Σχόλιο: Ο σκοτισμένος, μακράν του Θεού, αμετανόητος άνθρωπος θα πέφτει σε ολοένα και μεγαλύτερη πτώση. Αντί να μετανοήσει για τις φρικτές εκτρώσεις, ζητά αυτές να επιτρέπονται και μετά την γέννηση!

Οι γονείς θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να σκοτώνουν τα νεογέννητα μωρά τους επειδή είναι «ηθικά άσχετα» και το να τελειώνουν τη ζωή τους δεν διαφέρει από την άμβλωση, υποστηρίζει ομάδα ιατρικών ηθικιστών που συνδέεται με το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, δημοσιεύει η Βρετανική The Daily Telegraph.

Το άρθρο, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Ιατρικής Ηθικής, λέει ότι τα νεογέννητα βρέφη δεν είναι “πραγματικά πρόσωπα” και δεν έχουν “ηθικό δικαίωμα στη ζωή”. Οι πανεπιστημιακοί υποστηρίζουν επίσης ότι οι γονείς θα πρέπει να είναι σε θέση να μπορούν να σκοτώνουν το μωρό τους εάν αποδειχθεί ότι είναι ανάπηρο όταν γεννιέται.

Ο συντάκτης του περιοδικού, καθηγητής Julian Savulescu, διευθυντής του Κέντρου πρακτικής ηθικής Ουέιρο της Οξφόρδης, δήλωσε ότι οι συγγραφείς του άρθρου έλαβαν απειλές θανάτου από τότε που δημοσίευσαν το άρθρο. Είπε ότι όσοι έκαναν καταχρηστικά και απειλητικά σχόλια σχετικά με τη μελέτη ήταν «φανατικοί που αντιτίθενται στις ίδιες τις αξίες μιας φιλελεύθερης κοινωνίας».

Το άρθρο, με τίτλο “Έκτρωση μετά την Γέννηση: Γιατί πρέπει να ζει το μωρό;”, γράφτηκε από δύο πρώην συνεργάτες του καθηγητή Savulescu, τον Alberto Giubilini και την Francesca Minerva.

Υποστήριξαν: «Η ηθική κατάσταση ενός βρέφους είναι ισοδύναμη με εκείνη ενός εμβρύου, υπό την έννοια ότι και τα δύο στερούνται εκείνων των ιδιοτήτων που δικαιολογούν την απόδοση του δικαιώματος στη ζωή σε ένα άτομο».

Αντί να είναι “πραγματικά πρόσωπα”, τα νεογέννητα είναι “δυνητικά πρόσωπα”. Εξήγησαν: «Τόσο το έμβρυο όσο και το νεογέννητο είναι σίγουρα ανθρώπινα όντα και δυνητικά πρόσωπα, αλλά κανένα απ’ τα δύο δεν είναι «πρόσωπο» υπό την έννοια «υποκειμένου σε ηθικό δικαίωμα στη ζωή».

“Θεωρούμε ότι ένα άτομο μπορεί να σημαίνει ένα άτομο που είναι ικανό να αποδίδει στην ίδια του την ύπαρξη κάποια (τουλάχιστον) βασική αξία τέτοια ώστε η απώλεια της ύπαρξης αυτής να αποτελεί απώλεια γι ‘αυτήν”.

Ως τέτοια ισχυρίστηκαν ότι «δεν είναι δυνατόν να βλάψεις ένα νεογέννητο εμποδίζοντας το να αναπτύξει την δυνατότητα να γίνει άτομο με την ηθικά συναφή έννοια».

Οι συντάκτες κατέληξαν λοιπόν στο συμπέρασμα ότι “αυτό που ονομάζουμε” άμβλωση μετά τον τοκετό “(θανάτωση ενός νεογέννητου) θα πρέπει να επιτρέπεται σε όλες τις περιπτώσεις που επιτρέπεται και η άμβλωση, συμπεριλαμβανομένων και των περιπτώσεων όπου το νεογέννητο δεν είναι ανάπηρο”.

Υποστήριξαν επίσης ότι οι γονείς θα πρέπει να μπορούν να σκοτώσουν το μωρό εάν αποδειχθεί ότι είναι ανάπηρο χωρίς να το γνωρίζουν πριν από τη γέννηση, αναφέροντας για παράδειγμα ότι “μόνο το 64% των περιπτώσεων του συνδρόμου Down” στην Ευρώπη διαγιγνώσκονται με προγεννητική εξέταση.

Μόλις γεννήθηκαν τέτοια παιδιά, δεν υπήρχε “επιλογή για τους γονείς παρά να κρατηθεί το παιδί”, έγραψαν.

“Η ανατροφή τέτοιων παιδιών μπορεί να είναι αφόρητη επιβάρυνση για την οικογένεια και για την κοινωνία στο σύνολό της, όταν το κράτος προβλέπει οικονομικά τη φροντίδα τους”.

Ωστόσο, δεν υποστήριξαν ότι κάποιες δολοφονίες παιδιών ήταν πιο δικαιολογημένες από άλλες – το βασικό τους σημείο ήταν ότι, από ηθική άποψη, δεν υπήρχε διαφορά στην άμβλωση όπως είχε ήδη εφαρμοστεί.

Προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν τη φράση «έκτρωση μετά τη γέννηση» παρά «παιδοκτονία» για να «υπογραμμίσουν ότι η ηθική κατάσταση του ατόμου που θα θανατωθεί είναι συγκρίσιμη με εκείνη ενός εμβρύου».

Υπερασπιζόμενος της απόφασης δημοσίευσης σε ένα μπλογκ της Βρετανικής Ιατρικής Εφημερίδας, ο καθηγητής Savulescu ανέφερε ότι τα επιχειρήματα υπέρ της δολοφονίας νεογέννητων ήταν «σε μεγάλο βαθμό όχι καινούργια».

Αυτό που έκανε η Minerva και ο Giubilini ήταν να εφαρμόσουν αυτά τα επιχειρήματα «λαμβάνοντας υπόψη τα μητρικά και οικογενειακά συμφέροντα».

Ενώ δέχτηκε ότι πολλοί άνθρωποι θα διαφωνούσαν με τα επιχειρήματά τους, έγραψε: “Ο στόχος της Εφημερίδας της Ιατρικής Ηθικής δεν είναι να παρουσιάσει την Αλήθεια ή να προωθήσει κάποια ηθική άποψη. Πρέπει να παρουσιάσει ένα καλά αιτιολογημένο επιχείρημα που βασίζεται σε ευρέως αποδεκτούς χώρους. “

Μιλώντας στην The Daily Telegraph, πρόσθεσε: «Αυτό το «ντιμπέιτ» ήταν ένα παράδειγμα της «ηθικής μάγισσας» – μια ομάδα ανθρώπων γνωρίζει ποιά είναι η μάγισσα και προσπαθεί να την κάψει. Είναι μια από τις πιο επικίνδυνες ανθρώπινες τάσεις που έχουμε. Αυτό οδηγεί σε λιντσάρισμα και γενοκτονία. Αντί να επιχειρηματολογούμε και να εμπλακούμε, υπάρχει μια προσπάθεια να σιωπήσουμε και, τελικά, να σκοτώσουμε, με βάση τη δική τους ηθική βεβαιότητα. Αυτό δεν είναι το είδος της κοινωνίας στην οποία θα πρέπει να ζούμε».

Είπε ότι το περιοδικό θα εξετάσει το ενδεχόμενο να δημοσιεύσει ένα άρθρο που θέτει ότι, αν δεν υπήρχε ηθική διαφορά μεταξύ της έκτρωσης και της θανάτωσης των νεογέννητων, τότε και η έκτρωση πρέπει να είναι παράνομη.

Ο Δρ. Trevor Stammers, διευθυντής της ιατρικής δεοντολογίας στο πανεπιστήμιο St Mary’s University, δήλωσε: “Αν μια μητέρα πνίξει το παιδί της με μια κουβέρτα, λέμε “δεν έχει σημασία, μπορεί να πάρει ένα άλλο”, είναι αυτό που θέλουμε να συμβεί;

“Αυτό που λένε αυτοί οι νέοι συνάδελφοι είναι αυτό που θα ήταν το αναπόφευκτο τελικό σημείο ενός δρόμου που οι ηθικοί φιλόσοφοι στις ΗΠΑ και την Αυστραλία έχουν όλοι περπατήσει για πολύ καιρό και δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο”.

Αναφερόμενος στον όρο ”έκτρωση μετά την γέννηση”, ο δρ. Stammers πρόσθεσε: «Πρόκειται μόνο για λεκτική χειραγώγηση που δεν είναι φιλοσοφία. Μπορώ να αναφερθώ στην άμβλωση από εδώ και πέρα ​​ως προγεννητική βρεφοκτονία».

