Αγαπητέ Έλληνα, διάβασε το κείμενο που ακολουθεί για να καταλάβεις το βρώμικο παιχνίδι που παίζεται εις βάρος σου. Με ένα απλό παράδειγμα θα σου δείξω γιατί δεν θέλουν παρών εσένα τον ιδιοκτήτη στο ‘δικαστήριο’ που στήνουν για την δική σου περιουσία.

Θα ξεκινήσουμε από το 1995, όταν η Ελλάδα και τα Σκόπια συνομολόγησαν μια Ενδιάμεση Συμφωνία, η οποία επέβαλε έναν δεσμευτικό «κώδικα συμπεριφοράς». Σε αυτήν την πολύ δεσμευτική και κατευθυνόμενη -αν μπορώ να την περιγράψω- συμφωνία, αναφέρεται στο Άρθρο 7 ότι οι δύο πλευρές δεσμεύονται να μην χρησιμοποιούν αλυτρωτικά σύμβολα και όταν αυτό συμβεί από την μία πλευρά η άλλη πλευρά μπορεί να της κάνει καταγγελία. Ακολούθως, η πλευρά που επέδειξε τον αλυτρωτισμό θα πρέπει τότε να επιδιορθώσει το πρόβλημα ή να εξηγήσει τους λόγους γιατί δεν θεωρεί σημαντικό αυτό να γίνει.

Στις 5 Δεκεμβρίου του 2011 το Δικαστήριο της Χάγης έβγαλε καταδικαστική απόφαση εναντίον της Ελλάδος επειδή το 2008 εμπόδισε την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Σε εκείνο το δικαστήριο η Ελληνική πλευρά επικαλέσθηκε παραβίαση της συμφωνίας αλλά το δικαστήριο βρήκε ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ καταγεγραμμένη, το 2004.

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Η Ενδιάμεση Συμφωνία υπεγράφη στις 13 Σεπτεμβρίου του 1995 και το Δικαστήριο στη Χάγη έγινε στις 5 Δεκεμβρίου του 2011.

ΔΕΚΑΕΞΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ.

Εδώ μπορείτε να εντοπίσετε όλους τους υπουργούς εξωτερικών εκείνης της περιόδου [η μόνη καταγγελία εικάζω έγινε επί Μολυβιάτη].

Αγαπητέ Έλληνα, γκουγκλάρισε την λέξη «χρησικτησία» και δες τον κομβικό ρόλο που παίζει η παρουσία του ιδιοκτήτη για να μην του φάει ο ξένος καταπατητής το χωράφι. Ενώ εσένα σου έλεγαν ότι είναι «ειδικοί» στο να χειριστούν το δικό σου το χωράφι, εκείνοι πίσω από την πλάτη σου σε ‘εξαφάνιζαν’ κατοχυρώνοντας νομικά δικαιώματα χρησικτησίας στον κατσικοκλέφτη τον Σκοπιανό. (βλ. Δικαστήριο Χάγης)

Διότι εσύ Έλληνα ενώ έβλεπες τον κατσικοκλέφτη να μπαίνει στο δικό σου το χωράφι και να σου κλέβει τις γίδες, πήγες μόνο μία φορά στο αστυνομικό τμήμα και αυτό είναι όλο. Δεν λέω να έφραζες το χωράφι σου -αυτό θα ήταν πολυτέλεια να το ζητήσω!!- αλλά να πήγαινες τουλάχιστον συνεχώς στο αστυνομικό τμήμα για να κάνεις γνωστή την παρουσία σου.

Φτάσαμε λοιπόν τώρα στο σημείο όπου οι γείτονες του χωραφιού δεν αναγνωρίζουν ποιος είσαι εσύ γιατί όλο τον άλλον έβλεπαν μέσα στο χωράφι σου.

Και ο κατσικοκλέφτης Σκοπιανός έβαλε τώρα κουστούμι και σου συμπεριφέρεται σα να είσαι ζητιάνος. Σου ζητά να ξεχάσεις ποιος είσαι, να μην λέγεσαι ιδιοκτήτης «για να τα βρείτε».

«επι ίσοις όροις»

Και έχουν πέσει πάνω σου όλοι μα ΟΛΟΙ και σου λένε να μην μιλήσεις.

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΙΣ, «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΡΕ Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ.»

ΔΙΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΟΥ.

Αγαπητέ Έλληνα η δική σου η φωνή είναι αυτή που φοβούνται διότι ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι εσύ είσαι ο ιδιοκτήτης. Θα επιχειρήσουν να ‘πνίξουν’΄την φωνή σου μέσα στους ναούς με τελετουργίες. Ενδεχομένως και με ένα στημένο ερώτημα σε δημοψήφισμα. Είναι μανούλες στο να μετατρέπουν τα ΟΧΙ σε ΝΑΙ και τα ΝΑΙ σε ΟΧΙ.

Ό,τι και να ακολουθήσει, Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΦΥΣΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ σε αυτό το δικαστήριο,

Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΜΑΖΙΚΗ ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ,

ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΟΤΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΠΟΥ ΤΙΜΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.

Πηγή: Αβέρωφ

Τι ακριβώς έχει συμβεί;

Η ελληνική κυβέρνηση μετά την επίσκεψη στις ΗΠΑ, επέστρεψε με την υπόδειξη να λύσει άμεσα το Σκοπιανό ζήτημα για να ανοίξει το θέμα της εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.

Τα Σκόπια από το 1991 έχουν εγείρει εξωφρενικές αξιώσεις εναντίον της Ελλάδας, διεκδικώντας από το όνομα και την ιστορία μας, μέχρι και εδάφη της ελληνικής περιφέρειας της Μακεδονίας.

Οι Έλληνες πολιτικοί, συνεννοημένοι μεταξύ τους, διαπραγματεύονται τώρα όπως και τότε, έναν «έντιμο συμβιβασμό», να χαρίσουν δηλαδή τη «Μακεδονία» και να δώσουν χώρο στις εθνικιστικές διεκδικήσεις των Σκοπιανών εναντίον μας. Είναι σαν να διεκδικεί κάποιος στα καλά καθούμενα το σπίτι σου, και εσύ αφενός να δικαιολογείς την επιθετικότητα του και αφετέρου να διαπραγματεύεσαι έναν «έντιμο συμβιβασμό» παραχωρώντας του μόνο το σαλόνι.

Η χώρα μας δεν επιτέθηκε σε κανέναν και δεν ζήτησε τίποτα από κανέναν. Αντίθετα είναι η ίδια στόχος και θύμα ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, και το πολιτικό μας σύστημα αντί να υπερασπιστεί τη χώρα όπως οφείλει, είναι αντίθετα αποφασισμένο να προβεί σε παράλογες παραχωρήσεις, για τις οποίες μάλιστα δεν νομιμοποιείται. Ο ιστορικός παραλληλισμός με την τραγική απόπειρα κατευνασμού της ναζιστικής Γερμανίας με το ξεπούλημα της Τσεχοσλοβακίας καθίσταται εδώ διδακτικός.

Ποια είναι η σωστή εθνική θέση στο ζήτημα;

Αυστηρή και απόλυτη απαγόρευση οποιασδήποτε χρήσης του ονόματος «Μακεδονία» και των παραγώγων του από τη γείτονα χώρα. Η μακεδονική ταυτότητα, ιστορία και συνείδηση είναι μονάχα και υπερήφανα Ελληνική. Η Μακεδονία είναι Ελλάδα. Η παραμικρή παραχώρηση στα αυτονόητα εθνικά κυρίαρχα δικαιώματα μας αποτελεί τραγική εθνική ήττα.

Την ίδια θέση οφείλει να υιοθετήσει άμεσα και το πολιτικό προσωπικό, αντί να υπονομεύει τη χώρα μας πρεσβεύοντας σύνθετη ονομασία ή χειρότερα.

Πώς πρέπει να ονομασθούν τα Σκόπια;

Η γεωγραφική περιοχή των Σκοπίων δεν ήταν ποτέ τμήμα της Μακεδονίας. Αυτό είναι κοινώς και ευρέως αποδεκτό.

Αντίθετα, η Μακεδονία και οι Μακεδόνες Έλληνες βρίσκονταν για τουλάχιστον 2500 χρόνια εκεί ακριβώς όπου είναι η σύγχρονη ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας.

Σχετικά με τα Σκόπια κατά την αρχαιότητα, η περιοχή αποτελούσε την ιστορική Παιονία, κατάκτηση και μετέπειτα μέρος του Μακεδονικού Βασιλείου. Όπως υποστηρίζει ο επίτιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστήμιου Μπέρκλεϊ, κ. Στίβεν Μίλλερ, η  Παιονία ήταν περιοχή βόρεια του όρους Βαρνούς και του όρους Όρβηλος. Η περιγραφή του Ρωμαίου ιστοριογράφου Titus Livius για τη ρωμαϊκή επαρχία της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) καθιστά σαφές ότι οι Παίονες ζούσαν βόρεια των εν λόγω βουνών, (τα οποία σήμερα αποτελούν γεωγραφικά τα φυσικά όρια της Ελλάδας) και νότια της Δαρδανίας, όπου σήμερα βρίσκεται το Κόσοβο.

Αν και είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνοι υποτάχθηκαν στον Φίλιππο Β΄, πατέρα του Αλεξάνδρου το 359 π.Χ. (Διόδωρος ο Σικελιώτης 16.4.2), δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και ποτέ δεν έζησαν στη Μακεδονία. Πράγματι, ο Δημοσθένης (Ολυνθιακός 1.23), μας λέει ότι είχαν υποδουλωθεί από τον Μακεδόνα Φίλιππο και σαφώς κατά συνέπεια δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης (5.23) σημειώνει το ίδιο. Ομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι υποτάχθηκαν από τον Αλέξανδρο, ήταν υπό μακεδονική μεν διοίκηση, συμπεριλαμβανομένης και της Κλεοπάτρας, αλλά ποτέ δεν υπήρξαν οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομαζόταν Μακεδονία. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τις λοιπές κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μεταξύ των οποίων το σημερινό Ιράν και η βορειοδυτική Ινδία. Ποτέ δεν ονομάστηκαν Μακεδονία και ποτέ βέβαια δεν είχαν κάποια τέτοια παράλογη απαίτηση.

Ακόμα όμως και η ιστορική Παιονία δεν μπορεί να περιγράψει με ορθό τρόπο τη σημερινή εθνολογική σύνθεση των Σκοπίων. Με βάση λοιπόν τη σημερινή πραγματικότητα, η αποδεκτή ονομασία του – εν πολλοίς τεχνητού – κρατιδίου εκ μέρους της Ελλάδας είναι η «Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής».

Εναλλακτικά, και εφόσον οι Σκοπιανοί το επιθυμούν, μπορούν να υιοθετήσουν το όνομα που κατείχε η περιοχή τους ως επαρχία του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, και συγκεκριμένα «Βαρντάρσκα Μπανόβινα» (επαρχία του Βαρδάρη), ή παράγωγα αυτού. Τέλος, διατηρούν την επιλογή να υιοθετήσουν ως χώρα το όνομα «Σκόπια» με πρωτεύουσα αυτής την Πόλη των Σκοπίων (κατά τα πρότυπα του Μεξικό και της Πόλης του Μεξικού).

Ποιοι και γιατί πρεσβεύουν σύνθετη ονομασία;

Σύσσωμος ο διεθνής επιστημονικός κόσμος (ιστορικοί, φιλόλογοι, αρχαιολόγοι, διεθνώς κορυφαίοι καθηγητές, κτλ.) λένε το αυτονόητο, ότι δηλαδή η Μακεδονία είναι μία, είναι ιστορικά, εθνολογικά και γεωγραφικά Ελληνική, και συνεπώς η γειτονική χώρα δεν έχει κανένα δικαίωμα σε σχετική ονομασία. Το ίδιο προφανώς γνωρίζουν και οι Έλληνες πολίτες.

Αντιθέτως, εγχώριοι πολιτικοί από όλα τα κόμματα (συντριπτική πλειοψηφία), συντάσσονται δυστυχώς με τους Σκοπιανούς ομόλογους τους και τη Σκοπιανή προπαγάνδα και τον αλυτρωτισμό κατά της χώρας μας. Ο λόγος είναι η παραμονή στην εξουσία μιας και θεωρούν ότι κάνοντας το θέλημα ανθελληνικών εξωτερικών δυνάμεων εξασφαλίζουν οικονομική και πολιτική υποστήριξη για να διασφαλίσουν την πολυπόθητη τους καρέκλα. Μιλάμε για ωμό ξεπούλημα. Φανταστείτε αν ήταν ανεστραμμένη η δυναμική και αν οι πολίτες δεν γνώριζαν την αλήθεια, τι θα είχαν πρωτο-ξεπουλήσει οι πολιτικοί της Ελλάδας. Σίγουρα δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να εκχωρήσουν και ολόκληρο το όνομα «Μακεδονία», δίχως σύνθετα.

Οι Σκοπιανοί πολιτικοί προωθούν βέβαια το εθνικό τους συμφέρον και αποβλέπουν σε επεκτατισμό, άμεση συνδιαχείριση των Μακεδονικών αρχαιολογικών χώρων (Βεργίνα, Πέλλα, Αμφίπολη, κτλ.), μελλοντική κατάληψη και απελευθέρωση των «κατεχόμενων» πόλεων της Ελληνικής «Μακεδονίας του Αιγαίου», και έξοδο τους στη θάλασσα. Ιστορικά, αντίστοιχος στόχος και του Τίτο και των Βουλγάρων ήταν η απόσπαση της Ελληνικής Μακεδονίας με αντίστοιχη προπαγάνδα.

Οι εξωγενείς δυνάμεις, τα συμφέροντα των οποίων εκπροσωπούν οι εκμαυλισμένοι Έλληνες πολιτικοί, επιθυμούν το ξήλωμα της Μακεδονικής ταυτότητας από την Ελλάδα, κάτι το οποίο ισοδυναμεί με άμεση αποδυνάμωση της χώρας, για να μπορούν έτσι να διαχειρίζονται και να επιβουλεύονται με μεγαλύτερη ευκολία την πατρίδα μας.

Για τους λόγους αυτούς παρατηρούμε πλήρη διαφωνία Ελλήνων και Σκοπιανών πολιτικών από τη μία πλευρά, και πολιτών, επιστημόνων και διεθνούς κοινής γνώμης από την άλλη.

Ποια είναι η θέση της Τουρκίας;

Η Τουρκία έχει αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία και πρεσβεύει τη διεθνή αναγνώριση της χώρας ως Μακεδονία και τίποτα λιγότερο. Επιπλέον σε διπλωματικό επίπεδο η Τουρκία δεν δέχεται καμία σύνθετη ονομασία, ενώ επιφυλάσσεται να ασκήσει βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ αν η χώρα δεν εισχωρήσει στη βορειοατλαντική συμμαχία με την «καθαρή» συνταγματική της ονομασία, δηλαδή ως «Μακεδονία».

Η τακτική αυτή βέβαια είναι περισσότερο διπλωματική παρά ρεαλιστική και αποσκοπεί στο να υποβοηθήσει τις ελληνικές πολιτικές ελίτ να περάσουν με δόλιο τρόπο μια σύνθετη ονομασία, «πουλώντας» στους Έλληνες πολίτες το αφήγημα της νίκης, τρόπον τινά, επί της Τουρκικής αδιαλλαξίας.

Τι θα συμβεί στο μαύρο σενάριο αποδοχής σύνθετης ονομασίας από την Ελλάδα;

Αρχικά η Ελλάδα δεν κερδίζει τίποτα απολύτως.

Αντίθετα, η Ελληνική Μακεδονία ως περιφέρεια θα υστερεί πάντα της Σκοπιανής «Μακεδονίας» ως χώρα, σε διεθνή προβολή και αναγνώριση. Σε συνδυασμό με την νομοτελειακά βέβαιη εγκατάλειψη του όποιου σύνθετου προσδιορισμού από τους Σκοπιανούς (βόρεια, νέα, άνω, κτλ.) είτε χάριν συντομίας, είτε λόγω σκοπιμότητας, τα Σκόπια θα γίνουν η μία και μοναδική, αληθινή Μακεδονία. Προφανώς αυτή η εγκατάλειψη του σύνθετου όρου θα έπεται της ένταξης των γειτόνων σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, και έτσι η Ελλάδα δεν θα έχει την παραμικρή δυνατότητα αντίδρασης.

Ταυτόχρονα οι Σκοπιανοί επιτυγχάνουν την νομιμοποίηση που τόσα χρόνια αποζητούν. Από εμάς διεκδικούν, εμείς τους δικαιώνουμε αν το κάνουμε και κανένας άλλος, από όσα κράτη και αν τους έχουν αναγνωρίσει. Και όλα τα κράτη της υφηλίου να τους αναγνωρίσουν, εμείς είμαστε αυτοί που κρατάμε το κλειδί της νομιμοποίησης των αξιώσεών τους ως αποκλειστικοί ιδιοκτήτες της μακεδονικής κληρονομιάς.

Το όνομα είναι σαφέστατα συνδεδεμένο με ευρύτερες στοχεύσεις. Ο ακραίος εθνικισμός και αλυτρωτισμός των Σκοπιανών θα εκδηλωθεί άμεσα με κλιμακούμενες αξιώσεις εναντίον της χώρας μας (πολιτιστικές, οικονομικές, εδαφικές). Για παράδειγμα, οι Σκοπιανοί με την ευγενή συνδρομή της Τουρκίας, σκοπεύουν να ανασύρουν στην επιφάνεια μέσω οθωμανικών αρχείων περιουσίες που ανήκουν σε Σκοπιανούς «Μακεδόνες», με απώτερο σκοπό την νομική τους διεκδίκηση σε «σκλαβωμένες» περιοχές της Μακεδονίας, που βρίσκονται δηλαδή εντός ελληνικού εδάφους.

Ταυτόχρονα θα δημιουργηθεί ένα καταστροφικό νομικό προηγούμενο το οποίο θα ανοίξει την όρεξη και θα δώσει πάτημα σε όσους επιβουλεύονται τη χώρα μας (γείτονες χώρες και μη) να εγείρουν δικές τους διεκδικήσεις κατά των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας (Θράκη, Αιγαίο, διαχείριση αρχαιολογικών χώρων, εθνική ιστορία, ταυτότητα και ονομασίες, κτλ.). Ανοίγει δηλαδή ο ασκός του Αιόλου.

Ποια είναι η επίσημη θέση του υπουργείου εξωτερικών της Ελλάδας;

«Σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη Μακεδονία που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή», όπως αναφέρει η επίσημη ιστοσελίδα.

Με απλά λόγια, η θέση του ΥΠΕΞ είναι ανθελληνική και παραδίδει τα κλειδιά της Μακεδονίας. Η ίδια η πολιτεία προωθεί με τον πλέον επίσημο τρόπο τα συμφέροντα των αντιπάλων της χώρας.

Αντίθετα παρατηρούμε τη σαφή δήλωση του Υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ (1944), η οποία είναι αναρτημένη στην επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου και δηλώνει ότι: «η κυβέρνηση αυτή θεωρεί τις συζητήσεις περί Μακεδονικού “κράτους”, Μακεδονικής “πατρίδας”, και Μακεδονικής “εθνικής συνείδησης”, αβάσιμη προπαγάνδα, η οποία δεν έχει καμία σχέση με κάποια εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, ενώ διακρίνουμε στις προσπάθειες αυτές, κεκαλυμμένες επιθετικές διαθέσεις κατά της Ελλάδος».

Ταυτόχρονα, ανακαλούμε τη δημόσια δήλωση του Σκοπιανού Προέδρου Κίρο Γκλιγκόροφ (1992): «Οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι και δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και τον Μέγα Αλέξανδρο».

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι πολιτικά χρεωκοπημένο, δεν εκπροσωπεί την Ελλάδα και τους πολίτες και πρέπει να διαλυθεί για να ανασυσταθεί.

Πώς αντιμετωπίζουμε οριστικά τις προσπάθειες των πολιτικών να πουλήσουν την Μακεδονία;

Με ποινικοποίηση της άρνησης της Ελληνικής αποκλειστικότητας στη Μακεδονία αλλά και όλων των υπολοίπων περιοχών, ιστορικών και γεωγραφικών, της Ελλάδας. Ποινικοποίηση κάθε προσπάθειας ξεπουλήματος και παράδοσης της Μακεδονίας (και όλων των λοιπών ελληνικών περιοχών), με σύνθετες ονομασίες και λοιπές αντεθνικές παραχωρήσεις.

Και τέλος, κάτι το οποίο δεν αναφέρει κανείς:

Τι δικαιούται η Ελλάδα και οι πολίτες της;

Η Ελλάδα πρέπει να περάσει στην δίκαιη αντεπίθεση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της. Για πολύ καιρό έχουμε υποστεί αλλεπάλληλες ήττες για τα αυτονόητα, λόγω ενός ανάξιου, ηττοπαθούς, ή και χειρότερα, πολιτικού προσωπικού. Προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι η χώρα μας έχει ξεκάθαρα το πάνω χέρι, μιας και εκτός του δίκαιου και της αλήθειας που είναι με το μέρος μας, η Ελλάδα είναι μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, τη στιγμή που τα Σκόπια είναι εδώ και χρόνια υποψήφια για ένταξη και στους δύο οργανισμούς.

Για να λήξει λοιπόν το ζήτημα δια παντός, τα Σκόπια έκλεψαν το Ελληνικό όνομα «Μακεδονία» το 1991. Η κλοπή αυτή συνεχίστηκε με καπηλεία των ελληνικών ονομάτων και συμβόλων σε πλατείες, δρόμους, γήπεδα, αεροδρόμια καθώς και σε αλυτρωτικούς ιμπεριαλιστικούς χάρτες «ενωμένης Μακεδονίας». Το πολιτιστικό έγκλημα διεπράχθη αφενός εναντίον της Ελλάδας, αφετέρου εναντίον των Σκοπιανών πολιτών με τη δημιουργία από Σκοπιανές εγχώριες ελίτ και μέλη της διασποράς, ψεύτικης ιστορικής ταυτότητας. Μεταξύ αυτών οι Todor Petrov (εμπνευστής της Σκοπιανής σημαίας με το σύμβολο της Βεργίνας), Nestor Oginar («ακαδημαϊκός», υποστηρικτής φυλετικής συνέχειας αρχαίων Μακεδόνων και Σκοπιανών), Dragi Gjorgiev (Σκοπιανό Ίδρυμα Εθνικής Ιστορίας), Νίκολα Γκρούεφσκι, κ.ά. Η Ελλάδα πρέπει να καταγγείλει και να μηνύσει στα αρμόδια δικαστήρια τους ανωτέρω ιθύνοντες για ζημιές που επέφεραν στη χώρας μας αλλά και στους Σκοπιανούς πολίτες. Τα εγκλήματα δεν μπορούν να μένουν ατιμώρητα.

Ταυτόχρονα η Ελληνική πολιτεία οφείλει να προβεί σε διαβήματα και να αξιοποιήσει κάθε ένδικο μέσο για να προκαλέσει την επιτέλους παραδοχή, εκ μέρους των Σκοπίων, της παραχάραξης της αλήθειας με τις εθνικιστικές ανοησίες οι οποίες κατέληξαν σε ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και προκαλούν μέχρι και σήμερα αποσταθεροποίηση στην περιοχή.

Τέλος, επιβάλλεται και η δικαίωση των Ελλήνων πολιτών ενώπιον των πολιτικών της χώρας μας οι οποίοι αφενός επέτρεψαν δια της ανικανότητας, της υποχωρητικότητας και της αδράνειας τους τα εγκλήματα αυτά να λάβουν χώρα, αφετέρου ακόμα και σήμερα δια της στάσης τους υπονομεύουν την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και οδηγούν σε καταστροφικά νομικά προηγούμενα για τη χώρα μας. Η πολιτική κατακραυγή και εκλογική απόρριψη τους πρέπει να θεωρείται δεδομένη, ενώ συλλογικές οργανώσεις πολιτών έχουν κάθε δικαίωμα να προχωρήσουν σε μηνυτήριες αναφορές κατά των πολιτικών ιθυνόντων και όσων προσπαθούν να ξεπουλήσουν την Μακεδονία.

Πηγή: Μαύρο Κουτί

Επί τη ενάρξει των εργασιών της Συνόδου, στο οποίο εκφράζει ειλικρινή πόθο να επιτευχθεί η Ένωση στην βάση της κοινής και ακαινοτόμητης ορθής πίστεως των Αγίων Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων, ενώ παραλλήλως μέμφεται τις καινοτομίες και κακοδοξίες των Δυτικών. Το έγγραφο μας διασώζει ο Συρόπουλος στα Απομνημονεύματά του, V.3. Το παραθέτουμε στο πρωτότυπο και εν συνεχεία σε απλοελληνική γλωσσική απόδοση.

Λίβελλος τω Βασιλεί Ρωμαίων και τω Πάπα Λατίνων προτρεπτικός εις ένωσιν, ελέγχων την κακοφροσύνην των δυτικών,

O Ἐφέσου Μάρκος

Παραθέτουμε εδώ τον Λίβελλον (έγγραφον/υπόμνημα), που κατέθεσε ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός επί τη ενάρξει των εργασιών της Συνόδου, στο οποίο εκφράζει ειλικρινή πόθο να επιτευχθεί η Ένωση στην βάση της κοινής και ακαινοτόμητης ορθής πίστεως των Αγίων Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων, ενώ παραλλήλως μέμφεται τις καινοτομίες και κακοδοξίες των Δυτικών. Το έγγραφο μας διασώζει ο Συρόπουλος στα Απομνημονεύματά του, V.3. Το παραθέτουμε στο πρωτότυπο και εν συνεχεία σε απλοελληνική γλωσσική απόδοση.

«Σήμερον της παγκοσμίου χαράς τα προοίμια, σήμερον αι νοηταί ακτίνες του της ειρήνης ηλίου τη οικουμένη πάση προανατέλλουσιν. Σήμερον τα του Δεσποτικού σώματος μέλη, πολλοίς πρότερον χρόνοις διεσπαρμένα τε και ερρηγμένα προς την ένωσιν αλλήλων επείγεται, ου γαρ ανέχεται η κεφαλή πάντων Χριστός ο Θεός εφιστάναι διηρημένω τω σώματι, ουδέ τον της αγάπης δεσμόν εξ ημών ανηρήσθαι παντάπασιν η αγάπη βούλεται. Διά τούτο εξήγειρέ σε τον των Ιερέων αυτού πρωτεύοντα, προς την ημετέραν ταύτην κλήσιν, και τον ευσεβέστατον ημών βασιλέα προς την σην υπακοήν διανέστησε, και τον αγιώτατον ημών Ποιμένα και Πατριάρχην, γήρων επιλαθέσθαι, και ασθενείας μακράς παρεσκεύασε, και ημάς τους υπ' αυτώ ποιμενομένους απανταχόθεν συνήθροισεν, και μακράς οδού και πελάγους, και κινδύνων ετέρων κατατολμήσαι πεποίηκεν, αφ' ου προφανώς Θεού δυνάμει και κρίσει γεγένηται, και όπερ οποίον έσται καλόν και Θεώ φίλον, εντεύθεν ήδη προοιμιάζεται. Δεύρο δη ουν, αγιώτατε πάτερ, υπόδεξαι τα Σα τέκνα μακρόθεν εξ ανατολών ήκοντα, περιπτύξαι τους εκ μακρού διεστώτας του χρόνου, προς τας καταφυγόντας αγκάλας, θεράπευσον τους σκανδαλισθέντας, άπαν σκώλον και πρόσκομμα της ειρήνης κωλυτικόν εκ μέσου γενέσθαι κέλευσον.

Ειπέ και αυτός τοις αγέλοις ως του Θεού μιμητής, οδοποιήσατε τω λαώ μου, και τους λίθους εκ της οδού διαρρίψατε. Μέχρι τίνος οι του αυτού Χριστού, και της αυτής πίστεως βάλλομεν αλλήλους και κατατέμνομεν; μέχρι τίνος οι της αυτής Τριάδος προσκυνηταί δάκνομεν αλλήλους και κατεσθίομεν; έως αν υπ' αλλήλων αναλωθώμεν, και υπό των έξωθεν εχθρών εις το μηκέτι είναι χωρίσωμεν. Μη γένοιτο, Χριστέ Βασιλεύ, τούτο, μηδέ νικήση την σην αγαθότητα των ημετέρων αμαρτιών η πληθύς, αλλ' ώσπερ εν τοις πρότερον χρόνοις ότε την κακίαν είδες υπερταθείσαν, και επί μέγα χωρήσασαν, σιά σαυτού και των σων Αποστόλων ανέστειλας αυτήν της πρόσω φοράς, και προς την σην επίγνωσιν επέστρεψας άπαντας, ούτω και νυν διά των σων θεραπόντων, οι μηδέν της σης αγάπης προυργειαίτερον έθεντο. Σύναψον ημάς αλλήλοις, και σεαυτώ, και την ευχήν εκείνων επιτελή ποίησον, ήν ηνίκα προς το πάθος απίης ευχόμενος έλεγες, “δος αυτοίς ίνα ώσιν έν, καθώς ημείς εν εσμέν”. Οράς Κύριε την διασποράν ημών ως ελεεινή, και ως οι μεν αυτονομία και αυθαδεία συνειθισθέντες, εις αφορμήν της σαρκός την ελευθερίαν κατεχρησάμεθα, και δούλοι της αμαρτίας και το όλον σάρκες γεγόναμεν. Οι δε τοις εχθροίς του σταυρού σου προς διαρπαγήν και δουλείαν έκδοτοι καθεστήκαμεν, και ως πρόβατα σφαγής ελογίσθημεν. Ιλάσθητι, Κύριε, πρόσχες, Κύριε, αντιλαβού ημών, Κύριε.

Το πάλαι θρυλλούμενον ως Οικουμενικής Συνόδου χρεία τοις πράγμασι, σήμερον ημείς επληρώσαμεν, και το ημέτερον άπαν εισενηνόχαμεν, δος δη καυτός τα προς τελείωσιν ων ηρξάμεθα, δύνασαι γαρ ει θελήσης μόνον, και το θέλημά σου πράξις εστί συντετελεσμένη. Ειπέ και ημίν ως πρότερον διά του Προφήτου σου “ιδού εγώ μεθ' ημών, και το Πνεύμα μου εφέστηκεν εν μέσω υμών”. Σου γαρ παρόντος, άπαντα λοιπόν εύοδα και λεία γενήσεται. Και ταύτα μεν εμοί προς γε το παρόν ηύχθω, προς δε σε λοιπόν αγιώτατε πάτερ τον λόγον ποιήσομαι.

Τις η τοσαύτη φιλονικία περί την καινοτόμον ταύτην προσθήκην ήτις το σώμα Χριστού κατέτεμε και διέσχισε, και τους υπ' αυτού καλουμένους επί τοσούτον ταις γνώμαις διέσχισε; Τις η μακρά και χρονία ένστασις, και άφιλος υπεροψία των αδελφών, και των σκανδαλιζομένων η αλλοτρίωσις; Τι των πατέρων κατέγνωμεν, ότι παρά τας κοινάς αυτών παραδόσεις, έτερα φρονούμεν και λέγομεν; Τι την εκείνων ελλειπή τιθέμεθα πίστιν και την ημετέραν ως τελειοτέραν εισάγομεν; Τι παρά το ευαγγέλιον ό παρελάβομεν έτερον ευαγγελιζόμεθα; Τις ημίν εβάσκανε πονηρός δαίμων της ομονοίας και της ενώσεως; Τις την αδελφικήν αγάπην εξ ημών αφείλε, την διάφορον θυσίαν (άζυμα) εισαγαγών την ουκ ορθώς προσφερομένην, επί μη διαιρομένην, άρα ψυχής αποστολικής ταύτα, και Πατρικής γνώμης, και αδελφικής διαθέσεως; ή τουναντίον σκαιού αν και διεστραμμένου και αυθεκάστου, και ουδέν ηγούμενος δεινόν ει πάντες απόλλοιντο;

Εγώ μεν οίμαι τον την διαίρεσιν ταύτην εισαγαγόντα, και τον άνωθεν υφαντόν χιτώνα του Δεσποτικού Σώματος διασχίσαντα μείζω των σταυρωτών υποστήσασθαι δίκην, και των απ’ αιώνος απάντων ασεβών και αιρετικών. Αλλά σοι τουναντίον έξεστει, μακαριώτατε Πάτερ, ηβουλήθης μόνον τα διεστώτα συνάψαι, και το μεσότοιχον του φραγμού καθελείν, και Θεού οικονομίας έργον εργάσασθαι, τούτου και την αρχήν αυτός κατεβάλου, και ταις λαμπραίς φιλοτιμίαις, και μεγαλοδωρίαις επηύξησας, και τόπερ επιθείναι ευδόκησον, ουδέ γαρ ευρήσεις επιτήδειον μάλλον ή όν ο Θεός σοι παρέσχετο σήμερον. Άρον κύκλω τους οφθαλμούς σου και ίδε, πολλάς αιδεσίμους και ιεροπρεπείς κλίνης ήδη το πλέον, και αναπαύσεως δεομένας, εκ των οικείων όρων επαναστάσας, και προασδραμούσας τη ση τελειότητι, μόνη τη εις Θεόν ελπίδι και τη προς υμάς αγάπη συνεχομένους. Ίδε τον στέφανον τον πλακέντα της δόξης όν περιθέσθαι μη αναβάλη. Κατέτεμεν έτερος, αυτός συνούλωσον, διέσχισεν έτερος, και αδιόρθωτον το κακόν έσπευσεν εργάσασθαι συ φιλονίκισον επανορθώσαι το γεγονός ως ειμή δε όλως εγένετο την αρχήν. Ήκουσα των παρ’ υμίν φιλοσόφων, οικονομίας χάριν και διορθώσεων τινών, ουχ’ υγιώς περί την πίστιν εχόντων, την προσθήκην ταύτην (βλέπε εδώ αναφορά σχετικά με το γιατί προστέθηκε το Φιλιόκβε) εξ αρχής επινοηθήναι, ουκ ουν οικονομίας χάριν αφαιρεθήτω πάλιν, ίνα προσλαβήναι αδελφούς, ων τω χωρισμώ σπαράτεσθαι πάντας υμάς εικός, ειμή αναλγήτως έχετε.

