Τράπεζα Ἰδεῶν - Τράπεζα Ιδεών

: Βασίλης Βιλιάρδος; Νομικό Παρατηρητήριο Προασπίσεως Ελλήνων; Ειδήσεις; 29 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1177

Ευρώπη, σκοτεινές ιστορίες. Τα πολεμικά χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα, σύμφωνα με γερμανούς ιστορικούς.

Τα πολεμικά χρέη (αποζημιώσεις & επανορθώσεις) της Γερμανίας προς την Ελλάδα, βάσει αναλύσεων γερμανών ιστορικών. Προεκτάσεις και πιθανές συνέπειες σήμερα.

ΕΥΡΩΠΗ, ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ: Μετά από το ξεκίνημα της πιστωτικής κρίσης, του οικονομικού πολέμου καλύτερα, είναι η πρώτη φορά που ανησυχούμε σοβαρά για την παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη – κυρίως λόγω των πολεμικών χρεών και ειδικά των επανορθώσεων.

Ανάλυση

“Λίγο πριν από τη δημοσίευση της έκθεσης της Τρόικας”, γράφουν χαρακτηριστικά οι Financial Times της Γερμανίας (11.09.2012), “η Ελλάδα προσπαθεί να καλυτερεύσει τον ισολογισμό της. Η ιδέα: η Γερμανία οφείλει να πληρώσει τις αποζημιώσεις από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αυτό όμως έχει ήδη συμβεί – μόνο που τα χρήματα δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα”.

Κατά την ίδια εφημερίδα, δύο χρόνια πριν ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας είχε αναφερθεί στο γεγονός, λέγοντας ότι: “Οι αποζημιώσεις συνεχίζουν να είναι ένα ανοιχτό ερώτημα, αλλά όχι ένα θέμα, το οποίο θα συμπεριλάβουμε στην ημερήσια συζήτηση μας – επειδή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, έχουμε εντελώς διαφορετικές δυσκολίες”.

Από την άλλη πλευρά ο Γερμανός καθηγητής της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας κ. H. Richter ισχυρίζεται ότι, “Απαιτήσεις εκ μέρους της Ελλάδας υπήρχαν ανέκαθεν – πληρώθηκαν όμως στο πολλαπλάσιο”. Κατά την υποκειμενική του άποψη, “Οι Έλληνες δεν συμπεριφέρθηκαν καθόλου υπεύθυνα, όταν η Γερμανοί υποσχέθηκαν να στείλουν, αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, 30.000 τόνους βιομηχανικά προϊόντα στην Ελλάδα” – αν και δεν μπορεί παρά να γνωρίζει πως εκείνη ακριβώς την εποχή, η πατρίδα μας ήταν βυθισμένη στο σκότος του εμφυλίου πολέμου, οπότε ήταν μάλλον αδύνατον να λειτουργήσει υπεύθυνα.

“Οι 10.000 τόνοι”, συνεχίζει ο Γερμανός, “φορτώθηκαν το 1950 σε βρετανικά καράβια, με κατεύθυνση την Ελλάδα – δεν έφτασαν όμως ποτέ εκεί. Τα υπόλοιπα (20.000 τόνοι) παρέμειναν στο λιμάνι του Αμβούργου για δύο χρόνια και σκούριασαν – ενώ αργότερα πουλήθηκαν στους Άγγλους. Τα χρήματα από την πώληση τους δεν έφτασαν ποτέ στην Αθήνα. Αργότερα, το 1953, η Βόννη ενέκρινε ένα επενδυτικό δάνειο ύψους 200 εκ. γερμανικών μάρκων στην Ελλάδα – μία «καλυμμένη» πληρωμή των επανορθώσεων, η οποία όμως ποτέ δεν αναγνωρίστηκε ως τέτοια. Τελικά η Ελλάδα έλαβε 115 εκ. μάρκα, ως αποζημίωση για τα εγκλήματα των ναζί – χρήματα όμως που επίσης δεν έφτασαν στα ταμεία της χώρας”.

Περαιτέρω, έχοντας αναφερθεί στο θέμα των επανορθώσεων στο παρελθόν, είχαμε τονίσει την άποψη του Γερμανού ιστορικού κ. A.Ritschl, σύμφωνα με την οποία:

“Η ανθελληνική υστερία των γερμανικών ΜΜΕ είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη Γερμανία. Ουσιαστικά καθόμαστε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: η γερμανική ανάπτυξη οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ότι, τόσο τα θύματα του πρώτου, όσο και του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, παραιτήθηκαν από τις απαιτήσεις τους…..Παρά το ότι η Γερμανία είναι υπεύθυνη για δύο παγκοσμίους πολέμους, εκ των οποίων ο δεύτερος ήταν κάτι παραπάνω από καταστροφικός, τα θύματα της συμφώνησαν να διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος των χρεών της. Τα ότι η Γερμανία οφείλει την οικονομική της άνοδο στη γενναιοδωρία των άλλων λαών δεν το έχει ξεχάσει κανείς – ούτε οι Έλληνες”.

“Οι Έλληνες”, συνεχίζει ο ιστορικός, “γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τα «πολεμικά άρθρα» των γερμανικών ΜΜΕ. Εάν αλλάξουν οι διαθέσεις στην Ελλάδα (εάν «ξυπνήσουν» δηλαδή οι Έλληνες, εάν εκλέξουν επαρκείς, ανιδιοτελείς, ικανούς, θαρραλέους πολιτικούς και διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους), τότε είναι πολύ πιθανόν να ακολουθήσουν και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες - απαιτώντας με τη σειρά τους τα χρήματα που χωρίς καμία αμφιβολία τους χρωστάμε. Εάν λοιπόν υποχρεωθούμε νομικά να εξοφλήσουμε όλες μας τις υποχρεώσεις, τότε θα μας πάρουν και τα πουκάμισα μας – αφού, με βάση τη συμφωνία του Λονδίνου, «οι πολεμικές αποζημιώσεις, οι οποίες δεν πληρώθηκαν το 1953, θα έπρεπε να εξοφληθούν σε περίπτωση τυχόν επανένωσης της Γερμανίας».

Στην περίπτωση αυτή, θα ήταν πολύ καλύτερα όχι μόνο να αναδιοργανώναμε την ελληνική Οικονομία με δικό μας αποκλειστικά κόστος, αλλά να το κάναμε πλουσιοπάροχα. Εάν, αντί να συμμορφωθούμε με τους διεθνείς νόμους και να πληρώσουμε τα χρέη μας, συνεχίσουμε να παριστάνουμε τον πλούσιο τραπεζίτη, ο οποίος καπνίζει ήρεμα το πούρο του και δεν θέλει να πληρώσει τα χρέη του, εκβιάζοντας τους πιστωτές του, τότε κάποια στιγμή θα μας έλθει ένας τεράστιος λογαριασμός. Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα είχε την ευκαιρία να κάνει μία καινούργια αρχή – μία ευκαιρία που προσφέρθηκε στην αχάριστη Γερμανία πολλές φορές στο παρελθόν, ειδικά από τις Η.Π.Α. το 1953”.

Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε σκόπιμο, επίκαιρο ενδεχομένως, να αναφέρουμε τις σημερινές σκέψεις του κ. A. Ritschl, έτσι ώστε να κατανοήσουμε πως ακριβώς αντιμετωπίζουν οι ίδιοι οι Γερμανοί το καίριο αυτό θέμα για τη πατρίδα μας – η οποία, εάν δεν εγκαταλείψει αμέσως την πολιτική των υποκλίσεων, θα οδηγηθεί σε μία ακόμη οδυνηρή εποχή στην ιστορία της.

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ

Τα εξωτερικά χρέη της Γερμανίας ρυθμίστηκαν πρόχειρα μετά το 2^οπαγκόσμιο πόλεμο, με τη συμφωνία του Λονδίνου το 1953 – όπου ένα μέρος της αναφερόταν στα χρέη πριν από το 1933, τα οποία δεν είχε «εξυπηρετήσει» το 3^ο Ράιχ.

Με βάση τη συμφωνία αυτή επανήλθε η εξυπηρέτηση των παλαιοτέρων χρεών, με πολύ συμφέρουσες συνθήκες για τη Δυτική Γερμανία. Από την άλλη πλευρά, η συμφωνία αφορούσε επίσης τα χρέη της Γερμανίας από το 2^ο παγκόσμιο πόλεμο – όπου η σύσκεψη για την τελική ρύθμιση τους αναβλήθηκε για το μέλλον, εάν και εφόσον ενωνόταν ξανά η Γερμανία.

Εν τούτοις, η σύσκεψη που θα αφορούσε την τελική ρύθμιση των χρεών της Γερμανίας, των αποζημιώσεων και των επανορθώσεων δηλαδή, δεν έγινε ποτέ μετά την ένωση της χώρας το 1990. Εκτός αυτού η σύμβαση «δύο συν τέσσερα», αναφορικά με την ολοκλήρωση των ρυθμίσεων σε σχέση με τη Γερμανία, δεν συμπεριέλαβε καθόλου το θέμα των επανορθώσεων.

Η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε επίσημα μετά το 1990, για το ότι δεν έγινε η σύσκεψη για τη ρύθμιση των γερμανικών χρεών. Αν και δυστυχώς χωρίς κανένα αποτέλεσμα, το θέμα συνεχίζει να παραμένει ανοιχτό - αφού η διαμαρτυρία έλαβε χώρα. Ποιες απαιτήσεις όμως εγείρει σήμερα η Ελλάδα και ποιες θα μπορούσαν επί πλέον να υπάρξουν στο μέλλον;

ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΧΡΕΗ

Στο σημείο αυτό θα έπρεπε να διαχωρίσει κανείς τα πολεμικά χρέη και τις επανορθώσεις με τη στενή τους έννοια. Όσον αφορά τα πρώτα οφείλει να αναφέρει κανείς ότι, κατά τη διάρκεια του 2^ου παγκοσμίου πολέμου η γερμανική τράπεζα του Ράιχ (Reichsbank) διατηρούσε ένα πανευρωπαϊκό σύστημα «συμψηφισμού πληρωμών» (κάτι ανάλογο με το σημερινό της ΕΚΤ) - το οποίο ήταν πολύ λιγότερο ένας μηχανισμός οργάνωσης της κυκλοφορίας των χρημάτων και περισσότερο μία μέθοδος καταναγκαστικής λήψης δανείων από τις κατεχόμενες χώρες, καθώς επίσης από μερικές ουδέτερες.

Στο σύστημα αυτό οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, στο τέλος του πολέμου, ανέρχονταν επίσημα στα 50 εκ. μάρκα του Ράιχ (Reichsmark). Στο ποσόν αυτό όμως δεν συμπεριλαμβανόταν ένα καταναγκαστικό δάνειο προς τη Γερμανία ύψους περίπου 480 εκ. μάρκα του Ράιχ – ενώ σύμφωνα με τις εσωτερικές στατιστικές της Γερμανίας από τα τέλη του 1944, το συνολικό χρέος, μαζί με τα 480 εκ., τοποθετείται στα 500 εκ. μάρκα του Ράιχ.

Οι συνολικές οφειλές της Γερμανίας στο σύστημα αυτό προς όλες τις χώρες ανέρχονταν στα 30 δις μάρκα του Ράιχ – όπου όμως οι συναλλαγματικές ισοτιμίες είχαν παραποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Εάν διορθώσει κανείς τις παραποιήσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών, οι συνολικές οφειλές ήταν της τάξης των 85-90 δις μάρκα του Ράιχ.

Συνεχίζοντας, για να έχει κανείς μία εικόνα των μεγεθών σήμερα, θα πρέπει να τα διαμορφώσει είτε με κριτήριο τον πληθωρισμό, τοκίζοντας τα υποθετικά, είτε να ορίσει το ποσόν ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, συγκρίνοντας το με το ποσοστό που αποτελούσε στο τότε ΑΕΠ (ένας ανάλογος υπολογισμός, με κριτήριο το ΑΕΠ της Ελλάδας πριν τον πόλεμο και το ποσοστό του γερμανικού χρέους σε αυτό, θα μπορούσε να διενεργηθεί επίσης από τη χώρα μας).

Το ΑΕΠ της Γερμανίας στο τελευταίο έτος πριν από τον πόλεμο (1938) υπολογίζεται στα 99 δις – οπότε το συνολικό χρέος της Γερμανίας, ύψους 85-90 δις μάρκα, όπως αναφέραμε, ήταν της τάξης του 90% του ΑΕΠ του 1938 (όσο περίπου το δημόσιο χρέος της Γερμανίας σήμερα). Σε απόλυτο μέγεθος λοιπόν ορίζεται στα 2,3 τρις € (ΑΕΠ 2011 περίπου 2,57 τρις €), σύμφωνα με τον Πίνακα Ι – όπου τα χρέη απέναντι στην Ελλάδα είναι ίσα με το 0,5% του ΑΕΠ.

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Τα πολεμικά χρέη της Γερμανίας, ως ποσοστά επί του ΑΕΠ το 1938 και το 2011, σε δις €

ΕΤΟΣ	ΑΕΠ	ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΧΡΕΗ	ΧΡΕΗ/ΑΕΠ

1938	99	90	90%
2011	2.570	2.313	90%

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Κατ’ αναλογία λοιπόν με το σημερινό ΑΕΠ της Γερμανίας, το χρέος της απέναντι στην Ελλάδα υπολογίζεται στα 13 δις € (2,57 τρις € Χ 0,5) – ποσόν που ισοδυναμεί με τοκισμό του χρέους από το 1945, με επιτόκιο 6% (σύμφωνα πάντοτε με τον κ. Rischl).

Εάν μειώσει τώρα κανείς το επιτόκιο στο 5%, το πολεμικό χρέος θα περιοριζόταν στα 7 δις € - ποσόν το οποίο περίπου ανακοινώθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση πρόσφατα, για άγνωστους σε εμάς λόγους με υπερβολική μετριοπάθεια (αφού ανέρχεται σε 13 δις €, με κριτήριο το ΑΕΠ).

ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ

Αμέσως μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι συμμαχικές δυνάμεις απαίτησαν από τη Γερμανία να αποζημιωθούν για τις ζημίες που τους προκάλεσε – λαμβάνοντας υλικά ανταλλάγματα είτε από τα υφιστάμενα περιουσιακά της στοιχεία, είτε από τη μελλοντική της παραγωγή. Στα πλαίσια αυτά υπάγεται και η αφαίρεση περιοχών από την ανατολική της επικράτεια.

Για τη Δυτική Γερμανία, η χρονική περίοδος της παροχής ανταλλαγμάτων τελείωσε εξαιρετικά γρήγορα, λόγω της σημασίας της στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου με τη Ρωσία - ενώ της κόστισε πολύ λιγότερα από ότι στην Ανατολική Γερμανία, για την οποία αποτέλεσε ένα σημαντικότατο εμπόδιο στην περαιτέρω ανάπτυξη της.

Η Ελλάδα, επειδή βυθίστηκε στον οδυνηρό εμφύλιο πόλεμο μετά το 1945, δεν αποζημιώθηκε καθόλου από τη Γερμανία παρά το ότι δικαιούταν - έχοντας όμως ευτυχώς εγείρει εμπρόθεσμα απαιτήσεις. Εδώ οφείλουμε να σημειώσουμε ότι, η κατοχική πολιτική της Γερμανίας προέβλεπε τη μεθοδική λεηλασία των χωρών στις οποίες εισέβαλλε, καθώς επίσης την εξαθλίωση τους (γεγονότα που δυστυχώς μας θυμίζουν έντονα τη σημερινή πολιτική λιτότητας, εξευτελισμού, λεηλασίας της ιδιωτικής και της δημόσιας περιουσίας, καθώς επίσης εξαθλίωσης, η οποία απαιτείται ξανά από τη Γερμανία).

Το 1941/42 η κατοχική πολιτική είχε σαν αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους Ελλήνων από την πείνα – ενώ τα θύματα του Holocaust στην Ελλάδα υπολογίζονται στις 60.000. Επί πλέον αυτών έχουμε τα εγκλήματα εκδίκησης στην περίοδο της αντίστασης, την πολιτική της καμένης γης κλπ. – γενικότερα ανυπολόγιστες υλικές και μη καταστροφές, για τις οποίες η Ελλάδα δεν αποζημιώθηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να επιβραδυνθεί πάρα πολύ η ανάκαμψη της.

Όπως είναι εύλογο, η «ποσοτικοποίηση» των απαιτήσεων για τις πολεμικές επανορθώσεις που οφείλονται αναμφίβολα από τη Γερμανία στην Ελλάδα, δεν είναι εύκολο να συγκεκριμενοποιηθεί – ενώ αναφέρονται ποσά μεταξύ 300 και 600 δις €, συμπεριλαμβανομένων των τόκων.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΩΝ

Μετά την επανένωση της Γερμανίας ο τότε καγκελάριος ανακοίνωσε ότι, θα ήταν προτιμότερο να συνεχιστεί η οικονομική συνεργασία, αντί να αρχίσουν ξανά οι συζητήσεις για τις επανορθώσεις.

Στα πλαίσια όμως αυτής της «οικονομικής συνεργασίας», καθώς επίσης της μετέπειτα εμπορικής και στη συνέχεια νομισματικής ένωσης, η Γερμανία είχε ανέκαθεν εξαγωγικά πλεονάσματα απέναντι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης – γεγονός που σημαίνει ότι, υπήρχε τεράστια μεταφορά οικονομικών πόρων προς τη Γερμανία, χωρίς «ανταλλάγματα». Η οικονομική συνεργασία λοιπόν, η οποία όφειλε να αποζημιώσει τις ευρωπαϊκές χώρες για τις καταστροφές που υπέστησαν στον πόλεμο, λειτούργησε ουσιαστικά υπέρ της Γερμανίας – η οποία έτσι δεν πλήρωσε ποτέ τα χρέη της.

Τα σωρευμένα πλεονάσματα της Γερμανίας τώρα είχαν σαν αποτέλεσμα τις σωρευμένες πιστώσεις προς τις άλλες χώρες - η εξυπηρέτηση των οποίων έχει φτάσει σήμερα στα όρια της.

Από την άλλη πλευρά, η κρίση χρέους της Ευρώπης έχει οδηγήσει το σύστημα της «σιωπηρής μεταφοράς πόρων από τη Γερμανία προς τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες», με τη βοήθεια των πιστώσεων και εν αγνοία των πολιτών της, επίσης στα όρια του.

Απλούστερα, παρά το ότι οι κυβερνήσεις της Γερμανίας γνώριζαν ότι πίστωναν τις ευρωπαϊκές χώρες και επένδυαν σε αυτές, με σκοπό να εξοφλήσουν σιωπηρά τις πολεμικές επανορθώσεις που όφειλαν, στη συνέχεια αναίρεσαν τις υποσχέσεις τους και ζήτησαν πίσω τα δάνεια τους. Υπάρχουν λοιπόν δύο μόνο διέξοδοι στη διάθεση μας:

(α) Είτε να αποπληρωθούν με προϊόντα και με υπηρεσίες τα σημερινά χρέη των χωρών της Ευρώπης προς τη Γερμανία, κάτι που όμως θα απαιτούσε αντιστροφή των εμπορικών ροών (ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο της Γερμανίας, πλεονασματικό των υπολοίπων, έτσι ώστε να εξάγουν περισσότερα προς τη Γερμανία και να εισάγουν λιγότερα, με αποτέλεσμα να περιορίζεται συνεχώς το χρέος τους),

(β) Είτε να απαξιωθούν τα χρέη, με τον οποιονδήποτε τρόπο – παράλληλα να «μετατραπούν» τα τυχόν επόμενα πλεονάσματα του εμπορικού ισοζυγίου της Γερμανίας, απέναντι στις οφειλέτες-χώρες, σε μεταφορά προϊόντων χωρίς κόστος, προς τις χώρες αυτές.

Μόνο τότε και σε αυτό το μέγεθος, μέχρι να συμβούν δηλαδή τα παραπάνω, δεν μπορεί να ισχυρισθεί η Γερμανία ότι, πράγματι εξόφλησε τις επανορθώσεις που οφείλει – πόσο μάλλον απέναντι στην Ελλάδα.

Η ΑΠΟΨΗ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ

Περαιτέρω ένας άλλος σημαντικός Γερμανός ιστορικός, ο K.H.Roth, παραθέτει σε δύο άρθρα του πάρα πολλά στοιχεία, τα οποία επιβεβαιώνουν τις απαιτήσεις της Ελλάδας – επιμένοντας στην καταβολή των πολεμικών επανορθώσεων στη χώρα μας. Παράλληλα, ο κ.K.H.Roth συγκεκριμενοποιεί ποσοτικά όλες τις απαιτήσεις της Ελλάδας, με κριτήριο τη συμφωνία του Παρισιού το 1946 – τόσο τα πολεμικά χρέη, όσο και τις επανορθώσεις, καταλήγοντας σε ένα ποσόν, το οποίο συμπεριλαμβάνει και τις δύο επί μέρους οφειλές της Γερμανίας.

Ειδικότερα, στις 14. Ιανουαρίου του 1946 στο Παρίσι, συζητήθηκε και ψηφίσθηκε το Σύμφωνο Αποζημιώσεων, με βάση το οποίο η Γερμανία υποχρεώθηκε να καταβάλλει «επανορθώσεις», συνολικού ύψους 7,1 δις $ - με κριτήριο την αγοραστική αξία του δολαρίου το 1938. Στην Ελλάδα αντιστοιχούσε το 3,5% αυτού του ποσού (248,5 εκ. $), για τις καταστροφές που υπέστη την περίοδο του πολέμου, καθώς επίσης για το δάνειο, το οποίο εξαναγκάσθηκε να χορηγήσει η Εθνική Τράπεζα, το 1942, στο γερμανικό στρατό, για την κάλυψη των εξόδων του! Συνολικά πρόκειται για 106,5 δις $ σε τιμές του 2010 ή για 79 δις € περίπου (χωρίς τόκους, πάντοτε σύμφωνα με το Γερμανό ειδικό).

Χωρίς να αναλωθούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, η Ελλάδα εισέπραξε με κόπο περίπου 1,78 δις $ σε τρεις δόσεις (με αξίες 2010), από τα 106,5 δις $ των απαιτήσεων της – ένα πραγματικά ελάχιστο ποσόν, σε σχέση με το συνολικό.

Επομένως, η Γερμανία της οφείλει ακόμη 104,72 δις $, πάντοτε χωρίς τους τόκους, παρά το ότι είναι αρκετοί αυτοί οι οποίοι ισχυρίζονται πως η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη «διευκολύνθηκε» σκόπιμα από τη Γερμανία - με αντάλλαγμα τη μη απαίτηση της καταβολής των επανορθώσεων (ανεπίσημα φυσικά, αφού το θέμα των αποζημιώσεων παραμένει πολιτικά ακόμη ανοιχτό).

Εάν σκεφθεί δε κανείς ότι, με επιτόκιο 5% (το βασικό της Fed έφτασε κάποιες εποχές στο 20%), τα χρέη διπλασιάζονται ανά 15 χρόνια (10-20-40-80 κλπ.), τότε οι γερμανικές επανορθώσεις, ύψους 105 δις € περίπου σε σημερινές αξίες, φθάνουν εύκολα στα 565 δις € - τα οποία υπολόγισε πρόσφατα ο γνωστός Γάλλος οικονομολόγος.

Ολοκληρώνοντας, η λύση που προτείνει ο κ. K.H.Roth, είναι να μην επιβαρύνουν οι αποζημιώσεις τους Γερμανούς πολίτες, αλλά τη Γερμανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα (η οποία είναι ουσιαστικά διάδοχος της Τράπεζας του 3^ου Ράιχ), καθώς επίσης τις μεγάλες επιχειρήσεις της Γερμανίας - οι οποίες «λήστεψαν» στην κυριολεξία τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας, μέσω της δήθεν Γερμανο-Ελληνικής «Εταιρείας Εμπορικών Συναλλαγών» (Degriges).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Και στις δύο περιπτώσεις, τόσο σε αυτήν με βάση τις αναλύσεις του κ.A.Ritschl, όσο και στην αντίστοιχη του κ. K.H.Roth, το συνολικό ποσόν που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα είναι μεταξύ 300 και 600 δις € - ανάλογα με τον τρόπο υπολογισμού, τα επιτόκια και τους τόκους.

Σκοτεινός βέβαια παραμένει ο ρόλος της Μ. Βρετανίας, η οποία φαίνεται ότι παρέλαβε 10.000 τόνους βιομηχανικά προϊόντα από τη Γερμανία για την Ελλάδα, τα οποία όμως δεν έφτασαν στον προορισμό τους ποτέ.

Παράλληλα, φαίνεται ότι η Βρετανία αγόρασε από τη Γερμανία τους υπόλοιπους 20.000 τόνους, με την προϋπόθεση να σταλθούν τα χρήματα στην Ελλάδα – χρήματα που επίσης δεν έφτασαν ποτέ στην πατρίδα μας, η οποία ήταν αδύνατον να «συμπεριφερθεί υπεύθυνα», αφού είχε οδηγηθεί στον εμφύλιο πόλεμο.

Σε κάθε περίπτωση, δεν υφίσταται καμία απολύτως αμφιβολία, όσον αφορά τα πολεμικά χρέη και τις επανορθώσεις - αφού η τεκμηρίωση είναι εξαιρετική και από τους δύο αυτούς επιφανείς Γερμανούς οικονομικούς ιστορικούς.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

“Αυτοί που υπέφεραν ανέκαθεν από την άνοδο της αλαζονείας στη Γερμανία, είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί πολίτες – ένας μεθοδικός, ικανός και εργατικός λαός, ο οποίος όμως εύκολα υποτάσσεται σε εκείνη πολιτική ηγεσία, η οποία ευρίσκεται κάτω από την επιρροή του βιομηχανικού καρτέλ, αν και γνωρίζει που τον οδηγεί”.

Για πρώτη φορά μετά από το ξεκίνημα της κρίσης ανησυχούμε σοβαρά για την παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη – παρά το ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα, εντελώς απρόσμενα, οι δηλώσεις όλων, κυρίως δε των Γερμανών πολιτικών, μας διαβεβαιώνουν για το αντίθετο.

Οι ανησυχίες μας αυτές οφείλονται κυρίως στην ύπαρξη των πολεμικών επανορθώσεων, για τις οποίες βεβαιωθήκαμε απόλυτα μετά τις αναλύσεις των δύο Γερμανών – αποζημιώσεις που δεν θέλει να πληρώσει η Γερμανία, ενώ Θα μπορούσαν να απαιτηθούν και από άλλες χώρες.

Είναι λογικό λοιπόν το ότι, η «ελληνική απειλή» θα ήταν καλύτερα για τους Γερμανούς να εξουδετερωθεί – με όλα όσα δεινά κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Οι μέθοδοι άλλωστε που εφαρμόζονται σε έναν οικονομικό πόλεμο, δεν είναι τόσο διαφορετικοί από το συμβατικό: εξευτελισμός, απορρύθμιση, εισβολή, κατάρρευση, εξαθλίωση των μαζών, υποδούλωση και συνεχής λεηλασία των κατεκτημένων.

Εάν δεν υπάρξει υγιής αντίδραση δε, πολύ φοβόμαστε ότι σύντομα το γερμανικό καρτέλ θα εισπράττει τους φόρους στην Ελλάδα, θα τιμωρεί παραδειγματικά τους φοροφυγάδες, θα λειτουργεί τις ειδικές οικονομικές ζώνες, τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας καλύτερα, θα νοικιάζει τα νησιά μας, θα ελέγχει όλα τα υπουργεία κλπ.

Από την άλλη πλευρά βέβαια είναι αδύνατον να δημιουργηθεί ποτέ μία ενωμένη Ευρώπη ισότιμων μεταξύ τους κρατών, μία Ευρώπη των πολιτών της, όσο η (πρωσική) Γερμανία παραμένει μέλος της – ενώ έχουμε αναδείξει σε προηγούμενο άρθρο μας την παγίδα που ενδεχομένως κρύβει η τελευταία ενέργεια της ΕΚΤ, σε συνδυασμό με το ESM. Επομένως, η παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη, σε καθεστώς προτεκτοράτου, δεν είναι ότι καλύτερο θα επιθυμούσε κανείς – η έξοδος της όμως θα οδηγούσε δυστυχώς σε μία τεράστια οικονομική, κοινωνική, ενδεχομένως και γεωπολιτική τραγωδία.

Παράλληλα έχουμε μία αμυδρή υποψία, με βάση την οποία δεν είναι απίθανο οι Η.Π.Α. να επέτρεψαν στη Γερμανία (υπό την αιγίδα τους φυσικά) την κυριαρχία της στην Ευρώπη. Το αντάλλαγμα θα ήταν ίσως η σταθεροποίηση του δολαρίου το οποίο, εάν δεν είχε προηγηθεί η δήλωση της ΕΚΤ για αγορά απεριόριστων ποσοτήτων ομολόγων, θα είχε καταρρεύσει (μετά την ανακοίνωση του τρίτου πληθωριστικού πακέτου παροχής ρευστότητας για τη στήριξη της οικονομίας, του QE3, εκ μέρους της Fed). Με δεδομένα δε τα τεράστια προβλήματα της Αμερικανικής οικονομίας (άρθρο μας), τίποτα δεν είναι απίθανο – πόσο μάλλον όταν η υπερδύναμη ευρίσκεται σε πορεία παρακμής.

Ολοκληρώνοντας, ελπίζουμε και ευχόμαστε να είναι υπερβολικές οι ανησυχίες μας - εκτός πραγματικότητας δε τόσο οι υποψίες, όσο και οι τοποθετήσεις μας. Εν τούτοις, θεωρούμε υποχρέωση μας να τις αναφέρουμε – έτσι ώστε η πατρίδα μας να είναι προετοιμασμένη για κάθε ενδεχόμενο, όσο απίστευτο ή παράδοξο και αν ακούγεται, αποφεύγοντας όλες τις παγίδες.

ΥΓ: Η έρευνα, η τεκμηρίωση, οι νομικές διαδικασίες και η είσπραξη των απαιτήσεων μας από τη Γερμανία θα μπορούσε και μάλλον θα έπρεπε να δοθεί σε μία μεγάλη δικηγορική αμερικανική εταιρεία, σε συνεργασία με μία ελληνική – ενδεχομένως δε να «τιτλοποιηθούν» εν πρώτοις τα ποσά που θα προκύψουν. Σε κάθε περίπτωση, το θέμα δεν είναι σωστό να διαιωνίζεται και πρέπει να τελειώσει – ειδικά όταν η πατρίδα μας δοκιμάζεται σε τέτοιο βαθμό.

