Το πρόσωπό του υπολογιζόταν όπως του αρχιερέως Σαδώκ και του προφήτου Νάθαν (Πρβλ. Γ’ Βασιλειών, κεφ. 1ον).

Αλλά και ο Αβεσσά διέπραξε εντυπωσιακά ανδραγαθήματα. Τον αναφέραμε και προηγουμένως. Ήταν ανεψιός του Δαβίδ, και στις διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις που έκανε ο βασιλεύς για να στερεώ­ση το δωδεκάφυλο, διέπρεπε. Όταν χρειαζόταν να διαιρεθή το στρά­τευμα σε δύο-τρία μέρη, γιατί έτσι το απαιτούσε κάποια πολεμική ανάγ­κη, στο ένα μέρος επικεφαλής ετοποθετείτο ο Αβεσσά (Β' Βασιλ. 18, 2).

Στα πρώτα χρόνια όταν ο Δαβίδ καταδιωκόταν από τον Σαούλ, ο Αβεσσά αποτελούσε μεγάλο στήριγμα του θείου του. Όταν κάποτε ο Δαβίδ απεφάσισε να μπη μέσα στο στρατόπεδο του Σαούλ, να πλησιά­ση στην σκηνή του, να του πάρη το δόρυ και το παγούρι του νερού και ν' απομακρυνθή για να φωνάξη αργότερα από μακρυά ότι δεν μισεί τον Σαούλ και δεν αφαιρεί την ζωή του παρ' όλο που μπορεί να το κάνη, σ' αυτή τη παράτολμη νυκτερινή επιχείρησι, ο Δαβίδ συντροφευόταν μόνο από τον Αβεσσά (Α' Βασιλ. 26, 6-9). Κανείς άλλος δεν είχε κουρά­γιο να τον ακολουθήση.

Όταν ο Αβεσσαλώμ  έκανε πραξικόπημα κατά τού Δαβίδ, και ο βασιλεύς περνούσε δραματικές ώρες, ο Αβεσσά στεκόταν δίπλα του, έτοιμος να προσφέρη κάθε βοήθεια. Τότε συνέβη κάποιος συγγενής του Σαούλ, ο Σεμεί να υβρίζη και να εξευτελίζη τον Δαβίδ, οπότε ο Αβεσσά πρόβαλε στην μέση να υπερασπισθή τον βασιλέα. Και αν ο μεγαλόψυχος βασιλεύς δεν τον συγκρατούσε, ήταν έτοιμος να αποκε­φαλίση τον υβριστή (Β' Βασιλ. 16, 5-11).

Μεγάλη δόξα απέκτησε ο γενναίος και σκληρός Αβεσσά, σε κάποια μάχη όπου κατώρθωσε να φονεύση με το σπαθί του τριακόσιους εχθρούς! Και αυτό, «εν καιρώ ενί», δηλαδή στην συνέχεια, τον ένα μετά τον άλλο. Τι δύναμι που έκρυβε μέσα του! Μάλιστα! «Εσπάσατο την ρομφαίαν αυτού επί τριακοσίους».

Δεν ήταν μόνο η σωματική ρώμη που διέκρινε τους δυνατούς, αλλά και το ψυχικό σθένος. Πολλές φορές προέβησαν σε ενέργειες που απαιτούσαν υπερβολικά μεγάλη τόλμη. Αυτό διαφαίνεται στο επόμενο περιστατικό.

Βρισκόμαστε σε περίοδο συγκρούσεων μεταξύ Ισραήλ και Φιλισταίων. Τα αντίπαλα στρατεύματα τα συναντούμε στην περιοχή της Ιουδαίας, σε καιρό θέρους. Ο Ισραηλιτικός στρατός τού οποίου ηγεί­ται ο Δαβίδ έχει στρατοπεδεύσει στην έρημο της Ιουδαίας, σε τόπο που αφθονούσαν βράχοι και σπηλιές, αλλά απουσίαζε το νερό. Σε κά­ποια στιγμή όλες οι προμήθειες του νερού τελείωσαν. Ο βασιλεύς δι­ψούσε. Ο λάρυγγας του στέγνωσε. Και πιεσμένος από αυτή την κατάστασι αναφώνησε:

- Ποιος θα μου φέρη νερό από τον λάκκο που βρίσκεται κοντά στην πύλη της Βηθλεέμ;

Αυτή του η επιθυμία υπό άλλες συνθήκες μπορούσε άνετα να εκπληρωθή. Αλλά τώρα τα πράγματα παρουσίαζαν φοβερά εμπόδια. Διότι για να προχωρήση κάποιος προς την Βηθλεέμ θα έπρεπε να διασχίση την λεγομένη κοιλάδα των Ραφαΐμ (των Γιγάντων), όπου βρισκόταν ο στρατός των Φιλισταίων. Δηλαδή έπρεπε να περάση μέσα από την φω­τιά. Και φυσικά, και στην επάνοδο πάλι από την φωτιά θα περνούσε.

Τότε έτυχε να επισκεφθούν τον Δαβίδ τρεις δυνατοί, από τους «τριάκοντα». Ήρθαν και τον βρήκαν στο σπήλαιο Οδολλάμ. Το σπή­λαιο αυτό υπήρξε προσφιλές στον βασιλέα, γιατί σε δύσκολες περιόδους της ζωής του τον έπαιρνε υπό την προστασία του. «Και κατέβησαν τρεις εκ των τριάκοντα αρχόντων εις την πέτραν προς Δαβίδ εις το σπήλαιον  Οδολλάμ» (Α' Παραλ. 11, 15). Φαίνεται ότι τους είχε αναθέ­σει κάποια άλλη αποστολή, και μετά το τέλος της ήρθαν να τον συναντήσουν. Οπωσδήποτε θα του έφεραν και κάποιες χρήσιμες πληροφο­ρίες.

Άκουσαν κι αυτοί την μεγάλη επιθυμία του αρχηγού. Κατενόησαν πως εξέθεταν σε μέγιστο κίνδυνο την ζωή τους. Παρά ταύτα απε­φάσισαν το παράτολμο εγχείρημα, «και διέρρηξαν οι τρεις την παρεμβολήν των αλλοφύλων». Μάλιστα! Διέσχισαν το στρατόπεδο των Φιλισταίων! Και βγήκαν ζωντανοί. Έφθασαν ως την πηγή της Βηθλεέμ και προμηθεύτηκαν νερό. Και πάλι, μέσα από το εχθρικό στρατόπεδο έ­φθασαν ζωντανοί στους δικούς των.