Λάβε μοι κατά νουν τα των χριστιανών αίματα, τα καθ’ εκάστην εκχεόμενα την ημέραν, εις την υπό βαρβάρων πικράν δουλείαν, και τον ονειδισμόν του σταυρού του Χριστού, προσέτι θυσιαστηρίων ανατροπήν, κατάσχεσιν ιερών σκευών και επίπλων διανομήν. Άπαντα λυθήναι διά της ημών ομονοίας εικός, του Θεού συνεργούντος, ήν εθελήσετε μόνον το τραχύ τούτο και ανένδοτον αποθέμενοι συγκαταβήναι τοις ασθενέσιν ημίν, και τα σκανδαλίζοντα ημάς εκ μέσου περιελείν. Ει γαρ βρώμα σκανδαλίζει τον αδελφόν μου, ου μη φάγω κρέας εις τον αιώνα. Και μην ου κεκώλυται το κρέας φαγείν. Ούτω και νυν αγιώτατε Πάτερ. Καλός μεν ωσανεί είπωμεν και ο ένζυμος άρτος, καλός και ο άζυμος, αλλ’ ο άζυμος σκανδαλίζει και ήττον εις θυσίαν λογίζεται, και ατελής και νεκρός, και άρτος κακώσεως παρά τη Αγία Γραφή καλείται. Τι μη ο ένζυμος αιρετέος, και περιαιρετέος ο άζυμος, ότι εις άρτος έν σώμα οι πολλοί εσμέν φησίν ο θείος απόστολος. Οι γαρ πάντες εκ του ενός άρτου (και ουκ αζύμου φησίν) μετέχομεν. Όπου άρα μη του ενός άρτου μετέχομεν, εικότως ουδέ σώμα σύνεσμεν, ουδέ συμπνέομεν αλλήλοις, και την αυτήν ποιούμεθα κίνησιν. “Παρακαλώ υμάς (ο αυτός φησί) διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη η εν υμίν σχίσματα”, όπου άρα μη το αυτό λέγομεν εικότως το σχίσμα τούτο το μέγα και αθεράπευτον εν ημίν εστί και μέχρι της σήμερον. Που δε ου το αυτό λέγομεν; ουκ εν γωνία και παραβύστω τινί, και κατ’ αυτούς συνιόντες, όπου και λαθείν εστί τους πολλούς, αλλ’ εν τω κοινώ συμβόλω της πίστεως, εν τη του βαπτίσματος ομολογία, εν τη χριστιανική σφραγίδι.

Και ει βασιλικόν παραχαράττων νόμισμα, μεγάλης εστί τιμωρίας άξιος, ο την κοινήν σφραγίδα της χριστιανών ομολογίας μεταποιών τίνα αν υποσχών την δίκην, ουκ ελάττω δόξειε δούναι του πλημμελήματος; σκόπει δε ούτως. Ελέγχομέν ποτε το αυτό δηλονότι και ουκ ην εν ημίν σχίσματα, τότε δήπου και τοις πατράσι συνεφωνούμεν αμφότεροι. Νυν δε ότε μη το αυτό λέγομεν, όπως άρα εκάτερος έχομεν, ημείς μεν δη τα αυτά λέγομεν, άπερ καν τότε και υμίν αυτοίς συνεφωνούμεν και τοις πατράσιν ημών, και υμίν αν εθέλητε τ' αληθή λέγειν. Υμείς δε επεισαγαγόντες καινότερα, πρώτον μεν προς υμάς αυτούς, είτα προς τους κοινούς πατέρας, έπειτα δε και προς ημάς διαφωνείν αναγκάζεσθαι. Και τι μη προς την καλήν εκείνην συμφωνίαν επάνιμεν; ή και ημίν αυτοίς, και αλλήλοις, και τοις πατράσιν ομολόγους αποφανεί, και το σχίσμα περιελεί, και συνάψει τα διεστώτα, και παν αγαθόν εργάσεται, και προς της Τριάδος αυτής, και προς της κοινής ελπίδος εφ' ής πεποίθαμεν και πεποίθατε. Μη περιϊδητε κενούς και απράκτους ημάς απελθόντας.

Υπέρ Χριστού πρεσβεύομεν ως του Χριστού παρακαλούντος δι' ήμών, μη ατιμάσητε την πρεσβείαν, μη τας ευχάς ακάρπους εξελέγξητε, μη το θέλημα των εχθρών εκπληρώσητε, μη τον κοινόν ημών εχθρόν και πολέμιον επιγελάσαι ημίν ως πρότερον συγχωρήσητε. Μη τον Θεόν και το Πνεύμα το Άγιον λυπηθήναι παρασκευάσητε. Μετέωρος εστί πάσα ψυχή, και ακοή πάσα την υμών αναμένουσαν γνώμην, ήν εθελήσητε νεύσαι προς την αγάπην, και τα σκάνδαλα εκ μέσου περιελείν. Ήρθη τα των Χριστιανών, πέπτωκε τα των ασεβών. Έπτηξαν οι μισούντες ημάς και τον οικείον προεγνώκασιν όλεθρον. Ειδ' ό η γένοιτο τουναντίον εκβαίη, και το πονηρόν έθος της διαστάσεως επικρατήσειε του κοινου και συμφέροντος, εγώ μεν ουκέτι δύναμαι περαιτέρω λέγειν, και τω πάθει συγχέομαι, Θεός δε ο πάντα δυνάμενος επανορθώσειε την Εκκλησίαν αυτού, ήν τω ιδίω εξηγόρασεν αίματι και το θέλημα αυτού ως εν ουρανώ και επί της γης γενέσθαι παρασκευάσειεν. Ότι αυτώ πρέπει δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.»

Σήμερα είναι τα προοίμια της παγκοσμίου χαράς, σήμερα οι νοητές ακτίνες του Ηλίου της ειρήνης ανατέλλουν σε όλην την οικουμένη. Σήμερα τα μέλη του σώματος του δεσπότου Χριστού, από πολλά χρόνια διεσπαρμένα και διερρηγμένα επείγονται για την μεταξύ τους ένωση, διότι δεν ανέχεται η κεφαλή όλων Χριστός ο Θεός να υφίσταται διηρημένο το σώμα της Εκκλησίας, ούτε η αγάπη θέλει να αναιρείται ο σύνδεσμος της αγάπης από όλους ημάς. γι' αυτό σε ξεσήκωσε εσένα που έχεις τα πρωτεία από τους ιερείς του Χριστού να μας καλέσεις, αλλά και τον ευσεβέστατον βασιλέα μας ξεσήκωσε να υπακούσει στην πρόσκλησή σου, και τον αγιώτατο Ποιμένα μας και Πατριάρχην, αν και βρίσκεται σε γήρας και σε μακρά ασθένεια, και εμάς που αποτελούμε το ποίμνιό του μας συγκέντρωσε από όλα τα μέρη μέσα από μακρά οδό και πέλαγος και πολλών κινδύνων να το τολμήσουμε να διέλθουμε, αφού αυτό προφανώς έγινε με την θεϊκή δύναμη και κρίση, και αυτό που είναι καλόν και θεάρεστο, ήδη εδώ εκ προοιμίων εξυμνείται. Έλα λοιπόν, αγιώτατε πάτερ, να υποδεχθείς τα τέκνα σου τα ερχόμενα από την μακρινή ανατολή. Αγκάλιασε αυτούς που βρίσκονται χωρισμένοι από πολύ καιρό, και καταφεύγουν στην αγκαλιά σου. Θεράπευσε όσους έχουν σκανδαλισθεί, και απομάκρυνε από το μέσον κάθε εμπόδιο που κωλύει την ειρήνη.

Πες και συ ο ίδιος ως μιμητής του Θεού στους αγγέλους, καθοδηγήστε τον λαόν μου, και συντρίψτε τους λίθους από τον δρόμο τους. Μέχρι πότε εμείς που έχουμε τον ίδιον Χριστό και την ίδια πίστη, θα χτυπάμε αλλήλους και θα κομματιάζουμε; μέχρι πότε εμείς που προσκυνούμε την ίδια Τριάδα θα δαγκώνουμε και θα τρωγόμαστε μεταξύ μας; έως να εξοντωθούμε μεταξύ μας, και να μην επιτρέψουμε στους εξωτερικούς εχθρούς να παύσουμε να υπάρχουμε πλέον. Μη γένοιτο, Χριστέ Βασιλέα, αυτό, ούτε να νικήσει το πλήθος των αμαρτιών μας την δική σου αγαθότητα, αλλά όπως στο παρελθόν, όταν είδες ότι η κακία είχε υπεραπλωθεί και είχε προχωρήσει πολύ, μέσα από Σένα και τους αγίους σου Αποστόλους ανέστειλες την πορεία του κακού προς τα εμπρός, και έκανες να επιστρέψουν όλοι στην δική Σου επίγνωση,έτσι και τώρα μέσα από τους υπηρέτες Σου, οι οποίοι τίποτε πιο σπουδαιότερο δεν έθεσαν σε προτεραιότητα πέραν της δικής Σου αγάπης. Σύναψε εμάς μεταξύ μας και με Σένα, και την ευχή εκείνων πραγματοποίησε, την ευχή την οποία όταν προς το Πάθος πορευόσουν προσευχόμενος έλεγες: “Δώσε σε αυτούς να είναι ένα, όπως και εμείς είμαστε ένα - δος αυτοίς ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν”. Βλέπεις Κύριε πόσο ελεεινή είναι η διασπορά μας (η διαίρεση και ο διασκορπισμός), και πως κάποιοι έχουμε συνηθίσει να ζούμε αυτόνομοι και με αυθάδεια, και με αφορμή την σάρκα να κάνουμε κατάχρηση ττης ελευθερίας, και να έχουμε γίνει δούλοι της αμαρτίας και ολότελα σαρκικοί. Ενώ κάποιοι άλλοι καταντήσαμε να παραδοθούμε στους εχθρούς του σταυρού για διαρπαγή και υποδούλωση, και ως πρόβατα σφαγής έχουμε θεωρηθεί. Ιλάσθητι, Κύριε, πρόσχες, Κύριε, βοήθησέ μας, Κύριε.

Αυτό που από παλαιά εθεωρείτο ως Οικουμενική Σύνοδος αναγκαία για κάποια πράγματα, σήμερα εμείς το εκπληρώσαμε, και όλο μας το είναι έχουμε συνεισφέρει, δώσε λοιπόν Συ ο ίδιος να ολοκληρώσουμε όσα αρχίσαμε, διότι έχεις την δύναμη και μόνον να το θελήσεις, και το θέλημά Σου να γίνει τετελεσμένη πράξη. Πες και σε μας όπως πρωτύτερα διά μέσου του Προφήτου Σου: “ιδού Εγώ είμαι μαζί σας, και το Πνεύμα μου βρίσκεται ανάμεσά σας”, διότι με την δική Σου παρουσία, όλα λοιπόν θα πάρουν καλό δρόμο και θα λειανθούν. Αυτά λοιπόν προς το παρόν ευχήθηκα. Και προς σένα, αγιώτατε πάτερ (Πάπα Ρώμης), θα μιλήσω.

Ποια είναι αυτή η τόση φιλονικία για την καινοτόμο προσθήκη η οποία το σώμα του Χριστού (την Εκκλησία) κατέκοψε και διέσχισε, και των χριστιανών τις γνώμες επί τόσο πολύ έφερε σε σχίσμα; ποια είναι η μακρόχρονη ένσταση και η υπεροψία των αδελφών (των δυτικών) που δεν είναι ένδειξη φιλίας (άφιλος υπεροψία), και η αλλοτρίωση, η αποξένωση όσων σκανδαλίσθηκαν από αυτήν; τι και αν γνωρίζουμε τους Πατέρες, όταν ενάντια στις κοινές παραδόσεις αυτών, διαφορετικά φρονούμε και λέμε: μήπως την πίστη εκείνων (των αγίων πατέρων) θεωρούμε ελλειπή, λειψή, και εισάγουμε την δική μας πίστη ως τελειότερη; τί ενάντια στο ευαγγέλιο που παραλάβαμε διαφορετικό, άλλο ευαγγέλιο κηρύττουμε; ποιος πονηρός δαίμονας μάτιασε (εβάσκανε) την ομόνοια και την ένωσή μας; ποιος αναίρεσε από μας την αδελφική αγάπη, εισάγοντας την διαφορετική θυσία (εννοεί την προσφορά των τιμίων δώρων κατά την θεία λειτουργία και την θεία κοινωνία) που δεν προσφέρεται ορθά, επειδή δεν διαιρείται; είναι άραγε αυτά ταιριαστά στο αποστολικό πνεύμα και την γνώμη των Πατέρων και στην αδελφική διάθεση; ή αντιθέτως αυτά δείχνουν σκαιότητα και διαστροφή και αυθάδεια, και το ότι να μην θεωρεί κανείς ότι δεν είναι κάτι το φοβερό εάν πάντες απωλεσθούν;

Εγώ νομίζω ότι αυτός που εισήγαγε την διαίρεση αυτή, και τον άνωθεν υφαντό χιτώνα του Σώματος του Δεσπότου (την Εκκλησίαν του Χριστού) έσχισε, πρέπει να υποστεί μεγαλύτερη καταδίκη από τους σταυρωτές του Χριστού και από όλους τους ασεβείς και αιρετικούς όλων των αιώνων. Αλλά σε σένα αντιθέτως υπάρχει η δυνατότητα, μακαριώτατε πάτερ (Πάπα Ευγένιε), που είχες την βούληση να ενώσεις τα διεστώτα, και το μεσότοιχον του φραγμού να γκρεμίσεις, και να επιτελέσεις το έργο της οικονομίας του Θεού, συ ο ίδιος έκανες την αρχή, και επαύξησες με τις λαμπρές φιλοτιμίες και τις μεγαλοδωρίες, αντιμετώπισε λοιπόν ευνοϊκά και επιδοκιμαστικά αυτό ακριβώς που θα τεθεί μπροστά σου, γιατί δεν θα βρεις καλύτερη ευκαιρία, από αυτήν που ο Θεός σου παρέσχε σήμερα.. ρίξε μια ματιά τριγύρω σου και δες, πολλούς σεβασμίους και ιεροπρεπείς ήδη που περισσότερο χρειάζονται να αναπαυθούν, αφού ξεσηκώθηκαν από τα γνώριμά τους μέρη, και προσέτρεξαν προς την δική σου τελειότητα, με μόνη την ελπίδα τους στον Θεό, και την αγάπη προς υμάς να μας συνέχει και να μας συνενώνει. Δες τον στέφανο της δόξας και μην αναβάλεις να τον περιβληθείς. Άλλος κομμάτιασε, εσύ ο ίδιος συνένωσε και επούλωσε, άλλος προκάλεσε σχίσμα και διαίρεση, και έσπευσε να καταστήσει το κακό αδιόρθωτο, συ αγωνίσου να επανορθώσεις το γεγονός (ό, τι έγινε) σαν να μην είχε γίνει καθόλου εξ αρχής. Άκουσα από τους φιλοσόφους σας (εννοεί τους λατίνους εκπροσώπους), ότι χάριν οικονομίας και για να διορθωθούν κάποια που δεν είχαν την υγιή πίστη, ότι αυτή η προσθήκη (του Φιλιόκβε) αρχικά επινοήθηκε,λοιπόν πάλιν χάριν οικονομίας να αφαιρεθεί, να μας παραλάβεις ως αδελφούς, για των χωρισμό των οποίων όλοι εσείς φυσιολογικώς νοιώθετε σπαραγμό, εάν δεν έχετε αναλγησία (δεν πονάτε δηλαδή για τον χωρισμό μας).

Βάλε στο μυαλό σου και τα αίματα των χριστιανών, που κάθε μέρα χύνονται στην πικρά δουλεία υπό τους βαρβάρους (τους απίστους), και τον ονειδισμό που υφίσταται ο Σταυρός του Χριστού, αλλά επιπλέον και την ανατροπή των ιερών θυσιαστηρίων (την βεβήλωση των ναών), την κατάσχεση των ιερών σκευών και την διανομή των ιερών ξύλινων αντικειμένων . όλα αυτά φυσιολογικώς θα λυθούν με την δική μας ομόνοια, του Θεού συνεργούντος, την οποία θελήσατε αν δείξετε συγκατάβαση (κατανόηση) στις δικές μας αδυναμίες με το να αποβάλλετε αυτήν και μόνην την τραχεία και ανένδοτη στάση, και να αφαιρέσετε από την μέση όσα μας σκανδαλίζουν. Εάν κάποια τροφή σκανδαλίζει τον αδελφόν μου, ας μην φάω κρέας ποτέ (Α’ Κορ. 8, 13), και βεβαίως δεν είχε κώλυμα (ο Απόστολος Παύλος) να φάει κρέας. Έτσι και τώρα, αγιώτατε Πάτερ (Πάπα Ρώμης). Καλός είναι σαν να λέμε και ο ένζυμος άρτος, καλός και ο άζυμος, αλλ’ ο άζυμος σκανδαλίζει και θεωρείται κατώτερη ως θυσία (ως προσφορά των τιμίων δώρων), και ατελής και νεκρός και ως άρτος κακώσεως από την Αγία Γραφή αποκαλείται. Τι μήπως δεν είναι προτιμητέος ο ένζυμος άρτος, και περισσότερο προτιμητέος ο άζυμος; διότι ένας άρτος, ένα σώμα οι πολλοί είμαστε, λέγει ο Απόστολος Παύλος, και όλοι εκ του ενός άρτου (και δεν λέγει αζύμου) μετέχουμε (Α’ Κορ. 10,17). Όπου λοιπόν δεν μετέχουμε εκ του ενός άρτου (δεν κοινωνούμε εκ του ενός Σώματος του Χριστού), επομένως, ούτε ένα σώμα συναποτελούμε, ούτε έχουμε το ίδιο πνεύμα σύμπνοιας μεταξύ μας, και ας κάνουμε την ίδια κίνηση. Λέγει ο ίδιος Απόστολος (Α’ Κορ. 1, 10) “παρακαλώ υμάς διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη η εν υμίν σχίσματα”. Όπου δεν λέμε το ίδιο φυσικά υπάρχει ανάμεσα μας τούτο το μεγάλο και αθεράπευτο σχίσμα μέχρι και σήμερα. Που λοιπόν δεν λέμε το ίδιο; όχι σε κάποια γωνιά και κρυμμένο μέρος, για να το καταλαβαίνουμε οι ίδιοι μεταξύ μας, όπου και μπορεί να περνά απαρατήρητο στους πολλούς, αλλά στο κοινό Σύμβολο της Πίστεως, στην ομολογία του βαπτίσματος και στην χριστιανική σφραγίδα.

Και αν κάποιος παραχαράζει το βασιλικό νόμισμα είναι άξιος μεγάλης τιμωρίας, αυτός που μεταβάλει την κοινή σφραγίδα της χριστιανικής ομολογίας ποια καταδίκη θα υφίστατο, εάν θεωρούσε ότι αυτό είναι μικρότερο πλημμέλημα; εξέτασέ το και έτσι. Κάποτε λέγαμε τα ίδια ολοφάνερα καθώς δεν υπήρχαν ανάμεσά μας σχίσματα, τότε λοιπόν που και οι δύο συμφωνούσαμε με τους αγίους Πατέρες. Τώρα όμως δεν λέμε τα ίδια, αυτά ακριβώς με τα οποία συμφωνούσαμε και με εσάς τους ίδιους, και με τους Πατέρες μας,, και με εσά εάν θέλατε να λέτε (ομολογείτε) την αλήθεια. Εσείς όμως αφού εισαγάγετε καινοτομίες, πρώτα προς εσάς τους ίδιους και έπειτα προς τους κοινούς Πατέρες, και έπειτα και με εμάς αναγκάζεσθε να διαφωνείτε. Και γιατί να μην επανέλθωμεν σε εκείνην την καλήν συμφωνίαν; εάν λοιπόν βγει απόφαση και ομολογία (κοινή) προς εμάς τους ίδιους, και μεταξύ μας και προς τους Πατέρες, και το σχίσμα θα χαθεί, και θα ενωθούν τα διεστώτα, και κάθε καλό θα προκύψει, και ως την ίδια την Αγία Τριάδα και ως προς την κοινή ελπίδα στην οποία έχουμε και έχετε πιστέψει. Μην αδιαφορήσετε και μας αφήσετε να φύγουμε κενοί και άπρακτοι.

Ζητούμε τις πρεσβείες του Χριστού όπως και ο Χριστός πρεσβεύει δι’ ημών. Μην περιφρονήσετε την πρεσβεία (ικετευτική μεσιτεία) αυτή, μην κάνετε τις προσευχές άκαρπες, μην εκπληρώσετε το θέλημα των εχθρών, μην επιτρέψετε όπως προηγούμενως στον κοινό μας εχθρό και πολέμιο (τον διάβολο) να μας περιγελάσει, μην λυπήσετε τον Θεό και το Άγιο Πνεύμα. Κάθε ψυχή στέκεται μετέωρη, και κάθε ακοή περιμένει την γνώμη σας, αν θελήσετε να συγκατανεύσετε προς την αγάπη και να εξαφανίσετε τα σκάνδαλα από ανάμεσά μας. Ας υψωθούν οι χριστιανοί, ας καταπέσουν οι ασεβείς. Αναδιπλώθηκαν αυτοί που μας μισούν και έχουν γνωρίσει εκ των προτέρων τον όλεθρό τους. Εάν ό μη γένοιτο έχουμε την αντίθετη έκβαση, και η κακή συνήθεια να είμαστε εν διαστάσει επικρατήσει του κοινού συμφέροντος, εγώ πλέον δεν θα μπορώ να μιλήσω περαιτέρω και θα βρίσκομαι σε κακή σύγχιση. Ο Θεός ο παντοδύναμος ας επανορθώσει την Εκκλησίαν Του, που την εξαγόρασε με το ίδιο Του το αίμα και ας προετοιμάσει να γίνει το θέλημα Του ως εν ουρανώ και επί της γης. Διότι σε Αυτόν πρέπει δόξα τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Περί της Προσθήκης στο Σύμβολο της Πίστεως,

O Ἐφέσου Μάρκος

Κατά την διάρκεια των συζητήσεων ένα από τα επίμαχα θέματα ήταν η μονομερής εκ μέρους των Λατίνων προσθήκης στο Σύμβολο της Πίστεως του FILIOQUE. O Άγιος Μάρκος παρουσιάζοντας τις ορθόδοξες θέσεις απέδειξε μέσα από κείμενα αγίων Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων ότι η Προσθήκη αυτή ήταν παράτυπη και αυθαίρετη καινοτομία, που διετάρασσε τις σχέσεις των Προσώπων της Αγίας Τριάδος και εισήγε μία φοβερή αίρεση στην Εκκλησία. Η ομιλία του Αγίου Μάρκου επιγράφεται «Ομολογία περί της ορθής πίστεως» (P.G. 160, 100 κ. ε.). Εδώ παρατίθεται το τελευταίο μέρος της Ομολογίας, το ειδικώς αναφερόμενον στην Προσθήκη του FILIOQUE (προηγουμένως ο Άγιος Μάρκος είχε αποδείξει ότι το FILIOQUE αποτελεί αίρεση καταδικαστέα από τους Αγίους Πατέρες και τις Οικουμενικές Συνόδους).

«Το ιερόν της πίστεως σύμβολον ακίνητον δει φυλάττεσθαι κρίνω ως εξεδόθη και ους αποβάλλονται συναποβαλλόμενοι, ουδέποτε εις κοινωνίαν προσδέξομαι, τους τολμήσαντας εν τω συμβόλω την καινοτομίαν προσθήναι περί της Αγίου Πνεύματος εκπορεύσεως, έως αν εμμένωσιν τη τοιαύτη καινοτομία. Ο γαρ κοινωνών φησί τω ακοινωνήτω και αυτός ακοινώνητος έστω, και ο θείος Χρυσόστομος εξηγούμενος το, ει τις ευαγγελίζεται υμίν πρ’ ό παρελάβετε, ανάθεμα. Ουκ είπε, φησίν, εάν εναντία καταγγέλλωσιν, ή το παν ανατρέπωσιν, αλλά, καν μικρόν τε ευαγγελίζωνται, παρ’ ό παρελάβετε, καν το τυχόν παρακινήσωσιν, ανάθεμα έστωσαν. Και ο αυτός αύθις; οικονομητέον ένθα μη παρανομητέον. Και ο μέγας Βασίλειος εν τοις ασκητικοίς φανερά έκπτωσις πίστεως και υπερηφανίας κατηγορία, ή αθετείν τι των γεγραμμένων ή επεισάγειν των μη γεγραμμένων, του Κυρίου ημών Ιησού ειπόντος, τα εμά πρόβατα της φωνής μου ακούει. Και προ τούτου ειρηκότος, αλλοτρίω δε ου μοι ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ’ αυτού, ότι ουκ οίδασι την φωνήν των αλλοτρίων, και εν τη μονάζοντας επιστολή, οίτινες την υγιή πίστιν προσποιούντες ομολογείν, κοινωνούσι δε τοις ετεροφρόσι, τους τοιούτους, ει μετά παραγγελίαν μη αποστώσι, μη μόνον ακοινωνήτους έχειν, αλλά μηδέ αδελφούς ονομάζειν. Και προ τούτου ο 2 Θεοφόρος Ιγνάτιος εν τη προς τον θείον Πολύκαρπον Σμύρνης επιστολή, πας ο λέγων, φησί, παρά τα διατεταγμένα, καν αξιόπιστος ή, καν νηστεύη, καν σημεία ποιεί, καν προφητεύη, λύκος σοι φαινέσθω εν προβάτου δορά, προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος. Και τι δει πολλά λέγειν, άπαντες οι της Εκκλησίας διδάσκαλοι, πάσαι αι σύνοδοι, πάσαι αι θεία γραφαί φεύγειν τους ετερόφρονας παραινούσι, και της αυτών κοινωνίας διίστασθαι. Τούτων ουν εγώ πάντων καταφρονήσας, ακολουθήσω τοις εν θείον σύμβολον κιβδηλεύσασι, και τον Υιόν επεισάγουσι δεύτερον αίτιον του Αγίου Πνεύματος. Τα γαρ λοιπά των ατοπημάτων εκ τόγε νυν έχον, ων και έν μόνον ικανόν ήν ημάς εξ αυτών διαστήσαι, μη πάθοιμι τούτό ποτε, Παράκλητε αγαθέ, μη δ’ ούτως εμαυτού και των καθηκόντων λογισμών αποπέσοιμι, της δε σης διδασκαλίας και των υπό σου εμπνευσθέντων μακαρίων ανδρών εχόμενιος, προστεθείην προς τους εμούς πατέρας, τούτο ειμή τι και άλλο εντεύθεν αποφερόμενος την ευσέβειαν».

«Τούτο το Σύμβολον απαιτούμεν υμάς, ω φίλοι, την καλήν παρακαταθήκην των ημετέρων Πατέρων, των εν τη ημετέρα βασιλίδι πόλει συναθροισθέντων. Απόδοτε τοίνυν τούτο, καθώς παρελάβετε παρ’ ημών. Εί τις υμίν ενεπίστευσε παρακαταθήκην, ουκ αν αυτήν, ως παρελάβατε, παρεδώκατε; απόδοτε τοίνυν και το των πατέρων Σύμβολον, ως ελάβατε. Ου δέχεται προσθήκην, ου δέχεται μείωσι. Κέκλεισται παρ’ αυτών και εσφράγισται και τους τολμώντας τούτο καινοτομείν αποπέμπονται, και τους έτερον παρ’ αυτό ποιούντας ευθύναις υπάγουσι. Μικρόν υμίν η γενομένη της λέξεως προσθήκη είναι δοκεί, και ολίγος ο περι ταύτης λόγος; ουκούν και εξαιρεθείσα μικρόν αν βλάψειεν ή ουδέν, μάλλον δε ωφελήσει τα μέγιστα. Συνάψει γαρ Χριστιανούς άπαντας. Αλλά μέγα το γεγονός και πολύς ο περί τούτου λόγος. Ουκούν ουδέ ημείς αμαρτάνομεν πολύν ποιούμενοι τον περί τούτου λόγον. Δι’ οικονομίαν τινά προσετέθη; δι’ οικονομίαν αφαιρεθήτω πάλιν, ίνα προσλάβησθε αδελφούς σπαραττομένους και την αγάπην ούτω περί πολλού ποιουμένους. Παρακαλούμεν τοίνυν υμάς, ω πατέρες και αδελφοί και κύριοι τιμιώτατοι, ως πρότερον παρεκαλέσαμεν, διό τα σπλάγχνα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού του αγαπήσαντος ημάς, αχρείους όντας και αμαρτωλούς και απεγνωσμένους, και την ψυχήν αυτού θέντος υπέρ ημών, επανέλθωμεν προς την καλήν συμφωνίαν την προς ημάς αυτούς και τους αγίους Πατέρας, ήν είχομεν πρότερον, ότε το αυτό πάντες ελέγομεν, και ουκ ήν εν ημίν σχίσμα τι. Επιγνώμεν αλλήλους αδελφικώς. Αιδεσθώμεν τους κοινούς Πατέρας ημών. Τιμήσωμεν αυτών τους όρους. Φοβηθώμεν 3 αυτών τας απειλάς. Φυλάξωμεν τας παραδόσεις, ίνα ομοθυμαδόν εν ενί στόματι και μια καρδία δοξάσωμεν το πάντιμες και μεγαλοπρεπές όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.»

Το ιερό σύμβολον της πίστεως κρίνω ότι πρέπει να φυλάσσεται ακίνητο όπως εξεδόθη και ας αποβάλλομεν (από την Εκκλησία) όσους αποβάλλονται (πρέπει να απομακρύνονται από την Εκκλησία), ποτέ δεν θα δεχθώ σε κοινωνία όσους τόλμησαν στο σύμβολο να προσθέσουν την καινοτομία περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, όσο εμμένουν σε αυτήν την καινοτομία. Γιατί όποιος έχει κοινωνία με τον ακοινώνητο και αυτός ας είναι ακοινώνητος. Και ο θείος Χρυσόστομος εξηγώντας το, εάν κάποιος ευαγγελίζεται σε σας ενάντια σε ό, τι παραλάβατε, ανάθεμα, δεν είπε, λέγει (ο ιερός Χρυσόστομος), έαν τα αντίθετα αναγγέλλουν, ή ανατρέπουν τα πάντα, αλλά, και αν ακόμη κάτι μικρό ευαγγελίζονται ενάντια σε όσα παραλάβατε, και αν κάτι ίσως μετακινήσουν, ας αναθεματίζονται. Και ο ίδιος λέγει πάλι, μπορεί να γίνεται οικονομία όπου δεν γίνεται παρανομία (''οικονομητέον ένθα μη παρανομητέον''). Και ο Μέγας Βασίλειος στο έργο του ''Ασκητικά'' λέγει ότι είναι φανερή έκπτωση της πίστεως και κατηγορία για υπερηφάνια, το να αθετείς κάτι από τα γεγραμμένα ή να εισάγεις κάτι που δεν είναι γεγραμμένο, καθώς και ο Κύριος ημών Ιησούς είπε: «τα δικά μου πρόβατα ακούουν την φωνή μου, τον ξένον δεν θα ακολουθήσουν, αλλά θα φύγουν από αυτόν, διότι δεν αναγνωρίζουν την φωνή των ξένων» (Ιω. 10, 5). Και στην επιστολή προς τους μοναχούς (επιστολή Μεγάλου Βασιλείου ''προς μονάζοντας'') λέγει ότι αυτοί που προσποιητά ομολογούν την υγιή πίστη, έχουν όμως κοινωνία με όσους φρονούν διαφορετικά (τους ετεροδόξους), αυτούς, εάν τους ειδοποιήσουμε και τους ενημερώσουμε και δεν απομακρυνθούν από αυτούς, όχι μόνον να μην έχουμε κοινωνία μαζί τους, αλλά ούτε αδελφούς να τους ονομάζουμε. Και πριν από αυτόν ο θεοφόρος Ιγνάτιος στην επιστολή του προς τον άγιο Πολύκαρπο επίσκοπο Σμύρνης λέγει ότι, καθένας που λέγει κάτι αντίθετο από τα διατεταγμένα, και αν ακόμη είναι αξιόπιστος, κι αν νηστεύει, κι αν κάνει θαύματα, κι αν προφητεύει, να σου φαίνεται ως λύκος με δέρμα προβάτου, που επιδιώκει την φθορά των προβάτων. Και γιατί πρέπει να λέμε πολλά, όλοι οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όλες οι σύνοδοι, όλες οι θείες γραφές μας προτρέπουν να αποφεύγουμε τους ετεροδόξους (ετερόφρονας), και να απομακρυνόμαστε από την κοινωνία μαζί τους. Όλους αυτούς εγώ να τους περιφρονήσω και να ακολουθήσω αυτούς που νόθευσαν το Σύμβολο της Πίστεως, εισάγοντας και τον Υιό ως δεύτερον αίτιον του 4 Αγίου Πνεύματος. Γιατί και τα υπόλοιπα ατοπήματά τους πέρα από το συγκεκριμένο βεβαίως, εκ των οποίων ατοπημάτων έστω και ένα μόνον ήταν ικανό να μας φέρει σε διάσταση. Να μην το πάθω αυτό ποτέ, Παράκλητε αγαθέ, να μην ξεπέσω έτσι από τον εαυτό μου και από τους κατάλληλους και πρέποντες λογισμούς. Κατέχοντας την διδασκαλία σου (την αγιοπνευματική) και των μακαρίων ανδρών που ενεπνεύσθησαν από Σένα, θα προσέθετα τον εαυτόν μου μαζί με τους αγίους Πατέρες μου, αν μη τι άλλο αποκομίζοντας από αυτούς την ευσέβεια.