Βασίλης Βιλιάρδος, Αθήνα, 16 Σεπτεμβρίου 2012

Πηγή: http://www.casss.gr

: Πρωτ. Κωνσταντίνου Δ. Βαστάκη; Κοινωνία, Θεσμοί, Δίκαιο; Εσωτερική Πολιτική και Εκκλησία; 28 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 24251

Προσφορά αίματος του ιερού κλήρου στη δεκαετία του '40

«Επορεύοντο χαίροντες... ότι υπέρ τού ονόματος Αυτού (τού Χριστού)

κατηξιώθησαν ατιμασθήναι»

(Πράξ. 5, 41)

anaparastasi maxhs ellhnwn italwn sta bouna ths hpeirou

Σταθμός ανεπανάληπτος στην ιστορία τού νεώτερου Ελληνισμού, χαράχτηκε με χρυσά και ανεξίτηλα γράμματα το ΕΠΟΣ τού '40. Το γεγονός μάλιστα τού ύπουλου τορπιλισμού τού ευάνδρου Α/κού μας «ΕΛΛΗ» και, συνεπεία τούτου, η εκ μέρους τού εχθρού –τάχα και Χριστιανού- ασεβέστατη και βλάσφημη προσβολή που έκαμε στη Μεγαλόχαρη Παναγία μας (15-08-1940), συνεκλόνισε την Ορθόδοξη συνείδηση των Ελλήνων. Γι' αυτό και το πολυθρύλητο ΟΧΙ τού αείμνηστου Πρωθυπουργού Ιωάννου Μεταξά, ύστερα από το κατάπτυστο τελεσίγραφο της φασιστικής Ιταλίας, είχε τη γνωστή ενθουσιώδη ανταπόκριση στον ελληνικό λαό, ο οποίος με πίστη στο Θεό και με αγάπη στη δοκιμαζόμενη τότε Πατρίδα ανέλαβε τον υπέρ πάντων αμυντικό αγώνα. Κι ακόμα, είναι γεγονός ότι όλοι τότε οι φορείς της αγωνιζομένης Πατρίδας μας ανεγνώριζαν στην Εκκλησία την πνευματική ηγεσία τού υπέρτατου αγώνα.

Έτσι, η στρατευόμενη και ποιμαίνουσα τότε Εκκλησία, πέρα από την κύρια ποιμαντική και λατρευτική της αποστολή, ανέλαβε να στηρίξει και τον Στρατό και το λαό τού Θεού. Πράγματι, με τον δοξασμένο μας Στρατό συμπορεύθηκε μέχρι την πρώτη γραμμή του μετώπου, κι άφησε εκεί δεκάδες από αγίους κληρικούς της να την εκπροσωπούν και να συμπολεμήσουν με τους γενναίους φαντάρους μας, ως Ιεροκήρυκες και Στρατιωτικοί Ιερείς... Για το λαό δε του Θεού τα έδωσε όλα, ό,τι είχε και δεν είχε. Πέρα από την παρηγοριά και ενίσχυσή του στις θλίψεις των ημερών εκείνων, πρωτοστάτησε στον καιρό της φοβερής πείνας για την περίθαλψη των αδυνάτων, ενίσχυσε τις οικογένειες των πολεμιστών και εκείνων που έπεσαν στο πεδίο της τιμής, ίδρυσε δια νόμου την ευεργετική ΕΟΧΑ, περιέλθαψε τραυματίες και αναπήρους, έσωσε Εβραίους, βοήθησε με κάθε τρόπο τους αδικοκαταδικαζομένους αντιστασιακούς μελλοθανάτους και όσους είχαν την ανάγκη τους, συμμετείχε στον αντιστασιακό αγώνα, τόσο στην επάρατη κατοχή όσο και στη μετέπειτα εθνική συμφορά.... και, τέλος, πρόσφερε για την ελευθερία της δούλης Πατρίδας Εκατόμβες Ιερομαρτύρων από τους λειτουργούς της και χιλιάδες Εθνομαρτύρων από τους αγνούς και αθώους πιστούς της.

Για χάρη της ιστορίας και των νέων μας θα επαναλάβω παρακάτω ειδήσεις από παλαιότερο σχετικό έργο μας, με το υπό διαπραγμάτευση θέμα και με τίτλο: «Η προσφορά της Εκκλησίας στη δεκαετία τον '40», έκδ. της Εταιρείας Ευρυτάνων Επιστημόνων, Αθήνα 1996, σελ. 75 και εξής:

«Όλοι τότε οι κακούργοι και δυνάστες της δούλης Πατρίδας μας: Γερμανοί, Ιταλοί, Βούλγαροι, Αλβανοτσάμηδες και Ρουμανίζοντες, στους οποίους, ως μη όφειλε, προστέθηκαν δυστυχώς και εκ των ημετέρων αντιστασιακών Κομμουνιστές και Αντικομμουνιστές, συμμάχησαν εναντίον της. Συναγωνίζοντο μεταξύ τους για το ποιος απ' αυτούς θα επινοήσει και θα επιφέρει περισσότερα και ειδεχθέστερα τραύματα και καταστροφές σε ιερούς ναούς, μονές, σκεύη και εικόνες και απανθρώπους βασανισμούς σε αγίους λειτουργούς της. Όσοι λοιπόν εκ των λειτουργών της συλλαμβάνονταν τότε για οποιοδήποτε αντιστασιακό λόγο κι έπεφταν στα απαίσια χέρια τους, σπάνια διέφευγαν τις ομηρίες, τις φυλακίσεις, τους φρικτούς βασανισμούς και εξευτελισμούς προς το ιερατικόν τους σχήμα και, τέλος, και αυτόν τον μαρτυρικό θάνατο. Πάνοπλοι οι παραπάνω εχθροί, χωρίς οίκτο, «σώριαζαν -όπως προσφυώς ελέγχθη- αλύπητα τη ζωή, σαν το πιο φτηνό και άχρηστο πράγμα...».

Η διαπίστωση αυτή μαρτυρείται: α) στα όσα συνέβαιναν στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων, που, μεταξύ του μαρτυρικού φυλακισμένου λαού, πρώτος στόχος των εχθρών ήσαν οι Ιερείς. Χαϊδάρι..., Νταχάου...., Άουσβιτς., κλπ., όταν ακούονται προξενούν ανατριχίλα και αισθήματα συγκινήσεως για όλους τους φυλακισμένους σ' αυτά, μεταξύ των οποίων δεκάδες ήσαν και οι «φιλοξενηθέντες» κληρικοί μας. «... Σε όλες τις φυλακές - γράφει ο αείμνηστος Αχιλλέας Κύρρου- ήταν αρκετοί Παπάδες και Καλόγεροι, που είχαν συλληφθεί από τους Ιταλούς, τους Γερμανούς και τους Βουλγάρους για τη συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση, σαν για να αποδείξουν μια φορά ακόμα ότι ποτέ η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είχε μείνει μακριά από τους Εθνικούς αγώνες τού Ελληνικού λαού».

Και β) στο ότι πέρα από τις κακουχίες των Κληρικών μας στις φυλακές, η Εκκλησία για την απελευθέρωση της Πατρίδας πρόσφερε και πολύ αίμα. «Ιερείς και Μοναχοί που εκρατούντο στις φυλακές ως όμηροι ή ως κατάδικοι, ή που συλλαμβάνονταν για αντίποινα σε κάποια αντιστασιακή δράση [σύμφωνα μάλιστα με το σατανικό γερμανικό εφεύρημα ‘περί συλλογικής ευθύνης’ για όλους τους κατεχόμενους υπ' αυτών λαούς], βασανίσθηκαν απάνθρωπα και μαρτύρησαν με διάφορους ανατριχιαστικούς τρόπους, όπως οι ένδοξοι Μάρτυρες των πρωτοχριστιανικών χρόνων και οι Νεομάρτυρες επί τουρκοκρατίας.

Έτσι, εκ της μακράς φάλαγγας των νέων τούτων Νεομαρτύρων Κληρικών που έμειναν πιστοί στο Χριστό και στην Ελλάδα: «...άλλοι κατακρεουργήθηκαν και διαμελίσθηκαν, άλλοι έμειναν ημέρες μετέωροι στην αγχόνη, άλλους τους έθαψαν ζωντανούς ή τους έριξαν στη φωτιά, τους κρήμνισαν σε χαράδρες και βάραθρα, τους έριξαν στη θάλασσα, τους άρπαξαν στα βουνά και πήγαν μ' άγνωστο σε μας θάνατο, άλλους τους έσφαξαν, άλλους τους σταύρωσαν, αφού προηγουμένως τους βασάνισαν βάρβαρα...». Όλοι έμειναν «πιστοί άχρι θανάτου». Όλοι «εβάστασαν τα στίγματα τού Κυρίου εν τοις σώμασιν αυτών».

Και για την αλήθεια τού λόγου, ιδού και οι αριθμοί:

Οι ηττημένοι και καταντροπιασμένοι Ιταλοί στο πόλεμο 1940-41, που αναπάντεχα, χάρη στις πλάτες των προστατών τους, έγιναν και «κατακτητές», χωρίς να ντρέπονται βέβαια για την άδικη θέση που πήραν, θανάτωσαν μαρτυρικά, όπως οι κακούργοι πρόγονοί τους Ρωμαίοι... σαράντα (40) κληρικούς μας.

Το ίδιο και οι Γερμανοί κατακτητές... Θανάτωσαν με τους πιο φρικιαστικούς τρόπους εκατόν τριάντα (130) κληρικούς μας. Επίσης και οι Αλβανοτσάμηδες με τους Ρουμανίζοντες, άλλοτε βοηθούμενοι ή βοηθώντας τους Γερμανοϊταλούς, θανάτωσαν κι αυτοί είκοσι εννέα (29) κληρικούς μας.

Ατυχώς -γράφει σύγχρονος ιστορικός, ο Ι. Αναστασάκης στο έργο του: «Η Εκκλησία στη Μάχη της Κρήτης... 1941- 45», Χανιά 1994- ποταμός αίματος των κληρικών μας έρευσε και με τους κομμουνιστές, οι οποίοι με την γνωστή διδασκαλία τους: «Δεν θέλουμε παπάδες, δεν θέλουμε Εκκλησίες...», σκότωσαν κι αυτοί με απάνθρωπους και οικτρούς βασανισμούς διακόσιους σαράντα δύο (242) κληρικούς...

Με την παράθεση τού παραπάνω αποσπάσματος δεν αποβλέπω να αναξέσω οδυνηρές πληγές... Άλλωστε, και εκ μέρους των αντικομμουνιστικών, δεξιών ανταρτικών ομάδων, φανατικών στρατοδικών και από άλλες ανεξερεύνητες αιτίες της ανώμαλης τότε εποχής, βρήκαν οικτρό. ταπεινωτικό και μαρτυρικό θάνατο τριάντα (30) ακόμη κληρικοί μας.

Παρακάτω παραθέτω, επιλεκτικά και περιληπτικά, αναφορές από το σύγχρονο Συναξάρι που συνέταξα, Ιεροεθνομαρτύρων Κληρικών τού 40, συνδημοσιευόμενο ως Επίμετρον στο προαναφερθέν έργο μας, σελ. 94-160.

Στο μέτωπο έπεσαν: ο Αρχιμ. Χρυσόστομος Τσοκώνας, ο επικαλούμενος «άγιος παπάς», και ο Αρχιμ. Ιερόθεος Μπαζιώτης.

Στις 9 Μαρτίου 1943, ο Ιερέας π. Δημήτριος Σταμπουλής, εφημέριος Σκοπιάς Φλωρίνης, επειδή αρνήθηκε να λειτουργήσει στο βουλγαρικό - σλαβικό γλωσσικό ιδίωμα πιεζόμενος από τους όρχαν/τες, παραδόθηκε στους Γερμανούς, οι οποίοι τον απαγχόνισαν μαζί με άλλους πατριώτες (βλ. «Οι θυσίες των Κληρικών της Ελλάδος», έκδ. Ορθ. Ιεραποστ. Αδελφότητος "Ο ΣΤΑΥΡΟΣ", Αθήναι 1995, σελ. 126-127).

Επίσης στο ίδιο βιβλίο, σελ. 129-130, σημειώνεται ο σταυρικός θάνατος, έπειτα από φρικτούς βασανισμούς, τού ιερέα π. Κωνσταντίνου Τούλια, εφημερίου Σιταριάς Φλωρίνης, την 23 Απριλίου 1943, Μεγάλη Παρασκευή...

Παρόμοιο σταυρικό θάνατο υπέστη επίσης τη Μεγάλη Παρασκευή 11 Απριλίου 1947, ο ιερέας π. Γεώργιος Σκρέκας, εφημέριος Μεγάρχης Τρικάλων.

Ο Κων. Βοβολίνης στο γνωστό βιβλίο του: «Η Εκκλησία εις τον αγώνα της Ελευθερίας»( 1453-1953), Αθήναι 1952, σελ. 266-267, αναφέρεται σε 80τούτη Βορειοηπειρώτη Ιερέα της Δερβιτσάνης, ο οποίος μετά την υποχώρηση τού Στρατού μας (Απρ. 1941) κατεσφάγη από τους Αλβανοτσάμηδες.

Στις 23 Ιουλίου 1943, ο ιερέας εφημέριος τού χωριού Αγία Αναστασία Ιωαννίνων π. Γεώργιος Σιούλης εκάη ζωντανός σε αχυροκαλύβα από τους Γερμανούς, μετά από φρικτά βασανιστήρια, χωρίς να αποτεφρωθεί το μαρτυρικό του σώμα, στο οποίο ευρέθη ανέπαφο από τη φωτιά το μικρό βιβλίο της Καινής Διαθήκης που έφερε μαζί του, οι δε συμμάρτυρές του απετεφρώθησαν παντελώς. Ο Ιεροεθνομάρτυρας τούτος, προ της θυσίας του, είδε να τυφεκίζονται: η σύζυγος - πρεσβυτέρα του, ο υιός του και οι θυγατέρες του...

Στις 3 Ιουλίου 1943, ο Αρχιμ. Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Κοζάνης π. Iωακείμ Λιόλιας συνελήφθη από τους Γερμανούς, ενεκλείσθη στις φοβερές φυλακές της Θεσσαλονίκης, όπου εβασανίζετο απάνθρωπα, απαντώντας στους βασανιστές του με παρρησία: «Βαράτε, είμαι Έλληνας Παπάς. Πεθαίνω για τον Χριστό και την Πατρίδα». Τέλος, εξετελέσθη μαζί με άλλους πενήντα (50) αθώους Έλληνες πολίτες.

Στις 9 Ιουλίου 1944, ο Ιεροδιάκονος - Μοναχός και αδελφός της Ι. Μονής Αγίου Γεωργίου Φενεού της Μητροπόλεως Κορινθίας συνελήφθη, εβασανίσθη και, τέλος, εσφάγη από αντάρτες αριστερών κομμουνιστικών ομάδων.

Επίσης στις 7 Αυγ. 1948, ο ιερέας Γεώργιος Αρ. Νικόπουλος, εφημέριος Βουτύρου της Μητροπόλεως Καρπενησιού, κατεδικάσθη και εξετελέσθη στη Λαμία, ως θύμα φανατισμού στρατοδικών της εποχής.

Ακόμη, ιερό λείψανο, αποδεικτικό και αντιπροσωπευτικό της μαρτυρικής θυσίας όλων των μαρτυρησάντων ιερέων, είναι επιστήθιος σταυρός που ανήκει στην πατρική μου οικογένεια. Είναι λείψανο που διασώθηκε μέσα στις στάχτες, από τη μαρτυρική θυσία τού μακαριστού πατέρα μου Ιεροδιδασκάλου Οικονόμου Δημητρίου Κ. Βαστάκη, εφημερίου του Μεγάλου Χωριού της Μητροπόλεως Καρπενησιού, ο οποίος τελικά μετά από φρικτούς βασανισμούς εκάη ζωντανός από τους Ιταλούς την παραμονή των Χριστουγέννων, 24-12-1942.

Η Εκκλησία μας, λοιπόν, «ως πορφύραν και βύσσον με τα αίματα και των νέων τούτων Ιερομαρτύρων στολισαμένη», δίκαια καυχάται ότι και στους πρόσφατους χρόνους οι λειτουργοί της: «εν υπομονή πολλή..., εν στεχωρίαις, εν πληγαίς και φυλακαίς... και εν λιμώ και θλίψει» (Β' Κορ. 6,4-5, 10,27), συνέβαλαν στην εθνική αντίσταση και απελευθέρωση της Ελληνικής Πατρίδας.

Τέλος, η Εκκλησία μας δεν αποβλέπει σε δάφνες και υστεροφημίες, από την εκτεθείσα προσφορά της. Η Εκκλησία μας είναι πάντα ένα διαρκές παρόν, όπως και ο Θείος Ιδρυτής της. Και σαν Στρατευομένη που είναι, ένα καθήκον έχει: Να θυσιάζεται... Κι αυτό έκαμε στο μεγάλο ΕΠΟΣ της ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ τού ΣΑΡΑΝΤΑ. Κι αυτό εξακολουθεί να κάνει, όταν το απαιτούν οι περιστάσεις.

Του Πρωτ. Κωνσταντίνου Δ. Βαστάκη

Περιοδικό «ΤΟΛΜΗ», Οκτώβριος 2001

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ, Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

ΠΗΓΗ: www.egolpion.com

: Κωνσταντῖνος Χολέβας –Πολιτικός Ἐπιστήμων; Εθνικά Θέματα; Παρελάσεις - Εθνικές εορτές; 26 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 926

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

Ἡ ἐπέτειος τῶν 100 χρόνων ἀπό τήν ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλονίκης καθιστᾶ ἐπιτακτική τήν ἀπόδοση τῆς ὀφειλομένης τιμῆς στή μνήμη τοῦ πολιούχου Ἁγίου Δημητρίου. Ἡ πόλη εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέ τον Ἅγιο. Ἐκεῖ διοίκησε ὡς Ρωμαῖος Ἀνθύπατος, ἐκεῖ μαρτύρησε τό 305 μ.Χ., ἐκεῖ βρισκόταν καί βρίσκεται μετά ἀπό περιπέτειες καί καταστροφές ὁ περικαλλής Ναός του, ἐκεῖ σήμερα προσκυνοῦμε τά λείψανά του. Εἶναι συμβολικό τό γεγονός ὅτι τήν ἡμέρα μνήμης τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, στίς 26 Ὀκτωβρίου 1912, ὑπεγράφη ἡ συνθηκολόγηση ἀπό τόν Τοῦρκο στρατηγό Ταχσίν πασᾶ. Πάλι 26 Ὀτωβρίου ἦταν ὅταν τό 1944 ἔφυγε καί ὁ τελευταῖος Γερμανός στρατιώτης ἀπό τήν πόλη. Καί στίς 20 Ἰυυνίου 1978, τήν ἥμέρα τοῦ φονικοῦ σεισμοῦ στή Θεσσαλονίκη, μία Ἑλληνίδα Ἀρχαιολόγος ἐντόπισε σέ ἰταλική Ἐκκλησία τά λείψανα τοῦ Ἁγίου πού εἶχαν μεταφέρει στή Δύση οἱ Σταυροφόροι.

Κατά τή διάρκεια τῆς Βυζαντινῆς περιόδου τό κράτος τῆς Ρωμανίας, ὅπως ἦταν τό πραγματικό ὄνομα τῆς Αὐτοκρατορίας, ὑπέστη πολλές ἐπιδρομές πανταχόθεν καί ἡ Θεσσαλονίκη ἀμυνόταν ἐπί αἰῶνες. Σλάβοι, Βούλγαροι, Σαρακηνοί, Νορμανδοί καί πολλοί ἄλλοι προσπάθησαν νά τήν καταλάβουν γιατί ἦταν ἠ συμπρωτεύουσα, ἡ Συμβασιλεύουσα, ἡ πρώτη μετά τήν πρώτην, τήν Κωνσταντινούπολη. Δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού οἱ ἀμυνόμενοι εἶδαν πάνω στά τείχη τῆς πόλης τόν νεαρό μάρτυρα ἔφιππο πάνω σέ κόκκινο ἄλογο νά ἐκδιώκει τούς εἰσβολεῖς. Τά Θαύματα τοῦ Ἁγίου, πολιουχικά (ὑπέρ τῆς πατρίδος) καί ἰαματικά (θεραπεῖες ἀσθενῶν) καταγράφονται σέ δύο βιβλία, τά ὁποῖα ἔχουν κυκλοφορηθεῖ μεταφρασμένα στήν ἐποχή μας. Γιά τή δράση του ὑπέρ τῆς ἐθνικῆς ἐλευθερίας ἐπί Βυζαντίου/Ρωμανίας ἡ ὑμνογραφία τῆς Ἐκκλησίας μας τίμησε τόν Μυροβλήτη Ἅγιο με πολυάριθμους ὕμνους. Τόν ὀνόμασαν Φιλόπολιν, Σωσίπολιν, Σωσίπατριν καί «Θεσσαλονίκης Μέγαν Φρουρόν» Στήν Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου πού συνετέθη ὑπό τοῦ Ἁγίου Φιλοθέου Κοκκίνου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ψάλλουμε ὡς ἑξῆς:

Ὁ μέγας φρουρός Θεσσαλονίκης, ὡς μέγας Κυρίου ποταμός, τέρπεις λαμπρῶς τήν πόλιν σου, τοῦ μύρου τοῖς ὁρμήμασιν, ὡς Θεῖα δέ σκηνώματα, καθαγιάζεις τά σύμπαντα. (1)

Τό Μῦρο τοῦ Ἁγίου ἐξήρχετο ἐπί αἰῶνες ἀπό τόν Τάφο του καί εἶχε ἰαματική δράση. Τό Βυζαντινό Χρονικό «Τιμαρίων» περιγράφει τήν μεγάλη Πανήγυρη τῶν Δημητρίων , ἡ ὁποία ἐτελεῖτο κάθε Ὀκτώβριο στήν Θεσσαλονίκη. Ἐκεῖ συνέρρεαν γιά νά προσκυνήσουν τόν Ἅγιο καί γιά νά ἀνταλλάξουν ἐμπορεύματα χιλιάδες προσκυνητές ἀπό ὅλη τή γνωστή Οἰκουμένη. «Ἕλληνες, Σκῦθες, Ἴβηρες, Λυσιτανοί (σ.σ. Πορτογάλοι) καί ἐντεῦθεν τῶν Ἄλπεων Κέλται»! Ὅλοι αὐτοί ἔπαιρναν μάζί τους ἕνα Κουτρούβιο, δηλαδή φιαλίδιο μέ μῦρο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

Μεγάλες μορφές τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὕμνησαν τόν Ἅγιο Δημήτριο γιά τό μαρτύριό του ὑπέρ τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ καί γιά τήν μαχητική παρουσία του στά τείχη τῆς πόλεως κατά τῶν βαρβάρων. Ὁ Ἅγιος Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος, πού μόνασε στήν περίφημη Ἐγκλείστρα κοντά στήν Πάφο τῆς Κύπρου, ἔγραψε τόν 13^ο αἰῶνα ἐξαιρετικό ἑγκώμιο πρός τόν Ἅγιο Δημήτριο. Μεταξύ ἄλλων ἀναφέρει:

«Χαῖρε μάρτυρα Δημήτριε μαζί μέ τόν Γεώργιο καί τόν Θεόδωρο, τούς συναθλητές καί συμμετόχους σου, τό τρισευτυχισμένο ὅπλο τῶν εὐσεβῶν βασιλιάδων μας, τό ξίφος τους μέ τίς τρεῖς αἰχμές ἐναντίον τῶν ἀθέων βαρβάρων, τό τριπλό τεῖχος τῆς βασιλικῆς αὐλῆς, τό τρίσπαθο κάρφωμα στήν καρδιά τῶν σκληρῶν ἐχθρῶν,... «(2).

Τόν 14^ο αἰῶνα ἐλάμπρυνε τή Θεσσαλονίκη μέ τήν ἀσκητική ἀλλά καί ἀγωνιστική παρουσία του ὁ Ἡσυχαστής Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς. Ὁ λόγιος Ἱεράρχης ἔγραψε καί αὐτός Ἑγκωμιαστικόν Λόγον πρός τόν Ἅγιο Δημήτριο, ὅπου μεταξύ ἄλλων διαβάζουμε καί τά ἑξῆς σχετικά μέ τήν προσφορά τοῦ Μυροβλήτου στήν πόλη καί γιά τήν κατάργηση τῆς εἰδωλολατρίας:

«Καί ὁ μάρυρας αὐτός , ὁ μεγαλομάρτυρας Δημήτριος... ἔτρεξε τόν δρόμο μέχρι τό τέρμα, διαφύλαξε τήν πίστη και γιά τή διατήρηση τῆς εὐσέβειας ἀντιστάθηκε μέχρι θανάτου . Καί ἀπεῖχε πάρα πολύ ἀπό τό νά ἐκδικηθεῖ αὐτούς πού τόν ἀπειλοῦσαν, γιατί προσευχήθηκε ἀκόμη καί γι’ αὐτούς στόν Θεό καί ἄλλων σταμάτησε τήν κακία, ἄλλους μεταμόρφωσε, μέ ἀποτέλεσμα τό νά μήν ὑπάρχει σ’αὐτήν τήν πόλη οὔτε ἀπομεινάρι ἐκείνης τῆς ἀσέβειας, ἀλλά ἡ πόλη, ὅπου καί ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ὑπέστη βίαιο θάνατο νά εἶναι ἑνωμένη καί νά παραμένει σταθερή μέ τίς ποικίλες φροντίδες του καί μέ τίς κάθε εἴδους εὐεργεσίες καί συνεχεῖς παρακλήσεις του στόν Θεό» .(3)

Δέν τιμᾶ τόν Ἅγιο Δημήτριο μόνον ἡ Θεσσαλονίκη. Σύμπας ὁ Ἑλληνισμός καί εὐρύτερα ἡ Ὀρθόδοξη Οἰκουμένη τόν ἀναγνωρίζει ὡς σωτῆρα σέ δύσκολες στιγμές. Γιά τήν πνευματική του παρουσία κατά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 διαβάζουμε τά ἑξῆς σέ βιβλίο πού ἐγράφη ἀπό τό Ἁγιορείτικο Κελλί Ἁγίου Νικολάου Μπουραζέρη:

«Ἦλθε ὅμως ἡ μεγάλη ὥρα τῆς ἐθνεγερσίας τοῦ 1821. Ἀπό τήν πρώτη ἐξέγερση στήν Μολδαβία τό λάβαρο πού ἀνύψωσαν στό Βουκουρέστι ἔφερε τήν μορφή τοῦ Ἀγίου Δημητρίου. Αὐτόν ἀτένιζαν στό «μπαϊράκι» τους τά παλληκάρια στόν δύσκολο ἀγῶνα τους. Ἀλλά καί στήν κυρίως Ἑλλάδα, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἱστορικός Σπυρίδων Τρικούπης, ἡ φράση «βοήθειά σου, ὁ Ἅγιος Δημήτριος μετά σοῦ» ἐνθάρρυνε τούς μαχητάς. Καί ὁ μεγάλος ἥρωας τῆς Ἐθνεγερσίας Γεώργιος Καραϊσκάκης ἔλεγε ὅτι «περισσότερη βοήθεια γνώρισα εἰς τούς πολέμους ἀπό τόν Ἅγιο Δημήτριο παρά ἀπό τόν Ἅγιο Γεώργιο» μολονότι εἶχε τό ὄνομά του...». (4)

Τήν εὐγνωμοσύνη τοῦ συγχρόνου Ἑλληνισμοῦ πρός τόν Ἅγιο ἀνέλαβε νά ἐκφράσει τό 1927 ἕνας ἄλλος Παλαμᾶς. Ὄχι ὁ Γρηγόριος, ἀλλά ὁ Κωστῆς, ὁ μεγάλος ποιητής μας. Ἐπισκέφθηκε τήν Θεσσαλονίκη, προσκύνησε στόν τάφο τοῦ Πολιούχου και ἐκφώνησε ἕναν μνημειώδη λόγο καταγράφοντας τίς ἐντυπώσεις του. Παραθέτουμε ἕνα χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα:

«Καί μέ τήν ἀφορμή πού μοῦ δίνει ἡ παρουσία μου ἀνάμεσά σας, ὅσο κι ἄν πέρασε ἡ ἡμέρα πο΄ύ πανηγυρίζεται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου, ἁρμονισμένη μέ τό μέγιστο ἐθνικό γεγονός πού εἶναι ἡ ἀνάκτηση τῆς Θεσσαλονίκης, δέ μοῦ φαίνεται παράκαιρο ἤ παράφωνο νά σημειώσω τούς λόγους τοῦ Κωνσταντίνου Σάθα: «Ὁ Ἅγιος Δημήτριος εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν τῶν Ἑλλήνων ἥρως. Ἐνῷ ἐν τοῖς ἄλλοις ἁγίοις πᾶσα ἰδέα πατρίδος ἐνεπνίγη ἐν τῇ μυστικῇ Σιών , ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἐκπροσωπεῖ τόν ἀληθῆ τοῦ Ἑλληνισμοῦ φοίνικα, ἀπό τοῦ τάφου ἀπαντῶν καί εἰς τούς πανηγυρίζοντας ἐπί Τουρκοκρατίας Ἕλληνας ὅτι αὐτός θά τούς ἐλευθερώση».

Πρός τόν μεγαλομάρτυρα πού καθώς τόν ὑμνολογοῦν τά τροπάριά του, σά φοίνικας ἀνθίζει, φοίνικα σφίγγει στό πλευρό του, φοίνικα στή γλῶσσα του καί φοίνικα στά πόδια του, ἀφιέρωσα κι ἐγώ στά πατριωτικά μεθύσια περασμένων ἡμερῶν, τόν στίχο μου, λιτό φοινικόκλαδο σ’ ἐκεῖνον, τό σύντομο τραγοῦδι πού ἀρχίζει μέ τά λόγια αὐτά:

ἘΣύ, πού θρόνος σου ἡ Θεσσαλονίκη

Μακεδονίτη Ἀκρίτα καβαλλάρη

Φώτισέ μας τόν δρόμο πρός τή Νϊκη

Τόν μῆνα πού γιορτάζω σε εἶν’ ἡ χάρη.

Μά τό βαρβαροφάγο σου κοντάρι

Χίλιασέ του κι ἁρμάτωσε τή χώρα». (5)

Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἐκφράζει τήν συνύπαρξη πατριωτισμοῦ καί Οἰκουμενικότητας, ὁπως αὐτή ἀποκρυσταλλώνεται μέσα στήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας. Αὐτή ἡ παράδοση διαφύλαξε τόν πραγματικό χαρακτῆρα τῆς Θεσσαλονίκης μας πού δέν εἶναι πολυπολιτισμικός, ὅπως ψευδῶς τόν παρουσιάζουν, ἀλλά δημιουργικά Ἑλληνικός καί πνευματικά Χριστιανικός. Ἅγιε Δημήτριε σῶζε τήν πόλιν σου!

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

Ἅγιος Δημήτριος ὁ Μυροβλήτης, ἔκδοση Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Δήμου Ἁγίου Δημητρίου Ἀττικῆς, σελ. 53.

Ἅγιος Δημήτριος- Ἐγκωμιαστικοί Λόγοι Ἐπιφανῶν Βυζαντινῶν Λογίων, ἔκδοση ΖΗΤΡΟΣ, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 143 (μετάφραση Πέτρου Βλαχάκου).

Ὅπως ἀνωτέρω, σελ. 349-351.

Ἅγιος Δημήτριος Μυροβλήτης, ἔκδοση Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Δήμου, Ἁγίου Δημητρίου Ἀττικῆς, σελ. 114.

Θεσσαλονίκης Ὑμνολόγιο, Ἐπιμ. Ἰωάννου Κ. Χολέβα, Ἔκδοση Συνδέσμου Θεσσαλονικέων Ἀθηνῶν, 2007, σελ. 72.