Ο Δαβίδ μέχρι να επιστρέψουν οι τρεις δυνατοί φαίνεται ότι αισθανόταν άσχημα˙ είχε έλεγχο από την συνείδησί του. Ποιος ξέρει τι δεήσεις θα απηύθυνε στον Θεό για να τους προστατεύση! Για ένα πα­γούρι νερό να διακινδυνεύσουν τρεις ανθρώπινες ζωές!

Ηρέμησε σαν τους είδε σώους και δόξασε τον Κύριο που άκουσε τις προσευχές του. Και στην συνέχεια προέβη σε μία ενέργεια που τους άφησε όλους κατάπληκτους.

Πήρε το νερό, κοίταξε ψηλά στον ουρανό και το έχυσε προσφέ­ροντας το θυσία στο Θεό.

- Θεέ μου συγχώρησε με. Δεν τολμώ να πιώ νερό που αντλήθη­κε με αίμα. Με κίνδυνο της ζωής τους το έφεραν.

Θυσία θα πη να προσφέρης κάτι πολύ σπουδαίο και πολύτιμο. Εκείνη την ώρα δεν υπήρχε για τον Δαβίδ πολυτιμότερο πράγμα από το νερό. Το θυσίασε στον Θεό. Θυσία εξιλαστήριος, για να του συγχωρεθή η παράτολμη ενέργεια. Θυσία ευχαριστήριος, γιατί επέστρεψαν ζωντανοί οι τρεις άνδρες.

Οι τρεις δυνατοί δεν διέθεταν μόνο σωματική ρώμη και αντοχή. Ήταν ωπλισμένοι με πρωτοφανές ψυχικό σθένος. Είχαν κατακτήσει την κορυφή του ηρωικού φρονήματος, αφού απεφάσισαν να διακινδυ­νεύσουν έτσι την ζωή τους. Η αφοσίωσίς τους στον βασιλέα μας καταπλήττει. Αφοσίωσις, αγάπη και υπακοή μέχρι θανάτου.

Στους δυνατούς φαίνεται ότι άνηκαν και ωρισμένοι άνδρες από την φυλή του Γαδ. Αυτή η φυλή είχε εγκατασταθή «πέραν του Ιορδα­νού» και λόγω συχνών προστριβών με γειτονικές αραβικές φυλές ήταν φιλοπόλεμη και εμπειροπόλεμη. Οι επόμενοι ένδεκα πολεμιστές, όλοι απόγονοι του Γαδ, αποτελούν καύχημα του Δαβίδ: Αζέρ, Αβδία, Ελιάβ, Μασμανά, Ιερεμίας, Ιεθί, Ελιήλ, Ιωανάν, Ελιαζέρ, Ιερεμίας, Μελχαβαναί. Χαιρόσουν να τους βλέπης με τα δόρατα και τις ασπίδες τους, με τα τολμηρά τους πρόσωπα και τα γοργόφτερα πόδια! Ο κατώ­τερος απ' αυτούς κατανικούσε εκατό και ο ανδρειότερος χίλιους· «εις τοις εκατόν μικρός, και μέγας τοις χιλίοις» (Α' Παραλ. 12, 15).

Γι’ αυτά τα ένδεκα παλληκάρια αναφέρεται ένα σπουδαίο ανδρα­γάθημα, στα χρόνια που ο Δαβίδ συγκρουόταν με τον Σαούλ:

Στις αρχές της ανοίξεως όταν λυώνουν τα χιόνια του Έρμων, ο Ιορδάνης πλημυρρίζει και γίνεται αδιάβατος. Σε κάποια περιοχή της κοιλάδος του, οι κάτοικοι ήταν αντίθετοι προς τον Δαβίδ. Το σημείο αυτό που από γεωγραφικής απόψεως παρουσιαζόταν σημαντικό, ανήκε ατούς αντιπάλους. Οι πλημμύρες τού ποταμού δεν βοηθούσαν την κατάστασι, και ο Δαβίδ ήταν στενοχωρημένος. Οι ένδεκα όμως αυτοί Γαδίτες κατώρθωσαν και τον Ιορδάνη να διαβούν και όλους τους κατοί­κους που ανήκαν στο μέρος του Σαούλ να διώξουν είτε προς ανατολι­κές είτε προς δυτικές περιοχές. «Εξεδίωξαν πάντας τους κατοικούντας αυλώνας» (Α' Παραλ. 12, 16). Αυλώνες - αυλακιές, περιοχές στην κοι­λάδα του Ιορδάνη.

Οι τριάκοντα δυνατοί προέρχονταν κατά κανόνα από τις φυλές του Ισραήλ. Κατ' εξαίρεσι όμως μπορούσε να συγκαταλέγεται σ' αυ­τούς και κάποιος αλλόφυλος, ο οποίος εννοείται αγάπησε το Ισραηλιτικό έθνος και προσχώρησε σ' αυτό ή ένας από τους γονείς του ήταν αλ­λοεθνής, όπως οι Ιεθαμά ο Μωαβίτης και Ουρίας ο Χετταίος.

Σύμφωνα με όσα γράφει ο Απόστολος Παύλος στην Α' προς Κο­ρινθίους επιστολή, τα γεγονότα της Π. Διαθήκης προτυπώνουν κατα­στάσεις της Κ. Διαθήκης.

Ένας λαός, ένας βασιλεύς, τριάκοντα δυνατοί. Πίσω από τον Ισραηλιτικό λαό κρύβεται ο νέος Ισραήλ, δηλ. ο Χριστιανικός λαός, πί­σω από τον Δαβίδ κρύβεται ο βασιλεύς της Κ. Διαθήκης, ο Χριστός. Και πίσω από τους τριάκοντα δυνατούς ποιους θα ενατενίσουμε; Οπωσδή­ποτε τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, όπως λ.χ. τον Μέγα Βασί­λειο, τον Μέγα Αθανάσιο, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο κλπ. Αυτοί ωπλισμένοι με μεγάλη πνευματική δύναμι φονεύουν κάποιους άλλους λέοντες και λεοντώδεις Μωαβίτες και πεντάπηχεις Αιγυπτίους και Φιλισταίους γίγαντες και απόγονους του γίγαντα Ραφά. Αυτοί θυσιάζουν τα πάντα για τον βασιλέα της Νέας Ιερουσαλήμ, όπως εκείνοι οι τριάκον­τα για τον Δαβίδ, τον βασιλέα της επιγείου Ιερουσαλήμ.