Πηγή: telegraph.co.uk, offtherecord, Ακτίνες

Ο Χριστιανισμός ως εκκλησία, ένα νέο μέγεθος και ‘καινή κτίσις', έφερε μια ριζική ανατοποθέτηση στον κόσμο και ως προς τα αδύνατα μέλη της οικογένειας, τη γυναίκα και το παιδί. Ιδιαίτερα ως προς το δεύτερο δείχνει όλο τον σεβασμό και την στοργή της, που δεν απορρέει από μια απλή συναισθηματικότητα, αλλά από καθαρά εκκλησιολογικές και νέες ανθρωπολογικές προϋποθέσεις. Έτσι, ιστορικά πρώτα, αντιτάσσεται στην αστοργία και σκληρότητα της αθεΐας - ειδωλολατρίας, απέναντι στο αδύνατο παιδί, το οποίο δεν δίσταζαν να το θυσιάζουν ή να το προσφέρουν στην πυρακτωμένη αγκαλιά του ειδώλου του «θεού» Μολώχ.

Σ' ολόκληρο τον αρχαίο και σ' αυτό τον ελληνικό και ρωμαϊκό κόσμο, η τύχη του παιδιού εξαρτιόταν από την παντοδυναμία της πατρικής θέλησης. Το βρέφος μπορούσε με απόφαση του πατέρα αφέντη να εκτεθεί στα όρνια ή και να φονευθεί. Η έκθεση των βρεφών ήταν καθημερινή συνήθεια στον αρχαίο κόσμο. Ο ίδιος ο φιλόσοφος Σενέκας θα ομολογήσει: «τιμωρούμεν δια θανάτου τους κακούργους, τους λυσσασμένους σκύλους, τα θηρία και τα αδύνατα και ανάπηρα παιδιά».

Όχι όμως μόνο τα βρέφη, αλλά και τα έμβρυα αντιμετωπίζονταν με ανάλογο τρόπο. Στην εποχή της Κ. Διαθήκης η άμβλωση ήταν ευρύτατα διαδεδομένη και δεν αποτελούσε έγκλημα, γιατί επικρατούσε η υποστηριζόμενη από την φιλοσοφία άποψη, ότι το έμβρυο δεν είναι άνθρωπος, αλλά αποτελεί μέρος των σπλάχνων της γυναίκας, μια αντίληψη, που νοθεύει και τη λεγόμενη χριστιανική κοινωνία μας μέχρι σήμερα. Εν τούτοις, ευσυνείδητοι επιστήμονες, γιατροί της αρχαιότητας, καταδίκασαν με παρρησία την άμβλωση, ως απάδουσα στην επιστήμη τους, όπως ο Ιπποκράτης, ο Γαληνός και ο μεγαλύτερος γυναικολόγος της αρχαιότητας Σωρανός ο Εφέσιος.

Η εκκλησία αντιτάχθηκε σ' αυτές τις αντιλήψεις με την ίδια την ζωή και πράξη της. Ο λόγος του Χριστού μας «άφετε τα παιδία ελθείν πρός με....» (Μαρκ.10, 16) αποτέλεσε το υπόβαθρο της διδασκαλίας των Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας μας για τα δικαιώματα του παιδιού και κατάργησε τους Καιάδες και τους Μολώχ και αναγνώρισε τον άνθρωπο σαν αυταξία σε όλες τις στιγμές της ζωής του. Ο άνθρωπος είναι για την Εκκλησία ολόκληρος και πλήρης «εξ' άκρας συλλήψεως», από την στιγμή που συλληφθεί στο σώμα της μητέρας.

Από την αρχή η Εκκλησία τοποθετείται κριτικά απέναντι στην πράξη του γύρω της κόσμου ως προς τα βρέφη. Την έκθεση των βρεφών καταδικάζουν ήδη στους πρώτους αιώνες η προς Διόγνητον επιστολή (β΄ αι. μ.Χ.), ο Μινούκιος Φήλιξ, χριστιανός απολογητής (β΄αι.), ο Τερτυλλιανός (γ΄αι) και ο Λακτάντιος (δ΄αι.).

Πολύ νωρίς εξάλλου η Εκκλησία με πολλή στοργή προσκαλούσε τις άγαμες μητέρες, κάνοντας, όπως πάντα, τη διάκριση μεταξύ του ανθρώπου και του σφάλματός του, αντί να εκθέτουν τα βρέφη τους, να τα αφήσουν στη θύρα των ναών, ώστε χωρίς να γίνονται γνωστές και εκτίθεται η κοινωνική υπόληψή τους, να αναλάβει αυτή την φροντίδα τους. Προσκλητήριο, που συνεχίστηκε να ακούγεται και να εφαρμόζεται και στους μετέπειτα αιώνες, αφού το συναντάμε π.χ. στη δράση της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας, αλλά και σήμερα ακόμη, από γυναικεία κυρίως μοναστήρια.

Με τη διαμόρφωση της κανονικής πράξης της Εκκλησίας η εμβρυοκτονία, συνεχιζόμενο έγκλημα του μη χριστιανικού κόσμου, λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη. Ο Μ. Βασίλειος χαρακτηρίζει για πρώτη φορά σε κανόνα της Εκκλησίας την φθορά του εμβρύου ως φόνο. Σημαντικό δε είναι, ότι δεν γίνεται εκκλησιαστικά καμιά διάκριση μεταξύ διαμορφωμένου και ασχημάτιστου εμβρύου, κάτι που ίσχυε στην εβραϊκή νομοθεσία (πρ. Εξόδου 21,22-24).

Αυτή η στάση της Εκκλησίας θα επηρεάσει και τον πρώτο χριστιανικό αυτοκράτορα, τον Μ. Κωνσταντίνο, ο οποίος μάλιστα θα δώσει και τη λύση στην προβαλλόμενη ένδειξη για άμβλωση, δηλ. τη φτώχεια. ¨Έτσι εκδίδει το 315 μ. Χ. προκήρυξη, στην οποία μεταξύ των άλλων συνιστά: «...Εάν πατήρ τις προσαγάγη το τέκνον αυτού λέγων, ότι αδυνατεί να συντηρήση αυτό, διατάσσομεν, όπως χωρίς αναβολής δοθώσιν αυτώ τρόφιμα και ενδύματα, διότι η φροντίς των νεογεννήτων ουδεμιάς αναβολής είναι δεκτική, και όπως το θησαυροφυλάκιον του Κράτους βοηθή είς τα έξοδα ταύτα έκ των δημοσίων προσόδων».

Η Ορθοδοξία όμως απορρίπτει και την σχολαστική άποψη, ότι η ψυχή εισέρχεται στο σώμα τον τρίτο μήνα από την σύλληψη. Και είναι γνωστό, ότι αυτή η αντιχριστιανική και καθαρά φανταστική φιλοσοφική δοξασία, θεμελιώνει το γνωστό επιχείρημα του σημερινού κόσμου υπέρ της αμβλώσεως κατά τους τρεις πρώτους μήνες. Πόσο δε εσφαλμένη είναι η άποψη αυτή, φαίνεται από όσα μας προσφέρει σήμερα η επιστήμη και κατεξοχήν η μέθοδος της in vitro γονιμοποίησης («παιδιά του σωλήνα»).

Βέβαια, η σχολαστική άποψη για δήθεν μεταγενέστερη είσοδο της ψυχής στο σώμα διαιωνίζει τη θέση της πλατωνικής φιλοσοφίας για τη φύση του ανθρώπου. Η Ορθοδοξία όμως δεν κάνει χρονική διάκριση ψυχής και σώματος. Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης δέχεται ολόκληρο και πλήρη τον άνθρωπο, ως οντότητα ψυχής και σώματος, έξω από κάθε δυαλιστική πλατωνική αντίληψη. Ο άνθρωπος ούτε μόνο ψυχή είναι, ούτε μόνο σώμα, αλλά ψυχή και σώμα. Από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης του ανθρώπου τα δύο του συστατικά, ‘χώμα' και ‘πνοή ζωής', εμφανίζονται μαζί και πουθενά στην Γραφή δεν γίνεται λόγος για μεταγενέστερη είσοδο της ψυχής στο σώμα, ώστε η σχετική διδασκαλία είναι καθαρή φαντασία.