Κ.Χ. ΟΚΤ. 2012

: www.fox2magazine.net; Ιστορική Βιβλιοθήκη; Βαλκανικοί Πόλεμοι; 26 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1502

Η κατάκτηση των ουρανών της Μακεδονίας [Οκτώβριος 1912]

aeroplano typou farman galliko

Πως δημιουργήθηκε η ένδοξη ελληνική πολεμική αεροπορία. Μία παγκόσμια πρωτοτυπία.

Υψόμετρο 2000 μέτρα. Η Μοίρα της Αεροπορίας το φθινόπωρο του 1912 σε περιπολία στη ακόμη τουρκοκρατούμενη Μακεδονία - πάνω από τις γραμμές του εχθρού. Κανένα από τα αεροπλάνα δεν είναι βαμμένο σε χρώματα στρατιωτικής παραλλαγής: Τα αεροπλάνα είναι ζωγραφισμένα με έντονα χρώματα, γαλάζιο, κίτρινο έως ανοιχτό πράσινο όπως το λεμόνι, βαθύ κόκκινο - το χρώμα του πολέμου. Ο ηγέτης της ομάδας: Υπολοχαγός Δημήτριος Καμπερός. Πέταξε με ένα γαλανόλευκο διπλάνο Farman - μια σκληρή ιπτάμενη μηχανή από κάθε άποψη, σαν τον εαυτό του.

Αεροπλάνο τύπου Farman: Γαλλικής κατασκευής 1912, ξύλινος σκελετός με υφασμάτινη επικάλυψη των φτερών, κινητήρας ισχύος 50 ίππων στην μονοθέσια, 80 ίππων στην διθέσια έκδοση. Ταχύτητα περί τα 100 χλμ/ώρα. Έλλειψης ευελιξίας, ευπάθεια στον ελάχιστο άνεμο, ευπάθεια στον κινητήρα, βραδύ ανύψωση, μέγιστο όριο τα 2 χιλιόμετρα, εμβέλεια 100 χιλιομέτρων, υπερευαίσθητο στον παραμικρό ελιγμό, ανύπαρκτος εξοπλισμός με όπλα, κοινώς ακατάλληλο για στρατιωτική χρήση - αυτό ήταν το πόρισμα των ειδικών της Ελληνικής Αεροπορίας της εποχής εκείνης.

Είναι η επιτομή των έντιμων ηρώων των μεγάλων πολέμων που συγκλόνισαν πριν ακριβώς έναν αιώνα την Χερσόνησο του Αίμου και μαζί της ολόκληρη την Ευρώπη. Οι χειριστές αυτών των αεροπλάνων, αξιωματικοί του Στρατού, απεστάλησαν το 1911 στην Γαλλία για κατάρτιση. Οι τέσσερις αυτοί Έλληνες που έκαναν ανάγκη ζωής την πτήση στο απέραντο γαλάζιο, αποτέλεσαν τον πυρήνα της δημιουργίας της στρατιωτικής αεροπορίας: Δημήτριος Καμπερός, Μιχάλης Μουτούσης, Χρήστος Αδαμίδης, Πανούτσος Νωταράς.

Παρά την αμφίβολη πολεμική του ωφελιμότητα σε χρήση με την Ιταλία κατά τον ιταλοτουρκό πόλεμο του 1911, το αεροπλάνο γνώρισε σε ελληνική υπηρεσία, εξαρχάς πολεμική χρήση - κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, από τις πρώτες ώρες της σύγκρουσης. Ποιος θα ήθελε από τους «Δυτικούς» να παραδεχθεί ότι οι υπανάπτυκτοι Βαλκάνιοι υιοθέτησαν πρώτοι τακτική και φιλοσοφία αεροπορικού πολέμου, την οποία αυτοί ανακάλυψαν κατά την διάρκεια του Α΄ΠΠ;

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1912 κηρύσσεται η επιστράτευση, και στη Λάρισα το Αεροδρόμιον Λαρίσης υπάγεται στην διοίκηση του Δημήτρη Καμπερού. Η Μοίρα Αεροπλάνων (ή Λόχος Αεροπορίας Στρατού, οργανωτικά στο Τάγμα Συγκοινωνιών του Μηχανικού, Διοικητής Σκούφος Γ., Ταγματάρχης Μηχανικού) αποτελεί γεγονός από τον Ιανουάριο του 2012. Παράλληλα με την οργάνωση της Μοίρας, στην Αθήνα κατασκευάζονταν οι πρώτες κατευθυνόμενες βόμβες ελληνικής επινοήσεως - στο εργοστάσιο Μαλτσινιώτη.

Λάρισα, Οκτώβριος 1912

Η Μοίρα Αεροπλάνων αποτελούντο από τους πιλότους, λίγους τεχνίτες συμπεριλαμβανομένου ενός Γάλλου, μερικές ντουζίνες βοηθητικό προσωπικό και τα τέσσερα Farman 50 ίππων που κατέφθασαν νωρίτερα στο Φάληρο. Η Μοίρα Αεροπλάνων με το ξέσπασμα του πολέμου στις 5 Οκτωβρίου 1912 τελούσε υπό τις διαταγές του Αρχιστρατήγου Διαδόχου Κωνσταντίνου. Η Μοίρα επιχείρησε από τη Λάρισα και ανέλαβε αποστολές αναγνώρισης θέσεων εχθρικών μονάδων πεζικού και πυροβολικού. Μετά την μάχη στο Σαραντάπορο, η σύμπτυξη των Τούρκων στα Σέρβια, διαπιστώθηκε από τους αεροπόρους. Mε τις πρώτες ώρες του πολέμου, και η πρώτη αποστολή αναγνώρισης από τον Καμπερό: Απογειώθηκε από τη Λάρισα, εξετέλησε την αναγνώριση και προσγειώθηκε στον Τίρναβο για διαβίβαση των πληροφοριών.

mathites ths sxolhs kamperou sth larisa me Henry farman III

Η Μοίρα Αεροπλάνων δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει το έργο της από την Λάρισα, λόγω της εμβέλειας των Farman, αλλά και λόγω του υψομέτρου της οροσειράς στα βορειοδυτικά του κάμπου. Αποφασίστηκε η αποσυναρμολόγηση και μεταφορά των αεροπλάνων μέσα σε κιβώτια σε αεροδρόμιο κοντά στην Κοζάνη, αλλά με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης στις 26 Οκτωβρίου 1912 έληξε η αποστολή αναγνώρισης της Μοίρας.

Νικόπολη, Νοέμβριος 2012

Για την στήριξη του Στρατού στο μέτωπο της Ηπείρου αποφασίσθηκε η συγκρότηση ενός Αποσπάσματος Αεροπλάνων στο αεροδρόμιο της Νικοπόλεως, λίγα χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Πρέβεζας, υπό την διοίκηση του Πανούτσου Νωταρά, το οποίο τελούσε υπό τις διαταγές του Στρατηγείου Ηπείρου. Η δύναμη του Αποσπάσματος ήταν 3 Henry Farman 80 ίππων, τέσσερις χειριστές, συμπεριλαμβανομένου ενός εθελοντή ελληνική καταγωγής από την Ρωσία, τρεις τεχνίτες, ένας ιδιώτης μηχανικός, 50 στρατιώτες.

polemiko aeroplano se apostoli anagnorishs 1912-1913

Η αποστολή του Αποσπάσματος ήταν η αναγνώριση του εχθρού αλλά και ο βομβαρδισμός προχείρων οργανώσεων αυτού. Η αναγνώριση με τα αεροπλάνα επέτρεψε τη δημιουργία ενός σχεδιαγράμματος του οχυρού στο Μπιζάνι και των θέσεων του εχθρικού πυροβολικού.

Το αεροδρόμιο στη Νικόπολη ήταν μακριά από το μέτωπο και έτσι αποφασίσθηκε η μεταστάθμευση σε ένα πρόχειρο μέρος κοντά στο Μπιζάνι - το αποκορύφωμα της σύγκρουσης μεταξύ του Στρατού της Ελλάδος και Τουρκίας. Το βοηθητικό αυτό αεροδρόμιο ήταν μια στενή λωρίδα 80 μέτρα σε μήκος και 25 μέτρα σε πλάτος. Γρήγορα όμως εγκαταλείφθηκε μετά την δεύτερη πτήση, λόγω της καταστροφής ενός αεροπλάνου στην διαδικασία προσγείωσης. Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων έφερε και το τέλος των επιχειρήσεων του Αποσπάσματος Αεροπλάνων.

Δύο αεροπόροι θέλουν να βυθίσουν τον τουρκικό στόλο

Ο Μιχάλης δίνει το σήμα για να επιτεθούν. Δεν υπάρχει επιστροφή - ξέρουν ότι είναι οι καλύτεροι. Η έννοια του φόβου είναι εντελώς άγνωστη σε αυτούς. Με μια βουτιά κατεβαίνουν στον εχθρό. Δευτερόλεπτα αργότερα το Maurice Farman, με πλήρωμα τον Μιχάλη Μουτούση και τον Αριστείδης Μωραϊτίνη, εκτελεί την πρώτη αποστολή ναυτικού βομβαρδισμού στον κόσμο. Η αποστολή του «Ναυτίλος» ήταν η αναγνώριση του τουρκικού στόλου στα Δαρδανέλλια, όπου είχε ζητήσει την προστασία των πυροβόλων των Στενών μετά τη Ναυμαχία της Έλλης. Η φωλιά των δύο πρώτων ελληνικών υδροπλάνων είναι ο Μούδρος στη Λήμνο. Ο Μωραϊτίνης προσφέρεται εθελοντικά για παρατηρητής και μαζί με τον Μιχάλη Μουτούση επιχειρούν την πρώτη αναγνώριση του εχθρικού στόλου μέσα στα Στενά: Ο Μωραϊτίνης σχεδιάζει τις θέσεις των πλοίων.

Η εμφάνιση του αεροπλάνου ως πολεμικό μέσο, αφνιδίασε τα τουρκικά στρατεύματα. Κατά την υπερπτήση του ναυστάθμου του Ναγαρά, τέσσερις βόμβες εξαπολύθηκαν κατά των εχθρικών πλοίων - έντονη η ψυχολογική επίδραση στο ηθικό του εχθρού. Η βόμβα ήταν ένα είδος μεγάλης χειρομβοβίδας με κατευθυντήρια πτερύγια στην ουρά, βάρους 0,5 κιλού περίπου. Οι βόμβες μεταφέρονταν στο αεροπλάνο ανά 4, μέσα σε ξύλινο κιβώτιο δεξιά του χειριστή, μετατρέποντας τό σε βομβαρδιστικό - χωρίς σκοπευτικά. Ο τουρκικός Τύπος στην Κωνσταντινούπολη, μετά την επίθεση του ναυστάθμου του Ναγαρά, έντρομος σχολίασε την ανυπαρξία αντιεροπορικής προστασίας.

Λόγω της χαμηλής τους ταχύτητας, όπως και του χαμηλού ύψους άνω από το μέτωπο, οι πτήσεις αναγνώρισης του εχθρικού πυροβολικού δεν ήταν ήσυχες. Σχεδόν πάντοτε τα αεροπλάνα επέστρεφαν στην βάση τους με διατρημένα τα φτερά τους από πυρά ελαφρών όπλων και βλημάτων πυροβολικού! Οι απώλειες της Μοίρας Αεροπλάνων κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων ήταν τρεις τραυματισμοί κατά τη διάρκεια των προσγειώσεων, όπως και ένας τραυματίας από εχθρικό βλήμα - όταν ένα από τα αεροπλάνα πετούσε πάνω από το Μπιζάνι. Το εχθρικό πυροβολικό χρησιμοποιήθηκε στον αντιεροπορικό αγώνα και στα Δαρδανέλλια.

H εχθρική αεροπορική δύναμη που συναντήθηκε σε αυτές τις επιχειρήσεις ήταν ένα αεροπλάνο τύπου Henriot 50 ίππων στη Mάχη των Γιαννιτσών, με χειριστή έναν Γάλλο. Το συγκεκριμένο αεροπλάνο κατασχέθηκε αργότερα από τον Ελληνικό Στρατό στην Θεσσαλονίκη. Συνολικά δύο τουρκικά αεροπλάνα έπεσαν στα χέρια του Ελληνικού Στρατού.

Χερσόνησος του Αίμου, το πρώτο αεροπορικό εργαστήρι στον κόσμο

Η πολεμική δράση της Μοίρας Αεροπλάνων στην πρώτη περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, με τις πρώτες προσπάθειες βομβαρδισμού εχθρικών θέσεων, έφερε στο προσκήνιο την ανάγκη για ένα αεροπλάνο διώξεως/αναχαίτισης, όπως και της οργανωμένης αντιεροπορικής άμυνας. Παράλληλα, έκδηλη έγινε η ανάγκη της χρήσεως αυτού και σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Η δράση της Ελληνικής Αεροπορίας στο πρώτο μέρος των Βαλκανικών Πολέμων, αποτέλεσε ιστορικό ορόσημο για την ταχεία εξέλιξη του αεροπλάνου ως πολεμικό μέσο και του αεροπόρου ως πολεμικού θρύλου.

Πηγή, 13 Οκτωβρίου 2012

: Τότογλου Ευάγγελος; Ιστορική Βιβλιοθήκη; 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος - Έπος 1940; 25 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 5685

Ύψωμα 731: Οι νέες Θερμοπύλες [9 Μαρτίου 1941]

731YPSOMA

TIDEON: Διαβάστε την εκπληκτική και άγνωστη ιστορία των νέων Θερμοπυλών. Με 100.000 βλήματα σε ένα τόσο μικρό ύψωμα λογικά δεν έπρεπε να ζήσει κανένας οργανισμός... Κι΄ όμως οι Έλληνες μαχητές οπλίστηκαν με υπερφυσική δύναμη και νίκησαν ....

28^ηΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: Ηχηρό «ΟΧΙ» βροντοφώναξε ο ελληνικός λαός δια μέσω του στόματος του τότε δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά στη φασιστική Ιταλία. Τότε λοιπόν, με το χαμόγελο στα χείλη, οι μεραρχίες της μικρής μας Ελλάδας αντιτάχθηκαν απέναντι στις μεραρχίες μιας μεγάλης αυτοκρατορίας με άφθαστο ηρωισμό και μαχητικότητα. Ψυχή εναντίον πυρός και σιδήρου. Μια άνιση αριθμητική μάχη. Οι ελπίδες λίγες για τους λίγους και πολλές για τους πολλούς. Η ψυχή όμως των Ελλήνων μαχητών μίλησε και το ηθικό εκτοξεύτηκε μετά τις πρώτες νίκες. Το θαύμα είχε γίνει. Η Ιταλική αεροπορία, που στην ουσία είχε και την εναέρια υπεροχή, τα άρματα τελευταίας για την εποχή τεχνολογίας, τα πολλαπλάσια σε όγκο πυρός βλήματα και σφαίρες, οι μυριάδες των μυριάδων στρατιώτες δεν κατάφεραν να κάμψουν την ελληνική ομοψυχία. Μα και η Ελληνική πλευρά, παρόλο που οργανώθηκε στρατηγικός άρτια και εκμεταλλεύθηκε κάθε σπιθαμή του εδάφους, αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα μέσων, πυρός, εφοδιασμού και φυσικά έναν αντίπαλο εξοπλισμένο στο έπακρο και αριθμητικά ανώτερο.

Ακολούθησαν επικές μάχες. Αργυρόκαστρο, Κορυτσά, Χειμάρα και πολλές ακόμα περιοχές περιήλθαν στην κατοχή των Ελληνικών δυνάμεων. Ο Μουσολίνι, ο ενορχηστρωτής αυτής της επιθέσεως εναντίον της μικρής μας Ελλάδας, ευχόταν να μην είχε ξεκινήσει ποτέ αυτόν τον πόλεμο. Οι μεραρχίες του διαλύονταν μπροστά στις χαλύβδινες γραμμές του αντιπάλου. Οι στρατηγοί του, ανίκανοι να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Είχε διασυρθεί σε εξευτελιστικό βαθμό παγκοσμίως και, στην ουσία, χάρισε δόξα στο αντίπαλο στρατόπεδο, στους λιγοστούς Έλληνες. Όλη η Ευρώπη και όλος ο κόσμος επευφημούσε τον ηρωισμό των Ελλήνων μαχητών, που αποδείκνυαν ότι είναι άξιοι συνεχιστές των προγόνων τους.

Βαρύ λοιπόν το πλήγμα για τους Ιταλούς. Βαρύς όμως ήταν και ο φόρος ζωής και αίματος των Ελλήνων. Οι πορείες συνεχείς. Το βάθος κατά το οποίο είχαν προχωρήσει οι Έλληνες εντός του αλβανικού εδάφους κυμαινόταν από 30 έως και 80 χιλιόμετρα, αναλόγως της τοποθεσίας. Οι θερμοκρασίες πολικές. Περίπου για τέσσερις μήνες μάχονταν κάτω από αντίξοες συνθήκες και ο υδράργυρος είχε σταματήσει στους μείον 20. Το χιόνι ξεπερνούσε τα δύο μέτρα. Οι νεκροί από τις παγοπληξίες ήταν περισσότεροι από τους νεκρούς της μάχης. Στρατιώτες κείτονταν νεκροί από το ψύχος στη σκοπιά, στα ορύγματα και οι πιο "τυχεροί" έφευγαν για κόσμο μακρινό μέσα στον ύπνο τους χωρίς να ξαναδούν ποτέ μάνα, αδέρφια, γυναίκα, παιδιά και φίλους. Και ο φασίστας επέμενε. Πίστευε. Ήλπιζε ότι θα έχει έστω και μία μάχη νικηφόρα σε βάρος αυτών που έριξαν το γόητρό του, αυτών των αθανάτων.

Μέσα λοιπόν στην απόγνωση που συγκλόνισε την Ανώτατη Πολιτική και Στρατιωτική Ηγεσία της Ιταλίας, ο Μουσολίνι κηρύσσει μια δεύτερη, μια μεγαλύτερη επίθεση εναντίων των Ελλήνων, που έμεινε στην ιστορία ως η «Μεγάλη Εαρινή Επίθεση των Ιταλών». Αποφασίζοντας να διευθύνει προσωπικός την όλη ενέργεια συγκέντρωσε στην περιοχή της επιχείρησης ότι διαθέσιμο είχε, στρατολογώντας ακόμα και υπουργούς του, εμμένοντας στην απόφαση να θυσιάσει ακόμα περισσότερους συμπατριώτες στρατιώτες του και να συνεχίσει αυτόν τον φρενήρη πόλεμο.

Οι Έλληνες δε βρέθηκαν απροετοίμαστοι. Το περιμένουν. Ξέρουν τις ενέργειες του αντιπάλου. Τι ψυχή! Να περιμένεις το θάνατο ενώ ξέρεις ότι έρχεται, ενώ ξέρεις ότι αν φύγεις θα σωθείς. Οι νικηφόρες επιθετικές ενέργειες των Ελλήνων σταματούν. Οργανώνονται αμυντικά. 9 Μαρτίου 1941. Η μάχη ξεκινά. 17 ημέρες κόλασης. Είναι χειρότερο απ' ότι περίμεναν. Το κύριο βάρος ρίχνεται στο ύψωμα 731. Εκεί οι σύγχρονοι ΄300΄ προσπαθούν πάση θυσία, ξεπερνώντας πολλές φορές τον εαυτό τους και τα όριά τους, να κρατήσουν το περιμάχητο ύψωμα. Αν δεν το καταφέρουν, διασπάται το μέτωπο και καταρρέει όλη η αμυντική γραμμή με ολέθριες συνέπειες.

Πιο συγκεκριμένα, ο Μουσολίνι μέσα στον πανικό του, επιστρατεύει τους πάντες, ακόμα και γόνους εξεχουσών οικογενειών για να πετύχει έστω και μία νίκη προτού επέμβουν οι σιδερόφρακτες στρατιές του Χίτλερ. Και ναι! Σπάει κάθε ρεκόρ! Καταφέρνει να συγκροτήσει 25 Μεραρχίες, 140.000 περίπου άντρες και τις βάζει να αναμετρηθούν εναντίον μόνο μίας κι εκείνης μειωμένης συνθέσεως, αφού αριθμούσε μόνο περί τους 3.000!!! Τα νούμερα του βγαίνουν! Είναι σίγουρος πως θα παρελάσει έφιππος στην πρωτεύουσα της Ελλάδος, στην Αθήνα, καβάλα σε ένα άσπρο άλογο! Μάλιστα αποφασίζει να διευθύνει ο ίδιος προσωπικά την επιχείρηση με κωδικό όνομα «PRIMAVERRA", δηλαδή «Άνοιξη». Γιατί αυτό πίστευε! Ότι θα ξημερώσει η δική του άνοιξη μετά από αυτήν την ορμητική και θυελλώδη επίθεση την οποία σχεδίαζε.

Η Ελληνική πλευρά δεν πανικοβάλλεται: αν και οι ενισχύσεις ήταν περιορισμένες, το ηθικό ήταν σε αρκετά υψηλό επίπεδο για να λιγοψυχήσουν. Δε το βάζουν κάτω και ξεκινούν πρόχειρες αμυντικές οχυρώσεις: συρματοπλέγματα, λαγούμια και ορύγματα μάχης κατά κύριο λόγο. Πολλές φορές, λόγω έλλειψης σκαπανικών, σκάβανε ολόκληρα ορύγματα με τα χέρια, ακόμα και με κουτάλια! Τέτοια θέληση είχαν να υπερασπίσουν το πάτριο έδαφος οι Έλληνες στρατιώτες.

Ο Μουσολίνι δίνει το σύνθημα. Ρίχνει το κύριο βάρος των δυνάμεών του στο πιο ευάλωτο, από εδαφικής απόψεως, σημείο, ένα απλό χωματοβούνι με υψομετρικό 731 στους πρόποδες του όρους Τρεμπεσίνα. Δεν υπολογίζει όμως ότι εκεί απέναντι βρίσκεται το ηρωικό ΙΙ/5 Τάγμα του Βολιώτη Διοικητή Δημήτριου Κασλά, ο οποίος έδωσε σαφής εντολές στους στρατιώτες του: «Έστω κι ένας να μείνει εδώ πάνω, το ύψωμα θα αντιστέκεται!» Αγνοώντας λοιπόν όλα αυτά, ο Ιταλός Φασίστας ανεβαίνει στο απέναντι ύψωμα το Κόμαριτ για να παρακολουθήσει, όπως ο ίδιος είπε, τον περίπατο των ανδρών του.

Να σημειώσουμε πως το Κόμαριτ βρισκόταν σε απόσταση βολής από το Ελληνικό Πυροβολικό! Τόση λύσσα είχε να δει τις Ελληνικές δυνάμεις να συνθλίβονται, ώστε η ιστορία τον κατέγραψε ως τον μοναδικό ηγέτη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που είδε από τόση κοντινή απόσταση πολεμική σύγκρουση. Ως άλλος Ξέρξης λοιπόν, έκατσε να δει αυτό που δεν πραγματοποιήθηκε ολόκληρο το χειμώνα του 1940, τη σύνθλιψη των Ελληνικών δυνάμεων.

9 Μαρτίου 1941, Κυριακή της Ορθοδοξίας, Μνήμη των Αγίων Σαράντα, ώρα 06:00 το πρωί. Η τιτανομαχία ξεκινά. Δαυίδ εναντίον Γολιάθ! Ψυχή εναντίον μετάλλου! 300 πυροβόλα στρέφουν τις κάννες τους στο ύψωμα 731, το οποίο σφυροκοπείται ακατάπαυστα με βλήματα πυροβολικού ποικίλου διαμετρήματος. Έπεσαν σύνολο 100.000 βλήματα μέσα σε δύο ώρες! Σε μισή ώρα δεν είχε μείνει δέντρο όρθιο στην κορυφή, σε μιάμιση ώρα τα πάντα ανασκάφτηκαν και σε δύο ώρες το ύψωμα είχε ρημαχτεί ολοσχερώς! «Και οι πέτρες γίναν άχνη!» Φώναξε ενθουσιάσμένος ο Μουσολίνι που έβλεπε με τα κυάλια του από απέναντι! Τι να δει δηλαδή; Παντού αιωρούνταν σκόνη και καπνός! Και δίνει το πράσινο φως για την επίθεση των πεζοπόρων τμημάτων.

Το Ελληνικό Πυροβολικό προσπάθησε από την πλευρά του με πυρά ανάσχεσης να ανακόψει την προέλαση των τμημάτων αυτών και προξένησε σημαντικές απώλειες. Δεν επαρκούσαν όμως για να ανακόψουν την εχθρική επίθεση, οπότε και οι Ιταλοί ξεπερνούν το φραγμό των πυρών αυτών και αρχίζουν την ανάβαση στο ύψωμα. Προχωρώντας, και σε απόσταση 50 μέτρων από την κορυφή, αντιλήφθηκαν ότι δεν επέζησε κανείς από το σφοδρό βομβαρδισμό του υψώματος και περιχαρής ανακοινώνουν μέσω ασυρμάτου την πρώτη τους νίκη, την κατάληψη του υψώματος 731. Ένα χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπο του Μουσολίνι, ο οποίος δέχεται με χειραψίες τα συγχαρητήρια των στρατηγών του. Η ήττα των Ελλήνων φάνταζε κοντινή.

Όμως τότε έγινε ένα θαύμα. Μέσα από τα χώματα, τις πέτρες, τα κομματιασμένα συρματοπλέγματα και τους ξεκοιλιασμένους γαιόσακους, φάνηκαν να ξεπετάγονται άνθρωποι! Ή μήπως δεν ήταν άνθρωποι αλλά μετενσαρκώσεις αρχαίων πολεμιστών; Όχι! Ήταν οι λιγοστοί Έλληνες του Κασλά, οι ηρωικοί υπερασπιστές του υψώματος, που ήθελαν να μετατρέψουν την επιχείρηση της Άνοιξης του Μουσολίνι σε πραγματικό εφιάλτη! Μαυρισμένοι από τους καπνούς των εκρήξεων με τα χώματα να πέφτουν από πάνω τους, οι Έλληνες ανασηκώθηκαν, έσφιξαν στο μάγουλο το όπλο, σημάδεψαν, και άρχισαν να ρίχνουν στο ψαχνό. Οι Ιταλοί αιφνιδιάζονται και καθηλώνονται. Βλέπουν κι άλλους να ξεπετάγονται σα μανιτάρια από το έδαφος και με την ιαχή «Αέρα» να ορμούν καταπάνω τους! Το μπόι τους έφτανε ίσα με τον ουρανό! Κι εκεί που προχωρούσαν σίγουροι και περήφανοι, τώρα υποχωρούν άτακτα καταδιωκόμενοι από τους εξαγριωμένους Έλληνες.

Ο Μουσολίνι απογοητευμένος πετά τα κιάλια του κάτω! Ρωτά ξανά και ξανά με ποιους τα βάλανε. Μήπως με αρχαίους Θεούς, ή μήπως με φαντάσματα; Ή ακόμα χειρότερα με δαίμονες που ξεπετάγονται από τη γη;

Και το ύψωμα σφυροκοπείται από το Ιταλικό Πυροβολικό και πάλι και πάλι και πάλι, με αμείωτη ένταση. Όλμοι, πυροβόλα κάθε διαμετρήματος, ακόμα και η αεροπορία πήρε μέρος στις απεγνωσμένες προσπάθειες για την εκπόρθηση του υψώματος. Μάταια όμως! Τα Συντάγματα και οι Ιταλικές μονάδες διαλύονται η μία μετά την άλλη με τα πτώματα να μαζεύονται και να πληθαίνουν μπροστά από το ύψωμα. Οι Έλληνες στρατιώτες όμως, μπορεί να λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα, αλλά παραμένουν αμετακίνητοι στις θέσεις τους. Η νύχτα τους έβρισκε όλους εξαντλημένους, αλλά δε ζητούν, παρά μόνο χειροβομβίδες και σκαπανικά εργαλεία. Και η εικόνα της φυγής των Ιταλών θα επαναλαμβανόταν με συστηματική ακρίβεια για περισσότερο από δύο εβδομάδες.

11 Μαρτίου 1941: Οι Ιταλοί αλλάζουν τακτική και εκμεταλλευόμενοι την πυκνή ομίχλη που επικρατούσε εκείνο το πρωινό, και χωρίς προπαρασκευή Πυροβολικού, περνούν απαρατήρητοι από τα πλάγια του υψώματος, μέσα από μια χαράδρα, ώστε να βγουν στην πλάτη των Ελληνικών γραμμών και να τους περικυκλώσουν. Στέκονται όμως πάρα πολύ άτυχοι. Πρώτον, διότι από τυχαίο γεγονός γίνανε αντιληπτοί από το ΙΙΙ/19 Τάγμα Σερρών με Διοικητή το Λοχαγό Κουτρίδη, το οποίο ερχόταν να αντικαταστήσει το εξαντλημένο από τον αγώνα ΙΙ/5 Τάγμα των Θεσσαλών και δεύτερον διότι η ομίχλη, κατά τη διέλευσή τους μέσα από τη χαράδρα διαλύθηκε. Τότε, Θεσσαλοί και Μακεδόνες περικύκλωσαν τη μονάδα των Μελανοχιτώνων, των πιο φανατικών Ιταλών στρατιωτών. Το πυρ γενικεύτηκε και ακολούθησε πραγματική σφαγή: 250 νεκροί Ιταλοί, 501 αιχμάλωτοι! Το φάσμα μιας νέας ταπεινωτικής ήττας για τους Ιταλούς γινόταν πραγματικότητα.

14 Μαρτίου 1941: Ημέρα κομβικού σημείου. Οι Ιταλοί μετά από μέρες, καταφέρνουν να ανέλθουν στο ύψωμα 731 και όλα πλέον κρέμονται από μία κλωστή. Η ελληνική ανδρεία όμως, σαν βρόντος από κάπου ψηλά αντιλαλεί και μια κραυγή ακούγεται, που πάντοτε σημαίνει πολλά και κάνει τους εχθρούς να κοντοστέκονται: «Αέραααα»! Ο Λοχαγός Κουτρίδης επικεφαλής μια μικρής ομάδας επιχειρεί την ανακατάληψη του υψώματος. Όλοι παίρνουν θάρρος και τον ακολουθούν. Πλέον, πάνω στο αιματοβαμμένο ύψωμα, Έλληνες και Ιταλοί, δεν πολεμούν συμβατικά. Παλεύουν, με γροθιές, με ξιφολόγχες, με πέτρες, μπερδεμένοι αναμεταξύ τους, σκληροί, αλύγιστοι, φονικοί. Δεν ήταν άνθρωποι, αλλά φρενιασμένα θηρία. Οι Ιταλοί ανησυχούν. Τα πράγματα θα πάνε ξανά στραβά γι' αυτούς. Πράγματι, η κατοχή του υψώματος από μέρους τους αποδείχτηκε πρόσκαιρη, ενώ οι Μεραρχίες Κάλιαρι, Πούλιε και Μπάρι εξολοθρεύτηκαν στην κυριολεξία! Περίπου 12.000 Ιταλοί αξιωματικοί και οπλίτες κείτονταν νεκροί μπροστά από το 731, και αυτό κάθε άλλο παρά απαρατήρητο μπορούσε να περάσει. Άγγιζε τα όρια της παραφροσύνης, ενώ η δυσωδία άρχιζε να γίνεται ιδιαίτερα ενοχλητική για τους Έλληνες στρατιώτες.