Βλέποντας τον Σαμαία τον Αρουχαΐο να υπερασπίζεται μόνος του τον αγρό με τις καλλιέργειές του, ενώ ο Ισραηλιτικός λαός είχε τραπή σε φυγή, και να κατανικά τους Φιλισταίους (Β' Βασ. 23, 11-12), νομίζω ότι βλέπω τον Μ. Αθανάσιο που μόνος του σώζει τον αγρό της Ορθο­δοξίας και εξουδετερώνει τους Αρειανούς. «Και εστηλώθη εν μέσω της μερίδος και εξείλατο (έσωσε) αυτήν και επάταξε τους αλλοφύλους».

ΟΙ φράσεις των υμνογράφων τονίζουν την γενναιότητα του Πατρός: «Τα λόγια σου ήταν φωτιά και κατέκαψαν σαν φρύγανα τις αιρέσεις» - «υπήρξες πέλεκυς που έκοψες τα δένδρα της αιρέσεως» - «ανεδείχθης, μακάριε, πύργος ακατάβλητος της Εκκλησίας» - «πύργος άσειστος» - «στύλος απερίτρεπτος».

Ας ευχηθούμε να στείλη ο Κύριος και στις ημέρες μας ένδοξα Πατερικά αναστήματα , άνδρας «αίροντας θυρεούς και δόρατα, και πρόσωπον λέοντος τα πρόσωπα αυτών».

(*) Τριακόσιοι σίκλοι ζυγίζουν τριαντατέσσερα κιλά. Μόνο γίγαντας μπορούσε να χρησιμοποιή τέτοιο κοντάρι.

(**) Κατά λέξι το «άριήλ» ερμηνεύεται «λέων του Θεού». Το -ηλ σημαίνει τον Θεό. Π.χ. Δανιήλ = κριτής ο Θεός, Ιεζεκιήλ = δύναμίς μου ο Θεός, Μιχαήλ = ποιος σαν τον Θεό· Ραφαήλ= θεραπεύει ο Θεός κ.λπ.

Πηγή: Από το βιβλίο: ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

Ὅταν ὁ Μέγας Ἀντώνιος ἠσκήτευεν εἰς τὴν ἔρημον, νὰ καὶ ἔρχεται ὁ Δαίμων τὰ μεσάνυκτα, καὶ τοῦ ἐκτύπησε τὴν πόρτα διὰ νὰ τοῦ ἀνοίξῃ. Ἐσηκώθη λοιπὸν ὁ Μέγας Ἀντώνιος, καὶ ἀφοῦ ἄνοιξε τὴν πόρτα του, βλέπει ἔξαφνα ἄνθρωπον ἀλλόκοτον καὶ ἔστεκεν ἔξω.

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Ποῖος εἶσαι ὁποῦ μοῦ κτυπᾶς τὰ μεσάνυκτα τὴν πόρταν, καὶ τὶ θέλεις";

Λέγει του ὁ μιαρὸς Δαίμων "Ἐγὼ εἶμαι ὁ Δαίμων".

Καὶ λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἅγιος "Πῶς ἦλθες, παγκάκιστε ἐδῶ";

Καὶ λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Δαίμων "Ἦλθα νὰ σοῦ εἰπῶ πῶς μάχονται οἱ καλόγηροι καὶ λοιποὶ Χριστιανοί, ὑβριζόμενοι κατὰ πᾶσαν ὥραν, καὶ πῶς τοὺς κοσμικοὺς γυρίζω εὔκολα εἰς τὸ θέλημά μου".

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Παγκάκιστε, διατὶ κάμνεις αὐτό";

Λέγει του ὁ Δαίμων "Ἐγὼ φθονῶ τοὺς καλογήρους, διότι ὁ αὐθέντης μου ὁ Ἑωσφόρος ἔχει πολὺν φθόνον εἰς αὐτούς, ἐπειδὴ μέλλει ὁ Θεὸς ν΄ἀποκαταστήσῃ τὸ Τάγμα τῶν Ἀγγέλων ὁποῦ ἐξέπεσεν ἀπὸ ἡμᾶς, καὶ νὰ κάμῃ Ἀγγέλους ἀπὸ τοὺς καλοὺς Ἱερεῖς καὶ τοὺς ταπεινοὺς Μοναχούς, καὶ διὰ τοῦτο ἔχομεν τόσον φθόνον εἰς αὐτούς".

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Ἐπειδὴ ἦλθες ἐδῶ, ὦ Δαίμων, ὁρκίζω σε εἰς τὸν Θεὸν τοῦ παντὸς τὸν κτίσαντα τὰ πάντα, νὰ σταθῇς αὐτοῦ ἕως οὗ νὰ ὁμολογήσῃς ὅλα ὅσα πράττεις".

Λέγει του ὁ Δαίμων "Διατὶ μὲ ἔδεσες Ἀντώνιε, ἐγὼ ἤλθα νὰ σοῦ πῶ τὸ καύχημά μου μόνον τό πῶς μάχονται οἱ μοναχοὶ καὶ λοιποὶ χριστιανοί, καὶ σὺ μὲ ἔδεσες";

Λέγει ὁ Ἅγιος "Εἶπέ μοι τὰ ἔργα τῶν Δαιμόνων, τὶ κάμνωσιν εἰς τοὺς Μοναχοὺς καὶ λοιποὺς χριστιανούς".