Τούτο το Σύμβολο απαιτούμεν από σας, φίλοι, την καλή παρακαταθήκη δηλαδή των Πατέρων μας, που συγκεντρώθηκαν στην δική μας βασιλική πόλη (εννοεί τους αγίους Πατέρες που συγκεντρώθηκαν στην Βασιλεύουσα και συνέταξαν το Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως, το γνωστό μας Πιστεύω). Αποδώσατε λοιπόν αυτό (το Σύμβολο), όπως το παραλάβατε από εμάς. Αν κάποιος από εσάς σας εμπιστεύθηκε μία παρακαταθήκη, δεν θα παραδώσατε την ίδια, όπως την παραλάβατε; Αποδώσατε λοιπόν και το Σύμβολο των Πατέρων, όπως το παραλάβατε.. δεν δέχεται προσθήκη, δεν δέχεται μείωση. Έχει κλειστεί και σφραγιστεί από αυτούς (τους Πατέρες), και όσοι τολμούν να επιφέρουν σε αυτό καινοτομίες, απομακρύνονται, και όσοι διαφορετικά από αυτό πράττουν έχουν ευθύνες. Σας φαίνεται ότι είναι μικρό πράγμα η γινομένη προσθήκη της λέξεως, και λίγο να μιλήσουμε για αυτήν; αν λοιπόν, έστω και μικρόν (το θεωρείτε), την αφαιρέσετε εν θα έβλαπτε σε τίποτε, αλλά μάλλον θα ωφελήσει τα μέγιστα, διότι θα συνενώσει όλους τους Χριστιανούς. Αλλά (η προσθήκη) αποτελεί μέγα γεγονός και πολύ πρέπει να συζητήσουμε για αυτήν. Επομένως εμείς δεν αμαρτάνουμε μιλώντας πολύ για το ζήτημα αυτό. Για κάποια οικονομία έγινε η προσθήκη; για οικονομία ας αφαιρεθεί πάλι, για να δεχθείτε αδελφούς που νοιώθουν σπαραγμό ψυχής και δίνουν μεγάλη σημασία στο να γίνει αγάπη. Σας παρακαλούμε λοιπόν, πατέρες και αδελφοί και εντιμώτατοι κύριοι (οι χαρακτηρισμοί αυτοί απευθύνονται στους Λατίνους), όπως και πρωτύτερα σας παρακαλέσαμε, για τα σπλάγχνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που μας αγάπησε, αν και είμαστε αχρείοι και αμαρτωλοί και σε απόγνωση, και την ψυχή Του προσέφερε για χάρη μας, ας επανέλθουμε στην καλήν συμφωνίαν που είχαμε πρωτύτερα μεταξύ μας και με τους αγίους Πατέρες, όταν όλοι λέγαμε τα ίδια, και δεν υπήρχε ανάμεσά μας κάποιο σχίσμα. Ας αναγνωρίσει ο ένας τον άλλον ως αδελφόν. Ας σεβασθούμε τους κοινούς μας Πατέρες. Ας τιμήσουμε τις αποφάσεις τους. Ας φοβηθούμε τις απειλές τους. Ας φυλάξουμε τις παραδόσεις, ώστε 5 ομοθυμαδόν με ένα στόμα και μία καρδιά να δοξάσουμε το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εγκύκλιος επιστολή τοις απανταχού της γης και των νήσων ευρισκομένοις ορθοδόξοις χριστιανοίς,

O Ἐφέσου Μάρκος

Ο Άγιος Μάρκος, μετά την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη, και ευρισκόμενος σε περιορισμό στην Λήμνο (1440-41), έγραψε την γνωστή Εγκύκλιο Επιστολή και την απηύθυνε σε όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς απανταχού της γης και των νήσων. Το κείμενο αυτό αποτελεί ένα από τα σημαντικά «Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας», περιέχεται στην Ελληνική Πατρολογία (P.G. 160, 112-204) και έχει συμπεριληφθεί στο ομότιτλο έργο του καθηγητού Ιω. Καρμίρη. Στην Επιστολή αυτή ο Άγιος Μάρκος εξηγεί στον πιστό ορθόδοξο λαό πως πρέπει να βλέπει το θέμα της Ενώσεως με τους Λατίνους και την εμμονή τους στις δογματικές τους κακοδοξίες. Επίσης, καταφέρεται με έντονους χαρακτηρισμούς εναντίον των λατινοφρόνων ενωτικών και ονομάζει τους Λατίνους όχι μόνον σχισματικούς αλλά και αιρετικούς. Το όλο κείμενο διαπνέεται από έντονο ανθενωτικό και αντιλατινικό πνεύμα. Παραθέτουμε το πρωτότυπο κείμενο και εν συνεχεία σε νεοελληνική απόδοση.

«Τοις απανταχού της γης και των νήσων ορθοδόξοις Μάρκος της Εφεσίων Μητροπόλεως εν Κυρίω χαίρειν.

Οι την κοινήν υμάς αιχμαλωσίαν αιχμαλωτεύσαντες και προς την Βαβυλώνα των Λατινικών εθνών και δογμάτων θελήσαντες κατασύραι, τούτο μεν ουκ ηδυνήθησαν αγαγείν εις πέρας, αυτόθεν τε απεμφαίνον ορώντες και άλλως αδύνατον, εν μέσω δε που της οδού καταμείναντες αυτοί τε και όσοι τούτοις επηκολούθησαν, ουτ’ εκείνο λοιπόν μεμενήκασιν, ούτε τούτο γεγόνασιν. Ιεροσόλυμα μεν απολιπόντες, τους ως αληθώς όρασιν της ειρήνης και το Σιών όρος την βεβαίαν πίστιν και άσειστον, Βαβυλώνιοι δε γενέσθαι τε και κληθήναι μήτε βουλόμενοι, μήτε δυνάμενοι και διά του αν δικαίως κληθέντες γραικολατίνοι. Καλούμενοι δι’ ουν υπό των πολλών Λατινόφρονες, ούτοι τοίνυν οι μιξόθηρες (μικτοί θηρία και άνθρωποι), κατά τους εν μύθοις ιπποκενταύρους, μετά των Λατίνων ομολογούσι το εκ του Υιού το Πνεύμα το Άγιον εκπορεύεσθαι και τον Υιόν αίτιον έχειν της εαυτού υπάρξεως, ούτω γαρ και ο αυτών όρος διαλαμβάνει, μεθ’ ημών δε το εκ του Πατρός εκπορεύεσθαι λέγουσι. Και μετ’ εκείνων μεν θεμιτώς και ευλόγως την προσθήκην εν τω συμβόλω γεγονέναι, φασί, μεθ’ ημών δε λέγειν ταύτα ου καταδέχονται. Και τοι γε το θεμιτώς και ευλόγως γενόμενον τις αν παραιτήσαιτο λέγειν.

Μετ’ εκείνων μεν το άζυμον, σώμα του Χριστού λέγουσι. Μεθ’ ημών δε αυτού μεταλαμβάνειν ουκ αν τολμήσειεν. Άρ’ ουχ ικανά ταύτα την γνώμην αυτών διαδείξαι και ότι ουκ αληθείας έρευναν ποιούμενοι τοις Λατίνοις συνήλθον, ήν εν χερσίν έχοντες προδεδώκασιν, αλλά χρυσοχοήσαι βουλόμενοι και πεπλασμένην ουκ αληθή συστήσασθαι ένωσιν. Τίνα δε τρόπον αυτοίς ηνώθησαν επισκεπτέον. Παν γαρ τω εταίρω ενούμενον, δι’ ενός τινός μέσου πάντως ενούται. Τη μεν ουν δόξη της περί του Αγίου Πνεύματος εκπορεύσεως έδοξαν ενωθήναι, συν αυτοίς αποφηνάμενοι και εκ του Υιού τούτο έχειν την ύπαρξιν τα δε άλλα πάντα διάφορα. Και ουδέν εν αυτοίς έν, ουδέ μέσον, ουδέ κοινόν, αλλά δύο μεν σύμβολα και παρηλλαγμένα λέγεται πάλιν, ώσπερ και πρότερον, διτταί δε και διάφοροι λειτουργίαι τελούνται, η μεν δι’ ενζύμου θυσίας, η δε δι’ αζύμου, διττά δε βαπτίσματα, το μεν διά της τριτής καταδύσεως τελειούν, το δε δι’ επιχύσεως ύδατος εκ κορυφής άνωθεν. Και το μεν τω μύρω προσχρώμενον, το δ’ οτιούν αυτού χρείαν έχον. Διττά δε τα έθη πάντα και εν πάσι παρηλλαγμένα, νηστείαι τε και εκκλησιαστικαί τάξεις και είτι τοιούτον.

Τις ουν η ένωσις, όταν μη φανερόν και επίδηλον σημείον έχη, και πως ηνώθησαν οι τα οικεία στέργειν βουλόμενοι; Τούτο γαρ που και συνεφώνησαν, και μη τοις εκ των πατέρων παραδεχομένοις ακολουθούντες. Αλλά τις ο σοφός αυτών λόγος; ουδέποτε, φησίν η των Γραικών Εκκλησία το εκ μόνου του Πατρός εκπορεύεσθαι έλεγεν, αλλ’ απλώς εκ του Πατρός εκπορεύεσθαι. Τούτο γαρ τον Υιόν ουκ εκβάλλει της εκπορεύσεως. Ώστε κατά τούτο και πρότερον ήμεν, και νυν εσμέν ηνωμένοι. Φευ της ανοίας! Φευ της τυφλώσεως! Ει δε αεί η των Γραικών Εκκλησία, το εκ του Πατρός εκπορεύεσθαι έλεγεν, εξ αυτού του Χριστού και των ιερών Αποστόλων και των εν ταις Συνόδοις πατέρων παραλαβούσα. Το εκ του Υιού δε ουδέποτε έλεγεν, ουδέ γαρ παρέλαβε τούτο παρ’ ουδενός, τι γε άλλο, ή το εκ μόνου του Πατρός εκπορεύεσθαι έλεγεν. Ει γαρ ουκ εκ του Υιού, δήλον ως εκ μόνου του Πατρός. Όρα δε και επί της γεννήσεως, τον εκ του Πατρός φησί γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων, μη τις ενταύθα το εκ μόνου προστίθησιν; αλλ’ ουδέν ήττον και νοούμεν τούτο και λέγομεν δεήσει. Παρ’ ουδενός γαρ άλλου γεννάσθαι τον Υιόν μεμαθήκαμεν. Διά τούτο και ο Δαμασκηνός Ιωάννης, εκ προσώπου της Εκκλησίας πάσης και των χριστιανών απάντων, εκ του Υιού φησί το Πνεύμα ου λέγομεν. Ει δε εκ του Υιού το Πνεύμα ου λέγομεν, δήλον ως εκ του Πατρός μόνου λέγομεν, διό και μικρόν ανωτέρω τον Υιόν φησίν, ου λέγομεν αίτιον. Και εν τω αφ’ εξής κεφαλαίω, μόνος αίτιος ο Πατήρ.

Τι έτι; ουδέποτε, φησί, τους Λατίνους ως αιρετικούς είχομεν, αλλά μόνον σχισματικούς, τούτο μεν ουν παρ’ αυτών εκείνων ειλήφασι. Σχισματικούς γαρ ημάς εκείνοι καλούσιν, ουδέν ημίν εγκαλείν έχοντες περί την ημετέραν δόξαν, αλλ’ ότι της υποταγής αυτών απεσχίσθημεν, ήν οφείλομεν ως εκείνοι νομίζουσιν. Ει δε και ημάς τούτο δίακιον αντιχαρίζεσθαι και ουδέν αυτοίς εγκαλούμεν περί την δόξαν, σκεπτέον. Την μεν ουν αιτίαν του σχίσματος αυτοί δεδώκασι, την προσθήκην εξενεγκόντες αναφανδόν, ήν υπ’ οδόντα πρότερον έλεγον. Ημείς δε αυτών εσχίσθημεν πρότερον, μάλλον δε εσχίσαμεν αυτούς και απεκόψαμεν του κοινού της Εκκλησίας σώματος. Διατί; ειπέ μοι πότερον ως ορθήν έχοντες δόξαν, ή ορθώς την προσθήκην εξενεγκόντες; και τι αν τούτο είπει, μη σφόδρα τον εγκέφαλον διασεσεισμένος; αλλ’ ως άτοπα και δυσεβή φρονούντας και παράλογον προσθήκην ποιήσαντας. Ουκ ουν ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και διά τούτο αυτών εχωρίσθημεν. Διατί γαρ άλλο; Φασί γαρ οι φιλευσεβείς νόμοι, αιρετικός εστί, και κατά των αιρετικών νόμοις υπόκειται, ο και μικρόν γουν τι παρεκκλίνων της ορθής πίστεως.

Ει μεν ουν ουδέν τι παρεκκλίνουσι της ορθής πίστεως, μάτην ως έοικεν αυτούς απεκόψαμεν. Ει δε παρεκκλίνουσιν όλως, καλώς τούτο εποιήσαμεν. Φευκταίον ουν αυτούς, ως φεύγει τις από όφεως ή κακείνων πολλώ δήπου χείρονας ως χριστοκαπήλους και Χριστεμπόρους. Ούτοι γαρ εισί κατά τον θείον Απόστολον, οι πορισμόν ηγούμενοι την ευσέβειαν περί ων επάγει λέγων, αφίστασο. Ποία δε κοινωνία φωτί προς σκότος; ή τις συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ; ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου;

Ημείς μεν μετά των Πατέρων απάντων, εκ του Υιού το Πνεύμα ου λέγομεν, ούτοι δε μετά των Λατίνων και τον Υιόν πηγήν του Αγίου Πνεύματος λέγοντες εκβάλλουσιν αυτό της θεότητος. Και ημείς μετά του Θεολόγου Γρηγορίου τη αιτία διακρίνομεν του Υιού τον Πατέρα, ούτοι δε μετά των Λατίνων τη αιτία τούτους συνάπτουσι. Ημείς μεν μετά του σεπτού Μαξίμου και των τότε Ρωμαίων και των Δυτικών Πατέρων, ου ποιούμεν τον Υιόν αιτίαν του Πνεύματος. Ημείς μεν μετά του φιλοσόφου και μάρτυρος Ιουστίνου, ως ο Υιός εκ του Πατρός, ούτω και το Πνεύμα εκ του Πατρός λέγομεν. Ούτοι μεν μετά των Λατίνων τον μεν Υιόν αμέσως, το δε Πνεύμα εμμέσως, εκ του Πατρός λέγουσι. Ημείς μεν μετά του Δαμασκηνού και των Πατέρων απάντων την διαφοράν γεννήσεως και εκπορεύσεως αγνοείν ομολογούμεν, ούτοι δε μετά του Θωμά και των Λατίνων, τω εμμέσω και αμέσω διαφέρειν φασί τας προόδους. Ημείς μεν της ακτίστου και θείας φύσεως, άκτιστον και την θέλησιν και την ενέργειαν είναι φαμέν, κατά τους Πατέρας, ούτοι δε μετά των Λατίνων και Θωμά την μεν θέλησιν την αυτήν τη ουσία, την δε θείαν ενέργειαν κτιστήν είναι λέγουσι. Καν τε θεότης ονομάζοιτο, καν τε θείον και άϋλον φως, καν τε Πνεύμα Άγιον, καν τε τοιούτον έτερον. Και ούτω κτιστήν Θεότητα και κτιστόν θείον φως και κτιστόν Πνεύμα Άγιον, τα πονηρά πρεσβεύουσι κτίσματα.

Ημείς μεν ούτε τους Αγίους απολαβείν την ητοιμασμένην αυτών βασιλείαν και τα απόρρητα αγαθά, ούτε τους αμαρτωλούς εις την γέενναν εμπεσείν ήδη φαμέν, αλλ’ εκδέχεσθαι τον ίδιον εκατέρους κλήρον και είναι τούτο καιρού μέλλοντος μετά την ανάστασιν και την κρίσιν. Ούτοι δε μετά των Λατίνων τους μεν αυτίκα μετά θάνατον απολαβείν ήδη κατ’ αξίαν εθέλουσι, τοις μεν μέσοις, ήτοι τοις εν μετανοία τετελευτηκόσι πυρ αυτοί καθάρσιον έτερόν τι της γεέννης υπάρχον αναπλάσαντες αποδιδούσιν, ίνα δι’ αυτού, φησί, καθαιρόμενοι τας ψυχάς μετά θάνατον, επί την βασιλείαν και αυτοί μετά των δικαίων αποκαταστώσιν. Τούτο δε και ο όρος αυτών περιέχει. Ημείς αποστρεφόμεθα το ιουδαϊκόν άζυμον τοις Αποστόλοις κανονίζουσιν υπακούοντες. Ούτοι δη εν τω αυτώ όρω, σώμα Χριστού το παρά των Λατίνων ιερουργούμενον αποφαίνονται. Ημείς μεν αθεμίτως και παρανόμως και τοις Πατράσιν εναντίαν την εν τω Συμβόλω προσθήκην γεγενήσθαι φαμέν, ούτοι δε αυτήν θεμιτώς και ευλόγως διορίζονται γεγενήσθαι. Τοσούτον οίδασι τη αληθεία και εαυτοίς συμφωνείν. Ημείς μεν, τον Πάπαν ως ένα των Πατριαρχών λογιζόμεθα και τούτο γε, αν ορθόδοξος ή, ούτοι δε αυτόν βικάριον του Χριστού και πατέρα και διδάσκαλον των χριστιανών απάντων μάλα σεμνώς αποφαίνονται. Γένοιτο πατρός ευτυχέστεροι, τα δε άλλα όμοιοι. Και γαρ δει κακείνος ουκ ευτυχείν, τον αντίπαπαν έχων επιεικώς διοχλούντα, και ούτοι τον πατέρα μιμείσθαι και τον διδάσκαλον ουκ ανέχονται.

Φεύγετε ουν αυτοίς, αδελφοί, και την προς αυτούς κοινωνίαν. «οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ου θαυμαστόν. Αυτός γαρ ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Ου μέγα ουν ει και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης, ων το τέλος έσται κατά τα έργα αυτών (Β' Κορ. 11, 13-15). Και πάλιν αλλαχού περί των αυτών ο αυτός απόστολος «οι τοιούτοι τω Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ ου δουλεύουσιν, αλλά τη εαυτών κοιλία και διά της χριστολογίας και ευλογίας εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων, ο μέντοι στερρός θεμέλιος έστηκεν έχων την σφραγίδα ταύτην». «εί τις υμάς ευαγγελίζεται παρ' ό παρελάβετε, καν άγγελος εξ ουρανού ανάθεμα έστω». Βλέπετε προφητικώς το «καν άγγελος εξ ουρανού», ίνα μη τις την υπεροχήν του Πάπα προβάλληται. Και ο ηγαπημένος μαθητής: «είτις έρχεται προς υμάς και τοιαύτην διδαχήν ου φέρει, εις οικίαν αυτώ μη λαμβάνετε και χαίρειν αυτώ μη λέγετε. Ο γαρ λέγων αυτώ χαίρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τοις πονηροίς» (Β' Ιω. 10-11). Τούτων υμίν υπό των αγίων Αποστόλων διωρισμένων, στήκατε κρατούντες τας παραδόσεις άς παραλάβατε, τάς τε εγγράφους και τας αγράφους, ίνα μη των αθέσμνων πλάνη συναπαχθέντες, εκπέσητε του ιδίου στηριγμού. Αιρετικοί εισίν άρα και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν.

Διατί δε και χρίομεν τω Μύρω τους εξ αυτών ημίν προσιόντας; λέγει γαρ ο ζ' κανών της Β' Οικουμενικής Συνόδου: «τους προστιθεμένους τη ορθοδοξία και τη μερίδι των σωζομένων από αιρετικών δεχόμεθα κατά την υποτεταγμένην ακολουθίαν και συνήθειαν. Αρειανούς μεν και Μακεδονιανούς και Σαββατιανούς και Ναυατιανούς τους λέγοντας εαυτούς καθαρούς και Αριστερούς και Τέσσαρας και δεκατίτας ήγουν τετραδίτας και Απολλιναριστάς δεχόμεθα, διδόντας λιβέλλους και αναθεματίζοντας πάσαν αίρεσιν μη φρονώσαν ως φρονεί η Αγία του Θεού Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, σφραγιζομένους (ήτοι χριομένους) πρώτον τω αγίω Μύρω, το τε μέτωπον και τους οφθαλμούς και τας ρίνας και το στόμα και τα ώτα και σφραγίζοντες αυτούς λέγομεν: σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Οράς τίσι συνάπτομεν τους εκ Λατίνων ημίν προσιόντας; Ει ουν ούτοι πάντες αιρετικοί, δήλον κακείνοι.

Τι δε και ο σοφώτατος Πατριάρχης Θεόδωρος ο Βαλσαμών, εν ταις προς Μάρκον τον αγιώτατον Πατριάρχην Αλεξανδρείας αποκρίσεσι περί τούτων, γράφει: εις την ερώτησιν «αιχμάλωτοι Λατίνοι και έτεροι, παρουσιαζόμενοι εις τας καθολικάς Εκκλησίας ημών, ζητούσι μεταλαμβάνειν των θείων αγιασμάτων. Ει ουν εγχωρητέον τούτό εστι, ζητούμεν μαθείν», απαντά «ο μη ων μετ' εμού κατ' εμού εστί. Και ο μη συνάζων μετ' εμού σκορπίζει. Επεί ουν προ χρόνων πολλών απεσχίσθη η δυτική Εκκλησία (της Ρώμης φαμέν, το περιώνυμον άθροισμα), ήτις εκ των ετέρων τεσσάρων αγιωτάτων Πατριαρχών κοινωνίας αποσχισθείσα εις έθη και δόγματα της καθολικής Εκκλησίας και των ορθοδόξων αλλότρια, διά γαρ τούτο, ούτε εν ταις θείαις ιεροτελεστίαις της κοινής των Πατριαρχών αναφοράς ο Πάπας ηξίωται. Ουκ οφείλει ουδέ γένος Λατινικόν εκ χειρός ιερατικής, διά των θείων και αχράντων μυστηρίων αγιάζεσθαι, ει μη κατάθηται πρότερον αποσχέσθαι των λατινικών δογμάτων και συνηθειών και κατά κανόνας κατηχηθή και τοις ορθοδόξοις εξισωθή». Ακούεις; απεσχίσθησαν, ου μόνον εις έθη, αλλά και δόγματα της Εκκλησίας αλλότρια, πάντως αιρετικά και ότι κατά κανόνας κατηχηθήναι, οφείλει και τοις ορθοδόξοις εξισωθήναι. Ει δε κατηχηθήναι, δήλον ότι και τω Μύρω χρισθήναι. Πόθεν ουν ημίν ανεφάνησαν εξαίφνης όντες ορθόδοξοι, οι διά τοσούτων διδασκάλων κριθέντες αιρετικοί; τις αυτοίς ούτως ραδίως ορθοδόξους πεποίηκεν; ο χρυσός ει βούλοι ταληθή λέγειν και κέρδη τα σα. Μάλλον μεν ουν εκείνους ούτε πεποίηκεν ορθοδόξους, σε δε ποιήσας εκείνοις όμοιον εις την αιρετικήν απεώσατο μοίραν.

Αλλ' ει μεσότητά τινα, φησίν, επενοήσαμεν των δογμάτων, εκείνοις τε συναφθησόμεθα δι' αυτής και προς ημάς αυτούς έξομεν, ουδέν αναγκαζόμενοι λέγειν παρά τα ειωθότα και παραδεδομένα. Τουτ’ έστιν εκείνο, το τους πολλούς εξ αρχής απατήσαν και πείσαν ακολουθείν τοις εις τον κρημνόν της δυσσεβείας απάγουσιν, πιστεύσαντες γαρ είναί τι μέσον αμφοίν των δοξών, όπερ επί τινων εναντίον συμβαίνει προς το δεινόν ηυτομόλησαν. Αλλά λέξιν μεν ενδέχεται μέσην δύο δοξών ευρεθήναι τας αμφοτέρας σημαίνουσιν ομωνύμως. Δόξα δε μέση εναντίον δοξών περί του αυτού πράγματος, αδύνατον, ει Δε μη και αληθείας και ψεύδους έσται τι μέσον και καταφάσεως και αποφάσεως, αλλ’ ουκ έστιν, επί παντός γαρ ή κατάφασις ή απόφασις; ει μεν ουν αληθές το λατινικόν δόγμα, το εκ του Υιού εκπορεύεσθαι, ψευδές το ημέτερον, το εκ του Πατρός μόνον. Ει δε το ημέτερον αληθές, ψευδές αν είη δήπου το εκείνων. Τι ουν αν είη, μέσον τούτων; ουδέν. Πλην ει μη λέξις προς άμφω τας δόξας ορώσα, καθάπερ τις κόθορνος, αύτη ουν ημάς ενωθήναι ποιήσει; και τι δράσωμεν όταν αλλήλους εξετάζωμεν, περί των νοημάτων και των δοξών; δύναται αμφοτέρους ημάς προσειπείν τις ορθοδόξους, τους τα εναντία φρονούντας; εγώ μεν ουκ οίμαι. Συ δ’ αν ειδείης ο πάντα φέρων και πάντα ραδίως επονομάζων, βούλει παρά Γρηγορίο του Θεολόγου μαθείν οία περί της μεσότητος γράφει; άκουσον.

«…η προς πάντας ορώσα τους παριόντας εικών, ο των αμφοτέρων ποδών κόθορνος, η κατά πάντα άνεμον λίκμησις, εξουσίαν λαβούσα την νεόγραφον κακουργίαν και την κατά της αληθείας επίνοιαν. Το γαρ όμοιον κατά τας γραφάς της ευσεβείας πρόσχημα ήν, περί της επινοηθείσης τότε μεσότητος». Περί δε την αυτήν εξευρούσαν σύνοδον τοιάδε πάλιν φησίν: «είτε της Χαλάνης πύργον ός καλώς τας γλώσσας εμέρισεν, ως ώφελον γε και ταύτας, επί κακώ γαρ η συμφωνία, είτε τω Καϊάφα συνεδρίω ώ Χριστός κατακρίνεται, είτε τι άλλο τοιούτον, την σύνοδον εκείνην ονομαστέον, ή πάντα άλλον ανέτρεψε και συνέχεε. Το μεν ευσεβές δόγμα και παλαιόν και της Τριάδος ομότιμον καταλύσασα, τω βαλείν χάρακα και μηχανήμασι κατασείσαι το ομούσιον, τη δε ασεβεία θύραν ανοίξασα διά της των γεγραμμένων και λεγομένων μεσότητος, σοφοί γαρ εγένοντο του κακοποιήσαι, το δε καλόν ποιήσαι ουκ έγνωσαν» (Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος 21, 22, εις τον Μ. Αθανάσιον P.G. 35, 1106C- 1108A).

Τοσαύτα μεν ημίν αρκεί περί της μεσότητος, ότι δε ουδ’ έστι μεσότης ικανώς αποδεδειχόσι, και ότι τα τοιαύτα ζητείν ασεβές και της Εκκλησίας τα πάντα δυνάμενος, εκείνους τε επιγνώναι την οικείαν πλάνην παρασκευάσειε και ημάς αυτών απαλλάξειε των πονηρών ζιζανίων και οίον καθαρόν και εύχρηστον σίτον εις τας εαυτού αποθήκας συνάξειε. Εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ώ πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις συν τω ανάρχω αυτού Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ αυτού Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Στους ορθοδόξους σε όλα τα μέρη της γης και των νήσων ο Μητροπολίτης Εφέσου Μάρκος, χαίρετε εν Κυρίω.

Αυτοί (εννοεί τους ενωτικούς και λατινίζοντες) που σας οδήγησαν στην κοινή αιχμαλωσία και θέλησαν να σας παρασύρουν στην Βαβυλώνα (εννοεί την βαβυλώνια αιχμαλωσία στον κυκεώνα, την σύγχιση και την βαβυλωνία των λατινικών κακοδοξιών) των λατινικών εθνών και δογμάτων, αυτό μεν δεν μπόρεσαν να το φέρουν εις πέρας, και από αυτό είδαν και έβγαλαν το συμπέρασμα ότι και με άλλον τρόπο είναι αδύνατον, οι ίδιοι και όσοι τους ακολούθησαν έμειναν στα μισά του δρόμου, δεν παρέμειναν σε εκείνο, ούτε αυτό έγιναν. Εγκαταλίποντας τα Ιεροσόλυμα, δηλαδή αυτούς που έβλεπαν την αλήθεια της ειρήνης στο όρος Σιών την βέβαιη και ακλόνητη πίστη, ούτε θέλησαν να γίνουν και να αποκαλούνται Βαβυλώνιοι, και ούτε μπόρεσαν και γι’ αυτό δικαίως εκλήθησαν γραικολατίνοι. Καλούμενοι λοιπόν από πολλους λατινόφρονες, αυτοί λοιπόν οι μιξόθηρες, μισοί άνθρωποι και μισά θηρία, όπως οι ιπποκένταυροι της μυθολογίας, μαζί με τους Λατίνους ομολογούν ότι και εκ του Υιού εκπορεύεται το Άγιον Πνεύμα και ότι αυτό έχει ως αίτιον της υπάρξεώς του τον Υιόν, όπως και ενωτικός τους όρος (της Φλωρεντίας) υποστηρίζει, αλλά και μαζί με μας λένε ότι εκπορεύεται εκ του Πατρός. Και μαζί με εκείνους νομίμως και ευλόγως έχουν κάνει την προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως, λένε, όμως με μας δεν καταδέχονται να λένε τα ίδια. Αν και βεβαίως η προσθήκη έγινε κατά εύλογο και θεμιτό τρόπο ποιος θα έλεγε να την εγκαταλείψουμε.

Μαζί με εκείνους (τους Λατίνους) λένε ότι τα άζυμα είναι σώμα Χριστού, μαζί με μας όμως δεν θα τολμούσαν να μεταλάβουν άζυμα. Άρα συμπεραίνουμε ότι αυτά δεν αρκούν για να αποδείξουν την γνώμην τους και ότι πήγαν μαζί με τους Λατίνους χωρίς να ερευνήσουν για την αλήθεια, την οποία ενώ είχαν στα χέρια τους την έχουν προδώσει, αλλά θέλησαν να γεμίσουν χρυσάφι και να συστήσουν ένωση πλαστή και μη αληθή. Με ποιον τρόπον ενώθησαν με αυτούς πρέπει να το εξετάσουμε. Γιατί κάθε τι που ενώνεται με κάτι άλλο, με κάποιο μέσον πάντως ενώνεται. Θέλησαν να ενωθούν με την δοξασία της περί του Αγίου Πνεύματος εκπορεύσεως, αποφαινόμενοι μαζί με αυτούς ότι το Πνεύμα έχει την ύπαρξή του εκ του Υιού ενώ ως προς τα άλλα διαφέρουν. Και δεν υπάρχει σε αυτούς κανένα, ούτε μέσο, ούτε κοινό, αλλά δύο σύμβολα και παραλλαγμένα πάλιν λέγονται, όπως και πρωτύτερα, διπλές και διαφορετικές λειτουργίες τελούνται, η μία με ένζυμο άρτο, η άλλη με άζυμο, διπλά βαπτίσματα, το ένα που ολοκληρώνεται με τριπλή κατάδυση, ενώ το άλλο με την επίχυση ύδατος πάνω στην κεφαλή. Και το ένα βάπτισμα ακολουθείται με την χρίση με μύρο, ενώ το άλλο όποτε παραστεί ανάγκη. Διπλά και τα λειτουργικά έθιμα και κατά πάντα παραλλαγμένα, και οι νηστείες και οι εκκλησιατικές ακολουθίες και τάξεις και ο,τιδήποτε παρόμοιο.