19 Μαρτίου 1941: Από την αυγή το εχθρικό πυροβολικό και οι όλμοι εντείνουν τα πυρά τους και ο ρυθμός που ακολουθούν είναι καταιγιστικός. Προμηνύεται αποφασιστική μάχη. Το πυροβολικό σταματά, όμως ένας βόμβος ακούγεται! Άρματα! Ο Μουσολίνι παίζει και το τελευταίο του χαρτί. Τα ερπυστριοφόρα, αφού πέρασαν από τη χαράδρα με τα 12.000 πτώματα, κονιορτοποιώντας ότι υπήρχε μπροστά τους, άρχισαν να ανεβαίνουν ανενόχλητα το ύψωμα, μιας και από Ελληνικής πλευράς απουσίαζαν τα αντιαρματικά όπλα. Τα άρματα δεν ήταν μόνα τους! Τα συνόδευαν 200 άντρες «Αρντίτι». Ο όρος σημαίνει «Παθιασμένοι πολεμιστές».

Οι Έλληνες πολεμιστές όμως αποδεικνύονται πιο παθιασμένοι. Ξεκινούν ένα είδους πετροπόλεμο με χειροβομβίδες και μολότοφ εναντίον των αρμάτων, ενώ ορμούν εναντίον των «Αρντίτι» με τις λόγχες πάνω στα όπλα. Οι γενναίοι του Μουσολίνι καταβάλλουν απεγνωσμένη προσπάθεια για να πείσουν τους αντιπάλους τους ότι δεν πτοούνται. Αγωνίζονται να επιδείξουν περιφρόνηση ακόμα και γι' αυτή τη ξιφολόγχη, όμως πάνω στον πανικό και στην ένταση τα πράγματα γίνονται χειρότερα γι' αυτούς, όταν επεμβαίνουν τα άρματα μάχης που τους συνοδεύουν. Τα θεριστικά πυρά τους δεν ξεχωρίζουν Έλληνες από Ιταλούς και η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο.

Και πάλι όμως ο Λοχαγός Κουτρίδης έρχεται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Μαζί με τον Έφεδρο Ανθυπολοχαγό Ρούντο στήνουν ένα βαρύ πολυβόλο με διατρητικές σφαίρες και βάλλουν εναντίον των αρμάτων. Και η μάχη γίνεται ακόμα σκληρότερη, αφού τραυματίες και ακρωτηριασμένοι ακόμα, σέρνονται στο έδαφος για να αποτελειώσουν αντίπαλους τραυματίες. Μια τελευταία πλευρική αντέφοδος των Ελλήνων δίνει το σύνθημα για την αρχή του τέλους αυτής της φοβερής σφαγής. Τα άρματα αποχωρώντας καταστρέφονται, άλλα από το Ελληνικό Πυροβολικό και άλλα γλιστρώντας και κατρακυλώντας στις πλαγιές του 731.

22 Μαρτίου 1941. Όλα μοιάζουν να τελειώνουν. Ο Μουσολίνι αποχωρεί ντροπιασμένος και αηδιασμένος, ενώ Ιταλοί κήρυκες παρουσιάζονται μπροστά από τις Ελληνικές γραμμές ζητώντας ανακωχή, για να μαζέψουν τα πτώματα τα οποία ανήλθαν στον εξωφρενικό αριθμό των 14.000! Ο Υπολοχαγός Λαυρεντίδης μεταβαίνει στο Ιταλικό στρατόπεδο, θέτοντας αυτός δικούς του όρους φυσικά, για την κατάπαυση του πυρός, οι οποίοι δε γίνονται δεκτοί από την Ιταλική πλευρά. Αποχωρώντας όμως, οι Ιταλοί δεν του έδεσαν τα μάτια ως όφειλαν. Έτσι είχε την ευκαιρία να σημειώσει σημαντικές θέσεις (καταυλισμούς, αποθήκες), για τις οποίες ενημέρωσε το Ελληνικό Πυροβολικό, το οποίο στη συνέχεια έκανε τη δέουσα χρήση αυτών των σημαντικών πληροφοριών. Και οι εχθροπραξίες συνεχίζονται.

Νύχτα 23 προς 24 Μαρτίου 1941: Τελευταία απόπειρα κατάληψης του υψώματος με διπλή επίθεση στις 01:30 και στις 03:00 τα χαράματα. Λόγω του μικρού αριθμού των αντρών και των λίγων πυρομαχικών που διέθεταν, η επίθεση αποκρούστηκε με μπουκάλια μολότωφ, τα οποία οι Έλληνες στρατιώτες τα έσκαγαν κυριολεκτικά πάνω στα πρόσωπα των Ιταλών στρατιωτών. Οι εξαγριωμένοι Έλληνες δε σταμάτησαν εκεί, αφού με τόσες ημέρες μάχης, η υπομονή τους είχε εξαντληθεί. Τους καταδίωξαν, πέρασαν τη χαράδρα με τους χιλιάδες νεκρούς κι έφτασαν - ω του θάρρους τους - μπροστά από τις ιταλικές γραμμές! Επικράτησε πανικός στο ιταλικό στρατόπεδο, αφού μόνο αυτό δεν περίμεναν να δουν: μια χούφτα Έλληνες να τραγουδούν σαν τρελοί μπροστά από τις ιταλικές γραμμές ειρωνικά και χλευαστικά το «Κορόιδο Μουσολίνι»! Φύγανε μετά από ώρα, στα πρώτα κροταλίσματα των Ιταλικών πολυβόλων.

26 Μαρτίου 1941: Η σωτήρια ημέρα ήρθε! Η Γιουγκοσλαβία από φιλοαξονική, εξαιτίας ενός πραξικοπήματος, εν μία νυκτί, προσφεύγει στο συμμαχικό στρατόπεδο. Εκτεθειμένοι λοιπόν οι Ιταλοί από τα ανατολικά, σταματούν τις επιθέσεις σε όλο το μέτωπο, οπότε και οι υπερασπιστές του 731 αποδεικνύονται αληθινοί νικητές και παίρνουν, μετά από μέρες, βαθιές ανάσες. Από περίπου 300 επέμειναν μόνο 70!

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η μάχη του υψώματος 731 έκρινε τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Αν οι Ιταλοί έσπαγαν τις Ελληνικές γραμμές, τότε ο Χίτλερ δε θα επέμβαινε στην Ελλάδα. Αντιθέτως όμως επενέβηκε και οι επιπτώσεις ήταν ιδιαιτέρως σοβαρές. Πιο συγκεκριμένα, καθυστέρησε να επέμβει αργότερα στη Ρωσία, με αποτέλεσμα να τον πιάσει ο ρωσικός χειμώνας και να καθηλωθούν οι στρατιές του στα χιόνια και στις πολικές θερμοκρασίες.

Στο ύψωμα 731 δεν υπάρχουν πια βελανιδιές, αλλά το αίμα έχει ποτίσει βαθιά τη γη. Σε 17 ημέρες οι Ιταλοί εξαπέλυσαν περίπου 26 επιθέσεις. Τα πτώματά τους είχαν χρησιμεύσει για προπύργιο του ρημαγμένου λόφου. Πλέον ο τίτλος «731» είναι πλασματικός, αφού το ύψωμα έχει «κοντύνει» από τους αδιάκοπους βομβαρδισμούς και σήμερα ονομάζεται 729. Αυτοί όμως που πολεμούσαν επάνω του είχαν «ψηλώσει», είχαν αποδειχτεί πραγματικοί γίγαντες. Δικαίως λοιπόν οι «Φίλοι της Ιστορίας Ν. Καρδίτσας» έγειραν ένα μικρό μνημείο στο σημερινό 729, το οποίο θυμίζει τη σύγχρονη τιτανομαχία, που δυστυχώς ουδείς θυμάται και τιμά. Ας ελπίσουμε λοιπόν αυτές οι λίγες γραμμές να μας θυμίσουν τα κατορθώματα των προγόνων μας, ενθυμήσεις που τόσο έχουμε ανάγκη στις μέρες μας.

: ΣΩΤΗΡ; Ιστορική Βιβλιοθήκη; Βαλκανικοί Πόλεμοι; 25 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1432

Στα εκατόχρονα της ελευθερίας της Μακεδονίας [1912- 2012]

Κάθε Ὀκτώβριο ἡ μνήμη τῆς καρδιᾶς μας πετᾶ στὰ βορειοηπειρωτικὰ βουνά· ἐκεῖ ὅπου οἱ πατέρες μας δίδαξαν μὲ τὴν ἀνδρεία τους τὸν κόσμο τί σημαίνει νὰ ἀγωνίζεσαι καὶ νὰ πεθαίνεις γιὰ τὴν ἐλευθερία τῶν λαῶν.

Ἦταν Ὀκτώβριος τοῦ 1940 ὅταν ἡ μικρὴ Ἑλλάδα μας ταπείνωσε τὴ φασιστικὴ Ἰταλία μὲ τὸ ἡρωικὸ ΟΧΙ της. Καὶ μὲ τὴ γενναία ἀντίστασή της, χάρη καὶ στὴ βοήθεια τῆς Μεγαλόχαρης, ματαίωσε τὰ γενικότερα σχέδια τῆς συμμάχου τῆς Ἰταλίας, τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας. Αὐτὰ τότε. Τότε ποὺ ὅλοι στὴν Εὐρώπη μιλοῦσαν μὲ θαυμασμὸ γιὰ τοὺς Ἕλληνες, ἀκόμη καὶ αὐτὸς ὁ Χίτλερ!

Ὅμως ὁ φετινὸς Ὀκτώβριος κεντᾶ διαφορετικὰ τὴ μνήμη μας. Καὶ δὲν πρέπει νὰ περάσει ἀπαρατήρητο τὸ ἄλλο θαῦμα τῆς νεότερης ἱστορίας μας, τὸ θαῦμα τοῦ 1912-13. Κλείνουν ἐφέτος ἑκατὸ χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἱερὸ ἐνθουσιασμὸ καὶ τοὺς γενναίους ἀγῶνες τῶν προγόνων μας διπλασιάστηκε σχεδὸν ἡ ἀγαπημένη πατρίδα μας. Μὲ τὸ αἷμα τῶν ἡρώων στρατιωτῶν μας φύτρωσε τὸ εὔοσμο καὶ ἀμάραντο ἄνθος τῆς ἐλευθερίας καὶ στήθηκε στὴ γῆ τῆς Μακεδονίας μας ὁ Τίμιος Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἡ γαλανόλευκη στὶς 26 Ὀκτωβρίου τοῦ 1912 ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου κυμάτισε περήφανη στὸν Λευκὸ Πύργο τῆς Θεσσαλονίκης.

Τὰ χριστιανικὰ κράτη τῆς Βαλκανικῆς, Ἑλλάδα, Βουλγαρία, Μαυροβούνιο καὶ Σερβία, μετὰ ἀπὸ πολλὲς διπλωματικὲς συσκέψεις μεταξύ τους, μὴν ἀντέχοντας τὶς σκληρὲς συμπεριφορὲς εἰς βάρος τους τῶν Τούρκων κατακτητῶν, ἀποφάσισαν νὰ κηρύξουν πόλεμο κατὰ τῆς Τουρκίας. Οἱ Εὐρωπαϊκὲς Μεγάλες Δυνάμεις τήρησαν οὐδέτερη στάση ἀποβλέποντας στὰ συμφέροντά τους. Πρῶτο κήρυξε τὸν πόλεμο κατὰ τῆς Τουρκίας τὸ Μαυροβούνιο στὶς 25 Σεπτεμβρίου.

Ἡ χώρα μας κήρυξε τὸν πόλεμο στὶς 5 Ὀκτωβρίου καὶ ὁ βασιλιὰς Γεώργιος ἔπειτα ἀπὸ πρόταση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου ἀπηύθυνε πρὸς τὸν ἑλληνικὸ λαὸ τὸ ἑξῆς διάγγελμα, τὸ ὁποῖο γνωστοποίησε καὶ στὶς Μεγάλες Δυνάμεις:

«Πρὸς τὸν λαόν μου

Αἱ ἱεραὶ ὑποχρεώσεις πρὸς τὴν φιλτάτην Πατρίδα, πρὸς τοὺς ὑποδούλους ἀδελφούς μας καὶ πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα ἐπιβάλλουσιν εἰς τὸ Κράτος μετὰ τὴν ἀποτυχίαν τῶν εἰρηνικῶν προσπαθειῶν, πρὸς ἐπίτευξιν καὶ ἐξασφάλισιν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν ὑπὸ τὸν τουρκικὸν ζυγὸν Χριστιανῶν, ὅπως διὰ τῶν ὅπλων θέσῃ τέρμα εἰς τὴν δυστυχίαν τὴν ὁποίαν οὗτοι ὑφίστανται ἀπὸ τόσων αἰώνων.

Ἡ Ἑλλὰς πάνοπλος μετὰ τῶν συμμάχων αὐτῆς, ἐμπνεομένων ὑπὸ τῶν αὐτῶν αἰσθημάτων καὶ συνδεομένων διὰ κοινῶν ὑποχρεώσεων, ἀναλαμβάνει τὸν ἱερὸν ἀγῶνα τοῦ δικαίου καί τῆς ἐλευθερίας τῶν καταδυναστευομένων λαῶν τῆς Ἀνατολῆς.

Ὁ κατὰ ξηρὰν καὶ θάλασσαν στρατὸς ἡμῶν ἐν πλήρει συναισθήσει τοῦ καθήκοντος αὐτοῦ πρὸς τὸ Ἔθνος καὶ τὴν Xριστιανοσύνην, μνήμων τῶν ἐθνικῶν αὐτοῦ παραδόσεων καὶ ὑπερήφανος διὰ τὴν ἠθικὴν αὐτοῦ Ὑπεροχὴν καὶ ἀξίαν, ἀποδύεται μετὰ πίστεως εἰς τὸν ἀγῶνα ὅπως διὰ τοῦ τιμίου αὐτοῦ αἵματος ἀποδώσῃ τὴν ἐλευθερίαν εἰς τοὺς τυραννουμένους.

Ἡ Ἑλλὰς μετὰ τῶν ἀδελφῶν συμμάχων Κρατῶν θὰ ἐπιδιώξῃ πάσῃ θυσίᾳ τὸν ἱερὸν αὐτὸν σκοπόν, ἐπικαλούμενοι δὲ τὴν ἀρωγὴν τοῦ Ὑψίστου ἐν τῷ δικαιοτάτῳ τούτῳ ἀγῶνι τοῦ πολιτισμοῦ, ἀνακράζομεν: ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ, ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!

Ἀθῆναι 5 Ὀκτωβρίου 1912

ΓΕΩΡΓΙΟΣ»

Γενικὸς Διοικητὴς Στρατοῦ ὁρίσθηκε ὁ τότε Διάδοχος Κωνσταντῖνος. Ὁ Στρατός μας συγκροτήθηκε σὲ δύο μεγάλα σώματα, στὸν Στρατὸ Θεσσαλίας καὶ στὸν Στρατὸ Ἠπείρου, μὲ σύνολο ἀνδρῶν 110.000 περίπου.

Τὸν στρατὸ αὐτὸ τὸν ἀποτελοῦσαν γενναῖα παλληκάρια ἀπὸ ὅλα τὰ ἐλεύθερα ἐδάφη τῆς Πατρίδας μας καὶ ἀπὸ τὴν Κρήτη καὶ τὴ μακρινὴ Κύπρο μας.

Οἱ στρατιωτικὲς ἐπιχειρήσεις ἄρχισαν ἀμέσως. Τὸ Σῶμα τῆς Θεσσαλίας μὲ ἀρχιστράτηγο τὸν Διάδοχο Κωνσταντῖνο κατευθύνθηκε ἀρχικὰ πρὸς τὴ βορειοδυτικὴ Μακεδονία. Πέρασε τὴν ὀροσειρὰ τῆς Μελούνας καὶ ἐλευθέρωσε στὶς 6 Ὀκτωβρίου τὴν Ἐλασσόνα καὶ τὴ Δεσκάτη, κυρίευσε τὰ στενὰ τοῦ Σαρανταπόρου στὶς 9 Ὀκτωβρίου καὶ μὲ σύνθημά του «Ἐμπρὸς πάντοτε!» ἐλευθέρωσε τὰ Σέρβια στὶς 10 Ὀκτωβρίου, τὴν Κοζάνη στὶς 12 Ὀκτωβρίου, τὰ Γρεβενά, τὴν Πτολεμαΐδα καὶ τὴν Κατερίνη στὶς 15 Ὀκτωβρίου, τὴ Βέροια στὶς 16 Ὀκτωβρίου, τὴν Ἔδεσσα στὶς 18 Ὀκτωβρίου καὶ τὰ Γιαννιτσὰ μετὰ ἀπὸ σκληρὴ μάχη στὶς 19 καὶ 20 Ὀκτωβρίου. Ἔπειτα ἀπὸ τὴ νίκη τοῦ στρατοῦ μας στὰ Γιαννιτσὰ ὁ στρατός μας πῆρε τὸ δρόμο γιὰ τὴ Θεσσαλονίκη. Στὶς 25 Ὀκτωβρίου ἐλευθερώθηκε καὶ ὁ Λαγκαδάς.

Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ τουρκικοῦ στρατοῦ τῆς Θεσσαλονίκης ἀρχιστράτηγος Χασὰν Ταξὶν Πασὰς διαπιστώνοντας ὅτι ἦταν ἀδύνατον νὰ ἀποκρούσει τὴν ὁρμητικὴ προέλαση τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ ἀναγκάσθηκε καὶ ὑπέγραψε τὴν ἄνευ ὅρων παράδοση τῆς Θεσσαλονίκης στοὺς Ἕλληνες τὴν 26η Ὀκτωβρίου 1912.

Αὐτὴ ἦταν ἡ θαυμαστὴ ἀπελευθερωτικὴ πορεία τοῦ στρατοῦ μας ἐκεῖνο τὸ εἰκοσαήμερο τοῦ 1912. Μιὰ πορεία θριάμβου ποὺ ἐπανέφερε ἔπειτα ἀπὸ 482 χρόνια τουρκικῆς σκλαβιᾶς (τὸ 1430 εἶχε σκλαβωθεῖ ἡ Θεσσαλονίκη) τὴν ἐλευθερία στὴν πρωτεύουσα τῆς βορείου Ἑλλάδος.

Δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε ποτὲ τοὺς ἱεροὺς ἀπελευθερωτικοὺς ἀγῶνες τῆς Ἱστορίας μας. Ἔχουμε πολλοὺς τέτοιους ἀγῶνες στὴν Πατρίδα μας. Στὴν Ἤπειρο, στὴ Θράκη, ἀργότερα στὴν Κύπρο καὶ στὰ ἄλλα νησιά μας. Ἂν λησμονήσουμε τὴν Ἱστορία μας, θὰ χάσουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ τὸν προσανατολισμό μας. Αὐτὸ ἐπιδιώκουν πολλοὶ ἐχθροί μας. Ἐὰν θέλουμε νὰ συνεχίσουμε νὰ ὑπάρχουμε ὡς Ἔθνος, πρέπει νὰ ἐμπνεόμαστε ἀπὸ τὰ ὑψηλὰ ἰδανικὰ τῶν πατέρων μας. Τὸ ὀφείλουμε ὡς χρέος εὐγνωμοσύνης στὸ αἷμα τῆς θυσίας τους.

ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», Τευχ. 2053.

: Αρχιμ. Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου; Ιστορική Βιβλιοθήκη; 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος - Έπος 1940; 23 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1214

Το πρώτο θαύμα στο Αργυρόκαστρο

Στρατοπεδευμένοι οι τσολιάδες του Μεσολογγίου έξω στα χωράφια του Αγρινίου. Μόλις είχε κτυπήσει ο φθινοπωρινός ήλιος και έλουζε με το εκθαμβωτικό του φως τις λίμνες και τα χωριά. Ηρεμία παντού. Τίποτε δεν πρόδιδε τη θύελλα και την Καταιγίδα. Οι αγρότες αμέριμνοι βοσκούσαν τα ζωντανά τους. Οι ζευγολάτες όργωναν τη γη τους. Άρχισαν πρωί πρωί τις δουλειές τους.

Ήταν Δευτέρα. 28 Οκτωβρίου του 1940.
Να! φάνηκε ο διοικητής με το αυτοκίνητο στους στρατοπεδευμένους. Συγκαλεί τους αξιωματικούς αμέσως και σπασμωδικά. Σε όλα φαινόταν μια νευρικότητα. Κάτι είπε στους αξιωματικούς και σε λίγα λεπτά, όλο το σύνταγμα ήταν συγκεντρωμένο με κατεύθυνση προς τα Γιάννενα.
Στήνουν μερικά οπλοπολυβόλα, ελλείψει αντιαεροπορικών.
Οι λοχαγοί, καθένας στο λόχο του, λέγει:
«Απόψε οι Ιταλοί άνανδρα μας κτυπήσανε πισώπλατα. Θα τους τσακίσωμε. Έτσι θα μάθουνε τι θα πη Έλληνες. Χρησιμοποιήστε το έδαφος καλά. Βαδίστε ακροβολισμένοι δια τον κίνδυνον των αεροπλάνων. Με τη βοήθεια του Θεού και της Παναγίας θα τους νικήσωμε».
Ακροβολίστηκε το σύνταγμα εκατέρωθεν του δρόμου, σε μεγάλο πλάτος, κι' άρχισε η πεζοπορία. Σε κάποια στιγμή περάσανε Ιταλικά αεροπλάνα. Κυπήσανε τότε την Πάτρα. Αχ! τι κακό είπαμε, έκαμαν τότε στα αδέλφια μας στην Πάτρα!

Το πρώτο θαύμα στο Αργυρόκαστρο

Θα έκανε μεγάλο κακό η αεροπορία τους την πρώτη ημέρα του πολέμου, αλλά ο Θεός εβοήθησε εξ αρχής τους Έλληνες στον πόλεμο του '40. Και να πως:

Τα Ιταλικά αεροπλάνα ήτανε, εκείνο το πρωινό, στις 28 Οκτωβρίου συγκεντρωμένα στο αεροδρόμιο του Αργυροκάστρου. Ήταν έτοιμα, φορτωμένα με βόμβες προς εκκίνησιν. Ο σκοπός τους ήτανε να βομβαρδίσουν όλες τις πόλεις της Ελλάδος και όλους τους συγκοινωνιακούς κόμβους. Θα παρέλυαν τα πάντα. Θα έσπερναν τον όλεθρο και θα εμπόδιζαν την επιστράτευσι των Ελλήνων και έτσι αυτοί θα κατέβαινον ανενόχλητοι να πάρουν τον καφέ στην Αθήνα, όπως έλεγαν.
Οι Ιταλοί πιλότοι συγκεντρωθήκανε στο Διοικητήριο να πάρουν το ρόφημά τους και τις τελευταίες διαταγές.

Εδώ έβαλε ο Θεός το χέρι του και υπεράσπισε τον δίκαιο αγώνα των Ελλήνων.
Την ίδια μέρα πρωί- πρωί, ξεκινήσανε από το ελληνικό έδαφος δύο δικά μας αεροπλάνα -δεν είχαμε και πολλά-. Προχωρήσανε μέσα στην Αλβανία, στο κατεχόμενο υπό των Ιταλών έδαφος.
Εκεί ρίξανε μερικές βόμβες. Στο ένα όμως αεροπλάνο επέβαινε ένας θεολόγος, ονόματι Σαράτσης. Του είχε μείνει ακόμη μία βόμβα. Επιστρέφοντας, συμπτωματικά την πέταξε κοντά στην Ιταλική βάση, στο Αργυρόκαστρο. Η βόμβα όμως αυτή αποδείχθηκε θαυματουργή. Έπεσε μέσα στην αίθουσα του Διοικητηρίου, που ήτανε συγκεντρωμένοι οι Ιταλοί πιλότοι! Προκάλεσε μεγάλη καταστροφή! Το Ιταλικό επιτελείο τα έχασε. Ενόμισαν, ότι οι Έλληνες έχουν αρτίαν οργάνωσιν και μέγα δίκτυο κατασκοπείας. Έτσι όμως ματαιώθηκε το σχέδιο του κεραυνοβόλου βομβαρδισμού. Εκτός λοιπόν από την πόλη των Πατρών καμμία άλλη πόλις δεν βομβαρδίστηκε.
Η επιστράτευσις έγινε παντού κανονικά και οι γενναίοι μας προχώρησαν προς το Μέτωπο.

Αρχιμ. Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου, ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ
(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)

http://www.egolpion.com/8avma_40.el.aspx

: tideon; Ιστορική Βιβλιοθήκη; Μακεδονικός Αγώνας; 22 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1820

100 χρόνια ελεύθερη Θεσσαλονίκη

Η ελληνική σημαία στο Λευκό Πύργο ενώ ο διάδοχος Κωνσταντίνος μπαίνει στη πόλη. Ο Αλέξανδρος Ζαννας θυμάται ...

Στις 28 Οκτωβρίου το πρωί επρόκειτο να γίνει η επίσημη είσοδος του βασιλέως και της βασιλικής οικογένειας στην πόλη.

Στον Λευκό Πύργο δεν είχε σηκωθεί ακόμη Ελληνική σημαία και όλοι διερωτόταν το γιατί.

Πως έγινε και ύστερα από 36 ωρών κατοχής δεν είχε υψωθεί ακόμη η ελληνική σημεία;

Ανέβηκα επάνω στον Πυργο και ειδα πως οι Τούρκοι είχαν αφαιρέσει το σκοινι από τον ιστό. Για να κατέβη ο ιστός και να υψωθεί η σημαία χρειαζόταν αρκετή δουλειά. Ρώτησα στα καΐκια , που ήταν αγκυροβολημένα δίπλα, αν υπήρχε κανένας μικρός μούτσος ικανός να σκαρφαλώσει στον ίδιο τον ιστό και να περάσει το σκοινι για τη σημαία. Παρουσιάστηκε ένας μικρούλης γελαστός και με βεβαίωσε ότι μπορούσε να το κάνη. Έτρεμα μην του συμβεί κακό γιατί ο ιστός δεν ήταν πολύ γερός. Ο μικρός όμως αφού τον κοίταξε μου είπε πως ήταν δυσκολότερες αναρριχήσεις στα καράβια και πως θα τα κατάφερνε. Πριν ακόμη του πω το ναι άρχισε να σκαρφαλώνει με καταπληκτική επιτηδειότητα και ταχύτητα. Σε δυο λεπτά είχε περάσει το σκοινι. Κατέβηκε ενθουσιασμένος για την επιτυχία του και όταν του έδωκα δυο μετζίτια πετούσε από τη χαρά του. Η σημαία μας πρωτουψωθηκε στο Λευκό Πύργο εκείνη την aκριβώς που έρχονταν απ τον παραλιακό δρόμο η παρέλαση της νίκης

Ενδιαφέρον όμως έχει και η μαρτυρία του Μαρίνου Γερουλάνου, που υπηρετώντας ως γιατρός στον ελληνικό στρατό, ήταν απ’ τους πρώτους στρατιωτικούς που μπήκαν στη Θεσσαλονίκη:

Έφθασε το μεσονύκτιον και μόνον αφού παρεδόθη και ο τελευταίος τραυματίας, εσκέφθημεν τι θα κάμωμεν και ημείς. Ήτο νύκτα, σκότος, ευρισκόμεθα σχεδόν μόνοι εις τον σταθμόν εις άγνωστον υπό εχθρικού στρατού μέχρι της χθες κατεχομένην πόλιν, με εχθρικόν πληθυσμόν, όταν μας πλησιάζει καλοενδεδυμένος μεσήλιξ κύριος ο οποίος απευθυνόμενος προς εμέ ερωτά πού εσκεπτόμεθα να κατευθυνθώμεν. Του απήντησα, παρακαλών να μας οδηγήση εις τι ξενοδοχείον. “Ούτε εις την είσοδον ξενοδοχείου θα δυνηθήτε να εισέλθετε”, μας απαντά, “όλα είναι υπερπλήρη από στρατιωτικούς, αλλά αν επιθυμήτε, να έλθετε να μείνετε σπίτι μου”. Ενόμιζα μήπως ήτο παλαιός ασθενής μου, όστις με ανεγνώρισεν και τον ηρώτησα σχετικώς: “Όχι, δεν σας γνωρίζω”, απήντησεν. Έβλεπεν Έλληνες υγειονομικούς και ήθελεν να τους εξυπηρετήση. Του συνεστήθημεν και τον ευχαριστήσαμεν αποδεχόμενοι την ευγενή πρόσκλησίν του. (…) Ο οικοδεσπότης μάς ηρώτησεν εάν είχομεν να φάγωμεν από πολλού και μας παρεκάλεσε να υπομείνωμεν ολίγον ακόμη έως ότου ετοιμάσουν κάτι. Εν των μεταξύ, έφερεν καφέν και γλυκό και ενεφανίσθη ηλικιωμένη κυρία με τη συνήθη τοπικήν ενδυμασίαν. Αποτεινόμενος προς αυτήν, είπον: -Πολύ λυπούμαι διότι τοιαύτην ώραν, περασμένα μεσάνυκτα, ήλθομεν να σας ανησυχήσωμεν. Και εκείνη μου απαντά: -Μπα, παιδάκι μου, ημείς πεντακόσια χρόνια σας επεριμέναμε και τώρα λέτε πως μας ανησυχείτε;

ΜΑΡΙΝΟΣ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ “ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ (1867-1957) ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

πηγές: Προς τη Νίκη

logomnimon.wordpress.com

: myriobiblos.gr; Ιστορική Βιβλιοθήκη; 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος - Έπος 1940; 22 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1659

Ο παπάς του 1940, παράδειγμα θυσιαστικής αγάπης και ηρωϊσμού

Ἕνας Στρατιώτης θυμᾶται γιὰ τὴν ἅγια μορφὴ καὶ τὴν θυσία τοῦ Στρατιωτικοῦ Ἱερέως Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τσοκώνα:

«Κεράσοβο Πωγωνίου...1940. Στὶς 11 περνᾶνε ἀεροπλάνα (ἰταλικὰ φυσικά) καὶ βομβαρδίζουν σὰν δαίμονες πάνω ἀπ' τὰ κεφάλια μας. Οἱ βόμβες λυσσᾶνε, μὰ πέφτουν πιὸ πέρα μὲς στὴ χαράδρα. Τὴ νύχτα, ἐνῷ κοιμόμαστε σὲ μιὰ μικρὴ ἐκκλησιά, ἦρθαν μέσα κάτι στρατιῶτες καὶ στριμωχτήκανε κοντά μας. Ἔβρεχε ὁ Θεός, ὁ ὕπνος ἦρθε γρήγορα κι ὅλη νύχτα νιώθαμε ζεστασιά.

Τὴν αὐγὴ ποὺ ξυπνᾶμε βλέπουμε νὰ μπαίνει μέσα ἕνας νέος παπάς, μούσκεμα ἀπὸ τὴν βροχή. Ἀποροῦμε καὶ μαθαίνουμε κάτι τὸ πρωτάκουστο. Ὁ παπὰς εἶχε ἔρθει μὲ τοὺς ἄλλους στρατιῶτες καὶ βλέποντας τόσους σὲ ἕνα πολὺ στενὸ χῶρο, γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλήσει κανέναν, προτίμησε νὰ μείνει ὁλονυχτὶς ἔξω ἀπὸ τὸ ἐκκλησάκι, χωρὶς ἀντίσκηνο.