Λέγει του ὁ Δαίμων "Ἄκουσον Ἀντώνιε ἡμεῖς εἴμεθα πρῶτα ἄγγελοι καὶ ὁ Ἑωσφόρος, ὁ πρῶτος μας, ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνειαν ἐξέπεσε, διότι ἠθέλησε νὰ στήσῃ τὸν θρόνον του ἐπάνωθεν τοῦ Θεοῦ, συλλογιζόμενος δὶς τὸν ἑαυτόν του νὰ γίνη ὅμοιος μὲ τὸν Θεόν. «Καὶ ἔσομαι ὁμοίως τῷ Ὑψίστῳ». Καὶ μόλις τὸ ἐσυλλογίσθη, παρευθὺς ἔπεσε κάτω εἰς τὰ καταχθόνια τοῦ ᾅδου, ἀκολουθοῦντες αὐτὸν καὶ ἡμεῖς, καὶ ἐξ αἰτίας τούτου, ἀπὸ ἄγγελοι ἐγείναμεν δαίμονες, καὶ διὰ τοῦτο ἔχομεν τὸν φθόνον εἰς τοὺς μοναχοὺς καὶ τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς, καὶ τοὺς πειράζομεν. Ἀλλὰ ἄλλο δὲν μᾶς θανατώνει περισσότερον ἀπὸ τὴν προσευχήν, τὴν νηστείαν καὶ τὴν ταπείνωσιν ὁποῦ κάμνουν οἱ μοναχοὶ καὶ λοιποὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοί- διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς πασχίζομεν κατὰ πολλὰ διὰ νὰ τοὺς κάμωμεν οὔτε νὰ προσεύχωνται οὔτε νὰ νηστεύωσιν, ἀλλὰ νὰ ἀμελῶσι καὶ νὰ ὑπερηφανεύωνται, καὶ ἄλλοι νὰ λέγωσιν ὅτι εἶναι εὔμορφοι, ἐνῶ εἶναι ἄσχημοι, καὶ ἄλλοι ὅτι εἶναι προκομμένοι καὶ δὲν γνωρίζουν οὔτε τὰ ἄλφα, καὶ βάνωμεν πολλὴν ἔχθραν ἀνάμεσον τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ ἄλλου διὰ νὰ μαλώνουν, καὶ ἐξ΄αἰτίας τούτου πηγαίνωμεν ἀπὸ τόπον εἰς τόπον, καὶ ἄλλους κάμνωμεν νὰ ἀρνῶνται τὸν Χριστόν, καὶ ἄλλους νὰ ἀφίνουν τὴν μοναχικὴν ζωὴν καὶ νὰ γίνωνται κοσμικοί, καὶ μ΄αὐτὸν τὸν τρόπον τοὺς πέρνομεν μαζὺ εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν. Ἀλλ' ἄκουσε καὶ τοῦτο, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ. Ὅτι ἄλλο δὲν μᾶς πειράζει οὔτε ἡ προσευχή, οὔτε ἡ νηστεία, ὅσον ἡ ταπείνωσις. Καὶ αὐτὴν τὴν βλέπομεν εἰς πολλοὺς μοναχοὺς καὶ εἰς ὀλίγους κοσμικούς, ἀλλὰ αὐτοὺς τόσον πολὺ σπουδάζωμεν νὰ τοὺς σείρωμεν εἰς τὸν ἑαυτόν μας, ὅσον τὸ σκουλίκι ὁποῦ βόσκει εἰς τὶ δένδρον καὶ πασχίζει νὰ τὸ ξηράνη καὶ νὰ τὸ καταντήσῃ ἄχρηστον εἰς τὸ νὰ κάμῃ καρπὸν ὥστε νὰ βαλθῇ εἰς τὴν φωτιάν. Τέτοιας λογῆς λοιπὸν πασχίζομεν καὶ ἡμεῖς ὥστε νὰ ξηράνωμεν τὴν καρδία αὐτῶν ὁποῦ πράττουσι τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ. Ὕστερον νὰ τοὺς ῥίξωμεν εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν.

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Ἀμὴ τοὺς κοσμικοὺς διατὶ τοὺς πειράζετε";

Λέγει του ὁ Δαίμων - ἐπειδὴ καὶ ὁ Χριστὸς διὰ τὸν Ἀδὰμ ἔῤῥιψε τὸν πρῶτον μας, καὶ ἔχομεν πολὺν φθόνον εἰς αὐτούς, βλέπεις δὲ καὶ ἐτοῦτα τὰ μαχαίρια ὁποῦ ἔχω εἰς τὴν ζῶσιν μου. Ὅλα δι' αὐτοὺς τὰ ἔχω, καὶ ὅταν μεθύσωσιν ἀπὸ τὸ κρασὶ τοὺς βάνω εἰς μάχην πολλὴν καὶ ἀπὸ λόγον εἰς λόγον πιάνονται, καὶ ἐγὼ ἀναμαζώνω τους καὶ σφάζονται, καὶ ὄχι ἐγὼ μοναχός μου, ἀλλὰ καὶ οἱ λοιποί μου ἀδελφοί.

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Καὶ ποῦ εἶναι οἱ ἀδελφοί σου";

Λέγει του ὁ Δαίμων "Εἰς κάποιον τόπον γίνεται πανήγυρις καὶ πηγαίνουν ἐκεῖ διὰ νὰ κάμουν σκάνδαλα".

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Καὶ πῶς λέγουν τὰ ὀνόματά των";

Λέγει του ὁ Δαίμων "Τὸν ἕναν τὸν λέγουν Κενόδοξον, ἤγουν τῆς κενοδοξίας, καὶ τὸν ἄλλον Θυμώδη, ἐπειδὴ θυμώνει τοὺς ἀνθρώπους καὶ δέρνονται, κάμνοντας καὶ ἀλλὰ πολλότατα κακά, δηλαδὴ νὰ πηγαίνωσιν εἰς τὰ κριτήρια, νὰ ἐξοδεύωσι τὸν βίον τους, ἔχοντες καὶ ἡμεῖς ἀπὸ αὐτοὺς πολὺ διάφορον τουτέστι μερδικόν, μόνον ἐκείνους ἔχομεν ἐχθροὺς ὁποῦ δὲν ἀφίνουν τοὺς ἄλλους νὰ πηγαίνουν εἰς τοὺς Κριτάς, διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς ἐκείνους ὁποῦ δὲν κάμνουν τὸ θέλημα μας πολλὰ τοὺς πολεμοῦμεν, ἀλλὰ δὲν κάμνωμεν τίποτε, καὶ ὅταν ὑπάγωμεν εἰς τὸν πρῶτον μας πολὺ μᾶς μαλώνει καὶ ὑβρίζει. Διὰ τοῦτο παρακαλῶ σε, νὰ μὲ ἀφήσῃς νὰ ὑπάγω, ὅτι πολὺν καιρὸν ἔκαμα ἐδῶ, καὶ ἄργησα, καὶ πλέον μὴ μὲ ἐρωτᾷς, διότι πολὺ θέλει μὲ παιδεύσει ὁ αὐθέντης μου.

Λέγει του ὁ Ἅγιος, τόσους χρόνους ἔχετε, παγκάκιστοι ἐχθροί, ὁποῦ πειράζετε τὸν κόσμον καὶ ἀκόμη δὲν ἐχορτάσατε; Ἀμὴ πάλιν ὁρκίζω σε, εἰς τὸν Παντοδύναμον Θεὸν νὰ μοῦ εἰπῇς τὴν ἀλήθειαν εἰς ὅ,τι σὲ ἐρωτήσω.