Ποια ένωση λοιπόν, όταν δεν έχει κάποιο φανερό σημείο, και πως ενώθησαν αυτοί που θέλουν να παραμείνουν στις οικείες δικές μας δοξασίες; και αν κάπου συμφώνησαν, δεν ακολουθούν όσα είναι παραδεκτά από τους αγίους Πατέρες. Αλλά ποιος είναι ο ''σοφός'' τους λόγος (αιτιολογία); λένε ότι ουδέποτε η ελληνική Εκκλησία έλεγε ότι μόνον (αποκλειστικώς) εκ του Πατρός εκπορεύεται, αλλά ότι απλώς εκ του Πατρός εκπορεύεται . Αυτό δεν αποκλείει τον Υιό από την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος. Επομένως σε αυτό και πρωτύτερα ήμασταν και τώρα είμαστε ενωμένοι. Τι ανοησία ! Τι τύφλωση ! Εάν η ελληνική Εκκλησία πάντοτε έλεγε ότι εκ του Πατρός εκπορεύεται, το παρέλαβε από τον ίδιο τον Χριστό και τους ιερούς Αποστόλους και από Πατέρες των Συνόδων. Ουδέποτε έλεγε το εκ του Υιού, ούτε το παρέλαβε αυτό από κανένα, ή κάτι άλλο, παρά μόνον έλεγε ότι του Πατρός μόνου εκπορεύεται. Εάν λοιπόν όχι εκ του Υιού, άρα είναι φανερόν ότι μόνον εκ του Πατρός εκπορεύεται. Βλέπε και το άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως για την γέννηση . Λέει «τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων». Μήπως κανείς εδώ προσθέτει το εκ μόνου του Πατρός; αλλά και το κατανοούμε και το λέμε στην προσευχή. Έχουμε μάθει ότι κανείς άλλος δεν γεννά τον Υιόν. Διά τούτο και ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, εκπροσωπώντας όλην την Εκκλησία και όλους τους χριστιανούς, λέει ότι δεν λέμε και εκ του Υιού για το Άγιο Πνεύμα. Εάν λοιπόν δεν λέμε το εκ του Υιού, είναι φανερό ότι λέμε το εκ του Πατρός μόνου, γι’ αυτό και λίγο παραπάνω λέει ότι δεν καλούμε τον Υιόν αίτιον του Πνεύματος. Και στο ίδιο κεφάλαιο, λέει ότι μόνος αίτιος είναι ο Πατήρ.

Τι λένε ακόμη οι ενωτικοί; ότι ουδέποτε θεωρούσαμε τους Λατίνους ως αιρετικούς, αλλά μόνον σχισματικούς, και αυτό το επιχείρημα από εκείνους το παρέλαβαν. Γιατί εκείνοι μας λένε εμάς (τους ορθοδόξους) σχισματικούς, χωρίς να έχουν κάτι να μας κατηγορήσουν για την διδασκαλία μας, αλλά μας κατηγορούν διότι αποσχισθήκαμε από την υποταγή σε αυτούς, την οποίαν οφείλαμε όπως εκείνοι νομίζουν. Αν λοιπόν πρέπει και εμείς να χαρισθούμε στους Λατίνους και να τους εγκαλούμε για την διδασκαλία τους, ας το εξετάσουμε. Την αιτία του σχίσματος αυτοί την έδωσαν, βάζοντας την προσθήκη (το Φιλιόκβε) ολοφάνερα, ενώ πριν την έλεγαν εν κρυπτώ (μέσα από τα δόντια). Εμείς λοιπόν ήλθαμε σε σχίσμα με αυτούς πρωτύτερα, ή πιο σωστά αυτους τους σχίσαμε και τους αποκόψαμε από το κοινό σώμα της Εκκλησίας. Γιατί; πες μου ποιο από τα δύο ισχύει, ότι είχαν ορθή διδασκαλία, ή ότι ορθώς έκαναν την προσθήκη; και ποιος θα μπορούσε να πει αυτό, εάν δεν είναι σφόδρα σαλεμένος στο μυαλό (αν δεν έχει πάθει σοβαρή διάσειση εγκεφάλου); αλλά θεωρούμε ότι αυτοί έχουν άτοπα και δυσσεβή φρονήματα και έκαναν αυτήν την παράλογη προσθήκη. Επομένως ως αιρετικούς τους αποστραφήκαμε και γι’ αυτό χωρισθήκαμε από αυτούς. Γιατί άλλο; λένε οι φιλευσεβείς νόμοι (ιεροί κανόνες), ότι αιρετικός είναι εκείνος και υπόκειται στους νόμους κατά των αιρετικών, όποιος και στο παραμικρό παρεκκλίνει από την ορθή πίστη.

Εάν λοιπόν οι Λατίνοι σε τίποτε δεν παρεκκλίνουν από την ορθή πίστη, φαίνεται πως άδικα τους αποκόψαμε. Εάν παρεκκλίνουν σε όλα, τότε καλώς το κάναμε αυτό. Πρέπει λοιπόν να τους αποφεύγουμε αυτούς, όπως κανείς αποφεύγει το φίδι ή τους πολύ χειρότερους από εκείνους, διότι είναι χριστοκάπηλοι και χριστέμποροι. Αυτοί είναι σύμφωνα με τον θείο Απόστολο, που θεωρούν την ευσέβεια ως ευκαιρία για πλουτισμό «τι κοινό έχει το φως με το σκοτάδι; ή σε τι συμφωνεί ο Χριστός με τον Βελίαρ; τι μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστο;» (Β’ Κορ. 7, 15).

Εμείς μαζί με όλους τους Πατέρες, δεν λέμε ότι το Πνεύμα και εκ του Υιού εκπορεύεται, αλλά αυτοί (οι λατινίζοντες) μαζί με τους Λατίνους λένε ότι ο Υιός είναι πηγή του Αγίου Πνεύματος αφαιρώντας του την θεότητα. Και εμείς μαζί με τον Γρηγόριο τον Θεολόγο ως προς την αιτία διακρίνουμε τον Πατέρα από τον Υιό, αυτοί με τους Λατίνους ως προς την αιτία συνάπτουν Πατέρα και Υιό. Εμείς μαζί με τον σεπτό Μάξιμο τον Ομολογητή και τους τότε Ρωμαίους (Ελληνες ορθοδόξους ανατολικούς) και Δυτικούς Πατέρες, δεν κάνουμε τον Υιό αιτία του Πνεύματος. Εμείς μαζί με τον μάρτυρα και φιλόσοφο Ιουστίνο, λέμε ότι όπως ο Υιός εκ του Πατρός, έτσι και το Πνεύμα εκ του Πατρός. Αυτοί μαζί με τους Λατίνους λένε ότι ο Υιός κατά άμεσο τρόπο, το Πνεύμα εμμέσως, εκ του Πατρός. Εμείς μαζί με τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό και όλους τους Πατέρες ομολογούμε ότι αγνοούμε την διαφορά γεννήσεως και εκπορεύσεως. Αυτοί μαζί με τον Θωμά τον Ακυνάτη και τους Λατίνους, λένε ότι διαφέρουν οι πρόοδοι ως τον έμμεσο και άμεσο τρόπο. Εμείς λέμε ότι όπως υπάρχει άκτιστη και θεία φύση, έτσι άκτιστη είναι και η θεία θέληση και η ενέργεια, σύμφωνα με τους Πατέρες. Αυτοί μαζί με τον Θωμά Ακυνάτη και τους Λατίνους λένε ότι η θεία θέληση είναι ίδια με την ουσία, ενώ η θεία ενέργεια είναι κτιστή. Ακόμη και αν ονομάζετο θεότητα, είτε θείον και άϋλον φως, είτε Πνεύμα Άγιο, είτε κάτι άλλο, υποστηρίζουν ότι είναι κτιστή η θεότητα και το κτιστό το θείο φως και το κτιστό το Άγιο Πνεύμα, έτσι πρεσβεύουν τα πονηρά αυτά κτίσματα.

Εμείς ούτε δεχόμασθε ότι οι Άγιοι απολαμβάνουν την ετοιμασμένη για αυτούς βασιλεία και τα απόρρητα αγαθά, ούτε ότι οι αμαρτωλοί έχουν ήδη πέσει στην γέεννα της κολάσεως, αλλά δεχόμασθε ότι και οι δύο θα λάβουν τον κλήρο τους και αυτό θα γίνει εν καιρώ στο μέλλον μετά την ανάσταση και την κρίση. Αυτοί όμως μαζί με τους Λατίνους λένε ότι οι Άγιοι αμέσως μετά θάνατον ήδη απολαμβάνουν όσα τους αξίζουν, και οι άλλοι, στην ενδιάμεση κατάσταση, αυτοί δηλαδή που πέθαναν εν μετανοία βρίσκονται στο καθαρτήριο πυρ που είναι διαφορετικό από το πυρ της γεέννης, για να καθαρισθούν, λένε, οι ψυχές μετά θάνατον, και αυτοί μαζί με τους δικαίους ν αποκατασταθούν στην βασιλεία του Θεού. Αυτό περιλαμβάνεται και στον ενωτικό τους όρο (της Φλωρεντίας). Εμείς αποστρεφόμαστε τα ιουδαϊκά άζυμα υπακούοντας σε όσα οι Απόστολοι διατάσσουν. Αυτοί στον ίδο ενωτικό όρο, θεωρούν ότι τα άζυμα που χρησιμοποιούν οι Λατίνοι στην λειτουργία είναι σώμα Χριστού. Εμείς λέμε ότι με τρόπον αθέμιτο και παράνομο και εναντίον των αγίων Πατέρων έγινε η προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως, αυτοί όμως ορίζουν ότι αυτή έγινε κατά θεμιτό και δικαιολογημένο τρόπο. Τόσο πού γνωρίζουν την αλήθεια και συμφωνούν με τους εαυτούς τους. Εμείς όμως, τον Πάπα θεωρούμε ως ένα των Πατριαρχών και τούτο εάν βεβαίως είναι ορθόδοξος, αυτοί όμως αποφαίνονται πολύ σεμνά (σαφές το ειρωνικό σχόλιο του Αγίου Μάρκου) ως βικάριον, αντιπρόσωπον του Χριστού και πατέρα και διδάσκαλο όλων των χριστιανών. Μακάρι να γίνονταν ευτυχέστεροι του πατέρα τους (του Πάπα), αλλά ως προς τα άλλα είναι όμοιοι. Διότι και εκείνος δεν ευτυχεί, έχοντας τον αντίπαπα επιεικώς να τον ενοχλεί. Και αυτοί τον άγιο πατέρα μιμούνται αλλά δεν ανέχονται τον διδάσκαλο.

Αποφεύγετε λοιπόν, αδελφοί μου, αυτούς και την κοινωνία μαζί τους. «διότι αυτοί είναι τέτοιου είδους ψευδαπόστολοι, εργάτες δόλιοι μετασχηματιζόμενοι σε αποστόλους Χριστού. Και δεν είναι αξιοθαύμαστο, γιατί και ο ίδιος ο Σατανάς μετασχηματίζεται σε άγγελον φωτός. Δεν είναι λοιπόν μεγάλη υπόθεση εάν και οι υπηρέτες αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης, ότι δήθεν υπηρετούν την δικαιοσύνη, το τέλος τους όμως θα είναι αντάξιο των έργων τους» (Β’ Κορ. 11, 13-15). Και πάλι σε άλλο σημείο ο ίδιος απόστολος λέγει γι’ αυτούς: «τέτοιοι άνθρωποι δεν δουλεύουν για τον Κύριον μας Ιησούν Χριστόν, αλλά για την δική τους κοιλιά και μέσω της χριστολογίας (μιλώντας δηλαδή για τον Χριστό) και της ευλογίας εξαπατούν τις καρδιές των άκακων, ωστόσο το στέρεο θεμέλιο έχει τεθεί έχοντας την σφραγίδα αυτήν (του Χριστού). «Εάν κάποιος σας κηρύττει ευαγγέλιο διαφορετικό από αυτό που παραλάβατε, και αν ακόμη είναι άγγελος εξ ουρανού ανάθεμα σε αυτόν» (Γαλ. 1, 8-9). Βλέπετε ότι προφητικώς λέγει το «και να ακόμη άγγελος εξ ουρανού», για να μην προβάλλει κανείς την υπεροχή του Πάπα. Και ο ηγαπημένος μαθητής του κυρίου, ο Ιωάννης λέγει: «εάν κάποιος έρχεται σε σας και δεν σας φέρει την αυτήν διδασκαλία, να μην τον βάζετε στο σπίτι σας και ούτε χαίρετε να μην του λέτε. Γιατί αυτός που του απευθύνει χαιρετισμό, του λέγει χαίρετε γίνεται συγκοινωνός με τα πονηρά έργα αυτού» (Β’ Ιω. 10-11). Σε αυτά λοιπόν που έχουν καθορισθεί για σας από τους Αποστόλους, στέκεστε κρατώντας τις παραδόσεις που παραλάβατε, και τις γραπτές και τις άγραφες, για να μην οδηγηθείτε μαζί με αυτούς στην πλάνη πραγμάτων που δεν έχουν θεσμοθετηθεί, και ξεπέσετε από το δικό σας στήριγμα. Αιρετικοί είναι επομένως και ως αιρετικούς τους αποκόψαμε.

Γιατί λοιπόν χρίουμε με Μύρο όσους προσέρχονται σε μας από αυτους (τους αιρετικούς); γιατί λέγει ο 7ος κανόνας της Β’ Οικουμενικής Συνόδου: «τους προσερχομένους στην ορθοδοξία και στην μερίδα τν σωζομένων από τους αιρετικούς προερχομένους τους δεχόμαστε σύμφωνα με την διατεταγμένη ακολουθία και συνήθεια. Τους Αρειανούς και Μακεδονιανούς και Σαββατιανούς και Ναυατιανούς τους αυτοπροσδιοριζομένους ως καθαρούς και τους Αριστερούς και τους δεκατετταρτιστές και τους Απολλιναριστές δεχόμαστε, εάν δώσουν λίβελλο (έγγραφή αποκήρυξη των κακοδοξιών) και αναθεματίσουν κάθε αίρεση που δεν πιστεύει όπως η Αγία του Θεού Καθολική (Οικουμενική και Ορθόδοξη) και Αποστολική Εκκλησία. Τους σφραγίζουμε, δηλαδή τους χρίουμε πρώτα με το άγιο Μύρο, στο μέτωπο και τους οφθαλμούς και την μύτη και το στόμα και τα αυτιά και σφραγίζοντάς τους λέμε σφραγίς δωρεάς πνεύματος αγίου...». Βλέπεις λοιπόν με ποιους συγκαταλλέγουμε τους Λατίνους που προσέρχονται σε μας; αν αυτοί είναι όλοι αιρετικοί, φανερό ότι και εκείνοι είναι αιρετικοί.

Και τι γράφει ο σοφώτατος Πατριάρχης Θεόδωρος ο Βαλσαμών, στις απαντήσεις του προς τον Μάρκο τον αγιώτατο πατριάρχην Αλεξανδρείας γι’ αυτούς; στην ερώτηση: «αιχμάλωτοι Λατίνοι και άλλοι, παρουσιάζονται στις καθολικές (ορθόδοξες) Εκκλησίες μας, και ζητούν να μεταλάβουν των τιμίων δώρων, εάν λοιπόν αυτό επιτρέπεται, ζητούμε να μάθουμε», απαντά: «όποιος δεν είμαι μαζί μου είανι εναντίον μου, και όποιος δεν συνάζει μαζί μου σκορπίζει. Επειδή λοιπόν πριν από πολλά χρόνια απεσχίσθη η δυτική Εκκλησία (το περιώνυμο άθροισμα της Ρώμης εννοούμε), η οποία αποσχίσθηκε από τα υπόλοιπα τέσσερα Πατριαρχεία ως προς τις συνήθειες, τα έθη και τα δόγματα της καθολικής Εκκλησίας που είναι ξένα προς τα ορθόδοξα, γι’ αυτό λοιπόν, ούτε ο Πάπας μνημονεύεται στις θείες ιεροτελεστίες και στην κοινή αναφορά των Πατριαρχών (στα δίπτυχα), ούτε οφείλει κανένα λατινικό γένος να αγιάζεται με τα θεία και άχραντα μυστήρια από χέρι ιερατικό, εάν πρώτα δεν συγκατατίεται να απέχει από τα λατινικά δόγματα και συνήθειες και να κατηχηθεί σύμφωνα με τους κανόνες και να εξισωθεί με τους ορθοδόξους». Ακούτε; αποσχίσθησαν, όχι μόνον σε έθιμα και συνήθεις, αλλά και σε δόγματα ξένα προς την Εκκλησία, κατά πάντα αιρετικά και ότι πρέπει σύμφωνα με τους κανόνες να κατηχηθούν και να αξιωθούν να είναι ορθόδοξοι. Εάν κατηχηθούν, είναι φανερό ότι και με το Άγιο Μύρο θα χρισθούν. Από πού αυτοί ξαφνικά εμφανίσθηκαν σε μας να είανι ορθόδοξοι, αυτοί που για τόσες πολλές διδασκαλίες κρίθηκαν ως αιρετικοί; ποιος αυτούς με τόση ευκολία τους έκανε ορθοδόξους; το χρυσάφι αν ήθελε θα έλεγε την αλήθεια και όσα κερδίσατε. Μάλλον ούτε εκείνους έκανε ορθοδόξους, και σας σας έκανε ομοίους με εκείνοςυ και σας οδήγησε στην ίδια αιρετική μοίρα.

Αλλά, λένε, ότι αν επινοούσαμε κάποια μεσότητα στα δόγματα, με αυτήν την μεσότητα θα ενωθούμε με εκείνους και αυτούς θα τους έχουμε μαζί μας, χωρίς να αναγκαζόμαστε να λέμε τίποτε ενάντια στα ειωθότα και παραδεδομένα. Αυτό είναι εκείνο, που πολλούς εξ αρχής εξαπάτησε και τους έπεισε να ακολουθούν αυτά που οδηγούν στον γκρεμό της δυσσεβείας, διότι πίστευσαν ότι υπάρχει κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα στις δύο δοξασίες, όπως ακριβώς συμβαίνει μεταξύ δύο αντιθέτων, και έτσι αυτομόλησαν, πήγαν με την θέλησή τους, στο κακό. Αλλά ενδέχεται να βρεθεί κάποια λέξη ενδιάμεση μεταξύ δύο δοξασιών που να σημαίνει και για τις δύο το ίδιο νόημα. Όμως είναι αδύνατον να υπάρξει μέση δοξασία (διδασκαλία) για δύο δοξασίες για το ίδιο πράγμα. Ειδάλως θα είναι κάτι ενδιάμεσο στην αλήθεια και το ψεύδος και στην κατάφαση και την άρνηση, αλλά δεν υπάρχει για όλα είτε η κατάφαση είτε η άρνηση; εάν λοιπόν είναι αληθές το λατινικό δόγμα, η εκπόρευση και εκ του Υιού, άρα είναι ψεύτικο το δικό μας δόγμα της εκπορεύσεως εκ του Πατρός μόνον. Εάν όμως το δικό μας είναι αληθές, τότε το δικό τους θα είναι ψευδές. Τι λοιπόν ενδιάμεσο μπορεί να υπάρξει σε αυτά; τίποτε. Εκτός εάν λοιπόν μία λέξη που να κοιτάζει και προς τις δύο δοξασίες, σαν να επρόκειτο για κάποιον κόθορνο, αυτή λοιπόν θα μας ενώσει; και τι θα κάνουμε όταν εξετάζουμε ο ένας τον άλλον για τα νοήματα και τις διδασκαλίες; είναι δυνατόν και τους δύο μας να τους αποκαλέσει κανείς ορθοδόξους, όταν φρονούν και πιστεύουν τα αντίθετα; εγώ δεν το νομίζω. Εσύ που όλα τα καταφέρνεις και όλα με ευκολία τα επονομάζεις, αν ήθελες να ξέρεις, κοίταξε να μάθεις από τον Γρηγόριο τον Θεολόγο τι γράφει για την μεσότητα: άκουσε.

«η εικόνα που βλέπει προς όλους τους παραπορευομένους και προς κάθε κατεύθυνση, ο κόθορνος που ταιριάζει και στα δύο πόδια, αυτή που σκορπίζει στον άνεμο τα άχυρα, έλαβε εξουσία (δύναμη) από την νεοκαταγραφείσα κακουργία (ανοσιουργία) και την επινόηση κατά της αλήθειας. Γιατί ήταν το πρόσχημα να φαίνεται όμοιο και σύμφωνα με τις γραφές της ευσεβείας, και εννοούμε την τότε επινοηθείσα μεσότητα». Και για την σύνοδο που ανακάλυψε την μεσότητα λέγει: «είτε πρόκειται για τον πύργο της Χαλάνης ο οποίος καλώς διεμέρισε (χώρισε) τις γλώσσες, όπως ώφειλε (άξιζε) να συμβεί σε αυτές, γιατί για κακό έγινε αυτή η συμφωνία, είτε πρόκειται για το συνέδριο του Καϊάφα στο οποίο ο Χριστός καταδικάστηκε, είτε για κάτι άλλο παρόμοιο, έτσι πρέπει να ονομαστεί εκείνη η σύνοδος που ανέτρεψε και ανακάτεψε και επέφερε σύγχιση στα πάντα. Διότι με το να καταλύσει το ευσεβές (ορθόδοξο) δόγμα το παλαιό και την ομοτιμία των Προσώπων της Αγίας Τριάδος, με το να χαράξει γραμμή και να θέλει με μηχανουργίες να κλονίσει το ομοούσιον (Πατρός και Υιού), άνοιξε την θύρα στην ασέβεια με τα γραφόμενα και τα λεγόμενα περί μεσότητος, και εκείνοι αποδείχθησαν σοφοί στο να κάνουν το κακό, το καλό όμως δεν ήξεραν να το κάνουν» (Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγοι 21, 22, εις τον Μ. Αθανάσιον, PG 35, 1106C-1108A).

Αυτά λοιπόν για μας είναι αρκετά όσον αφορά την μεσότητα, διότι δεν υπάρχει μεσότητα που να έχει γίνει αποδεκτή ή να έχει αποδειχθεί ικανοποιητικά. Μακάρι ο παντοδύναμος της Εκκλησίας να καταστήσει εκείνους που αναζητούν τα παρόμοια να καταλάβουν ότι είναι ασέβεια και να αναγνωρίσουν την δική τους πλάνη, να μας απαλλάξει από τα πονηρά αυτά ζιζάνια και σαν καθαρό και εύχρηστο σιτάρι να μας συνάξει στις αποθήκες του. Εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ώ πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις συν τω ανάρχω αυτού Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ αυτού Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος με την επικεφαλής της
Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας της Ισλανδίας κ. Agnes M. Sigurðardóttir

Κανεὶς δὲν ἐξουσιάζει τὴν πίστη μας, οὔτε βασιλιάς, οὔτε ἀρχιερέας, οὔτε ψευδοσύνοδος, οὔτε κανένας ἄλλος, παρὰ μόνο ὁ Θεὸς,

O Ἐφέσου Μάρκος

Τὴν κάτωθι ἐπιστολὴ ἔγραψε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ἅγιος Μάρκος καὶ ἀπευθύνεται στὸν Καθηγούμενο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου, φανερώνονται οἱ πνευματικὲς σχέσεις του μὲ τὸ Ἅγιον Ὅρος.

Ἡ ἐπιστολὴ βρίσκεται στὴν σειρὰ Patrologia Orientalis, τόμ. 17, σσ. 339-341.

Δὲν ξέρουμε πότε τὴν ἔγραψε, ἴσως πρὸς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του τὸ 1444!

Πρὸς τὸν καθηγούμενο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους,

Οσιότατε ἱερομόναχε καὶ καθηγούμενε τῆς Σεβασμίας καὶ Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου, Ἁγίου Ὅρους, εὔχομαι στὸν Θεὸ νὰ διατηρεῖ τὴν μεγάλη ἁγιοσύνη σου μὲ ὑγεία σωματική, γιὰ νὰ καταρτίζεις, στηρίζεις καὶ ὠφελεῖς τὶς ψυχὲς ποὺ καθοδηγεῖς καὶ γιὰ δική μου εὐφροσύνη καὶ χαρά.

Μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὶς ἅγιες εὐχές σου, ζοῦμε καὶ ἐμεῖς μέχρι στιγμῆς. Ξεκινώντας νὰ ἔλθω σὲ σᾶς, νόμιζα ὅτι ἀνέβαινα στὸν οὐρανό, ἀφοῦ προσδοκοῦσα νὰ συναντήσω ἀνθρώπους ποὺ ἂν καὶ ἔχουν σῶμα ἐπιθυμοῦν νὰ κατορθώσουν τὴν ἀγγελικὴ ζωή· ἀνθρώπους ποὺ φανερώνουν μέσα στὸν κόσμο τὴν ὑπερκόσμια φιλοσοφία· ἀνθρώπους ποὺ συνεχῶς στὸ στόμα τοὺς ἔχουν τὶς ὑμνολογίες, τὶς ψαλμωδίες καὶ τὶς εὐχαριστίες πρὸς τὸν Θεὸ καὶ κρατώντας στὰ χέρια τοὺς τὰ κοφτερὰ μαχαίρια τῆς θεωρίας καὶ τῆς πράξεως, πολεμοῦν τὰ πάθη.

Ὁ Ἑωσφόρος ὅμως, ποὺ γκρεμίστηκε ἀπ’ τὸν οὐρανὸ καὶ ποὺ πάντοτε μᾶς μισεῖ, ἐμπόδισε τὴν πορεία μας. Καὶ δὲν συνέβη κάτι ἀξιοθαύμαστο, ποὺ ἐμπόδισε ἐμένα τὸν ἐλεεινὸ καὶ ἀνάξιο, ἀφοῦ τὸ ἴδιο ἔκανε στὸν μακάριο Παῦλο, τὸν ἥλιο τῆς οἰκουμένης, ποὺ ὅπως λέει πολλὲς φορὲς θέλησα νὰ ἔρθω σὲ σᾶς, καὶ μία καὶ δύο φορὲς καὶ μὲ ἐμπόδισε ὁ σατανᾶς. Ἐὰν λοιπὸν ἐκεῖνον τὸν ἐμπόδισε, δὲν θὰ στεροῦσε καὶ ἀπὸ μένα, ἐκεῖνο ποῦ ἐπέτρεψε ὁ Θεός;

Ἔχουμε τὴν ἐλπίδα καὶ πιστεύουμε στὶς δικές σας προσευχὲς ὅτι ἴσως δοῦμε τὰ ἀγαπημένα καὶ τίμια πρόσωπά σας, καὶ ἂν εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ μείνουμε μαζί σας τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας. Ἂν ὅμως συμβεῖ κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦμε, ὀφείλουμε νὰ εὐχαριστοῦμε καὶ γι’ αὐτὸ τὸν Θεὸ γιατί…. στὸν ἀγώνα μας κατὰ τῆς ἁμαρτίας δὲν ἀντιμετωπίσαμε τὸ ἐνδεχόμενο νὰ χύσουμε τὸ αἷμα μας.

Μεγάλη δὲ παρηγοριὰ βρήκαμε ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς σας ποὺ βρίσκονται ἐδῶ, τοῦ τιμιότατου ἐκκλησιάρχη, τοῦ μεγάλου οἰκονόμου καὶ τῶν ὑπολοίπων, τοὺς ὁποίους εἴδαμε ὡς ἔμψυχες εἰκόνες τῆς δικῆς σας ἀγάπης καὶ εὐλάβειας. Πολλὲς φορὲς μᾶς φιλοξένησαν, μᾶς ἀνέπαυσαν καὶ μᾶς παρηγόρησαν. Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ τοὺς δώσει τὴν ἀνταμοιβὴ ποὺ τοὺς ἀξίζει γιὰ τοὺς κόπους καὶ τὴν ἀγάπη τους.

Σας παρακαλῶ στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ εἶστε ὅλοι σύμφωνοι μεταξύ σας καὶ νὰ μὴν ὑπάρχουν ἀνάμεσα σας διαιρέσεις, ὥστε νὰ φυλάσσετε μὲ ἀκρίβεια τὴν ἀληθινὴ καὶ πατροπαράδοτη πίστη μας, ποὺ παραλάβαμε, χωρὶς προσθῆκες ἢ ἀφαιρέσεις.

Στὴν πίστη ποὺ ἔχουμε μέχρι αὐτὴ τὴ στιγμὴ δὲν λείπει τίποτε, οὔτε ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ κάποια σύνοδο ἢ ἀπόφαση δογματικὴ γιὰ νὰ μάθουμε κάτι τὸ καινούριο ἐμεῖς, ποὺ εἴμαστε παιδιὰ καὶ μαθητὲς πατέρων ποὺ διακρίθηκαν στὶς οἰκουμενικὲς συνόδους.

Αὐτὸ εἶναι τὸ καύχημά μας, ἡ πίστη μας, ἡ καλὴ κληρονομιὰ τῶν πατέρων μας.

Μὲ αὐτὴν ἐλπίζουμε νὰ παρουσιαστοῦμε στὸν Θεὸ καὶ νὰ λάβουμε συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Χωρὶς αὐτὴ δὲν γνωρίζω ποιὰ δίκαιη κρίση θὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν αἰώνια κόλαση. Ὅποιος προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπ’ αὐτὴν καὶ νὰ μᾶς διδάξει ἄλλη, εἴτε εἶναι ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἃς εἶναι ἀνάθεμα, καὶ ἃς σβηστεῖ ἀπὸ τὴ θεία καὶ ἀνθρώπινη μνήμη.

Κανεὶς δὲν ἐξουσιάζει τὴν πίστη μας, οὔτε βασιλιάς, οὔτε ἀρχιερέας, οὔτε ψευδοσύνοδος, οὔτε κανένας ἄλλος, παρὰ μόνο ὁ Θεός, ποὺ μᾶς τὴν παρέδωσε ὁ ἴδιος καὶ οἱ μαθητές του. Σᾶς παρακαλῶ, λέει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, νὰ προσέχετε ὅσους δημιουργοῦν διχόνοιες καὶ σύγχυση καὶ διδάσκουν πράγματα ἀντίθετα μὲ ὅσα ἔχετε μάθει.

Τέτοιους ἀνθρώπους νὰ τοὺς ἀποφεύγετε, γιατί δὲν ὑπηρετοῦν τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλὰ τὰ συμφέροντά τους, ἐξυπηρετώντας τοὺς ἀφελεῖς μὲ ἠθικολογίες καὶ ψευτοευλάβειες. Τὸ σταθερὸ θεμέλιό τῆς πίστεως ὄμως ἔχει αὐτὴ τὴ βάση.

Νὰ ἀποφεύγετε, λοιπόν, ἀδελφοί, αὐτοὺς ποὺ εἰσηγοῦνται καὶ πιστεύουν τὶς καινούριες διδασκαλίες τῶν λατινοφρόνων, καὶ ἑνωμένοι μεταξὺ σας μὲ τὴν ἀγάπη σὲ ἕνα σῶμα καὶ ἕνα πνεῦμα, μὲ μιὰ ψυχὴ καὶ ἕνα φρόνημα, νὰ εἶστε συνδεδεμένοι μὲ τὴν μοναδικὴ κεφαλή μας, τὸν Χριστό.

Οὔτε πάλι εἶναι δίκαιο, μὲ μάταιες ὑποψίες γιὰ τοὺς ἀδελφούς, νὰ διαπληκτίζεστε συνεχῶς καὶ νὰ δείχνετε τὸν χωρὶς τὴ σωστὴ γνώση ζῆλο, γιὰ νὰ μὴ φανοῦμε ὅτι ἐκδηλώνουμε τὴν ταραχὴ καὶ τὴν ἐριστικότητά μας μὲ πρόφαση τὴν πίστη.

Γιατί κανένα δὲν θὰ ὠφελήσει ἡ ὀρθὴ πίστη χωρὶς τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφούς, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν καὶ ἐκείνην νὰ ἔχετε καὶ συνεχῶς νὰ ἔχετε, σεβαστοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί, καὶ μὲ αὐτὲς νὰ παρουσιαστεῖτε στὸν Θεό, φωτεινοὶ σὰν τὸν ἥλιο στὴν Βασιλεία τοῦ Πατέρα σας, ἂν καὶ ἐγὼ γιὰ τὸ χρέος τῆς ἀγάπης σᾶς ὑπενθύμισα αὐτὰ τὰ λίγα.

Προσεύχομαι καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό μου νὰ περάσω τὸ ὑπόλοιπό τῆς ζωῆς μου σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μπορέσω, ἀφοῦ φυλάξω σταθερὴ τὴν καλὴ ὁμολογία μέχρι τέλους, νὰ βρεθῶ στὸν ἴδιο τόπο μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ εὐαρέστησαν τὸν Θεό.

Σ’ ὅλους τους ἁγίους πατέρες καὶ ἀδελφούς μου βάζω μετάνοια· ἰδιαιτέρως δὲ πρὶν ἀπὸ ὅλους, στὸν ὀσιότατο προηγούμενο καὶ πνευματικὸ πατέρα Γεννάδιο, τὸν ὁποῖον ἐξαιρετικὰ παρακαλῶ νὰ προσεύχεται γιὰ μένα τὸν ἀδύνατο στὶς ἅγιες δεήσεις του πρὸς τὸν Θεό.