Εξάλλου η σύλληψη του ανθρώπου νοείται ορθόδοξα, ως συνέχεια της δημιουργίας του πρώτου ανθρώπου από τον Θεό. Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό κτίσμα που το πλάθει ο Θεός. Το υλικό για την πλάση του ανθρώπου είναι η ύλη, το χώμα, γι' αυτό και το όνομα του πρώτου ανθρώπου είναι χοϊκός (αυτό σημαίνει η λέξη Αδάμ). Το εμφύσημα της πνοής = της Χάρης του Θεού, εμψυχώνει το σώμα και καθιστά τον χωματένιο άνθρωπο «ψυχή ζώσα», δηλαδή ανθρώπινη ύπαρξη, Εγώ, Αυτοσυνειδησία. Αυτή η δημιουργική ενέργεια, διδάσκει η Ορθοδοξία, συνεχίζεται σε κάθε σύλληψη ανθρώπου, με τη χάρη του Θεού, φυσικά, και την συνεργεία των γονέων. Σ' αυτό το σημείο φαίνεται, ότι το έμβρυο δεν είναι εξάρτημα του σώματος της μητέρας, λ.χ. ένας όγκος, που ανήκει οργανικά στο ίδιο σώμα και που μπορεί κανείς να το αποβάλλει για θεραπευτικούς λόγους. Το έμβρυο - άνθρωπος φιλοξενείται στο σώμα της μητέρας με τη χάρη του Θεού. Είναι ολόκληρη ζωή μέσα σε μια άλλη ζωή.

Εξάλλου κατά τον λόγο του Αποστόλου Παύλου «ούκ εσμέν εαυτών...» (δεν ανήκουμε στον εαυτό μας). Κανένας λοιπόν δεν ανήκει στον εαυτό του, αλλά όλοι ανήκουμε σε άλλους, γιατί προερχόμαστε από άλλους. Είναι παράλογο, και μάλιστα στην εποχή μας, που τονίζεται τόσο πολύ το κοινωνικό στοιχείο, να χαρακτηρίζεται ως δικαίωμα κάτι, που συνεπάγεται την στέρηση του πολυτιμότερου δικαιώματος της ζωής σε μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη. Όπως δηλαδή η αυτοκτονία και η ευθανασία δεν βρίσκει καμία δικαίωση χριστιανικά, έτσι και η εμβρυοκτονία δεν είναι παρά καθαρή δολοφονία, και μάλιστα έν ψυχρώ, σε ένα εντελώς ανυπεράσπιστο πλάσμα.

Η εμβρυοκτονία δεν καταδικάζεται ορθόδοξα για λόγους ηθικής ή τιμωρείται ως νομική παράβαση, αλλά νοείται ως αμαρτία, αστοχία, δηλαδή του ανθρώπου, που εμποδίζει ή και ματαιώνει την πορεία του προς τη Θέωση, αφού έμπρακτα αρνείται να συνεργαστεί στο δημιουργικό έργο του Θεού.

Επίσης, από πλευράς Ορθοδοξίας, η άμβλωση, θεωρείται και δείγμα ανελευθερίας, που συνδέεται άμεσα με τον εγωισμό και τον ατομισμό που θυσιάζει την ξένη ζωή, για να διασφαλίσει τα θεωρούμενα ως δικαιώματα της σημερινής ατομοκρατίας, π.χ. της ηδονικής απόλαυσης και της απόρριψης κάθε ευθύνης. Να γιατί η Εκκλησία μας, ως έν Χριστώ κοινωνία, θεωρεί την άμβλωση ως αντικοινωνική συμπεριφορά και ενέργεια, που θυσιάζει την ανθρωπιά και την αγάπη στον ατομισμό και την εγωπάθεια.

Είναι δυνατόν λοιπόν, να γίνει δεκτή η άμβλωση από μερικούς, κάτω από οποιεσδήποτε προφάσεις και δικαιολογίες. Ποτέ όμως δεν μπορεί η άμβλωση να θεμελιωθεί χριστιανικά, ορθόδοξα. Για την Ορθοδοξία θα είναι η άμβλωση πάντα βίαιη και αποτρόπαιη αφαίρεση ζωής.

Έτσι νομίζω, ότι συνειδητοποιούμε πόσο άδικο και ασυλλόγιστο είναι από τη μια μεριά να αγωνιζόμαστε να διατηρήσουμε στη ζωή το έμβρυο, όπως π.χ. στο «παιδί του σωλήνα», και απ' την άλλη να καταδικάζουμε σε θάνατο χιλιάδες άλλα έμβρυα. Συνιστά επίσης κατάφωρη υποκρισία, σε μια εποχή που καθολικά ζητείται η κατάργηση της θανατικής ποινής, να νομιμοποιείται η δολοφονία ως άμβλωση. Τώρα λοιπόν που έχει νομιμοποιηθεί η άμβλωση και στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας, δεν θα μας μένει τίποτε άλλο, πιά, παρά στην καθιερωμένη Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, άλλη υποκρισία αυτό, εμείς να τελούμε ευλαβικό μνημόσυνο, για όλα εκείνα τα αθώα παιδιά, που θα κατακρεουργούνται καθημερινά στις κλινικές-σφαγεία.

Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Στην Ελλάδα καθημερινά χάνονται ζωές και ουδείς λογοδοτεί για αυτό. Ετησίως γίνονται περίπου 150.000 εκτρώσεις, ενώ οι 30.000 από αυτές πραγματοποιούνται από νεαρά κορίτσια με ηλικία μικρότερη των 16 ετών. Αυτό ειπώθηκε σε συνέντευξη Τύπου με αφορμή το 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γυναικολογικής Ενδοκρινολογίας.

Οι αριθμοί αποκαλύπτουν περισσότερες αλήθειες από τα υποκριτικά ευχολόγια πολιτικών και άλλων δημοσιολογούντων που «ανησυχούν» για την υπογεννητικότητα αλλά και για τα πρότυπα ζωής που υιοθετεί κατά καιρούς η νεολαία.

Οταν κάθε χρόνο 30.000 έφηβες καταλήγουν να αφαιρούν με νυστέρι από τα σπλάχνα τους το παιδί τους, επειδή το θεωρούν κάτι σαν «ατύχημα», άπαντες μπορούν να αντιληφθούν πού βαδίζει η χώρα μας.

Η Πολιτεία δεν έχει καμία οφειλή στο εαυτό της, στις γενιές που πέρασαν, σε αυτές που υπάρχουν και σε όσες έρχονται να προστατεύει την ανθρώπινη ζωή; Ο τερματισμός του βίου ενός εμβρύου δεν είναι φόνος; Η σχέση της γυναίκας αλλά και του άνδρα με το σώμα της γυναίκας και τη ζωή που φέρει εντός της είναι εργαλειακή; Τα έμβρυα πριν βγουν από τη μήτρα είναι κάτι σαν διακόπτες που επιτρέπεται να ανοιγοκλείνουμε; Μόνο αν καταφέρουν να βγουν ζωντανά στο φως του ήλιου λογίζονται ως άνθρωποι που απαγορεύεται να δολοφονούνται;

Ποιο είναι το ήθος που διδάσκει το κράτος, όταν διευκολύνει -αν δεν ενθαρρύνει κιόλας- τις εκτρώσεις; Για ποιες ανθρώπινες αξίες μιλούν οι «διανοούμενοι», οι δημοσιογράφοι και όσοι συμμετέχουν στους μηχανισμούς παραγωγής κυρίαρχης ιδεολογίας, όταν σιωπούν για το βουβό μακελειό και για τις εκατόμβες που γίνονται καθημερινά, για τις σφαγές των εμβρύων που θανατώνονται στις διάφορες κλινικές;

Οι εκτρώσεις είναι η μεγάλη ντροπή του σύγχρονου πολιτισμού. Ενα καθημερινό, μαζικό έγκλημα για το οποίο ελάχιστοι μιλούν αλλά όλοι τιμωρούνται για τη διάπραξή του. Ακόμα κι εκείνοι που δεν έχουν κάποια άμεση σχέση με τις εκτρώσεις πληρώνουν γι' αυτό το άγος με όλα τα προβλήματα και τις συλλογικές νόσους που προκαλεί η μείωση του γηγενούς πληθυσμού της πατρίδας.
 

Πηγή: (Δημοκρατία, 15.02.2017), Ακτίνες

Εκατοντάδες χιλιάδες ακτιβιστές υπέρ της ζωής συγκεντρώθηκαν στην Ουάσινγκτον την Παρασκευή για την 44η-ετήσια «Πορεία για τη Ζωή», (March for Life), τη μεγαλύτερη ετήσια διαδήλωση στον κόσμο κατά των αμβλώσεων.

Η πορεία διοργανώνεται κάθε χρόνο στην Ουάσιγκτον για τον εορτασμό της επετείου της απόφασης 1973 του Ανωτάτου Δικαστηρίου όπου νομιμοποιήθηκαν οι αμβλώσεις.

«Είμαστε ευχαριστημένοι μέχρι στιγμής με αυτό που έχουμε δει, σε λιγότερο από μία εβδομάδα, κυβέρνησης Trump», είπε η Jeanne Mancini, πρόεδρος της Πορείας για τη Ζωή στο LifeSiteNews.

Μια από τις πρώτες πράξεις του Τραμπ ως πρόεδρος ήταν να επαναφέρει την Πολιτική της Πόλης του Μεξικού, η οποία αποκόπτει την αμερικανική βοήθεια σε διεθνείς ομάδες υγείας που προωθούν ή παρέχουν αμβλώσεις. Έχει επίσης δεσμευθεί να διορίσει μόνο δικαστές που είναι «υπέρ της ζωής» στο Ανώτατο Δικαστήριο και α διακόψει τη χρηματοδότηση της Planned Parenthood η οποία κάνει αμβλώσεις.