Τότε λέγει του ὁ Δαίμων: "Ἀντώνιε, διατὶ μὲ ἔδεσες περισσότερον, ὁποῦ ἐγὼ βιάζομαι; πηγαίνω διατὶ πολὺν καιρὸν ἄργησα ἐδῶ ὁποῦ ἕως τώρα ἤθελα γυρίσει εἰς τὸ θέλημά μου πολλοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ σὺ δὲν μὲ ἀφίνεις, καὶ ὅταν ὑπάγω μὲ μαλώνει ὁ αὐθέντης μου, ἐρῶτα με λοιπὸν ὀγρήγορα, διότι ὅλοι μου οἱ ἀδελφοὶ ὑπάγουν μὲ κανίσκια εἰς τὸν αὐθέντην μας τὸν πρῶτον, καὶ δὲν ἔχω μὲ τὶ νὰ ὑπάγω κ΄ἐγώ, ἐπειδὴ μὲ κατέστησες ἄμοιρον τῆς χάριτός μου, καὶ μὲ μαλώνουν οἱ ἀδελφοί μου ὁποῦ πηγαίνουν εἰς τὰ πανηγύρια.

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Ποῖον εἶναι τὸ μεγαλήτερον σκάνδαλον ὁποῦ δίδετε ἐσεῖς οἱ δαίμονες εἰς τοὺς ἀνθρώπους;"

Λέγει του ὁ Δαίμων "Κενοδοξίαν καὶ εἰς τοῦτο ἐγὼ πιάνω καὶ τοὺς δαιμονίζω, διὰ νὰ πιασθοῦν ἕνας μὲ τὸν ἄλλον, ἔπειτα φθάνει καὶ ὁ θυμώδης ὁ μεγαλύτερός μου ἀδελφὸς καὶ τοὺς δίδει διπλὴν τὴν κενοδοξίαν καὶ τότε πιάνωμεν καὶ τοὺς ἀνακατώνομεν πολλά, καὶ οὕτω κάμνουν τὸ θέλημα μας καὶ τότε ὑπάγωμεν εἰς τὸν αὐθέντην μας, καὶ αὐτὸς πολὺ μᾶς χαίρεται, καὶ μᾶς ἀξιώνει εἰς μεγαλητέραν τιμήν".

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Ἀμὴ πῶς δὲν φοβεῖσθε τὸν Θεόν, ἀλλὰ τολμᾶτε καὶ κάμνετε σκάνδαλα εἰς τοὺς χριστιανούς;"

Λέγει του ὁ Δαίμων: "Ἀντώνιε, ἡμεῖς ἔχομεν ἀπὸ τὸν Θεὸν θέλημα, καὶ ὅ,τι θελήσωμεν κάμνωμεν, ἀφίνοντὰς μας καὶ οἱ Ἄγγελοί του νὰ πράξωμεν ὅ,τι θέλωμεν καὶ ἡ παραχώρησις αὕτη δίδεται εἰς ἡμᾶς, διὰ νὰ δοκιμάζωνται οἱ πιστοὶ ἀπὸ τοὺς ἀπίστους• διατὶ ὅσοι ἔχουν πίστιν σταθερὰν δὲν κάμνουν τὰ θελήματα μας, διὰ τοῦτο πηγαίνουμεν καὶ εἰς τὰ τραπέζια ὁποῦ ἔχουν παιγνίδια, καὶ κανένας δὲν μᾶς ἐμποδίζει, καὶ χαιρόμεθα καὶ ἡμεῖς μαζὺ μὲ αὐτούς, καὶ γίνονται ἰδικοί μας ὑπηρέται, καὶ ἀφίνοντες τὸν Θεὸν λατρεύουν ἡμᾶς καὶ πολλαὶς φοραῖς μᾶς ὑβρίζουν, ἀλλ´ ὅταν πίνουν τὸ κρασὶ μὲ τὰ παιγνίδια, πάλιν κάμνουν τὸ θέλημά μας".

Λέγει του ὁ Ἅγιος ὁρκίζω σε εἰς τὸν Θεὸν νὰ μὲ εἰπῇς καὶ τοῦτο "Δηλ. τὴν Κυριακὴν τὶ κάμνετε εἰς τοὺς χριστιανούς;"