Οἱ ἅγιες προσευχές σας νὰ εἶναι μαζί μου.

O Ἐφέσου Μάρκος.

Τὴν ἐπιστολή, ποὺ παραθέσαμε πιὸ πάνω σε μετάφραση -τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Χριστοδούλου, θεολόγου- ἔγραψε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ἅγιος Μάρκος καὶ ἀπευθύνεται στὸν Καθηγούμενο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου, φανερώνονται οἱ πνευματικὲς σχέσεις του μὲ τὸ Ἅγιον Ὅρος. Ἡ ἐπιστολὴ βρίσκεται στὴν σειρὰ Patrologia Orientalis, τόμ. 17, σσ. 339-341. Δὲν ξέρουμε πότε τὴν ἔγραψε, ἴσως πρὸς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του τὸ 1444. Σ’ αὐτὴν ἐκφράζει τὴν ἀπόφασή του νὰ μονάσει στὴν Μονή, πράγμα ποὺ δὲν ἔγινε, ἀφοῦ τὸν ἐμπόδισε, ὅπως ὁ ἴδιος ἀναφέρει, «ὁ πεσῶν ἐξ οὐρανοῦ Ἑωσφόρος». Τοὺς Βατοπαιδινοὺς πατέρες γνώρισε σὲ κάποιο μετόχι τῆς Μονῆς στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀπὸ τοὺς ὁποίους φιλοξενήθηκε, βρῆκε ἀνάπαυση καὶ παρηγοριὰ ὅπως ἀναφέρει στὴν ἐπιστολή του. Στὸ τέλος ἀναφέρεται στὸν Προηγούμενο τῆς Μονῆς τοῦ ὁποίου ἐπικαλεῖται τὶς προσευχές.

Πηγή: Ιερός Ναός Αγίου Μάρκου Ευγενικού Πατησίων (κείμενο 1ο, κείμενο 2ο , Κείμενο 3ο ), Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

Στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἡ οἰκογένεια χαρακτηρίζεται ὡς «κατ’οἶκον ἐκκλησία». Δηλαδή, ὁ σκοπὸς τοῦ γάμου ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς εἶναι νὰ ζήσουν χριστιανικά, σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, ἔτσι ὥστε νὰ εἰσέλθουν μαζὶ στὴν αἰώνια βασιλεία Του. Γιὰ νὰ γίνει αὐτό, θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει μεταξύ των συζύγων καὶ ὅλων τῶν μελῶν τῆς οἰκογένειας ἀγάπη δυνατή, ἀληθινὴ καὶ συνεχῶς αὐξανόμενη. Θὰ πρέπει νὰ κυριαρχεῖ ὄχι τὸ «ἐγὼ» ἀλλὰ τὸ «ἐσύ», καὶ ἀφοῦ συγχωνευθοῦν καὶ τὰ δυό, νὰ ὑπάρχει τὸ «ἐμεῖς». Ἡ ἀγάπη, ὁ σεβασμός, ἡ κατανόηση στὰ ἐλαττώματα καὶ τὶς ἀδυναμίες τοῦ ἄλλου, εἶναι σωστὸ νὰ διαπνέουν τὴ χριστιανικὴ οἰκογένεια ὄχι μόνο στὶς χαρὲς ἀλλὰ καὶ στὶς λύπες.

Ὁ ἄνδρας πρέπει νὰ ἀγαπάει καὶ νὰ φροντίζει τὴ γυναίκα του, ὅπως ὁ Χριστὸς ἀγάπησε τὴν Ἐκκλησία. Καὶ ἡ γυναίκα νὰ ἀγαπάει τὸν ἄνδρα της καὶ νὰ ὑποτάσσεται σὲ αὐτόν. Νὰ τὸν ἀναγνωρίζει ὡς κεφαλὴ τῶν ὑποθέσεων τοῦ σπιτιοῦ καὶ ὅλα τὰ μέλη τῆς οἰκογένειας νὰ τὸν ὑπακούουν.

Σήμερα οἱ περισσότεροι γάμοι διαλύονται καὶ οἱ περισσότερες οἰκογένειες ναυαγοῦν. Κάθε χρόνο αὐξάνονται τὰ διαζύγια, οἱ ἀπιστίες τῶν συζύγων, τὰ κρούσματα ἐνδοοικογενειακῆς βίας, οἱ παράνομες συμβιώσεις καὶ ἡ κάθε εἴδους ἀνηθικότητα μέσα στὴν οἰκογένεια. Καὶ ὅλα αὐτὰ γιατί; Γιατί δὲν ὑπάρχει ὁ Χριστὸς ἀναμεσά τους. Οὔτε πιστεύουν σ’ Αὐτὸν οὔτε ζοῦν χριστιανικά. Κάνουν λανθασμένες ἐπιλογὲς συντρόφων, ἀφοῦ τὰ κριτήριά τους εἶναι καθαρὰ κοσμικά. Ὁ ἄνδρας παντρεύεται τὴ γυναίκα γιὰ τὴν προίκα της καὶ γιὰ τὰ λεφτά της ἢ τὴ βλέπει μόνο ὡς μέσο ἱκανοποίησης καὶ μηχανὴ παραγωγῆς παιδιῶν. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ γυναίκα παντρεύεται τὸν ἄνδρα γιὰ νὰ τακτοποιηθεῖ κοινωνικά. Διαλέγει ἕναν ἄνδρα ὅπου θὰ εἶναι ἐντυπωσιακὸς καὶ θὰ ἔχει ἕνα καλὸ ἐπάγγελμα, ὥστε νὰ τῆς ἐξασφαλίσει ἄνετη ζωή. Παντρεύονται χωρὶς νὰ ὑπάρχει κάποια ψυχικὴ ἕνωση μεταξύ τους καὶ μέτα ἀπὸ κάποιο καιρὸ χωρίζουν, ψάχνοντας καὶ οἱ δυὸ νὰ βροῦν κάπου ἀλλοῦ τὴν εὐτυχία. Γι’ αὐτοὺς ἡ οἰκογένεια παύει νὰ εἶναι τὸ ἀσφαλὲς λιμάνι ὅπου γαληνεύει ἡ ψυχή, καὶ τὸ καταφύγιο ὅπου ὁ ἄνθρωπος ἀντλεῖ τὶς ψυχικὲς δυνάμεις ποὺ χρειάζεται γιὰ ν’ ἀγωνίζεται στὴ σκληρὴ κοινωνία. Μετατρέπεται ἡ οἰκογένεια σὲ μιὰ φυλακὴ ψυχῆς καὶ σώματος, ὅπου οἱ γονεῖς αὐτοὶ ζοῦν τὴν ἀπόλυτη δυστυχία.

Τὰ παιδιὰ τους παίρνουν τὸν κακὸ δρόμο, διότι ὡς γονεῖς δὲν φρόντισαν νὰ τοὺς μάθουν τὴ χριστιανικὴ παιδεία καὶ ἀγωγή. Ρίχνουν τὸ φταίξιμο στὴν τηλέοραση, στὶς κακὲς παρέες, στὸ ἴντερνετ ἢ στὴν κακὴ τύχη. Ποτὲ δὲν κατηγοροῦν τοὺς ἑαυτούς τους, πού μὲ τὴ συμπεριφορὰ τους μέσα στὴν οἰκογένεια ἔγιναν οἱ κακοὶ διδάσκαλοι τῶν παιδιῶν τους. Πῶς ἄλλωστε νὰ μὴν γίνει αὐτό, ὅταν ποτὲ δὲν ὑπῆρξε κοινὴ προσευχὴ ὅλων στὸ σπίτι, ποτὲ δὲν ὑπῆρξε τὸ κοινὸ κυριακάτικο τραπέζι, ποτὲ δὲν ὑπῆρξε ὁ κοινὸς ἐκκλησιασμὸς τὴν Κυριακὴ στὴ θεία Λειτουργία; Κανεὶς ἀπὸ τοὺς γονεῖς αὐτοὺς δὲν τοὺς μίλησε γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας.

Σήμερα ὅλες οἱ οἰκογένειες ἀντιμετωπίζουν δυσκολίες καὶ προβλήματα. Ὅταν ὅμως προσπαθοῦμε νὰ ζήσουμε χριστιανικά, ὅπως μᾶς δίδαξε ὁ Χριστὸς μὲ τὸ παραδειγμά του στὴ γῆ καὶ τὴ σταυρική Του θυσία, τότε μόνο θὰ γνωρίσουμε τὴν ἀληθινὴ εὐτυχία καὶ χαρὰ καὶ θὰ πετύχουμε τὸν προορισμό μας, νὰ ζήσουμε στὴν αἰώνια οἰκογένεια μαζί Του.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Ισως ο τίτλος θεωρηθεί και ισοπεδωτικός και προσβλητικός, όμως είναι αδύνατον να συλλάβει ο νους κανονικού ανθρώπου αυτά που συμβαίνουν, τις απίστευτες αθλιότητες στις οποίες προβαίνουν οι πολιτικοί και την απάθεια με την οποία τους παρακολουθούν οι πολίτες. Αναφέρομαι στην αθλιότητα που είναι σε εξέλιξη, αφού βγάλαμε στο σφυρί την Ιστορία και την ίδια την υπόσταση της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Γιατί πρέπει να γνωρίζουν οι μεταπράτες τις Ιστορίας μας ότι χωρίς αυτήν θα πάψουν να υφίστανται και η Ελλάδα και ο Ελληνισμός.

Κάτι απίθανοι τύποι, που παριστάνουν τους πολιτικούς, έβγαλαν στο σφυρί το όνομα και την Ιστορία της Μακεδονίας.
Το παρασκήνιο ξεκίνησε στην Ουάσινγκτον και συνεχίστηκε στην Αθήνα και στα Σκόπια, όμως στο προσκήνιο τον… χορό άνοιξε ο Ελληνας πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, ο οποίος δήλωσε στο Βελιγράδι, όπου βρισκόταν για ανεπίσημη επίσκεψη:
«Ισως το 2018 να είναι ένα έτος όπου θα μπορούμε να έχουμε μια θετική εξέλιξη σε ένα χρόνιο πρόβλημα, αν η νέα κυβέρνηση των Σκοπίων αποφασίσει να κάνει ουσιαστικά βήματα προς τα εμπρός. Αν σταματήσει μια, κατά την άποψή μου, αχρείαστη ρητορική ότι αποτελούν τους μοναδικούς απογόνους των Μακεδόνων και του Μεγάλου Αλεξάνδρου».

Αμέσως μετά, λες και υπάρχει κάποιος τρίτος συντονιστής στο παρασκήνιο, τη σκυτάλη πήρε ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ με μια πανομοιότυπη δήλωση: «Αφήνω στην άκρη τις αξιώσεις της χώρας, σύμφωνα με τις οποίες είμαστε οι μοναδικοί κληρονόμοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η Ιστορία δεν ανήκει μόνο σε εμάς, αλλά και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες».

Καταλάβατε, πολίτες της Ελλάδας, αυτής της ένδοξης χώρας; Ο πρωθυπουργός μας κύριος Τσίπρας δωρίζει τη μισή Ιστορία της Μακεδονίας και ο πρωθυπουργός των Σκοπίων μάς κάνει τη χάρη και μας δίνει το δικαίωμα να είμαστε κι εμείς κληρονόμοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ιστορίας της Μακεδονίας, μαζί με τα Σκόπια αλλά και άλλες χώρες!

Δεν μπορεί, κάτι πρέπει να έχουν κάνει στους πολιτικούς μας - και δεν είναι μόνο ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς. Αυτοί, ως κληρονόμοι των αγώνων του ΚΚΕ, δίνουν ευχαρίστως τη Μακεδονία - το δείχνουν, άλλωστε! Ομως, όλοι οι άλλοι, με πρώτο τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, θεματοφύλακα του Εθνους, τι κάνουν; Απολύτως τίποτα. Εξευτελίζουν την έννοια της πολιτικής, της πατρίδας και του ίδιου του Ελληνισμού.

Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του εξευτελισμού, φτάσαμε στο σημείο να υπερασπίζονται τη Μακεδονία ξένοι καθηγητές, τη στιγμή που την έβγαλαν στο παζάρι ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Εξωτερικών και σχεδόν το σύνολο του πολιτικού συστήματος.
Ο καθηγητής Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Μπέρκλεϊ Στίβεν Μίλερ δηλώνει ότι «τα Σκόπια πρέπει να ονομαστούν Παιονία. Η αρχαία Παιονία ήταν μέρος του βασιλείου της Μακεδονίας, όπως ήταν η Ιωνία, η Συρία... Μπορεί έτσι να ήταν προσωρινά “Μακεδόνες” οι κάτοικοι την περίοδο του μακεδονικού βασιλείου, αλλά η περιοχή εκείνη δεν ήταν ποτέ Μακεδονία».

Η Αμερικανίδα αρχαιολόγος Ντόροθι Κινγκ δηλώνει για το θέμα: «Ναι, οι Μακεδόνες εισέβαλαν και κατέκτησαν τα Σκόπια, αλλά ο Αλέξανδρος κατέκτησε και το Ιράν και το Αφγανιστάν. Καμία από αυτές τις δύο χώρες δεν ισχυρίζεται ότι αυτό τους κάνει Μακεδόνες». Και συμπληρώνει: «Η Αμφίπολη είναι στη Μακεδονία, η Βεργίνα είναι στη Μακεδονία και η Μακεδονία είναι στην Ελλάδα. Το να υποστηρίζεις το αντίθετο είναι τόσο γελοίο όσο το να υποστηρίζεις ότι ο Ιησούς πήγε στην Αμερική…»

Τέλος, όταν δημιουργούσε ο Στάλιν το τεχνητό «μακεδονικό έθνος», το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (1944) έλεγε για το θέμα: «Η κυβέρνηση αυτή θεωρεί τις συζητήσεις περί μακεδονικού “κράτους”, μακεδονικής “πατρίδας” και μακεδονικής “εθνικής συνείδησης” αβάσιμη προπαγάνδα, η οποία δεν έχει καμία σχέση με κάποια εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, και διακρίνουμε στις προσπάθειες αυτές κεκαλυμμένες επιθετικές διαθέσεις κατά της Ελλάδος». Κλείνουμε με τον Κίρο Γκλιγκόροφ, πρόεδρο των Σκοπίων, ο οποίος δήλωνε το 1992: «Οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι και δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και τον Μέγα Αλέξανδρο».

Με βάση όλα τα παραπάνω, με τι θράσος οι πολιτικοί ξεπουλούν τη Μακεδονία και με τι απάθεια εμείς οι πολίτες τούς το επιτρέπουμε; Αν τελικά γίνει το ξεπούλημα, η Ελλάδα θα είναι μια «αιχμάλωτη» χώρα, που θα εκβιάζεται αενάως τους επόμενους αιώνες από τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες θα χρησιμοποιούν τα Σκόπια σαν μαριονέτα. Η εθνική ζημιά που προκαλούν οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι πολύ μεγαλύτερη από το πολιτικό και το ηθικό ύψος τους.

Να μην τους το επιτρέψουμε!

Πηγή: Δημοκρατία

Πρώτος επίσημος εορτασμός του Αγίου Γεωργίου του Φουστανελά στην Προεδρική Φρουρά.

Παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπιου Παυλόπουλου πραγματοποιήθηκε σήμερα ο πρώτος επίσημος εορτασμός του Αγίου Γεωργίου του Φουστανελά στην Προεδρική Φρουρά.

Τον Αρχιεπίσκοπο συνόδευαν ο Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αρχιμανδρίτης Συμεών Βολιώτης και ο Διευθυντής του ιδιαιτέρου γραφείου του Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαθανασίου.

Ο Αρχιεπίσκοπος τέλεσε την ακολουθία της καθιέρωσης του εικονοστασίου – προσκυνηταρίου του Αγίου Γεωργίου. Στην συνέχεια κάνοντας μία ιστορική αναδρομή στον τρόπο που χτίζονταν οι ναοί από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια και φθάνοντας μέχρι σήμερα εξήρε το εκκλησιαστικό ήθος και την παράδοση που ήταν ορατά ακόμη και στον τρόπο που οικοδομούνταν οι ναοί όσο μικροί κι αν ήταν:

«Στον άνθρωπο δεν είναι τόσο ουσιαστικό το εξωτερικό, αυτό που φαίνεται, αλλά αυτό που κρύβεται εσωτερικά»

Σημείωσε ο Αρχιεπίσκοπος και αναφέρθηκε στα εκκλησάκια και στις μονές επί τουρκοκρατίας, αλλά και στην ενδυμασία της εποχής τονίζοντας πως:

«η φουστανέλα είναι ένα σύμβολο του αγώνα και της απόκτησης της ελευθερίας».

Εξέφρασε, επίσης, τη συγκίνησή του για την σημερινή ημέρα που αφιερώνεται ένα προσκυνητάριο του Αγίου Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις στην Προεδρική Φρουρά δηλώνοντας πως αυτό μας δίνει εσωτερική δύναμη. Συνεχάρη όσους συνέλαβαν την ιδέα και όσους συνέβαλλαν στην δημιουργία του και ευχήθηκε ο λαός να συνεχίσει να δείχνει αυτό που θέλει και αυτό για το οποίο αγωνίζεται.

Κατόπιν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο και τόνισε πως η σημερινή ημέρα εκπέμπει πολλά μηνύματα:

«Μηνύματα που αφορούν και τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και το Έθνος μας. Είπατε Μακαριώτατε, ότι ο τρίτος πυλώνας του Ευρωπαϊκού μας Πολιτισμού, η Χριστιανική Διδασκαλία, είναι εκείνη που καθιέρωσε την αρχή σύμφωνα με την οποία οφείλουμε να πράττουμε όχι τόσο αυτό που μας επιβάλλεται, αλλά πολύ περισσότερο εκείνο, το οποίο πραγματικά πιστεύουμε, εκείνο που πραγματικά έχουμε κάνει συνείδηση. Και το λέω αυτό γιατί οφείλω να διευκρινίσω πως η επιλογή του Προστάτη της Προεδρικής Φρουράς, του Νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου, δεν οφείλεται μόνο στην ευζωνική του περιβολή. Αυτό είναι το ένα. Και θα ΄λεγα μάλιστα, χρησιμοποιώντας τα δικά σας λόγια, ότι είναι η «εξωτερική πλευρά». Ο λόγος, ο βαθύτερος λόγος, είναι το ίδιο το παράδειγμα του Νεομάρτυρος του Αγίου Γεωργίου που, όποιος εντρυφήσει στον τρόπο του μαρτυρίου του, αντιλαμβάνεται ότι συμβολίζει την αφοσίωση του ανθρώπου στο πιστεύω του. Ο Νεομάρτυς Άγιος Γεώργιος μαρτύρησε ακριβώς επειδή δεν δέχθηκε να αλλάξει το πιστεύω του, δεν δέχθηκε να απαρνηθεί την πίστη του. Τούτο για την Προεδρική Φρουρά έχει τεράστια σημασία, γιατί δείχνει αυτό που πάντοτε η Προεδρική Φρουρά, από τότε που συστάθηκε ως σήμερα, πράττει.»

(Πηγή: Emvolos NEWS - ΕΙΔΗΣΕΙΣ)

Πηγή: (Ρεπορτάζ για το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Μάκης Αδαμόπουλος, Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης), ecclesia.gr

Το τελευταίο καλοκαίρι, στο επαγγελματικό όχημα στο οποίο εργάζομαι ως οδηγός, επιβιβάστηκε μία οικογένεια. Όταν κάποια στιγμή ρώτησα τους επιβάτες από πού είναι, εκείνοι μου απήντησαν ...«from macedonia»! Εγώ, ξαφνιασμένος (ή μάλλον ενοχλημένος) και μετά από σύντομη -αλλά αρκετή ώστε να προκαλέσει αμηχανία- σιωπή, ενστικτωδώς ξαναρωτάω ...«Μacedonia»?? Τότε ένας άντρας και προκειμένου να ‘ξεπαγώσει’ την ‘ατμόσφαιρα’ εντός του αυτοκινήτου, απάντησε ...«Yugoslavia»! Παράδοξο...  Ονομασία πάντως ...«κοινώς αποδεκτή» (αν και άστοχη) βρέθηκε!

Τα τελευταία χρόνια και αφού έχει υποθηκευθεί το μέλλον των παιδιών μας και έχει εκχωρηθεί ικανό μέρος όχι μόνο εθνικής κυριαρχίας, αλλά και αξιοπρέπειας, η πολιτική μας ηγεσία, με την τεράστια ευθύνη των παρελθόντων κυβερνήσεων που μετέθεταν διαρκώς το ζήτημα στο μέλλον (πρακτική βέβαια, ιδιαίτερα προσφιλής στους Έλληνες γενικότερα), δείχνει έτοιμη να προχωρήσει σε κάτι ακόμα που μακάρι οι εξελίξεις να διαψεύσουν: πρόκειται για την εκχώρηση (βλ. ξεπούλημα) του ονόματος «Μακεδονία» σε ένα κρατίδιο, που λίγες δεκαετίες τώρα και προκειμένου να αποκτήσει εθνική υπόσταση, καπηλεύεται-‘ορέγεται’ την ονομασία του τόπου αυτού, την ταυτότητα, τα σύμβολα, τα ευρήματα, όλη του την ιστορία!

Η φημολογούμενη ως ...‘οριστική λύση’ η οποία «κυοφορείται», όπως όλα δείχνουν εμπεριέχει τον όρο «Μακεδονία»,  πιθανώς μία σύνθετη ονομασία (με ή χωρίς προσθήκη γεωγραφικού προσδιορισμού κτλ). Φυσικά, ακόμα και ο πιο αδαής ευκόλως κατανοεί ότι πρακτικά, η οποιαδήποτε χρήση του όρου «Μακεδονία», είναι κάτι που θα μετατρέψει αυτομάτως τα Σκόπια σε ...σκέτο «Μακεδονία», τους δε Σκοπιανούς ..σε «Μακεδόνες»! Κάτι ωστόσο, που ήδη έχει σχεδόν επικρατήσει παγκοσμίως ως αναπόδραστο αποτέλεσμα και ‘συντόμευση’ του (ως «Δούρειος Ίππος») όρου «Π.Γ.Δ.Μ.»-«FYROM».

‘Συνοδοιπόροι’ σ’ αυτή τη ‘διαδρομή’, η μνημειώδης τα τελευταία χρόνια ελληνική ηττοπάθεια και δουλοπρέπεια, η α-βουλησία αλλά και η σύγχρονη εθνομηδενιστική ‘έξαρση’!

Ενώ υπάρχει επίσης κι ένα ολιγάριθμο τμήμα της διανόησης, που φαίνεται όμως να εργάζεται συστηματικά στη βάση μίας γενικότερα αποδημητικής αντίληψης της Ιστορίας! Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, όπως εύστοχα αναλύει ο Καθηγητής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ.Αθανάσιος Γκότοβος:  «Η παράδοση και η συνέχειά της επινοούνται, είναι εργαλεία πολιτικής για το παρόν και το μέλλον, κι όχι αντικειμενικές ιστορικές καταστάσεις. Έτσι οι Μακεδόνες της ΦΥΡΟΜ έχουν εξίσου δικαίωμα ...στην επινόηση μιας καταγωγικής συνέχειας από την αρχαία Ελλάδα και τη Μακεδονία, όπως και οι Έλληνες»! (Βέβαια, αποθρασύνθηκαν τόσο, που σε «αλυτρωτική» εκδήλωση Σκοπιανών στον Καναδά, ο χάρτης της «Μεγάλης Μακεδονίας» που παρουσίασαν φτάνει μέχρι ...και τη Λάρισα!!) .....«Αν κάποια από τις αφηγήσεις αυτές σκοντάφτει στα ιστορικά δεδομένα, στην ιστορική πραγματικότητα, αυτό δεν μας απασχολεί. Όλες οι αφηγήσεις είναι εντέλει προϊόντα βουλήσεως»!! Ο νυν πρωθυπουργός των Σκοπίων κ.Ζάεφ μάλιστα, προσφάτως μας έκανε ...και τη ‘χάρη’ υποστηρίζοντας πως δεν θεωρεί ότι η χώρα του είναι ...«ο μοναδικός κληρονόμος του Μ.Αλεξάνδρου»! «...Πιθανόν[!] (πρόσθεσε) ένα κομμάτι αυτής της ιστορίας ανήκει επίσης στην Ελλάδα»!

Αν μη τι άλλο οι αποφάσεις σε τέτοια εθνικά ζητήματα και προκειμένου να μην δημιουργούν προβλήματα στις επόμενες γενιές (και των δύο χωρών), οφείλουν να καλύπτουν μία μακροπρόθεσμη όντως προοπτική και να εξετάζουν κάθε ενδεχόμενη παράμετρο. Δεδομένου ότι ο ψευδομακεδονισμός συνυπήρχε πάντα με ‘φόντο’ επεκτατικές εδαφικές διεκδικήσεις, οι ‘παρελκόμενες’ παγίδες και διακυβεύματα γεωπολιτικά (εν προκειμένω στα Βαλκάνια που εμφωλεύουν κι άλλοι «αλυτρωτισμοί»), είναι παράμετροι τις οποίες οφείλει κανείς να μην αντιπαρέρχεται! Η μειοδοτική λοιπόν στάση εν προκειμένω, εκφραζόμενη από Έλληνες πολιτικούς και άλλους εγχώριους παράγοντες, συνιστά προσέγγιση όχι απλά προβληματική αλλά δυνητικά και επικίνδυνη, η οποία δύναται να ‘κληροδοτήσει’ πολλαπλάσια προβλήματα, απ’ όσα διατείνεται ότι θα λύσει στο παρόν!

Η αντιμετώπιση του εν λόγω ‘κατασκευάσματος’ πάντως, του υπό εξωτερικών μεθοδεύσεων υποδαυλισθέντος ‘ψευδοαλυτρωτισμού’ των Σκοπίων, παρά την όποια συστηματική (ομολογουμένως πετυχημένη) προπαγάνδα, λογικά, για την εξωτερική πολιτική οποιασδήποτε άλλης χώρας θα ήταν μάλλον ...‘περίπατος’ και οι φαιδρές διεκδικήσεις των γειτόνων θα έπεφταν στο απόλυτο κενό! (όπως και το ‘test’ προπαγάνδας των Σκοπιανών επιβατών μου)

Στην περίπτωσή μας όμως ο ‘περίπατος’ τείνει να εξελιχθεί ...σε ‘ναρκοπέδιο’ ή αλλιώς, διαφαίνεται πλέον στον ‘ορίζοντα’ ένα εθνικό και ιστορικό διπλωματικό ‘ναυάγιο’! Κάτι, που δεν θα οφείλεται φυσικά σε κάποια …’τεράστια κύματα’ που σκέπασαν το πλοίο αλλά αρχικά, σε απλές εξωτερικές ‘ρωγμές’ πάνω στις οποίες όμως οι ίδιοι οι ναύτες -θεωρώντας ως ματαιοπονία ίσως την επισκευή τους- άνοιξαν (από μέσα) ...μεγαλύτερες τρύπες, θριαμβολογώντας ταυτόχρονα μεταξύ τους για ...την «οριστική λύση» του ζητήματος!

Δαρδανία, Βαρδάσκα, Σλαβική Δημοκρατία των Σκοπίων, γεωγραφικός προσδιορισμός ή άλλα παράγωγα των όρων Σερβία, Σλαβία, Σκόπια κτλ. είναι λίγα απ’ τα ονόματα που δύνανται να εκφράσουν την ιστορία και την ταυτότητα των Σκοπιανών, ενώ κάποια εξ’ αυτών (τα 2 πρώτα), έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί για χιλιάδες χρόνια αναφορικά με την περιοχή αυτή και τους κατοίκους της. Το να εξέλθουν άλλωστε οι κατά τ’ άλλα αγαπητοί μας και πολύπαθοι γείτονες από τις ιστορικοϊδεολογικές ‘αγκυλώσεις’ και φαντασιώσεις στις οποίες τους ‘εγκλωβίζουν’ δεκαετίες τώρα, είναι κάτι που συμφέρει και τους ιδίους!

Οι Μακεδόνες για χιλιάδες χρόνια (3000;) θεωρούνταν σαφώς Έλληνες. Στην δε, του Μ. Αλεξάνδρου κατά των Περσών εκστρατεία, συμμετείχαν ως γνωστό μονάχα «οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων», έπειτα από τη συνθήκη του 335π.Χ, η οποία και μνημονευόταν ως «τα κοινά των Ελλήνων δόγματα»! Ενώ όπως επισημαίνει ο Δρ. ιστορικός κ.Πέτρος Γεωργαντζής σε ανοιχτή επιστολή προς τον Πρωθυπουργό και το ελληνικό κοινοβούλιο το 2010, η περιοχή των Σκοπίων: «καθ΄ όλη τη ρωμαϊκή και τη βυζαντινή εποχή όχι μόνον δεν ελογίζετο ως Μακεδονία αλλ΄ ούτε ως τμήμα αυτής» .......«αλλ΄ ως εντελώς ιδιαίτερη χώρα που έφερε την ονομασία ΔΑΡΔΑΝΙΑ».

Το οξύμωρο πάντως είναι ότι το περί «μακεδονισμού αφήγημα» ‘ξεφουσκώνει’ ακόμα και εντός των  Σκοπίων! Και αυτό διότι πολύ απλά πρόκειται για κάτι που σαφώς δεν ανταποκρίνεται στη σλαβική τους (και κατά 30% αλβανική) συνείδηση και ταυτότητα• αλήθεια για την οποία βεβαίωνε κι ο αποθανών πρόεδρος των Σκοπίων κ.Γκλιγκόροφ, που σε συνέντευξη το 1992 έλεγε: «Εμείς (οι Σκοπιανοί) είμαστε Σλάβοι. Δεν έχουμε καμία σύνδεση με τον Μέγα Αλέξανδρο! Ήρθαμε στην περιοχή τον 6ο αιώνα». («Οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι» - Στα Σκόπια έπαιξε η απαγορευμένη δήλωση Γκλιγκόροφ )

Πολλοί εν κατακλείδι υποστηρίζουν ότι εάν η πολιτική μας ηγεσία επιθυμεί να κινηθεί πέρα από κάθε κοινή λογική, σε α-νόητη και πλήρη αντίθεση με τη συνείδηση των Ελλήνων (ειδικά των Μακεδόνων) αλλά και με την απόφαση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών (πλην ΚΚΕ) του 1992, η οποία απόφαση απέκλειε την ‘παραχώρηση’ του όρου «Μακεδονία» σε οποιαδήποτε εκδοχή, τότε τουλάχιστο, με βάση το Σύνταγμα αρθ.44,2 που «για κρίσιμα εθνικά ζητήματα» προβλέπει προκήρυξη δημοψηφίσματος, οφείλει να θέσει ...τις ‘επιθυμίες’ αυτές στη διάθεση της λαϊκής ετυμηγορίας των Ελλήνων. Την ίδια στιγμή όμως, άλλοι επισημαίνουν ότι έτσι (δηλ.με δημοψήφισμα) «δημιουργείται ένα τραγικό προηγούμενο για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ασχέτως αποτελέσματος. Γινόμαστε αυτομάτως ένας λαός ο οποίος δέχεται να ψηφίζει αν θα χάσει ή αν θα κρατήσει τα αυτονόητα...». ( Σταύρος Καλεντερίδης, Πολιτικός επιστήμονας, Διεθνολόγος-επικοινωνιολόγος)

Σε κάθε περίπτωση πάντως, στις παλλαϊκές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας του 1992, σύσσωμοι οι Έλληνες βροντοφώναζαν, αυτά ακριβώς τα αυτονόητα:

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ...ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΑΔΑ

Εις βάρος του κυκλοφορούν 11 εντάλματα σύλληψης από τις Κυπριακές Αρχές και την Ιντερπόλ. 

Αγανάκτηση προκαλεί η είδηση πως ο Ερχάν Αρικλί εξασφάλισε θέση στην «Βουλή» της παράνομης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου».

Ο Αρικλί είναι πρόεδρος του κόμματος των εποίκων «Αναγέννηση» και ένας από τους καταζητούμενους για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ, το καλοκαίρι του 1996.

Εις βάρος του κυκλοφορούν από το 1996 εντάλματα σύλληψης όχι μόνο από τις Κυπριακές Αρχές, αλλά και από την Ιντερπόλ.

Ο Αρικλί, γνωστός για την εμπρηστικό του λόγο και την πολιτική του δράση, εξελέγη στην Αμμόχωστο και είναι ανάμεσα στους 21 νέους «βουλευτές».
 
Παρά το γεγονός ότι είχαν εκδοθεί συνολικά 11 εντάλματα σύλληψής για τους δολοφόνους των Ισαάκ και Σολωμού, αυτοί κυκλοφορούν μέχρι σήμερα ελεύθεροι, καθώς η Τουρκία και κάποια κράτη «δορυφόροι» της, αρνούνται να εκτελέσουν τα εντάλματα.