Μόλις τὸν βλέπουμε σ' αὐτὴ τὴν κατάσταση, σηκωνόμαστε ὅλοι ὀρθοὶ καὶ σκύβουμε μπροστά του. Ἐκεῖνος κάνει τὸ σταυρό του, μᾶς καλημερίζει, ἀνάβει ἕνα κερὶ καὶ προσεύχεται μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου καὶ τὴν ἀγάπη ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους.

Τὸν νιώθουμε σὰν Χριστὸ καὶ τὸν βάνουμε γιὰ πάντα στὰ κατάβαθα τῆς ψυχῆς μας. Μετὰ ποὺ βγήκαμε, τραβάει μερικοὺς στρατιῶτες γιὰ τὸ χωριὸ Περιστέρι, χωρὶς νὰ φτάσει ὅμως ποτέ. Μιὰ ἐχθρικὴ βόμβα τὸν βρίσκει στὸ δρόμο καὶ τὸν ρίχνει κάτω νεκρό. Ἦταν ὁ πιὸ ἅγιος παπὰς κι ἄνθρωπος ποὺ ἀπάντησα στὴ στράτα τῆς ζωῆς μου».

myriobiblos.gr

: Ολομέλεια Δικηγορικών Συλλόγων - ΔΣΑ; Νομικό Παρατηρητήριο Προασπίσεως Ελλήνων; Ειδήσεις; 22 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 964

Ολομέλεια Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος : καταγγέλουν τον Υπουργό Οικονομικών, το Μνημόνιο και την εξωθεσμική "Τρόϊκα"

OLOMELEIA DIKHGORON MNHMONIO

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών και η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος καταγγέλλουν τη στάση του Υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος, έπειτα από τη μεγαλειώδη συγκέντρωση και την πορεία διαμαρτυρίας των επιστημόνων, που πραγματοποιήθηκε σήμερα προς το Υπουργείο Οικονομικών, αρνήθηκε – με περισσή αλαζονεία και περιφρόνηση – να δεχθεί τους εκπροσώπους τους, παραπέμποντάς μας σε κατώτερο υπηρεσιακό παράγοντα του υπουργείου.

Η στάση αυτή είναι ενδεικτική της γενικότερης απροθυμίας και αδιαφορίας της πολιτικής εξουσίας να αφουγκραστεί τα προβλήματα των Ελλήνων πολιτών και να ενεργήσει προς όφελος του ελληνικού λαού και όχι των δανειστών και των εξωθεσμικών παραγόντων της χώρας.

Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και της συστηματικής κατασυκοφάντησης των Δικηγόρων ως δήθεν προνομιούχων και φοροφυγάδων, ο ελληνικός λαός γνωρίζει τη διαχρονική προσφορά του επιστημονικού κόσμου της χώρας στο κοινωνικό σύνολο και την ουσιαστική συνεισφορά του στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις του καθενός.

Καλούμε την κυβέρνηση, και πρωτίστως τους διορισμένους και μηδέποτε εκλεγμένους από τον Ελληνικό Λαό υπουργούς να παύσουν να λογοδοτούν προς την τρόικα και πάσης φύσεως εξωθεσμικούς και προς δημοκρατικά ανομιμοποίητους παράγοντες καθιστώντας τους συνομιλητές τους και να επιδείξουν επιτέλους το δέοντα σεβασμό προς τους επιστημονικούς φορείς της χώρας και το μέσο πολίτη, που δοκιμάζονται πρωτοφανώς από ανάλγητα «μνημονιακά» μέτρα που παραβιάζουν κάθε έννοια λογικής, δικαίου και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Τους καλούμε, ακόμα, να εγκύψουν στα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας και του ελληνικού λαού. Τρία περίπου χρόνια, μία είναι η πολιτική τους: εξαθλίωση, εξαθλίωση, εξαθλίωση. Οι δήθεν οικονομολόγοι πρέπει να βάλουν στο λεξιλόγιό τους και στα ενδιαφέροντά τους τις λέξεις: ΑΝΑΠΤΥΞΗ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ.

Είναι καιρός ο κ. Στουρνάρας, έστω και μηδέποτε εκλεγμένος, να αρχίσει να λειτουργεί ως υπουργός του ελληνικού κράτους και όχι ως διευθυντής του ΙΟΒΕ. Κι αν τάχα «απειλεί» την τρόικα με παραίτηση, του υπενθυμίζουμε ότι η παραίτηση υποβάλλεται στον ελληνικό λαό, ο οποίος την περιμένει με ανυπομονησία και θα τη δεχόταν με ανακούφιση.

Αθήνα, 17-10-2012

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

: Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς; Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή; Κυριακοδρόμιο; 21 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1041

Κυριακή ΣΤ' Λουκά: Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς- Ομιλία περί της θεραπείας του δαιμονιζομένου των Γαδαρινών

gpal

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας.

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφ. Η. 27 – 39.

Τω καιρώ εκείνω, Εξελθόντι τω Ιησού εις την γην των Γαδαρινών, υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως, ός είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, και ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο, και εν οικία ουκ έμενεν, αλλ’ εν τοις μνήμασιν. Ιδών δέ τον Ιησούν και ανακράξας, προσέπεσεν αυτώ και φωνή μεγάλη είπε: τί εμοί και σοί, Ιησού, υιέ του Θεού του υψίστου; Δέομαί σου, μή με βασανίσης. Παρήγγειλε γάρ τω πνεύματι τω ακαθάρτω εξελθείν απο του ανθρώπου. Πολλοίς γάρ χρόνοις συνηρπάκει αυτόν, και εδεσμείτο αλύσεσι, και πέδαις φυλασσόμενος, και διαρρήσσων τα δεσμά ηλαύνετο υπό του δαίμονος εις τας ερήμους. Επηρώτησε δέ αυτόν ο Ιησούς λέγων: τί σοί εστιν όνομα? Ο δέ είπε, λεγεών’ ότι δαιμόνια πολλά εισήλθεν εις αυτόν’ και παρεκάλει Αυτόν ίνα μή επιτάξη αυτοίς εις την άβυσσον απελθείν. Ήν δέ εκεί αγέλη χοίρων ικανών βοσκομένων εν τω όρει, και παρεκάλουν αυτόν ίνα επιτρέψη αυτοίς εις εκείνους εισελθείν. Και επέτρεψεν αυτοίς. Εξελθόντα δέ τα δαιμόνια απο του ανθρώπου, εισήλθον εις τους χοίρους, και ώρμησεν η αγέλη κατά του κρημνού εις την λίμνην και απεπνίγη. Ιδόντες δέ οι βόσκοντες το γεγενημένον, έφυγον, και απήγγειλαν εις την πόλιν και εις τους αγρούς. Εξήλθον δέ ιδείν το γεγονός, και ήλθον προς τον Ιησούν» και εύρον καθήμενον τον άνθρωπον, αφ’ ού τα δαιμόνια εξεληλύθει, ιματισμένον και σωφρονούντα παρά τους πόδας του Ιησού, και εφοβήθησαν. Απήγγειλαν δέ αυτοίς οι ιδόντες πώς εσώθη ο δαιμονισθείς. Και ηρώτησαν Αυτόν άπαν το πλήθος της περιχώρου των Γαδαρηνών απελθείν απ’ αυτών, ότι φόβω μεγάλω συνείχοντο. Αυτός δέ εμβάς εις το πλοίον υπέστρεψεν. Εδέετο δέ Αυτού ο ανήρ, αφ’ ού εξεληλύθει τα δαιμόνια, είναι σύν Αυτώ’ απέλυσε δέ αυτόν ο Ιησούς λέγων: υπόστρεφε εις τον οίκόν σου και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός. Και απήλθε καθ’ όλην την πόλιν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς.

Απόδοση:

Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς κατέπλευσε στην περιοχή των Γαδαρηνών, που βρίσκεται στην απέναντι όχθη από την Γαλιλαία. Όταν βγήκε στην ξηρά, τον συνάντησε κάποιος άντρας από την πόλη, που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύν καιρό. Ρούχο δεν ντυνόταν, ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα. Όταν είδε τον Ιησού, έβγαλε μια κραυγή, έπεσε στα πόδια του και του είπε με δυνατή φωνή: «Τί δουλειά έχεις εσύ μ’ εμένα Ιησού, Υιέ του Υψίστου Θεού; Σε παρακαλώ, μη με βασανίσεις». Αυτά τα είπε, γιατί ο Ιησούς είχε διατάξει το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο. Από πολλά χρόνια τον είχε στην εξουσία του, και για να τον συγκρατήσουν τον έδεναν με αλυσίδες και του έβαζαν στα πόδια σιδερένια δεσμά. Εκείνος όμως έσπαζε τα δεσμά, και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές. Ο Ιησούς τον ρώτησε: «Ποιο είναι το όνομά σου;» Εκείνος απάντησε: «Λεγεών»• γιατί είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. Τα δαιμόνια, λοιπόν, τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο. Εκεί κοντά ήταν ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους που έβοσκαν στο βουνό, και τα δαιμόνια παρακαλούσαν τον Ιησού να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, και τους το επέτρεψε. Τότε το κοπάδι όρμησε προς τον γκρεμό και πνίγηκε στη λίμνη. Μόλις οι βοσκοί είδαν τι έγινε, έφυγαν και το είπαν στην πόλη και στην ύπαιθρο. Βγήκαν οι άνθρωποι να δουν τι έγινε, και ήρθαν κοντά στον Ιησού. Βρήκαν τον άνθρωπο από τον οποίο βγήκαν τα δαιμόνια, να κάθεται δίπλα στον Ιησού, να φοράει ρούχα και να φέρεται λογικά, και φοβήθηκαν. Όσοι είχαν δει τι είχε γίνει, τους είπαν για το πώς ο δαιμονισμένος σώθηκε. Τότε όλο το πλήθος από την περιοχή των Γαδάρων παρακαλούσαν τον Ιησού να φύγει από κοντά τους, γιατί τους είχε πιάσει μεγάλος φόβος. Εκείνος μπήκε στο πλοιάριο για να γυρίσει πίσω. Ο άνθρωπος από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια τον παρακαλούσε να τον πάρει μαζί του. Ο Ιησούς όμως του είπε να φύγει, με τα παρακάτω λόγια: «Γύρισε στο σπίτι σου, και διηγήσου όσα έκανε σ’ εσένα ο Θεός». Εκείνος έφυγε διαλαλώντας σ’ όλη την πόλη όσα έκανε σ’ αυτόν ο Ιησούς.

(Επιμέλεια κειμένου: Νικολέτα – Γεωργία Παπαρδάκη)

Ομιλία του Αγίου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά, περί του: «Εξελθόντι τω Ιησού εις την γην υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως ος είχεν δαιμόνια εκ χρόνων ικανών»

«Ο ων εκ του Θεού τα ρήματα του Θεού ακούει», λέγει ο Κύριος. Δηλαδή υπακούει στις εντολές του Θεού, και μετατρέπει τους λόγους σε έργα, ζει και πολιτεύεται κατά Χριστόν, εκτελεί το θέλημα του Ουρανίου Πατρός, και γίνεται «κληρονόμος μεν Θεού, συγκληρονόμος δε Χριστού». Όποιος όμως παρακούει τον Θεό, διαπράττει την αμαρτίαν, και επιδίδεται σ’ αυτήν αμετανοήτως. Είναι δούλος της αμαρτίας και ουκ έστιν εκ του Θεού, αλλά εκ του πονηρού», αφού με την κακήν προαίρεση μεταπλάσσει την φύση την οποίαν έλαβεν από τον Θεόν, και την εξομοιώνει με τον πατέρα της απωλείας. Γι’ αυτό και ο Κύριος έλεγε στους Ιουδαίους, «υμείς εκ του πατρός υμών του διαβόλου εστέ, και τας επιθυμίας αυτού θέλετε ποιείν».

Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι αθλιότεροι και από τους φανερά δαιμονιζομένους, έστω και αν διαφεύγουν την προσοχή των πολλών.

Πράγματι, ενώ οι δαιμονιζόμενοι κατακόπτουν τα σώματά τους και μερικές φορές βλάπτουν σωματικώς όποιους συναντούν, εκείνοι που δια των πονηρών επιθυμιών έχουν εξομοιωθεί με τον αρχέκακον εχθρό, διαφθείρουν τις ψυχές τις ιδικές τους και όσων τους συναναστρέφονται απρόσεκτα. Και ενώ οι πρώτοι στον καιρό του θανάτου αποβάλλουν μαζί με το σώμα και την επήρεια των δαιμόνων, οι δεύτεροι, επειδή αμαρτάνουν αμετανοήτως, έχουν αθάνατον και αναπόβλητον την βλάβην. Επίσης, τον ενοχλούμενον φανερώς από τον δαίμονα όλοι τον λυπούμεθα όταν τον αντικρύσωμε, ενώ τον φονέα και τον φιλάργυρον, τον υπερήφανον και τον αναίσχυντον, και τον ανυπότακτον και όλους τους ομοίους των, όχι μόνον δεν τους λυπούμεθα, αλλά και τους μισούμε. Διότι ο ένας περιπίπτει στο πάθος ακουσίως, ενώ ο φιλαμαρτήμων, προσελκύει ελευθέρως το κακόν, μερικές φορές μάλιστα αποκρύπτοντας την βλαπτικότητα και την κακοήθεια της νόσου του.

Επειδή όμως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν την εναντίον μας μανίαν του διαβόλου, από τις επιθέσεις εκείνου κατά της ψυχής και από την συνεργία του στην αμαρτία, παρεχώρησεν ο Θεός να υπάρχουν και κατά το σώμα δαιμονοφόρητοι, ώστε να μάθουμε από αυτούς όλοι, πόσον φοβερά είναι η κατάστασις της ψυχής που έκαμε τούτον ένοικόν της δια των πονηρών έργων. Όταν δε ο Μονογενής Υιός του Θεού, από απροσμέτρητον πέλαγος φιλανθρωπίας, έκλινεν ουρανούς και κατήλθε στην γη, για να ελευθερώσει τις ψυχές μας από την τυραννία του διαβόλου, απεδίωκε τα δαιμόνια και από τους φανερά κατά το σώμα δαιμονιζομένους. Το έκαμε αυτό για να παρουσιάσει και να επιβεβαιώσει με την φανερώς ενεργουμένην ελευθερία και ίαση, την γινομένην κρυπτώς ελευθερία και ίαση της ψυχής.

Πράγματι, και όταν εχάρισε την θεραπεία στην ψυχή του παραλυτικού, όχι μόνον δεν επευφημήθη από εκείνους που έβλεπαν μόνον τα φαινόμενα, αλλά και εβλασφημήθη. Γι’ αυτό εθεράπευσε και την σωματικήν του παράλυση, για να μάθουν, όπως ο ίδιος έλεγε προς τους παρόντες, ότι «εξουσίαν έχει ο υιός του ανθρώπου επί της γης αφιέναι αμαρτίας».

Κυρίως γι’ αυτό λοιπόν απομακρύνει τους δαίμονες από τους δαιμονιζομένους, για να μάθωμε ότι αυτός είναι που τους αποδιώκει και από τις ψυχές μας, και μας χαρίζει την αιωνίαν ελευθερίαν.

«Εξελθόντι γαρ εις την γην», σύμφωνα με την αναγινωσκομένην σήμερα περικοπήν του Ευαγγελίου, «υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως, ος είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, και ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο, και εν οικία ουκ έμενεν, αλλ’ εν τοις μνήμασιν». Εξήλθε, λέγει, όχι ήλθε στην ξηρά, για να δείξει ότι ήλθε με πλοίον, αφού ήδη και την θύελλα του ανέμου κατέπαυσε, και την θάλασσαν εγαλήνευσε με την επιτίμησή του. Διότι όταν από την Γαλιλαίαν επεβιβάσθη στο πλοίο με τους μαθητάς του, είπε προς αυτούς, όπως λέγει παραπάνω ο Ευαγγελιστής: «διέλθωμεν εις το πέραν». Από εδώ φαίνεται ότι προείδε το γεγονός, και από ευσπλαγχνίαν ήλθεν αυτόκλητος βοηθός στον βασανιζόμενον τόσον δεινώς και πολυετώς από τους δαίμονες. Ο Λουκάς λοιπόν λέγει ότι ήταν ένας και είχε πολλά δαιμόνια, ο Μάρκος όμως ομιλεί και αυτός περί ενός, «αλλ’ εν πνεύματι ακαθάρτω». Ο δε Ματθαίος ισχυρίζεται ότι ήσαν δύο μαζί και εβασανίζοντο από πολλά δαιμόνια.

Την αιτίαν δε, για την οποίαν άλλοι Ευαγγελισταί ομιλούν για έναν, άλλοι δε για περισσοτέρους, και δαιμονιζομένους και δαιμόνια, την εφανέρωσε και ο Λουκάς και ο Μάρκος. Διότι το ένα, το οποίον ο Μάρκος ωνόμασεν ακάθαρτον πνεύμα, εξεταζόμενο στην συνέχεια από τον Κύριον λέγει «λεγεών όνομά μοι, ότι πολλοί εσμέν». Πράγματι λεγεών είναι ορμαθός και πολυάριθμον σύστημα αγγέλων ή ανθρώπων, οι οποίοι στέκονται, μετακινούνται μαζί και αποβλέπουν και κινούνται προς ένα έργον και σκοπόν. Γι’ αυτό και οι δαιμονιζόμενοι εκείνοι, επειδή ενεργούντο και εκινούντο από ένα τοιούτο σύστημα, ευρίσκοντο αδιασπάστως μαζί στα μνήματα και στα όρη, και μαζί εβασανίζοντο. Γι’ αυτό άλλοτε μεν καλούνται ενικώς, άλλοτε δε πληθυντικώς, και αυτοί και τα πονηρά πνεύματα που τους ταλαιπωρούσαν.

Δεν ανεγνώρισε δε απλώς τον Ιησούν ο λεγεών δια μέσου του ανθρώπου εκείνου, αλλά και «προσέπεσε και φωνή μεγάλη ανεκραύγασε: τι εμοί και σοί, Ιησού, Υιέ του Θεού του Υψίστου; Δέομαί σου, μη με βασανίσεις. Παρήγγειλε γάρ» λέγει, «ο Κύριος τω ακαθάρτω πνεύματι εξελθείν από του ανθρώπου». Έχοντας καταπλεύσει επί τούτου ο Κύριος από ευσπλαχνία στην παραλίαν εκείνην όπου ζούσε ο δαιμονιζόμενος, διέταξε μεν τον λεγεώνα των δαιμόνων να εξέλθει από τον άνθρωπο, πού όμως να απέλθει δεν του είπε. Γι’ αυτό εκείνο το παμμίαρον σμήνος των πονηρών πνευμάτων κατελήφθη από αμηχανίαν, και εφοβήθη μήπως παραδοθεί τώρα από τον Κύριο στην μέλλουσαν καταδίκη, στην προετοιμασμένην γι’ αυτά γέεννα του πυρός, με την οποία θα παραδοθούν σε τελείαν ακινησίαν, αφού θα καταργηθεί κάθε ενέργειά τους. Ηναγκάσθη λοιπόν να προσέλθει, και να προσπέσει, χρησιμοποιώντας ταπεινότερα και αληθινά λόγια προς τον Κύριον, τα οποία τον εμαρτύρησαν ότι είναι Υιός του Υψίστου. Μέσα στην πονηρία τους ενόμιζαν ότι με αυτήν την μαρτυρία, σαν με κάποιαν κολακεία, θα μεταπείσουν τον Κύριον των όλων.

Και ο Κύριος ανέχθη την μαρτυρία των δαιμόνων, προς καταρτισμόν των ευρισκομένων στο πλοίο. Διότι πριν από λίγο, βλέποντας ο κόσμος τα τόσον μεγάλα θαύματά του στην θάλασσα, έλεγαν μεταξύ τους με απορία: «τις εστίν ούτος, ότι και οι άνεμοι και η θάλασσα υπακούουσιν αυτώ»; Τώρα όμως έμαθαν ότι είναι «ο Υιός του Θεού του Υψίστου». Διότι πάντοτε, ακόμη και ο διάβολος, είναι συνεργός στην βουλήν του Θεού, όχι όμως επειδή το θέλει ούτε αποβλέποντας σ’ αυτό. Γι’ αυτό και κάποιος από τους θεοφόρους λέγει, ότι «το κακόν συνεργεί στο αγαθόν, όχι με καλήν προαίρεση».

Ο δε Κύριος θέλοντας να φανερώσει στους παρόντες ότι ο δαίμων που τόσον φρίττει ενώπιόν του δεν είναι ένας, αλλά πλήθος πολύ, τον ηρώτησε: «τι σοι εστίν όνομα; Ο δε είπεν, λεγεών ονομά μοι, ότι δαιμόνια πολλά εσμέν». Λέγουν ορισμένοι ότι το τάγμα του λεγεώνος αποτελείται από έξι περίπου χιλιάδες.

«Και παρεκάλουν αυτόν», λέγει, «ίνα μη επιτάξει αυτοίς εις την άβυσσον απελθείν». Βλέπεις ότι είναι ο φόβος, όπως είπαμε παραπάνω, αυτός που τους ηνάγκασε και να προσέλθουν, και να προσπέσουν, και να χρησιμοποιήσουν σχήματα και λόγια αληθινά και ταπεινότερα. Κοίταξε όμως και την Παντοκρατορικήν εξουσία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Πράγματι΄ ο δαίμων και χωρίς να το θέλει τον εμαρτύρησε Κύριον και της αβύσσου. Και ποιος είναι αυτός που επιβλέπει αβύσσους; Βεβαίως ο καθήμενος στους ουρανούς, αυτός που περιέχει και κατευθύνει τα πάντα.

Βλέπε δε και ότι το στίφος των δαιμόνων δεν ημπορεί να μένει πουθενά, αν δεν έχει πάρει από αυτόν την άδειαν ή την παραχώρηση. Γι’ αυτό και όταν προσετάχθη από τον Κύριο να φύγει, αλλά δεν έλαβε εντολήν πού να απέλθει, κατελήφθη από μεγάλην βία, και εύρε ως καταφύγιον τους χοίρους, οι οποίοι έβοσκαν στο όρος, ώστε να διαφύγει δι’ αυτών. Αλλά ούτε κατ’ αυτών είχεν από μόνον του την εξουσία, πολύ δε περισσότερον δεν την έχει εναντίον των ανθρώπων. Διότι, λέγει «ην εκεί αγέλη χοίρων πολλών βοσκομένη εν τω όρει. Και παρεκάλεσαν αυτόν ίνα επιτρέψει αυτοίς εις εκείνους απελθείν. Και επέτρεψεν αυτοίς. Εξελθόντα δε τα δαιμόνια από του ανθρώπου, εισήλθον εις τους χοίρους. Και όρμησεν η αγέλη των χοίρων κατά του κρημνού εις την λίμνην και απεπνίγη». Τα δαιμόνια λοιπόν, ζητώντας δήθεν πρόφαση φυγής, και έχοντας κακοποιό προαίρεση, εζήτησαν την άδεια κατά των χοίρων, επειδή ο Σωτήρ τα εδίωκε από τους ανθρώπους. Εσυνειδητοποίησαν ότι την στιγμήν εκείνη δεν εδιώκοντο από έναν ή δύο, αλλά δια του ενός από όλους τους ανθρώπους. Και ο Κύριος τους το επέτρεψε, για να γνωρίσουμε εμείς από όσα έπαθαν οι χοίροι, ότι ούτε τον άνθρωπον εκείνον θα ελυπούντο να τον καταστρέψουν τελείως, αν δεν ανεχαιτίζοντο και πριν αοράτως από την δύναμιν εκείνου.

«Ιδόντες δε», λέγει, «οι βόσκοντες, έφυγον. Και απήγγειλαν εις την πόλιν και εις τους αγρούς το γεγονός». Λάβετε τώρα παρακαλώ στον νου σας τον άσωτον υιόν του Ευαγγελίου, που εσώθη με την απομάκρυνσιν από τους χοίρους, για να καταλάβετε ποιοι ήσαν αυτοί που έβοσκαν τους χοίρους, ή μάλλον ποιοι ομοιάζουν με αυτούς. Πράγματι ο χοιρώδης βίος εξ αιτίας της ακαθαρσίας του, συμβολίζει κάθε πονηρόν πάθος. Και χοίροι είναι κυρίως αυτοί που περιφέρουν τον ρυπωμένον από την σάρκα χιτώνα. Προϊστάμενοί τους, ένα είδος βοσκών, είναι εκείνοι που υπερέχουν από αυτούς στην ηδυπάθεια, και λαμβάνουν πρόνοιαν για την σάρκα και την δίαιτά τους, εις τρόπον ώστε να εκπληρώνουν την επιθυμία τους.

Σ’ εμάς όμως δεν επιτρέπει ο χρόνος ούτε, όπως βλέπετε, ο θόρυβος του πλήθους, να ασχοληθούμε λεπτομερώς με την συνέχεια, ποία δηλαδή είναι η γύμνωσις που προκαλείται στην ψυχήν από την αμαρτία, την οποίαν υπεδήλωνε ο δαιμονιζόμενος εκείνος, και ποία η διαβίωσις στα όρη (διότι, λέγει «ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ουκ έμενεν, αλλ’ εν τοις μνήμασι») και ποίες οι αλυσίδες, οι χειροπέδες και τα δεσμά τα οποία εκείνος έσπαζε και έφευγε διωκόμενος.

Αλλά ας αποφύγωμε και εμείς, μάλιστα οι μοναχοί, την συναναστροφή και συμβίωση με τους χοίρους. Διότι κατά το Σολομώντειον λόγιον «φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί», και ως επί το πλείστον καθένας είναι ή γίνεται όμοιος με τους συντρόφους του. Τι το όφελος να φύγεις οριστικώς από τον κόσμο και να καταφύγεις στα αφιερωμένα στον Θεόν φροντιστήρια, να εξέρχεσαι όμως καθημερινώς από αυτά και να συμφύρεσαι πάλι με τον κόσμο; Πώς, ειπέ μου, τριγυρνώντας στις αγορές θα αποφύγεις τα προσανάμματα των παθών, δια των οποίων επέρχεται ο θάνατος της ψυχής, που χωρίζει τον άνθρωπον από τον Θεόν; Αυτός είναι ο θάνατος «ο αναβαίνων εις ημάς δια των θυρίδων», οι οποίες είναι μέσα μας, δηλαδή των αισθήσεων. Αυτές έγιναν αφορμή να εκπέσουν από την αθανασίαν και οι προπάτορες εκείνοι.

Ας φύγωμε λοιπόν όλοι μας μακριά, άλλοι από την συμβίωση με τα κακά, έστω και αν μας φαίνεται ότι υπερτερούμε πολλών στην καταγωγή και στην δόξα και στην σωματικήν ρώμη και στον υλικόν πλούτο, και άλλοι από την ομοίωση προς τους χοίρους, λαμβάνοντας στον νου μας την λίμνην εκείνη του ασβέστου πυρός, μέσα στην οποίαν, φευ!, θα πέσουν όσοι αμετανοήτως υπηρετούν τις προσβολές των δαιμόνων. Και βλέποντας το βάραθρον στο οποίον κρημνίζονται όταν αποθαίνουν, όσοι μέχρι το τέλος τους ομοιάζουν ως προς τον τρόπον της ζωής με τους χοίρους, ας απομακρυνθούμε ανεπιστρόφως από τον όντως δυσώδη βίον της αμαρτίας, και ας προσέλθωμε έτσι καλώς και δικαίως στην πηγήν των μύρων, την οποία μας εχάρισεν ο Θεός, και εκχύνεται δια της λάρνακος από την σωρόν του εντοπίου μας Χριστομάρτυρος (Δημητρίου).

Και αφού με την χρήση τούτων αγιασθούμε και ενισχυθούμε, να κηρύττωμε και στους αγρούς και στις πόλεις, όπου και αν είμεθα, την θειοτάτην δύναμη και ενέργειαν του θείου αυτού μύρου. Δεν εννοώ με την γλώσσα και τα λόγια (διότι ποίος δεν ήκουσε με την ιδικήν του ακοή την συρροή των θαυμάτων που γίνονται εδώ;), αλλά με την μεταβολήν της ζωής μας προς το καλλίτερον, ώστε βλέποντάς μας όλοι να ειπούν, «αύτη η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου», με την οποία δεξιάν έχει ζωγραφηθεί ο μέγας Δημήτριος, και δια της οποίας μετασχηματίζει αυτούς που τον πλησιάζουν προς το θειότερον, ώστε να έχει και στον ουρανόν συμπολίτες αυτούς που ευτύχησαν να είναι στην γη συγκάτοικοί του. Αυτό είθε να συμβεί με τις πρεσβείες εκείνου, και να επιτύχωμε όλοι τις υπεσχημένες ουράνιες μονές, και την εκεί συνοίκηση με τους αγίους, χάριτι και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ω πρέπει δόξα εις τους αιώνας».

Αμήν.

(13ος - 14ος αιών - ΕΠΕ Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, τομ. 11, σελ. 196. Από το βιβλίο "Πατερικόν Κυριακοδρόμιον", σελίς 347 και εξής. Επιμέλεια κειμένου: Δημήτρης Δημουλάς)

Πηγή: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2041

: defencenet.gr; Εθνικά Θέματα; Ενεργειακές και Πλουτοπαραγωγικές Πηγές; 20 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1322

Reuters : "Mελέτη που παραδόθηκε στον Σαμαρά "δείχνει" κοιτάσματα αξίας 599 δισ.δολ." !

Στα 3,5 τρισεκ. κυβικά μέτρα εκτιμώνται τα αποθέματα φυσικού αερίου στην περιοχή νότια της Κρήτης, τα οποία θα αποφέρουν στην Ελλάδα κρατικά έσοδα 599 δισ. δολαρίων σε 25 χρόνια σύμφωνα με έρευνα τριών Ελλήνων επιστημόνων-Αντώνη Φώσκολου, Ηλία Κονοφάγου και Νίκου Λυγερού- η οποία παρουσιάσθηκε στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά τον περασμένο Ιούλιο, αναφέρει δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters.

«Θεωρούμε ότι αυτή είναι μία πολύ συντηρητική εκτίμηση», δήλωσε στο Reuters, ο κ. Κονοφάγος, η εταιρεία του οποίου Flow Energy στην Αθήνα συμβουλεύει άτυπα την κυβέρνηση για την ενεργειακή στρατηγική. Η μελέτη αναφέρει ότι η γεωλογική ομοιότητα με το πλούσιο σε αέριο κοίτασμα Λεβιάθαν, όπου εντοπίσθηκαν οι πρόσφατες ανακαλύψεις της Κύπρου και του Ισραήλ, υποδηλώνει ότι και τα αποθέματα στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης μπορεί να έχουν αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Η μελέτη εκτιμά ότι τα αποθέματα της περιοχής αυτής αρκούν για να καλύψουν τη ζήτηση φυσικού αερίου από την Ευρώπη για έξι χρόνια και αντιστοιχούν σε 1,5 δισ. βαρέλια πετρελαίου.

Ο κ. Φώσκολος, ομότιμος καθηγητής στο Πολυτεχνείο της Κρήτης και το Καναδικό Ινστιτούτο Γεωλογίας (Canadian Geological Survey) ανέφερε ότι οι υποθαλάσσιες εκπομπές μεθανίου και η παρουσία κοιτασμάτων υγρού αερίου στο βυθό υποδηλώνουν την ύπαρξη μεγάλων αποθεμάτων.