Λέγει του ὁ Δαίμων "Ἡμεῖς καθόλου δὲν ἀναπαυόμεθα ὅλον τὸν καιρόν, οὔτε παύομεν τὰ σκάνδαλα, μόνον εἰς αὐτὰ εὑρισκόμεθα παντοτεινά, καὶ τὴν Κυριακὴν κάμνομεν πολλὰ εἰς τοὺς χριστιανοὺς καὶ ἄλλους κάμνομεν νὰ ῥάπτουν, ἄλλους νὰ πραγματεύωνται, ἄλλους νὰ γελοῦν, ἄλλους νὰ τραγωδῶσι, καὶ εἰς τὰς γυναίκας, ἄλλας νὰ τὶς κάμνωμεν νὰ κεντῶσιν, ἄλλας νὰ πραγματεύονται τὴν Κυριακήν, κάμνομεν τοὺς ἄνδρας καὶ τὰς γυναίκας νὰ πολυκοιμῶνται καὶ νὰ μὴ πηγαίνουν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, τοὺς δίδομεν πόνον εἰς τὴν κεφαλὴν ἢ εἰς ἄλλο μέρος τοῦ κορμίου, διὰ νὰ εὐρίσκουν πρότασιν, νὰ λέγωσι πῶς δὲν ἠμποροῦν νὰ ὑπάγουν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ τὸν χειμῶνα τοὺς δίδομεν ζέσταν, καὶ τὸ καλοκαίριον γλυκύτητα εἰς τὸν ὕπνον καὶ βάρος εἰς τὴν κεφαλὴν διὰ νὰ μὴ σηκωθοῦν νὰ ὑπάγουν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ οὕτω κάμνουν καὶ αὐτοὶ τὰ θέλημά μας. Ἐκεῖνοι ὅμως ὁποῦ γυρίζουν εἰς θεογνωσίαν, φεύγωμεν ἀπ΄αὐτοὺς καὶ πηγαίνομεν εἰς ἐκείνους ὁποῦ κάμνουν τὸ θέλημά μας, νὰ ἔχουν καὶ νὰ κρατοῦν τὸν βίον τους, σιμά των ὡς νὰ δουλεύουν τὰς Κυριακὰς καὶ τὰς ἑορτὰς νὰ μὴν τιμοῦν. Ἐκεῖνοι ὅμως ὁποῦ τιμοῦν τοὺς ἁγίους, παρακαλοῦν καὶ οἱ Ἅγιοι δι` αὐτοὺς τὸν Θεόν, καὶ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι των, καὶ ξαναφεύγουν ἀπὸ ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς θρηνοῦμεν πῶς τοὺς ἐχάσαμεν, διατὶ δὲν κάμνουν πλέον τὸ θέλημά μας, καὶ διὰ τοῦτο ὁ πρῶτος μας, πολλὰ συγχίζεται καὶ θλίβεται δι' αὐτούς, τότε δὲ, κάμνει σύναξιν μεγάλην εἰς ὅλους τοὺς Δαίμονας καὶ πολλὰ πολλὰ τοὺς μαλώνει καὶ τοὺς ὑβρίζει, πῶς δὲν ἠμπόρεσαν νὰ κάμουν σκάνδαλα εἰς τοὺς χριστιανούς, τοὺς ἐορτάζοντας τὰς Κυριακάς, διὰ τοῦτο μαλώνει ἡμᾶς καὶ τότε πηγαίνομεν καὶ ἡμεῖς καὶ τοὺς ἀνακατώνομεν καὶ οὕτω κάμνουν πάλιν τὸ θέλημα μας, καὶ ἐπιστρέφομεν εἰς τὸν αὐθέντην μας, καὶ μᾶς χαίρεται κατὰ πολλάς, καὶ μᾶς ἀξιώνει εἰς περισσοτέραν τιμήν, καὶ πάλιν στέλλει καθ' ἕναν ἀπὸ ἡμᾶς εἰς διαφόρους ὑπηρεσίας, δηλαδὴ ἄλλους εἰς τὴν θάλασσαν νὰ παρακινοῦν τοὺς ναύτας νὰ πνίγουν τοὺς ἐπιβάτας διὰ νὰ πάρουν τὸν βίον τους ἂν ἔχουν, ἄλλους εἰς τὰ ποτάμια, καὶ πάλιν στέλλει τὸν ἔξαρχον μὲ ἑκατὸν πεντήκοντα Δαίμονας νὰ ταράσσουν τὴν θάλασσαν διὰ νὰ κινδυνεύουν τὰ καράβια, καὶ νὰ ἀγανακτοῦν οἱ ναῦται καὶ νὰ ὑβρίζουν τὴν πίστιν τους, καὶ νὰ λέγουν πολλὰς ἄλλας βλασφημίας, ἄλλους διὰ νὰ φονεύουν τοὺς ἀνθρώπους, καὶ ἄλλους εἰς τὰ παιγνίδια διὰ νὰ κάμουν σκάνδαλα νὰ μαλώνουν καὶ νὰ ὑβρίζωνται ἕνας τὸν ἄλλον ἄνθρωπον, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ ὁλίγον εἰς ὁλίγον πιάνονται καὶ δέρνονται καὶ ἔτζι κάμνουν τὸ θέλημά μας, δίδοντες εἰς αὐτοὺς πολὺν θυμὸν διὰ νὰ χάνουν τὸν μισθόν τους ἀπὸ τὸν Ἅγιον ὁποῦ ἐορτάζουν, καὶ ἄλλοι πάλιν δαίμονες εἰσχωροῦν εἰς ἀνδρόγυνα καὶ κάμνουν πολλὴν μάχην, καὶ ἄλλοι εἰς ἐκείνους ὁποῦ ἔχουν περισσὸν βίον, διὰ νὰ σκληρύνουν, τὰς καρδίας των καὶ νὰ μὴ λυπῶνται τοὺς πτωχοὺς διόλου, ἀλλὰ μόνον νὰ παίρνουν τῶν πτωχῶν τὸ ἀμπέλι, ἢ τὸ χωράφι, καὶ διὰ τοῦτο σπουδάζομεν πολὺ νὰ μὴ λυπῶνται οἱ πλούσιοι, τοὺς πτωχούς".

Τότε λέγει του ὁ Ἅγιος "Ὁρκίζω σε εἰς τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, νὰ μοῦ εἰπῇς καὶ τοῦτο τὶ ἔχετε ἐσεῖς οἱ δαίμονες μὲ τοὺς πτωχούς;"

Λέγει του ὁ Δαίμων "Ἡμεῖς ἀπὸ τοὺς πτωχοὺς διάφορον δὲν ἔχομεν, παρὰ ἀπὸ ἐκείνους ὁποῦ κλέπτουν, ἐπειδὴ καὶ αὐτοὶ εἶναι ἰδικοί μας δοῦλοι, ἀλλὰ ἀπὸ ἐκείνους ὁποῦ φυλάττουν τὴν πίστιν τους, διάφορον δὲν ἔχομεν."

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Ἀμὴ ἐκείνους ὁποῦ δίδουν τὰ ἀργύρια τους μὲ τὸ διάφορον πῶς τοὺς ἔχετε;"

Λέγει του ὁ Δαίμων "Αὐτοὶ εἶναι ἰδικοί μας φίλοι."

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Ἀμὴ ἐκείνους ὁποῦ μαντεύουν πῶς τοὺς ἔχετε;"

Λέγει του ὁ Δαίμων "Αὐτοὶ εἶναι ὡσὰν μανάδες μας, ἐπειδὴ πλανοῦν τὸν κόσμον, καὶ ἔρχεται πρὸς ἡμᾶς καὶ ἔχομεν πολὺ διάφορον ἀπὸ αὐτούς, διατὶ ἀφίνουν τὸν Θεόν, καὶ κάμνουσι τὸ ἰδικόν μας θέλημα, ἐπειδὴ κάμνουν τὸν ἑαυτόν τους διὰ Θεὸν καὶ προσκαλοῦν ἡμᾶς διὰ νὰ δώσωμεν εἰς τὸν ἄρρωστον τὴν ὑγείαν του, καὶ τότε ὁ μαντατοφόρος Δαίμων στέλλει δώδεκα ὑπηρέτας νὰ κάμουν φαντασίαν, πῶς ἀπὸ τὴν μαντείαν ἐσηκώθη ὁ ἄρρωστος, καὶ εὐθύς, ὁ μαντατοφόρος Δαίμων γράφει εἰς τὸ κατάστιχόν του ἐκείνους ὁποῦ κάμνουν τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸ θέλημά του, διὰ τοῦτο καὶ ὁ αὐθέντης μας, πολλὰ τοὺς χαίρεται, καὶ τοὺς ἀξιώνει εἰς μεγαλητέραν τιμήν.

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Ἐκείνους ὁποῦ δὲν τιμοῦν τὴν ἁγίαν Κυριακὴν πῶς τοὺς ἔχετε;"

Λέγει του ὁ Δαίμων "Ὡσὰν οἱ γονεῖς τὰ παιδία των - διατὶ ἡμέραν Κυριακὴν μᾶς ἅρπαξεν ὁ Χριστός, ὅσους εἴχαμεν εἰς τὴν κόλασιν."