Ο Αρικλί είχε συλληφθεί το 2012 στο Κιργιστάν, από το οποίο η Κύπρος ζήτησε άμεσα την έκδοσή του, χωρίς ωστόσο αυτό να γίνει κατορθωτό. Έκτοτε αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στα κατεχόμενα.

Πηγή: Athens Voice

Ἂν ἡ δυσπιστία στὸν ἑαυτό μας καὶ ἡ ἐλπίδα στὸν Θεό, οἱ τόσο ἀπαραίτητες σ᾿ αὐτὸν τὸν πόλεμον, μείνουν μοναχές, ὄχι μόνον δὲν θὰ νικήσουμε, ἀλλὰ καὶ θὰ γκρεμισθοῦμε σὲ πολλὰ κακά. Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο, κοντὰ σὲ αὐτὲς χρειάζεται καὶ ἡ ἐκγύμνασι, ποὺ εἶναι τὸ τρίτο πρᾶγμα ποὺ εἴπαμε στὴν ἀρχή, ἡ ὁποία πρέπει νὰ γίνεται πρῶτα μὲ τὸ νοῦ καὶ μὲ τὴ θέλησι. Καὶ τὸν μὲν νοῦ πρέπει νὰ φυλᾶμε ἀπὸ τὴν ἀγνωσία, ἡ ὁποία εἶναι σὲ αὐτὸν πολὺ ἀντίθετη, ἐπειδὴ τὸν σκοτίζει καὶ τοῦ ἐμποδίζει στὴν γνῶσι τῆς ἀλήθειας, ἡ ὁποία εἶναι τὸ δικό του ἀντικείμενο. Γι᾿ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ τὸν γυμνάζουμε, ὥστε νὰ γίνῃ λαμπρὸς καὶ καθαρός, γιὰ νὰ μπορῇ νὰ διακρίνῃ καλὰ ἐκεῖνο ποὺ μᾶς χρειάζεται γιὰ νὰ καθαρίσουμε τὴν ψυχή μας ἀπὸ τὰ πάθη καὶ νὰ τὴν στολίσουμε μὲ τὶς ἀρετές.

Αὐτὴ λοιπὸν τὴν λαμπρότητα τοῦ νοῦ μποροῦμε νὰ τὴν ἀποκτήσουμε μὲ δυὸ τρόπους· ὁ πρῶτος καὶ πλέον ἀναγκαῖος, εἶναι ἡ προσευχή, μὲ τὴν ὁποία παρακαλοῦμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ καταδεχθῆ νὰ σκορπίσῃ τὸ θεῖο του φῶς μέσα στὶς καρδιές μας, τὸ ὁποῖο, βέβαια, θὰ τὸ κάνῃ ἂν ζητήσουμε πραγματικὰ μόνο τὸν Θεό, ἂν κάνουμε τὸ θέλημά του τὸ ἅγιο καὶ ἂν ὑποτάξουμε κάθε τί μας στὴ συμβουλὴ καὶ ἐρώτησι τῶν ἐμπείρων καὶ πνευματικῶν μας Πατέρων.

Ὁ δεύτερος τρόπος εἶναι, μία παντοτεινὴ ἐκγύμνασις βαθειᾶς σκέψεως καὶ μελέτης τῶν πραγμάτων, γιὰ νὰ γνωρίσουμε μὲ αὐτή, ποιὰ πράγματα εἶναι καλά, ποιὰ κακά, ὄχι ὅπως τὰ κρίνει λανθασμένα ἡ αἴσθησις καὶ ὁ κόσμος, ἀλλὰ καθὼς τὰ κρίνει ὁ ὀρθὸς λόγος καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, δηλαδή, ἡ ἀλήθεια τῶν θεοπνεύστων Γραφῶν καὶ τῶν πνευματοφόρων Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας μας. Γιατὶ, ὅταν αὐτὴ ἡ σκέψις καὶ μελέτη γίνῃ σωστὴ καὶ ὅπως πρέπει, μᾶς κάνει νὰ γνωρίσουμε καθαρὰ ὅτι πρέπει νὰ θεωροῦμε μηδὲν καὶ μάταια καὶ ψεύτικα ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἀγαπᾷ καὶ μὲ διαφόρους τρόπους ζητάει ὁ τυφλὸς καὶ διεφθαρμένος κόσμος.

Δηλαδή, ὅτι οἱ τιμὲς καὶ οἱ ἡδονὲς καὶ ὁ πλοῦτος τοῦ κόσμου δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο, παρὰ ματαιότητα καὶ θάνατος τῆς ψυχῆς· ὅτι οἱ βρισιὲς καὶ οἱ δυσφημίσεις ποὺ μᾶς κάνει ὁ κόσμος, προξενοῦν σὲ μᾶς ἀληθινὴ δόξα καὶ οἱ θλίψεις χαρά· μὲ τὸ νὰ συγχωρᾶμε τοὺς ἐχθρούς μας καὶ νὰ τοὺς κάνουμε καλά, εἶναι μεγαλοψυχία καὶ μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ὁμοιότητες μὲ τὸν Θεό· ὅτι περισσότερο ἰσχύει τὸ νὰ καταφρονήσῃ κάποιος τὸν κόσμο, παρὰ νὰ εἶναι ἐξουσιαστὴς ὅλου τοῦ κόσμου· ὅτι τὸ νὰ ὑπακούῃ κάποιος πρόθυμος, εἶναι μία πρᾶξις μᾶλλον μεγαλόψυχη καὶ γενναία, παρὰ τὸ νὰ ὑποτάση καὶ νὰ προστάζει μεγάλους βασιλεῖς.

Ὅτι ἡ ταπεινὴ γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ μας, πρέπει νὰ τιμᾶται περισσότερο ἀπὸ τὸ ὕψος ὅλων τῶν ἐπιστημῶν, ὅτι τὸ νὰ νικήσουμε καὶ νὰ νεκρώσουμε τὰ θελήματά μας καὶ τὶς ὀρέξεις μας, ὅσο καὶ ἂν εἶναι μικρές, εἶναι ἄξιο μεγαλυτέρου ἐπαίνου, παρὰ τὸ νὰ καταπολεμήσουμε πολλὰ κάστρα, νὰ κατατροπώσουμε δυνατὰ στρατόπεδα μὲ τὰ ὅπλα στὰ χέρια καὶ τὸ νὰ κάνουμε θαύματα ἢ νὰ ἀναστήσουμε νεκρούς.

Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες

Στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Romfea.gr μίλησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, με αφορμή το ζήτημα της ονομασίας του κρατιδίου των Σκοπίων.

Ο Σεβασμιώτατος έστειλε ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, τονίζοντας ότι το εν λόγω κρατίδιο στηρίζει το ιδεολόγημά του, σε ψευδή ιστορικά στοιχεία.

Επίσης ο Μητροπολίτης Πειραιώς κάνει λόγο για παραχάραξη της ιστορίας, και οποιαδήποτε συζήτηση περί ονομασίας είναι ανόητη και ανωφελής.

"Το θέμα της Μακεδονίας δεν είναι μόνο το όνομα, το θέμα της Μακεδονίας είναι ο αλυτρωτισμός των Σκοπιανών, είναι η εθνικότητα και βέβαια η γλώσσα" τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Σεραφείμ.

Επίσης ο Σεβασμιώτατος πρόσθεσε: "Οι άνθρωποι αυτοί έχουν κατασκευάσει ένα ιδεολόγημα που στηρίζεται σε ψευδή ιστορικά στοιχεία, διότι είναι σλαβικό φύλο που ήρθε στην περιοχή των Βαλκανίων τον 6ο - 7ο μ.χ. αιώνα, δηλαδή χίλια χρόνια σχεδόν μετά τον Μέγα Αλέξανδρο."

"Έχουν κατασκευάσει μία ψευδή ιστορία, εμφανιζόμενοι ως δήθεν οι μόνοι διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά και ως οι μόνοι κληρονόμοι της μακεδονικής ιστορίας και του δήθεν ανύπαρκτου Μακεδονικού έθνους" υπογράμμισε ο Μητροπολίτης Πειραιώς.

Σε άλλο σημείο ο κ. Σεραφείμ τόνισε: "Χωρίς την απεμπόληση του αλυτρωτισμού που περιέχεται στο σύνταγμα τους, στην ψευδή εθνικότητα τους και την κατασκευασμένη γλώσσα τους, οποιαδήποτε συζήτηση για την ονομασία του ψευδοκρατιδίου αυτού, είναι και ανόητη και ανωφελής για την επίλυση του μεγάλου αυτού ζητήματος, αλλά και παραχάραξη της ιστορίας μας και καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του λαού μας".

Σε ερώτηση ποια η στάση της Εκκλησίας την επόμενη ημέρα, εάν η Κυβέρνηση συμπεριλάβει τον όρο Μακεδονία στην ονομασία του κρατιδίου, ο Μητροπολίτης Πειραιώς ανέφερε: "Εάν η κυβέρνηση χωρίς την επίλυση του αλυτρωτισμού και χωρίς την αντιμετώπιση των πολλών προβλημάτων, που εμπεριέχει ο αλυτρωτισμός, διότι αυτοί πρέπει να αλλάξουν το σύνταγμα τους, ταυτόχρονα να πάψουν να εμφανίζουν χάρτες όπου εμφανίζουν την Ελληνική Μακεδονία ως δήθεν αλύτρωτη περιοχή την οποία κατέχουν οι Έλληνες κατακτητές, είναι η περίφημη Μακεδονία του Αιγαίου όπως την λένε.

Επίσης να διδάσκουν στα παιδιά τους, στα σχολεία ότι η Ελλάδα κατέχει παράνομα δικό τους ζωτικό χώρο, του δήθεν ανύπαρκτου Μακεδονικού έθνους όπως το λένε, θα έχει διαπράξει δυστυχώς μία τεράστια Εθνική προδοσία."

Κλείνοντας ο Μητροπολίτης Πειραιώς έριξε τα βέλη του κατά της Κυβέρνησης, με αφορμή το πολυνομοσχέδιο που έρχεται προς ψήφιση την Δευτέρα στην Βουλή.

"Η Πειραϊκή Εκκλησία από προχθές μεταδίδει ένα μήνυμα για την απαράδεκτη και φασιστίζουσα και σταλινικού περιεχομένου απόφαση της Κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. στο άρθρο 220 του πολυνομοσχεδίου που έχει κατατεθεί στη Βουλή, προς ψήφιση με την μορφή κατεπείγοντος και θα ψηφιστεί τη Δευτέρα" - τόνισε ο Μητροπολίτης Πειραιώς για το θέμα του ραδιοφωνικού σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως.

Επίσης ο Σεβασμιώτατος πρόσθεσε ότι "με τον τρόπο αυτό αποκλείουν από τις ραδιοφωνικές συχνότητες τα εκκλησιαστικά ραδιόφωνα, ώστε να μη δώσει πλέον άδεια λειτουργίας. Αυτό σημαίνει ότι θα σιγήσει η εκκλησιαστική ερτζιανή ενημέρωση, και αυτός ο πολύτιμος βοηθός της Εκκλησίας στο έργο του ευαγγελισμού του λαού μας, και δεν θα είναι πλέον πρόσφορο μέσον για την επιτέλεση του έργου μας".

"Αυτό αποτελεί μία καταστρατήγηση της θρησκευτικής ελευθερίας μας, είναι μία καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βέβαια αυτό δεν μπορεί να μείνει στη διάθεση των κυβερνώντων. Η Εκκλησία πρέπει να αντιδράσει γιατί πλέον είναι η ώρα μηδέν" συμπλήρωσε χαρακτηριστικά ο κ. Σεραφείμ.

Κλείνοντας ο Ιεράρχης τόνισε "Εάν αυτό πραγματωθεί και υλοποιηθεί, η Εκκλησία οφείλει να κηρύξει Αυτήν εν διωγμώ και να πάψει οποιαδήποτε σχέση με την άθλια, αντίχριστη και πολέμια της πίστεως Πολιτεία".

Πηγή: Ρομφαία, Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Εξέχουσα συνεργάτης του οργάνου της Ντεγκωλικής Αριστεράς στη Γαλλία, η Karine Bechet-Golovko παρουσιάζει εδώ τον (αποκρυπτόμενο στην Ελλάδα) βαθύτατο διχασμό της καλούμενης «Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης», σε δύο ολοένα εχθρικότερα στρατόπεδα, των οποίων η ουσιαστικά αγεφύρωτη διαφορά -πίσω από το μεταναστευτικό- αφορά την εθνική κυριαρχία ή την εξάλειψη του έθνους-κράτους, που αποτελεί τον πραγματικό στόχο των «εγκεφάλων» της «Ευρωπαϊκής ενοποίησης». Το άρθρο  βοηθεί τον Έλληνα αναγνώστη στην σωστήν ανάγνωση των οιωνών γ’ αυτήν την «Ευρωπαϊκή ΄Ενωση».

Η όξυνση της διένεξης μεταξύ των χωρών της ανατολικής Ευρώπης και της Ε.Ε. αποκαλύπτει γυμνό το λεγόμενο «ευρωπαϊκό σχέδιο», ως όργανο για την παγκοσμιοποίηση, την κατάλυση του έθνους-κράτους και την πολιτική εξαφάνιση των χωρών της Δυτικής Ευρώπης.

Ο Βίκτωρ Όρμπαν μόλις έβαλε τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, που αποτυγχάνει να συγκαλύψει ένα οικουμενικό όραμα στρεφόμενο εναντίον του κράτους: Η μαζική μετανάστευση που εισβάλει στην Ε.Ε. δεν έχει καμιά σχέση με το πρόβλημα των προσφύγων και την υποχρέωση προστασίας ανθρώπων που κινδυνεύουν, πρόκειται για άτομα που μεταναστεύουν για λόγους οικονομικούς. Κα οι Ούγγροι δεν θέλουν αυτήν την μαζική μετανάστευση.
«Μπορώ να μιλήσω μόνο για τον ουγγρικό λαό και οι Ούγγροι δεν θέλουν οποιαδήποτε μετανάστευση,» δήλωσε ο ΄Ορμπαν. «Κατά την δική μου αντίληψη δεν μπορεί ο λαός να έχει μιαν συγκεκριμένη βούληση, σε ένα θέμα θεμελιώδες, και η κυβέρνηση να μην συμμορφώνεται.» Οι περισσότεροι πρόσφυγες έρχονται στην Ευρώπη όχι για να διαφύγουν συνθήκες κινδύνου για την ζωή τους, αλλά σε αναζήτηση καλύτερων οικονομικών ευκαιριών, λέει ο Ορμπάν. «Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να θεωρούνται πρόσφυγες αλλά μάλλον «Μουσουλμάνοι εισβολείς».

Ο Ορμπάν  και η Ουγγαρία δεν είναι μόνοι στην υποστήριξη αυτή της τοποθέτησης, λογικά καθόλου αβάσιμης, που αξιώνει να μην ξεχνούμε την διαφορά ανάμεσα στους πρόσφυγες και τους οικονομικούς μετανάστες. Διαφορά που η Ε.Ε. επιχειρεί με κάθε τρόπο να συγκαλύψει με τον γενικευτικόν όρο «απόδημοι». Η Τσεχική Δημοκρατία και η Πολωνία είναι αλληλέγγυες στην ίδια θέση προάσπισης της εθνικής κυριαρχίας. Και ο εντελώς νέος πρωθυπουργός της Πολωνίας επανέλαβε πως η χώρα του αρνείται να δεχτεί πρόσωπα προερχόμενα από την Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Η απάντηση της Ε.Ε. είναι κατηγορηματική: Δεν έχετε το δικαίωμα επιλογής. Θα πρέπει να πληρώσετε με την σειρά σας. Υπό το προκάλυμμα της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, που πλήρωσαν τον «εκδημοκρατισμό» αυτών των χωρών για να προβάλλουν την βιτρίνα του αποσοβιετισμού τους, ζητούν τώρα την αποπληρωμή. Και οι χώρες αυτές παραπέμπονται στην «δικαιοσύνη» της Ε.Ε., η οποία πήρε φυσικά το μέρος των Αρχών της ΕΕ, εναντίον των τριών χωρών (οποία έκπληξη, εκ μέρους μιας δικαιοσύνης τόσο ανεξάρτητης!)Δεν πρόκειται στην πραγματικότητα παρά για έναν εκβιασμό της χυδαιότερης μορφής, μια τεχνική μαφιόζικης μεθοδολογίας.

Οι συζητήσεις βρίσκονται σε νεκρό σημείο. Οι χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης αρνούνται να συζητήσουν για ποσοστά προσφύγων όσο η Ευρώπη δεν έχει ασφαλίσει τα εξωτερικά σύνορά της. Η Ουγγαρία και οι σύμμαχοί της δέχονται να συζητήσουν για μιαν ανθρωπιστική και τεχνική βοήθεια στις χώρες της πρώτης γραμμής, αλλά τίποτα περισσότερο, κάτι που κρίνεται απαράδεκτο από την Ρώμη και το Βερολίνο. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε μια προσπάθεια άρσεως του αδιεξόδου, προτάθηκε να καταργηθεί το πρόστιμο των 250.000 ευρώ, αλλά να συσχετιστεί η αλληλεγγύη με το δικαίωμα πρόσβασης στα ταμεία Διαρθρωτικό και Επενδύσεων.

Η απειλή είναι σοβαρή: « Η Ε.Ε. δεν είναι μόνο για να εξασφαλίζει την χρηματοδότηση και την ασφάλεια, προϋποθέτει επίσης τον καταμερισμό των ευθυνών και την αλληλεγγύη». Πολλοί θεωρούν ότι αυτή η ιδιαίτερα κρίσιμη συζήτηση αφορά την ίδια την ουσία του ευρωπαϊκού σχεδίου και του αντικειμενικού σκοπού του, της αλληλεγγύης. «Αλληλεγγύη έναντι αλληλεγγύης: η επιλογή θα είναι δύσκολη» στενάζει ένας διπλωμάτης ιδρυτικής χώρας. Πράγματι, η Πολωνία εισπράττει 10 δις ευρώ ετησίως από Ταμείο Συνοχής και τα ποσά από τα ταμεία Διαρθρωτικό και Επενδύσεων αντιπροσωπεύουν το 3% του ακαθάριστου εσωτερικού προϊόντος της Ουγγαρίας.

Το «ευρωπαϊκό σχέδιο» αποκτά μαφιόζικα χαρακτηριστικά, ελάχιστα μεταμφιεσμένα. Οι Δυτικές Χώρες έχουν ολοκληρωτικά εγκαταλείψει και την ιδέα του εθνικού συμφέροντος, ακόμη και όταν αυτό οδηγεί στο πολιτικό ναυάγιο, όπως στην περίπτωση της Α. Μέρκελ. Δεν μπορούν πια, δεν θέλουν πια, η απλώς φοβούνται; Γεγονός παραμένει ότι έχουν καταστεί πολιτικά ανύπαρκτες. Οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης, που μπήκαν στην «ευρωπαϊκή οικογένεια» νομίζοντας πως μπορούν να ξαναβρούν την κυριαρχία τους, ξαναβρίσκονται απέναντι στην εκμετάλλευση, στην ρητορική του προαγωγού: τσέπωσες τα φράγκα, τώρα ξάπλωνε…

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Ομιλία με θέμα «Τα Νέα Θρησκευτικά στο Νέο Σχολείο» πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 14 Ιανουαρίου, στην κατάμεστη αίθουσα του Χώρου Τεχνών Δήμου Βέροιας.

Η εκδήλωση που διοργανώθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας και την Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων Α’ βαθμιας Εκπαίδευσης Βέροιας, σε συνεργασία με την Ένωση Θεολόγων Νομού Ημαθίας, την Ενωμένη Ρωμιοσύνη, τον Σύλλογο Πολυτέκνων Βέροιας, με την στήριξη Μορφωτικών, Πολιτιστικών και Αθλητικών Συλλόγων του Ν. Ημαθίας, είχε ως σκοπό να συζητηθούν και να αποφασιστούν τρόποι δράσης και υπεράσπισης της Ελληνικής και ορθόδοξης παιδείας, της πίστης και της πατρίδας των παιδιών μας.

Την εκδήλωση παρουσίασε και συντόνισε το μέλος της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων Α’ βαθμιας Εκπαίδευσης Βέροιας, Δέσποινα Σαρηγιαννίδου.

«Πρόκειται για μία σύναξη προβληματισμού και διαμαρτυρίας για την κατάσταση στον χώρο της παιδείας, προκειμένου να ακτινογραφήσουμε τα προβλήματα και να καταλήξουμε σε συμπεράσματα. Σύμφωνα με το ιερό δικαίωμα που έχουμε ως γονείς και Έλληνες πολίτες, να συζητήσουμε τις εξελίξεις που αφορούν τις αντισυνταγματικές και σκόπιμες αποφάσεις της κυβέρνησης να μεταλλάξει το μάθημα των θρησκευτικών σε μάθημα προπαγάνδας από θρησκευτικές κλείσεις των μαθητών, με σκοπό να τα απομακρύνει από την Ελληνορθόδοξη παράδοση. Το μάθημα αυτό δεν έχει καμία σχέση με την Ελληνορθόδοξη πίστη, αλλά ούτε και με τον Ελληνικό μας πολιτισμό… Τα παιδιά μας είναι το παρόν και μέλλον των Ελλήνων… Εμείς ως Έλληνες, Ορθόδοξοι πολίτες ήρθε η ώρα να δράσουμε συντονισμένα και να πάρουμε την ευθύνη στα χέρια μας. Ήρθε η ώρα των γονέων…», είπε μεταξύ άλλων.

Την εκδήλωση ευλόγησε ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμον ο οποίος χαιρέτησε την εκδήλωση και μίλησε για το μείζον και σοβαρό θέμα των θρησκευτικών, λέγοντας πως δεν πρέπει να γίνονται αλλαγές σκόπιμα. «Η Εκκλησία αντιδρά γιατί έχει χρέος και ευθύνη στον λαό του Θεού, στην πατρίδα, στους μαθητές. Επιδιώκει να ευαισθητοποιήσει τους πάντες και να ακουστεί από το Υπουργείο Παιδείας και να αποσύρουν τις αλλαγές…» Κλείνοντας μίλησε συγκινημένος για ακόμη ένα κρίσιμο θέμα. Για το θέμα της ονομασίας της Μακεδονίας. «Η Εκκλησία και ο λαός του Θεού καλούμαστε να υπερασπιστούμε ένα εθνικό κι εκκλησιαστικό θέμα, που αφορά την ταυτότητά μας, την ιστορία μας, την πατρίδα και την ύπαρξή μας. Να διακηρύξουμε ότι δεν είναι δυνατόν να παραχωρήσουμε το όνομα Μακεδονία, γιατί η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική, είναι ορθόδοξη και δική μας!»

Στην συνέχεια χαιρετισμό απεύθυνε ο Πρόεδρος της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων Α’ βαθμιας Εκπαίδευσης Βέροιας, Κωνσταντίνος Δούκας. Ο κ. Δούκας είπε η ότι ομιλία έχει ως στόχο την ενημέρωση των γονέων. Μίλησε για τους στόχους της Ένωσης και παρουσίασε το ΔΣ της, το οποίο αποτελείτε από τους Γαβρά Μερόπη, Καραλή Καλούδα, Σαρηγιαννίδου Δέσποινα, Μαργαρίτη Δέσποινα, Τσέγκου Βάγια και Ελευθεριάδη Βασίλη.

Ο Πρόεδρος της Ένωσης Θεολόγων Ημαθίας, Ευθύμης Χωματάς, στην συνέχεια είπε «Η κυβέρνηση επιδιώκει τον αφελληνισμό των παιδιών μας… Τα νέα προγράμματα σπουδών φέρνουν τη σύγχυση στα παιδιά, τους δασκάλους και τους Θεολόγους… Τα παιδιά ανήκουν στους γονείς τους. Αυτοί πρέπει να αντιδράσουν. Είναι η ώρα των γονέων. Είναι ώρα εγρήγορσης, καιρός Ελληνορθόδοξης αφύπνισης… Εάν δεχθούμε την πανθρησκεία οδηγούμαστε στην αθεΐα. Εκεί οδηγούνται τα παιδιά μας…».

Στη συνέχεια ο εκπρόσωπος της Ενωμένης Ρωμιοσύνης Βέροιας, Ιωάννης Κοτσάμπασης απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό, μιλώντας για τους σκοπούς της Ενωμένης Ρωμιοσύνης και για τον κοινό αγώνα των επιθέσεων που δέχεται η ορθοδοξία.

Επίσης ανέφερε ότι επρόκειτο να πραγματοποιηθούν σύντομα δύο εκδηλώσεις που διοργανώνει η Ενωμένη Ρωμιοσύνη. Στην πρώτη θα μιλήσει η Μαρία Μαντουβάλου, Καθηγήτρια Φιλοσοφικής Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα «Η παιδεία των τριών Ιεραρχών και η παιδεία στην Ελλάδα σήμερα, ενώ στην δεύτερη ο π. Επιφάνειος Χατζηγιάνγκος Αρχιμανδρίτης Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, που ως Φυσικός θα αναπτύξει το θέμα «Η παρουσία του Θεού μέσα στο σύμπαν».

Ο Θεόφιλος Παπαδόπουλος εκ μέρους της συντονιστικής επιτροπής για το συλλαλητήριο για την Μακεδονία ενημέρωσε τους παρευρισκόμενους ότι το συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί στις 21 Ιανουαρίου 2018 και ώρα 14.00, στον Λευκό Πύργο. Τέλος, απηύθυνε κάλεσμα σε γονείς, μαθητές και σχολεία να παρευρεθούν όλοι κρατώντας ελληνικές σημαίες και λάβαρα της Μακεδονίας.

Τον λόγο πήρε ο πρώτος ομιλητής, ο Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Η θεολογικοπνευματική διάσταση των αλλαγών της πολιτείας στην παιδεία και στην κοινωνία». Ο κ. Ρεράκης είπε «Δηλώνουμε την αντίθεσή μας στα νέα πολυθρησκειακά προγράμματα σπουδών. Είμαστε αντίθετοι στην διάδοση της πολυθρησκείας και πολυθεΐας στην Ελλάδα, μέσω του σχολείου και των νέων φακέλων Θρησκευτικών. Απαιτούμε νέα προγράμματα σπουδών και νέα βιβλία που απηχούν την εκκλησιαστική μας διδασκαλία… Το μάθημα των Θρησκευτικών δεν είναι ορθόδοξο. Δεν είναι κατάλληλο για τους μαθητές. Γιατί προκαλεί θρησκευτική σύγχυση, μολύνει και διαστρεβλώνεται η χριστιανική συνείδηση των παιδιών μας. Ξεριζώνεται η χριστιανική τους πίστη... Πρόκειται για μεθοδευμένη αλλοίωση μέσω της παραπλάνησης….  Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ένα τέχνασμα. Να υπάρχει μία θρησκεία για όλους τους μαθητές, δηλαδή για κανέναν μαθητή. Επιθυμεί την κατάργηση του χριστιανισμού και όλων των θρησκειών...». (Δείτε ένα απόσπασμα από την ομιλία του στο βίντεο).

Την σκυτάλη πήρε η Σχολική Χορωδίας της Ένωσης Α’ θμιας Εκπαίδευσης Δήμου Βέροιας, υπό τη διεύθυνση της Ελένης Αναγνώστου. Συνόδεψε ο Βαρύτονος – Σολίστ, Γιώργος Κυρόπουλος.

Ακολούθησε ο Θεολόγος Μέσης Εκπαίδευσης Λάρισας, Θεόδωρος Κουτσιώρας, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Φάκελοι θρησκευτικών Δημοτικού – Γυμνασίου – Λυκείου. Τι δεν γνωρίζουμε». Ο κ. Κουτσιώρας είπε «Η κυβέρνηση άλλαξε το βιβλίο των Θρησκευτικών, χωρίς να ενημερώσει τον Ελληνικό λαό. Άλλαξε τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τους κείμενους νόμους. Η άθεη κυβέρνηση προσπαθεί να ξεριζώσει από τα Ελληνόπουλα τα ορθόδοξα βιώματά τους, με πρόσχημα ότι διδάσκει ορθοδοξία… Οι χιλιάδες επιστροφές βιβλίων στις Διευθύνσεις και το Υπουργείο, ως πρώτο βήμα αντίστασης γονιών είναι ανεπανάληπτο φαινόμενο. Οι φάκελοι Θρησκευτικών απαξιώνουν την ορθόδοξη πίστη, αποχαρακτηρίζουν τις αιρέσεις εξισώνουν την αποκάλυψη του Ιησού με παγανιστικές και θρησκευτικές αντιλήψεις. Ανακατεύουν την αλήθεια με το ψέμα και προωθούν την παγκοσμιοποίηση και τον οικουμενισμό. Προκαλώντας σύγχυση στους ανυποψίαστους ορθόδοξους μαθητές… οφείλουμε να γίνουμε ασπίδα των παιδιών μας. Διεκδικούμε το αυτονόητο. Διεκδικούμε το αναφαίρετο δικαίωμα να διδάσκονται τα παιδιά μας την πίστη των πατέρων μας, των Αγίων μας. Να διδάσκονται ανόθευτα τη διδασκαλία του Χριστού μας». Στο τέλος, ανέφερε ενδεικτικά παραδείγματα από τα βιβλία του δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου. (Δείτε ένα απόσπασμα από την ομιλία του στο βίντεο).

Έπειτα απαντήθηκαν ερωτήματα του κοινού.

Κλείνοντας, η κα Σαρηγιαννίδου διάβασε το ψήφισμα την Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων Α’ βαθμιας Εκπαίδευσης Βέροιας για το μάθημα των Θρησκευτικών, όπου εγκρίθηκε από όλους.

Ακούστε το ψήφισμα: 

Τέλος, οι όλοι οι παρευρισκόμενοι τραγούδησαν το «Μακεδονία ξακουστή» κι έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο.
 

Πηγη: Πληροφοριοδότης, Ακτίνες

Όλα αυτά, για να πάρει την κυβέρνηση ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης - Δείτε αναλυτικά τη λίστα των επιχειρήσεων όπως περιλαμβάνεται στο πολυνομοσχέδιο.

Στη δικαιοδοσία του Υπερταμείου περνούν τη Δευτέρα 14 ΔΕΚΟ - Αν δεν πετύχει η εξυγίανσή τους, οι ΔΕΚΟ θα βγουν στο σφυρί - Το ελεγχόμενο από τους δανειστές Υπερταμείο γίνεται ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας με 40.000 εργαζόμενους.

Τη νέα δομή για το Υπερταμείο, με ανατροπή του υπάρχοντος σχεδιασμού, επιβεβαίωσε το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης σε συνέχεια ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στο ΘΕΜΑ τον Δεκέμβριο.

Με βάση τα νέα δεδομένα, την Δευτέρα οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας θα κληθούν να εγκρίνουν -κατά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου- τη μεταβίβαση 14 ΔΕΚΟ απευθείας στο Υπερταμείο και όχι στην προβλεπόμενη υπομονάδα για τις ΔΕΚΟ, την ΕΔΗΣ, η οποία τελικά δεν θα δημιουργηθεί. Ανάμεσα τους ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ και ΔΕΗ, επιχειρήσεις με υψηλό συμβολισμό για τον ΣΥΡΙΖΑ τα χρόνια της αντιπολίτευσης.

Σκοπός του Υπερταμείου είναι να προσπαθήσει να εξυγιάνει τις ελλειμματικές ΔΕΚΟ, να αξιολογήσει τις (εν πολλοίς κομματικά διορισμένες) διοικήσεις και μόνο αν δεν προκύψει αποτέλεσμα να τις πουλήσει. Αυτός είναι άλλωστε και ο κανονισμός με τον οποίο λειτουργεί το Υπερταμείο που αποφασίστηκε να συσταθεί κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης στις 12 Ιουλίου του 2015.

H εξέλιξη προοιωνίζεται αλλαγές (όχι απαραίτητα αρνητικές) για τους περίπου 40.000 εργαζόμενους που απασχολούνται στις εν λόγω ΔΕΚΟ, οι οποίες με βάση τις νόρμες του Υπερταμείου θα πρέπει να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και σύμφωνα με τον κώδικα ορθής πρακτικής του ΟΟΣΑ. Σε κάθε περίπτωση οι διοικήσεις θα αξιολογηθούν και θα παραμείνουν μόνο όσοι περάσουν την αξιολόγηση.

Από την Δευτέρα το βράδυ, το Υπερταμείο, το οποίο ελέγχεται από τους Θεσμούς μέσω του εποπτικού συμβουλίου, αναμένεται να γίνει και τυπικά ο μεγαλύτερος «εργοδότης» της χώρας με στόχο τη συνολική εξυγίανση του κεφαλαίου ΔΕΚΟ το οποίο κόστισε στους φορολογούμενους τις τελευταίες δεκαετίες. Σε επόμενη φάση αναμένεται να περάσει σε αυτό και μια νέα λίστα εταιρειών.