«Σε μία και μόνο εβδομάδα, το έθνος μας έχει λάβει ουσιαστικά μέτρα για την προστασία του αγέννητου», δήλωσε ο γερουσιαστής Orrin Hatch, από την Γιούτα. «Ως ένα από τα πρώτα εκτελεστικά διατάγματα του, ο Πρόεδρος Trump υπαναχώρησε από μια πολιτική της περιόδου Ομπάμα που αναγκάζει τους Αμερικανούς φορολογούμενους να χρηματοδοτούν τις αμβλώσεις στο εξωτερικό.

Ο γερουσιαστής Τεντ Κρουζ κατέγραψε βίντεο της πορείας που παρουσιάζει το πλήθος των διαδηλωτών.

Ο Πρόεδρος Trump εξέφρασε την υποστήριξή του για την πορεία μέσω του Twitter:

«H Πορεία για τη ζωή είναι τόσο σημαντική. Σε όλους εσάς που παρελαύνετε – έχετε την υποστήριξη μου» έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter ο Ντόναλντ Τραμπ.

Υπολογίζεται ότι θα συμμετείχαν 300.000 έως 600.000 άτομα.

Σε συνέντευξη, ο Troy Newman, πρόεδρος της Operation Rescue, εξέφρασε μεγάλη αισιοδοξία για το μεγάλο αριθμό των νέων που συμμετέχουν στην πορεία και την υποστήριξη από τον Αντιπρόεδρο Πένες και τον Πρόεδρο Trump.

«Αυτό είναι το ιστορικό», είπε ο Newman. «Θα ανατρέψουμε την Roe v. Wade. ... Αν δεν το κάνουμε τώρα, δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία για μια δεκαετία».

Ο Αντιπρόεδρος Mike Pence και η Kellyanne Conway, ανώτερος σύμβουλος του Τραμπ, είναι από τις εξέχουσες φωνές στο συλλαλητήριο υπέρ της ζωής.

Ο Pence είναι ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Λευκού Οίκου που μιλάει στην Πορεία στα 44 χρόνια της ιστορίας της. Οι Πρόεδροι Ρόναλντ Ρέιγκαν και Τζορτζ Μπους είχαν μίλησε μέσω ηχογραφημένων μηνυμάτων.

«Εξαιτίας όλων εσάς και εξαιτίας των πολλών χιλιάδων που στέκονται μαζί μας σε πορείες όπως αυτή σε όλη τη χώρα, η ζωή κερδίζει και πάλι στην Αμερική», είπε ο Pence στο πλήθος μέσα σε δυνατά χειροκροτήματα.

«Το θέμα μας φέτος είναι η «Δύναμη του Ενός», τονίζοντας πως κάθε άτομο έχει τη δυνατότητα να κάνει τη διαφορά στον αγώνα υπέρ της ζωής», είπε η Μαντσίνι.

«Ο τερματισμός της ζωής ενός αγέννητου ανθρώπου είναι ηθικά λάθος και είναι επίσης ηθικά λάθος να παίρνεις τα δολάρια των φορολογουμένων και να τα χρησιμοποιείς για να επιδοτείς την άμβλωση εδώ ή στο εξωτερικό», δήλωσε ο Pence.

«Η έκτρωση δεν είναι η υγειονομική περίθαλψη», είπε. «Η χρηματοδότηση της έκτρωσης δεν έχει καμία θέση στη νομοθεσία της υγειονομικής περίθαλψης τώρα ή ποτέ».

Ο Αρχιεπίσκοπος της Νέας Υόρκης Καρδινάλιος Timothy Dolan, ο πρώην διευθυντής της Planned Parenthood Abby Johnson, το μεξικάνικο αστέρι Karyme Lozano, ο χριστιανός συγγραφέας και ραδιοφωνικός παρουσιαστής (ελληνικής καταγωγής) Eric Metaxas και ο Επίσκοπος Βικέντιος Matthews της Εκκλησίας του Θεού εν Χριστώ, συμμετείχαν επίσης.

«Είμαι ενθουσιασμένη που έχουμε ένα Χριστιανό στο Λευκό Οίκο που υποστηρίζει τις πεποιθήσεις μας και έχει το αυτί του προέδρου», είπε για τον Pence η Beth Johnson, 70 ετών, η οποία ταξίδεψε από την Αριζόνα, στην Ουάσιγκτον. «Με αυτόν στην πλευρά του προέδρου, είμαι πολύ ενθουσιασμένη για το τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση».

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

«Όποιος λείπει, λείπει τζ’ η μοίρα του» λέει μια παροιμία της Κύπρου. Όποιος είναι απών δηλαδή κατά τη διαμοίραση των πάσης φύσεως προσόδων ή κατά τη λήψη των αποφάσεων, χάνει το δικαίωμα της διεκδίκησης μέρους αυτών. Η μοίρα εδώ, έχει διπλή έννοα. Από τη μία είναι η μοίρα ως κομμάτι (βλέπε μοιρασιά) και από την άλλη είναι η μοίρα ως προδιαγραφόμενη πορεία στον χρόνο, σχετιζόμενη με τις χαρές και τις λύπες που αυτή η πορεία θα επιφυλάσσει.

Το θέμα της παρουσίας ή της απουσίας στην πολιτική ζωή έχει μεγάλη σημασία. Για παράδειγμα, στα χρόνια της μεταπολίτευσης, άπαντες σχεδόν οι πολιτικοί ήθελαν να συσχετίσουν τις υπάρξεις τους με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ήταν όλοι εκεί! Όλοι πάλεψαν κατά της Χούντας! Όλοι συνέβαλαν αγωνιστικά στον διωγμό της! Είχαν επομένως και αυτοί ένα μερίδιο (η μοίρα που λέγαμε πριν) στην «επανάσταση». Άρα, δικαιούνται να έχουν ως πεπρωμένο (=η κατάληξη της μοίρας κατά την δεύτερη της έννοια) την αέναή τους παρουσία στην πολιτική ζωή του τόπου. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί για χάριν της ιστορικής αληθείας, ότι το Πολυτεχνείο έγινε τον Νοέμβριο του 1973 ενώ η Χούντα έπεσε (ουσιαστικά από μόνη της) τον Ιούλιο του 1974 ως αποτέλεσμα της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο.

Κάθε επανάσταση όμως, για να τελεσφορήσει, απαιτεί θυσίες πολλές. Και σε αυτές τις θυσίες μεγαλύτερο ειδικό βάρος στην πιλάντζα (=η ζυγαριά στην κυπριακή) της ιστορίας κατέχει το αίμα των νεκρών. Η εποχή μας, είναι η εποχή της παράνοιας και της αντιστροφής των όρων. Παντού κυριαρχεί η προστυχιά των ειδώλων. Σχεδόν τα πάντα είναι εικονικά, ανύπαρκτα, ψεύτικα. Ζούμε ζωές μέσα από οθόνες υπολογιστών, μέσα από κινητά, μέσα από μια νιρβάνα ετεροπροσδιορισμού ξιπασιάς και φαινομενικής χλιδής. Απατηλά είδωλα στον βωμό της νωθρότητας και του διανοητικού ευνουχισμού. Έχει ωστόσο και η δική μας εποχή τους νεκρούς της. Και είναι αναρίθμητοι. Και είναι χωρίς τάφους με σκαλιστούς σταυρούς. Είναι οι νεκροί που δεν γεννήθηκαν ποτέ. Είναι αυτοί που δεν πρόλαβαν ούτε καν να γίνουν ένα όνομα στα κατάστιχα κάποιου ληξιαρχείου. Είναι τα παιδάκια που δεν ήρθαν ποτέ στον κόσμο. Αυτά που χάριν της απάτης των ειδώλων, έλειψε η μοίρα τους χωρίς καν να τους δοθεί η ευκαιρία να την διεκδικήσουν. Κάπως έτσι όμως, μπαίνει η ταφόπλακα των λαών…

Σήμερα, αρκετές χιλιάδες ελληνόπουλα, παρότι εν καιρούς απείρως πιο ευνοϊκούς σε σχέση με άλλες εποχές, χάνουν τις ζωές τους προτού καν γεννηθούν. Ο δήμιος τους όμως δεν είναι βέβαια ούτε η πείνα, αλλά ούτε και η έλλειψη των χρημάτων ή οι κακουχίες των ημερών. Δήμιός τους είναι οι πιεστικοί παππούδες, οι πατεράδες της μιας βραδιάς αλλά και δυστυχώς, οι ίδιες τους οι μητέρες. Το αγιασμένο θηλυκό σώμα που φέρει τους μαστούς της θρέψης, υποκύπτει στις προσωπικές αδυναμίες, στην ελαφρότητα των εφήμερων απολαύσεων, στις πιέσεις τρίτων, αλλά και στις προσταγές μιας βρώμικης κοινωνίας. Υποκύπτει και αποφασίζει να διακόψει την κύηση…