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Διατὶ ἐβάλλατε τοὺς Ἑβραίους καὶ τὸν ἐσταύρωσαν;"

Λέγει του ὁ Δαίμων "Δὲν τὸ ἠξεύραμεν ὅτι ἦτον ὁ Θεός, ἀμὴ ἐνομίζαμεν αὐτὸν διὰ Προφήτην καὶ ἠπατήθημεν. Διότι τὰς βουλὰς τοῦ Θεοῦ κανεὶς δὲν τὰς ἠξεύρει. Λοιπὸν παρακαλῶ σε Ἀντώνιε, ἄφησέ με νὰ ὑπάγω, διότι πολὺ ἄργησα, καὶ πλέον μὲ τοὺς ἀδελφούς μου δὲν θὰ ἔχω ἀνάπαυσιν."

Λέγει του ὁ Ἅγιος, "Ζῇ Κύριος ὁ Θεός μου, δὲν σὲ ἀφίνω ἂν δὲν μοῦ εἰπῇς ἀκόμη τὰς πανουργίας τῶν δαιμόνων."

Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Δαίμων λέγει πρὸς τὸν Ἅγιον "Πολὺ κακὸν ἔκαμες εἰς ἐμέ, Ἀντώνιε, καὶ μὲ ἀργοπορεῖς κάθοντάς με ἐδῶ ἀδιαφόρευτον. Καὶ κατὰ πολλὰ ζημιώνομαι, χάνοντας καὶ τὴν ὑπόληψίν μου ἀπὸ τὸν αὐθέντην μου."

Λέγει του ὁ Ἅγιος εἶπέ μοι καὶ τοῦτο "Αὐτοὺς ὁποῦ δὲν ἀγαποῦν ἕνας τὸν ἄλλον, πῶς τοὺς ἔχετε";

Λέγει ὁ Δαίμων "Ἐδικοί μας κουμπάροι εἶναι, διότι καὶ ἡμεῖς ἀγάπην ἀναμεταξύ μας δὲν ἔχομεν, καὶ ἐκεῖ ὁποῦ εὑρίσκεται ἡ ἀγάπη δὲν ἠμποροῦμεν νὰ ἐμβῶμεν εἰς αὐτοὺς διὰ νὰ ἐνεργήσωμεν ὅλα ἐκεῖνα, ὁποῦ θέλομεν καὶ ἀρέσουν τοῦ αὐθέντος μας, διότι ὁ Θεὸς δὲν ἐπιθυμεῖ περισσότερον ἄλλο ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, εἰμὴ τὴν ἀγάπην, διὰ τοῦτο καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ ἔχουν τὴν ἀγάπην πρὸς τοὺς γειτόνους των, στεκόμεθα μακρὰν ἀπὸ αὐτούς.

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Ἀμὴ αὐτοὺς ὁποῦ δίδουν ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχοὺς πῶς τοὺς ἔχετε";

Λέγει του ὁ Δαίμων "Πολλαῖς μαχαιριαῖς ἐμπήγουν εἰς τὴν καρδίαν μας ὅλοι ἐκεῖνοι ὁποῦ λυποῦνται τοὺς πτωχούς, διότι εὐσπλαγχνίζεται καὶ αὐτοὺς ὁ Θεός, καὶ ἅμα δώσουν τὴν ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχοὺς σβύνονται ἀπὸ τὸ κατάστιχον τῶν γραμμάτων μας αἱ ἁμαρτίαι των, καὶ ἡμεῖς χάνομεν τὸν κόπον μας, καὶ δὲν ἔχομεν ἀπὸ αὐτοὺς ποσῶς διάφορον."

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Ἀμὴ ἐκείνους ὁποῦ κρατοῦν τὸ δίκαιον τῶν πτωχῶν, πῶς τοὺς ἔχετε;"

Λέγει του ὁ Δαίμων "Αὐτοὶ εἶνε τραπεζῖται ἐδικοί μας, ἐπειδὴ αὐτοὶ ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος πέρνουν τὸ δίκαιον τῶν πτωχῶν, καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο τὸ ἁρπάζομεν ἡμεῖς, καὶ διὰ τοῦτο ποτέ τους δὲν χορταίνουν, καὶ εἰς αὐτὸ χαιρόμεθα πολύ• ἀλλὰ δὲν ἤξευρα πῶς ἔχεις νὰ μὲ κρατήσῃς ἐδῶ τόσον καιρόν, ἀλλὰ ἤθελα νὰ φύγω μακρὰν ἀπὸ ἐσένα ὥσπερ δαίμων".

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Καὶ ἐγὼ θαυμάζω πῶς ἐσεῖς οἱ δαίμονες κάμνετε τόσον κακὸν εἰς τὸν κόσμον"

Λέγει του ὁ Δαίμων "Διὰ τοῦτο μᾶς ἐκαταράσθη ὁ Θεός, διὰ νὰ μὴν ἔχωμεν κανένα καλόν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν καλωσύνην ν΄ἀπέχωμεν πάντοτε καὶ διὰ τοῦτο ἐργαζόμεθα κάθε λογῆς κακὸν εἰς τὸν κόσμον, ὡς καὶ εἰς τοὺς βασιλεῖς, καὶ εἰς τοὺς πατριάρχας, καὶ εἰς τοὺς μητροπολίτας καὶ εἰς τοὺς ἱερεῖς καὶ μοναχοὺς καὶ ὁσίους καὶ εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ πλουσίους, καὶ εἰς ὅλους δίδομεν σχεδὸν τὴν φιλαργυρίαν, τὴν μάχην, τὴν ζηλίαν, τὸν φθόνον καὶ ὅλα τὰ ἐπίλοιπα κακά, καὶ ὡς ἐκ τούτου γίνονται φίλοι μας. Καὶ τὶ νὰ σὲ εἰπῶ, Ἀντώνιε, αἱ τέχναι μας εἶναι ἀμέτρηται."

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Ἀμὴ εἰς τὰ παιδία τὶ κάμνετε ἐκεῖ ὁποῦ παίζουν;"

Λέγει του ὁ Δαίμων "Ἐκεῖ ἔχομεν ἡμεῖς τὴν χάριν μας καὶ κάμνομεν πολλὰς τέχνας διὰ νὰ σφαγοῦν ἢ νὰ ἐβγάλουν τὰ ὀμμάτια τους, ἢ νὰ τσακίσουν τὰ χέρια τοὺς καὶ τὰ ποδάρια τους, καὶ ἀλλὰ πολλὰ κακὰ ἐργαζόμεθα διὰ νὰ θυμώνεται τὸ ἕνα κατὰ τοῦ ἄλλου, καὶ νὰ πηγαίνουν οἱ γονεῖς των εἰς τὰ κριτήρια καὶ εἰς τοὺς αὐθεντάδες νὰ ἐξοδιάζουν τὸ βίον τους καὶ νὰ χαλοῦν τὰ ὑπάρχοντά τους καὶ νὰ τὰ φθείρουν τοῦ κακοῦ, ἐπειδὴ αὐτὸ εἶναι διάφορον ἐδικόν μας ὁποῦ ἔχωμεν καὶ ἀπὸ τὰ δύο μέρη."