Βεβαίως, εκτός από ελλειμματικές ΔΕΚΟ περνάνε στο Υπερταμείο και επιχειρήσεις με υψηλή προστιθέμενη αξία που λειτουργούν ήδη με σύγχρονες και ορθολογικές μεθόδους και οι οποίες αναμένεται να ενισχυθούν έτι περαιτέρω.
Αναλυτικά, στο Υπερταμείο περνούν τα ακόλουθα μερίδια του ελληνικού Δημοσίου:

- ΔΕΗ, 18.000 εργαζόμενοι, στο Υπερταμείο περνάει το 34% της ΔΕΗ (το 17% παραμένει στο το ΤΑΙΠΕΔ και οδεύει προς πώληση).

- Το 50,3% της ΕΥΔΑΠ

- Το 51% της ΕΥΑΘ

- Τα ΕΛΤΑ

- Οι αστικές συγκοινωνίες: ΟΑΣΑ και οι θυγατρικές ΣΤΑΣΥ και ΟΣΥ

- Το 25% του Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών

- Ο Οργανισμός Κεντρικών Αγορών και Αλιείας

- Η Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης

- Η ΔΕΘ-HELEXPO

- Τα Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών (μειοψηφικό ποσοστό)

- Οι Ελληνικές Αλυκές

- Η ΕΤΒΑ - ΒΙΠΕ

- Η Ανώνυμη Εταιρεία Διώρυγας Κορίνθου

- Το ΟΑΚΑ

Εκτός βγήκαν τελικά η Αττικό Μετρό και οι Κτιριακές Υποδομές, ενώ ο ΟΣΕ και η ΕΛΒΟ αναμένεται να ενταχθούν σε επόμενη φάση. Για την ΕΑΒ θα προηγηθεί αξιολόγηση ώστε να διαπιστωθεί το αν πλήττεται η αμυντική ικανότητα της χώρας.
Το Υπερταμείο ελέγχεται από τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς μέσω του πενταμελούς εποπτικού συμβουλίου. Με βάση τον ισχύοντα νόμο οι Θεσμοί έχουν την απόλυτη πλειοψηφία στο εποπτικό συμβούλιο του Υπερταμείου (με τρία μέλη έναντι δύο Ελλήνων) ενώ πρόεδρός του εν λόγω συμβουλίου είναι ο Γάλλος Ζακ Λε Παπ.

Πηγή: Πρώτο Θέμα, Ινφογνώμων Πολιτικά

Ἕνα μυστικὸ τηλεφώνημα ἀποκάλυψε τεχνητὲς ἀμβλώσεις στὴν πρωτεύουσα τοῦ ἔθνους γιὰ ὑγιῆ μωρὰ ἡλικίας  26 ἑβδομάδων. Οἱ ὁμάδες «ὑπὲρ τῆς ζωῆς» ἀποκαλύπτουν κλήσεις ἀπὸ κέντρα ἀμβλώσεων πού δείχνουν ὅτι τὰ κέντρα-ἐπιχειρήσεις ἔκτρωσης ἐπιθυμοῦν περισσότερο νὰ θανατώσουν τὰ ὑγιῆ μωρά τούς τελευταίους μῆνες τῆς ἐγκυμοσύνης, γιὰ κανένα λόγο. Ἕνα κοινὸ ἐπιχείρημα ὑπὲρ τῆς ἄμβλωσης καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς τελευταίους μῆνες εἶναι ὅτι τέτοιες ἀμβλώσεις εἶναι ἀπαραίτητες λόγω τῆς "ὑγείας" τῆς μητέρας ἢ τοῦ μωροῦ ποὺ παρουσιάζει πιθανὸ γενετικὸ ἐλάττωμα ἢ ἀναπηρία. Ἕνας ὑπάλληλος στὴν κλινικὴ Surgi τῆς Οὐάσιγκτον εἶπε σὲ μία καλοῦσα ὡς ἔγκυο μητέρα ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ ἀφαιρέσει τὸ μωρό της στὶς 26 ἑβδομάδες ἔναντι $ 6,200 ἢ στὶς 27 ἑβδομάδες γιὰ $ 7,200. Ὁ ἐργαζόμενος στὴν κλινικὴ ἐνημέρωσε τὴν καλοῦσα ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ ἔρθει γιὰ τὴν ἄμβλωση ἀπὸ τὴν ἑπόμενη μέρα. 

Ἡ κλινικὴ Surgi τῆς Οὐάσιγκτον βρίσκεται στὴν πολυσύχναστη περιοχὴ Foggy Bottom τοῦ D.C. κοντὰ στὸ Πανεπιστήμιο George Washington. «Ἐδῶ στὴν πρωτεύουσα τοῦ ἔθνους μας, ὅπως καὶ σὲ ἄλλες πόλεις, ὑγιῆ μωρὰ ὑγειῶν μητέρων θανατώνονται σὲ τόσο προχωρημένα στάδια ὅπου μποροῦν σίγουρα νὰ ἐπιβιώσουν ἔξω ἀπὸ τὴ μήτρα», δήλωσε ὁ καθολικὸς ἱερὲς Frank Pavone, Ἐθνικὸς Διευθυντὴς τῶν Ἱερέων ποὺ ὑποστηρίζουν τὸ δικαίωμα γιὰ τὴ Ζωή. "Ἡ κλινικὴ Surgi τῆς Οὐάσιγκτον ἐκτελεῖ ἀμβλώσεις σὲ ὑγιεῖς γυναῖκες ποὺ κυοφοροῦν ὑγιῆ μωρὰ χωρὶς ἐρωτήσεις", δήλωσε ὁ Tara Shaver ἀπὸ τὸ σύλλογο Abortion Free New Mexico. "Τώρα εἶναι ἡ στιγμὴ γιὰ τὸ Κογκρέσο νὰ ἐνεργήσει γρήγορα γιὰ νὰ τερματίσει αὐτὴ τὴ μάστιγα τῆς ἄμβλωσης σὲ τόσο προχωρημένο στάδιο".

Ἡ συγκεκριμένη κλινική τῆς Οὐάσιγκτον Surgi παρουσιάστηκε στὴν σειρὰ Inhuman τῆς ἐταιρίας παραγωγῶν Live Action σχετικὰ μὲ τὶς ἀμβλώσεις. Κρυφὴ βιντεοσκόπηση ἀποκάλυψε ὅτι, ὁ Cesare Santangelo, ἀρνήθηκε τὴν ἰατρικὴ περίθαλψη στὴν περίπτωση ποὺ κάποιο βρέφος ἐπιζήσει μίας ἀποτυχημένης ἔκτρωσης.

Οἱ κριτικὲς στὴ μηχανὴ ἀναζήτησης google ἀποδεικνύουν ὅτι πολλὲς μητέρες ποὺ πραγματοποίησαν ἔκτρωση στὴ συγκεκριμένη κλινικὴ εἶχαν κακὴ ἐμπειρία. «Χειρότερη κλινική», γράφτηκε τὸ 2011. «Πρόκειται γιὰ μία ὑπερπληθυσμιακὴ ἀγορὰ κρέατος μὲ ἀπαρχαιωμένο, βρώμικο ἐξοπλισμὸ καὶ ἀνεπαρκὲς προσωπικό. Ἂν κάτι πάει στραβὰ δὲν ὑπάρχει ἀρκετὸ προσωπικὸ γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ ζήτημα», ἔγραψε ὁ ἀνώνυμος χρήστης τοῦ Google.

Ἀκοῦστε στὸ παρακάτω βίντεο τὸ συγκεκριμένο τηλεφώνημα: 

Δεῖτε ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν παρουσίαση καὶ τὸ κρυφὸ βίντεο τῆς συνομιλίας:

Πηγή: Life Site News, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Την Κυριακήν 26 Νοεμβρίου 2017, η ωριαία τηλεοπτική εκπομπή του Κρήτη ΤV με τίτλον «Ορθόδοξος Λόγος», την οποίαν παρουσιάζει ο κ. Ιωάννης Λίλης, Καθηγητής Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης, ησχολήθη με τον χαρακτήρα του νέου μαθήματος των Θρησκευτικών. Εις την εκπομπήν συμμετείχεν ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος, ο οποίος προέβη εις βαρυσημάντους παρεμβάσεις σχετικώς με το φλέγον ζήτημα.

Αρχικώς ετέθη το ερώτημα ποίος ήτο ο χαρακτήρ του μαθήματος μέχρι προ τινος και ο προσκεκλημένος π. Κ. Δοξαστάκης απήντησεν ότι ήτο ομολογιακόν με τον Σεβ. Κρήτης να συμπληρώνη: «Παραδοσιακό. Αυτό που ήταν η Παράδοσή μας. Αυτό που ήμασταν εμείς». Συνεχίζων ο π. Κωνσταντί­νος είπε ότι το μάθημα κατήντησε «πανθρησκειακό. Μέσα στα βιβλία υπάρχουν όλες οι θρησκείες του κόσμου» με τον Αρχιεπίσκοπον να υπογραμμίζη «χωρίς λόγο». «Είναι ανησυχητικό αυτό που συμβαίνει», είπεν ο ιερεύς και ο Αρχιεπίσκοπος απευθυνόμενος προς αυτόν ετόνισεν «ανησυχητικόν η και απαράδεκτον; Απαράδεκτον! Δεν είμαστε αυτοί που είμαστε; Θα χάσουμε την ταυτότητά μας;». Ο θεολόγος-εκπαιδευτικός κ. Εμμανουήλ Ρουσάκης ανέφερε σχετικώς με τας άλλας θρησκείας την ρήσιν του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου ότι «το πνεύμα το Ορθόδοξον είναι το αληθές», ενώ τα άλλα πνεύματα είναι «πνεύματα πλάνης» και ο Σεβ. Ειρηναίος επανέλαβεν εντυπωσιασμένος την φράσιν «πνεύματα πλάνης! Πώπω!». Παρούσα εκπαιδευτικός ερωτήθη από τον Σεβασμιώτατον ποία είναι η γνώμη των μαθητών δια το νέον μάθημα και εκείνη απήντησεν ότι τους προκαλεί σύγχυσιν, «ενώ γνωρίζουμε ότι έχουν το περιθώριον μετά το Λύκειον να διαλέξουν», με τον κ. Ειρηναίον να σχολιάζη «πολύ σωστά». Αναφερόμενος εις την ελευθερίαν των μαθητών ο Αρχιεπίσκοπος επεσήμανεν ότι οφείλουν να μάθουν «όχι μόνο τι θέλουν αλλά και το τι είναι το σωστό. Πως να μάθουν τα παιδιά μας την αλήθεια, αν πρώτα δεν ξεκαθαρίσουμε αυτό, εκείνο κ.λπ.».

Η εκπομπή συνέχισε με ζωντανήν σύνδεσιν με τον Καθηγητήν της Παιδαγωγικής εις την Θεολογικήν Σχολήν Θεσσαλονίκης και νεοεκλεγέντα Πρόεδρον της ΠΕΘ κ. Ηρακλήν Ρεράκην, ο οποίος ανέπτυξε τους λόγους δια τους οποίους το νέο μάθημα είναι αντιπαιδαγωγικόν. Ερωτών τον Σεβασμιώτατον αν συμφωνή, εκείνος απήντησεν «όχι μόνον συμφωνώ, αλλά υπέρ συμφωνώ με όσα είπε ο εκλεκτός καθηγητής, διότι νομίζω ότι είναι σαφέστατα και ορθότατα και θεολογικά και παιδαγωγικά. Ελέχθη προηγουμένως τι θα μάθη το παιδί. Είναι σημαντικόν το τι θα μάθη, αλλά σημαντικώτερον είναι το τι είναι. Τι είναι το παιδί μας (δηλ. ότι είναι μέσα στην Ορθόδοξη Παράδοση). Να αποκτήση το παιδί μία ταυτότητα αληθινή, δική του και όχι βουδιστική η οποιαδήποτε άλλη». Ο κ. Ρεράκης επεσήμανεν ότι αυτό γράφεται και εις το Σύνταγμα, δηλ. να μορφωθή το παιδί συμφώνως προς την ταυτότητα που έχει, με τον Σεβασμιώτατον να υποσημειώνη «και όχι να το παραγνωρίσουμε. Αυτό είμαστε εμείς δεν είμαστε κάτι άλλο». Εις τας αντιρρήσεις που εξέφρασεν ο κ. Καθηγητής δια το συνονθύλευμα των θρησκειών εις το Δημοτικόν ο Αρχιεπίσκοπος συνεπλήρωσεν εμφατικώς «και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο». Ο κ. Ρεράκης απαντών εις ερώτημα του συντονίζοντος κ. Ι. Λίλη πως κρίνει ότι εις το παλαιόν πρόγραμμα περιελαμβάνετο η διδασκαλία των θρησκειών εις την Β  Λυκείου, ήτο καταφατικός σχετικώς με την πρόβλεψιν γνώσεως των θρησκειών εις την Β  Λυκείου. Εις αυτό το σημείον ο Σεβασμιώτατος παρενέβη λέγων «και να προσθέσω λίγο για την ηλικία. Άλλο το παιδί που είναι στο Δημοτικό, άλλο το παιδί που είναι Γυμνάσιο και άλλο το παιδί που είναι στο Λύκειο και μάλιστα στη Β  Λυκείου. Το παιδί στη Β  Λυκείου μπορεί οπωσδήποτε να ξεκαθαρίση τα πράγματα, αλλά στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο πως;».

Ο κ. Λίλης εζήτησεν από τον Αρχιεπίσκοπον να διευκρινίση τι σημαίνει «παραδοσιακό» και εκεί­νος είπε «2.000 τόσα χρόνια έχουμε αυτήν την παράδοση, τώρα θα την εγκαταλείψουμε; Για ποιό λόγο; Για ποιό λόγο; Θα πάψουμε να είμασε αυτοί που ήμασταν για ποιό λόγο;».

Εις την συνέχειαν της εκπομπής προεβλήθησαν αποσπάσματα από τα βιβλία με τον Σεβασμιώτατον να σχολιάζη σχετικώς όσον αφορά τας περιεχομένας πληροφορίας δια τας άλλας θρησκείας: «μπορούν να τις μάθουν όταν μεγαλώσουν, αλλά Δημοτικού και Γυμνασίου;». Επιπροσθέτως απεκάλυψε  το εξής: «έχω ακούσει ότι μία δασκάλα στο Δημοτικό δεν διδάσκει την Ορθοδοξία, αλλά τις άλλες θρησκείες. Φαντασθείτε μία δασκάλα να μη δίδει στα παιδιά που διδάσκει την δική μας την πίστη, γιατί; Γιατί; Γιατί;… τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν, να βρουν τον δρόμο τους, να ξέρουν που πάνε, όχι να είναι μέσα σε ένα χάος». Ο Αρχιεπίσκοπος ερώτησεν έπειτα τον κ. Ρουσάκην ποία είναι η στάσις των παιδιών. Ο κ. Ρουσάκης απήντησεν ότι κάποια έχουν αποστασιοποιηθή και μάλιστα ότι εις το 11ον Γυμνάσιον Ηρακλείου οι μαθηταί προχώρησαν εις κατάληψιν του σχολείου, δια να διαμαρτυρηθούν. Ο Σεβασμιώτατος εσημείωσεν ότι «αυτό είναι σημαντικό, αυτό είναι σημαντικό… εάν τα παιδιά έκαναν μόνα τους τέτοια αντίδρασι αυτό είναι πολύ σημαντικό». Η παρισταμένη εκπαιδευτικός κ. Ροδούλα Ανδρουλιδάκη έθεσε το ζήτημα σχετικώς με αλλοθρήσκους, που επιθυμούν να παρακολουθούν το μάθημα. «Εγώ έχω ακούσει ότι παιδιά που δεν είναι Ορθόδοξα, που ανήκουν σε άλλες θρησκείες θέλουν να γνωρίσουν την Ορθοδοξία (με το μάθημα των θρησκευτικών από το οποίο δεν παίρνουν απαλλαγή)», είπε ο Αρχιεπίσκοπος και μετά από δύο λεπτά ανέφερε ότι «άκουσα έναν Υπουργό που είπε ότι όλους τους ανθρώπους τους θεωρώ το ίδιο και επίσης ότι είμαι άθεος, δεν λέω όνομα αλλά υπογραμμίζω το γεγονός».

Κατακλείων την εκπομπήν ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης είπε δια τον χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών συνοπτικώς τα εξής:

«Πολύ απλά θα πω: Δεν πρέπει να χάσουμε την ταυτότητά μας. Δεν πρέπει να χάσουμε αυτό που είμαστε. Σεβόμαστε τους πάντες και τα πάντα. Όλες τις θρησκείες, όλους τους ηγέτες των θρησκειών. Τα πάντα, τα πάντα σεβόμαστε. Αλλά δεν θέλουμε να διαλύσουμε την δική μας Εκκλησία. Δεν είναι σωστό. Για ποιό λόγο; Για ποιό λόγο θα ταυτίσουμε, θα ανακατέψουμε τα πάντα;

Βεβαίως, μπορούμε να το κάνουμε ως μεγάλοι. Αλλά, να δώσουμε στα παιδιά μας, να συγχύσουμε τα παιδιά μας από μικρά; Σε αυτή την κατάσταση;

Εμείς, ως μεγάλοι είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ο,τι θέλουμε. Αλλά, τα παιδιά μας να μη τους διδάξουμε αυτό που πρέπει να πιστεύουν; Αυτό που είναι; Αυτό που η Ελλάδα είναι; Αυτό που ζούμε; Αυτά να μη τα έχουμε καθόλου;».

Αμείλικτα ερωτήματα

Ποία η θέσις του Αρχιεπισκόπου Αθηνών δια τα όσα είπεν ο Αρχιεπίσκοπος της Κρήτης εφ’ όσον είναι προφανές ότι έπαψε να υφίσταται συμφωνία;

Πως ο Σεβ. Ύδρας κ. Εφραίμ ισχυρίσθη ότι ο παριστάμενος κατά την συζήτησιν εις το Υπ. Παιδείας Σεβ. Αρκαλοχωρίου συνεφώνησε πλήρως εκ μέρους της Εκκλησίας της Κρήτης;

Διατί δεν λαμβάνει δημοσίως θέσιν ο Σεβ. Αρκαλοχωρίου;

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος

Πότε θα συνέλθη η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, δια να ψηφίση δια τα νέα θρησκευτικά;

Πότε θα συνέλθη η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Κρήτης, δια να τοποθετηθή ως ολομέλεια δια τα νέα θρησκευτικά;

Πιστεύομεν ότι μετά και από αυτήν την ρητήν έκφρασιν απορρίψεως των θρησκευτικών από τον Αρχιεπίσκοπον της Κρήτης όλοι οι Σεβ. Μητροπολίται της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Κρήτης και των Δωδεκανήσων έχουν κάθε δικαίωμα και είναι απολύτως δικαιολογημένοι να λάβουν αποφάσεις επιστροφής των παρανόμων πολυθρησκευτικών φακέλων και παραλλήλως να ζητήσουν σύγκλησιν των Ιεραρχιών τους δια το ζήτημα των νέων συγκρητιστικών θρησκευτικών.

Αγαπητοί μας Αδελφοί,

Ως γνωστό τον τελευταίο καιρό ακόμη και τα Μη Κερδοσκοπικά Φιλανθρωπικά Ιδρύματα της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας πληρώνουν κανονικά το φόρο τους ως να είναι απλά φυσικά πρόσωπα χωρίς απαλλαγές και μειώσεις…

Αυτά δηλαδή που ίδρυσε η Πίστη, η Αγάπη και ο Εθελοντισμός των ανθρώπων, και δη των Χριστιανών, για να ανακουφίσουν τον ανθρώπινο σωματικό ή ψυχικό πόνο, δεν εξαιρούνται σήμερα από τον άτεγκτο νόμο της εξουθενωτικής Φορολογίας με κίνδυνο από μέρα σε μέρα να κλείσουν…

Έτσι και το Ορφανοτροφείο Θηλέων Λαμίας, που ζει και προσφέρει στην Κοινωνία από το 1944 μέχρι τις μέρες μας, και από το οποίο αποφοίτησαν 500 κορίτσια που έφτιαξαν ισάριθμες ευλογημένες οικογένειες, διέρχεται δύσκολες στιγμές εσχάτης οικονομικής κρίσεως.

Οφείλει ΕΝΦΙΑ και Φόρο συνολικά 120.000 €.

Οι άνθρωποι του ΔΣ του Συλλόγου, που έχουν αφήσει τις οικογένειές τους για να βοηθή-σουν τα πονεμένα «Αρνιά του Χριστού», μπόρεσαν να δώσουν μόνο μία δόση 10.000 €.

Ασφαλώς υπάρχουν στο Ίδρυμα ακίνητα, αλλά ξενοίκιαστα, χωράφια, που δεν πουλιούνται, χρέη, που δεν καταβάλλονται… Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο να κατάσχει η Εφορία τα ενοίκια από ορισμένα …

Πως θα ζήσουν λοιπόν αυτά τα παιδιά;

Προσπαθούμε λοιπόν αλλόφρονες οι φιλότιμοι συνεργάτες μας, κι έγώ να μαζέψουμε ό,τι μπορούμε, όπως όπως για να δώσουμε και τα υπόλοιπα, πράγμα που φαίνεται σχεδόν αδύνατο…

Απευθύνθηκαμε παντού… Κάποιοι έδειξαν συμπάθεια, αλλά και πολλοί έμειναν ασυγκίνητοι.

Τελευταία, με έγκριση της Περιφέρειας Στερεός Ελλάδος έβαλαν κουμπαράδες στα Μεγάλα Καταστήματα. Άνοιξαν κι ένα Περίπτερο με Κουπόνια στην κεντρική Πλατ. Πάρκου της Πόλεως της Λαμίας για μια Λαχειοφόρο Αγορά. Επίσης έστειλαν και επιστολές σε Εφοπλιστές, αλλά μερικοί είπαν ότι δεν δίνουν σε φόρους.

Απευθυνόμαστε λοιπόν και πάλι στην Αγάπη Σας : Σώστε, αγαπητοί αδελφοί, το Ίδρυμα αυτό του Θεού. Το μεγάλο σπίτι της αγάπης των παιδιών.

Σε άλλα Ιδρύματα έδωσαν κάποιοι που έχουν. Εμείς εσάς έχουμε. Παρακαλούμε τους χριστιανούς και απευθύνουμε έκκληση αγωνίας.

Ανοίξτε την καρδιά σας και από το υστέρημά Σας δώστε και ο Θεός της Αγάπης θα Σας πληρώσει με την ευλογία του και στο Ορφανοτροφείο θα στείλει και τα υπόλοιπα…

Τα πράγματα είναι οριακά… Κάνετε το καλό, αδελφοί. Δώστε και Σώστε!

Το Ορφανοτροφείο επέζησε πολλών δυσκολιών και συγκυριών. Βγήκε μέσα από τον πόλεμο και αντιμετώπισε οδυνηρή φτώχεια στο ξεκίνημά του. Τότε όμως δεν υπήρχε η δαμόκλεια σπάθη του άσπλαχνου κράτους. Υπήρχε μόνο η γενική δυσπραγία…

Θα πείτε και του χρόνου τι θα γίνει; Έχει ο Θεός… Μπορεί να πουληθεί κάτι… περιμένουμε  κάποια χρήματα από απαλλοτριώσεις που πρώτα ο Θεός θα έρθουν στα χέρια μας προς το τέλος του νέου έτους 2018.

«Εσχάτη ώρα εστί». Ζητούμε τις προσευχές Σας.

Σας ευγνωμονούμε για την όποια απόφασή Σας.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μπορείτε να καταθέσετε τη βοήθειά Σας στο Λογαριασμό του Ορφανοτροφείου [ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΥΑΓΓ. ΛΟΥΚΑΣ] στην ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: 396/29614/742 & ΙΒΑΝ: GR 04 0110 3960 0000 3962 9614 742 και στην

ALPHA BANK: 582002101137154 & IBAN  GR33 0140 5820 5820 0210 1137 154

Ευχαριστούμε πολύ για την Αγάπη Σας

ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΤΊΜΗΣΗ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΣ

Ντοῦρος Παναγιώτης

τηλ. 6974656185

ΗΘΙΚΟΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

«Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΛΟΥΚΑΣ»

(ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ ΘΗΛΕΩΝ ΛΑΜΙΑΣ)

email: idrymaeloyka@gmai.com

Πλ. Διάκου 9

351 32 ΛΑΜΙΑ

ΤΗΛ. 22310 22349

Πηγή:  https://tvstar.gr, Χριστιανική Εστία Λαμίας

Μέ τήν παρακμή καί τήν ξεφτίλα, πού ἐπικρατεῖ ἐδῶ καί χρόνια στά σχολεῖα μας, θά ἔχει ἄραγε διασωθεῖ ἴχνος ἁγνοῦ πατριωτισμοῦ; Μετά ἀπό ἔναν ἀνελέητο πολυχρόνιο πόλεμο ἐναντίον τῆς Ἱστορίας μας, ἐνατίον τῆς Γλώσσας μας, ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας μας, θά μποροῦσαν νά ὑπάρχουν ἀκόμα λίγοι ἔστω ἀπόγονοί μας, πού νά δακρύζουν στό ἄκουσμα τοῦ ὀνόματος τῆς Μαακεδονίας μας;

› Αἰμιλιανέ, κι ἐσύ ἐδῶ!

› Ναί, σεβασμιώτατε Γερμανέ Καραβαγγέλη. Ποῦ ἤθελες νά βρίσκομαι μιά τέτοια μέρα; Κλεισμένος στό ἐπισκοπεῖο μου στα Γρεβενά; Δέν εἴπαμε, ὅτι σήμερα 21 Ἰανουαρίου 2018, στίς δύο ἀκριβῶς, θά συναντηθοῦμε στήν κορυφή τοῦ Λευκοῦ Πύργου; Ὅπου νά ‘ναι καταφθάνουν καί ὁ Φώτιος ἀπό τήν Κορυτσά καί ὁ Χρυσόστομος ἀπό τήν Δράμα.

Πώ, πώ, τί λαοθάλασσα εἶναι τούτη! Χιλιάδες τά ἐγγόνια μας καί τά δισέγγονά μας! Τά γνήσια καί ἀνόθευτα ἐγγόνια μας! Μέ τί λαχτάρα καί μέ τί ζῆλο συμμετέχουν στό συλλαλητήριο!

› Σεβασμιώτατε Αἰμιλιανέ, ὅπως βλέπεις, ἐδῶ καί δυό ὧρες περίπου, δέν σταματᾶνε νά ἔρχονται. Πόσο χαίρομαι καί πόσο συγκινοῦμαι μέ τόν ὑπέροχο αὐτόν λαό μας!

Μέ τήν παρακμή καί τήν ξεφτίλα, πού ἐπικρατεῖ ἐδῶ καί χρόνια στά σχολεῖα μας, θά ἔχει ἄραγε διασωθεῖ ἴχνος ἁγνοῦ πατριωτισμοῦ; Μετά ἀπό ἔναν ἀνελέητο πολυχρόνιο πόλεμο ἐναντίον τῆς Ἱστορίας μας, ἐνατίον τῆς Γλώσσας μας, ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας μας, θά μποροῦσαν νά ὑπάρχουν ἀκόμα λίγοι ἔστω ἀπόγονοί μας, πού νά δακρύζουν στό ἄκουσμα τοῦ ὀνόματος τῆς Μαακεδονίας μας;

Νά, ὅμως, πού οἱ φόβοι μου, εὐτυχῶς, δέν βγῆκαν ἀληθινοί. Ἐθνομάρτυρα Αἰμιλιανέ, ἡ θυσία μας δέν πῆγε χαμένη. Δές τί γίνεται κάτω! Χαλασμός Κυρίου!

› Γερμανέ Καραβαγγέλη, θυμᾶσαι πόσο χρονῶν ἤμασταν τότε, ὅταν πήραμε στά χέρια μας τόν Ἀγῶνα τόν Μακεδονικό; Εσύ στά τριάντα τέσσερα καί ἐγώ στά εἴκοσι ἐννιά!

Ἀλήθεια, πόσες φορές κινδυνέψαμε ἀπό τά μαχαίρια τῶν κομιτατζήδων! Πόσες φορές βάλθηκαν νά μᾶς ξεκάνουν, Τοῦρκοι καί Βούλγαροι μαζί! Ἐμεῖς, ὅμως, δέν τό βάζαμε κάτω. Τόν ἀγῶνα γιά τήν Μακεδονία μας, τόν συνεχίζαμε μέ τόλμη καί ἀποφασιστικότητα.

› Σεβασμιώτατε Αἰμιλιανέ, ξεχνιοῦνται τέτοιες ἡμέρες ἡρωϊκές; Ἤμουνα τότε χωροεπίσκοπος στήν Πόλη, στό Πέραν. Καλοπερνοῦσα. Μοῦ λέει ὁ Πατριάρχης: Γερμανέ, φεύγεις αὔριο γιά τήν Μακεδονία. Εἶσαι ὁ νέος Μητροπολίτης Καστοριᾶς.
Θά πᾶς, γιά νά στηρίξεις τόν Ἀγῶνα. Εἶπα κι ἐγώ τότε ἀπό μέσα μου: Γερμανέ Καραβαγγέλη, ἑτοιμάσου νά πεθάνεις γιά τήν Μακεδονία μας.

Δέν εἶχα πεντάρα στήν τσέπη μου. Πῶς νά φτάσω μέχρι τήν Καστοριά καί πῶς νά βοηθήσω στόν Ἀγῶνα γιά τήν σωτηρία τῆς Μακεδονίας μας; Οἱ Τοῦρκοι θά θέλουν ἄσπρα (παράδες), καί τά σώματα τά ἀνταρτικά τῶν Μακεδονομάχων θά χρειάζονται τροφές καί μπαρουτόβουλα.

Βοήθεια ἀπό πουθενά. Μοναδική μου περιουσία, τά χρυσοκέντητα ἄμφιά μου. Πάω, λοιπόν, καί τά βάζω ἐνέχυρο. Ἐξασφαλίζω ἕνα πουγγί λίρες, καί ξεκινάω γιά τόν Μακεδονικό Γολγοθά.

› Γερμανέ Καραβαγγέλη, ὅση ὥρα μοῦ μιλᾶς, ἐγώ ἔχω στραμμένο τό βλέμμα μου πρός τά κάτω καί παρακολουθῶ τά πλήθη. Συρρέει κόσμος ἀπό ὅλες τίς μεριές τῆς Θεσσαλονίκης! Ἄνθρωποι ὅλων τῶν ἡλικιῶν. Ἄνδρες, γυναῖκες, νέοι καί νέες, παιδιά, ἀκόμα καί βυζανιάρικα στίς ἀγκαλιές τῶν μανάδων τους! Βλέπω καί μερικούς παπάδες ἐδῶ κι ἐκεῖ. Δεσποτάδες, ὅμως, δέν ἔχω δεῖ, μέχρι στιγμῆς, οὔτε ἕναν! Σεβασμιώτατε Δράμας Χρυσόστομε, τώρα πού ἐρχόσασταν πρός τόν Λευκό Πύργο, μήπως συναντηθήκατε μέ κανέναν δεσπότη;

› Ἀδελφέ μου Αἰμιλιανέ, φαίνεται, πώς δέν πληροφορήθηκες τά καθέκαστα ἀπό τήν Ἀθῆνα. Βούϊξε ὁλόκληρη ἡ Δράμα ἀπό τίς δηλώσεις τοῦ ἀρχιεπισκόπου!

› Δηλαδή, ἀδελφέ Χρυσόστομε, τί δήλωσε ὁ ἀρχιεπίσκοπος, καί δέν πάτησε ποδάρι δεσπότη στό σημερινό συλλαλητήριο;

› Σεβασμιώτατε Γερμανέ Καραβαγγέλη, οἱ προκαθήμενοι στήν Ἀθῆνα καί στήν Θεσσαλονίκη δέν μᾶς τά εἶπαν καθόλου καλά. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος ἀπό τήν Ἀθῆνα ξεκαθάρισε, ὅτι δέν εἶναι ὑπέρ τῶν συλλαλητηρίων καί τῶν λαοσυνάξεων. Τό ἴδιο καί ὁ Θεσσαλονίκης. Δέν ἀναμειγνύεται, λέει, στό σκοπιανό. Τριάντα δύο δεσποτάδες σκέφτονται νά συναντηθοῦν στήν Θεσσαλονίκη, ἁπλά καί μόνον γιά μιά τελετουργία.

› Ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομε, Σεβασμιώτατε Δράμας, πῶς εἶναι δυνατόν, τίς ὧρες αὐτές τίς κρίσιμες γιά τήν Ἑλλάδα μας, νά ἀκούγονται τέτοια θλιβερά πράγματα ἀπό χείλη Ἑλλήνων Ἱεραρχῶν! Δηλαδή, ὁ Λαός στά χαρακώματα καί οἱ ποιμένες του στην θαλπωρή τῆς σουΐτας τῆς ἐπισκοπικῆς!