Πέραν των προσωπικών όμως παραμέτρων, πέραν των ηθικών φραγμών ή πεποιθήσεων, υπάρχει και η ωμή γεωπολιτική παράμετρος που περικλείει μέσα της τα πάντα. Είναι προφανές ότι για να είσαι παρών στις γεωπολιτικές εξελίξεις, πρέπει πρώτα να υπάρχεις! Το να ζεις, είναι απείρως σημαντικότερο από το να έχεις λεφτά, πετρέλαια, κανόνια ή αεροπλάνα. Χωρίς ανθρώπους, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Είναι ωστόσο σαφές, ότι εμείς οι Έλληνες, στο άμεσο μέλλον, κινδυνεύουμε να υποστούμε μια οδυνηρή συρρίκνωση του πληθυσμού μας. Εάν κατοικούσαμε σε έναν τόπο χωρίς καμία γεωπολιτική αξία, ίσως αυτό να μην αποτελούσε κανένα πρόβλημα. Δεν είμαστε όμως μόνοι. Ζούμε σε μια γειτονιά που τυγχάνει να είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό γήινο και θαλάσσιο περιφερειακό κράσπεδο ανάμεσα στους αντιμαχόμενους ισχυρούς πόλους του πλανήτη. Ήδη, τα τελευταία χρόνια ζούμε πολλές ιδιόμορφες συγκρούσεις (οικονομικές, εδαφικές, μεταναστευτικές) που ως απώτερο στόχο έχουν την ανακατανομή της ισχύος ανάμεσα στους ισχυρούς αφέντες της περιοχής μας.

Μία χώρα με υποπληθυσμό, στερείται εργατικών και μαχητικών χεριών, δεν εκδηλώνει πλήρη εκμετάλλευση του πλούτου της και διακινδυνεύει να πληγεί από μαζική εισροή μεταναστών ή την υποταγή της σε ισχυρότερο αντίπαλο. Χρειαζόμαστε επειγόντως χέρια, πόδια και κεφάλια ελληνικά ούτως ώστε να παλέψουμε για την αυριανή μας επιβίωση. Χωρίς αυτά, η οικονομία (αφού αυτή είναι που μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας) δεν ανακάμπτει ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια.

Από τα ανωτέρω, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι αποτελεί ύψιστο εθνικό συμφέρον η άμεση εξάσκηση μιας σοβαρής πληθυσμιακής πολιτικής που, μέσα σε αυτήν, θα περιλαμβάνεται οπωσδήποτε και μια εμπνευσμένη προσπάθεια αποτροπής των διακοπών κυήσεως. Ίσως, εάν δοθούν υπολογίσιμα κίνητρα για τεκνοποιία και εάν το κράτος γίνει έμπρακτος αρωγός σε μονογονεϊκές οικογένειες ή σε ανήλικες μητέρες, τότε, ενδεχομένως, πολλοί από αυτούς τους αγέννητους νεκρούς, να γεννηθούν και να συνεισφέρουν αργότερα με παραγωγικό τρόπο στην ευημερία μας.

Είναι γεγονός ότι ως κράτος και ως πολίτες, έχουμε αποτύχει παταγωδώς σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Είμαστε σε πλήρη τρικυμία εν κρανίω. Το ενθαρρυντικό είναι ότι πολλές φορές κατά την μακραίωνη μας ιστορία, έχουμε βρεθεί σε αυτά, αλλά και σε χειρότερα χάλια και εν τέλει, κάποτε ανακάμπταμε. Το δυσοίωνο είναι ότι μόνον σήμερα κινδυνεύουμε από ολιγανθρωπία και από πληθυσμιακή γήρανση. Ίσως, εάν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί για μερικά χρόνια ακόμα, και με τους ρυθμούς των μεταναστευτικών κυμάτων που παρατηρούνται στη χώρα μας σε συνδυασμό με την καταφανή ανικανότητα των εφαρμοζόμενων εθνικών στρατηγικών για την επίλυση των προβλημάτων που προκύπτουν, η εθνολογική σύσταση του κράτους μας να αλλοιωθεί πλήρως. Υπό αυτές τις συνθήκες όμως, είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι μέρες ζωής του έθνους μας, θα είναι μετρημένες. Και όπως επισημάναμε στην αρχή: «όποιος λείπει, λείπει τζ’ η μοίρα του».

Πηγή: dotnews.gr

Αν από το έτος 1986 που ψηφίσθηκε ο νόμος μέχρι σήμερα, δηλαδή 30 χρόνια, υπολογίσουμε τις 300.000 – 400.000 εκτρώσεις που γίνονται κάθε χρόνο, ο αριθμός των δολοφονημένων εμβρύων είναι 9.000.000 – 12.000.000

Δυστυχώς στους εσχάτους καιρούς συμβαίνει κάτι το απίστευτο. Ψηφίστηκε νόμος (1609) το έτος 1986 που νομιμοποιεί τον φόνο των εμβρύων, δηλαδή επιτρέπει την έκτρωση, βέβαια υπό ορισμένους όρους. Δηλαδή επιτρέπει να σκοτώνωνται άνθρωποι, διότι το έμβρυο είναι άνθρωπος, με την συμμετοχή της μητέρας.

Αν από το έτος 1986 που ψηφίσθηκε ο νόμος μέχρι σήμερα, δηλαδή 30 χρόνια, υπολογίσουμε τις 300.000 – 400.000 εκτρώσεις που γίνονται κάθε χρόνο, ο αριθμός των δολοφονημένων εμβρύων είναι 9.000.000 – 12.000.000, δηλαδή μία Ελλάδα μεγαλύτερη σε πληθυσμό από όσος υπάρχει σήμερα (10.000.000). Η αμαρτία αυτή είναι θανάσιμη και μαζί με τους άλλους αμαρτωλούς νόμους, πολιτικό γάμο, ομοφυλοφιλία κλπ. έφεραν την Ελλάδα μας σε αυτή την λυπηρή κατάσταση.

Τα παιδιά είναι δώρα Θεού και ουδενός ιδιοκτησία. Λέγει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος «…Το τεκείν άνωθεν έχει την αρχήν, από της Θεού προνοίας και ούτε γυναικός φύσις, ούτε συνουσία, ούτε άλλον ουδέν αυταρκές προς τούτό εστιν» (PG 54, 639): Αλλά και ο Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς, λέγει ότι: «… ο Θεός ενεργεί, ο άνθρωπος συνεργεί» (Άνθρωπος και Θεάνθρωπος).

Όμως τα έμβρυα είναι ψυχές και οι ψυχές, όπως λέγει ο Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, εκδικούνται. Πέραν του ότι καμμιά γυναίκα που έκαμε αυτή την κακή πράξη (έκτρωση) το ξεπέρασε ποτέ σε όλη την ζωή της.

Ο Άγιος γράφει σε κάποια κυρία:

«Μου γράφεις πως κάτι σε αναστατώνει στον ύπνο. Τρία παιδιά εμφανίζονται μόλις κλείσεις τα μάτια και γελούν μαζί σου, σε κοροϊδεύουν, σε απειλούν και σε τρομάζουν.

Πήγες, είπες, σε έξυπνους ανθρώπους και έψαχνες φάρμακο. Εκείνοι σου είπαν: «Δεν είναι τίποτα»!

Εσύ τους είπες: «Αφού δεν είναι τίποτα διώξτε αυτό το τέρας από μένα! Μα, μπορεί να μη είναι τίποτα εκείνο που δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω ήδη έξι μήνες»; Και εκείνοι σου απάντησαν: «Άλλαξε αέρα, πήγαινε σε χαρούμενες παρέες, να τρέφεσαι καλύτερα. Αυτό είναι απλή υποχονδρία».

Ξέρω, αδελφή, τέτοιους «έξυπνους». Αυτοί έπιασαν στο στόμα τους έτσι μερικές λέξεις όπως «υποχονδρία», «τηλεπάθεια», «αυθυποβολή», με τις οποίες προσπερνούν την αδιαμφισβήτητη πνευματική πραγματικότητα και σε καθημερινή βάση μιλούν στον αέρα, με ελαφρότητα και άγνοια σαν να μιλά το κρασί.

Εγώ πιστεύω ότι αυτά τα τρία παιδιά που εμφανίζονται είναι τα ίδια εκείνα τρία δικά σου παιδιά που εσύ κατά την προσωπική σου ομολογία νέκρωσες, πριν ο λαμπερός ήλιος τα φιλήση ζωντανά. Και αυτά τώρα σε εκδικούνται. Και η εκδίκηση των νεκρών είναι πολύ φρικαλέα!