Λέγει του ὁ Ἅγιος "Ἀμὴ εἰς τὸν διδάσκαλον, ὁποῦ μανθάνει τὰ παιδία ἱερὰ γράμματα, ὑπάγετε καὶ ἐκεῖ νὰ κάμνετε σκάνδαλα;"

Λέγει του ὁ Δαίμων "Εἰς αὐτὰ ὑπάγομεν, ἀμὴ στεκόμεθα ἀπὸ μακράν, διότι κρατοῦν τὰ βιβλία καὶ διαβάζουν τὰ γράμματα, μὲ τὰ ὁποῖα πολλά μᾶς κατακρίνουν καὶ μᾶς κατηγοροῦν, διὰ τοῦτο δὲν ὑπάγωμεν σιμά των, παρ΄ὅταν παύσουν καὶ δὲν διαβάζουν, τότε ὑπάγωμεν κοντά των καὶ βάνωμεν εἰς αὐτὰ πολλοὺς λογισμοὺς διὰ νὰ μισοῦν τὸ γράμματα, διὰ νὰ μὴ διαβάζουν, ὥστε νὰ μισοῦν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ κάμνουν τὸ θέλημά μας, διατὶ διαβάζοντας πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ παιδία γυρίζουν εἰς θεογνωσίαν καὶ ἔχουμεν πολλὴν ἀδικίαν ἀπὸ αὐτά, καὶ διὰ τοῦτο σπουδάζομεν νὰ κάμνουν τὸ θέλημά μας βάνοντας εἰς αὐτά, μεγάλας παιδεύσεις καὶ τιμωρίας, καὶ τότε τὰ γράφομεν εἰς τὸ κατάστιχόν μας, συντρίβοντες ἀπὸ αὐτὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐπειδὴ ὅσοι ἀναγινώσκουν τὰ γράμματα πολλὰ μᾶς ὑβρίζουν, καὶ διὰ τοῦτο κάμνομεν τὰ παιδία νὰ μισοῦν τὰ γράμματα, καὶ νὰ μὴ θέλουν νὰ τὰ ἰδοῦν, κάμνοντες καὶ τοὺς γονεῖς των νὰ γίνωνται ἀμελεῖς καὶ νὰ μὴν τὰ παιδεύουν εἰς τὰ γράμματα" ἐπειδὴ διὰ τῶν ἱερῶν γραμμάτων δοξάζεται ὁ Θεὸς διὰ τὴν πολλὴν χάριν ὁποῦ ἔχουν.

Ταῦτα ἄκουσας ὁ Ἅγιος παρὰ τοῦ Δαίμονος, εἶπεν εἰς αὐτόν «Ἐπιτιμήσει σε, Κύριος ὁ Θεός, διάβολε, εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τῆς ἀγγέλοις αὐτοῦ». Καὶ παρευθὺς ἔγεινεν ἄφαντος ὁ Δαίμων ἀπ´ αὐτόν. Καὶ μείνας ὁ Ἅγιος ἐκστατικὸς ἐκείνην τὴν ὥραν, εἶπε "Θεὲ Παντοκράτωρ καὶ Κύριε τοῦ ἐλέους, ὁ ποιήσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς, αὐτὸς δεσπότα φιλάνθρωπε, ἐλευθέρωσόν με ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ παμπόνηρου διαβόλου" καὶ ποιήσας προσευχὴν ὁ Ἅγιος ὕπνωσεν ὁλίγον. Προσελθὼν λοιπὸν Ἄγγελος Κυρίου εἶπε πρὸς αὐτόν "Ἀντώνιε, εἶδες τὸν πονηρὸν δαίμονα;" Ναί, εἶδα αὐτὸν ἀπεκρίθη ὁ Ἅγιος -ἀμὴ ποῖος εἶσαι ὁποῦ μοῦ συντυχαίνεις; Λέγει του, ὁ Ἄγγελος "Ἐγὼ εἶμι ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ καὶ ἤλθα νὰ σοῦ εἰπῶ νὰ γράψεις τὰς πανουργίας τῶν δαιμόνων καὶ νὰ τὰς φανέρωσῃς εἰς τὸν Κόσμον". Ἔξυπνος δὲ γενόμενος ὁ ὅσιος, ἐνεθυμήθη τὰ λόγια τοῦ Ἀγγέλου, καὶ εὐχαριστήσας τὸν Θεόν, εἶπεν "Εὐχαριστῶ σοι Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς τῶν Δυνάμεων, ὁποῦ ἔστειλας τὸν Ἄγγελόν σου λέγοντάς μου νὰ γράψω τὰς πανουργίας τῶν δαιμόνων, πῶς αὐτοὶ κάμνουσι φθόνους, φόνους, μάχας καὶ ζηλοφθονίας μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν καὶ ἐνεργοῦν εἰς αὐτοὺς νὰ ἐχθρεύωνται ἕνας τὸν ἄλλον, νὰ μὴν τιμοῦν τὴν ἁγίαν Κυριακήν, ὁποῦ ἔγεινεν ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ"

Διὰ τοῦτο τέκνα μου ἀγαπητά ἐν Χριστῷ, παρακαλῶ νὰ ἀκούσητε ταύτην μου τὴν νουθεσίαν, καὶ νὰ ἀπέχητε ἀπὸ κάθε λογῆς παιγνίδια καὶ ἀτοπήματα, ἐπειδὴ αὐτὰ χαίρονται νὰ βλέπουν οἱ πονηροὶ δαίμονες, ὁποῦ προξενοῦν εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἀμέτρητα σκάνδαλα, καὶ νὰ παρακαλῆτε τὸν Θεὸν νὰ σᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπὸ ὅλα τὰ κακὰ καὶ τὰς ἐνέδρας τοῦ μιαροῦ ἐχθροῦ μας, δαίμονος, καὶ νὰ ἔχωμεν τὸν Θεὸν βοηθόν μας, οὗ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πηγή: Ορθόδοξοι Πατέρες