Δέν ξέρουν, ὅτι ἡ μαγκούρα πού κρατᾶνε εἶναι σύμβολο εὐθύνης καί θυσίας ὑπέρ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ; Μικρό καί ἀσήμαντο πρᾶγμα εἶναι γι’ αὐτούς τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας; Ὅταν ὁ Λαός ἔχει κατεβεῖ στό πεζοδρόμιο γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν ἱερῶν δικαίων τῆς Πατρίδας μας, μέ τί μέτρο νά μετρηθεῖ τό μπόϊ τῶν δειλῶν καί ἀναποφάσιστων ποιμένων του; Ἀλλά, τί νά περιμένεις, Ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομε, ἀπό ἐκκλησιαστικούς ἀξιωματούχους, πού, χωρίς ντροπή, ὑπέγραψαν τήν περιφρόνηση τῆς Ὀρθοδοξίας μας στό περιβόητο Κολυμπάρι;

Μέ Πίστη νοθευμένη, πόσο γνήσια καί καθαρή μπορεῖ νά εἶναι καί ἡ ζωή μας; Μέ κολοβή καί ἀνάπηρη Πίστη, ὅπως τήν κατάντησαν μέ τίς άποφάσεις τους στήν Κρήτη, ποῦ νά βροῦνε θέληση καί κουράγιο γιά ὁμολογία καί μαρτύριο;

› Γερμανέ Καραβαγγέλη, συμφωνῶ ἁπόλυτα μαζί σου. Ἐπίσκοποι, πού, χωρίς κανέναν δισταγμό, ἄλλαξαν στό Κολυμπάρι τό Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας καί δολίως μᾶς πούλησαν στούς αἱρετικούς, πόσο δύσκολο τούς εἶναι, μέ τήν ἀδράνειά τους, νά βγάλουν στό παζάρι τῶν ἐθνῶν καί τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας; Μπορεῖ νά λένε στίς συνεδριάσεις τους, ὅτι τιμοῦν καί ὑπολογίζουν τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας. Μπορεῖ καί νά δηλώνουν αὐτές τίς ἡμέρες ἀνυποχώρητοι ὑπερασπιστές τῆς ἑλληνικότητας τῆς Μακεδονίας μας. Στήν πρᾶξη, ὅμως, τί κάνουν; Γιατί δέν πῆραν στά χέρια τους φανερά τήν διοργάνωση τοῦ μεγάλου συλλαλητηρίου; Γιατί οἱ ἄμβωνες καί τά καμπαναριά βουβάθηκαν; Γιατί ἔμειναν ἔτσι, διστακτικοί καί φοβισμένοι, μπροστά στήν λαϊκή ἀπαίτηση γιά μιά Μακεδονία Ἑλληνική καί Ὀρθόδοξη; Γερμανέ, προδοθήκαμε ἀπό τούς σημερινούς προκαθημένους!

› Ἐθνομάρτυρα Αἰμιλιανέ, ἔτσι εἶναι, ὅπως τά λές. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί ὁ Θεσσαλονίκης μέ λύπησαν σήμερα καί μέ πίκραναν πάρα πολύ. Ἄκου λόγια! Δέν εἶναι, λένε, ὑπέρ τῶν συλλαλητηρίων γιά τήν Μακεδονία μας!

Λυπᾶμαι γι’ αὐτό πού θά πῶ, ἀλλά, φαίνεται πώς δέν διαθέτουν δύναμη ψυχῆς, οὔτε ἑνός μικροῦ κοριτσιοῦ! Θυμᾶστε τήν νεαρή δασκάλα Βελίκω Τράϊκου, πού ἔμπαινε σέ μύριους κινδύνους, γιά νά μεταφέρει μηνύματα ἀπό τήν Θεσαλονίκη στό Μοναστήρι, μέσῳ Καστοριᾶς; Και ἡ Βελίκω, καί ἡ Ἀγγελική Φιλιππίδου ἀπό τήν Καρατζόβα, καί ἡ Κατερίνα Χατζηγεωργίου ἀπό τήν Γευγελή, καί ἡ Βασιλική Παπαθανασίου ἀπό τό Σκρά, καί ἡ Μαρία Παπαθανασίου ἀπό τὀν Δρυμό, καί τόσες ἄλλες ἡρωΐδες δασκάλες! Τίς χάλασαν ὅλες οἱ κομιτατζῆδες! Ἄλλες τίς κατέσφαξαν, ἄλλες τίς ἔκαψαν ζωντανές.

› Σεβασμιώτατε Γερμανέ Καραβαγγέλη, ἐδῶ εἶμαι κι ἐγώ. Δέν μέ εἴδατε τόση ὥρα; Πῶς θά μποροῦσα ἄλλωστε νά ἀπουσιάσω ἀπό ἕνα τέτοιο συλλαλητήριο;

› Ποιά εἶσαι ἐσύ καλή μου κοπέλα; Καί πῶς βρέθηκες ἐδῶ μαζί μας στήν κορυφή τοῦ Λευκοῦ Πύργου τέτοια μέρα;

› Εἶμαι ἡ Βελίκω Τράϊκου. Ἡ δασκάλα πού σᾶς ἔφερνα μυστικά στήν Καστοριά τά μηνύματα ἀπό τήν Θεσσαλονίκη. Ἀλλά, πῶς νά μέ ἀναγνωρίσετε σεβασμιώτατε, μέ τόσες μαχαιριές πού ἔχω στό ἀσθενικό μου κορμί;

Εἶχα χάσει τόσο αἷμα, πού δέν πρόλαβα νά φτάσω ζωντανή στό νοσοκομεῖο, στόν Ἅγιο Δημήτριο. Ὁ τότε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἀλέξανδρος, μέ κήδεψε καί μέ ἐνταφίασε ἐδῶ, λίγο πιό πάνω. Στά κοιμητήρια τῆς Εὐαγγελίστριας. Ἐσεῖς βεβαίως τό ξέρετε. Οἱ σημερινοί, ὅμως, μητροπολίτες τῆς ἀγαπημένης μας Μακεδονίας τό ξέρουν ἄραγε; Οὔτε ἕνα τρισάγιο δέν ἔρχονται νά μᾶς κάνουν. Καί δέν εἶμαι μόνη μου ἐκεῖ. Εἶναι σέ μνῆμα διπλανό καί ἡ Ἀγγελική Φιλιππίδου. Οἱ ἀξιωματοῦχοι μᾶς ἔχουν ξεχάσει. Νά εἶναι, ὅμως, καλά κάτι δάσκαλοι φιλότιμοι ἀπό τήν Ἄνω Πόλη, πού δέν μᾶς ξεχνοῦν. Ἔρχονται κάθε χρόνο. Φέρνουν μαζί τους καί τούς μαθητές τους. Προσεύχονται γιά τίς ψυχές μας καί ψάλλουν πάνω στούς τάφους μας τόν Ἐθνικό Ὕμνο καί τραγούδια πατριωτικά τῆς Μακεδονίας μας. Πόσο χαιρόμαστε!

› Γερμανέ Καραβαγγέλη, τί βλέπω; Σάν νά φάνηκαν πάνω στήν ἐξέδρα δυό-τρεῖς Μητροπολίτες!

› Καί τί ἦρθαν νά κάνουν, τελευταία ὥρα, Ἐθνομάρτυρα Αἰμιλιανέ; Μήπως ἐνδιαφέρθηκαν ἐξ ἀρχῆς γιά τήν ὀργάνωση τοῦ συλλαλητηρίου; Ἤ μήπως χτύπησαν καμπάνες, γιά νά ξυπνήσουν οἱ συνειδήσεις λαοῦ καί ἀξιωματούχων; Δυστυχῶς, κράτησαν ἀποστάσεις ἀπό τό συλλαλητήριο, ὅπως κράτησαν ἀποστάσεις καί ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες μας στήν ψευτοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου.

Κρίμα! Ἀπό ἡγέτες κατάντησαν οὐραγοί. Ἀπό ποιμένες, κατέληξαν φοβισμένοι μισθωτοί τσομπαναραῖοι. Τούς δόθηκε μιά μοναδική εὐκαιρία σήμερα, νά ἀποκατασταθοῦν κάπως στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν, μετά ἀπό τό περσινό ναυάγιο τῆς Κρήτης, καί τήν ἔχασαν!

› Γερμανέ Καραβαγγέλη, γιατί σείστηκε ὁ Λευκός Πύργος συθέμελα;

› Δέν τό κατάλαβες Ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομε; Ὁλόκληρη ἡ Μακεδονία ψάλλει κάτω στήν πλατεῖα, μέ δάκρυα στά μάτια, τόν Ἐθνικό μας Ὕμνο! Ἄκου. Τώρα τραγουδᾶνε τό δικό μας τραγούδι: Μακεδονία ξακουστή τοῦ Ἀλεξάνδρου ἡ χώρα…

› Πατέρες, τά ἄλογα εἶναι ἕτοιμα. Εἶμαι ὁ Θανάσης. Ὁ ἀγωγιάτης τοῦ Δεσπότη τοῦ Αἰμιλιανοῦ. Μαζί μᾶς καθάρισαν τότε οἱ κομιτατζῆδες. Ἦρθα νά σᾶς πάρω. Πρέπει νά σᾶς βγάλω κρυφά ἀπό τήν πόλη. Ἀπό μονοπάτι μυστικό. Ἄν σᾶς δεῖ κανένας δεσπότης, πού ἤσασταν παρόντες στό συλλαλητήριο, ἀλλοίμονό σας. Τό ἐπισκοπικό δικαστήριο δέν τό γλυτώνετε…!

Πηγή: Αβέρωφ

Τίς ἡμέρες αὐτές, τίς τόσο καθοριστικές γιά τόν εὐλογημένο καί ἔνδοξο ἀκριτικό τόπο μας, τήν Μακεδονία, ἐντείνονται οἱ προσπάθειες γιά τήν ἐξεύρεση βιώσιμης καί ὁριστικῆς λύσεως τοῦ προβλήματος τοῦ Κράτους τῶν Σκοπίων, τοῦ λεγομένου F.Y.R.O.M. Ἐντείνεται εὐλόγως καί ἡ ἀνησυχία μας, μήπως ἡ πολλαχῶς ἀποτυχοῦσα καί πολλάκις ἀπογοητεύσασα τήν Πατρίδα καί τό Γένος μας Κυβέρνηση τῶν ΣΥΡΙΖ.ΑΝΕΛ καί τῶν δορυφορικῶν τους «προοδευτικῶν συνιστωσῶν» (εἰκονομαχικῶν, ὁμοφυλοπροωθητικῶν, διαθρησκειοτρόφων, πολυτεκνοκτόνων, πατριδο-αλλεργικῶν, τρομοσυμβατῶν, ἀναρχογόνων κ.τ.σ.) δέν ἀρθεῖ στό ὕψος τῆς περιστάσεως καί ἐπιτρέψει στούς βορείους γείτονες αὐτοπροσδιορισμό πού θά ὑπονομεύσει καί «παγιδεύσει» μέ τήν ἐκρηκτική ὕλη τοῦ ἀλυτρωτισμοῦ τήν (καί πάλιν καί πολλάκις) ἐκτεθειμμένη καί ὑπό πολλῶν ὑποβλεπομένη «πυριτιδαποθήκη» τῶν Ὀρθοδόξων (εἰσέτι) Βαλκανίων.

Ἐπισκόπων ἐθνικοφρονικές «κορῶνες»...

Προκαλεῖ σαφῶς εὐχάριστη αἴσθηση ὁ ζῆλος μέ τόν ὁποῖον οἱ Ἀρχιερεῖς μας ἐδῶ στόν Ἑλληνικό Βορρᾶ, στίς ἀρχαιότατες χῶρες τῆς Ἑλλάδος, προασπίζονται (ἤ θά προασπισθοῦν τίς ἐρχόμενες ἑβδομάδες) τήν μοναδικότητα τοῦ ὀνόματός μας, τῆς Μακεδονίας, ἀκόμη καί ἄν οἱ ἴδιοι δέν εἶναι, ὡς συμβαίνει συνήθως, Μακεδόνες. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, ἄν ἕλκουν ἀπό τήν Μακεδονία μας τήν καταγωγή, θά ἔχουν παραλάβει μέ ζέση, καθώς ὅλοι μας οἱ ἐκ Δωριέων Μακεδνοί, μέσα ἀπό τίς διηγήσεις τῶν πάππων καί τῶν μαμμῶν μας, ἀπό τά αἱματοβαμμένα μνημεῖα τοῦ τόπου μας, ἀπό τό «πατριωτικό συλλογικό ἀσυνείδητο», τήν παρακαταθήκη τῆς θυσίας καί τοῦ ἀκραιφνοῦς Ὀρθοδόξου, Πατριαρχικοῦ (δέν ταυτίζουμε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μέ τόν αἱρεσιάρχη Προκαθήμενο, βεβαίως) καί Ρωμαίικου φρονήματος τῆς μαρτυρικῆς γῆς μας, τῆς πάλαι ποτέ κοσμοκράτειρας Μακεδονίας, τῆς γῆς τῶν ἡρώων τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος!

Ὁ διώκτης τῶν Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί ἀθωωτής τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, ἔχει ἤδη προειδοποιήσει (ἐδῶ): «Θέλουν νά δώσουν τό ὄνομα Μακεδονία σέ γειτονική χώρα καί θά τό δεχτεῖτε; Ρωτῆστε καί τό λαό. Δέ θέλουμε ἀναταραχές». Παλαιότερα, τό 2011 εἶχε δηλώσει (ἐδῶ): «Δέν μποροῦν νά λεχθοῦν ποτέ “Μακεδονία”, οὔτε μέ ὄνομα πού νά ἔχει τή ρίζα τῆς λέξεως “Μακεδονία”. Ἔχουν ὡραιότατα ὀνόματα παλαιά ἀπό τήν χώρα στήν ὁποία βρίσκονται».

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους καί Κατερίνης κ. Γεώργιος, ἀπό τούς χαριζομένους καί αὐτός στήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διεκήρυξε (ἐδῶ) ἐπίσης πρό ἑνός μηνός: «Ἐμεῖς ἐπιμένουμε καί διατρανώνουμε πρός κάθε κατεύθυνση ὅτι ἡ Μακεδονία εἶναι μία καί Ἑλληνική». Εἶμαι βέβαιος, ὅτι περαιτέρω ἔρευνα θά ἀποκάλυπτε καί ἄλλες παρόμοιες δηλώσεις Μητροπολιτῶν, πρόσφατες καί μή.

Πολύ ὡραῖα! Προφανῶς, οἱ Ἱεράρχες μας ἀντιλαμβάνονται, ἄν καί δέν προαπαιτεῖται γιά τήν ἐπισκοποποίηση ἡ ἀκριβής γνώση τῆς γεωπολιτικῆς, ὅτι ἡ ἀπόδοση στούς Σλαύους γείτονές μας ὀνόματος συνθέτου μέ τή λέξη «Μακεδονία», ἀποτελεῖ ἐθνική ἀπειλή, ὡς κατοχυρωμένο «προηγούμενον» (“precedent”) ὁμολογίας ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας τῶν Σκοπιανῶν Νοτιοσλαύων, ὡς ἀπομείωση τῆς ἑλληνικῆς «ἀποκλειστικότητος» ἐπί παντός μακεδονικοῦ πράγματος, μέ ἀποτέλεσμα τήν διεκδίκηση καί σλαβικοῦ χρωματισμοῦ ἐπ΄ αὐτῶν, ἀλλά καί ὡς ὡρολογιακή βόμβα σέ περίπτωση (μή γένοιτο) μελλοντικῆς ὑποτέλειας τοῦ χώρου τῆς κεντρικῆς μας Μακεδονίας σέ ἑτερώνυμους ἐχθρούς (ὁπότε οἱ Σκοπιανοί πλέον θά μονοπωλοῦν ἐν παντί τό ὄνομα) κ.λπ. κ.ο.κ.

... καί ἐκκλησιολογικές «κοτρῶνες»

Ἀπορῶ, δέν κατέστη δυνατόν ἡ ἴδια κοινή (παραγωγική) λογική νά ἐπικρατήσει καί στήν λήψη ἀποφάσεων στή φαρμακερή Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου; Διότι κατά κοινή παραδοχή τῶν ἐπαϊόντων, ἡ θεολογική καί ἰδίως ἐκκλησιολογική λεπτότητα τῶν Ἱεραρχῶν μας ἐδοκιμάσθη στό Κολυμπάρι κολυμβῶσα καί... ἀπεπνίγη! Τό ὅτι τό «Σύμβολον τῆς Πίστεως Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως» (τό γνωστό μας «Πιστεύω»... ) ρητῶς διαγορεύει ὅτι πιστεύομεν «εἰς Μίαν Ἐκκλησίαν», δέν ἐβάρυνε ἆραγε διόλου στήν συνείδηση ἐκείνων πού ὑπέγραψαν (καί ὅσων στήν Ἱ. Σ. Ἱ. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τόν Νοέμβριο τοῦ 2016 προσυπέγραψαν καί ἐπικύρωσαν), ὅτι οἱ ἑτερόδοξοι εἶναι καί κεῖνοι «Ἐκκλησίες», κατά τήν 6η παράγραφο τοῦ σχετικοῦ ἐκκλησιολογικοῦ Κειμένου τοῦ Κολυμπαρίου («Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον»), ὅτι δηλ. ἀποδέχθηκαν «τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τῶν μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ’ αὐτῆς [τῆς Ὀρθοδόξου] ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν;». Δέν λυπήθηκαν τούς καματηρούς ἀγῶνες τῶν Πατέρων κατά τῶν αἱρέσεων; Δέν σεβάσθηκαν τό θεόσδοτο δικαίωμα τῶν αἱρετικῶν ἑτεροδόξων νά μάθουν τήν Ἀλήθεια, ὅτι ἡ Μία (μόνη) Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος; Δέν φοβήθηκαν τά θεόπνευστα λόγια (7ος ἱ. Κανών τῆς Γ΄Οἰκ., Ϛ΄ καί ζ΄Πράξεις τῆς 8ης Οἰκ. Συνόδου) πού ἐπαπειλοῦν βαρέα σέ ὅσους ἀθετοῦν ἤ ἀλλοιώνουν τό Σύμβολο τῆς Πίστεως;

Ὥστε ὁ Παναγιώτατος κ. Ἄνθιμος, ἀντίθετα μέ τήν Μακεδονία, χῶρο ἐπίγειο καί οἰκεῖο, δέν θεωρεῖ ὅτι ὀφείλει νά τηρήσει τήν ἴδια στάση καί γιά τήν Ἐκκλησία, χῶρο τῶν «οὐρανίων δογμάτων»! Δέν θεωρεῖ ὅτι ὄφειλε νά πεῖ, προσαρμόζοντας τά παραπάνω λόγια του: «Θέλουν νά δώσουν τό ὄνομα Ἐκκλησία σέ φαινομενικῶς γειτνιάζουσα ὁμολογία καί θά τό δεχτεῖτε; Ρωτῆστε καί τό λαό. Δέ θέλουμε ἀναταραχές». Ἤ, «δέν μποροῦν νά λεχθοῦν ποτέ “ Ἐκκλησία”, οὔτε μέ ὄνομα πού νά ἔχει τή ρίζα τῆς λέξεως “ Ἐκκλησία”. Ἔχουν ὡραιότατα ὀνόματα παλαιά ἀπό τόν θεολογικό χῶρο στόν ὁποῖο βρίσκονται, Σεβηριανοί, Μονοφυσῖτες, Παπικοί, Λουθηρανοί κ.λπ.». Λοιπόν, δύο μέτρα καί δύο σταθμά, ὁ Παναγιώτατος μήπως; Ἀλλά πόση ἡ ὑπεροχή τῆς Ὀρθοδοξίας πρός τήν Μακεδονία! Καί ὄχι μόνον αὐτό, ὄχι μόνον ὁ ἴδιος «δέν ἐρώτησε τόν λαό», οὔτε τόν ἐνημέρωσε, ἀλλά καί διώκει ἀπηνῶς ὅσους ἀγωνίζονται ὑπέρ τῶν πατροπαραδότων τούτων δογμάτων.

Τί ὡραῖα θά ἦταν ἄν ἀκούγαμε στήν ἐκκλησιαστική της ἐκδοχή θαρραλέα καί τήν ὡς ἄνω ὁμολογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους: «Ἐμεῖς ἐπιμένουμε καί διατρανώνουμε πρός κάθε κατεύθυνση ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία καί Ὀρθόδοξη»! Ἄλλα, ὅμως, ἔπραξε ὁ ἅγιος Κίτρους ἀθωώνοντας στή Ἱερά Σύνοδο τό αἱρετικό Κολυμπάρι! Μήπως, δύο μέτρα καί δύο σταθμά καί ἐδῶ;!

«Εἶναι», θά ποῦν κάποιοι προδότες καί οἱ ὑπηχοῦντες, «θέμα νοηματοδοτήσεως τοῦ ὅρου “ Ἐκκλησία”»! Μά, καί μέ τήν Μακεδονία ἔτσι δέν εἶναι; Γιατί ἐκεῖ, λοιπόν, ἀγωνίζονται, διαμαρτύρονται, διακηρύσσουν, προειδοποιοῦν, ὄχι ὅμως γιά τό Κολυμπάρι; Διότι δῆθεν ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀήττητος; Διότι «πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν Αὐτῆς» (Ματθ. 16, 18), ὁπότε δέν κινδυνεύει; Ναί, βεβαίως, ἡ Ἐκκλησία θεοφθόγγως δέν κινδυνεύει, ἀλλά κινδυνεύουν τά μέλη Της νά πέσουν σέ αἵρεση, καί μάρτυρες τούτου οἱ ἑκατοντάδες ἑκατομμυρίων ψυχῶν τῆς σταδιακῶς ἀπο-ορθοδοξοποιημένης χριστιανικῆς Δύσεως. Καί ἐκεῖ ὑπῆρχε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας!

Ἡ «ἀνθρωπάρεσκος ἀντιμεταχώρησις»...

Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι οἱ Ἐπίσκοποί μας, δυστυχῶς, πλήν μιᾶς μειονότητος, εἴτε δέν πιστεύουν στήν ὕπαρξη πραγμάτων ἀξιακῶς ὑπερτέρων, ὑπεροχικῶς ἀνωτέρων ἀπό τήν ἐπίγεια Πατρίδα, ἐν προκειμένῳ ἀπό τήν Μακεδονία μας (ἀποδεικνύμενοι αἱρετικοί ἐθνοφυλετιστές, κατά τό Κολυμπάρι), εἴτε εἶναι ἐκκλησιολογικῶς ἀμαθεῖς (γι΄ αὐτό καί προσλαμβάνουν συχνότατα ἔμμισθους θεολογικούς «ΟΦΑ» συμβούλους καί ὑπομνηματιστές), εἴτε, γιά νά μή στενοχωροῦν ἐκείνους τούς ὁποίους φοβοῦνται, ἀκολουθοῦν τήν εὔκολη λύση τῆς «ἀνθρωπαρέσκου ἀντιμεταχωρήσεως». Ποιά εἶναι αὐτή;

Παρατηρεῖστε, παρακαλῶ, ὅτι πλεῖστοι Ἐπίσκοποί μας σέ ἐθνικά θέματα ἀναδεικνύονται Παπαφλέσσαι! Καί πλεῖστοι τῶν πολιτικῶν μας ταγῶν, στά θέματα Ὀρθοδοξίας, προκύπτουν σχεδόν ὁμολογηταί! Γιατί; Ἐπειδή ἀκριβῶς δέν εἶναι ὁ τομεύς εὐθύνης τους! Οὔτε τούς Ἀρχιερεῖς θά κατηγορήσει κανείς κυρίως γιά τήν ἀπομείωση ἐθνικῶν συμφερόντων, οὔτε τούς πολιτικούς κυρίως γιά τήν προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας. Διότι ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, ἑκάτερος θά ἐπικαλεσθεῖ τήν ἁρμοδιότητα τοῦ ἄλλου (ἐνθυμεῖσθε τό κλασσικό ἀρχιεπισκοπικό ἐκεῖνο «ἔχουμε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στό Ὑπουργεῖο Παιδείας»;). Ἀντιθέτως, κάνοντας «ἀντιμεταχώρηση», ἐπεκτείνεται ἑκάτερος ὑπερβολικῶς στόν γειτνιάζοντα χῶρο, μόνον καί μόνον γιά νά προσπορισθεῖ εὔνοια («Τί πατριώτη Δεσπότη πού ἔχουμε, ἰσάξιος τοῦ Γερμανοῦ Καραβαγγέλη!»· ἤ «Πόσο εὐλαβής εἶναι ὁ Βουλευτής μας, ὅλο γιά τήν Ὀρθοδοξία μιλάει»). Ἀλλά στόν ἴδιό τους τομέα εὐθύνης καθίστανται σέ πολλές περιπτώσεις, πλήν τῶν γνωστῶν ἐπαινετῶν ἐξαιρέσεων, μειοδότες τῶν ἀνατεθειμμένων σέ αὐτούς καθηκόντων, εἴτε ἱεροδογματικῶν καί κανονικῶν, εἴτε ἐθνικο-πολιτικῶν ἀντιστοίχως. Ποῦ, ἆραγε, ταξινομοῦνται οἱ ἐθνικόφρονες Ἐπίσκοποί μας; Ὑπάρχει ἄλλη ἐξήγηση πού μᾶς διέφυγε;

Μακάρι νά ἀναλογιστοῦν καί νά ἐντραποῦν οἱ ἁμαρτήσαντες ἐκκλησιαστικοί μας Ταγοί τήν σύγκριση τοῦ κινδύνου προδοσίας τῆς Μακεδονίας μας, μέ τήν ἤδη συντελεσθεῖσα ἀπό αὐτούς προδοσία ὡς πρός τήν ὁμολογία τῆς μοναδικότητος τῆς ἁγίας ἐκκλησιαστικῆς... «Μακεδονίας», τῆς Ὀρθοδοξίας (σύμφωνα μέ τήν ἐτυμολογία τοῦ λεξικογράφου Ἡσυχίου, «μακεδνός» σημαίνει «οὐράνιος» ἤ «μετέωρος»: «μακεδνά σκῦλα, τά οὐράνια καί μεγάλα· ἤ ὅτι τά τρόπαια μετέωρα ἵσταται»). Ἄς φεισθοῦν, ἐπιτέλους, οἱ Ταγοί μας τῶν μακεδνῶν Τροπαίων τῆς οὐρανίου Ὀρθοδοξίας!

Ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης ὁρίζει ἐπακριβῶς, εἰς πεῖσμα ἀναξίων τινῶν Ποιμένων, τί εἶναι Ἐκκλησία καί ὅτι δέν εἶναι προτεραιότητα οἱ θεσμοί καί οἱ «τοῖχοι», ἀλλά ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ ὀρθοπραξία: «Τό ὅτι Ἐκκλησία εἶναι τό σύνολο τῶν πιστῶν πού ἔχει συγκροτηθεῖ ἀπό τήν ὀρθή πίστη καί τόν ὀρθό τρόπο ζωῆς εἶναι φανερό σέ αὐτούς πού ἔχουν γευθεῖ τήν σοφία [...] ἄλλο εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ἄλλο ὁ Ναός, γιατί ἡ πρώτη ἀποτελεῖται ἀπό ἄμεμπτες ψυχές, ἐνῷ ὁ Ναός κτίζεται μέ πέτρες καί ξύλα [...] Ὁ Βασιλεύς τῶν οὐρανῶν δέν ἦλθε ἐδῶ γιά χάρη τῶν τοίχων, ἀλλά τῶν ψυχῶν».

«Ὅτι γάρ τό ἄθροισμα τῶν ἁγίων τό ἐξ ὀρθῆς πίστεως καί πολιτείας ἀρίστης συγκεκροτημένον Ἐκκλησία ἐστί, δῆλόν ἐστι τοῖς σοφίας γευσαμένοις [...] ἄλλο ἐστίν Ἐκκλησία καί ἄλλο ἐκκλησιαστήριον· ἡ μέν γάρ ἐξ ἀμώμων ψυχῶν συνέστηκε, τό δ΄ ἀπό λίθων καί ξύλων οἰκοδομεῖται [...] Οὐ γάρ τοίχων ἕνεκεν, ἀλλά ψυχῶν, δεῦρ’ ἐπεφοίτησεν ὁ τῶν οὐρανῶν Βασιλεύς» (PG 78, 685Α – ΕΠΕ 2, 356).

Καλή μετάνοια στούς πεπτωκότες, καλή καί ἀπερίτρεπτη ὑπομονή καί ὁμολογία στούς ἐκκλησιαστικούς, οὐρανίους καί ὑψίφρονες, τούς ἀληθεῖς, «Μακεδόνες».

Πηγή: Ορθόδοξη Φωνή, Κατήχησις

(Α) Στην ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ αναγνωρίζεται ο Μέγας Αλέξανδρος ως «Βασιλιάς των Ελλήνων»

Α΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ   (Κεφ. Α’ στιχ. 1 - 10)

«Και εγένετο μετά το πατάξαι Αλέξανδρον τον Φίλιππον τον Μακεδόνα, oς εξήλθεν εκ της γης Χεττειείμ, και επάταξε τον Δαρείον βασιλέα Περσών και Μηδων και εβασίλευεν αντ’ αυτού πρότερος επί την Ελλάδα… Και εβασίλευεν Αλέξανδρος έτη δώδεκα και απέθανε… Και εξήλθεν εξ αυτών ρίζα αμαρτωλός Αντίοχος Επιφανής, υιός Αντιόχου βασιλέως ος ην όμηρος εν τη Ρώμη και εβασίλευεν εν έτει εκατοστώ και τριακοστώ και εβδόμω βασιλείας Ελλήνων».

«Ο Αλέξανδρος, ο υιός του Φιλίππου, ο Μακεδών, έπειτα από την νίκη του εναντίον των Περσών…και έγινε βασιλεύς αντί εκείνου στις χώρες αυτές, αφού προηγουμένως είχε γίνει βασιλεύς ολοκλήρου της Ελλάδος.

Και βασίλευσε ο Αλέξανδρος δώδεκα έτη και μετά πέθανε… Από αυτούς βγήκε μία ρίζα αμαρτωλή, ο Αντίοχος ο Επιφανής, υιός του βασιλέως Αντιόχου, ο οποίος ήταν προηγουμένως όμηρος στη Ρώμη και αυτός έγινε βασιλεύς κατά το εκατοστό τριακοστό έβδομο έτος της βασιλείας των Ελλήνων Σελευκιδών».

(Β) Στην ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ γίνεται αναφορά περιοχών μεταξύ των οποίων και της Ελληνικής Μακεδονίας στις οποίες περιόδευσε ο Απόστολος Παύλος και έγραψε στην ελληνική και όχι στην… σκοπιανή γλώσσα !!!

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ (Κεφ. Ιστ στιχ. 9)

« Και όραμα δια της νυκτός ώφθη τω Παύλω, ανήρ τις ην Μακεδών εστώς, παρακαλών αυτόν και λέγων, διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν ».

Είναι χαρακτηριστικό το κείμενο αυτό, όπου ο μαθητής και συνοδοιπόρος του Αποστόλου Παύλου, Ευαγγελιστής Λουκάς, αναφέρει ότι στο όραμα που είδε ο Απόστολος Παύλος ένας άνδρας Μακεδόνας στεκόταν όρθιος, και τον παρακαλούσε λέγοντάς του : «Πέρασε στη Μακεδονία και βοήθησέ μας»

Είναι καταγεγραμμένα τα επόμενα Βήματα του Αποστόλου Παύλου, στο Βιβλίο των Πράξεων των Απόστολων, γύρω στο 50 μ.Χ, τα οποία ακολουθούν και σήμερα πλήθη προσκυνητών, από τα Ιεροσόλυμα στα παράλια της Μικράς Ασίας (Τρωάδα), και συνέχεια στη Σαμοθράκη (Παλαιόπολη), την Καβάλα (Νεάπολη) και τους Φιλίππους (Κρηνίδες), την Αμφίπολη, την Απολλωνία, τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, την Αθήνα, τη Πρέβεζα και την Κόρινθο.

Και μόνο το γεγονός ότι, στην Παλαιά Διαθήκη (Α΄ ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ) αναγνωρίζεται ο Μέγας Αλέξανδρος ως «Βασιλιάς των Ελλήνων» και στην Καινή Διαθήκη (ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ) γίνεται αναφορά για την περιοδεία του Αποστόλου Παύλου στην Ελληνική Μακεδονία, αρκούν για την απόδειξη της ελληνικότητας της Μακεδονίας και του Μέγα Αλέξανδρου.

Η Αγία Γραφή (τα σαράντα εννέα (49) βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης και τα είκοσι επτά (27) της Καινής Διαθήκης), είναι θεόπνευστος, άρα και αλάθητος. Περιέχει την υπό του Θεού αποκαλυφθείσα στους ανθρώπους αλήθεια. Στη σύνταξη και διατύπωση των νοημάτων και των λόγων της Αγίας Γραφής συνεργάστηκε ο Θείος παράγοντας, δηλαδή το Άγιο Πνεύμα, εξασφαλίζοντας το αλάθητό της και ο ανθρώπινος παράγοντας, για τη διατύπωση των θείων αληθειών, μέσα από το ιδιαίτερο γλωσσικό ιδίωμα, το ύφος και τη λογοτεχνική ικανότητα των συγγραφέων .  

Ο Ιερός Χρυσόστομος, ο μεγάλος μεταλλωρύχος της Αγίας Γραφής, έχει πει μεταξύ άλλων: «Και σε μία συλλαβή και σ’ ένα μικρό γράμμα της Γραφής, αν σκαλίσεις θα βρεις κρυμμένους στο βάθος θησαυρούς».

Πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε στην Αγία Γραφή;

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)