Πηγές του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής ανέφεραν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι το υπουργείο έχει ξεκινήσει μια συστηματική διαδικασία για έρευνα, αποτίμηση και εντοπισμό του δυναμικού της χώρας σε υδρογονάνθρακες, με την ανάθεση σεισμικών ερευνών σε ευρεία θαλάσσια περιοχή.

Όπως είναι γνωστό οι σεισμικές έρευνες στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο πέλαγος ανατέθηκαν πρόσφατα στη Νορβηγική εταιρεία Petroleum Geo Services (PGS). Οι έρευνες αναμένεται να ξεκινήσουν στα τέλη Οκτωβρίου, ενώ θα ακολουθήσουν η επεξεργασία των δεδομένων που θα προκύψουν από αυτές και η προκήρυξη διαγωνισμού για την παραχώρηση περιοχών (των λεγόμενων «οικοπέδων») για ερευνητικές γεωτρήσεις.

Εκτιμήσεις της προηγούμενης πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ ανέφεραν ότι «είναι ρεαλιστικός ο στόχος σε βάθος 15-20 ετών να καλύπτουμε από εγχώριες πηγές Υδρογονανθράκων το 30% των αναγκών της χώρας, με άλλα λόγια να αντικαταστήσουμε το 30% των σχεδόν 12 δισ. ευρώ που δαπανούμε για εισαγωγές πετρελαιοειδών κάθε χρόνο, με ελληνικούς Υδρογονάνθρακες».

Οι ίδιες εκτιμήσεις ανέφεραν ότι τα κοιτάσματα στις περιοχές Πατραϊκός κόλπος, Κατάκολο και Ιωάννινα, που έχουν προκηρυχθεί για έρευνες, υπερβαίνουν τα 250 εκατ. βαρέλια ισοδύναμου πετρελαίου, κάτι που σημαίνει ότι τα έσοδα του Δημοσίου από την εκμετάλλευσή τους θα φθάσουν στα 10 δισ. ευρώ σε βάθος 20-30 ετών.

: defence-point.gr; Θρησκεύματα και Αιρέσεις; Ισλαμισμός; 19 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 970

Στις «καλένδες» το τζαμί στην Αθήνα – κάποια ερωτήματα

Η Ελλάδα φαίνεται να κάνει πίσω στο ζήτημα της κατασκευής του τζαμιού στην Αθήνα, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας που βιώνει τα τελευταία χρόνια. Ο γενικός γραμματέας επί θρησκευτικών θεμάτων, Γιώργος Καλατζής, δήλωσε πως η κατασκευή του θρησκευτικού χώρου για τη μουσουλμανική κοινότητα των Αθηνών αναβάλλεται επ’ αόριστον για τον απλούστατο λόγο, πως το κράτος δεν έχει τη δυνατότητα να διαθέσει τα 15 περίπου εκατομμύρια ευρώ για την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου σχεδίου.

Το κονδύλι είχε προβλεφτεί να διατεθεί το 2006 για τον συγκεκριμένο σκοπό, τώρα όμως όπως είναι φυσικό έχει γίνει «αέρας» αφού είναι προφανές πως ουδείς πολιτικός, ο οποίος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί… νουνεχής θα προχωρούσε στη δέσμευση του συγκεκριμένου ποσό για τον συγκεκριμένο λόγο, σε μία εποχή κατά την οποία χιλιάδες οικογένειες Ελλήνων δεν έχουν στην κυριολεξία να φάνε, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων τα βγάζει πλέον πέρα πολύ δύσκολα.

Πέραν όμως της οικονομικής κρίσης υπάρχει και ένας ακόμα λόγος για τον οποίο το συγκεκριμένο σχέδιο πάει πίσω, ίσως ακόμα πιο σοβαρός από τον πρώτο. Ο λόγος αυτός έχει όνομα και λέγεται «Χρυσή Αυγή». Φανταστείτε λοιπόν τι ακριβώς θα γινόταν τη συγκεκριμένη περίοδο εάν η οποιαδήποτε κυβέρνηση προσπαθούσε να περάσει το συγκεκριμένο σχέδιο, ούτε… ο Ραγκούσης (θα θυμάστε τον πρόσφατο νόμο για την ιθαγένεια που πέρασε, κατόπιν εντολής φυσικά του κοσμοπολίτη πρώην πρωθυπουργού μας και νυν καθηγητή κορυφαίου πανεπιστημιακού ιδρύματος του πλανήτη) δεν πρόκειται να το ψήφιζε.

Σε κάθε περίπτωση, καλό θα ήταν να σοβαρευόμασταν για το θέμα, και να αντιλαμβανόμασταν το αυτονόητο, τη στιγμή που όλο το ελληνικό έθνος υποφέρει, τη στιγμή που το κράτος δεν μπορεί να παράσχει τη στοιχειώδη παιδία, υγεία και ασφάλεια πως κάποιος περιμένει να δοθούν κονδύλια για κάτι τόσο προκλητικά παράταιρο για την ηθική και αισθητική του χειμαζόμενου Έλληνα;

Προσοχή! Με το συγκεκριμένο σημείωμα δεν προσπαθούμε να πούμε πως η πόλη μας δεν θα πρέπει να αποκτήσει κάποια στιγμή έναν ευπρεπή θρησκευτικό χώρο για την ευμεγέθη μουσουλμανική κοινότητα που διαβιεί δίπλα μας. Στην ουσία, χρειάζεται όχι μόνο ένα τζαμί αλλά και ένα νεκροταφείο. Απλά, τόσο η οικονομική και κοινωνική συγκυρία (με το θέμα της λαθρομετανάστευσης) όσο και σε επίπεδο εθνικής ασφάλειας (με τους Οθωμανούς να προσπαθούν να εμφανιστούν ως αυτόκλητοι προστάτες) τέτοια πρωτοβουλία μόνο προβλήματα θα μπορούσε να προκαλέσει.

Και ένα τελευταίο ερώτημα: Αλήθεια ποιου δόγματος τζαμί θα κατασκευαστεί, σουνιτικό ή σιιτικό, αφού όπως είναι γνωστό και λογικό το να βάλεις και τα δύο δόγματα στο ίδιο. καλάθι το μόνο που θα δημιουργήσεις θα είναι τριβή και πιθανή εστία προβλημάτων και ταραχών. Η κατάσταση μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο Ιράκ μόνο ως παράδειγμα προς αποφυγή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Καταρχάς, είναι καταγεγραμμένοι οι σιίτες μουσουλμάνοι στην Ελλάδα;

Και ας υποθέσουμε πως το ελληνικό κράτος θα κατασκευάσει τζαμί για μία από τις δύο κοινότητες (μάλλον τη Σουνιτική, αφού αυτή είναι και η εντολή του Σουλτάνου) η άλλη τι νομίζετε πως θα κάνει; Θα κάτσει ήσυχη και χωρίς διαμαρτυρίες να βλέπει του άλλους μισούς να έχουν το ίδρυμα που θέλουν ενώ η ίδια θα εξακολουθεί να συναθροίζεται στο… Ολυμπιακό Στάδιο; Και σε μία τέτοια περίπτωση η κυβέρνηση τι θα κάνει, μήπως θα φτιάξει και άλλο τζαμί;

: Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων; Εθνικά Θέματα; Γενικά Εθνικά Ζητήματα; 19 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1160

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟ

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

Στις 30 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε το συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ στην Τουρκία. Κύριο σύνθημα ήταν «Μεγάλο έθνος, μεγάλη δύναμη, στόχος το 2023». Η αναφορά σ’ αυτή τη χρονολογία προφανώς σχετίζεται με τα 100 χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάννης και από την εκδίωξη των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, αλλά ωραιοποιήθηκε και με οικονομικούς στόχους που πρέπει να επιτευχθούν μέχρι εκείνο το έτος. Μιλώντας στο συνέδριο ο Πρωθυπουργός Ερντογάν αναφέρθηκε και σε άλλες συμβολικές ημερομηνίες. Μίλησε για το 1453 και τον Μωάμεθ τον Πορθητή καθώς και για τη μάχη του Ματζικέρτ του 1071, όταν για πρώτη φορά οι Βυζαντινοί ηττήθηκαν από τους Τούρκους του Αρπασλάν. Αναφέρθηκε επίσης στον Σουλτάνο Σελίμ Α΄(1465-1520) και σε άλλα ονόματα Οθωμανών σουλτάνων. Γενικότερα επιβεβαίωσε ότι το κόμμα του οραματίζεται στις εξωτερικές σχέσεις τον νεο-οθωμανισμό και στο εσωτερικό τον τουρκο-ισλαμισμό.

Η δική μας αντίδραση στα νεο-οθωμανικά σχέδια των Ερντογάν και Νταβούτογλου πρέπει να βασίζεται σε τέσσερις κυρίως άξονες: α) Στην αμυντική μας θωράκιση. Με λελογισμένη χρήση κονδυλίων και κυρίως αποφεύγοντας ενέργειες που τραυματίζουν το κύρος των Ενόπλων Δυνάμεων. β) Με ενίσχυση των πάσης φύσεως συμμαχιών και με σαφή δήλωση ότι δεν πρόκειται πλέον να στηρίζουμε την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. γ) Με σωστή διδασκαλία της Ιστορίας μας χωρίς ακραίους φανατισμούς, αλλά και χωρίς ψαλίδισμα των ηρώων, των μαρτύρων και των γενοκτονιών που έχουμε υποστή. δ) Με αντίδραση κατά του εισαγομένου νεο-οθωμανισμού των τηλεοπτικών σειρών. Επιτέλους γιατί τέτοια τουρκολαγνεία των καναλιών μας; Επιτρέπεται να θαυμάζουμε τον Σουλεϊμάν που κατέκτησε ελληνικά εδάφη, έσφαξε και αιχμαλώτισε χιλιάδες προγόνους μας;

Η εφημερίδα «δημοκρατία» όπου έχω την τιμή να αρθρογραφώ ορθώς ανακοίνωσε ότι δεν θα διαφημίζεται στον τηλεοπτικό σταθμό που προβάλλει τον Σουλεϊμάν. Ο συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς και το περιοδικό ΑΡΔΗΝ άρχισαν συλλογή υπογραφών μέσω διαδικτύου για να αποσυρθεί αυτή η τουρκοισλαμική προπαγάνδα. Ο πρώην Πρύτανις του Πανεπιστημίου Γεώργιος Μπαμπινιώτης διαμαρτυρήθηκε με άρθρο του για τον υπερβολικό αριθμό τουρκικών σειρών. Ας ξεσηκωθούμε όλοι όσοι έχουμε εθνική αξιοπρέπεια!

Στον Λίβανο το κόμμα των Ελληνορθοδόξων (Ρουμ Ορτοντόξ) που αποτελούν το 7% του πληθυσμού αντέδρασε και επέτυχε να σταματήσει η προβολή της τουρκικής ταινίας 1453! Μακάρι να τους μιμηθούμε.

Κ.Χ. 10.9.2012

: Περιοδικό «Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ», ΤΕΥΧΟΣ 496.; Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή; Επιστήμη και Πίστη; 18 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 2948

π. Ἰώβ Τάλατς , εξομολόγος τῶν Ρώσων ἀστροναυτῶν : Οἱ ἀστροναῦτες καί οἱ κατασκευαστές τῶν διαστημοπλοίων μιλοῦν γιά τήν πίστη στό Θεό (μέρος Β΄)

p Iob Talats

ΜΕΡΟΣ Β΄ : Ἡ ἀποκαλυπτική συνέντευξη γιά τίς ἐκπληκτικές καί ἄγνωστες πνευματικές πτυχές τῆς ἀεροδιαστημικῆς στή Ρωσσία, τοῦ π. Ἰώβ (Τάλατς), ἡγουμένου καί ἐφημερίου τοῦ Ἱ. Ν. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στήν Ἀστερούπολη, τό χωριό τῶν Ρώσων ἀστροναυτῶν, στόν οποίο και εξομολογούνται.

Ναταλία Νικολάου: Ἱερά Μονή καί τό Διάστημα. Φιλία μεταξύ ἑνός μοναχοῦ καί τῶν ἀστροναυτῶν. Πῶς ἔγινε αὐτό;

Ν.Ν. : Ἦταν πιστός χριστιανός ὁ Γκαγκάριν;

π. Ἰώβ : Μεγάλωσε σέ οἰκογένεια πιστῶν ἀνθρώπων. Ξέρω τήν ἀνηψιά τοῦ Γκαγκάριν, τήν κυρία Ταμάρα, πάντα γιορτάζει καί τό Πάσχα καί τά Χριστούγεννα. Ὁ Γιούρι ἦταν νονός της. Τήν κρατοῦσε ἀγκαλιά μικρή καί κατά τή βάπτισή της, πού ἔγινε μέσα στό Ναό, ἔκανε «τόν γύρο» στήν κολυμβήθρα. Στήν ἴδια ἐκκλησία ὁ ἴδιος ὁ Γκαγκάριν καί ἡ γυναίκα του Βαλεντίνα Ἰβάνοβνα βαπτίσανε τή μικρή κόρη τους Ἑλένη. Φανταστεῖτε ὅτι τήν ἴδια περίοδο τά χαρτιά τοῦ Γκαγκάριν περνοῦσαν ἀπό τόν ἔλεγχο μιᾶς εἰδικῆς κρατικῆς ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία θά ἐπέλεγε τά ἄτομα γιά τήν πρώτη ὁμάδα ἀστροναυτῶν. Ὁ Γκαγκάριν κινδύνεψε πολύ, διότι μόνο γι’ αὐτό, τή βάπτιση τοῦ παιδιοῦ, μποροῦσαν νά τόν ἀπορρίψουν καί νά μήν γίνει ἀστροναύτης. Δηλαδή, ἡ βάπτιση τοῦ παιδιοῦ του ἦταν γι’ αὐτόν κάτι πολύ μεγαλύτερο καί ἀπό τήν παγκόσμια δόξα.

Σέ μερικούς δέν ἀρέσει, ὅταν τά λέω αὐτά. Ἀλλά τί νά πεῖς˙ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἀλήθεια. Μποροῦμε σήμερα νά ἐπισκεφθοῦμε τό πατρικό σπίτι ὅπου ἔμεινε μικρός. Τώρα τό σπίτι αὐτό εἶναι μουσεῖο. Ἐκεῖ λοιπόν, σέ κάθε γωνιά βλέπεις εἰκόνες. Τίς πραγματικές παλιές εἰκόνες τίς ἔχουν κλέψει. Στό Μουσεῖο βάλανε τώρα καινούργιες.

Σήμερα οἱ ἀστροναῦτες μας μιλοῦν ἀνοιχτά γιά τήν πίστη στό Θεό, παίρνουν κατά τήν πτήση στό Διάστημα λείψανα τῶν ἁγίων, τεμάχια ἀπό τό Τίμιο Ξύλο. Στόν ἑλληνικῆς καταγωγῆς ἀστροναύτη Θεόδωρο Γιουρτσίχιν ἔδωσα στήν πτήση του τά λείψανα τῶν Ἁγίων Θεοδώρων, τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου καί τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος. Ἕξι μῆνες τά λείψανα αὐτά ταξίδευαν στό Διάστημα˙ τώρα μοῦ τά ἐπέστρεψε! Ὁ Θεόδωρος Γιουρτσίχιν εἶναι κατά τό ἥμισυ Ἕλληνας. Ὁ πατέρας του εἶναι Ρῶσος, ἡ μητέρα του εἶναι Ἑλληνίδα. Γι’ αὐτό ἔχουν εἰδικό ἐνδιαφέρον οἱ Ἕλληνες γι’ αὐτόν. Ξέρουμε ὅτι ἔπαιρνε μαζί του στό Διάστημα τήν Ἑλληνική σημαία*.

Ν.Ν. : Εἶναι πιστός χριστιανός αὐτός;

π. Ἰώβ : Ξέρετε, δέν δίνω τά λείψανα τῶν ἁγίων σέ ὅλους. Μόνο σ’ αὐτούς πού ἐξομολογοῦνται καί κοινωνοῦν. Τόν συνόδευσα στή δεύτερη καί στήν τρίτη πτήση του (οἱ ἀστροναῦτες ποτέ δέν λένε «τελευταία»). Συχνά μέ ἔπαιρνε τηλέφωνο ἀπό τό Διάστημα. Τώρα, δόξα τῷ Θεῷ, ἀπό τό Διάστημα μπορεῖς νά πάρεις τό κινητό στή Γῆ! Ἐγώ δέν μπορῶ νά τηλεφωνήσω στό Διάστημα, ἀλλά ἀπό κεῖ εἶναι εὔκολο!

Ν.Ν. : Τί λέτε! Πῶς ἀναπτύσσονται οἱ τεχνολογίες! Ἐδῶ ὅμως στή Γῆ ἐπικοινωνεῖτε συχνά μέ τόν Θεόδωρο;

π. Ἰώβ : Ναί, συχνά! Ξέρετε, ὁ Θεόδωρος ἔπαιξε σημαντικό ρόλο στό νά γυριστεῖ πρόσφατα στή Ρωσία ἕνα ντοκιμαντέρ, «Τό Διάστημα ὡς διακονία», στό ὁποῖο οἱ ἀστροναῦτες καί οἱ κατασκευαστές τῶν διαστημοπλοίων μιλοῦν γιά τήν πίστη στό Θεό.

Μερικά χρόνια πρίν, μοῦ ἦρθε μιά ἰδέα˙ νά γυρίσουμε μιά ταινία, ἡ ὁποία θά ἀποκαταστήσει τήν ἀλήθεια, ὅσον ἀφορᾶ τή σχέση τῆς ἀστροναυτικῆς μέ τή χριστιανική πίστη. Ὁ Χροῦτσεφ καί ἡ κλίκα του κάνανε τό πᾶν προκειμένου νά νομίζει ὁ κόσμος ὅτι ἡ ἀστροναυτική εἶναι ἀθεϊστική ὑπόθεση. Ἤθελα νά ἀποκατασταθεῖ ἡ ἀλήθεια. Καί ὁ δεύτερος σκοπός μου ἦταν νά βοηθήσουμε τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θά δουλεύουν στό γύρισμα τῆς ταινίας, καθώς καί αὐτούς γιά τούς ὁποίους θά μιλᾶμε στό ντοκιμαντέρ αὐτό. Δηλαδή, ἐάν πιστός ἄνθρωπος μάθει ἀπό τήν ταινία αὐτή ὅτι ὁ γενικός κατασκευαστής τῶν πυραύλων, ὁ Σεργκέϊ Κορολιόφ, καί οἱ ἀστροναῦτες ἀπό τήν πρώτη φουρνιά ἤτανε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, θά ἀρχίσει νά προσεύχεται γι’ αὐτούς. Ποιός ξέρει ποῦ βρίσκονται οἱ ψυχές τους στόν Κύριο ἤ κάπου ἀλλοῦ. Γιατί ὅλοι ἁμαρτωλοί εἴμαστε. Ἔτσι, κάθε προσευχή γι’ αὐτούς δέν βλάπτει.

Καί κάτι ἀκόμα. Τό γύρισμα μιᾶς τέτοιας ταινίας εἶναι πράξη, ἡ ὁποία θά συνοδεύει τόν ἄνθρωπο αὐτόν στήν αἰωνιότητα. Ὅλες οἱ πράξεις μας, κακές καί καλές, ὅλες μαζί μας θά εἶναι.

Τέτοια, λοιπόν ἰδέα εἶχα. Ἀλλά ἡ ὑλοποίηση τῆς ἐπιθυμίας αὐτῆς φαινόταν ἀπίστευτη. Ποῦ θά βροῦμε χρήματα; Ποιός θά γράψει τό σενάριο; Καί... γίνεται ἕνα θαῦμα! Παίρνουν ξαφνικά ἐμένα τηλέφωνο ἀπό τήν «Ρόσκοσμος», μιά κρατική ἑταιρεία πού ἀσχολεῖται μέ τά θέματα τῆς Διαστημικῆς. Κάποια ἄγνωστη φωνή μοῦ λέει: «Ὀνομάζομαι Ἐλπίδα Σουσλόβα, σεναριογράφος. Θέλουμε νά γυρίσουμε μιά ταινία γιά τούς ἀστροναῦτες–χριστιανούς. Βοηθεῖστε μας». Τήν ρωτάω: «Ποιός σᾶς ἔδωσε τό τηλέφωνό μου;» Μοῦ ἀπάντησε: Ὁ Θεόδωρος Γιουρτσίχιν, ὁ ὁποῖος μοῦ εἶπε χαρακτηριστικά: «Τηλεφωνεῖστε στόν πνευματικό μου».

Δέν τούς ἀπάντησα τίποτα, ἤθελα πρῶτα νά δῶ τόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος θά γράψει τό σενάριο. Συναντηθήκαμε, λοιπόν, μέ αὐτή τήν κυρία. Καί κατάλαβα ὅτι θά γράψει ἀλήθεια καί θά βγάλουν τή σωστή ταινία. Ἦταν ὅμως δύσκολη ὑπόθεση. Τό γύρισμα προχωροῦσε δύσκολα. Εἶχα βάλει τούς ὅρους μου: Ὁ σεναριογράφος πρέπει νά διαβάσει μερικά ἀπαραίτητα βιβλία, μαζί μ’ αὐτά καί τά βιβλία: «Ὁ Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης», «Ὀψόμεθα τόν Θεόν καθώς ἐστί», «Γιά τήν προσευχή». Ἡ κυρία Ἐλπίδα τά διάβασε ὅλα, ἄν καί αὐτά εἶναι δύσκολα, ἀκόμα καί γιά τούς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας, καί ἐνθουσιάστηκε. Ὁ ἅγιος Σιλουανός ἔγινε πιά δικός της ἄνθρωπος.

Τό σενάριο γράφτηκε σιγά-σιγά. Τό θέμα ἦταν πολύ προσωπικό καί δέν ἦταν βέβαιο ἄν κάποιος ἀστροναύτης ἤ κατασκευαστής τῶν πυραύλων θά συμφωνήσει νά μιλήσει στήν κάμερα γιά τήν πνευματική του ζωή. Ἐγώ τούς παρακάλεσα πολύ.

Ὑποσχέθηκα πώς δέ θά γράψει στό σενάριο τίποτα πού θά βλάψει. Τελικά, συμφώνησαν ὅλοι. Προσπαθήσαμε στό ντοκιμαντέρ αὐτό νά συνδυάσουμε τά ἀστρονομικά, κοσμολογικά καί θεολογικά θέματα ἔτσι, ὥστε ὁ θεατής νά κατανοεῖ τά συμπεράσματα εὔκολα. Μέ τήν κυρία Ἐλπίδα πέντε (5) ὁλόκληρες ὧρες συζητούσαμε τά κείμενα καί τά λόγια πού θά γραφοῦν στό σενάριο. Ἐάν οἱ φίλοι μου δέν πλήρωναν τίς τηλεφωνικές μου συνδιαλέξεις, θά ἦταν γιά μένα δύσκολα... Ἡ ταινία ὅμως ἦταν πραγματικά ὄμορφη. Ἡ λέξη τό διάστημα (στά ρωσικά, ὁ κόσμος) μεταφράζεται ἀκόμα καί σάν «κάλλος».

Ν.Ν. : Ξέρω, ὅτι ἡ ταινία σας πῆρε κάποιο βραβεῖο. Εἶναι σωστό αὐτό;

π. Ἰώβ : Δέν πῆρε μόνο ἕνα. Τά Διεθνή Ὀρθόδοξα κινηματογραφικά Φεστιβάλ βάζουν τό Ντοκιμαντέρ μας στά προγράμματά τους. Ἔχουμε τώρα μιά σκέψη νά γυρίσουμε καί ἄλλη ταινία. Στή δική μας ταινία ἕνα ἀπό τά θέματα ἤτανε ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ Ἱ.Ν. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στήν Ἀστερούπολη. Παράλληλα ἦταν καί τό θέμα ἀνοικοδόμησης τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου στήν πορεία της πρός τόν Θεό. Στήν ἀρχή τῆς ταινίας μας ὁ Ναός αὐτός δέν εἶχε οὔτε τροῦλο οὔτε στέγη. Στό τέλος τῆς ταινίας βλέπουμε τήν πρώτη θεία Λειτουργία στό Ναό αὐτό.

Στή νέα μας ταινία θέλουμε νά θυμηθοῦμε ὅλη τήν ἱστορία τοῦ Ναοῦ στήν Ἀστερούπολη (νά ἀρχίσουμε ἀπό τήν εὐαγγελική περικοπή γιά τό ὄρος Θαβώρ καί τή Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος μπροστά στούς μαθητές του. Αὐτό νά ἔχουμε σάν βάση καί θά μιλοῦμε γιά τά θέματα, τά ὁποῖα ἀπό διάφορους πειρασμούς δέν μπορούσαμε νά θίξουμε στήν ταινία «Τό διάστημα ὡς διακονία»). Π.χ. νά μποροῦμε νά μιλήσουμε γιά τόν μαθηματικό καί θεολόγο Μπόρις Ράουσενμπαχ καί γιά τίς ἀνακαλύψεις του, τίς ὁποῖες μόνο οἱ ὀρθόδοξοι στάρετς γνώριζαν μέ ἀποκάλυψη ἀπό τόν Θεό. Πιστέψτε με, ἡ πρώτη ταινία δέν μποροῦσε νά χωρέσει καταπληκτικές πληροφορίες. Δύσκολο ὅμως εἶναι ἐάν θά καταφέρουμε νά γυρίσουμε 2η ταινία. Τό θέμα εἶναι οἰκονομικό. Ἀλλά, ἄν θέλει ὁ Θεός, ὅλα θά γίνουν ἔτσι ὅπως ἔγινε καί μέ τήν Ὀρθόδοξη ταινία «Τό Διάστημα ὡς διακονία». Πιστεύω ὅτι φέτος στήν Ἑλλάδα οἱ Ἕλληνες ἀδελφοί μας θά μπορέσουν νά δοῦν τήν ταινία μας.

Ν.Ν. : Νομίζω ὅτι καί γιά τήν Ἑλλάδα εἶναι ἐπίκαιρη ἡ ταινία σας. Ὑπάρχει τό πρόβλημα τῶν νεοειδωλολατρῶν, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται σάν συνεχιστές τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης. Ἀλλά καί οἱ ἄθεοι παρουσιάζουν τίς ἀπόψεις ἄπιστων ἐπιστημόνων π.χ. τοῦ Στῆβεν Χώκινγκ. Διαδίδουν παντοῦ τό βιβλίο του, κύριος σκοπός τοῦ ὁποίου εἶναι νά ἀποδείξει πώς ὁ Θεός δέν ὑπάρχει...

π. Ἰώβ : Ἐπιστήμονας δέν εἶναι αὐτός πού λέει ὅτι εἶναι ἐπιστήμονας. Δέν εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐπιστήμης ἐλεύθεροι ἀπό πολιτικές ψευδοθρησκευτικές καί ἄλλες πιέσεις. Κατανοητό εἶναι ὅτι σέ τέτοιες περιπτώσεις τά συμπεράσματα βασίζονται ὄχι σέ γεγονότα, ὄχι σέ πραγματικότητα, ἀλλά σ’ αὐτά πού θέλουμε νά δοῦνε. Θυμηθεῖτε π.χ. τά χρόνια πού ἀπέρριψαν τήν κυβερνητική, τή γενετική, ἀλλά ἀκόμα καί τήν ἀστροναυτική. Ὅλα αὐτά φαινόντουσαν σάν μιά γελοία φαντασία τῶν τρελῶν!...

Ν.Ν. : Ἀλλά, ὁ Χώκινγκ εἶναι πράγματι ἕνας ἐπιστήμονας παγκόσμιας φήμης. Δέν μποροῦμε νά τόν ἀποκαλέσουμε ἀγράμματο.

π. Ἰώβ : Ὁ ἀστρονόμος Κλαύδιος Πτολεμαῖος ἤτανε καί αὐτός ἐπιστήμονας μέ μεγάλη φήμη στήν ἐποχή του. Τό δεύτερο αἰώνα μετά Χριστόν ἔγραψε ἕνα ἔργο. Στήν ἱστορία αὐτό ἔμεινε μέ τό ὄνομα «Ἀλμαγκέστ». Σ’ αὐτό, λοιπόν, τό ἔργο συστηματικά παρουσιάζει τίς ἀπόψεις τῶν ἐπιστημόνων γιά τή λειτουργία τοῦ Σύμπαντος. Φυσικά αὐτές τίς ἀπόψεις ὁ Πτολεμαῖος χρησιμοποίησε σάν ἐπιχειρήματα γιά τή δική του θεωρία. Σύμφωνα μέ τόν Πτολεμαῖο στό κέντρο τοῦ Σύμπαντος ἦταν ἡ Γῆ. Ὁ Ἥλιος καί οἱ πλανῆτες Ἑρμῆς, Ἀφροδίτη, Ἄρης καί Κρόνος γύριζαν γύρω ἀπό τή Γῆ. Αὐτή ἡ θεωρία λοιπόν ἦταν κλασική ἐπί 1.300 χρόνια. Μέχρι νά κυκλοφορήσει τόν 16ο αἰώνα τό βιβλίο τοῦ γνωστοῦ Πολωνοῦ ἀστρονόμου Κοπέρνικου «Περί τῆς κινήσεως τῶν οὐρανίων σφαιρῶν». Ὁ Πτολεμαῖος δέν εἶχε δίκαιο, ἔγραφε ὁ Κοπέρνικος. Στό κέντρο τοῦ Σύμπαντος δέν εἶναι ἡ Γῆ, ἀλλά ὁ Ἥλιος. Καί σέ κυκλικές τροχιές γύρω-γύρω κινοῦνται οἱ πλανῆτες. Καί συμπλήρωσε: Ἔξω ἀπό τήν τροχιά τοῦ πιό μακρινοῦ πλανήτη βρίσκεται ἀκίνητος θόλος μέ τά ἄστρα. 50 περίπου χρόνια ἀργότερα, ἄλλοι δύο μεγάλοι ἐπιστήμονες, ὁ Γαλιλαῖος Γκαλιλέϊ καί ὁ Ἰ. Κέπλερ εἶπαν: «Οἱ τροχιές δέν εἶναι στρογγυλές, ἔχουν τήν μορφή ἔλλειψης καί δέν ὑπάρχει κανένας ἀκίνητος θόλος, ἀλλά ὑπάρχουν ἄλλοι ἥλιοι, ἄλλοι κόσμοι. Καί σέ 200 χρόνια ὁ μεγάλος Ἀμερικανός ἐπιστήμονας Χάμπλ εἶπε: «Ὄχι ἄλλοι ἥλιοι, ἀλλά νῆσοι ἀστέρων γαλαξιῶν».

Δύσκολα νά ὑπολογίσεις ποιά ἄλλη θεωρία μᾶς περιμένει. Μᾶλλον εἴμαστε τόσο μακριά ἀπό τήν ἀλήθεια, ὅπως καί 1.300 χρόνια πρίν.