Επειδή εσύ αυτοαποκαλείσαι διαβασμένη γυναίκα, θα σου μιλήσω από τα βιβλία. Από τα βιβλία θα θυμηθής τον Μάκβεθ η πως το πνεύμα ενός νεκρού ανθρώπου σκότωσε τον Άγγλο βασιλιά. Διάβασες οπωσδήποτε πως ο βασιλιάς Βλάδισλαβ, δολοφόνος του βασιλιά Βλαδίμηρου, δολοφονήθηκε από το πνεύμα του Βλαδίμηρου.

Όμως ίσως διάβασες για την ακόλουθη περίπτωση. Ο Βυζαντινός βασιλιάς Κώνστας είχε αδελφό τον Θεοδόσιο, τον οποίο δεν αγαπούσε, επειδή φοβόταν να μη τον ρίξει από τον θρόνο. Γι’ αυτό ο Κώνστας ανάγκασε τον Θεοδόσιο να γίνει διάκονος. Αλλά ο φόβος δεν άφηνε τον βασιλιά ούτε τότε.

Τελικά ο βασιλιάς αποφάσισε να εγκληματήση. Κανόνισε ώστε να σκοτώσουν τον Θεοδόσιο. Όταν πέτυχε τον δόλιο σκοπό του ανέπνευσε η ψυχή του νομίζοντας ότι για πάντα ελευθερώθηκε από τον αντίπαλό του.

Όμως ο αδαής δεν φαντάστηκε ότι οι νεκροί είναι πιο δυνατοί από τους ζωντανούς και ότι εκείνος που σκοτώνει αθώο άνθρωπο στην πραγματικότητα δεν νικά αλλά παραδίδει τα όπλα μπροστά στον νεκρό. Μετά από αυτό μία νύχτα ο δολοφονημένος διάκονος Θεοδόσιος εμφανίστηκε στον αδελφό του, τον βασιλιά, με ένα ποτήρι αίμα που άχνιζε και φώναξε με φοβερή φωνή: «Πιές αδελφέ»!

Ο βασιλιάς αναπήδησε, ξεσήκωσε όλο το παλάτι, όμως κανένας δεν ήξερε να του πη τίποτα.

Μία άλλη νύχτα επαναλήφθηκε η ίδια σκηνή: Ο διάκονος με ένα ποτήρι αίμα και τη φρικτή κραυγή: «Πιές αδελφέ»!

Ο βασιλιάς ξεσήκωσε όλη την Κωνσταντινούπολη, όμως όλοι τον χάζευαν, όπως εσένα εκείνοι οι έξυπνοι που σε στέλνουν στον καθαρό αέρα και την καλύτερη κουζίνα. Πάλι μία νύχτα επαναλήφθηκε το ίδιο. Τελικά ο βασιλιάς Κώνστας βρέθηκε ξαφνικά ένα πρωί νεκρός στο κρεβάτι του.

Διαβάζεις την Αγία Γραφή; Εκεί έχουν ειπωθή όλα, όλα έχουν εξηγηθή, πως και γιατί οι νεκροί εκδικούνται τους ζωντανούς. Διάβασε άλλη μία φορά για τον Κάϊν, ο οποίος λόγω της δολοφονίας του αδελφού του πουθενά και ποτέ δεν εύρισκε ειρήνη.

Διάβασε πως το πνεύμα του προσβεβλημένου Σαμουήλ εκδικείτο τον Σαούλ. Και πως ο καημένος ο Δαβίδ φρικτά βασανιζόταν, χρόνια και χρόνια, λόγω της δολοφονίας του Ούριε. Και ακόμα θα βρης χιλιάδες και χιλιάδες παρόμοιες περιπτώσεις από τον Κάϊν έως εσένα. Και θα καταλάβης τι σε βασανίζει και γιατί. Θα καταλάβης ότι ο κόσμος των δολοφονημένων είναι πιο δυνατός από τους δολοφόνους τους και εκδικείται φοβερά.

Πρώτα κατάλαβε αυτό και κατανόησέ το. Ύστερα κάνε ο,τι μπορείς για τα σκοτωμένα παιδιά σου.

Και ο ελεήμων Θεός, στον Οποίο δεν υπάρχουν νεκροί, θα σε συγχωρήση και θα σου χαρίση ειρήνη. Και όσο για όλα εκείνα που πρέπει να πράξης ρώτησε την Εκκλησία. Οι ιερείς τα ξέρουν.

Ο Θεός να σε ελεήση».

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος , Greek Press

Ποιος θα το περίμενε ότι στη χώρα που θέσπισε τα ‘’Ανθρώπινα δικαιώματα’’, στην πόλη του ‘’Φωτός’’, η γαλλική Βουλή θα ψήφιζε νόμο με τον οποίο η αντίθεση στην έκτρωση θα μετατρεπόταν σε αδίκημα που επισύρει ποινή φυλάκισης μέχρι δύο χρόνια και πρόστιμο μέχρι 30.000 ευρώ; Ο νέος νόμος φέρει τον τίτλο ΄΄αδίκημα ψηφιακής παρενόχλησης’’ και μας εισάγει σε μια καινούρια εποχή, στην οποία οι αποκτημένες με πολυχρόνιους και αιματηρούς αγώνες ελευθερίες – και πρώτιστη την ελευθερία της γνώμης – αρχίζουν να μπαίνουν στο ψυγείο και οι υπερασπιστές τους στη φυλακή. Σήμερα ονομάστηκε ‘’ψηφιακή παρενόχληση’’, αύριο;

Οι Γάλλοι βουλευτές, που κλήθηκαν την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου, να αποφασίσουν δεν είχαν πρόβλημα με το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση. Στη Γαλλία, η έκτρωση ανήκει στα ‘’θεμελιώδη δικαιώματα’’. Η Αντιπολίτευση επεσήμανε ότι ο νόμος δημιουργεί αδίκημα γνώμης και είναι κατά συνέπεια ελευθεροκτόνος. Μάλιστα επεκαλέστηκαν το γνωστό μας εβδομαδιαίο σατιρικό περιοδικό Σάρλι Εβντό το οποίο, στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης, πήρε θέση κατά του νόμου. Μάλιστα το περιοδικό κατηγόρησε την Αριστερά ότι δίνει στο ‘’τόσο προσωπικό ζήτημα της εκούσιας διακοπής της κύησης και πρόξενο οδυνών για πολλές γυναίκες ιδεολογικό χρώμα’’. Η κυβέρνηση, εκ μέρους της, για να υπερασπισθεί το νομοσχέδιο κατέφυγε στην παρελθοντολογία: ‘’Πριν τριάντα χρόνια κομάντος κατελάμβαναν τα χειρουργεία για να εμποδίσουν τις γυναίκες να κάνουν έκτρωση. Σήμερα οι κληρονόμοι τους συνεχίζουν τη μάχη μέσω του Διαδικτύου’’. Ενδιαφέρον έχει να σημειώσουμε ότι ο Φρανσουά Φιγιόν, ως ηγέτης των Ρεπουμπλικανών πλέον, απουσίαζε από την ψηφοφορία, ενώ ως διεκδικητής του χρίσματος του κόμματος είχε δηλώσει ότι φιλοσοφικά είναι αντίθετος με την έκτρωση, διαβεβαιώνοντας ωστόσο δεν θα θίξει το νομικό κεκτημένο σε περίπτωση που ανακηρυχθεί πρόεδρος της Γαλλίας.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι κύριος στόχος της κυβέρνησης είναι τρεις ιστότοποι:  ivg.net, afterbaiz, και ecouteivg.org, οι οποίοι καλούν τις γυναίκες να σκεφθούν ψυχραιμότερα πριν αποφασίσουν να προχωρήσουν σε έκτρωση, φιλοξενούν κείμενα γυναικών που δεν κατέφυγαν σε αυτή και δεν το μετάνιωσαν ή που κατέφυγαν σε αυτή αλλά είχαν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα μετά. Κατά περίπτωση βοηθούν πρακτικά και οικονομικά τις νεαρές μητέρες. ‘’ Αν ήξερα ότι θα είχα όλη αυτή τη βοήθεια, θα είχα λιγότερη αγωνία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης’’ διαβάζουμε σε μια από τις σελίδες τους. Και σε άλλη σελίδα: «Είχα κλείσει ραντεβού για έκτρωση. Αλλά δεν πήγα· όλη τη νύχτα την έβγαλα στο αυτοκίνητο με μουσική, ήθελα να ξεχάσω τα πάντα. Και μετά κατάλαβα. Κατάλαβα ότι αγαπούσα αυτό το μωρό και δεν πήγα στο νοσοκομείο. Λίγο έλειψε να χωρίσουμε με τον σύντροφό μου αλλά δέχθηκε και κατανόησε την απόφασή μου».

Εντονη ήταν η αντίδραση της καθολικής Εκκλησίας της Γαλλίας. Ο επικεφαλής των Γάλλων επισκόπων απηύθυνε επιστολή στο πρόεδρο Ολάντ με την οποία ζητούσε να αποσύρει το νομοσχέδιο γιατί συνιστούσε «σοβαρή προσβολή στις αρχές της Δημοκρατίας». Και ρωτούσε: «Πρέπει κάποιος να αποκλείσει αναγκαστικά κάθε εναλλακτική λύση στην έκτρωση για να θεωρείται τίμιος; Η παραμικρή ενθάρρυνση σε μια γυναίκα να κρατήσει το παιδί μπορεί να χαρακτηρισθεί χωρίς υπερβολή ‘ψυχολογική και ηθική πίεση’».

*****

Αλλά ας δούμε πώς φτάσαμε ως εδώ:
Οι εκτρώσεις ήταν απαγορευμένες στη Γαλλία μέχρι το 1974.
Από το 1975 οι γυναίκες αποκτούν το δικαίωμα της εκούσιας διακοπής της κύησης.
Από το 1982 οι δαπάνες της διακοπής καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Το 1993, για πρώτη επίσης φορά, θεσπίζεται το ‘’αδίκημα της παρενόχλησης’’ για όσους εμποδίζουν τις γυναίκες να καταφύγουν στην έκτρωση.
Το 2001 το δικαίωμα στην έκτρωση επεκτείνεται κατά δύο εβδομάδες, δηλαδή μέχρι τις 12 εβδομάδες κύησης.
Το 2014 απαλείφεται η επίκληση του κινδύνου για διακοπή της κύησης και μπορεί να καταφύγει στην έκτρωση ‘’κάθε γυναίκα για κάθε ανεπιθύμητη κύηση’’. Με ομοφωνία σχεδόν αριστεράς και δεξιάς η έκτρωση εντάσσεται στα ‘’θεμελιώδη δικαιώματα’’.
Τον Ιανουάριο του 2016 περιορίζεται στον ένα μήνα ο χρόνος προβληματισμού από το πρώτο ραντεβού με το γιατρό μέχρι την εκτέλεση της έκτρωσης.
Από την 1η Απριλίου 2016, με κυβερνητική απόφαση, καλύπτονται 100% όλες οι ιατρικές πράξεις που συνδέονται με την έκτρωση (βιολογικές εξετάσεις, δύο ηχογραφήματα, επίσκεψη στο γιατρό). Σε περίπτωση όμως που η κύηση δεν διακόπτεται, τα δύο πρώτα ηχογραφήματα πριν το τέλος του 5ου μήνα καλύπτονται μόνο κατά 70%, καταγγέλλει η οργάνωση Alliance Vita! Δηλαδή, το κράτος προκρίνει – και χρηματοδοτεί – το φόνο, το θάνατο από τη ζωή.

*****

Ποιοι είναι οι λόγοι που προκάλεσαν την ψήφιση αυτού του νόμου; Οι γυναίκες που καταφεύγουν στην εκούσια διακοπή της κύησης στη Γαλλία υπερβαίνουν ελαφρά τις 200.000 ετησίως, αριθμός που διατηρείται σταθερός τις τελευταίες δεκαετίες. Αίτημα των φεμινιστικών οργανώσεων για περιορισμό της λειτουργίας των ιστότοπων που αντιτίθενται στην έκτρωση δεν υπήρχε. Το μόνο πρόβλημα της κυβέρνησης ήταν ότι όταν χτυπήσει κανείς στον υπολογιστή IVG – τα αρχικά της ‘’εκούσιας διακοπής της κύησης’’ όπως λέγεται στη Νέα Γλώσσα η έκτρωση – οι ιστότοποι που αντιτίθενται στην έκτρωση εμφανίζονται από τους πρώτους, με αποτέλεσμα οι αντίστοιχοι κυβερνητικοί να μην έχουν το μονοπώλιο της ενημέρωσης και το αλάθητο. Το επιχείρημα της κυβέρνησης κατά τη συζήτηση στη Βουλή είναι κατά πάντα έωλο. Άλλο είναι η διάπραξη ενός αδικήματος (π.χ. εισβολή σε χειρουργείο) και άλλο η έκφραση γνώμης. Σύμφωνα με την κυβερνητική λογική, πολύ φυσιολογικό είναι αύριο να θεωρηθεί ‘’παρενόχληση’’ και ποινικώς κολάσιμο και το κήρυγμα ενός ιερέα που θα καλεί τις χριστιανές να αποφύγουν την έκτρωση και το ανάλογου περιεχομένου άρθρο ενός δημοσιογράφου. Ενας ‘’ήπιος’’ ολοκληρωτισμός αρχίζει να διαγράφεται στον ορίζοντα, γιατί τίποτε δεν αποκλείει παρόμοιοι νόμοι να ψηφισθούν και για ζητήματα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος. Πώς όμως φθάσαμε ως εδώ; Οι φιλόσοφοι των Φώτων, Πατέρες της γαλλικής Δημοκρατίας, δεν είναι αυτοί που κήρυξαν την ανοχή; Και βέβαια αυτό έκαναν. Αλλά από την ανοχή εξαίρεσαν τους ‘’φανατικούς’’. Σ’ αυτούς ανήκουν οι αρνητές των εκτρώσεων. Οπως έλεγε ο Βολταίρος: ‘’Για να αξίζουν την ανοχή οι άνθρωποι πρέπει να μην είναι φανατικοί’’. Και ο Σαιντ Ζυστ συμπλήρωσε: «Καμία ελευθερία στους αρνητές της ελευθερίας»!!!

Πηγές: (Le Monde, Le Figaro, le livre noir de la Revolution Francaise.), Αντίβαρο

Με το Αθηναγόρειο Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, βράβευσε το Τάγμα των «Αρχόντων» του Αποστόλου Ανδρέα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έναν από τους πιο διαβόητους υποστηρικτές της έκτρωσης, του "γάμου" των ομοφυλόφιλων ​​και των "τρανσέξουαλ τουαλετών" στα σχολεία, τον κυβερνήτη της Νέας Υόρκης Andrew Cuomo (Αντριου Κουόμο).

Η βράβευση έγινε από τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο στις 15 Οκτωβρίου στο New York Hilton, παρουσία του προέδρου της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη.

Για άλλη μια φορά, οι επικεφαλής της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αποδεικνύουν, με ένα «ανθρωπιστικό» βραβείο, ότι στην επιτακτική προσπάθειά τους να εγκριθούν από τον «Καίσαρα» δεν νοιάζονται για τους πιο ευάλωτους στην ανθρωπότητα.

Το βραβείο αποτελεί αναγνώριση του Cuomo στην υποστήριξη και την καταλυτική συμβολή του στην προσπάθεια ανοικοδόμησης του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου στο νότιο Μανχάτταν, του μοναδικού τόπου λατρείας που καταστράφηκε από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Η ιστοσελίδα των Αρχόντων εξηγεί ότι υπήρξε "ο άνθρωπος κλειδί" στη διαδικασία εξασφάλισης μιας συμφωνίας με την Λιμενική Αρχή της Νέας Υόρκης και του Νιου Τζέρσεϊ για την ανοικοδόμηση και την ανάσταση της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου και του Εθνικού Παρεκκλησίου στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου.

Η ειρωνεία είναι ότι ο Cuomo είναι φανερός υποστηρικτής τόσο των αμβλώσεων όσο και του τρανσεξουαλισμού.

Ο Cuomo, όπως περιγράφεται από τον Bill Donohue του Καθολικού Συνδέσμου, έχει «σφοδρή επιθυμία για το 'δικαίωμα' στην έκτρωση». Είναι αυτός που υπερασπίστηκε τη νομοθεσία που δίνει το «δικαίωμα» σε μια μητέρα να κάνει έκτρωση μέσω δηλητηρίου που εγχέεται μέσα της και μέσα στην καρδιά του μωρού. Στην πολιτεία του Cuomo, μια γυναίκα μπορεί να διακόψει την κύηση, για οποιοδήποτε λόγο, επειδή ο νομοθέτης της Νέας Υόρκης επιτρέπει το οτιδήποτε που ερμηνεύεται ότι «σχετίζεται με την ευεξία του ασθενούς» ως δικαιολογία.

Αλλά ο Cuomo δεν ήταν ικανοποιημένος με την απεριόριστη έκτρωση. Ο Cuomo θέλησε να δημιουργήσει ένα νέο τρίτο κόμμα στη Νέα Υόρκη, που ονομάστηκε το «Κόμμα για την Ισότητα των Γυναικών», που έχει ρητό σκοπό την προώθηση, την επέκταση και τη χρηματοδότηση του προγράμματος αμβλώσεων εγκυμοσύνης όψιμης ωριμότητας ("late term", μετά τις 41 εβδομάδες!).