Πρίν 4 χρόνια ἐπέστρεφα ἀπό τό Μπαϊκονούρ στή Μόσχα. Δίπλα μου καθόταν ἕνας πολύ γνωστός ἐπιστήμονας τῆς ἀστροναυτικῆς. Συζητούσαμε στό ταξίδι μας. Μοῦ λέει, λοιπόν, κάποια στιγμή: «Ὅσο περισσότερο γνωρίζω τόν κόσμο, τόσο λιγότερο βρίσκω σ’ αὐτόν θέση γιά τόν Θεό».

Τόν ρώτησα πῶς βγάζει τέτοια συμπεράσματα. «Κάνατε κάποια εἰδική ἔρευνα;» τοῦ λέω. Δέν μοῦ ἀπάντησε. Τόν ξαναρώτησα: «Μήπως ξέρετε ποιά θερμοκρασία ἔχουμε ἑκατό μέτρα ἀριστερά ἀπό τό ἀεροπλάνο μας; Δέν ξέρετε; Μήπως μπορεῖτε νά μοῦ πεῖτε, τί ἀτμοσφαιρική πίεση ἔχει τώρα στόν Ἄρη; στό Βόρειο Πόλο αὐτοῦ τοῦ πλανήτη; Ἤ μήπως μπορεῖτε νά μοῦ πεῖτε πόσα ἀστέρια ἀποτελοῦν τόν Γαλαξία Μ-81;».

Ἴσως ἤμουν λίγο ἐπιθετικός, ἀλλά ἤθελα αὐτός ὁ ἄνθρωπος νά μήν εἶναι τόσο σίγουρος στήν ἀπιστία του. Συνέχιζα, λοιπόν, τίς ἐρωτήσεις μου: «Σέ ἀπόσταση ἑνός δισεκατομμυρίου χρόνων φωτός βρίσκεται ὁ Γαλαξίας ICIIOI. Ἡ διάμετρός του εἶναι 6 ἐκατομμύρια ἔτη φωτός. Γιά τέτοιο γίγαντα σίγουρα ξέρετε, δέν μπορεῖ. Λοιπόν τί μέγεθος ἔχει ἡ μαύρη τρύπα στό κέντρο αὐτοῦ τοῦ Γαλαξία; Ἤ πεῖτε μου, σᾶς παρακαλῶ, πόσα νετρίνο περνᾶνε κάθε δευτερόλεπτο στό Σύμπαν; Μπορεῖτε νά ἐξηγήσετε τί σημαίνει σκοτεινή ἐνέργεια καί τί χαρακτηριστικά ἔχει;».

Ὁ ἐπιστήμων, λοιπόν, δέν μπροῦσε νά ἀπαντήσει σέ καμιά ἀπό τίς ἐρωτήσεις μου.

Τότε τοῦ εἶπα: «Ἴσως ξέρετε τί κάνει τώρα αὐτή τή στιγμή ἡ γυναίκα σας; «Ὄχι»! ἀπάντησε αὐτός. Λοιπόν, τοῦ λέω: «Βλέπετε, κύριε, τίποτε δέν ξέρετε. Ἀλλά καί νά ξέρατε ὅλα αὐτά καί νά εἴχατε ἕνα ἑκατοστό στό Σύμπαν πού δέν τό ἔχετε καταλάβει ἀκόμα, ἀκόμα καί τότε δέν εἴχατε δικαίωμα νά κάνετε δηλώσεις ὅπως κάνατε τώρα. Γιατί ἀκριβῶς αὐτό τό ἐλάχιστο κομματάκι τό ἀνεξερεύνητο, μπορεῖ νά γίνει ἕνας διάδρομος σ’ ἕναν ἄλλο κόσμο».

«Συμφωνῶ», ἀπάντησε ὁ συνταξιδιώτης μου. «Ἀλλά καί πάλι δέν πιστεύω». «Αὐτό ὅμως», τοῦ λέω, «εἶναι μιά προσωπική σας γνώμη, πού δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν ἐπιστήμη».

Γι’ αὐτό ἀμφιβάλλω ἐάν ὁ Χώκινγκ μέ τίς ἐξωτικές του ἰδέες μπορεῖ νά ἔχει τό μονοπώλιο τῆς Ἀλήθειας. Στή ἁγία Γραφή διαβάζουμε: «Ἔσται γάρ καιρός ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλά κατά τάς ἐπιθυμίας τάς ἰδίας ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τήν ἀκοήν καί ἀπό μέν τῆς ἀληθείας τήν ἀκοήν ἀποστρέψουσιν, ἐπί δέ τούς μύθους ἐκτραπήσονται (Β΄ Τιμ. δ´ 3-4).

Ν.Ν. : Δηλαδή, δέν μποροῦμε νά πιστεύουμε στούς ἐπιστήμονες ἀπόλυτα; Ξέρουμε ὅτι ἕνας ἀπό τούς σκοπούς τοῦ Μεγάλου Ἀδρονίκου Κολλάϊντερ (LHC= Large Hadrons Collider, Μεγάλος Ἐπιταχυντής Ἀδρονίων) εἶναι ἀκριβῶς νά δοκιμάζονται τέτοιες ἐξωτικές θεωρίες. Ἔχουμε τώρα εὐκαιρίες νά μάθουμε τήν Ἀλήθεια γιά τή δημιουργία τοῦ Σύμπαντος.

π. Ἰώβ : Νά σᾶς πῶ ἕνα πράγμα... Οὐσιαστικά γιά τήν κοσμοθεωρία μας δέν ἔχει καί τόσο μεγάλη σημασία τί εἶναι στό κέντρο τοῦ Σύμπαντος, ὁ Ἥλιος ἤ ἡ Γῆ. Φυσικά μιλάω τώρα ὄχι γιά τόν πραγματικό χάρτη τοῦ Σύμπαντος ἀλλά γιά τή σημασία.

Τό θέμα εἶναι ὅτι τό Σύμπαν δημιουργήθηκε γύρω ἀπό τή Γῆ καί γιά τή Γῆ. Εἴτε μᾶς ἀρέσει αὐτό εἴτε ὄχι. Πέρασε ὁ κομήτης ἤ ὄχι, ὑπάρχει ταλαντική πίεση ἤ δέν ὑπάρχει, δέν ἔχει σημασία. Ἔχει τήν καμπύλη τό διάστημα ἤ δέν τήν ἔχει. Ὅλα αὐτά δέν ἀλλάζουν τή σχέση μας μέ τόν Θεό. Αὐτός εἶναι σέ ὅλα ἡ Ἀρχή. Κάποιος θέλει νά μᾶς πείσει ὅτι τό Σύμπαν ἐμφανίστηκε σάν ἀποτέλεσμα τοῦ χάους. Δηλαδή ὅτι τό Χάος δημιούργησε τήν τάξη;

Ν.Ν : Ναί, ἡ ἀρχαία ἑλληνική μυθολογία ἔτσι μᾶς λέει: «Στήν Ἀρχή τοῦ παντός ἦταν τό Χάος».

π. Ἰώβ : Νά, πῶς διαφέρει ἡ εἰδωλολατρική μυθολογία ἀπό τή χριστιανική Ἀλήθεια. Πρόσφατα μίλησα μέ ἕναν γνωστό μαθηματικό γιά τή θεωρία τῆς ἐξέλιξης. Μοῦ λέει: «Ξέρεις, παππούλη, καί οἱ μαθηματικοί καί οἱ θεολόγοι πάνω σ’ αὐτό συμφωνοῦν ἀπόλυτα: εἶναι μιά βλακεία αὐτή ἡ θεωρία».

Ἡ πιθανότητα δημιουργίας τοῦ κόσμου ἀπό τυχαῖο γεγονός εἶναι μικρότερη ἀπό τήν πιθανότητα σκόρπιες πέτρες νά πέσουν στή Γῆ καί νά δημιουργήσουν τό κτίριο τῆς βιβλιοθήκης τῆς Ἀλεξάνδρειας. Θέλω νά ἐξηγήσω τή θεωρία πῶς ἀπό τό χάος μπορεῖ νά βγεῖ τάξη. Λένε οἱ ἐπιστήμονες: «Ὁ κόσμος μας ἔχει ἡλικία 20 δισεκατομμύρια χρόνια». Πεῖτε τους «πῶς τό μάθατε αὐτό;». Τήν ἱστορία τῆς Γῆς μας τήν διαιρέσανε μόνοι τους σέ κάτι περιόδους καί νομίζουν ὅτι ἔτσι εἶναι καί ἔτσι ἤτανε. Ποιός μπορεῖ νά πεῖ ὅτι σίγουρα ἔτσι ἤτανε τά πράγματα;

Θυμᾶστε τό γνωστό κυνηγητό τῆς Σελήνης; Ἡ τότε Σοβ. Ἕνωση καί οἱ Η.Π.Α. βιάζονταν ποιός θά πάει πρῶτος ἐκεῖ. Ὁ Σεργκεΐ Κορολιόφ ἔκανε ἕνα μηχάνημα καί ὁ Βέρνερ φον Μπράουν ἔκανε τό δικό του.

Ἡ ἐρώτηση ἦταν πῶς νά εἶναι τό κάτω μέρος τοῦ μηχανήματος γιά νά μή βουλιάξει σ’ αὐτό πού ὀνομάζουμε χῶμα τῆς Σελήνης. Ἡ ἐρώτηση αὐτή βασιζότανε στήν ὑπόθεση ὅτι, ἐάν ὁ κόσμος ἔχει ἡλικία 20 δισεκατομμύρια χρόνων, ὁ Ἥλιος καί ἡ Γῆ 5-8 δισεκατομμύρια, τότε στήν ἐπιφάνεια τῆς Σελήνης πρέπει νά εἶναι ἕνα στρῶμα λεγομένης σκόνης τοῦ διαστήματος ὕψους 20 μέτρων, σάν ἕνα σπίτι 7-8 ὀρόφων. Ἔτσι μέτρησαν οἱ μαθηματικοί. Ἀλλά ὁ Κορολιόφ σκεπτότανε πολύ καί τελικά κατέληξε: «Ὄχι, πρέπει νά ὑπολογίσουμε ὅτι ἡ Σελήνη ἔχει σκληρή ἐπιφάνεια». Αὐτός ὁ τρόπος σκέψης ὀνομάζεται «ἀποκάλυψη». Τελικά, ὅταν οἱ Ἀμερικάνοι πῆγαν στή Σελήνη, φάνηκε ὅτι πράγματι ἡ ἐπιφάνειά της εἶναι σκληρή, ἔχει ἕνα στρῶμα σκόνης 5-7 ἑκατοστά καί ὄχι 20 μέτρα!

Ποιός ἐδῶ στή Γῆ ἔδωσε τά ὀνόματα σέ ὅλα τά ζῶντα; Ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα. Ἦταν ἡ πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Τί σημαίνει νά δώσεις τό ὄνομα; Σημαίνει νά μπεῖς στό βάθος ἑνός δημιουργήματος, νά καταλάβεις τό περιεχόμενό του, νά προβλέψεις τό μέλλον. Καί ὁ σημερινός ἄνθρωπος κάθεται στή Γῆ. Δέν μπορεῖ νά πετάξει οὔτε ἔξω ἀπό τό ἡλιακό μας σύστημα (πού εἶναι ἕνα μικροσκοπικό πετραδάκι στό Σύμπαν) καί ὅμως μέ ἕνα «ἔξυπνο» ὕφος λέει ὅτι Θεός δέν ὑπάρχει! Ὁ ἐπιστήμονας δέν γνωρίζει γιατί ἄρχισε ὁ σεισμός στήν Ἰαπωνία, τί εἶναι Οὐράνιο καί Πλουτόνιο καί γιατί ξαφνικά σ’ ἕνα συγγενή του, ὁ ὁποῖος εἶναι ὑπάλληλος τῆς Κυβερνήσεως καί κάθε χρόνο περνάει ἀπό αὐστηρότατο ἰατρικό ἔλεγχο στό Νοσοκομεῖο τοῦ Κρεμλίνου, βρέθηκε καρκίνος στό τελευταῖο στάδιο. Εἶναι ἀλαζονεία νά φαντάζεται ὁ ἄνθρωπος τόν ἑαυτό του ὅτι ξέρει τήν οὐσία τῶν πραγμάτων.

Πάρτε τή θεωρία τοῦ Δαρβίνου πού εἶναι μιά ἀκόμα δοκιμή νά βροῦν ἕναν κρίκο πού συνδέει τόν πίθηκο μέ τόν ἄνθρωπο. Πόσες ψευδοανακαλύψεις, πόσες ὁμολογίες σέ ψευδοέρευνες ὑπῆρχαν!

Γνωστοί ἐπιστήμονες στήν κλίνη τοῦ θανάτου ὁμολογοῦσαν ὅτι βγάλανε ψεύτικα ἀποτελέσματα! Γιατί τό κάνανε; Γιά νά ὑποστηρίξουν ὅτι ἡ ζωή στή Γῆ ἐμφανίστηκε μέ τή διαδικασία τῆς ἐξέλιξης. Καί τί ἔγινε; Μέ τί τρόπο ἡ ἐξέλιξη καταργεῖ τή βούληση τοῦ Θεοῦ; Ὁ Μεγάλος Ρῶσος ἐπιστήμονας, πραγματικό μας ἀστέρι, ὁ Μιχαήλ Λομονόσωφ, ἔλεγε ὅτι ὁ Θεός ἔδωσε στό ἀνθρώπινο γένος δύο βιβλία. Τό πρῶτο εἶναι ὁ ὁρατός αὐτός κόσμος, γιά νά γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος τή σοφία τῶν νόμων, μέ τούς ὁποίους εἶναι φτιαγμένος καί ἔτσι ὁ ἄνθρωπος νά ὑψώνει τήν καρδιά του καί τό νοῦ του πρός τόν Θεόν. Τό δεύτερο βιβλίο εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή, ἀπό τήν ὁποία πρέπει νά μαθαίνουμε τή θέληση τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς καί τήν ἀγάπη Του γιά μᾶς.

Πῶς ὁ Θεός ἔφτιαξε τόν κόσμο ἔχει ἐνδιαφέρον. Ἀλλά τό πιό σπουδαῖο δημιούργημά Του εἶναι ὁ ἄνθρωπος! Νά θαυμάζουμε καί νά προστατεύουμε περισσότερο ἀπ’ ὅλα ἀκριβῶς αὐτό τό δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Γιατί ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἕνα πρόσωπο, μιά προσωπικότητα καί τίποτα παρόμοιο δέν ὑπάρχει σ’ ὅλο τό Σύμπαν. Εἶπε ὁ Κύριος ὅτι ὅλοι οἱ θησαυροί τοῦ Σύμπαντος δέν ἀξίζουν ὅσο ἡ ψυχή ἑνός ἀνθρώπου. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ καθένας μας ἀξίζει περισσότερο ἀπό ὅλο τό Σύμπαν! Τό πιό ἐπικίνδυνο γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι ἐάν δέν γίνει ἡ συνάντησή του μέ τόν Χριστό ἐδῶ στή Γῆ, ὁπότε καί στήν αἰωνιότητα αὐτή ἡ συνάντηση δέν μπορεῖ νά γίνει...

Οἱ ἀστροναῦτες μοῦ λέγανε ὅτι τίποτα ἀπολύτως δέν κατευθύνει τή σκέψη σου πρός τόν Θεό, ὅπως ἡ θέα ἀπίστευτης ὀμορφιᾶς τοῦ ἀνοιχτοῦ διαστήματος.

Ὁ Γεννάδιος Μονάκωφ, ἕνας ἀπό τούς ἀστροναῦτες μας, κάποτε σέ μιά συζήτηση πού εἴχαμε μοῦ ὁμολόγησε ὅτι στήν πτήση του στό Διάστημα πῆγε ἄθεος. Ἀλλά, ὅταν, σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα τῆς πτήσεως, βγῆκε στό ἀνοιχτό διάστημα ἀπό τό διαστημόπλοιο, τοῦ φάνηκε ξαφνικά ὅτι βρέθηκε μέσα σ’ ἕνα σοφά ὀργανωμένο μηχάνημα. «Καί ξέρετε», μοῦ εἶπε χαρακτηριστικά, «τότε ἕνα φῶς τῆς ἀποκαλύψεως ἄναψε μέσα μου. Δέν μπορεῖ, εἶπα, νά εἶναι ὅλο αὐτό πού βλέπω γύρω μου μιά τυχαία ὑπόθεση! Καί ἐκεῖ στό Διάστημα μέσα πίστεψα στό Θεό καί ἀπό τήν πτήση αὐτή γύρισα πιστός».

Κι ἕνα ἄλλο παράδειγμα μέ ἕναν ἀπό τούς πιό ταλαντούχους ἀστροναῦτες μας, τόν Βλαδίμηρο Τζανιμπέκωφ. Πῆγε 5 φορές στό Διάστημα. Ἔχει περάσει πολύ δύσκολες καταστάσεις. Μοῦ εἶπε καί αὐτός ὡραῖα λόγια: «Ὅταν μέ ρωτοῦν ἐάν πιστεύω στό Θεό, πάντα ἀπαντῶ ἕνα πράγμα˙ δέν θεωρῶ τόν ἑαυτό μου πιό ἔξυπνο ἀπό τόν Ἰσαάκ Νεύτωνα, ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι παντοῦ βλέπει τό χέρι τοῦ Θεοῦ».

Ὁ Ἀμερικάνος Βέρνερ φον Μπράουν, ἕνας ἐξαιρετικός κατασκευαστής διαστημόπλοιων, ἔλεγε: «Ἐμεῖς δέν ἔχουμε πρόβλημα μέ τήν πτήση μας στή Σελήνη. Τό Σύμπαν εἶναι δημιουργημένο μέ τόσο σοφούς νόμους, πού μπορεῖ κανείς μέ ἀκρίβεια δευτερολέπτου νά μετρήσει ὅλα τά στάδια τῆς πτήσης καί τῆς ἀφίξεως στή Σελήνη. Πρέπει μόνο νά κατανοήσουμε αὐτούς τούς νόμους».

Μπορεῖ νά εἶναι οἱ νόμοι αὐτοί ἔργα τοῦ Χάους; Δέν μπορῶ νά καταλάβω γιατί οἱ ἄνθρωποι πιστεύουν στούς ἐπιστήμονες, οἱ ὁποῖοι, ὅπως γνωρίζουμε, εἶχαν μιά ἀνάξια ζωή, κάνανε ἀπάτες, συκοφαντοῦσαν καί ἔκαναν λάθη στό στόχο τῆς ἔρευνάς τους.

Καί γιατί δέν πιστεύουμε στούς ἄξιους ἀνθρώπους ἀπό τόν ἄλλο τομέα; Στόν ἅγιο Σέργιο τοῦ Ραντονέζ, Ἅγιο Ἀντώνιο τόν Μέγα, στόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ;... Αὐτοί οἱ ἄξιοι ἐξαιρετικοί ἄνθρωποι μᾶς λέγαν ὅτι ὁ Θεός ὑπάρχει, ὅτι Αὐτός δημιούργησε τό Σύμπαν. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι βεβαίωσαν τήν ἀλήθεια μέ ὅλη τους τή ζωή! Αὐτοί δέν ἀπατοῦσαν, δέν λέγανε ψέματα, τηροῦσαν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Διαβάστε, π.χ. τόν ἅγιο Σιλουανό, ἄλλους Γέροντες τοῦ ἁγίου Ὄρους.

Ν.Ν. : Πάτερ Ἰώβ, ἐσεῖς ἔχετε πάει στό ἅγιο Ὄρος, στήν Ἑλλάδα;

π. Ἰώβ : Ναί! Ἔχω πάει στή Θεσσαλονίκη, στήν Ἀθήνα, προσκύνησα τά λείψανα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου στήν Αἴγινα, πῆγα στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Ρῶσο στήν Εὔβοια.

Ν.Ν : Συγνώμη, πού σᾶς διακόπτω. Ἐπικοινωνούσατε μέ τούς Ἕλληνες; Καί σέ ποιά γλώσσα;

π. Ἰώβ : Δυστυχῶς, τά ἑλληνικά δέν τά γνωρίζω. Μόνο ξέρω νά ψέλνω μερικές προσευχές στά ἑλληνικά. Θυμᾶμαι, κάποια στιγμή στήν Ἑλλάδα προσπαθοῦσα κάτι νά ρωτήσω μιά ἑλληνίδα κυρία (ρωσικά αὐτή δέν ἤξερε). Κάποια στιγμή φώναξε: «Ἄχ, καταραμένος ὁ Πύργος τῆς Βαβέλ»! Ἀλλά τελικά καταλάβαμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο! Ἔχω προσέξει ὅτι ἀληθινά ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι ἔχουν τό ἴδιο πνεῦμα - εἴτε εἶναι στή Ρωσία εἴτε στήν Ἑλλάδα!

Κάποτε μοῦ ἔλεγε μιά γνωστή μου: «Παντρεύτηκα ἕναν πλούσιο Ἀμερικάνο καί ζοῦσα πολλά χρόνια στήν Ἀμερική. Ὅταν ἦρθε στιγμή καί κατάλαβα πώς δέν μπορῶ πιά νά ζῶ μ’ αὐτόν τόν ἄνθρωπο καί εἶπα πώς χωρίζουμε, αὐτός μέ ἔβαλε σ’ ἕνα ψυχιατρεῖο. Ἐκεῖ μέ τίς ἐνέσεις πού κάνανε κατάλαβα ὅτι θά τρελαθῶ κανονικά. Δέν ἤξερα τί νά κάνω. Κάποια στιγμή ἐκεῖ μέσα στό νοσοκομεῖο εἶδα ἕνα γιατρό πού φοροῦσε κομποσχοίνι. Τόν πλησίασα καί τοῦ εἶπα: «Εἶμαι ὀρθόδοξη, εἶμαι Ρωσίδα. Βλέπω ἔχετε στό χέρι ὀρθόδοξο κομποσχοίνι». Ἀπάντησε αὐτός: «Εἶμαι Ἕλληνας καί ἐγώ ὀρθόδοξος εἶμαι». Τοῦ εἶπε ἡ γυναίκα τό πρόβλημά της καί τόν ρώτησε τί νά κάνει. Αὐτός ὁ Ἕλληνας γιατρός τήν συμβουλεύει: «Αὔριο πεῖτε ὅτι δέν θέλετε πιά τό γιατρό σας. Πεῖτε ὅτι ἔχετε ἐμπιστοσύνη μόνο σέ μένα». Καί σέ μιά ἑβδομάδα τήν ἔβγαλε ἀπό τό ψυχιατρεῖο, τήν ἔσωσε αὐτή τή γυναίκα. Δηλαδή, ἕνας ὀρθόδοξος βοήθησε ἕναν ἄλλο ὀρθόδοξο ἄνθρωπο».

Ὅταν ὅμως ἡ Ὀρθοδοξία γίνεται μόνο ἐξωτερικός τύπος χωρίς τό περιεχόμενο, τότε ὅλοι ἐμεῖς, ἕνας γιά τόν ἄλλο, γινόμαστε ξένοι. Τότε ἔχουμε μιά καχυποψία γιά τούς ἀνθρώπους ἄλλης ἐθνικότητας. Πάντα μοῦ ἄρεσαν τά λόγια τοῦ ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτη ὅτι στόν κόσμο τοῦ Θεοῦ δέν ὑπάρχουν ἐθνικότητες, ἐκεῖ προσεύχονται γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.

Ἐκεῖ πού ὑπάρχει ἐθνικότητα, δέν ὑπάρχει Χριστός. Καταλαβαίνω γιατί ἀγαπᾶμε νά πηγαίνουμε στό ἅγιο Ὄρος. Ἐκεῖ, ὅταν πᾶς στούς Γέροντες καί τούς μιλᾶς, δέν ἔχει γιά σένα καμία σημασία ἄν εἶσαι Ἕλληνας, Ρῶσος, Ρουμάνος. Ἀπό αὐτούς τούς Γέροντες βγαίνει μιά εὐλογία. Αὐτοί σέ κάθε ἄνθρωπο βλέπουν τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Καί στά δικά τους πρόσωπα βλέπουμε τή λάμψη τῆς αἰώνιας ζωῆς!

Ν.Ν. : Στό ἅγιο Ὄρος πηγαίνετε συχνά;

π. Ἰώβ : Πιό σπάνια ἀπ’ ὅσο ἤθελα. Πῆγα στό ἅγιο Ὄρος κάπου 12 φορές. Ἔκανα «διανυχτερεύσεις» στίς κορφές του. Ἔμεινα καί στά Μοναστήρια. Στό Βατοπαίδι. Εἴχαμε καί συναντήσεις μέ τόν παπα-Γιάννη, μέ τόν Γέροντα Χαράλαμπο Διονυσιάτη. Λέγαμε γιά τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ. Τά λόγια τῶν Γερόντων πού ζοῦν μέ προσευχή στή μοναξιά, εἶναι χρήσιμα σέ κάθε ἄνθρωπο, ἀκόμα περισσότερο σ’ ἕνα μοναχό, ὁ ὁποῖος ἔχει τή διακονία νά φέρνει τό Φῶς τοῦ Εὐαγγελίου στόν μάταιο αὐτό κόσμο, ὅπου οἱ ἄνθρωποι δέν ἔχουν χρόνο οὔτε νά σκέπτονται τόν Θεό.

Ν.Ν. : Αὐτή ἡ διακονία πού ἔχετε ἐσεῖς σᾶς ἀποσπᾶ ἀπό τήν ἡσυχία ἑνός μοναχοῦ; Πολλές ὧρες καί μέρες ταξιδεύετε στήν Ἀστερούπολη, στά ἀεροδρόμια, στό μέρος ὅπου φεύγουν γιά τό Διάστημα οἱ πύραυλοι, ἐπικοινωνεῖτε μέ διάφορους ἀνθρώπους, ἔχετε μήπως πειρασμούς;

π. Ἰώβ : Ξέρετε, δέν διάλεξα ἐγώ τή διακονία αὐτή. Μοῦ τή δώσανε σάν εὐλογία. Ὁ Γέροντάς μου, ὁ π. Κύριλλος, μοῦ εἶπε: «Ἀπό τό σταυρό δέν βγαίνουν μόνοι τους οἱ ἄνθρωποι, ἀπό τό σταυρό βγάζουν»...

Γι’ αὐτό δέν ἔχω δικαίωμα νά λέω αὐτό χρειάζεται γιά μένα ἤ δέν χρειάζεται. Ἐάν μοῦ ἔδωσαν τέτοια εὐλογία, σημαίνει ὅτι ἔτσι πρέπει. Εἶναι θέλημα Θεοῦ. Χωρίς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦσε νά γίνει ἕνας ὀρθόδοξος ναός στήν Ἀστερούπολη, ἦταν ἀδύνατο νά γίνει κάτι τέτοιο.

Σ’ ἕνα ἀπό τά ταξίδια μου στό ἅγιο Ὄρος μίλησα μέ τόν Γέροντα Διονύσιο τόν Ρουμάνο. Τοῦ ἔλεγα γιά τίς δυσκολίες μου καί ἀπορίες γιά τή διακονία μου στόν κόσμο. Ρωτούσαμε: «τί νά κάνουμε, ἀφοῦ ἐμεῖς εἴμαστε μοναχοί;». Ἀπάντησε: «Ναί, μοναχοί εἴσαστε καί πρέπει νά τηρεῖτε ὅλους τούς μοναχικούς κανόνες. Ἀλλά στή Ρωσία τώρα εἶναι μιά κατάσταση ὅπως στά πρῶτα χριστιανικά χρόνια. Πολλές ψυχές ἔχουν χάσει τήν πίστη στό Θεό. Καί πρέπει ξανά νά γίνει κήρυγμα γιά τόν Χριστό, τόν Ἀναστημένο. Πρέπει νά συνδυάζετε τό μοναχικό καθῆκον μέ τό ἱεραποστολικό. Ἐμεῖς ἐδῶ στό ἅγιο Ὄρος, στή μοναξιά, προσευχόμαστε γιά ὅλο τόν κόσμο. Ἐσεῖς ὅμως, ἐκτός τῆς προσευχῆς, νά ὁμολογεῖτε, νά μαρτυρεῖτε γιά τόν Χριστό, ὅταν ἀκόμα βρίσκεστε σέ πιό ἀκατάλληλες πνευματικές συνθῆκες. Καί δέν γνωρίζω ποιά ὑπηρεσία θά εἶναι πιό ὑψηλή, ἡ δική μας ἤ ἡ δική σας».

Κάποτε μέ ρώτησαν ἕνα γελοῖο πράγμα: «Πῶς γίνεται, ὥστε ἐσᾶς τόν μοναχό οἱ ἀστροναῦτες νά ἀποκαλοῦν πατέρα;» Ἀπαντῶ: «Οἱ μοναχοί καί οἱ ἀστροναῦτες ἔχουν πολλά κοινά. Ὁ σκοπός μας εἶναι ἡ πτήση. Ὁ Θεός δημιούργησε τρεῖς οὐρανούς. Ὁ πρῶτος εἶναι ἡ ἀτμόσφαιρα τῆς Γῆς˙ ὁ δεύτερος εἶναι τό διάστημα μέ τά ἄστρα˙ καί ὁ τρίτος εἶναι ὁ πάνω κόσμος, ὁ οὐρανός τῶν ἀγγέλων. Πόσοι ἀκόμα οὐρανοί εἶναι στόν τρίτο οὐρανό δέν γνωρίζουμε. Οἱ ἀστροναῦτες ἀπό τόν πρῶτο οὐρανό, πηγαίνουν στό δεύτερο. Ὁ Μοναχός ἔχει σκοπό, χωρίς τό δεύτερο, νά βρεθεῖ στόν τρίτο οὐρανό. Ὁ ἀστροναύτης ὅπως καί ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος πρέπει νά θέλει νά βρεθεῖ ἐκεῖ, ὅπου δέν πᾶνε τά διαστημόπλοια, ἀλλά ἐκεῖ πού πηγαίνουν μόνο οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ. Ἀλλά ἐδῶ στή Γῆ ὁ Θεός πρός τό παρόν τούς δίνει τή διακονία νά πηγαίνουν στό δεύτερο οὐρανό.

Ν.Ν : Καί σεῖς προσωπικά θά θέλατε νά πᾶτε στόν δεύτερο οὐρανό;

π. Ἰώβ : Σάν ἀστροναύτης, ὄχι! Σάν μοναχός, Ναί! Θά ἤθελα νά κάνω ἐκεῖ πέρα μιά παράκληση. Νά δοξάσω τόν Θεό - Δημιουργό, τήν ἁγία Τριάδα, γι᾽ αὐτό πού μᾶς ἀγαπάει τόσο πολύ, πού ἔστειλε στή Γῆ τόν Υἱό Του, ὁ ὁποῖος σταυρώθηκε γιά μᾶς τούς ἁμαρτωλούς, ἀνέστη καί μᾶς ἔδωσε τήν ἐλπίδα γιά τήν αἰώνια ζωή. Καί γιά μία ἀνθρώπινη περιέργεια, γιά τήν ἐπιθυμία νά μάθεις πῶς, μέ τί φυσικούς Νόμους λειτουργεῖ τό Σύμπαν, αὐτό κάποτε θά τό μάθουμε. Ἀλλά θά φανεῖ ὅτι ἀκριβῶς αὐτό τό πράγμα δέν ἔχει γιά μᾶς καί τόσο μεγάλη σημασία.

Ν.Ν. : Εὐχαριστοῦμε, πάτερ Ἰώβ, πολύ γιά τήν συνέντευξή σας.