Η «σφοδρή επιθυμία για άμβλωση» του Cuomo συνοψίζεται στις παρατηρήσεις που έκανε σε συνέντευξή του στο WCNY, όπου χαρακτήριζε εκείνους που πιστεύουν στο "δικαίωμα στη ζωή" του αγέννητου και εκείνους που πιστεύουν στον γάμο μεταξύ άνδρα και γυναίκας ως «ακραίους» και ανέφερε ότι τέτοιου είδους πολίτες «δεν έχουν θέση στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, επειδή δεν είναι έτσι οι Νεοϋορκέζοι».

Για σκεφτείτε. Ένας κυβερνήτης που λέει ότι οι ενάντιοι στις εκτρώσεις «δεν έχουν θέση» στην πολιτεία του. Όπως μία Ορθόδοξη Χριστιανική ιστοσελίδα το έθεσε: «Μπορείτε να διανοηθείτε τι θα συνέβαινε αν ο κυβερνήτης μιας πολιτείας δήλωνε ότι οι υποστηρικτές των αμβλώσεων δεν έχουν θέση στην πολιτεία του;»

Εκτός από υποστηρικτής της μαζικής σφαγής των πλέον αθώων, ο Cuomo είναι και ένας από τους κορυφαίους υπερασπιστές του σοδομισμού στις ΗΠΑ. Πριν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ νομιμοποιήσει τον "γάμο" των ομοφυλόφιλων, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο πέρασμα του νομοσχεδίου κάνοντας την πολιτεία του μια από τις πρώτες που έδωσε πλήρη νομική αναγνώριση στον "γάμο" των ομοφυλόφιλων. Ο Cuomo περήφανα οδήγησε την «γκέι παρέλαση υπερηφάνειας» μετά την υπογραφή του νομοσχεδίου που στρέφεται κατά του γάμου και της οικογένειας.

Σε φόρουμ των New York Times, ο Cuomo χαρακτήρισε όποιον διαφωνεί με την προαγωγή της «φυσιολογικοποίησης» της ομοφυλοφιλίας, «αντι-αμερικάνο».

Ο κυβερνήτης της Ν. Υόρκης ποινικοποίησε ακόμα τους θεραπευτές που βοηθούν τους ανηλίκους να ξεπεράσουν αισθήματα ανεπιθύμητης έλξης για άτομα του ιδίου φύλου και χαρακτήρισε τους Χριστιανούς που θέλουν να βοηθήσουν αυτά τα άτομα ως «μη ανεκτικούς» και «μισητές».

«Η Θεραπεία της Μετατροπής είναι μία απεχθής πρακτική που είναι σε αντίθεση με ό, τι αυτή η πολιτεία αντιπροσωπεύει», είπε ο Cuomo.

Πέρυσι, ο Cuomo έγινε ο πρώτος πολιτικός που επέβαλε τους νόμους που επιτρέπουν τους τρανσέξουαλ να χρησιμοποιούν όποιον δημόσιο χώρο (τουαλέτα ή αποδυτήρια) θέλουν παντού, σε δημόσιες υπηρεσίες, χώρους εργασίας, καταστήματα, νοσοκομεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα, εγκαταστάσεις αναψυχής κλπ.

Μάλιστα διέταξε τους ιδιωτικούς φορείς παροχής ασφάλισης υγείας να προσφέρουν κάλυψη για ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων χάριν «αλλαγής φύλου», χαρακτηρίζοντας τις ορμόνες για τρανσέξουαλ και τη χειρουργική επέμβαση «ιατρικά αναγκαίες» και κατέστησε παράνομη για τους ασφαλιστές κάθε άρνησή τους.

Όταν η Βόρεια Καρολίνα ακύρωσε ένα διάταγμα της πόλης Charlotte και απαίτησε να υπάρχουν ξεχωριστές τουαλέτες για τα δύο φύλα, ο Cuomo θέσπισε μια ταξιδιωτική απαγόρευση για τους κρατικούς υπαλλήλους στη Βόρεια Καρολίνα.

Αυτός λοιπόν είναι ο Κουόμο. Φανατικός υποστηρικτής του θανάτου, εχθρός των θρησκευτικών ελευθεριών, υπέρμαχος του σοδομισμού, εχθρός του γάμου και της οικογένειας και υποστηρικτής του τρανσεξουαλισμού. Και όπως αναφέρει στο blog του ο Αμερικάνος Ορθόδοξος Χριστιανός, Ιώσηπος Φλάβιος, ο άνθρωπος αυτός «δεν είναι κάποιος που πιστεύει απλά στις αμβλώσεις, αλλά είναι ένας άνθρωπος που πίεσε σκληρά για τις αμβλώσεις εγκυμοσύνης όψιμης ωριμότητας (με δηλητήριο, ακρωτηριασμό, και διαμελισμό των εμβρύων στη μήτρα)».

"Παιδί της καθολικής εκκλησίας";

Και όμως ο διοικητής του Τάγματος των «Αρχόντων», Δρ. Αντώνιος Λυμπεράκης, εξύμνησε τον Cuomo ως «τον πιο άξιο για να λάβει το Αθηναγόρειο Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων». Το βραβείο υποτίθεται δίνεται σε κάποιον που «έχει παραδειγματικά με συνέπεια, έργο και αφοσίωση ενδιαφερθεί για τα βασικά δικαιώματα και την θρησκευτική ελευθερία για όλους τους ανθρώπους». Αλήθεια;

Το βραβείο υποτίθεται ότι δίνεται μόνο σε εκείνους που έχουν «αποδεδειγμένα Ορθόδοξο Χριστιανικό χαρακτήρα, οι οποίοι συμμορφώνονται πιστά στις διδασκαλίες του Χριστού και τα δόγματα, τους κανόνες, τη λατρεία, την πειθαρχία, και τις εγκυκλίους της Εκκλησίας». Αλήθεια;

Με την απονομή του βραβείου, ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος εξήρε τον Cuomo, διακηρύσσοντας τον «ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ!» Αν ο Δημήτριος ήταν πραγματικά πιστός στο Ευαγγέλιο του Χριστού, θα διακήρυττε τον Cuomo «Ανάξιο!» και θα τον καλούσε σε μετάνοια.

Πολλοί Ορθόδοξοι κληρικοί και λαϊκοί έχουν εγείρει τις έντονες ανησυχίες τους σχετικά με ηγέτες της Εκκλησίας που τιμούν κάποιον ο οποίος σε ολόκληρη την καριέρα του υπερασπίστηκε τη δολοφονία των μωρών στη μήτρα.

«Δίνοντας ένα βραβείο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον Cuomo είναι σαν να δίνουμε ένα βραβείο υπεύθυνης μητρότητας στη Madonna», λέει ο πατέρας Johannes Jacobse του Αμερικανικού Ορθόδοξου Ινστιτούτου, χαριτολογώντας. «Ο Cuomo είναι ένας από τους πιο επιθετικούς υπερασπιστές των αμβλώσεων στον χώρο της πολιτικής σήμερα. Η υπεράσπιση της βιομηχανίας των αμβλώσεων από την πλευρά του είναι αμείλικτη».

«Είναι δουλοπρεπείς ή απλά θαμπωμένοι από ισχυρούς πολιτικούς; Είναι δύσκολο να πει κανείς, αλλά πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι εξοργισμένοι από αυτή τους τη δράση», λέει ο π. Jacobse στο LifeSiteNews.

Ο Jacobse κατέληξε στο συμπέρασμα ότι με το να δίνεται στον Cuomo το «ανθρωπιστικό βραβείο», μειώνεται η επιρροή της γνήσιας Ορθοδοξίας σε ολόκληρη την Αμερική.

Cuomo: "New York is we are Israel and Israel is us"

Σχολιάζοντας τη φωτογραφία του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου να δίνει στον Cuomo το βραβείο, ο ορθόδοξος blogger Γιώργος Μιχαλόπουλος στο blog του ‘monomakhos’ σημείωσε, «Είναι αυτό χριστιανική μαρτυρία; Μήπως θα βλέπαμε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή να στέκεται έτσι μπροστά στον Ηρώδη; Ή τον προφήτη Ηλία στον βασιλιά Αχαάβ;»

Ένας σχολιαστής, ονόματι Peter A. Papoutsis το ονόμασε αυτό «προδοσία του Ευαγγελίου».

«Χρειαζόμαστε άνδρες πίστης που δεν θα φοβηθούν να αντισταθούν στο κακό, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα χάσουν όχι μόνο το θρόνο τους, αλλά και τη ζωή τους», έγραψε ένας άλλος, ονόματι Dino.

Ένας άλλος ονόματι John Kal, ήταν πιο καυστικός: «Σιγά μην τους ενδιαφέρει το Ευαγγέλιο και ο Χριστός. Αυτοί έχουν άλλη ατζέντα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα λεφτά».

Πηγή: LifeSite, Κόκκινος Ουρανός