Ναταλία Νικολάου

ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ», ΤΕΥΧΟΣ 496.

: Στάνλει Μίλγκραμ; Βιοηθική και Ιατρική; Ψυχική Υγεία; 17 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 3022

Το πείραμα του Μίλγκραμ : το 65% των ανθρώπων μπορεί να ασκήσει απάνθρωπη βία αν διαταχθεί !

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωνε την ανθρώπινη ψυχή. Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία.

Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση -πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη -κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών.

Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή -που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.

Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη. Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και -μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου».

Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων. Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!»

Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος.

(Και περνάμε σε ενεστώτα για να γίνουμε μέτοχοι της στιγμής.)

«Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε το πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε λάθος θα σηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής και ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος.

Το πείραμα ξεκινάει. Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο.

Ο «μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ.

Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει. 15 βολτ δεν είναι πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη. Παρ' όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30 βολτ. «Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί.

«Δε θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.»

Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει. Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου», που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο.

Στα 200 βολτ ταρακουνιέται ολόκληρος. Ο «δάσκαλος» πριν κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί. Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν. Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»: «Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.»

Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τις αισθήσεις του.

Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή. «Μην ανησυχείτε»,

λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο... Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»

«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος».

«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»

Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό;

Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας 'τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.

Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές. Δυστυχώς έκαναν λάθος.

Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ' αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν -συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή. Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ.

Και το 65%... Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ!

Που έγκειται η φάρσα;

Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο». Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ. Ο ηθοποιός υποκρινόταν.

Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος».

Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει -ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί -αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές». Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»

Όμως δείτε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα.

Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού. Και δεν είναι καθόλου κρυπτοσαδιστής.

Απλά ακολουθάει τις εντολές που του έδωσαν.

Ο υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ που σου δίνει το χαλασμένο ψάρι και σε διαβεβαιώνει ότι είναι φρέσκο (μιλώ εξ' ιδίας πείρας, ως αγοραστής) δε σε μισεί, παρότι γνωρίζει ότι μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση.

Απλώς ακολουθάει εντολές.

Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές δεν είναι κρυπτοσαδιστής -αν και πολλοί θα διαφωνήσουν στο συγκεκριμένο παράδειγμα. Απλώς κάνει τη δουλειά του.

Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα. Γιατί υπακούει.

Ο πολιτικός που υπογράφει το μνημόνιο το οποίο οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση του νεοφιλελευθερισμού θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό.

Και αυτός υπακούει, σε εντολές πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα.

Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά (από την πλευρά του 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν μετανάστη, σε έναν άνθρωπο (ή σε ένα ζώο, αλλά αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα, εφόσον συνεχίζουμε να τρώμε κρέας), πρέπει να αρνηθείς να υπακούσεις.

Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή, την επανεκλογή, τη δουλειά σου.

Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας -με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως ανεύθυνοι υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους.

Και μια τελευταία παρατήρηση:

Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, μάθαιναν από εκείνον ποιος ήταν ο στόχος του πειράματος. Μάθαιναν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ.

Ο Μίλγκραμ το έκανε αυτό για να τους ανακουφίσει, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο.

Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους. Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο αθώοι και τόσο «καλοί» όσο ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους.

Πηγή: http://klassikoperiptosi.blogspot.gr/2012/07/blog-post_825.html

: Orthodox Christian Channel - SlavaBoguVoveki; Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή; Εκκλησιαστική επικαιρότητα; 16 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1055

Η αναβίωση της Ορθοδοξίας στη Ρωσσία (video)

christ savious moscow

Το 12 λεπτο video με την εκπληκτική έκθεση που διοργανώθηκε στη Ρωσία, με θέμα την Ορθοδοξία (κειμήλια, διωγμοί στους καιρούς του Κουμουνισμού, άγια λείψανα, εικόνες και πολλά άλλα). Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να περιηγηθούν στο παρελθόν με χρήση ειδικού λογισμικού και τεράστιων βιντεοθονών touch screens. Αξίζει να το δείτε !

Η Ορθοδοξία στην Αλάσκα :

ρωσσική παραγωγή με αγγλικούς υποτίτλους (εφ΄όσον τους επιλέξετε από το μενού του YOUTUBE)

: briefingnews.gr; Οικογένεια και Νέοι; Πολυτεκνία - Υπογενητικότητα - Δημογραφικό; 15 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1009

Η κρίση σκοτώνει τήν τεκνογονία καί την οικογένεια

Στην τελευταία μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση της 26ης Σεπτεμβρίου τις εντυπώσεις είχε «κλέψει» η κίνηση ορισμένων γυναικών να κατέλθουν στην κινητοποίηση με άδεια παιδικά καρότσια. Θέλησαν να καταδείξουν ότι, στην Ελλάδα των μνημονίων, της ανεργίας και της ανέχειας, έχει καταστεί απαγορευτική η τεκνοποίηση. Η δημογραφική «βόμβα», που εκρήγνυται, πέραν του γεγονότος πως μετατρέπει ολοένα και περισσότερο την Ελλάδα σε μία γερασμένη χώρα, διευρύνει και την πληθυσμιακή ανισορροπία στην περιοχή μας. Τα νέα ζευγάρια φοβούμενα ότι, δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα της έλευσης ενός μωρού, δεν προχωρούν στην απόφαση να αποκτήσουν ένα παιδί ή το χειρότερο απ’ όλα διακόπτουν μία κύηση.

Τα στοιχεία είναι δραματικά. Οι γεννήσεις από Ελληνίδες μητέρες μόλις που έφτασαν τις 75.000 το 2011 παρουσιάζοντας μείωση 25% σε σχέση με τα έτη προ μνημονίου. Από το 2007 μέχρι το 2009 οι γεννήσεις ανέρχονταν μεταξύ των 100.000 και 110.000. Το 2010 κατρακύλησαν στις 90 µε 95.000 χιλιάδες, ενώ ανάλογη μείωση κατά περίπου 20% έχουν υποστεί οι ετήσιοι κύκλοι της εξωσωµατικής γονιµοποίησης.

Προ ημερών στον «Ελεύθερο Τύπο» είχε δημοσιευθεί η συγκλονιστική μαρτυρία του µαιευτήρα-χειρουργού-γυναικολόγου Βασίλη Βεργέτη την οποία παραθέτουμε αυτούσια: «Ζευγάρια µε προβλήµατα γονιµότητας που ήρθαν στο ιατρείο µου για εξωσωµατική γονιµοποίηση και µε πολύ κόπο το πέτυχαν (αφού χρειάστηκαν δύο ή τρεις κύκλοι), έρχονται µετά από λίγες εβδοµάδες µε δάκρυα στα µάτια και µου ζητάνε να διακόψω την κύηση, γιατί στο µεταξύ ο ένας από τους δύο έχασε τη δουλειά του. Φανταστείτε ότι γι’ αυτούς τους ανθρώπους, αν η κύηση διακοπεί το όνειρο της απόκτησης ενός παιδιού χάνεται οριστικά. Και το χειρότερο είναι πως όλοι οι γυναικολόγοι έχουν πλέον να διηγηθούν τέτοιες τραγικές ιστορίες».

Η μείωση των γεννήσεων είναι μία από τις δραματικότερες και ίσως η πλέον μακροπρόθεσμη συνέπεια των ολέθριων πολιτικών, που επιβάλλει το μνημόνιο, και δεν έχει δει αρκούντως το φως της δημοσιότητας.

Επίσης δεν έχει ευαισθητοποιήσει τους κρατούντες, που αδιαφορούν προκλητικά για το μέλλον της χώρας αλλά και την επιθυμία πολλών νέων ανθρώπων να γίνουν γονείς.

: giakan; Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή; Ιεραποστολή Ορθοδοξίας; 15 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1299

Σε τραγικό οικονομικό αδιέξοδο πολλές Ορθόδοξες Ιεραποστολές. Τι μπορεί να γίνει ; Απεγνωσμένες εκκλήσεις Ιεραποστόλων

Διαβάζοντας το νέο τεύχος της Εξωτερικής Ιεραποστολής, αντιλαμβανόμαστε – σε όλα σχεδόν τα άρθρα- τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ορθόδοξες Ιεραποστολές σε όλο το κόσμο από την οικονομική κρίση που έχει πλήξει την Ελλάδα ( και κατ’ επέκταση τα μέλη των Ορθοδόξων Μητροπόλεων της Ελλάδας ).Υπάρχει τεράστιος κίνδυνος αναστολής της λειτουργίας Ορθόδοξων ιεραποστολών, φιλανθρωπικών, εκπαιδευτικών και ιατρικών κέντρων των Ορθοδόξων Ιεραποστολών και μείωσης όλων των φιλανθρωπικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων, της κατήχησης και της προετοιμασίας ντόπιων στελεχών, υπάρχει κίνδυνος για την κάλυψη των αναγκών των ιερέων και των συνεργατών των Ιεραποστολών σε κάθε επίπεδο και της αντιμετώπισης μεγάλων αναγκών των Ορθοδόξων αδελφών μας σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Κρούουμε το κώδωνα του κινδύνου σε καθένα που πονά και νοιάζεται για την Ορθόδοξη Εξωτερική Ιεραποστολή. Τι μπορεί να γίνει ; Αφού διαβάσετε αναλυτικά όλα τα άρθρα του περιοδικού Εξωτερική Ιεραποστολή, καταθέτουμε κάποιες προτάσεις.

http://ierapostoles.gr/?p=3700

Περιοδικό Εξωτερική Ιεραποστολή ( γ’ τρίμηνο 2012 )

http://ierapostoles.gr/?p=3700

Το κείμενο αυτό γράφεται με πολύ πόνο γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην Ελλάδα 2 εκατομμύρια άνεργοι και πολλές εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες με τεράστιες ανάγκες για τα δικά τους παιδιά, λόγω οικονομικής κρίσης, άθλιων φόρων και χαρατσιών ( πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνικές οικογένειες αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους, να καλύψουν βασικές ανάγκες των παιδιών τους κλπ ). Πολλά ελληνικά φιλανθρωπικά ιδρύματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και των ενοριών της δεν μπορούν να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες για σίτιση και κάλυψη άμεσων ιατρικών δαπανών Ελλήνων πολιτών. Πολλοί Έλληνες δεν μπορούν να βρουν τα αναγκαία φάρμακα και τη περίθαλψη που τους αρμόζει, λόγω των οριζόντιων περικοπών και της άθλιας φορομπηχτικής – καταστροφικής πολιτικής των ελληνικών κυβερνήσεων.

Βρισκόμαστε, ως μπλογκ, σε ΔΥΣΚΟΛΗ ΘΕΣΗ. Πολλοί, ίσως, μας κατηγορήσουν ότι ενδιαφερόμαστε για τους ανθρώπους που βρίσκονται μακριά, την ώρα που στην Ελλάδαυπάρχουν μεγάλες ανάγκες για το 1/3 τουλάχιστον των Ελλήνων. Υπάρχει, πράγματι, τεράστιο ηθικό δίλημμα : ποιους να πρωτοβοηθήσεις ; Τους “εγγύς” ή τους “μακράν” ; Και πως να ζητήσουμε ΒΟΗΘΕΙΑ για τις Ιεραποστολές, όταν ξέρουμε ότι μεγάλο μέρος των μελών της Εκκλησίας υποφέρουν από τα οικονομικά προβλήματα που μαστίζουν το τόπο ; Απάντηση δεν μπορούμε να δώσουμε, ούτε να επιβάλλουμε κάτι στους αδελφούς. Ας κάνει ο καθένας ότι προστάζει η συνείδησή του.

Η σκέψη η δική μας είναι η εξής :

1. Αντί να περιμένουμε από τα 200- 300 άτομα να δώσουν από 50 ή 100 ευρώ, να κάνουμε μια καμπάνια να μαζέψουμε από 5000 έως 10.000 άτομα ένα μικρό ποσό 5 ή 10 ευρώ έκαστος ( χωρίς να αποκλείσουμε όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να προσφέρουν κάτι παραπάνω τις επόμενες δύο εβδομάδες, πριν αρχίσει ο χειμώνας ) υπέρ των αναγκών των Ορθοδόξων Ιεραποστολών .

Πρέπει να λειτουργήσουμε συντονισμένα, με πολλή προσευχή, ταπείνωση και διάκριση και σε επίπεδο ενορίας, Μητρόπολης, μοναστηριού, χριστιανικής αδελφότητας ή χριστιανικών ομάδων, ενοριακών συντροφιών, κύκλων μελέτης Αγίας Γραφής, παρέας : ας αναλάβει ένα άτομο ( ιερέας ή λαϊκός ) να συγκεντρώσει ένα ποσό από συγγενείς και φίλους μέσα στην εβδομάδα που μας έρχεται και να το καταθέσει στο Γραφείο Εξωτερικής Ιεραποστολής της Αποστολικής Διακονίας ή σε κάποιο Ορθόδοξο Ιεραποστολικό Σύλλογο.

2. Να ζητήσουν, όσοι ιερείς το επιθυμούν ( κυρίως σε μεγάλες ενορίες ), να διοργανώσουν- με την έγκριση των Μητροπόλεων- έκτακτο έρανο στις ενορίες τους για τις ανάγκες της Ορθόδοξης Ιεραποστολής και να προσφέρουν το ποσό αυτό μέσα στο Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο. Το ίδιο θα μπορούσαν να κάνουν και μεγάλα Μοναστήρια ή Αδελφότητες.

3. Να ζητηθεί από όλες τις Ορθόδοξες Ιεραποστολές η αναστολή έναρξης νέων κατασκευαστικών έργων ( ναών , σχολείων, ιδρυμάτων κλπ ) ώστε το σύνολο των χρημάτων να διατεθεί για τα ήδη υπάρχοντα κατηχητικά, εκπαιδευτικά, φιλανθρωπικά προγράμματα και τις τρέχουσες ανάγκες των Ιεραποστολών, καθώς και την ολοκλήρωση όσων ακόμα βρίσκονται σε στάδιο κατασκευής και εξοπλισμού με τα απαραίτητα είδη.

4. Πρέπει άμεσα να κινητοποιηθούν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί των Μητροπόλεων του εξωτερικού ( ειδικά της Αγγλίας, Γερμανίας, Αυστραλίας, Αμερικής, Καναδά , Νοτίου Αφρικής και γενικά ΟΛΟΙ οι ομογενείς και οι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές και όσοι έχουν επιχειρηματικές δραστηριότητες στο εξωτερικό, οι Έλληνες Ορθόδοξοι της Κύπρου, οι πλούσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Σερβίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Ουκρανίας, της Ρωσίας , της Γεωργίας και κάθε άλλης χώρας, ώστε να συνδράμουν με γενναίες προσφορές- δωρεές το έργο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής.

Για να πετύχει αυτή η εκστρατεία Αγάπης προς τις Ορθόδοξες Ιεραποστολές και να βρεθούν αυτοί οι 10.000 άνθρωποι, που θα προσφέρουν μέσα στις επόμενες εβδομάδες, ένα μικρό ποσό 5 ή 10 ευρώ για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή ( εξοικονομώντας χρήματα από περιττά έξοδα σε διασκεδάσεις και ρούχα και υποδήματα ), απαραίτητη είναι η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ( αναδημοσίευση αυτού του άρθρου ) όλων των ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ, ΜΠΛΟΓΚΣ, η κοινοποίηση του άρθρου μέσω FACEBOOK , Τwitter, forum, ώστε να πετύχουμε την άμεση ενίσχυση των Ορθόδοξων Ιεραποστολών, χωρίς – ταυτόχρονα- να “αρπάζουμε” δωρεές και βοήθεια για τους ανθρώπους που επιβιώνουν δύσκολα στην Ελλάδα, λόγω της οικονομικής κρίσης.

Ουσιαστικά ζητάμε ΛΙΓΑ από ΠΟΛΛΟΥΣ.

Γιατί οι τακτοί δωρητές της Ορθόδοξης Ιεραποστολής ( που προσφέρουν κάθε μήνα ή κάθε τρίμηνο ένα ποσό ) είναι λίγοι και έχουν – πλέον – περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες.

Ουσιαστικά ζητάμε από τον ΚΑΘΕΝΑΝ σας, όσο και όπως μπορεί, να γίνει ένας μικρός συνεργάτης της Ιεραποστολής, μαζεύοντας από το οικογενειακό και φιλικό σας περιβάλλον ( 5, 10, 20 άτομα ) ένα μικρό ποσό από το καθέναν, που θα κατατεθεί σε κάποιο Ιεραποστολικό Σύλλογο για τις άμεσες ανάγκες της Ορθόδοξης Ιεραποστολής.

Ευελπιστούμε στην αγάπη σας προς τον αληθινό Τριαδικό Θεό και προς τον “πλησίον”. Παρακάτω θα δείτε τους τραπεζικούς λογαριασμούς όλων των επίσημων συλλόγων και φορέων της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στους οποίους μπορείτε να καταθέσετε το όποιο ποσό συγκεντρώσετε ( ακόμα και τα 10 ή 20 ευρώ είναι πολύτιμα για τη συνέχιση του ανθρωπιστικού, φιλανθρωπικού, εκπαιδευτικού και κατηχητικού έργου των Ορθοδόξων Ιεραποστολών ). Μπείτε στη παρακάτω σελίδα :

http://ierapostoli.wordpress.com/enisxisi/

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΝΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΕ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΚΑΙ ΜΠΛΟΓΚΣ. ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ, ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΚΙΝΗΘΟΥΝ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ.

ΜΠΟΡΕΙΤΕ, ΕΠΙΣΗΣ, ΝΑ ΤΟ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΜΕΣΩ ΕΜΑΙΛ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΣΑΣ.

ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ, ΕΠΙΣΗΣ, ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΘΕΡΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΝΑ ΕΥΛΟΓΗΣΕΙ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΤΙΣΕΙ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ. ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΚΕΙΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΩΝ.

ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ, ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ.

http://ierapostoli.wordpress.com/2012/09/13/orfana_india2012/

http://ierapostoli.wordpress.com/2012/09/10/cholera_sieraleone/

http://ierapostoli.wordpress.com/2012/09/09/anagkes_madagascar2012/

http://ierapostoles.gr/?p=3686

http://ierapostoles.gr/?p=3616

http://ierapostoles.gr/?p=3605

http://ierapostoles.gr/?p=3606

http://ierapostoles.gr/?p=3675

http://ierapostoles.gr/?p=3667

Θερμή παράκληση : Αν μπορεί κάποιος αδελφός να μεταφράσει το κείμενο αυτό σε κάποια ξένη γλώσσα ( αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ρωσικά, σερβικά, βουλγαρικά, ρουμανικά κλπ ) και να μας το στείλει ώστε να ενημερωθούν όλοι οι αδελφοί μας Ορθόδοξοι Χριστιανοί και να προσφέρουν.

: trikalagr.blogspot.gr και imth.gr; Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή; Εκκλησιαστική επικαιρότητα; 15 Οκτωβρίου 2012; Εμφανίσεις: 1161

Βοήθα Παναγιά μας το Στρατό και το Έθνος ! Η Παναγία ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στη Θεσσαλονίκη στις 14.10.12 - ΔΕΙΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

'Ερχονται μέρες δύσκολες και ο Ελληνισμός στενάζει ...Τούτες τις ώρες η Παναγιά ξεκίνησε από το Περιβόλι της το Άγιο Όρος για να έρθει στη Πόλη της Σαλονίκης ....

Βουβός ο λαός ,σκεπτικός ο Αρχηγός ,σφιγμένα τα χείλη, δάκρυα στα μάτια και η κραυγή βουβή ...Βοήθα Παναγιά μας το Στρατό και το Έθνος !

Γέμισε λαό η φτωχομάνα του Βορρά ...Το μάθανε οι πρόσφυγες και ξεκίνησαν πεζή απο την Σταυρούπολη, ξεκίνησαν οι μάνες της Σαλονίκης να παρακαλέσουν την Μάνα για τα παιδιά τους!

Όλοι ήταν εκεί, ήρθαν να προσκυνήσουν,να ζητήσουν την Χάρη της ...Εκεί στο σύμβολο της πόλης τον Πύργο τον Λευκό ...Απέναντι από τη λέσχη Αξιωματικών έδεσε ο '''Αρματωλός !

Κατέβηκε η Δέσποινα να σταθεί , να ακούσει τον πονεμένο λαό των Ελλήνων ...η Μάνα μας φωνάζουν γονατίζοντας οι Πόντιοι της Σαλονίκης και ακολουθούν βουβοί κλαίγοντας σιωπηλά , την λιτάνευση της Εικόνας ..

Κλαίει η Σαλονίκη μας, κλαίει και η Παναγιά μας ...

ΠΗΓΗ : http://trikalagr.blogspot.gr/2012/10/blog-post_6766.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ :

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗι ΥΠΟΔΟΧΗι

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ» ΕΞ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΠΡΟΣ ΣΥΝΕΟΡΤΑΣΜΟΝ ΕΠΙ ΤΗι ΙΕΡΑι ΜΝΗΜΗι

ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ

(1912-2012)

*************************

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Θεσσαλονίκης, λαμπρῶς πανηγυρίζουσα, καλεῖ εἰς πάνδημον ἑορτασμὸν τὸν εὐσεβῆ λαόν της,

ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ ἁγίου, ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ τοῦ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ, καὶ

ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 100 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς ἁγιοτόκου πόλεως ἡμῶν.

Τὸ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων ἔχει ὡς ἀκολούθως :

ΣΑΒΒΑΤΟΝ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟY

4.30 μ.μ.: Ἡ Ὑποδοχὴ τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος «ΑΞΙΟΝΕΣΤΙΝ» εἰς τὸν πρὸ τοῦ Λευκοῦ Πύργου χῶρον, ὑπὸ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος κ.Ἱερωνύμου, τοῦ ΠαναγιωτάτουΜητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.Ἀνθίμου, ἐπὶ τῇ παρουσίᾳ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ ἁγίου Ὄρους τοῦ ἱεροῦ Κλήρου, τῶν Ἀρχῶν καὶ τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ. Ἡ Δέησις καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ μεταφορὰ τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος εἰς τὸν ἱερὸν Ναὸν τοῦ πολιούχου ἁγίου Δημητρίου, μὲ λιτανευτικὴν πομπὴν διὰ τῶν ὁδῶν : Ἐθνικῆς Ἀμύνης, Πανεπιστημίου & ἁγίου Δημητρίου.

6.00 μ.μ.: Ἡ ἐπίσημος Δοξολογία ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ τοῦ πολιούχου ἁγίου Δημητρί-ου. Προσφωνήσεις-Ἀντιφωνήσεις.

6.30 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικὸς Ἀρχιερατικὸς Ἐσπερινὸς χοροστατοῦντοςτοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερω-νύμου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.00 - 11.00 π.μ.: Ὁ Ὄρθρος, τὸ Πανηγυρικὸν Ἀρχιερατικὸν Συλλείτουργον καὶ ἡ Δοξολογία ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῆς ἐνάρξεως τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶ-νος προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου.

11.30 π.μ. : Ἡ ἔναρξις τῶν ἐργασιῶν τοῦ ὑπὸ τοῦ Ἱδρύματος Ἐθνικοῦ καὶ Θρη-σκευτικοῦ Προβληματισμοῦ καὶ τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀ-καδημίας Θεσσαλονίκης διοργανουμένου Συνεδρίου μὲ θέμα: «ΕΚ-ΚΛΗΣΙΑ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ: τρεῖς ταυτόσημοι αἰώνιαι ἀξίαι καὶ ὀντότητες» εἰς τὴν αἴθουσαν τελετῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, Βογατσικοῦ 7.

6.30 μ.μ. : Ὁ Ἑσπερινὸς καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΔΕΥΤΕΡΑ 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - ΤΡΙΤΗ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ὁ Ἑσπερινὸς καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ὁ Ἑσπερινὸς καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ.: Πανηγυρικὴ Ἱερὰ Ἀγρυπνία ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τοῦ ἁγίου, ἐνδόξου Ἀποστό-λου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ κατὰ τὸ ἁγιορειτικὸν τυπικόν, ἡ ὁποία θὰ παραταθῇ ἕως τῶν πρωϊνῶν ὡρῶν.

ΠΕΜΠΤΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ἀκολουθία Μ. Ἑβδομάδος ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥκαὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΣΑΒΒΑΤΟΝ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Μέγας Ἑσπερινός.

ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.00 - 10.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ἀνθίμου.

6.30 μ.μ. : Ἀκολουθία Μ. Ἑβδομάδος ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥκαὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΔΕΥΤΕΡΑ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ἀκολουθία Μ. Ἑβδομάδος ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥκαὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΤΡΙΤΗ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ἀκολουθία ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ τοῦ ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, χοροστατοῦντος τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ἀνθίμου, ὅστις θὰ κηρύξῃ τὸν Θεῖον Λόγον.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Προεόρτιος Ἑσπερινὸς καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

ΠΕΜΠΤΗ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.00 - 10.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία.

11.00 π.μ. : Λιτάνευσις τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος ΠΑΝΑΓΙΑΣ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ», μετὰ τῶν χαριτοβρύτων Λειψάνων καὶ τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος τοῦ ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.

6.30 μ.μ. : Μέγας πανηγυρικὸς πολυαρχιερατικὸς Ἑσπερινὸς τῆς ἑορτῆς.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

6.30 - 10.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Πανηγυρικὸν Ἀρχιερατικὸν Συλλείτουργον, προ-εξάρχοντος τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ἀνθίμου.

11.00 π.μ. : Δοξολογία ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ ἀπελευθερώσεως τῆς πόλεως.

6.30 μ.μ. : Πανηγυρικὸς Ἑσπερινός, ἐπὶ τῇ συνάξει τῶν ἁγίων ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΝΕΣΤΟΡΟΣ καὶ ΛΟΥΠΟΥ. καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΣΑΒΒΑΤΟΝ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.00 - 10.00 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Μέγας Ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς τῆς ἁγ. Σκέπης τῆς Θεοτόκου καὶ ἐν συν-εχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

7.00 μ.μ. : Παρουσίασις τοῦ πρώτου τόμου τοῦ ἱστορικοῦ Ἀρχείου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης εἰς τὴν αἴθουσαν διαλέξεων τοῦ Μητροπολιτικοῦ Κτιρίου (Βογατσικοῦ 7).

ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.00 - 10.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ἑσπερινός καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΔΕΥΤΕΡΑ 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ἑσπερινός καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

8.00 μ.μ. : Μουσικὴ Ἐκδήλωσις-Παρουσίασις τοῦ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ» τοῦ Μίκη Θεοδωράκη, (ποίηση τοῦ Ὁδυσσέα Ἐλύτη) εἰς τὸ Μέγαρον Μουσικῆς Θεσσαλονίκης.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΤΡΙΤΗ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ἑσπερινός καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανών.

9.30 μ.μ. : Ἱερὰ Ἀγρυπνία μὲ τὴν συμμετοχὴν τοῦ βυζαντινοῦ χοροῦ ἀποφοίτων τῆς Ἀθωνιάδος Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας.

ΤΕΤΑΡΤΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

7.30 - 9.30 π.μ. : Ὄρθρος, Θεία Λειτουργία, Ἱερὸς Παρακλητικὸς Κανὼν καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ ἀναχώρησις τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος.

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

7.00 - 10.30 π.μ. : Ὄρθρος καὶ πανηγυρικὴ Θεία Λειτουργία.

6.30 μ.μ. : Ὁ παρακλητικὸς Κανὼν τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ἡ Τελετὴ καθαγιασμοῦ τοῦ Μύρου τοῦ ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ καὶ ἐν συνεχείᾳ Ἱερὰ Ἀγρυπνία.

ΔΕΥΤΕΡΑ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

7.00 μ.μ. : Συναυλία Ἐκκλησιαστικῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς τοῦ Συλλόγου Ἱερο-ψαλτῶν Θεσσαλονίκης «ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός».

Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 1^ῃ Ὀκτωβρίου 2012.-

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Σελίδα 663 από 722

Ευρώπη, σκοτεινές ιστορίες. Τα πολεμικά χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα, σύμφωνα με γερμανούς ιστορικούς.

Προσφορά αίματος του ιερού κλήρου στη δεκαετία του '40

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

Η κατάκτηση των ουρανών της Μακεδονίας [Οκτώβριος 1912]

Ύψωμα 731: Οι νέες Θερμοπύλες [9 Μαρτίου 1941]

Στα εκατόχρονα της ελευθερίας της Μακεδονίας [1912- 2012]

Το πρώτο θαύμα στο Αργυρόκαστρο

100 χρόνια ελεύθερη Θεσσαλονίκη

Ο παπάς του 1940, παράδειγμα θυσιαστικής αγάπης και ηρωϊσμού

Ἕνας Στρατιώτης θυμᾶται γιὰ τὴν ἅγια μορφὴ καὶ τὴν θυσία τοῦ Στρατιωτικοῦ Ἱερέως Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Τσοκώνα:

Ολομέλεια Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος : καταγγέλουν τον Υπουργό Οικονομικών, το Μνημόνιο και την εξωθεσμική "Τρόϊκα"

Κυριακή ΣΤ' Λουκά: Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς- Ομιλία περί της θεραπείας του δαιμονιζομένου των Γαδαρινών

Reuters : "Mελέτη που παραδόθηκε στον Σαμαρά "δείχνει" κοιτάσματα αξίας 599 δισ.δολ." !

Στις «καλένδες» το τζαμί στην Αθήνα – κάποια ερωτήματα

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟ

π. Ἰώβ Τάλατς , εξομολόγος τῶν Ρώσων ἀστροναυτῶν : Οἱ ἀστροναῦτες καί οἱ κατασκευαστές τῶν διαστημοπλοίων μιλοῦν γιά τήν πίστη στό Θεό (μέρος Β΄)

Το πείραμα του Μίλγκραμ : το 65% των ανθρώπων μπορεί να ασκήσει απάνθρωπη βία αν διαταχθεί !

Η αναβίωση της Ορθοδοξίας στη Ρωσσία (video)

Η κρίση σκοτώνει τήν τεκνογονία καί την οικογένεια

Σε τραγικό οικονομικό αδιέξοδο πολλές Ορθόδοξες Ιεραποστολές. Τι μπορεί να γίνει ; Απεγνωσμένες εκκλήσεις Ιεραποστόλων

Βοήθα Παναγιά μας το Στρατό και το Έθνος ! Η Παναγία ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στη Θεσσαλονίκη στις 14.10.12 - ΔΕΙΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Δεν ξεχνώ

ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ [1986 - 2016]: 30 Χρόνια από τήν ψήφιση…

ΕΛΛΗΝΕΣ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ μποϊκοτάρετε τα προϊόντα εταιρειών που αφαιρούν…

1974: Η προδοσία της Κύπρου!

Σύμφωνο Διαστροφικής Συμβίωσης

ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ: Δεν θα γίνω ευκολόπιστο θύμα!

Η καταιγίδα των αντιδράσεων για το «αντιρατσιστικό»

Δεν θα γίνω «δωρητής» οργάνων χωρίς να το θέλω! …

Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές...

Όχι, δεν θα φύγω

ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων…

Ποιοι πολεμούν την Πολύτεκνη Οικογένεια και τη Δημογραφική ανάπτυξη της…

Η γενοκτονία των Ελλήνων ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΥ…

ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ...;

Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου…